«Ե՞ս», թե՞ «հիշողություններ»
Գրելուս պահին ժամը 02:00 է։ Պատկերացրու, որ ժամը 03:00-ին քո հիշողությունները ջնջելու են, իսպառ։
Մտովի 02:00-ի քո «ես»-ը թող գնա 03:00-ի(քո հիշողությունները չունեցող) «ես»-ի մոտ ու կիսառուսերեն ասի «բարև, ты это я»(ռուսերեն, որովհետև «ты это я»-ն հայերեն մի քիչ լավ չի հնչում)։
03:00-ի քո «ես»-ը դեմքին տալով «է՞ս ով ա» արտահայտություն անտարբեր կասի «կներեք, ես Ձեզ չեմ ճանաչում»։
Ու կգնա ապրելու առանց քո հիշողությունների(հնարավոր է առանց այդ հիշողությունների բեռի) իր սեփական (շատ քիչ)հիշողություներով, թեթև, մի գրամ անգամ չնույնացնելով իրեն քեզ հետ։
Իսկ դու, «էտ ինչպե՞ս թե, ինչ է թե չունի իմ հիշողությունները՝ ուրիշ մարդ ա՞ ուրեմն»։
Ու այդ պահին հերոսական ջանքերի գնով կմտնես 03:00-ի քո արդեն ոչ այնքան «ես»-ի կաշվի մեջ ու մեկ րոպե մնալուց հետո կասես «հա էլի, էս լրիիիվ ուրիշ մարդ ա»։ Եվ այդ պահին, դու՝ 02:00-ի քո «ես»-ի ներկայացուցիչը, կդադարես նույնացնել քեզ 03:00-ի «էն մարդու հետ»։
Դե՞, կցանկանա՞ս «հավերժ» կյանք։ Պայմանով, որ քո հիշողությունները ջնջվելու են։ Թե՞ այդպես մի տեսակ այնքան էլ հավերժ չի։
Կամ ընդհանրապես, դու «դու՞» ես, թե՞ դու քո հիշողություններն ես։