Աննախադեպ ակտիվություն հակառակորդ ճամբարում
Գրառումս կոնկրետ ոչ մեկին չի վերաբերվելու, անհատական ոչ մեկին չի կպնելու, հետևաբար խնդրում եմ, որպեսզի ոչ մեկն անտեղի չվիրավորվի:
Մայիսի 31-ի ավագանու ընտրություններում ՀԱԿ-ը պարտություն տարավ, սա իրողություն է: Պարտությունը որոշ իմաստով անսպասելի էր: Այն որ ընտրությունները կեղծվելու են, ակնհայտ էր, ոչ մեկը չէր կասկածում, բայց այսուհանդերձ պատկերը բավական դաժան եղավ, գերազանցեց բոլոր սպասելիքները: ՀԱԿ-ն այստեղից բազում հետևություններ անելու ու շատ հարցերի ինքն իր ու հասարակության համար պատասխանելու խնդիր, կարիք ունի: Վստահ եմ, որ կանի:
Բայց այս համատեքստում հետաքրքիր է հետևել հակառակորդ ճամբարի (թե՛ իշխանական, թե՛ այսպես կոչված «հակալևոնական») վարքին: Այստեղ մի այլ կարգի ակտիվություն է տիրում, բոլորը ոգևորված են, հրճվում են, խրախճում:
Այս վերաբերմունքը հասկանալի է իշխանական թևի համար՝ իրենց հանցավոր ռեժիմի հանցավոր հաղթանակն են տոնում: Բայց բոլորովին հասկանալի չի այդ այսպես կոչված «հակալևոնականների» համար: Անկախ իրենց քաղաքական հայացքներին, աշխարհընկալումից և մնացած բոլոր չափանիշներից սա պարտություն է ոչ միայն ՀԱԿ համախոհների, այլ ողջ հայ ժողովրդի համար, այդ թվում հենց իրենց: Որովհետև նրանք կարող են չընդունել մեզ, բայց պետք է ուզեն արդարություն, պետք է հասկանան, որ կեղծված ընտրությունը վնաս է հենց երկրի համար, շատ ավելի, քան կարող է վնաս բերել ցանկացած ԸՆՏՐՎԱԾ թեկուզ հանցագործ:
Ինչևէ: Խոսքը սրա մասին չէ: Խոսքը նրա մասին է, որ այս պարտությունից հակառակորդ ճամբարում այնպես են ոգևորվել, ինչպես ոգևորվում են շակալները վիրավոր առյուծ տեսնելիս: Թող ոգևորվեն: Առյուծը վիրավոր է, բայց կենդանի: Նա կապաքինվի: