Դեսից դենից
Վերջին մի քանի օրը շատ ծանրաբեռնված եմ էղել: Գումարելով դրան առողջ ու խորը քնի պակասը` էսօր արդեն մետրոյում քնում էի: Լավա կանգառը բաց չթողեցի:
Պարզվեց, որ Մուամարր Քադաֆիի տղեն վախտին գործերը տվել էր իմ հիմիկվա համալսարան, համա թե ընդունելության քննությունների արդյունքով չէր անցել: Էսօր բիձա դասախոսներից մեկի հետ լեզու էինք թրջում միջազգային քաղաքական խնդիրներից, պատմեց:
Վերընթերցում եմ Ռոբերթ Հովարդի "Կոնան"-ի ողջ հավաքածուն, ամբողջությամբ ու ամենասկզբից: Լավնա, հո զոռով չի: Լավա, որ նոր ֆիլմ են հանում, շատ լավա: Հովարդից հետո արժի անցնել նաև Մուրքոքի վրայով, կարդալով գոնե "Էլրիքի Սագան" ու "Ռունիկ Գավազանի" սերիան: Ֆենթեզիի առումով` հնից լավը չկա, միշտ եմ ասել:
Էս քանի օրը բռնցրեցի ինձ էն մտքի վրա, որ չինական խոհանոց եմ ուզում, ընդ որում շատ ուժեղ: Էս քանի օրը պետքա գնալ` նման ցանկություններն անտեսել պետք չի:
Ջամմարիայի գիրքը դեռ չկա: Մեռան սպասացնելով: