Չուկչանոց
Համադասարցիներում գնահատում
18.05.2009, 02:07 (4337 Դիտումներ)
«Ախպերս, մեռնեմ սրտիտ, էլ մեր քրոջ բաց ոտերով նկարին 5 չդնես»
Այս հաղորդագրությունն էի ստացել ոմն անոնիմից աշխարհահռչակ «համադասարանցիներում»: Զգուշացնողն անոնիմ էր, անվան ու ազգանվան փոխարեն աստղանիշներ էին, նկար չուներ, ընկեր չուներ: Դե արի ու իմացի ով ա այդ բաց ոտներով քուրը, ում թերևս գեղեցիկ ոտքերն այլևս չի կարելի գնահատել: Ափսո՜ս, կարելի էր նայել այդ նկարը, որին ստորաբար հինգ էի դրել
Մոտս հինգամանյա է սկսվել: Երբեմն մենակությունս փարատելու համար «ֆռֆռում» եմ համադասարանցիներում ու չգիտեմ ինչի սիրուն աղջիկ տեսնելիս չեմ դիմանում, նկարին հինգ եմ դնում: Շատերը հետո գրում են, մի մասը ակնհայտորեն դեմ չի ծանոթանալուն, բայց անմիջապես փակում եմ պատուհանը. ես ընդամենը, միայն ու միայն իր գեղեցկությունն էի գնահատել, ինձ ուրիշ բան պետք չի: Բայց երբեմն էլ ահա այսպիսի հաղորդագրություններ եմ ստանում ու մնում շվարած. լավ, եղբայր, բայց այնուամենայնիվ ինչո՞վ ես մտածում: Լավ, եթե քույրդ ունի այդպիսի նկար, ուրեմն բազումները հաստատ գնահատել են, ի՞նչ է, հատ-հատ հետները խոսելու՞ ես: Լավ, ենթադրենք խոսելու ես, բա դուխդ ու՞ր ա, որ քո անունով հանդես գաս: Էս հայկական մենթալիտետը զարմացնում ա.. բայց մյուս կողմից, տղեն ճիշտ ա ասում, ի՞նչ գործ ունեմ խալխի բաց կամ փակ ոտների հետ, ինչի՞ս ա պետք գնահատել ընդհանրապես: Կամ ինչիս ա պետք էդ ապուշագույն սայթում ֆռֆռալն ընդհանրապես:
Տեսնես էդ բաց ոտներով աղջիկն ո՞վ է, իմանամ, կյանքումս առաջին անգամ համադասարանցիներում «նվերի» վրա փող ծախսեմ, մի հատ ծաղիկ նվիրեմ, տեսնեմ էս մեր «ախպերն» ի՞նչ ա գրելու
Պիտակներ:
զավեշտ,
համադասարանցիներ,
մտորումներ,
սիրուն ոտներ
- Կատեգորիաներ
- Անկապ օրագրային , Դեսից-Դենից
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված
