Լեռնցի

Էսքան բաները լսեցիր, սի՛րելի կարդացող, բաս ի՞նչպես չի սիրտդ վառվել, որ դու է՛ն ազգի որդին ես, որ էսքան տանջանք քեզ համար քաշեց, ինքը նահատակվեց, քո կաթդ ու արինդ ուրիշ ազգի հետ չխառնեց։ Էնպես կարծում ես քի՞չ բան ա, հազար տարով էս օրը քաշիլ, էլի ազգ պահիլ, որդի մեծացնիլ, անուն, լեզու, հավատ ունենա՞լ։ Ա՜խ, էս միտքը անողը էլ ի՞նչ սիրտ պետք է ունենա, որ իր լեզուն, իր ազգը չսիրի։

Խաչատուր Աբովեան

Մեր մոտ մի կոշկակար կայ: Պարզւում է ինքը շատ է սիրում գորիսեցիներին: Ինչու՞:
- Իմ տղան Գորիսում է ծառայել, մի մարդ կայ, անունը Սամվել, շատ լաւ մարդ է: Էն որ ասում են մարդ է, ինքն է: Ինձ շատ օգնեց: Էնպէս, որ գիտեմ թէ բոլոր գորիսեցիներն էլ էդպէս լաւ մարդիկ են: Դէ դեռ վատ գորիսեցու ...

Անուշը հայկական ընտանիքի զաւակ է: 12-13 տարեկանում նա փոխում է իր դպրոցը Երեւանի դպրոցներից մէկում եւ այնտեղ ձեռք բերում նոր շրջապատ եւ նոր ընկերներ: Այստեղ նա ծանոթանում է մի այլ աղջկայ հետ, որը քիչ թէ շատ հարում էր «էմոյական» գաղափարներին: Սա չի խանգարում նրանց ընկերութեանը, ...

Մի տան ճրագ եւս մարեց: Արու զաւակը, որ ծնուել էր, որքա՜ն էին հրճուել նրա ծնողները, նրա հարազատները: Դա նրանց գերդաստանի մի ճիւղը պիտի լիներ: Պիտի սերունդ տար, ընտանիք կազմեր: Բայց այսօրուա պայմաններում ի չիք դարձան այդ բոլոր երազները:
Տղան փոխեց իր սեռական կողմնորոշումը:

յ.գ. երիտասարդի տուեալները ճշտւում են:

Դար ակումբում ջնջւում են ծաղրական գրառումները եւ նոյնիսկ կարող են տուգանուել, մոդերատորի ժամանակը վատնելու համար:

Ռուֆուսի խօսքերից՝

Հարգելի Լեռնցի, եթե ինչ-որ մի բան գրում ես, մինչև վերջ գրիր: Քանի որ այսպես կոչված ««Էմոների», բռնութիւնների, մարդկանց հուսահատութիւնների հաղթահարման կազմկոմիտէ: Մի շարք շարքայինների միավորում:» կոչվածի մասին որևէ տեղեկություն չես թողել (թեժ գծի հեռախոսահամար, էլ. փոստ և այլն), հակված եմ կարծելու, որ այն ընդամենը ծաղր էր:

...