կան բաներ որ ցանկանում ես մոռանալ , երբեք չմտածել նրա մասին ու մոռանալ հնարավորինս շուտ: հարցը այն չէ դու ունես կամքի ուժ թե ոչ հարցը նրանում է թե արդյոք կարող ես մոռանալ հանել մեջիցդ են ամենը ինչը քեզ ցավ է պատճառում : չե ետքան ել հեշտ չի մոռանալ ցավը : համաձայն եմ որ ցավը բթացնոււմ է մարդու ուղեղը ու ստիպում որ դիմանաս այն ամենին ինչին չես սպասում :
շատ լավ է գրված. սրտիս մոտ բաներ էր. հատկապես այն պահը, երբ վերջում ասվում է, որ գաղտնիք չկար…գիտե՞ս, գաղտնիությունն ինչպես է ավիրում ամեն ինչ… իմ եւ սիրում մեջ մենք գաղտնիքներ չունենք… եւ մի պայման էլ ունենք, այն ինչ գաղտնիք լինի, պիտի չլսենք. օրինակ, թե մեկն ուզենա մեզ գաղտնիք ասել, մենք պիտի ասենք. լսիր, մի պատմիր դա մեզ.
Բել, իսկ ես հավատում եմ, որ ժամանակը բուժում է վերքերը: Ուղղակի այդ վերքերի տեղերում երբեմն խորը սպիներ են մնում: Ես ինքս կորստի մեծ ցավ եմ ապրել՝ կարծելով, որ այդ ցավը ինձ երբեք չի լքի: Բայց ժամանակի հետ զգում եմ, որ ցավը մեղմանում է, մնում է կյանքի անբեկանելի կամքին ենթարկվելու և համակերպվելու գիտակցությունը: Ճիշտ է, երբեմն նույնիսկ ինքս ինձնից ամաչում եմ, որ ցավը նույն խորությամբ չեմ զգում, բայց ինչ արած, կյանքը կյանք է, նա մեզ սովորեցնում է ապրել, ինչքան էլ դժվար լինի...
Ճիշտն ասած հեղինակը անհայտ է, ուղղակի դուրս եկավ: Լավ է որ քեզ էլ դուր եկավ
Բարև Այս բանաստեղծությունը հաճույքով կարդում եմ, բայց ինձ համար շարունակում է հարցական մնալ, թե ով է հեղինակը... Լավն է)))
Ռիբ, ուժեղ լինելու համար բավականա ունենաս ուժեղ կամքի ուժ ու մեծ ցանկություն երևի էլի
Բլոգի կատեգորիաներ
Պահոց
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված
