Հակոբ Գեւորգյան

Լուսնի աղոտ արտացոլում, աչքերիդ մեջ, աչքերիդ մեջ,
Դեմքիդ ժպիտը հուսահատ, հուսահատ վերջ, հուսահատ վերջ,
Ես այսօր թողնում եմ քեզ իմ սեր ու հեռանում,
Իմ սրտին այսօր մի նոր վերք է ավելանում,
Ու իմ սերը պոկված ճյուղի, պոկված ճյուղի ճյուղի նման
Օրորվում է աշնան քամուց,

...

Այսօր սերս՝ Անին, ինձ հարցրեց,–եթե հրաշք լիներ ու Ջինը դուրս գար ու ասեր քեզ, ասա ինձ քո երեք ցանկությունները եւ ես կիրականացնեմ դրանք, դու ի՞նչ կուզեյիր։ Մի պահ մտածեցի, ու ասացի, ոչինչ էլ չէի ուզի,–իսկ դու՞ ինչ կուզեյիր,–հարցրեցի ես։
––Ես էլ կասեյի Ջին, մտիր այնտեղ, որտեղից դուրս եկար ու այլեւս դուրս մի արի այնտեղից։

Ջինին տեսնող եղե՞լ ա