Եվս մեկ մարդկային «ֆենոմեն» վերջերս այնքան է հանդիպում ինձ, որ աչքս է մտել ու խորհելու տեղիք է տվել: Առանց իմանալ վատաբանելու, հակաճառելու, առանց փորձել չսիրելու, զզվելու ֆենոմենը: Մարդ ասում է ես բանան չեմ սիրում, չնայած կյանքումս չեմ կերել: Մյուսին էլ Մակդոնալդս ես ...
Միկրոավտուբուսով գնում էի,դատարկ էր, պատուհանները բաց էին, բայց տապից փրկություն չկար: Հանկարծ պատուհանից իչ-որ բան քամու հոսքի հետ շատ արագ ներս ընկավ և խփվեց երեսիս. <նամակ> էր: Մամ, մամ, նայի նամակ եմ բռնել, ու՞մ ուղղարկեմ: Հաաա գիտեմ, հոպարին եմ ուղղարկելու: Ասաց ...
Արդեն բավական ուշ երեկո էր, երբ Թումանյան փողոցով տուն էի վերադառնում: Հասա այն հատվածին, որտեղ Բրյուսովի անվան համալսարանն է, ես հակառակ մայթով էի քայլում: Այդ նույն մայթին մի խումբ տղաներ էին կանգնած և զրուցում էին, դե ինչ, սովորական երևույթ, Բրյուսովը նույնիսկ ուշ ժամին է ...
Այսօր քայլում եմ փողոցով ու բոլորը ինձ են նայում` ծեր, ջահել, տղամարդ, կին, երեխա.... Ճիշտ են ասում, որ փողոցում համատարած ուշադրության արժանի են դառնում միայն լիակատար գեղեցկուհիները կամ լիակատար <ուռոդները>: Այն, որ ես լիակատար գեղեցկուհի չեմ և երբեք մարդկանց հատուկ ...
Հա, լուրջ եմ ասում, հիմա համեստ ու ազնիվ մարդիկ բանի պետք չեն: Համեստությունը կոմպլեքս` բարդույթ ա համարվում: Ազնվությունը էնքան հազվագյուտ երևույթա դառել, որ մարդիկ չեն էլ կասկածում, որ սա ազնիվ միտք էր, այլ մենակ հետին մտքեր են փնտրում ու վերջում էլ հորինում ու կցում: Ինչ-որ ...