Առանց կատեգորիայի

Մայրիկիս զանգեցի, կարոտել եմ, ձայնն էի ուզում լսել, բայց հասկացա, որ ինչ-որ բան այն չէ կատարվել: Հարցրեցի, ասաց դժբախտություն է պատահել, չշարունակեց: Խնդրեցի ասել թե ինչ, ասաց՝ քեռուս թոռնիկի հետ դժբախտություն է կատարվել Թուրքիայում, ընկել է շենքից, վաղը գնում ենք Կիրովական: Ինձ ...

-Երբ ես վերջին անգամ մայրիկիդ ասել, որ սիրում ես իրեն....

Այո, հենց այդպես անտեղին ու կտրուկ հարցս տվեցի, այն պահին, երբ ամենաքիչն էր սպասում նա կամ ԴՈՒ:

Զարմանք իսկ հետո կրուտիտ՝
-Ինչի ասեմ, գիտի էլի....

Չէ ասա, նայի աչքերի մեջ ու ասա, որ սիրում ես իրեն, տես ...

Մանկուց սիրել եմ հյուրեր, սիրել եմ, որ մեր տունը, միշտ լիքն է եղել մեր բարեկամներով, մտերիմներով, հարազատներով: Իսկ վերջերս պարզեցի, որ հյուրերը միայն դռնից չէ որ ներս են մտնում և անպայման չէ, որ ծանոթ-բարեկամ լինեն:

Իմ նոր տունը գտնվում է 3-րդ հարկում, բայց քանի որ շենքը ...

Ափսոս, շատ ափսոս, որ այդպես էլ ոչ մի բնագավառում նորմալ չխորացա, ամեն ինչից միքիչ-միքիչ....

Իսկ հիմա պետք է, պետք եմ ու վախենում եմ, որ չեմ կարա....

Եթե ոչ ես ապա գոնե մեկնումեկդ http://oneyoungworld.wayn.com/

եթե որոշեք, եթե դուք էլ կարծեք, որ կարևոր է, ուրեմն եկեք հավաքվենք իրար գլխի ու կազմակերպենք:

A group of alumni, highly established in their careers, got together to visit their old university lecturer.

Conversation soon turned into complaints about stress in work and life. Offering his guests coffee, the lecturer went to the kitchen and returned with a large pot of coffee and an assortment of cups: porcelain, plastic, glass, some plain-looking and some expensive and exquisite, telling them to help themselves to hot coffee.

When all the students had a cup of ...