Լավն էր երբեմն ուրախ, երբեմն տխուր, խառը զգացմունքներով: Շատ ցավեր եմ ես կրել, Տանջվել, վշտել, տառապել, Ավա՜ղ, թշերդ զուլում Նորից են սիրտս հուզում: Գերող թշեր կլորիկ... Իսկ սրտումս` փոթորիկ... Սիրտս արիր գահավեժ, Տառապելու եմ հավերժ... լավնա, իրոք մի փոքր ժպիտ
Իմ լավ ընկեր ջան, դւո էն մարդկանցից ես, ում հպարտ եմ իրոք , որ ճանաչում եմ...շատ ունիկալ ես էէէ... մի հատ ֆիլմ կա , կոչվում ա lucky man...հերոսը ոնցորդ ու լինես... ահավոր բարի մարդ ա, ամբողջ կյանքում շահագործում են էդ բարությունն ու ազնվությունը, բայց մեկա ինքը չի փոխվում... Դու մի՛ փոխվի...դու ուրիշ ես Հա՛յկ, ուրիշ մարդկանց համար միշտ ավելի դժվար ա լինում, հա դժվար ա լինելու, ավելի դժվար ա լինելու, բայց դու հասնելու ես ամեն ինչի...լօլ ձեռքդ եմ նայում...հիշեցի մի անգամ կոնգրեսում, անուններ չեմ տա, բայց տարբեր, ոչ ՀԳ-ից ջահելներով խոսում էինք...մեկը ասեց. «Ձեր Հայկոյին լավ չեմ ճանաչում, բայց ինքը շատ բեզաբիդնի դեմք ա» ու որոշում էինք, որ եթե հարթակից Հայկոն խոսա, չի լինի տենց մարդ, որ չհավատա, որ ազնիվ ա... մի խոսքով , Հայկ, նոր որ կարդում էի, անընդհատ մտքումս էլի իմ ասած հիմար բառն էր ֆռում ու էլի զզվեցի ինձնից էդ պահին,որովհետև կար մի ժամանակ, որ ես չէի նկատել, որ մի շատ բարի մարդ կա ու իրան ես ճանաչում եմ...ու ինքը իմ թանկ ընկերներից ա, ինչքան էլ ես չեմ ցույց տվել , թե որքան շատ եմ իրան սիրում
H.a.y.k.o.-ի խոսքերից Իրատեսորեն ասում եմ՝ քսան տարի չի ձգվի: Ահա, իհարկե չի ձգվի, դու կմտածես այդ մասին ու նման բան թույլ չես տա
Իրատեսորեն ասում եմ՝ քսան տարի չի ձգվի:
Ուլուանա-ի խոսքերից Չգիտեմ՝ ում պատվին ա ասել, բայց իրոք լավ ա ասել։ ...
Yeghoyan-ի խոսքերից Հայկօ ջան Ռեմարկը հատուկ քո պատվին տես ինչա ասել Իրական ողբերգությունները կարճատև են լինում: Քսան տարուց ավելի ձգվող յուրաքանչյուր ողբերգության` կատակերգության վերածվելու վտանգ է սպառնում… Չգիտեմ՝ ում պատվին ա ասել, բայց իրոք լավ ա ասել։
H.a.y.k.o.-ի խոսքերից Անահիտ ջան, լավատեսությունը ինձ քիչ չի խանգարել: Մինչև ամեն ինչը իրական ձևով ծանրութեթև չարվի, նորմալ լուծում չի գտնվի: Լավատեսությունն իրատեսությանը չի հակասում ու չի խանգարում, Հայկ, այլ օգնում ա, հաստատ։ Էլի իրատեսորեն ծանրութեթև արա, բայց լավատեսորեն։ Ուղղակի լավատեսությունը, չգիտես ինչի, մարդիկ հաճախ խառնում են ուրիշ երևույթների հետ, դրանից ա էդ պատրանքն առաջանում, որ, իբր, խանգարում ա։ Ի վերջո, ո՞նց կարելի ա պայքարել հանուն ինչ–որ բանի, փորձել ինչ–որ բան փոխել, լուծում գտնել՝ առանց հավատալու, որ կհաջողվի։ Իսկ հավատալն ի՞նչ ա, եթե ոչ լավատեսություն։
Հայկօ ջան Ռեմարկը հատուկ քո պատվին տես ինչա ասել Իրական ողբերգությունները կարճատև են լինում: Քսան տարուց ավելի ձգվող յուրաքանչյուր ողբերգության` կատակերգության վերածվելու վտանգ է սպառնում… Հ.Գ. Հուսով եմ հասկացար
Անահիտ ջան, լավատեսությունը ինձ քիչ չի խանգարել: Մինչև ամեն ինչը իրական ձևով ծանրութեթև չարվի, նորմալ լուծում չի գտնվի:
Չգիտեմ, ինձ թվում ա, որ էդ ձևով ավելի հեշտ եմ հասկանում ինքս ինձ: Ու ավելի պեսիմիստաբար։
Էս վերջին մեկուկես տարին իմ հետ կատարվող երևույթները քաղաքական անցուդարձ եմ համարում, ինձ էլ՝ պետություն: Չգիտեմ, ինձ թվում ա, որ էդ ձևով ավելի հեշտ եմ հասկանում ինքս ինձ:
Իսկ ինչի՞ ես ամեն ինչ քաղաքականության հետ կապում։ Ես ավելի նեղ իմաստով էի ասում։ Չնայած քաղաքականության դեպքում էլ հաստատ լավատեսությունը չի խանգարի, իմ կարծիքով։
Հույս ունենանք, որ մի քանի տարուց ամեն ինչ կմոռանամ, եթե էդքան ապրեմ: Բայց էս մոտակա մի քանի տարին լավ բան չեմ սպասում "որպես փորձված քաղաքագետ":
Հայկ։ Հեչ էլ ձանձրալի չէր։ Քո գրածներն ընդհանրապես ձանձրալի չեն լինում, դե, համենայնդեպս, ինձ համար։ Ուղղակի մի քիչ լավատեսությունը չէր խանգարի։
Բլոգի կատեգորիաներ
Վերջին այցելուները
Պահոց
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված
