Նայել RSS հոսքը

Նելլի Ռումել

Տե՜ ս,
Պոկված մի շող՝ հույսիս ափերից,
Խռոված հոգուդ ցնորքն է քաղում,
Լուսաթափանց, իր նուրբ փեշերին
Անխնա պոկված ծաղիկին գգվում:
Խավարն է զատում մտքիդ շփոթից,
Մորթված բառեր է համբույրով ջնջում,
Ինձանից պոկվո՜ ւմ,
Ի՜ մ հեռուներից
Խոնարհված ծաղկի թերթերին հանգչում:

Նելլի Ռումել ©

  1. ...հրաժեշտ ամռանը

    ...հրաժեշտ ամռանը
    Թողեցի ամառն իմ լճի գրկում,
    Ամպերից կախված թաց խռովքի մեջ,
    Ափերի կանաչն այրեցի քամու
    Փառքից թափված շաղ-գույների հետ:

    Հեռու ճամփեցի հավքերին գարնան,
    Նրանց թևքերին օրերն էին քնատ,
    Հոգուս կարեցի ծո՜ւռ «բարով մնան»,
    Որ չտաղտկանա լիճն իմ մեն-մենակ:

    Աշուն փռեցի պաղ լճիս խաժին,
    Հույլքը մարեցի՝ անհունում ցանված,
    Ափին ծերացած ամեն մի քարին
    Մի ծվեն թողի սրտիցս պոկած:

    Նելլի Ռումել©