Նոր կյանքի ակնկալիքով

Այսօր տխուր եմ, ու չգիտեմ ինչու, երևի կարոտից, կամ գուցե պարապությունից, կարելի է տխրել պարապությունից, ճիշտ է?

Փնտրում եմ, ինչ-որ բան, դեռ հստակ չգիտեմ ինչ, բայց փնտրտուքի մեջ եմ ու որոնում եմ ամեն տեղ, փորձում գտնել ամեն անկյունում, բայց նաև հանգիստ եմ, չեմ շտապում, չեմ ուզում որոշումս արագ լինի, ես մարդ չեմ փնտրում, այլ հոգեվիճակ, այն հոգեվիճակը, որ ինձ խաղաղություն ու երջանկություն կբերի, ...

Լավ է երբ կողքիդ կա անձնավորություն, որը ամեն պահի, կարող է մի հատ հավեսով հոգեբանական ապտակ հասցնի ու ամենինչ իր տեղը գցի, որ հասկանաս, թե ինչ ինչոց է, ու խճճված վիճակից դուրս գալով ընտրես ճիշտ ճանապարհը:

Նորից խճճվում եմ, իրարամերժ զգացմունքներ են հոգումս, չեմ կարողանում տարանջատեմ իրարից ու հասկանամ, որն է ավելի կարևոր: Փորձում եմ գտնել այն մարդկանց ով ավելի կարևոր են իմ կյանքում, բայց ավելի եմ խճճվում, հին ու նորի միասին, իրար հանգիստ չեն տալիս:

Մաքրել եմ, արդեն իսկ կյանքս մաքրել եմ շատ մարդկանցից, ու այնքան թեթև եմ ինձ զգում, չկա շտապողականությունը, չկա կախվածությունը, շփման պահանջ մի փոքր կա, բայց լրացվող է ու չեն կարոտում շատ.