Երգ, որը յութուբով հաճախ եմ լսում: Եթե հաշվենք վերջին ամիսը՝ էս մեկնա:
Երգ, որը ժամանակին սիրում էի, իսկ հիմա տանել չեմ կարողանում: Խիստ փոքր վախտ սիրում էի, հա: Հիմա նուրբ ասած չէ:
Երգ, որը ինձ նկարագրումա: Շատ մտածել պետք չի
Երգ, որը ոչ ոք չէր սպասի, որ ես կսիրեմ: Երևի թե էս մեկնա: Կատաղի եմ սիրում, հա: Ընդ որում հենց Րաֆաել Մարկոս Սանչեսի կատարմամբ: Մնացած բոլոր կատարողները, իմ խորին սուբյեկտիվ համոզմամբ, էս երգը երգել չեն կարա:
Երգ, որը իմ համար «մեղավոր հաճույք» է, ու որ թաքուն եմ լսում, ինչա մարդիկ չիմանան` տենց երգ զարմանալիորեն չկա: Մի պարզ պատճառով` ես վաղուց արդեն դուրս եմ էկել հուդաքրիստոնեական մեղքի/մեղավորության կատեգորիաներով մտածելու սովորությունից, ոչ էլ սովորություն ունեմ ինչ որ բան թաքուն ...
Թարմացել է 28.04.2011, 04:04 ըստ [ARG:5 UNDEFINED]