էս ինչ լավ գժանոց էր,ուզում եմ...
զգում եմ, քանի գնա, "գժանոցում" ավելի են անկեղծանալու)) ապրես))
Լավն էր, ապրես, ուղիղ ձևով չեն հասկանում, ստեղծագործաբար ա պետք էդ "ձյաձյաների" մաման լացացնել...
տեսնենք:
Իսկ չդառնալու համար հարգելի way, պետքա, որ հարսանիքին պատրաստվելուց անես այանպես ոնց սիրտդա ուզում, ոնց քեզա հարմար, այլ ոչ թե ով ինչ կմտածի ու կասի: Հավատացնում եմ սեփական փորձից, որ սկզբնական շրջանում իրենց նեղացած կախած մռութներով մարդիկ, որ դժգոհում էին, իբր ինչի իրենք էլ ներկա չեն եղել, հետագայում ավելի հավեսով են գալիս շնորհավորելու: Իսկ նեղացողները... է հա, թող նեղանան էլի, ուրեմն հենց տենց էլ պետք էր բացահայտել իրենց: Իսկ հարսանիքին պետքա ուղղակի ամենամոտ ու հարազատ մարդկանց հետ ուրախանալ, որ թատրոնի չվերածվի....
Լավ գրեցիր հա Հարդ… Էդ կեղծ թաթրոնը իրոք ինձ էլ ա բարկացնում… Չի մնացել ոչ ուրախություն, որ սրտի թրթիռ, ոչ էլ էն հույզերի փունջը , որ ժամանակին կար: Լավ է կարճ կապեմ, թե չէ որ գրեմ մի երկու քո գրածի չափ կլինի: Ուղղակի մնաում ա, որ մենք էլ չդառնանք մի այդպիսի թատրոնի խամաճիկ :
Հարութ ջան նոր գրածներդ կարդացի: Չէի պատկերացնում, որ էդքան շնորհալի ես, մենակ քեզ լսելն ա պակասում, որ ասածս 100 %-ով ճիշտ դառնա: Բայց մի օր հաստատ կլսեմ, գիտեմ
Չգիտեմ, երևի վախենում եմ խոստովանել, որ դա իսկական չէր, որովհետև շուրջ տաս տարի ես հակառակ մտքին եմ եղել...
Տենց չի : Եթե իսկական ընկերներ են, հաստատ հետո էլ կշարունակվի ընկերությունը: Իսկ տենց լիքը «ընկերներ» են անցնում-գնում, իրանք իսկականը չեն:
Շիլաշփոթ ա, որովհետև մի քանի մի կես տարվա բան եմ տեղավորել…
Փահ չէ, նաստայաշի շիլաշփոթ
Բլոգի կատեգորիաներ
Պահոց
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված
