Բլոգի մեկնաբանություններ

Մինա ջան, ես տխուր մարդ չեմ, ուղակի էստեղ կարողանում եմ արտահատվել առանց որևէ մեկին ցավ պատճառելու, հարազատիս որ պատմեմ զգացածս , ախր կտխրեցնեմ, դրա համար էլ էստեղ արտահայտում եմ ինչ կա ու ժպիտով գնում առաջ

Լավ ես գրել Սլիմ ջան,փշաքաղվեցի կարդալուց:Դրամի հակառակ կողմն էլ գոյություն ունի:ՈՒզում եմ ասել պիտի ուրախ լինես,որ այդքան տարի վայելել ես սիրելի տատիկ ունենալու հաճույքը,ի տարբերություն ինձ(ես ոչ էլ պապիկ եմ ունեցել):Սլիմ ջան ուրախությունդ էլ է քոնը,թախիծդ էլ:Եթե տխրությունդ կիսվելուց քեզ ավելի լիքն ես զգում,այդպես էլ շարունակիր,չմոռանալով ,որ արտաքինից գեղեցիկ թախիծը անապատի շարժվող "ոսկուն" է նման,անզգուշ քայլից ներս է քաշում:Հուսով եմ հասկանում ես ինձ:

Լավն էր, ինչ-որ նմանություններ կա, բայց իմը չի :

Ապրես, տենց էլ շարունակի

ՆանՍ ջան հավատում եմ , որ լավ կլինի, շատ ուժեղ հավատում եմ

ՆանՍ-ի խոսքերից

Շատ թախծոտ պատմություն էր, ու լավ էիր գրել: Ապրես, որ հիշում ես տատիկիդ, ես էլ իմ պապիկին եմ միշտ հիշում Գիտե?ս նույնիսկ մահից հետո էլ նա ինձ օգնում է. 3 անգամ վտանգի մեջ պիտի լինեի, նա երազիս մեջ զգուշացրեց, այնպես, որ իզուր չես հավատում հոգու գոյությանը, հնարավոր է` քո տատիկն էլ քեզ է հսկում

Հնարավոր է, չգիտեմ, շատ կցանկանայի , որ հենց էտպես էլ լիներ

Empty`Tears-ի խոսքերից

բլոգիդ բոլոր գրառումները կարդացի, բայց էս մեկը չեմ ուզում կարդամ՝ կտխրեմ …
մի բան ասեմ. էսքան ժամանակ ա կաս էս ֆոռումում, միշտ գրառումներդ կարդացել եմ … բայց մի ուրախ տող չեմ տեսել … ինչից ա՞ , լո՞ւրջ կյանքումդ ուրախ բան չի՞ կատարվում … եթե անգամ չի կատարվում, ինչի ինքդ քեզ ուրախ զբաղմունք չես գտնում…
գոնե նրա համար, որ ցրվես, մի բանով զբաղվես, որ մեջը ինքդ քեզ գնտես …
չասես՝ ջան չի ստացվում …
գիտե՞ս, կյանքում ո՞վ ա տխուր, ով մտածելու բան չունի ու զբաղմունք չունի …
ու աշխատի քիչ-քիչ գրես տղուր բաներ … տես որ կսկսես հետ վարժվել …
լավ մնա

Ուրախ պահեր էլ են լինում, քիչ, բայց լինում են, կփորձեմ խորհուրդիտ հետևել

Lem-ի խոսքերից

Համարձակությունս չի ներում պատմության շարունակությունը հարցնել:

Պատմությունը շարունակվում է ու դեռ երկար կշարունակվի

Համարձակությունս չի ներում պատմության շարունակությունը հարցնել:

Եթե հավատդ կամքիդ պես ուժեղ եղավ, ամեն ինչում հաջողություն կունենաս, իսկ եթե կասկածես, իմացի ամբողջ կյանքում դու ես կասկածվելու...

Շատ թախծոտ պատմություն էր, ու լավ էիր գրել: Ապրես, որ հիշում ես տատիկիդ, ես էլ իմ պապիկին եմ միշտ հիշում Գիտե?ս նույնիսկ մահից հետո էլ նա ինձ օգնում է. 3 անգամ վտանգի մեջ պիտի լինեի, նա երազիս մեջ զգուշացրեց, այնպես, որ իզուր չես հավատում հոգու գոյությանը, հնարավոր է` քո տատիկն էլ քեզ է հսկում

բլոգիդ բոլոր գրառումները կարդացի, բայց էս մեկը չեմ ուզում կարդամ՝ կտխրեմ …
մի բան ասեմ. էսքան ժամանակ ա կաս էս ֆոռումում, միշտ գրառումներդ կարդացել եմ … բայց մի ուրախ տող չեմ տեսել … ինչից ա՞ , լո՞ւրջ կյանքումդ ուրախ բան չի՞ կատարվում … եթե անգամ չի կատարվում, ինչի ինքդ քեզ ուրախ զբաղմունք չես գտնում…
գոնե նրա համար, որ ցրվես, մի բանով զբաղվես, որ մեջը ինքդ քեզ գնտես …
չասես՝ ջան չի ստացվում …
գիտե՞ս, կյանքում ո՞վ ա տխուր, ով մտածելու բան չունի ու զբաղմունք չունի …
ու աշխատի քիչ-քիչ գրես տղուր բաներ … տես որ կսկսես հետ վարժվել …
լավ մնա

Ծանոթ իրավիճ է…
Իսկ իմ տատն ասում էր.
-Չեմ ուզում գնալ հավերժական խավարի աշխարհ. ես ուզում եմ միշտ ձեզ տեսնել, ոչ թե մթություն...

Իսկ ես հավատում եմ հոգու գոյությանը: Վստահ եմ, որ տատիս հոգին շարունակում է սիրել ու հետևել ինձ: Նրա հոգին դարձել է ինձ համար բարեխոս մի հրեշտակ: Հաճախ կարևոր գործերից առաջ մտքումս ասում եմ. «Տատ ջան, ինձ հետ լինես»:

Մերսի Ուլուանա ջան Մերսի Ֆոտոն ջան
Enigmatic ջան, ժամանակի հետ ուղակի հարմարվում ես, ես էտ հարմարվելուց եմ շատ վախենում (((

Քեզ նենց եմ հասկանում Իմ պապիկն էլ իմ աչքի առաջ մահացավ, ծանր տարա շատ ու հիմա նենց եմ կարոտում...

Ես էլ եմ համոզված, որ լսում ու տեսնում է քեզ, Sisuan ջան։
Լավ ես գրել...

Ապրես, որ չես մոռանում: Ինքը հաստատ դա տեսնում է, մի անհանգստացիր:

Այնինչ ննջում էր Աստված իր հոգում...

Երևի ճիշտ ես

Լաուրա ջան, Աստված քեզ կլսի, եթե դադարես կասկածել նրա գոյությանը: