Apsara-ի խոսքերից ... Մերսի. Անկապ տուրիստական, չգիտեմ, բայց մի 5 հատի դիմել ենք, չեմ կարծում բոլորն էլ անկապ լինեն. Ետին միտք հաստատ չունենք, ուղղակի ուզում ենք ամուսնական ճանապարհորդության գնանք անգամ երկար ժամանակով էլ չենք է ուզում, մի երկու շաբաթ, բայց ասում են հենց ամուսնանում եք որ երկրից փախչեք այ մարդ,- ասում ենք մեր երկրից լավ տեղ չկա, Հայսատանը դրախտա, թանգարանա բաց երկնքի տակ, օրինական երկիրա, ինչի՞ պիտի լքենք... չեն հավատում... Տեղը մեծ սիրով Թուրքիա են առաջարկում տուրիստականում, վիզայի խնդիր չկա, ասում են համ էժանա, համ հետ կգաք հաստատ.
Լուսաբեր , իրականում վիզայի հարցերը լուծելիա, ուղղակի քեզ գցելու են բյուրոկրատական քաշքշուկների մեջ մինչև զզվես ու կաշառք տաս: Ես մի անգամ ստիպված անարդար մեթոդների եմ դիմել ու շատ արագ էդ պրոցեսը կատարել են:
Տարօրինակ է 3 անգամ մեկնել եմ արտասահման և ոչ մի խնդիր չի առաջացել: Լուս, երևի սխալ կամ անկապ տուրիստականների եք դիմել: Ծենգենյան վիզան ամենադժվարն է, ճիշտ է, բայց եթե դու իսկապես անկեղծ ու առանց ետին մտքերի ես դիմում դեսպանատուն հարցազրույցը անցնում ես: Վերջերս հենց շենգենյան ստացա, իրենց պահանջած տվյալների կեսը չկար, չունեի սեփականություն իմ անունով, չունեմ աշխատանք, վաղուց չեմ աշխատել, բանկում նույնիսկ հաշվեհամար չունեմ ուր մնաց ՕՕՕ-ներր, բայց տվեցին մարդիկ, ես էլ գնացի ու ժամանակին հետ եկա, որ պետք լինի էլի գնամ
Է՜հ երեխեք իմ սև սիրտը, ձեր... Շենգենյան Վիզա եմ ուզում
Մոմերը
բա մոմն ով ա բռնելու՞
Փոքրի՞կ, դու ու՞ր ես գնում, ախր դա Լուսաբերենց մեղրադաչան պիտի լինի:
Փոքրիկ-ի խոսքերից Լուս լուրջ-լուրջ կարդացի կարդացի.... հասա դաչային ու բացեց ինձ էլ տար էլի հետդ Բայց ես սկիզբը շատ էլ լուրջ եմ գրել Ուղղակի այ էտ ամբողջ լրջությունից հետո գալիսա մի պահ, որ էլ հոգնում ես գլուխ դնել էս ամենին ուղղակի ուզում էս հանգստանալ, էտ դեպքում էլ հիշում ես մանկությունդ ու տատիկի հետ գյուղում անցկացրած անհոգ տարիներդ... Կտանեմ, մի մտածի
Լուս լուրջ-լուրջ կարդացի կարդացի.... հասա դաչային ու բացեց ինձ էլ տար էլի հետդ
իսկ ես դեռ չեմ կարոտում... գուցե նրանից ա, որ ուսուցիչներս լավը չէին... կոպիտ էին... կանցնի մեկ-երկու տարի կկարոտեմ երևի...
Ես էլ նոստալգիա ապրեցի: Հատկապես, որ քո մոտ կապանյան դպրոցն է, ես էլ հիշեցի իմը: Ի դեպ ես վեցում եմ սովորել: Անմեղ ու քնքուշ օրեր...
Ես էլ եմ հաճախ կարոտում դպրոցս... Երկու դպրոց եմ գնացել, բայց մենակ երկրորդն եմ կարոտում։ 12 տարի առաջ եմ ավարտել, բայց ոնց որ երեկ լիներ... Մինչև 10-րդ դասարանը ես էլ էի անհամբեր սպասում, թե երբ պիտի ավարտեմ, բայց 10–ում արդեն հեչ չէի ուզում։ Ու հատկապես ավարտելուց հետո առաջին մի քանի տարիներին էի ահավոր շատ կարոտում... Իսկ հետո տարիների ընթացքում հուշերը կամաց–կամաց սկսում են խամրել նոր իրադարձությունների, նոր պայմանների ու նոր մարդկանց ֆոնի վրա... Ուղղակի պարբերաբար մտքումս առկայծում են ու տեղափոխում անցյալ։ Մի կողմից ոնց որ երեկ լիներ, մյուս կողմից էլ՝ հազար տարի առաջ, լրիվ ուրիշ դարաշրջանում, ուրիշ կյանքում... Հ. Գ. Օֆ, էս ինչ նոստալգիկ զեղում էր մոտս...
Mankik-ի խոսքերից Իսկ հրաշալի վայրերից նկարներ չկա՞ն: Կան, Մանկիկ ջան, բայց ստեղ նկար չեմ կարողանում կցել,որ դուք էլ տեսնեք
Chuk-ի խոսքերից Անվստահ կարող է լինել միայն համարձակ մարդը: Անհամարձակը չի համարձակվի անվստահ լինել Չուկ, ուղեղս լարեցի ու գրածիդ էս եզրակացությանը եկա... այսինքն՝ եթե մարդ համարձակ է, մտքին ինչ-որ բան է դնում ու որոշում անել, մի պահ կանգ է առնում ու մտածում ՝ արդյո՞ք նա վստահ է այդ քայլում: իսկ նա, ով համարձակ չի, համարձակ քայլել չի անում, հետևաբար չի էլ մտածի համոզված լինելու մասին : աչքիս լավ չեմ... կամ էլ վստահ չեմ , որ լավ եմ
Chuk-ի խոսքերից Անվստահ կարող է լինել միայն համարձակ մարդը: Անհամարձակը չի համարձակվի անվստահ լինել Արտակ ջան, լավ էլ պարադոկսել ես, առաջին պահը լրիվ խճճվել էի Շնորհակալ եմ
Անվստահ կարող է լինել միայն համարձակ մարդը: Անհամարձակը չի համարձակվի անվստահ լինել
Լուս, ես էլ մեկ-մեկ անվստահ դառնում, ինքս ինձ չգնահատող ... բայց ամենավատն էն ա, որ ԴԱ գիտակցում ես(
Իսկ հրաշալի վայրերից նկարներ չկա՞ն:
Չէ, չեմ պատկերացնում Ռուզ, տենց չի լինում
Լուս, իսկ դու պատկերացնու՞մ ես առանց արցունքի սեր
Բլոգի կատեգորիաներ
Պահոց
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված
