Շատ լավ ես գրել Հայկ ջան, ապրես
Հիմա երբ մեկ մեկ երեկոյան ժամերին հոսանքն անջատում են, այնքան եմ ուրախանում Վերջապես կտրվում ես սարքերից ու իսկական մարդկային շփում ես վայելում... Չէ, չեմ ասում, թե լավ էր, էդպես պետք է լիներ, բայց չարացած չեմ Ապրես, Հայկ
Իրոք մեր սերունդի համար հարազատ էր այս ամեն ինչը, ապրես , յուրաքանչյուրի մոտ ինչ որ առանձնահատկություններով, բայց ընդհանուր ֆորմատը լրիվ ընդունելի իրականություն է:
, ինձ էլ է հարազատ, ես էլ որպես մանուկ ոչ մի վատ բան չեմ զգացել ու հիշել, միայն մեծանալուց հետո սկսեցի վերլուծել այդ ամենը, նկատել հետևանքները
ապրես, ջան, ինձ շատ դուր եկավ…
Ապրեք, ժողովուրդ ջաններ : Հա, Չու՛կ, վառարանի տաքությունն ուրիշ ա: Վառարանի շուրջ տիրող ջերմությունն էլ:
Հիշեցի հավաքները, մեր տանը: Հարևանի տանը: Մյուս հարևանի տանը: Ողջ հարևանությամբ, մեծ ու փոքր, ահել ու ջահել, աղջիկ ու տղա, կին ու տղամարդ, ջերմ, ուրախ, ժպտերես: Իսկական ընկերություն, իսկական հարևանություն ու մարդկություն: Թեյի տաք բաժակներ, վառարանի ժեշտին կպցնելով խորոված կարտոֆիլ, մոմի լույսի տակ լոտոյի խաղեր, գոտու վրա էլի մի ծակ անելով չունևոր հարևանի համար մի պարկ ալյուր առնել: Դժվար մանկություն, բայց իսկական մարդկություն: Կարոտել եմ էդ մարդկությանն ու էդ ջերմությանը
Կարծես իմ մասին լիներ գրած.... Լավն էր...
Լավ ես գրել, Հայկօ ջան: Ես էլ հարազատություն զգացի տողերիդ մեջ: Բայց կան մարդիկ, ովքեր կկարդան սա, ու էլի կմնան նույն մութ ու ցուրտ հոգու տերը, կլինեն մարդիկ, ովքեր կասեն՝ 2008-ի փետրվարին Ազատության Հրապարակից մեզի հոտ էր գալիս.. Հավատացնում եմ՝ էդ հոտն իրենց վրայից են առել. մինչ այդ չեն առել այդ հոտը, որովհետև այնպիսի մաքուր միջավայրում, ինչպիսին Ազատության Հրապարակն էր այդ օրերին, երբևէ չէին եղել. մտել են այդ մաքուր միջավայրը, և իրենց վրայի մեզահոտն իսկույն իրեն զգացնել է տվել: Կներես, որ բլոգդ ախտոտեցի՝ նման տականքների մասին հիշատակելով:
Ապրես, Հայկ: Լավն էր շատ: Ահավոր հարազատ էր:
:-)
Բլոգի կատեգորիաներ
Վերջին այցելուները
Պահոց
Նայել անձնագիրը
Նշել այս բլոգն ընթերցված
