շնորհակալություն
Էս ի~նչ գրեցի
...կամ էլ բոլորը ժամանակ չունեն, կամ էլ իրանց ընդհանրապես հետաքրքիր չի, դու կկիսվես, թե չէ, կամ էլ... Վայ, ահավոր "երբեմն է" /էսօր էդպես էր, չդիմացա.../
սիրուն ես գրել
"Սիրում եմ երբ լրիվ անսպասելի մանկության փոքրիկ հուշեր եմ մտաբերում " - երբ ամեն ինչ այնքա'ն ներկա էր, ու ապագան այնքա'ն հեռու...
Սիրում եմ երբ լրիվ անսպասելի մանկության փոքրիկ հուշեր եմ մտաբերում
Գիտեմ Անն ջան, վերնագրից պարզ էր, ուղղակի իմ ուղեղը մի ուղղությամբ ա աշխատում, գրածս էլ... հետո կասեմ լավ
Եր, էդ գրածս մոդելը երևի տարբեր ինտերպրիտացիաներ կարող ա ունենալ, բայց տվյալ դեպքում վախի մասին էր, որի գտնել-բռնելուց հետո պետք ա ընդամենը ուժաթափ անել, վնասազերծել, արժեզրկել այսպես ասած:
Գտնելուց հետո պահել ա պետք, երբեմն պահելն ավելի բարդ ա
Մարդիկ կան` ցավեցնում են, որ համոզվեն, որ գոյություն ունեն: Չգիտեմ... իմ կյանքում շատա պատահել, մի տեսակ ոնց որ ինչ որ մեկի երազը պատմեիր, կամ ինչ որ հիշողություն, ինչ որ անցած զգացում,որ հիշում ես մասամբ, չգիտեմ, բայց ինձ շատ հարազատ թվաց, դուր եկավ: