Բլոգի մեկնաբանություններ

չի կարելի առանց բառի իմաստը հասկանալու թ -> տ կամ փ -> պ փոխառություններ անել։

Օրինակ եթե փնտրում ես «թուր» (sword) բառը, բերում է միայն «տուր» (տուրիստական) արդյունքներ։ Հիմա ո՞նց կարա մարդը «թուր» բառը որոնի։ Հնարավոր չի։

շատ հետաքրքիր է։ Ես էլ նոր այս նորամուծությունը «հայտնաբերեցի»։ Իրոք լավ կլիներ որ մի տեղ բացատրեին թե ի՞նչ ալգորիթմով էն արվում այս փոփոխությունները։

Ռուֆուս-ի խոսքերից

նիրյադն ինչ-որ ուրիշ իմաստ ունի՞ բացը վերը նշվածից....

Ախպերս, խի՞ ես նիրյադ ըլնում մեր զրույցին

նիրյադն ինչ-որ ուրիշ իմաստ ունի՞ բացը վերը նշվածից....

Ոչ մեկը տեղեկություն չունի՞

Ան, ճիշտն ասած չեմ կարծում, որ էդ տղերքից բացի ինչ-որ մեկը ինտերնետ մտնելուն «նիրյադ ըլնել» ա ասում

Լսի, աչքիս՝ ես որ Հայաստան գամ մի օր, հայրենակիցներիս էլ ընդհանրապես չեմ հասկանալու... Եթե դու, էդտեղ ապրելով, կարգին չես հասկանում, բա ի՞մ վիճակն ինչ ա լինելու...

վերջը դու էլ խուժան դառար... տենց բաներ գրում են բա ))

Կարգին գեղարվեստական պրոզա է, իսկ դուք ինչ եք քննարկում

Աչքիս արդեն կպցնում ա

Պառավս նորից խոսեց. «Կարո՞ղ ա խոշորացույց լինի»:

Մտածում եմ անձնագիրը պահանջեմ

>հետո բարձրացրին վերև, վերջում էլ լրիվ հանեցին
Դե, եթե հաշվի առնենք, որ վարորդները կանգառից դուրս հիմնականում հրաժարվում են կանգնել ոստիկաններից և տուգանքներից վախենալով, և որ այդ նույն ոստիկանները այդ կանգառում դեռ ոչ մեկին չեն տուգանել, ուրեմն կանգառը, անկախ ամեն ինչից, դեռ օրինական է համարվում:
Գրառումը շատ դուրս եկավ: Չնայած ես այդ փողոցով հիմնականում վաղ առավոտներով եմ անցնում, և մարդիկ դեռ անյքան էլ շատ չեն, միևնույնն է ճանապարհի կեսը փողոցով եմ անցնում: Տենց շատ ավելի հարմար է, չնայած և մի օր գցելու են մեքենայի տակ: Իսկ կեսօրով հաջողացնել մի ծայրից մյուսը հասնել ոչ մեկին չբախվելով... չգիտեմ, առաջին հայացքից անհնար է թվում:

Ժամանակին կար, մինչև կամուրջի կառուցումը մի քիչ ներքև էր, հետո բարձրացրին վերև, վերջում էլ լրիվ հանեցին

Բայց սովորության համաձայն դեռ «համարվումա» կանգառ

Կասյանի աջ մայթը (եթե նայենք Բարեկամության կողմից) հագեցած է նաև այն պատճառով, որ մարդիկ այդտեղ կանգառ են հորինել: Նույնիսկ երբ երթուղայինը գալիս է (ես ամեն աշխատանքային օր այդ ճանապարհով եմ գնում), մարդիկ վարորդին ասում են "կանգառում պահի", չնայած այդտեղ կանգառ չկա: Սակայն վարորդը նույնպես գիտի այդ չեղած կանգառի տեղը և կանգնում է:

Վայ ես ինչ ծանոթ իրավիճակա
Սկզբից շատ ծանոթ վայրեր, իսկ վերջում Կասյանի նեղ <<անցքերով>> վազքը շատ հարազատ են ինձ...
Իմ մոտ սովորաբար լինումա գետնանցումից մինչև կանգառ (էդ անտեր կանգառն էլ ահագին վերև են դրել) ... Քայլում եմ ու անընդհատ նայում ետ` հանկարծ երթուղայինս չգա (որովհետև ժամը մեկա գալիս ) ու շտապում, որ հանկարծ չուշանամ:

Ու միշտ նույն իրավիճակում եմ, լինումա նույնիսկ դուրս եմ գալիս մայթից, որ չբախվեմ ինչ-որ մեկին Բայցերբեք ուշադրություն չեմ դարձրել, նոր պատկերացրեցի, թե վազքս ինչ զվարճալիա ստացվում, մյուս անգամ զգոն կլինեմ..

5+ էս գրառման համար

Վիշապ-ի խոսքերից

Չուկ, բան չհասկացա քո այս գրածից: Ու տոռմուզը քաշեցի էլ առաջ չգնացի էլ, մինչև սա չբացատրես…
Ժողովրդի կողմից չընտրված իշխանությունները բնական է, որ հակված են ժառանգել ընտրությունների կեղծում ու բռնություններ: Ու թե ժողովուրդը ինչպես է այդ իշխանություններին պարտադրելու, խիստ հարցական է, իշխանություններն են իշխողը և ոչ թե ժողովուրդը, ժողովուրդը (իբր) ընտրում է իր համար իշխանություն, որը կառավարելու է իրեն: Այսինքն սահմանադրական ճանապարհով ոչ մի ազդեցություն բացի իշխանություններին ընտրելուց ժողովուրդը չունի: Ի՞նչ պարտադրելու մասին է խոսքը: Ժողովրդավարությունը հենց այն է, որ իշխանությունները ժողովդրի ուզածն են լինում, իսկ դրա համար ժողովուրդը առնվազն պիտի իշխանափոխություն իրականացնի, դնի իր ուզած մարդկանց, իսկ այդ մարդիկ դրվածքը փոխեն այնպես, որ այսուհետ միշտ ժողովդրի ուզածը լինի, կեղծելու ու բռնությունների հավանականությունը փոքրանա, իշխանություն ներկայացնող անձանց անձեռնմխելիությունը վերանա, գործունեությունը դառնա հնարավորինս թափանցիկ ու վերահսկելի: Որ օրինակ ասենք տուժված քաղաքացին եթե մեղավոր չինովնիկի դեմ հայց ներկայացնի դատարան, ապա դատարանը այդ չինովնիկից անկախ լինի որ կարողանա նաև չինովնիկի դատել: Դրա հնարավորությունը էլի պիտի իշխանությունները տան, դրա համար քաղաքական կամք է պետք, իսկ դրա համար պետք է ճիշտ մարդիկ լինեն իշխանության, իսկ դրա համար իշխանափոխություն է պետք, այսինքն ժողովուրդը միայն իշխանափոխության միջոցով կարող է անուղղակի կերպով հասնել ժողովդրավարության և ոչ թե ինչ-որ պարտադրանքի, համաձա՞յն, թե չհամաձայն:

Չհամաձայն, կամ կիսատ համաձայն:
Խնդիրն էն ա, որ քո էս ողջ շարադրածը իմ գրածի մի մասնիկն ա, էլեմենտը:

Իշխանափոխությունը ժողովրդավարության հաստատման բաղկացուցիչ մասն ա, այլ ոչ թե բավարար կետը: Ժողովրդավարության հաստատման համար պրոցեսների հսկայական ամբողջություն ա պետք: Ու մասնավորապես կարող է ժողովրդավարության հաստատման առաջին քայլերը լինեն մինչև իշխանափոխությունը, երբ աթոռը պահելու համար հզոր ալիքների տակ չխորտակվելու համար սկսեն սահմանադրության կիրառման պրոցեսներ, այլ կերպ ասած ժողովրդավարության իմիտացիա, որն ի վերջո կարող է բերել ժողովրդավարության մեկ այլ բաղկացուցիչի՝ նախագահի ժողովրդի պահանջով հրաժականի:

Իսկ գլոբալ առումով իշխանափոխությունը ներկա պայմաններում չի կարող բերել ժողովրդավարացման: Դեռ իշխանափոխությունների ամբողջ շղթա է պետք դրան հասնելու համար: Ու դրան հասնելու է ոչ թե նորընտիր իշխանությունը, այլ հենց ժողովուրդը իր ամենօրյա պահանջներով, տարիներ, գուցե տասնամյակներ շարունակ:

Դիցուք իշխանափոխություն եղանք: Եկանք Լևոնենք: Դու ասում ես, որ ժողովրդավարությունն իշխանությունն ա ձևավորում: Քո կարծիքո՞վ Լևոնենք պիտի ժողովրդավարություն հաստատեն: Ոչ մի դեպքում, եթե մենք գնանք տներում նստենք: Ստացվում է, որ իշխանությունն առանց ժողովրդի պարտադրանքի դա չի կարող անել ու ստացվում է, որ ի վերջո ժողովրդավարություն ձևական կամ ֆորմալ առումով իշխանությունն է հաստատում, իսկ իրականում անուղղակի կերպով ժողովուրդը:

Բայց էս ամբողջ խոսակցությունը իրականում նորից ու նորից կապ չուներ իմ բլոգային գրառման ասելիքի հետ:

Պարզապես բլոգային գրառումս առիթ եղավ մի քանի մտքեր մի քանի հոգու ձևակերպելու համար:

Իրականում ես դա նախատեսել էի

Չհամաձայն:
Ոչ ժողովրդավար իշխանությունը որևէ կամք չունի ժողովրդավարություն հաստատելու: Դա նրան պետք է պարտադրի ժողովուրդը: Այսինքն եթե ինչ-որ պահի իշխանությունը հաստատում է ժողովրդավարություն, դա կատարում է ժողովրդի պարտադրանքով: Այլ կերպ ասած անուղղակի կերպով ժողովուրդն է այդ ժողովրդավարությունը հաստատում:

Չուկ, բան չհասկացա քո այս գրածից: Ու տոռմուզը քաշեցի էլ առաջ չգնացի էլ, մինչև սա չբացատրես…
Ժողովրդի կողմից չընտրված իշխանությունները բնական է, որ հակված են ժառանգել ընտրությունների կեղծում ու բռնություններ: Ու թե ժողովուրդը ինչպես է այդ իշխանություններին պարտադրելու, խիստ հարցական է, իշխանություններն են իշխողը և ոչ թե ժողովուրդը, ժողովուրդը (իբր) ընտրում է իր համար իշխանություն, որը կառավարելու է իրեն: Այսինքն սահմանադրական ճանապարհով ոչ մի ազդեցություն բացի իշխանություններին ընտրելուց ժողովուրդը չունի: Ի՞նչ պարտադրելու մասին է խոսքը: Ժողովրդավարությունը հենց այն է, որ իշխանությունները ժողովդրի ուզածն են լինում, իսկ դրա համար ժողովուրդը առնվազն պիտի իշխանափոխություն իրականացնի, դնի իր ուզած մարդկանց, իսկ այդ մարդիկ դրվածքը փոխեն այնպես, որ այսուհետ միշտ ժողովդրի ուզածը լինի, կեղծելու ու բռնությունների հավանականությունը փոքրանա, իշխանություն ներկայացնող անձանց անձեռնմխելիությունը վերանա, գործունեությունը դառնա հնարավորինս թափանցիկ ու վերահսկելի: Որ օրինակ ասենք տուժված քաղաքացին եթե մեղավոր չինովնիկի դեմ հայց ներկայացնի դատարան, ապա դատարանը այդ չինովնիկից անկախ լինի որ կարողանա նաև չինովնիկի դատել: Դրա հնարավորությունը էլի պիտի իշխանությունները տան, դրա համար քաղաքական կամք է պետք, իսկ դրա համար պետք է ճիշտ մարդիկ լինեն իշխանության, իսկ դրա համար իշխանափոխություն է պետք, այսինքն ժողովուրդը միայն իշխանափոխության միջոցով կարող է անուղղակի կերպով հասնել ժողովդրավարության և ոչ թե ինչ-որ պարտադրանքի, համաձա՞յն, թե չհամաձայն:

Dayana-ի խոսքերից

Արտ, սպասում էի արձագանքներին: Գիտեի, որ գրածդ ընկալվելու է էնպես, ինչպես ուզում է մեն ընթերցող ու գիտեմ, որ ակումբցիների մեծ մասը կարդացել է գրածդ ծայրից ծայր:
Մի առաջարկ ունեմ, արի բոլոր կանոնները, բոլոր սահմանափակումները, ամեն ինչ անջատի, մի ամիս առանց մոդերատորների, առանց կանոնների թող ակումբն ու գնա հանգստանալու: Առաջին մի շաբաթը ակումբցիները վախվխելով կանոնները կխախտեն, հաջորդ մի շաբատը՝ լրիվ ազատություն կլինի ու ոլոր թեմաները զրուցարան կդառնան, երրորդ շաբաթում ակումբի ակտիվությունը կնվազի, իսկ չորրորդի վերջում կարող ես ակումբը փակել: Մոռացա ասել, որ արձակուրդ գնալուց առաջ բազայի վերջին "վերսիան" մոտդ պահես, ու վերաձարդին ոչ թե փակես ակումբն, այլ վերադարձնես նախորդ ամսվա տարբերակը: Շարժման մասին լռում եմ, քանի որ ինքս երբեք շարժման մեջ չեմ եղել, ոչ էլ կողմ եմ ու երևի քո միակ ապացույցն եմ, որ "պարտադիր չի ակումբցին լինի ՀԱԿ-ից կամ շարժման մասնակից լինի, որ ընկերդ դառնա, առավել ևս ադմին":

Քիչ էր մնում ամենակարևորը էլի թողնեի ռեալին՝ շներհակալ եմ…

Արմ ջան, նորմալ է ու սովորական այս ամենը:
Երբ վիճակը կատաստրոֆիկ կլինի, ներկայումս այդպիսին չէ, մեծ հավանականությամբ առաջարկդ կընդունեմ

Բիձա-ի խոսքերից

Չուկ իրականում դու երեք բան միացրել ես միասնական մի օղակում /ակումբ, շարժման ղեկավարություն, շարժում/ և փորձում ես նույն ստանդարտով երեքին էլ վեր դնել քննադատությունից.
Ամեն մեկն ակումբի կարգ ու կանոնին հարմարվել է իր պատկերացումների սահմաններում և ինչքանով տեղյակ եմ, ակումբի դրվածքից դժգոհությունները մեծ չեն. Հետևաբար քո դժգոհությունը ակումբի առումով արդարացված չէ.

Ու նորից սխալ մեկնաբանում: Ինչպես գրել եմ նախորդ գրառման մեջ, ես այդ երեք օղակները չեմ միասնակացրել և առավել ևս քննադատությունից վեր չեմ դրել: Ավելին, քննադատությանը վերաբերվում եմ խիստ նորմալ ու որպես ցանկալի երևույթի: Ու նույնը շարժումը, շարժման ղեկավարությունը: Խոսքը գնում է քննադատության տիպի մասին:

Հիմնական հակասությունները սկսվում են քաղաքական տարբեր տեսակետների արտահայտման հետ կապված. Ինչքան որ դու այլոց ես մեղադրում ոչ– ադեկվատ ինքնակենտրոն ու ոչ– կառուցողական կեցվածքի մեջ, նույնքանով էլ, դու ես նման ձևով և հիմնականում մեծամտորեն միջամտում քննարկմանը ու դիմացինին ընդգծված առհամարհանքով վերաբերվում.

Անկեղծ ասած սպասում էի այս տողերին ու շնորհակալ եմ սրանց համար:
Նախ ասեմ, որ եթե անգամ իմ տոնը երբևէ որևէ մեկի կողմից ընկալվել է արհամարհական երանգով, ապա սխալ է ընկալվել: Արհամարհական ես խիստ սակավ եմ գրում: Բայց եթե այդպես է ընկալվում, ուրեմն ես ոճային սխալ ունեմ, որի մասին մտածել ու շտկել է պետք: Ամեն դեպքում բոլոր այդպես ընկալողներից ներողություն եմ խնդրում:

Ինչ վերաբերվում է «մեծամտորեն ընդմիջելուն», ապա այո՛: Իմ այս բլոգային գրառումը քննադատություն է այդպես գրող-մտածողներին, հստակ քննադատություն: Բայց բացի քննադատություն լինելուց այն նաև ինքնաքննադատություն է: Այո՛, ես իմ այդ թերությունը գիտեմ ու ինձ էլ մեղադրում դրանում, հասկանում, որ սխալ եմ վարվում:

Քո այս "դատարկաբանություններում" դու շեշտում ես, որ ակումբը և շարժումը այն ստեղծողների շնորհքն է, /դա փաստ է/, բայց և դրանից բխեցնում ես, որ մյուսները միայն խոսում են, առանց որևէ գործ անելու.
–Որտեղից գիտես՞. Ինչ է, խոսելու, քննադատելու իրավունքը հաստատող ինչ որ փաստաթուղթ է պետք՞.
Ակումբը բազմամարդ է, և ամեն քննադատություն չեզոքացվում է հանդիպակած քննադատությամբ.
Ինձ թվում է, որ քննարկումները, տարբեր տեսակետների բախումները հստակություն են մտցնում այլևայլ հարցերում և հենց դա է բոլորի ձեռքբերումը- միջինացված-պարզեցված գրագետ տեսակետի հանգելը քաղաքական հարցերի վերաբերյալ.
Փոխարեն դա որպես գնահատելի արդյունք դիտելու, հաճախ դու ասում ես որ դրանք դատարկաբանություններ են, և որ լիդերներն այքան խելոք են, որ ցանկացած ակումբցու "կտանեն ծովը ծարավ հետ կբերեն". Դա քո կարծիքն է. Դու վերջերս ես ծանոթացել նրանց հետ, շատերը քսան տարի առաջ ու տեսել են ու ծանոթ են նրանց 360 աստիճան տեսադաշտում. Այնպես որ մի կարծիր, թե հակառակվողներս օրգանապես դեֆեկտիվ ենք. Ոչ, մենք էլ մեր կաշվի փորձն ունենք, մեր ջուրը գցած տարիներն ու տառապանքները, կործանված ճակատագրերը.
Բարի եղիր հարգել այդ տեսակետները ևս. Ոչ մեկս մեր քմհաճույքով չենք դարձել տարագիր. և այդ գործում հիմիկվա լիդերները միրենց մասնաբաժին պատասխանատվությունն ունեն.
Նաև չեմ կարծում, թե ակումբը ինչ որ մեկի տոնավաճառն է, որտեղ ազատ արտահայտվելն իր գինն ունի. Պետք չի երեսով տալ հրամցրած տժվժիկը.
"Մասնակիցների" քննադատությունը հիմնականում ուղղված է կոնկրետ լիդերներին և դա բնական է, որովհետև այդ լիդերները Հայաստանայան քաղաքական ասպարեզում այսօր չեն հայտնվել. Ամեն մեկն իր, հիմնականում բացասական, նախապատմությունն ունի. և այսօր էլ նրանց արածն ու չարածը միարժեք չէ. Քո կարծիքով, քանի որ նրանք հիմա շարժման մեջ են, ապա ամեն ինչ պետք է մոռացվի և բոլորն ինքնամոռաց պետք է կանգնեն նրանց կողքին.
Այդպես չէ. Ինչքան ամբիցիոզություն ցուցաբերում է ԼՏՊ–ն, նույքան էլ պետք է սպասել մյուսներից, որովհետև քաղաքականությունը դա հենց անհատների գործունեության դաշտ է, և թրի տակով անցնողների արժեքը գրոշ է. Ինքդ էլ նույն հատկությունները չթաքցնող երիտասարդ ես և կարծեմ որևէ մեկը դրանում քեզ չի մեղադրում.
Եթե շարժման լիդերների մասով քննադատությունը բավարար շատ է, ապա զուտ շարժման առումով վերաբերմունքն այլ է. Ոչ թե քննադատություն է, այլ աճող մտահոգություն, որ լիդերների գործելաոճի ներկայիս դինամիկայով գործը գնում է անկման. Շատերն են ափսոսում, որ փաստորեն կուտակված քաղաքացիական ակտիվության մեծ լիցքը պարպվեց զոհերով, և փաստացի անարդյունք. Որպես նվաճում դիտվում է ակտիվ երիտասարդների հրապարակ գալը. Իմ կարծիքով կա սերնդային և գործելակերպի դատարկություն լիդերների և այդ երիտասարդների մեջ. Դու կասես, որ երիտասարդությունը անկախ է, ես էլ այլ կարծիքի եմ.
Քո դուրը չեն գալիս ֆորումային ինչ որ մտքեր ու մարդիկ. Իմ դուրն էլ չեն գալիս Հայաստանում ընթացող տարբեր քաղաքական պրոցեսներ, որոնց մասին և փորձում եմ բարձրաձայնել. Ցավոք սրտի հին ու նոր դեմքերի արած ու չարած գործերով պայմանավորված բոլոր երևույթների գնահատականները գալիս կենտրոնանում են այդ անձանց վրա. Ու հենց նրանց հասցեին քննադատություն է հնչում, իսկույն իրար դեմ են ելնում նույն մարդիիկ, նույն տեսակետներով.
Ֆորումի մասնակիցներս և դու տարբեր հարթություններում ենք. Դու հարցերին նայում ես ֆորումի համակարգողի, Հակ-ի երիտասարդական ակտիվիստի, մոդերաթորի տեսանկյունից, մյուսները կյանքը և պրոցեսները դիտարկողների դիրքերից.
Այդ տեսակետները ինքնին տարբեր պետք է լինեն.
Իմ, որպես մասնակցի կարծիքն այն է, որ ակումբը լուրջ ուսուցողական ֆունկցիա է կատարում շնորհիվ այլակարծության.
Կորոշվի դրա դեմն առնել,դա էլ վերաբերմունք է.

Մտքերդ ընդհանուր առմամբ իմ պատկերացումներին ու իմ մտորումներին համահունչ են, ընդունելի: Մեծ մասամբ, բացի որոշ մանր կետերից (որոնց անդրադառնալու կարիք այստեղ չեմ տեսնում) համաձայն եմ: Սակայն նորից ու նորից քո այս ողջ գրածը ոչ մի առնչություն չուներ իմ բլոգային գրառման հետ, որովհետև այստեղ ես խոսում էի որոշակի քննադատության տիպից, որոշակի մարդկանց՝ իրենց ուրիշներից վեր դասելուց, անսխալական համարելուց, ամենագիտուն, ամենախելոք, ամենա-ամենա-ամենա լինելուց:

Նույն այս ֆորումը հաղորդակցման հարթակ է ու իր ֆունկցիան լավ կատարում է: Ու կդադարի այդպիսին լինելուց, եթե յուրաքանչյուր մասնակիցը վերևից նայի մյուսներին ու մյուսների ասած-արածները համարի սխալ ու անիմաստ, իրեն անսխալական, որոշի, որ դիմացինի քայլերը չի վերլուծելու, ասածը չի լսելու, որովհետև ինքն անսխալական է: