PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : "Ստրուկը ստրուկ է իր բնույթով"



dvgray
29.05.2007, 10:19
…"Ստրուկը ստրուկ է իր բնույթով…". սա նրա / Դեմոկրիտի / համոզմունքն էր… Քիչ անց ու նրանից անկախ նույնը կասի Արիստոտելը. "Ստրուկը ստրուկ է ի բնե, ի ծնե…": Երկու խոշոր մտածողներ՝ տրեզերական ընկալումների ընդունակ, նույն բանն են ասում ստրուկի հարցում… Սա մտածել է տալիս… Այդ բառը ՝ ստրկահոգի, ստեղծվել է հավանաբար ոչ հենց այնպես, դա ներքին էությունն է մարդու, մի որոշակի աստիճան, մակարդակ մտքի, մտածողության, այլ բնավ ոչ սոցիալական վիճակ…
Այնպես որ, այո՛, ստրուկը ստրու՛կ է ի ծնե, ի բնե…

Գրիգոր Գուրզադյան
"Ծիծաղող Փիլիսոփան"

Ուրեմն կարելի՞ է ասել, որ "Ստրուկը" փոխանցվում է գենետիկորեն, ժառանգաբար: Հավանակա՞ն է արդյոք, որ տրադիցիոն, գենետիկական Ստրուկի ընտանիքում ծնվի ու զարգանա Ազատ մարդ:

Angelina
29.05.2007, 11:26
Գիտես, շատ վիճարկելի հարց է: Միգուցե այո, միգուցե ոչ, բայց հնարավոր է, որ ստրուկի ընտանիքում ծնվի ազատ մարդ, եթե նա հեռանա իր ընտանիքից և ապրի անկախ:

Fantazy
29.05.2007, 14:37
Այո՛, ճիշտ ես, ստրուկը ստրուկ է ի ծնե, բայց դա դեռ չի նշանակում, որ ստրուկի ընտանիքում չի կարող ազատակամ մարդ ծնվել, ինչպես նաև ազատ ընտանիքում կարող է ստրուկ ծնվել: Կարծում եմ, որ ամեն մարդ ի ծնե ունի ինչ-որ հակումներ, դեպի ստրկություն կամ առաջատարություն, բայց թե այդ երկուսից որ մեկը կհաղթի, արդեն մեծ հարցական է::esim

Կարծում եմ, որ ընտանիքից էլ ա ինչ-որ բան կախված, քանի-որ երեխան տեսնելով իր ընտանիքի կոտրված լինելը կարող է ըմբոստանալ :angry , բայց կարող է լինել նաև հակառակը, նա կարող է ընդունել այդ վիճակը, ինչը շատ ցավալի է, ու շարունակել ապրել նույն կերպով::think

Root
29.05.2007, 14:41
Ուրեմն կարելի՞ է ասել, որ "Ստրուկը" փոխանցվում է գենետիկորեն, ժառանգաբար: Հավանակա՞ն է արդյոք, որ տրադիցիոն, գենետիկական Ստրուկի ընտանիքում ծնվի ու զարգանա Ազատ մարդ:

Գենետիկայի ասպարեզում քո այդ պնդումը առնվազն խուճապ կառաջացներ ...
Անհեթեթությունը կայանում է նրանում, որ եթե վարկածը իրոք ճիշտ լիներ, աշխարը 90%-անց ստրկամիտ կլիներ:

Ձայնալար
30.05.2007, 09:37
…"Ստրուկը ստրուկ է իր բնույթով…". սա նրա / Դեմոկրիտի / համոզմունքն էր… Քիչ անց ու նրանից անկախ նույնը կասի Արիստոտելը. "Ստրուկը ստրուկ է ի բնե, ի ծնե…": Երկու խոշոր մտածողներ՝ տրեզերական ընկալումների ընդունակ, նույն բանն են ասում ստրուկի հարցում… Սա մտածել է տալիս… Այդ բառը ՝ ստրկահոգի, ստեղծվել է հավանաբար ոչ հենց այնպես, դա ներքին էությունն է մարդու, մի որոշակի աստիճան, մակարդակ մտքի, մտածողության, այլ բնավ ոչ սոցիալական վիճակ…
Այնպես որ, այո՛, ստրուկը ստրու՛կ է ի ծնե, ի բնե…

Գրիգոր Գուրզադյան
"Ծիծաղող Փիլիսոփան"

Ուրեմն կարելի՞ է ասել, որ "Ստրուկը" փոխանցվում է գենետիկորեն, ժառանգաբար: Հավանակա՞ն է արդյոք, որ տրադիցիոն, գենետիկական Ստրուկի ընտանիքում ծնվի ու զարգանա Ազատ մարդ:

Ի ծնե կամ գենետիկորեն մարդիկ կարող են լինել այս կամ այն չափով ազատամիտ, այս կամ այն չափով ղեկավարի կամ կատարողի հատկություններով, բայց ոչ ստրուկ: Մարդն իր բնույթով ազատության ձգտող արարած է. մարդկանց ստրուկ է սարքում հասարակությունը: Արիստոտելն ասում էր, որ բնությունն ի սկզբանե տարբեր է ստեղծում ստրուկներին ու տերերին հիմնավորելով դա նրանով, որ ստրուկները ուժեղ են, թիկնեղ, չափսերով մեծ, որ լավ աշխատեն, իսկ ստրկատերերն ավելի փոքրամարմին, բայց ուղիղ կեցվածքով. պարզ է, որ եղել են նաև փոքրամարմին ստրուկներ և հակառակը… կարծում եմ, որ արիստոտելն ինքնել է հասկացել, որ իր ասածն անհեթեթություն է: Պարզապես ինչպես գիտեք արիստոտելն եղել է, եթե ասեմ այսօրվա տերմինաբանությամբ, «իշխանամետ» փիլիսոփա, իսկ ստրկատիրական համակարգը այն ժամանակվա պետության հիմքն էր:

dvgray
31.05.2007, 00:27
Ի ծնե ստրկամիտ լինելը ՝ դա մեղք չէ:
Մեղքը առկա է, երբ ստրկամտին ստիպել / վրան բռնանալ/, որ իրեն պահի ազատամիտ մարդու նման: Մեղք է նմանապես ազատ մարդուն մտցնել "վանդակի" մեջ:
Թեկուզ պարզվի, որ մարդկության 90% գենետիկորեն ստրուկներ են, դա նույնպես անհանգստանալու տեղիք չի տալիս:Ինչպես ասում են ՝ ամեն մեկին իրենը:
.....
...կան մարդիկ, որոնք իրենց շատ անհարմար, ոչ կոմֆորտային է զգում, երբ գրավում են ազատ մարդու "աթոռ": Լինի հավաքույթներին, լինի դասի ժամանակ, լինի պետական պաշտոններին...

Հասարակությունը մեծ ցնցումներ է ունենում, երբ ազատ մարդկանց որոշ խմբի, անգամ մեկ անհատ մարդու /ուժեղ մարդու/ ստիպում է ապրել ստրուկի կյանքով:
Նույն տեղի ունի նաև հակառակ պարագայում, երբ ստրուկների համախմբին տալիս են ազատության աստիճան, և նրանք մնում են առանց "կապանքների": Նրանք անվերջ ման են գալիս իրենց/ գենետիկական/ կոմֆորտ վիճակը, և մինչև դա չեն ստանում /պապա-թագավորներ/, չեն հանգստանում ու բողոքում են:
Ներդաշնակ են ապրում միայն այն հասարակությունները, որոնցում առավելագույնս բավարավում է բոլորի կարիքները:
Հասարակություններին էտպեսի ժամանակաշրջանին հաճախ անվանում են Վերածննդի դարաշրջան:
Էսօր մեր հասարակությունը կարծես դա չի ընկալում: Ու եթե մեր օրերի մի "Օմար Խայամ" հայտնվում է հանկարծ փադիշահի պալատում, կերուխումի ժամանակ, և այնտեղ ստանում "իրենը" , ապա սկսում է նրա հասարակական պարսավանքը, ընդհուպ մինչև ՝ ազգի դավաճան...
.....
Սակայն: Էս թեմայում ինձ ավելի շատ հետաքրքրում է ոչ թէ ազատին ստրուկ դարձնելու հարցը, որի պատասխանը բոլորս շատ լավ գիտենք գոնե գրականությունից, այլ հակառակ պրոցեսը: Երբ ստրկամտին փորձում են "լուսավորել": /Թեմաներից մեկում Փիլիսոփան հիշել էր Պրոմեթևսի մասին.../
Ճի՞շտ է արդյոք ժամանակ և միջոցներ ծախսել ստրկամտին ազատության գաղափարները քարոզելու վրա...
Եթե, ըստ Գուրզադյանի, "ստրկամտությունը" ՝ դա սոցիալական վիճակ չէ, ապա էլ ի՞նչ պայմանների բավարարման դեպքում , առանց բռնության /շեշտում եմ ՝ առանց բռնության/ հնարավոր կլինի "ստրուկին" դիալեկտիկական զարգացմամբ, քայլ առ քայլ, դարձնել "ազատ": Ո՞րն է դրա նպատակը:
:think