Angelina
18.05.2007, 10:16
Ձմեռ է դրսում, ծառերը մերկ նայում են ինձ ու հարցնում.
-Ինչու՞ է հոգիդ դարձել մեր նման ամայի ու լերկ:
-Ինձ էլ է տիրել ձմռան ցուրտը,- ասում եմ ես:
Վիրավոր է սիրտս, որ բուժում չկա: Չսպիացող վերք է դա: Հիմա Ձեզ համար ձմեռ է, բայց շուտով գարունը կգա: Կջերմացնի ձեր ճյուղերը և տերևներ կտա: Իսկ իմ հոգին կմնա ձմռան շնչով պատված, քանի որ նրա վրա հավերժական ձյուն է դրած, որը զորու չէ սեր տալ և սեր ստանալ:
-Ինչու՞ է հոգիդ դարձել մեր նման ամայի ու լերկ:
-Ինձ էլ է տիրել ձմռան ցուրտը,- ասում եմ ես:
Վիրավոր է սիրտս, որ բուժում չկա: Չսպիացող վերք է դա: Հիմա Ձեզ համար ձմեռ է, բայց շուտով գարունը կգա: Կջերմացնի ձեր ճյուղերը և տերևներ կտա: Իսկ իմ հոգին կմնա ձմռան շնչով պատված, քանի որ նրա վրա հավերժական ձյուն է դրած, որը զորու չէ սեր տալ և սեր ստանալ: