PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ինչի՞ համար է գրագիտությունը



Ուլուանա
14.05.2007, 19:46
Ֆորումցիների հետ ֆորումի գրառումների գրագիտության մասին խոսելիս անփույթ ու ոչ այնքան գրագետ գրառումներ անող որոշ մարդկանցից լսել եմ ինձ համար անհասկանալի ու տարօրինակ այն տեսակետը, որ իրենք իրականում լավ էլ տիրապետում են լեզվին (տվյալ դեպքում՝ հայոց) և պետք եղած դեպքում կարող են ճիշտ՝ առանց սխալների գրել ու խոսել, պարզապես չեն համարում, որ ֆորումն այն տեղն է, որտեղ անհրաժեշտ է գրագետ գրել։ :o Այսինքն՝ որքան հասկացա, ֆորումը լուրջ տեղ չեն համարում, այդ իսկ պատճառով հարկ չեն համարում իրենց «նեղություն» տալ գրագետ գրելու համար։

Չգիտեմ ինչու, միշտ մտածել եմ, որ գրագիտություն կոչվածը ոչ միայն դպրոցում կամ բուհում որոշակի լեզվական կանոններ սերտելն ու դրա դիմաց համապատասխան բարձր գնահատական ստանալն է, այլև լեզուն՝ իր բոլոր առանձնահատկություններով ու նրբություններով, որպես սեփականություն ընկալելը, այնպես, որ գրագետ խոսելն ու գրելն արդեն մարդու ներքին պահանջը լինեն, ոչ թե ընկալվեն որպես կողքից պարտադրված, արտահայտվելու ազատությունը սահմանափակող ինչ-որ բան...

Եթե մարդը գրագետ է, ինչպե՞ս կարող է դա միայն իրեն հայտնի լինել :o , ինչու՞պիտի նա այդքան «խնամքով» թաքցնի իր գրագիտությունը։ Եվ, ի վերջո, ինչի՞ համար է այդ գրագիտությունը, եթե դպրոցը կամ բուհն ավարտելուց հետո պիտի ծալես ու «թանկ-թանկ» պահես հիշողությանդ հեռավոր խորքերում...

Arisol
14.05.2007, 20:13
Լավ թեմա ա: Ինքս եմ զարմանում նման մարդկանց վրա…

Իհարկե գրագիտությունն անրհրաժեշտ ա մարդուն մտքերը հստակ ու գեղեցիկ ձևակերպելու համար, քանի որ կան այնպիսի դեպքեր, երբ նույնիսկ մի տառասխալը կարող ա բերել մտքի սխալ ընկալման:

Կարծում եմ այն մարդիկ, ովքեր գրագետ են,գրառումներ անելիս առավե՛լ գրագետ պիտի լինեն, ոչ թե իմիջիայլոց, ինչպես պատահի, որ տառը մատի տակ ընկնի՝ սեղմեն: Չէ՞ որ տասնյակ մարդիկ են կարդում այդ գրառումները, և շատերն այդ գրառումների միջոցով գրագիտության ինֆորմացիա են հավաքում, իսկ պատկերացրեք, թե որքան տհաճ ա կարդալ անգրագետ, իմիջիայլոց արված գրառումներն ու հետագայում, չիմանալով, որ տվյալ բանը սխալ ա գրված, կատարել այդ սխալը:

Ըստ իս, ֆորումում գրառումներ անելը մեծ պատասխանատվություն ա: Ինքս երկար ժամանակ ֆորումներ չէի մտնում հենց այդ պատճառով. վախենում էի, որ սխալ բաներ կգրեմ, ու հազարավոր մարդիկ կկարդան իմ այդ սխալները, իսկ այժմ ձգտում եմ հնարավորինս գրագետ գրել ու ընթացքում՝ գրառումներ կարդալով (իհարկե գրագետ), նոր բաներ եմ սովորում:

Հարգելի ակումբցիներ, մի մոտեցեք ֆորումին այդքան անտարբերությամբ, մտածեք նաև այլ մարդկանց մասին, որոնք կարդում են ձեր գրառումները, և հնարավորություն տվեք չիմացողներին, ոչ գրագետներին ձեզնից մի բան սովորելու, գրագետ դառնալու…

քաղաքացի
14.05.2007, 20:34
Վերջերս, երբ նախընտրական քարոզարշավն էր ընթանում, լացս գալիս էր, երբ փորձում էի որևէ մեկին լսել ու ոչինչ չէի հասկանում, քանի որ տվյալ մարդը նախադասություն կազմելու տարրական գիտելիքներ չունի: Ընդհանրապես իշխանությունում շա՜ տ քչերն են, որոնց խոսակցությունը իմաստ ունի: Մնացած բոլորը սարքում են հսկայական նախադասություններ, որոնցում գերիշխում են «էլիտար» և անիմաստ բառերը: Կազմում են նախադասություններ, լցնում են անկապ բառեր (առանց բացատրությունը իմանալու) և կմկմալով ասում հեռուստատեսությանը:

Philosopher
14.05.2007, 20:41
Գրագիտությունը գրագետ լինելու, աշխարհը, կյանքը, նրա իրավիճակները գրագետ, ադեկվատ ընկալելու, դրանց մասին գրագետ դատողություն անելու ու գրագետ հետևություններ անելու համար է։ Գրագիտությունը խոսք չէ, այն լեզվի ֆունկցիա է, գիտակցության ֆունկցիա, մարդը կարող է մտածել գրագետ և երբեմն արտահայտվել ոչ այնքան գրագետ, սակայն նա չի կարող անգրագետ մտածել ու գրագետ արտահայտվել, նաև չի կարող միշտ արտահայտվել անգրագետ՝ միշտ մտածելով գրագետ։ Գրագիտությունը գիտակցության ձևավորման ու զարգացման կարևոր բաղադրիչներից է։ Այն հասկացությունները, որոնք կազմում են գիտակցության և մտածողական պրոցեսի ատաղձը, պետք է լինեն իրականությանը ադեկվատ, իսկ դրա համար անհրաժեշտ է, որպեսզի այն անվանումը, որը տրվում է տվյալ երևույթին, այսինքն՝ հասկացությունը, լինի գրագետ, այլապես իրականությունը մնում է մի կողմում, իսկ մտածողությունն ու խոսքը ստեղծում են ալտերնատիվ, անգրագետ, ոչ–ադեկվատ հասկացություններից ձևավորված իրականությունը, որը նրանց համար դառնում է միակ իրականությունը։ Ահա այդպիսի անգրագետ, ալտերնատիվ իրականության մեջ էլ ապրում է մարդկանց մեծամասնությունը, ինչն էլ Ֆրոմը կոչում էր նորմալության պաթոլոգիա, երբ "առողջ բանականության" միֆը իրենով է փոխարինում իրական, խորապես մարդկային բանականությունը։

Պանդուխտ
15.05.2007, 17:34
Սիրելի Ուլուանա, գրագէտ լինել նշանակում է. լինել անճաշակ, անկիրթ եւ գռեհիկ:
Այլ խօսքով՝ այն ինչ որ հրամցւում է մեզ որպէս մշակոյթ, որպէս երգ ու պար, որպէս արուեստ: Այս ամէնի մատուցողը «պերեստրոյկա», «գլասնոստ» եւ «դեմոկրատիզացիա» շնորհող գոբաչովի սերունդն է: Երբ պետական մակարդակով քաջալերւում է անմակարդակը, անճաշակը, ինչ սպասենք քաղաքացուց: Թէ ինչո՞ւ պետութիւնը քաջալերում է անմակարդակը, պատասխանը պարզ է. պետական այրերը, գուցէ հայրենասէր են, բայց անկիրթ են (անկիրթ բառը ինձ մօտ նշանակում է անգրագէտ): Չի գնահատւում լաւը, բարձրը, ազնիւը, գեղեցիկը, վեհը, մնայունը: Գնահատւում է ստորինը, գռեհիկը, գայթակղիչը, պորտաբացը, պորտապարը, ոռնապարը, մերկութիւնը, սեռայնականը, կոկորդապրկումը, նեգրական (Ափրիկամերիկեան) արոեւստի ամէնացածր, ամէնաձախող կրկնօրինակը (կեղծը): Դիտէ՛ք ոմանց «ավատար»ներին, պիտի նկատէք նրանց մտային հոգեւոր զարգացման աստիճանը: Ցաւում եմ ամբողջ սրտով, կարդալով այսպիսի յղումները (գրառումները), որովհետեւ ուզում իմ հայրենակիցներին տեսնել. բարձր, գեղեցիկ, վեհ, ազնիւ, շնորհալի եւ նախանձելի դրութեան մէջ:
Այլ գրառումներ կատարելու չեմ քաջալերւում, որովհետեւ տեսնում եմ «համալսարանական», «զարգացած», «լեզուաբան» ակումբայիների մտածելակերպը...
Հասարակութիւնը սաստիկ հիւանդ է: Հիւանդ է անճաշակութեամբ, գռեհկութեամբ:
Գուցէ նրանք չեն անդրադառնում, որովհետեւ այդպիսի մթնոլորտի մէջ մեծացել, դաստիարակուել են: Սակայն չեմ վարանում ասելու, որ Հայաստանի խորհրդային տարիներին, հայ ժողովուրդը շատ աւելի հայրենասէր, հաւատացեալ (հայրենիքի գաղափարի հանդէպ), կրթեալ եւ գրասէր էր: Արցախեան պոռթկումը եւ մեր յաղթանակը այդ տարիներում դաստիարակուած հրաշք տղաների սխրանքի արդիւնքն են, իսկ այժմեան pop-jazzի կեղծ սիրահարները, փողոցային աղբահայերէնը, որպէս գրական լեզու հրամցնել ուզողները, մութ տարիների ընթացքում մեծացած, հասակ նետած սերունդներն են:
Յոյսով եմ, որ այսպէս չի շարունակուի, որովհետեւ մեր արժէքը. հայ մարդով, հայի տեսակով գնահատում էին, են:
Յարգանքս ոմանց, ովքեր բացառութիւն կը կազմեն մեծամասնութեան մէջ:

Roger
15.05.2007, 17:41
Մտքերը հստակ ու գեղեցիկ ձևակերպելու համար է գրագիտությունը:

Արշակ
15.05.2007, 17:45
Սիրելի Ուլուանա, գրագէտ լինել նշանակում է. լինել անճաշակ, անկիրթ եւ գռեհիկ:
Էս վրիպա՞կ էր, ուզում էիք անգրագե՞տ ասել, թե՞ իրոք գրագիտությունը նույնացնում եք անճաշակության, անկրթության ու գռեհկության հետ։:o

Պանդուխտ
15.05.2007, 19:37
Կը ներէք, այդ տողում ծաղրում էի...

SAS
15.05.2007, 21:54
Գաղտնիք չէ, որ Ազգային ժողովում ժամանակ առ ժամանակ հարց է բարձրացվում ռուսերեն լեզուն երկրորդ պետական լեզու դարձնելու կապակցությամբ: Գաղտնիք չէ և այն, որ խորհրդային տարինրին մոտավորապես մեկ միլիոն հայ Հայատանում, լեզվով, հոգեբանությամբ, մշակույթով ուծացավ-սոխացավ:

Լինել տգետ, չի նշանակում լինել ուրացող:Բայց լինել ուրացող՝ նշանակում է լինել երիցս տգետ:Իսկ երբ այս երկուսն են «ախպերանում» մի մարդու մեջ, ապա պետք է ահազանգ հնչեցնել:

Ահա թե ինչ է գրում Եղիշեն՝ հայոց լեզուն համեմատելով ժամանակի նշանավոր լեզուների հետ.

...հույնի լեզուն փափուկ է,
հռոմեացունը՝ սաստիկ,
հոնինը՝ սպառնական,
ասորունը՝ աղաչական,
պարսիկինը՝ պերճ,
ալաններինը՝ գեղեցկազարդ,
գոթինը՝ ծաղրական,
եգիպտացունը՝ կարծես մի ծածուկ և խավար տեղից լսվի,
հնդիկինը՝ ճռվռացող,
իսկ հայինը՝ համեղ է և կարող է բոլոր լեզուներն իր մեջ ամփոփել:

Նրան ձայնակցում է 13-րդ դարի պատմիչ Վարդան Արևելցին.

...բայց դու, ո՜վ հայ ազգ, հետազոտիր և քննիր լեզուները.
օրինակ հույները, ֆրանկները և հելլենացիները, որ մակեդոնացիներն են,
շատ են չարչարվում, մինչև հասնում են իրենց ուզածին, կարողանում են ընտրությամբ
խոսել և լսել բառերը, թե ո՞րն է արականը, իգականը և կամ չեզոքը, ո՞րը երկսեռը:
Բայց ազգս Հայոց, լեզվիս և գրիս հարստության և փարթամության շնորհիվ անհարկի
համարեց այս, իսկ հույները և այլ ազգերը հարկադրված էին իրենց լեզվի ու գրի
սակավության պատճառով, և դրանով լցրին իրենց լեզուների պակասությունը:

Այսօր հայոց լեզուն վտանգված է Հայաստանում, և վտանգը գալիս է ոչ թե դրսից, այլ՝ ներսից:Ազգային թերարժեքության բարդույթներով տառապող հայը քամահրանքով է նայում իր ազգային ինքնությունը կերտող ամենահզոր գործոնին՝ լեզվին:

Ֆրանիացիներն ասում են՝ իմ հայրենիքն այնտեղ է, որտեղ հնչում է իմ մայրենի լեզուն:Ֆրանսիացին գիտակցում է, որ առանց լեզվի չկա և չի կարող լինել ֆրանսիական ազգ և ամեն կերպ պաշտպանում է իր ինքնությունը՝ բոլոր ասպարեզներում՝ ի հեճուկս իր թշնամիների:Սակայն մեծամիտ, գոռոզ ու սնապարծ հայերը, առանց դույզն իսկ խղճի խայթ զգալու, հենց իրենց հայրենիքում, գիշեր ու զոր, իրար հետ մրցակցելով բռնաբարում են իրենց մայրենի լեզուն և նույնիսկ... հաճույք զգում:Մի՞թե հնարավոր է պատկերացնել, որ համալսարանում սովորող ուսանողը երեք բառ չկարողանա իրար կողքի շարել:Չէ՞ որ ընդունվելիս հայոց լեզվի քննություն է հանձնել: Մի՞թե նորից փողով են ընդունվում:

StrangeLittleGirl
16.05.2007, 18:23
Ես այս հարցմանը չմասնակցեցի, որովհետև իմ նախընտրած տարբերակը չկար: Գիտեք, կան հայ "ինտելիգենտներ", որոնք շատ գրագետ խոսում ու գրում են ռուսերեն, լավ զարգացած են, մտքերը հստակ ու գեղեցիկ ձևակերպում են, բայց նրանք ինձ համար ոչ մի արժեք չունեն:
Ճիշտ հակառակը: Շատ-շատերը, որոնք լավ հայերեն գիտեն, այլ լեզուներից կաղում են: Ես չեմ ասում, թե էդպես էլ պետք է լինի, բայց դա ինչ-որ էական թերություն չէ: Օրինակ ես ռուսերեն լավ չգիտեմ, բայց դա չի խանգարում, որ ես օգտվեմ ռուսերեն գրականությունից, ռուսների հետ կոտրված ռուսերենով խոսեմ. կարևորը՝ իրար հասկանանք:
Իսկ մայրենի լեզվի գրագետ իմացությունը պետք է բոլոր ազգերի ներկայացուցիչներին: Չեմ կարող բացատրել, թե ինչու… ո՞նց ասեմ… Նախ, դու այդպես լիարժեք մարդ ես դառնում, կարող ես ամբողջությամբ օգտագործել քո մտավոր ունակությունները: Հիմա կասեք, թե շատ ռուսախոս հայեր մեծ գիտնականներ էին: Պատկերացրեք, որ եթե նորմալ հայերեն իմանային, գուցե Նոբելյան մրցանակ էլ ստանային:
Մի ճապոնացի գիտնական գիտական աշխատություն է գրել նրա մասին, թե որ լեզվով է երեխան սկսում խոսել: Կարծեմ միտքն այն էր, որ եթե նրա առաջին լեզուն մայրենին է, այսինքն այն, որով խոսել են նրա ծնողները, պապիկ-տատիկները, նախնիները, ապա նա ավելի ճիշտ է օգտագործում իր ուղեղի հնարավորությունները: Դրա կենսաբանական մեխանիզմը մոտավորապես պատկերացնում եմ, բայց դրանով ձեր գլուխը չեմ տանի: Ամեն դեպքում կարծում եմ, որ դա ճիշտ է: Չնայած ինքս Մոսկվայում եմ ծնվել, իսկ Երևանում ռուսական մանկապարտեզ գնացել (որը հեղափոխել ենք), բայց իմ առաջին լեզուն միշտ հայերենն է եղել: Եվ ես հիմա զգում եմ դրա արդյունքը: Շատ դժվարություններ ես կարողանում եմ հաղթահարել, որովհետև, ի տարբերություն հասակակիցերիս, ես հայերեն լավ գիտեմ:

Աբելյան
17.05.2007, 13:51
որ մարդը մյուս կենդանիներից գոնե մի բանով տարբերվի :D

dvgray
17.05.2007, 14:17
Լեզուն դա նույն մաթեմատիկան է:Եվ հետեվաբար նա իր բնույթավ "ապարատ է", "գործիք":
Ինչքան լավ տիրապետես գործիքին, այսինքն լինես գրագետ, էնքան արդյունավետ ու որակյալ կլինի "արտադրանքը":
Բյուրակնի բերածին փաստին ավելացնեմ մի փաստ ևս ճապոնացիների ասածից: Դա այն է, որ երեխան մինչև 13 տարեկան ինչ լեզվով խոսում է, էտ լեզուն էլ դառնում է նրա մտածողության գործիքը ամբողջ կյանքի ընթացքում: Նաև նրանք պնդում են, որ եթե երեխան մինչև 13 տարեկան ստիպված է լինում հաղորդակցվել 2 և ավել լեզուներով, ապա նրա մտածողությունը լինում է խեղված ամբողջ կյանքում: Նրանց առաջարկներով նոր լեզուների յուրացումը պետք է կատարվի միայն մայրենիին տիրապետելուց հետո:
Այնպես որ խղճալ է պետք են երեխաներին, որոնց ծնողները վաղ տարիքում ստիպում են հաղորդակցվել ռուսերեն, իսկ դրսում նրանք շփվում են հայերեն: Դրանով երեխան իր մտածողական "օրգանը" անվերադարձ վնասում է:

Ինչ վերաբերվում է նրան, որ շատերը ընդհանրապես չեն ուզում օգտվել լեզու կոչվող գործիքի հնարավորություններից /կամ օգտվում են չնչին չափով/, ապա ես սրան նայում եմ նորմալ: Ի՞նչ է եղել որ: Շատ մարդիկ էսօր, 21 դարում հողը վարում են բահով ու ջրում են դույլերով: է թող վարեն ու ջրեն.. Դա իրենց գործն է:
Զզվելի է միայն են, որ դրանից հետո էլ հողի մշակման համար ժամանակակից տեխնիկա ու տեխնալոգիա օգտագործողին սկսում են "ձեռ" առնել :[ :
Ոչինչ :) Բերքը հավաքելու ժամանակ ամեն ինչ ընկնում է իրեն տեղը :) :
Արժե՞ ժամանակ ու էներգիա ծախսել /"քյալլա դնել" / նրանց հետ:
Ով որ ուզում է օգտվել , ապա գոնե համեմատելով վերջնական բերքը /արդյունքը/ կանի համապատասխան եզրակացություններ ու նրա հետ կարելի է կիսվել փորձով ու հմտությամբ:
Իսկ ով չի ուզում օգտվել, աստված իրեն հետ ...

impression
22.05.2007, 14:18
Գրագիտությունը առաջին քայլն է դեպի ինքնակրթում, որն, ի դեպ, կրթվածությունից շա՜տ է տարբերվում: Գրագիտությունն անհրաժեշտ է բոլորիս, հատկապես նրանց, ովքեր չեն էլ կասկածում, որ ունեն դրա պակասը, կամ ընդհանրապես տեղյակ չեն նման երևույթի գոյության մասին: Առաջին հերթին, կարծում եմ, դա պետք է սերմանել երեխայի մեջ, նրան կրթել, դաստիարակել, դարձնել ոչ միայն գրաճանաչ, այլև՝ ԳՐԱԳԵՏ, հասուն, սովորեցնել, որ իրականում չկա էլիտար թթվասեր, որ պաղպաղակի նոր տեսակը դա դեռ "Վերջը չի", որ չի կարելի բենզալցակայաններում գրել "Հորս արև բենզին չկա", որ գովազդները տառ առ տառ թարգմանելը առնվազն ապուշություն է, ու դեռ այնքա՜ն բաներ էլ կան սովորեցնելու: Կարծում եմ գրագիտություն բառը, որքան էլ որ նրա արմատը կապվում է գիր բառի հետ, ավելի լայնամասշտաբ իմաստ է ներգրկում իր մեջ, ու տա աստված, որ մի օր գրագիտությունը դառնա ավելի մասսայական, քան, ասենք, Արմենչիկը:

Array
22.05.2007, 21:46
Իրոք,ինչի՞ համար է գրագիտությունը,եթե այսօր փողոցներում շատ պատանիներ մրցում են անգրագիտությամբ, կարծելով, թե, ժարգոնային արտահայտություններ,ռուսերեն աղավաղված բառեր օգտագործելով և նմանվելով իրենց հեղինակություններին ,որոնք, որոշակիորեն հաստացնելով իրենց գրպանները, հեռուստացույցով տանջում են խեղճ ՙՀայոց լեզուն՚ և հայերեն քիչթեշատ իմացողներին,Խորհրդարան սողոսկելու համար, ավելի կհարգվեն; ԵՎ ցավն էն է, որ հարգվում են հենց իրենց նմանների կողմից,իսկ դա նշանակում է, որ այդ երևույթը դեռ խորանում է և կխորանա այնքան ժամանակ, քանի դեռ այդ հեղինակությունները Խորհրդարանում են

VisTolog
19.10.2007, 12:24
Բարև ձեզ.:)
Ես քվռարկում եմ առաջին 3 տարբերակներին, քանի որ բոլորն էլ պետքական են::)Ամենաշատը պետքա վերջին տարբերակը:D

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Կարելի էր հարցումը բաց սարքել, տեսնելու համար թե ում համար է գրագիտությունը ավելորդություն:)

Ավելացվել է 5 րոպե անց

որ մարդը մյուս կենդանիներից գոնե մի բանով տարբերվի :DԳոնե մի բանով:o, առանց էնել մարդը շատ ու շատ բաներովա տարբերվում մարդկանցից:D:cry:apeape:

schuschanik
19.10.2007, 12:41
Գրագիտությունն անհրաԺեշտ է Լեզվի և ազգային նկարագրի պահպանման համար....

Guest
19.10.2007, 17:16
Հետաքրքիր է, ո՞վ է այն միակ մարդը, որ իմ հետ համամիտ է…
Ապրես դու:
Մեկ էլ Ապրի Անահիտը, որ ֆայմել ա ու առաջարկել ա յաս տարերակը:
Ոչ մի բանի, ավելորդություն է

Ծով
19.10.2007, 23:46
Երկրորդ տարբերակն եմ ընտրել, բայց դե գրագիտությունը անգրագետ չլինելու համար ա:D
Հա'յկ, կհիմնավորե՞ս...:oինչ ու՞
է ավելորդ...:D

Guest
20.10.2007, 11:41
Հա'յկ, կհիմնավորե՞ս...:oինչ ու՞
է ավելորդ...:D

Դեռ չծնված… չե… ավելի շուտ առաջին դասարանից այդպես էի համարում և հայոց լեզվի ու գրականության… ինչպես նաև անգլերեն, ռուսերեն լեզուների դասերին չեի մասնակցում:
Տենց էլ մնացի անգռագետ, բայց ինձ դա ոչ մի վնաս չի տալիս… բացի գուցե նրանից, որ վատ տպավորություն եմ թողնում որոշ սխալ (իմ կարծիքով սխալ) մտածելակերպ ունեցող մատդկանց վրա:
Լեզուն միմիանց հասկանալու համար ա ու ինձ թվում ա, որ մինչև հիմա մարդ չկա, որ ինձ նորմալ չհասկանա: Սենց էլի Ալիզ ջան:)

Ծով
20.10.2007, 11:55
ինձ թվում ա, որ մինչև հիմա մարդ չկա, որ ինձ նորմալ չհասկանա: Սենց էլի Ալիզ ջան:)

:DԵթե «անգրագետ» մարդիկ ճիշտ քո նման լինեն, ահագին լավ կլինի;)
Ես էլ ասեցի մի խելքին մոտ բան կասես, ի վերջո կարգին կհասկանամ:D
Օրինակ ես միշտ մտածել եմ, որ եթե մարդիկ հերքում են այն երևույթի կարևորությունը, որը կա, իսկ հերքում են որովհետև կա, ապա պիտի ստույգ հիմնավորումներ ունենան դրա ավելորդությունը ընդգծելու համար…
Ամենաառաջին գրագետ մարդուն կարելի ա գտնել ու ծեծել քո խաթր, իսկ մինչ այդ մի հարց էլ...:P
Պատկերացրու քո բալիկը երկու ոտքը դնում է մի կոշիկի մեջ ու չի ուզում սովորել, գրագետ մարդ դառնալ:Հիմա ի՞նչ...դու էդ էրեխուն ասել ու ես. «Հա, բալե՛ս, ապրե՛ս, գրագիտությունը ավելորդություն է...»՞՞՞՞՞՞՞՞՞:o

Guest
20.10.2007, 12:17
Հիմա ի՞նչ...դու էդ էրեխուն ասել ու ես. «Հա, բալե՛ս, ապրե՛ս, գրագիտությունը ավելորդություն է...»՞՞՞՞՞՞՞՞՞:o

Կասեմ. «Ջան… տղես լրիվ պապային ա քաշել» :)

ivy
20.10.2007, 13:01
Հետաքրքիր է, ո՞վ է այն միակ մարդը, որ իմ հետ համամիտ է…
Ապրես դու:
Մեկ էլ Ապրի Անահիտը, որ ֆայմել ա ու առաջարկել ա յաս տարերակը:
Ոչ մի բանի, ավելորդություն է

Ինձ թվում է այն, ինչի մասին դու ես խոսում, ոչ թե գրագիտությունն է, այլ գրական խոսքն ու գիրը: Օժանդակ բայ է-ի փոխարեն ա ասելը անգրագիտությաւն չի, այլ գրականի փոխարեն խոսակցական լեզվի կիրառում: Անգրագետ մարդն անգամ չի կարող մտքեր շարադրել կամ մի նախադասության մեջ հարյուր սխալ կանի, եթե ընդհանրապես հաջողացնի կառուցել այդ նախադասությունը... Ինչի մասին է խոսքը: :)

Guest
20.10.2007, 13:10
Չե, ես չեի ասում է-ի և ա-ի տիպի "սխալների" մասին… ես ասում էի զուտ տառասխալների մասին: Ընդանրապես նորմալ լեզվում պիտի քեզ հնարավորություն չտրվի տառասխալ անելու: Ինչ ա նշանակուկ սենց ա գրվում, բայց սենց ա ասվում: Կամ բացառություն կոչեցյալները… Եվ այդ ամենը իմացողն ա համարվում գրագետ:
Խոսում եմ, գրում եմ… շատ եմ տառասխալ անում, բայց ինչ արած, գրում եմ նրա համար, որ դուք հասկանաք ու դուք հասկանում եք թե ինչ եմ ասում… ինձ էլ բան պետք չի ;)

ivy
20.10.2007, 13:14
Չե, ես չեի ասում է-ի և ա-ի տիպի "սխալների" մասին… ես ասում էի զուտ տառասխալների մասին: Ընդանրապես նորմալ լեզվում պիտի քեզ հնարավորություն չտրվի տառասխալ անելու: Ինչ ա նշանակուկ սենց ա գրվում, բայց սենց ա ասվում: Կամ բացառություն կոչեցյալները… Եվ այդ ամենը իմացողն ա համարվում գրագետ:
Խոսում եմ, գրում եմ… շատ եմ տառասխալ անում, բայց ինչ արած, գրում եմ նրա համար, որ դուք հասկանաք ու դուք հասկանում եք թե ինչ եմ ասում… ինձ էլ բան պետք չի ;)

Համենայնդեպս, հույս չունենաս, թե քեզ կարելի է «անգրագետ» կատեգորիայի մեջ ներառել, ախր հեչ չես տեղավորվում էնտեղ: ;)

StrangeLittleGirl
20.10.2007, 13:17
Հա՛յկ, ինձ ոչ ոք գրագիտություն չի սովորեցրել՝ ո՛չ հայերենի, ո՛չ անգլերենի: Մենակ ռուսերենն են սովորեցրել, էն էլ երևի ամենաանգրագետը դրանից եմ:
Անգրագիտությունն առաջին հերթին տվյալ լեզվով քիչ կարդալու արդյունք է, հետևաբար՝ միակողմանի զարգացվածության, ինտելեկտի պակասի նշան է: Ես չեմ զարմանա, եթե ասես, որ հայերեն ոչ մի գիրք չես կարդացել (դասագրքերը հաշիվ չեն):

Guest
20.10.2007, 14:02
Համենայնդեպս, հույս չունենաս, թե քեզ կարելի է «անգրագետ» կատեգորիայի մեջ ներառել, ախր հեչ չես տեղավորվում էնտեղ: ;)

Այդ հարցով դիմի Ուլուանային… նա կասի ես անգրագետ եմ թե ոչ :D
Է՜ Անահիտ…


Ես չեմ զարմանա, եթե ասես, որ հայերեն ոչ մի գիրք չես կարդացել (դասագրքերը հաշիվ չեն):

Կարդացել եմ :[ դժբախտաբար առաջին տպավորությունը հայերեն գրականության մասին ստեղծվել ա «Սամվել»-ը կարդալուց, իններորդ դասարանում…Էն որ լինում ա, որ կյանքիտ ընդացքում ինչ-որ բանից զզվելուց կամ թունավորվելուց հետո այլևս չես կարողանում այն ուտել, նույնը կատարվել է իմ մոտ հայ գրականության հանդեպ:
Էհ, տխուր ա, բայց ինչ արած:(

Սենց մի բան ասեմ, ամեն մեկը գրագետ է այնքանով, որքանով իրեն անհրաժեշտ է… Եթե մի պահ նա զգա, որ իր գրագիտությունը չի բավարարում, որպեսզի կողքի մարդիկ իրեն հասկանան հաստատ այդ մարդը իսկույն կգրագիտանա համապատասխան մակարդակի հասնելով: ՍՈՎՈՐԱՑՆԵԼ ՊԵՏՔ ՉԵ՛, զզվելի ա:[ Արհեստական գրագիտությունը ոչ մեկին երբեք օգուտ չի տվել ու չի տա:

StrangeLittleGirl
20.10.2007, 14:18
Հա՛յկ, արհեստական գրագիտություն չի լինում: Թող գրագետ ֆորումցիներից մեկն ասի, որ իրեն հատուկ սովորեցրել են… Նման բան չի լինում: Գրագիտությունն ինքնիրեն է տրվում կյանքի ընթացքում՝ կախված քո ապրելակերպից:

Guest
20.10.2007, 14:32
Հարցը ի սկզբանե դրվել էր այս ֆորումում արված գրառումների գրագիտության պահպանման մասին… Եվ այսպես եկանք այն եզրակացության, որ
Ով ուզում ա և ոնց ուզում ա թող գրի, մենակ թե հասկանալի լինի:

Selene
20.10.2007, 15:07
Հա՛յկ, արհեստական գրագիտություն չի լինում: Գրագիտությունն ինքնիրեն է տրվում կյանքի ընթացքում՝ կախված քո ապրելակերպից:
Համաձայն եմ Բյուրակնի հետ:

Սենց մի բան ասեմ, ամեն մեկը գրագետ է այնքանով, որքանով իրեն անհրաժեշտ է… Եթե մի պահ նա զգա, որ իր գրագիտությունը չի բավարարում, որպեսզի կողքի մարդիկ իրեն հասկանան հաստատ այդ մարդը իսկույն կգրագիտանա համապատասխան մակարդակի հասնելով: ՍՈՎՈՐԱՑՆԵԼ ՊԵՏՔ ՉԵ՛, զզվելի ա:[ Արհեստական գրագիտությունը ոչ մեկին երբեք օգուտ չի տվել ու չի տա:

Իսկ դու ի՞նչ ես կարծում, Հայկ, սկսնակ ակումբցի Guest-ի և ներկայիս Guest-ի գրառումները տարբերվո՞ւմ են (խոսքս դրանց իմաստային կողմի մասին չէ բնականաբար;) ): Իմ կարծիքով` բավականին:)ու ոչ թե պատճառն այն է, որ ակումբցիները սկզբում քեզ անհրաժեշտ չափով չէին հասկանում, բնավ, ուղղակի ժամանակի ընթացքում դու, ու ոչ միայն դու, մեզանից ամեն մեկն էլ, որոշակի բաներ սովորում է, որ իր խոսքն ավելի գեղեցիկ ու ընկալելի մատուցի` չնայած որ շրջապատը` ակումբցիները, բավականին ունակ են անգամ չափազանց շատ կամ կոպիտ սխալներով գրված նախադասությունը հասկանալու;)
Ինձ թվում է, որ հենց սա էլ կոչվում է գրագիտության ձեռքբերում կյանքի ընթացքում, ու դա արվում է` ելնելով մեր ներքին ցանկությունից, այլ ոչ մյուսների ներկայացրած պահանջներից:ok:);

Ուլուանա
22.10.2007, 06:44
Այդ հարցով դիմի Ուլուանային… նա կասի ես անգրագետ եմ թե ոչ :D
Է՜ Անահիտ…
Գրագիտության ու անգրագիտության տարբեր աստիճաններ կան: Մի բան հաստատ կարող եմ ասել, համենայնդեպս, առաջվա անգրագետը չես: ;)



Կարդացել եմ :[ դժբախտաբար առաջին տպավորությունը հայերեն գրականության մասին ստեղծվել ա «Սամվել»-ը կարդալուց, իններորդ դասարանում…Էն որ լինում ա, որ կյանքիտ ընդացքում ինչ-որ բանից զզվելուց կամ թունավորվելուց հետո այլևս չես կարողանում այն ուտել, նույնը կատարվել է իմ մոտ հայ գրականության հանդեպ:
Էհ, տխուր ա, բայց ինչ արած:(
Հա, իրոք տխուր է: Սխալը հենց էդտեղից է եկել, էլի: :)) Ավելի շուտ պիտի սկսեիր հայերեն գրքեր կարդալ, որ ստիպված «Սամվելով» չսկսեիր :P (Դե, պարզ է, որ ստիպված ես կարդացել, որովհետև էդ գիրքը սովորաբար ստիպված են կարդում :D, եթե ընդհանրապես կարդում են, էլի: Օրինակ՝ ես չեմ կարդացել... :roll :oy)


Սենց մի բան ասեմ, ամեն մեկը գրագետ է այնքանով, որքանով իրեն անհրաժեշտ է… Եթե մի պահ նա զգա, որ իր գրագիտությունը չի բավարարում, որպեսզի կողքի մարդիկ իրեն հասկանան հաստատ այդ մարդը իսկույն կգրագիտանա համապատասխան մակարդակի հասնելով:
...ինչը և դու արեցիր Ակումբ ոտք դնելուց հետո: :hands

ՍՈՎՈՐԱՑՆԵԼ ՊԵՏՔ ՉԵ՛, զզվելի ա:[ Արհեստական գրագիտությունը ոչ մեկին երբեք օգուտ չի տվել ու չի տա:


Հա՛յկ, արհեստական գրագիտություն չի լինում: Թող գրագետ ֆորումցիներից մեկն ասի, որ իրեն հատուկ սովորեցրել են… Նման բան չի լինում: Գրագիտությունն ինքնիրեն է տրվում կյանքի ընթացքում՝ կախված քո ապրելակերպից:


Համաձայն եմ Բյուրակնի հետ:

Իսկ դու ի՞նչ ես կարծում, Հայկ, սկսնակ ակումբցի Guest-ի և ներկայիս Guest-ի գրառումները տարբերվո՞ւմ են (խոսքս դրանց իմաստային կողմի մասին չէ բնականաբար;) ): Իմ կարծիքով` բավականին:)
Իմ կարծիքով էլ: :)

...ու ոչ թե պատճառն այն է, որ ակումբցիները սկզբում քեզ անհրաժեշտ չափով չէին հասկանում, բնավ, ուղղակի ժամանակի ընթացքում դու, ու ոչ միայն դու, մեզանից ամեն մեկն էլ, որոշակի բաներ սովորում է, որ իր խոսքն ավելի գեղեցիկ ու ընկալելի մատուցի` չնայած որ շրջապատը` ակումբցիները, բավականին ունակ են անգամ չափազանց շատ կամ կոպիտ սխալներով գրված նախադասությունը հասկանալու;)
Ինձ թվում է, որ հենց սա էլ կոչվում է գրագիտության ձեռքբերում կյանքի ընթացքում, ու դա արվում է` ելնելով մեր ներքին ցանկությունից, այլ ոչ մյուսների ներկայացրած պահանջներից:ok:);
Համաձայն եմ Selene-ի ու Բյուրակնի հետ: :ok


Հարցը ի սկզբանե դրվել էր այս ֆորումում արված գրառումների գրագիտության պահպանման մասին… Եվ այսպես եկանք այն եզրակացության, որ
Ով ուզում ա և ոնց ուզում ա թող գրի, մենակ թե հասկանալի լինի:
Հասկանալին էլ է տարբեր աստիճանների լինում: Լինում են հեշտությամբ հասկանալի, պատկերավոր, դիպուկ ու սահուն գրառումներ, լինում են և դժվարընթեռնելի, չկապակցված, «խորդուբորդ» մտքերով, անհարթ ու կցկտուր զառանցանք հիշեցնող գրառումներ, որոնցից որոշները գուցե որոշակի ջանքերի ու նյարդերի քայքայման գնով մի կերպ հասկացվում են կամ էլ չեն հասկացվում, բայց եկեք խոստովանենք, որ մի կերպ հասկանալի գրառումները ոչ ոքի համար էլ հաճելի չեն, թեկուզ հենց այդ անհասկանալի գրող մարդկանց համար, իսկ ավելի ճիշտ՝ նրանց համար պետք է որ ավելի դժվար լինի...
Եվ ընդհանրապես գրագիտությունն այստեղ քննարկվում է լայն իմաստով, ոչ թե տառաճանաչության մակարդակով: Ինձ թվում է՝ ոչ բոլորն են կարդացել այս թեմայի առաջին գրառումը, կամ էլ մոռացել են. հիշեցնեմ դրանից մի հատված, որը, կարծում եմ, պատասխանում է այստեղ բարձրացված շատ հարցերի.

Չգիտեմ ինչու, միշտ մտածել եմ, որ գրագիտություն կոչվածը ոչ միայն դպրոցում կամ բուհում որոշակի լեզվական կանոններ սերտելն ու դրա դիմաց համապատասխան բարձր գնահատական ստանալն է, այլև լեզուն՝ իր բոլոր առանձնահատկություններով ու նրբություններով, որպես սեփականություն ընկալելը, այնպես, որ գրագետ խոսելն ու գրելն արդեն մարդու ներքին պահանջը լինեն, ոչ թե ընկալվեն որպես կողքից պարտադրված, արտահայտվելու ազատությունը սահմանափակող ինչ-որ բան...
Հայկ, ինչպես տեսնում ես, այստեղ քո ասած արհեստական գրագիտության մասին խոսք լինել չի կարող:

Apsara
22.10.2007, 10:33
Գրագիտություն ասելիս ես ոչ միայն հասկանում եմ կոնկրետ լեզվին լավ տիրապետելը, այլ նաև ցանկացած այլ մասնագիտություններին կարելի է ուղղակի տիրապետել կարելի է գրագետ տիրապետել; Հայկ, ասում ես գրագիտությունը ոչինչի պետք չէ, բայց դու ինքդ գրագետ ծրագրավորող ես, ու չես սիրում անգրագետ քո գործընկերներին;

Կարող է մարդ շատ կարդա բայց գրագետ չլինի, դա ձեռք է բերվում տարիների փորձից, ոչ ոք չի ծնվում տառաճանաչ էլ ուր մնաց գրագետ, դա մեր հասարակության մեջ գոյատևելու նախնական պահանջներից է, ահա ինչու մենք հաճախում ենք դպրոց, հետո համալսարան, և այլն:

gayane70
22.10.2007, 16:33
Guest-ի խոսքերից
Սենց մի բան ասեմ, ամեն մեկը գրագետ է այնքանով, որքանով իրեն անհրաժեշտ է… Եթե մի պահ նա զգա, որ իր գրագիտությունը չի բավարարում, որպեսզի կողքի մարդիկ իրեն հասկանան հաստատ այդ մարդը իսկույն կգրագիտանա համապատասխան մակարդակի հասնելով: ՍՈՎՈՐԱՑՆԵԼ ՊԵՏՔ ՉԵ՛, զզվելի ա Արհեստական գրագիտությունը ոչ մեկին երբեք օգուտ չի տվել ու չի տա:
Լիովին համաձայն եմ: Կարծում եմ գրագետ լինելը ինքնահաստատման ամենաառաջի և կարևոր գործոնն է:

Ariadna
25.10.2007, 10:14
Guest-ի խոսքերից
Սենց մի բան ասեմ, ամեն մեկը գրագետ է այնքանով, որքանով իրեն անհրաժեշտ է… Եթե մի պահ նա զգա, որ իր գրագիտությունը չի բավարարում, որպեսզի կողքի մարդիկ իրեն հասկանան հաստատ այդ մարդը իսկույն կգրագիտանա համապատասխան մակարդակի հասնելով: ՍՈՎՈՐԱՑՆԵԼ ՊԵՏՔ ՉԵ՛, զզվելի ա Արհեստական գրագիտությունը ոչ մեկին երբեք օգուտ չի տվել ու չի տա:
Լիովին համաձայն եմ: Կարծում եմ գրագետ լինելը ինքնահաստատման ամենաառաջի և կարևոր գործոնն է:

Ախր ցավն էն է, որ էդ կիսագրագետ մարդիկ հիմնականում շփվում են իրենց նմանների հետ, ու երևի թե երբեք էլ չեն հասկանա, որ բավարար գրագետ չեն։ Եղբայրս է լավ ասում. "նկատել ես, որ մարդիկ հիմնականում ոչ թե նորմալ խոսում են հայերեն, այլ ուղղակի հասկացնում:D"։ Կարծում եմ, որ գրագիտությունը ընտանիքից է գալիս, էդքան էլ հետագայում ձեռք չես բերում, եթե տանը հելնել կամ էթալ չեն ասում, հաստատ չես սկսի ասել, ինչքան էլ կողքից լսես։ Իսկ ինչ վերաբերում է գրագետ գրելուն, դա կարծում եմ բնատուր է լինում, ճիշտ է, պարապելով կարող ես թեստ հանձնել կամ իմանալ, որ հանդիպակացը ց–ով է գրվում, բայց միևնույն է, եթե բնատուր չեղավ, ինչքան ուզում ես պարապի։ Բայց դե եթե բնատուրը չկա, չի նշանակում, որ պետք ա ձեռք քաշել կյանքից ու չսովորել:)

dvgray
25.10.2007, 12:02
Գրագիտություն ասվածը կարելի է նեկայացնել որպես…
Ենթադրենք նայում էք հեռուստացույց, ու հանկարծ էկրանին կադրը սկսում է լղոզվել, ձայնը մեկ կորում է, մեկ վերադառնում: Ազդանշանը գալիս է աղմուկախառն: Ուժերի գերլարումով կարելի է մի բան հասկանալ նրանից, թէ ինչ են ցուցադրում: Սակայն կարելի է անջատել ու վերջ:(:

Ծրագրավերման լեզվում կա մի լավ տերմին ՝ ինտերֆեյս /"հաղորդակցման երես" :)/: Մոդուլը ինքստինքյա, առանձին վերցրած, կարող է "յոլա գնալ" առանց որևէ ինտերֆեյսի: Սակայն հերիք է, որ նա հաղորդակցվի, ինֆորմացիա փոխանակի մի ուրիշ մոդուլի, սարքի հետ, ապա առաջ է գալիս համապատասխան ինտերֆեյսի և պրոտոկոլի հարցը: Մի խոսքսվ ցանց առանց էս երկու բաղադրիչների հնարավոր չէ ունենալ :):
Կան բավականին հղկված պրոտոկոլներ, որոնց ճարտարապետը կառուցել է բավականին հաջող: Կան պրոտոկոլներ, որոնք լոկալ խնդիրներ են լուծում, և մեծ ցանցերի համար անպիտան են /կյանքը ցույց է տալիս ո՛ր պրոտոկոլը պիտանի է, ո՛րը ոչ :)/:
Հիմա, ամեն մի սարքի համար առանձին, և ընդհանուր ցանցի համար գլոբալով խնդիրն է առաջանում, եթե մի սաևքի ինտերֆեյսը աշխատում է անհաջող :): Բոլորի վրա դա ազդում է, ընդհուպ մինչև ցանցը լռվում-կախվում է :):
Այստեղ կարելի է կամ այդ մի սարքը կարգի բերել /"փինել":) /, կամ էլ, եթե անբուժելի է, հեռացնել ցանցից, ցանցի արագագործությունը և թողունակությունը նորմայի բերելու համար :):

Խնդրիը աշխարհում /Բրիտանական երկրներ, և նրանցից վերցրել են Գերմանիա, Ֆրանսիա/ լուծվեց հասարակության անդամներ հետագա զարգացման, համապատասխան լեզվական ցենզերի զարգացման միջոցով:
Մենք հանրակրթական կրթության ծրագրով սովորում ենք բառակազմություն, նախադասության կառուցվածքը: Եվ վերջ: Աշխարհը ավելի առաջ է գնացել, և պարտադիր սովորեցնում է թեմայի /գրառման/ կառուցվացք: Եվ բավականին խիստ պահանջներ է դնում դրանք իմանալու և կիրառելու առումով: Ովքեր հանձնել են լեզվի քննություններ /թոեֆլ, աելտս և այլն/ կվկայեն, որ այնեղ կա մի ամբողջ բաժին "էսսե" անունով: Այսինքն քննաթյուն հանձնող անձը պետք է կարողանա ընդունված ձևերով գրել փոքր և մեծ էսսե:
Բառակազմության և նախադասության կառուցվածքի առումով կարծես թե մենք խնդիրներ չունենք: Ամեն ինչ քիչ թե շատ տանելի է: Ոչ մեկը չի ասում "մահճակալ" -ի փոխարեն "կալամահճ", կամ "Պետք է գնամ տուն" -ի փոխարեն չի ասում "Գնամ տուն պետք է" /չնայած մեկ մեկ պատահում է :D/:
Սակայն մտքի կառուցվածքի /նախաբան, բուն նյութ, հետևություն, վերջաբան/ առումով մեր վիճակը խղճալի է: Բոլորս էլ նկատած կլինենք, թե հայերս ինչքան երկար ենք խոսում, մի բանի մասին հաճախ մի քանի անգամ, տարբեր տեղերում ասում ենք նույն միտքը, հաճախ շեղվում ենք բուն թեմայից, և անգամ մոռանում, թե ինչից էինք խոսում…
"Էսսեն" պետք է պարտադիր մտցնել դպրոցական ծրադրի մեջ և ամենալուրջ ուշադրությունը դարձնել այս խնդրին: Մարդը չպետք է համարվի, որ ավարտել է դպրոցական կուրսը, եթե նա չկարողանա ընդունված ձևերով ու կառուցվածքով շարադրի իր գրավոր միտքը, ասելիքը:

Հ.Գ. Խոսքը չի գնում գրական-գեղարվեստական ստեղծագործությունների մասին :):