Դիտել ողջ տարբերակը : Ռաբիս. արվե՞ստ թե՞...
REAL_ist
09.11.2009, 12:32
Եթե ընդունում ենք, որ ռաբիսը երաժշտության տեսակա, ընդունում ենք նաև, որ այն արվեստա, քանի որ երաժշտությունը արվեստի տեսակա: Հարցը նույն հաջողությամբ կարելի էր դնել "Ռաբիս. երաժշտությու՞ն թե՞": Մարդու ստեղծագործ մտքի արտահայտման բոլոր ձևերն էլ ունեն կյանքի իրավունք: Պարտադիր չի դրանք իրար հետ համեմատել և լավ ու վատ ման գալ: Մի մոռացեք, որ ձեր բոլորի գնահատականերն սուբյեկտիվ են և այդ առումով հավասար դրանց հակառակ գնահատականներին:
- Ռաբիս. արվե՞ստ թե՞...
Փող աշխատելու միջոց: Վեջերս դրանում լիովին համոզվեցի:
REAL_ist
09.11.2009, 18:08
Փող աշխատելու միջոց: Վեջերս դրանում լիովին համոզվեցի:Արվեստը/երաժշտությունը հայտնի փող աշխատելու միջոցա:
Արվեստը/երաժշտությունը հայտնի փող աշխատելու միջոցա:
Արվեստը երբ դառնում ա փող աշխատելու միջոց, դադարում ա արվեստ լինելուց:;)
Արվեստը երբ դառնում ա փող աշխատելու միջոց, դադարում ա արվեստ լինելուց:;)
:'
Համաձայն չեմ: Արվեստը արվեստ է մնում բոլոր դեպքերում:
Ռաբիս
Ռաբիս հապավումը օգտագործման մեջ է մտել Խորհրդային Միության ժամանակներից: Արվեստի աշխարհն ի մի բերելու և արվեստագետներին մի կազմակերպության մեջ միավորելու նպատակով, 1920-ական թվականների սկզբին ստեղծվեց ՍՍՌՄ արվեստի աշխատողների արհմիության միությունը և, համապատասխանաբար, ռաբիսի հայաստանյան նահանգային բաժինը։ Հայաստանում ռաբիսի առաջին անդամներից են եղել Ալեքսանդր Սպենդիարյանը և Հայկանուշ Դանիելյանը։ Որոշ ժամանակ անց ստեղծագործական միություններ կազմավորվեցին, իսկ դրանից հետո արվեստագետներն ու գրողները ըստ ոլորտների առանձնացան և ռաբիսը աստիճանաբար վերածվեց հարսանիք և հուղարկավորություն սպասարկող սիրող երաժիշտների հիմնարկի ու կարճ ժամանակում դարձավ այստեղ-այնտեղ թափառող, քոչվորական երգի հավաքագրման ու զարգացման կենտրոն:
Խորհրդային Միության փլուզումից հետո, ռաբիսն իբրև հասարակամտչելի մի երաժշտություն տարացվեց Հայաստանում, որը տարածվեց նաև հայկական սփյուռքի համայնքներում՝ մանավանդ Լոս Անջելեսի շրջանում, որտեղ երաժշտության մեծ մասը ներկայում արտադրվում
Երաժշտական բնութագրեր
Ներկա ռաբիս երաժշտությունը, ըստ քննադատությունների, արաբական կամ թուրքական ծագում ունի: Այն օգտագործում է կլկլակոկորդ ձայներ, և պարունակում է օտարալեզու հնչերանգներ և շեշտադրություններ: Դա ընդհանրապես հիմնված է հանրամատչելի բալադի վրա՝ սիրո թեմայով: Ռաբիսի երգիչները, մի քանի բացառություններով, տղամարդիկ են: Սովորաբար տենորի մեջ է երգվում: Երգիչը ընդհանրապես հիմնական մեղեդիի կողքին ողբում է մի տեսակ իմպրովազացիայով, ընդհանրապես կլկլակոկորդ ձայներով եթե կարելի է դրանք ստեղծել: Երգերից շատերը միջ-արևելյան են՝ հայերեն բառերով: Նվագախումբը ընդհանրապես ամբողջովին սինտեցված գործիքներով է, որոշակի ժամանակ հայկական դուդուկով՝ մտադրված թախծալի տրամադրությունը շեշտելու համար: Ռաբիսի ներկա հայտնի երգիչներից են՝ Թաթուլ Ավոյանը (Թաթուլ) և Հայկ Ղևոնդյանը (Սպիտակցի Հայկո):
Ռաբիսը համեմատելի է թուրքական Արաբեսկ ոճի հետ, որը նաև պատկանում է բանվոր դասակարգի, և իր առավել հայտնի երգիչներից են Օրհան Գենցեբեյ և Իբրահիմ Թաթլիսեսը (Իբո): Արաբեսկն էլ, ինչպես ռաբիսը Հայաստանում, քննադատվել է Թուրքիայում իր արաբական ոճի համա
Կենցաղակարգի հաստատատիպեր
Առաջացել և տարածվել են ռաբիս երգիչների և հետևորդների հաստատատիպեր, որոնք վերաբերվում են իրենց տեսքին, ինչպես նաև գործադրված ժողովրդական մշակույթին
Դրանց շարքում են՝
* Մատերիալիստական վերամբարձություն
* Արևի ակնոցի օգտագործում բոլոր դեպքերում, անկախ եղանակից
* Պաշտոնական հագուստը տիպիկապես մեծ մասամբ սև է, և բաղկացած է նեղ, բարձրակրունկ և սուր թաթով (ծիծակ) ընդօրինակված իտալական կաշվե կոշիկներից, տաբատից և օձիքով մետաքսե վերնաշապիկներից
* Ռուսերեն և հայերեն ժառգոնի ուժեղ խառնուրդի օգտագործում
* Ռաբիս երաժշտության հետևնորդություն
* Իգական սեռի գրավչության մեջ բարձր ինքնավստահություն
:)ընդհանուր առումով որակյալ ռաբիսին դեմ չեմ, բայց երբ ռաբիսացնում են մաքուր ազգային երգերը, այ դա չեմ ընդունում, դա նույնիսկ կարելի է ասել հանցագործություն է, ինչ է նշանակում գուսան Շերամ երգել թուրքական կլկլոցներով, ու երաժշտությամբ:[
:'
Համաձայն չեմ: Արվեստը արվեստ է մնում բոլոր դեպքերում:
Ինձ առանձնապես չի հետաքրքրում այն արվեստը, որը կատարելուց կատարողը մտածում ա էս էլ երգեմ, գնամ պրադո առնեմ:
Ինձ առանձնապես չի հետաքրքրում այն արվեստը, որը կատարելուց կատարողը մտածում ա էս էլ երգեմ, գնամ պրադո առնեմ:
Մեզ մոտ չգիտեմ ինչու արմատացած ա սոված, թոքախտավոր, վաղամեռիկ արվեստագետի կերպարը, իսկ Սալվադոր դալին միլիոնատեր էր, Այվազովսկին էլ վատ չէր ապրում, արվեստագետը, այո, պիտի փող աշխատի, այլ բան է, որ արվեստ ստեղծելիս նա չպետք է մտածի եկամուտների մասին, դրանում լիովին համաձայն եմ, իսկ ռաբիսը իհարկե արվեստ չի, ամեն փոփ երաժշտություն էլ արվեստ չի, մեր երգիչները մեկ-մեկ սկսում են խոսել իրանց արվեստից, իսկ արվեստը այլ բան է, որ չեն ասում՝ Շուշան Պետրոսյանի արվեստը, դրա համար կա գործունեություն բառը, Շուշանի երաժշտական գործունեությունը, բայց արվեստը Կոմիտասն ա, Արամ Խաչատրյանը, Մանսուրյանը, Առնո Բաբաջանյանի «Նոկտյուրնը», բայց ոչ տաս ռուբլով գրած հազարավոր երգերը: Շատ զգույշ պետք է օգտագործել արվեստ բառը, որ իսկական արվեստագետը չվիրավորվի:
Մեզ մոտ չգիտեմ ինչու արմատացած ա սոված, թոքախտավոր, վաղամեռիկ արվեստագետի կերպարը, իսկ Սալվադոր դալին միլիոնատեր էր, Այվազովսկին էլ վատ չէր ապրում, արվեստագետը, այո, պիտի փող աշխատի, այլ բան է, որ արվեստ ստեղծելիս նա չպետք է մտածի եկամուտների մասին, դրանում լիովին համաձայն եմ, իսկ ռաբիսը իհարկե արվեստ չի, ամեն փոփ երաժշտություն էլ արվեստ չի, մեր երգիչները մեկ-մեկ սկսում են խոսել իրանց արվեստից, իսկ արվեստը այլ բան է, որ չեն ասում՝ Շուշան Պետրոսյանի արվեստը, դրա համար կա գործունեություն բառը, Շուշանի երաժշտական գործունեությունը, բայց արվեստը Կոմիտասն ա, Արամ Խաչատրյանը, Մանսուրյանը, Առնո Բաբաջանյանի «Նոկտյուրնը», բայց ոչ տաս ռուբլով գրած հազարավոր երգերը: Շատ զգույշ պետք է օգտագործել արվեստ բառը, որ իսկական արվեստագետը չվիրավորվի:
Ես ավելացնեմ, որ ռաբիս հապավումը իմ իմանալով էսպես է բացվում
ռաբիս- ռաբի իսկուստվա՝սա ռուսերեն, իսկ հայերեն՝ արվեստի ծառաներ: Հիմա թե ո՞վ ոնց է հասկանում այդ արվեստը ու ով ու՞մ է ծառա համարում՝ այդքանով էլ բնութագրում ու ներկայացնում են հենց այդ արվեստը:
Ուլուանա
22.01.2010, 22:14
Ես ավելացնեմ, որ ռաբիս հապավումը իմ իմանալով էսպես է բացվում
ռաբիս- ռաբի իսկուստվա՝սա ռուսերեն, իսկ հայերեն՝ արվեստի ծառաներ: Հիմա թե ո՞վ ոնց է հասկանում այդ արվեստը ու ով ու՞մ է ծառա համարում՝ այդքանով էլ բնութագրում ու ներկայացնում են հենց այդ արվեստը:
Առաջին անգամ եմ լսում այդ ստուգաբանության մասին։ :o Ռաբիսի մեկ այլ ստուգաբանություն է հայտնի, որն ավելի է համապատասխանում տվյալ ոճի բնույթին, այն է՝ рабочее искусство։
Առաջին անգամ եմ լսում այդ ստուգաբանության մասին։ :o Ռաբիսի մեկ այլ ստուգաբանություն է հայտնի, որն ավելի է համապատասխանում տվյալ ոճի բնույթին, այն է՝ рабочее искусство։
Ես ել եմ միայն այդ տարբերակը լսել։
Էս "նմանակումների" համար մի հատ թեմա կար, վերնագիրը չհիշեցի...:think
Ստեղ եմ տեղադրում...
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=OhMW8ctx4BY
http://www.youtube.com/watch?v=Lw8xsDjJmUo&feature=player_embedded
Ruby Rue
05.08.2012, 20:32
Ինչու՞ էի ես կարծում, որ ակումբում Արտաշ Ասատրյաններ ու ռաբիզ լսողներ չկան:oy
Փաստորեն ռաբիզն ակումբ էլ է սողոսկել
Ինչու՞ էի ես կարծում, որ ակումբում Արտաշ Ասատրյաններ ու ռաբիզ լսողներ չկան:oy
Փաստորեն ռաբիզն ակումբ էլ է սողոսկել
«Ակումբ» - ում կան ռաբիզ լսողներ, եթե հարցում անցկացնենք «Ակումբ» - ում հնարավոր է ակումբցիների 10% - ը միայն ռաբիզ լսոներ լինեն, բայց արի ու տես մարդիկ ամաչում են ուղղակի ասել, հարցմանը մասնակցելիս ճիշտ պատասխանեն, որ Արամ չլսել, Արտաշ չլսել ու Տիգրան չլսել............ չլ լինի: Ուղղաի էդ ի՞նչ մտածելակերպա մարդկանց մոտ, որ ամաչում են ասել բարձրաձայն, որ իրենց հին են: :)) :)
Ruby Rue
06.08.2012, 15:26
«Ակումբ» - ում կան ռաբիզ լսողներ, եթե հարցում անցկացնենք «Ակումբ» - ում հնարավոր է ակումբցիների 10% - ը միայն ռաբիզ լսոներ լինեն, բայց արի ու տես մարդիկ ամաչում են ուղղակի ասել, հարցմանը մասնակցելիս ճիշտ պատասխանեն, որ Արամ չլսել, Արտաշ չլսել ու Տիգրան չլսել............ չլ լինի: Ուղղաի էդ ի՞նչ մտածելակերպա մարդկանց մոտ, որ ամաչում են ասել բարձրաձայն, որ իրենց հին են: :)) :)
Համաձայն եմ, որ ռաբիզի արքաներին չլսել չի լինի, որովհետև ամեն քայլափոխին, ամեն ռեստորանում իրենք հնչում են: :DՈւ եթե ականջակալներով զինված չես, վայն եկել քեզ տարել ա, արդեն անգիր ես իմանում էդ երգերը::D
Հ.Գ. հմմմ, ուղղակի էդ ռաբիզի մեջ ոչ երաժշտություն կա, ոչ իմաստ, ի՞նչ կա էդտեղ լսելու
Համաձայն եմ, որ ռաբիզի արքաներին չլսել չի լինի, որովհետև ամեն քայլափոխին, ամեն ռեստորանում իրենք հնչում են: :DՈւ եթե ականջակալներով զինված չես, վայն եկել քեզ տարել ա, արդեն անգիր ես իմանում էդ երգերը::D
Հ.Գ. հմմմ, ուղղակի էդ ռաբիզի մեջ ոչ երաժշտություն կա, ոչ իմաստ, ի՞նչ կա էդտեղ լսելու
Հմմմ, փաստորեն ռուսական կամ արևմտյան էստրադան, էլ չեմ ասում մեր հայկականը որ լսում են, ուրեմն մեջը իմաստ կա ու երաժշտույթուն :think
Ոնց քցում բռնում եմ հարսանիքներին առանց ռաբիզ մի քիչ տխուր կլինի ;)
Ruby Rue
06.08.2012, 16:54
Հմմմ, փաստորեն ռուսական կամ արևմտյան էստրադան, էլ չեմ ասում մեր հայկականը որ լսում են, ուրեմն մեջը իմաստ կա ու երաժշտույթուն :think
Ոնց քցում բռնում եմ հարսանիքներին առանց ռաբիզ մի քիչ տխուր կլինի ;)
Ես էստրադա էլ չեմ լսում:D Ո՞նց կարա մի բանը երգ համարվի, եթե ոչ նորմալ երաժշտություն կա, ոչ բառեր, էլ չեմ ասում երգչի ձայնային տվյալների առկայության մասին
Հարսանիքներին ռոք՛ն՛ռոլլ-ի տակ էլ կարել ա պարել :P
Կամ էլ եթե հայկական պարել են ուզում, թող Հայկական Ժողովրդական երգեր միացնեն, հազար գլուխ լավն ա;)
Կամ էլ եթե հայկական պարել են ուզում, թող Հայկական Ժողովրդական երգեր միացնեն, հազար գլուխ լավն ա;)
Դե հիմա լավա, թե վատա` ռաբիզի տակ են պարում, ու ինչ-որ դրանից չեն էլ նեղվում: համ էլ ով ասեց, որ հարսանիքի երգիչները ռոքնռոլ չեն երգում կամ ժողովրդական? Փողին մունաթ :))
Rammstein
06.08.2012, 21:25
Դե հիմա լավա, թե վատա` ռաբիզի տակ են պարում, ու ինչ-որ դրանից չեն էլ նեղվում: համ էլ ով ասեց, որ հարսանիքի երգիչները ռոքնռոլ չեն երգում կամ ժողովրդական? Փողին մունաթ :))
Մի պահ պատկերացրեցի` ասենք, Թաթուլին հրավիրեն հարսանիք` Metallica երգելու, կամ, մի քիչ թեմայի մեջ, Արտաշ Ասատրյանին` Iron Maiden-ին քավեր անելու: :lol
Ես չեմ ամաչում հայտարարել, որ սիրում եմ օրինակ Մալիկովի լիքը երգեր, Ա-ստուդիոյի հին երգեր ու էդ կարգի ռուսական էստրադային կատարումներ։
Ու եթե արտաշ/մարտաշի «երաժշտությունը» համարեի երաժշտություն, հաստատ չէի ամաչի արտահայտվել։
Քեֆերին էլ մեր «ավանդապաշտ» ազգը սովորելա դրա տակ պարել, ու սկի չի էլ փորձում այլընտրանք ման գալ։
Մի քանի անգամ ներկա եմ եղել հարսանիքների, երբ նույնիսկ լսել եմ մուղամ, որը ներկայացվել ա որպես հայկական ազգային երգ (ինչ որ «օտար ամայի ճամփեքին»)։ Ես արդեն կամ բացահայտ պատճառը նշելով հրաժարվում եմ նման միջոցառումներին մասնակցելուց (եթե շատ մոտիկ ազգական չի), կամ հետս ականջակալ եմ տանում ու ամբողջ ընթացքում լսում օրինակ Ջեքսոն։
Մի բան էլ, ինձ միշտ թվացել ա, որ արտաշի դիսկերն առնում են հենց հարսանիքների համար։ Բայց պարբերաբար փողոցում տեսնում եմ մեքենաներ, որոնցում ասենց վարորդը պարապ նստած ԴԱ լսում ա, առանց պարելու, լսում ա որպես երաժշտություն։ Ոչ մի կերպ ուղեղիս մեջ չի տեղավորվում, բայց դե փաստ ա։
Հ.Գ. հմմմ, ուղղակի էդ ռաբիզի մեջ ոչ երաժշտություն կա, ոչ իմաստ, ի՞նչ կա էդտեղ լսելու
Ես էստրադա էլ չեմ լսում:D Ո՞նց կարա մի բանը երգ համարվի, եթե ոչ նորմալ երաժշտություն կա, ոչ բառեր, էլ չեմ ասում երգչի ձայնային տվյալների առկայության մասին
Հարսանիքներին ռոք՛ն՛ռոլլ-ի տակ էլ կարել ա պարել :P
Կամ էլ եթե հայկական պարել են ուզում, թող Հայկական Ժողովրդական երգեր միացնեն, հազար գլուխ լավն ա;)
Ruby Rue, պարտադիր չի լինել երաժիշտ, որպեսզի տրամաբանորեն հասկանաս մի պարզ ճշմարտություն (ինչը ցավոք, շատ անվանի երաժիշտներ տենց էլ չեն հասկանում):
Ուրեմն էդ ճշմարտությունն էն ա, որ չի կարելի ասել էս ոճը վատն ա: Էդ նման ա նրան, որ ասես էս շենքի ժողովուրդը վատն են, էն կողքի շենքի ժողովուրդը լավն են:
Էդ ճիշտ մոտեցում չի: Կան լավ, ու վատ գործեր: Կա գործին պրոֆեսիոնալ ու խուժան մոտեցում:
Հետաքրքիր ա, դու ի՞նչ ոճ ես սիրում: Էդ քո սիրած ոճում անիմաստ ու անճաշակ գործեր չկա՞ն: Իհարկե կան: Ասեմ քեզ ավելին՝ եթե մենք վերցնենք ինչ որ մի վատ դասական գործ ու համեմատենք ռաբիսի ամենալավ գործերից մեկի հետ, ապա ռաբիսն ավելի լավը կլինի:
Իմ ասածն էն ա, որ պատահում են էնպիսի ռաբիս գործեր, որտեղ ամեն ինչ լավ ա արված, որտեղ նորմալ իմաստ էլ կա, բառեր էլ կան, ձայնային տվյալ էլ կա քո ասածով :):
Իսկ ժողովրդական միացնելու առաջարկիդ լրիվ կողմ եմ : ))) Հաստատ շատ ճիշտ որոշում ա:
Ինչ վերաբերվում ա Արտաշ Ասատրյանի գործունեությանը, ապա դրա մասին հակիրճ ասել եմ դեռ առաջին էջում )))
Ruby Rue, ու թող քեզ մոտ հանկարծ տպավորություն չստեղծվի թե ես հիմա ռաբիսն էի պաշտպանում: Ուղղակի ինչպես որ չեմ սիրում երբ գերագնահատում են ռաբիսը, տենց էլ չեմ սիրում որ թերագնահատում են:
Ամեն դեպքում դու ի՞նչ ոճ ես սիրում հետաքրքիր ա :)
Ինչպես ասել է մի շատ խելոք մարդ (եթե չեմ սխալվում Բերնարդ Շոու)` Երաժշտությունը դա աղմուկների մեջ ամենատանելին է:
Իսկ մեկ ուրիշն էլ (չգիտեմ խելոք, թե չէ` Թ. Գոտյե) ասել է. Մարդկությանը հայտնի բոլոր աղմուկներից երաժշտությունն ամենաթանկարժեքն է:
Դե երևի ինքը չի լսել ճմրթվող Ֆերարիի ձայնը :))
Ֆիզիկայի տեսնակյունից բոլոր երաժշտույթուններն էլ աղմուկներ են: Նույնիսկ մի հատ տենց երաժշտական ուղղություն կա ` Նոյզ (Noise) - աղմուկ:
Սենց մի բան էլ եմ հիշում "Եթե աղմուկ ասելով ի նկատի ունեք տհաճ ձայները, ապա փոփ երաժշտությունը իսկական աղմուկ է" (չեմ հիշում ում խոսքերն են, համ էլ բառացի չեմ ցիտում)
Ու հիմա մենք դրել ուզում ենք իրար համոզել, թե "որ աղմուկն է ավելի բարձրորակ կամ հաճելի"?
Է պարզ չի, որ դա անհատական է` մարդ կա, որ իրեն "կվալտով ռելսին" խփելու ձայնն էլ է դուր գալիս: Մեկին էլ դուր է գալիս փրփրապլաստի կտորը պատուհանի կամ գրատախտակի վրա ճռռացնելու ձայնը:
Ու ես իմ տեսանկյունից ասեմ, որ աղմուկի ընկալումը ոչ միայն անհատական է, այլև իրավիճակային: Ու հաստատ կարող եմ ասել, որ որոշ իրավիճակներում Արտաշ Ասատրյանը ինձ համար լրիվ տեղին է, տանելի ու նույնիսկ հաճելի:
Հ.Գ.
Բայց հիմա Evanescence եմ լսում
Ruby Rue
07.08.2012, 12:22
Ասատրյանների արտաքինին նայելիս հոմո-խորովածուս, քյաբաբուս մարդու տպավորություն ես ստանում ու մտածում ես, լավ էս մարդը ի՞նչ ա ուզում ասի:
Իսկ ինչ վերաբերվում է աղմուկին, ավելի ճիշտ ձայնային ալիքներին, աղմուկ կա , որից հետո 1 շաբաթ խելքի չես գալիս / օրինակ ես ՝ իմ Վերջին զանգից հետո/ աղմուկ էլ կա, որ ստիպում ա նույնիսկ բույսերը լավ աճեն կամ կենդանի էակները / լինեն մարդ թե անասուն, հանգստանան/
Մի խոսքով, թեև երաժշտության լավն ու վատը սուբյեկտիվ է, օբյեկտիվ բաներ էլ կան:
օբյեկտիվ բաներ էլ կան:
Օբյեկտիվը որնա? Բույսերի լավ աճելը? թե մարդկանց հանգստացնելը? 100-ին կարողա հանգստացնի, 1-ին էլ ներվայնացնի ;)
Ruby Rue
07.08.2012, 14:16
Բույսերի աճելն օբյեկտիվա:D
Դասական երաժշտության տակ բույսերն ավելի լավ են աճում, կոմպիս կողքի ծառ ու խաղիկները վկա:P
Որ ցանկացած ոճում կան լավ, վատ ու միջակ գործեր, դա պարզ է, ուղղակի մեզ հասնում են համաշխարհային երաժշտության միայն լավ գործերը, վատերը մաղվում են, չեն հասնում ճանաչման…
Ես հիմնականում լսում եմ ռոք ու մետալ, թեև հաճույքով լսում եմ դասական, նյու էյջ ու ազգագրական-ժողովրդական, բայց դա ոչ հաճախ:)
Ուրեմն էկանք հասանք իմ ասածին՝ չի կարող լինել վատ ոճ: Էդ շատ լավ ա, որ արդեն էսքան բան լսում ես:
Ուղղակի ես դեռ մանկուց առիթ-տոնակատարությունների ժամանակ ականջներս պինդ փակել նստել եմ:
Ճիշտ է , չեմ հերքում, որ շատ-շատերի համար իմ լսած դեթ մետալը անիմաստ ու անճաշակ կարող է թվալ, բայց կան արժեքներ՝ Բիթլզ, Փինկ Ֆլոյդ, Դիփ Փարփլ, որ հավասարապես կարող են հիացնել ցանկացած ժանր նախընտրողին:
Իսկ ռաբիզը համարում եմ ուղղակի չկայացած, ասելիք չունեցող երաժշտություն…
Իսկ թեմայի մեջ Արտաշ Ասատրյանը Արամից վատն ա, իր տղան էլ իրենց վատն ա լինելու: :P
Իսկ դու կաանջներդ փակել ես առիթների ժամանակ, որովհետև ռաբիս երաժիշտների մեծամասնության մեջ պակասում ա երաժշտությունը մատուցելու կուլտուրան: Շատ մանրուքներ կան, որոնց մասին ոչ մտածել են էդ մարդիկ ոչ էլ պետք ա էկել որ մտածեն: Մենակ մի օրինակ բերեմ՝ ռաբիս երգիչների մեծամասնությունը երգելուց բառերը սխալ ա արտասանում, ավելի կոնկրետ՝ ոչ բարեհունչ (օրինակ՝ նկատած կլինեք հենց Արամ Ասատրյանը բառերի մեջ շեշտում ա ոչ թե գրվող ձայնավորը, այլ չգրվող բառամիջի ը տառը, որը բառը և երգեցողությունն էժանացնում ա): Իրանք անում են, իրանց գնահատում են, վերջացավ)))
Իսկ ի՞նչ ա նշանակում չկայացած երաժշտություն: Ասենք ի՞նչ պետք ա լիներ, որ համարեիր կայացած էլի հետաքրքիր ա... Իսկ ասելիք ունի ռաբիսը, ու մեկ մեկ շատ շատ բաներ ա ասում, ինչից օրինակ կիլոմետրերով հեռում ա համաշխարհային աստեղից՝ Ռամմշտայնը )))
հ.գ. քո տարիքում ես էլ էի շատ մետալ լսում)))
Բույսերի աճելն օբյեկտիվա:D
Դասական երաժշտության տակ բույսերն ավելի լավ են աճում, կոմպիս կողքի ծառ ու խաղիկները վկա:P
Ու նաև ապացուցված է, որ ծանր ռոքից, մանավանդ մետալից բույսերը վատ են աճում:
Հիմա ինչ? Չլսենք?
Բայց մեկ-մեկ ընենցա հավես տալիս, ոնց չլսենք?
Նույն ձևի էլ ռաբիզը` ամեն մարդու համար իր ատեղն ունի, բույսերն էլ թող իրենց տեղում մնան:
Ի դեպ կարող Էջմիածնի բիբար-պամիդորը հենց տենց լավ աճումա Արամի ու Արտաշի երգերի հաշվին?
Rammstein
07.08.2012, 20:23
Իսկ ասելիք ունի ռաբիսը, ու մեկ մեկ շատ շատ բաներ ա ասում, ինչից օրինակ կիլոմետրերով հեռում ա համաշխարհային աստեղից՝ Ռամմշտայնը )))
Հա, ճիշտ ես, Rammstein-ի մեջ ասելիք չկա, միայն լսելիք ա` ինչը որ պետք ա լինի երաժշտության մեջ:
Ժող, լուրջ չեմ հասկանում թե ինչի համար են մարդիկ իրա ու իրա նման երգիչների երգերը լսում ու էդ երգերի պատճառով բոլոր տոներից ու ռեստորաններից ներվայնանում եմ :) Առաջ մտածում էի, որ ռաբիս լսողները ուրիշ երգեր չեն լսել, դրա համար էդ երգերն են լսում, բայց վերջերս ահագին լուրջ մարդկանց եմ հանդիպում, որ էլի լիքը երգեր են լսել ու ձևավորված ճաշակ ունեն, բայց էլի ռաբիս լսում են (օրինակ Շինարարը :)) ) :esim
Ruby Rue
07.08.2012, 21:02
Ու նաև ապացուցված է, որ ծանր ռոքից, մանավանդ մետալից բույսերը վատ են աճում:
Հիմա ինչ? Չլսենք?
Բայց մեկ-մեկ ընենցա հավես տալիս, ոնց չլսենք?
Նույն ձևի էլ ռաբիզը` ամեն մարդու համար իր ատեղն ունի, բույսերն էլ թող իրենց տեղում մնան:
Ի դեպ կարող Էջմիածնի բիբար-պամիդորը հենց տենց լավ աճումա Արամի ու Արտաշի երգերի հաշվին?
Մետալ լսելիս լսողությունն էլ ա թուլանում, բայց դե հիմնականում լսելիք էլ կա, ասելիք էլ;)
Իսկ երբ որ ռաբիզ երգիչները սկսեն նորմալ կատարել իրենց երգերը, բառերի մեջ իմաստ դնեն , ռաբիզն ՙկզարգանա՛
Իմ համար անիմաստ դիսկո ցկցկոցներն ու ռաբիզը իրար հավասար անտանելի են, ուղղակի ռաբիզն ախր ահավոր ա է՜:
Էն <շախով-շուխով> ռեստորանային երգերը դեռ էդքան ահավոր չեն, բա էն միապաղաղ տառապագին կլկլոցները...:[
Չէ, ռաբիզը երաժշտություն չի , Արամն ու Արտաշն էլ երգիչ չեն, բայց պահանջարկ կա, առաջարկ էլ կա:angry
Հա, ճիշտ ես, Rammstein-ի մեջ ասելիք չկա, միայն լսելիք ա` ինչը որ պետք ա լինի երաժշտության մեջ:
Ռամշ ջան, ինքս գործիքային երաժշտություն ավելի եմ սիրում, քան երգային: Բայց եթե երաժշտությունը երգային ա կարելի ա էլի ասելիք մտցնել մեջը)))
Rammstein
07.08.2012, 23:29
Ռամշ ջան, ինքս գործիքային երաժշտություն ավելի եմ սիրում, քան երգային: Բայց եթե երաժշտությունը երգային ա կարելի ա էլի ասելիք մտցնել մեջը)))
Հարդ ջան, ես Ռամշտայնի գրեթե բոլոր երգերի մեջ ավելի շատ քո ասած ասելիքից եմ տեսնում, քան ցանկացած ռաբիզի մեջ:
Ասեմ ավելին, նույնիսկ ցանկացած գործիքային երաժշտության մեջ ավելի շատ ասելիք եմ տեսնում, քան ռաբիզի մեջ: :))
Հարդ ջան, ես Ռամշտայնի գրեթե բոլոր երգերի մեջ ավելի շատ քո ասած ասելիքից եմ տեսնում, քան ցանկացած ռաբիզի մեջ:
Ասեմ ավելին, նույնիսկ ցանկացած գործիքային երաժշտության մեջ ավելի շատ ասելիք եմ տեսնում, քան ռաբիզի մեջ: :))
Ինչ խոսք, սրամիտ էր)))
Բայց եթե դու իրոք տենց ես տեսնում ու քո համար շմուլոոոոոոոոոոոո աաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաա - ն ավելի շատ ասելիք ա, քան «Մասիսը տխուր է, Անին ավերվածը», ես էլ շարունակելու բան չունեմ ))
Մետալ լսելիս լսողությունն էլ ա թուլանում, բայց դե հիմնականում լսելիք էլ կա, ասելիք էլ;)
Իսկ երբ որ ռաբիզ երգիչները սկսեն նորմալ կատարել իրենց երգերը, բառերի մեջ իմաստ դնեն , ռաբիզն ՙկզարգանա՛
Իմ համար անիմաստ դիսկո ցկցկոցներն ու ռաբիզը իրար հավասար անտանելի են, ուղղակի ռաբիզն ախր ահավոր ա է՜:
Էն <շախով-շուխով> ռեստորանային երգերը դեռ էդքան ահավոր չեն, բա էն միապաղաղ տառապագին կլկլոցները...:[
Չէ, ռաբիզը երաժշտություն չի , Արամն ու Արտաշն էլ երգիչ չեն, բայց պահանջարկ կա, առաջարկ էլ կա:angry
Դե նորից եկանք նրան, որ ամեն մարդն ունի իր նախընտրած աղմուկների ցանկը :))
Ափսոս թեման դրա մասին չի, թե չէ մի քիչ ՌԱԲԻՍ-ի պատմությունից կպատմեի, կզգայիք թե հիմա ինչ ինֆորմացիոն թյուրիմացության մեջ ենք:
Դե եթե դու Mann gegen Mann երգից միայն «Schwulah, aaaaaaa» հատվածն ես լսել, ու մյուս երգերից էլ նույն կարգի հատվածներ ես լսել, ապա ես էլ շարունակելու բան չունեմ: ;)
Ռամշ ջան, ես վախտին Ռամմշտայնի շատ երգերի թարգմանություններ եմ կարդացել (քո կայքում ի դեպ ;) ), ու լավ էլ սաղ գիտեմ :) : Ու նենց չի որ Ռամմշտայնն իմ համար ոչ մի բան ա: Ճիշտ ա առաջ շատ էի սիրում, բայց հիմա դրա ժամանակն անցել ա, բայց էսօր էլ ա մեկ մեկ հավես տալիս: Բայց ես էն ժամանակ էլ, էսօր էլ գտնում եմ որ տեքստերի 70 տոկոսի մեջ ասելիք չկա, էդքան բան:
Էսքանով երևի վերջացնենք օֆֆթոփը:
Արտաշ Ասատրյանը Արամից վատն ա, իր տղան էլ իրենց վատն ա լինելու: :P
Բաաա... հետո էլ ասում են չենք լսում, ականջներս պինդ փակում եմ: :))
movsal08
11.08.2012, 12:42
Ձարմանալի ա, ետ ո՞նց են լսում :o , մի հատ վիդեո էի նայում հայերի մասին ընդեղ ռաբիզի հետ կապված մեկին հարցնում են՝
«Ետ դուք ձեր կամքով եք լսում, թե՞ որպես ավանդույթ»:
Ես իմ կողմից կարամ ավելացնել, որ «կինո Հայրենիքի անցումն էլ ժամանակին զուգարան էր»:
Մնում ա մեկը ցույց տա էս արտահայտությունների շա՜տ խորը թաքնված իմաստը:
Խորը իմաստ բառակապակցությունը կարծեմ ես չեմ օգտագործել...
Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա նույնիսկ նորմալ տեքստերը կարելի ա սարքել աղբ ադրբեջանից ցրած ցածրակարգ երաժշտությամբ: Ինչպես և միայն երաժշտությամբ կարելի է շատ ինֆորմացիա տալ (Ժան Միշել Ժառի ձագին կորցրած փղի երգը դրա վառ օրինակ):
Իսկ ես հենց տեքստերի մասին էի խոսում, ի՞նչ կապ ուներ ստեղ երաժշտությունը: Ուզում ա Խատուբաից մի բան ցրած լիներ, տեքստի բառերը դրանից փոխվում ե՞ն:
Իսկ Ժառը ստեղ լրիվ ուրիշ թեմա ա, համեմատականներ տանելն ընդհանրապես իմաստ չունի:
Երգը ամբողջական է ճիշտ քննարկել, ոչ թե առանձին բաղադրիչներով:
Իսկ ես հենց վերցրել եմ ու տեքստերն եմ քննարկել, եթե ինչ որ մեկը կարող ա, թող ցույց տա, թե ինչի ա դա սխալ:
Բիթլզ, Փինկ Ֆլոյդ, Դիփ Փարփլ, որ հավասարապես կարող են հիացնել ցանկացած ժանր նախընտրողին:Ինձ ընդհանրապես չի հիացնում քո նախնտրած խաժամուղը: Դրանց վայնասունը լսելիս էլ շտապով փոխում եմ ալիքը:ՈՒրեմն բոլորի անունից մի խոսիր:
Իսկ թեմայի մեջ Արտաշ Ասատրյանը Արամից վատն ա, իր տղան էլ իրենց վատն ա լինելու: :PՀուսով եմ նոր Նոստրադամուսի չենք հանդիպել: Քո կանխատեսած վատը յոթ տարեկանում արդեն Եվրոպայում փոքրիկ ջութակահարների մեջ երկրորդ տեղն է զբաղեցրել:Թող որ բոլոր վատերը այդպրս լինեն:
1. Խորը իմաստ բառակապակցությունը կարծեմ ես չեմ օգտագործել...
2. Իսկ ես հենց տեքստերի մասին էի խոսում, ի՞նչ կապ ուներ ստեղ երաժշտությունը: Ուզում ա Խատուբաից մի բան ցրած լիներ, տեքստի բառերը դրանից փոխվում ե՞ն:
Իսկ Ժառը ստեղ լրիվ ուրիշ թեմա ա, համեմատականներ տանելն ընդհանրապես իմաստ չունի:
3.Իսկ ես հենց վերցրել եմ ու տեքստերն եմ քննարկել, եթե ինչ որ մեկը կարող ա, թող ցույց տա, թե ինչի ա դա սխալ:
1. Խորը իմաստ ես էլ չեմ գրել, ես գրել եմ խորը թաքնված իմաստ։
2. Երգը բանաստեղծություն չի, այլ երաժշտության ու բառերի համադրություն։ Ու, իմ համոզմամբ, գնահատելուց էլ հենց համադրություն ա պետա գնահատել։
Երգեր կան որ առանձին կարծես թե բառերն էլ ակնհայտ էշություն չեն, երաժշտությունն էլ 2 դասարանցու ծնգծնգոց չի, բայց երգի մեջ նենց են շեշտադրությունը աղավաղում, որ 3 տողից զզվանքով անջատում ու հիշում եմ, որ մյուս անգամ տենց սխալ չգործեմ։
3. 2-րդ կետում արդեն ասեցի, որ իմ համոզմամբ սխալ ա երգը համեմատել բանաստեղծության հետ։ Եթե դու համաձայն չես, կարաս իմ գրածներն անտեսես։
Rammstein
12.08.2012, 14:08
Ռաբիզի հետ կապված մի բան էլ ասեմ, ու գնամ: Ժող, գիտե՞ք ինչի մենք` ռաբիզատյացներս իրավունք ունենք հրապարակային պախարակելու ռաբիզը, ու ռաբիզի մասին ինչ ասես ասելու: Հա, մենք դրա իրավունքը լրիվ ունենք, քանի որ եթե ինչ-որ ռոք երգիչ երբեւէ հանդիսատեսի դեմքին ա միզել, ապա ռաբիզ լսողները իմ պես մարդկանց ականջի մեջ են ռեժիմով միզում իրանց ռաբիզով, որը ի տարբերություն դեմքին միզածի, ականջի մեջով հասնում ա մինչեւ ուղեղ:
Մի քիչ առաջ քնած էի (գիշերը չէի քնել, առավոտյան էի պառկել), մեկ էլ զարթնեցի բարձր հնչող զուռնա-դհոլի ձենից: Տեսա դիմացի շենքից ա, հարսանիք էր: Բնականաբար զարթնել եմ, քանի որ դա իմ համար զզվելի ա: Ես չեմ ասում, թե մարդիկ ժամը 13-ին պետք ա մտածեն, որ քնած մարդկ կա, չէ, իմ ասածն էն ա, որ էդ աղբը բոլորի վզին փաթաթելը նորմալ երեւույթ ա համարվում: Բայց որ էդ բոլորից որոշները կատաղած շան լափ են թափում ռաբիզի վրա, ռաբիզ լսողները չգիտես ինչի դա վիրավորական են համարում: Դե ես էլ ասում եմ, եթե դուք, ռաբիզ լսողներ, ձեր աղմուկը առանց ամաչելու կապում եք մեր ականջներին, ստիպում եք մեզ դա լսել, ապա պարտավոր եք լուռ ու մունջ լսել, ինչ ձեւի էլ որ հայհոյենք ձեր ռաբիզը:
Universe
12.08.2012, 14:24
Փաստորեն ռաբիսը դրական կողմեր էլ ունի: Բուձիլնիկից լավա արթնացնում :))
Դե հիմնական խնդիրը գալիս է նրանից, որ "ռաբիս"-ը "զ"-ով ենք գրում, հետո այն նույնացնում ենք ժամանակակից ֆոլկլյորի ու անտաղանդ ռեմեյքների հետ:
Անկախ նրանից, թե ոնց է գրվում իրական ՌաբԻս երաժշտությունը հեչ բեմերի ու քեֆերի համար չի նախատեսված :D
Ես փորձում եմ ավելի լայն պատուհանից նայել աշխարհին` տարբեր հաճախականությունների աղմուկներ եմ լսում ;)
Sagittarius
15.08.2012, 03:29
ժող. իհարկե, կներեք, բայց արդեն ջուր եք ծեծում:
Ինքս անձամբ ռաբիսը տանել չեմ կարողանում, բայց դա էլ, լավ, թե վատ, երաժշտական ուղղություն է: Գերմանիայում էլ, որ իսպառ ռաբիսը բացակայում է, կան երաշտություններ ու երաժշտական «ճաշակներ», որ սրտխառնոց են մոտս առաջացնում: Որոշ ընկերներ/ծանոթներ ունեմ, որոնց հետ ակումբ գնալը ուղղակի տանջանք է ինձ համար. միշտ հնչում է pitbull և այլ շունուշանգյալատիպի երաժշտություն, բազմազանություն ընդհանրապես չկա՝ էտ ել ստեղի ռաբիսն ա, իր ռաբիս մասսայի հետ: Բայց ինչ արած, դա էլ ա երաժշտական ոճ, որը ունի իր սիրահարները և գոյություն ունենալու իրավունք:
Ռաբիսը, կամ ավելի ճիշտ, այն լսող մասայի մեծամասնությանը /հատկապես մոտ մի տաս տարի առաջվա/ քննադատել եմ միայն մեկ բանի համար՝ իրենց մոլախոտ /բույս, որը ոչնչացնում է իր շուրջ աճող բոլոր այլ տեսակ բույսերին/ պահվածքի համար, այլ երաժշտական ոճերի և դրանց հետևողների նկատմամբ կատարյալ անհանդուրժող, անհարգալից վերաբերմունքի համար: Իսկ այօր նույն վերաբերմունքն են ցուցաբերում նաև Pink Floyd, Rammstein, etc. լսողները... hypocrisy է, հարգելիներս:
հ.գ. հուսով եմ ես գրառումները կտեղափոխվեն համապատասխան թեմա...
Rammstein
15.08.2012, 12:56
Ռաբիսը, կամ ավելի ճիշտ, այն լսող մասայի մեծամասնությանը /հատկապես մոտ մի տաս տարի առաջվա/ քննադատել եմ միայն մեկ բանի համար՝ իրենց մոլախոտ /բույս, որը ոչնչացնում է իր շուրջ աճող բոլոր այլ տեսակ բույսերին/ պահվածքի համար, այլ երաժշտական ոճերի և դրանց հետևողների նկատմամբ կատարյալ անհանդուրժող, անհարգալից վերաբերմունքի համար: Իսկ այօր նույն վերաբերմունքն են ցուցաբերում նաև Pink Floyd, Rammstein, etc. լսողները... hypocrisy է, հարգելիներս:
Եթե ոմանք ամեն օր քեզ ստիպեն իրենց երաժշտությունը լսել, որը քեզ դուր չի գալիս, դու շատ հարգալից կվերաբերվե՞ս էդ մարդկանց:
Pink Floyd ու Rammstein լսողների մոտ նույն վերաբերմունքը չի, նույն վերաբերմունքը կլիներ, եթե սաղ Հայաստանը Rammstein ու Փինք Ֆլոյդ լսեր ու խեղճ ռաբիզ լսողները չիմանային ականջները ինչով փակել:
Հ.Գ. Ի՞նչ ասեմ, մարդ կա քո ասած թիթեղի կտորի, դույլի ու մեխի ձայնով կարում ա երաժշտություն ստանա, մարդ էլ կա երաժշտական գործիքներով չի կարում:
Էդ էլ կա ու եթե իրականում խորանում ես երաժշտական բոլոր գործիքներն էլ կենցաղային առարկաներից են ծնվել :))
Եթե ոմանք ամեն օր քեզ ստիպեն իրենց երաժշտությունը լսել, որը քեզ դուր չի գալիս, դու շատ հարգալից կվերաբերվե՞ս էդ մարդկանց:
Pink Floyd ու Rammstein լսողների մոտ նույն վերաբերմունքը չի, նույն վերաբերմունքը կլիներ, եթե սաղ Հայաստանը Rammstein ու Փինք Ֆլոյդ լսեր ու խեղճ ռաբիզ լսողները չիմանային ականջները ինչով փակել:
Փաստորեն ստեղ մենակ զուտ լսողությանը հաճելի/տհաճ աղմուկների խնդիրը չի, այլ նաև շահերի բախումը :))
Երկար տարիներ ռաբիսի լսարանը հալածում էր ռոքերներին, և դա ռոքերների մոտ ատելություն սերմանեց թե ռաբիսի և թե դա լսողների և պարտադրողների հանդեպ:
Ու վերաբերմունենքրը դարձան այսպիսին.
1. Ռաբիսի մոլի երկրպագուների մեծ մասը, ովքեր որ բացի դրանից ոչինչ չեն լսում, փորձում են ծաղրել և բշտել մյուս ոճի երաժշտասերներին:
2. Մյուս ոճերի երաժշտասերների այն հատվածը, որը չի կարողանում պաշտպանվել ծաղրանքներից ու բշտումներից սկսել է ատել ոչ միայն ռաբիսը, այլև դրա հետևորդներին
3. Որոշ մարդիկ, լինելով ոչ ռաբիսասեր միջավայրերում, առանց հիմնավոր պատճառներ ունենալու ուղղակիորեն շրջապատի մեջ սպիտակ ագռավ չդառնալու համար փնովում են ռաբիսը և այն լսողներին, չնայած նույնիսկ կարող է մեկ-երկու գործից ավել լսած էլ չլինեն, ինչը ԻՀԿ բավարար չէ մի անբողջ ոճ թաղելու համար:
4. Ռաբիսասերների միջավայրերում գտնվող և շրջապատի խաթեր ապրող շատ մարդիկ էլ քննադատում և բոյկոտում են մյուս ոճերը, որ հանկարծ ախպերությունը չիմանա, որ ինքը ռոքա սիրում: Ընդ որում նախորդների նման կարող է բացի մի քանի գործի ականջ դնելուց բացի ուրիշ բան լսած չլինել:
Բայց փաստը մնում է փաստ` մենք հայերով ինչքան էլ որ քննադատում ենք ռաբիսը (բայց դե իրականում Արտաշը ռաբիս երգիչ չի ;) ), միևնույն է չենք կարողանում դրա դեմ ոչ մի բան անել, չենք էլ կարող, քանր որ ռաբիսը հանելով դատարկ մնացած տեղը լցնելու ոչ մի ուրիշ բան չունենք: Իսկ ռաբիս երգիչների անվերջանալի շարանը հենց այդ դատարկ տեղը լրացնելու համար է:
Մի փոքրիկ ակնարկ ՌԱԲԻՍ-ի վերաբերյալ:
Բավականին տարածված է մի թյուր կարծիք, թե ռաբիս բառը հապավում է, որը ծագել է ռուսերեն "рабочее искуство" - (բանվորական/աշխատավորական արվեստ) արտահայտությունից:
Սա միգուցե և գալիս է նրանից, որ ռաբիսի մեծագույն երկրպագուներն ու կատարողների ոչ փոքր քանակը բանվորական ծագում ունեին:
Սակայն իրականությունը մի քիչ այլ է:
Ըստ էության ՌաբԻս արտահայտությանը ծագումը տեղի է ունեցել դեռևս սովետական կարգերի հաստատման սկզբնական շրջանում, ՆԵՊ-ի ժամանակներում և դրանից հետո, երբ ԽՍՀՄ տարածքում ստեղծվեցին արհմիությունների շրջանակներում գործող համքարություններ և տարբեր արհեստա-արվեստակցական միություններ: Գոյություն ունեին արվեստի աշխատողների տարբեր միություններ և արհմիույթուն. работник искуства - արվեստի աշխատող, Союз Работников Искуства (СоРабис) - Արվեստի աշխատողների միություն, Профсоюз Работников Искуства (ПрофраБис) - Արվեստի աշխատողների արհմիություն:
http://cult.vslovar.org.ru/4378.html
Կար նաև այդպիսի ամսագիր
http://cult.vslovar.org.ru/4379.html
Բնականաբար այդպիսի կազմակերպությունները գործում էին ոչ միայն Սովետական Հայաստանի, այլ մյուս հանրապետությունների տարածքում: Կազմակերպության շարքներն էին ընդգրկվում արվեստի տարբեր բնագավառների ներկայացուցիչներ, որոնց մասնագիտական մակարդակի և կարողությունների մասին դժվար է ստույգ բան ասել, սակայն նրանց շարքերում եղել են նաև մշակույթի ականավոր գործիչներ:
Ուրույն զանգված էին ներկայացնում ռեստորանային, հարսանիքային և թաղումային երաժիշտները (որպս կանոն հույն խումբը կարող էր երեք դեպքերում էլ հանդես գալ), որոնց մի մասը անդամակցել էր վերոհիշվալ կազմակերպություններին դեռևս 20-30-ականներին: Անդամակցությունը ենթադրում էր ինչպես գործունեության թույլատվություն, այնպես էլ գանձվող հարկեր և տաբեր տեսակի անդամության վճարներ: Վճարումների պահը բնականաբար դուր չէր գալիս որոշակի եկամուտ ունեցող երաժիշտներին (դե էն ժամանակ ինտերնետ-մինտերնետ չկար, մենակ գրամաֆոն էր :)) ): Մի մասը սկսեցին հանդես գալ որպես տարբեր ստեղծագործական կոլեկտիվներ, ինգնագործունեության խմբեր, սակայն РабИс կարգավիճակից ազատված: Բայց բավականին մեծ հատված, մանավանդ Հայաստանում, հարկերից ու այլ վճարներից խուսափելու համար գործում էին առանց որևէ օրինական թուլատվություն ունենալու: Հետագա 2-3 տասնամյակների ընթացքում արվեստի տարբեր ճյուղեր առանձնացվեցին և ունեցան իրենց ուրույն համակարգող կատույցներն ու միությունները: Երաժիշտները որպես այդպիսին առանձին ոլորտային միություն չստացան: Սակայն նորից օրենքի տեսադաշտում հայտնվեցին ոչ մի կարգավիճակ և փաստաթուղթ չունեցող "թաղում-հարսնիք" ֆորմատի երաժշտական կոլեկտիվները (ռեստորանային խմբերը և դրանց մասնակիցները արդեն կարգավորված էին և տարբեր կերպ գրանցված): Որպեսզի վերջիններիս շատ չնեղացնեն, բայց նորից բերեն վերահսկելի դաշտ վերհիշեցին հին ու բարի ՌաբԻս-ի մասին, որը պաշտոնապես դեռ գործում էր ու սկսեցին երգիչ-երաժիշտներին բաժանել արտոնագրեր, որոնցում նշված էր, որ իրենք "РабИс" են: Բնականաբար օրենքի հետ խնդիրներ չուզողները իրենց ուրաճ ու տխուր միջոցառումներին սկսեցին հրավիրել "РабИс"-ի թուղթ ունեցողներին (չնչին գումարներ էին մուծվում օրինական կերպով), մանավանդ դա վերաբերվում էր սև փողեր ունեցող թաքնված հարուսներին ու կրիմինալ աշխարհի ներկայացուցիչներին, հատկապես թաղումների պարագայում: Եվ այստեղից էլ հենց առաջացան "ռաբիս երգիչներ" արտահայտությունը, որը շատ շուտով սկսեց բնութադրել թաղման ոռնոցներով և շիլափլավ բառերով ու անհասկանալի երաժշտությամբ աչքի ընկնող երգիչներին ու երաժշիտներին:
Ժամանակի ընթացքում այդ "շիլա-փլավ" երաժշտական ոճը յանի թե ձևավորվեց որպես ուրույն ոճ ու դարձավ հայերիս համար "ռաբիզ":
Որոշ երգիչ-ստեղծագործողներ իրենք իրենց անվանում են ռաբիզ, բնավ չհասկանալով, որ ոչ մի կապ չունեն այդ բառի հետ և ավելի հանգիստ խղճով իրենք իրենց կարող են գուսան անվանել (որակի և մակարդակի մասին դատողությունները սուբյեկտիվ են, ինչա մտածում եք Ջիվանու վախտով ուրիշ գուսան չի եղել, որ մենակ իրան են հիշում ;) ), երգահան կավ հեղինակ-կատարող: Բայց չէ` "ես ռաբիզ երգիչ եմ"-ը որոշակի շրջանակներում որոշակի կարգավիճակ էր ենթադրում:
Ինչևէ, թեմայի վերնագրին անդրադառնալով պատասխանեմ. իհարկե ռաբիսը արվեստ չէ, քանի որ դա ընդամենը հապավում է, որն արտահայտում է երաժիշտների և կատարողների մոտ որոշակի թղթի կոտրի առկայությունը` կարգավիճակը:
Ու սըատ այդմ էլ` ռաբիսն արվեստ չէ, ռաբիսը կարգավիճակ է, իսկ ռաբիզը ինքնին լինելով խեղաթյուրված և այլափոխված հասկացողություն դարձել է հենց այդպիսի խեղաթյուրված ու այլափոխված հոգեբանություն, հոգեվիճակ, ապրելակերպ ու կենսակերպ բնութագրող մի բառ:
Շնորհակալություն զահլա չունենալու ու չկարդալու համար:
Ռաբիզից մեկ էլ Արամից բացի մեկ էլ Արաքսյա Վարդերեսյանն ա ինձ դուր գալիս
https://www.youtube.com/watch?v=AooInyiUyKA
Ուլուանա
15.04.2016, 17:06
Ռաբիզից մեկ էլ Արամից բացի մեկ էլ Արաքսյա Վարդերեսյանն ա ինձ դուր գալիս
https://www.youtube.com/watch?v=AooInyiUyKA
Ո՞նց, Արաքս Վարդերեսյանի երգերը ռաբի՞ս են համարվում :o։
Ո՞նց, Արաքս Վարդերեսյանի երգերը ռաբի՞ս են համարվում :o։
դե եսիմ, նույն Արամի ոճն ա:
Ուլուանա
15.04.2016, 17:21
դե եսիմ, նույն Արամի ոճն ա:
Չէի ասի։ Արամի ոճն ու երգերն ինձ համար երբեք հաճելի չեն եղել, իսկ Արաքսինը, թեև էլի ինքս հատուկ չեմ միացնի, լսեմ, բայց որ հնչում ա, հաճելի ա լսելը։ Իհարկե, նկատի չունեմ, թե ինձ համար հաճելի–ոչ հաճելի լինելով ա որոշում ռաբիս լինել–չլինելը, ուղղակի որ ասում ես՝ նույն ոճն ա, համաձայն չեմ։ Արաքսի ոճը, եթե խորանանք, գուցե թեթևակի եզրեր ունի ռաբիսի հետ, չգիտեմ, բայց ռաբիս չէի անվանի, էլի։
Չէի ասի։ Արամի ոճն ու երգերն ինձ համար երբեք հաճելի չեն եղել, իսկ Արաքսինը, թեև էլի ինքս հատուկ չեմ միացնի, լսեմ, բայց որ հնչում ա, հաճելի ա լսելը։ Իհարկե, նկատի չունեմ, թե ինձ համար հաճելի–ոչ հաճելի լինելով ա որոշում ռաբիս լինել–չլինելը, ուղղակի որ ասում ես՝ նույն ոճն ա, համաձայն չեմ։ Արաքսի ոճը, եթե խորանանք, գուցե թեթևակի եզրեր ունի ռաբիսի հետ, չգիտեմ, բայց ռաբիս չէի անվանի, էլի։
ես միշտ կարծել եմ, որ ռաբիս ա, ու իմ ականջին՝ իրանց ոճը, երաժշտությւնը շատ նման ա, նույնիսկ ենթադրել եմ, որ իրականում նույն հեղինակն ա գուցե իրանց երգերը գրում:
ոչ մեի երգերն էլ նենց չի, որ գիշեր-ցերեկ լսում եմ, բայց երկուսն էլ ինձ շատ են դուր գալիս:
Արամը երգեր ունի, որ եթե նորմալ երգիչ երգեր, կլսեի։
Ասենք են են սուրբ Սարգիսում մոմ վառելը վատը չի, բայց Արամի «ձենը» մենակ զզվանք ա առաջացնում։ Բոցն էն ա, որ էլի ռաբիզ երգիչներ կան, որ հենց իրա ձենն են կրկնօրինակում։
Sent from my Elephone P8000 using Tapatalk 4
Արամը երգեր ունի, որ եթե նորմալ երգիչ երգեր, կլսեի։
Ասենք են են սուրբ Սարգիսում մոմ վառելը վատը չի, բայց Արամի «ձենը» մենակ զզվանք ա առաջացնում։ Բոցն էն ա, որ էլի ռաբիզ երգիչներ կան, որ հենց իրա ձենն են կրկնօրինակում։
Sent from my Elephone P8000 using Tapatalk 4
Պիտի համաձայնեմ, որ իր շատ երգեր առանց իր երգելու էլ ավելի լավ են լսվում՝ փայլուն գործիքավորման շնորհիվ նաև, բայց եսիմ, ինձ իր ձայնն էլ չի խանգարում, շատ հաճելի ձայն ա, իհարկե ոչ հզոր, բայց ինչ-որ մեջը ջերմություն կա: Հատսատ Թաթուլ չի կամ Հայկո, ոչ էլ Թաթա: