PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ցեղակրոն



vahe avetian
25.04.2007, 08:30
ՑԵՂԱԿՐՈՆ

Կրոնը դոգմատ է։
Փիլիսոփայական ուղղությունները, աշխարհընկալումային տեսությունները, գաղափարախոսությունները՝ ոչ։
Չկա մինչ օրս մարդու մտքի կերտած տեսակետային ավարտուն մի համակարգ, որը լինի անհերքելի, անժխտելի, որի դեմ հնարավոր չլինի բերել բազում փաստարկ։
Փիլիսոփայական ուղղությունները, աշխարհընկալումային տեսությունները, գաղափարախոսությունները, որքան փաստարկ ունեն սեփական իրավացիությունը հաստատող, այնքան էլ հակափաստարկ ունեն ժխտող։
Մարդ արարած անհատն է որոշողը միայն, թե որ փաստարկն է ընդունում, որը ոչ և ըստ այդմ, ճշտում ինքն իր համար, թե որ գաղափարին, գաղափարախոսությանը, աշխարհընկալումային համակարգին, փիլիսոփաայական ուղղությանը, դպրոցին է հետևում։
Բոլոր այդ մոտեցումները սուբեկտիվ են, որովհետև մարդ արարածն ընդամնեը սուբեկտ է։
Օբեկտիվ կարող է լինել միայան Աստված, բայց անգամ նրան դավանող մարդը չի կարող լինել օբեկտիվ, որովհետև Աստծուն ոչ ոք չի տեսել, կամ մատների վրա հաշվածներն են պնդել, որ տեսել են, մարդկության համայն պատմության ընթացքում, իսկ նրանց հավատացողներն ու լսողները միևնույնն է սուբեկտներ են ու անձամբ չեն տեսել։ Այդ պատճառով սուբեկտիվ են անգամ պնդումները այս, կամ այն Աստծո ասած խոսքի վերաբերյալ:

Անհերքելի, ասել կուզե դոգմատ են կրոնները միայն, որովհետև հիմնված են ոչ թե գիտականորեն վավերացված փաստի վրա, այլ հավատքի։
Ասել կուզե, եթե հավատում ես, որ Եհովան է միակ աստվածը, իսկ Հիսուս Քրիստոսը նրա միածին որդին, այդուհետ տրամաբանական ու ճշմարիտ է ամեն ինչ առանց բացառության, ինչ գրված է Աստվածաշնչում, ոչ ենթակա հակափաստարկի, ասել կուզե իր հերթին՝ դոգմատ։
Չնայած դոգմատ լինելու պարագային, կրոնն էլ է սուբեկտիվ, որովհետև ինպես վերևում նշեցինք, անհատ մարդը, սուբեկտն է որոշում ինչին հավատալ:
Մահմեդական մեր եղբայրը կարող է հարցնել քրիստոնյաին.

- ո՞վ է աել, որ Հիսուս Քրիստոսն է միածին որդին։ Մուհամեդն է Ալլահի մարգարեն, իսկ Հիսուսը բազում ուրիշ մարգարեներից մեկը նախկինում եկած, որոնց առատորեն արտադրել են հրեա եղբայրներն ու նրանց խոսքից հետևել է հուդայականությունը։

Մարգարեների նույն հավաքականը ծնունդ է տվել երեք կրոնի, որոնցից յուրաքանչյուրը բացարձակ ճշմարիտն է, եթե հավատում ես սկզբնական, հիմնարար թեզին յուրաքանչյուրի։

- Ձեր բոլորի ասածն աբսուրդ է.

կասի բուդդիստ մեր եղբայրը, որը երկուհազար ու մի քիչ ավել տարի վստահ է, որ աստվածները բազում են, բայց նրանցից զորեղ է մարդը՝ Բուդդան, որը դառնալու հնարավորություն ունի յուրաքանչյուր շնչավոր, կրիշնայականը կասի, որ Բուդդան սուտ է, ճիշտ է Կրիշնան, հինդուիստը կասի մեկ այլ բան, զարդոշտը մի ուրիշ, իսկ պոլինեզիական կղզու տեղաբնակը կարող է անգամ ճաշակել ձեր ազդրը, կամ կողոսկրը, անգամ սիրտն ու գանգը ու պնդել, որ դա է ճշմարտագույն կրոնը իր ցեղի ու նրա արածը ոչ թե մարդակերություն է, այլ մեծ պատիվ ձեզ։

Սրանից տրամաբանորեն բխում է, որ չնայած անհերքելիությանն ու դոգմատ լինելուն, կրոնները նույնպես սուբեկտիվ են և անհատ մարդն է որոշում ինքն իր համար, թե որ հիմնարար թեզին հավատա ու ըստ այդմ դավանի։

Ցեղակրոնի հիմնադիր մեր հայր Նժդեհը չհասցրեց ավարտուն կերպով ձևակերպել իր տեսությունը, իմ կարծիքով բազմազբաղության պատճառով, որովհետև սիրելի հայ ժողովորւդն իր էսթաբիլշՄԵՆԹ մտաոռականությամբ ներառյալ, զբաղված էր զեխությամբ այն ժամանակ, ինչպես ներկայումս ու մեզ հայտնի վերջին հազարամյակում առվազն, իսկ նժդեհատիպը, կամ վճռական մենակը ըստ Վահե Օշականի, իր վրա է վերցնում այդ դեպքում ցեղային աշխատանքի ամբողջ դիապազոնը։
Նժդեհ - Զանգեզուր, Նժդեհ - պատերազմ, Նժդեհ - գազթականներ, խեղճեր, սովյալներ, Նժդեհ - Բալկաններ, Նժդեհ - համակենտրոնացման ճամբարներում ծվարած հայեր, ապիկար դաշնակցականներ, մարդակեր բոլշևիկներ և այլն, և այլն…

Ե՞րբ գրեր։

Բայց այնուամենայնիվ գրել է, քիչ, ոչ ավարտուն, ոչ վերջնական տեսքի բերած, կամ մեզ չի հասել այդպիսի աշխատություն համենայն դեպս, բայց այն ինչ գրել է, կարելի է հավաքել մի տեղ, դասակարգել մտքերով ու անել տեսական եզրակացություն, այն՝ ինչ կփորձեմ անել ու ներկայացնել ձեր թանկագին ուշադրությանը:

Կրոնը դոգմատ է:
Այս նախադասությամբ սկսել ենք այս հոդվածն ու մանրամասնել պնդումը։
Նժդեհը խնդիր է դրել իր առաջ պարզելու թե ինչն է դոգմատ, ասել կուզե անհերքելի հայի համար։ Ո՞րն է հայի կրոնը, այն հավաքական գաղափարախոսական ամբողջականությունը, որը ներ կառնի համայն հայությանը։
Դրա անհրաժեշտությունը կար Նժդեհի ժամանակ, կա այսօր և այդ պատճառով են հասկացող ու չհասկացող ամենուր պնդում, որ ազգային գաղափարախոսության կարիք ունենք, որովհետև չենք կարողանում ոչ մի հարցի շուրջ միավորվել համայն հայությամբ, անգամ պետականության, որովհետև կան բազումն այսօր, որ պնդում են, որ սովետը լավ էր։
Քրիստոնեության շուրջ նույնպես չենք հավաքագրվում, որովհետև բացի հենց քրիստոնեության բազմազանությունից մեջներս, առաքելական, ավետարանչական, կաթոլիկ, բողոքական ու սեկտայական կոչված ուղղությունների, կան նաև մահմեդական հայեր, բուդդիստներ, կրիշնայականներ, հեթանոսներ ու պարզապես աթեիստներ բազում։ Բազմակուսակցականությունը նույնպես չի հավաքականացնում բոլոր անխտիր հայերին։
Ի՞նչն է այդ դեպում հավաքագրում բոլորին, ի՞նչն է դոգմատը, անհերքելին։

Պարզ պատասխան՝ ՑԵՂԸ։
Այս հարցի վերջնական լուծումն է հուշել Նժդեհին ՑԵՂԱԿՐՈՆ անունը։

Ցեղը կրոն է, դոգմատ է, անհերքելի է։ Դա բոլորովին չի միտում մոլեռանդ ոգևորություն, սեփական ցեղի գերագնահատում, ազգայնականություն, ռասիսզմ, նացիզմ։
Բոլոր այդ իզմերը աշխարհընկալումային համակարգեր են և ինչպես ապացուցեցինք ըստ իս հոդվածի առաջին մասում, չեն կարող լինել դոգմատ, անհերքելի, որովհետև սուբեկտիվ են, իսկ ՑԵՂՆ օբեկտիվ է, Աստվածատուր է, անկախ նրանից ինչ ես դավանում, անգամ եթե չես դավանում որևէ բան՝ գենետիկորեն, կամ մշակութաբանորեն է օբեկտիվ։

Հայը հայ է, իր կամքից անկախ, որովհետև ծնվել, կամ կրթվել է հայ ծնողներից, հայերից: Դա անհերքելի է։ Ուզում ես ուզիր, ոզում ես մի ուզիր՝ փաստ է։
Նույն տրամաբանությամբ ռուս է ռուսը, վրացին վրացի և այլն, և այլն…

Ցեղը հերքելը կարելի է միայն սոցիոհոգեբանական գործոնից ելնելով, կամ որեևէ աշխարհընկալում-գաղափարախոսությունից դրդված, ազդված, բայց դա սուբեկտիվ է, իսկ օբեկտիվ, անհերքելի, դոգմատ ոլորտում, յուրաքանչյուր ցեղից ծնվածը իր ցեղից է, անկախ իր կամքից, ինչպես վագր է վագրի ձագը, ոչ թե գետաձի, ուսուրական վագրինը ուսուրական է, ոչ հնդկական, հնդկականինը հնդկական է, ոչ ուսուրական, աֆրիկյանինը աֆրիկյան ու ոչ մի ուրիշ տեղի վագր, որքան էլ հերքի, կամ չկամենա լինել, կամ հայտարարի, որ այդպես չէ։

Հետևություն՝

Ցեղը դոգմատ է, անհերքելի է, այդով կրոն է - ՑԵՂԱԿՐՈՆ, այն իր մեջ պարփակում է համայն հայությունն առանց բացառության և եթե որևէ մեկը անարգում է ՑԵՂԸ, պղծում է կրոնդ, ասել կուզե դոգման, անհերքելին, ասել կուզե օբեկտիվն ու աստվածատուրը և իրավական է ու արդար յուրաքանչյուր տեսակի հակահարվածը նմանին, նրան, կամ նրանց, ով հային պարտադրում է չխոսել հայերեն, ապրել ցեղի բիոլոգիական արեալ հայրենիքում, ու զրկելով կյանքից կողոպտում է ցեղային ամբողջականությունը, արգելում, կամ խանգարում աշխարհ բերել ցեղական զավակներ։

ՑԵՂԱԿՐՈՆԸ դոգմատ է, միակ անհերքելի կրոնը և այդով դավանանք։

24.04.2007, Վաշինգտոն

ihusik
25.04.2007, 11:44
Ոգեղեն համամարդկային արժեքները (որը ցանկացած հավատքի ու կրոնի հիմքն է ու ոչ մի ցեղի առանձին վերցրած չի պատկանում) և կամ այն մարդիկ, որ ծնունդով (գենետիկորեն ու մշակութաբանորեն) պատկանելով մի ցեղի իրենց մեծությամբ դուրս են գալիս զուտ ցեղայինից ու դառնում համամարդկային՝ երկիր մոլորակի կամ գուցե և տիեզերքի քաղաքացիներ ինչպե՞ս են տեղավորվում ցեղակրոնի մեջ...

Vishapakah
25.04.2007, 20:33
Գրվածը դուրս եկավ.
Ավելի իրավացի միտք՛ դժվար է պատկերացնել.
Ձեր նման խելացի անձնավորությունը կարող է պետք գալ իր երկրին.
Դրա համար պետք չէ ժամանակի ընթացկում կուտակված անարդարացիության պատճարով՛ ձգտել անկանխատեսելի ռեվանշի.
Կներեք.

dvgray
26.04.2007, 15:18
Կրոնը դոգմատ է։
Փիլիսոփայական ուղղությունները, աշխարհընկալումային տեսությունները, գաղափարախոսությունները՝ ոչ։


Ամեն մի միտք /մոդել/ հենվում է դոգմայի /աքսիոմայի/ վրա:
Երբ էտ միտքի ինչ որ մի չափաբաժինը /պորցիան/ ապացուցվում է ՝ դա դառնում է գիտություն /ֆիզիկա, քիմիա, կենսաբանություն.../:
Կրոնը նույպես, ինչպես ցանկացած գաղափար /միտք/, ունի իր դոգմատիկ մասը, դրա վրա հիմնված տրամաբանական զարգացումը /աստվածաբանություն/ , եվ ապացուցված մասը /տարբեր նյութական մասունքների առկայություն/:



Չկա մինչ օրս մարդու մտքի կերտած տեսակետային ավարտուն մի համակարգ, որը լինի անհերքելի, անժխտելի, որի դեմ հնարավոր չլինի բերել բազում փաստարկ։

Էդպիսի համակարգ ըստ իս անգամ աստված /մեր ենթադրած աստվածը/ չունի:
Եթե ունենար, միանգամից մի նորմալ օրինակ / էկզեմպլյար / կստեղծեր: Առանց "ջրհեղեղների" միջոցով հինը քանդելու ու նորը ստեղծելու:



Փիլիսոփայական ուղղությունները, աշխարհընկալումային տեսությունները, գաղափարախոսությունները, որքան փաստարկ ունեն սեփական իրավացիությունը հաստատող, այնքան էլ հակափաստարկ ունեն ժխտող։

Հենց դրա համար էլ դրանք կոչվում են Փիլիսոփայական:
Հակառակ դեպքում կկոչվեին Կիրառական /գիտություն/:



Մարդ արարած անհատն է որոշողը միայն, թե որ փաստարկն է ընդունում, որը ոչ և ըստ այդմ, ճշտում ինքն իր համար, թե որ գաղափարին, գաղափարախոսությանը, աշխարհընկալումային համակարգին, փիլիսոփաայական ուղղությանը, դպրոցին է հետևում։

Մի կողմից -Ուր էր, թէ էսպես լիներ
Մյուս կողմից - Աստված մի արասցե, որ էսպես լիներ:
Մարդկանց մեծագույն մասին կյանքի անգիտակից շրջանում "սրսկվում" է որոշակի դոգնամերի հավաքածու, որը հետագա գրտակից կյանքում դառնում է էտ անհատի "աքսիոման", "դոգման": Իսկ դրա վրա հիմնված տրամաբանությական շղթան արդեն ինչ-որ չափով ունի "անհատական կնիք":



Կրոնը դոգմատ է:
.....
Ի՞նչն է այդ դեպում հավաքագրում բոլորին, ի՞նչն է դոգմատը, անհերքելին։
.....
Պարզ պատասխան՝ ՑԵՂԸ։
Այս հարցի վերջնական լուծումն է հուշել Նժդեհին ՑԵՂԱԿՐՈՆ անունը։
.....
Ցեղը կրոն է, դոգմատ է, անհերքելի է։
Հայը հայ է, իր կամքից անկախ, որովհետև ծնվել, կամ կրթվել է հայ ծնողներից, հայերից: Դա անհերքելի է։ Ուզում ես ուզիր, ոզում ես մի ուզիր՝ փաստ է։
Նույն տրամաբանությամբ ռուս է ռուսը, վրացին վրացի և այլն, և այլն…
ՑԵՂԱԿՐՈՆԸ դոգմատ է, միակ անհերքելի կրոնը և այդով դավանանք։

Իսկ Նժդեհը պատասխանե՞լ է, թէ ինչ խնդրի/խնդիրների/ շուրջ պետք է մի տեղ հավաքվեն տարրական դասարանի ուսուցիչուհին ու 10 տարկան անչափահասին բռնաբարածը հանցագործը: Ցեղի պաշտպանությու՞նը : Որպեսզի պաշտպանելուց հետո էլ էտ հանցագործը իրեն՝ ուսոցչուհու՞ն բռնաբարի:
Չէ : Հարգելի Նժդեհ :) :
Չնայած ես էլ եմ հայ, "դքի Նորոն" էլ է հայ, սակայն ես նրա հետ ոչ մի ընդհանուր բան չունեմ ու չէմ էլ ուզում ունենամ: Իսկ եթե ստիպված լինեմ ունենալ, ապա կգերադասեմ անել էն, ինչ որ ասում էին Հիտլերի ժամանակակից նորմալ գերմանացիները:
Այսինքն կռվել նրա/այսինքն իմ ցեղի/ դեմ :
Էնպես որ, Նժդեհ ջան :) , մարդկությունը տեսակավորելու քո մոդելը, եվ առանձնապես դրա զարգացումը, անչափ պարզունակ է եվ վտանգավոր ;) :

Հետեվաբար իմ համար սխալ է Նժդեհականության ԴՈԳՄԱՆ:
Իսկ սխալ/անընդունելի/ դոգմայի /աքսիոմայի/ հետագա տրամաբանության ծանոթանալ տխմարություն է:

Հ.Գ.
Իսկ ինչու՞ չտեսակավորել ըստ ազգանունի , ասենք Պողոսյանների "տեսակ" եվ ոչ Պողոսյանների "տեսակ":
հ՜ը ;)
Սենց հայերիս համար ոնց-որ ավելի ժամանակակից, պրակտիկ ու հետեվաբար կիրառական է ;)

Array
26.04.2007, 16:08
Իսկ Նժդեհը պատասխանե՞լ է, թէ ինչ խնդրի/խնդիրների/ շուրջ պետք է մի տեղ հավաքվեն տարրական դասարանի ուսուցիչուհին ու 10 տարկան անչափահասին բռնաբարածը հանցագործը: Ցեղի պաշտպանությու՞նը : Որպեսզի պաշտպանելուց հետո էլ էտ հանցագործը իրեն՝ ուսոցչուհու՞ն բռնաբարի:
Չէ : Հարգելի Նժդեհ :
Ես Նժդեհը չեմ:) ,բայց թույլ տուր պատասխանեմ:Քեզ չի թվում,որ ահավոր ծայրահեղության հետևից ես ընկնում:10 տարեկան երեխա բռնաբարած հանցագործին ես անձամբ իմ ցեղից չեմ համարի,որքան էլ մաքուր հայի արյուն հոսի նրա երակներով(չնայած` մաքուր հայի արյունով մարդը նման բան չի անի,հաստատ թուրքի խառնուրդ կլինի էտ հայ կոչվածը),հետևաբար ցեղի գաղափարի շուրջ համախմբվել ասելով ես նրա մասին չեմ խոսա,ու հաստատ նման մարդն էլ ցեղ,հայրենիք, ազգ բառերից ոչինչ չի հասկանա,էլ ուր մնաց համախմբվելու մասին մտածի:ՈՒ այդպիսի մարդկանց դեմ պայքարելով`ես ոչ թե իմ ցեղի դեմ,այլ իմ ցեղի համար կպայքարեմ

dvgray
26.04.2007, 17:11
Քեզ չի թվում,որ ահավոր ծայրահեղության հետևից ես ընկնում:
ծայրահեղության հետևից չեմ ընկնում: Ընդամենը բերել եմ ոչ ամեն քայլին պատահող օրինակ:


10 տարեկան երեխա բռնաբարած հանցագործին ես անձամբ իմ ցեղից չեմ համարի,որքան էլ մաքուր հայի արյուն հոսի նրա երակներով

Այ ես էլ սրա մասին եմ ասում:
10 տարեկան երեխա բռնաբարածին միանգամից ցեղակրոնից բռակ արեցիր:
Իսկ ու՞մ ես "որակյալ" համարում ցեղակրոնի համար:
Ո՞վ է ցեղակրոնի անդամության "վկայական" ունենալու: :D
Գերմանացիք, իրենց գերմանացի համարող լիքը մարդկանց ցեղի համար "բռակ" հանեցին: Ու կամ գնդակահարեցին, կամ պահեցին ճամբարներում որպես կենդանի:



հետևաբար ցեղի գաղափարի շուրջ համախմբվել ասելով ես նրա մասին չեմ խոսա,ու հաստատ նման մարդն էլ ցեղ,հայրենիք, ազգ բառերից ոչինչ չի հասկանա,էլ ուր մնաց համախմբվելու մասին մտածի:ՈՒ այդպիսի մարդկանց դեմ պայքարելով`ես ոչ թե իմ ցեղի դեմ,այլ իմ ցեղի համար կպայքարեմ

Այսինքն հանուն ցեղի, հա՜ :)
Այ սենց "մառդասիրական" կամ "ցեղասիրական" լոզունգներով, կոմունիստները ու ֆաշիստները իրականում վերացրին նրանց, ով անձամբ ԻՐԵՆՑ պետք չէր :
Օրինակ Չարենցին:

Հայարիացի
26.04.2007, 19:52
dvgray

Քո բերած օրինակը կոչվում է Ցեղի տականք: Նժդեհը հստակ նկարագրել է այդ տիպարը ու ասել է ինչ պետք է անել երբ ցեղի տականքը սկսում է ատիվանալ

Array
26.04.2007, 20:47
Այ ես էլ սրա մասին եմ ասում:
10 տարեկան երեխա բռնաբարածին միանգամից ցեղակրոնից բռակ արեցիր:
Իսկ ու՞մ ես "որակյալ" համարում ցեղակրոնի համար:
Ո՞վ է ցեղակրոնի անդամության "վկայական" ունենալու:
Գերմանացիք, իրենց գերմանացի համարող լիքը մարդկանց ցեղի համար "բռակ" հանեցին: Ու կամ գնդակահարեցին, կամ պահեցին ճամբարներում որպես կենդանի:մի անգամ ոնց որ արդեն ասել եմ`ըստ իս հայ չեն ծնվում,քանի որ մեր արյունը ահագին աղավաղվել ա մոնղոլների, պարսիկների ու թուրքերի հետ շփվելուց,հայ դառնում են:Քո ասած տեսանկյունից,որ նայենք ոչ մի ազատագրական պայքար էլ իմաստ չունի,քանի որ ազատվելուց հետո ոնց էլ լինի ըտենց բռնաբարողներ ու մարդասպաններ ի հայտ կգան ազգի մեջ,բայց էտ մարդիկ ազգի թշնամիներ են:) ,նրանք կյանքում ազգի շահերով չեն շարժվում,էլ ոնց ընդհանրապես ինչ-որ ազգից նրանց կարելի ա համարել

Այ սենց "մառդասիրական" կամ "ցեղասիրական" լոզունգներով, կոմունիստները ու ֆաշիստները իրականում վերացրին նրանց, ով անձամբ ԻՐԵՆՑ պետք չէր :
Օրինակ Չարենցին:
Ցեղակրոնը պետք չի խառնել նացիզմի հետ,վերջինիս գլխավոր նպատակն էր գերիշխել,մնացած ազգերի նկատմամբ,«Ցեղակրոնը» նման նպատակներ չեր դնում իր առջև:«Ցեղակրոնի» ստեղծման նպատակը սփյուռքահայության գաղութներում ազգային ինքնազգացությունը բարձր պահելն էր և ժողովրդին համախմբելը արևմտյան հողերը վերադարձնելու գաղափարի շուրջ

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Էս ստորագրությունս հենց Նժդեհի խոսքերից ա ,ինչ-որ չափով երևի քո հարցի պատասխանն ա :)

vahe avetian
26.04.2007, 23:03
Ոգեղեն համամարդկային արժեքները (որը ցանկացած հավատքի ու կրոնի հիմքն է ու ոչ մի ցեղի առանձին վերցրած չի պատկանում) և կամ այն մարդիկ, որ ծնունդով (գենետիկորեն ու մշակութաբանորեն) պատկանելով մի ցեղի իրենց մեծությամբ դուրս են գալիս զուտ ցեղայինից ու դառնում համամարդկային՝ երկիր մոլորակի կամ գուցե և տիեզերքի քաղաքացիներ ինչպե՞ս են տեղավորվում ցեղակրոնի մեջ...

Ցեղակրոնը նույնպես համամարդկային հասկացություն է, միայն հայերինը չէ։ Ցեղայնականությունը կրոն է, դոգմատ է յուրաքանչյուր ցեղի համար, ոչ միայն հայերի։ Ոչ մի մարդ, որքան էլ նրա ստեղծագործությունը զարգանա համամարդկային մակարդակի, չի դադարում սերված լինելը այս, կամ այն ցեղից։

dvgray
26.04.2007, 23:11
Ցեղակրոնը պետք չի խառնել նացիզմի հետ,վերջինիս գլխավոր նպատակն էր գերիշխել,մնացած ազգերի նկատմամբ,«Ցեղակրոնը» նման նպատակներ չեր դնում իր առջև:
Մարքսիզմն էլ իր առաջ չէր դրել նպատակ նվաճել ու ստկացնել ժողովուրդներին Հեռավոր Արեվելքից սկսած մինչև Բեռլին: Այլ կարելի է ասել - լրիվ ընդհակառակը: Ու էտ ամեն ինչը կատարվեց մարքսիզմի դրոշի ներքո:

Հայաստանի դեպքում, չեմ մտածում, որ Աշոտ Նավասարդյանը Նժդեհին կարդալուց ու ցեղակրոնը որդեգրելուց նպատակ էր դրել համախնբել Հայաստանի ֆեոդալներին ու նրանց արբանյակներին իր ցեղակրոն դրոշի ներքո , ու արշավել Հայկական գյուղերն ու քաղաքները ավերելու ու գռփելու : Սակայն ինչ որ կատարվեց, դա երեվի անառառկելի փաստ է ;) : Ու , իմիջայլոց, ինչպես գիտենք, կուսակցական գանձարանը լցնելու անվան տակ, առաջին "յառմռկեն" Աշոտ Աղաբաբյան արբանյակի հետ ինքը հորով-մորով արեց ;) :
:)

vahe avetian
26.04.2007, 23:24
Գրվածը դուրս եկավ.
Ավելի իրավացի միտք՛ դժվար է պատկերացնել.

Շնորհակալություն գնահատականի համար։



Ձեր նման խելացի անձնավորությունը կարող է պետք գալ իր երկրին.

Կրկին անգամ շնորհակալություն գնահատականի համար։
Կարծում եմ, որ մինչ օրս եղել եմ պետքական այնքան, որքան ուժերս ներել են։ Ուսանելու ժամանակ ուսանել եմ, աշխատելու ժամանակ աշխատել, հեղափոխության ժամանակ եղել հեղափոխական, երկրաշարժի ժամանակ ծառա, պատերազմի ժամանակ զինվոր, քաղաքականության մեջ քաղաքական գործիչ, հասարակական կյանքում հասարակական գործիչ, մշակույթում եղել եմ համեստ մշակ, նկարել եմ ֆիլմեր, կազմակերպել փառատոններ, ցուցահանդեսներ, գրել գրքեր, շահել միջազգային մրցանակներ, հայերենից թարգմանել եմ ուրիշ լեզուների, ուրիշ լեզուներից հայերեն։ Չեմ պարծենում, վստահեցնում եմ ձեզ։ Համաքաղաքացուս տալիս եմ հաշվետվություն պարզապես և կտամ այն ցանկացած ուրիշ մեկին, որն ամբարտավան չէ։
Անկեղծորեն խոստովանում եմ, որ սաստիկ դժգոհ եմ նվաճումներիցս, որովհետև կարող էի անել ավելին։ Կարծում եմ, որ կարող էի, բայց նաև կարծում եմ, որ երկրումս իրեն իշխան կարգած ամբարտավանների պատճառով է մասսամբ, որ ավելին չեմ կարողանում անել, որովհետև որոշել են ինձ բանտարկել ու քրեապես հետապնդում են , այդով արգելակելով վերադարձս։



Դրա համար պետք չէ ժամանակի ընթացկում կուտակված անարդարացիության պատճարով՛ ձգտել անկանխատեսելի ռեվանշի.
Կներեք.

Չգիտեմ ինչն եք համարում ռևանշի ձգտել։ Մանրամասնեք խնդրում եմ։

Ավելացվել է 10 րոպե անց
Իմ հոդվածը զուտ տեսական է, բոլորովին կապ չունի, թե ով ինչ է գռփել, ում է բռնաբարել, ում է սպանել ներկայացնելով դա ցեղակրոնից բխող իրավունք որպես։
Սխալ է նաև պնդելը, որ հանցագործները ցեղից չեն։
Ցեղից են անշուշտ, բայց ցեղակրոնի տեսությունը չի բացառում այս կամ այն ցեղում, նաև մեր, հանցագործների առկայությունը։ Հանցարծությունը եղել է, կա, լինելու է ցավոք։ Այս պատճառով ստեղծվել են օրենքներ, օրենքային համակարգ, դատարաններ, որտեղ պետք է դատվեն հանցագործները։
Ոչ մի հանցագործություն չի դադարեցնում հանցագործի պատկանելիությունը այս կամ այն ցեղին։ Ցեղը համամարդկային հասկացություն է, այն իր մեջ ընդգրկում է առաքինի մարդկանց, նաև ամբարիշտներին, որովհետև ցեղականությունը որոշվում է ծագումով ու մշակութային պարունակությամբ, ոչ այս կամ այն արարքով։
Ցեղը կաստա չէ, խավ չէ, պատվավոր օրդեն չէ, որին մասնակից են միաայն արժանիները։ Այն իր մեջ ընդգրկում է բոլորին, հայերի ցեղը բոլոր հայերին, ռուսներինը բոլոր ռուսներին և այլն, և այլն…

ihusik
27.04.2007, 15:04
Դուրս է գալիս ամեն ցեղ, ազգ հիմա էլ պետք է ունենա իր առանձի՞ն կրոնը...
Ողջ աշխարհն ու մարդիկ հիմա ձգտում են, որ միանան ու միասնական կյանքով ապրեն իրենց միակ ու փոքրիկ մայր երկիր մոլորակի վրա առանց տարաձայնությունների ու բաժանումների, իսկ դուք նոր բաժանման մեխանի՞զմ եք առաջարկում. մի՞թե չի երևում թե ինչի է բերում ամեն տեսակի բաժանությունները... իսկ ինչպե՞ս վարվել ու ի՞նչ ցեղի պատկանող համարենք ասենք այն հային, որը լինելով ծնունդով հայ միաժամանակ ապրում է արտասահմանում՝ ընդունելով ու շարժվելով այդ երկրի բարոյա-մշակութային համակարգի համաձայն՝ չտարբերվելով այդ երկրի, ցեղին պատկանող մյուս ներկայացուցիչներից. հիմա նա ո՞ր ցեղին է պատկանում ու ո՞ր ցեղակրոնին...
(հարցերս Ձեր ներկայացրած մեխանիզմը ճիշտ հասկանալու նպատակ ունի միայն...)

Մեկ օրինակ նախորդ գրառմանս հետ կապված. Շառլ Ազնավուրը հայ ցեղակրոնի՞ է պատկանում...
Իմ խորին համոզմամբ նման մարդիկ ոչ մի ցեղի էլ չեն պատկանում, այլ դուրս են եկել նմանատիպ սահմանափակումներից իրենց իսկ մեծությամբ: Այո՛, մարդ ծնունդով ու մշակութային դաստիարակությամբ կարող է պատկանել մի որևէ ցեղի, բայց երբ մարդ իր հոգու մեծությամբ անցնում, հաղթահարում է ցանկացած սահմանափակում ու այդ թվում նաև իր ցեղային սահմանափակումն ու դառնում համամարդկային՝ նա դադարում է մի ցեղի պատկանել ու հենց այդ մեծությունների օրինակին պետք է հետևել, այլ ոչ թե գնալ սահմանափակումների ու բաժանությունների ուղով:

Array
27.04.2007, 15:28
Մարքսիզմն էլ իր առաջ չէր դրել նպատակ նվաճել ու ստկացնել ժողովուրդներին Հեռավոր Արեվելքից սկսած մինչև Բեռլին: Այլ կարելի է ասել - լրիվ ընդհակառակը: Ու էտ ամեն ինչը կատարվեց մարքսիզմի դրոշի ներքո:

Հայաստանի դեպքում, չեմ մտածում, որ Աշոտ Նավասարդյանը Նժդեհին կարդալուց ու ցեղակրոնը որդեգրելուց նպատակ էր դրել համախնբել Հայաստանի ֆեոդալներին ու նրանց արբանյակներին իր ցեղակրոն դրոշի ներքո , ու արշավել Հայկական գյուղերն ու քաղաքները ավերելու ու գռփելու : Սակայն ինչ որ կատարվեց, դա երեվի անառառկելի փաստ է : Ու , իմիջայլոց, ինչպես գիտենք, կուսակցական գանձարանը լցնելու անվան տակ, առաջին "յառմռկեն" Աշոտ Աղաբաբյան արբանյակի հետ ինքը հորով-մորով արեց :Ես հո հանրապետականներին չեմ պաշտպանում:Հետո ինչ` իրենք իրենց արևին «Ցեղակրոնի» հետնորդներ են,Նժդեհն ու «Ցեղակրոնը» ստեղ ինչ մեղք ունեն,որ ինչ-որ անձիք օգտագործել են նշված գաղափարները ժոսղովրդին խաբելու համար

Vishapakah
27.04.2007, 18:05
Կարծում եմ, որ մինչ օրս եղել եմ պետքական այնքան, որքան ուժերս ներել են։ Ուսանելու ժամանակ ուսանել եմ, աշխատելու ժամանակ աշխատել, հեղափոխության ժամանակ եղել հեղափոխական, երկրաշարժի ժամանակ ծառա, պատերազմի ժամանակ զինվոր, քաղաքականության մեջ քաղաքական գործիչ, հասարակական կյանքում հասարակական գործիչ, մշակույթում եղել եմ համեստ մշակ, նկարել եմ ֆիլմեր, կազմակերպել փառատոններ, ցուցահանդեսներ, գրել գրքեր, շահել միջազգային մրցանակներ, հայերենից թարգմանել եմ ուրիշ լեզուների, ուրիշ լեզուներից հայերեն։ Չեմ պարծենում, վստահեցնում եմ ձեզ։ Համաքաղաքացուս տալիս եմ հաշվետվություն պարզապես և կտամ այն ցանկացած ուրիշ մեկին, որն ամբարտավան չէ։

Ես Ձեզ երկար ժամանակ չեմ ճանաչում բայց ինչքան որ գիտեմ, հասցրել եմ Ձեր անձի հանդեպ խորը հարգանքով լցվել.
Ամենաքիչը սպասում էի «Հաշվետվություն» բառը կարդալ, որովհետեւ ոչ մի Հայ գործիչ նման բան դեռ չի արել, իր ոչ անբարտավան ժողովուրդի արջեւ.
Հասկանալով Ձեր անցաց ուղղին ասեմ՛ որ պարծենալու իրավունք ունեք. Մեր երկրում ավելի քիչ ուղղի անցաց մարդիկ՛ պարծենում են, որովհետեւ շատ են համար իրենց ձերք բերումները. Գուցե միտքս ամբողջովին չեմ կարողանում ճիշտ կազմակերպել, վստահ եմ Դուք ինձ հասկանում եք.


Անկեղծորեն խոստովանում եմ, որ սաստիկ դժգոհ եմ նվաճումներիցս, որովհետև կարող էի անել ավելին։ Կարծում եմ, որ կարող էի, բայց նաև կարծում եմ, որ երկրումս իրեն իշխան կարգած ամբարտավանների պատճառով է մասսամբ, որ ավելին չեմ կարողանում անել, որովհետև որոշել են ինձ բանտարկել ու քրեապես հետապնդում են , այդով արգելակելով վերադարձս։

Սեփական նվաճումներից դժքոհ լինելը, դա մարդուկ հատուկ վարքագիծ է բոլորիս համար, նամանավադ նվաճող անհատի.
Ցավով եմ ասում՛ բայց չեմ գտնում որ ոչ անբարտավան իշխանություն չի լինում. Իշխաններ սովորաբար դարնում են իրենց այդպիսիք կարգածները. Պատմությունից ի վեր իրողություն. Ժողովուրդի չի կարող բոլոր ժամանակներում, բոլորին տապալել. Հիշեք պատմությունից ի վեր, ինչքան արքաների են զսպել, երկրի կայունության համար. Իրոք ցավալի է բայց ցավալու փոխարեն՛ ավելի լավ է իրատես լինենք.


Չգիտեմ ինչն եք համարում ռևանշի ձգտել։ Մանրամասնեք խնդրում եմ։

Չկարողանալով հետաքրքրությունս զսպել, հետաքրքրվել եմ Ձեր անհատով. Մասնավորապես ընթերցել եմ ձեր կայքը, իմանալով Ձեր նախկին դաշնակ լինելու մասին.
Միշտ անարդարացի եմ համարել, այլ քաղաքական համուզմունքների տեր մարդկանց հետապնդումը. Տեր-Պետրոսյանական վերաբերմունքը դաշնակների հանդեպ՛ հիշեցնում էր կոմմունիստական տոտալիտարիզմը այլախոներհի հանդեպ, դրա՛ համար մինչեւ օրս խորշում եմ ՀՀՇ ասվացից, չնայած դաշնակցական չեմ.


Իմ հոդվածը զուտ տեսական է, բոլորովին կապ չունի, թե ով ինչ է գռփել, ում է բռնաբարել, ում է սպանել ներկայացնելով դա ցեղակրոնից բխող իրավունք որպես։
Սխալ է նաև պնդելը, որ հանցագործները ցեղից չեն։
Ցեղից են անշուշտ, բայց ցեղակրոնի տեսությունը չի բացառում այս կամ այն ցեղում, նաև մեր, հանցագործների առկայությունը։ Հանցարծությունը եղել է, կա, լինելու է ցավոք։ Այս պատճառով ստեղծվել են օրենքներ, օրենքային համակարգ, դատարաններ, որտեղ պետք է դատվեն հանցագործները։
Ոչ մի հանցագործություն չի դադարեցնում հանցագործի պատկանելիությունը այս կամ այն ցեղին։ Ցեղը համամարդկային հասկացություն է, այն իր մեջ ընդգրկում է առաքինի մարդկանց, նաև ամբարիշտներին, որովհետև ցեղականությունը որոշվում է ծագումով ու մշակութային պարունակությամբ, ոչ այս կամ այն արարքով։
Ցեղը կաստա չէ, խավ չէ, պատվավոր օրդեն չէ, որին մասնակից են միաայն արժանիները։ Այն իր մեջ ընդգրկում է բոլորին, հայերի ցեղը բոլոր հայերին, ռուսներինը բոլոր ռուսներին և այլն, և այլն…

Գիտեմ որ ճիշտ եք ասում. Հասկանում եմ ինչ եք գրել եւ հասկանում ինչի համար. Իրավական լեզվով ասաց՛ վերացնել անձերնամխելիությունը իրավական դաշտից, բոլորին դարձնելով իրավահավասար Ցեղի առջեւ, պատասխան պահանջելով նախկինում գործած անարդարացիությունների համար.
Նման ձերնարկի համար պետք է հստակ մոդել , շատ համախոներ ու ավելի շատ փող.

vahe avetian
28.04.2007, 08:08
Դուրս է գալիս ամեն ցեղ, ազգ հիմա էլ պետք է ունենա իր առանձի՞ն կրոնը...
Ողջ աշխարհն ու մարդիկ հիմա ձգտում են, որ միանան ու միասնական կյանքով ապրեն իրենց միակ ու փոքրիկ մայր երկիր մոլորակի վրա առանց տարաձայնությունների ու բաժանումների, իսկ դուք նոր բաժանման մեխանի՞զմ եք առաջարկում. մի՞թե չի երևում թե ինչի է բերում ամեն տեսակի բաժանությունները... իսկ ինչպե՞ս վարվել ու ի՞նչ ցեղի պատկանող համարենք ասենք այն հային, որը լինելով ծնունդով հայ միաժամանակ ապրում է արտասահմանում՝ ընդունելով ու շարժվելով այդ երկրի բարոյա-մշակութային համակարգի համաձայն՝ չտարբերվելով այդ երկրի, ցեղին պատկանող մյուս ներկայացուցիչներից. հիմա նա ո՞ր ցեղին է պատկանում ու ո՞ր ցեղակրոնին...
(հարցերս Ձեր ներկայացրած մեխանիզմը ճիշտ հասկանալու նպատակ ունի միայն...)

Մեկ օրինակ նախորդ գրառմանս հետ կապված. Շառլ Ազնավուրը հայ ցեղակրոնի՞ է պատկանում...
Իմ խորին համոզմամբ նման մարդիկ ոչ մի ցեղի էլ չեն պատկանում, այլ դուրս են եկել նմանատիպ սահմանափակումներից իրենց իսկ մեծությամբ: Այո՛, մարդ ծնունդով ու մշակութային դաստիարակությամբ կարող է պատկանել մի որևէ ցեղի, բայց երբ մարդ իր հոգու մեծությամբ անցնում, հաղթահարում է ցանկացած սահմանափակում ու այդ թվում նաև իր ցեղային սահմանափակումն ու դառնում համամարդկային՝ նա դադարում է մի ցեղի պատկանել ու հենց այդ մեծությունների օրինակին պետք է հետևել, այլ ոչ թե գնալ սահմանափակումների ու բաժանությունների ուղով:


Դուք արել եք տրամագծորեն հակառակ եզրակացություն ըստ իս։ Այն ինչ նկարագրել եմ, ոչ թե բաժանում է ցեղերին, այլ միավորում, որովհետև հավասարապես վերաբերում է բոլորին։ Բոլոր ցեղերի համար գործում է ցեղակրոնի նույն սկզբունքը։

ihusik
28.04.2007, 12:30
Այո, բոլորն էլ կկոչվեն ասենք ցեղակրոնականներ, բայց հայինը կլինի հայկական ցեղակրոնություն, ռուսինը ռուսական, մեկ այլ ուրիշինը մեկ այլ ու բնականաբար բոլորն էլ տարբեր, քանզի պետք է հիմնվեն իրենց առանձին ու յուրահատուկ՝ բոլորից տարբերվող ցեղային՝ էթնիկ-մշակութային հիմքի վրա. հակառակ դեպքում պետք է ասենք, որ հայ, ռուս կամ մեկ այլ ցեղ իրարից չեն տարբերվում ոչնչով, որպեսզի ունենան նույն հիմքի վրա ստեղծված նույն ցեղակրոնը՝ ինչը հիմքից սխալ է ու ստացվում է, որ այն եզրակացությունները որ արել էի ճիշտ են. այդպես չէ՞...

vahe avetian
29.04.2007, 00:14
Այո, բոլորն էլ կկոչվեն ասենք ցեղակրոնականներ, բայց հայինը կլինի հայկական ցեղակրոնություն, ռուսինը ռուսական, մեկ այլ ուրիշինը մեկ այլ ու բնականաբար բոլորն էլ տարբեր, քանզի պետք է հիմնվեն իրենց առանձին ու յուրահատուկ՝ բոլորից տարբերվող ցեղային՝ էթնիկ-մշակութային հիմքի վրա. հակառակ դեպքում պետք է ասենք, որ հայ, ռուս կամ մեկ այլ ցեղ իրարից չեն տարբերվում ոչնչով, որպեսզի ունենան նույն հիմքի վրա ստեղծված նույն ցեղակրոնը՝ ինչը հիմքից սխալ է ու ստացվում է, որ այն եզրակացությունները որ արել էի ճիշտ են. այդպես չէ՞...

Եթե ձեր ելակետը ցանկացած զրույցում ճիշտ դուրս գալու ցանկությունն է, այո՝ իհարկե ճիշտ եք։ Միտե՞ նշանակություն ունի իմ գրածն ու ասածը։ Դուք նախորոք ճիշտ եք։
Ձեր տարիքում (ենթադրում եմ, որ երիտասարդ եք) վարվում էի ճիշտ այդպես։ Այդպես վարվում էին համարյա բոլորը, սակավաթիվ բացառությամբ։ Սակավաթիվ այդ մարդիկ փնտրում էին իրենց սխալները, ոչ թե ինքնահաստատվում էին ամեն գնով ճիշտ դուրս գալու ցեղային մեր ավանդույթով, որն ըստ իս գալիս է խորը արմատ ձգած գողականությունից։

Այդ աղբը մեզ վարակում է անգամ երբ զզվում ենք դրանից գիտակցական կյանքում, սակավ օրինակի առկայության պակասով հարկավ, որովհետև հայերիս մեջ անգամ ավագները, երկրի ղեկավարները, առաջադեմ մտավորականություն հորջորջվող տգետների կաստան է գողական ու երբ ցույց ես տալիս նրաց սխալը, ակնկալել կարող ես պատասխան, որը համապատասխան է ամորձիներին հասցրած հարվածին տրվածին։
Որոնեք ձեր սխալները սիրելիս, կգտնեք ճիշտը։
Ես դա ցավոք ուշ, շատ ուշ հասկացա, որովհետև սերում եմ տհասների մի ցեղից, որը սեփական սխալներն ընդունելու, ուղղելու փոխարեն, զբաղված է ցեխաջրում ինքնահաստատվելով։

vahe avetian
29.04.2007, 18:38
Ամենաքիչը սպասում էի «Հաշվետվություն» բառը կարդալ, որովհետեւ ոչ մի Հայ գործիչ նման բան դեռ չի արել, իր ոչ անբարտավան ժողովուրդի արջեւ.
Հասկանալով Ձեր անցաց ուղղին ասեմ՛ որ պարծենալու իրավունք ունեք. Մեր երկրում ավելի քիչ ուղղի անցաց մարդիկ՛ պարծենում են:

Ցանկացած երևույթ հիմնադրելիս, հարկավոր է առաջացնել նախադեպ, այն ինչ աննշան թվացող այս կայքում անում ենք միասին։ Սկզբում խոսքն էր. ես չեմ ասել։ Սկզբում ասում ենք խոսքը։
Ակընկալածս այն է, որ դուք, որ երիտասարդ եք, Հայաստանի Հանրապետության հաջորդ սերնդի քաղաքացի, կխմորեք միտքը ինքուրույն, կկիսվեք ձեր հասակակիցների հետ, կգտնեք ձև, կմշակեք մեխանիզմներ ձեր գործիչներին անընդհատ հաշվետու պահելու այնքան ժամանակ, մինչև դա կդառնա բարոյական նորմ մեր հայրենիքում, ինչպես աշխարհի բազում ուրիշ հայրենիքումներում է։ Նախադեպ առաջացնելով եմ զբաղված գիտակցական կյանքիս մի երկար հատվածում արդեն, գրքերովս, հոդվածներովս, գործունեությամբս և այդ ամենը տալիս եմ ձեզ սիրելիս, բոլոր նրանց, ովքեր մի փոքր հետաքրքրություն են ցուցաբերում։
Նախադեպի առաջացման մեքենան հասկանալ ինձ օգնել են իմ պայծառ ուսուցիչները՝
Պարույր Հայրիկյանը, Հայկազ Խաչատրյանը, Վիգեն Բաբայանը, Աշոտ Նավասարդյանը, Արա Բալիոզյանը և բազում ուրիշները։ Մեր դասականներին չեմ նշում, որովհետև այդ ցուցակը վերջ չի ունենա։
Ես ընդամենը համեստ աշակերտն եմ նրանց, աննշան մի գրչակ, որի արտահայտման վայրը ֆորումներն են ընդամենը, ոչ գիտական ամբիոնները համալսարանների, որոնք այսօր գրավել են տհասներն ու տգետները։
Իմ ուսուցիչները միշտ արհամարված են եղել ու լռեցվել են իրենց կյանքերի օրոք։ Հուսով եմ, երազում եմ, որ մի օր այդպես չլինի, մի օր, երբ դառնանք հզոր պետություն ու այդպիսի պետության քաղաքացիներ։ Գրում եմ, որովհետև երազում եմ այդպիսին լինել, բայց եթե չտեսնեմ ինքս, երազում եմ, որ դուք տեսնեք։



Ցավով եմ ասում՛ բայց չեմ գտնում որ ոչ անբարտավան իշխանություն չի լինում. Իշխաններ սովորաբար դարնում են իրենց այդպիսիք կարգածները. Պատմությունից ի վեր իրողություն. Ժողովուրդի չի կարող բոլոր ժամանակներում, բոլորին տապալել. Հիշեք պատմությունից ի վեր, ինչքան արքաների են զսպել, երկրի կայունության համար. Իրոք ցավալի է բայց ցավալու փոխարեն՛ ավելի լավ է իրատես լինենք.


Լինում է. ԺՈՂՈՎՐԴԻ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ, և այդպիսի ժողովուրդներ եղել են ու կան։
Ժողովուրդը բոլորին, բոլոր ժամանակներում կարող է տապալել, ավելին՝ տապալել է։
Չկա պատմության մեջ մի ամբարտավան իշխան, որ տապալված չլինի։ Ոմանց տապալել է ժողովուրդը համբերությամբ, որովհետև ժողովուրդն անմահ է, իսկ ցանկացած իշխան, որքան էլ ահազդու լինի, մահկանացու է։ Նրան ու նրա իշխանությանը ծունկի կբերի մահը։
Ո՞րտեղ է այսօր Անդրանիկ Մարգարյանը, որտեղ է նրա թվացյալ ազդեցությունն ու իշխանությունը։ Նրա անունն այլևս չեն տալիս, իսկ մի քանի ամսից կմոռանան բոլորը, իսկ ժողովուրդը կա ու լինելու է։



Չկարողանալով հետաքրքրությունս զսպել, հետաքրքրվել եմ Ձեր անհատով. Մասնավորապես ընթերցել եմ ձեր կայքը, իմանալով Ձեր նախկին դաշնակ լինելու մասին.
Միշտ անարդարացի եմ համարել, այլ քաղաքական համուզմունքների տեր մարդկանց հետապնդումը. Տեր-Պետրոսյանական վերաբերմունքը դաշնակների հանդեպ՛ հիշեցնում էր կոմմունիստական տոտալիտարիզմը այլախոներհի հանդեպ, դրա՛ համար մինչեւ օրս խորշում եմ ՀՀՇ ասվացից, չնայած դաշնակցական չեմ.

Դաշնակցական չեմ եղել, օգնել եմ նրանց, որ չվերանան, որովհետև մտածում էի ձեր պես, որ չի կարելի լռեցնել այլախոհությունը, մինչև հասկացա, որ դաշնակցականները բոլորովին էլ այլախոհ չեն, ավելին, որևէ բանի մասին, բացի դրամը, չեն խորհում ու չեն էլ խորհել։

Նրանց շարքերում եղել են նվիրյալներ, բայց կուսակցությունը դրա հետ կապ չունի, այն պարզապես գովազդի համար տիրացել է անհատ մարդկանց վաստակին, սովորաբար մահից հետո։ Դաշնակցությունը, մեր մնացյալ կազմակերպությունների պես, զբաղել ու զբաղվում է դիակապտությամբ։ Լավագույն օրինակը Նժդեհն է, որին հալածել են ավելի սաստիկ, քան թուրքերին։ Սա չի նշանակում, որ փոխվել է վերաբերմունքս Լևոն Տեր-Պետրոսյանի, կամ ՀՀՇ-ի նկատմամբ։
Դաշնակցականներին հալածելը չեր հետապնդվում պետկան անվտագության պահանջով, այլ թայֆայաբազությամբ ու անձնական իշխանությունը պահպանելու մարմաջով։
Եթե իսկապես պետական անվտանգության խնդիր հետապնդվեր, դաշնակցականներին հարկավոր էր ավելի հետապնդել, անգամ արտասահմանում նրանց դեմ քրեական գործեր հարուցելով, որովհետև այդ կազմակերպությունը միջազգային հանցավոր սինդիկատ է, հայրենասիրության քողի տակ պատսպարված, որպեսզի կարողանա երիտասարդ, զուլալ հոգիներ ապականելով պահպանել իր գոյությունը։
Տեր Պետրոսյանը հեռացրեց Մարուխյանին պարզապես, իր անձնական ախոյանին, թույլ տալով, որ հանցագործները հանգիստ շարունակեն իրենց գործունեությունը, որը հիմնականում սփյուռքին թալանելն է ու նրանց մասնակցությունը Հայաստանում մարդու իրավունքին հետևելու գործին խանգարելը։ Այդ կազմակերպությունը ավանդաբար գործակալ է օտար ուժերին, մեր երկիրը ստրկացնող։
Մենք ամեն ինչ պետք է անենք, որ հրապարակվեն նրանց արխիվները, որոնք ի պահ են տրված ամերիկացիներին ու սովետական ԿԳԲ-ՖՍԲ - ին։



Գիտեմ որ ճիշտ եք ասում. Հասկանում եմ ինչ եք գրել եւ հասկանում ինչի համար. Իրավական լեզվով ասաց՛ վերացնել անձերնամխելիությունը իրավական դաշտից, բոլորին դարձնելով իրավահավասար Ցեղի առջեւ, պատասխան պահանջելով նախկինում գործած անարդարացիությունների համար.
Նման ձերնարկի համար պետք է հստակ մոդել , շատ համախոներ ու ավելի շատ փող.

Դուք անշուշտ կգտեք ձևը մի օր։ Մի դադարեցրեք պրպտելը պարզապես, խնդրում եմ։

Սիրով՝ Վահե

Vishapakah
29.04.2007, 19:05
Սա այն անհանգստացնող գործոնն է՛ որը որ մինչեւ հիմա շատերին թողնում է չհասկացաց վիճակում.
Տարբեր մարդիկ՛ Ցեղակրոնը ընկալելով տարբեր ձեւի, վերածվում են նույն կրոնի՛ տարբեր աղանդավորների.
Որն է ճիշտ Հայկական Ցեղակրոնի ընկալումը? Դուք անձամբ ինչպես եք դա՛ ընկալում? ԵՎ ինչ է ցեղակրոնը ընդանրապես?
Շատերի համար նույն ազգայնամոլությունը, մյուսի համար ազգայնականություն՛ առանց ռադիկալիզմի, մյուսի համար նացիզմի քողարկված գաղափարը՛ իր ճանապարհին խոչնդոտների չհանդիպելու համար, քողարկվելով պայմանական դրույթներով.

Ընդլայնելով ապագա քնարկումն ասեմ՛ որ տարբեր ազգերի մոտ, Ցեղակրոն ընկալումը նույն բանը չէ՛.
Նախ կհամաձայնեք՛ որ տարբեր ազգեր ունեն իրենց բնորոշ ընկալումները՛ ամենի հանդեպ եւ ելնելով այդ առանձնահատկությունից՛ նրանց վրաբերմունքը տարբերվում է, տարբեր գաղափարախոսությունների հանդեպ, նաեւ զուտ այն պատճարով որ տարբեր ժողովուրդներ՛ տարբեր խնդիրներ են իրենց առջեւ դնում, ելնելով իրենց ազգի՛ շահի՛ պահանջից.

vahe avetian
30.04.2007, 02:33
Սա այն անհանգստացնող գործոնն է՛ որը որ մինչեւ հիմա շատերին թողնում է չհասկացաց վիճակում.
Տարբեր մարդիկ՛ Ցեղակրոնը ընկալելով տարբեր ձեւի, վերածվում են նույն կրոնի՛ տարբեր աղանդավորների.
Որն է ճիշտ Հայկական Ցեղակրոնի ընկալումը? Դուք անձամբ ինչպես եք դա՛ ընկալում? ԵՎ ինչ է ցեղակրոնը ընդանրապես?
Շատերի համար նույն ազգայնամոլությունը, մյուսի համար ազգայնականություն՛ առանց ռադիկալիզմի, մյուսի համար նացիզմի քողարկված գաղափարը՛ իր ճանապարհին խոչնդոտների չհանդիպելու համար, քողարկվելով պայմանական դրույթներով.

Ընդլայնելով ապագա քնարկումն ասեմ՛ որ տարբեր ազգերի մոտ, Ցեղակրոն ընկալումը նույն բանը չէ՛.
Նախ կհամաձայնեք՛ որ տարբեր ազգեր ունեն իրենց բնորոշ ընկալումները՛ ամենի հանդեպ եւ ելնելով այդ առանձնահատկությունից՛ նրանց վրաբերմունքը տարբերվում է, տարբեր գաղափարախոսությունների հանդեպ, նաեւ զուտ այն պատճարով որ տարբեր ժողովուրդներ՛ տարբեր խնդիրներ են իրենց առջեւ դնում, ելնելով իրենց ազգի՛ շահի՛ պահանջից.

Սիրելի Վիշապաքաղ,
քննարկման արժանի թեմա եք ընտրել կարծում եմ, և ողջունելի է երիտասարդներին հրավիրելը անձնական կարծիք, վերաբերմունք արտահայտելու:

Կարծում եմ, որ ճշգրիտ չէ քննարկաման հրավերի երկրորդ մասը, որտեղ ուզում եք պարզել թե ինչ են կարծում ուրիշ ժողովուրդները իրենց ցեղակրոնի վերաբերյալ,
պնդելով, որ նրանք ունեն ուրիշ խնդիրներ, կամ շահեր։

Ժողովուրդները չեն կարող ունենալ ընդհանուր կարծիք, որովհետև բաղկացած են անհատներից, որոնք բազմակարծիք են։ Կոլեկտիվ մտածողությունը անհնար է, չնայած դրան ձգտել են հասնել իրենց ենթակայության տակ եղած ժողովուրդներում Հիտլերը, Ստալինը, Մաոն, Փոլ Պոտը, Սադամը և անգամ նրանց օրինակներով ու ոգով աճեցված ներկայիս մեր թզուկ ինքնակարգ իշխանավորները։

Ժողովուրդներին վերաբերող մասում կառաջարկեի վերաձևակերպել հարցն այնպես, որպեսզի քննարկվեր նրանց ցեղակրոնների ընդհանրությունները, ոչ տարբերությունները, որովհետև իրականում տարբեր չեն ժողովուրդների խնդիրները, այլ նույնն են բոլոր ժամանակներում։
Դրանք գոյատևումն են, վերարտադրությունը, զարգացումն ու հոգեպես, իմացապես ու տնտեսապես բարգավաճումն են, բոլորի մոտ անխտիր, առանց տարբերության։
Այն, որ ժողովուրդները վարվել ու վարվում են տարբեր իրարից, տարբեր միջավայրերում ու տարբեր ժամանակներում, նրանից չէ, որ խնդիրներն են տարբեր, այլ նրանց իշխանների իմացական ու բարոյական անհատական հատկանիշներն են եղել տարբեր, կամ տարբեր են հիմա։

Հուսով եմ ուշադրություն կդարձնեք հորդորիս, կհամարեք օգտակար, իսկ ես կթողնեմ այսուհետ քննարկում ձեզ ու սպասվելիք մասնակիցներին, համարելով, որ արդեն բավարար ներդրում արեցի թեմայի քննարկմանը։

Ձեր խոնարհ ծառա՝
Վահե

Vishapakah
30.04.2007, 04:12
Ցանկացած երևույթ հիմնադրելիս, հարկավոր է առաջացնել նախադեպ, այն ինչ աննշան թվացող այս կայքում անում ենք միասին։ Սկզբում խոսքն էր. ես չեմ ասել։ Սկզբում ասում ենք խոսքը։
Ակընկալածս այն է, որ դուք, որ երիտասարդ եք, Հայաստանի Հանրապետության հաջորդ սերնդի քաղաքացի, կխմորեք միտքը ինքուրույն, կկիսվեք ձեր հասակակիցների հետ, կգտնեք ձև, կմշակեք մեխանիզմներ ձեր գործիչներին անընդհատ հաշվետու պահելու այնքան ժամանակ, մինչև դա կդառնա բարոյական նորմ մեր հայրենիքում, ինչպես աշխարհի բազում ուրիշ հայրենիքումներում է։ Նախադեպ առաջացնելով եմ զբաղված գիտակցական կյանքիս մի երկար հատվածում արդեն, գրքերովս, հոդվածներովս, գործունեությամբս և այդ ամենը տալիս եմ ձեզ սիրելիս, բոլոր նրանց, ովքեր մի փոքր հետաքրքրություն են ցուցաբերում։

Ձեր խոսքերը սկսել եմ կարդալ ոչ թե՛ ֆորումի հերթական գռարում, այլ ապագայի պատվիրաններ. Ես որ ունակ չեմ մարդկանց հետ համաձայնվել առհասարակ ոչ՛ մի կերպ չեմ կարողանում հակդրվել Ձեր մտքերին.:) Ես անգամ չգիտմ, ես Հայաստանի Հանրապետության ապագա քաղաքացի եմ թէ՛ ոչ? որովհետեւ Ձեզ պես գտնվում եմ օտարության գրկում, դրա համար էլ հասկանում եմ Ձեր զգացողությունները.
Դժվարորեն եմ պատկերացնում՛ ինչպես իմ սերունդը պետք է իշխանությանը դարձնի, իրական իրավական կառույց երբ որ ակտիվ երիտասարդական արմիհություններ ինքնուրյուն չեն կարողանում ստեղծել երիտասարդները, չհաշված մի քանի սակավաթիվ հավաքույթներ.
Մի անգամ ֆորումներից մեկում գրել էի. Ռադիկալիսմը լավ բան չէ՛ բայց երբ որ հասարակության մեջ բացակայում է առհասարակ, աղետալի է. Միտքս չնդունեցին. Մեր հասարակությունը երբեք ակտիվ չի եղել, ներկայիս սերունդն էլ՛ իր ավագների շարնակությունն է.
1991 թվականը եկեք հանրության ակտիվությանը չվերագրենք, ուղղակի երկիրը տապալվեց՛ անկախացանք. Այսօր երիտասարդների մեծ մասը այնպիսն է՛ ինչպիսին ավագ սերունդի մեծ մասը, քսան տարի առաջ. Բացարված չէ՛ որ քսան տարի հետո նույն մակարդակի իշխանություն ենք ունենալու. Միակ պատճարը կրդական համակարքի ցացր լինելն է. Ամեն տարի բուհերը տալիս են բազմահազար դեբիլներ եւ երկիրը համարվում է կրդված. Նրանք ինչ պետք է անեն ղեկավարությանը? կամ ինչ ղեկավարություն կազմեն? Մինչեւ օրս Հայաստանում գրական խոսելը անհարմար է բայց նման բարդույդներով քաղաքացին՛ հավատում է լուսավոր ապագային, քնադատելով իշխանավորներին, մոռանալով որ այդ իշխանությունը՛ ծնել է ինքը ժողովուրդը.


Նախադեպի առաջացման մեքենան հասկանալ ինձ օգնել են իմ պայծառ ուսուցիչները՝
Պարույր Հայրիկյանը, Հայկազ Խաչատրյանը, Վիգեն Բաբայանը, Աշոտ Նավասարդյանը, Արա Բալիոզյանը և բազում ուրիշները։ Մեր դասականներին չեմ նշում, որովհետև այդ ցուցակը վերջ չի ունենա։
Ես ընդամենը համեստ աշակերտն եմ նրանց, աննշան մի գրչակ, որի արտահայտման վայրը ֆորումներն են ընդամենը, ոչ գիտական ամբիոնները համալսարանների, որոնք այսօր գրավել են տհասներն ու տգետները։
Իմ ուսուցիչները միշտ արհամարված են եղել ու լռեցվել են իրենց կյանքերի օրոք։ Հուսով եմ, երազում եմ, որ մի օր այդպես չլինի, մի օր, երբ դառնանք հզոր պետություն ու այդպիսի պետության քաղաքացիներ։ Գրում եմ, որովհետև երազում եմ այդպիսին լինել, բայց եթե չտեսնեմ ինքս, երազում եմ, որ դուք տեսնեք։

Ձեր նշած անձանցից՛ միայն Պարույր Հայրիկյանին գիտեմ. Ներոխ եղեք, հավանաբար պատճարը երիտասարդ տարիքս է եւ ՀՀՇ-ականների ժամանակին վարած քաղաքականությունը, հենց նույն Ազգային Ինքնորոշման Միության՛ ԱԻՄ-ի դեմ որը հավանաբար թույլ չի տվել որ նրանք ճանաչված լինեն.
Հզոր Հայաստան՛ բոլորս ենք երազում բայց եթե ես եւ Դուք դա՛ մեր կյանքում չտեսնենք, միեւնույն է կարող ենք հանգիստ ննջել. Մենք տեսանք այն՛ ինչը երազում էին Դրոն, Անդրանիկը, Նժդեհը բայց չտեսան, Անկախություն.


Լինում է. ԺՈՂՈՎՐԴԻ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ, և այդպիսի ժողովուրդներ եղել են ու կան։
Ժողովուրդը բոլորին, բոլոր ժամանակներում կարող է տապալել, ավելին՝ տապալել է։
Չկա պատմության մեջ մի ամբարտավան իշխան, որ տապալված չլինի։ Ոմանց տապալել է ժողովուրդը համբերությամբ, որովհետև ժողովուրդն անմահ է, իսկ ցանկացած իշխան, որքան էլ ահազդու լինի, մահկանացու է։ Նրան ու նրա իշխանությանը ծունկի կբերի մահը։
Ո՞րտեղ է այսօր Անդրանիկ Մարգարյանը, որտեղ է նրա թվացյալ ազդեցությունն ու իշխանությունը։ Նրա անունն այլևս չեն տալիս, իսկ մի քանի ամսից կմոռանան բոլորը, իսկ ժողովուրդը կա ու լինելու է։

Ես բավականաչափ տեղեկացված չեմ՛ որն է ներկայիս գործող իշխանության հանցանքը?
Եթե կա մի բան որը նրանց հանցագործ է դարձնում՛ պատրաստ եմ 1991 թվականից հետո, դառնալու առաջին Հայ հեղափոխականը. Իշխանության համար արձակված գնդակները հանցանք չեն՛ եթե ոչ նրանք, ապա նրանց.


Դաշնակցական չեմ եղել, օգնել եմ նրանց, որ չվերանան, որովհետև մտածում էի ձեր պես, որ չի կարելի լռեցնել այլախոհությունը, մինչև հասկացա, որ դաշնակցականները բոլորովին էլ այլախոհ չեն, ավելին, որևէ բանի մասին, բացի դրամը, չեն խորհում ու չեն էլ խորհել։

Նրանց շարքերում եղել են նվիրյալներ, բայց կուսակցությունը դրա հետ կապ չունի, այն պարզապես գովազդի համար տիրացել է անհատ մարդկանց վաստակին, սովորաբար մահից հետո։ Դաշնակցությունը, մեր մնացյալ կազմակերպությունների պես, զբաղել ու զբաղվում է դիակապտությամբ։ Լավագույն օրինակը Նժդեհն է, որին հալածել են ավելի սաստիկ, քան թուրքերին։ Սա չի նշանակում, որ փոխվել է վերաբերմունքս Լևոն Տեր-Պետրոսյանի, կամ ՀՀՇ-ի նկատմամբ։
Դաշնակցականներին հալածելը չեր հետապնդվում պետկան անվտագության պահանջով, այլ թայֆայաբազությամբ ու անձնական իշխանությունը պահպանելու մարմաջով։
Եթե իսկապես պետական անվտանգության խնդիր հետապնդվեր, դաշնակցականներին հարկավոր էր ավելի հետապնդել, անգամ արտասահմանում նրանց դեմ քրեական գործեր հարուցելով, որովհետև այդ կազմակերպությունը միջազգային հանցավոր սինդիկատ է, հայրենասիրության քողի տակ պատսպարված, որպեսզի կարողանա երիտասարդ, զուլալ հոգիներ ապականելով պահպանել իր գոյությունը։
Տեր Պետրոսյանը հեռացրեց Մարուխյանին պարզապես, իր անձնական ախոյանին, թույլ տալով, որ հանցագործները հանգիստ շարունակեն իրենց գործունեությունը, որը հիմնականում սփյուռքին թալանելն է ու նրանց մասնակցությունը Հայաստանում մարդու իրավունքին հետևելու գործին խանգարելը։ Այդ կազմակերպությունը ավանդաբար գործակալ է օտար ուժերին, մեր երկիրը ստրկացնող։
Մենք ամեն ինչ պետք է անենք, որ հրապարակվեն նրանց արխիվները, որոնք ի պահ են տրված ամերիկացիներին ու սովետական ԿԳԲ-ՖՍԲ - ին։

Դաշնակների մասին իմ պատկերացումը ձեւավորվել է վաղ հասակում, երբ դեռ մանուկ էի. Կներեք որ շատախոսում եմ, Ձեզ գրելը իմ համար հաճույք է.
Ծանոթացա մի տղայի հետ որը Ղարաբաղյան պատերազմի ազատամարտիկ էր, մոտ քսան տարեկան, ես ընդամենը իննը թէ՛ ութ. Նա ինձ պատմում էր դաշնակցականների, Տեր-Պետրոսյանի անարդարացիությունների մասին. Անգամ նրան որպես ազատամարտիկի շքանշան չէին տվել, որովհետեւ դաշնակցական էր. Ասաց որ մեր Ցեղասպանությունը ընդունվում է ի շնորհիվ նրանց որ Հայ դատի պահպանողն են եղել եւ փողանցողը, ցույց տվեծ իր ռազմական ստացված վերքերը եւ այլն. Ես բավականին լավ տպավորությամբ վերադարցա մեր բնակարան, նրան հարեւանի տան էի հանդիպել. Ինձ տանը ուշքի բերեց իմ տատիկը, ազգային գաղափարխոսական կրդության համար՛ նրա խրատներին եմ պարտական. Տատիկս հիմնականում պատմեց առաջին հանրապետության եւ թույլ տված սխալների մասին եւ ես այդ տղայի հորդորները թէ՛ «մեծացիր, դաշնակցական դարցիր» արագ մոռացա. Այդ տղան հավանաբար Ձեր ասված «երիտասարդ զուլալ հոգին» էր, որին ազգայնականության քաղցրությամբ՛ գրավել էին իրենց շարքերը.
Ձեր ասված փաստաթղտերը միայն մի դեպքում կարելի ձերք բերել՛ եթե ամերիկացիներն ու ռուսները վստահ լինեն որ ում համար որ դա՛ լուսաբանում են, նրանք կգան իշխանության գլուխ եւ դա՛ շատ երկար կտեւի, նոր իշխանության կառավարումը. Հակառակ դեպքում նրանք իրենց հարաբերությունները չեն կարող փչացնել գործող իշխանության հետ, անգամ եթե գործող իշխանությունը հանցագործների կաստա է.


Դուք անշուշտ կգտնեք ձևը մի օր։ Մի դադարեցրեք պրպտելը պարզապես, խնդրում եմ։

Չգիտեմ իմ նախկին ստորագրությունը ֆորումի կարդացել եք թէ՛ ոչ? Այդտեղ գրել էի, հետեւյալ տողերը.
Փառք Հայաստանին. Կամ Հայ? Կամ Մահ? Կամ Հայաստան? Կամ Էլ Ոչինչ.
Այս տողերը իմն են.

Հարգանքներով՛ Արմեն.

Vishapakah
30.04.2007, 05:02
Սիրելի Վիշապաքաղ,
քննարկման արժանի թեմա եք ընտրել կարծում եմ, և ողջունելի է երիտասարդներին հրավիրելը անձնական կարծիք, վերաբերմունք արտահայտելու:

Կարծում եմ, որ ճշգրիտ չէ քննարկաման հրավերի երկրորդ մասը, որտեղ ուզում եք պարզել թե ինչ են կարծում ուրիշ ժողովուրդները իրենց ցեղակրոնի վերաբերյալ,
պնդելով, որ նրանք ունեն ուրիշ խնդիրներ, կամ շահեր։

Ժողովուրդները չեն կարող ունենալ ընդհանուր կարծիք, որովհետև բաղկացած են անհատներից, որոնք բազմակարծիք են։ Կոլեկտիվ մտածողությունը անհնար է, չնայած դրան ձգտել են հասնել իրենց ենթակայության տակ եղած ժողովուրդներում Հիտլերը, Ստալինը, Մաոն, Փոլ Պոտը, Սադամը և անգամ նրանց օրինակներով ու ոգով աճեցված ներկայիս մեր թզուկ ինքնակարգ իշխանավորները։

Ժողովուրդներին վերաբերող մասում կառաջարկեի վերաձևակերպել հարցն այնպես, որպեսզի քննարկվեր նրանց ցեղակրոնների ընդհանրությունները, ոչ տարբերությունները, որովհետև իրականում տարբեր չեն ժողովուրդների խնդիրները, այլ նույնն են բոլոր ժամանակներում։
Դրանք գոյատևումն են, վերարտադրությունը, զարգացումն ու հոգեպես, իմացապես ու տնտեսապես բարգավաճումն են, բոլորի մոտ անխտիր, առանց տարբերության։
Այն, որ ժողովուրդները վարվել ու վարվում են տարբեր իրարից, տարբեր միջավայրերում ու տարբեր ժամանակներում, նրանից չէ, որ խնդիրներն են տարբեր, այլ նրանց իշխանների իմացական ու բարոյական անհատական հատկանիշներն են եղել տարբեր, կամ տարբեր են հիմա։

Հուսով եմ ուշադրություն կդարձնեք հորդորիս, կհամարեք օգտակար, իսկ ես կթողնեմ այսուհետ քննարկում ձեզ ու սպասվելիք մասնակիցներին, համարելով, որ արդեն բավարար ներդրում արեցի թեմայի քննարկմանը։

Ձեր խոնարհ ծառա՝
Վահե
Շնորհակալ եմ բացածս թեման՛ արժանագույնս գնահատելու համար.
Այսօր իրոք խնդիր ունենք Ցեղակրոնը վերջնականապես միասնական ընկալելու, ազգային միաբանությունից ելնելով. Անկեղծ ասաց թեմայի ոգեշնչողը դուք եք եւ ի շնորհիվ Ձեր բացած Ցեղակրոն թեմայի՛ իմ մոտ բավականին հստակեցվեց այդ գաղափարի ընկալումը. Հարցերը այստեղ տրված են միտումնավոր.:) Որպեսզի մեր երիտասարդությունը ինքը կարողանա իր հարցերին պատասխանել. Նախորդ Ցեղակրոն թեմայում երիտասարդները տարվեցին կուսակցական հարցերով, դրա համար հավելյալ թեման բացեցի, ավելի ստույգացված վեռնագրով, Ընկալում.
Դուք այնքան համուզիչ նկարագրեցիք՛ իմ երկրորդ արտահայտած միտքը որ ինձ ոչինչ չի մնում, քան ձեզ հետ համաձայնվել. Ապսոս չեմ կարող ջնջել եւ սրփագրել.
Տարբեր ազգերի Ցեղակրոնության նույնատիպությունը՛ խոչնդոտներ չի թողնում ընդանուր մերձեցման համար, դա՛ գլոբալիզացիան է. Գլոբալիզմին հակադրվելու համար էի գրել, տարբեր շահերի եւ հետաքրքրությունների առկայությունը, չմանրամասնելով միտքս.:)

ihusik
30.04.2007, 12:14
Եթե ձեր ելակետը ցանկացած զրույցում ճիշտ դուրս գալու ցանկությունն է, այո՝ իհարկե ճիշտ եք։ Միտե՞ նշանակություն ունի իմ գրածն ու ասածը։ Դուք նախորոք ճիշտ եք։
Ձեր տարիքում (ենթադրում եմ, որ երիտասարդ եք) վարվում էի ճիշտ այդպես։ Այդպես վարվում էին համարյա բոլորը, սակավաթիվ բացառությամբ։ Սակավաթիվ այդ մարդիկ փնտրում էին իրենց սխալները, ոչ թե ինքնահաստատվում էին ամեն գնով ճիշտ դուրս գալու ցեղային մեր ավանդույթով, որն ըստ իս գալիս է խորը արմատ ձգած գողականությունից։ Արտաքին աշխարհում ինքնահաստատվելու բնավ կարիք չունեմ, ինձ չեն հետաքրքրում իշխանությունն ու այն գանձերը, որ վերջում հաղթած քաջին դարձնում են այն նույն դևի նմանը, որին նա հաղթել էր: Ես մի ճշմարտություն գիտեմ. ամեն ժողովուրդ արժանի է իր իշխանությանը և ամեն իշխանություն էլ արժանի է իր ժողովրդին և ինչպիսին ժողովուրդն է՝ այնպիսին էլ նրա իշխանությունը: Եթե աշխարհը տեղաշարժել կուզես՝ տեղաշարժիր ինքդ քեզ: Չէ որ ժողովրդի թողտվությամբ է ամեն բան կատարվում՝ նույնիսկ այն իներտ մասսայի թողտվությամբ, որը կարող է քննադատել ու բան չանել: Եվ հետո, եթե չեք ուզում հարցերիս պատասխանել կամ չունեք համապատասխան պատասխաններ՝ դրա մեջ ոչ մի վատ բան չկա՝ կարող եք այդպես էլ ասել, առանց պիտակավորելով ինձ հարցերից խուսափելու համար, իսկ հարցերիս նպատակն արդեն ասել էի. ճիշտ հասկանալ Ձեր ասածները՝ ինչը Ձեր հարցերիս չպատասխանելու դեպքում տեղի չի ունենում, քանզի որպես այս հարցում բանիմաց մարդ Ձեզնից էի ուզում լսել հարցերիս պատասխանները...


Որոնեք ձեր սխալները սիրելիս, կգտնեք ճիշտը։
Ես դա ցավոք ուշ, շատ ուշ հասկացա, որովհետև սերում եմ տհասների մի ցեղից, որը սեփական սխալներն ընդունելու, ուղղելու փոխարեն, զբաղված է ցեխաջրում ինքնահաստատվելով։ Մարդը՝ իր հենց վերաբերմունքն է շրջապատի հանդեպ... Եթե մի մարդ վիրավորում կամ ծաղրում է դիմացինին՝ դա խոսում է հենց այդ մարդու մասին, որը վիրավորում ու ծաղրում է և խոսում է բոլորովին էլ ոչ լավ կողմերի մասին... Շնորհակալ եմ բարեկամս Ձեր տված խորհրդի համար, կհետևեմ Ձեր տված խորհրդին, բայց եթե մեծամիտ չեք համարի ինձ՝ մի խորհուրդ էլ ես Ձեզ տամ, եթե կարելի է իհարկե Ձեզ խորհուրդ տա շատ ու շատ քիչ կյանքից բան հասկացող մի մարդ ինչպիսին ես եմ. աշխատեք չվիրավորել Ձեր դիմացինին, եթե նա այնպես չի մտածում ինչպես դուք կամ ճակատագրով նրա ձեռքում է այժմ իշխանությունն, թե չէ դուք էլ գալով իշխանության կընկնեք նույն սխալների մեջ ինչ ներկայիս իշխանությունն է անում ու կլինեք նրանց նման (այստեղ գրել էի արդեն այն քաջի ու դևի պատմության մասին...)

Հարգանքներով՝ ihusik

Vishapakah
30.04.2007, 15:44
Ցեղակրոն եւ Ցեղակրոնի Ընկալում թեմաները նույնը չեն.
Ցեղակրոն թեմայում այն մեկնաբանվել է իսկ Ցեղակրոնի Ընկալում թեմայում՛ թողնվել քնարկողի դիտարկումներին.
Ամեն դեպքում դեմ չեմ՛ նման ձեռնարկին.:)

dvgray
30.04.2007, 16:14
Դուք անձամբ ինչպես եք դա՛ ընկալում?

Ընկալումս ունի 2 բաղադրիչ ՝ տեսական եվ գործնական
1. Տեսական: Սա մի փորձ է հայությանը քարշ տալու նախնադարյան համայնական հասարակարգ: :) Մեր ազգը մի 10 տարի է, դժվարությամբ, սակայն արդեն թևակոխել է զարգացած ֆեոդալիզմ դարաշրջան, իսկ մի երկու ֆորմացիա հետ տալը /ստրկատիրություն, հետո նախնադար/, դա շատ դժվար, համարյա չէղնելիք խնդիր է ;)

2. Կիրառական: Ռուսական կայսրության միջանցքներում նախագծված մի համակարգ, որի միջոցով փորձ արվեց հայերից կերտել կովկասում գործող "մահակ" /դուբինկա/, ուղված հարեվան ազգերի ու ազգությունների դեմ: Կիռառական մասով՝ Ժամանակակից Իզրաելի նախատիպը : Ռուսները դա կիրառեցին հաջողությամբ,մասնավորապես Լեռնահայաստանում : Սակայն բոլորս էլ լավ գիտենք, թէ ինչով ավարտվեց դա մեզ համար 20 դարասկզբում: Թէ ինչպես "հաջողակ" առևտուր արեցին ռուսները հայկական հողերով վրացիքի, կովկասյան թաթարների ու թուրքերի հետ բանակցությունների ու հետագա քարտեզագրումների ժամանակ:
21 դարասկզբին կրկին փորձ է արվում վերակենդանացնել էտ "մահակին": Եթե էս հրեշը "կենդանանա", ապա ելքում /կարեոր չէ, 1 կամ 10 տարուց/ անխուսափելիորեն լինելու է նույնը: Սակայն էս անգամ, բանակցությունների ավարտին, լավագույն դեպքում մեզ կթողնեն մենակ Երևանի Հյուսիսային պողոտան :

vahe avetian
30.04.2007, 21:30
Արտաքին աշխարհում ինքնահաստատվելու բնավ կարիք չունեմ, ինձ չեն հետաքրքրում իշխանությունն ու այն գանձերը, որ վերջում հաղթած քաջին դարձնում են այն նույն դևի նմանը, որին նա հաղթել էր: Ես մի ճշմարտություն գիտեմ. ամեն ժողովուրդ արժանի է իր իշխանությանը և ամեն իշխանություն էլ արժանի է իր ժողովրդին և ինչպիսին ժողովուրդն է՝ այնպիսին էլ նրա իշխանությունը: Եթե աշխարհը տեղաշարժել կուզես՝ տեղաշարժիր ինքդ քեզ: Չէ որ ժողովրդի թողտվությամբ է ամեն բան կատարվում՝ նույնիսկ այն իներտ մասսայի թողտվությամբ, որը կարող է քննադատել ու բան չանել: Եվ հետո, եթե չեք ուզում հարցերիս պատասխանել կամ չունեք համապատասխան պատասխաններ՝ դրա մեջ ոչ մի վատ բան չկա՝ կարող եք այդպես էլ ասել, առանց պիտակավորելով ինձ հարցերից խուսափելու համար, իսկ հարցերիս նպատակն արդեն ասել էի. ճիշտ հասկանալ Ձեր ասածները՝ ինչը Ձեր հարցերիս չպատասխանելու դեպքում տեղի չի ունենում, քանզի որպես այս հարցում բանիմաց մարդ Ձեզնից էի ուզում լսել հարցերիս պատասխանները...

Մարդը՝ իր հենց վերաբերմունքն է շրջապատի հանդեպ... Եթե մի մարդ վիրավորում կամ ծաղրում է դիմացինին՝ դա խոսում է հենց այդ մարդու մասին, որը վիրավորում ու ծաղրում է և խոսում է բոլորովին էլ ոչ լավ կողմերի մասին... Շնորհակալ եմ բարեկամս Ձեր տված խորհրդի համար, կհետևեմ Ձեր տված խորհրդին, բայց եթե մեծամիտ չեք համարի ինձ՝ մի խորհուրդ էլ ես Ձեզ տամ, եթե կարելի է իհարկե Ձեզ խորհուրդ տա շատ ու շատ քիչ կյանքից բան հասկացող մի մարդ ինչպիսին ես եմ. աշխատեք չվիրավորել Ձեր դիմացինին, եթե նա այնպես չի մտածում ինչպես դուք կամ ճակատագրով նրա ձեռքում է այժմ իշխանությունն, թե չէ դուք էլ գալով իշխանության կընկնեք նույն սխալների մեջ ինչ ներկայիս իշխանությունն է անում ու կլինեք նրանց նման (այստեղ գրել էի արդեն այն քաջի ու դևի պատմության մասին...)

Հարգանքներով՝ ihusik

ºԵթե կարծում եք, որ ձեզ ինչ որ կերպ վիրավորել եմ, սրտանց ներողություն եմ խնդրում։ Վստասհեցնում եմ, որ փոքր անգամ մտադրություն չեմ ունեցել ու չեմ կասկածել, որ վիրավորում եմ։
Հուսով եմ մեծահոգի կլինեք ու կներեք ինձ։ Կարող եմ սխալված լինել, վիրավորել ու չնկատել, բայց դա իմ ցանկությունը չեր։
Շնորհակալություն խորհրդի համար, կաշխատեմ հիշել ու հետևել։
Մարդը կարող է շատ քիչ բան իմանալ, լինել անփորձ, բայց այն ինչ գիտե, կարող են չգիտենալ մնացյալը, այդ պատճառով արժե լսել ցանկացած մարդու, երիտասարդ, տարիքով, փորձված, անփորձ։

Սիրով, Վահե

ihusik
01.05.2007, 01:48
Վահե ջան ճիշտն ասած ես ոչ հիշաչար եմ, ոչ էլ շուտ վիրավորվող և ամեն մարդու նախ և առաջ ընդունում եմ որպես ընկեր... ուղղակի նաև ինչպես Վիսոցկին է երգում. ես չեմ սիրում բռնությունն ու անզորությունը (насилие и бессилие) այնպես էլ ես չեմ սիրում այս երկուսն ու մի նուրբ գիծ կա այս երկուսի մեջտեղում՝ ոսկե միջինը, որը շատ դժվար է գտնել, առավել ևս այդ ուղով գնալ:) Կարճ ասած, Դուք ոչնչով չեք վիրավորել ինձ ու ներողության խնդրելու ոչ մի անհրաժեշտություն չկա, բայց մեկ անգամ ևս համոզվեցի, որ ճիշտ եմ մտածում, որ ամեն մարդու վերաբերմունքն հենց խոսում է այդ մարդու մասին ու Ձեր այսպիսի անմիջական արձագանքն ու առանց երկյուղելու ընդհանուր միջավայրում ներողության խնդրելը խոսում է Ձեր իսկ մեծ Հոգի ու բարի Սիրտ ունենալու մասին:)

Չնայած մտորումներս մարդու Ոգու ու նրա բարոյական կերպարի մասին են, բայց իմ բնույթով ես հավատացյալ չեմ, այլ ավելի շուտ գիտության մարդ, որը պետք է անձամբ համոզվի, զգա, շոշափի ու նոր ասի, որ այո դա այդպես է կամ դա այդպես չէ և դրա համար էլ հաճախ մի բան լավ հասկանալու համար տալիս եմ հարցեր, որոնց պատասխանների ստանալուց ու ինքս իմ մեջ վերլուծելուց ու նորանոր հարցերի շարանի պարզելուց հետո նոր վստահաբար կարողանում եմ այդ մասին դատողություններ անել և ընդունել կամ ոչ այդ ամենը:

Ինչպես ամեն մարդ, ես ևս այժմ ունեմ իմ պատկերացումները... ու հարցեր տալուց ելնում եմ դրանցից, բայց բոլորովին էլ վատ չի լինի, եթե հասկանալով նոր բան հրաժարվեմ նախկինում իմ համար ճշմարիտ եղած, իսկ այժմ դրա հակառակ երանգը ստացած որոշ գաղափարներից... բայց հենց այնպես՝ առանց փորձի ու ստուգման ես չեմ ընդունում, որքան մեծ հեղինակություն էլ որ առջևս կանգնած լինի ու դրան էին ուղված հարցերս, որպեսզի լավ հասկանամ Ձեզ ու Ձեր գաղափարները: Ինչպես Արիստոտելն էր ասում. <<Պլատոնն իմ ընկերն է, բայց ճշմարտությունը վեր է ընկերությունից>>... չնայած առանց Պլատոնի նա չհասավ Բարձրագույն Ճշմարտությանը:;)
Հարգանքներով, Հուսիկ

vahe avetian
01.05.2007, 06:17
Վահե ջան ճիշտն ասած ես ոչ հիշաչար եմ, ոչ էլ շուտ վիրավորվող և ամեն մարդու նախ և առաջ ընդունում եմ որպես ընկեր... ուղղակի նաև ինչպես Վիսոցկին է երգում. ես չեմ սիրում բռնությունն ու անզորությունը (насилие и бессилие) այնպես էլ ես չեմ սիրում այս երկուսն ու մի նուրբ գիծ կա այս երկուսի մեջտեղում՝ ոսկե միջինը, որը շատ դժվար է գտնել, առավել ևս այդ ուղով գնալ:) Կարճ ասած, Դուք ոչնչով չեք վիրավորել ինձ ու ներողության խնդրելու ոչ մի անհրաժեշտություն չկա, բայց մեկ անգամ ևս համոզվեցի, որ ճիշտ եմ մտածում, որ ամեն մարդու վերաբերմունքն հենց խոսում է այդ մարդու մասին ու Ձեր այսպիսի անմիջական արձագանքն ու առանց երկյուղելու ընդհանուր միջավայրում ներողության խնդրելը խոսում է Ձեր իսկ մեծ Հոգի ու բարի Սիրտ ունենալու մասին:)

Չնայած մտորումներս մարդու Ոգու ու նրա բարոյական կերպարի մասին են, բայց իմ բնույթով ես հավատացյալ չեմ, այլ ավելի շուտ գիտության մարդ, որը պետք է անձամբ համոզվի, զգա, շոշափի ու նոր ասի, որ այո դա այդպես է կամ դա այդպես չէ և դրա համար էլ հաճախ մի բան լավ հասկանալու համար տալիս եմ հարցեր, որոնց պատասխանների ստանալուց ու ինքս իմ մեջ վերլուծելուց ու նորանոր հարցերի շարանի պարզելուց հետո նոր վստահաբար կարողանում եմ այդ մասին դատողություններ անել և ընդունել կամ ոչ այդ ամենը:

Ինչպես ամեն մարդ, ես ևս այժմ ունեմ իմ պատկերացումները... ու հարցեր տալուց ելնում եմ դրանցից, բայց բոլորովին էլ վատ չի լինի, եթե հասկանալով նոր բան հրաժարվեմ նախկինում իմ համար ճշմարիտ եղած, իսկ այժմ դրա հակառակ երանգը ստացած որոշ գաղափարներից... բայց հենց այնպես՝ առանց փորձի ու ստուգման ես չեմ ընդունում, որքան մեծ հեղինակություն էլ որ առջևս կանգնած լինի ու դրան էին ուղված հարցերս, որպեսզի լավ հասկանամ Ձեզ ու Ձեր գաղափարները: Ինչպես Արիստոտելն էր ասում. <<Պլատոնն իմ ընկերն է, բայց ճշմարտությունը վեր է ընկերությունից>>... չնայած առանց Պլատոնի նա չհասավ Բարձրագույն Ճշմարտությանը:;)
Հարգանքներով, Հուսիկ

Սիրելի Հուսիկ,
շնորհակալ եմ ձեր նույնպես անմիջական պատասխանի, ներողամտության ու մեծահոգության համար. հատկություններ, որոնք մեզանում դարձել են սաստիկ հազվադեպ պատահող, հարկավ պատերազմի, երկրաշարժի, անդադար շրջափակման պարտադրած մեր սիրելի հայրենակիցներին։ Ենթադրում եմ, որ ավելի լավ հասկացա ձեր հարցը։
Պատասխան որպես, ուզում եմ մեջբերել Վիշապաքաղին գրած նամակիցս, որտեղ բորձում եմ պաշտպանել թեզս, և ըստ իս Նժդեհինը նույնպես, այն մասին, որ Ցեղակրոնը ոչ թե տարանջատում է ժողովուրդներին, այլ ընդհանրական է բոլորի համար, առաջարկում է հարգանք մեկը մյուսի նկատմամբ, որովհետև հստակեցնելով սեփական ցեղականությունը, ըմբռնելի է դարձնում ուրիշներինը նույնպես։
Ցեղակրոնը տարանջատման միջոց որպես չարաշահվել է տարբեր տեսակի ծայրահեղականների կողմից։ Ես կարծում եմ, որ Նժդեհը հայերիս մեջ ամենավաղ ժողովրդավարներից էր ու հատկապես դա չէին կարողանում ներել դաշնակներն ու բոլշևիկները, որոնք հավասարապես նրան ատում էին։
Որպես ժողովրդավար, նա իր ողջ գործունեությունը բխեցրել է ժողովրդի, որը նույն ինքն է մեն մի հատիկ, հասարակ, պարզ հայ մարդու շահից, չենթարկվելով դաշնակների, առավել ևս բոլշևիկների կորպորատիվ շահին։
Մեջբերումիցս հետո, մեջ կբերեմ Նժդեհի մտքերից մի ծաղկաքաղ որպես փաստարկ, որը հուսով եմ օգտակար կհամարեք։

Ջերմորեն, ձեր խոնարհագույն ծառա՝
Վահե



Ժողովուրդներին վերաբերող մասում կառաջարկեի վերաձևակերպել հարցն այնպես, որպեսզի քննարկվեր նրանց ցեղակրոնների ընդհանրությունները, ոչ տարբերությունները, որովհետև իրականում տարբեր չեն ժողովուրդների խնդիրները, այլ նույնն են բոլոր ժամանակներում։
Դրանք գոյատևումն են, վերարտադրությունը, զարգացումն ու հոգեպես, իմացապես ու տնտեսապես բարգավաճումն են, բոլորի մոտ անխտիր, առանց տարբերության։
Այն, որ ժողովուրդները վարվել ու վարվում են տարբեր իրարից, տարբեր միջավայրերում ու տարբեր ժամանակներում, նրանից չէ, որ խնդիրներն են տարբեր, այլ նրանց իշխանների իմացական ու բարոյական անհատական հատկանիշներն են եղել տարբեր, կամ տարբեր են հիմա։




Թշնամուն և իրար քննադատելու փոխարեն մեր քաղաքական այրերը պետք է զբաղվեն իրենց կրթելով։

Բարոյազուրկները նույնպես կարող են բարձր սկզբունքներ արտահայտել։

Կյաքն անդադար և անվերջ փոփոխություն է. միայն անբարոյականներն են հրաժարվում հասկանալ դա։

Առաց փոփոխությունների ժողովորդները մեռնում են: Մեր կուսակցությունները դա չեն հասկանում, կամ չեն ուզում հասկանալ։

Եթե ազգը չի անում այն ինչ կարող է և պետք է անի, չի կարող ակնկալել արտաքին օգնություն։

Սեփական շահերը չհետապնդող ազգը դատապարտում է իրեն ոչնչացման։

Արտաքին ուժերի նկատմամբ մեր մամուլը ներող է ու ստրկամիտ, մեր ներքին հարցերում - անբարտավան, անխիղճ, վրեժխնդիր;

Գարեգին Նժդեհ