PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Ծեծը՝ դաստիարակության միջոց



Էջեր : [1] 2

Armeno
20.04.2007, 21:29
Ճի՞շտ եք համարում ծեծի միջոցով դաստիարակության փորձերը:think

Ֆելո
21.04.2007, 00:14
այո, եթե մենակ ռեժիմով ծեծ լինի:D

քաղաքացի
21.04.2007, 00:25
Ես կտրականապես դեմ եմ: Երեխան ստրուկ չէ, որ ծեծվի: Իսկ եթե մանրամասներ ես ուզում, թե ծեծելով դաստիարակում են կամ ոչ, կարող ես նայել հետևյալ հղումները:

Ծնողների արհամարական վերաբերմունքը կամ ատելությունը երեխաների հանդեպ (http://www.akumb.am/showthread.php?t=4649):
Ինչպե՞ս դաստիարակել երեխաներին (http://www.akumb.am/showthread.php?t=1537):

Բարի ժամանց

Mesrop
21.04.2007, 00:54
հեհ… մենակ ես եմ քվեարկել ԱՅՈ՞
միգուցե նրանիցա որ ես սադիստ եմ՞
չգիտեմ, ամեն դեպքում ինձ փոքր վախտ կարգին ծեծել են… :)
ու կարգին են ծեծել…
Էրկաթից ռաժոկով, բիլիարդի փեդերով… վոպշմ…
բայց չեմ կարա ասեմ ար անտեղի տեղն էի… :)
ու դաժե ինչ-որ տեղ ուրախ եմ որ իմ էդ արարքների համար ինձ ծեծել են… ;)
օրինակ մի անգամ հերս տեսավ ինձ գառաժների վրա, ասեց մյուս անգամ տեսա, ծեծ ես ուտելու. համաձայն ես՞ ասեցի հա…
հաջորդ օրը գարաժների վրա վազվզում էի……… :cry

Արամ
21.04.2007, 14:01
Կտրականապես Դեմ եմ:

Array
21.04.2007, 14:18
Բայց, եթե համեմատենք մեր երեխաներին այլ՝Եվրոպական երկրների երեխաների հետ կտեսնեք,որ մերոնք ավելի դաստիրակված են լինում,այն դեպքում,երբ Եվրոպացիները իրեց երեխանեին չեն ծեծում;Չմտածեք հանկարծ՝ ես կողմ եմ ծեծին,բնավ,պարզապես այլ երկրներում,որտեղ դատական մարմինները խառնվում են ընտանեկան հարցերի մեջ,ընտանիքի անդամները դառնում են օտարներ,և,օրինակ,հայր լինելը դառնում է աշխատանքի պես մի բան;Բայց նաև պետք չէ սովորեցնել երեխային ծեծի;Հիմա շատ երեխաներ մեզ մոտ այս կամ այն կերպ չեն վարվում միայն այն պատճառով,որ վախենում են դրա համար այսպես ասած ծեծ ուտել,դա գալիս է նրանից,որ շատ ծնողներ ծնող լինել չգիտեն,պետք է ոչ թե բռնակալի նման պատժել երեխային,այլ հասկացնել մարդկային լեզվով,թե ինչու չի կարելի;Ի դեպ, երեխային ծեծելը,բղավելը նրա վրա,երեխայի մոտ մեծ հասակում առաջացնում են բազմաթիվ կոմպլեկսներ

Աբելյան
21.04.2007, 15:54
միջնադարում ահագին կարգուկանոն էր, ու էդ ամենը հիմնականում նրա շնորհիվ, որ մարդկանց դպրոցում ծեծելով էին դաստիարակում:

կողմ եմ :goblin

Basaeff
21.04.2007, 15:59
Բայց, եթե համեմատենք մեր երեխաներին այլ՝Եվրոպական երկրների երեխաների հետ կտեսնեք,որ մերոնք ավելի դաստիրակված են լինում,այն դեպքում,երբ Եվրոպացիները իրեց երեխանեին չեն ծեծում;Կարելի է իմանալ՝ դու շփվե՞լ ես եվրոպացի երեխաների հետ, որ էսպիսի հայտարարություն ես անում:

Մանե
21.04.2007, 16:00
ԴԵՄ ԵՄ:angry
Չեմ կարծում,որ կարելի է ծեծով երեխակին դաստիարակել:
Ծեծի դեպքում երեխայի մոտ ոչ թե հարգանք է առաջանում ծնողի հանդեպ,այլ հերթական անգամ ծեծ ուտելու վախ:)
Իսկ ինչ վերաբերում է արտասահմանցիներին,ապա չափերից դուրս գալը իրանց գեների մեջ ա մտնում,կապ չունի ծեծում են,թե չէ:)
Իրանք եթե անգամ ծեծ ուտեն,ապա հենց ծնողին հակառակվելու համար կանեն իրենց ուզածը;) /իրանց հիմար օրենքների պատճառով,որ կարան ծնողին դատի տան/
Ծեծի փոխարեն պետք է պարզապես երեխայի հետ նստել և հանգիստ պայմաններումամեն ինչ քննարկել:Կարծում եմ,որ ինքը պիտի հասկանա իր սխալները և ուղղվի;)
Ծեծով ոչինչ չի փոխվի…:B

Հ.գ Ներեցեք սուբյեկտիվ կարծիքիս համար

Array
21.04.2007, 16:10
Կարելի է իմանալ՝ դու շփվե՞լ ես եվրոպացի երեխաների հետ, որ էսպիսի հայտարարություն ես անում:
Այս գլոբալիզացման դարում պարտադիր չի շփվել,փառք Ասծո հեռուստացույց գոյություն ունի,բացի դրանից շփվել եմ մարդկանց հետ,ովքեր շփվել են եվրոպացիների հետ,այնպես որ բավական հիմքեր ունեմ,և հայտարարություն անելու կարիք բնավ չկա,կարծում եմ՝դա վաղուց արդեն գաղտնիք չէ

Ձայնալար
21.04.2007, 16:32
Սեփական դիտարկումներս ցույց են տվել, որ այն երեխաները ում ծնողները ծեծում են ավելի անկարգապահ են , միգուցե ծեծը այստեղ ոչ թե պատճառ է այլ հետևանք, ամեն դեպքում ինձ թվում է, որ երեխան ժամանակի ընթացքում սովորում է էդ ծեծին և դա այլևս նրան առանձնապես չի մտահոգում: Օրինակ իմ համար որոշ դեպքերում ավելի նախընտրելի կլիներ ծեծ ուտել քան լսել հորս համոզիչ ամոթանքը:oy :

Basaeff
21.04.2007, 16:38
Այս գլոբալիզացման դարում պարտադիր չի շփվել,փառք Ասծո հեռուստացույց գոյություն ունի,բացի դրանից շփվել եմ մարդկանց հետ,ովքեր շփվել են եվրոպացիների հետ,այնպես որ բավական հիմքեր ունեմ,և հայտարարություն անելու կարիք բնավ չկա,կարծում եմ՝դա վաղուց արդեն գաղտնիք չէ
Ինձ համենաին դեպս գաղտնիք էր, որովհետեւ բախտ եմ ունեցել անձամբ շփվել էե եվրոպացիների, թե ամերիկացիների եւ թե նրանց երեխաների հետ, ու կարող եմ վստահորեն ասել որ տաս գլուխ ավելի դաստիրակված են քան մեր երեխաները: Սկսած մեկ երկու տարեկան երեխաներից, որոնք ուղղակի շատ ավելի քիչ են «զռռում» վերջացրած դպրոցական եւ նախադպրացական տարիքի երեխաներով, որոնք ամեն կերպ իրենց ավելի պարկեշտ եւ ավելի հանգիստ են պահում քան մերոնք:
Այդպես որ, եթե կարծիքդ հիմնվում է ուրիշների հետ շխվելու վրա կարող էս այս գրածս էլ հաշվի առնել:

Array
21.04.2007, 16:53
Անպայման հաշվի կառնեմ,սակայն ես ի նկատի ունեմ ընդհանուր առումով;Իհարկ է մեծ տարբերություն կա,թե որ հայերի և որ օտարերկրացիների հետ ես շփվում,այսինքն ես էլ եմ շատ հայ ընտանիքներ հանդիպել,որ ուղղակի ամաչել եմ նրանց հայ լինելու համար,սակայն որքան էլ կիրթ լինի մարդը,եթե նա ընդունակ է ծնողին դատի տալ,տարբերություն չդնել մեծի ու փոքրի միջև,չեմ կարծում,որ նրան կարելի է դաստիրակված համարել

Artgeo
21.04.2007, 17:47
Ծեծը սեփական թուլությունից դրդված գործողություն է, այլ ոչ դաստիրակության միջոց:

Firegirl777
21.04.2007, 19:27
Ինչպես ասում է ընկերներիցս մեկը, չծեծեին մարդ չէի դառնա, բայց դե դա ծայրահեղ միջոց է, երբ արդեն չեն գործում մյուս բոլոր միջոցները, իսկ ես միշտ էլ մտածել եմ ու ցանկացել, որ արդեն իմ երեխաներին դաստիարակելուց երբեք ծեծը չգործածեմ, և կարողանամ ճիշտ հասկանալ և ճիշտ հասկացնել ամեն ինչ.....
Բացի դրանից ծեծը հետագայում հետևաններ կարող է ունենալ ու երբ հանկարծ բժիշկի մոտ ստուգվելուց ի հայտ են գալիս այս կամ այն վնասվածները ու դրանց հետևանքները նոր միայն մտածում են այդ մասին

Vishapakah
21.04.2007, 19:31
Սովորաբար ծեծը նախնտրած ծնողները՛ նրա համար չեն ծեծում իրենց երեխաներին որ նրանք դրան արժանի են.
Հեղինակն ի նկատի ուներ ծեծը դաստիրակության միջոց առհասարակ բայց քանի թեման զարգացավ փոքրիկների ուղղությամբ՛ մի քանի դիտարկումներ բերեմ.
Ծեծված երեխաները չափահաս դառնալով ավելի ագրեսիվ են եւ դյուրագռգիռ.
Քիչ չեն դեպքերը երբ ծեծված երեխան մեծանալով՛ ծեծի է (Ճիշտ էլ արել է) ենթարկել իր պայմանականորեն ասված՛ ծնողներին.
Ամերիկացիները չեմ կարող ասել բայց եվրոպացի երեխաները իրոք պարկեշտ վարք ունեն. Կարողեք չհավատլ բայց եվրոպացիներն էլ իրենց փոքրիկներին չափավոր դնգստում են.:)
Դատական դեպքերը եկեք չշտապենք քնադատել, որովհետեւ սոբորաբար երեխան նման քայլի դիմում է՛ այլ ընտրանք չունենալով.

Հ. Գ.
Բերածս օրինակներին իրավունք ունեք հակառակվելու. Բացառություններ կարող են լինել.

dvgray
21.04.2007, 20:09
Էստեղ խոսում եվ քննարկում եք, թէ ծեծը լա՞վ թէ վա՞տ միջոց է դաստիրակելու համար:
Իսկ դուք համոզված ե՞ք, որ ծեծը ընդհանրապես դաստիրակչական միջոց է :
Ծեծը՝ կարծեմ երեխային վախացնելու միջոց է, ոչ ավելին :
Դաստիրակությունը անհատի ՝ տվյալ դեպքում երեխայի գիտակցված ընտրությունն է, որը նա նաև իվիճակի է պաշտպանել հետագա կյանքում:
Դաստիրակության միայն կի ձև գիտեմ - դա սեփական օրինակն է:
Մնացածը /նաեվ ծեծը/ բռիություն է:
Բռնություն սովորաբար գալիս է անկիրթ-չոբանական կենցաղից: Քաղաքակիրթ կյանքից հեռու լինելուց: Եվ հետեվաբար - Անզորությունից:
Ինչքան կյանքում ավելի շատ /ստիպված լինեք :D / ծեծեք ձեր երեխաներին, էնքան ուրեմն ավելի ավելի անմակարդակ ու անզոր եք :

Armeno
21.04.2007, 20:57
Ես միանշանակ դեմ եմ ծեծին,որովհետև ծեծը երեխային դարձնում է ավելի ագրեսիվ.

Մի այսպիսի իրավիձակ ներկայացնեմ...
Դպրոցում։
Մի հղփացած Լակոտ խանգարում է դասը..եթե օրենքով շարժվենք,ապա ,Ո՜չ ծեծի կարող ենք դիմել,Ո՜չ, դասարանից դւորս հանել,Ո՜չ էլ անբավարար գնահատական դնել..Ի՞նչպես վարվենք այս դեպքում

Vishapakah
21.04.2007, 21:08
Ես միանշանակ դեմ եմ ծեծին,որովհետև ծեծը երեխային դարձնում է ավելի ագրեսիվ.

Մի այսպիսի իրավիձակ ներկայացնեմ...
Դպրոցում։
Մի հղփացած Լակոտ խանգարում է դասը..եթե օրենքով շարժվենք,ապա ,Ո՜չ ծեծի կարող ենք դիմել,Ո՜չ, դասարանից դւորս հանել,Ո՜չ էլ անբավարար գնահատական դնել..Ի՞նչպես վարվենք այս դեպքում

Օրենքով կարող են ոչ միայն նրան դասարանից հեռացնել՛ անվայելուչ պահվացքի համար, այլեւ հեռացնել դպրոցից առհասարակ.
Նման երեխաները իվիճակի չեն սովորելու, ընտանիքում ստացաց ոչ բավարար դաստիրակության պատճարով.
Ցանկալի է նրանց դպրոցից հեռացնել՛ մյուս սովորողներին չխանգարելու եւ «չփչացնելու» համար.
Որպեսզի երիտասարդը փոխոցում չհայտնվի եւ նրա ապագան հարցականի տակ չդրվի, ցանկալի է նրան ուղարկել մասնագիտություն սովորելու, ապա եւ աշխատելու.
Վստահ եմ՛ նման դեպքերի զարգացման պատճարով՛ նա ոչ միայն կդաստիրակվի, այլեւ կատակներ անելու տրամադրություն չի ունենա.

Armeno
21.04.2007, 21:22
Օրենքով կարող են ոչ միայն նրան դասարանից հեռացնել՛ անվայելուչ պահվացքի համար, այլեւ հեռացնել դպրոցից առհասարակ.
Դասարանից դուրս հանելու իրավունք չունեն, որովհետև այդ դասի ժամանակ նա կարող է փորձանքի գալ և այդ ամբողջ պատասխանատվությունը դպրոցի տնօրենի և այդ ժամը վարող ուսուցչի վրա է լինում. Ըստ ՀՀ օրենսդրության՝ յուրաքանչյուր ոք ունի կրթություն ստանալու իրավունք, յուրաքանչյուր քաղաքացի պարտավոր է ստանալ ութամյա կրթություն. ..ԲԱ..

Արշակ
22.04.2007, 11:24
Կտրականապես դեմ եմ։

Selene
24.04.2007, 10:51
Շատ սխալ է ծեծի միջոցով երեխային դաստիարակելը: Ես դեմ եմ կտրականապես, որովհետև ծեծը լրիվ հակառակ ազդեցություն է թողում, նախևառաջ ծեծի միջոցով արհեստականորեն վախ են մտցնում երեխայի մեջ՝ հանդեպ ծնողը, արդյունքում երեխան այլևս չի վստահում ու հավատում նրանց: Ծեծելով դաստիարակելը ի վերջո կհանգեցնի նրան, որ այդ ծեծ կոչվածը կդառնա սովորություն, այսինքն երեխան կանի ինչ իր սիրտը ուզում է ու ոնց ուզում է՝ քաջ գիտակցելով, որ հերթական անգամ ծեծվելու է ու վերջ: Երեխայի մոտ ոչ մի պատասխանատվություն չի ձևավորվում, քանի որ ծեծի փոխարեն նրան բացատրել է պետք, թե ինչի այս կամ այն բանը չի կարելի ասել կամ անել: Այն դեպքում, երբ երեխայի հետ նման ձևով վարվես, նա ինքը կբարձրանա իր աչքում՝ դառնալով ավելի հասուն ու պատասխանատու ու այս դեպքում՝ գիտակցված չի անի սխալ քայլեր, ոչ թե ծեծի ահից:ok
Մեկ էլ ավելի ահավոր բան կա, որ չգիտես ինչու, հայ ծնողների մի մասը կիրառում են:o ծեծել երեխային ուրիշների կամ անծանոթների ներկայությամբ. նման ծնողների արարքը ոչ մի արդարացում չունի իմ կարծիքով:angry , անգամ երեխայի շատ վատ պահվածքը կամ գործած մեծ սխալը:

Էդգար
24.04.2007, 14:30
Ժողովուրդ բայց եկեք սառնասրտորեն մի բան նկատենք, որ բոլոր <<մեծ>> մարդիկ (Իոսիֆ Վիսարյոնովիչ Ստալին, Վլադիմիր Իլյիչ Լենին, Ադոլֆ Հիտլեր, Մուսոլինի,Մաո Ցզեդուն) ծանր մանկություն են ունեցել և հաճախ ենթարկվել են ծեծի:
Սա ուղղակի նկատառում:

lili-4
24.04.2007, 14:46
Ծեծը երբեք չի կարող լինել դաստիարակության միջոց մի պարզ պատճառով. ծեծելով դու սաստում, ոչ թե երեխային բացատրում ես այդ չի կարելիի պատճառը:Չի բացառվում, որ քո բացակայության ժամանակ երեխան նորից կրկնի այդ քայլը, ոչ թե նրա համար, որ այդ արարքի համար ծեծ է կերել, հիմա վրեժ է հանում: Չէ, այդ երեխայի համար իր արարքը շարունակում է մնալ կարելի: Փորձեք հիշել, երբ են ծնողները երեխային սաստելու համար դիմում ծեծեի: Օրինակ, Դուք հեռուստացույցով լուրեր եք լսում, շատ եք ուզում բառ բաց չթողնել, իսկ Ձեր երեխան էդ պահին երգում կամ գոռում է: Հաստատ էդ երեխան ծեծ կուտի, քանի որ Ձեզ խանգարել, անկարգություն է արել: Հարգելիս, բայց դա քո տեսակետն է, իսկ երեխայի համար դու ես իրեն խանգարում , չէ՞, փոխարենը իր երգը լսելու, լուրեր ես լսում: Մենք երեխայի վրա բարկանում ենք, կամ էլ ավելի վատ, ծեծում ենք, երբ նա երգում, գոռում, աղմկում, տունն է խառնում: Դա մեզ համար անկարգություն է, , քանի որ մեր հանգիստն է խանգարում, ոչ թե վատ արարք է կատարում: Ու մեր հանգիստն ապահովելու համար դիմում ենք այդ "դաստիարակական" միջոցին: Շատ ժամանակ էլ երեխան էդ "դաստիարակության " զոհ է դառնում, երբ կա հարս- սկեսուր, կին- ամուսին լարված հարաբերություն: Այս դեպքում թույլ կողմն իր բոլոր կատաղությունը թափում է երեխայի վրա:
Անգամ եթե երեխան վատ, անթույլատրելի արարք է կատարել, մեկ է, ծեծով նրան չես ուղղի, դրա փոխարեն կարելի է շատ պարզ ձևով ասել, թե ինչի չի կարելի: Եվ մի մտածեք, թե երեխան փոքր է, չի հասկանա: Շատ լավ էլ հասկանում են: Հետո էլ պարտադիր չէ երկար ու բարակ ճառերով բացատրել, որպեսո վատ հասկացող մարդու: Մի հասարակ խոսքով էլ կարելի է ասել: Կարևորը, երեխային վստահեցնել, որ հավատում ես նրան: Երեխան միշտ էլ լսում ու կատարում է այն մարդու խոսքը, ով իր մեջ տեսնում է կայացած մարդու, այլ ոչ թե պարզապես երեխայի:
Armeno-ի խոսքերից

Մի այսպիսի իրավիձակ ներկայացնեմ...
Դպրոցում։
Մի հղփացած Լակոտ խանգարում է դասը..եթե օրենքով շարժվենք,ապա ,Ո՜չ ծեծի կարող ենք դիմել,Ո՜չ, դասարանից դւորս հանել,Ո՜չ էլ անբավարար գնահատական դնել..Ի՞նչպես վարվենք այս դեպքում
Սա իհարկե մեր դպրոցի ցավալի կողմն է, առավել ևս, երբ ուսուցչին դրել են մի այնպիսի կախվածություն մեջ, երբ աշակերտը վստահ է, որ իր անկարգության համար առաջինը հենց ուսուցիչն է տուժելու: Հիմա ոչ մի տնօրեն էլ չի ուզում դպրոցից աշակերտ հեռացնել, քանի որ դպրոցի կարգավիճակը որոշվում է ոչ թե տվյալ տարվա ուսման որոշակով, այլ ունեցած աշակերտների գլխաքանակով: Թող ինձ ներեն աշակերտները, բայց սա իրականությունն է: Ու տվյալ դեպքում ուսուցիչը ոչ մի ձևով տվյալ աշակերտին սաստելու միջոց չունի: Բայց եթե մենք գործ ունենք իսկապես մանկավարժի , այլ ոչ թե դիպլոմավորի հետ, ելք կարող է գտնել: Նախ պետք է ցանկացած մարդու մեջ տեսնել այն դրականը, լավը, որ նա ունի, իսկ դա հաստատ կա, առավել ևս երեխայի մոտ, ու հենց դրա վրա հենվելով փորձի եզրեր գտնել երեխայի հետ :Քանի որ, ես վստսհ եմ, երեխան հենց այնպես, ինքնանպատակ արարք չի կատարում: Պարզապես մենք սիրում ենք դրանք որակել որպես անկարգություն և դա ուղղելու հեշտ տարբերակը գտնում ենք ծեծեի մեջ…:think
Ես իմ աշխատանքային փորձից ասեմ, որ հիմնականում նման վարքի տեր են այն երեխաները, որոնք տանը "հլու, հնազանդ" երեխա են: Այն երեխան, ով ծեծեի ազդեցության տակ տանը լռում է, դառնում հնազանդ, բայց մեջը պահելով կուտակvած էներգիան, վեր է ածվում ագրեսիայի, ու տվյա, դեպքում թույլ օղակը մնում է ուսուցիչը: Եթե անգամ փորձես ծնողին ասել, թե ինչ անկարգ, անդաստիարակ երեխա ունի, խիստ կզարմանա: Եվ գտնում եմ, որ տվյալ պահին արժե մի հատ լավ սաստող ապտակ, ավելի խիստ, քան տանն են, որ գիտակցի դիմացինի խեղճ չլինելը, իսկ հետո, երբ մնան առանձին, կարելի այլ կերպ մոտենալ հարցին: Հաստատ, եթե փորձի լսել երեխային, նման խնդիր էլ չի առաջանա:

Kita
24.04.2007, 14:49
կտրականապես դեմ եմ: Թող իրենց թուլությունները, դրանով իրենց հագստանալու համար ծեծերը, երբ կատաղած են և խեղճ երեխայի վրա են թափում, իրենց թերագնահատոմից ելնելելով արածները երեխաների վրա չպետք է տարածվի…:angry
Ավելի չխորանամ, տարբեր կարծիքներ հայտնել եմ Ծնողների արհամարական վերաբերմունքը կամ ատելությունը երեխաների հանդեպ թեմայում…

Ուլուանա
24.04.2007, 15:43
Ժողովուրդ բայց եկեք սառնասրտորեն մի բան նկատենք, որ բոլոր <<մեծ>> մարդիկ (Իոսիֆ Վիսարյոնովիչ Ստալին, Վլադիմիր Իլյիչ Լենին, Ադոլֆ Հիտլեր ...) ծանր մանկություն են ունեցել և հաճախ ենթարկվել են ծեծի:
Սա ուղղակի նկատառում:
Դրա համար էլ տեսանք, թե մեծանալով՝ ինչ դառան վերոնշյալ «մեծ» անձինք և ում վրա թափեցին իրենց մանկությունից մեջները կուտակված բացասական լիցքերը... :'

Censor
24.04.2007, 16:09
Դեպք էլ կա, դեպք էլ կա..
Երեխա երեխու рознь..
Կարճ ասած, ես "Է" եմ քվեարկել..

Ներսես_AM
24.04.2007, 20:05
Ես ոչ մի անգամ չեմ ծեծվել, բայց որոշ դեպքերում, երբ մնացած բոլոր միջոցները իրենց սպառել են, երևի..... Քվեարկել եմ Է քանի որ իմ ուզած տարբերակը չկար: :(

Arisol
24.04.2007, 20:25
Երեկ գնացել էի ակնաբուժի մոտ, հերթ էր նդեղ: Մի հատ կին էր, մոտ 40-45 տարեկան, իր հետ իր երկու զավակներն էին, մեկը 4-5 կլիներ, մյուսը 7-8: Նստած էին, պուճուր տղեն անհարմար էր նստած, վեր բարձրացավ ու ոտը պատահաբար խբեց նստարանի ոտիկին ու մի քիչ բարձր ձեն եկավ: Մայրը, որը մեջքով էր նստած տղային, առանց իմանալու, թե ինչն ա պատճառը էդ ձենի, առանց որևէ զգուշացում տալու երեխային, շուռ եկավ ու ձեռքին բռնած տետրակով հո չշրմփացրե՜ց: Ապշած էի մնացել :o :
Մոտ ժամ ու կես նդեղ էինք ու էդ ընթացքում ես ներկա եղա այդ կնոջ դաժան վերաբերմունքին իր փոքրիկի հանդեպ…

Թեմայից դուրս գրառում:
Նդեղ լիքը մարդ կար, մի հատ էլ պառավ տատիկ, շուտվանից էր նդեղ, բայց հերթն իրեն չէր հասնում, վրեն էլ հալ չկար: Ես մրթմրթալով ընկերուհիներիս ասացի. «գոնե էն տատիկին առաջ թողնեն…» , ընկերուհիս էլ դա բարձրաձայն ասաց, իսկ այդ կինը, այդ բռի կինը, բարձր, շատ զզվելի ձևով ասաց ընկերուհուս. «Հիմա քո ասածը քո դուրն եկա՞վ: Էսքան ժամ ա ստեղ եմ պտի հերթս իրա՞ն տամ»: Չեք պատկերացնի, թե ինչ զզվանք առաջացավ էդ կնոջ հանդեպ :[ : Բա էլ ի՞նչ պտի սովորեն էս երեխեքը նման մորից:

StrangeLittleGirl
24.04.2007, 21:15
Դաստիրակության միայն կի ձև գիտեմ - դա սեփական օրինակն է:
Ստորագրում եմ: Ուրիշ բան չեմ ավելացնում:

Ծով
24.04.2007, 21:16
Խոսքով ապտակելը /ծեծելը՞:D / շատ ավելի բարդ ու արդյունավետ է…Բայց խոսքի թափն էլ պիտի ճիշտ վերցնել /ամենանուրբ իմաստով/…
Ես էլ մի դեպք հիշեցի…
Դասից տուն էի գնում՝ մտքերի մեջ, մեկ էլ այսպես ասած արթնացա մի չորս տարեկանին մոտ փոքրիկի ձայնից…
Մայրը երեխային տուն էր կանչում՝ հաց ուտելու…ու հո չէր խփում մեջքին…փոքրիկն ընդամենը ուզում էր մի քիչ էլ խաղալ…անտարբեր հարևանությունը կարծես թե վաղուց արդեն սովոր էր այդ երևույթին…ես էլ լսել էի, որ էդ կինը մի քիչ հիստերիկ ա…
Առանց վախենալու մոտեցա/ հնարավոր էր՝ ինձ էլ խփեր:o /…փոքրիկին խլեցի մոր ձեռքից ու իրան էլ հետ հրեցի…
/լուրջ եմ ասում էրեխու լաց սիրտս չի տանում/…
Ինձ ինչ ասես չասեց էդ կինը ու գնաց տուն…
Վերջն էր…ինձ թվաց էրեխուն ինձ թողեց…:D :love
Նստեցինք մի հատ նստարանի վրա, պուճուրին գրկել էի, ինքն էլ վախեցած ասում էր/
—Գնամ հացը ուտեմ, մամաս էլի կծեծի…:cry
=>Երբ որ մարդիկ սովորում են ծեծը որպես դաստիարակության միջոց ընդունելուն, իրենց ձեռքով կարող են սեփական երեխաներին կոմպլեքսավորված, ամեն ինչից վախեցող ու դյուրագրգիռ մեծացնել…
էս դեպքում էդ պուճուրիկն իբրև կամակոր երեխա էր…/ ու աղջիկ էր ի դեպ/
Եթե ձեռքերը կարողանային խոսել, անպայման կդատապարտեին իրենց որպես կոպիտ ու անխնա դաստիարակման միջոց օգտագործելու համար…:angry

Մանոն
25.04.2007, 16:51
...ասում էր/
—Գնամ հացը ուտեմ, մամաս էլի կծեծի…:cry

Տեսնես ո՞նց պիտի կուլ գնար այդ խողճ երեխային մոր տված հացը՝ շաղախված աղի արցունքի հետ...Չեմ հարգում ծեծի միջոցով դաստիարակել փորձող մարդկանց:
Հիմա գրեմ մի առակ, որը հրաշալիորեն զուգահեռվում է այս թեմային և ցույց է տալիս, որ միայն սիրով, ըմբռնումով և համբերատարությամբ կարելի է հասնել ցանկալի դաստիարակության.
«Ասում են՝ Գրիգոր Նարեկացին 7 տարի հոտաղ է եղել: Ի տարբերություն մյուսների՝ նա անասուններին երբեք չէր ծեծում: Տեսնելով նրա բարությունը՝ տերը՝ բիրտ ու ամբարիշտ մի մարդ, ասաց.
–Էլ ինչ հոտաղ, որ անասուններին չծեծի:
Փորձելով խլել ճիպոտը՝ նա ընկնում է Նարեկացու հետևից: Բայց այդ պահին Նարեկացին ճիպոտը տնկում է հողի մեջ ու փախչում: Հարուստը փորձում է ճիպոտը հանել հողից, բայց ա՜յ քեզ հրաշք, չի կարողանում, որովհետև այն արմատակալում է, դառնում մշտականաչ գիհի, մի ծառ՝ որն անընդհատ կանաչ է, որի փայտը չի փտում և ապրում է 400 տարի»:
Անգամ որպես ծեծի միջոց օգտագործվող դաժան այդ առարկան՝ ճիպոտը, մայր հողի ջերմությանը հանդիպելով արմատակալում ու ծաղկում է...:love

Root
25.04.2007, 17:03
Փորցել եմ .... չի անցնում .. խորհուրդ չեմ տալիս ..

Fantazy
27.04.2007, 12:45
Ծեծը երբեք չի եղել ու չի կարող լինել դաստիարակման միջոց:
Ինչպես ասվել է այս թեմայում, ծեծված երեխաները մեծանում են ու դառնում դաժան, բռի, կոպիտ անձնավորություններ::angry
Անձամբ ես շատ անգամ կնախնտրեի ապտակ ուտել քան ծնողներիցս մեկի, հատկապես հայրիկիս կողմից ամոթանքի կամ նախատանքի խոսք լսեի: Ինձ կայնքում չեն ծեծել, ու ես չեմ կարծում, որ իմ դաստիարակությունը դրանից տուժել ա, ավելին՝ շահել ա:

Ծով
28.04.2007, 00:16
Տեսնես ո՞նց պիտի կուլ գնար այդ խողճ երեխային մոր տված հացը՝ շաղախված աղի արցունքի հետ...Չեմ հարգում ծեծի միջոցով դաստիարակել փորձող մարդկանց:
Հիմա գրեմ մի առակ, որը հրաշալիորեն զուգահեռվում է այս թեմային և ցույց է տալիս, որ միայն սիրով, ըմբռնումով և համբերատարությամբ կարելի է հասնել ցանկալի դաստիարակության.
«Ասում են՝ Գրիգոր Նարեկացին 7 տարի հոտաղ է եղել: Ի տարբերություն մյուսների՝ նա անասուններին երբեք չէր ծեծում: Տեսնելով նրա բարությունը՝ տերը՝ բիրտ ու ամբարիշտ մի մարդ, ասաց.
–Էլ ինչ հոտաղ, որ անասուններին չծեծի:
Փորձելով խլել ճիպոտը՝ նա ընկնում է Նարեկացու հետևից: Բայց այդ պահին Նարեկացին ճիպոտը տնկում է հողի մեջ ու փախչում: Հարուստը փորձում է ճիպոտը հանել հողից, բայց ա՜յ քեզ հրաշք, չի կարողանում, որովհետև այն արմատակալում է, դառնում մշտականաչ գիհի, մի ծառ՝ որն անընդհատ կանաչ է, որի փայտը չի փտում և ապրում է 400 տարի»:
Անգամ որպես ծեծի միջոց օգտագործվող դաժան այդ առարկան՝ ճիպոտը, մայր հողի ջերմությանը հանդիպելով արմատակալում ու ծաղկում է...:love
Շատ սիրուն օրինակ է…:love

ihusik
28.04.2007, 12:50
Գիտե՞ք ինչն է ամենաշատը նկարագրում, խոսում մարդու մասին...
նրա վերաբերմունքը մարդկանց, կենդանիների, երևույթների հանդեպ ու ես կարծում եմ, որ
մարդը՝ հենց իր վերաբերմունքն է...

Ապրես Manon ջան, շնորհակալ եմ բերածդ օրինակի համար, շատ ուսանելի էր...
Տեսեք թե ինչպես են վերաբերվում մեծերը նույնիսկ կենդանիներին, իսկ մե՞նք ինչ ենք անում...

Root
28.04.2007, 13:49
Ծեծը ատելություն է ծնում, ծեծը անհնազանդությունն ավելի է բորբոքում, ու ընդհանրաապես ... եթե պիտի ծեծով դաստիարակես ... ավելի լավ է թողնես ինքն իրեն զարգանա ... որովհետեև ծեծը ապագայում հոգեկան մեծ տրավմայի պատճառ կարող է դառնալ...

աբոկալիպս
28.04.2007, 15:35
երեխային դաստիրակելու ամենա արդյունավետ ձևը:angry :aggressive =>:bl հետո ելի:goblin :diablo ու ամեն ինչ լավա լինում:angel :D

Root
28.04.2007, 15:49
Ահա ու հետո ամեն օր տենց :o :[ :sorry :crazy :bl մի օր կդառնա ..:8 :russian :vayreni :tease :{ :jagi և այդպես ամեն օր
http://www.hayastan.ca/forum/images/smilies/Emotions/155.gif

իսկ կարելի էր չէ ...
http://www.hayastan.ca/forum/images/smilies/Love_II/27.gif
http://www.hayastan.ca/forum/images/smilies/Love_II/108.gif
http://www.hayastan.ca/forum/images/smilies/Emotions/201.gif
http://www.hayastan.ca/forum/images/smilies/Love_II/30.gif
http://www.hayastan.ca/forum/images/smilies/Emotions/196.gif

Vive L'Armenie
28.04.2007, 17:09
Չէ :nono , որովհետև այդ ծեծը երեխայի հոգեկանի վրա վատ ազդեցություն է թողնում :cry : Ես ծանոթ ունեմ, որը դաստիարակվել է ծեծով...:(
Նա անչափ սիրում ու պաշտում է իր ծնողներին, բայց պահ է գալիս (հիշելով այդ պահերը) , մի տեսակ նեռվայն է դառնում :angry ու ատելությամբ է լցվում իր ծնողների հանդեպ: :noti

աբոկալիպս
28.04.2007, 17:35
արա որ երեխան գա ու սկսի չարություն անել:yahoo կամ ախմախ ախմախ հարցեր տա:8 չես հելնի:stop տապոռով տաս գլխին ուշկը էթա:goblin
:hands :D :D :hands

Angelina
13.08.2007, 11:54
արա որ երեխան գա ու սկսի չարություն անել:yahoo կամ ախմախ ախմախ հարցեր տա:8 չես հելնի:stop տապոռով տաս գլխին ուշկը էթա:goblin
:hands :D :D :hands

Ներիր ինձ քեզ հակառակվելու համար, բայց երեխան ավելի է ագրեսիվ դառնում, փորձիր ուսումնասիրել երեխայի հոգեբանությունը, և կտեսնես, որ ծեծում են միայն անասունին, բայց ոչ մարդկային արարածին:

Ծով
13.08.2007, 13:20
Ներիր ինձ քեզ հակառակվելու համար, բայց երեխան ավելի է ագրեսիվ դառնում, փորձիր ուսումնասիրել երեխայի հոգեբանությունը, և կտեսնես, որ ծեծում են միայն անասունին, բայց ոչ մարդկային արարածին:

Անժելինա', լրիվ համաձայն եմ քեզ հետ...ու շատ ուրախ եմ, որ դու մեկ-մեկ հակառակվում ես նույնիսկ, որովհետև դա քեզ մոտ ավելի լավ է ստացվում, իսկ գրառումը լինում է բավանդակալից...;)

Էդուարդ_man
16.11.2007, 16:54
Ներիր ինձ քեզ հակառակվելու համար, բայց երեխան ավելի է ագրեսիվ դառնում, փորձիր ուսումնասիրել երեխայի հոգեբանությունը, և կտեսնես, որ ծեծում են միայն անասունին, բայց ոչ մարդկային արարածին:
Չէ միայն անասունին չեն ծեծում:)
Լավ է երեխան փոքր ժամանակ լացի քո ծեծից քան հետո ամբողջ կյանքում լացես և դու և ինքը:
Շատ բաներ կան, որ խոսքով չի հասկացվում :)և դրա համար պարտադիր չի անասուն լինել այլ դեռ չհասկացող երեխա որը դեռ խոսքով չի հասկանում
Պետք է սիրել երեխային և խրատել անհրաժեշտության դեպքում, և անպայման այնպես չէ ինչպես անասունին, այլ ինչպես զավակին որին ցանկանում ես հեռու պահել ամեն բացասական բաներից...

Script
16.11.2007, 17:08
Չէ միայն անասունին չեն ծեծում:)
Շատ բաներ կան, որ խոսքով չի հասկացվում
Եթե խոսքով չի հասկացվում կարել է պատժել, բայց ոչ մի դեպքում չի կարելի ծեծել երեխաներին, ես չեմ պատկերացնում ոնց կարելիա ամպաշտպան երեխային ցավ պատճառել:o

Էդուարդ_man
16.11.2007, 17:26
Եթե խոսքով չի հասկացվում կարել է պատժել, բայց ոչ մի դեպքում չի կարելի ծեծել երեխաներին, ես չեմ պատկերացնում ոնց կարելիա ամպաշտպան երեխային ցավ պատճառել:o
Ես հատուկ նշեցի ոչ ինչպես անասունին...
Կարծում եմ հայրական մի ապտակը երեխային մեծ տրավմայի չի հասցնի, այլ հակառակը, երբեմն շատ անհրաժեշտ է, և բացի դա անպաշտպանը որն է 2 ամսական երեխայի մասին չի խոսքը
Ու հետո ասացի անհրաժեշտության դեպքում, իսկ ճիշտ դաստիրակության և ճիշտ ընկալունակության դեպքում հնարավոր է խուսափել դրանից…

Script
16.11.2007, 17:44
Կարծում եմ հայրական մի ապտակը երեխային մեծ տրավմայի չի հասցնի
Ճիշտա մեծ տրավմա չի լինի, կլինի փոքր տրավմա:D
Երեխան էլ մարդա ու երևի կունենա ինքնասիրություն,որը դուք կոտնահարեք ձեր հայրական ապտակով, հատկապես եթե երեխան արդեն 2 ամսեկան չի::(


և բացի դա անպաշտպանը որն է 2 ամսական երեխայի մասին չի խոսքը
Ընդհանրապես անպաշտպան է այն մարդը ով տվյալ պահին ունակ չի իրան պաշտպանել ու տարիքը ոչ մի կապ չունի:

Dayana
16.11.2007, 18:00
Բոլորս էլ դեմ ենք երեխային ծեծելու գաղափարին , բայց արի ու տես , երբեմն բղավում ենք երեխաներ վրա (ուրիշի :D) ու եթե շատ բարկացնեն միգուցե ծեծենք ։ Էլ չեմ ասում եթե մեր սեփական երեխան լինի ։ համոզված եմ , որ դա երեխայի համար ավելի շատ բացասական ազդեցություն ունի քան դրական ։ Ավելի ճիշտ դաստիարակելու միջոցներ կան , եկեք չծեծենք երեխաներին , առավել ևս ոչ մեր երեխաներին :D ։ Ես ունեմ իմ տարբերակը , դա մի գդալ կարմիր աղացած բիբար + անկյուն կանգնել , սակայն սա շատ ավելի դաժան է քան ծեծելը ;)

Կներեք կատակի վերածելուս համար :)

Second Chance
16.11.2007, 18:03
Ծեծը իհարկե ցանկալի միջոց չէ, սակայն երբեմն անհրաժեշտ է լինում այդպես խրատել երեխային

Ariadna
16.11.2007, 18:15
Ես օրինակ երբեք չեմ մտածել, որ ծեծը դաստիարակության մեթոդ է, ամեն դեպքում հիմա։ Ուղղակի միշտ կարծում եմ, որ դա անդաստիարակ ծնողի ռեակցիան է երեխայի որևէ արարքի նկատմամբ, որը իրեն դուր չի գալիս։ Կամ երբ ծնողի նյարդերն են տեղի տալիս, ու ծեծում է երեխային զուտ իրեն հանգստացնելու համար, նույն հաջողությամբ կարող է պատին խբել ձեռքը։ Չէ, էրեխեք, գրեցի, ու զգացի որ դա իմ տեսակետն է, այսինքն, եթե ես խբեմ երբևէ երեխայիս, պատճառը կլինի միայն իմ նյարդային վիճակը, բայց երբեք մտքովս չի անցնի ծեծեմ, որ վախենա։ Բայց հաստատ կան էդպիսի ծնողներ։ Ուղղակի չեն հասկանում, որ էդ ամեն ինչին երեխան սովորում է, ու իր համար դա սովորական է դառնում։ Մենք հարևանի երեխա ունեինք, ասում էր. "մամ, դե ծեծի, որ քնեմ"։

Vive L'Armenie
16.11.2007, 18:17
Ծեծը իհարկե ցանկալի միջոց չէ, սակայն երբեմն անհրաժեշտ է լինում այդպես խրատել երեխային

Ծեծը վախեցնելու միջոց ա՞ :'
Եթե անհրաժեշտություն կա ինչ-որ բան հասկացնել, ապա կարելի է այն խոսքերով բացատրել ;) Ամեն դեպքում ծեծել պետք չէ, մեղք է..., քանի դեռ փոքր է, կարելի է սովորեցնել դաստիարակության ամենալավ և ճիշտ միջոցը...;)

Չեմ հասկանում ինչպե՞ս կարելի է ձեռք բարձրացնել երեխայի վրա :8 :unsure հատկապես, երբ երեխաների << մանյակ ես >>:love

Second Chance
16.11.2007, 18:23
Ծեծը վախեցնելու միջոց ա՞ :'
Եթե անհրաժեշտություն կա ինչ-որ բան հասկացնել, ապա կարելի է այն խոսքերով բացատրել ;) Ամեն դեպքում ծեծել պետք չէ, մեղք է..., քանի դեռ փոքր է, կարելի է սովորեցնել դաստիրակության ամենալավ և ճիշտ միջոցը...;)

Չեմ հասկանում ինչպե՞ս կարելի է ձեռք բարձրացնել երեխայի վրա :8 :unsure հատկապես, երբ երեխաների << մանյակ ես >>:love
:D:DՏեսնեմ տեսնեմ խոսում էք մեծ մեծ
Իսկ եթե լուրջ ասեմ ես մտադրված չեմ անպայման ծեծել իմ երեխային, հակառակը:)ես էլ նշեցի անհրաժեշտության դեպքում հետո նայած ով ծեծն ինչ է հասկանում, ասենք մինչև 5 տարեկան երեխայի տուտուզիկին կարելի է մի հատ հասցնել այսպես ասած ծնողաբար;)

Cassiopeia
16.11.2007, 20:33
Կտրականապես դեմ եմ ծեծը որպես դաստիարակության միջոց ընդունելուն: Ծեծի միջոցով երեխաների մեջ մենք սերմանում ենք "հարգանք" դեպի բռնի կյանք: Սխալ քայլի պատճառով ծեծ ուտելով նրանք արդեն հասուն տարիքում դա կընդունեն որպես օրենք` "ճշտին" հասնելու համար: Արդեն արտահայտել եմ կարծիքս, որ դաստիարակության ամենակարևոր գործոնը սերն է և խոսքի ու ցուցաբերվող վերաբերմունքի ուժը: Իսկ ծեծը միայն վախ է ծնում, ոչ թե հարգանք ու փարոս դեպի ճշմարիտը:

Ուրվական
16.11.2007, 20:45
Էս մեկն ասեմ, ու գնամ: Ծեծ ասելով հասկանում եմ անասնական բնազդներով մարդուն ինչ-որ բան հասկացնելու պրոցես: Միթե՞ սա հնարավոր է: Կարծում եմ, որ ոչ: Եթե դու քո զավակին չես կարողանում բառերով, պարզ, մարդկային ձևով հասկացնել, որ ինչ ասում ես, իր լավի համար ես ասում, ու անպաշտպան երեխային խփում ես, ուրեմն դու էդքան չկաս էլ, որ քո ասածը լսեն ու ընդունեն: Պատկերացնում եմ, ես իմ երեխային խփեմ... ավելի ճիշտ՝ չեմ պատկերացնում: Հաստատ ավելի ուժեղ ազդող մեթոդներ կան: Չէ, բայց պատկերացնում եք, դուք ձեր երեխային ծեծեք, ու ինքը լաց լինի ու վախեցած աչքերով նայի ձեզ: Ավելի լավ ա գնամ, քցվեմ, էլի:

Vive L'Armenie
17.11.2007, 20:30
Եթե դու քո զավակին չես կարողանում բառերով, պարզ, մարդկային ձևով հասկացնել, որ ինչ ասում ես, իր լավի համար ես ասում, ու անպաշտպան երեխային խփում ես, ուրեմն դու էդքան չկաս էլ, որ քո ասածը լսեն ու ընդունեն: Պատկերացնում եմ, ես իմ երեխային խփեմ... ավելի ճիշտ՝ չեմ պատկերացնում: Հաստատ ավելի ուժեղ ազդող մեթոդներ կան: Չէ, բայց պատկերացնում եք, դուք ձեր երեխային ծեծեք, ու ինքը լաց լինի ու վախեցած աչքերով նայի ձեզ: Ավելի լավ ա գնամ, քցվեմ, էլի:

Այ շատ ճիշտ մտքեր ես ասում Գոռ, լրիվ համաձայն եմ :aha, իսկ այն ինչ ասում էր Amina-ն... այնքան էլ համամիտ չեմ, դա ծեծ չի ;), մի հատ տուտուզիկին հասցնելը չի կարելի անվանել ծեծ...;)

Աբելյան
19.11.2007, 15:18
ծնողների գլխավոր խնդիրներից մեկը երեխեքին ճիշտ դաստիարակելն ա
թեկուզ և ծեծի գնով
էն որ ծնողը երեխուն ծեծում ա կամ վրեն գոռում, էտ չի նշանակում, որ երեխուն չի սիրում

VisTolog
20.11.2007, 20:02
ծնողների գլխավոր խնդիրներից մեկը երեխեքին ճիշտ դաստիարակելն ա
թեկուզ և ծեծի գնով
էն որ ծնողը երեխուն ծեծում ա կամ վրեն գոռում, էտ չի նշանակում, որ երեխուն չի սիրում
Երեխան ապրանք չի, որ ծեծես :angry, թեկուզ ծնողը ծնող է, բայց նա իրավունք չունի երեխայի հետ այդպես վարվել: Ծնողին դրա համար կարող են դատարան <<հրավիրել>>:

Ծեծը դաստիարակության միջոց չէ: (http://www.akumb.am/showthread.php?t=8205) Իսկ ծնողը չի մտածում, թե դա ինչ ազդեցություն կարող է թողնել երեխայի հոգեկանի վրա:

Այս հարցով կցանկանայի լսել նաև հեգեբանի կարծիքը:
Եվ կրկնում եմ, երեխան ապրանք չի, որ իր հետ ոնց ուզենաս վարվես::angry
Ոնցոր բռնես 5-րդ հարկից երեխուտ քցես, հետո ասես, որ իրան սիրում ես:

Ուլուանա
21.11.2007, 02:05
ծնողների գլխավոր խնդիրներից մեկը երեխեքին ճիշտ դաստիարակելն ա, թեկուզ և ծեծի գնով
Այո, բայց եթե դաստիարակել ասելով հասկանում ենք ոչ թե հլու–հնազանդ, բայց խեղված հոգեկանով, այլ ազատ, համարձակ, բայց ազնիվ մարդ դարձնելը, ապա դրան ոչ մի կերպ չի կարելի հասնել ծեծի միջոցով։ Ծեծի միջոցով կարելի է ժամանակավորապես զսպել երեխայի, այսպես ասած, վատ պահվածքը, բայց ոչ վատ պահելու ցանկությունը։ Իսկ եթե ցանկությունը կա, ապա այն վաղ թե ուշ իր իրականացման համար հարմար առիթ կգտնի ու կդրսևորվի էլ ավելի ուժգին։

Կանոնավոր կերպով ծեծ ուտող երեխաները հիմնականում (կախված խառնվածքից) վերածվում են կամ ընկճված, վախեցած, թուլամորթ ու բարդույթավորված անձանց, կամ էլ չարությամբ լի, ագրեսիվ ու սանձարձակ մարդկանց, որոնք շատ հաճախ պոտենցիալ հանցագործներ են, քանի որ ժամանակին կերած ծեծից առաջացած բացասական էներգիան, որ կուտակվել է նրանց հոգում, պետք է, ի վերջո, որևէ կերպ դուրս թափեն...


էն որ ծնողը երեխուն ծեծում ա կամ վրեն գոռում, էտ չի նշանակում, որ երեխուն չի սիրում
Համաձայն եմ, երեխային ծեծելը չի նշանակում, թե չի սիրում, բայց հաստատ նշանակում է, որ տվյալ ծնողը կամ բավական խղճուկ պատկերացում ունի դաստիարակության մեթոդների մասին, կամ էլ ուղղակի այնքան եսասեր ու ալարկոտ է, որ գերադասում է այդ պահին իր նյարդերը հանգստացնելու համար երեխային ծեծել ու այդպիսով լռեցնել, քան մտածել երեխային որևէ բան հասկացնելու առավել հումանիստական եղանակներ գտնելու մասին: :think

Janita Hero
21.11.2007, 09:43
հեհ… մենակ ես եմ քվեարկել ԱՅՈ՞
միգուցե նրանիցա որ ես սադիստ եմ՞

Սադիստ չես այլ ճիշտ մարդ, հարցը տրվաժ էր , թե ծեծը միջո՞ց է,։ Նշանակում է որ ոչ միայն ծեծով են դաստիարակում երեխային։

Օրինակ ես ել չեմ սիրել դաշնամուրի դասերի գնալ, իսկ մամաս ինձ ծեծելով տանում էր դասի, արդյունքն եղավ այն , որ ես հիմա նրանից ֆոհ եմ դրա համար, քանի որ բավական լավ նվագում եմ։

Ծեծը դաստիարակելու տարր է, միայն այդքանը, հարկ եղած դեպքում կիրառությունը մեղք չթ ծնողի համար։:erexa

Tig
21.11.2007, 09:52
Նայած, որ տարիքում և ինչի համար: Եվ հետո ծեծ էլ կա, ծեծ էլ…
Երբեմն մի ապտակն էլ բավական է…

Tig
21.11.2007, 09:52
Նայած, որ տարիքում և ինչի համար: Եվ հետո ծեծ էլ կա, ծեծ էլ…
Երբեմն մի ապտակն էլ բավական է…

Dayana
21.11.2007, 10:38
Էնքան բոլորը դեմ են մարդ չգիտի որ տարբերակն ընտրի :8
Դե մի բան էլ ես առաջարկեմ քննարկենք ;)
Պատկերացրեք երբեկ չծեծված երեխա , ու հանկարծ ընկնում է թմրամոլության գիրկը :oy / Ինչ էլ թեմա գտա / ՀԻմա ինչ եք կարծում նրան այդ ուղուց հետ պահելու համար ծեծել թե չծեծել ու միայն բացատրել ։ Երեխան արդեն չափահաս է /20 տարեկան/ , բավականին հասկացեղ էր ու խելացի , սակայն հիմա կյանքն է խորտակում ։

Մանոն
21.11.2007, 11:04
Պատկերացրեք երբեկ չծեծված երեխա , ու հանկարծ ընկնում է թմրամոլության գիրկը :oy / Ինչ էլ թեմա գտա / ՀԻմա ինչ եք կարծում նրան այդ ուղուց հետ պահելու համար ծեծել թե չծեծել ու միայն բացատրել ։ Երեխան արդեն չափահաս է /20 տարեկան/ , բավականին հասկացեղ էր ու խելացի , սակայն հիմա կյանքն է խորտակում ։
Այս մի քանի տողում այնքան հակասություն ես մեջբերել Dayana ջան: Նախ քսան տարեկանն էլ ի՞նչ երեխա, ինքդ էլ նշել ես` չափահաս է: Նշանակում է նրա դաստիարակությունն արդեն վաղուց են տվել, ու էլ կարևոր չէ ծեծի, թե` ոչ ծեծի միջոցով: Երկրոդ` եթե իրեն տվել է թմրամոլությանը, էլ ու՞ր մնաց այստեղ բավական հասկացողն ու խելացին;)
Այս դեպքում արդեն հոգեբանական մոտեցում է պետք, հատուկ կլինիկական պայմաններում:
Իսկ դաստիարակության մասին ես նախորդ էջերում էլի եմ գրել, չեմ ուզում կրկնվել: Ասեմ պարզապես, որ ծեծի միջոցով ծնողը ոչնչի չի կաչող հասնել, բացի այն բանից, որ երեխայի մեջ ագրեսիա ու ատելություն կսերմանի հենց առաջինն իր անձի նկատմամ, հետո էլ` աշխարհի ու մարդկության: Դաստիարակելու ամենագլխավոր ու առաջնային մեթոդը եղել ու մնում է սեփական օրինակով ծառայելը, հետո զրույցի միջոցով բացատրելն ու վերլուծություններ անելը, նպատակային բանավեճով կարևոր եզրահանգումների տանելը: Նայած երեխայի տարիքի ու հոգեբանական նրբությունների` գուցե ապտակը «հնար» ծառայի ինչ որ ձևով սաստելու կամ հասկացնելու նրան: Հիշեք` ի՞նչ ազդեցություն ունեցավ Շուշանիկի ապտակը Միքայելի վրա «Քաոսում», բայց դա էլ երբեմն հարցի լուծում չէ, որովհետև դրա հետևանքն էլ անկանխատեսելի է: Ամեն դեպքում մնում եմ իմ այն համոզմանը, որ ծեծն այնուամենայնիվ դաստիարակության միջոց չէ:

Ariadna
21.11.2007, 11:14
Էնքան բոլորը դեմ են մարդ չգիտի որ տարբերակն ընտրի :8
Դե մի բան էլ ես առաջարկեմ քննարկենք ;)
Պատկերացրեք երբեկ չծեծված երեխա , ու հանկարծ ընկնում է թմրամոլության գիրկը :oy / Ինչ էլ թեմա գտա / ՀԻմա ինչ եք կարծում նրան այդ ուղուց հետ պահելու համար ծեծել թե չծեծել ու միայն բացատրել ։ Երեխան արդեն չափահաս է /20 տարեկան/ , բավականին հասկացեղ էր ու խելացի , սակայն հիմա կյանքն է խորտակում ։

Համ էլ պատկերացրու, քսան տարեկան ջահել, ուժեղ տղա, ծեծին նենց ծեծով կպատասխանի, որ պապան կամ մաման տեղն ու տեղը կմեռնեն:D

Second Chance
21.11.2007, 11:53
Երևույթի լավ կամ վատ լինելը որոշելու ամենալավ միջոցը կարծում եմ դրա արդյունքին նայելն է:ok
Ես շատերին գիտեմ որ գոհ են եղել իրենց ծնողի տված ճիշտ խրատից ու հասկացել են, որ դա սիրուց դրդված է եղել, և դա իրենց օգտակար է եղել ու ոչ մի ագրեսիա էլ չի առաջացրել ու չի պակասացրել հարգանքը ծնողի հանդեպ...և հակառակը շատերը դժգոհ են անտեղի այդ խստությունից որովհետև տեղին չի եղել...:
Ի հաստատում բերեմ մի համար աստվածաշնչից Առակաց23:13,14«Տղայեն խրատը մի կտրեր, Վասնզի եթե զանիկա գավազանով ծեծես, չի մեռներ…Թեև դուն անիկա գավազանով կը ծեծես , բայց անոր հոգին դժողքեն կազատես:»
Էստեղ շատերը կարծիք են հայտնել , բայց դեռ ծնող չեն դարձել:) , չգիտես ինչու բոլորը կարծում են, թե իրենք ամենաիդեալական ծնողն են լինելու... որ կկարողանան անպայաման այնպես ճիշտ կրթել ու դաստիարակել երեխային, որ այսպես ասաց ոչ մի բացթողում չլինի...բայց դա բացարձակապես անհնար է, ինքներդ կհամոզվեք դրանում;)անգամ կարող է ձեր ճիշտ դաստիարակությունը չտա ձեր ուզած արդյունքը...
Իսկ եթե ունենաք որևէ բացթողում, այդ չի նշանակի որ պետք է գնալ մոստից քցվել /չեմ հիշում ով էր այդպես նշել/, պարզապես պետք է փորձել ուղղել սխալը հնարավորինս ճիշտ ճանապարհով ոչ թե հեշտ:
Ես համաձայն եմ, որ կան ծնողները որոնք չափազանց հիստերիկ են, ու անտեղի տեղը կարող են ծեծել և վիրավորել երեխային, բայց ես դրա մասին չեմ ասում, եթե հարկ կա ծեծելու դրա համար պետք է լինի արդարացված պատճառ ,որը երեխան հետո էլ կարող է հասկանալ և ընդունել…

ծնողների գլխավոր խնդիրներից մեկը երեխեքին ճիշտ դաստիարակելն ա
թեկուզ և ծեծի գնով
էն որ ծնողը երեխուն ծեծում ա կամ վրեն գոռում, էտ չի նշանակում, որ երեխուն չի սիրում

Մի երգ էլ հիշեցի մոր մասին:) երևի շատերդ լսած կլինեք…
Ասում են թե նա ով մայր չունի
ով մայրական քնքշանք չի տեսել
ով մայրական ծեծից չի լացել
նա որբ է մեծացել...

Dayana
21.11.2007, 12:01
Այս մի քանի տողում այնքան հակասություն ես մեջբերել Dayana ջան: Նախ քսան տարեկանն էլ ի՞նչ երեխա, ինքդ էլ նշել ես` չափահաս է: Նշանակում է նրա դաստիարակությունն արդեն վաղուց են տվել, ու էլ կարևոր չէ ծեծի, թե` ոչ ծեծի միջոցով: Երկրոդ` եթե իրեն տվել է թմրամոլությանը, էլ ու՞ր մնաց այստեղ բավական հասկացողն ու խելացին;)
Այս դեպքում արդեն հոգեբանական մոտեցում է պետք, հատուկ կլինիկական պայմաններում:


Ես նշել էի " Էր" :oy Բայց իսկապես դուէ ճիշտ եք :oy

Աբելյան
21.11.2007, 12:45
Ասում են թե նա ով մայր չունի
ով մայրական քնքշանք չի տեսել
ով մայրական ծեծից չի լացել
նա որբ է մեծացել...
լավ էլ ասում են

Ինչ ասես դառա. էլ ապրանք, էլ խեղված հոգեկանով մարդ, էլ ընկճված, էլ վախեցած, էլ թուլամորթ ու բարդույթավորված, էլ չարությամբ լի, ագրեսիվ ու սանձարձակ, էլ պոտենցիալ հանցագործ: Մնաց էն 20 տարեկան թմրամոլից դառնայի:
Ծեծը կարող ա ինձ մի քիչ վախեցած ու սանձարձակ ա դարձրել, բայց շատ վատ բաներից ինձ հեռու ա պահել:

Dayana
21.11.2007, 15:02
լավ էլ ասում են

Ինչ ասես դառա. էլ ապրանք, էլ խեղված հոգեկանով մարդ, էլ ընկճված, էլ վախեցած, էլ թուլամորթ ու բարդույթավորված, էլ չարությամբ լի, ագրեսիվ ու սանձարձակ, էլ պոտենցիալ հանցագործ: Մնաց էն 20 տարեկան թմրամոլից դառնայի:
Ծեծը կարող ա ինձ մի քիչ վախեցած ու սանձարձակ ա դարձրել, բայց շատ վատ բաներից ինձ հեռու ա պահել:

:angry Ինչ թմրամոլ :acute:acute:acute Շատ լուրջ ընդունեցի :oy

Դեկադա
21.11.2007, 17:44
Dayana-ի խոսքերից
Պատկերացրեք երբեկ չծեծված երեխա , ու հանկարծ ընկնում է թմրամոլության գիրկը / Ինչ էլ թեմա գտա / ՀԻմա ինչ եք կարծում նրան այդ ուղուց հետ պահելու համար ծեծել թե չծեծել ու միայն բացատրել ։ Երեխան արդեն չափահաս է /20 տարեկան/ , բավականին հասկացեղ էր ու խելացի , սակայն հիմա կյանքն է խորտակում ։Այսինքն եթե ծեծեք ՝ նա պետք է թողնի ասե՞ղը...Ծնողի մեծությունը կայանում է նրա ուժի մեջ՝ խոսքի և ոչ թե ձեռքերի: Եթե քո խոսքերը այնքան ազդու չեն, ու չեն ազդում զավակիդ վրա, ուրեմն զուր ջանքեր են: Ծեծելով միայն լարված նյարդերը կհանգստացնեք-ուրիշ ոչինչ: Իսկ եթե կա հարգանքը և սերը ծնողի հանդեպ՝ նրա խոսքը ազդեցիկ կլինի:

Ուլուանա
22.11.2007, 00:46
Սադիստ չես այլ ճիշտ մարդ, հարցը տրվաժ էր , թե ծեծը միջո՞ց է,։ Նշանակում է որ ոչ միայն ծեծով են դաստիարակում երեխային։

Օրինակ ես ել չեմ սիրել դաշնամուրի դասերի գնալ, իսկ մամաս ինձ ծեծելով տանում էր դասի, արդյունքն եղավ այն , որ ես հիմա նրանից ֆոհ եմ դրա համար, քանի որ բավական լավ նվագում եմ։

Ծեծը դաստիարակելու տարր է, միայն այդքանը, հարկ եղած դեպքում կիրառությունը մեղք չթ ծնողի համար։:erexa
Ես էլ էի տհաճությամբ գնում դաշնամուրի, որովհետև ծույլ էի, պարապել չէի սիրում... :oy Բայց երաժշտական դպրոցն ավարտել եմ ոչ թե ծնողներիս ծեծի շնորհիվ, այլ որովհետև մայրս որոշակի բացատրական աշխատանքի շնորհիվ ինձ կարողացել համոզել, որ դաշնամուրի գնալն ինձ իսկապես պետք է, և այդ հարցն այլևս չի քննարկվել։

Այստեղ մի քանի անգամ խոսք եղավ նաև ապտակի մասին, որը մի կողմից կարծես ծեծի տարատեսակ է, քանի որ ֆիզիկական ուժի կիրառություն է ենթադրում, բայց մյուս կողմից էլ, կարծում եմ, տարբերվում է ծեծից նրանով, որ ապտակի ազդեցությունը հիմնականում ավելի շուտ հոգեբանական է, քան ֆիզիկական. ապտակը բացի ակնհայտ ֆիզիկական ցավից նաև մի տեսակ ցնցող, սթափեցնող ազդեցություն ունի. մարդը, որին ապտակում են հաճախ լաց է լինում ոչ այնքան ցավից, որքան վիրավորանքից կամ սեփական սխալի հանկարծակի գիտակցումից, որովհետև շատ դեպքերում ապտակն իրոք օգնում է, որ մարդը սթափվի ու զգա, որ իրեն սխալ էր պահում... Բայց սա, իհարկե, չի վերաբերում այն դեպքերին, երբ ապտակը պարզապես ամենօրյա ծեծի փոքրիկ մասն է կազմում։ Խոսքը հազվագյուտ՝ ծայրահեղ դեպքերում ապտակելու մասին է, որովհետև նման բաները սովորական դառնալու դեպքում լրիվ կորցնում են իրենց իմաստն ու ազդեցությունը կամ լրիվ այլ՝ անցանկալի ազդեցություն ունենում...

Janita Hero
22.11.2007, 11:35
Ես էլ էի տհաճությամբ գնում դաշնամուրի, որովհետև ծույլ էի, պարապել չէի սիրում... :oy Բայց երաժշտական դպրոցն ավարտել եմ ոչ թե ծնողներիս ծեծի շնորհիվ, այլ որովհետև մայրս որոշակի բացատրական աշխատանքի շնորհիվ ինձ կարողացել համոզել, որ դաշնամուրի գնալն ինձ իսկապես պետք է, և այդ հարցն այլևս չի քննարկվել։

Դե ես քո նման տենց հասկացող հո չեի, անհասկացող էի:D,

Ես շատ լավ էլ գիտակցում էի, ուղղակի եթե մամայիս (նաև հայրիկիս) հաստատակամությունը չլիներ, ես նույնիսկ համալսարան էլ չեի ընդունվի։Ասելս էն չի , որ իմ մոտ ամեն ինչ ծեծով ա, ամենևին, այլ ընդհակառակը, ուղղակի նույնիսկ Աստվածաշունչն ա այդ մասին խոսում.- «Երեխայիդ վրայից գավազանը մի հեռացրու, որ իր ծերության օրերում էլ քեզ օրհնի»։

:think

Guest
22.11.2007, 11:55
Երեկ Հայերի խաղը տեսնելուց հասկացա, որ ծեծը կարա լավ էլ դաստիարակման միջոց լինի…
Մտքովս ի՞նչ անցավ… հեսա կասեմ:
Եկա, ուզեցա ձրի անցնեմ… էլի չկարեցա:D դե շուստռի չեմ էլի այդ հարցում, հո զոռով չի:
Առա հյուսիսայինի տոմս, նստա արևելյան տրիբունայում: Բայց այդ տված 1000 դրամի դիմաց ոչ մի հաճույք խաղից չստացա :( ու մտքովս անցավ մի սենց բան: Եթե փող ենք տալիս հաճույք ստանալու համար ու դա չենք ստանում խաղից ուրեմն թող մեզ դա կոմպեսնսացնեն ուրիշ բանից հաճույք ստանալուց: Օրինակ՝ մեր հավաքականի խաղացողներին մի մի հատ չափալախ տալուց: Ամեն մի մարդ, դուրս գալուց առաջ չափալախում է մուտքի մոտ շարքով կանգնած մեր խաղացողներից մեկին: Հենց մեկին: Նայեք ինչ ստիմուլ ա առաջանում: Պիտի կրեն, միանշանակ + դու պիտի ամենավատը չլինես գոնե, որ քեզ չչափալախեն…

Ուզում եմ փոխեմ ընտրած տարբերակս: Ծեծը՝դաստիարակության միջոց է:

VisTolog
26.11.2007, 21:51
Բոլոր գրառումները ամփոփեմ մեկ հարցում`
դու՛ք կծեծեյիք ձեր երեխային

Աբելյան
26.11.2007, 21:58
եթե դրա կարիքը լինի

VisTolog
26.11.2007, 22:01
միջնադարում ահագին կարգուկանոն էր, ու էդ ամենը հիմնականում նրա շնորհիվ, որ մարդկանց դպրոցում ծեծելով էին դաստիարակում:

կողմ եմ :goblinՀիմա ինչ ես առաջարկում ...:D
Զարմանում եմ, ես ուղղակի քեզ չեմ հասկանում Հայկո ջան:o:
Ծեծով միայն ատելություն կառաջացնես, հետո ինչ, որ երեխայիդ ծնողն ես:
Դե, երեխան էլ հո չի ատի քեզ, այլ կուլ կտա, և այդպես անընդհատ:
Ի վերջո 21-րդ դարում ենք ապրում, 2007 թվականում, ինչ ծեծ, ինչ բան:
Կարելի է ուղղակի երեխային հանգիստ բացատրել, մի քիչ հոգեբանություն ուսումնասիրի:

Dayana
27.11.2007, 09:54
Հերքա էս թեման քննարկենք հա՞ :( Էնքան խոսեցինք ծեծելուց , ամեն գիշեր երազիս ինչ-որ երեխաների եմ ծեծում ու հետո մի 2 ժամ ներողություն խնդրում ։ Նենց դաժան բանա , մի ծեծեք ձեր և առավել ևս ուրիշների երեխաներին :(

Հ.Գ. Խնդրում եմ , քվերակությունս փոխեք , ես չեմ ծեծի երեխաների :(

lulu
27.11.2007, 11:47
Ծեծը՝դաստիարակության միջոց չէ:
Ծեծելիս երեխան հոգեկան ծանր ստռեսա տանում ավելի լավ է որ նստել և խոսքերով դաստիարակել քան ծեծել :

Ինչքան ծեծեն այնքան երեխան շրջապատում կաշկանդված իրան կպահի

Ariadna
27.11.2007, 12:30
Հիմա ինչ ես առաջարկում ...:D
Զարմանում եմ, ես ուղղակի քեզ չեմ հասկանում Հայկո ջան:o:
Ծեծով միայն ատելություն կառաջացնես, հետո ինչ, որ երեխայիդ ծնողն ես:
Դե, երեխան էլ հո չի ատի քեզ, այլ կուլ կտա, և այդպես անընդհատ:
Ի վերջո 21-րդ դարում ենք ապրում, 2007 թվականում, ինչ ծեծ, ինչ բան:
Կարելի է ուղղակի երեխային հանգիստ բացատրել, մի քիչ հոգեբանություն ուսումնասիրի:

Այո, երեխան կուլ կտա, իսկ երբ մեծանա, ու ժամանակը գա, ծնողը իրենից կախված լինի արդեն, կհիշիիիիիիի և ծնողին կհանձնի ծերանոց:D:D:D Շատ էլ լավ կանի:hands

VisTolog
27.11.2007, 13:53
Այո, երեխան կուլ կտա, իսկ երբ մեծանա, ու ժամանակը գա, ծնողը իրենից կախված լինի արդեն, կհիշիիիիիիի և ծնողին կհանձնի ծերանոց:D:D:D Շատ էլ լավ կանի:handsՃիշտ ա:
ՈՒ լավ էլ կանի:

Էդուարդ_man
27.11.2007, 13:58
Ճիշտ ա:
ՈՒ լավ էլ կանի:
Հետաքրքիրա ձեր ծնողները ձեզ ոչ մի անգամ չե՞ն ծեծել:think…

Աբելյան
27.11.2007, 14:32
Այ տեղին հարց էր: Հարգեցի:
----------------------------------
Ես մեկին գիտեմ: Իրան իրա հերը լիքը ծեծած կա: Մի անգամ, որ փոքր էր, շալվարը ճղել էր, հերը ասել էր, որ չճղի, երկրորդ անգամ էր ճղել, հերը ջղայնացել էր, երրորդ անգամ արդեն գոտին վերցրել ու հարցրել էր. "ոնց ես ճղել", ու ամեն մի "չգիտեմ"-ին մի հատ դաղել էր: Դրանից հետո ինքը ուշադիր էր ու շորը աշխատում էր չճղել: Էտ տղեն դասերին իրան վատ էր պահում, տնայինները չէր անում, դասատուները ահավոր բողոքում էին, ծնող էին կանչում, ինքը ասում էր՝ պապաս հիվանդ ա ու էլի իրա էշն էր քշում: Նույնիսկ տան հեռախոսը գծից անջատել էր, որ դասատուն չզանգի: Բայց հերը իմացավ դա ու հեռախոսը դզեց: Մի օր էլ դասատուն զանգեց իրա հորը ու ասեց էտ ամեն ինչի մասին՝ հերը բռնեց իրան ու թակիչով մի քանի անգամ խփեց: Դրանից հետո ինքը տնայինները սուսուփուս անում էր: Իրան հերը հաճախակի էր թակիչով ծեծում, եթե խելոք չէր մնում: Даже մի անգամ էտ թակիչը ջարդվեց: Հերը էլի անցավ գոտիին, մեկ-մեկ էլ՝ շլանգին ու ավելին: Այ հիմա եթե էդքան ծեծը չլներ, բառադի մարդ էր դառնալու ինքը: Իմ կարծիքով:

VisTolog
27.11.2007, 15:08
Այ տեղին հարց էր: Հարգեցի:
----------------------------------
Ես մեկին գիտեմ: Իրան իրա հերը լիքը ծեծած կա: Մի անգամ, որ փոքր էր, շալվարը ճղել էր, հերը ասել էր, որ չճղի, երկրորդ անգամ էր ճղել, հերը ջղայնացել էր, երրորդ անգամ արդեն գոտին վերցրել ու հարցրել էր. "ոնց ես ճղել", ու ամեն մի "չգիտեմ"-ին մի հատ դաղել էր: Դրանից հետո ինքը ուշադիր էր ու շորը աշխատում էր չճղել: Էտ տղեն դասերին իրան վատ էր պահում, տնայինները չէր անում, դասատուները ահավոր բողոքում էին, ծնող էին կանչում, ինքը ասում էր՝ պապաս հիվանդ ա ու էլի իրա էշն էր քշում: Նույնիսկ տան հեռախոսը գծից անջատել էր, որ դասատուն չզանգի: Բայց հերը իմացավ դա ու հեռախոսը դզեց: Մի օր էլ դասատուն զանգեց իրա հորը ու ասեց էտ ամեն ինչի մասին՝ հերը բռնեց իրան ու թակիչով մի քանի անգամ խփեց: Դրանից հետո ինքը տնայինները սուսուփուս անում էր: Իրան հերը հաճախակի էր թակիչով ծեծում, եթե խելոք չէր մնում: Даже մի անգամ էտ թակիչը ջարդվեց: Հերը էլի անցավ գոտիին, մեկ-մեկ էլ՝ շլանգին ու ավելին: Այ հիմա եթե էդքան ծեծը չլներ, բառադի մարդ էր դառնալու ինքը: Իմ կարծիքով:
Ինձ չեն ծեծել:
Դե մի քանի անգամ եղելա, բայց ի տարբերություն քո պատմածի, ես շատ կարգապահ եմ, ճանաչում եմ մեծ ու փոքր:
Ամեն դեպքում, ես ծեծով չեմ դառել այն ինչ հիմա կամ:

Աբելյան
27.11.2007, 15:17
ուզում եմ ասեմ՝ ծեծը որոշ դեպքերում լավ էլ տեղին ա

Goga
27.11.2007, 15:53
Ծեծը երբեք ինձ համար դաստիարակության միջոց չի կարող լինել, դաստիարակելու համար նախ պետք է երեխայի հոգեբանությունը հասկանալ, փորձել ամեն ինչ բացատրել նրան:okԱկանատես եմ եղել մի շարք ծնողների, որոնց համար այդ ծեծ կոչվածը, ծեծ, և ոչ թե ապտակ, դարձել էր դաստիարակության միջոց, որն այլևս չէր օգնում սաստել երեխայի այս կամ այն արարքը չկրկնելուն, այն արդեն երեխայի համար սովորական դարձած պատիժ էր և ոչ ավելին:

VisTolog
27.11.2007, 19:11
ՈՒրեմն մի օր փողոցով քայլում եմ, մի մայր /մոտ30տարեկան/ իր երեխայի /տղայի/ հետ քայլում էր:

Հանկարծ երեխու ոտքը փոսն ընկավ ու համարյա ընկնում էր, բայց քանի որ մոր ձեռքը բռնել էր, իրան պահեց:
Մեկ էլ մերը` այ անասուն, չես կարում նորմալ քայլես, բա, որ ընկնեյիր.
ու մի հատ ապտակա տալիս, դրանից էտ երեխեն սկսումա լացել:

Չեմ հասկանում, թե ինչ կարիք կար այդպես վարվել, գոնե մի հատ ասի, հե ոչ մի տեղդ չի ցավում, բռնում ու խփումա: Բա դա ձև է:

Կամ մեկ այլ օրինակ.
Մայր ու տղա քայլում են.
Մայրը արագ-արագ քայլումա, երեխուն էլ թե` հիմա՛ր, արագ չես կարում քայլես:
Ընենցա երեխուն, կներեք, քաշ տալով տանում, ոնցվոր երեխեն ապրանքա:

Ուրվական
27.11.2007, 19:21
Այո, երեխան կուլ կտա, իսկ երբ մեծանա, ու ժամանակը գա, ծնողը իրենից կախված լինի արդեն, կհիշիիիիիիի և ծնողին կհանձնի ծերանոց:D:D:D Շատ էլ լավ կանի:hands

Կարող ա մի քիչ թեմայից շեղվում եմ, բայց դե որ դուք ասել եք, ես էլ ասեմ: Ուղղակի ես չեմ կարողանում հասկանալ, ոչ մի կերպ, ինչպես կարելի է այսպիսի բաներ ասել և այդ ասածն էլ նմանատիպ սմայլիկներով "զարդարել": Քո ծնողը, ինչպես էլ վարվի քո հետ, ինչ ձևի էլ դատիարակի, դու իրավունք չունես նմանատիպ ձևով արտահայտվելու: Իսկ ծնողը երբեք երեխայից կախված չի լինում, դա էլ միանաշանակ: Չգիտեմ, բայց եթե քո մեջ մի կաթիլ էլ արյուն կա, պետք ա ծնողի համար տաս՝ անկախ նրանից, թե նա ինչպես է վարվել քո հետ, կամ վարվելու: Միայն մի բան ասեմ, ոչ երանի նմանատիպ մտածող երեխաների ծնողներին:

VisTolog
27.11.2007, 19:26
Ուղղակի ես չեմ կարողանում հասկանալ, ոչ մի կերպ, ինչպես կարելի է այսպիսի բաներ ասել և այդ ասածն էլ նմանատիպ սմայլիկներով "զարդարել": Իմ կարծիքով, դա ուղղակի սև հումոր էր::)
Քո ծնողը, ինչպես էլ վարվի քո հետ, ինչ ձևի էլ դատիարակի, դու իրավունք չունես նմանատիպ ձևով արտահայտվելու: Այստեղ այդքան էլ համաձայն չեմ քեզ հետ` հարգելի ՈՒրվական:
Իսկ ծնողը երբեք երեխայից կախված չի լինում, դա էլ միանաշանակ: Շատ դեպքերում, շատ է կախված լինում::)

Ուրվական
27.11.2007, 19:37
Իմ կարծիքով, դա ուղղակի սև հումոր էր::)
Եթե նման բաների հետ կապված տենց հումոր է արվում, ուրեմն, կարծում եմ, որ կա՛մ լավ չի գիտակցվել ասվածի լրջությունը, կա՛մ էլ գիտակցելով է ասվել: Երկու դեպքում էլ, մեղմ ասած, այնքան էլ հաճելի բանի հետ գործ չունենք, չնայած, առաջին դեպքը, թերևս, ավելի նախընտրելի կլիներ:


Այստեղ այդքան էլ համաձայն չեմ քեզ հետ` հարգելի ՈՒրվական:

Քո կարծիքը տարբերվում է իմինից, խնդիր չկա, այնուամենայնիվ, ես լրիվությամբ մնում եմ իմ կարծիքին:


Շատ դեպքերում, շատ է կախված լինում::)

Չի լինում, դա կախվածություն չէ: Հաստատ իմացի, որ եթե ինքը նորմալ մարդ է, առաց երեխաների էլ կարող է իր հացը հայթայթել, ինչ տարիքում էլ որ լինի, ու եթե երեխան չի անում ամեն հնարավորն ու անհնարն իր ծնողի համար, դա չի նշանակում, որ ծնողը չի ապրի: Կմահանա, բայց նման երեխայից ինչ որ բան չի ակնկալի:

Ուլուանա
27.11.2007, 23:22
Այ տեղին հարց էր: Հարգեցի:
----------------------------------
Ես մեկին գիտեմ: Իրան իրա հերը լիքը ծեծած կա: Մի անգամ, որ փոքր էր, շալվարը ճղել էր, հերը ասել էր, որ չճղի, երկրորդ անգամ էր ճղել, հերը ջղայնացել էր, երրորդ անգամ արդեն գոտին վերցրել ու հարցրել էր. "ոնց ես ճղել", ու ամեն մի "չգիտեմ"-ին մի հատ դաղել էր: Դրանից հետո ինքը ուշադիր էր ու շորը աշխատում էր չճղել:
Չեմ կարծում, թե էդ տղան դիտմամբ էր իր շալվարը ճղում։ Դա համարյա բացառվում է։ Իսկ եթե դիտմամբ չէր անում, դրա համար երեխային ծեծելը մեծ դաժանություն եմ համարում։ :angry Կարելի էր դրա փոխարեն, ասենք, որևէ կերպ պատժել, ինչ–որ հաճույքից զրկել։ Համոզված եմ, որ պակաս արդյունավետ չէր լինի ու շատ ավելի մարդկային մեթոդ կլիներ։ Օրինակ, ինձ նման դեպքերում մայրս մի քանի օրով արգելում էր բակ իջնել ու ընկերներիս հետ խաղալ։ Դա ինձ համար բավական լուրջ պատիժ էր ու լավ էլ ազդում էր։ Սկզբում մի քիչ լացում էի, հետո խելոք–խելոք անում էի այն, ինչ պետք էր՝ միաժամանակ գիտակցելով, որ մայրս ճիշտ է արել։ Կամ կարող էր նման ձևով մեկ ուրիշ հաճույքից զրկել։

Էտ տղեն դասերին իրան վատ էր պահում, տնայինները չէր անում, դասատուները ահավոր բողոքում էին, ծնող էին կանչում, ինքը ասում էր՝ պապաս հիվանդ ա ու էլի իրա էշն էր քշում: Նույնիսկ տան հեռախոսը գծից անջատել էր, որ դասատուն չզանգի: Բայց հերը իմացավ դա ու հեռախոսը դզեց: Մի օր էլ դասատուն զանգեց իրա հորը ու ասեց էտ ամեն ինչի մասին՝ հերը բռնեց իրան ու թակիչով մի քանի անգամ խփեց: Դրանից հետո ինքը տնայինները սուսուփուս անում էր: Իրան հերը հաճախակի էր թակիչով ծեծում, եթե խելոք չէր մնում: Даже մի անգամ էտ թակիչը ջարդվեց: Հերը էլի անցավ գոտիին, մեկ-մեկ էլ՝ շլանգին ու ավելին:
Շատ տխուր է, երբ մարդուն վերածում են կենդանու (կներեք, բայց միայն կենդանիներին են խփելով բան հասկացնում, որովհետև մարդկային խոսք չեն հասկանում), որին միայն ծեծի միջոցով կարելի է բան հասկացնել։ Այսինքն՝ չէ, հասկացնել բառն էլ երևի տեղին չէ, որովհետև հասկանալ ասելով՝ ես հասկանում եմ գիտակցել, իսկ տվյալ դեպքում գործ ունենք ոչ թե գիտակցման շնորհիվ, այլ վախի պատճառով սխալ արարքներից խուսափելու հետ, իսկ եթե դաստիարակություն կոչվածը միայն մարդու արտաքին շերտի՝ դրսևորման վրա է ազդում, ոչ թե գիտակցության, ապա դա դաստիարակություն համարելը մի քիչ ճոխություն է... Նշանակում է, այդ երեխան հենց որ տեսնի՝ էլ չեն ծեծում, էլի կշարունակի իրեն սխալ պահել, այդ դեպքում էլ ու՞ր կորավ էն ծեծային դաստիարակությունը։


Այ հիմա եթե էդքան ծեծը չլներ, բառադի մարդ էր դառնալու ինքը: Իմ կարծիքով:
Իսկ ի՞նչ երաշխիք կա, որ հիմա բառադի մարդ չի դառել... Ես որ խիստ կասկածում եմ... :think

ivy
28.11.2007, 13:32
Իմ կարծիքով ծեծը դաստիարակության միջոց է, որովհետև այն եղել է դարեր շարունակ ու տվել է իր դաստիարակչական արդյունքները՝ երեխաներին դարձնելով հնազանդ, լսող: Իսկ թե ինչ վնասներ է տվել դաստիարակելու հետ միասին, Աստված գիտի... Կարող ենք միայն ենթադրել, որ երեխայի հոգեկանը քարուքանդ է արել՝ սերմանելով վախ, ամոթ, ատելություն, չարություն ու էլի շատ բաներ:

Էնպես որ, այո, ծեծը դաստիարակության միջոց է, բայց ժամանակակից մարդը պիտի գիտակցաբար հրաժարվի այդ մեթոդից՝ հանուն իր երեխայի հոգեկան առողջության:

VisTolog
28.11.2007, 13:55
Իմ կարծիքով ծեծը դաստիարակության միջոց է, որովհետև այն եղել է դարեր շարունակ ու տվել է իր դաստիարակչական արդյունքները՝ երեխաներին դարձնելով հնազանդ, լսող: Իսկ թե ինչ վնասներ է տվել դաստիարակելու հետ միասին, Աստված գիտի... Կարող ենք միայն ենթադրել, որ երեխայի հոգեկանը քարուքանդ է արել՝ սերմանելով վախ, ամոթ, ատելություն, չարություն ու էլի շատ բաներ:

Էնպես որ, այո, ծեծը դաստիարակության միջոց է, բայց ժամանակակից մարդը պիտի գիտակցաբար հրաժարվի այդ մեթոդից՝ հանուն իր երեխայի հոգեկան առողջության:Դու:o, իսկ ես կարծում էի, թե դու դեմ կլինես դրան:
Բայց դե հոգեկան առողջության համար պետք չի ծեծել:

lulu
28.11.2007, 14:04
գիտեք որ արտասահմանում երեխային ծեծելիս ՝երեխան իրավունք ունի ծնողին դատի տա: Այդ օրենքը Հայաստանում ել պետք է գործի , դեռ շատ-շատերն են ծեծում :


Դե հիմա երեխայա ! ուզումա մի հատ չարություն անի , չի կարելի պատժել իսկ եթե մի քանի անգամ է անում կարելիա մի հատ հասկանալ պատճառը ու հանգիստ մտնոլորտում լուծել են իրանց խնդիրը :hands
բայց ոչ թե խփեն-խփեն մինչև ծնողի ձեռքերը ցավան ... հետո էլ ասեն դաստիրակեցի!!!!!!!!!
ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ:(
ՎԱՂՎԱ ՕՐՎԱ ՄԱՍԻՆ ՄՏԱծԵՔ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ԱՊՏԱԿՆԵՐԸ ՎԵՐՋՈՒՄ ՀԻՇՎՈՒՄ ԵՆ :think

Ariadna
28.11.2007, 14:41
Իմ կարծիքով, դա ուղղակի սև հումոր էր::)Այստեղ այդքան էլ համաձայն չեմ քեզ հետ` հարգելի ՈՒրվական:Շատ դեպքերում, շատ է կախված լինում::)

Ասածս ահագին հետաքրքիր ռեակցիա է առաջացրել փաստորեն, գրելուց մտքովս էլ չէր անցնում։)))) Նախ պետք է մի քիչ հումորը աշխատացնել։)))) Երկրորդ ուզում եմ ասել, որ ծեծով դաստիարակված երեխան նորմալ մարդ չի դառնա, իրա մեջ մենակ դաժանություն կլինի, ու շատ հնարավոր է, որ ենթագիտակցորեն, առանց հասկանալու նույնիսկ թե ինչու, վատ վարվի իր ծնողի հետ հետագայում։

ivy
28.11.2007, 14:52
Դու:o, իսկ ես կարծում էի, թե դու դեմ կլինես դրան:
Բայց դե հոգեկան առողջության համար պետք չի ծեծել:

Ուշադիր կարդա գրածս: Որտեղ տեսար, թե ես կողմ եմ ծեծին: :)
Ասում եմ, թե ծեծը դաստիարակության միջոց է, բայց դրանից պետք է հրաժարվել, որովհետև ահավոր վնասներ է բերում:
:)

Offtopic - Հետո էլ ասում ես՝ դասս ինչու չեմ կարողանում սովորել. ուշադիր կարդալ սովորիր: :P

ivy
28.11.2007, 15:45
Ինձ թվում է՝ հարցադրումն ի սկզբանե սխալ է դրված այս թեմայում : «Ծեծը դաստիարակության միջոց է, թե ոչ» հարցը նույնացվել է «կողմ եք ծեծի կիրառմանը, թե ոչ» հարցին: Ու այն մարդիկ, որոնք պատասխանել են, թե ծեծը դաստիարակչական մեթոդ չէ, հավանաբար նրանք են, ովքեր գտնում են, որ այդ միջոցը չպետք է կիրառել: Բայց սրանք տարբեր հարցեր են: :)

Ես էլ եմ գտնում, որ այդ միջոցը երբեք չպիտի կիրառվի, բայց հերքել այն փաստը, որ դա դաստիարակության միջոց է, չեմ կարող: Այն բազմիցս կիրառվել է ու կիրառվում է դաստիարակչական նպատակներով: Լավ է, թե վատ է, դա արդեն երկրորդ հարցն է: Սա նույնն է, ինչ հարցնես՝ «բուսաբուժությունը բժշկական մեթոդ է թե ոչ», ու եթե պատասխանես այո, դա դեռ չի նշանակում, որ կողմ ես բուժման այդ տեսակի կիրառմանը երեխայիդ առողջացման համար:
:)

VisTolog
28.11.2007, 15:48
Ուշադիր կարդա գրածս: Որտեղ տեսար, թե ես կողմ եմ ծեծին: :)
Ասում եմ, թե ծեծը դաստիարակության միջոց է, բայց դրանից պետք է հրաժարվել, որովհետև ահավոր վնասներ է բերում:
:)

Offtopic - Հետո էլ ասում ես՝ դասս ինչու չեմ կարողանում սովորել. ուշադիր կարդալ սովորիր: :PԵս այդպես հասկացա, քանի որ դու ասացիր թե ծեծը դաստիարակություն միջոց է:

Ariadna
28.11.2007, 15:53
Ինձ թվում է՝ հարցադրումն ի սկզբանե սխալ է դրված այս թեմայում : «Ծեծը դաստիարակության միջոց է, թե ոչ» հարցը նույնացվել է «կողմ եք ծեծի կիրառմանը, թե ոչ» հարցին: Ու այն մարդիկ, որոնք պատասխանել են, թե ծեծը դաստիարակչական մեթոդ չէ, հավանաբար նրանք են, ովքեր գտնում են, որ այդ միջոցը չպետք է կիրառել: Բայց սրանք տարբեր հարցեր են: :)

Ես էլ եմ գտնում, որ այդ միջոցը երբեք չպիտի կիրառվի, բայց հերքել այն փաստը, որ դա դաստիարակության միջոց է, չեմ կարող: Այն բազմիցս կիրառվել է ու կիրառվում է դաստիարակչական նպատակներով: Լավ է, թե վատ է, դա արդեն երկրորդ հարցն է: Սա նույնն է, ինչ հարցնես՝ «բուսաբուժությունը բժշկական մեթոդ է թե ոչ», ու եթե պատասխանես այո, դա դեռ չի նշանակում, որ կողմ ես բուժման այդ տեսակի կիրառմանը երեխայիդ առողջացման համար:
:)

Ինչ որ տեղ ճիշտ ես ասում, բայց մյուս կողմից էլ նայած ինչ ես դաստիարակում։ Ծեծվելով մեծացած երեխան չի կարող դաժանություններ չունենալ իր մեջ, միգուցե ոչ դաժանություն, բայց մի ուրիշ վատ որակ, հնարավոր չի որ դա էդպես գնա ու կորի։ Իր հետքն անպայման կթողնի, մանուկ հասակում ստացած ծեծը մի ձևի կարտահայտվի արդեն դեռահաս տարիքում, ու հաստատ բացասական իմաստով։

VisTolog
28.11.2007, 21:58
Հեսա կասեք էս Վիստան էլի էս թեման առաջ բերեց:D
Մի հարց էլ,էլի.
Ծեծել ասելով ինչ եք հասկանում:

Ուլուանա
28.11.2007, 23:07
Հեսա կասեք էս Վիստան էլի էս թեման առաջ բերեց:D
Մի հարց էլ,էլի.
Ծեծել ասելով ինչ եք հասկանում:
Իսկ մի՞թե ծեծը տաբեր իմաստներ ունի։ :o Ծեծ ասելով հասկանում ենք ֆիզիկական ուժի գործադրում որևէ մեկի նկատմամբ։ Իսկ դու ուրիշ իմատ էլ գիտե՞ս։

ivy
29.11.2007, 01:58
Իսկ մի՞թե ծեծը տաբեր իմաստներ ունի։ :o Ծեծ ասելով հասկանում ենք ֆիզիկական ուժի գործադրում որևէ մեկի նկատմամբ։ Իսկ դու ուրիշ իմատ էլ գիտե՞ս։

Երևի Wista-ն տվյալ հարցով նկատի ուներ, թե մի ապտակը կամ մի հատ տուտուզին խփելն արդեն ծե՞ծ է, թե՞ ծեծը միայն այն է, երբ ջարդը տալիս են բոլոր տեսակ կապտուկներով ու վերքերով:
:)

Ջուզեպե Բալզամո
29.11.2007, 02:29
Լավ հարց է...
ասենք ոռիկին մի հատ շրխկը համարվում է՞ ծեծ.... թե՞ մի քանի շրխկը…
Հետո կան տարբեր ծեծեր. կանոնակարգված(Կառատեի Միջազգային Ֆեդերացիա և այլք...) և անկանոն( փողոց , բանտ , ռեստորան և օրինապահ մարմինների պադվալներ): Ասենք,քո հարազատ երեխային, ծեծելուց կարելի՞ է արմունկով գլխին խփել... թե միայն դեմքին՝ բռունցքով ՞՞՞՞ ո՞ր տեսակն ենք քննարկում:
Իմ տղուկը շուտով կդառնա 2 տարեկան… արդեն հասցրել ա 1 հատ թաթիկին ու 1հատ էլ մռթիկին(իրար վրա շրխկ-շրխկ,կայծակնային,շեշտակի ու ցավոտ…արծիվ պապա՜) ստանալ-գետնից բան վերցնելու և բերանը անելու փորձի համար: Արդեն 4 ամիս ա էլ նման փորձ չի արել … ու 4 ամիս ա, որ ես, ինքս ինձ մի քիչ ավելի պակաս եմ հարգում…

Ճիշտ ասած ինձ հետաքրքիր ա թե էս թեման քննարկողներից քանիսն են ծնող...

Kita
30.11.2007, 13:31
Չգիտեմ ինչու հավեսս տվեց, որ գրեմ:)
Դե որ կտրականապես դեմ եմ, էտ հաստատ…;) Պատճառները թվարկեմ կոնկրետ դեպքերով:)
Դեմ եմ, երբ փոքրերին են ծեծում, քանի որ իհարկե պատասխան չեն կարող տալ, բայց մեկ է մեջները վիրավորանք, ցավ, ինչպես ուզում եք անվանեք կմնա, որը մի ձև հետո կարտահայտվի և ով գիտե, գուցե հենց ծնողների վրա:
Դեմ երբ աղջիկներին են ծեծում ասսենք արդեն մի 13-14 տարեկանում, չէ որ կսովորեն, և երբ հասնկարծ ամուսինը ծեծի կմտածի "հա ինչ ծնողներս էլ էին ծեծում, սովորական է, նույն բարեկամն է":
Նույնը տղաների տարեքային առումով: Չի կարելի ձեռք բարձացնել, տղայի ուժը կպատի պատասխանելուն և ով գիտե, կարող է մի օր կպատասխանի և ահա կկորի իրենց միջև ջերմ կապող օղակը: Տղան ծեծի սովոր կլինի, որը նա կարտահայտի դրսում ծեծելիս և հետևաբար ծեծվելիս:
Պետք չէ երեխայի մեջ առաջացնել այնպիսի զգացմուքներ, որոնք հետո բացասական ձևով դուրս կգան նրա միջից,և որոնք կարող են կործանել և՛ նրան, և՛ կողքիններին, թեկուզ հոգեպես, որը ավելի ցավալի է::(;)
Եվ ի վերջո այդքան հպարտանում ենք, որ բանական էակներ ենք, դե եկեք մեզ համապատասխան ձևով պահենք և սովորենք հասկացնել և հասկանալ:;)

^SRTIK^LA^
01.12.2007, 10:47
Կտրականապես դեմ եմ ծեծին!:angryԵս նկատել եմ ,երբ երեխայիս վրա բղավում եմ, նա մինչև անգամ բղավոցի պատճառով է դիտավորյալ անում նորից նույն բանն,էլ ուր մնաց ծեծի դեպքում..... Իսկապես երեխան երբ նկատողությունն ստանում է հանգիստ եվ ցածր տոնով,դրանից վիրավորվում է և երբեք չի կրկնի նույն սխալն :Քանի որ ինքն երբ սխալն անում է գիտակցում է որ դա սխալ արարք է և սպասում է բղավոցի :Եվ երբ իր սպասելիքներն փոխարինվում են ընդամենն նկատողությամբ դա որպես վիրավորանք դրոշմվում է հիշողության մեջ:Իսկ ծեծի դեպքում վիրավորանք չկա,կա միայն հիշաչարություն և ցավ որն էլ ուղեկցում է երեխային ամբողջ կյանքում:(:love

Մանոն
01.12.2007, 15:04
Լավ հարց է...
Իմ տղուկը շուտով կդառնա 2 տարեկան… արդեն հասցրել ա 1 հատ թաթիկին ու 1հատ էլ մռթիկին ստանալ-գետնից բան վերցնելու և բերանը անելու փորձի համար: Արդեն 4 ամիս ա էլ նման փորձ չի արել … ու 4 ամիս ա, որ ես, ինքս ինձ մի քիչ ավելի պակաս եմ հարգում…
Ճիշտ ասած ինձ հետաքրքիր ա թե էս թեման քննարկողներից քանիսն են ծնող...
Պետք չէ այդպես անել, խնդրում եմ…Այդ 2 տարեկան երեխան մի՞թե հասկացավ, թե ինչու՞ հասցրեցին իր մռութիկին: Ու եթե չորս ամիս նա չի փորձում հատակից բան վերցնել բերանը տանելու համար` լոկ կրկին նույն ցավը չզգալու ռեֆլեքսով: ՈՒ նա հենց այդպես էլ կվարժվի ծեծ ուտելուն` ամեն մի նորը ճանաչելիս (փորձարկելիս): Վերոնշյալ ընդգծված տողերը գիտակցողը, կարծում եմ կգտնի իր մեջ այնքան համբերատարություն, մինչև պզտիկը մեծանա, խոսքը հասկանա, ու բացատրելով կկարողանա դաստիարակել իր որդուն :)
Հ.Գ. Ես ձեզ շատ լավ հասկանում եմ, բայց հավատացեք բազմափորձ ծնողիս:;)

9aliq
01.12.2007, 20:52
Չեի ասի թե երեիւաները արտասահմանում վատ են դաստիակվատծ։Ուղղակի այնտեղ նրանք ավելի ազատ են արտահայտվում եւ ավելի անկախ են։Իսկ մեր երեխաների համար դեռեւս չկա նման ազատթույւն։Իսկ ծեծը որպես դաստիաակության միջոց անընդունելի է։

Մի Հայ
03.12.2007, 04:48
Շատ լավ հարց է:
Ես նույնպես կփորցեմ իմ կարծիքը հայտնել այս թեմայի նկատմամբ ներկայացնելով ընդանուր պատկերը փուլերով:

Ես քթնում եմ որ մարդը ունի դաստիրակման երկու փուլ: Առաջին փուլը իր ծնունդից մինչև նրա խոսք հասկանալն է և երկրորդ փուլը խոսք հասկանալուց մինչև իր կյանքի վերջը:

Առաջին Փուլ:
Մարդ էակը տարբերվում է կենդանիներից իր կուլտուրայով: Կուլտուրա ասելով ես նկատի չունեմ իր զարգացվածության մասին այլ կուլտուրաի մեջ մտնում է այդ ժողովուրդի ավանդություները, երգերը, պարերը, սովորություները, արվեստը և այլն: Կուլտուրան մեզ չի փոխանցվում գեներով այլ մենք դա սովորում ենք մեր շրջապատից: Այսինքն երբ երեխան ծնվում է նա չունի կուլտուրայի հասկացողություն և միայն ունի բնազդ և եթէ չեմ սխալվում 6 զգացմունքներ: Այսինքն նորածին երեխան շարժվում է բնազդով որի մի մեծ մաս է կազմում ուսումնասիրելը օտար շրջապատի: Ծանոթանալով իր շրջապատին երեխան նաև զարգանում ու դաստիրակվում է և արգելել նրան դրանում խաղթում է նրա նորմալ զարգացմանը: Օրինակ եթե երեխան մի ինչ որ բան է տանում իր բերանը դա չպետք է դիտել որպես վատ երեվույթ բայց դիտել որ նա ծանոթանում է դրան առաջինը շոշափելով և հետո համտեսելով, չմոռանանք որ նա միայն կարող է դա անել իր 6 զգայարաների միջոցով: Ասինքն ընթանրացնելով միտքս ասեմ որ այս փուլոմ պետք է թողնել երեխային ինքն իրեն զարգանա և չհանդիսանալ խոչնդոտ դրանում:

Երկրորդ Փուլ:
Այս փուլում երեխան հասկանում է խոսք և նա կարող է ինքնուրույն մտածել: Այս փուլում նրա շատ բնազդներ արդեն կորել են և նա սովորում և մասն է կազմում իրեն շրջապատող կուլտուրային: Այս փուլում նրան հարկավոր է դաստիրակել խոսքով հասկացնելով եթե նույնիսկ հարկ լինի կրկնել նույն բանը հազար անգամ: Եվ պետք է շեշտել որ ծնողները դաստիրակում են իրենց երեխային նայև իրնց պահելակերպով: Ինչ երեխան տեսնում է դա ել սովորում է և ընդունում է որ դա ճիշտ է ու ընդունելի: Եվ քանի որ նա մտածելու ինքնուրույն կարողություն ունի ծեծը որպես դաստիրակչական մեթոդ ընդունվում է որպես իր հանդեպ թշնամանք եվ հակադրվում դրանում անելով նույն վատ բանը շարունակաբար: Եվ այս կրկնվելով բազմաթիվ անգամներ, նրա մոտ կարող է առաջացնել հոգեկան հիվանդությունուներ: :([

Այսինք այս երկու փուլերում ել ծեծը որպես դաստիրակչական մեթոդ սխալ է: Ծնողներ որոնք ուրիշ ճար չունեն բայց ծեծով հասկացնել երեխային, ապա նրանք կամ.
1) Սկսել են ծեծով առաջին փուլոմ որտեղ երեխան սովորել է դրան և հասկանում է որ եթե նա ծեծվում է ապա այդ ինչ որ ինքը արել է չի կարելի անել: և սա ունենում է իր ծանր հետևանքները երկրորդ փուլոմ:
2) Ծնողները ծույլացել(ում) :angry են բացատրել երեխային իր արարքի վատ լինելը (բազմաթիվ անգամներ) և ծույլությունից ելնելով ծեծում կամ գոռում են: Ինչպես ծեծը գոռալն ել ունի իր բացասական կողմը որը երեխայի կողմից ընդունվում է սպառնանք և դրա համար նա ուշադրություն չի դարձնում բառերին և այս շարունակվելու դեպքում երեխան ձերք է բերում հոգեկան հիվանդություներ (տհասություն և այլն):

Ծեծը դաստիրակման ձև չի :nono այլ միայն երեխային դարձնում է հաշմանդամ, ինքնուրույն մտածելու ընդունկաությունից զուրկ մի թշվառական:

Դեկադա
03.12.2007, 18:14
Ես բոլոր գրառումները չեմ կարդացել այնպես որ եթե կրկնվեմ ներող կլինեք:
1.Մինչև 5 տարին երեխային պետք է պահել թագավորի պես- այս ժամանակահատվածում երեխան ծանոթանում է շրջապատրի և աշխարհի հետ, ուստի պետք է թույլ տալ նրան ծանոթանալ և ակամայից արված սխալները ուղղել միայն խոսելու միջոցով:
2. Մինչև 15 տարին երեխայի հետ վարվել ինչպես ծառայի- այսինքն ոչ թե ստրուկի այլ ,որ նա ծառայի ծնողներին իսկ ծնողներն էլ նրան:
3. 15 -ից հետո երեխայի հետ վերաբերվել, ինչպես ընկեր- սա ամենադժվարն է, քանի-որ այս ժամանակահատվածը համընկնում է հասունացման հետ՝ երբ դեռահասը ձգտում է անկախության և ինքնահաստատման, հակադրվելով ամենքին և ամեն ինչին, իսկ ծնողն էլ ջանադրաբար ցանկանում է երեխային հաղորդ անել իր փորձը՝ տարիներով ձեռք բերած:
Այսինքն դաստիարակելու համար , ձեռքերի ուժը գործադրելը բնավ պետք չէ: Միայն համբերատարության և խոսքի միջոցով կարելի է հասնել որևէ արդյունքի. սա ասում եմ , որպես փորձ ունեցող ծնող, հակառակ դեպքում նա մի օր կտա պատասխան՝ թեկուզ իր անտարբերությամբ՝ դեպի ծնողները:

^SRTIK^LA^
05.12.2007, 02:22
Ես բոլոր գրառումները չեմ կարդացել այնպես որ եթե կրկնվեմ ներող կլինեք:
1.Մինչև 5 տարին երեխային պետք է պահել թագավորի պես- այս ժամանակահատվածում երեխան ծանոթանում է շրջապատրի և աշխարհի հետ, ուստի պետք է թույլ տալ նրան ծանոթանալ և ակամայից արված սխալները ուղղել միայն խոսելու միջոցով:
2. Մինչև 15 տարին երեխայի հետ վարվել ինչպես ծառայի- այսինքն ոչ թե ստրուկի այլ ,որ նա ծառայի ծնողներին իսկ ծնողներն էլ նրան:
3. 15 -ից հետո երեխայի հետ վերաբերվել, ինչպես ընկեր- սա ամենադժվարն է, քանի-որ այս ժամանակահատվածը համընկնում է հասունացման հետ՝ երբ դեռահասը ձգտում է անկախության և ինքնահաստատման, հակադրվելով ամենքին և ամեն ինչին, իսկ ծնողն էլ ջանադրաբար ցանկանում է երեխային հաղորդ անել իր փորձը՝ տարիներով ձեռք բերած:
Այսինքն դաստիարակելու համար , ձեռքերի ուժը գործադրելը բնավ պետք չէ: Միայն համբերատարության և խոսքի միջոցով կարելի է հասնել որևէ արդյունքի. սա ասում եմ , որպես փորձ ունեցող ծնող, հակառակ դեպքում նա մի օր կտա պատասխան՝ թեկուզ իր անտարբերությամբ՝ դեպի ծնողները:

3 տարբերակների հետ էլ համամիտ եմ :good:nyam

Chilly
05.12.2007, 04:36
Ես բոլոր գրառումները չեմ կարդացել այնպես որ եթե կրկնվեմ ներող կլինեք:
1.Մինչև 5 տարին երեխային պետք է պահել թագավորի պես- այս ժամանակահատվածում երեխան ծանոթանում է շրջապատրի և աշխարհի հետ, ուստի պետք է թույլ տալ նրան ծանոթանալ և ակամայից արված սխալները ուղղել միայն խոսելու միջոցով:
2. Մինչև 15 տարին երեխայի հետ վարվել ինչպես ծառայի- այսինքն ոչ թե ստրուկի այլ ,որ նա ծառայի ծնողներին իսկ ծնողներն էլ նրան:
3. 15 -ից հետո երեխայի հետ վերաբերվել, ինչպես ընկեր- սա ամենադժվարն է, քանի-որ այս ժամանակահատվածը համընկնում է հասունացման հետ՝ երբ դեռահասը ձգտում է անկախության և ինքնահաստատման, հակադրվելով ամենքին և ամեն ինչին, իսկ ծնողն էլ ջանադրաբար ցանկանում է երեխային հաղորդ անել իր փորձը՝ տարիներով ձեռք բերած:
Այսինքն դաստիարակելու համար , ձեռքերի ուժը գործադրելը բնավ պետք չէ: Միայն համբերատարության և խոսքի միջոցով կարելի է հասնել որևէ արդյունքի. սա ասում եմ , որպես փորձ ունեցող ծնող, հակառակ դեպքում նա մի օր կտա պատասխան՝ թեկուզ իր անտարբերությամբ՝ դեպի ծնողները:

ծնողների համար էդ լրիվ հեշտ է, դժվարը միայն որոշելն է, թե երեխան 15-ից հետո մինչև երբ է երեխա :)

GevSky
18.12.2007, 02:39
Բոլորը բարի են և լավամարդ, ԱՅՈ երեխան պետք է ծեծվի, ոչ այն աստճանի որ հոգեկանի որա ազդի, այլ ընդամենը տարբերի վատը լավից

Ariadna
18.12.2007, 10:20
Բոլորը բարի են և լավամարդ, ԱՅՈ երեխան պետք է ծեծվի, ոչ այն աստճանի որ հոգեկանի որա ազդի, այլ ընդամենը տարբերի վատը լավից

Իհարկե, եթե վատը լավից տարբերակելու ուրիշ միջոց այլևս չկա, եթե ծնողը էէէդքան անզոր է, ապա ծեծեք:)

VisTolog
18.12.2007, 11:30
Ծնողներն ալարում են, իրենց երեխաներին մարդավարի բացատրել, որ այս ինչ բանը չպետք է անել: Ամենահեշտ ձևնա, երեխուն ծեծելը, մեկա խելոք կմնա էլի:
Դժվար է էդքան բանը երեխային բացատրելը, ես չեմ հասկանում: Ծեծ էլ կա :goblin, ծեծ էլ: Հետո, որ քո ծեծից երեխուտ մի բան լինի, ինչ ես անելու::ok

egoist
18.12.2007, 13:33
Բոլորը բարի են և լավամարդ, ԱՅՈ երեխան պետք է ծեծվի, ոչ այն աստճանի որ հոգեկանի որա ազդի, այլ ընդամենը տարբերի վատը լավից
Համաձայն չեմ , և կապ չունի թե ինչ աստիճանի ծեծել մի ապտակն էլ կարող է երեխայի հոգեկանի վրա ազդել , և դրանո՞վ երեխային պետք ա հասկացնել ինչ է վատ , ինչը՝ լավ....
Եվ մի բան էլ շատ ծնողները ծեծում են երեխային ոչ թե նրա համար , որ գտնում եմ այդ պահին դա էր ճիշտ , այլ պարզապես նյարդրերը տեղի ն տալիս, և համբերությունը չի բավարարում մեկ անգամ էլ ևս բացատրելու....
Պարզապես, ծնող ամեն րոպե պետք է հիշի , որ իր առջև անահատականություն է կանգնած, որի կարծիքի հետ պետք է հաշվի նստել, իսկ եթե երեխան ինչ-որ բան այպես չի անում պետք է խոսել երեխայի հետ, լսել նրա տեսակետը, և զրույցի միջոցով փորձել նրան բերել ճիշտ եզրահանգման:

GevSky
18.12.2007, 23:32
Ես կզարմանաի որ համաձայնվեիք ինձ հետ:D Բայց մի բան ասեմ հումանիստներ, բոլոր մարդիկ, այդ թվում և երեխաները կենդանու տեսակ են, և կան ֆակտորներ որոնք ավելի լավ կարող են ազդել այս կամ այն դեպքում… Եթե հարկ լինի ծեծելու երեխային, ապա ես հաշիվ կտամ իմ արածի համար, կբացատրեմ թե ինչու ծեծեցի, արդյունքում նա ստիպված կլինի մտածել, մի բան, որը հիմնականում բնորոշ չէ երեխաների մոտ: Ես փափուկ բարձերի չեմ սովորեցնի, երեխային իրավունք չունենք մեկուսացնել իրական աշխարհից այսինքն ցույց տալ միայն լավն ու բարին՝ փակելով նրա աչքերը որոշ իրականության առաջ, հետո այդ նույն երեխան ուղղակի շփոթվում է կյանքի դաժան հոսքի մեջ:
Շնորհակալություն ուշադրության համար:)

Selene
18.12.2007, 23:55
Բայց մի բան ասեմ հումանիստներ, բոլոր մարդիկ, այդ թվում և երեխաները կենդանու տեսակ են, և կան ֆակտորներ որոնք ավելի լավ կարող են ազդել այս կամ այն դեպքում… Եթե հարկ լինի ծեծելու երեխային, ապա ես հաշիվ կտամ իմ արածի համար, կբացատրեմ թե ինչու ծեծեցի, արդյունքում նա ստիպված կլինի մտածել, մի բան, որը հիմնականում բնորոշ չէ երեխաների մոտ: Ես փափուկ բարձերի չեմ սովորեցնի, երեխային իրավունք չունենք մեկուսացնել իրական աշխարհից այսինքն ցույց տալ միայն լավն ու բարին՝ փակելով նրա աչքերը որոշ իրականության առաջ, հետո այդ նույն երեխան ուղղակի շփոթվում է կյանքի դաժան հոսքի մեջ:
Բոլոր մարդիկ, այդ թվում՝ երեխաները կենդանի էակներ են, որոնց մոտ կա ի ծնե տրված հասկացողություն, գիտակցում: Չեմ փորձի հակառակն ապացուցել, թե իբր տվյալ պահին ծեծը չի ազդում, ազդում է, որովհետև հաստատ փոքրիկի աչքին սեփական ծնողը դառնում է սարսափելիի մեկը, ով ցույց է տալիս իր ֆիզիկական ուժի առավելությունը նրա նկատմամբ, ինչի ազդեցության տակ էլ երեխային այլևս ոչինչ չի մնում, քան ասել, որ էլ երբեք նույն սխալը թույլ չի տա: Իսկ իրականում այդպես չէ, քանի որ մեկ, երկու, երեխան կվարժվի ծեծ կոչված երևույթին ու կանի ամեն ինչ, ինչ սիրտն ուզի, դե ընդամենը հերթական ծեծը կուտի, ուրիշ ոչինչ: Այն երեխաները, որոնց ծնողների համար ծեծը հիմնական դաստիարակության միջոց է հանդիսանում, կամ էլ, հանդիսացել է ժամանակին, բավականին նյարդային են, անհանդուրժող, ու ոչ միայն սեփական ծնողների, այլ ընդհանարպես՝ հարազատ քրոջ, եղբոր ու շրջապատի նկատմամբ:
Երեխային չծեծել, չի նշանակում մեծացնել «փափուկ բարձերի» մեջ, իսկ հակառակը անպայման կբերի նրան, որ երեխան ինքը դեռ այդքան փոքրիկ լինելով կխառնվի կյանքի դաժան հոսքին սեփական, դեռևս այնքան անմեղ մաշկի վրա զգալով այդ դաժանությունը:

GevSky
19.12.2007, 00:09
Բոլոր մարդիկ, այդ թվում՝ երեխաները կենդանի էակներ են

Ինչու՞ ես խուսափում կենդանու տեսակ լինելուց, մի՞թե կենդանու տեսակը դա նույն կենդանի էակ չի:

Իսկ ինչ վերաբերվում է բուն թեմային, ես մի քիչ ուղղում մտցնեմ, ես նախ և առաջ կմոտենամ երեխային որպես անհատ մարդու, հետագայում կախված նաև երեխայից մնացած հարցերը, ես ինքս ահավոր խղճով եմ և ինքս ել ինձ չեմ պատկերացնում ծեծողի դերում;) իսկ երեխային անպայման չի խառնել դաժան կյանքին, բայց ծնողը պարտավոր է նախապատրաստել ամեն դեպքում:

Angelochek Pushisti
19.12.2007, 22:28
Ավելացվել է 43 վայրկյան անց
Դե իհարկե ոչ……… երեխան ոչ կենդանի է ոչ էլ անհասկացող արարած…Այն երեխաներին որոնց ծնողները թշնամու նման ծեծելով փորձում են դաստիարակել , ապա նման երեխաներին խորհուրդ եմ տալիս անել այն ,ինչ ուզում են և ոչ մեկի չլսեն;)

VisTolog
19.12.2007, 23:05
Ավելացվել է 43 վայրկյան անց
Դե իհարկե ոչ……… երեխան ոչ կենդանի է ոչ էլ անհասկացող արարած…Այն երեխաներին որոնց ծնողները թշնամու նման ծեծելով փորձում են դաստիարակել , ապա նման երեխաներին խորհուրդ եմ տալիս անել այն ,ինչ ուզում են և ոչ մեկի չլսեն;)
ՈՒզու՞մ ես, որ էդ երեխեն առավոտյան չարթնանա

Երկնային
11.06.2008, 22:54
Ծեծը դաստիարակության միջող չի կարող լինել…
երեխան կենդանի չէ… ծեծի են դիմում միայն այն ծնողները, որոնք ուրիշ միջոցներով չեն կարողանում երեխային դաստիարակել, անզոր են… այսինքն, նրանք հոգեպես պատրաստ չեն ծնող լինելու, կոչվելու… :8

Ախր իրենք այնքան նուրբ ու փոքրիկ են, ինչպե՞ս կարելի է… ի~նչ հոգեբանական ճնշում է դա, ի~նչ վախ են սերմանում փոքրիկների մեջ… երեխան չպետք է իր ծնողից վախենա… ծնողն ընկեր է, ո՛չ թե թշնամի… :(

իսկ ես համոզված եմ, որ կարելի է առանց բռնության երեխա դաստիարակել, սովորեցնել, բացատրել, լինել ընկեր… լավ բացատրածը ցանկացած երեխա էլ կհասկանա, կհարգի... ու էդ հարգանքը վախից չի առաջանա…

varduuhi
10.07.2008, 11:02
Միանշանակ ծեծը դաստիարակության միջոց չի կարող լինել: Չեմ ուզում կրկնվել, կարծիքներից շատերի հետ եմ համաձայն: Ասում են որտեղ վախ, այնտեղ հարգանք, :think բայց ես դեմ եմ դրան: Սերը ավելի կարևոր է, իսկ վախենալով չեն սիրում: Սիրելու դեպքում էլ ինքնըստինքյան հարգում են:
Համբերությամբ պետք է դաստարակենք մեր երեխաներին, որպեսզի տարիներ անց վայելենք ճիշտ դաստիարակության պտուղները:oy

Cindy
10.07.2008, 12:22
Դեմ եմ,սակայն եթե երեխան 1անգամից չի հասկանում ապա կարելի է և ծեծով հասկացնել:):):)

VisTolog
10.07.2008, 12:34
Դեմ եմ,սակայն եթե երեխան 1անգամից չի հասկանում ապա կարելի է և ծեծով հասկացնել:):):)
Էլ ո՞նց ես դեմ, եթե պիտի ծեծելով հասկացնես.

varduuhi
10.07.2008, 13:07
Էլ ո՞նց ես դեմ, եթե պիտի ծեծելով հասկացնես.


Հա էլիիիի:think

Լեո
10.07.2008, 13:10
Դեմ եմ,սակայն եթե երեխան 1անգամից չի հասկանում ապա կարելի է և ծեծով հասկացնել:):):)

Երեխան հասուն մարդ չէ, որ միանգամից հասկանա: Նրան մի բանը պետք է անընդհատ կրկնել, որպեսզի դա նրա մոտ նստվածք տա:

Ծեծը միանշանակ անընդունելի է:

Cesare
10.07.2008, 13:13
Էս դարի երեխեքին ռեժիմով ա չեչել պետք : :)

AG16
10.07.2008, 14:11
Ծեծով մարդ չես դաստիարակի:

Tanamasi
10.07.2008, 20:58
Իհարկե ծեծը դաստիրակության միջոց չէ։ Եթե անգամ երեխան ասելուց չի հասկանում, ապա դրանում էլ մեղավոր են հենց ծնողները։:angry Հո, նորածինների մի մասը հանճար ու հասկացող իսկ մյուս մասը դոդ ու տուպոյ չեն ծնվում, որ ոմանց լինում է խոսքով հասկացնել, իսկ մյուսներին ոչ։ Ամեն ինչ ծնողներից է գալիս, եթե սկզբից նորմալ դաստիրակում են, ապա հետագայում էլ նմանատիպ պրոբլեմներ չեն ունենում։

VisTolog
11.07.2008, 00:16
Ծնողներն էլ պիտի մի քիչ հոգեբան լինեն.
Ոնցոր ես :))

Tanamasi
11.07.2008, 13:57
Ծնողներն էլ պիտի մի քիչ հոգեբան լինեն.
Ոնցոր ես :))

Ոչ թե մի քիչ, այլ ողջ ուղնուծուծով;)

VisTolog
11.07.2008, 14:09
Ոչ թե մի քիչ, այլ ողջ ուղնուծուծով;)
ՈՒզում էի ասեյի, բայց ողջ ուղնուծուծով կարելիա ասել անհնարա.

*e}|{uka*
17.07.2008, 20:51
Իհարկե ծեծը դաստիրակության միջոց չէ։ Եթե անգամ երեխան ասելուց չի հասկանում, ապա դրանում էլ մեղավոր են հենց ծնողները։:angry Հո, նորածինների մի մասը հանճար ու հասկացող իսկ մյուս մասը դոդ ու տուպոյ չեն ծնվում, որ ոմանց լինում է խոսքով հասկացնել, իսկ մյուսներին ոչ։ Ամեն ինչ ծնողներից է գալիս, եթե սկզբից նորմալ դաստիրակում են, ապա հետագայում էլ նմանատիպ պրոբլեմներ չեն ունենում։

Քո կարծիքով բոլոր նորածինները իրար նման են ծնվում, խելքի նույն քանակությամբ, նույն հատկանիշներով և այլն և այլն և ծնողներն են իրենց անկետան լրացնում?;Ամեն ինչ ծնողներից կախված չէ, լինում է այնպես որ երեխանների մոտ շեղումներ են լինում ապուպապերից գեներով փոխանցված , լինում են որ ծնողները հիանալի մարդիկ են լինում, ամեն ինչ տեղն ու տեղը և կրթությունը, և դաստիրակությունը, և այլ արժեքներ, բայց երեխաները հրեշներ...
Բայց մեկա ծեծը դաստիրակության միջոց չէ::)
Կներ ես գրածդ ուշադիր չէի կարդացել, բայց դե գրածիս մի մասը չեմ ջնջում :)

Tanamasi
18.07.2008, 22:32
Քո կարծիքով բոլոր նորածինները իրար նման են ծնվում, խելքի նույն քանակությամբ, նույն հատկանիշներով և այլն և այլն և ծնողներն են իրենց անկետան լրացնում?;Ամեն ինչ ծնողներից կախված չէ, լինում է այնպես որ երեխանների մոտ շեղումներ են լինում ապուպապերից գեներով փոխանցված , լինում են որ ծնողները հիանալի մարդիկ են լինում, ամեն ինչ տեղն ու տեղը և կրթությունը, և դաստիրակությունը, և այլ արժեքներ, բայց երեխաները հրեշներ...
Բայց մեկա ծեծը դաստիրակության միջոց չէ::)
Կներ ես գրածդ ուշադիր չէի կարդացել, բայց դե գրածիս մի մասը չեմ ջնջում :)

Գեները մի կողմ, հիմա ապացուցված է որ ժառանգական հիվանդությունների մեծ մասն էլ գեներով չի փոխանցվում, այլ փոխանցվում է միայն / մոռացվել եմ հայերեն ոնց ա / ռասպալոժեննոստը կամ էլ նույն պայմաններում ապրելուց ա, որ առաջանում են նույն հիվանդությունները։
Իսկ մեյոզի ժամանակ գամետների սխալ կիսման պատճառով առաջացած խեղումները երեխաների մոտ լռիվ ուրիշ հարց է։ :P
Հոգեկան հատկանիշները գեներով չեն փոխանցվում, մարդ գեներով խոսալ, մտածել չի սովորում. օր.՝ մաուգլիները, և դա ապացուցված է գիտության կողմից։ Հոգեկանը սկսում է զարգանալ սկսած մոր արգանդից և միայն արտաքին միջավայրի ազդեցությունների տակ։ Ծեծն էլ խեղաթյուրում է երեխայի հոգեկանը։ Նայեք համաշխարհային տիրաններին՝ Ստալին, Հիտլեր, երկուսին էլ հայրերը սարսափելի ծեծել են։ Իսկ երբ ծեծվողը զգում է, որ ծեծող ձեռք այլևս չկա, ապա իրեն թույլ է տալիս այն ամենը, ինչ առաջ զսպում էր, որովհետև չի հասկանում, ենթագիտակցաբար, թե իրականում ինչի պետք է այդպես չանի։ Էլ չեմ ասում, որ ամեն մեկը կրկին ենթագիտակցաբար :) կրկնում է իր ծնողների արարքները, եթե անգամ նրանց չի սիրում և հասկանում է, որ սխալ էին։

Elmo
19.07.2008, 11:20
Ինձ կյանքում չեն ծեծլ, ժամերով համբերատար բացատրել են, կոշտ մեթոդներ կիրառել են, ասենք եթե մի բան լացելով եմ ուզել, կյանքում չեն տվել, հասկացրել են, որ լացելով բան չեն ուզում: Կարողացել են բացատրել որ ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ-ն վերջնական ա ու, ոչ մի լաց ու կոծ չի փրկի:
Ծեծով դաստիարակելուն դեմ եմ, բայց մեկ մեկ տուտուզին սիվոլիկ խփել կարելի ա:

Mari_A
19.07.2008, 11:49
Ծեծը դաստիարակության միջոց չի կարելի համարել, քանի որ ոչինչ չի սովորեցնում: Երեխային ծեծում են միայն այն ծնողները, որոնք կոպիտ ասած ''հավես չունեն'' երեխային բացատրել իրենց արարքի լավ կամ վատ կողմերը, հետևանքները և այլն: :bl
Այսօր անդաստիարակ երեխաների հիմնական մասը ժամանակին ծեծ կերած երեխեքն են: Բացի այդ, ինչ պետք է երեխան սովորի ծնողից, չէ որ ծնողները պետք է օրինակ ծառայեն իրենց երեխաների համար: :nono

Rammstein
19.07.2008, 12:38
Եթե երեխային ինչ-որ մի բան չես կարողանում հասկացնել, ապա դրա մեղքը փնտրիր քո մեջ։ Եթե որեւէ մեկին թվում ա, որ ծեծելով էրեխան մի բան ավել կարող ա հասկանա, ապա ինքը ահավոր սխալվում ա։:viannen_09:
Ծնողը ծեում ա ոչ թե որ էրեխան հասկանա, այլ որովհետեւ ինքը նեռվայնանում ա, որ էրեխեն իրան չի հասկանում։

unknown
19.07.2008, 12:50
Ծեծը դաստիարակության միջոց չէ:)Օրինակ ինձ երբեք չեն ծեծել,այլ ջղայնացել են վրաս ու ասել որ դա այսդպես չէ այսպես է:)
Մի քանի օր առաջ ծնունդ էի գնացել մի գյուղ ու ենտեղ լիքը փոքր երեխաներ կային 3-4 տարեկան,ու դրանցից մեկը մյուսի երեխային խփումա ու եդ խփողի մայրը գալիսա ու ինքն էլ իրա երեխունա խփում ու գոռում վրեն որ չի կարելի, ու եդ փոքր երեխեն փախչելով մոր ձեռքից ասումա.
-Մեկա լեթված եմ,ինչ ուզում ես արա:D
Նենց որ ծեծով հարց չես լուծի:)

Mari_A
19.07.2008, 15:19
Մի անգամ նույնիսկ ականատես եմ եղել, թե ինչպես է հայրը իր 6-ամյա դստերը հասակակից ընկերների ներկայությամբ ''քացով'' խփում, առանց անհարմար զգալու անգամ օտար աչքերից (տվյալ դեպքում ինձնից): Ու էդ երեխան ապրումա հանրակացարանում:

Mari
19.07.2008, 20:10
Ծեծը դաստիարակության միջոց չէ հաստատ: Սակայն, երբեմն-երբեմն մի փոքրիկ ապտակիկ կարելի է: Երեխան /եթե ընդունենք, ասենք մինչև 12տարեկան/ որքան էլ որ ընտանիքում իր դաստիարակությունը ստանա, այնուամենայնիվ, նրա դաստիարակության որոշակի տոկոս էլ պատկանում է շրջապատին: Երեխան հաճախում է մանկապարտեզ/դպրոց, որտեղ անցկացնում է օրվա մոտավորապես 8/6 ժամ, գալիս է տուն, ու իր տեսածն ու լսածը վերարտադրում տանը: Զգուշացնելուց հետո, որ նրա այդ արարքը անթույլատրելի է, միգուցե երեխան ևս մեկ անգամ կրկնի իր այդ արարքը, քանի որ տեսնում է, որ իր հասակակիցները կրկին նույն բանն են անում: Այ մի հատ ապտակիկ/շատ ուժեղ չէ/, ու հիշելով ցավը, երեխան չի կրկնի իր արարքը:
Մի այլ տարբերակ էլ սուտլիկ ու վատ-վատ բառեր ասող պուճուրիկների դեմ. եթե երեխան անընդհատ ստում է/վատ-վատ բառեր է ասում, ապա նրան մի թեյի գդալ կարմիր պղպեղ տվեք, հաջորդ անգամ չի կրկնի:

Հ. Գ. բայց ես իմ բալիկին չեմ ապտակի, ժամերով գլխին քարոզ կկարդամ, այ հաստատ զահլեն գնալուց, երեխեն մյուս անգամ նման բան չի անի...

Tanamasi
19.07.2008, 20:58
Մի այլ տարբերակ էլ սուտլիկ ու վատ-վատ բառեր ասող պուճուրիկների դեմ. եթե երեխան անընդհատ ստում է/վատ-վատ բառեր է ասում, ապա նրան մի թեյի գդալ կարմիր պղպեղ տվեք, հաջորդ անգամ չի կրկնի:

Եթե երեխան անընդհատ ստում է, ապա դա ուշադրության պակասից է մեծամասամբ, երբեմն էլ ուղղակի բուռն երևակայությունից կամ դժբախտ լինելուց։ Այդ դեպքում ավել լավ է ավելի շատ ժամանակ հատկացնել երեխայի հետ շփվելուն և հասկանալ նրան։

Terminator
12.12.2008, 18:40
Իսկ ինչ կասեք խիստ դաստիրակության մասին, և երեխաներին ծեծելու մասին,պետք է արդյոք կիրառել ծեծը երեխաների դաստիրակության մեջ, թե պետք է առանց ծեծի, բացատրել երեխային իր արած սխալները::)

Ռեդ
12.12.2008, 18:41
Իսկ ինչ կասեք խիստ դաստիրակության մասին, և երեխաներին ծեծելու մասին,պետք է արդյոք կիրառել ծեծը երեխաների դաստիրակության մեջ, թե պետք է առանց ծեծի, բացատրել երեխային իր արած սխալները::)
Բացատրել առաջին հերթին: :8:ok
Իսկ եթե չի ՈՒԶՈՒՄ հասկանալ, այ նոր ծեծել :D:D

Terminator
12.12.2008, 18:44
Բացատրել առաջին հերթին: :8:ok
Իսկ եթե չի ՈՒԶՈՒՄ հասկանալ, այ նոր ծեծել :D:D

Այդ դեպքում պետք է այնպես բացատրել, որ հասկանա:D, այսինքն երեխայի համար մատչելի ու հասկանալի ձևով պետք է բացատրել, այլ ոչ-թէ մեծավարի, որն էլ, շատ ծնողներ անում են:

Ռեդ
12.12.2008, 18:46
Այդ դեպքում պետք է այնպես բացատրել, որ հասկանա:D, այսինքն երեխայի համար մատչելի ու հասկանալի ձևով պետք է բացատրել, այլ ոչ-թէ մեծավարի, որն էլ, շատ ծնողներ անում են:
Իսկ եթե չի ուզում հասկանալ, etc չի ուզում ընդունել քո ասածները, այդ դեպքում դու ինչ կանես :oy

Terminator
12.12.2008, 20:11
Իսկ եթե չի ուզում հասկանալ, etc չի ուզում ընդունել քո ասածները, այդ դեպքում դու ինչ կանես :oy

Այդ դեպքում միայն կարելի է ծեծել:):( կամ թողնել, որ նա իր կաշվի վրա զգա իր չլսելու հետևանքները::)

Ռեդ
12.12.2008, 20:23
Այդ դեպքում միայն կարելի է ծեծել:):( կամ թողնել, որ նա իր կաշվի վրա զգա իր չլսելու հետևանքները::)
Իմ ասածն էլ հենց էդ էր :):(

Terminator
12.12.2008, 20:26
Իմ ասածն էլ հենց էդ էր :):(

Ես էլ եմ համաձայն, բայց ծեծել պետք է միայն բացառիկ դեպքերում միայն::)

Rammstein
13.12.2008, 15:32
Ամեն ինչ կախված է ծնողից, ծնող կա, որին երեխան կյանքում չի լսի։ Այդպիսի ծնողը պետք է ծեծի՞՞՞ երեխային։ Տենց որ լինի, էդ էրեխուց բան չի մնա, քյուֆթա կդառնա։
Ուղղակի եթե ծնողը տեսնում ա, որ չի կարողանում լեզու գտնել երեխայի հետ, պետք ա խորհրդակցի համապատասխան մասնագետների հետ (հոգեբան, եւ այլն)։

Լուսաբեր
13.12.2008, 23:53
Սենց ասած ծեծվելով չեմ մեծացել,բայց ապտակի դեպքեր եղել են :D ,ես ել դժգոհ չեմ: Իմ լավի համար էր :oy

Lionne_en_Chasse
14.12.2008, 00:19
Հետաքրքիր թեմա է, թեպետ բոլոր կարծիքները չեմ կարդացել:
Ըստ իս ծեծը դաստիարակության միջոց չէ, բայց երբեմն թեթև հարվածները թույլատրելի են (եթե ասելը չի ազդում վրան), քանի որ երեխան չարություն անելու դեպքում պատժվելու վախ պետք է ունենա: Այլապես երեխան անկառավարելի և անդաստիարակ կմեծանա, (կոպիտ ասած մարդ չի դառնա):
Պատժելու տարբեր ձևեր կան, միայն գոռալն ու ծեծելը չեն: Կարելի է անկյուն կանգնեցնել, ժամանակավորապես զրկել խաղալիքներից կամ քախցրեղենից... և այլ

Terminator
14.12.2008, 01:31
Պատժելու տարբեր ձևեր կան, միայն գոռալն ու ծեծելը չեն: Կարելի է անկյուն կանգնեցնել, ժամանակավորապես զրկել խաղալիքներից կամ քախցրեղենից... և այլ

Ես էլ եմ համաձայն քո հետ, բայց ավելի լավ չէ դաստիրակել երեխային նշված ձևերով քան թե՝ ծեծելով…:(

Terminator
14.12.2008, 01:39
Ծեծով դաստիրակված երեխան մեծանում է կոպլեքսավորված, կարելի է ասել նաև անդաստիրակ, կոպիտ և այլն:
Մի պարզ օրինակ. մեր հարևանի տղան դեռ 7 տարեկան է, բայց քանի որ, նրա հայրը հարբած շամանակ ծեծում էր նրան, նա դարձել է կոպիտ, կամակոր և շատ դաժան (այն աստիճանի, որ դանակ քաշի իր հասակակից տղաների վրա):

ՀԳ. առանց մեկնապանությունների

Հակոբ Գեւորգյան
14.12.2008, 09:15
Ծեծով դաստիրակված երեխան մեծանում է կոպլեքսավորված, կարելի է ասել նաև անդաստիրակ, կոպիտ և այլն:
Մի պարզ օրինակ. մեր հարևանի տղան դեռ 7 տարեկան է, բայց քանի որ, նրա հայրը հարբած շամանակ ծեծում էր նրան, նա դարձել է կոպիտ, կամակոր և շատ դաժան (այն աստիճանի, որ դանակ քաշի իր հասակակից տղաների վրա):

ՀԳ. առանց մեկնապանությունների

Աղջիկների մոտ սա բոլորովին տարբեր է… Նրանք մեծանում են ամաչկոտ եւ վախեցած։

Փոքր տարիքում երբ երեխայի համար աշխարհն ամեբարին է ու լավը, երեխան իրենց լավ է զգալով այդ լավ աշխարհում ապրում է ազատ, անում է ամեն ինչ. ինչ սիրտն ուզի։ Եվ ծնողները, ովքեր արդեն չեն տեսնում այդ բարությունը…չգիտեմ ինչու…փորձում են երեխային հեռու տանել այդ բարի աշխարհից։ Սկզբում բղավելով՝ այդլանդակ ձայներ արձակելով, հետո արդեն ավելի վայրենի բաներ անելով…սա սխալ ձեւ է երեխային դաստիարակելու համար. բոլորովին սխալ է։ Մածուկային իրավիճակ է։

Վիշապ
15.12.2008, 13:55
Իմ կարծիքով ծեծը որպես դաստիարակության միջոց ծնողի կողմից ընտրվում է ոչ թե գիտակցված այլ ավելի շուտ ինքնարբուխ և ընտրվում է միայն ծնողի պատճառով։ Այն ծնողները, որոնք երեխային չեն ընդունում որպես անհատ, այդպիսով ստորադասում են նրանց, շփվում են նրանց հետ որպես երեխայի՝ որը քիչ բան է հասկանում, պիտի իրեն խելոք պահի և այլն, առհամարում են նրա կողմից տրված շատ հարցեր՝ համարելով որ նա «երեխայություն է անում» կամ մեծ ուշադրություն չեն դարձնում՝ ժամանակ կամ համբերություն չունենալու պատճառով, ապա ստիպված են հաճախ դիմել ծեծի՝ երեխային հնազանդեցնելու նպատակով, որովհետև հոգեպես անուշադրության մատնված երեխաները արդարացիորեն ըմբոստանում են։
Այդպիսի ծնողներին երեխան հարկավոր է որպես հնազանդ ոչխար, որը քիչ հոգսեր է պատճառում ու իրենց շատ չի խանգարում։ Հաճախ կարելի է պնդել, որ երեխան նման ծնողների համար ավելի շուտ անցանկալի հոգս է, քան աստվածային շնորհ ու նպատակ, և այդ ծնողները երեխային նպատակային չեն ունեցել, այլ երեխան նրանց մոտ պարզապես ստացվել է, սեքսով են զբաղվել ու նման հետևանք է եղել։
Այստեղ հարկ է նաև նշել, որ ծնողները կարող են չծեծել երեխային, համարելով դա անընդունելի, սակայն փոխարենը անընդհատ կշտամբեն երեխային, զայրանան, օգտագործեն վիրավորանքներ, ասենք՝ անասուն, հիմար, ապուշ և այլն, դա տալիս է գրեթե նույն արդյունքը, ինչ ծեծը։ Նման դեպքերում երեխան հաճախ դառնում է կամ հլու հնազանդ, ինքնուրույնությունից զուրկ, կաշկանդված, երկչոտ, կամ ընդհակառակը՝ անկառավարելի ըմբոստ, իրասածի, կամակոր, սակայն հոգու խորքում կրկին երկչոտ ու անհաստատ, նա կարող է ինքնահաստատվել ասենք այլ երեխաներին ճնշելով։
Իհարկե, եթե երեխան ի ծնե օժտված է զարգացած ուղեղով, ապա հնարավոր է, որ հետագայում նա գնա ինքնաառողջացման և ձերբազատվի իր «դաստիարակության» հետքերից, բայց նման դեպքերը իմ կարծիքով բացառիկ են։
Հետևաբար երեխային պետք չի դնել դեկորատիվ արարածի տեղ ու միայն բավարարվել նրան կերակրելով ու հագցնելով, այլ պետք է նրան վերաբերվել որպես ընտանիքի լիարժեք անդամի, բավարարել նրա հարցերը, կիսել հոգսերը, ժամանակ անցկացնել նրա հետ, և ծեծի ու վիրավորանքների կարիք չի լինի, ու երեխան կմեծանա լիարժեքության զգացումով։

Vaho
15.12.2008, 14:36
Դե լսեք մի օրինակ էլ ես բերեմ, այսօր առավոտ իմ տղեն հելավ սովորականի նման որ գնա դասի, մեկել լսեմ վոր վայ վույը դրելա:D ասինք ինչ է եղել, ասումա թե սապոկը շատ ուժեղ ոտքս սեղմումա, որ չեմ կարողանում ոտքս դնեմ գետնին, տռյա լալա ու ըտենց բաներ, լավ ասեցի քանի որ հիմա ուշա արդեն որ կոշիկ առնենք մեկ է չենք հասցնի որ դասից չուշանա, թող չգնա դասի, վաղը նոր կգնա արդեն նոր կոշիկներով, էս տղես ուրախ-ուրախ գնաց ելի պարկավ: Հետո անցավ մի քանի ժամ ասեցի հել հաքնվի գնում ենք կոշիկ առնելու, հելավ վռազ վռազ հաքավ ասի դե սապոկներտ էլ հաքի, հաքավ ասեցի հը չի ցավացնում ասվ չե պապ լավա: Բա հիմա չծեծեմ հա՞ ժողովուրդ, ու գիտեք խի չի ուզել գնա վորտեվ ուսւոցչուհին ասել էր, որ այսօր պետք է Հայոց լեզվից եվ Ռուսաց լեզվից ստուգողական աշխատանք գրեն, որ էտի շատ կարևոր բանա իրանց համար, դուք բոլորտ էլ գիտեք քննության նման բանա, մեզ էլ տեղյակ չեր պահել որ ստուգողական ունեն: Հիմա հարց՞ բա մի քանիհատ խրատական ապտակ չտաս՞ հա::think

Վիշապ
15.12.2008, 15:03
Դե լսեք մի օրինակ էլ ես բերեմ, այսօր առավոտ իմ տղեն հելավ սովորականի նման որ գնա դասի, մեկել լսեմ վոր վայ վույը դրելա:D ասինք ինչ է եղել, ասումա թե սապոկը շատ ուժեղ ոտքս սեղմումա, որ չեմ կարողանում ոտքս դնեմ գետնին, տռյա լալա ու ըտենց բաներ, լավ ասեցի քանի որ հիմա ուշա արդեն որ կոշիկ առնենք մեկ է չենք հասցնի որ դասից չուշանա, թող չգնա դասի, վաղը նոր կգնա արդեն նոր կոշիկներով, էս տղես ուրախ-ուրախ գնաց ելի պարկավ: Հետո անցավ մի քանի ժամ ասեցի հել հաքնվի գնում ենք կոշիկ առնելու, հելավ վռազ վռազ հաքավ ասի դե սապոկներտ էլ հաքի, հաքավ ասեցի հը չի ցավացնում ասվ չե պապ լավա: Բա հիմա չծեծեմ հա՞ ժողովուրդ, ու գիտեք խի չի ուզել գնա վորտեվ ուսւոցչուհին ասել էր, որ այսօր պետք է Հայոց լեզվից եվ Ռուսաց լեզվից ստուգողական աշխատանք գրեն, որ էտի շատ կարևոր բանա իրանց համար, դուք բոլորտ էլ գիտեք քննության նման բանա, մեզ էլ տեղյակ չեր պահել որ ստուգողական ունեն: Հիմա հարց՞ բա մի քանիհատ խրատական ապտակ չտաս՞ հա::think
Կարելի է ենթադրել, որ հաճախ եք բավարարում երեխայի կամակորությունները (ասենք իսկույն նոր կոշիկ եք պատրաստվում գնել ըստ նրա ինչ–ինչ դժգոհությունների), որից էլ նա առիթավորվում է և իրեն թույլ է տալիս ձեզ ֆռռացնել։ Ապտակելուց հետո նա հաջորդ անգամ ավելի զգույշ կլինի ձեզ ֆռռացնելու հարցում, սակայն չի հասկանա, թե ինչու պետք չի ձեզ ֆռռացնել ու ինչու էր պետք անպայման մասնակցել ստուգողական աշխատանքներին, եթե նույնիսկ կոշիկը սեղմում էր։;)

Լուսաբեր
15.12.2008, 15:15
Դե լսեք մի օրինակ էլ ես բերեմ, այսօր առավոտ իմ տղեն հելավ սովորականի նման որ գնա դասի, մեկել լսեմ վոր վայ վույը դրելա:D ասինք ինչ է եղել, ասումա թե սապոկը շատ ուժեղ ոտքս սեղմումա, որ չեմ կարողանում ոտքս դնեմ գետնին, տռյա լալա ու ըտենց բաներ, լավ ասեցի քանի որ հիմա ուշա արդեն որ կոշիկ առնենք մեկ է չենք հասցնի որ դասից չուշանա, թող չգնա դասի, վաղը նոր կգնա արդեն նոր կոշիկներով, էս տղես ուրախ-ուրախ գնաց ելի պարկավ: Հետո անցավ մի քանի ժամ ասեցի հել հաքնվի գնում ենք կոշիկ առնելու, հելավ վռազ վռազ հաքավ ասի դե սապոկներտ էլ հաքի, հաքավ ասեցի հը չի ցավացնում ասվ չե պապ լավա: Բա հիմա չծեծեմ հա՞ ժողովուրդ, ու գիտեք խի չի ուզել գնա վորտեվ ուսւոցչուհին ասել էր, որ այսօր պետք է Հայոց լեզվից եվ Ռուսաց լեզվից ստուգողական աշխատանք գրեն, որ էտի շատ կարևոր բանա իրանց համար, դուք բոլորտ էլ գիտեք քննության նման բանա, մեզ էլ տեղյակ չեր պահել որ ստուգողական ունեն: Հիմա հարց՞ բա մի քանիհատ խրատական ապտակ չտաս՞ հա::think

:hands լավ էլ պրիյոմներ գիտի երեխեն,մալադեց ;)
Ես իրոք չգիտեմ ինչ անել,դե կանանց բնորոշ ձևով կգոռայի վրեն,չէի էլի դիմանա :oy բայց մի ուրիշ բան էլ կա, (հիշում եմ ինձ փոքր ժամանակ,ճիշտա երբեք նման բաների համար չեմ բացակայել) Ինձ ասել էին,որ եթե անգամ 2 ստանամ դա էդքան էլ էական չի,որովհետև եթե մի բան էլ չես պատասխանում գոնե մասնակցում ես դասին ու ինչքան էլ չլինի մի նոր բան կսովորես:Ու ես էլ դա միշտ հիշելով դասի գնում էի,թեկուզ դասս սովորած էլ չլինեմ(ի դեպ տենց դեպքեր հաստատ եղել են :D):
Երեխաներ կան,որ ամեն ինչ շատ արագ են ընկալում,բացատրում ես ու հասկանում են:Երեխաներ էլ կան մի քանի անգամ պիտի ասես,որ տեղ հասնի:Իսկ երեխաների մի տեսակ էլ կան,որ ծնողների պատճառով են էտպիսին,պիտի ծեծես որ հասկանան: Կասեք մեծ-մեծ խոսում եմ,ինչ գիտեմ երեխեքը ինչպիսին են լինում... Հա ճիշտ եք,հլա որ երեխա չունեմ ;)

Դեկադա
15.12.2008, 15:30
Vro-ի խոսքերից
Դե լսեք մի օրինակ էլ ես բերեմ, այսօր առավոտ իմ տղեն հելավ սովորականի նման որ գնա դասի, մեկել լսեմ վոր վայ վույը դրելա ասինք ինչ է եղել, ասումա թե սապոկը շատ ուժեղ ոտքս սեղմումա, որ չեմ կարողանում ոտքս դնեմ գետնին, տռյա լալա ու ըտենց բաներ, լավ ասեցի քանի որ հիմա ուշա արդեն որ կոշիկ առնենք մեկ է չենք հասցնի որ դասից չուշանա, թող չգնա դասի, վաղը նոր կգնա արդեն նոր կոշիկներով, էս տղես ուրախ-ուրախ գնաց ելի պարկավ: Հետո անցավ մի քանի ժամ ասեցի հել հաքնվի գնում ենք կոշիկ առնելու, հելավ վռազ վռազ հաքավ ասի դե սապոկներտ էլ հաքի, հաքավ ասեցի հը չի ցավացնում ասվ չե պապ լավա: Բա հիմա չծեծեմ հա՞ ժողովուրդ, ու գիտեք խի չի ուզել գնա վորտեվ ուսւոցչուհին ասել էր, որ այսօր պետք է Հայոց լեզվից եվ Ռուսաց լեզվից ստուգողական աշխատանք գրեն, որ էտի շատ կարևոր բանա իրանց համար, դուք բոլորտ էլ գիտեք քննության նման բանա, մեզ էլ տեղյակ չեր պահել որ ստուգողական ունեն: Հիմա հարց՞ բա մի քանիհատ խրատական ապտակ չտաս՞ հա:
Երեխեքը էնքան են սիրում օգտագործել սիմուլյանտության սինդրոմը, որ չես էլ կարա մտածես.:)Էստեղ մնում ա մենակ մի քանի ստուգողական հարցեր տալ ու կբռնվեն:;)


Լուսաբեր-ի խոսքերից
Երեխաներ կան,որ ամեն ինչ շատ արագ են ընկալում,բացատրում ես ու հասկանում են:Երեխաներ էլ կան մի քանի անգամ պիտի ասես,որ տեղ հասնի:Իսկ երեխաների մի տեսակ էլ կան,որ ծնողների պատճառով են էտպիսին,պիտի ծեծես որ հասկանան: Կասեք մեծ-մեծ խոսում եմ,ինչ գիտեմ երեխեքը ինչպիսին են լինում... Հա ճիշտ եք,հլա որ երեխա չունեմ

Երեխաներ էլ կան, որ ծեծը դառնում է սովորական երևույթ ու կորցնում ա իր զորությունը: Դրա համար էլ ձեռքերի զոռ տալու փոխարեն կարելի է մտածել թե ինչպես ազդել խոսքերով// իհարկե նկատի չունեմ օգտագործել այն բառապաշարը, որը հարուստ է կենդանական աշխարհին վերաբերող անուններով//

Վիշապ
15.12.2008, 15:52
…Իսկ երեխաների մի տեսակ էլ կան,որ ծնողների պատճառով են էտպիսին,պիտի ծեծես որ հասկանան: …
Փաստորեն երեխային որ ծեծում ես, նա դառնում է հասկացո՞ղ:think Ըստ երևույթին ինչ–որ բանի համար ծեծ ուտելուց հետո երեխան նույն բանը չի կրկնի ոչ թե նրա համար, որ հասկավ թե ինչու չի կարելի այդ բանը անել, այլ պարզապես կվախենա դրա համար ծեծ ուտելուց։ Նման ձևերով դաստիարակում են շանը, բայց ոչ երեխային։ Ես պարզապես զարմանում եմ, որ շատերը այստեղ երեխային ծեծելուն վերաբերվում են որպես սովորական երևույթ։ Ժողովուրդ, նորմալ երկրներում երեխային ծեծելու համար ձեզ կարող են քրեական պատասխանատվության ենթարկել ու նաև զրկել ծնողական իրավունքից, ծեծը դա բռնություն է, բիրտ արարք, գրողը տանի։ Երեխային ծեծող ծնողը պարզապես ապացուցում է, որ ինքը ի վիճակի չի նորմալ մարդավարի երեխային որևէ բան հասկացնելու։ Ասենք երեխան երբեք բացատրություն չի լսել դպրոց հաճախելու ու սովորելու կարևորության մասին, նրա մոտ ծնողները հետաքրքրություն չեն առաջացրել որևէ առարկայի նկատմամբ, նրա համար դպրոց գնալը դարձել է տհաճ պարտականություն առանց որևէ իմաստի, ու նա պատրվակ է որոնում դասի չգնալու ու ասենք խաղերով տարվելու կամ էլ պարզապես անգործ թրև գալու համար։ Փոխարենը նա կարող էր մրցակցել մյուս երեխաների հետ իր գիտելիքներով ու բարձր գնահատականներով ու դրանից հաճույք ստանալ ու նույնսիկ նեղսրտել որևէ դասի ինչ–ինչ պատճառով բացակայելու համար։
Ծեծը դա ծնողի անհամբերության ու անկարողության ապացույցն է։

Terminator
15.12.2008, 18:37
Հիմա հարց՞ բա մի քանիհատ խրատական ապտակ չտաս՞ հա::think

Դրա փոխարեն կարելի է ուրիշ ձևով պատժել:)՝ անկյուն կանգնեցնելով ( որ ծամանակ ունենա մտածելու յր արած սխալի մասին) և այլն :):D

Ուլուանա
15.12.2008, 20:25
Լիովին համաձայն եմ այստեղ Վիշապի արտահայտած բոլոր մտքերին, իսկապես հիանալի բացատրություններ է տվել։ :ok Հատկապես այս ամփոփիչ միտքն ամեն ինչ արժե.

Ծեծը դա ծնողի անհամբերության ու անկարողության ապացույցն է։
Կարծում եմ՝ դրանով ամեն ինչ ասված է։ ;)


Դրա փոխարեն կարելի է ուրիշ ձևով պատժել:)՝ անկյուն կանգնեցնելով ( որ ծամանակ ունենա մտածելու յր արած սխալի մասին) և այլն :):D
Համաձայն չեմ. անկյուն կանգնացնելն, իմ կարծիքով, ամենաստորացուցիչ պատժամիջոցներից է։ :bad Բազմաթիվ երեխաների փորձն էլ ցույց է տվել, որ բացի ստորացուցիչ լինելուց, նաև բավական անարդյունավետ մեթոդ է։ Անկյուն կանգնող երեխաները, որպես կանոն, շատ արագ համակերպվում են իրենց այդ կարգավիճակին ու ոչինչ էլ չեն անում դրանից խուսափելու համար։ Դա դառնում է մի տեսակ խարանի նման մի բան ու հաստատ խաթարում է երեխայի հոգեկանը, նույնիսկ եթե նա լրիվ հանգիստ ու անվրդով տեսքով կանգնի իր համար արդեն հարազատ դարձած անկյունում։ Դպրոցում անկյուն կանգնող երեխաները միշտ ամենակարգազանցն են լինում ու բնավ զարմանալի չէ, որ այդպիսին էլ մնում են. անկյունում կանգնելը նրանց ոչ մի կերպ ավելի լավը չի դարձնում, փոխարենը ձեռք են բերում դատապարտվածի, մերժվածի խարան, որ հաստատ բացասականորեն է ազդում նրանց անձի ձևավորման վրա։

Vaho
15.12.2008, 21:45
Ես կարդացի ձեր բոլորի գրառումները և շնորհակալ եմ ձեր տված խորհուրդների համար, ասեմ որ բոլորիդ մքերն էլ ինձ շատ դուր եկան, բայց ինչպես պարզվեց հետո տղաս չէր ստում, նրա ոտքը իրոք ցավում էր:D:D

Դեկադա
15.12.2008, 21:49
Vro-ի խոսքերից
Ես կարդացի ձեր բոլորի գրառումները և շնորհակալ եմ ձեր տված խորհուրդների համար, ասեմ որ բոլորիդ մքերն էլ ինձ շատ դուր եկան, բայց ինչպես պարզվեց հետո տղաս չէր ստում, նրա ոտքը իրոք ցավում էր

Աաաա~ա, բա չեք ամաչում, ոնց չեք հավատում երեխային, հը՞;): Այ դրա բացակայությունը կբերի հետագայում նրա կողմից Ձեզ չվստահելուն::)

Ուլուանա
15.12.2008, 21:53
Ես կարդացի ձեր բոլորի գրառումները և շնորհակալ եմ ձեր տված խորհուրդների համար, ասեմ որ բոլորիդ մքերն էլ ինձ շատ դուր եկան, բայց ինչպես պարզվեց հետո տղաս չէր ստում, նրա ոտքը իրոք ցավում էր:D:D
Փաստորեն, ոտքի ցավն ու այդ օրվա ստուգողականների համընկնումը զուտ պատահական էր, հա՞։ :)) Ինչևէ, ամեն դեպքում, դուք ձեր երեխային ավելի լավ կիմանաք։ ;)

Vaho
15.12.2008, 21:59
Փաստորեն, ոտքի ցավն ու այդ օրվա ստուգողականների համընկնումը զուտ պատահական էր, հա՞։ :)) Ինչևէ, ամեն դեպքում, դուք ձեր երեխային ավելի լավ կիմանաք։ ;)

Այո պատահական էր, բայց ուսուցչուհին չի հավատա:(

Ուլուանա
15.12.2008, 22:04
Այո պատահական էր, բայց ուսուցչուհին չի հավատա:(
Դե, բնական է. իսկի դուք չէիք հավատացել, էդ խեղճ ուսուցչուհուց ո՞նց կարող եք պահանջել, որ հավատա։ :))

Vaho
15.12.2008, 22:10
Դե, բնական է. իսկի դուք չէիք հավատացել, էդ խեղճ ուսուցչուհուց ո՞նց կարող եք պահանջել, որ հավատա։ :))

Հա դե ճիշտ եք;)
բայց էդ ուսուցչուհին էդքան էլ խեղճ չի:angry

Չամիչ
16.01.2009, 20:50
Փորձեմ հայտնել իմ տեսակետը ծեծի միջոցով երեխային դաստիարակելու մասին:

Ասեմ , որ միանշանակ դեմ եմ, որ ծնողները ուժ կիրառեն երեխաներին դաստիարակելու նպատակով:

Սակայն, ծեծին որպես երեվույթ, որը իրավունք ունի գոյություն ունենալ,դեմ չեմ:
Կան մեծահասակներ, որոնց վնասազերծելու նպատակով կարելի է կիրառել ծեծը:
Օրինակ եթե գտնվելին համարձակ մարդիկ, որոնք այնքան դնգստեին Ստալինին կամ Հիտլերին որ վերջիններս ուղեղի ցնցում ստանաին,հնարավոր է մարդությանը հաջողվեր ինչ որ չափով խուսափել այն չարիքներից որ գործեցին այդ երկուսը անպատիժ լինելու պատճառով::B

ihusik
17.01.2009, 00:48
Փորձեմ հայտնել իմ տեսակետը ծեծի միջոցով երեխային դաստիարակելու մասին:

Ասեմ , որ միանշանակ դեմ եմ, որ ծնողները ուժ կիրառեն երեխաներին դաստիարակելու նպատակով:

Սակայն, ծեծին որպես երեվույթ, որը իրավունք ունի գոյություն ունենալ,դեմ չեմ:
Կան մեծահասակներ, որոնց վնասազերծելու նպատակով կարելի է կիրառել ծեծը:
Օրինակ եթե գտնվելին համարձակ մարդիկ, որոնք այնքան դնգստեին Ստալինին կամ Հիտլերին որ վերջիններս ուղեղի ցնցում ստանաին,հնարավոր է մարդությանը հաջողվեր ինչ որ չափով խուսափել այն չարիքներից որ գործեցին այդ երկուսը անպատիժ լինելու պատճառով::B
Դաժանություն կա գրածիդ մեջ. կներես, որ այդպես եմ ասում... պարզապես համամիտ եմ այս բաժնի մեկ այլ թեմայում գրածիդ հետ, որ այս Տիեզերքում Օրենք կա ու կարծում եմ այդ Օրենքից մեկն էլ այն է, որ ոչ մի պատահական բան չկա, քանզի Օրենք կա...

իսկապես, երեխայի աչքերի մեջ կարելի է տեսնել անաղարտ սեր, անսահման հիացմունք շրջապատող աշխարհի հանդեպ, այո նորածնին ոչ ոք չի սովորեցնում սիրել, սակայն եթե նա մեծանում է մի ընտանիքում որտեղ չի տիրում սիրո, փոխադարձ հանդուրժողականության մթնոլորտը, այսինքն մեծահասակները չգիտեն սիրել, երեխան սկսում է աստիճանաբար կորցնել անաղարտ սիրելու իր աստվածային պարգեվը: Այո երեխան անվերապահորեն սիրում է իրեն, սիրում է կյանքի ցանկացած դրսեվորում, բնությունը, տիեզերքը: Տիեզերքը այլ կերպ կարելի է կոչել գիտակցական համակարգ, եվ ինչպես ցանկացած համակարգ ունի իր ծրագիրը եվ օրենքները, տիեզերական համակարգը նույնպես շարժվում է որոշակի օրենքներով, իր անխափան աշխատանքը ապահովելու համար:եվ այդ օրենքների իմացությունն է որ կարող է օգնել մարդկանց պահպանել սերը իր անաղարտությամբ:


Հավանաբար կարելի է ասել այլ կերպ, այո սերը բարձրագույն պարգեվ է, որը պետք է կարողանալ պահպանել, կարելի է շարունակել սիրել բնազդաբար, բայց գիտակցված սերն է այն սերը որը իրավամբ կարելի է կոչել սիրելու արվեստ:
Այ այս գրածդ շատ հավանեցի ու նույնիսկ վարկանիշ եմ տվել:)

REAL_ist
17.01.2009, 01:03
ծեծը երեխուն պատժելու միջոցա:D:D

Jarre
17.01.2009, 21:56
Իսկ ինչո՞ւ է կարիք կամ անհրաժեշտություն առաջանում ծեծելու:think։

Ցավոք շատ դեպքերում ծեծը ոչ թե երեխային դաստիարակելու միջոց է, այլ սեփական ջղայնությունն ու կատաղությունը արտահայտելու:angry։ Եկեք մի պահ մտածենք. ո՞ր դեպքում երեխան կդառնա կայուն, երջանիկ մարդ, այն դեպքում երբ նրա տանը գերակշռել է ծեծով դաստիարակությունը, թե՞ այն դեպքում երբ նրան միշտ փորձել են սիրով, հարգանքով և համբերատարությամբ բացատրել իր սխալները և գործնական օգնություն ցույց տան, որ նա դա այլևս չանի։

Երբ տանը կա այդ սովորությունը՝ ծեծով մի բան «հասկացնելը», երեխաները մեծանում են և դառնում են բռի, կոպիտ և ուրիշների ինքնասիրությունը չհարգող մարդիկ։ Մենք հաճախ ենք բողոքում, որ մեր հասարակության մեջ գերակշռում է անտակտությունն ու կոպտությունը։ Դրա ամենահիմնական պատճառներից մեկը հենց դա է՝ ինչպես որ իրենց են փոքր ժամանակ մի բան «բացատրել» և «հասկացրել», այնպես էլ այսօր նրանք են վարվում....

Սև Տուզ
17.01.2009, 23:56
Ճի՞շտ եք համարում ծեծի միջոցով դաստիարակության փորձերը:think

ոչ:angry ծեծը վախ է առաջացնում, իսկ վախը կարող է խթանել երեխայի մոտ հոգեկան շեղումների:angry ամեն ինչ պետք է բացատրելով անել, ոչ թե ծեծելով:dance:erexa:baby:sicx:

Rhayader
27.02.2009, 22:13
Ահա, շատ հետաքրքիր տեքստ է նշված թեմայով:
Зигмунд Фрейд. "Ребенка бьют": к вопросу о происхождении сексуальных извращений (http://www.lib.ru/PSIHO/FREUD/rebenok.txt)

Adriano
01.03.2009, 23:00
Մարդը չի ծնվել ու էս աշխարհ եկել, որ իրան ծեծեն: Ծեծելով դաստիարակելը ամենավատ, տհաճ, ոչ մարդկային ձևն է նոր կյանք մտնող մարդուն ինչ-որ բան սովորեցնելու նպատակով: Ընդհանրապես իմ կարծիքով մարդուն հենց փոքր տարիքից սկսած, ամենափոքր տարիքից, պետք է սովորեցնել խոսել-հասկանալ, կարելին-չի կարելին, հարցերը համակողմանի հասկանալու և լուծելու մեթոդներին: Ծեծով դաստիարակությունը ոչ միայն վատ հոգեբանական վիճակ է առաջացնում տան մեջ, որը ըստ ինձ այն տեղն է, որ մարդ իրեն պետք է սիրված զգա, ազատ զգա: Պետք է հասկանալ, որ ընտանիք ասածը չի նշանակում, որ մեկը պետք է լինի շեֆը ու բոլորին ասի նստեք, կանգնեք, մի կանգնեք,իսկ եթե իր ուզածով չէ մարդուն վիրավորի, ծեծի: Խնդիրները, հատկապես ընտանեկան շրջապատում, անհրաժեշտ է լուծել երկխոսության լեզվով: Հասկանալ խնդրի իրական էությունը, բոլորի կարծիքը դրա շուրջ և լուծում տալ դրան: Ծեծով դաստարակությունը մեծ սոցիալական, առավել գոլոբալ, հասարակության մասշտաբով վտանգ է ներկայացնում: Սա պայմանավորված է այն հանգամանքով, որ այդ ճնշված, իր ընտանիքից ջերմություն չստացած մարդը մտնում է հասարակություն և չես իմանա այդ անհավասարակշիռ մարդը ինչ վատ բաներ կարող է անել իր վիրավորված ինքնասիրությունը, եսը բավարարելու համար: Որքան նոր ընտանիքներ կդժբախտանան: Մի խոսքով աստվածմարդուն տվել է լսողության, հասկանալու, տեսնելու հնարավորություն, ուրեմն ինչ կարիք կա դիմել այդ ոչ արդյունավետ դաստիարակման մեթոդներին::think

Ungrateful
07.03.2009, 00:50
Ծեծը, սխալա, իմ կարծիքով... սենց մի հատ ասացվացք կա "Ձեռքի թողած կապտուկը 3-4 օրից կանցնի, ու կմոռացվի, իսկ խոսքով տված հարվածը միշտ կմնա"...
սենց միհատ օրինակ բերեմ.
Տղա երեխա, ծխումա, տնեցիկ դեմ են... Բնականաբար Հայկական տիպիկ իրավիճակ, Մերը բռնումա ծխելուց, Հորնա ասում, հերնել մի լավ ծեծումա... և...
շատ մարդեմ ճանաչում, ով որ սենց բանի առաջա կանգնել, բայց դեռ վոչմեկ այդ ծեծից հետո չի թարգել...
Ավելի լավ չի հերը ուղղակի տղայի հետ ընկերական խոսա, փորձի բացատրել որ դա լավ չի... Իսկ եթե երեխան չհասկանա, ուրեմն թող ծխի, իրա կյանքնա.. մեկա մոտ ապագայում ինքնա հասկանալու... Թող տանը նստի ու ծխի, առանց Վախի զգացումի ու առանց 'Պադյեզդներում" թաքնվելու ու ավելորդ ՎԱՏ տպավորություն չստեղծելու հարևանների, ւ անցորդների մոտ... :B

Vrt
07.03.2009, 01:11
ԻՆձ էլ են ծեծել, և ուրախ եմ, որ ծեծել են... Հլը մեկը թող փորձի 2 օր մենակ մնալ մի էրեխու հետ, ու կտեսնի` ինչ ահավոր ա... ես էլ եմ էրեխեքին ծեծում, որովհետև շատ անհասկացող են, բա միհատ չխփես, որ բան հասկանան.... ինչքնա կարելիա նույն բառը կրկնել` ՄԻ ԱՐԱ: նայում են աչքերիդ մեջ, ու իրենց էշը քշում: Իհարկե իմ կարծիքով պետք է ծեծել միայն 4-ից բարձր տարիքով երեխաներին, որովհետև մեկա դրանից ցածր ծեծես էլ, բան չեն հասկանա, համ էլ մեխկ են... չկարծեք, թե սադիստ եմ.... ուղակի լավ են արել, որ ինձ ծեծել են: ես իրանց ջղայնացրել եմ, իրանք ինձ խփել են /ծնողներիս նկատի ունեմ/: Էդքան ջղայնությունը որ մամաս պապաիս վրա թափեր, հաստատ լավ չէր լինի: Մի անգամ ա պապաս ինձ խփել, էն էլ համ շատ փոքր էի, համ էլ իսկապես տեղին էր... իսկ մամաս...:(:(մինչև հիմա ասումա տեղինա ու:(

Vrt
07.03.2009, 01:22
Ժողովուրդ ջան... քեռուս էրեխեն 6 տարեկանա: Անունն էլ Էրիկ: սեփական տան 2-րդ հարկի բալկոնից էդ էրէխեն ընկնում ա, ու հասկանալով: իրան բացատրում են, որ տա չի կարելի: մաման իջնում, ես էլ գնում եմ դեպի բալկոն... էսի նայում ա աչքերիս մեջ ու դեպի ցած... բա դրա չծեծես? հասկանում եք? ինքը էդ բարձրությունից չի վախենում, բայց իրա մամաից վախենում ա... կամ էլ էդ նույն ԷՐԻԿԸ վերցնում ա հոր պապիրոզներն ու տնից փախչում: ու դա 3 տարեկանում.... բա մաման չխփի էդ լկստծին? հեշտ եք ասում, է: հենց նույն Էրիկի գլուխը մնացել ա ավտոի բագաժնիկի ու մեծ դարպասի արանում, ու ինքը հասկացել ա, որ եթե դուռը բացի` գլխինա ընկնելու: բացելա, ու ջարդված դարպասը թրմփ` գլխին: Բա մերը չխփեր դրան? էլ չի անում, հասկանում եք? վախենում ա////:hands:D

Vrt
07.03.2009, 01:30
ծեծը երեխուն պատժելու միջոցա:D:D

համենայդեպս ես դրան կատակով չեմ վերաբերվում.... ատում եմ այն դասատուներին, որ ծեծում են երեխաներին: Բայց մեր դասարանում մի տղա կար, որ ահավոր անտանելի չար էր: խանգարում էր դասերն ու չէր թողնում բան անեինք.... անկապ-անհամ կատակներ էր անում, մենք էլ /հատկպես ես, որովհետև դասատուի դեմի սեղանին էի նստում/ նենց էի անում, որ դրան դասատուն ծեծեր... շատ խնդալու էր... պատկերացնում եք, 10-րդ դասարանում ծեծում էր դասատուն դրան...:hands:hands:D:Dհամ խփում էր, համ գոռոում` <<Ճիվաղ, ճղճիմ, ճուտ>>:

Քամի
07.03.2009, 02:49
: հենց նույն Էրիկի գլուխը մնացել ա ավտոի բագաժնիկի ու մեծ դարպասի արանում, ու ինքը հասկացել ա, որ եթե դուռը բացի` գլխինա ընկնելու: բացելա, ու ջարդված դարպասը թրմփ` գլխին: Բա մերը չխփեր դրան? էլ չի անում, հասկանում եք? վախենում ա////:hands:D

վայ:o բա էս ծեծված էրեխուն արժի՞ ծեծել:)

իսկ Էրիկը փոքր քույր, կամ եղբայր ունի՞
միգուցե ծնողները ամբողջ ուշադրությունը սևեռել են փոքրիկի վրա,իսկ ինքը իրա մենակությունից դրդված չարացել ա

Jarre
10.03.2009, 23:09
ինչքնա կարելիա նույն բառը կրկնել` ՄԻ ԱՐԱ
Դրա համար էլ ավելի կարևորը ոչ թե «ՄԻ ԱՐԱ»-ն է, այլ ինչո՞ւ մի արա-ն.... պետք է բացատրել ու հասկացնել։ Թե չէ եթե փոքր ժամանակվանից ծեծելով հասկացնես, մեծանա.......

Քամի
11.03.2009, 00:41
թեմայի հարցման առաջին տարբերակը ի՞նչ ա նշանակում

Է --- 21 ---16.41%
Չէ --- 107 ---83.59%

Երկնային
11.03.2009, 01:03
համենայդեպս ես դրան կատակով չեմ վերաբերվում.... ատում եմ այն դասատուներին, որ ծեծում են երեխաներին: Բայց մեր դասարանում մի տղա կար, որ ահավոր անտանելի չար էր: խանգարում էր դասերն ու չէր թողնում բան անեինք.... անկապ-անհամ կատակներ էր անում, մենք էլ /հատկպես ես, որովհետև դասատուի դեմի սեղանին էի նստում/ նենց էի անում, որ դրան դասատուն ծեծեր... շատ խնդալու էր... պատկերացնում եք, 10-րդ դասարանում ծեծում էր դասատուն դրան...:hands:hands:D:Dհամ խփում էր, համ գոռոում` <<Ճիվաղ, ճղճիմ, ճուտ>>:

նենց էլ մի գոհ-գոհ պատմում ես… կներես իհարկե, ես երևի անհումոր եմ, որ ոչ մի խնդալու բան չգտա գրածիդ մեջ


Ժողովուրդ ջան... քեռուս էրեխեն 6 տարեկանա: Անունն էլ Էրիկ: սեփական տան 2-րդ հարկի բալկոնից էդ էրէխեն ընկնում ա, ու հասկանալով: իրան բացատրում են, որ տա չի կարելի: մաման իջնում, ես էլ գնում եմ դեպի բալկոն... էսի նայում ա աչքերիս մեջ ու դեպի ցած... բա դրա չծեծես? հասկանում եք? ինքը էդ բարձրությունից չի վախենում, բայց իրա մամաից վախենում ա... կամ էլ էդ նույն ԷՐԻԿԸ վերցնում ա հոր պապիրոզներն ու տնից փախչում: ու դա 3 տարեկանում.... բա մաման չխփի էդ լկստծին? հեշտ եք ասում, է: հենց նույն Էրիկի գլուխը մնացել ա ավտոի բագաժնիկի ու մեծ դարպասի արանում, ու ինքը հասկացել ա, որ եթե դուռը բացի` գլխինա ընկնելու: բացելա, ու ջարդված դարպասը թրմփ` գլխին: Բա մերը չխփեր դրան? էլ չի անում, հասկանում եք? վախենում ա////:hands:D

Հա, վախենում ա, բայց չի հասկանում, թե ախր ինչի՞ պետք ա չանի: Չեն ասում՝ մի արա, այլ բացատրում են, էե ինչու պետք ա սենց չանել, կամ սենց անել: Չի հասկանումը ո՞րն ա, շատ երկու տարեկաններ կարող ա ինձնից ու քեզնից էլ շատ են հասկանում: Իսկ ծնողի նկատմամբ հարգանք ու սեր անհնար ա ստեղծել վախի միջոցով…


ԻՆձ էլ են ծեծել, և ուրախ եմ, որ ծեծել են... Հլը մեկը թող փորձի 2 օր մենակ մնալ մի էրեխու հետ, ու կտեսնի` ինչ ահավոր ա... ես էլ եմ էրեխեքին ծեծում, որովհետև շատ անհասկացող են, բա միհատ չխփես, որ բան հասկանան.... ինչքնա կարելիա նույն բառը կրկնել` ՄԻ ԱՐԱ: նայում են աչքերիդ մեջ, ու իրենց էշը քշում: Իհարկե իմ կարծիքով պետք է ծեծել միայն 4-ից բարձր տարիքով երեխաներին, որովհետև մեկա դրանից ցածր ծեծես էլ, բան չեն հասկանա, համ էլ մեխկ են... չկարծեք, թե սադիստ եմ.... ուղակի լավ են արել, որ ինձ ծեծել են: ես իրանց ջղայնացրել եմ, իրանք ինձ խփել են /ծնողներիս նկատի ունեմ/: Էդքան ջղայնությունը որ մամաս պապաիս վրա թափեր, հաստատ լավ չէր լինի: Մի անգամ ա պապաս ինձ խփել, էն էլ համ շատ փոքր էի, համ էլ իսկապես տեղին էր... իսկ մամաս...:(:(մինչև հիմա ասումա տեղինա ու:(

Երկու օր չէ, երկու ամիս շարունակ մնացել եմ մենակ չորս երեխայի հետ, միայն գիշերներն էր, որ մենակ չէի իրենց հետ, ու ոչ մի ահավոր բան չեմ տեսնում դրա մեջ: Ասեմ թոր ահավոր չար երեխաներ են չորսն էլ, բայց ոչ մի անգամ մտքովս չի անցել ծեծել: Հիմա էլ պրակտիկայի եմ, դպրոցում դաս եմ տալիս, քսանհինգ երեխա են, որ էլի լինում ա, որ շատ չար են լինում, հա ի՞նչ անասուն, դեբիլ գոռաս, մի հատ էլ ծեծե՞ս: Ես չեմ հաբատում, որ քեզ դուր ա եկել, որ քեզ ծեծել են փոքր ժամանակ, կամ էլ հիմա դուր կգար:

Մեջդ մի տեսակ դաժանություն կա… ենթադրում եմ, որ փոքր ժամանա ծեծված լինելուդ հետևանքն ա…

Գուգօ
14.11.2009, 14:11
Ճի՞շտ եք համարում ծեծի միջոցով դաստիարակության փորձերը:think

եթե չի հասկանում, պիտի ծեծես:B

Աինի
14.11.2009, 14:15
Ծեծել կարելի է , Նսեմացնել՝ ոչ

Աինի
14.11.2009, 14:21
Ճիշտ է հառգելինեռս, ծծը դաստիարակության ամենա լավ միջոցը չէ, քանզի ծեծում են նրանք ովքեր չեն կարողանում հասկացնել մարդկային լեզվով, կամ ծեծում են նրանց ովքեր մարդկային լեզուն չեն հասկանում, մի խոսքով ծեծոըւմ են հոգեպես թույլերը, ծեծվում են ֆիզիկապես թույլերը, բայց ամեն դեպքում լինում են բացառություններ, երբ առանց ծեծի գործը գլուխ չի գա

Գուգօ
14.11.2009, 14:23
Ճիշտ է հառգելինեռս, ծծը դաստիարակության ամենա լավ միջոցը չէ, քանզի ծեծում են նրանք ովքեր չեն կարողանում հասկացնել մարդկային լեզվով, կամ ծեծում են նրանց ովքեր մարդկային լեզուն չեն հասկանում, մի խոսքով ծեծոըւմ են հոգեպես թույլերը, ծեծվում են ֆիզիկապես թույլերը, բայց ամեն դեպքում լինում են բացառություններ, երբ առանց ծեծի գործը գլուխ չի գա

եթե երեխուն երկու ժամ ասում ես չի կարելի, հետո ասում ես ինչի չի կարելի, իսկ ինքը իրենն է շարունակում, ուրեմն պիտի ծեծես: Գոնե ծեծով կհասկացնես որ չի կարելի;)

Kita
14.11.2009, 15:19
եթե չի հասկանում, պիտի ծեծես:B

Իսկ կարելի է իմանալ, էտ ինչի պիտի ծեծելուց սռազու տակ պատճառը հասկանա, թե նոր ուղեղային պրոցես է ձևավորվել, տեղյակ չեմ:think Վախը հասկանալու հետ կապ չունի:
Եթե չի հասկանում, ուրեմն բարի եղեք նորից բացատրել ու այնպես, որ հասկանա, թե չէ մի օր էլ կարող է դուք մի բան չհասկանաք, ուզում եք ասել, պիտի ձեզ ծեծի, որ տեղ հասնի` ձեր օրինակին նայելով:


եթե երեխուն երկու ժամ ասում ես չի կարելի, հետո ասում ես ինչի չի կարելի, իսկ ինքը իրենն է շարունակում, ուրեմն պիտի ծեծես: Գոնե ծեծով կհասկացնես որ չի կարելի

Էտ 2 ժամ ասելու տեղը` սկզբից պետք է բացատրել, բայց ամենը մի կողմ թողած, պետք է հաշվի առնել, որ դիմացտ երեխա է, որին ի վերուստ տրված են երեխայական արարքներ, երբեմն անհասկանալի կամ չարաճճի, ինչը և նրա երեխա լինելու անբաժանելի մասն է կազմում: Երեխա ունենալուց առաջ պետք է հասկանալ, գիտակցել, որ մեկից հասուն էակ չեք ստանալու և հետո նոր անցնել հետագա գործողություններին:



Ծեծել կարելի է , Նսեմացնել՝ ոչ
Մի հատ ինձ բացատրեք սահմանը, որով դուք տեսնելու եք, որ արդեն նսեմացման եք անցել: Ծեծը արդեն իսկ նսեմացում է` ցանակած քանակով, թեկուզ և դա հետո կարտահայտվի անհատի մեջ, բայց հաստատ էտ տհաճ զգացողությունները մի օր ի հայտ կգան:

urartu
14.11.2009, 15:31
ծեծել չի նշահակում շանսատակ անել, բայց երբ երեխան բութ է, ծնողական մի երկու չլմփոցը չի խանգարի

Kita
14.11.2009, 15:51
ծեծել չի նշահակում շանսատակ անել, բայց երբ երեխան բութ է, ծնողական մի երկու չլմփոցը չի խանգարի

Ինչի որ երեխան բութ է, նշանակում է պետք է նրա հետ վարվել բութ արարածի պես, որ երևի ավելի բթանա, ոչ թե զարգանա:

Anulik.Sh
14.11.2009, 16:36
Ես չեմ համարում որ ծեծը դաստիրակման ճիշտ միջոց է: Հասկացրեք խոսքով, բայց ոչ ծեծով, կներեք, բայց ծեծում են մենակ անասուններին, որ խոսքը չեն հասկանում, իսկ մարդ արարածը ունի գիտակցություն ու կարա հասկանա խոսքի միջոցով ոչ թե ծեծի:

urartu
14.11.2009, 16:45
Ինչի որ երեխան բութ է, նշանակում է պետք է նրա հետ վարվել բութ արարածի պես, որ երևի ավելի բթանա, ոչ թե զարգանա:
ինչի եք ընկնում ծայրահեղությունների գիրկը, ծեծ հո չեմ ասում քացով ծեծել, բայց երեխայի տուտուզին ի 2 հատ կարելի է տալ, որ հասկանա որ չի կարելի

Yeghoyan
14.11.2009, 17:02
Ժող ջան մինչև երեխու հետ գործ չունենաք չեք կարա ասեք ինչ կանեք էդ պահին /որ ջղայնացնումա/, այնպես որ ստեղ էսքան երկար-բարակ գրելը իզուրա;)

Rammstein
14.11.2009, 17:28
Գոնե ծեծով կհասկացնես որ չի կարելի
Ծեծով ոչ թե կհասկացնես, որ չի կարելի, այլ կհասկացնես, որ այս կամ այն բանի մասին պիտի պապան կամ մաման չիմանա: Դա նշանկում ա երեխան կսկսի ծնողին խաբել:

Anulik.Sh
14.11.2009, 19:35
Ծեծով ոչ թե կհասկացնես, որ չի կարելի, այլ կհասկացնես, որ այս կամ այն բանի մասին պիտի պապան կամ մաման չիմանա: Դա նշանկում ա երեխան կսկսի ծնողին խաբել:

Նաև վախենալ ու գաղտնի բաներ անել:

A.r.p.i.
22.11.2009, 16:09
Ես ծեծը դաստիարակության միջոց չեմ համարում: Խփել երբեմն կարելի է: Սովորաբար որոշ ծնողների թվում է, որ եթե ծեծում են երեխաներին, ապա ետ են պահում նրանց վատ արարքներից, բայց հաճախ մոռանում են, որ արգելված պտուղը ավելի քաղցր է լինում: Դրա համար էլ ես գտնում եմ, որ ծնողը երեխային այնպես պետք է դաստիարակի երեխային, որ ոչ թե ծեծով ինչ որ բան հասկացնի, այլ հայացքով (այլ կերպ ասած երեխան պիտի հայացքից վախենա, ոչ թե ծեծից): Դա իմ կարծիքն է:

dvgray
22.11.2009, 19:23
ոչ թե ծեծով ինչ որ բան հասկացնի, այլ հայացքով (այլ կերպ ասած երեխան պիտի հայացքից վախենա, ոչ թե ծեծից): Դա իմ կարծիքն է:
երեխան պետք է վախենա տան նիստ ու կացի նորմերից: վախը՝ դա նորմալ զգացմունք է, երբ վախնենում են գործողությունից: սակայն երբ որ վախենում են օբեկտից, ասենք մարդուց՞, դա աննորմալ զգացում է, որը ուշ թե շուտ բերում է ուզուրպացման

Katka
23.11.2009, 09:15
Փորձ չունեմ,բայց կարծում եմ՝ երեխային պետք չէ վախեցնել ոչ ինչ- որ նորմերով, ոչ ծեծով, ոչ հայացքով: Վախը տվյալ պահին նորմալ զգացմունք չէ, մեկ էլ տեսար ենթարկվելու, ինքնաարտահայտման պրոբլեմ առաջանա: Ուղղակի երեւի բավական է լինել շատ ուշադիր երեխայի զարգացման, մեծացման ամեն մի քայլափոխի: Խորհուրդ կտայի կարդալ՝ Օշոյի «Внутренняя революция» /(երեւի թարգմանաբար՝ «Ներքին հեղափոխություն»)


Մի հատ էլ մեջբերում այդտեղից:)

Уважайте детей, делайте их бесстрашными. Но если вы сами полны страхов, как вы можете сделать их бесстрашными? Не заставляйте их уважать вас, потому что вы отец, вы их папочка, их мамочка и тому подобное. Измените это отношение и вы увидите какую трансформацию произведет уважение с вашими детьми. Они будут слушать вас более внимательно, если вы уважаете их. Они попытаются понять вас и ваш образ мыслей более внимательно. Им прийдется. И никаким образом ничего не навязывайте; если вследствии понимания они чувствуют, что вы правы, — они следуют за вами, и тогда они не теряют свое настоящее лицо.

Farfalla
23.11.2009, 10:02
Իմ կարծիքով ծեծը դաստիարակության միջոց չէ: Եթե երեխան խոսքով չի հասկանում, ինչքան էլ ծեծես, մեկա չի հասկանա: Ու հետագայում կարող է երեխային շատ լուրջ խնդիրների առաջ կանգնեցնել:

Գևոր
23.11.2009, 15:34
Իմ կարծիքով ծեծը կարելի ա օգտագործել որպես դաստիարակության միջոց, բայց շատ հազվագյուտ դեպքերում: Երեխաի գիտակցությունը զարգացած չի մեծի նման, նա դեռ ձևավորված համոզմունքներ չունի: Իսկ համոզմունքները, (բարոյականն ու անբարոյականը) երբեմն հենց նման վախի վրա են ձևավորվում:

Բայց պետք է հիշել որ ցանկացած պատիժ շատ լավ տպավորվում է երեխայի անգիտակցականում,
թեկուզ տարիներ հետո նա այդ մասին կարող է չհիշել, բայց ենթագիտակցությունը շատ լավ դաս է քաղել, իսկ այդ դասը կարող է և իր վատ հետևանքներն ունենալ...

Եթե երեխան մտածեց, որ իրեն ոչ մի բանի համար չեն ծեծի, նա ավելի անկառավարելի կդառնա:

Երեխան պետք է և սիրի, և վախենա ծնողից (իհարկե դա չի նշանակում, որ ծեծը պետք է անըդհատ օգտագործել, որպես դաստիարակության միջոց)

Ծնողի սպասռնացող կամ դժգոհություն արտահայտող հայացքը, կամ համապատասխան ձայնը, ինտոնացիան ակամայից տպավորվում է նրա անգիտակցոականում որպես խարիսխ (Якор), և ամեն անգամ տեսնելով այդպիսի հայացքը ծնողի դեմքին, նրանում առաջանում է համապատասխան վախ:

Եվ ծեծը , և խրախուսանքը կարևոր դեր ունեն երեխայի դաստիարակության գործում, բայց դա չի նշանակում, որ երկուսի "չափաբաժիններն էլ" պետք է հավասար լինեն.

Jarre
30.11.2009, 22:43
Իմ կարծիքով ծեծը կարելի ա օգտագործել որպես դաստիարակության միջոց, բայց շատ հազվագյուտ դեպքերում: Երեխաի գիտակցությունը զարգացած չի մեծի նման, նա դեռ ձևավորված համոզմունքներ չունի: Իսկ համոզմունքները, (բարոյականն ու անբարոյականը) երբեմն հենց նման վախի վրա են ձևավորվում:

Բայց պետք է հիշել որ ցանկացած պատիժ շատ լավ տպավորվում է երեխայի անգիտակցականում,
թեկուզ տարիներ հետո նա այդ մասին կարող է չհիշել, բայց ենթագիտակցությունը շատ լավ դաս է քաղել, իսկ այդ դասը կարող է և իր վատ հետևանքներն ունենալ...

Եթե երեխան մտածեց, որ իրեն ոչ մի բանի համար չեն ծեծի, նա ավելի անկառավարելի կդառնա:

Երեխան պետք է և սիրի, և վախենա ծնողից (իհարկե դա չի նշանակում, որ ծեծը պետք է անըդհատ օգտագործել, որպես դաստիարակության միջոց)

Ծնողի սպասռնացող կամ դժգոհություն արտահայտող հայացքը, կամ համապատասխան ձայնը, ինտոնացիան ակամայից տպավորվում է նրա անգիտակցոականում որպես խարիսխ (Якор), և ամեն անգամ տեսնելով այդպիսի հայացքը ծնողի դեմքին, նրանում առաջանում է համապատասխան վախ:

Եվ ծեծը , և խրախուսանքը կարևոր դեր ունեն երեխայի դաստիարակության գործում, բայց դա չի նշանակում, որ երկուսի "չափաբաժիններն էլ" պետք է հավասար լինեն.

Գևոր, եթե գրածդ սխալ եմ հասկացել կներես, բայց փաստորեն դու կարծում ես, որ երեխային չափավոր ծեծի միջոցով կարելի է ինչ որ մի բան սովորեցնել և կառավարելի՞ դարձնել։

Ես ել եմ շատ մտածել քո նշած մտքի մասին, բայց....

Ի՞նչ է ծեծը։
Ծեծը բռնություն է։

Ինչպես ՄԱԿ-ը կամ ԱՄՆ-ն չեն կարողանում իրենց զինված ուժերի ցուցաբերած բռնությամբ հաստատել ստաբիլություն ու խաղաղություն, այնպես էլ դա անհնար է ընտանիքի մակարդակով։

Եթե երեխային ծեծի միջոցով սովորեցնում ենք հնազանդվել, ապա ի՞նչ ենք մենք իրականում իրեն սովորեցնում։
Սովորեցնում ենք, որ եթե կյանքում ուզում է, որ իր ասածը անեն կամ իրեն ենթարկվեն, ապա կարող է օգտագործել իր ծնողների մեթոդը։ Մարդու էության մեծ մասը ձևավորվում է հենց երեխա տարիքում, իսկ հետագա կյանքի ընթացքում այն պարզապես կատարելագործվում կամ դեգրադացվում է։ Հետևաբար ծեծը, մանավանդ երեխա ժամանակ անչափ վտանգավոր ազդեցություն է ունենում երեխայի, որպես անձնավորություն ձևավորման գործում։

Արդյո՞ք ծեծի միջոցով կկարողանանք մեր երեխաներին հեռու պահել չար ու վատ բաներից։
Ուզենք թե ոչ, մեծանալով երեխաները ձեռք են բերում ավելի մեծ չափի անկախություն և ազատություն ծնողներից։ Ուստի այն, ինչ երեխան անում էր ծեծից վախենալով 8 տարեկանում, արդեն կարող է չանել դառնալով չափահաս, քանի որ այդ ծեծով այլևս չես վախեցնի նրան։ Ուստի եթե ուզում ենք, որ մեր երեխաները մնայուն օգուտներ քաղեն հարկավոր է ոչ թե ծեծել, այլ խրատել, բացատրել, տրամաբանել, ցույց տալ, որ եթե մեզ չլսի ինչպիսին կլինեն հետևանքները։

Եվ ի վերջո ծեծը հարգանքի կամ սիրո դրսևորում չէ։ Եթե երեխան գործնականում չի տեսնում հարգանք իր արժանապատվության հանդեպ, հետո որքան ուզում ես խոսքով ասա, որ պիտի հարգի իրեն, ծնողներին, շրջապատի մարդկանց, չի կարողանա անել, քանի որ գործերն ավելի զորեղ են, քան խոսքերը։ Ինչ տեսել է, այն էլ անում է։

Չկարծես, թե այս գրառումս քո դեմ է ուղղված։ Գրածիցդ հասկացա, որ դու էլ ես դեմ ծեծին, պարզապես կարծում ես, որ պետք չէ բացառել։ Բայց ես կարծում եմ, որ պետք է ձգտել ու ամեն բան անել, որ դա բացառվի։

Ու եթե լինենք անկեղծ, Գևոր, ապա պիտի խոստովանենք, որ շատ հաճախ ինքներս ծեծ ենք կերել մեր ծնողներից, ոչ թե այն պատճառով, որ նրանք ուզեցել են, որ մենք ուղղվենք, այլ դա եղել է նրանց ջղայնությունը հանգստացնելու միջոց :(

Ծեծը պիտի՛ բացառվի։ Բռնությունը չի կարող ստեղծել ներդաշնակություն ու ճշմարտություն։ Պատմությունը քեզ օրինակ։

Ungrateful
30.11.2009, 22:50
Ժող, ծեծը` շատ դեպքերում հակառակ էֆֆեկտ ա տալիս... Արգելվածը` միշտ էլ քաղցր է:
Ծեծով ինչ որ բանի չես հասնի, բացի վախ ներշնչելուց:

Արամ
30.11.2009, 23:22
Եթե երեխային ծեծի միջոցով սովորեցնում ենք հնազանդվել, ապա ի՞նչ ենք մենք իրականում իրեն սովորեցնում։
Սովորեցնում ենք, որ եթե կյանքում ուզում է, որ իր ասածը անեն կամ իրեն ենթարկվեն, ապա կարող է օգտագործել իր ծնողների մեթոդը։

եթե դու չծեծես քեզ են ծեծելու;)

Jarre
30.11.2009, 23:34
եթե դու չծեծես քեզ են ծեծելու
Եթե այս կարգախոսով ապրելը ձեռք է տալիս, բան չունեմ ասելու....

Գևոր
01.12.2009, 01:51
Կարծում եմ կյանքում ամեն ինչ իր տեղն ունի, ուղղակի պետք է չափով օգտագործել:

Ինչպես բժշկությունից հայտնի է նույնիսկ թույնը կարող է դեղ դառնալ, եթե չափաբաժնով օգտագործվի
և դեղ կարող է թույն դառնալ, եթե չափը անցնենք:

Կյանքում ,այն ամենը ինչ գոյություն ունի, չպետք է բացառվի: Դա կյանքի մի մասն է, իր վատ ու լավ կողմերով

E-la Via
05.12.2009, 14:04
Ծեծ.... Միշտ դեմ եմ եղել ծեծին, ընդհանրապես ցանկացած տիպի բռնությանը: Իսկ ծնողի ծեծը երբեք էլ չի կարող երեխային դաստիարակելու միջոց հանդիսանալ: Ասացեք, ձեզանից ամեն մեկը իր սխալի համար ծեծ ուտելուց հետո ինչ է զգացել? Այդ ժամանակ ատելություն, բարկություն չէիք զգում ձեր ծնողի հանդեպ: Կամ այդ ծեծերից հետո միթե փոխում էիք ձեր համոզմունքներ? Եթե նույնիսկ երեխան ինչ-որ բան ծեծից հետո չի արել, ապա դա միայն վախի պատճառով: Իսկ ցանկացած տիպի վախը թույն է մարդու համար: Իսկ երեխային վախ ներշնչելը հանցագործություն է:

Rammstein
05.12.2009, 14:32
Ինչպես բժշկությունից հայտնի է նույնիսկ թույնը կարող է դեղ դառնալ, եթե չափաբաժնով օգտագործվի
և դեղ կարող է թույն դառնալ, եթե չափը անցնենք:

Կյանքում ,այն ամենը ինչ գոյություն ունի, չպետք է բացառվի: Դա կյանքի մի մասն է, իր վատ ու լավ կողմերով

Այսինքն` կարելի է մարդ էլ սպանել, ուղղակի չափը չպետք ա անցնել, ասենք` օրական երկու հոգուց ոչ ավել: :)

Լուսաբեր
05.12.2009, 15:01
Ծեծ.... Միշտ դեմ եմ եղել ծեծին, ընդհանրապես ցանկացած տիպի բռնությանը: Իսկ ծնողի ծեծը երբեք էլ չի կարող երեխային դաստիարակելու միջոց հանդիսանալ: Ասացեք, ձեզանից ամեն մեկը իր սխալի համար ծեծ ուտելուց հետո ինչ է զգացել? Այդ ժամանակ ատելություն, բարկություն չէիք զգում ձեր ծնողի հանդեպ: Կամ այդ ծեծերից հետո միթե փոխում էիք ձեր համոզմունքներ? Եթե նույնիսկ երեխան ինչ-որ բան ծեծից հետո չի արել, ապա դա միայն վախի պատճառով: Իսկ ցանկացած տիպի վախը թույն է մարդու համար: Իսկ երեխային վախ ներշնչելը հանցագործություն է:

:o Չէ մի չէ, հլա մի հատ էլ պետք ա հետ դառնայինք ու խփեինք ծնողին, այդ ինչպես կարելի է ձեռք բարձրացնել սեփական երեխայի վրա :think ուրեմն լավ չեն դաստիարակել հարգանքը ծնողի նկատմամբ, որ մտքովդ պետքա տենց բաներ անցնի, սա իմ կարծիքնա. Ծնողը քեզ արարողնա, Մայրդ հենց այն որ քեզ 9 ամիս սրտի տակա պահել հազար ու մի դժվարություն կրելով այդ ընթացքում, հետո էլ լույս աշխարհ բերել, հերիքա, որ գիտակցես՝ իրավունքը ունի, որ վրեդ գոռա էլ, խփի էլ... ինքը հաստատ քեզ վատ բան չի անի, հենց նրա համար, որ ծնողա.
Իսկ այն երկրներում, որոնք մեր աչքին զարգացել են այն աստիճան, որ ծնողին զրկում են իր երեխայից հենց նրա համար որ բարձր տոնովա խոսել իր երեխայի հետ /:քմծիծաղ/ ուղղակի իմ համար աբսուրդա.
Լավ, ասում եք էլի, 2-3 տարեկան երեխաին դե գնա ու բացատրի որ չի կարելի մատիկը մտցնել վարթակի մեջ... ո՞նց բացատրես որ հոսանքը ինչա. մի հատ չխփեցիր ձեռին էլի կանի. Մի քանի տարի առաջ նման ցավալի դեպ ք եմ հիշում, երբ 4 տարեկան երեխան զոհ գնաց հենց վարթակի հետ խաղալուն. Ի դեպ այդ երեխային ոչ մի անգամ ոչինչ չեն արգելել գոնե ձեռքին խփելով, ամեն բան բացատրվել էր.
Ակումբցի էլ մարդ գիտեմ, որ կտրականապես դեմ էր խոսում ծեծելուն, մինչև չհայտնվեցին պստիկները ու ոչինչ չկարողանալով անել, պարզապես իրեն անզոր էր զգում այդ փոքր արարածներին բան բացատրելով, հուսահատ ասում էր որ մի լավ կծեծեր, բայց այ ծնողները թույլ չեն տալիս:

Ես ոչ կողմ եմ,բայց ոչ էլ դեմ եմ: Որովհետև մարդ չի իմանա ոնց կվարվի. Եթե անգամ դա լինումա մեր անհամբերության հետևանքով առաջացած վարք: Այսինքն մտածում ենք մի բան , բայց անում ենք ուրիշ բան./ չենք ուզում ծեծել, բայց չենք էլ կարողանում չծեծել...

Հ.գ բան չմնաց, մի քանի տարի հետո սեփական փորձիս մասին կտեղեկացնեմ :))

Արիացի
05.12.2009, 15:56
Այսինքն` կարելի է մարդ էլ սպանել, ուղղակի չափը չպետք ա անցնել, ասենք` օրական երկու հոգուց ոչ ավել: :)

Մարդ սպանելը, արդեն չափն անցնել ա նշանակում;)

Rammstein
05.12.2009, 16:12
Մարդ սպանելը, արդեն չափն անցնել ա նշանակում;)
Իսկ ո՞վ է որոշել, որ մարդասպանությունը չափն անցնել է նշանակում, իսկ ծեծը` ոչ:

Anulik.Sh
05.12.2009, 16:20
Իսկ ո՞վ է որոշել, որ մարդասպանությունը չափն անցնել է նշանակում, իսկ ծեծը` ոչ:

Գիտես հիմա չես կարող ասել թե որնա չափն անցնել` մարդասպանությունը թե ծեծը: Մարդասպանությունը մեր ժամանակներում դարձելա սոորական բան, որ մի ակնթարթում խլել մարդկային կյանքը: Իսկ ինչ վերաբերվումա ծեծին դեմ եմ, քանի որ կարող ես ասել, հասկացնել բառեռով այլ ոչ թե ծեծով ու ծեծի մեջ չափ չկա: Էն մարդը ով ձեռքա բարձրացնում երեխայի վրա նա ամեն ինչի ընդունակա:

Լուսաբեր
05.12.2009, 16:26
Էն մարդը ով ձեռքա բարձրացնում երեխայի վրա նա ամեն ինչի ընդունակա:

:o այսինքն
օրինակ :think

Rammstein
05.12.2009, 16:27
Գիտես հիմա չես կարող ասել թե որնա չափն անցնել` մարդասպանությունը թե ծեծը: Մարդասպանությունը մեր ժամանակներում դարձելա սոորական բան, որ մի ակնթարթում խլել մարդկային կյանքը: Իսկ ինչ վերաբերվումա ծեծին դեմ եմ, քանի որ կարող ես ասել, հասկացնել բառեռով այլ ոչ թե ծեծով ու ծեծի մեջ չափ չկա: Էն մարդը ով ձեռքա բարձրացնում երեխայի վրա նա ամեն ինչի ընդունակա:
Դե ես Արիացիի հետ համաձայն եմ էն առումով, որ մարդասպանությունը չափն անցենել է նշանակում, ու այդտեղ էլ ես քննարկելու բան չեմ տեսնում: Ես ուղղակի ուզում էի իմանալ, թե ինչո՞ւ է ծեծը հնարավոր համարել չափի մեջ:

Տարբեր մարդկանց չափորոշիչները տարբեր են, ծնող կա` ամենաթույլ հարվածն էլ չափից դուրս ա համարում, ծնող էլ կա` էրեխու գլխին շիշ ա ջարդում (տենց մարդ գիտեմ), բայց համարում ա, որ դա չափի մեջ ա:

Լուսաբեր
05.12.2009, 16:34
Տարբեր մարդկանց չափորոշիչները տարբեր են, ծնող կա` ամենաթույլ հարվածն էլ չափից դուրս ա համարում, ծնող էլ կա` էրեխու գլխին շիշ ա ջարդում (տենց մարդ գիտեմ), բայց համարում ա, որ դա չափի մեջ ա:

Ընդհանուր ընդունված նորմերով կարելիա հաշվել չափի մեջը :) օրինակ թաթիկին խփել, երբ ձեռքը տանում է դեպի միացրած կիպիԾիլնիկով ջուրը :) օրինակս մի քիչ չի համապատսխանում ժամանակակից աշխարհին, բայց ես դա հիշեցի, որովհետև եղբայրս հիմա կենդանի չեր լինի, եթե հորաքրոջս տղան 5 մետր չթռչեր ու չհասցներ ձեռին,որ չանի, հազար անգամ ասելուց ու բացատրելուց հետո .... օրինակներ շատ կան, որոնց նայելով զգում ես, որ լրիվ բացակայության դեպքում չի լինի ապրել:

Ոչ էլ լրիվ իդելականացնելա պետք ու չծեծելը որպես մարդասիրական դրսևորում ներկայացնել
Բոլորս էլ ինչ-որ չափով ծեծվել ենք, դրանից ոչ մեկիս մոտ շեղումներ չեն առաջացել, որովհետև հենց այդ չափի մեջնա եղել: Երեխային պետքա դաստիարակել ինչ-որ տեղ խփելով մինչև այն տարիքը, որ արդեն գիտակցական կյանքնա սկսվում ու կարողա իրա մոտ հետևանքներ մնան հիշողության միջոցով:
Այսպիսինն են իմ պատկերացումները :pardon

Rammstein
05.12.2009, 17:26
Ընդհանուր ընդունված նորմերով կարելիա հաշվել չափի մեջը օրինակ թաթիկին խպել, երբ ձեռքը տանում է դեպի միացրած կիպիԾիլնիկով ջուրը օրինակս մի քիչ չի համապատսխանում ժամանակակից աշխարհին, բայց ես դա հիշեցի, որովհետև եղբայրս հիմա կենդանի չեր լինի, եթե հորաքրոջս տղան 5 մետր չթռչեր ու չհասցներ ձեռին,որ չանի, հազար անգամ ասելուց ու բացատրելուց հետո .... օրինակներ շատ կան, որոնց նայելով զգում ես, որ լրիվ բացակայության դեպքում չի լինի ապրել:

Իհարկե, եթե տեսնում ես, որ երեխան ձեռքը տանում է դեպի հոսանքը, ապա պետք է դա ամեն գնով կանխարգելել, ուզում ա դա լինի խփելով, ուզում ա լինի ոտին կրակելով, բայց մի՞թե կարծում ես, որ դրանով երեխան կհասկանա, որ այնտեղ հոսանք է, ու չի կարելի, մի՞թե դա դաստիարակություն է: Ես կարծում եմ` ոչ, դա ընդամենը դժբախտ պատահարի կանխարգելում է, որը գուցե եւ երեխայի վրա ոչ մի ազդեցություն չի ունենա: :)

Լուսաբեր
05.12.2009, 18:00
Rammstein ջան, ծնողի ամեն հայացքը, շարժումն էլ դաստիարակումա երեխային.
Երեխային բան բացատրելը շատ հաճախ անիմաստ գործա, քանի որ երկու տարեկան ուղեղը շատ փոքրա ինչ-որ բաներ ընկալելու համար, ասենք հենց այդ նույն հոսանքը իրենից ինչա ներկայացնում. Իսկ երբ մի հատ խփում ես ֆիզիկական ցավը հասկացնումա, որ դա չի կարելի անել: Ու հաստատ մի 5 տարի հետո այդ ծեծը հետք չի թողնի իրա հոգեբանության վրա:

Իսկ եթե ընդհանուր նայենք դաստիարակությունը մարդուն ինչ-որ պատահարների կանխարգելման համար է:

Արիացի
05.12.2009, 18:06
Գիտես հիմա չես կարող ասել թե որնա չափն անցնել` մարդասպանությունը թե ծեծը: Մարդասպանությունը մեր ժամանակներում դարձելա սոորական բան, որ մի ակնթարթում խլել մարդկային կյանքը: Իսկ ինչ վերաբերվումա ծեծին դեմ եմ, քանի որ կարող ես ասել, հասկացնել բառեռով այլ ոչ թե ծեծով ու ծեծի մեջ չափ չկա: Էն մարդը ով ձեռքա բարձրացնում երեխայի վրա նա ամեն ինչի ընդունակա:

Փաստորեն, ոնց հասկացա, դու մարդասպանությանը դեմ չես, քանի որ դա դառել ա սովորական երևույթ իսկ ծեծին դեմ ես: Իսկ եթե էնքան ծեծես որ մեռնի, դրան դեմ ե՞ս, թե՞ կողմ:think

E-la Via
05.12.2009, 19:17
:o Չէ մի չէ, հլա մի հատ էլ պետք ա հետ դառնայինք ու խփեինք ծնողին, այդ ինչպես կարելի է ձեռք բարձրացնել սեփական երեխայի վրա :think ուրեմն լավ չեն դաստիարակել հարգանքը ծնողի նկատմամբ, որ մտքովդ պետքա տենց բաներ անցնի, սա իմ կարծիքնա. Ծնողը քեզ արարողնա, Մայրդ հենց այն որ քեզ 9 ամիս սրտի տակա պահել հազար ու մի դժվարություն կրելով այդ ընթացքում, հետո էլ լույս աշխարհ բերել, հերիքա, որ գիտակցես՝ իրավունքը ունի, որ վրեդ գոռա էլ, խփի էլ... ինքը հաստատ քեզ վատ բան չի անի, հենց նրա համար, որ ծնողա.
Իսկ այն երկրներում, որոնք մեր աչքին զարգացել են այն աստիճան, որ ծնողին զրկում են իր երեխայից հենց նրա համար որ բարձր տոնովա խոսել իր երեխայի հետ /:քմծիծաղ/ ուղղակի իմ համար աբսուրդա.
Լավ, ասում եք էլի, 2-3 տարեկան երեխաին դե գնա ու բացատրի որ չի կարելի մատիկը մտցնել վարթակի մեջ... ո՞նց բացատրես որ հոսանքը ինչա. մի հատ չխփեցիր ձեռին էլի կանի. Մի քանի տարի առաջ նման ցավալի դեպ ք եմ հիշում, երբ 4 տարեկան երեխան զոհ գնաց հենց վարթակի հետ խաղալուն. Ի դեպ այդ երեխային ոչ մի անգամ ոչինչ չեն արգելել գոնե ձեռքին խփելով, ամեն բան բացատրվել էր.
Ակումբցի էլ մարդ գիտեմ, որ կտրականապես դեմ էր խոսում ծեծելուն, մինչև չհայտնվեցին պստիկները ու ոչինչ չկարողանալով անել, պարզապես իրեն անզոր էր զգում այդ փոքր արարածներին բան բացատրելով, հուսահատ ասում էր որ մի լավ կծեծեր, բայց այ ծնողները թույլ չեն տալիս:

Ես ոչ կողմ եմ,բայց ոչ էլ դեմ եմ: Որովհետև մարդ չի իմանա ոնց կվարվի. Եթե անգամ դա լինումա մեր անհամբերության հետևանքով առաջացած վարք: Այսինքն մտածում ենք մի բան , բայց անում ենք ուրիշ բան./ չենք ուզում ծեծել, բայց չենք էլ կարողանում չծեծել...

Հ.գ բան չմնաց, մի քանի տարի հետո սեփական փորձիս մասին կտեղեկացնեմ :))

Նախ ես չասացի, որ հարկավոր է ծնողին պատասխանել, ինչը երբեք մտքովս չի էլ անցել: Ծնողի հանդեպ հարգանքն էլ չեն դաստիարակում: Դա երեխան ծնողի հանդեպ կզգա միայն հարգանքի արժանի լինելու դեպքում: Եթե ծնողը երեխա է լույս աշխարհ բերում, դա չի նշանակում, որ իրավունք ունի նրա հետ վարվել այնպես ինչպես ինքն է ցանկանում, միայն այն պատճառով, որ երեխան դեռ փոքր է և չի կարող պաշտպանվել:
Ծնողը ամեն ինչից բացի ինքն էլ պետք է հարգի երեխային:
Ես հասկանում եմ, որ երբեմն դժվար է երեխայի բան հասկացնել: Բայց ծեծից բացի կան նաև այլ միջոցներ: Իսկ երբ ձեր ասած երկու-երեք տարեկային հարվածում եք, երեխան այդ ժամանակ չի էլ մտածում, որ հարվածողը իր ծնողն է, որ հարկավոր է նրան հարգել: Նա միայն ցավ է զգում: Ես էլ գիտեմ այնպիսի երեխաների, որոնց կյանքը խեղաթյուրվել է ծնողի դաժան վերաբերմունքից: Եվ չասեք թե Դուք նկատի ունեք թեթև հարվածները, ՈՐովհետև ամեն ինչ փոքր քայլերից է սկսվում:

VisTolog
05.12.2009, 19:19
Իհարկե, եթե տեսնում ես, որ երեխան ձեռքը տանում է դեպի հոսանքը, ապա պետք է դա ամեն գնով կանխարգելել, ուզում ա դա լինի խփելով, ուզում ա լինի ոտին կրակելով, բայց մի՞թե կարծում ես, որ դրանով երեխան կհասկանա, որ այնտեղ հոսանք է, ու չի կարելի, մի՞թե դա դաստիարակություն է: Ես կարծում եմ` ոչ, դա ընդամենը դժբախտ պատահարի կանխարգելում է, որը գուցե եւ երեխայի վրա ոչ մի ազդեցություն չի ունենա: :)
Պետքա մի անգամ թողնես հոսանքահարվի, որ մյուս անգամ էլ չանի :pardon

Rammstein
05.12.2009, 19:36
Երեխային բան բացատրելը շատ հաճախ անիմաստ գործա, քանի որ երկու տարեկան ուղեղը շատ փոքրա ինչ-որ բաներ ընկալելու համար, ասենք հենց այդ նույն հոսանքը իրենից ինչա ներկայացնում. Իսկ երբ մի հատ խփում ես ֆիզիկական ցավը հասկացնումա, որ դա չի կարելի անել:
Մարդկանց 90%-ը երեխաների հասկանալու ունակությունները թերագնահատում են: 2 տարեկան երեխան շատ ավելի կարող է հասկանալ, քան շատերը պատկերացնում են:

Ինչեւէ, անդրադառնամ բուն հարցին. Ո՞րտեղից այդպիսի վստահություն, որ ֆիզիկական ցավը երեխային կհասկացնի, հենց այն, ինչի համար այդ ցավը նրան պատճառվում է: Երբեմն նույնիսկ կարող է հակառակ ռեակցիա առաջացնել` երեխան տեսնի, որ մարդ չկա, ու «ուտի արգելված պտուղը»:

Նաեւ ասեմ, որ տան մեջ չպետք է լինի այնպիսի բան, որը երեխայի կյանքին կարող է սպառնալ: Բոլոր վարդակները պետք է փակել, որ երեխան մատը չմտցնի, այլ ոչ թե խփել ու ասել, որ չի կարելի: Եթե երեխան բառերով չի հասկանում, ապա չի բացառվում, որ խփելու իմաստն էլ չընկալի:

Իսկ եթե տան մեջ կա բան, որը երեխային կարող է վնասել, բայց նրա կյանքին վտանգ չի սպառնա, օրինակ` տաք արդուկ, ապա արժե թողնել, որ մեկ անգամ երեխան մատը վառի, որ հետո էլ չդիպչի: Սա ոչ թե դաժանություն է, այլ կենցաղի ճանաչման գործընթացի մի մասը: :)


Պետքա մի անգամ թողնես հոսանքահարվի, որ մյուս անգամ էլ չանի :pardon

Եթե լինեինք Ամերիկայում, ու լարումը լիներ 110 Վ, ապա գուցե կարելի էր, բայց 220 Վ-ի դեպքում մի քիչ ռիսկային ա: Ամեն դեպքում եթե երկու ձեռքով չկպնի, այլ մի ձեռքով կպնի ֆազին ու զրոյին, ապա դժվար թե կյանքին վտանգ սպառնա: Երկու ձեռքի, կամ ձեռքի ու ոտքի միջեւ հոսանքը շատ ավելի վտանգավոր ա, որովհետեւ կարող ա սրտամկանի վրա ազդի:

VisTolog
05.12.2009, 19:47
Մարդկանց 90%-ը երեխաների հասկանալու ունակությունները թերագնահատում են: 2 տարեկան երեխան շատ ավելի կարող է հասկանալ, քան շատերը պատկերացնում են:

Ինչեւէ, անդրադառնամ բուն հարցին. Ո՞րտեղից այդպիսի վստահություն, որ ֆիզիկական ցավը երեխային կհասկացնի, հենց այն, ինչի համար այդ ցավը նրան պատճառվում է: Երբեմն նույնիսկ կարող է հակառակ ռեակցիա առաջացնել` երեխան տեսնի, որ մարդ չկա, ու «ուտի արգելված պտուղը»:

Նաեւ ասեմ, որ տան մեջ չպետք է լինի այնպիսի բան, որը երեխայի կյանքին կարող է սպառնալ: Բոլոր վարդակները պետք է փակել, որ երեխան մատը չմտցնի, այլ ոչ թե խփել ու ասել, որ չի կարելի: Եթե երեխան բառերով չի հասկանում, ապա չի բացառվում, որ խփելու իմաստն էլ չընկալի:

Իսկ եթե տան մեջ կա բան, որը երեխային կարող է վնասել, բայց նրա կյանքին վտանգ չի սպառնա, օրինակ` տաք արդուկ, ապա արժե թողնել, որ մեկ անգամ երեխան մատը վառի, որ հետո էլ չդիպչի: Սա ոչ թե դաժանություն է, այլ կենցաղի ճանաչման գործընթացի մի մասը: :)



Եթե լինեինք Ամերիկայում, ու լարումը լիներ 110 Վ, ապա գուցե կարելի էր, բայց 220 Վ-ի դեպքում մի քիչ ռիսկային ա: Ամեն դեպքում եթե երկու ձեռքով չկպնի, այլ մի ձեռքով կպնի ֆազին ու զրոյին, ապա դժվար թե կյանքին վտանգ սպառնա: Երկու ձեռքի, կամ ձեռքի ու ոտքի միջեւ հոսանքը շատ ավելի վտանգավոր ա, որովհետեւ կարող ա սրտամկանի վրա ազդի:
Ես 2-3 անգամ հոսանքահարվել եմ, ու ինչպես տենսում եք, ես այստեղ եմ և գրում եմ :D:)
ՈՒ էդ 2-3 անգամն ինձ հերիք էր, որ հեռու մնայի ցանկացած բանից, որն ինձ հոսանք է հիշեցրել::)

Լուսաբեր
05.12.2009, 19:49
Նախ ես չասացի, որ հարկավոր է ծնողին պատասխանել, ինչը երբեք մտքովս չի էլ անցել:
իսկ ես ընդհանուր էի ասում, խոսքս կոնկրետ ոչ մեկին չեր վերաբերվում :)

Ծնողի հանդեպ հարգանքն էլ չեն դաստիարակում: Դա երեխան ծնողի հանդեպ կզգա միայն հարգանքի արժանի լինելու դեպքում:
Այ հենց սխալդ էստեղից է գալիս, որ մտածում ես, որ ծնողդ բացի քեզ ծնելուց ու մեծացնելուց պետքա մի հատ էլ ուրիշ ջանք թափի որ քո աչքին լավը երևա ու հարգես իրեն :) Ծնողին հարգում են հենց միայն նրա համար, որ ծնող է, դա չեն քննարկում, պարզապես ընդունում են:

Եթե ծնողը երեխա է լույս աշխարհ բերում, դա չի նշանակում, որ իրավունք ունի նրա հետ վարվել այնպես ինչպես ինքն է ցանկանում, միայն այն պատճառով, որ երեխան դեռ փոքր է և չի կարող պաշտպանվել:
Ծեծելը ու «վարվելը ինչպես ինքնա ցանկանում» դա նույն բանը չի: Որովհետև ծեծը ինչ-որ առումով դաստիարակչական նպատակովա կատարվում:

Ծնողը ամեն ինչից բացի ինքն էլ պետք է հարգի երեխային:
Ծնողը քանի որ անշահախնդիր սիրումա իր երեխային, հետևաբար հարգումա, դա քննարկման նյութ չի :)

Ես հասկանում եմ, որ երբեմն դժվար է երեխայի բան հասկացնել: Բայց ծեծից բացի կան նաև այլ միջոցներ: Իսկ երբ ձեր ասած երկու-երեք տարեկային հարվածում եք, երեխան այդ ժամանակ չի էլ մտածում, որ հարվածողը իր ծնողն է, որ հարկավոր է նրան հարգել: Նա միայն ցավ է զգում:
Այդ պահին, նա ճիշտ ես, ոչ մի բան չի մտածում, այլ զգում է ցավ: Իսկ խփում ես հենց նրա համար, որ ցավ զգալով հասկանա որ տվյալ բանը չի կարելի:

Ես էլ գիտեմ այնպիսի երեխաների, որոնց կյանքը խեղաթյուրվել է ծնողի դաժան վերաբերմունքից: Եվ չասեք թե Դուք նկատի ունեք թեթև հարվածները, ՈՐովհետև ամեն ինչ փոքր քայլերից է սկսվում:
Ծեծը թաթիկին կամ տուտուզիկին խփելով չի դառնում դաժան վերաբերմունք:

Ուղղակի նենց եք գրում, ոնց-որ մենք էլ այլ մոլորակից ենք եկել ու մեզ էլ չեն ծեծել, այդ խեղաթյուրված կյանքի պատճառները մի հատ կարելիա ուրիշ տեղեր փնտրել... Մոռանում եք, որ ընդամենը մի երկու սերունդ առաջ մարդիկ այդ հոգեբանական ձևական տերմիների մասին ոչինչ չգիտեին ու բոլորն էլ մեծանում էին ծեծ ուտելով, բայց դրանից ոչ մեկի կյանքը չէր խեղաթյուրվում:
Իսկ հիմա այդ նույն երեխաները, որոնց չեն ասում «չի կարելի» կամ չեն հարվածում իրենց ընկերներին օրը ցերեկով սպանում են, ես էլ քեզ խեղաթյուրված սերնդի ապացույց: (http://http://www.akumb.am/showpost.php?p=1874051&postcount=1)


Պետքա մի անգամ թողնես հոսանքահարվի, որ մյուս անգամ էլ չանի :pardon

Վիստ, պատկերացրու պապաս հենց տենց էլ եղբորս հետ վարվելա :D եղբայրս շատ աշխույժ չարաճճի երեխա էր, ոչ մեկին ու ոչ մի բան չեր լսում, ուզում ես թե հազար բացատրի, տան լրիվ վարթակները հատուկ տենց բաներ կան փակել էին մերոնք էլի հանում էր ու մատիկները մեջը մտցնում: Դե քանի որ պապաս էլ էտ ոլորտի մասնագետա գիտի հոսանքահարելու չափը երեխաների ինչքաննա թույլատրվում, դոզան էլի :)) բռնեց տոկի տվեց, զգոնացավ ապերիկս ու էտ էր վերջին դեպքն էր, դրանից հետո մատերը ոչ մի անցք չեր խոթում ... Ինքն էլ չի հիշում դրա մասին, մենակ գիտի որ տենց բանա եղել իրա հետ մեծերի պատմելով..

Anulik.Sh
05.12.2009, 19:51
[QUOTE=Արիացի;1874085]Փաստորեն, ոնց հասկացա, դու մարդասպանությանը դեմ չես, քանի որ դա դառել ա սովորական երևույթ իսկ ծեծին դեմ ես: Իսկ եթե էնքան ծեծես որ մեռնի, դրան դեմ ե՞ս, թե՞ կողմ:think[/ՔՈւՈՏԵ]

Չե 2-ն ել դեմ եմ, ուղակի ուզում էյ ասեյ որ դաժանությունը արդեն դարձելա սովորական բան, բայց էս ամենը իմ համար խորթա ես չեմ մտածում որ երխային ծեծես նա նույն սխալները էլ չի անի: Իսկ այն փաստը որ ենքան ծեծես որ մեռնի դա բառից բուն իմաստով սադիստությունա:

Yevuk
05.12.2009, 19:51
Իսկ ինձ փոքր ժամանակ հերիք էր ասել. «Հանկարծ մատներտ չմցնես ռազետկայի (կներեք, հայերեն համարժեքը չգիտեմ) մեջ, տեղն ու տեղը ԿՄԵՌՆԵՍ», որ ես էլ կյանքում այդ բանը չանեի: :oy

Լուսաբեր
05.12.2009, 19:54
Իսկ ինձ փոքր ժամանակ հերիք էր ասել. «Հանկարծ մատներտ չմցնես ռազետկայի (կներեք, հայերեն համարժեքը չգիտեմ) մեջ, տեղն ու տեղը ԿՄԵՌՆԵՍ», որ ես էլ կյանքում այդ բանը չանեի: :oy

ահա, Եվա ջան, խելացի երեխեքը ուրիշ են, այդ տեսակ երեխաներին մեկ անգամ ասելն էլ հերիքա, ես էլ եմ այդպիսին եղել :oy
Բայց դե ինձնից փոքրիկ եղբայս լրիվ հակապատկերնա եղել, ամենատարբեր միջոցներին են դիմել, որ հիմա դառելա այն ինչ կա: ու պատկերացրեք արդյունքը սպասվածից լավա :))

VisTolog
05.12.2009, 19:54
Իմ համար շատ կոպիտա, ասել «Հանկարծ մատներտ չմցնես ռազետկայի մեջ, տեղն ու տեղը ԿՄԵՌՆԵՍ», ու հետագայում երևի էտ մեռնելու վախից կարողա երեխեն չնշի, որտև պապան քնած կլինի ու հանկարծ կարթնանա::D:pardon

Yevuk
05.12.2009, 19:57
Իմ համար շատ կոպիտա, ասել «Հանկարծ մատներտ չմցնես ռազետկայի մեջ, տեղն ու տեղը ԿՄԵՌՆԵՍ», ու հետագայում երևի էտ մեռնելու վախից կարողա երեխեն չնշի, որտև պապան քնած կլինի ու հանկարծ կարթնանա::D:pardon

Լավ, մի քիչ չափազանցրիր… Ուղղակի կարծում եմ բառերը ավելի ազդեցիկ կարող են լինել , քան ծեծը :oy Չէ՞ որ մենք մարդիք ենք, մենք լեզու ունենք՝ ի տարբերություն կենդանիների :)

VisTolog
05.12.2009, 20:01
Լավ, մի քիչ չափազանցրիր… Ուղղակի կարծում եմ բառերը ավելի ազդեցիկ կարող են լինել , քան ծեծը :oy Չէ՞ որ մենք մարդիք ենք, մենք լեզու ունենք՝ ի տարբերություն կենդանիների :)
Հա, բայց պետքա իմանալ ինչ բառ ես օգտագործում: Օրինակ էտ մեռնելու օրինակի փոխարեն ավելի լավա ծեծել :))

Լուսաբեր
05.12.2009, 20:02
Լավ երեխեք ջան, մեկա ամենքս մեր ուզած ձևով ենք դաստիարակելու մեր երեխեքին: Ստեղ ամենքս մեր կարծիքին կմնանք և միայն այդ էակներին ունենալուց հետո կզգանք ոնց պետքա վարվել: Մարդ կա գոչումա բարձր, որ դեմա, բայց վերջում ինքնա հենց ծեծում, տփում երեխուն, մարդ էլ կա կողմա տփոցներին, բայց կյանքում ձեռ չի բարձրացնի: մի ուրիշ ձև էլ կա, էտ ես եմ, ոչ կողմ եմ, ոչ էլ դեմ, ես ամեն բան թողնում եմ կյանքին ու տվյալ պարագային...:)) տեսնենք էլի...
Ոնց անում եք արեք մենակ թե հասարակությանը պիտանի մարդ դառնան ձեր երեխաները :)

հ.գ. ես էլ գնամ հարևանի երեխեքին մի քիչ դաստիարակեմ, ամբող օրը գալիս դարակներս քանդում են :angry

Yevuk
05.12.2009, 20:03
Հա, բայց պետքա իմանալ ինչ բառ ես օգտագործում: Օրինակ էտ մեռնելու օրինակի փոխարեն ավելի լավա ծեծել :))

Չեմ կարծում… Այ, որ դրանից հետո երեխեն էլի շարունալի, այ էտ ժամանակ կարելիա :))

Rammstein
05.12.2009, 20:14
Իմ համար շատ կոպիտա, ասել «Հանկարծ մատներտ չմցնես ռազետկայի մեջ, տեղն ու տեղը ԿՄԵՌՆԵՍ», ու հետագայում երևի էտ մեռնելու վախից կարողա երեխեն չնշի, որտև պապան քնած կլինի ու հանկարծ կարթնանա:
Մեռնելու վա՞խ: Իմ կարծիքով երեխեքը ավելի քիչ են վախենում մեռնելուց, քան մեծերը:


Ես 2-3 անգամ հոսանքահարվել եմ, ու ինչպես տենսում եք, ես այստեղ եմ և գրում եմ
ՈՒ էդ 2-3 անգամն ինձ հերիք էր, որ հեռու մնայի ցանկացած բանից, որն ինձ հոսանք է հիշեցրել:

Չեմ կարծում` տենց մարդ կա, ում հոսանքը փոքր ժամանակ գոնե մի անգամ չի խփել: :)

VisTolog
05.12.2009, 20:29
Մեռնելու վա՞խ: Իմ կարծիքով երեխեքը ավելի քիչ են վախենում մեռնելուց, քան մեծերը:



Չեմ կարծում` տենց մարդ կա, ում հոսանքը փոքր ժամանակ գոնե մի անգամ չի խփել: :)
Եթե հասկանան, թե ինչ նկատի ունեն ծնողները` կվախենան, իսկ շատ փոքր տարիքում ուղղակի չի կարելի երեխու մոտ սկսել մեռնելուց ու կյանքի վերջից խոսել::pardon

Agni
06.12.2009, 15:32
Ոչ մի կեռպ չեմ հասկանում ծեծի իմաստը առավել ևս դրա դրական ազդեցությունը:ֆիզիկական ցավ պատճառելով, արդյոք երեխային կարելի է ինչ-որ ապացուցել կամ դաստիարակել: Բնականաբար այդ ընթացքում երեխան թշնամամնք է ենթագիտակցաբար զգում ծնողի հանդեպ ու ընդամենը, եթե այլևս չի անում նորից այդ արարքը, ապա միայն վախից դրդվելով: ու հետո... էտպես ըստ մեզ առողջ երեխա ենք դաստիարակում...?
մի խոսքով շատ դեմ եմ:

Inana
03.08.2010, 20:33
Արդի մանկավարժության տեսակետից երեխային դաստիարակելիս երբեք չի կարելի բռնություն կիրառել: Դա երեխային մարդ դարձնելու ամենահետամնաց ձևերից մեկն ա: Էդ <դաստիարակիչ ծեծ> կոչվածը երեխային ոչ թե մարդ է դարձնում, այլ նրա մեջ ագրեսիա ու դաժանություն ա զարգացնում:

Ժունդիայի
03.08.2010, 20:37
Ես իմ արարքների համար դաժան ծեծի եմ ենթարկվել, ու այսօր երբ վերհիշում եմ բացասական արարքներս, կրկնակի գոհունակությամբ եմ ընդունում ծնողներիս վերաբերմունքը… Ծեծվել եմ, բայց դեռ ագրեսիվություն չեմ ցուցաբերել, առավել ևս դաժանություն…Սիրուն, պուպուշ ու ժպիտով տղա եմ…:P

Լուսաբեր
03.08.2010, 20:37
Արդի մանկավարժության տեսակետից երեխային դաստիարակելիս երբեք չի կարելի բռնություն կիրառել: Դա երեխային մարդ դարձնելու ամենահետամնաց ձևերից մեկն ա: Էդ <դաստիարակիչ ծեծ> կոչվածը երեխային ոչ թե մարդ է դարձնում, այլ նրա մեջ ագրեսիա ու դաժանություն ա զարգացնում:

Ինձ մոտ բայց ոչ մի ագրեսիայի ու դաժանության նշաններ չի նկատվում :think ինձ բոլորը խաբում են? :(

Արևհատիկ
03.08.2010, 20:49
Արդի մանկավարժության տեսակետից երեխային դաստիարակելիս երբեք չի կարելի բռնություն կիրառել: Դա երեխային մարդ դարձնելու ամենահետամնաց ձևերից մեկն ա: Էդ <դաստիարակիչ ծեծ> կոչվածը երեխային ոչ թե մարդ է դարձնում, այլ նրա մեջ ագրեսիա ու դաժանություն ա զարգացնում:
Չգիտեմ արդի մանկավարժությունը ինչ ա ասում, բայց, որ ժամանակին ինձ ծեծել ու պատժել են վատ արարքների համար, դրանից ոչ մի ագրեսիա ու դաժանություն չի առաջացել իմ մեջ: Իսկ հիմա նայում եմ շրջապատիս երեխեքին, լացս գալիս ա: Ծնողները վախենում են, որ հանկարծ երեխան կլացի, որ խբեն: Հա ինչ անենք, թող լացի :pardon
Էսօր հարևաններս տանը չեն եղել, երեխեքին մենակ են թողել մի քանի րոպեով, հիմարները քիչ էր մնում իրար սպանեին:sad Էդ էլ ժամանակակից մեթոդներով դաստիարակվող երեխեքը:
Ինչքան բարի են է՜ :roll
Իսկ մեզ էդ տարիքում ծնողներս մենակ էին թողնում ժամերով՝ ինչ-որ տեղ գնում:

Հարդ
03.08.2010, 21:01
Լավ էլի Ռաֆ, երեխային ծեծող ցանկացած ծնող իմ համար հարգելի չէ, խոսքը քո ծնողների մասին չէ, բայց ցանկացած բռնության դեմ եմ, իսկ դա ինքնին բռնություն է, ծեծելով չես կարող դաստիարակես, շատ-շատ դու այդ բանից վախենաս ու էլ չանես, բայց միևնույնա միշտ կուզես անել ու ի վերջո մարդ ամենալավը իր սխալների վրա է սովորում: Իսկ դաժան ծեծի ենթարկել երեխային դա հրեշավոր է , իսկը բնորոշ է հայ ընտանիքներին, երեխային չեն հասկանում ու վրա են տալիս ու ծեծում, դա անորմալ է իմ համար ու ասել, որ դա օգնում է չեմ ընդունում… ուղղակի քո բնավորությունը իմանալով կարող եմ ասել, որ դու ես լավը եղել ու դրանից չես հիասթափվել, իսկ ես ամենայն հավանականությամբ նման ծնողին կատեի…ըստ իս դա թուլության դրսևորում է ու սեփական էմոցիաները չկառավարելու ընդունակության բացակայություն…

Դե եկեք ԱՄՆ - ի նման արգելենք երեխայի վրա ձեռք բարձրացնելը ու ստանանք ամերիկյան չաղ ու լկտի երեխաներ, որոնք ոչ մի հարգանք չունեն ծնողի նկատմամբ: Արերիկյան ծնողերի որ տեսնում եմ, մեղքս նեն են գալիս... նենց անօգնական վիճակում են:

Shah
03.08.2010, 21:04
Դե եկեք ԱՄՆ - ի նման արգելենք երեխայի վրա ձեռք բարձրացնելը ու ստանանք ամերիկյան չաղ ու լկտի երեխաներ, որոնք ոչ մի հարգանք չունեն ծնողի նկատմամբ: Արերիկյան ծնողերի որ տեսնում եմ, մեղքս նեն են գալիս... նենց անօգնական վիճակում են:
Հետո էլ երեխեքը դատի են տալիս...

VisTolog
03.08.2010, 21:05
Դե եկեք ԱՄՆ - ի նման արգելենք երեխայի վրա ձեռք բարձրացնելը ու ստանանք ամերիկյան չաղ ու լկտի երեխաներ, որոնք ոչ մի հարգանք չունեն ծնողի նկատմամբ: Արերիկյան ծնողերի որ տեսնում եմ, մեղքս նեն են գալիս... նենց անօգնական վիճակում են:

Չաղ ու լկտի «երեխաների» երևի հեչ չես տեսել քո շրջապատում:
Էս դեպքում ձեռք բարձրացնելը էական բան չի փոխում:

---------- Ավելացվել է՝ 22:05 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 22:04 ----------


Հետո էլ երեխեքը դատի են տալիս...

Հոգեկան պրոբլեմներ ունեցող ծնողներին արժի դատի տալ:

Հարդ
03.08.2010, 21:07
Չաղ ու լկտի «երեխաների» երևի հեչ չես տեսել քո շրջապատում:
Էս դեպքում ձեռք բարձրացնելը էական բան չի փոխում:

Եթե ժամանակին չես բարձրացնում, պարզ ա, որ բան չի փոխում:


Հոգեկան պրոբլեմներ ունեցող ծնողներին արժի դատի տալ:

Ապտակող ծնողը հոգեկան ա?

VisTolog
03.08.2010, 21:07
Լավ էլի Ռաֆ, երեխային ծեծող ցանկացած ծնող իմ համար հարգելի չէ, խոսքը քո ծնողների մասին չէ, բայց ցանկացած բռնության դեմ եմ, իսկ դա ինքնին բռնություն է, ծեծելով չես կարող դաստիարակես, շատ-շատ դու այդ բանից վախենաս ու էլ չանես, բայց միևնույնա միշտ կուզես անել ու ի վերջո մարդ ամենալավը իր սխալների վրա է սովորում: Իսկ դաժան ծեծի ենթարկել երեխային դա հրեշավոր է , իսկը բնորոշ է հայ ընտանիքներին, երեխային չեն հասկանում ու վրա են տալիս ու ծեծում, դա անորմալ է իմ համար ու ասել, որ դա օգնում է չեմ ընդունում… ուղղակի քո բնավորությունը իմանալով կարող եմ ասել, որ դու ես լավը եղել ու դրանից չես հիասթափվել, իսկ ես ամենայն հավանականությամբ նման ծնողին կատեի…ըստ իս դա թուլության դրսևորում է ու սեփական էմոցիաները չկառավարելու ընդունակության բացակայություն…

Իսկ ինչ վերաբերվում է ծնողի հարգանքին: Երբեք չեմ հարգի ու չեմ սիրի այն ծնողին, ով փորձում է իր էգոի համար սեփական երեխայի անձնականի մեջ մտնել ու նրան խանգարի ամեն անգամ ինքնուրունության ձգտելու մեջ՝ անընդհատ ոտքերից բռնելով… նման դեպքեր հայ ընտանիքներում անհամար են, ուղղակի որոշ երեխաներ ընդունում են դա, որոշները ոչ, ես կողմ եմ երկրորդ տարբերակին, նման էգոիստ ծնողից պետք է հնարավորինս շուտ հեռանալ, քանի քո կյանքը չի դարձրել իրենը: Էնպես որ ասել, ոչ ցանկացած պարագայում նա քո ծնողն է պիտի հարգես և այլն, դա ծայրահեղա…բացառություններ միշտ կան:

Ստեղ են ասել. «Հո դուք թու՞րք չէք»:

kyahi
03.08.2010, 21:07
Դե եկեք ԱՄՆ - ի նման արգելենք երեխայի վրա ձեռք բարձրացնելը ու ստանանք ամերիկյան չաղ ու լկտի երեխաներ, որոնք ոչ մի հարգանք չունեն ծնողի նկատմամբ: Արերիկյան ծնողերի որ տեսնում եմ, մեղքս նեն են գալիս... նենց անօգնական վիճակում են:

Երեխային կարելիա առանց չոբանական մեթոդների էլ դաստիարակել…հայկական ընտանիքը դա կատարելիության չափանիշ չէ: ԱՄՆ-ում քանի՞ ընտանիքի ես ծանոթ, որ նման հետևություններս ես անում: Էդ մարդկանց մոտ լրիվ այլ մտածելակերպա ու հորիզոնակններ տանել մեր հետ ծայրահեղա: Զարմանում եմ, որ նման բանը նորմալ եք համարում, ձեզ լավ դուր էր հա՞ գալիս, երբ ծեծում էին, սկսում էինք լացել ու հաստատ սթրես էիք ապրում, ուղղակի չեմ հասկանում , երեխան անասուն չէ, որ նրան ծեծես, որ հասկանա, որ պետք չի անել և այլն, հասկացնել հնարավորա, իսկ քանի որ որոշ ծնողներ հասկացնել չեն կարողանում միանգամից ձեռք են բարձրացնում իրենցից տարիքով շատ փոքր, զարգացող, անօգնական մարդու վրա:[

VisTolog
03.08.2010, 21:09
Եթե ժամանակին չես բարձրացնում, պարզ ա, որ բան չի փոխում:



Ապտակող ծնողը հոգեկան ա?

Փաստորեն ես ամերիկյան չաղ ու լկտի երեխա եմ::cry

Ապտակ էլ կա՝ ապտակ էլ…

VisTolog
03.08.2010, 21:13
Ինչի՞ թուրք լինելը վատ բանա:D թուրք չեմ, ոչ էլ ռուս եմ, ոչ էլ ամերիկացի եմ, հայ եմ, բայց դա չի նշանակում, որ պետք է ամեն ինչ ընդունում, ինչը առկա է մեր մենթալիտետի մեջ;)

Հայերը թուրքերին են մեջբերում դաժանությունն ու անմարդկայնությունը այլ մարդկանց ցույց տալու համար, բայց իրենք շատ քիչ են տարբերվում…

Հարդ
03.08.2010, 21:15
Երեխային կարելիա առանց չոբանական մեթոդների էլ դաստիարակել…:[

Առանց վիրավորանքների:


հայկական ընտանիքը դա կատարելիության չափանիշ չէ:

Ես ասացի, որ չափանիշ է? Ես ուղղակի քննադատեցի ամերիկյանը:


ԱՄՆ-ում քանի՞ ընտանիքի ես ծանոթ, որ նման հետևություններս ես անում: Էդ մարդկանց մոտ լրիվ այլ մտածելակերպա ու հորիզոնակններ տանել մեր հետ ծայրահեղա:

Ամերիկյան իրական ոչ մի ընտանիքի ծանոթ չեմ: Տեսել եմ 100 ավոր ֆիլմեր, որտեղ ներկայացված են եղել ամերիկյան «կոլորիտային» ընտանիքներ: Ես հորիզոններ չեմ տարել:


Զարմանում եմ, որ նման բանը նորմալ եք համարում, ձեզ լավ դուր էր հա՞ գալիս, երբ ծեծում էին, սկսում էինք լացել ու հաստատ սթրես էիք ապրում, ուղղակի չեմ հասկանում , երեխան անասուն չէ, որ նրան ծեծես, որ հասկանա, որ պետք չի անել և այլն, հասկացնել հնարավորա,

Ինձ երբեք դաժան ծեծի չեն ենթարկել, հատուկենտ դեպքերում ապտակել են ու վերջ: Եվ այդ ապտակն ինձ համար ամենավերջին պատիժն է եղել: Իհարկե դա ինձ դուր չի եկել, սայկան այդ ապտակից հետո ես շատ հետևություններ եմ արել ու այլևս երբեք այդ սխալս չեմ կրկնել: Ու ոչ մի սթրես չեմ տարել:


իսկ քանի որ որոշ ծնողներ հասկացնել չեն կարողանում միանգամից ձեռք են բարձրացնում իրենցից տարիքով շատ փոքր, զարգացող, անօգնական մարդու վրա

Չեն կարողանում, որովհետև երեխան ամեն բան չի, որ կարող է հասկացնելով հասկանալ:):

Inana
03.08.2010, 21:31
Թույլ մարդիկ են դիմում ծեծի, ովքեր չեն կարողանում խոսքով հասկացնել երեխային: Իրանց համար ավելի հեշտ ա ռեմենը վերցնել երեխային ծեծել, քան մտածել, թե ոնց կարելի ա խոսքով նույն բանը հասկացնել: Ոնց կարելի ա երեխային, էդ անպաշտպան ու թույլ էակին ծեծել?

Էդ ծեծի միջոցով ստացած դաստիարակությունը երեխայի արցունքի մի կաթիլն անգամ չարժի :

VisTolog
03.08.2010, 21:32
Հարդ ջան, դու քո երեխեքին ծեծել-ջարդելով կհասկացնես, իսկ ես բացատրելով: Տենց չի՞::))

boooooooom
03.08.2010, 21:37
Հարգելի ակումբցիներ: Ինձ թվում է, որ պետք է առանձնացնել դաստիարակչական մի 2 ապտակը դաժան ծեծից. ամեն ինչին չափ կա, ծեծին նույնպես

VisTolog
03.08.2010, 21:38
Իսկ ի՞նչ կառաջարկես, եթե երեխային 17 անգամ նույն «չի կարելի»-ն կրկնելուց հետո, ինքն ,այնուամենայնիվ, շարունակի անել այդ «անթույլատրելին»;)

Հ.Գ. Ծեծին ես էլ եմ կտրականապես դեմ, բայց որոշ դեպքերում մի լավ բարկանալը երեխայի վրա տեղին է:)
Ուրեմն թող մի անգամ իրա արածի հետևանքները զգա, ու էլ չի անի:

Օրինակ հոսանքահարվելը::))

boooooooom
03.08.2010, 21:39
Ուրեմն դու ես մեղավոր, որ չես կարողանում նորմալ բացատրել ու հասկացնել, որ դա սխալ ա:

Միգուցէ երեխան չի ուզում հասկանալ?

Inana
03.08.2010, 21:40
Միգուցէ երեխան չի ւզւմ հասկանալ?
Ամեն երախայի նկատմամբ պետք ա յուրահատուկ մոտեցում ցույց տալ ու ինքը հաստատ կհասկանա: