Կոելիո և Բորխես [Պահոց]

Մելիք

28.07.2006, 17:42

Ուլուանա

28.07.2006, 18:14

Բորխես ոչ միայն չեմ կարդացել, այլև անունն էլ չէի լսել... :oy
Կոելյոյից կարդացել եմ «Ալքիմիկոսը», «Дьявол и сеньорита Примм» վեպերը և հատվածներ «Воины Света» գրքից (առանձին մտքեր էին, մաս-մաս կարդալ կարելի էր):
Ճիշտն ասած՝ այն աղմուկը, որ բարձրացրել էին նրա գրքերի շուրջ, ինձ այնքան էլ հիմնավոր չի թվում։ Բան չունեմ ասելու, խելացի, արժեքավոր մտքեր շատ է արտահայտել, ընդ որում համաձայն եմ նաև, որ հմուտ գրող է, բայց, ըստ իս, այնքան էլ ուժեղ չեն նրա գործերը։ Համենայնդեպս, նրա ստեղծագործություններում եղած, իմ կարծիքով, հետաքրքիր մտքերը ես նորություն չեմ համարում, ինչպես որ համարվում է շատերի կողմից։
Համենայնդեպս, բոլոր իմ այն ծանոթները, որոնք կարդացել են Կոելյո, հիացած են նրա գործերով:

Մելիք

17.09.2006, 14:15

Էսօր էլի ընկերոջս մոտ Կոելիոի գրքերից մեկը տեսա՝ "Տասնմեկ րոպեն": Կարդացի մենակ առաջին պարբերությունը ու էլի ներվայնացա:
Առաջին տողը սկսում ա սենց."Լինում է չի լինում մի մարմնավաճառ է լինում": Ու դրանից հետո մի ամբողջ պարբերություն տուֆտում ա, թե, բայց հլը մի րոպե, լինում է չի լինումը հեքիաթ սկսելու համար ա լավ, բայց ախր մարմնավաճառի մասին չի կարելի հեքիաթ գրել, և այլն… Էս հիշողությամբ եմ գրում , ուղղակի մեջբերում չի, բայց իմաստը էս էր: Իբր հլը տեսեք՝ ինչ թույն կոնտրաստ եմ ստեղծել, բայց հլը նայեք ինչ՝ դեմք եմ ես: Այ մարդ , ախր մի եսիմ ինչ հանճարեղ լուծում չես գտել, եթե գտել էլ ես, լավ ես արել , պարտադիր ա՞ ամեն ինչ էդքան ծամծմել ու էժանացնել: Ոնց որ սաղին դեբիլի տեղ դրած լինի, ինքն էլ միակ խելոք մարդն ա էս աշխարհում:
Բայց էդ սաղ հեչ, ուղղակի արդեն տրաքվում եմ էն մարդկանցից, որ Կոելիոին նենց են պաշտպանում, ոնց որ իրանց հոպարին բան ասած լինես, ու քիչ ա մնում հենց տենց էլ ասեն. "Հա՛, ես Կոելիոի հետ համեմատած դեբիլ եմ"::[

Sartorius

27.12.2007, 02:40

Կարծում եմ մեծերը շատ մոտ են մտածում, թեև արահետները երբեմն բավականին հեռացնում են նրանց միմիանցից: Չեմ լսել նման կարծիք, և չեմ կարծում որ դա այդպես է… Կոելյոն պարզից դեպի բարդը գնացող գրողներից է, իսկ Բորխեսը` հակառակը: Կոելիոն ավելի մտերմիկ է զրուցում քեզ հետ, իսկ Բորխեսը` տարերայնորեն...

impression

27.12.2007, 09:04

Բորխեսն իմ ամենասիրված հեղինակներից է, ամեն անգամ կարդալիս զարմանում եմ նրա զարգացածության աստիճանի վրա, ապշում, թե ինչպես է կարողանում մանր-մունր բաների մեջ էդքան փիլիսոփայություն տեսնել, ինչքան է հասցրել կարդալ իր կյանքի ընթացքում: Իսկ Կոելիոից քիչ եմ կարդացել, վերջերս էլ 11 րոպեն մի կերպ թռնելով կարդացի, ու լրիվ համամիտ եմ Մելիքի հետ՝ ի տարբերություն Բորխեսի, որը կարևորագույն գաղափարներ կարողանում է քեզ հասցնել ինչ-որ կես էջում, Կոելիոն գրեթե ոչ մի նոր բան չի ասում, վերցնում է ծամծմված ու բոլորին հայտնի ճշմարտություններ ու ծավալուն հրամցնում այն: Կարծում եմ, որ Բորխեսին ու Կոլելիոյին միայն այս կտրվածքով կարելի է համեմատել: Նաև չեմ կարող ցավով չնկատել, որ համեմատաբար քչերն են լսել Բորխեսի մասին, ու էլ ավելի քչերը՝ կարդացել, իսկ Կոելիո կարդում են գրեթե բոլորը, քանի որ նա մոդայիկ է:

Apsara

14.01.2008, 00:23

Կոելիոն գրեթե ոչ մի նոր բան չի ասում, վերցնում է ծամծմված ու բոլորին հայտնի ճշմարտություններ ու ծավալուն հրամցնում այն:

Կոելիոյից միայն "Վերոնիկան որոշում է մահանալ" գիրքն եմ կարդացել, գուցե քո ասածը Լիլ ջան ճիշտ է, բայց ախր ճշմարտությունը միշտ էլ ծամծմված է լինում:think
Eրևի ձեզ չեն հանդիպոլ մարդիք, որոնք բացահայտել են այդ ճշմարտությունը նրա գրքերի միջոցով, հատկապես "Ալքիմիկ" գրքի միջոցով: Այ ինձ հանդիպել են, կան մարդիք, որոնք գտնվում են զարգացվածության/ի նկատի ունեմ հոգևոր/ այն աստիճանի վրա, որ իրենց հենց այն մատուցումն է պետք, որը տալիս է Կոելիոն, իսկ նույն բանը ասենք Բորխեսի մոտ նրանց համար լրիվ չինարեն կլիներ:

Բայց ինձ հետաքրքրեց այդ հեղինակը, եթե Բորխեսի գրքերից ունեք ռուսերեն լեզվով, մեծ հաճույքով կվերցնեմ կկարդամ:)

impression

15.01.2008, 11:23

Բայց ինձ հետաքրքրեց այդ հեղինակը, եթե Բորխեսի գրքերից ունեք ռուսերեն լեզվով, մեծ հաճույքով կվերցնեմ կկարդամ:)

Ունեմ, իհարկե ունեմ, ու մեծ հաճույքով կփոխանցեմ քեզ, Վարդ ջան, գրեթե համոզված եմ, որ շատ կհետաքրքրի քեզ նրա ոճը, մտածելակերպը, ու հաստատ պիտի ապշես նրա մտքի թռիչքից :) Ինձ գտնելը դժվար չի, գիտես՝ ում դիմել :) իսկ եթե չստացվի, pm -ը կա ու կա :)

Երկնային

18.03.2008, 22:37

Վերջերս մի կարծիքի հանդիպեցի, ըստ որի՝ Կոելիոն ամեն ինչ Բորխեսից է թխել: Այս կարծիքը հետաքրքրեց ինձ, քանի որ արաջին անգանը չի , որ լսում եմ այն: Հիմա ցաոք ժամանակ չունեմ, խոստանում եմ հետո ներկայացնել իմ տեսակետը, իսկ մինչ այդ կուզեի լսել ձերը: Ինչ կարծիքի եք այս երկու գրողների մասին՞:

վայ ինչ լավ թեմա է…:)
ասեմ…
երկուսից էլ որոշ գործեր կարդացել եմ… Կոելյոից կարդացել եմ միայն «տասնմեկ րոպեն» ու ասեմ, որ ընդհանրապես իր գրելաոճը դուրս չեկավ… ուզում էի «Ալոիմիկոս»-ն էլ կարդալ, բայց կարծում եմ իզուր ժամանակս նրա վրա կվատնեմ միայն… «Տասնմեկ րոպեն», կարծես թե բրազիլական սերիալ լիներ, ու նմանություններ կային «Սիրունիկը» ֆիլմի հետ…, հիմա երիտասարդությունը կարդում է Կոելյոյին մեծամասամբ, որ մոդայիկ է նրան սիրել ու կարդալ… դրա փոխարեն ավելի լավ գրողների կարող էին կարդալ…
Բորխեսից կարդացել եմ «Բաբելոնյան գրադարանը», «Աստերիոյի տունը» ու էլի մի քանի գործ, շատ հավանեցի… ասեմ, որ Բորխեսին պարզապես հանճար եմ համարում… նրա գրելաոճը ինձ շատ դուր եկավ… եթե ինչ-որ մեկին հետաքրքրի կարող եմ իր գործերից ուղարկել…

մի խոսքով, համեմատելու բան էլ չկա… ծայրահեղություններ են ինձ համար այդ երկուսը…

Apsara

18.03.2008, 22:44

վայ ինչ լավ թեմա է…:)
ասեմ…
երկուսից էլ որոշ գործեր կարդացել եմ… Կոելյոից կարդացել եմ միայն «տասնմեկ րոպեն» ու ասեմ, որ ընդհանրապես իր գրելաոճը դուրս չեկավ… ուզում էի «Ալոիմիկոս»-ն էլ կարդալ, բայց կարծում եմ իզուր ժամանակս նրա վրա կվատնեմ միայն… «Տասնմեկ րոպեն», կարծես թե բրազիլական սերիալ լիներ, ու նմանություններ կային «Սիրունիկը» ֆիլմի հետ…, հիմա երիտասարդությունը կարդում է Կոելյոյին մեծամասամբ, որ մոդայիկ է նրան սիրել ու կարդալ… դրա փոխարեն ավելի լավ գրողների կարող էին կարդալ…
Բորխեսից կարդացել եմ «Բաբելոնյան գրադարանը», «Աստերիոյի տունը» ու էլի մի քանի գործ, շատ հավանեցի… ասեմ, որ Բորխեսին պարզապես հանճար եմ համարում… նրա գրելաոճը ինձ շատ դուր եկավ… եթե ինչ-որ մեկին հետաքրքրի կարող եմ իր գործերից ուղարկել…

մի խոսքով, համեմատելու բան էլ չկա… ծայրահեղություններ են ինձ համար այդ երկուսը…

Վաայ, Արուսիկ ջան, լրիվ սխալ կարծիք ես կազմել Կոելիոյի մասին, հաստատ նա բրազիլական սերիալներ չի գրում, ու միայն մեկ չնչին գործ կարդալուց չարժե այդպես արտահայտվել, չէ որ ամեն գրող էլ լավ ու վատ ստեղծագործություններ ունի, միևնույնն է ճաշակին ընկեր չկա, բայց ինձանից քեզ խորհուրդ »Ալքիմիկը» կարդաս, գուցե քեզ ասելիք չլինի այնտեղ, բայց շատ շատ մարդիք հենց կարիք ունեն կյանքին այդ տեսանկյունից նայեն, որ կարողանան ինչ-որ բան փոխեն, նորից եմ ասում, ես ճանաչում եմ մարդկանց, ովքեր իրենց հոգևոր և մտային զարգացման առաջին քայլերը սկսել են ի շնորհիվ Կոելիոյի Ալքիմիկը գործի շնորհիվ…

Երկնային

18.03.2008, 22:47

Վաայ, Արուսիկ ջան, լրիվ սխալ կարծիք ես կազմել Կոելիոյի մասին, հաստատ նա բրազիլական սերիալներ չի գրում, ու միայն մեկ չնչին գործ կարդալուց չարժե այդպես արտահայտվել, չէ որ ամեն գրող էլ լավ ու վատ ստեղծագործություններ ունի, միևնույնն է ճաշակին ընկեր չկա, բայց ինձանից քեզ խորհուրդ »Ալքիմիկը» կարդաս, գուցե քեզ ասելիք չլինի այնտեղ, բայց շատ շատ մարդիք հենց կարիք ունեն կյանքին այդ տեսանկյունից նայեն, որ կարողանան ինչ-որ բան փոխեն, նորից եմ ասում, ես ճանաչում եմ մարդկանց, ովքեր իրենց հոգևոր և մտային զարգացման առաջին քայլերը սկսել են ի շնորհիվ Կոելիոյի Ալքիմիկը գործի շնորհիվ…

լավ, գուցե և կարդամ… :)
Վարդ, քեզ Լիլիթը Բորխեսից գործեր տվե՞ց, որ կարդաս… համոզված եմ, որ շատ դուր կգա… եթե չի տվել, կարող եմ մեյլիդ ուղարկել… ;)

Apsara

18.03.2008, 22:54

լավ, գուցե և կարդամ… :)
Վարդ, քեզ Լիլիթը Բորխեսից գործեր տվե՞ց, որ կարդաս… համոզված եմ, որ շատ դուր կգա… եթե չի տվել, կարող եմ մեյլիդ ուղարկել… ;)

Հա ուղարկելա Արուսիկ ջան, նոր մի գիրք վերջացրեցի, հիմա դա եմ սկսել, հետո քեզանից էլ կուզեմ:) Մերսի

Երկնային

18.03.2008, 22:56

Հա ուղարկելա Արուսիկ ջան, նոր մի գիրք վերջացրեցի, հիմա դա եմ սկսել, հետո քեզանից էլ կուզեմ:) Մերսի

համեցիր… :) Կորտասար էլ կտամ, կկարդաս :oy

Բարեկամ

06.11.2008, 04:59

Բորխեսի գիտե՞ք ինչն ա դուրս գալիս. որ շատ մեծ կարծիքի ա իմ մասին :D

հետո մանրամասն կգրեմ…

Սելավի

06.11.2008, 08:00

Շատ մարդիկ կան որ գիրքը կարդում են մենակ նրա համար որ շրջապատում ասեն ես էլ եմ կարդացել, բայց երբ հարցնում են թե կարդալուց հետո ինչ էս հասկացել կամ ինչ էս սովորել դժվարանում են պատասխանել, որովհետև իրանք չեն կարդում որ բան սովորեն կամ հասկանան, այլ կարդում են որ երբ պահը համապատասխան լինի ինտելեկտուալ մարդու տպավորություն թողնեն:
Կյանքի իմաստությունները որպեսզի հասանելի լինեն սովորական մահկանացուների մտավոր չափանիշներին, դրանք պիտի մանրացնեն մինչև «չարի վերջը» կամ «երեք խոզուկները» պատմվածքի մակարդակի,(եթե իհարկէ այս պատմվածքները մանրացված կարելիյա համարել ) որպեսզի մարսելի լինեն, սակայն ինչպես տեսնում եմ դա էլ մարսելի չի, մարդիկ պատրաստ չեն ընդունել ճշմարտությունը, որովհետև միշտ պատկերացնում են որ ճշմարտությունները այդքան պարզունակ չեն կարող լինել:
Իսկ ով չի կարդացել Ալքիմիկը պարզապես խորհուրդ կտամ որ կարդա, ու պետք չի որ ձեզ ստիպեք, որպեսզի մի անգամից հասկանաք այդ գրքի խորիմաստ ու ամբողջությամբ փոխաբերական իմաստները, հավատացած եղեք երբ ժամանակը գա ակամայից եք մտաբերելու կյանքի՝ այդ իմաստուն փոխաբերությունները:

Հայկօ

06.11.2008, 12:52

Անհամեմատելի գրողներ են: Կոելիոն անհամեմատ թույլ ա: Անհամեմա՛տ: Իր բոլոր գրածները միասին Բորխեսի մի պատմվածքը չարժեն:

Բարեկամ

07.11.2008, 04:58

Բորխեսի ու Կոելիոյի միջև զուգահեռներ տանելու կամ համեմատելու իմաստ չեմ տեսնում, դրանք տարբեր աշխարհներ են:

Կոելիոն էքզյուպերիական գրող ա, փնտրող` մարդկային պարզ երջանկության հետևից: Բորխեսի փնտրումները անալիտիկ են ու ուրիշ մակարդակում: Կարճ ասած ՝ Կոելիոն գրում ա գիտակցականի մասին, ինչպես համարյա բոլոր գրողները, Բորխեսը՝ ենթագիտակցականի:
Վերջերս մի հետաքրքիր միտք լսեցի. գրականության ժամանակակից աշխարհում կա երկու գրող – Բորխես և մնացած գրողները, որոնք բոլորը գրում են համարյա միևնույն բանի մասին:

Բորխեսի գործերում չկա բարոյախոսություն: Այն անալիզ ա մինչև ուղն ու ծուծը, բայց չեզոք, մաքուր անալիզ՝ առանց եզրակացությունների ու դատավճիռների:

Գրելով, որ Բորխեսից դուրս գալիս ա այն, որ "մեծ կարծիքի ա իմ մասին", նկատի ունեի, որ բավականաչափ այսպես ասած հարգում ա ընթերցողին /կամ թքած ունի :D/՝ միտքը մատուցելով օրիգինալ վիճակում, առանց հասկանալիության միտմամբ պրիմիտիվացնելու, թեև չեմ կարող պարծենալ, որ կոնկրետ ինձ համար ամեն ինչն ա ըմբռնելի:

Բորխեսի սեղմագրվածքներում շատ խոշոր կոնցեպտներ են նստած, ու երբ տպագրական շրիֆտի միջից մեկ-մեկ հանկարծ դուրս ա պրծնում մի աներևակայելի կոնցեպտ, շշմում ես օրիգինալությունից:

Հիմա չծավալվելով բորխեսյան գրականության մասին՝ միայն մի երկու միտք մեջբերեմ իր գործերից մեկից .

Այդ աշխարհում /մերին զուգահեռ աշխարհ ա` այլ մետաֆիզիկայով ու հոգեբանությամբ/ առարկաները կրկնապատկվելու հատկություն ունեն: Ինչպես նաև ինքնավերացման, ինքնաջնջվելու: Երբ որ առարկան մոռացվում ա, այն ոչ ոք չի այցելում, նա սկսում ա կամաց-կամաց կորցնել իր գծերը, ու ի վերջո անհետանում:
Օրինակ մուրացկանի նստելու քարը գոյություն ունի, քանի դեռ մուրացկանն այն այսպես ասած այցելում է, մուրացկանը հիվանդ է, դուրս չի գալիս իր կացարանից որոշ ժամանակ, քարի գծերը սկսում են աղոտանալ, իսկ մուրացկանի մահից հետո վերջնականապես անէանում են:
… Հին ամֆիթատրոնների փլատակները պահպանվել են, որովհետև մեկ-մեկ ծտեր կամ վայրի կենդանիներ են երևում էդ կողմերում…

Այդ աշխարհում առարկաները լինում են տարբեր աղբյուրներից ծնված: Օրինակ, եթե կորել է մի գրիչ, ու երկու մարդ փնտրում են այն, առաջինը գտնում է օրիգինալը, երկրորդը գտնում է դրա “հերոյն” կոչվող զուգահեռը, որը ծնվել է իր սպասելիքներից. այն մի-փոքր աղավաղված գծեր ունի, քան օրիգինալը, ու մի-փոքր ավելի խոշոր ա օրիգինալից:
Կան նաև առարկաներ, որոնք կոչվում են “ըր”. դրանք հույսից ծնված առարկաներն են: Օրինակ եթե հնեաբանները փորում են հողը՝ հին մասունքներ գտնելու ակնկալիքով, նրանց գտած ոսկյա սաղավարտը “ըր” տեսակի առարկա է. այն գոյ է դարձել հույսից:

Այս աշխարհի նկարագրությունը ինձ մոտ զուգահեռներ առաջացրեց վիրտուալի հետ…

Բորխեսն իր ժամանակից առաջ ընկած գրող ա: Էդ իր առանձնահատկություններից մեկն ա:

Ինչ վերաբերում ա Կոելիոյին, իր գրականությունը առինքնող զրնգուն ա, ու ես դրանից էլ հաստատ չէի հրաժարվի: :)

Բարեկամ

07.11.2008, 07:22

Բորխեսին ավելի հետաքրքիր ա համեմատել Լուիս Քերոլի հետ:

Հիմա ծավալվելու հավես չկա, բայց սենց մի համեմատություն դնեմ.

Օրինակ, Բորխեսից բերած վերևի պատկերը.
"...մուրացկանի նստելու քարը գոյություն ունի, քանի դեռ մուրացկանն այն այսպես ասած այցելում է, մուրացկանը հիվանդ է, դուրս չի գալիս իր կացարանից որոշ ժամանակ, քարի գծերը սկսում են աղոտանալ, իսկ մուրացկանի մահից հետո վերջնականապես անէանում են:"

զուգամիտվում է

Քերոլի՝
"…իսկ եթե թագավորն արթնանա, դու կչքվես"

Lady SDF

10.11.2008, 21:37

Որոշել եմ Բորխես կարդալ ... ո՞ր գործից սկսեմ: Կանխավ շնորհակալ եմ առաջարկությունների համար:

impression

10.11.2008, 21:44

Lady SDF կարդա "Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները" :) ես դրանից եմ սկսել, ի դեպ հայերենը կա

Lady SDF

10.11.2008, 21:55

Lady SDF կարդա "Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները" :) ես դրանից եմ սկսել, ի դեպ հայերենը կա

Լոսում հայերեն գրքեր գտնելը (հատկապես Հայաստանում տպագրված) մի քիչ բարդ գործ է: Փորձում եմ անգլերեն տարբերակը գտնել բայց քո ասածը չգտա ... դա վե՞պ է թե պատմվածքների հավաքածու:

impression

10.11.2008, 22:03

Լոսում հայերեն գրքեր գտնելը (հատկապես Հայաստանում տպագրված) մի քիչ բարդ գործ է: Փորձում եմ անգլերեն տարբերակը գտնել բայց քո ասածը չգտա ... դա վե՞պ է թե պատմվածքների հավաքածու:

պատմվածք է :) հենց պատմվածքը կասկածում եմ, որ կլինի ձրի ինտերնետում, wiki-ում (http://http://en.wikipedia.org/wiki/The_Two_Kings_and_the_Two_Labyrinths) նայիր :)

Lady SDF

10.11.2008, 22:11

պատմվածք է :) հենց պատմվածքը կասկածում եմ, որ կլինի ձրի ինտերնետում, wiki-ում (http://http://en.wikipedia.org/wiki/The_Two_Kings_and_the_Two_Labyrinths) նայիր :)

Լավ, Ամազոնով սա պատվիրեցի - "Labyrinths: Selected Stories & Other Writings"
Մերսի impression ջան ;)

Chuk

10.11.2008, 22:12

Lady SDF կարդա "Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները" :) ես դրանից եմ սկսել, ի դեպ հայերենը կա

Ի՞նչ հետաքրքիր է :)
Հենց էսօր պատահական հենց էդ գիրքն ա ձեռքս ընկել, սկսել եմ կարդալ :)

հ.գ. Իմ ձեռքն ընկածը հայերեն թարգմանված պատմվածքների ժողովածու է, ընդհանուր վերնագրված «Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները», որում կա նաև այդ պատմվածքը: Թարգմանիչը Հովհաննես Բոդուկյանն է, բայց ըստ իմ նախնական տպավորության հաջող թարգմանություն չէ :(

impression

10.11.2008, 22:24

Ի՞նչ հետաքրքիր է :)
Հենց էսօր պատահական հենց էդ գիրքն ա ձեռքս ընկել, սկսել եմ կարդալ :)

հ.գ. Իմ ձեռքն ընկածը հայերեն թարգմանված պատմվածքների ժողովածու է, ընդհանուր վերնագրված «Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները», որում կա նաև այդ պատմվածքը: Թարգմանիչը Հովհաննես Բոդուկյանն է, բայց ըստ իմ նախնական տպավորության հաջող թարգմանություն չէ :(

հա, թարգմանությունը եսիմ ինչ չի :) Չուկ, էդ գիրքը երկու հարյուր դրամով եմ գնել :) սերիա էր՝ Ռեմբո, Կամյու, Բորխես, Կաֆկա, Հեսսե, ամեն մեկը երկու հարյուր դրամ :) իմ ամենաերջանիկ գնումներից էր :)

Ավելացվել է 40 վայրկյան անց

Լավ, Ամազոնով սա պատվիրեցի - "Labyrinths: Selected Stories & Other Writings"
Մերսի impression ջան ;)

խնդրեմ, կարդա, հետո կարող ենք քննարկել, եթե ցանկանաս :)

!!Sinner!!

11.12.2008, 18:17

Շատ եմ ցավում, որ Պաոլո Կոելյոյի մասին դատողությունները դիտվում են միակողմանի, թեև նշվում են նրա ստեղծագործությունների անունները… Այո, Կոհելյոն մոդայիկ է, որովհետև ամենապարզ ու ամենահասկանալի բառերով մեզ ասում է այն, ինչ մեզ տրված է մի վերին բանականությամբ՝ դա լինի Ոգի, Աստված, Բնություն, դա ապրելու, կյանքը սիրելու գիտակցությունն է, ժամանակը չկորցնելու, չվատնելու կամքն ու ցանկությունը… Այստեղ Նշվեց »Վերոնիկան որոշում է մեռնել« վեպը, ու բժիշկը ամեն օր հերոսուհուն խաբում էր, թե վերջին օրն է ապրում, եվ ինչ, նա զգաց, որ դեռևս չի ճանաչել կյանքի համը, չի սիրել, միշտ ապրել է պայմանականություններին, ուրիշի կամքին գերի, որ չի ունեցել իր »Ես«, իսկ հիմա, երբ իրեն սպասում է անհայտը, նա հասկանում է, որ կյանքը իսկական պարգև է, որ թանկ է նրա ամեն մի րոպեն, որ ինքը, ուզում է սիրել, տրվել, լինել անամոթ, լինել ցանկալի, զգալ կյանը ամեն մի բջիջով ու վայելել՝ լինի ցավ, տառապնք, հաճույք, վախ, ափսոսանք, չէ որ այդ ամենն են գունազարդում մեր էությունը, մեր օրերը, մեր կյանը, եվ որքան այդ գուները շատ են, այնքան կյանքի համանվագը հախուռն է, փոթորկոտ, ի վերջո ինչու մեզ միշտ հմայում է Դոն Ժուանի կերպարը, որովհետև այնտեղ կա կյան, կա սեր դեպի կյանքը… Ինչ վերաբերում է »Ալքիմիկոսին«, այստեղ ամենամեծ ճշմարտությունն էաստվածային՝ խնդրիր, եվ կստանաս, փակագծերը չեմ բացի, որ ավե:լի շատ խորհելու տեղ լինի

CCoder

12.12.2008, 17:15

Կոելյոն պարզ է գրում համաձայն եմ, ակնհայտ մտքեր է արտահայտում, բայց ինքներդ ձեզ հարցրեք այդ մտքերը պարզ է՞ին նախքան կարդալը, թե պարզ դարձան կարդալուց հետո։ Երևի բոլորս էլ ուսանող ենք եղել ու ծանոթ ենք հետևյալ իրավիճակին, երբ դասախոսը ապացուցում վերջացնում է թեորեմը ուսանողները աշխուժանում են ու սկսում են ասել թե ինչ ակնհայտ ու տրիվիալ թեորեմ էր։ ԵՎս մի օրինակ բերեմ, բոլորս գիտենք «Արքիմեդի օրենքը» և «Պյութագորասի թեորեմը», այդ պարզ ու հեշտ ապացուցվող 2 պնդումները։ Երբևէ մտածել եք թե ինչ մեծության հանճարներ են եղել Արքիմեդն ու Պյութագորասը, և այժմյան ֆիզիկոսներից ու մաթեմատիկոսներից քանիսը կհանգեին նույն պնդումներին ապրելով նրանց ժամանակաշրջանում։ Ասածս այն է, որ հանճարեղությունը պարզության մեջ է։ Քանի գրում է մտքովս սա անցավ։
Տաղանդավորը տեսնում է այն ինչը թաքնված է մյուսներից,
Հանճարեղը այդ թաքնվածը ցույց է տալիս բոլորին։

Հետո շատերի մոտ մի այսպիսի տենդենց եմ նկատում, եթե ինչ որ բանը պարզ է և հասկանալի, ապա դա ակնհայտ է, հիմարություն է, չարժի ժամանակ վատնել (ցավոք ակնհայտ ու հիմարություն բառերը հաճախ, որպես «հոմանիշներ» են օգտագործվում), իսկ եթե դժվարանում ես հասկանալ, կամ չես հասկանում ապա դա հանճարեղություն է։ Խոսքը վերաբերվում է ոչ միայն գրականությանը։

Կոելյոից առաջինը կարդացել եմ «Ալքիմիկը» և ես ուղակի հիացած էի նրա գրչի հենց նույն այդ պարզությամբ, և թե ինչպիսի հեշտությամբ ես «մարսում» նրա գրած մտքերը։ Կոելյոն այն գրողն է, որը կարողանում է մատուցել, մնում է միայն պարզել ձեռքը և վերցնել, գուցե հենց դրա համար էլ մարդիկ կան որ չեն սիրում նրան, քանի որ սեփական «քրտինքով» վաստակածը ավելի քաղցր է թվում մատուցածից։

Բորխես դեռ չեմ կարդացել բայց անպայման կկարդամ, հետաքրքրեց, հետո կկիսվեմ տպավորություններով։

Հայկօ

13.12.2008, 17:54

Կոելյոն Բորխեսի դեմ զրո է: Մի հատ էլ թեմա բացեք՝ «Սուրեն Բաղդասարյան և Չարենց» :[:

Երկնային

13.12.2008, 18:16

Կոելյոն Բորխեսի դեմ զրո է: Մի հատ էլ թեմա բացեք՝ «Սուրեն Բաղդասարյան և Չարենց» :[:
հազիվ մեկը սրտիցս բան ասեց… :hands

Սելավի

14.12.2008, 05:30

Հետաքրքիր է Կոելիոն Ալքիմիկում հենց նույն միտքն է ասում որ շատերը չեն գիտակցում որ իրենց մեքենան հինգ արագություն ունի, մարդիկ դնում են երկրորդ ու ենքան գազ են տալիս էդ խեղճ մեքենան գոռում ասումա ինձ դիր երրորդ այ վարորդ, բայց վարորդը չի լսում, մեքենան նորիցա ասում դու արդեն հասել էս երկրորդ արագության ամենավերջի հավաքած գազին էլ տեղ չկա վարորդ ջան փոխի սկորոստդ, էդ արագությունդ պետք էր որ տասնչորս տարեկանից անցնեիր քսան տարեկանի հատվածը, դրանից հետո երրորդ պիտի դնես, բայց միևնույննա վարորդը չգիտի որ էդ մեքենան հինգ սկորուստ ունի ու իրան դզումա որ տասնչորս տարեկանին հարիր մտածելակերպով դառնա ասենք քսանհինգ տարեկան, բայց երկրորդ սկորուստով հլը գազեր տա, որովհետև երկրորդի ձայնը հնչեղա ուշադրությունա գրավում:
Իսկ Բորխեսը ասումա դու գնացքիդ վարորդն էս արի քո տեղը, ինչ էս գնացել մեջտեղի վագոններում տեղավորվել որտեղ պատուհան էլ ըսկի չկա: Բացատրումա որ մեջտեղի վագոնից դու ընդհամենը կարաս հաշվես երկարությունը, լայնությունը, խորությունը և ժամանակը, իսկ մնացած ութ ատրիբուտները չես կարող ոչ հաշվել ոչ էլ չափել, ու խնդրելով ասումա գոնե առաջ արի որ պատուհանից նայես ու քո գնացքի արագությունը գիտակցես, թե չե անընդհատ նայում էս ձեռքիդ ժամացույցին իմանում էս ժամը քանիսնա, բայց չգիտես արագությունդ ինչքանա, որ գոնե հաշվես ու իմանաս թե երբ տեղ կհասնես:

Էս երկու մետաֆոր իմաստները որոնք «նկարագրել» են այս հանճարեղ մարդիկ թույլա տալիս եզրակացնելու որ անգամ համեմատության մեջ զրո չկա, բոլորն էլ մեծ արժեք ունեն սկսած չոլի քրդից մինչև բադալի գվո, պարզապես մարդը պիտի կարողանա նկատի ու հասկանա այդ արժեքները:

Չնայած ինչպես Կոելիոն էր ասում ամենամութ ժամանակը լուսաբացից առաջա լինում: Ես հավատում եմ այդ մտքի իմաստությանը:

Իրերը այնպես չեն ինչպես երևում կամ թվում են:

dvgray

14.12.2008, 09:13

Իրերը այնպես չեն ինչպես երևում կամ թվում են:

իրերն ընդհանրապես մնայուն, հաստատուն, միանշանակ պատկերներ, անգամ ուրվագծեր չունեն:
Անգամ ամենատրիվյալ պատկերացմամբ, իրերը անընդհար են ժամանակի մեջ, խզման կետեր չունեն ու փոփոխվում են անընդհատ: Չկա իքսերի առանցքնի զուգահեռ ոչ մի տեղամաս: Ու ըստ այդմ էլ, քանի որ չկա միաժամանակյա նույն իրը նույն տեղից նույն դիրքում տեսնելու հավանականություն /հավասար է զրոյի/ ու նաև քանի որ պարզագույն լեզվով ասած նույն գետը մտնելու հավանականություն հավասար է զրոի, ապա ըստ այդմ էլ իրերը անընդհատ փոփոխության մեջ են, ու նրանք երբեք էլ նույնը չեն երևա:
Կարելի է իհարկե բերել լիքը ուրիշ արգումենտացիաներ էլ այս պնդման ու ավելի բարդ, բայց համոզից ապացուցել այս ամենը, սակայն կարծում եմ այս պրիմիտիվ մոդելը բավական է:
:)

Սելավի

14.12.2008, 12:23

dvgray մի քանի անգամ կարդացի գրածդ ու ըտենց էլ չհասկացա, թե ինչ կապ ունի իմ ասած իրերը քո բացատրած զրոյի հետ: Իմ ասած իրերը վերաբերվումա՝ ասենք, դու գնում էս մեքենայով ու մեքենադ փչանումա, դու մի անգամից սկսում էս մտածել էս ինչ էղավ մեքենայիս հետ, ու սկսում էս որոշ չափով խառնվել իրար, բայց երբեք չես մտածում որ հենց այդ տեղում պիտի փչանար մեքենադ որ հանդիպեիր՝ խոսքի, քո ապագա կնոջը:
Ստեղա որ իրերը ու փաստերը այնպես չեն ինչպես երեվում են կամ թվում են:
Իսկ զրոն ես ուրիշ կոնտեքստում եմ օկտագործել ու մարդու վրա եմ օրինակ բերել, որ ոչ մի մարդ էլ զրո չի, ամեն մեկն էլ իրենից ՄԵԾ, ՇԱՏ ՄԵԾ արժեք է ներկայացնում սկսած քեզանից վերջացրած Բորխեսով ու Կոելիով անկախ նրանից թե եդ մարդիկ ինչով են զբաղվում ավազակություն են անում թե գիրք են գրում:

CCoder

15.12.2008, 02:10

Կարդացի Բորխեսի «Երկու արքաները և երկու լաբիրինթոսները» մի քիչ (մի 2 օր շատ չէ) մտածեցի :think

Լաբիրինթոս – մեկ մուտքով և մեկ ելքով շինություն, մուտքից ելք տանում է խճճված ճանապարհ։ Ճանապարհին կան կարևոր և ոչ կարևոր ճամփաբաժաններ, կարևոր ճամփաբաժաններից ճիշտ ճանապարհը միակն է, ոչ կարևոր ճամփաբաժանից դեպի ճանապարհի հաջորդ կարևոր ճամփաբաժանը կան 2 կամ ավելի ճանապարհներ։

Աշխարհ, Տիեզերք – մուտքը մարդու ծնունդն է, ելքը մահը, մուտքից ելք տանող խճճված ճանապարհը կյանքն է։ Կարևոր ճամփաբաժաններ – ճակատագիր, նախախնամություն, այդ բանը պիտի կատարվեր..., ոչ կարևոր – այստեղ մարդուն տրվում է ընտրության հնարավորություն։

Այնպես, որ Բաբելոնի արքան նույնպես գտավ ելքը լաբիրինթոսից, բացի այդ Արաբների արքան այնքան «սիրալիր» գտնվեց, որ ցույց տվեց ելքի կարճ ճանապարհը, ի տարբերություն Բաբելոնի արքայի։
Ուրիշի համար փոս փորողը ինքը մեջը կընկնի,
Ով ինչ անի իրեն կանի։

Կուզենայի իմանալ այս պատմվածքի ձեր մեկնաբանությունները։

E-la Via

14.07.2009, 15:11

Բարի արև:
Բոլորին, ովքեր կարդացել են Պաուլո Կոելոի ստեղղծագործություններից, հրավիրում եմ այստեղ: Կարող ենք քննարկել նրա ցանկացած ստեղծագործություն, հայտնել կարծիքներ:

ministr

14.07.2009, 16:33

Ինտերնետում հայերեն լեզվով կա ստեղծագործությունները?

E-la Via

14.07.2009, 17:09

Ինտերնետում հայերեն լեզվով կա ստեղծագործությունները?

Ինչքան գիտեմ, չկա:

Cannibal

14.07.2009, 21:02

ես կարդացել եմ ալխիմիկը…լավն էր,բայց դնեվնիկ մագան կիսատ ա մնում,հեչ հավես չկա պրծնելու…շատ ա տուֆտերը մեջը:(

SDes77

14.07.2009, 21:32

հետաքրքիր է գրում, բայց դե չափից ավելի մատչելիություն կա, պսեվդոխորիմաստության տակ թաքնված… Ընդհամենը կոմերցիոն պրոեկտ է IMHO:

Yevuk

15.07.2009, 00:14

Ես մենակ "Ալքիմիկ"-ն եմ կարդացել, դուրս եկել է, սակայն նախաբանը ավելի լավն էր, քան ինքը` ստեղծագործությունը: Կուզեի էլի կարդալ իր գրվածքներից....:oy

Chilly

15.07.2009, 10:33

«11 րոպեն» եմ կարդացել, «Զաիր»-ը, երկուսն էլ լավն էին... իհարկե, կոմերցիոն են, բայց նաև ժամանակակից գրականության մեջ լավագույններից են, կարծում եմ...

E-la Via

15.07.2009, 21:11

հետաքրքիր է գրում, բայց դե չափից ավելի մատչելիություն կա, պսեվդոխորիմաստության տակ թաքնված… Ընդհամենը կոմերցիոն պրոեկտ է IMHO:

Բարև: Ես հանաձայն եմ քեզ հետ մատչելիության վերաբերյալ և կարծում եմ, որ դրան կարելի է միայն լավ վերաբերվել: Չէ՞ որ ինչքան մատչելի, այնքա ավելի շատ մարդիկ կարող են ընկալել այն, ինչ նա փորձում է մեզ հասցնել: Մեզանից ամեն մեկը չէ, որ կարող է կարդալ Նիցշե, Սվեդենբորգ, Կրիշնամուրտի և միանգամից ըմբռնել կյանքի վերաբերյալ նրանց տրված իմաստությունը, գաղափարները, հասկանալ աշխարհի կառուցվածքը, և որ ամենակարևորը սեփական անձը գտնել նրանց գրվածքների շնորհիվ: Պաուլոի գրվածքներում խորիմաստությունը կասկածից վեր է , որ կա: Ուղակի դա տրված է բոլորին հասանելի տեսքով: Իսկ ինչ վերաբերվում է կոմերցիային , ասեմ, որ ինչքան էլ կոմերցիոն նպատակով լիներ նրա գրքերի թողարկումը, ապա մի օր հաստատ նրան ընթեցողները կհիասթափվեին ու կդադարեին նրա գրքերը կարդալ, իսկ ես ինչքան գիտեմ կատարվում է ճիշտ հակառակը: Բացի այդ կոմերցիոն նպատակներով մարդիկ տարվա մեջ մի քանի գիրք են թողարկում, իսկ նա գիրք է թողարկում երկու տարին մեկ: Կարծում եմ, ամենակարևորը, որ նա գրում է սրտով ազնիվ է իր ընթերցողի հետ: Երբ մարդն իր անձի փնտրտուքների մեջ է, Կոելոն լավ խթան կարող է հանդիսանալ:
Շնորհակալ եմ:

Ֆրեյա

15.07.2009, 22:02

E-la Via

16.07.2009, 13:52

Ես մենակ "Ալքիմիկ"-ն եմ կարդացել, դուրս եկել է, սակայն նախաբանը ավելի լավն էր, քան ինքը` ստեղծագործությունը: Կուզեի էլի կարդալ իր գրվածքներից....:oy

Բարև Yevuk : Խորհուրդ կտամ կարդաս "Զաիրը", յոթերորդ օրվա եռաշարը, որի մեջ մտնում են " Սատանան և սինյորիտա Պրիմը", " Հինգերորդ լեռը","Ռիո Պեդրայի ափին նստեցի և լաց եղա", նաև "11 րոպեն", " Մագի օրագիրը": Հույսով եմ կկարդաս:

E-la Via

16.07.2009, 14:21

"Ալքիմիկ"-ն եմ կարդացել, "11 րոպե"-ն, "Լույսի զինվորը" /համոզված չեմ վերնագրի թարգմանությունում/ , "Սատանան ու սենյորիտա Պրիմը", "Նստեցի ես Ռիո-Պեդրայի ափին ու լացեցի": /կարծեմ` էլ չեմ կարդացել/

Ալքմիկը շատ է դուրս եկել, ահագին մեծ հետք է թողել իմ մեջ: Այդ գիրքը ստիպում է մարդուն ավելի օտպիմիստորեն նայել աշխարհին ու բարություն է հասղորդում:
Բայց մյուս գրքերը գնալով ավելի ու ավելի քիչ հետաքրքիր էին... մի քանիսը ընդհանրապես "մետրոյում կարդալու" գրականություն էր:
Ուղղակի Կոելյոն շատ լուսավոր մարդ է, օպտիմիստական, դրական լիցք է իր մեջ տանում:
Անկախ նրա գրքերի պարունակությունից` մեկա կսիրեմ ու կհարգեմ նրան :)

Բարև Ֆրեյա: Համաձայն եմ քեզ հետ "Ալքիմիկի" պահով: " Ալքիմիկը" կարծես Պաուլոյի ստեղծագործությունների անկյունաքարը լինի: "Ալքիմիկը" մեզ մեր միջի լավագույնն է ի ցույց հանում, ստիպում է հավատալ մեր ուժերին, հասնել մեր երազանքներին : Ես էլ էի շատ տպավորված այդ գրքից:
Բայց մյուս գրքերի մասին քո կարծիքի հետ ես չեմ համաձայնի: Գիտես մեզ միշտ հեշտ է մեր մեջ լավն ու բարին տեսնել,, բայց չենք ցանկանում տեսնել մեր վատ ու չար կողմերը, որը բոլորիս մեջ առկա է: Իսկ Պաուլոյի մյուս գրքերը մեզ հենց դրանք են ցույց տալիս: Օրինակ "Սատանան և սինյորիտա Պրիմը" մեզ հարց է տալիս.
«Ինչի՞ եք դուք պատրաստ հանուն փողի», «Պատրաստ ե՞ք ձեր նպատակին հասնելու համար քայլել մարդկանց վրայով», կամ «Ռիո Պեդրայի ափին նստեցի և լաց եղայաում» այն միտքն է, թե մենք պատրաստ ենք հանուն մեր սիրո հրաժարվել Էգոյից, հանուն մեր սիրելիի երջանկության կարող ենք զոհել մեր երջանկությունը: Կամ հենց "11րոպեն", որն հարց է առաջացնում թե կարող ենք մենք հրաժարվել մեր նախապաշարմունքներից:
Եթե կցանկանաս ավելի խորը քննարկել գրքերը, կարող ես հաղորդագրություն թողնել:
Եվ շատ ուրախ եմ, որ անկախ ամեն ինչից կսիրես ու կհարգես Պաուլո Կոելոյին:

Chuk

16.07.2009, 15:07

Մոդերատորական. Նոր բացված «Paulo Coelho» լատինատառ վերնագրով թեման միացվել է արդեն գոյություն ունեցող «Կոելիո և Բորխես» թեմային: Մինչ թեմա բացելը համոզվեք, որ նման թեմա գոյություն չունի և բացեք հայատառ վերնագրերով թեմաներ: Եթե անուններ են, որոնց տառադարձումը կարող է սխալ լինի, ապա գրեք հայերեն անունը, փակագծում՝ տվյալ լեզվով անունը:

E-la Via

16.07.2009, 15:32

Էն տեսակետի համար, ըստ որի Կոելիոն Բորխեսից է թռցրել իր իդեաները, ես ոչ մի ապացուց չեմ գտնել, թեև մի ինչ որ հեռավոր նմանություն նշմարում էի ավելի շուտ նրանց հուզող թեմաների, քան նրանց գործերի մեջ: Վերջերս նորից կարդացի Բորխեսի գործերից ու , ինձ թվում է, գտա ես հարցի բանալին: Իր "Բաժանվող արահետների այգին" գրքի նախաբանում Բորխեսը գրում է.
"Ծավալուն գրքեր գրել,հինգ հարյուր էջում ձգփգել մի գաղափար, որի բանավոր կատարյալ բացատրությունը տեղավորվում է մի քանի րոպեից բաղկացած ժամանակահատվածում, աշխատա տար և սպանիչ ցնորամտություն է: Ավելի խելամիտ կլիներ պատկերացնել, թե այդ գրքերն արդեն գոյություն ունեն ու նրանց ամփոփումը կամ մեկնաբանությունը տալ":
Կոելիոն հենց դրա հակարակն էլ արել է. Բորխեսի այդ մի քանի էջում արտահայտած գաղափարները վերցրելու 500 էջանոց գիրք է սարքել:bad Չնայած պարտադիր չի , որ այդ գաղափարները նա անպայման Բորխեսից գողացած լինի, հնարավոր է , որ դրանք ծնվել են ինքնուրույն: Բայց ու գաղափարներն էլ լինեն դրանք՝ իրենը, Բորխեսինը, թե մեկ ուրիշինը, միևնույնն է, Կոելիոն չափազանց պրիմիտիվացրել ու էժանացրել է դրանք: Իհարկե, չի բացարվում, որ այստեղ ևս սխալվում եմ (Կոելիոի սիրահարները կարող են հույս տալ իրենց:D )քանի որ Կոելիոից ընդհամենը մի գիրք եմ կարդացել՝ "Ալքիմիկը",բայց ինչքան գիտեմ դա նրա թույլ գործերից չի և կարելի է հետևություն անել:
Բոեխեսի մասին էլ կասեմ, որ "տուֆտելու" անգերազանցելի վարպետ է: Ես ամեն անգամ կարդալուց զարմանում եմ, թե մինչև ուր է հասնում նրա միտքը : Ցանկացած գաղափար կարող է հասցնել մինչև անհեթեթության ու համոզել , որ անհեթեթությունն էլ իր իմաստն ունի:hands Մի խոսքով՝ կատարյալ հանճար:

Բարև Մելիք: Նախ ասեմ, որ Բորխես չեմ կարդացել, բայց պատրաստվում եմ կարդալ:
Նրա մասին շատ եմ լսել: Իսկ Կոելիոյի բոլոր գրքերը կարդացել եմ: Կարող եմ ասել նախ համեմատություններ անելու համար պետք է երկու հեղինակներին էլ լավ ուսումնասիրես: ,մի գիրք կարդալով չես կարող հասկանալ ու կարծիք կազմել, չնայած որ Ալքիմիկը նրա լավագույն գործերից է: Հետո էլ կարող եմ ասել, որ գոյություն ունեն համընդհանուր ճշմարտություններ,որոնք չեն փոխվում և մարդիկ, մոտենալով այդ ճշմարտությանը, փորձում են մյուսներին էլ հաղորդակից դարձնել դրան, փոխանցել դրանք մարդկանց գրականության, երաժշտության, նկարչության միջոցով: Իսկ Կոելիոն դա անում է այնպես, որ դա հասանելի լինի շատերին: Ուղակի կարծում եմ՝ Կոելիոյի նման գրողների գրքերը պետք է սրտով կարդալ:

Հայկօ

16.07.2009, 20:45

Բարև Մելիք: Նախ ասեմ, որ Բորխես չեմ կարդացել, բայց պատրաստվում եմ կարդալ:
Նրա մասին շատ եմ լսել: Իսկ Կոելիոյի բոլոր գրքերը կարդացել եմ: Կարող եմ ասել նախ համեմատություններ անելու համար պետք է երկու հեղինակներին էլ լավ ուսումնասիրես: ,մի գիրք կարդալով չես կարող հասկանալ ու կարծիք կազմել, չնայած որ Ալքիմիկը նրա լավագույն գործերից է: Հետո էլ կարող եմ ասել, որ գոյություն ունեն համընդհանուր ճշմարտություններ,որոնք չեն փոխվում և մարդիկ, մոտենալով այդ ճշմարտությանը, փորձում են մյուսներին էլ հաղորդակից դարձնել դրան, փոխանցել դրանք մարդկանց գրականության, երաժշտության, նկարչության միջոցով:

Բորխեսն ու Կոելիոն անհամեմատելի են: Ուղղակի տարբեր տրամաչափերի, տարբեր լիգաների գրողներ են: Բորխեսի հետ ընդհանրապես հատուկենտ գրողներ կարող են համեմատվել (մեծ առումով եմ ասում. գրողների համեմատության գաղափարն ինքնին բավականին աղոտ հասկացություն է): Մելիքը ընտիր գրել է արդեն, լրիվ համաձայն եմ հետը: Պատկերավոր ասած՝ Բորխեսին կարելի է համեմատել փիլիսոփայության ու բանասիրության դոկտոր-պրոֆեսորի, իսկ Կոելիոյին՝ թաղում լավ պատմողի համբավ ունեցող մարդու հետ:

Իսկ Կոելիոն դա անում է այնպես, որ դա հասանելի լինի շատերին: Ուղակի կարծում եմ՝ Կոելիոյի նման գրողների գրքերը պետք է սրտով կարդալ:

Իսկ գուցե ես չեմ ուզում, որ իմ կարդացածը հասանելի լինի շատերին :): Այդ «հասանելիացնելու» ընթացքում կորում է հենց այն համուհոտը, հենց այն նրբերանգները, հենց այն «կայծը», որ գլուխգործոցը տարբերում է լայն մասսաների համար նախատեսված, փափուկ կազմով գրպանի գրքույկից: Բնավ չեմ ուզում նվաստացնել Կոելիոյին, բայց նրա անունը Բորխեսի անվան կողքին դնելը գրականագիտական հանցագործություն է: Կոելիոյի բոլոր վեպերը Բորխեսի մի պատմվածքի հետ չեմ փոխի. ամեն մեկը հազար հատ «Ալքիմիկոս» ու «Տասնմեկ րոպե» արժի: Թեմայի վերնագիրը ենթակա է հրկիզման:

E-la Via

16.07.2009, 21:49

Բորխեսն ու Կոելիոն անհամեմատելի են: Ուղղակի տարբեր տրամաչափերի, տարբեր լիգաների գրողներ են: Բորխեսի հետ ընդհանրապես հատուկենտ գրողներ կարող են համեմատվել (մեծ առումով եմ ասում. գրողների համեմատության գաղափարն ինքնին բավականին աղոտ հասկացություն է): Մելիքը ընտիր գրել է արդեն, լրիվ համաձայն եմ հետը: Պատկերավոր ասած՝ Բորխեսին կարելի է համեմատել փիլիսոփայության ու բանասիրության դոկտոր-պրոֆեսորի, իսկ Կոելիոյին՝ թաղում լավ պատմողի համբավ ունեցող մարդու հետ:

Իսկ գուցե ես չեմ ուզում, որ իմ կարդացածը հասանելի լինի շատերին :): Այդ «հասանելիացնելու» ընթացքում կորում է հենց այն համուհոտը, հենց այն նրբերանգները, հենց այն «կայծը», որ գլուխգործոցը տարբերում է լայն մասսաների համար նախատեսված, փափուկ կազմով գրպանի գրքույկից: Բնավ չեմ ուզում նվաստացնել Կոելիոյին, բայց նրա անունը Բորխեսի անվան կողքին դնելը գրականագիտական հանցագործություն է: Կոելիոյի բոլոր վեպերը Բորխեսի մի պատմվածքի հետ չեմ փոխի. ամեն մեկը հազար հատ «Ալքիմիկոս» ու «Տասնմեկ րոպե» արժի: Թեմայի վերնագիրը ենթակա է հրկիզման:

Բարև Հայկօ: Ասեմ, որ ես էլ համաձայն չեմ թեմայի վերնագրի հետ: Բայց հասանելիության պահով համձայն չեմ: Ի՞նչ տարբերությու, թե այդ գիրքը կարդում է 1000 կամ 100000 մարդ, միևնույն է կարդում են: Չէ՞ որ Բորխեսին էլ են կարդում միլինավոր մարդիկ: Դա կարծես ավելի սեփականատիրական բնույթ է կրում: Ես դա հասկանում եմ: Ես էլ, երբ կարդում եմ մի գիրք, որն ինձ ցնցում է, որոշ ժամանակ գրեթե ոչ ոքի խորհուրդ չեմ տալիս կարդալ: Ինձ թվում է, թե մեկ ուրիշը չի կարող այն ընկալել այնպես, ինչպես ես, դա ինձ համար սրբապղծության է հավասար: Բայց երբ կրքերը համդարտվում են, հասկանում եմ, որ ես իրավունք չունեմ ուրիշին էլ զրկել այդ զգացողություններից: Կարող է հենց այդ պահին նա ավելի շատ կարիք ունի այդ գրքի քան ես: Ամեն մեկը յուրովի է ընկալում գիրքը:

ihusik

29.11.2009, 17:34

Ես մենակ "Ալքիմիկ"-ն եմ կարդացել, դուրս եկել է, սակայն նախաբանը ավելի լավն էր, քան ինքը` ստեղծագործությունը: Կուզեի էլի կարդալ իր գրվածքներից....:oy Այս գիրքն ամբողջությամբ աուդիո տարբերակով ունեմ ու այդպես եմ ծանոթացել` լսելով այսինքն /
իսկ այստեղ (http://huysik.mylivepage.ru/file/1800) հենց այն է` ինչ դուր է եկել Ձեզ ու վստահ եմ շատերին էլ դուր կգա / կարող եք լսել պարզապես:)

Նաիրուհի

04.12.2009, 12:45

Իմ կյանքում ամենամեծ դերը կատարած ստեղծագործությունը Բորխեսի «Աստերիոնի տունն» է։ Կոելյո ավելի վաղ եմ կարդացել, քան Բորխես, և այն ժամանակ շատ հավանել եմ։ Թեև իրոք Բորխեսը պարզապես անհամեմատելի է (ոչ միայն Կոելյոյի, այլև ցանկացած այլ գրողի հետ), ես կարծում եմ, որ Կոելյոն իր «թաղում լավ պատմողի» մակարդակով ավելի շատ մարդկանց օգուտ կարող է տալ, քան Բորխեսն իր անգերազանցելի հանճարով, որովհետև Բորխեսը բոլորին մատչելի չէ, իսկ մարդը մեղավոր չէ, եթե գրականության շատ խորը ընկալում չունի։

Sphinx

17.12.2009, 17:05

Ես չեմ կարծում , որ այս երկու գրողներին համեմատելը հաջող մտահղացում է: Նրանք տարբեր մտածելակերպի մարդիկ են և ինձ համար երկուսն էլ հետաքրքիր են իրենց տարբերությամբ հանդերձ: Ինչքան էլ մատչելի չլինի, Բորխեսը, համենայն դեպս, անկեղծ է իր ընթերցողի առաջ. նա գրում է այնպես, ինչպես մտածում է՝ առանց մտքերը պարզեցնելու ավելորդ ճիգերի , առանց ծռմռվելու. մնացածը ընթերցողի խնդիրն է:

Շինարար

09.01.2010, 16:03

Բորխես շատ քիչ եմ կարդացել, Կոելյո կտրականապես չեմ կարդացել: Ես այդպես էլ չհասկացա Բորխեսի բարդ, դժվարամատչելի լինելը, այն, ինչը ուրիշները հատորներով գրում են՝ թողնելով ընթերցողին մտածելու, եզրահանգումների հնարավորություն, իմ կարդացած Բորխեսը ծամած հրամցնում է, կարդացածիս մի մասը իմ կարծիքով ընդհանրապես գեղարվեստական գրականություն չի եղել, այլ գիտական վերլուծություններ, ու եթե դա այնուամենայնիվ համարվում է գեղարվեստական գրականություն, ապա ինձ համար լավագույն գրողը Բախտինն է, բայց Բախտինը գրող չի համարվում,այլ գրականագետ: Որոշ գեղարվեստական պատկերներ էլ եմ կարդացել Բորխեսից, մասնավորապես մի ստեղծագործություն, որում ծեր և երիտասարդ Բորխեսները հանդիպում են, վերնագիրը չեմ հիշում: Ըստ իս, փայլուն մտահղացմամբ ստեղծագործություն է, որը սակայն վատ պատմող է պատմում, ու այդ շատ կարճ գործը կարդալիս արդեն հասցնում ես ձանձրանալ, գուցե մեղավորը անհաջող թարգմանությունն է, սակայն ինձ ամեն դեպքում ձանձրացրեց ոչ այնքան բառապաշարը, այլ պատմելու ոճը… Չգիտեմ, չսիրեցի Բորխեսին, հլա Դատարկությունը կարդա, իր մոտի գիրքը մի հատ վերցնեմ, փորձեմ կարդալ: Այնքան շատ է խոսվում նրանից, այնպիսի կարծիքներ են հնչում նրա ստեղծագործության մասին, որ քիչ է մնում՝ ամաչեմ, որ չեմ հավանում, պետք է մի բան անել ու սիրել այդ գրողին…

Հայկօ

10.01.2010, 04:51

Որոշ գեղարվեստական պատկերներ էլ եմ կարդացել Բորխեսից, մասնավորապես մի ստեղծագործություն, որում ծեր և երիտասարդ Բորխեսները հանդիպում են, վերնագիրը չեմ հիշում:

...Զբոսայգու նստարանի վրա ծեր, արդեն կույր Բորխեսը զրուցում է ինքն իր հետ... Լավ գործ է :):

Գարունի տպած «Երկու արքաները և երկու լաբիրինթոսները» գրքից երեք պատմվածք տպել ու Ակումբում դրել եմ՝ «Հուդայի մատնության երեք վարկածները (http://www.akumb.am/showthread.php/47215-%D4%BD%D5%B8%D6%80%D5%AD%D5%A5-%D4%BC%D5%B8%D6%82%D5%AB%D5%BD-%D4%B2%D5%B8%D6%80%D5%AD%D5%A5%D5%BD-%D5%80%D5%B8%D6%82%D5%A4%D5%A1%D5%B5%D5%AB-%D5%B4%D5%A1%D5%BF%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%A1%D5%B6-%D5%A5%D6%80%D5%A5%D6%84-%D5%BE%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%A1%D5%AE%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8)», «Շրջանաձև ավերակներ (http://www.akumb.am/showthread.php/49045-%D4%BD%D5%B8%D6%80%D5%AD%D5%A5-%D4%BC%D5%B8%D6%82%D5%AB%D5%BD-%D4%B2%D5%B8%D6%80%D5%AD%D5%A5%D5%BD-%D5%87%D6%80%D5%BB%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%B1%D6%87-%D5%A1%D5%BE%D5%A5%D6%80%D5%A1%D5%AF%D5%B6%D5%A5%D6%80)» և «Ragnarök (http://www.akumb.am/showthread.php/47192-%D4%BD%D5%B8%D6%80%D5%AD%D5%A5-%D4%BC%D5%B8%D6%82%D5%AB%D5%BD-%D4%B2%D5%B8%D6%80%D5%AD%D5%A5%D5%BD-Ragnar%C3%B6k)»: Խորհուրդ կտայի առաջին հերթին կարդալ նաև «Բաբելոնյան վիճակախաղ» ու «Բաբելոնյան գրադարան», «Ալեֆը», «Ավետարան ըստ Մարկոսի», «Գաղտնի հրաշքը» (կարծեմ՝ վերնագիրն այդպես է թարգմանվել), «Հանդիպումը», «Ավազի գիրքը», «Ուրիշը», «Արարիչը» գործերը: Այդ գրքում չկան, բայց շատ լավն են նաև «Հայելին ու դիմակը» և «Պարացելսի վարդը» պատմվածքները: Սկզբի համար ;):

Ընդհանրապես՝ խորհրդավոր բառն ասես հենց Բորխեսի ստեղծագործության համար է ստեղծված: Խորհրդավոր՝ տարօրինակ, զարմանալի, օկկուլտիստական և խորհրդավոր՝ խորհուրդ ունեցող: Բորխեսն այն գրողներից է, ովքեր հստակ հասկացել ու տեսել են բառի ուժը: Բառի՝ խոսքի՝ բանի զորությունը: Ի սկզբանե էր բանը, չէ՞: Կարդալիս երբեմն սարսափում ես՝ աշխարհը տեսնելով կույրի աչքերով, երբեմն՝ ապշում՝ հասկանալով, որ կույրը դու ես, ոչ թե Բորխեսը, երբեմն՝ ուղղակի հիանում նրա մտքով, ու կարդացածդ քեզ կլանում է: Գրեթե յուրաքանչյուր գործ ասես Սպիտակ Ճագարի բույնը լինի: Ու հաճախ այն նույն զգացողություններն ես ունենում, որ կունենար գնդի վրայով քայլող մրջյունը, երբ նրան հեռացնեին գնդից ու ցույց տային, որ այն իրականում հարթ չէ, այլ՝ գնդաձև: Նույն կերպ էլ չես հասկանում (չես ուզում հավատալ)՝ այդ ողջ աշխարհը Բորխեսի երևակայության ծնու՞նդն է, թե՞ պարզապես քեզ տրված չէ ակնհայտը տեսնելը: Իմ կարդացած հզորագույն հեղինակներից է, եթե ոչ՝ ամենահզորը:

Lilosik

13.01.2010, 16:13

Անկեղծ ասած դեռ Բորխես չեմ կարդացել, բայց էսքան հետաքրքիր քննարկումներից հետո որոշել եմ անպայման կարդալ, դրանից հետո կկարողանամ զուգահեռնել տանել և մեկնաբանել որոշ բաներ, իսկ ինչ վերաբերում է Կոելիոյի գործերին, առաջինը կարդացել եմ Ալքիմիկը, որը շատ դուրս եկավ, նենց չէր, որ ձանձրանում էի, շատ հավեսով էի կարդում ու ամենակարևորն էն որ, որ իրոք շատ բան տվեց ինձ էդ գիրքը, միգուցե այն, ինչ հասկացա, նորություն չէր, բայց հաստատ էնպիսի բաներ, որոնց մասին մինչ այդ ուղղակի մտքովս չէր էլ անցել... Դրանից հետո ոգևորված կարդացի մյուս գործերը` "11 րոպե", "Վերոնիկան որոշում է մեռնել" և այլ գործեր, բայց դրանք արդեն էդքան էլ մեծ տպավորություն չգործեծին...

Հանուման

13.01.2010, 19:40

Զարմանում եմ մեր ակումբի այն անդամների վրա, որոնք Բորխես չկարդալով հանդեձ հաղորդագրություններ են գրում ի պաշտպանություն Կոելիոի: Կոելիոց ամեն ինչ կարդացել եմ, ավելի շատ էլ Բորխես եմ կարդացել: Սրանք իրանց խորությամբ անհամեմատելի են: Բորխեսը խորություն է, ժամանակ առ ժամանակ շատ մութ կամ էլ տարորինակ խորություն: Սակայն խորություն: իսկ Կոելոիոն մակերեսային ծաղկաքաղ է , մի քիչ սեր, մի քիչ սեքս, մի քիչ բարություն , մի քիչ ռոմանտիկա, մի քիչ միստիկա, մի քիչ փիլիսոփայություն ... Կոելիոն թռցրել է ,ոչ միայն Բորխեսից և Մարկեսից այլ ավելի շատ Կառլոս Կաստանեդայից, նրա անողոք ու անաստված միստիկական էկզիստենցիալիզմի մեջ մտցրել մի քիչ աստված մի քիչ էլ արկածներ:
Կոելիոի մասին մի լավ բան ասեմ , մի հատ էլ վատ:
Լավը: Կոելիոն շատ էմոցիոնալ է, կարճ ժամանակով շատ լավ ոգևորում է: Ըստ ինձ նրա լավագույն գրիքը «Լույսի Մարտիկի Գիրք»-ն է («Книга Боина Света»), այս գրքին կարելի է անընդհատ անդրադառնալ:
Վատը: Կոելիոն հայտարարել է, Հայաստան այցի ժամանակ, որ Մարկեսը վատ գրող է:

StrangeLittleGirl

13.01.2010, 23:28

Կոելիոն հայտարարել է, Հայաստան այցի ժամանակ, որ Մարկեսը վատ գրող է:
Այ սրա համար ինքը չներվեց: Փաստորեն, ոչ միայն անտաղանդ ա, այլև անճաշակ:

Սերխիո

13.01.2010, 23:47

Հայկօ , էսքան քննարկում կարդալուց հետո, որոշեցի քանդրտել գրադարանս ,որ գտնեմ Բորխեսի « Երկու արքաները և երկու լաբիրինթոսները» գիրքը, որ 1992թ հրակարակություն ա,ու նույն «Բաբելոնյան վիճակախաղ» ու «Բաբելոնյան գրադարան», «Ալեֆը» պատմվածքները կային , բայց ոնց հասկացա հատվածներ են , թե ? չէ :
Հ.Գ.
գրքի վրա 2 հատ մողես ա նկարած ?

Հայկօ

14.01.2010, 00:12

My World My Space

14.01.2010, 00:37

Էստեղ կարող եք գտնել Բորխեսի բոլոր ստեղծագործությունները ռուսերեն լեզվով

http://vse-knigi.su/auth/526

Շինարար

16.01.2010, 17:54

Բորխեսի «Բաբելոնյան գրադարանից» վերջին պարբերությունը
Գրեցի անվերջանալի: Այդ ածականը առ հռետորություն սիրատածում չէ, պնդում եմ, որ անտրամաբանական չէ մտածել, թե աշխարհն անվերջանալի է: Այն վերջավոր համարողներն ասում են, որ հեռավոր վայրերում միջանցքները, աստիճաններն ու վեցանկյունիները անհայտ պատճառներով կարող են չլինել. դա անհեթեթ է: Այն անսահման պատկերացնողները մոռանում են, որ սահմանափակ է հնարավոր գրքերի քանակը: Ես համարձակվում եմ առաջարկել հին խնդրի հետևյալ լուծումը՝ Գրադարանն անսահման է և պարբերական: Եթե հավերժական թափառականը անցնի գրադարանով և գնա որևէ ուղղությամբ, դարերի ընթացքում կփաստի, որ միևնույն հատորները կրկնվում են նույն անկարգությամբ (որն իհարկե կրկնություն լինելով, ի վերջո կարգ կդառնա` Կա՛րգ): Այդ նուրբ հույսը զարդարում է իմ մենությունը1:

1 Լետիսիա Ալվարես Տոլեդոն նկատել է, որ այդ մեծ Գրադարանն ավելորդ է, թե բավարար կլիներ սովորական չափսի անսահմանորեն բարակ էջերից բաղկացած մի հատոր (Կավալյերին XVII դարի սկզբին ասել է, որ կարծր մարմինը բաղկացած է անվերջ թվով հարթություններից): Այս մետաքսյա wademecum-ի գործածությունը հարմար չէր լինի, և ամեն մի էջ կերկատվեր համանման էջերի, ու անհասանելի միջնաէջը հակառակ կողմ չէր ունենա:

Նաիրուհի

16.01.2010, 18:34

Վատը: Կոելիոն հայտարարել է, Հայաստան այցի ժամանակ, որ Մարկեսը վատ գրող է:

Իսկ ի՞նչ վատ բան կա դրա մեջ…
Հա, Մարկեսի մի քանի գործ ես էլ եմ սիրում, էն ամենահայտնի ու ծեծված գործից էլ էջերով անգիր գիտեմ, որովհետև տարին մի քանի անգամ հատվածաբար կարդում եմ, բայց նա էլ ունի գործեր, որ տհաճությամբ եմ կարդացել ու 2-րդ անգամ չեմ բացի…
Համ էլ ես արդեն համոզվել եմ, որ «անճաշակ» բառից վատ, սխալ բառ դժվար է գտնել... Թեկուզ միայն այն պատճառով, որ ոչ ոք չի համաձայնի, որ իրեն անճաշակ համարեն, որովհետև եթե մեկը մի բան սիրում է, ուրեմն սիրում է և ճաշակով է համարում… Անձամբ ես այնքան շատ եմ բախվում այդ բառի հետ (բարձրաձայն կամ հայացքով ասված), որ էլ ոչ մեկին անճաշակ չեմ ասի... Թեկուզ ինձ համար ամենազզվելի բանը սիրի… Իսկ համաշխարհային ճանաչումը, հիացմունքը, այս տարվանից հետո՝ նաև Նոբելյան մրցանակը:[ ինձ համար կոպեկի արժեք չունեն, եթե գործն ինձ դուր չի գալիս…

Շինարար

16.01.2010, 23:41

Իսկ ի՞նչ վատ բան կա դրա մեջ…
Հա, Մարկեսի մի քանի գործ ես էլ եմ սիրում, էն ամենահայտնի ու ծեծված գործից էլ էջերով անգիր գիտեմ, որովհետև տարին մի քանի անգամ հատվածաբար կարդում եմ, բայց նա էլ ունի գործեր, որ տհաճությամբ եմ կարդացել ու 2-րդ անգամ չեմ բացի…
Համ էլ ես արդեն համոզվել եմ, որ «անճաշակ» բառից վատ, սխալ բառ դժվար է գտնել... Թեկուզ միայն այն պատճառով, որ ոչ ոք չի համաձայնի, որ իրեն անճաշակ համարեն, որովհետև եթե մեկը մի բան սիրում է, ուրեմն սիրում է և ճաշակով է համարում… Անձամբ ես այնքան շատ եմ բախվում այդ բառի հետ (բարձրաձայն կամ հայացքով ասված), որ էլ ոչ մեկին անճաշակ չեմ ասի... Թեկուզ ինձ համար ամենազզվելի բանը սիրի… Իսկ համաշխարհային ճանաչումը, հիացմունքը, այս տարվանից հետո՝ նաև Նոբելյան մրցանակը:[ ինձ համար կոպեկի արժեք չունեն, եթե գործն ինձ դուր չի գալիս…

Ինետում Կոլեյյոյի նկարն եմ տեսել` կինը իր առնանդամը բռնած, ինքը` կնոջինը, ստինքը էլի: Ինետում նման նկար ունեցող մարդու կարծիքին հակված չեմ լուրջ վերաբերվել, թեկուզ իմ կողմից դա գավառական նեղմիտություն լինի: Ինչ խոսք, Մարկեսն էլ թույլ գործեր կունենա, ինչպես նաև Դոստոևսկին ու Շեսքպիրը և Չարենցը, բայց միայն "Մենության 100 տարին", մեկ էլ "Ես միայն զանգահարելու եմ եկել" վիպակը (վերնագիրը կարող է ճիշտ չհիշեմ) հերիք են, որ Մարկեսը ոչ թե տաղանդավոր, այլ հանճարեղ համարվի, ուրիշ գործեր չեմ էլ կարդացել իրանից: Հիմա Բորխես եմ կարդում, վերջացնեմ, Կոելյո կսկսեմ, տեսնեմ` ինչ ա գրել, որ մեծ-մեծ խոսում ա: Իսկ մարդկանց հիացմունքը իրականում շատ արժեքավոր բան ա, կարող ես մեծամասնության հետ համաձայն չլինել, բայց նրանց կարծիքը հավասարեցնել կոպեկի` չարժե;)

Շինարար

17.01.2010, 11:51

Բորխեսին ավելի ու ավելի Կաֆկային եմ նմանեցնում, սակայն ավելի կարշ արտահայտվող, հատկապես «Ֆունես՝ հիշողության հրաշք»-ը եթե չիմանայի, թե ով է գրել, հաստատ կենթադրեի, թե Կաֆկայի գրչին է պատկանում: Կաֆկայի պես ազատ թռիչքի գրող է, որ օդում լողում է, իսկ ջրի մեջ՝ սավառնում…:8

Դատարկություն

17.01.2010, 12:45

Բորխեսի «Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները» գրքի հայերեն էլեկտրոնային տարբերակը կարող եք բեռնել այստեղից (http://www.freebooks.do.am/load/0-0-0-1462-20)

Շինարար

22.01.2010, 01:28

Գիտեմ, որ շատերի համար իմ հանկարծակի բռնկված բորխեսասիրությունը կասկածելի կթվա, իբր ուզում եմ ցույց տալ, թե տես-տես, Բորխես եմ կարդում, Բորխես ես էլ եմ հասկանում, ես էլ լինեի, կարող ա՝ այդպես մտածեի, բայց բորխեսյան ոճով ասած, ինձ համար այդ ամենը միևնույն է:)), ես Բորխես եմ կարդում, ու թերևս չեմ հասկանում, չեմ էլ փորձում հասկանալ, հասկացել եմ, որ պետք չի հասկանալ:8
Իսկ սա Բորխեսի լավագույն, ավելի ճիշտ բորխեսագույն կամ ամենաբորխես ստեղծագործությունն է իմ Բորխես կարդացող ու Բորխես չհասկացող կարծիքով:8
ARGUMENTUM ORNITLOGICUM (Ապացույցը զարդարում է ճշմարտությունը(լատ.))

Փակում եմ աչքերս և թռչունների մի երամ եմ տեսնում: Տեսիլքը տևում է ընդամենը մի քանի վայրկյան, գուցե և ավելի քիչ, չգիտեմ, թե քանի՞ թռչուն եմ տեսել: Նրանց քանակը որոշակի՞ է, թե անորոշ: Խնդիրը Աստծո գոյության հարցն է: Եթե Աստված գոյություն ունի, ուրեմն տեսածս թռչունների քանակը որոշակի է, որովհետև Աստված գիտի, թե ես քանի թռչուն եմ տեսել: Եթե Աստված գոյություն չունի, ուրեմն տեսածս թռչունների քանակն անորոշ է, որովհետև ոչ ոք չէր կարող հաշվել թռչունները: Այդ պարագային, (ասենք) ես տասից պակաս և մեկից ավել թռչուններ եմ տեսել, բայց չեմ տեսել ինը, ութ, յոթ, վեց, հինգ, չորս, երեք կամ երկու թռչուն: Տեսածս թռչունների քանակը տասի և մեկի միջև գտնվող մի թիվ է, որ ոչ ինն է, ոչ ութը, ոչ յոթը, ոչ վեցը, ոչ հինգը, և այլն: Ամբողջական այս թիվն անըմբռնելի է, ուստի, Աստված գոյություն ունի::8

CactuSoul

22.01.2010, 16:45

Մի «նմանություն» վերջը գտա Կոելիոյի ու Բորխեսի միջև, թե չէ էս թեմայի իմաստն էդպես էլ չէի հասկանալու:)).

Ուսուցիչն ասում է. «Փակիր աչքերդ: Կամ նույնիսկ բաց աչքերով, պատկերացրու հերևյալ տեսարանը. թռչունների երամ թռիչքի պահին: Հիմա ասա ինձ՝ քանի թռչուն տեսար: Հի՞նգ: Տասնմե՞կ: Տասնվե՞ց: Ինչպիսին էլ լինի պատասխանը - և դժվար է մեկի համար ասել, թե քանի թռչուն տեսավ - մի բան բավականին պարզ է դառնում այս փոքրիկ էքսպերիմենտով: Դու կարող ես պատկերասնել թռչունների երամ, բայց երամում թռչունների քանակը քո կառավարումից դուրս է: Մինչդեռ տեսարանը մաքուր էր, պարզ, հստակ: Հարցին պիտի պատասխան լինի: Ո՞վ էր, որ որոշեց, թե քանի թռչուն պիտի հայտնվի երևակայած պատկերում: Ո՛չ դու:»:

Գնալով ավելի ու ավելի եմ հիասթափվում Կոելիոյից, չնայած շնորհակալ եմ իրեն որոշ բաների համար:think…

Շինարար

26.01.2010, 02:12

Բորխեսին ժամանակավոր հրաժեշտ եմ տալիս, գիրքը վերջապես ավարտեցի,, բացի հիաշածս ստեղծագործություններից շատ տպավորվեց մոտս նաև «Բրոդիի տեղեկանքը», բայց հիմա Բորխեսի մասին առայժմ վերջին գրառումը ուզում եմ անել՝ «Դոն Կիխոտի» թաքուն դյութանքները» էսսեից հետևյալ մեջբերմամբ՝
Ինչու է մեզ անհանգստացնում, որ քարտեզն ընդգրկված է քարտեզի մեջ և հազար ու մեկ գիշերները՝ «Հազար ու մեկ գիշերներ» գրքում: Ինչու՞ է մեզ անհանգստացնում, որ Դոն Կիխոտը «Կիխոտի ընթերցողը լինի, իսկ Համլետը՝ Համլետի հանդիսատեսը: Կարծես հայտնաբերել եմ պատճառը. այդ փոփոխությունները նշում են, որ եթե մտացածին կերպարները կարող են ընթերցողներ կամ հանդիսատեսներ լինել, ուրեմն մենք՝ նրանց ընթերցողներն ու հանդիսատեսները, կարող ենք մտացածին լինել: 1883 թվականին Կարլայլը գրեց, որ տիեզերքի պատմությունը աստվածային, անսահման մի գիրք է. այնտեղ գրում ու կարդում են բոլորը, և այնտեղ գրվում է բոլորի մասին:Էս գաղափարը այս կամ այն կերպ տարբեր ստեղծագործություններում ա արտահայտված, հեչ չլինի վերը «Բաբելոնյան գրադարանից» մեջբերածս հատվածը, նետաքրքիր կլինի, որ Կոելյո կարդացած մարդիկ ասեն, թե նման միտք Կոելյոյի մոտ հանդիպում է, թե ոչ, որովհետև եթե իրոք Կոելյոն օգտվել է Բորխեսից, ինչին կասկածելու էլ առիթ չունեմ CactuSoul-ի բերած հատվածից հետո, այս միտքը դժվար Կոելյոն շրջանցած լինի:8

CactuSoul

26.01.2010, 12:40

նետաքրքիր կլինի, որ Կոելյո կարդացած մարդիկ ասեն, թե նման միտք Կոելյոյի մոտ հանդիպում է, թե ոչ, որովհետև եթե իրոք Կոելյոն օգտվել է Բորխեսից, ...., այս միտքը դժվար Կոելյոն շրջանցած լինի:8

Կոելյոն ավելի շուտ ոչ թե օգտվել է Բորխեսից, այլ ծաղկաքաղ է արել շա՜տ տարբեր գրողներից, կրոններից, ազգային բանահյուսուններից… Ամեն ինչից մի քիչ - մի քիչ: Հետո էդ քաղածների վրա կիրառել է իր ֆիրմային բազմատեսակ լենտերը, փաթեթավորման թղթերն ու մնացած պարագաները, դարձրել ժամանակակից ծաղկեփնջեր /կամ ծաղկային կոմպոզիցիաներ:))/ ու սկսել վաճառել մարդկանց:

Բորխեսի տվյալ միտքը Կոելյոն, կարծեմ, չի օգտագործել, միգուցե քանի որ համոզված է եղել, որ իր ընթերցողներն այն չեն կարող հասկանալ, իսկ միգուցե որովհետև հենց իրեն այն դուր չի եկել: Ո՞վ իմանա:8:

CactuSoul

26.01.2010, 17:21

Կոելյոն այն գրողն է, որը կարողանում է մատուցել, մնում է միայն պարզել ձեռքը և վերցնել, գուցե հենց դրա համար էլ մարդիկ կան որ չեն սիրում նրան, քանի որ սեփական «քրտինքով» վաստակածը ավելի քաղցր է թվում մատուցածից։

Ուզեցի այս հատվածն առանձնացնել, լավ է ասված:

Մի քիչ ավելի զարգացնելով միտքը՝ եթե վերցնում ես քեզ մատուցածը, ապա կստանաս այն, ինչ տալիս են, իսկ եթե «սեփական քրտինքով վաստակես»՝ կունենաս այն, ինչին իրականում արժանի ես:
Առաջին դեպքում ստանալիքը գուցեև մեծ/շատ էու հեշտ հասանելի, բայց սահմանափակ, երկրորդ դեպքում ավելի դժվար է, իսկ սահմանները որոշում ես ինքդ:
Ընտրությունը քոնն է:

Շինարար

10.05.2010, 19:56

Վերջապես Կոելյոյի «Ալքիմիկը» կարդացի, իրականում լավ գիրք է, բայց արդյունքում Կոելյոյի հանդեպ ճիշտ է դրական կարծիք ձեռք բերեցի, բայց մեր Հախվերդյան Ռուբենով սկսեցի էլ ավելի հիանալ, գրքի վերջին էջերը կարդալիս ուղեղիս մեջ հայտնի երգի այս երկտողն էր
"Ես քեզ սիրում եմ", էս խոսքերը ասում եմ քեզ իմ Երևան,
Արժեր հասնել աշխարհի ծերը, որ էս բառերը հասկանամ...Գուցե վիպակը սխալ եմ հասկացել:8

Հայկօ

10.05.2010, 20:01

Իսկ Թումանյանը աչքիդ չբարձրացա՞վ ;).

Էս գորշ խըրճիթն է,
Էս հին խըրճիթն Է,
Գետի եզերքին,
Ծառերի տակին։

Շինարար

10.05.2010, 20:03

Իսկ Թումանյանը աչքիդ չբարձրացա՞վ ;).

Դա լրիվ մոռացել էի:oy Դե Թումանյանն էլ տեղ չունի բարձրանալու, էն գլխից էլ ամենաբարձրում էր:oy

Նաիրուհի

10.05.2010, 21:54

Բորխեսի «Երկու արքաներն ու երկու լաբիրինթոսները» գրքի հայերեն էլեկտրոնային տարբերակը կարող եք բեռնել այստեղից (http://www.freebooks.do.am/load/0-0-0-1462-20)

Կեցցե´ Գևորը. գիրքը վերցնելուց մի շաբաթ չանցած արդեն գրադարանում (http://freebooks.am) դրեց:

Մի մարդ նպատակադրվում է նկարել աշխարհը։ Տարիների ընթացքում տարածությունը բբնակեցնում է նահանգների, թագավորությունների, լեռների, ծովախորշերի, նավերի, կղզիների, ձկների, բբնակարանների, գործիքների, աստղերի, ձիերի և մարդկանց պատկերներով։ Մեռնելուց քիչ առաջ նկատում է, որ այդ համբբերատար գծերի լաբբիրինթոսը իր իսկ դեմքի պատկերն է։