PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հայոց պատմության ձեր հերոսը



Սերխիո
11.04.2007, 22:22
Կուզենայի իմանալ ,թե ում եք համարում մեր պատմության ընթացքում լավագույն անհատին,իհարկե դրանով չպետք է հասկանալ, թե մյուսները այն չեն եղել,ուղղակի ձեր սուբյեկտիվ կարծիքը;
Օրինակ իմ համար իմ հերոսը Գարեգին Նժդեհն է:think ,իսկ ձեր ?
Տիգրան Մեծին կարծում եմ ավելորդ է ասել ,դա պարզ է բոլորի համար:ok

Պանդուխտ
12.04.2007, 08:39
Անյայտ հերոսը:

Artgeo
12.04.2007, 10:00
Պապ թագավորը: Այդպիսի հայ զավակը որ ծնվել է, արդեն հերոսություն է:

Lethal Sweetness
12.04.2007, 10:05
Մխիթար Սպարապետ :)

John
12.04.2007, 14:59
Գևորգ Մարզպետունի

Մանե
12.04.2007, 15:47
Մխիթար Սպարապետ

Դավիթ Բեկ:aha

Lionne_en_Chasse
12.04.2007, 21:18
Պապ թագավորը: Այդպիսի հայ զավակը որ ծնվել է, արդեն հերոսություն է:

Լիովին համամիտ եմ: Եթե միայն նրան թողնեին մի քիչ երկար ապրել...

Վազգեն
12.04.2007, 21:30
Գարեգին Նժդեհն ու Անդրանիկը։

Selene
12.04.2007, 21:56
1. Տիգրան Մեծ, բայց քանի որ նա գրեթե բոլորի համար է հայոց պատմության հերոս, ապա՝
2. Գևորգ Մարզպետունին՝ միանշանակ:ok

Philosopher
12.04.2007, 22:58
Այն անհայտ մարդը, որն ամեն ինչ արեց և՛ մարդ մնալու, և՛ իր հայրենակիցներին օգնելու համար, սակայն չհաջողեց, քանի որ կա՛մ մարդ չմնաց, կա՛մ հայրենակիցները նրան ոչնչացրեցին։

dvgray
13.04.2007, 00:17
Այն անհայտ մարդը, որն ամեն ինչ արեց և՛ մարդ մնալու, և՛ իր հայրենակիցներին օգնելու համար, սակայն չհաջողեց, քանի որ կա՛մ մարդ չմնաց, կա՛մ հայրենակիցները նրան ոչնչացրեցին։

ինչու՞ միայն անհայտ :
Եթե աբստրակցիայից անցնենք ռեալության ;) , ապա ես կառանձնացնեի
Հին դարերից
Մ. Մաշտոց
Խորենացի

Միջին դարերից
Լևոն Բ
Գ. Նարեկացի
Ա. Դավրիժեցի

Նորագույն ժամանակաշրջանից
Հ. Թումանյան
Ղ. Աղայան

Մեր ժամանակակիցներից
Շ. Ազնավուր
Ռ. Իշխանյան
Գ. Գուրզադյան եվ այլն /ցուցակը շատ մեծ է/

Ցավոք ես ցուցակում որպես պետական գործիչ ներկա է միայն "Լևոն Բ": Շատ հեռու աղերսներ ունի նրա հետ թերևս միայն Լ. Տեր-Պետրոսյանը:

Srtik
13.04.2007, 10:06
Մուշեղ Մամիկոնյան

Ambrosine
13.04.2007, 18:16
Պապ թագավոր:king

Հեթանոս Հրեշտակ
13.04.2007, 21:35
Մերօրյա դեմքերից՝ անշուշտ Արթուր Մեսչյանը: Նա իրոք հայտնություն է մեր դարաշրջանում: Խնդրում եմ, ասեք գեթ մեկին եվս, ով ունի այնքան ուժ եվ վստահություն, որքան այս մարդը:

Vishapakah
13.04.2007, 23:15
Միանշանակ Տիգրան Մեծ:)
Ավելի ժամանակակից հերոսներից կարելի է արանձնացնել Դրաստամատ Կանայանին.
Հիցաց եմ Անդրանիկ Օզանյանով.

Array
16.04.2007, 17:41
Գարեգին Նժդեհ:Որքան ավելի եմ նրա հետ ծանոթանում,այնքան ավելի եմ հասկանում որ նա մեր ամենահերոս հերոսներից է դասից է

Գոռ Ջան - Հայ
16.04.2007, 18:15
Կարծում եմ ֆիդայական շարժման ոչ մի մասնակցի չի կարելի առանձնացնել, բոլորն էլ մեր ներկայիս կյանքի հովանավորներն են եղել:
Կարա՞ք տարբերություն դնեք Անդրանիկի,Գևորգ Չաուշի, Աղբյուր Սերոբի, Փալապեխ Կարապետի, Սեբաստացի Մուրադի, Սմբատ զորավարի «ինքը՝Մախլուտոն», Գարեգին Նժդեհի միջև:
Բոլորն էլ հերոսներ են:
Բայց մի փոքր առավելություն, ըստ ինձ, էս հարցում ունի Նժդեհը, քանի որ ամենաորոշիչ, ամենաճակատագրական , ամենանշանակալից ավանդը մեր պատմության մեջ ինքնա ունեցել, ազգի գոյատևման կնքահայրնա: Նժդեհի շնորհիվ Զանգեզուրը անառիկ մնաց:

Taurus
16.04.2007, 20:15
Ինչ եք խոսում է:angry
Միանշանակ Արման Քարամյանը:B

Ուրվական
16.04.2007, 21:19
Մոնթե Մելքոնյան

Philosopher
17.04.2007, 09:48
Նորագույն ժամանակաշրջանից
Հ. Թումանյան
Ղ. Աղայան

Նորագույն շրջանի մասին խոսելիս՝ Չարենցն անպայման պետք է նշվի, առանց Չարենցի ոչ միայն նորագույն, այլև ընդհանրապես հայկական գոյաբանական ժամանակը աբսուրդ է դառնում ու վերածվում անիմաստ երթի...

TigranM
17.04.2007, 11:56
Մեր պատմության ամեն ժամանակահատված իր հերոսն է ունեցել, ով մեծ դերակատարում է ունեցել: Սկսած Ուրարտական թագավորներից, Տիգրան Մեծից վերջացրած Արցախի ազատամարտի հերոսներով: Կոնկրետ ես դժվարանում եմ առանձնացնել մեկին, բոլորն էլ իրենց ժամանակների հերոսներն են եղել:
Կոնկրետ վերջին քսանամյակի կտրվածքով կարելի է անվարան նշել Մոնթեի անունը: Նա իրական ազգային հերոս էր:

Artgeo
17.04.2007, 20:14
Հա, ճիշտ ա, Չարենց:

Ու մեկ էլ Նժդեհ, առանց հանրապետականների…

Սերխիո
17.04.2007, 21:51
Նժդեհի շնորհիվ Զանգեզուրը անառիկ մնաց:

ու ոչ միայն Զանգեզուրը,եթե չլինի Զանգեզուրը ,չի լինի նաև Հայաստանը, ,քանի որ այդպես կզրկվենք Իրանից,ըստ իս` Հայասանի բոլոր ժամանակներ լավագույն հարևանինց,հարբերական առումով իհարկե,ու լրիվ կշրջապատվենք սրիկա հարևաննեևով ,որոնցից ամենավտանգավորը վրաստանն է,մի խոսքով ,կորցնելով Զանգեզուրը,կիրագործվի պանթուրքիզմի<<մեծ թուրանի>>ծրագիրը;

Արշակ
17.04.2007, 22:56
Հ. Թումանյան, Գ. Նժդեհ
Անցած դարի Հերոսներն են, բայց ինձ թվում է, որ դեռ շատ քիչ բան ենք հասկացել նրանց արածից ու ստեղծածից։ Ու որ սկսենք հասկանալ, շատ բան կփոխվի ու երևի նրանց նաև 21-րդ դարի հերոս կընդունենք։

StrangeLittleGirl
17.04.2007, 23:29
Մեր ժամանակակիցներից
Շ. Ազնավուր
Ռ. Իշխանյան
Գ. Գուրզադյան եվ այլն /ցուցակը շատ մեծ է/
Թող անհամեստություն չլինի, բայց կարմրացված անունով մարդը…

Հեթանոս Հրեշտակ
18.04.2007, 00:47
Հ. Թումանյան, Գ. Նժդեհ
Անցած դարի Հերոսներն են, բայց ինձ թվում է, որ դեռ շատ քիչ բան ենք հասկացել նրանց արածից ու ստեղծածից։ Ու որ սկսենք հասկանալ, շատ բան կփոխվի ու երևի նրանց նաև 21-րդ դարի հերոս կընդունենք։

Որ խնդրեի կպարզաբանեիր, որովհետեվ շատերը Նժդեհի ուսմունքը սխալ են հասկանում:

Cassiopeia
18.04.2007, 11:06
Երևի շատերը կզարմանան, բայց ես իրոք որպես ազգի համար մեծ ներդրում ունեցող անձնավորություն եմ համարում Վազգեն Սարգսյանին:

Էդգար
22.04.2007, 14:17
Երևի իմ ներկա(22/04/2007) ավատարից պարզ է, որ Անդրանիկ Օզանյան:

Smergh
24.04.2007, 13:39
Գարեգին Նժդեհ:Որքան ավելի եմ նրա հետ ծանոթանում,այնքան ավելի եմ հասկանում որ նա մեր ամենահերոս հերոսներից է դասից է

Գարեգին Նժդեհը մի մարդ էր, որի նմանները աշխարհ են գալիս հազարամյակը մեկ:Հիշենք. առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ կազմակերպված Հայ Կամավորական գնդերի/7 գունդ/ իրական հրամանատարը նա էր և մերոնց մեջ միակն` ով բավարար ռազմական կրթություն ու խելք ուներ այդպիսի մեծ զորամիավորում ղեկավարելու համար:
Մենք պետք է մեկընդմիշտ հասկանանք, որ այսօրվա Հայաստանի պետականության գոյության համար միայն և միայն Նրան ենք պարտական: Ես կարող եմ դա հիմնավորել և ապացուցել նրանց` ովքեր այս հարցում ինձ հետ համամիտ չեն:
Եթե դասակարգելու լինենք մեր հերոսներին, ես ի նկատի ունեմ միայն ռազմի հերոսներին` ըստ իս պատկերը կլինի այսպիսին
1. ՆԺԴԵՀ
2. --------
3.---------
4.Վարդան Մամիկոնյան
5. --------
6.--------
7. Զորավար Սեպուհ
8. Դրո
9. Նազարբեկյան
10. Անդրանիկ
11. Բոլոր ՖԻԴԱՅԻՆԵՐԸ
12. Բաղրամյան
13.Իսակով
14.Ավո- Մոնթե Մելքոմյան
Այս ցանկը ես կազմել եմ ո'չ պատահականորեն, այլ խորը վերլուծությունների արդյունքում: Պատրաստ եմ բանավիճել նաև դրա շուրջ:

otar
24.04.2007, 13:42
Սողոմոն Տեհլերյան

Էդգար
24.04.2007, 14:21
Այս ցանկը ես կազմել եմ ո'չ պատահականորեն, այլ խորը վերլուծությունների արդյունքում: Պատրաստ եմ բանավիճել նաև դրա շուրջ:
Դե ասա ինչի հիման վրա ես կազմել էս ցանկը:

Smergh
25.04.2007, 15:57
Ինչպես նկատել եք ես կազմել եմ ՌԱԶՄԻ հերոսների ցանկը: Սակայն եթե այն լիներ առավել աչքի ընկած ազգային գործիչներինը` միևնույնն է ՆԺԴԵՀԸ լինելու էր առաջինը:
Իմ կարծիքով Ձեր տարակուսանքն է հարուցում Սեպուհ Զորավարի բարձր դիրքն այդ ցանկում: Պիտի խոստովանեմ, որ բոլշևիկների այնուհետև կոմունիստների թիվ մեկ թշնամին Գարեգին նժդեհն է եղել, իսկ երկրորդը Սեպուհը: Վերջինս միակն էր ԱՆԿԱԽ Հայաստանի զորահրամանատարներից, որը մինչև վերջ պայքարեց հավասարապես, թ'ե թուրքի, թ'ե բոլշևիկի դեմ: 1920 թվականի սեպտեմբերի վերջին Կարսը հանձնելու գլխավոր պատճառն այն էր, որ մեր հրամանատարությունը չլսեց Սեպուհին, այլ գործեց /համեստորեն ասած/ բոլշևիկների թելադրանքով, եվ բերդն անձնատուր եղավ թշնամու վրա թնդանոթային ընդամենը 3 արկ պարպելուց հետո, որոնք հրամաններին չենթարկվող հայ հրետանավորների աչքի առաջ միայնակ արձակեց ու ինքնասպան եղավ հրետանու հրամանատար ազգությամբ ռուս Կապիտան Կլեշը: Թշնամու զորքին Կարսի ճակատում Սեպուհից բացի ոչ ոք չէր դիմադրում: Նա իր փոքրաթիվ ուժերով շարունակում էր կատաղի դիմադրություն ցույց տալ թշնամուն , մինչև ստացավ Դրոյի հրամանը, որով Սեպուհից պահանջվում էր դադարեցնել դիմադրությունը ...
Ցավալիորեն առ այսօր շատ քիչ բան է հայտնի Սեպուհի քաջագործությունների մասին, իսկ խորհրդային պատմաբանները շատ են ջանացել` մեր ազգի նվիրյալներին, այդ թվում նաև նրան մոռացության մատնելու համար: Ինչպես Ձեզ հայտնի է` Պատմությունը ոչ ոք այնպես չի խեղաթյուրել, ինչպես խորհրդային պատմաբանները...
Ձեզ խորհուրդ կտամ այցելել այս կայքը. http://www.armenianhouse.org/armenia-diary/index.html և կարդալ ինտերնետում առայժմ միակ հավաստի աղբյուրը, որտեղ Սեպուհի մասին բավական նյութ կա:

Root
25.04.2007, 16:28
Գող Վասիլը ... լոլ իսկ եթե լուրջ շատ շնորհակալ եմ Մենուայի որդի Արգիշտիից իմ սիրելի Երևանի համար, մեծարում եմ Տիգրան Մեծին, խոնարհվում եմ Խորենացու առաջ

Էդգար
25.04.2007, 20:39
Իմ կարծիքով Ձեր տարակուսանքն է հարուցում Սեպուհ Զորավարի բարձր դիրքն այդ ցանկում::
Ճիշտ ասած ինձ դա չէր անհանգստացնում, այլ մի քիչ այլ բաներ, սակայն հետո երբ հասկացա, որ այս թեմայում արտահայտվում են ամեն մարդու սուբյեկտիվ կարծիքները ամեն ինչ տեղն ընկավ
Հ.Գ.Բալքիմ մեկին էլ էն դուր չեկավ, որ ես Անդրանիկին նշեցի:oy

Smergh
26.04.2007, 15:45
:
Ճիշտ ասած ինձ դա չէր անհանգստացնում, այլ մի քիչ այլ բաներ, սակայն հետո երբ հասկացա, որ այս թեմայում արտահայտվում են ամեն մարդու սուբյեկտիվ կարծիքները ամեն ինչ տեղն ընկավ
Հ.Գ.Բալքիմ մեկին էլ էն դուր չեկավ, որ ես Անդրանիկին նշեցի:oy

Սիրելի Էդգար, Դուք իրավացի եք, ես իմ կարծիքն եմ հայտնել, սակայն գտնում եմ, որ այն այնքան էլ սուբյեկտիվ չէ: Հենց այդ պատճառով էլ պատրաստակամություն էի հայտնել բանավիճելու իմ նշած ցանկի շուրջ: Իսկ Ձեզ և բոլոր այն հայրենասերներին, ովքեր հետաքրքրվում են սեփական ժողովրդի պատմությամբ խորհուրդ կտամ անպայման այցելել ու կարդալ "Ազատ, Անկախ և Միացյալ Հայաստանի վերջին օրերը" գիրքը, որն իրենից ներկայացնում է Մեծ հայրենասեր ու առայժմ անհայտ մի գրողի օրագիրը, որն իր մեջ պարունակում է 1920 թվականի հունիսի 13-ից մինչև նոյեմբերի 5-ն ընկած ժամանակահատվածի կարևորագույն դեպքերի նկարագիրը:
մի փոքրիկ հատված օրագրում հուլիսի 6-7-ին կատարված գրառումից.

...Երկու ամսից ավել է, որ Շանթը չի կարողանում վերջնականապես հաշտության բանակցությունները վերջացնել և հաշտություն կնքել: Նա ամսի մեկին Մոսկվայից հեռագրում է, որ Սովետական Ռուսաստանը Ղարաբաղը, Զանգեզուրը և Շարուր-Նախիջևանը վիճելի է համարում և հաշվում Ռուսաստանի անբաժանելի մասը, մի պահանջ, որ ոչ ավելի ոչ պակաս անում էր Ադրբեջանի նախկին կառավարությունը, բացի այս, նրանք, ի մխիթարություն մեզ, պատրաստակամություն են հայտնում միջնորդի դեր ստանձնել Քեմալի և մեր միջև Տաճկահայաստանը կցելու մեր հանրապետությանը՝ առանց որոշելու նրա սահմանները:

«Իսկական Ռուս Կոմունիստները լավ են տրամադրված դեպի Հայաստանը և երբեք միտք չունեն ոտնատակ անելու մեր անկախությունն ու ազատությունը», ասված է հեռագրում, բայց չարամիտ հայ բոլշևիկների խորհրդով և ցուցմունքներով հաշտության բանակցությունները ձգձգվում են և մեր սեփական հողամասերը վիճելի են դառնում: Ուղղակի ապշեցուցիչ է հայ կոմունիստ կոչված տականքների թշնամական վերաբերմունքը հանդեպ այն ժողովրդի, որի ծոցից վիժել են և այն հողի, որի վրա մեծացել են...


Ահա այդ հասցեն`http://armenianhouse.org/index-am.html կամ`
http://armenianhouse.org/armenia-diary/index.html

Lion
15.05.2007, 13:12
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը դուրս էր գալիս մարտի դաշտ, տալու իր մարտը,
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը դուրս էր գալիս մարտի դաշտ, իմանալով, որ հաղթելու հույս գրեթե չկա,
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը անում էր անկարելին իր տեսակը պահպանելու համար,
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը կանգնած էր մեռնում, քանի որ իր տեսակը չէր կարող սողալ,
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը ապացուցեց իր ազգի հարատևությունը...

Հավերժ փառք մեր 5000-ամյա պատմության ողջ ուղին իրենց հաճախ անհայտ անուններով ու հերոսություններով զարդարած ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԻՆ:hands

Adriano_Celentano
20.06.2007, 13:06
Վահան Մամիկոնյան
Մխիթար Սպարապետ
Մի քիչ էլ Վարդան Մամիկոնյան

Սերխիո
07.09.2007, 18:43
Վարդան Մամիկոնյանին ես այնքան էլ հերոս չէի համարի ,ուղղակի պետք էր նրան հերոսացնել ,քանի որ դա էր պետք հայ հոգևորականությանը,իսկ ինչպես գիտենք ,մեր պատմագիրները հիմնականում վանական են եղել,պետք էր այդ ժամանակում ստեղծել մի էտալոն կերպարի,որը կոգեշնչեր հայ ժաղովրդին ու ավելի նվիրված կդարձներ քրիստոնեության նկատմամբ:

Ambrosine
11.09.2007, 20:08
Վարդան Մամիկոնյանին ես այնքան էլ հերոս չէի համարի ,ուղղակի պետք էր նրան հերոսացնել ,քանի որ դա էր պետք հայ հոգևորականությանը,իսկ ինչպես գիտենք ,մեր պատմագիրները հիմնականում վանական են եղել,պետք էր այդ ժամանակում ստեղծել մի էտալոն կերպարի,որը կոգեշնչեր հայ ժաղովրդին ու ավելի նվիրված կդարձներ քրիստոնեության նկատմամբ:

Իսկ գիտես, թե ինչքան ժամանակ էր, որ ես ակումբի անդամներից շատերին համոզում էի հենց սրանում? բայց ոչ ոք իմ հետ համամիտ չէր:(

Երվանդ
12.09.2007, 00:19
Հայոց պատմության իրական հերոսներից է եղել Մլեհը, Կիլիկիայի իշխանը, որը ցավոք շատ հայտնի չէ:(

Սերխիո
12.09.2007, 18:12
Իսկ գիտես, թե ինչքան ժամանակ էր, որ ես ակումբի անդամներից շատերին համոզում էի հենց սրանում? բայց ոչ ոք իմ հետ համամիտ չէր:(

ես սովորում եմ ԵՊՀ պատմության ֆակուլտետում ;)

Էդգար
21.09.2007, 20:18
Իսկ գիտես, թե ինչքան ժամանակ էր, որ ես ակումբի անդամներից շատերին համոզում էի հենց սրանում? բայց ոչ ոք իմ հետ համամիտ չէր:(
Ճիշտ էլ անում են, որ համամիտ չեն, ես էլ համամիտ չեմ:

Ambrosine
22.09.2007, 01:37
Ճիշտ էլ անում են, որ համամիտ չեն, ես էլ համամիտ չեմ:

Բայց ըստ ձեզ նա իրոք այդքան մեծ հերոս է, ինչքան թվում է? Չեք կարծում, որ հայդուկները, ֆիդայիները, Արցախյան գոյամարտի մարտիկներն են իսկական հերոսները?

Էդգար
24.09.2007, 21:26
Նրանք իսկական հերոսներ են, բայց դա չի խանգարում, որ Վարդան Մամիկոնյանն էլ,որ կարեցավ 66000 մարդ կազմակերպել,բառիս բուն իմաստով,լինի իսկականն հերոս

Մախլուտո
01.10.2007, 18:12
ՕՕՕ ասեմ
1. Հայկ Նահապետ ( վերջի վերջո մեր Նախահայրնա եղել)
2. Արաբո
3. Վարդան Մամիկոնյան
4. Գևորգ Չաուշ
5 Աղբյուր Սերոփ
6 Գրիգոր Լուսավորիչ
7 Մեսրոփ Մաղտոց
8 Մախլուտո
9 Գևորգ Մարզպետունի
10 Պապ Թագավոր
11 Չարենց
12 Թումանյան
13 Մոնթե
14 Թաթուլ Կրպեյան
15 Շառլ Ազնավուր

Tigran Adunts
22.10.2007, 18:07
Մոնթե Մելքոնյան
Միանշանակ համամիտ եմ :)

Belle
22.10.2007, 18:11
Հայոց պատմության իմ հերոսը կլինի նա, ով վերջապես կկարողանա այնպես անել, որ թուրքերը ճանաչեն Ցեղասպանությունը և ՀԵՏ ՏԱՆ ՄԵՐ ԱՐևՄՏՅԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ: ;)

մենակ չասեք`ես տենց էլ հերոս չեմ ունենա: :D

Lion
23.10.2007, 12:23
Հայոց պատմության իմ հերոսը կլինի նա, ով վերջապես կկարողանա այնպես անել, որ թուրքերը ճանաչեն Ցեղասպանությունը և ՀԵՏ ՏԱՆ ՄԵՐ ԱՐևՄՏՅԱՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ: ;)

մենակ չասեք`ես տենց էլ հերոս չեմ ունենա: :D

Ես հավատում եմ, որ դու քո հերոսը կունենաս, անկեղծ եմ ասում:)

Belle
23.10.2007, 12:29
:super

Կատակ ես անում? :)

Lion շատ շնորհակալ եմ: :)

NoemI
01.12.2007, 14:07
Սեվակի խոսքերց հիշեցի

Ուշ ուշ են գալիս, բայց ոչ ուշացած
Ծնվում են նրանք ճիշտ ժամանակին

հավասարապես նախնտրում այս երեքին

1.Վարդան Մամիկոնյան
2.Աշոտ Երկաթ
3.Գարեգին Նժդեհ

Էդգար
24.01.2008, 16:18
մենակ չասեք`ես տենց էլ հերոս չեմ ունենա: :D
Կունենաս, ՀԱՍՏԱՏ, կունենաս:

HNK511
31.01.2008, 11:39
ԱՍԱԼԱ-ի տղաները:viannen_09:

Sunny Stream
31.01.2008, 12:30
Ինչպես տեսնում եմ, հերոս ասելով` մեծ ավանդ ունեցող մարդկանց նկատի ունեք...
Ես շատ-շատ եմ գնահատում ու շատ եմ ուզում մի լավ ուսումնասիրել երկուսին`
Գարեգին Նժդեհ և Կոմիտաս
Մաշտոցն իհարկե մեծ է, բայց միայնակ նա էդ հսկայական գործը չէր կարողանա անել, դրան մեծապես նպաստել է նրա ապրած ժամանակը` իր Վռամշապուհով ու Սահակ Պարթևով...
Նաև ինձ համար մեծ հերոսներ են Անդրանիկ զորավարը, Մյասնիկյանը, Չարենցը... Արցախյան հերոսամարտի բոլոր մասակիցները...
...Եվ ընդհանրապես, բոլոր զինվորներն էլ հերոս են... :cry2

Հ.Գ. Չնեղանաք, բայց Գևորգ Մարզպետունին ավելի շատ գրական հերոս է, քան` պատմական ;)
Հ.Հ.Գ. Ինչ լավ ա, որ ոչ մեկ Սամվել չի գրել... :angry

Sunny Stream
31.01.2008, 19:53
Վերևի գրառումից որոշ ժամանակ անց Շողակաթով ֆիլմիկ նայեցի ու մի Հերոսի էլ բացահայտեցի ինձ համար...Դևը` կամ Դավիթ... ազգանունը մոռացա... Արցախյան հերոսամարտի ժամանակ 30-ից մինչև 3 հոգանոց խմբերով հարձակումներ է կանխել ու բնակավայրեր ազատագրել... Իսկ մարդը իր համար խաղաղ գրող-սցենարիստ էր...


..Եվ ընդհանրապես, բոլոր զինվորներն էլ հերոս են...
Մի ուղղում` Կռված Զինվորները...

Fedayi
02.02.2008, 00:37
Ինձ համար մեծագույն հայ` Գարեգին Նժդեհ:

ChildOfTheSky
02.02.2008, 00:48
մեծագույն հերոս եմ համարում Մովսես Խորենացուն , ում շնորհիվ է մեզ հասել պատմությունը

Գալաթեա
02.02.2008, 01:03
Դավիթ Բեկ, Մոնթե

Լեռնցի
24.02.2008, 03:06
1. Տիգրան Մեծ, բայց քանի որ նա գրեթե բոլորի համար է հայոց պատմության հերոս, ապա՝
2. Գևորգ Մարզպետունին՝ միանշանակ:ok

Ինչ է արել Տիգրան Մեծը հայ ազգի համար: Մի դրական հետևանք գրեք և ես կհամաձայնվեմ: Այն ինչ Պապ թագավորը 2 տարում կարողացել է անել 10 անգամ ավլեին քան ինքը այդ մի քանի տարում: Նա է հիմք դրել մեր դպորցին: Նա է խլել կառավարումը եկեղեցուց: նա շրջել է մեր պատմությունը 90 աստիճանով: Իսկ Տիգրանը միայն գրավել է տարածքներ: Բերել բնակեցրել հայքաղաքները այլազգիներով:Ավար է բերել: Հետո մանացած տարածքներն էլ հերթով հետ տվել: Դե հա մեծ զորավար է եղել, բայց ոչ ,մի անբողջ հայ ազգի մեծ հերոս: Իսկ ինչ վերաբերվում է անհայտ հերոսներին...

Սերխիո
24.02.2008, 12:14
Վախենում եմ` մի օր էլ գա Նիկոլ Փաշինյանին համարեն ազգային հերոս . . . :))

ցեղակրոն
02.04.2008, 10:48
Գարեգին Տեր–Հարությունյանը ՝ ՆԺԴԵՀԸ։

«Ես ցեղակրոն եմ և ահա կերդվեմ Վահագնի աջի վրա՝ երբեք չմեղանչել ուխտիս դեմ, ապրել,գործել ու մեռնել որպես ցեղամարդ։»

«Ես ցեղաճանաչ եմ և ահա գիտեմ, թե մեծ է իմ ցեղը, թե իմ ցեղն ավելին է տվել մարդկությանը, քան ստացել է նրանից…»

«Հայաստանից դուրս, սփյուռքի մեջ, ինչ վիճակում էլ, որ լինեմ, մեծահարուստ, բարեկեցիկ, թե օրավարձով աշխատող բանվոր՝ անդարձ պանդխտություն չեմ համարի տարագիր կյանքս։ Չէ՛, վերադարձ կա՛… »

Հատվածներ «Ամերիկահայությունը – ցեղը և իր տականքը» գրքից։

http://njdeh.free.fr/pages/6tseghn-yev-ir-takankn.html

Փառք մեր ազատագրական պայքարի բոլոր նահատակ հայորդիներին։

www.njdeh.net
www.njdeh.org
www.njdeh.biz

Norton
02.04.2008, 12:43
Իմ համար հայոց պատմության մեծերն են

Արտաշես Մեծ(իմ կարծիքով նա Հայաստանի ամենալավ ու ուժեղ թագավորն ա եղել)
Գրիգոր Լուսավորիչ
Մեսրոպ մաշտոց և Սահակ Պարթև
Վարդան Մամիկոնյան
Նժդեհ
Անդրանիկ Օզանյան
Արցախյան պատերազմի հերոսները

վերևը մի տեսշղ կարդացի Ասալայի մասին,իմ կարծիքով Ասալան հերոսական կազմակերպություն չի…

Megabyzus
08.04.2008, 13:01
1. Tigrannes the Great
2. Vartan Mamigonyan
...
3. Bolor Hay nahadagnere

Մոդերատորական: Ծանոթացեք ակումբի կանոնադրությանը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=2437#post67297)։ Մասնավորապես ֆորումում լատիներեն տառերով հայերեն գրելն արգելվում է։
Եթե ինչ-որ պատճառով հայերեն մեքենագրելու հետ կապված դժվարություններ ունեք, ապա կարող եք օգտագործել ֆորումում ներդրված հայերեն մեքենագրման համակարգը, Տրանսլիտի ձևափոխիչը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=42) կամ կարդացեք «Ինչպե՞ս գրել հայերեն» (http://www.akumb.am/showthread.php?t=279) թեման:

Lion
09.04.2008, 12:35
Ինչ է արել Տիգրան Մեծը հայ ազգի համար: Մի դրական հետևանք գրեք և ես կհամաձայնվեմ: Այն ինչ Պապ թագավորը 2 տարում կարողացել է անել 10 անգամ ավլեին քան ինքը այդ մի քանի տարում: Նա է հիմք դրել մեր դպորցին: Նա է խլել կառավարումը եկեղեցուց: նա շրջել է մեր պատմությունը 90 աստիճանով: Իսկ Տիգրանը միայն գրավել է տարածքներ: Բերել բնակեցրել հայքաղաքները այլազգիներով:Ավար է բերել: Հետո մանացած տարածքներն էլ հերթով հետ տվել: Դե հա մեծ զորավար է եղել, բայց ոչ ,մի անբողջ հայ ազգի մեծ հերոս: Իսկ ինչ վերաբերվում է անհայտ հերոսներին...

Կեցցեն հայերը - հասել ենք այն մակարդակին, որ տարածք զավթելը չենք համարում նվաճում, չենք դիտարկում որպես գործիչի "մեծության" չափանիշ... Իսկ այ տարատեսակ թուրք-ազերական տականքը հորթային/գազանային հրճվանքով հիանում է տարաբնույթ Աթիլլաներով... Սա այնպես, իմիջայլոց.

Իսկ իրականում Տիգրանը իրոք ՄԵԾԱԳՈՒՅՆ հայն ու քաղաքական գործիչն է եղել. Ցավոք նրա կերպարը խեղաթյուրված է, քանի որ նրա մասին հիմնական տեղեկություները տալիս են իրեն ԹՇՆԱՄԱԿԱՆ աղբյուրները:( Բայց նույնիսկ այս պայմեններում մեր առջև հառնում է Մեծ Հայը...

Առաջարկ եղավ - մատնանշել նրա


Մի դրական հետևանք գրեք և ես կհամաձայնվեմ:

խնդերեմ Ձեզ մի քանիսը.

1. Միավորեց Ծոփքը Մեծ Հայքի թագավորությանը,
2. Հզոր հայկական և Մեծ Հայքին հավատարմության լիցք հաղորդեց Հայոց Միջագետքի թագավորությանը, որը փաստացի միավորվեց Մեծ Հայքին, իսկ հետագա քաղաքական փոթորիկներում նեցուկ հանդիսացավ նրան,
3. Իբերիայի վրա հաստատեց իր որդիներից մեկին և, հիմք դնելով Իբերիայի Հայկական գահատոհմին, ապահովեց իբեր հիանալի ռազմիկների աջացությունը Հայկական բանակին մի քանի տասնամյակ,
4. Բուն Հայաստանի համար ապահովվեց 30-ամյա խաղաղություն /մեր պայմաններում դա էլ է ձեռքբերում/,
5. Որակական նոր հատկանիշներ ավելացրեց Հայկական բանակին` դարձնելով այն տարածաշրջանի լավագույն բանակը մի քանի հարյուրամյակ,
6. և այլն...

Vestigium
13.04.2008, 20:32
Նժդեհ

Brigada
14.04.2008, 21:18
Վարդան Մամիկոնյան

F.c.Liverpool
15.04.2008, 22:49
Գարեգին Նժդեհ, Զորավար Անդրանիկ , հաջորդ կայարանը Մարշալ Բաղրամյան :)

Վարդանանք
16.04.2008, 01:28
Ինձ համար մեր փառավոր պատմության մեջ հերոսները շատ են, սակայն ինձ համար առաջին երեք տեղերը իրավամբ զբաղեցնում են Վարդան Մամիկոնյանը, Գարեգին Նժդեհը, Վազգեն Սարգսյանը:

The_only_one
16.04.2008, 17:13
Արտավազդ 1-ը: Չնայած նրա մասին տեղեկությունները քիչ են, բայց գտնում եմ ,որ ինքը տվյալ ժամանակաշրջանում աշխարհի իմաստուն, կրթված ու հայրենասեր պետական գործիչներից մեկն ա եղել:
Վահան Մամիկոնյան: Իսկական պետական գործիչ օժտված եւ ռազմական եւ դիվանագիտական ընդունակություններովորը չի տրվում միայն կույր հայրենասիրությանը ու թշնամու հետ ոչ մի գնով չհաշտվելու գաղափարախոսությանը…(ցավոք այդպիսիք շատ քիչ են մեր պատմության մեջ)

Կարծում եմ, որ հայերը կարողացան Պարսկաստանի տիրապետության պայմաններում պահպանել իրենց ազգային ինքնությունը ոչ թե Վարդան Մամիկոնյանի, այլ հենց Վահանի շնորհիվ:

Վարդանանք
19.04.2008, 00:29
Կարծում եմ, որ հայերը կարողացան Պարսկաստանի տիրապետության պայմաններում պահպանել իրենց ազգային ինքնությունը ոչ թե Վարդան Մամիկոնյանի, այլ հենց Վահանի շնորհիվ:[/QUOTE]

Այսինքն քո ասածից պետք է ենթադրել, որ եթե Վահան Մամիկոնյանը չլիներ, հայերը վերացած կլինեին?

Norton
19.04.2008, 00:36
Ավելացվել է 54 վայրկյան անց


Այսինքն քո ասածից պետք է ենթադրել, որ եթե Վահան Մամիկոնյանը չլիներ, հայերը վերացած կլինեին?

Եթե Վարդան Մամիկոնյանն էլ չլիներ,չեմ կարծում թե հայերը վերացած կլինեին…

Լեռնցի
19.04.2008, 03:06
Այսօր արդեն պատմության լեկցիաներին էլ ասում են, որ Մամիկոնյանի պատմությունը լավ ծաղկեցրած է Եղիշեի կողմից... իսկ դրա մասին այդպես իմացան, քանի որ Դեմիրճյանը գրեց Վարդանանքը... թե չէ դպրողում էլ չէիք անցնի...
Իրականում պարսիկները ասում էին ոչ թե ընդունեք մեր կրոնը, այլ ասում էին ես դարձեք ձեր պապեկան կրոնին...

Moon
19.04.2008, 10:22
Վարդան Մամիկոնյան, Գրիգոր Լուսավորիչ, երբեք չեմ մտածել այս մասին, պիտի մի լավ մտածեմ։

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Ի դեպ ասում են Մամիկոնյանները չինական ծագում ունեն։ Ես շատ էի լսել այս մասին։ Քջմիածնում, երբ տեր–տերներից մեկը հաստատեց, նոր հավատացի։ Ասում ա Մամիկոնյանի անվան կոն–ը չինական ա։

WArmanW
19.04.2008, 11:35
Տիգրան Մեծ: Հալալա իրա խմաց կաթը:

Նարե
19.04.2008, 11:51
Շատ են , բայց այս պահին կնշեմ
1.Արտաշես 2րդ
2և ցավոք արդեն պատմություն դարձած Սպարապետ Վազգեն Սարգսյան

The_only_one
19.04.2008, 14:36
Կարծում եմ, որ հայերը կարողացան Պարսկաստանի տիրապետության պայմաններում պահպանել իրենց ազգային ինքնությունը ոչ թե Վարդան Մամիկոնյանի, այլ հենց Վահանի շնորհիվ:

Այսինքն քո ասածից պետք է ենթադրել, որ եթե Վահան Մամիկոնյանը չլիներ, հայերը վերացած կլինեին?[/QUOTE]

Ընդհանրապես ես չեմ կարծում թե հայերը ամբողջովին կվերանային աշխարհի երեսից: Իսպառ վերանալը եւ ազգային ինքնությունը կորցնելը դրանք տարբեր բաներ են :

Ուղղակի ասածիս իմաստը այն է, որ եթե 2 Մամիկոնյաններին Վարդանին ու Վահանին դիտենք ոչ թե էմոցիոնալ , այլ զուտ հայ ազգին ավելի մեծ օգուտ բերելու տեսանկյունից, ապա կարծում եմ, որ Վահան Մամիկոնյանի առավելությունը ակնհայտ է: Ասածս ամրապնդելու համար նշեմ, որ, ըստ իս, Վարդան Մամիկոնյան ուղղակի մեկն էր, որին ժողովուրդը օգտագործեց իր զայրույթը պարսիկների նկատմամբ արտահայտելու համար: Համաձայն եմ, որ որպես ռազմական գործիչ, սպարապետ նա անկրկնելի էր, ուղղակի այստեղ խնդիրը կայանում է նրանում, որ ես հերոսի գաղափարը մի փոքր այլ կերպ եմ ընկալում: Ըստ իս հերոսը նա չէ, ով զոհվում է մարտում իր հետ էն աշխարհ տանելով եւս մի քանի հազար հոգու, այն պարագայում երբ կարող էր հաշտության եզրեր գտնել թշնամու հետ եւ խուսափել աարյունահեղությունից:

Վարդանանք
19.04.2008, 21:53
Այսինքն քո ասածից պետք է ենթադրել, որ եթե Վահան Մամիկոնյանը չլիներ, հայերը վերացած կլինեին?

Ընդհանրապես ես չեմ կարծում թե հայերը ամբողջովին կվերանային աշխարհի երեսից: Իսպառ վերանալը եւ ազգային ինքնությունը կորցնելը դրանք տարբեր բաներ են :

Ուղղակի ասածիս իմաստը այն է, որ եթե 2 Մամիկոնյաններին Վարդանին ու Վահանին դիտենք ոչ թե էմոցիոնալ , այլ զուտ հայ ազգին ավելի մեծ օգուտ բերելու տեսանկյունից, ապա կարծում եմ, որ Վահան Մամիկոնյանի առավելությունը ակնհայտ է: Ասածս ամրապնդելու համար նշեմ, որ, ըստ իս, Վարդան Մամիկոնյան ուղղակի մեկն էր, որին ժողովուրդը օգտագործեց իր զայրույթը պարսիկների նկատմամբ արտահայտելու համար: Համաձայն եմ, որ որպես ռազմական գործիչ, սպարապետ նա անկրկնելի էր, ուղղակի այստեղ խնդիրը կայանում է նրանում, որ ես հերոսի գաղափարը մի փոքր այլ կերպ եմ ընկալում: Ըստ իս հերոսը նա չէ, ով զոհվում է մարտում իր հետ էն աշխարհ տանելով եւս մի քանի հազար հոգու, այն պարագայում երբ կարող էր հաշտության եզրեր գտնել թշնամու հետ եւ խուսափել աարյունահեղությունից:[/QUOTE]Չեմ կարծում , որ ակնհայտ է: Մասնակիորեն կարող եմ համաձայն լինել, եթե դիտարկենք զուտ պատմական այդ պահի ազգին մատուցած ծառայությունների պրիզմայի շրջանակներում: Գուցե այդ պրիզմայով Վահանը մի փոքր առաջ անցնի Վարդանից: Բայց Վարդանի մատուցած ծառայությունը Հայրենիքի համար անգնահատել էր այն առումով, որ ինչպես հետագոյում պարզվեց նա դարձավ հայ ժողովրդի ամենամեծ հերոսը: Կարող եք չհամաձայնվել ինձ հետ, բայց յուրաքանչյուր հայի սրտում(ի նկատի չունեմ կոսմոլիբերաստներին) Վարդանը առանձին տեղ ունի: Յուրաքանչյուր հայ բանաստեղծ գոնե մի քանի տող նվիրել է Վարդանին: Վարդանի հայերի ամենամեծ հերոսը լինելու մասին խոսում են նաև օտարերկրացի պատմաբանները և ուսումնասիրողները: Ուղղակի հիմա հավես չունեմ նրանցից յուրաքանչյուրի մեջբերել: Յուրաքանչյուր պատերազմի ժամանակ բոլոր հայ զինվորները պատերազմ են գնացել Վարդանի անունը շուրթերին, մահացել են Վարդանի անունը շուրթերին` մահացել են վարդանավարի` ինչպես իրական հերոսներ: Ինչու նրանք դա չեն արել Վահանի անունով: Մեկնաբանությունները ձեզ եմ թողնում: Բացի այդ խորհուրդ կտայի ընթերցել Նժդեհի մեկնաբանությունները Վարդանի վերաբերյալ: Լիովին համամիտ եմ նրա հետ: Վարդան ունենալը յուրաքանչյուր ազգի համար հպարտություն է: Հասկանում եմ նաև Վարդանին քարկոծող կոսմոլիբերաստներին` նա նրանց հերոսը ոչ մի պարագայում չէր կարող լինել:Վարդանը հերոս էր բառի բուն և ամենաւողղակի իմաստներով:Կրկին խորհուրդ կտամ Նժդեհ ընթերցել:
Իսկ ինձ համար հերոսը նա է, ով ամեն ինչ պատրաստ է տալ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՆ`ինչպես Վարդանը արեց: Եվ կարծում եմ, որ հայերս պատմության մեջ դեռ պահպանվել ենք ՎԱՐԴԱՆՆԵՐԻ շնորհիվ:
Հ.Գ. Ցավով, բայց պիտի նշեմ, որ այսօր Վարդանների թիվը կտրուկ կրճատվել է: Մենք կործանվող տեսակ ենք դարձել:

Լեռնցի
19.04.2008, 23:36
Կեցցեն հայերը - հասել ենք այն մակարդակին, որ տարածք զավթելը չենք համարում նվաճում, չենք դիտարկում որպես գործիչի "մեծության" չափանիշ... Իսկ այ տարատեսակ թուրք-ազերական տականքը հորթային/գազանային հրճվանքով հիանում է տարաբնույթ Աթիլլաներով... Սա այնպես, իմիջայլոց.

Իսկ իրականում Տիգրանը իրոք ՄԵԾԱԳՈՒՅՆ հայն ու քաղաքական գործիչն է եղել. Ցավոք նրա կերպարը խեղաթյուրված է, քանի որ նրա մասին հիմնական տեղեկություները տալիս են իրեն ԹՇՆԱՄԱԿԱՆ աղբյուրները:( Բայց նույնիսկ այս պայմեններում մեր առջև հառնում է Մեծ Հայը...

Առաջարկ եղավ - մատնանշել նրա



խնդերեմ Ձեզ մի քանիսը.

1. Միավորեց Ծոփքը Մեծ Հայքի թագավորությանը,
2. Հզոր հայկական և Մեծ Հայքին հավատարմության լիցք հաղորդեց Հայոց Միջագետքի թագավորությանը, որը փաստացի միավորվեց Մեծ Հայքին, իսկ հետագա քաղաքական փոթորիկներում նեցուկ հանդիսացավ նրան,
3. Իբերիայի վրա հաստատեց իր որդիներից մեկին և, հիմք դնելով Իբերիայի Հայկական գահատոհմին, ապահովեց իբեր հիանալի ռազմիկների աջացությունը Հայկական բանակին մի քանի տասնամյակ,
4. Բուն Հայաստանի համար ապահովվեց 30-ամյա խաղաղություն /մեր պայմաններում դա էլ է ձեռքբերում/,
5. Որակական նոր հատկանիշներ ավելացրեց Հայկական բանակին` դարձնելով այն տարածաշրջանի լավագույն բանակը մի քանի հարյուրամյակ,
6. և այլն...

Այնուամենայնիվ, համամիտ եմ որ այդ ժամանակների համար կատարել է բարենպաստ քայլեր... այդ ժամանակներում հայ մարդը լավ էր ապրում...
Ես չեմ քննադատում մեր հզոր թագավորներից մեկին...
Սակայն եթե դիտարկենք նրա հաջողությունների հետևանքը նրանից հետո... ապա դրանք այդքան էլ շատ չեն... քան հենց Պապ թագավորի հասցրածի հետևանքն է:
Իսկ ընդհանրապես մինչ Տիգրանը, մենք ունեցել ենք ավելի հզոր թագավորներ... որոնց մասին գրություններ համարյա թե չկա:

Lion
23.04.2008, 19:39
Այնուամենայնիվ, համամիտ եմ որ այդ ժամանակների համար կատարել է բարենպաստ քայլեր... այդ ժամանակներում հայ մարդը լավ էր ապրում...
Ես չեմ քննադատում մեր հզոր թագավորներից մեկին...
Սակայն եթե դիտարկենք նրա հաջողությունների հետևանքը նրանից հետո... ապա դրանք այդքան էլ շատ չեն... քան հենց Պապ թագավորի հասցրածի հետևանքն է:
Իսկ ընդհանրապես մինչ Տիգրանը, մենք ունեցել ենք ավելի հզոր թագավորներ... որոնց մասին գրություններ համարյա թե չկա:

Գիտեք, Մակեդոնացու քայլերը այժմ ընդհանրապես հետևանք չեն թողել. Ամեն ժամանակ ծնում է իր հերոսին, փառք աստծո որ ժամանակին ունեցել ենք Տիգրան և Պապ, շաաատ ափսոս, որ ունեցել ենք նաև այնպիսի տականք արքա /Հովհաննես-Սմբատ /1020-1040//, որ իր /մեր/ թագավորությունը կտակել է ուրիշին… ինչ ասեմ, կյանքն է այդպիսին…

Ինձ ուղղակի թվում է, որ դուք կոնկրետ գործչից չափազանց շատ բան եք պահանջում

Սաքուլ
24.04.2008, 11:40
Կներեք Օֆֆտոպի համար:
Lion, տարբեր ֆորումներով տեսել եմ այս նիկը` Lion, դու տարբեր ֆորումների քննարկումներին մասնակցում ես? Եվ նկատել եմ, որ "Lion" նիկով անձնավորությունը ՄԻԱՅՆ մասնակցում է պատմական թեմաների քննարկմանը:

Լեռնցի
24.04.2008, 17:02
Գիտեք, Մակեդոնացու քայլերը այժմ ընդհանրապես հետևանք չեն թողել. Ամեն ժամանակ ծնում է իր հերոսին, փառք աստծո որ ժամանակին ունեցել ենք Տիգրան և Պապ, շաաատ ափսոս, որ ունեցել ենք նաև այնպիսի տականք արքա /Հովհաննես-Սմբատ /1020-1040//, որ իր /մեր/ թագավորությունը կտակել է ուրիշին… ինչ ասեմ, կյանքն է այդպիսին…

Ինձ ուղղակի թվում է, որ դուք կոնկրետ գործչից չափազանց շատ բան եք պահանջում
Այո, բայց կոնրետ Պապ թագավորի արածն այսօր ըստ ունի իր հետևանքը:
և մի բան էլ... Գրիգոր Լուսավորիչը վնասից բացի, այլ բան չի արել հայերիս համար....
մինչ այսօր դեռ նրա հասցրած վերքը հայերս չենք կարողանում բուժել...ինչպես կարելի է նրան համարել հերոս?

Արիացի
25.04.2008, 01:14
Այո, բայց կոնրետ Պապ թագավորի արածն այսօր ըստ ունի իր հետևանքը:
և մի բան էլ... Գրիգոր Լուսավորիչը վնասից բացի, այլ բան չի արել հայերիս համար....
մինչ այսօր դեռ նրա հասցրած վերքը հայերս չենք կարողանում բուժել...ինչպես կարելի է նրան համարել հերոս?
Լիովին քո հետ համաձայն եմ TuroJan և Պապ թագավորի, և Գրիգոր Լուսավորչի առումով: Գրիգոր Լուսավորչի միջոցով ավերվեց մեր դարավոր մշակույթը: Հողին հավասարեցվեց դարերի ընթացքում մեր ամբողջ ձեռքբերածը: Իսկ Պապ թագավորը հասկանում էր այդքանը և փորձում էր ինչ-որ ձև դա կանխել:

Ռուֆուս
25.04.2008, 09:46
Լիովին քո հետ համաձայն եմ TuroJan և Պապ թագավորի, և Գրիգոր Լուսավորչի առումով: Գրիգոր Լուսավորչի միջոցով ավերվեց մեր դարավոր մշակույթը: Հողին հավասարեցվեց դարերի ընթացքում մեր ամբողջ ձեռքբերածը: Իսկ Պապ թագավորը հասկանում էր այդքանը և փորձում էր ինչ-որ ձև դա կանխել:

Գրիգոր Լուսավորիչը ավերելով մեր դարավոր մշակույթը ստեղծեց մի նոր մշակույթ, որը արդեն 1700 տարի է շարունակական բնույթ է կրում:

Lion
25.04.2008, 12:28
Կներեք Օֆֆտոպի համար:
Lion, տարբեր ֆորումներով տեսել եմ այս նիկը` Lion, դու տարբեր ֆորումների քննարկումներին մասնակցում ես? Եվ նկատել եմ, որ "Lion" նիկով անձնավորությունը ՄԻԱՅՆ մասնակցում է պատմական թեմաների քննարկմանը:

Բոլոր տեղերում էլ ես եմ, եղբայր:) Ես ուրիշ մեկին այդ նիկով չեմ հանդիպել: Իսկ մասնակցում եմ միայն Հայոց պատմության թեմաներով քննարկումներին, քանի որ իմ ուժն ու ժամանակը հազիվ հերիքում եմ ներկայացնելու ֆորումներում Հայ ժողովրդի պատմությունը և հատկապես ռազմական պատմությունը: Ինձ թվում է դա ինձ վատ չի հաջողվում - իսկ այ ուրիշ թեմաներին մասնակցելու ուղղակի միջոց չկա:)


Այո, բայց կոնրետ Պապ թագավորի արածն այսօր ըստ ունի իր հետևանքը:

Տիգրանի արածն էլ անկասկած իր հետևանքը ունի - գուցե առանց Տիգրանի Պապ չլիներ էլ... Գրիգոր Լուսավորիչի մասին կարելի է երկար վիճել և վիճում էլ են -

Ինձ համար մի բան պարրզ է - այն ինչ արեցին մեր մշակույթի գլխին 301 թ-ին իսկական հանցագործություն էր մեր ազգի դեմ: Բայց մի բան էլ է պարզ - հայերը արդեն 1700 տարի ծնվել, ապրել, պայքարել ու մեռել են որպես քրիստոնյաներ - ու հիմա ուղղակի պետք չէ խլել մեզնից ՄԵՐ ԱԶԳԱՅԻՆ ԱՐԺԵՔՆԵՐԸ ի դեմս ՀԱԵ-ի և քրիստոնեության:

Արորդիները մինչ այժմ էլ առաջարկում են բռնագրավել եկեղեցու ունեցվածքը և քանդել Էջմիածինը - Ես նման մոտեցումների ԿՏՐՐԱԱԿԱԱԱՆԱԱՊՊԵԵԵՍՍՍ դեմ եմ:angry

Լեռնցի
25.04.2008, 14:48
Տիգրանի արածն էլ անկասկած իր հետևանքը ունի - գուցե առանց Տիգրանի Պապ չլիներ էլ... Գրիգոր Լուսավորիչի մասին կարելի է երկար վիճել և վիճում էլ են -



Գուցե...
Ինչ վերաբերվում է այդ 1700 տարվան... դա իհարկե ևս ներառվում է մեր մշակույթին: Իմաստ չունի դրանք քանդել, ոչնչացնել ու անցնել կռակապաշտության...:)
պարզապես եթե մինչ այդ եկեղեցին էլ էր հալածում մեր մշակույթը, այսօր նա դա չի անում, և ոչնչով չի խանգարում, որ մենք վերականգնենք մեր մշակույթը....
Ինչքան աշխարհը զարգանա, այնքան կրոնական հայացքները կթուլանան...Բայց հոգևոր առաջնորդ, յուրաքանչյուր ժողովրդին էլ պետք է:
Այդ անցումը կլուծի ժամանակը:

Արիացի
28.04.2008, 00:39
Գրիգոր Լուսավորիչը ավերելով մեր դարավոր մշակույթը ստեղծեց մի նոր մշակույթ, որը արդեն 1700 տարի է շարունակական բնույթ է կրում:
Նախ ասեմ, որ այդ մշակույթը 1700 տարվա չի, այլ ավելի քիչ, քանի որ հայերը երկար ժամանակ չեն ընդունել քրիստոնեությունը (մինչև 12-րդ դար), չնայած այն բանին որ իշխանությունը վաղուց էր ընդունել: Եվ հիմա էլ շատ մարդիկ դեռևս չեն ընդունում դա ու ապրում են հեթանոսական սովորույթներով: Նույնիսկ նոր տարին տոնում են մարտի 21-ի գիշերը:
Երկրորդը, քրիստոնեությունը Հայաստանում ոչ մի նորամուծություն չի արել, ընդամենը մի աստված է մտցրել և բոլոր տոները, ավանդույթները ու սովորույթները հեթանոսությունից գողանալով ու այդ աստծո հետ կապելով, զարգացել: Իրականում առաքելական եկեղեցու համարյա բոլոր տոները մեզ հեթանոսությունից են եկել: Երբ քրիստոնեությունը ընդունվեց, վերացվեց նաև մեր գիրը: Բայց հետագայում մեր <<մեծն եկեղեցականները>> տեսան, որ առանց գրի հնարավոր չէ, 405 թվին վերականգնեցին մեր գրային համակարգը: Եթե կան էլ տոներ, որոնք զուտ քրիստոնեական են, ապա դրանք իրենց մեջ ոչ մի իմաստ չեն պարունակում: Օրինակ վերցնենք նոր տարին: Ինչ իմաստ ունի նոր տարին տոնել դեկտեմբերի 31-ի գիշերը? Ոչ մի: Այդ օրը բնության ոչ մի փոփոխության հետ կապված չէ: Իսկ մարտի 21-ին նշելը իմաստ ունի ու դա դարերով է եկել, քանի որ մարտի 21-ը գարնան սկիզբն է, այդ օրը բնությունը արթնանում է քնից ու սկսում է զարթոնք ապրել, այսինքն սկսում է նոր տարի:
Երրորդը, եթե դուք փորձում եք արդարացնել Գրիգոր Լուսավորչին, ապա իմ կարծիքով եթե մեկը կործանում է մի դարավոր ու հանճարեղ մշակույթ, ապա դա չի կարող որևէ արդարացում ունենալ, ինչքան էլ այն արդարացվի: Դա կոչվում է վանդալիզմ և չի ընդունվում ոչ մի նորմալ մարդու կողմից: Իսկ երբ հենց ազգի <<մեծերն>> են սեփական մշակույթը վանդալիզմի ենթարկում, դա ոչ մի բառով բնութագրել հնարավոր չէ: Մնում է միայն հաշտվել դառը իրողության հետ...

!!Sinner!!
09.05.2008, 20:02
Թագավորներից
Արգիշտի Առաջին
Տիգրան Մեծ
Արտավազդ Երկրորդ
Պապ Թագավոր
Աշոտ Երկաթ (հատկապես Սևանի ճակատամարտի համար)
Լևոն Բ
Զորավարներրց ու ֆիդայիններից
Արաբո
Գևորգ Չաուշ
Գևորգ Մարզպետունի
Գեներալ Սիլիկյան (տարօրինակ է, բայց չգիտես ինչի նրա մասին քիչ են խոսում)
Մոնթե
Արկադի Տեր-Թադևոսյան կամ Կոմանդոս (արցախյան պատերազմի ամենահամարձակ ու պատասխանատու օպերացիաների մեծ մասը (այդ թվում նաև Շուշիի ազատագրումը) նա է ղեկավարել)
Հայ վրիժառուներից
<Nemesis> օպերացիայի մասնակիցներին
Օտոմանյան բանկի գրավման մասնակիցներին

Նաև ուզում եմ առանձնացնել Սմբատ Բագրատունու կերպարը, ով Կոստանդնապոլսի կրկեսում անզեն հաղթեց արջին, ցլին ու առյուծին: Դեմքա չէ? :)

Ambrosine
09.05.2008, 21:34
Ի դեպ ասում են Մամիկոնյանները չինական ծագում ունեն։ Ես շատ էի լսել այս մասին։ Քջմիածնում, երբ տեր–տերներից մեկը հաստատեց, նոր հավատացի։ Ասում ա Մամիկոնյանի անվան կոն–ը չինական ա։

Չինաստանից եկել է ոմն Մամգուն, որն էլ համարվում է նրանց նախահայրը: Չգիտեմ հավատամ, որ հայ դարձած չինացի իշխաններ ենք ունեցել, թե ոչ. չեմ ուսումնասիրել:)
Բայց այստես հակասություն է առաջանում. քո նշած տերտերը ասել է <<կոն>>, իսկ այս մարդու անվան մեջ <<գուն>> է, թե նույնն են?:think

!!Sinner!!
09.05.2008, 21:41
Բայց կարծեմ <<Վարդանանք>> գրքում (կամ էլ <<Սամվելում>>, լավ չեմ հիշում) ասվումա, որ Մամիկոնյանները ասորական ծագում ունեն: :think

Tigran Adunts
09.05.2008, 21:43
Գարեգին Նժդեհ :)

Ambrosine
09.05.2008, 21:53
Բայց կարծեմ <<Վարդանանք>> գրքում (կամ էլ <<Սամվելում>>, լավ չեմ հիշում) ասվումա, որ Մամիկոնյանները ասորական ծագում ունեն: :think

Ոնց-որ Սամվելի մեջ ա, էն գրքի մեջ, որտեղ պատմվում է պետության, եկեղեցու մասին, եթե չեմ սխալվում, բայց գրած ա չինացի;)

Lion
10.05.2008, 11:46
Չինաստանից եկել է ոմն Մամգուն, որն էլ համարվում է նրանց նախահայրը: Չգիտեմ հավատամ, որ հայ դարձած չինացի իշխաններ ենք ունեցել, թե ոչ. չեմ ուսումնասիրել:)
Բայց այստես հակասություն է առաջանում. քո նշած տերտերը ասել է <<կոն>>, իսկ այս մարդու անվան մեջ <<գուն>> է, թե նույնն են?:think

Հատված <<Հայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք, Գիրք 7>>-ից

<<Այստեղ որոշակիորեն թեմայից շեղվելով` կուզենայի մասնագետների ուշադրությունը հրավիրել այն հանգամանքի վրա, որ սխալ է սկսած Խորենացու առաջին կրկնակողներից և նրա աշխատությունից առաջինը օգտված պատմիչներից մինչ այսօր գրականության մեջ տարածված այն տեսակետը, թե Մամիկոնյան տոհմի հայրենիքը Չինաստանն է և, որ նրանք եկել են Հայաստան III դարի կեսերին:
Ինչպես ցույց է տալիս Մովսես Խորենացու բերած տվյալների (Գիրք 2, գլուխ 81) ուշադիր վերլուծությունը, նրանք ոչ թե <<եկել են Հայաստան>>, այլ ընդամենը տեղաշարժվել են Հայաստանի մի գավառից մյուսը: Ըստ Պատմահոր Մամիկոնյանները տեղաշարժվել են. <<… արևելյան հյուսիսային քաջատոհմիկ ու գլխավոր աշխարհից` Ճենաստանից, որ ես (Մովսես Խորենացին – Մ.Հ.) բոլոր հյուսիսային ազգերի մեջ առաջինն եմ համարում>>: Ինչպես տեսնում ենք Խորենացին նկատի ունի մի տարածք, որը գտնվում է Հայաստանից (V դարում ապրած Խորենացու իր ժամանակին բնորոշ <<Հայաստան>>-ի հյուսիսային սահմանի մի մասը Պարխարյան լեռներն էին) հյուսիս-արևելք: Ոչ մի ակնարկ չկա Հայաստանից արևելք գտնվող Չինաստանի մասին: Իսկ <<Ճենաստանը>> (իրականում Փոքր Հայքի Խաղկտիք գավառը, որը իրոք <<հյուսիսային գլխավոր աշխարհն էր>>) աշխարհագրորեն իրոք գտնվում է <<Խորենացու Հայաստանի>> հյուսիսում և հյուսիս-արևելքում, այն դեպքում, երբ Մամիկոնյանների տոհմական կալվածքները, մինչև Տարոնին տիրելը և այն իրենց կալվածքների կենտրոն դարձնելը, գտնվում էին Տայքում` Խաղկտիքի սահմանում, կենտրոն ունենալով Էրախանի ամրոցը և իրենց որոշ մասով ընդգրկելով նաև Պարխարյան լեռները: Այսինքն պատմիչը նկատի ունի Տայքի հյուսիսը` Պարխարյան լեռները, որոնք երկար ժամանակ այնտեղ բնակված ճաների անունով խոսակցականում կոչվում էին <<Ճենաստան>>:
Լրիվ տրամաբանական այս սխեմայից զատ կարելի է բերել նաև մի քանի այլ ուղղակի և անուղղակի ապացույցներ.
1. հռոմեական աղբյուրները Լուկոլլոսի արշավանքի ժամանակ որպես Տիգրանակերտի կայազորի հրամանատար հիշատակում են Մամիկին, որը ըստ Ն. Ադոնցի <<Մամիկոնյան>> անվանման կրճատ ձևն է,
2. մ.թ.ա. 51 թ-ին Հայկական բանակը առաջնորդել է Վասակ իշխանը, իսկ 62 թ-ի գարնան Հռանդեայի ճ-մ-ին ու դրան նախորդած իրադարձություններին մասնակցել է ևս մեկ Վասակ իշխան` մի անուն, որը բնորոշ էր Մամիկոնյաններին,
3. վաղ միջնադարում և հատկապես V դարում մեր պատմիչները հստակ պատկերացում չունեին Չինաստանի մասին և ըստ նրանց արևելքում <<աշխարհը վերջանում էր>> Հնդկաստանով, առավել ևս, որ այդ ժամանակաշրջանում Չինաստանը հաճախ չուներ ներկայիս Չինաստանի սահմանները և սահմանափակվում էր միայն ներկայիս Չինաստանի հարավ-արևելքով` Հուանհե և Յանցզի գետերի հովիտներով,
4. քիչ հավանական է, որ եկվոր փախստականներին Տրդատ II Մեծը հանձներ այնպիսի մի կարևորագույն պաշտոն, ինչպիսին սպարապետությունն է, թեկուզև Սլկունիների տոհմին հաղթելուց ու նրանց ամրոցը գրավելուց հետո, այսինքն ողջ բանակը, իր և իր երկրի ապագան դներ եկվոր, օտար ու ըստ էության չստուգված և առանձնակի հեղինակության չհասած և միայն իրենց խորամանկությամբ աչքի ընկած անձանց տիրապետության տակ, քանի որ Ողականը եկվորները գրավեցին ու Սլկունիներին ոչնչացրին ըստ էությամբ խորամանկությամբ,
5. օտար տոհմը չէր կարող միանգամից այնքան սիրել, նվիրվել իր նոր հայրենիքին, նրանում մի քանի տարում ուղղակի չէր հասցնի ձևավորվել այն տոհմական հայասիրական-հայրենասիրական մթնոլորտը` տարոնականությունը, որով դաստիարակվել և որը մարտի դաշտում միանգամից դրսևորում են Մամիկոնյան հենց առաջին ժառանգական սպարապետները` Վաչեն, Վասակը, Մուշեղը և այլն:
Այսպիսով, ընդհանրացնելով վերը բերված բոլոր ապացույցները, կարելի է գալ միանշանակ հետևության, որ Մամիկոնյանների տոհմը տոհմիկ հայկական է և նրանց <<եկվորության>> մասին որևէ տվյալ ուղղակի չկա, այլ այդ թեզը առաջ է եկել զուտ <<ճեն>> բառը որպես <<չին>> սխալ մեկնաբանելուց:>>

Ramzes
11.05.2008, 21:40
Արտաշես Ա թագավորը: Եթե խորն ուսումնասիրենք հայոց պատմությունը, ապա կհասկանանք, որ Արտաշեսը շատ ավելին է արել հայ ժողովրդի համար, քան Տիգրան Մեծը:

Lion
12.05.2008, 18:38
Հետաքրքիր բնավորություն ունենք… անընդհատ համեմատում ենք - Արտաշեսը մեծ է Տիգրանից կամ հակառակը, Անդրանիկը մեծ է Նժդեհից կամ հակառակը:

Իմ կարծիքով դրա փոխարեն պետք է ընդամենը հպարտանալ այս անկրկնելի և անհամեմատելի հերոսներով և ուրախանալ, որ նրանք եղել են, իրենց տեղում և իրենց պատմական ժամանակահատվածում…

Դավիթ
24.05.2008, 23:24
Արտաշես Ա թագավորը: Եթե խորն ուսումնասիրենք հայոց պատմությունը, ապա կհասկանանք, որ Արտաշեսը շատ ավելին է արել հայ ժողովրդի համար, քան Տիգրան Մեծը:


Լիովին համաձայն եմ. Տիգրանը իր աոաջին 40 տարին անցկացրել է Պարթեվների մոտ. Հայաստան ժամանելուց հետո, նա
պոխանակ ամրապնդեր Հայոց երկիրը, սկսում է իր նվաճողական արշավանքները, որոնք ժամանակի ընթացքում թուլացնում և քայքայում են Հայոց պետությունը: Բացի դրանից, մենք բոլորս լավ ծանոթ ենք Տիգրանակերտի անկմանը և Տիգրանի դաշինքը անհաջող ու վտանգավոր, իր աներոջ, Միհրդատ Պոնտոսցու հետ:

Դավիթ
24.05.2008, 23:52
Հետաքրքիր բնավորություն ունենք… անընդհատ համեմատում ենք - Արտաշեսը մեծ է Տիգրանից կամ հակառակը, Անդրանիկը մեծ է Նժդեհից կամ հակառակը:

Իմ կարծիքով դրա փոխարեն պետք է ընդամենը հպարտանալ այս անկրկնելի և անհամեմատելի հերոսներով և ուրախանալ, որ նրանք եղել են, իրենց տեղում և իրենց պատմական ժամանակահատվածում…

Հարգելի Լիոն. Բացի փառաբանելուց մեր թագավորներին և նախարարներին, պետք է նույնպես վերլուծել իրենց հաջողությունները և
պարտությունները: Ձեր համար Տիգրանը ներկայուցնում է հզոր պետություն, սակայն իմ համար նա ներկայացնում է Արտաշեսյանների անկումի սկիզբը:

Armenoid
26.05.2008, 01:47
Հետաքրքիր բնավորություն ունենք… անընդհատ համեմատում ենք - Արտաշեսը մեծ է Տիգրանից կամ հակառակը, Անդրանիկը մեծ է Նժդեհից կամ հակառակը:

Իմ կարծիքով դրա փոխարեն պետք է ընդամենը հպարտանալ այս անկրկնելի և անհամեմատելի հերոսներով և ուրախանալ, որ նրանք եղել են, իրենց տեղում և իրենց պատմական ժամանակահատվածում…

իսկ ի՞նչու մեր հզոր պատմության մասին ֆիլմեր կամ դոկումենտալ հոլովակներ չեն նկարվում՞
դա նշանակու է,որ մեր պատմությանը աշխարհում լուրջ չեն վերաբերվում;)
մի բան հարցնեմ դուք Տրգրանի 300.000-անոց բանակին հավատում ե՞ք

Lion
27.05.2008, 12:36
Լիովին համաձայն եմ. Տիգրանը իր աոաջին 40 տարին անցկացրել է Պարթեվների մոտ.

Պարթևական թագավորությունում Տիգրանը պատանդ էր:


Հայաստան ժամանելուց հետո, նա
պոխանակ ամրապնդեր Հայոց երկիրը, սկսում է իր նվաճողական արշավանքները,

Իմ կարծիքով առանց <<ամրապնդված երկրի>> նա չէր կարող սկսել նվաճողական արշավանքներ:


որոնք ժամանակի ընթացքում թուլացնում և քայքայում են Հայոց պետությունը:

Համաձայն եմ: Նվաճողական պատերազմները միշտ էլ թուլացնում են նվաճող ազգին: Ուղղակի ասենք այսպես - Հաշվի առնելով ստեղշված ռազմաքաղաքական իրավիճակը, Տիգրանը ՉԷՐ ԿԱՐՈՂ ՉՍԿՍԵԼ նվաճումներ:


Բացի դրանից, մենք բոլորս լավ ծանոթ ենք Տիգրանակերտի անկմանը և Տիգրանի դաշինքը անհաջող ու վտանգավոր, իր աներոջ, Միհրդատ Պոնտոսցու հետ:

Չէի ասի այդքան միանշանակ: Բանն այն է, որ Տիգրանի մասին տեղեկությունները հիմնականում քաղում ենք ՆՐԱՆ ԹՇՆԱՄԻՆ աղբյուրներից: Նույնն է, որ Ռոբերտ Քոչարյանի մասն դատենք ադերբեջանական ԶԼՄ-ների հաղորդումներով: Իսկ Տիգրանակերտի ճակատամարտի մանրամասներին երևի այնքան էլ լավ ծանոթ չեք: Ամեն դեպքում, եթե դրան ծանոթ եք այն տարբերակներով, որոնք այշմ գտնվում են շրջանառության մեջ և մի գրքից <<քոչում>> են մյուսը, կրկնելով և հաստատելով սխալն ու խեղաթյուրումը, ապա կարող եմ ասել, որ դուք ըստ երևույթին լավ ծանոթ չեք Տիգրանակերտի ճ-մ-ին:


Հարգելի Լիոն. Բացի փառաբանելուց մեր թագավորներին և նախարարներին, պետք է նույնպես վերլուծել իրենց հաջողությունները և
պարտությունները: Ձեր համար Տիգրանը ներկայուցնում է հզոր պետություն, սակայն իմ համար նա ներկայացնում է Արտաշեսյանների անկումի սկիզբը:

Երբ ես սկսեցի աշխատել ՙՀայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք՚ աշխատության վրա, պարզվեց, որ նմանատիպ աշխատություն չի գրվել ոչ միայն Հայաստանում, այլև արտասահմանում: Դրա համար էլ այն գրելիս ես գրեթե զրոյից ստեղծեցի ոչ միայն լիովին նոր սկզբունքներ, այլև կառուցեցի նմանատիպ աշխատանք գրելու մեթոդական լիովին նոր մի համակարգ: Դրա մասին մանրամասն տես

http://www.armenian-history.com/military/historical_battles/Metod_issues_Research_armenian_military_history.htm

Մեթոդոլոգիայիս տարրերից մեկը ես ձևակերպեցի այսպես -

2. ամեն ինչ մեր պատմության մեջ մերն է: Իրոք իմաստուն էր Գարեգին Նժդեհը, երբ ասում էր, որ. ՙՄենք պետք է փնտրենք, գտնենք մեր դժբախտությունների իրական պատճառները, մենք պետք է ընդունենք մեր իրական վերքերը, ուսումնասիրության ենթարկենք մեր ժողովրդի հոգին և միայն դրանից հետո կարող է խոսք գնալ բուժման մասին՚: Կրկնենք, և ընգծենք կրկին, որ ամեն ինչ մեր պատմության մեջ մերն է, և փայլուն հաջողություններն ու ձեռքբերումները, և ծանր անհաջողություններն ու կորուստները և այս ամենից մենք չենք փախչի: Ընդհակառակը, մեզ պետք է սթափ հայացքով նայել մեր պատմությանը, քանի որ այնտեղ չափազանց շատ ուսանելի փորձ է կուտակված, որը մեզ և ապագա սերունդներին կօգնի գնահատել անցյալը, հասկանալ ներկան և կանխատեսել ապագան: Ես երբեք չեմ փորձել այս աշխատության մեջ ՙուռա-հայրենասիրական՚ դիրքերից ժխտել ակնհայտը: Որևէ ճակատամարտում Հայկական բանակի կրած պարտությունը անվանվում է պարտություն, քանի որ նույնիսկ եթե ես չափազանցեցնելով այն անվանեմ հաղթանակ, դրանից ոչ զոհված ռազմիկները կկենդանանան, ոչ էլ հետագա բացասական քաղաքական հետևանքները կչեզոքանան, իսկ աշխատության արժեքին հսկայական և անուղղելի վնաս կհասցվի: Սակայն միևնույն ժամանակ գտնում եմ, որ ոչ պակաս վնաս կհասցվի աշխատության արժեքին հակառակ ծայրահեղության մեջ ընկնելը և ձեռք բերված հաջողությունները ժխտելը:


իսկ ի՞նչու մեր հզոր պատմության մասին ֆիլմեր կամ դոկումենտալ հոլովակներ չեն նկարվում՞

Փող չկա:


դա նշանակու է,որ մեր պատմությանը աշխարհում լուրջ չեն վերաբերվում

Հայոց պատմությունը աշխարհում ամենաԹԵՐԱԳՆԱՀԱՏՎԱԾՆԵՐԻՑ մեկն է:(


մի բան հարցնեմ դուք Տրգրանի 300.000-անոց բանակին հավատում ե՞ք

Այո, միայն մի կարևոր դիտողությամբ: Այս թիվը վերաբերվում է Մեծ Հայքի ԿԱՅՍՐՈՒԹՅԱՆ բանակին, այսինքն նրա մեջ ընդգրկվում են նաև ենթակա երկրների բանակները: Իմ կարծիքով բուն Մեծ Հայքի բանակը կազմել է մոտ 150-180.000 ռազմիկ - դա Առավելագույնն է: Իսկ Տիգրանակերտում ՄԵԾ ՀԱՅՔԻ ԿԱՅՍՐՈՒԹՅԱՆ բանակը կազմել է 70.000 ռազմիկ, ընդ որում այստեղ հայերը կազմում էին փոքրամասնություն:

Դավիթ
27.05.2008, 12:53
Դուք կարծում եմ ինձ ճիշտ չհասկացաք Տիգրանակերտի անկման առթիվ: Ես մեջբերեցի դա ցույց տալով Տիգրանի կարճատեսությունը
այն հանգամանքում, որ նա բնակեցրեց իր կառուցաց մայրաքաղաքը Հույներով և Հրեաներով, որոնք արաջի իսկ հարմար պահին հանձնեցին
քաղաքը Հռոմեական զորքին: Կարծում եմ, որ Տիգրանի մեծ սխալը կայացավ դաշինք կնքելը Միհրդատի հետ.

Armenoid
27.05.2008, 13:23
հարգելի Lion
իմ կարծիքով ՓՈՂ ԿԱ համ հայաստանում առավել ևս հայկական սփյուռքում(200 միլիարդ դոլլար միիայն մոսկվայում Հայտարարեցին 2007-ին հայ գործարարները սերժ սարգսյանի հետ հանդիպման ժամանակ ;))
Այսինքն ՉԿԱ նախաձեռնող,եթե Հայերը նկարեն ֆիլմ ասենք Արածանի(ք.ա69թ) ճակատամարտի մասին…և ասենք եթե դերերում լինեն ամենա հայտնի հոլլիվուդի դերասանները։
Պատկերացրեք 1-ամսում մեր պատմության մասին(և ոչ միայն պատմության այլ ընդհանրապես Հայաստանի) ավելի շատ կիմանան քան անցած 3000 տարվա։ ընթացքում

Ambrosine
27.05.2008, 13:30
Կարծում եմ, որ Տիգրանի մեծ սխալը կայացավ դաշինք կնքելը Միհրդատի հետ.

Իսկ եթե դիտարկենք այն ժամանակ ստեղծված միջազգային իրադրությունը, Տիգրանին այլընտրանք չկար. Հռոմն ու Պոնտոսը թշնամիներ էին /Միհրդատը Հռոմի երդվյալ թշնամին/: Տիգրանը լավ էր հասկանում, որ Հռոմը Պոնտոսին տիրելուց հետո հարձակվելու է Հայաստանի վրա: Տիգրանը սխալ վարվեց Միհրդատյան, եթե չեմ սխալվում, երկրորդ պատերազմի ժամանակ, երբ հրաժարվեց օգնել Միհրդատին` թույլ տալով, որ թշնամին /Հռոմը/ հայտնվի Հայսաստանի սահմաններին

Դավիթ
27.05.2008, 20:05
Իսկ եթե դիտարկենք այն ժամանակ ստեղծված միջազգային իրադրությունը, Տիգրանին այլընտրանք չկար. Հռոմն ու Պոնտոսը թշնամիներ էին /Միհրդատը Հռոմի երդվյալ թշնամին/: Տիգրանը լավ էր հասկանում, որ Հռոմը Պոնտոսին տիրելուց հետո հարձակվելու է Հայաստանի վրա: Տիգրանը սխալ վարվեց Միհրդատյան, եթե չեմ սխալվում, երկրորդ պատերազմի ժամանակ, երբ հրաժարվեց օգնել Միհրդատին` թույլ տալով, որ թշնամին /Հռոմը/ հայտնվի Հայսաստանի սահմաններին


Դուք իրավացի եք Տրդատի մասին. Ես շփոթեցի Տրդատ Առաջինի. Ելի կարծում եմ վոր Տրդատ Գ քրիստոնեությունը ընդունվեց քաղաքական
իրավիճակից դուրս ելնելով:

Տիգրանի համար կասեմ, որ նա զգաց իր սխալը և չօգնեց Միհրդատին երկրորդ անգամ: Կարծում եմ նաև դրա համար, Պոմպեոսը ավելի արդար վարվեց Տիգրանի հետ, թեև կարող էր դարձնել Հայաստանը վասալ պետություն:

Lion
28.05.2008, 13:17
Դուք կարծում եմ ինձ ճիշտ չհասկացաք Տիգրանակերտի անկման առթիվ: Ես մեջբերեցի դա ցույց տալով Տիգրանի կարճատեսությունը
այն հանգամանքում, որ նա բնակեցրեց իր կառուցաց մայրաքաղաքը Հույներով և Հրեաներով, որոնք արաջի իսկ հարմար պահին հանձնեցին
քաղաքը Հռոմեական զորքին: Կարծում եմ, որ Տիգրանի մեծ սխալը կայացավ դաշինք կնքելը Միհրդատի հետ.

Հաա... Ես ուրիշ բան էի հասկացել: Գիտեք, ամեն դեպքում երևի ճիշտ չէ ներկայիս պատկերացումներով ու հետին թվով մեղադրել Տիգրանին նույնիսկ դրանում: Մի մոռացեք, որ Տիգրանը և Տիգրանյան Հայաստանը ՀԵԼԼԵՆԻՍՏԱԿԱՆ մշակութային տարաշքում էին, իսկ այն ժամանակ հելլենիստական աշխարհը պայքարում էր Հռոմի դեմ /Սելևակյաններ, Պոնտոս. Մակեդոնիա, Պերգամ և այլն/: Այդ հետո էին հույները դառնալու թունդ <<հռոմեասեր>> և գրեթե միաձուլվելու հռոմեացիների հետ...

Armenoid

Համաձայն եմ: Ուղղակի ինքս չուզեցի այդքան մանրանալ:think


Իսկ եթե դիտարկենք այն ժամանակ ստեղծված միջազգային իրադրությունը, Տիգրանին այլընտրանք չկար. Հռոմն ու Պոնտոսը թշնամիներ էին /Միհրդատը Հռոմի երդվյալ թշնամին/: Տիգրանը լավ էր հասկանում, որ Հռոմը Պոնտոսին տիրելուց հետո հարձակվելու է Հայաստանի վրա: Տիգրանը սխալ վարվեց Միհրդատյան, եթե չեմ սխալվում, երկրորդ պատերազմի ժամանակ, երբ հրաժարվեց օգնել Միհրդատին` թույլ տալով, որ թշնամին /Հռոմը/ հայտնվի Հայսաստանի սահմաններին

Բարդ հարց է: գուցե և սխալ էր... Համենայն դպս հետին թվով հեշտ է խոսելը:) Խոսքը վերաբերվում է Միհրդատյան 3-րդ պատերազմին:


Կարծում եմ նաև դրա համար, Պոմպեոսը ավելի արդար վարվեց Տիգրանի հետ, թեև կարող էր դարձնել Հայաստանը վասալ պետություն:

Հռոմեական քարոզչամեքենայի սուտը, որը դժբախտաբար քոչում է գրքից գիրք, աշխատությունից ածխատություն և ստանում է<<ճշմարտության>> կերպարանք: Իրականում կարելի է գրեթե վստահությամբ ասել, որ նման բան ՉԻ ԵՂԵԼ: Ի դեպ, հենց սրա համարՉԵՄ ՈՒԶՈՒՄ, որ ՀԻՄԱ ֆիլմ նկարեն Տիգրանի մասին - գրեթե վստահ եմ, որ սցենարիստները <<հորթային հրճվանքով>> կկրկնեն այս սուտը իրենց ֆիլմում և կարժեզրկեն մեր այս արքային, ինչը ես շատ ծանր կտանեմ:

Հատված <<Հայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք, Գիրք 7>>-ից

<<66 մայիս – Ասորիք արշավեց միացյալ Մեծ Հայքի (մոտ 60.000), Հայոց Միջագետքի (մոտ 5.000), Կոմագենեի (մոտ 5.000), Իբերիայի (մոտ 10.000) և Աղվանքի (մոտ 5.000) բանակը` Տիգրան II Մեծի գլխավորությամբ, սակայն հռոմեական բանակը (մոտ 40.000)` Գաբանիոսի գլխավորությամբ, խուսափելով ընդհարումից, նահանջեց Եգիպտոսի ուղղությամբ: Սկսվեցին բանակցություններ, որի արդյունքում Արտաշատում Մեծ Հայքի թագավորության և Հռոմի միջև կնքվեց հաշտության պայմանագիր: Հռոմն ու Մեծ Հայքը ճանաչվեցին իրար <<դաշնակից և բարեկամ>>: Հայկական Վեցերորդ համաշխարհային գերիշխանությունը վերջացավ և Մեծ Հայքի թագավորությունից անջատվեցին գերիշխանություն ընդունած բոլոր երկրները: Մեծ Հայքի թագավորության կազմում մնաց Հայաստանի 14 նահանգ և Ծոփք նահանգի գերակշիռ մասը, բացառությամբ Մելիտե, Կոմագենե և Գավրենե գավառների:

Այս իրադարձությունը նկարագրելիս ես հիմք եմ ընդունել Մովսես Խորենացու բերած տվյալները (Գիրք 2, գլուխ 15,16) որոնց հակասում են հռոմեական աղբյուրները և հատկապես Պլուտարքոսն ու Ապպիանը: Տվյալ դեպքում ես որևէ լուրջ հիմք չեմ տեսնում հռոմեական աղբյուրներին Մովսես Խորենացու նկատմամբ առաջնություն տալու համար:
Սակայն ավանդական պատմագիտությունը, կրկին գտնվելով համաշխարհային պատմագիտության չարաբաստիկ <<եվրոպակենտրոնության>> ազդեցության տակ, առանց լուրջ հիմնավորման առաջնությունը տվել է հռոմեական աղբյուրներին: Այն, որ Պոմպեոսը իրականում չի ներխուժել Մեծ Հայք մինչև Արտաշատի հաշտության պայմանագրի կնքումը, անուղղակիորեն հաստատում է այն հանգամանքը, որ նախորդ (Լուկոլլոսի արշավանք) և հաջորդ (օրինակ` Կորբուլոնի կամ Պետոսի արշավանք) իրադարձությունների հետ համեմատած, այս անգամ նույնիսկ ակնարկ էլ չկա տեղի ունեցած գոնե փոքրիկ ընդհարման մասին, այն դեպքում, երբ երկու պետությունները գտնվում էին կատաղի բախման մեջ: Ավելին, ըստ Մովսես Խորենացու. <<Իսկ Տիգրանը (Տիգրան II Մեծը – Մ. Հ.)… Միհրդատի սուգը կատարելով` այնուհետև շարժվում գնում է Ասորիք` հռոմեացիների զորքերի վրա: Նրա դեմ է դուրս գալիս Գաբանիոսը (Պոմպեոսի զորավարներից մեկը – Մ. Հ.)` հռոմեական զորքի սպարապետը, սակայն Գաբանիոսը չի համարձակվում Տիգրանի հետ ընդհարվել և Եփրատի (Զևգմայի գետանցից – Մ. Հ.) մոտից դառնում գնում է…>> (Գիրք 2, գլուխ 16):
Ինչպես տեսնում ենք ամեն ինչ ասված է ծայրահեղորեն հստակ: Ամենայն հավանականությամբ հռոմեական զենքի <<հաղթահանդես>>-ը, հռոմեական զորավարների և <<ասպետներ>>-ի <<սխրագործություններ>>-ը նկարագրելու մոլուցքով տարված հռոմեական հեղինակները հաշտության պայմանագիրը կնքելու համար Արտաշատ ժամանած Պոմպեոսի շքախումբը ներկայացրել է որպես հսկայական բանակի մի ներխուժում` որի արդյունքն է եղել <<բարբարոսներ>>-ի կապիտուլյացիան: Իր հերթին հայրենի սովետահայ պատմաբաններն էլ, ավանդականորեն թերագնահատելով Հայոց բանակն ու Հայկական պետության ռազմական ուժը, լիովին հիմնավորված, մի տեսակ ինքն իրեն հասկանալի և բնական են համարել, որ <<Պոմպեոսի բանակի մուտքը Մեծ Հայք մինչև Արտաշատի հաշտության պայմանագրի կնքումը>> կարող էր լիովին և այն աստիճան կաթվածահարել Տիգրան Մեծի կամքը և Հայոց բանակը, որ նույնիսկ եզակի ու փոքրիկ մի ընդհարում չլիներ: Այս ֆոնի վրա կրկին ցավալիորեն բնական է համարվել և նույնիսկ մի տեսակ զգացմունքային-հուզիչ, իսկ ինչ-որ տեղ նաև դիվանագիտական ճկուն քայլ ներկայացնելու տոնով է որպես բացարձակ ճշմարտություն ընդունվել իրականում գոյություն չունեցած <<Տիգրան Մեծի` Պոմպեոսի ճամբար միայնակ ներկայանալու և թագը նրա ոտքերի տակ դնելու>> քաղաքական տեսանկյունից իրոք անընդունելի, Մեծ Հայքի տիրակալին ոչ հարիր և հոգեբանորեն էլ դժվար հասկանալի էպիզոդը քանզի, ինչ-որ անհնար է թվում, որ 45 տարի արքայական տրադիցիաներով դաստիարակված ու ապրած և դրանից հետո էլ 30 տարի կայսր եղած անձը նման բան կաներ:
Սա սակայն ցավալի ու միաժամանակ բացատրելիորեն-բնականաբար ընդհանրապես չի զարմացրել սովետահայ պատմաբանին, քանզի ըստ նրա կարծրացած պատկերացումների <<մեր ազգը միշտ էլ եղել է փոքր, թույլ Հռոմին կամ որևէ այլ կայսրությանը ենթակա, իսկ այս կայսրությունն էլ ավելի շուտ պատահաբար էր ստեղծվել և բնականաբար այդպես էլ պետք է լիներ>>: Նշենք նաև, որ այս հեքիաթը իր հերթին միանգամայն հարիր է հռոմեական հեղինակների կողմից ստեղծված և ակտիվորեն քարոզվող, սակայն բացահայտ սուտ, սնանկ և ճշմարտությունը աղավաղող <<հռոմեական բարեկիրթ, բարեգութ և մարդասեր զորավարներ>> թեզին:>>

Տրիբուն
28.05.2008, 16:13
Արտաշես Ա Արտաշիսյան - Մեծ Հայքի թագավորության հիմքը դնելու համար, որը գոյատևեց մոտ 620 տարի, ու մեզ դարձրեց Մերձավոր Արևելքի դոմինանտ ժողովուրդներից մեկը, գոնե մինչև արաբական արշավանքների սկիզբը:

Լևոն Բ Ռուբինյան - Կիլիկայի Հայկական Թագավորության հիմքը դնելու համար: Հատկապես այս մեկին շատ եմ սիրում, այն պարզ պատճառով, որ մեզ դարձրեց այն բացառիկ ազգերից մեկը, որը մետրոպոլիայից դուրս պետություն է հիմնել: Ի միջի այլոց մենք երևի միակ ազգն ենք, որ մետրոպոլիայից դուրս պետություն ենք հիմնել այն ժամանակ, երբ մետրոպոլիայի տարածքում պետականություն արդեն չկար, այն էլ մոտ 150 տարի:

Կարծում եմ այս երկուսը առանցքային դերակատարում են ունեցել մեր պատմության ընթացքում:

!!Sinner!!
28.05.2008, 23:01
Տիգրան Մեծի Պոմպեոսին ներկայանալն ու թագը ոտքերի առաջ դնելը իրոք այդքան ել հավատալու չի թվում: Ո՞ր թագաորը տենց կաներ: Ի՞նչ երաշխիքներ կային, որ Պոմպեոսը ուղակի չէր վերցնի թագն ու գլխատելու հրաման տար: Մանավանդ Տիգրանը, որ այդքան երկրներ էր գրավել, կարծում եմ տենց հիմար քայլ չէր անի: Ինձ թվում է ուղակի Տիգրանը զգացել է, որ չի կարող անվերջ պատերազմել Հռոմի դեմ ու բանակցություններ է վարել Պոմպեոսի հետ, որի արդյունքում եկել են համաձայնության՝ Տիգրանի արտասահմանյան նվաճումները անցնում են Հռոմին, բայց Հայաստանը անկախ է մնում, Պոմպեոսն էլ թողնում հեռանում է:
Իսկ Միհրդատի հետ դաշինք կնքելը շատ էլ ձեռնտու էր Տիգրանին: Նախ՝ թիկունքը ապահով էր, երկրորդն էլ՝ անհրաժեշտության դեպքում իրար օգնության կհասնեին: Դրա համար էլ Տիգրանը հանգիստ արշավում էր Հայաստանից դուրս այդքան հեռու, առանց մտածոլու, որ Պոնտոսի նման հզոր երկիրը թիկունքից կհարձակվի:
Բայց Միհրդատը համը հանեց: Տիգրան կրտսերին էր թաքուն պաշտպանում, փորցում էր նրա միջոցով Հայաստանն էլ միացնել Պոնտոսին: Տիգրանն էլ այդ պատճառով չօգնեց նրան միհրդատյան 3-րդ պատերազմի ժամանակ:
Բայց մի սխալ էլ է արել Տիգրանը իմ կարծիքով: Լուկուլլոսին հաղթելուց հետո Միհրդատը հայկական զորքերով սկսեց մեկը մյուսի հետևից հետ գրավել իր քաղաքները: Այս ժամանակ Տիգրանը պիտի օգտվեր Պոնտոսի թուլությունից ու այն միացներ Հայաստանին, Միհրդատին էլ ուղարկեր իր պապերի մոտ ;) Իսկ այդ երկու պետությունները միացած շատ ավելի հզոր կլինեին, ու Հռոմին ուժեղ դիմադրություն ցույց կտային: Պահը բաց է թողել ուղակի... թե չէ մեր պատմությունը լրիվ ուրիշ կերպ կարող էր դասավորվել:

Ambrosine
29.05.2008, 00:04
Ասածներդ խելքին մոտ են, ես էլ հավելեմ, որ Տիգրանի քայլը` թագը Պոմպեոսի ոտքերի առջև դնելը, մենք չենք իմանա երևի ճիշտ է եղել, թե սխալ: Նախ վերացրին մեր գրքերը /քրիստոնեության ընդունման ժամանակ/, իսկ օտար պատմիչներն էլ թշնամանքով են վերաբերվել Տիգրանին, ուստի ամեն ինչ էլ կգրեին:
Միհրդատի հարցում էլ ես ճիշտ. իրեն ձեռնտու էր գահին տեսնել իր երիտասարդ թոռանը, քան Տիգրան Մեծին` արքայից արքային:
Իսկ հռոմեական զորքը պիտի գլխովին կոտորեին, որ հետո հռոմեական պատմիչները, նույնիսկ Ցիցերոնը <<վեհագույն>> վարկածներ չբերեին, թե ինչու է վերադարձել հռոմեական զորքը

Տրիբուն
30.05.2008, 11:17
իսկ ի՞նչու մեր հզոր պատմության մասին ֆիլմեր կամ դոկումենտալ հոլովակներ չեն նկարվում՞
դա նշանակու է,որ մեր պատմությանը աշխարհում լուրջ չեն վերաբերվում;)
մի բան հարցնեմ դուք Տրգրանի 300.000-անոց բանակին հավատում ե՞ք
Մի անգամ կարդացի, մի քանի ամիս առաջ, չեմ հիշում որտեղ, որ ԱՄՆ-Իրան հակասության շրջանակներում հոլիվուդը պրոպագանդիստական նպատակներով կարող է Վարդանանք ֆիլմ նկարահել: Գաղափարը պատկանում էր մի հայի, անունը չեմ հիշում, որը Լուկասի Մատանիների Տիրակալը ֆիլմի հիմանական անիմատորշիկներից մեկն է: Բայց այդ հպանցիկ նորությունից հետո, էլ ոչինչ չեմ կարդացել;
....
Տիգրանի 300.000-ոց բանակին ի հարկե ոչ մեկը լուրջ չի վերաբերվում: Դա նույնսիկ տեսականորեն հնարավոր չէ, ուղղակի հաշվի առնելով այն ժամանակ աշխարհի ողջ բնակչության թիվը: Հետո, պատկերացրեք թե ինչ մետաղաձուլական ինդուստրիա պետք է լիներ, որ գոնե ամեն զինվորի ձեռքը մեկ հատ թուր տար: Էլ չեմ ասում զրահների, վահանների, սաղավարտների ու այլ զինատեսակների մասին: Գումարած. որ այն ժամանակվա ռազմաստրատեգիական միտքը ոչ մի կերպ չէր կարող կառավարել նման հսկայական մարդկային զանգվածի տեղաշարժը:

Արիանոսի մոտ Ալեքսանդր Մակեդոնացին (Տիգրանից ընդամենը 200 տարի առաջ) բոլոր երեք հիմնական ճակատամարտերի ժամանակ - Գրանիկոսի, Իսոսի ու Գավգամելայի ունեցել է առավելագույնը 40.000, որից 32.000 հետևակ, ներառյալ զուտ մակեդոնական 20.000-ոց փաղանգը և 12.000 դաշնակից հույներ, վարձկաններ, թրակիացիներ, իլիրիացիներ, 8000 հեծյալ, որից ընդամենը 1200 մակեդոնացի հետարքոսներ, կամ այսպես կոչված ընկերներ, իսկ մնացածը հիմնականում թրակիացիներ: Պարսակական հսկայական կասրության զորքը 70.000-ից հասցված է 120.000-ի Գավգամելայի ճակատամարտում, որը ժամանակակից գիտնականների կողմից նույնպես համարվում է չափազանցված թիվ…
Հռոմեացի Ռուֆուսը, պարսկական բանակի թիվը հասցնում է 1.000.000-ի, ներառելով պարսկական բանակի մեջ Գավգամելայի ճակատամարտում երկու հայկական զորախումբ՝ մեկը Փոքր Հայքից, մյուսը Մեծ Հայքից: Ակնհայտ չափազանցություն, քանի որ նախ նման թիվ չէր կարող լինել, հետո էլ Մակեդոնական արշավանքների ժամանակ Մեծ ու Փոքր Հայք քաղաքական միավորներ դեռևս չկային: Դրանք Առաջավոր Ասիայի քաղաքական քարտեզի վրա ավելի ուշ են հայտնվել: Մակեդոնացու ժամանակ Երվանդունիների Աքեմենյաններից կիսաանկախ հայկական պետությունը բոլորին, գոնե հույներին ու պարսիկներին, հայտնի էր մի անունով Արմինիա: Այնպես, որ շատ հաճախ լատինական աղբյուրներին վստահել բոլորովին չարժէ, չնայած Ռուֆուսի Ալեքսնադրի կյանքը գիրքը համարվում է լավագույններից մեկը:

Lion
01.06.2008, 11:56
Տրիբուն

300.000-ի մասին

Այս թիվը վերաբերվում է Մեծ Հայքի ԿԱՅՍՐՈՒԹՅԱՆ բանակին, այսինքն նրա մեջ ընդգրկվում են նաև ենթակա երկրների բանակները: Իմ կարծիքով բուն Մեծ Հայքի բանակը կազմել է մոտ 150-180.000 ռազմիկ - դա Առավելագույնն է: Իսկ Տիգրանակերտում ՄԵԾ ՀԱՅՔԻ ԿԱՅՍՐՈՒԹՅԱՆ բանակը կազմել է 70.000 ռազմիկ, ընդ որում այստեղ հայերը կազմում էին փոքրամասնություն:

Ալիկի բանակի թվի մասին

Հատված <<Հայ ժողովրդի ռազմական Տարեգիրք, Գիրք 4>>-ից

<<Պատմագիտության մեջ, հիմք ընդունելով հունա-հռոմեական աղբյուրների հիմնականում խիստ կողմնակալ և ճշմարտությունը խեղաթյուրող հաղորդումները, ընդունված է համարել, որ տրված երեք գլխավոր ճ-մ-երում հունա-մակեդոնական բանակը չի գերեզանցել 50.000-ը: Սակայն այն դեպքում, երբ միայն Մակեդոնիայի մշտական բանակը ըստ Դիոդոր Սիկիլացու (գիրք 16) կազմում էր 33.000 (ըստ երևույթին այստեղ խոսքը միայն հետևակի մասին է), իսկ ըստ Ֆրոնտինի (գիրք 4)` 40.000 ռազմիկ (ամենայն հավանականությամբ` այստեղ արդեն հետևակը և հեծելազորը միասին), կարելի ենթադրել որ այդ թվերը վերաբերվում են միայն բուն մակեդոնական բանակին, քանի որ ըստ Հուստինոսի (գիրք 9) դեռևս Ալեքսանդր III Մեծի (մ.թ.ա. 336-323) հայր Ֆիլիպ II-ին (մ.թ.ա. 359-336) տրամադրված էր նաև հունական 215.000-անոց բանակը: Ալեքսանդրը հույների նկատմամբ ձեռք էր բերել ավելի մեծ իրավունքներ, քան իր հայրը, որն էլ ենթադրել է տալիս, որ նրա ձեռքի տակ եղել է առնվազն 215.000-անոց հունական և 40.000-անոց մակեդոնական բանակ` ընդհանուր թվով 255.000 ռազմիկ: Սրանցից 13.500 ռազմիկ թողնելով Հունաստանում` արևելքի այս մեծ նվաճողը 241.000-անոց բանակով սկսեց իր արշավանքը: Այս սխեման անուղղակի կերպով հաստատում է նաև այն հանգամանքը, որ ըստ Արիանոսի Դարեհ III-ի (մ.թ.ա. 336-331) զորավար Մեմնոն Հռոդոսցին դեռևս թշնամու ներխուժման սկզբում առաջարկում էր վերջինիս արշավանքի ուղին ամայացնել և նահանջել` մի մարտավարություն, որին դիմում են միայն ուժերի մեծ տարբերության դեպքում:>>

Տրիբուն
01.06.2008, 13:42
Lion ջան,
Խնդրում եմ ուշադրություն դարձնել նաև իմ գրած հետևյալ տողերի վրա.
«..Հետո, պատկերացրեք թե ինչ մետաղաձուլական ինդուստրիա պետք է լիներ, որ գոնե ամեն զինվորի ձեռքը մեկ հատ թուր տար: Էլ չեմ ասում զրահների, վահանների, սաղավարտների ու այլ զինատեսակների մասին: Գումարած. որ այն ժամանակվա ռազմաստրատեգիական միտքը ոչ մի կերպ չէր կարող կառավարել նման հսկայական մարդկային զանգվածի տեղաշարժը»:

Առաջաին անգամ պատմության մեջ, Ձեր նշած թվաքանակներով բանակները հայտնվել են քսաներորդ դարում: Ես անկեղծորեն կուզենայի հավատալ, որ Տիգրանը ունեցել է կես միլիոնանոց բանակ: Բայց հավատացեք, երկու հազար տարի առաջ այդպիսի թիվը, բնակչության ընդհանուր թվաքանակը հաշվի առնելով, ուղղակի անհնարին թվաքանակ է: Հասկանում եմ, որ դուք հիմա մեջբերումներ եք անում կոնկրետ աղբյուրներից: Բայց վերջին ժամանակներում շատ գրքեր են հրատարակվել, որտեղ իմ կողմից շատ սիրված պատմաբաններից շատերն ընկել են ծայրահեղությունների հետևից: Դե, շուկայական հարաբերություններ, գրքի նկատմամբ հետաքրքրություն առաջացնել, վաճառքի մեծ ծավալներ և այլն:

Քանի որ հին կայսրություններից ամենահամակարգված տեղեկությունները մնացել են Հռոմեական կայսրության մասին, ապա մի քանի տեղեկություններ, զուտ համեմատության համար:

Հռոմեկան կայսրությունը իր հզորության գագաթնակետին՝ Անտոնինոսների դինաստիայի ժամանակ, մ.թ II դարում, այսինքն Տիգրանից մոտ 250 տարի հետո, զբաղեցնում էր մոտ 5 միլիոն ՔԿմ տարածք, որը մոտ տաս անգամ մեծ է Տիգրանի կայսրությունից (հաշվենք Տիգրանի կայսրությունը մոտ երկու անգամ մեծ էր բուն Մեծ Հայքի տարածքից, այսինք 600 հազար Քկմ ): Բնակչության ընդհանուր թվաքանակը կազմում էր 40 միլիոն մարդ, Մարկոս Ավրելիոսի կառավարման տարիներին: Կոնկրետ թիվ է , քանի որ այդ ժամանակ անցկացվել է մարդահամար: Այդ ժամանակ զինվորական ծառայության մեջ են գտնվել առավելագույնը 200 հազար մարդ, ներառյալ բոլոր քաղաքրների գարնիզոնները (կներես հայերեն գարնիզոն չեմ հիշում ոնց էր), Հռոմի գարնիզոնը, պրետորիացիները, ոստիկանությունը, սահմանապահները, ու ակտիվ ռազմական գործողությունների մեջ գտնվող բանակը, որն իր հերթին բաժանված էր չորս մասի - Գալիայում, Աֆրիկայում, Առաջավոչ Ասիայում ու Իսպանիայում (իսպանիայում հաճախ չէին պահում): Մեծագույն ճակատամարտերի ժամանակ, ասենք պարթևների դեմ Հռոմը մոբիլիզացնում էր բանակ Առաավոր Ասիայում առավելագույնը 80.000 մարդով, ներառյալ բոլոր տեսակի աջակցող ու սպասարկող ուժերը:

Դե հիմա խնդրում եմ, համեմատիր Հռոմեական կայսրության թվերը Տիգրանի հայկական կայսրության հնարավոր թվերի հետ: Ու սրանք Հռոմ թվերն են Տիգրանից 250 տարի հետո: Այսինքն համ բնակչության ընդհանուր թիվն էր ավելացել, համ ռազմաստրատեգիական միտքն էր զարգացել: Էլ չեմ ասում որ Հռոմեկան կայսրությունը Տիգրանի կայսրության հետ համեմատելը, իմ կողմից անհամեստություն է, բոլոր տեսանկյուններից:

Հիմա, Տիգրանը հզոր թագավոր էր, ու մեծ ստրատեգ, պետական ու ռազմական գործիչ, ու պետք չէ նրա հաղթանակներն ու հաջողությունները հանգեցնել բանակի մեծ կամ փոքր թվերի: Նա հասավ հաջողության քանի որ ճիշտ կողմնորոշվեց, ժամանակին կնքեց ճիշտ դաշինքներ, ժամանակին խեղճացրեց պարթևներին, ուներ ռազմաստրատեգիական արտակարգ ունակություններ: Նա ՄԵԾ արքա էր: Մեր արքաներից մեծագույնը: Իսկ բանակի թիվը 60.000 էր, թե 260.000 էական չէ, չնայած պարզ տրամաբանությունը հուշում է, որ այն 260.000 լինել չէր կարող:
.....
Քանի չեմ մոռացել, մեկ էլ խնդրում եմ հաշվիր, թե ասենք 300.000 բանակով եթե արշավանքի դուրս գաս, ասենք Արտաշատից դեպի Անտիոք, Տիգրանի կայսրության հարավային մեծ քաղաքներից մեկը, մոտ 1500 կմ ճանապարհ է, այդքան մարդուն ամբողջ ճանապարհին կերակրելու համար, որ ոտքով քայլելով առանց ուժասպառ լիենելու տեղ հասնեն, որքա՞ն պարեն է անհրաժեշտ:

Lion
01.06.2008, 14:14
Տրիբուն ջան

Ես իհարկե ուշադրություն դարձրեցի քո ողջ պոստին: Ուղղակիչուզեցի այսթեման դարձնելնմանդիսկուսիայի տեղ և հեռանալ բուն թեմայից: Ասեմ կարճ, որ 300.000-անոց բանակ ունենալը դեռ չի նշանակում ԱՅՆ ԱՄԲՈՂՋՈՎԻՆ ՀԱՆԵԼԱՐՇԱՎԱՆՔԻ:Իր նվաճումների համար Տիգրանը կռվիէհանել մոտ 150.000 ռազմիկ: 300.000-ը ՆՐԱ ՈՂՋ ԲԱՆԱԿԻԹԻՎՆ Է /կայազորային,սահմանապահ ուժեր և այլն/:

Ինչվերաբերվում է մետալուրգիային, ապա նույն հռոմը վատ չէր զինում իր 400.000-600.000-անոց բանակը, իսկ Մեծ Հայքի կողքին գտնվող Պոնտոսը` իր 200.000-անոց բանակը: Այնպես որ իմ կարծիքով այդ փաստարկը մի քիչ չափազանցեցված է...

Մնացածը այստեղ

http://www.akumb.am/showthread.php?p=875025#post875025

Ramzes
01.06.2008, 16:20
Հարգելի Տրիբուն և Լիոն, ես ամենայն ուշադրությամբ կարդացի ձեր բերած փաստարկները կապված վերոնշյալ հարցերի հետ և ասեմ, որ որպես պատմաբան շատ հաճախ եմ հանդիպել այնպիսի փաստերի, որ տարբեր պատմական աղբյուրներում միևնույն երևույթը խիստ տարբեր է մեկնաբանվում: Ինչ վերաբերում է զորքերի թվաքանակին, ապա ասեմ, որ ժամանակակից պատմաբանների մեծ մասը հակված է համարել, որ Տիգրան Մեծի կառավարման և ինչու ոչ, հետագայում իշխած թագավորների օրոք հայոց զորքի թվաքանակը այնքան էլ չի համապատասխանում մեզ հասած տվյալներին, այսինքն այն թվերը, որոնք խոսում են օրինակ 500 հազարի կամ 300 հազարի մասին, փոքր-ինչ չափազանցված են, ունենալ մարտի ընդունակ տղամարդկանց այսպես ասած պահուստային ֆոնդ, դեռ չի նշանակում ունենալ այդպիսի չափերի հասնող բանակ, որովհետև մենք գիտենք, որ անգամ խոշոր ճակատամարտերի ժամանակ մեր հզոր արքաների օգտագործած զորքերի թվաքանակը հազվադեպ է հատում 100 հազարի սահմանը:Եվ ընդհանրապես, մենք չպետք է մոռանանք, որ այսօր հայոց պատմության մեջ շատ հարցեր ճշմարտացիորեն վերանայվել են, կապված թե Ավարայրի ճակատամարտի հետ (այստեղ հիշատակվող 66 հազարը չի կարող համապատասխանել իրականությանը) և թե օրինակ քրիտոնեության պետական կրոն հռչակման տարեթվի հետ: Մի խոսքով պատմությունն անընդհատ զարգանում է ու փաստերն էլ փոփոխվում են, այնպես որ եկեք չվիճենք, թե զորքը այսքան կամ այնքան է եղել, կարևորն այն է, որ կարողացել ենք հաղթանակներ տանել ու հասնել 21-րդ դար: :)

Տրիբուն
02.06.2008, 07:49
Հարգելի Տրիբուն և Լիոն, ես ամենայն ուշադրությամբ կարդացի ձեր բերած փաստարկները կապված վերոնշյալ հարցերի հետ և ասեմ, որ որպես պատմաբան շատ հաճախ եմ հանդիպել այնպիսի փաստերի, որ տարբեր պատմական աղբյուրներում միևնույն երևույթը խիստ տարբեր է մեկնաբանվում: Ինչ վերաբերում է զորքերի թվաքանակին, ապա ասեմ, որ ժամանակակից պատմաբանների մեծ մասը հակված է համարել, որ Տիգրան Մեծի կառավարման և ինչու ոչ, հետագայում իշխած թագավորների օրոք հայոց զորքի թվաքանակը այնքան էլ չի համապատասխանում մեզ հասած տվյալներին, այսինքն այն թվերը, որոնք խոսում են օրինակ 500 հազարի կամ 300 հազարի մասին, փոքր-ինչ չափազանցված են, ունենալ մարտի ընդունակ տղամարդկանց այսպես ասած պահուստային ֆոնդ, դեռ չի նշանակում ունենալ այդպիսի չափերի հասնող բանակ, որովհետև մենք գիտենք, որ անգամ խոշոր ճակատամարտերի ժամանակ մեր հզոր արքաների օգտագործած զորքերի թվաքանակը հազվադեպ է հատում 100 հազարի սահմանը:Եվ ընդհանրապես, մենք չպետք է մոռանանք, որ այսօր հայոց պատմության մեջ շատ հարցեր ճշմարտացիորեն վերանայվել են, կապված թե Ավարայրի ճակատամարտի հետ (այստեղ հիշատակվող 66 հազարը չի կարող համապատասխանել իրականությանը) և թե օրինակ քրիտոնեության պետական կրոն հռչակման տարեթվի հետ: Մի խոսքով պատմությունն անընդհատ զարգանում է ու փաստերն էլ փոփոխվում են, այնպես որ եկեք չվիճենք, թե զորքը այսքան կամ այնքան է եղել, կարևորն այն է, որ կարողացել ենք հաղթանակներ տանել ու հասնել 21-րդ դար: :)
Լիովին Ձեզ հետ համաձայն եմ:

Armenoid
02.06.2008, 07:59
Տրիբուն ջան

Ես իհարկե ուշադրություն դարձրեցի քո ողջ պոստին: Ուղղակիչուզեցի այսթեման դարձնելնմանդիսկուսիայի տեղ և հեռանալ բուն թեմայից: Ասեմ կարճ, որ 300.000-անոց բանակ ունենալը դեռ չի նշանակում ԱՅՆ ԱՄԲՈՂՋՈՎԻՆ ՀԱՆԵԼԱՐՇԱՎԱՆՔԻ:Իր նվաճումների համար Տիգրանը կռվիէհանել մոտ 150.000 ռազմիկ: 300.000-ը ՆՐԱ ՈՂՋ ԲԱՆԱԿԻԹԻՎՆ Է /կայազորային,սահմանապահ ուժեր և այլն/:

Ինչվերաբերվում է մետալուրգիային, ապա նույն հռոմը վատ չէր զինում իր 400.000-600.000-անոց բանակը, իսկ Մեծ Հայքի կողքին գտնվող Պոնտոսը` իր 200.000-անոց բանակը: Այնպես որ իմ կարծիքով այդ փաստարկը մի քիչ չափազանցեցված է...

Մնացածը այստեղ

http://www.akumb.am/showthread.php?p=875025#post875025
Lion հիշեցնեմ հայաստանը Հռոմ չի եղել;)

Ramzes
02.06.2008, 17:11
Ինձ համար այդ հերոսը Արտաշես Ա-ն է :

Lion
02.06.2008, 18:46
Ramzes


Հարգելի Տրիբուն և Լիոն, ես ամենայն ուշադրությամբ կարդացի ձեր բերած փաստարկները կապված վերոնշյալ հարցերի հետ և ասեմ, որ որպես պատմաբան շատ հաճախ եմ հանդիպել այնպիսի փաստերի, որ տարբեր պատմական աղբյուրներում միևնույն երևույթը խիստ տարբեր է մեկնաբանվում: Ինչ վերաբերում է զորքերի թվաքանակին, ապա ասեմ, որ ժամանակակից պատմաբանների մեծ մասը հակված է համարել, որ Տիգրան Մեծի կառավարման և ինչու ոչ, հետագայում իշխած թագավորների օրոք հայոց զորքի թվաքանակը այնքան էլ չի համապատասխանում մեզ հասած տվյալներին, այսինքն այն թվերը, որոնք խոսում են օրինակ 500 հազարի կամ 300 հազարի մասին, փոքր-ինչ չափազանցված են, ունենալ մարտի ընդունակ տղամարդկանց այսպես ասած պահուստային ֆոնդ, դեռ չի նշանակում ունենալ այդպիսի չափերի հասնող բանակ,

Ընդհանրապես բանակների թվաքանակի մասին վեճը ռազմական պատմության ամենաշատ քննարկվաշներից է: Սովորաբար կողմերը ընկնում են շայրահեղությունների մեջ և քչի, և շատի կողմնակիցները: Ես առաջնորդվել եմ տրամաբանական մոդելավորման և եղաշ ինֆորմացիայի ողջամիտ վերլուծության մեթոդով և իմ կարծիքով իմ բերած թվերը ռեալ են...


որովհետև մենք գիտենք, որ անգամ խոշոր ճակատամարտերի ժամանակ մեր հզոր արքաների օգտագործած զորքերի թվաքանակը հազվադեպ է հատում 100 հազարի սահմանը:

Ընդհանրապես 100.000-ից ավել վաքանակով բանակների ընդհարումները քիչ են, թեև ոչ հազվադեպ:


Եվ ընդհանրապես, մենք չպետք է մոռանանք, որ այսօր հայոց պատմության մեջ շատ հարցեր ճշմարտացիորեն վերանայվել են, կապված թե Ավարայրի ճակատամարտի հետ (այստեղ հիշատակվող 66 հազարը չի կարող համապատասխանել իրականությանը)

Տես

http://www.akumb.am/showthread.php?p=349145#post349145
http://www.akumb.am/showthread.php?t=3113&page=8


Lion հիշեցնեմ հայաստանը Հռոմ չի եղել

Հա, բայց 150.000-անոց բանակ զինելն էր քեզ 600.000-անոց զինել չէ:

Hayk Avetisyan
02.06.2008, 19:37
~ Գարեգին Նժդեհ ~ հալալա իրան

Ahik
02.06.2008, 23:08
Անաստաս Միկոյան

anahit96
06.01.2012, 19:05
Դե առաջինը բնականաբար Տիգրան Մեծն է,իսկ հետո՝ Վարդան Մամիկոնյանը/առանց նրա մենք հիմա պարսիկ էինք/

Artavan
19.09.2012, 18:11
Տիգրան Մեծ
Արամ Աշխարհակալ
Էնրի-դա-Պիզիր

Moonwalker
19.09.2012, 18:30
Կուզենայի իմանալ ,թե ում եք համարում մեր պատմության ընթացքում լավագույն անհատին,իհարկե դրանով չպետք է հասկանալ, թե մյուսները այն չեն եղել,ուղղակի ձեր սուբյեկտիվ կարծիքը:

Իմ հերոսի մասին, ցավոք (http://forum.chessglum.com/images/smilies/0kolobok1.gif), այս թեմայում ոչ ոք չէր հիշատակել անգամ մի երկու տասնյակի հասնող ցուցակներում՝ Արամ Մանուկյան:

«...Երբ գիշերը գա, մտնեք ձեր հոգու սենյակը, խոսեք ձեր խղճի հետ և ասեք, արդյո՞ք աշխատել եք հայ ժողովրդի համար այնպես, ինչպես Արամը, եղե՞լ եք այնքան անձնազոհ, որքան Արամը, տվե՞լ եք ձեր ամբողջ կյանքը հայ ժողովրդին, ինչպես Արամը...»:

Նիկոլ Աղբալյան

Շինարար
19.09.2012, 19:44
Երևի Սասունցի Դավիթը: Իհարկե բանահյուսական կերպար ա, բայց դե ժողովուրդը նրա մեջ ներդրել ա իր պատկերացրած իդեալական հերոսի բոլոր հատկանիշները, լավն ա մեր Դավիթը:)

Մեկ էլ ինձ համար մի տեսակ ռոմանտիկա կա Տիգրան Մեծի որդի Տիգրանի կերպարում, այսինքն էնքանով, ինչքանով իր մասին մենք տեղեկություններ ունենք, ու էնքանով, ինչքանով ճշմարտությանը համապատասխանում են էդ տեղեկությունները, որովհետև իրականում պատմությունն էնքան ա կեղծվում, որ երևի ամենաիրական կերպարը հենց Սասունցի Դավիթն ա, որ կա: Տիգրանը նենց չի, որ դրական հերոս ա մեր պատմության մեջ, նենց չի, որ իդեալակն ա, բայց գոյություն ունեցող "փաստ" կոչվածներին մի քիչ էլ վերլուծություն-երևակայությունը համադրելով՝ ինձ համար մի տեսակ հետաքրքիր կերպար ա՝ իդեալիստ երևի, մի քիչ սադրիչ, ու իր նման շատ իդեալիստներ, թե արկածախնդիրներ մեծ հեղափոխականներ են դարձել կամ դաժան բռնակալներ, իսկ ինքը մինչև վերջ պայքարեց, սադրեց ու տենց պայքարում էլ մահացավ, հավես դեմք ա: Հետաքրքիր ա՝ եթե Տիգրան Մեծի հետ պայքարում հաղթեր, ինչ ընթացք կունենար մեր պատմությունը, որովհետևՏիգրան Մեծի դեպքում մենք գիտենք՝ իրենից հետո շարունակական ու հետևողական անկում:

Sagittarius
19.09.2012, 21:15
...էնքանով, ինչքանով իր մասին մենք տեղեկություններ ունենք, ու էնքանով, ինչքանով ճշմարտությանը համապատասխանում են էդ տեղեկությունները...

Պապ :goblin Տղա էր, ուղեղ էր, ամբիցիոզ էր... ու ամենակարևորը՝ ստրուկ չէր: Հենց այս կարգի լիդեր էր մեզ պետք էտ դարերում:

Արէա
19.09.2012, 22:12
Արշակ երկրորդ: Հայոց պատմության ամենաէպիկական ու ամենահզոր դեմքը: Չորս կողմից շակալներով շրջապատված մինչև վերջ տղա մնաց: Միայնակ դուրս եկավ բոլորի դեմ, ամենափոքր իշխանիկից սկսած մինչև Շապուհ: Մինչև վերջ մնաց Հայոց Թագավոր, մինչև վերջ պայքարեց որ Հայոց Թագավորը ու Հայաստանը հզոր ու անկախ լինեն: Լավ տղա էր Արշակը:

Smokie
20.09.2012, 00:02
Պետրոս Ադամյան, Սիրանույշ::roll 20-րդ դարի սկիզբ: Մե՜ծ դերասաններ էին, ցավոք հիմա նույնիսկ նրանց ձայնագրությունները չկան, բայց ինչե՜ր էին այն ժամանակ գրում իրենց մասին: Բավական է նշել այն փաստը, որ Սիրանույշի լավագույն կերպարը... Համլետն էր: Հիմա նրանց մասին միայն տեղեկություններ են մնացել, հին հոդվածներ:
Վահրամ Փափազյան: նա համաշխարհային դերասան է՝ եզակիներից մեկը վերևում նշածներիս հետ միասին: Իսկ նրա գրիչը:love «Հետադարձ հայացք»:
Մհեր Մկրտչյան: Չեմ դադարում ու չեմ դադարելու հիանալ նրանով, նրա կերտած կերպարները հոգի էին առնում այնքան հեշտությամբ էին դառնում իրական, իսկ ինքը... տանջվում էր հանդիսատեսի աչքից հեռու՝ այդ ուրախ տխուր մարդը::(
Շառլ Ազնավուր: Իմ կարծիքով յուրաքանչյուր հայ մարդու համար սրբազան պարտք է սիրել եւ գնահատել աշխարհահռչակ շանսոնյեին, որն իր էությամբ ավելի հայ է, քան բազմաթիվ հայաստանցիներ:love Եթե անգամ մարդ չսիրի Ազնավուր երգչին (ինքս էլ չեմ հավատում, որ դա հնարավոր է) Ազնավուր մարդուն, Ազնավուր հային չսիրել չի կարող:


Ու ընդհանրապես մեր ազգի ամեն մի նվիրյալ՝ լինի արքա կամ զորավար, լինի բանաստեղծ կամ երգահան, լինի դերասան կամ երաժիշտ հերոս է մեր, բոլորիս համար ու արժանի է հավերժական հիշատակի:)

thereisnomonkey
20.09.2012, 17:38
Վազգեն Ա

Ամմէ
20.09.2012, 18:00
Պապ թագավոր, նա իսկապես խելացի արքա է եղել մեր հայ ժողովրդի կյանքում: սիրելի հեչոսներից են նաև Մուշեղը Մամիկոնյան , Բաթ Սահառունին , ովքեր Պապի մտերիմ ընկերներն էին :

Lion
20.09.2012, 18:58
Բաթ Սահառունին? Էն, որ նախանձից դրդված ՄՈւշեղի պես մարդու սպանությունը կազմակերպեց???!!!

Ամմէ
20.09.2012, 22:31
բնավ էլ էտպես չէ, Վարազդատ թագավորի կազմակերպած ընթրիքի յամանակ է սպանվում Մուշեղը

Ֆոտոն
21.09.2012, 00:15
Ոչ մի թագավոր էլ ինձ համար հերոս չի: Ես ամաչում եմ ընդհանրապես հերոս բառի էդ տեսակ մեկնաբանությունից: Հերոսը պատերազմ անող, իշխող ու էլի նման հատկանիշներով չի: Գոնե ինձ համար: Էդ նույն ձևով ներկա նախագահներն էլ շատ շուտով, պատմագիրների թեթև ձեռքով, հերոս կդառնան շուտով:

Իմ հերոսը հայ կինն է, հավաքական կերպար-հերոս, որը դարեր ի վեր սերունդ է կրթել, մեծացրել, ամուսին պահել, ամուսնու իշխանության ներքո սիրտ տվել որդիներին, պաշտպանել: Հայ կինն է, որ չի հակառակվել, բայց իր նպատակից չի հրաժարվել, գտել է մանևրելու ձևը, խորամանկել է: Չի ձգտել կեղծ իշխանության, պատմության մեջ անուն հանելուն: Օրվա հոգսն է ուսերին կրել...

Այ էսպես...
http://www.tert.am/p/26137/3.jpg

Ambrosine
21.09.2012, 01:13
Պապ :goblin Տղա էր, ուղեղ էր, ամբիցիոզ էր... ու ամենակարևորը՝ ստրուկ չէր: Հենց այս կարգի լիդեր էր մեզ պետք էտ դարերում:
Իր նմանը այսօր էլ է պետք, որովհետև իր տեսակը գնալով վերանում է:


Բաթ Սահառունին? Էն, որ նախանձից դրդված ՄՈւշեղի պես մարդու սպանությունը կազմակերպեց???!!!
Ամենևին էլ կապ չունի, թե ով է սպանել: Մուշեղը պետք է պատասխան տար իր գործողությունների համար: Թագավորի թիկունքում ուզում էր հաճոյանալ արտաքին ուժերին:
Շատ չմանրամասնեմ, ես Պապի մասին չափազանց շատ եմ գրել ակումբում, անգամ իր մասին թեմա եմ բացել:

Ամմէ
21.09.2012, 17:28
լիովին համակարծիքի եմ , այդքան եչիտասարդ բայց աըդքան խելացի և անվախ , նա էլ ուներ վախ, բայց դա միայն իր ժողովրդի և հայրենիքի կործանմանը չմատնվելու վախն էր

Lion
21.09.2012, 20:55
Իր նմանը այսօր էլ է պետք, որովհետև իր տեսակը գնալով վերանում է:


Ամենևին էլ կապ չունի, թե ով է սպանել: Մուշեղը պետք է պատասխան տար իր գործողությունների համար: Թագավորի թիկունքում ուզում էր հաճոյանալ արտաքին ուժերին:
Շատ չմանրամասնեմ, ես Պապի մասին չափազանց շատ եմ գրել ակումբում, անգամ իր մասին թեմա եմ բացել:

Իսկ ինչ էր արել, որ պատասխան տար - էն, որ. "երկրի համար մարտնչելով նետի սլաքներով էր քրտինքը սրբում", դրա համար? Ինչ արտաքին ուժերին հաճոյանալու մասին է խոսքը, Աստղ ջան, կարող ես դա փաստերով հիմնավորել? Եվ ի վերջո - նույնիսկ եթե դու ճիշտ ես, ուրեմն մենք էլ հերոս չունեինք-չունեինք, հենց Բատ Սահառնունուն պիտի հերոսացնեինք??!!

Malxas
21.09.2012, 21:00
Իսկ ինչ էր արել, որ պատասխան տար - էն, որ. "երկրի համար մարտնչելով նետի սլաքներով էր քրտինքը սրբում", դրա համար: Ինչ արտաքին ուժերին հաճոյանալու մասին է խոսքը, Աստղ ջան, կարող ես դա փաստերով հիմնավորել? Եվ ի վերջո - նույնիսկ եթե դու ճիշտ ես, ուրեմն մենք էլ հերոս չունեինք-չունեինք, հենց Բատ Սահառնունուն պիտի հերոսացնեինք??!!

Լիոն ախպեր, երբ Մուշեղ Մամիկոնյանը պատճառ բերելով ասպետականությունը Շապուհին ետ ուղարկեց նրա հարեմը, որ իր ձեռքն էր ընկել, հենց դրանով նա կարգավորում էր իր անձնական հարաբերությունները Շապուհի հետ: Պետք է նկատել` ի վնաս Հայաստանի շահի:

Lion
21.09.2012, 21:02
Ընչի, ապեր, որ հարեմի մի քանի տասնյակ կանանց հայերը բռնաբարեին, հետո էլ ցցի հանեին, Հայաստանի անվտանգությունը դրանից կամրապնդվեր?

Malxas
21.09.2012, 21:05
Ընչի, ապեր, որ հարեմի մի քանի տասնյակ կանանց հայերը բռնաբարեին, հետո էլ ցցի հանեին, Հայաստանի անվտանգությունը դրանից կամրապնդվեր?

Ուշքն ու միտքդ բռնաբարելն ա, :) Հեչ որ չէ մեր գերիների հետ կփոխանակեին, էլ չեմ ասում քաղաքական խաղթուղթ կդառնար մեր ձեռքին ու կստիպեինք Շապուհին զիջումների գնալ

Lion
21.09.2012, 21:26
Գուցե և դա ինչ-որ իմաստով փոխանակում է եղել - եկեք չմոռանանք, որ շատ հայ գերիներ 371-ից հետո բավականին հեշտությամբ վերադարձան Հայաստան` Մանվել և Կոմս Մամիկոնյաններ, Դրաստամատ Անգեղացի, Բաբիկ Սյունի և շատ ու շատ ուրիշներ: Եվ ընդհանրապես, ուշադրություն դարձրու, որ 371-ից հետո պարսիկների ատելությունը Հայաստանի նկատմամբ կտրուկ ընկնում է: Իհարկե, թշնամու ատամներին հասցրած տղերքի ջանին մատաղ, բայց դե Մուշեղի վարքագիծն էլ էր կարևոր - եթե շահնշահը անձամբ է պատվում Մուշեղին, ապա նման վարքագծի այս կամ այն արտահայտությունը չի կարող չհանդիպել ավելի ցածր մակարդակում:

Ընդհանրապես կարծում եմ, որ Մուշեղի և Պապի "կոնֆլիկտի" հիմքում, կոնֆլիկտ, որը մեծ հաշվով մինչև հիմա էլ պարզ չէր, թե ինչի համար էր և որը այդպես էլ որևէ կոնկրետ արտացոլում մեծ հաշվո չստացավ, իր խուլ արտացոլումն է ստացել Արշակունիների և Մամիկոնյանների անուղղակի մրցակցության փաստը, որը, սակայն, այդպես էլ որևէ ուղղակի կամ կոնկրետ արտահայտություն չստացավ: Դե իսկ եկեղեցին էլ, ատելով Պապին և իմանալով, թե ժողովուրդը ինչքան է սիրում Մամիկոնյաններին և հատկապես Մուշեղին, կրակի վրա յուղ է ավելացրել: Խնդիրը պարունակում է նաև անձնական մակարդակի շերտ - հնարավոր է, որ Մուշեղը և Պապը հակակրել են միմյանց, որը իր հիմքում կարող էր ունենալ ամենատարբեր պատճառներ, սկսած հիշատակածս տոհմական մրցակցությունից և վերջացրած ամենանեղ, անձնական պահերով - օրինակ, Մուշեղը, հնարավոր է, կարող էր կարծել, թե իր հայրը "իզուր" է գերվել և զոհվել, քանի որ առաջարկել է չհավատալ Շապուհին և չհանձնվել, Պապն էլ կարող էր կարծել, թե Վասակը "վատ կռվեց", որ իր հայրը գերվեց:

Պապը հզոր դեմք էր, սա անկասկած է, բայց չեմ կարծում, որ պետք է նրան ճաճանչափայլ արևի տեղ դնել և ոչ միայն չնկատել մյուսներին, այլև նրանց էլ, ովքեր նույնիսկ թեթև տարաձայնություններ են ունեցել Պապի հետ, պիտակել որպես. "սատանաներ":

Malxas
21.09.2012, 21:29
Լիոն, ես քեզ հանգամանալից կպատասխանեի, բայց իմ կարծիքով մենք բավականաչափ շեղվել ենք բուն թեմայից:

Ambrosine
22.09.2012, 13:27
Իսկ ինչ էր արել, որ պատասխան տար - էն, որ. "երկրի համար մարտնչելով նետի սլաքներով էր քրտինքը սրբում", դրա համար? Ինչ արտաքին ուժերին հաճոյանալու մասին է խոսքը, Աստղ ջան, կարող ես դա փաստերով հիմնավորել? Եվ ի վերջո - նույնիսկ եթե դու ճիշտ ես, ուրեմն մենք էլ հերոս չունեինք-չունեինք, հենց Բատ Սահառնունուն պիտի հերոսացնեինք??!!
Արտաքին ուժին հաճոյանալ չի՞` հարեմը հետ ուղարեկելը :)): Դե ես էլ էսքան ժամանակ ա մտածում եմ` հերոս չունեինք, պիտի Վարդան Մամիկոնյանին հերոսացնեի՞նք:

Պապի մասին քննարկումները շարունակենք այստեղ`
Պապ Արշակունի (http://www.akumb.am/showthread.php/27649-%D5%8A%D5%A1%D5%BA-%D4%B1%D6%80%D5%B7%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%AB/page5?highlight=%D5%8A%D5%A1%D5%BA+%D4%B1%D6%80%D5%B7%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B6%D5%AB)

Malxas
23.09.2012, 21:21
Այս պահին ինչ որ կոնկրետ հերոս չի գալիս մտքիս: Այնուամենայնիվ մտածում եմ, որ իսկական հերոս լինելը ու հերոսի կերպար ունենալը տարբեր բաներ են: Իսկական հերոսները երևի մեծ մասամբ աննկատ են մնացել պատմությունից: Միայն հայոց պատմությանը չի վերաբերվում սա: Ոչ վաղ անցյալում, մի երկու հարյուր տարի առաջ, քաղաքակիրթ երկրի դիմակ ունեցող Անգլիայում մի շարքային զինվորի, ով հերոսություն էր կատարել, չներկայացրին շքանշանի, որովհետև ստոր ծագում ուներ: Կարծում եմ մեր պատմության մեջ էլ հարյուրներով այդպիսի դեպքեր եղած կլինեն:

Lion
12.05.2015, 08:47
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը դուրս էր գալիս մարտի դաշտ, տալու իր մարտը,
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը դուրս էր գալիս մարտի դաշտ, իմանալով, որ հաղթելու հույս գրեթե չկա,
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը անում էր անկարելին իր տեսակը պահպանելու համար,
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը կանգնած էր մեռնում, քանի որ իր տեսակը չէր կարող սողալ,
ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, որը ապացուցեց իր ազգի հարատևությունը...

Հավերժ փառք մեր 5000-ամյա պատմության ողջ ուղին իրենց հաճախ անհայտ անուններով ու հերոսություններով զարդարած ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԻՆ:hands

Ահա (http://www.1tv.am/hy/videos/2015/04/22/22-04-15-%D4%B1%D5%B6%D5%AE%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D5%A9-%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6-%D5%80%D5%A1%D5%B5-%D5%BC%D5%A1%D5%A6%D5%B4%D5%AB%D5%AF%D5%B6%D5%A5%D6%80/15096) "Անծանոթ Հայաստան" հաղորդաշարի երկրորդ սերիան իմ փոքրիկ "օն-լայն" մասնակցությամբ և հսկայական ավանդով սցենարը գրելու գործում ;)

Malxas
12.05.2015, 12:48
Ապեր, իսկ ավելի լավ չէ՞ր լինի էդքան փքուն խոսքեր օգտագործելու փոխարեն պարզապես ցույց տալ, թե ինչ է արել հայ ռազմիկը, իսկ դատողությունները թողնել կարդացողին կամ նայողին:


Ահա (http://www.1tv.am/hy/videos/2015/04/22/22-04-15-%D4%B1%D5%B6%D5%AE%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D5%A9-%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6-%D5%80%D5%A1%D5%B5-%D5%BC%D5%A1%D5%A6%D5%B4%D5%AB%D5%AF%D5%B6%D5%A5%D6%80/15096) "Անծանոթ Հայաստան" հաղորդաշարի երկրորդ սերիան իմ փոքրիկ "օն-լայն" մասնակցությամբ և հսկայական ավանդով սցենարը գրելու գործում ;)

Lion
12.05.2015, 17:12
Հետդ որոշակիորեն համաձայն եմ և այդ դիտողություններն արել եմ դեռևս հաղորդաշարը նկարելիս: Այնուհանդերձ, այն պահին, երբ ես մտա պռոեկտ, սցենարը հիմնականում արդեն գրված էր ու ես, ինչքան էլ որ այն փորձեցի իմ պատկերացրած տեսքի բերել, այնուհանդերձ հիմնական կմախքը մնաց նախապես հաստատվածը...

Ամեն դեպքում, ինձ թվում է վատ հաղորդում չի, մանավանդ եթե հաշվի առնենք, որ թեմայով գրեթե բան չի նկարվում...

Malxas
12.05.2015, 21:49
Գիտես Լիոն, այն հաղորդումները, որոնց վրա շեշտը դրված է հռետորաբանության վրա և պարունակում են հատվածներ, որոնք նույնիսկ սահմանակցում են ճոռոմաբանության հետ, մի ուրիշ ձև ետ են վանում իրենցից: ՀԱՅ ՌԱԶՄԻԿԸ, ճիշտն ասած, ինձ վրա այդպիսի տպավորություն թողեց:

Ներսես_AM
13.05.2015, 02:36
Ներող ապեր բայց հերթական «սութի հայրենասիրական», «մենք ենք որ կանք»‎, արիական, ճոռոմ, գլուխգովան անկապությունը։

Lion
13.05.2015, 08:50
Ներող ապեր բայց հերթական «սութի հայրենասիրական», «մենք ենք որ կանք»‎, արիական, ճոռոմ, գլուխգովան անկապությունը։

"Արիական"-ը մի կողմ թողնենք, իմ կարծիքով տերմինը անտեղի իմաստով է օգտագործված - գլուխգովանություն, իհարկե, կար ու այդ հարցով ես ստեղծագործական բուռն քննարկում ունեցա սցենարիստների հետ, քանի որ ինքս էլ եմ մեծապես դեմ նման բաների, բայց ի վերջո իրենք այդ ոճի վրա կանգ առան, իսկ վճռական խոսքը իրենցն էր:

Իհարկե, ամեն մեկն իր կարծիքը թող կազմի, բայց գոնե ինձ համար հաղորդումը հաստատ "անկապություն" չէր, այլ հարց է, որ, ինչպես ասվեց, ստիլային խնդիրներ կային...

Այն էլ է լավ, որ նման բաներ սկսվում են նկարվել: Ավարայրի մասին ենք հաղորդում հանում, այն մի քիչ ուրիշ կլինի, ցուցադրումը սպասվում է մայիսի 27-ին, տեսնենք...

Ներսես_AM
13.05.2015, 16:46
"Արիական"-ը մի կողմ թողնենք, իմ կարծիքով տերմինը անտեղի իմաստով է օգտագործված - գլուխգովանություն, իհարկե, կար ու այդ հարցով ես ստեղծագործական բուռն քննարկում ունեցա սցենարիստների հետ, քանի որ ինքս էլ եմ մեծապես դեմ նման բաների, բայց ի վերջո իրենք այդ ոճի վրա կանգ առան, իսկ վճռական խոսքը իրենցն էր:

Իհարկե, ամեն մեկն իր կարծիքը թող կազմի, բայց գոնե ինձ համար հաղորդումը հաստատ "անկապություն" չէր, այլ հարց է, որ, ինչպես ասվեց, ստիլային խնդիրներ կային...

Այն էլ է լավ, որ նման բաներ սկսվում են նկարվել: Ավարայրի մասին ենք հաղորդում հանում, այն մի քիչ ուրիշ կլինի, ցուցադրումը սպասվում է մայիսի 27-ին, տեսնենք...

Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա հիմնվելով եսիմինչի վրա ասել որ 2000 տարի առաջ մեր թագավորի ձին ցատկել ա 22մ հետևաբար մենք սաղ ուրիշ ազգերի ձիաբույծներին մմզպպզ‎։
Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա հիմնվելով 5000 տարվա լեգենդի վրա ասել որ Հայկը Բելին 400 մետրից ա սպանել հետևաբար մենք սաղ ուրիշ ազգերի նետավորներին մմզպպզ։
Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա մի հատ ծռված ողնաշարով կմախք ցույց տալը ու ասելը որ էդ նրանից էր որ մարդաբոյ աղեղը քաշելուց նենց ուժով էր քաշել մեջքը S տառի նման էր դարձել ուրեմն մենք ուրիշ ազգերի նետաձիգներին մմզպպզ։
ՈՒ տենց լիքը մեկը մեկից գունագեղ մեղմ ասած անկապություններ։ Էս պահին էսքանը հիշեցի։

My World My Space
13.05.2015, 19:16
Գիտեմ, Լիոնը ինձ կքարկոծի հեսա, բայց Վասակ Սյունի

Lion
14.05.2015, 10:06
Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա հիմնվելով եսիմինչի վրա ասել որ 2000 տարի առաջ մեր թագավորի ձին ցատկել ա 22մ հետևաբար մենք սաղ ուրիշ ազգերի ձիաբույծներին մմզպպզ‎։

Ի դեպ ասած, հաղորդումում երկու լյապ կար, որոնցից մեկը սա էր - իրականում ձին ցատկել է ոչ թե 22 մետր, այլ 22 կանգուն, (1 կանգունը հավասար է 51,8 մետր): Ինչ վերաբերվում է նրան, որ " մեր թագավորի ձին ցատկել ա 22մ հետևաբար մենք սաղ ուրիշ ազգերի ձիաբույծներին մմզպպզ", ապա դա իրոք այդպես չէ, բայց մյուս կողմից էլ, իհարկե, մենք ևս հպարտանալու առիթ ունենք: Հենց այդ "մմզպպզ" պահերի դեմ էի ես դուրս գալիս, այն էլ, ինչպես ասացի, մեծ հաշվով չստացվեց:


Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա հիմնվելով 5000 տարվա լեգենդի վրա ասել որ Հայկը Բելին 400 մետրից ա սպանել հետևաբար մենք սաղ ուրիշ ազգերի նետավորներին մմզպպզ։

Նույնը, ինչ վերևում:


Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա մի հատ ծռված ողնաշարով կմախք ցույց տալը ու ասելը որ էդ նրանից էր որ մարդաբոյ աղեղը քաշելուց նենց ուժով էր քաշել մեջքը S տառի նման էր դարձել ուրեմն մենք ուրիշ ազգերի նետաձիգներին մմզպպզ։

Մեջքի պահը ես էլ եմ աբսուրդ համարում:


ՈՒ տենց լիքը մեկը մեկից գունագեղ մեղմ ասած անկապություններ։ Էս պահին էսքանը հիշեցի։

Դե, որպես ինքին գործ, ավելի լավ էր, որ եղավ, քան որ չնկարվեր...


Գիտեմ, Լիոնը ինձ կքարկոծի հեսա, բայց Վասակ Սյունի

Բան չասեցի, ապեր, բայց ասենք որ մեր երկրի վարչապետը ենթադրենք 2020 թվականին ռազմական բնույթի տեղեկություններ հայտնի Ադրբեջանին, հետո էլ իր ախռանան վերցրած պատերազմով գա մեր վրա, իրեն էլ ազգային հերոս կհամարենք... ;)

Տրիբուն
14.05.2015, 21:18
Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա հիմնվելով եսիմինչի վրա ասել որ 2000 տարի առաջ մեր թագավորի ձին ցատկել ա 22մ հետևաբար մենք սաղ ուրիշ ազգերի ձիաբույծներին մմզպպզ‎։
Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա հիմնվելով 5000 տարվա լեգենդի վրա ասել որ Հայկը Բելին 400 մետրից ա սպանել հետևաբար մենք սաղ ուրիշ ազգերի նետավորներին մմզպպզ։
Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա մի հատ ծռված ողնաշարով կմախք ցույց տալը ու ասելը որ էդ նրանից էր որ մարդաբոյ աղեղը քաշելուց նենց ուժով էր քաշել մեջքը S տառի նման էր դարձել ուրեմն մենք ուրիշ ազգերի նետաձիգներին մմզպպզ։
ՈՒ տենց լիքը մեկը մեկից գունագեղ մեղմ ասած անկապություններ։ Էս պահին էսքանը հիշեցի։

Ամենակայֆը էն ա, որ եթե պարսիկները համը չհանեին, մենք Ալեքսանդր Մակեդոնացու մայրիկը լացացրել էինք: Չուզողություն ա, էլի ...

Տրիբուն
14.05.2015, 21:28
Քանակ vs որակ պահին, Սարդուրիի արձանագրությունն էլ ա լավը. 92 մարտակառք + 3600 ձի + 3600 մարտիկ = 355.000 զինվոր, պատմության մեջ ամենամեծ բանակը: :D

Չգիտեմ ինչ են փորձել էս վիդեոյով ասել կամ անել, բայց որակը խայտառակություն ա: Նույնիսկ տարրական գրագիտությունն ա կաղում: Մնացածը բացարձակ ֆուֆլոյա, նույնսիկ քննարկման արժանի չի:

Տրիբուն
14.05.2015, 21:52
Իմ համար մեղմ ասած անկապություն ա հիմնվելով եսիմինչի վրա ասել որ 2000 տարի առաջ մեր թագավորի ձին ցատկել ա 22մ հետևաբար մենք սաղ ուրիշ ազգերի ձիաբույծներին մմզպպզ‎։


Հայկական պեգաս տեսակի ձի.
Անձնակազմը - 1
Երկարությունը - 4.3 մ
Թևերի բացվածքը - 8.0 մ
Դատարկ քաշը - 250 կգ
Առավելագույն բեռնված քաշը - 340 կգ
Ճախրելու արագությունը - 530 կմ/ժ, 200մ բարձրության վրա
Թռիչքի բարձրությունը - 35 կմ
Առավելագույն ցատկը - 22մ

https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS_O3mdH57-2cvjWDT1SO2aFAy7ihbabydnb7fXrDPfO5Joh4Qr

Malxas
14.05.2015, 22:35
Ես էլ սկսեցի նայել, ուժերս հերիքեց նայել միայն մեկ րոպե երեսուն վայրկյան: Ցավոք ճոռոմաբանությունից, սնապարծությունից և հիմարությունից այլ բան չտեսա: Ամենասկզբում համեմատություն է արվում 300 սպարտացիների և հայերի միջեվ՝ հպարտությամբ նշվում, որ էնքան ենք էդպիսի ճակատամարտեր տվել, որ մինչև անգամ հոգնել ենք հաշվել: Մի՞ թե հայ ազգը այդպիսի սնապարծության կարիք ունի: Այնուհետև հետևում է ներկայացնողի «գերհանճարեղ« միտքը, որի մի հատված ներկայացնում եմ ստորև «...Ժողովուրդ, որ պարտվել է միայն թշնամու խաբեության, քաղաքական խաղերի պատճառով և ոչ մի դեպում ազնիվ մարտում...» Այլևս չկարողացա նայել, մեկնաբանություններն ավելորդ են, այս հաղորդումը վնաս է նայել հայ մարդուն, իսկ օտարի միայն ներողամիտ ժպիտը կհարուցի:

Lion
14.05.2015, 22:37
Չէ դե, ապեր, իր թերություններով հանդերձ - այն կոնկրետ ինֆորմացիա է տալիս, դա էլ հո չի կարող ժխտվել?

Թերություններ կային, ինքս դեմ արտահայտվեցի այն թեզին, թե. "հայերին հաղթել են միայն նենգությամբ" ու նման բաներին, բայց դե վերջին խոսքն իրենցն էր: Ես առաջարկում էի այլ ոճի հաղորդում հանել, բայց դե սցենարը գրված էր, իսկ հաղորդման ֆորմատն էլ չէին ուզում փոխել...

ԻՄ կարծիքով անտեղի խիստ ես...

Հա, ի դեպ, գրագիտությամբ առանձնահատուկ փայլողների համար Սարդուրի II-ի արձանագրությունից -

Величием бога Халди Сардури, сын Аргишти, говорит: когда бог Халди мне царство дал (и) я воссел на отцовское царственное место, это приношение (?) ini6 isiuše (лишнее??) для (?) (от?) (всего) царства (?) я уничтожил; 92 боевые колесницы, 3600 верховых лошадей, 352011 воинов — верховых или пеших; это приношение (?) я для (?) (от?) войск уничтожил. Что было isiuše (лишнее??) — я отбросил. 121 человека, 10408 коней, 132 мула, 12321 корову, 9036 быков, всего 21357 голов крупного рогатого скота (и) 35467 голов мелкого рогатого скота, 2114 боевых оружий, 1332 лука, 47970 стрел, 1022133 капи ячменя, 111 акарки вина, 86 акарки (и) 7 тируси mankali7 масла, 7079 мин меди, 336 рабов для (?) (из?) ururdi8 — людей я уничтожил.

Сардури, сын Аргишти, царь могущественный, царь великий, царь вселенной, царь страны Биаинили, царь царей, правитель Тушпа-города.9

Malxas
15.05.2015, 12:43
Թող ինձանից ոչ մեկը չնեղանա, բայց էս վերջերս շատ եմ զայրացած մի խումբ մարդկանց վրա, չգիտեմ պատմաբան ասեմ հնէաբան ասեմ, թե ուրիշ մի բան: Էս վերջերս Ֆեյսբուքից մի հոդված եկավ: Մի կին փրփուրը բերանին ապացուցում էր, որ Դլե Յամանը հայերեն է, և որ դա ուղղակի կապ ունի Սասունցի Դավիթ էպոսի հետ: Հարցնում եմ՝ տիկին, ինչում եք կարծում, որ դա այդպես է, ինչ հիմքով: Ինչ որ շումերական մեջբերումներ է անում, որ Յա նշանակում է այս բանը, Ման նշանակում է մեկ ուրիշ բանը: Ապշել կարելի էր, բայց կային մարդիկ, որ համամիտ էին նրա հետ և իրենց շնորհակալությունն էին հայտնում: Նոր հարց տվեցի՝ ասելով, որ այդ սկզբունքով ախր ամեն ինչ կարելի է ապացուցել: Իր կարծիքով շատ հիմնավոր պատճառաբանութէյուն բերեց - բա ադրբեջանցիները ոնց են անում, թուրքերը ոնց են անում: Էհ, գուցե ադրբեջանցիներն ու թուրքերը ցիվիլիզացիայով ցածր են կանգնած մեզանից, ինչու օրինակ վերցնել նրանցից, զնաղվել ինքնախաբեությամբ ու աշխարհը ծիծաղեցնել մեզ վրա: Ունենք փառավոր անցյալ, հարուստ մշակույթ, քի?չ է մեզ: Ինչու ախր ընկնենք զանազան հիմարությունների ետևից: Ու կարծես էս վայ հայրենասերները մրցելիս լինեն իրար հետ: Ոչ մեկը ենթադրության համատեքստում չի <արատավորում> իր բարձր անունը: Սա մերն է, սա էլ է մերը, էն մեկն էլ: Մենք 5.000 տարեկան ենք, 7.000 տարեկան ենք, 12.000 տարեկան ենք: Տիգրան Մեծի գերտերության մի քարտեզը, որը տեսա մի ժամանակ առաջ, արդեն ընդգրկում էր Միջին Ասիան և Եգիպտոսը: Չգիտեմ, թե էլ ինչ ասեմ...

Lion
15.05.2015, 14:41
Ես իհարկե չեմ նեղանում, էն էլ քեզնի, հասկանում եմ քեզ և մեծապես համամիտ եմ: Ինչ վերաբերվում է Տիգրան Մեծի քարետզին, երևի սա նկատի ունես

http://freebooks.do.am/BOOKS/Literature/MapSlide.jpg

ապա այն որոշակի իմաստ ունի, քանի որ Միջին Ասիայի ցեղերը Տիգրանի դաշնակիցներն էին, խոսքը այսպես կոչված "սակառուկներ"-ի, քուշանների մասին է և այդ կոնտեքստով էին "գունազարդված" նրա տերության հետ, իսկ Եգիպտոսն էլ որոշակիորեն Տիգրանի ազդեցության ոլորտում էր և կոնտեքստը հենց դա է եղել:

Malxas
15.05.2015, 14:58
Այնուամենայնիվ քարտեզը էապես չափազանցված է:

Տրիբուն
15.05.2015, 19:01
Այնուամենայնիվ քարտեզը էապես չափազանցված է:

Քարտեզը բացարձակ աղբ ա, պատմության հետ ոչ մի առնչություն չունեցող:

Տրիբուն
15.05.2015, 19:08
Չէ դե, ապեր, իր թերություններով հանդերձ - այն կոնկրետ ինֆորմացիա է տալիս, դա էլ հո չի կարող ժխտվել?

Թերություններ կային, ինքս դեմ արտահայտվեցի այն թեզին, թե. "հայերին հաղթել են միայն նենգությամբ" ու նման բաներին, բայց դե վերջին խոսքն իրենցն էր: Ես առաջարկում էի այլ ոճի հաղորդում հանել, բայց դե սցենարը գրված էր, իսկ հաղորդման ֆորմատն էլ չէին ուզում փոխել...

ԻՄ կարծիքով անտեղի խիստ ես...

Հա, ի դեպ, գրագիտությամբ առանձնահատուկ փայլողների համար Սարդուրի II-ի արձանագրությունից -

Величием бога Халди Сардури, сын Аргишти, говорит: когда бог Халди мне царство дал (и) я воссел на отцовское царственное место, это приношение (?) ini6 isiuše (лишнее??) для (?) (от?) (всего) царства (?) я уничтожил; 92 боевые колесницы, 3600 верховых лошадей, 352011 воинов — верховых или пеших; это приношение (?) я для (?) (от?) войск уничтожил. Что было isiuše (лишнее??) — я отбросил. 121 человека, 10408 коней, 132 мула, 12321 корову, 9036 быков, всего 21357 голов крупного рогатого скота (и) 35467 голов мелкого рогатого скота, 2114 боевых оружий, 1332 лука, 47970 стрел, 1022133 капи ячменя, 111 акарки вина, 86 акарки (и) 7 тируси mankali7 масла, 7079 мин меди, 336 рабов для (?) (из?) ururdi8 — людей я уничтожил.

Сардури, сын Аргишти, царь могущественный, царь великий, царь вселенной, царь страны Биаинили, царь царей, правитель Тушпа-города.9

Լիոն ջան, ախպեր ջան, հանուն Վասակի հարցում քո հետ համաձայնության, ընդունում եմ, որ Սարդուրիի ռուսերեն արձանագրությունը հստակ ապացույց ա, որ 350.000-ոց բանական ա ունեցել: Իմ կողմից բանակին կարաս մի քանի փիղ ու դինոզավր էլ ավելացնես: Թող լինի էլի, չի խանգարի: Քո խաթեր համար, կարամ ասեմ, որ հաղորդումն էլ հրաշալի էր, շատ համակողմանի ինֆորմացիա էր տալիս, շատ լավ էր կառուցված, ամեն ինչ շատ տրամաբանական էր, շատ օգտակար էր, ու շատ հայրենասեր:

Մի հատ էլ հեսա վարկանիշ կտամ, եղբայր:

P.S. Համակարգը չի թողում վարկանիշ տամ, աչքիս քեզ շատ եմ վարկանիշ տվել: ;)

Malxas
15.05.2015, 21:49
Պատասխանում եմ այն պատճառով, որ ուզում եմ առավելագույնս օբյեկտիվ լինել, թե չէ սկզբունքորեն համաձայն եմ քեզ հետ:

Քարտեզի հեղինակը իբր տարբեր գույներով նշել է էն տարածքները, որոնք Տիգրանի ազդեցության տակ են եղել որոշ չափով, ու նրա դաշնակիցները: Դաշնակիցներն էլ ասենք, որոշ դեպքերում այսպես, աշխարհի ծայրին ինչ որ քոչվոր ցեղեր, որոնք, ենթադրվում է, որ Տիգրանի կողմնակիցներն են եղել: Բայց այսպես քարտեզ ե՞ն գծում: Կա աշխարհում մեկ այլ քարտեզ, որը պատկերում է մի պետություն, գումարած նրա բոլոոր դաշնակից պետություններին, գումարած ինչ որ չափով ազդեցության տակ գտնվող պետություններին, գումարած նաև այն պետություններին, որոնք ենթադրվում է թե երևի դաշնակիցներ կլինեն, եթե ինչ որ հրաշքով Տիգրան թագավորը այդ կողմերում երևա: Այսպես ուռեցնել փքեցնել, տպավորություն ստեղծել, որ բա գիտե՞ք, Տիգրան թագավորի գերտերությունը իրականում այսպիսի հսկա տարածք է զբաղեցրել: Դեռ լավ է կոմունիստների վրա չեն գցում, որ խորհրդային տարիներին արգելված էր այսպիսի քարտեզ գծել:
Ո՞ւմ է սա պետք ախր...




Քարտեզը բացարձակ աղբ ա, պատմության հետ ոչ մի առնչություն չունեցող:

Տրիբուն
16.05.2015, 20:28
Պատասխանում եմ այն պատճառով, որ ուզում եմ առավելագույնս օբյեկտիվ լինել, թե չէ սկզբունքորեն համաձայն եմ քեզ հետ:



Մալխաս ջան, պետք չի իմ հետ համաձայնվել: Հավատա, համաձայնվելդ ինձ առանձնապես չի ոգեշնչելու, չհամաձայվելդ էլ չի հուսահատեցնելու: Քո գրառումով դու հաստատեցիր, որ էս քարտեզը, ու ընդհանրապես նման քարտեզները, ոչ միայն պատմական տեսանկյունից են աղբ, այլ նաև տարրական մարդակային տրամաբանության տեսանկյունից: Նման հաղոդրումները նույնպես:

Ուղղակի ամեն անգամ սենց բաներ տեսնելուց ու լսելուց ցավ եմ ապրում, որ իջել հասել ենք պատմություն ու մշակույթ չունեցող անիմաստ ժողովուրդների մակարդակին: Ինչո՞վ ենք իրանցից ավել: Ամեն «հայրենասեր» գիտնական իրա պարտքն ա համարում մի հատ տխմարություն, կամ տխմարությունների շարք դուրս տա, ու դա համարի ապացուցված ճշմարտություն, քանի հակառակը ապացուցված չի - թռնող ձի, հաուբիցի պես կրակող աղեղ, տարածաշրջանի ողջ բնակչության չափով բանակի թվաքանակ, ու բնականաբար, էսքան զորք ու զենք ունենալուց հետո էլ, աշխարհի կեսի չափով կայսրություն՝ իրա քարտեզով-բանով, որը երբեք չէր կարա պարտվեր, եթե բացի մեզանից մնացած բոլոր նենգ ու ստոր չլինեին:

Սկզբունքորեն, սենց տխմարությունները երկար կյանք չեն կարա ունենան, քանի որ պարզապես հակամարդկային են: Բայց ցավալի ա, որ էսօր մեր սերունդի գլուխը որոշ քվազի-պատմաբաններ լցնում են զիբիլով: Դրա համար էլ դառել ենք լիսկաների ու լֆիկների երկիր: Թվում ա թե կապ չկա, բայց շատ էլ լավ կա: Մենակ էս տիպի տխմարություններով սնվող ազգի գլխին կարան լիսկա-լֆիկներ լինեն, ու վիճակագրությունը դա հստակ ապացուցում ա: Սենց հավայի քարտեզներ, զորքեր, անվերջ հաղթանակներ իրանց սերունդների գլուխը լցնում են ամենահետամնաց ու անպետք ժողովուրդները: Էն որ ոչ մի բանի պետք չեն: Էն որ ապագա չունեն, ուզած չուզած անցյալ են հորինում: Բայց մենք ախր ունենք անցյալ, լավից վատից, ու ահագին հետաքրքիր անցյալ, տո լավ էլ փառահեղ, տո կարող ա նաև լիքը սխալներով ու կորուստներով, բայց իրա ուրույն տեղով պատմության ու մշակույթի մեջ: Մենք կարիք ունե՞նք սենց զիբիլով ինքնահաստատվելու:

Թվում ա թե ինչ ա որ, իմ հատ ինտերնետայի հաղորդում, մի հատ էլ հիմար քարտեզ: Բայց արի ու տես, որ սենց բաները վիրուսի պես արագ տարածվելու հակում ունեն: Մի քանի տարի առաջ կատակ էինք անում, որ ՏՄ-ի Հայաստանը ծովից ծով չէր, օվկիանոսից օվկինոս էր, էսօր արդեն քարտեզ են գծում, կոխում են գրքերի մեջ ու հրամցնում են: Թվում ա թե հերունիական ախմախությունն անցավ, բայց մի ամիս առաջ մեկը կենտրոնական ալիքներից մեկով կոկորդը պատռում էր, որ Հոմերոսը հայ ա: ՄԻ կողմից ասում ես ուշադրություն չդարձնես, մյուս կողմից էլ, արդեն աչք ա ծակում, որ մենք արագացված տեմպերով ինքներս ենք զիբիլի վերածվում, եթե արդեն չենք վերածվել: Պռոստը ցավալի ա:

Malxas
16.05.2015, 21:38
Տրիբուն ջան, ոգեշնչելու կամ հիասթափեցնելու համար չէի գրել, որ համաձայն եմ քեզ հետ, պարզապես էս անգամ համաձայն էի, ուստի և գրեցի:

Վերջին գրառման մեջ դու էլ ես «հայրենասեր գիտնականների» օրինակներ բերել, այդ արել ես ավելի մանրամասն, ինչը հաստատում է իմ ասածը:

Քարտեզի մասին ավելացնեմ երկու խոսք: Քարտեզի հեղինակը ուղիղ չի գրում, որ դա Տիգրան Մեծի Հայաստանն է, ասում է դաշնակիցներով, ազդեցության ոլորտներով եմ գծել: Ես պարզապես նման մոտեցմանն եմ դեմ, ոչ մեկն այդպիսի քարտեզ չի գծում, երբ մի պետության մասին է խոսում: Ակնհայտ մտադրություն է զգացվում, որ քարտեզի հեղինակը ցանկացել է այնպիսի տպավորություն ստեղծել, որ Տիգրան Մեծն այդքան տարածքում ապրող ժողովուրդներին իր բռի մեջ էր պահում ու իր կամքն էր թելադրում:

Հույս ունենանք Լիոնին կհաջողվի հաղորդման հեղինակների տարհամոզել, որ ավելի լուրջ մոտենան գործին և անաչառ ու բանիմաց մասնագետների հետ հաղորդումներ պատրաստեն: Թող բոլորը ճշմարտությունով առաջնորդվեն, կեղծ պատմությունը ոչ մեկին պետք չի:

Էս թեմայում, այս պահի դրությամբ, երևի թե ասելիք չունեմ:

Areg ak
12.08.2015, 23:07
Իմ համար Աղբյուր Սերոբ և Սոսե Մայրիկ

Գիտունիկ
13.11.2018, 16:23
Հայոց Պատմության իմ հերոսը Տիգրան Մեծն ա

Lion
30.03.2019, 11:05
Նվիրվում է Ապրիլյան պատերազմի հերոսներին - "Հայրենեան" հաղորդման մեջ չընդգրկված կադրերից: Հայոց պատմության իմ հերոսը...


https://www.youtube.com/watch?v=yxNLbE0ufUE&feature=youtu.be