PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : 1937 թվական...



Cassiopeia
30.03.2007, 14:33
Գրեթե բոլորիս էլ հայտնի է տխրահռչակ 1937 թվականի մասին, երբ Խորհրդային միությունում տեղի ունեցավ "մտավորականության ցեղասպանություն": Ստալինի և Բերիայի անսպառ ջանքերի շնորհիվ բազմաթիվ գրողներ, նկարիչներ, մտավորականության այլ խավերի ներկայացուցիչներ հայտնվեցին բանտերում կամ աքսորվեցին Սիբիր: Այդ զոհերի թվին են պատկանում Ակսել Բակունցը, Եղիշե Չարենցը, Գուրգեն Մահարին, Ալազանը և այլոք...
Ի՞նչ եք կարծում, ո՞րն էր դրա բուն պատճառը… Ինչի՞ց էին վախենում Ստալինն ու Բերիան, ինչո՞ւ էին արգելվել այդ մտավորականների գրքերն ու գործերը...

Array
30.03.2007, 15:12
Ոչ թե վախենում էին, ես կասեի զգուշանում էին:Ինչու հայոց ցեղասպանության սկզբում հայ մտավորականությանը կոտորեցին,որպեսզի ժողովրդին ազգի գաղափարի շուրջ համախմբող չլիներ:Ստալինն ու Բերիան էլ դրանից էին զգուշանում:Ինձ շատ ավելի զարմացնում է այն փաստը,որ բոլոր մատնիչները,ներեցեք բայց այսպես ասած տակ փորողները հեց մեր ժողովրդից էին(խոսքս Զարյանի մասին չէ միայն),բայց ինչպես էին կարողանումձեռք բարձացնել ժողովրդի այնպիսի զավակների վրա,ինչպիսին Եղիշե Չարենցն ու Ակսել բակունցն էին:

Ավելացվել է 46 վայրկյան անց
Ստորագրությանս հետ ինչ էլ լավ բռնեց:))

Basaeff
30.03.2007, 17:52
Գլոբալ կերպով, կոմմունիստները վախում էին - որ բոլշեվիզմ/կոմմունիզմի գաղափարների ողջ տականքը հասու կդառնա ժողովրդին, դրա համար էլ պետք էր մտածող մարդկանց սուս պահել: Բայց դե տվյալ պարագայում ստալինն ու իր շրջապատը ոչնչից էլ չէին վախում, ուղղակի տեռռոռի ճանապարհը հեշտ էր ու հանգիստ:

Cassiopeia
02.04.2007, 15:43
Լավ, 1937 թիվը թողենք մի կողմ ու գանք հենց ձերբակալություններին ու աքսորին: Ի՞նչ եք կարծում, ինչո՞ւ էին Հայրենական պատերազմի ռազմագերիներին գերությունից հետո աքսորում:

Array
02.04.2007, 16:00
Ստալինին,որովհետև վերջի տարիներին տարել էր:Բոլորի մեջ թշնամիներ էր տեսնում:Ինչի՞ հայրենիք վերադարձած հայերին ուղարկեց Սիբիր:

Նորմարդ
05.04.2007, 11:06
Գրեթե բոլորիս էլ հայտնի է տխրահռչակ 1937 թվականի մասին, երբ Խորհրդային միությունում տեղի ունեցավ "մտավորականության ցեղասպանություն": Ստալինի և Բերիայի անսպառ ջանքերի շնորհիվ բազմաթիվ գրողներ, նկարիչներ, մտավորականության այլ խավերի ներկայացուցիչներ հայտնվեցին բանտերում կամ աքսորվեցին Սիբիր: Այդ զոհերի թվին են պատկանում Ակսել Բակունցը, Եղիշե Չարենցը, Գուրգեն Մահարին, Ալազանը և այլոք...
Ի՞նչ եք կարծում, ո՞րն էր դրա բուն պատճառը… Ինչի՞ց էին վախենում Ստալինն ու Բերիան, ինչո՞ւ էին արգելվել այդ մտավորականների գրքերն ու գործերը...

Հետապնդումները և աքսորները չեն սկսվել 1937թ.-ին և ոչ էլ ավարտվել են այդ տարում, ուղղակի 1937թ. հայտնի է նրանով, որ այդ տարում մի այլ որակ և թափ ստացավ կոմունիստական տեռոռը: Ստալինը և ընդհանրապես խորհրդային իշխանությունը իշխանության գլուխ եկան հեղափոխության շնորհիվ:) այ հենց սրանից էլ վախենում էին խորհրդային բոլոր առաջնորդները, Ստալինը բացառությաւն չէր: Նա լավ հասկանում էր, որ հեղափոխություն և իշխանափոխություն իրականացնողները մտավորականներն են, և լինելով դաժան և վախկոտ մարդ, նա ձեռնարկեց Խորհրդային երկրից «ազգի դավաճաններից» մեքրելու գործընթացը: Եթե նախկինում «ազգի դավաճան» էին համարվում նախկին դածնակները, հնչակները. էսեռները և այլ կուսակցությունների ներկայացուցիչները, ապա 30-ականների 2-րդ կեսից «ազգի դավաճան» պիտակը և աքսորի հրամանը կարող էին տալ մի հատ անանուն զրպարտող թղթի կտորի համար: Նշեմ որ հետապնդումները որոշ ժամանակով դադարեցին Հայրենական Պատերազմի տարիներին, սակայն նորից շարունակվեցին պետերազմից հետո: