PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Հարցեր հոգեբանության և փիլիսոփայության բնագավառներից



Էջեր : [1] 2

ihusik
28.03.2007, 23:53
Հարգելի "Դար" Ակումբի անդամներ, այս թեմայում կցանկանայի որ տաք ձեզ հուզող հարցերը հոգեբանության և փիլիսոփայության բնագավառներին վերաբերող, երևույթներ, անբացատրելի կամ Ձեզ համար անհասկանալի ու կյանքում տեղի ունեցող ու Ձեզ հուզող, հետաքրքրող երևույթների մասին հարցեր և կփորձեն մյուս անդամներն օգնեն որոշակի պատկերացում կազմել այդ հարցի շուրջ կամ լիովին հասկանալ դրանց պատճառները, թե ինչու՞ է դա տեղի ունենում կամ թե ի՞նչ է դա իրենից ներկայացնում:

Հուսով եմ, որ կներկայացվեն ընդհանուր հարցեր և չեն բերվի զուտ անձնական ու մասնավոր դեպքեր, որպեսզի չլինի մի մասնավոր դեպքի վերլուծության նվիրված թեմա, այլ մի ընդհանուր խնդրի վերլուծություն ու քննարկում: Կարծում եմ այդպիսի հարցեր շատ կլինեն, որոնց հանդիպել են կյանքում ու պատասխանը փնտրում են մարդիկ, բայց չեն կարողանում առայժմ գտնել այն ու հասկանալ:

Եթե կտեսնենք, որ մի որևէ հարցադրում մեծ ուշադրության է արժանացել ու ենթակա է, որ այն մի առանձին թեմայի տեսքով ներկայանա, ապա այն այստեղից դուրս կբերենք ու կդարձնենք մի առանձին թեմա՝ համապատասխան վերնագրով: Ամեն բան կախված է Ձեր ակտիվությունից...

Մանոն
29.03.2007, 09:27
Ի՞նչ է կարոտը: Ի՞նչ դրսևորումներ է ունենում: Ի՞նչու այն երբեմն քաղցր է լինում, երբեմն` հոգեմաշ…

lili-4
02.04.2007, 20:48
Բարդ ու ինքնատիպ է ամեն մի մարդու ներքնաշխարհը: Իմ կարծիքով , մարդկային փոխհարաբերությունները դառնում են կայացած, երբ ճանաչում են միմյանց այդ յուրօրինակ ու անկրկնելի աշխարհը: Ամեն մարդ չէ, որ կարող է ճանաչել դիմացինին, կամ լինել ճանաչված: Որքան շատ է կոմպլեքսավորված մարդը, այնքան շատ է պարփակվելու միջոցներ գտնում, և կամաց -կամաց գնում է մեկուսացման:
Կցանկանայի իմանալ, թե ճանաչված լինելու ճիշտ ճանապարհը ո՞րն է, ցույց տալ իր ներքին աշխարհը, թե դա պետք է լինի դիմացինի հայտնագործման միջոցով: Ո՞րն է այդ ուղին . «Ես-ի» բայահայտում թե՞ բացահայտվում:

Philosopher
04.04.2007, 09:07
Բարդ ու ինքնատիպ է ամեն մի մարդու ներքնաշխարհը: Իմ կարծիքով , մարդկային փոխհարաբերությունները դառնում են կայացած, երբ ճանաչում են միմյանց այդ յուրօրինակ ու անկրկնելի աշխարհը: Ամեն մարդ չէ, որ կարող է ճանաչել դիմացինին, կամ լինել ճանաչված: Որքան շատ է կոմպլեքսավորված մարդը, այնքան շատ է պարփակվելու միջոցներ գտնում, և կամաց -կամաց գնում է մեկուսացման:
Կցանկանայի իմանալ, թե ճանաչված լինելու ճիշտ ճանապարհը ո՞րն է, ցույց տալ իր ներքին աշխարհը, թե դա պետք է լինի դիմացինի հայտնագործման միջոցով: Ո՞րն է այդ ուղին . «Ես-ի» բայահայտում թե՞ բացահայտվում:
Մեկ միասնական խորհուրդ` բոլոր մարդկանց համար, այս հարցի պարագայում չի կարող լինել, քանի որ գոյություն ունեն տարբեր խառնվածքներ ու բնավորություններ, որոնք ել իրենց հերթին կրում են անհատական հոգեբանության ազդեցությունը և արդյունքում ստացվում է, որ յուրաքանչյուր առաձին մարդ ունի և պետք է ունենա ինքնաբացահայտման, աշխարհի հետ երկխոսության մեջ մտնելու իր ուրույն, սեփական միջոցներն ու եղանակները: Կարևորը այս դեպքում այն է, որ մարդը պետք է բաց լինի աշխարհի առաջ, հասկանա, որ չկա մարդու համար ավելի օգտակար բան, քան մարդն է, ընդ որում հենց այլ մարդը և ոչ թե ինքը: Ընդհանրապես միայնակության պրոբլեմը խստ կարևոր, ակտուալ և բարդ պրոբլեմ է, որն առկա է նույնիսկ ամենաբացահայտված, ամենագնահատված, սոցիալականացման պրացեսը հաջող անցած մարդկանց մոտ, քանի որ քաղաքակրթության ներքին ավիշում է այդ խնդիրը: Բայց այնուամենայնիվ, ամեն մարդ պետք է ձգտի լուծել այն` գոնե իր անհատական կեցության շրջանակներում` կամ ինքը բացահայտվելով, կամ, երջանիկ դիպվածի պարագայում, թույլ տալով, որ իրեն բացահայտի դիմացինը, թեև այդպիսի "դիմացինները" ավելի ու ավելի քչանում են ու նրանց փոխարեն շատանում են բացահայտվել ցանկացողները, ինչը և նշանակում է, որ մարդը շարունակում է մնալ միայնակ ու լքված կենսաբանական էակ, որին, սակայն, այդ երևույթները դարձրել ու շարունակում են դարձնել Մարդ:

Բարեկամ
04.04.2007, 09:28
Ի՞նչ է կարոտը: Ի՞նչ դրսևորումներ է ունենում: Ի՞նչու այն երբեմն քաղցր է լինում, երբեմն` հոգեմաշ…


Կարոտը, երբ սերն ու զղջումը մի պարան հյուսած կապում են քեզ անցյալին:
Նրա ուժգին դրսևորումը կարոտախտն է /նոստալգիա/, որն անցողիկ է /ինչպես գրեթե ամեն ինչ/, ու անցման փուլում քաղցրանում, դառնում է հուշ…



Բարդ ու ինքնատիպ է ամեն մի մարդու ներքնաշխարհը: Իմ կարծիքով , մարդկային փոխհարաբերությունները դառնում են կայացած, երբ ճանաչում են միմյանց այդ յուրօրինակ ու անկրկնելի աշխարհը: Ամեն մարդ չէ, որ կարող է ճանաչել դիմացինին, կամ լինել ճանաչված: Որքան շատ է կոմպլեքսավորված մարդը, այնքան շատ է պարփակվելու միջոցներ գտնում, և կամաց -կամաց գնում է մեկուսացման:
Կցանկանայի իմանալ, թե ճանաչված լինելու ճիշտ ճանապարհը ո՞րն է, ցույց տալ իր ներքին աշխարհը, թե դա պետք է լինի դիմացինի հայտնագործման միջոցով: Ո՞րն է այդ ուղին . «Ես-ի» բայահայտում թե՞ բացահայտվում:

Ըստ իս, ցույց տալ ընդհանրապես ոչինչ պետք չի: Յուրաքանչյուր գիտակցված ու չգիտակցված կեղծիք սկսվում է հենց դրանից՝ ցույց տալու կրքից: Ամեն ինչ առանց այդ էլ հիանալի երևում է:
... Մինչև վերջ բացահայտվելը: Հիմարություն է անկոչ ու անտեղի, երբեմն "կպչուն" անկեղծությունը. մարդիկ թույլ են, հետևաբար՝ վնասատու:
Պարզապես ապրել է պետք՝ ավելի շատ ժամանակ տրամադրելով մտածելու դիմացինի, քան սեփական անձի մասին: Բայց սեփական անձը սիրել պետք է, այլապես ընդունակ չես լինի սիրել և դիմացինին /ու անիմաստ կդառնա "սիրիր դիմացինին այնպես, ինչպես քո սեփական անձը"-ն/:

Մանոն
06.04.2007, 17:16
Կցանկանայի իմանալ, թե ճանաչված լինելու ճիշտ ճանապարհը ո՞րն է, ցույց տալ իր ներքին աշխարհը, թե դա պետք է լինի դիմացինի հայտնագործման միջոցով: Ո՞րն է այդ ուղին . «Ես-ի» բայահայտում թե՞ բացահայտվում:
Գիտես lili-4 ջան, գուցե հարցը ոչ թե ճանաչված այլ հասկացված լինելու՞ մասին է: Երբեմն ողջ կյանք է պահանջվում հասկացված լինելու համար: Էլ չեմ ասւմ, լինում են դեպքեր, որ այդպես էլ չեն հասկացվում: Ուղիներ նշել միանշանակ հնարավոր չէ: Որովհետև մարդկային հոգեբանությունը տարբեր է: Մի քիչ էլ ճակատագրի գործոնն է միջամտում: Այ եթե ես չլինեի այս ակումբում, չեի կարդա քո սքանչելի ստեղծագործությունները, ու այդպես էլ երբեք չէի ճանաչի քեզ: :) Ամեն դեպքում կարծում եմ մարդը ճանաչվում, բացահայտվում է մյուսների կողմից:

Srtik
08.04.2007, 07:52
Լինում են դեպքեր, երբ մարդ մի բան տեսնում է ու իրեն թվում է դա արել են իրեն ինչ-որ բան հասկացնելու համար: Օրինակ՝ անձեռոցիկները սովորաբար դրված են լինում փոքր սեղանին ու տան անդամներից մեկը մեխանիկորեն դրանք դնում է մեծ սեղանի վրա, էդ մարդը մտածում է, թե դա արել են իրեն մի բան հասկացնելու համար: Կամ ասենք ուղղաթիռի ձայն է լսում, ասում է, «Էս ինձ վերևից հսկում են, գիտեն թե ինձ սպանելու եմ»: Կամ էլ փողոցով ոստիկանության մեքենան է անցնում, մտածում է, թե իրեն են հետևում: Փողոցում մի ծառի ճյուղ կոտրված է լինում, ասում է, «Էս ճյուղը ջարդել են, որ ինձ հասկացնեն իրենք գիտեն, որ ես էս ճամփով դասի եմ գնում»: Էլի փողոցում ինչ-որ գովազդ է կախված լինում, ասում է, «Ուզում են ասեն մենք քեզ հետ ենք» և այլն:
Թե էս հասկացնել-ասել ուզեցողներն ովքեր են, ոչ մեկը չեն չգիտեն: Արդյոք սա ի՞նչ է նշանակում: Էդ մարդը գժվու՞մ է: Ի՞նչ կարելի է անել սրա դեմն առնելու համար::(

StrangeLittleGirl
08.04.2007, 10:34
Srtik, քո նկարագրածները կպչուն մտքեր են կամ զառանցանքներ: Կպչուն մտքերից ազատվելը հեշտ է, քանզի մարդը գիտակցում է, որ չնայած այդպիսի բաներ են իր մտքով անցնում, դրանք իրականությանը չեն համապատասխանում: Հանդիպում է հիմնականում կպչուն մտքերի նևրոզների ժամանակ: Բոլորովին այլ են զառանցանքները: Այս դեպքում մարդուն ինչքան ուզում ես ասա, որ այդ ամենը նրան թվում է, միևնույն է, չի ընդունելու: Զառանցանքները հանդիպում են զանազան հոգեկան հիվանդությունների ժամանակ:

Ծով
15.04.2007, 20:48
Հարց կարելի՞ է…:)
Ինչու՞ պիտի ես հոգեբաններին չսիրեի;)
Հոգեբանորեն կբացատրե՞ք…

ihusik
15.04.2007, 23:47
Բայց ինչու՞ հենց հոգեբանին, այլ ոչ թե ասենք փականագործին::)
Հոգեբանին չսիրելու նույնքան պատճառներ կարող են լինեն, որքան և այլ մասնագետին, բայց եթե կոնկրետ պատճառ կա, պետք է ասեք, որ հարցի իմաստը հասկացվի թե ինչու՞ հենց հոգեբանին չպետք է սիրեք...;) Հետո ոչ ոք չի ասել, որ բոլոր հոգեբաններին պետք է սիրել անխտիր:B բայց եթե կարող եք սիրել, դա խոսում է Ձեր սրտի կարողության մասին և ի օգուտ Ձեզ:)

Ծով
16.04.2007, 00:09
Դա էլ եղավ հարցիս պատասխա՞ն…ես էլ մտածում էի, թե հոգեբանները բոլոր հարցերի կոնկրետ պատասխաններն ունեն, եթե նույնիսկ հարցերը կոնկրետ չեն:D …
լավ…
Չեմ սիրում /ոչ մարդկային անկյունից, թեպետ դա այն մասնագիտությունն է, որն իր իշխանության տակ է առնում այն կրողի ողջ էությունը/…հա ինչ էի ասում…չեմ սիրում, որովհետև հոգեբանները մարդկանց այնքան ուշադիր չեն լսում, ինչքան ուշադիր փորձում են կախվել բառերից…
Անկախ նրանից, թե ով է իրենց առաջ, դիմացինին համարում են հոգեպես իրենցից մի քանի անգամ թույլ ու սկսում են ծանրաբեռնել խորհուրդներով…
հա ու մեկ էլ միշտ ուսումնասիրում, քննում ու զննում են մարդուն, նույնիսկ եթե իրենց հաճախորդը չէ, ու իրենց դատողությունների ապացույցները գտնելով հատուկ մասնագիտական գրքերում և չբավարարվելով դրանց պարունակությամբ՝ սկսում են փիլիսոփայել:P …
ես չեմ ասում նրանք միշտ սխալ են…ես ասում եմ՝ հոգեբանները մարդկանց հետ պիտի զգույշ լինեն, բայց հենց իրենց լեզուն ու խոսքը ամենաանզգույշն է…
Այսքանը…
Ինչո՞վ է պայմանավաորված իմ չսերը հոգեբանների հանդեպ…պատասխանեք էլի՞…:( ;)
Կամ ավելիկոնկրետ / որ չասեք. «մասնավորիր»/ ինչու եմ բերում հենց այս օրինակները, ծանո՞թ են, թե՞ ոչ:think
Դուք՝ հոգեբաններդ, ինձ…:o չէ՞ որ պիտի հասկանայիք…
Հ.Գ. Ո՜նց եմ սիրում փականագործներին…այ այս հարցը ևս մի ապացույց…իսկ իչու՞ ոչ…դե որովհետև ոչ, վե՛րջ…ես խոսում եմ հիմա հոգեբանների մասին…

Wisper
16.04.2007, 00:24
Srtik, քո նկարագրածները կպչուն մտքեր են կամ զառանցանքներ: Կպչուն մտքերից ազատվելը հեշտ է, քանզի մարդը գիտակցում է, որ չնայած այդպիսի բաներ են իր մտքով անցնում, դրանք իրականությանը չեն համապատասխանում: Հանդիպում է հիմնականում կպչուն մտքերի նևրոզների ժամանակ: Բոլորովին այլ են զառանցանքները: Այս դեպքում մարդուն ինչքան ուզում ես ասա, որ այդ ամենը նրան թվում է, միևնույն է, չի ընդունելու: Զառանցանքները հանդիպում են զանազան հոգեկան հիվանդությունների ժամանակ:

Բյուր ջան շատ եմ լսել կպչուն մտքերի մասին, բայց լրիվ ուրիշ բան :o Ասում էին, որ կպչուն մտքերը օրինակի համար լինում են մանյակների մոտ, որոնց հագիստ չի տալիս այն միտքը, որ իրանք ասենք թե մեկին պետքա սպասնեն: Իսկ սրտիկի ասածը, ես սովորական ուսանողս, մտածում եմ որ ուղղակի վախա, հնարավորա, որ հենց հետևելու պահերով էլի: Ի՞նչ կասես :B

Ուլուանա
16.04.2007, 09:16
Կարծում եմ, որ հասկանում եմ Аlize_etoilik-ին այն առումով, որ սովորաբար հոգեբանները փորձում են մարդու վարքի ամեն մի քայլը դնել իրենց սովորած կաղապարների մեջ ու ամեն ինչ բացատրել դրանց նեղ շրջանակներում։ Ես էլ եմ այնպիսի տպավորություն ստացել, որ հոգեբանները ամեն մի հոգեկան ախտանիշի համար ունեն հստակ կաղապարներ, և այդ ամենը կարծես արդեն այն աստիճանի մեքենայացված է ու իրենց կարծիքով՝ սպառիչ (ինչը, իմ կարծիքով, ուղղակի անհնար է), որ ակամա նույնիսկ սկսում ես կասկածել, որ այդ մարդիկ գործ ունեն մարդու՝ հոգու հետ... :8

Ես, իհարկե, չեմ ասում, թե բոլոր հոգեբաններն անխտիր այդպիսին են, բայց շատ հազվադեպ են պատահում ավելի լայնամիտ հոգեբաններ։ Համենայնդեպս, այն հոգեբանները, որոնց խոսքը լսել կամ կարդացել եմ կամ էլ ուղղակի ճանաչել եմ որպես մարդ, հիմնականում իրենց էությամբ՝ հոգով, հոգեբաններ չեն եղել, միայն ըստ կրթության են այդպիսին (էլ չասեմ այն մասին, որ, իմ խորին համոզմամբ, համալսարաններում տրվող կրթությունն էլ խիստ նեղ ու սահմանափակ է իմ պատկերացմամբ հոգեբան լինելու համար)։ Երբ խոսում են, զգում ես, որ այս մարդը միայն որոշակի գիտելիքներ է սերտել ու դրանցից դուրս վերլուծություններ անելու ընդունակ չէ, հարուստ ներաշխարհ չունի, լայն մտածելակերպ չունի, ի վիճակի չէ դուրս գալու իր կաղապարներից ու ամեն ինչին նայելու մեկ այլ՝ համալսարանում չսերտած տեսանկյունից։ Ամփոփելով՝ կարող եմ ասել հետևյալը. իրենց հոգեբան համարողները հաճախ այնպիսի տպավորություն են թողնում, որ կարծես գործ ունեն ոչ թե մարդու՝ անհատի հետ, այլ ինչ-որ առարկայի, որովհետև մարդը՝ որպես այդպիսին, նրանց կարծես թե չի հետաքրքրում։ Օֆ, չգիտեմ, թե որքանով կարողացա արտահայտել այն, ինչ նկատի ունեի... :oy Վախենում եմ, որ գրածներս կարող են լրիվ ուրիշ կերպ հասկացվել... :(

Ասեմ, որ հոգեբաններին որպես մարդ վիրավորելու նպատակ չունեի, կներեք, եթե այդպես ստացվեց... :sorry ես պարզապես բողոքում եմ ընդունված դրվածքների դեմ...

ihusik
16.04.2007, 17:48
Լիովին համամիտ եմ Ուլուանա-ի հետ;) :) Հենց դրա համար է, որ երբ մի հարց տալիս են ինձ, ես չեմ ուզում պատասխանել մինչ չիմանամ, թե ի՞նչ նկատի ունի խոսակիցս ու թե այս կամ այն խնդրի պատճառն ինչում է: Հավատացեք հոգեբան մասնագետ որպես այդպիսին շատ ու շատ դժվար է լինել ու այստեղ էլ համամիտ եմ Ուլուանա-ի հետ. խոսքս իսկական հոգեբան լինելու մասին է, այլ ոչ թե հոգեբանի դիպլոմ ունեցողների՝ որոնց ամեն տարի աստված գիտի թե համալսարաններն ու ինստիտուտներն որքան հոգի են պատրաստում՝ այսինքն ավարտում ու հոգեբանի դիպլոմ ստանում: Շատ չխոսեմ, թե չէ էլ ավելի վատ բաներ կասեմ այդ ամենի մասին:) սկսած հոգեբանության վերջացրած հոգեբանների մակարդակից:think ;)

Մի ավելացում էլ. մի կարծեք թե հոգեբանները կարտ կամ սուրճի բաժակ նայողի նման մի ընդհանուր հարց պետք է տաք ու նա անմիջապես պատասխանն ասի կամ էլ հոգեբանը գուշակ ու պայծառատես չէ. հաճախ մի հոգեկան շեղման խնդրի պատճառ կարող է լինել չիմացողի համար մի անկարևոր ու անէական բան, որին ուշադրություն էլ չի դարձրել մարդը, բայց իրականում հենց այդտեղ լինի թաքնված այցելուի հոգեկան պրոբլեմի պատճառն ու դրա համար անհրաժեշտ է լինում երկար զրույցներ, հոգեկանի ուսումնասիրման տարբեր մեթոդներ կիրառել, որպեսզի հոգեբանը հայտաբերի իրական պատճառը ու հետո նոր կարողանա օգնել այցելուին, իսկ մեզ մոտ հաճախ հոգեբաններին ասում են "իմ մոտ այսպես է, ինչի՞ց կլինի" ասես հոգեբանը կախարդ կամ մոգ էր ու միանգամից պետք է ասեր, "այ սրանից է" ու այցելուն երջանիկ լիներ մինչև կյանքի վերջը:) - այդպես իրականում չի կարող լինել հարգելիներս...:)

Մանոն
17.04.2007, 18:03
Հարց կարելի՞ է…:)
Ինչու՞ պիտի ես հոգեբաններին չսիրեի;)
Հոգեբանորեն կբացատրե՞ք…
Alize_etoilik ջան, գուցե պարզապես վա՞խ կա մեջդ, թե հոգեբանները ճիշտ կլինեն հանկարծ: Մարդն իր էությամբ տարբեր է լինում: Մեկը շատ հեշտ է հավատում ու ընդունում դիմացինի ասածը: Մյուսը՝ պիտի դիմացինի ասածը շատ հիմնավոր ու համոզիչ համարի, որ ընդունի: Մարդիկ էլ կան, որոնք անպայման իրենք իրենց փորձով պիտի հասնեն իրենց հարցերի պատասխաններին: Այդպիսիները ով ուզում է, ինչ ուզում է ասի շատ դժվարությամբ են ընդունում նրանց խոսքը: Գուցե դու հոգեբաններին չես սիրում այն բանի համար, որ չես հավատում, թե նրանք կարող են օգնել քեզ ու հենց ինքդ պիտի վերլուծես ամեն ինչ: Քո մտորումները ես շատ լավ եմ հասկանում: Բայց միանշանակ ասել, թե չես սիրում հոգեբաններին…
Գիտեմ այս գրածս քո հարցի պատասխանը չէ, բայց գուցե, այնուամենայնիվ,օգներ քեզ վերանայել քո հայացքները հօգեբանների վերաբերյալ ;)
Հիմա եթե կարելի է մի հարց հոգեբաններին.
Մարդը հեգեբան լինելու համար պարտադիր պետք է համապատասխան կրթությու՞ն ունենա, թե կյանքի փորձը, ինքնազարգացումը, ճիշտ վերլուծություններն ու մի քիչ էլ աստծու տված խորաթափանցությունը կարող են տվյալ մարդուն հոգեբան դարձնել:

Ուլուանա
17.04.2007, 18:16
Հիմա եթե կարելի է մի հարց հոգեբաններին.
Մարդը հեգեբան լինելու համար պարտադիր պետք է համապատասխան կրթությու՞ն ունենա, թե կյանքի փորձը, ինքնազարգացումը, ճիշտ վերլուծություններն ու մի քիչ էլ աստծու տված խորաթափանցությունը կարող են տվյալ մարդուն հոգեբան դարձնել:
Ես հոգեբան չեմ, բայց իմ կարծիքն ասեմ։ Համոզված եմ, որ մասնագիտությամբ հոգեբանների ճնշող մեծամասնությունը քո այս հարցին կպատասխաներ. «Ոչ, առանց հատուկ մասնագիտական կրթություն ստանալու մարդը ոչ մի դեպքում չի կարող հոգեբան լինել, չարժե անգամ փորձել, որովհետև դա շատ վտանգավոր կարող է լինել...»:bad Ես, իհարկե, հոգեբան չեմ, բայց համոզված եմ, որ քո նշած գործոնների առկայության դեպքում միանգամայն հնարավոր է շատ ավելի լավ հոգեբան լինել, քան համապատասխան մասնագիտություն ունեցողների զգալի մասը... :think

Այնուամենայնիվ, ինձ համար էլ հետաքրքիր կլիներ կարդալ մասնագետ հոգեբանների կարծիքն այս հարցի վերաբերյալ։ ;)

StrangeLittleGirl
17.04.2007, 18:20
Ասում էին, որ կպչուն մտքերը օրինակի համար լինում են մանյակների մոտ, որոնց հագիստ չի տալիս այն միտքը, որ իրանք ասենք թե մեկին պետքա սպասնեն: Իսկ սրտիկի ասածը, ես սովորական ուսանողս, մտածում եմ որ ուղղակի վախա, հնարավորա, որ հենց հետևելու պահերով էլի: Ի՞նչ կասես
Դրանք նույն կպչուն մտքերն են, որոնք առաջ են գալիս կա՛մ հոգեկան հիվանդների մոտ, կա՛մ առողջների: Դրա համար էլ տարբեր կերպ է արտահայտվում ;)

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Հիմա եթե կարելի է մի հարց հոգեբաններին.
Մարդը հեգեբան լինելու համար պարտադիր պետք է համապատասխան կրթությու՞ն ունենա, թե կյանքի փորձը, ինքնազարգացումը, ճիշտ վերլուծություններն ու մի քիչ էլ աստծու տված խորաթափանցությունը կարող են տվյալ մարդուն հոգեբան դարձնել:
Իսկ ես, չնայած հոգեբան չեմ, կպատասխանեմ, որ համապատասխան կրթությունը պարտադիր է: Ուղղակի մարդիկ մի քիչ չեն պատկերացնում հոգեբանի դերը: Նրանք կարծում են, թե հոգեբանը խորհուրդներ տվող է:

ihusik
17.04.2007, 21:47
Հիմա եթե կարելի է մի հարց հոգեբաններին.
Մարդը հեգեբան լինելու համար պարտադիր պետք է համապատասխան կրթությու՞ն ունենա, թե կյանքի փորձը, ինքնազարգացումը, ճիշտ վերլուծություններն ու մի քիչ էլ աստծու տված խորաթափանցությունը կարող են տվյալ մարդուն հոգեբան դարձնել: Manon ջան նշածդ հատկություններն ու որակներն անշուշտ կարևոր են լավ հոգեբան լինելու համար, բայց այս ամենը գիտակցվում ու ճիշտ ուղու վրա է դրվում անշուշտ գիտելիքի լույսի շնորհիվ: Գիտելիքի ձեռք բերման ուղիները տարբեր են՝ դա կարող է լինել ինքնակրթման ու համապատասխան մասնագետների հետ շփվելու միջոցով և կամ համապատասխան ուսմնական հաստատություններում ուսանելով, բայց եթե նշածդ հատկությունները մարդ չունենա՝ կարծում եմ որքան էլ որ նա սովորի մեծ արդյունքների չի հասնի::ok :think

Շատ դեպքեր են եղել, երբ մարդ ինքն ունեցել է հոգեկան որոշ պրոբլեմներ ու ցանկանալով պարզել այդ ամենն այնքան է հետաքրքրվել ու խորացել հոգեբանության մեջ, որ վերջում դարձել է բարձրակարգ մասնագետ հոգեբան՝ ունենալով մեկ այլ մասնագիտություն::)

Մարդու հնարավորություններն անսահման են ու կարող են զարգացվել համապատասխան ձգտման ու ռիթմի պահպանման դեպքում, այնպես որ չկա գաղտնիք, որ մարդ վաղ թե ուշ հասու չլինի...;)

Arisol
17.04.2007, 21:57
Իսկ առանց հոգեբանի դիպլոմ ունենալու կարելի՞ ա հոգեբան աշխատել ինչ-որ մի բյուրոյում:

Ծով
19.04.2007, 15:33
Մարդու հնարավորություններն անսահման են ու կարող են զարգացվել համապատասխան ձգտման ու ռիթմի պահպանման դեպքում, այնպես որ չկա գաղտնիք, որ մարդ վաղ թե ուշ հասու չլինի...;)
Լավ է ասված…
:)
Ուլուանան ինձ հասկացավ…;)
իսկ մյուսների գրառումներից էլի ինչ-որ հարցերի պատասխաններ ստացա…
Հոգեբանը… դա մի առանձին կառուցվածք է…
Ու համոզված եմ, որ եզակի մարդկանց է շնորհված այդ ձիրքը…
և ընդհանրապես, ինձ ավելի շատ այդ մասնագիտության անունն է ներդայնացնում…
գուցե եթե հենց հոգեբան չկոչվեիք, այսքան չընդվզեի…:)

Philosopher
19.04.2007, 22:40
Մարդը հեգեբան լինելու համար պարտադիր պետք է համապատասխան կրթությու՞ն ունենա, թե կյանքի փորձը, ինքնազարգացումը, ճիշտ վերլուծություններն ու մի քիչ էլ աստծու տված խորաթափանցությունը կարող են տվյալ մարդուն հոգեբան դարձնել:
Այո, պարտադիր է, բայց խոսքը ոչ թե անպայման որևէ համալսարանում ստացած կրթության մասին է, այլ նաև ճիշտ կազմակերպված ինքնակրթության, ոչ թե պարզապես ինքնազարգացման, նպատակուղղված ինքնակրթության։ Կրթություն ունենալն իսկապես պարտադիր է, քանի որ մեծագույն երևակայության դեպքում անգամ անհնար է պատկերացնել, որ մարդու կենսափորձը կամ խորաթափանցությունը կարող են փոխարինել Ֆրոյդի կամ Յունգի ուսումնասիրությանը։ Իսկ եթե խոսքը բացառապես համալսարանական դիպլոմ ունենալու մասին է, ապա այն ոչ միայն պարտադիր չէ, այլև երբեմն նույնիսկ ցանկալի չէ, քանի որ հաճախ հոգեբանական գիտությունը փորձում է մաս լինելով՝ փոխարինել ամբողջին՝ մադու մասին ամբողջական գիտելիքին, մարդու ամբողջական գիտական–փիլիսոփայական ընկալմանը, ինչն էլ նրան հանգեցնում է բազմաթիվ անհաղթահարելի խնդիրների ու խութերի։

Մանոն
15.05.2007, 19:37
Չսիրած աշխատանքով երկար ժամանակ զբաղվելը կարո՞ղ է մարդուն դեպրեսիայի մեջ նետել: (Մենակ խնդրում եմ չասեք, է չի սիրում, թող չաշխատի, պարզ է, որ ուրեմն այլ ելք չունի)

ihusik
15.05.2007, 21:21
Այո, կարող է, քանի որ "չսիրած աշխատանքը"՝ դա ինքնին բացասական սթրես է, որն ինչպես ասում եք իր տևողությամբ երկար ժամանակ է բնականաբար տևում քանզի աշխատանքն բնականաբար մեկ կամ մի քանի օր չէ որ տևում է, հետևաբար երկարատև բացասական սթրեսն անշուշտ կարող է բերել դեպրեսիվ վիճակի:

Կցանկանայի նաև մի խորհուրդ տալ, որպեսզի խուսափեն նման մարդիկ այդ բացասական սթրեսի ազդեցությունից. փոխեք Ձեր վերաբերմունքը Ձեր աշխատանքի հանդեպ՝ գտեք նրա մեջ լավ կողմեր՝ Ձեզ համար հաճելի ու դուրեկան կամ գիտակցեք Ձեր կատարած աշխատանքի անհրաժեշտությունն ու կարևորությունը, փորձեք ստեղծագործաբար մոտենալ Ձեր աշխատանքին, նոր հետաքրքրություններ առաջացնեք Ձեր և Ձեր աշխատակիցների մեջ Ձեր աշխատանքի բնույթի հետ կապված՝ այսինքն մի թողեք որ Ձեր աշխատանքը դառա սոսկ պարտականություն ու զուրկ լինի հետաքրքրությունից ու ստեղծագործելու գործընթացից: Փոխելով Ձեր մեջ այդ վերաբերմունքը դեպի աշխատանքը Դուք կազատվեք բացասական սթրեսից ու նաև դրա պատճառ հանդիսացող դեպրեսիայից:

Մանոն
16.05.2007, 20:03
Կցանկանայի նաև մի խորհուրդ տալ, որպեսզի խուսափեն նման մարդիկ այդ բացասական սթրեսի ազդեցությունից. փոխեք Ձեր վերաբերմունքը Ձեր աշխատանքի հանդեպ՝ գտեք նրա մեջ լավ կողմեր՝ Ձեզ համար հաճելի ու դուրեկան կամ գիտակցեք Ձեր կատարած աշխատանքի անհրաժեշտությունն ու կարևորությունը, փորձեք ստեղծագործաբար մոտենալ Ձեր աշխատանքին, նոր հետաքրքրություններ առաջացնեք Ձեր և Ձեր աշխատակիցների մեջ Ձեր աշխատանքի բնույթի հետ կապված՝ այսինքն մի թողեք որ Ձեր աշխատանքը դառա սոսկ պարտականություն ու զուրկ լինի հետաքրքրությունից ու ստեղծագործելու գործընթացից: Փոխելով Ձեր մեջ այդ վերաբերմունքը դեպի աշխատանքը Դուք կազատվեք բացասական սթրեսից ու նաև դրա պատճառ հանդիսացող դեպրեսիայից:
Շնորհակալ եմ, խորհրդի համար ihusik ջան, բայց դա հեշտ բան չէ…

wagamaffia
14.06.2007, 00:40
Լուրջ հարց: Հոգեբաններ, օգնեք:

Ի՞նչպես բուժել Կլաուստրոֆոբիան, այսինքն ինքնաթիռ նստելուց և բարձրությունից վախենալը: Կա՞ն Հայաստանում լուրջ բուժողներ:

:( Շատ մտերիմ մի անձ ունի այս բողոքները, բայց բացի ինձնից, ոչ ոքի չի ասում... վիզա էի տալիս չէր ուզում գար.... շատ համոզելուց հետո, վերջը ասեց սրտի ցավով մերժելու պատճառը:( :

Իսկ ինքը անձամբ ի՞նչ կարող է անել լավանալու համար... թե՞ անպատճառ պիտի հոգեբանի մոտ գնա.

ihusik
17.06.2007, 12:56
- - Որտեղի՞ց գիտեք, որ Ձեր այդ մտերիմ անձնավորությունը նման խնդիրներ ունի... Հնարավո՞ր է նրա չգալու պատճառն այլ է և այդ հիվանդությունը մատնանշել է ուղղակի Ձեր հրավերը մերժելու համար - ուզում եմ ասել, որ նախ պետք է վստահ լինել ու պարզել, թե նա իրո՞ք նման խնդիր ունի:

- - Եթե վստահ ունի այդ խնդիրն, ապա պետք է դիմել բանիմաց հոգեբանի, որը կպարզի դրա առաջացման պատճառներն ու ելնելով Ձեր այդ մտերիմ անձնավորության անհատական հոգեկան առանձնահատկություններից կընտրի այս կամ այն հոգեբանական մոտեցումն այդ խնդրի կարգավորման համար:

- - Թե անձամբ նա ի՞նչ կարող է անել... դժվարանում եմ պատասխանել՝ չունենալով բավարար տեղեկատվություն... դրա համար ճիշտ է հոգեբանի հետ անմիջակամ խոսելն ու ոչ մեկ անգամյա այցի խնդիր է դա:

- - Բուժման համար պետք է դիմել հոգեբանի ու մեծ է հավանականությունն ապաքինման...:)

Ուլուանա
17.06.2007, 13:29
Ի՞նչպես բուժել Կլաուստրոֆոբիան, այսինքն ինքնաթիռ նստելուց և բարձրությունից վախենալը:
Կներեք, մի ուղղում անեմ. ճիշտն ասած՝ չեմ հիշում, թե ինչպես էր կոչվում բարձրության նկատմամբ վախը, բայց կլաուստրոֆոբիան փակ տարածության նկատմամբ վախն է։

Մանոն
18.06.2007, 16:51
Վախը բարձրությունից` կոչվում է Բատեոֆոբիա:

Manumel
07.07.2007, 22:02
Լինում են դեպքեր, երբ մարդ մի բան տեսնում է ու իրեն թվում է դա արել են իրեն ինչ-որ բան հասկացնելու համար: Օրինակ՝ անձեռոցիկները սովորաբար դրված են լինում փոքր սեղանին ու տան անդամներից մեկը մեխանիկորեն դրանք դնում է մեծ սեղանի վրա, էդ մարդը մտածում է, թե դա արել են իրեն մի բան հասկացնելու համար: Կամ ասենք ուղղաթիռի ձայն է լսում, ասում է, «Էս ինձ վերևից հսկում են, գիտեն թե ինձ սպանելու եմ»: Կամ էլ փողոցով ոստիկանության մեքենան է անցնում, մտածում է, թե իրեն են հետևում: Փողոցում մի ծառի ճյուղ կոտրված է լինում, ասում է, «Էս ճյուղը ջարդել են, որ ինձ հասկացնեն իրենք գիտեն, որ ես էս ճամփով դասի եմ գնում»: Էլի փողոցում ինչ-որ գովազդ է կախված լինում, ասում է, «Ուզում են ասեն մենք քեզ հետ ենք» և այլն:
Թե էս հասկացնել-ասել ուզեցողներն ովքեր են, ոչ մեկը չեն չգիտեն: Արդյոք սա ի՞նչ է նշանակում: Էդ մարդը գժվու՞մ է: Ի՞նչ կարելի է անել սրա դեմն առնելու համար::(

Ձեր նկարագրածը իւոսում է լուրջ հոգեկան իւանգարման մասին:դա կոչվում է մանիակալ սինդրոմ ,որը կարող է շատ արագ դառնալ շիզոֆրենիա: Եթե ձեր մտերիմներից որևէ մեկը իրոք ունի այդ սիմբտոմները, անմիջապես հարկ է հոգեբուժի միջամտություն:ղավում եմ ,որ իմ օգնությունն առաջարկել չեմ կարող...:8

Ավելացվել է 13 րոպե անց

Ի՞նչ է կարոտը: Ի՞նչ դրսևորումներ է ունենում: Ի՞նչու այն երբեմն քաղցր է լինում, երբեմն` հոգեմաշ…


Մանոն ջան , կարոտը անցածը վերադարձնելու տենչն է: Մեզ թվում է, որ օրինակ առանց ( ում , կամ ինչին) անհնար է,կամ դժվար , որ պետթ է հանդիպել, կամ գնալ և այլն:Մենք սպասումներ ունենք, որ կտեսնենք ու կզգանք այն ինչ վերջին անգամ ենք տեսել կամ զգացել, ու սկսում ենկ մեզ ներշնչել , որ առանց այդ «երևույթի » կամ մարդու կյանքը անիմաստ է:Բայզ երբեք առաջվանը հենց այդպիսին չի մնում:նկատե՞լ եք ,որ երբ հետո հանդիպում եք այդ մարդուն ,կամ այդ վայրն եք գնում , մի քիչ հիասթափվում ենք:Որովհետև ամեն ինչ փոիւվում է , մենք էլ : :)

Ավելացվել է 17 րոպե անց

Բարդ ու ինքնատիպ է ամեն մի մարդու ներքնաշխարհը: Իմ կարծիքով , մարդկային փոխհարաբերությունները դառնում են կայացած, երբ ճանաչում են միմյանց այդ յուրօրինակ ու անկրկնելի աշխարհը: Ամեն մարդ չէ, որ կարող է ճանաչել դիմացինին, կամ լինել ճանաչված: Որքան շատ է կոմպլեքսավորված մարդը, այնքան շատ է պարփակվելու միջոցներ գտնում, և կամաց -կամաց գնում է մեկուսացման:
Կցանկանայի իմանալ, թե ճանաչված լինելու ճիշտ ճանապարհը ո՞րն է, ցույց տալ իր ներքին աշխարհը, թե դա պետք է լինի դիմացինի հայտնագործման միջոցով: Ո՞րն է այդ ուղին . «Ես-ի» բայահայտում թե՞ բացահայտվում:

Հարգելի Լիլի դա երկար բացատրելու թեմա է,Եթե այնուամենայնիվ հետաքրքիր է ,ասա ու ես կգրեմ:
:think

Manumel
07.07.2007, 22:55
Հարց կարելի՞ է…:)
Ինչու՞ պիտի ես հոգեբաններին չսիրեի;)
Հոգեբանորեն կբացատրե՞ք…
Alize_etoilik , ասացեք իւնդրեմ,դուք չե՞ք սիրում,թե՞վաիւենում եք հոգեբաններից:Ասեմ , որ ցավոք սրտի գուցե դուք հադիպել եք հոգեբանների,որոնք իրենք հոգեբանի կարիք ունեն:Պրոֆեսիոնալ հոգեբանի հետ զրուցելիս մարդը չպեսք է զգա,որ մեկը հոգեբան է , մեկը հաճաիւորդ: Հոգեբանը զրուցի ընթացթում պետք է հասնի այն բանին, որ հաճաիւորդը չկարծի, թե դիմացինը օտար մարդ է ու կատարում է ուսումնասիրություն: Նման հոգեբանները, որոնք հաճաիւորդի հետ իւոսում են տերմիններով, կամ հիվանդի նման, կամ ոչ նորմալ ձևով, ունեն անլիարժեքության սինդրոմ ( սինդրոմը հիվանդագին նշանների իւումբն է) , և ուզում են ոչ թե լուծել իւնդիրը , կամ իւորհուրդ տալ , այլ ապացուցել ինքն իրեն ու դիմացինին, որ ինքը մասնագետ է, ինքը գիտե դուք ՝ չէ: Իսկական հոգեբանը հաճաիւորդին ապացուցում է , որ հաճաիւորդն ինքն այնքան գիտակից է, որ անձամբ գտավ իր իւնդրի պատասիւանը:Հաճաիւորդը պետք է ավելի շատ իր ուժերին վստահի: Մի իւոսքով չգիտեմ ում ի նկատի ունեք հոգեբան ասելով ...:think

ծ

Ավելացվել է 5 րոպե անց

Կարծում եմ, որ հասկանում եմ Аlize_etoilik-ին այն առումով, որ սովորաբար հոգեբանները փորձում են մարդու վարքի ամեն մի քայլը դնել իրենց սովորած կաղապարների մեջ ու ամեն ինչ բացատրել դրանց նեղ շրջանակներում։ Ես էլ եմ այնպիսի տպավորություն ստացել, որ հոգեբանները ամեն մի հոգեկան ախտանիշի համար ունեն հստակ կաղապարներ, և այդ ամենը կարծես արդեն այն աստիճանի մեքենայացված է ու իրենց կարծիքով՝ սպառիչ (ինչը, իմ կարծիքով, ուղղակի անհնար է), որ ակամա նույնիսկ սկսում ես կասկածել, որ այդ մարդիկ գործ ունեն մարդու՝ հոգու հետ... :8

Ես, իհարկե, չեմ ասում, թե բոլոր հոգեբաններն անխտիր այդպիսին են, բայց շատ հազվադեպ են պատահում ավելի լայնամիտ հոգեբաններ։ Համենայնդեպս, այն հոգեբանները, որոնց խոսքը լսել կամ կարդացել եմ կամ էլ ուղղակի ճանաչել եմ որպես մարդ, հիմնականում իրենց էությամբ՝ հոգով, հոգեբաններ չեն եղել, միայն ըստ կրթության են այդպիսին (էլ չասեմ այն մասին, որ, իմ խորին համոզմամբ,


համալսարաններում տրվող կրթությունն էլ խիստ նեղ ու սահմանափակ է իմ պատկերացմամբ հոգեբան լինելու համար)։ Երբ խոսում են, զգում ես, որ այս մարդը միայն որոշակի գիտելիքներ է սերտել ու դրանցից դուրս վերլուծություններ անելու ընդունակ չէ, հարուստ ներաշխարհ չունի, լայն մտածելակերպ չունի, ի վիճակի չէ դուրս գալու իր կաղապարներից ու ամեն ինչին նայելու մեկ այլ՝ համալսարանում չսերտած տեսանկյունից։ Ամփոփելով՝ կարող եմ ասել հետևյալը. իրենց հոգեբան համարողները հաճախ այնպիսի տպավորություն են թողնում, որ կարծես գործ ունեն ոչ թե մարդու՝ անհատի հետ, այլ ինչ-որ առարկայի, որովհետև մարդը՝ որպես այդպիսին, նրանց կարծես թե չի հետաքրքրում։ Օֆ, չգիտեմ, թե որքանով կարողացա արտահայտել այն, ինչ նկատի ունեի... :oy Վախենում եմ, որ գրածներս կարող են լրիվ ուրիշ կերպ հասկացվել... :(

Ասեմ, որ հոգեբաններին որպես մարդ վիրավորելու նպատակ չունեի, կներեք, եթե այդպես ստացվեց... :sorry ես պարզապես բողոքում եմ ընդունված դրվածքների դեմ...

Սիրելի Ուլուանա,իւնդիր չկա:Ամեն մարդ իրավունք ունի արտահայտելու այն ինչ մտածում է,մանավանդ , որ ճիշտ եք::8

Ավելացվել է 12 րոպե անց

Մարդը հեգեբան լինելու համար պարտադիր պետք է համապատասխան կրթությու՞ն ունենա, թե կյանքի փորձը, ինքնազարգացումը, ճիշտ վերլուծություններն ու մի քիչ էլ աստծու տված խորաթափանցությունը կարող են տվյալ մարդուն հոգեբան դարձնել:

Մանոն ջան,անպայման կրթություն պետք է: Իսկ քո ասած կյանքի փորձն ու այլնը կարող է ձեզ դիմացինի համար իւելացի ու հետաքրքիր զրուցակից դարձնի, որի հետ չես ձանձրանա...

Ավելացվել է 18 րոպե անց

Իսկ առանց հոգեբանի դիպլոմ ունենալու կարելի՞ ա հոգեբան աշխատել ինչ-որ մի բյուրոյում:
Կաիւված է գործատուից,եթե ռիսկի դիմի մարդկանց լուրջ իւնդիրների լուծումը հանձնել ոչ մասնագետի:Ես անձամ´՝ ոչ, չէի ընդունի..

Manumel
07.07.2007, 23:18
Չսիրած աշխատանքով երկար ժամանակ զբաղվելը կարո՞ղ է մարդուն դեպրեսիայի մեջ նետել: (Մենակ խնդրում եմ չասեք, է չի սիրում, թող չաշխատի, պարզ է, որ ուրեմն այլ ելք չունի)

Ինչ եք ուզում ասել դեպրեսիայի մեջ ընկնելով: Դեպրեսիվ վիճա՞կ, թե որպես բարդույթ:

Dr. M
08.07.2007, 01:02
Կցանկանայի իմանալ, թե ճանաչված լինելու ճիշտ ճանապարհը ո՞րն է, ցույց տալ իր ներքին աշխարհը, թե դա պետք է լինի դիմացինի հայտնագործման միջոցով: Ո՞րն է այդ ուղին . «Ես-ի» բայահայտում թե՞ բացահայտվում:

ասեմ մի բան, ամեն մարդու համար պետք չէ այդքան "հասանելի" լինել ` ճանաչելու իմաստով: Եթե կան մարդիկ , ովքեր քեզ սիրելի են, հարգելի են, քեզ նրանց հետ հաճելի է, ապա պետք է թույլ տալ, որ նրանք քեզ ճանաչեն, հատկապես ԼԱՎ կողմերից, իսկ մնացածը քեզ համար որոշիչ դեր կարծում են չեն խաղա, հետևաբար պետք է ջանքեր գործադրել այդ ուղղությամբ :P

Մանոն
10.07.2007, 10:31
Ինչ եք ուզում ասել դեպրեսիայի մեջ ընկնելով: Դեպրեսիվ վիճա՞կ, թե որպես բարդույթ:
Շնորհակալ եմ Manumel ջան, բոլոր հարցերին անդրադառնալու և պատասխանելու համար:
Եթե կարելի է, կգրե՞ք թե ինչ եք մասնագիտությամբ:

Manumel
11.07.2007, 01:55
Շնորհակալ եմ Manumel ջան, բոլոր հարցերին անդրադառնալու և պատասխանելու համար:
Եթե կարելի է, կգրե՞ք թե ինչ եք մասնագիտությամբ:
Մանրն ջան մասնագիտությամբ Սոցիալ-հոգեբան: Էությամբ ՝արվեստագետ, Հոբբիս ՝տարբեր լեզուներ: Աղքատ կենսագրական է ,չէ՞:):)

Apsara
29.07.2007, 03:24
Ամեն մարդու կյանքում լինում են անցողիկ պահեր, լինի դա հիասթափություն, թե նոր կյանքի փուլ, թե սեր, թե բաժանություն: Շատ հաճախ մարդ այդ փուլերի միջով անցնելուց տանում է ուժեղ ստրեսսեր, հոգեկան ապրումներ, խախտվում է բնական բիորիթմը:

Անցնելով այդ ամենի միջով մարդ ետ է նայում և նրան թվում է որ այդ ամենը անցյալում է: Բայց ինչ եք կարծում այդ ծանր պահերի ազդեցությունը չի փոխում մարդուն այդ նստվածաքային ստրեսսերը չեն քայքայում նրան միջից՞:

Սիրելի Հուսիկ, կարծում եմ շատերին կհետաքրքրի այս հարցը, ասա խնդրեմ, անցումային շրջանից հետո այդ թվացյալ հանգստության ժամանակ մարդ հոգեբանի օգնությամբ կամ թեկուզ միայնակ չպիտի վերադառնա և վերլուծի այն ինչ կատարվեց, թե պիտի մոռանա ու քայլի առաջ՞:

Մանոն
31.07.2007, 10:19
Ամեն մարդու կյանքում լինում են անցողիկ պահեր, լինի դա հիասթափություն, թե նոր կյանքի փուլ, թե սեր, թե բաժանություն: Շատ հաճախ մարդ այդ փուլերի միջով անցնելուց տանում է ուժեղ ստրեսսեր, հոգեկան ապրումներ, խախտվում է բնական բիորիթմը:
Անցնելով այդ ամենի միջով մարդ ետ է նայում և նրան թվում է որ այդ ամենը անցյալում է: Բայց ինչ եք կարծում այդ ծանր պահերի ազդեցությունը չի փոխում մարդուն այդ նստվածաքային ստրեսսերը չեն քայքայում նրան միջից՞:
Սիրելի Հուսիկ, կարծում եմ շատերին կհետաքրքրի այս հարցը, ասա խնդրեմ, անցումային շրջանից հետո այդ թվացյալ հանգստության ժամանակ մարդ հոգեբանի օգնությամբ կամ թեկուզ միայնակ չպիտի վերադառնա և վերլուծի այն ինչ կատարվեց, թե պիտի մոռանա ու քայլի առաջ՞:
Ես իհարկե հոգեբան չեմ, բայց գրեմ իմ տեսակետը.
Իմ կարծիքով մարդը այդ փուլերի միջով անցնելուց հետո էլ լիարժեք չի բուժվում: Գուցե ժամանակն ու հոգեբանական միջամտությունները, վերլուծությունները բացատրում ու որոշ հարցերի պատասխաններ են տալիս՝ փոքր ինչ մեղմելով ու բթացնելով հոգու ցավը, բայց մոռանալ երբեք էլ չի հաջողվում: Պարզապես մարդը սովորում է ապրել դրանց հետ՝ այդ սթրեսների ու հոգեկան ապրումների: Հենց քո նշած թվացյալ հանգստությունն է երբեմն նպաստում դրան: Ամեն դեպքում որքան շուտ է մարդը հասնում այդ «ինտեգրմանը», այնքան թեթև է տանում վերոհիշյալ ծանր փուլերը:
Ես էլ կուզենայի լսել մյուսների տեսակետներն այս հարցի շուրջ:

dvgray
31.07.2007, 11:41
Առանց ստրեսների կյանքը՝ դա որոշ մարդկանց երազանքն է, ուրիշների համար հավասարազոհ դանդաղ մահվան: Երկուսն էլ բնական են, և կախված են մարդու գենետիկական խառնվածքից:
Ցանկացած դեպքում, պետք է հիշել որ, ինչքան որ ստրեսը կարող է ունիենալ կործանարար ու քանդիչ բնույթ, այնքան էլ հակառակը, կարող է ունենալ շինիչ ու կենարար բնույթ: Թէ որն է գերակշռում, կախված է անձի վերաբերմունքից ու պահվածքից ստրեսային իրավիճակներում: Եթե անձը պարտվող է /լուզեր:(/, և հաշվի չառնելով օբեկտիվ իրականությունը անվերջ ցանկանում է "դուրս պրծնել", ապա նրա մոտ տեղի են ունենում անվերականգնվելի քանդիչ պրոցեսներ: Իսկ եթե անձը հակառակը ՝ ընդունում է մարտահրավերը, ու մինչև մարտի ավարտը նաև "հաճույք" է ստանում մենամարտից, ապա նա միայն հավաքում է էներգիա, որը խթանում է իր հետագա կենարար պրոցեսների: Ավելի լավ հասկանալու համար ասածս, բերեմ մի համեմատություն: Վերցրեք օրինակ անտիկ աշխարհի ցանկացած հերոսին /ասենք տրոյական պատերազմից որևէ հերոսի/, և մանրամասն փորձեք ինքներտ նկարել նրա հոգեկանը աշխարհի անմիջապես մարտից առաջ և ամեն ինչ պարզ կդառնա:

Այնպես որ, ինչպես մեր մեծերն են ասում "մտել ես պարի մեջ, ուրեմն պետք է պարես", թէ չէ վատ կլինի:):

Ձև կա իհարկե խուսափելու իրավիճակների մեջ ընկնելուց, որը իդեալական դեպքում, կարող է լինել մեր հսկողության տակ, սակայն եթե արդեն ընկել ես իրավիճակի մեջ, ապա ... "պարիր": "Պարիր" և... վիրավորվիր, "պարիր" և ...նույնիսկ պարտվիր: Սա այնքան էլ վտանգավոր չէ, և կարելի է շատ արագ, անգամ ինքնուրույն, հաղթահարել հետևանքները: Էս վիճակը վերականգնվող է, ինչպես ասենք ձեռքի վրայի թեթև կտրվածքը: Մեր օրգանիզմը ունի հնարավորություն դիմակայելու դրան, և հլա մի բան էլ ձեռքին էտ տեղամասում կհայտնվի նոր, առողջ մաշկ:
Հակառակ դեպքում, վերքը լինում է խորը և չվերականգնվող: Ոչ մի հոսպրտալում էլ դա չեն բուժի, ամենաշատը՝ կվիրահատեն և կհեռացնեն օրգանը: Վախկոտին, արժանապատվությունը կորցրածին ոչինչ , ոչ մի հոգեբան էլ չի փրկի, չի վերականգնի "արժանապատվություն" օրգանի նորմալ կենսագործնեությունը: Ամենաշատը, հոգեբանը կհեռացնի մարմնից խիզախություն, արժանապատվություն "օրգանները", և էտ մարդը կդառնա վերջնականապես "հաշվանդամ":

իզուր չէ, որ ժողովուրդը ասում է "Ավել լավ է շանը վախեցնես, քան խփես":
Վախեցած շունը արդեն շուն չէ, նա շան տնազն է: Իսկ ծեծ կերած, բայց վախկոտություն հանդես չբերած շունը, որը ամբողջ ժամանակ փառքով վարում էր մարտը, սակայն ավելի թույլ էր և պարտվեց, կազդուրվում է և շարունակում մնալ իր բարձունքին, ու հետագայում ման է գալիս պոչը ավելի վեր պահած:
:)

ihusik
31.07.2007, 13:33
dvgray-ի պատասխանի առաջի մասի, որը վերաբերում էր սթրեսներին ու դրանց դիմակայելուն, լիովին համամիտ եմ ու շատ ճիշտ է ներկայացրել այն (ըստ իս), բայց այ երկրորդ մասի հետ համամիտ չեմ, որ հոգեբանը չի կարող օգնել ու նույնիսկ կհեռացնի անհրաժեշտ օրգանն այսպես ասած ու էլ ավելի կվատացնի, կբարդացնի նման վիճակում հայտնված մարդու հոգեկան հանգստությունը: Ու մասնակիորեն համամիտ չեմ նաև Manon-ի ասածի հետ այս հարցի կապակցությամբ, որ հոգեբանը կարող է մեղմի, բթացնի հոգեկան այդ ցավը... Այո, Manon-ը շատ ճիշտ է նշում՝ չկա մոռացում, բայց իր գործի հմուտ վարպետ ու բանիմաց հոգեբանը ոչ թե մեղմում ու բթացնում է որևէ բան մարդու հոգեկանում, այլ աշխատելով այդ վիճակում հայտված մարդու հետ նրա ենթագիտակցականում կարողանում է եթե կարելի է այսպես ասել մտցնել որոշակի ուղումմներ որպեսզի ենթագիտակցական այդ ոլորտից մարդու գիտակցություն չթափանցեն ու պատճառ չհանդիսանան այն հոգեվիճակները, որնք մարդու տառապանքի ու հոգեկան անհավասարակշռության պատճառ են հանդիսանում ու հոգեբանն օգնում է որ ոչ միայն դրանք չթափանցեն գիտակցական ոլորտ այլ հենց բուժում ու վերականգնում է այցելուի ենթագիտակցականում տեղի ունեցող այդ գործընթացների նորմալ գործունեությունը՝ վերականգնելով ու ապաքինելով հենց այդ ոլորտը հակառակ դեպքում կլինի Manon-ի ու dvgray-ի ասածների նման՝ հոգեկանի ենթագիտակցականում կմնան այն պատճառները, որոնք կրկին ու կրկին իրենց բացասական ազդեցությունը կունենան քանզի նրանք հենց հիմքից՝ ենթագիտակցական ոլորտից, չեն վերականգնվել: Հենց հոգեբանի դժվարին խնդիրն ու դերն էլ դա է՝ վերականգնել ենթագիտակցականում տեղի գտած վնասվածքն, որպեսզի նրանից գիտակցական ոլորտ թապանցող ցավը չկարողանա մարդու համար ծանր հոգեկան ապրումների պատճառ առաջանա՝ որին ոչ բոլոր հոգեբանի դիպլոմ ունեցողներն են ունակ հասնելու և դրա համար եմ միշտ շեշտում, որ պետք է լինի հմուտ ու բանիմաց մասնագետ հոգեբան, որպեսզի կարողանա իրական արդյունքի հասնի մարդկային հոգեկանի՝ այդ նուրբ ոլորտի հետ գործ ունենալով:
Սիրելի Հուսիկ, կարծում եմ շատերին կհետաքրքրի այս հարցը, ասա խնդրեմ, անցումային շրջանից հետո այդ թվացյալ հանգստության ժամանակ մարդ հոգեբանի օգնությամբ կամ թեկուզ միայնակ չպիտի վերադառնա և վերլուծի այն ինչ կատարվեց, թե պիտի մոռանա ու քայլի առաջ՞: Արդեն ասեցի, որ մոռացում չկա և անշուշտ պետք է հիմնովի վերականգնվի ենթագիտակցականում տեղի ունեցածը՝ հակառակ դեպքում այն այնտեղից միշտ էլ ժամանակ առ ժամանակ կթափանցի գիտակցական ոլորտ ու կանհանգստացնի մարդուն և անշուշտ պետք է վերլուծել անցյալում տեղի ունեցածը, բայց ոչ միայն վերլուծելու ու այն գիտակցականում ու ենթագիտակցականում նույնուցյամբ ամրապնդելու ու հիշողություն առաջացնելով էլ ավելի վատացնելով հոգեկանի առանց այն էլ ծանր վիճակն, այլ վերադառնալ այն վերականգնելու ու նրա բացասական ազդեցությունից ազատվելու համար ու այստեղ, եթե մարդ որոշել է միայնակ իր հոգեկան խնդիրները լուծել, կարծում եմ մեծ դեր ունի սեփական մտքերի ու հույզերի կառավարման խնդիրը և ընդհանրապես կարծում եմ, որ ամեն հոգեկան խնդիր էլ մարդ կարող է լուծել ինքն իրեն բացահայտելու, ճանաչելու ու սեփական ահռելի ներուժի ճիշտ կառավարման շնորհիվ:

Ամեն մարդ պետք է կարողանա ինքը լինի իր տան տերը ու պահի ներքին հավասարակշռությունն իր սրտի ու գլխի միջև... չմարել սրտի կրակը, թողնել որ այն մեր ճանապարհն ու կյանքը լուսավորի, բայց լինել զգույշ, որ այն մեզ ու մեր տունը չայրի, ինչպես նաև լամպի միջի վառելիքն մաքուր լինի, որ չծխա այն այրվելիս ու լույսը խաբուսիկ ստվերներ չառաջացնի ու մեզ գրավելով տանջի...

Apsara
03.08.2007, 00:10
Հուսիկ ջան շատ շնորհակալ եմ այդպիսի խորը պատասխանի համար, իսկ հիմա եթե կարելի է մեկ ուրիշ հարց տամ:

Մարդու կյանքի ընթացքում այդ բելեր իրադարձությունները թե լավ թե վատ ինչ-որ կերպ մնում են ենթագիտակցության մեջ, հաճախ մեծ տարիքում ինչ-որ բնավորության անհասկանալի գծեր են ունենում մարդիք կամ անհասկանալի վերաբերմունք այս կամ այն երևույթին: Կարծում եմ դա հենց այդ ենթագիտակցությունից գործող ազդեցություններն են: Հնարավոր է արդյոք դրանց վրա ինչ-որ կերպ ազդել կամ միգուցե այնպես անի հոգեբանը որ մարդ դրանք գիտակցի, այսինքն գտնի պատճառահետևանքային կապ իր ներկայիս վարվելակերպի ու անցածի հետ:

ihusik
03.08.2007, 01:55
Անշուշտ պետք է գտնվի պատճառն կամ այն կապն պետք է ճշտվի, որը պատճառ է հանդիսանում տվյալ մարդու մոտ համապատասխան վարք դրսևորելու համար ու այդ ամենի լուծումն էլ տվյալ մարդու ենթագիտակցական մակարդակում անհրաժեշտ փոփխություններն ու ուղղումներն են, որը դժվար, բայց հնարավոր գործընթաց է ու ես վստահ եմ, որ մարդ այդ ամենը կարող է կատարի նաև սեփական ուժերով, եթե ընտրի ճիշտ ուղի ու ձգտի, գնա այդ ուղով. իհարկե չեմ բացառում նաև ուսուցչի կամ աջակից այլ ուժի դրական ազդեցության անհրաժեշտությունն ու կարևորությունն այս ամենում, երբ մարդ դրա կարիքն ունի:

Վստահ եմ, որ մարդ ունի ներքին հզոր ուժ, որը հոգով չնկճվող մարդկանց մոտ դրսևորվում է իրենց կյանքի դժվարագույն պահերին ու նպաստում հաղթահարել ամեն մի դժվարություն՝ որքան էլ որ այն սկզբում անհաղթահարելի չթվա մեզ:

dushman
07.08.2007, 11:56
Մարդկանց բազմությունը բաժանվում է մասերի ըստ իրենց մասնագիտությունների. հնարավոր է այդ մասերը ունենան ոչ դատարկ հատում: Երկու տարբեր մասերի տարբեր ներկայացուցիչները իրարից տարբերվում են մասնավորապես նաև նրանով, որ մեկը կարող է անել այնպիսի բաներ, որպիսին չի կարող անել մյուսը: Այսպիսով այն բանից, որ a-ն ունի A-մասնագիտություն` հետևում է, որ կա մարդ, և կար արարք, որ այդ մարդը չի կարող անել այդ արարքը, իսկ a-ն կարող է. նաև պատմականորեն ստացվել է այնպես, որ այդպիսի արարքները նշանակալից են և առնվազն մի-քանիսն են:
Հիմա հարց. եթե մեկը ունի "հոգեբան" մասնագիտությունը, ապա որո՞նք են նշածս տիպի արարքները, որոնք բնորորշ են նրան:

ihusik
07.08.2007, 12:36
Նախ հարգելի dushman կխնդրեի, որ գրառում կատարելուց հետո մեկ անգամ գոնե Ձեր գրածը նաեք, որպեսզի այդքան դուշմանավարի արված տառասխալներ չլինեն ու մոդերատորը ստիպված չլինի երկար ժամանակ ծախսի Ձեր գրածը մեկ անգամ ևս վերանայելու ու սխալները ուղղելու վրա: Եվ հետո, եթե հնարավոր է հարցը կամ Ձեր միտքը պարզ շարադրեք՝ առանց բարձրագույն մաթեմատիկայի օգնությանը դիմելու. հնարավոր է և հոգեբանն էլ գլուխ չհանի բարձրագույն մաթեմատիկայից ու չիմանա, թե ինչ է <<ոչ դատարկ հատում>>-ը::think

Հարցի պատասխանը.
Հոգեբանների, ինչպես նաև ցանկացած այլ մասնագետի արարքներն ու աշխարհայացքը կարծում եմ որ չեն սահմանափակվում կամ որոշվում նրանց մասնագիտությամբ, այլ նրանց Անհատականությամբ (աշխարհայացք, վարքի նորմեր) ու անձնային հոգեբանական որակներով (կամային, մտային, հուզական): Գուցե և լինեն վարքի որոշ նմանություններ որոշ մասնագետների մոտ, բայց չեմ կարծում, որ դրանք կարելի է ընդհանրացնել ու տարածել բոլորի վրա՝ չնայած հնարավոր է և ընդհանուրի մեջ որոշ տոկոս դա կազմի, բայց այդպիսի դիտարկում կամ հետազոտության տվյալների ես չեմ տիրապետում ու չեմ կարող ասել. եթե որևէ մեկն ունի այդպիսի տվյալներ կարող է պատասխանել այս հարցին...

dushman
07.08.2007, 15:58
Առաջին հերթին իհարկե ներողություն վրիպումներիս համար:
Իհարկե, հիմնականում մարդկանց աշխարհայացքը պայմանավորված է ոչ միայն իրենց մասնագիտությամբ (հնարավոր է նաև ընդհանրապես նրանով պաըմանավորված չլինել). սա չի հակասում իմ ասածին: Հարցիս մի մասը գուցե կարելի է ձևակերպել այսպես. "ինչ է անում հոգեբանը աշխատավայրում (թերևս ավելի հարմար է ասել ոչ թե աշխատավայրում այլ աշխատելիս)?": Արդյոք նա պրոֆեսիոնալ խորհրդատու է?

ihusik
07.08.2007, 22:32
Շնորհակալ եմ հարցի համար...:) բայց պետք է ասեմ, որ շատ հոգեբաններ տարբեր կերպ են պատկերացնում հոգեբանի դերն ու անելիքը և ես այստեղ ուղղակի կպատասխանեմ հարցին որպես մի անհատ, որն ունի իր կարծիքն այս հարցի շուրջ.

Հոգեբանը օգնում է այցելուին որպեսզի վերջինս լուծի իր հոգեկանում առաջացած խնդիրներն ու ապրի ինքն իր ու շրջապատի հետ հաշտ ու հոգեկան ներդաշնակության մեջ: Բայց բարդությունն այն է, որ խնդիրը բոլորովին էլ գիտակցական տիրույթում չէ, որը ընկալում, գիտակցում է այցելուն, այլ գտնվում է այցելուի ենթագիտակցական տիրույթում և այնտեղից դրսևորվի ոչ անմիջական և ուղղակի կերպով, այլ հազարավոր դիմակներով և ուղիներով անհանգստացնի ու խաթարի մարդու հոգեկան անդորրը: Այստեղ այցելուն հենց ինքն էլ չի գիտակցում, թե ո՞րն է իր այս կամ այն հոգեկան անհանգստության պատճառը և ո՞ր ենթագիտակցականից եկող ազդակն է, որ ծնում է այդ անհանգստությունը: Եվ հոգեբանի խնդիրն է այցելուի ենթագիտակցական մակարդակում գտնել այդ խնդիրն ու լուծում տալ դրան, որպեսզի այն այնտեղից չանհանգստացնի այցելուին նրա գիտակցական ոլորտ թափանցելով:

Բայց կան բազում հոգեբանության ճյուղեր, որ չեն զբաղվում բուժմամբ, բայց գործ ունեն մարդու հոգեկանի հետ (օրինակ արվեստի կամ կառավարման հոգեբանությունները, սպորտի կամ ինժեներական հոգեբանություններն ու այլն):

Բայց իհարկե չեմ հոգնի բազում անգամներ ու ամեն տեղ կրկնելուց, որ մարդը հզոր մի ուժ է, մի տիեզերք ու նրա տիրակալը ու կարող է ամեն բանի հասնի իր սեփական ուժերով, եթե գնում է ճիշտ ուղով ու Տիեզերքի Օրենքներին համահունչ:

P.S.
08.08.2007, 02:11
ՀԱՐՑ
Հնարավոր է արդյոք, որ կարոտից և ընճկվածությունից մարդու մոտ առաջանա ալարկոտություն: Ավելի շուտ, որ ոչ մի բան հավես չունենա...

dushman
08.08.2007, 09:31
Աչքիս դու Եպիսկոպոսյանի գիրքը կարդացել ես հա? Եթե այո, ապա զարմանալի է (ոչ էնքան զարմանալի, որքան ուսուցողական ու կարևոր) թե ինչքան տարբեր ազդեցություններ (ող էնքան ազդեցություն, որքան նստվածք ու հետք) կարող է ունենալ միևնույն օբյեկտիվ ինֆորմացիան տարբեր ընկալողների մոտ. նկատի ունեմ ճշգրիտ և հումանիտար ընկալման համակարգերը:

ihusik
08.08.2007, 12:24
Չէ սխալվում ես, Եպիսկոպոսյանի ոչ մի գիրքն էլ չեմ կարդացել ու չգիտեմ, չեմ էլ լսել նրա մասին ու մտքերս նրա ազդեցությունը չեն կրում...

ՀԱՐՑ
Հնարավո՞ր է արդյոք, որ կարոտից և ընճկվածությունից մարդու մոտ առաջանա ալարկոտություն: Ավելի շուտ, որ ոչ մի բան հավես չունենա... Այո շատ հնարավոր է ու դա նկարագրածդ զգացողությունների բնորոշ հենց հետևանքն է. Կարոտը պատճառ է հանդիսանում ուժեղ բացասական ներգործություն ունեցող սթրեսի, որն առաջացնում է հոգեկան ընկճվածության վիճակ, ուժերի սպառված լինելու և ելք չունենալու իրավիճակի մի զգացողություն, որն էլ խոսում է որ այդ սթրեսը ծնել է ավելի խորը և ուժգին մի ապակառուցողական վիճակ՝ դեպրեսիա:

Խորհուրդ կտաի նման մարդկանց նախ փոխեն իրենց վերաբերմունքն այդ ստեղծված վիճակին և փորձեն ընդունեն իրավիճակն այնպիսին ինչպիսին որ այն կա և հետո փորձեն իրենց հաճելի միջավայրին ու զբաղմունքներին ավելի շատ ժամանակ տրամադրել, հագեցնել օրը, դարձնել այն հետաքրքիր ու լի, ապրել ներկայով, բայց իհարկե կարող եք նաև այդ ամենի հետ մեկ տեղ որոշակի գործնական քայլերի պլան մշակել թե ինչպես անել որ հնարավոր լինի Ձեր կարոտած մարդուն հանդիպել եթե կա որևէ իրական հնարավորություն դա իրագործելու համար միայն թե այդ ամենն իրագործելու ժամանակ ու գնալով դեպի այդ նպատակը միշտ պետք է հիշել, որ հուզականությունն այստեղ ավելի շատ խանգարելու է ամեն դեպքում:

dushman
08.08.2007, 13:13
Չէ սխալվում ես, Եպիսկոպոսյանի ոչ մի գիրքն էլ չեմ կարդացել ու չգիտեմ, չեմ էլ լսել նրա մասին ու մտքերս նրա ազդեցությունը չեն կրում...
Այո շատ հնարավոր է ու դա նկարագրածդ զգացողությունների բնորոշ հենց հետևանքն է. Կարոտը պատճառ է հանդիսանում ուժեղ բացասական ներգործություն ունեցող սթրեսի, որն առաջացնում է հոգեկան ընկճվածության վիճակ, ուժերի սպառված լինելու և ելք չունենալու իրավիճակի մի զգացողություն, որն էլ խոսում է որ այդ սթրեսը ծնել է ավելի խորը և ուժգին մի ապակառուցողական վիճակ՝ դեպրեսիա:

Խորհուրդ կտաի նման մարդկանց նախ փոխեն իրենց վերաբերմունքն այդ ստեղծված վիճակին և փորձեն ընդունեն իրավիճակն այնպիսին ինչպիսին որ այն կա և հետո փորձեն իրենց հաճելի միջավայրին ու զբաղմունքներին ավելի շատ ժամանակ տրամադրել, հագեցնել օրը, դարձնել այն հետաքրքիր ու լի, ապրել ներկայով, բայց իհարկե կարող եք նաև այդ ամենի հետ մեկ տեղ որոշակի գործնական քայլերի պլան մշակել թե ինչպես անել որ հնարավոր լինի Ձեր կարոտած մարդուն հանդիպել եթե կա որևէ իրական հնարավորություն դա իրագործելու համար միայն թե այդ ամենն իրագործելու ժամանակ ու գնալով դեպի այդ նպատակը միշտ պետք է հիշել, որ հուզականությունն այստեղ ավելի շատ խանգարելու է ամեն դեպքում:

Արդյոք ասածդ ակնհայտ չի? Արդյոք պետք է լինել հոգեբան նման խորհուրդներ տալու համար? Սա է այն հարցը, որը ուզում էի տալ:
Կամ արդյոք ցինիզմ չի այն, որ օտար մեկը խորհուրդներ է տալիս մարդուն իր անձնականի վերաբերյալ?
ՈՒ հետո, ինչ կապ ունի փիլիսոփայությունը հոգեբանության հետ. արդյոք այդ կապը ավելին է քան ասենք ֆուտբոլի հետ նրա կապը?

Apsara
08.09.2007, 02:01
Ուզում եմ իմանալ, ինչու են որոշ մարդիք խոսելիս ձեռքով-ոտքով խոսում, այսինքն խոսքը անպայման համակցվում է շարժուձևի հետ: Արժե՞ արդյոք պայքարել դրա դեմ, համարելով ուղղակի վատ ու տգեղ սովորույթ: Իսկ միգուցե դա բնական է ու կապված է մարդու խառնվածքի հետ: Ինչևէ, ես այս հարցի պատասխանը չգիտեմ, բայց կցանկանամ իմանալ:

ivy
17.09.2007, 16:50
Ուզում եմ իմանալ, ինչու են որոշ մարդիք խոսելիս ձեռքով-ոտքով խոսում, այսինքն խոսքը անպայման համակցվում է շարժուձևի հետ: Արժե՞ արդյոք պայքարել դրա դեմ, համարելով ուղղակի վատ ու տգեղ սովորույթ: Իսկ միգուցե դա բնական է ու կապված է մարդու խառնվածքի հետ: Ինչևէ, ես այս հարցի պատասխանը չգիտեմ, բայց կցանկանամ իմանալ:


Մարդու մարմնի լեզուն, նրա շաԺումները շատ բան կարող են ասել ոչ այնքան այդ մարդու խառնվածքի, բնավորության մասին, որքան տվյալ խոսակցության հանդեպ, ինչպես նաև զրուցակցի հանդեպ իր վերեբերմունքի մասին: Խոսքս իհարկե գռեհիկ «ոտուձեռ» շարժումների մասին չէ, որոնք միայն արտահայտում ներքին կուլտուրայի բացակայությունը, այլ այն շարժումների մասին, որոնք յուրաքանչյուրս էլ ինչ-որ չափով օգտագործում ենք հաղորդակցման ժամանակ:

Մի ժամանակ ամբողջ խորությամբ ուսումնասիրում էի տվյալ թեման, թե ինչպես կարելի է կարդալ մարդու մարմնի լեզուն, հայացքների նշանակությունը, անգամ կանգնելու դիրքը: Իհարկե հոգեբանական գրականության մեջ ահագին «ջուր» կա այս թեմայի շուրջ, բայց երբ շատ տարբեր գրքեր ես կարդում ու հետն էլ փորձում ես համեմատել իրական կյանքի հետ ու դեռ հետն էլ մասնագիտությամբ հոգեբան ես, ի վերջո կարողանում ես շատ թե քիչ զտել թանը մերանից:
Ու նախ, ինչպես ասացի արդեն հաղորդակցման ժամանակ զրոցակցի շարժումները ավելի շատ խոսում են նրա վերաբերմունքի մասին տվյալ խոսակցության ու խոսակցի հանդեպ, քան թե նրա բնավորության մասին:

Օրինակներ.
Մարդիկ ստելու ժամանակ սովորաբար անգիտակցաբար պակասեցնում են մարմնի շարժումները: Բացատրությունը այն է, որ մենք խոսելիս շարժում ենք ձեռքերը, դեմքի մկանները առանց մտածելու, թե որ խոսքի հետ ինչ շարժում անել. մեր ուղեղը ինքը մեր փոխարեն անում է դա միանգամայն ավտոմատացված, սակայն երբ մենք սուտ ենք խոսում, մեր խեղճ ուղեղը «խուճապի է մատնվում»՝ չիմանալով, թե «սխալ» բառերի հետ ինչ համապասախան շարժում փոխանցի մեր մարմին, որ ճիշտ լինի: Եվ հետևաբար ուղեղի խուճապահար և անվճռական վիճակի պատճառով մեզ այնպես էլ որևէ շարջում անելու ազդակ չի գալիս: Ուշադրություն դարձրեք դրան:

Մեկ այլ նշան, որ կարող է խոսել ստի մասին: Երբ զրուցակիցը խոսելու ժամանակ անտեղի ձեռք է տալիս քիթը, խոսքը իհարկե այն մարդկանց մասին չէ, որոնք միշտ ունեն այդ սովորությունը: Երեխաներն ու դեռահասները սովորաբար սուտ խոսելիս դիպչում են իրենց բերանին, իսկ չափահասները՝ քթին: Էլի ունի բացատրություն, բայց հիմա չեմ գրի դրա մասին:

Մի ուրիշ օրինակ: Երբ խոսելու ժամանակ տեսնում ես, որ զրուցակիցդ կանգնած կամ նստած է մոտավորապես այն նույն դիրքով ինչպիսին դու ունես տվյալ պահին /ձեռքերի դիրքը, ոտքերի դիրքը/, ուրեմն կարելի է ենթադրել, որ այդ անձը համակրանք ունի քո հանդեպ կամ միանգամայն բարյացակամ է տրամադրված ձեր զրույցի հանդեպ:

Շարժումներից, մարմնի դիրքից կարելի է նույնիսկ հասկանալ հակառակ սեռի վերաբերմունքը: Օրինակ երբ տղան/տղամարդը անտարբեր չէ տվյալ աղջկա/կնոջ հանդեպ, ապա վերջինիս տեսնելիս այդ տղամարդը շատ հաճախ անգիտակցաբար շոշափում է վզի, օձիքի շրջանը, ինչպես նաև սկսում է շարժել հոնքերը: Կանայք էլ ունեն իրենց նշանները, որոնք իհարկե անում են անբգիտակցաբար, երբ հավանում են որևէ տղամարդու, բայց դրա մասին չեմ պատմի: ;)

Իմանալով մարմնի լեզուն՝ կարելի է սեփական անձի հանդեպ համակրանք, կիրք (իհարկե ոչ սեր) առաջացնել հակառակ սեռի մոտ կամ էլ լինելով բիզնեսմեն՝ կնքել շատ շահավետ գործարք:

Մի խոսքով, դա մի ամբողջ թաքնված աշխարհ է, իսկ դուք ասում եք՝ ոնց պայքարենք դրա դեմ... :)

ihusik
17.09.2007, 18:51
Apsara-ի տված հարցի ivy-ի պատասխանին միայն ավելացնեմ, որ կարծում եմ խառնվածքը ճիշտ է դեր չի խաղում ժեստերի տեսակների ընտրության մեջ, քանի որ անկախ խառնվածքից ու բնավորությունից դրանք միատեսակ են, բայց դեր են խաղում օրինակ բնավորության հետ կապված այդ ժեստերի կիրառման հաճախականության ու ինտենսիվության մեջ. այսինքն խառնվածքի տարբեր տիպերը տարբեր հաճախականությամբ կդիմեն ժեստերին:

Եվ մի բան էլ. հաճախ ժեստերի օգնությանն են դիմում մարդիկ, որոնք չեն կարողանում բառերի օգնությամբ լիովին արտահայտեն իրենց զգացմունքներն ու ստիպված այսպես ասած ժեստերի օգնությամբ փորձում են իրենց խոսքն երանգավորել, այդպիսով արտահայտելով ներքին հուզականությունն ու այն ինչը դժվարանում են բառերով արտահայտեն ծնում է ներքին լարվածություն, կաշկանդվածություն ու այդտեղ է որ հաճախ դիմում են ժեստերին: Դա կարող է լինել նաև երբ մտքերն առաջ են ընկնում խոսքից ու էլի որոշ առումով կապված է մարդու խառնվածքից:

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
dushman ջան չգիտեմ ինչո՞վ եմ արժանացել քո դուշմանական վերաբերմունքին, բայց սիրով պատասխանում եմ հարցերիդ.;)


Արդյոք ասածդ ակնհայտ չի? Արդյոք պետք է լինել հոգեբան նման խորհուրդներ տալու համար? Սա է այն հարցը, որը ուզում էի տալ:
dushman ջան բանն այն է, որ մի քիչ տեղյակ եմ հոգեբանությունից ու եթե մեկը հարց է տալիս այդ բնագավառից ու ուզում ստանալ պատասխան ինձ համար էական չէ պատասխանն ակնհայտ է ինչ-որ մեկի համար թե ոչ, ես իմ պատկերացումների շրջանակում տալիս եմ իմ պատասխանը կամ հայտնում կարծիքս, չնայած բոլորն էլ կարող են պատասխանեն այստեղ տրվող հարցերին, լինեն պատասխանողներն կամ կարծիք հայտնողները հոգեբաններ թե քանդակագործներ, ուսանողներ թե գիտության դոկտոր պրոֆեսորներ վերջին աստիճանի;):)

Կամ արդյոք ցինիզմ չի այն, որ օտար մեկը խորհուրդներ է տալիս մարդուն իր անձնականի վերաբերյալ?
Եթե մարդ չի ուսումնասիրել հոգեկանի հետ կապված ոլորտն ու ունի հուզող հարցեր կապված անձնականի հետ ու ես էլ մի քիչ իմանալով հոգեբանություն ու մի քիչ հասկանալով տրվող հարցից կարող եմ ինձ իրավունք վերապահել նաև անհրաժեշտության դեպքում խորհուրդներ տալ ու դա ցինիզմի հետ կապ չունի բոլորովին, քանզի ցինիզմով չեմ տառապում, իսկ այ հարցադրմանդ մեջ դուշմանական մոտեցումը պարզ երևում է:);) Եթե հարցը տրվում է անձնական ոլորտից չեմ կարող պատասխանել հարցին այն կապելով աշխարհաքաղաքական ոլորտի հետ:;):)

ՈՒ հետո, ինչ կապ ունի փիլիսոփայությունը հոգեբանության հետ. արդյոք այդ կապը ավելին է քան ասենք ֆուտբոլի հետ նրա կապը?
Այս թեման բացելուց մտածել եմ այն մասին, որ կլինեն ակումբցիներ, որոնց կհետաքրքրի անձնական կամ ոչ այնքան հոգեկանի (հոգեբանական) կամ կյանքում ծագած խնդիրների հետ կապված հարցեր (փիլիսոփայական), որոնց համար կարիք չի լինի առանձին թեմա բացել, քանի որ դրա անհրաժեշտությունը չկա ու պահանջվում է սոսկ որոշակի տեղեկություն իմանալ կամ հասկանալ, թե կյանքի այս կամ այն իրավիճակում ինչպես կլինի ճիշտ վարվել կամ ուղղակի լսել կարծիք, խորհուրդ մեկից՝ ով տեղյակ է շատ թե քիչ այդ ոլորտից և որոնց պատասխանը հարցադրողը չի կարողացել գտնել ինքնուրույն: Այ դրա համար էլ ստեղծվել է այս թեման ու կապնվել են հոգեբանությունն ու փիլիսոփայությունն իրար հետ այլ ոչ թե դրանցից մեկը խոտի հոկեյի կամ ֆուտբոլի հետ::);)

Հ.Գ. Ափսոսում եմ վատնածս ժամանակը, որը նոր կամ լավ մի բան չի տալիս ինձ կամ դիմացինիս:

Մարիաննա
20.09.2007, 20:46
Մի քանի հարց էլ ես տամ: :) Միայն, թե չասեք թեմայի հետ կապ չունի: :oy
1. Մի բան եմ նկատել, չծիծաղեք: :oy Երեկոյան, երբ արհեստական լույսի տակ նայում եմ հայելու մեջ ավելի սիրունիկ եմ երևում,:roll քան ասենք կեսօրվա բնական լույսի տակ: Ու շատերին եմ հարցրել սրա մասին, իրենք էլ ասել են, որ այո նկատել են այդ երևույթը, բայց ոչ մեկ չի կարողացել լիարժեք բացատրել, թե դա ինչի հետևանք է: Գո՞ւցե դուք… :)
2. Ի՞նչ է զառանցանքը և արդյո՞ք զառնցանքի ժամանակ կապակցված խոսքի ունակության կորուստը ապացուցում է հետևողական մտածողության ունակության կորուստը:

Guest
20.09.2007, 22:01
Առաջին հարցին կա պարզ պատասխան. բոլորս ունենք արտաքին թերություններ որոնք արհեստական լույսի տակ բնականաբար շատ ավելի վատ են երևում:

Զառանցանքի մասին հարցում խելքս կրկին չհերիքեց հարցը հասկանալու, բայց առաջին 3 բառին կարծես ինքտ ես պատասխանել: Զառանցանքը չկապակցված խոսքն է:

ivy
23.09.2007, 12:24
Մի քանի հարց էլ ես տամ: :) Միայն, թե չասեք թեմայի հետ կապ չունի: :oy
1. Մի բան եմ նկատել, չծիծաղեք: :oy Երեկոյան, երբ արհեստական լույսի տակ նայում եմ հայելու մեջ ավելի սիրունիկ եմ երևում,:roll քան ասենք կեսօրվա բնական լույսի տակ: Ու շատերին եմ հարցրել սրա մասին, իրենք էլ ասել են, որ այո նկատել են այդ երևույթը, բայց ոչ մեկ չի կարողացել լիարժեք բացատրել, թե դա ինչի հետևանք է: Գո՞ւցե դուք… :)
2. Ի՞նչ է զառանցանքը և արդյո՞ք զառնցանքի ժամանակ կապակցված խոսքի ունակության կորուստը ապացուցում է հետևողական մտածողության ունակության կորուստը:

Առաջին հարցին շատ լավ պատասխանել է Guest–ը։ Ավելացնեմ միայն, որ բացի դրանից մարդիկ սովորաբար երեկոյան ավելի գեղեցիկ են լինում՝ անկախ արհեստական լույսի էֆեկտներից, քան առավոտյան և կեսօրին։

Փորձեմ պատասխանել զառանցանքի հարցին։ :8
Հարցնում ես, թե արդյոք զառանցանքի ժամանակ կապակցված խոսքի ունակության կորուստը ապացուցում է հետևողական մտածողության ունակության կորուստը։ Այո, բայց դա կարող է կրել միանգամայն ժամանակավոր բնույթ, ասենք բարձր ջերմության՝ տենդի ժամանակ, և այդ դեպքում չի կարելի ասել, թե այդ մարդը սովորաբար զուրկ է տրամաբանական մտածողությունից։

Զառանցանքը անկապակցված մտածողությունն ու խոսքն է , որն արտահայտվում է գլխուղեղի գործունեության ժամանակավոր խանգարման հետևանքով /տենդային հիվանդությունների, հարբածության, թունավորման ժամանակ/։ Սակայն զառանցանքը կարող է հանդիսանալ նաև բազմաթիվ հոգեկան հիվանդությունների սիմպտոմ։ Զառանցանքային պսիխոզը կարող է տևել երկար տարիներ՝ հաճախ զուգակցվելով հալուցինացիաների հետ /օրինակ՝ մանիակալ զառանցանքը պարանոիկների մոտ/։

Apsara
04.10.2007, 13:22
Մի հարց ունեմ,՝
1.ի՞նչ է ներշնչանքը,
2.ճի՞շտ է արդյոք դա թե ոչ:think

Ուլուանա
04.10.2007, 19:32
Առաջին հարցին շատ լավ պատասխանել է Guest–ը։ Ավելացնեմ միայն, որ բացի դրանից մարդիկ սովորաբար երեկոյան ավելի գեղեցիկ են լինում՝ անկախ արհեստական լույսի էֆեկտներից, քան առավոտյան և կեսօրին։
Հետաքրքիր է, իսկ ես նկատել եմ, որ առավոտյան՝ նոր արթնացած ժամանակ, հայելու մեջ նայելիս ավելի շատ եմ ինքս ինձ դուր գալիս, քան հետո... :oy Փաստորեն, իմ դեպքում այդ «օրինաչափությունը» չի՞ գործում... :unsure Բայց... մի հանգամանք էլ կա. առավոտները մարդու դեմքը սովորաբար մի քիչ ուռած է լինում, չէ՞, իսկ քանի որ ես շատ նիհար եմ :oy, (շատ ավելի նիհար, քան կցանկանայի:() , հնարավոր է, որ դեմքիս մի քիչ ուռածությունն ինձ համար նպաստավոր է լինում ու այդպես ավելի գեղեցիկ եմ լինում, չգիտեմ... :think

Բայց, ճիշտն ասած, նույնիսկ այն ժամանակ, երբ դեռ նիհար չէի, ավելին`թմբլիկ էի :P, էլի առավոտները ես ինձ ավելի գեղեցիկ էի թվում, քան օրվա ընթացքում... :esim

Արամ
04.10.2007, 19:37
Հետաքրքիր է, իսկ ես նկատել եմ, որ առավոտյան՝ նոր արթնացած ժամանակ, հայելու մեջ նայելիս ավելի շատ եմ ինքս ինձ դուր գալիս, քան հետո... :oy Փաստորեն, իմ դեպքում այդ «օրինաչափությունը» չի՞ գործում... :unsure Բայց... մի հանգամանք էլ կա. առավոտները մարդու դեմքը սովորաբար մի քիչ ուռած է լինում, չէ՞, իսկ քանի որ ես շատ նիհար եմ :oy, (շատ ավելի նիհար, քան կցանկանայի:() , հնարավոր է, որ դեմքիս մի քիչ ուռածությունն ինձ համար նպաստավոր է լինում ու այդպես ավելի գեղեցիկ եմ լինում, չգիտեմ... :think

Բայց, ճիշտն ասած, նույնիսկ այն ժամանակ, երբ դեռ նիհար չէի, ավելին`թմբլիկ էի :P, էլի առավոտները ես ինձ ավելի գեղեցիկ էի թվում, քան օրվա ընթացքում... :esim
Շատ գեղեցիկ լինելուցա;)

Ուլուանա
04.10.2007, 20:01
Եվ մի բան էլ. հաճախ ժեստերի օգնությանն են դիմում մարդիկ, որոնք չեն կարողանում բառերի օգնությամբ լիովին արտահայտեն իրենց զգացմունքներն ու ստիպված այսպես ասած ժեստերի օգնությամբ փորձում են իրենց խոսքն երանգավորել, այդպիսով արտահայտելով ներքին հուզականությունն ու այն ինչը դժվարանում են բառերով արտահայտեն ծնում է ներքին լարվածություն, կաշկանդվածություն ու այդտեղ է որ հաճախ դիմում են ժեստերին: Դա կարող է լինել նաև երբ մտքերն առաջ են ընկնում խոսքից ու էլի որոշ առումով կապված է մարդու խառնվածքից:
Այսինքն՝ կարելի է ասել, որ ժեստերի միջոցով փորձում են իրենց խոսքն ավելի (համենայնդեպս, իրենց կարծիքով) հասկանալի ու արտահայտիչ դարձնել: Բայց եկեք խոստովանենք, որ երբ ժեստերի գործածությունը չափից դուրս շատ է լինում, դա արդեն տգեղ սովորություն է. կողքից նայելիս այնքան էլ հաճելի չէ, երբ խոսողը աջ ու ձախ թափահարում է ձեռքերը: Եթե ուշադրություն դարձնեք, այդպիսի ժեստերը սովորաբար առանձնապես ինֆորմատիվ չեն լինում, այսինքն՝ ասվածին, մեղմ ասած, շատ բան չեն ավելացնում, փոխարենը բավական անցանկալի են գեղագիտական տեսակետից:

Ի դեպ, սեփական դիտարկումներս ցույց են տվել, որ ժեստերի օգտագործումը, որպես կանոն, չարաշահում են ուսուցիչները: :P Օրինակ, ես, երբ փորձում եմ հիշել որևէ ուսուցչի, որի խոսքը, թեկուզ առօրյա կյանքում չի ուղեկցվում ժեստերի առատությամբ, ինչ-որ չեմ կարողանում մտաբերել այդպիսի մեկին... :oy :)) Դա, իհարկե, գալիս է նրանց աշխատանքի բնույթից: Բնական է, որ բացատրելիս մարդն ավելի հաճախ է դիմում ժեստերի օգնությանը, իսկ ուսուցիչների հիմնական գործը հենց բացատրելն է, այն էլ երեխաներին, և աշխատանքի բերումով այդ սովորությունը ձեռք բերելով՝ նրանք այն արդեն ակամա կիրառում են նաև աշխատանքից դուրս՝ կենցաղում:

Ամեն դեպքում, դա հաճելի սովորություն չէ և, կարծում եմ, արժե փորձել ազատվել դրանից: ;)

Lapterik
04.10.2007, 20:14
Այսինքն՝ կարելի է ասել, որ ժեստերի միջոցով փորձում են իրենց խոսքն ավելի (համենայնդեպս, իրենց կարծիքով) հասկանալի ու արտահայտիչ դարձնել: Բայց եկեք խոստովանենք, որ երբ ժեստերի գործածությունը չափից դուրս շատ է լինում, դա արդեն տգեղ սովորություն է. կողքից նայելիս այնքան էլ հաճելի չէ, երբ խոսողը աջ ու ձախ թափահարում է ձեռքերը: Եթե ուշադրություն դարձնեք, այդպիսի ժեստերը սովորաբար առանձնապես ինֆորմատիվ չեն լինում, այսինքն՝ ասվածին, մեղմ ասած, շատ բան չեն ավելացնում, փոխարենը բավական անցանկալի են գեղագիտական տեսակետից:: ;)

Լրիվ համաձայն եմ, ներվայնանում եմ, որ շատ են ձեռքերով խոսում: Տեղը եկած պահին նույնիսկ նկատողություն եմ անում: Ես Համարյա ժեստերով չեմ խոսում, համենայն դեպս չեմ նկատել, կամ էլ շատ քիչ են:

Apsara
05.10.2007, 10:53
Մի հարց ունեմ,՝
1.ի՞նչ է ներշնչանքը,
2.ճի՞շտ է արդյոք դա թե ոչ:think

Չէ կարծես հարցիս պատասխանող չկա, բայց երեկ մի լավ մարդու հետ զրույցի ընթացքում ես ինքս գտա այս հարցերի պատասխանները, պատասխաններ ինձ համար, թույլ տվեք չկիսվել ձեզ հետ;)

VisTolog
19.10.2007, 12:12
Բարև ձեզ:):
Հնարավոր է, որ սխալ թեմայում եմ բացել, որի համար կներեք:oy
Ինչից է, որ մարդ նույն երազը տեսնում է մի քանի անգամ:

ivy
19.10.2007, 14:31
Փորձեմ պատասխանել հարցիդ երկու տեսանկյունից՝ հեգեվերլուծության և տրանսպերսոնալ հոգեբանության:

Հոգեվերլուծական տեսակետ
Երազները քո ենթագիտակցության արտացոլումներն են: Կան պարզ /մանկական/ երազներ, որոնք շատ հեշտ է մեկնաբանել, օրինակ երբ շատ ես ուզում մեքենա ունենալ, երազում կարող ես տեսնել, որ մեքենա ես քշում կամ եթե մեկին կարոտում ես ու վաղուց չես տեսնել, երազում կարող ես տեսնել ձեր հանդիպումը: Բայց կան նաև սիմվոլիկ երազներ, որոնք ավելի դժվար է մեկնաբանել և նրանք կարող են հաճախ կրկնվել. այնքան ժամանակ, մինչև դու չգիտակցես դրանց նշանակությունը, այսինքն մինչև անգիտակցական թաքնված զգացմունքները /որոնք էլ հենց քո երազների աղբյուրն են/ չտեղափոխես գիտակցության ոլորտ:
Սիմվոլիկ երազի օրինակ կարող է լինել հետևյալը: Մի աղջիկ անընդհատ տեսնում էր երազում իր ծանոթ երեխաներին, որոնց ժամանակին՝ շատ վաղուց, դայակություն է արել: Երազների բովանդակությունը մոտավորապես այն էր, որ ինքը զբոսնում է նրանց հետ ու հանկարծ իրենք հայտնվում են անդունդի եզրին, թեև աղջիկն ամեն ինչ անում է, որ չգնան այդ ուղղությամբ: Սակայն երազում ամեն անգամ նրանք նորից հայտնվում են այդ անդունդի եզրին... Ու երեխաները չեն տեսնում դա. միայն աղջիկն է տեսնում և հասկանում, որ ինքն է բերել նրանց այստեղ՝ առանց ուզենալու: Երեխաները շարունակում են առաջ քայլել՝ առանց հասկանալու, որ հիմա կընկնեն անդունդը: Աղջիկն ամեն անգամ առաջ է նետվում, որ պահի նրանց վայր ընկնելուց ու հենց այդ պահին տեսնում է, որ ներքևում այդ երեխաների մայրն է ընկած՝ ջարդուխուրդ եղած: Ու չի կարողանում ավել առաջ գնա, թեև փորձում է, բայց ձեռքերը չեն հասնում երեխաներին: Եվ ամեն անգամ արթնանում է շնչահեղձ լինելով՝ այն զգացումով, որ չկարողացավ փրկել երեխաներին...
Սա տիպիկ սիմվոլիկ երազ է /ի դեպ իրականում պատահած/, որըն անընդհատ կրկնվել է: Այս երազում անդունդը սիմվոլացնում է ընտանիքի կործանումը... Իրականում, այդ աղջիկը, դեռահաս հասակում դայակություն անելով մի ընտանիքում, գայթակղվել է ընտանիքի հոր կողմից /չի ուզում գնալ դեպի անդունդը - կործ անել ընտանիքը ,բայց հայտնվում է այնտեղ/ ու երկարատև սիրավեպ է ունեցել նրա հետ. դրա մասին իմացել է երեխաների մայրը, և դա, պարզ է, թե ինչպես է անդրադարձել իր ամուսնական կյանքի վրա. նրա ամուսնական հարաբերությունները կործանվել են /ընկել է անդունդից, ջարդուխուրդ եղել/, բայց հենց երեխաներից այդ փաստը գաղտնի է մնացել /չեն տեսնում անդունդը՝ ընտանիքի քայքայման վտանգը/: Աղջիկը երկար ժամանակ չի կարողացել դադարեցնել այդ հարաբերությունները /ձեռքերը չի հասնում, որ փրկի ընկնողներին/:
Ի վերջո այդ ամենը ավարտվել է, անցել են տարիներ, բայց մեղքի զգացումը, որը տարիներ առաջ արտամղվել է ենթագիտակցության ոլորտ, հիմա երազների միջոցով տանջում են նրան: Մենք հաճախ ենք արտամղում մեր զգացմունները, երբ մեր՝ «ինքն իրեն պաշտպանել ուզող» հոգեկանը «հասկանում է», որ իրական ապրումները գիտակցելը «շատ ծանր կլինի» իր համար: Բայց արտամղել չի նշանակում վերացնել, դրանք մնում ու մի օր, վաղ թե ուշ սկսում են հիշեցնել իրենց մասին՝ փորձելով վերջապես դուրս պրծնել անգիտակցական ոլորտից ու հացնել մեր գիտակցությանը:
Սիմվոլիկ երազները երբեմն շատ բարդ են լիունմ, բայց դրանք միշտ էլ հնարավոր է մեկնաբանել՝ սեփական ուժերով կամ մասնագետների օգնությամբ: Հոգեվերլուծողները հավատում են, որ երբ գիտակցես քո թաքնված ցանկութուներն ու զգացմունքները, նրանք այլևս կդադարեն քեզ տանջել:
Կրկնվող երազները խոսում են նրա մասին, որ կա մի բան քո անգիտակցական ոլորտում, որը շատ է ուզում «հիշեցնել իր մասին» ու «գիտակցվել»: Երազները շատ լավ ուղի են դեպի մեր անգիտակցական աշխարհը. արժի ուշադրություն դարձնել դրանց...

Տրանսպերսոնալ հոգեբանության տեսանկյուն
Սա, թերևս ,շատ է տարբերվում դասական հոգեբանական տեսակետներից: Ինչևէ, այսօր այն ունի շատ հետևորդներ: Գուցե քեզ էլ այս մի մեկնաբանությունն ավելի դուր գա: ;)
Տրնասպերսոնալիստնեը հավատում են, որ կա մի ընդհանուր ինֆորմացիոն դաշտ, որտեղ ամփոփված է ամբողջ գոյը՝ անցյալը, ներկան ու ապագան: մենք բոլորս այդ ամբողջի մի մասնիկն ենք ու կապված ենք դրա հետ անտեսանելի ուղիներով: Սովորաբար այդ ուղիները փակ են մեզ համար. չենք գտնում ճանապարհը դեպի այդ տիեզերական դաշտը, սակայն երբեմն... Երբեմն այդ ուղիները բացվում են. դրանով է բացատրվում իրատեսությունը, իրական երազները, ապագան տեսնելու կարողությունը և շատ այլ երևույթներ... Միայն քչերը կարող են ենթարկել իրենց կամքին ուղիները բացելը. սովորական մահկանացուներիս մոտ դա լինում է անկախ մեր կամքից ու հազվադեպ: Գիտեմ որոշ հնարքներ այդ ուղիները բացելու համար, սակայն դրանք շատ վտանգավոր են, ու ես նախընտրում եմ տեսական գիտելիքներս պրակտիկայում չկիրառել: :)
Այսպիսով, տրասնպերսոնալիստները հավատում են, որ երազները ոչ միայն անցյալի հետ կապ ունեն, այլ նաև ապագայի: Դրանք կիսաբաց ուղիներից մեզ հասնող ազդակներն են, որոնք ճիշտ հասկանալու դեպքում կարելի է տեսնել ապագայի թեկուզ փոքրիկ, բայց իրական մի մասնիկը...

VisTolog
19.10.2007, 14:44
Ինձ հետ նման դեպք պատահել է, որ ես երազում տեսել եմ մի պահ, և որոշ ժամանակ հետո, երբ ես ինչ որ տեղում եմ գտնվել, զգացել եմ, որ այդ նույն պահը ես երազումս եմ տեսել, իսկ ավելի ճիշտ չէմ իմանում թե որտեղ եմ դա տեսել:Ավելի լավ չկարողացա բացատրեմ::oy:)

VisTolog
10.11.2007, 15:44
Կասե՞իք թե սա ինչ է նշանակում. латентное торможение

ivy
10.11.2007, 16:22
Լատենտ արգելակումն այն ունակությունն է, որը մեզ թույլ է տալիս ֆիլտրել, ընտրել, պահպանել ու հիշել մեզ անհրաժեշտ ինֆորմացիան՝ ուղեղը չծանրաբեռնելով ավելորդ ինֆորմացիայով: Դա մեր պրակտիկ ինտելեկտի կարևոր բաղադրիչներից է:

Եթե լատենտ արգելակման մակարդակը ցածր է, այսինքն՝ այդ արգելակումը թույլ է, ապա տվյալ մարդը կնկատի ու կհիշի ցանկացած մանրուք, որը սովորական մարդիկ ուղղակի կտեսնեն–կանցնեն և չեն էլ հիշի մի քանի վայրկյանից... Լատենտ արգելակման ցածր մակարդակ ունեցող մարդկանց կյանքը կարող է դժոխքի վերածվել. պատկերացրեք բոլոր զգայարաններդ անընդհատ գերլարված են ամեն տեսակի ինֆորմացիայի հանդեպ, իսկ հիշողությունդ էլ չի կարող նրանցից երբևէ ազատվել: Դա շատ լուրջ խանգարում է:

Լուրջ խանգարում է նաև հակառակ դեպքը, երբ լատենտ արգելակման մակարդակը նորմալից բարձր է, այսինքն՝ այդ արգելակումը լինում է ավելի ինտենսիվ, քան պետք է: Այդ դեպքում մարդ վերածվում է կենդանու. ընկալում և հիշում է միայն այն ինֆորմացիան ու այն ազդակները, որոնք կապված են իր կենսագործունեության միայն առաջնային ու ամենաէական ֆունկցիաների հետ՝ սնվելու, բազբացման և ինքնապաշտպանության, մնացած ամեն ինչի հանդեպ հոգեկանը արգելակված է և ոչ մի կերպ չի արձագանքում:

Այստեղից հետևություն. լատենտ արգելակում բոլորս էլ ունենք. այն շատ կարևոր է հոգեկանի համար, սակայն երբ այդ արգելակման մակարդակը նորմայից ցածր է կամ բարձր, ապա դա աղետ է...

Ուլուանա
10.11.2007, 21:22
Եթե լատենտ արգելակման մակարդակը ցածր է, այսինքն՝ այդ արգելակումը թույլ է, ապա տվյալ մարդը կնկատի ու կհիշի ցանկացած մանրուք, որը սովորական մարդիկ ուղղակի կտեսնեն–կանցնեն և չեն էլ հիշի մի քանի վայրկյանից... Լատենտ արգելակման ցածր մակարդակ ունեցող մարդկանց կյանքը կարող է դժոխքի վերածվել. պատկերացրեք բոլոր զգայարաններդ անընդհատ գերլարված են ամեն տեսակի ինֆորմացիայի հանդեպ, իսկ հիշողությունդ էլ չի կարող նրանցից երբևէ ազատվել: Դա շատ լուրջ խանգարում է:
Վայ, ինչ հետաքրքիր է... :o Չգիտեի, որ իմ դեպքը, փաստորեն, հոգեբանական շեղում է ու հատուկ սահմանում ու անվանում ունի... :oy Վերը նկարագրվածը կարծես իմ հիշողության ու հոգեվիճակի ճշգրիտ բնութագիրը լիներ... :( Էդ ծանրաբեռնվածության զգացողությունն իսկապես միշտ ուղեկցել է ինձ ու ահագին տառապանք պատճառել... :8

Ի դեպ, մինչև հիմա ընդամենը մի քանի հոգուց եմ լսել, որ համանման «ախտանշաններ» ունենան... Փաստորեն, այնքան էլ տարածված երևույթ չի, հա՞։ :unsure

Բայց մի հետաքրքիր բան. վերջին տարիների նկատել եմ, որ ահագին անցել է, այսինքն՝ հիմա շատ մանր–մունր բաներ, որ նախկինում հաստատ կհիշեի, հիմա չեմ հիշում (գաղտնիքն ասեմ. համակարգչի առջև երկար նստելու շնորհիվ կամ հետևանքով է այդպես ստացվել... :D)։ Ճիշտ է, հիմա մեկ–մեկ կարևոր բաներն էլ եմ անէական մանրուքների հետ մոռանում (ինչը նախկինում ուղղակի բացառվում էր), բայց պետք է խոստովանեմ, որ այսպես ինձ շատ ավելի լավ եմ զգում, ավելի հանգիստ ու թեթև... Նախկին լարվածությունն ու ծանրաբեռնվածության զգացողությունն այլևս չկա: :)

VisTolog
10.11.2007, 21:31
Վայ, ինչ հետաքրքիր է... :o Չգիտեի, որ իմ դեպքը, փաստորեն, հոգեբանական շեղում է ու հատուկ սահմանում ու անվանում ունի... :oy Վերը նկարագրվածը կարծես իմ հիշողության ու հոգեվիճակի ճշգրիտ բնութագիրը լիներ... :( Էդ ծանրաբեռնվածության զգացողությունն իսկապես միշտ ուղեկցել է ինձ ու ահագին տառապանք պատճառել... :8

Ի դեպ, մինչև հիմա ընդամենը մի քանի հոգուց եմ լսել, որ համանման «ախտանշաններ» ունենան... Փաստորեն, այնքան էլ տարածված երևույթ չի, հա՞։ :unsure

Բայց մի հետաքրքիր բան. վերջին տարիների նկատել եմ, որ ահագին անցել է, այսինքն՝ հիմա շատ մանր–մունր բաներ, որ նախկինում հաստատ կհիշեի, հիմա չեմ հիշում (գաղտնիքն ասեմ. համակարգչի առջև երկար նստելու շնորհիվ կամ հետևանքով է այդպես ստացվել... :D)։ Ճիշտ է, հիմա մեկ–մեկ կարևոր բաներն էլ եմ անէական մանրուքների հետ մոռանում (ինչը նախկինում ուղղակի բացառվում էր), բայց պետք է խոստովանեմ, որ այսպես ինձ շատ ավելի լավ եմ զգում, ավելի հանգիստ ու թեթև... Նախկին լարվածությունն ու ծանրաբեռնվածության զգացողությունն այլևս չկա: :)Այսինքն դու նկատում էիր ամեն մի մանրուք, հաա /եթե ճիշտ հասկացա/:Իսկ ոնց իմանամ ես այդպիսին եմ, թե չէ, չեմ հասկանում:

Ուլուանա
10.11.2007, 22:40
Այսինքն դու նկատում էիր ամեն մի մանրուք, հաա /եթե ճիշտ հասկացա/:Իսկ ոնց իմանամ ես այդպիսին եմ, թե չէ, չեմ հասկանում:
Ոչ միայն նկատում, այլև մեկընդմիշտ մտապահում նույն ճշգրտությամբ, ինչ որ տեսնելու պահին։ ;) Եթե այդպիսին լինեիր, համոզված եմ, որ նկատած կլինեիր։ Դա չնկատելու կամ չզգալու բան չի։

ivy
10.11.2007, 22:59
Վայ, ինչ հետաքրքիր է... :o Չգիտեի, որ իմ դեպքը, փաստորեն, հոգեբանական շեղում է ու հատուկ սահմանում ու անվանում ունի... :oy Վերը նկարագրվածը կարծես իմ հիշողության ու հոգեվիճակի ճշգրիտ բնութագիրը լիներ... :( Էդ ծանրաբեռնվածության զգացողությունն իսկապես միշտ ուղեկցել է ինձ ու ահագին տառապանք պատճառել... :8

Ի դեպ, մինչև հիմա ընդամենը մի քանի հոգուց եմ լսել, որ համանման «ախտանշաններ» ունենան... Փաստորեն, այնքան էլ տարածված երևույթ չի, հա՞։ :unsure

Բայց մի հետաքրքիր բան. վերջին տարիների նկատել եմ, որ ահագին անցել է, այսինքն՝ հիմա շատ մանր–մունր բաներ, որ նախկինում հաստատ կհիշեի, հիմա չեմ հիշում (գաղտնիքն ասեմ. համակարգչի առջև երկար նստելու շնորհիվ կամ հետևանքով է այդպես ստացվել... :D)։ Ճիշտ է, հիմա մեկ–մեկ կարևոր բաներն էլ եմ անէական մանրուքների հետ մոռանում (ինչը նախկինում ուղղակի բացառվում էր), բայց պետք է խոստովանեմ, որ այսպես ինձ շատ ավելի լավ եմ զգում, ավելի հանգիստ ու թեթև... Նախկին լարվածությունն ու ծանրաբեռնվածության զգացողությունն այլևս չկա: :)

Չեմ կարծում՝ քո դեպքը հոգեբանական շեղման մեջ է մտնում, թեև գուցե իսկապես մի փոքր ցածր է այդ արգելակման մակարդակը քեզ մոտ: ;)
Բայց դրանով իսկ ինչքան առավելություններ ունես ուրիշների հանդեպ. համ ուշադրության բաշխվածությունն է մեծ, համ ամեն ինչ ավելի նուրբ ու խորն ես զգում, համ էլ հոյակապ հիշողություն ունես: :)
Կատարյալ երջանկություն, իմաստուն ծերությունն էլ ապահովված է: :)

Հ.Գ. Ես էլ ասում եմ՝ տեսնես ոնց է Ուլուանան էսքան խելացի, դու մի ասա լատենտ արգելակումն է պատճառը: :P

VisTolog
11.11.2007, 11:16
Ես այս հարցը տվեցի, քանի որ փախուստ բանտից սերիալի հերոսի` Մայքլի վիճակը նույնն էր, դրանով էլ հասկանալի է թե նրա կարողությունները որտեղից են:

Universe
11.11.2007, 13:12
Հարգելի հոգեբաններ:), մի հատ հարց եմ ցանկանում Ձեզ տալ, չգիտեմ որքանով եմ ճիշտ արել, որ հարցս այս թեմայում եմ տեղադրել, սակայն ուրիշ հարմար եւ դիտարժան թեմա չգտա, որտեղ որ հնարավոր կլիներ այս հարցս ուղղել....
Ուրեմն այսպես. Ինչպե՞ս հնարավոր է բացատրել տարբեր մարդկանց բնավորությունների, մտածելակերպի եւ նույնիսկ անցյալում տեղ գտած իրադարձությունների բացահայտ համընկնումը, որն ուղղակի պատահականություն անվանել չես/չես կարող: Ավելի պարզ ասեմ: Կան 2-մարդիկ, որոնք նույն պահին նույն բանն են մտածում... Կարողանում են գուշակել մեկը-մյուսի մտքերը, եւ նւյնիսկ անցյալի իրադարձություններում կան բազմաթիվ անբացատրելի համընկնումներ : Ինչպե՞ս կարելի է բացատրել այս երեւույթը...:)
Վա՜յ....գիտություն տերդ մեռնի...:8

*e}|{uka*
11.11.2007, 15:29
Հարգելի հոգեբաններ:), մի հատ հարց եմ ցանկանում Ձեզ տալ, չգիտեմ որքանով եմ ճիշտ արել, որ հարցս այս թեմայում եմ տեղադրել, սակայն ուրիշ հարմար եւ դիտարժան թեմա չգտա, որտեղ որ հնարավոր կլիներ այս հարցս ուղղել....
Ուրեմն այսպես. Ինչպե՞ս հնարավոր է բացատրել տարբեր մարդկանց բնավորությունների, մտածելակերպի եւ նույնիսկ անցյալում տեղ գտած իրադարձությունների բացահայտ համընկնումը, որն ուղղակի պատահականություն անվանել չես/չես կարող: Ավելի պարզ ասեմ: Կան 2-մարդիկ, որոնք նույն պահին նույն բանն են մտածում... Կարողանում են գուշակել մեկը-մյուսի մտքերը, եւ նւյնիսկ անցյալի իրադարձություններում կան բազմաթիվ անբացատրելի համընկնումներ : Ինչպե՞ս կարելի է բացատրել այս երեւույթը...:)
Վա՜յ....գիտություն տերդ մեռնի...:8

Ինձ մի անգամ տվեցին այսպիսի բացատրություն որ անցյալ կյանքերից մեկում լօլ ,
եթե իհարկե այդպիսին կա , դուք ցանոթ եք եղել , ձեր հոգիները մինչև այս կյանքում հանդիպելը,իրար հանդիպել են ( աբսուրդ ) :Ես նման բացատրությունը վերագրում եմ միայն այն դեպքին , երբ ասենք ինչ որ անծանոթ մեկին պատահական տեսնում ես և մի ակնթարթը բավական է , որ քեզ նա հարազատ թվա ու զգաս , որ ողջ կյանքում իրեն գիտես :
Ինձ էլ է այս հարցը շատ հուզում , շատ կուզենայի հոգեբանական տեսանկյունից լսեի այս հարցի պատասխանը ... :)

VisTolog
11.11.2007, 16:09
Ինձ թվում է, որ հոգեբանները կասեն թե ձեր բնավորությունը /ները/ նույնն է, որ դուք իրար շատ հարազատ եք, ճանաչել եք վաղուց, միասին կով եք կթել /կներեք:D/ և այդպիսի բաներ:

Grieg
11.11.2007, 16:14
Հարգելի հոգեբաններ:), մի հատ հարց եմ ցանկանում Ձեզ տալ, չգիտեմ որքանով եմ ճիշտ արել, որ հարցս այս թեմայում եմ տեղադրել, սակայն ուրիշ հարմար եւ դիտարժան թեմա չգտա, որտեղ որ հնարավոր կլիներ այս հարցս ուղղել....
Ուրեմն այսպես. Ինչպե՞ս հնարավոր է բացատրել տարբեր մարդկանց բնավորությունների, մտածելակերպի եւ նույնիսկ անցյալում տեղ գտած իրադարձությունների բացահայտ համընկնումը, որն ուղղակի պատահականություն անվանել չես/չես կարող: Ավելի պարզ ասեմ: Կան 2-մարդիկ, որոնք նույն պահին նույն բանն են մտածում... Կարողանում են գուշակել մեկը-մյուսի մտքերը, եւ նւյնիսկ անցյալի իրադարձություններում կան բազմաթիվ անբացատրելի համընկնումներ : Ինչպե՞ս կարելի է բացատրել այս երեւույթը...:)
Վա՜յ....գիտություն տերդ մեռնի...:8

Այս կայքում (http://www.socionika.info/) կգտնես տեղեկություն մարդկանց բնավորությունների համհամատեղելիության և համնընկման մասին

Ուլուանա
11.11.2007, 21:07
Ինձ մի անգամ տվեցին այսպիսի բացատրություն որ անցյալ կյանքերից մեկում լօլ ,
եթե իհարկե այդպիսին կա , դուք ցանոթ եք եղել , ձեր հոգիները մինչև այս կյանքում հանդիպելը,իրար հանդիպել են ( աբսուրդ ) :
Միանգամայն տրամաբանական բացատրություն է, ոչ մի աբսուրդ չկա։ Չի կարելի չիմացած բաները անվերապահորեն որակել որպես աբսուրդ։ Չի բացառվում, որ շատ հոգեբաններ, որոնք չեն ընդունում հոգու վերամարմնավորումը, նույնպես համաձայնեն այն մտքին, որ դա աբսուրդ է և փորձեն լրիվ այլ կերպ բացատրել այդ երևույթը, բայց նրանց բացատրությունները այդ դեպքում դժվար թե սպառիչ լինեն։ ;)

Իմ կյանքում էլ կան այնպիսի մարդիկ, որոնց հետ աննկարագրելիորեն շատ ընդհանուր բաներ ունեմ, անբացատրելի հոգեհարազատության զգացողություն, ոմանց դեպքում՝ նաև կյանքում տեղի ունեցած իրադարձությունների ու մտքերի զարմանալի համընկնում և այլն, ինչպես նաև նրանց անցյալում ճանաչած լինելու որոշակի զգացողություն, բայց միաժամանակ նաև հստակ գիտակցում, որ տվյալ մարդկանց նախկինում ճանաչելը այս կյանքում հաստատ բացառված է։ Փառք աստծո, այնպիսի հիշողություն ունեմ, որ ծնվածս օրվանից ճանաչածս բոլոր մարդկանց հիշում եմ ու հաստատ գիտեմ, որ նրանց նախկինում չեմ ճանաչել։ Թող մեծամիտ չհնչի, բայց կարող եմ ասել, որ գիտեմ, թե ինչու է այդպես։ Իմ ունեցած բացատրությունն ինձ լիովին բավարարում է։ Ինձ համար այս հարցում բաց տեղեր ու հարցականներ չեն չկան։

Universe
12.11.2007, 00:32
Այս կայքում կգտնես տեղեկություն մարդկանց բնավորությունների համհամատեղելիության և համնընկման մասին
ThanX;)
Իմիջայլուց բավականին հետաքրքիր եւ դիտարժան հոդվածներ կային այդ կայքում: :)
Նամանավանդ այս մեկը.


Дуальные отношения

Это отношения полного психологического дополнения. Являются наиболее оптимальными для обеспечения жизнедеятельности индивида. Эти отношения - самые удобные, там не нужно приспосабливаться друг к другу. Общаясь с дуалом, человек может оставаться самим собой. Происходит естественное, самой природой обусловленное разделение обязанностей, и человек в такой паре получает возможность заниматься посильным и интересным для себя делом. В дуальных парах редко возникают конфликты, а если и возникают, то быстро и безболезненно разрешаются. Партнеры подходят друг к другу как две половинки разорванной фотографии, вместе составляющие одно целое. Но именно из-за того, что быстро устанавливается взаимопонимание и нет внутренних источников напряжения, дуала не сразу выделяешь среди других людей.
Дуал кажется слишком простым и понятным, а значит, и не заслуживающим внимания. Это первая позиция, которую может занять человек, встретив дуала. Она скорее свойственна экстравертам. Вторая позиция - это, когда говоришь себе: он слишком хорош для меня, я вряд ли смогу ему понравиться. Эта позиция больше характерна для интроверта. Обе эти позиции встречаются у людей, не имевших опыта дуального общения в детстве. Как же ощутить на себе действие дуальности? Во время общения с дуалом особого комфорта человек поначалу не испытывает. Все протекает обыденно и каких-то эмоций не вызывает. Дуал воспринимается как тень, как нечто вполне естественное и поэтому ничего не значащее. Насколько этот человек был тебе нужен, воспринимаешь только тогда, когда расстался с ним. Потерю дуала человек воспринимает и переживает очень остро, длительное время места себе не находит. Привыкнув к дуалу, приобретя опыт дуализации, начинаешь, наконец, осознавать, что его присутствие тебя успокаивает, дает чувство защищенности. При благоприятствующих подтипах этот эффект усиливается еще больше.
Однако значение дуальных отношений не следует и переоценивать. Это - норма отношений для будней, для повседневной жизнедеятельности. Обретя дуальность, человеку хочется большего, а именно социальной значимости своей личности, какой-то борьбы, отклонения от нормы. В рамках дуальности эта цель не достигается. Но не имея дуальной защищенности, социального признания человеку добиться крайне трудно. Ну а в целом, без дуализации человеку нельзя обойтись лишь в двух случаях: во-первых, когда на карту поставлена сама жизнь человека, т.е. для выживания в неблагоприятных условиях социальной среды, и во-вторых, когда человек двигается вверх по социальной лестнице в условиях острой конкуренции, т.е. для карьеры.

VisTolog
12.11.2007, 13:37
Լատենտ արգելակումն այն ունակությունն է, որը մեզ թույլ է տալիս ֆիլտրել, ընտրել, պահպանել ու հիշել մեզ անհրաժեշտ ինֆորմացիան՝ ուղեղը չծանրաբեռնելով ավելորդ ինֆորմացիայով: Դա մեր պրակտիկ ինտելեկտի կարևոր բաղադրիչներից է:

Եթե լատենտ արգելակման մակարդակը ցածր է, այսինքն՝ այդ արգելակումը թույլ է, ապա տվյալ մարդը կնկատի ու կհիշի ցանկացած մանրուք, որը սովորական մարդիկ ուղղակի կտեսնեն–կանցնեն և չեն էլ հիշի մի քանի վայրկյանից... Լատենտ արգելակման ցածր մակարդակ ունեցող մարդկանց կյանքը կարող է դժոխքի վերածվել. պատկերացրեք բոլոր զգայարաններդ անընդհատ գերլարված են ամեն տեսակի ինֆորմացիայի հանդեպ, իսկ հիշողությունդ էլ չի կարող նրանցից երբևէ ազատվել: Դա շատ լուրջ խանգարում է:

Լուրջ խանգարում է նաև հակառակ դեպքը, երբ լատենտ արգելակման մակարդակը նորմալից բարձր է, այսինքն՝ այդ արգելակումը լինում է ավելի ինտենսիվ, քան պետք է: Այդ դեպքում մարդ վերածվում է կենդանու. ընկալում և հիշում է միայն այն ինֆորմացիան ու այն ազդակները, որոնք կապված են իր կենսագործունեության միայն առաջնային ու ամենաէական ֆունկցիաների հետ՝ սնվելու, բազբացման և ինքնապաշտպանության, մնացած ամեն ինչի հանդեպ հոգեկանը արգելակված է և ոչ մի կերպ չի արձագանքում:

Այստեղից հետևություն. լատենտ արգելակում բոլորս էլ ունենք. այն շատ կարևոր է հոգեկանի համար, սակայն երբ այդ արգելակման մակարդակը նորմայից ցածր է կամ բարձր, ապա դա աղետ է...Իսկ արհեստականորեն հնարավոր է այդպիսին դառնալ /լատենտ արգելակ:D/.Թեկուզ վատ ես զգում քեզ, բայց ուղեղ ես լինում, հիշում ես թե որ գրքի, որ էջի, որ տողի, որ բառը ինչ է նշանակում:

ivy
12.11.2007, 13:47
Իսկ արհեստականորեն հնարավոր է այդպիսին դառնալ /լատենտ արգելակ:D/.Թեկուզ վատ ես զգում քեզ, բայց ուղեղ ես լինում, հիշում ես թե որ գրքի, որ էջի, որ տողի, որ բառը ինչ է նշանակում:

Լատենտ արգելակ դառնալ չես կարող ու պետք էլ չի. շատ մի ոգևորվի քո տեսած ֆիլմերով: :)

Սակայն կարող ես առանձին մարզել ուշադրությունդ, հիշողությունդ և մնացած իմացական գործընթացները:
Մի քիչ քչփորի ինտերնետը, եթե ոչ մի հետաքրքիր ու պիտանի մարզումներ չգտնես, ձայն հանի, կուղարկեմ քեզ:

VisTolog
14.11.2007, 12:20
Լատենտ արգելակ դառնալ չես կարող ու պետք էլ չի. շատ մի ոգևորվի քո տեսած ֆիլմերով: :)

Սակայն կարող ես առանձին մարզել ուշադրությունդ, հիշողությունդ և մնացած իմացական գործընթացները:
Մի քիչ քչփորի ինտերնետը, եթե ոչ մի հետաքրքիր ու պիտանի մարզումներ չգտնես, ձայն հանի, կուղարկեմ քեզ:Knereq, vor angleren em grum. Im menak freeneta.

VisTolog
15.11.2007, 12:17
Knereq, vor angleren em grum. Im menak freeneta. Լավ չբացատրվեցի: Լավ, ինչպես կօգնես, որ լավ հիշողություն ունենամ, ինձ շատա պետք...:(


Մի քիչ քչփորի ինտերնետը, եթե ոչ մի հետաքրքիր ու պիտանի մարզումներ չգտնես, ձայն հանի, կուղարկեմ քեզ:
Իմ ինտերնետը միայն հասանելի է հայկական էջեր:Չգիտեմ կարամ հետաքրքիր բան գտնեմ:
Երևի դնեմ 100 հատ բանաստեղծություն անգիր սովորեմ 1 ժամում, որ հիշողությունս լավանա: Մեկ էլ մի հարց. ոնց հասկացա, օինակ դպրոցում լավ սովորող աշակերտները իրենց հինգերը ստանում են, ի շնորհիվ հիշողության:
Իմ համար մի տարօրինակ բան ասեմ. որ դասս կարդում եմ մեկ անգամ, միանգամից սովորում եմ, իսկ եթե կարդում եմ 1-ից ավելի անգամներ, շատ դժվար եմ սովորում, ինչից կլինի:

EV...
15.11.2007, 14:28
Ինձ մի հարց է բավականին երկար ժամանակ արդեն հուզում:think
Եթե կան որոշակի ձևավորված հարաբերություններ, /դժվարանում եմ ասել ինչպիսի, պարզապես կարող եմ ասել բավականին մտերմիկ/, ու չգիտես թե հետո ինչ?
Ինչպես վարվել թողնել ամեն բան ինչպես կա ու ինչ կլինի թող լինի, ուրեմն դա էր ճիշտը?
Իսկ եթե այդպիսով դիմացինդ զուր հույսեր տածի ու հետո արդյոք ձեր բաժանումն ավելի ցավոտ չի լինի երկուստեք?
Գուցե շատ նեղ անձնական հարց եմ տալիս ու հաստատ գիտեմ, որ պատասխանը ես պիտի գտնեմ, բայց կուզենայի իմանալ Ձեր կարծիքը...

ivy
17.11.2007, 14:31
Լավ չբացատրվեցի: Լավ, ինչպես կօգնես, որ լավ հիշողություն ունենամ, ինձ շատա պետք...:(
Իմ ինտերնետը միայն հասանելի է հայկական էջեր:Չգիտեմ կարամ հետաքրքիր բան գտնեմ:
Երևի դնեմ 100 հատ բանաստեղծություն անգիր սովորեմ 1 ժամում, որ հիշողությունս լավանա: Մեկ էլ մի հարց. ոնց հասկացա, օինակ դպրոցում լավ սովորող աշակերտները իրենց հինգերը ստանում են, ի շնորհիվ հիշողության:
Իմ համար մի տարօրինակ բան ասեմ. որ դասս կարդում եմ մեկ անգամ, միանգամից սովորում եմ, իսկ եթե կարդում եմ 1-ից ավելի անգամներ, շատ դժվար եմ սովորում, ինչից կլինի:

Պատասխանում եմ հարցերիդ:

Երկար եմ գրելու... Ու թող հիշողությանդ առաջին մարզումը լինի հետևյալը. պատկերացրու, թե 5 րոպեից գրառումս ջնջվելու է, և դու ունես այն միայն մի անգամ կարդալու հնարավորություն, փորձիր մտապահել առավելագույնը: :)

Հիմա ավելի լուրջ: Դու, ինչքան հասկացա, դպրոցական ես, հավանաբար՝ ավագ դպրոցական:
Հինգ ստանալուն մարդիկ տարբեր կերպ են հասնում, դժվար է ասել, թե կոնկրետ լավ հիշողության շնորհիվ է դա լինում, աշխատասիրության, բարձր ինտելեկտի, թե ուղղակի բախտի բերմամբ... Քեզ համար կարևորը պիտի լինի ոչ թե հինգը, չնայած դա էլ իր տեղն ունի, այլ նախ և առաջ սովորելն ու հասկանալը. միայն այդ դեպքում կարող ես զարգանալ ու մտավոր աճ ունենալ: Առաջնային տեղում պիտի լինի ոչ թե կատարման արդյունքը՝ տվյալ դեպքում թվանշանը, այլ քո կարողությունների ու գիտելիքների ավելացումը: Շատ ճանաչված գիտնականներ, գրողներ և ալյ ոլորտներում նշանավոր դարձած մարդիկ դպրոցական տարիքում առանձնապես աչքի չեն ընկել, որովհետև ավելի շատ ուղղված են եղել մտածելուն, վերլուծելուն, քան կատարմանը...
Իհարկե, սա չի նշանակում, թե պիտի մոռանաս հինգերի մասին, ուղղակի լավ կլինի, եթե առաջնային տեղում լինի մտավոր կարողությունները զարգացնելը, իսկ կատարման արդյունքը՝ արդեն երկրորդ տեղում:

Հիմա ինչ վերաբերում է հիշողության մարզմանը:
Արի հասկանանք, թե ինչն է ընկած հիշողության հիմքում կամ ինչ գործընթացների հետ է այն կապված: Երևի թե հիշողությունը միայն ինքն իրենով գոյություն չէր ունենա, եթե չլինեին ուշադրությունը, ըմբռնումը, մտածողությունն ու երևակայությունը: Ուրեմն հիշողության զարգացման համար էլ պիտի մտածենք այս չորս գործընթացների մարզման մասին: Առանց կենտրոնանալու, չես կարող ըմբռնել, իսկ առանց ըմբռնելու էլ հնարավոր չի մտապահել, իսկ որպեսզի ավելի լավ ըմբռնես, պիտի հասկանաս ու փորձես պատկերացնել հասկացածդ:

Ուշադրությունը մարզելու համար կան շատ հասարակ միջոցներ: Կարող ես վերցնել ցանկացած տեքս և փորձել մատիտով ընգծել ասենք բոլոր «ն» տառերը, դժվարացնելու համար, վերցնում ես երկու տառ՝ մեկը մի գծով ես նշում, մյուսը երկու, հիմա փորձիր ավելի բարդացնել գործը, ինչը կնպաստի ուշադրության բաշխվածության զարգացմանը. համ նշում ես տառերը, համ փորձում ես հասկանալ՝ ինչի մասին է տեքստը:

Բացում ես որևէ նկար որտեղ շատ պատկերներ կան. լավ կլինի՝ մանկական, էնտեղ շատ առարկաներ են լինում նկարված, նայում ես մի քանի վայրկյան , հետո փակում ես ու փորձում մտաբերել բոլոր առարկաները, որ կային նկարի մեջ:
Ինչպես անել, որ ավելի շատ մտապահել, դրա համար պիտի փորձես մտածողությանդ շնորհիվ խմբավորել պատկերները: Ասենք՝ նկարված է գրիչ, արջ, մատիտ, թթվասեր, կրիա, քանոն, երշիկ, շուն. փորձիր տեսնել, թե ինչ խմբերի կարելի է բաժանել այդ առարկաները, հավանաբար երեք՝ կենդանիներ, գրենական պիտույքներ, սննդամթերք: Եթե հիշես այս երեք խումբը, հետագայում ավելի հեշտ կլինի մտաբերել, թե ինչ պատկերներ կային նկարված՝ ըստ խմբի:

Մտապահելու համար կա նաև մասնատման մեթոդ, որը կարող ես օգտագործել դասեր սովորելիս: Ցանկացած տեքս կարդալիս կամ բանաստեղծություն սերտելիս փորձիր այն մտովի բաժանել երեք մասի՝ ամեն մասը թող ունենա մի անուն, որը կլինի քո ընտրությամբ, ասենք՝ բնության նկարագրություն, անսպասելի հանդիպում, վերադարձ. դե իհարկե կապված է տեքստի բովանդակությունից: Հետագայում, երբ հիշես այդ անունները, ապա ավելի հեշտ կմտաբերես դրանում պարունակող ինֆորմացիան:

Հիշելու համար շատ կարևոր է երևակայության օգտագործումը. ցանկացած բան, ինչ կարդում ես, փորձիր «տեսնել»: Գիտես, կարելի է գիրք կարդալիս իսկական «ֆիլմ դիտել», որի թե ռեժիսորը, թե օպերատորը դու ես: Եվ «տեսածով» ամրապնդված կարդացածդ ավելի լավ կհիշես: Փորձիր տեսնել ցանկացած բան, ինչ կարդում ես, լինի դա կենսաբանության դաս, թե պատմություն:

Օտար լեզվի մեջ նոր բառեր սովորելու ու հիշելու համար նորից կօգնի երևակայությունը, պիտի ստեղծես ասոցիացիաներ, կապեր տվյալ նոր բառի ու քեզ արդեն ծանոթ բառերի միջև:
Օրինակ՝ rescue (ռեսքյու) բառը հիշելու համար, որը նշանակում է փրկել, կարելի է կապ ստեղծել քեզ արդեն ծանոթ «ռիսկ» բառի հետ, որովհետև մոտ են հնչողությամբ, կարող ես հիշել ՝ «ռիսկի դիմել փրկելու համար»: Նմանօրինակ կարելի է հիշել շատ ու շատ բառեր, ի դեպ ասոցիացիաները կարող են լինել միայն քեզ հասկանալի ձևերով, ասենք՝ lizard՝ մողես, բառը հիշվի, որովհետև քեզ ծանոթ Լիզա անունով մի աղջիկ շատ է նման մողեսի: ;)

Մաթեմատիկայում առաջադիմելու համար իհարկե միայն հիշողությունը բավական չէ, պիտի զարգացնես տրամաբանությունը. տրամաբանական գրքեր կարծում եմ կարելի է գտնել գրախանութներում: Բացի դրանից, լավ կլինի լավացնես թվերի ու մաթեմատիկական թեկուզ պարզագույն գործողությունների ընկալումը: Փորձիր մտքում կատարել բազմապատկումներ, բաժանումներ, օրինակ փորձիր մտքում բամապատկել 29x35, օգտագործիր երևակայությունդ աչքերիդ առջև իրար տակ գրվող բազմապատկման եղանակը պատկերելու համար:

Մտապատկերների կառուցումը շատ կարևոր է. դրա հիմքում ըմբռնումն է և երևակայությունը: Այն մարզելու համար ցանկացած նոր առարկա տեսնելիս, նոր տեղում հայտնվելիս, նայիր նորին, ապա փակիր աչքերդ ու փորձիր դեռ տեսնել այդ պատկերը, հիմա աշխատի պատկերի վրա, տես ինչ ընդհանուր հատկանիշներ ինքն ունի, հետո փորձիր վերարտադրել մանրուքները: Մտապատկերները զարգացնելը այն բանալին է, որով կարելի է շատ դռներ բացել...

Կան շատ այլ մարզումներ ու միջոցներ, բայց այսքանը այն գլխավորն է, որը եթե կարողանաս իրականացնել, կարծում եմ կզարգանա թե հիշողությունդ, թե մնացած իմացական գործընթացներդ:
Եվ քիչ-քիչ ինքդ էլ կարող ես նոր մարզումներ ստեղծել քեզ համար. կարևորը՝ զարգացրու երևակայությունդ: :)

VisTolog
19.11.2007, 11:59
Շատ շնորհակիալ եմ այսքան գրելու համար:
Պատկերներին նայելիս ես համարյա հիշում եմ ամեն ինչ: Օրինակ երեկ մի քանի նկարներ եմ տեսել, 3դ ծրագրով սարքած ու հիշում եմ ամեն մանրուք:
Իմ կարծիքով, ուղեղս վերցնում է այն ամենը, ինչ ինձ հետաքրքիր է:

Մի քանի բան ասեմ, դու ասա դա նորմալ է, թե ոչ:
Նայածս ֆիլմերի 30-37.8 տոկոսը երևի անգիր հիշում եմ, հիշում եմ ավելի քան 50 ինտերնետային էջ, համակարգչի տարբեր մանրուքներ, ու վերջ:D/որ էլի հիշեմ կգրեմ/:

Հա, ուրեմն դասս, որ կարդում եմ, եթե հենց առաջին անգամից պատմում եմ լավ ստացվումա, իսկ եթե 2-3 անգամ` շատ երկար ժամանակ բան չի ստացվում::(Երևի կասես հիշողությանս մեջ լավա տպավորվում միանգամից կարդալով, դրա համար էլ հեշտա լինում սովորելը:

Խորհուրդներդ կօգտագործեմ, տենամ ինչ կստացվի: Եթե հիմա գրեմ թե ինչ եմ հիշում քո գրածներից, ապա չես հավատա որ առանց վերանայելու եմ գրել::)

VisTolog
21.11.2007, 18:16
Քեզ համար կարևորը պիտի լինի ոչ թե հինգը, չնայած դա էլ իր տեղն ունի, այլ նախ և առաջ սովորելն ու հասկանալը.
Այ դա էլ ինձ ամենից շատ զայրացնում է:
Մարդու լավ հատկանիշները հինգերով չեն որոշվում:

Իմ համար կարևորը հինգ ստանալն է, թե չէ, որ ամեն ինչ լավ իմանամ, մի երկու անգամ ցածր գնահատական ստանամ, դուրս կգա թե բան չգիտեմ:

Հիմա ավելի շատ գնահատում են ստացած հինգերը:

VisTolog
22.11.2007, 16:50
Ինչից է, որ ես բոլորին հարգում եմ, թեկուզև չեմ ճանաչում::(

Որոշ մասը միգուցե մտածի թե դա լավ բան է, բայց այդպես չի:

Երբեք չեմ կարողանում մարդուն վատ խոսք ասեմ:

Ուլուանա
23.11.2007, 04:59
Ինչից է, որ ես բոլորին հարգում եմ, թեկուզև չեմ ճանաչում::(

Որոշ մասը միգուցե մտածի թե դա լավ բան է, բայց այդպես չի:

Երբեք չեմ կարողանում մարդուն վատ խոսք ասեմ:
Իմ խորին համոզմամբ, դրա մեջ ոչ մի վատ կամ աննորմալ բան չկա։
Իսկ ինչու՞ ես համարում, որ այդպես չի։

VisTolog
23.11.2007, 22:04
Իմ խորին համոզմամբ, դրա մեջ ոչ մի վատ կամ աննորմալ բան չկա։
Իսկ ինչու՞ ես համարում, որ այդպես չի։
Դե նորմալ է՟, որ ասենք մեկը քեզ մի վատ խոսք է ասում, իսկ դու չես կարողանում նրան նույն կերպ պատասխանես, այլ ամեն անգամ <<կուլ ես տալիս>>::(

Մանե
23.11.2007, 22:21
Դե նորմալ է՟, որ ասենք մեկը քեզ մի վատ խոսք է ասում, իսկ դու չես կարողանում նրան նույն կերպ պատասխանես, այլ ամեն անգամ <<կուլ ես տալիս>>::(
Ասե՞մ:oy
Եթե դու էդ մարդուն հարգում ես ու վատ բան չես ասում,իմ կարծիքով հարգանքը պիտի փոխադարձ լինի,իսկ եթե նա քեզ չի հարգում,ապա դու էլ պիտի արհամարհես,վերջիվերջո եթե անընդհատ տենց շարունակվի,քո հպարտությունն էլ ոտնատակ կլինի;)
Համ էլ ինձ թվում ա էդ հարգելուց չի,ուղղակի հարմարվող ու զիջող բնավորրություն ունես :)

VisTolog
23.11.2007, 22:27
Համ էլ ինձ թվում ա էդ հարգելուց չի,ուղղակի հարմարվող ու զիջող բնավորրություն ունես Երևի էլի:(

Ուլուանա
24.11.2007, 03:23
Դե նորմալ է՟, որ ասենք մեկը քեզ մի վատ խոսք է ասում, իսկ դու չես կարողանում նրան նույն կերպ պատասխանես, այլ ամեն անգամ <<կուլ ես տալիս>>::(
Ըստ իս, դա ոչ միայն նորմալ, այլև մեծահոգի պահվածք է, հետևաբար գովելի է նույնիսկ, բայց միայն այն դեպքում, եթե վատ խոսքին նույն ձևով չպատասխանելու պատճառը վախը չէ... Սա շատ կարևոր է։ Վատ խոսքեր ասողին գիտակցաբար նույն ձևով չպատասխանելով՝ դու նրանից բարձր ես լինում։ Նրան կարելի է «տեղը դնել» նաև առանց իր մակարդակին իջնելու և իր նման վիրավորական խոսքեր ասելու։ Դա անելու տարբեր ձևեր կան։ ;)

Սա ուղղակի ընդհանուր, բայց քո ասածները շատ քիչ են իրավիճակը ճիշտ պատկերացնելու համար։ Գուցե ավելի կոնկրետ ու հանգամանալի՞ց գրես, թե ինչ ես զգում այդ պահին, ինչ ես մտածում և այլն։

Լէգնա
24.11.2007, 12:39
Հարգելի Վիստա, կներես, բայց ինձ շատ է հետաքրքրում .
դու երբևէ փորձե՞լ ես դիմել հոգեբանի : :) Քեզ մոտ այնքան հետաքրքիր հարցեր կան :)

Tigana
24.11.2007, 13:03
Իմ համար մի տարօրինակ բան ասեմ. որ դասս կարդում եմ մեկ անգամ, միանգամից սովորում եմ, իսկ եթե կարդում եմ 1-ից ավելի անգամներ, շատ դժվար եմ սովորում, ինչից կլինի:
Կարդա մի 2-3անգամ բայց ընդմիջուներով:
Քո ընդունակությունները ավելի են քան հիմնականում հանդիպում ես:Դու ընդունակ ես արագ սովորելու,դրա համար մի անգամ կարդալուց հետո,երբ քիչ թե շատ սովորում ես,արդեն հավեսդ չի հերիքում նորից կարդալու,ու նորից կարդալուց կարդում ես շատ թռուցիկ ու զզվելով::angry
Մի քիչ ընդմիջում տուր ու մի հատ էլ կարդա::ok

Ուլուանա
25.11.2007, 00:09
Իմ համար մի տարօրինակ բան ասեմ. որ դասս կարդում եմ մեկ անգամ, միանգամից սովորում եմ, իսկ եթե կարդում եմ 1-ից ավելի անգամներ, շատ դժվար եմ սովորում, ինչից կլինի:Կարդա մի 2-3անգամ բայց ընդմիջուներով:
Քո ընդունակությունները ավելի են քան հիմնականում հանդիպում ես:Դու ընդունակ ես արագ սովորելու,դրա համար մի անգամ կարդալուց հետո,երբ քիչ թե շատ սովորում ես,արդեն հավեսդ չի հերիքում նորից կարդալու,ու նորից կարդալուց կարդում ես շատ թռուցիկ ու զզվելով::angry
Մի քիչ ընդմիջում տուր ու մի հատ էլ կարդա::ok
Մի բան չեմ հասկանում. եթե մարդը կարողանում է մեկ անգամ կարդալով՝ սովորել, ապա էլ ի՞նչ կարիք կա երկրորդ ու երրորդ անգամ կարդալու, որ մի բան էլ հավեսը փախնի, զզվելով կարդա և այլն... :o
Wsita, երևի առաջին հերթին հարկավոր է ճշտել, թե դու ինչ ես հասկանում դասը սովորել ասելով։ Որովհետև մի քիչ դժվար է պատկերացնելը, որ առաջին անգամ կարդալով՝ իսկապես սովորելուց հետո երկրորդ անգամը կարող է վատացնել իրավիճակը... :think Չգիտեմ, ես որ չեմ պատկերացնում նման բան...

VisTolog
26.11.2007, 11:56
Հարգելի Վիստա, կներես, բայց ինձ շատ է հետաքրքրում .
դու երբևէ փորձե՞լ ես դիմել հոգեբանի : :) Քեզ մոտ այնքան հետաքրքիր հարցեր կան :)Այո, ես հոգեբանի մոտ եղել եմ, բայց իսկապես հոգեբանի կարիք ցունեմ, էն էլ այնքան թանգ են ասում, ժամը 5000 դրամ:
Բայց ես հոգեբանի լուրջ կարիք ունեմ.
միանգամից հարցնեմ, անվճար հոգեբան հնարավոր է ճարել:D

Ջուզեպե Բալզամո
26.11.2007, 14:20
Այո, ես հոգեբանի մոտ եղել եմ, բայց իսկապես հոգեբանի կարիք ցունեմ, էն էլ այնքան թանգ են ասում, ժամը 5000 դրամ:
Բայց ես հոգեբանի լուրջ կարիք ունեմ.
միանգամից հարցնեմ, անվճար հոգեբան հնարավոր է ճարել:D

Պրիվ...
Հնարավոր է,եթե պատրաստ ես հետազոտության նյութի վերածվել...

Artgeo
26.11.2007, 14:34
Մի քանի ամիս առաջ դիմել եմ... Եկել եմ Անժելիակա Վառումի եզրահանգման: Մեջբերում եմ նրա խոսքերը.

-Я стараюсь обходить стороной всех умельцев решать чужие проблемы «быстро, эффективно, со 100% гарантией», потому что с помощью таких «специалистов» можно очень сильно запутаться и утратить собственное «Я». По-моему, человек должен уметь решать свои проблемы без вмешательства извне, и тем более не перекладывать ответственность за свои решения на кого-то другого.
«Ես աշխատում եմ կողքով անցնել բոլոր հմուտներին, որոնք խոստանում են ուրիշների խնդիրները լուծել «արագ, որակով, 100 տոկոսանոց երաշխիքով», քանի որ այդպիսի «մասնագետների» միջոցով կարելի է խճճվել և կորցնել սեփական «ԵՍ»-ը: Իմ կարծիքով մարդ պիտի կարողանա լուծել սեփական խնդիրները առանց արտաքին միջամտության, ավելին նա չպիտի ուրիշի վրա բարդի սեփական որոշումների պատասխանատվությունը»

VisTolog
26.11.2007, 15:24
Մի բան չեմ հասկանում. եթե մարդը կարողանում է մեկ անգամ կարդալով՝ սովորել, ապա էլ ի՞նչ կարիք կա երկրորդ ու երրորդ անգամ կարդալու, որ մի բան էլ հավեսը փախնի, զզվելով կարդա և այլն... :o
Wsita, երևի առաջին հերթին հարկավոր է ճշտել, թե դու ինչ ես հասկանում դասը սովորել ասելով։ Որովհետև մի քիչ դժվար է պատկերացնելը, որ առաջին անգամ կարդալով՝ իսկապես սովորելուց հետո երկրորդ անգամը կարող է վատացնել իրավիճակը... :think Չգիտեմ, ես որ չեմ պատկերացնում նման բան...
Իմ մոտ վատացնում է, էլ չեմ կարողանում սովորեմ, որ սովորում էլ եմ, ուրեմն շատ ուշ::(

VisTolog
26.11.2007, 23:09
Հոգեբանները հոգեբանների կարիք ունենում ե՟ն:

^SRTIK^LA^
02.12.2007, 14:33
Հարցս հետեվյալն է՝ ի՞նչ անել այս պարագայում երբ՝
Տղան 25 տարեկան է: Մինչ այժմ սեռական հարաբերություն չի ունեցել ոչ մեկի: Ամաչում է խոսել իգականսեռից որեվե մեկի հետ: Ինքնամփոփէ, ինքնավստահություն չունի իր անձի նկատմամբ: Մի խոսքով ամաչում է շփվել հակառակ սեռի հետ… :oy:think:(:8

Աբելյան
02.12.2007, 16:11
ո՞վ ինչ անի

^SRTIK^LA^
03.12.2007, 00:07
:B
ո՞վ ինչ անի

Haykօ պարզ չէ՞ որ խոսքն տղային է վերաբերվում:B

FactorX
03.12.2007, 01:24
Հարցս հետեվյալն է՝ ի՞նչ անել այս պարագայում երբ՝
Տղան 25 տարեկան է: Մինչ այժմ սեռական հարաբերություն չի ունեցել ոչ մեկի: Ամաչում է խոսել իգականսեռից որեվե մեկի հետ: Ինքնամփոփէ, ինքնավստահություն չունի իր անձի նկատմամբ: Մի խոսքով ամաչում է շփվել հակառակ սեռի հետ… :oy:think:(:8

Դե եթե ամեն ինչ էդքան լուրջ է, թող հոգեբանի դիմի, կամ գոնե ընկերոջ հետ դրա մասին խոսա, ես ինչքան հասկացա կոնկրետ մարդու մասինա խոսքը գնում, ուրեմն եթե նա ձեր եղբայրն է, կամ ընկերը, կամ կուզենայիք որ ընկերը լիներ, կամ պարզապես ուզում եք նրան օգնել դուք խոսացեք նրա հետ

^SRTIK^LA^
03.12.2007, 03:47
Դե եթե ամեն ինչ էդքան լուրջ է, թող հոգեբանի դիմի, կամ գոնե ընկերոջ հետ դրա մասին խոսա, ես ինչքան հասկացա կոնկրետ մարդու մասինա խոսքը գնում, ուրեմն եթե նա ձեր եղբայրն է, կամ ընկերը, կամ կուզենայիք որ ընկերը լիներ, կամ պարզապես ուզում եք նրան օգնել դուք խոսացեք նրա հետ

:)շնորհակալություն հարցիս ուշհադրություն դարձնելու համար::hands
Երեվի դուք ճիշտ եք ,ես էի նույն եզրահանգման եկել որ տղաին ընկեր կամ հօգեբան է հարկավոր:Սակայն տվյալ դեպքն կարծում եմ այնքան նուրբ հարց է որ մի փոքր սխալ ուղղություն եվ անձն լիովին կկործանվի:Այդ իսկ պատճառով նպատակահարմար եմ գտնում այդքան նուրբ ու ճակատագրական խնդիրն վերցնել իմ ուսերին քան հոգեբանին վստահել:/չգիտեմ ինչու մի տեսակ չեմ վստահում հօգեբաններին/:8

Մարիաննա
03.12.2007, 17:04
նպատակահարմար եմ գտնում այդքան նուրբ ու ճակատագրական խնդիրն վերցնել իմ ուսերին
^SRTIK^LA^ ակներև է, որ խիստ մտահոգված ես ընկերոջդ կամ բարեկամիդ ճակատագրով: Բայց մի հարց. Ինչպե՞ս պետք է, քո ասած. «ճակատագրական խնդիրը» վերցնես ուսերիդ: :8 Խնդրին ի՞նչ լուծում ես պատրաստել:

FactorX
03.12.2007, 20:43
:)շնորհակալություն հարցիս ուշհադրություն դարձնելու համար::hands
Երեվի դուք ճիշտ եք ,ես էի նույն եզրահանգման եկել որ տղաին ընկեր կամ հօգեբան է հարկավոր:Սակայն տվյալ դեպքն կարծում եմ այնքան նուրբ հարց է որ մի փոքր սխալ ուղղություն եվ անձն լիովին կկործանվի:Այդ իսկ պատճառով նպատակահարմար եմ գտնում այդքան նուրբ ու ճակատագրական խնդիրն վերցնել իմ ուսերին քան հոգեբանին վստահել:/չգիտեմ ինչու մի տեսակ չեմ վստահում հօգեբաններին/:8

ԵՎ իզուր... :)
Պետք չէ չվստահել հոգեբանին

^SRTIK^LA^
04.12.2007, 00:25
ԵՎ իզուր... :)
Պետք չէ չվստահել հոգեբանին

:(Մի գուցե սխալվում եմ սակայն ինձ միշտ թվացել է,թէ հօգեբաններն ուշադիր չեն լսում դիմացինին:think

FactorX
04.12.2007, 14:23
:(Մի գուցե սխալվում եմ սակայն ինձ միշտ թվացել է,թէ հօգեբաններն ուշադիր չեն լսում դիմացինին:think

Դե, ... եսիմ,... չեմ օգտվել ճիշտն ասած իրենց ծառայություններից, հուսով եմ չեմ ել օգտվի :D բայց մի գուցե պետքա պարզապես ճիշտ ընտրություն կատարել... ես համոզված եմ, որ կան լավ հոգեբաններ

Ջուզեպե Բալզամո
11.12.2007, 03:40
Հարցս հետեվյալն է՝ ի՞նչ անել այս պարագայում երբ՝
Տղան 25 տարեկան է: Մինչ այժմ սեռական հարաբերություն չի ունեցել ոչ մեկի: Ամաչում է խոսել իգականսեռից որեվե մեկի հետ: Ինքնամփոփէ, ինքնավստահություն չունի իր անձի նկատմամբ: Մի խոսքով ամաչում է շփվել հակառակ սեռի հետ… :oy:think:(:8

Եթե իսկապես մտահոգված ես՝ գտիր "գործից հասկացող" մի կին,որը համբերատար և ճիշտ ձևերով կվերականգնի Տղայի ինքնավստահությունը… ցանկալի է ինտլեկտ ունեցող և Տղայից տարիքով մեծ մեկին, որ կհասկանա իր անելիքի կարևորությունն ու լուրջ կվերաբերվի առաջարկիդ:Տարիներ առաջ,ես և էլի երկու դավադիրներ,դիմել ենք էս տարբերակին և մեր ամաչկոտ ընկերոջը հանել ինքնամփոփության մեջից: Աշխատող տարբերակ ա…;)

^SRTIK^LA^
11.12.2007, 10:02
Եթե իսկապես մտահոգված ես՝ գտիր "գործից հասկացող" մի կին,որը համբերատար և ճիշտ ձևերով կվերականգնի Տղայի ինքնավստահությունը… ցանկալի է ինտլեկտ ունեցող և Տղայից տարիքով մեծ մեկին, որ կհասկանա իր անելիքի կարևորությունն ու լուրջ կվերաբերվի առաջարկիդ:Տարիներ առաջ,ես և էլի երկու դավադիրներ,դիմել ենք էս տարբերակին և մեր ամաչկոտ ընկերոջը հանել ինքնամփոփության մեջից: Աշխատող տարբերակ ա…;)

Վերջերս նման մի պատմություն ես էլ լսեցի և պատկերացրեք իրոք աշխատել էր այդ տարբերակն:oy

Vive L'Armenie
12.12.2007, 01:07
Ինձ մի հարց է անհանգստացնում, շա՜տ հետաքրքիր է...

Ինչպե՞ս բացատրել մարդու բնավորության, այսինքն տրամադրության՝ ծայրահեղությունից-ծայրահեղության փոփոխումը :8

Ես այդպիսի բնավորություն ունեմ, տխուր ա...:( կարող ա տրամադրությունս շա՜տ բարձր լինի, բայց ինչ-որ մի անհեթեթության պատճառով միանգամից ընկնի և հակառակը, ինչպե՞ս կանխել :(

^SRTIK^LA^
12.12.2007, 01:53
Ինձ մի հարց է անհանգստացնում, շա՜տ հետաքրքիր է...

Ինչպե՞ս բացատրել մարդու բնավորության, այսինքն տրամադրության՝ ծայրահեղությունից-ծայրահեղության փոփոխումը :8

:(

Իսկ դու համաստեղությամբ երկվորյակ ես՞

Vive L'Armenie
12.12.2007, 02:01
Իսկ դու համաստեղությամբ երկվորյակ ես՞

Ջրհոս ;)

^SRTIK^LA^
12.12.2007, 02:08
Ջրհոս ;)

այդ դեպքում ինձ էլ հետաքրքրեց հարցդ.Կհետեվեմ այս թեմայի գրառումներին ,տեսնենք ով կարող է պատասխանել

Vive L'Armenie
12.12.2007, 02:17
այդ դեպքում ինձ էլ հետաքրքրեց հարցդ.Կհետեվեմ այս թեմայի գրառումներին ,տեսնենք ով կարող է պատասխանել

Հուսով եմ, որ պատասխան կլինի :(

ivy
12.12.2007, 04:16
Ինձ մի հարց է անհանգստացնում, շա՜տ հետաքրքիր է...

Ինչպե՞ս բացատրել մարդու բնավորության, այսինքն տրամադրության՝ ծայրահեղությունից-ծայրահեղության փոփոխումը :8

Ես այդպիսի բնավորություն ունեմ, տխուր ա...:( կարող ա տրամադրությունս շա՜տ բարձր լինի, բայց ինչ-որ մի անհեթեթության պատճառով միանգամից ընկնի և հակառակը, ինչպե՞ս կանխել :(

Իհարկե կլինի պատասխան: :)
Ըհը, մեկը ես, պատասխանում եմ: ;)

Եթե հավատում ես հորոսկոպներին, ապա ջրհոսները, երկվորյակներն ու կշեռքները նման են իրար հենց այդ գծով՝ փոփոխականությամբ ու անկայունությամբ, գուցե դեռ աստղերն են ամեն ինչ կանխորոշել, ով գիտի: ;)

Իսկ հիմա պատասխանում եմ ավելի լուրջ:
Հոգեբանության տեսանկյունից կան մի շարք պատճառներ, որոնցով բացատրվում է տրամադրության անկայունությունը: Նշում եմ մի քանիսը, դու տես, թե քեզ որն է ավելի համապատասխանում.

Տարիք
Տրամադրության հաճախակի տատանումները շատ բնորոշ են դեռահասության և երիտասարդության տարիքին՝ պայմանավորված ֆիզիոլոգիական կտրուկ փոփոխություններով, արժեքային համակարգի զարգացման կարևորագույն փուլով,անձնական և մասնագիտական կյանքի հետ կապված դժվարին որոշումներ ընդունելու անհրաժեշտությամբ և մի շարք այլ հանգամանքներով: Սովորաբար հասունության տարիքում այդ տատանումները նվազում են, ինչը պայմանավորված է կյանքի ստաբիլացման հետ:

Մնացած բոլոր պատճառները, որոնք հիմա թվարկելու եմ կապված են լինելու անձնային որակների ու հատկանիշների հետ.

Տագնապալիություն
Մարդիկ, ովքեր ունեն տագնապալիության բարձր մակարդակ, սովորաբար ունեն նաև տրամադրության հաճախակի տատանումներ:

Հուզականություն
Տրամադրության կտրուկ փոփոխությունները կարող են վկարել նաև զգայուն հոգեկանի մասին, որի վրա ցանկացած երևույթ ունենում է ազդեցություն և համապատասխան արձագանք:

Խառնվածք
Ըստ խառնվածքի, կան մարդիկ, որոնք անկայուն են՝ պայմանավորված իրենց նյարդային համակարգի հատկանիշներով, ինչը նշանակում է, որ միևնույն գրգռիչները, ազդակները չեն կարող երկարատև ազդեցություն ունենալ, ինչի հետևանքով էլ մտադրություններն ու տրամադրությունն արագ է փոխվում:
Երբ սա վառ է արտահայտված անձի խառնվածքում, ապա դա առաջ է բերում անձի ցիկլոտիմիկ ակցենտավորում. տրամադրությունը մի ցիկլից արագ անցնում է մյուսին առանց լուրջ պատճառների: Իսկ ակցենտավորումից մի քայլ այնկողմ էլ սկվում է պաթոլոգիան՝ մանիակալ-դեպրեսիվ պսիխոզը, երբ տրամադրության էյֆորիկ և դեպրեսիվ հակադեմ վիճակները՝ իրենց սուր արտահայտումներով, մերթ ընդ մերթ հաջորդում են իրար:
Իհարկե, ոչ ակցենտավորումը, ոչ պաթոլոգիան քեզ հետ կապ չունի. սա ուղղակի ասեցի միտքս շարունակելու համար: :)

Օժտվածություն
Կան էմպիրիկ վկայություններ նաև այն մասին, որ տրամադրության անկայունությունը բնորոշ է ստեղծագործական մեծ պոտենցիալ ունեցող մարդկանց:

...
Ասում են, տրամադրության տատանումները նաև կապված են եղանակի փոփոխությունների հետ, և ձյունը մեզ ավելի ցիկլոտիմիկ է դարձնում: Բայց սրա մասին էմպիրիկ լուրջ փաստեր չկան: ;)

Հիմա գանք այն հարցին, թե ինչպես կանխել կամ հաղթահարել դա:

Նորից վերադառնանք սկզբին ու մտածենք, թե ինչ է տրամադրությունը:
Այն որոշակի ինտենսիվություն և երկարատևություն ունեցող հոգեկան վիճակ է, որն արտահայտվում է այս կամ այն հուզական ֆոնով: Ճի՞շտ է:
Ու էստեղ կա մի շատ կարևոր բառ, որը կտա մեզ խնդրի լուծման բանալին.
ՀՈՒՅԶԵՐ: :)

Ինչպե՞ս ենք մենք սովորաբար պայքարում մեր այն հույզերի ու զգացմունքների դեմ, որոնցից այս կամ այն պատճառով ուզում ենք ազատվել: Համոզված եմ, որ գիտես պատասխանը: Իհարկե ԲԱՆԱԿԱՆՈՒԹՅԱՄԲ:
Հենց ռացիոնալ մտածողությունն է, որ պիտի օգնի կառավարել հոգեկանի հուզական ռեակցաիները: Ինչպե՞ս դա անել: Ինքնավերլուծման, ինքնաճանաչման և ինքնադաստիարակման շնորհիվ: Տես, ինչքան ինքնա-ներ կան, ուրեմն ամեն ինչ քեզնից է կախված: Նրանից, թե ինչքանով կկարողանաս ամեն անգամ վերլուծել տրամադրությանդ փոփոխության հիմքում ընկած պատճառները ու ռացիոնալ և տրամաբանակ մտածողությանդ շնորհիվ օգնես ինքդ քեզ տեսնել, որ դրանց հանդեպ չարժի ունենալ նման հոգեկան արձագանք: Չէ՞ որ ինքդ ես ասում, որ պատճառները սովորաբար անհեթեթ են, ուրեմն արդեն իսկ վերլուծման ճիշտ ուղու վրա ես: :)
Երբեմն ռացիոնալ մտածողությունը շատ լավ կարողանում է անպետք հույզերի հախից գալ, փորձիր: ;)
Հաջողություն քեզ: :)

Vive L'Armenie
12.12.2007, 04:45
Տարիքը հաստատ չէր, որովհետև միշտ էլ բնավորությունս այսպիսին է եղել... Ինչքանով որ ինձ հիշում եմ :8


Տագնապալիություն
Մարդիկ, ովքեր ունեն տագնապալիության բարձր մակարդակ, սովորաբար ունեն նաև տրամադրության հաճախակի տատանումներ:
Որ ճիշտն ասեմ տագնամ կա մեջս :(

Հուզականություն
Տրամադրության կտրուկ փոփոխությունները կարող են վկարել նաև զգայուն հոգեկանի մասին, որի վրա ցանկացած երևույթ ունենում է ազդեցություն և համապատասխան արձագանք:
Հուզականություն, այ սա է հենց հիմնական պատճառը :(


Ասում են, տրամադրության տատանումները նաև կապված են եղանակի փոփոխությունների հետ, և ձյունը մեզ ավելի ցիկլոտիմիկ է դարձնում: Բայց սրա մասին էմպիրիկ լուրջ փաստեր չկան: ;)
Եղանակն էլ այդքան մեծ դեր չի խաղում... Երբեմն վատ եղանակին շատ բարձր տրամադրություն եմ ունենում :8 և ընդհակառակը՝ բոլորը բարձր տրամադրությամբ, իսկ ես՝...


Հիմա գանք այն հարցին, թե ինչպես կանխել կամ հաղթահարել դա:
Ու էստեղ կա մի շատ կարևոր բառ, որը կտա մեզ խնդրի լուծման բանալին.
ՀՈՒՅԶԵՐ: :)
Ճիշտ պատասխան տվեցիր՝ Հույզեր...


Չէ՞ որ ինքդ ես ասում, որ պատճառները սովորաբար անհեթեթ են, ուրեմն արդեն իսկ վերլուծման ճիշտ ուղու վրա ես: :)
Երբեմն ռացիոնալ մտածողությունը շատ լավ կարողանում է անպետք հույզերի հախից գալ, փորձիր: ;)
Հաջողություն քեզ: :)
Մի քիչ դժվար է, բայց դե ամեն դեպքում փորձում եմ պայքարել և դուրս մղել այդ գիծը մեջիցս... Կարծում եմ կհաջողվի այն ինձ...
Անչապ շնորհակալ եմ ինչպես բացատրության,այնպես էլ խորհրդի համար, մերսի ;)

Dayana
12.12.2007, 10:21
Գիտես Վիվուկ ջան , Վիլյամ Սարոյանն ասում է, որ մարդն ինքը կարող է ուրախ կամ տխուր դառնալ սեփական կամով , ինչը համեմում է փոքրիկ աղջնակի օրնակով, ով պատկերացնելով որ կոլիբր է ՝ թռչուն՝ հոգնում է ու տխրում, երբ տխրելու ցանկություն է ունենում , իսկ երբ հոգնում է և ուզում ուրախ լինել, նորից իրեն պատկերացնում է մարդ ու տխրությունն անցնում է ։ Ինձ մոտ դեռ չի ստացվում , բայց փորձիր , գուցե՞ ստացվի ;)

Erevan
30.12.2007, 12:41
Ես մտածում եմ, որ մարդու ամենա լավ հոգեբանը հենց ինքն է մարդը:
Եթե մարդն ինքն իրեն կարողանա հասկանալ ( մասնավորապես կյանքի մասին ունեցած իր ֆանտազիաներից, երազանքներից և այլն) հոգեբանի կարիք էլ չի զգա:

Դեկադա
08.01.2008, 09:59
Ճիշտ ասաց ես էտքան էլ չեմ հավատում, որ կողմնակի մարդը/ լինի դա հոգեբան/ կարող է օգնել սեփական պրոբլեմների լուծման գործում, բայց երբեմն հենց կողմնակի մարդու կողմից ասված պարզ պատասխանը կորող է դառնալ ամենադժվար հարցի լուծում:Ինձ մտահոգում է հետևյալը.- Ո՞ր ճանապարհը ընտրել, երբ հոգին մի բան է ուզում, իսկ բանականությունը մի այլ բան է ասում:Ինչպե՞ս գտնել միջինը:Կա արդյո՞ք միջին կոչվածը: Ինչպե՞ս անել, որ մեկի գերակշռությունը մյուսի հանդեպ չտանի կործանման::think

ivy
08.01.2008, 11:37
Հոգեբանների մեծ երկրպագու չեմ, բայց իմ կարծիքով մարդկանց մոտ թյուր կարծիք է ստեղծված նրանց գործի մասին: :)

Հոգեբանի աշխատանքը տարբեր ոլորտներ է ներառում, որի մեջ մտնում է հետազոտական աշխատանքը, կոնսուլտացիաները և թրեյնինգները, ասենք՝ բիզնեսի, կրթության կամ այլ բնագավառում, և ձեր բլորիդ կողմից շատ վերլուծվող՝ հոգեթերպիան: Ի դեպ, պիտի նշեմ, որ շատ երկրներում հոգեբանները իրավունք չունեն զբաղվելու հոգեթերապիայով, դրա իրավունքն ունեն միայն հոգեբույժները: Բայց քանի որ Հայաստանում չկա հատուկ օրինակարգ հոգեբանների աշխատանքի վերաբերյալ, ապա Հայաստանում հոգեբանական կրթություն ունեցող մարդիկ ևս զբաղվում են հոգեթերապիայով:

Եկեք հերթով դիտարկենք հոգեբանի աշխատանքի երեք հիմնական ասպեկտները.

1. Հոգեբանների հետազոտական աշխատանքը նպաստում է գիտության զարգացմանը և ոչ մի ուղիղ կապ չունի մարդկանց օգնելու հետ: Այն կարող է լինել տարբեր սպարեզներում, բայց քննարկման ենթարկվել հոգեբանական տեսանկյունից: Հետազոտության համար օգտագործվում են փորձարարական տարբեր միջոցներ, այնուհետև արդյունքները ենթարկվում են վիճակագրական վերլուծության կամ մասնավոր դեպքերի առանձին վերլուծության: Օրինակ՝ «Արևմտյան և Արևելյան հասարակություններում ուսուցման ոճերի հոգեբանական տարբերությունները», սա ինձ ամենամոտ օրինակն էր տվյալ պահին: ;)

2. Անցնենք կոնսուլտացիաներին և թրեյնինգներին: Աշխարհում բիզնեսի և կրթության բնագավառում օր օրի ավելանում է հոգեբանների պահանջը: Բիզնեսի ոլորտում նրանք աշխատում են՝ որպես կարիերայի պլանվորմանը, աշխատանքային միջավայրում ադապտացմանը նպաստող կոնսուլտանտներ, ինչպես նաև կադրերի բաժնի մասնագետներ: Կրթության ոլորտում նրանք աշխատում են՝ որպես դպրոցական կոնուլտանտներ, կրթաբաններ, «հատուկ կրթության» մասնագետներ, «օժտված աշակերտների» գծով մասնագետ, բարձրագույն ուսումնական հաստատությունների խորհրդականներ և այլն: Կան նաև ամուսնական, ընտանեկան և այլ տիպի կոնսուլտանտներ:
Եկեք նայենք թե ինչ է անում, ասենք՝ դպրոցական կոնսուլտանտը: Նա կազմակերպում է թրեյնինգներ ուսուցիչների համար, որտեղ քննարկվում են հոգեբանական արմատ ունեցող տարբեր կրթական խնդիրներ և դրանց լուծման ճանապարհները: Նաև առանձին աշխատանք է տարվում «ռիսկի տակ գտնվող», կրթական որևէ անկարողություն ունեցող, օրինակ՝ դիսլեքսիա, կամ վարքային որևէ շեղում ունեցող, ասենք ուշադրության դիֆիցիտ հիպերակտիվության հետ, կամ էլ այլ խնդիր ունեցող երեխաների ու դեռահասների հետ: Նաև կազմակերպվում են կոնսուլտացիաներ այդ երեխաների ծնողների հետ, ինչպես նաև ակտիվ համագործակցություն է տարվում նրանց ուսուցիչների հետ:
Մի ուրիշ օրինակ՝ ընտանեկան կոնսուլտանտներ: Ընտանեկան կոնսուլտանտները հաճախ դառնում են այն կարևոր միջնորդը, որը թույլ է տալիս ընտանեկան անդամներին պարզապես հաղորդակցվել իրա հետ և հասկանալ իրար: Ընտանեկան և ոչ մի կոնսուլտատը երբեք ոչ մի խորհուրդ չի տալիս, երբեք չի անում դիտողություններ կամ պաշտպանում այս կամ այն անդամին, նա միայն հնարավորություն է տալիս շփվել միմյանց հետ, որը երբեմն անհնար է դառնում տան պայմաններում, ինչպես նաև իր հարցերով ուղղորդում է նրանց հաղորդակցումը բարենպաստ հարթության վրա:

3. Ինչ վերաբերում է հոգեթերապիային, ապա դա բուժման միջոց է, որի համար մարդիկ տարիներով սովորում և մասնագիտանում են: Վստահել կամ չվստահել հոգեթերապևի նույնն է, ինչ վստահել կամ չվստահել այլ բժշկի: Հոգեթերապևտները լինում են տարբեր ուղղությունների՝ հոգեվերլուծողներ, կոգնիտիվ թերապևտներ, գեշտալտ թերապևտներ, բիհեյվիորալ թերապևտներ և այլն: Նրանք տարբեր հոգեթերապևտիկ հնարքներով հնարավորություն են տալիս պացիենտին գիտակցել խնդիրը, տեսնել այն այլ անկյուններից, ինքնուրույն գալ դեպի հաղթահարման ուղիները: Պացիենտն ամեն ինչի հասնում է ինքնուրույն, հոգեթերապևտը միայն ուղղորդում է, առանց ավելորդ մեկնաբանությունների, գնահատականների կամ խորհուրդների:

Բոլորին առաջարկում եմ դուրս գալ «Գնացի հոգբանի մոտ, ինձ խորհուրդ տվեց» կենցաղային սխալ պատկերացումներից: ՀՈԳԵԲԱՆՆԵՐԸ ԽՈՐՀՈՒՐԴ ՉԵՆ ՏԱԼԻՍ. ովքեր դեռ խնդիր ունեն այս արտահայտության հետ, խնդրում եմ նորից կարդալ վերը գրվածը: :)

Ուրիշ բան, եթե ձեր ծանոթին ինչ–որ բան եք պատմում և խորհուրդ եք ակնկալում նրանից, նա էլ, բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ, հոգեբան է մասնագիտությումբ. այս դեպքում այդ մարդու խորհուրդը ուղղակի խորհուրդ է, որը կարող էիք ստանալ նաև այլ խելացի մարդկանցից, և դա ոչ մի կապ չունի հոգեբանական աշխատանքի հետ: ;)

Շնորհակալություն ուշադրության համար: :)

Erevan
09.01.2008, 22:36
Նրանք տարբեր հոգեթերապևտիկ հնարքներով հնարավորություն են տալիս պացիենտին գիտակցել խնդիրը, տեսնել այն այլ անկյուններից, ինքնուրույն գալ դեպի հաղթահարման ուղիները: Պացիենտն ամեն ինչի հասնում է ինքնուրույն, հոգեթերապևտը միայն ուղղորդում է, առանց ավելորդ մեկնաբանությունների, գնահատականների կամ խորհուրդների:

Իմ ասածը հենց դա էր, որ մարդը ինքը պետք այդ ուղղորդող հնարքները գտնի, առանց կողմնակի միջամտության:

Dayana
14.02.2008, 13:20
Հոգեբաններ ինձ կօգնեք՞ :oy
Ես շատ շուտ եմ հուսահատվում ու ամեն անտեղի առիթով դեպրեսիայի մեջ ընկնում :( բավական է մի ոչ բարեհամբույր հայացք ու ես ընկճվում եմ այն աստիճան որ ինքս ինձ չեմ ճանաչում :(

dvgray
14.02.2008, 15:07
Հոգեբաններ ինձ կօգնեք՞ :oy
Ես շատ շուտ եմ հուսահատվում ու ամեն անտեղի առիթով դեպրեսիայի մեջ ընկնում :( բավական է մի ոչ բարեհամբույր հայացք ու ես ընկճվում եմ այն աստիճան որ ինքս ինձ չեմ ճանաչում :(
Իսկ ինչ օգնություն ես ակընկալում :):
Եթե ցանկանում ես, որ դու ինքտ փոխվես, ապա շատ իզուր...
Աշխարհը շարժվում է էմոցիոնալ մարդկանց շնորհիվ, ու որքան հասկացա նրանցից մեկն էլ դու ես:
...Եվ հուսահատվիր և ճախրիր թևեր առած: Կյանքը հենց դա է որ կա:
:)

Dayana
14.02.2008, 15:12
Իսկ ինչ օգնություն ես ակընկալում :):
Եթե ցանկանում ես, որ դու ինքտ փոխվես, ապա շատ իզուր...
Աշխարհը շարժվում է էմոցիոնալ մարդկանց շնորհիվ, ու որքան հասկացա նրանցից մեկն էլ դու ես:
...Եվ հուսահատվիր և ճախրիր թևեր առած: Կյանքը հենց դա է որ կա:
:)

Բարդ կյանք է ինձ սպասվում ինչքանով ահսկանում եմ, ես ճախրում եմ հազվադեպ իսկ հուսահատվում ամեն րոպե :( այ հենց հիմա, նայում եմ կողքս ու տեսնում անտարբեր, ինքնասիրահարված մարդկանց, ովքեր իրենք իրենց պահվածքից հաճույք են ստանում :( իսկ ես ... :( dvgray շատ շնորհակալ եմ որ կարծիք հայտնեցիր, հուսով եմ կօգնի ու ես իմ զգացմունքայնությունից չեմ ամաչի :oy

dvgray
14.02.2008, 15:19
Բարդ կյանք է ինձ սպասվում ինչքանով ահսկանում եմ, ես ճախրում եմ հազվադեպ
Քեզ ճանաչելով "Ակումբ"-ից, ես այդպես չէի ասի... Այն դրականը, որ բխում է քեզանից, մի՞թե ուրիշ անուն կարող է ունենալ, քան հոգու ազատ ճախրանք :):

Իսկ հիասթափեցնող բաներին շատ ուշադրություն մի դարձրու, ինչքան էլ նրանք անտանելի լինեն: Ժանամակներն են Հայաստանում այդպիսին :(:

Հ.Գ. Աշխատիր շուտ-շուտ արձակուրդ գնալ /եթե հնարավոր է, գոնե մի քանի օրով Հայաստանից դուրս/ :

VisTolog
25.03.2008, 23:04
Ճի՞շտ է, որ եթե երեխան փոքր տարիքում սկսում է կոպիտ ասած մանր կենդանիներ մորթել, ապա դա նշան է, որ նա հետագայում նաև մարդասպան կլինի::o:think

Racer
08.04.2008, 22:51
Ճի՞շտ է, որ եթե երեխան փոքր տարիքում սկսում է կոպիտ ասած մանր կենդանիներ մորթել, ապա դա նշան է, որ նա հետագայում նաև մարդասպան կլինի::o:think

Հնարավոր ա բայց պարտադիր չի, էնքան մանյակներ կան շուն ու կատու չեն սպանի բայց մարդ կսպանեն: Իսկ երեխայի դաժանությունը կարող է տարբեր պատճառներ ունենալ ՝ հետաքրքրասիրություն, սխալ դաստիարակություն, ծնողական անուշադրություն և այլ հոգեբանական խնդիրներ:

VisTolog
29.04.2008, 22:53
Մեզ հայտնի ''տափուկ'' բնավորությունը հոգեբանական տեսանկյունից ինչա՞ նշանակում:

ivy
29.04.2008, 23:04
Մեզ հայտնի ''տափուկ'' բնավորությունը հոգեբանական տեսանկյունից ինչա՞ նշանակում:

Չգիտեմ՝ դու ինչ ես հասկանում «տափուկ» ասելով, բայց եթե քեզ ճիշտ հասկացա՝ դրանք մարդիկ են, ում մոտ հումորի զգացումը լավ զարգացած չէ: :)

Երկնային
29.04.2008, 23:04
Հնարավոր ա բայց պարտադիր չի, էնքան մանյակներ կան շուն ու կատու չեն սպանի բայց մարդ կսպանեն: Իսկ երեխայի դաժանությունը կարող է տարբեր պատճառներ ունենալ ՝ հետաքրքրասիրություն, սխալ դաստիարակություն, ծնողական անուշադրություն և այլ հոգեբանական խնդիրներ:

համաձայն եմ… :think

բացի այդ հիմա երեխաները ավելի մեծ հետաքրքրությամբ նայում են «կռիվ-կռիվ» իլմեր, որը շատ մեծ ազդեցություն է ունենում հոգեբանական տեսանկյունից… Քանի դեռ անձը կատարելապես չի ձևավորվել, երեխաները տեսնում են ֆիլմերում դաժանություն, սպանություն, արյուն… Անհնար է, որ դա իր ազդեցությունը չունենա երեխայի հոգեբանության վրա… Սկսում է մտածել, թե դա շատ նորմալ երևույթ է… :noti

Սրա հետ շատ կապված են նաև համակարգչային խաղերը… Կասեի` նույնիսկ ավելի մեծ է ազդեցությունը, որովհետև խաղերում երեխան ինքն է այդ բոլոր գործողություններ կատարողը… իսկ հիմա երեխաները ավելի շատ հակված են դաժանություն պարունակող համակարգչային խաղեր խաղալ, որտեղ հենց իրենք էլ այդ դաժանությունն են իրագործում, քան ասենք ուսուցողական… :(

VisTolog
29.04.2008, 23:08
Լսում եմ, որ տափուկները կեղծավոր են, կարողա քո հետ շատ լավ վերաբերվեն, բայց տակդ ''փորեն'' ու տենց բաներ էլի: :D :)
Հումորի զգացում ունեն :))

*e}|{uka*
29.04.2008, 23:19
Հումորի զգացում ունեն :))

Նենց համոզված ասիր , մտածելու տեղիք տվիր :oy :D

Ես տափուկներին պատկեացնում են մի այլ կարգի միամիտ , ինչպես նշվեց հումոր չհասկացող,կեղծավոր , ինքնահավան , մի խոսքով փուչ մարդկանց , որոնք իրանց այլ կերպ են ներկայացնում հանրության առջև ու իրենց բավականին խելացի են համարում : :B

Ուլուանա
30.04.2008, 02:09
Չգիտեմ՝ դու ինչ ես հասկանում «տափուկ» ասելով, բայց եթե քեզ ճիշտ հասկացա՝ դրանք մարդիկ են, ում մոտ հումորի զգացումը լավ զարգացած չէ: :)
Չէ, Ռիպ, քո ասածը տափակն ա, ոչ թե տափուկը։ :D


Ես տափուկներին պատկեացնում են մի այլ կարգի միամիտ , ինչպես նշվեց հումոր չհասկացող,կեղծավոր , ինքնահավան , մի խոսքով փուչ մարդկանց , որոնք իրանց այլ կերպ են ներկայացնում հանրության առջև ու իրենց բավականին խելացի են համարում : :B
Լսի, դու էլ ինչքան բացասական հատկանիշ կար, վերագրեցիր խեղճ տափուկներին։ :)) Սարքեցիր «Քյարթուիզմ» թեման... :{ :D


Լսել եմ, որ տափուկները կեղծավոր են, կարողա քո հետ շատ լավ վերաբերվեն, բայց տակդ ''փորեն'' ու տենց բաներ էլի: :D :)
Հումորի զգացում ունեն :))
Մոտավորապես ճիշտ բնութագրեցիր։ Ի դեպ, հումորի զգացումն ընդհանրապես կապ չունի տափուկ լինել–չլինելու հետ։
Ճիշտն ասած՝ չգիտեմ՝ արդյոք «տափուկ» բառը գրական է, թե ոչ, բայց տափուկ սովորաբար ասում են փակ, ինքնամփոփ, սուսիկ–փուսիկ հանգիստ, արտաքուստ անվնաս մարդուն, որը, սակայն, իր հանգստության ու սուսիկ–փուսիկության տակ թաքցնում է իր էությունը. շատ դեպքերում էդպես սուսիկ–փուսիկ, անշառ թվալով՝ կարող է «տակից» միանգամայն անսպասելի բաներ անել ու մի գեղեցիկ օր (կամ պարբերաբար) զարմացնել շատերին։ Կեղծավորությունը, իրենց մտածածը երեսին չասելու, իրենց կարծիքն ու վերաբերմունքը չարտահայտելու հատկությունը մեծ մասամբ բնորոշ է տափուկներին, բայց միևնույն ժամանակ չի կարելի տափուկությունը նույնացնել կեղծավորության հետ, քանի որ տափուկները կարող են և բոլորովին էլ կեղծավոր չլինել։

«Տափուկ» բառը ոչ միշտ է բացասական իմաստ արտահայտում. այն հաճախ գործածվում է պարզապես թաքնված բնույթի տեր մարդկանց մասին խոսելիս, այսինքն՝ տափուկ կարելի է ասել այնպիսի մարդկանց, որոնցից չգիտես ինչ սպասես։ Բայց նրանք կարող են և շատ լավ մարդիկ դուրս գալ։ :))

Էս ինչքան խորացա... :{

Չգիտեմ, որքանով ինձ հաջողվեց պատկերացում տալ «տափուկ» բառի մասին, բայց ահագին ջանքեր գործադրեցի... :oy

VisTolog
06.05.2008, 22:44
Մի քանի հարց.
Չգիտեմ ինչքանով հոգեբանության հետ կապ ունի, բայց դե.
Ինչիցա, որ մարդ նստած տեղում հանկարծ վերա թռնում, կամ ցնցվում: Մենակ չասեք ապագա էպիլեպտիկա :D

Երբ մարդ սկսումա թաքնված լինել, օրինակ մեծ մասամբ գիշերներն է դւրս գալիս, դնում է սև ակնոց, գլխարկ, ֆորում մտնելիս անտեսանելի ձևով է մտնում, փորձում է միշտ աննկատ մնալ, զանգում է այսպես կոչված փակ համարով, ընկերներին` հիմնականում ինտերնետային չի ասում իրա անունը, կամ չի ցույց տալիս իր նկարները, շատ հարցերից խուսափում է...
էս ամեն ինչն ինչ կնշանակի:

Օրինակ մարդ սկսում է նյարդայնացած ժամանակ ինքնավնասման փորձեր անել,
սրա մասին ի՞նչ կարաք ասեք:

VisTolog
11.05.2008, 21:22
Ովա՞ պատասխանելու էս հարցերին :angry

Դեկադա
12.05.2008, 08:54
Վերջի երկու տարիների ընթացքում բնավորությանս մեջ « հայտնվել» են գծեր, որոնք չեն եղել մինչ այդ:Օր. ահավոր խուսափում եմ մենակ փողոց դուրս գալուց, թեկուզ օրը ցերեկով, չգիտեմ ինչի բայց էտ ժամանակ միշտ ինձ պատում է միայնակության զգացողությունը: Ես ուզում էի պատասխանը ինքս գտնել// կողմնակի ոչ մեկին չդիմելու համար:)//, բայց իմ բոլոր ջանքերս ապարդյուն էին:Կուզեի իմանալ հոգեբանների կարծիքը այս հարցի վերաբերյալ:Նախապես ասեմ հոգեկանիս հետ ամեն ինչ նորմալ է:)

dvgray
12.05.2008, 15:46
Կոնկևետ էտ դեպքը իմ կարծիքով շփման պակասի հետևանք է, որը արագ վերածվում է ինքնամփոփության:
Աշխատեք շատ դուրս գալ, ու առիթ լինի կամ չլինի, շթվել անծանոթ մարդկանց հետ /ասենք խանութում. անգամ փողոցում/:
Հ.Գ. Հոգեբան չեմ: :)

VisTolog
16.05.2008, 21:13
Ինչիցա՞ որ ես չափից ահավոր շատ հանգիստ եմ:

Selene
17.05.2008, 12:52
Ինչիցա՞ որ ես չափից ահավոր շատ հանգիստ եմ:

Չափից ահավոր շատ հանգիստ չեն լինում, իմ կարծիքով, Wista;) Օրինակ այն հանգամանքը, որ դու մտածում ես, թե չափից շատ հանգիստ ես, վկայում է քո՝ մի փոքր անհանգստության մասին:P
Իսկ եթե լուրջ, հանգիստ լինելը քո բնույթից է, ու կարիք չկա մտահոգվել, թե ինչու ես էտպիսին;) Իմ կարծիքով ավելի լավ է ընդհանրապես հանգիստ լինես էությամբ քան ահանգիստ, իհարկե խոսքը ծայրահեղ հանգստության, կամ որ նույնն է, դնջության հասնող հանգստության մասին չէ, այլ ամեն ինչին ոչ լարված անհագստությամբ սպասելու, վերաբերվելու մասին է:) Հանգիստ մարդիկ շատ ավելի քիչ նյարդային բջիջներ են կորցնում նույն պայմաններում, քան անհանգիստ մարդիկ:

Ուլուանա
18.05.2008, 06:45
Ինչիցա՞ որ ես չափից ահավոր շատ հանգիստ եմ:
Հով, էս գրածդ ուղղակիորեն հակասում է մեկ ուրիշ՝ «Հարցեր Առողջագետին» թեմայում գրածիդ. :blin


Ինչի՞ց է, որ նստածս տեղը հանկարծ ցնցվում եմ:


ՈՒղղակի էս վերջերս լարված եմ, երևի դրանիցա:


Ավելի ճիշտ` վերջին 1-2 տարիները:

Վերջը չհասկացանք՝ լարվա՞ծ ես, թե՞ հանգիստ... :esim

VisTolog
18.05.2008, 11:03
Հով, էս գրածդ ուղղակիորեն հակասում է մեկ ուրիշ՝ «Հարցեր Առողջագետին» թեմայում գրածիդ. :blin







Վերջը չհասկացանք՝ լարվա՞ծ ես, թե՞ հանգիստ... :esim
Հենց էտա որ լարված եմ, որովհետև ամեն ինչին շատ հանգիստ եմ վերաբերվում: Սենց ասած մեջս եմ պահում էլի:

Արամ
18.05.2008, 13:19
Հենց էտա որ լարված եմ, որովհետև ամեն ինչին շատ հանգիստ եմ վերաբերվում: Սենց ասած մեջս եմ պահում էլի:

հա բա....բա տենց էլ պիտի լինի....:D

Moon
18.05.2008, 13:31
Հով, էս գրածդ ուղղակիորեն հակասում է մեկ ուրիշ՝ «Հարցեր Առողջագետին» թեմայում գրածիդ. :blin







Վերջը չհասկացանք՝ լարվա՞ծ ես, թե՞ հանգիստ... :esim
Վիստան երևի անհանգիստա, այսինքն լարված ա ու փորձում ա ինքն իրեն հանգստացնել։

Ուլուանա
18.05.2008, 19:31
Հենց էտա որ լարված եմ, որովհետև ամեն ինչին շատ հանգիստ եմ վերաբերվում: Սենց ասած մեջս եմ պահում էլի:
Եթե իրոք հանգիստ վերաբերվեիր, չէիր կարող լարված լինել։ ;) Արտաքուստ անվրդովություն պահպանելը դեռ չի նշանակում հանգիստ լինել։ Դա ընդամենը նշանակում է, որ արտահայտվող չես, շատ բաներում ինքնամփոփ ես, ինչն էլ հաճախ հանգեցնում է ներքին լարվածության։ Կարծում եմ՝ եթե ավելի շատ արտահայտվես քեզ անհանգստացնող ու հուզող բաների մասին, ներքին լարվածություն էլ համապատասխանաբար կպակասի։ Իսկ ավելի լավ կլինի, եթե փորձես իսկապես հանգիստ նայել շատ բաների, որպեսզի ոչ արտաքուստ, ոչ էլ ներքուստ լարվածություն չունենաս։ ;)

*e}|{uka*
18.05.2008, 20:45
Ինչիցա՞ որ ես չափից ահավոր շատ հանգիստ եմ:

Վիստուլ քեզ ներշնչել ես (վնուշատ) , որ «չափից ահավոր շատ հանգիստ» ես , դրա համար էլ անհանգստանում ես :D մի կենտրոնացի նման մանրուքների շուրջ ;)
Բայց, քեզ որոշ չափով ճանաչելով, ինձ չի թվում , որ դու հանգսիտ մարդ ես :P :esim , ես հանգսիտ մարդ ասելով հասկանում եմ դինջ , ծանր , հավասարակշռված... :))

davzion
16.06.2008, 11:22
Հոգեբաններ, խնդրում եմ ասեք, ինչ է իրականում իրենից ներկայացնում նեյրոլինգվիստիկ ծրագրավորումը, որքանով է այն արդարացված ու ինչ հոգեբանական ազդեցություն այն կարող է ունենալ մարդկանց վրա ու ինչ հետևանքներ կարող են լինել դրանից:think

VisTolog
16.06.2008, 12:10
Հոգեբաններ, խնդրում եմ ասեք, ինչ է իրականում իրենից ներկայացնում նեյրոլինգվիստիկ ծրագրավորումը, որքանով է այն արդարացված ու ինչ հոգեբանական ազդեցություն այն կարող է ունենալ մարդկանց վրա ու ինչ հետևանքներ կարող են լինել դրանից:think
Նայի ստեղ (http://cpanel.host.am/~akumb/showthread.php?p=2241)

ter8588
22.07.2008, 13:55
ասեմ դեռ չեմ կարդացել ամբողջ գրածները քանի-որ չեմ հասցնի պիտի դուրս գամ բայց մի հարց ունեմ : ինչու ենք միչտ սիրում կամ սիրահարվում այն մարդուն ով արժանի չէ մեր սիրում?:think:think

ihusik
22.07.2008, 15:05
ասեմ դեռ չեմ կարդացել ամբողջ գրածները քանի-որ չեմ հասցնի պիտի դուրս գամ բայց մի հարց ունեմ : ինչու ենք միչտ սիրում կամ սիրահարվում այն մարդուն ով արժանի չէ մեր սիրում?:think:think
Հետաքրքիր հարցա:think բայց կարծում եմ Դուք ինքներդ պետք է փնտրեք ձեր մեջ ու անկեղծորեն պատասխանեք նախ մի քանի հարցի՝ տալով ինքներդ դրանք Ձեզ.
- Ինչու՞ եմ սիրահարվում կամ սիրում հենց այդ մարդուն...
- Ո՞վ է արժան և ո՞վ արժան չէ իմ սիրուն...
Այս երկու հարցերին իրարից առանձին առանձին բայց լրիվ անկեղծ պատասխանեք գրի առնելով այն թղթի վրա ու հետո իրար հետ համեմատեք, գուցե ինքներդ գտնեք Ձեր հարցի պատասխանը:8

Չնայած ինքս կարծում եմ, որ բոլոր մարդիկ էլ անկախ ամեն բանից արժանի են մեր սիրուն;)

ter8588
23.07.2008, 00:16
Հետաքրքիր հարցա:think բայց կարծում եմ Դուք ինքներդ պետք է փնտրեք ձեր մեջ ու անկեղծորեն պատասխանեք նախ մի քանի հարցի՝ տալով ինքներդ դրանք Ձեզ.
- Ինչու՞ եմ սիրահարվում կամ սիրում հենց այդ մարդուն...
- Ո՞վ է արժան և ո՞վ արժան չէ իմ սիրուն...
Այս երկու հարցերին իրարից առանձին առանձին բայց լրիվ անկեղծ պատասխանեք գրի առնելով այն թղթի վրա ու հետո իրար հետ համեմատեք, գուցե ինքներդ գտնեք Ձեր հարցի պատասխանը:8

Չնայած ինքս կարծում եմ, որ բոլոր մարդիկ էլ անկախ ամեն բանից արժանի են մեր սիրուն;)

մերսի կփորձեմ և կասեմ, և համամիտեմ ,որ բոլոր մարդիք ել անկաԽ ամեն ինչից արժանի են մեր սիրուն.:love:ok

Nyuton
23.07.2008, 12:19
ասեմ դեռ չեմ կարդացել ամբողջ գրածները քանի-որ չեմ հասցնի պիտի դուրս գամ բայց մի հարց ունեմ : ինչու ենք միչտ սիրում կամ սիրահարվում այն մարդուն ով արժանի չէ մեր սիրում?:think:think

Տենց բան չկա: Այն էլ ասում ես միշտ: Խի քո սերը ինչա, որ արժանի էլ չեն? Եթե սխալ եմ կամ կոպիտ, ապա կներես: Քո հարցը քեզ սիրողներինելա վերաբերվում?

azat11
24.07.2008, 23:59
Կարո"ղ է արդյոք փողի համար աշխատող հոգեբանն օգտակար լինել մարդու, որն ունի բավականաչափ հարուստ արժեքային համակարգ և սկզբունքորեն հասկանում է հոգեբանի «տրյուկները»:

Արամ
25.07.2008, 00:05
Կարո"ղ է արդյոք փողի համար աշխատող հոգեբանն օգտակար լինել մարդու, որն ունի բավականաչափ հարուստ արժեքային համակարգ և սկզբունքորեն հասկանում է հոգեբանի «տրյուկները»:


որն ունի բավականաչափ հարուստ արժեքային համակարգ և սկզբունքորեն հասկանում է հոգեբանի «տրյուկները»
Հարցիտ հարցով պատասխանեմ կարող է արդյոք

որն ունի բավականաչափ հարուստ արժեքային համակարգ և սկզբունքորեն հասկանում է հոգեբանի «տրյուկները» այս մարդը հոգեբանի կարիք ունենալ՞:)

azat11
25.07.2008, 00:21
Հարցիտ հարցով պատասխանեմ կարող է արդյոք այս մարդը հոգեբանի կարիք ունենալ՞:)

Իհարկե այո: Նման մարդիկ շատ հանգիստ կարող են կորցնել կյանքի թեթևությունը և/կամ խճճվել խորքերում: Իրականությունից կտրվելուց ոչ ոք չի ապահովագրված, հատկապես. ա. եթե պատրիոտ է, բ. եթե ծույլ է, գ. եթե բավականին հաջողակ չէ իր ափսեն գտնելու համար և այլն...........

Արամ
25.07.2008, 00:23
Իհարկե այո: Նման մարդիկ շատ հանգիստ կարող են կորցնել կյանքի թեթևությունը և/կամ խճճվել խորքերում: Իրականությունից կտրվելուց ոչ ոք չի ապահովագրված, հատկապես. ա. եթե պատրիոտ է, բ. եթե ծույլ է, գ. եթե բավականին հաջողակ չէ իր ափսեն գտնելու համար և այլն...........
Եթե այդ մարդը հասկանում է Հոգեբանի տրյուկները, ուրեմն ինքը ընդհանրապես կխճճվի խորքերում:)

azat11
25.07.2008, 01:02
Եթե այդ մարդը հասկանում է Հոգեբանի տրյուկները, ուրեմն ինքը ընդհանրապես կխճճվի խորքերում:)

Չափից ավելի լուջ չե"ս վերաբերվում հոգեբանին (փողով խորհուրդ տվող հոգեբանին):

Սելավի
25.07.2008, 05:01
Չափից ավելի լուջ չե"ս վերաբերվում հոգեբանին (փողով խորհուրդ տվող հոգեբանին):

Կներեք որ միջամտում եմ, իսկ դու կարող էս ասել ընդհանրապես ինչա՞ նշանակում հոգեբան, կամ օվքե՞ր են այդ մարդիկ: Ես օրինակ ոնց մտածում եմ հոգեբան նշանակումա հոգի բանող, արդյո՞ք կա ինչ-որ մեկը որ հոգիյա բանում բացի Աստծուց, թե՞ ես իմաստը ճիշտ չեմ հասկանում: Կխնդրեմ եթե ինչ-որ մեկը կարող է ինձ բացատրել մեծ սիրով կլսեմ:

Բարեկամ
25.07.2008, 05:04
Կներեք որ միջամտում եմ, իսկ դու կարող էս ասել ընդհանրապես ինչա՞ նշանակում հոգեբան, կամ օվքե՞ր են այդ մարդիկ: Ես օրինակ ոնց մտածում եմ հոգեբան նշանակումա հոգի բանող, արդյո՞ք կա ինչ-որ մեկը որ հոգիյա բանում բացի Աստծուց, թե՞ ես իմաստը ճիշտ չեմ հասկանում: Կխնդրեմ եթե ինչ-որ մեկը կարող է ինձ բացատրել մեծ սիրով կլսեմ:

Հոգեբանն էն մարդն ա, որը քեզ օգնում ա գլուխ հանել մի վիճակից, որում հայտնվելիս կորցրել ես Աստծուն լսելու ունակությունդ:

Սելավի
25.07.2008, 06:49
Հոգեբանն էն մարդն ա, որը քեզ օգնում ա գլուխ հանել մի վիճակից, որում հայտնվելիս կորցրել ես Աստծուն լսելու ունակությունդ:

Փաստորեն իմաստուն մարդիկ են:

Հին ժամանակներում այդպիսի մարդկանց ասում էին իմաստուն մարդիկ: Մարդկանց մեծամասնությունը գնում էր իրենց մոտ խորհուրդներ հարցնելու ու զանազան իրավիճակներից լուծումներ գտնելու:

Շնորհակալություն Բարեկամ բացատրելու համար:

ihusik
25.07.2008, 11:08
Հոգեբանն էն մարդն ա, որը քեզ օգնում ա գլուխ հանել մի վիճակից, որում հայտնվելիս կորցրել ես Աստծուն լսելու ունակությունդ:
Մի պահ հասկանում եմ, որ այնքան էլ ճիշտ չէ գրածդ (որովհետև շատ հոգեբաններ ողնուծուծով մատերիալիստներ են) բայց չգիտեմ ինչի հավանեցի սահմանումդ:) Ինքս էլ կարծում եմ որ հոգեբանը հենց մարդկանց Լույս տվող ու ճիշտ ուղու վրա կանգնեցնող մեկը պետք է լինի, այլ ոչ թե ինչ որ կերպ բուժող ու առանց բուն այդ մարդու մեջ արժեքներ փոխելու, գիտելիքով զինելու ավարտի գործը և շատ հաճախ կամ միշտ դա անի իր շահի մասին մտածելով։ Վառ հոգեբանի կերպարներ են ինձ համար Հոգևոր Մեծ Ուսուցիչները. օրինակ Հիսուսը, որը կարողացավ ամբոխի ձեռքից ազատել մարմնավաճառ մի կնոջ, որին ուզում էր սպանել այդ ամբոխը և ամենակարևորը չդատապարտեց այդ կնոջը ու կարողացավ Իրեն Իմաստությամբ փոխել այդ կնոջ ողջ կյանքը ու հետագայում նա դարձավ ամենահավատարիմ ու լավ աշակերտներից մեկը, որը գրի առավ նաև այդ Մեծ Ուսուցչի Ուսմունքը չնայած կանոնակարգված Աստվածաշնչի մեջ այն չմտավ, բայց չկորցրեց դրանից իր ճշմարտությունն ու արժեքը։

Բարեկամ
25.07.2008, 12:54
Մի պահ հասկանում եմ, որ այնքան էլ ճիշտ չէ գրածդ (որովհետև շատ հոգեբաններ ողնուծուծով մատերիալիստներ են) բայց չգիտեմ ինչի հավանեցի սահմանումդ:) Ինքս էլ կարծում եմ որ հոգեբանը հենց մարդկանց Լույս տվող ու ճիշտ ուղու վրա կանգնեցնող մեկը պետք է լինի, այլ ոչ թե ինչ որ կերպ բուժող ու առանց բուն այդ մարդու մեջ արժեքներ փոխելու, գիտելիքով զինելու ավարտի գործը և շատ հաճախ կամ միշտ դա անի իր շահի մասին մտածելով։ Վառ հոգեբանի կերպարներ են ինձ համար Հոգևոր Մեծ Ուսուցիչները. օրինակ Հիսուսը, որը կարողացավ ամբոխի ձեռքից ազատել մարմնավաճառ մի կնոջ, որին ուզում էր սպանել այդ ամբոխը և ամենակարևորը չդատապարտեց այդ կնոջը ու կարողացավ Իրեն Իմաստությամբ փոխել այդ կնոջ ողջ կյանքը ու հետագայում նա դարձավ ամենահավատարիմ ու լավ աշակերտներից մեկը, որը գրի առավ նաև այդ Մեծ Ուսուցչի Ուսմունքը չնայած կանոնակարգված Աստվածաշնչի մեջ այն չմտավ, բայց չկորցրեց դրանից իր ճշմարտությունն ու արժեքը։



Հուսիկ ջան, ես ամենևին նկատի չունեի, որ հոգեբանները պետք է կամ կարող են Աստծո լույս ցույց տալ պացիենտներին:
Խոսքն այն մասին էր, որ մարդը կարող ա հայտնվի հոգական այնպիսի ծանր կամ բարդ վիճակում, որից գլուխը կորցնի, ապրի խորը դեպրեսիա, մթագնի իրավիճակը ճիշտ գնահատելու ու լուծումներ գտնելու ունակությունը, բթանա ենթազգացողությունը, այսինքն՝ ծանր ապրումներից պարզապես հոգեկանի խաթարում լինի, ու այդտեղ հնարավոր է շատ տեղին լինի հոգեբանի հետ զրույցը, խորհուրդը, այլ կերպ ասած՝ ձայն կողքից, քանի որ երբ մարդը մոլորվել է ու կորցրել կամ հեռացել ներսի ձայնից, ականջը սրված է դրսի ձայնի:
Իսկ հոգեբանությունը, այսինքն հոգեվիճակների վերլուծությունը՝ մոդելների վրա հիմնված գիտություն է, և ուզենք, թե ոչ՝ այս կամ այն չափով կիրառելի է բոլորիս վրա էլ:
Հա, ու էն ժամանակ, երբ որ հոգեբանի օգնությամբ մարդը գա քիչ թե շատ նորմալ վիճակի, մնացածն արդեն ինքն ինքնուրույն կվերգտնի իր ներքին հարմոնիան :)

ihusik
25.07.2008, 15:12
Համամիտ եմ քեզ հետ, բայց բացի դժվար պահին ձեռք մեկնելուց և այդ վիճակից դուրս բերելուց շատ կուզենայի ու իմ պատկերացմամբ էդպես էլ պետք է անի հոգեբանը, որ կարողանա նաև ապրելու ուղի ցույց տա իր այցելուին, որպեսզի կրկին ու կրկին այդ այցելուն չհայտնվի նմանատիպ հոգեկան ծանր վիճակներում ու թմրամոլի նման անընդհատ գնա հոգեբանի մոտ ասի ինձ օգնի ինչպես անում են նաև մարմնական հիվանդությունների դեպքում. այսինքն ասածս քո ներկայացրածի հաստատումն էր ու նաև մեկ քայլ առաջ;)

azat11
26.07.2008, 02:00
Կներեք որ միջամտում եմ, իսկ դու կարող էս ասել ընդհանրապես ինչա՞ նշանակում հոգեբան, կամ օվքե՞ր են այդ մարդիկ: Ես օրինակ ոնց մտածում եմ հոգեբան նշանակումա հոգի բանող, արդյո՞ք կա ինչ-որ մեկը որ հոգիյա բանում բացի Աստծուց, թե՞ ես իմաստը ճիշտ չեմ հասկանում: Կխնդրեմ եթե ինչ-որ մեկը կարող է ինձ բացատրել մեծ սիրով կլսեմ:

Ցավոք շատ իմաստներ դեգրատացվել են իրենց տերմինների բառացի բացատրություններից, բայց սա իմիջիայլոց.....
Բարեկամս, ես հոգեբանից շատ բան չեմ պահանջում, ընդամենը մարդկային մի քանի նորմալ որակներ. Նա խնդրահարույց հարցի շուրջ ինքը ևս չպիտի զգա հոգեբանի կարիք, լինի իր գործի նկատմամբ ազնիվ` գոնե այնքանով, որքանով նպատակ չի դնի ցուցադրել իր խելացիությունը, ներշնչի վստահություն գոնե այնքան, որքան իր վրա հույս են դնում և ունենա իր «ՎԵՋԴ ՄԻ ԴԻՐ, ՍԵԼԱՎԻ» առանցքային խորհուրդը հիմնավորելու համար անհրաժեշտ քթածակ:
Չմոռանամ ավելացնել, որ աշխատանքի ժամին իր կաբինետում հաճախորդին սպասող հոգեբանը որևէ երաշխավորված շանս չունի նշված որակներով ավելին լինելու օրինակ Ձեզանից:

Հ. Գ.

Ի դեպ հետաքրքիր ստորագրությունա, նույնպես նոր թեմայի առարկա:)

VisTolog
30.07.2008, 10:34
որն ունի բավականաչափ հարուստ արժեքային համակարգ և սկզբունքորեն հասկանում է հոգեբանի «տրյուկները»
Ես էլ եմ արդեն հասկանում հոգեբանների <տրյուկները> :))

Մեղապարտ
01.08.2008, 16:55
Կարո"ղ է արդյոք փողի համար աշխատող հոգեբանն օգտակար լինել մարդու, որն ունի բավականաչափ հարուստ արժեքային համակարգ և սկզբունքորեն հասկանում է հոգեբանի «տրյուկները»:

Հոգեբանության գլխավոր զենքը շփումն է, այս ետևույթի մեջ է դրսևորվում անհատի փիլիսոփայական հնարավորությունները :
Բավականին հարուստ համակարգ ունենալը հարաբերակն կատեգորիա է և փոփոխական :
«Սկզբունքորեն հասկանալը» եսին չի ձեռբազատում կախվածությունից ,բնականաբար նաև ևվս մեկ անգամ իր առավելություններից մեկը ցուցադրելու գայթակղությունից, տվյալ դեպքում որը կարտահայտվի հոգեբանին ցուցադրել սեփական մտավոր կարո ղությունները ինչպես նաև իր դիրքային առավելությունը, որը վերջին հաշվով հնարա վորություն է տալիս եսին արտահայտվել որպես «ունիվերսալ հարուստ արժեքային համակարգի» կրողի::B

ter8588
01.08.2008, 19:47
երեխեք, ձեր օգնություննա պետք: Ոնց կարող ենք մոռանալ այն մարդուն, ում ընկերուհին ես եղել 9-ամիս ապրել ես նրա հետ` ինչպես լավ զույգեր, իրար հետ խոսել ամեն թեմայից, իրար հետ նախաճաշել ու ճաշել. միասին դուրս եկել և ..................... մինչև առավոտվա ժամը 4-5-ը միասին նստել խոսել , սիրել ու մեկել առանց ոչնչի թողնումա քեզ, տղան, այսինքն ասումա պիտի ամուսնանա ուրիշ աղջկա հետ.:love ու պիտի թողնենք, վերջանա այս ամենը.
Ձեր կարծիքը` որպես հոգեբան` հոգեբանական կողմով:

*e}|{uka*
01.08.2008, 19:53
Կներես հոգեբան չեմ , բայց մի հարց տամ
Մի գուցե դու իմացել ես կամ գիտակցել ես որ էս պահը գալու էր , որ լքելու էր քեզ ու շարունակել ես հուսալ որ դա այդպես չի լինի , այո՞

Morpheus_NS
01.08.2008, 20:33
երեխեք, ձեր օգնություննա պետք: Ոնց կարող ենք մոռանալ այն մարդուն, ում ընկերուհին ես եղել 9-ամիս ապրել ես նրա հետ` ինչպես լավ զույգեր, իրար հետ խոսել ամեն թեմայից, իրար հետ նախաճաշել ու ճաշել. միասին դուրս եկել և ..................... մինչև առավոտվա ժամը 4-5-ը միասին նստել խոսել , սիրել ու մեկել առանց ոչնչի թողնումա քեզ, տղան, այսինքն ասումա պիտի ամուսնանա ուրիշ աղջկա հետ.:love ու պիտի թողնենք, վերջանա այս ամենը.
Ձեր կարծիքը` որպես հոգեբան` հոգեբանական կողմով:

Մոռանալն անհնար է, պարզապես աշխատիր նրա մասին չհիշել:

Երկնային
01.08.2008, 22:59
երեխեք, ձեր օգնություննա պետք: Ոնց կարող ենք մոռանալ այն մարդուն, ում ընկերուհին ես եղել 9-ամիս ապրել ես նրա հետ` ինչպես լավ զույգեր, իրար հետ խոսել ամեն թեմայից, իրար հետ նախաճաշել ու ճաշել. միասին դուրս եկել և ..................... մինչև առավոտվա ժամը 4-5-ը միասին նստել խոսել , սիրել ու մեկել առանց ոչնչի թողնումա քեզ, տղան, այսինքն ասումա պիտի ամուսնանա ուրիշ աղջկա հետ.:love ու պիտի թողնենք, վերջանա այս ամենը.
Ձեր կարծիքը` որպես հոգեբան` հոգեբանական կողմով:

սա կարդա…


Կա մոլորություն շփոթել արուի բնազդային հմայքը տղամարդկության հետ:
Խոստումնազանց չլինելն է տղամարդկությունը, մաքուր ու պինդ տղամարդկությունը, ու դա հավասարապես հատուկ է երկու սեռերին էլ:

դիպուկ ա շատ… :)

իսկ հիմա ինքդ քեզ հարց տուր ու փորձի անկեղծ պատասխանել. Քեզ պետք ա՞ էդպիսին…

VisTolog
09.08.2008, 13:20
Հալուցյունացիաներն /երևի ճիշտ գրեցի բառը :oy / ինչի՞ց են առաջանում

ihusik
09.08.2008, 14:23
Հալուցյունացիաներն /երևի ճիշտ գրեցի բառը :oy / ինչի՞ց են առաջանում

այդպիսի հենց թեմա կա. (http://cpanel.host.am/~akumb/showthread.php?t=7438) կարող եք այդ թեմայում գրեք ու շարունակեք:)

*e}|{uka*
03.09.2008, 17:42
Երեխեք ահագին ժամանակ, երբ քնած եմ լինում, քնիս մեջ ինձ թվում է, թե էլ չեմ զարթնի , փորձում եմ ամեն գնով արթնանալ, չի ստացվում ,աչքեիրս առաջ լռիվ մթնում է, բայց արտաքինից եկող ձայները լսում եմ, որոշ չափով ուղեղս անջատված չի լինում : Քնիս մեջ ոտքերս ձեռքերս փորձում եմ շարժել, բայց ոչ մի կերպ չի ստացվում :noti : Բայց այս մի շաբաթ լօլ ստացվում է : Այսօր գիշերը նույն վիճակն էր, ամեն կերպ փորձում էի շարժվել, որ արթնանամ, փորձեցի ինձ անկողնուց վայր նետել /քնիս մեջա այս ամենը/ :D, ստացվեց :bl , գժվել եմ չէ՞ :fool
ՃԻշտ է քիչ է լինում այսպես , բայց ես շատ եմ անհանգստանում, ինձ ասում են գերհոգնածությունից է, ով ի՞նչ կասի ... :unsure

Narinfinity
01.10.2008, 12:47
Երեխեք ահագին ժամանակ, երբ քնած եմ լինում, քնիս մեջ ինձ թվում է, թե էլ չեմ զարթնի , փորձում եմ ամեն գնով արթնանալ, չի ստացվում ,աչքեիրս առաջ լռիվ մթնում է, բայց արտաքինից եկող ձայները լսում եմ, որոշ չափով ուղեղս անջատված չի լինում : Քնիս մեջ ոտքերս ձեռքերս փորձում եմ շարժել, բայց ոչ մի կերպ չի ստացվում :noti : Բայց այս մի շաբաթ լօլ ստացվում է : Այսօր գիշերը նույն վիճակն էր, ամեն կերպ փորձում էի շարժվել, որ արթնանամ, փորձեցի ինձ անկողնուց վայր նետել /քնիս մեջա այս ամենը/ :D, ստացվեց :bl , գժվել եմ չէ՞ :fool
ՃԻշտ է քիչ է լինում այսպես , բայց ես շատ եմ անհանգստանում, ինձ ասում են գերհոգնածությունից է, ով ի՞նչ կասի ... :unsure

Կարծում եմ երազում մենք տեսնում ենք մեր ցանկությունների, մտքերի արտացոլանքը, ինչպես որ հայելին է ցույց տալիս կերպարները, որոնք կողքից դժվար է նայելով, պատկերացնելով ճանաչել...
Հոգ չէ, մի մտածիր, քո երազները մտահոգությունից են գալիս, և եթե խնդիր կա որը պիտի լուծվի, կամ հարց, որը հուզում է քեզ, ապա քո նպատակը դրանք ավելի լավ ճանաչելն է ու որոշումը մնում է քեզ, թե ինչ? անել... Կիսատ մնացած գործերդ ու մտքերդ ավարտելով էլ այդ երազները չեն այցելի ...:think
Լավ եղիր;)

Anhavat
09.10.2008, 10:41
Ո՟նց հասկանանք երբ աղջիկը ունի սեռական ցանկություն դեպի քեզ, բաաաայց չի արտահայտվում
բա՟ սա կյանքա
Բա ուրա՟ արդարությունը:(

Morpheus_NS
09.10.2008, 11:22
Ո՟նց հասկանանք երբ աղջիկը ունի սեռական ցանկություն դեպի քեզ, բաաաայց չի արտահայտվում
բա՟ սա կյանքա
Բա ուրա՟ արդարությունը:(

Վայ քու, արա, իրոք անարդար ա :D
Պետք չի հասկանալ, դու արտահայտվիր::)

Մեմի
15.10.2008, 11:37
Ո՟րտեղ կարելի է գտնել Ֆրեյդի գրքերից. Անգիտակցականի հոգեբանությունը կամ դրա նման մի բան

Anhavat
15.10.2008, 12:43
Վայ քու, արա, իրոք անարդար ա :D
Պետք չի հասկանալ, դու արտահայտվիր::)
Լսի դու հոգեբա՟ն ես:
ես քո խորհուրդով արտահայտվեցի ու ինչ ես կարծում ինչ
դու Ճիշտ ես չափալախ ստացա
ես կարծում եմ եդ չափալախը ինձ չէր ուղղված այլ քեզ
ո՟նց հանդիպենք փոխանցեմ:(:B

VisTolog
15.10.2008, 13:13
Լսի դու հոգեբա՟ն ես:
ես քո խորհուրդով արտահայտվեցի ու ինչ ես կարծում ինչ
դու Ճիշտ ես չափալախ ստացա
ես կարծում եմ եդ չափալախը ինձ չէր ուղղված այլ քեզ
ո՟նց հանդիպենք փոխանցեմ:(:B
Արտահայտվելու ձև էլ կա...

Երկնային
15.10.2008, 14:21
Ո՟նց հասկանանք երբ աղջիկը ունի սեռական ցանկություն դեպի քեզ, բաաաայց չի արտահայտվում
բա՟ սա կյանքա
Բա ուրա՟ արդարությունը:(
իսկ ինչի՞ց ես ենթադրել, որ տենց բան կա…

Anhavat
15.10.2008, 16:00
իսկ ինչի՞ց ես ենթադրել, որ տենց բան կա…

Երբ Աղջիկը անհավասար է շնչում դեպի քեզ ու աչքերով համարյա թե բռնաբարումա
էլ ինչ մտածես
մանավանդ ես երկրում ես ախմախ ու թշվառ երկրում ;)

Երվանդ
15.10.2008, 16:05
Երբ Աղջիկը անհավասար է շնչում դեպի քեզ ու աչքերով համարյա թե բռնաբարումա
էլ ինչ մտածես
մանավանդ ես երկրում ես ախմախ ու թշվառ երկրում ;)

Ուրեմն գրկում ես ու շուրթերին համբույր դրոշմում:D:D, եթե թուլացավ ուրեմն չես սխալվում, թուլանա չթուլանա քեզ հաստատ մի հատ էլա չափալախելու, բայց եթե թուլացավ ուրեմն ինքը քոնն;), դու կզգաս էտ թուլանալը հաստատ;)

Anhavat
16.10.2008, 12:12
Հետաքրքիրա ես ով իմ հարցին պատասխանում է բոլորը հոգեբան են
թե ում գլխում ինչ միտք ծագումա գրումա ինձ
այ ժողովուրդ ես հո ռոբոտ չեմ ես կարամ ամեն մեկիդ տեղը չափալախ ուտեմ :(

Selene
16.10.2008, 21:12
Հետաքրքիրա ես ով իմ հարցին պատասխանում է բոլորը հոգեբան են
թե ում գլխում ինչ միտք ծագումա գրումա ինձ
այ ժողովուրդ ես հո ռոբոտ չեմ ես կարամ ամեն մեկիդ տեղը չափալախ ուտեմ :(

Բնական է, որ ոչ, քանի որ թեմայի վերնագիրն է՝ «Հարցեր հոգեբանության և փիլիսոփայության բնագավառներից», այլ ոչ թե՝ «Հարցերին պատասխանում է հոգեբանը»;)
Մարդիկ պարզապես մտնում են, կարդում հարցն ու աշխատում իրենց ուժերի ներածին չափով խորհուրդ տալ, օգնել, կարծիք հայտնել: Այլ բան է, որ դու հենց հոգեբանի կարծիք ես ուզում լսել, այդ դեպքում գրառումներից մեկնումեկում նշեիր գոնե: Իսկ ընդհանրապես, ասում են՝ լսիր բոլորին, վերլուծիր ասածները նրանց, բայց վերջում, հաշվի առնելով ամեն ինչ, վարվիր այնպես, ինչպես սիրտդ ու միտքդ են թելադրում, համ էլ հետագայում չափալախների հարցում ոչ ոքու չես մեղադրի;)

WhiteSmoke{F}
10.11.2008, 05:31
Ո՟նց հասկանանք երբ աղջիկը ունի սեռական ցանկություն դեպի քեզ, բաաաայց չի արտահայտվում
բա՟ սա կյանքա
Բա ուրա՟ արդարությունը:(

օօօօօօօ դա տարօրինակ է,հնարավոր է դու այնքան էլ լավ չէս հասկացել ընկերուհուդ տրամադրությունը:Իսկ եթե գործ ունես իսկական կնոջ հետ,ապա իմ կարծիքով,նա գիտի թե ինչ է ուզում:Իսկ էլի իմ կարծիքով,իսկական տղամարդը կարող է էնպես անել որ իր ու իր սիրելիի ցանկությունները համնկնեն

WhiteSmoke{F}
23.11.2008, 03:24
Լինումա չէ, մի երաժշտություն եք լսում, կամ պարֆյումի հոտ, կամ էլ մի այլ բան, ու ընկնում հիշողությունների մեջ: Ու շատ հաճախ եդ հիշողությունները ցավացնում են, բայց հաճույք ես ստանում եդ պահին, դառը հաճույք: Կարողա ոմանց դա օտարա: Եստեղ գործ ունենք վերապրման հետ քաթարսիս: Ու շատ հաճախ քաթարսիսի միջոցով, շատ հոգեբանական խնդիրներ են լուծվում: Քազցր տառապանք: Եթե լինում ձեզ մոտ խոսենք հա՞: Ու կոնկրետ դեպքեր, շատ հետաքրքիր կլիներ լսել: Նույնն էլ ցեղասպանությունը, եդ դրվագները դաժան, որ դիտում ենք շատ են ցավացնում, բայց դա մենք դիտում ենք անկախ ամեն ինչից, և որոշակիորեն հասնում քաթարսիսի: Մարդիկ ել կան խուսափում են քաթարսիսից, քանի որ ենքան խորն են թաղում վատ հուշերը, որ վախենում են վերհիշել: Բայց դա ավելի վատ է, քանի որ դրանք իրենց շատ խորը ազդեցությամբ մարդու ենթագիտակցության մեջ են, և միևնույնն է ճնշելու են իրեն: Ուշ թե շուտ նա պայթելու է , որպեսզի բաց թողնի եդ վատ էմոցիաները: Հասնի քաթարսիսի: Շատ կուզեի ես հարցին իր անդրադարձը Հուսիկն ել ունենար, եթե կարելի է

ihusik
24.11.2008, 04:16
Կասեմ իմ կարծիքը. միանշանակ չեմ կարող պատասխանել, քանի որ տես. մի կողմից մարդ անցածն անվերջ հիշելով չի կարողանում առաջ գնալ ու ամենակարևորը՝ գուցե հենց այդպիսով նա ամրապնդում է հենց այն՝ ինչն ուզում է այսպես ասած մոռանալ կամ էլ չհիշել ու եթե վերցնենք, որ այնպիսի բան՝ ինչպիսին մոռանալն է կամ իսպառ ենթագիտակցականից ջնջելը՝ չկա, ապա պետք է ասենք, որ այստեղ հետևաբար կարող ենք միայն խոսել անցյալի այնպիսի մեր մեջ տպավորվելու մասին է խոսքն, որը ցավալի չէ մեզ համար ու հետևաբար բացասաբար չի անդրադառնում առօրյա կյանքի ու ապագայի վրա- այսինքն հենց պետք է կարողանանք, որ մեզ համար այդպես ընկալվի ու մնա մեր մեջ մեր անցյալը ու դրանում կարող է օգնի նաև վերապրումը կամ կատարսիսը, եթե այդ վերապրումը բերի մարդուն անցյալի ընկալման, գնահատման մի նոր որակի ու վերանա դրանից ոչ կառուցողական, վնասակար երանգն ու մարդ ասես այլ աչքերով նաի իր անցյալին, որը կօգնի նրան ազատվել իր անցալից եկող սեփական անգիտակցական վախերից և ամոթի զգացումից ու նաև դրանց վրա հիմնված անլիարժեքության տարբեր բարդույթների դրսևորումներից և այլն, և այլն...

Այլ կերպ ասած ինքնին անցյալի վերապրումը ոչինչ չի փոխի դեպի լավը և հակառակ կարող է ամրապնդել չցանկալի անցյալի բացասական ապրումները, բայց եթե այն կատարսիսի շնորհիվ մաքրագործում է կատարվում իշնորհիվ նրա, որ փոխվում է անցյալի հանդեպ վերաբերմունքն ու զգացողությունը դրա հանդեպ ապա այո կարող է դա օգտակար լինի։ Կարծում եմ, գուցե ոմանք չհամաձայնեն կարծիքիս հետ և ասեն, որ միայն վերապրելով էլ մարդու մոտ ասես այդ ամենի էներգիայի լիցքաթամփման շնորհիվ մաքրում է տեղի ունենում, բայց ես այդպես չեմ կարծում. մաքրում կկատարվի, եթե բացասական երանգավորումը տեղն զիջի դրականին ու այլևս անցյալի այդ իրավիճակը մարդու վրա բացասական ենթագիտակցական ներգործություն չունենա։

Այս ամենի հետ կապված դրական արդյունքի կարող է հասնի մարդ միայն բանիմաց հոգեբանի օգնությամբ. ճիշտ է ընկեր- ընկերուհիների մոտ այսպես ասած սեփական դարդն ուցավը պատմելը գուցե թեթևություն տա ու կանխի առանց գիտակցելու պահի տակ կատարվելիք քայլերից, բայց դա այն խնդրի լուծումը չէ, որի մասին խոսում էի և որին կարող է հասնի մարդ, ինչպես ասեցի, միայն բանիմաց ու հմուտ հոգեբանի օգնությամբ։

WhiteSmoke{F}
24.11.2008, 06:07
Շատ շնորհակալ եմ, որ անտարբեր չմնացիր, քո գրառումներից զգում եմ, որ ինչի մասին էլ որ գրում ես, գրում ես հիմնավոր տեղեկացված լինելով: Ես միշտ բոլորի գրառումները կարդում եմ: Ու լավա որ մարդ մինչև գնահատական տալը ոտից գլուխ ուսումնասիրումա թեման: Կան չէ՞, որ ասենք ասում են ասենք խնձորը ամենալավ միրգնա, բայց դու աշխարհի բոլոր մրգերը փորձել ես? որ ասես խնձորը ամենալավնա: Կարող ես ասել խնձորը, իմ իմացած մրգերից ամենալավնա: Սա շատ պրիմիտիվ օրինակ էր, բայց էս կարգի են: Իսկ Դաօ ուսումնասիրել ես՞: Մանավանդ սիրո դաօ: Շատ ուժեղ կյանքի իմաստություն, փիլիսոփայությունա

ihusik
25.11.2008, 04:06
Նմանատիպ մի գրքի վերնագիր եմ պարզապես հիշում. «Սիրո Դաօ»...
Եթե կարելի է ինքդ ներկայացրու այդ ուղղության հայացքներն ու հիմնական մտքերը։:) Հետաքրքիր կլինի կարծում եմ:) Կարող ես, գրականություն էլ նշի:)

WhiteSmoke{F}
26.11.2008, 01:35
Նմանատիպ մի գրքի վերնագիր եմ պարզապես հիշում. «Սիրո Դաօ»...
Եթե կարելի է ինքդ ներկայացրու այդ ուղղության հայացքներն ու հիմնական մտքերը։:) Հետաքրքիր կլինի կարծում եմ:) Կարող ես, գրականություն էլ նշի:) Ես ներկայացնեմ Դաո՞ն, չգիտեմ որտեղից սկսել: Ախր դաոն բոլոր կյանքի բնագավառներում իր ասելիքն ունի: Ես սա ասում եմ, քանի որ միայն դաո չեմ ուսումնասիրել: Ուսումնասիրել եմ նաև սուֆիզմ, ձեն, հինդուիզմ, ղուրան, բուդիզմ և այլն: Կփորձեմ, որքան հնարավոր է կոնկրետ ներկայացնել: Ինչպես գիտենք, չինական փիլիսոփայությամբ են ներշնչվել շատ մեծ փիլիսոփաներ: Ու ասում են եթե կոնֆուցիոնիզմը չինական փիլիսոփայության արատաքին հագուստն է, ապա դաոն հոգին է: Այն առաջացել է մ.թ.ա. վեցից հինգերորդ դարերում: Դաո նշանակում է ուղի, ճանապարհ:Հետագայում «դաո» հասկացությունը կիրառվել է փիլիսոփայության մեջ բնության «ուղին», նրա օրինաչափությունը նշանակելու համար: Եթե հետաքրքիր է կարդացեք Լաո Ցզիի « դաո դե դզին» /թարգմանվում է « գիրք ուղու և ուժի մասին»: Գրվել է մոտ երկու հազար տարի առաջ: Չգիտեմ թե հայերեն տարբերակը կա: Անգլերենն եմ կարդացել: Սիրո Դաոն էլ շատ ուժեղ փիլիսոփայություն է, ավելի շուտ կասեի գիտական տեսություն սիրո ֆիզիկական և հոգևոր դրսևորումների վերաբերյալ: Ին և Յանի ներդաշնակության մասին: Իհարկե այս գիրքը խորհուրդ չեմ տալիս նրանց, ովքեր դիտում են «եռեսուներկու ատամ» կամ էլ Փի Ես քլաբ, ու սեքս բառը լսում են, դրա վրա էլ տաս ժամ ծիծաղում: Սիրո Դաոն շատ լուրջ անդրադառնումա սեքսին: Դրա համար էլ պետք է լուրջ մոտեցմամբ մարդիկ կարդան: Եդ հեղինակներից էլ կասեմ Հենրի Մասպեռո, Ռոբերթ վան Գուլիք, Էբերհարդ Քրոնհաուզեն: Նաև Ք. Գ. Յունգ: Շաաաաաաաատ հետաքրքիր է Ֆրիտյոֆ Կապրայի «ֆիզիկայի դաո»: Ժամանակակից փիլիսոփա և թեորետիկ ֆիզիկոսի գրքում, նկարագրված են մեծագույն ֆիզիկական բացահայտումներ, քվանտային մեխանիկայի և ատոմային զենքի վերաբերյալ

Սելավի
26.11.2008, 05:25
Սիրելի WhiteSmoke{F} Դուք նշեցիք մի քանի գրքեր չինական իմաստություններից, այդ թվում նաև դաոն, իսկ կարո՞ղ էք մի քանի բառով նկարագրեք թե ո՞րն է այդ գրքի հիմնական մեխը և Դուք ի՞նչ եզրակացության էք եկել այդ գրականությունները ուսումնասիրելուց և վերջապես ո՞րն է այս կյանքի այս մեծ Աստվածային բեմականացման իմաստը, ըստ կարդացածդ գրքերի և իրանց՝ (գրքերի) տված իմաստության քո հասկացածով ու տրամաբանությամբ:
Պարզապես հետաքրքիր է ինձ լսել Ձեր՝ իմ համար շատ գնահատելի կարծիքը:

WhiteSmoke{F}
26.11.2008, 06:32
Սիրելի WhiteSmoke{F} Դուք նշեցիք մի քանի գրքեր չինական իմաստություններից, այդ թվում նաև դաոն, իսկ կարո՞ղ էք մի քանի բառով նկարագրեք թե ո՞րն է այդ գրքի հիմնական մեխը և Դուք ի՞նչ եզրակացության էք եկել այդ գրականությունները ուսումնասիրելուց և վերջապես ո՞րն է այս կյանքի այս մեծ Աստվածային բեմականացման իմաստը, ըստ կարդացածդ գրքերի և իրանց՝ (գրքերի) տված իմաստության քո հասկացածով ու տրամաբանությամբ:
Պարզապես հետաքրքիր է ինձ լսել Ձեր՝ իմ համար շատ գնահատելի կարծիքը:

Սելավի, ազնիվ խոսք կարմրեցի, ասում ես ներկայացնեմ իմ վերջին եզրակացությունը՞: Դա շատ անհնարա ինձ համար, հավատա: Իրոք կուզենայի, բավարարել հետաքրքրությունդ, բայց ես դեռ ճանապարհորդում եմ եդ իմաստության աշխարհում, ու չգիտեմ էլ ճանապարհի կեսն եմ անցել, թե դեռ սկզբում էլ չեմ գտնվում: Ո՞նց պատմեմ վերջնական ճանապարհորդությանս մասին, դեռ կանգ չեմ առել: Ու մինչև կյանքիս վերջ էլ երևի կանգառ չունենամ: Ինչքան կարդում, կամ իմանում եմ, հասկանում եմ, որ իրականում ոչինչ էլ չգիտեմ: Մենք կարող ենք քննարկել շատ բաներ, բայց եզրակացություն մի խնդրի, լա՞վ: Ես ամեն ինչ չգիտեմ, որ վերջնական խոսեմ, կարող եմ ասել միայն այս պահի համար: Կոնկրետ Դաոն, անպայման քո ներսով պետք է անցնի, որ դու զգաս: Ես կարող եմ պատմել իմ զգացածի մասին, բայց դա իմ սուբեկտիվ ընկալումը կլինի դաոի: Դու պետք է ինքդ ուսումնասիրես, ու եթե ուզենաս կխոսենք: Ես մեծ հաճույքով: Ես ոչինչ չգիտեմ վերջնական, իմ բոլոր ցանկությունները հնարավոր է բավարարել, բացի հետաքրքրասիրությունից: Դայա ինձ ստիպում ապրել: Ես հասարակ աղջիկ եմ, ոչ մի բան չգիտեմ: Կամ էլ եթե գիտեմ, վաղը ավելի շատ կամ նոր բան կիմանամ, ու եսօրվա իմացածց կփոխվի, լրիվ ուրիշ կդառնա: Ու եսօրվա ասածս վերջնական ու ճիշտ չի լինի: Ուղղակի հաստատ կասեմ, դաոն գիտությունա մարդու, բնության ներդաշնակության ու երջանկության մասին: Շատ շնորհակալ եմ քեզ, բարձր գնահատականի համար

VisTolog
07.12.2008, 20:26
Լատենտ արգելակման ցածր մակարդակ ունեցող մարդը, կարո՞ղ է հիշել տվյալ օրվա երազն իր ամեն մի մանրուքներով…
Ինչի՞ց է իջնում այդ մակարդակը.
Ի՞նչ վատ հետևանքներ կարող է ունենալ.

ivy
07.12.2008, 20:58
Լատենտ արգելակման ցածր մակարդակ ունեցող մարդը, կարո՞ղ է հիշել տվյալ օրվա երազն իր ամեն մի մանրուքներով…
Ինչի՞ց է իջնում այդ մակարդակը.
Ի՞նչ վատ հետևանքներ կարող է ունենալ.

Վիստուլ, էլի եկար քո սիրելի լատենտ արգելակման թեմայի՞ն: :))
Մի անգամ արդեն խոսել ենք դրա մասին, եթե չես հիշում՝ էստեղ նայիր (http://cpanel.host.am/~akumb/showpost.php?p=439170&postcount=65):
Ինչ վերաբերվում է էս հարցերիդ, ապա, այո, լատենտ արգելակման ցածր մակարդակ ունեցող մարդը կարող է հիշել ոչ միայն երազներն՝ իրենց մանրուքներով, այլ ցանկացած այլ բան: Լատենտ արգելակման ցածր մակարդակը կապված է մեր ԿՆՀ-ի՝ կենտրոնական նյարդային համակարգի հետ: ԿՆՀ-ի տարբեր ֆունկցիոնալ փոփոխությունները կամ դրա բնածին առանձնահատկությունները որոշում են լատենտ արգելակման մակարդակը տվյալ անձի մոտ: :)
Քանի որ գիտեմ քո փորացավը, ասեմ՝ քո լատենտ արգելակման մակարդակը արհեստականորեն իջեցնել չես կարող: :))

VisTolog
07.12.2008, 21:18
Վիստուլ, էլի եկար քո սիրելի լատենտ արգելակման թեմայի՞ն: :))
Մի անգամ արդեն խոսել ենք դրա մասին, եթե չես հիշում՝ էստեղ նայիր (http://cpanel.host.am/~akumb/showpost.php?p=439170&postcount=65):
Ինչ վերաբերվում է էս հարցերիդ, ապա, այո, լատենտ արգելակման ցածր մակարդակ ունեցող մարդը կարող է հիշել ոչ միայն երազներն՝ իրենց մանրուքներով, այլ ցանկացած այլ բան: Լատենտ արգելակման ցածր մակարդակը կապված է մեր ԿՆՀ-ի՝ կենտրոնական նյարդային համակարգի հետ: ԿՆՀ-ի տարբեր ֆունկցիոնալ փոփոխությունները կամ դրա բնածին առանձնահատկությունները որոշում են լատենտ արգելակման մակարդակը տվյալ անձի մոտ: :)
Քանի որ գիտեմ քո փորացավը, ասեմ՝ քո լատենտ արգելակման մակարդակը արհեստականորեն իջեցնել չես կարող: :))

Վիստուլ, էլի եկար քո սիրելի լատենտ արգելակման թեմայի՞ն::))
Գիտեի որ կասես :))

Մի անգամ արդեն խոսել ենք դրա մասին, եթե չես հիշում՝ էստեղ նայիր:
Հիշում եմ :))


Քանի որ գիտեմ քո փորացավը, ասեմ՝ քո լատենտ արգելակման մակարդակը արհեստականորեն իջեցնել չես կարող:
Ես գիտեմ, որ դու գիտես.:))
Էս պահին իմ միակ փորացավը հենց էտա.

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Ահագին արդեն ծանոթ եմ լատենտությանը. վերջերս ֆայմեցի ինտերնետում նայել :)

Ավելացվել է 2 րոպե անց

ԿՆՀ-ի տարբեր ֆունկցիոնալ փոփոխությունները կամ դրա բնածին առանձնահատկությունները որոշում են լատենտ արգելակման մակարդակը տվյալ անձի մոտ:
Իսկ տարբեր ֆունկցիոնալ փոփոխությունների մեջ, ո՞ր փոփոխություններն են մտնում.

VisTolog
07.12.2008, 21:31
ՈՒ նաև, մի տեղ կարդացի, որ լատենտ ունակության մեջ նաև մտնում է ոչ պետքական տեղեկության հեռացումը ուղեղից... բայց մեկ այլ տեղ լրիվ հակառակն էր գրած.

ivy
07.12.2008, 21:35
ՈՒ նաև, մի տեղ կարդացի, որ լատենտ ունակության մեջ նաև մտնում է ոչ պետքական տեղեկության հեռացումը ուղեղից... բայց մեկ այլ տեղ լրիվ հակառակն էր գրած.

Վիստ, դրա համար էի ասում՝ նախկինում արած գրառումս ուշադիր կարդա: :)
Լատենտ արգելակման ֆունկցիան թույլ է տալիս ուղեղից հեռացնել ոչ անհրաժեշտ ինֆորմացիան, իսկ դրա ցածր մակարդակը, ընդհակառակը՝ պահպանում է ամեն մի ինֆորմացիա: Ցարծր մակարդակը նշանակում է, որ էդ արգելակումը լավ չի աշխատում՝ ինչը որ իրականում պիտի մոռացվի, որ ուղեղդ չծնարաբեռնվի, չի մոռացվում:

VisTolog
07.12.2008, 21:43
Վիստ, դրա համար էի ասում՝ նախկինում արած գրառումս ուշադիր կարդա: :)
Լատենտ արգելակման ֆունկցիան թույլ է տալիս ուղեղից հեռացնել ոչ անհրաժեշտ ինֆորմացիան, իսկ դրա ցածր մակարդակը, ընդհակառակը՝ պահպանում է ամեն մի ինֆորմացիա: Ցարծր մակարդակը նշանակում է, որ էդ արգելակումը լավ չի աշխատում՝ ինչը որ իրականում պիտի մոռացվի, որ ուղեղդ չծնարաբեռնվի, չի մոռացվում:
Հետաքրքիրա, էտ ինչնա՞ որոշում տեղեկության` ինձ պետքական լինել-չլինելը.:))

ivy
07.12.2008, 21:46
Հետաքրքիրա, էտ ինչնա՞ որոշում տեղեկության` ինձ պետքական լինել-չլինելը.:))

Քո ուղեղը: :))

VisTolog
07.12.2008, 21:46
Վիստ, դրա համար էի ասում՝ նախկինում արած գրառումս ուշադիր կարդա: :)
Լատենտ արգելակման ֆունկցիան թույլ է տալիս ուղեղից հեռացնել ոչ անհրաժեշտ ինֆորմացիան, իսկ դրա ցածր մակարդակը, ընդհակառակը՝ պահպանում է ամեն մի ինֆորմացիա: Ցարծր մակարդակը նշանակում է, որ էդ արգելակումը լավ չի աշխատում՝ ինչը որ իրականում պիտի մոռացվի, որ ուղեղդ չծնարաբեռնվի, չի մոռացվում:
Մոռացա նշեի, որ իմ կարդացածի մեջ, ոչ պետքական տեղեկության հեռացումը հնարավոր էր դառնում ցածր մակարդակի դեպքում. դրա համար էլ հարցրի.
Ճիշտա, էտ տեղեկությունը գրողին հետո ուղղել էին, որ ցածր մակարդակի դեպքում հնարավոր չի տեղեկություն հեռացնել:

ivy
07.12.2008, 21:48
Մոռացա նշեի, որ իմ կարդացածի մեջ, ոչ պետքական տեղեկության հեռացումը հնարավոր էր դառնում ցածր մակարդակի դեպքում. դրա համար էլ հարցրի.
Ճիշտա, էտ տեղեկությունը գրողին հետո ուղղել էին, որ ցածր մակարդակի դեպքում հնարավոր չի տեղեկություն հեռացնել:

Ցածր մակարդակի դեպքում ամեն ինչ պահպանվում ա, դա իրականում էդպիսի հաճույք չի, ինչպես քեզ կարող ա թվալ: :)

StrangeLittleGirl
07.12.2008, 21:48
Ռի՛փ, ի՞նչ ասել է հեռացում: Ընդհանրապես ջնջվու՞մ է, թե՞ որոշակի պայմաններում կարող է վերհիշվել:

VisTolog
07.12.2008, 21:48
Քո ուղեղը: :))
Իսկ ինձ պետքա, որ ուղեղս վերցնի ամեն պետքականն ու չպետքականը. թքած թե ինչ կկատարվի հետս :)

StrangeLittleGirl
07.12.2008, 21:49
Ցածր մակարդակի դեպքում ամեն ինչ պահպանվում ա, դա իրականում էդպիսի հաճույք չի, ինչպես քեզ կարող ա թվալ:
Հիպերմնեզիա: Ճիշտ ա ասում: :-O Օրգանական խանգարումների ժամանակ ա լինում:

VisTolog
07.12.2008, 21:49
Ռի՛փ, ի՞նչ ասել է հեռացում: Ընդհանրապես ջնջվու՞մ է, թե՞ որոշակի պայմաններում կարող է վերհիշվել:
.Դե երևի հիպնոսով հնարավորա վերհիշել.:))

ivy
07.12.2008, 21:50
Ռի՛փ, ի՞նչ ասել է հեռացում: Ընդհանրապես ջնջվու՞մ է, թե՞ որոշակի պայմաններում կարող է վերհիշվել:

Ուղեղից ընդհանրապես ջնջվող ինֆորմացիա չկա: Օրինակ՝ հիպնոզի միջոցով ցանկացած հեռացված ինֆորմացիա կարող է վերականգնվել:

StrangeLittleGirl
07.12.2008, 21:52
Ուղեղից ընդհանրապես ջնջվող ինֆորմացիա չկա: Օրինակ՝ հիպնոզի միջոցով ցանկացած հեռացված ինֆորմացիա կարող է վերականգնվել:
Հաստա՞տ: :think Իսկ օրգանական խանգարումների ժամանակ, երբ համապատասխան ինֆորմացիան պահպանող նեյրոնները մեռնում են, հնարավո՞ր է: :think Էս հարցը ինձ շատ ա հուզում :D

ivy
07.12.2008, 21:55
Հաստա՞տ: :think Իսկ օրգանական խանգարումների ժամանակ, երբ համապատասխան ինֆորմացիան պահպանող նեյրոնները մեռնում են, հնարավո՞ր է: :think Էս հարցը ինձ շատ ա հուզում :D

Էդ մեկը չգիտեմ, բժիշկներին հարցրու: :) Իմ կարծիքիվ էդպիսի ֆիզիկական խանգարման դեպքում հնարավոր է ինֆորմացիայի ընդմիշտ վերացում... Բայց դե էդ ուղղակի իմ կարծիքն էր:

StrangeLittleGirl
07.12.2008, 21:56
Իմ կարծիքիվ էդպիսի ֆիզիկական խանգարման դեպքում հնարավոր է ինֆորմացիայի ընդմիշտ վերացում... Բայց դե էդ ուղղակի իմ կարծիքն էր:
Իմ կարծիքն էլ ա էլի դրանից: Բայց հետաքրքիր ա՝ ինֆորմացիան տենց լրիվ վերացնելու ուրիշ ճանապարհ կա, թե չէ: :think

ivy
07.12.2008, 21:58
Իմ կարծիքն էլ ա էլի դրանից: Բայց հետաքրքիր ա՝ ինֆորմացիան տենց լրիվ վերացնելու ուրիշ ճանապարհ կա, թե չէ: :think

Ինձ թվում է՝ լրիվ վերացնելու միակ ձևը միայն ֆիզիկական վնասման ճանապարհով է հնարավոր...

Հակոբ Գեւորգյան
08.12.2008, 12:52
երեխեք հո՞ չեք գժվել… ինֆորմացիան միակ բանն ա որ չի կարելի վերացնել…

ivy
08.12.2008, 13:26
երեխեք հո՞ չեք գժվել… ինֆորմացիան միակ բանն ա որ չի կարելի վերացնել…

Ոչ քո չի գժվել. հենց դա էլ ասում ենք: :)

Հակոբ Գեւորգյան
08.12.2008, 13:30
Ոչ քո չի գժվել. հենց դա էլ ասում ենք: :)

իվի ջան, գործ չունեք, կարեւոր բաներ կլինեն, պետք չի վերացնել ;)

Արշակ
08.12.2008, 13:33
Հաստա՞տ: Իսկ օրգանական խանգարումների ժամանակ, երբ համապատասխան ինֆորմացիան պահպանող նեյրոնները մեռնում են, հնարավո՞ր է: Էս հարցը ինձ շատ ա հուզում Ես էլ մեջ ընկնեմ, հա՞։ Չնայած միայն վերջին մի քանի գրառումներ եմ կարդացել։ Խիստ կասկածում եմ, որ ապրած կյանքի ինֆորմացիան հենց նեյրոնների վրա են պահպանվում։ Գուցե դրանց միջոցով են ֆիզիկապես դրսևորվում, բայց կարծում եմ պահպանվում են ինչ–որ այլ ոլորտում։ Բայց դե սա երևի այլ թեմա է։

Աբելյան
23.12.2008, 16:50
դատարկության զգացումը ի՞նչ ա նշանակում:(:think:8

ihusik
23.12.2008, 21:54
Մոդերատորական. Թեման անձնական երկխոսության ու օֆթոպի համար չէ...

Չամիչ
17.01.2009, 18:46
Հարգելի ֆորումի ժողովուրդ, էս վերջերս անչափ սկսել եմ հետաքրքրքվել ՄԵԴԻՏԱՑԻԱՅՈՎ, եվ կարծես զգում եմ մեդիտացիայով զբաղվելու ներքին պահանջ, իհարկե ունեմ որոշ կցկտուր տեղեկություններ այդ տեխնիկայի վերաբերյալ բայց չգիտեմ էնպիսի գրականություն որի շնորհիվ կստանամ սպառիչ գիտելիքներ մեդիտացիայի մասին,եվ կկարողանամ առանց կասկածելու կիրառել:

Եթե ունեք տեղեկություններ, խնդրում եմ օգնեք կատարելով հղումներ:
Հուսով եմ այս գրառումը կհամարվի հոգեբանության թեմայի շրջանակներում, քանի որ Մեդիտացիան անմիջականորեն առնչվում է մարդու ներաշխարհի հետ:

Նախապես խորին շնորհակալություն:

Terminator
17.01.2009, 21:43
Հարգելի ֆորումի ժողովուրդ, էս վերջերս անչափ սկսել եմ հետաքրքրքվել ՄԵԴԻՏԱՑԻԱՅՈՎ, եվ կարծես զգում եմ մեդիտացիայով զբաղվելու ներքին պահանջ, իհարկե ունեմ որոշ կցկտուր տեղեկություններ այդ տեխնիկայի վերաբերյալ բայց չգիտեմ էնպիսի գրականություն որի շնորհիվ կստանամ սպառիչ գիտելիքներ մեդիտացիայի մասին,եվ կկարողանամ առանց կասկածելու կիրառել:

Եթե ունեք տեղեկություններ, խնդրում եմ օգնեք կատարելով հղումներ:
Հուսով եմ այս գրառումը կհամարվի հոգեբանության թեմայի շրջանակներում, քանի որ Մեդիտացիան անմիջականորեն առնչվում է մարդու ներաշխարհի հետ:

Նախապես խորին շնորհակալություն:

Եթե ուզում ես խորացված ձևով զբաղվել, ապա մենակ խորուրդ չէի տա զբաղվել, որովհետև եթե շատ խորանաս դրա մեջ մենակ, ապա կան վարժություններ, որոնք ինչ-որ ձևով վտանգավոր են միայնակ մարդու համար…

ihusik
18.01.2009, 04:58
Հարգելի ֆորումի ժողովուրդ, էս վերջերս անչափ սկսել եմ հետաքրքրքվել ՄԵԴԻՏԱՑԻԱՅՈՎ, եվ կարծես զգում եմ մեդիտացիայով զբաղվելու ներքին պահանջ, իհարկե ունեմ որոշ կցկտուր տեղեկություններ այդ տեխնիկայի վերաբերյալ բայց չգիտեմ էնպիսի գրականություն որի շնորհիվ կստանամ սպառիչ գիտելիքներ մեդիտացիայի մասին,եվ կկարողանամ առանց կասկածելու կիրառել:

Եթե ունեք տեղեկություններ, խնդրում եմ օգնեք կատարելով հղումներ:
Հուսով եմ այս գրառումը կհամարվի հոգեբանության թեմայի շրջանակներում, քանի որ Մեդիտացիան անմիջականորեն առնչվում է մարդու ներաշխարհի հետ:

Նախապես խորին շնորհակալություն:
Ընկերս (ասում եմ ընկերս, ճիշտ է այդպես է, բայց տարիքով շատ մեծ է ինձնից:) վաթսունն անց է) օրական 4-6 ժամ մոտ մեդիտացիա է անում հատուկ մեթոդով:) ինձ էլ է շատ առաջարկել լուրջ զբաղվեմ, բայց սրտիս հարազատ չէ վարժությունն հոգևորի հետ կապված հարցերում ու դրանում ասես արհեստական բան եմ տեսնում... չգիտեմ, գուցե սխալվում եմ. չնայած սրտի (զգացմունքների ու մտքի) մաքրումից հետո կարելի է նաև մտածել մտքի ուժի հզորացման մասին, չնայած կրկնեմ այս կարևոր հանգամանքն՝ միայն սրտի (զգացմունքների ու մտքի) մաքրումից հետո, քանզի հակառակ դեպքում մարդ ուժեղացնելով մտքի ազդեցությունը բայց չկարողանալող կառավարել իր մտքերն ու զգացմունքներն կընկնի վատ վիճակի մեջ ու դժվար կլինի դուրս գալ. կստացվի որ ինքն իր գլխին մի ուժեղ թշնամի ստեղծեց։

Ամեն դեպքում մտքի ու զգացմունքների տիրապետումը հիանալի բան է, որը տալիս է մարդուն հոգեկան խաղաղություն, առանց որի մարդ չի կարող ոչ հոգևոր ձեռքբերումներ ունենալ, ոչ էլ երջանիկ լինել և եթե ներքին ձգտում կա Ձեր մեջ մեդիտացիայի (որքան հասկանում եմ նաև հոգեկան խաղաղության) նշանակում է հոգևոր մի թրթիռ արթնացել է Ձեր մեջ՝ ինչը ողջունելի է։ Վերջերս ընկերներիցս մեկը մեդիտացիայի մասին մի տեղեկություն էր ուղարկել, որը կարող եք գտնել այստեղ՝ - - - - АГНИ ЙОГА О МЕДИТАЦИИ (http://teros.org.ru/content/view/91/27/)

Չամիչ
18.01.2009, 21:10
չնայած սրտի (զգացմունքների ու մտքի) մաքրումից հետո կարելի է նաև մտածել մտքի ուժի հզորացման մասին, չնայած կրկնեմ այս կարևոր հանգամանքն՝ միայն սրտի (զգացմունքների ու մտքի) մաքրումից հետո, քանզի հակառակ դեպքում մարդ ուժեղացնելով մտքի ազդեցությունը բայց չկարողանալող կառավարել իր մտքերն ու զգացմունքներն կընկնի վատ վիճակի մեջ ու դժվար կլինի դուրս գալ. կստացվի որ ինքն իր գլխին մի ուժեղ թշնամի ստեղծեց։

Իհուսիկ ջան---------------------- շատ շնորհակալ եմ անկեղծ սրտացավության համար: Իսկապես ձեր ասածները չափազանց կարեվոր են, եվ ես արդեն մոտավորապես 5 տարի քիչ թե շատ ուսումնասերելով Ագնի Յոգա եվ այլ նմանատիպ ուսմունքներ, տեղյակ եմ, որ միտքը ունի հզոր ուժ, այն ինպես կարող է դրական, կառուցող ազդեցություն ունենալ, այնպեսել կարող է կործանարար լինել ինչպես մարդու այնպեսել շրջապատող աշխարհի վրա: եվ նաեվ տեղյակ եմ որ կան մեդիտատիվ տեխնիկաներ որոնց օգնությամբել հենց կատարվում է մտքի, եվ սրտի մաքրում: Որքան տեղյակ եմ դրանք կոչվում են աֆֆիրմացիաներ, այսպես կոչված պոզիտիվ բովանդակություն ունեցող նախադասություններ, որոնց երկարատեվ կրկնման արդյունքում ձեվավորվում է պոզիտիվ մտածելակերպ: Սակայն իսկապես , կարծում եմ մեխանիկական կրկնությունը որը ուղեկցված չի գիտակցված մոտեցմամբ, հազիվ թե ունենա դրական հետեվանքներ:

WhiteSmoke{F}
21.01.2009, 00:38
Հարգելի ֆորումի ժողովուրդ, էս վերջերս անչափ սկսել եմ հետաքրքրքվել ՄԵԴԻՏԱՑԻԱՅՈՎ, եվ կարծես զգում եմ մեդիտացիայով զբաղվելու ներքին պահանջ, իհարկե ունեմ որոշ կցկտուր տեղեկություններ այդ տեխնիկայի վերաբերյալ բայց չգիտեմ էնպիսի գրականություն որի շնորհիվ կստանամ սպառիչ գիտելիքներ մեդիտացիայի մասին,եվ կկարողանամ առանց կասկածելու կիրառել:

Եթե ունեք տեղեկություններ, խնդրում եմ օգնեք կատարելով հղումներ:
Հուսով եմ այս գրառումը կհամարվի հոգեբանության թեմայի շրջանակներում, քանի որ Մեդիտացիան անմիջականորեն առնչվում է մարդու ներաշխարհի հետ:

Նախապես խորին շնորհակալություն:

ոչ մի կերպ չեմ պակերացնում, ինչպես կարելի է սովորել մեդիտացիա անել: Թող մասնագետներն էլ փորձեն համոզել հակառակը, միևնույնն է չի ստացվի: Նրանք կարող են հիպնոզի երնթարկել մարդուն, օգնել, սովորեցնել նրան կենտրոնանալ: Բայց դա մեդիտացիայի հետ կապ չունի: Եվ հենց շատ հաճախ, այս 2 հասկացությունները շփոթում և նույնացնում են՝ concentratiօn/կենտրոնացում/ և meditation/ մտորում/ : Եվ մեդիտացիա ուսուցանող բոլոր ձեռնարկներում խոսվում է կենտրոնացման մասին: Իսկ մեդիտացիան կարող է լինել, կամ էլ չլինել: Դա նման է նրան, որ փորձեն սովորեցնել օրգազմ ունենալը: Դա հնարավոր չէ: Կարելի է սովորեցնել որոշ տեխնիկաներ, կամ էլ շնչառական վարժանքներ: Բայց ով կարող է սովորեցնել մյուսի սրտին արագ բաբախել, կամ էլ մարմնին սառը քրտինքով դողալ: Ծիծաղելու աստիճան անհնարին է: Եթե նույնիսկ հնարավոր է, ապա դա քո թռիչքը չի, դա ուրիշից գողացած, ուրիշի թռիչքնա: Ու էն իսկական հոգեկան էքստազը չի, որ պետքա լիներ:
Ես չեմ սիրում կարդալ մեդիտացիայի տեխնիկայի մասին, քանի որ չեմ ուզում ոչ մի արհեստական բան մտցնել, իմ կյանքում այդքան հաճախակի լինող, անհրաժեշտ երևույթի մեջ: Դեռ փոքրուց մեդիտացիա եմ արել, առանց նույնիսկ այդ բառն իմանալու: Երբ ծնողներս քնելուց առաջ գալիս էին ստուգելու քնած եմ թե չէ, տեսնում էին, որ անկողնումս ծալապատիկ նստած եմ, աշխարհից վերացած հայացքով: Ու դա ամեն գիշեր: Նրանք դա հասկանում էին ու զարմանում:
Հիմա դա ավելի հաճախակի է լինում: Հիմնականում սուրճ խմելիս, կամ էլ իմ սիրած շոկոլադի ֆոնդյու ուտելիս, վարունգով ու քիվիով/ ֆանտաստիկ հոտ ունի/, սենյակում տարածված սիգարի ու կոնյակի հոտից: Ես քեզ կարող եմ տալ այս ամենը, դու կունենաս դրանք, բայց կարող ե՞մ սովորեցնել քեզ էն ամենը ինչ զգում եմ դրանցից: Չէ: կամ էլ դու կարող ես սիրել իմ ունեցած զգացումները ու սեփականացնես: Բայց դա քո թռիչքը չի լինի, այլ իմը:
Ամեն մարդ իր թռիչքը պետք է ունենա, առանց վախենալու: Մենք դա կունենայինք, եթե չիմանայիինք ձգողականության ուժի մասին:Ու 80 րդ հարկից թռնելով, չէինք ընկնի, այլ կթռչեինք, թեկուզ 5 րոպեով: Էլի կջախջախվեինք, բայց դե կթռչեինք, չէ՞:
Միտքը մեդիտացիայի կարիք ունի: Ոնց որ թռչունը երկնքում ազատ ճախրելու; Իմ պատկերացմամբ անսահմանության մեջ թափառելու, ազատվելու, թռչելու: Դա բերում է հոգևոր ներդաշնակության: Միտքը, wow, արագությունն է, արագությունը լույսն է. լույսը հզորություն է, հզորությունը անսահմանությունն է՝ Աստվածը:
Մեր թերզարգացած, խղճուկ ուղեղի համար դա չափից դուրս մեծ գերլարում է: Այդ պատճառով, մեզ այդքան անհրաժեշտ են սահմանումներ, մտքի կանգառներ, փակագծեր, որպեսզի դիմանանք:
Ես պաշտում եմ արագությունը, ու թափառում եմ հաճախ անսահմանության մեջ: Էդ պահին անսահման երջանիկ եմ, որովհետեվ չկամ:
Ոնց որ երեխանա բացարձակ երջանիկ : Այդ պատճառով են նրա աչուկները փայլում, ժպիտով ամենասառը մարդուն կարող է հալեցնել: Բայց երբ մեծանում է. կորում է այդ ամենը:
Նա այնքան էլ երջանիկ չէ, քանի որ գիտի դժբախտության մասին, այնքան էլ ուժեղ չէ, քանի որ գիտի թուլության մասին, ատում է, քան որ սիրել գիտի, օրգազմ չի ունենում, քանի որ գիտի որոշ դիսֆունկցիաների մասին:
Քեզ միայն մի խորհուրդ կարող եմ տալ: Դու կարող ես մեդիտացիա անել: Դու դա գիտես: Կստացվի, եթե քեզ թույլ տաս տրվել քո բնությանը: Լսիր միայն շնչառությունդ, ու թող ոչինչ քեզ չանհանգստացնի: Լսիր շնչառությունդ, զգա երկինքը, օդը, իմ ձայնը, որ չգիտես: Տրվիր քո թռիչքին, հավատա: Ոչինչ չկարդաս մեդիտացիայի մասին: Դա քեզ կարող է սովորեցնել կենտրոնանալ, ինքնահիպնոս անել: Դա կբերի վերապրում, վերհիշում: Բայց դա մեդիտացիան չի: Մեդիտացիայի ժամանակ չկան ապրումներ, ոչինչ չկա, ուղղակի թափառում ես անսահմանության մեջ, մտորում ես ոչ մի բանի մասին, վերացնում ես ժամանակը, անցյալում, ներկայում ու ապագայում բոլոր սահմանները:
Դու անսահմանության մեջ հետևի քո թռիչքին

ihusik
21.01.2009, 01:08
WhiteSmoke{F} մեծամասամբ համամիտ եմ քեզ հետ ու շատ ճիշտ ես գրել, բայց մի հարց ունեմ. գուցե «օրգազմ»-ը շփոթու՞մ ես «էքստազ»-ի հետ։:think Առաջինը՝ մարմնականա հաճույքից է, իսկ երկրորդը՝ հոգևոր գերագույն ուրախությունից կամ երանությունից ու կարծում եմ այստեղ երկրորդը նկատի ունես չէ՞։

WhiteSmoke{F}
21.01.2009, 01:17
WhiteSmoke{F} Առաջինը՝ մարմնականա հաճույքից է, իսկ երկրորդը՝ հոգևոր գերագույն ուրախությունից կամ երանությունից ու կարծում եմ այստեղ երկրորդը նկատի ունես չէ՞։

ի հարկե էքստազը դա հոգեկան բավարարվածությունն է, որը պատճառահետևանքային կապով փոխպայմանավորված է որևիցէ բանով, դա լինի սեքսով/ մարմնական/, արվեստով/մտավոր/. երաժշտությամբ և այլն և այլն և այլն…

ihusik
21.01.2009, 01:30
ի հարկե էքստազը դա հոգեկան բավարարվածությունն է, որը պատճառահետևանքային կապով փոխպայմանավորված է որևիցէ բանով, դա լինի սեքսով/ մարմնական/, արվեստով/մտավոր/. երաժշտությամբ և այլն և այլն և այլն…
Ի՞նչ:) օրգազմից էքստազի մեջ են ընկնու՞մ:hands
Ծանոթ յոգ թե գիտես իրեն մոտ էդպիսի բան չասես, թե չէ կփոշմանի որ ծնվելա ու գուցե տեղում ինքն իրեն խարակիրի անի:D

Էքստազը հոգևոր զգացողություն է, որի ազդեցությունն իր վրա կրում է նաև ֆիզիկական մարմինը, բայց ոչ մի մարմնականի հետ կապ չունի և ոչ մի հաճուք մարմնական այն չի կարող առաջացնել ու դեռ ավելին՝ ցանկացած ֆիզիկական հաճույք հեռացնում է հոգևորին ձգտող մարդուն այն երանելի զգացողությունից, որ էքստազի է հասցնում և դրա համար էլ միշտ հեռու են մնուն հոգևոր մարդիկ ամեն տեսակ մարմնական հաճույքներից, քանզի դրանք երկու հակադիր ուղղություններ են։

WhiteSmoke{F}
21.01.2009, 02:42
Ի՞նչ:) օրգազմից էքստազի մեջ են ընկնու՞մ:hands
Ծանոթ յոգ թե գիտես իրեն մոտ էդպիսի բան չասես, թե չէ կփոշմանի որ ծնվելա ու գուցե տեղում ինքն իրեն խարակիրի անի:D

Էքստազը հոգևոր զգացողություն է, որի ազդեցությունն իր վրա կրում է նաև ֆիզիկական մարմինը, բայց ոչ մի մարմնականի հետ կապ չունի և ոչ մի հաճուք մարմնական այն չի կարող առաջացնել ու դեռ ավելին՝ ցանկացած ֆիզիկական հաճույք հեռացնում է հոգևորին ձգտող մարդուն այն երանելի զգացողությունից, որ էքստազի է հասցնում և դրա համար էլ միշտ հեռու են մնուն հոգևոր մարդիկ ամեն տեսակ մարմնական հաճույքներից, քանզի դրանք երկու հակադիր ուղղություններ են։
ինձ պարզ է քո տեսակետը: Շատ հակասություններ կան: Ինքդ էլ կնկատես: Ես քեզ հետ այս հարցում վիճել չեմ պատրաստվում, պետք էլ չեր թեման փոխել մարմնական հաճույքների ուղղությամբ: Ես դա յուրահատուկ չէի շեշտել: Ու մեկ էլ մի բան, տանտրայում, ամբողջությամբ յոգայա + մարմնական հպումներ: Նենց որ յոգերը խառակիրի չեն անի: Հետո էլ, ես իմ պատկերացումներն եմ գրել, ու ինձ քիչա հետաքրքրում, թե յոգերը դրան ինչպես կվերաբերվեն: Ես աշխարհը մարդով եմ չափում, ոչ թե մարդկանց աշխարհով: Շաատ հեռու եմ դոգմատիկ պատկերացումներից: Ես, ասենք, քո ասած խոսքին պակաս լրջությամբ չեմ վերաբերվում, քան Նիցշեի, կամ էլ Յունգի, Ֆրեյդի, Ֆրոմի, և այլն: Ու ընդունում եմ, քեզ այնքանով ճիշտ, որքանով, որ դու Հուսիկն ես: Ավելի մեծ հաճույքով քեզ համար հիմա մրգային գոգլ-մոգլ կպատրաստեի, ու հնարավորա քիմքիդ զգացած համով, որոշակի էքստազ լիներ, ասենք համային, նենց լավ էլ ֆիզիկականից մղվող դեպի հոգիդ… կատակ եմ անում, ապրես, որ անդրադարձար, բայց սա արդեն այլ թեմայա

Չամիչ
21.01.2009, 20:43
ոչ մի կերպ չեմ պակերացնում, ինչպես կարելի է սովորել մեդիտացիա անել

Նախ ձեզ նույնպես շնորհակալություն եմ հայտնում իմ խնդրանքին արձագանքելու համար:

Ինչքան որ հասցրել եմ այս կամ այն աղբյուրից տեղեկություններ հավաքել մեդիտացիա երեվույթի մասին, մեդիտատիվ վիճակի հասցնող այս կամ այն տեխնիկայի նկարագրությունից բացի, միշտ հանդիպել եմ այն պնդմանը, որ մեդիտացիա կարելի է անել ցանկացաց պահի, գիրք կարդալիս, ֆիլմ դիտելիս, ինչ որ ծաղկեփնջով հիանալիս, կենդանու հետ խաղալիս, լողանալիս, քայլելիս, երգելիս, պարելիս......................տիբեթյան հոգեվորականների գլխավոր, եվ ամենակարեվոր նպատակնել հենց դա է՝ ապրել ներկա պահով,զգալ ամեն մի վորկյանը, այլ ոչ թե գտնվել մտքերի՝հատկապես բացասական մտքերի լաբիրինթոսում:

ես չէի փորձի թերագնահատել, մեդիտացիայի մասին տրվող ինֆորմացիան: Հիմնականում,այդ թեմային վերաբերվող ցանկացած ինֆորմացիայի աղբյուրում նշված է որ, հնարավոր չէ, բառերով նկարագրել այն վիճակը, որը կոչվում է մեդիտացիա, պարզապես գոյություն ունեն մեդիտացիայի հասնելու առավել էֆեկտիվ մեթոդներ, որոնք մարդության կողմից մշակվել են դարերի ընթացքում:Պարզապես պետք է գտնել այն մեթոդը որը հենց քեզ է հարմար:

Չամիչ
21.01.2009, 21:18
Էքստազը հոգևոր զգացողություն է, որի ազդեցությունն իր վրա կրում է նաև ֆիզիկական մարմինը, բայց ոչ մի մարմնականի հետ կապ չունի և ոչ մի հաճուք մարմնական այն չի կարող առաջացնել ու դեռ ավելին՝ ցանկացած ֆիզիկական հաճույք հեռացնում է հոգևորին ձգտող մարդուն այն երանելի զգացողությունից, որ էքստազի է հասցնում և դրա համար էլ միշտ հեռու են մնուն հոգևոր մարդիկ ամեն տեսակ մարմնական հաճույքներից, քանզի դրանք երկու հակադիր ուղղություններ են։
__________________


Սեռական էներգիան կարելի է դասել ամենահզոր էներգիաների դասին: Դա գոյություն ունի, եվ դրա գոյությունը համարել հոգեվորին հակադիր, որակավորելով այն որպես ցածր, կնշանակի սեփական մարմնում ունենալ ցածրի մասին հիշեցնող մի աղբյուր, որից պետք է ազատվել, բարձրին հասնելու համար: Եկեք չմոռանանք, որ մենք բոլորս հանդիսանում ենք այդ հզոր էներգիայի ծնունդ:
Աշխարհի ամենագեղեցիկ եվ ամենաանբացատրելի երեվույթներից մեկը՝ կնոջ եվ տղամարդու միջեվ ծագած ՍԵՐՆ Է: Տվյալ դեպքում, չկա հոգեվոր սեր առանց ֆիզիկական սիրո, դրանք անբաժանելի են, ինչպես + ը եվ - ը, ինչպես գիշերն ու ցերեկը, ինչպես տաքն ու սառը, ինչպես աջն ու ձախը, դրանք մեկ ամբողջության երկու անհրաժեշտ մասնիկներն են, եվ չի կարելի ասել ձախը վատն է իսկ աջը լավը, տաքը լավ է իսկ սառը վատ, ցերեկը լավ է իսկ գիշերը վատ: Առանց մեկի չկա մյուսը:

ihusik
23.01.2009, 04:03
Ճիշտ ես ասում, որ սեռական էներգիան իսկ ավելի ճիշտ Կունդալինիի էներգիան հզոր էներգիայի աղբյուր է ու պետք է հաշվի առնել, որ մարդ ունի տարբեր կենտրոններ՝ չակռաներ, ու հոգևորի նպատակն էլ այն է, որ այդ էներգիան վեր բարձացվի դեպի հոգևոր բարձրագույն կենտրոնները՝ խուսափելով սեռական և ստամոքսի շրջանում գտնվող չակռաներից այդ էներգիայի արտահոսքից և դրա համար նա՝ ով ձգտում է հոգևորի, սահամանափակում է այդ կենտրոնների արտահոսքն, որպեսզի այն բարձրանա դեպի վեր՝ դեպի սիրտն ու գլուխը։ Դրա համար էլ սեքսն ու սերն որքան էլ որ նույն էներգիայից սնվեն այնուամենայնիվ հեռու են իրարից իրենց սանդղակով, այլապես ոչ մի Մեծ Հոգևոր Ուսուցիչ չէր պայքարի սեքսի, էլ չեմ ասում՝ մտքով շնանալու դեմ։ Դրա համար եմ ասել հակադիր են՝ քանզի մեկն վերևում է մյուսն ներքևում ու եթե ներքևի ծորակն շատ բացվի վերևին էներգիա չի մղվում ու դրա համար էլ մարմնականն էստեղ հակադրվում է հոգևորի հետ։

Պողոս Առաքյալի թուղթը Գաղատացիներին.
6. - 7Չխաբուէք. Աստուած չի ծաղրւում, 8որովհետեւ, ինչ որ մարդս սերմանում է, նոյնը եւ կը հնձի. ով սերմանում է իր մարմնի համար, այդ մարմնից էլ կը հնձի ապականութիւն. իսկ ով Հոգու համար է սերմանում, այդ Հոգուց էլ կը հնձի...

Սելավի
23.01.2009, 05:11
ihusik-ի խոսքերից.
Ճիշտ ես ասում, որ սեռական էներգիան իսկ ավելի ճիշտ Կունդալինիի էներգիան հզոր էներգիայի աղբյուր է ու պետք է հաշվի առնել, որ մարդ ունի տարբեր կենտրոններ՝ չակռաներ, ու հոգևորի նպատակն էլ այն է, որ այդ էներգիան վեր բարձացվի դեպի հոգևոր բարձրագույն կենտրոնները՝ խուսափելով սեռական և ստամոքսի շրջանում գտնվող չակռաներից այդ էներգիայի արտահոսքից և դրա համար նա՝ ով ձգտում է հոգևորի, սահամանափակում է այդ կենտրոնների արտահոսքն, որպեսզի այն բարձրանա դեպի վեր՝ դեպի սիրտն ու գլուխը։ Դրա համար էլ սեքսն ու սերն որքան էլ որ նույն էներգիայից սնվեն այնուամենայնիվ հեռու են իրարից իրենց սանդղակով, այլապես ոչ մի Մեծ Հոգևոր Ուսուցիչ չէր պայքարի սեքսի, էլ չեմ ասում՝ մտքով շնանալու դեմ։ Դրա համար եմ ասել հակադիր են՝ քանզի մեկն վերևում է մյուսն ներքևում ու եթե ներքևի ծորակն շատ բացվի վերևին էներգիա չի մղվում ու դրա համար էլ մարմնականն էստեղ հակադրվում է հոգևորի հետ։


փորձում եմ հասկանամ քեզ, սակայն դու բաց էս թողնում մի հանգամանք որ ինչպես նկարիչն է տարբեր գույներ խառնելով ստանում տարբեր հիասքանչ գույներ, այդպես էլ մի անգամից, մի քանի էներգիաների հետ ճիշտ աշխատելու դեպքում մարդը ստեղծում է տիեզերական ներդաշնակություն:
Եթե քո տեսանկյունից նայենք ապա դու էնէրգիաները հատ հատ էս քննարկում, սակայն ժամանակն է արդեն որ քո գիտելիքները հուշեն քեզ որ կարող էս ստեղծել ցանկացած էներգիա՝ դրանք ներդաշնակորեն խառնելով իրար:
Չէ որ երբ կարմիր գույնը խառնում էս սևին ուրիշ գույնա ստացվում, նույն պես կանաչը դեղինին, կամ դու ինքնուրույն շաղախի ցանկացած գույն, և այդ ստացածդ գույները, կունենան ինքնուրույն և ոչ մի գույնին՝ իրենց առժանիքներով չզիջող երանգ: Սա դու հասկացի էներգիաների մեջ: Փորձիր մի անգամից մի քանի էնէրգիաներով աշխատես, հիմա տիեզերքը տալիս է այդ Աստվածային հնարավորությունը:


Մոդերատորական. Հեղինակի առաջարկով գրառումն այստեղ է տեղափոխվել «Հղիության արհեստական ընդհատում» թեմայից:

Սելավի
23.01.2009, 05:16
Ճիշտ ես ասում, որ սեռական էներգիան իսկ ավելի ճիշտ Կունդալինիի էներգիան հզոր էներգիայի աղբյուր է ու պետք է հաշվի առնել, որ մարդ ունի տարբեր կենտրոններ՝ չակռաներ, ու հոգևորի նպատակն էլ այն է, որ այդ էներգիան վեր բարձացվի դեպի հոգևոր բարձրագույն կենտրոնները՝ խուսափելով սեռական և ստամոքսի շրջանում գտնվող չակռաներից այդ էներգիայի արտահոսքից և դրա համար նա՝ ով ձգտում է հոգևորի, սահամանափակում է այդ կենտրոնների արտահոսքն, որպեսզի այն բարձրանա դեպի վեր՝ դեպի սիրտն ու գլուխը։ Դրա համար էլ սեքսն ու սերն որքան էլ որ նույն էներգիայից սնվեն այնուամենայնիվ հեռու են իրարից իրենց սանդղակով, այլապես ոչ մի Մեծ Հոգևոր Ուսուցիչ չէր պայքարի սեքսի, էլ չեմ ասում՝ մտքով շնանալու դեմ։ Դրա համար եմ ասել հակադիր են՝ քանզի մեկն վերևում է մյուսն ներքևում ու եթե ներքևի ծորակն շատ բացվի վերևին էներգիա չի մղվում ու դրա համար էլ մարմնականն էստեղ հակադրվում է հոգևորի հետ։

Պողոս Առաքյալի թուղթը Գաղատացիներին.
6. - 7Չխաբուէք. Աստուած չի ծաղրւում, 8որովհետեւ, ինչ որ մարդս սերմանում է, նոյնը եւ կը հնձի. ով սերմանում է իր մարմնի համար, այդ մարմնից էլ կը հնձի ապականութիւն. իսկ ով Հոգու համար է սերմանում, այդ Հոգուց էլ կը հնձի...

ihusik ջան, ճիշտն ասած այս գրառումդ ուրիշ տեղ հանդիպեցի և այնտեղ արձագանք թողեցի, եթե հնարավոր է տեղափոխեք այս էջ:

Չամիչ
23.01.2009, 20:09
Փաստորեն սեքսը այլ կերպ կարելի է կոչել շնությու՞ն: Ահա սրա հետ կապված ասելիքը շատ է որը կփորձեմ շարադրել:

Չամիչ
23.01.2009, 21:07
այլապես ոչ մի Մեծ Հոգևոր Ուսուցիչ չէր պայքարի սեքսի, էլ չեմ ասում՝ մտքով շնանալու դեմ։ Դրա համար եմ ասել հակադիր են՝ քանզի մեկն վերևում է մյուսն ներքևում ու եթե ներքևի ծորակն շատ բացվի վերևին էներգիա չի մղվում ու դրա համար էլ մարմնականն էստեղ հակադրվում է հոգևորի հետ։


Եթե մարդիկ գոնե մի փոքր գիտակցեին կյանքի սուբստանցիայի արժեքավորության մասին, ապա էապես կնվազեին բոլոր այն արգելքները որոնք կապված են սեռական կյանքի հետ:

Ասկետիզմը, ավելի ճիշտ ժուժկալությունը կոչված է որպես հակակշիռ, այն սարսափելի սեռական սանձարձակությանը որին տրվել է մարդկությունը:

Անկասկած, այն մարդկանց համար ովքեր իրենց ողջ կյանքը նվիրել են հոգեվոր պրակտիկ կյանքին, ժուժկալությունը հանդիսանում է կարեվոր պայման, քանի որ պետք է պահպանել անհրաժեշտ բոլոր էներգիաները հատուկ հատկություններ ձեռք բերելու համար: Բայց նաեվ կարելի է առանց ասկետ լինելու գտնվել հոգեվոր ծառայության մեջ:

Շատերը կարծում են որ հոգեվոր աճի համար կուսակրոնությունը անխուսափելի է, որ կյանքի մաքրությունը հնարավոր է պահպանել միայն ամուրի լինելու դեպքում:Սակայն այս ամենը զուտ մոլորություն է:

Կյանքի մաքրություն ասելով առաջին հերթին պետք է հասկանալ ՄԹՔԻ ԵՎ ՄՏԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՄԱՔՐՈՒԹՅՈՒՆ, քաջություն, հաստատակամություն, կամքի ամրություն......մնացած ամեն ինչը ընդամենը կազմում են մարմնական ֆունկցիաների մի մաս, բնական կարիքներ, եվ չեն կարող դիտվել որպես ոչ մաքուր, եվ միայն դրանց անչափավորությունն է որ դառնում է կործանարար, եվ համարվում ոչ օրինական:

Այո սեռական էներգիան հզոր էներգիա է, եվ դրա անչափավոր սպառումը կարող է հանգեցնել հոգեվոր դեգրադացման: Սակայն այս պարզ օրենքը երբեմն մարդկության կողմից ծայրահեղացվում է, մասնավորապես կնոջ եվ տղամարդու ֆիզիկական մերձեցումը որակավորելով որպես մեղք, ՊԱՏԱՀԱԿԱՆ ՉԻ ՈՐ ՁԵՐ ԽՈՍՔՈՒՄ ՍԵՔՍԸ ԿՈՉԵՑԻՔ ՇՆՈՒԹՅՈՒՆ: Երբեմն իրական, բնական օրենքների աղճատումը կարող է հանգեցնել ոչ պակաս կործանարար հետեվանքների: Ագրեսիվության, անհանդուրժողականութան, լարվածության այն աճը որը կարելի է տեսնել Հայաստանում հետեվանքն է վերը նշված այն հանգամանքների որը բերումը ներքին խորը կոնֆլիկտի:

ihusik
23.01.2009, 21:39
Լիովին համամիտ եմ Ձեզ հետ. դա հենց այն է՝ ինչ ես մտածում էի, պարզապես երևի տեղեր են եղել որ կամ սխալ եմ արտահայտվել կամ սխալ եմ հասկացվել:) մի փոքր պարզաբանեմ. ինձ համար կնոջ եվ տղամարդու՝ միմյանց սիրող զույգերի ֆիզիկական մերձեցումը մեկ այլ բան է, իսկ սեքսն ու շնությունը մեկ այլ՝ հակադիր բան։ Եթե առաջինի դեպքում Սերը պարտադիր պայման է, ապա երկրորդի դեպքում բոլորովին, եթե առաջինը դա անկեզ մի կրակ է, ապա երկրորդի դեպքում դա կրակ է այրող, եթե առաջինը հանդարտ վառվող մոմ է, ապա երկրորդը՝ բոցկլտացող կրակ, եթե առաջինը՝ դա տաճար է սիրո, ապա եկրորդը շուկա է սեքսի...

Կրկին ուզում եմ ասել, որ շատ լավ ու ճիշտ եք գրել:)

Safaryan
27.02.2009, 11:41
Ժողովուրդ ջան, խնդրում եմ օգնեք:

Իմացության վերաբերյալ հարցեր որտեղի՞ց կարող եմ գտնել:
Ավելի կոնկրետ պետք են
1. Իմացության օբյեկտ, սուբյեկտ: Ճանաչող սուբյեկտի ակտիվություն:
2. Իմացության կառուցվածքը, նրա գոյաբանական հիմքը
3. Գիտական իմացությունը մշակույթի համակարգում: Գիտական իմացության սոցիալական դետերմինացիան

Նախապես շնորհակալություն::)

ivy
27.02.2009, 21:35
Ժողովուրդ ջան, խնդրում եմ օգնեք:

Իմացության վերաբերյալ հարցեր որտեղի՞ց կարող եմ գտնել:
Ավելի կոնկրետ պետք են
1. Իմացության օբյեկտ, սուբյեկտ: Ճանաչող սուբյեկտի ակտիվություն:
2. Իմացության կառուցվածքը, նրա գոյաբանական հիմքը
3. Գիտական իմացությունը մշակույթի համակարգում: Գիտական իմացության սոցիալական դետերմինացիան

Նախապես շնորհակալություն::)

Էս ինչ սովետական հոտ փչեց: :) 70-ական, 80-ական թվերին տպագրված "Ընդհանուր հոգեբանություն" անունով բոլոր դասագրքերում էլ դրանից կա (հեղինակներից, ասենք` Պետրովսկի): Համալսարանական գրադարաններում հաստատ կլինի, ուրիշ գրադարաններում էլ, կարծում եմ:

Rhayader
27.02.2009, 21:44
Ժողովուրդ ջան, խնդրում եմ օգնեք:

Իմացության վերաբերյալ հարցեր որտեղի՞ց կարող եմ գտնել:
Ավելի կոնկրետ պետք են
1. Իմացության օբյեկտ, սուբյեկտ: Ճանաչող սուբյեկտի ակտիվություն:
2. Իմացության կառուցվածքը, նրա գոյաբանական հիմքը
3. Գիտական իմացությունը մշակույթի համակարգում: Գիտական իմացության սոցիալական դետերմինացիան

Նախապես շնորհակալություն::)

Պետրովսկին կարող եմ տրամադրել .КНГ ֆորմատով, եթե Աշկ Ռիդեր ունես:

Safaryan
03.03.2009, 12:56
Պետրովսկին կարող եմ տրամադրել .КНГ ֆորմատով, եթե Աշկ Ռիդեր ունես:

Չունեմ, բայց երևի գիրքը գրադարանում կլինի, շնորհակալ եմ:

Rhayader
03.03.2009, 15:37
Չունեմ, բայց երևի գիրքը գրադարանում կլինի, շնորհակալ եմ:

Պարզաբանեմ:) ԿՆԳ-ն թղթե գրքի ֆորմատն է, աշկ ռիդերն էլ՝ հասարակ աչքերը:D:D

VisTolog
03.03.2009, 15:55
Ինչու՞ է մարդ խոսելիս անընդհատ աչքերը կախում կամ ''փախցնում'': Խոսակցությունն էլ այնպիսին չի, որ ինչ որ գաղտնիք պահի կամ սուտ խոսի:

Rhayader
03.03.2009, 15:59
Ինչու՞ է մարդ խոսելիս անընդհատ աչքերը կախում կամ ''փախցնում'': Խոսակցությունն էլ այնպիսին չի, որ ինչ որ գաղտնիք պահի կամ սուտ խոսի:

«Մեղքի կոմպլեքս», հավանական է, փոքր ժամանակ նրան հաճախ էին մեղադրում տարբեր բաների մեջ:

VisTolog
03.03.2009, 16:04
«Մեղքի կոմպլեքս», հավանական է, փոքր ժամանակ նրան հաճախ էին մեղադրում տարբեր բաների մեջ:
Իսկ հնարավոր չէ՞, որ ինքն է իրեն մեղավոր զգում ինչ որ բանի համար:

ivy
03.03.2009, 22:00
Ինչու՞ է մարդ խոսելիս անընդհատ աչքերը կախում կամ ''փախցնում'': Խոսակցությունն էլ այնպիսին չի, որ ինչ որ գաղտնիք պահի կամ սուտ խոսի:

Հաղորդակցման խնդիրներ ունի: Իսկ պատճառները տարբեր կարող են լինել, հիմնականում` անձնական բարդույթներ:

Sona_Yar
04.03.2009, 01:29
Ինչու՞ է մարդ խոսելիս անընդհատ աչքերը կախում կամ ''փախցնում'': Խոսակցությունն էլ այնպիսին չի, որ ինչ որ գաղտնիք պահի կամ սուտ խոսի:


Էդպիսի մարդիկ, սովորաբար անազնիվ են, մաքուր հոգի չունեն...Տարիներիս փորձից գիտեմ...Զրուցակիցդ պիտի աչքերիդ մեջ նայելով խոսի, աչքերը պիտի խոսեն, երբ լեզուն լռի...

Rhayader
04.03.2009, 01:39
Իսկ հնարավոր չէ՞, որ ինքն է իրեն մեղավոր զգում ինչ որ բանի համար:
Քիչ հավանական է:

Rhayader
04.03.2009, 02:14
Էդպիսի մարդիկ, սովորաբար անազնիվ են, մաքուր հոգի չունեն...Տարիներիս փորձից գիտեմ...Զրուցակիցդ պիտի աչքերիդ մեջ նայելով խոսի, աչքերը պիտի խոսեն, երբ լեզուն լռի...

Անկապ ստերեոտիպ է, իրականում ամենայն համոզվածությամբ կարող եմ պնդել, որ քո տարիների փորձն այս դեպքում լուրջ վերանայման կարիք ունի:
Սովորաբար նման մարդիկ ինքնավստահության ու, ինչպես բավականին տեղին նկատեց Այվին, կոմմունիկացիայի պրոբլեմ ունեն ընդամենը: Հաճախ գործում է այն վախը, որ իրենց կնախատեն, եթե չափազանց ուշադիր նայեն աչքերի մեջ, մարդիկ կան՝ վախենում են ավելորդ հետաքրքրվածություն արտահայտել: Իմ փորձն ասում է, որ նման մարդիկ առավել խոցելի ու փակ են, բայց ոչ կեղտոտ հոգին, ոչ էլ անազնվությունը պարտադիր պայմաններ չեն: Իսկ նման նախատրամադրվածությունն այդ մարդկանց կարող է ստիպել իրենց պահել այնպես, ինչպես դուք սպասում եք:
Մի պիակավորեք մարդկանց, ժողովուրդ:

Jarre
04.03.2009, 20:22
Իմ փորձն ասում է, որ նման մարդիկ առավել խոցելի ու փակ են, բայց ոչ կեղտոտ հոգին, ոչ էլ անազնվությունը պարտադիր պայմաններ չեն: Իսկ նման նախատրամադրվածությունն այդ մարդկանց կարող է ստիպել իրենց պահել այնպես, ինչպես դուք սպասում եք:
Մի պիակավորեք մարդկանց, ժողովուրդ:

Ամբողջությամբ համաձայն եմ Rhayader-ի վերոհիշյալ մեկնաբանությանը։ Սակայն չպետք է ժխտել, որ պատճառները կարող են լինել նաև այն բաները, որ նշել են Wistul-ը և Sona_Yar-ը։ Մարդը այնպիսի արարած է՛ իսկ ուղեղն էլ այնպիսի օրգան, որ չի կարելի կանոններ հաստատել ինչ որ երևույթ մեկնաբանելու համար։ Իսկ ինչ էլ որ ասվում և գրվում է, շատ պայմանական և հարաբերական են։

Enigmatic
04.03.2009, 21:06
Ինչու՞ է մարդ խոսելիս անընդհատ աչքերը կախում կամ ''փախցնում'': Խոսակցությունն էլ այնպիսին չի, որ ինչ որ գաղտնիք պահի կամ սուտ խոսի:

Օրինակ ես տենց եմ,,ու ոչ մի մեղքի կոմպլեկս բան ման ոչմի նման բան չկա,կամ ասենք սուտ եմ խոսում դրա համար,Չէ!!! ուղակի չգիտեմ խի,որ ուշադիր աչքերիս մեջ են նայում նեղվում եմ,պահի տակ կնայեմ դիմացինիս աչքերի մեջ,բայց ոչ աննդհատ,ինձ ճանաչողները գիտեն դրա մասին ու շատ նորմալ է

VisTolog
11.03.2009, 13:50
Ի՞նչ կկատարվի մարդու հետ, եթե նա տեսնի ոչինչը:)) ասենք լինի այնտեղ, որտեղ սևը սպիտակն է, իսկ սպիտակը սևը (ու էլի տենց բաներ):pardon

Հայկօ
11.03.2009, 14:13
Ի՞նչ կկատարվի մարդու հետ, եթե նա տեսնի ոչինչը:)) ասենք լինի այնտեղ, որտեղ սևը սպիտակն է, իսկ սպիտակը սևը (ու էլի տենց բաներ):pardon

Ինձ թվում ա՝ կդառնա 8-րդ կարգի շիզոֆրենիկ... :think:))

VisTolog
11.03.2009, 14:19
Ինձ թվում ա՝ կդառնա 8-րդ կարգի շիզոֆրենիկ... :think:))
Երևի էլի :think

Rhayader
11.03.2009, 14:32
Ի՞նչ կկատարվի մարդու հետ, եթե նա տեսնի ոչինչը:)) ասենք լինի այնտեղ, որտեղ սևը սպիտակն է, իսկ սպիտակը սևը (ու էլի տենց բաներ):pardon

Կդառնա Ռեդիոհեդի ֆանատ կամ վնյուշկված զոքանչ կամ խիստ ծնող: