Դիտել ողջ տարբերակը : Միջանկյալ ծոմապահություն
Թեման բացվում է ըստ առաջարկների` միջանկյալ ծոմապահությունը (կամ` ինտերվալային/պերիոդիկ սովապահությունը, ինչպես կուզեք) քննարկելու համար։
Վերապահում. Այստեղի քննարկումները զուտ ինֆորմատիվ են։
Գրառումների հեղինակները որևէ պատասխանատվություն չեն կրում տված ինֆորմացիայի հետևանքների համար։
Ինֆորմացիան ու խորհուրդները հալած յուղի տեղ մի ընդունեք (հալած յուղը լավ բան է) ու օգտագործեք ըստ ձեր ռիսկի, և/կամ քննարկեք վստահելի բժշկի հետ (մաղթում եմ հաջողություն, Աստված ձեզ հետ)։
Օրինակ ես ոլորտի մասնագետ չեմ ու չունեմ որևէ սերտիֆիկատ ու իմ գրառումները սուբյեկտիվ են ու ներկայացնում են իմ կարծիքը, դե դեսից դենից թխած, կամ իմ վրա փորձարկած։
Միջանկյալ ծոմապահությունը (Intermittent fasting, интервальное голодание) դա կանոնակարգված ու պարբերաբար սնունդ ընդունելուց հրաժարվելն է։
Ծոմի պատմությունը բավական հին է, ծոմապահությունը առկա է մեզ հայտնի գրեթե բոլոր կրոններում, ու դարերով կիրառվել է որպես մարմինն ու որոշ դեպքերում նաև հոգին մաքրելու սովորություն։
Մինչև վերջերս ըստ բժշկական ու առողջապահական պաշտոնական աղբյուրների` բավարարար հետազոտություններ ու վկայություններ չկան ծոմոպահությունը խորհուրդ տալու համար, ուստի ձեր բժիշկը ամենայն հավանականությամբ ձեզ այն խորհուրդ չի տալու, կամ ձեռնպահ է մնալու։
Ոչ պաշտոնապես առաջարկվում ու կիրառվում է որպես առողջ ապրելակերպի մաս ու սովորույթ, ինչպես նաև ցանկացած նյութափոխանակության հետ կապ ունեցող խնդիրների բուժման ու կազդուրման նպատակներով, հատուկ սննդակարգերի հետ միասին։
Ոմանք պնդում են թե ծոմապահությունը առողջության համար ամենկարևոր ու էֆեկտիվ բանն է, որ կարելի է անել, բոլոր հնարավոր դարմաններից։
Եվ ընդհակառակը` շարունակական ուտելն ու հաճախակի խորտիկներ ծամելը վատագույն բանն է, որ դուք կարող եք անել ձեր առողջության հերն ու տիրոշմերը անիծելու համար։
Ու չնայած պաշտոնական ձեռնպահությանն ու զգուշացումներին` միջանկյալ ծոմապահության մասին հոդվածներ ու ակնարկներ հիմա կարող եք գտնել ամենուրեք, ներառյալ բշկական կայքերում, այսինքն ինչպես կռահեցիք`սա հերթական թրենդն է, նորաձևությունն ու կենսակերպը, ուստի չհետևելը կարող է համարվել հետամնացություն։
Մի խոսքով` եթե դուք առողջ չեք, ունեք ավելորդ քաշ ու բողոքում եք մարսողությունից, բարձր ճնշումից, հոգնածությունից, քնի որակից ու տրամադրութան անկումներից,
ապա` քա՛հ, քա՛հ, քա՛հ, դուք մի՞թե չեք լսել միջանկյալ ծոմապահության մասին (լավ, լրջացանք)։
Միջանկյալ ծոմապահության տարբեր ձևեր կան, որոնցից կարելի է առանձնացնել հետևյալը`
– ամենօրյա, ուտելու ժամանակահատվածի սահմանափակմամբ, ասենք` մարդս սնունդ չի ընդունում 24 ժամից 16 ժամվա մեջ, և սնունդ է ընդունում մնած 8 ժամի ընթացքում։
Տիպային օրինակ է` ուտել ցերեկվա 12–ից մինչև իրիկվա 8–ը, մնացած ժամերին չուտել ոչինչ։
– Օրումեջ` մարդս սնվում է մի օր նորմալ, իսկ հաջորդ օրը կամ ոչինչ չի ուտում, կամ զգալիորեն սահմանափակում է ուտելիքի ծավալը, ասենք միչև նորմալի 25%-ը
– Շաբաթական, կամ ամսեկան պարբերություններով` ասենք 5/2 սկզբունքով, շաբաթվա մեջ երկու օր, օրինակ երեքշաբթի ու շաբաթ ոչինչ չենք ուտում, մնացած օրերին սնվում ենք նորմալ։
Կամ ասենք` յուրաքանչյուր ամսվա մեջ երկու կամ ավելի հաջորդիվ օրեր մարդս սոված է մնում։ Սա կարելի է համատեղել ամենօրյա սահմանափակման հետ ևս։
– Սպոնտան չպլանավորված սնունդ չընդունելն էլ է հաշիվ, կարելի է կյանքի նորմ համարել, ասենք հանգամանքների բերումով ժամանակ, կամ հնարավորություն չկա
«ժամանակին» սնվելու, պետք չի դա արտակարգ իրավիճակ համարել։
Ուրեմն սրանցից առավել պրակտիկն ու նաև հեշտ կիրառելին ամենօրյան է 16/8, կամ ասում են ավելի էֆեկտիվ է 18/6 ժամային միջակայքով։
Ինչպե՞ս սկսել, քայլ առ քայլ.
1. Բացառում եք շաքարեղենն ու հրուշակեղենը, սրանք ծոմապահության հետ չեն համատեղվում, եթե ոչ, ավելի շատ վնաս կստանաք, քան օգուտ
2. Հրաժարվեք հիմնական սնունդների արաքներում սնեքինգից, այսինքն մանր–մունր խորտիքներ, նույնիսկ մրգեր, ու չրեր, կամ արևածաղիկ ուտելուց։
3. Աստիճանաբար ուշացրեք նախաճաշը, մինչև զգաք որ առանց նախաճաշի էլ հանգիստ կարող եք յոլա գնալ։ Նախաճաշը կարելի է փոխարինել սուրճով։
Սկզբի համար, եթե շատ եք նեղվում, սուրճի մեջ կարելի է ավելացնել բարձր յուղայնությամբ սերուցք, կամ MCT (medium-chain triglycerides) յուղ,
սա Նահանգներում կարելի է ամենուրք գտնել, Հայաստանում աչքովս չի ընկել, կարող եք հարցնել դեղատներում, կոկոսի յուղից ստացված ավելի հեշտ մարսվող յուղ է
4. Առաջին երեք քայլը բարեհաջող անցնելուց հետո ուտելը սկսեք կեսօրվա ճաշից ու անպայման ավելացրեք ճարպային սնունդ (կենդանական, կամ բուսական) ձեռ ուտելու վերջում։
Եվ մի հատ էլ կերեք ընթրիքին, ու անպայման ավելացրեք ճարպային սնունդ, ուտելու վերջում։
Ինչպես խուսափել սնեքինգից ու արանքներում խորտիքներ խոհանոցից թռցնելուց.
– Մի առեք սնեքներ ու խորտիքներ, դրանք թողեք խանութում
– Զբաղված պահեք ձեզ ամենատարբեր գործերով
– Շատացրեք ճարպերը ճաշին ու ընթրիքին
– Շատացրեք բանջարեղենը ճաշին ու ընթրիքին
– Ավելացրեք ստամոքսի թթվայնությունը ջրով բացված չզտված խնձորի քացախ և/կամ թարմ կիտրոնի մզվածք, կարելի է կիտրոնի հյութ ևս, միայն թե առանց շաքարի ու հավելումների
Ինչ անել, սովածության զգացումը թուլացնելու համար.
– Կանաչ թեյ խմեք
– Դարչինով թեյ խմեք
– Կոճապղպեղով (имбирь) թեյ խմեք
– Եթե մարզավիճակը թույլ է տալիս, ապա կարճ ինտենսիվ մարմնամարզություն արեք – ձեր արյան շաքարը սրանից արագ կբարձրանա ու լավ կզգաք, սովածությունը կանցնի
Ինչ լրացուցիչ օժանդակող միջոցներ կամ հավելումներ կարելի է ընդունել
– Ծովի աղ
– Էլեկտրոլիտներ
– Հանքային ջուր
– Վիտամին B կոմպլեքսներ, կամ B1` բենֆոթիամինի տեսքով
Բարեհաջող ընթացքի դեպքում դուք կսկեք ավելի ու ավելի քիչ սովածություն զգալ օրվա ընթացքում, սնունդը էլ ձեր օրվա ու
տրամադրության վրա էլ շատ չի ազդի, ու ընդհանուր ավելի ու ավելի լավ կզգաք։
Եթե նախինում երկար սոված մնալու փորձ չունեք, ապա սկիզբը կարող է դժվար լինել։
Հունի մեջ ընկնելու համար պահանջվում է կարգաբահություն ու ժամանակ։
Երկարատև սովորույթ դարձնելուց հետո արդեն ժամանակ առ ժամանակ կարելի է կարգազանցություններ թույլ տալ, ասենք արձակուրդներին կամ հատուկ օրերին։
Անբարեհաջող ընթացքի դեպքում հուղակավորության ծախսերի համար ինձ խնդրում եմ չանհանգստացնել։
Մոռացա ավելացնել.
Ծոմապահությունը լավագույնս համատեղվում է նվազեցված ածխաջրերով սննդակարգերի հետ, կետոգենիկը դրանցից մեկն է։։
Վերջերս նաև ծոմապահության հետ մոդայիկ են.
– Պալեո սննդակարգը, անունից կարելի է հասկանալ, որ խոսքը գնում է իբր պալեոզոյան դարաշրջանում մարդու ունեցած սննդակարգի մասին, որը ենթադրում է միս, արմատներ, բանջարեղեն ու հատապտուղներ առանց որևէ վերամշակման
– Կառնիվոր, կամ կենդանական սննդակարգը, որը ներառում է միայն կենդանական չվերամշակված սնունդ, այն է միս, կենդանական ճարպեր, ձկնեղեն, ձու ու ցածր լակտոզային կաթնամթերք, բացառում է ողջ բանջարեղենը, ընդեղենը, հատիկավորները և մնացած ամեն ինչը: Պնդումներ կան, որ կառնիվորը լավագույն արդյուքներն է տալիս հատկապես աղեստամոքսային խրոնիկ խնդիրների դեպքում:
Ծոմապահությունը լավ չի համատեղվում շաքարեղենի, զտված ու վերամշակած պարենամթերքի, ձեթերի, հրուշակեղենի, հացամթերքի, սպիտակ ալյուրով, կամ բրձով կերակուրների հետ:
Շնորհակալություն թեմայի համար, իրիկունը ժամանակ ունենամ, կգրեմ մի քիչ:
Հատկապես էս մասը ուշագրավ է, քանի որ շատ հաճախ ինտերվալային սովապահության մասին գրվում է, որ ուտելու ժամերին կարելի է ուտել ամեն ինչ.
Ծոմապահությունը լավ չի համատեղվում շաքարեղենի, զտված ու վերամշակած պարենամթերքի, ձեթերի, հրուշակեղենի, հացամթերքի, սպիտակ ալյուրով, կամ բրձով կերակուրների հետ:
Շնորհակալություն թեմայի համար, իրիկունը ժամանակ ունենամ, կգրեմ մի քիչ:
Հատկապես էս մասը ուշագրավ է, քանի որ շատ հաճախ ինտերվալային սովապահության մասին գրվում է, որ ուտելու ժամերին կարելի է ուտել ամեն ինչ.
Ամեն ինչ կարելի ա ուտել, ուղղակի բարձր գլիկեմիկ ինդեքս ունեցող ուտելիքներով շատ ավելի բարդ ա պահելը, որովհետև հագեցվածության զգացումը կարճ ա տևում շաքարի տատանումներից
Ես արդեն տարուց ավել ա անցել եմ էս ռեժիմին, բայց իմը շատ ավելի հաճելի ա, քան Վիշապի նկարագրածը։
Մասնավորապես
- Ուտում եմ ինչ ուզեմ։ Իհարկե հասկանալով դրանց վնասակարությունը, քաղցրը ահագին պակասեցրել եմ, բայց օրինակ լինում ա, որ ընդմիջման ժամին լավ տորթ ա ռաստ գալիս, ուտում եմ։ Թեյիս շաքարը լավ պակասեցրել եմ, հասցրել 1 գդալի, դրանից չեմ պատրաստվում հրաժարվեմ։
- Կանաչ թեյը ընդհանրապես որպես թեյ չեմ դիտարկում, որտև դրանից ավանդական թեյի համ չի գալիս։ Տենց «թեյի» անվան տակ խանութներում էլ ինչ խոտ ասես դեմ են տալիս :D ։ Էն, որ իրականում ինչ որ խոտի թուրմ ա, բայց տուփի վրա գրում են թեյ։
- Ուտելուս ժամերին (էն 8 ժամվա ընթացքում), եթե արանքում էլի ինչ որ ուտելու ցանկություն ա առաջանում, կամ առիթ, հանգիստ ուտում եմ (ավելի թեթև իհարկե, որտև շատ սովածացած չեմ լինում)։
Շատ հեշտ եմ անցել էս ռեժիմին, ու ընդհանրապես չեմ նեղվում, որ առավոտ բան չեմ ուտում։
Ուլուանա
28.01.2023, 17:12
Էս մասը շատ եմ հավանում. :))
Ինչպես խուսափել սնեքինգից ու արանքներում խորտիքներ խոհանոցից թռցնելուց.
– Մի առեք սնեքներ ու խորտիքներ, դրանք թողեք խանութում
– Զբաղված պահեք ձեզ ամենատարբեր գործերով
Բայց մի հարց ունեմ, մի հատ էլ ուղղում: ԽորտիԿ: «Խորտիկ» բառը մի քիչ անհասկանալի ա, քանի որ տարբեր իմաստներ ունի, ու առաջին իմաստը` ճաշատեսակն ա, հիմնականում` ճոխ, խնջույքին մատուցվող, որը հաստատ քո օգտագործած դեպքը չի: Դու կոնկրետ ի՞նչ տեսակի ուտելիք ես նկատի ունեցել` «խորտիկ» ասելով:
Ինչ վերաբերում ա սնեքինգին, ապա ըստ իմ ուսումնասիրությունների (համ կարդացած-լսածի, համ սեփական փորձի հիման վրա)` դա ընդհանրապես բավական վնասակար սովորություն ա ու, ցավոք, շատ տարածված: Անկախ էս ինտերվալային ծոմապահությունից` ընդհանրապես ստամոքսը պիտի հանգստանա սննդընդունման արանքներում, որ կարողանա ազատվել վնասակար նյութերից, իսկ սնեքինգով մենք անընդհատ զբաղված ենք պահում ստամոքսը, թույլ չենք տալիս, որ հանգստանա ու նորմալ վերականգնվի: Ու վատն էն ա, որ շատերը համարում են, որ ճիշտը հենց տենց ուտելն ա` քիչ-քիչ, բայց հաճախակի: Իհարկե, կարող ա` որոշ առողջական խնդիրների դեպքում կարիք կա ավելի հաճախ ուտելու, բայց մնացած դեպքերում ուտելու պատճառն, ըստ իս, պետք ա զուտ սովը հագեցնելը լինի: Բայց հիմնական ուտելու ժամերի արանքում մարդիկ էնքան են ուրիշ բաներ հավեսի համար ուտում, որ շատերը երևի սովի զգացում համարյա չեն էլ հասցնում ունենալ, քանի որ ուղղակի թույլ չեն տալիս, որ օրգանիզմը սովածանա: 3 ժամ ոչինչ չուտելը երևի հերոսություն ա համարվում (գիշերը քնելը չհաշված), էլ չեմ ասում, որ շատերը երևի իսկի 2 ժամ առանց ուտելու չեն մնում:
Հ.Գ. Հեսա էլի կհայտնվի մեկը, որ կգրի` ամեն ինչ անհատական ա :D:
Ուլուանա
28.01.2023, 17:17
Շնորհակալություն թեմայի համար, իրիկունը ժամանակ ունենամ, կգրեմ մի քիչ:
Հատկապես էս մասը ուշագրավ է, քանի որ շատ հաճախ ինտերվալային սովապահության մասին գրվում է, որ ուտելու ժամերին կարելի է ուտել ամեն ինչ.
Ենթադրում եմ, որ «կարելի»-ն վերաբերում ա նրան, որ եթե ուտեք, դրանից որևէ ակնհայտ, նկատելի վատ բան չի լինի ձեզ հետ, ուղղակի նշված բաներն ուտելու դեպքում ավելի դժվար կլինի սոված մնալը:
Ինչքան հասկանում եմ, էս ինտերվալային ծոմապահությունը մարդիկ հիմնականում կիրառում են զուտ նիհարելու կամ չչաղանալու նպատակով, ոչ թե ընդհանուր առողջ լինելու, դրա համար էլ առանձնապես չի կարևորվում, թե ինչ կուտեն: Բայց Վիշապը, քանի որ նաև առողջությամբ ա հետաքրքրված, ավելի համակողմանի ա ներկայացնում:
Ինտերվալային ծոմ դեռ նոր եմ սկսել: Միակ մոտիվացիան քաշին հետևելն էր։ Առողջական խնդիրներ չունեմ, ճարպակալումից հեռու եմ:
Սկսեցի 16 : 8-ով, քիչ-քիչ ինքնաբերաբար դարձավ 18 : 6:
Ուտում եմ սովորաբար ցերեկվա 1-ի կողմերից մինչև մոտավորապես իրիկվա 7-ը՝ մոտ 6 ժամ:
Ուտելու ժամերին հատուկ դիետա չեմ պահում. առանց ածխաջրերի (ոչ քաղցր ալրային մթերքներ և հացահատկեղեն) ես ուղղակի չեմ կարող, վատ եմ զգում ֆիզիկապես ու ինձ տանջել չեմ ուզում: Մի խոսքով, ուտում եմ ոնց որ միշտ՝ ամեն ինչ: Մի քանի անգամ աչքովս ընկել է, որ էս մեթոդը կարելի է համատեղել որոշակի դիետայի հետ (ոնց որ Վիշապն էր գրել), բայց դա հաստատ ինձ համար չի։
Ինչքան հետազոտել եմ, միջանկյալ ծովապահության ամենահաճախ հանդիպող բացացական կողմը / կողմնակի էֆեկտը «ուտելու խանգարումներ» (eating disorders), մասնավորապես՝ binge eating, զարգացնելու վտանգն է, երբ ուտելու ժամերին մարդ անկառավարելի շատակերության նոպաներ է ունենում։
Ինձ թվում է, եթե մարդ զգում է, որ էդ ուղղությամբ է գնում, արժի դադարեցնել սովապահությունը կամ գոնե կրճատել ծոմի ժամերը։ Կամ գոնե խորհրդակցել բժշկի հետ:
Բայց կարծում եմ, կարճատև սովապահության ժամանակ հիմնականում հնարավոր է սովի զգացումը սահմանների մեջ պահել, որ չվերաճի խանգարումների։
...
Բայց մի հարց ունեմ, մի հատ էլ ուղղում: ԽորտիԿ: «Խորտիկ» բառը մի քիչ անհասկանալի ա, քանի որ տարբեր իմաստներ ունի, ու առաջին իմաստը` ճաշատեսակն ա, հիմնականում` ճոխ, խնջույքին մատուցվող, որը հաստատ քո օգտագործած դեպքը չի: Դու կոնկրետ ի՞նչ տեսակի ուտելիք ես նկատի ունեցել` «խորտիկ» ասելով:
...
Ներողություն, հաճախ զգում եմ, որ գրագիտությունս անկում է ապրում, Ակումբում գրել–մրելը գոնե օգնում է, որ հայոց լեզուն չմոռանամ։
Խորտիկը (https://hy.wiktionary.org/wiki/%D5%AD%D5%B8%D6%80%D5%BF%D5%AB%D5%AF) նաև snack է նշանակում, ու էդ իմաստով եմ օգտագործել, դե անգլերեն բառն էլ զուգահեռ, որ իբր ճիշտ հասկացվի։
Ինտերվալային ծոմ դեռ նոր եմ սկսել: Միակ մոտիվացիան քաշին հետևելն էր։ Առողջական խնդիրներ չունեմ, ճարպակալումից հեռու եմ:
Սկսեցի 16 : 8-ով, քիչ-քիչ ինքնաբերաբար դարձավ 18 : 6:
Ուտում եմ սովորաբար ցերեկվա 1-ի կողմերից մինչև մոտավորապես իրիկվա 7-ը՝ մոտ 6 ժամ:
Ուտելու ժամերին հատուկ դիետա չեմ պահում. առանց ածխաջրերի (ոչ քաղցր ալրային մթերքներ և հացահատկեղեն) ես ուղղակի չեմ կարող, վատ եմ զգում ֆիզիկապես ու ինձ տանջել չեմ ուզում: Մի խոսքով, ուտում եմ ոնց որ միշտ՝ ամեն ինչ: Մի քանի անգամ աչքովս ընկել է, որ էս մեթոդը կարելի է համատեղել որոշակի դիետայի հետ (ոնց որ Վիշապն էր գրել), բայց դա հաստատ ինձ համար չի։
Ինչքան հետազոտել եմ, միջանկյալ ծովապահության ամենահաճախ հանդիպող բացացական կողմը / կողմնակի էֆեկտը «ուտելու խանգարումներ» (eating disorders), մասնավորապես՝ binge eating, զարգացնելու վտանգն է, երբ ուտելու ժամերին մարդ անկառավարելի շատակերության նոպաներ է ունենում։
Ինձ թվում է, եթե մարդ զգում է, որ էդ ուղղությամբ է գնում, արժի դադարեցնել սովապահությունը կամ գոնե կրճատել ծոմի ժամերը։ Կամ գոնե խորհրդակցել բժշկի հետ:
Բայց կարծում եմ, կարճատև սովապահության ժամանակ հիմնականում հնարավոր է սովի զգացումը սահմանների մեջ պահել, որ չվերաճի խանգարումների։
Էդ առանց ածխաջրերի վատ զգալը իրականում նյութափոխանակության խնդիր է (թերևս սովորաբար ոչ ծանր), որ ի հայտ է գալիս երկարատև ածխաջրերի վրա «նստելու» արդյունքում։ Մարդս սովորում է ածխաջրերի տված արագ էներգիային ու մետաբոլիզմը վատացնում։ Ու արդյունքում սկսում ես քաշ հավաքել ու ավելի հաճախ հոգնածություն զգալ ու ինքդ քեզ կախված զգալ սնունդի ձևից ու ընդունման ժամերից։ Սա է էությունը, որ կայունության ու նյութափոխանալության լավացման ու օպտիմալ քաշի համար խորհուրդ է տրվում հնարավորինս նվազեցնել արագ մարսվող ածխաջրերը` այն է շաքարեղենը, ալրեղենն ու օսլաները։ Կտրուկ անցումները ծանր են լինելու, դրա համար պետք է աստիճանաբար, ասենք օրեցօր նվազեցնելով ցանկալի բուլկիների քանակությունը ու ավելացնելով ճարպերը` միս, ձու, կարագ եթե բուսակեր չես, հակառակ դեպքում` ընկուզեղեն, ավոկադո, ձիթապտղի յուղ ու նման բաներ։
Թարսի պես հացաբուլկեղենը համեղ է ու գրավիչ, բայց միևնույն ժամանակ կախվածություն առաջացնող կոկաինի պես։ Ես ահավոր շատ էի սիրում տորթեր ու գաթաներ, բայց ստիպված հրաժարվել եմ, տառապանքներից ազատվելու համար։ Հազարից մեկ, որոշ առիթներով ուտում եմ փոքր կտորներով առանց վատ զգալու։ Անցյալ տարի ձեր կողմերն էինք` ավստրիական Ալպերն էինք քարշ գալիս, գերմանական հացերից չեմ հրաժարվել, դե մի կտոր նախաճաշին, շատ լավն են ։Ճ
Շատակերությունը (binge eating), այո ծոմապահության հաճախ հանդիպող ամենավատ կողմնակի էֆեկտն է, եթե ինքնավերահսկողություն մարդս չունի։ Այդ էֆեկտը չունենալու համար պետք է հնարավորինս չշտապել ու աստիճանաբար կատարել անցումը։ Կախված ինսուլինային իրավիճակից, ոմանց մոտ անցումը թեթև է լինում, ասենք` մի երկու շաբաթվա մեջ, որոշ մարդկանց մոտ, մանավանդ երկրորդ տիպի շաքարային դիաբետ ունեցողների, կամ շեմին գտնվողների համար նորմալ վիճակին վերադառնալը կարող է տևել տարիներ։
Դրա համար սննդի մեջ ճարպեր ավելացնելն ու վնասակար աշխաջրերը բանջարեղենով փոխարինելը (մանավանդ կաղամբեղեն) շատ կարևոր է։
Օրիակ ձեր քոհլղուլադենը էնքան դուրս էկավ էլ չասած։ Գերմանացիքդ լիքը համով ու յուղալի ուտեստներ ունեք, որոնցով կարելի է հացաբուլկեղենը փոխարինել։
Հա, մի բան էլ` նյութափոխանակության վրա սթրեսները լուրջ ազդեցություն են թողնում, սա էլի եմ ասել էն մետաբոլիզմի թեմայում, էստեղ էլ չի խանգարի։ Այսինքն եթե մարդս խաղաղ, անցնցում կյանքով է ապրում, ու ծանր չի տանում շուրջբոլոր իրադարձությունները, ապա շատ մեծ կոնֆլիկտ չի ունենա քաղցր կայֆերի հետ, ասենք դասական երեք անգամյա սնունդով, սուրճի հետ գաթայով, կաթնաշոռի ու թթվասերի հետ` մեղրով, փախլավայով, էկլերով, զանազան կոյտեյլներով ու դեռ խորը մուշ–մուշ քուն մտնելուց ու ռոմանտիկ երազներ տեսնելուց առաջ էլ կարելի է մի բաժակ սուրճ ու մեկ գլանակ ծխախոտ, ու կյանքը հրաշալի է։
Բայց մեր ներկա իրականությունը շատերի համար մի փոքր այլ է, ու էլեկտրոնային սարքերը, սոցիալական կայքերը, բացասական լուրերը, մարդկային հիմարությունները, տարբեր չարության դրսևորումները ձեր հեռու ու մոտիկ ընկերների ու բարեկամների կողմից զգալի ներգործություն են թողնում առաջին հերթին ձեր մարսողության ու մետաբոլիզմի վրա։
Դրա համար,միջին ու ծանր դեպքերւմ` միջանկյալ ծոմապահության, ածխաջրերը պակասեցնելու ու վերամշակված սնունդը բացառելու ու առողջ սնունդին անցնելու հետ մեկտեղ խորհուրդ է տրվում.
– Դադարեցնել շփումները բացասական կերպարների հետ
– Դադարեցնել լուրերին հետևելը, դրանց գերակշիռ մասը միշտ բացասական են
– Դադարեցնել մոլագարի պես սոց ցանցերի բոլոր թարմացումներին հետևելն ու լայքեր բաժանելը, բավարարվեք միայն Ակումբում Վիշապի դասերը կարդալով, եթե բացասականություն եք տեսնում, դա էլ թարկեք
– Ձեր հեռախոսը պահեք ձեր անկողնուց շատ հեռու, ցանկալի է կողքի սենյակում
– Կարգապահորեն զբաղվեք մարմնամարզությամբ, օգտակար աշխատանքով, հաճելի երաժշտություն լսելով, հաճելի մարդկանց հետ շփվելով (շփումը այնուամենայնիվ օգտակար է), հաճելի ֆիլմեր նայելով, ու առհասարակ մի անհանգստացեք բաների վերաբերյալ, որոնք փոխել չեք կարող, կյանքը ժամանակավոր է, ու ամեն ինչ ի վերջո կավարտվի մասնիկների տարալուծմամբ, դե ըստ գիտնականների (ես կասկածամտորեն եմ վերաբերվում, չնայած)
– Աշխատեք միշտ դրական լինել ու դրականը տեսնել
Եթե դժվարություն կա վերոհիշյալ կետերի հետ, ապա խորհուրդ է տրվում ավելացնել ծոմի տևողությունը, կամ անցնել կետոգենիկ սննդակարգի, որպեսզի ձեր ուղեղը դադարի սնվել գլյուկոզայով ու անցնի կետոնների։
Գլյուկոզան` ասում են կեղտոտ էներգիայի աղբյուր է, իսկ այ կետոնները` մաքուր։ (https://ketodietapp.com/Blog/lchf/ketones-why-are-they-a-better-brain-fuel)։
One_Way_Ticket
29.01.2023, 18:14
Հետաքրքիր է, եթե նպատակը մարսողական համակարգին հանգիստ տալն է, ապա արդյո՞ք ուտելու ժամանակ ծանրաբեռնվածությունը չափազանց մեծ չի լինի։ Եթե սափրվելու հետ զուգահեռ տանեմ, ապա իմ դեպքում ամեն օր սափրվելը լավագույն տակտիկան է։ Խոսքը էսթետիկ ասպեկտի մասին չէ, այլ մաշկի առողջության։ Ասենք, եթե մի օր չեմ սափրվում, մաշկը, ճիշտ է, էդ ընթացքում լավ հանգստանում է, բայց հետո երկու օրվա թրաշը մաքրելը էդ սաղ հանգիստը հարամ է անում։
Մեկ էլ մի հարց․ կաղին ուտելն է՞լ լավ չէ, ասենք, քնից առաջ։ Ես որ զգում եմ՝ սոված եմ, ոնց որ բավական արդյունավետ լինի։ Ի տարբերություն մսեղենի, ավելի հեշտ է մարսվում, ու ի տարբերություն միրգ-բանջարեղենի, կշտացնում է։
Ուլուանա
29.01.2023, 21:27
Հետաքրքիր է, եթե նպատակը մարսողական համակարգին հանգիստ տալն է, ապա արդյո՞ք ուտելու ժամանակ ծանրաբեռնվածությունը չափազանց մեծ չի լինի։ Եթե սափրվելու հետ զուգահեռ տանեմ, ապա իմ դեպքում ամեն օր սափրվելը լավագույն տակտիկան է։ Խոսքը էսթետիկ ասպեկտի մասին չէ, այլ մաշկի առողջության։ Ասենք, եթե մի օր չեմ սափրվում, մաշկը, ճիշտ է, էդ ընթացքում լավ հանգստանում է, բայց հետո երկու օրվա թրաշը մաքրելը էդ սաղ հանգիստը հարամ է անում։
Իմ կարծիքով, ցանկացած սննդային մոտեցում, եթե հիմքում զուտ նիհարելու կամ չչաղանալու ինքնանպատակն ա, ու անտեսում ա առողջության գործոնը, արդեն պոտենցիալ վտանգ ա պարունակում: Կոնկրետ թվով ժամերով չուտելը, իսկ մնացած ժամանակ ինչ ուզես, ոնց ուզես, ինչքան ուզես ուտելը չի կարող առողջ լինել: Իսկ ընդհանրապես շատ ուտելը` անկախ ամեն ինչից, առողջ չի, հետևաբար եթե ինչ-որ ժամերի չես ուտում, չի նշանակում, թե մնացած ժամերին պիտի շատ ուտես: Ստամոքսը ծանրաբեռնելու վառ օրինակ ա կշտանալուց հետո զուտ հավեսի համար ուտելը: Էս միջանկյալ սովապահությունն էլ կարող ա շատ վտանգավոր լինել, եթե միաժամանակ առողջությամբ հետաքրքրված չես ու որոշ կանոնների չես հետևում:
Մեկ էլ մի հարց․ կաղին ուտելն է՞լ լավ չէ, ասենք, քնից առաջ։ Ես որ զգում եմ՝ սոված եմ, ոնց որ բավական արդյունավետ լինի։ Ի տարբերություն մսեղենի, ավելի հեշտ է մարսվում, ու ի տարբերություն միրգ-բանջարեղենի, կշտացնում է։
Առաջին անգամ եմ լսում, որ կաղինը կարելի ա ուտել, նկատի ունեմ` որ մարդու համար ուտելի ա համարվում: Ես կարծում էի` մենակ կենանիներն են ուտում: Երբեք չեմ լսել, որ որևէ մեկը կաղին ուտի, վաճառքում էլ երբեք չեմ հանդիպել :unsure:
One_Way_Ticket
29.01.2023, 23:29
Առաջին անգամ եմ լսում, որ կաղինը կարելի ա ուտել, նկատի ունեմ` որ մարդու համար ուտելի ա համարվում: Ես կարծում էի` մենակ կենանիներն են ուտում: Երբեք չեմ լսել, որ որևէ մեկը կաղին ուտի, վաճառքում էլ երբեք չեմ հանդիպել :unsure:
Երևի բարբառի հարց է։ Իմ բարբառում կաղինը hazelnut-ն է, կարող է կիրառվել նաև ընդհանուր nut-երի մասին խոսելիս։ Ավելի շուտ ասում են կաղին-կագալ (կագալը walnut-ն է), բայց տենց չգրեցի, որ շատ անհասկանալի չլինի։
Առաջին անգամ եմ լսում, որ կաղինը կարելի ա ուտել, նկատի ունեմ` որ մարդու համար ուտելի ա համարվում: Ես կարծում էի` մենակ կենանիներն են ուտում: Երբեք չեմ լսել, որ որևէ մեկը կաղին ուտի, վաճառքում էլ երբեք չեմ հանդիպել :unsure:
Իհարկե, ուտել կարելի է՝ սպիտակուց և ճարպ պարունակում են, մանավանդ չորացրած վիճակում։ Բայց ոչ բոլոր տեսակներն են համով և անվտանգ։ Հիմնականում նրանք, որոնց մեջ ֆենոլային միացությունները քիչ են և դառը չեն։ Ինչ-որ տեղ կարդացել եմ, որ Իսպանիայում են ուտում ինչ-որ հատուկ տեսակի կաղնու կաղինները։
Չնայած, մեր սովորական կաղնու կաղինները խորովված վիճակում այդքան էլ տհաճ ու վտանգավոր չեն՝ ջերմային մշակումով ֆենոլները դուրս են գալիս։ Նաև չորացնում, հետո աղում են և սուրճի փոխարեն կիրառում։ Կամ էլ սուրճի հետ խառնած։
Հ․Գ․
Ես մեր բակի կաղինները դպրոցական տարիներին տարբեր ձևերով փորձել եմ ։)
Երևի բարբառի հարց է։ Իմ բարբառում կաղինը hazelnut-ն է, կարող է կիրառվել նաև ընդհանուր nut-երի մասին խոսելիս։ Ավելի շուտ ասում են կաղին-կագալ (կագալը walnut-ն է), բայց տենց չգրեցի, որ շատ անհասկանալի չլինի։
Hazelnut-ը գրականով պնդուկն է։ Գրականով` կաղինը acorn–ն է։ Ընդեղենը ահագին տարբեր են ճարպերի, սպիտակուցների, ածխաջրերի ու տանինների (https://en.wikipedia.org/wiki/Tannin)բաղադրությամբ։ Վերջիններս դառնահամ միացություններ են, որ դանդաղեցնում են սննդանյութերի մարսումը, քիչ քանակությամբ օգտակար են, իսկ շատ քանակությամբ տոքսիկ ու ասոցացվում են լյարդը վնասելու ու որոշ քաղցքեղների հետ։ Օրինակ acorn–կաղինը տանինների շատ բարձր պարունակություն ունի, ու հում վիճակում ուտելը մարդու համար տոքսիկ է։ Տանինները ընդեղենից հանելու էֆեկտիվ ու պարզ միջոցը թույլ աղաջրի մեջ մի 10 ժամ թրջելն է, որով տանինները դուրս են գալիս ու ընդեղենի օգտակար սննդանյութը շատ ավելի հեշտ է մարսվում։
Եթե օգտակարությունը ճարպերի ու ածխաջրերի հարաբերությամբ գնահատենք, ապա կարելի է դասակարգել այսպես.
- պեկանը, մակադամիան, բրազիլականը (լավագույնն են)
– սովորական ընկույզը (պոպոք), պնդուկը, գետնանուշը, նուշը (ոչինչ, միջին)
– պիստակը (յոլա)
– հնդկական ընկույզը, կամ քեշյուն (վատ, բարձր ածխաջրերի պարունակությամբ)
Դրանով պայմանավորված երևի կզգաք, որ ասենք պեկան ուտելիս արագ հագենում եք, իսկ ասենք հնդական ընկույզը անընդհատ ուզում ես ուտել։
Պոպոք–պնդուկները լավն են, այո հագեցնող ու երկար պահող։ Թրջելուց հետո շատ անգամ ավելի լավն են։ Եթե առանց թրջելու չարաշահեք, ապա աղիների գրգռում, գազեր, կամ ալերգիաներ կարող են առաջացնել, տանինների պատճառով։
Իմ պատկերացմամբ, ինտերվալային սովապահության գլխավոր նպատակը հենց քիչ ուտելն է, այսինքն՝ կալորիաների կրճատումը։ Դրա համար, եթե մարդ զգում է, որ ընդհակառակը, ուտելու ժամերին անկառավարելի շատակերություն է ունենում, ավելի լավ է դադարի։
Եթե ուտելու միջանցքում սովորականի պես ես ուտում, նշանակում է՝ մի ամբողջ ուտելիք (նախաճաշ կամ ընթրիք) պիտի որ դուրս մնա սննդակարգից՝ իր բոլոր կալորիաներով։
Մենակ ապրելու դեպքում, հաստատ ընթրիքը բաց կթողնեի, բայց իմ ներկայիս կենսակերպի պայմաններում ավելի հարմար է նախաճաշից հրաժարվել, իսկ լանչն ու ընթրիքը սովորականի պես ուտել։
Ես իմ սննդակարգից շատ գոհ եմ․ հատուկ դիետաներ չեմ պահպանում, բայց իմ կարծիքով ահագին առողջ եմ սնվում։ Ֆասթ ֆուդից կիլոմետրերով հեռու եմ, քաղցրեղեն համարյա չեմ օգտագործում, ուտելիքիս մեծ մասը հացահատկեղեն է, բանջարեղեն ու կաթնամթերք, և դրանցից ոչ մեկից հրաժարվել չեմ պատրաստվում։ Իմաստն էլ չեմ տեսնում, եթե ոչ մի խնդիր չունեմ։
Միակ նպատակը ավելի քիչ ուտելն է, ինչն էլ ինձ համար ապահովում է միջանկյան ծոմապահությունը։
Ընդհանուր սննդակարգս շատ մոտ է ամբողջ կյանքս իմացած սննդային բուգին, որն իմ դեպքում շատ լավ է գործում։
https://i.ibb.co/gmxBgcc/healthy-food-pyramid.jpg (https://ibb.co/tQ9WC11)
Վերջին 10 տարին ես սնունդ սենց եմ ընդունել, ամեն օր երեկոյան 3-5-ի կողմերը, մեկ անգամ, նորմալ բաժին։ Առավոտյան ընդհանրապես սովածության զգացում չեմ ունենում, բայց երեկոյան 10-ի կողմերը սովածանում եմ ու հատուկ չեմ ուտում, որովհետև եթե ուտեմ, գիշերը լավ չեմ քնում։ Հիմա ուզում եմ հասկանամ, էս էդ fasting-ն ա, թե չէ?
Յոհաննես
30.01.2023, 18:31
Վերջին 10 տարին ես սնունդ սենց եմ ընդունել, ամեն օր երեկոյան 3-5-ի կողմերը, մեկ անգամ, նորմալ բաժին։ Առավոտյան ընդհանրապես սովածության զգացում չեմ ունենում, բայց երեկոյան 10-ի կողմերը սովածանում եմ ու հատուկ չեմ ուտում, որովհետև եթե ուտեմ, գիշերը լավ չեմ քնում։ Հիմա ուզում եմ հասկանամ, էս էդ fasting-ն ա, թե չէ?
Ախպեր, օբշի ես Վիշապի պես ծոմապահության մասնագետ չեմ, բայց շատ վատ ռեժիմա ։Դ վախտին իմ մոտ էլ էր տենց, հետո ջոգի, որ առավոտ հաց ուտելը ամենատոշնինա։ Քն մեծերի խոսքը էլի. նախաճաշը դու կեր ։Դ
Իմ պատկերացմամբ, ինտերվալային սովապահության գլխավոր նպատակը հենց քիչ ուտելն է, այսինքն՝ կալորիաների կրճատումը։ Դրա համար, եթե մարդ զգում է, որ ընդհակառակը, ուտելու ժամերին անկառավարելի շատակերություն է ունենում, ավելի լավ է դադարի։
Եթե ուտելու միջանցքում սովորականի պես ես ուտում, նշանակում է՝ մի ամբողջ ուտելիք (նախաճաշ կամ ընթրիք) պիտի որ դուրս մնա սննդակարգից՝ իր բոլոր կալորիաներով։
Մենակ ապրելու դեպքում, հաստատ ընթրիքը բաց կթողնեի, բայց իմ ներկայիս կենսակերպի պայմաններում ավելի հարմար է նախաճաշից հրաժարվել, իսկ լանչն ու ընթրիքը սովորականի պես ուտել։
Ես իմ սննդակարգից շատ գոհ եմ․ հատուկ դիետաներ չեմ պահպանում, բայց իմ կարծիքով ահագին առողջ եմ սնվում։ Ֆասթ ֆուդից կիլոմետրերով հեռու եմ, քաղցրեղեն համարյա չեմ օգտագործում, ուտելիքիս մեծ մասը հացահատկեղեն է, բանջարեղեն ու կաթնամթերք, և դրանցից ոչ մեկից հրաժարվել չեմ պատրաստվում։ Իմաստն էլ չեմ տեսնում, եթե ոչ մի խնդիր չունեմ։
Միակ նպատակը ավելի քիչ ուտելն է, ինչն էլ ինձ համար ապահովում է միջանկյան ծոմապահությունը։
Ընդհանուր սննդակարգս շատ մոտ է ամբողջ կյանքս իմացած սննդային բուգին, որն իմ դեպքում շատ լավ է գործում։
https://i.ibb.co/gmxBgcc/healthy-food-pyramid.jpg (https://ibb.co/tQ9WC11)
Ինտերվալայյին սովապահության գլխավոր նպատակը նյութափոխանակությունը, կամ մետաբոլիզմը լավացնելն է։
Օրվա ընթացքում կալորիաների կրճատվելը հնարավոր է որպես հետևանք, ասենք` մետաբոլիզմի լավացումից մարդ սկսում է ավելի արագ հագենալ ու ավելի քիչ ուտել, բայց դա պարտադիր չի։
Կալորիաների նվազեցում կարելի է անել և առանց որևէ ծոմապահության, ասենք օրեկան 6 անգամ մանր–մանր սնվելով (ինչը թյուրիմացաբար առաջարկվում է որոշ դեպքերում, որոշ բժիշկներից կողմից)։ Մյուս կողմից էլ երկար սոված մնացած մարդը կարող է ուտելու ժամերին չափից երկու անգամ ավել ուտել ու համը հանել։
Իսկ իրականում, միջանկյալ ծոմի մեխանիզմը օրգանիզմը այսպես կոչված ֆիզիոլոգիական կետոզիսի (https://en.wikipedia.org/wiki/Ketosis) բերելն է։ Վերջինում, օրգանիզմում էներգիան ածխաջրերից գլյուկոզ փոխանակելու ու գլյուկոզը որպես էներգիա օգտագործելու փոխարեն առաջանում են կետոնային մարմիններ, կամ` կետոններ (https://hy.wikipedia.org/wiki/%D4%BF%D5%A5%D5%BF%D5%B8%D5%B6%D5%B6%D5%A5%D6%80), իսկ սրանք որպես վառելիք օգտագործում են ճարպաթթուներ։ Կարճ ու մարդկային լեզվով ասած` մարդս սկում է ճարպ վառել, շաքարի փոխարեն։
Իսկ ճարպ վառելու վիճակում ի հայտ են գալիս նոր առավելություններ` ավելի կայուն նյութափոխանակություն, ավեի քիչ արտազատվող տոքսիններ ու նաև աուտոֆագիա (https://en.wikipedia.org/wiki/Autophagy)` ինքնակերություն, մարդս որպես վառելիք նաև սպառում է օրգանիզմում եղած մնացորդային, կամ ոչ ֆունկցիոնալ բջիջները։
Ու քանի որ գլյուկոզը նվազեցնելու խնդիր ենք լուծում, այդ իսկ պատճառով բարձր ածխաջրային մթերքները համատեղելը ծոմի հետ դառնում է ոչ ռացիոնալ, այսինքն մենք մի կողմից փորձում ենք սոված մնալով գլյուկոզը պակասեցնել, բայց ուտելիս լրացնում ենք գլյուկոզը ասենք` հացահատկեղենով։
Իսկ կետոգոնիկ, կամ ցածր ածխաջրային սննդակարգի էությունն էլ հենց կայանում է նրանում, որ մենք համ սոված չենք մնում, այսինքն սնվում ենք, համ էլ միաժամանակ մեր օրգնիզմը ցածր ածխաջրերի շնորհիվ միշտ կետոզիսի մեջ է գտնվում, այսինքն մարդս ուտելով ու կուշտ լինելով ստանում նույն առավելությունները, ինչ ծոմի դեպքում։
Կետոզիս վիճակ հեշտ ընկնելու ու կայուն մնալու համար իրար հետ համատեղում են միջանկյալ ծոմապահությունը, ցածր ածխաջրային սննդակարգն ու կանոնավոր մարմնամարզությունը։ Վերջինս օգնում է գլյուկոզի սպառելը արագանելուն ու նաև թույլ է տալիս մի փոքր ավելացնել ցանկալի ածխաջրերը սննդակարգում, ասենք բանջարեղեն, կաթնեղեն և այլն։
Էս տրամաբանության մեջ, քո բերած բուրգի ողջ ստորին հարկն ու երկրորդ հարկի աջ մասի սննդամթերքը դառնում են նպատակին չհամապատասխանող։
Վերջին 10 տարին ես սնունդ սենց եմ ընդունել, ամեն օր երեկոյան 3-5-ի կողմերը, մեկ անգամ, նորմալ բաժին։ Առավոտյան ընդհանրապես սովածության զգացում չեմ ունենում, բայց երեկոյան 10-ի կողմերը սովածանում եմ ու հատուկ չեմ ուտում, որովհետև եթե ուտեմ, գիշերը լավ չեմ քնում։ Հիմա ուզում եմ հասկանամ, էս էդ fasting-ն ա, թե չէ?
Եթե էներգիադ տեղն է, այսինքն թուլություն կամ հոգնածություն չես զգում, ապա օրեկան միանգամյա սնվելը (OMAD-one meal a day) հոյակապ է մետաբոլիզմի համար։ Ուղղակի պիտի հետևես վիտամինների, աղերի ու էլեկտրոլիտների դեֆիցիտ չունենաս, եթե ուտելիքդ հիմնականում մսամթերք է, համարյա ամեն ինչ դրանով կլրացնես, բացի վիտամին C-ից, իսկ վերջինս էլ հանգիստ կարող ես լրացնել ցիտրուսներով, կամ կարմիր պղպեղով, կամ խաչածաղկավորներով (կաղամբ, ծաղկակաղամբ, բրոկոլի)։
Ախպեր, օբշի ես Վիշապի պես ծոմապահության մասնագետ չեմ, բայց շատ վատ ռեժիմա ։Դ վախտին իմ մոտ էլ էր տենց, հետո ջոգի, որ առավոտ հաց ուտելը ամենատոշնինա։ Քն մեծերի խոսքը էլի. նախաճաշը դու կեր ։Դ
Յոհաննես ջան, առավոտ նախաճաշելն ու ընթրիքը բաց թողելը իսկապես ավելի լավ է, որովհետև հանգիստ ու դատարկ ստամոքսով մարդը շատ ավելի լավ է քնում, պարզապես սովորություն դարձնելը ավելի բարդ է, հաշվի առնելով, որ մարդիկս սոցիալական կենդանիներ ենք ու իրիկուններն ենք ավելի շատ իրար հետ նստում, ուտում, ջան ասում, ջան լսում։ Եթե խնդիր չի ընթրիքը չանելը, ապա այո՝ նախաճաշը տոշնի ա։
Ուլուանա
02.02.2023, 16:59
Վիշապ, քեզ սենց մի հարց ունեմ: Մի տեղ գրել էիր, որ իրականում լավ էլ սիրում ես քաղցրեղեն, հացեղեն և այլն, ուղղակի չես ուտում` գիտակցելով, որ վնասակար են: Իսկ ժամանակի հետ դրանց նկատմամբ ձգողությունը չի պակասե՞լ: Նախկինի պես գրավում են, ուղղակի քեզ զսպու՞մ ես:
Վիշապ, քեզ սենց մի հարց ունեմ: Մի տեղ գրել էիր, որ իրականում լավ էլ սիրում ես քաղցրեղեն, հացեղեն և այլն, ուղղակի չես ուտում` գիտակցելով, որ վնասակար են: Իսկ ժամանակի հետ դրանց նկատմամբ ձգողությունը չի պակասե՞լ: Նախկինի պես գրավում են, ուղղակի քեզ զսպու՞մ ես:
Պակասել է այնքանով, որ կարող եմ անտարբեր լինել սեղանին դրված երբեմնի գայթակղիչ կտորների նկատմամբ: Երբեմն առիթների, կամ ճամփորդության ժամանակ մի կտոր բլիթ փորձում եմ հետաքրքրության համար, ու հեշտ բավարարվում, բայց զգում եմ, որ ինքս ինձ չկանգնեցնեմ՝ թմրամոլությունս կվերադառնա, ուղղակի առաջ դժվար էր կանգ առնելը, հիմա՝ շատ հեշտ: Բոլոր պարզ ածխաջրերն ու բարձր գլիսեմիկ ինդեքսով շաքարները կախվածություն են առաջացնում, մնում է մի քիչ էլ հետաքրքիր համ տալ, մի քիչ էլ սթրեսներ ու թակարդը պատրաստ է:
Ուլուանա
03.02.2023, 02:40
Պակասել է այնքանով, որ կարող եմ անտարբեր լինել սեղանին դրված երբեմնի գայթակղիչ կտորների նկատմամբ: Երբեմն առիթների, կամ ճամփորդության ժամանակ մի կտոր բլիթ փորձում եմ հետաքրքրության համար, ու հեշտ բավարարվում, բայց զգում եմ, որ ինքս ինձ չկանգնեցնեմ՝ թմրամոլությունս կվերադառնա, ուղղակի առաջ դժվար էր կանգ առնելը, հիմա՝ շատ հեշտ: Բոլոր պարզ ածխաջրերն ու բարձր գլիսեմիկ ինդեքսով շաքարները կախվածություն են առաջացնում, մնում է մի քիչ էլ հետաքրքիր համ տալ, մի քիչ էլ սթրեսներ ու թակարդը պատրաստ է:
Փաստորեն, ցանկությունը պակասել ա, բայց չի անցել դեռ: Կարծում եմ` մի օր կանցնի կամ ավելի կթուլանա: :))) Համենայնդեպս, ես հակված եմ համարելու, որ օրգանիզմը պահանջում ա էն, ինչին սովոր ա: Ու ընդհանուր առմամբ առողջ օրգանիզմը անառողջ բաներ չի էլ պահանջում, դրանք սկսում են այլևս չգրավել: Ես սա համ սեփական փորձից եմ համոզվել, համ էլ կարդացել եմ դրա մասին: Ինձ, օրինակ, արդեն քանի տարի ա` չի ձգում էն ամենը, ինչը ես անառողջ եմ համարում: Այսինքն` դիմանալու, ինձ զսպելու կարիք չունեմ նույնիսկ, ուղղակի սիրտս չի ուզում էլ տենց բաներ: Որ կողքս ուտում են, շատ հազվագյուտ դեպքերում կարող ա զուտ պահի տակ մի քիչ ուզեմ, բայց շատ արագ անցնում ա: Ոչ մի ուտելիքի պակասից չեմ տառապում, ինձ զրկված չեմ զգում բացարձակապես: Էս հարցում, կարծում եմ, երկու գործոն ա դեր խաղում. մեկը գիտակցական մոտեցումն ա, այսինքն` տվյալ ուտելիքի վնասակարության գիտակուցմն էնքան հստակ, հիմնավոր ու ուժեղ ա, որ ճնշում ա ցանկությանը, մյուսն էլ, որ արդեն ասեցի, օրգանիզմը որ ընդհանուր առմամբ առողջ ա լինում ու վնասակար բաներին սովոր չի լինում, չի էլ պահանջում: Մարդիկ շատ թերագնահատում եմ էդ սովոր լինելու հանգամանքը: Վնասակար բաներ ուտելու ամենատարածված արդարացումն էն ա, որ ասում են` եթե օրգանիզմը պահանջում ա, ուրեմն պետք ա: Բայց հեչ չեն մտածում, որ օրգանիզմը պահանում ա ընդամենը էն, ինչին որ սովորեցրել ես իրան. եթե աղբին ես սովորեցրել, բնականաբար, աղբ էլ պահանջելու ա: Էդ նույն մոտեցմամբ կարելի էր պնդել, որ, օրինակ, ալկոհոլիկի օրգանիզմը ալկոհոլ ա պահանջում, ուրեմն պետք ա, թմրամոլի օրգանիզմը թմրանյութ ա պահանջում, ուրեմն դա իրան պետք ա, նույնն էլ ծխախոտը: Բայց հո չե՞նք համարում, որ տվյալ բաներն օգտակար են էդ մարդկանց համար, չէ՞: Իսկ օրգանիզմին լիովին վստահել կարելի ա մենակ էն դեպքում, երբ էդ օրգանիզմի վրա էնքան ես աշխատել, որ գիտես` վատ բան չի պահանջի: Այլ կերպ ասած` օրգանիզմդ էդ վստահությունը պետք ա «վաստակի» նախ և առաջ: Ասենք, ամբողջ օրը ֆասթֆուդի ու շաքարի վրա նստած մարդու օրգանիզմի պահանջներին ո՞նց վստահես:
Փաստորեն, ցանկությունը պակասել ա, բայց չի անցել դեռ: Կարծում եմ` մի օր կանցնի կամ ավելի կթուլանա: :))) Համենայնդեպս, ես հակված եմ համարելու, որ օրգանիզմը պահանջում ա էն, ինչին սովոր ա: Ու ընդհանուր առմամբ առողջ օրգանիզմը անառողջ բաներ չի էլ պահանջում, դրանք սկսում են այլևս չգրավել: Ես սա համ սեփական փորձից եմ համոզվել, համ էլ կարդացել եմ դրա մասին: Ինձ, օրինակ, արդեն քանի տարի ա` չի ձգում էն ամենը, ինչը ես անառողջ եմ համարում: Այսինքն` դիմանալու, ինձ զսպելու կարիք չունեմ նույնիսկ, ուղղակի սիրտս չի ուզում էլ տենց բաներ: Որ կողքս ուտում են, շատ հազվագյուտ դեպքերում կարող ա զուտ պահի տակ մի քիչ ուզեմ, բայց շատ արագ անցնում ա: Ոչ մի ուտելիքի պակասից չեմ տառապում, ինձ զրկված չեմ զգում բացարձակապես: Էս հարցում, կարծում եմ, երկու գործոն ա դեր խաղում. մեկը գիտակցական մոտեցումն ա, այսինքն` տվյալ ուտելիքի վնասակարության գիտակուցմն էնքան հստակ, հիմնավոր ու ուժեղ ա, որ ճնշում ա ցանկությանը, մյուսն էլ, որ արդեն ասեցի, օրգանիզմը որ ընդհանուր առմամբ առողջ ա լինում ու վնասակար բաներին սովոր չի լինում, չի էլ պահանջում: Մարդիկ շատ թերագնահատում եմ էդ սովոր լինելու հանգամանքը: Վնասակար բաներ ուտելու ամենատարածված արդարացումն էն ա, որ ասում են` եթե օրգանիզմը պահանջում ա, ուրեմն պետք ա: Բայց հեչ չեն մտածում, որ օրգանիզմը պահանում ա ընդամենը էն, ինչին որ սովորեցրել ես իրան. եթե աղբին ես սովորեցրել, բնականաբար, աղբ էլ պահանջելու ա: Էդ նույն մոտեցմամբ կարելի էր պնդել, որ, օրինակ, ալկոհոլիկի օրգանիզմը ալկոհոլ ա պահանջում, ուրեմն պետք ա, թմրամոլի օրգանիզմը թմրանյութ ա պահանջում, ուրեմն դա իրան պետք ա, նույնն էլ ծխախոտը: Բայց հո չե՞նք համարում, որ տվյալ բաներն օգտակար են էդ մարդկանց համար, չէ՞: Իսկ օրգանիզմին լիովին վստահել կարելի ա մենակ էն դեպքում, երբ էդ օրգանիզմի վրա էնքան ես աշխատել, որ գիտես` վատ բան չի պահանջի: Այլ կերպ ասած` օրգանիզմդ էդ վստահությունը պետք ա «վաստակի» նախ և առաջ: Ասենք, ամբողջ օրը ֆասթֆուդի ու շաքարի վրա նստած մարդու օրգանիզմի պահանջներին ո՞նց վստահես:
Հա, դեռ կատարյալ 0 չի, չնայած, որ բացի բանջարեղենից ու ընդեղենից այլ ածխաջրեր պրակտիկորեն չեմ օգտագործում, շատ-շատ մի քանի կտոր նշի ալյուրով կրեկերներ։
Դեռ հեռու եմ 16 տարեկանի էներգիան ունենալուց, բայց 30-ի կձգեմ ։Ճ
Հաշվի առ, որ ես քրոնիկ պրոբլեմներով անցած մեկն եմ, ու ճարպերին ադապտացվելն ու մետաբոլիզմի լավացումը ինձ մոտ համարյա մեկուկես տարի տևեց։ Մի քիչ ավելի նորմալ օրգանիզմի ու անցյալի տեր մարդու մոտ շատ ավելի հեշտ կստացվի։
Համենայն դեպս 15 կիլո քաշ եմ պակասեցրել ու հիմա 71կգ եմ, ամռանը Հայաստանում 68 էի իջել, որը իմ նպատակայինն է։
Այո, ճիշտ ես՝ օրգանիզմի պահանջները կառավարվող են ու փոփոխական, եթե ես իմ 30 տարեկանի պահանջներին նայեի, պետք է պիցցա ու ֆրի ուտեի, ծխեի, խմեի, քթերս կոկաին քաշեի ու քարշ գայի հասարակաց տներով։ Որոշները անում էի փաստորեն, հաստատում եմ, որ դրական արդյունքներ չունեմ :nea