Դիտել ողջ տարբերակը : Ու՞ր է գնում մարդկությունը
Չգիտեմ, թե իրականում որքան է մարդկության պատմությունը, բայց ինչ-որ ներքին համոզմունք ունեմ, որ մեր քաղաքակրթությունը ոչ առաջինն է, ոչ էլ վերջինը։
Եվ ի՞նչ, մի՞թե մեր քաղաքակրթությունն այլ ճանապարհ և ընտրություն չունի, քան կործանվելը։ Միգուցե ընտրությունը կործանվելու տարբերակի մեջ է միայն։ Եվ որքա՞ն դեռ այս տեմպերով կդիմանանք։
Եթե շրջադարձային փոփոխություններ չլինեն, ապա կործանումն անխուսափելի է։ Ախր դրա մասին խոսում են թե գիտությունը և թե կրոնները։ Լավ, մեկին կամ մյուսին չենք հավատում, բայց երկուսի՞ն էլ։
Առաջարկում եմ քննարկել, միգուցե էս քննարկումը մի փոքրիկ դրական տեղաշարժ բերի հարցում կամ էլ ձեռքներս թափ տանք ու շարունակենք քայլել դեպի մոտակա անդունդը, ինչպես մի խելացի մարդ է գրել՝ "սև ջանդամը"․․․
Հ․Գ․
Թեմայի մտահաղացումը Վիշապ -ինն է։
Ջհանդամի գյոռը։
Բայց հուսով եմ, ժամանակ կունենամ վաղը լուրջ կարծիք գրելու))
Ջհանդամի գյոռը։
Բայց հուսով եմ, ժամանակ կունենամ վաղը լուրջ կարծիք գրելու))
Աչքիս նույն բանն ես գրելու, բայց ավելի ինտիլիգենտ ձևով :)
Նաիրուհի
18.09.2020, 03:54
Ջհանդամի գյոռը։
Բայց հուսով եմ, ժամանակ կունենամ վաղը լուրջ կարծիք գրելու))
Սրանից :)
Ու ինձ համար մեկ ա՝ ուր կգնա. մինչև տեղ հասնի, հաստատ մեռած կլինեմ (համարյա ©Լուի XV):
Sambitbaba
18.09.2020, 05:36
Չգիտեմ, թե իրականում որքան է մարդկության պատմությունը, բայց ինչ-որ ներքին համոզմունք ունեմ, որ մեր քաղաքակրթությունը ոչ առաջինն է, ոչ էլ վերջինը։
Եվ ի՞նչ, մի՞թե մեր քաղաքակրթությունն այլ ճանապարհ և ընտրություն չունի, քան կործանվելը։ Միգուցե ընտրությունը կործանվելու տարբերակի մեջ է միայն։ Եվ որքա՞ն դեռ այս տեմպերով կդիմանանք։
Եթե շրջադարձային փոփոխություններ չլինեն, ապա կործանումն անխուսափելի է։ Ախր դրա մասին խոսում են թե գիտությունը և թե կրոնները։ Լավ, մեկին կամ մյուսին չենք հավատում, բայց երկուսի՞ն էլ։
Առաջարկում եմ քննարկել, միգուցե էս քննարկումը մի փոքրիկ դրական տեղաշարժ բերի հարցում կամ էլ ձեռքներս թափ տանք ու շարունակենք քայլել դեպի մոտակա անդունդը, ինչպես մի խելացի մարդ է գրել՝ "սև ջանդամը"․․․
Հ․Գ․
Թեմայի մտահաղացումը Վիշապ -ինն է։
Եվ ուրեմն.
1.Գիտությանը չենք հավատում:
2.Կրոնին չենք հավատում:
3.Երկուսին էլ չենք հավատում:
Ժամանակին Գեորգի Գյուրջիևը անտեսեց (կոպիտ ասած) ֆակիրի, տերտերի և յոգի ճանապարհները և առաջարկեց Չորրորդ Ուղի:
Միգուցե փորձենք նրանից օրինա՞կ վերցնել: Չէ՞ որ վերջիվերջո մեր հայրենակիցն է ու լավ էլ հարգված ամբողջ աշխարհում միչև օրս...
Ես առաջարկում եմ մտածել Վարզորի առաջարկած կետերին հարիր Չորրորդ Տարբերակի մասին.
4. Երկուսին էլ հավատում ենք:
Կարծիքնե՞ր...
Sambitbaba
18.09.2020, 05:40
Ջհանդամի գյոռը։
Բայց հուսով եմ, ժամանակ կունենամ վաղը լուրջ կարծիք գրելու))
Սրանից :)
Ու ինձ համար մեկ ա՝ ուր կգնա. մինչև տեղ հասնի, հաստատ մեռած կլինեմ (համարյա ©Լուի XV):
Դադարեք վախենալ իրականությունից, և ամեն ինչ լավ կլինի: Նման պատասխաններն ուղղակի վախի դիմակներ են:
Լավ թեմա ա, ու կարելի ա հետաքրքիր քննարկում ծավալել՝ էվոլուցիայի և/կամ մարդկային միջամտության հիմքով, եթե հրաժարվենք էպիտետներից՝ դրախտ-ջհանդամ, լավ-վատ և այլն։
Ինձ բնական ու նորմալ է թվում, որ եթե մարդկությունը ունի սկիզբ, ապա պիտի ունենա վերջ:
Ըստ մոլորակի ամենախելացի համարվող ֆենոմենալ դեմքերից մեկի՝ լուսահոգի Ստիվեն Հոքինգի, մարդկությունը պիտի հասցնի գաղութացնել մեկ այլ մոլորակ առաջիկա 100 տարիների ընթացքում (https://www.cnbc.com/2017/05/05/stephen-hawking-human-extinction-colonize-planet.html#:~:text=Tech%20Transformers-,Stephen%20Hawking%20says%20humans%20must%20colonize%20another,100%20years%20or%20face%20extinction&text=In%20his%20upcoming%20documentary%20%22Stephen,threats%20from%20epidemics%20and%20asteroids.), կամ էլ ոչնչանալ։ Եթե համարենք այդպես, ապա առաջիկա 100 տարում երևի մի ջերմոցանման բան մարդկությունը կկարողանա Մարսի վրա սարքել ու Երկիրը պայթեցնել ու վերջապես ազատվել այս ատելի մոլորակից, որտեղ մենք մեզ խորթ ենք զգում, դժբախտ ու անբավարարված (այլ կերպ չեմ կարողանում բացատրել այս քաոսը, որը ստեղծել ենք) ։
Հիմա նայենք 100 տարին իրատեսական է, թե՞ ոչ։ 20-րդ դարի արդյունաբերական հեղափոխության ընթացքում մենք դրամատիկ ձեռքբերումներ ունեցանք՝ մակբուք, այփադ, ըմմմ․․․ այֆոն, գումարած՝ լուսադիոդային հեռուստացույցներ ու վերջապես՝ Տեսլա ավտամաբի՜լլլլ։ Հա, ու վայֆայով իրար կապակցված ընդունիչներ, սառնարաններ, լվացքի մեքենաներ, էսպրեսոյի ապարատ․․․
Ինչ եմ դուրս տաիս, ախր մարդիկ Լուսին են թռել այս ընթացքում, Վոյաջերներ ենք բաց թողել Արևային համակարգից դուրս դեպի բաց տիեզերք, որոնց մեջ ամեն դեպքում ոսկե սկավառակներով թողել ենք մարդկության հարուստ ժառանգությունը հուսալով, որ դրանք կռաստվեն ինչ-որ այլմոլորակայինների, ու սրանք կլսեն մեր երաժշտությունը ու կհուզվեն․․․ :cry Մի խոսքով մենք լրիվ պատրաստ ենք գրողի ծոցը գնալուն ։Ճ
Շեղվեցի, ոնց որ։ Ուրեմն ինձ թվում է, որ առաջիկ հարյուր տարում մենք դժվար թե հասնենք Պրոքսիմա Կենտավրոսի b (https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%8A%D6%80%D5%B8%D6%84%D5%BD%D5%AB%D5%B4%D5%A1_%D4%BF%D5%A5%D5%B6%D5%BF%D5%A1%D5%BE%D6%80%D5%B8%D5%BD%D5%AB_b), բայց Մարս հասնելու շանսեր կան, հարց է, թե Երկրի պես երբեմնի դրախտավայրից դժգոհ մարդս ինչ քացախ ա անելու Մարսի վրա ։Ճ
Հա, մտածում եմ, որ որոշ կատակլիզմներից հետո երկիրը մի քիչ կազատվի մարդկային վարակից ու գուցե ստացվի վերականգնել մարդային պայմանները որոշ մնացած ու արդեն այլ արժեհամակարգ ունեցող սերունդների համար։ Կամ էլ մարդիկս կմուտացվենք ու կվերածվենք ծծմբի երկօքսիդով սնվող դոնդողանման զանգվածների, այդ դեպքում կարելի է նաև միգրացվել Վեներա։
Ինձ բնական ու նորմալ է թվում, որ եթե մարդկությունը ունի սկիզբ, ապա պիտի ունենա վերջ:
Ըստ մոլորակի ամենախելացի համարվող ֆենոմենալ դեմքերից մեկի՝ լուսահոգի Ստիվեն Հոքինգի, մարդկությունը պիտի հասցնի գաղութացնել մեկ այլ մոլորակ առաջիկա 100 տարիների ընթացքում (https://www.cnbc.com/2017/05/05/stephen-hawking-human-extinction-colonize-planet.html#:~:text=Tech%20Transformers-,Stephen%20Hawking%20says%20humans%20must%20colonize%20another,100%20years%20or%20face%20extinction&text=In%20his%20upcoming%20documentary%20%22Stephen,threats%20from%20epidemics%20and%20asteroids.), կամ էլ ոչնչանալ։ Եթե համարենք այդպես, ապա առաջիկա 100 տարում երևի մի ջերմոցանման բան մարդկությունը կկարողանա Մարսի վրա սարքել ու Երկիրը պայթեցնել ու վերջապես ազատվել այս ատելի մոլորակից, որտեղ մենք մեզ խորթ ենք զգում, դժբախտ ու անբավարարված (այլ կերպ չեմ կարողանում բացատրել այս քաոսը, որը ստեղծել ենք) ։
Հիմա նայենք 100 տարին իրատեսական է, թե՞ ոչ։ 20-րդ դարի արդյունաբերական հեղափոխության ընթացքում մենք դրամատիկ ձեռքբերումներ ունեցանք՝ մակբուք, այփադ, ըմմմ․․․ այֆոն, գումարած՝ լուսադիոդային հեռուստացույցներ ու վերջապես՝ Տեսլա ավտամաբի՜լլլլ։ Հա, ու վայֆայով իրար կապակցված ընդունիչներ, սառնարաններ, լվացքի մեքենաներ, էսպրեսոյի ապարատ․․․
Ինչ եմ դուրս տաիս, ախր մարդիկ Լուսին են թռել այս ընթացքում, Վոյաջերներ ենք բաց թողել Արևային համակարգից դուրս դեպի բաց տիեզերք, որոնց մեջ ամեն դեպքում ոսկե սկավառակներով թողել ենք մարդկության հարուստ ժառանգությունը հուսալով, որ դրանք կռաստվեն ինչ-որ այլմոլորակայինների, ու սրանք կլսեն մեր երաժշտությունը ու կհուզվեն․․․ :cry Մի խոսքով մենք լրիվ պատրաստ ենք գրողի ծոցը գնալուն ։Ճ
Շեղվեցի, ոնց որ։ Ուրեմն ինձ թվում է, որ առաջիկ հարյուր տարում մենք դժվար թե հասնենք Պրոքսիմա Կենտավրոսի b (https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%8A%D6%80%D5%B8%D6%84%D5%BD%D5%AB%D5%B4%D5%A1_%D4%BF%D5%A5%D5%B6%D5%BF%D5%A1%D5%BE%D6%80%D5%B8%D5%BD%D5%AB_b), բայց Մարս հասնելու շանսեր կան, հարց է, թե Երկրի պես երբեմնի դրախտավայրից դժգոհ մարդս ինչ քացախ ա անելու Մարսի վրա ։Ճ
Հա, մտածում եմ, որ որոշ կատակլիզմներից հետո երկիրը մի քիչ կազատվի մարդկային վարակից ու գուցե ստացվի վերականգնել մարդային պայմանները որոշ մնացած ու արդեն այլ արժեհամակարգ ունեցող սերունդների համար։ Կամ էլ մարդիկս կմուտացվենք ու կվերածվենք ծծմբի երկօքսիդով սնվող դոնդողանման զանգվածների, այդ դեպքում կարելի է նաև միգրացվել Վեներա։
Այսօրվա մարդը Երկիր մոլորակի վրա իրեն զգում ա խորթ, դժբախտ ու անբավարարվա՞ծ։
Տարօրինակ ընկալում ա։
Ո չորուցամաք Մարսի վրա՞ ա իրեն զգալու հարազատ, բախտավոր ու բավարարված։
Գաղթական
18.09.2020, 07:22
Մարդկությունը սլանալուց ա լինում դեպի պայծառ ապագա, մեկ էլ հետևից մի կովիդ ճվում ա՝ ըստե մի տե պահի, իջնող կա..
Մեզ հատուկ ա խմբային բնազդը:
ՈՒ միշտ ա հատուկ եղել:
Դրա համար էլ տենց բաղձանքով կուճկվում ենք ինչ-որ գաղափարների շուրջ, որ հետո գերագույն հաճույքով հալածենք ու կոտորենք էդ կռուգից դուրս մնացածներին:
Նենց որ Մարս ու Լուսնի վրա բադրջան աճացնելը մի երևելի ապագա դժվար թե խոստանա:
Ինչ-որ պահի հաստատ էնտեղ արմատ գցած գաղութն աճելու ա էնքան, որ պատերազմ հայտարարի Երկրին...
Ուլուանա
18.09.2020, 07:48
Այսօրվա մարդը Երկիր մոլորակի վրա իրեն զգում ա խորթ, դժբախտ ու անբավարարվա՞ծ։
Տարօրինակ ընկալում ա։
Ո չորուցամաք Մարսի վրա՞ ա իրեն զգալու հարազատ, բախտավոր ու բավարարված։
Էհ, Ան, սարկազմ ա, սարկազմ, ի՞նչ մի լրջին ես տվել :D:
Էս թեմայի վերնագիրը հենց տեսա, դեռ թեմա չմտած` մտածեցի` վայ, էս թեման Վիշապին շատ դուր կգար: Դու մի ասա` հենց Վիշապի մտահղացումն ա :)):
Հիմա մեզ մոտ արդեն ուշ ա, վաղը երևի ես էլ կարտահայտվեմ ըստ թեմայի:
Էհ, Ան, սարկազմ ա, սարկազմ, ի՞նչ մի լրջին ես տվել :D:
:
Լրջին չեմ տվել, բութ եմ, սարկազմը չընկալեցի :))
Ուլուանա
18.09.2020, 07:53
Լրջին չեմ տվել, բութ եմ, սարկազմը չընկալեցի :))
Մեկը մյուսին չի խանգարում. սարկազմը չընկալելու պատճառով լրջին ես տվել :D:
Sambitbaba
18.09.2020, 08:53
Հա, սկիզբն էլ է նորմալ ու բնական և վերջն էլ, եթե եկել է այդ վերջի ժամանակը:
Ամենայն հավանականությամբ, մենք գալիս ենք այս կյանք ինչ-որ բան սովորելու համար: Եվ եթե մարդկության ամբողջ փորձի պատմությունը պետք է տեղավորվի նրան հատկացրած 45 րոպե տևող դասընթացի մեջ, և եթե այս ամբողջ ընթացքում առանձնապես բան չենք սովորել, - ուրեմն կարելի է, չէ՞ համարել, որ մենք ծախսել ենք մեզ հատկացված 45 րոպեներից առաջին 5 կամ 10 րոպեն ընդամենը և մինչև ավարտին հասնելը դեռ ահագին ժամանակ ունենք:
Էլ չեմ ասում արդեն, որ մեզ բոլորիս էլ հայտնի են կյանքի տարբեր տարբերակներ: Օրինակ. բոժոժը մահանում է և ծնունդ է տալիս թիթեռին: Իսկ եթե փորձենք մտնել "Ով է մարդն իրականում" թեման, կտեսնենք, որ մեզանից շատերը մեզ հենց այդպիսին էլ համարում են, մոտավորապես Նաիրուհու և Ֆրիմենի ոճով. որդ, միջատ, բլոճ, մոլախոտ և նման այլ բաներ: Եվ սա էլ, ուրեմն, հուսադրում է, որ ներկա իրավիճակում մենք մեծ հնարավորություն ունենք ի վերջո փոխակերպվել մարդու::) Սա էլ հնարավոր տարբերակ է:
Հնարավոր տարբերակ էր նաև Հոկինգի տարբերակը:
Հնարավոր էր նաև կրոնի առաջարկած Աշխարհի Վերջի տարբերակը:
Հնարավոր էր նաև մայաների առաջարկած Ժամանակների Վերջի տարբերակը:
Ուրիշ տարբերակներ այս պահին չեմ հիշում ու շատ հնարավոր է, չգիտեմ էլ նույնիսկ, բայց այս թվարկածներիս մասին որոշ բաներ ենթադրել կարող եմ:
Բայց սկզբում ինչ եմ ցանկանում ասել: Եթե մեզ իրոք հետաքրքիր են լուրջ եզրակացություններ և եթե մենք իրոք ցանկանում ենք հասկանալ, թե ինչ է մեզ սպասվում և ուր ենք մենք գնում, ուրեմն առաջինը, ինչ մեզ անհրաժեշտ է անել, նորից սկսել սովորել տեսնել կյանքն իր ամբողջականությամբ, այլ ոչ թե մասնատված տարբեր մասերի:
Մարդը եռամիասնական էություն է, բաղկացած է մարմնից, մտքից և հոգուց և ուրիշ կերպ նա լինել չի կարող: Բայց այսօրվա այդ եռամիասնական էությունը սովոր է իրեն տեսնել միայն որպես երեքտարածքային էություն, այսինքն, միայն նյութակ վիճակում, այսինքն, միայն որպես մարմին:
Փորձը ցույց է տալիս, որ դա չի աշխատում: Ինչպես չեն աշխատել նաև մարդու մյուս երկու տարբերակները, երբ գործել են առանձին:
Հավանաբար շատերը գիտեն, որ մենք համարվում ենք հինգերորդ ռասա:
Առաջին երկու ռասաներն ունեցել են մտավոր և եթերային մարմիններ: Եվ իրենց փորձն էլ փորձել են ապրել մտքի օգնությամբ: Մատնվել են անհաջողության:
Երրորդ ռասան՝ առաջին նյութականը, - Լեմուրացիներն են: Սրանց փորձի հիմքը եղել է, ամենայն հավանականությամբ, հոգևորը: Նույնպես անհաջողության են մատնվել:
Չորրորդ ռասան արդեն Ատլանտներն են: Սրանց մասին, կարծում եմ, արդեն շատերը գիտեն և գիտեն նաև, որ նրանք՝ Պլատոնի հորինած հեքիաթը չեն, այլ եղել են իրականում: Ատլանտները նրանք են, որոնք, ընտրելով նյութական փորձը, իրենց տվեցին գիտական առաջընթացներին և ի վերջո իրենք իրենց կործանեցին հենց գիտության շնորհիվ:
Հինգերորդ ռասան արիացիներն են: Իսկ արիացի է այսօրվա ամբողջ մարդկությունը: Առաջին հայացքից մենք ընթանում ենք ատլանտների փորձի ճանապարհով, բայց դա այնքան էլ այդպես չէ: Այդ տարբերակը մենք չընտրեցինք: Հակառակ դեպքում, մեր ժամկետի ավարտն էր 2000 թվականը: Մենք ընտրեցինք եռամիասնական, միավորված փորձի տարբերակը:
Եվ ուրեմն:
Հոկինգի տարբերակ... Այն չէ, որ առաջինն ինքն ասաց այդ մասին: Այսինքն, կարող է և ինքն է ասել, բայց ուրեմն նոր չի ասել: Որովհետև արդեն 1970-ականներին կային նման խոսակցություններ և կային նաև տեղեկություններ, որ Գաղտնի Կառավարությունը Մարսի վրա բնակավայրեր է կառուցում, որ լուրջ արհավիրքի դեպքում տեղափոխվեն այնտեղ: Բայց երբ 1990-ականների ամենասկզբում նրանց ասվեց, որ կփրկվի կամ ամբողջ մարդկությունը կամ ոչ ոք, նրանք դադարեցրին այդ շինարարությունը և նույնիսկ, ասում են, իրենք էլ դադարեցին գոյություն ունենալ, չնայած այդ մասին ես չէի պնդի:
Կրոնի՝ Աշխարհի Վերջի տարբերակը: Բոլոր կրոններն ու աղանդները սպասում էին դրան 2000 թվականի շուրջ, մի երկու տարի այս ու այն կողմ: Բայց, ինչպես տեսնում եք արդեն 20 տարի է անցել, և այսօր որոշ կրոններ խոսում են 3000 թվականի մասին: Ոչ այն է, որ նրանք մեզ խաբեցին: Ոչ, իրականում իրենք էլ շփոթության մեջ են, և դա լավ տեսանելի է: Ուղղակի մարդկությունը չընտրեց Աշխարհի վերջը:
Մարդկությունն ընտրեց Ժամանակների Վերջը:
Ինձ բնական ու նորմալ է թվում, որ եթե մարդկությունը ունի սկիզբ, ապա պիտի ունենա վերջ:
Ըստ մոլորակի ամենախելացի համարվող ֆենոմենալ դեմքերից մեկի՝ լուսահոգի Ստիվեն Հոքինգի, մարդկությունը պիտի հասցնի գաղութացնել մեկ այլ մոլորակ առաջիկա 100 տարիների ընթացքում (https://www.cnbc.com/2017/05/05/stephen-hawking-human-extinction-colonize-planet.html#:~:text=Tech%20Transformers-,Stephen%20Hawking%20says%20humans%20must%20colonize%20another,100%20years%20or%20face%20extinction&text=In%20his%20upcoming%20documentary%20%22Stephen,threats%20from%20epidemics%20and%20asteroids.), կամ էլ ոչնչանալ։ Եթե համարենք այդպես, ապա առաջիկա 100 տարում երևի մի ջերմոցանման բան մարդկությունը կկարողանա Մարսի վրա սարքել ու Երկիրը պայթեցնել ու վերջապես ազատվել այս ատելի մոլորակից, որտեղ մենք մեզ խորթ ենք զգում, դժբախտ ու անբավարարված (այլ կերպ չեմ կարողանում բացատրել այս քաոսը, որը ստեղծել ենք) ։
Հիմա նայենք 100 տարին իրատեսական է, թե՞ ոչ։ 20-րդ դարի արդյունաբերական հեղափոխության ընթացքում մենք դրամատիկ ձեռքբերումներ ունեցանք՝ մակբուք, այփադ, ըմմմ․․․ այֆոն, գումարած՝ լուսադիոդային հեռուստացույցներ ու վերջապես՝ Տեսլա ավտամաբի՜լլլլ։ Հա, ու վայֆայով իրար կապակցված ընդունիչներ, սառնարաններ, լվացքի մեքենաներ, էսպրեսոյի ապարատ․․․
Ինչ եմ դուրս տաիս, ախր մարդիկ Լուսին են թռել այս ընթացքում, Վոյաջերներ ենք բաց թողել Արևային համակարգից դուրս դեպի բաց տիեզերք, որոնց մեջ ամեն դեպքում ոսկե սկավառակներով թողել ենք մարդկության հարուստ ժառանգությունը հուսալով, որ դրանք կռաստվեն ինչ-որ այլմոլորակայինների, ու սրանք կլսեն մեր երաժշտությունը ու կհուզվեն․․․ :cry Մի խոսքով մենք լրիվ պատրաստ ենք գրողի ծոցը գնալուն ։Ճ
Շեղվեցի, ոնց որ։ Ուրեմն ինձ թվում է, որ առաջիկ հարյուր տարում մենք դժվար թե հասնենք Պրոքսիմա Կենտավրոսի b (https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%8A%D6%80%D5%B8%D6%84%D5%BD%D5%AB%D5%B4%D5%A1_%D4%BF%D5%A5%D5%B6%D5%BF%D5%A1%D5%BE%D6%80%D5%B8%D5%BD%D5%AB_b), բայց Մարս հասնելու շանսեր կան, հարց է, թե Երկրի պես երբեմնի դրախտավայրից դժգոհ մարդս ինչ քացախ ա անելու Մարսի վրա ։Ճ
Հա, մտածում եմ, որ որոշ կատակլիզմներից հետո երկիրը մի քիչ կազատվի մարդկային վարակից ու գուցե ստացվի վերականգնել մարդային պայմանները որոշ մնացած ու արդեն այլ արժեհամակարգ ունեցող սերունդների համար։ Կամ էլ մարդիկս կմուտացվենք ու կվերածվենք ծծմբի երկօքսիդով սնվող դոնդողանման զանգվածների, այդ դեպքում կարելի է նաև միգրացվել Վեներա։
Դեռ չեմ կողմնորոշվում՝ համաձայն եմ հետը, թե չէ, բայց էս գրառումը շեդևր ա, ինչ հավես ա գրված :))
Նաիրուհի
18.09.2020, 13:31
Դադարեք վախենալ իրականությունից, և ամեն ինչ լավ կլինի: Նման պատասխաններն ուղղակի վախի դիմակներ են:
Ես չեմ վախենում իրականությունից, այլ ուղիղ նայում եմ հենց ներկային՝ առանց ապագայի մասին մտածելու։
Չեմ հավատում կրոնին, գիտությանը որոշ չափով հավատում եմ, բայց միայն ներկայի ու մոտ ապագայի համար։ Հավատում եմ էվոլյուցիային, բնության/Տիեզերքի՝ մարդուց վեր լինելուն (հատկապես ուժերի/հնարավորությունների անհամեմատելիության առումով), ինչպես նաև զարգացման անկանխատեսելիությանն ու չկանխորոշված լինելուն։ Ու էդ խորը հավատից ելնելով էլ ջհանդամիս չի, թե էդ հսկա Տիեզերքում, որի մասին մենք մեծ հաշվով դեռ շատ քիչ բան գիտենք, մարդկությունը՝ որպես կենդանատեսակ, Երկիրը՝ որպես մոլորակ, կամ թեկուզ կյանքը էն վիճակով, որը կա Երկրի վրա, ուր է գնում կամ ինչ ավարտ է ունենալու։
Ինձ համար հազարապատիկ հետաքրքիր է նայել ուրիշների՝ ինչ-որ բան փոխելու/պայմանավորելու ջանքերին (մարդկության ապագայի համար), գիտության զարգացմանը, մարդկանց ու սոցիումի փոփոխություններին, բայց էդ ամենը հետաքրքիր է ներկայի ու շատ մոտ ապագայի համար, հետաքրքիր է որպես պրոցես։
Եթե անգամ ներկայի ինչ-որ բան պայմանավորելու է homo sapiens կենդանատեսակի ապագան, ես դժվար դա տեսնեմ ու իմանամ, քանզի հետմահու կյանքի որևէ տեսակին էլ չեմ հավատում։ Էս էր հակիրճ ամփոփված նախորդ պատասխանիս մեջ։
Նաիրուհի
18.09.2020, 13:40
Չգիտեմ, թե իրականում որքան է մարդկության պատմությունը, բայց ինչ-որ ներքին համոզմունք ունեմ, որ մեր քաղաքակրթությունը ոչ առաջինն է, ոչ էլ վերջինը։
Եվ ի՞նչ, մի՞թե մեր քաղաքակրթությունն այլ ճանապարհ և ընտրություն չունի, քան կործանվելը։ Միգուցե ընտրությունը կործանվելու տարբերակի մեջ է միայն։ Եվ որքա՞ն դեռ այս տեմպերով կդիմանանք։
Եթե քաղաքակրթություն ասելով նկատի ունես (գիտատեխնիկական) զարգացման մեր կամ մեզնից բարձր աստիճանի հասած ու կործանված մարդկային քաղաքակրթություն, ապա ես էլ ներքին վստահություն ունեմ, որ տենց բան չի եղել ու դժվար էլ լինի։ Ու քանի որ Տիեզերքում ոնց որ թե ամեն ինչ մահկանացու է, կարծում եմ, որ կործանվելն այլընտրանք չունի :D միայն պարզ չէ, թե ինչ հանգամանքներում է լինելու։ Կուզեի էդ ժամանակ վերակենդանանալ, տեսնել՝ երբ, ոնց ու ինչից ա մեր կենդանատեսակը վերանալու, հետո նորից հանգիստ խղճով մեռնել։
Յոհաննես
18.09.2020, 15:04
Ահագին հետաքրքիր թեմա է, ապրի Վարզորի արևը։
Զուտ կենցաղային մակարդակով եթե նայենք հարցին, ապա տո իրոք որ գրողի ծոցնա գնում, ճիշտ էլ անումա :D
Իսկ եթե ընդհանուր ունեցածս գիտելիքները պրոյեկտեմ էս հարցի վրա, ապա կլինի մի հատ երկար գրառում, որը ստորև կփորձեմ ներկայացնել, չգիտեմ, ես հիմա զարգացման ու աշխարհընկալման էդ փուլում եմ, որը հեռու է բացարձակ ճշմարտություն լինելուց, զուտ էս ամենը ինձ համար փազզլա, որը դեռ ամբողջությամբ չեմ հավաքել ու դժվար թե մի օր հավաքեմ, միգուցե մինչև հիմա սխալ կտորներ եմ իրար միացրել, բայց դե գլուխնդերդ չտանեմ ու սկսեմ։
1.Եթե ինչ որ բան ունի սկիզբ ունի նաև վերջ- էս միտքը մի քանի անգամ տեսա թեմայում ու ստեղ հարցը զուտ մարդկային ընկալումնա, մենք ամեն ինչ պրոյեկտում ենք մեր վրա, մենք ի զորու չենք պատկերացնել հավերժության նման աբստրակտ երևույթը ու ընդհանրապես մենք չենք կարող պատկերացնել անսահման կամ սահմանափակ բառերը իրենց ամբողջական իմաստով։ Դրա համար էլ քցել բռնել ենք, որ մեկա մի օր վարի ենք գնալու․ համ մենք,համ էլ տիեզերը, թե ինչ կմնա տակը, էդ էլ մենակ Սամբիթը գիտի ։Դ
2.Կարծում եմ մարդկության կործանման թեմաները սկսվել են բանական մարդու առաջացումից ու ամեն սերունդ մտածելա, որ շատ մոտա էդ կործանումը, բայց ոնց որ դեռ ողջ ենք ու հուսամ առողջ ենք։
Անցնենք առաջ․
Ահագին հետաքրքիր երևույթ կա, սենց կողից նայելով մարդկությունը հավես առաջա գնում, մի անգամ երբ գրել էի 70-80 ականների մասին Վիշապ ախպերը զայրացել էր, բայց ոնց որ էդ "զարգացման" հետ մեկտեղ մենք սկսել ենք շատ ավելի դեպրեսված ապրել, էստեղ Արմենչիկը կհարցներ․ Ինչու՞, ախ ինչու՞
Էդ էլ 18-րդ դարի կեսերից սկսված արդյունաբերական հեղափոխության կողմնակի ազդեցությունն է։ Մենք կտրվում ենք մեր բնությունից, մենք հողից, օդից, ջրից ու կրակից առաջացած երևույթներ ենք, իսկ արդյունաբերական հեղափոխությունը ու դրան հաջորդող երևույթների ու գաղափարների ստեղծումը օտար ու ճնշող են մեր համար։ Ուրբանիզմի գաղափարը դրա վառ օրինակներիցա։ Կյանքը սկսեց արագ շարժվել ու մենք պետքա վազենք, որ հասցնենք, վազենք հսկա շինությունների կողքով ու ջրրի փոխարեն խմնեք կոֆե :D մյուս կողմից զուտ ունենալով որոշակի գիտելիքներ մեզ շրջապատող աշխարհի մասին, հասկանում ենք, որ հենց արդյունաբերական հեղափոխությունը մեզ հնարավորությունը տվել շարունակելու մեր գոյությունը, ինչպես արդեն Վիշակը գրել է, պետք է սկզբնական շրջանում տարածվել արեգակնային համակարգի մոլորակներում(երևի մենակ մարսը) ու արբանյակներում, քանի որ արեգակնային համակարգից դուրս գնալը թվում է անհավանական, նու ժամանակակից աշխարհում։ Ընդհանրապես իմ մոտ տպավորություն է, որ զուտ առաջնորդվել ենք․ փորձը փորձանք չի սկզբունքով, թե չէ եթե ի վերջո չկարողանանք արեգակնային համակարգից դուրս գալ, էդ ընդամենը ժամանակ շահել կլինի։
Բնակչության թվաքանակի աճը նույնպես մտահոգիչ է, էս մասին արդեն 18-րդ դարում Մալթուսը ասել էր, հետո առաջ եկավ ոսկե միլիարդի գաղափարը, էս ամենը միտված էր նրան, որ մարդկության թվաքանակը աճում է երկրաչափական պրոգրեսիայով, իսկ երկրագունդի ռեսուրսները սպառվող ենք, եթե չեմ սխալվում սկզբից առաջ էին քաշել, որ երկրագունդի ռեսուրսները իվիճակի չեն կերակրել 2 մլդ մարդու, բայց արի ու տես, որ 8մլդ մարդ ենք ու եթե մի քիչ նորմալ բաշխենք սաղս էլ կուշտ կապրենք, բայց դե մենք ապրում ենք կապիտալիստական հասարակությունում։
Ինչքան խորանում ես էնքան հակասությունները շատանում են ու ամեն ինչ խճճվում է, դրա համար պետք է գտնել հիմքը, որը թելադրում է կաննորները, որը կարա պատասխանի մեր հարցերին ու որոշակի որոշակիություն մտցնի քննարկվող հարցում։
Էս պահին ինձ համար էդ հիմքը տնտեսությունն է։ Ուսումնասիրել մարդկության պատմությունը կտեսնենք, որ տնտեսությունն է թելադրում մարդկային կյանքի կաննորը։ Դաժը ֆեմինիզմի առաջացման հիմքում գործ ունենք տնտեսության հետ։ Տնտեսական համակարգն թելադրում է իր օրենքները իսկ մենք ադապտացվում ենք դրանց։
Վերցնում ենք վաղնջական, արգրարային ու արդյունաբերական շրջանները, դրանց մեջ տեղադրում ենք ստրկատիրություն, ֆեոդալիզմ, կապիտալիզմ, սոցիալիզմ ու մարդկային գործունեությունը, գաղափարները ու երևույթները փորձում ենք բացատրել էս կոնտեքստում ու փորձենք հասկանալ, ի վերջո ու՞ր է գնում մարդկությունը։
Մի կողմ թողնելով պատմությունը ու խնայելով ինձ տրված ժամանակը, միանգամից գանք հասնենք նրան, որ մեր էս ամբողջ դարդը ու ցավը կապված է արդյունաբերական հեղաշրջման ու կապիտալիզմի հետ։
Ժամանակս պրծավ մյուս գրառումս սրա շարունակությունն է, դեռ չքննարկեք գրածս, քանի որ պատրաստ չի ։Դ
Բայց ի՞նչն ա ստիպում մտածել, որ մարդկությունն ինչ-որ վատ տեղ ա գնում։
Լրիվ հակառակը՝ հիմա մարդկությունը գտնվում ա իր ամբողջ գոյության ընթացքում ամենաբարեկեցիկ, ամենաառողջ, ամենաանվտանգ, տարատեսակ բնական ու կենսաբանական աղետներից ամենապաշտպանված վիճակում, ու տարեցտարի ավելի ու ավելի լավ վիճակում ա գտնվելու։
Մի քիչ էկոլոգիայի հերն ենք անիծել, էն էլ մի 100-200 տարի հետո դրա լուծումն էլ գտած կլինեն։
Միակ խնդիրը գերբնակեցումն ա լինելու, ուրիշ խնդիր չկա որը հնարավոր չի լուծել, ու որը կործանման ա տանում մարդկությանը։
Դեղին մուկիկ
18.09.2020, 18:42
Իհարկե, այն ամենը, ինչն ունի սկիզբ, ունի նաև վերջ, բայց ամեն վերջ էլ մեկ այլ նորի սկիզբ է, չէ՞։ Եվ այս շրջապտույտի մեջ թերևս հավերժություն կա, այսինքն ամբողջությամբ վերցված՝ կյանքը հավերժ է՝ տարբեր ձևերի մեջ։ Ապագայի էվոլյուցիոն տարբերակը շատ գրավիչ է, բայց ինձ, օրինակ, թվում է, թե կգործի քաղաքակրթությունների քայքայման և վերածնման տարբերակը, ինչպես եղել է հազարամյակներ շարունակ։ Ի դեպ չեմ հիշում, թե որտեղ եմ լսել կամ կարդացել, որ կրոնը հին, մեզ գրեթե բան չթողած քաղաքակրթությունների ունեցած գիտության գաղտնագիրն է (համենայն դեպս հետաքրքիր տեսակետ է)։
Մարդկության ապագայի հնարավոր շատ տարբերակներ կլինեն, իհարկե, բայց ինձ թվում է՝ ինչքան էլ փորձենք խառնվել, շեղել ընթացքը, ավիրել կամ փրկել մեր գեղեցիկ մոլորակը, ոչինչ չենք կարողանա անել, քանի որ ինչքան էլ մեզ համոզենք, մեկ է՝ մենք շատ փոքր մասն ենք կազմում անսահմանություն ու անիմանալիի, որտեղ ստեղծվել ենք և որի հոսանքով գնում ենք։
Sambitbaba
18.09.2020, 20:37
Ես չեմ վախենում իրականությունից, այլ ուղիղ նայում եմ հենց ներկային՝ առանց ապագայի մասին մտածելու։
Չեմ հավատում կրոնին, գիտությանը որոշ չափով հավատում եմ, բայց միայն ներկայի ու մոտ ապագայի համար։ Հավատում եմ էվոլյուցիային, բնության/Տիեզերքի՝ մարդուց վեր լինելուն (հատկապես ուժերի/հնարավորությունների անհամեմատելիության առումով), ինչպես նաև զարգացման անկանխատեսելիությանն ու չկանխորոշված լինելուն։ Ու էդ խորը հավատից ելնելով էլ ջհանդամիս չի, թե էդ հսկա Տիեզերքում, որի մասին մենք մեծ հաշվով դեռ շատ քիչ բան գիտենք, մարդկությունը՝ որպես կենդանատեսակ, Երկիրը՝ որպես մոլորակ, կամ թեկուզ կյանքը էն վիճակով, որը կա Երկրի վրա, ուր է գնում կամ ինչ ավարտ է ունենալու։
Ինձ համար հազարապատիկ հետաքրքիր է նայել ուրիշների՝ ինչ-որ բան փոխելու/պայմանավորելու ջանքերին (մարդկության ապագայի համար), գիտության զարգացմանը, մարդկանց ու սոցիումի փոփոխություններին, բայց էդ ամենը հետաքրքիր է ներկայի ու շատ մոտ ապագայի համար, հետաքրքիր է որպես պրոցես։
Եթե անգամ ներկայի ինչ-որ բան պայմանավորելու է homo sapiens կենդանատեսակի ապագան, ես դժվար դա տեսնեմ ու իմանամ, քանզի հետմահու կյանքի որևէ տեսակին էլ չեմ հավատում։ Էս էր հակիրճ ամփոփված նախորդ պատասխանիս մեջ։
Նաիրուհի ջան, եթե ջհանդամներիս չի, ուրեմն որտեղի՞ց կարող ենք իմանալ ինչ-որ բան ոչ միայն Տիեզերքի մասին, այլև ընդհանրապես ինչ-որ բանի մասին, մեր մասին...
Հենց ջհանդամին չլինելն է պատճառը, որ դու քեզ կենդանատեսակ ես համարում այն ընկալումով, ինչպես դու հասկանում ես "կենդանատեսակ" բառը: Իրականում հա, ճիշտ ես, մենք կենդանատեսակ ենք, քանի որ Տիեզերքում ուղղակի ոչ-կենդանատեսակ ոչինչ գոյություն չունի, որովհետև ամեն ինչ կենդանի է այնտեղ: Ցավալին այն է, որ ասելով կենդանատեսակ, դու հասկանում ես անասնատեսակ կամ գազանատեսակ, և այդ պատճառով էլ ամեն ինչ դադարում է ջհանդամիդ լինել: Իսկ այ, անասնատեսակի համար, իրոք որ, ոչինչ ջհանդամին չի, որովհետև ջհանդամին չլինելու համար պետք է գիտակցություն-մտածողություն չունենալ, ինչը և բացակայում է անասնատեսակի մոտ և նրա "ջհանդամիս չի" վիճակը լրիվ արդարացված է:
Կարելի՞ է ուրեմն գոնե ենթադրել, որ եթե մարդուն տրված է այդ գիտակցություն-մտածողությունը, ուրեմն նա ինչ-որ բանով տարբերվում է անասնատեսակից: Ու նաև, կարելի՞ է ենթադրել, որ եթե մեկը վիզ դրած իրեն անասնատեսակ է համարում, ուրեմն փորձում է հրաժարվել գիտակցություն-մտածողությունից...
Ցավոք, պետք է քեզ հիասթափեցնեմ, սիրելիս: Գիտակցություն-մտածողությունից անհնար է հրաժարվել: Հա, կարելի է չմտածել, բայց դա երկարատև չի, որովհետև իրականությանը չի համապատասխանում: Ու վախերն էլ միշտ չէ, որ դրած՝ խեղդում են մարդուն: Նրանք էլ նահանջում են երբեմն ու գիտակցությունն էլ սկսում է շողարձակել, ինչպես արևը ամպերի հետևից:
Ինչու եմ հիշատակում վա՞խը... Որովհետև իրոք, վախենալու է գիտակցութուն-մտածողությամբ ապրելը: Սկսում ես քեզ պատասխանատու զգալ շատ բաների նկատմամբ, առանց ինչի հանգիստ ապրում էիր քեզ անասնատեսակ համարելիս:
Հիմա չեմ ուզում թվարկել, թե որքան շատ են այդ պատասխանատվություն կոչեցյալները, - այդքան ժամանակ չկա ու չեմ կարծում, թե իմաստ էլ կա: Բայց ուզում եմ, որ վստահ լինես մի բանում, որ կոնկրետ քո մասին ոչինչ չասացի, այս ամենը մեզ բոլորիս է վերաբերվում, էնպես որ հանկարծ չփորձես ինձանից նեղանալ, լա՞վ:
Եվ "անասնատեսակ" բառի մեջ էլ ավելի վատ ոչինչ չունեմ բացի այն, ինչ դու դրել ես "կենդանատեսակ" բառի մեջ. ես ուղղակի ամեն ինչ անվանեցի իրենց անուններով::love
Sambitbaba
18.09.2020, 20:48
Բայց ի՞նչն ա ստիպում մտածել, որ մարդկությունն ինչ-որ վատ տեղ ա գնում։
Լրիվ հակառակը՝ հիմա մարդկությունը գտնվում ա իր ամբողջ գոյության ընթացքում ամենաբարեկեցիկ, ամենաառողջ, ամենաանվտանգ, տարատեսակ բնական ու կենսաբանական աղետներից ամենապաշտպանված վիճակում, ու տարեցտարի ավելի ու ավելի լավ վիճակում ա գտնվելու։
Մի քիչ էկոլոգիայի հերն ենք անիծել, էն էլ մի 100-200 տարի հետո դրա լուծումն էլ գտած կլինեն։
Միակ խնդիրը գերբնակեցումն ա լինելու, ուրիշ խնդիր չկա որը հնարավոր չի լուծել, ու որը կործանման ա տանում մարդկությանը։
Գերբնակեցումն էլ խնդիր չի Արէա ջան: Եթե հարցին փոքր-ինչ այլ կերպ նայենք, կտեսնենք, որ դրա հարցն էլ է լուծված::)
Գերբնակեցումն էլ խնդիր չի Արէա ջան: Եթե հարցին փոքր-ինչ այլ կերպ նայենք, կտեսնենք, որ դրա հարցն էլ է լուծված::)
Կպարզաբանե՞ս :)
Ես կարծում եմ գերբնակեցումը խնդիր չի լինի էնքանով, որ գերբնակեցված տարածքներում ապրելու դժվարությունն ու որոշ դեպքերում անհնարինությունը կբերի տվյալ տարածքներում բնակչության աճի տեմպերի ավտոմատ կրճատմանը, այսինքն բնությունը պիտի որ պահպանի մարդկության ինչ-որ առավելագույն քանակ, որից հետո բնակչության թիվը կսկսի նվազել մինչև որևէ հարմարավետ արժեքի ու նորից կաճի էլի մինչև կրիտիկական չափի, անդադար կրկնելով այս ցիկլը։
Sambitbaba
18.09.2020, 21:04
Իհարկե, այն ամենը, ինչն ունի սկիզբ, ունի նաև վերջ, բայց ամեն վերջ էլ մեկ այլ նորի սկիզբ է, չէ՞։ Եվ այս շրջապտույտի մեջ թերևս հավերժություն կա, այսինքն ամբողջությամբ վերցված՝ կյանքը հավերժ է՝ տարբեր ձևերի մեջ։ Ապագայի էվոլյուցիոն տարբերակը շատ գրավիչ է, բայց ինձ, օրինակ, թվում է, թե կգործի քաղաքակրթությունների քայքայման և վերածնման տարբերակը, ինչպես եղել է հազարամյակներ շարունակ։ Ի դեպ չեմ հիշում, թե որտեղ եմ լսել կամ կարդացել, որ կրոնը հին, մեզ գրեթե բան չթողած քաղաքակրթությունների ունեցած գիտության գաղտնագիրն է (համենայն դեպս հետաքրքիր տեսակետ է)։
Մարդկության ապագայի հնարավոր շատ տարբերակներ կլինեն, իհարկե, բայց ինձ թվում է՝ ինչքան էլ փորձենք խառնվել, շեղել ընթացքը, ավիրել կամ փրկել մեր գեղեցիկ մոլորակը, ոչինչ չենք կարողանա անել, քանի որ ինչքան էլ մեզ համոզենք, մեկ է՝ մենք շատ փոքր մասն ենք կազմում անսահմանություն ու անիմանալիի, որտեղ ստեղծվել ենք և որի հոսանքով գնում ենք։
Ես ամենաշատը զարմանում եմ այն բանի վրա, որ մարդկությունը չի ցանկանում տեսնել իր հզորությունը:
Ժողովուրդ, ե՞րբ եք ի վերջո բացելու աչքերդ:
Եթե այդքան անզոր ենք, այդ ինչպե՞ս եղավ, որ այս հսկայական, հզոր, կենսատու մոլորակը բերել-հասցրել ենք կործանման եզրին: Առանց հզոր լինելու դա հնարավո՞ր էր անել: Ընդ որում, մենք դա արել ենք, ապրելով մեր հնարավորությունների ընդամենը մեկ երրորդը, ամենավատ մեկ-երրորդը, ամենառազդոլբայ մեկ-երրորդը, որը մեր սպառող մասն է միայն: Մեր անգիտակից մասը: Էստեղ, խնդրում եմ, գիտելիքներն ու գիտակցությունը մի խառնեք, դրանք տարբեր բաներ են:
Ու եթե, ապրելով անգիտակից, այնպես, որ մեր "ջհանդանին չի ոչինչ", մենք այնքան հզոր ենք, որ կործանման եզրին ենք հասցրել մեր սեփական տունը, մի՞թե, գործի դնրլով մեր ամբողջ էությունը, օգտագործելով մեր բոլոր գործիք-հնարավորությունները, ավելի հզոր չենք գտնվի և ավելի լավ կյանք չենք ստեղծի մեզ համար:
Sambitbaba
18.09.2020, 21:25
Կպարզաբանե՞ս :)
Մեծ ուրախությամբ, Արէա ջան:
Բայց նախ և առաջ ուզում եմ հիշեցնել, որ իմ աշխարհընկալումը որոշակիորեն տարբերվում է ձեզանից շատերի աշխարհընկալումից, հիմնականում նրանով, որ նյութական աշխարհում, որտեղ մենք գոյատևում ենք, մենք միևնույն է, եռամիասնական էություններ ենք, ունենք մարմին, միտք և հոգի, և ինձ համար նրանք բոլորը գործում են միասին, որովհետև այլ կերպ ուղղակի անհնար է:
Եվ ուրեմն: Ի՞նչ է Երկրագունդը: Մի տեղ, որտեղ ինչ-որ փորձ է ընթանում: Եթե հիշես մեր նախկին զրույցներից, այդ փորձն առանձնահատուկ փորձ է և բնակեցված մոլորակներից շատ քչերն են այդ փորձն ապրում: Այսինքն, Երկիրը կարելի է անվանել մի ֆաբրիկա, որն ինչ-որ արտադրանք է տալիս, իսկ մենք էլ նրա աշխատավորներն ենք:
Հիմա տես: Յուրաքանչյուր իրեն հարգող ֆաբրիկա, գործարան և այլն, աշխատում է օրը 24 ժամ, ճի՞շտ է: Բայց աշատավորներն աշխատում են 8 ժամ, այսինքն, երեք հերթափոխով:
Ասենք թե, մի հերթափոխում աշխատում է 1000 մարդ, և ուրեմն, ֆաբրիկան ունի 3000 աշխատավոր: Եվ երբ մեկը գալիս է այդ ֆաբրիկա, նա տեսնում է 1000 աշխատավոր:
Բայց ենթադրենք, որ մի կարևոր տոնակատարություն է գործարանում և այդ տոնակատարությանը ցանկանում են մասնակցել բոլոր աշխատավորները: Ի՞նչ է սա նշանակում: Նշանակում է, որ այդ օրը ֆաբրիկայում են գտնվում միանգամից 3000 աշխատավոր, ճի՞շտ է:
Պատկերացրու, որ այսօր այդ մեծ տոնակատարությունն է մեր Երկիր-ֆաբրիկայում և ներկա են մեր ֆաբրիկայում աշխատոց բոլոր աշխատավորները: Որովհետև այնքան կարևոր է մեր այսօրվա իրականությունը, այնքան կարևոր և եզակի է այն Մեծ Անցումը, որի ընթացքին մենք մասնակցում ենք, որ մենք բոլորս էլ ուղղակի ի վիճակի չէինք ներկա չլինել ու չտեսնել այդ ամենը:
Մենք ուրիշ աշխատողներ չունենք, հասկանու՞մ ես, բոլորն այստեղ են: Եվ եթե բոլորն այստեղ են, մի՞թե դա չի նշանակում, որ կարելի է չվախենալ գերբնակեցումից:
Սա էր ասածս: Եվ ես համոզված եմ, որ ամեն ինչ հենց այսպես է::)
Դեղին մուկիկ
18.09.2020, 22:31
Ես ամենաշատը զարմանում եմ այն բանի վրա, որ մարդկությունը չի ցանկանում տեսնել իր հզորությունը:
Ժողովուրդ, ե՞րբ եք ի վերջո բացելու աչքերդ:
Եթե այդքան անզոր ենք, այդ ինչպե՞ս եղավ, որ այս հսկայական, հզոր, կենսատու մոլորակը բերել-հասցրել ենք կործանման եզրին: Առանց հզոր լինելու դա հնարավո՞ր էր անել: Ընդ որում, մենք դա արել ենք, ապրելով մեր հնարավորությունների ընդամենը մեկ երրորդը, ամենավատ մեկ-երրորդը, ամենառազդոլբայ մեկ-երրորդը, որը մեր սպառող մասն է միայն: Մեր անգիտակից մասը: Էստեղ, խնդրում եմ, գիտելիքներն ու գիտակցությունը մի խառնեք, դրանք տարբեր բաներ են:
Ու եթե, ապրելով անգիտակից, այնպես, որ մեր "ջհանդանին չի ոչինչ", մենք այնքան հզոր ենք, որ կործանման եզրին ենք հասցրել մեր սեփական տունը, մի՞թե, գործի դնրլով մեր ամբողջ էությունը, օգտագործելով մեր բոլոր գործիք-հնարավորությունները, ավելի հզոր չենք գտնվի և ավելի լավ կյանք չենք ստեղծի մեզ համար:
Իհարկե, մենք հզոր ենք, ես չեմ ասում, որ անգիտակից ենք, բայց իմ պատկերացմամբ տիեզերական անսահմանությունը, այն, ինչը մեզ ստեղծել է, կամ ինչի շնորհիվ ստեղծվել ենք և կարողացել հասնել շատ բաների՝ թե դրական, թե բացասական, շատ ավելի զորեղ է, նույնիսկ այն աստիճանի, որ մենք մեր այսօրվա զարգացմամբ, գիտակցական մակարդակով դեռ չենք կարող ընկալել։ Եվ դրա համար եմ ասում, որ մենք, ինչքան էլ կատարյալ ու հզոր լինեք, չենք կարող "խառնել" տիեզերքի գործերը։
Մեծ ուրախությամբ, Արէա ջան:
Ափսոս հնարավորություն չենք ունենա մի 300 տարի հետո միասին ստուգել մարդկանց քանակը :), իմ կարծիքով պիտի որ մոտ 3 անգամ ավել լինի ներկայիս թվից:
Սամ ջան, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում ընդունել քո վարկածը, բայց անկեղծ հիանում եմ քո համոզվածությամբ։
Մեծ հաշվով էական չի թե ով է մեզանից ճիշտ։ Էական է թե ինչքանով է էդ ճիշտը օգնում մեզ ապրել ներդաշնակության մեջ։
Իմ կարծիքով քոնը քեզ շատ ավելի է օգնում, քան մերը մեզ :)
Նաիրուհի
18.09.2020, 23:10
Ես խնդիր չունեմ ձևակերպումների հետ։ Իմ ջհանդամին չի, որովհետև բանականությունը չեմ համարում ի վերուստ տրված բան, ինչպես և չեմ համարում, որ մարդը տրամագծորեն տարբեր է մյուս կենդանատեսակներից։ Էս կոնտեքստում ինձ դուր է գալիս հայտնի բնորոշումը գժված կապիկի մասին։
Դա չի նշանակում հրաժարվել որևէ "պարգևից"։ Պարզապես ես չունեմ մեծամտություն ո՛չ համարելու, որ մարդը Տիեզերքի կենտրոնական երևույթն է ու արարչագործության պսակը, ոչ էլ անգամ սեփական գեներս պահպանելու/տարածելու։
Միևնույն ժամանակ մարդը մնում է շատ հետաքրքիր ուսումնասիրության առարկա։ Առնվազն որովհետև նույն տեսակին պատկանելը հեշտացնում է ուսումնասիրությունն ու մի քիչ էլ օգնում ինքնաբացահայտմանը։
Բայց մեկ ա, ինձ մարդկության ճակատագիրը չի հուզում։ Դա չի նշանակում, որ քանի դեռ ես կենդանի եմ, չեմ փորձում իմ պատկերացրածի ու կարողացածի չափով դրական ներդրում ունենալ, որ գոնե էս պահին ապրողների ներկան մի քիչ ավելի լավը դառնա, կամ մոտ ապագայում ծնվելիք մարդիկ ավելի լավ աշխարհ ժառանգեն։ Բայց միևնույն ժամանակ եթե մի քանի ուժեղ խաղացողներ որոշեն ու կարողանան որևէ զանգվածային ոչնչացման զենքով մարդկության վերջը տալ, ես դրա հետ հաշտ կլինեմ, որովհետև իրադարձությունների ցանկացած ելքի հետ հաշտ եմ։ Ինձ ընթացքն է հետաքրքիր, վերջը դժվար էլ հնարավոր լինի միանշանակ կանխատեսել կամ կանխորոշել։
Sambitbaba
18.09.2020, 23:39
Իհարկե, մենք հզոր ենք, ես չեմ ասում, որ անգիտակից ենք, բայց իմ պատկերացմամբ տիեզերական անսահմանությունը, այն, ինչը մեզ ստեղծել է, կամ ինչի շնորհիվ ստեղծվել ենք և կարողացել հասնել շատ բաների՝ թե դրական, թե բացասական, շատ ավելի զորեղ է, նույնիսկ այն աստիճանի, որ մենք մեր այսօրվա զարգացմամբ, գիտակցական մակարդակով դեռ չենք կարող ընկալել։ Եվ դրա համար եմ ասում, որ մենք, ինչքան էլ կատարյալ ու հզոր լինեք, չենք կարող "խառնել" տիեզերքի գործերը։
Լրիվ համաձայն եմ, խառնել չենք կարող: Բայց Տիեզերքը դա էլ մեզանից ավելի լավ գիտի::) Տիեզերքը մեզ արարել է ճանաչողության համար և մի բան գիտի հաստատ, որ ինչ էլ անենք, իր ճանաչողության համար ենք անում: Այսինքն, Տիեզերքը ստեղծել է մեզ, որպեսզի մեր միջոցով ճանաչի իրեն: Եվ այդ պատճառով էլ մեզ է տվել իր գերագույն նվերը, որի անունն է կամքի ազատություն: Սա նշանակում է, որ մենք ազատ ենք ճանաչել մեզ ինչպես կուզենք: Մենք կարող ենք մեզ հասցնել բարգավաճման, կարող ենք հասցնել ոչնչացման, - դա Տիեզերքի համար միևնույն է, որովհետև նա շատ լավ գիտի, որ ինչ էլ անենք, ի վերջո մեզ ճանաչելու ենք: Կլինի դա այս կյանքի ընթացքում թե այս քաղաքակրթության ընթացքում, թե էլի հազարավոր կյանքեր ու էլի յոթ քաղաքակրթություն հետո, դա նրա համար կապ չունի, Տիեզերքը համբերատար կսպասի:
Բայց, քանի որ այդ ճանաչումը ոչ պակաս կարևոր է նաև մեզ համար, ուրեմն հենց մեզ համար ավելի լավ կլիներ, եթե մենք վերջ տայինք ձևանալ ամեն ինչից անտեղյակ "պատահականություն" ու վարեինք անկյալ ու անպատասխանատու կյանք, և սկսեինք գործել:
Sambitbaba
18.09.2020, 23:45
Ափսոս հնարավորություն չենք ունենա մի 300 տարի հետո միասին ստուգել մարդկանց քանակը :), իմ կարծիքով պիտի որ մոտ 3 անգամ ավել լինի ներկայիս թվից:
Սամ ջան, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում ընդունել քո վարկածը, բայց անկեղծ հիանում եմ քո համոզվածությամբ։
Մեծ հաշվով էական չի թե ով է մեզանից ճիշտ։ Էական է թե ինչքանով է էդ ճիշտը օգնում մեզ ապրել ներդաշնակության մեջ։
Իմ կարծիքով քոնը քեզ շատ ավելի է օգնում, քան մերը մեզ :)
Հաստատ, եղբայրս: :) Ես ավելորդ խնդիրներ չեմ բարդում իմ վրա:
Այստեղ խոսքն այն մասին չէ, որ ես վախենում եմ թե չեմ վախենում խնդիրների քանակից: Ուղղակի ավելորդ խնդիրները թույլ չեն տալիս տեսնել այն բազմաթիվ իրական խնդիրները, որոնք լուծվելու կարիք ունեն:
Այն 300 տարի հետոյի վրա էլ մի ափսոսա: Ով գիտի, թե ինչ հնարավորություններ են բացվում մեր առջև: ;)
Sambitbaba
19.09.2020, 00:12
Ես խնդիր չունեմ ձևակերպումների հետ։ Իմ ջհանդամին չի, որովհետև բանականությունը չեմ համարում ի վերուստ տրված բան, ինչպես և չեմ համարում, որ մարդը տրամագծորեն տարբեր է մյուս կենդանատեսակներից։ Էս կոնտեքստում ինձ դուր է գալիս հայտնի բնորոշումը գժված կապիկի մասին։
Ձևակերպումները ոչ մի կապ չունեն իրականության հետ: Իսկ իրականությունն այն է, որ բանականություն դու այնուամենայնիվ ունես, տրված է այն քեզ ի վերուստ թե ոչ, և դա այն է, ինչը տրամագծորեն տարբերում է քեզ անասնատեսակներից:
Գժված կապիկի բնորոշման մասին ոչինչ չգիտեմ, կներես: Բայց գիտեմ հարյուրերոդ կապիկի փորձի մասին և դա ինձ մեծ հույսեր է տալիս:
Դա չի նշանակում հրաժարվել որևէ "պարգևից"։ Պարզապես ես չունեմ մեծամտություն ո՛չ համարելու, որ մարդը Տիեզերքի կենտրոնական երևույթն է ու արարչագործության պսակը, ոչ էլ անգամ սեփական գեներս պահպանելու/տարածելու։
Եվ սակայն ունես փոքրամտություն համարելու, որ մարդը հերթական անասնատեսակ է: Ավելի լավ կլիներ, մեծամիտ լինեիր...
Միևնույն ժամանակ մարդը մնում է շատ հետաքրքիր ուսումնասիրության առարկա։ Առնվազն որովհետև նույն տեսակին պատկանելը հեշտացնում է ուսումնասիրությունն ու մի քիչ էլ օգնում ինքնաբացահայտմանը։
Մարդը չի կարող "մնալ" ուսումնասիրության առարկա, որովհետև երբեք այդպիսին չի եղել: Մարդը ինքը՝ ուսումնասիրողն է: Հենց այդ պատճառով էլ ավելի հեշտ է դառնում բանականորեն հասկանալ, որ իր այդ կարողությամբ նա կտրականորեն տարբերվում է ու չի կարող լինել անասնատեսակ:
Եվ սա ոչ թե ինքնաբացահայտում է, այլ ինքնագիտակցում:
Բայց մեկ ա, ինձ մարդկության ճակատագիրը չի հուզում։ Դա չի նշանակում, որ քանի դեռ ես կենդանի եմ, չեմ փորձում իմ պատկերացրածի ու կարողացածի չափով դրական ներդրում ունենալ, որ գոնե էս պահին ապրողների ներկան մի քիչ ավելի լավը դառնա, կամ մոտ ապագայում ծնվելիք մարդիկ ավելի լավ աշխարհ ժառանգեն։
Նշանակում է: Որովհետև որքան ավելի ես գնահատում քո ներկան, այնքան ավելի ես ներդնում վաղվա համար: Իսկ դու ինքդ ասում ես, որ քեզ մարդկության ճակատագիրը չի հուզում: Եթե հավատում ես ասածիդ, ուրեմն ինքդ քեզ մի խաբիր, որ ինչ-որ փորձեր ես անում վաղվա համար:
Բայց միևնույն ժամանակ եթե մի քանի ուժեղ խաղացողներ որոշեն ու կարողանան որևէ զանգվածային ոչնչացման զենքով մարդկության վերջը տալ, ես դրա հետ հաշտ կլինեմ, որովհետև իրադարձությունների ցանկացած ելքի հետ հաշտ եմ։ Ինձ ընթացքն է հետաքրքիր, վերջը դժվար էլ հնարավոր լինի միանշանակ կանխատեսել կամ կանխորոշել։
Այ, այս ասածդ խաղացողների հանդեպ վախն է հենց քո, այդպիսի գորշ տրամադրվածությանդ պատճառը:
Շատ կուզենայի քեզ ուրախացնել, որ դու այնուհանդերձ սխալ ես մեր հաշվով: Որ այնուհանդերձ այն, ինչ մենք պետք է անեինք, արեցինք մեծ վարպետությամբ, դրանով իսկ անցնելով սեփական ինքնաոչնչացման շեմը: Եվ քանի որ մենք, այո, շատ ավելի կարևոր ենք, քան դու ես կարծում, ու կարևոր ենք ոչ միայն մեր, այլ ամբողջ Տիեզերքի համար, - և այդ մեծ փորձը իր ավարտին հասցնելուց հետո այնքան ավելի է կարևորվել մեր դերը, եթե հիմա եթե ցանկանանք էլ, այլևս ոչ ոք թույլ չի տա, որ մեզ ինքնաոչնչացնենք: Էն ասածդ "մեծ խաղացողները" հիմա արդեն աուտսայդեր են դարձել...:love
Sambitbaba
19.09.2020, 01:24
Զուտ կենցաղային մակարդակով եթե նայենք հարցին, ապա տո իրոք որ գրողի ծոցնա գնում, ճիշտ էլ անումա :D
Չի գնում, Յոհան ջան: Ուղղակի ամեն զիբիլ մակերես է դուրս եկել, որ տեսանելի լինի ու մաքրվի, որ դրանք բարեշրջման հաջորդ փուլ չտանենք:
1.Եթե ինչ որ բան ունի սկիզբ ունի նաև վերջ- էս միտքը մի քանի անգամ տեսա թեմայում ու ստեղ հարցը զուտ մարդկային ընկալումնա, մենք ամեն ինչ պրոյեկտում ենք մեր վրա, մենք ի զորու չենք պատկերացնել հավերժության նման աբստրակտ երևույթը ու ընդհանրապես մենք չենք կարող պատկերացնել անսահման կամ սահմանափակ բառերը իրենց ամբողջական իմաստով։ Դրա համար էլ քցել բռնել ենք, որ մեկա մի օր վարի ենք գնալու․ համ մենք,համ էլ տիեզերը, թե ինչ կմնա տակը, էդ էլ մենակ Սամբիթը գիտի ։Դ
Եթե մի պահ մտածեք, որ եթե գոնե տաս տարի արդեն դուք գիտեք, որ Սամբիթը պինդ նստած է իր համոզմունքների վրա, և դրա հետ մեկտեղ առայժմ ոչ ոք նրան ոչ մի տեղ չի փակել, - ուրեմն կարելի էր մտածել նաև, որ իսկ ի՞նչ, եթե նրա ասածների մեջ ինչ-որ բան կարող է լուրջ լինել: Համենայն դեպս հենց այս պահին քեզ կասեմ, որ "հավերժության նման աբստրակտ երևույթը" լրիվ հնարավոր է պատկերացնել, եթե դադարում ես պատկերացնել, որ դու անասնատեսակ ես: Եվ սա լրիվ լուրջ է: Որովհետև, ինչպիսին քեզ պատկերացնում ես, այնպիսին էլ քեզ տեսնում ես:
Սա էլ հետաքրքիր պարադոքս է ինձ համար.
ա) Աստվածաշունչն ասում է, որ Աստված մեզ ստեղծել է իր կերպ և նմանությամբ: Սա մեա համար անհանդուրժելի է և մենք սա չենք ընդունում:
բ) Դարվինն ասում է, որ կապիկը մեզ ստեղծել է իր կերպ և նմանությամբ: Մենք սա հանդուրժում և ընդունում ենք գերագույն ուրախությամբ և հենց կապիկին հարիր կյանք ենք ստեղծում մեր շուրջ:
Կարո՞ղ եք ասել, էդ Դարվինի գրքի վրա թուղթ ու գիր է արվա՞ծ, որ մենք մեր կյանքը նրա վրա ենք կառուցել...
2.Կարծում եմ մարդկության կործանման թեմաները սկսվել են բանական մարդու առաջացումից ու ամեն սերունդ մտածելա, որ շատ մոտա էդ կործանումը, բայց ոնց որ դեռ ողջ ենք ու հուսամ առողջ ենք։
Սրա պատճառն այն է, որ մեր ենթագիտակցության մեջ այնուամենայնիվ կա մեր այստեղ լինելու դրդապատճառի մասին պատկերացումը և հիշողությունը, որ եթե չկատարենք այն, ինչի համար եկել ենք, կկործանվենք: Բայց ինչպես վերևում Նաիրուհուն, քեզ էլ եմ ուզում ուրախացնել. մենք այն կատարել ենք և այդ պատճառով մեր կործանումը քյանսլ է եղել, և այդ պատճառով էլ էն զիբիլը հավաքելու դեն նետելու պահը:
Էդ էլ 18-րդ դարի կեսերից սկսված արդյունաբերական հեղափոխության կողմնակի ազդեցությունն է։ Մենք կտրվում ենք մեր բնությունից, մենք հողից, օդից, ջրից ու կրակից առաջացած երևույթներ ենք, իսկ արդյունաբերական հեղափոխությունը ու դրան հաջորդող երևույթների ու գաղափարների ստեղծումը օտար ու ճնշող են մեր համար։ Ուրբանիզմի գաղափարը դրա վառ օրինակներիցա։ Կյանքը սկսեց արագ շարժվել ու մենք պետքա վազենք, որ հասցնենք, վազենք հսկա շինությունների կողքով ու ջրրի փոխարեն խմնեք կոֆե :D մյուս կողմից զուտ ունենալով որոշակի գիտելիքներ մեզ շրջապատող աշխարհի մասին, հասկանում ենք, որ հենց արդյունաբերական հեղափոխությունը մեզ հնարավորությունը տվել շարունակելու մեր գոյությունը, ինչպես արդեն Վիշակը գրել է, պետք է սկզբնական շրջանում տարածվել արեգակնային համակարգի մոլորակներում(երևի մենակ մարսը) ու արբանյակներում, քանի որ արեգակնային համակարգից դուրս գնալը թվում է անհավանական, նու ժամանակակից աշխարհում։ Ընդհանրապես իմ մոտ տպավորություն է, որ զուտ առաջնորդվել ենք․ փորձը փորձանք չի սկզբունքով, թե չէ եթե ի վերջո չկարողանանք արեգակնային համակարգից դուրս գալ, էդ ընդամենը ժամանակ շահել կլինի։
Տեխնոլոգիա, արդյունաբերություն, բան, - սրանք փոփոխական ու անցողիկ բաներ են ու կապված են մարդու կարիքների հետ: Երբ մարդու պահանջները փոխվում են, փոխվում են նաև նրան անհրաժեշտ գործիքները: Հիմա արդեն լիքը բաներ գոյություն չունեն, ինչ կային իմ մանկության ժամանակ: Պատկերացրու, եթե մենք թռչել կարողանայինք, ուրեմն ինքնաթիռ երևի թե չհնարեինք, ճի՞շտ է: Կներես, կցկտուր եմ ասում, բայց ուղղակի մտածելու առիթ լինի...
Բնակչության թվաքանակի աճը նույնպես մտահոգիչ է,
Դե էս մասին Արէային ասացի արդեն..."
Ինչքան խորանում ես էնքան հակասությունները շատանում են ու ամեն ինչ խճճվում է, դրա համար պետք է գտնել հիմքը, որը թելադրում է կաննորները, որը կարա պատասխանի մեր հարցերին ու որոշակի որոշակիություն մտցնի քննարկվող հարցում։
Ժամանակն է, որ նորից իրար միացնենք գիտութույունն ու հոգևորը: Ոչ թե կրոնը, այլ հոգևորը: Սովորեցրեք ձեզ այլևս հոգևոր բառի տակ կրոն չտեսնել: Այդ ժամանակ միայն ասածդ պազլը կսկսի հավաքվել::)
Կարծում եմ, որ մարդիկ չերեսչուռ շատ են կարևորում իրենց գոյության հարցը, կարևորությունը, ամեն ինչի մեջ ուղղություն, իմաստ, տրամաբանություն փնտրելը, բայց միևնույն ժամանակ իրենց փոքրիկ աշխարհներում ու կարճ կյանքները ապրում են իրենց իսկ գնահատմամբ՝ աննպատակ, անիմաստ ու անտրամաբանորեն։
Իմ կարծիքով բնության, տիեզերքի, կամ ոնց ուզում եք կոչեք, իրանց համար հեչ կապ չունի ու կարևոր չի, թե ինչ կլինի կամ ուր կգնա մարդկությունը կամ Երկիր մոլորակը, կամ Արեգակնային համակարգը։
Մեծ հաշվով վերցրած անգամ շատ մոտիկ ապագայում չի բացառվում, որ մեր վրա կարա մեծ երկնաքար ընկնի ու լուծի բոլոր համաշխարհային ու անձնական չլուծված հարցերը ու մարդկային պատմության հետ կապված անհասկանալի լիքը բաներ։
Այ ինձ ավելի շատ հետաքրքիր է թե օրինակ ո՞ւր է գնում Արեգակնային համակարգը, մեր Միլկի Վեյը։ Մեկ մեկ սիրողական վիդեոներ եմ նայում Յութուբով, որտեղ ցույց են տալիս մեր Տիեզերքի սկիզբը ենթադրյալ Մեծ Պայթյունից մինչև իրա վերջը։ Այ դա տպավորիչ ու հետաքրքիր է շատ։ Մի քանի րոպեյում տեսնում ես ծնունդը, կյանքը ու մահը։ Շատ տպավորիչ է մտածող մարդու համար :) Իսկ մարդկությունը դեռ չի վաստակել էն կարևորությունն ու արժեքը, որ իրա մասին նման հարց քննարկվի :P
Բայց ի՞նչն ա ստիպում մտածել, որ մարդկությունն ինչ-որ վատ տեղ ա գնում։
Լրիվ հակառակը՝ հիմա մարդկությունը գտնվում ա իր ամբողջ գոյության ընթացքում ամենաբարեկեցիկ, ամենաառողջ, ամենաանվտանգ, տարատեսակ բնական ու կենսաբանական աղետներից ամենապաշտպանված վիճակում, ու տարեցտարի ավելի ու ավելի լավ վիճակում ա գտնվելու։
Մի քիչ էկոլոգիայի հերն ենք անիծել, էն էլ մի 100-200 տարի հետո դրա լուծումն էլ գտած կլինեն։
Միակ խնդիրը գերբնակեցումն ա լինելու, ուրիշ խնդիր չկա որը հնարավոր չի լուծել, ու որը կործանման ա տանում մարդկությանը։
Էդ գերբնակեցումից արդեն կլիմայական փոփոխությունների վերադարձի կետն անցել ենք: Ըստ որոշ հետազոտությունների (https://www.pnas.org/content/117/21/11350)՝ մինչև 3 միլիարդ մարդ մոտ ապագայոում, ջերմաստիճանի բարձրացման պատճառով կարող է կարիք ունենալ միգրացվելու, ինչը համաշխարհային պատերազմին համարժեք աղետ կարող է ներկայացնել: Դրան գումարած, գերբնակեցումից աննախատեպ շատացել է նաև ապուշների կոնցենտրացիան, որը ինչ-որ կրիտիկականի հասնելուն պես կարող է ծնել նոր դեֆորմացիաներ, պատերազմներ, քաոս: Եվ առհասարակ, հերթական հոգևոր լճացման շրջանի հոտ է գալիս, բայց հնարավոր է, որ ես եմ բացասական տրամադրված՝ վերջերս մարդկանց սկսել եմ ավելի քիչ սիրել:
Էստեղ ա գնում
https://i.imgur.com/XJ56RBA.png
Ուլուանա
19.09.2020, 18:19
Պարզ, կենցաղային լեզվով ասած` ես համարում եմ, որ մարդկությունը միշտ էլ գնում է դեպի «կործանում», այլ հարց է, թե դա երբ տեղի կունենա, ու թե ինչ է իրականում նշանակում էդ «կործանումը»: Այսինքն` ոնց էլ լինի, ի վերջո հասնելու ենք էդ կետին, ու դա, ըստ իս, միանգամայն օրինաչափ է: Ճիշտ է, լավ կլինի` մեզնից յուրաքանչյուրն իրենից կախված ամեն ինչ անի էդ կործանման տեմպը գոնե ինչ-որ չափով դանդաղեցնելու համար, բայց դե գլոբալ որ նայում եմ, որոշակի մակարդակում էդ «կործանումն» անխուսափելի է, նույնիսկ բնական. ինչպես ցանկացած տեղ, երկրագունդն էլ պարբերաբար մեծ մաքրման (уборка-ի) կարիք ունի, այլ կերպ երևի հնարավոր էլ չի: Ես լիովին վստահում եմ Տիեզերքի կատարելությանը, տիեզերական օրենքների անխափան գործելուն, հետևաբար համոզված եմ, որ ինչ էլ լինի, մարդկությունը ոնց էլ իրեն պահի, ամեն ինչ ճիշտ ուղղությամբ է գնալու, թեկուզև զուտ երկրային մակարդակում շատերի համար ոչ ցանկալի, թեկուզև կատաստրոֆիկ: Ու քանի որ ես հավատում եմ հոգու անմահությանը, համոզված եմ, որ նույնիսկ եթե երկրագունդն այլևս գոյություն չունենա, մեկ է, մենք ինչ-որ տեղ, ինչ-որ կերպ գոյություն ունենալու ենք, իսկ թե որտեղ ու ինչ կերպ` առնվազն էս պահին էական չի: Ինչպես ասում են, կապրենք, կտեսնենք :)):
․․․
Հնարավոր էր նաև մայաների առաջարկած Ժամանակների Վերջի տարբերակը:
․․․
Էդ տարբերակն իր աղջ տրամաբանությանբ ավելի լավ վեդաներն են առաջարկում։
․․․
Հինգերորդ ռասան արիացիներն են: Իսկ արիացի է այսօրվա ամբողջ մարդկությունը: Առաջին հայացքից մենք ընթանում ենք ատլանտների փորձի ճանապարհով, բայց դա այնքան էլ այդպես չէ: Այդ տարբերակը մենք չընտրեցինք: Հակառակ դեպքում, մեր ժամկետի ավարտն էր 2000 թվականը: Մենք ընտրեցինք եռամիասնական, միավորված փորձի տարբերակը:
․․․
Ուզում ես աել, որ ներկայիս մարդկությունը բոլորն արիացինե՞ր են, թե՞ արիական քաղաքակրթության կրողն են։
Երկու տաբերակի հետ էլ բացարձակապես համամիտ չեմ։
․․․
Կրոնի՝ Աշխարհի Վերջի տարբերակը: Բոլոր կրոններն ու աղանդները սպասում էին դրան 2000 թվականի շուրջ, մի երկու տարի այս ու այն կողմ: Բայց, ինչպես տեսնում եք արդեն 20 տարի է անցել, և այսօր որոշ կրոններ խոսում են 3000 թվականի մասին: Ոչ այն է, որ նրանք մեզ խաբեցին: Ոչ, իրականում իրենք էլ շփոթության մեջ են, և դա լավ տեսանելի է: Ուղղակի մարդկությունը չընտրեց Աշխարհի վերջը:
Բայց 2000թ․ հետ կապված ոչ մի կրոն էլ բան չէր ասում։ Ուղղակի շառլատանները դրա վրա միավորներ էին հավաքում և փող աշխատում։ Որևէ կրոնում նման թվականի գոյոթյան մասին չեմ էլ լսել կամ կարդացել։
Մարդկությունն ընտրեց Ժամանակների Վերջը:
Մարդկությունն ընտրեց "ապրել այսօր՝ հիմա" մոտեցումը։ Ավելի շուտ էդ տարբերակը մարդկությանը հրամցրեցին, ոչ թե մարդիկ ընտրեցին։ ԻՀԿ մարդկությունն ամբողջական վերցված որևէ ընտրություն կատարելու ունակ չէ։ Ըստ այդմ միշտ առաջնորդվել և ուղղորդվել է։
․․․
Ես առաջարկում եմ մտածել Վարզորի առաջարկած կետերին հարիր Չորրորդ Տարբերակի մասին.
4. Երկուսին էլ հավատում ենք:
Կարծիքնե՞ր...
Sam ջան, ես միայն չհավատալու տաբերկներն էի ասել :)
Քո առաջարկած տարբերակն ինձ համար էս հարցում ամենատրամաբանականն է :), բայց այն չնչին տոկոս է կազմում և ցավոք դեռ չի կարող ազդել համամարդկային պրոցեսների վրա։
Sambitbaba
19.09.2020, 20:51
Կարծում եմ, որ մարդիկ չերեսչուռ շատ են կարևորում իրենց գոյության հարցը, կարևորությունը, ամեն ինչի մեջ ուղղություն, իմաստ, տրամաբանություն փնտրելը, բայց միևնույն ժամանակ իրենց փոքրիկ աշխարհներում ու կարճ կյանքները ապրում են իրենց իսկ գնահատմամբ՝ աննպատակ, անիմաստ ու անտրամաբանորեն։
Այս նախադասությունդ, Ժառ ջան, առաջին հայացքից, պետք է որ շատերի սրտով լինի: Բայց երբ լրջորեն ես նայում նրան՝ ինքն իրեն հակասում է: Որովհետև ինչպե՞ս կարող է մարդ իր կյանքն անց կացնի որոնումների մեջ և միաժամանակ այդ որոնումներն աննպատակ, անիմաստ ու անտրամաբանական համարի: Ինչո՞վ է ուրեմն նա զբաղված: Ինչու՞ է դրանով զբաղված:
Երբ մարդ նոր է կյանք մտնում, ինչ խոսք, որ սկսում է հավաքել գիտելիքներ: Հավաքած գիտելիքների համար ատեստատ է ստանում, դիպլոմ է ստանում, պաշտոն է ստանում, ընտանիք է պահում և էլի լիքը բաներ... Եվ համարում է, որ ամեն ինչ գիտի: Չէ՞ որ էդքան բաների է հասել: Բայց երբ, ասենք, իրիկունը պառկում է քնելու, մեկ էլ, աննկատ մի հարց է գալիս. լավ ես էս ամենը սովորեցի, էս ամենը ձեռք բերեցի, էս ամենն իմացա, - հետո՞: Իսկ այդ հետոյի պատասխանը՝ չկա:
Ու մենք բոլորս անցնում ենք սրա միջով: Չկա մեկը, որ չի անցել, անցնում կամ կանցնի: Եվ էն անիմաստ լինելու գնահատականն էլ բոլորիս գրպաններում կա:
Տարբերությունը նրանում է միայն, թե մեզանից ամեն մեկը ե՛րբ է այդ գնահատականն իր գրպանից հանելու: Մեկը շտապ հանում է: Մյուսը հապաղում է հանել: Երրորդն էլ էնքան չի հանում, որ ի վերջո գտնում է հարցի պատասխանն ու այդ "անիմաստը" գրպանից հանում և ոչ թե օգտագործում է, այլ դեն է նետում:
Իմ կարծիքով բնության, տիեզերքի, կամ ոնց ուզում եք կոչեք, իրանց համար հեչ կապ չունի ու կարևոր չի, թե ինչ կլինի կամ ուր կգնա մարդկությունը կամ Երկիր մոլորակը, կամ Արեգակնային համակարգը։
Եթե համարում ես, որ քո ծնվելու և այս աշխարհում գոյատևելու մեջ նրանք ոչ մի դեր չեն խաղացել և դու ընդամենը պատահականություն ես էս կյանքում, ուրեմն կարծիքդ կարող է և ճիշտ լինել: Իսկ եթե դու ճիշտ չես քո եզրակացություններում և կյանքդ իրոք հենց նրանցով է պայմանավորված, - ուրեմն, եթե քո ուր գնալը և ինչ անելը նրանց "ջհաննամին չի", էլ ինչու՞ են քեզ կյանք տվել:
Մեծ հաշվով վերցրած անգամ շատ մոտիկ ապագայում չի բացառվում, որ մեր վրա կարա մեծ երկնաքար ընկնի ու լուծի բոլոր համաշխարհային ու անձնական չլուծված հարցերը ու մարդկային պատմության հետ կապված անհասկանալի լիքը բաներ։
Իհարկե, չի բացառվում (ուղղակի շատ չխորանանք): Բայց եթե դու չես բացառում, որ վաղը կարող է վրաերթի ենթարկվես ու վարի գնաս, դա չի նշանակում, որ այսօր անկողնուցդ վեր չես կենա, մի կտոր հաց չես ուտի ու գործի չես գնա, չէ՞: Թե՞ պատրաստվելու ես "Կիկոսի մահ" խաղալ...
Այ ինձ ավելի շատ հետաքրքիր է թե օրինակ ո՞ւր է գնում Արեգակնային համակարգը, մեր Միլկի Վեյը։
Ճանապարհները բազմաթիվ են: Եվ եթե ազնվորեն քեզ հետաքրքիր է, թե ու՞ր է հասնելու Ծիր Կաթինը, ընտրիր ցանկացածդ ուղին և առաջնորդիր:
Sambitbaba
19.09.2020, 21:12
Էդ գերբնակեցումից արդեն կլիմայական փոփոխությունների վերադարձի կետն անցել ենք: Ըստ որոշ հետազոտությունների (https://www.pnas.org/content/117/21/11350)՝ մինչև 3 միլիարդ մարդ մոտ ապագայոում, ջերմաստիճանի բարձրացման պատճառով կարող է կարիք ունենալ միգրացվելու, ինչը համաշխարհային պատերազմին համարժեք աղետ կարող է ներկայացնել: Դրան գումարած, գերբնակեցումից աննախատեպ շատացել է նաև ապուշների կոնցենտրացիան, որը ինչ-որ կրիտիկականի հասնելուն պես կարող է ծնել նոր դեֆորմացիաներ, պատերազմներ, քաոս: Եվ առհասարակ, հերթական հոգևոր լճացման շրջանի հոտ է գալիս, բայց հնարավոր է, որ ես եմ բացասական տրամադրված՝ վերջերս մարդկանց սկսել եմ ավելի քիչ սիրել:
Իսկ չկա՞ տարբերակ, որ այդ կլիմայական փոփոխությունները ոչ թե այն են, ինչից պետք է փախչել, այլ այն է, ինչին մեզ տանում է մեր բարեշրջումը: Որովհետև, եթե մենք զարգացում ենք ապրում, ուրեմն բարեշրջվում ենք: Հնարավոր չէ միաժամանակ զարգանալ ու դեգրադացվել:
Իսկ բարեշրջում արդեն, որքան ես եմ հասկանում այն, չէ, ճի՞շտ է, որ կարելի է մենակ սեփական ընտանիքով կամ նոււյնիսկ մենակ մի ազգով կամ թեկուզ աշխարհամասով ապրել: Բարեշրջումը՝ պետք է որ համամոլորակային երևույթ լինի:
Բարեշրջում՝ նշանակում է լավ կյանք բոլորի համար: Լավ կյանք՝ նշանակում է բարերար կենսապայմաններ բոլորի համար: Ոչ թե բոլորի համար իմ տանը, այլ բոլորի համար ամբողջ մոլորակի վրա: Որքանո՞վ է լավ կյանք էսկիմոսի կյանքը, որի հիմնական մասը ցրտի ու սառնամանիքի մեջ է անցնում: Որքանո՞վ է լավ կյանք աֆրիկական բեդուինի կյանքը, որը փոշու և կեղտի մեջ է անցնում և որը նույնիսկ խմելու մաքուր ջուր չունի: Բարեշրջում՝ չի՞ նշանակում արդյոք, որ մենք բոլորս պետք է ունենանք համընդհանուր, ընդհանուր վիճակագրական ԼԱՎ պայմաններ...
Հիշում եմ, ջահել վախտերս համարվում էր, որ կյանքի ամենաիդեալական պայմանները Թաիթի կղզու վրա են, որովհետև կլոր տարի ջերմությունը 20 աստիճան է: Հա, 30 աստիճանը քիչ ավելի շոգ է, բայց մեկ է, էլի լավ է, չէ՞: ՀԻմա եթե ամբողջ մոլորակի վրա լավ ապրելու համար պետք է, որ ամեն տեղ լինի նույն ջերմաստիճանը, ավելի լավ չի՞, որ ամեն տեղ լինի 30՝ մենք դրան հեշտությամբ կսովորենք, թե՞ Թաիթիում մնա 20, մի տեղ՝ - 50, իսկ մի այլ տեղ՝ + 50:
Ինչու՞ եք համարում, որ անպայման պետք է հետ վերադառնանք, իսկ վերադարձի կետն անսել ենք սարսափահար... Բարեշրջումը ռեվերս չունի, հետուառաջ չի խաղում, ժողովուրդ:
Ինչու՞ եք մտածում, որ ջերմաստիճանն էսպես բարձրանալու է ու հասնի եռման կետին...
Sambitbaba
19.09.2020, 21:32
Պարզ, կենցաղային լեզվով ասած` ես համարում եմ, որ մարդկությունը միշտ էլ գնում է դեպի «կործանում», այլ հարց է, թե դա երբ տեղի կունենա, ու թե ինչ է իրականում նշանակում էդ «կործանումը»: Այսինքն` ոնց էլ լինի, ի վերջո հասնելու ենք էդ կետին, ու դա, ըստ իս, միանգամայն օրինաչափ է: Ճիշտ է, լավ կլինի` մեզնից յուրաքանչյուրն իրենից կախված ամեն ինչ անի էդ կործանման տեմպը գոնե ինչ-որ չափով դանդաղեցնելու համար, բայց դե գլոբալ որ նայում եմ, որոշակի մակարդակում էդ «կործանումն» անխուսափելի է, նույնիսկ բնական. ինչպես ցանկացած տեղ, երկրագունդն էլ պարբերաբար մեծ մաքրման (уборка-ի) կարիք ունի, այլ կերպ երևի հնարավոր էլ չի: Ես լիովին վստահում եմ Տիեզերքի կատարելությանը, տիեզերական օրենքների անխափան գործելուն, հետևաբար համոզված եմ, որ ինչ էլ լինի, մարդկությունը ոնց էլ իրեն պահի, ամեն ինչ ճիշտ ուղղությամբ է գնալու, թեկուզև զուտ երկրային մակարդակում շատերի համար ոչ ցանկալի, թեկուզև կատաստրոֆիկ: Ու քանի որ ես հավատում եմ հոգու անմահությանը, համոզված եմ, որ նույնիսկ եթե երկրագունդն այլևս գոյություն չունենա, մեկ է, մենք ինչ-որ տեղ, ինչ-որ կերպ գոյություն ունենալու ենք, իսկ թե որտեղ ու ինչ կերպ` առնվազն էս պահին էական չի: Ինչպես ասում են, կապրենք, կտեսնենք :)):
Ան ջան, եթե ասում ես "միշտ", նշանակում է ամենասկզբից, ճի՞շտ է, պրիմատներից սկսած: Եթե վերցնենք նրանց կենսավիճակն ու մերը, ուրեմն զարմանալի չի՞, թե էդ ինչու՞ արդեն վաղուց մեզ չենք կործանել...
Ասում ես, երկրագունդն ուբոռկայի կարիք ունի: Լիովին համաձայն եմ հետդ: Եվ հենց դրանով էլ նա զբաղված է հիմա:
Երբ դու քո տունն ուբոռկա ես անում, ինչի՞ց ես սկսում: Ավելը վերցնում և ընկնում ես մութ, անտեսանելի անկյունները և առաջին հերջին մեջտեղ ես բերում, տեսանելի ես դարձնում անտեսանելի աղբն ու փոշի՞ն, թե՞ ես ուբոռկեն ինչ-որ սխալ կերպ եմ ընկալում: Ու երբ ամբողջ կեղտն ու փոշին հավաքել-բերել ես սենյակի կենտրոն, - այդ ժամանակ վախեցած ճչում ես. "տունս կործանվու՜մ է", երեխեքիդ առնում ես թևիդ տակ ու դու՞րս փախչում, թե՞ հանգիստ հավաքում ես այդ կեղտն ու փոշին ու դեն ես նետում...
Այսօր երկրագունդն սկսել է իր գերագույն ուբոռկան, իսկ դուք սարսափահար ճչում եք. կործանվու՛մ ենք...
Դու համաձա՞յն ես, որ քո երեխեքն ավելի լավն են լինելու, քան դու: Դու համաձա՞յն ես, որ քո երեխեքն ավելի խելոք են լինելու, քան դու: Դու համաձա՞յն ես, որ քո երեխեքն ավելի զարգացած են լինելու, քան դու: Գոնե դու անելու՞ ես ամեն ինչ, որ քո երեխաներն ավելի լավը, ավելի խելոք ու զարգացած լինեն, քան դու: Ինձ թվում է, յուրաքանչյուր ծնողի ցանկությունն է սա, ճի՞շտ է:
Դու համաձա՞ն ես, որ եթե նույնիսկ ոչինչ չես անում (ես այդպես չեմ կարծում) այս մոլորակի փրկության համար, գոնե ոչինչ չես անում նաև այս մոլորակի կործանման համար էլ: Ի՞նչ ես կարծում, քո երեխաները, լինելով ավելի լավը, խելոք ու զարգացած, ավելի՛ մեծ հնարավորություններ ունեն այս մոլորակը չկործանելու համար, ճի՞շտ է:
Չե՞ս կարծում, որ էն պրիմատից սկսած, բոլոր ծնողները հենց այսպես են պատկերացրել կյանքը: Չե՞ս կարծում, որ հենց սա է պատճառը, որ այդպես էլ չենք կործանվում...:)
Sambitbaba
19.09.2020, 22:22
Էդ տարբերակն իր աղջ տրամաբանությանբ ավելի լավ վեդաներն են առաջարկում։
Դեմ չեմ, Վարզոր ջան, ուղղակի մայաների տարբերակն ավելի հեշտ ընկալելի էր, դրա համար այն հիշատակեցի:
Բայց դա չի կարևորը, կարևորն այն է, որ ընտրեցինք ոչ թե աշխարհի վերջի, այլ ժամանակների վերջի տարբերակը::)
Ուզում ես աել, որ ներկայիս մարդկությունը բոլորն արիացինե՞ր են, թե՞ արիական քաղաքակրթության կրողն են։
Երկու տաբերակի հետ էլ բացարձակապես համամիտ չեմ։
Այո: Ինչպես լեմուրացի, ատլանտիդացի, այնպես էլ արիացի: Ամենն քաղաքակրթություն իր անունով:
Իսկ ինչու՞ համամիտ չես:
Բայց 2000թ․ հետ կապված ոչ մի կրոն էլ բան չէր ասում։ Ուղղակի շառլատանները դրա վրա միավորներ էին հավաքում և փող աշխատում։ Որևէ կրոնում նման թվականի գոյոթյան մասին չեմ էլ լսել կամ կարդացել։
Ես չասացի, թե գրերում կա: Համենայն դեպս, ես էլ չեմ հիշում: Բայց "շառլատանները" սպասում էին: Իսկ քանի որ ըստ իս ամբողջ կրոնը շառլատանություն է, ուրեմն՝ կրոնը սպասում էր:
Բայց կոնկրետ 2000 թվականի վարկածը հնարավոր եմ համարում ոչ թե այն պատճառով, որ կրոնն էր ասում: Ուղղակի, քանի որ ամեն 2000 տարին մեկ երկրագունդը մտնում է զոդիակային այլ նշանի ազդեցության տակ, ինքս էլ հնարավոր եմ համարում, որ այնպիսի մի կարևոր բան, ինչ աշխարհի վերջն է, եթե լինելու էր, ուրեմն պետք է լիներ հենց այդպիսի շրջադարձային կետում, այլ ոչ թե հասարակ մի օր (կոպիտ ասած): Իսկ որ աշխարհի վերջ պետք է լիներ, ես դրանում չեմ կասկածում: Չեղավ, որովհետև մենք ընտրեցինք ոչ թե այն, այլ ժամանակների վերջը:
Մարդկությունն ընտրեց "ապրել այսօր՝ հիմա" մոտեցումը։ Ավելի շուտ էդ տարբերակը մարդկությանը հրամցրեցին, ոչ թե մարդիկ ընտրեցին։ ԻՀԿ մարդկությունն ամբողջական վերցված որևէ ընտրություն կատարելու ունակ չէ։ Ըստ այդմ միշտ առաջնորդվել և ուղղորդվել է։
Դե, սա քո տեսակետն է, որը բացարձակապես չի համընկնում "ապրել այսօր/հիմայի" իմ պատկերացմանը: Իմ պատկերացմանը կարող ես ծանոթանալ Էկհարտ Թոլլեի՝ իմ թարգմանած "Ներկա Պահի Ուժը" գրքում:
Իսկ ընտության անունակ (վերջերս սկսել եմ սիրել էս "այլմոլորակային" բառը...:) ) լինելու հարցով...
Մեր մոլորակը պատկանում է բնակեցված մոլորակներից այն սակավաթիվների կարգին, որոնց ապրելակերպն ուրիշ անհամարներից տարբերվում է հենց ազատ ընտրության իրավունքով: Այսինքն, ամենակարևոր բանը որն ունի Երկիր մոլորակի բնակչությունը, հենց ԸՆՏՐՈՒԹՅԱՆ ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆՆ է, որը նույնիսկ ոչ թե ընդամենը հնարավորություն է, այլ կարգավիճակ, ապրելակերպ: Սա նշանակում է, որ երբ նույնիսկ դու չես ընտրում, - դու ոչ թե չես ընտրում, որովհետև չես կարող, այլ չես ընտրում, որովհետև ԸՆՏՐՈՒՄ ԵՍ ՉԸՆՏՐԵԼ: Եվ դա կտևի այնքան ժամանակ, քանի դեռ դու այդպես ես ընտրել: Բայց ցանկացած պահի դու հնարավորություն ունես ընտրությունդ փոխել:
Կներես, ոչ թե հնարավորություն, այլ իրավունք::)
Sam ջան, ես միայն չհավատալու տաբերկներն էի ասել :)
Քո առաջարկած տարբերակն ինձ համար էս հարցում ամենատրամաբանականն է :), բայց այն չնչին տոկոս է կազմում և ցավոք դեռ չի կարող ազդել համամարդկային պրոցեսների վրա։
Դե, առաջին երկու կետերը բնականաբար իրենց հակառակ կողմն էլ ունեն: Երրորդ կետը՝ սրանց մի տարբերակն է, իմ առաջարկածն էլ մյուս...:)
Եվ իզուր ես ցավում, Վարզոր ջան, լավ էլ ազդում է: Ու տոկոսն էլ մեծանում է աննկարագրելի տեմպերով:
Այո: Ինչպես լեմուրացի, ատլանտիդացի, այնպես էլ արիացի: Ամենն քաղաքակրթություն իր անունով:
Իսկ ինչու՞ համամիտ չես:
Համամիտ չեմ, քանզի արիականությունն ընդամենը մեր քաղաքակրթության մշակույթներից մեկն է, միգոցե ամենատարածված, բայց ոչ միակ։
Բայց եթե կարող ենք քաղքակրթությունը կողչել ամենատարածված մշակույթի անունով, ուրեմն թող այդպես կոչվի։ Չնայած ներկայիս աշխարհում արիականության մշակույթի հիմնարարա տարրերից համարյա բան չի պահպանվել։
Դե, առաջին երկու կետերը բնականաբար իրենց հակառակ կողմն էլ ունեն: Երրորդ կետը՝ սրանց մի տարբերակն է, իմ առաջարկածն էլ մյուս...:)
Եվ իզուր ես ցավում, Վարզոր ջան, լավ էլ ազդում է: Ու տոկոսն էլ մեծանում է աննկարագրելի տեմպերով:
Տոկոսի աճի հետ չեմ համաձայնի, քանի որ, ինչպես Վիճապն էր գրել, դատարկամիտ ու փուչ գաղափարներով տոգորված մարդկանց քանակն աասելի արագությամբ աճում է մարդկության քանակի ավելացման հետ զուգահեռ։ Եվ էդ քանակի մեջ որան էլ ուսավոր ընալում ունեցող մարդկանց քանակն աճում է, միևնույն է տոկոսային հարաբերությամբ շատ քիչ է և նվազում է։
Sambitbaba
19.09.2020, 23:53
Համամիտ չեմ, քանզի արիականությունն ընդամենը մեր քաղաքակրթության մշակույթներից մեկն է, միգոցե ամենատարածված, բայց ոչ միակ։
Բայց եթե կարող ենք քաղքակրթությունը կողչել ամենատարածված մշակույթի անունով, ուրեմն թող այդպես կոչվի։ Չնայած ներկայիս աշխարհում արիականության մշակույթի հիմնարարա տարրերից համարյա բան չի պահպանվել։
Այդպես ընդունված է համարել, որովհետև այդպես ավելի հարմար է ամեն ինչ բացատրել նրանց, ովքեր մեզ նստեցրել են շախմատի տախտակի առջև, ասում են, որ խաղացողը մենք ենք, բայց պետք է խաղանք իրենց հուշած քայլերով:
Ինձ թվում է, որ "արիացի" բառն ավելի հին է, քան բոլոր մշակույթները միասին վերցրած, և ուղղակի նշանակում է "Ար-ի սերունդ" կամ "Ար-ի զավակներ":
Կարծում եմ, կհամաձայնվես ինձ հետ, որ որևէ մշակույթ, կամ էլ չեմ ասում՝ ազգություն, - ստեղծելու համար մարդկությանը նախ և առաջ անհրաժեշտ էր որոշակի զարգացում ապրել: Ուրեմն մենք ուղղակի պարտավոր են գտնել և ինչ-որ բաներ հատկացնել հենց այդ վաղնջական ժամանակներին, որովհետև միայն այդպես վարվելով, կկարողանանք ձեռք բերել այնպիսի անվիճարկելի փաստեր, որոնք աքսիոմաներ կդառնան ոչ միայն մեր, այլև ամբողջ մարդկության համար: Օրինակ. ամբողջ մարդկությունը, անկախ բազում մշակույթներից և ազգություններից, իր համար Բաժանել է Երկիր մոլորակը տարբեր մասերի և անվանել է դա հյուսիս, հարավ, արևելք և արևմուտք: Տուր գլոբուսը յուրաքանչյուր մարդու ձեռք և նա քեզ ցույց կտա աշխարհի այդ բոլոր կողմերը, անկախ այն բանից, թե կոնկրետ ինքը ինչ ազգի է պատկանում և կոնկրետ որտեղ է բնակվում: Բոլորը ցույց կտան նույն հյուսիսը, նույն հարավը և այլն:
Բայց ամբողջ մարդկությունից քանի՞ հոգին ցույց կտա, թե որտեղ է Երկրագնդի կենտրոնը, նկատի ունեմ մակերեսի կենտրոնը, ի՞նչ ես կարծում: Իսկ չէ՞ որ դրանից հեշտ, էլ ի՞նչ կարող է լինել...
Նույնն էլ ոչ նյութական աշխարհին է վերաբերվում: Ուղղակի պետք է գտնել այդ հենակետերը: Հենց գտնենք՝ տարբեր ենթադրությունները կամաց-կամաց հօդս կցնդեն:
Տոկոսի աճի հետ չեմ համաձայնի, քանի որ, ինչպես Վիճապն էր գրել, դատարկամիտ ու փուչ գաղափարներով տոգորված մարդկանց քանակն աասելի արագությամբ աճում է մարդկության քանակի ավելացման հետ զուգահեռ։ Եվ էդ քանակի մեջ որան էլ ուսավոր ընալում ունեցող մարդկանց քանակն աճում է, միևնույն է տոկոսային հարաբերությամբ շատ քիչ է և նվազում է։
Վերջերս համարյա ամեն օր ստիպված եմ լինում կրկնել էս միտքը.
Եթե մութ սենյակում գտնվում են հարյուր հոգի, կգտնվի մեկը, անկախ նրանից, թե ով է նա և ինչ գիտելիքներ ու մասնագիտություններ ունի կամ չունի, - բայց կգտնվի նա, ով վեր կկենա ու կվառի լույսը: Ու երբ որ այդ մեկը այդ լույսը վառեց, մնացած 99-ը նույնպես անմիջապես կլուսավորվեն: Այս միտքն այնքան տեսանելի է, որ կարիք չկա անգամ նրան հավատալ...;)
Sambitbaba
19.09.2020, 23:54
Հեյ գիդի Սելավի...
Ուլուանա
20.09.2020, 07:25
Ան ջան, եթե ասում ես "միշտ", նշանակում է ամենասկզբից, ճի՞շտ է, պրիմատներից սկսած: Եթե վերցնենք նրանց կենսավիճակն ու մերը, ուրեմն զարմանալի չի՞, թե էդ ինչու՞ արդեն վաղուց մեզ չենք կործանել...
Ասում ես, երկրագունդն ուբոռկայի կարիք ունի: Լիովին համաձայն եմ հետդ: Եվ հենց դրանով էլ նա զբաղված է հիմա:
Երբ դու քո տունն ուբոռկա ես անում, ինչի՞ց ես սկսում: Ավելը վերցնում և ընկնում ես մութ, անտեսանելի անկյունները և առաջին հերջին մեջտեղ ես բերում, տեսանելի ես դարձնում անտեսանելի աղբն ու փոշի՞ն, թե՞ ես ուբոռկեն ինչ-որ սխալ կերպ եմ ընկալում: Ու երբ ամբողջ կեղտն ու փոշին հավաքել-բերել ես սենյակի կենտրոն, - այդ ժամանակ վախեցած ճչում ես. "տունս կործանվու՜մ է", երեխեքիդ առնում ես թևիդ տակ ու դու՞րս փախչում, թե՞ հանգիստ հավաքում ես այդ կեղտն ու փոշին ու դեն ես նետում...
Այսօր երկրագունդն սկսել է իր գերագույն ուբոռկան, իսկ դուք սարսափահար ճչում եք. կործանվու՛մ ենք...
Դու համաձա՞յն ես, որ քո երեխեքն ավելի լավն են լինելու, քան դու: Դու համաձա՞յն ես, որ քո երեխեքն ավելի խելոք են լինելու, քան դու: Դու համաձա՞յն ես, որ քո երեխեքն ավելի զարգացած են լինելու, քան դու: Գոնե դու անելու՞ ես ամեն ինչ, որ քո երեխաներն ավելի լավը, ավելի խելոք ու զարգացած լինեն, քան դու: Ինձ թվում է, յուրաքանչյուր ծնողի ցանկությունն է սա, ճի՞շտ է:
Դու համաձա՞ն ես, որ եթե նույնիսկ ոչինչ չես անում (ես այդպես չեմ կարծում) այս մոլորակի փրկության համար, գոնե ոչինչ չես անում նաև այս մոլորակի կործանման համար էլ: Ի՞նչ ես կարծում, քո երեխաները, լինելով ավելի լավը, խելոք ու զարգացած, ավելի՛ մեծ հնարավորություններ ունեն այս մոլորակը չկործանելու համար, ճի՞շտ է:
Չե՞ս կարծում, որ էն պրիմատից սկսած, բոլոր ծնողները հենց այսպես են պատկերացրել կյանքը: Չե՞ս կարծում, որ հենց սա է պատճառը, որ այդպես էլ չենք կործանվում...:)
Սամ ջան, ախր հատուկ էլ էդ «կործանում» բառը չակերտների մեջ եմ առել, որ սենց մեկնաբանությունների չհանգեցնի գրածս, բայց դու, չգիտես ինչի, էդ չակերտներն անտեսել ես: Ինձ թվում ա` եթե չանտեսեիր, պարզ կլիներ, որ առնվազն աղբը սենյակի կենտրոնում հավաքելու ու դրանից հետո «տունս կործանվո՜ւմ է» կամ «կործանվո՜ւմ ենք» ճչալը ոչ մի կերպ չէիր կապի իմ գրառման հետ: «Կործանում» բառը ես զուտ պայմանականորեն եմ օգտագործել` նկատի ունենալով պարզապես հնի վերափոխում/քայքայում, որոշակի արմատական փոփոխությունների սկիզբ և այլն:
Sambitbaba
20.09.2020, 09:30
Սամ ջան, ախր հատուկ էլ էդ «կործանում» բառը չակերտների մեջ եմ առել, որ սենց մեկնաբանությունների չհանգեցնի գրածս, բայց դու, չգիտես ինչի, էդ չակերտներն անտեսել ես: Ինձ թվում ա` եթե չանտեսեիր, պարզ կլիներ, որ առնվազն աղբը սենյակի կենտրոնում հավաքելու ու դրանից հետո «տունս կործանվո՜ւմ է» կամ «կործանվո՜ւմ ենք» ճչալը ոչ մի կերպ չէիր կապի իմ գրառման հետ: «Կործանում» բառը ես զուտ պայմանականորեն եմ օգտագործել` նկատի ունենալով պարզապես հնի վերափոխում/քայքայում, որոշակի արմատական փոփոխությունների սկիզբ և այլն:
Ան ջան, մենք քիչ չենք զրուցել իրար հետ ու ես շատ լավ հիշում եմ մեր զրույցները, և հավատա, որ դու երևի վերջին մարդն ես Ակումբում, ում հաշվով կմտածեի, որ գոչելու է կործանվում ենք ու փախչի...:)
Բայց դու շատ ճիշտ բառ էիր ընտրել, իսկը այս նոր թեմայի մթնոլորտին համապատասխան, և ինքդ, իհարկե, չակերտների մեջ ասացիր, բայց ասացիր այն, ինչ լրջորեն ուրիշների մտքին է: Ես ուղղակի որոշեցի բացել չակերտները, կներես, այլ կերպ չէի կարող...
Զարմանում եմ ուղղակի, ինչու՞ մարդիկ գերադասում են ընտրել մութը... Նորից, քո մասին չեմ ասում, դու հենց կակռազ էն քչերից ես, որոնք մութը չեն ընտրել:
Մի ընկեր ունեմ: Զահլես տարավ բարբաջանքով, որ մեզ առնվազն հինգ տարի է մնացել ապրելու: Հորդորում է, խնդրում է, ուղարկում է էլ հազար ու մի վիդեո այդ մասին, էլ գրականություն... Էս վերջերս, նրա հերթական "հարձակումից" հետո ասում եմ. լսիր, դու նկատե՞լ ես, որ արդեն 15 տարուց ավել է, դու ինձ ասում ես, որ հինգ տարի է մնացել ապրելու... Լսիր, ասացի, - ասենք թե երկուսս էլ հիվանդ ենք, կամ կարող է դու ես ճիշտ, բայց կարող է և ես: Բայց եթե վերջին հաշվով ճիշտը դու լինես, ավելի լավ չի՞, որ էդ մնացած, արդեն 15 տարի ձգված 5 տարին ապրես իմ հիվանդությամբ, ինձ պես անխռով և հանգիստ, այլ ոչ թե ամեն օրդ դիմավորես վախի մեջ, որ կործանվում ենք...
Նեղացել է: Մի երկու ամիս կլինի, չի էլ զանգում...:(
Գնել ենք նոր բնակարան, իդեալական վերանորոգված և կահավորված։
Եթե չապրենք այնտեղ, երեսուն տարի հետո բնակարանը կլինի նույն վիճակին՝ նույն անթերի վերանորոգմամբ և աշխատող տեխնիկայով։
Իսկ եթե ապրենք՝ երեսուն տարի հետո տեխնիկայի մեծ մասը փչացած կլինի, վերանորոգումը խամրած, պատերը կեղտոտ և խզբզած, հատակը մաշված՝ տեղ-տեղ պոկված, ապակիներից մեկ-երկուսը ճաքած, կոտրված, դռների սխնիները թուլացած, ճռճռացող։
Գուցե կարող էինք ավելի բծախնդիր լինել և ավելի լավ վիճակում պահել տունը. դռները երբեմն ուժեղ չչխկացնել, միշտ հետևել երեխաներին, որ պատերին չխզբզեն, կեղտոտ ձեռքերով չկպնեն, անընդհատ ուշադիր լինել, որ միջանցիկ քամին պատուհանի ապակին չկոտրի, կոշիկներով ներս չմտնել, բազմոցի վրա չթավալվել և այլն, այս դեպքում գուցե ոչ թե 30, այլ 50 տարի հետո տունը կհայտնվեր ոչ բարվոք վիճակում, բայց մի օր հայտնվելու էր, եթե այնտեղ ուզում ենք ապրել, ոչ թե պահել որպես տուն թանգարան։
Հիմա ունենք երկու ընտրություն, կամ հիշել մեր բնակարանի սկզբնական իդեալակն վիճակը, և դարդ անել, թե էս ինչը օրը գցեցինք մեր տունը, ինչը շատերը անում են, կամ վերանորոգել, փոխել կահույքն ու տեխնիկան, ու շարունակել ապրել տանը, գուցե էս անգամ ավելի ուշադիր ու հոգատարությամբ, հաշվի առնելով նախորդ փորձը, ու ընթացքում մանր-մունր շտկումներ անելով հնարավորինս հետաձգել հաջորդ կապիտալ վերանորոգման պահը։
Առաջ, երբ տիեզերագնացությունը նոր էր ծնվում, մարդիկ մտածում էին, թե 2020 թվականին մենք արդեն շատ երկնային մարմիններ գաղութացրած կլինենք, բայց ունենք էն՝ ինչ ունենք: Անգամ Մարսի վրա դեռ մարդու ոտք չի եղել, ինչը կարծում եմ մեծագույն ձախողում ա զարգացման համար: Հիմիկվա կյանքին որ նայում ես, տպավորություն կա, թե տենդենցը փոխվել ա: Հաշվի առնելով երկնային մարմինների հեռավորությունը ու հասնելու անհնարինությունը, իմ տպավորությամբ գիտությունը գնացել ա վիրտուալացման ճանապարհով: Այսինքն, եթե չենք կարողանում ֆիզիկապես հասնել ուրիշ աշխարհներ՝ ստեղծենք դրանք մեր ուղեղներում: Ու մենք երևի ավելի մոտ ենք հրաժեշտ տալ մեր մարմնական կյանքին ու գնալ վիրտուալ աշխարհներ, քան Մարսի վրա լիարժեք բնակավայրեր ունենանք ու ջրի ճամփա սարքենք: Իմ կարծիքով մարդկությունը գնում ա թվայինացման, եթե իհարկե մեր կյանքը արդեն իսկ վիրտուալ չի, չնայած վիրտուալի մեջ վիրտուալ բացելը խնդիր չի, շատ խաղերի մեջ մենք մեր հերոսով կարող ենք համակարգչային խաղ խաղալ (GTA խաղերում օրինակ): Բայց սա արդեն լիրվ ուրիշ ու մեծ թեմա ա:
Բայց իմ համար վերջնական թվայինացման ճանապարհը էդքան էլ հեշտ չի երևում, որովհետև աշխարհում դեռ զգալի մասն ապրում ա միջնադարյան մտածողությամբ ու իրանց հիմարությամբ մի օր կարան ցանկացած լավ բանի վերջը տան: Երբ մի տեղ մարդկության համար փրկություն կգտնեն, կարող ա մի երկիր գոռա «ալլահ ակբար» ու գգմփ: Հետո, մեր դարում մենք չպետք ա կախված լինեինք նավթից ու գազից: Շատ հին ենք մենք մնացել, շատ:
Բայց եթե խոսում ենք մարդու ֆիզիկական կյանքի ապագայից, ոնց որ թե գնում ենք նրան, որ շարունակեն ապրել որոշ մասը, իսկ մնացած մասը կործանվի: Այսինքն, օրինակ եթե ԱՄՆ - ը ստեղծում ա բնակավայր Մարսի վրա, իսկ Երկրի վրա կատակլիզմներ են, ապա ԱՄՆ - ը տանելու ա իր քաղաքացիներին, ոչ թե բոլորին: Ու անգամ էդ դեպքում էդ բնակավայրում ոչ բոլոր ամերիկացիների համար տեղ կլինի, կգնան մասնագետներն ու հարուստները: Այսինքն ոնց էլ չլինի՝ մարդու տեսակը կպահպանվի, այլ հարց ա թե ովքեր կպահպանվեն: Եթե նայենք բնությանը, որտեղ ամեն ինչ ունի սկիզբ ու ավարտ ու ասենք որ մարդկությունն էլ՝ ամեն ինչ էդքան միանշանակ չի: Մարդը մնացածից տարբերվում ա բանական լինելով: Ու ի տարբերություն օրինակ ծնվող ու մեռնող աստղերի՝ մարդը շարունակական տեսակ ա ու կարա անվերջ հետաձգի իրա վերջնական ոչնչացումը: Ստեղ փիլիսոփայական հարց ա առաջ գալիս. դու ոնց ես մտածում, քո համար որն ա կարևոր, հենց դո՞ւ լավ լինես, թե՞ քո տեսակը հավերժ լինի: Դու քեզ անհատ ես համարում, թե ցիվիլիզացիայի ներկայացուցիչ, ու հպարտ ես ամբողջով:
Ամփոփելով ասածս. մենք գնում ենք ուղեղներս սերվերին միացնելու, որտեղ կկարողանանք ապրել վիրտուալ աշխարհում, որտեղ կարան նաև ֆիզիկայի մեզ հայտնի կանոնները չգործել: Օրինակ մարդը կարա չունենա հիմնական արտաքին մարմին, կամ կարա ընդհանրապես չներկայանա մարմնական տեսքով: Սրա նման ցանկացած հարցում նոր ու դեռ մեզ ոչ շատ հայտնի բաներ են սպասվում, որտեղ չգիտես ինչ վտանգների առաջ ենք կանգնում: Իսկ իրական աշխարհում պետք ա էլի որոշ մարդիկ աշխատեն, ովքեր կհսկեն ուղեղների բազաների նորմալ աշխատանքը, եղանակային արհավիրքների հետևանքով վնասների վերականգնումը և այլն:
Գաղթական
20.09.2020, 22:57
Առաջ, երբ տիեզերագնացությունը նոր էր ծնվում, մարդիկ մտածում էին, թե 2020 թվականին մենք արդեն շատ երկնային մարմիններ գաղութացրած կլինենք, բայց ունենք էն՝ ինչ ունենք: Անգամ Մարսի վրա դեռ մարդու ոտք չի եղել, ինչը կարծում եմ մեծագույն ձախողում ա զարգացման համար: Հիմիկվա կյանքին որ նայում ես, տպավորություն կա, թե տենդենցը փոխվել ա: Հաշվի առնելով երկնային մարմինների հեռավորությունը ու հասնելու անհնարինությունը, իմ տպավորությամբ գիտությունը գնացել ա վիրտուալացման ճանապարհով: Այսինքն, եթե չենք կարողանում ֆիզիկապես հասնել ուրիշ աշխարհներ՝ ստեղծենք դրանք մեր ուղեղներում: Ու մենք երևի ավելի մոտ ենք հրաժեշտ տալ մեր մարմնական կյանքին ու գնալ վիրտուալ աշխարհներ, քան Մարսի վրա լիարժեք բնակավայրեր ունենանք ու ջրի ճամփա սարքենք: Իմ կարծիքով մարդկությունը գնում ա թվայինացման, եթե իհարկե մեր կյանքը արդեն իսկ վիրտուալ չի, չնայած վիրտուալի մեջ վիրտուալ բացելը խնդիր չի, շատ խաղերի մեջ մենք մեր հերոսով կարող ենք համակարգչային խաղ խաղալ (GTA խաղերում օրինակ): Բայց սա արդեն լիրվ ուրիշ ու մեծ թեմա ա:
Բայց իմ համար վերջնական թվայինացման ճանապարհը էդքան էլ հեշտ չի երևում, որովհետև աշխարհում դեռ զգալի մասն ապրում ա միջնադարյան մտածողությամբ ու իրանց հիմարությամբ մի օր կարան ցանկացած լավ բանի վերջը տան: Երբ մի տեղ մարդկության համար փրկություն կգտնեն, կարող ա մի երկիր գոռա «ալլահ ակբար» ու գգմփ: Հետո, մեր դարում մենք չպետք ա կախված լինեինք նավթից ու գազից: Շատ հին ենք մենք մնացել, շատ:
Բայց եթե խոսում ենք մարդու ֆիզիկական կյանքի ապագայից, ոնց որ թե գնում ենք նրան, որ շարունակեն ապրել որոշ մասը, իսկ մնացած մասը կործանվի: Այսինքն, օրինակ եթե ԱՄՆ - ը ստեղծում ա բնակավայր Մարսի վրա, իսկ Երկրի վրա կատակլիզմներ են, ապա ԱՄՆ - ը տանելու ա իր քաղաքացիներին, ոչ թե բոլորին: Ու անգամ էդ դեպքում էդ բնակավայրում ոչ բոլոր ամերիկացիների համար տեղ կլինի, կգնան մասնագետներն ու հարուստները: Այսինքն ոնց էլ չլինի՝ մարդու տեսակը կպահպանվի, այլ հարց ա թե ովքեր կպահպանվեն: Եթե նայենք բնությանը, որտեղ ամեն ինչ ունի սկիզբ ու ավարտ ու ասենք որ մարդկությունն էլ՝ ամեն ինչ էդքան միանշանակ չի: Մարդը մնացածից տարբերվում ա բանական լինելով: Ու ի տարբերություն օրինակ ծնվող ու մեռնող աստղերի՝ մարդը շարունակական տեսակ ա ու կարա անվերջ հետաձգի իրա վերջնական ոչնչացումը: Ստեղ փիլիսոփայական հարց ա առաջ գալիս. դու ոնց ես մտածում, քո համար որն ա կարևոր, հենց դո՞ւ լավ լինես, թե՞ քո տեսակը հավերժ լինի: Դու քեզ անհատ ես համարում, թե ցիվիլիզացիայի ներկայացուցիչ, ու հպարտ ես ամբողջով:
Ամփոփելով ասածս. մենք գնում ենք ուղեղներս սերվերին միացնելու, որտեղ կկարողանանք ապրել վիրտուալ աշխարհում, որտեղ կարան նաև ֆիզիկայի մեզ հայտնի կանոնները չգործել: Օրինակ մարդը կարա չունենա հիմնական արտաքին մարմին, կամ կարա ընդհանրապես չներկայանա մարմնական տեսքով: Սրա նման ցանկացած հարցում նոր ու դեռ մեզ ոչ շատ հայտնի բաներ են սպասվում, որտեղ չգիտես ինչ վտանգների առաջ ենք կանգնում: Իսկ իրական աշխարհում պետք ա էլի որոշ մարդիկ աշխատեն, ովքեր կհսկեն ուղեղների բազաների նորմալ աշխատանքը, եղանակային արհավիրքների հետևանքով վնասների վերականգնումը և այլն:
Upload-ը նայել ե՞ս..
Upload-ը նայել ե՞ս..
Չէ, բայց նայեցի ինչի մասին ա:
Գնել ենք նոր բնակարան, իդեալական վերանորոգված և կահավորված։
Եթե չապրենք այնտեղ, երեսուն տարի հետո բնակարանը կլինի նույն վիճակին՝ նույն անթերի վերանորոգմամբ և աշխատող տեխնիկայով։
Իսկ եթե ապրենք՝ երեսուն տարի հետո տեխնիկայի մեծ մասը փչացած կլինի, վերանորոգումը խամրած, պատերը կեղտոտ և խզբզած, հատակը մաշված՝ տեղ-տեղ պոկված, ապակիներից մեկ-երկուսը ճաքած, կոտրված, դռների սխնիները թուլացած, ճռճռացող։
Գուցե կարող էինք ավելի բծախնդիր լինել և ավելի լավ վիճակում պահել տունը. դռները երբեմն ուժեղ չչխկացնել, միշտ հետևել երեխաներին, որ պատերին չխզբզեն, կեղտոտ ձեռքերով չկպնեն, անընդհատ ուշադիր լինել, որ միջանցիկ քամին պատուհանի ապակին չկոտրի, կոշիկներով ներս չմտնել, բազմոցի վրա չթավալվել և այլն, այս դեպքում գուցե ոչ թե 30, այլ 50 տարի հետո տունը կհայտնվեր ոչ բարվոք վիճակում, բայց մի օր հայտնվելու էր, եթե այնտեղ ուզում ենք ապրել, ոչ թե պահել որպես տուն թանգարան։
Հիմա ունենք երկու ընտրություն, կամ հիշել մեր բնակարանի սկզբնական իդեալակն վիճակը, և դարդ անել, թե էս ինչը օրը գցեցինք մեր տունը, ինչը շատերը անում են, կամ վերանորոգել, փոխել կահույքն ու տեխնիկան, ու շարունակել ապրել տանը, գուցե էս անգամ ավելի ուշադիր ու հոգատարությամբ, հաշվի առնելով նախորդ փորձը, ու ընթացքում մանր-մունր շտկումներ անելով հնարավորինս հետաձգել հաջորդ կապիտալ վերանորոգման պահը։
Փորձեմ մի պահ սահմանափակվել միայն կենցաղային ու նյութական համեմատություններով, ու մի պահ անտեսենք, որ մոլորակը բարդ օրգանիզմ է, կվարտիրա չի։
Ինձ էդ բնակարանի իրավիճակը 30 տարի անց թվում է՝ ավելի շուտ դռները վառած, պատերին շռած, լուսամուտների ապակիները կոտրած գոմ, որտեղ հատակի վրա մի 50-100 պատահական հայտված բոմժեր ու կասկածելի դեմքեր շնթռած, մի մասը իրար են կծոտում, մի մասը՝ դեղի տակ անջատված են, մի երկու հոգի էլ առաձնացել են համեմատաբար լավ պահպանված ննջարանում, շաշկի են խաղում ու խոսում են բարեշրջումներից։
Դեղին մուկիկ
21.09.2020, 00:59
Եթե հարցին մոտենանք ոչ թե գլոբալ՝ տիեզերական առումով (թե մարդկությունը ինչ կանի երկիր մոլորակի հետ, կամ մեզ տրված առաքելությունը տիեզերքում, ինչեր կստեղծենք, ինչ կոչնչացնենք այդ ճանապարհին և այլն, որոնց մասին արդեն բավականին խոսվեց և շատ հետաքրքիր տեսանկյուններից), ապա մարդ էակի ներքին զարգացումների և ապագայի մասին "ու՞ր է գնում մարդկությունը" հարցին թերևս ամենալավը պատասխանել է Թումանյանը.
Բերանն արնոտ Մարդակերը էն անբան
Հազար դարում հազիվ դառավ Մարդասպան.
Ձեռքերն արնոտ գընում է նա դեռ կամկար,
Ու հեռու է մինչև Մարդը իր ճամփան։
Հեռու է, բայց արդեն նշմարվում է։ Եթե թեթևակի անցնենք պատմության էջերով, կհամոզվենք, որ մարդիկ հիմա ավելի մարդասեր են դարձել, սկսել են արժևորել մարդ էակին, անհատին, կյանքը։ Այժմ մեր սիրտը ցավում է սոված աֆրիկացի երեխաների համար, եթե երկրի ցանկացած կետում որևէ արհավիրք է տեղի ունենում, մենք (մարդկությունը՝ ընդհանուր վերցված) աշխատում ենք հումանիտար օգնություն ուղարկել, զարգացրել ենք բժշկությունը, որպեսզի հնարավորինս շատ մարդու կյանք երկարի (դե եթե այս ոլորտում բիզնեսը մի կողմ թողնենք)։ Ի վերջո ամեն սերունդ ձգտում է իր հաջորդ սերնդին ավելի լավ կրթել, և իրականում ամեն նոր սերունդ ավելի կարեկից է իր տեսակի նկատմամբ։ Օրինակ՝ եթե շատ դարեր առաջ հասարակ մարդու կյանքը արժեք չուներ, ապա այժմ շատ բան է փոխվել, հասարակ օրինակ՝ մահապատժի վերացումը շատ երկրներում։ Իհարկե, կարելի է հակափաստարկներ բերել, բայց համաձայնեք, որ այսօրվա մարդը մի քայլ բարձր է նախնադարյան մարդուց՝ իր արժեհամակարգով, և գնում է դեպի կատարելություն (եթե չխանգարեն)))։ Հուսով եմ)))
Sambitbaba
21.09.2020, 04:45
Եթե հարցին մոտենանք ոչ թե գլոբալ՝ տիեզերական առումով (թե մարդկությունը ինչ կանի երկիր մոլորակի հետ, կամ մեզ տրված առաքելությունը տիեզերքում, ինչեր կստեղծենք, ինչ կոչնչացնենք այդ ճանապարհին և այլն, որոնց մասին արդեն բավականին խոսվեց և շատ հետաքրքիր տեսանկյուններից), ապա մարդ էակի ներքին զարգացումների և ապագայի մասին "ու՞ր է գնում մարդկությունը" հարցին թերևս ամենալավը պատասխանել է Թումանյանը.
Բերանն արնոտ Մարդակերը էն անբան
Հազար դարում հազիվ դառավ Մարդասպան.
Ձեռքերն արնոտ գընում է նա դեռ կամկար,
Ու հեռու է մինչև Մարդը իր ճամփան։
Հեռու է, բայց արդեն նշմարվում է։ Եթե թեթևակի անցնենք պատմության էջերով, կհամոզվենք, որ մարդիկ հիմա ավելի մարդասեր են դարձել, սկսել են արժևորել մարդ էակին, անհատին, կյանքը։ Այժմ մեր սիրտը ցավում է սոված աֆրիկացի երեխաների համար, եթե երկրի ցանկացած կետում որևէ արհավիրք է տեղի ունենում, մենք (մարդկությունը՝ ընդհանուր վերցված) աշխատում ենք հումանիտար օգնություն ուղարկել, զարգացրել ենք բժշկությունը, որպեսզի հնարավորինս շատ մարդու կյանք երկարի (դե եթե այս ոլորտում բիզնեսը մի կողմ թողնենք)։ Ի վերջո ամեն սերունդ ձգտում է իր հաջորդ սերնդին ավելի լավ կրթել, և իրականում ամեն նոր սերունդ ավելի կարեկից է իր տեսակի նկատմամբ։ Օրինակ՝ եթե շատ դարեր առաջ հասարակ մարդու կյանքը արժեք չուներ, ապա այժմ շատ բան է փոխվել, հասարակ օրինակ՝ մահապատժի վերացումը շատ երկրներում։ Իհարկե, կարելի է հակափաստարկներ բերել, բայց համաձայնեք, որ այսօրվա մարդը մի քայլ բարձր է նախնադարյան մարդուց՝ իր արժեհամակարգով, և գնում է դեպի կատարելություն (եթե չխանգարեն)))։ Հուսով եմ)))
Վախենամ, չհամոզես, Դեղին ջան... Եթե մարդիկ ընտրում են ննջարանում շաշկի խաղալը, դժվար թե դա իրենց պետք է::(
Բարեշրջումների ու մարդկային սիրո մասին. Դարերի չարքաշությունների ու հախուռն գոյապայքարի արդյունքում վերջպես տեղի ունեցած տեխնոլոգիական հեղափոխությունն ու ավտոմատիզացիան հնարավորություն տվեցին միավոր ժամանակում արտադրել ավելի քան բավարար քանակությամբ ցորեն, մակարոն, կալբաս ու բաստուրմա, շամպայն ու կոկա կոլա, շինանյութ, ավտոմեքենաներ, ինքնաթիռներ, բալիստիկ հրթիռներ, կալաշնիկովի ավտոմատ, փամփուշտ ու հերոին, դեղեր, դեղեր, դեղեր:
Վերջապես հասկացանք, որ երջանկության համար անհրաժեշտ է զարգացում, իսկ զարգացման համար անհրաժեշտ է առուտուր՝ ուտողներ ու սովյալներ, հագնվողներ ու հանվողներ, տեղափոխողներ ու տեղափոխվողներ, ծնողներ ու թաղողներ, սպանողներ ու սպանվածներ, խաղաղություններ ու կոնֆլիկտներ, վիրուսներ ու վակցինացիաներ, մի խոսքով՝ շատ ու շատ արտադրողներ ու սպառողներ, տվողներ ու առնողներ:
Կոնցեպտը ջոկած մարդիկս սկսեցինք բազմանալ առվույտի աննախադեպ քանակություն տեսած անապատային մորեխների պես (նկատի ունեմ՝ բնազդաբար)։
Եվ ազատ ժամանակ ունեցող կուշտ մարդկանցից ոմանք սկսեցին նկատել սովածներին, կամ անօթևաններին, ու սա բազմաշերտ բիզնեսային ցանցի մեջ ավելացրեց «բարեգործություն» ճյուղը իր բազամակողմանի մարդասիրական կեղծ ու շիտակ դրևորումներով… Օրինակ ասենք Կալիֆոռնիայի լիբերալ դեմոկրատները բոմժերին մեծահոգաբար թույլատրում են տեղակայվել որտեղ պատահի, ու քանզի վերջիններս նախընտրում են Սան Ֆրանցիսկոյի դաունթաունը, ապա հենց այստեղ էլ կանոնավոր կերպով հարկատուների հաշվին մարդասիրաբար ստանում են սնունդ ու անհրաժեշտ թմրադեղերը և որտեղ էլ բազմանում ու հոգում են կարիքները, մի խոսքով՝ վայելում ազատության բերկրանքը։ Իսկ այ անցյալի մեջ լճացած պահպանողական Տեխաս նահանգում բոմժ թմրամոլներին վայրենաբար ձերբակալում ու հարկադիր բուժում են ու աշխատել սովորեցնում, դե մարդասիրությունն ամենուրեք չի, որ կարելի է կարծել։
Հա, և ուրեմն սեփական ձեռքբերումներից ու հաջողություններից ոգեշնչած ու միևնույն ժամանակ բիզնեսով և/կամ մարդասիրությամբ զբաղված մարդս ոնց որ դեռ էդքան շատ չի անհանգստանում զարգացմանը գուգահեռ շրջակա օրգանական աշխարհի կրճատման ու դեֆորմացման մասին։ Դե քանի որ մենք արդեն այֆոն ենք կարողանում արտադրել, ապա ակնհայտ է, որ մոտ ապագայում ոչ մի տեխնիկական խնդիր չենք ունենա գաղութացնելու շրջակա մի քանի մեգապարսեկի վրա գտնվող գալակտիկաները։ Դե Երկիրս էլ մի քիչ յոլա կտանենք թեթև կոսմետիկ կարկատաններով մինչև մեր պատմական մեգաընդարձակվելը։
Նման է, որ զարգացումն համարյա ամենուրեք է, բացի թեևս մարդուս բնազդից, որը անապատային մորեխի բնազդից վայթե դեռ շատ չի տարբերվում։
Հա, ինչ որ բան էլ կար, բանը․․․ բանականություն, վերջինս Աստված մեզ տվել է, որ էս վերոհիշյալ զարգացումը լինի, առանց դրա բա ո՞նց կլիներ։
Յոհաննես
22.09.2020, 15:02
Չի գնում, Յոհան ջան: Ուղղակի ամեն զիբիլ մակերես է դուրս եկել, որ տեսանելի լինի ու մաքրվի, որ դրանք բարեշրջման հաջորդ փուլ չտանենք:
Ախր էս ամենը էնքան սուբյեկտիվա, մեկի համար էլ ես ու դու ենք զիբիլ։
Եթե մի պահ մտածեք, որ եթե գոնե տաս տարի արդեն դուք գիտեք, որ Սամբիթը պինդ նստած է իր համոզմունքների վրա, և դրա հետ մեկտեղ առայժմ ոչ ոք նրան ոչ մի տեղ չի փակել, - ուրեմն կարելի էր մտածել նաև, որ իսկ ի՞նչ, եթե նրա ասածների մեջ ինչ-որ բան կարող է լուրջ լինել: Համենայն դեպս հենց այս պահին քեզ կասեմ, որ "հավերժության նման աբստրակտ երևույթը" լրիվ հնարավոր է պատկերացնել, եթե դադարում ես պատկերացնել, որ դու անասնատեսակ ես: Եվ սա լրիվ լուրջ է: Որովհետև, ինչպիսին քեզ պատկերացնում ես, այնպիսին էլ քեզ տեսնում ես:
Ախր էս դասական ինքնախաբեությունա, ինչի՞ մասինա խոսքը, շուրջ նայի Սամբիթ ջան ու նայի պատմությանը, էդ մեր էություննա, մարդկային դասական էությունը,հա, անկեղծ ուրախ եմ, որ դու քեզ տենց չես համարում ու էդ կարա քեզ երջանկացնի, բայց արի կլինի ես ապրեմ իրականության մեջ ու ընդունեմ էն ինչ կա։
Սա էլ հետաքրքիր պարադոքս է ինձ համար.
ա) Աստվածաշունչն ասում է, որ Աստված մեզ ստեղծել է իր կերպ և նմանությամբ: Սա մեա համար անհանդուրժելի է և մենք սա չենք ընդունում:
բ) Դարվինն ասում է, որ կապիկը մեզ ստեղծել է իր կերպ և նմանությամբ: Մենք սա հանդուրժում և ընդունում ենք գերագույն ուրախությամբ և հենց կապիկին հարիր կյանք ենք ստեղծում մեր շուրջ:
Կարո՞ղ եք ասել, էդ Դարվինի գրքի վրա թուղթ ու գիր է արվա՞ծ, որ մենք մեր կյանքը նրա վրա ենք կառուցել...
Հարցը էն չի, թե որը մեզ ավելի դուր կգա, հարցը ճշմարտությանը ու տրամաբանությանը ավելի մոտ լինելու խնդիրնա։ Չնայած ընդունելով երկրորդ վերսիան, շատերը իրենց ոչ պակաս աստված են զգում ։Դ
Սրա պատճառն այն է, որ մեր ենթագիտակցության մեջ այնուամենայնիվ կա մեր այստեղ լինելու դրդապատճառի մասին պատկերացումը և հիշողությունը, որ եթե չկատարենք այն, ինչի համար եկել ենք, կկործանվենք: Բայց ինչպես վերևում Նաիրուհուն, քեզ էլ եմ ուզում ուրախացնել. մենք այն կատարել ենք և այդ պատճառով մեր կործանումը քյանսլ է եղել, և այդ պատճառով էլ էն զիբիլը հավաքելու դեն նետելու պահը:
Ի՞նչ, ի՞նչ դրդապատճառ, լուրջ կախեց ;Դ ես լուրջ զարմանում եմ մարդկանց վրա, ախպեր, մենք մեզնից ոչ մի լուրջ բան չենք ներկայացնում ու հենց էդա պատճառը, որ սիրում ենք մեզ մեծ քաքի տեղ դնել։ Օհ, մեր այստեղ լինելը ունի պատճառ, մենք կարևոր ենք․․․․․ էս սաղ հավայի բաներա, մենք պռոստը սիրում ենք մեզ կարևորել, դրա համար լիքը հավայի բաներ ենք ստեղծում, որ մեզ կարևոր զգանք։
Տեխնոլոգիա, արդյունաբերություն, բան, - սրանք փոփոխական ու անցողիկ բաներ են ու կապված են մարդու կարիքների հետ: Երբ մարդու պահանջները փոխվում են, փոխվում են նաև նրան անհրաժեշտ գործիքները: Հիմա արդեն լիքը բաներ գոյություն չունեն, ինչ կային իմ մանկության ժամանակ: Պատկերացրու, եթե մենք թռչել կարողանայինք, ուրեմն ինքնաթիռ երևի թե չհնարեինք, ճի՞շտ է: Կներես, կցկտուր եմ ասում, բայց ուղղակի մտածելու առիթ լինի...
Նո քոմմենթ
Դե էս մասին Արէային ասացի արդեն..."
Ժամանակն է, որ նորից իրար միացնենք գիտութույունն ու հոգևորը: Ոչ թե կրոնը, այլ հոգևորը: Սովորեցրեք ձեզ այլևս հոգևոր բառի տակ կրոն չտեսնել: Այդ ժամանակ միայն ասածդ պազլը կսկսի հավաքվել::)
Օքեյ, եկեք
․․․
ես լուրջ զարմանում եմ մարդկանց վրա, ախպեր, մենք մեզնից ոչ մի լուրջ բան չենք ներկայացնում ու հենց էդա պատճառը, որ սիրում ենք մեզ մեծ քաքի տեղ դնել։ Օհ, մեր այստեղ լինելը ունի պատճառ, մենք կարևոր ենք․․․․․ էս սաղ հավայի բաներա, մենք պռոստը սիրում ենք մեզ կարևորել, դրա համար լիքը հավայի բաներ ենք ստեղծում, որ մեզ կարևոր զգանք։
Հընգեր ջան, հոգնակի մի խոսա :P
Յոհան ջան, բանականությունը հավայի բան չի, դրա համար էլ ամեն մեկին չի որ տրված է։ Ինչպես ասում են՝ լավ բանն ամեն մեկին չի հասնում :)
Էն, որ լիքը "հավայի" բաներ ենք ստեղծում, ստեղ կարևորը "ստեղծել" բառն է ;) Հուսով եմ չես ասի չէ, որ ամենն ինչ ստեղծել է մարդկությունը հավայի է, հենց թեկուզ մարդկության տեսանկյունից։
ԻՀԿ հիմնական խնդիրը հենց նրանումն է, որ մարդ արարածին շատ ավելի է տրված, քան շատերը գիտակցում և ընկալում են։ Ըստ էության մարդուն սարսափելի լայն հնարավություններ են տրված, բայց մարդկությունն ընդհանուր այդ հնարավորությունները չի օգտագործում, փոխարեը պնդում ենք, որ մենք մեզանից ոչինչ չենք ներկայացնում, բայց հույսը դում ենք անհատների վրա, որոնց էլ հանճար և տաղանդ ենք անվանում։ Ուղղակի այդպես ավելի հեշտ է։
Բայց արդյո՞ք ամեն հեշտ բան օգտակար է կամ հեռանկարային։ Մարդկության պատմությունը ցույց է տալիս ճիշտ հակառակը։ Ծառ կտրել վառելն ավելի հեշտ է, քան աևի էներգիան օգտագործելը։ Ծովից ձուկ բռնելն ավելի հեշտ է, քան ձկներ բուծելը և այլն։
Ցանկացած զարգացում սկսվում է թերությունների գիտակցումից։ Միայն այն փաստը որ մարդն ասում է, որ "մենք մեզանից բան չենք ներկայացնում", արդեն իսկ զարգացման հիմք է ապահովում։
Sambitbaba
22.09.2020, 21:33
Ախր էս ամենը էնքան սուբյեկտիվա, մեկի համար էլ ես ու դու ենք զիբիլ։
Իհարկե ճիշտ ես, ինչ-որ մեկի համար ես ու դու էլ ենք զիբիլ:
Քեզ թվում ա, ես չե՞մ գիտակցում, որ վերջին 15 տարում գոնե 20-ից ավելի "մանանեխ" թարգմանելով ու ձեզ տալով, ինչքան զիբիլ եմ լցրել Ակումբ... Որովհետև դա նրա ընթերցելու բանը չի, ով իրեն ոջիլի կարգավիճակում է տեսնում: Բայց կան նաև նրանք, ում համար դա լրիվ այլ կերպ է ընկալվում, և շատերը, ընդ որում, բավականին մեծ արագությամբ, դուրս են գալիս այդ կարգավիճակից, կամ ընդհանրապես այնտեղ չեն էլ եղել: Չե՞ս հավատում... Գոնե մի շաբաթվա ընթացքում ամեն օր հետևիր "Հրեղեն Հոգու" էջի մուտքերի քանակին: Ասեմ, որ այնքան էլ շատ ժամանակ չի անցել, երբ բացեցի այդ էջը և սկզբում մի քանի օրվա ընթացքում կարող է երկու մուտք էլ չլիներ:
Այո, սուբյեկտիվ է "էս ամենը": Իսկ "էս ամենի" հակառակ տարբերակը սուբյեկտիվ չի՞:
Իհարկե, սուբյեկտիվ ա, Յոհան ջան: Եվ դու էլ դա նույնքան անկարող ես ապացուցել, որքան ես անկարող եմ ապացուցել իմ ասածը:
Այս երկուսն իրարից մի բանով են տարբերվում. իմ ասածն ընդունողը իր վրա պատասխանատվություն է վերցնում ապրել այդպիսի կյանքով, ինչ-որ բան անել այդպես ապրելու համար, զգալ պատասխանատվություն թե իր և թե ուրիշների համար... շատ չերկարացնեմ:
Իսկ քո ասածն ընդունողը իրեն մեծ հնարավորություն է տալիս ոչ մի բանի համար պատասխանատվություն չզգալ և ուղղակի ռազդոլբայի կյանք վարել, թող զիբիլի մեջ, բայց իրեն ոչ մի բանով չանհանգստացնելով: Տիպա, ես ով եմ, որ իմ վրա ինչ-որ պատասխանատվություն վերցնեմ, ես ընդամենը անկարող կենդանի եմ:
Բայց փորձիր այդպես ասողին ասել, որ անկարող կենդանի՝ նշանակում է բանականությունից զուրկ անասուն և հարցնել. դու՝ բանականությունից զուրկ անասու՞ն ես, - նա քեզ տեղում պատառ-պատառ կանի:
Ախր էս դասական ինքնախաբեությունա, ինչի՞ մասինա խոսքը, շուրջ նայի Սամբիթ ջան ու նայի պատմությանը, էդ մեր էություննա, մարդկային դասական էությունը,հա, անկեղծ ուրախ եմ, որ դու քեզ տենց չես համարում ու էդ կարա քեզ երջանկացնի, բայց արի կլինի ես ապրեմ իրականության մեջ ու ընդունեմ էն ինչ կա։
Գիտե՞ս, թե այսբերգին հանդիպող ո՛ր նավերն են խորտակվում: Որոնք գուցե նույնիսկ գիտեն, որ իրենց տեսածից յոթ էդքան էլ ջրի տակ կա, բայց որոշում են հավատալ իրենց տեսանելի "իրական" մեկ-ութերորդին: Դու էլ գիտես շատ լավ ահագին անտեսանելի, և սակայն առավել կարևոր բաներ գոնե քո շրջապատում, բայց երբ որ հաշվարկիդ մեջ մատերդ սկսում ես ծալել, նրանց մասին մոռանում ես առաջին հերթին:
Հարցը էն չի, թե որը մեզ ավելի դուր կգա, հարցը ճշմարտությանը ու տրամաբանությանը ավելի մոտ լինելու խնդիրնա։ Չնայած ընդունելով երկրորդ վերսիան, շատերը իրենց ոչ պակաս աստված են զգում ։Դ
Իսկ տրամաբանությանը մոտ չէ՞ր լինի հենց այդ տրամաբանության մասին չմոռանալը, երբ մեզ համեմատում ենք կապիկ պապիկի հետ: Չէ՞ որ հենց այդ տրամաբանությունն արդեն ցույց է տալիս, որ մենք հեչ նման չենք նրան:
Ի՞նչ, ի՞նչ դրդապատճառ, լուրջ կախեց ;Դ ես լուրջ զարմանում եմ մարդկանց վրա, ախպեր, մենք մեզնից ոչ մի լուրջ բան չենք ներկայացնում ու հենց էդա պատճառը, որ սիրում ենք մեզ մեծ քաքի տեղ դնել։ Օհ, մեր այստեղ լինելը ունի պատճառ, մենք կարևոր ենք․․․․․ էս սաղ հավայի բաներա, մենք պռոստը սիրում ենք մեզ կարևորել, դրա համար լիքը հավայի բաներ ենք ստեղծում, որ մեզ կարևոր զգանք։
Վարզորի ասածին հազիվ թե ինչ-որ բան ավելացնեմ...
Օքեյ, եկեք
Էդ դուք պետք է գաք: Ես վաղուց արդեն այստեղ եմ:;)
boooooooom
22.09.2020, 21:40
Մարդկության գնալը չգիտեմ, բայց որ ինֆորնացիան մարդկանց միջև սկսել ա շատ արագ շարժվել, դա փաստ ա։
Տարիներ առաջ մարդը(միջին վիճակագրական) չուներ էն ինֆորմացիան, որ կուզենար ունենալ, միշտ դրա դիֆիցիտը կար։ Ինֆո տարածելն էլ տենց հեշտ չէր, տարածողներն էլ շատ քիչ էին, հեշտ էր (համեմատաբար) վերահսկելը։
Իսկ հիմա, նայեք ձեր շուրջը ինչ ա կատարվում։ Գերխնդիր ա դարձել ճշմարիտ ինֆորմացիան, սուտ ապատեղեկատվությունից տարբերելը, ու շատ սրիկա տեսակի՝ "պղտոր ջրում ձուկ որսացող" մարդկանց համար պարարտ հող ա ստեղծվել անարդար գործեր բռնելու համար։ Գողը գոռում ա բռնեք գողին։
Ես չեմ պատկերացնում, թե ոնց են կարողանալու էս ինֆորմացիոն աննորմալ մեծ հոսքը կարգավորել, բայց համարում եմ սա էս պահին համամարդկային ամենաառաջին գերխնդիրը, որովհետև ներքևներում քաոս ա։ Հուսով եմ վերևներում խելոքները կմտածեն մի բան։
Սամբիտն ասում ա հոգևորն ա պետք շատացնել։ Ախր էդ հոգևոր կուտը էլ չի ուտվում, նոր բան ա պետք մտածել, նոր մատուցման եղանակ, նոր համեր ա պետք մեջը մտցնել։ Հեն ա Հռոմի պապը սկսել ա սեքսից խոսել)))
Նոր ինչ որ կառույց պիտի լինի, որին մարդը կվստահի նենց, ոնց որ կրոնին ա վստահել ու հավատացել անցյալում։ Մարդուն ապրելու նոր ինստրուկցիա ա պետք, հինն այլևս անչափ հնացած ա։ Ու էդ կառույցը պիտի օգնի ֆիլտրել ինֆորմացիան, նոր կանոններ ստեղծի, պատժամիջոցներ կիրառի։
Մուկիկն ասում ա մարդու կյանքը ավելի կարևոր ա դարձել, ես հակառակն եմ տեսնում, որ մարդու կյանքը բարակ թելից ա կախված որը բարեբախտաբար դեռ պահում ա։ Էս ամենը կա, երբ խորն եմ մտածում։
Իսկ եթե փորձենք մակերեսորեն նայել՝ ի՞նչ ա եղել որ, սաղ նորմալ ա, գնում ենք գործի, գալիս ենք տուն, մի երկու հա֊հա ենք սոց ցանցում դնում, հաց ենք ուտում, սեքս անում ու քնում։ Մարդկությունն էլ ուր ուզում ա գնա, ընկերովի մահը հարսանիք է։
Մարդկության գնալը չգիտեմ, բայց որ ինֆորնացիան մարդկանց միջև սկսել ա շատ արագ շարժվել, դա փաստ ա։
Տարիներ առաջ մարդը(միջին վիճակագրական) չուներ էն ինֆորմացիան, որ կուզենար ունենալ, միշտ դրա դիֆիցիտը կար։ Ինֆո տարածելն էլ տենց հեշտ չէր, տարածողներն էլ շատ քիչ էին, հեշտ էր (համեմատաբար) վերահսկելը։
Իսկ հիմա, նայեք ձեր շուրջը ինչ ա կատարվում։ Գերխնդիր ա դարձել ճշմարիտ ինֆորմացիան, սուտ ապատեղեկատվությունից տարբերելը, ու շատ սրիկա տեսակի՝ "պղտոր ջրում ձուկ որսացող" մարդկանց համար պարարտ հող ա ստեղծվել անարդար գործեր բռնելու համար։ Գողը գոռում ա բռնեք գողին։
Ես չեմ պատկերացնում, թե ոնց են կարողանալու էս ինֆորմացիոն աննորմալ մեծ հոսքը կարգավորել, բայց համարում եմ սա էս պահին համամարդկային ամենաառաջին գերխնդիրը, որովհետև ներքևներում քաոս ա։ Հուսով եմ վերևներում խելոքները կմտածեն մի բան։
Սամբիտն ասում ա հոգևորն ա պետք շատացնել։ Ախր էդ հոգևոր կուտը էլ չի ուտվում, նոր բան ա պետք մտածել, նոր մատուցման եղանակ, նոր համեր ա պետք մեջը մտցնել։ Հեն ա Հռոմի պապը սկսել ա սեքսից խոսել)))
Նոր ինչ որ կառույց պիտի լինի, որին մարդը կվստահի նենց, ոնց որ կրոնին ա վստահել ու հավատացել անցյալում։ Մարդուն ապրելու նոր ինստրուկցիա ա պետք, հինն այլևս անչափ հնացած ա։ Ու էդ կառույցը պիտի օգնի ֆիլտրել ինֆորմացիան, նոր կանոններ ստեղծի, պատժամիջոցներ կիրառի։
Մուկիկն ասում ա մարդու կյանքը ավելի կարևոր ա դարձել, ես հակառակն եմ տեսնում, որ մարդու կյանքը բարակ թելից ա կախված որը բարեբախտաբար դեռ պահում ա։ Էս ամենը կա, երբ խորն եմ մտածում։
Իսկ եթե փորձենք մակերեսորեն նայել՝ ի՞նչ ա եղել որ, սաղ նորմալ ա, գնում ենք գործի, գալիս ենք տուն, մի երկու հա֊հա ենք սոց ցանցում դնում, հաց ենք ուտում, սեքս անում ու քնում։ Մարդկությունն էլ ուր ուզում ա գնա, ընկերովի մահը հարսանիք է։
Ինֆորմացիայի հոսքն իրոք որ ահռելի է։ Էս ամենը նման է նրան, երբ ասենք երաժշտություն ես լսում և այն հինգ վայրկայնը մեկ փոխվում է կամ ասենք գնացել ես ճաշկերույթի և ամեն պատառից հետո ուտեստը փոխում են։ Եվ արդյունքում քո լսածից կամ կերածից բան չես հասկանում, բայց ականջդ հոգնում է ստամոքսդ էլ լցվաց է և կուշտ։
Նույն կերպ էլ մարդու ուղեղն է "լցվում"։ Իրականում ինֆորմացիայի հոսքը դեպի ուղեղ կարելի է ասել անըդհատ է, մանավանդ արդուն ժամանակ՝ աչքերը չեն դադարում տեսնել, ականջները չեն դադարում լսել, բոլոր զգայարանները գործում են, էլ չեմ ասում ներքին ազգակների մասին (սով, ծարավ, հոգնածություն և այլն)։ Բայց արի ու տես, որ այդ ինֆորմացան չի խցանվում, քանզի մարդու օրգանիզմը դրա դեմ պաշտպանական մեխանիզմ ունի՝ "աննկատ" (անգիտակցաբար) կամ քնած ժամանակ ֆիլտրում է ինֆորմացիոն "աղբը" և պահպանում է այն, ինչը մատչելի, պիտանի, հասանելի և հետաքրքիր է տվյալ անձնավորությանը։ Այսօր այդ ֆիլտրի դերը փորձում են "լրացնել" արհեստական բանականությամբ, որը չնայած որ "կառավարում" է մատուցվող ինֆորմացիայի բնույթը և բովանդակությունը, սակայն չի կառավարում մատուցվող ծավալը։
Մի պատմություն հիշեցի․
Կոշկակարը, վարսավիրը և դերձակը միասին գնում են օպերա լսելու։ Ներկայացումից հետո կիսվում են տպավորություններով։ Դերձակը քննարկում է բեմական հանդերձանքը, վարսավիրը՝ սանրվածքները, իսկ կոշկակարը դժգոհ է՝ իր նստած տեղից կոշիկները համարյա չէին երևում։
Մի փոքր համաձայն չեմ, որ մարդուն նոր իստրուկցիա է պետք, քանի որ նույնիսկ եղած ինստրուկցիաներն առանց կիրառելու արդեն իսկ անպետք ենք համարել և գտնում ենք, որ մեզ չեն բավարարում, հին են։ Այդ մոտեցումով ոչ մի ինստրուկցիա էլ մեր կարիքները չի հոգալու՝ համարելու ենք անօգուտ, անբավարար, հնացած։ Ավելին ասեմ, քո ասած սրիկա տեսակի մարդիկ մտածված այդ ամենը սևացնում և դարձնում են "անպետք", որպեսզի իրենց չխանգարի ինչպես ասացիր "պղտոր ջրում շատ ձուկ որսալ"։
Եվ ոնց մտածում եմ, իրականում մարդկության պատմությունը գոյության պայքար է հենց մարդկության ներսում՝ տարբեր տեսակի մարդիկ պայքարում են երկրագնդի վրա իրենց տեղը պահպանելու և լայնացնելու համար։ Թե արդյունքում որ տեսակը կլինի գերակա, չեմ կարող ասել, բայց ներկա ժամանակներում գերակա է նեղ անձնական ֆիզիկական պահանջմունքների բավարարումով տառապող մարդու տեսակը։
Մարդիկս դեռ որևէ ընդհանուր կոլեկտիվ գաղափարախոսություն չունենք, որի հետ գոնե մեծամասնությունը համաձայն է։ Ամեն մի պետության ներսում ու նույնիսկ շատ ընտանիքներում «կարապը, գայլաձուկն ու խեցգետինը» վիճակ է, տարբեր շերտերում մարդկանց պատկերացումներն ու խնդիրների շրջանակները շատ տարբեր են։ Մեծամասնության խնդիրը «օրվա հացի փողն» է, կամ՝ կենցաղային աժիոտաժը։ Ընդհանուր վերցրած, «ալիք փոխող» մարդկանց քանակությունը մոլորակի վրա շատ քիչ է։ Ու միշտ, գերհարուստ մարդիկ, կամ «աստղերը» շատ ավելի բարձր հեղինակություն ունեն, քան չափումներ անող ու «օբյեկտիվ իրականությունը» փորձել ներկայացնող գիտնականները, բնագետները, կամ կենսաբանները: Այսինքնս՝ «հաց և տեսարաններ», մենք մեր իմացած բանականությունը ձեռք բերելուց ի վեր առանձնապես շատ չենք փոխվել: Ինչը ենթադրում է, որ մինչև դանակը չհասնի վզներիս, մենք գլոբալ լուրջ բաներ փոխող չենք: Հիմա էս ա©…
Sambitbaba
23.09.2020, 00:07
Մարդկության գնալը չգիտեմ, բայց որ ինֆորնացիան մարդկանց միջև սկսել ա շատ արագ շարժվել, դա փաստ ա։
Տարիներ առաջ մարդը(միջին վիճակագրական) չուներ էն ինֆորմացիան, որ կուզենար ունենալ, միշտ դրա դիֆիցիտը կար։ Ինֆո տարածելն էլ տենց հեշտ չէր, տարածողներն էլ շատ քիչ էին, հեշտ էր (համեմատաբար) վերահսկելը։
Իսկ հիմա, նայեք ձեր շուրջը ինչ ա կատարվում։ Գերխնդիր ա դարձել ճշմարիտ ինֆորմացիան, սուտ ապատեղեկատվությունից տարբերելը, ու շատ սրիկա տեսակի՝ "պղտոր ջրում ձուկ որսացող" մարդկանց համար պարարտ հող ա ստեղծվել անարդար գործեր բռնելու համար։ Գողը գոռում ա բռնեք գողին։
Ես չեմ պատկերացնում, թե ոնց են կարողանալու էս ինֆորմացիոն աննորմալ մեծ հոսքը կարգավորել, բայց համարում եմ սա էս պահին համամարդկային ամենաառաջին գերխնդիրը, որովհետև ներքևներում քաոս ա։ Հուսով եմ վերևներում խելոքները կմտածեն մի բան։
Սամբիտն ասում ա հոգևորն ա պետք շատացնել։ Ախր էդ հոգևոր կուտը էլ չի ուտվում, նոր բան ա պետք մտածել, նոր մատուցման եղանակ, նոր համեր ա պետք մեջը մտցնել։ Հեն ա Հռոմի պապը սկսել ա սեքսից խոսել)))
Նոր ինչ որ կառույց պիտի լինի, որին մարդը կվստահի նենց, ոնց որ կրոնին ա վստահել ու հավատացել անցյալում։ Մարդուն ապրելու նոր ինստրուկցիա ա պետք, հինն այլևս անչափ հնացած ա։ Ու էդ կառույցը պիտի օգնի ֆիլտրել ինֆորմացիան, նոր կանոններ ստեղծի, պատժամիջոցներ կիրառի։
Մուկիկն ասում ա մարդու կյանքը ավելի կարևոր ա դարձել, ես հակառակն եմ տեսնում, որ մարդու կյանքը բարակ թելից ա կախված որը բարեբախտաբար դեռ պահում ա։ Էս ամենը կա, երբ խորն եմ մտածում։
Իսկ եթե փորձենք մակերեսորեն նայել՝ ի՞նչ ա եղել որ, սաղ նորմալ ա, գնում ենք գործի, գալիս ենք տուն, մի երկու հա֊հա ենք սոց ցանցում դնում, հաց ենք ուտում, սեքս անում ու քնում։ Մարդկությունն էլ ուր ուզում ա գնա, ընկերովի մահը հարսանիք է։
Ստացվում ա, որ Հռոմի պապը մեզնից առաջադեմ ա. ինքն արդեն սեքսից ա խոսում, իսկ մենք դեռ մեր եզն ենք քշում...
Ինֆորմացիայի արագ շարժվելը մարդկանց մեջ՝ դա էլ հենց այն հարթակն է, որի վրա շարժվում է մարդկությունը: Եվ որքան ավելի շատ է ինֆորմացիան, այնքան ավելի շատ ընտրություն ունենք մենք:
Հսկողությունը... Ավելի լավ է, Բում ջան, ելնելով վերևի գրառումներից, ասենք "հսկողությունը և տրամաբանությունը": Եվ այս տեսանկյունից նայելով խնդրին, կարելի է եզրակացնել, որ եթե, ինչպես ասում ես, դժվարանում է հսկողությունը, ուրեմն գուցե իրականությունն այն է, որ հսկողության կարիք չկա՞: Մենք ինչ է, բանտու՞մ ենք: Շատերը կասեն, այո: Ու հավանաբար էդ պատճառով էլ դժվարանում է հսկելը, որպեսզի ազատությունն ավելի տեսանելի լինի: Ուղղակի մեզանից յուրաքանչյուրը հիմա հնարավորություն ունի ընտրել իր ցանկացածը:
Սովետի տարիներին մենք բոլորս համոզված էինք, որ "Սովետական շամպանսկին" աշխարհի ամենալավ շամպանսկին է: Բանն այն է, որ ընտրության հնարավորություն չունեինք:
Ամեն անգամ, երբ Սամբիտն ասում ա, որ հոգևորը պետք ա շատացնել, ամեն անգամ նա հարկ ա համարում նաև ավելացնել, որ հոգևոր ասելով կրոնը նկատի չունի: Եվ սակայն համարյա միշտ դա որևէ ազդեցություն չի գործում: Ձեր ստերեոտիպերը ու նաև ձեր մեծամասնության անկյալությունն ինչ-որ բան փոխել էդ խեղճ "հոգևոր" բառը դարձնում է ցլի աչքերի առջևի կարմիր կտորի պես մի բան, ինչն էլ ձեզ վերադարձնում ա կրոնին: Բայց իրականում եթե նայեք վերջին տաս տարիների գրառումներին, շատ լավ տեսանելի կլինի, որ ձեզանից միայն, կարող է Ռայադեն ու Աթեիստն են ավելի շատ հայհոյել կրոնին, քան ես: Այ, սա է էդ կուտը չուտվելու պատճառը. դուք հրաժարվում եք ուտել այն, ինչ ձեզ չեն էլ առաջարկում: Օք, շարունակեք:
Ու հինն էլ հնացած չի, Բում ջան, հինը ստերիլիզացված ա մեր ուղեղից: Դրա համար մենք էդքան համառորեն հրաժարվում ենք աստվածային լիներ, որովհետև կորցրել ենք մեր ինքնարժեքն ու համաձայնվել ենք նմանեցնել մեզ անասնականին: Այսպիսով, Աստծոց հրաժարվել՝ հրաժարվում ենք, և սակայն համարում ենք, որ այնուամենայնիվ ինչ-որ մեկը պետք է չոբան լինի մեր գլխին, որովհետև առանց միջնորդության մենք մեր անասնական անտրամաբանական անգիտակցությամբ մեր հարցերն ի վիճակի չենք լուծել:
Հիմա հասանք ամենակարևորին: Ու ես շատ ուրախ կլինեի, որ էս մասը ժողովուրդն ուշադիր կարդար: Բայց դե, մեծ հաշվով, ձեր գործն է:
Էն, որ ասում ես, որ մարդու կյանքը բարակ թելից ա կախված, շատ ճիշտ ես ասում: Ասեմ, թե ինչու:
Բացի մարդու անհատական գիտակցությունը, գոյություն ունի նաև համամարդկային, ընդհանուր գիտակցություն: Նրա մասին չենք խոսելու հիմա, բայց իր հենց այդ ընդհանուր մարդկային գիտակցությամբ մարդկությունն իր ընտրությունն արդեն կատարել ա. հրաժարվել ա աշխարհի վերջից ու շատ արագ տեմպերով բարեշրջական հաջորդ փուլ ա գնում: Այս պահին մեր մոլորակը նման ա էն մարշրուտկին, որ գնում ա միայն մի ուղղությամբ և ունի ընդամենը մի կանգառ: Էդ կանգառի անունն ա. Հինգերորդ Տարածք, որը կոչվում ա նաև՝ Լույս: Կամ բարեշրջական նոր փուլ: Կամ հոգևորի գերիշխանություն: Բում ջան, կրկնում եմ, ոչ թե կրոնի: Մոռացիր կրոն ասածը, նույնիսկ եթե հպարտ ես նրանով, որ աշխարհի առաջին քրիստոնյա ազգն ես: Մոռացիր: Կարդա, խնդրում եմ, ստորագրությունս. հոգևոր լինեը՝ ընտրություն չի, հոգևոր լինելը՝ մեր էությունն ա: Ես ասում եմ հոգևոր, դու հասկացիր շնչավոր, էդ բառն ավելի մոտ է հոգևորին, որովհետև անշունչը՝ ավելի մոտ է այն կյանքին, ինչ մենք պատկերացնում ենք այսօր:
Այո, մենք գնում ենք հաջորդ Տարածք, և այդ տարածքը Լույսն է և այնտեղ գերակշռելու է հոգևորը, որովհետև ֆիզիկական փորձը շատ լավ կերպով ապրեցինք անցած, երրորդ, ֆիզիկական Տարածքում: Շուտով տեղ ենք հասնելու: Եվ այդ պատճառով էլ պետք է լուրջ մտածել: Որովհետև մութ մտածողությամբ լույսի մեջ անհնար է ապրել, դա աբսուրդ է: Իսկ լույսից բացի այլ կանգառ մեր մարշրուտկեն չունի: Եվ ուրեմն պետք է հետևություն անել: Մութը ճանապարհին մարշրուտկեն ին մեջից դուրս է նետում: Հվաքում է ամբողջ աղբն ու դուրս է նետում: Այս պատճառով այսքան տեսանելի է այդ աղբը: Որպեսզի մաքրվի:
Եվ ընդամենը մի բան է մեզ պետք այս մեծ խնդիրը լուծելու համար: Փոխակերպել մեր գիտակցությունը: Թույլ տալ, որ լույսը մտնի մեր կյանք: Իսկ մթից նույնիսկ հրաժարվել էլ պետք չի, որովհետև, երբ որ լույսը գալիս է, մութն ուղղակի վերանում է:
Մի կարևոր ու շատ օգտակար բան էլ կա, սա էլ ասեմ, ու վերջ: Մինչև օրս Հոգևորը (ոչ թե կրոնը) միշտ ջանացել է հասցնել մեր գիտակցությանը, որ մեզ պետք է արթնանալ:
Այսօրվա կոչը (կամ պատգամը, կամ հրամանը, կամ խնդրանքը, ինչպես կուզեք) այլ է. մարդկությունն արդեն արթնացել է: Միակ բանը ինչ պետք է անել՝ հավատալ, որ արթնացել ես:
Sambitbaba
23.09.2020, 00:09
Մարդիկս դեռ որևէ ընդհանուր կոլեկտիվ գաղափարախոսություն չունենք, որի հետ գոնե մեծամասնությունը համաձայն է։ Ամեն մի պետության ներսում ու նույնիսկ շատ ընտանիքներում «կարապը, գայլաձուկն ու խեցգետինը» վիճակ է, տարբեր շերտերում մարդկանց պատկերացումներն ու խնդիրների շրջանակները շատ տարբեր են։ Մեծամասնության խնդիրը «օրվա հացի փողն» է, կամ՝ կենցաղային աժիոտաժը։ Ընդհանուր վերցրած, «ալիք փոխող» մարդկանց քանակությունը մոլորակի վրա շատ քիչ է։ Ու միշտ, գերհարուստ մարդիկ, կամ «աստղերը» շատ ավելի բարձր հեղինակություն ունեն, քան չափումներ անող ու «օբյեկտիվ իրականությունը» փորձել ներկայացնող գիտնականները, բնագետները, կամ կենսաբանները: Այսինքնս՝ «հաց և տեսարաններ», մենք մեր իմացած բանականությունը ձեռք բերելուց ի վեր առանձնապես շատ չենք փոխվել: Ինչը ենթադրում է, որ մինչև դանակը չհասնի վզներիս, մենք գլոբալ լուրջ բաներ փոխող չենք: Հիմա էս ա©…
Դանակը հասել ա...
Դանակը հասել ա...
Որ դանակը հասած լիներ, ապա Բումը սրա փոխարեն՝
...
Իսկ եթե փորձենք մակերեսորեն նայել՝ ի՞նչ ա եղել որ, սաղ նորմալ ա, գնում ենք գործի, գալիս ենք տուն, մի երկու հա֊հա ենք սոց ցանցում դնում, հաց ենք ուտում, սեքս անում ու քնում։ ...
Կգրեր․․․ էհ ինչ եմ ասում, քարանձավում հավաքվածներիս անձամբ կհաղորդեր՝
․․․
Եվ տեսա, որ երբ նա վեցերորդ կնիքը բացեց, ուժգին երկրաշարժ եղավ. արևը քրձի պես սևացավ, իսկ լուսինը արյան պես ամբողջությամբ կարմիր դարձավ, և երկնքի աստղերն ընկան երկրի վրա, ինչպես որ խակ թզերն են թափվում, երբ թզենին օրորվում է սաստիկ քամուց։ Երկինքը հեռացավ, ինչպես մի գալարվող գիրք, և բոլոր լեռներն ու կղզիները շարժվեցին իրենց տեղից։ Երկրի թագավորներն ու մեծամեծները, զորապետներն ու հարուստները, զորավորները և բոլոր ծառաներն ու ազատները թաքնվեցին քարայրներում և լեռների ապառաժներում։ Նրանք լեռներին ու ապառաժներին ասում էին. «Ընկե՛ք մեզ վրա+ և թաքցրե՛ք մեզ գահի վրա նստողի երեսից և Գառան ցասումից, որովհետև եկավ նրանց ցասման մեծ օրը, ո՞վ կարող է կանգնել Աստծու առաջ»։
․․․
Sambitbaba
23.09.2020, 04:18
Որ դանակը հասած լիներ, ապա Բումը սրա փոխարեն՝
Կգրեր․․․ էհ ինչ եմ ասում, քարանձավում հավաքվածներիս անձամբ կհաղորդեր՝
Ես ու Բումը կրոնին չենք հավատում, և Ապոկալիպսիսի այդ ահասարսուռ տողերը մեզ համար չափանիշ չեն::)
Համ էլ "դանակը հասել ա"՝ ուղղակի կրկնեցի քո խոսքերը, Վիշապ ջան: Իրականում կարելի է կարդալ "եկել է ժամանակը::)
Գաղթական
23.09.2020, 05:08
Սամ ջան, կռիվ ես տալիս, որ մարդն իրան անասուն չհամարի ))
Բայց խնդիրը նրանում ա, որ մարդկանց ճնշող մեծամասնությունն ինքն իրեն մնացածից ավելի արժանի, շնորհալի, խելացի ու կարևոր ա համարում:
Եվ ուրեմն մնացածը պիտի իրեն հոգաչափ պարտական լինեն, որ մեծահոգաբար հետները նույն օդից ա շնչում ու գետնի վրա քայլում:
Էս մտածելակերպից էլ հիմնականում ծնվում են չուզողությունը, ատելությունն ու նախանձը, սաբոտաժը, մատնությունն ու, ի վերջո, պատերազմները:
ՈՒ սրանք հենց էն հատկանիշներն են, որ հատուկ են մարդ արարածին ու նրա բնության անբաժանելի մասն են կազմում:
ՈՒ, քանի դեռ դա տենց ա, համայն մարդկությունը, կամ գոնե դրա մեծամասնությունը, չի կարողանա հավաքվել մեկ ընդհանուր գաղափարի շուրջ (ու մարդա իրա էշն ա քշելու) անգամ եթե դա բոլորին ա վերաբերվում ու Երկիր մոլորակի մթնոլորտի ու բնության հետ ա կապված:
Sambitbaba
23.09.2020, 07:58
Սամ ջան, կռիվ ես տալիս, որ մարդն իրան անասուն չհամարի ))
Բայց խնդիրը նրանում ա, որ մարդկանց ճնշող մեծամասնությունն ինքն իրեն մնացածից ավելի արժանի, շնորհալի, խելացի ու կարևոր ա համարում:
Եվ ուրեմն մնացածը պիտի իրեն հոգաչափ պարտական լինեն, որ մեծահոգաբար հետները նույն օդից ա շնչում ու գետնի վրա քայլում:
Էս մտածելակերպից էլ հիմնականում ծնվում են չուզողությունը, ատելությունն ու նախանձը, սաբոտաժը, մատնությունն ու, ի վերջո, պատերազմները:
Իսկ ինչ ա, ես էդ չե՞մ հասկանում, Գաղթական ջան: Չէ՞ որ ես ինքս էլ Յոհանին վերևում ասացի այդ մասին: Մենք հանգիստ կարանք մարդկությանն ինչ անուն ասես կպցնենք, իսկ մեզանից յուրաքանչյուրն իրեն վեր ա դասում դրանից, մոռանալով, շատ ու շատ բաների հետ, մի հերթական պարզ ճշմարտություն. քո դիմացինը քո հայելին ա: Եվ հենց այդ պատճառով, էն ամենը, ինչ որ ասվում ա էստեղ մարդու գազան լինելու վերաբերյալ, համարում եմ մեծագույն շառլատանույթյուն և ամենացավալի շառլատանությունը, որովհետև յուրաքանչյուր այդպես ասող իր մասին այդպես չի մտածում, իր ծնողների մասին այդպես չի մտածում, իր մտերիմների մասին այդպես չի մտածում, և առաջին հերթին շառլատանություն է անում ինքը իր առջև:
Բոլորը շատ լավ գիտեն ճշմարտությունը, բայց չգիտես ինչու, ավելի հարգված ա ռազդոլբայական վերաբերմունքը կյանքի նկատմամբ:
ՈՒ սրանք հենց էն հատկանիշներն են, որ հատուկ են մարդ արարածին ու նրա բնության անբաժանելի մասն են կազմում:
Ահավոր սխալ եզրակացություն կյանքի նկատմամբ: Էն ամենավերջին, ամենաանտրամանական կենդանին անգամ իր տեսակի մասին նման կարծիք չունի: Տես, թե դու ինքդ էլ ինչ ես ասում.
ՈՒ, քանի դեռ դա տենց ա, համայն մարդկությունը, կամ գոնե դրա մեծամասնությունը, չի կարողանա հավաքվել մեկ ընդհանուր գաղափարի շուրջ (ու մարդա իրա էշն ա քշելու) անգամ եթե դա բոլորին ա վերաբերվում ու Երկիր մոլորակի մթնոլորտի ու բնության հետ ա կապված:
Քանի դեռ դա տենց ա: Ի՞նչ ա սա նշանակում: Ինչքա՞ն ժամանակ մեզանից յուրաքանչյուրը պետքա ասի. քանի դա տենց ա: Դրա պատասխանը ոչ ոք չունի: Որովհետև ռիսկ չի անում ասել. չէ, տենց չի: Որտև հենց ասեցիր էդ բառերը, ստիպված ես քեզ վրա պատասխանատվություն վերցնել ու անել ինչ-որ բան, որ այլևս ՏԵՆՑ չլինի: Ու՞մ ա պետք էդ գլխացավանքը, չէ՞: Հենա, ալամ աշխարհը չի անում, ես էրեխա՞ իմ, ինչա տենց ախմախ բաների մասին մտածեմ: Ի՞նչ կասեն իմ մասին, կասեն, հլա էս հարիֆին նայեք...
Մեծ հաշվով ես հանգիստ եմ: Որովհետև հաստատ գիտեմ, որ այնուամենայնիվ գտնվել ա մարդկության այնքան քանակություն, որ հնարավոր ա դարձել ամենավատից խուսափելը: Ավելին, այդ շեմն անցնելով, մենք այնքան հետաքրքիր ենք դարձել Տիեզերքում մյուսների համար, որ հիմա եթե արդեն ուզենք էլ, մեկ է, ոչ ոք չի թողնի, որ մեր վերջը տանք:
Հանգիստ եմ նաև ձեզանից շատերի համար. շուտով ինքներդ էլ չեք հասկանա, թե ինչպես սկսեցիք ապրել ձեր արթնացած գիտակցությամբ: Վերջը դա լինելու է և այլ տարբերակ չկա, ինչքան էլ չեմուչում անեք: Ուղղակի որքան ավելի շուտ հասդկանա այդ մեզանից յուրաքանչյուրը, այնքան ավելի շուտ մենք բոլորս տեղ կհասնենք, լիովին մեր աղբից ազատված:
Գաղթական
23.09.2020, 08:13
Ահավոր սխալ եզրակացություն կյանքի նկատմամբ: Էն ամենավերջին, ամենաանտրամանական կենդանին անգամ իր տեսակի մասին նման կարծիք չունի:
Սամ, էնքան տարվեցիր մեզ ու քեզ իրարից բաժանելով ու, ձեռի հետ էլ, ինձ «ամենաանտրամանական կենդանուց» ցածր դասելով, որ որոշեցի քո ճանաչած ամենախելացի մարդկանցից մեկին ցիտել.
Մենք հանգիստ կարանք մարդկությանն ինչ անուն ասես կպցնենք, իսկ մեզանից յուրաքանչյուրն իրեն վեր ա դասում դրանից, մոռանալով, շատ ու շատ բաների հետ, մի հերթական պարզ ճշմարտություն. քո դիմացինը քո հայելին ա:
Նաիրուհի
23.09.2020, 17:23
Իսկ ինչ ա, ես էդ չե՞մ հասկանում, Գաղթական ջան: Չէ՞ որ ես ինքս էլ Յոհանին վերևում ասացի այդ մասին: Մենք հանգիստ կարանք մարդկությանն ինչ անուն ասես կպցնենք, իսկ մեզանից յուրաքանչյուրն իրեն վեր ա դասում դրանից, մոռանալով, շատ ու շատ բաների հետ, մի հերթական պարզ ճշմարտություն. քո դիմացինը քո հայելին ա: Եվ հենց այդ պատճառով, էն ամենը, ինչ որ ասվում ա էստեղ մարդու գազան լինելու վերաբերյալ, համարում եմ մեծագույն շառլատանույթյուն և ամենացավալի շառլատանությունը, որովհետև յուրաքանչյուր այդպես ասող իր մասին այդպես չի մտածում, իր ծնողների մասին այդպես չի մտածում, իր մտերիմների մասին այդպես չի մտածում, և առաջին հերթին շառլատանություն է անում ինքը իր առջև:
Խոստացել էի քո գրածներին էլ չարձագանքել, բայց ստեղ չդիմացա։ Ժողովրդական լեզվով ասած՝ քուանշ։
Կարաս համարես ինձ ինչ ուզում ես, բայց իմ և ինձ նման մտածող շատերի դեպքում չարաչար սխալվում ես։ Ես ինձ վեր չեմ դասում, ու ինչ ասել եմ էստեղ ու մտածում եմ մարդու մասին հավասարապես վերաբերում է նաև ինձ ու իմ ճանաչած ցանկացած մարդու՝ անկախ նրանից, թե ով իր կամ մարդկության մասին ինչ կարծիքի ա։ Էնպես որ հիմա դու ես շառլատանություն անում՝ վերագրելով մարդկանց բաներ, որոնք կարող ա մի մասի համար ճիշտ են, բայց որպես ընդհանրացում սխալ ա ու ցույց ա տալիս քո իսկ վերևից նայելը մեզ՝ մարդուն առաջին հերթին կենդանատեսակ համարողներիս։
Հիմա ո՞րն ա ավելի տհաճ, մարդուն ուղիղ ասե՞լը, որ դու իր առաջացումը էվոլյուցիայի, պատահականության արդյունք ես համարում, թե՞ մեծ-մեծ խոսելը հոգևորից, բարձր արժեքներից, էզոթերիկայից, հոգուց ու էլի եսիմ ինչ կասկածելի երևույթներից, միևնույն ժամանակ էդ իբր բարձրագույն ու գերբնական եսիմինչերով օժտված վերին էակին նայելը վերևից ու համարելը, որ էդ գերխելացի ու նյութականից վեր, էությամբ հոգևոր էակների բացարձակ մեծամասնությունն էնքան դեբիլ ա, որ թացը չորից չի ջոկում, ուտում ա եսիմ ում հորինած կտերը, մեծամիտ ա, շառլատան ա, եսիմ ինչ ա, ու մեկ ա՝ մեսիաների կարիք ունի ինքն իրեն ու իր ճշմարտ էությունը հասկանալու համար։
Sambitbaba
23.09.2020, 19:34
Սամ, էնքան տարվեցիր մեզ ու քեզ իրարից բաժանելով ու, ձեռի հետ էլ, ինձ «ամենաանտրամանական կենդանուց» ցածր դասելով, որ որոշեցի քո ճանաչած ամենախելացի մարդկանցից մեկին ցիտել.
Հիմա էլ ստիպված եմ գրել. ահավոր սխալ եզրակացություն իմ նկատմամբ::)
Ես ինձ ձեզանից երբեք չեմ բաժանել, Գաղթական ջան: Նախ, որ իմ փիլիսոփայությունը դրան բացարձակապես դեմ ա: Իմ փիլիսոփայությունը ՄԵԿՈՒԹՅԱՆ մասին ա, և էս տաս տարվա ընթացքում եթե ես, Բյուրի ասած, քարոզում եմ մի բան, էդ միասնության քարոզն ա:
Եվ երկրորդ, եթե ես ինձ ձեզանից առանձնացնում եմ, արդեն կլոր տաս տարի, Ակումբում ի՞նչ եմ անում: Առանձնացնել, նշանակում ա օտարացնել քեզանից: Տաս տարի մարդ օտարների հետ ժամանակ պետք ա ծախսի ինչի՞ համար... Մի՞թե էս աշխարհում ավելի հետաքրքիր բաներ չկան, քան 10 տարի օտարների հետ հավայի զավզակություն անելը... Չգիտեմ, թե ով ինչպես, բայց ես, Գաղթական ջան, դրա ժամանակն ուղղակի չունեմ:
Մեր էսքան համատեղ գրառումները, զրույցների, նամակագրությունների ժամանակ, Գաղթական ջան, քանի՞ անգամ ես դու ինձանից, խորին հարգանքից բացի, որևէ այլ բան զգացել: Ասա, գուցե եղե՞լ է: կարող է ես ինչ-որ բան սխա՞լ եմ հասկանում... Եթե չի եղել, ուրեմն ի՞նչը ստիպեց քեզ գալ այն եզրակացությանը, որ ես քեզ ամենաանտրամաբանական կենդանուց ցածր դասեցի:
Էն, որ դու ասում ես. "ՈՒ սրանք հենց էն հատկանիշներն են, որ հատուկ են մարդ արարածին ու նրա բնության անբաժանելի մասն են կազմում", - նախ մենակ քո խոսքերը չեն: Մեր մեջ բազմաթիվները հենց այդպես են ասում, և հենց էս թեմայում էլ էդ մասին արդեն ասվել ա:
Էս էլ իմ ասածը. "Ահավոր սխալ եզրակացություն կյանքի նկատմամբ: Էն ամենավերջին, ամենաանտրամաբանական կենդանին անգամ իր տեսակի մասին նման կարծիք չունի:" Կոնկրետ քեզ ինչո՞վ սա վերաբերվեց: Եվ բացի այն, որ չվերաբերվեց, բացարձակապես չկա մի բան, ինչը պետք է որ վիրավորեր յուրաքանչյուր մարդու: Որովհետև, երբ կիրառում ես "անգամ" բառը, դա նշանակում է, որ ուղղակի համաձայն չես տվյալ մտքին: Այսինքն, եթե ասում ես " Էն ամենավերջին, ամենաանտրամանական կենդանին ԱՆԳԱՄ իր տեսակի մասին նման կարծիք չունի", - սա նշանակում է նույնը, ինչ կշարունակեիր. էլ ուր մնաց, որ մարդն իր տեսակի մասին նման կարծիք ունենա: Սրան գումարած, քանի որ այս նախադասությունը ոչ թե առանձին միտք էր, այլ շարունակությունը հիշատակածս "շառլատանության" վերաբերյալ, ճշտեմ. "սեփական անձի հանդեպ շառլատանության" վերաբերյալ, - ուրեմն ասել այս ամենը այս թեմայի մասին, նշանակում է ոչ թե առանձնացնել սեփական անձը և մնացածին ամենաանբանականից ցածր դասել, այլ լրիվ հակառակը: Ես ուղղակի ասացի, որ բավական է մարդուն անասուն համարել, դա ինքնախաբեություն է:
Մի խոսքով, էդպես էլ չհասկացա, թե ինչու էս ամեն ասածը սևեռեցիր հենց քո վրա (էլ չկրկնեմ, որ եզրահանգումներդ էլ ասածիս չեն համապատասխանում): Միգուցէ էս նշածս մա՞սն էր պատճառը.
Քանի դեռ դա տենց ա: Ի՞նչ ա սա նշանակում: Ինչքա՞ն ժամանակ մեզանից յուրաքանչյուրը պետքա ասի. քանի դա տենց ա: Դրա պատասխանը ոչ ոք չունի: Որովհետև ռիսկ չի անում ասել. չէ, տենց չի: Որտև հենց ասեցիր էդ բառերը, ստիպված ես քեզ վրա պատասխանատվություն վերցնել ու անել ինչ-որ բան, որ այլևս ՏԵՆՑ չլինի: Ու՞մ ա պետք էդ գլխացավանքը, չէ՞: Հենա, ալամ աշխարհը չի անում, ես էրեխա՞ իմ, ինչա տենց ախմախ բաների մասին մտածեմ: Ի՞նչ կասեն իմ մասին, կասեն, հլա էս հարիֆին նայեք...
Բայց, ախր, Գաղթական ջան, մի՞թե տեսանելի չի, որ դա վերաբերվում է ոչ թե կոնկրետ քեզ, այլ իմ դիմաց կանգնած յուրաքանչյուր մարդու, նույնիսկ ավելի շատ ինձ, որովհետև, երբ մեկին քո սեփական մտքերի մասին ես այդ կերպ պատմում, նշանակում է, որ խոսքը քո մասին է, այլ ոչ թե դիմացինիդ:
Հա, Գաղթական ջան, էն մարդը, որ ասել ա. "քո դիմացինը քո հայելին ա", շառլատանություն չի արել: Նա այդ ասել ա ազնվորեն: Այդ պատճառով, եթե նա նայում ա քեզ և քո մեջ իր արտացոլանքն ա տեսնում, ուրեմն ուղղակի անկարող ա քեզ իրենից ցածր համարել: Դու, օրինակ, կարո՞ղ ես ինքդ քեզ քեզանից ցածր համարել: Դա հնարավո՞ր ա:
Sambitbaba
23.09.2020, 20:21
Խոստացել էի քո գրածներին էլ չարձագանքել, բայց ստեղ չդիմացա։ Ժողովրդական լեզվով ասած՝ քուանշ։
Կարաս համարես ինձ ինչ ուզում ես, բայց իմ և ինձ նման մտածող շատերի դեպքում չարաչար սխալվում ես։ Ես ինձ վեր չեմ դասում, ու ինչ ասել եմ էստեղ ու մտածում եմ մարդու մասին հավասարապես վերաբերում է նաև ինձ ու իմ ճանաչած ցանկացած մարդու՝ անկախ նրանից, թե ով իր կամ մարդկության մասին ինչ կարծիքի ա։ Էնպես որ հիմա դու ես շառլատանություն անում՝ վերագրելով մարդկանց բաներ, որոնք կարող ա մի մասի համար ճիշտ են, բայց որպես ընդհանրացում սխալ ա ու ցույց ա տալիս քո իսկ վերևից նայելը մեզ՝ մարդուն առաջին հերթին կենդանատեսակ համարողներիս։
Սիրելի Նաիրուհի ջան, քո այս ամեն ասածը... լավ, թույլ տուր ժպտամ: :)
Ճիշտ է, ես համարում եմ քեզ ինչ ինքս եմ ուզում այլ ոչ թե դու, որովհետև քո բոլոր համարածները եթե գումարենք իրար անգամ, մեկ է, ես այդ ամենից ավելի վեր եմ քեզ համարում. ես համարում եմ քեզ աստվածային էություն: Իսկ քո ասածի մասին էլ կարող եմ պնդել ասածս, որ դու ուղղակի ինքնախաբեությամբ ես զբաղված. աստվածային գիտակից էակը չի կարող իրեն դասել անգիտակից անասունների շարքին, չի կարող իր ծնողներին դասել անգիտակից անասունների շարքին: Դա շառլատանություն է սեփական անձի նկատմամբ:
Որքան կուզես, շուռ տուր բառերս, ինչ եզրակացություններ կուզես, ասա, բայց միակ բանը, որ ես քեզ ասում եմ, հորդորում եմ, խնդրում եմ, հետևյալն է. մի թերագնահատիր քեզ, ԴՈՒ ՇԱՏ ԱՎԵԼԻՆ ԵՍ:
Եվ սա քեզ վիրավորում է:
Խնդրում եմ, մտածիր, թե ինչից ես վիրավորվում:
Հիմա ո՞րն ա ավելի տհաճ, մարդուն ուղիղ ասե՞լը, որ դու իր առաջացումը էվոլյուցիայի, պատահականության արդյունք ես համարում, թե՞ մեծ-մեծ խոսելը հոգևորից, բարձր արժեքներից, էզոթերիկայից, հոգուց ու էլի եսիմ ինչ կասկածելի երևույթներից, միևնույն ժամանակ էդ իբր բարձրագույն ու գերբնական եսիմինչերով օժտված վերին էակին նայելը վերևից ու համարելը, որ էդ գերխելացի ու նյութականից վեր, էությամբ հոգևոր էակների բացարձակ մեծամասնությունն էնքան դեբիլ ա, որ թացը չորից չի ջոկում, ուտում ա եսիմ ում հորինած կտերը, մեծամիտ ա, շառլատան ա, եսիմ ինչ ա, ու մեկ ա՝ մեսիաների կարիք ունի ինքն իրեն ու իր ճշմարտ էությունը հասկանալու համար։
Նախ, էվոլյուցիան՝ պատահականություն չէ: Էվոլյուցիան չի կարող պատահականություն լինել, դա զարգացում է, ավելի ճիշտ՝ բարեշրջում: Այն պայմանավորված է զարգացմամբ և այդ պատճառով բնական է, որ պատահական լինել չի կարող: Սրա վրա ես կենտրոնացա այն պատճառով, որպեսզի ցույց տամ, որ դու սխալ եզրակացություններ ես անում ոչ միայն իմ, այլ նաև քո ասածից:
Ինչ վերաբերվում է պատահականությանը:
Եթե այդքան լավ ծանոթ ես, թե ինչերից եմ մեծ-մեծ խոսում, ուրեմն պետք է գիտենաս նաև, որ "պատահականություններ չկան" դիրքորոշումը որոշակիորեն առանցքային տեղ է գրավում իմ մեծ-մեծ բրդածի մեջ: Իսկ ինչ վերաբերվում է մարդ-պատահականություն տարբերակին, գրառումներումս հազար տեղ կհանդիպես հետևյալ խոսքերը. "ես համաձայն չեմ պատահականություն լինել": Կարող եմ ասել քեզ, թե ինչն է ամենն այսպես շուռ տված հասկանալու պատճառը. դու ոչ թե կարդում ես, թե ես ինչ եմ գրում, դու արդեն "գիտես", թե ես ինչ եմ քեզ գրում: Իմ գրածից դու եզրակացություններ արել ես արդեն նախքան կարդալը:
Ու գոնե վերջին նախադասությունդ էլ հենց այս ասածիս ապացույցն է: Ես քեզ մեսիաներ չեմ առաջարկել, կամ որևէ մեկին: Որովհետև ես ասում եմ քեզ, որ դու ինքդ՝ Աստված ես, իսկ սա նշանակում է, որ մեսիայի կարիք չունես: Դու ասում ես. չէ, ես գազան եմ: Ես ասում եմ քեզ. բացիր սրտիդ աչքերը և կտեսնես իրականությունը: Դու ասում ես, որ ես մեծ-մեծ բրդում եմ կասկածելի բաներից և վիրավորվում ես::)
Ես քեզ սիրում եմ::love
Գաղթական
23.09.2020, 20:40
Հիմա էլ ստիպված եմ գրել. ահավոր սխալ եզրակացություն իմ նկատմամբ::)
Ես ինձ ձեզանից երբեք չեմ բաժանել, Գաղթական ջան: Նախ, որ իմ փիլիսոփայությունը դրան բացարձակապես դեմ ա: Իմ փիլիսոփայությունը ՄԵԿՈՒԹՅԱՆ մասին ա, և էս տաս տարվա ընթացքում եթե ես, Բյուրի ասած, քարոզում եմ մի բան, էդ միասնության քարոզն ա:
Եվ երկրորդ, եթե ես ինձ ձեզանից առանձնացնում եմ, արդեն կլոր տաս տարի, Ակումբում ի՞նչ եմ անում: Առանձնացնել, նշանակում ա օտարացնել քեզանից: Տաս տարի մարդ օտարների հետ ժամանակ պետք ա ծախսի ինչի՞ համար... Մի՞թե էս աշխարհում ավելի հետաքրքիր բաներ չկան, քան 10 տարի օտարների հետ հավայի զավզակություն անելը... Չգիտեմ, թե ով ինչպես, բայց ես, Գաղթական ջան, դրա ժամանակն ուղղակի չունեմ:
Սամ ջան, ինձ հետաքրքիր ա կարդալ էն` ինչ դու էստեղ գրում ես:
Ամեն ինչի հետ չի, իհարկե, որ համաձայն եմ, բայց դա չի խանգարում ինձ:
Ընդհանուր առմամբ` դու հետաքրքիր փիլիսոփայություն ունես:
Իսկ գրածս <մեզ ու քեզ իրարից բաժանել>-ը նույն իմաստը չէր պարունակում ինչ քո գործածած առանձնացնելն ու օտարացնելը:
Ճիշտ ա` էս թեմայում էլի մի քանի տեղ նման միտք էիր գրել, բայց վերցնենք վերջին ինձ ուղղվածը.
Հանգիստ եմ նաև ձեզանից շատերի համար. շուտով ինքներդ էլ չեք հասկանա, թե ինչպես սկսեցիք ապրել ձեր արթնացած գիտակցությամբ: Վերջը դա լինելու է և այլ տարբերակ չկա, ինչքան էլ չեմուչում անեք:
Էստեղ, տես, երևում է, որ կանք ՄԵՆՔ` արթնացած գիտակցությամբ չապրողները, չեմուչում անողներն ու առայժմ չհասկացողները, ու կաս ԴՈՒ` մեզ համար հանգիստը, մեզնից շուտ հասկացածն ու դրա մասին մեզ ավետողը:
Մեր էսքան համատեղ գրառումները, զրույցների, նամակագրությունների ժամանակ, Գաղթական ջան, քանի՞ անգամ ես դու ինձանից, խորին հարգանքից բացի, որևէ այլ բան զգացել: Ասա, գուցե եղե՞լ է: կարող է ես ինչ-որ բան սխա՞լ եմ հասկանում... Եթե չի եղել, ուրեմն ի՞նչը ստիպեց քեզ գալ այն եզրակացությանը, որ ես քեզ ամենաանտրամաբանական կենդանուց ցածր դասեցի:
Էն, որ դու ասում ես. "ՈՒ սրանք հենց էն հատկանիշներն են, որ հատուկ են մարդ արարածին ու նրա բնության անբաժանելի մասն են կազմում", - նախ մենակ քո խոսքերը չեն: Մեր մեջ բազմաթիվները հենց այդպես են ասում, և հենց էս թեմայում էլ էդ մասին արդեն ասվել ա:
Էս էլ իմ ասածը. "Ահավոր սխալ եզրակացություն կյանքի նկատմամբ: Էն ամենավերջին, ամենաանտրամաբանական կենդանին անգամ իր տեսակի մասին նման կարծիք չունի:" Կոնկրետ քեզ ինչո՞վ սա վերաբերվեց: Եվ բացի այն, որ չվերաբերվեց, բացարձակապես չկա մի բան, ինչը պետք է որ վիրավորեր յուրաքանչյուր մարդու: Որովհետև, երբ կիրառում ես "անգամ" բառը, դա նշանակում է, որ ուղղակի համաձայն չես տվյալ մտքին: Այսինքն, եթե ասում ես " Էն ամենավերջին, ամենաանտրամանական կենդանին ԱՆԳԱՄ իր տեսակի մասին նման կարծիք չունի", - սա նշանակում է նույնը, ինչ կշարունակեիր. էլ ուր մնաց, որ մարդն իր տեսակի մասին նման կարծիք ունենա: Սրան գումարած, քանի որ այս նախադասությունը ոչ թե առանձին միտք էր, այլ շարունակությունը հիշատակածս "շառլատանության" վերաբերյալ, ճշտեմ. "սեփական անձի հանդեպ շառլատանության" վերաբերյալ, - ուրեմն ասել այս ամենը այս թեմայի մասին, նշանակում է ոչ թե առանձնացնել սեփական անձը և մնացածին ամենաանբանականից ցածր դասել, այլ լրիվ հակառակը: Ես ուղղակի ասացի, որ բավական է մարդուն անասուն համարել, դա ինքնախաբեություն է:
Մի խոսքով, էդպես էլ չհասկացա, թե ինչու էս ամեն ասածը սևեռեցիր հենց քո վրա (էլ չկրկնեմ, որ եզրահանգումներդ էլ ասածիս չեն համապատասխանում):
Սամ ջան, դիցուք Գվիդոնն ասում ա` <մածունն անհամ ա>,
ու սրան ի պատասխան Բենիամինն արձագանքում ա` <Ահավոր սխալ եզրակացություն կյանքի նկատմամբ: Էն ամենավերջին, ամենադեբիլ ստորակետն անգամ մածունի մասին նման կարծիք չունի>
Հասկանում ես, Էս դիալոգում մի քիչ էդքան էլ տրամաբանական չի պնդել, որ Բենիամինի ասածը բացարձակապես Գվիդոնին չէր վերաբերվում, որտև.. մմմ... որտև ինքը ԱՆԳԱՄ բառն էր օգտագործել..
ՈՒ սա դեռ անկախ էն հանգամանքից, թե արդյոք մածունն իրոք անհամ ա, թե ֆսյո-ժը համ ունի..
Հա, Գաղթական ջան, էն մարդը, որ ասել ա. "քո դիմացինը քո հայելին ա", շառլատանություն չի արել: Նա այդ ասել ա ազնվորեն: Այդ պատճառով, եթե նա նայում ա քեզ և քո մեջ իր արտացոլանքն ա տեսնում, ուրեմն ուղղակի անկարող ա քեզ իրենից ցածր համարել: Դու, օրինակ, կարո՞ղ ես ինքդ քեզ քեզանից ցածր համարել: Դա հնարավո՞ր ա:
Ես շառլատանություն բառը չէի օգտագործել, Սամ, ոչ էլ` էդ արտահայտության մասին ընդհանրապես որևէ կարծիք հայտնել, բայց հա` շան ու գայլի հանդիպումն էլ տենց կարելի ա հայելու մեջ նայել համարել...
Sambitbaba
23.09.2020, 21:10
Ճիշտ ա` էս թեմայում էլի մի քանի տեղ նման միտք էիր գրել, բայց վերցնենք վերջին ինձ ուղղվածը.
Հանգիստ եմ նաև ձեզանից շատերի համար. շուտով ինքներդ էլ չեք հասկանա, թե ինչպես սկսեցիք ապրել ձեր արթնացած գիտակցությամբ: Վերջը դա լինելու է և այլ տարբերակ չկա, ինչքան էլ չեմուչում անեք:
Էստեղ, տես, երևում է, որ կանք ՄԵՆՔ` արթնացած գիտակցությամբ չապրողները, չեմուչում անողներն ու առայժմ չհասկացողները, ու կաս ԴՈՒ` մեզ համար հանգիստը, մեզնից շուտ հասկացածն ու դրա մասին մեզ ավետողը:
Մի՞թե նկատելի չի, որ ոչ թե քեզ ա ուղղված. "հանգիստ եմ նաև ձեզանից շատերի համար":
Գիտես, եղբայրս, եթե մենակ ես եմ, որ վիզ դրած ասում եմ, որ չէ, մարդկությունը անասուն չի, ու նաև ասում եմ, որ ես հանգիստ եմ, որտև գիտեմ, որ շուտով դուք էլ դա կտեսնեք, - օք, եթե ուզում ես այդպես ընկալել, համաձայն եմ, համարիր, որ ես դրա ավետողն եմ:
Կգերադասեիր, որ լռե՞մ: Կներես, բայց ես այդ չեմ անի::)
Սամ ջան, դիցուք Գվիդոնն ասում ա` <մածունն անհամ ա>,
ու սրան ի պատասխան Բենիամինն արձագանքում ա` <Ահավոր սխալ եզրակացություն կյանքի նկատմամբ: Էն ամենավերջին, ամենադեբիլ ստորակետն անգամ մածունի մասին նման կարծիք չունի>
Հասկանում ես, Էս դիալոգում մի քիչ էդքան էլ տրամաբանական չի պնդել, որ Բենիամինի ասածը բացարձակապես Գվիդոնին չէր վերաբերվում, որտև.. մմմ... որտև ինքը ԱՆԳԱՄ բառն էր օգտագործել..
ՈՒ սա դեռ անկախ էն հանգամանքից, թե արդյոք մածունն իրոք անհամ ա, թե ֆսյո-ժը համ ունի..
Հա, ճիշտ ես, Գվիդոնի ասածը վերաբերվում ա Բենիամինին:
Բայց Գվիդոնը Բենիամինին ասում ա մածունի մասին, իսկ Բենիամինը հասկանում ա տրամաբանության մասին...
Տարբերություն կա՞...
Ես շառլատանություն բառը չէի օգտագործել, Սամ, ոչ էլ` էդ արտահայտության մասին ընդհանրապես որևէ կարծիք հայտնել, բայց հա` շան ու գայլի հանդիպումն էլ տենց կարելի ա հայելու մեջ նայել համարել...
Շառլատանություն բառը ես էի օգտագործել:
Շունն էլ, եթե հայելու մեջ նայի, կտեսնի ոչ թե գայլ, այլ շուն:
Իսկ մեր երկուսից՝ ո՞վ ա շունը և ով՝ գայլը...
boooooooom
23.09.2020, 22:04
Իմ կարծիքով ոչինչ էլ պատահական չի։ Իմ կարծիքով Տիեզերքը հավերժական շարժիչ չի կարա լինի, ոնց որ թարգմանել էր Սամբիթը (թե նեղվում ես, ասա այլ կերպ դիմեմ. ուղղակի սենց հարմար ա) իր թեմաներից մեկում։ Մարդը դեռ լիքը բացահայտելու բաներ ունի, ու չիմացածի տեղը պարտադիր չի մի բան հորինել, իմ համար ավելի լավ ա դրա տեղը տենց ծակ էլ մնա, մինչև կաճենք վաղը։ Ես խնդիր չեմ տեսնում անպատասխան հարցերի մեջ, ավելին դրանք կյանքն ավելի հետաքրքիր են դարձնում։ Էվոլյուցիան անհրաժեշտություն ա, անխուսափելի ա ինքը, հենց մարդու "գործարանային կարգավորումներում" դա լռելեայն միացված ա, առանց անջատելու հնարավորության։
Վարզորն ասում ա մենք սենց թե նենց լիքը ինֆո ենք ստանում. բան չասեցի եղբայր, իմ մտահոգությունը էն ա, որ ամեն քայլափոխի մեզ "խնձորի տեսքով բանան են դայաղ տալիս"՝ երդում ուտելով, որ դա խնձոր ա։ Դա ա ինձ անհանգստացնում։ Ու գնալով էլ ավելի ա դժվարանում ջոկելը "թացը չորից"։ Իսկ էս վերջինի հետևանքով էլ չի ստացվում հավատալ անգամ ամենաանվնաս թվացող ինֆորմացիային։ Անկախ "քեզանից" նավսյակի բոլորին որպես խաբեբա ես նայում, վախենում ես, թե մեկին հավատաս։ Որովհետև բոլորը կամ շատերը ( սենց գրեմ, որ ընթերցողը չնեղվի)) բղավում են թե ճիշտը որն ա, ապացուցում են, որ դա ա հենց միակ ճիշտը, բայց (թաքուն) անում են դրա հակառակը։
Ոնց որ մի մեծ շոու լինի, որի մասնակիցների միակ խնդիրը ժպիտները դեմքներին իրար էշի տեղ դնելը լինի։
Ես ինձ ու իմ շրջապատին չեմ առանձնացնում, ես էլ եմ նույնը անում, բայց համ էլ տեսնում եմ, որ սա երկար չի կարա տևի, "թելը կտրվելու ա" շուտով։
Ու սենց մտածում գրում եմ, հետո էլի եմ մտածում գրում, հետո նոր մտքեր են գալիս, թե հնարավոր ա, որ ամեն ինչ նորմալ ա, սենց էլ պիտի լինի էս փուլում։ Վաղն էսօրվա խնդիրները կլուծի, մեզնով թե առանց մեզ։ Միգուցե հեչ էլ վատ չի լինի թե օր անց վարդագույն ակնոցներդ դնես ու դուրս գաս մարդամեջ քո դերը խաղալու։
Չգիտեմ, ես ավելի լավ ա զարդերս սարքեմ, զբաղվեմ։
boooooooom
23.09.2020, 22:29
... Իմ կարծիքով Տիեզերքը հավերժական շարժիչ չի կարա լինի, ոնց որ թարգմանել էր Սամբիթը ...
Այ էսքան մասը դեռ ուղեղումս եփվում ա, շուտ եմ հանել կաթսայից (միգուցե մնացածն էլ :D ), մի կարդացեք սա։
Sambitbaba
23.09.2020, 23:27
Իմ կարծիքով ոչինչ էլ պատահական չի։ Իմ կարծիքով Տիեզերքը հավերժական շարժիչ չի կարա լինի, ոնց որ թարգմանել էր Սամբիթը (թե նեղվում ես, ասա այլ կերպ դիմեմ. ուղղակի սենց հարմար ա) իր թեմաներից մեկում։ Մարդը դեռ լիքը բացահայտելու բաներ ունի, ու չիմացածի տեղը պարտադիր չի մի բան հորինել, իմ համար ավելի լավ ա դրա տեղը տենց ծակ էլ մնա, մինչև կաճենք վաղը։ Ես խնդիր չեմ տեսնում անպատասխան հարցերի մեջ, ավելին դրանք կյանքն ավելի հետաքրքիր են դարձնում։ Էվոլյուցիան անհրաժեշտություն ա, անխուսափելի ա ինքը, հենց մարդու "գործարանային կարգավորումներում" դա լռելեայն միացված ա, առանց անջատելու հնարավորության։
Վարզորն ասում ա մենք սենց թե նենց լիքը ինֆո ենք ստանում. բան չասեցի եղբայր, իմ մտահոգությունը էն ա, որ ամեն քայլափոխի մեզ "խնձորի տեսքով բանան են դայաղ տալիս"՝ երդում ուտելով, որ դա խնձոր ա։ Դա ա ինձ անհանգստացնում։ Ու գնալով էլ ավելի ա դժվարանում ջոկելը "թացը չորից"։ Իսկ էս վերջինի հետևանքով էլ չի ստացվում հավատալ անգամ ամենաանվնաս թվացող ինֆորմացիային։ Անկախ "քեզանից" նավսյակի բոլորին որպես խաբեբա ես նայում, վախենում ես, թե մեկին հավատաս։ Որովհետև բոլորը կամ շատերը ( սենց գրեմ, որ ընթերցողը չնեղվի)) բղավում են թե ճիշտը որն ա, ապացուցում են, որ դա ա հենց միակ ճիշտը, բայց (թաքուն) անում են դրա հակառակը։
Ոնց որ մի մեծ շոու լինի, որի մասնակիցների միակ խնդիրը ժպիտները դեմքներին իրար էշի տեղ դնելը լինի։
Ես ինձ ու իմ շրջապատին չեմ առանձնացնում, ես էլ եմ նույնը անում, բայց համ էլ տեսնում եմ, որ սա երկար չի կարա տևի, "թելը կտրվելու ա" շուտով։
Ու սենց մտածում գրում եմ, հետո էլի եմ մտածում գրում, հետո նոր մտքեր են գալիս, թե հնարավոր ա, որ ամեն ինչ նորմալ ա, սենց էլ պիտի լինի էս փուլում։ Վաղն էսօրվա խնդիրները կլուծի, մեզնով թե առանց մեզ։ Միգուցե հեչ էլ վատ չի լինի թե օր անց վարդագույն ակնոցներդ դնես ու դուրս գաս մարդամեջ քո դերը խաղալու։
Չգիտեմ, ես ավելի լավ ա զարդերս սարքեմ, զբաղվեմ։
Բում ջան, ինչպես սիրտդ կուզի, էնպես էլ դիմիր, ես նեղացկոտ չեմ: Բայց եթե կուզես, ավելի մտերմական ա ինձ համար ուղղակի Սամը::)
Հավերժության մասին այնուամենայնիվ ասեմ կարծիքս: Եթե կա այդպիսի հասկացություն, ուրեմն այս աշխարհում գոնե մի բան պետք է հավերժական լինի, հակառակ դեպքում բառն իր գոյության պատճառը չէր ունենա: Ու եթե ընդամենը մի բան կա հավերժական, ուրեմն դա Տիեզերքն ա: Հա, էսօր ասում են, որ մի քանի Տիեզերքներ կան, բայց դա դեռ մեր գիտակցության մեջ մտած չի, էնպես որ դեռ բավարարվենք մեկով: Այդ Տիեզերքի մեջ մոլորակներ են ծնվում ու մեռնում, արևներ ու աստղեր են ծնվում ու մեռնում ու նաև գալակտիկաներ, բայց Տիեզերքն ինքը հավերժ է: Մյուս կողմից էլ, եթե այս աշխարհում ամենը, ինչ կա՝ Տիեզերքն է, ուրեմն, բնականաբար, հավերժ է ամեն ինչ: Ու հիմա թե ինչպես ենք մենք հասկանում էս ամբողջ ընթասցքը, ես եմ ճիշտ թե դու կամ մորքուրը, դա էլ էական նշանակություն չունի:
Էս ասում եմ էն պատճառով, որ դա մեզ հատկացված կյանքից, նույնիսկ իմ հասկացած կյանքից, որն իր մեջ պարունակում է բազմաթիվ վերամարմնավորումներ, - շատ հեռու և անհասկանալի ա: Իսկ մինչև Տիեզերքի մասին խոտրհելը, իրոք որ, մեզ շատ անհրաժեշտ ա խորհել հենց կոնկրետ այս թեմայի առաջադրած հարցի մասին. ու՞ր է գնում մարդկությունը: Որովհետև, թե ուր է գնում մարդկությունը, դեռ չենք պարզել, բայց մի 15-20 տարուց, քարը տրաքի 25 տարուց, ամենայն հավանականությամբ տեղ ենք հասնելու: Իսկ Տիեզերքի մասին հետո էլ կարող ենք մտածել:
Եվ այստեղ առաջնահերթ խնդիր է արդեն մարդկության գիտակցության փոխակերպումը: Էս հարցի մեջ էլ կարելի է ահագին կետեր նշել: Բայց նորից. առաջնահերթն ա մեկը. թույլ տալ սեփական անձին լինել ավելին, քան մինչև այժմ մենք պատկերացնում էինք: Սկզբում գոնե հնարավոր համարել, որ մենք անասուն չենք: Իմիջիայլոց, կրոնից հրաժարվողի հիմնական պատճառներից մեկն էլ հենց սա է. մարդը հրաժարվում ա իր գլխին հովիվ ունենալ, որովհետև իրեն ոչխար չի համարում: Ես, իհարկե, աթեիստ չեմ, բայց ինքս էլ, այս ասածիս տակ առաջինը կստորագրեմ: Ու սրանից հետո էլ ավելի ցավալի ա էն, որ իրական կյանքում, ստացվում ա, որ այնուամենայնիվ համարում ա...
Իմ ամբողջ կռիվն էստեղ սրա մասին ա: Թքած, թե ով ինչ գիտելիքներ ունի կամ չունի, քանի գիրք ա կարացել, քանի թեորեմա լուծել, քանի վիրահատություն կատարել, քանի տոննա բեռ բարձրացրել: Կարևորն ա էստեղ. ինքդ քեզ հնարավորություն տալ ավելի լավը լինել, ավելի մեծ լինել, ավելի շատ լինել: Որովհետև որքան ավելի մեծացնում ես սահմաններդ, այնքան ավելի շատ շարժվելու տեղ ունես: Որքան ավելի փոքրացնում ես սահմաններդ, այնքան ավելի նեղ զնդան ես քեզ համար պատրաստում:
Պատկերացրու ոսկերչի, որն իր ամբողջ կյանքում մի քարից ու մի գրամ ոսկուց մի տեսակի մատանի է սարքում: Այսօրվա ՄԵՆՔ՝ հենց էս ասածս ոսկերիչն ենք...
Հուսամ, դու էլ, եթե հանկարծ ասածիս մեջ ինչ-որ բան դուր չի եկել, քեզ չես վերագրի: Ասում եմ, որտև աչքս վախեցել է արդեն, կներես... :)
Իմ կարծիքով ոչինչ էլ պատահական չի։ Իմ կարծիքով Տիեզերքը հավերժական շարժիչ չի կարա լինի, ոնց որ թարգմանել էր Սամբիթը (թե նեղվում ես, ասա այլ կերպ դիմեմ. ուղղակի սենց հարմար ա) իր թեմաներից մեկում։ Մարդը դեռ լիքը բացահայտելու բաներ ունի, ու չիմացածի տեղը պարտադիր չի մի բան հորինել, իմ համար ավելի լավ ա դրա տեղը տենց ծակ էլ մնա, մինչև կաճենք վաղը։ Ես խնդիր չեմ տեսնում անպատասխան հարցերի մեջ, ավելին դրանք կյանքն ավելի հետաքրքիր են դարձնում։ Էվոլյուցիան անհրաժեշտություն ա, անխուսափելի ա ինքը, հենց մարդու "գործարանային կարգավորումներում" դա լռելեայն միացված ա, առանց անջատելու հնարավորության։
Վարզորն ասում ա մենք սենց թե նենց լիքը ինֆո ենք ստանում. բան չասեցի եղբայր, իմ մտահոգությունը էն ա, որ ամեն քայլափոխի մեզ "խնձորի տեսքով բանան են դայաղ տալիս"՝ երդում ուտելով, որ դա խնձոր ա։ Դա ա ինձ անհանգստացնում։ Ու գնալով էլ ավելի ա դժվարանում ջոկելը "թացը չորից"։ Իսկ էս վերջինի հետևանքով էլ չի ստացվում հավատալ անգամ ամենաանվնաս թվացող ինֆորմացիային։ Անկախ "քեզանից" նավսյակի բոլորին որպես խաբեբա ես նայում, վախենում ես, թե մեկին հավատաս։ Որովհետև բոլորը կամ շատերը ( սենց գրեմ, որ ընթերցողը չնեղվի)) բղավում են թե ճիշտը որն ա, ապացուցում են, որ դա ա հենց միակ ճիշտը, բայց (թաքուն) անում են դրա հակառակը։
Ոնց որ մի մեծ շոու լինի, որի մասնակիցների միակ խնդիրը ժպիտները դեմքներին իրար էշի տեղ դնելը լինի։
Ես ինձ ու իմ շրջապատին չեմ առանձնացնում, ես էլ եմ նույնը անում, բայց համ էլ տեսնում եմ, որ սա երկար չի կարա տևի, "թելը կտրվելու ա" շուտով։
Ու սենց մտածում գրում եմ, հետո էլի եմ մտածում գրում, հետո նոր մտքեր են գալիս, թե հնարավոր ա, որ ամեն ինչ նորմալ ա, սենց էլ պիտի լինի էս փուլում։ Վաղն էսօրվա խնդիրները կլուծի, մեզնով թե առանց մեզ։ Միգուցե հեչ էլ վատ չի լինի թե օր անց վարդագույն ակնոցներդ դնես ու դուրս գաս մարդամեջ քո դերը խաղալու։
Չգիտեմ, ես ավելի լավ ա զարդերս սարքեմ, զբաղվեմ։
Ես կասեի, կծած խնձորի տեսքով կարտոլ :D
Ճիշտ ես, երևի արդուն ժամանակվա ահռելի մասը մարդ ծախսում է վերլուծելով ստացված, կամ ավելի շուտ հրամցված ինֆորմացիայի իսկությունը։ Ու հենց խնդիրն էլ նրանումն է, որ դրա վրա ստիպված ես լինում կենտրոնանալ, գիտակցությունդ լարել, հետևաբար օրգանիզմի բնական ֆիլտրը մի պահի կարող է այլևս չհասցնել զտել։
Բայց ոնց որ թե ամեն ինչումն է այդպես՝ որքան շատ է, այնքան ընտրության և գնահատման խնդիրը բարդանում է։ Նույն կերպ էլ ինֆորմացիան է։
Ասում են, որ հիմա ինֆորմացիայի դարաշրջան է։ Ես կասեի՝ ինֆորմացիոն աղբի դարաշրջանն է :)
Ու ո՞նց ենք հույսեր կապում, որ այս աղբի կույտի վրա հենվելով մաքուր ապագա ենք ունենալու՝ չեմ պատկերացնում։ Ըստ այդմ, անհրաժեշտ է նաև ինֆորմացիոն մաքրություն կատարել։ Բայց թարսի պես էլ երկրագնդի վրա տարբեր ոլորտներում այնքան մաքրության գործ կա, որ էլ ասելու չի։ Իսկ ռեսուրսները հակառակ ուղղությամբ են վատնվում՝ աղբի ծավալը մեծացնելու։
Այս կոնտեքստոմ դատելով մարդկությունը գնում է դեպի ինֆորմացիոն խամաճիկություն, քանզի նման միտումով մոտ ժամանակներում մարդկության մեծ մասը լինելու են ինֆորմացիոն խամաճիկներ՝ ում ոնց ուզեն "կերակրելու" և ուղղորդելու են։ Այ ստեղ էլ հիմնական հարցն է։ Բայց ինչու՞, ինչի՞ են ուզում դրանով հասնել։ Ասենք թե տոտալ կառավարում եղավ։ Մի՞թե գերնպատակը դա է։
Օրինակի համար մեկին ասում եմ՝ ոնց որ դրսում եղանակը լավ չի` անձրև է գալու։ Նայում է խելախոսի էկրանին և ասում "չի գա՝ այսօր անձրև չի տալիս"։
Փաստորեն էկրանին նայելն ավելի վստահելի է, քան պատուհանից դուրս հայելը :D
Ու նման հազարավոր էպիզոդներ կարող եմ նկարագրել՝ իրական կյանքից վերցված։ Բայց դե դա ուրիշ թեմա է։
...
Պատկերացրու ոսկերչի, որն իր ամբողջ կյանքում մի քարից ու մի գրամ ոսկուց մի տեսակի մատանի է սարքում: Այսօրվա ՄԵՆՔ՝ հենց էս ասածս ոսկերիչն ենք...
Հուսամ, դու էլ, եթե հանկարծ ասածիս մեջ ինչ-որ բան դուր չի եկել, քեզ չես վերագրի: Ասում եմ, որտև աչքս վախեցել է արդեն, կներես... :)
:B
Գաղթական
24.09.2020, 02:37
Գիտես, եղբայրս, եթե մենակ ես եմ, որ վիզ դրած ասում եմ, որ չէ, մարդկությունը անասուն չի, ու նաև ասում եմ, որ ես հանգիստ եմ, որտև գիտեմ, որ շուտով դուք էլ դա կտեսնեք, - օք, եթե ուզում ես այդպես ընկալել, համաձայն եմ, համարիր, որ ես դրա ավետողն եմ:
Կգերադասեիր, որ լռե՞մ: Կներես, բայց ես այդ չեմ անի::)
Սամ ջան, մարդու անասուն լինելու կամ չլինելու վերաբերյալ ես բան չեմ ասել էստեղ:
Իմ ասածը մարդկության հավաքականությանն էր վերաբերվում, որի մասին խոսել էիր վերևներում:
Հա՝ մարդը բնության մի մասնիկն ա:
Մարդ կա՝ ասում ա կենդանական աշխարհի ներկայացուցիչ ա:
Ըստ իս՝ ֆլորան ու ֆաունան ստեղծված են մարդու համար՝ որպես Երկրի վրա մարդու գոյատևելու ռեսուրս:
Շառլատանություն բառը ես էի օգտագործել:
Շունն էլ, եթե հայելու մեջ նայի, կտեսնի ոչ թե գայլ, այլ շուն:
Իսկ մեր երկուսից՝ ո՞վ ա շունը և ով՝ գայլը...
Ասում ես՝ «քո դիմացինը քո հայելին ա».
Սա ճիշտ ա էնքանով, որ դիմացդ էլ ա քո մարդ տեսակից:
Բայց նրա ներաշխարհը, զգացմունքները, կյանքի անցած ուղին և այլն, չեն կարող հայելային քո արտացոլանքը լինել:
Ես էլ ասեցի՝ նույն հաջողությամբ կարելի է ասել, թե գայլը շան հայելին է՝ էնքանով, որ շունն էլ է սերում գայլի տեսակից, որին մարդը վարժեցրել է, իրեն հարմարացրել ու դարձրել ընտանի կենդանի:
Բայց գլոբալ առումով՝ ներկայիս ընտանի շան ու վայրի գայլի միջև սար ու ձորի տարբերություն է:
Գաղթական
24.09.2020, 03:10
Վերադառնալով բուն թեմային՝ կարծում եմ ոչ ոք էլ չգիտի, թե բոլորով դեպի ուր ենք գնում:
Մի բան միանշանակ է.
«Երկիրը կործանման եզրին է» համարողների առաջին արգումենտը մարդկության քանակի գերաճն է:
Բայց մարդկության քանակի աճն էլ է իր հետ զարգացման նոր հրամայականներ բերել:
Մասնավորապես՝ ագրարային ու արդյունաբերական սեկտորներում:
Վերջինս էլ էլ ավելի է զարկ տվել ռոբոտաշինությանն ու թվային տեխնոլոգիաներին:
ՈՒ այս վերջին երկու ոլորտների աննախադեպ զարգացումն է, որ ինձ ամենաշատն է մտահոգում՝ ռոբոտաշինություն ու թվային տեխնոլոգիաներ:
Որովհետև 2-ի զարգացումն էլ հրաշալի ու ահագին հարմարավետ թվացող է:
Բայց փաստացի՝ առաջինը թափով գրավում է աշխատաշուկան՝ այնտեղից ավելի ու ավելի դուրս մղելով մարդուն, իսկ երկրորդն ավելի ու ավելի է սկսում ծառայել որպես մարդու վերահսկման ու ազատությունների սահմանափակման մեխանիզմ:
Աշխարհի կամ մարդկանց կործանման առումով, ավելի ճիշտ՝ ինքնակործանման, ճիշտն ասած էնքան էլ լավ չեմ պատկերացնում, թե ինչն է էդքան վատացել հիմա՝ համեմատ առաջվա։
Ոնց նայում եմ՝ հակառակը, լավացել է, նույնիսկ չափից ավելի նրբացել։ Վերցնենք սովորական կենցաղային բաները․ առաջ դպրոցներում ուսուցիչը երբ երեխային ծեծում էր, շատ չէ, մի երեսուն-քառասուն տարի առաջ, դա նորմալ էր, ոչ ոքի մտքով չէր անցնում, թե էս ուր է գնում մարդկությունը, իսկ հիմա ուսուցիչ-աշակերտ հարաբերությունն էն աստիճան են հղկել, նրբացրել, որ իրավունք չունես անգամ աշակերտին գովել դասարանի առաջ, դա կվիրավորի մյուսների զգացմունքները, էլ չեմ խոսում պարսավելու մասին, որ նման բանն առհասարակ արգելված է։ Եվ ընդհանրապես, առաջ մարդիկ, նկատի ունեմ ոչ թե կոնկրետ մարդիկ, այլ մարդկային մեծ զանգվածները, ավելի դաժան էին, անխնա, անողորմ, ու դա նորմալ էր, ոչ ոք չէր քննադատում, հիմա մարդկությունն էդ առումով աննախադեպ նրբացել է, դարձել աննախադեպ զգացմունքային, սրտակցող, մեկը մյուսին սատարող, հանդուրժող, բարեգործ։ Սերն ու բարությունը շատացել են այնքան, ինչքան երբևէ չի եղել երևի բոլոր ժամանակներում միասին վերցրած։
Բայց այնուհանդերձ, թե ուր է գնում մարդկությունը, կամ այսպես ասած "կործանումը" ինչումն է կայանալու, իմ կարծիքով՝ մեզ ուղղակի հոգևոր (և հոգեկան) ճգնաժամ է սպասվում․ մարդկությունն աստիճանաբար կկորցնի կյանքի հանդեպ հետաքրքրությունը, կյանքը մարդու մեջ ինքնին կսպառվի, մարդը կդառնա անտարբեր, ու դա գուցե ազդի վերարտադրության վրա, որը կղեկավարվի այնպես, որ իր տեսակից չշատացնի, այդպես կլուծվի մոլորակի գերբնակեցման խնդիրը, ու վերջում կմնան միայն նրանք, ում մեջ դեռ պահպանված կլինի կյանքի մեջ իմաստ տեսնելու մղումը, ու նրանք էլ երևի կսկսեն լրիվ նոր որակի կյանք, նոր քաղաքակրթություն, նոր մարդկություն։ Էդտեղ էլ հավերժության կոնցպետն է՝ մի բանի վերջը սկիզբն է մի ուրիշ բանի։
... հիմա մարդկությունն էդ առումով աննախադեպ նրբացել է, դարձել աննախադեպ զգացմունքային, սրտակցող, մեկը մյուսին սատարող, հանդուրժող, բարեգործ։ Սերն ու բարությունը շատացել են այնքան, ինչքան երբևէ չի եղել երևի բոլոր ժամանակներում միասին վերցրած։
...
Երևի ես ուրիշ մարդկության իրականության մեջ եմ ապրում, քանի որ նույնը չեմ տեսնում։
Բնականաբար բոլորս էլ սուբյեկտիվ մեկնաբանություն կարող ենք ունենալ, բայց էս աստիճանի՞ :)
ԻՀԿ ասենք մի 30 տարի առաջ մարդիկ ավելի սատարող ու բարեգործ էին, քան հիմա։ Ըստ իս ոչ թե հանդուրժողականությունն է ավելացել, այլ անտարբերությունը։ Դե դրա մասին էլ արդեն գրել ես։
Մարդիկ հաստատ հիմա ավելի սատարող են, ես կասեի՝ աբսուրդի աստիճանի սատարող, ու էդ սատարումների մեջ լիքը կողմնակալություն ու տխմարություն կա (օրինակ ասենք սերիական հանցագործների նկատմամբ Նահանգներում շատ մարդիկ ավելի բարյացկամ են, քան՝ ոստիկանների)։ Խայտառակ մասշտաբների է հասել կլյաուզնիկությունը, զոհի կարգվիճակի չարաշահումը, բառերի իմաստների աղավաղումը…
Զուտ իմ կյանքի փորձից ելնելով, ապրելու սկզբունքը վայթե մնացել է նույնը՝ «եղունգ ունես, գլուխդ քորի»։
Երևի ես ուրիշ մարդկության իրականության մեջ եմ ապրում, քանի որ նույնը չեմ տեսնում։
Բնականաբար բոլորս էլ սուբյեկտիվ մեկնաբանություն կարող ենք ունենալ, բայց էս աստիճանի՞ :)
ԻՀԿ ասենք մի 30 տարի առաջ մարդիկ ավելի սատարող ու բարեգործ էին, քան հիմա։ Ըստ իս ոչ թե հանդուրժողականությունն է ավելացել, այլ անտարբերությունը։ Դե դրա մասին էլ արդեն գրել ես։
Դաժանության հետ կապված նկատի ունեի երեսուն չէ, մի հարյուր հիսուն տարի ավելի առաջ, ու հենց սովորական կենցաղում․ օրինակ՝ մարդիկ ճորտ էին պահում, հրապարակավ դաժանորեն պատժում էին ճորտերին, ու դա օքեյ էր, տարածված, ընդունելի, համարյա յուրաքանչյուրի կողմից "կատարելի" երևույթ։ Հիմա ոչ միայն օքեյ չի լայն հասարակության կողմից, այլև "յուրաքանչյուր"-ի ձեռքը չի բարձրանա, զարհուրելի ա թվում ոչ միայն անելը, այլև նայելը։ Դե, իսկ եթե էլ ավելի հետ գնանք (մինչև գլադիատորներ ու ավելի էն կողմ), դաժանությունն է՛լ ավելի շատ էր ու է՛լ ավելի օքեյ, նորմա։ Գնալով մարդկությունն ակնհայտորեն ավելի բարիանում ու նրբանում է։
Մարդիկ հաստատ հիմա ավելի սատարող են, ես կասեի՝ աբսուրդի աստիճանի սատարող, ու էդ սատարումների մեջ լիքը կողմնակալություն ու տխմարություն կա (օրինակ ասենք սերիական հանցագործների նկատմամբ Նահանգներում շատ մարդիկ ավելի բարյացկամ են, քան՝ ոստիկանների)։ Խայտառակ մասշտաբների է հասել կլյաուզնիկությունը, զոհի կարգվիճակի չարաշահումը, բառերի իմաստների աղավաղումը…
Զուտ իմ կյանքի փորձից ելնելով, ապրելու սկզբունքը վայթե մնացել է նույնը՝ «եղունգ ունես, գլուխդ քորի»։
Հա, հասարակությունը շատ է հղկվել հաճախ հենց դեպի աբսուրդի մակարդակ։
Ես էլ մի ուրիշ՝ հակառակ անկյան օրինակ բերեմ։ Օրինակ "չվնասելու" կարգախոսը հասցրել են էն աստիճանի պոլիտկոռեկտության, որ մարդուն փաստացիորեն զրկել են որևէ միջամտությունից, սատարվելուց այլ մարդկանց կողմից, դատապարտել են մենակության։ Իրականում կարծում են, թե սատարելը հենց դա է՝ հիպեր-հանդուրժողականությունը, չխառնվելը, քիթը ուրիշի գործերի մեջ չմտցնելը։ Արդյունքում մարդը, որ բոլորին թվում էր օքեյ, նույնիսկ ուրախ ու երջանիկ, մի օր ինքնասպան է լինում, ու ոչ ոք չգիտի, թե ինչու, ոչ ոք չի նկատել, չի խառնվել, քիթը չի մտցրել նրա կյանքի մեջ, որ հասկանար։ Սա իհարկե Արևմուտքի մասին է խոսքը, Հայաստան կարծեմ դեռ նման տոլերանտ-անտարբերություն չի թևակոխել, բայց աստիճանաբար դա էլ կլինի, գլոբալիզացիայից ուր պիտի փախչես։
․․․ Արդյունքում մարդը, որ բոլորին թվում էր օքեյ, նույնիսկ ուրախ ու երջանիկ, մի օր ինքնասպան է լինում, ու ոչ ոք չգիտի, թե ինչու, ոչ ոք չի նկատել, չի խառնվել, քիթը չի մտցրել նրա կյանքի մեջ, որ հասկանար։ Սա իհարկե Արևմուտքի մասին է խոսքը, Հայաստան կարծեմ դեռ նման տոլերանտ-անտարբերություն չի թևակոխել, բայց աստիճանաբար դա էլ կլինի, գլոբալիզացիայից ուր պիտի փախչես։
Հայաստանում մարդը ինքնասպան է լինում, որովհետև սաղ չափից շատ են քթները խցկել նրա կյանքի մեջ ։Ճ
Հայաստանում մարդը ինքնասպան է լինում, որովհետև սաղ չափից շատ են քթները խցկել նրա կյանքի մեջ ։Ճ
Հա, չասեցի մյուս ծայրահեղությունն էլ մի բան ա :)
Հա, իրականում մարդիկս վերջին տասնյակներին իրար նկատմամբ ավելի քաղաքակիրթ, պուպուշ ու թոլերանտ ենք։ Ու հենց դրա պատճառով էլ գնում ենք գրողի ծոցը :D
Գրողի ծոցը գնում ենք ինքներս մեր վրա չափից շատ կենտրոնանալու, սեփական քաքը չնկատելու, ռացիոնալիմից կտրվելու ու բնությունից հեռանալու պատճառով։ Այսինքն մենք մեծ հավանականությամբ ոչնչանալու ենք մեր իսկ ստեղծած ուրբանիզացիայից։ Իսկ էս պուպուշ-մուպուշ խաղերը ընդամենը պահի լիության ու քաղքենիության թելադրանք են, հենց մոլորակի վրա մի քիչ կերը պակասեց, մենք էլի անողորմաբար կկտրենք իրար կոկորդները։
Գաղթական
25.09.2020, 01:49
Իսկ էս պուպուշ-մուպուշ խաղերը ընդամենը պահի լիության ու քաղքենիության թելադրանք են, հենց մոլորակի վրա մի քիչ կերը պակասեց, մենք էլի անողորմաբար կկտրենք իրար կոկորդները։
Կերը չգիտեմ, բայց զուգարանի թղթի համար նաղդ մորթող են..
Sambitbaba
25.09.2020, 01:54
Մարդիկ հաստատ հիմա ավելի սատարող են, ես կասեի՝ աբսուրդի աստիճանի սատարող, ու էդ սատարումների մեջ լիքը կողմնակալություն ու տխմարություն կա (օրինակ ասենք սերիական հանցագործների նկատմամբ Նահանգներում շատ մարդիկ ավելի բարյացկամ են, քան՝ ոստիկանների)։ Խայտառակ մասշտաբների է հասել կլյաուզնիկությունը, զոհի կարգվիճակի չարաշահումը, բառերի իմաստների աղավաղումը…
Զուտ իմ կյանքի փորձից ելնելով, ապրելու սկզբունքը վայթե մնացել է նույնը՝ «եղունգ ունես, գլուխդ քորի»։
Վիշապ ջան, էսօրվա ամբողջ Ամերիկայով մեկ ցույցերն է՞լ սատարումներ ու կողմնակալություն ու տխմարություն ա:
Երեք հրեշտակ-ոստիկան ջարդում են մարդու տան դուռը և անկողնում գնդակահարում, կարելի է ասել, քնած, քսանքանիամյա "սերիական հանցագործ" բուժքույր աղջկան, իսկ էս հերոս ոստիկաններին մեդալներով պարգևատրելու փոխարեն, երեքից մեկին անխիղճները վերցնում ու դատապարտում են էն բանի համար, որ իր փամփուշտով հարևանի պատը ծակել ա...
Ու՞ր ա գնում Ամերիկան էս աբսուրտի աստիճանների սատարումներով... խեղճ ոստիկանություն...:(
Sambitbaba
25.09.2020, 01:58
Երևի ես ուրիշ մարդկության իրականության մեջ եմ ապրում, քանի որ նույնը չեմ տեսնում։
Բնականաբար բոլորս էլ սուբյեկտիվ մեկնաբանություն կարող ենք ունենալ, բայց էս աստիճանի՞ :)
ԻՀԿ ասենք մի 30 տարի առաջ մարդիկ ավելի սատարող ու բարեգործ էին, քան հիմա։ Ըստ իս ոչ թե հանդուրժողականությունն է ավելացել, այլ անտարբերությունը։ Դե դրա մասին էլ արդեն գրել ես։
Մոտ 40 տարի առաջ ԱՄՆ-ում կանայք արդեն կարող էին աշխատել, բայց հիմնարկություններում կանանց համար զուգարաններ չկային...
Վիշապ ջան, էսօրվա ամբողջ Ամերիկայով մեկ ցույցերն է՞լ սատարումներ ու կողմնակալություն ու տխմարություն ա:
Երեք հրեշտակ-ոստիկան ջարդում են մարդու տան դուռը և անկողնում գնդակահարում, կարելի է ասել, քնած, քսանքանիամյա "սերիական հանցագործ" բուժքույր աղջկան, իսկ էս հերոս ոստիկաններին մեդալներով պարգևատրելու փոխարեն, երեքից մեկին անխիղճները վերցնում ու դատապարտում են էն բանի համար, որ իր փամփուշտով հարևանի պատը ծակել ա...
Ու՞ր ա գնում Ամերիկան էս աբսուրտի աստիճանների սատարումներով... խեղճ ոստիկանություն...:(
Հա բա ի՞նչ ա: Մեդիայի կիսատ-պռատ ու ակնհայտ կողմնակալությամբ ներկայացրած պրովոկացիայի ու դեմոկրատների լոբբինգի արդյունքում անիմաստ հիսթերիա ա, ու մասսսայական ճնշման արդյունքում էլ ոչ մի արդար դատավճիռ էլ չի կայացվելու:
Sambitbaba
25.09.2020, 02:57
Հա բա ի՞նչ ա: Մեդիայի կիսատ-պռատ ու ակնհայտ կողմնակալությամբ ներկայացրած պրովոկացիայի ու դեմոկրատների լոբբինգի արդյունքում անիմաստ հիսթերիա ա, ու մասսսայական ճնշման արդյունքում էլ ոչ մի արդար դատավճիռ էլ չի կայացվելու:
Այսինքն, էն մեկին (անունն էլ չեմ հիշում) չորս հոգով փողոցում խեղդամահ արեցին՝ պրովոկացիա էր; էս երեխուն անկողնում գյուլլեցին՝ պրովոկացյա էր; երեկ Սան Կլեմենտեում հոմլեսին երկուսով սպանեցին՝ պրովակացիա էր; դրա առաջի օրը մայրը 911 զանգեց, որ գան իր աուտիզմով հիվանդ երեխային օգնեն, եկան 13 տարեկան իրենցից սարսափահար փախչող (ոչ որովհետև լսել էր իրենց բարի գործերի մասին) երեխու մեջ հինգ փամփուշտ լցրին՝ պրովոկացիա է՞ր: Եվ այսպես շարունակ, համարյա ամեն օր ամենաքիչը մի "պրովոկացիա"...
Ինչքա՞ն ժամանակ, եղբայրս, կարելի է համարել, որ էս ամենը ոստիկանության վրա դեմոկրատներն են սարքում:
Մարդ վախենում է արդեն փոլիսի կողքով անցնի, չգիտես, ինչ սպասես... Պատմել եմ արդեն, թե ինչպես էդ հրեշտակներից մեկը հարձակվեց կնոջս վրա... Հասել ենք նրան, որ ժամանակն է գնալ էն ասածդ սերիալ քիլլերի մոտ պաշտպանություն խնդրելու:
Էսօր առավոտից սաղ ալիքները ցույց էին տալիս, թե ինչպես հոմլեսին նիսյա տեղը սպանելու համար մի 50 հոգի ցույց էին անում, իսկ մերձակա բոլոր քաղաքներից տեղացիներին "օգնության" եկած երևի մի 300 հրեշտակ-փոլիս, ընկած սրանց հետևից, ջարդրտելով ձերբակալում էին, ինչա սրանք խանգարում են երթևեկությանը:
Այնինչ իրենք, մի ծակված լակոտի պատճառով կարող են երեք մայրուղի փակել ու մի ամբողջ կվարտալ, 150 հոգով շրջապատել մի հատ աղբարկղ, որի հետևում թաքնվել ա էդ ծակված ջահելը և օրվա կեսը ծախսել նրան ձերբակալելու վրա, և թքած ունեն, որ իրենց պատճառով հազարավոր մարդիկ նստած են թրաֆիկի մեջ:
Ես սա պրովոկացիա չէի անվանի, Վիշապ ջան, ես սա դիվերսիա կհամարեի հասարակության հանդեպ: Կներես:
Իսկ թե ինչու են հասարակության այս վայ-պահապանները այս դիվերսիան կազմակերպել հասարակության դեմ, - պատճառը հենց քո վերևում ասված խոսքերն են. "հենց մոլորակի վրա մի քիչ կերը պակասեց, մենք էլի անողորմաբար կկտրենք իրար կոկորդները": Այն տարբերությամբ, որ ոչ թե մոլորակի, այս սրանք զգացել են, որ շուտով իրենց կերն է սկսելու պակասել, քանի որ այլևս անհնար է այսպես ապրել ու վախենալ սեփական պահապաններից, և արդեն սկսել են սրանց սանձերը ձգել: Եվ սա էլ հենց պատճառն է նրանց փրփրած դիվերսիայի:
Դու ճիշտ ես, երբ ասում ես, որ գնում ենք կործանման: Որովհետև համոզված ես, որ սրանց հետ ենք գնում: Այո, սրանց հետ միայն հենց կործանման կարելի է գնալ:
Բայց այդ չի լինի, որովհետև իրականում տեղի է ունենում իմ ասածը. զիբիլը դառնում է տեսանելի, որպեսզի ավելի լավ մաքրվի:
Այսինքն, էն մեկին (անունն էլ չեմ հիշում) չորս հոգով փողոցում խեղդամահ արեցին՝ պրովոկացիա էր; էս երեխուն անկողնում գյուլլեցին՝ պրովոկացյա էր; երեկ Սան Կլեմենտեում հոմլեսին երկուսով սպանեցին՝ պրովակացիա էր; դրա առաջի օրը մայրը 911 զանգեց, որ գան իր աուտիզմով հիվանդ երեխային օգնեն, եկան 13 տարեկան իրենցից սարսափահար փախչող (ոչ որովհետև լսել էր իրենց բարի գործերի մասին) երեխու մեջ հինգ փամփուշտ լցրին՝ պրովոկացիա է՞ր: Եվ այսպես շարունակ, համարյա ամեն օր ամենաքիչը մի "պրովոկացիա"...
Ինչքա՞ն ժամանակ, եղբայրս, կարելի է համարել, որ էս ամենը ոստիկանության վրա դեմոկրատներն են սարքում:
Մարդ վախենում է արդեն փոլիսի կողքով անցնի, չգիտես, ինչ սպասես... Պատմել եմ արդեն, թե ինչպես էդ հրեշտակներից մեկը հարձակվեց կնոջս վրա... Հասել ենք նրան, որ ժամանակն է գնալ էն ասածդ սերիալ քիլլերի մոտ պաշտպանություն խնդրելու:
Էսօր առավոտից սաղ ալիքները ցույց էին տալիս, թե ինչպես հոմլեսին նիսյա տեղը սպանելու համար մի 50 հոգի ցույց էին անում, իսկ մերձակա բոլոր քաղաքներից տեղացիներին "օգնության" եկած երևի մի 300 հրեշտակ-փոլիս, ընկած սրանց հետևից, ջարդրտելով ձերբակալում էին, ինչա սրանք խանգարում են երթևեկությանը:
Այնինչ իրենք, մի ծակված լակոտի պատճառով կարող են երեք մայրուղի փակել ու մի ամբողջ կվարտալ, 150 հոգով շրջապատել մի հատ աղբարկղ, որի հետևում թաքնվել ա էդ ծակված ջահելը և օրվա կեսը ծախսել նրան ձերբակալելու վրա, և թքած ունեն, որ իրենց պատճառով հազարավոր մարդիկ նստած են թրաֆիկի մեջ:
Ես սա պրովոկացիա չէի անվանի, Վիշապ ջան, ես սա դիվերսիա կհամարեի հասարակության հանդեպ: Կներես:
Իսկ թե ինչու են հասարակության այս վայ-պահապանները այս դիվերսիան կազմակերպել հասարակության դեմ, - պատճառը հենց քո վերևում ասված խոսքերն են. "հենց մոլորակի վրա մի քիչ կերը պակասեց, մենք էլի անողորմաբար կկտրենք իրար կոկորդները": Այն տարբերությամբ, որ ոչ թե մոլորակի, այս սրանք զգացել են, որ շուտով իրենց կերն է սկսելու պակասել, քանի որ այլևս անհնար է այսպես ապրել ու վախենալ սեփական պահապաններից, և արդեն սկսել են սրանց սանձերը ձգել: Եվ սա էլ հենց պատճառն է նրանց փրփրած դիվերսիայի:
Դու ճիշտ ես, երբ ասում ես, որ գնում ենք կործանման: Որովհետև համոզված ես, որ սրանց հետ ենք գնում: Այո, սրանց հետ միայն հենց կործանման կարելի է գնալ:
Բայց այդ չի լինի, որովհետև իրականում տեղի է ունենում իմ ասածը. զիբիլը դառնում է տեսանելի, որպեսզի ավելի լավ մաքրվի:
Սամ, խայտառակ պրովակացիա էր: Անխտիր բոլոր սպանության հանգամանքները մեդիան ներկայացրել ու շարունակում ա ներկայացնել խայտառակ կողմնակալություններով, նպատակը՝ թե ինչ ոռի ա Թրամփի Ամերիկայում։
Օբամայի ժամանակ կոծկոցի էր, նույն սպանությունները հա էլ լինում էին առանց մասսայական էսկալյացիայի։
Օրինակ Ֆլոյդի դեպքի համար շատ վերջերս ոստիկաններից մեկի վրի կամերայի ձայնագրությունը բաց թողեցին, շատ հավես ունես, նայի տես ինչ կանեիր դու, որպես ոստիկան:
https://youtu.be/bYJTF-bb1jc
Սամ, խայտառակ պրովակացիա էր: Անխտիր բոլոր սպանության հանգամանքները մեդիան ներկայացրել ու շարունակում ա ներկայացնել խայտառակ կողմնակալություններով, նպատակը՝ թե ինչ ոռի ա Թրամփի Ամերիկայում։
Օբամայի ժամանակ կոծկոցի էր, նույն սպանությունները հա էլ լինում էին առանց մասսայական էսկալյացիայի։
Օրինակ Ֆլոյդի դեպքի համար շատ վերջերս ոստիկաններից մեկի վրի կամերայի ձայնագրությունը բաց թողեցին, շատ հավես ունես, նայի տես ինչ կանեիր դու, որպես ոստիկան:
https://youtu.be/bYJTF-bb1jc
Վիշապ, կասե՞ս որ մասից ա պետք նայել։ Ես սկիզբը նայեցի ու տեղ-տեղ առաջ տվեցի, ամեն տեղ մարդը խնդրող-աղաչողի դերում էր, ոչ մի ագրեսիա չտեսա, մինչդեռ ոստիկանը հենց ամենասկզբում, երբ մոտեցավ ու բացեց մեքենայի դուռը, առաջին բառերը՝ put your f*ing hands on the wheel. Why f*ing? Բա անմեղության կանխավարկածն ու՞ր ա։ Էլ չեմ ասում, թե ինչ կոպիտ ոլորեց թևերը, որ ձեռնաշղթաները հագցնի։ Մի խոսքով, լավ կլիներ ցույց տայիր, որ րոպեից ա պետք նայել՝ "հասկանալու" համար ոստիկանին։
Վիշապ, կասե՞ս որ մասից ա պետք նայել։ Ես սկիզբը նայեցի ու տեղ-տեղ առաջ տվեցի, ամեն տեղ մարդը խնդրող-աղաչողի դերում էր, ոչ մի ագրեսիա չտեսա, մինչդեռ ոստիկանը հենց ամենասկզբում, երբ մոտեցավ ու բացեց մեքենայի դուռը, առաջին բառերը՝ put your f*ing hands on the wheel. Why f*ing? Բա անմեղության կանխավարկածն ու՞ր ա։ Էլ չեմ ասում, թե ինչ կոպիտ ոլորեց թևերը, որ ձեռնաշղթաները հագցնի։ Մի խոսքով, լավ կլիներ ցույց տայիր, որ րոպեից ա պետք նայել՝ "հասկանալու" համար ոստիկանին։
Ինչի ի՞նչ էր անում ոստիկանը, որ խնդրող աղաչողի դերում էր, հենց սզբից խեղդում է՞ին։
Ու տես կողմնակալությունդ՝ f*ing օգտագործեց 5-րդ անգամ, չորս անգամ նույնը կրկնելուց հետո, այսինքն ահագին էլ համբերատար ոստիկան ա ։Ճ
Անմեղության կանխավարկածը ձերբակալության հետ կապ չունի, կասկածյալի անմեղությունը ապացուցվում ա դատարանում, իսկ մինչև դատարան հասնելը մարդուն կարող են ձերբակալել, եթե բավարար հիմքեր կան կասկածելու, ինչը այս պարագայում կա։
Կասկածյալը ողջ ընթացքում ֆիզիկապես դիմադրում ա ձերբակալությանը իրեն զոհի տեղ դնելով ու աղաչել-պաղատելով, ի՞նչ կանեիր դու ոստիկանների փոխարեն։
Sambitbaba
25.09.2020, 06:49
Նայեցի համարյա մինչև վերջ, երբ արդեն խանութպանին էլ հարցաքննեցին: Եվ ի՞նչ:
Նախ, որ էդ մի կամերա չի, այլ կրկնում են նույն բանը առնվազն երկու կամերաներով:
Եվ ինչ տեսա:
Տեսա մի սևամորթ մարդու, սարսափահար, հիստերիկայի մեջ, որին հենց ամենասկզբից, հանգստացնելու փոխարեն, լավ էլ օգնում են ոչ թե էդ հիստերիկային վերջ տալու, այլ ընդհակառակը, բազմապատկելու: Տեսա մի սևականի, որը շատ լավ գիտի, որ իր երկրում ոստիկանությունը տարեկան 650 մարդ ա սպանում և որ զոհերի մեծամասնությունը հենց սևական են, թող նույնիսկ մեղավոր: Էս երկրում շատ նահանգներում նույնիսկ դատապարտվածին արգելվում ա սպանել և որևէ արդարացուցիչ մոտիվացիա չկա անզեն մարդուն սպանելու, 13 տարեկան երեխուն օրը ցերեկով գյուլլելու: Հասկանում ես, պարտադիր չի, որ մարդը փոլիսի առաջ պետք է անպայման գալստուկով լինի, որ իրեն չսպանեն, էս երկրում ամեն ջուռի մարդ կա, օրենքն էլ դա չի արգելել:
Ու նաև տեսա մի մարդու, որը շատ լավ զգում ա իր վերջը (սրա վրա դու կարող ես ծիծաղել, իհարկե, բայց դու հարցրեցիր, ես ասում եմ ամենն, ինչ տեսա ես), և դրանից նրա հիստերիկան ավելի ա մեծանում: Եվ այդ ամենի հետ մեկտեղ, իր կյանքի առնվազն վերջին տաս րոպեն գոռում, խնդրում, աղաչում ա, որ օդ չունի շնչելու ու մեռնում ա, իսկ ծունկը նրա վզին դրած անասունը, որը իբր թե վաստակավոր ու փորձառու ոստիկան ա ու նման հիստերիկաների հավանաբար հազար անգամ ականատես ա եղել ու շատ լավ պետք ա հասկանար, որ էդ մարդն իրոք մահամերձ ա ու բաց թողներ նրան, այլ ոչ թե նույնիսկ մեռնելուց հետո էլ էլի մի տաս րոպե ձև տար, իբր ամեն ինչ նորմալ ա:
Լսիր, Վիշապ ջան, կարող ա՞ դու ինքդ փոլիս ես: Ես ինչ-որ ոչ մի կերպ չեմ կարողանում հասկանալ քո էսպես դոշդ դեմ տալը, ազնիվ խոսք...
Էս երկրում, երբ որ գիշատիչ կենդանին, օրը ցերեկով, արջը, առյուծը, գալիս ա ուտելիք հայթհայթելու մարդկանց մեջ, մարդկանց շուն-կատու ա որսում, զենքից ավելի մեծ վտանգ ա հանդիսանում մարդկանց համար, գալիս, ուղղակի քնացնում են ու առոք-փառոք տանում բաց են թողնում իր բնակավայրում:
Է, թող Ֆլոյդին էլ քնացնեին, եթե վրեն չէին կարում: Թող մի բանով տային գլխին, թող ինչ ասես անեին, բայց սպանելը ո՞րն էր: Ու քո վիդեոն բացարձակապես մի վայրկյան անգամ թույլ չտվեց հավատալ, որ ես սխալ եմ, իսկ դու ճիշտ:Այնինչ ես ինքս շատ կուզեի, որ ճիշտը դու լինեիր: Որովհետև էդ մարդասպանները ոչ միայն քո "պաշտպաններն" են, այլև իմը, իմ քո երեխեքինը, ընկերոջս 13-ամյա թոռանը, որը կարող է նունպես տեսնել նման մի վայրենու և սարսափահար փախչել ու նրան կարող են գյուլլել մենակ էն բանի համար, որ նա վախեցավ:
Եվ ի՞նչ կապխ ունի էս ամենի հետ Օբաման, որ դու հա մեջտեղ էս գցում: Ես, օրինակ, քո Տրամպից զզվում եմ, բայց մի անգամ նրա անունը տված կա՞մ, թեև լիքը օրինակներ կարող եմ բերել, թե ինչու նրա քոքը վաղուց արդեն պետք է տված լինեին: Որովհետև հասկանում եմ, որ նա հիանալի կատարում է իր վրա դրված գործը, էն ասածս զիբիլը լույս աշխարհ հանողը հենց ինքն ա, իրա ռասիստական պահվածքով, իրա թողտվությամբ ռեդնեկներին ու կուկլուքս կլանին, իրա երկիրը թալանելով ու... էլ չշարունակեմ:
Ես մինչև օրս չեմ տեսել, որ մի կոմեդիանտ Օբամայի վրա կայֆեր բռնած լինի, իսկ դու՞... Որովհետև էդ մարդը երբ խոսում էր, գոնե իմ համար, բոլոր երեք երկրներում ապրածս կյանքիս ընթացքում, Խռուշչովից սկսած, միակ ղեկավարն է եղել, որ լսել եմ, ու ասել եմ, որ խոսացողը տրամաբանող մեկն ա: Իսկ Տրամպիդ ասածների վրա, ոչ թե ես, ոչ թե Ամերիկացիները, այլ ալամ աշխարհն ա հռհռում, մի՞թե դու չես տեսնում, որ ընդամենը էս չորս տարվա ընթացքում ուր հասցրեց հաշխարհային կարծիքն Ամերիկայի մասին...
Օբամայի վախտով շատ բան չեմ ասի. ոչ ուզում եմ, ոչ էլ բան եմ հասկանում քաղաքականությունից: Բայց աշխատանքի բերումով համոզված եմ, որ քեզանից ավելի շատ եմ եղել սևերի շրջապատում ու շփվել նրանց հետ: ՈՒ հազար տոկոսով եմ ասում. Օբամայի վախտով սևերը դարձան շատ ավելի առաջ, քան Օբամայից առաջ:
Օբամայից հետո սևերը դարձան գազան, շատ ավելի վատը, քան Օբամայից առաջ: Փորձիր մենակ ասել, որ ոչ միայն բլաք լայֆ մետերմ այլ սպիտակ լայֆն էլ: Եվդրա հետ Օբաման բացարձակապես կապ չունի:
Գիտե՞ս, ես առաջ մտածում էի, ու չնայած էդ ամեն վայրենությանը, ոստիկանության մեջ էլ կան նորմալ մարդիկ: Բայց հիմա արդեն չեմ մտածում: ՉԿԱ՛Ն: Եթե կան, ու՞ր են: Մի՞թե չեն տեսնում էս ամեն վայրենությունները: Ֆլոյդից հետո դուրս եկան երկու անգամ, ու ձևի համար ծնկի՞ իջան... Էն վախտ դեռ հավատում էի ու նույնիսկ "քայնդ օֆ" հուզվեցի: Բայց հենց սկսեցին իրոք ինչ-որ որոշումներ կայացնել նրանց վարքագիծը փոխքելու համար, ամնիջապես գազան դարձան ու ընկան քուչեքը: Եվ էսօրվա նրանց պահվածքն արդեն՝ 100 տոկոսանոց պատերազմ ա հասարակության դեմ:
Sambitbaba
25.09.2020, 06:51
Ահավոր ցավում եմ, որ նայեցի: Էդ ամեն նողկանքը էլի հետ էկավ...
Ինչի ի՞նչ էր անում ոստիկանը, որ խնդրող աղաչողի դերում էր, հենց սզբից խեղդում է՞ին։
Ու տես կողմնակալությունդ՝ f*ing օգտագործեց 5-րդ անգամ, չորս անգամ նույնը կրկնելուց հետո, այսինքն ահագին էլ համբերատար ոստիկան ա ։Ճ
Անմեղության կանխավարկածը ձերբակալության հետ կապ չունի, կասկածյալի անմեղությունը ապացուցվում ա դատարանում, իսկ մինչև դատարան հասնելը մարդուն կարող են ձերբակալել, եթե բավարար հիմքեր կան կասկածելու, ինչը այս պարագայում կա։
Կասկածյալը ողջ ընթացքում ֆիզիկապես դիմադրում ա ձերբակալությանը իրեն զոհի տեղ դնելով ու աղաչել-պաղատելով, ի՞նչ կանեիր դու ոստիկանների փոխարեն։
Աղաչող-պաղատողի դերը էստեղ էն նշանակությունն ուներ, որ պարզ երևում է, որ մարդն ի սկզբանե դիմադրություն չի ցույց տալիս, ու ոստիկանության վերաբերմունքը (հայհոյելն ու ձեռնաշղթաները ցավեցնելով հագցնելը) դիմադրություն ցույց չտվող ու հանցանքի մեջ չբռնված (ընդամենը կասկածվող) մարդու հանդեպ էր, ընդ որում՝ կասկածն էլ խանութի տիրոջ ցուցմունքով էր, ոչինչ ավելին։ Ոստիկանի վերաբերմունքը ակնհայտորեն կանխակալ է, ու տվյալ դեպքում էական չի՝ որ կասկածները արդարացվելու էին հետագայում կամ պարզվելու էր էդ մարդու հանցավոր անցյալն ու բնութագիրը։
Դու իհարկե կարող ես ասել, որ ոստիկանը նաև հոգեբան էր, որն իր տարիների փորձից նմաններին դեռ հեռվից ջոկած ունի, ու այդտեղից էլ՝ վերաբերմունքը։ Բայց դա կոնկրետ ինձ համար արդարադատության համակարգը դնում է սուբյեկտիվ, անվստահելի հիմքերի վրա։
Այն՝ ինչ պահանջվում էր ապացուցել։ :P
Մարդիկ հաստատ հիմա ավելի սատարող են, ես կասեի՝ աբսուրդի աստիճանի սատարող, ու էդ սատարումների մեջ լիքը կողմնակալություն ու տխմարություն կա (օրինակ ասենք սերիական հանցագործների նկատմամբ Նահանգներում շատ մարդիկ ավելի բարյացկամ են, քան՝ ոստիկանների)։ Խայտառակ մասշտաբների է հասել կլյաուզնիկությունը, զոհի կարգվիճակի չարաշահումը, բառերի իմաստների աղավաղումը…
Զուտ իմ կյանքի փորձից ելնելով, ապրելու սկզբունքը վայթե մնացել է նույնը՝ «եղունգ ունես, գլուխդ քորի»։
․․․
Է, թող Ֆլոյդին էլ քնացնեին, եթե վրեն չէին կարում: Թող մի բանով տային գլխին, թող ինչ ասես անեին, բայց սպանելը ո՞րն էր: ․․․
Չկա սենց պրոտոկոլ, ու քո սաղ ասածը փրփուրներից կախվել է, ինքնախաբեություն, ամեն ինչ՝ բացի օբյեկտիվ իրականությունը տեսնելու փորձից։
Լսիր, Վիշապ ջան, կարող ա՞ դու ինքդ փոլիս ես: Ես ինչ-որ ոչ մի կերպ չեմ կարողանում հասկանալ քո էսպես դոշդ դեմ տալը, ազնիվ խոսք...
Մի հատ բան կա, ռացիոնալիզմ (https://en.wikipedia.org/wiki/Rationalism) ա կոչվում։
Sambitbaba
25.09.2020, 10:47
Չկա սենց պրոտոկոլ, ու քո սաղ ասածը փրփուրներից կախվել է, ինքնախաբեություն, ամեն ինչ՝ բացի օբյեկտիվ իրականությունը տեսնելու փորձից։
Իսկ անզեն մարդու վիզը դրին ու պրոտոկոլով ջարդեցին, չէ՞: Քնած անմեղ աղջկան պրոտոկոլով անկողնու մեջ սպանեցին: Մերը 911 զանգեց, որ գան իր 13 տարեկան երեխուն գնդակահարեն պրոտոկոլով, կարծես թե Լանքյասթըրում էր, չէ՞, արդեն Ֆլոյդից հետո, որ մի ջահել տղու ոստիկանության դռան դեմը պրոտոկոլով կախեցին... և էսպես օրը մոտավորապես երկու պրոտոկոլով սպանություն աշխարհի, այսպես կոչեցյալ, ամենաազատ երկրում, աշխարհի ամենագերազանց պրեզիդենտի իշխանության ներքո:
Մի հատ բան կա, ռացիոնալիզմ (https://en.wikipedia.org/wiki/Rationalism) ա կոչվում։
Անցյալ, թե նախանցյալ տարի էր, մի վիդեո տեսա յութուբում: Մի կիսախեղդ երեխու քաղաքային լճակից հանել, պառկեցրել էին նստարանին: Մայրը չորս կողմերը վազվզում էր, որ ոչ ոք երեխուն չմոտենա ու չօգնի, և ինքն էլ ձեռք չտվեց էնքան, մինչև երեխեն վերջնականապես հոգին ավանդեց: Եվ չթողեց օգնեն, գիտե՞ս ինչ պատճառով: Ինքը հավատով ասում էր, որ Աստված պետք ա իր երեխուն օգնի:
Կներես, բայց ճիշտ նույն հավատով հիմա դու ռացիոնալիզմից ես խոսում:
Լավ, ինչ կլինի, արի թարգենք: Թե խի ընկանք էս դեժավյուի մեջ...
Էստեղ լրիվ ուրիշ գլուխջարդոցի ա:
Իսկ անզեն մարդու վիզը դրին ու պրոտոկոլով ջարդեցին, չէ՞: Քնած անմեղ աղջկան պրոտոկոլով անկողնու մեջ սպանեցին ․․․:
Սամ, մեծ մարդ ես, իրերը կարող ե՞ս իրենց անուններով կոչել։ Վիզ չի ջարդվել ու քնած աղջկա էլ չեն սպանել (էն մյուս թեմաներով շատ չեմ խորացել)։
Դեղերի գերդոզայի տակ մեկը համառորեն դիմադրել է ոստիկանության մեքենան նստելը, ոստիկանները երկար քաշքշուկներից հետո փորձել են զսպել: Որ դոզի տակ չլիներ, կամ խելոք նստեր մեքենան, սաղ կմնար:
Երկորդի դոզի տակ եղած բոյֆռենդն աառաջինը կրակել տուն մտած ոստիկանների վրա, ու վերջիններս բնականաբար պատասխան են տվել։ Էլի սաղ կմնային, եթե ուռած կամ քթները քաշած չլինեին:
Ու վաաաաապշե կապ չունեն էս դեպքերը ռասզիմի հետ:
Բայց դե էս թեման դրա մասին չի, այլ նրա մասին է, որ քեզ նման լիքը մարդ մոլորակի վրա խնդիր ունի օբյեկտիվության հետ, բնականաբար որպես մեծ պատկեր, մենք մարդիկս նույն կերպ ենք գնահատում նաև ասենք էկոլոգիական խնդիրները, դրա համար էլ ունենք էն, ինչ ունենք: Ու նույն կերպ էլ լիքը մարդ հավատում է, որ մոլորակը անսպառ ռեսուրսներ ունի, կամ էկոլոգիան վերականգնելը կոսմետիկ ռեմոնտի նման մի բան ա, կամ գերբնակեցման խնդիր չկա, կամ մենք շուտով սաղ տիեզերքը գրավելու ենք ու նման այլ հեքիաթների:
Դրա համար էլ ասում եմ, մինչև դանակը ոսկորին չհասնի, մարդիկս իրականությունը գիտակցելու խնդիր ենք ունենալու, այսինքն պիտի նարկոշ մեկը մտնի զենքի տակ տունդ թալանի, նոր սկսես ոստիկաններին գնահատել, ու անհրաժեշտ պաշտպանությունն էլ կարողանաս տարբերակել դիտավորյալ սպանություններից:
Հ․Գ․
․․․
Կներես, բայց ճիշտ նույն հավատով հիմա դու ռացիոնալիզմից ես խոսում:
․․․ Սոկրատեսը, Կանտն ու Դեկարտը ներվային ծխում են։
Ուլուանա
25.09.2020, 18:16
Ժողովուրդ, եկեք թեման չվերածենք էլի ԱՄՆ ոստիկանության ու սևամորթների նկատմամբ խտրականության քննարկման: Դրա մասին առանձին թեմա ունենք, եթե հիշում եք:
Իսկ բուն թեմայի հետ կապված, վերջին էջերի գրառումները կարդալով` մի հարց մտքովս անցավ. եթե համարում եք, որ հիմա ամեն ինչ ավելի վատ է, քան նախկինում, ու գնալով վատանում է` տանելով մարդկությանը կործանման, առաջարկում եմ, որ ամեն մեկը պատասխանի էս հարցին. եթե համարենք, որ մի կյանք ենք ապրում (ինչին ես, իհարկե, համաձայն չեմ, բայց քանի որ մեծամասնությունն էդ համոզման է, պայմանականորեն էդպես համարենք էս պահին), ու եթե հնարավորություն ունենայիք ընտրելու էն ժամանակաշրջանը, որում ապրելու եք, ո՞րը կընտրեիք, ո՞րն եք համարում ավելի լավ ժամանակաշրջան, որում արժեր, որ մարդկությունն ապրելիս լիներ: Կարծում եմ` էս հարցի պատասխանը կօգնի ճիշտ կողմնորոշվել մարդկության կործանման գնալ-չգնալու հարցում: Ես, օրինակ, հենց մեր ժամանակաշրջանը կընտրեի, ուրիշ ոչ մեկը, որովհետև անկախ ամեն ինչից` համարում եմ, որ մեր ժամանակներում բոլոր առումներով ավելի շատ հնարավորություններ կան, ավելի շատ ազատություն կա: Իսկ մարդիկ, կարծում եմ, բնույթով միշտ էլ նույնն են եղել, պարզապես ընդհանուր կյանքի զարգացմամբ, պայմանների փոփոխությամբ պայմանավորված` բացասականի դրսևորման հնարավորություններն էլ են շատացել, մոլորակի ռեսուրսներն էլ սպառվում են, այսինքն` սպառվում են ոչ թե որովհետև մարդիկ հիմա ավելի վատն են, այլ որովհետև էդ ռեսուրսներն անսպառ չեն, մի օր պիտի սպառվեին էսպես թե էնպես: Իսկ մարդը միշտ էլ սպառող է եղել, պարզապես հիմա ավելի շատ հնարավորություններ ունի սպառելու:
Նաիրուհի
25.09.2020, 18:33
Եթե հաշվի առնենք, որ էս ժամանակում ահագին ապրել եմ, կուզեի մեկ էլ երևի մի 150-200 տարի հետո ապրել, բայց հիմիկվա հիշողությունս ու գիտելիքներս պահպանած։
Էնքան հետաքրքիր է թվում տեսնելը, թե ապագայի մարդկությունն ինչ գնահատական կտար մեր ժամանակաշրջանին, մեկ էլ թե հիմիկվա խմորումներն ի՞նչ զարգացումների են հանգեցրել ապագայում, կրոնները կա՞ն, թե՞ արդեն մարգինալացվել/վերացել են։ Տեխնիկան ու գիտությունը զարգացե՞լ են, ո՞ր ուղղությամբ։ Քարանձավներ վերադարձողներ ու հակավակցինիստներ կա՞ն, Հայաստանում դեռ կուսության հարցն ակտուա՞լ ա, ո՞ր մասնագիտություններն են վերացել, ի՞նչ նոր մասնագիտություններ են ավելացել։ Էլի՞ ռեսուրսների մեծ մասը մի տոկոսի ձեռքում ա, միլիոնավոր մարդիկ էլ սովամահ են լինում, ու սենց լիքը բաներ։
Հա, միակ պայմանն էն ա, որ էս արանքի 200 տարում բոլոր հրթիռների արձակումների տեսագրությունները պահպանված լինեին։
Ուլուանա
25.09.2020, 19:34
Եթե հաշվի առնենք, որ էս ժամանակում ահագին ապրել եմ, կուզեի մեկ էլ երևի մի 150-200 տարի հետո ապրել, բայց հիմիկվա հիշողությունս ու գիտելիքներս պահպանած։
Էնքան հետաքրքիր է թվում տեսնելը, թե ապագայի մարդկությունն ինչ գնահատական կտար մեր ժամանակաշրջանին, մեկ էլ թե հիմիկվա խմորումներն ի՞նչ զարգացումների են հանգեցրել ապագայում, կրոնները կա՞ն, թե՞ արդեն մարգինալացվել/վերացել են։ Տեխնիկան ու գիտությունը զարգացե՞լ են, ո՞ր ուղղությամբ։ Քարանձավներ վերադարձողներ ու հակավակցինիստներ կա՞ն, Հայաստանում դեռ կուսության հարցն ակտուա՞լ ա, ո՞ր մասնագիտություններն են վերացել, ի՞նչ նոր մասնագիտություններ են ավելացել։ Էլի՞ ռեսուրսների մեծ մասը մի տոկոսի ձեռքում ա, միլիոնավոր մարդիկ էլ սովամահ են լինում, ու սենց լիքը բաներ։
Հա, միակ պայմանն էն ա, որ էս արանքի 200 տարում բոլոր հրթիռների արձակումների տեսագրությունները պահպանված լինեին։
Ճիշտն ասած` ես արդեն եղածների մեջից նկատի ունեի, ոչ թե ապագա :))` էն իմաստով, որ անցած ժամանակաշրջանների մասին քիչ թե շատ պատկերացում ունենք, թե ինչպիսին են եղել, ու կարող ենք համեմատել` դրա հիման վրա կողմնորոշվելով, թե ինչքանով ենք դեպի կործանում գնում:
Sambitbaba
25.09.2020, 20:17
Ճիշտ ես, Ան ջան: Ես էլ առաջարկել էի արդեն թարգել, բայց որ դու էլ ասում ես, թող ների ինձ Վիշապը, իր գրառմանն արդեն չեմ պատասխանի:
Ես համարում եմ, որ մենք ապրում ենք մարդկության ամբողջ գոյատևության ամենալավ ժամանակաշրջանում, որովհետև երկրագնդի վրա երբևիցե այսպիսի կարևոր իրադարձություններ տեղի չեն ունեցել: Մեր արածի կարևորությունը առանձնահատուկ է նրանով, որ հենց մենք ի մի բերեցինք մեր քաղաքակրթության ունեցած ամբողջ փորձը, ավարտին հասցրեցինք այն, և նոր քաղաքակրթությունը, որը գալիս է ձեր երեխաների մեջ, կարիք չունի այլևս այդ փորձի: Նրանք գալիս են նոր ծրագրերով, իսկ թե ինչ ծրագրեր են դրանք, մենք կտեսնենք մի 20-25 տարի հետո, երբ ազատվենք այն աղբից, որի մեջ առայժմ ապրում ենք:
Մոլորակի ռեսուրսներն անսպառ չեն այն պատճառով, որ առայժմ մարդկությունը միայն վերցրել ու դիմացը ոչինչ չի տվել: Բայց մեր գիտակցությունը բուռն վերելք է ապրում և մենք դադարում ենք մեզ զգալ միայն սպառողի դերում: Կան մարդիկ, որոնք հսկայական աշխատանք են կատարում մոլորակը մաքրելու և կյանքի համար նորմալ պայմանները վերականգնելու գործում: Առայժմ ավելի շատ անհատներ են այստեղ ու այնտեղ, բայց նրանց քանակն ավելի ու ավելի է մեծանում:
Իրականում մոլորակի ռեսուրսներն անսպառ են և ինչես մարդու մարմինն է ի վիճակի իրեն անընդհատ վերանորոգելու, այնպես էլ մոլորակը: Ու երբ մենք նորից սովորենք ճիշտ օգտվել մոլորակի տված ռեսուրսներից, նրանք էլ բավական ժամանակ կունենան վերականգնվելու. օդը, ծառերը, ջուրը, օգտակար հանածոները և այլ ռեսուրսները, - բոլորն էլ վերականգնվելի են:
Մենք ապահովված ենք գերբնակեցումից: Մոլորակն ի վիճակի է կերակրել առնվազն երեք անգամ ավելի մարդկությանն էլ: Բայց դրա կարիքը չկա, որովհետև երեք անգամ ավելի մարդկություն այս մոլորակի վրա երբեք չի լինի:
Համարյա բոլոր էությունները, որոնք փորձ են ապրում Երկրագնդի վրա, այսօր ներկա են, չհաշված ընթացիկ ծնունդներն ու մահերը, որոնք, ամենայն հավանականությամբ, այսօր պետք է որ համարյա հավասար լինեն, կամ շատ քիչ տարբերությամբ. մարդիկ սկսել են ավելի երկար ապրել, դրա հետ մեկտեղ, մենք սկսել ենք ավելի ու ավելի քիչ երեխաներ ունենալ:
Բարեշրջական հաջորդ փուլը, որը կսկսվի մոտ երեք տասնամյակ հետո, կյանքի ներկայիս պատկերացումից շատ ու շատ տարբերվող է լինելու: Կյանքն ընթանալու է հոգևորի գերակայության տակ և փոքրանալու են մարդու նյութական պահանջները: Բայց դա չի նշանակում, որ մարդիկ բավարարվելու են ցնցոտիներով ու հաց ու պանիրով, այլ ուղղակի բավարարված են լինելու բոլորի պահանջները: Պատկերացրեք, որ մարդիկ դադարեն պատերազմել (իսկ դա շուտով տեղի կունենա), և փողերը, որ ծախսում են այսօր սպառազինության վրա, ծախսեն մարդկանց ապրելակերպը կարգավորելու վրա... Երևի մարդը հնարավորություն կունենա թոշակի գնալ արդեն 30 տարեկանում կամ աշխատել օրն, ասենք, երկու ժամ, ոչ ավելի...
Հնարավոր է, որ մենք ձեռք կբերենք նոր զգայարաններ, հնարավոր է, որ կսկսենք տեսնել ավելի շատ գույներ, լսել ավելի շատ ձայներ, ձեռք բերել ավելի շատ ունակություններ: Կտրուկ կաճի նաև կյանքի տևողությունը: Եթե, ես, ասենք, հասցնեմ անցնել այդ ժամանակաշրջանը, հնարավոր է, որ երեք տասնամյակ հետո էլի մի 100 տարի ապրեմ: Դուք՝ ավելի շատ. 200, 250, տարի, ձեր երեխաներն՝ ավելի շատ...
Ու էլի լիքը լավ բաներ:
Ես շատ լավ գիտեմ, թե ձեզանից շատերն ինչ կարծիքի են թե գրածիս, թե իմ մասին: Ինձ համար դա ոչ մի նշանակություն չունի: Ուզում եմ միայն ասել, որ որքան ես կարող եմ սխալ լինել, նույնքան սխալ կարող են լինել նաև նրանք, ովքեր մեր կյանքը պատկերացնում մթի մեջ ու համարյա իր ավարտին հասած: Ես էլ նրանց եմ համարում խելագարներ, որովհետև այսօր լույսի կայծերը չտեսնելու համար պետք է կույր լինել, կամ առնվազն ապրել փակ աչքերով: Ես գերադասում եմ "խելագարության" իմ տարբերակը. համ չունեմ վախ իմ վաղվա նկատմամբ, համ էլ ամեն ներկա օրս անց եմ կացնում ուրախ ու լույսի մեջ:
Ինչը և ձեզ եմ առաջարկում::love
Մոտ 40 տարի առաջ ԱՄՆ-ում կանայք արդեն կարող էին աշխատել, բայց հիմնարկություններում կանանց համար զուգարաններ չկային...
Սամ ջան,
Ոնց որ մի բան խառնում ես՝ 1980թ․-ին ԱՄՆ-ոմ կանանց զուգարաններ չեն եղե՞լ։
Քեզ մոտ հիմա ո՞ր թիվնա :) Մեկ-մեկ ինքս ինձ էլ եմ բռնացնում այն մտքի վրա, որ ոնց որ թե դեռ 2000-ականերն են։ Իմ իմանալով ԱՄՆ-ում սեռատարանջատված զուգարանները մի 100 տարի առաջ էլ կային։
Նույիսկ մի հին կանանց զուգարան էլ ազգային/մշակութային/ճարարապետական (կոնկրետ չեմ հիշում որ ցանկում) արժեքների ցանկում են գրանցել։
Բայց նույնիսկ քո ասած տարբերակով էլ դիտարկենք, ապա տրանսգենդերները պայքարում են, որպեսզի զուգարանները լինեն յունիսեքս։ Եվ ԻՀԿ հասնելու են իրենց նպատակին, ասենք մի 10 տարուց։ Կստացվի, որ զուգարանների առումով 50 տարի առաջ նույնն էր, ինչ էդ ժամանակ :D
Բայց սրանից մի բան հիշեցի, այն, որ մարդկության պատմությունը անիվ է և երևույթները, բարքրերը, պահվածքը, նորաձևությունը և շատ այլ բաներ պարբերաբար կրկնվում են։
ԻՀԿ միակ տարբերույթունն այն է, որ գնալով այդ անիվն ավելի արագ է պտտվում՝ տենոլոգիաների հաշվին։
Ըստ այդմ ստացվում է, որ մարդկության էությունը չի փոխվում, ինչպես Աստվածաշնչում է գրված "․․․մարդը չար է իր ստեղծման օրիցը․․․", ուղղակի այդ էության դրսևորումն է փոխվում։
Կարծում եմ, որ մարդկության հիմնական խնդիրը ոչ թե գերբնակեցումն ու էկոլոգիան են, այլ այն, որ մարդկանց կենսական կարիքները բավարարող արժեքներ (և ընդհանրապես նյութական արժեքներ) ստեղծողների քանակը գնալով պրոգրեսիվ կրճատվում է, ի հակառակ դրան աճում է սպառումը։
Որպեսզի ավելի պարզ լինի գրածես, օրինակ բերեմ․
Սրանից մի 200 տարի առաջ մարդկանց մեծ մասը զբաղված էր գյուղմթերքների, ծովամթերքների և հանքանյութերի արտադրությամբ։ Մարդկոթւյան շատ փոքր քանակն էր, որ "ջանին զոռ չէր տալիս, բան չեն ստեղծում"։ Հիմա վիճակն այլ է՝ մեծ մասը "ջանին զոռ չեն տալիս ու բան չեն ստեղծում" շատ-շատերը (այդ թվում նաև երևի ես)։ Այնքան մասնագիտություններ կան, որոնք ըստ էության միայն սպառող են, բայց աշխարհի "ղեկը" հենց այդ մասնագիտության տեր մարդկանց ձեռքում է։ Հենց դրանք կկազմեն մեծամասնություն, այդ ժամանակ էլ մարդկության պատմության մեջ կլինի շրջադարձային պահ։
Կոպիտ ասեմ․ հենց մի գյուղացուն, հովվին և ձկնորսին բաժին կհասնի ավելի շատ սպասարկող, կառավարող, արվեստագետ, սպորտսմեն, զինվոր և այլն, այդ ժամանակ էլ կլինի շրջադարձային պահը։ Ու ոնց որ դրան մոտենում ենք խելահեղ տեմպերով։ Ըստ էության Վիշապը ճիշտ ասեց՝ գերուրբանիզացիան է լինելու ներկայիս կենսակերպի վերջը։ Բայց դե ամեն ինչի վերջն էլ մի նոր բանի սկիզբ է ;)
Sambitbaba
25.09.2020, 23:11
Սամ ջան,
Ոնց որ մի բան խառնում ես՝ 1980թ․-ին ԱՄՆ-ոմ կանանց զուգարաններ չեն եղե՞լ։
Քեզ մոտ հիմա ո՞ր թիվնա :) Մեկ-մեկ ինքս ինձ էլ եմ բռնացնում այն մտքի վրա, որ ոնց որ թե դեռ 2000-ականերն են։ Իմ իմանալով ԱՄՆ-ում սեռատարանջատված զուգարանները մի 100 տարի առաջ էլ կային։
Նույիսկ մի հին կանանց զուգարան էլ ազգային/մշակութային/ճարարապետական (կոնկրետ չեմ հիշում որ ցանկում) արժեքների ցանկում են գրանցել։
Բայց նույնիսկ քո ասած տարբերակով էլ դիտարկենք, ապա տրանսգենդերները պայքարում են, որպեսզի զուգարանները լինեն յունիսեքս։ Եվ ԻՀԿ հասնելու են իրենց նպատակին, ասենք մի 10 տարուց։ Կստացվի, որ զուգարանների առումով 50 տարի առաջ նույնն էր, ինչ էդ ժամանակ :D
Բայց սրանից մի բան հիշեցի, այն, որ մարդկության պատմությունը անիվ է և երևույթները, բարքրերը, պահվածքը, նորաձևությունը և շատ այլ բաներ պարբերաբար կրկնվում են։
ԻՀԿ միակ տարբերույթունն այն է, որ գնալով այդ անիվն ավելի արագ է պտտվում՝ տենոլոգիաների հաշվին։
Ըստ այդմ ստացվում է, որ մարդկության էությունը չի փոխվում, ինչպես Աստվածաշնչում է գրված "․․․մարդը չար է իր ստեղծման օրիցը․․․", ուղղակի այդ էության դրսևորումն է փոխվում։
:)Ես սպասում էի այդ հարցին, Վարզոր ջան, գրածս վերընթերցելուց մտածեցի, որ նման հարց հնարավոր է, բայց որոշեցի թողնել... ինքս էլ կասկածելով: Ասեմ, թե ինչու:
Մի երկու օր առաջ մահացավ ԱՄՆ... գլխավոր դատավորը երևի հայերեն... սուպրիմ կորտը մի խոսքով: Անունը կարծես Ռութ... Ազգանունը չեմ հիշում: Ահագին վախտ քաղցկեղով հիվանդ էր, բայց շարունակում էր աշխատել, շատ էր ուզում, որ մինչև ընտրություններ հասցնի: Հանրաճանաչ կին էր Ամերիկայում, ահագին գործեր էր արել կանանց իրավունքների համար:
Մահից հետո, երբ սկսեցին իր մասին խոսել, ասել էին, որ իր առաջին գործերից մեկը եղել է հենց կանացի զուգարանների հաստատումը հիմնարկներում: Ես առանձնապես, ճիշտն ասած, չխորացա: Ավելին, ես ինքս չեմ էլ լսել, կինս պատմեց: Չգիտեմ, կարող է խոսքը գնում էր կոնկրետ օֆիսների զուգարանների մասին, իսկ քաղաքային զուգարաններ կային, կամ կային, բայց ոչ բոլոր նահանգներում: Օրինակ, որ սևամորթները հաստատ օֆիսներում զուգարան գնալու իրավունք չունեին, էդ մասին վերջերս նկարած ինչ-որ ֆիլմ էր կա: Կարող է, ես եմ սխալ հաշիվ արել, բայց գցեցի-բռնեցի, որ եթե էդ կինը մինչև երեկ կենդանի էր, ուրեմն 40 տարուց ոչ ավելի վաղ է ծավալել հավանաբար իր գործունեությունը... Օք, թող լինի 50 տարի առաջ: Ի՞նչ տարբերություն: Չէ՞ որ մենք խոսում ենք աշխարհի իբր թե ամենաառաջադեմ պետության մասին::(
Sambitbaba
25.09.2020, 23:30
Կարծում եմ, որ մարդկության հիմնական խնդիրը ոչ թե գերբնակեցումն ու էկոլոգիան են, այլ այն, որ մարդկանց կենսական կարիքները բավարարող արժեքներ (և ընդհանրապես նյութական արժեքներ) ստեղծողների քանակը գնալով պրոգրեսիվ կրճատվում է, ի հակառակ դրան աճում է սպառումը։
Որպեսզի ավելի պարզ լինի գրածես, օրինակ բերեմ․
Սրանից մի 200 տարի առաջ մարդկանց մեծ մասը զբաղված էր գյուղմթերքների, ծովամթերքների և հանքանյութերի արտադրությամբ։ Մարդկոթւյան շատ փոքր քանակն էր, որ "ջանին զոռ չէր տալիս, բան չեն ստեղծում"։ Հիմա վիճակն այլ է՝ մեծ մասը "ջանին զոռ չեն տալիս ու բան չեն ստեղծում" շատ-շատերը (այդ թվում նաև երևի ես)։ Այնքան մասնագիտություններ կան, որոնք ըստ էության միայն սպառող են, բայց աշխարհի "ղեկը" հենց այդ մասնագիտության տեր մարդկանց ձեռքում է։ Հենց դրանք կկազմեն մեծամասնություն, այդ ժամանակ էլ մարդկության պատմության մեջ կլինի շրջադարձային պահ։
Կոպիտ ասեմ․ հենց մի գյուղացուն, հովվին և ձկնորսին բաժին կհասնի ավելի շատ սպասարկող, կառավարող, արվեստագետ, սպորտսմեն, զինվոր և այլն, այդ ժամանակ էլ կլինի շրջադարձային պահը։ Ու ոնց որ դրան մոտենում ենք խելահեղ տեմպերով։ Ըստ էության Վիշապը ճիշտ ասեց՝ գերուրբանիզացիան է լինելու ներկայիս կենսակերպի վերջը։ Բայց դե ամեն ինչի վերջն էլ մի նոր բանի սկիզբ է ;)
Էլի, կախված է նրանից, թե ոնց ես հարցին նայում:
Եթե իրականությունն ընդունում ենք այնպես, որ մարդ աշխարհ է գալիս, որ մարդ ապրում է աշխատելու համար, ուրեմն նման մոտեցումը հարցին ճիշտ է: Բայց արդյո՞ք դրա համար է մարդ աշխարհ գալիս, բանելու համար:
Գուցե լրիվ հակառա՞կն է իրավիճակը: Գուցե մարդ աշխարհ է գալիս այս կյանքը վայելելու՞ համար: Իսկ այդ ի՞նչ վայելել է օրը 8, 10, երբեմն 14 և ավել ժամ բանելը... Ո՞վ է մեր մեջ նման կյանք սիրողը:
Տեխնոլոգիաների զարգացումն էլ ամենայն հավանականությամբ չպետք է նշանակի, որ ֆերմայի տերը, երբ ոռոգիչ ավտոմատներ է դնում դաշտերում, պետք է գործից ազատի իր օրը 12 ժամ աշխատող 20 բանվորից 15-ին, ու մնացածը շարունակեն աշխատել նույն 12 ժամը, իսկ ինքն էնքան եկամուտ աստնա, որ երեք կյանքում էլ անհնար լինի ծախսել էդ ստացածը: Դա նշանակում է, որ 20 բանվորից ամեն մեկը կարող է արդեն աշխատել օրեկան 3 ժամ և նույն աշխատավարձով, իսկ ազատված ժամանակը ծախսել հենց իր կյանքը վայելելու վրա:
Մենք առայժմ այսպես չենք ապրում, ճիշտ է, բայց արդեն դրան գնում ենք: Եվ որքան ավելի քիչ լինեն անհավատները, այնքան ավելի շուտ մենք այս իրականությանը կհասնենք:
Մեկ է, կհասնենք, բայց հասնելու տեմպերը մեզանից են կախված:
...
Մոլորակի ռեսուրսներն անսպառ չեն այն պատճառով, որ առայժմ մարդկությունը միայն վերցրել ու դիմացը ոչինչ չի տվել: Բայց մեր գիտակցությունը բուռն վերելք է ապրում և մենք դադարում ենք մեզ զգալ միայն սպառողի դերում: Կան մարդիկ, որոնք հսկայական աշխատանք են կատարում մոլորակը մաքրելու և կյանքի համար նորմալ պայմանները վերականգնելու գործում: Առայժմ ավելի շատ անհատներ են այստեղ ու այնտեղ, բայց նրանց քանակն ավելի ու ավելի է մեծանում:
Իրականում մոլորակի ռեսուրսներն անսպառ են և ինչես մարդու մարմինն է ի վիճակի իրեն անընդհատ վերանորոգելու, այնպես էլ մոլորակը: Ու երբ մենք նորից սովորենք ճիշտ օգտվել մոլորակի տված ռեսուրսներից, նրանք էլ բավական ժամանակ կունենան վերականգնվելու. օդը, ծառերը, ջուրը, օգտակար հանածոները և այլ ռեսուրսները, - բոլորն էլ վերականգնվելի են:
...
Էդ «հսկայական աշխատանք կատարող մարդիկ» ոշշշշշշ մի բան չեն կարողանում անել արևմտյան նահանգների հրդեհների համար, 2020 թիվն ա: Բայց նույն մարդկությունը հենց հիմա միջոցներ ունի հեշտ ու հանգիստ մի մայրցամաք փոշու վերածելու:
Ասենք Կալիֆոռնիայի ոչ բարով նահանգապետ ոչխարը հիմար ժպիտով սաղ մեղքերը բարդում ա գլոբալ տաքացման վրա, դու ասում ես՝ «հսկայական աշխատանք»: Արևմտյան նահանգները երեքն էլ դեմոկրատական են, ու ոչ մի բան բացարձակապես չեն արել կլիմայական փափախությունների համար մենակ հավայի խոսելուց, ասենք անտառում ցախ հավաքել են արգելել, որն էլ իրականում խթանել է հրդեհներն ու արդյունքում ամեն տարի 5-10 տոկոսով կարբոնի երկօքսիդի արտանետումները ավելացել են (https://insideclimatenews.org/news/23082018/extreme-wildfires-climate-change-global-warming-air-pollution-fire-management-black-carbon-co2)։ Քանի՞ գրոշի արժեք ունի Կալիֆոռնիայի անտառի ցախը, բենզինի էկոլոգիական հարկերը, ինքնաթիռների տուրքերը․․․
Մոլորակի կենդանական աշխարհի 2/3-ը անհետացել է վերջին 50 տարում (https://www.npr.org/2020/09/10/911500907/the-world-lost-two-thirds-of-its-wildlife-in-50-years-we-are-to-blame), բայց դե վերականգվելի է, դեբաիհարգե:
Մի հատ էլ ասեմ. մարդիկս առայժմ բացարձակ դեստրուկտիվ ենք, վատնող ու հավայի խոսող։ Ոչ մի նշաններ ես դեռ չեմ տենում, որ հեսա շուտով կդառնանք կոնստրուկտիվ ու վերականգնող։ Ու առհասարակ մարդիկս երկարաժամկետ խնդիրներ լուծելուց ահագին թույլ ենք, բայց կարողանում ենք լիքը աբստրակտ ու առանց հիմքերի պնդումներ ու բարի ցանկություններ սղացնել իրականության տեղը։
Եթե հաշվի առնենք, որ էս ժամանակում ահագին ապրել եմ, կուզեի մեկ էլ երևի մի 150-200 տարի հետո ապրել, բայց հիմիկվա հիշողությունս ու գիտելիքներս պահպանած։
Էնքան հետաքրքիր է թվում տեսնելը, թե ապագայի մարդկությունն ինչ գնահատական կտար մեր ժամանակաշրջանին, մեկ էլ թե հիմիկվա խմորումներն ի՞նչ զարգացումների են հանգեցրել ապագայում, կրոնները կա՞ն, թե՞ արդեն մարգինալացվել/վերացել են։ Տեխնիկան ու գիտությունը զարգացե՞լ են, ո՞ր ուղղությամբ։ Քարանձավներ վերադարձողներ ու հակավակցինիստներ կա՞ն, Հայաստանում դեռ կուսության հարցն ակտուա՞լ ա, ո՞ր մասնագիտություններն են վերացել, ի՞նչ նոր մասնագիտություններ են ավելացել։ Էլի՞ ռեսուրսների մեծ մասը մի տոկոսի ձեռքում ա, միլիոնավոր մարդիկ էլ սովամահ են լինում, ու սենց լիքը բաներ։
Հա, միակ պայմանն էն ա, որ էս արանքի 200 տարում բոլոր հրթիռների արձակումների տեսագրությունները պահպանված լինեին։
200 տարի հետո Հայաստան դժվար թե լինի Լիլ ջան:
Յոհաննես
26.09.2020, 12:11
200 տարի հետո Հայաստան դժվար թե լինի Լիլ ջան:
Սենց որ մտածենք հաստատ չի լինի, չեմ ջոգում խի՞ ախպեր
Սենց որ մտածենք հաստատ չի լինի, չեմ ջոգում խի՞ ախպեր
Շատ խորանալու կարիք չկա, զուտ թվերին ենք նայում, զուտ նայում ենք մեր շրջապատում ծնելիությունը ինչ վիճակում ա: Արտագաղթ + մոդեռն ապրելակերպ = Հայաստանին քիչ ա մնում: Մոտ մի քանի ամիս առաջ էլ ինչ որ հետազոտական կազմակերպության թվերն էի նայում Հայաստանի, Վրաստանի, Ադրբեջանի համար 2100 թվականի համար: Հայաստանում ներկա տեմպերով կապրի մեկ միլիոն մարդ ընդամենը: Բայց մենք պետք ա նաև հաշվի առնենք որ ապրում ենք արագ փոփոխվող հասարակությունում, որտեղ ավանդականից արագ անցում ենք կատարում հոլիվուդ: Ես ինքս էլ եմ նայում իմ շրջապատում: Ամուսնացողները շատ քիչ են, ամուսնանալու կարևորությունն ընկել ա, կարելի ա առանց դրա էլ լավ ապրել հիմա: Չամուսնացողները հիմնականում երեխա չեն ունենում: Իսկ քիչ ամուսնացածների շատ քիչ տոկոսն ա շտապում երեխա ունենալ:
հ.գ. Էն, որ հիմա Հայաստան անկախ պետություն կա՝ նրա շնորհիվ ա, որ մեր տատեր պապերը 3 - 4 երեխա էին ունենում:
Կարծում եմ, որ մարդկության հիմնական խնդիրը ոչ թե գերբնակեցումն ու էկոլոգիան են, այլ այն, որ մարդկանց կենսական կարիքները բավարարող արժեքներ (և ընդհանրապես նյութական արժեքներ) ստեղծողների քանակը գնալով պրոգրեսիվ կրճատվում է, ի հակառակ դրան աճում է սպառումը։
Որպեսզի ավելի պարզ լինի գրածես, օրինակ բերեմ․
Սրանից մի 200 տարի առաջ մարդկանց մեծ մասը զբաղված էր գյուղմթերքների, ծովամթերքների և հանքանյութերի արտադրությամբ։ Մարդկոթւյան շատ փոքր քանակն էր, որ "ջանին զոռ չէր տալիս, բան չեն ստեղծում"։ Հիմա վիճակն այլ է՝ մեծ մասը "ջանին զոռ չեն տալիս ու բան չեն ստեղծում" շատ-շատերը (այդ թվում նաև երևի ես)։ Այնքան մասնագիտություններ կան, որոնք ըստ էության միայն սպառող են, բայց աշխարհի "ղեկը" հենց այդ մասնագիտության տեր մարդկանց ձեռքում է։ Հենց դրանք կկազմեն մեծամասնություն, այդ ժամանակ էլ մարդկության պատմության մեջ կլինի շրջադարձային պահ։
Կոպիտ ասեմ․ հենց մի գյուղացուն, հովվին և ձկնորսին բաժին կհասնի ավելի շատ սպասարկող, կառավարող, արվեստագետ, սպորտսմեն, զինվոր և այլն, այդ ժամանակ էլ կլինի շրջադարձային պահը։ Ու ոնց որ դրան մոտենում ենք խելահեղ տեմպերով։ Ըստ էության Վիշապը ճիշտ ասեց՝ գերուրբանիզացիան է լինելու ներկայիս կենսակերպի վերջը։ Բայց դե ամեն ինչի վերջն էլ մի նոր բանի սկիզբ է ;)
Ինձ մի տեսակ չի թվում, որ սննդի պակասից մարդկությունը գնա դեպի վերացում, որովհետև դրանք ստեղծող չի լինի։ Ընդհակառակը, էն մարդիկ, որոնք դեռ զբաղվում էին դրանց ստեղծմամբ, կամաց-կամաց կդառնան լրիվ ավելորդ, չպահանջվող աշխատուժ՝ լիարժեք փոխարինված մեքենաներով, դե իսկ բնական սննդի պաշարների մասին նույնպես "չարժի" մտահոգվել, դա էլ լիովին կփոխարինվի սինթետիկ սննդով։
Իսկ ոչ մեկ էստեղ չի՞ անդրադարձել, որ մարդկությանն ավելի շուտ էն աշխարհ կարող ա տեղափոխի մասսայական ոչնչացման զենքը․ անհնար չի, էլի, որ պետությունները գժվեն մեկ էլ հանկարծ ու աչքներին ոչինչ չերևա։
Նաիրուհի
26.09.2020, 15:48
200 տարի հետո Հայաստան դժվար թե լինի Լիլ ջան:
Դե կարող ա ոչ մի պետություն էլ չլինի ։Ճ Իսկ եթե կրոնները դեռ գոյություն ունենան, էդ հարցն էլ կարող ա ակտուալ լինի։
Ինձ մի տեսակ չի թվում, որ սննդի պակասից մարդկությունը գնա դեպի վերացում, որովհետև դրանք ստեղծող չի լինի։ Ընդհակառակը, էն մարդիկ, որոնք դեռ զբաղվում էին դրանց ստեղծմամբ, կամաց-կամաց կդառնան լրիվ ավելորդ, չպահանջվող աշխատուժ՝ լիարժեք փոխարինված մեքենաներով, դե իսկ բնական սննդի պաշարների մասին նույնպես "չարժի" մտահոգվել, դա էլ լիովին կփոխարինվի սինթետիկ սննդով։
Իսկ ոչ մեկ էստեղ չի՞ անդրադարձել, որ մարդկությանն ավելի շուտ էն աշխարհ կարող ա տեղափոխի մասսայական ոչնչացման զենքը․ անհնար չի, էլի, որ պետությունները գժվեն մեկ էլ հանկարծ ու աչքներին ոչինչ չերևա։
Խոսքս սննդի պակասի մասին չէր, այլ նրա մասին, որ մի օր սպառումը գերազանցելու է սննդի և նյութերի հումքի արտադրությանը։ Այդ հարցի լուծումը փնտրում են տեխնոլոգիաներում, Սամն արդեն էդ տարբերակը նշեց, բայց ագահություն երևույթը թույլ չի տա Սամի ասած տարբերակին հասնել։ Այդ ժամանակ փակ շղթա էլինելու՝ տեխնոլոգիաների զանգվածային կիրառումը թույլ չի տա, որպեսզի բավարար քանակով գնաղունակ հասարակություն լինի, հետևաբար նաև արտադրությունների ծավալը կնվազի։
Ընդհանուր աշխահում լինելու են մի քանի միլիոն իրենց ուզածով ապրող և տասնյակ միլիարդ ամեն օր գոյության կռիվ տվող մարդիկ, որոնք ստիպված են լինելու ենթարկվել տեխնոլոգիական և ռազմական հզորությունն իրենց ձեռքում պահող այդ մի քանի միլիոնին։ Ընդ որում Էդ "ղեկավարները" թքաշ են ոնենալու մնացածի վրա, բայց նաև չեն մոռնալու իրար ուտել։ Վառ արտահայտված տեխնո-կաստաներ կլինեին։
Զանգվածային ոչնչացման զենքը իրոք որ մի օր կիրառելու են, ընդ որում իմ համոզմամբ 3-րդ համաշխարհայինը լինելու է ոչ թե պետությունների, այլ կորպորացիաների միջև։
Sambitbaba
27.09.2020, 01:08
Իսկ ոչ մեկ էստեղ չի՞ անդրադարձել, որ մարդկությանն ավելի շուտ էն աշխարհ կարող ա տեղափոխի մասսայական ոչնչացման զենքը․ անհնար չի, էլի, որ պետությունները գժվեն մեկ էլ հանկարծ ու աչքներին ոչինչ չերևա։
Ես եմ անդրադարձել այն առումով, որ ասել եմ, որ այնքան մեծ է այսօր մեր կարևորությունը Տիեզերքում, որ հիմա արդեն, եթե նույնիսկ ցանկանանք, ինքնավոչնչացվել անկարող ենք: Մեզ ուղղակի թույլ չեն տա այդ անել:
Բայց դե, բարետես ապագան ձեր սրտով չի:
Ըստ իս, Վարզորի ասած երրորդ համաշխարհայինի բոլոր ցուցանիշները կային քրոնավիրուսից առաջ: Քովիդը բոլորիս նստացրեց տանը և վերացրեց այդ հնարավորությունը, և դա միայն իմ կարծիքը չի: Չեմ կարծում, թե նորից դրան կվերադառնանք:
Ըստ իս, Վարզորի ասած երրորդ համաշխարհայինի բոլոր ցուցանիշները կային քրոնավիրուսից առաջ: Քովիդը բոլորիս նստացրեց տանը և վերացրեց այդ հնարավորությունը, և դա միայն իմ կարծիքը չի: Չեմ կարծում, թե նորից դրան կվերադառնանք:
Սամ ջան, կվերադառնանք, այն էլ ինչպես կվերադառնանք։
ԻՀԿ մարդկությանը կարող է "տեղերում նստեցնել" միայն համամարդկային վտանգը, բայց հենց այս պահին տեսնում ենք, որ դա այդան էլ այդպես չէ՝ հարևան պետության հակամարդկային գործողությունները դրա վառ ապացույցն են։
Իսկ մնացած մարդկության մեծ մասը էշավարի կոչ են անում երկու կողմին էլ դադարեցնել կրակը։
ԻՀԿ Վիշապը ճիշտ է և էշության գերակայության անդառնալիության կետն արդնե անցել ենք։
Ստեղ են ասել, տո այ անասուններ, մարդն իրա տանը նստած ավազակները հարձակվել են, սպանում ու քանդում են, իսկ դուք կրակը դադարեցնու կոչ եք անում նաև պաշտպանվողի՞ն։
Եվս մեկ անգամ համոզվեցինք, որ միջազգային հանրություն կոչվածը նողկալիության աստիճանի կեղծ և մարդկոթւյան ընդհանուր շահերին չնպաստող հասկացություն է։ Պետք է միշտ էլ թքած ունենալ դրանց վրա և վարվել այնպես, ինչպես քեզ պետք է և ինչքան որ թուրդ կտրում է։
boooooooom
29.09.2020, 09:32
Սամն ասում ա մարդը անասուն չի՝ Աստված ա, բայց նայում եմ էսօրվա պատերազմին, որ երբեք չէի պատկերացնի որ էլի կսկսվի, նայում եմ միջազգային հանրության լուռ հետևելուն ու ուզում եմ ասեմ, որ դեռ հեռու ենք Աստվածներ լինելուց, շաաաատ հեռու ենք։
Հասարակ բակային վեճերի ժամանակ, երբ երկու հարևան կռվում են, երրորդը որպես կանոն (եթե մարդ ա) միջամտում ա ու չի թողնում որ ֆիզիկապես իրար վնասեն, ոչ թե լուռ նայում ա ։
Սամն ասում ա մարդը անասուն չի՝ Աստված ա, բայց նայում եմ էսօրվա պատերազմին, որ երբեք չէի պատկերացնի որ էլի կսկսվի, նայում եմ միջազգային հանրության լուռ հետևելուն ու ուզում եմ ասեմ, որ դեռ հեռու ենք Աստվածներ լինելուց, շաաաատ հեռու ենք։
Հասարակ բակային վեճերի ժամանակ, երբ երկու հարևան կռվում են, երրորդը որպես կանոն (եթե մարդ ա) միջամտում ա ու չի թողնում որ ֆիզիկապես իրար վնասեն, ոչ թե լուռ նայում ա ։
Ապեր, բա քո կարծիքով էդքան լեգենդներ աստվածների պատերազմների մասին որտեղի՞ց ;)
ՄԱԿ-ը աշխարհի ամենամեծ, ամենահայտնի, միջազգայնորեն ամենաշատ ներկայացված և միջկառավարական ամենահզոր կազմակերպությունն է: (https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%84%D5%AB%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80%D5%BE%D5%A1%D5%AE_%D5%A1%D5%A6%D5%A3%D5%A5%D6%80%D5%AB_%D5%AF%D5%A1%D5%A6%D5%B4%D5%A1%D5%AF%D5%A5%D6%80 %D5%BA%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6)
Էս ես չեմ ասում, Վիկին ա ասում, փաստ ա։ Համ էլ ասում է՝
որի առաջադրանքն է պահպանել միջազգային խաղաղություն ու անվտանգություն, ազգերի միջև զարգացնել բարեկամական հարաբերություններ, հասնել միջազգային համագործակցության և ազգերի միջև գործողությունների ներդաշնակման կենտրոնում լինել
Դեբաիհարգե։
Հիմա նայենք՝ երկու օր առաջվա ՄԱԿ-ի բիրֆինգն ա, էս մեկը գտա, որ Ղարաբաղի թեման էլ մեջը կա որպես կետ, ու նայեք մակարդակը, թե ոնց են վերաբերվում թե Ղարաբաղի թեմային, թե մնացած թեմաներին ևս, պոլնի կոլխոզ ա (վերջի հարցուպատասխաններն էլ նայեք)։
https://youtu.be/8qn8Y83gmak
Ասածս ինչ է՝ էս ենք խնդիրները վերլուծող, ապագան ծրագրող ու խնդիրներ լուծող մարդիկս ընդհանուր առմամբ։
Ոչ մի տեղ էլ չի գնում մարդկությունը, խարխափում է մթության մեջ: Մինչև մարդը չիմանա ով է ինքը, որտեղից է և ինչպես է հայտնվել երկրի վրա, նա չի կարող դուրս գալ այդ անորոշ ինքնակործան ուղուց: