Դիտել ողջ տարբերակը : Կոլեգաներ
Աշխատանքային կյանքում կան մարդիկ, որոնց հետ օրվա ընթացքում որոշակի ժամանակ ենք անցկացնում. լինում է նույնիսկ օրվա մեջ իրենց ավելի շատ ենք տեսնում, քան տան անդամներին / մտերիմներին: Էդ մարդկանց հետ (ուզես, թե չուզես) ինչ-որ հարաբերություններ են ստեղծվում, որոնց մասին էլ կուզեի խոսել էս թեմայում:
Ինչպիսի՞ն են ձեր հարաբերությունները աշխատանքային կոլեգաների հետ: Կամ ինչպիսի՞ն կուզեիք, որ լինեին:
Ընկերակա՞ն, զուտ գործնակա՞ն, միշտ որոշակի դիստանցիայո՞վ, մտերմի՞կ: Կամ գուցե լրիվ ուրի՞շ:
Գրեք, հետաքրքիր է:
Պատասխանեմ էն հարցին, թե ինչպիսին են իմ հարաբերությունները աշխատանքային կոլեգաների հետ․ զուտ գործնական, միշտ որոշակի դիստանցիայով ))
Կուզեմ՝ էսպես էլ մնա։
Պատասխանեմ էն հարցին, թե ինչպիսին են իմ հարաբերությունները աշխատանքային կոլեգաների հետ․ զուտ գործնական, միշտ որոշակի դիստանցիայով ))
Դո՞ւ ես էդպես ուզում: Հետները Դուք-ո՞վ ես:
Կուզեմ՝ էսպես էլ մնա։
Էս տողը հետո տեսա:
Դո՞ւ ես էդպես ուզում: Հետները Դուք-ո՞վ ես:
Չէ, Դուք-ով չեմ, բայց մտերմության նշույլներ էլ ցույց չեմ տալիս։ Վերջերս եմ գործս փոխել, կոլեգաներիցս մենակ ղեկավարս ա տղա, իսկ մյուսների նկատմամբ կիրառում եմ «կաթից բերանս վառել եմ, թանը փչելով եմ խմում» սկզբունքը :)) Հաճախ տպավորություն եմ թողում, թե կոպտում եմ, ինչը հեչ սրտովս չի, որտև կոլեգաներս շատ լավն են, ուղղակի շատ ճտպտան են, իսկ ես՝ հակառակը )
բաւական մտերմիկ, ու ընկերական։
սկզբում մտածում էի, որ ես նորեկ եմ, ու դրա համար են ինձ հետ սիրով, բայց ոնց որ թէ էդ բարի վերաբերմունքը շարունակւում ա :D բայց դուրս չի գալիս, հէնց մի բան էն չեմ անում ու իրենք ընկերականով են սխալներս ուղղում, ստիպուած աշխատում եմ միշտ լաւ անեմ, իսկ էն ժամանակ հանգիստ անպատասխանատու վիճակների մէջ կը լինէի :D
բաւական մտերմիկ, ու ընկերական։
սկզբում մտածում էի, որ ես նորեկ եմ, ու դրա համար են ինձ հետ սիրով, բայց ոնց որ թէ էդ բարի վերաբերմունքը շարունակւում ա :D բայց դուրս չի գալիս, հէնց մի բան էն չեմ անում ու իրենք ընկերականով են սխալներս ուղղում, ստիպուած աշխատում եմ միշտ լաւ անեմ, իսկ էն ժամանակ հանգիստ անպատասխանատու վիճակների մէջ կը լինէի :D
Իսկ աշխատանքից դուրս հետները հարաբերություններ ունե՞ս:
Իսկ աշխատանքից դուրս հետները հարաբերություններ ունե՞ս:
չաթով եմ միայն երբեմն խօսում, ու փորձում արձագանգող լինել։
բայց միայն ցանցով եմ աշխատում հետները կապ ունենալ, էն էլ մինիմալ, որովհետեւ ընդհանուր ոչ մի գիծ չունեմ հետները, ցանցերից ու գործից դուրս էլ՝ ժամանակ։
StrangeLittleGirl
07.04.2019, 17:05
Հետաքրքիր թեմա ա։ Ընդհանրապես, որտեղ էլ աշխատել եմ, միշտ կոլեգաներիցս որոշակի հեռավորություն եմ պահպանել։ Նախորդ գործիս տեղը գործից դուրս լիքը բաներ էինք անում իրար հետ. է՛լ իրար տուն գնալ֊գալ, է՛լ կինո գնալ, է՛լ խմելու գնալ, բայց դա չի նշանակում, որ հեռավորությունը չէր պահպանվում։ Ես ընդհանրապես շատ լավ հարմարացնում եմ մարդկանց հետ լիքը շփվել ու միաժամանակ հեռավորություն պահել (դեռ մի բան էլ կուզենայի մի քիչ պակաս էդպիսին լինել, երբ ոչ կոլեգաներիս շրջապատում եմ)։ Երևի մենակ մի կոլեգա ունեի, որի հետ ավելի մտերիմ հարաբերություններ ունեի, բայց դա կար մինչև ինքը մեր մոտ կաշխատեր։
Հիմիկվա գործիս տեղը կոլեգաներիս հետ գործից դուրս գրեթե ոչինչ չեմ անում ու նույնիսկ ավելի մեծ հեռավորություն եմ պահում, քան նախկին գործիս տեղը (այսինքն, անմիջական կոլեգաներիս, որոնց հետ աշխատում եմ, բայց ավելի հեռու, ուրիշ պրոյեկտներում աշխատողների հետ գործից դուրս հանդիպում ենք)։ Չգիտեմ՝ դա լավ ա, թե չէ, որովհետև մեր ոլորտում մտերիմ հարաբերությունները կարևոր դեր ունեն մասնագիտական առաջխաղացման մեջ։ Հետո, մեր ոլորտն էլ էնպես ա, որ լրիվ պղպջակ ա. աշխատանքդ, սոցիալական կյանքդ, շատերի դեպքում նույնիսկ ընտանիքը լրիվ էդ նույն պղպջակի մեջ են։ Ես աշխատում եմ դրանից խուսափել։ Դրա համար ուղղակի իմ մոտ ընկերները ոչ իմ ոլորտի ակադեմիկներ են կամ էլ արվեստագետներ։
Հիասքանչ հարաբերությունների մեջ եմ կոլեգաներիս հետ։ Ամեն մեկի հետ՝ ըստ արժանվույն։ Ու նենց կայֆ ա էդ պահը, որ ստացվում ա բալանսը պահել։ Ու ես վերջապես սկսել եմ հաճույք ստանալ իմ արած գործից, չնայած էդ կոլեգաներիս հետ էնքան էլ կապ չունի :Դ
Էն կոլեգաներիս հետ, ում ամեն օր եմ տեսնում ու շփվում, հարաբերություններս վեր են ածվում հարազատութիւն (տարբեր աստիճանի)։
Սովորություն ունեմ մոտենալու մարդուն՝ մինչև ներթափանցումը, իսկ էդ դեպքում հնարավորություն ա լինում շոշափելու էն դրականը, որ ամեն մեկն ունի ներսում, իսկ դա մոտեցնում ա հարազատության։
Ես որտեղ աշխատել եմ, շատ հավես հարաբերություններ եմ ունեցել կոլեգաների հետ՝ ջերմ, ասել խոսալ, կատակել, հազվադեպ մտերմություն կան ընկերություն։ PhD-ն չգիտեմ աշխատանք համարեմ, թե ուսանողություն, բայց շատերի հետ մտերիմ ընկերներ ենք։
PhDից հետո կամ դուրս աշխատանքի վայրում արդեն մի քիչ բարդ ա մտերմանալը որովհետև ամենքդ ձեզ համար դաս եք տալիս, իրար հանդիպելու շատ առիթներ չկան, բայց երբեմն ստացվել ա որ ընկերական(ից մինչև ռոմանտիկ) հարաբերություններ են ձևավորվել։
Հատուկ չեմ սևեռվում երբեք էս ինչի հետ կոլեգա լինեմ, էն ինչի հետ սոցիալիզացվեմ, էն ինչի հետ ընկերանալ։ Ինքնաբերաբար ա ստացվում միշտ։
Իսկ մրցակցություն, իրար տակ փորել, իրար հետևից խոսել, նախանձ, ներքին խառը խոհանոց, տենց բաներ չկա՞ն:
StrangeLittleGirl
08.04.2019, 20:37
Իսկ մրցակցություն, իրար տակ փորել, իրար հետևից խոսել, նախանձ, ներքին խառը խոհանոց, տենց բաներ չկա՞ն:
Մեր ոլորտը ոտից գլուխ մրցակցություն ա։ Ոնց որ նախկին կոլեգաս ա ասում, սաղ համագործակցելիս անգամ hidden agenda ունեն։ Ամեն դեպքում, իրար հետևից խոսելու, տակ փորելու ու նման այլ բաների չեմ հանդիպել։ Էղել են դեպքեր, երբ շեֆն ա փորձել ենթականերին կռվացնել ու իրար դեմ հանել, բայց չի ստացվել։ Էղել են նեթվորքից դուրս մնալու դեպքեր։ Ու ընդհանրապես, մեր ոլորտում լիքը կեղտոտ ու հիվանդ բաներ կան, բայց կոնկրետ իմ միջավայրում ամենավատը էդ շեֆի գործունեությունն ա էղել։
Իսկ մրցակցություն, իրար տակ փորել, իրար հետևից խոսել, նախանձ, ներքին խառը խոհանոց, տենց բաներ չկա՞ն:
Իհարկե կա հետևից խոսալ ) երբեմն՝ նույնիսկ անթաքույց նախանձով ու թույնով լեցուն։ Կարևորը՝ ճիշտ արձագանքնելն ա, թե չէ դժոխքի կվերածվի աշխատավայրը
Իհարկե կա հետևից խոսալ ) երբեմն՝ նույնիսկ անթաքույց նախանձով ու թույնով լեցուն։ Կարևորը՝ ճիշտ արձագանքնելն ա, թե չէ դժոխքի կվերածվի աշխատավայրը
Իսկ ճիշտ արձագանքելը ո՞րն է:
Ուրեմն մինչև հիմա մի քանի թիմերում եմ աշխատել ու բոլոր թիմերում իրար մեջ հարաբերությունները տարբեր են ու երբ գնում ես ինչ-որ թիմ ինքնաբերաբար շփվում ես նենց, ոնց իրենք իրար մեջ են շփվում: Պայմանականորեն մի քանի մասի բաժանեմ տեսածս հարաբերությունների տեսակները
1. «Ընտանեկան հարաբերություններ».շատ մտերմիկ, երբ թիմում իրար կարևոր են ( կամ երևի կարևոր են), ամեն ինչ իրար պատմում են, ուրախություն են կիսում, հասնում օգնության և այլն: Էս թիմ խցկվելը շատ բարդ ա, նախ պիտի բոլորի վստահությունը շահես, իսկ եթե մեկին դուր չգաս, դա կքննարկվի ու բոլորը քո հանդեպ կսկսեն նույնը զգալ, որովհետև էդ թիմում ամեն ինչի մասին մի ընդհանուր կարծիք կա: Բայց, եթե նենց ստացվի, որ սկսես հետները աշխատել ինտենսիվ, վաղ թե ուշ կդառնաս ընտանիքի մաս ու քեզ կասեն ինչը դուրները չի գալիս: Իրենք հստակ շաբլոն ունեն ու անընդհատ պիտի խցկվես դրա մեջ: ի դեպ էս թիմերի մարդիկ միշտ իրար հետ մյուսներից բամբասում են, դե ով իրանցից չի էլի: Գործի առումով շատ պատասխանատու են, որովհետև էդ էլ ընտանիքի մի մաս ա ու պիտի լավ արվի: Մինուսը էն ա, որ անընդհատ կարաս կորցնես վստահությունը ու երկար ժամանակ չիմանաս խի են մի տեսակ, բայց իրանց կթվա գիտես, դրա համար չեն ասի ինչը էն չի:
2. «Կեղծ մտերմիկ, բայց իսկական քիթը ամեն տեղ խոթող». էս ստեղ մտնում են էն մարդիկ, որ իրանք իրար հետ ոչ մի կապ չունեն, բայց ուզում են 1-ին կետի հարաբերությունները իմիտացիա անեն: Ամիսներով մեջները կկրծեն, բայց դեմքին չեն ասի ինչը էն չի: Սովորաբար էս թիմերում մթնոլորտը լարված ա, որովհետև սաղ զգում են, որ մի բան էն չի, բայց ոչ մեկ ռիսկ չի անում ճշմարտությունը առաջ տանի: Ստեղ գործի հանդեպ վերաբերմունքը նենց ա, ոնց իրար հանդեպ` կեղծ ու ցուցադրական: Ի դեպ, եթե դու դեմ ես գնում սուրբ պայմանականություններին, որոնց վրա էդ ամենը կառուցված ա(ասենք միասին լանչ անելուն), պատրաստ եղիր ակնհայտ արհամարական վերաբերմունքի: Էս թիմերում IQ-ն սովորաբար ցածր ա, մարդիկ էլ քաղքենի: Գործն էլ փող աշխատելու ձև ա մենակ, դրա համար լճացած են ու, եթե նոր բան պիտի անեն սարքում են հայոց հարցը ու իրար մեջլավ հասկանում են ինչի ա դա դժվար կամ անհնար:
3. «Գործնական մտերմիկ». էն թիմերում, որտեղ էս դրվածք-ն ա, գործը ամենալավն ա առաջ գնում ու բոլորը երջանիկ են: Մարդիկ իրար հանդեպ ջերմ են, բայց ինտիմ տեղեր չեն խորանում ու իրար հետ էմոցիաներ ու տպավորություններ չեն կիսում, ոչ մի բան չեն պարտադրում, ենթադրություններ չեն անում: Սովորաբար իրար մեջ շատ մոտ շփումը զույգերով ա մենակ ու ոչ ամբողջ թիմով, ոնց առաջին դեպքում: Իրենց գործը ձգտում են լավ անեն առանց կողքի էմոցիաների ոնց առաջին կետում ա:
4. «Զուտ գործնական անկայուն». էս թիմերում ոչ մի կայուն բան չկա, մարդիկ իրար հանդեպ մեկ ջերմ են մեկ անտարբեր ու նույնը գործի նկատմամբ ա, հիմնականում գործի վրա թքած ունեն ու թիմի ներսում էլ իրարից տեղյակ չեն: Եթե մեկը մեռնի, մի քանի ամիս չեն իմանա, մինչև որ բան պիտի live գնա ու էդ մեկը գործը չի արել:
Էսքանը գրեցի մոռացա ասեմ ես որին եմ հակված, առաջին տիպի հարաբերությունները իհարկե լավ են, բայց մեկ ա գործը տուժում ա, էմոցիոնալ առումով էլ քամում ա, դրա համար ինձ ամենաշատը 3-րդ տիպն ա դուր գալիս :))
Կոլեգաներիս հետ չափազանց մտերիմ եմ։ Ու որոշել եմ, որ հաջորդ կյանքում )) պիտի պահեմ հեռավորություն։
Իրար տակ փորոցի, բամբասանք և այլն կա։ Ես առանց ինձ արդարության մարտիկի տեղ դնելու, բամբասանքի ժամանակ փոխում եմ թեման ու երբեք ինչ որ մեկի մասին վատ բան չեմ ասում մյուսին։ Լավ, երբեքից առաջ դրեք աշխատում եմ բառը ))
Պունտա Կանան Դոմինիկյանի ամենամեծ կուրորտն է, բայց իմ կարծիքով ամենափոքր ու անհարմար տեղը ապրելու համար։ Այստեղ ուզես չուզես օֆիցիալիզմը կորում է բիզնեսում ու աշխատանքում։ Դա ունի լիքը դրական, ինչպես նաև բացասական կողմեր։
Կոլեգաներիս հետ արտաքուստ լավ եմ, բայց չեմ վստահում իրենց (իբր թե ում եմ վստահում). կարևորը հանգիստ, բարի մթնոլորտ պահպանելն է ու իրար հետ արդյունավետ աշխատել կարողանալը՝ առանց լարման և անախորժությունների:
Ինձ համար ընդհանրապես կարևոր է մարդկանց հետ անկոնֆլիկտ, խաղաղ հարաբերություններ պահպանելը, որ ոչ մեկին մյուսի ներկայությունը տհաճություն չպատճառի, իսկ թե իրականում ով ինչ վերաբերմունք ունի մյուսի հանդեպ, իր անձնական գործն է, ու դա անպայման չի ջրի երես հանել, հատկապես՝ աշխատանքային կյանքում:
Իսկ ճիշտ արձագանքելը ո՞րն է:
Երևի ինդիվիդուալ է) փորձում եմ օգնել, աջակցել, ժպտում եմ։ Թող հոգու խորքում զգան իրենց ճղճիմությունն ու գուցե ամաչեն չարախոսելու համար )
Ձեզ վրա վատ չի՞ ազդում, որ ինչ-որ մարդկանց ստիպված եք ամեն (աշխատանքային) օր տեսնել: Թեկուզ աշխարհի ամենաբարեհամբույր մարդիկ լինեն: Նույն մարդկանց ամեն օր տեսնել չուզելը ինձ համար աշխատանքը փոխելու ստիմուլներից մեկն է: Ինչ-որ պահի սկսում է վրաս վատ ազդել:
Ձեզ վրա վատ չի՞ ազդում, որ ինչ-որ մարդկանց ստիպված եք ամեն (աշխատանքային) օր տեսնել: Թեկուզ աշխարհի ամենաբարեհամբույր մարդիկ լինեն: Նույն մարդկանց ամեն օր տեսնել չուզելը ինձ համար աշխատանքը փոխելու ստիմուլներից մեկն է: Ինչ-որ պահի սկսում է վրաս վատ ազդել:
Մարդուց ա կախված :D Հիմա նոր օֆիս եմ տեղափոխվել, հիմնականում մենակ ես եմ էնտեղ, կոլեգաներիս միջանցքում մեկ-մեկ տեսնում եմ, բարև-բարլուս, ում էլ հատուկ շատ եմ ուզում տեսնել, հատուկ շատ եմ տեսնում :)) Ինձ համար թերևս շատ ա շուտ աշխատանքից ու կոլեկտիվից հոգնելը :)
Ձեզ վրա վատ չի՞ ազդում, որ ինչ-որ մարդկանց ստիպված եք ամեն (աշխատանքային) օր տեսնել: Թեկուզ աշխարհի ամենաբարեհամբույր մարդիկ լինեն: Նույն մարդկանց ամեն օր տեսնել չուզելը ինձ համար աշխատանքը փոխելու ստիմուլներից մեկն է: Ինչ-որ պահի սկսում է վրաս վատ ազդել:
կոլեգաներին չգիտեմ, մի քիչ աչքս կոլեգներիս գործի տեղը չի հասնում, բայց այ հենց էս պատճառով հայելիներ չեմ սիրում... որ առավոտը բաղնիքում աչքս հայելուն ա կպնում, մտովի ասում եմ՝ արա էլի՞ էս ուռոդը առավոտվանից ռաստ եկավ... էն մի հատ անեկդոտ կա է, որ գորտը ճահճալճում մի գետաձիու վրա ա նստած, ու անտրամադիր վիճակում ինքն իրեն խոսում ա. արա էս ինչ այլանդակ մռայլ եղանակ ա, ցուրտ անձրևը մի կողմից, տրամս՝ զրո՝ մյուս, էդ էլ հերիք չի, առավոտվանից հետույքիս էլ եսիմ ինչ ա կպել...
որ առավոտը բաղնիքում աչքս հայելուն ա կպնում, մտովի ասում եմ՝ արա էլի՞ էս ուռոդը առավոտվանից ռաստ եկավ...
նա դեռ նույն ուռոդն (https://www.akumb.am/showthread.php/67899-%D4%BB%D5%B6%D5%BF%D5%AB%D5%B4-%D6%86%D5%A1%D5%B6%D5%BF%D5%A1%D5%A6%D5%AB%D5%A1%D5%B6%D5%A5%D6%80-%D5%AB%D5%B4-%D5%BE%D5%A5%D6%80%D6%87%D5%AB-%D5%B4%D5%A1%D6%80%D5%A4%D5%B8%D6%82-%D5%B4%D5%A1%D5%BD%D5%AB%D5%B6?p=2586551&viewfull=1#post2586551) ա :love
StrangeLittleGirl
01.10.2019, 22:20
Ձեզ վրա վատ չի՞ ազդում, որ ինչ-որ մարդկանց ստիպված եք ամեն (աշխատանքային) օր տեսնել: Թեկուզ աշխարհի ամենաբարեհամբույր մարդիկ լինեն: Նույն մարդկանց ամեն օր տեսնել չուզելը ինձ համար աշխատանքը փոխելու ստիմուլներից մեկն է: Ինչ-որ պահի սկսում է վրաս վատ ազդել:
Ես իմ կոլեգաներին նույնիսկ կարոտում եմ։ Քանի որ շաբաթվա մի կեսը տնից եմ աշխատում, կոլեգաներիս էրեսը շաբաթը երկու օր կամ կտեսնեմ, կամ չեմ տեսնի։ Դե իրենք էլ են ճամփորդում կամ տնից աշխատում կամ նման մի բան։ Ասենք նույնիսկ ինձ հետ օֆիս կիսողին էնքան հազվադեպ եմ տեսնում, որ ամեն անգամ հանդիպելիս իրար հարցնում ենք՝ ամեն ինչ կարգի՞ն ա։ Սա էլ մի ուրիշ ծայրահեղություն ա իհարկե։
Աշխատավայրում կոլեգայի կողմից անընդհատ կրկնվող սեռական բնույթի առաջարկները (առանց կոպտության ու վիրավորանքի) sexual harassment կատեգորիայի տա՞կ են գնում:
Ի՞նչ կարելի է անել դրանց դեմ: Սովորական մերժումը օգուտ չի բերում, որովհետև որոշ ժամանակ անց առաջարկները կրկնվում են: Իսկ դրանից դուրս, կոլեգիալ լավ հարաբերությունների մեջ եք ու ամուր թիմ եք:
Ի՞նչ անել, ուղղակի բանի տեղ չդնե՞լ ու շարունակել հանգիստ ձևով մերժելը, թե՞ ուրիշ միջոցներ ձեռնարկել:
Աշխատավայրում կոլեգայի կողմից անընդհատ կրկնվող սեռական բնույթի առաջարկները (առանց կոպտության ու վիրավորանքի) sexual harassment կատեգորիայի տա՞կ են գնում:
Ի՞նչ կարելի է անել դրանց դեմ: Սովորական մերժումը օգուտ չի բերում, որովհետև որոշ ժամանակ անց առաջարկները կրկնվում են: Իսկ դրանից դուրս, կոլեգիալ լավ հարաբերությունների մեջ եք ու ամուր թիմ եք:
Ի՞նչ անել, ուղղակի բանի տեղ չդնե՞լ ու շարունակել հանգիստ ձևով մերժելը, թե՞ ուրիշ միջոցներ ձեռնարկել:
Միանշանակ harassment ա: Կոպտություն ու վիրավորանք լինել-չլինելը կապ չունի: Մերժում ես, ասում, որ չես ուզում, չես ուզելու, թող էլ երբեք չկրկնի, որովհետև քեզ դա դուր չի գալիս ու դուր չի գալու, ու no harm done, դեռ: Եթե պետք ա՝ գրավոր, որ ասածդ մնա: Եթե դրանից հետո կրկնվի, HR:
Աշխատավայրում կոլեգայի կողմից անընդհատ կրկնվող սեռական բնույթի առաջարկները (առանց կոպտության ու վիրավորանքի) sexual harassment կատեգորիայի տա՞կ են գնում:
Ի՞նչ կարելի է անել դրանց դեմ: Սովորական մերժումը օգուտ չի բերում, որովհետև որոշ ժամանակ անց առաջարկները կրկնվում են: Իսկ դրանից դուրս, կոլեգիալ լավ հարաբերությունների մեջ եք ու ամուր թիմ եք:
Ի՞նչ անել, ուղղակի բանի տեղ չդնե՞լ ու շարունակել հանգիստ ձևով մերժելը, թե՞ ուրիշ միջոցներ ձեռնարկել:
What? Հա բա sexual harassment-ը էլ ո՞նց է լինում։ Առանց երկար բարակ քցել բռնելու ռիփորթ ես անում HR-ին։ Ես զարմանում եմ, որ ձեր եվրոպական ընկերություններում էթիկայի կանոնների թրեյնինգներ չեք անցնում, որ նման հարցեր են առաջանում։
What? Հա բա sexual harassment-ը էլ ո՞նց է լինում։ Առանց երկար բարակ քցել բռնելու ռիփորթ ես անում HR-ին։ Ես զարմանում եմ, որ ձեր եվրոպական ընկերություններում էթիկայի կանոնների թրեյնինգներ չեք անցնում, որ նման հարցեր են առաջանում։
Կողքից իհարկե հեշտ է ասելը, բայց իրականում դժվար է, երբ էդ մարդու հետ երկար ժամանակ աշխատում ես (էն էլ շատ լավ) ու հետագայում էլ աշխատելու ես:
Կողքից իհարկե հեշտ է ասելը, բայց դժվար է, երբ էդ մարդու հետ երկար ժամանակ աշխատում ես (էն էլ շատ լավ) ու հետագայում էլ աշխատելու ես:
Այվի ջան, կներես, բայց տպավորություն է, որ դու Աֆրիկայում ես, բայց ոչ Եվրոպայում, մի քիչ ապշած եմ։ Մարդու իրավունքները ոնց որ վերջերս ամենաբարձր առաջնահերթությունն էին ձեր եվրոպաներում, հիմա փաստորեն շատ լավ աշխատելն ա ամենակարևորը, էս կարող ա՞ կոմունիզմի եք անցել :)) Ինչ ասեմ, քո իրավունքն է՝ քո իրավունքները զոհել հանուն աշխատանքի ու «լավ հարաբերությունների»։
Ուլուանա
12.12.2019, 20:20
Կողքից իհարկե հեշտ է ասելը, բայց իրականում դժվար է, երբ էդ մարդու հետ երկար ժամանակ աշխատում ես (էն էլ շատ լավ) ու հետագայում էլ աշխատելու ես:
Ռիփ, էդ հասկանալի ա, բայց տվյալ մարդու պահվածքը` առնվազն ըստ քո նկարագրածի, որոշակիորեն անընդունելի ու անադեկվատ ա, հետևաբար էդ ֆոնի վրա արդեն դու պիտի թքած ունենաս նրա հետ շատ լավ աշխատելու փորձառության վրա: Էդ հարցը բարձրաձայնելու, համապատասխան մարմիններին բողոք ներկայացնելու հետևանքների մասին մտածելն արդեն իր խնդիրը պիտի լինի, ոչ թե քո: Եթե էդքան շատ ես անհանգստանում, կարող ես մի վերջին անգամ իրեն խիստ ու հստակ զգուշացնել, որ ևս մի նման առաջարկ, ու դու արդեն բողոք ես ներկայացնելու իր դեմ:
Ուրեմն ընկերոջս պատմածից․ Ժամանակին աֆրիկաներում բջջային օպերատորների ցանցում ֆրիլանսինգ էր անում հայտնի ընկերությունում։ Պատմում է, որ աշխատողների մեջ մի ընդգծված սեքսուալ աղջիկ կար, որին հայտնի հեղինակավոր աշխատողներից մեկը սեքսոտ տեքստ ա անում, թե արի սենց անենք, ընենց անենք, էնքան եմ ուզում, բլա բլա բլա։ Էս աղջիկը վերցնում ու էս տեքստը քոփի ա անում ու մեյլով ուղարկում ա սաղ ղեկավարությանը։ Հաջորդ օրը բռնում ու սիկտիր են անում հեղինակավոր աշխատողին։
Իսկ ընդհանուր առմամբ, եթե էթիկայի կանոնների խախտումներ կան, ապա դրանից գործը վաղ թե ուշ տուժելու է, որովհետև ստրես ա լինելու ու դիզբալանս, սա հասկանալու համար հանճար պետք չի լինել:
Այվի ջան, կներես, բայց տպավորություն է, որ դու Աֆրիկայում ես, բայց ոչ Եվրոպայում, մի քիչ ապշած եմ։ Մարդու իրավունքները ոնց որ վերջերս ամենաբարձր առաջնահերթությունն էին ձեր եվրոպաներում, հիմա փաստորեն շատ լավ աշխատելն ա ամենակարևորը, էս կարող ա՞ կոմունիզմի եք անցել :)) Ինչ ասեմ, քո իրավունքն է՝ քո իրավունքները զոհել հանուն աշխատանքի ու «լավ հարաբերությունների»։
Գրածիդ տոնը ճիշտն ասած չեմ հասկանում, ինչ մի դաստիարակչական նոտա ես բռնել:
Կարևորը շատ լավ աշխատելը չի, այլ հասկանալը, թե ոնց շարունակել մնալ տվյալ աշխատանքային միջավայրում ու շարունակել աշխատել իր հետ՝ էդ ամենին օֆիցիալ բնույթ տալուց հետո:
Գրածիդ տոնը ճիշտն ասած չեմ հասկանում, ինչ մի դաստիարակչական նոտա ես բռնել:
Կարևորը շատ լավ աշխատելը չի, այլ հասկանալը, թե ոնց շարունսկել մնալ տվյալ աշխատանքային միջավայրում՝ ու շարունակել աշխատել իր հետ՝ էդ ամենին օֆիցիալ բնույթ տալուց հետո:
Հա, բռի եմ, կներես, երևի ջղայնանում եմ :Ճ
Ասեմ, քո փոխարեն ոնց կաներ միջին վիճակագրական ամերիկացի կինը, եթե իսկապես սեքսուալ առաջարկները դուր չգային ու անհանգստացնեին ու բազմաթիվ «ոչ»-երից հետո էլի շարունակվեին: Ուրեմն շատ հանգիստ ռիփորթ կաներ ղեկավարությանը, որ ղեկավարությունը քայլեր ձեռնարկեր ու խնդիրը լուծեր։ Ու մարդ ես, եթե ղեկավարությունը ադեկվատ չլիներ, ապա շատ հանգիստ կամ անհանգիստ կզանգեր ոստիկանություն, ոստիկանությունը հաստատ խնդիրը կլուծեր։ Համենայն դեպս Նահանգներում։
Նու, ուրիշ մեթոդներ էլ կան իհարկե, ասենք կարող ես քացու տակ քցել, եթե էդպես ես ուզում, բայց էդ դեպքում ինքը կարող է դիմել ոստիկանություն :Ճ
Հ․Գ․ Հա մոռացա ասել, ուրեմն միջին վիճակագրական ամերիկացի կինը, խնդիրը լուծելուց հետո շա՜տ հանգիստ կշարունակեր մնալ աշխատանքային միջավայրում ու կշարունակեր աշխատել մի քիչ ավելի կոռեկտ ու զգաստացած մնացած աշխատողների հետ։
StrangeLittleGirl
13.12.2019, 12:29
Հա, բռի եմ, կներես, երևի ջղայնանում եմ :Ճ
Ասեմ, քո փոխարեն ոնց կաներ միջին վիճակագրական ամերիկացի կինը, եթե իսկապես սեքսուալ առաջարկները դուր չգային ու անհանգստացնեին ու բազմաթիվ «ոչ»-երից հետո էլի շարունակվեին: Ուրեմն շատ հանգիստ ռիփորթ կաներ ղեկավարությանը, որ ղեկավարությունը քայլեր ձեռնարկեր ու խնդիրը լուծեր։ Ու մարդ ես, եթե ղեկավարությունը ադեկվատ չլիներ, ապա շատ հանգիստ կամ անհանգիստ կզանգեր ոստիկանություն, ոստիկանությունը հաստատ խնդիրը կլուծեր։ Համենայն դեպս Նահանգներում։
Նու, ուրիշ մեթոդներ էլ կան իհարկե, ասենք կարող ես քացու տակ քցել, եթե էդպես ես ուզում, բայց էդ դեպքում ինքը կարող է դիմել ոստիկանություն :Ճ
Հ․Գ․ Հա մոռացա ասել, ուրեմն միջին վիճակագրական ամերիկացի կինը, խնդիրը լուծելուց հետո շա՜տ հանգիստ կշարունակեր մնալ աշխատանքային միջավայրում ու կշարունակեր աշխատել մի քիչ ավելի կոռեկտ ու զգաստացած մնացած աշխատողների հետ։
Վիշ, բավական սխալ պատկերացումներ ունես միջին վիճակագրական ամերիկացի կնոջ մասին։ Քո ասածը տեսականորեն էն ա, ինչ պիտի միջին վիճակագրական ամերիկացի կինն անի ու ինչ քաջալերվում ա, որ անի, բայց գործնականում միշտ չի, որ անում ա, անելուց հետո էլ միշտ չի, որ մեղավորը հեռացվում ա։ Դու մենակ իմանում ես հաջող դեպքերի մասին, բայց էն դեպքերը, երբ կինը տարիներով լռում ա, հետո #metօօ hեշթեգով հայտնվում ա կամ չէ, էն դեպքերը, երբ կինը չի լռում, բայց հետո տարիներով դատական գործերի մեջ ա հայտնվում, այ դրանց մասին չես լսել։
Ինչ վերաբերում ա Ռիփի դեպքին, ձեզ մոտ կա՞ trustee։ Կարծում եմ՝ լավագույն տարբերակը կլինի trustee-ի հետ խոսելը։ Անհրաժեշտության դեպքում ինքը քո փոխարեն անանուն ռիփորթ կանի։
Վիշ, բավական սխալ պատկերացումներ ունես միջին վիճակագրական ամերիկացի կնոջ մասին։ Քո ասածը տեսականորեն էն ա, ինչ պիտի միջին վիճակագրական ամերիկացի կինն անի ու ինչ քաջալերվում ա, որ անի, բայց գործնականում միշտ չի, որ անում ա, անելուց հետո էլ միշտ չի, որ մեղավորը հեռացվում ա։ Դու մենակ իմանում ես հաջող դեպքերի մասին, բայց էն դեպքերը, երբ կինը տարիներով լռում ա, հետո #metօօ hեշթեգով հայտնվում ա կամ չէ, էն դեպքերը, երբ կինը չի լռում, բայց հետո տարիներով դատական գործերի մեջ ա հայտնվում, այ դրանց մասին չես լսել։
Ինչ վերաբերում ա Ռիփի դեպքին, ձեզ մոտ կա՞ trustee։ Կարծում եմ՝ լավագույն տարբերակը կլինի trustee-ի հետ խոսելը։ Անհրաժեշտության դեպքում ինքը քո փոխարեն անանուն ռիփորթ կանի։
Բյուր ջան նման է, որ դուր վերջին տարիներիս սկանդալային լուրերի հիման վրա ես կարծիքդ կազմում ամերիկացի կնոջ մասին: Ես չասեցի բոլոր ոտնձգության ենթարկվածները բողոքում են, ըստ վիճակագրության՝ մեկ երրորդն է ռիփորթ անում: Բայց տարածված կարծիք կա, որ հաճախ նույնիսկ չնչին առիթներով են ռիփորթ անում: Նահանգները աշխարհում միակ երկիրն ա, որտեղ սեռական ոտնձգության համար երբեվիցե մեղադրվածը պարտավոր է իր մասին հրապարակել, որ բոլորը իմանան (օրինակ էս կայքով (https://www.meganslaw.ca.gov/) կարող ես հասցեներով ման գալ սաղին գտնել Կալիֆորնիայում): Ու հումոր կա, որ Նահանգներում sex offender տիտղոսը նույնքան հաճախ են վաստակում, ինչքան որ արագության գերազանցման տուգանքը: Էնպես որ Նահանգների նման երևի ոչ մի ուրիշ երկրում չեն ռիփորթում:
Բայց ես իսկապես իմպուլսիվ արտահայտվեցի, ձեր եվրոպաները (:Ճ) երևի ավելի պրոբլեմատիկ է, ու կարող է ձեր ընկերություններում HR-ն էլ նենց ադեկվատ չի ինչքան մերինում։ Էստեղ HR-ի ֆունկցիաներից մեկն էլ հենց trustee լինելն է, որ կարող ես հետները հանգիստ խոսել համոզված լինելով, որ կփորձեն մաքսիմում օպտիմալ լուծել խնդիրը առանց սկանդալների։ Աշխատողները ամեն տարի մանրամասնորեն ծամծմած թրեյնինգ են անցնում, թե որն է ոնտնձգությունը, կամ այլ էթիկայից դուրս հարաբերությունները, որ դեպքում ինչ անել, ոնց ձեր մասին ինֆորմացիան գաղտնի կպահվի և այլն։ Ու HR-ում աշխատող մարդիկ էլ սուպեր անմիջական ու ջերմ ու հոգատար են, էնպես որ Այվի ջան, թող էդ ախմախ երկիրը, արի Ամերիկա։
Իսկ ինչ կանեի ես քո փոխարեն, որ մտածում եմ, երևի չորով կխոսեի գործընկերջդ հետ վերջնական տոնով ու վերջնագրով, որ հաջորդ անգամը կրկնվելուց դու հազար տոկոս պրոբլեմ ես ստեղծելու նրա համար։ Չեմ փորձի ավել խորանալ, բայց սովորաբար կրկնվող առաջարկները փափուկ ու քաղաքավարի ռեակցիաներից են, մարդկանց մեծ մասը մենակ չոր լեզու է հասկանում, հետևաբար եթե իսկապես դա քեզ անհանգստացնում է, ապա վերաբերմունքդ պիտի չոր ու կտրուկ արտահայտես։ Մարդ ես, կարող ա էդքան էլ չի անհանգստացնում :)
Երբեմն էլ որոշ բաներ, օրինակ հոգու հանգստությունը ավելի կարևոր են, քան կարիերան ու լավ աշխատանքը, այսինքն նայած։
StrangeLittleGirl
13.12.2019, 19:47
Բյուր ջան նման է, որ դուր վերջին տարիներիս սկանդալային լուրերի հիման վրա ես կարծիքդ կազմում ամերիկացի կնոջ մասին: Ես չասեցի բոլոր ոտնձգության ենթարկվածները բողոքում են, ըստ վիճակագրության՝ մեկ երրորդն է ռիփորթ անում: Բայց տարածված կարծիք կա, որ հաճախ նույնիսկ չնչին առիթներով են ռիփորթ անում: Նահանգները աշխարհում միակ երկիրն ա, որտեղ սեռական ոտնձգության համար երբեվիցե մեղադրվածը պարտավոր է իր մասին հրապարակել, որ բոլորը իմանան (օրինակ էս կայքով (https://www.meganslaw.ca.gov/) կարող ես հասցեներով ման գալ սաղին գտնել Կալիֆորնիայում): Ու հումոր կա, որ Նահանգներում sex offender տիտղոսը նույնքան հաճախ են վաստակում, ինչքան որ արագության գերազանցման տուգանքը: Էնպես որ Նահանգների նման երևի ոչ մի ուրիշ երկրում չեն ռիփորթում:
Բայց ես իսկապես իմպուլսիվ արտահայտվեցի, ձեր եվրոպաները (:Ճ) երևի ավելի պրոբլեմատիկ է, ու կարող է ձեր ընկերություններում HR-ն էլ նենց ադեկվատ չի ինչքան մերինում։ Էստեղ HR-ի ֆունկցիաներից մեկն էլ հենց trustee լինելն է, որ կարող ես հետները հանգիստ խոսել համոզված լինելով, որ կփորձեն մաքսիմում օպտիմալ լուծել խնդիրը առանց սկանդալների։ Աշխատողները ամեն տարի մանրամասնորեն ծամծմած թրեյնինգ են անցնում, թե որն է ոնտնձգությունը, կամ այլ էթիկայից դուրս հարաբերությունները, որ դեպքում ինչ անել, ոնց ձեր մասին ինֆորմացիան գաղտնի կպահվի և այլն։ Ու HR-ում աշխատող մարդիկ էլ սուպեր անմիջական ու ջերմ ու հոգատար են, էնպես որ Այվի ջան, թող էդ ախմախ երկիրը, արի Ամերիկա։
Իսկ ինչ կանեի ես քո փոխարեն, որ մտածում եմ, երևի չորով կխոսեի գործընկերջդ հետ վերջնական տոնով ու վերջնագրով, որ հաջորդ անգամը կրկնվելուց դու հազար տոկոս պրոբլեմ ես ստեղծելու նրա համար։ Չեմ փորձի ավել խորանալ, բայց սովորաբար կրկնվող առաջարկները փափուկ ու քաղաքավարի ռեակցիաներից են, մարդկանց մեծ մասը մենակ չոր լեզու է հասկանում, հետևաբար եթե իսկապես դա քեզ անհանգստացնում է, ապա վերաբերմունքդ պիտի չոր ու կտրուկ արտահայտես։ Մարդ ես, կարող ա էդքան էլ չի անհանգստացնում :)
Երբեմն էլ որոշ բաներ, օրինակ հոգու հանգստությունը ավելի կարևոր են, քան կարիերան ու լավ աշխատանքը, այսինքն նայած։
Վիշ, հակառակը, ոչ թե սկանդալային պատմություններով եմ դատում, այլ շփվելով լիքը (նաև ամերիկացի) կանանց հետ, որոնք ոտնձգության են ենթարկվել ու ոչ մեկի չեն ասել դրա մասին, բացի թերևս այլ կանանցից։ Որոշակի վստահության մթնոլորտ ա պետք նման բաների մասին բարձրաձայնելու համար, ու հազար հատ թրեյնինգն էլ որևէ օգուտ չի տա, եթե չկա էդ մթնոլորտը։ Ու սովորաբար չի լինում, որովհետև ոտնձգություն անողն ավելի կարևոր մեկն ա լինում, քան ոտնձգության ենթարկվածը, որովհետև ընդհանուր առմամբ կանանց ասածների նկատմամբ վստահություն չկա։ Էս առումով Եվրոպայի ու ԱՄՆ-ի տարբերությունը մեծ չի։ Տղամարդիկ էլ դրսից չեն կարա տեսնեն էդ ամեն ինչը։
Էս կարդա, հենց ամերիկացի կնոջ գրած տեքստ ա։ (Վիշ, հակառակը, ոչ թե սկանդալային պատմություններով եմ դատում, այլ շփվելով լիքը (նաև ամերիկացի) կանանց հետ, որոնք ոտնձգության են ենթարկվել ու ոչ մեկի չեն ասել դրա մասին, բացի թերևս այլ կանանցից։ Որոշակի վստահության մթնոլորտ ա պետք նման բաների մասին բարձրաձայնելու համար, ու հազար հատ թրեյնինգն էլ որևէ օգուտ չի տա, եթե չկա էդ մթնոլորտը։ Ու սովորաբար չի լինում, որովհետև ոտնձգություն անողն ավելի կարևոր մեկն ա լինում, քան ոտնձգության ենթարկվածը, որովհետև ընդհանուր առմամբ կանանց ասածների նկատմամբ վստահություն չկա։ Էս առումով Եվրոպայի ու ԱՄՆ-ի տարբերությունը մեծ չի։ Տղամարդիկ էլ դրսից չեն կարա տեսնեն էդ ամեն ինչը։
Էս կարդա, հենց ամերիկացի կնոջ գրած տեքստ ա։
Վիշ, հակառակը, ոչ թե սկանդալային պատմություններով եմ դատում, այլ շփվելով լիքը (նաև ամերիկացի) կանանց հետ, որոնք ոտնձգության են ենթարկվել ու ոչ մեկի չեն ասել դրա մասին, բացի թերևս այլ կանանցից։ Որոշակի վստահության մթնոլորտ ա պետք նման բաների մասին բարձրաձայնելու համար, ու հազար հատ թրեյնինգն էլ որևէ օգուտ չի տա, եթե չկա էդ մթնոլորտը։ Ու սովորաբար չի լինում, որովհետև ոտնձգություն անողն ավելի կարևոր մեկն ա լինում, քան ոտնձգության ենթարկվածը, որովհետև ընդհանուր առմամբ կանանց ասածների նկատմամբ վստահություն չկա։ Էս առումով Եվրոպայի ու ԱՄՆ-ի տարբերությունը մեծ չի։ Տղամարդիկ էլ դրսից չեն կարա տեսնեն էդ ամեն ինչը։
Էս կարդա, հենց ամերիկացի կնոջ գրած տեքստ ա։
https://www.docdroid.net/u5r0j3S/kidd-neurips.pdf)
Շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների համար:
Երեկ էս գրառումն անելուց հետո մի շատ հոգատար ու ռեալիստական խորհուրդներով նամակ ստացա, որի համար ևս մեկ անգամ շնորհակալ եմ հեղինակին: Խորհուրդներից մեկն էր՝ paper trail ստեղծել տվյալ իրավիճակի վերաբերյալ:
Քանի որ կոլեգայիս հետ էս թեմայից դուրս շատ լավ հարաբերությունների մեջ եմ, ոչ մի անգամ հետը չոր տոնով չէի խոսել. էս թեման ինձ համար շատ մեծ դիսկոմֆորտ էր, ու ամեն անգամ, երբ «սկսում էր», արագ փոխում էի թեման՝ իր առաջարկներին (հետը հոթել գնալ և այլն) կարճ-կոնկրետ մերժում տալով:
Բայց էսօր փոխեցի հաղորդակցման ձևը ու շատ չոր տոնով նամակ գրեցի իրեն (paper trail), թե ինչ եմ մտածում ամբողջ իրավիճակի մասին, ու որ մեկընդմիշտ դադարեցնի:
Ինքն էլ որոշ ժամանակ անց եկավ իմ սենյակ, ներողություն խնդրեց ու ձեռք մեկնեց, որ էս պահից սկսած ամեն ինչ մոռանում ենք, ու ինքը խոստանում է այսուհետև մնալ աշխատանքային շփման սահմանների մեջ: Մի քիչ էլ շփոթված (թե անհանգստացած) տեսք ուներ:
Հուսով եմ՝ սրանով թեման փակվեց, տեսնենք:
Իսկ HR-ը մեզ մոտ trustee-ի ֆունկցիա չունի, ոչ էլ զբաղվում է նման հարցերով. էսպիսի դեպքերի համար էսպես կոչված Betriebsrat կա (workers’ council), իրենց կարելի էր դիմել:
Բայց դե էդ քայլին գնալուց հետո չեմ պատկերացնում, որ կարողանամ (թեկուզ զուտ հոգեբանորեն) մնալ նույն աշխատատեղում: Նենց որ, հույս ունեմ, որ դրան չի հասնի:
Ներսես_AM
13.12.2019, 20:54
Ես էլ էի ուզում գրել paper trail–ի մասին։ Քիչ մը ուշացա։
Վիշապ հոպար ճիշտն ասած մի քիչ զարմացած եմ։ Իհարկե ամերիկյան հիմնարկներում ծամծմած թրեյնինգներ են անում, բայց հետո մեկ էլ կարդում ես https://www.susanjfowler.com/blog/2017/2/19/reflecting-on-one-very-strange-year-at-uber կամ https://www.theverge.com/2018/10/25/18023364/google-andy-rubin-payoff-90-million-sexual-misconduct-harassment ու հասկանում ես որ ամեն ինչ էդքան վարդագույն չի ինչքան ներկայացնում ես։ ՈՒ էս հլը բարձր վարձատրվող IT ոլորտում երբ նոր գործ գտնելը թեմա չի։ Մնացած տեղերում սկի չեմ ուզում պատկերացնեմ ինչ ա կատարվում։
Շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների համար:
Երեկ էս գրառումն անելուց հետո մի շատ հոգատար ու ռեալիստական խորհուրդներով նամակ ստացա, որի համար ևս մեկ անգամ շնորհակալ եմ հեղինակին: Խորհուրդներից մեկն էր՝ paper trail ստեղծել տվյալ իրավիճակի վերաբերյալ:
Քանի որ կոլեգայիս հետ էս թեմայից դուրս շատ լավ հարաբերությունների մեջ եմ, ոչ մի անգամ հետը չոր տոնով չէի խոսել. էս թեման ինձ համար շատ մեծ դիսկոմֆորտ էր, ու ամեն անգամ, երբ «սկսում էր», արագ փոխում էի թեման՝ իր առաջարկներին (հետը հոթել գնալ և այլն) կարճ-կոնկրետ մերժում տալով:
Բայց էսօր փոխեցի հաղորդակցման ձևը ու շատ չոր տոնով նամակ գրեցի իրեն (paper trail), թե ինչ եմ մտածում ամբողջ իրավիճակի մասին, ու որ մեկընդմիշտ դադարեցնի:
Ինքն էլ որոշ ժամանակ անց եկավ իմ սենյակ, ներողություն խնդրեց ու ձեռք մեկնեց, որ էս պահից սկսած ամեն ինչ մոռանում ենք, ու ինքը խոստանում է այսուհետև մնալ աշխատանքային շփման սահմանների մեջ: Մի քիչ էլ շփոթված (թե անհանգստացած) տեսք ուներ:
Հուսով եմ՝ սրանով թեման փակվեց, տեսնենք:
Իսկ HR-ը մեզ մոտ trustee-ի ֆունկցիա չունի, ոչ էլ զբաղվում է նման հարցերով. էսպիսի դեպքերի համար էսպես կոչված Betriebsrat կա (workers’ council), իրենց կարելի էր դիմել:
Բայց դե էդ քայլին գնալուց հետո չեմ պատկերացնում, որ կարողանամ (թեկուզ զուտ հոգեբանորեն) մնալ նույն աշխատատեղում: Նենց որ, հույս ունեմ, որ դրան չի հասնի:
Ցանկացած ադեկվատ, հասուն մարդ, երբ հասկանում ա որ սեքսուալ հետաքրքրություն չի ներկայացնում/հստակ ա հասկանում/ հետ ա քաշվում։ Նենց որ կարևոր ա դա մաքսիմալ պարզ տեղ հասցնել։ Ապրի այդ հոգատար մարդը տեղին ու խելացի խորհրդի համար։ :)
Եթե դա օգուտ չի տալիս, արդեն կարծում եմ, բարի դրացիական հարբերությունը դադարում ա առաջնահերթ լինել ու կարելի ա դիմել ռադիկալ մեթոդների, տեղեկացնել համապատասխան ծառայությունների, եթե այդպիսիք կան, կամ էլ հենդլ անել, ավանդական ձևով, եթե չկան։ Ավանդականի տակ կարելի ա հասկանալ ցանկացած մեթոդ, որ ճիշտ ու ունակությունների սահմանում կլինի։ Ասենք՝ ծնկով բզել ձվերին, որ տեղը ընկնեն։ Ի՞նչ, ինքնապաշտպանության մեջ արդարացված ա։
Վաբշե, Այվ, եթե քեզ տհաճ ա ինչ որ մի բան, պետք ա հստակ ասել, անկախ հարաբերություններից։ Դրանից ոչ ոք չի տուժի, ու քո մտքերն էլ հանգիստ կլինեն։ Լավ եղիր :kiss
Ցանկացած ադեկվատ, հասուն մարդ, երբ հասկանում ա որ սեքսուալ հետաքրքրություն չի ներկայացնում/հստակ ա հասկանում/ հետ ա քաշվում։ Նենց որ կարևոր ա դա մաքսիմալ պարզ տեղ հասցնել։ Ապրի այդ հոգատար մարդը տեղին ու խելացի խորհրդի համար։ :)
Եթե դա օգուտ չի տալիս, արդեն կարծում եմ, բարի դրացիական հարբերությունը դադարում ա առաջնահերթ լինել ու կարելի ա դիմել ռադիկալ մեթոդների, տեղեկացնել համապատասխան ծառայությունների, եթե այդպիսիք կան, կամ էլ հենդլ անել, ավանդական ձևով, եթե չկան։ Ավանդականի տակ կարելի ա հասկանալ ցանկացած մեթոդ, որ ճիշտ ու ունակությունների սահմանում կլինի։ Ասենք՝ ծնկով բզել ձվերին, որ տեղը ընկնեն։ Ի՞նչ, ինքնապաշտպանության մեջ արդարացված ա։
Վաբշե, Այվ, եթե քեզ տհաճ ա ինչ որ մի բան, պետք ա հստակ ասել, անկախ հարաբերություններից։ Դրանից, ոչ ոք չի տուժի, ու քո մտքերն էլ հանգիստ կլինեն։ Լավ եղիր :kiss
Լիզ, ես իրեն միշտ էլ հստակ «չէ» եմ ասել, բայց դե փաստորեն մի հատիկ չէ ասելն ու թեման արագ փակելը արդյունավետ չէր, պետք էր չորով բացատրել, որ հեռու մնա: Ու հա, գրավոր :)
Լիզ, ես իրեն միշտ էլ հստակ «չէ» եմ ասել, բայց դե փաստորեն մի հատիկ չէ ասելն ու թեման արագ փակելը արդյունավետ չէր, պետք էր չորով բացատրել, որ հեռու մնա: Ու հա, գրավոր :)
Սենց մի հատ բան կա, կարող ա ինքը մտածել ա որ դու դեմ չես, ուղղակի որոշակի դիսկոմֆորտ կա որ պետք ա հաղթահարել։ Տենց էլ ա լինում։ Բայց երբ գրել ես, հասկացել ա լրջությունը։ Հուսանք, որ լավ ա հասկացել:)
Ես էլ էի ուզում գրել paper trail–ի մասին։ Քիչ մը ուշացա։
Վիշապ հոպար ճիշտն ասած մի քիչ զարմացած եմ։ Իհարկե ամերիկյան հիմնարկներում ծամծմած թրեյնինգներ են անում, բայց հետո մեկ էլ կարդում ես https://www.susanjfowler.com/blog/2017/2/19/reflecting-on-one-very-strange-year-at-uber կամ https://www.theverge.com/2018/10/25/18023364/google-andy-rubin-payoff-90-million-sexual-misconduct-harassment ու հասկանում ես որ ամեն ինչ էդքան վարդագույն չի ինչքան ներկայացնում ես։ ՈՒ էս հլը բարձր վարձատրվող IT ոլորտում երբ նոր գործ գտնելը թեմա չի։ Մնացած տեղերում սկի չեմ ուզում պատկերացնեմ ինչ ա կատարվում։
Մի երկու դեպքով սաղ երկրի մասին չես կարող ասել թե «ինչ ա կատարվում»: Նահանգների պարագայում դեռ դեպքերի մեծ մասը լուսաբանվում են, դրանց մի մեծ մասն էլ՝ ֆետիշացվում ու մեդիայով ֆռռացվում, տենց լուրերը ամենաշատ դիտումներն են ապահովվում, դեռ սեռական թեմաների վրա մենակ հայերս չենք ցբխված: Եթե լուրերի ու հոդվածների վրա հիմնվես, կարող է տպավորություն ստեղծվել, թե ամենաշատ ոտնձգությունները Նահանգներում են, բայց մյուս կողմից էլ շատ հնարավոր է, որ ամենաշատ արձանագրվող ոտնձգություններն են Նահանգներում:
Թրեյինինգների, մարդու իրավունքների պաշտպանվածության ու էթիկայի մասով Կալիֆորնիայի IT ընկերությունները ինձ համար բարձրագույն էտալոն են։
Մի հատ էլ պուճուր ինֆո ամեն դեպքում։ Սա Նահանգների համար է, ու Նահանգների օրենքների ու համակարգի վրա հիմնված, ուրիշ երկրների համար կարող է կիրառելի չլինել։
What You Should Know: What to Do if You Believe You Have Been Harassed at Work (https://www.eeoc.gov/eeoc/newsroom/wysk/harassed_at_work.cfm)
Ու Ֆորբսի (https://www.forbes.com/sites/nextavenue/2016/07/13/what-to-do-if-youre-being-sexually-harassed-at-work/#67df66a9340f)վերջին կետն էլ ա դուրս գալիս։
8. Get the heck out. If your company won't do anything and you don't feel safe there, start looking for a position elsewhere.
Իսկապես պիտի ընկերությունը առաջին հերթին հոգ տանի իր աշխատողների իրավունքների ու պաշտպանվածության մասին։ Հակառակ դեպքում ու՞մ ծովաբողկին ա նման ընկերության համար աշխատելը։
Շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների համար:
Երեկ էս գրառումն անելուց հետո մի շատ հոգատար ու ռեալիստական խորհուրդներով նամակ ստացա, որի համար ևս մեկ անգամ շնորհակալ եմ հեղինակին: Խորհուրդներից մեկն էր՝ paper trail ստեղծել տվյալ իրավիճակի վերաբերյալ:
Քանի որ կոլեգայիս հետ էս թեմայից դուրս շատ լավ հարաբերությունների մեջ եմ, ոչ մի անգամ հետը չոր տոնով չէի խոսել. էս թեման ինձ համար շատ մեծ դիսկոմֆորտ էր, ու ամեն անգամ, երբ «սկսում էր», արագ փոխում էի թեման՝ իր առաջարկներին (հետը հոթել գնալ և այլն) կարճ-կոնկրետ մերժում տալով:
Բայց էսօր փոխեցի հաղորդակցման ձևը ու շատ չոր տոնով նամակ գրեցի իրեն (paper trail), թե ինչ եմ մտածում ամբողջ իրավիճակի մասին, ու որ մեկընդմիշտ դադարեցնի:
Ինքն էլ որոշ ժամանակ անց եկավ իմ սենյակ, ներողություն խնդրեց ու ձեռք մեկնեց, որ էս պահից սկսած ամեն ինչ մոռանում ենք, ու ինքը խոստանում է այսուհետև մնալ աշխատանքային շփման սահմանների մեջ: Մի քիչ էլ շփոթված (թե անհանգստացած) տեսք ուներ:
Հուսով եմ՝ սրանով թեման փակվեց, տեսնենք:
Էս գրառումից հետո 9-10 ամիս է անցել։
Իրականում թեման էդպես էլ չփակվեց, բայց անցավ նոր փուլեր՝ ավելի բարդ ու խճճված։
Հիմա պարզ գիտակցում եմ, որ էս ամենը ավարտելու միակ միջոցը աշխատանքից հեռանալն է․ ուրիշ ոչ մի ելք չկա։ Քանի դեռ մեկս մյուսի տեսադաշտում ենք, թեման հա եփվելու է։ Իմ՝ իր «շեֆ» դառնալն էլ նոր տհաճ երանգներ ավելացրել ամենին։
Բարդ են մարդկային հարաբերությունները․ երբեմն միակ առողջ լուծումը բոլոր կոնտակտները մեկընդմիշտ կտրելն է։
Այվ ջան, էս թեմայում իմ մուննաթների համար ներող, աչքիս հուզական այրման մեջ եմ եղել :))
Դժվար կացության ու հակասական իրավիճակի մեջ որոշումներ կայացնելու հեշտության համար հոգեբաններն առաջարկում են թղթի վրա «pro» - «con» ցուցակ կազմել, կամ բալային քաշեր դնել ամեն կետին ու հաշվել արդյունքները։ Բայց պիտի ինքդ քո առաջ մաքսիմալ օբյեկտիվ փորձես լինել, պահի հուզականության մեջ մարդուս սուբյեկտիվիզմը շատանում է։
Բայց ցուցակի կայֆն էն ա, որ ինքդ քեզ ժամանակ ես տալիս ընթացքում ուղղումներ ու ավելացնումներ ես անում, այսինքն պարտադիր չի երկու ժամվա մեջ վճիռ կայացնել, կարող ես շաբաթներով թթվացնել, մեկ էլ տեսար ընթացքում նոր գաղափարներ են ծնվում, մանավանդ որ ամիսներ են անցել, ու դեռ ողջ ես ։Ճ
Երբեմն, եթե վճիռ կայացնելը շատ տառապալի գործ է, բայց պրոբլեմն ինքն էլ այդքան կրիտիկական չի, կարելի է մի քիչ էլ թողնել չլուծված, մեկ մեկ խնդիրը իրեն իրեն լուծվում է (ասենք ընկնում է տրամվայի տակ), կարելի է նաև դրդապատճառները վերլուծել, ու փորձել դրանք վերացնել։ Էդ ամենի ցուցակ կազմելը վերջին վարյանտ կարող ես որպես փաստ-դոկումենտացիա օգտագործել։
Աշխատանքը հաճախ կարևոր է, ու եթե ասենք տվյալ գործը «հանդում թափած չի, որ գնաս հավաքես», այսինքն՝ ռիսկեր կան, որ կդառնաս համ մանթո, համ անաշխատանք, ուրեմն ուրիշ լուծումներ էլ նայի։
Այվ ջան, էս թեմայում իմ մուննաթների համար ներող, աչքիս հուզական այրման մեջ եմ եղել :))
Դժվար կացության ու հակասական իրավիճակի մեջ որոշումներ կայացնելու հեշտության համար հոգեբաններն առաջարկում են թղթի վրա «pro» - «con» ցուցակ կազմել, կամ բալային քաշեր դնել ամեն կետին ու հաշվել արդյունքները։ Բայց պիտի ինքդ քո առաջ մաքսիմալ օբյեկտիվ փորձես լինել, պահի հուզականության մեջ մարդուս սուբյեկտիվիզմը շատանում է։
Բայց ցուցակի կայֆն էն ա, որ ինքդ քեզ ժամանակ ես տալիս ընթացքում ուղղումներ ու ավելացնումներ ես անում, այսինքն պարտադիր չի երկու ժամվա մեջ վճիռ կայացնել, կարող ես շաբաթներով թթվացնել, մեկ էլ տեսար ընթացքում նոր գաղափարներ են ծնվում, մանավանդ որ ամիսներ են անցել, ու դեռ ողջ ես ։Ճ
Երբեմն, եթե վճիռ կայացնելը շատ տառապալի գործ է, բայց պրոբլեմն ինքն էլ այդքան կրիտիկական չի, կարելի է մի քիչ էլ թողնել չլուծված, մեկ մեկ խնդիրը իրեն իրեն լուծվում է (ասենք ընկնում է տրամվայի տակ), կարելի է նաև դրդապատճառները վերլուծել, ու փորձել դրանք վերացնել։ Էդ ամենի ցուցակ կազմելը վերջին վարյանտ կարող ես որպես փաստ-դոկումենտացիա օգտագործել։
Աշխատանքը հաճախ կարևոր է, ու եթե ասենք տվյալ գործը «հանդում թափած չի, որ գնաս հավաքես», այսինքն՝ ռիսկեր կան, որ կդառնաս համ մանթո, համ անաշխատանք, ուրեմն ուրիշ լուծումներ էլ նայի։
Վիշապ ջան, ամոթ չլինի ասել՝ ես ինքս հոգեբան եմ (մի մասթեր Հայաստանից եմ բերել, մեկը՝ էստեղ վաստակել), հետո ինչ, որ ինձնից շատ չի զգացվում :))
Շնորհակալ եմ խորհրդի համար, բայց «pro» - «con» ցուցակ կազմելը մի քիչ տրիվիալ է, երբ ամիսներ շարունակ խնդիրը բոլոր հնարավոր ու անհնար կողմերից վերլուծել ես։
Ու եթե անհեռատես լինեի, հիմա համ մանթո էի մնացել, համ գործազուրկ, բայց ես բավականաչափ պարգմատիկ եմ՝ էդ վիճակում չհայտնվելու համար, ու երբևէ գործից դուրս չեմ գա, մինչև համապատասխան աշխատանք չգտնեմ։
Բայց դե հույսս երկնայինի վրա էլ չեմ դնելու, թե բալքիմ մի տեղից մի դուռ բացվի․ ես ակտիվ որոնումների մեջ եմ, ու եթե էս անտեր կորոնան չլիներ, արդեն հարմար մի բան գտած կլինեի, բայց դե էս ճգնաժամին սոցիալական ոլորտում աշխատանք փոխելը հեշտ գործ չի: Թեև անհնարին էլ չի :)
Դարդ մի արա :kiss