Դիտել ողջ տարբերակը : Օրագրային զրույցներ
Բացում եմ թեմա՝ հատուկ էս բաժնի սահմաններում ուրիշների գրառումներին մեկնաբանություններ թողնելու համար:
Շեշտեմ, որ սա սովորական զրուցարան չի, այլ պիտի անպայմանորեն կապված լինի կոնկրետ օրագրային գրառումների հետ:
«Էն որ»-ի վերջին հատվածը տեղափոխում եմ էստեղ:
Քանի որ ինքս չեմ կարող օրագրային զրույցները տեղափոխել «Թեմայից դուրս» և դրանք ուղղակի ջնջել չեմ ուզում, ինձ համար էլ հարմար կլինի հետագայում նմանատիպ զրույցները տեղափոխել էս թեմա: Բայց նաև հուսով եմ, որ անհրաժեշտության դեպքում ինքներդ կգաք էստեղ՝ չխախտելով թեմատիկ ու անձնական օրագրերի կանոնները, որտեղ մեկնաբանություններն արգելվում են:
Էն որ, աշխարհը էն կարգի ա ցնդել, որ եթե սևամորթը ասում ա "Ես հպարտ եմ, որ ես սև եմ", իրան ծափ են տալիս, իսկ եթե սպիտակամորթն ա ասում "Ես հպարտ եմ, որ ես սպիտակ եմ", մեղադրում են ռասիզմի մեջ :D
Էն, որ աշխարհն էնքան ա ցնդել, որ հպարտանում ա առհասարա՛կ իր մաշկի գույնի, ազգության ու քաղաքական հայացքների համար…))
Էն որ, աշխարհը էն կարգի ա ցնդել, որ եթե սևամորթը ասում ա "Ես հպարտ եմ, որ ես սև եմ", իրան ծափ են տալիս, իսկ եթե սպիտակամորթն ա ասում "Ես հպարտ եմ, որ ես սպիտակ եմ", մեղադրում են ռասիզմի մեջ :D
Էն որ էս գրառումը դիպուկ ցույց ա տալիս, թե ոնց արտահայտությունները, երբ կոնտեքստից դուրս են նայվում, հանգիստ ցնդաբանություն կարող են դիտարկվել։
Էն որ ակումբում համարյա սաղ սկսել են իրար կծել ու կծմծոտել համատարած ինքնակծմծոտության հպարտ կծմծախտի մեջ կորցրել ենք բոլորս իրար կծմծած ուկծոտած ու կծոտվածաան խմածեմ կներեք …
Mephistopheles
27.02.2019, 07:13
Էն որ, մեկը երկար բացակայությունից հետո ասում է "Բարի օր ձեզ, հներից ո՞վ կա" :)
ես...
StrangeLittleGirl
27.02.2019, 12:34
Էն որ ակումբում համարյա սաղ սկսել են իրար կծել ու կծմծոտել համատարած ինքնակծմծոտության հպարտ կծմծախտի մեջ կորցրել ենք բոլորս իրար կծմծած ուկծոտած ու կծոտվածաան խմածեմ կներեք …
Էն որ էդ նորություն չի, վաղուց ա։ Ու էն որ հեսա Այվին ջղայնանալու ա։
Էն, որ գնում հասնում ես Cliffs of Moher, մեկ էլ եղանակը նենց ա քաքմեջ անում ամեն ինչ, որ դաժե մի հատ ֆոտո անելուց մտածում ես. «կամ հեսա ինձ ա քամին շպրտելու ժայռից ներքև, կամ հեռախոսիս»: Ու տենց՝ հիասթափված գալիս ես տուն՝ էլ երբեք էնտեղ ոտք չդնելու ցանկությամբ:
Տնաշեն, մարտ ամսին ով ա գնում էնտեղ, հիմա էլ բողոքում ես :8
Էն որ տեղափոխությունն ինչքան էլ գլխացավանք լինի, միևնույն է լավագույն հնարավորությունն է, որ մարդ արագ ազատվի ժամանակի ընթացքում կուտակված անպետք ու հին իրերից՝ դրանք նոր տուն քարշ տալու փոխարեն:
Ըստ իս, տեղափոխությունն ընդհանրապես անհրաժեշտ բան ա՝ ժամանալ առ ժամանակ: Զուտ հոգեբանական իմաստով: Անկախ իրերից: Ես ուզում եմ ինձ համար կյանքի օրենք սարքեմ (հնարավորություններիս սահմաններում)՝ տեղափոխվել գոնե 5 տարին մեկ: Թարմանալու, հին էներգիան անցյալում թողնելու ու նոր առօրյա սկսելու համար:
StrangeLittleGirl
03.03.2019, 00:35
Ըստ իս, տեղափոխությունն ընդհանրապես անհրաժեշտ բան ա՝ ժամանալ առ ժամանակ: Զուտ հոգեբանական իմաստով: Անկախ իրերից: Ես ուզում եմ ինձ համար կյանքի օրենք սարքեմ (հնարավորություններիս սահմաններում)՝ տեղափոխվել գոնե 5 տարին մեկ: Թարմանալու, հին էներգիան անցյալում թողնելու ու նոր առօրյա սկսելու համար:
Չէ, լավ էլի, իմ սիրտն արդեն խառնում ա տեղափոխություններից։ 2011֊ից սկսած նենց օրացուցային տարի չի էղել, որ առնվազն երկու անգամ չտեղափոխվեմ։ Արդեն խնդալու չի։
Չէ, լավ էլի, իմ սիրտն արդեն խառնում ա տեղափոխություններից։ 2011֊ից սկսած նենց օրացուցային տարի չի էղել, որ առնվազն երկու անգամ չտեղափոխվեմ։ Արդեն խնդալու չի։ 5 տարին մեկ որ անես՝ կսկսի դզել :))
Գաղթական
03.03.2019, 00:59
Իսկ ես տանել չեմ կարողանում տեղափոխությունները:
Տեղափոխվում ես, տեղավորվում ես, ինչ-որ էմոցիոնալ կապեր ես ստեղծում էդ տան հետ, էդ տան շրջակա միջավայրի հետ, շրջապատում բնակվող մարդկանց հետ..
Իսկ հետո էդ ամեն ինչը թողնում ես ու գնում մեկ ուրիշ տեղ՝ ամեն ինչ նորից սկսելու..
Ինձ թվումա, թե ամեն տեղափոխվելուցս ես ինձնից մի կտոր, մի ինչ-որ մաս թողել եմ հին տեղում:
StrangeLittleGirl
03.03.2019, 01:00
Իսկ ես տանել չեմ կարողանում տեղափոխությունները:
Տեղափոխվում ես, տեղավորվում ես, ինչ-որ էմոցիոնալ կապեր ես ստեղծում էդ տան հետ, էդ տան շրջակա միջավայրի հետ, շրջապատում բնակվող մարդկանց հետ..
Իսկ հետո էդ ամեն ինչը թողնում ես ու գնում մեկ ուրիշ տեղ՝ ամեն ինչ նորից սկսելու..
Ինձ թվումա, թե ամեն տեղափոխվելուցս ես ինձնից մի կտոր, մի ինչ-որ մաս թողել եմ հին տեղում:
Ես էլ տանել չեմ կարողանում։ Կյանքի բերումով եմ էդքան տեղափոխվում։
Իսկ ես տանել չեմ կարողանում տեղափոխությունները:
Տեղափոխվում ես, տեղավորվում ես, ինչ-որ էմոցիոնալ կապեր ես ստեղծում էդ տան հետ, էդ տան շրջակա միջավայրի հետ, շրջապատում բնակվող մարդկանց հետ..
Իսկ հետո էդ ամեն ինչը թողնում ես ու գնում մեկ ուրիշ տեղ՝ ամեն ինչ նորից սկսելու..
Ինձ թվումա, թե ամեն տեղափոխվելուցս ես ինձնից մի կտոր, մի ինչ-որ մաս թողել եմ հին տեղում: Հենց էդ ա՝ մեկ-մեկ քեզ challenge-ի պիտի ենթարկես ու փոխես ամեն ինչ: :) չգիտեմ… ես տեղափոխվելը կապում եմ նաև նոր դռներ բացվելու հետ, նոր հաջողությունների քո դուռը թակելու հետ :)
Գաղթական
03.03.2019, 01:13
Հենց էդ ա՝ մեկ-մեկ քեզ challenge-ի պիտի ենթարկես ու փոխես ամեն ինչ: :) չգիտեմ… ես տեղափոխվելը կապում եմ նաև նոր դռներ բացվելու հետ, նոր հաջողությունների քո դուռը թակելու հետ :)
Փոփոխություններ, չէլընջներ, ամեն ինչ 0-ից սկսելը բան, էդ էլ վատ չի, ադրենալինա:
Բայց ինչ-որ չափ կա, որ դրանից հետո հոգնում ես ))
Ես 3 անգամ երկիր եմ փոխել՝ ամեն անգամ նորից 0-ից սկսելով: Էդ 3 երկրներում, ընդհանուր առմամբ, 15 անգամ քաղաք եմ փոխել՝ էլի ամեն անգամ նորից սկսելով: Չհաշված՝ մի քանի անգամ էլ նույն քաղաքում եմ մի տեղից մյուսը տեղափոխվել:
Թե աշխատատեղերս քանի անգամ եմ փոխել, դրա հաշիվն էլ եմ կորցրել ))
Արդեն չերեզչուռ բոլա:
Ուլուանա
03.03.2019, 04:40
Հենց էդ ա՝ մեկ-մեկ քեզ challenge-ի պիտի ենթարկես ու փոխես ամեն ինչ: :) չգիտեմ… ես տեղափոխվելը կապում եմ նաև նոր դռներ բացվելու հետ, նոր հաջողությունների քո դուռը թակելու հետ :)
Ամեն ինչ փոխել արժե մենակ էն դեպքում, երբ ամեն ինչ վատ ա: Իսկ եթե քեզ դուր ա գալիս բնակավայրդ էլ, մնացած բաներն էլ, ինչի՞ փոխել: Հա, որոշ բաներ արժե պարբերաբար փոխել չլճանալու համար, բայց, օրինակ, բնակարանը հաճախակի փոխելը հեչ էլ անհրաժեշտ չի դրա համար, եթե քեզ այն դուր ա գալիս ու ձեռ ա տալիս: Չնայած մենք էլ վերջին 10 տարվա ընթացքում, փաստորեն, քո ասածի պես` 5 տարին մեկ տեղափոխվել ենք, հիմա էլ, հինգ տարուց մի քիչ անցած` էլի տեղափոխվելու պրոցեսի մեջ ենք, բայց ես տանել չեմ կարողանում էդ տեղափոխվելը, ու եթե իսկապես անհրաժեշտ չլիներ ինչ-ինչ պատճառներով, կգերադասեի միշտ նույն տեղն ապրել: Ես կայունություն եմ սիրում, ու հատկապես տան հարցում էդ առումով ահավոր զգայուն եմ. մինչև հիմա որտեղ ապրել ենք ԱՄՆ-ում, հենց էդ ժամանակավորության գիտակցումից չեմ կարողացել ընկալել էդ տունը որպես իմ տուն, միշտ մի տեսակ ճամպրուկային տրամադրություն ա եղել ու համապատասխան վերաբերմունք նաև տունը դասավորելու, զարդարելու, լիարժեք հարմարավետ ու սիրուն դարձնելու նկատմամբ: Ու թեև կարող ա հակասական թվալ, բայց Գաղթականի ասած էմոցիոնալ կապերի պահն էլ ա գործում, ամեն դեպքում կապվում ես, իսկ հետո պիտի էդ ամեն ինչը թողնես, գնաս, մի ուրիշ տեղ զրոյից սկսես ընտելանալ, հարմարվել շրջապատին: Իսկ հատկապես երբ արդեն տնավորված, ընտանիքով ապրում ես, զուտ տեղափոխվելու պրոցեսն էլ մի առանձին տառապանք ա, որ հնարավոր չի պատկերացնել, մինչև անձամբ չանցնես դրա միջով: Ինչքան էլ անպիտան իրեր շպրտես ընթացքում, մեկ ա, լիքը իրեր կան: Մենք, օրինակ, մի ամսից ավել ա` իրեր ենք հավաքում (չնայած դեռ ոչ առանձնապես ինտենսիվ, այլ հիմնականում ձեռի հետ), ու դեռ մեծ մասը կա... :{ Ու գիտեմ, որ ամենաահավորը վերջին օրերն են լինելու:
Մենակ լինելու դեպքում, իհարկե, զգալի չափով ուրիշ ա իրավիճակը, շատ ավելի հեշտ, բայց ես, մեկ ա, էդ դեպքում էլ, կարծում եմ, չէի սիրի, ուղղակի կարող ա էս աստիճանի չզզվեի տեղափոխվելուց :)):
Ուլուանա
03.03.2019, 04:48
Փոփոխություններ, չէլընջներ, ամեն ինչ 0-ից սկսելը բան, էդ էլ վատ չի, ադրենալինա:
Բայց ինչ-որ չափ կա, որ դրանից հետո հոգնում ես ))
Ես 3 անգամ երկիր եմ փոխել՝ ամեն անգամ նորից 0-ից սկսելով: Էդ 3 երկրներում, ընդհանուր առմամբ, 15 անգամ քաղաք եմ փոխել՝ էլի ամեն անգամ նորից սկսելով: Չհաշված՝ մի քանի անգամ էլ նույն քաղաքում եմ մի տեղից մյուսը տեղափոխվել:
Թե աշխատատեղերս քանի անգամ եմ փոխել, դրա հաշիվն էլ եմ կորցրել ))
Արդեն չերեզչուռ բոլա:
Հաստատ, հատկապես եթե էրեխեք էլ կան, հաճախակի տեղափոխությունները էրեխեքի վրա էլ են շատ վատ ազդում. ամեն անգամ նոր դպրոց-մանկապարտեզ, նոր շրջապատ, հին ընկերները լրիվ մնում են անցյալում, պիտի զրոյից նոր ընկերներ գտնի: Մի քիչ էլ որ երեխան չշփվող ու ամաչկոտ եղավ, արդեն լուրջ խնդիր ա. մի տեղ մի կերպ հարմարված` ամեն ինչ թողնել ու գնալ նոր տեղ: Լրիվ սթրեսի բուն ա սա, նույնիսկ շփվող երեխու համար, կարծում եմ:
Գաղթական
03.03.2019, 10:54
Հաստատ, հատկապես եթե էրեխեք էլ կան, հաճախակի տեղափոխությունները էրեխեքի վրա էլ են շատ վատ ազդում. ամեն անգամ նոր դպրոց-մանկապարտեզ, նոր շրջապատ, հին ընկերները լրիվ մնում են անցյալում, պիտի զրոյից նոր ընկերներ գտնի: Մի քիչ էլ որ երեխան չշփվող ու ամաչկոտ եղավ, արդեն լուրջ խնդիր ա. մի տեղ մի կերպ հարմարված` ամեն ինչ թողնել ու գնալ նոր տեղ: Լրիվ սթրեսի բուն ա սա, նույնիսկ շփվող երեխու համար, կարծում եմ:
Բայց գիտե՞ս ինչնա հետաքրքիր:
Չես տեղափոխվում, նույն տեղն ես մնում, բայց մեկա՝ էստեղ երեխու շրջապատն ու ընկերներն անընդհատ արհեստականորեն փոփոխվում են:
Ամեն տարի դասարանները ցրում ու իրար են խառնում:
ՈՒ դասատուներն էլ նախօրոք ստույգ չգիտեն, թե ով որ դասարան է ընկնելու:
Աշխատություններ չեմ ուսումնասիրել, ճիշտն ասած, թե մանկավարժական տեսանկյունից ինչքանով է սա նպատակահարմար, բայց մի քանի տարբեր կոլեգաներիս փորձով եմ հետաքրքրվել, թե ինչ ազդեցություն է էս երևույթն իրենց կյանքում ունեցել:
Ոչ ոք բացսական կարծիք չհայտնեց:
Դեռ մեկն էլ խոսռովանեց, որ իրենք սա միշտ ընդունել են որպես փաստ ու երբևէ չեն էլ մտածել, թե այլ կերպ էլ կարող է լինել:
Իսկ այ երբ հարցնում էի, թե որքանո՞վ էր սա նպաստում կամ խանգարում լավ ու մտերիմ ընկերներ ձեռք բերելուն, չէ՞ որ ասում են, թե ընկերության ամրությունը տարիներով է չափվում ու շատերի մոտ դա սկիզբ է առնում հենց մանուկ հասակում՝ մարդիկ լավ չէին հասկանում, թե հարցս հատկապես ինչի մասին է..
boooooooom
03.03.2019, 13:04
Իմ մոտ ընկերը այլ ձև ա հայտնվում/ավելանում։ Ինձ պետք չի տարիներ, որպեսզի մարդուն ընկեր համարեմ, ավելի հաճախ ընդամենը ժամեր, կարա լինի, ինչ որ արարքի հետևանք կարա լինի։ Ու մարդուն ընկեր համարելով, չեմ բացառում, որ նաև ինձ օտար մտքեր ու ապրելակերպ էլ ա ունենալու, որը ես միշտ աշխատելու եմ իմ ստանդարտներին մոտեցնել, ինչպես և ինքն ա նույն բանը իմ հետ անելու։ Եթե մյուսները "քարը քարին քսվելով մաշվելու" պրոցեսից հետո են մարդուն ընկեր համարում, ես՝ էդ պրոցեսնել եմ մտցնում ընկերության մեջ։
Մեր կողքի դասարաններից աշակերտներ կային, որ տենց էլ չէինք ընկերանա, եթե իրենց դասարանը չցրվեր ու չգային մեր դասարան։ Նենց որ էդ ձևը (որ չէի լսել ) շատ հետաքրքիր ու արդյունավետ պիտի որ լինի։
Գաղթական
03.03.2019, 13:35
Բում ջան, հավանաբար մեր մարդկանց ընկեր համարելու տեխնոլոգիան մի քիչ տարբերվումա իրարից, բայց իմ գրածը մի քիչ այլ բանի մասին էր:
Երբ գրել էի, թե ընկերության ամրությունը տարիներովա չափվում՝ ի նկատի չունեի, թե 1 տարվա ընկերդ ավելի քիչ ընկերա, քան 20 տարվանը:
ՈՒղղակի դրանք տարբեր ու անհամեմատելի կատեգորիաներ են՝ իմ տեսանկյունից:
Էդ ոնց որ երեխուն հարցնես՝ մամայի՞ն ես ավելի շատ սիրում, թե՞ պապային:
Բայց, ամեն դեպքում, խոսքն էստեղ երեխեքի մասին էր:
Երեխեքը ո՞նց են ընկերություն անում..
Ասենք՝ դասին իրար կողք են նստում, հանգստի ժամին միասին են շատը խաղում, ինչ-որ իրանց գաղտնիքներն են երևի իրար պատմում, սիրելի առարկաներով փոխանակվում, միմյանց տուն գնում, էնտեղ մեկ-մեկ գիշերում և այլն չէ՞:
Դե պատկերացրու էդ երեխեն, ընթացիկ տարվա ընթացքում, արդեն ինչ-որ կապերա հաստատել մեկ կամ մի քանիսի հետ, մեկ էլ մյուս տարի հոպ՝ սաղին խառնում են իրար՝ նորից տարբեր խմբերի բաժանելով:
boooooooom
03.03.2019, 13:56
Հա, հասկանում եմ ինչ ես ասում, բայց մյուս կողմից էլ երեխան ավելի շատ մարդկանց հետ ա շփվում, ավելի բազմազան միջավայր ա ստեղծվում։ Դա պիտի որ երեխային ավելի հանդուրժող դարձնի տարբերությունների հանդեպ։
Բա գիտես իմ ջանը քար էր, որ մեր դասարանի (5 էինք) իմ սիրած աղջկան վերցրեցին ու ընդմիշտ տարան Ամերիկա)))
StrangeLittleGirl
03.03.2019, 14:07
Ուրեմն երբ Պրագայում էինք ապրում, մի ութ-ինը տարեկան կլինեի։ Էդ դասարան ցրելու տեխնոլոգիան մեզ վրա էլ կիրառեցին, բայց շատ անդուր ձևով։ Բռնեցին, ինձ ու եղբորս տեղափոխեցին ուրիշ մասնաշենք, որը քաղաքի մյուս ծայրին էր։ Իսկ իմ հին դասարանում արդեն շատ լավ ընկերներ ունեի։ Ահագին մեծ տրավմա էր ինձ համար, բայց շաբաթը մեկ հանդիպում էինք ֆիզկուլտի հանդերձարանում, իրար տուն էինք գնում-գալիս։ Հետո էկանք Հայաստան, պիտի որ կապը լրիվ կորեր, բայց նամակագրություն կար, տարիներ անց էլ Պրագայում ու Լոնդոնում էինք հանդիպում։ Շատ հետո կապը կորավ, երբ դասարնցիներս ցրվեցին աշխարհով մեկ, մարդ ա իրա ճամփով։ Բայց ասածս էն ա, որ էրեխեքի ընկերությունը կարելի ա պահպանել, հատկապես երբ ծնողները փորձում են դա անել։ Տվյալ դեպքում մեր ծնողների դերն էն որ, որ դպրոցներ տեղափոխվելիս անընդհատ էնպես էին անում, որ միմյանց տուն գնալ-գալը հնարավոր լինի, իսկ ավելի ուշ քաջալերում էին նամակ գրելը ու նենց անում, որ նամակները տեղ հասնեն։ Հիմա էլ ինտերնետ կա, նենց որ փոստի հետ գործ բռնելու տհաճ պրոցեսն ընդհանրապես չկա։
Գաղթական
03.03.2019, 14:23
Բա գիտես իմ ջանը քար էր, որ մեր դասարանի (5 էինք) իմ սիրած աղջկան վերցրեցին ու ընդմիշտ տարան Ամերիկա)))
Հա, էս արտագաղթը ազգի ճնշող մեծամասնության համարա հոգեկան տարբեր աստիճանի ծանրության տրավմաների պատճառ հանդիսացել ու հանդիսանում..
Հա, հասկանում եմ ինչ ես ասում, բայց մյուս կողմից էլ երեխան ավելի շատ մարդկանց հետ ա շփվում, ավելի բազմազան միջավայր ա ստեղծվում։ Դա պիտի որ երեխային ավելի հանդուրժող դարձնի տարբերությունների հանդեպ։
Բա գիտես իմ ջանը քար էր, որ մեր դասարանի (5 էինք) իմ սիրած աղջկան վերցրեցին ու ընդմիշտ տարան Ամերիկա)))
իմ էլ՝ դիմացի շենքի աղջկան տարան Ռուսաստան․․․ մինչև հիմա գիշերը երազներումս տեսնում եմ :(
boooooooom
03.03.2019, 16:07
իմ էլ՝ դիմացի շենքի աղջկան տարան Ռուսաստան․․․ մինչև հիմա գիշերը երազներումս տեսնում եմ :(
Ես երազներում չեմ տեսնում, որովհետև ֆբ-ով իրան գտել եմ. մեծացել ա, արտաքնապես իմ հիմիկվա նախասիրություններին չի համապատասխանում էլ։ Բայց էն ժամանակ խիստ սիրահարված էի))
"Լով իզ"-ի թղթեր էի հավաքում իրան տալիս, որ սիրտը գերեի։
Հետո մեր դասարան հարուստ բոյով տղա եկավ ու ես զգում էի, որ սա սիրահարվել ա էդ տղուն։ Կյանքը ցավ էր. լավ ա տարան Ամերիկա)))
Ես երազներում չեմ տեսնում, որովհետև ֆբ-ով իրան գտել եմ. մեծացել ա, արտաքնապես իմ հիմիկվա նախասիրություններին չի համապատասխանում էլ։ Բայց էն ժամանակ խիստ սիրահարված էի))
"Լով իզ"-ի թղթեր էի հավաքում իրան տալիս, որ սիրտը գերեի։
Հետո մեր դասարան հարուստ բոյով տղա եկավ ու ես զգում էի, որ սա սիրահարվել ա էդ տղուն։ Կյանքը ցավ էր. լավ ա տարան Ամերիկա)))
էս վերջին նախադասությունդ էն անեկդոտի նման եղավ, որ ասում ա՝ քեզ ի՞նչ անենք, որ հարևանիդ դրա կրկնակին անենք, հայն էլ ասում ա՝ տո մի աչքս հանեք :D
չէ, իմն էդ խորացվածության չէր, ու դեմքն էլ շատ լավ չեմ հիշում, բայց մի երկու արտաքին գծեր ուներ, որ դժվար ա մոռանալը․․․ դրանցով էլ ներկայանում ա :)) ու անունն էլ չեմ հիշում, որ դնեմ ՖԲ-ով գտնեմ․․․ ՖԲ/Օդնո-ով մի դասարանցուս եմ փորձել գտնել, որին նույնպես Ռուսաստան էին տարել, էն էլ էնքան տարածված անուն-ազգանուն ունի, որ սկսելուն պես թարգեցի։ Բայց դե կյանքը նաև այսպիսի բաներից էլ ա հյուսված․․․ ինձ էլ են մի երկու անգամ «գտել», բայց հեչ տրամադրվածություն չեմ ունեցել «գտնվելու»։
Գաղթական
03.03.2019, 16:25
Ընկերս մի լավ խոսք ունի, ասումա՝ մարդկանց ման ես գալիս, ման ես գալիս, գտնում ես, հետո մըլորում ես, թե բա հիմա ո՞նց կորցնես...
Բայց ես մի օր էն ինչքան խմած էի, դրել հերթով բոլոր նախկին յարերիս էջերն էի ուսումնասիրում..
Մի անգամ էլ մի աղջիկ էր ինձ գտել ու անհույս ճիգեր էր գործադրում հիշացնել, թե ոնցա իր մոտիկ ընկերուհին մեզ ծանոթացրել..
ՈՒրեմ ընկերուհին հատուկ բերել ծանոթացրել էր..
Ոչ մի ձև տեղը չէի բերում իրան: Ընկերուհուն հիշեցի:
Էնքան ասեց, մեկ ասի ասեմ՝ լավ, քեզ էլ հիշեցի, մեկ էլ ասի՝ այ մարդ, տենց կարողա ավելի փիս բան դուրս գա..
Նեղացավ, ջնջվեց գնաց:
Ուլուանա
03.03.2019, 17:34
Իմ մոտ ընկերը այլ ձև ա հայտնվում/ավելանում։ Ինձ պետք չի տարիներ, որպեսզի մարդուն ընկեր համարեմ, ավելի հաճախ ընդամենը ժամեր, կարա լինի, ինչ որ արարքի հետևանք կարա լինի։ Ու մարդուն ընկեր համարելով, չեմ բացառում, որ նաև ինձ օտար մտքեր ու ապրելակերպ էլ ա ունենալու, որը ես միշտ աշխատելու եմ իմ ստանդարտներին մոտեցնել, ինչպես և ինքն ա նույն բանը իմ հետ անելու։ Եթե մյուսները "քարը քարին քսվելով մաշվելու" պրոցեսից հետո են մարդուն ընկեր համարում, ես՝ էդ պրոցեսնել եմ մտցնում ընկերության մեջ։
Մեր կողքի դասարաններից աշակերտներ կային, որ տենց էլ չէինք ընկերանա, եթե իրենց դասարանը չցրվեր ու չգային մեր դասարան։ Նենց որ էդ ձևը (որ չէի լսել ) շատ հետաքրքիր ու արդյունավետ պիտի որ լինի։
Ինձ համար էլ ա տենց ընկերանալու առումով: Բայց էրեխեքի դեպքում իսկապես մի քիչ ուրիշ ա: Ու Բյուրի պատմածն ավելի շուտ բացառություն ա, քան օրինաչափություն: Ամեն դեպքում մեր ժամանակներում ժամանակ գտնելը տեղից էլ բարդ ա, իսկ լրացուցիչ ժամանակ գտնել նաև տարածական առումով հեռու գտնվող ընկերների հետ էրեխեքին կանոնավոր կերպով հանդիպեցնելու, ու որ իրենց էլ հարմար լինի էդ ժամանակ, գործնականում, կարելի ա ասել, անհնար ա, գուցե տարին մի երկու անգամ ստացվի, բայց ոչ նենց, որ եղած ընկերությունը պահպանվի, հատկապես որ փոքր էրեխեքի դեպքում էդ կապը պահելու պահն էլ ուժեղ չի գործում, հեռավորությունը մեծ ազդեցություն ունի: Դե, ես խոսում եմ իմ երեխայի տարիքի էրեխեքի մասին, միջին և բարձր դասարանցիների դեպքում, երբ նախաձեռնությունը նաև իրանց վրա ա զգալի չափով, իհարկե, ավելի ռեալ ա, գոնե ինտերնետով կապ կարող են պահել:
Sambitbaba
03.03.2019, 19:46
Հենց էդ ա՝ մեկ-մեկ քեզ challenge-ի պիտի ենթարկես ու փոխես ամեն ինչ: :) չգիտեմ… ես տեղափոխվելը կապում եմ նաև նոր դռներ բացվելու հետ, նոր հաջողությունների քո դուռը թակելու հետ :)
Էս առիթով տատիս սիրած խոսքերն էին. կկուն հոտած ա, կարծում ա, թե իրա բունն ա հոտած...
Ասածս այն է, որ անիմաստ են ամեն արտաքին փոփոխություններ, եթե դու քո ներսը չես փոխում:
Այլ բան է, եթե ստիպված ես տեղափոխվել, իսկ ուղղակի կյանքումդ նորություն մտցնելու համար... լավացնելու համար...
Ասում են, որ քո տունը քո ամրոցն է հո իզուր չե՞ն ասում դա: Ժամանակի ընթացքում մարդ հասցնում է ինչ-որ բարենպաստ, պաշտպանական էներգիա կուտակել իր տանը, աուրա, - ինչն անընդհատ տեղափոխվելով ուղղակի անհնար է անել: Ամբողջ օրը բանելուց հետո մարդ ինչու՞ է ձգտում վերադառնալ տուն... Հենց այդ պատճառով, որպեսզի այդ էներգիան իրեն վերալիցքավորի, լրացնի այն, ինչ կորցրել ես օրվա ընթացքում: Իսկ եթե այդ չունես, սկսում ես այդ էներգիան ուրիշ տեղ որոնել, այդպիսով կնոջդ, ամուսնուդ, երեխաներիդ համար ակամա դառնում ես վամպիր ու սկսում ես նրանց էներգիան խմել...
"Մի՞թե Հռոմ են տանում ճանապարհները բոլոր:
Չգիտեմ: Կարող է: Բայց գիտեմ ես հաստատ.
Իմ դռնից են սկսվում ճանապարհները բոլոր:
Վիճելն անիմաստ է:"
Սա տարիներ առաջ գրած մի բանաստեղծությունիցս է: Ինձ թվաց, թե հարմար է այստեղ, ցույց տալու համար, թե ինչ եմ ուզում ասել չելենջի մասին: Ես էլ՝ երեք անգամ կյանքումս խոշոր տեղափոխություններ եմ կատարել. Հայաստան, Ռուսաստան, ԱՄՆ: ՈՒ եթե հիմա հայացք եմ գցում հետ, սպանես, չեմ կարող ասել, ավելի շատ գտե՞լ եմ, թե՞ կորցրել...
Բայց մի բան սովորել եմ հաստատ: Որտեղ էլ լինեմ, իմ կյանքը բաղկացած է երկու մասից. մի կողմում ես եմ, մյուս կողմում՝ աշխարհը: Ու երբ առավոտյան բացում եմ դուռս ու մտնում եմ աշխարհ, ինձ անհրաժեշտ է գիտենալ նախ և առաջ, թե ի՞նչ եմ ես պատրաստվում վերցնել այդ աշխարհից: Իսկ որ ավելի կարևոր է, ի՞նչ եմ ցանկանում աշխարհին տալ:
Հ.Գ. Բայց ուր էլ լինեմ օրվա ընթացքում, որտեղ էլ թափառեմ, մի բան է մտքումս. երբ եմ վերջապես վերադառնալու իմ տուն իմ ամրոց: Վերալիցքավորվելու::)
Էս առիթով տատիս սիրած խոսքերն էին. կկուն հոտած ա, կարծում ա, թե իրա բունն ա հոտած...
Ասածս այն է, որ անիմաստ են ամեն արտաքին փոփոխություններ, եթե դու քո ներսը չես փոխում:
Այլ բան է, եթե ստիպված ես տեղափոխվել, իսկ ուղղակի կյանքումդ նորություն մտցնելու համար... լավացնելու համար...
Ասում են, որ քո տունը քո ամրոցն է հո իզուր չե՞ն ասում դա: Ժամանակի ընթացքում մարդ հասցնում է ինչ-որ բարենպաստ, պաշտպանական էներգիա կուտակել իր տանը, աուրա, - ինչն անընդհատ տեղափոխվելով ուղղակի անհնար է անել: Ամբողջ օրը բանելուց հետո մարդ ինչու՞ է ձգտում վերադառնալ տուն... Հենց այդ պատճառով, որպեսզի այդ էներգիան իրեն վերալիցքավորի, լրացնի այն, ինչ կորցրել ես օրվա ընթացքում: Իսկ եթե այդ չունես, սկսում ես այդ էներգիան ուրիշ տեղ որոնել, այդպիսով կնոջդ, ամուսնուդ, երեխաներիդ համար ակամա դառնում ես վամպիր ու սկսում ես նրանց էներգիան խմել...
"Մի՞թե Հռոմ են տանում ճանապարհները բոլոր:
Չգիտեմ: Կարող է: Բայց գիտեմ ես հաստատ.
Իմ դռնից են սկսվում ճանապարհները բոլոր:
Վիճելն անիմաստ է:"
Սա տարիներ առաջ գրած մի բանաստեղծությունիցս է: Ինձ թվաց, թե հարմար է այստեղ, ցույց տալու համար, թե ինչ եմ ուզում ասել չելենջի մասին: Ես էլ՝ երեք անգամ կյանքումս խոշոր տեղափոխություններ եմ կատարել. Հայաստան, Ռուսաստան, ԱՄՆ: ՈՒ եթե հիմա հայացք եմ գցում հետ, սպանես, չեմ կարող ասել, ավելի շատ գտե՞լ եմ, թե՞ կորցրել...
Բայց մի բան սովորել եմ հաստատ: Որտեղ էլ լինեմ, իմ կյանքը բաղկացած է երկու մասից. մի կողմում ես եմ, մյուս կողմում՝ աշխարհը: Ու երբ առավոտյան բացում եմ դուռս ու մտնում եմ աշխարհ, ինձ անհրաժեշտ է գիտենալ նախ և առաջ, թե ի՞նչ եմ ես պատրաստվում վերցնել այդ աշխարհից: Իսկ որ ավելի կարևոր է, ի՞նչ եմ ցանկանում աշխարհին տալ:
Հ.Գ. Բայց ուր էլ լինեմ օրվա ընթացքում, որտեղ էլ թափառեմ, մի բան է մտքումս. երբ եմ վերջապես վերադառնալու իմ տուն իմ ամրոց: Վերալիցքավորվելու::) Լսի, Սամ, դու էն ասա. scottish rite -ի 4-14 -ում ե՞ս , թե՞ 15-18 ? :D
Ուրեմն երբ Պրագայում էինք ապրում, մի ութ-ինը տարեկան կլինեի։ Էդ դասարան ցրելու տեխնոլոգիան մեզ վրա էլ կիրառեցին, բայց շատ անդուր ձևով։ Բռնեցին, ինձ ու եղբորս տեղափոխեցին ուրիշ մասնաշենք, որը քաղաքի մյուս ծայրին էր։ Իսկ իմ հին դասարանում արդեն շատ լավ ընկերներ ունեի։ Ահագին մեծ տրավմա էր ինձ համար, բայց շաբաթը մեկ հանդիպում էինք ֆիզկուլտի հանդերձարանում, իրար տուն էինք գնում-գալիս։ Հետո էկանք Հայաստան, պիտի որ կապը լրիվ կորեր, բայց նամակագրություն կար, տարիներ անց էլ Պրագայում ու Լոնդոնում էինք հանդիպում։ Շատ հետո կապը կորավ, երբ դասարնցիներս ցրվեցին աշխարհով մեկ, մարդ ա իրա ճամփով։ Բայց ասածս էն ա, որ էրեխեքի ընկերությունը կարելի ա պահպանել, հատկապես երբ ծնողները փորձում են դա անել։ Տվյալ դեպքում մեր ծնողների դերն էն որ, որ դպրոցներ տեղափոխվելիս անընդհատ էնպես էին անում, որ միմյանց տուն գնալ-գալը հնարավոր լինի, իսկ ավելի ուշ քաջալերում էին նամակ գրելը ու նենց անում, որ նամակները տեղ հասնեն։ Հիմա էլ ինտերնետ կա, նենց որ փոստի հետ գործ բռնելու տհաճ պրոցեսն ընդհանրապես չկա։
Ինքս մանկական տարիքից ձեռք բերած ընկերներ չունեմ, որովհետև տեղափոխվելուց հետո սաղ կապերը խզվել են, և կարիքը չեմ զգացել, ու որպես կորուստ չեմ դիտարկել դա երբևէ, գիտակցաբար համենայնդեպս, կամ էլ եթե կապերը չեն խզվել, ընդհանուր հետաքրքրությունները մինիմալ են դառել ժամանակի ընթացքում, ոչ բավարար շփում ապահովելու համար, բայց դրանից ա, որ ինձ համար ահագին հետաքրքիր են հարատև ու կայուն ընկերական հարաբերությունները, իրանց մեջ մեծ արժեք կա, քանի որ շատ բաներ պետք ա որ հաղթահարած լինեն։ Օրինակ ման գալ գտնելու պահերը։ Ինչպե՞ս են իրանք կայանում, ի՞նչ մղիչներ կա տակը։ Զուտ իներցի՞ա ա, սոշըլ նեթվորքի՞նգ, զգացմունքային, հետաքրքրակա՞ն։ Վոբշըմ․․․ սենց լիքը հարցեր։ :)
Sambitbaba
04.03.2019, 05:26
Լսի, Սամ, դու էն ասա. scottish rite -ի 4-14 -ում ե՞ս , թե՞ 15-18 ? :D
1-3-ում: Յանիմ կա՞ տենց բան...:o:8
Ինքս մանկական տարիքից ձեռք բերած ընկերներ չունեմ, որովհետև տեղափոխվելուց հետո սաղ կապերը խզվել են, և կարիքը չեմ զգացել, ու որպես կորուստ չեմ դիտարկել դա երբևէ, գիտակցաբար համենայնդեպս, կամ էլ եթե կապերը չեն խզվել, ընդհանուր հետաքրքրությունները մինիմալ են դառել ժամանակի ընթացքում, ոչ բավարար շփում ապահովելու համար, բայց դրանից ա, որ ինձ համար ահագին հետաքրքիր են հարատև ու կայուն ընկերական հարաբերությունները, իրանց մեջ մեծ արժեք կա, քանի որ շատ բաներ պետք ա որ հաղթահարած լինեն։ Օրինակ ման գալ գտնելու պահերը։ Ինչպե՞ս են իրանք կայանում, ի՞նչ մղիչներ կա տակը։ Զուտ իներցի՞ա ա, սոշըլ նեթվորքի՞նգ, զգացմունքային, հետաքրքրակա՞ն։ Վոբշըմ․․․ սենց լիքը հարցեր։ :)
Վստահություն, երևի։ Զգում ես, որ կոնկրետ դու կոնկրետ էդ մարդուն կարող ես վստահել։ Ու փնտրելու բան չի, որ գտնելու ձևեր լինեն։ Ինքը գտնվում ա, մի օր։
StrangeLittleGirl
04.03.2019, 13:24
Ինքս մանկական տարիքից ձեռք բերած ընկերներ չունեմ, որովհետև տեղափոխվելուց հետո սաղ կապերը խզվել են, և կարիքը չեմ զգացել, ու որպես կորուստ չեմ դիտարկել դա երբևէ, գիտակցաբար համենայնդեպս, կամ էլ եթե կապերը չեն խզվել, ընդհանուր հետաքրքրությունները մինիմալ են դառել ժամանակի ընթացքում, ոչ բավարար շփում ապահովելու համար, բայց դրանից ա, որ ինձ համար ահագին հետաքրքիր են հարատև ու կայուն ընկերական հարաբերությունները, իրանց մեջ մեծ արժեք կա, քանի որ շատ բաներ պետք ա որ հաղթահարած լինեն։ Օրինակ ման գալ գտնելու պահերը։ Ինչպե՞ս են իրանք կայանում, ի՞նչ մղիչներ կա տակը։ Զուտ իներցի՞ա ա, սոշըլ նեթվորքի՞նգ, զգացմունքային, հետաքրքրակա՞ն։ Վոբշըմ․․․ սենց լիքը հարցեր։ :)
Պատկերացրու, ես էլ չունեմ :D
Էդ որ տենց սիրուն֊սիրուն նկարագրում էի, մինչև տենց քսան֊քսանմեկ տարեկանն էր։ Հետո կապը կորավ։ Ու ահագին հետաքրքիր ա, որ էն, ինչ մեր ծնողների ջանքերով պահպանվել էր, մեր թեթև ձեռքով վերացվեց։ Ու հետաքրքիր ա նաև, որ կապը կորավ ֆեյսբուքից հետո (այսինքն, ֆեյսբուքում մենք ընկերներ էղել ենք)։ Ֆեյսբուքը երբ հայտնվեց, գնացի ու Պրագայի դպրոցի դասընկերներիս հատ֊հատ գտա, տեսա, որ ամեն մեկը աշխարհի մի անկյունում ա, սաղի հետ հերթով մի երկու բառ փոխանակեցի, հետո ֆեյսբուքի էդ ըքաունթս ջնջեցի, ու սաղ մնաց անցյալում։ Ինչու՞ փնտրեցի։ Դե հետաքրքիր էր, թե ով ինչ մասնագետ էր դարձել, որ համալսարանն էր գնացել։ Ու հետաքրքիր էր նաև տեսնելը, թե համալսարանի հեղինակությունը կապ չուներ առաջադիմության հետ։
Հիմա էլ Երևանի դպրոցի համադասարանցիներս են հայտնվում ու ֆրենդ ռեքուեսթ ուղարկում, մերժում եմ։ Տո նույնիսկ համակուրսեցիներինս եմ մերժում։ Ինձ համար ընկերներն առաջին հերթին նման արժեքներ ու նման հետաքրքրություններ։ Էն մարդկանց հետ կապ պահելը, որոնց հետ կյանքիս էս փուլում ոչ մի ընդհանրություն չունեմ, ավելորդ էներգիա ա խլում, ֆբ֊ի ֆիդս էլ անկապ լցնում ա։
Վստահություն, երևի։ Զգում ես, որ կոնկրետ դու կոնկրետ էդ մարդուն կարող ես վստահել։ Ու փնտրելու բան չի, որ գտնելու ձևեր լինեն։ Ինքը գտնվում ա, մի օր։
Ի՞նչ հիմքեր կան ենթադրելու որ մանկական ընկերը արժանի ա վստահության, զուտ նրա համար որ ծանոթ ա, ու նոստալգիկ զգացողություններ ա առաջացնո՞ւմ։ Ինչպե՞ս են անդրադառնում տարիների ընթացքում տեղ գտած փոփոխությունները, անհամաձայնություններն ու կոնֆլիկտները զուտ վստահության հաշվին կարո՞ղ են հարթվել։ Կա՞ արդյոք որևէ մի սահմանզ որից այն կողմ կարելի ա տարիների ընկերությունը չեղարկել։ Փորձում եմ շոշափել էդ վստահության, ինքը հաստատուն ա, թե պայմանական։
Պատկերացրու, ես էլ չունեմ :D
Էդ որ տենց սիրուն֊սիրուն նկարագրում էի, մինչև տենց քսան֊քսանմեկ տարեկանն էր։ Հետո կապը կորավ։ Ու ահագին հետաքրքիր ա, որ էն, ինչ մեր ծնողների ջանքերով պահպանվել էր, մեր թեթև ձեռքով վերացվեց։ Ու հետաքրքիր ա նաև, որ կապը կորավ ֆեյսբուքից հետո (այսինքն, ֆեյսբուքում մենք ընկերներ էղել ենք)։ Ֆեյսբուքը երբ հայտնվեց, գնացի ու Պրագայի դպրոցի դասընկերներիս հատ֊հատ գտա, տեսա, որ ամեն մեկը աշխարհի մի անկյունում ա, սաղի հետ հերթով մի երկու բառ փոխանակեցի, հետո ֆեյսբուքի էդ ըքաունթս ջնջեցի, ու սաղ մնաց անցյալում։ Ինչու՞ փնտրեցի։ Դե հետաքրքիր էր, թե ով ինչ մասնագետ էր դարձել, որ համալսարանն էր գնացել։ Ու հետաքրքիր էր նաև տեսնելը, թե համալսարանի հեղինակությունը կապ չուներ առաջադիմության հետ։
Հիմա էլ Երևանի դպրոցի համադասարանցիներս են հայտնվում ու ֆրենդ ռեքուեսթ ուղարկում, մերժում եմ։ Տո նույնիսկ համակուրսեցիներինս եմ մերժում։ Ինձ համար ընկերներն առաջին հերթին նման արժեքներ ու նման հետաքրքրություններ։ Էն մարդկանց հետ կապ պահելը, որոնց հետ կյանքիս էս փուլում ոչ մի ընդհանրություն չունեմ, ավելորդ էներգիա ա խլում, ֆբ֊ի ֆիդս էլ անկապ լցնում ա։
Շատ պրակտիկ մոտեցում ա ։)
էն որ տեսնում ես Progart-ը ինտիմ ֆանտազիաների թեմայում գրառմանդ (https://www.akumb.am/showthread.php/67899-%D4%BB%D5%B6%D5%BF%D5%AB%D5%B4-%D6%86%D5%A1%D5%B6%D5%BF%D5%A1%D5%A6%D5%AB%D5%A1%D5%B6%D5%A5%D6%80-%D5%AB%D5%B4-%D5%BE%D5%A5%D6%80%D6%87%D5%AB-%D5%B4%D5%A1%D6%80%D5%A4%D5%B8%D6%82-%D5%B4%D5%A1%D5%BD%D5%AB%D5%B6?p=2586633#post2586633) շնորհակալություն ա դրել, ու մտքովդ անցնում ա, որ էս ա դասական ուղղագրությամբ «իմ վերևի մարդու մասին» ինտիմ ֆանտազիա ա գրելու, ու սառը քրտինք ա վրեդ տալիս․․․ լավ իմաստով, էլի :oy
Հ․Գ․
«Դաս իսթ ֆանտասթիշ» վիճակներ :tomato
:D վոյի ազիզ ջան։
չէ, ես տէնց ծանր հարուածի տակ չեմ դնի ակումբցիներին
Էն որ ինտիմ ֆանտազիաներում մի ժամից ավել տեքստ եմ հավաքում, տեղադրելու ժամանակ դուրս ա գցում ֆորումից, ու տեքստը նախօրօք չէի պահել։ :fool
Էն որ լոգին լինեիր էդ պատուհանում, նորմալ պահվելու էր հավաքածդ տեքստը :Դ
Ի՞նչ հիմքեր կան ենթադրելու որ մանկական ընկերը արժանի ա վստահության, զուտ նրա համար որ ծանոթ ա, ու նոստալգիկ զգացողություններ ա առաջացնո՞ւմ։ Ինչպե՞ս են անդրադառնում տարիների ընթացքում տեղ գտած փոփոխությունները, անհամաձայնություններն ու կոնֆլիկտները զուտ վստահության հաշվին կարո՞ղ են հարթվել։ Կա՞ արդյոք որևէ մի սահմանզ որից այն կողմ կարելի ա տարիների ընկերությունը չեղարկել։ Փորձում եմ շոշափել էդ վստահության, ինքը հաստատուն ա, թե պայմանական։
Եթե խոսքը կոնկրետ մանկության ընկերների մասին ա, որոնց կորցրել ենք տարիների ընթացքում, էդ դեպքում ավելի շուտ ոչ թե վստահության, այլ մի տեսակ մաքրության պահն ա. կարծես վերադառնում ես մանկություն, ուր ամեն ինչ ավելի մաքուր էր, դու ավելի դու էիր կամ ավելի զերծ էիր կյանքի թելադրած պայմանականություններից: Ու ընկերությունը մանկության ընկերոջդ հետ տարիներ հետո հնարավոր ա դառնում, քանի որ նրա հետ հարաբերություններում դու վերադառնում ես քո մանկության տեսակին, էն կետին, որտեղից ընդհատվել էր ձեր ընկերությունը: Ես էդպես եմ երևի պատկերացնում:
Առաջարկում եմ ձեր աշխուժացած գարնանային լիբիդոն մի քիչ էլ ռոմանտիկ ճանապարհներով տանել:
Գրեք ակումբցիների հանդեպ ձեր սիրային զգացմունքների մասին :)
Դրա համար հատուկ թեմա ունենք «Օրագրեր» բաժնում՝ «Սիրո խոստովանություն ակումբցուն» (https://www.akumb.am/showthread.php/62547-%D5%8D%D5%AB%D6%80%D5%B8-%D5%AD%D5%B8%D5%BD%D5%BF%D5%B8%D5%BE%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%A2%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B6). անուններ նշելը պարտադիր չի, բայց խոսոտովանությունը պիտի անպայման որևէ ակումբցու ուղղված լինի: Հիշեցնեմ, որ էդ թեմայում քննարկումներն արգելվում են, բայց հետաքրքրող գրառումները կարող եք բերել, էստեղ քննարկել:
Յոհաննես
28.03.2019, 14:50
Առաջարկում եմ ձեր աշխուժացած գարնանային լիբիդոն մի քիչ էլ ռոմանտիկ ճանապարհներով տանել:
Գրեք ակումբցիների հանդեպ ձեր սիրային զգացմունքների մասին :)
Դրա համար հատուկ թեմա ունենք «Օրագրեր» բաժնում՝ «Սիրո խոստովանություն ակումբցուն» (https://www.akumb.am/showthread.php/62547-%D5%8D%D5%AB%D6%80%D5%B8-%D5%AD%D5%B8%D5%BD%D5%BF%D5%B8%D5%BE%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%A2%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B6). անուններ նշելը պարտադիր չի, բայց խոսոտովանությունը պիտի անպայման որևէ ակումբցու ուղղված լինի: Հիշեցնեմ, որ էդ թեմայում քննարկումներն արգելվում են, բայց հետաքրքրող գրառումները կարող եք բերել, էստեղ քննարկել:
Գոհ ենք,մի տարի նստա գրեցի տենց էլ չջոգեց,որ իրա հետ եմ :cry
Գոհ ենք,մի տարի նստա գրեցի տենց էլ չջոգեց,որ իրա հետ եմ :cry
Նամակով տեղեկացրա: :)
Յոհաննես
02.04.2019, 10:20
Նամակով տեղեկացրա: :)
Գրում եմ չես պատասախանում :( :oy
Էն, որ ինքնաթիռում մեկն իրեն կոտորելով ուրիշի տեղն է նստում լուսամուտի մոտ, որ հետո լուսամուտը փակի ու քնի...
Ինքնաթիռի լուսամուտները գլուխը հենելու ու քնելու համար են :P
Ինքնաթիռի լուսամուտները գլուխը հենելու ու քնելու համար են :P
Դե, եթե ուրիշ հենելու տեղ չկա...
Յոհաննես
05.04.2019, 21:59
Էն որ Ադամի հարցազրույցները չեմ հասցնում կարդալ (Յոհանինը չհաշված), բայց մի ձև համոզված եմ, որ շատ հավեսն են ։)
Դեռ կկարդամ:
Էն որ Յոհանը պիկնա :oy
Էն որ Յոհանը պիկնա :oy
Մի մեջբերեք Էն որ-ում:
Յոհաննես
05.04.2019, 23:14
Մի մեջբերեք Էն որ-ում:
բայց խի՞
բայց խի՞
Որովհետև թեմատիկ ու անձնական օրագրեր բաժիններում քննարկումներն արգելված են, թե չէ ամեն թեմա զրուցարանի կվերածվի՝ կորցնելով իր օրագրային բնույթը:
Ու սրա մասին անընդհատ գրվում է:
Բաժնի կանոնները՝ էստեղ (https://www.akumb.am/showthread.php/53734-%C2%AB%D5%95%D6%80%D5%A1%D5%A3%D6%80%D5%A5%D6%80%C2%BB-%D5%A2%D5%A1%D5%AA%D5%B6%D5%AB-%D5%AF%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D5%B6%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8?p=2586818&viewfull=1#post2586818):
Էն որ մեր տանը տղամարդը ոչ միայն անգլերեն բառ ա, այլև բայ ա :)) Ասում ա՝ he tghamarded his way :))
Ինչ հավե՜ս ա հայերենը ընկալում :))
StrangeLittleGirl
06.04.2019, 20:45
Ինչ հավե՜ս ա հայերենը ընկալում :))
Ես կասեի՝ ոչ թե հայերենը, այլ հայկական մշակույթը :))
Ես կասեի՝ ոչ թե հայերենը, այլ հայկական մշակույթը :))
Ըհն, զգացվում ա:
Ուլուանա
07.04.2019, 06:32
Ինչ հավե՜ս ա հայերենը ընկալում :))
Ես կասեի՝ ոչ թե հայերենը, այլ հայկական մշակույթը :))
Համարյա Ռիկի նման :)):
StrangeLittleGirl
07.04.2019, 14:44
Համարյա Ռիկի նման :)):
Հա՞ որ։ Բա լեզվական սխալ չի՞ տղամարդը որպես բայ օգտագործելը։
Ուլուանա
07.04.2019, 19:40
Հա՞ որ։ Բա լեզվական սխալ չի՞ տղամարդը որպես բայ օգտագործելը։
Դե, ինչպես ինքդ էիր նկատել, տվյալ դեպքում հարցը ոչ թե լեզուն ա, այլ մշակույթը:
Իբր լեզուն ու մշակույթը էնքան տարբեր բաներ են, էլ չասած :P
Էն որ Ակումբի լոգոյի տակ կարդում ես "խայտառակ քննարկումներ" :8
խի տենց չի՞ :D
Էն որ Կրեյդլին ազգանունով պրոֆեսսորը հրավիրում ա իրա լեկցիան լսելու։ Ու էն որ ասում ա որ ինքը հպումների, մարմնի լեզվի մասնագետ ա :love
Ասում էր պետք ա հպարտանամ որ իրա հետ ծանոթ եմ։ Երբ աղջիկները գլուխ էին գովում, որ իրանց հաճախորդների մեջ Ծիմըծին ա եղել, Խաբենսկին։ Ես էլ հպարտ ասեցի որ իմ հաճախորդն էլ հայտնի պրոֆեսսըր Կրեյդլինն ա։ Սաղ իբր էդ ո՞վ ա դեմքով վրաս նայեցին։ Տխուր բան ա... էս կյանքը վաբշե։
Գտա իրեն (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1%80%D0%B5%D0%B9%D0%B4%D0%BB%D0%B8%D0%BD,_%D0%93%D1%80%D0%B8%D0%B3%D0%BE%D1%80%D0%B8%D0%B9_%D0%95%D1%84%D0%B8%D0%BC%D0%BE%D0%B2%D0%B 8%D1%87) Վիքիում :)
Գտա իրեն (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1%80%D0%B5%D0%B9%D0%B4%D0%BB%D0%B8%D0%BD,_%D0%93%D1%80%D0%B8%D0%B3%D0%BE%D1%80%D0%B8%D0%B9_%D0%95%D1%84%D0%B8%D0%BC%D0%BE%D0%B2%D0%B 8%D1%87) Վիքիում :)
Մի հատ նենց ցածր ու հանգիստ տոնայնությամբ ա խոսում, ինքնավստահ, որ անսահման հաճելի ու թեթև ա խոսել իրա հետ։ Եթե հետաքրքրում ա կարող ես յութուբում գտնել ինտերվյուն։
Հետաքրքիր ա որ ինքը ինձ հենց որպես հպումների մասնագետ ներկայացավ ։) Իրականում դա իրա պրոֆիլի մի ճյուղն ա միայն։
Ուլուանա
13.04.2019, 04:19
էն որ մտածում ես, երէկ լսածդ երգը, «հին օրերի հիթերը» թեմայում, որպէս մանկութեան երգ կանցնի՞, թէ՞ չէ :/
Վույ աման: Էս ինչ բիձայանոց ենք սարքել էդ թեման, որ խեղճ ջահելները վախենում են իրանց մանկության երգերը դնել: Progart ջան, անկախ ամեն ինչից` դու ամենալավը գիտես` դա քո մանկության կամ պատանեկության երգն ա, թե չէ, անցնել-չանցնելու հարց չկա: Դուք հո մեղավո՞ր չեք, որ էդ թեմայում ավելի շատ հներով ենք հավաքվել, թեման տարիքային կամ տարեթվային սահմանափակում չունի, նենց որ արխային դիր: Ես արդեն սկսում եմ վատ զգալ ինձ, որ թեման տենց մեզնով ենք արել, տարիքով փոքրերն իրանց դուրս մնացած են զգում:
Վույ աման: Էս ինչ բիձայանոց ենք սարքել էդ թեման, որ խեղճ ջահելները վախենում են իրանց մանկության երգերը դնել: Progart ջան, անկախ ամեն ինչից` դու ամենալավը գիտես` դա քո մանկության կամ պատանեկության երգն ա, թե չէ, անցնել-չանցնելու հարց չկա: Դուք հո մեղավո՞ր չեք, որ էդ թեմայում ավելի շատ հներով ենք հավաքվել, թեման տարիքային կամ տարեթվային սահմանափակում չունի, նենց որ արխային դիր: Ես արդեն սկսում եմ վատ զգալ ինձ, որ թեման տենց մեզնով ենք արել, տարիքով փոքրերն իրանց դուրս մնացած են զգում:
:D չէ իրականում ես ինձ դուրս մնացած զգացողներից չեմ :oy :D
համ էլ հետաքրքիր ա, որ ես դնելու լինէի, մեծ մասն էլի էդ երգերն էին լինելու :D :D
Էն, որ կարծես ճակատիդ գրված լինի, որ դատապարտված ես ամբողջ կյանքում ունենալու իրար տանել չկարողացող, իրար ուտող մտերիմ ընկերներ, որոնցից ամեն մեկը քեզ միշտ մեղադրելու է, իբր, մյուսին անարդարացիորեն պաշտպանելու կամ իրեն անարդարացիորեն չպաշտպանելու համար: Էն, որ անձերը միշտ փոխվում են, իսկ երևույթը մնում է:
Դրա լուծումը (Ակումբում) մտերիմ ընկերներ չունենալն ա :P
Յոհաննես
22.04.2019, 18:54
Դրա լուծումը (Ակումբում) մտերիմ ընկերներ չունենալն ա :P
հեսա էս մտքվի վրա 2֊րդ ալիքը կսկսվի :P
Ուլուանա
22.04.2019, 18:56
Դրա լուծումը (Ակումբում) մտերիմ ընկերներ չունենալն ա :P
1. Երբեք ընկերներիս հաշվարկով չեմ ընտրել կամ հեռացրել ինձնից, ապագայում էլ մտադիր չեմ էդպես վարվել:
2. Չգիտեմ` ինչից ենթադրեցիր, թե երևույթն Ակումբով ա սահմանափակվում:
3. Չեմ հիշում` էն թեմայի դեպքում, որից մեջբերել ես գրառումս, ինչ կանոններ էին գործում, բայց եթե իմ կարծիքը որևէ նշանակություն ունի, կուզենայի էս գրառման քննարկումը սրանով ավարտվեր:
1. Երբեք ընկերներիս հաշվարկով չեմ ընտրել կամ հեռացրել ինձնից, ապագայում էլ մտադիր չեմ էդպես վարվել:
2. Չգիտեմ` ինչից ենթադրեցիր, թե երևույթն Ակումբով ա սահմանափակվում:
3. Չեմ հիշում` էն թեմայի դեպքում, որից մեջբերել ես գրառումս, ինչ կանոններ էին գործում, բայց եթե իմ կարծիքը որևէ նշանակություն ունի, կուզենայի էս գրառման քննարկումը սրանով ավարտվեր:
Երևույթը Ակումբով չի սահմանափակվում. դրա համար Ակումբը գրել եմ փակագծում և ուրիշ գույնով:
Չմտածեցի, թե գրածիս սենց լուրջ արձագանք ես տալու :)
Կանոններ չկան, բայց կհետևեմ, որ քննարկում չտարածվի:
Ուլուանա
22.04.2019, 19:03
Երևույթը Ակումբով չի սահմանափակվում. դրա համար Ակումբը գրել եմ փակագծում և ուրիշ գույնով:
Չմտածեցի, թե գրածիս սենց լուրջ արձագանք ես տալու :)
Կանոններ չկան, բայց կհետևեմ, որ քննարկում չտարածվի:
Դե, որովհետև լուրջ հարց ա ինձ համար, ու նման դեպքերում ոչ լուրջ խորհուրդները (համենայնդեպս, հուսով եմ, որ լուրջ չէր) տեղին չեն, ըստ իս:
Sambitbaba
22.04.2019, 19:16
Չմտածեցի, թե գրածիս սենց լուրջ արձագանք ես տալու :)
Եթե չմտածեցիր, ուրեմն ես էլ արձագանք չեմ տա::B
Յոհաննես
06.06.2019, 23:38
Էն որ նացիկները խայտառակ պարտություն կրեցին, 98֊ից էս կողմ էսքան վատ չէր էղել իրանց համար։ Ու էն որ Դանիան մանրից ճիշտ ճամփա ա բռնում։
Նացիկը ու՞մ հետ ես
StrangeLittleGirl
06.06.2019, 23:51
Նացիկը ու՞մ հետ ես
Իրանք (https://en.wikipedia.org/wiki/Danish_People%27s_Party)
Նացիկը ու՞մ հետ ես
Դե ոնց որ ամերիակայում նեգրերին նիգեր չեն ասում, այլ աֆրոըմերիքըն, Դանիայում էլ երևի նացիոնալիստներին ասում են նացիկ :D
Էն որ իսկական կայֆերը սկսվում են կոմֆորտի զոնայից դուրս, էնքան որ համարձակվես ոտքդ էդ փափուկ անկյունից դուրս հանել:
Էս մի քիչ մանրամասներով կիսվել է պետք՝ էստեղ անհանգիստ մարդիկ կան, որ մտածում են, թե իսկական կայֆերը կողքով են անցում #կյանքիցբանչհասկացա :Ճ
Էս մի քիչ մանրամասներով կիսվել է պետք՝ էստեղ անհանգիստ մարդիկ կան, որ մտածում են, թե իսկական կայֆերը կողքով են անցում #կյանքիցբանչհասկացա :Ճ
:))
Սենց ասեմ, սեփական անձին ուղղված մարտահրավերներից (challenge) կայֆ բան չկա։ Էն որ չփորձած ա, չիմացած, քո կոնֆորտ զոնայից հեռու, անմշակ դաշտ ա ու կարող ա էնքան անանցանելի թվալ, որ գիշերը քունդ փախչի, բայց որ խրվում ես, սաղ քեզ համար մինչև էդ անհայտ չակրաներդ սկսում են բացվել ու լիքը քնած պոտենցիալ ա արթնանում։ Անձնական աճ ու նման հավես բաներ։
Ու չեմ կարծում, թե դու սրա մասին չգիտես :P
:))
Սենց ասեմ, սեփական անձին ուղղված մարտահրավերներից (challenge) կայֆ բան չկա։ Էն որ չփորձած ա, չիմացած, քո կոնֆորտ զոնայից հեռու, անմշակ դաշտ ա ու կարող ա էնքան անանցանելի թվալ, որ գիշերը քունդ փախչի, բայց որ խրվում ես, սաղ քեզ համար մինչև էդ անհայտ չակրաներդ սկսում են բացվել ու լիքը քնած պոտենցիալ ա արթնանում։ Անձնական աճ ու նման հավես բաներ։
Ու չեմ կարծում, թե դու սրա մասին չգիտես :P
https://media.giphy.com/media/MQoRKMkCnTJKM/giphy.gif
Յոհաննես
27.06.2019, 01:30
https://media.giphy.com/media/MQoRKMkCnTJKM/giphy.gif
սրանից հետո մի հատ էլ կարդացի,ջիլիզ կայֆ էր :D
https://media.giphy.com/media/MQoRKMkCnTJKM/giphy.gif
:aha
StrangeLittleGirl
27.06.2019, 16:33
:))
Սենց ասեմ, սեփական անձին ուղղված մարտահրավերներից (challenge) կայֆ բան չկա։ Էն որ չփորձած ա, չիմացած, քո կոնֆորտ զոնայից հեռու, անմշակ դաշտ ա ու կարող ա էնքան անանցանելի թվալ, որ գիշերը քունդ փախչի, բայց որ խրվում ես, սաղ քեզ համար մինչև էդ անհայտ չակրաներդ սկսում են բացվել ու լիքը քնած պոտենցիալ ա արթնանում։ Անձնական աճ ու նման հավես բաներ։
Ու չեմ կարծում, թե դու սրա մասին չգիտես :P
Հետաքրքիր բան ես ասում։ Ես իմ սաղ կյանքը տենց եմ ապրել՝ կոմֆորտի զոնայից դուրս, մանավանդ մասնագիտական բնագավառում, ու էդ իրոք կայֆ ա։ Երևի չի էղել որևէ նոր աշխատանք, որ մասամբ նոր մասնագիտությամբ չլինի ու ստիպված չլինեմ լիքը բաներ գլուխս պատերով տալով զրոյից սովորել։ Նույնիսկ չգիտեմ՝ կոմֆորտի զոնայում ապրելն ինչ ա, չեմ պատկերացնում ոնց կարելի ա նույն տեղում անընդհատ նույն բանն անելով զբաղվել, անընդհատ նույն մարդկանց հետ շփվել ու նոր բաներ չփորձել, բայց անկեղծ ասած մի քիչ նախանձում եմ կոմֆորտի զոնայում ապրողներին։ Մեկ֊մեկ ինձ հարց եմ տալիս՝ բա ինձ պե՞տք ա, էն ա գնամ, սուսիկ֊փուսիկ ապրեմ էլի։
Էն որ մարդ կա, մարտահրավերներ ա ման գալիս, մարդ էլ կա՝ մարտահրավերներից ուզում ա հանգստանա, վեր ընգնի մի տեղ, մի քիչ կոմֆորտ ունենա... բայց չի կարում :Ճ
ասացին՝ հոգ տար քեզ,
ու մտածեցի,
որ եթե
հոգը տեղ լիներ,
կինոյի
թատրոնի,
գրադարանի
կամ գերեզմանատան պես,
ինձ հոգ տանելը
գուցե ավելի հեշտ լիներ։
Հոգ տար քո մասին ու տար քեզ անհոգ տեղեր:
Ինչ պուպուշն ես դու:
Հոգ տար քո մասին ու տար քեզ անհոգ տեղեր:
Ինչ պուպուշն ես դու:
Այվիիիի :love
ապրես շատ-շատ-շատ-շատ։ :oy
նոր ջոկեցի որ ձմեռվանից էս կողմ ոչ մեկին ու ոչինչ չեմ կարոտում։
Ձմռանը սաստիկ սառե՞լ ես։
Էն որ հերթով մտնում ես հայուգենականների էջերը, որ տեսնես՝ էս օրերին ինչ են գրում ու ով ա գրում, մեկ էլ տեսնում ես մի ստատուսի տակ թեև բավական կիրթ ու ադեկվատ ձևով, բայց մեկը բավական ծայրահեղ նացիոնալիստական մտքեր ա արտահայտում (առանց սորոս֊մորոսի, հայու գենի ու արևմտյան մութ ուժերի)։ Զարմանում ես, մտնում պրոֆիլը նայելու, պարզվում ա՝ Լիոնն ա :))
էն որ իմ պոստի տակ էլ ինձ չճանաչեց :D
Գաղթական
05.07.2019, 05:34
Վերջին 10-ը տարիների ընթացքում փորփրեցի ամեն տեսակի էզոտերիկ կազմակերպություն: Անդամագրվեցի դրանցից շատերին: Մասնակցեցի տարօրինակ, բայց հետաքրքիր րիտուալների: Մի քանիսում հասա վարպետի աստիճանի: Ինձ շատ բան սովորեցրին էդ տարբեր տեսակի փիլիսոփայական ուսմունքներն ու խմբերը: Հարստացրին ապրածս ու տեսածս: Հնարավորություն ընձեռեցին շփվելու տարօրինակ, բայց ունիկալ ու հետաքրքիր մարդկանց հետ: Կասեի նույնիսկ՝ ինձ ստիպեցին մի քանի տարի զգալ, որպես «կինոյի տղա», ով հայտնվել էր իրենից 40 տարի մեծ գաղտնի փիլիսոփաների շրջապատում ու արկածներ էր փնտրում: Ստացա ուզածս արկածները: Ստացա ուզածս գիտելիքը:
Բայց… ճանապարհին հանդիպեցի մի մեծ Բայց-ի: Դա էդ չարաբաստիկ հիերարխիա հասկացությունն էր: Ես հիերարխիայի համար չեմ ստեղծված: Չափից շատ անկախ ու անհնազանդ եմ դրա համար: Բոլորը դա տեսնում էին ու իրենք էլ զգում էին, որ մի օր հեռանալու եմ: Էդպես էլ եղավ: Իմ սեփական անհնազանդության ու անկախության մեջ մնալու ցանկությունն ավելի ուժեղ գտնվեց, քան հարուստ փիլիսոփաների որևիցե network.
Մարդիկ էսօր էզոտերիկ խմբեր մտնում են իրենց ֆինանսական իրավիճակը բարելավվելու համար: Կարիերա անելու ու իրենց առջև դռներ բացելու համար: Մտնում են, որովհետև աֆերիստ են ու իրանց մենակ փողն ու բիզնեսն ա հետաքրքրում ու կազմակերպության մեջ եղող հարուստները: Իսկ ես թքած ունեի: Ես ի սկզբանե մտել էի, որովհետև ուզում էի լցնել ապրածս, տեսածս ու գիտելիքս, այլ ոչ թե գրպանս:
«Ինչի՞ ես դուրս գալիս …, մի քանի տարի էլ մնա, ասում են՝ դռներ ա բացում», - ասում էր հետս initiate եղածներից մեկը: Ես էլ քմծիծաղ էի տալիս իր աֆերիստության ու հիմար շահամոլության վրա: Միգուցե: Միգուցե ճիշտ էր: Բայց դա իմ համար չի: Network-ով հաջողության հասնելու ճանապարհն իմ համար չի: Ես դա զգում եմ ու միշտ զգացել եմ: Ես արկած էի փնտրում ու արդեն ստացել եմ իմ բաժին հարստությունը: Ինձ ավել բան պետք չի էդ կազմակերպություններից: Ես երբեք չեմ կարա վարպետի աստիճանից ավելի վերև աճեմ նմանատիպ տեղերում, քանի որ պիտի հնազանդ լինեմ:
Պիտի քծնեմ, պիտի հեգնանք, նկատողություն, անհիմն կամակորություն ու hazing կուլ տամ: Էդ ժամանակ կսիրվեի ու կաճեի: Բայց չեմ կարա: Ես թքած կունենամ, թե դիմացս կանգնածը 70-ամյա մեծահարուստ բիզնեսմեն ա, թե չէ: Եթե մի կես բերան ինչ-որ մի բան էն չասի՝ ես չեմ կարա դա կուլ տամ: Ես իրան տեղը կդնեմ կամ կվիրավորեմ պետք եղած դեպքում՝ թքած ունենալով իրա սոցիալ վիճակի վրա ու էն բանի վրա, որ ինքը ինձ եղբայր ա կոչում, պաչելով ա բարևում ու մի օր իմ համար պիտի «դուռ բացի»: Ես էդ դռներն ինքս եմ փորձում բացել: Եթե բացվեց՝ շատ լավ, եթե չէ, ուրեմն դա իմ համար չէր: Էս ա իմ սկզբունքը: Ամեն ինչ, բացի հիերարխիայից: Դա իմը չի: Ուզում են՝ աշխարհի հարստությունը տան՝ մեկ ա ես ազատությունս ու անհնազանդ լինելու իրավունքս անգին եմ համարելու:
Adam, wow, բա արի մի քիչ իրանց ներքին կուխնյայից պատմի՝ մենք էլ իմանանք, այ մասոն )))
Adam, wow, բա արի մի քիչ իրանց ներքին կուխնյայից պատմի՝ մենք էլ իմանանք, այ մասոն ))) Dan Brown կարդա, լրիվ հերիք ա: ))
Գաղթական
05.07.2019, 06:33
Dan Brown կարդա, լրիվ հերիք ա: ))
Այ մերսի ցուցակս երկարացնելու համար )))
Ալ Կապոնեի 500 էջանոց կենսագրականն էլ երեկ եմ ստացել:
Բայց ես ամեն օր չի, որ հասցնում եմ մի 2 էջ ավել գիրք կարդալ :էնգռի
Sambitbaba
06.07.2019, 12:10
Եթե մի կես բերան ինչ-որ մի բան էն չասի՝ ես չեմ կարա դա կուլ տամ:
Չգիտեմ, թե Գաղթականը որտեղից է քո այս գրառումը հանել, և այդ պատճառով ներող եղիր, եթե ինչ-որ բան այնպես չեմ ասում, բայց ես էլ կուլ տալ չկարողացա:
Վերջին 10 տարիների ընթացքում փորփրեցի ամեն տեսակի էզոթերիկ կազմակերպություն: Անդամագրվեցի դրանցից շատերին:
Վերջին 10 և ավելի տարիների ընթացքում մարդու առջև բացված են մեծ հնարավորություններ առանց անդամագրվելու բացահայտել որևէ կազմակերպության ով և ինչ լինելը, նրա ուղին, դրվածքը, նիստուկացը և այլն, և դրանից հետո եզրակացություն անել. պե՞տք է արդյոք դա կոնկրետ քեզ թե ոչ:
Բայց դե ամեն մեկն իր ճանապարհն անցնում է իր ընտրած տարբերակով և ես չէ, որ պետք է ասեմ, թե ով ինչ ուղով գնա:
Քո այս գրառման մեջ, Ադամ ջան, ինձ մի ուրիշ բան դուր չեկավ: Դու խոսում ես "ամեն տեսակի էզոթերիկ կազմակերպության" մասին, բայց, որքան ես հասկացա, խոսքդ ընդամենը մասոնների մասին է: Ուրեմն ավելի լավ չէ՞ր լինի, եթե իրերն իրենց անունով կոչեիր...
Ինչ վերաբերվում է այսօրվա մասոնական կազմակերպություններին, ունեմ մեջս մի այնպիսի կասկած, որ նույնիսկ իրեն հարգող լուրջ մասոնն անգամ չէր ուզենա նման կազմակերպության անդամ լինել և նույնիսկ Գաղթականին առաջարկածդ "Կորցրած խորհրդանիշ" գրքով էլ Դեն Բրանունը հավանաբար կհաստատեր ասածս...
Ինչևէ, հանգիստ թողնենք մասոններին:
Որովհետև դու խոսում ես "ամեն տեսակի էզոթերիկ կազմակերպության" մասին:
Հերմետիզմում գոյություն ունի՞ "հիերարխիա հասկացությունը":
Սուֆիզմում գոյություն ունի՞ "հիերարխիա հասկացությունը":
Անտրոպոսոֆիզմում գոյություն ունի՞ "հիերարխիա հասկացությունը":
Թեոսոֆիզմում գոյություն ունի՞ "հիերարխիա հասկացությունը":
Նյու Էյջում գոյություն ունի՞ "հիերարխիա հասկացությունը":
Գուրջիևն ու Ուսպենսկին իրենց գրքերում հեիրարխիա՞ են քարոզում:
Օշոն իր գրքերում հիերարխիա՞ է քարոզում...
Ռամաչարական, Վոլոշինը, Յոգանանդան, շատ ու շատ ուրիշներ...
Եթե ոչ, ուրեմն արժի՞ արդյոք մարդկանց առջև վատաբանել այդ ամենը, չէ՞ որ սա է հիմնականում էզոթերիկան, այլ ոչ թե հիշատակածդ հիերարխիան ու փողն ու բիզնեսը: Ինչու՞, եղբայր...
Հիշու՞մ ես, որ "էզոթերիկա" նշանակում է ներքնաշխարհի ճանաչողություն: Իսկ մարդիկ առանց քո օգնության էլ վաղուց արդեն կորցրել են իրենց միջի հոգևորը և ոչ մի կերպ վերագտնել չեն կարողանում: Ուրեմն քո այս գրառումով դու ի՞նչ օգնություն ես նրանց ցուցաբերում...
Մարդիկ էսօր էզոտերիկ խմբեր մտնում են իրենց ֆինանսական իրավիճակը բարելավելու համար: Կարիերա անելու ու իրենց առջև դռներ բացելու համար: Մտնում են, որովհետև աֆերիստ են ու իրանց մենակ փողն ու բիզնեսն ա հետաքրքրում ու կազմակերպության մեջ եղող հարուստները: Իսկ ես թքած ունեի: Ես ի սկզբանե մտել էի, որովհետև ուզում էի լցնել ապրածս, տեսածս ու գիտելիքս, այլ ոչ թե գրպանս:
Կյանքիս առնվազն երկու երրորդը մինչև ականջներիս ծայրը խրված եմ ասածդ էզոթերիկայի մեջ ու ոչ կարիերա արեցի, ոչ էլ գրպաններս լցրեցի: Բայց դու հանգիստ կարող ես ինձ էլ աֆերիստ համարել, ոչինչ: Միայն թե, խնդրում եմ, Ադամ ջան, մարդկանց մեջ դեզինֆորմացիա մի տարածիր: Դա ոչ միայն սիրուն չի, այլև վնասակար է:
Նույնիսկ մասոնությունն էլ, գիտե՞ս... Ասում ես, տաս տարվա մեջ նաև ուզածդ գիտելիքներն էլ ես ստացել: Բայց դրանց մասին տաս բարի խոսք անգամ չասացիր... Դրանց համար շնորհակալ լինելու համար տաս վայրկյան անգամ չմտածեցիր...
Սամ ջան, նախ՝ Գաղթականն ինքը հումորային շեշտադրումով խոսակցության առարկա դարձրեց անկապ օրագրում գրածս քննարկման ոչ ենթակա մտորումներս ու ես էլ նույն կերպ հումորային ու կիսակատակային ձևով էլ պատասխանեցի: Պետք չի լուրջ ընդունել: ;) , Իսկ ինչ վերաբերում ա անկապ օրագրի ֆորմատին, ապա ես հիմնականում էդտեղ եմ շարադրում երբեմն մեջս եփվող մտքերս ու բացարձակապես չեմ ակնկալում քննարկման թեմա դարձնել դրանք (ինչքան էլ, որ օրագրային զրույցներ թեման գոյություն ունենա): Հիմա ինչ վերաբերում ա էզոտերիկ կազմակերպություններին. այո՛, շատ կան ու մենակ մասոններով չեն եզրափակվում: Ճիշտն ասած՝ հայերենով դժվար կլինի ինչ-որ խոսակցություն ծավալել դրանց շուրջ, քանի որ հատուկ անուններ ու տերմիններ կան, որոնց հայերենը չգիտեմ… բայց էզոտերիկ խումբ ու հիերարխիա ասելով պետք չի միմիայն հասկանալ մասոններին:
Բացի իրանցից կա նաև Rosicrucianism, Knights Templar , Martinism , Ordo templi orientis, Hermetic order of golden dawn, Skull and Bones և այլ մի շարք կազմակերպություններ, որոնք հիերարխիայով են գործում: Էստեղ կապ չունի իրանց տված ուսուցումը: Ու ես բացարձակ ոչ մեկին չեմ վատաբանում: Ես ասում եմ ուղղակի, որ հիերարխիա հասկացությունն իմ համար չի: Էդքանը: Ես նույն կերպ քաղաքական գործիչ էլ չեմ կարա դառնամ, որտև էնտեղ էլ պիտի հիերարխիայի միջով անցնեմ: Դա իմ համար չի: Էդքանը: Ի՞նչ վատաբանելու մասին ա խոսքը: Եթե գրառումս նորից կարդաս՝ կտեսնես, որ ես գրել եմ, որ թե ոնց են էդ ուղղությունները հարստացրել ապրածս ու տեսածս: Այսինքն ինձ շատ բան են տվել: Բայցևայնպես իրենց բոլորի կառուցվածքը ներսում հիերարխիային ա, որի հետ ես չեմ կարողանում հաշտվել ու մերվել: Էդքանը:
Յոհաննես
06.07.2019, 16:30
Սամ ջան, նախ՝ Գաղթականն ինքը հումորային շեշտադրումով խոսակցության առարկա դարձրեց անկապ օրագրում գրածս քննարկման ոչ ենթակա մտորումներս ու ես էլ նույն կերպ հումորային ու կիսակատակային ձևով էլ պատասխանեցի: Պետք չի լուրջ ընդունել: ;) , Իսկ ինչ վերաբերում ա անկապ օրագրի ֆորմատին, ապա ես հիմնականում էդտեղ եմ շարադրում երբեմն մեջս եփվող մտքերս ու բացարձակապես չեմ ակնկալում քննարկման թեմա դարձնել դրանք (ինչքան էլ, որ օրագրային զրույցներ թեման գոյություն ունենա): Հիմա ինչ վերաբերում ա էզոտերիկ կազմակերպություններին. այո՛, շատ կան ու մենակ մասոններով չեն եզրափակվում: Ճիշտն ասած՝ հայերենով դժվար կլինի ինչ-որ խոսակցություն ծավալել դրանց շուրջ, քանի որ հատուկ անուններ ու տերմիններ կան, որոնց հայերենը չգիտեմ… բայց էզոտերիկ խումբ ու հիերարխիա ասելով պետք չի միմիայն հասկանալ մասոններին:
Բացի իրանցից կա նաև Rosicrucianism, Knights Templar , Martinism , Ordo templi orientis, Hermetic order of golden dawn, Skull and Bones և այլ մի շարք կազմակերպություններ, որոնք հիերարխիայով են գործում: Էստեղ կապ չունի իրանց տված ուսուցումը: Ու ես բացարձակ ոչ մեկին չեմ վատաբանում: Ես ասում եմ ուղղակի, որ հիերարխիա հասկացությունն իմ համար չի: Էդքանը: Ես նույն կերպ քաղաքական գործիչ էլ չեմ կարա դառնամ, որտև էնտեղ էլ պիտի հիերարխիայի միջով անցնեմ: Դա իմ համար չի: Էդքանը: Ի՞նչ վատաբանելու մասին ա խոսքը: Եթե գրառումս նորից կարդաս՝ կտեսնես, որ ես գրել եմ, որ թե ոնց են էդ ուղղությունները հարստացրել ապրածս ու տեսածս: Այսինքն ինձ շատ բան են տվել: Բայցևայնպես իրենց բոլորի կառուցվածքը ներսում հիերարխիային ա, որի հետ ես չեմ կարողանում հաշտվել ու մերվել: Էդքանը:
հալալ է քեզ,մեր միջով սև կատու անցավ,էդ իմ գյոզալ կրոնը թողած գնացել էկզոտիկ կայֆեր ես արել :angry
Sambitbaba
06.07.2019, 19:50
Սամ ջան, նախ՝ Գաղթականն ինքը հումորային շեշտադրումով խոսակցության առարկա դարձրեց անկապ օրագրում գրածս քննարկման ոչ ենթակա մտորումներս ու ես էլ նույն կերպ հումորային ու կիսակատակային ձևով էլ պատասխանեցի: Պետք չի լուրջ ընդունել: ;) , Իսկ ինչ վերաբերում ա անկապ օրագրի ֆորմատին, ապա ես հիմնականում էդտեղ եմ շարադրում երբեմն մեջս եփվող մտքերս ու բացարձակապես չեմ ակնկալում քննարկման թեմա դարձնել դրանք (ինչքան էլ, որ օրագրային զրույցներ թեման գոյություն ունենա): Հիմա ինչ վերաբերում ա էզոտերիկ կազմակերպություններին. այո՛, շատ կան ու մենակ մասոններով չեն եզրափակվում: Ճիշտն ասած՝ հայերենով դժվար կլինի ինչ-որ խոսակցություն ծավալել դրանց շուրջ, քանի որ հատուկ անուններ ու տերմիններ կան, որոնց հայերենը չգիտեմ… բայց էզոտերիկ խումբ ու հիերարխիա ասելով պետք չի միմիայն հասկանալ մասոններին:
Բացի իրանցից կա նաև Rosicrucianism, Knights Templar , Martinism , Ordo templi orientis, Hermetic order of golden dawn, Skull and Bones և այլ մի շարք կազմակերպություններ, որոնք հիերարխիայով են գործում: Էստեղ կապ չունի իրանց տված ուսուցումը: Ու ես բացարձակ ոչ մեկին չեմ վատաբանում: Ես ասում եմ ուղղակի, որ հիերարխիա հասկացությունն իմ համար չի: Էդքանը: Ես նույն կերպ քաղաքական գործիչ էլ չեմ կարա դառնամ, որտև էնտեղ էլ պիտի հիերարխիայի միջով անցնեմ: Դա իմ համար չի: Էդքանը: Ի՞նչ վատաբանելու մասին ա խոսքը: Եթե գրառումս նորից կարդաս՝ կտեսնես, որ ես գրել եմ, որ թե ոնց են էդ ուղղությունները հարստացրել ապրածս ու տեսածս: Այսինքն ինձ շատ բան են տվել: Բայցևայնպես իրենց բոլորի կառուցվածքը ներսում հիերարխիային ա, որի հետ ես չեմ կարողանում հաշտվել ու մերվել: Էդքանը:
Գաղթականին պետք չէ մեղադրել: Եթե ես ինքս տեսնեի այս գրառումդ, մեկ է, չէի լռելու: Ու հետո, Ակումբում արդեն էդ վեճերը գնացել են օրագրային գրառումների հաշվով, ու ես մեկն եմ նրանցից, ով պնդում է, որ յուրաքանչյուր գրառում, լինի օրագրային թե ոչ, Ակումբի սեփականությունն է և ենթակա է քննարկման, անկախ գրառողի ակնկալիքների:
Ի՞նչ վատաբանելու մասին ա խոսքը:
Ես ինձանից չհորինեցի, Ադամ ջան: Հա, դու ասացիր, որ ուզածդ գիտելիքները ձեռք ես բերել: Բայց գրառումդ ոչ թե գիտելիքների մասին էր, այլ աֆերիստության, շառլատանության, հարստացման ու գրպանները փողով լցնելու: Բայց էն ամեն լուսավորի մասին, էն ամբողջ թաքնագիտական հարստության մասին, որնք պահպանելու և խավարի հազարամյակների միջով մինչև այսօր հասցնելու համար էլ հիմնականում ստեղծվել էին մասոնական կազմակերպությունները, - բացարձակապես ոչինչ չասեցիր:
Բացի իրանցից կա նաև Rosicrucianism, Knights Templar , Martinism , Ordo templi orientis, Hermetic order of golden dawn, Skull and Bones և այլ մի շարք կազմակերպություններ, որոնք հիերարխիայով են գործում:
Բացի ումի՞ց, Ադամ ջան...
Սրանք բոլորն էլ մասոնական կազմակերպություններ են, այլ ոչ թե ինչ-որ այլ էզոթերիկ: Բայց, օրինակ, հենց "Ոսկե" արշալույսի" հերմետիկական օրդենն (Hermetic order of golden dawn) ապացույցն է նրա, որ հենց մասոնների մեջ էլ արդեն կային նրանք, ովքեր հասկանում էին, որ ժամանակակից մասոնությունը վերածվել է աֆերիստության, շառլատանության, հարստացման ու գրպանները փողով լցնելու "շառաժկայի" և փորձում էին ինչ-որ կերպ վերադառնալ նրա հնամենի մաքրությանը:
Բայց նորից, Ադամ ջան. եթե դու ուղղակի ասեիր, որ խոսքդ մասոնության մասին է, ինչն, ինչ խոսք, պարզ էր թե Գաղթականի, և թե ինձ համար էլ, ես խոսք անգամ չէի ասի, քանզի շատ լավ ծանոթ եմ վերջինիս հանդեպ այսօրվա ոչ այնքան արդարացի բացասական վերաբերմունքին, որն այնքան է արդեն մեծ, որի հետ գլուխ տալն ուղղակի անիմաստ է: Բայց որքան հիշում եմ, գրառմանդ մեջ "մասոնություն" բառը դու նույնիսկ չօգտագործեցիր էլ ու փոխարինեցիր այն "էզոթերիկա" բառով, ինչի մասին գրառմանդ մեջ բացարձակապես ոչինչ չկա ասված... Իմ ամբողջ կռիվը հենց սա է, եղբայր: Եվ այս իմաստով արդեն, Ադամ ջան, կներես, բայց գրառումդ շատ ավելի վերաբերվում է ոչ թե էզոթերիկային, այլ Յոհանի ասած "էկզոտիկային"...
Յոհաննես
06.07.2019, 23:37
Ձմռանը սաստիկ սառե՞լ ես։
Տնաշեն օրագիրա :))
Հիմա ես ի՞նչ մեղք ունեմ, որ բոլոր էդ կառույցների օթյակներում ու ատելյեներում շահամոլություն եմ տեսել: Ես ուսմունքների մասին չէի խոսում ի սկզբանե, այլ որոշ կազմակերպությունների աշխատելաոճի ու անդամների մեծամասնության: Ու հա՛, մեծամասնությունը փողի համար են մասոն դառնում, իսկ ես՝ չէ: Ինձ մասոնությունը նյութական առումով ոչինչ չի տվել: Ընդհակառակը. ե՛ս եմ տարին 440 եվրո անդամագրության վճար տվել:
Ինձ հաճելի պահեր պարգևել ա շատ, ու առիթ ա ընձեռել շատ հետաքրքիր ցերեմոնիաների մասնակցելու… բայցևայնպես՝ էդ ցերեմոնիաներին ներկա գտնվածների ընդամենը 20 տոկոսն էր, որ մասոն էր դարձել փիլիսոփայությունն ու հերմետիկ ուղղվածությունն ուսումնասիրելու, կամ էլ ինքնաճանաչողական-հոգևոր ուղի սկսելու համար: Մնացած բոլորը network-ի համար էին մտել: Նույնն էլ երբ Rose-Croix էի մտել 2015 թվին… էլի՛ մարդիկ networking-ով էին զբաղված հիմնականում: Դա իմ հասարակ կոնստատացիան ա:
Ես ուսուցման ու դարերի խորքից եկող հսկայական հարստության մասին ոչինչ չասեցի: Ի դեպ՝ դրանց ծանոթանալու համար պարտադիր էլ չի մասոն initiate լինել: Բավական ա մի քանի հայտնի մասոնների գրքեր կարդաս (Albert Pike, Aleister Crowley, Papus , Eliphas Levi և այլն)՝ լիքը բան կիմանաս հերմետիզմի մասին էլ, մասոնության մասին էլ: Ես չգիտեմ՝ դու որևիցե կազմակերպության անդամ եղել ես, թե չէ, բայց ակտիվ մասնակցության նպատակը հիմնականում րիտուալներն ապրելն ա ու համենայնդեպս Ֆրանսիայում՝ լիքը խելացի մարդկանց մտորումներ լսելը տարբեր թեմաների շուրջ. (մահ, ծնունդ, ժամանակ, տիեզերք, արարիչ, նպատակ, լռություն, փոխանցում և այլն): Ու որ ասում եմ շահամոլություն՝ դա չեմ վերագրում մասոնությանն ու իր ուղղուն: Բնավ: Ես նկատի ունեմ՝ էնտեղ մտնող մարդկանց որակն ու նպատակները:
Նույն կերպ էլ մյուս կազմակերպությունների մասին ա խոսքս: Կազմակերպությունների ինտելեկտուալ ու պատմական ժառանգությունը նկատի չունեմ, այլ էնտեղ ֆիզիկապես գտնվող մարդկանց մեծամասնությունը:
Սամ ջան, հետո էլ՝ նո՛ր գիտակցեցի, որ աֆերիստ բառը հայերենում նույն նշանակությունը չունի, ինչ ֆրանսերենում ու դրա համար էլ եզրակացրել ես, որ «շառլատան» եմ ուզել ասել: Բացարձակ: Աֆերիստ ասելով նկատի եմ ունեցել մարդկանց, ովքեր շփվում են միմիայն շահի ու բիզնեսի նկատառումներից ելնելով, մինչդեռ հայերենում աֆերիստն ասոցացվում ա նաև խարդախության հետ, որն ընդհանրապես իմ գրածի հետ կապ չուներ:
Sambitbaba
07.07.2019, 04:55
Հիմա ես ի՞նչ մեղք ունեմ, որ բոլոր էդ կառույցների օթյակներում ու ատելյեներում շահամոլություն եմ տեսել: Ես ուսմունքների մասին չէի խոսում ի սկզբանե, այլ որոշ կազմակերպությունների աշխատելաոճի ու անդամների մեծամասնության: Ու հա՛, մեծամասնությունը փողի համար են մասոն դառնում, իսկ ես՝ չէ: Ինձ մասոնությունը նյութական առումով ոչինչ չի տվել: Ընդհակառակը. ե՛ս եմ տարին 440 եվրո անդամագրության վճար տվել:
Ինձ հաճելի պահեր պարգևել ա շատ, ու առիթ ա ընձեռել շատ հետաքրքիր ցերեմոնիաների մասնակցելու… բայցևայնպես՝ էդ ցերեմոնիաներին ներկա գտնվածների ընդամենը 20 տոկոսն էր, որ մասոն էր դարձել փիլիսոփայությունն ու հերմետիկ ուղղվածությունն ուսումնասիրելու, կամ էլ ինքնաճանաչողական-հոգևոր ուղի սկսելու համար: Մնացած բոլորը network-ի համար էին մտել: Նույնն էլ երբ Rose-Croix էի մտել 2015 թվին… էլի՛ մարդիկ networking-ով էին զբաղված հիմնականում: Դա իմ հասարակ կոնստատացիան ա:
Ես ուսուցման ու դարերի խորքից եկող հսկայական հարստության մասին ոչինչ չասեցի: Ի դեպ՝ դրանց ծանոթանալու համար պարտադիր էլ չի մասոն initiate լինել: Բավական ա մի քանի հայտնի մասոնների գրքեր կարդաս (Albert Pike, Aleister Crowley, Papus , Eliphas Levi և այլն)՝ լիքը բան կիմանաս հերմետիզմի մասին էլ, մասոնության մասին էլ: Ես չգիտեմ՝ դու որևիցե կազմակերպության անդամ եղել ես, թե չէ, բայց ակտիվ մասնակցության նպատակը հիմնականում րիտուալներն ապրելն ա ու համենայնդեպս Ֆրանսիայում՝ լիքը խելացի մարդկանց մտորումներ լսելը տարբեր թեմաների շուրջ. (մահ, ծնունդ, ժամանակ, տիեզերք, արարիչ, նպատակ, լռություն, փոխանցում և այլն): Ու որ ասում եմ շահամոլություն՝ դա չեմ վերագրում մասոնությանն ու իր ուղղուն: Բնավ: Ես նկատի ունեմ՝ էնտեղ մտնող մարդկանց որակն ու նպատակները:
Նույն կերպ էլ մյուս կազմակերպությունների մասին ա խոսքս: Կազմակերպությունների ինտելեկտուալ ու պատմական ժառանգությունը նկատի չունեմ, այլ էնտեղ ֆիզիկապես գտնվող մարդկանց մեծամասնությունը:
Չէ, Ադամ ջան: Միակ կազմակերպությունը, որի անդամ եղել եմ, կոմերիտմիությունն է եղել...:) Եվ ընդհանրապես դեմ եմ եղել որևէ կազմակերպության. ես պրոֆեսիոնալ դիլետանտ եմ...;)
Բայց դեմ եմ եղել ինձ համար միայն, իսկ ուրիշների որևէ կազմակերպության անդամ լինելուն լրիվ լոյալ եմ տրամադրված, նույնիսկ ամենաչսիրածս՝ կրոնական, աթեիստական ու քաղաքական կազմակերպությունների անդամներին:
Նորից ասեմ. խնդիրը քո գրառման մեջ՝ կոնկրետ մասոնությանը վերաբերվող ինչ-որ բացասական երևույթներն ընդհանրացված "էզոթերիկական ուսմունքներ" անվան տակ ներկայացնելն էր: Մնացած ամեն ինչը նորմալ է:
Էզոթերիկան, ասել է՝ մարդու ներքնաշխարհը, այսօրվա մարդկության համար հիմնականում կորցրած երևույթ է, առանց որի եթե ոչ անհնար, ապա շատ ու շատ դժվար է լինելու մեր զարգացման հաջորդ փուլն անցնելը: Այն արդեն իսկ ահագին բացասական իմաստ է ստացել մեր, մուրճի և մանգաղի փիլիսոփայության ներքո մեծացածների և մեր հաջորդ սերնդի համար էլ: Այժմ մեզ համար շատ կարևոր է շարժել մեր երիտասարդության հետաքրքրությունը նրա հանդեպ, իսկ քո գրառումից, կներես, բայց լրիվ հակառակն էր ստացվում: Այդ պատճառով էր միայն, որ մեջ ընկա: Կներես:
Ներսես_AM
10.07.2019, 01:56
Էս 2 օր ա՝ կպած զանգում եմ Բրյուսելում ՀՀ դեսպանատուն (շեշտենք էլի՝ իրենց կայքում լրացրած աշխատանքային ժամերի ընթացքում), որ հանդիպում նշանակեմ՝ հեռախոսը վերցնող չկա:
Մի հատ սատկած ավտոատվետչիկն ինչ ա՝ էդ էլ չունեն..
Արա, մարդ չդառան էլի...
Աննա Նաղդալյանին Թվիթթերով (https://twitter.com/naghdalyan) կամ ՖԲով բզի։ Կամ ուրիշ մեկի հետ ԱԳՆ–ից կապվի։
Գաղթական
10.07.2019, 02:01
Աննա Նաղդալյանին Թվիթթերով (https://twitter.com/naghdalyan) կամ ՖԲով բզի։ Կամ ուրիշ մեկի հետ ԱԳՆ–ից կապվի։
Լավն էր ))
Մերսի խորհուրդի համար:
...
Իմ՝ քնելու տաղանդի շնորհիվ մտածում էի, որ ջեթ լագն ինձ չի սպառնա, մանավանդ որ ճամփորդությունս գիշերով էի սկսել ու փորձել ճամփին հնարավորինս քիչ քնել, որ հասնեմ Մոնրեալ, սատկած լինեմ ու նորմալ քնեմ։
Ու իրոք, մինչև տեղ հասա, մինչև սենյակիս խնդիրները լուծեցի, ուսապարկս դատարկեցի, լողացա, արդեն երեկոյան ժամը տասն էր, իսկ ինձ վրա հալ չկար. պառկելն ու քնելս մեկ եղավ։ Մի անգամ արթնացա 4:30, որ Կոպենհագենում 10:30 էր՝ իմ սովորական արձակուրդային արթնանալու ժամից մի քիչ ուշ, բայց միանգամից նորից քնեցի մինչև առավոտյան ժամը յոթը։ Ահագին աշխույժ օր անցկացրի. դասընկերուհիներիցս մեկը, որ արդեն հինգ տարի է, ինչ Մոնրեալում է, տարավ ինձ քաղաքը ցույց տալու։ Օրվա վերջում պարզվեց, որ 22 կմ քայլել էի։ Էդպես արդեն երկրորդ օրը սատկած գնացի քնելու, էս անգամ՝ գիշերը տասնմեկին։ Ու էս անգամ գիշերը 2:30 արթնացա։ Հետո 4:30։ Հետո էլի մի քանի անգամ, մինչև 6:45 վերջապես վեր կացա։ Բարեբախտաբար, քնելու հատուկ տաղանդներիս շնորհիվ ամեն արթնանալուց հետո կարողանում էի նորից քնել, հետևաբար լրիվ անքուն գիշեր չէր, ուրեմն օրվա ընթացքում որոշակի էներգիա պիտի որ ունենայի։
Էսօր արդեն կոնֆերանսի առաջին օրն էր։ Թարսի պես էլ ես բավական ջանջալ թեմայի էի գնացել։ Մի քանի ժամ հետո մեկ էլ զգացի, թե ոնց եմ կամաց֊կամաց հանգում։ Իսկ օրվա վերջին արդեն լրիվ հալից ընկած էի։ Մի կերպ ինձ տուն գցեցի ու որոշեցի, որ էլ ոչ մեկի էրեսը չեմ տեսնելու։ Մի քիչ շունչ քաշելուց հետո հազիվ ինձ քարշ տվեցի դեպի մոտակա ռեստորանը, որ գոնե մի կտոր մի բան ուտեմ։ Ռեստորանում լրիվ վատացել էի։ Աղմուկը մի այլ կարգի էր վրաս ազդում, աչքերս ահավոր ցավում էին։ Ուտելուց հետո նորից ինձ տուն գցեցի ու սկսեցի մտածել, թե ոնց են մարդիկ էդպես խիզախորեն էդքան հաճախ հեռու֊հեռու տեղեր գնում։ Էս ահավոր ինքնազգացողությունից հետո շատ դժվար կլինի ինձ համոզելը, որ նորից ինքնաթիռ նստեմ ու էսքան հեռու տեղ գնամ։ Դեռ արևմուտքից արևելք չվերթն էլ առջևում ա։ Չգիտեմ՝ ինչ աստիճանի ծանր եմ տանելու։
Բյուրակն, ջեթլագը մինչև 10 օր կարող է տևել, թեթևացնելու համար առավոտից լիքը ջուր խմի (3-4 լիտր, լավ կլնի էլեկտրոլիտներով, ասենք՝ smartwater, քնելուց կողքդ ջուր դիր) ու ինտենսիվ կարդիո արա (վազք, հեծանիվ կարող ես վարձել): Հիմնական պրոբլեմը ջրազրկումն է (օրգանիզմիդ ջրի պահանջները ժամերի հետ չեն բռնում), հետևաբար սկզբի օրերին պիտի ստիպողաբար ջուր խմես: ՈՒ թեթև տար :) Սան Ֆրանցիսկո չես գալի՞ս:
One_Way_Ticket
26.07.2019, 04:30
Ինձ համար արևելքից արևմուտք ջետլագը ընդհանրապես խնդիր չէ։ Վերջերս 7 ժամվա տարբերությունը մի օրում եմ հաղթահարել, ու որպես բոնուս սիրուն արևածագ դիմավորեցի։ Այ հակառակ ուղղությամբ զզվելի է։
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 05:41
Բյուրակն, ջեթլագը մինչև 10 օր կարող է տևել, թեթևացնելու համար առավոտից լիքը ջուր խմի (3-4 լիտր, լավ կլնի էլեկտրոլիտներով, ասենք՝ smartwater, քնելուց կողքդ ջուր դիր) ու ինտենսիվ կարդիո արա (վազք, հեծանիվ կարող ես վարձել): Հիմնական պրոբլեմը ջրազրկումն է (օրգանիզմիդ ջրի պահանջները ժամերի հետ չեն բռնում), հետևաբար սկզբի օրերին պիտի ստիպողաբար ջուր խմես: ՈՒ թեթև տար :) Սան Ֆրանցիսկո չես գալի՞ս:
Երևի ջրի շշերս չես տեսել :D Դեռ տեղ չհասած էլ շշերով ջուր էի դատարկում։ Դե էլ չասեմ, որ հենց առաջին օրով էլ սար եմ բարձրացել ու լիքը արագ քայլել։ Մեկ ա, նա ինձ այցելեց։ Էն ա, մինչև անցնի, արդեն հետ գնալու ժամանակը կլինի, բայց էսօր շատ ավելի լավ եմ։
Չէ, Սան Ֆրանցիսկո ո՞նց գամ, ձեր մայրցամաքի մյուս ծերին ա :D ես էլ չեմ դիմանում, թե երբ պիտի Եվրոպա հետ գնամ։ Չսիրեցի ձեր Հյուսիսային Ամերիկան։
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 05:42
Ինձ համար արևելքից արևմուտք ջետլագը ընդհանրապես խնդիր չէ։ Վերջերս 7 ժամվա տարբերությունը մի օրում եմ հաղթահարել, ու որպես բոնուս սիրուն արևածագ դիմավորեցի։ Այ հակառակ ուղղությամբ զզվելի է։
Ես էրեկ էնքան վատ էի, որ չեմ էլ ուզում մտածել, թե հակառակ ուղղությունն ինչ աստիճանի ահավոր ա լինելու։ Սաղ արձակուրդս հարամվելու ա։
Ես էրեկ էնքան վատ էի, որ չեմ էլ ուզում մտածել, թե հակառակ ուղղությունն ինչ աստիճանի ահավոր ա լինելու։ Սաղ արձակուրդս հարամվելու ա։
գրածդ կարդալուց հետո ես էլ մտածեցի, որ էդ հլը հեշտ ուղղությամբ ես ջեթլագվել, բա հետ թռնելուց հետո ինչ ա լինելու․․․ բայց դե տուն թռնելուց ոնց էլ չլինի, լավ կլինի
Չէ, Սան Ֆրանցիսկո ո՞նց գամ, ձեր մայրցամաքի մյուս ծերին ա :D ես էլ չեմ դիմանում, թե երբ պիտի Եվրոպա հետ գնամ։ Չսիրեցի ձեր Հյուսիսային Ամերիկան։
Մոնրեալում ո՞ւր եղար, որ չսիրեցիր։ Թե ժամանակ ունենաս, Օտտավա էլ գնա, շատ ավելի հավես քաղաք ա, ըստ իս․․․
Երբ Դանիա տեղափոխվեցի, կյանքում մտքովս չէր անցել ինձ ինչ֊որ արկղի մեջ տեղավորելը։ Մենակ գիտեի, որ էստեղ ես ոչ֊դանիացի եմ, հայ եմ ու իմիգրանտ եմ։ Մտքովս անգամ չի անցել ինձ ինչ֊որ խմբի հետ նույնականացնել կամ պիտակավորել կամ տեսակավորել։ Բայց էս ընթացքում ով ինչ պիտակ ասես չի կպցրել. է՛լ ոչ֊սպիտակ, է՛լ ոչ֊արևմտյան իմիգրանտ, է՛լ մերձավորարևելքցի, է՛լ էքսպատ, է՛լ հմտություններով իմիգրանտ, է՛լ ոչ֊արևմտյան ոչ֊մահմեդական իմիգրանտ, է՛լ ասիացի։ Էսօրվանն ամենավերջն էր. մեկն ինձ ասեց woman of color։ Ասենք արտահայտության մեջ ինքնին վիրավորական բան չկա, բայց ահավոր տխուր ա, երբ դիմացինդ քո մնացած հատկանիշները մի կողմ թողած մաշկիդ գույնի վրա ա ֆիքսվում հերիք չի, դեռ մի բան էլ նախապես չի ճշտում՝ ես ինքս ինձ նույնականացնու՞մ եմ էդ պիտակի հետ, թե չէ։
Էս տեսա, հիշեցի:
Վերջերս մի հայաստանցի տղա սկսեց ինձ գրել՝ չգիտես ինչի անգլերեն: MBA-ն թարմ ավարտած, Մյունխենում աշխատանք գտած, թե բա՝ ոնց ճարեմ բնակարան, ինչ խորհուրդ կտաս և այլն: Մի քիչ խոսեցինք, սա թե՝ նենց թաղամաս լինի, որ փախստականներ ու միգրանտներ չլինեն: Ասում եմ՝ ինչի՞: Բա թե ես էդ մասսաներից աշխատում եմ հեռու մնալ՝ էս են, էն են, ես դրանց կողքը ինչ գործ ունեմ: Ասում եմ՝ դու ինքդ միգրանտ չե՞ս, կամ վերջին հաշվով ինչ տարբերություն՝ միգրանտ-ոչ միգրանտ: Պատասխանը՝ "I am a white-collar expat, big difference for me".
Արյունը գլխիս տվեց: Էն որ մտածում ես՝ էս սպիտակ օձիքավորին ուղիղ տեքստով գրողի ծոցն ուղարկես, թե փորձես խոսել հետը, մեկ էլ տեսար մի բան դուրս գա:
Երկրորդ տարբերակն ընտրեցի. վերջում ներողություն խնդրեց՝ դիսկրիմինացիոն արտահայտությունների համար: Կարող է ձևական էր, բայց կարող է և մեջը մի բան շարժվեց, ինչ իմանաս:
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 15:51
գրածդ կարդալուց հետո ես էլ մտածեցի, որ էդ հլը հեշտ ուղղությամբ ես ջեթլագվել, բա հետ թռնելուց հետո ինչ ա լինելու․․․ բայց դե տուն թռնելուց ոնց էլ չլինի, լավ կլինի
Մոնրեալում ո՞ւր եղար, որ չսիրեցիր։ Թե ժամանակ ունենաս, Օտտավա էլ գնա, շատ ավելի հավես քաղաք ա, ըստ իս․․․
Հա, սարսափում եմ հետ թռնելուց :))
Մոնրեալում Պլատոյում էղա, Դաունթաունում (հենց Պլատոյի ու Դաունթաունի արանքում եմ մնում), սարը բարձրացա։ Բայց ընդհանուր ինչ֊որ տեղերում լինելը չի, որ դուրս չի գալիս, այլ ընդհանուր մթնոլորտը թե՛ քաղաքում, թե՛ կոնֆերանսի ժամանակ։ Ուրիշ արժեքներ են գերիշխում։
Յոհաննես
26.07.2019, 15:57
Էս ակումբին տուրիստական օրագիր է պետք,կամ օրագրեր։Ասենք առաջինը նախատեսված լինի տվյալ երկրի պատմամշակութային վայրերի,բնական հուշարձանների,խոհանոցի և այլնի մասին,իսկ երկրորդում մտնենք գրենք մեր շրջագայության մասին :crazy
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 15:58
Էս տեսա, հիշեցի:
Վերջերս մի հայաստանցի տղա սկսեց ինձ գրել՝ չգիտես ինչի անգլերեն: MBA-ն թարմ ավարտած, Մյունխենում աշխատանք գտած, թե բա՝ ոնց ճարեմ բնակարան, ինչ խորհուրդ կտաս և այլն: Մի քիչ խոսեցինք, սա թե՝ նենց թաղամաս լինի, որ փախստականներ ու միգրանտներ չլինեն: Ասում եմ՝ ինչի՞: Բա թե ես էդ մասսաներից աշխատում եմ հեռու մնալ՝ էս են, էն են, ես դրանց կողքը ինչ գործ ունեմ: Ասում եմ՝ դու ինքդ միգրանտ չե՞ս, կամ վերջին հաշվով ինչ տարբերություն՝ միգրանտ-ոչ միգրանտ: Պատասխանը՝ "I am a white-collar expat, big difference for me".
Արյունը գլխիս տվեց: Էն որ մտածում ես՝ էս սպիտակ օձիքավորին ուղիղ տեքստով գրողի ծոցն ուղարկես, թե փորձես խոսել հետը, մեկ էլ տեսար մի բան դուրս գա:
Երկրորդ տարբերակն ընտրեցի. վերջում ներողություն խնդրեց՝ դիսկրիմինացիոն արտահայտությունների համար: Կարող է ձևական էր, բայց կարող է և մեջը մի բան շարժվեց, ինչ իմանաս:
Ես էդ էքսպատ բառի պատճառով ահավոր կռիվների մեջ եմ էղել լիքը մարդկանց հետ ժամանակին։ Մարդիկ դրած, ինչ տարբերություն ասես չեն հորինում. է՛լ էքսպատը ժամանակավոր ա, միգրանտը՝ մշտական, է՛լ էքսպատը բարձրագույն կրթություն ունի, միգրանտը չունի, է՛լ էքսպատը հավեսի համար ա էկել, իսկ միգրանտը՝ տնտեսական պատճառներով։ Ասում եմ՝ էրնեկ էն մարդկանց, որ կարան տենց միանգամից ասեն, որ ժամանակավոր կամ մշտական են էկել անկախ կարգավիճակից, ասում եմ՝ Սիրիայի փախստականներից շատերն էլ բարձրագույն կրթություն ունեն, ասում եմ՝ էդ ամերիկացիներդ կարո՞ղ ա անվճար առողջապահության ու կրթության ու լավ կյանքի համար չեք ստեղ։ Վերջը տեսա անհույս ա, սկսեցի ընդհանրապես չշփվել էդ շրջանակների հետ։
Ի դեպ, Կոպենհագենում մի թաղամաս կա, որտեղ միգրանտները շատ են։ Մի ժամանակ էնտեղ էի ապրում, հիմա շատ կուզենայի նորից էնտեղ ապրել։ Մեր թաղամասը լրիվ սպիտակ դանիացիներով ա լեցուն, որոնք պարտադիր քառասունից հիսուն տարեկան են, միջին խավ ու առնվազն երկու֊երեք երեխա ունեն։ Ոչ մի բազմազանություն։ Ահավոր նեղվում եմ էդտեղ, որտև ոնց որ միակ տարբերվողը ես լինեմ։ Իսկ էն հին թաղամասում ամեն տարիքի, գույնի, սեռի, սեռական կողմնորոշման, խավի, ազգության մարդ կար։ Հավես էր էդ բազմազանության մեջ ապրելը։
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 16:00
Էս ակումբին տուրիստական օրագիր է պետք,կամ օրագրեր։Ասենք առաջինը նախատեսված լինի տվյալ երկրի պատմամշակութային վայրերի,բնական հուշարձանների,խոհանոցի և այլնի մասին,իսկ երկրորդում մտնենք գրենք մեր շրջագայության մասին :crazy
Մի ժամանակ ես տենց մի բան ունեի (https://www.akumb.am/showthread.php/61176-%D4%B2%D5%B5%D5%B8%D6%82%D6%80%D5%AB-%D5%B3%D5%A1%D5%B4%D6%83%D5%B8%D6%80%D5%A4%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D6%85%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D6%80%D5%A8) :D Էն էլ ճամփորդություններն էնքան հաճախ ու սովորական դարձան, էնքան սկսեցի անընդհատ հետ գնալ նույն տեղերը, որ հավեսս փախավ։
Հա, սարսափում եմ հետ թռնելուց :))
Մոնրեալում Պլատոյում էղա, Դաունթաունում (հենց Պլատոյի ու Դաունթաունի արանքում եմ մնում), սարը բարձրացա։ Բայց ընդհանուր ինչ֊որ տեղերում լինելը չի, որ դուրս չի գալիս, այլ ընդհանուր մթնոլորտը թե՛ քաղաքում, թե՛ կոնֆերանսի ժամանակ։ Ուրիշ արժեքներ են գերիշխում։
ԱՄՆ հանկարծ չգնաս :)) ԱՄՆ-ի հետ համեմատած Կանադան ծաղկող սոցիալիզմի երկիր ա :D
Բայց ավելի լուրջ, Քվեբեկն իրա փշոտ կայֆերն ունի, որ այցելողների մոտ կարա տհաճություն ստեղծի։ Էն որ ասում են «excuse our rudeness, but we are french», վայթե սրա հորինողը քվեբեկվա էր։ :)) Ու որ հետներն էլ անգլերեն ես խոսում, պահո՜․․․ էս վերջերս մի տեղ գրել էիր, որ քվեբեկցիք ազատ ֆրանսերենից անգլերեն են անցնում ու հետ՝ ժպտացրեց :)) երևի Երևանի խանութնեի աշխատողներն ավելի լավ անգլերեն գիտեն ու խոսում են քան Մոնրեալում, չէ՞։ Չնայած քաղաքի կենտրոնում տուրիզմի ազդեցության տակ մի քիչ ավելի «հանդուրժող» են։ :)
Ներսես_AM
26.07.2019, 18:12
Ես էրեկ էնքան վատ էի, որ չեմ էլ ուզում մտածել, թե հակառակ ուղղությունն ինչ աստիճանի ահավոր ա լինելու։ Սաղ արձակուրդս հարամվելու ա։
Ես երևի քո հետ կարող եմ մրցեմ քնելու հարցում, բայց ջեթլագը դեմ խաղ չկա :D Արևմուտք թռնելուց շատ վատ չեմ լինում որովհետև ընդհանուր առմամբ կարող եմ դիմանալ, ուշ քնել։ Տենց մի երկու օր ա տևում։ Իսկ այ հետ գալուց կատաստրոֆա ա մոտ մի շաբաթ տևում ա մինչև հասնում ա շաբաթ օրը որ մի 16 ժամ քնում եմ նոր դզվում եմ :D
Էս վերջին երկու անգամը շատ չէ բայց մի քիչ թեթևացրեց։ Առաջինը էն, որ ինքնաթիռում սնվում ես միայն քո նպատակակետի սնվելու ժամերի համապատասխան։ Այսինքն եթե թռնում ես Կոպենհագեն ու ընդեղ արդեն գիշեր ա չես ուտում էդ անգամվա բերածը։ ՈՒ քանի որ ես համարյա միշտ քնում եմ ինքնաթիռում էդ պրոբլեմ չի։ Երկրորդ բանը էդ ԱՄՆ–ից Մելատոնինի (իրենց մոտ առանց դեղատոմսի ա) հաբեր էի առել, տենց արևելք թռնելուց առաջի մի քանի օրը խմում էի քնելուց առաջ։ Դե լիքը ջուրն էլ արդեն ասել են։
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 22:50
ԱՄՆ հանկարծ չգնաս :)) ԱՄՆ-ի հետ համեմատած Կանադան ծաղկող սոցիալիզմի երկիր ա :D
Բայց ավելի լուրջ, Քվեբեկն իրա փշոտ կայֆերն ունի, որ այցելողների մոտ կարա տհաճություն ստեղծի։ Էն որ ասում են «excuse our rudeness, but we are french», վայթե սրա հորինողը քվեբեկվա էր։ :)) Ու որ հետներն էլ անգլերեն ես խոսում, պահո՜․․․ էս վերջերս մի տեղ գրել էիր, որ քվեբեկցիք ազատ ֆրանսերենից անգլերեն են անցնում ու հետ՝ ժպտացրեց :)) երևի Երևանի խանութնեի աշխատողներն ավելի լավ անգլերեն գիտեն ու խոսում են քան Մոնրեալում, չէ՞։ Չնայած քաղաքի կենտրոնում տուրիզմի ազդեցության տակ մի քիչ ավելի «հանդուրժող» են։ :)
Ինձ թվում ա՝ մնացած Կանադայի համեմատ էլ ա Քվեբեկը ծաղկող սոցիալիզմի երկիր։
Քվեբեկում մենակ ֆրանսախոսները աշխատավոր խավն են, ու փոքրամասնություն են կազմում, հիմնականում Պլատոյում են, բայց մանրից ջենտրիֆիկացվում ա Պլատոն։ Հիմնականում երկլեզուներ են ամեն տեղ, որ ազատ մեկից մյուսն են անցնում, սաղ խառնում են իրար։ Նույնիսկ ցուցանակներն են հաճախ լեզուներն իրար խառնած։ Սպասարկման ոլորտում օրենք կա, որ պիտի բարևելուց ասեն բոնժուղ հայ, հաճախորդն ինքը որոշի որ լեզվով պատասխանի։ Ու հայ բոնժուղն օրենքի խախտում ա, ֆրանսերենը պիտի առաջինը լինի։
Ու նույնիսկ քվեբեկցիներն ահագին հեռու են ֆրանսիացի լինելուց։ Ուր էր թե։ Տիպիկ հյուսիսամերիկացիներ են, բայց ֆրանգլերեն են խոսում։
Կոնֆերանսին էլ հիմնականում հյուսիսամերիկացիներ են, ու ահավոր չի դզում հյուսիսամերիկյան ակադեմիան։ Մի օր մի եքա գրառում կանեմ էդ թեմայով։ Մի խոսքով, ձեր Հյուսիսային Ամերիկան ձեզ լինի։
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 23:01
Ես երևի քո հետ կարող եմ մրցեմ քնելու հարցում, բայց ջեթլագը դեմ խաղ չկա :D Արևմուտք թռնելուց շատ վատ չեմ լինում որովհետև ընդհանուր առմամբ կարող եմ դիմանալ, ուշ քնել։ Տենց մի երկու օր ա տևում։ Իսկ այ հետ գալուց կատաստրոֆա ա մոտ մի շաբաթ տևում ա մինչև հասնում ա շաբաթ օրը որ մի 16 ժամ քնում եմ նոր դզվում եմ :D
Էս վերջին երկու անգամը շատ չէ բայց մի քիչ թեթևացրեց։ Առաջինը էն, որ ինքնաթիռում սնվում ես միայն քո նպատակակետի սնվելու ժամերի համապատասխան։ Այսինքն եթե թռնում ես Կոպենհագեն ու ընդեղ արդեն գիշեր ա չես ուտում էդ անգամվա բերածը։ ՈՒ քանի որ ես համարյա միշտ քնում եմ ինքնաթիռում էդ պրոբլեմ չի։ Երկրորդ բանը էդ ԱՄՆ–ից Մելատոնինի (իրենց մոտ առանց դեղատոմսի ա) հաբեր էի առել, տենց արևելք թռնելուց առաջի մի քանի օրը խմում էի քնելուց առաջ։ Դե լիքը ջուրն էլ արդեն ասել են։
Դե հենց էդ ա, որ հասնելուն պես քնել եմ իմ նորմալ քնելու ժամին, բայց արդեն չորրորդ օրն ա, ինչ ժամը չորսից սկսում եմ պարբերաբար արթնանալ։ Ինչ վերաբերում ա սնվելուն, ես տենց ֆիքսված ժամեր չունեմ սնվելու համար, հատկապես արձակուրդի ընթացքում, դե էլ չասեմ, որ իմ ինքնաթիռներում չեն էլ կերակրում :))
Դե ջուր խմելն էլ ասենք լավ ա ընդհանրապես ջրազրկման դեմ, բայց դա էլ իրա մինուսներն ունի. գիշերը հա գնում ես զուգարան։ Մի խոսքով, ես սարսափով եմ սպասում վերադարձին։ Կոլեգաներիցս մեկը դրանից խուսափելու համար մոտավորապես Դանիայի ռեժիմով ա ապրում, բայց զոմբիի նման ա ֆռֆռում։
...
Չէ, Սան Ֆրանցիսկո ո՞նց գամ, ձեր մայրցամաքի մյուս ծերին ա :D ես էլ չեմ դիմանում, թե երբ պիտի Եվրոպա հետ գնամ։ Չսիրեցի ձեր Հյուսիսային Ամերիկան։
Համա թե կողմնակալն ես հա՝ մայրցամաքի մյուս ծերը չտեսած, էդ ո՞նց միանգամից չսիրեցիր «մեր» Հյուսիսային Ամերիկան: Մոնրեալը մայրցամաքի 1/50 հազարերորդ մասն ա :))
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 23:10
Համա թե կողմնակալն ես հա՝ մայրցամաքի մյուս ծերը չտեսած, էդ ո՞նց միանգամից չսիրեցիր «մեր» Հյուսիսային Ամերիկան: Մոնրեալը մայրցամաքի 1/50 հազարերորդ մասն ա :))
Ես սա ասում եմ հիմնվելով նրա վրա, որ Մոնրեալը համարվում ա Հյուսիսային Ամերիկայի ամենաեվրոպական քաղաքը։ Եթե սա եվրոպական ա, չեմ ուզում տեսնել, թե ինչ ա բուն ամերիկյանը :P
Ես սա ասում եմ հիմնվելով նրա վրա, որ Մոնրեալը համարվում ա Հյուսիսային Ամերիկայի ամենաեվրոպական քաղաքը։ Եթե սա եվրոպական ա, չեմ ուզում տեսնել, թե ինչ ա բուն ամերիկյանը :P
Պահ պահ պահ :Ճ Կարելի է ամեն ինչին քննադատորեն վերաբերվել, ու «չեմ սիրում էս, էն» վիճակ ստեղծել, կարելի է թուլանալ ու կայֆ ստանալ անծանոթ բաներից: Ճանապարհորդելու կայֆն էն ա, որ տարբերվող բաներ ես տեսնում, ոչ թե էն, ինչին սովոր ես:
Սան Ֆրանցիսկոն շատ լավն ա, իսկ արևելյան ափը դեռ ավելի լավն ա․ Նյու Յորքը լրիվ իմ երազանքների քաղաքն ա։
StrangeLittleGirl
26.07.2019, 23:46
Համա թե կողմնակալն ես հա՝ մայրցամաքի մյուս ծերը չտեսած, էդ ո՞նց միանգամից չսիրեցիր «մեր» Հյուսիսային Ամերիկան: Մոնրեալը մայրցամաքի 1/50 հազարերորդ մասն ա :))
Պահ պահ պահ :Ճ Կարելի է ամեն ինչին քննադատորեն վերաբերվել, ու «չեմ սիրում էս, էն» վիճակ ստեղծել, կարելի է թուլանալ ու կայֆ ստանալ անծանոթ բաներից: Ճանապարհորդելու կայֆն էն ա, որ տարբերվող բաներ ես տեսնում, ոչ թե էն, ինչին սովոր ես:
Դե քանի ստեղ եմ, կայֆ եմ ստանում։ Բայց սրանից հետո կոնֆերանսի համար օվկիանոս կտրողը չեմ։
Ինձ թվում ա՝ մնացած Կանադայի համեմատ էլ ա Քվեբեկը ծաղկող սոցիալիզմի երկիր։
Քվեբեկում մենակ ֆրանսախոսները աշխատավոր խավն են, ու փոքրամասնություն են կազմում, հիմնականում Պլատոյում են, բայց մանրից ջենտրիֆիկացվում ա Պլատոն։ Հիմնականում երկլեզուներ են ամեն տեղ, որ ազատ մեկից մյուսն են անցնում, սաղ խառնում են իրար։ Նույնիսկ ցուցանակներն են հաճախ լեզուներն իրար խառնած։ Սպասարկման ոլորտում օրենք կա, որ պիտի բարևելուց ասեն բոնժուղ հայ, հաճախորդն ինքը որոշի որ լեզվով պատասխանի։ Ու հայ բոնժուղն օրենքի խախտում ա, ֆրանսերենը պիտի առաջինը լինի։
Ու նույնիսկ քվեբեկցիներն ահագին հեռու են ֆրանսիացի լինելուց։ Ուր էր թե։ Տիպիկ հյուսիսամերիկացիներ են, բայց ֆրանգլերեն են խոսում։
Կոնֆերանսին էլ հիմնականում հյուսիսամերիկացիներ են, ու ահավոր չի դզում հյուսիսամերիկյան ակադեմիան։ Մի օր մի եքա գրառում կանեմ էդ թեմայով։ Մի խոսքով, ձեր Հյուսիսային Ամերիկան ձեզ լինի։
Չկա տենց բան, հենց էդ ա որ ընդունած որոշումը առաջարկում է (թե կարծում ես սենց պարտադրող օրենք կարան ընդունեն, ապա իսկապես աչքիդ ավելի սօցիալիստիկ ա թվացել, քան կա) երկլեզվանի bonjour-hi-ի փոխարեն օգտագործել ֆրանսերեն bonjour-ը, քանի որ վիճակագրությունը ցույց ա տալիս, որ երկլեզվանի ողջունումը 10%-ից դառել ա 15%, կամ տենց մի բան։ Ու սրանով լրիվ ասված ա քվեբեկուաների լեզվական նացիոնալիզմի մասին․․․ Մոնրեալն էլ տուրիստական կենկտրոնական մասով չի վերջանում, ոչ էլ Քվեբեկն ա մենակ Մոնրեալը։ Էդ անտերը Օտտավայից կամուրջով անցնում ես Գաթինո ու երկլեզվանի ճանապարհային ցուցանակները միանգամից հօդս են ցնդում, ու ամեն ինչը մենակ ֆրանսերեն ա գրված։ Մի երկու կիլոմետր էլ խորանում ես, ու պրծ, սպասարկման ոլորտում անգելերեն հասկացողների (խոսողների մասին չեմ ասում, այլ հասկացողների) թիվը կիսատվում ա ընդհանուր թվից, ու գնալով էքսպոնենցիալ պակասում ա։ Սպիտակ օձիգավորները, հա, հասկանում են, բայց անգլերենները նենց վիճակում ա, որ անգլախոսը իրենց ֆրանսերենից ավելի շատ բան կհասկանա (խոսքը ակադեմիայից ու տրանսպրովինցիալ/նացիոնալ բիզնեսից դուրս մարդկանց մասին ա)։
Ու մեկը ինձ դեռ պիտի բացատրի, թե տիպիկ հյուսիսամերիկացի եզրը ինչ ա նշանակում :D կեսը իմիգրանտներից կազմված կես միլիարդ բնակչության մեջ տիպիկությունս ո՞րն ա։ :)) Մի խոսքով, աչքիս ջեթլագդ վրեդ լավ չի գալիս, հյուսամերիկան էլ հետը :))
Ի դեպ Օնտարիոն ինձ միշտ շատ ավելի սոցիալիստական ա թվացել, քան Քվեբեկը, իսկ Մոնրեալի եվրոպականության մասին շորշորը զուտ ճարտարապետությամբ ա պայմանավորված․․․
Ուլուանա
27.07.2019, 00:24
Կոնֆերանսին էլ հիմնականում հյուսիսամերիկացիներ են, ու ահավոր չի դզում հյուսիսամերիկյան ակադեմիան։ Մի օր մի եքա գրառում կանեմ էդ թեմայով։ Մի խոսքով, ձեր Հյուսիսային Ամերիկան ձեզ լինի։
Դե քանի ստեղ եմ, կայֆ եմ ստանում։ Բայց սրանից հետո կոնֆերանսի համար օվկիանոս կտրողը չեմ։
Իյա, փաստորեն, էլ հույս չունենանք, հա՞, որ մի օր Նյու Յորք կգաս :)): Բա ես էլ սպասում եմ :beee:
Բայց անկախ ամեն ինչից` թեկուզ զուտ որպես ճանապարհորդել սիրող մարդ` դու ուղղակի պարտավոր ես Նյու Յորքը տեսնել :P:
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 00:32
Չկա տենց բան, հենց էդ ա որ ընդունած որոշումը առաջարկում է (թե կարծում ես սենց պարտադրող օրենք կարան ընդունեն, ապա իսկապես աչքիդ ավելի սօցիալիստիկ ա թվացել, քան կա) երկլեզվանի bonjour-hi-ի փոխարեն օգտագործել ֆրանսերեն bonjour-ը, քանի որ վիճակագրությունը ցույց ա տալիս, որ երկլեզվանի ողջունումը 10%-ից դառել ա 15%, կամ տենց մի բան։ Ու սրանով լրիվ ասված ա քվեբեկուաների լեզվական նացիոնալիզմի մասին․․․ Մոնրեալն էլ տուրիստական կենկտրոնական մասով չի վերջանում, ոչ էլ Քվեբեկն ա մենակ Մոնրեալը։ Էդ անտերը Օտտավայից կամուրջով անցնում ես Գաթինո ու երկլեզվանի ճանապարհային ցուցանակները միանգամից հօդս են ցնդում, ու ամեն ինչը մենակ ֆրանսերեն ա գրված։ Մի երկու կիլոմետր էլ խորանում ես, ու պրծ, սպասարկման ոլորտում անգելերեն հասկացողների (խոսողների մասին չեմ ասում, այլ հասկացողների) թիվը կիսատվում ա ընդհանուր թվից, ու գնալով էքսպոնենցիալ պակասում ա։ Սպիտակ օձիգավորները, հա, հասկանում են, բայց անգլերենները նենց վիճակում ա, որ անգլախոսը իրենց ֆրանսերենից ավելի շատ բան կհասկանա (խոսքը ակադեմիայից ու տրանսպրովինցիալ/նացիոնալ բիզնեսից դուրս մարդկանց մասին ա)։
Ու մեկը ինձ դեռ պիտի բացատրի, թե տիպիկ հյուսիսամերիկացի եզրը ինչ ա նշանակում :D կեսը իմիգրանտներից կազմված կես միլիարդ բնակչության մեջ տիպիկությունս ո՞րն ա։ :)) Մի խոսքով, աչքիս ջեթլագդ վրեդ լավ չի գալիս, հյուսամերիկան էլ հետը :))
Ի դեպ Օնտարիոն ինձ միշտ շատ ավելի սոցիալիստական ա թվացել, քան Քվեբեկը, իսկ Մոնրեալի եվրոպականության մասին շորշորը զուտ ճարտարապետությամբ ա պայմանավորված․․․
Պարտադրված ա տեղական օրենքներով. ֆրանսերենը Քվեբեկի միակ պաշտոնական լեզուն ա, ինչը կոնֆլիկտի մեջ ա Կանադայի սահմանադրության հետ, բայց դե։ Կա՛մ երկլեզու ողջույն, կա՛մ մենակ ֆրանսերեն։ Ուրիշ տարբերակ չկա։ Լեզվի օրենքները բավական խիստ են էստեղ։
Ու դու խիստ սխալվում ես, եթե կարծում ես, թե ես մենակ տուրիստական կենտրոնում եմ էստեղ :) Ես լիքը տեղի բնակիչների եմ ճանաչում, էղել եմ տարբեր թաղամասներում ու շփվել եմ տարբեր տեսակի մարդկանց հետ, լսել լիքը խոսակցություններ մետրոներում ու ավտոբոսուներում, նաև տեղեկացել լեզվի կարգավիճակի և այլնի մասին։ Մոնրեալում կոնկրետ (մնացած Քվեբեկի մասին չգիտեմ) մենակ ֆրանսախոս խումբը խիստ փոքրամասնություն ա կազմում, հիմնականում աշխատավոր դասն ա, հաճախ նաև իմիգրանտ մասը։ Քաղաքի բնակիչների խիստ մեծամասնությունը երկլեզու ա, մի շատ ավելի փոքր խումբ էլ միալեզու անգլախոս։ Ու էսքան շփումների ընթացքում դեռ մենակ մի անգամ ա ֆրանսերենի անցնելու կարիք էղել։
Լավ, էդքան որ ասում ես, ասեմ հյուսիսամերիկյանությունը որն ա։ Մոնրեալի մենակ էն ա եվրոպական, որ հեծանիվներ կան, մեկ էլ մի պուճուր հին քաղաք կա, որ եվրոպական ճարտարապետություն ա հիշեցնում։ Թե չէ չգիտեմ էս հսկայական երկնաքերները երբվանից են եվրոպական ճարտարապետություն համարվում։
Իսկ տիպիկ հյուսիսամերիկյան գծերից.
1. Կոնդիցիոներներով զզվացնում֊թողնում են, որ ներսում ստիպված կուրտկայով ես ման գալիս։ Եվրոպայում ցուրտ տեղերում ընդհանրապես կոնդիցիոների գյուտը չի հասել, իսկ տաք տեղերում մենակ էնքան ա, ինչքան կարիք կա հովացնելու
2. Սպասարկման ոլորտի թիթիզ֊միթիզ ֆինտուֆլուշկեքը, որ մատուցողները մեջտեղից ճղվում են դուր գալու համար (իհարկե հասկանում եմ, որ թեյավճարներով են վճարվում, դրա համար ա տենց, բայց իմ ներվերի վրա ահավոր ազդում ա դա)
3. Պրիստիժը։ Եվրոպական կոնֆերանսների ժամանակ չես տեսնի, որ մարդիկ պրիստիժի հետևից վազեն, սովորաբար միմյանց հետ շփվում են ընդհանուր հետաքրքրություններից ելնելով։ Իսկ էստեղ մի հասարակ օրինակ բերեմ. պոստերիս մոտ կես ժամ կանգնած էի, մարդ չէր մոտենում։ Հենց ղեկավարս ու համահեղինակս (մեր ոլորտի ամենաճանաչված դեմքերից ա) էկավ, կողքս կանգնեց, միանգամից հսկայական հերթ գոյացավ
4. Վարքը։ Մարդիկ լրիվ չափած֊ձևած, լավ պարապած արտահայտություններ են անում։ Անցնում ես պոստերների կողքով, ոնց որ ռոբոտների հետ խոսես, ոչ թե մարդու։ Էն որ գիտես՝ սաղ պարապել են, թե ոնց սկսեն պրեզենտացիան, ինչ ասեն, ինչ չասեն և այլն։ Մատների վրա հաշված եվրոպացի մասնակիցները շատ ավելի հետաքրքիր ու հավեսով են լսվում, որտև իրենց վարքի մեջ չկա էդ արհեստականությունը, որ հյուսիսամերիկյան ակադեմիան պարտադրում ա գիտնականներին
5. Մեքենաները։ Չնայած Մոնրեալը համեմատաբար զարգացած հասարակական տրանսպորտ ունի ու հեծանվուղիներ, մեկ ա, ստեղ մեքենաներն անտանելի շատ են։ Ես չեմ էլ ուզում պատկերացնել, թե Հյուսիսային Ամերիկայի մնացած մասերում ինչքան մեքենա կա։
6. Ուտելիքի պորցիաներն անտանելի մեծ են, որ մի հոգին չի կարա ուտի։ Ինձ ասում են՝ ԱՄՆ֊ում ավելի մեծ են։
7. Սոցիալական հարցերը։ Էսօր օրինակ դայվըրսիթիի մասին հանդիպում էր։ Ամբողջ Կանադայից ու ԱՄՆ֊ից լիքը ներկայացուցիչներ խոսում էին առաջին սերունդ բարձրագույն կրթություն ստացողների մասին, որ graduate school չեն կարողանում ընդունվել, որովհետև հետազոտական աշխատանքային փորձ չունեն, որտև ամառները ձրի ինտերնշիփ անելու փոխարեն պաղպաղակ են ծախել, որ ուսման վարձ վճարեն։ Էս հարցն ուղղակի խնդալու ա եվրոպական ակադեմիական կոնտեքստում։
Որ էլի հիշեմ, կգրեմ։ Իհարկե, չեմ ժխտում, որ սրանք սաղ անձնական նախընտրությունների հարց են։ Ամեն դեպքում, էս բոլորն ինձ չի դզում, ու ես ահավոր ուրախ եմ, որ էս ամենի մաս չեմ։
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 00:35
Իյա, փաստորեն, էլ հույս չունենանք, հա՞, որ մի օր Նյու Յորք կգաս :)): Բա ես էլ սպասում եմ :beee:
Բայց անկախ ամեն ինչից` թեկուզ զուտ որպես ճանապարհորդել սիրող մարդ` դու ուղղակի պարտավոր ես Նյու Յորքը տեսնել :P:
Եթե ամեն ինչ նորմալ ընթանա, ջեթ լագի կոշմարներն էլ մոռանամ, մյուս ամառ ուզում ենք Հյուսիսային Ամերիկայի արևելյան կողմում մի քիչ ճամփորդել (Մոնրեալ, Տորոնտո, Նյու Յորք, Բոստոն առնվազն)։ Բայց ամեն ինչ մեքենաներից կախված լինելը մի քիչ բարդացնում ա իրավիճակը։ Տեսնենք, տեսնենք։
Բայց դե ինձ համար դա լրիվ պտիչկայի նման բան ա լինելու, պապաս էլ Մոնրեալում ա ապրում։
Բյուր, ինձ թվում ա՝ քեզ Ֆիլադելֆիան կարող ա դուր գալ. ահագին «եվրոպական» ա :)
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 00:36
Բյուր, ինձ թվում ա՝ քեզ Ֆիլադելֆիան կարող ա դուր գալ. ահագին «եվրոպական» ա :)
Մոնրեալի նմա՞ն :D
Մոնրեալի նմա՞ն :D
Մոնրեալում դեռ չեմ եղել, չգիտեմ :))
Յոհաննես
27.07.2019, 00:38
Էս դրսի պարոնները փոխանակ մի 1000 դոլարով գան Հայաստան գնում են օտար ափերում են տժժում :D
Էս դրսի պարոնները փոխանակ մի 1000 դոլարով գան Հայաստան գնում են օտար ափերում են տժժում :D
Հայաստան էլ են գալիս :P
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 00:40
Էս դրսի պարոնները փոխանակ մի 1000 դոլարով գան Հայաստան գնում են օտար ափերում են տժժում :D
Կամանձիռովկա :D
Յոհաննես
27.07.2019, 00:41
Սաղ եկեք տուն,որ սիրտս հանգիստ գնամ :P
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 00:42
Սաղ եկեք տուն,որ սիրտս հանգիստ գնամ :P
Հրանու՞շ :))
Յոհաննես
27.07.2019, 00:44
Հրանու՞շ :))
Տնաշեն,վերևի գրառումս էլ եմ իրանից գողացել :D
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 00:46
Ի դեպ, էս էլ Քվեբեկում ընդհանրապես ու Մոնրեալում մասնավորապես երկլեզվության մասին թվերը։ (https://www.cbc.ca/news/canada/montreal/language-bilingualism-census-data-1.4231737)
Յոհաննես
27.07.2019, 00:47
ոնց հասկացա ստեղ սաղդ էդ պարոններից եք :D
https://youtu.be/enzeGozXz3Q
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 00:48
ոնց հասկացա ստեղ սաղդ էդ պարոններից եք :D
սեքսիստ :beee
Պարտադրված ա տեղական օրենքներով. ֆրանսերենը Քվեբեկի միակ պաշտոնական լեզուն ա, ինչը կոնֆլիկտի մեջ ա Կանադայի սահմանադրության հետ, բայց դե։ Կա՛մ երկլեզու ողջույն, կա՛մ մենակ ֆրանսերեն։ Ուրիշ տարբերակ չկա։ Լեզվի օրենքները բավական խիստ են էստեղ։
Ու դու խիստ սխալվում ես, եթե կարծում ես, թե ես մենակ տուրիստական կենտրոնում եմ էստեղ :) Ես լիքը տեղի բնակիչների եմ ճանաչում, էղել եմ տարբեր թաղամասներում ու շփվել եմ տարբեր տեսակի մարդկանց հետ, լսել լիքը խոսակցություններ մետրոներում ու ավտոբոսուներում, նաև տեղեկացել լեզվի կարգավիճակի և այլնի մասին։ Մոնրեալում կոնկրետ (մնացած Քվեբեկի մասին չգիտեմ) մենակ ֆրանսախոս խումբը խիստ փոքրամասնություն ա կազմում, հիմնականում աշխատավոր դասն ա, հաճախ նաև իմիգրանտ մասը։ Քաղաքի բնակիչների խիստ մեծամասնությունը երկլեզու ա, մի շատ ավելի փոքր խումբ էլ միալեզու անգլախոս։ Ու էսքան շփումների ընթացքում դեռ մենակ մի անգամ ա ֆրանսերենի անցնելու կարիք էղել։
Լավ, էդքան որ ասում ես, ասեմ հյուսիսամերիկյանությունը որն ա։ Մոնրեալի մենակ էն ա եվրոպական, որ հեծանիվներ կան, մեկ էլ մի պուճուր հին քաղաք կա, որ եվրոպական ճարտարապետություն ա հիշեցնում։ Թե չէ չգիտեմ էս հսկայական երկնաքերները երբվանից են եվրոպական ճարտարապետություն համարվում։
Իսկ տիպիկ հյուսիսամերիկյան գծերից.
1. Կոնդիցիոներներով զզվացնում֊թողնում են, որ ներսում ստիպված կուրտկայով ես ման գալիս։ Եվրոպայում ցուրտ տեղերում ընդհանրապես կոնդիցիոների գյուտը չի հասել, իսկ տաք տեղերում մենակ էնքան ա, ինչքան կարիք կա հովացնելու
2. Սպասարկման ոլորտի թիթիզ֊միթիզ ֆինտուֆլուշկեքը, որ մատուցողները մեջտեղից ճղվում են դուր գալու համար (իհարկե հասկանում եմ, որ թեյավճարներով են վճարվում, դրա համար ա տենց, բայց իմ ներվերի վրա ահավոր ազդում ա դա)
3. Պրիստիժը։ Եվրոպական կոնֆերանսների ժամանակ չես տեսնի, որ մարդիկ պրիստիժի հետևից վազեն, սովորաբար միմյանց հետ շփվում են ընդհանուր հետաքրքրություններից ելնելով։ Իսկ էստեղ մի հասարակ օրինակ բերեմ. պոստերիս մոտ կես ժամ կանգնած էի, մարդ չէր մոտենում։ Հենց ղեկավարս ու համահեղինակս (մեր ոլորտի ամենաճանաչված դեմքերից ա) էկավ, կողքս կանգնեց, միանգամից հսկայական հերթ գոյացավ
4. Վարքը։ Մարդիկ լրիվ չափած֊ձևած, լավ պարապած արտահայտություններ են անում։ Անցնում ես պոստերների կողքով, ոնց որ ռոբոտների հետ խոսես, ոչ թե մարդու։ Էն որ գիտես՝ սաղ պարապել են, թե ոնց սկսեն պրեզենտացիան, ինչ ասեն, ինչ չասեն և այլն։ Մատների վրա հաշված եվրոպացի մասնակիցները շատ ավելի հետաքրքիր ու հավեսով են լսվում, որտև իրենց վարքի մեջ չկա էդ արհեստականությունը, որ հյուսիսամերիկյան ակադեմիան պարտադրում ա գիտնականներին
5. Մեքենաները։ Չնայած Մոնրեալը համեմատաբար զարգացած հասարակական տրանսպորտ ունի ու հեծանվուղիներ, մեկ ա, ստեղ մեքենաներն անտանելի շատ են։ Ես չեմ էլ ուզում պատկերացնել, թե Հյուսիսային Ամերիկայի մնացած մասերում ինչքան մեքենա կա։
6. Ուտելիքի պորցիաներն անտանելի մեծ են, որ մի հոգին չի կարա ուտի։ Ինձ ասում են՝ ԱՄՆ֊ում ավելի մեծ են։
7. Սոցիալական հարցերը։ Էսօր օրինակ դայվըրսիթիի մասին հանդիպում էր։ Ամբողջ Կանադայից ու ԱՄՆ֊ից լիքը ներկայացուցիչներ խոսում էին առաջին սերունդ բարձրագույն կրթություն ստացողների մասին, որ graduate school չեն կարողանում ընդունվել, որովհետև հետազոտական աշխատանքային փորձ չունեն, որտև ամառները ձրի ինտերնշիփ անելու փոխարեն պաղպաղակ են ծախել, որ ուսման վարձ վճարեն։ Էս հարցն ուղղակի խնդալու ա եվրոպական ակադեմիական կոնտեքստում։
Որ էլի հիշեմ, կգրեմ։ Իհարկե, չեմ ժխտում, որ սրանք սաղ անձնական նախընտրությունների հարց են։ Ամեն դեպքում, էս բոլորն ինձ չի դզում, ու ես ահավոր ուրախ եմ, որ էս ամենի մաս չեմ։
չէ, իմ արև դու ԱՄՆ չգնաս հանկարծ, արողջությանդ համար գեշ վնասակար կլինի :D
Մի հատ մի զլացի էլի, էդ օրենքին հղում դիր ստեղ ;)
Բյուր ջան, եվրոպականն էլ նենց չի, որ չյոտկի սահմանված ա։ Հեն ա, այվին ասում ա Ֆիլադելֆիան եվրոպական ա, բայց ամերիկացուն ասես որ իրենց ազգային բնօրրանը եվրոպական ա, խիստ կազդվեն։ Բայց դե այնտեղ էլ գերմանա-հոլոնդական ազդեցություններն են քաղաքաի վրա որոշ դրոշմ դրել։ Մոնրեալն էլ համարվում ա եվրոպական էնքանով, որ բոլորը բնակարաններում են ապրում, փողոցներն էլ այդ չափի քաղաքի համար լավ նեղ են։ Դե ու կենտրոնը մթոմ թե կոսմոպոլիտան ա (եվրոպական ստիլով, բայց շատ այլ հյուսիսամերիկյան քաղաքներին զիջում ա), ու մյուս հյուսիսամերիկյան մեգապոլիսների հետ համեմատ, մի քիչ դանդաղաշարժ քաղաք ա (ասենք ոնցոր Երևանը ի համեմատ Մոսկվայի)։
Ի դեպ, էս էլ Քվեբեկում ընդհանրապես ու Մոնրեալում մասնավորապես երկլեզվության մասին թվերը։ (https://www.cbc.ca/news/canada/montreal/language-bilingualism-census-data-1.4231737)
Բյուր ջան, ինձնից լավ գիտես, որ երկլեզվայնությունը լղոզված գաղափար ա։ Քվեբեկում խրախուսվում ա մոնոլինգուալիզմը, քանի որ անգլերենի կողմից ճնշումը շատ մեծ ա, ու սա իրենց համար մշակութային ինքնության կենաց-մահու հարց ա։ Դրա պատճառով ֆրանկալեզու բնակչության մոտ անգլերենի մակարդակը լաաաաաաավ ցածր ա՝ Մոնրեալի կենտրոնում կրթված խավից դուրս։
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 06:13
չէ, իմ արև դու ԱՄՆ չգնաս հանկարծ, արողջությանդ համար գեշ վնասակար կլինի :D
Գիտեմ :D Մոնրեալը էդ ամեն ինչի լայթ տարբերակն ա, սենց ծանր եմ տանում, ԱՄՆ֊ն սարսափ կլինի
Մի հատ մի զլացի էլի, էդ օրենքին հղում դիր ստեղ ;)
Էս ա (http://www.legisquebec.gouv.qc.ca/fr/ShowDoc/cs/C-11)
Ստեղ ուշագրավ ա օրինակ հոդված 51֊ը
Toute inscription sur un produit, sur son contenant ou sur son emballage, sur un document ou objet accompagnant ce produit, y compris le mode d’emploi et les certificats de garantie, doit être rédigée en français. Cette règle s’applique également aux menus et aux cartes des vins.
Le texte français peut être assorti d’une ou plusieurs traductions, mais aucune inscription rédigée dans une autre langue ne doit l’emporter sur celle qui est rédigée en français.
Թարգմանությունը. բոլոր նշումներն ապրանքի, դրա պարունակության կամ փաթեթավորման, ապրանքն ուղեկցող փաստաթղթի կամ առարկայի վրա, այդ թվում օգտագործման ինստրուկցիայի և երաշխավորագրի վրա, պետք է գրված լինեն ֆրանսերեն։ Այս օրենքը վերաբերում է նաև մենյուներին։
Ֆրանսերեն տեքստը կարող է ուղեկցվել մեկ կամ ավելի թարգմանություններով, բայց թարգմանություններից ոչ մեկը չպետք է գերիշխի ֆրանսերենին։
Էս օրենքը ամենասկզբում նաև ասում ա էն մասին, որ Քվեբեկի պաշտոնական լեզուն ֆրանսերենն ա, ինչն ուղղակի հակասության մեջ ա Կանադայի սահմանադրության հետ, որտեղ ասվում ա, որ Կանադայի պաշտոնական լեզուն անգլերենն ու ֆրանսերենն են։
Բյուր ջան, եվրոպականն էլ նենց չի, որ չյոտկի սահմանված ա։ Հեն ա, այվին ասում ա Ֆիլադելֆիան եվրոպական ա, բայց ամերիկացուն ասես որ իրենց ազգային բնօրրանը եվրոպական ա, խիստ կազդվեն։ Բայց դե այնտեղ էլ գերմանա-հոլոնդական ազդեցություններն են քաղաքաի վրա որոշ դրոշմ դրել։ Մոնրեալն էլ համարվում ա եվրոպական էնքանով, որ բոլորը բնակարաններում են ապրում, փողոցներն էլ այդ չափի քաղաքի համար լավ նեղ են։ Դե ու կենտրոնը մթոմ թե կոսմոպոլիտան ա (եվրոպական ստիլով, բայց շատ այլ հյուսիսամերիկյան քաղաքներին զիջում ա), ու մյուս հյուսիսամերիկյան մեգապոլիսների հետ համեմատ, մի քիչ դանդաղաշարժ քաղաք ա (ասենք ոնցոր Երևանը ի համեմատ Մոսկվայի)։
Բնակարան ասելով ի՞նչ նկատի ունես։ Շենքե՞ր։ Եվրոպայում սաղ բնակարաններու՞մ են ապրում։ Առաջին անգամ եմ լսում։ Փողոցները նե՞ղ։ Եթե սա նեղն ա, բա մնացած Հյուսիսային Ամերիկայում ո՞նց ա։ Էն հին քաղաք մի բուռ տեղը չհաշված մնացած տեղերում գոնե իմ աչքի համար սարսափելի լայն են փողոցները։ Կենտրոն ասելով ի՞նչ նկատի ունես։ Մոնրեալի կենտրոնը երկնաքերներից ա կազմված, որ դուրս ես գալիս կենտրոնից, նոր մի քիչ մարդավարի տեսքով շենքեր ես տեսնում։ Ինչ վերաբերում ա դանդաղաշարժությանը, ապա իրա չափսերին համեմատ տեմպ ու խտություն ունի։ Ես որ մետրոյում խեղդվում եմ ճիշտ նենց, ոնց որ Լոնդոնում, բայց Մոնրեալը Լոնդոնից փոքր ա։
Ու ես անկեղծ չեմ պատկերացնում, թե ԱՄՆ֊ում եվրոպական քաղաք կարա լինի :)) Ազդեցություններ կարան լինեն։ Օրինակ Սանկտ Պետերբուրգը լիքը եվրոպական ազդեցություն ունի, ու դրանով կարաս ասես, որ ռուսական մյուս քաղաքներից տարբերվում ա։ Բայց ինձ համար տիպիկ ռուսական քաղաք ա, ուղղակի եվրոպական ազդեցությամբ, մի քիչ էլ սիրուն։
Բյուր ջան, ինձնից լավ գիտես, որ երկլեզվայնությունը լղոզված գաղափար ա։ Քվեբեկում խրախուսվում ա մոնոլինգուալիզմը, քանի որ անգլերենի կողմից ճնշումը շատ մեծ ա, ու սա իրենց համար մշակութային ինքնության կենաց-մահու հարց ա։ Դրա պատճառով ֆրանկալեզու բնակչության մոտ անգլերենի մակարդակը լաաաաաաավ ցածր ա՝ Մոնրեալի կենտրոնում կրթված խավից դուրս։
Նայի, Քվեբեկի պաշտոնական լեզուն ֆրանսերենն ա։ Բայց Քվեբեկն ու Մոնրեալը տարբեր պատմություններ են։ Նախ, Մոնրեալում միշտ էղել ա անգլալեզու փոքրամասնություն, որը, ի դեպ, հարուստ խավն ա էղել։ Հետո, Մոնրեալը հարուստ փորձ ունի էդ անգլալեզուներին ֆրանսերեն սովորացնելու։ Ուրեմն շատ տարիներ առաջ՝ քսաներորդ դարի երկրորդ կեսին, անգլալեզու դպրոցներում ֆրանսերենը մտցվում ա որպես պարտադիր առարկա ու շատ ինտենստիվ կերպով։ Բայց արի ու տես, որ էս բութ անգլալեզուները ֆրանսերեն չեն սովորում ընդհանրապես։ Մի խումբ խելացի մարդիկ հավաքվում, սկսում են գցել֊բռնել, պատճառները քննարկել ու որոշում են, որ դասատուներից ա. ֆրանսերեն դասավանդողները անգլալեզու մասի ֆրանսերեն իմացողներ էին։ Որոշում են էդ սխալն ուղղել ու Ֆրանսիայից լիքը լեզվակիր դասատուներ են ներմուծում։ Անցնում են տարիներ, բայց էս բութ անգլալեզուները տենց էլ չեն սովորում ֆրանսերեն։ Ու էդ ընթացքում մի ուրիշ հետաքրքիր բան են նկատում. էդ ժամանակներում իմիգրանտների մեծ հոսք ա լինում, ու անգլալեզու դպրոցներում սովորող իմիգրանտների էրեխեքը շատ կարճ ժամանակում սկսում են ֆրանսերեն խոսել։ Էլի էս խելոքները հավաքվում են, գցում֊բռնում ու առաջ քաշում մի տեսություն, որը հիմա օտար լեզվի յուրացման տեսություններում դոմինանտ տեղ ա զբաղեցնում. օտար լեզու սովորելու ամենակարևոր գործոններից մեկը մոտիվացիան ա։ Էն ժամանակներում անգլալեզու խավը լավ ա ապրել, ֆրանսերենն ասոցացվել ա աշխատավոր խավի հետ, իրանք իրանց նեղ կռուգներն ունեցել են, իրանց ոչ մի տեղին չի էղել ֆրանսերեն սովորելը, չեն սովորել, մինչդեռ իմիգրանտները ձգտել են տեղի հասարակության մաս դառնալ, դրա համար էլ սովորել են։
Հետո արդեն չգիտեմ վերջն էդ անգլալեզուներին կարողացել են ֆրանսերեն սովորացնել, թե էդ իմիգրանտների էրեխեքն են հիմա, բայց փաստը մնում ա փաստ, որ էս պահին Մոնրեալում երկլեզու մեծամասնություն կա։ Ու ճիշտ ես, երկլեզվության սահմանումները շատ լղոզված են, բայց Մոնրեալի երկլեզվությունը շատ հետաքրքիր ա։ Ասենք, Դանիայի երկլեզվությունը չի, որ մարդիկ ունեն դանիերեն որպես մայրենի լեզու ու վարժ խոսում են անգլերեն։ Ոչ էլ, ասենք, իտալացուց ու հայից ծնված երեխան ա, որ մի ծնողից հայերեն ա սովորել, մյուսից՝ իտալերեն, երկուսն էլ մայրենի լեզու են։ Մոնրեալի երկլեզուները ֆրանսերենն ու անգլերենը միասին են գործածում, մի լեզվից մյուսն անցումներ կատարելով։ Ու «մաքուր» լեզվի անցնում են մենակ էն կոնտեքստներում, որտեղ գիտեն, որ դիմացինը երկու լեզուներից մեկը չգիտի։ Ու ընդհանրապես, Մոնրեալը երկլեզվություն ուսումնասիրելու հայրենիքն ա։ Ոլորտի գուրուներից մեկը՝ Միշել Պարադին (https://www.mcgill.ca/linguistics/michel-paradis), հենց Մոնրեալից ա։
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 06:28
Մի երկու բան էլ ավելացնեմ :D
Ուրեմն էսօր որ Դանիայից էկածներով բողոքեցինք կոնդիցիոներների առաջացրած ցրտից, հատկապես կոնֆերանսի տարածքում, մի ամերիկացի մեզ բացատրեց, որ էդ կոնդիցիոներները հարմարեցված են կոստյումով տղամարդկանց համար, որ չշոգեն։ Գրողը տանի, մեր կոնֆերանսին ոչ մի կոստյումավոր չկա, կան լիքը կանայք։ Ու ընդհանրապես, ինչու՞ պետք միջավայրը կոստյումավոր տղամարդկանց հարմարեցվի ու էդքան էլեկտրաէներգիա ծախսվի ներսը սառացնելու վրա։ Թող կոստյումավորներն իջնեն իրանց բարձունքից ու թիշըրթով ման գան։ Այ քեզ բան։
Երկու հատ էլ դրական բան :))
1. Դայվըրսիթիի մասին քննարկման ընթացքում լիքը առաջարկներ հնչեցին։ Պարզվեց՝ մի մասը նույնիսկ արդեն խոդի են գցված։ Կարող ա ԱՄՆ֊ն ու Կանադան կիլոմետրերով հեռու են գենդերային ու այլ տեսակի բազմազանությունից, բայց գոնե որ մի բան ասում են, անում են։ Դանիայում օրինակ մենակ խոսում են, ամեն ինչ մնում ա թղթի վրա։
2. Կայֆ ա, որ փողոցում քայլելիս կիլոմետրերով հեռվից քեզ միանգամից չեն ֆիքսում որպես օտարերկրացու. արտաքինի բազմազանություն կա։
One_Way_Ticket
27.07.2019, 06:55
Ես StrangeLittleGirl-ի հետ մեծամասամբ համաձայն եմ։ Անկապ տեղ է Հյուսիսային Ամերիկան։ Մենակ փող աշխատելու համար է լավ (սա ավելի շուտ կոնկրետ ԱՄՆ-ին է վերաբերվում), մեկ էլ բնությունն է սիրուն։
StrangeLittleGirl
27.07.2019, 15:42
Ես StrangeLittleGirl-ի հետ մեծամասամբ համաձայն եմ։ Անկապ տեղ է Հյուսիսային Ամերիկան։ Մենակ փող աշխատելու համար է լավ (սա ավելի շուտ կոնկրետ ԱՄՆ-ին է վերաբերվում), մեկ էլ բնությունն է սիրուն։
Որ խորանաս, փող աշխատելն էլ ա հարցական։ Մեզ մոտ երկու հոգու գիտեմ, որ ԱՄՆ֊ից տեղափոխվել են Դանիա փող աշխատելու :D Իրանց պատմությունը սենց ա. Սիլիկոնյան հովտում շատ բարձր աշխատավարձ էին ստանում, շատ ավելի բարձր, քան դանիական աշխատավարձն ա։ Բայց ամեն ինչ (բժշկական ապահովագրություն, ուսման վարձի պարտք և այլն) վճարելուց հետո տակը բան չէր մնում։ Հիմա էկել են Դանիա, ընդամենը 37% հարկ են վճարում ու տան վարձ, մնացած փողը իրանց ա մնում, պլյուս ընդամենը շաբաթը 37 ժամ են աշխատում։ Հիմա չգիտեմ՝ ինչքանով ա ԱՄՆ֊ի մասին իրանց ասածն իրականությանը համապատասխանում, բայց Դանիայի մասին ասածները ճիշտ ա :))
Որ խորանաս, փող աշխատելն էլ ա հարցական։ Մեզ մոտ երկու հոգու գիտեմ, որ ԱՄՆ֊ից տեղափոխվել են Դանիա փող աշխատելու :D Իրանց պատմությունը սենց ա. Սիլիկոնյան հովտում շատ բարձր աշխատավարձ էին ստանում, շատ ավելի բարձր, քան դանիական աշխատավարձն ա։ Բայց ամեն ինչ (բժշկական ապահովագրություն, ուսման վարձի պարտք և այլն) վճարելուց հետո տակը բան չէր մնում։ Հիմա էկել են Դանիա, ընդամենը 37% հարկ են վճարում ու տան վարձ, մնացած փողը իրանց ա մնում, պլյուս ընդամենը շաբաթը 37 ժամ են աշխատում։ Հիմա չգիտեմ՝ ինչքանով ա ԱՄՆ֊ի մասին իրանց ասածն իրականությանը համապատասխանում, բայց Դանիայի մասին ասածները ճիշտ ա :))
Սիլիկոնային հովտի գործատուների մեծ մասը բժշկական ապահովագրության առյուծի բաժինը փակում է (օրիակ ես ամսեկան մոտ $100 եմ տալիս), գումարած ESPP, RSU, կյանքի ապահովագրություն, վարկային ծրագրեր և այլն։ Աշխատավարձները որակյալ մասնագետների համար կարող են ահագին բարձր լինել, ու էս աշխատավարձի համեմատումները ահագին սուբյետկիվ են՝ նայած մասնագետ, նայած գործատու, նայած պայմաններ․․․ ասենք ծրագրավորող կա $80K ա տարեկան ստանում, ծրագրավորող էլ կա՝ $250k (իրական թվեր եմ ասում)։ Հետևաբար պայմանները մի ընտանիքի համար ընդհամենը յոլա են, մյուսի համար գեր-գերազանց։
Եթե ամուսիները երկուսն էլ աշխատում են (այսինքն տունը կրկնակի եկամուտ է ստանում), ապա կյանքը ահագին թեթև է, եթե մեկն է աշխատում, ապա աշխատավարձից կախված (մաքսիմում պրոբլեմը տուն առնելն ա)։
Գումարած One_Way_Ticket-ի ասած սիրուն բնությունը, ֆանտաստիկ սերվիսի որակը (թե պետական, թե մասնավոր), բյուրոկրատիայի բացակայությունը, դառնում ա, որ էդքան էլ անկապ տեղ չի ։Ճ
StrangeLittleGirl
28.07.2019, 06:10
Սիլիկոնային հովտի գործատուների մեծ մասը բժշկական ապահովագրության առյուծի բաժինը փակում է (օրիակ ես ամսեկան մոտ $100 եմ տալիս), գումարած ESPP, RSU, կյանքի ապահովագրություն, վարկային ծրագրեր և այլն։ Աշխատավարձները որակյալ մասնագետների համար կարող են ահագին բարձր լինել, ու էս աշխատավարձի համեմատումները ահագին սուբյետկիվ են՝ նայած մասնագետ, նայած գործատու, նայած պայմաններ․․․ ասենք ծրագրավորող կա $80K ա տարեկան ստանում, ծրագրավորող էլ կա՝ $250k (իրական թվեր եմ ասում)։ Հետևաբար պայմանները մի ընտանիքի համար ընդհամենը յոլա են, մյուսի համար գեր-գերազանց։
Եթե ամուսիները երկուսն էլ աշխատում են (այսինքն տունը կրկնակի եկամուտ է ստանում), ապա կյանքը ահագին թեթև է, եթե մեկն է աշխատում, ապա աշխատավարձից կախված (մաքսիմում պրոբլեմը տուն առնելն ա)։
Գումարած One_Way_Ticket-ի ասած սիրուն բնությունը, ֆանտաստիկ սերվիսի որակը (թե պետական, թե մասնավոր), բյուրոկրատիայի բացակայությունը, դառնում ա, որ էդքան էլ անկապ տեղ չի ։Ճ
Իմ իմացած մարդիկ ծրագրավորող չեն, մեկը կոպյուտերային լինգվիստ, մյուսը՝ տվյալագետ։ Մի խոսքով, ես չգիտեմ, դուք ու իրանք են իրանց հաշվարկների տերը։
Սերվիսի որակի մասին էլ մի խոսա։ Որակի չափանիշները տարբեր մարդկանց համար տարբեր են :))
Իմ իմացած մարդիկ ծրագրավորող չեն, մեկը կոպյուտերային լինգվիստ, մյուսը՝ տվյալագետ։ Մի խոսքով, ես չգիտեմ, դուք ու իրանք են իրանց հաշվարկների տերը։
Սերվիսի որակի մասին էլ մի խոսա։ Որակի չափանիշները տարբեր մարդկանց համար տարբեր են :))
Կապ չունի, ծրագրավորողը օրինակ էր, ամենաբարձրը առհասարակ բժիշկներն են ստանում, ես դրանց ․․․ ։Ճ
Սերվիսի որակի համեմատական օրինակ բերեմ, որպես ամերիկյանի ու եվրոպականի, մասնավոր դեպքեր էն, բայց կարծում եմ խոշոր հաշվով կարելի է ընդհանրացնել:
Ուրեմն մեքենայի վարձույթի դեպքեր.
Սիլիկոնային հովտի գեղերից մեկում․
Մեքենաս փչացել է, նույն օրը վարձով մեքենա եմ արագ ինտերնետով ամրագրել, տվյալ ժամին գնում եմ մեքենան վերցնելու: Հերթում մի 5 հոգի են կանգնած, աշխատողը բարեհաբույր մի 3 անգամ ինձնից ներողություն խնդրեց ձգձգվելու համար, հերթս մի 15 րոպեից հասավ, ինձնից նորից ներղություն խնդրեցին «ձգձգվելու» համար, ու իմ ամրագրած ստանդարտ մեքենայի փոխարեն նույն գնով տվեցին լյուքս կլասի մեքենա (ասենք պիտի hyundai elantra կամ նման մի բան տային, տվեցին chrysler 300):
Փարիզի արվարձաններից մեկում, մի ամիս առաջ մեքենա եմ ամրագրել, հերթի մեջ սպասում եմ, ինձնից առաջ էլի մի 5 հոգի են հերթում։
Աշխատողները թքած ունեն հերթում կանգնածների վրա, իրար հետ աշխույժ զրույց, պաչ պռոշտ, ժամ ու կեսից հասնում է հերթս, սպասարկող աղջիկը դի՜նջ, կողքից մեկը հեռանում է, սրա հետ երկար բարակ, կյաթուպղեվու, ա դումա, բլա բլա բլա, մուահ, մուահ, մուահ, հետո մեկ ուրիշն է գալիս՝ բոնժուղ, սավա, քուադունըֆ, մուահ, մուահ, մուահ, հետո իրար երկար բարակ եսիմ ինչ են պատմում, արանքում ձեռի հետ ինձ հարցնում է՝ էս ավտոն լա՞վ է, ուրիշը չունենք, հետո նորից ֆռում կողքինի հետ քոմե սե պաս բլա բլա բլա... Մի խոսքով ամբողջ երկու ժամից ես մեքենա ունեցա, անկեղծ շատ ջղայնացած չէի, որովհետև էդ օրը շտապելու բան չկար, ու կիսածիծաղելի էր, բայց մի ուրիշ անգամ երևի ինֆարկտ ստանայի :D
Ու մնացած հարցերւմ էլ եվրոպական սերվիսը դանդա՜ղ, մըզմը՜զ, դե հասկանում եմ, եվրոպացիք որևէ տեղ չեն շտապում… Մի քանի անգամ դեպք է եղել, որ եվրոպաներում թռիչքս չեղարկվել է անհասնակալի պատճառով, նամակ են գրել, որ չեղարկվել է, ու․․․ վերջ, ոչ ներողություն, ոչ զանգի էսինչ համարով նոր թռիչք ամրագրի․․․:D Սենց բանը Նահանգներում անհավատալի բան է։
Գաղթական
28.07.2019, 15:04
Սիլիկոնային հովտի գործատուների մեծ մասը բժշկական ապահովագրության առյուծի բաժինը փակում է (օրիակ ես ամսեկան մոտ $100 եմ տալիս),
Առյուծի բաժինը հանած՝ ամսեկան 100$ ??
Բա որ չփակեն, ինչքա՞ն պիտի մի հոգին ստանդարտ փաթեթի համար վճարի:
StrangeLittleGirl
28.07.2019, 16:50
Կապ չունի, ծրագրավորողը օրինակ էր, ամենաբարձրը առհասարակ բժիշկներն են ստանում, ես դրանց ․․․ ։Ճ
Սերվիսի որակի համեմատական օրինակ բերեմ, որպես ամերիկյանի ու եվրոպականի, մասնավոր դեպքեր էն, բայց կարծում եմ խոշոր հաշվով կարելի է ընդհանրացնել:
Ուրեմն մեքենայի վարձույթի դեպքեր.
Սիլիկոնային հովտի գեղերից մեկում․
Մեքենաս փչացել է, նույն օրը վարձով մեքենա եմ արագ ինտերնետով ամրագրել, տվյալ ժամին գնում եմ մեքենան վերցնելու: Հերթում մի 5 հոգի են կանգնած, աշխատողը բարեհաբույր մի 3 անգամ ինձնից ներողություն խնդրեց ձգձգվելու համար, հերթս մի 15 րոպեից հասավ, ինձնից նորից ներղություն խնդրեցին «ձգձգվելու» համար, ու իմ ամրագրած ստանդարտ մեքենայի փոխարեն նույն գնով տվեցին լյուքս կլասի մեքենա (ասենք պիտի hyundai elantra կամ նման մի բան տային, տվեցին chrysler 300):
Փարիզի արվարձաններից մեկում, մի ամիս առաջ մեքենա եմ ամրագրել, հերթի մեջ սպասում եմ, ինձնից առաջ էլի մի 5 հոգի են հերթում։
Աշխատողները թքած ունեն հերթում կանգնածների վրա, իրար հետ աշխույժ զրույց, պաչ պռոշտ, ժամ ու կեսից հասնում է հերթս, սպասարկող աղջիկը դի՜նջ, կողքից մեկը հեռանում է, սրա հետ երկար բարակ, կյաթուպղեվու, ա դումա, բլա բլա բլա, մուահ, մուահ, մուահ, հետո մեկ ուրիշն է գալիս՝ բոնժուղ, սավա, քուադունըֆ, մուահ, մուահ, մուահ, հետո իրար երկար բարակ եսիմ ինչ են պատմում, արանքում ձեռի հետ ինձ հարցնում է՝ էս ավտոն լա՞վ է, ուրիշը չունենք, հետո նորից ֆռում կողքինի հետ քոմե սե պաս բլա բլա բլա... Մի խոսքով ամբողջ երկու ժամից ես մեքենա ունեցա, անկեղծ շատ ջղայնացած չէի, որովհետև էդ օրը շտապելու բան չկար, ու կիսածիծաղելի էր, բայց մի ուրիշ անգամ երևի ինֆարկտ ստանայի :D
Ու մնացած հարցերւմ էլ եվրոպական սերվիսը դանդա՜ղ, մըզմը՜զ, դե հասկանում եմ, եվրոպացիք որևէ տեղ չեն շտապում… Մի քանի անգամ դեպք է եղել, որ եվրոպաներում թռիչքս չեղարկվել է անհասնակալի պատճառով, նամակ են գրել, որ չեղարկվել է, ու․․․ վերջ, ոչ ներողություն, ոչ զանգի էսինչ համարով նոր թռիչք ամրագրի․․․:D Սենց բանը Նահանգներում անհավատալի բան է։
Ես էդ մարդկանց փոխարեն բան չեմ կարա ասեմ, իրանք ու իրանց հաշվարկները։ Դու չես կարա ասես, թե կողքից ինչ ծախսեր են ունեցել, ինչ ուսանողական վարկ, ինչ տուն և այլն։ Իրանք գցել֊բռնել են, որ Դանիայում ավելի լավ ա, երկու տարի ա Դանիայում են ու ասում են հենց տենց էլ կա. Դանիայում ավելի շատ են փող աշխատում ավելի քիչ աշխատանքային ժամերով։
Ինչ վերաբերում ա սերվիսին, քո պատմությունն էլ հենց էն մասին ա, որ դա ճաշակի հարց ա :)) Դու Ֆրանսիայից սպասում ես նենց սերվիս, ինչին սովոր ես ԱՄՆ֊ում։ Իսկ Ֆրանսիան սովոր ա տենց սերվիսին։ Ասենք որ airbnb֊ի կամ tripadvisor֊ի ռիվյուներ եմ կարդում, ես կարամ հանգիստ գուշակեմ որն ա ամերիկացիներից, որտև պարտադիր մի նենց բանից են դժգոհում, որ քո մտքով չի անցել, որ կարելի ա դժգոհել։ Մի օրինակ. Պորտոյից դուրս ձկնորսական գյուղեր կան, որտեղ ռեստորաններում թարմ բռնած ձկից սարքած զանազան ուտեստներ են տալիս։ Ռիվյու եմ կարդում էդ ռեստորաններից մեկի մասին, որ մատուցողն ասում ա՝ էսօր վերջացել ա ուտելիքը, չենք սպասարկում էլ, ու ասում ա կոտրած անգլերենով։ Ռիվյուում ասվում ա, որ էսինչ կոպիտ են, անգլերեն կարգին չգիտեն, ոնց կարա ուտելիք չլինի և այլն։ Մենք էլ գնացինք նույն ռեստորանը, նույն բանը կրկնվեց։ Բայց ստեղ մի նրբություն կա. էդ ռեստորաններն օրվա բռնած ձկներն են մատուցում։ Հենց վերջանում են ձկները, վերջանում ա նաև ծառայությունը։ Այսինքն, իրանք չեն գնա սուպերմարկետից ձուկ առնեն, բերեն, ինչ ա թե հաճախորդին գոհացնեն։ Էդ չի իրանց կոնցեպտը։
Սենց ասեմ. ամերիկացու համար սերվիսը ամենակարևոր բաղադրիչներից ա ցանկացած բանի, իսկ եվրոպացու համար՝ սերվիսի արդյունքում ստացածի որակը/գինը։
Կապ չունի, ծրագրավորողը օրինակ էր, ամենաբարձրը առհասարակ բժիշկներն են ստանում, ես դրանց ․․․ ։Ճ
Սերվիսի որակի համեմատական օրինակ բերեմ, որպես ամերիկյանի ու եվրոպականի, մասնավոր դեպքեր էն, բայց կարծում եմ խոշոր հաշվով կարելի է ընդհանրացնել:
Ուրեմն մեքենայի վարձույթի դեպքեր.
Սիլիկոնային հովտի գեղերից մեկում․
Մեքենաս փչացել է, նույն օրը վարձով մեքենա եմ արագ ինտերնետով ամրագրել, տվյալ ժամին գնում եմ մեքենան վերցնելու: Հերթում մի 5 հոգի են կանգնած, աշխատողը բարեհաբույր մի 3 անգամ ինձնից ներողություն խնդրեց ձգձգվելու համար, հերթս մի 15 րոպեից հասավ, ինձնից նորից ներղություն խնդրեցին «ձգձգվելու» համար, ու իմ ամրագրած ստանդարտ մեքենայի փոխարեն նույն գնով տվեցին լյուքս կլասի մեքենա (ասենք պիտի hyundai elantra կամ նման մի բան տային, տվեցին chrysler 300):
Փարիզի արվարձաններից մեկում, մի ամիս առաջ մեքենա եմ ամրագրել, հերթի մեջ սպասում եմ, ինձնից առաջ էլի մի 5 հոգի են հերթում։
Աշխատողները թքած ունեն հերթում կանգնածների վրա, իրար հետ աշխույժ զրույց, պաչ պռոշտ, ժամ ու կեսից հասնում է հերթս, սպասարկող աղջիկը դի՜նջ, կողքից մեկը հեռանում է, սրա հետ երկար բարակ, կյաթուպղեվու, ա դումա, բլա բլա բլա, մուահ, մուահ, մուահ, հետո մեկ ուրիշն է գալիս՝ բոնժուղ, սավա, քուադունըֆ, մուահ, մուահ, մուահ, հետո իրար երկար բարակ եսիմ ինչ են պատմում, արանքում ձեռի հետ ինձ հարցնում է՝ էս ավտոն լա՞վ է, ուրիշը չունենք, հետո նորից ֆռում կողքինի հետ քոմե սե պաս բլա բլա բլա... Մի խոսքով ամբողջ երկու ժամից ես մեքենա ունեցա, անկեղծ շատ ջղայնացած չէի, որովհետև էդ օրը շտապելու բան չկար, ու կիսածիծաղելի էր, բայց մի ուրիշ անգամ երևի ինֆարկտ ստանայի :D
Ու մնացած հարցերւմ էլ եվրոպական սերվիսը դանդա՜ղ, մըզմը՜զ, դե հասկանում եմ, եվրոպացիք որևէ տեղ չեն շտապում… Մի քանի անգամ դեպք է եղել, որ եվրոպաներում թռիչքս չեղարկվել է անհասնակալի պատճառով, նամակ են գրել, որ չեղարկվել է, ու․․․ վերջ, ոչ ներողություն, ոչ զանգի էսինչ համարով նոր թռիչք ամրագրի․․․:D Սենց բանը Նահանգներում անհավատալի բան է։
Սխալ ես անում, Վիշապ ջան․․․ այ որ հեծանիվ վերցնեիր, էդի Փարիզում անհերթ ա, ու նույնիսկ կարաս գործակալի հետ էլ բերան չկոտրես :)) հատուկ են անում (երկար սպասացնել, ներվերիդ ազդել, մենակ էս մնացած մեքենան տալ), որ մյուս անգամ Փարիզ գալուց կա՛մ տրանսպորտով ֆռֆռաս, կա՛մ հեծանիվով, դե կա՛մ էլ ոտով․․․ ի՞նչ ասիր, մյուս անգամ սենց սերվիսի պատճառով Փարիզ չե՞ս գա, լիքը ուրիշ տուրիստական տեղեր կա՞ն աշխարհում․․․ իիի, սուտ ես ասում, ոնց կարա մարդ Փարիզ չգա էլի ու էլի ;)
Որ խորանաս, փող աշխատելն էլ ա հարցական։ Մեզ մոտ երկու հոգու գիտեմ, որ ԱՄՆ֊ից տեղափոխվել են Դանիա փող աշխատելու :D Իրանց պատմությունը սենց ա. Սիլիկոնյան հովտում շատ բարձր աշխատավարձ էին ստանում, շատ ավելի բարձր, քան դանիական աշխատավարձն ա։ Բայց ամեն ինչ (բժշկական ապահովագրություն, ուսման վարձի պարտք և այլն) վճարելուց հետո տակը բան չէր մնում։ Հիմա էկել են Դանիա, ընդամենը 37% հարկ են վճարում ու տան վարձ, մնացած փողը իրանց ա մնում, պլյուս ընդամենը շաբաթը 37 ժամ են աշխատում։ Հիմա չգիտեմ՝ ինչքանով ա ԱՄՆ֊ի մասին իրանց ասածն իրականությանը համապատասխանում, բայց Դանիայի մասին ասածները ճիշտ ա :))
էդ ուսման վարձի պարտքը Դանիա տեղափոխվելով փչվո՞ւմ են․․․ դամբուլ են էդ ծանոթներդ, ուղղակի Դանիան ա դուրները գալիս, փորձում են (չգիտես ինչու) իրենց քյլերը արդարացնել․․․ ես էլ լիքը նորդիկ երկրներից մարդիկ գիտեմ՝ Դանիան ընդգրկյալ, որ ԱՄՆ են տեղափոխվել, ու իրենց դուրն էլ ստեղ ա լիքը գալիս․․․ մի երկու հոգի էլ գիտեմ, որ ամերիկացու հետ ամուսնացած ամուսնուն/կնոջն էլ հետներն են տարել :))
բայց սենց անկապ անեկդոտների վրա ընդհանուր պատկերացում կազմելը շատ միամիտ ա․ ԱՄՆ-ն ահռելի երկիր ա՝ թե բնակչությամբ, թե տարածքով, թե պատմություն ու ավանդույթով, և թե․․․ պատրա՞ստ ես՝ օրենքներով։ Էդ անդերը իմաստ ունի, որ երկրի անունը միացյլան ՆԱՀԱՆԳՆԵՐ են, որոշ նահանգների մեջ տարբերությունը ավելի շատ ա, քան որոշ եվրոպական երկրների միջև (լեզուն չհաշված)։ Ու սա գրեթե ամեն ինչի վրա ա տարածվում, սկսած հարկեր-վարկերից ու վերջացրած մարդկանց գույների բազմազանությունից ու փողոցների լայնա-նեղությունից։ Սրա մասին էի ասում «ավանդական (հյուսիս)ամերիկացի» եզրը հարցի տակ առնելով, բայց դու էլի մասնավոր նեղ անեկդոտների վրա ընդհանրացումներ ես անում․․․
Գիտեմ :D Մոնրեալը էդ ամեն ինչի լայթ տարբերակն ա, սենց ծանր եմ տանում, ԱՄՆ֊ն սարսափ կլինի
Էս ա (http://www.legisquebec.gouv.qc.ca/fr/ShowDoc/cs/C-11)
Ստեղ ուշագրավ ա օրինակ հոդված 51֊ը
Թարգմանությունը. բոլոր նշումներն ապրանքի, դրա պարունակության կամ փաթեթավորման, ապրանքն ուղեկցող փաստաթղթի կամ առարկայի վրա, այդ թվում օգտագործման ինստրուկցիայի և երաշխավորագրի վրա, պետք է գրված լինեն ֆրանսերեն։ Այս օրենքը վերաբերում է նաև մենյուներին։
Ֆրանսերեն տեքստը կարող է ուղեկցվել մեկ կամ ավելի թարգմանություններով, բայց թարգմանություններից ոչ մեկը չպետք է գերիշխի ֆրանսերենին։
Էս օրենքը ամենասկզբում նաև ասում ա էն մասին, որ Քվեբեկի պաշտոնական լեզուն ֆրանսերենն ա, ինչն ուղղակի հակասության մեջ ա Կանադայի սահմանադրության հետ, որտեղ ասվում ա, որ Կանադայի պաշտոնական լեզուն անգլերենն ու ֆրանսերենն են։
Ըհը, բա որտե՞ղ ա ասում, թե ծառայությունների ոլորտում ողջունողը պիտի ասի bonjour-hi, ոչ թե hi-bonjour, կամ «բարլուս», թե՞ դա էլ ա մենյուների նման էն ապրանքների հետ նշումների տակ անցնում։
Սենց տիպի օրենքներ շատ-շատ տեղերում կան, բայց հլը ոչ մի տեղ չեմ հանդիպել, որ օրենքով պարտադրվի թե ողջունողը ինչ լեզվով պիտի ողջունի ու ճիշտն ասած զարմացած եմ, որ դու սրան նորմալ ես վերաբերվում այն պարագայում, որ մեկը մյուսին ասի թե ինչ անին քեզ այդքան ափերիցդ հանում ա։ Մի 7-8 տարի առաջ Լոսում քաղաքային ընտրություններին քվեարկության մի հանրաքվե էին հանել (կալիֆորնիայում էս հանրաքվեները զիլ բան են), որով ամբողջ բնակչությունը որոշում էր թե պոռնո-ֆիլմերում աստղերը պիտի պահպանակ կրեն թե չէ (I kid you not!)։ Ու ինձ համար էս գաղափարը (փիլիսոփայապես, նենց չի որ անմիջական ազդեցություն էր ունենալու իմ վրա) լրիվ անընդունելի էր այն իմաստով, որ ընդհանուր բնակչությունը պիտի որոշի ինչ-որ կոնկրետ ոլորտի աշխատանքային պայմանները։ Ինչքան գիտեմ հանրաքվեն տապալվեց, բայց էնքան աղմուկ-աղաղակ էր բարձրացել սրա շուրջ, որ ահագին շատ adult ստուդիաներ տեղափոխվեցին կողքի շրջան, որ նույնիսկ եթե հանրաքվեն անցնի, իրանց վրա չազդի՝ իրենց հարկերն էլ հետները տանելով։ Հիմա եթե սենց օրենք մեկը առաջ բերի, թե մասնավոր բիզնեսի աշխատողը ինչ լեզվով պիտի հաճախորդի հետ խոսա, բոլոր ձևերով դեմ կգնամ․․․ ու ինձ չի թվում, թե քվեբեկցիք կամ մոնրեալցիք այնքան քյալ են, որ սենց բաներ թույլ տան․․․ հա որոշ պարբերականությամբ անկապ խրախուսող որոշումներ են ընդունում, թե եկեք ֆրանսերեն մենակ ողջունենք, քանի որ bonjour-hi ասելը անկապ կրկնօղականություն է, բայց դե դրանց արդեն ուշադրություն դարձնող էլ չկա, բացի սենսացիոնալիստ ԶԼՄ-ներից։
Բնակարան ասելով ի՞նչ նկատի ունես։ Շենքե՞ր։ Եվրոպայում սաղ բնակարաններու՞մ են ապրում։ Առաջին անգամ եմ լսում։ Փողոցները նե՞ղ։ Եթե սա նեղն ա, բա մնացած Հյուսիսային Ամերիկայում ո՞նց ա։ Էն հին քաղաք մի բուռ տեղը չհաշված մնացած տեղերում գոնե իմ աչքի համար սարսափելի լայն են փողոցները։ Կենտրոն ասելով ի՞նչ նկատի ունես։ Մոնրեալի կենտրոնը երկնաքերներից ա կազմված, որ դուրս ես գալիս կենտրոնից, նոր մի քիչ մարդավարի տեսքով շենքեր ես տեսնում։ Ինչ վերաբերում ա դանդաղաշարժությանը, ապա իրա չափսերին համեմատ տեմպ ու խտություն ունի։ Ես որ մետրոյում խեղդվում եմ ճիշտ նենց, ոնց որ Լոնդոնում, բայց Մոնրեալը Լոնդոնից փոքր ա։
Ու ես անկեղծ չեմ պատկերացնում, թե ԱՄՆ֊ում եվրոպական քաղաք կարա լինի :)) Ազդեցություններ կարան լինեն։ Օրինակ Սանկտ Պետերբուրգը լիքը եվրոպական ազդեցություն ունի, ու դրանով կարաս ասես, որ ռուսական մյուս քաղաքներից տարբերվում ա։ Բայց ինձ համար տիպիկ ռուսական քաղաք ա, ուղղակի եվրոպական ազդեցությամբ, մի քիչ էլ սիրուն։
Հյուսիսամերիկյան քաղաքները շատ ավելի մեկհարկանի են, քան եվրոպականները (գոնե հյուսիսամերիկացիների պատկերացմամբ), թեկուզ մի փոքր կենտրոն էլ ունենան՝ երկնաքերներով (որոնք ի դեպ խոշոր եվրոպական քաղաքներում էլ կան)։ Մոնրեալը սրանով տարբերվում ա մյուս հյուսիսամերիկյան քաղաքներից։
Կենտրոնը՝ պատմական կենտրոնը նկատի ունեի։ Հա, դրանից դուրս էլի լենուբոլ ա, մյուս հյուսիսամերիկյան քաղաքների նման։ Քանի որ հյուսիսամերիկյան քաղաքները շատ ավելի նոր են քան եվրոպականները, շատերը շենացել են մեքենաների դարում։ Ու մի ձեռքի մատները լրիվ հերիք են հաշվելու համար, թե հյուսիսամերիկյան խոշոր քաղաքներից քանիսն են (կարգին) քաղաք եղել մինչև մեքենաները, դրա համար էլ կառուցվել են լենուբոլ՝ մեքենաների թվի աճի պլանավորմամբ։
Ու էլի, նենց չի, որ եվրոպական քաղաքը հաշված-ձևված կոնցեպտ ա, բայց հյուսիսամերիկյանների մեջից որոշները տարբերվում են մյուսներից դեպի ընդհանուր եվրոպականը՝ հյուսիսամերիկացիների պատկերացմամբ։ Դրանցից ամենան էլ երևի հենց Մոնրեալն է, չնայած որոշները միգուցե Պորտլանդին կամ Բոստոնին այդ կոչումը տան, բայց Մոնրեալին ֆրանսերենն էլ ա օգնում։ :))
Նայի, Քվեբեկի պաշտոնական լեզուն ֆրանսերենն ա։ Բայց Քվեբեկն ու Մոնրեալը տարբեր պատմություններ են։ Նախ, Մոնրեալում միշտ էղել ա անգլալեզու փոքրամասնություն, որը, ի դեպ, հարուստ խավն ա էղել։ Հետո, Մոնրեալը հարուստ փորձ ունի էդ անգլալեզուներին ֆրանսերեն սովորացնելու։ Ուրեմն շատ տարիներ առաջ՝ քսաներորդ դարի երկրորդ կեսին, անգլալեզու դպրոցներում ֆրանսերենը մտցվում ա որպես պարտադիր առարկա ու շատ ինտենստիվ կերպով։ Բայց արի ու տես, որ էս բութ անգլալեզուները ֆրանսերեն չեն սովորում ընդհանրապես։ Մի խումբ խելացի մարդիկ հավաքվում, սկսում են գցել֊բռնել, պատճառները քննարկել ու որոշում են, որ դասատուներից ա. ֆրանսերեն դասավանդողները անգլալեզու մասի ֆրանսերեն իմացողներ էին։ Որոշում են էդ սխալն ուղղել ու Ֆրանսիայից լիքը լեզվակիր դասատուներ են ներմուծում։ Անցնում են տարիներ, բայց էս բութ անգլալեզուները տենց էլ չեն սովորում ֆրանսերեն։ Ու էդ ընթացքում մի ուրիշ հետաքրքիր բան են նկատում. էդ ժամանակներում իմիգրանտների մեծ հոսք ա լինում, ու անգլալեզու դպրոցներում սովորող իմիգրանտների էրեխեքը շատ կարճ ժամանակում սկսում են ֆրանսերեն խոսել։ Էլի էս խելոքները հավաքվում են, գցում֊բռնում ու առաջ քաշում մի տեսություն, որը հիմա օտար լեզվի յուրացման տեսություններում դոմինանտ տեղ ա զբաղեցնում. օտար լեզու սովորելու ամենակարևոր գործոններից մեկը մոտիվացիան ա։ Էն ժամանակներում անգլալեզու խավը լավ ա ապրել, ֆրանսերենն ասոցացվել ա աշխատավոր խավի հետ, իրանք իրանց նեղ կռուգներն ունեցել են, իրանց ոչ մի տեղին չի էղել ֆրանսերեն սովորելը, չեն սովորել, մինչդեռ իմիգրանտները ձգտել են տեղի հասարակության մաս դառնալ, դրա համար էլ սովորել են։
Հետո արդեն չգիտեմ վերջն էդ անգլալեզուներին կարողացել են ֆրանսերեն սովորացնել, թե էդ իմիգրանտների էրեխեքն են հիմա, բայց փաստը մնում ա փաստ, որ էս պահին Մոնրեալում երկլեզու մեծամասնություն կա։ Ու ճիշտ ես, երկլեզվության սահմանումները շատ լղոզված են, բայց Մոնրեալի երկլեզվությունը շատ հետաքրքիր ա։ Ասենք, Դանիայի երկլեզվությունը չի, որ մարդիկ ունեն դանիերեն որպես մայրենի լեզու ու վարժ խոսում են անգլերեն։ Ոչ էլ, ասենք, իտալացուց ու հայից ծնված երեխան ա, որ մի ծնողից հայերեն ա սովորել, մյուսից՝ իտալերեն, երկուսն էլ մայրենի լեզու են։ Մոնրեալի երկլեզուները ֆրանսերենն ու անգլերենը միասին են գործածում, մի լեզվից մյուսն անցումներ կատարելով։ Ու «մաքուր» լեզվի անցնում են մենակ էն կոնտեքստներում, որտեղ գիտեն, որ դիմացինը երկու լեզուներից մեկը չգիտի։ Ու ընդհանրապես, Մոնրեալը երկլեզվություն ուսումնասիրելու հայրենիքն ա։ Ոլորտի գուրուներից մեկը՝ Միշել Պարադին (https://www.mcgill.ca/linguistics/michel-paradis), հենց Մոնրեալից ա։
հետաքրքիր ա ո՞ւմ համար․․․ երկլեզվությունը այնքան լայն բնագավառ ա, որ մեջը լիքը-լիքը հետաքրքիր հարցեր կան, ու Մոնրեալը կարա մի բանով հետաքրքիր լինի, բայց մյուս հարցերում լրիվ անպիտան լինել։
Դե որ հայրենիք ա, ու գուրուն էլ էնտեղ ա, ուրեմն ամենն էնպես ա ոնց դու ես ասում․․․
Առյուծի բաժինը հանած՝ ամսեկան 100$ ??
Բա որ չփակեն, ինչքա՞ն պիտի մի հոգին ստանդարտ փաթեթի համար վճարի:
Միջինը վայթե $500-ի կարգի, ընտանեկան փաթեթը $1000-ի մոտերը կամ ավել։
Ես էդ մարդկանց փոխարեն բան չեմ կարա ասեմ, իրանք ու իրանց հաշվարկները։ Դու չես կարա ասես, թե կողքից ինչ ծախսեր են ունեցել, ինչ ուսանողական վարկ, ինչ տուն և այլն։ Իրանք գցել֊բռնել են, որ Դանիայում ավելի լավ ա, երկու տարի ա Դանիայում են ու ասում են հենց տենց էլ կա. Դանիայում ավելի շատ են փող աշխատում ավելի քիչ աշխատանքային ժամերով։
Ինչ վերաբերում ա սերվիսին, քո պատմությունն էլ հենց էն մասին ա, որ դա ճաշակի հարց ա :)) Դու Ֆրանսիայից սպասում ես նենց սերվիս, ինչին սովոր ես ԱՄՆ֊ում։ Իսկ Ֆրանսիան սովոր ա տենց սերվիսին։ Ասենք որ airbnb֊ի կամ tripadvisor֊ի ռիվյուներ եմ կարդում, ես կարամ հանգիստ գուշակեմ որն ա ամերիկացիներից, որտև պարտադիր մի նենց բանից են դժգոհում, որ քո մտքով չի անցել, որ կարելի ա դժգոհել։ Մի օրինակ. Պորտոյից դուրս ձկնորսական գյուղեր կան, որտեղ ռեստորաններում թարմ բռնած ձկից սարքած զանազան ուտեստներ են տալիս։ Ռիվյու եմ կարդում էդ ռեստորաններից մեկի մասին, որ մատուցողն ասում ա՝ էսօր վերջացել ա ուտելիքը, չենք սպասարկում էլ, ու ասում ա կոտրած անգլերենով։ Ռիվյուում ասվում ա, որ էսինչ կոպիտ են, անգլերեն կարգին չգիտեն, ոնց կարա ուտելիք չլինի և այլն։ Մենք էլ գնացինք նույն ռեստորանը, նույն բանը կրկնվեց։ Բայց ստեղ մի նրբություն կա. էդ ռեստորաններն օրվա բռնած ձկներն են մատուցում։ Հենց վերջանում են ձկները, վերջանում ա նաև ծառայությունը։ Այսինքն, իրանք չեն գնա սուպերմարկետից ձուկ առնեն, բերեն, ինչ ա թե հաճախորդին գոհացնեն։ Էդ չի իրանց կոնցեպտը։
Սենց ասեմ. ամերիկացու համար սերվիսը ամենակարևոր բաղադրիչներից ա ցանկացած բանի, իսկ եվրոպացու համար՝ սերվիսի արդյունքում ստացածի որակը/գինը։
Ուզում էի ասել, Նահանգներում իրար ժամանակ հարգելն ու առհասարակ մարդու վրա ուշադրություն դարձնելը կարևոր ա, դու ընկար սարեր-ձորեր ու անադեկվատ ռիվյուներ դեբիլների կողմից :Ճ (իսկ դեբիլներ բոլոր ազգերի մեջ կան) Թե չէ, Պորտոյի ռեստորանի փակվելը թարմ ձկան վերջանալու պատճառով լրիվ օքեյ սերվիս ա :D, տենց էստեղ էլ ա պատահում, թարմ ոստրեներ տվող ռեստորանը կարա դեմը գրի՝ today no oysters, ոչ մի ադեկվատ ամերիկացի չի բողոքի սերվիսից։
Գաղթական
28.07.2019, 19:48
Միջինը վայթե $500-ի կարգի, ընտանեկան փաթեթը $1000-ի մոտերը կամ ավել։
Խայտառակ թանկ ա...
Օրինակ Հոլանդիայում, ստանդարտ փաթեթի համար, ամսական մարդա €140 էինք տալիս:
Բժշկական ծախսերն էլ (դեղորայք + բժիշկի հետ հանդիպում) տարվա կտրվածքով մինչև €300 դու ես վճարում, նոր դրանից ավելը՝ ապահովագրությունը:
Իսկ էս Բելգիայում փառք ա՝ էդ առումով:
Կա «ընտանիքի գլուխ» հասկացողությունը:
Ես՝ որպես ընտանիքի գլուխ, տարեկան (հա՝ տարեկան) €80 եմ մուծում: ՈՒ ընտանիքի մնացած անդամներն ավտոմատ հետդ գրանցված են համարվում:
Նու մեկ էլ՝ ապահովագրությանդ կից սոցիալական հարկեր ես մուծում, որ դրանով իրանք ասենք հաշմանդամներին-բան էժան կամ համարյա ձրի փաթեթներ առաջարկեն:
Էդ էլ՝ տարեկան պլյուս մինուս €100 ամեն չափահասից:
Բժիշկի մոտ այցելություններդ սաղ ինքդ ես վճարում, հետո ապահովագրությունը մի մասը հետ ա տալիս:
Դեղորայքն էլ մի քիչ ավելի էժան, եթե ապահովագրության քարտդ դեմ ես տալիս:
Հ.Գ. Էս սաղ քո ուսերին ա, գործատուն ոչնչի հետ կապ չունի:
էն որ նայում ես՝ վերջին 24 ժամվա ընթացքում 168 ակտիվ անդամ ու չես ջոկում՝ բոտերի զանգվածային հարցակու՞մ ա թե իրոք էդքան ակտիվ ակումբցի ա էղել վերջին 24 ժամերի ընթացքում
Հարձակումը չգիտեմ, բայց հա, լիքը բոթեր են լցված:
Խայտառակ թանկ ա...
Ամերիկյան բժշկական համակարգը ծախսերի տեսակետից աշխարհում ապուշագույններից ա, եթե նայես ինչի համար պահովագրությունից ինչքան են քերում, ասենք վերջերս շեֆիս կնոջ ձեռքը ջարդվել էր, ճիշտ է մի քիչ բարդոտ, մեջը մետաղ էին դրել, ապահովագրության վրա նստել էր $95000:
Ու քանի որ ապահովագրված էս, քո վրա նսում ա $100, ուղղակի մի քիչ բարոյապես ծանր ես տանում $95000-ը :Ճ
StrangeLittleGirl
29.07.2019, 01:08
Ըհը, բա որտե՞ղ ա ասում, թե ծառայությունների ոլորտում ողջունողը պիտի ասի bonjour-hi, ոչ թե hi-bonjour, կամ «բարլուս», թե՞ դա էլ ա մենյուների նման էն ապրանքների հետ նշումների տակ անցնում։
Սենց տիպի օրենքներ շատ-շատ տեղերում կան, բայց հլը ոչ մի տեղ չեմ հանդիպել, որ օրենքով պարտադրվի թե ողջունողը ինչ լեզվով պիտի ողջունի ու ճիշտն ասած զարմացած եմ, որ դու սրան նորմալ ես վերաբերվում այն պարագայում, որ մեկը մյուսին ասի թե ինչ անին քեզ այդքան ափերիցդ հանում ա։ Մի 7-8 տարի առաջ Լոսում քաղաքային ընտրություններին քվեարկության մի հանրաքվե էին հանել (կալիֆորնիայում էս հանրաքվեները զիլ բան են), որով ամբողջ բնակչությունը որոշում էր թե պոռնո-ֆիլմերում աստղերը պիտի պահպանակ կրեն թե չէ (I kid you not!)։ Ու ինձ համար էս գաղափարը (փիլիսոփայապես, նենց չի որ անմիջական ազդեցություն էր ունենալու իմ վրա) լրիվ անընդունելի էր այն իմաստով, որ ընդհանուր բնակչությունը պիտի որոշի ինչ-որ կոնկրետ ոլորտի աշխատանքային պայմանները։ Ինչքան գիտեմ հանրաքվեն տապալվեց, բայց էնքան աղմուկ-աղաղակ էր բարձրացել սրա շուրջ, որ ահագին շատ adult ստուդիաներ տեղափոխվեցին կողքի շրջան, որ նույնիսկ եթե հանրաքվեն անցնի, իրանց վրա չազդի՝ իրենց հարկերն էլ հետները տանելով։ Հիմա եթե սենց օրենք մեկը առաջ բերի, թե մասնավոր բիզնեսի աշխատողը ինչ լեզվով պիտի հաճախորդի հետ խոսա, բոլոր ձևերով դեմ կգնամ․․․ ու ինձ չի թվում, թե քվեբեկցիք կամ մոնրեալցիք այնքան քյալ են, որ սենց բաներ թույլ տան․․․ հա որոշ պարբերականությամբ անկապ խրախուսող որոշումներ են ընդունում, թե եկեք ֆրանսերեն մենակ ողջունենք, քանի որ bonjour-hi ասելը անկապ կրկնօղականություն է, բայց դե դրանց արդեն ուշադրություն դարձնող էլ չկա, բացի սենսացիոնալիստ ԶԼՄ-ներից։
Լսի, ինձ մի տեսակ բացում ա, որ ես սենց էսքան շփվում եմ տեղացիների հետ, իրանցից ինֆո ստանում, դու քո տեղում նստած փորձում ես ինձ համոզել, որ տենց օրենք չկա։ :)) Էս ա (https://www.ctvnews.ca/canada/don-t-say-hi-quebec-passes-motion-for-french-only-shop-greeting-1.3701305), նայի, պարզվում ա օրենքն ավելի խիստ ա, պարտադրում ա մենակ bonjour ասել, 2017֊ից ա։ Լեզվի օրենքի էջում զահլա չարեցի սաղ փոփոխությունները նայել։ Թե հավես ունես, ինքդ փորփրի, էս ա (http://www.legisquebec.gouv.qc.ca/PDF/TdMOD_2018.PDF)։ Կամ էլ ԶԼՄ֊ները խաբել են, Մոնրեալը խաբեության մեջ ա ապրում :D
Իսկ սենց օրենքները լրիվ խելքին մոտ են Քվեբեկի կոնտեքստում։ Քվեբեկը Հյուսիսային Ամերիկայում միակ ոչ անգլախոս ռեգիոնն ա, որտեղ վերջին տասնամյակների ընթացքում անգլախոսությունը գնալով մեծանում ա։ Ու իրանց առաջ խնդիր ա դրած իրանց ֆրանսիականությունը պահելը։
Հյուսիսամերիկյան քաղաքները շատ ավելի մեկհարկանի են, քան եվրոպականները (գոնե հյուսիսամերիկացիների պատկերացմամբ), թեկուզ մի փոքր կենտրոն էլ ունենան՝ երկնաքերներով (որոնք ի դեպ խոշոր եվրոպական քաղաքներում էլ կան)։ Մոնրեալը սրանով տարբերվում ա մյուս հյուսիսամերիկյան քաղաքներից։
Կենտրոնը՝ պատմական կենտրոնը նկատի ունեի։ Հա, դրանից դուրս էլի լենուբոլ ա, մյուս հյուսիսամերիկյան քաղաքների նման։ Քանի որ հյուսիսամերիկյան քաղաքները շատ ավելի նոր են քան եվրոպականները, շատերը շենացել են մեքենաների դարում։ Ու մի ձեռքի մատները լրիվ հերիք են հաշվելու համար, թե հյուսիսամերիկյան խոշոր քաղաքներից քանիսն են (կարգին) քաղաք եղել մինչև մեքենաները, դրա համար էլ կառուցվել են լենուբոլ՝ մեքենաների թվի աճի պլանավորմամբ։
Ու էլի, նենց չի, որ եվրոպական քաղաքը հաշված-ձևված կոնցեպտ ա, բայց հյուսիսամերիկյանների մեջից որոշները տարբերվում են մյուսներից դեպի ընդհանուր եվրոպականը՝ հյուսիսամերիկացիների պատկերացմամբ։ Դրանցից ամենան էլ երևի հենց Մոնրեալն է, չնայած որոշները միգուցե Պորտլանդին կամ Բոստոնին այդ կոչումը տան, բայց Մոնրեալին ֆրանսերենն էլ ա օգնում։ :))
Եվրոպական շատ քիչ քաղաքներում կտեսնես երկնաքերներ։ Դրանք հիմնականում էն քաղաքներում են, որոնք պատերազմի ժամանակ ռմբակոծվել են, տեղը երկնաքերներ են կառուցվել։ Բայց հենց էդ շենքերը համարվում են Եվրոպա ներմուծված ամերիկյան մշակույթ, ու շատերն առանձնապես հիացած չեն դրանցով։
Էրկու օր առաջ վերջապես գնացի էդ պատմական կենտրոնը :)) Մինչև հիմա ասում էի՝ ու՞ր են էդ քո ասած տուրիստները։ Պարզվում ա՝ էդ հին քաղաք կոչեցյալում լռված են։ Ուրեմն ասեմ, որ էդ հին քաղաքը Մոնրեալի ահավոր փոքր մասն ա կազմում, տեղացիներն էլ էնտեղ չեն ապրում։ Տուրիստական անկապ տարածք ա։
Իհարկե եվրոպական քաղաքը հաշված֊ձևված կոնցեպտ չի, բայց եվրոպական քաղաքները լիքը ընդհանրություններ ունեն. նեղ փողոցներ (ինքդ ասեցիր), տարբեր տեսակի հնություն, պատմություն։ Իսկ Մոնրեալը տասնյոթերորդ դարից էն կողմ պատմություն չունի։ Ու էդ «նոր աշխարհի» շունչն ամեն քայլափոխին զգում ես, նույնիսկ հին քաղաքում։
հետաքրքիր ա ո՞ւմ համար․․․ երկլեզվությունը այնքան լայն բնագավառ ա, որ մեջը լիքը-լիքը հետաքրքիր հարցեր կան, ու Մոնրեալը կարա մի բանով հետաքրքիր լինի, բայց մյուս հարցերում լրիվ անպիտան լինել։
Դե որ հայրենիք ա, ու գուրուն էլ էնտեղ ա, ուրեմն ամենն էնպես ա ոնց դու ես ասում․․․
Ընդհանրապես հետաքրքիր երկլեզվություն ա, որովհետև նախ երկ֊/բազմալեզվությունն արևմտյան հասարակություններին բնորոշ չի (որոշ բացառություններ չհաշված), հետո էս տեսակի երկլեզվություն դու ամեն քայլափոխի չես տեսնի։
StrangeLittleGirl
29.07.2019, 01:15
Ուզում էի ասել, Նահանգներում իրար ժամանակ հարգելն ու առհասարակ մարդու վրա ուշադրություն դարձնելը կարևոր ա, դու ընկար սարեր-ձորեր ու անադեկվատ ռիվյուներ դեբիլների կողմից :Ճ (իսկ դեբիլներ բոլոր ազգերի մեջ կան) Թե չէ, Պորտոյի ռեստորանի փակվելը թարմ ձկան վերջանալու պատճառով լրիվ օքեյ սերվիս ա :D, տենց էստեղ էլ ա պատահում, թարմ ոստրեներ տվող ռեստորանը կարա դեմը գրի՝ today no oysters, ոչ մի ադեկվատ ամերիկացի չի բողոքի սերվիսից։
Դու ասում ես ռիվյուների դեբիլներ, բայց սենց ռիվյուներ եվրոպացիներից չես տեսնի։ Ի դեպ, տենց ռիվյու էլ կար :D որ եթե ձուկը վերջացել ա, կա՛մ փակեք ռեստորանը, կա՛մ ցուցանակի վրա գրեք, որ վերջացել ա :D
Ժամանակ հարգելն էլ չգիտեմ, բայց վերջերս Կանադայում իմ պատկերացմամբ բավական վատ սերվիսի եմ հանդիպել, ինչը Եվրոպայում հաստատ տեղի չէր ունենա։
Պիտի պոստեր տպեի, հարցրել էի՝ հնարավո՞ր ա քաղաքի կենտրոնի մասնաճյուղից վերցնել։ Մեր գրավոր հաղորդակցության մեջ էդ մի հարցին կոնկրետ պատասխան չէի ստանում։ Երբ արդեն պոստերս ուղարկվել էր տպագրության, ինձ գրեցին, որ իմ ուզած մասնաճյուղը փակ ա, բայց կարամ գնամ մի ուրիշ մասնաճյուղից վերցնեմ (քաղաքից դուրս) կամ էլ զանգեմ, լրացուցիչ տասնհինգ դոլար վճարեմ, հեռախոսով կրեդիտ քարտիս տվյալներն ասեմ, կառաքեն որտեղ որ ուզում եմ։ Ես էլ քանի որ դեռ Դանիայում էի ու ուզում էի ամեն ինչ նախապես արած֊պատրաստի ունենալ ու քանի որ հեռախոսով խոսելուց սարսափում եմ, իսկ իրանց էդ մյուս մասնաճյուղ հասնելու հավես ու ժամանակ չունեի, գրեցի, որ լավ կլինի՝ նախապես մեյլով ժամ֊տեղ պայմանավորվենք, օնլայն վճարումն անեմ, ճամփա ընկնելուցս առաջ սաղ կարգավորված լինի։ Ասեցին՝ առանց զանգելու հնարավոր չի։ Հիմա չգիտեմ՝ ձեր ստանդարտներով սա լավ, թե վատ ծառայություն ա, բայց փաստը մնում ա փաստ, որ եվրոպական շատ երկրներում օնլայն ծառայություններ մատուցելուց շատ լավ են, ու հեռախոսով զանգելու կարիք գրեթե չի լինում (հակառակը՝ կարող ա հեռախոսով չկարողանաս կապվել)։
StrangeLittleGirl
29.07.2019, 01:24
էդ ուսման վարձի պարտքը Դանիա տեղափոխվելով փչվո՞ւմ են․․․ դամբուլ են էդ ծանոթներդ, ուղղակի Դանիան ա դուրները գալիս, փորձում են (չգիտես ինչու) իրենց քյլերը արդարացնել․․․ ես էլ լիքը նորդիկ երկրներից մարդիկ գիտեմ՝ Դանիան ընդգրկյալ, որ ԱՄՆ են տեղափոխվել, ու իրենց դուրն էլ ստեղ ա լիքը գալիս․․․ մի երկու հոգի էլ գիտեմ, որ ամերիկացու հետ ամուսնացած ամուսնուն/կնոջն էլ հետներն են տարել :))
բայց սենց անկապ անեկդոտների վրա ընդհանուր պատկերացում կազմելը շատ միամիտ ա․ ԱՄՆ-ն ահռելի երկիր ա՝ թե բնակչությամբ, թե տարածքով, թե պատմություն ու ավանդույթով, և թե․․․ պատրա՞ստ ես՝ օրենքներով։ Էդ անդերը իմաստ ունի, որ երկրի անունը միացյլան ՆԱՀԱՆԳՆԵՐ են, որոշ նահանգների մեջ տարբերությունը ավելի շատ ա, քան որոշ եվրոպական երկրների միջև (լեզուն չհաշված)։ Ու սա գրեթե ամեն ինչի վրա ա տարածվում, սկսած հարկեր-վարկերից ու վերջացրած մարդկանց գույների բազմազանությունից ու փողոցների լայնա-նեղությունից։ Սրա մասին էի ասում «ավանդական (հյուսիս)ամերիկացի» եզրը հարցի տակ առնելով, բայց դու էլի մասնավոր նեղ անեկդոտների վրա ընդհանրացումներ ես անում․․․
Ես ընդամենը հարցականի տակ եմ դրել շատ փող աշխատելու համար ԱՄՆ տեղափոխվելը, ոչ թե մասնավոր դեպքերի վրա ընդհանրացումներ արել։ Դա ընդամենը որպես օրինակ էի բերել, որ գրպանում ավելի շատ փող ունենալու նպատակով երկու հոգի վեր են կացել, էկել են Դանիա։ Թե ուսման վարձի պարտքերը ոնց են փակում, թե ոնց են էդ բոլոր հաշվարկները արել, ես չգիտեմ։ Համենայնդեպս, պատճառ չունեմ իրանց ասածները հարցականի տակ դնելու։ Իհարկե լիքը դանիացիներ էլ ԱՄՆ են տեղափոխվել (ներառյալ իմ ներկայիս շեֆը) զանազան պատճառներով։
Ես էլ եթե իմ հիմիկվա աշխատանքով տեղափոխվեմ ԱՄՆ, շատ ավելի քիչ փող կաշխատեմ ու ստիպված կլինեմ շաբաթը 60-70 ժամ աշխատել 37֊ի փոխարեն։ Գիտեմ նաև բժիշկների, որ ԱՄՆ տեղափոխվել են շատ փող աշխատելու համար (Հայաստանից, Գերմանիայից ու Դանիայից օրինակ), բայց ավելի շատ փող աշխատելու հետ մեկտեղ աշխատում են նաև ավելի շատ։ Հիմա ուղղակի հարցն էն ա, որ թղթի վրա գրված աշխատավարձն արդյոք ավելի շատ փող աշխատել նշանակու՞մ ա, թե՞ չէ։
Լսի, ինձ մի տեսակ բացում ա, որ ես սենց էսքան շփվում եմ տեղացիների հետ, իրանցից ինֆո ստանում, դու քո տեղում նստած փորձում ես ինձ համոզել, որ տենց օրենք չկա։ :)) Էս ա (https://www.ctvnews.ca/canada/don-t-say-hi-quebec-passes-motion-for-french-only-shop-greeting-1.3701305), նայի, պարզվում ա օրենքն ավելի խիստ ա, պարտադրում ա մենակ bonjour ասել, 2017֊ից ա։ Լեզվի օրենքի էջում զահլա չարեցի սաղ փոփոխությունները նայել։ Թե հավես ունես, ինքդ փորփրի, էս ա (http://www.legisquebec.gouv.qc.ca/PDF/TdMOD_2018.PDF)։ Կամ էլ ԶԼՄ֊ները խաբել են, Մոնրեալը խաբեության մեջ ա ապրում :D
Իսկ սենց օրենքները լրիվ խելքին մոտ են Քվեբեկի կոնտեքստում։ Քվեբեկը Հյուսիսային Ամերիկայում միակ ոչ անգլախոս ռեգիոնն ա, որտեղ վերջին տասնամյակների ընթացքում անգլախոսությունը գնալով մեծանում ա։ Ու իրանց առաջ խնդիր ա դրած իրանց ֆրանսիականությունը պահելը։
Լավ ա որ բացում ա, բայց ափսոս, որ քո հետաքրքրասիրությունն էլ չի բացում, որ մի քիչ ավելի խորանաս հարցի մեջ, քան տեղացիների «в кухне, открываешь простой кран - вода течет, второе место занимает в мире!» զրույցներին հավատալը։ Հենց քո հղածից (թավացվածը իմն ա)․ « On Thursday, the legislature unanimously adopted a motion calling on store clerks to stick with a simple "bonjour" when addressing customers instead of the hybrid "bonjour/hi" often heard in Montreal.
The national assembly members voted 111-0 in favour of the motion, which is not coercive.», շարունակությունում էլ գործադիրի ղեկավարի մեկնաբանությունը (ով խորհդարանում մեծամասնության քաղաքական ուժի ղեկավարն է և խորհրդի անդամ էլ է՝ վեստիմնստերյան խորհրդարանական համակարգով)․ «Premier Philippe Couillard called the debate ridiculous but admitted his preference for a French-only greeting.»։ Մի քիչ էլ որ խորանանք հղածդ հոդվածի մեջ․ «the motion that was adopted read as follows: "It (the motion) invites all merchants and all employees who are in contact with local and international customers to greet them warmly with the word 'bonjour."'»։ Դատարկ օդ են էլի ցնդացնում, և պարտադրող օրենքի ուժ սա ոշմիձևով չունի։
Իսկ էն քո նկատած «ավելի խիստ»-ի պահով դեռ քո այս թեմայով գրածիդ առաջին մեկնաբանությանս մեջ եմ ասել, բայց կարդացողը ով ա․․․
Չկա տենց բան, հենց էդ ա որ ընդունած որոշումը առաջարկում է (թե կարծում ես սենց պարտադրող օրենք կարան ընդունեն, ապա իսկապես աչքիդ ավելի սօցիալիստիկ ա թվացել, քան կա) երկլեզվանի bonjour-hi-ի փոխարեն օգտագործել ֆրանսերեն bonjour-ը, քանի որ վիճակագրությունը ցույց ա տալիս, որ երկլեզվանի ողջունումը 10%-ից դառել ա 15%, կամ տենց մի բան։
Եվրոպական շատ քիչ քաղաքներում կտեսնես երկնաքերներ։ Դրանք հիմնականում էն քաղաքներում են, որոնք պատերազմի ժամանակ ռմբակոծվել են, տեղը երկնաքերներ են կառուցվել։ Բայց հենց էդ շենքերը համարվում են Եվրոպա ներմուծված ամերիկյան մշակույթ, ու շատերն առանձնապես հիացած չեն դրանցով։
Եվրոպայի տաս մեծագույն քաղաքներից երևի մենակ Հռոմն ու Աթենքն են, որ կարելի ա ասել երկնաքերներ չունեն, երկուսն էլ «մյուլոն տարվա» քաղաք․․․ ու երկնաքերները մշակույթ չեն, այլ օպտիմալ ժամանակակից քաղաքաշինություն, դրա համար էլ ամբողջ աշխարհում կառուցվում են, ոչ թե որ ամերիկացիները մշակույթ են տարածել։
Էրկու օր առաջ վերջապես գնացի էդ պատմական կենտրոնը :)) Մինչև հիմա ասում էի՝ ու՞ր են էդ քո ասած տուրիստները։ Պարզվում ա՝ էդ հին քաղաք կոչեցյալում լռված են։ Ուրեմն ասեմ, որ էդ հին քաղաքը Մոնրեալի ահավոր փոքր մասն ա կազմում, տեղացիներն էլ էնտեղ չեն ապրում։ Տուրիստական անկապ տարածք ա։
Հուսով եմ դեռ կշարունակես Մոնրեալի բացահայտումներդ ;)
Իհարկե եվրոպական քաղաքը հաշված֊ձևված կոնցեպտ չի, բայց եվրոպական քաղաքները լիքը ընդհանրություններ ունեն. նեղ փողոցներ (ինքդ ասեցիր), տարբեր տեսակի հնություն, պատմություն։ Իսկ Մոնրեալը տասնյոթերորդ դարից էն կողմ պատմություն չունի։ Ու էդ «նոր աշխարհի» շունչն ամեն քայլափոխին զգում ես, նույնիսկ հին քաղաքում։
Որ ասում են «հյուսիսամերիկյան քաղաքներից ամենաեվրոպականն ա», կարծում եմ հնարավոր ա հասկանալ, որ նկատի ունեն ոչ թե այն որ Կոպենհագենի պատճենն ա, այլ որ հյուսիսամերիկյան քաղաքներից ամենամոտիկն ա եվրոպական քաղաքների շնչին, թեկուզ մի փոքրիկ փողոցով։
Ընդհանրապես հետաքրքիր երկլեզվություն ա, որովհետև նախ երկ֊/բազմալեզվությունն արևմտյան հասարակություններին բնորոշ չի (որոշ բացառություններ չհաշված), հետո էս տեսակի երկլեզվություն դու ամեն քայլափոխի չես տեսնի։
Ամեն քայլափոխի չես տեսնի, բայց լավ էլ կա։ Ու էլի, հետաքրքրությունը բավականին անձնական երևույթ ա․ հա ինձ էլ ա բալանսավորված երկլեզվությունը միշտ էլ գրավել (թեկուզ էլի համաձայն չեմ հետդ, որ Մոնրեալում դա համատարած ա), բայց ընդհանուր երկլեզվության բնագավառում ուրիշ ավելի հետաքրքիր բաներ էլ կան՝ ինձ համար, բնականաբար։ Իսկ ամենազավեշտալին այն էր, որ դրանից մի երկու գրառում առաջ պրեստիժին «յախկ» էիր ասում, բայց քո տեսանկյունը բրթելու համար գուրուի name-dropping էիր անում։ :D
Ես ընդամենը հարցականի տակ եմ դրել շատ փող աշխատելու համար ԱՄՆ տեղափոխվելը, ոչ թե մասնավոր դեպքերի վրա ընդհանրացումներ արել։ Դա ընդամենը որպես օրինակ էի բերել, որ գրպանում ավելի շատ փող ունենալու նպատակով երկու հոգի վեր են կացել, էկել են Դանիա։ Թե ուսման վարձի պարտքերը ոնց են փակում, թե ոնց են էդ բոլոր հաշվարկները արել, ես չգիտեմ։ Համենայնդեպս, պատճառ չունեմ իրանց ասածները հարցականի տակ դնելու։ Իհարկե լիքը դանիացիներ էլ ԱՄՆ են տեղափոխվել (ներառյալ իմ ներկայիս շեֆը) զանազան պատճառներով։
Ես էլ եթե իմ հիմիկվա աշխատանքով տեղափոխվեմ ԱՄՆ, շատ ավելի քիչ փող կաշխատեմ ու ստիպված կլինեմ շաբաթը 60-70 ժամ աշխատել 37֊ի փոխարեն։ Գիտեմ նաև բժիշկների, որ ԱՄՆ տեղափոխվել են շատ փող աշխատելու համար (Հայաստանից, Գերմանիայից ու Դանիայից օրինակ), բայց ավելի շատ փող աշխատելու հետ մեկտեղ աշխատում են նաև ավելի շատ։ Հիմա ուղղակի հարցն էն ա, որ թղթի վրա գրված աշխատավարձն արդյոք ավելի շատ փող աշխատել նշանակու՞մ ա, թե՞ չէ։
Դու չունես ասածները հարցականի դակ դնելու պատճառ, իսկ ես ունեմ, որտև ԱՄՆ-ն մենակ սիլիկոնային հովտից չի բաղկացած։ ԱՄՆ-ում ահռելի ներքին միգրացիա էլ կա, որն օրինակ Սան Ֆրանցիսկոն ու Սիետլը սարքել են մեծամասամբ ազապ ջահել տղերքի քաղաքներ, իսկ ոչ շատ փողատու մասնագիտություններ ունեցողները լքում են այդ շրջանները, որտև կյանքը կտրուկ թանկացել ա։ Ու հեչ պարտադիր չի կյանքի որակը բարձրացնելու համար հասնել Դանիա․ մարդիկ ավելի շատ ազատ փող ունենալու համար կարան Սան Ֆրանցիոսկոյից ասենք Կանզաս էլ տեղափոխվել, որտև էդ անտերը ԱՀՌԵԼԻ երկիր ա, որի վրա ընդանրացումներ անողները (տիպիկ ամերիկացի, ամերիկյան մշակույթ, սերվիսի նախընտրությունը և այլն) ծիծաղելի տպավորություն են թողնում։
Դու ասում ես ռիվյուների դեբիլներ, բայց սենց ռիվյուներ եվրոպացիներից չես տեսնի։ Ի դեպ, տենց ռիվյու էլ կար :D որ եթե ձուկը վերջացել ա, կա՛մ փակեք ռեստորանը, կա՛մ ցուցանակի վրա գրեք, որ վերջացել ա :D
Ժամանակ հարգելն էլ չգիտեմ, բայց վերջերս Կանադայում իմ պատկերացմամբ բավական վատ սերվիսի եմ հանդիպել, ինչը Եվրոպայում հաստատ տեղի չէր ունենա։
Պիտի պոստեր տպեի, հարցրել էի՝ հնարավո՞ր ա քաղաքի կենտրոնի մասնաճյուղից վերցնել։ Մեր գրավոր հաղորդակցության մեջ էդ մի հարցին կոնկրետ պատասխան չէի ստանում։ Երբ արդեն պոստերս ուղարկվել էր տպագրության, ինձ գրեցին, որ իմ ուզած մասնաճյուղը փակ ա, բայց կարամ գնամ մի ուրիշ մասնաճյուղից վերցնեմ (քաղաքից դուրս) կամ էլ զանգեմ, լրացուցիչ տասնհինգ դոլար վճարեմ, հեռախոսով կրեդիտ քարտիս տվյալներն ասեմ, կառաքեն որտեղ որ ուզում եմ։ Ես էլ քանի որ դեռ Դանիայում էի ու ուզում էի ամեն ինչ նախապես արած֊պատրաստի ունենալ ու քանի որ հեռախոսով խոսելուց սարսափում եմ, իսկ իրանց էդ մյուս մասնաճյուղ հասնելու հավես ու ժամանակ չունեի, գրեցի, որ լավ կլինի՝ նախապես մեյլով ժամ֊տեղ պայմանավորվենք, օնլայն վճարումն անեմ, ճամփա ընկնելուցս առաջ սաղ կարգավորված լինի։ Ասեցին՝ առանց զանգելու հնարավոր չի։ Հիմա չգիտեմ՝ ձեր ստանդարտներով սա լավ, թե վատ ծառայություն ա, բայց փաստը մնում ա փաստ, որ եվրոպական շատ երկրներում օնլայն ծառայություններ մատուցելուց շատ լավ են, ու հեռախոսով զանգելու կարիք գրեթե չի լինում (հակառակը՝ կարող ա հեռախոսով չկարողանաս կապվել)։
Բյուր ջան, անվերջ կարելի է անիմաստ հակաճառել սուբյետկիվ թեմաների շուրջ, բայց ընդհանուր առմամբ ամերիկյան սերվիսն ու customer satisfaction-ը աշխարհում լավագույններից է, սա հայտնի բան է։ Էդ մի բերածդ օրինակի համար արդեն քեզ չի թվու՞մ, որ ռեվյուն լավ էլ ադեկվատ է, թե՞ քեզ դուր է գալիս հավայի ժամանակ վատնելը։ Կանադական սերվիսն էլ ասեմ քեզ մոտ ա եվրոպականին, ապրելակերպն ու վերաբերմունքն էլ հետը։ Քո կողմնակալությունը ամենայն հավանականությամբ հակաամերիկյան պրոպագանդայի, կամ էլ պարզապես կապրիզի հետևանք ա, էն որ առանց տեսնելու համոզմունք ես հայտնում, կարծես դու ավելի խորն ես տեսնում, քան տվյալ երկրում բազմաթիվ տարիներ ապրածները։
One_Way_Ticket
29.07.2019, 06:41
Էն, որ shuttle bus-ի վարորդը ձեռի հետ էքսկուսիա է վարում, ակնկալելով դրա համար թեյավճար, դա ինձ համար արդեն ոչ թե լավ սերվիս է, այլ հիմարություն։ Ամերիկայի վրա ընդհանրացումներ անել լավ էլ կարելի է։ Աննորմալ լայն փողոցներ, աննորմալ մեծ մեքենաներ, աննորմալ մեծ տներ, սառնարաններ ու դուխովկաներ։
Եվրոպայի (մեծ մասամբ) ամեն ինչը շատ ավելի լավ է Ամերիկայից էլ, Կանադայից էլ, բայց օրվա կյանքդ սառած ու միաաղաղ է:
Մյուս կողմում կյանքն աշխույժ է, օրդ հագեցած ու թեև հոգնածության մակարդակը բարձր է, բայց ամեն եթե ոչ առաջին, երկրորդ քայլին մի նոր բան սովորում ես, փոխանցում ես, փոխանցվում ես ու լրանում մի տեսակ:
Էս ակումբին տուրիստական օրագիր է պետք,կամ օրագրեր։Ասենք առաջինը նախատեսված լինի տվյալ երկրի պատմամշակութային վայրերի,բնական հուշարձանների,խոհանոցի և այլնի մասին,իսկ երկրորդում մտնենք գրենք մեր շրջագայության մասին :crazy
Ով ուզում է, կարող է իր համար ճամփորդական օրագիր բացել. ես որ հետաքրքրությամբ կկարդամ:
Ընդհանուր օրագիր էլ կարելի է բացել, եթե ուզում եք, բայց արժի՞ որ :think
Մի ժամանակ ես տենց մի բան ունեի (https://www.akumb.am/showthread.php/61176-%D4%B2%D5%B5%D5%B8%D6%82%D6%80%D5%AB-%D5%B3%D5%A1%D5%B4%D6%83%D5%B8%D6%80%D5%A4%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D6%85%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D6%80%D5%A8) :D Էն էլ ճամփորդություններն էնքան հաճախ ու սովորական դարձան, էնքան սկսեցի անընդհատ հետ գնալ նույն տեղերը, որ հավեսս փախավ։
Ճամփորդական գրառումներ անելու իմ հավեսն էլ է փախել: Երբեմն հպանցիկ գրում եմ ինչ-որ ճամփորդությսն մասին, բայց տպավորություններով երկար-բարակ կիսվելու ցանկությունը մնացել է անցյալում:
Օգոստոսին երեք նոր երկրում եմ լինելու ու ճամփորդել առաջվա պես շատ եմ սիրում, բայց գրելու պահանջը ժամանակի հետ լավ քչացել է:
Յոհաննես
29.07.2019, 23:45
Ով ուզում է, կարող է իր համար ճամփորդական օրագիր բացել. ես որ հետաքրքրությամբ կկարդամ:
Ընդհանուր օրագիր էլ կարելի է բացել, եթե ուզում եք, բայց արժի՞ որ
Այվի ջան,իմաստը ոչ թե անհատական օրագրերի բացելն է,այլ ընդհանուր մի օրագիր լինի,որը ինչ որ տեղ նաև տուրիստական թույն ուղեցույց կլինի,անձամբ ես զգացել եմ դրա կարիքը,եսիմ :))
Այվի ջան,իմաստը ոչ թե անհատական օրագրերի բացելն է,այլ ընդհանուր մի օրագիր լինի,որը ինչ որ տեղ նաև տուրիստական թույն ուղեցույց կլինի,անձամբ ես զգացել եմ դրա կարիքը,եսիմ :))
Ակումբում «Տուրիզմ» (https://www.akumb.am/forumdisplay.php/174-%D5%8F%D5%B8%D6%82%D6%80%D5%AB%D5%A6%D5%B4) բաժին կա. ոնց որ թե քո ուզած ուղեցույցն էդ բաժնին է սազում, օրագրերը մի քիչ ուրիշ ֆորմատի են, եսիմ:
Այվի ջան,իմաստը ոչ թե անհատական օրագրերի բացելն է,այլ ընդհանուր մի օրագիր լինի,որը ինչ որ տեղ նաև տուրիստական թույն ուղեցույց կլինի,անձամբ ես զգացել եմ դրա կարիքը,եսիմ :))
Կարիք զգացողը միշտ էլ տեղ և միջոց կգտնի :)
Այվի ջան,իմաստը ոչ թե անհատական օրագրերի բացելն է,այլ ընդհանուր մի օրագիր լինի,որը ինչ որ տեղ նաև տուրիստական թույն ուղեցույց կլինի,անձամբ ես զգացել եմ դրա կարիքը,եսիմ :))
Սենց մի թեմա կար Ակումբում։ (https://www.akumb.am/showthread.php/46535-%D5%8E%D5%AB%D6%80%D5%BF%D5%B8%D6%82%D5%A1%D5%AC-%D5%A6%D5%A2%D5%B8%D5%BD%D5%A1%D5%B7%D6%80%D5%BB%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D4%B1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%A2%D6%81%D5%AB%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8-%D5%A1%D5%B7%D5%AD%D5%A1%D6%80%D5%B0%D5%AB-%D5%B7%D5%B8%D6%82%D6%80%D5%BB)Չգիտեմ ինչքանով ա քո սպասելիքներին համապատասխանում։
Մի պահ հետաքրքիր էր, մարդիկ իրանց գնացած տեղերի մասին էին խոսում, մի երկու նկար էին քցում։ Հետո մի քանի հոգի ճիշտ չէին հասկացել թեմայի իմաստը ու սկսեցին ստեղից-ընդեղի քաշած սիրուն նկարներով լցնել թեման, թեման դարձավ junk։ Բայց ցանկության դեպքում կարելի ա ակտիվացնել։
Ու քանի խառնվել եմ էս թեմային, կարծքիս ասեմ Ամերիկա/Եվրոպա վերջին զրույցի հետ կապված :D
Տարբերություն չկա, երկուսն էլ նույն ք․․․․ են :D ապահով, բարեկեցիկ, մաքուր, սաղ տեղում ա, սաղ չոտկի ա, սիստեման աշխատում ա ․․․ ու նենց, մանր մունր տարբերություններ, ստեղ չայեվոյը սենց են տալիս, ավտոբուսում սենց են բարևում, ընդեղ սուպերմարկետում սկզբից յոգուրտն ա, հետո մսեղենը, ստեղ դայվերսիթին սկսում ա շուն, կին, տղամարդ, սև ընձուղտ, ընդեղ՝ գեյ, հնդիկ վարորդ, թանգարան։
Ասածս ինչ ա, ուզում եք նոր բան տեսնեք ու արկածներ, դաբռօ պօժալօված Աֆրիկա ու Հարավային/Արևելյան Ասիա։ Էն որ, առավոտը Պնոմպենում հելնում ես, որ գործի գնաս, տուկ-տուկն ասում ա․
- վան դալաաաա, վան դալաաաա
Գնում ես ․․ Մյուս օրը առավտը հելնում ես, որ գործի գնաս, նույն տուկ-տուկն ասում․
- թու դալաաաա, թու դալաաաաաա, թու դալաաաաաա
Ասում եմ, արա, yesterday վան դալա, why today թու դալա ???
Ասում ա․
- foooooood, fooooood, childreeeeen, many many childreeeeen .... hungryyyyyy childreeeeeen .. good maaaan, թու դալա' ․․․
Ու բազառի տեղ չի թողում, բլին, համոզում ա :D Թու դալա, տակ թու դալա ․․․
«many many childreeeeen», բլին, մեկումեջ պռեզերվատիվով կարելի ա վճարել :Ճ
One_Way_Ticket
30.07.2019, 23:56
Ու քանի խառնվել եմ էս թեմային, կարծքիս ասեմ Ամերիկա/Եվրոպա վերջին զրույցի հետ կապված :D
Տարբերություն չկա, երկուսն էլ նույն ք․․․․ են :D ապահով, բարեկեցիկ, մաքուր, սաղ տեղում ա, սաղ չոտկի ա, սիստեման աշխատում ա ․․․ ու նենց, մանր մունր տարբերություններ, ստեղ չայեվոյը սենց են տալիս, ավտոբուսում սենց են բարևում, ընդեղ սուպերմարկետում սկզբից յոգուրտն ա, հետո մսեղենը, ստեղ դայվերսիթին սկսում ա շուն, կին, տղամարդ, սև ընձուղտ, ընդեղ՝ գեյ, հնդիկ վարորդ, թանգարան։
Ասածս ինչ ա, ուզում եք նոր բան տեսնեք ու արկածներ, դաբռօ պօժալօված Աֆրիկա ու Հարավային/Արևելյան Ասիա։ Էն որ, առավոտը Պնոմպենում հելնում ես, որ գործի գնաս, տուկ-տուկն ասում ա․
- վան դալաաաա, վան դալաաաա
Գնում ես ․․ Մյուս օրը առավտը հելնում ես, որ գործի գնաս, նույն տուկ-տուկն ասում․
- թու դալաաաա, թու դալաաաաաա, թու դալաաաաաա
Ասում եմ, արա, yesterday վան դալա, why today թու դալա ???
Ասում ա․
- foooooood, fooooood, childreeeeen, many many childreeeeen .... hungryyyyyy childreeeeeen .. good maaaan, թու դալա' ․․․
Ու բազառի տեղ չի թողում, բլին, համոզում ա :D Թու դալա, տակ թու դալա ․․․
Նայած ինչ տեսանկյունից քննարկես։ Եթե պիտի գնաս Պնոմպեն տուկ-տուկի վարորդ աշխատես, բնականաբար ամեն ինչ փոխվում է։ Բայց ոչ մի հայ (ռուս, դանիացի, ամերիկացի) նման հեռանկար նույնիսկ չի դիտարկում։ Դրա համար քննարկում ենք այն, ինչը ակտուալ է։ Ու այդ տեսանկյունից հարավ-արևելյան Ասիան ինձ մոտ ավելի քիչ մշակութային շոկ է առաջացնում, քան Ամերիկան։ Ասիայում եթե փող ունես, ամեն ինչ քո ուզած ձևով կաշխատի։ Ամերիկայում պիտի իրենց կանոններով խաղաս։ Ասենք, նույն Վիշապի բերած մեքենա վարձելու օրինակը։ Ինձ ԱՄՆ-ում շատ տեղեր չորով մերժեցին, քանի որ կրեդիտ քարտ չունեմ։ Ասում եմ՝ բայց ախր ես էնքան փող ունեմ, որ բանկի կրեդիտի կարիքը չունեմ։ Իմ դեբետ քարտի վրա ավելի շատ փող կա, քան ուրիշների կրեդիտ քարտի լիմիտն է։ Ինչքա՞ն եմ ամենաշատը մուծվելու, եթե պատահարի մեջ ընկնեմ, էդքան ինձնից փող պահեք, ես դրա հետ խնդիր չունեմ։ Չէ, ասում են, policy-ն պահանջում է, որ կրեդիտ քարտ ունենաս։ Ու տենց շատ ուրիշ բաներ, որ քեզ սովոր ձևով չեն աշխատում։ Թեյավճարները, գների մեջ հարկերը չմտցնելը, տո ոչ միայն հարկերը, հյուրանոցները իրավունք ունեն այսպես կոչված resort fee-ն exclude անել։ Ասենք, քեզ ասում են, որ համարդ արժի 100 դոլլար, տակը մանր տառերով գրված է, որ 30 դոլլար էլ resort fee-ն է, որ քեզ ամեն օր թերթ բերեն, ու տենց մանր մունր բաներ։ Հրաժարվել չես կարող։ Մի քանի տուն եմ մնացել airbnb-ով, թեյնիկ չկար խոհանոցում։ Առաջին անգամ մտածեցի, երևի մի բան հետը արել են նախորդ այցելուները, երկրորդ անգամ մեջս կասկած ընկավ, գուգլեցի, պարզվեց ամերիկացիները միկրոալիքային վառարանում են ջուրը եռացնում (facepalm): Երևի այնտեղ ապրելով այդ ամենին սովորում ես, բայց պետք չէ զարմանալ, որ դրսից եկողի մոտ դա հակակրանք է առաջացնում, հատկապես եթե ինքդ Ամերիկայում չես ծնվել-մեծացել։ Ծնված-մեծացածները ջհանդամ, հաճախ ուրիշ բան չեն տեսել կյանքում, ամբողջ հոգով հավատում են, որ իրենց մոտ ինչ կա, ամենաճիշտն է։ Ես 70+ երկրներում եմ եղել, ամերիկացիների շատ հազվադեպ եմ հանդիպում ուրիշ երկրներում, հաշվի առնելով երկրի բնակչությունն ու մարդկանց հնարավորությունները։ Հետաքրքիր չէ այդ մարդկանց ճանապարհորդել։ Հատուկետ hotspot-ներ կան, որտեղ լիքը ամերիկացիներ են, ասենք Սանտորինին։ Ամեն քայլափոխի ամերիկյան ակցենտ էր լսվում։ Գուգլեցի, պարզվեց միայն ես չեմ, որ դա նկատել եմ։ Երևի Europe guidebook են առնում, "top" վայրերը այցելում, դրանով սահմանափակվում։
Գաղթական
31.07.2019, 22:35
«many many childreeeeen», բլին, մեկումեջ պռեզերվատիվով կարելի ա վճարել :Ճ
Էն լավերը Պնոմ Պենում մինչև 2$ կհասնեն:
Կուզեի հասարակությունը նենց խմբերի բաժանեի,որ գոնե մի խումբը սրտովս լիներ....խույ :[
Բաժանում ես, որ տիրես, թե սիրես ? :D
Բաժանելն է լավ, թե միավորելը?
Հ.Գ.
Մեր կրոնի հետևորդներին էդ խմբերի մեջ չես դիտարկել, չէ?
Յոհաննես
04.08.2019, 02:50
Բաժանում ես, որ տիրես, թե սիրես ? :D
Բաժանելն է լավ, թե միավորելը?
Հ.Գ.
Մեր կրոնի հետևորդներին էդ խմբերի մեջ չես դիտարկել, չէ?
Չէ,մեր կրոնը վեհ արժեքա
Վատ եմ։ Շատ։
Տենաս էդ ամոթ ա բարձր ասելը? Հա, ամոթ ա։ Բայց շատ վատ եմ։
Չեմ դիմանում։
Հերթապահ եմ, հաջորդ օրը մինչև 18:00-ը աշխատանքի տեղն եմ, հետո 1 ժամ հանրային տրանսպորտի մեջ գողերի ու հոտերի միջից հասնում եմ տուն։ Հաց ուտում ու քնում։ Ու էլի հերթապահ եմ... ու սենց արդեն 2 ամիս ա։ Ոնց ա հնարավոր օրը մեջ 40 ժամ արթուն մնալ։ Սենց դեպի ուր? Ինչքան? Ինչի համար?
Ուր ա էդ բախտ կոչվածը?
Չեմ դիմանում էլ Հայաստանում։ Խեղդվում եմ նորից։
Ավստրայիս 3-րդ մերժման նամակը եկավ։
Ուզում եմ նկարել, գեղարվեստական գիրք կարդալ, շարֆ գործել, հին ու լավ ընկերներիս տեսնել։
Ոնց ա հնարավոր միաժամանակ քաոսի ու ապաթիայի մեջ լինել?
Ինչ գրեմ մարդկանց ում ամիսներով ոչ տեսնում եմ, ոչ խոսում? Գրեմ` կներես, հիշում ես ինձ?, կար ժամանակ, երբ մենք ծանոթ էինք ու իրար շատ էինք սիրում, հետո ես անհետացա, իսկ հիմա ես վատ եմ, շփվի իմ հետ, ես ձեզ շատ եմ կարոտում։ Բայց մի սպասիր, որ կպատասխանեմ ու էլի չեմ կորի։
Չքնել, կռիվներ, դժգոհ ծնողներ, ջերմող երեխեք ու էլի նույն բանը...
Ինչից են դժգոհ? Որ տեղամասային բժիշկը վատն ա, կամ ռայոնում բժշկություն չկա? Բայց ինչ մեղավոր եմ ես? Ինչ անեմ որ լավ լինի? Էլ ավել ոնց օգնեմ?
10 տարի սովորել եմ, որ գիշերը 5-ին իմ վրա մատ թափ տան ու սպառնան։ Ու ինչի համար? Նրա համար, որ ես իրանց երեխուն օգնում եմ։
Էլի թուքս կուլ տալ չեմ կարողանում։ Խեղդվում եմ։
Ուզում եմ կանգնել էն տեղում, որտեղ կանգնել եմ, երբ 17 տարեկան էի։
Վերջին անգամ երջանիկ եմ եղել էդ ժամանակ։
Էլ չեմ դիմանում։
Կներեք։
GriFFin բացարձակ ամոթ չի ասելը, ու ավելի հաճախ ասա, հետո չափից շատ մի վերցրու ուսերիդ, մտածիր հանգստի մասին: Տես, burnout (https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%80%D5%B8%D6%82%D5%A6%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%A1%D5%B5%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%B4)-ի չհասցնես, վերականգնվելը ահագին թանկ է նստում, հաճախ 100%-ով չի էլ ստացվում, սեփական փորձից: Սպառման սինդրոմի մասին թեմա բաց, քննարկենք, եթե չբացես, ես մոտ ժամանակներս կբացեմ:
Ուլուանա
14.08.2019, 08:18
GriFFin բացարձակ ամոթ չի ասելը, ու ավելի հաճախ ասա, հետո չափից շատ մի վերցրու ուսերիդ, մտածիր հանգստի մասին: Տես, burnout (https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%80%D5%B8%D6%82%D5%A6%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%A1%D5%B5%D6%80%D5%B8%D6%82%D5%B4)-ի չհասցնես, վերականգնվելը ահագին թանկ է նստում, հաճախ 100%-ով չի էլ ստացվում, սեփական փորձից: Սպառման սինդրոմի մասին թեմա բաց, քննարկենք, եթե չբացես, ես մոտ ժամանակներս կբացեմ:
Burnout-ի մասին մի երկու տարի առաջ ես էլ էի մտադիր թեմա բացել, բայց տենց էլ չբացեցի: Կարևոր թեմա ա, արժե բացել:
Դու մեջտեղի՞նն ես.
https://i.postimg.cc/3RH3HH1c/IMG-0184.jpg
Գաղթական
16.08.2019, 11:38
Դու մեջտեղի՞նն ես.
Շատ ե՞մ փոխվել )))
Շատ ե՞մ փոխվել )))
Որ շատ փոխված լինեիր, չէի ճանաչի :)
Երեկ ընկերոջս հետ ցերեկը ժամը 4-ին նստեցինք մի ֆասթֆուդում ու ամբողջ օրը ոչինչ չկերած ու դատարկ ստամոքսներով, աչքներս ծակ պատվիրեցինք հսկայական բաժին ուտելիք:
Adam, էս դու էլի անցար ֆասթֆուդի՞. բա հապալասը, ավոկադոն ու թարխունն ի՞նչ եղան :))
Adam, էս դու էլի անցար ֆասթֆուդի՞. բա հապալասը, ավոկադոն ու թարխունն ի՞նչ եղան :))
օֆ եսիմ է, :)) , հապալասը, մալինան ու խուրմեն միշտ էլ կան ռութինիս մեջ, բայց շաբաթը մի անգամ մի հատ թմբլիկ բուղաչա շրթունքներովս ծորացնելու սովորությունս չեմ կարում թարգեմ: :Ճ հիմնականում՝ բուրգեր քինգ: Ախր շատ համով են է սարքում էդ անտերը…
շաբաթը մի անգամ մի հատ թմբլիկ բուղաչա շրթունքներովս ծորացնելու սովորությունս չեմ կարում թարգեմ: :Ճ հիմնականում՝ բուրգեր քինգ: Ախր շատ համով են է սարքում էդ անտերը…
Չեմ էլ կարող պատկերացնել, թե ոնց ես էդ բաները տենց հաճույքով ուտում, բայց դե անուշ լինի :)
Չեմ էլ կարող պատկերացնել, թե ոնց ես էդ բաները տենց հաճույքով ուտում, բայց դե անուշ լինի
:D , ես էն մարդկանցից դուրս եկա, ում վրա չազդեց «առողջ սնվի, ժամանակի ընթացքում կտեսնես՝ էլ հին junk food-ի ցանկությունն էլ չես ունենա ու կմարի կամաց-կամաց» հուսադրող հայտարարությունը: :))
Հ.գ. Այվ, աչքիս մատդ պատահմամբ կպավ՝ փակեցիր օրագրային զրույցներ թեման ))
3 րոպե թեման փակ էր ցույց տալիս … :think
3 րոպե թեման փակ էր ցույց տալիս … :think
Հա, փակել էի պատահաբար. հեռախոսով հաճախ ա լինում...
Ուլուանա
19.08.2019, 09:20
:D , ես էն մարդկանցից դուրս եկա, ում վրա չազդեց «առողջ սնվի, ժամանակի ընթացքում կտեսնես՝ էլ հին junk food-ի ցանկությունն էլ չես ունենա ու կմարի կամաց-կամաց» հուսադրող հայտարարությունը: :))
Բայց տենց երկարատև շրջան եղե՞լ ա, որ մենակ առողջ սնվես, ֆասֆուդ ու այլ վնասակար բաներ չուտես: Որովհետև էդ նշածդ երևույթը սովորաբար էդ դեպքում ա լինում, ոչ թե էն դեպքում, երբ նաև առողջ սնունդ ես ուտում`կողքից միշտ ֆասթֆուդը պահպանելով:
Էն, որ կյանքը ցիկլ ա ու հեսա ֆբ-ի դարաշրջանն էլ ա անցնելու: Ստատուսներ, նկարներ, լայքեր… քոմենթներ…
Սաղ իրանց սպառելու են ու հանգելու ա ամեն ինչ: Ու …
Ու նորից գալու ա հին ու բարի ֆորումների դարը:
Ֆբ-ն կհոգնացնի, ակումբը՝ չէ:
Հա, ֆեյսբուքն էլ կանցնի, բայց ֆորումները դժվար թե հետ գան. կյանքը նաև առաջընթաց ա:
Ակումբը կպահենք, ինչքան կարողանանք ու ինչքան դեռ սիրենք:
Հա, ֆեյսբուքն էլ կանցնի, բայց ֆորումները դժվար թե հետ գան. կյանքը նաև առաջընթաց ա:
Ակումբը կպահենք, ինչքան կարողանանք ու ինչքան դեռ սիրենք: Հետաքրքիր ա՝ տենաս ֆբ ից հետո բա ինչ ա գալու :think
Գաղթական
24.08.2019, 16:55
Հետաքրքիր ա՝ տենաս ֆբ ից հետո բա ինչ ա գալու :think
Wireless ակնոցներ, որ մարդուն նայես ու իրա պրոֆիլը տեսնես )))
Wireless ակնոցներ, որ մարդուն նայես ու իրա պրոֆիլը տեսնես )))
գոնե մի քիչ լավատեսական ուղղություն տայիր՝ VR ակնոցներ, որ մարդուն նայես ու իր ռենուարական պատկերն (https://www.newyorker.com/magazine/2019/08/26/renoirs-problem-nudes) տեսնես
Գաղթական
24.08.2019, 17:56
գոնե մի քիչ լավատեսական ուղղություն տայիր՝ VR ակնոցներ, որ մարդուն նայես ու իր ռենուարական պատկերն (https://www.newyorker.com/magazine/2019/08/26/renoirs-problem-nudes) տեսնես
Դու էլ ե՞ս, ջահել վախտերով, չղջիկ փորձել ռագատկով խփել )))
StrangeLittleGirl
05.09.2019, 14:35
Հա պտտվում եմ էս PhD ծրագրի (https://www.en.transformationsprozesse.volkskunde.uni-muenchen.de/index.html) շուրջ ու չեմ դիմում. չգիտեմ՝ ոնց հասցնեմ ֆուլթայմ աշխատանքիս հետ, բայց դե շատ եմ ուզում փորձել: Մի օր երևի սրա հերթն էլ կհասնի :)
Ռիփ, PhD֊ն ինքն իրանով ֆուլթայմ աշխատանք ա, մի բան էլ ավել, եթե իհարկե չես ուզում տարիներով լռվել վրան, այլ երեք֊չորս տարում վերջացնել։
Ռիփ, PhD֊ն ինքն իրանով ֆուլթայմ աշխատանք ա, մի բան էլ ավել, եթե իհարկե չես ուզում տարիներով լռվել վրան, այլ երեք֊չորս տարում վերջացնել։
Դե հա, դրա համար էլ չեմ դիմում...
Ներսես_AM
07.09.2019, 17:20
… (ես էլ կյանքումս ոչ ավարիայի մեջ եմ ընկել ոչ էլ գիտեմ թե էդ էէռբագը ոնց ա աշխատում ու ոնց են դրան մի կողմ տանում ձեռներով, որ կարողանան դուրս գալ մեքենայից: Ամբողջ ավտոյի մեջ ծուխ ա… ու ես էլ ցավերի մեջ մտածում եմ՝ բա որ հանկարծ տրաքի … շուտ արա մի բան արա դուրս արի մեքենայից: Հազիվ ամրագոտին արձակում եմ ցավերի մեջ ու դուռը բացում եմ ինձ դուրս եմ շպրտում:
Էս մասին ուզեցի անդրադառնամ թե ինչքան կարևոր ա ամրագոտին կապելը։ Անվտանգության բարձիկները բացվելուց առաջ, ամրագոտին ավտոմատ ձգվում ա ու մարդուն սեղմում նստարանին։ Հայաստանում մարդիկ կային ասում էին էդ բարձիկը բացվելուց ա իրանց հարևանը/ընկերը/բարեկամը մահացել, ու խորհուրդ էին տալիս անջատել բարձիկները։ Եթե ամրագոտին չես կապել ու առաջ ես նստած, հա կարող ա բարձիկի բացվելուց, քանի որ ավելի մոտ ես իրեն, գլուխը/վիզը վնասվի։ Ամրագոտին հավեսի համար չի։ Ինքը մեքենայում մարդու անվտանգությունը ապահովող կարևոր մաս ա։
Իսկ ինչ վերաբերվում ա գիշերով քշելուն, աշխատեք գիշերը չքշել, կամ գոնե դանդաղ քշել։ Չնայած գիտեմ գայթակղությունը մեծ ա արագ տեղ հասնելու ու քնելու։ ՈՒղղակի բացի ղեկին քնելու մեծ հավանականությունից, մարդու ուշադրությունն ու ընկալունակությունը կտրուկ ընկնում ա գիշերային ժամերին։ Եթե չեք հանդիպել էս հոդվածը կարդացեք, թե հոգնածությունն ու գիշերը չքնելը ոնց կարող էր բերել պատմության մեջ ամենամեծ ավիացիոն աղետին։ Թռիչքուղու վրա վայրէջք կատարելու փոխարեն, պատրաստվում էին իջնել Taxiway–ի(որտեղով ինքնաթիռները մոտենում են թռիչքուղուն) վրա, որտեղ այդ պահին 4 ինքնաթիռ սպասում էր իրենց հերթին։ 5 վայրկան ուշացնեին որոշում կայացնելը մոտ հազար մարդ էր մեռնելու։ Ընդ որում իրենք մինչև վերջ էլ չէին հասկանում թե ինչ ա կատարվում։ Զուտ ներքին զգացողությամբ, որ «այստեղ մի բան էն չի» որոշեցին նստեցումը դադարեցնել։ (https://medium.com/@admiralcloudberg/the-near-crash-of-air-canada-flight-759-c61094867d45)
https://youtu.be/oF7FR7TjnME?t=43
Մոդերատորական: Վերջին գրառումները տեղափոխվել են «Սերիալներ» բաժին՝ նորաբաց "Stranger Things" (https://www.akumb.am/showthread.php/68002-quot-Stranger-Things-quot) թեմա:
Էն որ էս թեմայում (https://www.akumb.am/showthread.php/62547-%D5%8D%D5%AB%D6%80%D5%B8-%D5%AD%D5%B8%D5%BD%D5%BF%D5%B8%D5%BE%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D5%A1%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4%D5%A2%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B6) գրառում անող էլ չկա, որ մարդ մի քիչ սիրային ինտրիգներով տարվի, թե տեսնես Ակումբում ով ում է թաքուն սիրահարված, ով ում մասին է երազում, ով ում մուսսան է ու էդպիսի պուպուշ բաներ։
Իսկ տարիներ առաջ սիրային կրքերը եռում էին ամեն կողմից։
Էհ, մեծացանք, քչացանք, սառեցինք։
Էն, որ էդ թեմայում արդեն մեր երեխեքը պիտի գրառումներ անեն, բայց չեն անում, որ "չբնվեն" :)
Ուլուանա
24.09.2019, 00:16
Էն, որ էդ թեմայում արդեն մեր երեխեքը պիտի գրառումներ անեն, բայց չեն անում, որ "չբնվեն" :)
Յա, քո էրեխեքն արդեն Ակումբում գրանցվա՞ծ են :)):
Դե, մեծ մասիս երեխաները դեռ փոքր են Ակումբում գրանցվելու համար, բայց ընդհանրապես ունեցել ենք ակումբցի ծնող-երեխաների դեպքեր, նույնիսկ ամբողջական ընտանիքների դեպքեր են եղել :)):
Էն որ Բարեկամը տենց էլ հետ չեկավ :(
Էն որ մոռացել եմ թե ինչի էի գնացել․․․ :)
Ուլուանա
24.09.2019, 20:25
Էն որ մոռացել եմ թե ինչի էի գնացել․․․ :)
Էն որ վատ հիշողություն ունենալը մեկ-մեկ լավ ա, էլի :)): Բարի վերադարձ :love
Հ.Գ. Հանկարծ չհիշեցնեք, եղա՞վ: :nono
Էն որ մոռացել եմ թե ինչի էի գնացել․․․ :)
Ուզու՞մ ես հիշացնեմ։ Նենց բաներ են եղել, զարմանում եմ, որ մոռացել ես։ Տենց վերքերը չեն մոռացվում։ Բա իմանաս գնալուցդ հետո ստեղ ինչ վակխանալիա էր, անունդ դրինք ու վերցրինք, դրինք ու վերցրինք։ Ես քո տեղը լինեմ, էլի կգնամ։
:D
Բարեկամ ջան, բարի գալուստ: Ես չէի էլ կասկածում, որ հետ ես գալու: Ակումբի մասնիկներից մեկը նեղանալ-մեղանալ չպիտի ճանաչի: #պոֆիգիստforever :)
Էն որ վատ հիշողություն ունենալը մեկ-մեկ լավ ա, էլի :)): Բարի վերադարձ :love
Հ.Գ. Հանկարծ չհիշեցնեք, եղա՞վ: :nono
Իսկ դու դեռ անհանգստանում էիր վատ հիշողությանս համար :))
Ուզու՞մ ես հիշացնեմ։ Նենց բաներ են եղել, զարմանում եմ, որ մոռացել ես։ Տենց վերքերը չեն մոռացվում։ Բա իմանաս գնալուցդ հետո ստեղ ինչ վակխանալիա էր, անունդ դրինք ու վերցրինք, դրինք ու վերցրինք։ Ես քո տեղը լինեմ, էլի կգնամ։
:D
Վակխանալիա՞։ Էդ ինչեր եմ արել :think
Բարեկամ ջան, բարի գալուստ: Ես չէի էլ կասկածում, որ հետ ես գալու: Ակումբի մասնիկներից մեկը նեղանալ-մեղանալ չպիտի ճանաչի: #պոֆիգիստforever :)
Չէ, նեղանալը հիշում եմ ով էր պատճառը, բայց նյութը չեմ հիշում :)
Յա, քո էրեխեքն արդեն Ակումբում գրանցվա՞ծ են :)):
Դե, մեծ մասիս երեխաները դեռ փոքր են Ակումբում գրանցվելու համար, բայց ընդհանրապես ունեցել ենք ակումբցի ծնող-երեխաների դեպքեր, նույնիսկ ամբողջական ընտանիքների դեպքեր են եղել :)):
Դեռ գրանցված չեն` համակարգիչն ու սմարթֆոնն իրենց դեռ հակացուցված են :) Մի երկու տարի հետո` ես եմ իրենց հակացուցված լինելու :D
One_Way_Ticket
26.09.2019, 18:10
Միակ պայմանը լեզուն լավ խոսելն ա:
Չէ, միակ պայմանը չէ։ Պետք է նաև սիրել այդ ազգի բարքերն ու մշակույթը։ Ասենք, ես անգլերեն շատ լավ խոսում եմ, բայց նագլոսաքսոնական մշակույթը չսիրեցի։
Ուլուանա
26.09.2019, 19:09
Դեռ գրանցված չեն` համակարգիչն ու սմարթֆոնն իրենց դեռ հակացուցված են :) Մի երկու տարի հետո` ես եմ իրենց հակացուցված լինելու :D
Իսկ քանի՞ տարեկան են, եթե գաղտնիք չի: Ուղղակի հետաքրքիր ա, թե մինչև որ տարիքն ես համարում, որ պիտի հակացուցված լինեն համակարգիչն ու այլ նմանատիպ սարքերը:
Ուլուանա
26.09.2019, 19:32
Ըստ իս, էն մարդիկ, ովքեր լիովին չեն կարողանում ինտեգրվել որևիցե օտար երկրում, լեզվի տիրապետման խնդիր ունեն:
Էմիգրանտի ինտեգրման առաջին ու ամենակարևոր գրավականը տեղի լեզվով սահուն խոսել կարողանալն ա: Եթե չէ՝ ուրեմն իրեն ոչ մի շրջապատ լուրջ չի ընդունի: Իր հետ կշփվեն, բայց էնպես չեն շփվի, ինչ ուրիշ « նորմալ » մարդկանց հետ: Իրեն կիզոլացնեն:
Ու էստեղ կապ չունի էմիգրանտի ո՛չ ազգությունը, ո՛չ մաշկի գույնը, ո՛չ հետերո/գեյ լինելը ու ոչ էլ կրոնը: Միակ պայմանը լեզուն լավ խոսելն ա: Մարդիկ չեն ուզում (հավես չունեն՝ գլուխ ցավացնեն ու փորձեն ամեն վայրկյան հասկանան, թե դիմացինն ինչ ա ուզում ասած լինի խոսալու ժամանակ: Մարդիկ առանց մտածելու շփվել են ուզում ու եթե տեսնում են, որ դու չես կարողանում շփվես իրանց պես՝ մեխանիկորեն չեն շփվում քեզ հետ (կամ շփվում են, բայց ոչ նենց, ոնց որ պետք ա):
Ըստ այդմ էլ՝ դրանից էլ գալիս ա տվյալ էմիգրանտի ցանկության նվազումը տվյալ երկրի քաղաքացիների հետ շփվելու (մանթո իրա լեզվի բարիերից.) ու… ինչ պիտի անի՞ … պիտի շփվի տվյալ երկրում գտնվող իրա հայրենակիցների հետ միայն, որ իրան բոլյե մենյե մարդ զգա: Էդքանը: Եթե էմիգրանտը լեզուն գցեց երկրորդ կամ երրորդ պլան՝ ինքը երբեք ոչ մեկի կողմից լուրջ չի ընդունվելու ու համարելու ա ինքն իրեն չինտեգրված ու մշտապես իրա հայրենիքն ա տենչելու ու ապրելու ա իրա լքաքծ երկրի կյանքով:
Համաձայն չեմ: Այլ պատճառներ էլ են լինում հաճախ: Մասամբ կարող եմ համաձայնել, որ տվյալ երկրի լեզվին տիրապետելն անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման ա երկրին ինտեգրվելու համար, բայց նույնիսկ սա միանշանակ չի, քանի որ լիքը դեպքեր գիտեմ, երբ մարդը բոլորովին էլ լավ չի տիրապետում լեզվին, այլ ընդամենը կարողանում ասելիքը տեղ հասցնել մի կերպ` լիքը սխալներով-բանով, բայց լավ էլ ինտեգրված ա իր խառնվածքի շնորհիվ` ակտիվ ա, նախաձեռնող ա, շփվող ա, ճարպիկ ա, աչքաբաց ա և այլն: Էդպիսի մարդիկ, կարծում եմ, բոլորիս շրջապատներում էլ կան, որ մտածես, ինքդ էլ երևի կհիշես գոնե մի երկու հոգու: Իհարկե, ամաչկոտ, պասիվ ու չշփվող լինելու դեպքում գոնե պետք ա տվյալ երկրի լեզվով նորմալ խոսել իմանալ, այ, էսպիսի մարդկանց համար իրոք անհրաժեշտ, բայց ոչ բավարար պայման ա լեզվին տիրապետելը: Բայց, ինչպես One_Way_Ticket-ն ասեց, մարդը կարող ա լեզվին արտակարգ տիրապետել, բայց տվյալ երկրի մշակույթը, ընդհանուր կյանքը, մարդկանց պահվածքը և այլն ուղղակի չհավանել, կամ էլ ուղղակի որևէ նոր միջավայրի ընտելանալու խնդիր ունենա` անկախ նրանից, թե որքանով ա տվյալ երկիրը լավ կամ վատը համարում:
10 և 5 տարեկան:
Կարծում եմ մյուս տարի մեծին սովորական (ոչ սմարթֆոն) հեռախոս կթույլատրվի, իսկ համակարգչի ժամանակը կգա, երբ դրա կարիքը կունենա ուսումնական պրոցեսում: Իսկ մինչ այդ թող նկարեն, նվագեն, երգեն, պարեն, գործեն, կարեն, քանդակեն, ընթերցեն ... թող միտքն ու երևակայությունը մաքուր զարգանան, ֆիզիկապես առողջ և ամուր լինեն, արվեստ ու արհեստ ճանաչեն, մարդկանց հետ իրական շփումը սովորեն: ԻՀԿ երեխաները պիտի խաղան և ուրախանան` անհոգ և ուրախ, բնական միջավայրում անցկացնեն մանկությունը, սեր, քնքշանք, հարգանք և պատասխանատվություն տեսնեն: Իսկ վիրտուալ և թվային աշխարհը ոչ մի տեղ չի փախչի :)
Առաջին անգամ դպրոց գնացի օգոստոսին:
Alphaone, գյուղում դասավանդո՞ւմ ես։ Մի քիչ կպատմես օրագրիդ մասին։
Alphaone
29.09.2019, 11:43
Այվ, Հայաստանում գործում է «Դասավանդի՛ր, Հայաստան» ծրագիրը: Ծրագիրը Teach for ցանցի մասն է: Հայաստանի գյուղական դպրոցներում ուսուցչի աշխատանքի շոշափելի պահանջարկ կա: Հիմա Արցախում եմ, այստեղ՝ առավել ևս: Կոնկրետ իմ շրջանում պահանջարկը 80 տոկոսի է հասնում (երեկ ասում էին), դեռ պաշտոնական վիճակագրություն չեմ գտել: Պահանջարկի օրինակ, որ ես անգլերենի մասնագետ չեմ, բայց ճարահատյալ նաև անգլերեն եմ դասավանդում, քանի որ դպրոցում անգլերենի ուրիշ տիրապետող չունենք: Գտնվելուս վայրը դիտավորյալ բաց չեմ գրում, գյուղում լրիվ մենակ եմ ու անակնալների պատրաստ չեմ, միայն էն մարդկանց եմ ասում, ովքեր կուզեմ գան, ինձ էստեղ տեսնեն: Եթե Հայաստանում եղած ժամանակ Արցախ գալու հավես ունենաս, իմաց տուր, կոնտակտներով փոխանակվենք :kiss
Այվ, Հայաստանում գործում է «Դասավանդի՛ր, Հայաստան» ծրագիրը: Ծրագիրը Teach for ցանցի մասն է: Հայաստանի գյուղական դպրոցներում ուսուցչի աշխատանքի շոշափելի պահանջարկ կա: Հիմա Արցախում եմ, այստեղ՝ առավել ևս: Կոնկրետ իմ շրջանում պահանջարկը 80 տոկոսի է հասնում (երեկ ասում էին), դեռ պաշտոնական վիճակագրություն չեմ գտել: Պահանջարկի օրինակ, որ ես անգլերենի մասնագետ չեմ, բայց ճարահատյալ նաև անգլերեն եմ դասավանդում, քանի որ դպրոցում անգլերենի ուրիշ տիրապետող չունենք: Գտնվելուս վայրը դիտավորյալ բաց չեմ գրում, գյուղում լրիվ մենակ եմ ու անակնալների պատրաստ չեմ, միայն էն մարդկանց եմ ասում, ովքեր կուզեմ գան, ինձ էստեղ տեսնեն: Եթե Հայաստանում եղած ժամանակ Արցախ գալու հավես ունենաս, իմաց տուր, կոնտակտներով փոխանակվենք :kiss
Ծրագրի մասին գիտեմ, մտքովս անցավ, որ հենց էդ ծրագրով էլ դասավանդում ես։
Ակումբում նույնիսկ թեմա ունենք «Դասավանդի՛ր, Հայաստան» (https://www.akumb.am/showthread.php/67282-%C2%AB%D4%B4%D5%A1%D5%BD%D5%A1%D5%BE%D5%A1%D5%B6%D5%A4%D5%AB%D6%80-%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A1%D5%B6%C2%BB-%D5%AE%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D6%80%D5%A8?highlight=teach)-ի մասին։
Հետաքրքրությամբ կհետևեմ օրագրիդ :kiss
Այվ, Հայաստանում գործում է «Դասավանդի՛ր, Հայաստան» ծրագիրը: Ծրագիրը Teach for ցանցի մասն է: Հայաստանի գյուղական դպրոցներում ուսուցչի աշխատանքի շոշափելի պահանջարկ կա: Հիմա Արցախում եմ, այստեղ՝ առավել ևս: Կոնկրետ իմ շրջանում պահանջարկը 80 տոկոսի է հասնում (երեկ ասում էին), դեռ պաշտոնական վիճակագրություն չեմ գտել: Պահանջարկի օրինակ, որ ես անգլերենի մասնագետ չեմ, բայց ճարահատյալ նաև անգլերեն եմ դասավանդում, քանի որ դպրոցում անգլերենի ուրիշ տիրապետող չունենք: Գտնվելուս վայրը դիտավորյալ բաց չեմ գրում, գյուղում լրիվ մենակ եմ ու անակնալների պատրաստ չեմ, միայն էն մարդկանց եմ ասում, ովքեր կուզեմ գան, ինձ էստեղ տեսնեն: Եթե Հայաստանում եղած ժամանակ Արցախ գալու հավես ունենաս, իմաց տուր, կոնտակտներով փոխանակվենք :kiss
Ալֆա ջան, ես քեզ չեմ ճանաչում, բայց գրածներիցդ հասկացա, որ փորձում ես հեռավոր վայրում դասավանդելու համար քեզ բաժին ընկած տան մինիմալ խնդիրները լուծել: Ինչ կլինի, հաշվեհամար տուր, դոնեյշն հավաքենք, արագ լուծես էդ խնդիները, ստեղ Նահանգներում ահագին ընդունված պրակտիկա է:
Վաղը մյուս օր ձյուն կարող ա գա, ավելի դժվար կլինի: Եթե հաշվեհամար չունես, gofundme.com-ով կամ այլ միջոցով կարող ենք կազմակերպել:
Alphaone
29.09.2019, 23:19
Վիշապ ջան, մերսի շատ, ակումբից էլի են առաջարկել, բայց էս իմ ընտրած փորձությունն է, որ պիտի ինքս հաղթահարեմ: Հաշվեհամար դեռ կտամ, երբ համայնքի համար ծրագրեր անեմ՝ բոլոր եկամուտներն ու ելքերը հաշվի քաղվածքներով ու ապրանքագրեր, կտրոններով հիմնավորելով: ;)
Ներսես_AM
30.09.2019, 00:24
Վիշապ ջան, մերսի շատ, ակումբից էլի են առաջարկել, բայց էս իմ ընտրած փորձությունն է, որ պիտի ինքս հաղթահարեմ: Հաշվեհամար դեռ կտամ, երբ համայնքի համար ծրագրեր անեմ՝ բոլոր եկամուտներն ու ելքերը հաշվի քաղվածքներով ու ապրանքագրեր, կտրոններով հիմնավորելով: ;)
Ինչի որ ակումբցի ընկերներդ փորձում են օգնել էդ Պողոսն ա հաղթահարու՞մ։ Դու ու քեզ օգնել ցանկացող ընկերներդ ենք։ :)
Alphaone
30.09.2019, 00:30
Ինչի որ ակումբցի ընկերներդ փորձում են օգնել էդ Պողոսն ա հաղթահարու՞մ։ Դու ու քեզ օգնել ցանկացող ընկերներդ ենք։ :)
դե առայժմ յոլա գնում եմ, թեև անգամ պոետիկ չեմ չափազանցնում վիճակը :D Ինձ համար ավելի, շա՜տ ավելի կարևոր օգնություն կլինի համայնքի կարիքները գնահատելուց հետո ծրագիրը ֆինանսավորելը, որ էս էրեխեքի համար մի լավ բան արվի: Իմ խնդիրներն ինձ ուժեղացնում են, իրոք, էրեխեքին, հակառակը, թուլացնում են իրենց խնդիրները, շատ ավելի մեծ սիրով օգնությունը կընդունեմ, երբ էրեխեքիս համար մի բան արվի, բայց դա հաջորդ տարի արդեն:
Երբ զոհողության ու բարձր գիտակցության մասին նշեցի՝ հայրենադարձության թեմայով, Ալֆայի մասին էր (առանց իրեն ու իր էս նախաձեռնության մասին իմանալու)։
Իսկ օրագիրը կարդալիս, ամենաշատը հուզվեցի էն մասում, որ երեխաներն ամեն առավոտ դաշտային ծաղիկներ են հավաքում֊բերում ուսուցչուհու համար... (էլի հուզվեցի սա գրելիս...)։ Սա նշանակում ա էս ամեն ինչը ավելի, քան իմաստ ունի։
Alphaone :kiss
Վիշապ ջան, մերսի շատ, ակումբից էլի են առաջարկել, բայց էս իմ ընտրած փորձությունն է, որ պիտի ինքս հաղթահարեմ: Հաշվեհամար դեռ կտամ, երբ համայնքի համար ծրագրեր անեմ՝ բոլոր եկամուտներն ու ելքերը հաշվի քաղվածքներով ու ապրանքագրեր, կտրոններով հիմնավորելով: ;)
Ես սրա համար էի ասում, նման ա, որ չարժի հետաձգել՝
հիմա ջուրը փակել չի լինում, լցվում է բակ, ճահճացնում, մինչև հաջորդ ամսվա կեսերին առաջին աշխատավարձը ստանամ, գնամ, նորմալ ծորակ գնեմ:
Alphaone
30.09.2019, 04:13
դե ծորակն ահավոր թանկ բան չի, 700 դրամով էլ կառնեմ, բայց էստեղ ջուրը սարերից է, առանց ջրաչափ ու կարող է ազատ հոսել: Ցեխն իրականում ահավոր շատ է, բայց եթե կատաստրոֆիկ շատ լիներ, տնից գումար կխնդրեի, մայիսին գործից Դասավանդիրի համար դուրս եկա ու ամբողջ խնայողություններս մինչև սեպտեմբեր մսխեցի ))
Alphaone
30.09.2019, 04:18
Երբ զոհողության ու բարձր գիտակցության մասին նշեցի՝ հայրենադարձության թեմայով, Ալֆայի մասին էր (առանց իրեն ու իր էս նախաձեռնության մասին իմանալու)։
Իսկ օրագիրը կարդալիս, ամենաշատը հուզվեցի էն մասում, որ երեխաներն ամեն առավոտ դաշտային ծաղիկներ են հավաքում֊բերում ուսուցչուհու համար... (էլի հուզվեցի սա գրելիս...)։ Սա նշանակում ա էս ամեն ինչը ավելի, քան իմաստ ունի։
Alphaone :kiss
որ թյուրիմացություն չլինի՝ ամեն առավոտ չէ ու դաշտային ծաղիկներ չէ՝ իրենց բակի ծաղիկներից, վայրի չեմ թողի բերեն. անտառը վտանգավոր է :)
որ թյուրիմացություն չլինի՝ ամեն առավոտ չէ ու դաշտային ծաղիկներ չէ՝ իրենց բակի ծաղիկներից, վայրի չեմ թողի բերեն. անտառը վտանգավոր է :)
Ես դաշտային էի պատկերացրել, բայց թող լինի՝ իրենց բակից, ու թող լինի՝ ոչ ամեն առավոտ․ իմաստը չի փոխում :)
Հա, մոռացա ասեմ՝ շնորհակալություն, որ չես զլանում ու կիսվում ես օրագրի միջոցով։
One_Way_Ticket
30.09.2019, 22:11
Լավ փախավ One_Way_Ticket-ը Ավստրալիայից։
Ուրիշ ոչ մի տեղ նման անհամուհոտ, անհետաքրքիր մարդիկ չեմ տեսել, ինչպիսիք ավստրալիացիներն են։ Մաշված, անոգի, անթրթիռ։
Որևէ երկիր ճամփորդությունից հետո, երբ մոտենում ես գեյթին, միանգամից ճանաչում ես, որ դա դեպի Սիդնեյ թռիչքն ա. Էդ մաշված ու անմշակ, գունաթափ մասսան մի տեսակ անձկություն ա բերում ու ջուրը գցում նախորդ երկրներից ստացածդ լիցքն ու ոգևորությունը։
Մի տեսակ միաչափ կանխատեսելիություն, ավելի ճիշտ՝ պարզունակ ռամիկություն կա էս դալուկ, ոչինչ չասող հայացքով ու ոգեղենության իսպառ բացակայությամբ ազգաբնակչության դիմագծի մեջ։ Հա, թեև երիտասարդ, բայց կարծես էսպիսի դիմագիծ ունեցող ազգ են էս անգլոսաքսոնյան վերաբնակիչները, որոնց նախահայրերը հազիվ մի երկու դար առաջ հեռավոր մայրացամաքը ոտք դրած կա՜մ աքսորված բանտարկյալներ էին, կա'մ նրանց վերակացուները, խոշոր հաշվով։
Ամենամեծ միօրինակությունն ինձ համար ոչինչ չասող հայացքն ա, որոնցից էստեղ ամենուր են։
Ռուս ընկերներիցս շատերը նույնպես լքել են կամ ուզում են լքել Ավստրալիան։ Այդ կապակցությամբ մի հետաքրքիր դիտարկում ունեմ։
2013-15 թվերին (ես իմ տեղափոխվելուց հետո եմ հաշվում, մինչև այդ չգիտեմ ոնց էր) առանձնապես ոչ ոք չէր ուզում հեռանալ։ Ինչ-որ բանից գոհ, ինչ-որ բանից դժգոհ, բայց մեծամասամբ սիրում էինք Ավստրալիան։ 2016 թվականին առաջին անգամ ասացի, թե մտածում եմ քաղաքացիություն ստանալուց հետո հեռանալ, ընկերներս կլոր աչքեր արեցին։ Իսկ հետո իրավիճակը սկսեց փոխվել։ 2018-ից սկսած Ավստրալիան լքելը չափազանց պոպուլյար թեմա է դարձել իմ շրջապատում։ Այնքան պոպուլյար, որ զուգահեռ եմ տանում հին սովետական անեկդոտի հետ, երբ հրեաներին թույլ էին տվել ընդմիշտ արտագաղթել ԽՍՀՄ-ից։ Երկու հրեա զրուցում են, մոտենում է երրորդն ու ասում՝ չգիտեմ, ինչի մասին եք խոսում, բայց գնալ պետք է։ Հիմա մեր մոտ է այդպես, ամենաարդիական թեմաներից մեկը "գնալ պետք է"-ն է։ Հատկանշական է, որ սա կախված չէ իմմիգրանտի "հնությունից"։ Գնալու ցանկությունը հավասարապես ակտիվացել է երեք ու տասներեք տարի առաջ գաղթածների մեջ։ Արդեն կլոր աչքերով են նայում նրանց, ում Ավստրալիան դուր է գալիս։ Ակնհայտորեն մի բան փոխվել է վերջին տարիներին, բայց դեռևս հստակ պատասխան չունեմ, թե հատկապես ինչն է պատճառը։
Ճիշտ չի։ Մի օր ուզում էի գրել։ Հստակ չէի որոշել՝ էստե՞ղ, թե՞ օրագրում, բայց ուզում էի։ Վերջը, կարծեմ, օրագրումս որոշեցի գրել։ Գրեցի֊գրեցի, հետո գրածս կարդացի, զգացի, որ չի կարելի հրապարակավ էդքան անկեղծանալ, սկսեցի խմբագրել։ Ի վերջո հասա մի տեղ, որից ավելի անհնար էր խմբագրել, բայց մեկ ա շատ էր անձնական, ձեռս չգնաց հրապարակել։ Վերցրի ու անձնական հաղորդագրությամբ ուղարկեցի ում որ պետք էր։
Ինչ հավես ա :)
Ոնց եմ սիրում սենց պուպուշ դրվագներ կարդալ։
Ռուս ընկերներիցս շատերը նույնպես լքել են կամ ուզում են լքել Ավստրալիան։ Այդ կապակցությամբ մի հետաքրքիր դիտարկում ունեմ։
2013-15 թվերին (ես իմ տեղափոխվելուց հետո եմ հաշվում, մինչև այդ չգիտեմ ոնց էր) առանձնապես ոչ ոք չէր ուզում հեռանալ։ Ինչ-որ բանից գոհ, ինչ-որ բանից դժգոհ, բայց մեծամասամբ սիրում էինք Ավստրալիան։ 2016 թվականին առաջին անգամ ասացի, թե մտածում եմ քաղաքացիություն ստանալուց հետո հեռանալ, ընկերներս կլոր աչքեր արեցին։ Իսկ հետո իրավիճակը սկսեց փոխվել։ 2018-ից սկսած Ավստրալիան լքելը չափազանց պոպուլյար թեմա է դարձել իմ շրջապատում։ Այնքան պոպուլյար, որ զուգահեռ եմ տանում հին սովետական անեկդոտի հետ, երբ հրեաներին թույլ էին տվել ընդմիշտ արտագաղթել ԽՍՀՄ-ից։ Երկու հրեա զրուցում են, մոտենում է երրորդն ու ասում՝ չգիտեմ, ինչի մասին եք խոսում, բայց գնալ պետք է։ Հիմա մեր մոտ է այդպես, ամենաարդիական թեմաներից մեկը "գնալ պետք է"-ն է։ Հատկանշական է, որ սա կախված չէ իմմիգրանտի "հնությունից"։ Գնալու ցանկությունը հավասարապես ակտիվացել է երեք ու տասներեք տարի առաջ գաղթածների մեջ։ Արդեն կլոր աչքերով են նայում նրանց, ում Ավստրալիան դուր է գալիս։ Ակնհայտորեն մի բան փոխվել է վերջին տարիներին, բայց դեռևս հստակ պատասխան չունեմ, թե հատկապես ինչն է պատճառը։
Հետաքրքիր ա։ Նմանապես հայերի մեջ ա պոպուլյարացրել հեռանալու թեման, ու հենց 2018֊ից։ Բնականաբար՝ դեպի Հայաստան։ Մենակ ես մի 5֊6 ընտանիք եմ ճանաչում, որ գնացին վերջին տարում, ընդ որում՝ խառը բեքգրաունդով ֊ պարսկահայ, հայաստանցի, արևմտահայ։ Ու հիմա էլ ակտիվ շարունակվում ա թեման, անընդհատ նոր մարդկանց մասին եմ լսում, որ գնում են կամ գնացին։ Առաջին ընկալմամբ բոլորին թվում ա, թե նոր Հայաստանն ա պատճառը, բայց դա, կարծում եմ, առիթ ա։ Պատճառը՝ էստեղ ապրելը ձանձրալի ա։ Որ մի քիչ զրուցում ես հետները, բոլորի մոտ դա ա ի հայտ գալիս։
Հետաքրքիր ա։ Նմանապես հայերի մեջ ա պոպուլյարացրել հեռանալու թեման, ու հենց 2018֊ից։ Բնականաբար՝ դեպի Հայաստան։ Մենակ ես մի 5֊6 ընտանիք եմ ճանաչում, որ գնացին վերջին տարում, ընդ որում՝ խառը բեքգրաունդով ֊ պարսկահայ, հայաստանցի, արևմտահայ։ Ու հիմա էլ ակտիվ շարունակվում ա թեման, անընդհատ նոր մարդկանց մասին եմ լսում, որ գնում են կամ գնացին։ Առաջին ընկալմամբ բոլորին թվում ա, թե նոր Հայաստանն ա պատճառը, բայց դա, կարծում եմ, առիթ ա։ Պատճառը՝ էստեղ ապրելը ձանձրալի ա։ Որ մի քիչ զրուցում ես հետները, բոլորի մոտ դա ա ի հայտ գալիս։
Պաղեստինցի ծանոթ տարիներ առաջ Ավստրիայից տեղափոխվեց Նոր Զելանդիա: Իր ասելով երեխաների ծնվելուց հետո գիտակցեց որ չի ուզում իր երեխաները էդ երկրում մեծանան` ռասիզմ և այլն:
Պաղեստինցի ծանոթ տարիներ առաջ Ավստրիայից տեղափոխվեց Նոր Զելանդիա: Իր ասելով երեխաների ծնվելուց հետո գիտակցեց որ չի ուզում իր երեխաները էդ երկրում մեծանան` ռասիզմ և այլն:
Մերձավոր արևելքցիների համար կային իրոք, մի քանի տարի առաջ հատկապես։ Բայց գործնականում ամեն ազգ իր նմանների հետ ա ապրում իր կյանքը ու դա էլ ինտեգրացիայի մի ձև ա։
Գաղթական
01.10.2019, 12:14
Եվ միայն հետո իմացա, որ կա այսպիսի չգրված օրենք. կինը, փողոցի մեջտեղում, իջած անվով՝ առաջին իսկ պատահած տղամարդը պարտավոր է կանգնել և օգնել, անգամ եթե փողկապով է ու ճերմակ բիզնես-վերնաշապիկով և շտապում է կարևոր բիզնես-հանդիպման, միևնույնն է, պարտավոր է իջնել իր մեքենայից, քշտել թևերն ու մրոտվելով փոխել անիվը, անվճար՝ իհարկե, ոչ մի խոսք այդ մասին :)
Գեղեցիկ էր գրված )))
Ճիշտն ասած՝ երբևէ և ոչ մի տեղ չեմ լսել նման չգրված օրենքի գոյության մասին,
բայց համարում եմ տրամաբանական ու քիչ մը ջենթլմենական քայլ,
քանի որ միջին վիճակագրական տղամարդու համար լրիվ նորմալ ա ու հասկանալի, որ միջին վիճակագրական կին վարորդը կարող է ամբողջ կյանքում մեքենա վարել՝ չկասկածելով անգամ բեռնախցիկում պահուստային անվի առկայության մասին... )))
Դե֊դե, առանց նամյոկների ։))
Դե, լավ բաներից էլ մտածեցի պատմեմ, չասեն՝ մենակ դժգոհում ա ։)
One_Way_Ticket
01.10.2019, 13:44
Դե, լավ բաներից էլ մտածեցի պատմեմ, չասեն՝ մենակ դժգոհում ա ։)
Իմ ամենահիշարժան դրվագները ավստրալիական կյանքից հենց մեքենա վարելու հետ են կապված (չհաշված իմ ռուսախոս շրջապատի հետ կապված կյանքը, որը ոչ թե շնորհիվ Ավստրալիայի էր, այլ հակառակը՝ չնայած նրան)
Անիվ ծակել եմ հեռավոր անապատներում, որտեղով ժամը մեկ է մեքենա անցնում։ Մինչև այդ երբեք չէի փոխել, բայց youtube-ով նայել էի, թե ոնց են անում։ Ու փոխելու ընթացքում մի 30 հատ ճանճ (bush fly, Բարեկամը երևի գիտի դրանց) անընդհատ քիթս ու բերանս էին խցկվում։
Բավական խորը գետ եմ կտրել անցել մեծ արագության տակ, համոզված լինելով, որ մեքենան waterproof է։ Հետո ավտոմեխանիկը ասաց, որ բախտս շատ թունդ բերել է, շարժիչը կործանելուց մազ էր մնացել։
Շատ բարդ 4wd track-ով ներքև եմ իջել ու չեմ կարողացել հետ բարձրանալ։ Այդտեղով անցնող Nissan Patrol-ի վարորդը մի ժամ ծախսեց ու մեքենաս քաշեց-հանեց այդտեղից։ Որևէ տեսակի նյութական շնորհակալությունից հրաժարվեց։
Կենգուրուի եմ խփել։ Մեկ այլ անգամ, արդեն ռեֆլեքսիվ փորձ ունենալով, ակնթարթորեն ռեակցիա եմ տվել ու 70 կմ/ժ-ի տակ հարվածել տոռմուզին ու մխվել կենգուրուից 2-3 մետր հեռու։ Մեկ այլ անգամ, երբ վոմբատ է դեմս դուրս եկել, ռեֆլեկսիվորեն շրջանցել եմ արագության տակ встречка-ով, ինչը անել չի կարելի, բախտս պարզապես բերել է։
Որ հիշեմ, դեռ շատ կհիշեմ։
Սիրում էի պարապ ժամանակ կարդալ ավստրալիական ամենախոշոր ֆորումի On the road բաժինը։ Լիքը հետաքրքիր ու անկախատեսելի պատմություններ։
https://forums.whirlpool.net.au/forum/133?g=267
Իսկ համեմատության համար, lifestyle բաժինը շատ ցայտուն կերպով խոսում է ավստրալիական լյոքշ ապրելակերպի մասին։
https://forums.whirlpool.net.au/forum/71
Մենակ թեմաների վերնագրելը կարդալիս արդեն անելանելիությունից հարբելու ցանկություն է առաջանում։
Ասենք, ոնց կարելի է 212 էջ քննարկել, թե այս երեկոյան ինչ եք ուտելու։
https://forums.whirlpool.net.au/thread/9zv602k9
StrangeLittleGirl
02.10.2019, 17:31
Ու մնացել եմ բաց միայն Ակումբի առաջ, դե իմ կարողությունների չափով, կարևորը՝ առանց վնասվելու վախի:
Հետաքրքիր բան ես ասում։ Ինձ մոտ ակումբի նկատմամբ ճիշտ հակառակ զգացողությունն ա. գնալով ավելի ու ավելի ա պակասում էստեղ գրելու ցանկությունս։ Իրականում ինքս էլ չգիտեմ, թե ինչու եմ շարունակում ակումբ մտնել, որովհետև ինձ էստեղ գրեթե երբեք լավ չեմ զգացել (ակումբի գոյության առաջին կես տարին չհաշված)։ Ու հակառակը. իմ վիրտուալ շփումները գնալով ավելի ու ավելի են պակասում՝ տեղ տալով իրական կյանքում շփումներին, որոնք շատ ավելի հաճելի են։
Հետաքրքիր բան ես ասում։ Ինձ մոտ ակումբի նկատմամբ ճիշտ հակառակ զգացողությունն ա. գնալով ավելի ու ավելի ա պակասում էստեղ գրելու ցանկությունս։ Իրականում ինքս էլ չգիտեմ, թե ինչու եմ շարունակում ակումբ մտնել, որովհետև ինձ էստեղ գրեթե երբեք լավ չեմ զգացել (ակումբի գոյության առաջին կես տարին չհաշված)։ Ու հակառակը. իմ վիրտուալ շփումները գնալով ավելի ու ավելի են պակասում՝ տեղ տալով իրական կյանքում շփումներին, որոնք շատ ավելի հաճելի են։
Հա, դու Ակումբի հետ միշտ էլ ավելի բարդ հարաբերությունների մեջ ես եղել, քան ես: Ամեն դեպքում հավես ա, որ մնում ես, ուրեմն անույամենայնիվ ինչ-որ ձգող բան կա: Ու տեղդ երևում ա, երբ չկաս:
Իսկ իրական շփումն ինձ մոտ էլ է շատ, երբեմն նույնիսկ՝ հոգնեցնող շատ, բայց ամենը կամ աշխատանքային, կամ մակերեսային (ոչ խորքային). ես հիմնականում լսողն եմ:
StrangeLittleGirl
02.10.2019, 17:59
Հա, դու Ակումբի հետ միշտ էլ ավելի բարդ հարաբերությունների մեջ ես եղել, քան ես: Ամեն դեպքում հավես ա, որ մնում ես, ուրեմն անույամենայնիվ ինչ-որ ձգող բան կա: Ու տեղդ երևում ա, երբ չկաս:
Իսկ իրական շփումն ինձ մոտ էլ է շատ, երբեմն նույնիսկ՝ հոգնեցնող շատ, բայց ամենը կամ աշխատանքային, կամ մակերեսային (ոչ խորքային). ես հիմնականում լսողն եմ:
Հա, ակումբի հետ տոքսիկ հարաբերությունների մեջ եմ :D
Իրական շփում ասելով խորը մտերմիկ, գործից դուրս շփումը նկատի ունեմ։
Sambitbaba
22.10.2019, 03:04
Էն որ մինչև հիմա հիշում ես, թե ոնց չէիր սիրում, որ ամեն օր դպրոց գնալուց մամադ մազերիցդ երկու պոչիկ էր կապում ու վրայից էլ երկու ատելի բանտիկ կպցնում:
Իսկ նա ամեն առավոտ խնդրում է, որ իրեն երկու պոչիկ կապես, էն էլ՝ բանտիկից շատ չտարբերվող բաբաթիմ զրթիկներով: Ու էն ո՜նց է հիանում իր պոչիկներով:
Նենց կկտրեի երկուսն էլ :))
Էն որ ինչից փախչում ես, նրան հասնում ես...:P
Վիշապի գրառումը մի դեպք հիշեցրեց։
Հոկտեմբերին Ռիգայից Անգլիա էի թռնում։ Ryanair-ով էի թռնում, տեղի ընտրության համար նախընտրել էի չվճարել, ու ստացել էի մեջտեղի տեղ։ Երբ ինքնաթիռը պոկվեց գետնից, նայեցի պատուհանին, ու դեմքիս երևի WOW էմոցիա հայտնվեց։ Աշնանային ծառերը շատ գեղեցիկ էին վերևից։ Իսկ պատուհանի մոտ նստած տիկինը, տեսնելով ռեակցիաս, հարցրեց "առաջին անգա՞մ եք թռնում"։ Հազիվ էի ինձ զսպում, որ չհռհռամ։
P.S. Հետագա զրույցից, ինքը 9 տարի Բիրմինհեմում է ապրում, ու ոչ մի անգամ Լոնդոնում չի եղել։ Ոչ դրա համար ժամանակ չունի, ոչ էլ առանձնապես ցանկություն։
Հայերեն պիտի լինի Բիրմինգհեմ, եթե ամբողջությամբ ես տառադարձում: Եթե անգլերեն արտասանությունն ես տառադարձում` Բըրմինգեմ կամ Բըրմինեմ: Հ-ն չի արտասանվում:
Ավստրալիայում մեր ռուսախոս ընկերակցությունում մի աղջիկ կար։ Ոնց որ ծանոթացել էինք, նորմալ շփվում էինք, բայց ՖԲ-ում ընկերության հայտս մերժեց։ ՕԿ, ոնց ուզում ես, ոչինչ չհարցրեցի, հետագայում աշխատում էի իրենից դիստանցիա պահել։ Իսկ ինքը՝ ոչ։ Նենց տպավորություն էր, որ ընդհանուր հավաքույթին հատուկ գտնում էր ինձ, միանում զրույցին ու առիթի դեպքում մի թարս բան ասում։
Հիմա ստեղ մի աղջիկ շատ նման կերպ է իրեն պահում։ Էլի ՖԲ-ի ընկերության հայտս մերժեց, ու էլի բավական հաճախ սեղանի շուրջ գալիս կողքս է նստում, երբ լիքը այլ ազատ տեղեր կան։ Ու պահի տակ կարող է մի թարս բան ասի։ Եթե էն Ավստրալիայի աղջկա դեպքում տեսականորեն դրվագներ եմ հիշում, որ կարող է իրեն նեղացրած լինեմ, այս դեպքում՝ նիխտ, ոչ, նյետ: Հազիվ եմ ինձ զսպում, որ բաց տեքստով հարցնեմ, թե ինձնից ինչ է ուզում։ Ռոմանտիկ հետաքրքրության դա նման չէ։ Բարեբախտաբար, վերջինիս պակասը չունեմ, շատ լավ գիտեմ, թե ոնց է լինում, երբ աղջիկը յանմ վրադ ուշադրություն չի դարձնում ու "պատահաբար" հայտնվում է կողքդ։ Նման չէ։ Համ էլ աջ ձեռքի միջնամատին մատանի կա, երևի ամուսնացած է։ Արդեն մոտս հոգեբանական ազարտ է՝ հասկանալ, թե ինչն է նման վերաբերմունքի պատճառը։ Եթե Ավստրալիայի աղջկա դեպքում երևի թե արդեն երբեք չիմանամ, այս դեպքում հույսեր ունեմ։
Որ իմանաս, մեզ էլ ասա :))
Գաղթական
21.11.2019, 04:46
Հերթական անգամ, երբ մոտենար, ես կասեի՝ ափսոս չես ուզում հետս ընկերություն անել, թե չէ մի հետաքրքիր գաղտնիքով կուզենայի հետդ կիսվել..
ՈՒ սա ասելուց հետո պետք է պարտդիր մենակ թողնել աղջկան, որ ասվածը մարսի..
Դալշը, ոնց ասում են, дело техники ))
Ուլուանա
21.11.2019, 09:45
Ավստրալիայում մեր ռուսախոս ընկերակցությունում մի աղջիկ կար։ Ոնց որ ծանոթացել էինք, նորմալ շփվում էինք, բայց ՖԲ-ում ընկերության հայտս մերժեց։ ՕԿ, ոնց ուզում ես, ոչինչ չհարցրեցի, հետագայում աշխատում էի իրենից դիստանցիա պահել։ Իսկ ինքը՝ ոչ։ Նենց տպավորություն էր, որ ընդհանուր հավաքույթին հատուկ գտնում էր ինձ, միանում զրույցին ու առիթի դեպքում մի թարս բան ասում։
Հիմա ստեղ մի աղջիկ շատ նման կերպ է իրեն պահում։ Էլի ՖԲ-ի ընկերության հայտս մերժեց, ու էլի բավական հաճախ սեղանի շուրջ գալիս կողքս է նստում, երբ լիքը այլ ազատ տեղեր կան։ Ու պահի տակ կարող է մի թարս բան ասի։ Եթե էն Ավստրալիայի աղջկա դեպքում տեսականորեն դրվագներ եմ հիշում, որ կարող է իրեն նեղացրած լինեմ, այս դեպքում՝ նիխտ, ոչ, նյետ: Հազիվ եմ ինձ զսպում, որ բաց տեքստով հարցնեմ, թե ինձնից ինչ է ուզում։ Ռոմանտիկ հետաքրքրության դա նման չէ։ Բարեբախտաբար, վերջինիս պակասը չունեմ, շատ լավ գիտեմ, թե ոնց է լինում, երբ աղջիկը յանմ վրադ ուշադրություն չի դարձնում ու "պատահաբար" հայտնվում է կողքդ։ Նման չէ։ Համ էլ աջ ձեռքի միջնամատին մատանի կա, երևի ամուսնացած է։ Արդեն մոտս հոգեբանական ազարտ է՝ հասկանալ, թե ինչն է նման վերաբերմունքի պատճառը։ Եթե Ավստրալիայի աղջկա դեպքում երևի թե արդեն երբեք չիմանամ, այս դեպքում հույսեր ունեմ։
Ես լինեի, անձամբ ծանոթ լինելու ու հատկապես կանոնավոր կերպով շփվելու դեպքում հաստատ ուղիղ կհարցնեի, թե ինչի ա մերժել ընկերությանս առաջարկը:
Էս պահին, օրինակ, մեկը կա, որ չի հաստատել ընկերությանս առաջարկը, ուղղակի էդ մարդուն իրականում տեսնելու հնարավորություն չունեմ, որ դեմ առ դեմ հարցնեմ, թե որն ա պատճառը, իսկ գրելով էլ իր դեպքում իմաստ չունի, որովհետև համոզված եմ, որ, մեկ ա, չի պատասխանելու, թե չէ` ուրիշի դեպքում հաստատ կհարցնեի: Ինչի՞ իզուր հարցնեմ, էլի արհամարհի, ավելի ծանր տանեմ, տառապեմ, թե ինչ սխալ եմ արել իրա նկատմամբ, որ ինձ սենց արհամարհում ա: Իսկ դեմ առ դեմի դեպքում էս ծանր պահերը բացառվում են, նենց որ արժե օգտվել էդ հնարավորությունից:
Ընդհանրապես ես միշտ կողմ եմ նման բաները բարձրաձայնելուն, պարզաբանելուն: Եթե մի հարց քեզ էնքան ա հուզում, որ դրա մասին գրառում ես անում, ինչպես նաև ամեն հանդիպելուց քեզ հազիվ ես զսպում, որ ուղիղ չհարցնես, ուրեմն հաստատ արժե հարցնել: Որպես ի՞նչ ես քեզ զսպում, հանուն ինչի՞ կամ ու՞մ: Մի անգամ հարցնում ես, պրծնում ես: Ինչ էլ ասի` հաստատ ավելի տհաճ չի լինելու, քան էդ անորոշ վիճակը: Համոզված եմ` ինչ-որ ստից բան ա պարզվելու :)):
Էն որ չմեռանք թրեյլերի հիման վրա կինոյի վերլուծություն էլ տեսանք։ GOT-ի կանխատեսումներ անողները գլխները պատովն են տվել ձեր դեմը։
մենք խմած սուրճի բաժակի տակի մնացորդով մարդու լրիվ ապագան տեսնող ազգ ենք, GOT-ի կանխատեսողները ղալաթ են արել :D
One_Way_Ticket
21.11.2019, 14:30
Ընդհանրապես ես միշտ կողմ եմ նման բաները բարձրաձայնելուն, պարզաբանելուն: Եթե մի հարց քեզ էնքան ա հուզում, որ դրա մասին գրառում ես անում, ինչպես նաև ամեն հանդիպելուց քեզ հազիվ ես զսպում, որ ուղիղ չհարցնես, ուրեմն հաստատ արժե հարցնել: Որպես ի՞նչ ես քեզ զսպում, հանուն ինչի՞ կամ ու՞մ: Մի անգամ հարցնում ես, պրծնում ես: Ինչ էլ ասի` հաստատ ավելի տհաճ չի լինելու, քան էդ անորոշ վիճակը: Համոզված եմ` ինչ-որ ստից բան ա պարզվելու :)):
Ուրեմն կողքս նստած էր, ինչ-որ բան հարցրեց, այդ պահին չէի կարող պատասխանել, մի րոպե անց ասում եմ․ "հա, կներես, ինչ էի՞ր հարցնում"։ Ասում է՝ "դու ի՞նչ ես ծխում, ես քեզ հետ ընդհանրապես չէի խոսում" :D Մեկ այլ անգամ նստած էր ինձնից մի նստարան այն կողմ, երբ մեր միջև նստած աղջիկը հեռացավ սեղանից ու ընդհանուր խնդրեց իր տեղը չզբաղեցնել, ինքը շատ կտրուկ ռեակցիա տվեց, թե "տո ես չէի էլ մտածում այդտեղ նստել", չնայած կոչը կոնկրետ իրեն չէր ուղղված։ Ընդ որում նման պռիստուպների արանքում շատ նորմալ-բահերամբույր է։
Ըստ այդմ, "ինչու՞ ինձ ՖԲ-ում չես ընկերանում" հարցին պատասխանն էլ կարող է բավական ոչ ադեկվատ լինել :)
Համ էլ, եթե մտերիմ մարդկանց մեջ լիակատար պարզությունը երևի լավ բան է, ապա մնացածների հետ որոշակի հանելուկներ ես սիրում եմ, տենց հետաքրքիր է ապրելը։
Յոհաննես
21.11.2019, 14:34
մենք խմած սուրճի բաժակի տակի մնացորդով մարդու լրիվ ապագան տեսնող ազգ ենք, GOT-ի կանխատեսողները ղալաթ են արել :D
Էս առիթով մի բան հիշեցի,մի երկու տարի առաջ Մատրիցան վերանայել էի ու էլի տակն էի մնացել,սաղ օրը ընկած գուշակ էի ման գալիս,որ բախտս նայի ու ասի․ Արա,Նեոն ջան սաղ կյանքս քեզ եմ սպասել ու՞ր էիր չկայիր։
Տենց մեր ակումբի Ջոնի հետ քայլելով գնում ենք ու պատմում եմ իրավիճակի մասին,մեկ էլ էդ պահին մի հատ կին․ Տղա ջան արի բախտդ նայեմ․․․․
Ասենք Բինգո էլի,էլ դրանից ավել ի՞նչ նշան կարար լիներ,արդեն մտածում էի էն իզվռաշեն ակնոցների ու սև պլաշի մասին,էդ պահին ոնց որ Ռոնալդոն լինեի 2002թվի Գերմանիա-Բրազիլիա ֆինալի ժամանակ։
Դե գլուխներդ շատ չտնաեմ,գնացի 500-ով բարիշեցինք ու սկսեց․
Մեծ տներ եմ տեսնում,լավ հարուստ ես լինելու,մի երեք հատ ավտո եմ տեսնում,մեծ պետություն եմ տեսնում ԱՄՆ կամ Ռուսաստան ես գնալու,մի հատ ջեյրան,հուրի-փերի կին ես ունենալու լրիվ ծիտա,մի հատ էլ թեթև հիվանդություն եմ տեսնում,բայց լուրջ բան չի հեշտ կլուծվի կգնա․․․
Դե դեմից չդզեց,սպասելիքներս չարդարացան էլի,բայց մի րոպե մտածեցի ու վռոձի էսքանից հետո Նեո էլ ինչիսա պետք :D
Ես լինեի, անձամբ ծանոթ լինելու ու հատկապես կանոնավոր կերպով շփվելու դեպքում հաստատ ուղիղ կհարցնեի, թե ինչի ա մերժել ընկերությանս առաջարկը:
Էս պահին, օրինակ, մեկը կա, որ չի հաստատել ընկերությանս առաջարկը, ուղղակի էդ մարդուն իրականում տեսնելու հնարավորություն չունեմ, որ դեմ առ դեմ հարցնեմ, թե որն ա պատճառը, իսկ գրելով էլ իր դեպքում իմաստ չունի, որովհետև համոզված եմ, որ, մեկ ա, չի պատասխանելու, թե չէ` ուրիշի դեպքում հաստատ կհարցնեի: Ինչի՞ իզուր հարցնեմ, էլի արհամարհի, ավելի ծանր տանեմ, տառապեմ, թե ինչ սխալ եմ արել իրա նկատմամբ, որ ինձ սենց արհամարհում ա: Իսկ դեմ առ դեմի դեպքում էս ծանր պահերը բացառվում են, նենց որ արժե օգտվել էդ հնարավորությունից:
Ընդհանրապես ես միշտ կողմ եմ նման բաները բարձրաձայնելուն, պարզաբանելուն: Եթե մի հարց քեզ էնքան ա հուզում, որ դրա մասին գրառում ես անում, ինչպես նաև ամեն հանդիպելուց քեզ հազիվ ես զսպում, որ ուղիղ չհարցնես, ուրեմն հաստատ արժե հարցնել: Որպես ի՞նչ ես քեզ զսպում, հանուն ինչի՞ կամ ու՞մ: Մի անգամ հարցնում ես, պրծնում ես: Ինչ էլ ասի` հաստատ ավելի տհաճ չի լինելու, քան էդ անորոշ վիճակը: Համոզված եմ` ինչ-որ ստից բան ա պարզվելու :)):
Ֆեյսբուքի ընկերության հայտը չհաստատելը պարտադիր չի, որ վերաբերմունքի արտահայտություն լինի։ Հազարումի պատճառներ կարող են լինել, ու դրանցից ամենատարածվածը՝ որ չես ուզում տվյալ մարդը քո անցուդարձին տեղյակ լինի։ Օրինակ, ես էլ հաճախ չեմ հաստատում, թեև տվյալ մարդուն կարող ա շատ էլ սիրում եմ կամ հարգում եմ, բայց անձնականությունս չեմ ուզում բացեմ էդ մարդու մոտ․ թե ուր եմ գնացել, ում հետ եմ հանդիպել և այլն, իսկ նման նկարներ քո մասին հայտնվում են ֆեյսբուքում ժամանակ առ ժամանակ՝ կամ քո կողմից, կամ ուրիշների։
Յոհաննես
21.11.2019, 17:10
Ժող,սովորական ինտրիգա ինչ մի իրար եք խառնվել :D
Ժող,սովորական ինտրիգա ինչ մի իրար եք խառնվել :D
Թեմա չունենք :))
Ուլուանա
21.11.2019, 17:40
Ֆեյսբուքի ընկերության հայտը չհաստատելը պարտադիր չի, որ վերաբերմունքի արտահայտություն լինի։ Հազարումի պատճառներ կարող են լինել, ու դրանցից ամենատարածվածը՝ որ չես ուզում տվյալ մարդը քո անցուդարձին տեղյակ լինի։ Օրինակ, ես էլ հաճախ չեմ հաստատում, թեև տվյալ մարդուն կարող ա շատ էլ սիրում եմ կամ հարգում եմ, բայց անձնականությունս չեմ ուզում բացեմ էդ մարդու մոտ․ թե ուր եմ գնացել, ում հետ եմ հանդիպել և այլն, իսկ նման նկարներ քո մասին հայտնվում են ֆեյսբուքում ժամանակ առ ժամանակ՝ կամ քո կողմից, կամ ուրիշների։
Դա հասկանալի ա, Ան, բայց սա էդ դեպքը չի, իմ խորին համոզմամբ: Մեր միջև պիտի որ նման հարց չլիներ, քանի որ նախկինում էդ հարցը չի եղել: Հետևաբար ես միայն վերաբերմունքի կտրուկ փոփոխություն եմ ենթադրում իմ նկատմամբ, որի պատճառն ինձ համար շատ մեծ հանելուկ ա :(:
Ուլուանա
21.11.2019, 17:42
Ժող,սովորական ինտրիգա ինչ մի իրար եք խառնվել :D
Սովորական ինտրգիայից մենք արդեն ուրիշ թեմայի ենք անցել, թող բզբզանք, էլի :)): Համ էլ առիթ էր, ասեցի` դարդերս պատմեմ:
Ուլուանա
21.11.2019, 17:50
Ուրեմն կողքս նստած էր, ինչ-որ բան հարցրեց, այդ պահին չէի կարող պատասխանել, մի րոպե անց ասում եմ․ "հա, կներես, ինչ էի՞ր հարցնում"։ Ասում է՝ "դու ի՞նչ ես ծխում, ես քեզ հետ ընդհանրապես չէի խոսում" :D Մեկ այլ անգամ նստած էր ինձնից մի նստարան այն կողմ, երբ մեր միջև նստած աղջիկը հեռացավ սեղանից ու ընդհանուր խնդրեց իր տեղը չզբաղեցնել, ինքը շատ կտրուկ ռեակցիա տվեց, թե "տո ես չէի էլ մտածում այդտեղ նստել", չնայած կոչը կոնկրետ իրեն չէր ուղղված։ Ընդ որում նման պռիստուպների արանքում շատ նորմալ-բահերամբույր է։
Ըստ այդմ, "ինչու՞ ինձ ՖԲ-ում չես ընկերանում" հարցին պատասխանն էլ կարող է բավական ոչ ադեկվատ լինել :)
Համ էլ, եթե մտերիմ մարդկանց մեջ լիակատար պարզությունը երևի լավ բան է, ապա մնացածների հետ որոշակի հանելուկներ ես սիրում եմ, տենց հետաքրքիր է ապրելը։
Հա, համաձայն եմ: Համ էլ քո էս վերջին նկարագրածից պարզ երևում ա, որ մարդը ադեկվատ չի, հետևաբար էդքանից հետո նույնիսկ պիտի որ հետաքրքիր էլ չլիներ արդեն ընկերությանդ հայտը մերժելը. լրիվ իր ոճի մեջ ա: Ես կասեի` էստեղ նույնիսկ ինտրիգա չկա արդեն :D:
Յոհաննես
21.11.2019, 17:55
Հա, համաձայն եմ: Համ էլ քո էս վերջին նկարագրածից պարզ երևում ա, որ մարդը ադեկվատ չի, հետևաբար էդքանից հետո նույնիսկ պիտի որ հետաքրքիր էլ չլիներ արդեն ընկերությանդ հայտը մերժելը. լրիվ իր ոճի մեջ ա: Ես կասեի` էստեղ նույնիսկ ինտրիգա չկա արդեն :D:
Չէ,հենց էդա որ ինտրիգը միակողմանի չի,ընկերության հայտը մերժելա եկելա մեր մոտ բողոքվում ու պիտակավորումա :P բայց էնպես սիրտը կպելա :love ու հետո անադեկվատին էլ կարա սիրտը կպնի ու հետո էդ ամենը անադեկվատ չի ։Դ իսկ վերջում բարի բախտ :love
Ուլուանա
21.11.2019, 17:56
Չէ,հենց էդա որ ինտրիգը միակողմանի չի,ընկերության հայտը մերժելա եկելա մեր մոտ բողոքվում ու պիտակավորումա :P բայց էնպես սիրտը կպելա :love ու հետո անադեկվատին էլ կարա սիրտը կպնի ու հետո էդ ամենը անադեկվատ չի ։Դ իսկ վերջում բարի բախտ :love
Փաստորեն, դու էլ ես թրեյլերի հիման վրա կինոյի մանրակրկիտ վերլուծություններ անողներից :D:
Յոհաննես
21.11.2019, 17:59
Փաստորեն, դու էլ ես թրեյլերի հիման վրա կինոյի մանրակրկիտ վերլուծություններ անողներից :D:
Նու ախր ստեղ լիքը բան իրար չի բռնում,համ էլ ռեալ կյանքի պարզ տրամաբանություն է էլի :P
Նու ախր ստեղ լիքը բան իրար չի բռնում,համ էլ ռեալ կյանքի պարզ տրամաբանություն է էլի :P
Համաձայն եմ, էս թրեյլերն էլ համակողմանի չէր ներկայացրել իրավիճակը։
One_Way_Ticket
21.11.2019, 18:25
Դե էդ է էլի, լիքը բան իրար չի բռնում, ես էլ ուզում եմ հասկանալ՝ ինչն-ինչոց է :) Ու "բարի բախտից" բացի լիքը ուրիշ պատճառներ կարող են խորքում թաքնված լինել։
Մի բան էլ պատմեմ, որ տենց է։ Ընկերներիցս մեկը ՖԲ պոստերիս մշտական լայքողներից է։ Մի պահ դադարեց լայքել, ընդ որում իրական կյանքում վերաբերմունքը բացարձակապես չէր փոխվել, ու ուրիշների գրառումների տակ քոմմենտներս էլի լայքում էր։ Ակնհայտորեն unfollow էր արել։ Ու մոտ ամիսը մեկ մտնում էր էջս, վերջին մի 10 գրառում լայքում։ Չէի հասկանում, թե ինչու։ Ասենք, ես տենց հաճախ չեմ գրառումներ անում, որ զզվացնեմ ընկերներիս։ Իսկ ում որ հետաքրքիր չէ, unfollow-ից հետո էլ պարբերաբար էջս չի մտնի։ Գիտեի, որ անվերջ չի տևելու, ու որոշել էի ձայն չհանել, սպասել։ Անվերջ չէ, բայց մի տարի տևեց։ Հենց հասկացա, որ էլի ինձ follow է արել, ու քանի որ իմ շատ լավ ընկերն է, հարցրեցի․ դե հիմա ասա, ինչու՞ էիր ինձ unfollow արել մի ամբողջ տարի։ Ասում է՝ պատահաբար էր ստացվել։ Չգիտեմ, չեմ հավատում։ IT-ում աշխատող մարդ է, չէր կարող ամեն անգամ էջս մտնելուց չնկատել ու չզարմանալ, թե ինչու է բաց թողել այս բոլոր գրառումները, հաշվի առնելով, որ ինքը շատ ակտիվ է(ր) ՖԲ-ում։ Ընդ որում, իրական պատճառը պարտադիր չէ, որ եսիմ ինչ դավադրության տեսություն լինի։ Կարող է, օրինակ, մեկի հետ գրազ էր եկել, որ եթե One_Way_Ticket-ի գրառումները դադարի լայքել, ապա վերջինս մի տարվա ընթացքում կհարցնի այդ մասին :) Կամ ինչ-որ նման բան։ Մի անգամ մենք ընկերներով հավաքվել էինք, մեկի խելքին փչեց, թե բոլորս մտնում ենք ՖԲ, ամեն մեկս բացում ենք ինչ-որ մեկի պրոֆիլ ու լիքը գրառում լայքում։ Ընդ որում, "թիրախին" ընտրում էիր ոչ թե դու ինքդ, այլ ուրիշը քո փոխարեն։ Իսկ թիրախները հետո երևի նստած մտածում էին, թե ինչու հանկարծ այսինչ մարդը իրենց հիշեց, ու հոգու խորքում բարի բախտ ակնկալում :)
Ուլուանա
21.11.2019, 18:38
Դե էդ է էլի, լիքը բան իրար չի բռնում, ես էլ ուզում եմ հասկանալ՝ ինչն-ինչոց է :) Ու "բարի բախտից" բացի լիքը ուրիշ պատճառներ կարող են խորքում թաքնված լինել։
Մի բան էլ պատմեմ, որ տենց է։ Ընկերներիցս մեկը ՖԲ պոստերիս մշտական լայքողներից է։ Մի պահ դադարեց լայքել, ընդ որում իրական կյանքում վերաբերմունքը բացարձակապես չէր փոխվել, ու ուրիշների գրառումների տակ քոմմենտներս էլի լայքում էր։ Ակնհայտորեն unfollow էր արել։ Ու մոտ ամիսը մեկ մտնում էր էջս, վերջին մի 10 գրառում լայքում։ Չէի հասկանում, թե ինչու։ Ասենք, ես տենց հաճախ չեմ գրառումներ անում, որ զզվացնեմ ընկերներիս։ Իսկ ում որ հետաքրքիր չէ, unfollow-ից հետո էլ պարբերաբար էջս չի մտնի։ Գիտեի, որ անվերջ չի տևելու, ու որոշել էի ձայն չհանել, սպասել։ Անվերջ չէ, բայց մի տարի տևեց։ Հենց հասկացա, որ էլի ինձ follow է արել, ու քանի որ իմ շատ լավ ընկերն է, հարցրեցի․ դե հիմա ասա, ինչու՞ էիր ինձ unfollow արել մի ամբողջ տարի։ Ասում է՝ պատահաբար էր ստացվել։ Չգիտեմ, չեմ հավատում։ IT-ում աշխատող մարդ է, չէր կարող ամեն անգամ էջս մտնելուց չնկատել ու չզարմանալ, թե ինչու է բաց թողել այս բոլոր գրառումները, հաշվի առնելով, որ ինքը շատ ակտիվ է(ր) ՖԲ-ում։ Ընդ որում, իրական պատճառը պարտադիր չէ, որ եսիմ ինչ դավադրության տեսություն լինի։ Կարող է, օրինակ, մեկի հետ գրազ էր եկել, որ եթե One_Way_Ticket-ի գրառումները դադարի լայքել, ապա վերջինս մի տարվա ընթացքում կհարցնի այդ մասին :) Կամ ինչ-որ նման բան։ Մի անգամ մենք ընկերներով հավաքվել էինք, մեկի խելքին փչեց, թե բոլորս մտնում ենք ՖԲ, ամեն մեկս բացում ենք ինչ-որ մեկի պրոֆիլ ու լիքը գրառում լայքում։ Ընդ որում, "թիրախին" ընտրում էիր ոչ թե դու ինքդ, այլ ուրիշը քո փոխարեն։ Իսկ թիրախները հետո երևի նստած մտածում էին, թե ինչու հանկարծ այսինչ մարդը իրենց հիշեց, ու հոգու խորքում բարի բախտ ակնկալում :)
Տենց եք անում, էլի, որ մարդիկ պարանոյիկ են դառնում :)): Ես որ ինքս զգայուն եմ նման անհասկանալի ու անբացատրելի դրսևորումների նկատմամբ, ծանր եմ տանում, դրա համար աշխատում եմ ուրիշների նկատմամբ հնարավորինս տենց գլուխկոտրուկ պահվածք չդրսևորել: Հեսա էլի Բյուրը կգա, կթռնի դեմքիս :D:
Գաղթական
21.11.2019, 21:03
Էն որ ակումբի անթեմա վիճակից (մի բան ուզում ես կարդաս) գնում ես սեփական վարկանիշների վրայով ու պատահական մեկի վրա սեղմելով հայտնվում դարավոր մի գրառմանդ վրա , որը տենց էլ չես հիշում, որ արել ես երբևէ, կարդում ես որպես առաջին անգամ ու զարմանում, որ սենց դեմք բան ես գրել :hands :))
Մեզ էլ կզարմացնե՞ս ))
Յոհաննես
22.11.2019, 01:51
էն որ ակումբի հանդիպման ես գնում ու հիշում ես,որ վստահության համար գարեջուր չես խմել,թողնում հետ ես գալիս,որ գարեջուրը խմես նոր գնաս:Ամենացավալին էլ էն է,որ հիմարի նման էդքան խանութները թողած,եկել եմ Կոմիտասի իմ մշտական խանութից եմ գնել :crazy
Բայց ինչ պյոս էի էն վախտ :[
Մեզ էլ կզարմացնե՞ս ))
Անհարմար եմ զգում :oy
Յոհաննես
22.11.2019, 02:10
Անհարմար եմ զգում :oy
Դե էլ մի լավ,էդ գլուխ գովալը անհարմա՞ր չէր,ես որ համեստության հետ կապերս խզել եմ,մեկա իմ գրածները դեմք չեմ համարում :D
հ.գ իմ գրածները հանճարեղ են :D
Դե էլ մի լավ,էդ գլուխ գովալը անհարմա՞ր չէր,ես որ համեստության հետ կապերս խզել եմ,մեկա իմ գրածները դեմք չեմ համարում :D
հ.գ իմ գրածները հանճարեղ են :D
Քոնը հանճարեղ են, իմը՝ ընդամենը դեմք :P
Համեստությունն էլ ա դեմքություն, իսկ համեստության հետ կապեր խզելը մենակ հանճարները կարան իրանց թույլ տան :))
Մեզ էլ կզարմացնե՞ս ))
Բազմաթիվ հեռուստադիտողների ( Յոհաննես -ի) խնդրանքով, խնդրեմ մեկը :oy
Կա միլիոն պատճառ չլինելու տխուր, ու միայն մեկը` լինելու, ու մարդ, չգիտես ինչու, ընտրում է հենց էդ մեկը:
Յոհաննես
22.11.2019, 03:01
Բազմաթիվ հեռուստադիտողների ( Յոհաննես -ի) խնդրանքով, խնդրեմ մեկը :oy
Հաստա՞տ էս էր :o
Հաստա՞տ էս էր :o
Չէ, էս մեկը նոր տեսա :D