Adam
22.09.2018, 02:32
Առաջարկում եմ՝ փորձել հասկանալ, թե ինչ են զգում տրանսսեքսուալներն իրենց ներսում: Բնության անոմալիա՞, թե՞ անձի բնորոշման հոգեբանական բարդույթ: Համաձայնեք, որ այս երևույթը հոմոսեքսուալիզմը հասկանալուց և ընդունելուց ավելի բարդ է հասարակության համար: 2016-ին աշխարհի հանրությունն առաջին անգամ ականատես եղավ հասարակական մեծ արձագանք ստացած Բրյուս Ջենների coming out-ին և նրա վերափոխմանը կնոջ: Նա դարձավ Քեյթլին Ջեններ: Սակայն հասարակության մի մասը նրան համարեց խաբեբա և մեղադրեց իր ու իր ընտանիքի մասնակցությամբ reality show-ի վարկանիշն արհեստականորեն փորձել բարձրացնելու մեջ: Ես, անձամբ, հավատում եմ Բրյուսին ու իր խնդրի ռեալ լինելուն: Ինձ համար քիչ հավանական ա թվում՝ ռեյտինգի համար էդպիսի անդառնալի ու հասարակական անվերջ քննարկման տարր հանդիսացող քայլի գնալ: Ես իրեն հավատում եմ: Լսելով իր խոսքն ու բացատրությւնները: Բայց. վերջին ժամանակահատվածում նա կարծես թե փոշմանել է իր կին դառնալու որոշման մասին և կարոտով է հիշում իր տղամարդկային կեցվածքն ու առօրյայում տղամարդուն բնորոշ միջողառումներն ու պահվածքը: Մինչդեռ երբ նո՛ր էր կին դարձել, իր խոսքերով, ամեն օր արթնանալուց՝ երջանկությանը չափ չկար և նա վերջապես իրեն լիակատար կին էր զգում: Ես չեմ ուզում Բրյուսին ընդհանրացնել մյուս տրանվեստիտների ու իրենց ներքին պայքարների հետ, սակայն իրենն ինձ մի քիչ տարօրինակ է թվում: Երբ կին էր դարձել՝ ասում էր, որ ինքը տրանսվեստիտ է, սակայն հետերոսեքսուալ (մեկը մեկին բնավ չհակասող երևույթներ), սակայն ժամանակի ընթացում նա ցանկություն հայտնեց տղամարդկանց սիրելու: Հիմա էլ ուզում ա ետ վերադառնա դեպի տղամարդ: Ի՞նչ ա սա նշանակում: Ինքը մոլորվա՞ծ ա: Կարծիքներ գրելուց, խնդրում եմ, եկեք Բրյուսի դեպքը չհամեմատենք մյուսների հետ՝ անդրադառնալո՛վ իհարկե վերջինիս և ծավալվելով նաև ընդհանուր երևույթի մասին: Ի՞նչ են զգում տրանսվեստիտները: