ivy
31.08.2018, 01:26
ivy
Սա՞մ։
Sambitbaba
Ռիպ ջան, ողջույն։
ivy
Բարի լույս :)
Sambitbaba
Բարի երեկո՞...
ivy
Չէ, դեռ ցերեկվա մեջ եմ։
Sambitbaba
Հա դե, դրա համար էլ սկզբում կասկածում էի, թե ոնց քեզ ողջունեմ...
ivy
Ո՞նց ես։
Sambitbaba
Լավ, Ռիպ ջան, ինչն էլ քեզ եմ ցանկանում։
ivy
Պատրա՞ստ ես :)
Sambitbaba
Իհարկե։
ivy
Պիտի քեզ հարցախեղդ անեմ։
Sambitbaba
Հըմմմ... փորձիր...
ivy
Առաջին անգա՞մ ես հարցազրույց տալիս Ակումբի համար։
Sambitbaba
Բայց առաջին անգամը չէ, որ ցանկացել եմ... Դե, որոշեցինք ազնիվ լինել: Չէ՞...
ivy
Ես քո մասին ահագին բան իմացա մեր ճամփորդության ընթացքում, ուզում եմ Ակումբն էլ քեզ ճանաչի։
Երևի մի հարցազրույցով չստացվի, բայց փորձենք։
Դե՞մ չես, եթե հետ գնանք մի քանի տասնամյակ :)
Sambitbaba
Ուրախ եմ դրա համար: Որովհետև շատ-շատ կուզենայի մեր ճամփորդության պես ճամփորդություններ ունենալ բոլոր ակումբցիների հետ էլ: Քեզ հետ՝ մի հատ էլ...
Եթե hնարավորություն լինի, կարող ենք հազարամյակներ էլ հետ գնալ։
ivy
Էդքան հետ պետք չի դեռ :)) Սկսենք 7-ամյա Սամից․ ո՞վ է, որտե՞ղ է, ի՞նչ կա շուրջը, ինչի՞ մասին է երազում։
Sambitbaba
Որտեղ է՝ չգիտի, բայց շատ է ուզում իմանալ: Եվ այդ պատճառով շատ է սիրում լսել ու... կարդալ...
Երազում է, դե պարզ է, իմանալ։
Շուրջն էլ իրականում դռները բաց աշխարհն է, բայց նա այդ մասին դեռ չգիտի։
ivy
Մի քիչ առարկայացնեմ հարցս․ ո՞ր թվականներին է անցել մանկությունդ, Հայաստանո՞ւմ ես մեծացել։
Sambitbaba
Երևանում, Կոնդում: Ասածդ յոթ տարեկանում մեր հին տունը քանդել էին, և հենց նրա տեղում նոր բնակարան ստացանք. Սարյան 24: 1961/62 թթ...
ivy
Մի երևանյան, վառ մնացած հուշ կպատմե՞ս մանկությունից։
Sambitbaba
Մեկ ու կես տարեկան: Ձմեռ: Հայրս ինձ հետ գնացել է ընկերոջ տուն, ես՝ սահնակին: Հետ է վերադառնում քիչ քեֆը լավ, դե, մի երկու թաս խմել են... Հին բակի դարպասի մոտ հարևանի հետ բարևվում են, սա հարցնում է. Գևորգ ջան, էր գիշերվա կեսին սահնակ որտեղի՞ց ես առել: Հայրս շուռ է գալիս, տեսնում է ես չկամ... Վազելով ահագին ճամփա հետ: Ամբողջ հարցն այն էր, որ ես սպիտոկ մուշտակով էի... ձյան վրա... Ու ինձ գտնում է բեռնատար մեքենայի ֆոնի վրա, որը եկել ու կանգնել էր հետևումս, մի քանի սանտիմետր ընդամենը ինձ չհասած... Իսկ ես հիշում եմ, որ հանգիստ նստած ստպասում էի, համոզված, որ հայրս այդպիսի խաղ է անում ինձ հետ...
ivy
Էդքան վաղ տարիքի հիշողություններ ունես, ինչ հետաքրքիր է։
Sambitbaba
Հա, մի երկուսը կան...
ivy
Սիրո՞ւմ էիր ձեր տունը, քաղաքը։
Sambitbaba
Այո, իհարկե: Բայց այդ Սերը տան հանդեպ ինձ ուղեկցում է իմ ամբողջ կյանքում: Ուր էլ գնամ, առաջին հերթին իմ տունը, իմ քաղաքն եմ սիրում: Որովհետև տունը՝ մարդու թիկունքն է: Ամողջ օրը պետք է անհամբեր սպասես, թե երբ ես տուն գնալու... Պար՞զ ասացի, չգիտեմ...
Հետո էլ, այդպես ստացվում է, որ բոլոր քաղաքներն էլ իմն են... :)) Էնպես որ, եթե մի օր հանկարծ գամ ու Մյունխենդ գրավեմ՝ չզարմանաս։
ivy
:)) Lավ, արդեն ինձ հոգեպես պատրաստեմ դրան:
Sambitbaba
Ճարդ ինչ...
ivy
Բայց երջանիկ մարդ ես, որ ամեն քաղաք էլ քոնն է դառնում։
Էդ ո՞նց ես հաջողացնում։
Sambitbaba
Իմ երջանկությունն էլ է իմ հետ։
ivy
:)
Sambitbaba
Քանի որ ամեն ապագա տեղ իմ գալիք տունն է, ինչ ունեմ-չունեմ, հետս ման եմ տալիս: Ու պատկերացրու, հեչ էլ ծանր չէ...
ivy
Ինչ ունես-չունես հետդ ման ես տալիս, նույնիսկ երջանկությունդ :)
Լավ, մի քանի տարի առաջ գնանք, ինչպիսի՞ն է 20-ամյա Սամը, ինչո՞վ է զբաղված, ինչի՞ է ձգտում։
Sambitbaba
Սովորում է մանկավարժական ինստիտուտի ռեժիսորական ֆակուլտետում: Առավոտից երեկո ինստիտուտում է. առավոտից դասեր, դասերից հետո՝ փորձեր, իսկ զբաղված է համարյա բոլոր համակուրսեցիների բեմադրություններում... Քանի որ ուտելու ժամանակ էլ փաստորեն չէր մնում, այդտեղից երևի մնաց օրը մեկ անգամ ուտելը...
Հա, շատ էի նախանձում ինձանից շատ կարդացած իմ համակուրսեցիներին. մի երկուսը կային, ինձանից տարիքով մի քանի տարի մեծ... Երազանքս, ինչ խոսք, կինոն էր: Բայց դա կարճ տևեց:
ivy
Ինչո՞ւ կարճ տևեց։
Sambitbaba
Համ էլ Սոնյային մի հատ պաչիկ...
ivy
:))
Sambitbaba
Դե, երբ տեղափոխվեցի Լենինգրադ, մտքիս կար մի կերպ հաջողացնել Մոսկվա գնալ ու ВГИК ընդունվել, կինեմատոգրաֆիայի բարձրագույնը: Քանի ուղիներ էի փնտրում, ընդունվեցի աշխատելու Մեծ Դրամատիկական թատրոնում, այն ժամանակ սովետի լավագույններից էր: Ու երբ ծանոթացա ու ապրեցի թատրոնի ներքին կյանքով, կինոյի մասին ուղղակի մոռացա...
ivy
Իսկ թատրոնի հանդեպ ձգողությունը դեռ կա՞։
Sambitbaba
Գիտե՞ս թե ինչու է այդ ձգողությունը հավերժ... Գոնե ռեժիսորի համա՞ր... Նույնիսկ չկայացած, ինչպես ես: Որովետև ռեժիսոր ասածն էլ, այն ասածս երջանկության պես մի բան է, այն միշտ քեզ հետ է... Վերջապես ի՞նչ է ռեժիսուրան... Մեկը որոշել է արարիչ դառնալ: Ու ավելի համարձակ է նա ուրիշներից, որովհետև իր գործը շատ է նման արարմանը, ամեն նոր ստեղծագործություն՝ արարում է: Նույնիսկ պիեսներում կարելի է կարդալ. արարում/արարված առաջին, երկրորդ, երրորդ... Բայց յուրաքանչյուր մարդ էլ՝ արարիչ է, չէ՞ որ ով է քո յուրաքանչյուր օրն արարում, եթե ոչ դու... Դրանով է, որ ձգողությունը միշտ կա: Կարելի է քո յուրաքանչյուր օրն էլ պատկերացնել որպես բեմահարթակ ու լինել քո նոր օրվա ներկայացման ռեժիսորը: Ճիշտն ասած, հենց այդպես էլ կա, ուղղակի քչերն են մտածում, որ հենց այդպես է, որ կա...
ivy
Թատրոնի, ռեժիսուրիայի, արարչագործության և ընդհանրապես կյանքի հարցում ովքե՞ր են եղել քեզ վրա ամենաշատ ազդեցություն թողած ուսուցիչները։
Sambitbaba
Իստիտուտի ղեկավարիս շատ էի սիրում, Յուրի Երզնկյանին: Հետո թատրոնում՝ Գեորգի Տովստոնոգով: Հետո արարչագործության հարցում՝ կինս, - թե ինչպես աղջկաս արարեց... Հետո աղջիկս, որ հենց ծննդյան օրից սկսեց արարել իր հորը... Թե չէ ես... 23 տարեկան... հա՞յր...
ivy
Եվ ինչպիսի՞ն ստացվեց աղջկադ ստեղծած հայրը։
Sambitbaba
Դա արդեն իրենից է պետք ինտերվյու վերցնել...
ivy
Իսկ ես այնուամենայնիվ քեզ եմ հարցնում :)
Ի՞նչ սովորեցրեց քեզ հայր լինելը։
Sambitbaba
Հիմա մենք շատ մտերիմ ընկերներ ենք:
Որ ահա թե ինչ է սերը՝ իր ևս մեկ դրսևորմամբ: Այդ ժամանակ սկսեցի կասկածել, որ սերը շատ ավելի մեծ բան է, քան մենք պատկերացնում ենք: Որովհետև, քանի սիրում ես միայն ծնողներիդ, առավել ևս երբ սկսում ես սերեր խաղալ հակառակ սեռի հետ, այն հիմնականում տեսնում ես որպես առևտուր. դու ինձ՝ ես քեզ: Իսկ երեխայի հանդեպ սերը առաջինն է, որ սկսում է մտածելակերպդ ճիշտ ուղու վրա դնել, քանի որ ի՞նչ սիրո պատասխան պետք է ուզես սեփական զավակիցդ...
ivy
Հայրությունը ինչ-որ կերպով տարբերվո՞ւմ է մայրությունից, ի՞նչ ես կարծում։
Sambitbaba
Ու դա հարցնում է մա՞յրը... Ոնց որ հարցնես, մարդ լինելը տարբերվու՞մ է աստված լինելուց... Իմ առաջին աստվածը իմ աղջկա մայրն է եղել... Ինձ թվում է, լավ հայրը նա է, ով ձգտում է մոր պես սիրել իր զավակին:
ivy
Ինձ էս հարցն իսկապես հետաքրքիր է, ու խոսքը սիրո չափերի մասին չէր։
Մայրության մեջ ինչ-որ խորը բնազդային բան կա, որը չգիտեմ՝ կա արդյոք հայրության մեջ, դրա համար հարցնում եմ հորից՝ քեզնից :)
Սամ is typing
Սամ is typing
Սամ is typing
ivy
Սա՞մ, դեռ գրո՞ւմ ես։
Sambitbaba
Եթե հարցին նայենք իմ այսօրվա նորատեսական աշխարհընկալումից, համոզմունքներից, ուրեմն հոր մոտ այդ բնազդը կա, բայց անգիտակցական տարածքում, որովհետև մենք բոլորս էլ մեր նախկին կյանքերում եղել ենք թե հայրեր ու թե մայրեր: Բայց գիտակցական տարած, ինձ թվում է, այդ բնազդը դուրս չի գալիս: Եթևի թե դա հնարավոր կլիներ մի դեպքում միայն, երբ կոնկրետ հայր/մարդը զբաղվում է ներդիտարկմամբ (մեդիտացիա): Նման տարածքում դա հնարավոր է: Իսկ սովորական կյանքում, հայր պետք է սովորել լինել:
Sambitbaba
Դու քո հարցերին շատ թեթևսոլիկ ես վերաբերվում: Կարծում ես, էդքան հե՞շտ է դրանց պատասխանել...
ivy
:))
Իսկ ինչ նկատի ունես՝ քո այսօրվա նորատեսական աշխարհընկալում ասելով։
Sambitbaba
Դե, քանի որ "Նյու Էյջ" հասկացողությունը մարդիկ հիմնականում կոտոշների վրա են ընկալում, որոշել եմ նոր բառ հորինել...
ivy
Ինչո՞ւ են կոտոշների վրա ընկալում, ավելի շուտ՝ ինչո՞ւ ես էդպես կարծում։
Sambitbaba
Արդեն մոտ քսան տարվա փորձ ունեմ...
ivy
Ինչպե՞ս սկսվեց նյուէյջական աշխարհընկալումը։
Sambitbaba
Հետո, նորատեսություն բաևը քեզ դուր չեկա՞վ...
ivy
Ինչը՞։
Sambitbaba
Բաևը... բառը... :))
ivy
Հաաա․․․ դուր եկավ :))
Sambitbaba
Ինձ էլ է դուր գալիս: Կարծում եմ, առաջ չի եղել... Մանավանդ, որ լրիվ համապատասխանում է հարցին մոտեցմանը: Որովհետև "Նյու էյջը" ոչ թե նոր փիլիսոփայություն է կամ Բյուրի պնդած նոր հավատ կամ կրոն, այլ այդ ամենին՝ նոր մոտեցում ընդամենը, նոր հայացք:
ivy
Ես կարդացել եմ քո Նոր դար, նոր էջ, նոր կյանք, «Նյու էյջ» աշխատանքը (https://www.akumb.am/showthread.php/60784-%D5%86%D5%B8%D6%80-%D5%A4%D5%A1%D6%80-%D5%B6%D5%B8%D6%80-%D5%A7%D5%BB-%D5%B6%D5%B8%D6%80-%D5%AF%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D6%84-%C2%AB%D5%86%D5%B5%D5%B8%D6%82-%D5%A7%D5%B5%D5%BB%C2%BB), էլ էդպիսի գործեր չունե՞ս։
Sambitbaba
Էն էլ ոնց ես կարդացել... մինչև օրս երբեմն կարդում եմ վերլուծություններդ...
ivy
Էլ էդպիսի գործեր չե՞ս գրում, հիմա միայն թարգմանո՞ւմ ես։
Sambitbaba
Եթե մոդեռ լինեի, կվերափոխեի այդ անունը "Նախաբան Մատեան Երանության" անվան, ինչ էլ այն իրականում կա: Եվ որպես նախաբան այն ավարտված է արդեն: Բայց եթե մտադրվեի հրատարակել այն որպես գիրք, Շաստայի պատմությունն էլ երևի հենց այդպես էլ թողնեի...
Ճիշտն ասած, հեչ ժամանակ չի մնում: Հետո, ներքին ինչ-որ համոզմունք ունեմ, որ թարգմանություններն ավելի կարևոր են, քան իմ գրելը... Բայց շատ մեծ ցանկություն ունեմ իմ "Դևական" պատմվածքը վեպ սարքել: Ահագին ասելու բան կա այդ թեմայի մեջ...
ivy
Ափսոս, որ ստեղծագործականը տուժում է թարգմանությունների հաշվին, հուսով եմ ժամանակ կգտնես՝ Դևականով զբաղվելու համար։
Sambitbaba
Ես էլ...
ivy
Իսկ ինչո՞ւ ես թարգմանելը կարևորում և ո՞ւմ համար ես թարգմանում։
Sambitbaba
Հատուկ անուննե՞ր ես ուզում... Հա, եղել է, որ կոնկրետ մարդու համար գիրք եմ թարգմանել, բայց հիմնականում... Ինձ թվում է, ամեն գիրք անպայման գտնում է իր ընթերցողին: Հա, Ակումբը շատ եմ սիրում որպես ընտանիք, բայց այն նաև շատ մեծ հարթակ է, չէ՞: Եվ եթե ամեն օրվա մի նոր թարգմանած պատառիկ մի երկու տասնյակ մարդ (միջինը) գոնե դիտում է (մի ընկեր ունեմ, հենց մի գիրք տեսավ ձեռքիս, ասում է. հետո էդ գիրքը կտա՞ս, մի հատ նայեմ...) (դու գիտե՞ս, թե ոնց են գիրք նայում...), ուրեմն նրանց մեջ հաստատ կան նրանք, ում համար թարգմանում եմ...
Իսկ կարևորում եմ, երևի, որ ինձ համարում եմ պրոֆեսիոնալ դիլետանտ...
ivy
Իսկ ի՞նչ ես թարգմանում, նյու էյջ ու էզոթերիկ գրականությո՞ւն, և ո՞նց ես ընտրում, թե ինչ թարգմանես։
Sambitbaba
Դե, դու կարդացել ես արդեն, որ ամեն ինչ սկսվեց Ուոլշի "Զրույց Աստծո հետ" գրքից, ինչը դարձավ իմ "Մատեան Երանությանը"... Բայց հետո, երբ խորացա նորատեսության մեջ, տեսա, որ հենց ամենասկզբից էլ այդ ամենը կա, ուղղակի մենք այդ մասին կամ չգիտեինք, կամ էլ գիտակցության այլ մակարդակի վրա ենք նայել դրան: Իսկ այսօր, ինչպես գիտես, ձեր սերունդն ինջ համար ոչ թե միայն նոր սերունդ է, այև նոր մարդկություն բառի բուն իմաստով, և մեր ու ձեր հիմնական տարբերությունն էլ հենց դրանում է՝ գիտակցության տարբեր մակարդակները: Ես շատ եմ ուզում, որ ձեր սերունդը ծանոթանա նաև ամենասկզբներին, քանի որ համոզված եմ, որ այդ գիտելիքները կկարողանա օգտագործել ըստ արժանվույն...
Գիտակցության ավելի բարձր մակարդակի վրա...
ivy
Իսկ ես կուզեի, որ մեր սերունդը ավելի շատ զրույցներ ունենար քո ու քո սերնդակիցների հետ :)
Sambitbaba
Թող ունենա... ես շատ ուրախ կլինեի...
շարունակելի
Սա՞մ։
Sambitbaba
Ռիպ ջան, ողջույն։
ivy
Բարի լույս :)
Sambitbaba
Բարի երեկո՞...
ivy
Չէ, դեռ ցերեկվա մեջ եմ։
Sambitbaba
Հա դե, դրա համար էլ սկզբում կասկածում էի, թե ոնց քեզ ողջունեմ...
ivy
Ո՞նց ես։
Sambitbaba
Լավ, Ռիպ ջան, ինչն էլ քեզ եմ ցանկանում։
ivy
Պատրա՞ստ ես :)
Sambitbaba
Իհարկե։
ivy
Պիտի քեզ հարցախեղդ անեմ։
Sambitbaba
Հըմմմ... փորձիր...
ivy
Առաջին անգա՞մ ես հարցազրույց տալիս Ակումբի համար։
Sambitbaba
Բայց առաջին անգամը չէ, որ ցանկացել եմ... Դե, որոշեցինք ազնիվ լինել: Չէ՞...
ivy
Ես քո մասին ահագին բան իմացա մեր ճամփորդության ընթացքում, ուզում եմ Ակումբն էլ քեզ ճանաչի։
Երևի մի հարցազրույցով չստացվի, բայց փորձենք։
Դե՞մ չես, եթե հետ գնանք մի քանի տասնամյակ :)
Sambitbaba
Ուրախ եմ դրա համար: Որովհետև շատ-շատ կուզենայի մեր ճամփորդության պես ճամփորդություններ ունենալ բոլոր ակումբցիների հետ էլ: Քեզ հետ՝ մի հատ էլ...
Եթե hնարավորություն լինի, կարող ենք հազարամյակներ էլ հետ գնալ։
ivy
Էդքան հետ պետք չի դեռ :)) Սկսենք 7-ամյա Սամից․ ո՞վ է, որտե՞ղ է, ի՞նչ կա շուրջը, ինչի՞ մասին է երազում։
Sambitbaba
Որտեղ է՝ չգիտի, բայց շատ է ուզում իմանալ: Եվ այդ պատճառով շատ է սիրում լսել ու... կարդալ...
Երազում է, դե պարզ է, իմանալ։
Շուրջն էլ իրականում դռները բաց աշխարհն է, բայց նա այդ մասին դեռ չգիտի։
ivy
Մի քիչ առարկայացնեմ հարցս․ ո՞ր թվականներին է անցել մանկությունդ, Հայաստանո՞ւմ ես մեծացել։
Sambitbaba
Երևանում, Կոնդում: Ասածդ յոթ տարեկանում մեր հին տունը քանդել էին, և հենց նրա տեղում նոր բնակարան ստացանք. Սարյան 24: 1961/62 թթ...
ivy
Մի երևանյան, վառ մնացած հուշ կպատմե՞ս մանկությունից։
Sambitbaba
Մեկ ու կես տարեկան: Ձմեռ: Հայրս ինձ հետ գնացել է ընկերոջ տուն, ես՝ սահնակին: Հետ է վերադառնում քիչ քեֆը լավ, դե, մի երկու թաս խմել են... Հին բակի դարպասի մոտ հարևանի հետ բարևվում են, սա հարցնում է. Գևորգ ջան, էր գիշերվա կեսին սահնակ որտեղի՞ց ես առել: Հայրս շուռ է գալիս, տեսնում է ես չկամ... Վազելով ահագին ճամփա հետ: Ամբողջ հարցն այն էր, որ ես սպիտոկ մուշտակով էի... ձյան վրա... Ու ինձ գտնում է բեռնատար մեքենայի ֆոնի վրա, որը եկել ու կանգնել էր հետևումս, մի քանի սանտիմետր ընդամենը ինձ չհասած... Իսկ ես հիշում եմ, որ հանգիստ նստած ստպասում էի, համոզված, որ հայրս այդպիսի խաղ է անում ինձ հետ...
ivy
Էդքան վաղ տարիքի հիշողություններ ունես, ինչ հետաքրքիր է։
Sambitbaba
Հա, մի երկուսը կան...
ivy
Սիրո՞ւմ էիր ձեր տունը, քաղաքը։
Sambitbaba
Այո, իհարկե: Բայց այդ Սերը տան հանդեպ ինձ ուղեկցում է իմ ամբողջ կյանքում: Ուր էլ գնամ, առաջին հերթին իմ տունը, իմ քաղաքն եմ սիրում: Որովհետև տունը՝ մարդու թիկունքն է: Ամողջ օրը պետք է անհամբեր սպասես, թե երբ ես տուն գնալու... Պար՞զ ասացի, չգիտեմ...
Հետո էլ, այդպես ստացվում է, որ բոլոր քաղաքներն էլ իմն են... :)) Էնպես որ, եթե մի օր հանկարծ գամ ու Մյունխենդ գրավեմ՝ չզարմանաս։
ivy
:)) Lավ, արդեն ինձ հոգեպես պատրաստեմ դրան:
Sambitbaba
Ճարդ ինչ...
ivy
Բայց երջանիկ մարդ ես, որ ամեն քաղաք էլ քոնն է դառնում։
Էդ ո՞նց ես հաջողացնում։
Sambitbaba
Իմ երջանկությունն էլ է իմ հետ։
ivy
:)
Sambitbaba
Քանի որ ամեն ապագա տեղ իմ գալիք տունն է, ինչ ունեմ-չունեմ, հետս ման եմ տալիս: Ու պատկերացրու, հեչ էլ ծանր չէ...
ivy
Ինչ ունես-չունես հետդ ման ես տալիս, նույնիսկ երջանկությունդ :)
Լավ, մի քանի տարի առաջ գնանք, ինչպիսի՞ն է 20-ամյա Սամը, ինչո՞վ է զբաղված, ինչի՞ է ձգտում։
Sambitbaba
Սովորում է մանկավարժական ինստիտուտի ռեժիսորական ֆակուլտետում: Առավոտից երեկո ինստիտուտում է. առավոտից դասեր, դասերից հետո՝ փորձեր, իսկ զբաղված է համարյա բոլոր համակուրսեցիների բեմադրություններում... Քանի որ ուտելու ժամանակ էլ փաստորեն չէր մնում, այդտեղից երևի մնաց օրը մեկ անգամ ուտելը...
Հա, շատ էի նախանձում ինձանից շատ կարդացած իմ համակուրսեցիներին. մի երկուսը կային, ինձանից տարիքով մի քանի տարի մեծ... Երազանքս, ինչ խոսք, կինոն էր: Բայց դա կարճ տևեց:
ivy
Ինչո՞ւ կարճ տևեց։
Sambitbaba
Համ էլ Սոնյային մի հատ պաչիկ...
ivy
:))
Sambitbaba
Դե, երբ տեղափոխվեցի Լենինգրադ, մտքիս կար մի կերպ հաջողացնել Մոսկվա գնալ ու ВГИК ընդունվել, կինեմատոգրաֆիայի բարձրագույնը: Քանի ուղիներ էի փնտրում, ընդունվեցի աշխատելու Մեծ Դրամատիկական թատրոնում, այն ժամանակ սովետի լավագույններից էր: Ու երբ ծանոթացա ու ապրեցի թատրոնի ներքին կյանքով, կինոյի մասին ուղղակի մոռացա...
ivy
Իսկ թատրոնի հանդեպ ձգողությունը դեռ կա՞։
Sambitbaba
Գիտե՞ս թե ինչու է այդ ձգողությունը հավերժ... Գոնե ռեժիսորի համա՞ր... Նույնիսկ չկայացած, ինչպես ես: Որովետև ռեժիսոր ասածն էլ, այն ասածս երջանկության պես մի բան է, այն միշտ քեզ հետ է... Վերջապես ի՞նչ է ռեժիսուրան... Մեկը որոշել է արարիչ դառնալ: Ու ավելի համարձակ է նա ուրիշներից, որովհետև իր գործը շատ է նման արարմանը, ամեն նոր ստեղծագործություն՝ արարում է: Նույնիսկ պիեսներում կարելի է կարդալ. արարում/արարված առաջին, երկրորդ, երրորդ... Բայց յուրաքանչյուր մարդ էլ՝ արարիչ է, չէ՞ որ ով է քո յուրաքանչյուր օրն արարում, եթե ոչ դու... Դրանով է, որ ձգողությունը միշտ կա: Կարելի է քո յուրաքանչյուր օրն էլ պատկերացնել որպես բեմահարթակ ու լինել քո նոր օրվա ներկայացման ռեժիսորը: Ճիշտն ասած, հենց այդպես էլ կա, ուղղակի քչերն են մտածում, որ հենց այդպես է, որ կա...
ivy
Թատրոնի, ռեժիսուրիայի, արարչագործության և ընդհանրապես կյանքի հարցում ովքե՞ր են եղել քեզ վրա ամենաշատ ազդեցություն թողած ուսուցիչները։
Sambitbaba
Իստիտուտի ղեկավարիս շատ էի սիրում, Յուրի Երզնկյանին: Հետո թատրոնում՝ Գեորգի Տովստոնոգով: Հետո արարչագործության հարցում՝ կինս, - թե ինչպես աղջկաս արարեց... Հետո աղջիկս, որ հենց ծննդյան օրից սկսեց արարել իր հորը... Թե չէ ես... 23 տարեկան... հա՞յր...
ivy
Եվ ինչպիսի՞ն ստացվեց աղջկադ ստեղծած հայրը։
Sambitbaba
Դա արդեն իրենից է պետք ինտերվյու վերցնել...
ivy
Իսկ ես այնուամենայնիվ քեզ եմ հարցնում :)
Ի՞նչ սովորեցրեց քեզ հայր լինելը։
Sambitbaba
Հիմա մենք շատ մտերիմ ընկերներ ենք:
Որ ահա թե ինչ է սերը՝ իր ևս մեկ դրսևորմամբ: Այդ ժամանակ սկսեցի կասկածել, որ սերը շատ ավելի մեծ բան է, քան մենք պատկերացնում ենք: Որովհետև, քանի սիրում ես միայն ծնողներիդ, առավել ևս երբ սկսում ես սերեր խաղալ հակառակ սեռի հետ, այն հիմնականում տեսնում ես որպես առևտուր. դու ինձ՝ ես քեզ: Իսկ երեխայի հանդեպ սերը առաջինն է, որ սկսում է մտածելակերպդ ճիշտ ուղու վրա դնել, քանի որ ի՞նչ սիրո պատասխան պետք է ուզես սեփական զավակիցդ...
ivy
Հայրությունը ինչ-որ կերպով տարբերվո՞ւմ է մայրությունից, ի՞նչ ես կարծում։
Sambitbaba
Ու դա հարցնում է մա՞յրը... Ոնց որ հարցնես, մարդ լինելը տարբերվու՞մ է աստված լինելուց... Իմ առաջին աստվածը իմ աղջկա մայրն է եղել... Ինձ թվում է, լավ հայրը նա է, ով ձգտում է մոր պես սիրել իր զավակին:
ivy
Ինձ էս հարցն իսկապես հետաքրքիր է, ու խոսքը սիրո չափերի մասին չէր։
Մայրության մեջ ինչ-որ խորը բնազդային բան կա, որը չգիտեմ՝ կա արդյոք հայրության մեջ, դրա համար հարցնում եմ հորից՝ քեզնից :)
Սամ is typing
Սամ is typing
Սամ is typing
ivy
Սա՞մ, դեռ գրո՞ւմ ես։
Sambitbaba
Եթե հարցին նայենք իմ այսօրվա նորատեսական աշխարհընկալումից, համոզմունքներից, ուրեմն հոր մոտ այդ բնազդը կա, բայց անգիտակցական տարածքում, որովհետև մենք բոլորս էլ մեր նախկին կյանքերում եղել ենք թե հայրեր ու թե մայրեր: Բայց գիտակցական տարած, ինձ թվում է, այդ բնազդը դուրս չի գալիս: Եթևի թե դա հնարավոր կլիներ մի դեպքում միայն, երբ կոնկրետ հայր/մարդը զբաղվում է ներդիտարկմամբ (մեդիտացիա): Նման տարածքում դա հնարավոր է: Իսկ սովորական կյանքում, հայր պետք է սովորել լինել:
Sambitbaba
Դու քո հարցերին շատ թեթևսոլիկ ես վերաբերվում: Կարծում ես, էդքան հե՞շտ է դրանց պատասխանել...
ivy
:))
Իսկ ինչ նկատի ունես՝ քո այսօրվա նորատեսական աշխարհընկալում ասելով։
Sambitbaba
Դե, քանի որ "Նյու Էյջ" հասկացողությունը մարդիկ հիմնականում կոտոշների վրա են ընկալում, որոշել եմ նոր բառ հորինել...
ivy
Ինչո՞ւ են կոտոշների վրա ընկալում, ավելի շուտ՝ ինչո՞ւ ես էդպես կարծում։
Sambitbaba
Արդեն մոտ քսան տարվա փորձ ունեմ...
ivy
Ինչպե՞ս սկսվեց նյուէյջական աշխարհընկալումը։
Sambitbaba
Հետո, նորատեսություն բաևը քեզ դուր չեկա՞վ...
ivy
Ինչը՞։
Sambitbaba
Բաևը... բառը... :))
ivy
Հաաա․․․ դուր եկավ :))
Sambitbaba
Ինձ էլ է դուր գալիս: Կարծում եմ, առաջ չի եղել... Մանավանդ, որ լրիվ համապատասխանում է հարցին մոտեցմանը: Որովհետև "Նյու էյջը" ոչ թե նոր փիլիսոփայություն է կամ Բյուրի պնդած նոր հավատ կամ կրոն, այլ այդ ամենին՝ նոր մոտեցում ընդամենը, նոր հայացք:
ivy
Ես կարդացել եմ քո Նոր դար, նոր էջ, նոր կյանք, «Նյու էյջ» աշխատանքը (https://www.akumb.am/showthread.php/60784-%D5%86%D5%B8%D6%80-%D5%A4%D5%A1%D6%80-%D5%B6%D5%B8%D6%80-%D5%A7%D5%BB-%D5%B6%D5%B8%D6%80-%D5%AF%D5%B5%D5%A1%D5%B6%D6%84-%C2%AB%D5%86%D5%B5%D5%B8%D6%82-%D5%A7%D5%B5%D5%BB%C2%BB), էլ էդպիսի գործեր չունե՞ս։
Sambitbaba
Էն էլ ոնց ես կարդացել... մինչև օրս երբեմն կարդում եմ վերլուծություններդ...
ivy
Էլ էդպիսի գործեր չե՞ս գրում, հիմա միայն թարգմանո՞ւմ ես։
Sambitbaba
Եթե մոդեռ լինեի, կվերափոխեի այդ անունը "Նախաբան Մատեան Երանության" անվան, ինչ էլ այն իրականում կա: Եվ որպես նախաբան այն ավարտված է արդեն: Բայց եթե մտադրվեի հրատարակել այն որպես գիրք, Շաստայի պատմությունն էլ երևի հենց այդպես էլ թողնեի...
Ճիշտն ասած, հեչ ժամանակ չի մնում: Հետո, ներքին ինչ-որ համոզմունք ունեմ, որ թարգմանություններն ավելի կարևոր են, քան իմ գրելը... Բայց շատ մեծ ցանկություն ունեմ իմ "Դևական" պատմվածքը վեպ սարքել: Ահագին ասելու բան կա այդ թեմայի մեջ...
ivy
Ափսոս, որ ստեղծագործականը տուժում է թարգմանությունների հաշվին, հուսով եմ ժամանակ կգտնես՝ Դևականով զբաղվելու համար։
Sambitbaba
Ես էլ...
ivy
Իսկ ինչո՞ւ ես թարգմանելը կարևորում և ո՞ւմ համար ես թարգմանում։
Sambitbaba
Հատուկ անուննե՞ր ես ուզում... Հա, եղել է, որ կոնկրետ մարդու համար գիրք եմ թարգմանել, բայց հիմնականում... Ինձ թվում է, ամեն գիրք անպայման գտնում է իր ընթերցողին: Հա, Ակումբը շատ եմ սիրում որպես ընտանիք, բայց այն նաև շատ մեծ հարթակ է, չէ՞: Եվ եթե ամեն օրվա մի նոր թարգմանած պատառիկ մի երկու տասնյակ մարդ (միջինը) գոնե դիտում է (մի ընկեր ունեմ, հենց մի գիրք տեսավ ձեռքիս, ասում է. հետո էդ գիրքը կտա՞ս, մի հատ նայեմ...) (դու գիտե՞ս, թե ոնց են գիրք նայում...), ուրեմն նրանց մեջ հաստատ կան նրանք, ում համար թարգմանում եմ...
Իսկ կարևորում եմ, երևի, որ ինձ համարում եմ պրոֆեսիոնալ դիլետանտ...
ivy
Իսկ ի՞նչ ես թարգմանում, նյու էյջ ու էզոթերիկ գրականությո՞ւն, և ո՞նց ես ընտրում, թե ինչ թարգմանես։
Sambitbaba
Դե, դու կարդացել ես արդեն, որ ամեն ինչ սկսվեց Ուոլշի "Զրույց Աստծո հետ" գրքից, ինչը դարձավ իմ "Մատեան Երանությանը"... Բայց հետո, երբ խորացա նորատեսության մեջ, տեսա, որ հենց ամենասկզբից էլ այդ ամենը կա, ուղղակի մենք այդ մասին կամ չգիտեինք, կամ էլ գիտակցության այլ մակարդակի վրա ենք նայել դրան: Իսկ այսօր, ինչպես գիտես, ձեր սերունդն ինջ համար ոչ թե միայն նոր սերունդ է, այև նոր մարդկություն բառի բուն իմաստով, և մեր ու ձեր հիմնական տարբերությունն էլ հենց դրանում է՝ գիտակցության տարբեր մակարդակները: Ես շատ եմ ուզում, որ ձեր սերունդը ծանոթանա նաև ամենասկզբներին, քանի որ համոզված եմ, որ այդ գիտելիքները կկարողանա օգտագործել ըստ արժանվույն...
Գիտակցության ավելի բարձր մակարդակի վրա...
ivy
Իսկ ես կուզեի, որ մեր սերունդը ավելի շատ զրույցներ ունենար քո ու քո սերնդակիցների հետ :)
Sambitbaba
Թող ունենա... ես շատ ուրախ կլինեի...
շարունակելի