Ծլնգ
26.08.2017, 15:34
«Ես գուրման չեմ»․ հարցազրույց Շինարարի հետ
Մաս առաջին
Ծլնգ. Ողջույն, Շինանար, ուրախ եմ, որ համաձայնվեցիր հարցազրույցին։ Վաղուց եմ ուզում հետդ մի ընկերական տաղավարում նստած զրուցել, բայց այդպիսի հնարավորության բացակայության պարագայում, հուսամ այսպես էլ երկուսս էլ զրույցից հաճույք կստանանք։
Շինարար. Մերսի առաջարկի համար։ Ես ժամանակին լրագրող եմ եղել, հավես բան ա, բայց հավես ա նաև հարցազրույց տալը։
Ծլնգ. Հա, գիտեի, որ լրագրող ես եղել, ահագին ճնշման տակ է դնում, քանի որ ես ինքս լրագրող չեմ, բայց կարծում եմ այս զրույցի ձևաչափով տակից դուրս կգամ։ :)
Սկսենք ամենասկզբից… ասա, խնդրեմ, ո՞վ ես դու, այսինքն, ինչպե՞ս ես ինքդ քեզ տեսնում։ Մի եզր կա անգլերենում՝elevator speech։ Կարող ես, խնդրում եմ, մի քանի բառով քեզ ներկայացնել այնպես, ինչպես բարձր հարկ բարձրացող վերելակում քեզ կներկայացնեիր անծանոթին։
Շինարար. Դե ես տենց ինչ-որ աստղ լրագրող չէի, մի ճնշվի, բայց ինձանից ահագին գոհ էի։
Լավ հարց էր ։ԴԴ Մարդ չգիտի ինչ ասի։ Միշտ նեղվում եմ, երբ աշխատանքային ինտերվյուների ժամանակ ինձ պիտի բնութագրեմ։ Բայց միշտ սկսում եմ նրանից, որ ինձ համար շատ կարևոր ա պատասխանատվության զգացումը։ Վերելակո՞ւմ։ Երևի կասեի՝ հայ, այ եմ Տիրան ։ԴԴ Գահերի խաղը նայո՞ւմ ես։ Որ Դիներիսին երկար ներկայացնում են, հետո Ջոնի ուղեկիցը ասում ա՝ Սա Ջոն Սնոուն է։
Դե իհարկե վերելակը կարար Հայաստանում էլ լիներ։ Էդ ժամանակ երևի՝ բարի օր ախպեր, Տիրան ախպեր, հաճելի ա ։ԴԴ
Ծլնգ. Չէ, չեմ նայում :) հեռուստատեսությունից ընդհանրապես հեռու եմ։ Փաստորեն ինքդ քեզնից խոսել չես սիրում, էլ ավելի մեծացավ ճնշումը, պիտի փորձեմ քեզ խոսացնել։ :)
Բայց լավ, արի կոնկրետ հարցերով փորձենք։ Ի՞նչ է մասնագիտությունդ, ո՞ր տարիքում ես (կոնկրետ թիվը պարտադիր չի), լավատե՞ս ես, թե՞ ոչ, վաղվա օրվան սպասո՞ւմ ես, թե ընդհանուր մի քիչ ճնշվածություն կա։ Դե մի երկու խոսք ասա, էլի, «ինչ կա չկա» թեմայով, մինչև լուրջ հարցերին անցնենք։
Շինարար. Հա, բարդ ա ինձ հետ ։ԴԴ բայց դու հեշտ ուղիներ չէիր փնտրում չէ՞։
Ծլնգ. Չէ, հեշտ ուղիներով քայլող չեմ, ինչպես և դու, կարծես թե, չէ՞։
Շինարար. Երեսունհինգ տարեկան եմ, համալսարանն ավարտել եմ արաբագետի որակավորմամբ։ Չեմ սիրում էդ տերմինը, որովհետև կոլոնիալիզմի հոտ ա գալիս։ Նախընտրում եմ ինձ համարել թատերագետ, ում ուսումնասիրության առարկան արաբալեզու թատրոնն ա։ Լավատես եմ, անուղղելի, բայց իհարկե վախեր ունեմ վաղվա օրվա հանդեպ։ Ամեն դեպքում էսօր աշխարհը, իր բոլոր խնդիրներով հանդերձ, էնքան բաց ա, որ միշտ էլ, համարյա միշտ, ելքեր հնարավոր ա գտնել, իսկ ես ինձ բավականաչափ ուժեղ մարդ եմ համարում, որ լավատես չլինեմ, թե ի վերջո ինչը ոնց կլինի ։ԴԴ էս էլ մի քիչ իմ մասին։ Ինչ կա չկայի մասով, ինձ երբ հարցնում են ինչ կա չկա, սկսում եմ թեզիս հետ կապված նոր գաղափարներիցս խոսալ՝ ժամերով, էնպես որ զգուշացիր էդ հարցից։ԴԴ
Չէ, ես սիրում եմ հեշտ ։Դ
Ծլնգ. Էհ, էդ մի բանով իրարից տարբերվեցինք, փաստորեն։ Հետաքրքիր էր ինքնաբնութագիրդ. սիրում եմ լավատես տրամադրվածություն, կարծում եմ դեռ կխոսենք դրանից, ինչպես նաև թեզիցդ։ Մինչ այդ էլ, ասեմ, որ նկատել եմ ակումբային գրառումներիցդ, որ, քո մի քիչ առաջ ասած, ահագին գոհ ես քեզանից։ Կարծում եմ սրանով իրար ահագին նման ենք։ :) Մի երկու ընդհանուր բան էլ ունենք իրար հետ։ Օրինակ ես մինչև ակումբում հայտնվելս մի երկու ուրիշ հարթակում «Շինարար» մականունն եմ օգտագործել, ոչ շատ երկարատև։ Հետաքրքիր է, դու ինչպե՞ս ես այդ մականունը ընտրել, ի՞նչ է քո համար «Շինարարը»։
Շինարար. Մականունս շատ անկապ ստացվեց։ Մի խումբ վանաձորցի ակումբցիներով քննարկում էին, որ Դատարկությունը վերցնի էդ մականունը, թե ոնց ու ինչի, չեմ հիշում, ինքը չվերցրեց, ես հավես համարեցի ու վերցրեցի, ինքս շինարարի ընտանիքից եմ, մանկությունից բանվորություն եմ արել շինարարության մեջ, համ էլ ծիծաղելի մականուն ա։ Մինչ էդ Վանաձորցի էի, հետո նույնիսկ Տնաշեն էի ուզում սարքեմ, բայց կանոնադրությունը թույլ չի տալիս։
Ծլնգ. Իսկ այդ մականունով որոշ ժամանակ համացանցում ապրելուց հետո, ինչպե՞ս ես քեզ զգում «Շինարարի» կերպարի մեջ։ Կարծում ես այն լա՞վ է փոխանցում այդ կերպարի հետևում կանգնած իրական անձին։
Շինարար. Շինարարը ակումբում բնութագրում ա ինձ։ Մարդիկ էդ մականունը տեսնելով պատկերացնում են էդ մականունով օգտատիրոջ արած գրառումները։ Եթե Վանաձորցի կամ Տնաշեն էլ լինեի, նույնն էր լինելու։ Այսինքն՝ կարևոր չի, թե իրականում էդ բառը ի սկզբանե ինչ ա նշանակել, յուրաքանչյուր մականվան հետևում արդեն կանգնած ա էն ամբողջ ինֆորմացիան, որ իր հետ բերել ա ակումբ էդ մականվան տերը, ու արդյունքում էդ մականունը իմ կերպարը լիովին փոխանցում ա ոչ թե իր մեջ եղած տառերի հաջորդականության պատճառով կամ էդ բառի նախնական իմաստի պատճառով, այլ որովհետև մարդիկ արդեն պատկերացում ունեն իմ մասին։
Ծլնգ. Իսկապես որ բարդ ես։ :) Լավ, էլ չպրպտեմ այդ թեմայով։ Կա ակումբում Շինարար, և դա դո՛ւ ես։
Ընկերների թեմաներով տրամադրությունները վերջերս եռում են ակումբում։ Պատմիր, խնդրում եմ, թե ի՞նչ է ընկերը քեզ համար։ Իսկ ավելի լավ, ո՞վ է գալիս միտքդ «ընկեր» բառը լսելիս, արի պատմի մի քիչ իր մասին, ու քո՝ իրեն վերաբերմունքի մասին։
Շինարար. Ես իրոք շատ ընկերներ ունեմ։ Չունեմ էսպես ասած ամենամոտ ընկեր, ում առանձնացնեմ, ում հանդեպ առանձնահատուկ գորավանք տածեմ, յուրաքանչյուրի հետ տարբեր կերպ ա դասավորվում մեր ընկերությունը։ Ինձ համար իրոք ընկերներ են մարդիկ ում կյանքում մեկ կամ երկու անգամ եմ տեսել, բայց օնլայնը մեզ հնարավորություն ա տալիս, երբեմն զրուցել, կիսվել, անկեղծանալ, մարդիկ նեղված են լինում, մեկ էլ քեզ գրում են, խմած են լինում, գրում են, ուրեմն ընկեր են համարում չէ՞։ Փոքր ժամանակ ընկերներ չունեի, ահագին տարօրինակ էրեխա էի, մի օր դասարանում դասարանցիներիցս մեկը մյուսին, թե՝ զարմանում եմ էս դեբիլը ոնց ա դասերը սովորում։ Ես էլ ձեն չհանեցի, այ էդ տեսակ տարօրինակ մեկն էի։ԴԴ բայց հիմա երևի տեղը հանում եմ, ես շատ հեշտ եմ շփվում, եթե դիմացինը բաց ա իմ պես, եթե չէ, կարամ նաև համբերատար լինեմ, էնպես չի, որ փակ են, ես էլ եմ փակվում, բայց երբ լինում ա, որ հասկացնում են, որ չէ, դու չես կարա լինես մեր ընկերը։ Օքեյ, ոնց արդեն շեշտեցինք, բավականին գոհ եմ ինձանից, որ նման բաներից նեղվեմ։ Իրոք չկա մեկը ում առանձնացնեմ։
Ծլնգ. «Հասկանալի է, որ ոչինչ էլ հասկանալի չի» :) իսկապես բարդ մարդ ես, բայց կարծես թե մի քիչ սկսում եմ քեզ հասկանալ։ Մի քիչ թեթևացնենք զրույցը։ Արագ հարց-ու-պատասխանի անցնե՞նք մի քանի րոպեով. յոթ բառից ոչ ավել...
Շինարար. օքեյ
Ծլնգ. Ինչքան էլ տարօրինակ չլինի հարցը, փորձիր ամենաշատը 7 բառով պատասխանել, ոչ ավել։
Սիրո՞ւմ ես։
Շինարար. Բարդ ա, չեմ ուզում էդ բառը օգտագործել։
էս իմ պատասխանն էր;ԴԴ
Ծլնգ. Լավ, դե որ դու պարզ ուղիներ սիրող ես, ի հակառակ քեզ բարդացնենք ուղիդ :P
Սիրո՞ւմ ես սիրել։
Շինարար. Սենց ասեմ, իրականում ուզում եմ սիրել։
Ես վստահ չեմ, որ երբևէ սիրել եմ, որ ասեմ՝ սիրում եմ, թե չէ։
Ծլնգ. Հոյակա՜պ պատասխան էր։ :)
Արդա՞ր է կյանքը։
Շինարար. Չէ
Ծլնգ. Կոնկրետ ինչո՞վ (ամենաշատը 7 բառով)։
Շինարար. հիվանդություններ, պատերազմներ, անհանդուրժողականություն, աղքատություն, մոլեռանդություն, ո՞րն ասեմ
Ծլնգ. Ո՞ւմ ես զանգում, երբ վատ ես։
Շինարար. Ոչ մեկին, խորը շնչում եմ, ես ուժեղ եմ։
Ծլնգ. :) Իսկ ուրախ լուռով ո՞ւմ հետ ես առաջինը կիսվում։
Շինարար. Ում առաջինը հանդիպեմ, բոլորի։
Հետո նայած ով ա տեղյակ էդ թեմայից։
Օժանդակ բայերը բա՞ռ են ։ԴԴ
Ծլնգ. :) այո, բայց շատ խիստ մի նայի այդ յոթ բառին :)
Հմմմ… ի՞նչ դեր ունի ընտանիքդ քո կյանքում։
Շինարար. Իմ ամենասիրելի մարդիկ են ծնողներս ու եղբայրս, դժվար ա յոթ բառով ասել էս մասին։ Առանց իրանց ինձ չեմ պատկերացնում։
Ծլնգ. Այդ դեպքում մի քչ տարօրինակ է, որ վատ կամ լավ լուրով կիսվելու մասին իրենց հատուկ չնշեցիր։ Ինչի՞ց է դա։ Հեռավորությունը թուլացնո՞ւմ է կապը։
Շինարար. Չէ, ուղղակի ես շատ եմ սիրում իրանց, որ վատ լուրերով անհանգստացնեմ, իսկ լավ լուրը, երբ սկայպվում ենք ասում եմ, վատն էլ եմ ասում, բայց տենց բան չունեմ, որ միանգամից կապնվեմ ու ասեմ։
Մի բան պատմե՞մ։
Ծլնգ. իհարկե :)
Շինարար. Իմ ընկերներից մեկի հետ մի անգամ գիշերվա հազարին փորձանքի մեջ ընկանք, անմիջապես սկսեց զանգել եղբորը, քրոջը, արթնացրեց, պատմեց, ես շշմել էի, ես տենց չեմ, էնպես չէր, որ անուղղելի վիճակ էր ու դրա կարիքը կար կամ իրանք բացի հանգստացնող խոսքերից ուրիշ բան արեցին, ես սիրում եմ ինքս լուծել իմ խնդիրները, իսկ եթե օգնության կարիք կա, դիմում եմ՝ կշռադատելուց հետո։
Ծլնգ. Հա, կան շատ բաց մարդիկ… ահագին մտածել եմ այս թեմաներով, ու դեռ ինքս ինձ համար չեմ որոշել, թե որն է ճիշտը։ Ասենք, հայերիս մեջ ընդունված բան է, որ եթե մարդը տարեց տարիքում է մահանում, բայց առանց անկողնային հիվանդությունների հասնելու, ասում են՝ իր զավակներին ջարմա չեղավ։ Ու չգիտեմ, ո՞րն է լավը, որ մարդ այսպես միանգամից է գնում, թե որ երկարատև հիվանդություն է ապրում, հարազատներն էլ իրեն հասցնում են հրաժեշտ տալ ինչ-որ իմաստով։ Նույն ձևով, դեռ չգիտեմ, ո՞րն է լավը, անհանգստացնելը ամեն մանրուքով, թե չանհանգստացնելը։ Ու երկու դեպքում էլ կարելի է ասել որ հարազատությունը հենց դա է։ Բայց առաջին դեպքում (անհանգստացնելու) կարծես հարազատությունը ավելի հուզական մակարդակի վրա է, իսկ երկրորդ դեպքում՝ ռացիոնալ։ Ի՞նչ կասես սրա մասին, քո սերը հարազատներիդ նկատմամբ ավելի հուզական է, թե՞ ռացիոնալ։
Շինարար. Երբեք չեմ վերլուծել։ Իրականում ես աշխարհի ամենալավ ծնողներն ունեմ ու ամենալավ եղբայրը, այսինքն եթե ուզեմ ռացիոնալ լինել, էլի պիտի սիրեմ։ Էնքան որ իմ եղբայրն ա ինձ նվիրված, ես չեմ պատկերացնում, էնքան որ իմ ծնողներն են ինձ նվիրված, ես նույնիսկ կուզեի մի քիչ ավելի քիչ լիներ։ Պատկերացրու համարյա տարիքակից երկու եղբայր, չեմ հիշում վերջին անգամ երբ ենք մենք վիճել, երևի դպրոցական տարիքում, չնայած սուտ եմ ասում, հիմա մեկ-մեկ թեթև վիճում ենք, որովհետև զանգում ա ու ասում՝ դու ասա, ինքը չի ուզում պատմի։ԴԴ չնայած իրան հարցնես ինքն էլ նույնը իմ մասին կասի։ Ծնողներս էլ հպարտանում են, որ մենք ինչ համերաշխ եղբայրներ ենք։ Մենք անհանգստացնելու կարիք չունենք, որովհետև առանց էն էլ անհանսգտանում են՝ ձայնը էն չէր, ոնց որ տխուր լինես, էս խի՞ չես սափրվել ։ԴԴ
Ծլնգ.: :) Հա… դժվար ա ծնողի համար իրենից հեռու զավակ ունենալը։ Հայերս էլ դա ավելի դժվար ենք տանում, կարծում եմ։
Շինարար. Սկայպը փրկում ա... եղբայրս էլ ա հեռու իրանցից։
Ծլնգ. Դե միևնույն է հեռու ես, ինչքան էլ սկայպ լինի։ :) Գեղեցիկ ընտանիք ունես, ու ինչպես երևում է, հրաշալի հարաբերություններ։
Լավ, մի քիչ էլ թեթևանանք ու այսօր եզրափակենք։
Շինարար. Օքեյ
Ծլնգ. Սիրո՞ւմ ես շոկոլադ։
Շինարար. Հա, էստեղ շոտլանդական շոկոլադապատ վաֆլիներ են վաճառում, Գլազգոյում ա արտադրվում, կարծեմ օրը հինգ միլիոն հատ, ես իմ մեծ ներդրումն ունեմ դրանց իրացման հարցում ;ԴԴ
Ծլնգ. Կաթնային շոկոլադ ա, թե՞ դառը :)
Շինարար. Կաթնայինը ավելի լավ ա, բայց դառն էլ։
Ծլնգ. Իսկ պանիր սիրո՞ւմ ես։
Շինարար. Տենց հատուկ սեր չունեմ, բայց օգտագործում եմ։
Ծլնգ. Իյա… ես էլ մյուս հարցով պիտի ճշտեի նախընտրածդ պանրի տեսակը :) լավ, միևնույնն է ասա, թե տենցը կա։
Շինարար. Չկա, ուտելիքի հարցում տխուր մարդ եմ, էնքան ա մի բան լինի ուտեմ, սոված չմնամ, գուրման չեմ։
Ծլնգ. Իզուր :) երկար թեմա ա։
Ուզում եմ հետդ Լոռուց խոսել
Շինարար. Օքեյ, խոսենք։
Ծլնգ. Այսօրվա վերջին հարցն էլ տամ, ու մյուս անգամ հենց Լոռուց էլ կշարունակենք։
Շինարար. Շատ լավ։
Ծլնգ. Մի քանի բառով խնդրում եմ նկարագրիր Լոռին… քո Լոռին, ինչ է նա քեզ համար։
Շինարար. վախենում եմ պատասխաններս շատ ձանձրալի ստացվեն, բայց առանձնահատուկ սենտիմենտալ զգացմունքներ չունեմ Լոռու հանդեպ, ինձ համար ընդամենը Հայաստանի մարզերից մեկն ա։ԴԴ Ես շատ սիրում եմ մեր տան պատուհանից տեսարանը՝ ժամը, հին գերեզմանները, Թագավորանիստը, ղռերը, միսկոմբինատի շենքը, ինձ համար Լոռին էլ ա դա, Հայաստանն էլ, Վանաձորն էլ, հայրենիքն էլ, ծննդավայրն էլ, ռոմանտիկ մարդ չեմ առանձնապես, կյանքումս միակ ռոմանտիկ զգացողությունը էդ տեսարանն ա առաջացնում։
Ծլնգ. Լավ… մյուս անգամ ոչ-ռոմանտիկ ուղղությամբ կքննարկենք Լոռին։ Ի դեպ, ես էլ եմ Լոռեցի։ :)
շարունակելի...
Մաս առաջին
Ծլնգ. Ողջույն, Շինանար, ուրախ եմ, որ համաձայնվեցիր հարցազրույցին։ Վաղուց եմ ուզում հետդ մի ընկերական տաղավարում նստած զրուցել, բայց այդպիսի հնարավորության բացակայության պարագայում, հուսամ այսպես էլ երկուսս էլ զրույցից հաճույք կստանանք։
Շինարար. Մերսի առաջարկի համար։ Ես ժամանակին լրագրող եմ եղել, հավես բան ա, բայց հավես ա նաև հարցազրույց տալը։
Ծլնգ. Հա, գիտեի, որ լրագրող ես եղել, ահագին ճնշման տակ է դնում, քանի որ ես ինքս լրագրող չեմ, բայց կարծում եմ այս զրույցի ձևաչափով տակից դուրս կգամ։ :)
Սկսենք ամենասկզբից… ասա, խնդրեմ, ո՞վ ես դու, այսինքն, ինչպե՞ս ես ինքդ քեզ տեսնում։ Մի եզր կա անգլերենում՝elevator speech։ Կարող ես, խնդրում եմ, մի քանի բառով քեզ ներկայացնել այնպես, ինչպես բարձր հարկ բարձրացող վերելակում քեզ կներկայացնեիր անծանոթին։
Շինարար. Դե ես տենց ինչ-որ աստղ լրագրող չէի, մի ճնշվի, բայց ինձանից ահագին գոհ էի։
Լավ հարց էր ։ԴԴ Մարդ չգիտի ինչ ասի։ Միշտ նեղվում եմ, երբ աշխատանքային ինտերվյուների ժամանակ ինձ պիտի բնութագրեմ։ Բայց միշտ սկսում եմ նրանից, որ ինձ համար շատ կարևոր ա պատասխանատվության զգացումը։ Վերելակո՞ւմ։ Երևի կասեի՝ հայ, այ եմ Տիրան ։ԴԴ Գահերի խաղը նայո՞ւմ ես։ Որ Դիներիսին երկար ներկայացնում են, հետո Ջոնի ուղեկիցը ասում ա՝ Սա Ջոն Սնոուն է։
Դե իհարկե վերելակը կարար Հայաստանում էլ լիներ։ Էդ ժամանակ երևի՝ բարի օր ախպեր, Տիրան ախպեր, հաճելի ա ։ԴԴ
Ծլնգ. Չէ, չեմ նայում :) հեռուստատեսությունից ընդհանրապես հեռու եմ։ Փաստորեն ինքդ քեզնից խոսել չես սիրում, էլ ավելի մեծացավ ճնշումը, պիտի փորձեմ քեզ խոսացնել։ :)
Բայց լավ, արի կոնկրետ հարցերով փորձենք։ Ի՞նչ է մասնագիտությունդ, ո՞ր տարիքում ես (կոնկրետ թիվը պարտադիր չի), լավատե՞ս ես, թե՞ ոչ, վաղվա օրվան սպասո՞ւմ ես, թե ընդհանուր մի քիչ ճնշվածություն կա։ Դե մի երկու խոսք ասա, էլի, «ինչ կա չկա» թեմայով, մինչև լուրջ հարցերին անցնենք։
Շինարար. Հա, բարդ ա ինձ հետ ։ԴԴ բայց դու հեշտ ուղիներ չէիր փնտրում չէ՞։
Ծլնգ. Չէ, հեշտ ուղիներով քայլող չեմ, ինչպես և դու, կարծես թե, չէ՞։
Շինարար. Երեսունհինգ տարեկան եմ, համալսարանն ավարտել եմ արաբագետի որակավորմամբ։ Չեմ սիրում էդ տերմինը, որովհետև կոլոնիալիզմի հոտ ա գալիս։ Նախընտրում եմ ինձ համարել թատերագետ, ում ուսումնասիրության առարկան արաբալեզու թատրոնն ա։ Լավատես եմ, անուղղելի, բայց իհարկե վախեր ունեմ վաղվա օրվա հանդեպ։ Ամեն դեպքում էսօր աշխարհը, իր բոլոր խնդիրներով հանդերձ, էնքան բաց ա, որ միշտ էլ, համարյա միշտ, ելքեր հնարավոր ա գտնել, իսկ ես ինձ բավականաչափ ուժեղ մարդ եմ համարում, որ լավատես չլինեմ, թե ի վերջո ինչը ոնց կլինի ։ԴԴ էս էլ մի քիչ իմ մասին։ Ինչ կա չկայի մասով, ինձ երբ հարցնում են ինչ կա չկա, սկսում եմ թեզիս հետ կապված նոր գաղափարներիցս խոսալ՝ ժամերով, էնպես որ զգուշացիր էդ հարցից։ԴԴ
Չէ, ես սիրում եմ հեշտ ։Դ
Ծլնգ. Էհ, էդ մի բանով իրարից տարբերվեցինք, փաստորեն։ Հետաքրքիր էր ինքնաբնութագիրդ. սիրում եմ լավատես տրամադրվածություն, կարծում եմ դեռ կխոսենք դրանից, ինչպես նաև թեզիցդ։ Մինչ այդ էլ, ասեմ, որ նկատել եմ ակումբային գրառումներիցդ, որ, քո մի քիչ առաջ ասած, ահագին գոհ ես քեզանից։ Կարծում եմ սրանով իրար ահագին նման ենք։ :) Մի երկու ընդհանուր բան էլ ունենք իրար հետ։ Օրինակ ես մինչև ակումբում հայտնվելս մի երկու ուրիշ հարթակում «Շինարար» մականունն եմ օգտագործել, ոչ շատ երկարատև։ Հետաքրքիր է, դու ինչպե՞ս ես այդ մականունը ընտրել, ի՞նչ է քո համար «Շինարարը»։
Շինարար. Մականունս շատ անկապ ստացվեց։ Մի խումբ վանաձորցի ակումբցիներով քննարկում էին, որ Դատարկությունը վերցնի էդ մականունը, թե ոնց ու ինչի, չեմ հիշում, ինքը չվերցրեց, ես հավես համարեցի ու վերցրեցի, ինքս շինարարի ընտանիքից եմ, մանկությունից բանվորություն եմ արել շինարարության մեջ, համ էլ ծիծաղելի մականուն ա։ Մինչ էդ Վանաձորցի էի, հետո նույնիսկ Տնաշեն էի ուզում սարքեմ, բայց կանոնադրությունը թույլ չի տալիս։
Ծլնգ. Իսկ այդ մականունով որոշ ժամանակ համացանցում ապրելուց հետո, ինչպե՞ս ես քեզ զգում «Շինարարի» կերպարի մեջ։ Կարծում ես այն լա՞վ է փոխանցում այդ կերպարի հետևում կանգնած իրական անձին։
Շինարար. Շինարարը ակումբում բնութագրում ա ինձ։ Մարդիկ էդ մականունը տեսնելով պատկերացնում են էդ մականունով օգտատիրոջ արած գրառումները։ Եթե Վանաձորցի կամ Տնաշեն էլ լինեի, նույնն էր լինելու։ Այսինքն՝ կարևոր չի, թե իրականում էդ բառը ի սկզբանե ինչ ա նշանակել, յուրաքանչյուր մականվան հետևում արդեն կանգնած ա էն ամբողջ ինֆորմացիան, որ իր հետ բերել ա ակումբ էդ մականվան տերը, ու արդյունքում էդ մականունը իմ կերպարը լիովին փոխանցում ա ոչ թե իր մեջ եղած տառերի հաջորդականության պատճառով կամ էդ բառի նախնական իմաստի պատճառով, այլ որովհետև մարդիկ արդեն պատկերացում ունեն իմ մասին։
Ծլնգ. Իսկապես որ բարդ ես։ :) Լավ, էլ չպրպտեմ այդ թեմայով։ Կա ակումբում Շինարար, և դա դո՛ւ ես։
Ընկերների թեմաներով տրամադրությունները վերջերս եռում են ակումբում։ Պատմիր, խնդրում եմ, թե ի՞նչ է ընկերը քեզ համար։ Իսկ ավելի լավ, ո՞վ է գալիս միտքդ «ընկեր» բառը լսելիս, արի պատմի մի քիչ իր մասին, ու քո՝ իրեն վերաբերմունքի մասին։
Շինարար. Ես իրոք շատ ընկերներ ունեմ։ Չունեմ էսպես ասած ամենամոտ ընկեր, ում առանձնացնեմ, ում հանդեպ առանձնահատուկ գորավանք տածեմ, յուրաքանչյուրի հետ տարբեր կերպ ա դասավորվում մեր ընկերությունը։ Ինձ համար իրոք ընկերներ են մարդիկ ում կյանքում մեկ կամ երկու անգամ եմ տեսել, բայց օնլայնը մեզ հնարավորություն ա տալիս, երբեմն զրուցել, կիսվել, անկեղծանալ, մարդիկ նեղված են լինում, մեկ էլ քեզ գրում են, խմած են լինում, գրում են, ուրեմն ընկեր են համարում չէ՞։ Փոքր ժամանակ ընկերներ չունեի, ահագին տարօրինակ էրեխա էի, մի օր դասարանում դասարանցիներիցս մեկը մյուսին, թե՝ զարմանում եմ էս դեբիլը ոնց ա դասերը սովորում։ Ես էլ ձեն չհանեցի, այ էդ տեսակ տարօրինակ մեկն էի։ԴԴ բայց հիմա երևի տեղը հանում եմ, ես շատ հեշտ եմ շփվում, եթե դիմացինը բաց ա իմ պես, եթե չէ, կարամ նաև համբերատար լինեմ, էնպես չի, որ փակ են, ես էլ եմ փակվում, բայց երբ լինում ա, որ հասկացնում են, որ չէ, դու չես կարա լինես մեր ընկերը։ Օքեյ, ոնց արդեն շեշտեցինք, բավականին գոհ եմ ինձանից, որ նման բաներից նեղվեմ։ Իրոք չկա մեկը ում առանձնացնեմ։
Ծլնգ. «Հասկանալի է, որ ոչինչ էլ հասկանալի չի» :) իսկապես բարդ մարդ ես, բայց կարծես թե մի քիչ սկսում եմ քեզ հասկանալ։ Մի քիչ թեթևացնենք զրույցը։ Արագ հարց-ու-պատասխանի անցնե՞նք մի քանի րոպեով. յոթ բառից ոչ ավել...
Շինարար. օքեյ
Ծլնգ. Ինչքան էլ տարօրինակ չլինի հարցը, փորձիր ամենաշատը 7 բառով պատասխանել, ոչ ավել։
Սիրո՞ւմ ես։
Շինարար. Բարդ ա, չեմ ուզում էդ բառը օգտագործել։
էս իմ պատասխանն էր;ԴԴ
Ծլնգ. Լավ, դե որ դու պարզ ուղիներ սիրող ես, ի հակառակ քեզ բարդացնենք ուղիդ :P
Սիրո՞ւմ ես սիրել։
Շինարար. Սենց ասեմ, իրականում ուզում եմ սիրել։
Ես վստահ չեմ, որ երբևէ սիրել եմ, որ ասեմ՝ սիրում եմ, թե չէ։
Ծլնգ. Հոյակա՜պ պատասխան էր։ :)
Արդա՞ր է կյանքը։
Շինարար. Չէ
Ծլնգ. Կոնկրետ ինչո՞վ (ամենաշատը 7 բառով)։
Շինարար. հիվանդություններ, պատերազմներ, անհանդուրժողականություն, աղքատություն, մոլեռանդություն, ո՞րն ասեմ
Ծլնգ. Ո՞ւմ ես զանգում, երբ վատ ես։
Շինարար. Ոչ մեկին, խորը շնչում եմ, ես ուժեղ եմ։
Ծլնգ. :) Իսկ ուրախ լուռով ո՞ւմ հետ ես առաջինը կիսվում։
Շինարար. Ում առաջինը հանդիպեմ, բոլորի։
Հետո նայած ով ա տեղյակ էդ թեմայից։
Օժանդակ բայերը բա՞ռ են ։ԴԴ
Ծլնգ. :) այո, բայց շատ խիստ մի նայի այդ յոթ բառին :)
Հմմմ… ի՞նչ դեր ունի ընտանիքդ քո կյանքում։
Շինարար. Իմ ամենասիրելի մարդիկ են ծնողներս ու եղբայրս, դժվար ա յոթ բառով ասել էս մասին։ Առանց իրանց ինձ չեմ պատկերացնում։
Ծլնգ. Այդ դեպքում մի քչ տարօրինակ է, որ վատ կամ լավ լուրով կիսվելու մասին իրենց հատուկ չնշեցիր։ Ինչի՞ց է դա։ Հեռավորությունը թուլացնո՞ւմ է կապը։
Շինարար. Չէ, ուղղակի ես շատ եմ սիրում իրանց, որ վատ լուրերով անհանգստացնեմ, իսկ լավ լուրը, երբ սկայպվում ենք ասում եմ, վատն էլ եմ ասում, բայց տենց բան չունեմ, որ միանգամից կապնվեմ ու ասեմ։
Մի բան պատմե՞մ։
Ծլնգ. իհարկե :)
Շինարար. Իմ ընկերներից մեկի հետ մի անգամ գիշերվա հազարին փորձանքի մեջ ընկանք, անմիջապես սկսեց զանգել եղբորը, քրոջը, արթնացրեց, պատմեց, ես շշմել էի, ես տենց չեմ, էնպես չէր, որ անուղղելի վիճակ էր ու դրա կարիքը կար կամ իրանք բացի հանգստացնող խոսքերից ուրիշ բան արեցին, ես սիրում եմ ինքս լուծել իմ խնդիրները, իսկ եթե օգնության կարիք կա, դիմում եմ՝ կշռադատելուց հետո։
Ծլնգ. Հա, կան շատ բաց մարդիկ… ահագին մտածել եմ այս թեմաներով, ու դեռ ինքս ինձ համար չեմ որոշել, թե որն է ճիշտը։ Ասենք, հայերիս մեջ ընդունված բան է, որ եթե մարդը տարեց տարիքում է մահանում, բայց առանց անկողնային հիվանդությունների հասնելու, ասում են՝ իր զավակներին ջարմա չեղավ։ Ու չգիտեմ, ո՞րն է լավը, որ մարդ այսպես միանգամից է գնում, թե որ երկարատև հիվանդություն է ապրում, հարազատներն էլ իրեն հասցնում են հրաժեշտ տալ ինչ-որ իմաստով։ Նույն ձևով, դեռ չգիտեմ, ո՞րն է լավը, անհանգստացնելը ամեն մանրուքով, թե չանհանգստացնելը։ Ու երկու դեպքում էլ կարելի է ասել որ հարազատությունը հենց դա է։ Բայց առաջին դեպքում (անհանգստացնելու) կարծես հարազատությունը ավելի հուզական մակարդակի վրա է, իսկ երկրորդ դեպքում՝ ռացիոնալ։ Ի՞նչ կասես սրա մասին, քո սերը հարազատներիդ նկատմամբ ավելի հուզական է, թե՞ ռացիոնալ։
Շինարար. Երբեք չեմ վերլուծել։ Իրականում ես աշխարհի ամենալավ ծնողներն ունեմ ու ամենալավ եղբայրը, այսինքն եթե ուզեմ ռացիոնալ լինել, էլի պիտի սիրեմ։ Էնքան որ իմ եղբայրն ա ինձ նվիրված, ես չեմ պատկերացնում, էնքան որ իմ ծնողներն են ինձ նվիրված, ես նույնիսկ կուզեի մի քիչ ավելի քիչ լիներ։ Պատկերացրու համարյա տարիքակից երկու եղբայր, չեմ հիշում վերջին անգամ երբ ենք մենք վիճել, երևի դպրոցական տարիքում, չնայած սուտ եմ ասում, հիմա մեկ-մեկ թեթև վիճում ենք, որովհետև զանգում ա ու ասում՝ դու ասա, ինքը չի ուզում պատմի։ԴԴ չնայած իրան հարցնես ինքն էլ նույնը իմ մասին կասի։ Ծնողներս էլ հպարտանում են, որ մենք ինչ համերաշխ եղբայրներ ենք։ Մենք անհանգստացնելու կարիք չունենք, որովհետև առանց էն էլ անհանսգտանում են՝ ձայնը էն չէր, ոնց որ տխուր լինես, էս խի՞ չես սափրվել ։ԴԴ
Ծլնգ.: :) Հա… դժվար ա ծնողի համար իրենից հեռու զավակ ունենալը։ Հայերս էլ դա ավելի դժվար ենք տանում, կարծում եմ։
Շինարար. Սկայպը փրկում ա... եղբայրս էլ ա հեռու իրանցից։
Ծլնգ. Դե միևնույն է հեռու ես, ինչքան էլ սկայպ լինի։ :) Գեղեցիկ ընտանիք ունես, ու ինչպես երևում է, հրաշալի հարաբերություններ։
Լավ, մի քիչ էլ թեթևանանք ու այսօր եզրափակենք։
Շինարար. Օքեյ
Ծլնգ. Սիրո՞ւմ ես շոկոլադ։
Շինարար. Հա, էստեղ շոտլանդական շոկոլադապատ վաֆլիներ են վաճառում, Գլազգոյում ա արտադրվում, կարծեմ օրը հինգ միլիոն հատ, ես իմ մեծ ներդրումն ունեմ դրանց իրացման հարցում ;ԴԴ
Ծլնգ. Կաթնային շոկոլադ ա, թե՞ դառը :)
Շինարար. Կաթնայինը ավելի լավ ա, բայց դառն էլ։
Ծլնգ. Իսկ պանիր սիրո՞ւմ ես։
Շինարար. Տենց հատուկ սեր չունեմ, բայց օգտագործում եմ։
Ծլնգ. Իյա… ես էլ մյուս հարցով պիտի ճշտեի նախընտրածդ պանրի տեսակը :) լավ, միևնույնն է ասա, թե տենցը կա։
Շինարար. Չկա, ուտելիքի հարցում տխուր մարդ եմ, էնքան ա մի բան լինի ուտեմ, սոված չմնամ, գուրման չեմ։
Ծլնգ. Իզուր :) երկար թեմա ա։
Ուզում եմ հետդ Լոռուց խոսել
Շինարար. Օքեյ, խոսենք։
Ծլնգ. Այսօրվա վերջին հարցն էլ տամ, ու մյուս անգամ հենց Լոռուց էլ կշարունակենք։
Շինարար. Շատ լավ։
Ծլնգ. Մի քանի բառով խնդրում եմ նկարագրիր Լոռին… քո Լոռին, ինչ է նա քեզ համար։
Շինարար. վախենում եմ պատասխաններս շատ ձանձրալի ստացվեն, բայց առանձնահատուկ սենտիմենտալ զգացմունքներ չունեմ Լոռու հանդեպ, ինձ համար ընդամենը Հայաստանի մարզերից մեկն ա։ԴԴ Ես շատ սիրում եմ մեր տան պատուհանից տեսարանը՝ ժամը, հին գերեզմանները, Թագավորանիստը, ղռերը, միսկոմբինատի շենքը, ինձ համար Լոռին էլ ա դա, Հայաստանն էլ, Վանաձորն էլ, հայրենիքն էլ, ծննդավայրն էլ, ռոմանտիկ մարդ չեմ առանձնապես, կյանքումս միակ ռոմանտիկ զգացողությունը էդ տեսարանն ա առաջացնում։
Ծլնգ. Լավ… մյուս անգամ ոչ-ռոմանտիկ ուղղությամբ կքննարկենք Լոռին։ Ի դեպ, ես էլ եմ Լոռեցի։ :)
շարունակելի...