PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Թարգմանչաց մրցույթ N3. ո՞րն ընտրել



ivy
09.03.2017, 11:50
Էստեղ դնում եմ թարգմանչաց մրցույթի (https://www.akumb.am/showthread.php/67273-%D5%89%D5%A1%D6%83%D5%A1%D5%AE%D5%B8-%D5%A9%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%B4%D5%A1%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%A1%D5%B6-%D5%B4%D6%80%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B5%D5%A9-N3) համար առաջարկված բոլոր ստեղծագործությունները, որպեսզի մեկն ընտրենք: Հուսով եմ, ոչ մեկը բաց չեմ թողել:
Բացում եմ (բազմակի ընտրությամբ) քվեարկություն, որը կտևի երեք օր:

Խնդրում եմ ակտիվ մասնակցել քվեարկությանը, որ կարողանանք որոշում կայացնել:

ivy
09.03.2017, 11:59
1. Высоцкий „Аисты"

Небо этого дня ясное,
Но теперь в нём броня лязгает.
А по нашей земле гул стоит,
И деревья в смоле, - грустно им.
Дым и пепел встают, как кресты,
Гнёзд по крышам не вьют аисты.


Колос - в цвет янтаря, успеем ли?
Нет! Выходит, мы зря сеяли.
Что ж там цветом в янтарь светится?
Это в поле пожар мечется.
Разбрелись все от бед в стороны.
Певчих птиц больше нет - вороны.


И деревья в пыли - к осени,
Те, что песни могли, - бросили.
И любовь не для нас. Верно ведь?
Что нужнее сейчас? Ненависть.
Дым и пепел встают, как кресты,
Гнёзд по крышам не вьют аисты.


Лес шумит, как всегда, кронами,
А земля и вода - стонами.
Но нельзя без чудес - аукает
Довоенными лес звуками.
Побрели все от бед на Восток,
Певчих птиц больше нет, нет аистов.


Воздух звуки хранит разные,
Но теперь в нём гремит, лязгает.
Даже цокот копыт - топотом,
Если кто закричит - шёпотом.
Побрели все от бед на Восток,
И над крышами нет аистов.

ivy
09.03.2017, 12:00
2. Гумилев „Волшебная скрипка“

Валерию Брюсову

Милый мальчик, ты так весел, так светла твоя улыбка,
Не проси об этом счастье, отравляющем миры,
Ты не знаешь, ты не знаешь, что такое эта скрипка,
Что такое темный ужас начинателя игры!

Тот, кто взял ее однажды в повелительные руки,
У того исчез навеки безмятежный свет очей,
Духи ада любят слушать эти царственные звуки,
Бродят бешеные волки по дороге скрипачей.

Надо вечно петь и плакать этим струнам, звонким струнам,
Вечно должен биться, виться обезумевший смычок,
И под солнцем, и под вьюгой, под белеющим буруном,
И когда пылает запад и когда горит восток.

Ты устанешь и замедлишь, и на миг прервется пенье,
И уж ты не сможешь крикнуть, шевельнуться и вздохнуть, —
Тотчас бешеные волки в кровожадном исступленьи
В горло вцепятся зубами, встанут лапами на грудь.

Ты поймешь тогда, как злобно насмеялось все, что пело,
В очи глянет запоздалый, но властительный испуг.
И тоскливый смертный холод обовьет, как тканью, тело,
И невеста зарыдает, и задумается друг.

Мальчик, дальше! Здесь не встретишь ни веселья, ни сокровищ!
Но я вижу — ты смеешься, эти взоры — два луча.
На, владей волшебной скрипкой, посмотри в глаза чудовищ
И погибни славной смертью, страшной смертью скрипача!

ivy
09.03.2017, 12:04
3. Ахмадулина „Не уделяй мне много времени"

Не уделяй мне много времени,
вопросов мне не задавай.
Глазами добрыми и верными
руки моей не задевай.
Не проходи весной по лужицам,
по следу следа моего.
Я знаю-снова не получится
из этой встречи ничего.
Ты думаешь,что я из гордости
хожу,с тобою не дружу?
Я не из гордости-из горести
так прямо голову держу.

ivy
09.03.2017, 12:05
4. Ахматова „Хочу тебе покоя не давать“

Хочу тебе покоя не давать,
Быть сильной, оставаться слабой.
Хочу тебя своей любовью звать,
Ведь я иначе жить и не могла бы.
Хочу из всех твоих забот и дум
Украсть по крайней мере половину.
Хочу,чтоб вдруг тебе пришло на ум,
Что счастлив ты и в этом я повинна.
Хочу,чтоб для любой моей мечты
Ты был единственной границей,
Хочу в той книге, что читаешь ты,
Быть первой и последнею страницей.

ivy
09.03.2017, 12:08
5. Ахматова „Сжала руки под тёмной вуалью“

Сжала руки под темной вуалью...
"Отчего ты сегодня бледна?"
- Оттого, что я терпкой печалью
Напоила его допьяна.

Как забуду? Он вышел, шатаясь,
Искривился мучительно рот...
Я сбежала, перил не касаясь,
Я бежала за ним до ворот.

Задыхаясь, я крикнула: "Шутка
Все, что было. Уйдешь, я умру".
Улыбнулся спокойно и жутко
И сказал мне: "Не стой на ветру".

ivy
09.03.2017, 12:11
6. Ахматова „Я не любви твоей прошу“

Я не любви твоей прошу.
Она теперь в надежном месте...
Поверь, что я твоей невесте
Ревнивых писем не пишу.
Но мудрые прими советы:
Дай ей читать мои стихи,
Дай ей хранить мои портреты —
Ведь так любезны женихи!
А этим дурочкам нужней
Сознанье полное победы,
Чем дружбы светлые беседы
И память первых нежных дней...
Когда же счастия гроши
Ты проживешь с подругой милой
И для пресыщенной души
Все станет сразу так постыло —
В мою торжественную ночь
Не приходи. Тебя не знаю.
И чем могла б тебе помочь?
От счастья я не исцеляю.

ivy
09.03.2017, 12:12
7. Брюсов „Между двойною бездной“

Я люблю тебя и небо, только небо и тебя,
Я живу двойной любовью, жизнью я дышу, любя.

В светлом небе – бесконечность: бесконечность милых глаз.
В светлом взоре – беспредельность: небо, явленное в нас.

Я смотрю в пространство неба, небом взор мой поглощен.
Я смотрю в глаза: в них та же даль пространств и даль времен.

Бездна взора, бездна неба! Я, как лебедь на волнах,
Меж двойною бездной рею, отражен в своих мечтах.

Так, заброшены на землю, к небу всходим мы, любя…
Я люблю тебя и небо, только небо и тебя.

ivy
09.03.2017, 12:13
8. Plath „Elm. I know the bottom, she says”

I know the bottom, she says. I know it with my great tap root:
It is what you fear.
I do not fear it: I have been there.

Is it the sea you hear in me,
Its dissatisfactions?
Or the voice of nothing, that was your madness?

Love is a shadow.
How you lie and cry after it
Listen: these are its hooves: it has gone off, like a horse.

All night I shall gallop thus, impetuously,
Till your head is a stone, your pillow a little turf,
Echoing, echoing.

Or shall I bring you the sound of poisons?
This is rain now, this big hush.
And this is the fruit of it: tin-white, like arsenic.

I have suffered the atrocity of sunsets.
Scorched to the root
My red filaments burn and stand, a hand of wires.

Now I break up in pieces that fly about like clubs.
A wind of such violence
Will tolerate no bystanding: I must shriek.

The moon, also, is merciless: she would drag me
Cruelly, being barren.
Her radiance scathes me. Or perhaps I have caught her.

I let her go. I let her go
Diminished and flat, as after radical surgery.
How your bad dreams possess and endow me.

I am inhabited by a cry.
Nightly it flaps out
Looking, with its hooks, for something to love.

I am terrified by this dark thing
That sleeps in me;
All day I feel its soft, feathery turnings, its malignity.

Clouds pass and disperse.
Are those the faces of love, those pale irretrievables?
Is it for such I agitate my heart?

I am incapable of more knowledge.
What is this, this face
So murderous in its strangle of branches?——

Its snaky acids hiss.
It petrifies the will. These are the isolate, slow faults
That kill, that kill, that kill.

ivy
09.03.2017, 12:19
9. Lowell "To a friend. I ask but one thing of you"

I ask but one thing of you, only one,
That always you will be my dream of you;
That never shall I wake to find untrue
All this I have believed and rested on,
Forever vanished, like a vision gone
Out into the night. Alas, how few
There are who strike in us a chord we knew
Existed, but so seldom heard its tone
We tremble at the half-forgotten sound.
The world is full of rude awakenings
And heaven-born castles shattered to the ground,
Yet still our human longing vainly clings
To a belief in beauty through all wrongs.
O stay your hand, and leave my heart its songs!

ivy
09.03.2017, 12:22
10. Полозкова „Простая история“

Хвалю тебя, говорит, родная, за быстрый ум и веселый нрав.
За то, что ни разу не помянула, где был неправ.
За то, что все люди груз, а ты антиграв.
Что Бог живет в тебе, и пускай пребывает здрав.
Хвалю, говорит, что не прибегаешь к бабьему шантажу,
За то, что поддержишь все, что ни предложу,
Что вся словно по заказу, по чертежу,
И даже сейчас не ревешь белугой, что ухожу.
К такой, знаешь, тете, всё лохмы белые по плечам.
К ее, стало быть, пельменям да куличам.
Ворчит, ага, придирается к мелочам,
Ну хоть не кропает стишки дурацкие по ночам.
Я, говорит, устал до тебя расти из последних жил.
Ты чемодан с деньгами – и страшно рад, и не заслужил.
Вроде твое, а все хочешь зарыть, закутать, запрятать в мох.
Такое бывает счастье, что знай ищи, где же тут подвох.
А то ведь ушла бы первой, а я б не выдержал, если так.
Уж лучше ты будешь светлый образ, а я мудак.
Таких же ведь нету, твой механизм мне непостижим.
А пока, говорит, еще по одной покурим
И так тихонечко полежим.

ivy
09.03.2017, 12:23
11. Полозкова „Яблоко“

попробуй съесть хоть одно яблоко
без вот этого своего вздоха
о современном обществе, больном наглухо,
о себе, у которого всё так плохо;

не думая, с этого ли ракурса
вы бы с ним выгоднее смотрелись,
не решая, всё ли тебе в нём нравится —
оно прелесть.

побудь с яблоком, с его зёрнами,
жемчужной мякотью, алым боком, —
а не дискутируя с иллюзорными
оппонентами о глубоком.

ну, как тебе естся? что тебе чувствуется?
как проходит минута твоей свободы?
как тебе прямое, без доли искусственности,
высказывание природы?

здорово тут, да? продравшись через преграды все,
видишь, сколько теряешь, живя в уме лишь.
да и какой тебе может даться любви и радости,
когда ты и яблока не умеешь.

ivy
09.03.2017, 12:23
12. Лиснянская „Ахматовой: Сюда, где забвенье с изменою“

Сюда, где забвенье с изменою
И с совестью путают срам,
Приходит Простая, Надменная
И будит меня по утрам.

И я пристаю к ней с вопросами:
Куда и зачем нам идти,
Зачем раскалёнными розами
Мы хлещем себя по груди?

Ведь это – не женский заведомо,
К тому же шиитский обряд.
Зачем же от слова заветного
Вседневно ожоги горят?

ivy
09.03.2017, 12:24
13. Лиснянская “Цветаевой: Легка твоя посмертная кровать”

Легка твоя посмертная кровать,
У смерти времени не занимать,
Здесь есть досуг над жизнью поразмыслить:
Родится гений, чтоб ничтожного возвысить,
Ничтожный – чтобы гения попрать.

ivy
09.03.2017, 12:25
14. Лиснянская „Ахмадулиной: Среди обыденных забот“

Среди обыденных забот,
Среди растительного мира
Моя мучительная лира
О безысходности поет.

И знаю, по моей вине
В тот день, когда мой век прервется,
Никто не ощутит сиротства,
И всё-таки обидно мне:

Неужто лишь затем жила,
Чтоб после жизни беспробудной
Восстать травою изумрудной
И осознать, как жизнь светла.

ivy
09.03.2017, 12:26
15. Лиснянская „Дoчери“

Казалось бы, и нечего сказать
Пред очевидностью простого факта,
Что я, твоя нелепейшая мать,
Скончалась то ли так, то ль от инфаркта.

- Не надо плакать! Вот что я скажу:
Не я в гробу нарядная лежу
В платочке с розочками рококо,
А лишь пустая глина, но когда-то
Её сосочек, до крови намятый,
Вливал в тебя скупое молоко.

Все мерки жизни и координаты
Смерть изменяет быстро и легко:
Теперь ты от меня настолько близко,
Насколько от тебя я далеко.

Теперь с пути мне сбиться нету риска,
Теперь в той самой я непустоте,
Какую жизнь считала пустотою.
Не те здесь массы, скорости не те
И даже сон не тот, что в простоте
Жизнь относила к вечному покою.

Теперь отпала надобность в очках,
Отсюда вижу все твои веснушки -
Темней на скулах, золотей в зрачках,
И вся ты - свет от пят и до макушки.

Не надо плакать! Холмик на опушке
Кладбищенской не есть последний дом,
Где забываются последним сном, -
То наших встреч таинственных площадка
И нежным незабудкам благодать.

Загадка - жизнь, а смерть - её разгадка.
О как мне эти слёзы видеть сладко!
Поплачь ещё, хоть я плохая мать
По всем параметрам миропорядка.

Нет, слуха твоего не оскорблю
Тем оправданьем, что с пути я сбилась, -
Всё это ложь. Я так тебя люблю,
Как дочерям заласканным не снилось.

ivy
09.03.2017, 12:26
16. Цветаева „Ахматовой: Узкий, нерусский стан“

Узкий, нерусский стан -
Над фолиантами.
Шаль из турецких стран
Пала, как мантия.

Вас передашь одной
Ломаной черной линией.
Холод - в весельи, зной -
В Вашем унынии.

Вся Ваша жизнь - озноб,
И завершится - чем она?
Облачный - темен - лоб
Юного демона.

Каждого из земных
Вам заиграть - безделица!
И безоружный стих
В сердце нам целится.

В утренний сонный час,
- Кажется, четверть пятого, -
Я полюбила Вас,
Анна Ахматова.

ivy
09.03.2017, 12:27
17. Земфира „Медленно верно“

Медленно верно газ
Плыл по уставшей комнате
Не задевая глаз
Тех, что вы вряд ли вспомните

Бился неровно пульс
Мысли казались голыми
Из пистолета грусть
Целилась прямо в голову

Точки летели вниз
Матом ругались дворники
Я выбирала жизнь
Стоя на подоконнике

В утренний сонный час
В час когда все растаяло
Я полюбила вас
Марина Цветаева

StrangeLittleGirl
09.03.2017, 12:49
Ռիփ, Փլաթի գործը կոչվում ա Elm: Էն ժամանակ ալարել էի դնեմ

ivy
09.03.2017, 12:52
Ռիփ, Փլաթի գործը կոչվում ա Elm: Էն ժամանակ ալարել էի դնեմ

Դե էս պահին ընտրության համար կարևորը տեքստը տեսնելն ա:
Եթե դա ընտրվի, արդեն իսկական վերնագրով կդնենքն մրցույթին:

Աթեիստ
09.03.2017, 15:45
Ես վստահ չեմ, որ կյանքումս էսքան չափածո կարդացել եմ ։)

Չնայած Պոյի «ագռավի» բոլոր թարգմանությունները մի քանի անգամ կարդացել եմ։ ։ԻնձանիցԳոհՍմայլիկ

Sent from my P8000 using Tapatalk

Շինարար
09.03.2017, 18:04
Բա խի՞ չեք քվեարկում:

ivy
10.03.2017, 13:39
Ոնց որ թե Ախմատովա ենք թարգմանելու. չնայած դեռ մի երկու օր կա քվեարկության համար, կարող է դեռ փոխվի:

Նենց կանացի բանաստեղծություն է, տեսնես տղամարդիկ կմասնակցե՞ն թարգմանությանը :)

Լավ կլիներ, որ հենց հիմնականում տղամարդիկ էլ մասնակցեին. հետաքրքիր կլիներ տեսնել արդյունքը:

Լեո
10.03.2017, 13:51
Ես սիրով կմասնակցեմ :)

Անցած անգամ (շատ վաղուց էր դա :ճճ) շատ հետաքրքիր էր: Մի բան է ուղղակի կարդալ, լրիվ ուրիշ բան թարգմանել: Թարգմանելուց ավելի լավ ես զգում ստեղծագործությունը ու ավելի խորը հասկանում:

StrangeLittleGirl
10.03.2017, 13:55
Ոնց որ թե Ախմատովա ենք թարգմանելու. չնայած դեռ մի երկու օր կա քվեարկության համար, կարող է դեռ փոխվի:

Նենց կանացի բանաստեղծություն է, տեսնես տղամարդիկ կմասնակցե՞ն թարգմանությանը :)

Լավ կլիներ, որ հենց հիմնականում տղամարդիկ էլ մասնակցեին. հետաքրքիր կլիներ տեսնել արդյունքը:

Բա որ կանայք տղամարդկանց բանաստեղծություններ են թարգմանում, լա՞վ ա :))
Ինձ էլ ա հետաքրքիր, թե տղամարդիկ ոնց կթարգմանեն Ախմատովա:

Արէա
10.03.2017, 14:42
Ժողովուրդ, արհեստական բաժանումներ եք մտցնում։
Ինչի՞ ա կանացի, տղամարդը չի՞ կարա սենց բանաստեղծություն գրի։
Անձամբ ես ոչ մի զուտ «կանացի» բան չեմ տեսնում էս բանաստեղծության մեջ։
Մենակ որ գրողը կին ա։ Է հա, հետո ինչ, դրանից ստեղծագործությունը կանացի ա՞ դառնում։

ivy
10.03.2017, 14:44
Հեղինակից անկախ, ինձ գրածը կանացի ա թվում, Արէա ջան, բայց մի բարկացի, զուտ իմ ընկալումն ա :)

Ծլնգ
10.03.2017, 16:57
Ժողովուրդ, արհեստական բաժանումներ եք մտցնում։
Ինչի՞ ա կանացի, տղամարդը չի՞ կարա սենց բանաստեղծություն գրի։
Անձամբ ես ոչ մի զուտ «կանացի» բան չեմ տեսնում էս բանաստեղծության մեջ։
Մենակ որ գրողը կին ա։ Է հա, հետո ինչ, դրանից ստեղծագործությունը կանացի ա՞ դառնում։
Հա դե իրենց էլ դա է հետաքրքիր տեսնելը․․․ թող տեսնեն, ի՞նչն է խնդիրը։ Ինձ օրինակ ավելի հետաքրքիր է տեսնել տարբերությունը խաղաղաերների և պատերազմասերների (https://www.akumb.am/showthread.php/67252-%D5%8A%D5%A1%D5%BF%D5%A5%D6%80%D5%A1%D5%9E%D5%A6%D5%B4-%D5%A9%D5%A5%D5%9E-%D5%AD%D5%A1%D5%B2%D5%A1%D5%B2%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6-%D5%AC%D6%80%D5%BB%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%AC%D5%B8%D6%82-%D5%BA%D5%A1%D5%B0%D5%A8) թարգմանությունների միջև :D էն էլ կարծես միջինում «պատերազմասերները» գրական ստեղծագործելու հետ շատ գլուխ չունեն :end_thread_hijacking

ivy
10.03.2017, 17:09
Արէան չի ասում` հետաքրքիր չի տարբերություններ տեսնելը, այլ ասում է` տարբերություն չկա։
Մեկ էլ խնդրում եմ պատերազմա֊խաղաղասիրական թեման էստեղ չբերել։

Ծլնգ
10.03.2017, 17:45
Արէան չի ասում` հետաքրքիր չի տարբերություններ տեսնելը, այլ ասում է` տարբերություն չկա։
Մեկ էլ խնդրում եմ պատերազմա֊խաղաղասիրական թեման էստեղ չբերել։

Հա, հասկանում եմ․․․ բայց Բյուրը ասում էր «հետաքրքիր ա»․․․ իմ ասածն էլ՝ է հետաքրքիր ա, թող տեսնես, ուրիշներին ինչ․․․ թեկուզ մենք (Արէայի հետ համամիտ եմ այս հարցում, իհարկե) տարբերությունների մեջ գենդերային գործոններ չենք տեսնում․․․

StrangeLittleGirl
10.03.2017, 17:51
Հա, հասկանում եմ․․․ բայց Բյուրը ասում էր «հետաքրքիր ա»․․․ իմ ասածն էլ՝ է հետաքրքիր ա, թող տեսնես, ուրիշներին ինչ․․․ թեկուզ մենք (Արէայի հետ համամիտ եմ այս հարցում, իհարկե) տարբերությունների մեջ գենդերային գործոններ չենք տեսնում․․․
Պատերազմասեր-խաղաղասերը confound ա ։D

Ծլնգ
10.03.2017, 18:08
Պատերազմասեր-խաղաղասերը confound ա ։D


https://www.youtube.com/watch?v=TdK6sR5Sfdc

դա էլ հենց անալոգիաս էր :))

Sambitbaba
10.03.2017, 19:04
Ոնց որ թե Ախմատովա ենք թարգմանելու. չնայած դեռ մի երկու օր կա քվեարկության համար, կարող է դեռ փոխվի:

Նենց կանացի բանաստեղծություն է, տեսնես տղամարդիկ կմասնակցե՞ն թարգմանությանը :)

Լավ կլիներ, որ հենց հիմնականում տղամարդիկ էլ մասնակցեին. հետաքրքիր կլիներ տեսնել արդյունքը:

Հա, Այվ ջան...
Բայց ինչ-որ բան պետք է կպնի ախր, արթնանա մեջդ ինչ-որ բան, աշխատի...
Իսկ կոնկրետ այս ձայներ հավաքող բանաստեղծությունն ինձ, օրինակ, ոչինչ չի տալիս:
Իսկ եթե դնես չոր ու ցամաք թարգմանես, հենց այդպես չոր ու ցամաք էլ ստացվելու է, անհոգի...

Արէա
10.03.2017, 19:12
Հա, Այվ ջան...
Բայց ինչ-որ բան պետք է կպնի ախր, արթնանա մեջդ ինչ-որ բան, աշխատի...
Իսկ կոնկրետ այս ձայներ հավաքող բանաստեղծությունն ինձ, օրինակ, ոչինչ չի տալիս:
Իսկ եթե դնես չոր ու ցամաք թարգմանես, հենց այդպես չոր ու ցամաք էլ ստացվելու է, անհոգի...

Սամ, սկզբում ես էլ էի էդպես մտածում, ասում էի. լավ, սրա ինչը թարգմանենք։
Հետո սկսեցի վերլուծություններ կարդալ, տարբեր մարդկանց մատուծմամբ ասմունքներ, երգեր լսել, ու էնքան սիրեցի, որ հիմա ամաչում եմ սկզբնական կարծիքիս համար։
Երևի սկզբում մի քիչ նեղսրտությունս էր խանգարում, որ իմ հավանած տարբերակներից չի ընտրվել։
Բայց հիմա անկեղծ, սա իմ ամենահավանած տարբերակն ա դարձել։

Այ էս սկզբի երգը լսի, տես ինչ լավն ա. https://www.chitalnya.ru/work/623686/

ivy
10.03.2017, 19:24
Ֆրեյնդլիխի կատարումը (https://www.youtube.com/watch?v=PBStpUyuf0w) չհավանեցի․ ինչ-որ թաքնված չարություն կար մեջը ու լքված քնոջ ձևական ահրամարհանք՝ տակը լիքը քողարկված ցավով։
Ես էս բանաստեղծությունը շատ բարի եմ ընկալել, հա, հետն էլ ցավ կա մեջը, բայց ոչ նենգ տողատակեր ու հեգնանք։

Արէա
10.03.2017, 19:29
Ֆրեյնդլիխի կատարումը (https://www.youtube.com/watch?v=PBStpUyuf0w) չհավանեցի․ ինչ-որ թաքնված չարություն կար մեջը ու լքված քնոջ ձևական ահրամարհանք՝ տակը լիքը քողարկված ցավով։
Ես էս բանաստեղծությունը շատ բարի եմ ընկալել, հա, հետն էլ ցավ կա մեջը, բայց ոչ նենգ տողատակեր ու հեգնանք։

Ահա, ես էլ խմբագրեցի ջնջեցի։
Առաջի անգամ ինչ-որ հավանել էի, բայց հիմա երբ արդեն բավականին ուսումնասիրել եմ բանաստեղծությունը, ինձ էլ կեղծ թվաց։

Շինարար
10.03.2017, 19:31
Ֆրեյնդլիխի կատարումը (https://www.youtube.com/watch?v=PBStpUyuf0w) չհավանեցի․ ինչ-որ թաքնված չարություն կար մեջը ու լքված քնոջ ձևական ահրամարհանք՝ տակը լիքը քողարկված ցավով։
Ես էս բանաստեղծությունը շատ բարի եմ ընկալել, հա, հետն էլ ցավ կա մեջը, բայց ոչ նենգ տողատակեր ու հեգնանք։

Ես Ստալկերը նայելուց հետո էն աստիճան Ֆրեյնդլիխի կախարդանքի տակ եմ, որ հիմա սա նայեցի ու վերջ, ինձ համար էս ոտանավորը հենց սենց էլ լինելու էր, ուրիշ ոչ մի կերպ :) Դրա համար չեմ սիրում էլի ասմունք կոչվածը: Մանավանդ եթե ուժեղ դերասան ա ասմունքողը, իր ընկալումով ազդում ա:

StrangeLittleGirl
10.03.2017, 19:42
Ահա, ես էլ խմբագրեցի ջնջեցի։
Առաջի անգամ ինչ-որ հավանել էի, բայց հիմա երբ արդեն բավականին ուսումնասիրել եմ բանաստեղծությունը, ինձ էլ կեղծ թվաց։
Ինձ դուր էկավ կատարումը, չնայած ահագին տարբերվում ա բանաստեղծության իմ ընկալումից: Ուղղակի հետաքրքիր էր էդ արհամարհական ընկալումն էլ տեսնելը: Հետաքրքիր ա, թե ոնց են բանաստեղծությունները տարբեր կերպ ընկալվում, ու երևի հենց թարգմանություններում էլ կտեսնենք, թե ով ոնց ա թարգմանել:

Ծլնգ
10.03.2017, 19:54
Ֆրեյնդլիխի կատարումը (https://www.youtube.com/watch?v=PBStpUyuf0w) չհավանեցի․ ինչ-որ թաքնված չարություն կար մեջը ու լքված քնոջ ձևական ահրամարհանք՝ տակը լիքը քողարկված ցավով։
Ես էս բանաստեղծությունը շատ բարի եմ ընկալել, հա, հետն էլ ցավ կա մեջը, բայց ոչ նենգ տողատակեր ու հեգնանք։

Բարի՞․․․ բարի՞ :)) ախր ամբողջ բանաստեղծությունը քմծիծաղ ա ու ինքն իր նկատմամբ ցինիզմ, ինքնահեգնանք․․․ Ֆրեյնդլիխին իմ կարծիքով հենց այդ ինքն իր նկատմամբ ցինիզմն էլ պակասում է․․․ ըստ իս, այս բանաստեղծությունը գրված չի դիմացինի համար, գրված ա ինքն իր համար․․․ самобичевание... նաև նենգ նպատակներով, ինքդ քեզ ուզում ես ցավ հասցնես, որ կորուստի բուն ցավը խլացնես․․․ երգը իմ կարծիքով շատ կեղծավոր ա․․․ ասենք, որ այս բանաստեղծությունը ինքդ քեզ համար գրել ես, ու մի 100 անգամ կարդացել ես, ու արդեն առանց բառերի մեջ խորանալու հին ցինիկա-քմծիծաղոդ վիճակը բարի ժպիտով ես հիշում, այ տենց էլ երգում ես ուրիշների համար․․․

Ասածս էր, ոչ Ֆրեյնդլիխինը ինձ անկեղծ թվաց, ոչ էլ երգը, բայց Ֆրեյնդլիխի մոտեցումը շատ ավելի է համապատասխանում իմ Ախմատովայի ընկալմանը․․․ այ որ մի քիչ ավել քմծիխաղ ու ինքնացինիզմ ավելացվեր, մի քիչ էլ ինքնակենտրոնացում՝ ինքնախույս էքսպրեսիայի փոխարեն, շատ ավելի տեղին կլիներ․․․

Ծլնգ
10.03.2017, 19:59
Սաղ հեչ, ե՞րբ ենք սկսում։ Կարճ չկապե՞նք ու անցնենք գործի։ :D

Sambitbaba
10.03.2017, 20:02
Ես Ստալկերը նայելուց հետո էն աստիճան Ֆրեյնդլիխի կախարդանքի տակ եմ, որ հիմա սա նայեցի ու վերջ, ինձ համար էս ոտանավորը հենց սենց էլ լինելու էր, ուրիշ ոչ մի կերպ :) Դրա համար չեմ սիրում էլի ասմունք կոչվածը: Մանավանդ եթե ուժեղ դերասան ա ասմունքողը, իր ընկալումով ազդում ա:

Թույլ տուր ասել, որ լրիվ հասկանում եմ քեզ:
Բայց, Շին ջան, պետք չէ կուլ գնալ մեծ դերասանների զգացմունքներին: Նույն այդ Ֆրեյնդլիխը, առանց այդ միկրոֆոնից հեռանալու, կարող է այդ նույն բանաստեղծությունը յոթ տարբեր ձևերով կարդալ, և բոլոր անգամներն էլ բացարձակ համոզիչ: Սեփական փորձից եմ ասում, տաս տարուց ավել աշխատել եմ հետը...

Բայց մեկ է, Արէա ջան, այս բանաստեղծությունն ինձ չի կպնում: Քանի անգամ կարդացի ախր:
Էն մեկը՝ „Хочу тебе покоя не давать“, - լավ էլ կպավ, կարողացա շնչել նրա հետ նույն հանգով: Բայց էս մեկն իրոք շատ է կանացի...

ivy
10.03.2017, 20:13
Բարի՞․․․ բարի՞ :)) ախր ամբողջ բանաստեղծությունը քմծիծաղ ա ու ինքն իր նկատմամբ ցինիզմ, ինքնահեգնանք․․․ Ֆրեյնդլիխին իմ կարծիքով հենց այդ ինքն իր նկատմամբ ցինիզմն էլ պակասում է․․․ ըստ իս, այս բանաստեղծությունը գրված չի դիմացինի համար, գրված ա ինքն իր համար․․․ самобичевание... նաև նենգ նպատակներով, ինքդ քեզ ուզում ես ցավ հասցնես, որ կորուստի բուն ցավը խլացնես․․․ երգը իմ կարծիքով շատ կեղծավոր ա․․․ ասենք, որ այս բանաստեղծությունը ինքդ քեզ համար գրել ես, ու մի 100 անգամ կարդացել ես, ու արդեն առանց բառերի մեջ խորանալու հին ցինիկա-քմծիծաղոդ վիճակը բարի ժպիտով ես հիշում, այ տենց էլ երգում ես ուրիշների համար․․․

Ասածս էր, ոչ Ֆրեյնդլիխինը ինձ անկեղծ թվաց, ոչ էլ երգը, բայց Ֆրեյնդլիխի մոտեցումը շատ ավելի է համապատասխանում իմ Ախմատովայի ընկալմանը․․․ այ որ մի քիչ ավել քմծիխաղ ու ինքնացինիզմ ավելացվեր, մի քիչ էլ ինքնակենտրոնացում՝ ինքնախույս էքսպրեսիայի փոխարեն, շատ ավելի տեղին կլիներ․․․

Դե ես ուրիշ ձև եմ ընկալել: Կատարման էմոցիաներն ինձ համար կեղծ էին: Բայց ընդունում եմ, որ գուցե շատերը հենց էդպես էլ ընկալում են էս բանաստեղծությունը:

Իսկ կարճ կապել դեռ չենք կարող, քանի դեռ քվեարկությունը չի ավարտվել: Դեռ գուցե ուրիշ կերպ ավարտվի ձայների բաշխումը:

Արէա
10.03.2017, 20:27
Ասածս էր, ոչ Ֆրեյնդլիխինը ինձ անկեղծ թվաց, ոչ էլ երգը, բայց Ֆրեյնդլիխի մոտեցումը շատ ավելի է համապատասխանում իմ Ախմատովայի ընկալմանը․․․ այ որ մի քիչ ավել քմծիխաղ ու ինքնացինիզմ ավելացվեր, մի քիչ էլ ինքնակենտրոնացում՝ ինքնախույս էքսպրեսիայի փոխարեն, շատ ավելի տեղին կլիներ․․․

Ես հենց ճիշտ երգի նման էլ ընկալում եմ. մեղմ, տխուր, կատարվածի հետ հաշտված, սեփական արժեքն իմացող ու իր նմանների երջանիկ չլինելու փաստի հետ հարմարված, գեղեցիկ հիմարիկի մոտ վազող տղամարդու նկատմամբ արհամարանքով, բայց ոչ թունոտ, ոչ նյարդային ջղաձգումներով։
Մեղմ, հասկացող արհամարանքով։

StrangeLittleGirl
10.03.2017, 20:32
Ես հենց ճիշտ երգի նման էլ ընկալում եմ. մեղմ, տխուր, կատարվածի հետ հաշտված, սեփական արժեքն իմացող ու իր նմանների երջանիկ չլինելու փաստի հետ հարմարված, գեղեցիկ հիմարիկի մոտ վազող տղամարդու նկատմամբ արհամարանքով, բայց ոչ թունոտ, ոչ նյարդային ջղաձգումներով։
Մեղմ, հասկացող արհամարանքով։
Ես էլ եմ տենց ընկալում:

Ծլնգ
10.03.2017, 21:22
Ես հենց ճիշտ երգի նման էլ ընկալում եմ. մեղմ, տխուր, կատարվածի հետ հաշտված, սեփական արժեքն իմացող ու իր նմանների երջանիկ չլինելու փաստի հետ հարմարված, գեղեցիկ հիմարիկի մոտ վազող տղամարդու նկատմամբ արհամարանքով, բայց ոչ թունոտ, ոչ նյարդային ջղաձգումներով։
Մեղմ, հասկացող արհամարանքով։
եսիմ․․․ ես Ախմատովային ինչ-ինչ, բայց մեղմ ու հասկացող չեմ ընկալում․․․ իսկ իր գործերը իր անձից զատ չեմ կարողանում դիտել։

Համ էլ, ո՞ւր է այդ բանաստեղծության մեջ իր արժեքը հասկանալու մասին գոնե մեկ ակնարկ․․․ ինքն իրեն քլնգում է՝ ինքն իր մեջ կենտրոնացած մնալով։ Յանի այդ ուրիշին իմ նկատմամբ հաղթանակը ավելի կարևոր է քան քո հետ զրույցները, ու դե դու էլ այնքան բարի ես գտնվելու, որ իրեն մատուցելու ես այդ հաղթանակը։ Ու ընդհանրապես, այդ երջանկության ցնծությունը որ անցնի, գիտեմ ուզենալու ես ինձ մոտ գալ, բայց չգաս, եթե ես տենց վատն եմ, ես ավելի լավը չեմ լինելու քո արտաքուստ երջանկությունից հետո։

ivy
10.03.2017, 21:24
եսիմ․․․ ես Ախմատովային ինչ-ինչ, բայց մեղմ ու հասկացող չեմ ընկալում․․․ իսկ իր գործերը իր անձից զատ չեմ կարողանում դիտել։

Համ էլ, ո՞ւր է այդ բանաստեղծության մեջ իր արժեքը հասկանալու մասին գոնե մեկ ակնարկ․․․ ինքն իրեն քլնգում է՝ ինքն իր մեջ կենտրոնացած մնալով։ Յանի այդ ուրիշին իմ նկատմամբ հաղթանակը ավելի կարևոր է քան քո հետ զրույցները, ու դե դու էլ այնքան բարի ես գտնվելու, որ իրեն մատուցելու ես այդ հաղթանակը։ Ու ընդհանրապես, այդ երջանկության ցնծությունը որ անցնի, գիտեմ ուզենալու ես ինձ մոտ գալ, բայց չգաս, եթե ես տենց վատն եմ, ես ավելի լավը չեմ լինելու քո արտաքուստ երջանկությունից հետո։

Էս մի գրառումից հետո արդեն քիչ ա մնում համոզվեմ ։))

Արէա
10.03.2017, 21:44
Համ էլ, ո՞ւր է այդ բանաստեղծության մեջ իր արժեքը հասկանալու մասին գոնե մեկ ակնարկ․․․ ինքն իրեն քլնգում է՝ ինքն իր մեջ կենտրոնացած մնալով։

Ասում ա. որ էդ հիմարիկի թիթիզություններից հոգնես, մեկ ա իմ մոտ ես գալու։ Սեփական արժանիքի գիտակցություն չի՞։
Ասում ա. դե լավ, նոր փեսա ես, մի քիչ բարի պիտի լինես, թող աղջիկը կարդա իմ բանաստեղծությունները)
Ասում ա. դրանց համատեղ հիշողություններն ու սրտակից զրույցները չեն հետաքրքրում, դրանց ընդամենը հաղթանակի զգացողություն ա պետք. իբր ինձ ավելի կարևոր բաներ են հետաքրքրում, քան էդ սիրունիկ հիմարիկներին։
Լրիվ ինքն իր արժեքը իմացող մարդու խոսքեր են։

Իսկ որտե՞ղ ես տեսնում ինքն իրեն քլնգոց։

ivy
10.03.2017, 21:54
Ասում ա. որ էդ հիմարիկի թիթիզություններից հոգնես, մեկ ա իմ մոտ ես գալու։ Սեփական արժանիքի գիտակցություն չի՞։

Բայց սա չե՞նք կարող ընկալել՝ որպես ինքնամխիթարանք, ծածուկ հույս. իբր դու դեռ կփոշմանես, ինձ մոտ կգաս, ես էլ քեզ չեմ ընդունի:

Արէա
10.03.2017, 21:57
Բայց սա չե՞նք կարող ընկալել՝ որպես ինքնամխիթարանք, ծածուկ հույս. իբր դու դեռ կփոշմանես, ինձ մոտ կգաս, ես էլ քեզ չեմ ընդունի:

Կարող ենք, բայց ամեն դեպքում պիտի որ մտածի, որ ինքն ավելի լավն ա քան նոր ընտրյալը, որպեսզի հույս ունենա թե նրանից շուտով հոգնելու ու նորից վերադառնալու ա իր մոտ, ինքն էլ չի ընդունելու։

Ծլնգ
10.03.2017, 22:09
Ասում ա. որ էդ հիմարիկի թիթիզություններից հոգնես, մեկ ա իմ մոտ ես գալու։ Սեփական արժանիքի գիտակցություն չի՞։
Ասում ա. դե լավ, նոր փեսա ես, մի քիչ բարի պիտի լինես, թող աղջիկը կարդա իմ բանաստեղծությունները)
Ասում ա. դրանց համատեղ հիշողություններն ու սրտակից զրույցները չեն հետաքրքրում, դրանց ընդամենը հաղթանակի զգացողություն ա պետք. իբր ինձ, ավելի կարևոր բաներ են հետաքրքրում, քան էդ սիրունիկ հիմարիկներին։
Լրիվ ինքն իր արժեքը իմացող մարդու խոսքեր են։

Իսկ որտե՞ղ ես տեսնում ինքն իրեն քլնգոց։

Ես լրիվ ուրիշ ձև եմ ընկալում․․․ քո կարծիքով ինչո՞ւ է ասում տուր, որ կարդա իմ բանաստեղծությունը ու իմ պատկերը պահի, եթե նրան բացարձակ հաղթանակն է կարևոր։ Ես սրանից հասկանում եմ, որ «իմ բանաստեղծությունները ցույց են տալիս սիրո մեջ պարտություն ապրած անձի, իմ պատկերի մեջ էլ տգեղ կին է տեսնելու»։

Չեմ էլ կարծում թե նկատի ուներ, որ ինձ ավելի կարևոր բաներ են հետաքրքրում (զրույցներ ընկերական), քանի որ կա նաև առաջին օրերի մասին ակնարկ․․․ իսկ առաջին օրերի քնքշություն բոլորի մոտ էլ լինում եմ։ Կարծում եմ ասյտեղ ևս ինքնաքլնգում ա, յանի ես պարտված եմ, ու ինձնից քեզ խորհուրդ, այդ պարտությանս լուրը սիրածիդ էլ հասցրու, ու որ նրա համար իմ անձի նկատմամբ հաղթանակը ավելի կարևոր է քան այն բաները, ինչ դու կմտածեիր տալ (նաև ինքնակենտրոնացում՝ ուրիշի երջանկությունը իմ անձով էլ է պայմանավորված)։

Իր մոտ հետ վերադառնալն էլ չեմ կարծում թե սեփական արժանիքների գնահատակն է։ Ասում է, որ հասնի էն վիճակի, որի պատճառով (կարելի է ենթադրել) ինձնից էլ փախար, չմտածես հետ գաս մոտս, հանդիսավոր գիշեր ինձ պարգևելու, քանզի ես քեզ չեմ ճանաչում (հաշտվել եմ կորուստիս հետ) ու այդ անցողիկ երջանկությունն էլ քեզ չեմ կարողանալու տալ (կարելի է նաև հասկանալ՝ մի կաթիլ երջանկության համար ինձ լքած անձին հետ ընդունելու ես չունեմ, ինչը ցույց է տալիս հաստատակամություն, բայց ոչ սեփական արժանիքների հասկացողություն)։

Արէա
10.03.2017, 22:21
Ես լրիվ ուրիշ ձև եմ ընկալում․․․ քո կարծիքով ինչո՞ւ է ասում տուր, որ կարդա իմ բանաստեղծությունը ու իմ պատկերը պահի, եթե նրան բացարձակ հաղթանակն է կարևոր։ Ես սրանից հասկանում եմ, որ «իմ բանաստեղծությունները ցույց են տալիս սիրո մեջ պարտություն ապրած անձի, իմ պատկերի մեջ էլ տգեղ կին է տեսնելու»։

Տուր չէ՝ թող։ Թող կարդա։ Մի արգելի։ Թող կարդա իմ բանաստեղծությունները, թող զգա թե ումից ա խլել քեզ, թող տեսնի ոնց եմ տանջվում քեզ կորցնելուց, իրեն էդ հաղթանակի զգացումն ա պետք ընդամենը, իրեն համատեղ հիշողություններ ու զրույցներ պետք չեն։


Չեմ էլ կարծում թե նկատի ուներ, որ ինձ ավելի կարևոր բաներ են հետաքրքրում (զրույցներ ընկերական), քանի որ կա նաև առաջին օրերի մասին ակնարկ․․․ իսկ առաջին օրերի քնքշություն բոլորի մոտ էլ լինում եմ։

Երբ ասում ա, թե նրանց էդպիսի բաներ չեն հետաքրքրում, լռեյլայն ի նկատի ունի՝ ի տարբերություն ինձ։ Հակառակ դեպքում հազար բան կարա լինի, որոնք նրան չեն հետաքրքրի, ինչի՞ ա կոնկրետ երևույթներ նշում։


Իր մոտ հետ վերադառնալն էլ չեմ կարծում թե սեփական արժանիքների գնահատակն է։ Ասում է, որ հասնի էն վիճակի, որի պատճառով (կարելի է ենթադրել) ինձնից էլ փախար, չմտածես հետ գաս մոտս, հանդիսավոր գիշեր ինձ պարգևելու, քանզի ես քեզ չեմ ճանաչում (հաշտվել եմ կորուստիս հետ) ու այդ անցողիկ երջանկությունն էլ քեզ չեմ կարողանալու տալ (կարելի է նաև հասկանալ՝ մի կաթիլ երջանկության համար ինձ լքած անձին հետ ընդունելու ես չունեմ, ինչը ցույց է տալիս հաստատակամություն, բայց ոչ սեփական արժանիքների հասկացողություն)։

- Ասում է, որ հասնի էն վիճակի, որի պատճառով (կարելի է ենթադրել) ինձնից էլ փախար
Ո՞նց էս եզրակացության եկար։ Հակառակը. ասում ա շուտով հոգիդ գերհագենալու ա էդ հիմարիկից, ու զզվելու էս էդ ամեն ինչից, էդ ժամանակ մոտս չգաս հանկարծ։

- հանդիսավոր գիշեր ինձ պարգևելու
Իսկ էսպիսի բան ուղղակի չկա բանաստեղծության մեջ։ Ասում ա չգաս մոտս, գնա երջանկությունդ վայելի, ես չեմ կարող քեզ քո ընտրած երջանկությունից փրկել։

Ծլնգ
10.03.2017, 22:26
Ու նաև կարծում եմ որ «этим дурочкам» նկատի ունի ոչ թե կոնկրետ այդ ուրիշ կնոջ տիպը, այլ ընդհանրապես կանանց, քանի որ սա հակադրվում է «Ведь так любезны женихи!» որակմանը։ Ես սա հասկանում եմ որպես՝ փեսացուները սիրալիր են, իսկ կանանց իրենց մրացակցի նկատմամբ հաղթանակի զգացումը ավելի է պետք քան ուրիշ բաները, որ քո որպես փեսացուի սիրալիրությունը կարող է տալ։ Կարծում եմ այսպիսի վերաբերմունքը նաև ցույց է տալիս հեղինակի հուզականությունը, ու որ հեղինակն էլ կուզեր այդպիսի հաղթանակ, բայց քանի որ իրեն խորապես պարտված է համարում, խորհուրդ է տալիս դրա լուրը տեղ հասցնել։

Ծլնգ
10.03.2017, 23:44
Քչփորեցի ահագին․․․

Նախ մի տարբերություն այստեղ բերված տարբերակի ու Ֆրեյնդլիխի արտասանածի միջև․

А этим дурочкам нужней
Сознанье полное победы,
Чем дружбы светлые беседы
И память первых юных дней...

Այսպես ա Ֆրեյնդլիխը արտասանում, իսկ այստեղի տարբերակում․ «И память первых нежных дней...»։

Հիմա, որ կարդացի բանաստեղծության ողջ ենթապատմությունը («Период Адамович» в жизни Гумилёва), փոխեցի կարծիքս «дурочка»-ի մասին, ինչպես նաև ինքնաքլնգման կարևորության մասին։ Հիմա Ֆրեյնդլիխի մատուցածը համարում եմ «լրիվ ինքը», ու այդ «юных»-ը «нежных»-ի փոխարեն ավելի է ընգծում այն, որ այդ սրտակից զրույցները իր հետ էր (Գումիլյովն ու Ախմատովան երիտասարդ տարիքից էին կապված)։ Չգիտեմ սա իրական տարբերակ է եղել բանաստեղծության, թե ոչ (համացանցում որոնումները բան չտվեցին), բայց այստեղի տարբերակի «И память первых нежных дней...»-ը ահագին խաբել էր ինձ․․․

Հաշվի առնելով թե ինչպես էր Ախմատովան վերաբերվում Գումիլյովին, ու ինչպես է արտահյտվել Ադամովիչի մասին, կարծում եմ, որ այս բանաստեղծության մեջ ավելի շատ ամբարտավանություն է արտահայտված, քան կորուստ։ Իսկ այս տողերը․

Дай ей читать мои стихи,
Дай ей хранить мои портреты —

կարծում եմ արտահայտում է այն, որ Ադամովիչը տարված էր Ախմատովայով, և Ախմատովայից ամուսին տանելը իր համար արդեն իսկ հաղթանակ է։ Այստեղ երևի և ես, և Արէան սխալ էինք՝ կարծելով թե կորուստից տանջվող կնոջ նկատմամբ հաղթանակ էր հեղինակը ներդրել։ Չեմ կարծում թե այստեղ բնավ կորուստի մասին խոսք կա։

Բայց հա, Ախմատովայից ինքնակենտրոնացած ինքնաքլնգում սպասում եմ, մեղմ ու բարյացակամ վերաբերմունք՝ ոչ։ Ու շարունակում եմ կարծել, որ երգը լրիվ կեղծավոր ա։

Ուլուանա
11.03.2017, 00:40
Ես, օրինակ, կարդալիս երկակի զգացողություն եմ ունեցել բանաստեղծության հետ կապված, դրա համար հա՛մ Ֆրեյնդլիքի մեկնաբանությունն եմ հասկանում, հա՛մ էլ երգինը, ու կարծում եմ՝ հեղինակն ինքն էլ տարբեր պահերի կարող էր նույն բանաստեղծությունը նշված երկու ձևով էլ գրած լինել՝ կախված հոգեվիճակից։ Նենց որ, իմ կարծիքով, երկու մեկնաբանությունները կռվացնելն իմաստ չունի, ուղղակի էս ընկալումների տարբերությունը հաշվի առնելով՝ թարգմանության բարդությունը երևի նաև էն ա լինելու, որ թարգմանությունն էլ լինի նույնքան բազմանշանակ, որքան բնագիրն ա, որ ով ոնց ուզի՝ մեկնաբանի։

ivy
11.03.2017, 23:06
Առավոտյան քվեարկությունը կփակվի, ու կբացեմ մրցութային թեման։
Ցանկության դեպքում, դեռ կարող եք քվեարկել, ժամանակ կա։

ivy
13.03.2017, 12:35
Էս բանաստեղծությունն ինչ լավն ա, ափսոս, որ հեռու եմ թարգմանչական գործից:
Հավես կլիներ, որ մեկը թարգմաներ, արտամրցութային ուղարկեր:


Lowell "To a friend"

I ask but one thing of you, only one,
That always you will be my dream of you;
That never shall I wake to find untrue
All this I have believed and rested on,
Forever vanished, like a vision gone
Out into the night. Alas, how few
There are who strike in us a chord we knew
Existed, but so seldom heard its tone
We tremble at the half-forgotten sound.
The world is full of rude awakenings
And heaven-born castles shattered to the ground,
Yet still our human longing vainly clings
To a belief in beauty through all wrongs.
O stay your hand, and leave my heart its songs!