Դիտել ողջ տարբերակը : Չափածո թարգմանության մրցույթ N3
Չափածո թարգմանության մրցույթ հեչ արե՞լ ենք։
Չփորձե՞նք։
Չափածո թարգմանության մրցույթ հեչ արե՞լ ենք։
Չփորձե՞նք։
Արել ենք, բայց շատ-շատ վաղուց. կարող ենք էլի անել :)
Եթե մտքեր ունեք, թե ինչ ստեղծագործություն վերցնենք թարգմանության համար, ասեք էստեղ:
Կարող ենք ամեն մեկս մի բան առաջարկի, ընտրենք։
Հենա, Սամը Բրոդսկի ա թարգմանում, օրինակ )
Կարող ենք ամեն մեկս մի բան առաջարկի, ընտրենք։
Հենա, Սամը Բրոդսկի ա թարգմանում, օրինակ )
Հա, առաջարկեք :)
Բայց մասնակցողներ կա՞ն։
Ես նոր Վիսոցկու Արագիլներն էի լսում, շատ սիրուն ա կազմված՝ կրկնակի հանգերով, հետաքրքիր կազմություններով, ու գեղեցիկ պատկերներով։ Մտածեցի հետաքրքիր կլիներ փորձել հայերեն փոխադրել։
Բայց համ էլ մտածում եմ, որ քչերին կհետաքրքրի սա, էնպես որ ընդունենք որպես քննարկման-քվեարկման ենթակա տարբերակ։
Аисты
Небо этого дня ясное,
Но теперь в нём броня лязгает.
А по нашей земле гул стоит,
И деревья в смоле, - грустно им.
Дым и пепел встают, как кресты,
Гнёзд по крышам не вьют аисты.
Колос - в цвет янтаря, успеем ли?
Нет! Выходит, мы зря сеяли.
Что ж там цветом в янтарь светится?
Это в поле пожар мечется.
Разбрелись все от бед в стороны.
Певчих птиц больше нет - вороны.
И деревья в пыли - к осени,
Те, что песни могли, - бросили.
И любовь не для нас. Верно ведь?
Что нужнее сейчас? Ненависть.
Дым и пепел встают, как кресты,
Гнёзд по крышам не вьют аисты.
Лес шумит, как всегда, кронами,
А земля и вода - стонами.
Но нельзя без чудес - аукает
Довоенными лес звуками.
Побрели все от бед на Восток,
Певчих птиц больше нет, нет аистов.
Воздух звуки хранит разные,
Но теперь в нём гремит, лязгает.
Даже цокот копыт - топотом,
Если кто закричит - шёпотом.
Побрели все от бед на Восток,
И над крышами нет аистов.
Բայց մասնակցողներ կա՞ն։
Դե հուսով ենք` կլինեն։
Էլ ի՞նչ ստեղծագործությունների առաջարկներ կան։
Sambitbaba
06.03.2017, 21:07
Էլ ի՞նչ ստեղծագործությունների առաջարկներ կան։
Ես կառաջարկեի ավելի քիչ հայտնի հեղինակների: Քսաներորդ դարի սկզբներին ահագին սքանչելի պոետներ են եղել, որոնց մասին, չեմ կարծում, թե այսօրվա հայ երիտասարդությունն առանձնապես շատ գիտի: Ֆուտուրիստներն, օրինակ: Արծաթե դարի պոետները: Դեկադենտները: Ակմեիստները: Սիմվոլիստները... Բուռլյուկ, Սեվերյանին, Մայակովսկի, Խլեբնիկով, Հարմս, Բալմոնտ, Ախմատովա, Բելի, Չոռնի, Խոդոսևիչ, Վոլոշին, Գումիլյով, Պաստեռնակ, Ցվետաեվա և այլն...
Կամ այսօրվա, ում մասին, կարելի է ասել, ընդհանրապես ոչինչ չգիտենք... Օրինակ, վերջերս գտա այդպիսի մեկին, ով ինձ համար մեծ հայտնագործություն էր. Վեռա Պոլոզկովա: Սքանչելի է գրում:
Իսկ երգիչներից՝ կառաջարկեի Բորիս Գրեբենշչիկովին: Նրա երգերն ավելի "բանաստեղծական" են...
Sambitbaba
06.03.2017, 21:09
Ինչ հետաքրքիր ստացվեց վերջին երկու գրառումների ժամերը...:o
Իմիջիայլոց, ժամանակին սկսել էի տեղադրել քսաներորդ դարասկզբի ռուսական պոեզիայի նմուշներ: Վերջերս մեր ակումբցիներից մեկին ուզում էի ցույց տալ, բայց չկարողացա գտնել, թե որեղ է... Գուցե օգնեք գտնե՞լ... Չեմ հիշում կոնկրետ ինչ, բայց որոշ բաներ հաստատ կան:
Կոնկրետ ստեղծագործություն կառաջարկե՞ս, Սամ։
Sambitbaba
06.03.2017, 21:58
Կոնկրետ ստեղծագործություն կառաջարկե՞ս, Սամ։
Արէա ջան, հիմա ժամանակ չունեմ ցավոք... Կփորձեմ երեկոյան: Հետո էլ, մտածում եմ, որ եթե ես առաջարկեմ ու հետո ինքս էլ թարգմանեմ, մի տեսակ էն չի ստացվի... Ով գիտի, մեկ էլ տեսար մասնակցեցի...
Հետո էլ, մտածում եմ, որ եթե ես առաջարկեմ ու հետո ինքս էլ թարգմանեմ, մի տեսակ էն չի ստացվի... Ով գիտի, մեկ էլ տեսար մասնակցեցի...
Կարծում եմ ոչ մի խնդիր չի լինի, ինչ կա որ, առաջարկի ու մասնակցի։
Sambitbaba
06.03.2017, 22:03
Կոնկրետ ստեղծագործություն կառաջարկե՞ս, Սամ։
Լավ, ասենք Նիկոլայ Գումիլյովի
Волшебная скрипка
Валерию Брюсову
Милый мальчик, ты так весел, так светла твоя улыбка,
Не проси об этом счастье, отравляющем миры,
Ты не знаешь, ты не знаешь, что такое эта скрипка,
Что такое темный ужас начинателя игры!
Тот, кто взял ее однажды в повелительные руки,
У того исчез навеки безмятежный свет очей,
Духи ада любят слушать эти царственные звуки,
Бродят бешеные волки по дороге скрипачей.
Надо вечно петь и плакать этим струнам, звонким струнам,
Вечно должен биться, виться обезумевший смычок,
И под солнцем, и под вьюгой, под белеющим буруном,
И когда пылает запад и когда горит восток.
Ты устанешь и замедлишь, и на миг прервется пенье,
И уж ты не сможешь крикнуть, шевельнуться и вздохнуть, —
Тотчас бешеные волки в кровожадном исступленьи
В горло вцепятся зубами, встанут лапами на грудь.
Ты поймешь тогда, как злобно насмеялось все, что пело,
В очи глянет запоздалый, но властительный испуг.
И тоскливый смертный холод обовьет, как тканью, тело,
И невеста зарыдает, и задумается друг.
Мальчик, дальше! Здесь не встретишь ни веселья, ни сокровищ!
Но я вижу — ты смеешься, эти взоры — два луча.
На, владей волшебной скрипкой, посмотри в глаза чудовищ
И погибни славной смертью, страшной смертью скрипача!
Բայց շտապել պետք չի: Ավելի լավ է մի քանի տարբեր ստեղծագործություններից ընտրել::)
Ruby Rue
06.03.2017, 22:22
Ես չափածո գրել-թարգմանելում ընդհանրապես չկամ, բայց էս թեման, որ ակտիվացավ էն հին ու բարի ժամանակների մրցույթները հիշեցի՝ կռիվներով, քննարկումներով, վերջում փուչիկներով ու սալյուտներով։ :))
Էնքան հավես կլինի, որ մոտ ժամանակներում, չափածոյից հետո, նման ընդհանուր մրցույթ լինի։ Ա՞յվ, Վո՞լտ... :roll
Չափածո թարգմանության մրցույթի համար նոր թեմա ստեղծեցի ու թեմային վերաբերող նախորդ գրառումները տեղափոխեցի էստեղ:
Կարող եք հետագա առաջարկներն էստեղ անել:
Եթե գոնե մի քանի էջ ակտիվ քննարկումներ լինեն ու արտահայտված հետաքրքրություն, ապա անպայման կանցկացնենք մրցույթը:
Ռուբի ջան, սպասիր դեռ էս մեկը գլուխ բերենք :)
Белла Ахмадулина
Не уделяй мне много времени,
вопросов мне не задавай.
Глазами добрыми и верными
руки моей не задевай.
Не проходи весной по лужицам,
по следу следа моего.
Я знаю-снова не получится
из этой встречи ничего.
Ты думаешь,что я из гордости
хожу,с тобою не дружу?
Я не из гордости-из горести
так прямо голову держу.
ևս մի հիանալի բանաստեղծություն
Анна Ахматова
Хочу тебе покоя не давать
Хочу тебе покоя не давать,
Быть сильной, оставаться слабой.
Хочу тебя своей любовью звать,
Ведь я иначе жить и не могла бы.
Хочу из всех твоих забот и дум
Украсть по крайней мере половину.
Хочу,чтоб вдруг тебе пришло на ум,
Что счастлив ты и в этом я повинна.
Хочу,чтоб для любой моей мечты
Ты был единственной границей,
Хочув той книге,что читаешь ты,
Быть первой и последнею страницей.
Եթե ռուսերենից պիտի թարգմանվի, Ցվետաևա եմ առաջարկում, կամ Ախմատովա։ Զուտ որովհետև ես շատ եմ սիրում ԴԴԴ
StrangeLittleGirl
07.03.2017, 12:57
Եթե ռուսերենից պիտի թարգմանվի, Ցվետաևա եմ առաջարկում, կամ Ախմատովա։ Զուտ որովհետև ես շատ եմ սիրում ԴԴԴ
Ես էլ եմ առաջարկում: Որ կոմպով ըլնեմ, ավելի կոնկրետ կգրեմ, թե որոնք: :)
Sendt fra min E5823 med Tapatalk
Մի ղզիկ բանաստեղծություն հիշեցի )
Թարգմանելու համար շատ հեշտ ա, հետաքրքիր չի լինի՝ իմպրովիզացիաների տեղ չկա, բայց լավն ա, կարդացեք.
Юзек и Магда
Юзек просыпается среди ночи, хватает её за руку, тяжело дышит:
«Мне привиделось страшное, я так за тебя испугался...»
Магда спит, как младенец, улыбается во сне, не слышит.
Он целует её в плечо, идёт на кухню, щёлкает зажигалкой.
Потом возвращается, смотрит, а постель совершенно пустая,
— Что за чёрт? — думает Юзек. — Куда она могла деться?..
«Магда умерла, Магды давно уже нет», — вдруг вспоминает,
И так и стоит в дверях, поражённый, с бьющимся сердцем...
Магде жарко, и что-то давит на грудь, она садится в постели.
— Юзек, я открою окно, ладно? — шепчет ему на ушко,
Гладит по голове, касается пальцами нежно, еле-еле,
Идёт на кухню, пьёт воду, возвращается с кружкой.
— Хочешь пить? — а никого уже нет, никто уже не отвечает.
«Он же умер давно!» — Магда на пол садится и воет белугой.
Пятый год их оградки шиповник и плющ увивает.
А они до сих пор всё снятся и снятся друг другу.
StrangeLittleGirl
07.03.2017, 14:13
Էս.
Сжала руки под темной вуалью...
"Отчего ты сегодня бледна?"
- Оттого, что я терпкой печалью
Напоила его допьяна.
Как забуду? Он вышел, шатаясь,
Искривился мучительно рот...
Я сбежала, перил не касаясь,
Я бежала за ним до ворот.
Задыхаясь, я крикнула: "Шутка
Все, что было. Уйдешь, я умру".
Улыбнулся спокойно и жутко
И сказал мне: "Не стой на ветру".
StrangeLittleGirl
07.03.2017, 14:14
Մեկ էլ էս.
Я не любви твоей прошу.
Она теперь в надежном месте...
Поверь, что я твоей невесте
Ревнивых писем не пишу.
Но мудрые прими советы:
Дай ей читать мои стихи,
Дай ей хранить мои портреты —
Ведь так любезны женихи!
А этим дурочкам нужней
Сознанье полное победы,
Чем дружбы светлые беседы
И память первых нежных дней...
Когда же счастия гроши
Ты проживешь с подругой милой
И для пресыщенной души
Все станет сразу так постыло —
В мою торжественную ночь
Не приходи. Тебя не знаю.
И чем могла б тебе помочь?
От счастья я не исцеляю.
Իրոք հեշտա թարգմանության համար Ելենա Կասյանի բանաստեղծությունները ։
Դեղին մուկիկ
07.03.2017, 14:22
Իսկ եթե Վալերի Բրյուսո՞վ: Ասենք այս սիրուն բանաստեղծությունը:
Между двойною бездной
Я люблю тебя и небо, только небо и тебя,
Я живу двойной любовью, жизнью я дышу, любя.
В светлом небе – бесконечность: бесконечность милых глаз.
В светлом взоре – беспредельность: небо, явленное в нас.
Я смотрю в пространство неба, небом взор мой поглощен.
Я смотрю в глаза: в них та же даль пространств и даль времен.
Бездна взора, бездна неба! Я, как лебедь на волнах,
Меж двойною бездной рею, отражен в своих мечтах.
Так, заброшены на землю, к небу всходим мы, любя…
Я люблю тебя и небо, только небо и тебя.
Հետաքրքիր է, չէ՞, որ Բրյուսովը բազմաթիվ հայերեն գործեր է թարգմանել ռուսերեն, սակայն իր բանաստեղծություններից շատ քչերն են հայերեն թարգմանվել:
Ես էլ եմ առաջարկում: Որ կոմպով ըլնեմ, ավելի կոնկրետ կգրեմ, թե որոնք: :)
Sendt fra min E5823 med Tapatalk
Համ էլ կանանց միամսյակի առթիվ կին բանաստեղծ կթարգմանենք
CactuSoul
07.03.2017, 15:31
Թեմայից մի քիչ դուրս ու մի քիչ էլ ներս մի բան էլ ես դնեմ, իմիջիայլոց։
Հիշեցի, որ մի ժամանակ Զուլոյի բանաստեղծություննեիից մեկն անգլերեն էի թարգմանել։ Չէի ասի, թե շատ լավ է ստացվել, բայց դե որպես ոչ պրոֆեսիոնալի՝ ձեռի հետ֊ոտի վրա արված գործ երևի կուտվի։
օրիգինալը՝
Ես չեմ մեռնի, ես կմնամ առանց քեզ`
Աննյութ, խրված սարդոստայնում օրերի,
Եվ իմ սառած աչքերի մեջ, քեզ ի տես,
Հուշդ գալիք հանցանքներս կների:
Ես գիտեի, որ մի օր դեն կթքես
Զառանցանքն այս (որը սեր էր երևի):-
Ես չեմ մեռնի, ես կմնամ առանց քեզ,
Որ աղոթեմ հանուն փրկված սերերի...
թարգմանությունը՝
No, I won't die, I will remain without you,
With no substance, stuck in the web of days,
And in my cold and glassy eyes, for you to see,
Your memory will forgive my coming crimes.
Oh yes, I knew someday you would spit away
This delirium (which maybe was a real love).
No, I won't die, I will remain without you.
To pray for those escaped, survived, rescued loves.
StrangeLittleGirl
07.03.2017, 15:50
Համ էլ կանանց միամսյակի առթիվ կին բանաստեղծ կթարգմանենք
Կին բանաստեղծ.
I know the bottom, she says. I know it with my great tap root:
It is what you fear.
I do not fear it: I have been there.
Is it the sea you hear in me,
Its dissatisfactions?
Or the voice of nothing, that was your madness?
Love is a shadow.
How you lie and cry after it
Listen: these are its hooves: it has gone off, like a horse.
All night I shall gallop thus, impetuously,
Till your head is a stone, your pillow a little turf,
Echoing, echoing.
Or shall I bring you the sound of poisons?
This is rain now, this big hush.
And this is the fruit of it: tin-white, like arsenic.
I have suffered the atrocity of sunsets.
Scorched to the root
My red filaments burn and stand, a hand of wires.
Now I break up in pieces that fly about like clubs.
A wind of such violence
Will tolerate no bystanding: I must shriek.
The moon, also, is merciless: she would drag me
Cruelly, being barren.
Her radiance scathes me. Or perhaps I have caught her.
I let her go. I let her go
Diminished and flat, as after radical surgery.
How your bad dreams possess and endow me.
I am inhabited by a cry.
Nightly it flaps out
Looking, with its hooks, for something to love.
I am terrified by this dark thing
That sleeps in me;
All day I feel its soft, feathery turnings, its malignity.
Clouds pass and disperse.
Are those the faces of love, those pale irretrievables?
Is it for such I agitate my heart?
I am incapable of more knowledge.
What is this, this face
So murderous in its strangle of branches?——
Its snaky acids hiss.
It petrifies the will. These are the isolate, slow faults
That kill, that kill, that kill.
Կին բանաստեղծ.
To a friend - Amy Lowell
I ask but one thing of you, only one,
That always you will be my dream of you;
That never shall I wake to find untrue
All this I have believed and rested on,
Forever vanished, like a vision gone
Out into the night. Alas, how few
There are who strike in us a chord we knew
Existed, but so seldom heard its tone
We tremble at the half-forgotten sound.
The world is full of rude awakenings
And heaven-born castles shattered to the ground,
Yet still our human longing vainly clings
To a belief in beauty through all wrongs.
O stay your hand, and leave my heart its songs!
Քվեարկություն բացե՞մ առաջարկված բոլոր ստեղծագործություններով, թե էսպես որոշենք:
Վերջին անգամ 2010 թվականին եմ նման բան (https://www.akumb.am/showthread.php/51541-Թարգմանչաց-մրցույթ-համար-1) հիշում, երբ Ախմատովա էինք թարգմանում:
Ես էլ էի մասնակցել, բայց Ուլուանան բոլորին ջախջախեց :))
Sambitbaba
07.03.2017, 22:45
Սրան ի՞նչ կասեք.
Вера Полозкова
Простая история
Хвалю тебя, говорит, родная, за быстрый ум и веселый нрав.
За то, что ни разу не помянула, где был неправ.
За то, что все люди груз, а ты антиграв.
Что Бог живет в тебе, и пускай пребывает здрав.
Хвалю, говорит, что не прибегаешь к бабьему шантажу,
За то, что поддержишь все, что ни предложу,
Что вся словно по заказу, по чертежу,
И даже сейчас не ревешь белугой, что ухожу.
К такой, знаешь, тете, всё лохмы белые по плечам.
К ее, стало быть, пельменям да куличам.
Ворчит, ага, придирается к мелочам,
Ну хоть не кропает стишки дурацкие по ночам.
Я, говорит, устал до тебя расти из последних жил.
Ты чемодан с деньгами – и страшно рад, и не заслужил.
Вроде твое, а все хочешь зарыть, закутать, запрятать в мох.
Такое бывает счастье, что знай ищи, где же тут подвох.
А то ведь ушла бы первой, а я б не выдержал, если так.
Уж лучше ты будешь светлый образ, а я мудак.
Таких же ведь нету, твой механизм мне непостижим.
А пока, говорит, еще по одной покурим
И так тихонечко полежим.
Sambitbaba
07.03.2017, 22:47
Կամ.
Вера Полозкова
Яблоко
попробуй съесть хоть одно яблоко
без вот этого своего вздоха
о современном обществе, больном наглухо,
о себе, у которого всё так плохо;
не думая, с этого ли ракурса
вы бы с ним выгоднее смотрелись,
не решая, всё ли тебе в нём нравится —
оно прелесть.
побудь с яблоком, с его зёрнами,
жемчужной мякотью, алым боком, —
а не дискутируя с иллюзорными
оппонентами о глубоком.
ну, как тебе естся? что тебе чувствуется?
как проходит минута твоей свободы?
как тебе прямое, без доли искусственности,
высказывание природы?
здорово тут, да? продравшись через преграды все,
видишь, сколько теряешь, живя в уме лишь.
да и какой тебе может даться любви и радости,
когда ты и яблока не умеешь.
Ахматовой
Сюда, где забвенье с изменою
И с совестью путают срам,
Приходит Простая, Надменная
И будит меня по утрам.
И я пристаю к ней с вопросами:
Куда и зачем нам идти,
Зачем раскалёнными розами
Мы хлещем себя по груди?
Ведь это – не женский заведомо,
К тому же шиитский обряд.
Зачем же от слова заветного
Вседневно ожоги горят?
Цветаевой
Легка твоя посмертная кровать,
У смерти времени не занимать,
Здесь есть досуг над жизнью поразмыслить:
Родится гений, чтоб ничтожного возвысить,
Ничтожный – чтобы гения попрать.
Ахмадулиной
Среди обыденных забот,
Среди растительного мира
Моя мучительная лира
О безысходности поет.
И знаю, по моей вине
В тот день, когда мой век прервется,
Никто не ощутит сиротства,
И всё-таки обидно мне:
Неужто лишь затем жила,
Чтоб после жизни беспробудной
Восстать травою изумрудной
И осознать, как жизнь светла.
Իսկ իրենից (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D0%B8%D1%81%D0%BD%D1%8F%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F,_%D0%98%D0%BD%D0%BD%D0%B0_%D0%9B%D1%8C%D0%B2%D0%BE%D0%B2%D0%BD%D0%B0) ամենասիրածներիցս մեկը․
Дoчери
Казалось бы, и нечего сказать
Пред очевидностью простого факта,
Что я, твоя нелепейшая мать,
Скончалась то ли так, то ль от инфаркта.
- Не надо плакать! Вот что я скажу:
Не я в гробу нарядная лежу
В платочке с розочками рококо,
А лишь пустая глина, но когда-то
Её сосочек, до крови намятый,
Вливал в тебя скупое молоко.
Все мерки жизни и координаты
Смерть изменяет быстро и легко:
Теперь ты от меня настолько близко,
Насколько от тебя я далеко.
Теперь с пути мне сбиться нету риска,
Теперь в той самой я непустоте,
Какую жизнь считала пустотою.
Не те здесь массы, скорости не те
И даже сон не тот, что в простоте
Жизнь относила к вечному покою.
Теперь отпала надобность в очках,
Отсюда вижу все твои веснушки -
Темней на скулах, золотей в зрачках,
И вся ты - свет от пят и до макушки.
Не надо плакать! Холмик на опушке
Кладбищенской не есть последний дом,
Где забываются последним сном, -
То наших встреч таинственных площадка
И нежным незабудкам благодать.
Загадка - жизнь, а смерть - её разгадка.
О как мне эти слёзы видеть сладко!
Поплачь ещё, хоть я плохая мать
По всем параметрам миропорядка.
Нет, слуха твоего не оскорблю
Тем оправданьем, что с пути я сбилась, -
Всё это ложь. Я так тебя люблю,
Как дочерям заласканным не снилось.
Ժողովուրդ ջան, համ էլ գրեք, թե ինչի համար եք կոնկրետ ստեղծագործությունը առաջարկում։
Ինչքանով հետաքրքիր կլինի դա թարգմանելը։
Արդյոք ստեղծագործությունը հնարավորություն տալիս ա ունենալ իրարից էականորեն տարբերվող թարգմանություններ, թե տեխնիկական թարգմանություններ են լինելու արդյունքում, իրարից բառերի դասավորությամբ տարբերվող։
Ինչ առանձնահատկություններ ունի ստեղծագործությունը, որը, զուտ իմաստային-բառացի թարգմանությանը զուգահեռ, որպես լրացուցիչ լուծման ենթակա խնդիր ա լինելու մասնակիցների համար։
Որպեսզի համ թարգմանելու պրոցեսը գրավիչ լինի, համ մանևրելու բավականաչափ տարածք ու դրա հետ մեկտեղ կառուցվածքի կոնկրետ սահմաններ ունենա։
Օրինակ, ինչու ես առաջարկեցի Վիսոցկու Արագիլները։
Նախ, գեղեցիկ, երաժշտական կառուցվածքի (չափ ու հանգի) համար՝ բոլոր տողերը կազմված են 6 + 3 վանկից, ունեն կրկնակի հանգավորում՝ ամեն վեցերորդ և վերջին վանկերը։
Не|бо| э|то|го| дня | яс|но|е,|
Но| те|перь| в нём| бро|ня | ляз|га|ет.|
А| по| на|шей| зем|ле | гул| сто|ит,|
И| де|рев|ья| в смо|ле, | - грус|тно| им.|
Շատ հետաքրքիր ա, կկարողանան արդյոք մասնակիցները պահելով էս չափը գեղեցիկ թարգմանություն-փոխադրություն ստեղծել։
Երկրորդ, շատ գեղեցիկ պատկերներ կան, որոնք էլի հետաքրքիր կլինի տեսնել տարբեր մասնակիցների մատուցմամբ։
Օրինակ, ինձ շատ ա հետաքրքրում, թե ոնց տարբեր մարդիկ կթարգմանեն էս տողերը.
Но нельзя без чудес - аукает
Довоенными лес звуками.
Կամ սա.
Даже цокот копыт - топотом,
Если кто закричит - шёпотом.
Մի խոսքով, իմ կարծիքով էս տարբերակը համ թարգմանելու, համ հետագա քննարկման, համեմատելու համար վատը չի։
Կուզեի նման կարծիք լսել ձեր առաջարկած տարբերակների մասին։ Թե չէ հիմա անհնար ա դառնում ընտրություն կատարել առաջարկված տարբերակներից։
Կանխազգալով կարծիք, որ թարգմանության ժամանակ պարտադիր չի պահպանել բնօրինակի բանաստեղծական չափը, միանգամից տեղադրեմ ինձ համար որպես թարգմանության անգերազանցելի գլուխգործոց հանդիսացող, Թումանյանի Ձմեռվա իրիկունը։
Буря мглою небо кроет,
Вихри снежные крутя;
То, как зверь, она завоет,
То заплачет, как дитя.
Հողմը մեգով երկինքն առնում,
Գալարում է բուքը ձյան,
Մին՝ մանկան պես լաց է լինում,
Մին՝ ոռնում է զերթ գազան։
Ոչ միայն չափն է պահպանված, այլ տեղ-տեղ անգամ հանգավորումը։
Տպավորություն է, թե Պուշկինն է թարգմանել Թումանյանին, ոչ թե հակառակը։
Արդեն ահագին ստեղծագործություններ դրվեցին: Բայց կարծիք չի հնչում:
Կասե՞ք, թե որն ընտրենք: Թե չէ ստիպված մենակ եմ ընտրելու :)
Արդեն ահագին ստեղծագործություններ դրվեցին: Բայց կարծիք չի հնչում:
Կասե՞ք, թե որն ընտրենք: Թե չէ ստիպված մենակ եմ ընտրելու :)
Ես կարծում եմ լավ կլինի ընտրել ոչ ծավալով բանաստեղծություն, որպեսզի կարողանանք զգալ "թարգմանության գեղեցկությունը ":)
StrangeLittleGirl
08.03.2017, 13:20
Կոնկրետ իմ դրածներում լիքը կանացիություն կա, ու հետաքրքիր կլինի, թե տղամարդիկ հատկապես էդ կանացիությունը ոնց կթարգմանեն:
Իսկ լեզո՞ւն:
Կարծում եմ, ի վերջո արժի ռուսերեն վերցնել, որ համ մասնակիցները շատ լինեն, համ շատ ընթերցողներ կարողանան թարգմանությունը գնահատել:
Չնայած հիմա ո՞նց է: Ռուսերենի իմացությունը դեռ անգլերենից առա՞ջ է, թե փոխվել է էդ հարցը մի քիչ:
Ես անգլերեն բանաստեղծություն հասկանալու չափ լավ չգիտեմ։
Ժողովուրդ ջան, համ էլ գրեք, թե ինչի համար եք կոնկրետ ստեղծագործությունը առաջարկում։
Էյմի Լոուելի բանասեղծությունը դրել էի որպես կին բանաստեղծի գործի լավ նմուշ։ Ես ինքս բոլոր առաջարկվածներից կնախընտրեի հենց սա, քանի որ և՛ բանաստեղծությունն եմ սիրում, և կառուցվածքը։ Բայց սա կարծում եմ բարդ կլինի հայերեն թարգմանել։
Լիսնյանսկայայի առաջին երեքը կնոջ բանաստեղծի կողմից այլ կին բանաստեղծների մեծարման օրինակներ էին, չնայած որ բոլոր երեքն էլ համարում եմ լավ բանաստեղծական նմուշներ։ «Дочери» բանաստղծությունը սիրում եմ, որևհետև ունի հաստատուն չափ, և փոփոխական հանգավորում՝ և՛ կանացի (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%96%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%80%D0%B8%D1%84%D0%BC%D0%B0), և՛ արական (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D1%83%D0%B6%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%80%D0%B8%D1%84%D0%BC%D0%B0)։ Դե ու զավակների մասին պոեզիան միշտ էլ սիրել եմ... շատ ավելի անկեղծ են իմ աչքին։
StrangeLittleGirl
08.03.2017, 17:03
Էյմի Լոուելի բանասեղծությունը դրել էի որպես կին բանաստեղծի գործի լավ նմուշ։ Ես ինքս բոլոր առաջարկվածներից կնախընտրեի հենց սա, քանի որ և՛ բանաստեղծությունն եմ սիրում, և կառուցվածքը։ Բայց սա կարծում եմ բարդ կլինի հայերեն թարգմանել։
Լիսնյանսկայայի առաջին երեքը կնոջ բանաստեղծի կողմից այլ կին բանաստեղծների մեծարման օրինակներ էին, չնայած որ բոլոր երեքն էլ համարում եմ լավ բանաստեղծական նմուշներ։ «Дочери» բանաստղծությունը սիրում եմ, որևհետև ունի հաստատուն չափ, և փոփոխական հանգավորում՝ և՛ կանացի (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%96%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%80%D0%B8%D1%84%D0%BC%D0%B0), և՛ արական (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D1%83%D0%B6%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%80%D0%B8%D1%84%D0%BC%D0%B0)։ Դե ու զավակների մասին պոեզիան միշտ էլ սիրել եմ... շատ ավելի անկեղծ են իմ աչքին։
Էս էլ Ցվետաեվան Ախմատովայի մասին.
Анне Ахматовой
Узкий, нерусский стан -
Над фолиантами.
Шаль из турецких стран
Пала, как мантия.
Вас передашь одной
Ломаной черной линией.
Холод - в весельи, зной -
В Вашем унынии.
Вся Ваша жизнь - озноб,
И завершится - чем она?
Облачный - темен - лоб
Юного демона.
Каждого из земных
Вам заиграть - безделица!
И безоружный стих
В сердце нам целится.
В утренний сонный час,
- Кажется, четверть пятого, -
Я полюбила Вас,
Анна Ахматова.
Էս էլ Զեմֆիրան Ցվետաեվայի մասին՝ օգտագործելով վերևի բանաստեղծությունը.
Медленно верно газ
Плыл по уставшей комнате
Не задевая глаз
Тех, что вы вряд ли вспомните
Бился неровно пульс
Мысли казались голыми
Из пистолета грусть
Целилась прямо в голову
Точки летели вниз
Матом ругались дворники
Я выбирала жизнь
Стоя на подоконнике
В утренний сонный час
В час когда все растаяло
Я полюбила вас
Марина Цветаева
Ու նորից. կանայք տարբեր կանանց մասին: Ոնց որ նույնը լինի, բայց նույնը չի: Էս երկուսը թարգմանել ու իրար կողք դնելն էլ շատ հետաքրքիր բան կլինի:
Կանխազգալով կարծիք, որ թարգմանության ժամանակ պարտադիր չի պահպանել բնօրինակի բանաստեղծական չափը, միանգամից տեղադրեմ ինձ համար որպես թարգմանության անգերազանցելի գլուխգործոց հանդիսացող, Թումանյանի Ձմեռվա իրիկունը։
Буря мглою небо кроет,
Вихри снежные крутя;
То, как зверь, она завоет,
То заплачет, как дитя.
Հողմը մեգով երկինքն առնում,
Գալարում է բուքը ձյան,
Մին՝ մանկան պես լաց է լինում,
Մին՝ ոռնում է զերթ գազան։
Ոչ միայն չափն է պահպանված, այլ տեղ-տեղ անգամ հանգավորումը։
Տպավորություն է, թե Պուշկինն է թարգմանել Թումանյանին, ոչ թե հակառակը։
Չնայած ես երևի չմասնակցեմ, քանի որ չափածո թարգմանելը շատ ժամանակատար գործ է, կուզենայի որ չափերը մաքսիմալ պահպանվեին։ Բայց, Արէա ջան, քո բերած օրինակը, չնայած որ իսկապես լավագույն թարգմանություններից է, հեչ չափը չի պահպանում... ու ընդհանրապես, դժվար է ռուսական քորեյը հայերեն թարգմանել, քանի որ հայերենի շեշտադրումը ավելի միապաղաղ է։ Ռիթմը (հանգավորումը) պահպանում է, այո՛, բայց չափը՝ միամիայն վանկայնությունն է պահպանվում, բայց ո՛չ վանկաշեշայնությունը, որը յուրահատուկ է ռուսերենին։
Ու Վիսոցկու բանաստեղծությունն էլ դակտիլ չափով է գրված, որը հայերենին հեչ բնորոշ չի... շատ կզարմանամ եթե չափը պահպանած թարգմանություն լինի։
Արէա ջան, քո բերած օրինակը, չնայած որ իսկապես լավագույն թարգմանություններից է, հեչ չափը չի պահպանում... Ռիթմը (հանգավորումը) պահպանում է, այո՛, բայց չափը՝ միամիայն վանկայնությունն է պահպանվում, բայց ո՛չ վանկաշեշայնությունը, որը յուրահատուկ է ռուսերենին։
Ծլնգ ջան, չափ ասելով ի նկատի ունեմ վանկերի քանակը, և տողերում էական շեշտերի (որը ապահովում է երաժշտականությունը) համընկումը։
Տես, բերված օրինակում առաջին տողը.
Буря мглою небо кроет
Փորձի արտասանել, հստակ առանձնացված 4 երկվանկեր են.
Буря | мглою | небо | кроет
Հիմա Թումանյանինը.
Հողմը | մեգով | երկինքն | առնում
Նույն հստակ շեշտադրված 4 խմբերն են։
Հաջորդ տողը.
Вихри снежные крутя
Գալարում է բուքը ձյան
Էստեղ էդպիսի հստակ շեշտադրված կտորներ չկան, ու Թումանյանն էլ չի պահպանել, բայց էս դեպքում էլ հանգն ա պահել. крутя - բուքը ձյան, որը էլի հայերեն տեքստին նույն երաժշտական հնչողությունն ա տալիս, ինչ ռուսերենինը։
Էնպես որ չափը պահելու համար պարտադիր չի բոլոր շեշտերը ճշտությամբ վերարտադրել, բավական ա պահել երաժշտական տեմպը, հնչողությունը։
Չնայած ես երևի չմասնակցեմ, քանի որ չափածո թարգմանելը շատ ժամանակատար գործ է
Կարող ենք երկար ժամանակ վերցնել, որ հնարավորինս շատ մարդ մասնակցի։
Կարևորը ստեղծագործությունն ընտրենք։
Էս էլ Ցվետաեվան Ախմատովայի մասին.
...
Էս էլ Զեմֆիրան Ցվետաեվայի մասին՝ օգտագործելով վերևի բանաստեղծությունը.
...
Էս երկուսը թարգմանել ու իրար կողք դնելն էլ շատ հետաքրքիր բան կլինի:
+1 կողմ էս տարբերակին
Ծլնգ ջան, չափ ասելով ի նկատի ունեմ վանկերի քանակը, և տողերում էական շեշտերի (որը ապահովում է երաժշտականությունը) համընկումը։
Տես, բերված օրինակում առաջին տողը.
Буря мглою небо кроет
Փորձի արտասանել, հստակ առանձնացված 4 երկվանկեր են.
Буря | мглою | небо | кроет
Հիմա Թումանյանինը.
Հողմը | մեգով | երկինքն | առնում
Նույն հստակ շեշտադրված 4 խմբերն են։
Հաջորդ տողը.
Вихри снежные крутя
Գալարում է բուքը ձյան
Էստեղ էդպիսի հստակ շեշտադրված կտորներ չկան, ու Թումանյանն էլ չի պահպանել, բայց էս դեպքում էլ հանգն ա պահել. крутя - բուքը ձյան, որը էլի հայերեն տեքստին նույն երաժշտական հնչողությունն ա տալիս, ինչ ռուսերենինը։
Էնպես որ չափը պահելու համար պարտադիր չի բոլոր շեշտերը ճշտությամբ վերարտադրել, բավական ա պահել երաժշտական տեմպը, հնչողությունը։
Հա, վանկային չափը պահպանել է Թումանյանը, բայց այդ երկվանկանի չափերի մեջ ռուսերենում շեշտադրումը շատ կարևոր է (ինչը և տարբերակում է յամբը քորեյից)։ Նայի, ռուսերենը այսպես է «հնչում».
Դամ-տա | Դամ-տա | Դամ-տա | Դամ -տա,
Դամ-տա | Դամ-տա | տա-տա | Դամ
Бу́-ря | мгло́-ю | не́-бо | кро́-ет,
Ви́х-ри | сне́ж-ны |-е кру| -тя́;
Իսկ հայերեն թարգմանությունը.
Դամ-տա | տա-Դամ | տա-Դամ | տա-Դամ
տա-տա | Դամ-տա | Դամ-տա | Դամ
Հողմ-ը | մե-գով | եր-կինքն | առ-նում
Գա-լա |-րում է | բու-քը | ձյան
Սրանք էապես տարբեր վանկաշեշտական (https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%8E%D5%A1%D5%B6%D5%AF%D5%A1%D5%B7%D5%A5%D5%B7%D5%BF%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%B8%D5%BF%D5%A1%D5%B6%D5%A1%D5%BE%D5%B8%D6%80) չափեր ունեն, չնայած որ վանկական չափի տեսանկյունից նույնն են։ Այդ բանաստեղծությունը քորեյիկ տետրամետրի (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A5%D0%BE%D1%80%D0%B5%D0%B9) դասագրքային օրինակ է, իսկ հայերենն՝ իր կարծր շեշտադրմամբ, բացարձակ քորեյ (ու ընդհանրապես տարատեսակ վանկաշեշտական չափեր) լավ չի ընդունում։ Թումանյանի թարգմանության առաջին տողը ավելի շատ յամբիկ է, իսկ երկրորդը՝ քորեյիկ... բայց հա... գոնե վանկային չափի պահպանումը լավ կլիներ։ :)
Էս երկուսը թարգմանել ու իրար կողք դնելն էլ շատ հետաքրքիր բան կլինի:
Երևի էս անգամ դեռ մի բանաստեղծություն վերցնենք, որ գործը շատ չդժվարանա։
Երևի էս անգամ դեռ մի բանաստեղծություն վերցնենք, որ գործը շատ չդժվարանա։
Զեմֆիրաինը