PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Մարդը բնակա՞ն, թե՞ անբնական



Chuk
29.11.2016, 15:33
Մի քիչ սադրում եմ, բայց դե ոչինչ:

Երբ ծիծեռնակը բույն ա հյուսում՝ ծառի ճյուղերով ու իր ծրտով, էդ բնություն ա:
Երբ մարդը երկաթ բետոնով տուն ա սարքում, էդ բնություն չի:

Ո՞վ ասեց, այ մարդ: Կրակն եմ ընկել, որ ծիծեռնակից ավելի խելոք, ճկուն, ուժեղ ու ստեղծագործ եմ ու ավելի լավ տարբերակ եմ գտել տուն սարքելու:

Ինչո՞վ ռոբոտը բնություն չի: Ես չե՞մ սարքել, բնության ծնունդս, օգտագործելով բնությունից ինձ տված շնորհքն ու խելքը:

Ինչի՞ երբ գելը նապաստակին բռնում ա ու ուտում, էդ բնական ա, բնությունից ա: Բայց մարդը, օ լյա լյա, երբ անում ա, էդ բնությունից չի (ըստ որոշ գաղափարակիրների):

Ո՞րն ա էդ բնականի, բնությունի սահմանը: Ո՞վ ա որոշում մարդու որ արածն ա բնական, բնությունից, որը՝ չէ:

John
29.11.2016, 17:04
Բնությունից ու բնության պահպանումից երբ խոսում է մարդ՝ ով երթևեկում է մեքենայով/ավտոբուսով՝ մի քիչ էն չի էլի ))) էհ, էշով ֆրֆրացեք։ Հա, վայ, կենդանիներին չի կարելի շահագործել, մոռացել էի :D Ճիշտը ոտքովն ա, էդ ա բնականը։ Բնությունը տենց ա ստեղծել։ Մյուս բոլոր տարբերակները մարդածին են ու անբնական։
Հիմա ստեղ եթե մարդու բնություն լինել-չլինելն է քննարկվում՝ բնություն է մարդն իհարկե։ Այ իսկ եթե մարդու կողմից ստեղծածների մասին է խոսքը․․․ Հաշվի առնելով, որ մատերիան հաստատուն է, ու մարդն էլ բնության մեջ էղած նյութերն իրար խառնելով, ձուլելով, եսիմինչով ստանում է այլ նյութեր, որոնց մի մասն ուտում է, մի մասը հագնում, մի մասը քշում՝ օքեյ ա էլի ոնց որ, ամեն ինչ էլ բնություն ա։ Իսկ ով որ գտնում է, որ անբնական է էդ ամեն ինչը՝ լավ բնական քարայրի տեղ կարող եմ հուշել ու գիրք կնվիրեմ, թե ինչպե՞ս տարբերել ուտելի ու թունավոր բույսերը։ Չնայած գիրքը բնական չի։ Ածուխով կարելի ա քարայրի պատին նշումներ անել։ Չէ, չի կարելի․ ածուխն էլ բնական չի․ քարայրը պետք է արևի լույսով տաքանա, ոչ թե կրակով։
Եսի՞մ խառն ա )))

boooooooom
29.11.2016, 17:19
Ամեն ինչը բնական է--> ինչ բնական է այն բարոյական է-->ամեն ինչը բարոյական է (a=b, b=c, a=c): Անբարոյական=undefined :D

Հայկօ
29.11.2016, 17:35
boooooooom-ը ամեն ինչ ասեց :)): Ես բետոնից տներին կգումարեի նաև կլոնավորումը, ամեն տեսակի իմպլանտները, արհեստական բանականությունները, կիբեռնետիկ օրգանիզմները, ԳՄՕ-ները, տերրաֆորմինգը, սննդային հավելումները, ԴՆԹ-ի մոդիֆիկացիաները և այլն և այլն:

anslov
29.11.2016, 18:51
Ո՞րն ա էդ բնականի, բնությունի սահմանը: Ո՞վ ա որոշում մարդու որ արածն ա բնական, բնությունից, որը՝ չէ:


Ով է որոշու՞մ: Որոշում է հենց Մայր Բնությունը :)

Մարդը շատ պուճուրիկ է, որ Բնության/Տիեզերական սահմաններ սահմանի:
Մարդը ամենաշատը կարող է էտ սահմանները լոմով փորձի ջարդել, որի համար անխուսափելի է Բնության Պատիճը:

Մարդը կարող է ընդամենը ֆիքսել /իսկ շատ անգամ էլ չի ֆիքսում/ էտ Բնության որոշումները: Ու անգամ չի ընկալում իրենց բաժին հասած Պատիժը:

Մոտավորապես սենց-

Գաղթական
29.11.2016, 19:28
հավեսով քննարկումա երևում,
բայց ես մի քիչ դժվարանում եմ իմաստն ընկալել )))

խոսքը հոմ <արհեստական> բառի սահմանման մեջ չի?

էն ինչ մարդնա սարքում բնածին չի բնության կողմից ստեղծված չի..

բոլորովին այլ հարցա, թե մարդն իր գործունեությամբ ինչքան վնաս կամ օգուտ է հասցնում ֆլորային ու ֆաունային..

anslov
29.11.2016, 19:57
Մի հետաքրքիր տրամաբանական շղթա,


“Ճանաչելիության հարցում մարդու կարողությունը չի անցնում, չի կարող անցնել մի որոշակի սահմանից: Մարդը կազմում է ընդամենը մի մասը բնության, իսկ մի մասը չի կարող ընկալել ամբողջը, չի կարող հավասար լինել ամբողջին: Մյուս կողմից՝ չի կարելի իմանալ մասը՝ չիմանալով ամբողջը: Եվ ապա՝ չի կարելի իմանալ ամբողջը՝ չիմանալով մասը:”
― Գրիգոր Գուրզադյան, Տիեզերքը ափի մեջ

Chuk
30.11.2016, 11:29
Ով է որոշու՞մ: Որոշում է հենց Մայր Բնությունը :)

Մարդը շատ պուճուրիկ է, որ Բնության/Տիեզերական սահմաններ սահմանի:
Մարդը ամենաշատը կարող է էտ սահմանները լոմով փորձի ջարդել, որի համար անխուսափելի է Բնության Պատիճը:

Մարդը կարող է ընդամենը ֆիքսել /իսկ շատ անգամ էլ չի ֆիքսում/ էտ Բնության որոշումները: Ու անգամ չի ընկալում իրենց բաժին հասած Պատիժը:

Մոտավորապես սենց-

Իսկ մարդը շատ պուճուրիկ չի՞, որ բնության հակասող բան ստեղծի: Իսկ գուցե հարցին սենց նայենք, էն ամենը, ինչ մարդն ա ստեղծում, բնության ստեղծածն ա մարդու միջոցով:

Chuk
30.11.2016, 17:13
Մի խոսքով, իմ համար գոյություն չունի սա բնական չի, բնությունից չի հասկացություն:

Իմ համար կան լավ ու վատ հասկացություններ: Ու ոնց մարդու ստեղծածների ու արածների մեջ կան թե՛ լավ, թե՛ վատ բաներ, տենց էլ ոչ մարդու ստեղծածի: Օրինակ երկրաշարժն իմ համար լավ բան չի, մոլախոտը, որը վերացնում ա իրա շուրջը մնացած մյուս բուսականությունը լավ բան չի: Ու էդ անկախ նրանից, որ դրանք մարդը չի ստեղծել:

Մարդն ինչ անում ա, իմ համար բնական ա: Եթե մարդը կենդանի ա պահում, բնական ա, բերում ա գազանանոց, էլի բնական ա, որտև մարդը ունի էդքան խելք ու ունակություն, հմտություն էդ անելու: Լա՞վ ա անում, թե՞ վատ, ուրիշ հարց ա, նստենք ժամերով քննարկենք, կեզրակացնենք որ վատ ա անում, փորձենք դիմացն առնել, բայց արածը բնական ա:

Մարդը միս ա ուտում, բնական ա, ավելի քան: Նստենք էլի քննարկենք, լավ ա անում, թե չէ: Բայց ոչ մեկը թող չասի թե դա բնական չի, բնությունից չի:

Մարդը կեղտոտում ա միջավայրը, առավել քան բնական ա, բա ի՞նչ պետք ա անի: Բայց այ նստենք ու քննենք, թե ինչքանով ա ճիշտ անում ու ոնց կարող ենք դեմն առնել:

Ու սենց շարունակ:

Chuk
30.11.2016, 17:15
Հա, մոռացա ասեմ, տղամարդը ներկա ա լինում կնոջ ծննդաբերությանը, առավել քան բնական ա: Ջհանդամ որ ոմանք դա ճիշտ բան չեն համարում ու իրենք էդպես չեն անի :))

Sambitbaba
30.11.2016, 20:21
Իսկ մարդը շատ պուճուրիկ չի՞, որ բնության հակասող բան ստեղծի:

Լավ միտք է, բայց ես քիչ այլ կերպ կասեի.

Մարդ բնությանը հակասող բան չի կարող ստեղծել ոչ թե այն պատճառով, որ "շատ պուճուրիկ" է, այլ որովհետև հենց այդ նույն բնության մասնիկն է: Ու նաև, կարծում եմ, բնություն բառն այստեղ կարելի է փոխարինել Տիեզերք բառով, որովհետև բնություն բառի տակ մենա հասկանում ենք միայն Երկիր մոլորակին վերաբերվող ինչ-որ բաներ...


Իսկ գուցե հարցին սենց նայենք, էն ամենը, ինչ մարդն ա ստեղծում, բնության ստեղծածն ա մարդու միջոցով:
Իսկ այս խոսքերը լիովին հաստատում են Գրիգոր Տաթևացու խոսքերը. "Աստված բազմացավ մեր մեջ, որպեսզի իրենով զմայլվի"::)

Chuk
30.11.2016, 20:39
ոչ թե այն պատճառով, որ "շատ պուճուրիկ" է
«Շատ պուճուրիկ է»-ն մեջբերված գրառումից խոսք էր, հակադարձում ընդամենը :)

Sambitbaba
30.11.2016, 20:50
Անբնական է, որ մենք հեշտությամբ կարողացանք հաշվի չառնել/չհասկանալ/մոռանալ/հերքել մեր քաղաքակրթության դեռևս ամենասկզբներից մեզ թողնված շատ աքսիոմաներ, օրինակ. "Ինչ վերևում է, նույնն էլ ներքևում է", "Կերպ և նմանությամբ" և այլն, որոնք մեզ ցույց էին տալիս/հուշում էին/ապացուցում էին մեր ամենակարող լինելը:

Բնական է, որ կամովի հրաժարվելով լինել ամենակարող, ակամա անկարող ես դառնում և ստիպված ես տարբեր հենափայտեր հորինել կյանքդ մի կերպ քարշ տալու համար:

Բայց երևի թե դրա մեջ էլ ոչ մի վատ բան չկա, որովհետև, եթե քեզ չհասցնես կենդանու վիճակի ու չպարզես, թե ինչ ասել է կենդանի, ինչե՞ս ես հասկանալու, որ դու կենդանի չես::)