PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Homeschooling (տնային կրթություն). դրական և բացասական կողմերը



Chuk
20.10.2016, 22:23
Այս թեման ստեղծվել է «Homeschooling. հարցազրույց մի ծնողի հետ (https://www.akumb.am/showthread.php/67133)» թեմայից առաջացած 60 գրառումների հիման վրա: Ինչպես ցույց տվեց վերոնշյալ թեմայում քննարկումները, կա հարցը համակողմանի քննարկելու կարիք ու ցանկություն: Հարցազրույցի թեմայում այն շեղում էր բուն թեմայի ֆորմատն ու որոշ դեպքերում ակամա անձնականացվում հարցազրույցի տվողի հետ, մինչդեռ վերջինս ունի սեփական ընտրություն կատարելու իրավունքը՝ չհակասելով իր երկրի օրենքներին:

Մեզնից յուրաքանչյուրի հարցի հետ կապված կարծիքները չեն առնչվում տվյալ հարցազրույց տվողին, դրանք ավելի գլոբալ են, ընդհանուր երևույթի ու մոտեցումների նկատմամբ կարծիքներ են:

Ինչպես երևի գիտեք homeschooling մականունը (հաշիվը) ստեղծվել էր հատուկ այդ հարցազրույցի համար, տեխնիկապես սահմանափակելով ակումբում վերջինիս մուտքը միայն «Ակումբի անցուդարձ» բաժնում: Ներկայումս ես հանում եմ այդ սահմանափակումը, homeschooling-ն իրավունք ունի մասնակցել բոլոր բաժինները քննարկումներին, այդ թվում, լիահույս եմ, որ կմասնակցի այս թեմայի քննարկումներին: Իր մասնակցությունն արժեքավոր կլինի, քանի որ քննարկման բացառիկներից է, ով անմիջական շփում ունի տնային կրթության հետ, շատ դեպքերում հարցին ավելի տեղեկացված է, քան այլոք, ինչն իհարկե չի նշանակում, որ իր կարծիքներ ու մոտեցումները աներկբա ճշմարտություն են:

Համոզված եմ, որ քննարկումը կշարունակվի քաղաքակիրթ, առանց անձնական վիրավորանքների:

Chuk
21.10.2016, 10:50
Տգեղ ո՞ւմ/ինչի՞ նկատմամբ։ Ես բանավեճի դեմ չեմ, արե՛ք։ Ցավոք, ես ինքս ոչ դրա ժամանակըը ունեմ, ոչ էլ հավես։ Ու իմաստն էլ շատ չեմ տեսնում, քանի որ գտնում եմ, որ քանի դեռ ծնողը ֆիզիկական կամ էմոցիոնալ վնասվածքներ չի հասցնում իր երեխային, իրավասու է ինքն ընտրել իր երեխաների կրթության ձևն ու միջոցը։ Նաև, քանի որ տնային կրթությունը շատ ինդիվիդուալ է, «ընդհանուր գաղափարի» մասին խոսելը անշնորհակալ գործ է։ Ու եթե հարգում ենք ծնողի իրավունքը երեխայի կրթության ընտրության մեջ ու զերծ ենք մնում ընդհանուր գաղափարական զրույցներից, ապա հանգում ենք հարց-ու-պատասխան ֆորմատին։ Բայց դե, նորից, բանավիճեք ցանկացողների հետ։ Եթե այս կամ այն կողմը հարցեր կունենա իրական փորձ ունեցող մարդուն, ուրախությամբ կպատասխանեմ դրանց։

Տգեղ կլինի Ձեր նկատմամբ: Որովհետև ակամա բանավեճը կլինի Ձեր հետ: Կստացվի, որ դուք եկել եք ուղղակի պատմելու ձեր ընտրության մասին, իսկ ես ու ուրիշները նստել ու համոզում ենք, որ սխալ բան եք արել: Բայց իրականում իմ ասելիքում ձեր դեպքը բացակայում է: Նորից ու նորից ուզում եմ ընդգծել, որ առանձին դեպքերում հոմսքուլինգը կարող է շատ ավելի լավ լինել երեխայի համար, քան ընդհանուրը: Ու ես լիահույս եմ, որ ձեր դեպքը էդ լավ դեպքերից է:

Բայց ես չեմ կարող խոսել զուտ ձեր դեպքից ու համարել որ ամեն ինչ կանաչ, գեղեցիկ, սիրուն, փարթամ, հաճելի է: Իմ վերաբերմունքը վերաբերում է ընդհանուր երևույթին, ու ես չեմ կարող կտրվել ընդհանուրից, մանավանդ որ ձեր գրառումները դեռ միայն ապացուցում են, որ ընդհանուրի մասին իմ պատկերացումը ճիշտ է:

Տեսեք, ընդամենը մի քանի բառ փոխանակեցինք հոմսքուլինգն ընտրելուց կրոնական ֆակտորի մասին: Ձեր դեպքում հավանաբար այդ ֆակտորը չի եղել ու դուք անկեղծ հավատում եք, որ դեպքերի մեծ մասում այն դեր չունի: Արդյունքում դուք նայում եք հետազոտությունը, դրանից ֆիլտրում միայն ձեր այդ տեսակետը հիմնավորող ֆակտրը, ու կտրում, շպրտում եք մի կողմ հետազոտության մյուս հատվածը, մեզ էլ որպես անհերքելի ճշմարտություն ներկայացնում, որ միայն 20 տոկոսն է կրոնական պատճառով ընտրում: Կրկնում եմ, ձեր իսկ բերած հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ ավելի քան 60 տոկոսի դեպքում կրոնական ֆակտրը չափազանց մեծ նշանակություն ունի: Դուք ասում եք, որ որպես առաջնային ընդամենը 16 տոկոսն է նշել: Իհարկե, որովհետև առաջնային նպատակ առանձնացնելը շատ բարդ է: Երբ ձեզ այս թեմայում նույն հարցը տվեցին, դուք պատասխանեցիք «որովհետև ունեմ այդ հնարավորությունը»: Դա պատասխան չէ, դա պատճառ չէ: Պատճառները բազմաթիվ են ու դուք ինքներդ շատ մեծ դժվարությամբ կառանձնացնեք առաջնային պատճառը, որտև պատճառների համախումբ է, որ բերել է ձեզ այդ որոշմանը: Ձեր դեպքում կարող է պատճառներից որևէ մեկը կրոնականը չի եղել: Իսկ այ վաթսուն տոկոսից ավելիի դեպքերում եղել է կարևոր պատճառներից մեկը, իսկ 16 տոկոսի դեպքում էն աստիճանի կարևոր, որ առանց տատանվելու որպես առաջնային են նշել, էդ էն դեպքում, որ մնացած առաջնային պատճառներն էլ շատ չեն տարբերվում տոկոսայինով: Հասկանու՞մ եք, ինչ լրջագույն հետազոտական տվյալ աչքի առաջ ունենալով անտեսում եք: Սա ընդամենը մի հարցն ա:

Դուք անընդհատ նշում եք, որ հոմսքուլերների վիճակագրությամբ զբաղվելը անշնորհակալ գործ է: Ճիշտ եք: Ու պատկերացնու՞մ եք, թե դա ինչ սարսափելի ա: Այսինքն փաստացի բացակայում ա ամբողջական պատկերը, թե ինչ հետևանքների ա բերում հոմսքուլինգը: Օքեյ, գիտենք մի քանի պուպուշ դեպքի մասին, գիտենք նաև մի քանի անասուն դեպքի մասին, գաղափարի կրողները պուպուշների մասին ինֆոն են տարածում, հակառակորդները՝ անասունի մասին: Իսկ արդյունքում իրական պատկեր ոչ մեկս չի տեսնում, չկա, որտև հոմսքուլերների վիճակագրությամբ զբաղվելն անշնորհակալ գործ է: Ինքներդ շփվել ու հանդիպել եք դեպքերի, որ դուր են գալիս, լավն է: Ու՞: Իսկ մնացածը: Պատից այն կո՞ղմը:

Օքեյ: Գիտենք դեպքեր, որ էս ու էն հոմսքուլերները մեծ հաջողության են հասել, էդ մասին հպարտ հայտարարում են: Իսկ ընդհանուր դպրոց գնացողների նման դեպքերը քի՞չ են, թե մինիմում 20 անգամ ավելի շատ: 20 անգամ, որտև հանրակրթական դպրոց գնացողներն էլ են 20 անգամ ավելի շատ:

Ծնողի իրավունքը հարգելը, ժամանակակից աշխարհում, շատ բարդ բան է: Շատ դեպքերում պետք է չհարգել: Օրինակ որտև կտտցրած ա, ու չի ուզում իրա հիվանդ երեխային բուժի: Քաղաքակրթության էս փուլում հասել ենք նրան, որ շատ իրավունքներ ու պարտականություններ օրենքով ենք սահմանում, որպեսզի կտտցրած դեպքերի դեմն առնենք:

Եկեք ճիշտ հասկանանք իրար. եթե իմ երկրի օրենքները ու իմ ֆինանսական միջոցները ներեն, բացառված չի, որ ես էլ ընտրեմ հոմսքուլինգը, վստահ լինելով իմ վրա, իմանալով, որ ես շատ ավելին կարող եմ տալ զավակիս, կազմակերպելով այնպես, որ որևէ բանի պակաս չունենա: Բայց եթե օրենքը ինձ թույլատրում է դա անել, ուրեմն թույլատրում է նաև կտտցրածներին, իսկ ինքը իր երեխային կարող է տալ էն, ինչը ժամանակակից աշխարհի պատկերացումներով երեխայի իրավունքների բռնի ոտնահարում է: Ու փաստացի չկա վերահսկողության ճկուն մեխանիզմներ: Բառադի վիճակ ա: Էս դեպքում իմ նման մտածողները ասում են ջհանդամ, թող իմ երեխեն էլ սովորական դպրոց գնա, բայց չվտանգեմ մի ուրիշ երեխայի՝ կտտցրած ծնողի պատճառով:

Սա ա հիմնական փիլիսոփայությունը, որի մասին ուզում եմ խոսել, առանց դետալների մեջ մտնելու:

homeschooling
21.10.2016, 12:05
Տգեղ կլինի Ձեր նկատմամբ: Որովհետև ակամա բանավեճը կլինի Ձեր հետ: Կստացվի, որ դուք եկել եք ուղղակի պատմելու ձեր ընտրության մասին, իսկ ես ու ուրիշները նստել ու համոզում ենք, որ սխալ բան եք արել: Բայց իրականում իմ ասելիքում ձեր դեպքը բացակայում է: Նորից ու նորից ուզում եմ ընդգծել, որ առանձին դեպքերում հոմսքուլինգը կարող է շատ ավելի լավ լինել երեխայի համար, քան ընդհանուրը: Ու ես լիահույս եմ, որ ձեր դեպքը էդ լավ դեպքերից է:
ԻՆչպես ասեցի, ես դեմ չեմ բանավեճերի, բայց մտադրություն չունեմ դրանցում մասնակցելու։ Ու դուք նորից բառեր եք դնում բերանս։ Իրավունք եք ձեզ վերապահում ենթադրություններ անել թե կոնկրետ ինչու եմ ես այդ վիճակագրությունը ավելի անկարևոր համարում քան երկրորդը, այնինչ հանգիստ կարող էիք հարցնել իմ իսկ պատճառաբանությունը։ Ու ստացվում է, որ ոչ թե Chuk-ն ու homeschooling-ն են բանավիճում, այլ բանավիճում են մի կողմից Chuk-ը, մյուս կողմից էլ Chuk-ի ենթադրված homeschooling-ը։

Իսկ բուն վիճակագրության թեմայով. բացարձակ համաձայն չեմ ձեր տեսանկյունի հետ։ Երբ օգտագործվում է նախորոք առաջարկված պատասխաններով հարցաթերթիկ (այլ ոչ թե բաց հարցերով), բնական է, որ կրոնական արժեքներ ունեցող մարդը, որը բնականին կուզենա այդ արժեքները փոխանցել զավակներին, մի թռչնիկ կդնի նաև «կրոնական ուսմունքների մատուցումը երեխաներին» տարբերակի դիմաց։ Ու մեկը ինձ համար հեչ անակընկալ չէ, որ այս տոկոսները ահագին մոտ են ԱՄՆ-ում կրոնականների թվերին։ Բայց երբ հարցը մանրամասնում է «ամենակարևոր պատճառը», բնական է նաև ենթադրել, որ մարդիկ իսկապես ընտրում են ամենակարևորը, ոչ թե առաջարկված պատճառներից բոլոր նրանք, որ քիչ թե շատ բռնում են (օրինակ նոմինալ կրոնավոր մարդը, ով կարևորում է իր երեխաների հետ 10 պատվիրանների մասին զրույց ունենալը շատ հանգիստ կարող է սա համարել «կրոնական ուսմունքի մատուցում», բայց հաստատ չի համարի կրոնական կրթության ապահովումը որպես հոումսքուլինգի հիմնական պատճառ)։ Ու հավատացած եղեք, առաջարկված տարբերակներից «հիմնական պատճառ» ընտրելը շատ հեշտ է գոնե իսկ մնացած տարբերակների մերժմամբ։

Չեմ համարում վիճակագրության պակասը սարսափելի։ Այ որ հոումսքուլինգը դառնա մեյնսթրիմ, այդ դեպքում իհարկե լավ կլինի այդպիսի վիճակագրություն ունենալը, բայց այդ դեպքում դա շատ ավելի հեշտ կլինի ի կատար ածել։ Իսկ ընդհանուր դպրոցական տարիքի երեխաների 3% տանը կրթվածները մեծ առմամբ համընդհանուր վիճակագրության սխալի սահմանի կարգի է։ Պատից այն կողմերը իրենք են որոշում։ Ու հավատացած եղեք, որ դպրոցներում «վարի գնացողները» հաստատ ավելի շատ են քան բոլոր հոումսքուլրները իրար հետ վերցված։ Ասածս է՝ հողմաղացների դեմ եք պատեարզմում։

Եթե ուշադիր լինեք, ես թեմայում ոչ մի տեղ չեմ բերել տանը կրթվածների ոչ մի հաջողակ կամ անհաջող դեպք, որևհետև տնային կրթության ինդիվիդուալությունը կամայական դեպք սարքում է sample size of 1։ Այդ հաջողակ դեպքերը սովորաբար բերվում են ի պատասխան «հոումսքուլինգով վարի եք տալու երեխաներին» կարծիքների՝ ցուցադրելով որ այդպիսի բացարձակ արտահայտությունները սխալ են։

Ծնողի իրավունքը հարգելն էլ շաաաաաաաաաաաատ պարզ բան է։ Ուղակի պիտի ձեր վերին դասի աթոռից իջնեք, ու հասկանաք, որ այդ երեխաներին ստեղծողը պիտի որ այդ երեխայի մասին շատ ավելի շատ հոգա քան դուք։ Հիվանդ երեխային չբուժելը քրեականորեն հետապնդվում է բոլոր քիչ թե շատ նորմալ երկրներում (անխնամքոտությամբ ֆիզիկական վնասվածք պատճառելու հոդվածներով) ու ծնողների իրավունքների հետ այնքան էլ կապ չունի։ Ու ինչպես ասեցի, վնասվածքներ պատճառելուց զատ, իմ համար ծնողների իրավունքները անքակտելի են։ Ու այստեղ ոչ մի բարդ բան չկա։ Իսկ օրենքը «կտտցրածներին» թույլատրելու համար. երեխային իմացյալ կամ անիմաց վնաս պաճառողը դա կանի անկախ նրանից երեխան դպրոց գնում է թե չէ։ Ու ձեր ասածը ավելի շատ սրան է նման. ես նորմալ եմ, մուրճով հարևանիս չեմ սպանի, բայց եթե ես մուրճը ձեռքս պահելու իրավունք ունեմ, ապա դրանով նաև օժտված են կտտցրածները, իսկ դրանք կարան հարևան էլ սպանել. հետևություն՝ մուրճը օրենքով արգելել է պետք։ Մի խոսքով աբսո՜ւրդ։

Արդեն նշել եմ, որ տնային կրթության մասին «ընդհանուր գաղափարական» բանավեճերը անիմաստ են դրա խիստ ինդիվիդուալության պատճառով։ Այսքանով «բերանս փակում» եմ մինչև ուղիղ (չբեռնված) հարցեր չտրվեն։

Chuk
21.10.2016, 12:13
ԻՆչպես ասեցի, ես դեմ չեմ բանավեճերի, բայց մտադրություն չունեմ դրանցում մասնակցելու։ Ու դուք նորից բառեր եք դնում բերանս։ Իրավունք եք ձեզ վերապահում ենթադրություններ անել թե կոնկրետ ինչու եմ ես այդ վիճակագրությունը ավելի անկարևոր համարում քան երկրորդը, այնինչ հանգիստ կարող էիք հարցնել իմ իսկ պատճառաբանությունը։ Ու ստացվում է, որ ոչ թե Chuk-ն ու homeschooling-ն են բանավիճում, այլ բանավիճում են մի կողմից Chuk-ը, մյուս կողմից էլ Chuk-ի ենթադրված homeschooling-ը։

Իսկ բուն վիճակագրության թեմայով. բացարձակ համաձայն չեմ ձեր տեսանկյունի հետ։ Երբ օգտագործվում է նախորոք առաջարկված պատասխաններով հարցաթերթիկ (այլ ոչ թե բաց հարցերով), բնական է, որ կրոնական արժեքներ ունեցող մարդը, որը բնականին կուզենա այդ արժեքները փոխանցել զավակներին, մի թռչնիկ կդնի նաև «կրոնական ուսմունքների մատուցումը երեխաներին» տարբերակի դիմաց։ Ու մեկը ինձ համար հեչ անակընկալ չէ, որ այս տոկոսները ահագին մոտ են ԱՄՆ-ում կրոնականների թվերին։ Բայց երբ հարցը մանրամասնում է «ամենակարևոր պատճառը», բնական է նաև ենթադրել, որ մարդիկ իսկապես ընտրում են ամենակարևորը, ոչ թե առաջարկված պատճառներից բոլոր նրանք, որ քիչ թե շատ բռնում են (օրինակ նոմինալ կրոնավոր մարդը, ով կարևորում է իր երեխաների հետ 10 պատվիրանների մասին զրույց ունենալը շատ հանգիստ կարող է սա համարել «կրոնական ուսմունքի մատուցում», բայց հաստատ չի համարի կրոնական կրթության ապահովումը որպես հոումսքուլինգի հիմնական պատճառ)։ Ու հավատացած եղեք, առաջարկված տարբերակներից «հիմնական պատճառ» ընտրելը շատ հեշտ է գոնե իսկ մնացած տարբերակների մերժմամբ։

Չեմ համարում վիճակագրության պակասը սարսափելի։ Այ որ հոումսքուլինգը դառնա մեյնսթրիմ, այդ դեպքում իհարկե լավ կլինի այդպիսի վիճակագրություն ունենալը, բայց այդ դեպքում դա շատ ավելի հեշտ կլինի ի կատար ածել։ Իսկ ընդհանուր դպրոցական տարիքի երեխաների 3% տանը կրթվածները մեծ առմամբ համընդհանուր վիճակագրության սխալի սահմանի կարգի է։ Պատից այն կողմերը իրենք են որոշում։ Ու հավատացած եղեք, որ դպրոցներում «վարի գնացողները» հաստատ ավելի շատ են քան բոլոր հոումսքուլրները իրար հետ վերցված։ Ասածս է՝ հողմաղացների դեմ եք պատեարզմում։

Եթե ուշադիր լինեք, ես թեմայում ոչ մի տեղ չեմ բերել տանը կրթվածների ոչ մի հաջողակ կամ անհաջող դեպք, որևհետև տնային կրթության ինդիվիդուալությունը կամայական դեպք սարքում է sample size of 1։ Այդ հաջողակ դեպքերը սովորաբար բերվում են ի պատասխան «հոումսքուլինգով վարի եք տալու երեխաներին» կարծիքների՝ ցուցադրելով որ այդպիսի բացարձակ արտահայտությունները սխալ են։

Ծնողի իրավունքը հարգելն էլ շաաաաաաաաաաաատ պարզ բան է։ Ուղակի պիտի ձեր վերին դասի աթոռից իջնեք, ու հասկանաք, որ այդ երեխաներին ստեղծողը պիտի որ այդ երեխայի մասին շատ ավելի շատ հոգա քան դուք։ Հիվանդ երեխային չբուժելը քրեականորեն հետապնդվում է բոլոր քիչ թե շատ նորմալ երկրներում (անխնամքոտությամբ ֆիզիկական վնասվածք պատճառելու հոդվածներով) ու ծնողների իրավունքների հետ այնքան էլ կապ չունի։ Ու ինչպես ասեցի, վնասվածքներ պատճառելուց զատ, իմ համար ծնողների իրավունքները անքակտելի են։ Ու այստեղ ոչ մի բարդ բան չկա։ Իսկ օրենքը «կտտցրածներին» թույլատրելու համար. երեխային իմացյալ կամ անիմաց վնաս պաճառողը դա կանի անկախ նրանից երեխան դպրոց գնում է թե չէ։ Ու ձեր ասածը ավելի շատ սրան է նման. ես նորմալ եմ, մուրճով հարևանիս չեմ սպանի, բայց եթե ես մուրճը ձեռքս պահելու իրավունք ունեմ, ապա դրանով նաև օժտված են կտտցրածները, իսկ դրանք կարան հարևան էլ սպանել. հետևություն՝ մուրճը օրենքով արգելել է պետք։ Մի խոսքով աբսո՜ւրդ։

Արդեն նշել եմ, որ տնային կրթության մասին «ընդհանուր գաղափարական» բանավեճերը անիմաստ են դրա խիստ ինդիվիդուալության պատճառով։ Այսքանով «բերանս փակում» եմ մինչև ուղիղ (չբեռնված) հարցեր չտրվեն։
«Բերանը դնելու» արտահայտությամբ ինձ «զսպելով» արդեն որերորդ անգամն է «բերանս եք դնում» մտքեր, պիտակում եք ու եսիմինչ անում: Էլ «վերին բարձունք», էլ «բերանը դնող»: Խնդրում եմ թարգեք էդ տոնն ու ոճը, հակառակ դեպքում ես էլ ստիպված կլինեմ անցնել դրան:

Հիմա առարկայական: Թեև թեմայում արդեն էդ հարցն ու պատասխանն եղել է, խնդրում եմ, նշեք ձեր ընտրության ԱՌԱՋՆԱՅԻՆ պատճառը: Միակը: Դրանից հետո կփորձենք խոսել ու հասկանալ, այդ պատճառը բավարա՞ր էր հոմսքուլինգին անցնելու համար, թե՞ միայն մյուս պատճառների համադրությամբ:

Եվս մեկ հարց, քանի որ «նորմալ երկիր» սահմանում մտցրիք, ի՞նչ եք կարծում, այն երկրները, որտեղ օրենքով հոմսքուլինգն արգելվում է, նորմա՞լ են, թե՞ ոչ:

Մնացածին կանդրադառնամ ըստ անհրաժեշտության:

homeschooling
21.10.2016, 12:32
«Բերանը դնելու» արտահայտությամբ ինձ «զսպելով» արդեն որերորդ անգամն է «բերանս եք դնում» մտքեր, պիտակում եք ու եսիմինչ անում: Էլ «վերին բարձունք», էլ «բերանը դնող»: Խնդրում եմ թարգեք էդ տոնն ու ոճը, հակառակ դեպքում ես էլ ստիպված կլինեմ անցնել դրան:
Այ Chuk ջան, բա սա
Արդյունքում դուք նայում եք հետազոտությունը, դրանից ֆիլտրում միայն ձեր այդ տեսակետը հիմնավորող ֆակտրը, ու կտրում, շպրտում եք մի կողմ հետազոտության մյուս հատվածը, մեզ էլ որպես անհերքելի ճշմարտություն ներկայացնում, որ միայն 20 տոկոսն է կրոնական պատճառով ընտրում:
«բերանը բառեր» դնել չի՞։

Ըստ իս, ուրիշ ծնողների իրավունքները քննարկման առարկա դարձնողներից «վերին դասության» հոտ է գալիս (մենք մեր երեխայի լավը գիտենք, բայց այդ թափթփուկների երեխաները մեղկ են դրանց ձեռքը)։ Եթե սխալ եմ հասկացել ձեր մոտեցում այլ ծնողների իրավունքների շուրջ՝ ներողություն եմ խնդրում։

Հարցերը.


Հիմա առարկայական: Թեև թեմայում արդեն էդ հարցն ու պատասխանն եղել է, խնդրում եմ, նշեք ձեր ընտրության ԱՌԱՋՆԱՅԻՆ պատճառը: Միակը: Դրանից հետո կփորձենք խոսել ու հասկանալ, այդ պատճառը բավարա՞ր էր հոմսքուլինգին անցնելու համար, թե՞ միայն մյուս պատճառների համադրությամբ:

Այդ հետազոտության հարցաթերթիկի առաջարկած տարբերակից ես աներկյուղ կընտրեի «A desire to provide a nontraditional approach to child's education»։


Եվս մեկ հարց, քանի որ «նորմալ երկիր» սահմանում մտցրիք, ի՞նչ եք կարծում, այն երկրները, որտեղ օրենքով հոմսքուլինգն արգելվում է, նորմա՞լ են, թե՞ ոչ:
Նորմալը վերաբերվում էր նորմալ քրեկան օրեսնդրություն ունեցող երկրները, ի տարբերություն, օրինակ, կրոնական օրենք ունեցողների, որտեղ մարդուն կարելի է կյանքից էլ զրկել ու անպատիժ մնալ։ Ու դա ասված էր հենց այդ կոնտեքստում։ Այնպես որ այդ օգտագործածս եզրը այլ կոնտեքստում օգտագործելը վառ օրինակ է «բեռնված» հարցի։

Chuk
21.10.2016, 14:32
Այ Chuk ջան, բա սա
«բերանը բառեր» դնել չի՞։
ՈՉ:

Դա ձեր գրածների իմ մեկնաբանությունն է, թե՞ կհրամայեք չմեկնաբանել: Այդ դեպքում բարի եղեք, դուք էլ իմ գրածները մի մեկնաբանեք ու «բերանս բառեր մի դրեք»:


Ըստ իս, ուրիշ ծնողների իրավունքները քննարկման առարկա դարձնողներից «վերին դասության» հոտ է գալիս (մենք մեր երեխայի լավը գիտենք, բայց այդ թափթփուկների երեխաները մեղկ են դրանց ձեռքը)։ Եթե սխալ եմ հասկացել ձեր մոտեցում այլ ծնողների իրավունքների շուրջ՝ ներողություն եմ խնդրում։
Ենթադրենք ըստ իս հոմսքուլ ընտրող ծնողները ինքնահավան, մեծամիտ մարդիկ են: Ձեր կարծիքով նորմա՞լ կլինի, որ ես տենց բաներ գրեմ: Ամեն դեպքում խնդիրը նորից չեք կարողանում գլոբալ նայել: Սա առանձին ծնողին խրատելու ու տեղն ընտրելու ձև չի, այլ երևույթի մասին պատկերացում: Որ ավելի հասկանալի լինի, փորձեք պատկերացնել, որ ես սենատոր եմ ու սենատում քննարկվում է էդ հարցը, ես ներկայացնում եմ իմ մոտեցումները ու դուք դեմքիս շրխկացնում եք «վերին դասությունը»: Դա ձեր կողմից կլիներ անպատասխանատու ու տգեղ վարքագիծ:



Այդ հետազոտության հարցաթերթիկի առաջարկած տարբերակից ես աներկյուղ կընտրեի «A desire to provide a nontraditional approach to child's education»։
Փաստորեն ձեր առաջնային նպատակը դա ա: Էդ դեպքում ինչու՞ այլ ոչ տրադիցիոն տարբերակ չեք ընտրել: Օրինակ կարող էիք ընտրել մի փակ, անդուռ-անլուսամուտ սրահ, երեխային փակեիք էնտեղ, չթողնեիք քնել, կերակուր տայիք օրը մի անգամ ու ծեծով պարտադրեիք անընդհատ կարդալ:

Բայց դուք ընտրել եք հոմսքուլինգը: Ինչու՞, որովհետև կան տասնյակ պատճառներ, ինչի համար դուք ընդհանուր դպրոցը չեք հավանում ու տասնյակ պատճառներ, որ հավանում եք հոմսքուլինգը: Ու առանց դրանց թվարկման ու շեշտման ձեր «A desire to provide a nontraditional approach to child's education» պատասխանը կլինի առոչինչ: Փոխարենը կոնկրետ խնդիրների թվարկումն արդեն խոսում է ձեր ընտրության իրական պատճառների մասին: Հետևաբար առաջարկում եմ վերադառնալ հետազոտությանը ու նայել նախորդ աղյուսակը: Այնտեղ շատ բան է հասկացվում էս տարբերակն ընտրելու պատճառների մասին, ի տարբերերություն ոչինչ չասող «A desire to provide a nontraditional approach to child's education» պատասխանի:



Նորմալը վերաբերվում էր նորմալ քրեկան օրեսնդրություն ունեցող երկրները, ի տարբերություն, օրինակ, կրոնական օրենք ունեցողների, որտեղ մարդուն կարելի է կյանքից էլ զրկել ու անպատիժ մնալ։ Ու դա ասված էր հենց այդ կոնտեքստում։ Այնպես որ այդ օգտագործածս եզրը այլ կոնտեքստում օգտագործելը վառ օրինակ է «բեռնված» հարցի։

Նորմալ երկրներից շատերն ուղղակի արգելում են հոմսքուլինգը: Ու օրենսգրքերով արգելվում է երեխային զրկել կրթվելու իրավունքից: Մտածեք այս մասին:

Արշակ
21.10.2016, 18:29
Ծնողի իրավունքը հարգելը, ժամանակակից աշխարհում, շատ բարդ բան է: Շատ դեպքերում պետք է չհարգել: Օրինակ որտև կտտցրած ա, ու չի ուզում իրա հիվանդ երեխային բուժի: Քաղաքակրթության էս փուլում հասել ենք նրան, որ շատ իրավունքներ ու պարտականություններ օրենքով ենք սահմանում, որպեսզի կտտցրած դեպքերի դեմն առնենք:

Եկեք ճիշտ հասկանանք իրար. եթե իմ երկրի օրենքները ու իմ ֆինանսական միջոցները ներեն, բացառված չի, որ ես էլ ընտրեմ հոմսքուլինգը, վստահ լինելով իմ վրա, իմանալով, որ ես շատ ավելին կարող եմ տալ զավակիս, կազմակերպելով այնպես, որ որևէ բանի պակաս չունենա: Բայց եթե օրենքը ինձ թույլատրում է դա անել, ուրեմն թույլատրում է նաև կտտցրածներին, իսկ ինքը իր երեխային կարող է տալ էն, ինչը ժամանակակից աշխարհի պատկերացումներով երեխայի իրավունքների բռնի ոտնահարում է: Ու փաստացի չկա վերահսկողության ճկուն մեխանիզմներ: Բառադի վիճակ ա: Էս դեպքում իմ նման մտածողները ասում են ջհանդամ, թող իմ երեխեն էլ սովորական դպրոց գնա, բայց չվտանգեմ մի ուրիշ երեխայի՝ կտտցրած ծնողի պատճառով:

Սա ա հիմնական փիլիսոփայությունը, որի մասին ուզում եմ խոսել, առանց դետալների մեջ մտնելու:
Արտ, հաճախ էն ինչ հասարակությունը «կտցրածություն» ա համարում, կարա ինչպես դեստրուկտիվ աղանդ լինի, էնպես էլ տվյալ ժամանակի միջին հասարակությունից առաջ աընկած, ավելի զարգացած այլախոհություն և այլն։ ՈՒ հասարակությունը ոչ միշտ ա, որ կարա իր ներկա գիտակցությունից վեր թռնելով գնահատի, թե որ դեպքի հետ գործ ունի։

Ծնողներին օրենքով արգելելով, շանս չտալով որ իրանց երեխաներին իրանց պատկերացրած այընտանքային կրթությունը տան դու փաստացի այլակարծությանը դրսևորվելու հնարավորությունից զրկում ես։ ՈՒ էդ շատ վտանգավոր բան ա։ Աշխարհը այլակարծության շնորհիվ ա զարգանում։ Նոր պրոգրեսիվ գաղափարները միշտ էլ սկզբում այլակարծություն են լինում ու հաճախ «կտցրածություն» որակվում։
Այլակարծության սահմանափակումը եթե սկզբունքորեն չի մերժվում, կարա հանգեցնի Սովետի, ենթադրյալ Հյուսիսային Կորեայի և այլն, ուր «կտցրածության» պատճառով միլիոնավոր կյանքեր են խեղվել ու խորտակվել։
ՈՒ հա, եթե նույնիսկ այլակարծությունը (որը ինքնին ըստ սահմանման փոքր տոկոս ա կազմում) թույլ տալու դեպքում ռիսկ կա, որ էդ այլակարծության ինչ–որ դեպքերում երեխայի աշխարհընկալում կարա խեղվի, միևնույն ա, դրա վնասն անհամեմատելի ա միլիոնավոր կյանքերի խեղման ու համընդհանուր դեգրադացման հետ, երբ որ այլակարծությունը սկսում ա օրենքով արգելվել։

ՈՒ ընդհանրապես, կրոնական աղանդավորության դեմ գիտելիքով պայքարելու փոխարեն բռնությամբ պայքարելը արդեն իսկ սթափ գիտակցության, ինտելեկտի ու քաղաքակրթության անճարություն ու պարտություն ա նշանակում։ Էն որ բազմաթիվ զարգացած երկրներում աղանդները բռնի ձևով չեն արգելում, դրա պատճառը ոչ թե էն ա, որ էդ աղանդները օգտակար են համարվում, այլ հասկանում են, որ բազմակարծության բռնի սահմանափակումը ինչ աղետալի հետևանքերի կարա բերի։ Հիմար մտքի դեմ պայքարի ամենաարդյունավետ ձևը մտքի սխալ լինելը հիմնավորելն ա, ոչ թե հիմար միտքն արգելելը։

Իսկ էն, որ հանրակրթական դպրոցը լուրջ ռեֆորմների կարիք ունի, ինձ թվում ա ոչ մեկ չի ժխտի։ ՈՒ տնային ուսուցումը նորարարության հրաշալի դաշտ ա, որի արդյունքները կարող են ի վերջո կիրառվել հանրային դպրոցում ու զարգացնել այն։

Բնականաբար ոչ ոք չի ասում թե եկեք փակենք հանրային դպրոցը։ Երկուսն էլ կարող են համատեղ գոյություն ունենալ, ու ծնողը ընտրության հանարավորություն ունենա։

Chuk
21.10.2016, 18:45
Արշ ջան, մերսի որ եկար։ Քո հետ ավելի հանգիստ կբանավիճեմ ու կփորձեմ ցույց տալ, որ զարգացում ապահովելու համար ավելի լավ մեթոդներ կան, էդ թվում գուցե նաև ճիշտ ու լավ վերահսկվող հոմսքուլինգը։ Բայց գրելիքս շատ ա, դրա համար մանրամասն կխոսեմ երբ կոմպով լինեմ։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Mephistopheles
21.10.2016, 19:31
Արտ, հաճախ էն ինչ հասարակությունը «կտցրածություն» ա համարում, կարա ինչպես դեստրուկտիվ աղանդ լինի, էնպես էլ տվյալ ժամանակի միջին հասարակությունից առաջ աընկած, ավելի զարգացած այլախոհություն և այլն։ ՈՒ հասարակությունը ոչ միշտ ա, որ կարա իր ներկա գիտակցությունից վեր թռնելով գնահատի, թե որ դեպքի հետ գործ ունի։

Ծնողներին օրենքով արգելելով, շանս չտալով որ իրանց երեխաներին իրանց պատկերացրած այընտանքային կրթությունը տան դու փաստացի այլակարծությանը դրսևորվելու հնարավորությունից զրկում ես։ ՈՒ էդ շատ վտանգավոր բան ա։ Աշխարհը այլակարծության շնորհիվ ա զարգանում։ Նոր պրոգրեսիվ գաղափարները միշտ էլ սկզբում այլակարծություն են լինում ու հաճախ «կտցրածություն» որակվում։
Այլակարծության սահմանափակումը եթե սկզբունքորեն չի մերժվում, կարա հանգեցնի Սովետի, ենթադրյալ Հյուսիսային Կորեայի և այլն, ուր «կտցրածության» պատճառով միլիոնավոր կյանքեր են խեղվել ու խորտակվել։
ՈՒ հա, եթե նույնիսկ այլակարծությունը (որը ինքնին ըստ սահմանման փոքր տոկոս ա կազմում) թույլ տալու դեպքում ռիսկ կա, որ էդ այլակարծության ինչ–որ դեպքերում երեխայի աշխարհընկալում կարա խեղվի, միևնույն ա, դրա վնասն անհամեմատելի ա միլիոնավոր կյանքերի խեղման ու համընդհանուր դեգրադացման հետ, երբ որ այլակարծությունը սկսում ա օրենքով արգելվել։

ՈՒ ընդհանրապես, կրոնական աղանդավորության դեմ գիտելիքով պայքարելու փոխարեն բռնությամբ պայքարելը արդեն իսկ սթափ գիտակցության, ինտելեկտի ու քաղաքակրթության անճարություն ու պարտություն ա նշանակում։ Էն որ բազմաթիվ զարգացած երկրներում աղանդները բռնի ձևով չեն արգելում, դրա պատճառը ոչ թե էն ա, որ էդ աղանդները օգտակար են համարվում, այլ հասկանում են, որ բազմակարծության բռնի սահմանափակումը ինչ աղետալի հետևանքերի կարա բերի։ Հիմար մտքի դեմ պայքարի ամենաարդյունավետ ձևը մտքի սխալ լինելը հիմնավորելն ա, ոչ թե հիմար միտքն արգելելը։

Իսկ էն, որ հանրակրթական դպրոցը լուրջ ռեֆորմների կարիք ունի, ինձ թվում ա ոչ մեկ չի ժխտի։ ՈՒ տնային ուսուցումը նորարարության հրաշալի դաշտ ա, որի արդյունքները կարող են ի վերջո կիրառվել հանրային դպրոցում ու զարգացնել այն։

Բնականաբար ոչ ոք չի ասում թե եկեք փակենք հանրային դպրոցը։ Երկուսն էլ կարող են համատեղ գոյություն ունենալ, ու ծնողը ընտրության հանարավորություն ունենա։

Արշակ ջան, տնային կրթությունը նորարարության դաշտ չի, էտի 100%... տնային կրթություն նշանակում ա մամադ ա քեզ դաս սովորացնում դասատուի փոխարեն ու ինքը շատ հաճախ, մեծ մասամբ՝ հիմնականում ... 99.9% մանկավարժական կրթություն չեն ունենում... չնայած հետևում են որոշակի ինստրուկցիաների, դրանք հիմնականում թերի կրթություններ են... եթե ստատիստիկան նայես, կտեսնես պատճառները հոմսքուլինգի... կրոնական, յասարակության հանդեպ անվստահության, կրթական համակարգին չվստահող... սրանք հետամնացության ու պարանոյայի հետևանք են ու ոչ մի նորարարություն էստեղից սպասել չես կարող, էսի փաստ ա... ծնողն ուզում ա երեխային իր պատկերով դաստիրակի... անբնական չի, ես էլ եմ տենց, բայց իրանց դեպքում դա հիվանդագին ա ու կարա նույնիսկ վնասի եթե երկար տևի...

... մրցակցություն, փորձի փոխանակում, կիսվել (sharing)...

էս հատկությունները կրթության ու սովորելու մոտիվացիայի հիմքն ու շարժիչ ուժերն են... եթե դրանք հանես, կրթությունը դառնում ա թերի... դպրոց չեն գնում ինֆորմացիա ստանալու կամ սովորելու համար, այլ կրթվելու...

դպրոցը դա հասարակության ու երկրի հիմքն ա, էդըեղից են սկսում բոլոր առաջադեմ գաղափարները, հասարակության մեջ դրական ու հեղափոխական փոփոխությունները, բոլոր գիտական, արվեստի ու փիլիսոփայության էքսպերիմենտները... ցանկացած նորարարություն որևէ բնագավառում, ձգտում ա մտնել դպրոց, կամ ստեղծել իրենց դպրոցը...

տեղն եկած վախտ գլուխ ենք գովում գլաձորի համալսարանով...

հոմսքուլինգը ծնողի անձնական ամբիցիաների բավարարումից ու իրենց հասարակությունից վեր դասելուց բացի ուրիշ ոչ մի բան չի նշանակում ու երեխային ոչ մի բան էլ չի տալիս ավել քան դպրոցը... երեխային հասարակությունից մեկուսացնելով (մասամբ իհարկե) կրթությունը չի լավանա երբեք... կարող ա որոշ ակադեմիկ գիտելիքներ ունենա, ոչ ավել, բայց skill-եր չի ունենա...

Արշակ ջան, հոմսքուլինգը հնացած ձև ա ու էդտեղից ոչ մի նորարարություն չի եկել ու չի գալու... իզուր էքսպերիմենտներ ու նորարարության սպասումներ պետք չի ունենալ... էդ ծնողների մոտիվացիան ճիշտ հակառակն ա փոփոխության կասեցում ու հնից կառչել...

ինչ վերաբերվում հանրակրթական համակարգի թերի լինելուն, ապա դա բնական ա, հասարակությունը միշտ էլ զարգանում ա ու դրա հետ զուգահեռ նաև մնացած բնագավառները՝ տրանսպորտ քաղաքաշինություն և այլն... թերի հանրակրթական համակարգը հոմսքուլինգի արդարացում չի... ավելի լավը չի սարքում...

էսի չեմ հորինում... էսի հազարամյակների ընթացքում ապացուցված ու վերահաստատված ճշմարտություն ա...

եթե ուզում ես երեխայիդ քո պատկերով ու քո ուզածի պես սարքես... տենց էլ պտի ասվի, պետք չի ոչ գիտությունը ոչ էլ պատմությունը ծառայեցնել անձնական ամբիցիաներին... արդեն երեխուդ հետ անում ես ինչ որ պետք ա, էտի պտի հերիք լինի...

Mephistopheles
21.10.2016, 20:05
Իմիջայլոց, Արշակ ջան, մի բան ասեմ... դու հոմսքուլինգ դնում ես այլակարծության կատեգորիայի մեջ, որը ֆունդամանտալ սխալ ա... այլակարծությունը ձգտում ա փոխել հասարակությունը, բարելավել, կամ տեղ գտնել հասարակության մեջ, դա մի բան ա որ նախկինում չկար բայց հիմա կա չգիտակցված պահանջ ու էդ գաղափարը ուզում ա իրա տեղը գտնի հասարակության մեջ ու ինտեգրվի...

հոմսքուլինգը ճիշտ հակառակն ա... հնացած ու իր դարն ապրած մեթոդ ա ու ոչ թե պայքարում ա որ ինտեգրվի ու ընդունվի, փոխի հասարակությունն ու իր տեղը գտնի, այլ ընդհակառակը, մեկուսանում հասարակությունից... էսի հետդարձ ա... սա այլակարծություն չի...

կոպիտ օրինակի վրա ասեմ... կարաս հիվանդանոցներին ու բժիմկներին չհավատաս ու գնաս գիրք առնես, գործիքները ճարես ու ինքդ քեզ վիրահատես... կոպիտ ա, բայց կան մարդիկ որ չեն հավատում բժշկական սիսըեմին ու բժշկի չեն գնում՝ ինքնաբուժմամբ են զբաղվում...

ասածս էն ա որ հոմսքուլինգը այլակարծություն չի ու եթե մեկն ուզում ա հոմսքուլ անի պետք ա պատճառաբանի թե ինչի... էտի կարա աբյուզի ձև էլ լինի...

Աթեիստ
21.10.2016, 20:43
ՈՒ ընդհանրապես, կրոնական աղանդավորության դեմ գիտելիքով պայքարելու փոխարեն բռնությամբ պայքարելը արդեն իսկ սթափ գիտակցության, ինտելեկտի ու քաղաքակրթության անճարություն ու պարտություն ա նշանակում։ Էն որ բազմաթիվ զարգացած երկրներում աղանդները բռնի ձևով չեն արգելում, դրա պատճառը ոչ թե էն ա, որ էդ աղանդները օգտակար են համարվում, այլ հասկանում են, որ բազմակարծության բռնի սահմանափակումը ինչ աղետալի հետևանքերի կարա բերի։ Հիմար մտքի դեմ պայքարի ամենաարդյունավետ ձևը մտքի սխալ լինելը հիմնավորելն ա, ոչ թե հիմար միտքն արգելելը։

Արշ, նույնիսկ եթե կրոնը չեն արգելում, արգելում են ծնողների տնօրինել իրանց երեխայի կյանքն ու առողջությունը։ Ոչ թե համոզելով, այլ «չորով»։ Որտև գիտեն, որ մեծամասնությունը դեբիլ ա, դեղի տեղը աղոթելու ա։
Ու դրանք հոմսուալինգի դեպքում երեխու ֆիզիկականից բացի հոգեկաննի հերն են անիծելու։ Նենց որ կրոնական պատճառերով հոմսքուոլինգ անելու հիման ես արդեն ծնողներին երեխեքից կզրկեի։

Թեմայում լիքը քննարկվում են հանրակրթականի թերությունները, որտև դա գոնե ինչ որ սիստեմ ա, որոշակի աշխատաոճով։

Հոմսքուլինգը, ոնց հասկանում եմ, ամեն մեկի դեպքում էնքան անհատական ա, որ չես կարա երևությի մասին ընդհանուր ինչ որ արտահայտություն անես։
Ինչ որ ինֆորմացիա կարար տար չոր վիճակագրությունը, որն էլ փաստորեն բացակայում ա։

Սովետում տենց բան իհարկե չի եղել, բայց ամերիկյան ֆիլմերում տեսնում եմ, որ գրքեր են քննարկում, դասրանում ամեն մեկը սեփական տեսանկյունից ա դիտարկում գրքի հերոսների վարքը։
Հիմա որ փորձում եմ պատկերացնեմ, որ էդ քննարկմանը սաղ-սաղ 2 հոգի ա մասնակցում, որոնցից փոքրն էլ հիմնականում ընդօրինակելու ա մեծին, էդ քննարկման սաղ իմաստը վերանում ա։

Չգիտեմ, եթե մինչև էս քննարկումը ես էլ հա մտածել եմ, որ անհատական պարապելն ավելի արդյունավետ կլներ, բայց հիմա սկսեցի կասկածել։
Չգիտեմ, միգուցե ինֆորմացիան քիչ ա, տեսնել ա պետք, բայց էսօրվա վճարովի դպրոցի ապահոված չափավոր անհատական մոտեցումը լրիվ բավարարում ա։

Արշակ
21.10.2016, 21:07
Նախ ևս մեկ անգամ շեշտեմ, որ ես հոմսքուլինգի անցնելու կոչ չեմ անում ու կոչ չեմ անում վերացնել դպրոցները։ Բոլորովին‎։ Ընդամենը ասում եմ, որ հոմսքուլինգը կամ հայերեն ասած տնային կրթությունը գոյության իրավունք ունի ու ծնողը պիտի իրավունք ունենա դա ընտրելու։


Արշակ ջան, տնային կրթությունը նորարարության դաշտ չի, էտի 100%...
Ինչի՞։ Փաստարկներ կա՞ն։ Սկսենք նրանից, որ եթե կրթության մեթոդների մեջ նորարարություն չաներ մարդկությունը, կարող ա ես ու դու դեռ տեր–թոդիկյան դպրոցում սովորեինք կամ ընդհանրապես հանրային կրթությունը գոյություն չունենար։ ՈՒ նկատենք, որ ներկայումս էլ կրթական համակարգում անընդհատ տարբեր փորձեր արվում են։ ՈՒ տնային կրթությունը տարբերակներից մեկն ա։ ՈՒ հոմսքուլինգն էլ զարգանում ա․ էսօրվա հոմսքուլինգը ու հարյուր տարվա հոմսքուլինգը նույն մակարդակի վրա չեն։ Էս ինֆորմացիոն դարում փորձի փոխանակումը ահագին հեշտացել ա ու էդ ոլորտում էլ ահագին գիտելիք ա կուտակվել։




տնային կրթություն նշանակում ա մամադ ա քեզ դաս սովորացնում դասատուի փոխարեն ու ինքը շատ հաճախ, մեծ մասամբ՝ հիմնականում ... 99.9% մանկավարժական կրթություն չեն ունենում... չնայած հետևում են որոշակի ինստրուկցիաների, դրանք հիմնականում թերի կրթություններ են... եթե ստատիստիկան նայես, կտեսնես պատճառները հոմսքուլինգի... կրոնական, յասարակության հանդեպ անվստահության, կրթական համակարգին չվստահող... սրանք հետամնացության ու պարանոյայի հետևանք են ու ոչ մի նորարարություն էստեղից սպասել չես կարող, էսի փաստ ա... ծնողն ուզում ա երեխային իր պատկերով դաստիրակի... անբնական չի, ես էլ եմ տենց, բայց իրանց դեպքում դա հիվանդագին ա ու կարա նույնիսկ վնասի եթե երկար տևի...
Մեֆ ջան, մեր մեջ ասած, իմ հանրակրթական դպրոցի տարրական դասարանների դասատուն մամաս էր, ու հեչ դժգոհ չեմ :)) Լավ, կատակը մի կողմ․ ու՞ր են էդ ստատիստիկաները։ Հա հնարավոր ա, որ հոմսքուլինգ անողների մեջ կտցրած, աղանդավորական պատճառներ էլ լինեն։ Բայց ի՞նչ հիմնավորմամբ ու փաստերով ես պնդում որ հոմսքուլինգ անողների մեջ չկան նորարարներ ու մարդիկ, որոնք ավելի բարձր պահանջներ ունեն իրենց երեխայի կրթության նկատմամբ, քան էսօրվա հանրային կրթությունն ա տալիս իր սահմանափակումներով ու պրոբլեմներով ու ծնողը տեսնում ա, որ ավելի լավ արդյունքների կարա հասնի սեփական ուժերով։
Մեֆ ջոկում ե՞ս, գրածդ զուտ էմոցիոնալ վերաբերմունք ա, փաստարկում չկա։ Ոնց որ արդեն էդ օրինակը բերվեց․ էն որ մեկը կարող ա պարանոյիկ լինի ու դանակով հարևանին սպանի, չի նշանակում, որ մարդկանց պետք չի դանակ օգտագործելու իրավունք տալ։
Դու ասում ես՝ ծնողը հաճախ մանկավարժական կրթություն չունի, բայց մյուս կողմից էլ, դպրոցի դասատուն հաճախ մոտիվացիա չունի երեխուն առավելագույնը տալու, էլ չասած, որ 30 հոգանոց դասարանում ինդիվիդուալ մոտեցման հնարավորությունը խիստ սահմանափակ ա նույնիսկ խիստ մոտիվացիայի դեպքում։ Մինչդեռ նման քայլի գնացող ծնողը առնվազն խիստ մոտիվացիա ունի, էլ չասած, որ սովորաբար էդ քայլին գնում են ահագին կրթված մարդիկ, որոնք կարողանում են համեմատել ու տեսնել, որ ավելի լավ արդյունք կարան տան, քան միջին ստատիստիկ դասատուն։




... մրցակցություն, փորձի փոխանակում, կիսվել (sharing)...

էս հատկությունները կրթության ու սովորելու մոտիվացիայի հիմքն ու շարժիչ ուժերն են... եթե դրանք հանես, կրթությունը դառնում ա թերի... դպրոց չեն գնում ինֆորմացիա ստանալու կամ սովորելու համար, այլ կրթվելու... Կարծում եմ երեխայի հետաքրքրասիրությունն ու գիտելիքի ծարավը շատ ավելի ուժեղ ու առողջ ստիմուլ են, քան մրցակցությունը‎‎։ Ինչ վերաբերվում ա փորձի փոխանակմանը ու sharing–ին, չգիտեմ արդյոք կարացե՞լ էս հարցազրույցի պատասխանները, բայց դրանցից իմ տպավորությունն էն էր, որ իր ներկայացրած հոմսքուլինգի դեպքում երեխեքը բոլ–բոլ շփվում ու փորձի փոխանակում են ունենում։ Համենայն դեպս իր ներկայացրած հոմսքուլինգը չորս պատի մեջ փակվել չէր։




դպրոցը դա հասարակության ու երկրի հիմքն ա, էդըեղից են սկսում բոլոր առաջադեմ գաղափարները, հասարակության մեջ դրական ու հեղափոխական փոփոխությունները, բոլոր գիտական, արվեստի ու փիլիսոփայության էքսպերիմենտները... ցանկացած նորարարություն որևէ բնագավառում, ձգտում ա մտնել դպրոց, կամ ստեղծել իրենց դպրոցը...
Եթե խոսքը ընդհանրապես կրթության ու դպրության մասին ա, լիովին համաձայն եմ, բայց հաստատ հանրակրթական դպրոցով չի սկսել ու չի սահմանափակվում էս աշխարհի զարգացումը, փոփոխություններն ու առաջադեմ գաղափարները :)


հոմսքուլինգը ծնողի անձնական ամբիցիաների բավարարումից ու իրենց հասարակությունից վեր դասելուց բացի ուրիշ ոչ մի բան չի նշանակում ու երեխային ոչ մի բան էլ չի տալիս ավել քան դպրոցը... երեխային հասարակությունից մեկուսացնելով (մասամբ իհարկե) կրթությունը չի լավանա երբեք... կարող ա որոշ ակադեմիկ գիտելիքներ ունենա, ոչ ավել, բայց skill-եր չի ունենա...
Մեֆ ջան, հասարակությունից մեկուսացնելու առումով էլի լրիվ համաձայն եմ, մարդը հասարակական էակ ա ու մեկուսացումը սովորաբար լավ հետևանքներ չի ունենում։ Բայց նորից, հարցազրույցի հյուրի ներկայացրած հոմսքուլինգում ես մեկուսացում չեմ տեսնում։


ինչ վերաբերվում հանրակրթական համակարգի թերի լինելուն, ապա դա բնական ա, հասարակությունը միշտ էլ զարգանում ա ու դրա հետ զուգահեռ նաև մնացած բնագավառները՝ տրանսպորտ քաղաքաշինություն և այլն... թերի հանրակրթական համակարգը հոմսքուլինգի արդարացում չի... ավելի լավը չի սարքում...

էսի չեմ հորինում... էսի հազարամյակների ընթացքում ապացուցված ու վերահաստատված ճշմարտություն ա...
Էն որ հասարակությունը հա էլ զարգանում ա, այդ թվում նաև հանրային կրթությունը, դրա դեմ ոչ մեկ բան չասեց։ Չնայած կոնկրետ հանրային կրթությունը իր մեյնսթրիմ վիճակով իմ կարծիքով ահագին հետ ա ընկել այլ ոլորտների տեմպերից։ Բայց էն որ էսօրվա հանրային դպրոցը կրթության միակ ու լավագույն մեթոդն ա, էդ արդեն հաստատ հազարամյակների ընթացքում ապացուցված ճշմարտություն չի։ Նախ և առաջ, որտև ներկայիս հանրային դպրոցի մոդելը սկի հազարամյակի պատմություն չունի :))

Արշակ
21.10.2016, 21:29
Արշ, նույնիսկ եթե կրոնը չեն արգելում, արգելում են ծնողների տնօրինել իրանց երեխայի կյանքն ու առողջությունը։ Ոչ թե համոզելով, այլ «չորով»։ Որտև գիտեն, որ մեծամասնությունը դեբիլ ա, դեղի տեղը աղոթելու ա։
Ու դրանք հոմսուալինգի դեպքում երեխու ֆիզիկականից բացի հոգեկաննի հերն են անիծելու։ Նենց որ կրոնական պատճառերով հոմսքուոլինգ անելու հիման ես արդեն ծնողներին երեխեքից կզրկեի։
Հլը պատկերացրու որ դպրոցում որոշում են կրոնական քարոզ անեն (ինչը հիմա անում են հայկական դպրոցներում), դու էլ, աթեիստ լինելով, չես ուզում երեխուդ գլուխը կրոնով հարթուկեն ու կրոնական պատճառներով որոշում ես հոմսքուլինգ անել։ Քեզ զրկե՞ն երեխեքիցդ։

Ինչ վերաբերում ա չորով արգելելուն երեխայի կյանքն ու առողջությունը վտանգելը, հա, էդ ծայրահեղ դեպք ա, չնայած խիստ կասկածելի ա չորով արգելելու արդյունավետությունը‎։ Ասենք կարծում եմ շատ ավելի արդյունավետ ա չափահասների մեջ գիտակցություն սերմանել, որ երեխուն ծեծելը շատ շատ վատ ա, քան թե փորձել քրեականացմամբ երեխուն մոր ձեռից առնել։ Էդ ունքի տեղը աչք հանել կարա լինի։
ՈՒ ընդհանրապես, երեխայի կյանքն ու առողջությունը սենց թե նենց ծնողն ա տնօրինում։ ՈՒ առողջ ու երջանիկ երեխաներ ունեցող հասարակության բանալին ծնողին կրթելու մեջ ա, ոչ թե երեխուն ծնողի ձեռից վերցնելու։ Կարող ա՞ վաղն էլ «հասարակությունը» որոշի, որ ծնողը ծնեց պրծավ, ֆյսո, ապրես, դու քո գործը արիր, բայց երեխուն տանում ենք, որ երեխու ինդիվիդուալիզմի վրա քո սեփական գաղափարներով ու ապրելակերպով չազդես։ Մենք ավելի լավ գիտենք քո երեխու համար լավը որն ա։
Իհարկե ծայրահեղացնում եմ, որպեսզի ցույց տամ թե ուր կարա գնա տենց մոտեցումը։



Սովետում տենց բան իհարկե չի եղել, բայց ամերիկյան ֆիլմերում տեսնում եմ, որ գրքեր են քննարկում, դասրանում ամեն մեկը սեփական տեսանկյունից ա դիտարկում գրքի հերոսների վարքը։
Հիմա որ փորձում եմ պատկերացնեմ, որ էդ քննարկմանը սաղ-սաղ 2 հոգի ա մասնակցում, որոնցից փոքրն էլ հիմնականում ընդօրինակելու ա մեծին, էդ քննարկման սաղ իմաստը վերանում ա։
Ամերիկյան կինոներում իդեալականացված երազանք–ուսուցչի կերպար են ցույց տալիս։ Օրինակ ի՞նչ ես կարծում․ Հայաստանի հանրային դպրոցներում քանի՞ տոկոս են կազմում երեխեքի ինդիվիդուալիզմը խրախուսող քննարկում կազմակերպող դասատուները ու քանի տոկոս՝ իրանց սեփական գաղափարները առաջ առաջ բրդողները։ :)

Արշակ
21.10.2016, 21:37
Ընդհանրապես, ցանկացած ծնող ուզում ա իր երեխուն իր պատկերացրած լավ գաղափարներով ու աշխարհայացքով դաստիարակի ու տա իր պատկերացրած լավ կյանքի առավելագույնը։ Ոչ ոք իր երեխուն ուրիշի գաղափարներով չի դաստիարակում։
Նույն ձևով դպրոցը փորձում ա տվյալ հասարակության, պետության պատկերացրած օգտակար գաղափարները սերմանի երեխեքի մեջ։

Ծնող կա, որ գիտի որ ինքը անգրագետ ա, կամ բավարար կրթություն չունի ու հանրային դպրոցին ավելի ա վստահում, քան ինքը կարող ա տալ իր երեխուն միայնակ։ Ծնող կա, որ ուղղակի ֆիզիկապես չի կարող, ժամանակ ու ռեսուրսներ չունի իր երեխուն ինքնուրույն կրթելու ու հանրային դպրոց ա ուղարկում։ Էս բոլորը նորմալ դեպքեր են։ ՈՒ հենց դրա համար էլ հանրային դպրոցը գոյություն ունի :)

Բայց ծնող կա, որ բավարար կրթություն ու նաև կարևոր ա՝ ռեսուրսներ ունի ու տեսնում ա, որ ինքը կարող ա իր երեխային ավելի լավ կրթություն ու միջավայր ապահովի քան իր քուչում գտնվող հանրային դպրոցը։ ՈՒ լրիվ նորմալ ա, որ ծնողն էդ դեպքում ընտրի հոմսքուլինգը։
Իմ ասածը էս ա. պետք չի նման ծնողին զրկել էդ իրավունքից :)

Աթեիստ
21.10.2016, 21:43
Եթե ծնողն էլ ուսուցիչների նման ատեստացիա անցնի, էդ դեպքում պետությունն ասի, հարց չկա, դու կարաս տանը պարապես։
Բայց ոչ թե ով ուզի, որոշի, որ ինքը բավականին խելացի ա, որ դպրոցին փոխարինի։

Արշակ
21.10.2016, 21:55
Եթե ծնողն էլ ուսուցիչների նման ատեստացիա անցնի, էդ դեպքում պետությունն ասի, հարց չկա, դու կարաս տանը պարապես։
Բայց ոչ թե ով ուզի, որոշի, որ ինքը բավականին խելացի ա, որ դպրոցին փոխարինի։
Արտ, իմ դպրոցի ու ինստիտուտի ուսանելու փորձը ինձ հստակ ցույց ա տվել, որ ուսուցիչներիս մեջ երեխեքին ոգևորում ու լավ արդյունք տալիս էին ավելի շատ ոչ թե շատ գիտելիք ունեցող դասատու/դասախոսները, այլ սրտացավ ու երեխեքին սովորացնելու մոտիվացիա ունեցող ուսուցիչները։
Հիմա հարց․ արդյո՞ք էսօրվա գիտությունը աշխատող մեխանիզմ ունի ուսուցիչների սրտացավությունն ու մոտիվացիան ատեստավորելու։ Իսկ ծնողի մոտիվացիան ու սրտացավությունը ըստ սահմանվան ատեստավորված ա :)
Ասածս էն ա, որ ամեն ինչ տենց պարզ ու միանշանակ չի։ Բազմաթիվ հանգամանքներ կան, դրական ու բացասական կողմեր կան ինչպես հանրային դպրոցի, էնպես էլ հոմսքուլինգի։ ՈՒ ստեղ միանշանակ ու ռադիկալ դիրքորոշումը սխալ ա‎։

Ինչ խոսք, հոմ–սքուլինգի նկատմամբ էլ կարելի ա որոշակի վերահսկողություն սահմանել։ Բայց ոչ տապոռային մեթոդներով էլի :)

ivy
21.10.2016, 21:57
Արտ ջան, հոմսքուլինգ չի նշանակում, որ մենակ ծնողը պիտի կրթի երեխային. ինքը ավելի շատ կոորդինատորի դերում է։ Ինչ-որ բաներ կարող են նաև ուրիշ մասնագետներ ուսուցանել երեխային, եթե ծնողը համապատասխան գիտելիքներ չունի կամ վստահ չի, որ կարող է երեխային զուգահեռ ուսումնասիրել-սովորել տվյալ առարկան։
Իսկ սեփական երեխային կրթելու համար ոչ մի ծնողի ատեստացիա պետք չի, ինչպես էդ ատեստացիան պետք չի ընդհանապես ծնող լինելու համար։

Աթեիստ
21.10.2016, 22:05
Ռիփ, նույն տրամաբանությամբ Ֆբ-ում ծնողները երեխեքին բուժում են, որտև ըստ իրանց էլ բուժելու համար էլ ոչ մի ատեստացիա պետք չի։

Չգիտեմ, դուք կրթությունը դաստիարակության հետ եք նույնացնում, ես դրան ավելի լուրջ եմ նայում։

ivy
21.10.2016, 22:08
Արտ, ես չեմ կարծում, որ բժշկությունն էս թեմայի որևէ կապ ունի կամ հնարավոր է զուգահեռներ անցկացնել։

keyboard
21.10.2016, 22:14
Էն մի հատ անեկդոտ կա է, որ ասում ա կնիկս էս թազա ձևով ա ծննդաբերել՝ ջրի մեջ։
Էս դիմացինը հարցնում ա՝ բա հիմա ո՞նց ա երեխեն։
Էս էլ պատասխանում ա՝ շատ լավ ա, ժամանակին կերը տալիս ենք ու ակվարյումի ջուրը փոխում ենք։
Հիմա էս ա, մի հատ մի քիչ մեծ վանդակ սարքեք հայաթը, երեխուն քցեք մեջը։
Կերը, ջուրը վախտին տվեք, մեկ-մեկ պռագուլկի հանեք, հետներդ փայտի կտոր վերցրեքր որ շպրտեք վազի բերի, հա չմոռանաք խոսալ սովորացրեք, դրանք կարգին խոսում են։

Աթեիստ
21.10.2016, 22:20
Արտ, ես չեմ կարծում, որ բժշկությունն էս թեմայի որևէ կապ ունի կամ հնարավոր է զուգահեռներ անցկացնել։

Հասարակության համար ավելի լավ ա երեխուն վատ բուժեն, մի ձեռն էլ ասենք գանգրենայից կորցնի, քան շմայսի նման կենդանի մեծանա։ IMHO

Mephistopheles
21.10.2016, 22:33
Նախ ևս մեկ անգամ շեշտեմ, որ ես հոմսքուլինգի անցնելու կոչ չեմ անում ու կոչ չեմ անում վերացնել դպրոցները։ Բոլորովին‎։ Ընդամենը ասում եմ, որ հոմսքուլինգը կամ հայերեն ասած տնային կրթությունը գոյության իրավունք ունի ու ծնողը պիտի իրավունք ունենա դա ընտրելու։


Ինչի՞։ Փաստարկներ կա՞ն։ Սկսենք նրանից, որ եթե կրթության մեթոդների մեջ նորարարություն չաներ մարդկությունը, կարող ա ես ու դու դեռ տեր–թոդիկյան դպրոցում սովորեինք կամ ընդհանրապես հանրային կրթությունը գոյություն չունենար։ ՈՒ նկատենք, որ ներկայումս էլ կրթական համակարգում անընդհատ տարբեր փորձեր արվում են։ ՈՒ տնային կրթությունը տարբերակներից մեկն ա։ ՈՒ հոմսքուլինգն էլ զարգանում ա․ էսօրվա հոմսքուլինգը ու հարյուր տարվա հոմսքուլինգը նույն մակարդակի վրա չեն։ Էս ինֆորմացիոն դարում փորձի փոխանակումը ահագին հեշտացել ա ու էդ ոլորտում էլ ահագին գիտելիք ա կուտակվել։

Փաստն էն ա որ հոմսքուլը կրթական համակարգին ոչ մի բան չի ավելացրել… հոմսքուլ անում են որովհետև եղածը կամ նորը մերժում են… նորարարությունը էն ա երբ տեղը մի բան ես առաջարկում հոմսքուլը չի առաջարկում, այլ մերժում ա ու խուսափում ա…

Հարցը սենց դնեմ ինչ նոր բան ա հոմսքուլը մինչև հիմա մտցրել… հասկամում եմ ընտրության հնարավորության անհրաժեշտությունը, բայց դու չես կարող հիմնավորել հոմսքուլինգի նորարարական բնույթը… հնարավոր չի…




Մեֆ ջան, մեր մեջ ասած, իմ հանրակրթական դպրոցի տարրական դասարանների դասատուն մամաս էր, ու հեչ դժգոհ չեմ :)) Լավ, կատակը մի կողմ․ ու՞ր են էդ ստատիստիկաները։ Հա հնարավոր ա, որ հոմսքուլինգ անողների մեջ կտցրած, աղանդավորական պատճառներ էլ լինեն։ Բայց ի՞նչ հիմնավորմամբ ու փաստերով ես պնդում որ հոմսքուլինգ անողների մեջ չկան նորարարներ ու մարդիկ, որոնք ավելի բարձր պահանջներ ունեն իրենց երեխայի կրթության նկատմամբ, քան էսօրվա հանրային կրթությունն ա տալիս իր սահմանափակումներով ու պրոբլեմներով ու ծնողը տեսնում ա, որ ավելի լավ արդյունքների կարա հասնի սեփական ուժերով։
Մեֆ ջոկում ե՞ս, գրածդ զուտ էմոցիոնալ վերաբերմունք ա, փաստարկում չկա։ Ոնց որ արդեն էդ օրինակը բերվեց․ էն որ մեկը կարող ա պարանոյիկ լինի ու դանակով հարևանին սպանի, չի նշանակում, որ մարդկանց պետք չի դանակ օգտագործելու իրավունք տալ։
Դու ասում ես՝ ծնողը հաճախ մանկավարժական կրթություն չունի, բայց մյուս կողմից էլ, դպրոցի դասատուն հաճախ մոտիվացիա չունի երեխուն առավելագույնը տալու, էլ չասած, որ 30 հոգանոց դասարանում ինդիվիդուալ մոտեցման հնարավորությունը խիստ սահմանափակ ա նույնիսկ խիստ մոտիվացիայի դեպքում։ Մինչդեռ նման քայլի գնացող ծնողը առնվազն խիստ մոտիվացիա ունի, էլ չասած, որ սովորաբար էդ քայլին գնում են ահագին կրթված մարդիկ, որոնք կարողանում են համեմատել ու տեսնել, որ ավելի լավ արդյունք կարան տան, քան միջին ստատիստիկ դասատուն։

ստեղ կար հղումը, էդտեղից եմ նայել… բացի դրանից իմ անձնական փորձառությունն էլ կա ուղղակի դրա վրա չեմ հիմնվել…

եթե մարդը ավելի բարձր կրթական պահանջներ ունի, ապա 100% դպրոցը ոչ միայն չի խանգարի այլև կօգնի… սա ես ասում եմ իմ անձնական փորձից ելնելով սովետական սիստեմից, ամերիկյան սիստեմից ու իմ երեխաների փորձից… իմ անձնական փորձը ցույց ա տվել որ ինչքան կրթված ա ծնողն ու բարձր կրթական պահանջներ ունի, էնքան գնահատում ա դպրոցի դերն ու ամեն ինչ անում ա որ երեխան, լավ, ճիշտ ու համապատասխան դպրոց գնա… ուսուցիչներն իրենց երեխաներին դպրոց են ուղարկում… մանկաբուժն իր երեխային մանկաբուժի ա տանում…

անհատական մոտեցումն իհարկե լավ բան ա, բայց դա բոլորովին չի նշանակում որ քո ծնողը կարա էդ մոտեցումը ցուցաբերի… էտի սխալ կարծիք ա… ոս անհատական մոտեցում ստացել եմ, իմ երեխաներն էլ են ստացել որովհետև աշծատել ենք դպրոցի ու դասատուների հետ… էսի իմ անձնական փորձն ա ու ասեմ դասատուները սիրում են ծնողի ներգրավվածությունը…

դասարանում երեխան սովորում ա խմբով աշխատել, տալ-ստանալ, սովորել-սովորեցնել… սրանք ուսման ու կրթության պրոցեսներ են… երեխան պետք ա հասկանա որ իր վրա ուշադրություն ա գալիս երբ որ մի բան լավ ա անում, տալիս ա, ներդնում ա, ոչ թե որովհետև ինքը անհատականություն ա ու տենց էլ պետք ա լինի… էդ էգոիզմ ա դաստիրակում…

Մաման, ծնողը դասատուին չի փոխարինի… ախպերդ էլ ընկերոջդ… լավ կամ վատ դասատու հա էլ կա, էդ պատճառ չի… Ծնողի մոտիվացիան դեռ չի նշանակում որ ինքն ավելի լավ դասատու կարա լինի… ի դեպ ասեմ, ես էլ եմ դաս տալիս…

ես էս բանավեճի մեջ շահ չունեմ Արշակ ջան, ոչ էլ երեխա ունեմ դպրոցական տարիքի… ես ավելի սառն եմ նայում…



Կարծում եմ երեխայի հետաքրքրասիրությունն ու գիտելիքի ծարավը շատ ավելի ուժեղ ու առողջ ստիմուլ են, քան մրցակցությունը‎‎։ Ինչ վերաբերվում ա փորձի փոխանակմանը ու sharing–ին, չգիտեմ արդյոք կարացե՞լ էս հարցազրույցի պատասխանները, բայց դրանցից իմ տպավորությունն էն էր, որ իր ներկայացրած հոմսքուլինգի դեպքում երեխեքը բոլ–բոլ շփվում ու փորձի փոխանակում են ունենում։ Համենայն դեպս իր ներկայացրած հոմսքուլինգը չորս պատի մեջ փակվել չէր։


ծարավը գալիս ա մրցակցությունից, համագործակցությունից ու միջավայրից… մարդու պահանջները մեծ մասամբ հասարակության մեջ գտնվելու ու հարաբերվելու արդյունք ա… մենք տղերքով ժամերով վիճում էինք ու հետո գրքերը քրքրում որ տեսնենք ով էր ճիշտ… էտի դառել էր կյանքի ձև…




Եթե խոսքը ընդհանրապես կրթության ու դպրության մասին ա, լիովին համաձայն եմ, բայց հաստատ հանրակրթական դպրոցով չի սկսել ու չի սահմանափակվում էս աշխարհի զարգացումը, փոփոխություններն ու առաջադեմ գաղափարները :)
Ամեն ինչ հենց նախակրթական հանրակրթականից ա սկսում… որովհետև դրանք են ապագա ուսանողները… հո դրսից չե՞ն բերում…


Մեֆ ջան, հասարակությունից մեկուսացնելու առումով էլի լրիվ համաձայն եմ, մարդը հասարակական էակ ա ու մեկուսացումը սովորաբար լավ հետևանքներ չի ունենում։ Բայց նորից, հարցազրույցի հյուրի ներկայացրած հոմսքուլինգում ես մեկուսացում չեմ տեսնում։
ինքը հո չի՞ ասելու "մեկուսացնում եմ…" հոմսքուլինգի ամենաէական հատկությունը հենց էն ա որ երեխան ակամայից մեկուսանում ա… ընդորում ավելի լավ կրթություն չի ստանում, այլ ստանում ա ծնողին բավարարող կրթություն… սրանք տարբեր բաներ են…


Էն որ հասարակությունը հա էլ զարգանում ա, այդ թվում նաև հանրային կրթությունը, դրա դեմ ոչ մեկ բան չասեց։ Չնայած կոնկրետ հանրային կրթությունը իր մեյնսթրիմ վիճակով իմ կարծիքով ահագին հետ ա ընկել այլ ոլորտների տեմպերից։ Բայց էն որ էսօրվա հանրային դպրոցը կրթության միակ ու լավագույն մեթոդն ա, էդ արդեն հաստատ հազարամյակների ընթացքում ապացուցված ճշմարտություն չի։ Նախ և առաջ, որտև ներկայիս հանրային դպրոցի մոդելը սկի հազարամյակի պատմություն չունի :))

խոսքը ընդհանրապես դպրոցի մասին ա, իսկ հանրակթայինն ամենամատչելին ա… հոմսքուլինգը ոչ թե հանրակրթականի դեմ ա այլ դպրոցի… ուշադիր որ կարդաս իրա գրածը կտեսնես… ամբողջ կրթական համակարգի որի մեջ մտնում ա հանրային և մասնավոր դպրոցները…

Sambitbaba
21.10.2016, 22:38
Համաձայն եմ, որ հոմսքուլինգի մեջ ոչ մի նորարարություն էլ չկա: Բայց կարծում եմ, որ եթե այն նորից լույս աշխարհ է եկել, ուրեմն դա պատահականություն չէ: Ուրեմն, իրոք որ լուրջ խնդիրներ կան հանրակրթական համակարգում...
Եվ ուրեմն հարկ չկա հոմսքուլինգը բնութագրել որպես, կոպիտ ասած, աղանդ, ու մի կողմ քաշվել:
Ինձ թվում է, լավ է, որ թույլատրելի է հոմսքուլինգը: Բայց ավելի լավ կլիներ, եթե նախքան թույլատրելը, այն լա՜վ զտվեր ամեն հակա-համամարդկային գաղափարներից, լինի դա կրոն, թե աթեիզմ, թե քաղաքականություն, թե մի այլ բան: Այս առումով շատ իմաստուն էր Աթեիստի "Նենց որ կրոնական պատճառերով հոմսքուլինգ անելու հիման ես արդեն ծնողներին երեխեքից կզրկեի" արտահայտությունը::hands

Ինձ թվում է, որ կոնկրետ այս դեպքում, կարդալով մեր զրուցակցի գրառումները, կարելի է վստահ լինել, որ նրա երեխաներին առանձնապես վատ ոչինչ չի սպասվում, այսինքն, նրա երեխաներն էլ ընդամենն այն վտանգների տակ են կանգնած, ինչ սովորական դպրոցներում... Բայց լրիվ համաձայն եմ Չուկի հետ էլ, որ մեկ նորմալ ծնող-ուսուցչին կարող է հայրյուր և մեկ աննորմալն ընկնել... Ուստի, հոմսքուլինգը պետք է լինի խստիվ հսկողության տակ՝ "шаг влево, шаг вправо - щитаестся побегом" կարգավիճակի:

Ուղղակի...
Գիտե՞ք, թե հիմնականում ինչն է ինձ հետ պահում հոմսքուլինգի գաղափարից...

Երեխաներին կրթելու, դաստիարակելու ժամանակաշրջանը՝ մեզանից համարյա յուրաքանչյուրի դեպքում համապատասխանում է մեր սեփական կյանքի այն ժամանակաշրջանին, երբ ինքներս դեռևս բավականաչափ ոչ գիտելիքներ ու ոչ էլ փորձ ունենք երեխա դաստիարակելու համար, և այդ պատճառով հազար ու մի սխալ կարող ենք գործել: Իսկ դպրոցները՝ թող ոչ կատարյալ, բայց որոշակի փորձ, ինչ խոսք, որ արդեն ունեն...

Արշակ
21.10.2016, 22:41
Ռիփ, նույն տրամաբանությամբ Ֆբ-ում ծնողները երեխեքին բուժում են, որտև ըստ իրանց էլ բուժելու համար էլ ոչ մի ատեստացիա պետք չի։

Չգիտեմ, դուք կրթությունը դաստիարակության հետ եք նույնացնում, ես դրան ավելի լուրջ եմ նայում։
Արտակ, էս ամենի լուծումը ոչ թե տապոռնի արգելքներ դնելն ա (որտև չես կարող տոտալ հսկողություն կազմակերպել, որ ծնողը երեխուն հնարավորություն չունենա «բուժի»), այլ հասարակության բոլոր ոլորտներում գիտակցության մակարդակը բարձրացնելն ա։
Հայաստանում լիքը ծնողներ բժիկի չեն դիմում, որովհետև զահլեքը գնացել ա, վստահությունը կորել ա կաշառակեր, անգրագետ բժիշկների նկատմամբ։ ՈՒ ոչ միայն Հայաստանում։ Ես որ խելքը գլխին բժիշկ եմ գտնում, դիմում եմ ու առողջությունս ավելի շատ իրան եմ վստահում քան իմ մինիմալ գիտելիքներին։ Բայց հաճախ բժիշի դիմելուց նենց ակնհայտ անգրագիտության կամ խաբեբայության ես հանդիպում, որ գլուխդ առնում փախնում ես։ ՈՒ ուզած չուզած սկսում ես ինքդ ինտերնետում բզբզալ որ պրոբլեմիդ մի նորմալ լուծում գտնես։ Գրագետ մարդը էդ բզբզալը գիտական, վստահելի աղբյուրներով ա անում, անգրագետ մարդը կարող ա հարևան տատիին հարցնի։
Հիմա ո՞րն ա պրոբլեմի լուծումը։ Պրոբլեմի լուծումը բժշկությունը որպես գիտություն զարգացնելու մեջ ա, հիվանդանոցներից կաշառակերությունը վերացնելու մեջ ա, բժիշկներին մարդավարի կրթելու մեջ ա, քաղաքացուն մարդավարի կրթելու մեջ ա, որ գիտական արդյունքի ու հարևանի տատական խորհուրդի հավաստիության աստիճանները իրարից տարբերի։ Ի դեպ, նկատենք, որ վերջին երկուսի՝ և բժիշկի, և՛ պացիենտի կրթությունը էսօր հանրային դպրոց/համալսարանն ա տվել ու նկարագրածդ իրավիճակը հենց նաև էդ հանրային դպրոցի ձախողումն ա։
Մի խոսքով պետք ա հանրային կրթությունը էնքան լավը դարձնել, որ ծնողը իր երեխային վստահի էդ դպրոցին, բայց ոչ թե ծնողի ձեռից էդ վստահել–չվստահելու իրավունքը վերցնել։
Ես էվոլուցիային եմ հավատում։ Եթե հանրային դպրոցը լավ արդյունքներ տա, մրցունակ լինի, հոմսքուլը կվերանա բնական ճանապարհով։ Կամ էլ կարող ա հոմսքուլը ավելի մրցունակ լինի ու մեյնսթրիմ դառնա։ Կամ էլ շարունակեն իրար կողք–կողքի ապրել որպես տարբեր դեպքերի համար նախատեսված միջոցներ‎։

Mephistopheles
21.10.2016, 22:49
Արտ ջան, հոմսքուլինգ չի նշանակում, որ մենակ ծնողը պիտի կրթի երեխային. ինքը ավելի շատ կոորդինատորի դերում է։ Ինչ-որ բաներ կարող են նաև ուրիշ մասնագետներ ուսուցանել երեխային, եթե ծնողը համապատասխան գիտելիքներ չունի կամ վստահ չի, որ կարող է երեխային զուգահեռ ուսումնասիրել-սովորել տվյալ առարկան։
Իսկ սեփական երեխային կրթելու համար ոչ մի ծնողի ատեստացիա պետք չի, ինչպես էդ ատեստացիան պետք չի ընդհանապես ծնող լինելու համար։
կրթելու համար պետք ա, դաստիրակելու համար չէ..֏ ի դեպ կիսագրագետներն են որ կարծում են բավարար գիտելիք ու կվալիֆիկացիա ունեն կրթելու իրանց երեխեքին...

դասատու դառնալու համար երկար տարիներ սովորում են ու քննություններ անցնում ու ինչ որ կիսագրագետ չի կարա գա ու մի հարվածով դիսքուալիֆայ անի... պետք ա հարգանք ունենալ մասնագիտության նկատմամբ...

Այվ, կոպիտ ա ստացվում, բայց

Արշակ
21.10.2016, 23:02
Նորարարության պահով մի քիչ պարզաբանեմ․
հա, մարդիկ հազար տարի առաջ էլ էին հոմսքուլ անում․ էդ առումով նորարարություն չի։ Չնայած իհարկե հարյուր տարի առաջ արվող հոմսքուլի հնարավորություններն ու էս ինֆորմացիոն դարում հոմսքուլ անելու հնարավորությունները խիստ տարբեր են։ Հետևաբար էն ինչ հարյուր տարի առաջվա իրավիճակում ու պայմաններում արդյունավետ չէր, կարա նոր դարում շատ էլ արդյունավետ լինի ու էդ առումով դրա վերհիշումը ինչ–որ իմաստով նորարարություն կարելի ա անվանել։
Բայց երբ ես նորարարության մասին էի խոսում նախորդ գրառումներում, նկատի ունեմ, որ կա դպրոց որը մեյնսթրիմ մեթոդներով ա դասավանդում։ ՈՒ ծնողը հոմսքուլ անելով ազատ ա տարբեր մեթոդներ կիրառել ու այդ թվում կարող ա բազմաթիվ նորարարական մեթոդներ կիրառել, որոնք չեն կիրառվում էսօրվա հանրային դպրոցում։ Այսինքն՝ նորարարությունը ոչ թե հենց հոմսքուլ անելու մեջ ա, այլ՝ բովանդակության, էն մեթոդների որը կիրառում ես գիտելիքը փոխանցելիս՝ անկախ նրանից, թե հոմսքուլ ես անու՞մ, թե՝ հանրային դպրոցում ես կիրառում։
ՈՒղղակի հոմսքուլի դեպքում ծնողը կարա իր կրթական ծրագրում սրտի ուզածի չափ նորարական մեթոդներ կիրառել, իսկ հանրայինի դեպքում էդ իր ձեռը չի։ Ընդ որում հանրայինի դեպքում նորարարական մեթոդների ներդրումը ավելի ռեսուրսատար ա, որովհետև ծավալները մեծ են, եքա համակարգ պիտի փոխես։
Մինչդեռ հանրային դպրոցի ջատագովները եթե խելոք լինեն, հոմսքուլը արգելելու փոխարեն ուշադիր կհետևեն, որ եթե էնտեղ մի արդյունավետ մեթոդիկա նկատեն, փորձեն ադապտացնել հանրային դպրոցի վրա ;)

Արշակ
21.10.2016, 23:06
դասատու դառնալու համար երկար տարիներ սովորում են ու քննություններ անցնում ու ինչ որ կիսագրագետ չի կարա գա ու մի հարվածով դիսքուալիֆայ անի... պետք ա հարգանք ունենալ մասնագիտության նկատմամբ...
Եղբայր, ոչ մեկ մի հարվածով քո հանրային դպրոցը դիսքուալիֆայ չի անում :) Ստեղ ոչ ոք չի ասում եկեք փակենք հանրային դպրոցները։ Ոչ էլ ասում են, թե քո երեխուն հանրային դպրոց մի տուր։ Ընդամենը ուզում են, դուք էլ իրանց փոխարեն չորոշեք իրանց երեխեն որտեղ պիտի կրթություն ստանա։

Աթեիստ
21.10.2016, 23:07
Նորարարության պահով մի քիչ պարզաբանեմ․
հա, մարդիկ հազար տարի առաջ էլ էին հոմսքուլ անում․ էդ առումով նորարարություն չի։ Չնայած իհարկե հարյուր տարի առաջ արվող հոմսքուլի հնարավորություններն ու էս ինֆորմացիոն դարում հոմսքուլ անելու հնարավորությունները խիստ տարբեր են։ Հետևաբար էն ինչ հարյուր տարի առաջվա իրավիճակում ու պայմաններում արդյունավետ չէր, կարա նոր դարում շատ էլ արդյունավետ լինի ու էդ առումով դրա վերհիշումը ինչ–որ իմաստով նորարարություն կարելի ա անվանել։
Բայց երբ ես նորարարության մասին էի խոսում նախորդ գրառումներում, նկատի ունեմ, որ կա դպրոց որը մեյնսթրիմ մեթոդներով ա դասավանդում։ ՈՒ ծնողը հոմսքուլ անելով ազատ ա տարբեր մեթոդներ կիրառել ու այդ թվում կարող ա բազմաթիվ նորարարական մեթոդներ կիրառել, որոնք չեն կիրառվում էսօրվա հանրային դպրոցում։ Այսինքն՝ նորարարությունը ոչ թե հենց հոմսքուլ անելու մեջ ա, այլ՝ բովանդակության, էն մեթոդների որը կիրառում ես գիտելիքը փոխանցելիս՝ անկախ նրանից, թե հոմսքուլ ես անու՞մ, թե՝ հանրային դպրոցում ես կիրառում։
ՈՒղղակի հոմսքուլի դեպքում ծնողը կարա իր կրթական ծրագրում սրտի ուզածի չափ նորարական մեթոդներ կիրառել, իսկ հանրայինի դեպքում էդ իր ձեռը չի։ Ընդ որում հանրայինի դեպքում նորարարական մեթոդների ներդրումը ավելի ռեսուրսատար ա, որովհետև ծավալները մեծ են, եքա համակարգ պիտի փոխես։
Մինչդեռ հանրային դպրոցի ջատագովները եթե խելոք լինեն, հոմսքուլը արգելելու փոխարեն ուշադիր կհետևեն, որ եթե էնտեղ մի արդյունավետ մեթոդիկա նկատեն, փորձեն ադապտացնել հանրային դպրոցի վրա ;)

Արշակ ջան, պատկերացրա ինչ որ մեկը արդեն էդ մեթոդները ուսումնասիրել ա, որոշել ա, որ իսկականից շատ հարմար ա, ու դրանց հիման վրա դպրոց ա հիմնել։
Բայց մինչև հիմա սաղ քննարկումից ես հասկացա, որ հոմսքուլ անողը դա արդեն չի ընդունելու, որտև դա դպրոց ա։

Սա գիտե՞ս ինչին ա նման։
Մարդկանց մեջ մի հատ համոզմունք կա, որ պակետներով թեյը սարքվում ա մնացորդներից, ու չի կարա լավը լինի։
Հիմի ասում եմ, եթե ես թեյ արտադրողն եմ, ու գիտեմ, որ լիքը մարդու համար էդ ձևն ավելի հարմար ա, քան գույն սարքելը, խի՞ պտի նորմալ պակետ արտադրելու փոխարեն բռնեմ տակի անպետք մնացորդը լցնեմ մեջը։

Պետք չի 200 դրամանոց ու 1500 դրամանով պակետները նույնացնել։
Դպրոցները տարբեր են լինում, բայց հոմսքուլը դպրոց բառից ա փախնում, ոչ թե մեթոդներից։

Արշակ
21.10.2016, 23:26
Արշակ ջան, պատկերացրա ինչ որ մեկը արդեն էդ մեթոդները ուսումնասիրել ա, որոշել ա, որ իսկականից շատ հարմար ա, ու դրանց հիման վրա դպրոց ա հիմնել։
Բայց մինչև հիմա սաղ քննարկումից ես հասկացա, որ հոմսքուլ անողը դա արդեն չի ընդունելու, որտև դա դպրոց ա։

Սա գիտե՞ս ինչին ա նման։
Մարդկանց մեջ մի հատ համոզմունք կա, որ պակետներով թեյը սարքվում ա մնացորդներից, ու չի կարա լավը լինի։
Հիմի ասում եմ, եթե ես թեյ արտադրողն եմ, ու գիտեմ, որ լիքը մարդու համար էդ ձևն ավելի հարմար ա, քան գույն սարքելը, խի՞ պտի նորմալ պակետ արտադրելու փոխարեն բռնեմ տակի անպետք մնացորդը լցնեմ մեջը։

Պետք չի 200 դրամանոց ու 1500 դրամանով պակետները նույնացնել։
Դպրոցները տարբեր են լինում, բայց հոմսքուլը դպրոց բառից ա փախնում, ոչ թե մեթոդներից։
Արտ ջան, ես մի բանի եմ հավատում․ որ ճշմարտությունը ի վերջո իր ճանապարհը հարթում ա։ Գոյություն ունի էվոլուցիա ու գոյության պայքար, որտեղ կատարյալը հաղթում ա անկատարին։ Բայց բնականաբար էդ ամենը ժամանակ ա պահանջում ու էդ նորմալ ա։
Հոմսքուլը որպես երևույթ փախնում ա էսօրվա մեյնսթրիմ դպրոցից, ոչ թե դպրությունից ընդհանրապես։ Եթե ինչ–որ մեկը ինչ–որ մեթոդներ ուսումնասիրի ու արդյունավետ դպրոց ստեղծի որը լավ արդյունքներ կտա, համոզված եմ որ էդ դպրոցի ու դրա մեթոդների նկատմամբ ի վերջո հանրային պահանջարկ կձևավորվի։

Հիմա դիտարկենք երկու տարբերակ․
ա) հոմսքուլը հանրային դպրոցի համեմատ խիստ ոչ էֆեկտիվ ա։ Որոշ ժամանակ հետո մարդիկ կտեսնեն որ հոմսքուլ գնացողները հետագայում համալսարան չեն կարողանում ընդունվել ու ընդհանրապես կյանքում հաջողությունների չեն հասնում ու ավելի ու ավելի քիչ ծնողներ կուզեն իրանց երեխեքին հոմսքուլ անել։ Արդյունքում հոմսքուլը որպես երևույթ կմարի։

բ)հոմսքուլը ավելի արդյունավետ ա քան հանրային դպրոցը։ Էդ դեպքում ծնողները կտեսնեն որ ուրիշների հոմսքուլ գնացած երեխեքը խելացի ու ժիր են մեծանում, կյանքում մեծամեծ հաջողությունների են հասնում, արդյունքում ավելի ու ավելի շատ ծնողներ կնախընտրեն հոմսքուլը, հանրային դպրոցների անհրաժեշտությունը կվերանա ու հոմսքուլը մեյնսթրիմ կդառնա։

Մի խոսքով ամեն ինչ արդար ա :) Պետք չի ոչինչ արգելել ու կռիվ տալ անիմաստ․ ամեն մեկին տանք ազատ ընտրության հնարավորություն ու կյանքը ցույց կա, թե որ տարբերակն ա ավելի կենսունակ։

Հ․ Գ․
Իրականում կարծում եմ կա նաև երրորդ տարբերակ․
գ) Հոմսքուլը դառնում ա հանրային դպրոցի այլընտրանք, «ընդդիմություն» ու մեկը մյուսի գաղափարներից սնվում ա ու արդյունքում կրթությունը որպես ոլորտ զարգանում ա։ Արդյունքում ունենում ենք ինչ–որ նոր ավելի կատարյալ ֆորմատ որը էդ երկուսի սինթեզն ա :)

Mephistopheles
21.10.2016, 23:40
Նորարարության պահով մի քիչ պարզաբանեմ․
հա, մարդիկ հազար տարի առաջ էլ էին հոմսքուլ անում․ էդ առումով նորարարություն չի։ Չնայած իհարկե հարյուր տարի առաջ արվող հոմսքուլի հնարավորություններն ու էս ինֆորմացիոն դարում հոմսքուլ անելու հնարավորությունները խիստ տարբեր են։ Հետևաբար էն ինչ հարյուր տարի առաջվա իրավիճակում ու պայմաններում արդյունավետ չէր, կարա նոր դարում շատ էլ արդյունավետ լինի ու էդ առումով դրա վերհիշումը ինչ–որ իմաստով նորարարություն կարելի ա անվանել։
Բայց երբ ես նորարարության մասին էի խոսում նախորդ գրառումներում, նկատի ունեմ, որ կա դպրոց որը մեյնսթրիմ մեթոդներով ա դասավանդում։ ՈՒ ծնողը հոմսքուլ անելով ազատ ա տարբեր մեթոդներ կիրառել ու այդ թվում կարող ա բազմաթիվ նորարարական մեթոդներ կիրառել, որոնք չեն կիրառվում էսօրվա հանրային դպրոցում։ Այսինքն՝ նորարարությունը ոչ թե հենց հոմսքուլ անելու մեջ ա, այլ՝ բովանդակության, էն մեթոդների որը կիրառում ես գիտելիքը փոխանցելիս՝ անկախ նրանից, թե հոմսքուլ ես անու՞մ, թե՝ հանրային դպրոցում ես կիրառում։
ՈՒղղակի հոմսքուլի դեպքում ծնողը կարա իր կրթական ծրագրում սրտի ուզածի չափ նորարական մեթոդներ կիրառել, իսկ հանրայինի դեպքում էդ իր ձեռը չի։ Ընդ որում հանրայինի դեպքում նորարարական մեթոդների ներդրումը ավելի ռեսուրսատար ա, որովհետև ծավալները մեծ են, եքա համակարգ պիտի փոխես։
Մինչդեռ հանրային դպրոցի ջատագովները եթե խելոք լինեն, հոմսքուլը արգելելու փոխարեն ուշադիր կհետևեն, որ եթե էնտեղ մի արդյունավետ մեթոդիկա նկատեն, փորձեն ադապտացնել հանրային դպրոցի վրա ;)

հոմսքուլ ընտրողներից և ոչ մեկը նորարարության համար չի ընտրում... էսի փաստ ա ու ստատիստիկա ա... նորարարությունը դպրոցում կիրառելն ավելի հեշտ ա... իսկ երբ որ հոմսքուլ ես անում, տեխնոլոգիանրը կիրառելը ավելի բարդ ա լինում ու շատ բաներ պետք ա ինքնուրույն անես... էդ էլ եմ արել աղջկաս համար մի 2 տարի (մոնակոյում էր դրա համար)...

երեխային հոմսքուլ են անում որ հետ պահեն ընդհանուր կրթական համակարգից, Արշ, չես տեսնու՞մ...

Mephistopheles
21.10.2016, 23:43
Եղբայր, ոչ մեկ մի հարվածով քո հանրային դպրոցը դիսքուալիֆայ չի անում :) Ստեղ ոչ ոք չի ասում եկեք փակենք հանրային դպրոցները։ Ոչ էլ ասում են, թե քո երեխուն հանրային դպրոց մի տուր։ Ընդամենը ուզում են, դուք էլ իրանց փոխարեն չորոշեք իրանց երեխեն որտեղ պիտի կրթություն ստանա։

Արշակ ջան, իմ բանավեճը դրա մասին չի, այլ էն որ փորձում են հոմսքուլը բարձր ինտելեկտուալ ընտրություն համարել... տենց չի... ստատիստիկան ու պրակտիկան էդ ա ցույց տալիս...

Գալաթեա
22.10.2016, 00:05
Իմ՝ հոմսքուլ երեխուս չանելու պատճառներից մեկը նաև էն ա, որ ես իմ երեխուն կուզեմ կյանք սովորացնեմ, ոչ թե դաս։ Ես չեմ ուզի առավոտն ու ցերեկն իրան կենսաբ ու մաթեմ սովորացնեմ, իսկ իրիկունը՝ ընկերասիրության գաղափար, սեղանի էթիկետ ու էն ամենն ինչ մենակ մայրը կարա երեխուն տա։

Էդ խառնելը իմ կարծիքով սխալ ա։ Երեխեն պետք ա ուրիշ պլատֆորմ ունենա դրսևորվելու, տնից այլ տեղ՝ մարդ ճանաչելու։ Կռուժոկներով հարց չի լուծվի։ Դա շատ քիչ ա երեխուն հետագա կյանքի պատրաստելու համար, որը մեկ ա կա իր ողջ լավ ու վատ կողմերով ու դուռը թակելու ա հոմսքուլ եղած երեխու համար, եթե իհարկե հոմսքուլերը չի նախատեսել, որ երեխեն հետո ու ցմահ իրանց դրսի դռան շվեյցարն ա լինելու։

Ես ոչ մի բանի հետ չեմ փոխի էն, ինչ իմ 9-րդ մասիվի միջնակարգ դպրոցն ա տվել, սկսած էնտեղից վերցրած կյանքի դասերով, վերջացրած ընկերներով, որոնցից մի քանիսը իմ մի կտորն են, էնքան հարազատ ենք։
Եթե երեխան սովորող ա, ծնողն էլ հետևող, թև տվող ու օգնող, ոչ մի հանրակրթություն չի կարա իրան կոտրի։
Բրեխնյա ա դա։

Արշակ
22.10.2016, 00:05
հոմսքուլ ընտրողներից և ոչ մեկը նորարարության համար չի ընտրում... էսի փաստ ա ու ստատիստիկա ա... նորարարությունը դպրոցում կիրառելն ավելի հեշտ ա... իսկ երբ որ հոմսքուլ ես անում, տեխնոլոգիանրը կիրառելը ավելի բարդ ա լինում ու շատ բաներ պետք ա ինքնուրույն անես... էդ էլ եմ արել աղջկաս համար մի 2 տարի (մոնակոյում էր դրա համար)...

երեխային հոմսքուլ են անում որ հետ պահեն ընդհանուր կրթական համակարգից, Արշ, չես տեսնու՞մ...
Աբեր ինչ սիրտդ ուզի ասում ես «էսի փաստ ա» ու քաշվում ղրաղ։ Տենց հո չի :))
Մեֆ ջան, էդ կրթական համակարգը ի՞նչ ա։ Կրթական համակարգը կիրառվող մեթոդների ամբողջությունն ա։ Օրինակ էն ա, որ յոթ տարեկան աշխույժ երեխուն 40 րոպե անշարժ նստել են ստիպում, էն դեպքում երբ դասարանում 30 հոգի կա, ու ուսուցչի ուշադրություննը բաշխված ա էդ 30 հոգու միջև։ Էն որ կրթության տեմպը միջինին ա համապատասխանացրած ու եթե դու արագ ես ընկալում մեկ ա պիտի պարապ ու լուռ լռվես էդ 30 րոպեն։
Սա էսօրվա հանրային կրթության մեթոդիկայի մի մաս ա։ Մեթոդիկայի մի մաս ա էն, որ դասագրքերն ու տարեկան կրթական ծրագիրը ֆիքսած ա բոլորի համար ու աշակերտի հետաքրքրությունները հաշվի չեն առնվում նորմալ‎։ Հաշվի չեն առնվում տվյալ երեխու հոգեբանական կերտվածքը՝ մեկը սիրում ա մարդամեջ լինել, շատ շփվել, մյուսը նախընրում ա լռության մեջ կենտրոնանալ իր անելիքի վրա և այլն։ Էս ամենը դպրոցում հաշվի չի առնվում․ ու սա կրթական համակարգն ա, ու ժամանակակից մեթոդիկան։ Ծնողը էս ամենը կարա հարմարացնի իր երեխու բնույթին ու էդ անելը արդեն իրանով նորարարություն կլինի։
Էս սաղ ինչ ասեցի, ընդամենը էս պահին մի երկու բան եկավ մտքիս ասեցի։ Բայց մանկավարժության մեջ նորարարության հնարավորություններն անսահման են։ Շատ հետաքրքիր ոլորտ ա։ Բայց ինքդ էլ գիտես, որ ուսուցիչը էդ առումով էսօրվա կրթական համակարգում, նույնիսկ ցանկության դեպքում, շարժվելու տեղ շատ քիչ ունի։ Հանրային կրթության մեթոդաբանություն մշակողների համար էլ էդ ահագին դանդաղ պրոցես ա, որտև մինչև հիերարխիայի վերևից մի փոքր փոփոխությունը ներքև ա հասնում, մարսվում ա ուսուցիչների կողմից, տարիներ ա տևում։

Իսկ ծնողը կարա էդ անի իր երեխայի համար։ Ոչ բոլոր ծնողներն են, որ էդ հարցում հետաքրքրություն, հավես ու ժամանակ ունեն։ Նաև դրա պատճառով ա, որ մեծամասնությունը իրանց երեխեքին ուղարկում ա հանրային դպրոց։ Բայց մարդ կա իդեաներ ունի, վիժն ունի ու ուզում ա իր երեխուն էդ հնարավորությունները տա։ Ինչի՞ չթողենք։

Աթեիստ
22.10.2016, 00:19
Արշ, դու հիմա էլի նույն բանն ես անում։
Սաղ դպրոցների անուն դրեցիր կրթական համակարգ, ու սովետի դպրոցի մեթոդները դրանվ վերագրելով, քննադատում ես։

Mephistopheles
22.10.2016, 00:35
Աբեր ինչ սիրտդ ուզի ասում ես «էսի փաստ ա» ու քաշվում ղրաղ։ Տենց հո չի :))
Մեֆ ջան, էդ կրթական համակարգը ի՞նչ ա։ Կրթական համակարգը կիրառվող մեթոդների ամբողջությունն ա։ Օրինակ էն ա, որ յոթ տարեկան աշխույժ երեխուն 40 րոպե անշարժ նստել են ստիպում, էն դեպքում երբ դասարանում 30 հոգի կա, ու ուսուցչի ուշադրություննը բաշխված ա էդ 30 հոգու միջև։ Էն որ կրթության տեմպը միջինին ա համապատասխանացրած ու եթե դու արագ ես ընկալում մեկ ա պիտի պարապ ու լուռ լռվես էդ 30 րոպեն։
Սա էսօրվա հանրային կրթության մեթոդիկայի մի մաս ա։ Մեթոդիկայի մի մաս ա էն, որ դասագրքերն ու տարեկան կրթական ծրագիրը ֆիքսած ա բոլորի համար ու աշակերտի հետաքրքրությունները հաշվի չեն առնվում նորմալ‎։ Հաշվի չեն առնվում տվյալ երեխու հոգեբանական կերտվածքը՝ մեկը սիրում ա մարդամեջ լինել, շատ շփվել, մյուսը նախընրում ա լռության մեջ կենտրոնանալ իր անելիքի վրա և այլն։ Էս ամենը դպրոցում հաշվի չի առնվում․ ու սա կրթական համակարգն ա, ու ժամանակակից մեթոդիկան։ Ծնողը էս ամենը կարա հարմարացնի իր երեխու բնույթին ու էդ անելը արդեն իրանով նորարարություն կլինի։
Էս սաղ ինչ ասեցի, ընդամենը էս պահին մի երկու բան եկավ մտքիս ասեցի։ Բայց մանկավարժության մեջ նորարարության հնարավորություններն անսահման են։ Շատ հետաքրքիր ոլորտ ա։ Բայց ինքդ էլ գիտես, որ ուսուցիչը էդ առումով էսօրվա կրթական համակարգում, նույնիսկ ցանկության դեպքում, շարժվելու տեղ շատ քիչ ունի։ Հանրային կրթության մեթոդաբանություն մշակողների համար էլ էդ ահագին դանդաղ պրոցես ա, որտև մինչև հիերարխիայի վերևից մի փոքր փոփոխությունը ներքև ա հասնում, մարսվում ա ուսուցիչների կողմից, տարիներ ա տևում։

Իսկ ծնողը կարա էդ անի իր երեխայի համար։ Ոչ բոլոր ծնողներն են, որ էդ հարցում հետաքրքրություն, հավես ու ժամանակ ունեն։ Նաև դրա պատճառով ա, որ մեծամասնությունը իրանց երեխեքին ուղարկում ա հանրային դպրոց։ Բայց մարդ կա իդեաներ ունի, վիժն ունի ու ուզում ա իր երեխուն էդ հնարավորությունները տա։ Ինչի՞ չթողենք։

էդ ինչ որ ասում ես նշանակում ա որ կրթական համակարգը պետք ա բարելավել ոչ թե հոմսքուլը ավելի լավ տարբերակ ա... եթե կրթական համակարգը վատն ա հոմսքուլն էլ ա վատ որովհետև անգամ հոմսքուլը հետևում ա ընդհանուր ծրագրի...

փասըերի հաշվով ասեմ, ստեղ homeschool - դրել ա... կարաս նայես, ինձնից չեմ հորինում...

էլի եմ ասում հոմսքուլ անում են լրիվ ուրիշ նպատակներով ... իսկ նորարարություն անելու ու երեխայիդ հարմարացնելու համար դու պետք ա ուրիշ բանով չզբաղվես ու կենտրոնանաս հենց դրա վրա... եթե կարաս անես մալադեց, կմնա ընկեր էլ ճարես երեխիդ համար կամ դու ըլնես ընկերը...

Արշ ինձ թվում ա դու չես կարդում ինչ եմ գրում, ապեր... հենց ստեղի օգտատերի գրածը կարդա ..

StrangeLittleGirl
22.10.2016, 00:46
Էս թեմային կիսալուռ հետևում էի վերջին օրերին: Մինչև հիմա կարծիք չունեի տնային կրթության մասին, երբևէ չէի մտածել դրա մասին: Բայց թեման ստիպեց, որ մտածեմ:

Լսելով երկու կողմի կարծիքներն, նաև հարցազրույցի հյուրի փորձին ծանոթանալով հասկացա մի բան. երբեք ու ոչ մի դեպքում իմ երեխաներին հոմսքուլինգի չեմ տալու: Չգիտեմ՝ մարդ ինչքան ինքնավստահ պիտի լինի, որ երեք-չորս տարի մի առարկա դասավանդել սովորելու վրա ծախսած ուսուցչի հմտություններն ու գիտելիքներն իր սիրողական-ստեղից-ընդեղից ստացած չսիստեմավորված գիտելիքներից վեր դասի: Ու չգիտեմ՝ ինչքան աշխարհից անտեղյակ պիտի լինի, որ էդքան վստահ լինի, որ դպրոցը երեխայի մեջ սպանում ա սովորելու ցանկությունը: Էն ա, ես գնացել եմ Երևանի ամենադեբիլ ու հիվանդ դպրոցներից մեկը, բայց արդեն 23 տարի ա սովորելուց չեմ կշտանում ու ահավոր ափսոսում եմ, որ կարող ա մի օր ֆորմալ կրթությունս ավարտվի:

Ոնց որ նշվեց թեմայում, դպրոցը մենակ չոր գիտելիքի տեղ չի: Էնտեղ երեխաներն իրար հետ կռիվ են անում, մրցակցում են, չար կատակներ են անում, տո ինչ ասես անում են: Ու դրանից լիքը բան են սովորում: Միջնակարգ կրթություն ապահովող էնքան էլ տարբեր տեսակի դպրոցներ կան, որ կարաս հանգիստ քո համոզմունքներին ամենամոտն ընտրես: Բայց էս բոլոր դպրոցները մի ընդհանրություն ունեն. աշխարհագրության մեջ մասնագիտացած ուսուցիչը չինարեն չի դասավանդում, ոչ էլ կոշկակարը՝ մաթեմատիկա: Իսկ եթե պետք ա ծնողի էս բոլոր բացերը մասնավոր ուսուցիչներով լրացվեն, ապա, կներեք, դա ահավոր ծախսատար ա ու ոչ էնքան արդյունավետ, որովհետև խմբերում ուղղակի երեխաներն ավելի լավ են սովորում (թե՛ մրցակցելով, թե՛ իրար բացատրելով):

Անկեղծ ասած, հոմսքուլինգի հանդեպ հատկապես բացասաբար տրամադրվեցի, երբ unschooling-ի մասին կարդացի։ Այսինքն, հասկանու՞մ ենք։ Մենք սաղս էստեղ պիտի մի հատ էլ unschooling անցնենք։ Մենք՝ փխրուն արարածներս, տասը տարի դպրոց ենք գնացել, ու մեր մեջ սպանե՜լ են սովորելու հանդեպ ցանկությունը։ Կամ ինչպիսի՜ տրավմա ա դպրոց գնալը։

Իհարկե, ծնողները պետք ա ու կարող են մասնակցել երեխաների կրթությանը, բայց մենակ իրենց կոմպետենտության սահմաններում։ Ասենք, իմ տատիկը եվրոպական գրականության մասնագետ ա, ու գրականության ամենալավ դասերը հենց իրենից եմ ստացել։ Բայց տատիկս ինձ գրականություն էր սովորեցնում, ոչ թե ֆիզիկա։ Կամ օրինակ ես պատկերացնում եմ, որ զբաղվելու եմ իմ երեխայի՝ հայերեն սովորելով ու դա անելու եմ խիստ սիստեմատիկ կերպով, որովհետև գիտեմ, որ դպրոցում էդ գիտելիքը չի ստանալու։

Արշակ
22.10.2016, 00:47
Իմ՝ հոմսքուլ երեխուս չանելու պատճառներից մեկը նաև էն ա, որ ես իմ երեխուն կուզեմ կյանք սովորացնեմ, ոչ թե դաս։ Ես չեմ ուզի առավոտն ու ցերեկն իրան կենսաբ ու մաթեմ սովորացնեմ, իսկ իրիկունը՝ ընկերասիրության գաղափար, սեղանի էթիկետ ու էն ամենն ինչ մենակ մայրը կարա երեխուն տա։

Էդ խառնելը իմ կարծիքով սխալ ա։ Երեխեն պետք ա ուրիշ պլատֆորմ ունենա դրսևորվելու, տնից այլ տեղ՝ մարդ ճանաչելու։ Կռուժոկներով հարց չի լուծվի։ Դա շատ քիչ ա երեխուն հետագա կյանքի պատրաստելու համար, որը մեկ ա կա իր ողջ լավ ու վատ կողմերով դուռը թակելու ա հոմսքուլ եղած երեխու համար, եթե իհարկե հոմսքուլերը չի նախատեսել, որ երեխեն հետո թւ ցմահ իրանց դրսի դռան շվեյցարն ա լինելու։

Ես ոչ մի բանի հետ չեմ փոխի էն, ինչ իմ 9-րդ մասիվի միջնակարգ դպրոցն ա տվել, սկսած էնտեղից վերցրած կյանքի դասերով, վերջացրած ընկերներով, որոնցից մի քանիսը իմ մի կտորն են, էնքան հարազատ ենք։
Եթե երեխան սովորող ա, ծնողն էլ հետևող, թև տվող ու օգնող, ոչ մի հանրակրթություն չի կարա իրան կոտրի։
Բրեխնյա ա դա։
Լիլ, ամեն ինչ կոնկրետ իրավիճակից ու հնարավորություններից ա կախված։ Շատ ինդիվիդուալ հարց ա։
Ես քո հետ համաձայն եմ շփման առումով։ Եթե հոմսքուլը արվելու ա երեխուն հասարակությունից մեկուսացնելու տարբերակով, էդ հաստատ իր մեծ բացասական հետքը թողելու ա։ Բայց աշխարհը ու շփումը միշտ չի, որ դպրոցով ա սահմանափակվում։ Մենակ կրուժոկները չի, բակի երեխեք կան, ազգուտակ կա և այլն։ ՈՒ միշտ չի որ դպրոցը շփման առողջ միջավայր ա։ Նայած ում բախտը ոնց ա բերում, շատերը սիրում են իրանց դպրոցը ու դասարանցիներին, շատերի համար էլ դպրոցը ամենավատ բանակի կամ բանտի նման մի բան ա, որտեղ երեխեն ամեն օր թույնի իր բաժինն ա ստանում։ Հա, բանտում էլ կարելի ա կյանքի անկրկնելի փորձ ձեռք բերել․ բայց արդյո՞ք երեխուդ կուղարկես բանտում տենց փորձ ձեռք բերելու։ Ինձ թվում ա՝ չէ։

ՈՒզում ե՞ս ես էլ մի քիչ իմ դպրոցի փորձից պատմեմ։ Սկզբում ամեն ինչ համեմատաբար լավ էր (չհաշված դասին անշարժ լռվելու փաստն ու տնային երևույթը որը տեղով թյուրիմացություն ա իմ կարծիքով), մեր տարրականների դասղեկն էլ մամաս էր։ Մամաս համեմատաբար փորձում էր ինդիվիդուալ մոտեցում ցույց տալ երեխեքին․ օրինակ մաթեմի ժամին ցանկացած երեխա կարող էր արագ խնդիրը լուծել իր տետրում, տանել տալ ուսուցչին ստուգելու, ու նոր, ավելի բարդ խնդիր ստանալ, մինչ մյուսները դանդաղ տեմպով առաջին խնդիրն են լուծում գրատախտակին։ Իհարկե էդ տենց զուգահեռ բոլոր երեխաների տարբեր տեմպերին հետևելը ոչ միշտ էր ստացվում, բայց ստացվում էր ինչ որ չափով։ Տենց առաջին երեք դասարանները համեմատաբար ուրախ անցավ, աշակերտներից շատերի հետ էլ հետաքրքիր էր շփվելը։ Հետո անցանք չորրորդ դասարան մի կողմ թողնենք որ ուսուցիչներից ոչ բոլորն էին հաջող (ինչ խոսք, մի երկու շատ լավ ուսուցիչներ էլ եմ ունեցել), մեր դասղեկը սիրում էր երեխաներին ծաղրել, իրար դեմ լարել և այլն։ Արդյունքում դասարանցիները քանի գնացին էնքան իրար նկատմամբ ատելությամբ լցվեցին‎։ Վերջին տարիներին էդ միջավայրն ուղղակի թունավոր էր ինձ համար։ Ինչ վերաբերվում ա դասերին․ դասերի մեծ մասին իմ ու երկվորյակ քրոջս համար սարսափելի լոքշ էր։ Ասենք մաթեմն ու ֆիզիկան դասից հաճախ մի քանի ամսվա կուրսը մի երկու օրում տանը կարդում, դասագրքի խնդիրներն անում էինք ու լոքշ լռվում։ ՈՒ աշակերտների մեծամասնության կրթության նկատմամբ համատարած թքած վերաբերմունքի պայմաններում մեր համար էլ մոտիվացիա չկար, ուսուցիչների մեջ էլ մոտիվացնող չկար, որ դասագրքում եղածից ավելին անեինք։ Մաթեմից մեր առաջ բարդ խնդիրներ դնող չկար։ Ես դպրոցում տարական դասարաններից հետո մաթեմի որևէ մարտահրավեր չեմ ունեցել։ Հասկանում ե՞ս էդ ինչ ա նշանակում։ Հասկանում ե՞ս, թե դպրոցական տարիներին ինչքա՜ն կարայի աճեի ճշգրիտ գիտությունների ուղղությամբ, եթե գոնե մի քիչ անհատական մոտեցում լիներ։
Մի խոսքով, տասներորդ դասարանում առարկաների մեծ մասը էնքան անիմաստ էին իմ ու քրոջս համար, որ դպրոցում ասել էինք, թե իբր տանը ինստիտուտի համար ենք պարապում, դրա համար դասի չէինք գնում, բայց իրականում էդ անիմաստ դասերին նստելու փոխարեն գնում էինք ծանոթ մեկի տպարանում աշխատում էինք, որ մեր կարիքավոր ընտանիքը պահեինք, սովից չմեռնեինք‎։ Իսկ էդ բաց թողած առարկաները տանը առավոտ շուտ մինչև գործի գնալը կարդում էի, հետո մի քանի շաբաթը մեկ դասին գնում էինք, որ ցույց տանք, որ ամեն դեպքում դպրոցի ծրագիրը յուրացրել ենք։
Պատմելու ընթացքում ջոկեցի, որ փաստորեն վերջին դասարանում ինքնաբերաբար հոմսքուլինգ էինք անում ես ու քուրս :D

Էս չի նշանակում որ սաղ դպրոցները քխ են․ էս իմ մասնավոր դեպքն էր ուղղակի։ ՈՒ ամեն մեկի դեպքը յուրօրինակ ա։ Մեր դեպքում, փաստորեն, մենք ոչ միայն հոմսքուլինգ էինք անում, այլև աշխատում էինք փողով, որը ինչքան գիտեմ ՀՀ–ում արգելված ա ոչ չափահասների համար։ Բայց դա մեզ հնարավորություն էր տալիս սովից չմեռնել ու էսօրվան բարով–խերով հասնել ու կյանքի փորձ ձեռք բերել, ինչի համար չեմ փոշմանել բոլորովին :)

StrangeLittleGirl
22.10.2016, 00:52
Աբեր ինչ սիրտդ ուզի ասում ես «էսի փաստ ա» ու քաշվում ղրաղ։ Տենց հո չի :))
Մեֆ ջան, էդ կրթական համակարգը ի՞նչ ա։ Կրթական համակարգը կիրառվող մեթոդների ամբողջությունն ա։ Օրինակ էն ա, որ յոթ տարեկան աշխույժ երեխուն 40 րոպե անշարժ նստել են ստիպում, էն դեպքում երբ դասարանում 30 հոգի կա, ու ուսուցչի ուշադրություննը բաշխված ա էդ 30 հոգու միջև։ Էն որ կրթության տեմպը միջինին ա համապատասխանացրած ու եթե դու արագ ես ընկալում մեկ ա պիտի պարապ ու լուռ լռվես էդ 30 րոպեն։
Սա էսօրվա հանրային կրթության մեթոդիկայի մի մաս ա։ Մեթոդիկայի մի մաս ա էն, որ դասագրքերն ու տարեկան կրթական ծրագիրը ֆիքսած ա բոլորի համար ու աշակերտի հետաքրքրությունները հաշվի չեն առնվում նորմալ‎։ Հաշվի չեն առնվում տվյալ երեխու հոգեբանական կերտվածքը՝ մեկը սիրում ա մարդամեջ լինել, շատ շփվել, մյուսը նախընրում ա լռության մեջ կենտրոնանալ իր անելիքի վրա և այլն։ Էս ամենը դպրոցում հաշվի չի առնվում․ ու սա կրթական համակարգն ա, ու ժամանակակից մեթոդիկան։ Ծնողը էս ամենը կարա հարմարացնի իր երեխու բնույթին ու էդ անելը արդեն իրանով նորարարություն կլինի։
Էս սաղ ինչ ասեցի, ընդամենը էս պահին մի երկու բան եկավ մտքիս ասեցի։ Բայց մանկավարժության մեջ նորարարության հնարավորություններն անսահման են։ Շատ հետաքրքիր ոլորտ ա։ Բայց ինքդ էլ գիտես, որ ուսուցիչը էդ առումով էսօրվա կրթական համակարգում, նույնիսկ ցանկության դեպքում, շարժվելու տեղ շատ քիչ ունի։ Հանրային կրթության մեթոդաբանություն մշակողների համար էլ էդ ահագին դանդաղ պրոցես ա, որտև մինչև հիերարխիայի վերևից մի փոքր փոփոխությունը ներքև ա հասնում, մարսվում ա ուսուցիչների կողմից, տարիներ ա տևում։

Իսկ ծնողը կարա էդ անի իր երեխայի համար։ Ոչ բոլոր ծնողներն են, որ էդ հարցում հետաքրքրություն, հավես ու ժամանակ ունեն։ Նաև դրա պատճառով ա, որ մեծամասնությունը իրանց երեխեքին ուղարկում ա հանրային դպրոց։ Բայց մարդ կա իդեաներ ունի, վիժն ունի ու ուզում ա իր երեխուն էդ հնարավորությունները տա։ Ինչի՞ չթողենք։
Արշակ, դու վերցնում ես կրթության մի կոնկրետ մոդել ու տարածում բոլոր տեսակի դպրոցների վրա։ Ես գնացել եմ մի դպրոց, որտեղ դասերը 40 չէ, մեկուկես ժամ էին, բայց էրեխեքն ինչքան ուզում, շարժվում էին։ Իսկ ցածր դասարանների էրեխեքն ընդհանրապես սկի սեղանների մոտ էլ չէին նստում, այլ գետնին՝ շրջանով։ Էս դարում ինչ կարգի դպրոց ասես, չես գտնի։ Որը քեֆդ տալիս ա, տար։ Բայց էդ բոլոր դպրոցների ընդհանրությունն էն ա, որ գիտելիքը համակարգված ա տալիս, ոչ թե ցաքուցրիվ։ Զանազան քննություններն ու առաջադրանքներն օգնում են, որ գիտելիքը համակարգվի։ Իսկ հոմսքուլիգի դեպքում ցաքուցրիվ գիտելիքի ռիսկը բավական բարձր ա, ու ցաքուցրիվ գիտելիքով մարդուց վատ բան չկա էս աշխարհում, որտև ի վերջո քննադատական մտածելակերպ չի ձևավորվում, թացը չորից չեն տարբերում, ու զանազան ռազմահայրենասիրական կայքերի հոդվածներ ցիտում են որպես գիտական վերջին հայտնագործություն։

Աթեիստ
22.10.2016, 01:09
Ռիփ, ոչ թե երևույթն ա չարացնում, այլ տրամաբանության եթե ոչ բացակայությունը, այլ գոնե էն որ չեն կարում հիմնավորեն։

Ոչ մեկ չի ասում իրավունք չունես, ասում են «Իմմմմմա՞ստը»։

ivy
22.10.2016, 01:15
Արտ, եթե դա պետությունը ընդունել է` որպես կրթական օրինական ճանապարհ, ո՞ւմ առաջ են իրենք պարտավոր իրենց ընտրությունը հիմնավորել։
Ո՞վ իրավունք ունի իրենց էդ պահանջը ներկայացնելու։

Գալաթեա
22.10.2016, 01:16
Արշ հա, կոնկրետ սիտուացիան դեր ունի։
Ափսոս որ ձեր դպրոցում տենց ա եղել։ Համ սովորելու, համ մթնոլորտի պահով։
Նենց չի որ մերում լրիվ շաքար էր։ Ու ես էլ շատ վատ օրեր եմ ունեցել դպրոցում, եղել ա՝ լացելով տուն եմ գնացել։ Բայց դա ինձ սովորեցրել ա հետո ինստիտուտում ու գործի տեղը չլացել՝ նմանատիպ իրավիճակի բախվելով։ Այլ kick some asses ու մարդկանց հասկացնել, որ տենց չի է ախր։
Իսկ նեղացնողներ ՄԻՇՏ լինելու են։ Ու իմ համոզմամբ հենց դպրոցն ա կոփում ամենալավը նման բաների դեմ։

Պետք ա պարզապես մի քիչ նեղություն տալ քեզ ու լավն էլ տեսնել, ոչ թե կոխկրտել դպրոցը օտ ի դո ու իր ոչ մի լավը չընդունել՝ ցեխ շպրտելով ամբողջ համակարգի վրա։

Արշակ
22.10.2016, 01:22
էդ ինչ որ ասում ես նշանակում ա որ կրթական համակարգը պետք ա բարելավել ոչ թե հոմսքուլը ավելի լավ տարբերակ ա... եթե կրթական համակարգը վատն ա հոմսքուլն էլ ա վատ որովհետև անգամ հոմսքուլը հետևում ա ընդհանուր ծրագրի...

Հա, իհարկե, պետք ա կրթական համակարգը բարելավել։ Ես արդեն որերորդ անգամ եմ ասում, որ ոչ մեկ չի ասում թե հանրակրթական դպրոցը ջնջենք քցենք զիբիլը։ Պետք ա բարելավել։ Բայց ծնողը, որը էս պահին բավարարված չի եղած հանրային կրթությամբ, չի ուզում նստի թաղտին սպասի բախտին, թե երբ են ոլորտի պատասխանատուները կրթական համակարգը բարելավում։ Դրա համար, քանի դեռ դպրոցը իր համար անընդունելի պրոբլեմներն ունի, իր երեխայի կրթությամբ ինքն ա զբաղվում։



փասըերի հաշվով ասեմ, ստեղ homeschool - դրել ա... կարաս նայես, ինձնից չեմ հորինում...
Մեֆ ջան, ներող, բայց հորինում ես :)
Իր տված պաշտոնական ստատիստիկայում երկու հարց կա․ մեկը բազմակի ընտրությամբ, մյուսը՝ միային մի ամենակարևոր տարբերակ ընտրելու հնարավորությամբ‎։
Մեկ տարբերակ ընտրելու հնարավորությամբ հարցն մասնավորապես հետևյալ պատասխաններն են ստացել որպես ամենակարևոր պատճառ․
A concern about environment of other schools 25%
A dissatisfaction with academic instruction at other schools 19%
A desire to provide moral instruction 5%
A desire to provide a nontraditional approach to child's education 5%
Child has other special needs ( էս մեկի պատասխանները նորմալ չեն հաշվարկել)

Տես տվյալ բոլոր պատասխանները էս կամ էն չափով կապ ունեն ներկա դպրոցների մեթոդիկայից, կրթական համակարգից բավարարված չլինելու հետ։
Գումարային ստացվում ա առնվազն 55%: ընդ որում, առնվազն 5%ը բառացիորեն ընտրել ա "A desire to provide a nontraditional approach to child's education"
Իսկ էն դեպքում երբ մի շարք պատճառներ նշելու հնարավորություն են ունեցել, տարբեր տարեթվերին "A desire to provide a nontraditional approach to child's education" տարբերակը ընտրողները 44-65% են։ Մոտավորապես համընկնում ա նախորդ` մի տարբերակի ընտրությամբ հնարավորության գումարային 55%–ի հետ։

Իսկ դու ասում ես «հոմսքուլ ընտրողներից և ոչ մեկը նորարարության համար չի ընտրում»։
Բա տենց փաստ ո՞նց եղավ։

StrangeLittleGirl
22.10.2016, 01:29
Լիլ, ամեն ինչ կոնկրետ իրավիճակից ու հնարավորություններից ա կախված։ Շատ ինդիվիդուալ հարց ա։
Ես քո հետ համաձայն եմ շփման առումով։ Եթե հոմսքուլը արվելու ա երեխուն հասարակությունից մեկուսացնելու տարբերակով, էդ հաստատ իր մեծ բացասական հետքը թողելու ա։ Բայց աշխարհը ու շփումը միշտ չի, որ դպրոցով ա սահմանափակվում։ Մենակ կրուժոկները չի, բակի երեխեք կան, ազգուտակ կա և այլն։ ՈՒ միշտ չի որ դպրոցը շփման առողջ միջավայր ա։ Նայած ում բախտը ոնց ա բերում, շատերը սիրում են իրանց դպրոցը ու դասարանցիներին, շատերի համար էլ դպրոցը ամենավատ բանակի կամ բանտի նման մի բան ա, որտեղ երեխեն ամեն օր թույնի իր բաժինն ա ստանում։ Հա, բանտում էլ կարելի ա կյանքի անկրկնելի փորձ ձեռք բերել․ բայց արդյո՞ք երեխուդ կուղարկես բանտում տենց փորձ ձեռք բերելու։ Ինձ թվում ա՝ չէ։

ՈՒզում ե՞ս ես էլ մի քիչ իմ դպրոցի փորձից պատմեմ։ Սկզբում ամեն ինչ համեմատաբար լավ էր (չհաշված դասին անշարժ լռվելու փաստն ու տնային երևույթը որը տեղով թյուրիմացություն ա իմ կարծիքով), մեր տարրականների դասղեկն էլ մամաս էր։ Մամաս համեմատաբար փորձում էր ինդիվիդուալ մոտեցում ցույց տալ երեխեքին․ օրինակ մաթեմի ժամին ցանկացած երեխա կարող էր արագ խնդիրը լուծել իր տետրում, տանել տալ ուսուցչին ստուգելու, ու նոր, ավելի բարդ խնդիր ստանալ, մինչ մյուսները դանդաղ տեմպով առաջին խնդիրն են լուծում գրատախտակին։ Իհարկե էդ տենց զուգահեռ բոլոր երեխաների տարբեր տեմպերին հետևելը ոչ միշտ էր ստացվում, բայց ստացվում էր ինչ որ չափով։ Տենց առաջին երեք դասարանները համեմատաբար ուրախ անցավ, աշակերտներից շատերի հետ էլ հետաքրքիր էր շփվելը։ Հետո անցանք չորրորդ դասարան մի կողմ թողնենք որ ուսուցիչներից ոչ բոլորն էին հաջող (ինչ խոսք, մի երկու շատ լավ ուսուցիչներ էլ եմ ունեցել), մեր դասղեկը սիրում էր երեխաներին ծաղրել, իրար դեմ լարել և այլն։ Արդյունքում դասարանցիները քանի գնացին էնքան իրար նկատմամբ ատելությամբ լցվեցին‎։ Վերջին տարիներին էդ միջավայրն ուղղակի թունավոր էր ինձ համար։ Ինչ վերաբերվում ա դասերին․ դասերի մեծ մասին իմ ու երկվորյակ քրոջս համար սարսափելի լոքշ էր։ Ասենք մաթեմն ու ֆիզիկան դասից հաճախ մի քանի ամսվա կուրսը մի երկու օրում տանը կարդում, դասագրքի խնդիրներն անում էինք ու լոքշ լռվում։ ՈՒ աշակերտների մեծամասնության կրթության նկատմամբ համատարած թքած վերաբերմունքի պայմաններում մեր համար էլ մոտիվացիա չկար, ուսուցիչների մեջ էլ մոտիվացնող չկար, որ դասագրքում եղածից ավելին անեինք։ Մաթեմից մեր առաջ բարդ խնդիրներ դնող չկար։ Ես դպրոցում տարական դասարաններից հետո մաթեմի որևէ մարտահրավեր չեմ ունեցել։ Հասկանում ե՞ս էդ ինչ ա նշանակում։ Հասկանում ե՞ս, թե դպրոցական տարիներին ինչքա՜ն կարայի աճեի ճշգրիտ գիտությունների ուղղությամբ, եթե գոնե մի քիչ անհատական մոտեցում լիներ։
Մի խոսքով, տասներորդ դասարանում առարկաների մեծ մասը էնքան անիմաստ էին իմ ու քրոջս համար, որ դպրոցում ասել էինք, թե իբր տանը ինստիտուտի համար ենք պարապում, դրա համար դասի չէինք գնում, բայց իրականում էդ անիմաստ դասերին նստելու փոխարեն գնում էինք ծանոթ մեկի տպարանում աշխատում էինք, որ մեր կարիքավոր ընտանիքը պահեինք, սովից չմեռնեինք‎։ Իսկ էդ բաց թողած առարկաները տանը առավոտ շուտ մինչև գործի գնալը կարդում էի, հետո մի քանի շաբաթը մեկ դասին գնում էինք, որ ցույց տանք, որ ամեն դեպքում դպրոցի ծրագիրը յուրացրել ենք։
Պատմելու ընթացքում ջոկեցի, որ փաստորեն վերջին դասարանում ինքնաբերաբար հոմսքուլինգ էինք անում ես ու քուրս :D

Էս չի նշանակում որ սաղ դպրոցները քխ են․ էս իմ մասնավոր դեպքն էր ուղղակի։ ՈՒ ամեն մեկի դեպքը յուրօրինակ ա։ Մեր դեպքում, փաստորեն, մենք ոչ միայն հոմսքուլինգ էինք անում, այլև աշխատում էինք փողով, որը ինչքան գիտեմ ՀՀ–ում արգելված ա ոչ չափահասների համար։ Բայց դա մեզ հնարավորություն էր տալիս սովից չմեռնել ու էսօրվան բարով–խերով հասնել ու կյանքի փորձ ձեռք բերել, ինչի համար չեմ փոշմանել բոլորովին :)
Արշակ, իմ դպրոցում էլ ծաղիկ ու թիթեռ չի եղել։ Անգլի դասատուն կարգին անգլերեն չգիտեր, ես էլ ձանձրանում էի իրա դասերին, գիրք էի կարդում, ծնող էին կանչում։ Հայոցի դասատուն հետս հա կռիվ էր անում։ Դասարանիս կեսը դանդաղ սովորող էր, դասատուներն էլ հիմնականում իրանց տեմպերով էին առաջ գնում, ես էլ ձանձրույթից մեռնում էի։ Բայց դրանք չխանգարեցին, որ ես սիրեմ սովորելը։ Չխանգարեցին, որ շարունակեմ սովորելը։ Ու սա էն դեպքում, երբ քաղաքի ամենավատ դպրոցներից էր։ Ասենք, կարող էին ծնողներս բռնել ու Շիրակացի կամ Քվանտ ուղարկել։ Բայց դե տենց դպրոց գնալուց հետո ինձ համար բժշկականի ռեժիմն էլ, ցանկացած բան էլ արդեն խաղուպար էր։

Կարծում եմ՝ դպրոցի քայքայիչ հատկություններն ուղղակի չափանազանցված են, ինչպես չափազանցված ա հոմսքուլինգի էֆեկտը։ Հոմսքուլինգը կարա որոշ բացառիկ դեպքերում օգտակար լինի (ասենք, օրինակ, ընտանիք, որն անընդհատ գործի բերումով մի երկրից մյուսն ա գնում կամ երեխան խորացած սպորտով ու արվեստով ա զբաղվում, դպրոցի գրաֆիկին չի կարողանում հարմարվել), բայց համընդհանուր դնել ու ասել, որ դա ավելի լավ ա, դե կներեք էլի։

Mephistopheles
22.10.2016, 01:34
Հա, իհարկե, պետք ա կրթական համակարգը բարելավել։ Ես արդեն որերորդ անգամ եմ ասում, որ ոչ մեկ չի ասում թե հանրակրթական դպրոցը ջնջենք քցենք զիբիլը։ Պետք ա բարելավել։ Բայց ծնողը, որը էս պահին բավարարված չի եղած հանրային կրթությամբ, չի ուզում նստի թաղտին սպասի բախտին, թե երբ են ոլորտի պատասխանատուները կրթական համակարգը բարելավում։ Դրա համար, քանի դեռ դպրոցը իր համար անընդունելի պրոբլեմներն ունի, իր երեխայի կրթությամբ ինքն ա զբաղվում։



Մեֆ ջան, ներող, բայց հորինում ես :)
Իր տված պաշտոնական ստատիստիկայում երկու հարց կա․ մեկը բազմակի ընտրությամբ, մյուսը՝ միային մի ամենակարևոր տարբերակ ընտրելու հնարավորությամբ‎։
Մեկ տարբերակ ընտրելու հնարավորությամբ հարցն մասնավորապես հետևյալ պատասխաններն են ստացել որպես ամենակարևոր պատճառ․
A concern about environment of other schools 25%
A dissatisfaction with academic instruction at other schools 19%
A desire to provide moral instruction 5%
A desire to provide a nontraditional approach to child's education 5%
Child has other special needs ( էս մեկի պատասխանները նորմալ չեն հաշվարկել)

Տես տվյալ բոլոր պատասխանները էս կամ էն չափով կապ ունեն ներկա դպրոցների մեթոդիկայից, կրթական համակարգից բավարարված չլինելու հետ։
Գումարային ստացվում ա առնվազն 55%: ընդ որում, առնվազն 5%ը բառացիորեն ընտրել ա "A desire to provide a nontraditional approach to child's education"
Իսկ էն դեպքում երբ մի շարք պատճառներ նշելու հնարավորություն են ունեցել, տարբեր տարեթվերին "A desire to provide a nontraditional approach to child's education" տարբերակը ընտրողները 44-65% են։ Մոտավորապես համընկնում ա նախորդ` մի տարբերակի ընտրությամբ հնարավորության գումարային 55%–ի հետ։

Իսկ դու ասում ես «հոմսքուլ ընտրողներից և ոչ մեկը նորարարության համար չի ընտրում»։
Բա տենց փաստ ո՞նց եղավ։

Religious -ը մոռացար, մեկ էլ թե ինչ ա նշանակում non traditional … բացի դրանից ի՞նչ ա եղել ծնողի կրթությունը... հոմսքուլ անողները մեծ մասամբ տնային տենտոսուհիներ են... նենց որ իրանց չբավարարվածությունը կասկածելի ...

դրանից բացի... ի՞նչ նորարարություն են մտցրել մինչև հիմա...

Արշակ
22.10.2016, 01:35
Արշ հա, կոնկրետ սիտուացիան դեր ունի։
Ափսոս որ ձեր դպրոցում տենց ա եղել։ Համ սովորելու, համ մթնոլորտի պահով։
Նենց չի որ մերում լրիվ շաքար էր։ Ու ես էլ շատ վատ օրեր եմ ունեցել դպրոցում, եղել ա՝ լացելով տուն եմ գնացել։ Բայց դա ինձ սովորեցրել ա հետո ինստիտուտում ու գործի տեղը չլացել՝ նմանատիպ իրավիճակի բախվելով։ Այլ kick some asses ու մարդկանց հասկացնել, որ տենց չի է ախր։
Իսկ նեղացնողներ ՄԻՇՏ լինելու են։ Ու իմ համոզմամբ հենց դպրոցն ա կոփում ամենալավը նման բաների դեմ։

Պետք ա պարզապես մի քիչ նեղություն տալ քեզ ու լավն էլ տեսնել, ոչ թե կոխկրտել դպրոցը օտ ի դո ու իր ոչ մի լավը չընդունել՝ ցեխ շպրտելով ամբողջ համակարգի վրա։
Լիլ ջան, ես կոխրտու՞մ եմ դպրոցը։ Ընդամենը ասում եմ, որ մարդկանց այլընտրանքի հնարավորությունից պետք չի զրկել։ Թեմայում իմ միակ ասելիքը էդ էր։
Դպրոցը մեկին կոփում ա, մյուսին էլ լրիվ կոտրում, կրթվելու մոտիվացիան մեռցնում։ Կախված հանգամանքներից ու մարդու անհատականությունից։ Իզուր չի, որ դպրոցում երեխեքի մեծ մասը էնքան որ մի կերպ քարշ են տալիս դպրոցի տարիները ու փոքրամասնությունն ա, որ շարունակում ա կրթությունը պարտադիրից ազատվելուց հետո։ Նորից էդ օրինակը բերեմ․ բանտն էլ կարա ահագին կոփի մարդուն։ Բայց ոչ մեկին խորհուրդ չես տա գնալ բանտ կոփվելու։ Իհարկե բանտը ծայրահեղացրած օրինակ ա ու դպրոցը սովորաբար բանտ չի։ ՈՒ լիքը սիրուն բաներ էլ են կատարվում հաճախ դպրոցներում։ Ես ինքս նաև լիքը դրական էմոցիաներ էլ եմ ապրել դպրոցում։ Չեմ սևացնում։

Արշակ
22.10.2016, 01:52
Religious -ը մոռացար, մեկ էլ թե ինչ ա նշանակում non traditional … բացի դրանից ի՞նչ ա եղել ծնողի կրթությունը... հոմսքուլ անողները մեծ մասամբ տնային տենտոսուհիներ են... նենց որ իրանց չբավարարվածությունը կասկածելի ...

դրանից բացի... ի՞նչ նորարարություն են մտցրել մինչև հիմա...
Մեֆ, էն որ մեջները կրոնական պատճառներ ունեցողներ էլ կան, դա ոչ մեկ չի ժխտել։ Ես կոնկրետ ընդգծեցի միայն էն պատասխանները որոնք հանրակրթական դպրոցի մեթոդաբանությունից գոհ չլինելու ու ոչ տրադիցիոն մոտեցում կիրառելու ցանկության հետ առնչություն ունեին‎, ցույց տալու համար որ քո «ոչ մեկ» պնդումը փաստերի հետ ոչ մի կապ չունի։

Իսկ չբավարարված տնային տնտեսուհիների մասով չեմ ուզում շարունակել, որտև տեղ արդեն փաստերով բանավեճը վերանում ա, սկսում ա «կոֆեյի շուրջ» զրույցը։
«ի՞նչ նորարարություն են մտցրել մինչև հիմա», սրա վերաբերյալ homeschooling–ի պատասխաններում էլ որոշ պատառիկներ կային, բայց հաշվի առնելով, որ սկի էս չոր թվերի պարագայում իրար չենք հասկանում, կարծում եմ անպտուղ ա էդ հարցով տարածվելը։
Մի խոսքով, Մեֆ ջան, իմաստ չեմ տեսնում էլ շարունակելու։ Դու մնա քո կարծիքին, ես մնամ իմին :)

Արշակ
22.10.2016, 02:02
Հարցազրույցին պատասխանող ծնողը շատ հստակ դպրոցն ամեն կերպ որպես ահավոր սխալ համակարգ էր ներկայացնում, որտեղ երեխայի մոտ սպանում են սովորելու յուրաքանչյուր ցանկություն։ Unschooling տերմինը վկա։
Բյուր, չեմ ուզում իր փոխարեն խոսել, բայց ինքը բազմիցս շեշտեց որ զուտ իր մասնավոր դեպքն ա ներկայացնում, ընտրությունը պետք ա ինդիվիդուալ իրավիճակից ելնելով լինի, կախված ռեսուրսներից ու հնարավորություններից, իսկ ընդհանրական հարցերին իմ տպավորությամբ փորձում էր հնարավորինս զուսպ ու իր կարծիքը ուրիշի վզին չփաթաթող պատասխաններ տալ։ Ընդ որում նույնիսկ իր հոմսքուլինգի անցած ծանոթներից մի մասնավոր օրինակ բերեց, որի դեպքում կասկած էր հայտնում, թե ծնողի հոմսքուլինգի անցնելը ավելի լավ ա քան հանրակրթական դպրոցը։

Իսկ էն, որ էսօրվա հանրակրթական դպրոցները մի շարք լուրջ պրոբլեմներ ունեն, ինչի ժխտող կա՞։

StrangeLittleGirl
22.10.2016, 02:09
Բյուր, չեմ ուզում իր փոխարեն խոսել, բայց ինքը բազմիցս շեշտեց որ զուտ իր մասնավոր դեպքն ա ներկայացնում, ընտրությունը պետք ա ինդիվիդուալ իրավիճակից ելնելով լինի, կախված ռեսուրսներից ու հնարավորություններից, իսկ ընդհանրական հարցերին իմ տպավորությամբ փորձում էր հնարավորինս զուսպ ու իր կարծիքը ուրիշի վզին չփաթաթող պատասխաններ տալ։ Ընդ որում նույնիսկ իր հոմսքուլինգի անցած ծանոթներից մի մասնավոր օրինակ բերեց, որի դեպքում կասկած էր հայտնում, թե ծնողի հոմսքուլինգի անցնելը ավելի լավ ա քան հանրակրթական դպրոցը։

Իսկ էն, որ էսօրվա հանրակրթական դպրոցները մի շարք լուրջ պրոբլեմներ ունեն, ինչի ժխտող կա՞։
Ես լրիվ ուրիշ տպավորություն եմ ստացել։ Ինքն առարկություն չընդունող տոնով հոմսքուլինգի քարոզ ա անում՝ իհարկե միաժամանակ ներկայացնելով, որ հոմսքուլինգը տարբեր ձևերով կարա ընթանա, հանգամանքներից կախված։

Էսօրվա դպրոցներն իհարկե լուրջ խնդիրներ ունեն, բայց ասում եմ՝ հազար տեսակի դպրոց կա, որը քեզ գաղափարապես մոտ ա, էդ մեկն ընտրի երեխաներիդ համար։ Դպրոց կա՝ քիչ ունի խնդիր, դպրոց կա՝ շատ։ Դպրոց կա՝ հատկանիշներ ունի, որոնք քեզ համար պրոբլեմ են, մեկի համար առավելություն։ Բայց մեկ ա, էս բոլոր-բոլոր դպրոցներում երեխան սովորում ա խմբում, ոչ թե մենակով, իսկ ուսուցիչները համապատասխան որակավորում ստացած մարդիկ են, ոչ թե ամեն ինչի մասնագետներ։ Ու դա հսկայական առավելություն ա հոմսքուլինգի հանդեպ։ Դե էն կրոնական ու մնացած ֆլան-ֆստանությունների մեջ չեմ խորանում։

Mephistopheles
22.10.2016, 02:18
Գալ, ես էս թեմայում հլը որ մենակ անհիմն վիրավորանքներ եմ տեսնում` ֆանատիզմից սկսած, պարանոյայով վերջացրած։
Մինչդեռ մարդն եկել ու հանգիստ պատմում էր իր փորձից` ոչ մեկին ոչ մի պիտակ չկպցնելով։
Ու ես մենակ կարող եմ փոշմանել, որ ընդհանրապես բացեցի թեման։
Պետք չի չարանալ մենակ նրա համար, որ կան մարդիկ, ովքեր մեզ նման չեն մտածում ու իրենց համար ուրիշ ուղի են ընտրել։

Այվ, քրոջ պես... մի հատ էսի կարդա... ավատարս նենց տպավորություն ա ստեղծում որ ես կարող ա էս լուրջ որպես կարծիք ընդունե՞մ... դու էս համարում ես նորմա՞լ...

....Կրկին. տարբեր դպրոցները, քոլեջները, համալսարանները տարբեր բաների համար են [ստեղծվել]։ Նորից փորձե՞ս հարցդ ձևակերպել, թե՞ գուշակեմ, որ այս կոնտեքստում (տնային կրթության) երևիթե հարցդ հանրակրթական դպրոցների մասին է։ Պատմականորեն սրանք ստեղծվել են որպես արդյունաբերական հեղափոխության գործիք. գյուղատնտեսության պայմաններում ընտանիքին կից ազատ ու անկախ կամքով մեծացող երեխաները հետագայում պիտանի չէին գործարանային աշխատանքի համար։ Իսկ փոքրուց օրեկան մի քանի ժամ նույն սենյակում անցկացնել սովորած ու արտաքին հեղինակությանը լուռ հանձնվել դաստիարակված երեխաները իդեալական գործարանային աշխատուժի հումք էին դառնում։ Սա որպես դավադրության տեսություն չեմ ասում. այդ երեխաների ծնողներն էլ էին գոհ, որ իրենց երեխաները արդյունաբերականության ոլորտի ապահովված գործի հնարավորություն են ունենալու, այլ ոչ թե գյուղացու անգուշակելի բախտի կամքին են մնալու։ Ինչը նաև հնարավորություն էր տալիս հանկրակրթության հայրերին այն ներկայացնել որպես մասսաների փրկություն գիտության լույսով։ Տեղեկատվական հասարակության մեջ գոյություն ունեցող հանրակրթական դպրոցները արդյունաբերական դարից մեզ հասած ռուդիմենտ են։

Chuk
23.10.2016, 19:13
Մոդերատորական. թեման բացվում է:

Այս թեման ստեղծվել է «Homeschooling. հարցազրույց մի ծնողի հետ (https://www.akumb.am/showthread.php/67133)» թեմայից առաջացած 60 գրառումների հիման վրա: Ինչպես ցույց տվեց վերոնշյալ թեմայում քննարկումները, կա հարցը համակողմանի քննարկելու կարիք ու ցանկություն: Հարցազրույցի թեմայում այն շեղում էր բուն թեմայի ֆորմատն ու որոշ դեպքերում ակամա անձնականացվում հարցազրույցի տվողի հետ, մինչդեռ վերջինս ունի սեփական ընտրություն կատարելու իրավունքը՝ չհակասելով իր երկրի օրենքներին:

Մեզնից յուրաքանչյուրի հարցի հետ կապված կարծիքները չեն առնչվում տվյալ հարցազրույց տվողին, դրանք ավելի գլոբալ են, ընդհանուր երևույթի ու մոտեցումների նկատմամբ կարծիքներ են:

Ինչպես երևի գիտեք homeschooling մականունը (հաշիվը) ստեղծվել էր հատուկ այդ հարցազրույցի համար, տեխնիկապես սահմանափակելով ակումբում վերջինիս մուտքը միայն «Ակումբի անցուդարձ» բաժնում: Ներկայումս ես հանում եմ այդ սահմանափակումը, homeschooling-ն իրավունք ունի մասնակցել բոլոր բաժինները քննարկումներին, այդ թվում, լիահույս եմ, որ կմասնակցի այս թեմայի քննարկումներին: Իր մասնակցությունն արժեքավոր կլինի, քանի որ քննարկման բացառիկներից է, ով անմիջական շփում ունի տնային կրթության հետ, շատ դեպքերում հարցին ավելի տեղեկացված է, քան այլոք, ինչն իհարկե չի նշանակում, որ իր կարծիքներ ու մոտեցումները աներկբա ճշմարտություն են:

Համոզված եմ, որ քննարկումը կշարունակվի քաղաքակիրթ, առանց անձնական վիրավորանքների:

Mephistopheles
23.10.2016, 20:03
Մեֆ, էն որ մեջները կրոնական պատճառներ ունեցողներ էլ կան, դա ոչ մեկ չի ժխտել։ Ես կոնկրետ ընդգծեցի միայն էն պատասխանները որոնք հանրակրթական դպրոցի մեթոդաբանությունից գոհ չլինելու ու ոչ տրադիցիոն մոտեցում կիրառելու ցանկության հետ առնչություն ունեին‎, ցույց տալու համար որ քո «ոչ մեկ» պնդումը փաստերի հետ ոչ մի կապ չունի։

Իսկ չբավարարված տնային տնտեսուհիների մասով չեմ ուզում շարունակել, որտև տեղ արդեն փաստերով բանավեճը վերանում ա, սկսում ա «կոֆեյի շուրջ» զրույցը։
«ի՞նչ նորարարություն են մտցրել մինչև հիմա», սրա վերաբերյալ homeschooling–ի պատասխաններում էլ որոշ պատառիկներ կային, բայց հաշվի առնելով, որ սկի էս չոր թվերի պարագայում իրար չենք հասկանում, կարծում եմ անպտուղ ա էդ հարցով տարածվելը։
Մի խոսքով, Մեֆ ջան, իմաստ չեմ տեսնում էլ շարունակելու։ Դու մնա քո կարծիքին, ես մնամ իմին :)

Արշ, գիտե՞ս ինչի "դտադիցիոն կրթական համակարգը չընդունելը" չի նշանակում նորարարություն մտցնել, որովհետև իրանց նպատակը ոչ թե նոր կրթական մեթոդ մշակելն ա, այլ իրանց երեխան ա իրանց հետաքրքրությունը, ուրիշ ոչ մի բան (չենք մեղադրում) իրանց սիստեմը չի հետաքրքրում...

եթե լիներ նորարարություն, ապա էդ ծնողները կհավաքվեին իրար գլխի ու արդյունքում կստեղծվեր նոր դպրոց իր նոր մեթոդիկայով... Ironic, բայց նորարարությունները միշտ էլ ձգտում են իրենց դպրոցը ստեղծել ու դասավանդելի դառնալ... բայց ոնց որ տեսնում իրանց շփումը էնքան ա ինչքան որ համապատասխանում ա երեխային դպրոցից հեռու պահելու համար... իրանց ֆոկըսը իրանց երեխան ա, կոնկրետ... ու իրանք դա անում են որ երեխային հեռու պահեն դպրոցից, ապահով ու անվնաս... դպրոցն իրանց համար բոբո ա, ինչ տեսակ էլ որ լինի

Mephistopheles
23.10.2016, 20:05
Սրա հետ կապված մի հատ էլ առանձին թեմա չես ուզու՞մ բացես ինտիմ անկյունում:

օհ... վերի սըջեստիվ

Chuk
23.10.2016, 22:28
Մինչ առանձին հարցերի մասին խոսելը (հատկապես Արշի գրառումներում ահագին բան կա, որոնց արժի անդրադառնալ), հոմսքուլինգի մասին մի քանի բառ ասեմ:

Իրա լինելը չլինելը, լավ բան լինել-չլինելը քննարկման առարկա ա ամբողջ առաջավոր աշխարհում ու բավական սուր բանավեճերի թեմա ա: Ըստ իմ դիտարկումների առավել շատ են դեմ եղողները, քան կողմ: Բայց անգամ դեմերի մեծ մասը կողմ են խիստ վերահսկողությամբ հոմսքուլինգին, որի նպատակը չի լինելու ծնողի կոպիան ստեղծելը, աղանդավորական (ոչ միայն կրոնական) նպատակներին ծառայեցնելը, երեխային ժամանակակից գիտությունից ու շփման միջոցներից զրկելը և այլն:

Ըստ նորից իմ դիտարկումների, ժամանակի ընթացքում հոմսքուլինգը օրինական է դառնալու առաջավոր աշխարհի ԲՈԼՈՐ երկրներում, բայց դա լինելու է վերահսկողության ճիշտ մեխանիզմների ներդնումից հետո: Էս պահի դրությամբ ամենաարագ զարգացումը կարծես ԱՄՆ-ում է գնում, ու ըստ բազմաթիվ գնահատականների շատ վատ վերահսկողությամբ: Բայց կարծում եմ, որ սա էլ է ուղղելի:

homeschooling
23.10.2016, 22:33
Մի քիչ վիճակագրության ու մնացածի առումով մի նյութ առաջարկեմ (www.netzwerk-bildungsfreiheit.de/pdf/From_the_extreme_to_the_mainstream.pdf), հետաքրքրվողներին իհարկե։

StrangeLittleGirl
23.10.2016, 23:28
Մտածում էի՝ չշարունակեմ։ Ամեն դեպքում, կտեղափոխվեմ էս թեմա ու կպատասխանեմ։


Շնորհակալություն սահմանափակումները հանելու համար։ Շոյված եմ, բայց, ցավոք սրտի, ոչ ժամանակ ունեմ, ոչ էլ շատ մեծ ցանկություն պոլեմիկայի մեջ մտնելու։ Բուռն վեճերը ինձ ոչ մի բանով չհուշեցին, թե բանավիճող կողմերը որևէ ջանք են գործադրել թեմայի շուրջ հավելյալ տեղեկություններ ու գիտելիքներ հայցելուն մինչև պոլեմիկայի մեջ մտնելը (ինչը ինքնըստինքյան գիտելիքների ծարավի պակաս է ցուցադրում)։ Բայց մեծ զվարճանքով կշարունակեմ ընթերցել այդ պոլեմիկան։ Քանի որ այս թեմայի ուսումնասիրության շուրջ բավական ժամանակ եմ ծավալել, բանավիճող կողմերից և ոչ մեկի արգումենտները (կամ դրանց պակասը) անակնկալ չէին, բայց իսկապես մեծ զվարճանքի աղբյուր եղան։ Դասական գիտ-ֆանտաստիկայի սիրահարների համար. զգացողություններս ինչ-որ չափով հիշեցնում էին մի դրվագ Սայմակի «Immigrant» պատմվածքից, որտեղ տելեպատիկ ունակություններով օժտված այլմոլորակայինները հաճույքով դիտում էին մարդկանց ֆուտբոլի խաղը՝ զվարճանալով հակարակորդների միմյանց խափելու փորձերից (տելեպատիկ ունակությունների հետևանքով այդ քաղաքակրթության մեջ ոչ մի մրցակցային սպորտաձև գոյություն չուներ)։ Ի դեպ, այլ առումով էլ շատ դիպուկ պատմվածք է այս թեմայի համար, խորհուրդ եմ տալիս կարդալ։ (քարկոծել սիրողներին՝ ես ոչ տելեպատիկ եմ, ոչ էլ մեծամիտ, սա միմիայն ասոցիացիա էր)։

Ես լիահույս եմ, որ դուք ձեր երեխաներին էլ էդպես չեք վերաբերվում։ Գիտեք, երբ որևէ մեկն ինձ հետ բանավեճի մեջ է մտնում մի թեմայով, որի մասին գիտելիքներ չունի, ես չեմ նստում ու զվարճանում, այլ ծով համբերությամբ փորձում եմ դիմացինի գիտելիքների բացը լրացնել՝ դիմացինին հասկանալի լեզվով բացատրելով, հղումներ տալով, հարցերին պատասխանելով, հաճախ նույնիսկ վիրավորական պիտակավորումներն անտեսելով, որովհետև ինձ համար շատ կարևոր է, որ դիմացինը տեղեկացված լինի։ Դուք, փաստորեն, քմծիծաղում եք, զվարճանում, որ որևէ մեկը չի բացել վիքիպեդիա ու չի կարդացել, թե ինչ է հոմսքուլինգը, մինչդեռ էս թեմայում, կարծում եմ, բավականաչափ ներկայացվել է, թե ինչ է այն ու ինչպես է կատարվում։



Գիտելիքների տիրապետման մեծամտության առումով.
Շատ հետաքրքրաշարժ էր այն հանգամանքը, որ հենց նույն մասնակիցները, ովքեր ինձ մեծամիտ էին համարում այդ արտահայտությանս համար նաև կարծում էին, թե տնային կրթությունը չի կարող դպրոցական կրթության նման համակարգված գիտելիքներ տալ։ Այ բալամ, բա որ ձեր դպրոցները ձեզ այդքան համակարգված գիտելիքներ են տվել, ինչո՞ւ չունեք վստահություն, որ այդ գիտելիքները կկարողանաք ուրիշներին փոխանցել։ Չստացվե՞ց որ ձեր դպրոցը ձախողել է ձեզ այդ համակարգված գիտելիքներ ձեռք բերելու գործում։

Համակարգված գիտելիք ստանալն ու էդ գիտելիքը փոխանցելը լրիվ տարբեր հարթությունների բաներ են։ Անգամ սեփական նեղ բնագավառի գիտելիքները համակարգված ձևով փոխանցելն ահագին բարդ գործ է, ու դրա համար հատուկ պատրաստվածություն է պետք։ Ուր մնաց բոլոր առարկաները երեխաներին դասավանդելը։


Արշակը արդեն մի տեղ ասաց, որ մի ամբողջ տարվա դասընթացը երկու օրվա մեջ սովորել էր։ Սա լիովին համապատասխանում է իմ փորձին։ Ավելին, այդ դասընթացների արհեստական սահմանափակումները ինձ երբեք էլ չէին բավարարում, ու հավելյալ նյութեր էի փնտրում, որ հասկանամ թե այդ ամբողջ դասընթացի իմաստը ինչումն էր։ Ասածս է. գիտելիքների ծարավ ունեցող մարդու համար դպրոցական ծրագիրը խաղ ու պար է։ Իսկ եթե մարդը դպրոցից հետո էլ պահպանել ու զարգացրել է գիտելիքների նկատմամբ իր սերը, այդ դպրոցական ծրագիրը մի քանի տարի անց դառնում է ինչ-որ չափով «մանկական թոթովանք»։
Այո, բայց նրանք կոչվում են մոտիվացված երեխաներ։ Էդպիսի երեխաներն ընդհանուր երեխաների շատ փոքր տոկոսն են կազմում։ Թե՞ դուք կպնդեք, թե բոլորն են էդպիսին, բայց դպրոցը սպանում է մնացածների մոտիվացիան։ Էդ դեպքում ինչու՞ մոտիվացված երեխաների մոտիվացիան դպրոցն իր խիստ ու սարսափելի օրենքներով ու միջավայրով չի սպանում։ Երեխաներն իրարից շատ են տարբերվում։ Ես այն կարծիքին եմ, որ ցանկացած երեխա, եթե մտավոր հետամնաց չէ, ցանկացած առարկա կարող է գերազանց յուրացնել, բայց ամեն երեխա սովորելու իր ձևերն ունի։ Բնական է, դպրոցի հնարավորություններից դուրս են ամեն երեխայի համար անհատական ուսուցման եղանակ մշակելը, ու արդյունքում՝ որոշ երեխաներ «հումանիտար» առարկաներից են ուժեղ լինում, որոշները՝ «բնագիտական», ու հաճախ ապագա մասնագիտությունն ընտրվում է ոչ թե բուն հետաքրքրություններից, այլ սովորելու մեթոդներից ելնելով։ Բայց դա չի նշանակում, որ դպրոցը կաղապարում է երեխաներին կամ սպանում սովորելու ցանկությունը։ Ուղղակի ունի կոնկրետ տեսակի սահմանափակում, որը որոշ դպրոցներ փորձում են ինչ-որ կերպ լուծել (օրինակ, իմ հաճախած բրիտանական դպրոցում մաթեմատիկա առարկան ամեն աշակերտ մի դասագրքով էր անցնում, ուսուցիչն ամեն մեկին առանձին էր թեմաները բացատրում), որոշ դպրոցներ թքած են ունենում, որոշ դպրոցներ էլ էսպիսի հարցերում աշխատում են ծնողների հետ։


Երեխաների մեկուսացման առումով.
ԱՄՆ-ում (ու շատ ու շատ այլ տեղեր) կա մասնավոր դպրոցների համակարգ։ Ու եթե ֆունդամենտալ քրիստոնյաները կամ մորմոնները ու այլ բացառող դավանանքների տեր մարդիկ ուզենան իրենց երեխաներին կրթել այդ միջավայրում, շատ հեշտ կարող են համապատասխան դպրոցներ բացել՝ տնային կրթություն դրա համար հեչ էլ հարկավոր չէ։ Իսկ չարթեր դպրոցների (charter school) համակարգի կայացմամբ դա կարելի է նույնիսկ այնպես անել, որ պետությունը (հարկատուները) այդ դպրության ծախսերը հոգան։ Չեմ ժխտում, որ որոշ ծնողներ կարող են երեխաներին վնասակար մեկուսացման ենթարկել հոումսքուլինգի անվան տակ, բայց սա եթե կատարվում էլ է, շատ հազվադեպ է։ Ու նույնիսկ եթե տնային կրթությունը արգելվի օրենքով, սա չի դադարելու. եթե երեխան չի գրանցվում դպրոցական համակարգում, շատ դժվար է պետական մարմիններին այդ երեխուն «հայտնաբերել», համենայն դեպս՝ ԱՄՆ-ում։

Բայց էականը նրանում է, որ շատ ու շատ հոումսքուլրներ այդ ուղին ընտրում են, որպեսզի իրենց երեխաները չմեկուսացվեն հասարակությունից հարկադիր հանրակրթական դպրոցներում, որտեղ ամբողջ շփումը ու մտքերի փոխանակումը կատարվում է միմիայն այդ նեղ աշխարհագրական վայրում ապրող միևնույն տարիքակիցների մի պատահական խմբի ու մի քանի ուսուցիչների միջև։ Հասարակությունը բազմատարիք է, բազմաշերտ է, բազմավայր է, և այլն... հարկադիր հանրակրթական դպրոցը ուզենա էլ չի կարող այդպիսի հասարակության համար լավ փորձադաշտ հանդիսանալ։

Հեքիաթ։ Հիշենք, որ երեխան դպրոցում օրվա միայն մի մասն է անցկացնում։ Մնացած ժամերին ուրիշ բաներով է զբաղվում։ Էսպիսով, դպրոցը որևէ կերպ չի խոչընդոտում հասարակության տարբեր շերտերի հետ շփմանը։ Բայց նաև նպաստում է հասակակակիցների հետ շփմանը, դասընկերների ու հասարակության մնացած շերտերի միջև տարբերությունները տեսնելուն։ Մեկը ես դպրոցական տարիքում լիքը ընկերներ ունեի թե՛ դպրոցում, թե՛ դպրոցից դուրս, ու էդ ընկերները բավական տարբեր տարիքի էին։


Բոլոր դպրոցներին հայհոյելը.
Կարծես թե այսպիսի կարծիքներ արտահայտողները դպրոցի կրթական արժեքներին էին հենց անդրադառնում պաշտպանելով իրենց համար ընդունելի դպրոցը։ Ես ոչ մի հարկադիր հանրակրթական հաստատություն չեմ համարում իմ երեխաներին սազական, հենց միայն այն պատճառով, որ սրանք մեկուսացնում են երեխաներին ընդհանուր հասարակությունից ու մի քանի ժամ պահում են փակաղակի տակ։ Ու այդ ժամերը կառավորող «մեծերի» ընտրության մեջ ծնողները ոչ միայն չեն մասնակցում, այլ շատ դեպքերում ուսուցիչները և իրենց կիրառած մեթոդիակն ընտրվում են քաղաքական ճնշումների ներքո (գործոններից են՝ պրոֆ-միությունները, ուսուցիչների կրթությունը ապահովող ինդուստրիան և այլն) ու հազվադեպ են ուղղորդվում երեխաների շահերով։ Իհարկե կան որոշ արտաքուստ դպրոց հիշեցնող կազմակերպությունների մոդելներ, որոնք ավելի ընդունելի կլինեին, եթե լինեին հասանելի։ Օրինակ Admission (http://www.imdb.com/title/tt1814621/) ֆիլմում ներկայացված Quest դպրոցը ասպիսիններից է։ Բայց, նորից, ես ոչ մեկին ոչինչ չեմ քարոզում. եթե դուք գտնում եք ձեր երեխայի դպրոցը ձեզ սազական, флаг вам в руки!
Չգիտեմ՝ ինչից եք որոշում, թե դպրոցները մեկուսացնում են ընդհանուր հասարակությունից։ Հակառակը՝ ավելի են թույլ տալիս շփվել հասարակության տարբեր շերտերի հետ։ Նորից իմ օրինակը բերեմ. եթե դպրոցը չլիներ, ես կարծելու էի, թե ամբողջ Երևանն իմ շրջապատի պես պուպուշ ռոքերներից էր բաղկացած, որ մեծից փոքր բոլորը ռոք են լսում, ու հենց Ռադիոհեդի նոր ալբոմ է դուրս գալիս, վազում են երաժշտական խանութներ։ Բայց հենց դպրոցի ու համադասարանցիներիս շնորհիվ ես իմացա, որ ռոքը հեչ էլ ամենաշատ լսվող երաժշտությունը չի քաղաքում, որ մարդիկ կան, որոնք Նատալյա Օրեյրոյի պլակատներ են առնում։



Ապադպրություն, ոչ-դպրություն և այլն (deschooling, unschooling...).
Նախ, այդ գաղափարները պետք չէ միմյանց հետ խառնել։ Երկրորդն էլ, այդ երկու գաղափարներն էլ ունեն երկար պատմություն, ու գործի են դրվել ինձնից շատ ավելի բանիմաց մարդկանց կողմից (unschooling-ը John Holt-ի ներմուծությունն է, իսկ deschooling-ը՝ Ivan Illich-ի)։ Ու մեկ համացանցային որոնմամբ կարելի էր հասկանալ, որ այդ եզրերի ձեր ընկալումը չի համապատասխանում գաղափարների էությանը։ Թե պնդում եք, որ դպրոցը չի սանձել ձեր գիտելիքների նկատմամբ ծարավը (որպես օրինակ բերելով նեղ մասնագիտական ձեր նվաճումները ու նույնիսկ չանդրադառնալով մնացած բոլոր բնագավառների նկատմամբ ձեր տածած ծարավի նկարագրությանը), գոնե հետևողական եղեք, ու մի երկու րոպե ծախսեք մի փոքր հավելյալ գիտելիքներ ձեռք բերելու վրա։

Տնային կրթությունը իր մեթոդիկայով, «ուսուցիչներով» և կրթական գործընթացով լրիվ տարբերվում է հանրակրթական դպրոցներինից։ Ապա ինչո՞ւ է այդքան զարմանալի, որ երեխային հարկավոր է որոշ ժամանակահատված հանրակրթական նիստ-ու-կացից սթափվելու համար։ Արդեն նշվել էր, որ ծնողը դժվար թե կարողանա տանը լինել ուսուցիչ հանրակրթական դպրության իմաստով, ու եթե ծնողը փորձում է այդպիսին դառնալ ու շարունակել հանրակրթական դպրությունը իր բոլոր մեթոդիկաներով ու գործընթացներով տնային պայմաններում, սովորաբար դա շատ շուտ հանգեցնում է փակուղու։ Ուրեմն, երեխային պետք է տալ հնարավորություն հասկանալու, որ գիտելիքների ձեռք բերման համար անհրաժեշտ չի ուսուցչի հեղինակությունը կամ կրթության նեղ ծրագրումը ու հաճախակի ստուգողական աշխատանքները։ Կոպիտ ասած, այն ինչ գործում է դպրոցում, չի գործում տնային կրթության մեջ, ու դպրոցական սովորություններից հրաժարվել է պետք ենթագիտակցական մակարդակով։ Սա ամենևին էլ չի նշանակում, թե դպրոցները դեբիլացնում են երեխաներին։ Բայց մասսայական հանրակրթության ապահովման համար ահնրաժեշտ են որոշակի դիսցիպլինար ու գործընթացային պայմանավորվածություններ, որոնք հանգեցնում են որոշ համապատասխան (ըստ իս, անբնական) նույնացումների. գիտելիքների ձեռք բերումը՝ ինստիտուցիոնալ կրթության, ուսանումը՝ ուսուցման (դասավանդման), գիտելիքները՝ դպրոցական առարկայական ծրագրին, սովորելու գործընթացը՝ հանձնարարված տնայինները անելուն, և այլն։ Ու շատ դժվար է (գրեթե անհնարին) երեխայի հետ տանը աշխատելը, քանի դեռ մոտը այս պայմանավորվածությունները կարծրացած վիճակում են։ Այս կոնտեքստում, գիտելիքների ծարավի վերահայտնաբերումը վերաբերվում էր հենց այս նույնացումներից սթափվելուն։

Հավելյալ գիտելիք ասելով ի՞նչ նկատի ունեք։ Ինձ համար որևէ բանի մասին հավելյալ գիտելիք ձեռք բերելը նստել ու էդ թեմայով առնվազն մի քանի ժամ կարդալն է, ինչի ժամանակը, ցավոք, էս պահին չունեմ։ Դուք ինձ մեղադրում եք, որ չեմ նկարագրել մասնագիտությունիցս դուրս հետաքրքրություններս: Դրանք, հավատացեք, կան, բայց դրանք մնում են մասնագիտությունից դուրս հետաքրքրություններ:

Իսկ քանի որ հիմա քննարկում ենք, ու դուք հոմսքուլինգի մասին առավել տեղեկացվածն եք, գուցե մյուսներս էլ կրթության այլ տեսակի մասին, ապա շատ ավելի հաճելի կլիներ, եթե պիտակներ կպցնելու փոխարեն ուղղակի բացատրեիք թերըմբռնումները։ Ի դեպ, շնորհակալ եմ, որ մի քիչ ծավալվեցիք deschooling-ի մասով, բայց թույլ տվեք նորից չհամաձայնել ու դա անհեթեթ երևույթ համարել։ Նորից եմ ասում. ես դպրոցից զատ տանը թե՛ ինքնակրթությամբ, թե՛ ծնողներիցս ահռելի քանակով գիտելիք եմ ստացել, բայց ամեն անգամ դպրոցից տուն վերադառնալիս ծնողներս ինձ deschool չէին անում, որ նոր գիտելիքը յուրացնեմ։ Տո հատուկ հոմսքուլինգ էլ չէին անում։ Ուղղակի զրուցում էինք զանազան թեմաներով ու խորանում դրանց մեջ (ի դեպ, նորից նկատենք, որ դրանք ո՛չ մաթեմատիկայից, ո՛չ կենսաբանությունից, այլ հայերենից ու գրականությունից. ոլորտներ, որոնցում ծնողներս մասնագիտացած էին):

Մի բան էլ. դպրոցներ կան, որտեղ տնայիններ չեն տալիս: Հենց ֆիննական համակարգում չկան տնայիններ: Իմ հաճախած բրիտանական դպրոցում էլ ուսուցիչների ականջներից կախվում, աղաչում-պաղատում էինք, որ տնային տային: Ու որ տալիս էին, ահագին հավես բաներ էին, ոչ թե ասենք նստել ու դասագրքի մի ամբողջ գլուխ կոնսպեկտել (տխուր մի բան, որ Երևանի դպրոցի կենսաբանության ուսուցիչս էր հանձնարարում, չնայած որ ինձ երբևէ դասավանդած լավագույն ուսուցիչներից է զուտ դասը բացատրելու ունակությամբ):

Տրիբուն
23.10.2016, 23:58
Նախ ևս մեկ անգամ շեշտեմ, որ ես հոմսքուլինգի անցնելու կոչ չեմ անում ու կոչ չեմ անում վերացնել դպրոցները։ Բոլորովին‎։ Ընդամենը ասում եմ, որ հոմսքուլինգը կամ հայերեն ասած տնային կրթությունը գոյության իրավունք ունի ու ծնողը պիտի իրավունք ունենա դա ընտրելու։


Արշ ջան, կներես, մնացածը չեմ կարդում, քանի որ մեկնարկային դրույթդ սխալ ա։ Ի միջի այլոց, մեր էս homeschooling ընկերն էլ ա էս փաստարկը բերում։

Ուրեմնս, կրությունը մարդու ֆունդամենտալ իրավունքներից մեկն ա։ Թողնել էտ լրիվ ծնողի հայեցողությանը, նշանակում ա նաև թողնել, որ ասենք կրոնական ֆանատիկ ծնողը որոշի որ իրա երեխեն մենակ Աստվածաշունչ կամ Ղուրան պիտի կարդա, մի անգրագետ չոբան կորոշի, որ իրա երեխուն վաբշե գրել-կարդալ պետք չի, ու պետք ա հոմսքուլինգ անել, որ մենակ լավ ոչխար խուզել սովորի, մի խիստ մեր ակումբցիների սիրած ինտրովերտ գլխանց որոշի, որ իրա երեխեն էլ ա ինտրովերտ, ու պիտի տնից դուրս չգա, մարդու բարև չտա, մենակ նաուշնիկներն ականջներին հեծանիվ քշի, որ մեկը օգնություն կանչի, չլսի, կամ հետևից մեքենան սիգնալ տա, էլի չլսի, քցեն տակը, մեռնի ․․․

Դպրոցը, մենակ մաթեմ ու հայոց սովորացնելու տեղ չի։ Էտ տեղ ա, որը մարդուն նաև սովորեցնում ա ինտեգրվել հասարակությանը։ Ու վաբշե մինչև դպրոցը, նաև մանկապարտեզը։ Էտ մարդուն ցույց ա տալիս, որ ինքը մենակ չի, որ էս աշխարհը մենա իրա, իրա մամայի-պապայի, փիսոյի ու փլեյսթեյշնի մասին չի։ Դպրոցը հասարական վայր ա, իսկ մարդը, տնից-տեղից հեռու, հասարական էակ ա, ու ինքը եթե հասարակությունից ակնկալիքներ ունի, ուրեմն պիտի նաև նպաստի էտ հասարակության զարգացմանն ու կայացմանը։ Դպրոցում երեխեն տեսնում ա իրա նմաններին, իրանց հետ մրցակցության մեջ ա մտնում, կրթվում ա որպես կոլեկտիվի անդամ։ Հիմա չասեք կոմինիզմի դասեր եմ տալիս - աշխարհքիս լավագույն հասարակությունները էսօր նրանք են, որտեղ կոլեկտիվ օգտակարությունն ավելի կարևոր ա, քան անհատականը։

Ես չեմ բացառում, ավելի շուտ համոզված եմ, որ դպրոցական կրթությունը կարա թերություններ ունենա։ Բայց դպրոց կոչվածը, այսինքն էն վայրը որտեղ մարդը առաջին անգամ իրա նմանների հետ սկսում ա իրան շրջապատող աշխարհի մասին գիտելիքներ ձեռք բերել, քաղաքակրթության մեծագույն ձեռքբերումներից ա։ Ու գլուխը պատին ա տվել էն մարդը, որը մեզ, հանրակրթական դպրոց գնացածներիս կարա մեղադրի կաղապարված լինելու կամ դոգմատիկ պատկերացումներ ունենալու մեջ։ Թող ընկնի ձեռս, հակակաղապարեմ մինչև բոլոր դոգմատիկ հիմքերը։

Chuk
24.10.2016, 00:16
Արտ, հաճախ էն ինչ հասարակությունը «կտցրածություն» ա համարում, կարա ինչպես դեստրուկտիվ աղանդ լինի, էնպես էլ տվյալ ժամանակի միջին հասարակությունից առաջ աընկած, ավելի զարգացած այլախոհություն և այլն։ ՈՒ հասարակությունը ոչ միշտ ա, որ կարա իր ներկա գիտակցությունից վեր թռնելով գնահատի, թե որ դեպքի հետ գործ ունի։

Ծնողներին օրենքով արգելելով, շանս չտալով որ իրանց երեխաներին իրանց պատկերացրած այընտանքային կրթությունը տան դու փաստացի այլակարծությանը դրսևորվելու հնարավորությունից զրկում ես։ ՈՒ էդ շատ վտանգավոր բան ա։ Աշխարհը այլակարծության շնորհիվ ա զարգանում։ Նոր պրոգրեսիվ գաղափարները միշտ էլ սկզբում այլակարծություն են լինում ու հաճախ «կտցրածություն» որակվում։
Այլակարծության սահմանափակումը եթե սկզբունքորեն չի մերժվում, կարա հանգեցնի Սովետի, ենթադրյալ Հյուսիսային Կորեայի և այլն, ուր «կտցրածության» պատճառով միլիոնավոր կյանքեր են խեղվել ու խորտակվել։
ՈՒ հա, եթե նույնիսկ այլակարծությունը (որը ինքնին ըստ սահմանման փոքր տոկոս ա կազմում) թույլ տալու դեպքում ռիսկ կա, որ էդ այլակարծության ինչ–որ դեպքերում երեխայի աշխարհընկալում կարա խեղվի, միևնույն ա, դրա վնասն անհամեմատելի ա միլիոնավոր կյանքերի խեղման ու համընդհանուր դեգրադացման հետ, երբ որ այլակարծությունը սկսում ա օրենքով արգելվել։

ՈՒ ընդհանրապես, կրոնական աղանդավորության դեմ գիտելիքով պայքարելու փոխարեն բռնությամբ պայքարելը արդեն իսկ սթափ գիտակցության, ինտելեկտի ու քաղաքակրթության անճարություն ու պարտություն ա նշանակում։ Էն որ բազմաթիվ զարգացած երկրներում աղանդները բռնի ձևով չեն արգելում, դրա պատճառը ոչ թե էն ա, որ էդ աղանդները օգտակար են համարվում, այլ հասկանում են, որ բազմակարծության բռնի սահմանափակումը ինչ աղետալի հետևանքերի կարա բերի։ Հիմար մտքի դեմ պայքարի ամենաարդյունավետ ձևը մտքի սխալ լինելը հիմնավորելն ա, ոչ թե հիմար միտքն արգելելը։

Իսկ էն, որ հանրակրթական դպրոցը լուրջ ռեֆորմների կարիք ունի, ինձ թվում ա ոչ մեկ չի ժխտի։ ՈՒ տնային ուսուցումը նորարարության հրաշալի դաշտ ա, որի արդյունքները կարող են ի վերջո կիրառվել հանրային դպրոցում ու զարգացնել այն։

Բնականաբար ոչ ոք չի ասում թե եկեք փակենք հանրային դպրոցը։ Երկուսն էլ կարող են համատեղ գոյություն ունենալ, ու ծնողը ընտրության հանարավորություն ունենա։

Արշ ջան, այլակարծությունն, այո՛, հաճախ խթան ա լինում աշխարհի զարգացման համար: Բայց այլակարծությունն ինքն իրանով աշխարհի զարգացման միջոց չի, ու կարող ա նաև աշխարհի հետընթացների պատճառ դառնա:

Ավելին, այլակարծության ու փնտրտուքի համար հոմսքուլինգը ոչ միայն անհրաժեշտ պայման չի, այլ նույնիսկ հնարավոր ա, որ խոչընդոտ ա: Նայի, Արշ ջան, եթե կան կայացած հիմունքներ, ձևեր, նորմաներ, դու չես կարող լուռ դրանց վրա խաչ քաշել ու անցնել առաջ: Էդ դեպքում առավելագույնը դու կսկսես հեծանիվ նորից հայտնաբերելուց: Դու չես կարող հերքել հիմիկվա ամողջ բժշկությունը, նոր ուղղություն զարգացնելու համար: Չես կարող հերքել ֆիզիկայի մինչ հիմա եղած բոլոր կանոնները, նոր գյուտեր անելու համար, չես կարող ջնջել մի կողմ գցել մաթեմատիկան՝ նոր գործիքակազմ ստանալու համար ու էսպես շարունակ:

Դպրոցներում ռեֆորմների փորձ անողները քիչ չեն: Իրանք ոչ թե ամբողջովին հերքում են նախորդը, այլ նոր փորձեր են անում: Ու աշխարհում, նույնիսկ Հայաստանում քիչ չեն փորձարարական դպրոցները, որոնց մի մասը հաջողության է հասնում, մյուս մասը ոչ, հաջողության հասածների մի մասն էլ որոշակիորեն իր փորձը տարածում ա աշխարհում: Սա ա ձևը: Հոմսքուլը դա չի անում, հասարակ պատճառով, հոմսքուլ ընտրում են ոչ թե ռեֆորմերները, այլ էս կամ էն պատճառով հանրակրթական դպրոցից դժգոհները, ովքեր մտածում են ՄԻԱՅՆ ՈՒ ՄԻԱՅՆ ԻՐԵՆՑ ԵՐԵԽԱՆԵՐԻ, այլ ոչ թե ընդհանուր ռեֆորմների մասին: Իրանք իրանց երեխուն ուզում են տալ լավագույնը, որը մարդկայնորեն կարող ա ընդունելի ա, բայց չպետք ա շփոթել ու իրանց տալ ռեֆորմերներ, այլախոհներ անունները:

Եթե քեզ հետաքրքիր ա, այդ ալտերնատիվ դպրոցների օրինակներից էլ կարող ենք խոսել, որ տեսնես, որ կա ռեֆորմների փորձեր ու ռեալ օրինակներ: Ու որ դրանք ամենևին հոմսքուլինգից չեն գալիս:

Եթե փորձեմ հակիրճ լինել, հոմսքուլի դրական ու բացասական խնդիրներից խոսելուց իսպառ պետք ա մոռանանք ռեֆորմների մասին թեզերը. դրանք ընդհանրապես հոմսքուլինգի նպատակներից չեն:

Ու այո, էս ամենը պետք ա ՀՍՏԱԿ ԿԱՆՈՆԱԿԱՐԳՎԻ ՕՐԵՆՔՈՎ: Պետք ա լինեն շատ կուռ ՎԵՐԱՀՍԿՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵԽԱՆԻԶՄՆԵՐ: Ու հոմսքուլինգի ցանկացած տարբերակ, որը կհակասի ասենք երկրի գլխավոր օրենքին (օրինակ կրթություն ստանալու ֆունդամենտալ իրավունքը, որտև ասենք Պողոսը կարող ա համարի, որ Ֆիզիկան հակաաստվածային է ու իր երեխան չպետք ա դա սովորի), պետք ա հստակ օրենքով արգելվի: Այլ տարբերակ չկա, չի կարելի ասել «բայց սա կարող ա ռեֆորմ առաջացնի» ու թողնել, որտև դրանով դու կոնկրետ մի երեխու հստակ վատություն ես անում:

Իհարկե հանրակրթական դպրոցից լիքը բռակ ա դուրս գալիս: Բայց էլի օրենքն ա, որ պետք ա փորձի դա կառավարել ու նվազագույնի հասցնել: Ես էս ամենը նայում եմ էն պրիզմայով, որ պետությունը, պետական ինստիտուտներն ու հասարակությունը պատասխանատու են անհատի իրավունքների համար: Հակառակը կարճ ձևակերպմամբ բեզպրեձելն ու տգիտությունն ա:

Հիմա նորից. հոմսքուլինգի դեպքերից շատերում կարող ա երեխան ստանա թե՛ լավ կրթություն, թե՛ լավ ադապտացվի արտաքին աշխարհին, չունենա սոցիալական խնդիրներ: Բայց քանի դեռ չկա մեխանիզմ, որը սրան զուգահեռ անասուն դեպքերը չի արգելում, ինքը գլոբալ առումով արատավոր երևույթ ա:

anslov
24.10.2016, 00:53
Բավականին ծանրակշիռ փաստ տնային կրթության անցնելու համար:
Կարծում եմ, որ Հայաստանում այս թվերը շատ ավելի խայտառակ են ու դրանք համարյա միշտ ծածկվում են ծնողներից երեխաների ու ուսուցիչների կողմից:



Most recently, the safety issue in particular spurred
widespread interest in home schooling (Krumbine,
2004). This reflects both that, for example, one in
four American public school students has been a victim
of violence at or near their school (cited in
Richman, 1994, p. 111), and the heightened interest
in safer schooling immediately following the April 1999 shootings at Columbine High School in Littleton,
Colorado (and subsequent copycat incidents in
both Canada and the United States; see, for example,
Sink, 1999). In a Newsweek poll, 63 percent of adult
Americans said it was very or somewhat likely that a
shooting incident could happen at their local
schools.10
http://www.netzwerk-bildungsfreiheit.de/pdf/From_the_extreme_to_the_mainstream.pdf

Chuk
24.10.2016, 00:56
Բավականին ծանրակշիռ փաստ տնային կրթության անցնելու համար:
Կարծում եմ, որ Հայաստանում այս թվերը շատ ավելի խայտառակ են ու դրանք համարյա միշտ ծածկվում են ծնողներից երեխաների ու ուսուցիչների կողմից:

Բավականին ծանրակշիռ փաստ ա իրավական համակարգը ուժեղացնելու ու նման դեպքերը կանխելու համար: Որևէ կերպ փաստարկ չի տնային կրթության անցնելու համար:

Այդ նույն փաստարկով պետք չի տնից դուրս գալ, հաշվի առնելով ճանապարհային պատահարների քանակը:

anslov
24.10.2016, 01:05
Բավականին ծանրակշիռ փաստ ա իրավական համակարգը ուժեղացնելու ու նման դեպքերը կանխելու համար: Որևէ կերպ փաստարկ չի տնային կրթության անցնելու համար:

Այդ նույն փաստարկով պետք չի տնից դուրս գալ, հաշվի առնելով ճանապարհային պատահարների քանակը:
Դե, եթե էմպրիկ համեմատությունները թողնենք մի կողմ, ու կոնկրետանանք սեփական երեխայ վրա, ապա մինչև էնքան ուժեղանաս որ պետության իրավական համակարգը ուժեղացնես ու արդյունավետ դարձնես, երեխատ կարող է վարի գնալ: Դրա ալտերնատիվը իրա գլխից հեռու չգնալն ա, ու դրա պատճառով հավականան ա որ դու ինքտ բռնության ենթարկվես արդեն...
Դուք մոռանում եք, որ խոսում ենք ամերիկա-կանադական կրթական համակարգի մասին, որտեղ ուսուցչի լիազորությունները երեխաների վրա չափազանց սահմանափակ է ու "բանդիտ" երեխաների հանդիպելուց ուսուցիչները հիմնականում գլուխները շուռ են տալիս: Ու ինչքան եվրոպական ֆիլմեր եմ նայել էս թեմայով, այնտեղ էլ ուսուցչի պահվածը առանձնապես չի տարբերվում:

Chuk
24.10.2016, 01:08
Դե, եթե էմպրիկ համեմատությունները թողնենք մի կողմ, ու կոնկրետանանք սեփական երեխայ վրա, ապա մինչև էնքան ուժեղանաս որ պետության իրավական համակարգը ուժեղացնես ու արդյունավետ դարձնես, երեխատ կարող է վարի գնալ: Դրա ալտերնատիվը իրա գլխից հեռու չգնալն ա, ու դրա պատճառով հավականան ա որ դու ինքտ բռնության ենթարկվես արդեն...
Դուք մոռանում եք, որ խոսում ենք ամերիկա-կանադական կրթական համակարգի մասին, որտեղ ուսուցչի լիազորությունները երեխաների վրա չափազանց սահմանափակ է ու "բանդիտ" երեխաների հանդիպելուց ուսուցիչները հիմնականում գլուխները շուռ են տալիս: Ու ինչքան եվրոպական ֆիլմեր եմ նայել էս թեմայով, այնտեղ էլ ուսուցչի պահվածը առանձնապես չի տարբերվում:

Կրկնեմ, որ մարդկայնորեն առանձին ընտրությունները հասկանալի են: Նաև կոնկրետ էս պատճառով ընտրությունները: Բայց երբ գլոբալացնում ենք, էդ նույնն ա, որ երեխուդ մենակ փողոց չթողնես, անընդհատ հետը թիկնապահ ու դայակ ման տաս ու էսպես շարունակ: Այսինքն դրդապատճառի հասկանալի լինելը իրան կուռ փաստարկ, գլոբալ դեպքում, չի սարքում հոմսքուլինգը ընտրելու համար:

Ruby Rue
24.10.2016, 17:08
Ես տնային կրթության նկատմամբ բավականին նեյտրալ վերաբերմունք ունեմ։ Որոշ դեպքերում կարա արդյունավետ լինի, այլ դեպքերում՝ շատ ավելի վատը, քան ստանդարտ դպրոցական կրթությունը։ Ու Չուկի հետ լիովին համամիտ եմ, որ վերահսկող մեխանիզմներ են պետք՝ երեխայի կրթության իրավունքը լիարժեք իրացնելու համար։

Հարցազրույցի թեմայում իմ կարծիքը չբրդելու համար էստեղ արտահայտվեմ։ :)
Homeschooling-ի հարցազրույցը սկզբում շատ հավեսով էի կարդում. ինչ խոսք, հետաքրքիր մեթոդներ են կիրառում ու միգուցե իրենց երեխաները մի քանի քայլ առաջ լինեն միջինում մյուս երեխաներից, բայց հետո թեման բավականին կտրուկ զարգացումներ ստացավ։ Ես չէի ուզում որևէ բան ասել, բայց կարծում եմ, որ այս պնդումը չափից դուրս սխալ ու ինքնավստահ է.


Կոնկրետ մաթեմով շատ չենք զբաղվում, քանի որ իր տարեկիցներից երկու դասարան բարձր է, և իմ խորին համոզմամբ ամբողջ դպրոցական մաթեմի ծրագիրը կարելի է մեկ տարում սովորել, ասենք 12 տարեկան հասակում։

Ինչ խոսք, ես հավատում եմ, որ որոշ երեխաներ կարող են 12 տարեկանում մաթեմատիկայի ամբողջ ծրագիրը սովորել, բայց դա կանեն միայն ոտքից գլուխ մաթեմում թաղված, հիմնականում միայն դրանով հետաքրքրվող երեխաները։ Մաթեմի ծրագիրն իր մեջ ինչ ասես ներառում ա՝ հարթաչաթություն, տարածաչափություն, եռանկյունաչափություն, հավասարումների լուծում, հետո վերջին տարիներին արդեն հավանականության տեսության ու մաթ. անալիզի տարրեր։ Մի կողմ թողնենք էն փաստը, որ իրականում հանրակրթական դպրոցում սովորող երեխաներից շատերին միգուցե ոչ պետք, ոչ էլ հետաքրքիր է էս ծրագիրը, բայց շատ «տկլոր» կարծիք է պնդելը, որ սա մի տարվա բան է, էն էլ՝ 12 տարեկանում։ Ես, որ առանց կրկնուսույցի, դպրոցի վերջին տարին մաթեմ ու ֆիզիկա էի պարապում (հոմսքուլվում էի, էլի), մոտ 3-4 ամիս ինտենսիվ ֆիզիկա ու մաթեմի վրա էի՝ էդ էլ էն պարագայում, որ սովորածս լրիվ նոր չէր ինձ համար ու չէի դնում սաղ շտեմարանը լուծում, այլ մի քիչ տեսություն ու մի քանի մոդել խնդիր էի անում։

Մեկ էլ իմ սուբյեկտիվ կարծիքով, հնարավոր է երեխաները ձանձրանան միշտ նույն մարդկանց հետ ժամանակ անցկացնելուց։ Ես ինչքան էլ որևէ դասատուի կամ դասախոսի սիրեմ, միշտ բազմազանությունը լավ է։ Տարբեր մարդիկ տարբեր գիտելիքների պաշար, տարբեր մատուցման ձև ու մեթոդներ ունեն։ Էդպես հետաքրքիր է, իսկ միշտ միևնույն մարդկանց հետ ժամանակ անցկացնելը սահմանափակում է երեխեքի՝ տարբեր անհատների ու մեթոդների հետ ծանոթանալը։

Ես կարծում եմ, որ էդքան էլ ճիշտ չի ծնողների կողմից երեխային շատ ծանրաբեռնելն ու փորձել վունդերկինդ սարքելը։ 13 տարեկանում կարելի է քոլեջի կուրս վերցնել, բայց էդ տարիքի երեխան լրիվ ուրիշ հոգեբանական ու սոցիալական վիճակում է, ու բավականին դժվար կլինի իրենից 5-6 տարի մեծերի շրջապատում լինելը։ Դպրոցը միայն ակադեմիական գիտելիքը չի, ու ինչքան էլ ես չսիրեի դպրոցը, չեմ կարա չընդունեմ, որ էնտեղ հանդիպել եմ ինչ ձևի մարդու ասես, կյանքիս առաջին անարդարություններն եմ «վայելել», հասակակիցների հետ խնդիրները, ու դպրոցից հետո արդեն բավականին հասուն մարդ էի, ու կարող էի ինքս ինձ տեր կանգնել՝ գիտակցելով, որ աշխարհը պուպուշ, հավես գրքեր կարդացող ու խելացի մարդիկ չեն միայն։ Օրինակ, ինձ 5-6-րդ դասարանում տնօրենն առաջարկեց քննություն տալ, մի դասարան բարձր նստել։ Չհամաձայնեցի, բայց հետո երբ շտապում էի դպրոցն ավարտել, շատ էի փոշմանում։ Բայց իմ մասնագիտական ընտրությունն արել եմ վերջին դասարանում, ու եթե ես վազեի դպրոցն արագ ավարտելու հետևից, հավանաբար էսօր չէի ունենա իմ մասնագիտությունն, որն էդքան սիրում եմ։

Իսկ ինչ վերաբերում ա դպրոցական համակարգին, լիքը հաջողված օրինակներ կան։ Նույն ֆիննական կրթությունը, որ ամբողջ աշխարհում արդեն հայտնի ա, շատ հետաքրքիր ու ալտերնատիվ ձևով ա կազմված։ Ու ընդհանրապես՝ շատ կարևոր ա, որ կրթությունը հիմնված լինի երեխայի անձնական հետաքրքրությունների ու կարիքների վրա՝ մյուս կողմից կարողանալով ինչ-որ հիմք ապահովել հետագայում մասնագիտություն ստանալու հարցում։ Էս առումով, Հայաստանում հանրակրթական դպրոցները զիբիլ են։ Ես միշտ դասարանի լավագույն սովորողներից եմ եղել, ու ուսուցիչներն ինձ շատ են ուշադրություն դարձրել ցածր դասարաններում. երբ որ պլանավորածն անում էի, առանձին հանձնարարություններ, խնդիրներ էին տալիս։ Բայց հակառակը չկար՝ տեմպի հետևից չհասցնող, ինչ-որ խնդիրներ ունեցող աշակերտները համարյա ուշադրության չէին արժանանում։ Սովետից մնացած դպրոցներում ամենաշատը ոգևորում են «ուժեղ» երեխեքին, միջին ու միջինից ցածր մոտիվացիա կամ որոշ դեպքերում՝ ունակություններ ունեցող երեխեքը ահագին տուժում են։
Բայց լավ ու ալտերնատիվ դպրոցների դրական աճ կա։ Քույրս, որ հանրակրթական դպրոցում շատ չարաճճի էր, անընդհատ ծնող էին կանչում՝ կռիվներ անելու համար, հիմա Մխիթար Սեբաստացի ա գնում ու մի այլ կարգի մոտիվացված ու հավեսով ա։ Ու ես հավատում եմ, որ կարելի ա լավացնել կրթական համակարգը ու դպրոցում էլ լիարժեք ու հետաքրքիր կրթություն տալ։

ivy
24.10.2016, 17:25
Ռուբի, էդ նախադասությունն առանձին վերցրած կարող է և շոկային թվա: Բայց դու դրանից հետոն հո կարդացել ես: Խոսքը երեխայի մոտ էդ հետաքրքրությունը և մաթեմատիկական մտածողությունը զարգացնելու մասին է՝ հետաքրքրաշարժ խնդրիներով և այլն: Խոսքը նրա մասին չի, որ մենակ հաշվել իմացող երեխան 12 տարեկանում նստի ամբողջ կուրսը անցնի մի տարում: Նա էդ տարիքում պիտի որ արդեն էն մակարդակի հասած լինի, որ կարողանա ստանդարտ նյութը արագ յուրացնել, քանի որ որոշակի գիտելիքների պաշար ունի և մեծ հետաքրքրություն: Սրա մասին է խոսքը:
Իսկ ինքնսվստահ արտահայտությունը, կարծում եմ, մաթեմից PhD ունեցող մարդու դեպքում լրիվ հիմնավոր է:

Ruby Rue
24.10.2016, 17:52
Ռուբի, էդ նախադասությունն առանձին վերցրած կարող է և շոկային թվա: Բայց դու դրանից հետոն հո կարդացել ես: Խոսքը երեխայի մոտ էդ հետաքրքրությունը և մաթեմատիկական մտածողությունը զարգացնելու մասին է՝ հետաքրքրաշարժ խնդրիներով և այլն: Խոսքը նրա մասին չի, որ մենակ հաշվել իմացող երեխան 12 տարեկան նստի ամբողջ կուրսը անցնի մի տարում: Նա էդ տարիքում պիտի որ արդեն էն մակարդակի հասած լինի, որ կարողանա ստանդարտ նյութը արագ յուրացնել, քանի որ որոշակի գիտելիքների պաշար ունի և մեծ հետաքրքրություն: Սրա մասին է խոսքը:
Իսկ ինքնսվստահ արտահայտությունը, կարծում եմ, մաթեմից PhD ունեցող մարդու դեպքում լրիվ հիմնավոր է:

Մաթեմատիկայից ցանկացած PhD ունեցողի, տո PhD էլ չէ, մաթեմատիկայի ֆակուլտետում նորմալ սովորած ու բակալավրն ավարտածին էլ դպրոցական ծրագիրը խաղ ու պար կթվա։ :))
Բայց էդ չի նշանակում, որ երեխայի համար challenging չի։ Հիմա որ ընդունելության քննության հարցերին նայում եմ, ծիծաղս գալիս ա, որ ժամանակին ինչ-որ բաներ չեմ հասկացել կամ դժվար է եղել։ Ինչպիսի բեքգրաունդ ու հետաքրքրություն էլ ունենա երեխեն, 1 տարին ամբողջ կուրսի համար հերիք չի, եթե ամբողջ օրը մաթեմով չզբաղվի։ Զուտ հնարավորությունները մի կողմ թողնելով, ժամանակի հարց ա նաև։ Ու ամեն ինչ պլան կատարել ու յուրացնել չի, հա՛մ վարժություններ են, որ պետք ա գրել, որ ձեռքդ սովորի, համ էլ լիքը սիրուն խնդիրներ կան, որ երկար կարելի ա մտածել։ 6-րդ դասարանից սկսած հանրահաշիվ ու երկրաչափությունը կարծեմ առանձին են։ Մինչև 12-րդ դասարան՝ միասին 14 գիրք են անում, դրան գումարած եթե մարդը հետաքրքրված ա, վրա-վրա դասագիրք չի լուծում, կողքից խնդրագրքեր կան, օլիմպիադայի խնդիրներ ու լիքը բզբզալու բան։ Գիտելիք ստանալը մենակ պլան կատարել չի, բաներ կան, որ ժամանակի ընթացքում ու պարբերաբար անելու դեպքում ա ամրապնդվում։

ivy
24.10.2016, 18:05
Ռուբի, խոսքը ծնողի գիտելիքների մասին չէր, այլ ասածի ինքնավստահության մասին. նրա մասին, որ էդ բնագավառում երկար ճամփա անցած մարդը կարող է և պատկերացնել նյութի յուրացման հնարավորությունները։
Ու ոչ ոք չի ասել, թե գիտելիքը պիտի մի տարում յուրացվի. խոսքն ընդամենը պահանջվող ծրագրի մասին էր, որը չի նույնացվում մաթեմատիկական գիտելիքների հետ։ Ընդհակառակը, դրանք մինչև էդ տարիքն արդեն էնքան են ամրանում, որ ստանդարտ ծրագիրն անցնելը շատ հեշտանում է։
Դա հենց պարզեցնում է նյութի յուրացումը, ոչ թե ծանրաբեռնում երեխային։ Ու ընդհանրապես հոմսքուլինգը լրիվ հիմնված է երեխայի ներքին մոտիվացիայի ու հետաքրքրության վրա և ոչ թե հակառակը` ստիպելու և ծանրաբեռնելու վրա։

StrangeLittleGirl
24.10.2016, 18:21
Մաթեմատիկայից ցանկացած PhD ունեցողի, տո PhD էլ չէ, մաթեմատիկայի ֆակուլտետում նորմալ սովորած ու բակալավրն ավարտածին էլ դպրոցական ծրագիրը խաղ ու պար կթվա։ :))
Բայց էդ չի նշանակում, որ երեխայի համար challenging չի։ Հիմա որ ընդունելության քննության հարցերին նայում եմ, ծիծաղս գալիս ա, որ ժամանակին ինչ-որ բաներ չեմ հասկացել կամ դժվար է եղել։ Ինչպիսի բեքգրաունդ ու հետաքրքրություն էլ ունենա երեխեն, 1 տարին ամբողջ կուրսի համար հերիք չի, եթե ամբողջ օրը մաթեմով չզբաղվի։ Զուտ հնարավորությունները մի կողմ թողնելով, ժամանակի հարց ա նաև։ Ու ամեն ինչ պլան կատարել ու յուրացնել չի, հա՛մ վարժություններ են, որ պետք ա գրել, որ ձեռքդ սովորի, համ էլ լիքը սիրուն խնդիրներ կան, որ երկար կարելի ա մտածել։ 6-րդ դասարանից սկսած հանրահաշիվ ու երկրաչափությունը կարծեմ առանձին են։ Մինչև 12-րդ դասարան՝ միասին 14 գիրք են անում, դրան գումարած եթե մարդը հետաքրքրված ա, վրա-վրա դասագիրք չի լուծում, կողքից խնդրագրքեր կան, օլիմպիադայի խնդիրներ ու լիքը բզբզալու բան։ Գիտելիք ստանալը մենակ պլան կատարել չի, բաներ կան, որ ժամանակի ընթացքում ու պարբերաբար անելու դեպքում ա ամրապնդվում։

Ռուբ, հետդ լիովին համաձայն լինելով հանդերձ՝ ինձ թվում ա, որ հոմսքուլինգը համեմատում ա ամերիկյան դպրոցների ծրագիրը: Էնտեղ չգիտեմ ոնց ա (դու ինձնից լավ կիմանաս), բայց իմ բրիտանական դպրոցում մաթեմի ծրագիրն իրոք ահավոր թեթև էր: Ես իմ հայկական դպրոցի երկրորդ դասարանի գիտելիքներով մի ամսում իրանց չորրորդ, հինգերորդ ու վեցերորդ դասարանները վերջացրել էի ու անցել յոթերորդին, որը վերջապես ինձ համար նորություն էր: Էսքանով հանդերձ, գիտեմ նաև, որ էս նույնը կիրառելի չի ամեն երեխայի դեպքում, ու լավ մաթեմ իմանալը մեծ ջանք ա պահանջում, մի տարում յուրացվող երևույթ չի:

Արշակ
24.10.2016, 19:11
Արշ, գիտե՞ս ինչի "դտադիցիոն կրթական համակարգը չընդունելը" չի նշանակում նորարարություն մտցնել, որովհետև իրանց նպատակը ոչ թե նոր կրթական մեթոդ մշակելն ա, այլ իրանց երեխան ա իրանց հետաքրքրությունը, ուրիշ ոչ մի բան (չենք մեղադրում) իրանց սիստեմը չի հետաքրքրում...

եթե լիներ նորարարություն, ապա էդ ծնողները կհավաքվեին իրար գլխի ու արդյունքում կստեղծվեր նոր դպրոց իր նոր մեթոդիկայով... Ironic, բայց նորարարությունները միշտ էլ ձգտում են իրենց դպրոցը ստեղծել ու դասավանդելի դառնալ... բայց ոնց որ տեսնում իրանց շփումը էնքան ա ինչքան որ համապատասխանում ա երեխային դպրոցից հեռու պահելու համար... իրանց ֆոկըսը իրանց երեխան ա, կոնկրետ... ու իրանք դա անում են որ երեխային հեռու պահեն դպրոցից, ապահով ու անվնաս... դպրոցն իրանց համար բոբո ա, ինչ տեսակ էլ որ լինի
Մեֆ ջան, բնականաբար հոմսքուլինգ անողի առաջնային նպատակը իր երեխայի համար ավելի որակյալ կրթություն ապահովելն ա, ոչ թե՝ աշխարհը փոխելը։ Սեփական երեխային կրթելիս նոր մեթոդներ կիրառելը արդեն նորարարություն ա, ու լիովին իրագործելի, մինչդեռ ամբողջ համակարգ փոխելը շատ ավելի ռեսուրսատար ու դանդաղ պրոցես ա, որի հնարավորությունը առանձին ծնողը հաճախ չունի։ Մինչդեռ վստահ եմ, ինքդ էլ եթե փնտրես, կգտնես լիքը փորձի փոխանակում հոմսքուլ անող ծնողների միջև, որը հասանելի ա հասարակությանը ու էդ փորձի sharing–ը արդեն ներդրում (contribution) ա կրթության ոլորտի զարգացման մեջ, որից կարելի ա օգտվել հանրակրթական դպրոցները բարելավելու համար։ Եթե նկատեցիք, տվյալ հարցազրույցի հյուրը հենց էդ էլ անում էր իր սեփական փորձի մասին մեր հարցերին պատասխանելով։

Chuk
24.10.2016, 19:17
Եթե նկատեցիք, տվյալ հարցազրույցի հյուրը հենց էդ էլ անում էր իր սեփական փորձի մասին մեր հարցերին պատասխանելով։

Արշ, կարո՞ղ եմ քեզ ու մյուսներին խնդրել այս թեմայում գրառումներ անելուց այլևս չհղվել հարցազրույց տվողի պատասխաններին, որպեսզի նորից անձնական դաշտ չբերվի: Կանխավ շնորհակալություն:

Sagittarius
24.10.2016, 19:19
Ռուբի, խոսքը ծնողի գիտելիքների մասին չէր, այլ ասածի ինքնավստահության մասին. նրա մասին, որ էդ բնագավառում երկար ճամփա անցած մարդը կարող է և պատկերացնել նյութի յուրացման հնարավորությունները։
Ու ոչ ոք չի ասել, թե գիտելիքը պիտի մի տարում յուրացվի. խոսքն ընդամենը պահանջվող ծրագրի մասին էր, որը չի նույնացվում մաթեմատիկական գիտելիքների հետ։ Ընդհակառակը, դրանք մինչև էդ տարիքն արդեն էնքան են ամրանում, որ ստանդարտ ծրագիրն անցնելը շատ հեշտանում է։
Դա հենց պարզեցնում է նյութի յուրացումը, ոչ թե ծանրաբեռնում երեխային։ Ու ընդհանրապես հոմսքուլինգը լրիվ հիմնված է երեխայի ներքին մոտիվացիայի ու հետաքրքրության վրա և ոչ թե հակառակը` ստիպելու և ծանրաբեռնելու վրա։

չես կարող վստահ լինել: Վերջիվերջո հոմսքուլինգում ծնողն ինքն ա իրա երեխու պարամետրերը ամբողջությամբ տնօրինում ու կարող է երկու տարբերակներն էլ կիրառել:

Արէա
24.10.2016, 19:42
Մի քանի օր առաջ դպրոցներից էինք խոսում, մամաս ուսուցչուհի ա, աշխատում ա սովորական, սովետական մեթոդիկայով աշխատող դպրոցում, ասում էր ամենալավ դպրոցն էն ա, որի շրջանավարտներն ամենաշատն են բուհեր ընդունվում, նկատի ունի որ լավ դպրոցը լավ գիտելիք տվող դպրոցն ա, կապ չունի ինչ մեթոդով։

Ես էլ ասում էի, որ երեխայիս կնախընտրեմ ուղարկել էնպիսի դպրոց, որտեղ ձեռք կբերի ինքնավստահություն, մարդկանց հետ շփվելու ունակություն, ինքնադրսևորվելու, ինքն իրեն ներկայացնելու հմտություն, ստեղծագործելու մղում, քան դպրոց, որտեղ էս ամեն ինչը չի լինի, բայց գերազանց գիտելիքներ կունենա ասենք մաթեմատիկայից կամ հայոց պատմությունից։

Ասեց ուրեմն Բլեյանի դպրոց պիտի ուղարկես, ու էն տոնով ասեց, իբր. քոռանամ ես, խեղճ երեխա))

Հոմսքուլինգը կարա շատ լավ գիտելիքներ տա, բայց էն մնացածը ո՞նց ա տալու, դրա համար կոլեկտիվ ա պետք, մրցակցություն ա պետք, ու ոչ թե շաբաթը մեկ անգամ, այլ ամեն օր, պարտադիր կերպով, մինչև սովորություն, բնավորության գիծ դառնալը։

Իմ կարծիքով սա բուսակերության, յոգայի, վազելու, քաղաքակրթությունից հեռու ապրելու, բանի պես մոդայիկ, թիթիզ, ուրիշներից տարբերվելու ձգտում ա ընդամենը։
Առանձնապես մի սարսափելի բան չի, բայց դե մի եսիմ ինչ օգտակար բան էլ չի էլի։

Արշակ
24.10.2016, 19:44
Արշ ջան, այլակարծությունն, այո՛, հաճախ խթան ա լինում աշխարհի զարգացման համար: Բայց այլակարծությունն ինքն իրանով աշխարհի զարգացման միջոց չի, ու կարող ա նաև աշխարհի հետընթացների պատճառ դառնա:
Իհարկե, միայն այլակարծությունը ինքն իրենով բավարար չի աշխարհի զարգացման համար, բայց անհրաժեշտ պայման ա։ Արդեն եղածի, ընդունված վիճակի ցանկացած փոփոխության (զարգացում թե հետընթաց) սկիզբը լայն իմաստով այլակարծությունն ա։ Արգելիր այլակարծությունը, ու աշխարհը կանգ կառնի։ ՈՒ բնականաբար ամեն փոփոխություն չի, որ զարգացում ա, բայց էվոլուցիայի ընթացքում ոչ էֆեկտիվ մեխանիզմները ի վերջո պարտվում են էֆեկտիվներին ու արդյունքում զարգացում ա տեղի ունենում։




Ավելին, այլակարծության ու փնտրտուքի համար հոմսքուլինգը ոչ միայն անհրաժեշտ պայման չի, այլ նույնիսկ հնարավոր ա, որ խոչընդոտ ա: Նայի, Արշ ջան, եթե կան կայացած հիմունքներ, ձևեր, նորմաներ, դու չես կարող լուռ դրանց վրա խաչ քաշել ու անցնել առաջ: Էդ դեպքում առավելագույնը դու կսկսես հեծանիվ նորից հայտնաբերելուց: Դու չես կարող հերքել հիմիկվա ամողջ բժշկությունը, նոր ուղղություն զարգացնելու համար: Չես կարող հերքել ֆիզիկայի մինչ հիմա եղած բոլոր կանոնները, նոր գյուտեր անելու համար, չես կարող ջնջել մի կողմ գցել մաթեմատիկան՝ նոր գործիքակազմ ստանալու համար ու էսպես շարունակ:
Արտ, սկսենք նրանից, որ հանրակրթական դպրոցն իր մեթոդներով մաթեմատիկ ա չի, որի անսխալությունը ինչ–որ մեկը ճշգրիտ մեթոդներով ապացուցել ա։ Հանրային դպրոցի հոմսքուլինգից առավել լինելը գիտականորեն միանշանակ ապացուցված թեզ չի։ Հանրակրթական դպրոցը կրթության ներկա մեթոդներից մեկն ա ընդամենը։ Ընդ որում, ինչպես կարծես թե բոլորն ընդունում են՝ բազմաթիվ թերություններով լի։ ՈՒ ի վերջո, ո՞վ ասեց, թե հոմսքուլ անելը ինքն իրանով կրթության ոլորտի արդեն եղած փորձը ջնջել գցել ա նշանակում։ Հանրակրթական դպրոցի որոշակի սահմանափակումներից հրաժարվելը դեռ ողջ կրթական, մանկավարժական փորձը ջնջել չի։



Դպրոցներում ռեֆորմների փորձ անողները քիչ չեն: Իրանք ոչ թե ամբողջովին հերքում են նախորդը, այլ նոր փորձեր են անում: Ու աշխարհում, նույնիսկ Հայաստանում քիչ չեն փորձարարական դպրոցները, որոնց մի մասը հաջողության է հասնում, մյուս մասը ոչ, հաջողության հասածների մի մասն էլ որոշակիորեն իր փորձը տարածում ա աշխարհում: Սա ա ձևը: Հոմսքուլը դա չի անում, հասարակ պատճառով, հոմսքուլ ընտրում են ոչ թե ռեֆորմերները, այլ էս կամ էն պատճառով հանրակրթական դպրոցից դժգոհները, ովքեր մտածում են ՄԻԱՅՆ ՈՒ ՄԻԱՅՆ ԻՐԵՆՑ ԵՐԵԽԱՆԵՐԻ, այլ ոչ թե ընդհանուր ռեֆորմների մասին: Իրանք իրանց երեխուն ուզում են տալ լավագույնը, որը մարդկայնորեն կարող ա ընդունելի ա, բայց չպետք ա շփոթել ու իրանց տալ ռեֆորմերներ, այլախոհներ անունները:

Եթե քեզ հետաքրքիր ա, այդ ալտերնատիվ դպրոցների օրինակներից էլ կարող ենք խոսել, որ տեսնես, որ կա ռեֆորմների փորձեր ու ռեալ օրինակներ: Ու որ դրանք ամենևին հոմսքուլինգից չեն գալիս:

Եթե փորձեմ հակիրճ լինել, հոմսքուլի դրական ու բացասական խնդիրներից խոսելուց իսպառ պետք ա մոռանանք ռեֆորմների մասին թեզերը. դրանք ընդհանրապես հոմսքուլինգի նպատակներից չեն:
«միայն իրանց երեխաների համար» պնդման մասով Մեֆին արդեն պատասխանել եմ նախորդ գրառմանս մեջ․ ստեղ նորից չկրկնեմ։
Ինչ վերաբերվում ա դպրոցներին, հա ո՞վ ա բան ասում, ռեֆորմներ, էքսպերիմենտներ անողներ շատ կան, ահագին էքսպերիմենտալ դպրոցներ կան աշխարհիս երեսին ու էդ շատ լավ ա։ Մեկը մյուսին չի խանգարում։ Բայց ծնողը որը իր երեխայի համար ավելի լավ տարբերակ ա տեսնում, պարտավոր չի սպասել, որ մինչև էդ էքսպերիմենտալ դպրոցները իր ուզածին հասնեն։



Ու այո, էս ամենը պետք ա ՀՍՏԱԿ ԿԱՆՈՆԱԿԱՐԳՎԻ ՕՐԵՆՔՈՎ: Պետք ա լինեն շատ կուռ ՎԵՐԱՀՍԿՈՂՈՒԹՅԱՆ ՄԵԽԱՆԻԶՄՆԵՐ: Ու հոմսքուլինգի ցանկացած տարբերակ, որը կհակասի ասենք երկրի գլխավոր օրենքին (օրինակ կրթություն ստանալու ֆունդամենտալ իրավունքը, որտև ասենք Պողոսը կարող ա համարի, որ Ֆիզիկան հակաաստվածային է ու իր երեխան չպետք ա դա սովորի), պետք ա հստակ օրենքով արգելվի: Այլ տարբերակ չկա, չի կարելի ասել «բայց սա կարող ա ռեֆորմ առաջացնի» ու թողնել, որտև դրանով դու կոնկրետ մի երեխու հստակ վատություն ես անում:

Իհարկե հանրակրթական դպրոցից լիքը բռակ ա դուրս գալիս: Բայց էլի օրենքն ա, որ պետք ա փորձի դա կառավարել ու նվազագույնի հասցնել: Ես էս ամենը նայում եմ էն պրիզմայով, որ պետությունը, պետական ինստիտուտներն ու հասարակությունը պատասխանատու են անհատի իրավունքների համար: Հակառակը կարճ ձևակերպմամբ բեզպրեձելն ու տգիտությունն ա:
Փաստորեն էդ օկ ա, եթե հանրային դպրոցն ա լիքը բռակ տալիս ու բազմաթիվ երեխեքի կյանքեր խորտակում, բայց ծնողին պետք ա արգելել իր երեխային ավելի լավ կրթության հնարավորություն տալը :))
Արդյոք կա՞ որևէ վստահելի գիտական հետատազոտություն, որն ապացուցում ա թե էդ բռակի տոկոսը կամ միջին արդյունքը հանրային դպրոցի դեպքում ավելի լավն ա։ Եթե չկա, ի՞նչի՞ պիտի հոմսքուլինգն արգելվի։

Իսկ ընդհանրապես, հա, համաձայն եմ, կարելի ա վերահսկողության մեխանիզմներ ներդնել, որ ծայրահեղ վատ դեպքերից երեխեքին պաշտպանել։ Բայց ոչ թե տապոռային․ «դանակով կարելի ա մարդ սպանել, ուրեմն դանակն արգելենք»։

Chuk
24.10.2016, 19:44
Ասեց ուրեմն Բլեյանի դպրոց պիտի ուղարկես, ու էն տոնով ասեց, իբր. քոռանամ ես, խեղճ երեխա))

Էնպես չի, որ Բլեյանի մոտ գիտելիք քիչ են տալիս: Բայց ասենք օրինակ ես էս պահին հակված եմ երեխուն տանել Սեբաստացի, իսկ վերջին դասարաններում (ավագ դպրոցի տարիք) ասենք Քվանտ:

Chuk
24.10.2016, 19:55
Իհարկե, միայն այլակարծությունը ինքն իրենով բավարար չի աշխարհի զարգացման համար, բայց անհրաժեշտ պայման ա։ Արդեն եղածի, ընդունված վիճակի ցանկացած փոփոխության (զարգացում թե հետընթաց) սկիզբը լայն իմաստով այլակարծությունն ա։ Արգելիր այլակարծությունը, ու աշխարհը կանգ կառնի։ ՈՒ բնականաբար ամեն փոփոխություն չի, որ զարգացում ա, բայց էվոլուցիայի ընթացքում ոչ էֆեկտիվ մեխանիզմները ի վերջո պարտվում են էֆեկտիվներին ու արդյունքում զարգացում ա տեղի ունենում։
Ոնց արդեն ասեցի, ֆունդամենտալ սխալ ա հոմսքուլինգը դիտարկել որպես ռեֆորմիստական այլակարծություն: Հաշվի առ, որ որևէ հոմսքուլեր չի ձգտում իր մեթոդիկան տարածելու վրա, անկախ հաջողված կամ չհաջողված փորձ լինելուց, ամեն մեկը զրոյից հեծանիվ ա հայտնագործում՝ իրականում հիմնվելով իր համար ընդունելի էս կամ էն մեթոդի վրա, իսկ որոշները անում են խայտառակ վատ ընտրություն:


Արտ, սկսենք նրանից, որ հանրակրթական դպրոցն իր մեթոդներով մաթեմատիկ ա չի, որի անսխալությունը ինչ–որ մեկը ճշգրիտ մեթոդներով ապացուցել ա։ Հանրային դպրոցի հոմսքուլինգից առավել լինելը գիտականորեն միանշանակ ապացուցված թեզ չի։ Հանրակրթական դպրոցը կրթության ներկա մեթոդներից մեկն ա ընդամենը։ Ընդ որում, ինչպես կարծես թե բոլորն ընդունում են՝ բազմաթիվ թերություններով լի։ ՈՒ ի վերջո, ո՞վ ասեց, թե հոմսքուլ անելը ինքն իրանով կրթության ոլորտի արդեն եղած փորձը ջնջել գցել ա նշանակում։ Հանրակրթական դպրոցի որոշակի սահմանափակումներից հրաժարվելը դեռ ողջ կրթական, մանկավարժական փորձը ջնջել չի։
Ինչ-որ իմաստով գիտություն ա, ոչ ճշգրիտ, բայց գիտություն ա: Մշակված մեթոդների համախումբ ա: Բայց մի տարբերակ չի, շատերը կան: Նաև էդ ա պատճառը, որ հոմսքուլինգի դեպքում ծնողները փորձում են ընտրել դրանցից որևէ մեկը, բայց շատերը դա անում են չհամակարգված՝ խախտելով ամբողջությունն ու քաոս ստեղծելով: Ի սկզբանե հայտարարելով, որ դեմ են առկա ձևին, ընդամենը փոխում են դպրոց տանելու սկզբունքն ու ընտրում ինքնուրույն սովորացնելը: Էս պահին դժվարանում եմ լավ շարադրել, որ հասկանալի լինի, հետո կփորձեմ ավելի մանրամասն գրել:



Ինչ վերաբերվում ա դպրոցներին, հա ո՞վ ա բան ասում, ռեֆորմներ, էքսպերիմենտներ անողներ շատ կան, ահագին էքսպերիմենտալ դպրոցներ կան աշխարհիս երեսին ու էդ շատ լավ ա։ Մեկը մյուսին չի խանգարում։ Բայց ծնողը որը իր երեխայի համար ավելի լավ տարբերակ ա տեսնում, պարտավոր չի սպասել, որ մինչև էդ էքսպերիմենտալ դպրոցները իր ուզածին հասնեն։

Ծնողը պարտավոր ա սպասի, եթե պետությունը կհամարի որ ինքը սխալ ուղղությամբ ա գնում: Եթե պետությունը ճիշտ վերահսկողություն սահմանելով տեսավ, որ նորմալ գնում ա պրոցեսը, օքեյ: Հակառակ դեպքում՝ պարտավոր ա: Որտև ժամանակակից աշխարհում պետությունները պարտավորություններ ունեն քաղաքացիների նկատմամբ, ու դա պետք է ամեն գնով իրացնեն, չհանդուրժելով երեխայի իրավունքների ոտնահարումը:



Փաստորեն էդ օկ ա, եթե հանրային դպրոցն ա լիքը բռակ տալիս ու բազմաթիվ երեխեքի կյանքեր խորտակում, բայց ծնողին պետք ա արգելել իր երեխային ավելի լավ կրթության հնարավորություն տալը :))
Բնականաբար օք չի, գոնե դու չպետք ա իմ գրածից նման եզրահանգման գայիր: Բայց ժամանակակից աշխարհի երկրներից յուրաքանչյուրում տասնյակ ինստիտուտներ են աշխատում այդ բռակի դեմն առնելու համար, որոնք չեն աշխատում հոմսքուլինգի դեպքում: Ու եթե հոմսքուլինգի քանակը մեծանա, անգամ չես կարող պատկերացնել, թե բռակի քանակը ինչքան շատ ա լինելու:

Պատկերացնելու համար փորձի վերհիշել քո ծանոթ բոլոր ընտանիքները ու պատկերացրու, թե իրանցից յուրաքանչյուրն ի՞նչ կաներ, եթե անցներ հոմսքուլինգի: Ու մտածի, թե ինչի՞ ես ենթադրում, որ դրանցից միայն դրական դեպքերն են ընտրելու հոմսքուլինգը, այլ ոչ նաև բացասականները:

Արշակ
24.10.2016, 20:33
Բնականաբար օք չի, գոնե դու չպետք ա իմ գրածից նման եզրահանգման գայիր: Բայց ժամանակակից աշխարհի երկրներից յուրաքանչյուրում տասնյակ ինստիտուտներ են աշխատում այդ բռակի դեմն առնելու համար, որոնք չեն աշխատում հոմսքուլինգի դեպքում:
Հա, աշխատում էն, բան չասեցի։ Բայց փաստացի էն պահին երբ ծնողը ընտրություն ա անում․ էդ պրոբլեմը չեն լուծել‎ ու շարունակում են ահռելի ծավալներով բռակ տալ։ Ես լիահույս եմ, որ մի օր էսօրվա հանրակրթական դպրոցի պրոբլեմները կլուծվեն։ Չգիտեմ ինչ կլինի արդյունքը, բայց վստահ եմ, որ դրանում դեր կունենան ինչպես քո նշած տասնիակ ինստիտուտները, էնպես էլ հոմսքուլինգ անողները։ Հավանաբար փոխադարձ համագործակցությամբ։


Ու եթե հոմսքուլինգի քանակը մեծանա, անգամ չես կարող պատկերացնել, թե բռակի քանակը ինչքան շատ ա լինելու:
Չհիմնավորված ենթադրություն։ Իսկ ես կասեմ, որ հետագա հոմսքուլինգի քանակը կաճի կամ կնվազի կախված հոմսքուլինգի գրանցվող հաջողություններից ու կուտակվող փորձից։ Կաճի եթե որպես հանրային դպրոցից ավելի արդյունավետ միջոց սկսի արդարացնել իրան, փորձ կուտակվի ու ուրիշ ծնողներն էլ, որ մինչ այդ թերահավատ էին, վստահություն ձեռք բերեն, որ իրենք էլ կարող են լավ արդյունքի հասնել։ Նորից ասեմ․ սա պրոցես ա, որը բնական ճանապարհով կամ կապացուցի իր գոյությունը, կամ կմարի։ Տապոռնի սահմանափակումները լավ բանի չեն կարա բերեն։ Նորից շեշտեմ․ դեմ չեմ պետության կողմից որոշ մոնիտորինգին։


Պատկերացնելու համար փորձի վերհիշել քո ծանոթ բոլոր ընտանիքները ու պատկերացրու, թե իրանցից յուրաքանչյուրն ի՞նչ կաներ, եթե անցներ հոմսքուլինգի: Ու մտածի, թե ինչի՞ ես ենթադրում, որ դրանցից միայն դրական դեպքերն են ընտրելու հոմսքուլինգը, այլ ոչ նաև բացասականները:
Իմ ծանոթ բոլոր ընտանիքները ցանկություն չեն էլ ունենա հոմսքուլինգի անցնելու ու էդ նորմալ ա։ Քանի դեռ իրեն լիովին արդարացված, համակարգված մեթոդի չի վերածվել, նման բան անելու են հատուկենտ, լավ կրթված մարդիկ, ովքեր ահագին ուսումնասիրել են ոլորտը, ահագին գիտելիք են կուտակել էդ առումով ու նաև ռեսուրսներ, որովհետև էս պահին, նույնիսկ ցանկության դեպքում քչերն են, որ էդ հնարավորությունը ունեն ժամանակի, ֆինանսների և այլն առումով‎։

Chuk
24.10.2016, 20:47
Արշ ջան, վերջին հատվածին պատասխանեմ, մնացածը հետո։ Այ հենց հիմնական խնդիրն էն ա, որ էդ մեթոդն ընտրողները մեղմ ասած բոլորը չեն լավ կրթված ու ոլորտն ուսումնասիրած մարդիկ։ Շատ մեծ տոկոս են կազմում անգրագետներն ու էն միջակ գիտելիքներն ունեցողները, ովքեր իրենց միջակության հաշվին իրենց լավ կրթված են համարում։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Արշակ
24.10.2016, 21:01
Արշ ջան, կներես, մնացածը չեմ կարդում, քանի որ մեկնարկային դրույթդ սխալ ա։ Ի միջի այլոց, մեր էս homeschooling ընկերն էլ ա էս փաստարկը բերում։

Ուրեմնս, կրությունը մարդու ֆունդամենտալ իրավունքներից մեկն ա։ Թողնել էտ լրիվ ծնողի հայեցողությանը, նշանակում ա նաև թողնել, որ ասենք կրոնական ֆանատիկ ծնողը որոշի որ իրա երեխեն մենակ Աստվածաշունչ կամ Ղուրան պիտի կարդա, մի անգրագետ չոբան կորոշի, որ իրա երեխուն վաբշե գրել-կարդալ պետք չի, ու պետք ա հոմսքուլինգ անել, որ մենակ լավ ոչխար խուզել սովորի, մի խիստ մեր ակումբցիների սիրած ինտրովերտ գլխանց որոշի, որ իրա երեխեն էլ ա ինտրովերտ, ու պիտի տնից դուրս չգա, մարդու բարև չտա, մենակ նաուշնիկներն ականջներին հեծանիվ քշի, որ մեկը օգնություն կանչի, չլսի, կամ հետևից մեքենան սիգնալ տա, էլի չլսի, քցեն տակը, մեռնի ․․․

Դպրոցը, մենակ մաթեմ ու հայոց սովորացնելու տեղ չի։ Էտ տեղ ա, որը մարդուն նաև սովորեցնում ա ինտեգրվել հասարակությանը։ Ու վաբշե մինչև դպրոցը, նաև մանկապարտեզը։ Էտ մարդուն ցույց ա տալիս, որ ինքը մենակ չի, որ էս աշխարհը մենա իրա, իրա մամայի-պապայի, փիսոյի ու փլեյսթեյշնի մասին չի։ Դպրոցը հասարական վայր ա, իսկ մարդը, տնից-տեղից հեռու, հասարական էակ ա, ու ինքը եթե հասարակությունից ակնկալիքներ ունի, ուրեմն պիտի նաև նպաստի էտ հասարակության զարգացմանն ու կայացմանը։ Դպրոցում երեխեն տեսնում ա իրա նմաններին, իրանց հետ մրցակցության մեջ ա մտնում, կրթվում ա որպես կոլեկտիվի անդամ։ Հիմա չասեք կոմինիզմի դասեր եմ տալիս - աշխարհքիս լավագույն հասարակությունները էսօր նրանք են, որտեղ կոլեկտիվ օգտակարությունն ավելի կարևոր ա, քան անհատականը։

Ես չեմ բացառում, ավելի շուտ համոզված եմ, որ դպրոցական կրթությունը կարա թերություններ ունենա։ Բայց դպրոց կոչվածը, այսինքն էն վայրը որտեղ մարդը առաջին անգամ իրա նմանների հետ սկսում ա իրան շրջապատող աշխարհի մասին գիտելիքներ ձեռք բերել, քաղաքակրթության մեծագույն ձեռքբերումներից ա։ Ու գլուխը պատին ա տվել էն մարդը, որը մեզ, հանրակրթական դպրոց գնացածներիս կարա մեղադրի կաղապարված լինելու կամ դոգմատիկ պատկերացումներ ունենալու մեջ։ Թող ընկնի ձեռս, հակակաղապարեմ մինչև բոլոր դոգմատիկ հիմքերը։
Տրիբուն ձյա, «մնացածը չեմ կարդումով» կառուցողական բանավեճ չի կարա շարունակվի։ Նենց որ արի պայմանավորվենք որ այսուհետ առնվազն մեջբերածդ գրառումը կարդաս կամ ուղղակի ինձ չմեջբերես։ Հակառակ դեպքում ինձ հետաքրքիր չի լինում էդ ձևով շարունակելը։

Եղբայր, կյանքի իրավունքն էլ ա մարդու ֆունդամենտալ իրավունքներից․ բա դանակ օգտագործելն էլ արգելեք, տներից հավաքեք դանակները, որտև ծնողը կարող ա հանկարծ ցնդած կրոնավոր լինի ու որոշի իրա երեխուն մորթել։ Առանց էդ հիմնարար իրավունքի ոտնահարման հստակ փաստերի մարդկանց ամեն ինչում սահմանափակելով կարող ա վաղը մյուս օրն էլ որոշեք, որ բոլոր մարդկանց արժի առանձին կապսուլաների մեջ պահել, որ հանկարծ իրար չնեղացնեն։
Ասում եք հոմսքուլինգ անողները control freak–եր են․ բայց մի՞թե պետության կողմից էդ կարգի տոտալ կանրոլն ու parenting–ը տեղով control freak–ություն չի։
ՈՒ հերիք ա հոմսքուլինգը նույնացնել երեխային կրթության ֆունդամենտալ իրավունքից զրկելու հետ։ Հլը որ ոնց տեսնում եմ նման պնդում անելու հիմնավորված ստատիստիկա չկա։
ՈՒրիշ հարց ա, որ մասնավոր դեպքում հիմնավոր փաստեր լինեն, որ տվյալ ծնողը երեխային կրթությունից զրկում ա կամ նման նպատակ ունի‎։ Էդ ժամանակ ձեր ֆունդամենտալ իրավունքները մեջտեղ բերեք։

Chuk
24.10.2016, 21:04
Արշ, ԱՄՆում 2 միլիոն հոմսքուլեր կա։ Մի հատ ուղղակի տրամաբանի, իրանք բոլորը «հատուկենտ, լավ կրթված, ոլորտը լավ ուսումնասիրած, գիտռլիք կուտակած, ռեսուրս ունեցող»-ներն են։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Արշակ
24.10.2016, 21:08
Արշ ջան, վերջին հատվածին պատասխանեմ, մնացածը հետո։ Այ հենց հիմնական խնդիրն էն ա, որ էդ մեթոդն ընտրողները մեղմ ասած բոլորը չեն լավ կրթված ու ոլորտն ուսումնասիրած մարդիկ։ Շատ մեծ տոկոս են կազմում անգրագետներն ու էն միջակ գիտելիքներն ունեցողները, ովքեր իրենց միջակության հաշվին իրենց լավ կրթված են համարում։
ՈՒնե՞ս վստահելի աղբյուրներ, որոնք ապացուցում են, որ միջակներն ու անգրագետները շատ մեծ տոկոս են կազմում ու հոմսքուլինգի արդյունքում բռակի տոկոսը ավելի շատ ա լինում, քան հանրակրթական դպրոցներինը։

Chuk
24.10.2016, 21:15
Արշ, լիքը ուսուշմասիրություններ կան։ Բայց մենակ էն, որ իրական ու լուրջ ուսումնասիրություն չկա, քեզ ահագին բան պետք ա հուշի։ Ամեն դեպքում՝ հա, լիքը աղբյուրներից լիքը բան երևում ա։

Sent from my A0001 using Tapatalk

StrangeLittleGirl
24.10.2016, 21:21
Ես էս քանի օրը մի հայտնի դեպքի մասին կպատմեմ, կտեսնեք, թե ինչի ա բերում հոմսքուլինգը

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Գաղթական
24.10.2016, 21:23
Արշ, ԱՄՆում 2 միլիոն հոմսքուլեր կա։ Մի հատ ուղղակի տրամաբանի, իրանք բոլորը «հատուկենտ, լավ կրթված, ոլորտը լավ ուսումնասիրած, գիտռլիք կուտակած, ռեսուրս ունեցող»-ներն են։

Sent from my A0001 using Tapatalk

ո՞նց 2մլն..
բա ասում էին 3%..
թե՞ էդ %-ը միայն ԱՄՆ-ին չէր վերաբերում

ivy
24.10.2016, 21:25
Ես էս քանի օրը մի հայտնի դեպքի մասին կպատմեմ, կտեսնեք, թե ինչի ա բերում հոմսքուլինգը

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Բյուր ջան, իհարկե կարող են վատ դեպքեր լինել, բայց վատ դեպքեր դպրոցում էլ կան։ Մի դեպք ես ուզում պատմել, պատմիր, բայց կարելի է հազարավոր էդպիսի դեպքեր էլ դպրոցի մասին պատմել։

StrangeLittleGirl
24.10.2016, 21:27
Բյուր ջան, իհարկե կարող են վատ դեպքեր լինել, բայց վատ դեպքեր դպրոցում էլ կան։ Մի դեպք ես ուզում պատմել, պատմիր, բայց կարելի է հազարավոր էդպիսի դեպքեր էլ դպրոցի մասին պատմել։
Ընտանիքում 14 էրեխա

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Արշակ
24.10.2016, 21:31
Արշ, լիքը ուսուշմասիրություններ կան։ Բայց մենակ էն, որ իրական ու լուրջ ուսումնասիրություն չկա, քեզ ահագին բան պետք ա հուշի։ Ամեն դեպքում՝ հա, լիքը աղբյուրներից լիքը բան երևում ա։
Արտ, ինքս չեմ բզբզացել․ բայց ենթադրում եմ, որ լիքը մանր–մունր ստատիստիկաներ ու ուսումնասիրություններ կլինեն ինչպես հոմսքուլինգին կողմ, էնպես էլ դեմ։ Բայց ինչքանով որ հասկացա քո էս պատասխանից ու այլոց նախկին գրառումներից, ոչ մի համապարփակ ու լուրջ ստատիստիկա ու գիտական արդյունք չկա էս մասին։ Ու «լիքը բան երևում ա»–ն էլ դու էլ գիտես, որ նայողի տրամադրվածությունից շատ բան ա կախված։ :)
Իսկ էն որ լուրջ ու համապարփակ ուսումնասիրություն չկա էս ոլորտում, էդ նրանից ա, որ հումսքուլինգը ներկա դրսևորումով նոր զարգացում ա ու շատ սաղմնային վիճակում ա։

ivy
24.10.2016, 21:32
Եթե մենք հավատում ենք դպրոցի էֆեկտիվությանը ու լավ կրթությանը, ինչի չենք հավատում, որ էդ կրթությունն ու գիտելիքները, որը ծնողը ստացել է դպրոցից, կարող է փոխանցել երեխային։
Չափահաս ու դպրոց անցած մարդու համար ի՞նչ խնդիր է դպրոցի նյութը վերհիշելն ու երեխային տալը։
Հոմսքուլեր դառնալու համար հատուկ օժտվածություն պետք չի. պետք է հավես, ժամանակ ու նվիրվածություն։
Ախր մի մոռացեք, որ խոսքը դպրոցական գիտելիքների մասին է. մի բան, որ մենք դպրոցում ինքներս ենք անցել, էն մեր շատ գոված դպրոցում։

Chuk
24.10.2016, 21:49
Այվ, լավ էլի :)
Իմ գիտելիքն ավելի շատ ա, քան դպրոցի տվածն ա, ու էդ բացարձակապես բավարար պայման չի ուրիշին ուսուցանելու համար։

Էլ չասած, որ կան առարկաներ, որոնցում շարունակում եմ բում-բում մնալ։ Պատկերացնում եմ, որ ասենք պատմության դասատուի գիտելիքներն իմինի չափ լինեն։ Ու էդ հեչ կապ չունի դպրոցի հետ, էդ կապ ունի իմ՝ պատմությանը վերաբերմունքի հետ, իմ նախասիրությունների հետ և այլն։

Sent from my A0001 using Tapatalk

ivy
24.10.2016, 22:05
Համաձայն չեմ, Արտ ջան, խոսքը ուրիշի մասին չի, այլ քո երեխայի, ում դու հազար ու մի բան ես սովորեցնում։ Ու քեզնից լավ ոչ ոք չգիտի` իրեն դա ոնց սովորեցնել։ Բայց դե տես, որ հենց էդ գիտելիքը կապվում է դպրոցի հետ, միանգամից կաշկանդված ենք, թեև իրականում տարբերություն չկա. գիտելիքը գիտելիք է ։)

Շատ խոխմ էր բայց էս թեմայի բացվելն ինձ համար ու ձեզ էլ էս կաշայի մեջ խառնելը ։)
Սկզբում երբ ֆեյսբուքում հարցը դրեցի, շատ նեգատիվ էի տրամադրված, հետո սկսեցի հետաքրքրվել, որ հասկանամ էդ ճանապարհն ընտրողներին։ Հետո հասանք Ակումբ, հլը լավ սկեպտիցիզմով էի լցված։
Ու էս ամբողջ քննարկումների և կարդացածս ամբողջ նյութի արդյունքում կարող եմ մենակ բարի նախանձով նայել էն մարդկանց, ովքեր իրենց երեխաներին հոմսքուլինգ անելու հնարավորություն ունեն։
Այ էսպիսի գլոբալ տրանսֆորմացիա մի երկու շաբաթում։

Սրանով էլ երևի արդեն դուրս գամ քննարկումից ու մի քիչ էլ ինձ համար կարդամ-մարդամ էս թեմաներով։

Հավես էր սենց շուխուռ անելը ։)

Գաղթական
24.10.2016, 22:14
խոստովանեմ՝ առաջին անգամ էի լսում երևույթի մասին ու մեծ բավականությամբ ծանոթացա հյուրի փորձին:

հոմսքուլինգը խորը չեմ ուսումնասիրել, բայց արդեն իսկ պարզ է, որ դա ինձ համար չէ..
ու դա՝ միանգամից մի քանի պատճառներով.
- վստահ չեմ, որ բոլոր առարկաներին տիրապետում եմ բավարար՝ սովորեցնելու համար: սա բաց է, որը, իհարկե կարելի կլիներ (ու շատ օգտակար) հեշտությամբ լրացնել գիտելիքները թարմացնելով: բայց դա ժամանակ է պահանջում (մի քիչ էլ հիշողության ծանրաբեռնում՝ այս պահին ոչ անհրաժեշտ ինֆորմացիայով), որը ես անձամբ չունեմ..
- չեմ կարծում, թե հնարավոր լինի երեխային կյանքի փորձ սովորեցնել զուտ թեորիայի հիման վրա (մարդկանց հետ շփում, վստահություն ու խաբվել, առաջին սեր ու դավաճանություն.... ու էլի շատ բաներ, որոնցից ձեռք բերված փորձը շատ օգտակար է հետագա կյանքի համար)
- ի վերջո՝ թեև շատ կուզենայի գոնե մի քիչ ավել ժամանակ անցկացնել երեխեքի հետ, բայց եթե լիներ էլ էդ ժամանակը, կգերադասեյի նրանց ավելի շատ այլ բաներ սովորեցնել (խեղճը կոտորվեց ասելով հայոց այբուբենը սովորացրու) կամ ուղղակի ինչ որ բանով զբաղվել ու իրենց կյանքի անփոխարինելի այս հատվածը յուրովի վայելել...

Chuk
24.10.2016, 22:35
Այվ, բոլորս չիշիկ անել գիտենք։ Բայց արի ու տես, որ շատ ծնողներ չեն կարողանում երեխուն գարշոկւց օգտվել սովորացնել, էդ անում են տատի-պապիները, կամ էլ, ուշադրություն, մնգոները։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Mephistopheles
24.10.2016, 23:57
Համաձայն չեմ, Արտ ջան, խոսքը ուրիշի մասին չի, այլ քո երեխայի, ում դու հազար ու մի բան ես սովորեցնում։ Ու քեզնից լավ ոչ ոք չգիտի` իրեն դա ոնց սովորեցնել։ Բայց դե տես, որ հենց էդ գիտելիքը կապվում է դպրոցի հետ, միանգամից կաշկանդված ենք, թեև իրականում տարբերություն չկա. գիտելիքը գիտելիք է ։)

Շատ խոխմ էր բայց էս թեմայի բացվելն ինձ համար ու ձեզ էլ էս կաշայի մեջ խառնելը ։)
Սկզբում երբ ֆեյսբուքում հարցը դրեցի, շատ նեգատիվ էի տրամադրված, հետո սկսեցի հետաքրքրվել, որ հասկանամ էդ ճանապարհն ընտրողներին։ Հետո հասանք Ակումբ, հլը լավ սկեպտիցիզմով էի լցված։
Ու էս ամբողջ քննարկումների և կարդացածս ամբողջ նյութի արդյունքում կարող եմ մենակ բարի նախանձով նայել էն մարդկանց, ովքեր իրենց երեխաներին հոմսքուլինգ անելու հնարավորություն ունեն։
Այ էսպիսի գլոբալ տրանսֆորմացիա մի երկու շաբաթում։

Սրանով էլ երևի արդեն դուրս գամ քննարկումից ու մի քիչ էլ ինձ համար կարդամ-մարդամ էս թեմաներով։

Հավես էր սենց շուխուռ անելը ։)

Այվ, just because էդ երեխան քոնն ա, դեռ չի նշանակում որ դու իրան տենց լավ գիտես... դու իրան մենակ մի տեսանկյունից գիտես... բայց երբ երեխային դնում ես ուրիշ միջավայրի մեջ, լրիվ ուրիշ հատկություններ են երևան գալիս... հատկություններ որոնք տնային ուսուցման դեպքում չի դրսևորվում...

հոմսքուլինգի ժամանակ ծնողը ոչ թե կրթում ա երեխային, այլ դաս ա սովորացնում... կրթելու մեջ մտնում ա սովորել սովորելը (ոնց սովորես) ու դա մենակ անհատական չի լինում... ու որ Արշ ասում ա ծնողը կարա իրա ուրույն մեթոդիկան օգտագործի իր երեխայի վրա և հետո էլ փորձի փոխանակում անի ուրիշ հոմսքուլ ծնողի հետ, դա կատարյալ ինքնախաբեություն ա... նախ ծնողը մեթոդիկա չի կարա մշակի որ հլա մի բան էլ փորձի երեխի վրա, երկրորդն էլ մեթոդիկան շատ բարդ բան ա որ "տնային պայմաններում" մաման մշակի անգամ եթե մասնագետ ա...

էս համ էլ Արշակին եղավ պատասխան...

ասածս ինչ ա... երեխան կրթությունը, դաստիարակությունն ու ձևավորումը միանշանակ ծնողից չի գալիս, ընդորում անգամ մեծ մասը չի ուղղակի քանի որ քո երեպան ա ու դու շատ "իրավուբքներ" ունես, ստեղծում ա մի հատ մոլորյալ կարծիք թե դու էդ սաղը կարաս մենակդ կանտրոլի տակ առնես... մարդուն թվում ա թե մենակ ինքը կարա իրա եչեխային ամենալավը տա... սխալ կարծիք ա... երեխան պտի սովորի "վերցնել"...

Mephistopheles
25.10.2016, 00:15
Եթե մենք հավատում ենք դպրոցի էֆեկտիվությանը ու լավ կրթությանը, ինչի չենք հավատում, որ էդ կրթությունն ու գիտելիքները, որը ծնողը ստացել է դպրոցից, կարող է փոխանցել երեխային։
Չափահաս ու դպրոց անցած մարդու համար ի՞նչ խնդիր է դպրոցի նյութը վերհիշելն ու երեխային տալը։
Հոմսքուլեր դառնալու համար հատուկ օժտվածություն պետք չի. պետք է հավես, ժամանակ ու նվիրվածություն։
Ախր մի մոռացեք, որ խոսքը դպրոցական գիտելիքների մասին է. մի բան, որ մենք դպրոցում ինքներս ենք անցել, էն մեր շատ գոված դպրոցում։

Այվ, չես պատլերացնում ինչ սխալ բան ես ասում... հարցը դաս սովորացնել ու գիտելիք տալը չի... տենց լիներ ուսուցիչ, մանկավարժ մասնագիտություններ չէին լինի... մանկավարժությունը մի հատ բարդ սիստեմ ա որի մեջ ներգրավված ա տարբեր դիսցիպլինաներ ու մասնագիտություններ, ընդհուպ մինչև ֆիզիկական... ու էդ ամեն ինչը փոքրացնել ու դարձնել երեխա ծնող հարաբերություն՝ ավելի կոնկրետ դաս սովորացնել, շատ ցավալի ա...

երեխայի կյանքն ու աշխարհը մենակ ծնողը չի... ծնողն ուղղակի մի մասն ա ու ոչ շատ մեծ, բայց կարևոր...

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 01:58
Եթե մենք հավատում ենք դպրոցի էֆեկտիվությանը ու լավ կրթությանը, ինչի չենք հավատում, որ էդ կրթությունն ու գիտելիքները, որը ծնողը ստացել է դպրոցից, կարող է փոխանցել երեխային։
Չափահաս ու դպրոց անցած մարդու համար ի՞նչ խնդիր է դպրոցի նյութը վերհիշելն ու երեխային տալը։
Հոմսքուլեր դառնալու համար հատուկ օժտվածություն պետք չի. պետք է հավես, ժամանակ ու նվիրվածություն։
Ախր մի մոռացեք, որ խոսքը դպրոցական գիտելիքների մասին է. մի բան, որ մենք դպրոցում ինքներս ենք անցել, էն մեր շատ գոված դպրոցում։
Գիտելիք ստանալն ու փոխանցելն ահավոր տարբեր պրոցեսներ են: Գիտելիք կարող են ստանալ բոլորը, փոխանցել էլ բոլորը կարող են, բայց համակարգված գիտելիք կոնկրետ բնագավառներում կարող են տալ մենակ կոնկրետ բնագավառում մանկավարժական կրթություն ունեցողները: Ռիփ, դու հեչ դասավանդել փորձե՞լ ես: Չե՞ս նկատել, թե ինչ բարդ գործ ա: Անգամ մագիստրատուրայի ուսանողներին, որոնց գիտելիքներն իմինից շատ չեն տարբերվում, ամեն ինչ նենց բացատրելը, որ հասկանան, ընկալեն, հաճույք ստանան, ահագին ջանջալ ա: Էդ էն դեպքում, երբ կոնկրետ բնագավառի մասնագետ եմ: Ուր մնաց ամբողջ դպրոցական ծրագիր իր բազմազան առարկաներով ու իմ՝ մանկավարժական հմտությունների բացակայությամբ փորձեմ երեխային փոխանցել:

Դրան գումարած իհարկե ուրիշ գործոններ էլ կան: Երեխան դպրոցում կարողանում ա ծանոթանալ ծնողի տեսակետից տարբերվող տեսակետի հետ, հետևաբար իմանում ա, որ հարցերի մասին ուրիշ կարծիքներ էլ կան: Հիմա եթե ես հոմսքուլ անեի, իմ էրեխուն Պարույր Սևակին ընդհանրապես չէի ներկայացնելու: Իսկ դպրոցում ինքը շանս կունենար իմանալու, որ տենց հայ բանաստեղծ կա, ինքը կորոշեր՝ սիրի, թե չէ:

Մի ուրիշ գործոն ա նաև էն, որ ես դպրոց գնացել եմ ավելի քան 10-20 տարի առաջ, իսկ էդ ընթացքում աշխարհում շատ բան ա փոխվել: Դպրոցների ուսուցիչները, անընդհատ մնալով դասավանդման դաշտում ու տեղյակ լինելով նախարարությունների պահանջներից, դե ոմանք էլ անընդհատ վերապատրաստում անցնելով՝ ավելի պատրաստ են ժամանակակից երեխային փոխանցելու ժամանակակից գիտելիք, քան ես:

Արդեն ասվեց, ես էլ ասեմ: Երեխան ինչքան էլ իմ երեխան լինի իմ գենետիկայից-բանից, մեկ ա, ես իրան հարյուր տոկոսով չեմ իմանալու: Պետք են կողքից ուրիշ մեծահասակներ, որ նկատեն հատկանիշներ, որոնք ես չեմ նկատում:

Ի վերջո, ավելի պակաս կարևոր գործոն ա էն, որ ես լրիվ ուրիշ աշխարհաքաղաքական դիրքում եմ դպրոց գնացել, ուրիշ բաներ եմ անցել դպրոցում: Ասենք, եթե իմ երեխան Դանիայում մեծանա, ես ուղղակի չեմ կարող իրեն Դանիայի պատմություն դասավանդել:

Որպես ավելացում էլ ծնողն առանց էդ էլ հսկայական բեռ ա վերցնում իրա վրա, երբ որոշում ա երեխա մեծացնել/դաստիարակել: Վերցնելով նաև կրթության գործը՝ մեծացնում ա պատասխանատվությունը ու չհաջողելու դեպքում գլխին տալու հավանականությունը:

Ու նորից. ոնց որ Չուկն ա ասում, հոմսքուլինգը կարա ընտրություն լինի որոշ դեպքերում որոշ ընտանիքների ու երեխաների համար, բայց միայն պետության խիստ վերահսկողությամբ: Հաջորդ գրառման մեջ կպատմեմ խոստացածս պատմությունը:

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 02:11
Նայեք էս խմբին.


https://www.youtube.com/watch?v=Rn5_d9E_R4A

Թեմայի քննարկումների մասնակիցները գուցե ծանոթ են, գուցե չէ: Ամեն դեպքում, 90-ականներին էս խումբը Եվրոպայի ամենահայտնի խմբերից էր ու մի այլ կարգի բում էր ապրում: Առանձնահատկություններից մեկն էն ա, որ ընտանիք են՝ մաման-պապան ու ընտանիքի 13-14 էրեխեքը (առաջին չորսը, թե հինգը ուրիշ մորից են, բայց դա էական չի):

Կմտածեք՝ ինչ կայֆ ա, ինչ հաջողակ խումբ են, բան, կեցցե հոմսքուլինգը: Հիմա պատմեմ մանրամասները: Էս ընտանիքի պապան, երբ երեխաներից մենակ մի քանիսն էին ծնվել, ինչ-որ պահից որոշում ա, որ իրա էրեխեքը չպիտի դպրոց գնան, ինքը պիտի զբաղվի իրանց կրթությամբ ու պիտի երաժշտությամբ զբաղվեն: Էդպես բոլորն առանց բացառության ընդգրկվում են խմբում: Հայրը իբր զբաղվում ա կրթությամբ:

Ու ի՞նչ ա տեղի ունենում: Մայրը մահանում ա 81 թվին, ընդհանրապես երեխաները մնում են հոր հոգածության ու իրա ստեղծած աշխարհում: Խումբը մեծ հաջողության ա հասնում 90-ականներին, բայց անդամները չեն իմանում ոնց շփվեն մարդկանց հետ, որովհետև ուղղակի փոքրուց չեն շփվել: Ամեն մեկը մի ձևի տրավմա ա տանում: Հա, բոլորն էլ հայտնիության հետ կապված տրավմաներ տանում են, բայց էս խմբում ավելի կոշմար ա լինում, որովհետև ոմանք ուզում են խումբը լքել, չեն կարողանում. ուրիշ բան անել չգիտեն, պապան էլ արդեն եքա չափահաս դարձած էրեխեքին չի թողնում: Ի վերջո, պապան մեռնում ա, նոր խումբը ցրվում ա:

Էստեղ իմանում ենք իրանց «բազմակողմանի» գիտելիքների մասին: Ոչ մի լեզու կարգին չգիտեն. ո՛չ անգլերեն՝ իրենց ծնողների մայրենի լեզուն, ո՛չ իսպաներեն՝ մեծ էրեխեքի ծննդավայրը, ո՛չ գերմաներեն՝ փոքր էրեխեքի ծննդավայրը: Բայց ինչն ավելի սարսափելի ա, կարգին գրել էլ չգիտեն: Ու արդյունքում՝ իրանցից շատերն ուզենալով ուրիշ մասնագիտություն ձեռք բերել, չեն կարողանում: Մենակ փոքր աղջիկը, որը հոր մեռնելու պահին քսանքանի տարեկան ա լինում, մտնում ա դպրոց, որ գոնե դպրոցն ավարտված լինի: Տղաներից մեկը հինգ տարով փակվում ա մենաստանում: Աղջիկներից մեկն ինչ-որ հոգեկան խանգարում ա ձեռք բերում: Մի ուրիշը ալկաշ ա դառնում:

Ով էլ ընտրում ա շարունակել երաժշտական կարիերան, չեն կարողանում, որովհետև ո՛չ ֆորմալ կրթություն ունեն, ո՛չ պրոդյուսերի հետ աշխատել գիտեն, ոչինչ չգիտեն: Էսօրվա օրով 90-ականների էս հայտնի խմբի անդամներից մեկը ֆանդռեյզինգով ա ալբոմ թողարկում: Բայց ինչն ամենասարսափելին ա, տղաներից ամենափոքրը, ով հոր հետ ամենաքիչն ա շփվել, որոշել ա իր էրեխեքին հոմսքուլինգի տա:

Հիմա կասեք՝ հա, սենց վատ դեպքեր դպրոցներից էլ են դուրս գալիս: Բայց դպրոցում էրեխեքն էսքան ճնշման տակ չեն լինում, թե ինչ սովորեն, ինչ չէ, մինչդեռ էս ընտանիքում ծնվելուց առաջ էլ որոշված ա էղել, թե հետագա կյանքում ինչով են զբաղվելու: Կասենք՝ հոմսքուլինգի մի վատ դեպքը չի կարելի ընդհանրացնել: Կասեմ՝ չի կարելի, բայց հենց դրա համար պետք ա հոմսքուլինգի վրա խիստ հսկողություն սահմանել, ու երբ հայտնաբերում են, որ 16 տարեկան երգ գրողի գրած տեքստում ամեն երկրորդ բառը տառասխալով ա, ուրեմն պետք ա շտապ մի բան ձեռնարկել դրա դեմ: Տո չթողնել էլ, որ մինչև 16 տարեկան հասնի էդ վիճակով:

Մեկ էլ հոմսքուլինգի մասին գիտական տվյալների բացակայության մասով էլ ասեմ. գիտության մեջ որպես կանոն գիտական տվյալներ բացակայում են էն բաների մասին, որոնց մասին գիտական տվյալներ ունենալը տվյալ ոլորտի կողմնակիցներին ձեռնտու չի: Հոմեոպաթիայի, սիսեռաբուժության, յոգայի ու լիքը այլ «ալտերնատիվ» երևույթների մասին չկան նորմալ գիտական տվյալներ: Հոմսքուլինգն էլ դրանից ա: Մտածել ա պետք:

Վիշապ
25.10.2016, 03:52
Էս քննարկումը ինձ թվում է այն դասական դեպքերից է, երբ «ժողովուրդն» ալեկոծված ընդվզում է ընդդեմ համընդհանուր ընդունված նորմերից դուրս մի բանի:
Ինձ թվում է հանրակրթական համակարգի անհրաժեշտությունն ու օգտակարությունը ոչ հիմնավորելու ու ոչ էլ ապացուցելու կարիք ունի, դպրոց (քոլեջ, համալսարան) կոչված կառույցն էլ մարդկության զարգացման անբաժանելի մասն է,
որը կմնա այնքան, քանի դեռ մարդիկս մեր ուղեղների վրա USB պորտեր չենք կարողանում ավելացնել, և հենց ավելացրինք՝ էլ դպրոց ու հոմսքուլինգ չի լինի:
Բայց: Երբեմն, ինչ-ինչ պատճառներից ու համոզմունքներից ելնելով համընդհանուր ընդունված նորմերը չեն աշխատում կոնկրետ սուբյեկտների համար:
Ասենք պատահում են մեկ-երկու հատ չիլի պղպեղ, որ էդքան կծու չեն ինչքան կարելի էր կարծել:
Օրինակ՝ հազվագյուտ երեխաներ կան, որոնք սոցալացվելուց մեկ է չեն սոցալացվում, շփվելու միլիոն հնարավորությունների դեպքում մեկ է թքած ունեն շփվելու վրա, բացարձակ կարիք չունեն մրցակցության, և այնուամենայնիվ ունեն վառ երևակայություն ու կարողանում են երկար ու համբերատար կենտրոնանալ կոնկրետ խնդիրների վրա: Այսինքն դպրոցը էս տիպի երեխաների համար էներգիայի ու ժամանակի վատնում է: Մոտավորապես: Կամ, որոշ հայտնի մարդկանց ցուցակ (https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_homeschooled_people)կա վիկի-ում:
Հիմա էն, ինչը չենք կարողանում պատկերացնել, դեռ բավարար չի, որ մերժենք, հետևաբար կարծում եմ տնային կրթությունը գոյության իրավունք ունի, ոնց Արշակն ա ասում ու չարժի այն կատեգորիկ մերժել թվարկելով հանրակրթական համակարգի առավելությունները, որոնք մարդկանց գերակշիռ մեծամասնության համար անհերքելի են: Ու ինձ թվում է գեյերի թեմայի հետ ահագին նմանություններ ունի էս թեման, հանդուրժող եղեք :Ճ

Quyr Qery
25.10.2016, 05:41
Երբ փոքր ժամանակ կարդում էի գրքեր, որտեղ հարուստ երեխաները տանն են կրթվում, շատ տպավորիչ էր թվում ու սիրուն, մտածում էի, որ ինձ էլ տենց կրթեին նաև դաշնամուր նվագել կսովորեի, նկարել, գեղեցիկ խոսել ու էդպես շարունակ:
Բայց էսօր պատկերացումներս լրիվ այլ են, էսօր կյանքը լրիվ այլ է, ես չեմ գնացել նկարչության կամ դաշնամուրի, ծնողներս ոչ մի անգամ չեն խառնվել իմ ուսմանը, կային առարկաներ, որոնք ատում էի, դասատուներ էլ կային, որ սկի մանկավարժ էլ չէին: Բայց դպրոցն առաջին հերթին սոցիումում դիմանալ է սովորեցնում, ոչ մի սիրուն խմբակ չի տա քեզ էն ադապտացումը, ինչ կյանքը դպրոցում, եթե ուզում ես երեխադ կայանա, պետք է սիրես իրեն, աշխատես իր հետ, թույլ չտաս կոտրվել, իսկ ընդհանրապես, նույնիսկ ամենաճիշտ և ամենախելոք կրթությունը չի կարողանա հիմք հանդիսանալ կյանքում կայանալու:
Ես դեմ չեմ ծնողի ընտրությանը հոմսքուլի հետ կապված, ավելին ասեմ, դպրոցական կրթությունը ու տեխնոլոգիաները ներկա դրությամբ աղբ են, բայց դա դեռ բավական հիմք չի հանդիսանում մերժել դպրոցը, գոնե ինձ համար, մերժել էն ինչն առաջին քայլն է կյանք մտնելիս, մարդկանց ճանաչելիս: Շատերին թվում է թե դպրոցը կաղապարների մեջ է դնում երեխաներին, մտածելակերպը դարձնում է քառակուսի, իհարկե, բայց ավելիին ձգտող երեխան միշտ գտնում է էդ ավելին ու իրեն ուզող հարցերի պատասխանները, անկախ դպրոցի տեսակից, գույնից ու ձևից ու անկախ հոմսքուլինգից: Դրա համար էլ, ըստ ինձ, հատուկ հոմսքուլինգի կարիք չկա, կարիք չկա կտրել երեխային սոցիալական իրական ադապտացումից, եթե ինքը ավելի լավ կրթության է արժանի ըստ ծնողի, հենց ինքն էլ կարող է դա ապահովել առանց դպրոցից կտրելու:

Mephistopheles
25.10.2016, 06:23
Էս քննարկումը ինձ թվում է այն դասական դեպքերից է, երբ «ժողովուրդն» ալեկոծված ընդվզում է ընդդեմ համընդհանուր ընդունված նորմերից դուրս մի բանի:
Ինձ թվում է հանրակրթական համակարգի անհրաժեշտությունն ու օգտակարությունը ոչ հիմնավորելու ու ոչ էլ ապացուցելու կարիք ունի, դպրոց (քոլեջ, համալսարան) կոչված կառույցն էլ մարդկության զարգացման անբաժանելի մասն է,
որը կմնա այնքան, քանի դեռ մարդիկս մեր ուղեղների վրա USB պորտեր չենք կարողանում ավելացնել, և հենց ավելացրինք՝ էլ դպրոց ու հոմսքուլինգ չի լինի:
Բայց: Երբեմն, ինչ-ինչ պատճառներից ու համոզմունքներից ելնելով համընդհանուր ընդունված նորմերը չեն աշխատում կոնկրետ սուբյեկտների համար:
Ասենք պատահում են մեկ-երկու հատ չիլի պղպեղ, որ էդքան կծու չեն ինչքան կարելի էր կարծել:
Օրինակ՝ հազվագյուտ երեխաներ կան, որոնք սոցալացվելուց մեկ է չեն սոցալացվում, շփվելու միլիոն հնարավորությունների դեպքում մեկ է թքած ունեն շփվելու վրա, բացարձակ կարիք չունեն մրցակցության, և այնուամենայնիվ ունեն վառ երևակայություն ու կարողանում են երկար ու համբերատար կենտրոնանալ կոնկրետ խնդիրների վրա: Այսինքն դպրոցը էս տիպի երեխաների համար էներգիայի ու ժամանակի վատնում է: Մոտավորապես: Կամ, որոշ հայտնի մարդկանց ցուցակ (https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_homeschooled_people)կա վիկի-ում:
Հիմա էն, ինչը չենք կարողանում պատկերացնել, դեռ բավարար չի, որ մերժենք, հետևաբար կարծում եմ տնային կրթությունը գոյության իրավունք ունի, ոնց Արշակն ա ասում ու չարժի այն կատեգորիկ մերժել թվարկելով հանրակրթական համակարգի առավելությունները, որոնք մարդկանց գերակշիռ մեծամասնության համար անհերքելի են: Ու ինձ թվում է գեյերի թեմայի հետ ահագին նմանություններ ունի էս թեման, հանդուրժող եղեք :Ճ

Վիշ, պատկերացնում ենք... քո ցուցակի հիմնական մասը դերասան, սպորտսմեն, երաժիշտ ու նման բաներ են որ պետք ա վերցնեն ինդեփենդանթ ստադի որ հասցնեն... իմ աղջիկնել ա վերցրել... այսինքն իրանց ձեռքբերումները հոմսքուլի արդյունք չի... էն վաշինգտոն-մաշինգտոններն էլ էնքան հարուստ են եղել որ սաղ դասատուներին վարձել են...

ասածս էն ա, որ հոմսքուլինգը մեթոդիկա չի... էտի ծնողի ընտրություն աա ելնելով տարբեր պատճառներից, որոշներն արդարացված որոշներն էլ չէ... էսի նորություն չի ու մանկավարժության վրա ոչ մի ազդեցություն չի ունեցել...

Quyr Qery
25.10.2016, 07:54
Վիշ, պատկերացնում ենք... քո ցուցակի հիմնական մասը դերասան, սպորտսմեն, երաժիշտ ու նման բաներ են որ պետք ա վերցնեն ինդեփենդանթ ստադի որ հասցնեն... իմ աղջիկնել ա վերցրել... այսինքն իրանց ձեռքբերումները հոմսքուլի արդյունք չի... էն վաշինգտոն-մաշինգտոններն էլ էնքան հարուստ են եղել որ սաղ դասատուներին վարձել են...

ասածս էն ա, որ հոմսքուլինգը մեթոդիկա չի... էտի ծնողի ընտրություն աա ելնելով տարբեր պատճառներից, որոշներն արդարացված որոշներն էլ չէ... էսի նորություն չի ու մանկավարժության վրա ոչ մի ազդեցություն չի ունեցել...

Պատկերացնում եք, եթե դպրոցական կրթություն ունեցող հայտնիների ցուցակ կազմվեր:

Աթեիստ
25.10.2016, 09:16
Պատկերացնում եք, եթե դպրոցական կրթություն ունեցող հայտնիների ցուցակ կազմվեր:

Այդ աշակերտը Այնշտայնն է՞ր։ :D

Sent from my Elephone P8000 using Tapatalk

Chuk
25.10.2016, 10:31
Փաստացի դուրս է գալիս, որ դպրոցում մեզ սովորացնում են ենթադրենք 20 առարկա, իսկզբանե իմանալով որ մենք այդ առարկաները յուրացնել չենք կարող: Եթե յուրացնեինք, ապա փաստացի դպրոցը/առարկան ավարտելուց մասնագիտորեն կտիրապետենք այդ առարկաները:

Իսկ կար ժամանակ, որ դպրոցը/ճեմարանը լավ ավարտած շրջանավարտը առանց համալսարանական կրթության մնում էր այդ դպրոցում որպես ուսուցիչ:Իսկ շատ դիսցիպլիններ բովանդակային համարյա թե չեն փոխվել: Օրինակ լեզուներ:

Փաստացի դպրոցի Օ.Գ.Գ էնքան ցածր է, որ այդքան տարիներ դպրոցում անցկացնելուց հետո մենք անցած կուրսի տիրույթներում ՈՉ մի առարկա, մասնագիտորեն չենք տիրապետում:

Իսկ օրինակ եթե այդ նույն երեխան գնում է որևէ արհեստավորի մոտ արհեստ սովորելու, ապա հիմնականում մեկից հինգ տարուց դառնում է իր գործի մասնագետ, եթե իհարկե էտ արհեստավորը իրականում սովորեցնում է այդ երեխային մասնագիտություն: Իսկ փաստացի դպրոցում 10 տարի մաթեմաթիկա ենք սովորում, ու ոչ մեկը այդ նույն անցած կուրսի մակարդակով մաթեմաթիկայի մասնագետ չի դառնում:

Ու եթե մի մոմենտ սոցիալական մասը թողնենք մի կողմ, ապա դա չի նշանակու՞մ սովորելու համար ամենաէֆեկտիվ տարիների իզուր ժամավաճառություն: Ու դա երեխայի համար դառնում է սովորական մի վիճակ, ու շատ-շատերի համար այդ ժամավաճառությունը շարունակվում է համալսարանում, ու հետո էլ իր "ստեղծագործ"- աշխատանքային ողջ կյանքի ընթացքում:

Այստեղից էլ բոլոր, ոչ էմիգրանտական երկրներում, այդքան ցածր արտադրական-ստեղծագործական-ինժեներական-մասնագիտական մակարդակն է իր կենսական հետևանքներով: Իսկ Հայստանում դրա ընդհանրապես զրոյական վիճակը: Էմիգրանտական երկրներում այդ հարցը լուծում են այլ կերպ, աշխարհից հավաքելով այդ ոչ արդյունավետ սիստեմից դուրս մնացած ու արդյունք տված փոքրամասնությամը:

Էս գրառմանը ուզեցի պատասխանել, բայց բերեցի էս թեմա:

Սա շատ լավ օրինակ է, ցույց տալու համար թե ինչ ռեֆորմների է ենթարկվել դպրոցը ժամանակի ընթացքում, աստիճանաբար դառնալով ավելի ընդգրկուն ու բազմակողմանի գիտելիքներ տվող երևույթ, մյուս կողմից հրաշալի օրինակ է ցույց տալու համար, թե ոնց կարելի է ոտնահարել երեխայի իրավունքները:

Դպրոցի ու կրթության նշանակություններից մեկը, ի թիվս այլ խնդիրների, երեխայի ուժեղ կողմերն ու հետաքրքրությունները գտնելն է, հնարավորություն տալով, որ տարբեր ոլորտներից համակողմանի գիտելիքներ ստանալով ինքնուրույն ընտրի, թե որ ուղղությամբ է ուզում իր կրթությունը շարունակել արդեն հանրակրթական տարիքից հետո, ու ի վերջո ընտրի, թե ինչ մասնագետ է ուզում դառնալ, ինչ է ուզում աշխատել:

Անցել է էն դարը, երբ դարբինի տղայի իրավունքներն էնքան սահմանափակ են, որ ինքը պարտավոր է դառնալ դարբին, չնայած ասենք իր մաթեմատիկական մտածողությունն էնքան ուժեղ ա, որ կարող ա դառնալ գիտնական, ծրագրավորող, տնտեսագետ կամ ուրիշ բան՝ ինքն իր գործից հաճույք ստանալով ու արդյունավետ օգտագործելով իր հմտությունները:

Երբ ասում եմ, որ էդ դարն անցել է, նկատի չունեմ, որ հիմա էլ չկա նման երևույթ, որ դարբինի տղան ստիպված դարբին է դառնում: Իհարկե՛ կա, բայց ժամանակակից մոտեցման, առաջընթացի նպատակն է հասնել էս խնդրի լուծմանը, հասնել նրան, որ դարբինի տղան դարբին դառնա միայն էն դեպքում, երբ տարբեր բաներ փորձելով տեսել է, որ ուզում է դարբին լինել, այլ ոչ թե պարտավորված լինի, քանի որ իր ծնողը դարբին է: Իհարկե քիչ չեն դեպքերը, երբ զավակն ընտրում է ծնողի մասնագիտությունը, ինչի արդյունքում կան «բժշկի ընտանիք», «ուսուցչի ընտանիք» և այլն տերմինները, բայց դրանք, կրկնում եմ, ըստ մարդու իրավունքների ժամանակակից ընկալման պետք է լինեն միայն ու միայն սեփական ընտրություն՝ այլ ընտրության հնարավորություն ունենալու դեպքում:

Քո ասած մոդելը սրան հակասում է: Այո, կարելի է դպրոցում էլ դասավանդել ընդամենը մի քանի առարկա ու նախապես ծնողը որոշի, որ ասենք իր որդուն տանում ա դարբինի դպրոց, կամ ֆիզիկոսի դպրոց, որտեղ ասենք աշխարհագրություն, պատմություն, գրականություն չեն անցնելու, բայց դա կլինի ծնողի՝ իր պատկերացումները երեխային պարտադրում է, երեխայի կրթություն ստանալու իրավունքի կոպտագույն խախտում է:

anslov
25.10.2016, 11:14
Անցել է էն դարը, երբ դարբինի տղայի իրավունքներն էնքան սահմանափակ են, որ ինքը պարտավոր է դառնալ դարբին, չնայած ասենք իր մաթեմատիկական մտածողությունն էնքան ուժեղ ա, որ կարող ա դառնալ գիտնական, ծրագրավորող, տնտեսագետ կամ ուրիշ բան՝ ինքն իր գործից հաճույք ստանալով ու արդյունավետ օգտագործելով իր հմտությունները:

Երբ ասում եմ, որ էդ դարն անցել է, նկատի չունեմ, որ հիմա էլ չկա նման երևույթ, որ դարբինի տղան ստիպված դարբին է դառնում:
Աշխարհում ընտանեական "բիզնեսները" մենակ արհեստներով չէ, որ սահմանափակվում են:
Զուտ ինֆորմացիոն տեսակետից:
Իմ գործընկերներից մեկը շվեցարացի է, ու երբ որ իրեն հարցրեցի թե ի՞նչ է իրեն ստիպել Էմիգրացիա անել այդպիսի մակարդակի երկրից, ապա ինքը պատմեց, որ եթե ինքը մնար իր փոքրիկ քաղաքում, ապա ստիպված էր շարունակել իր ընտանեական փոքրիկ բիզնեսը, քանի որ մնացած բոլոր նիշաները "փակ" են: Ընդունված չէ "խլել" որևէ այլ ընտանիքի փոքրիկ բիզնեսը:
Ինքը ԱՄՆ-ում ինքը հաալսարանից հետո ընտրեց էլի իր ընտանեկան բիզնեսի ոլորտը, ինչից ինքը շատ լավ է հասկանում, բայց այստեղ հնարավորություն ունեցավ այն աճացնելու ու դարձնելու միջին բիզնես:

anslov
25.10.2016, 11:18
Դպրոցի ու կրթության նշանակություններից մեկը, ի թիվս այլ խնդիրների, երեխայի ուժեղ կողմերն ու հետաքրքրությունները գտնելն է, հնարավորություն տալով, որ տարբեր ոլորտներից համակողմանի գիտելիքներ ստանալով ինքնուրույն ընտրի, թե որ ուղղությամբ է ուզում իր կրթությունը շարունակել արդեն հանրակրթական տարիքից հետո, ու ի վերջո ընտրի, թե ինչ մասնագետ է ուզում դառնալ, ինչ է ուզում աշխատել:

Ես անկեղծորեն եմ ասում, որ կոնկրետ ԻՄ դասարանից /28 հոգի/ ոչ մեկի դպրոցից հետո ընտրած ուղին քո ասածով չի եղել:
Բոլորի մոտ կամ դա եղել է կանխորոշված իր "անգրագիությամբ", կամ էլ համալսարանական կրթությունը պայմանվավորվել է հաշվարկային նպատակահարմարությամբ, այլ ոչ թե ըստ սիրած գործի:

Վերջին հաշով մենակ ռեալ աշխատելուց հետո մարդ կարող է որոշել իր սերը դեպի այդ մասնագիտությունը: Ու հիմնականում մասնագությունը սիրում են մենակ "ամուսնանալուց" հետո, երբ որ մեծամասամբ տիրապետում են այդ մասնագիտությանը ու իրենց մոտ ստացվում է արդյունավետ աշխատանքը

Chuk
25.10.2016, 11:27
Աշխարհում ընտանեական "բիզնեսները" մենակ արհեստներով չէ, որ սահմանափակվում են:
Զուտ ինֆորմացիոն տեսակետից:
Իմ գործընկերներից մեկը շվեցարացի է, ու երբ որ իրեն հարցրեցի թե ի՞նչ է իրեն ստիպել Էմիգրացիա անել այդպիսի մակարդակի երկրից, ապա ինքը պատմեց, որ եթե ինքը մնար իր փոքրիկ քաղաքում, ապա ստիպված էր շարունակել իր ընտանեական փոքրիկ բիզնեսը, քանի որ մնացած բոլոր նիշաները "փակ" են: Ընդունված չէ "խլել" որևէ այլ ընտանիքի փոքրիկ բիզնեսը:
Ինքը ԱՄՆ-ում ինքը հաալսարանից հետո ընտրեց էլի իր ընտանեկան բիզնեսի ոլորտը, ինչից ինքը շատ լավ է հասկանում, բայց այստեղ հնարավորություն ունեցավ այն աճացնելու ու դարձնելու միջին բիզնես:

Ես վստահ չեմ, որ մեջբերածդ հատվածից հետո գրածիս շարունակությունը կարդացել ես, նորից մեջբերեմ.


Իհարկե՛ կա, բայց ժամանակակից մոտեցման, առաջընթացի նպատակն է հասնել էս խնդրի լուծմանը, հասնել նրան, որ դարբինի տղան դարբին դառնա միայն էն դեպքում, երբ տարբեր բաներ փորձելով տեսել է, որ ուզում է դարբին լինել, այլ ոչ թե պարտավորված լինի, քանի որ իր ծնողը դարբին է: Իհարկե քիչ չեն դեպքերը, երբ զավակն ընտրում է ծնողի մասնագիտությունը, ինչի արդյունքում կան «բժշկի ընտանիք», «ուսուցչի ընտանիք» և այլն տերմինները, բայց դրանք, կրկնում եմ, ըստ մարդու իրավունքների ժամանակակից ընկալման պետք է լինեն միայն ու միայն սեփական ընտրություն՝ այլ ընտրության հնարավորություն ունենալու դեպքում:

Chuk
25.10.2016, 11:28
Ես անկեղծորեն եմ ասում, որ կոնկրետ ԻՄ դասարանից /28 հոգի/ ոչ մեկի դպրոցից հետո ընտրած ուղին քո ասածով չի եղել:
Բոլորի մոտ կամ դա եղել է կանխորոշված իր "անգրագիությամբ", կամ էլ համալսարանական կրթությունը պայմանվավորվել է հաշվարկային նպատակահարմարությամբ, այլ ոչ թե ըստ սիրած գործի:

Վերջին հաշով մենակ ռեալ աշխատելուց հետո մարդ կարող է որոշել իր սերը դեպի այդ մասնագիտությունը: Ու հիմնականում մասնագությունը սիրում են մենակ "ամուսնանալուց" հետո, երբ որ մեծամասամբ տիրապետում են այդ մասնագիտությանը ու իրենց մոտ ստացվում է արդյունավետ աշխատանքը

Իսկ ես շատ-շատերին գիտեմ, որոնցն եղել է իմ ասածով :)

anslov
25.10.2016, 11:29
Քո ասած մոդելը սրան հակասում է: Այո, կարելի է դպրոցում էլ դասավանդել ընդամենը մի քանի առարկա ու նախապես ծնողը որոշի, որ ասենք իր որդուն տանում ա դարբինի դպրոց, կամ ֆիզիկոսի դպրոց, որտեղ ասենք աշխարհագրություն, պատմություն, գրականություն չեն անցնելու, բայց դա կլինի ծնողի՝ իր պատկերացումները երեխային պարտադրում է, երեխայի կրթություն ստանալու իրավունքի կոպտագույն խախտում է:
Ես այսպիսի մոդել չեմ առաջարկում:
Առաջարկում եմ, որ ինչ որ մի պահից սկսել- որ ծնողը նստի-ճկռի ու դպրոցական կուրսի շրջանակներում շատ լավ մակարդակի տիրապետի այդ հանրակրթական կուրսը ու իր երեխային դա մատուցի այնպես, որ իր երեխան արդեն ապագայում առանց ճկռելու հասկանա կոմպլեկս գիտելիք ունենա, որ դիֆերենցիալը ինչ , ինտեգրալը ինչ ա, լյարդը ինչ ֆունկցիա է կատարում ... և այլն և այլն...
Իհարկե, հիմակվա ռեալության պայմաններում սա ամեն ծնողի խելքի բան չի:
Իսկ եթե ինչ որ մեկը դա կարողանում է անել, ապա դա պետք է ամեն ձև խրախուսել:Քանի որ նաև այդ անհատների շրորհւվ կարող է վերջին հաշվով սա բյուրեղացվել ու նրանց փորձի հիման վրա գրվեն ավելի շատ ակադեմիական գրքեր, ուսումնասիրելով բազմակողմանի, գիտականորեն հիմնավորված "լավ ու վատ" կողմերը

Chuk
25.10.2016, 11:33
Ես այսպիսի մոդել չեմ առաջարկում:
Առաջարկում եմ, որ ինչ որ մի պահից սկսել- որ ծնողը նստի-ճկռի ու դպրոցական կուրսի շրջանակներում շատ լավ մակարդակի տիրապետի այդ հանրակրթական կուրսը ու իր երեխային դա մատուցի այնպես, որ իր երեխան արդեն ապագայում առանց ճկռելու հասկանա կոմպլեկս գիտելիք ունենա, որ դիֆերենցիալը ինչ , ինտեգրալը ինչ ա, լյարդը ինչ ֆունկցիա է կատարում ... և այլն և այլն...
Իհարկե, հիմակվա ռեալության պայմաններում սա ամեն ծնողի խելքի բան չի:
Իսկ եթե ինչ որ մեկը դա կարողանում է անել, ապա դա պետք է ամեն ձև խրախուսել:Քանի որ նաև այդ անհատների շրորհւվ կարող է վերջին հաշվով սա բյուրեղացվել ու նրանց փորձի հիման վրա գրվեն ավելի շատ ակադեմիական գրքեր, ուսումնասիրելով բազմակողմանի, գիտականորեն հիմնավորված "լավ ու վատ" կողմերը

Բանասերին պետք չի ճկռել, ու էնքան լավ իմանալ մաթեմատիկայի կուրսը, որ կարողանա իր երեխային սովորացնի, հարցերին պատասխանի, նրա նկատմամբ հետաքրքրություն առաջացնի:
Ոչ միայն պետք չէ, այլև շատ դեպքերում հնարավոր չէ:
Ու իրականում շատ բացառիկ մարդիկ են, ովքեր կարող են բոլոր առարկաներն էնպիսի խորությամբ պատկերացնեն (պատկերացնեն, ոչ թե իմանան, որտև խոսքը գալիս է ոչ թե «զուբրիտ անելուն», այլ իրապես իմանալ-հասկանալուն), որ կարող են բոլոր առարկաները հետաքրքիր մատուցեն իրենց երեխային: Չի կարող մաթեմատիկայի սիրունությունը չընկալող մարդը երեխային լավ մատուցել մաթեմատիկան:

anslov
25.10.2016, 11:37
Ես վստահ չեմ, որ մեջբերածդ հատվածից հետո գրածիս շարունակությունը կարդացել ես, նորից մեջբերեմ.
Կարդացել եմ, ու ես չեմ հերքում քո ասածը, այլ ընդամնեը պատմել եմ իմ ռեալ կյանքից:

կրկնում եմ, ըստ մարդու իրավունքների ժամանակակից ընկալման պետք է լինեն միայն ու միայն սեփական ընտրություն
շատ ընդանուր ու շատ անգամ կյանքի հետ կապ չունեցող դեկլարացիա է:
Իմիջայլոց, ժամանակակից մարդու ոչ "բարձրաշխահիկ" մարդու "իրավունքները" սկսել են ընդլայնվել ու շատ բաներում հավասարվել "բարձրաշխարհիկ" մարդու իրավունքներին /դեկլարացիոն մասով/, սակայն դա չի ազատում մարդուն գոնե բարոյական մասով մարդու պարտականություններց, որոնք լինում է որ հակաության մեջ են մտնում մարդու իրավունքների հետ: Շատ Նման ազգի ինքնորոշման ու սահմանների անձեռնամխելիության դեկլարացիոն հայտարարություններին: Իսկ միշտ հաղթում է ՈՒԺը: Ժամանակակից աշխարհում:

anslov
25.10.2016, 11:49
Բանասերին պետք չի ճկռել, ու էնքան լավ իմանալ մաթեմատիկայի կուրսը, որ կարողանա իր երեխային սովորացնի, հարցերին պատասխանի, նրա նկատմամբ հետաքրքրություն առաջացնի:
Ոչ միայն պետք չէ, այլև շատ դեպքերում հնարավոր չէ:
Ու իրականում շատ բացառիկ մարդիկ են, ովքեր կարող են բոլոր առարկաներն էնպիսի խորությամբ պատկերացնեն (պատկերացնեն, ոչ թե իմանան, որտև խոսքը գալիս է ոչ թե «զուբրիտ անելուն», այլ իրապես իմանալ-հասկանալուն), որ կարող են բոլոր առարկաները հետաքրքիր մատուցեն իրենց երեխային: Չի կարող մաթեմատիկայի սիրունությունը չընկալող մարդը երեխային լավ մատուցել մաթեմատիկան:

Ամենաառաջին խնդիրը հենց դա է, որ մաթեմաթիկային լավ, կասեի գերազանց չտիրապետելու պատճառով վերջին հաշվով մնացած բոլոր առարկաները /ներառյալ հումանիտար/ մարսվում են կիսատ-պռատ, շատ անգամ ընդամենը զուբրիտի մակարդակով:

Chuk
25.10.2016, 11:51
Ամենաառաջին խնդիրը հենց դա է, որ մաթեմաթիկային լավ, կասեի գերազանց չտիրապետելու պատճառով վերջին հաշվով մնացած բոլոր առարկաները /ներառյալ հումանիտար/ մարսվում են կիսատ-պռատ, շատ անգամ ընդամենը զուբրիտի մակարդակով:

:)

Բացարձակ սխալ պնդում է:

anslov
25.10.2016, 11:55
:)

Բացարձակ սխալ պնդում է:

Հիմնված իմ կենսափորձի վրա:
Դպրոցական մաթեմի կուրսին ստիպված եղա Ֆունդամենտալ տիրապետել աշխատանքի ժամանակ, ու դրանից հետո ամեն տեղ դա ինձ չափազանց օգնում է:

Chuk
25.10.2016, 12:16
Հիմնված իմ կենսափորձի վրա:
Դպրոցական մաթեմի կուրսին ստիպված եղա Ֆունդամենտալ տիրապետել աշխատանքի ժամանակ, ու դրանից հետո ամեն տեղ դա ինձ չափազանց օգնում է:

Բազմաթիվ են հրաշալի բանասերները, ովքեր էդպես էլ «չեն հաշտվում» մաթեմատիկայի կամ ֆիզիկայի հետ:

anslov
25.10.2016, 12:25
Բազմաթիվ են հրաշալի բանասերները, ովքեր էդպես էլ «չեն հաշտվում» մաթեմատիկայի կամ ֆիզիկայի հետ:
Չեմ բացառում բայց և այնպես առանց մաթեմաթիկայի, ոնց որ առանց ձեռքերի: Կարելի է շատ բաներ անել, ու անգամ անել Լավ, բայց ի՞նչ գնով :)

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 13:35
Փաստացի դուրս է գալիս, որ դպրոցում մեզ սովորացնում են ենթադրենք 20 առարկա, իսկզբանե իմանալով որ մենք այդ առարկաները յուրացնել չենք կարող: Եթե յուրացնեինք, ապա փաստացի դպրոցը/առարկան ավարտելուց մասնագիտորեն կտիրապետենք այդ առարկաները:

Իսկ կար ժամանակ, որ դպրոցը/ճեմարանը լավ ավարտած շրջանավարտը առանց համալսարանական կրթության մնում էր այդ դպրոցում որպես ուսուցիչ:Իսկ շատ դիսցիպլիններ բովանդակային համարյա թե չեն փոխվել: Օրինակ լեզուներ:

Փաստացի դպրոցի Օ.Գ.Գ էնքան ցածր է, որ այդքան տարիներ դպրոցում անցկացնելուց հետո մենք անցած կուրսի տիրույթներում ՈՉ մի առարկա, մասնագիտորեն չենք տիրապետում:

Իսկ օրինակ եթե այդ նույն երեխան գնում է որևէ արհեստավորի մոտ արհեստ սովորելու, ապա հիմնականում մեկից հինգ տարուց դառնում է իր գործի մասնագետ, եթե իհարկե էտ արհեստավորը իրականում սովորեցնում է այդ երեխային մասնագիտություն: Իսկ փաստացի դպրոցում 10 տարի մաթեմաթիկա ենք սովորում, ու ոչ մեկը այդ նույն անցած կուրսի մակարդակով մաթեմաթիկայի մասնագետ չի դառնում:

Ու եթե մի մոմենտ սոցիալական մասը թողնենք մի կողմ, ապա դա չի նշանակու՞մ սովորելու համար ամենաէֆեկտիվ տարիների իզուր ժամավաճառություն: Ու դա երեխայի համար դառնում է սովորական մի վիճակ, ու շատ-շատերի համար այդ ժամավաճառությունը շարունակվում է համալսարանում, ու հետո էլ իր "ստեղծագործ"- աշխատանքային ողջ կյանքի ընթացքում:

Այստեղից էլ բոլոր, ոչ էմիգրանտական երկրներում, այդքան ցածր արտադրական-ստեղծագործական-ինժեներական-մասնագիտական մակարդակն է իր կենսական հետևանքներով: Իսկ Հայստանում դրա ընդհանրապես զրոյական վիճակը: Էմիգրանտական երկրներում այդ հարցը լուծում են այլ կերպ, աշխարհից հավաքելով այդ ոչ արդյունավետ սիստեմից դուրս մնացած ու արդյունք տված փոքրամասնությամը:

Ես էլ էս գրառմանն անդրադառնամ: Նախ, «բովանդակային» առումով լեզուները փոխվում են, ավելի ճիշտ՝ փոխվում են դասավանդման մեթոդները: Հիմիկվա մեթոդները շատ են տարբերվում, ասենք, հիսուն տարի առաջվա մեթոդներից: Ու ընդհանրապես, հենց լեզու սովորեցնելը, եթե դա քո մայրենին չի, ու երեխան էլ դպրոցական տարիքի ա, ահավոր բարդ ա, շատ ավելի բարդ ա, քան մաթեմատիկա սովորեցնելը, որովհետև լեզվին տիրապետելուց բացի նաև լիքը ուրիշ հմտություններ են պետք:

Հետո, դպրոցը ժամավաճառություն չի, այլ նախնական գիտելիքներ ա տալիս տարբեր բնագավառներից, ընդհանուր կրթում ա երեխային, որ բազմակողմանի պատկերացում ունենա աշխարհի մասին: Հիմա կարող ա մաթեմից վատ լինի, բայց գոնե գումարում-հանում սովորում ա, եռանկյունին քառակուսուց տարբերում ա:

Ու նաև դպրոցը երեխային մասնագետ սարքելու ամբիցիա չունի: Համալսարանն ունի, ու էնտեղ անցկացրած ժամանակը հեչ էլ ժամավաճառություն չի: Առանց համապատասխան բարձրագույն կրթության ուղղակի չես կարող մասնագետ լինել: Ինչ խոսք, համալսարաններն էլ լիքը խնդիրներ ունեն, ու հաճախ գործատուները դժգոհ են, որ լիքը պրակտիկ բաներ պիտի զրոյից սովորեցնեն նորավարտներին, բայց համալսարանները գնալով ավելի են ադապտացվում գործատուների պահանջներին: Ու ի վերջո, էդ պրակտիկ գիտելիքներն առանց համակարգված տեսականի ուղղակի հնարավոր չի ձեռք բերել:

anslov
25.10.2016, 18:01
Ու նաև դպրոցը երեխային մասնագետ սարքելու ամբիցիա չունի:

Այստեց իրար ճիշտ չենք հասկացել:
Ես ինկատի ունեի, որ եթե մեկին սովորացնում ես կրճատ բազմապատկման աղուսյակ, ու այն նա սովորում է ու Մասնագիտական մակարդակով /նշանակում է շատ վարժ, արագ, առանց սխալների ու տեղին օգտվում է բազմապատկման աղուսյակից /, ապա նա դառնում է էսպես ասած "կրճատ բազմապատկման աղուսյակի" "մասնագետ", այլ ոչ թե ոնց որ դու ես հասկացել թե ես ասել եմ որ դպրոցականը ընդանրապես դպրոցական կուրսը ուսանելուց հետո դառնա մաթեմաթիկ/քիմիկ,ֆիզիկ.../

Ի՞նչ սխալ բան եմ ասում:
Եթե դու գնում ես դաշնամուր սովորելու, ու հինգ տարի համապատասխան կուսով դասի գնալուց հետո սովորած կուրսի համապատասխան դաշնամուր չես կարողանում նվագել, ապա դա ես համարում եմ այդ կուրսի մակարդակով իզուր ժամավաճառություն:
Նույնը նաև դպրոցական ցանկացած դիսցիպլինի առումով:
Եթե ինչ որ ասվում է, դա չի հասկացվում, յուրացվում, ու սեփականացվում, ապա դրա Օ.Գ.Գ, նշանակում է քիչ է:
Իսկ դպրոցական կուրսի Օ.Գ.Գ, միջինացված դասարանի մեծագույն մասի համար /իմ գնահատականով/ ձգտում է տաս տոկոսի մաքսիմում, կամ էլ զրո: Մանավանդ յոթերորդ դասարանից հետոի կուրսի համար, երբ որ երեխաները մտնում են անցումային տարիքային խմբեր իրենց բոլոր հետևանքներով: Շատ քիչ ուսուցիչներ կա, որ կարողանում են ԳՈՆԵ կառավարեն դասարանները, էլ չեմ ասում գիտելիք հաղորդելու մասին, որը պրակտիկորեն դառնում խոշոր խնդիր:

Հ.Գ. Եկեք ռեալ կյանքից խոսանք, և ոչ թե մեր ֆանտաստիկ պատկերացումներից, քանի որ թեման շատ ռեալ պրակտիկ նշանակություն ունի:

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 18:27
Այստեց իրար ճիշտ չենք հասկացել:
Ես ինկատի ունեի, որ եթե մեկին սովորացնում ես կրճատ բազմապատկման աղուսյակ, ու այն նա սովորում է ու Մասնագիտական մակարդակով /նշանակում է շատ վարժ, արագ, առանց սխալների ու տեղին օգտվում է բազմապատկման աղուսյակից /, ապա նա դառնում է էսպես ասած "կրճատ բազմապատկման աղուսյակի" "մասնագետ", այլ ոչ թե ոնց որ դու ես հասկացել թե ես ասել եմ որ դպրոցականը ընդանրապես դպրոցական կուրսը ուսանելուց հետո դառնա մաթեմաթիկ/քիմիկ,ֆիզիկ.../
Հա, էստեղ իրար սխալ ենք հասկացել, որովհետև ինձ համար «մասնագետ» նշանակում ա «պրոֆեսիոնալ», այսինքն՝ մարդ, որը տվյալ ոլորտում հմտությունների շնորհիվ ապրուստ ա վաստակում։ Ինձ համար բազմապատկման աղյուսակի մասնագետն էն մարդն ա, որը աշխատանքային ժամերին բազմապատկելու համար փող ա աշխատում, ոչ թե էդ բոլորը վարժ անում ա։ Ինչևէ...


Ի՞նչ սխալ բան եմ ասում:
Եթե դու գնում ես դաշնամուր սովորելու, ու հինգ տարի համապատասխան կուսով դասի գնալուց հետո սովորած կուրսի համապատասխան դաշնամուր չես կարողանում նվագել, ապա դա ես համարում եմ այդ կուրսի մակարդակով իզուր ժամավաճառություն:
Նույնը նաև դպրոցական ցանկացած դիսցիպլինի առումով:
Եթե ինչ որ ասվում է, դա չի հասկացվում, յուրացվում, ու սեփականացվում, ապա դրա Օ.Գ.Գ, նշանակում է քիչ է:
Իսկ դպրոցական կուրսի Օ.Գ.Գ, միջինացված դասարանի մեծագույն մասի համար /իմ գնահատականով/ ձգտում է տաս տոկոսի մաքսիմում, կամ էլ զրո: Մանավանդ յոթերորդ դասարանից հետոի կուրսի համար, երբ որ երեխաները մտնում են անցումային տարիքային խմբեր իրենց բոլոր հետևանքներով: Շատ քիչ ուսուցիչներ կա, որ կարողանում են ԳՈՆԵ կառավարեն դասարանները, էլ չեմ ասում գիտելիք հաղորդելու մասին, որը պրակտիկորեն դառնում խոշոր խնդիր:

Հ.Գ. Եկեք ռեալ կյանքից խոսանք, և ոչ թե մեր ֆանտաստիկ պատկերացումներից, քանի որ թեման շատ ռեալ պրակտիկ նշանակություն ունի:
Եթե խոսում ենք ռեալ կյանքից, ոչ թե ֆանտաստիկ պատկերացումներից, ուրեմն նույնիսկ աշխարհի ամենալավ դպրոցում, որը հագեցած է աշխարհի ամենալավ ուսուցիչներով ու ամենախելացի աշակերտներով, մեկ ա, որևէ առարկայի յուրացման ՕԳԳ-ն 100% չի կարող լինել էն պարզ պատճառով, որ ամենալավ չի նշանակում կատարյալ։ Նույնն էլ հոմսքուլինգի դեպքում։ Այսինքն, ինչ ուզում ես, արա, փոխանցված ու յուրացված գիտելիքի միջև միշտ էլ տարբերություն լինելու ա։

Հիմա երկրորդ հարցը. որտե՞ղ ենք դնում նշաձողը ու որոշում, որ էսքան ՕԳԳ-ն ընդունելի ա, էսքանը չէ։ Ասենք, կեսաբի կուրսը մոտավորապես 70-80 %-ով յուրացրած երեխան գուցե կարա ֆոտոսինթեզի բոլոր փուլերն իրենց քիմիական հավասարումներով գրել, իսկ 10 %-ով յուրացրածը՝ մենակ կիմանա, որ բույսերը ֆոտոսինթեզով են սնվում ու ինչ պայմաններ են անհրաժեշտ ֆոտոսինթեզի համար։ Ուրեմն ինչ. ինչ ա թե տվյալ անձը չի կարողանում էդ յոթ հարկանի հավասարումները գրել, ուրեմն իր համար դա ժամավաճառությու՞ն ա։ Բայց եթե ընդհանրապես կենսաբի դաս չունենար, չէր էլ իմանա ֆոտոսինթեզ գաղափարի մասին ու չէր հասկանա, թե մութ սենյակում պահված բույսերն ինչու են թառամում կամ ինչու խորհուրդ չի տրվում ննջարանում բուսականություն պահել։ Էդպիսով, էդ անձը զրկվում ա ընդունված նորմերի գիտական բացատրությունը հասկանալուց, ու մութ սենյակում բույս չպահելու բացատրությունը մնում ա «որտև տենց ա պետք»։ Դե հիմա սա տարածենք բոլոր առարկաների վրա ու պատկերացնենք, թե քանի «որտև տենց ա պետքեր» կլինեն մի մարդու կյանքում, որի միջնակարգ կրթությունից բացակայում են որոշակի առարկաներ։ Պատկերացնենք էդ մարդուն հասարակության մեջ։ Պատկերացնենք իր քաղաքական ու կրոնական հայացքները։ Դու արդյոք ուզու՞մ ես, որ նման մարդիկ շատ լինեն հասարակության մեջ։

Բայց վերադառնալով ՕԳԳ-ին՝ մի ուրիշ հարց էլ կա։ Ո՞նց ա դա որոշվում։ Կոնկրետ Հայաստանի դպրոցների մասին, վստահ եմ, տվյալներ չկան, իսկ ավարտական քննությունը չափանիշ չի, որովհետև, կարծում եմ, ՕԳԳ ասելով նաև նկատի ունես կրթվելու հեռահար էֆեկտը։ Հեռահար էֆեկտը, իմ իմանալով (Չուկ, ուղղի, եթե սխալվում եմ), գոնե Հայաստանում չի չափվում: Մենակ բժշկական համալսարանում կար մնացորդային գիտելիքների ստուգում կոչվածը, երբ առարկայի քննությունից մեկ-երկու տարի անց անսպասելիորեն հայտնվում ու քննության հարցերից էին տալիս, որ տեսնեն՝ մնացորդային գիտելիքն ինչքանով ա համապատասխանում քննությունից ստացած գնահատականին, ըստ այդմ էլ դասավանդման մեթոդների մեջ փոփոխություն անեն:

Ու հետ գալով նաև դաշնամուրի թեմային՝ ուզում եմ օրինակ բերել ու բացատրել, թե ինչու դա ժամավաճառություն չի: Ես երեք տարի կիթառի եմ գնացել: Քանի որ դա համընկել էր բարձր դասարանների հետ, պարապելու ժամանակ քիչ էի ունենում: Արդյունքում՝ քո նկարագրածի պես երեք տարվա կուրսը հեչ լիարժեք չեմ յուրացրել: Ավելին՝ կիթառը թողնելուց հետո տարիներ շարունակ գործիքը ձեռքս չեմ վերցրել: Հիմա երբ վերցնում եմ, մենակ տեխնիկան եմ հիշում, բայց թե որ նոտան որտեղ ա կամ գոնե մի ամբողջական երաժշտական գործ չեմ հիշում: Հիմա դու կասես՝ սա ժամավաճառություն ա: Ես կասեմ՝ ոչ մի դեպքում, որովհետև իմ չափահաս կյանքի բավական սթրեսային առօրյայում ուկուլելե նվեր ստացա, ինչը նվագելը շատ հեշտ էր, որտև կիթառի տեխնիկային տիրապետում եմ: Ու պարզվեց՝ երեկոյան թեկուզ տասը րոպեով ուկուլելե նվագելն էս լարված առօրյան թեթևացնում ա: Եթե երեք տարի կիթառ չպարապեի, էս լրացուցիչ պուճուր բանը կյանքումս չէր լինի: Հիմա ի՞նչ վատ ա, որ կա:

anslov
25.10.2016, 18:46
10 %-ով յուրացրածը՝ մենակ կիմանա, որ բույսերը ֆոտոսինթեզով են սնվում ու ինչ պայմաններ են անհրաժեշտ ֆոտոսինթեզի համար։ Ուրեմն ինչ. ինչ ա թե տվյալ անձը չի կարողանում էդ յոթ հարկանի հավասարումները գրել, ուրեմն իր համար դա ժամավաճառությու՞ն ա։ Բայց եթե ընդհանրապես կենսաբի դաս չունենար, չէր էլ իմանա ֆոտոսինթեզ գաղափարի մասին ու չէր հասկանա, թե մութ սենյակում պահված բույսերն ինչու են թառամում կամ ինչու խորհուրդ չի տրվում ննջարանում բուսականություն պահել։ Էդպիսով, էդ անձը զրկվում ա ընդունված նորմերի գիտական բացատրությունը հասկանալուց, ու մութ սենյակում բույս չպահելու բացատրությունը մնում ա «որտև տենց ա պետք»։

Արտակարգ օրինակ է:
Կոնկրետ Հայաստանում վստահ եմ, որ եթե հարյուրից գոնե հինգը քո նշած կենսաբից էտ 10 % տոկոսը իմանա, ապա ես կասեմ, որ հիանալի է:
Նույն հարցը կարելի է բերել նաև պրիմիտիվ ֆիզիկայի դաշտ եթե հարյուրից գոնե երկուսը իմանա, որ արագության առաջին կարգի ածանցիալը- արագացումն է, ապա եթե դա կլինի հրաշալի: Դա ֆիզիկայից ամենապրիմիտիվ ու կյանքում ամեն քայլի հանդիպող մի բան եմ ասել:



Ու հետ գալով նաև դաշնամուրի թեմային՝ ուզում եմ օրինակ բերել ու բացատրել, թե ինչու դա ժամավաճառություն չի: Ես երեք տարի կիթառի եմ գնացել: Քանի որ դա համընկել էր բարձր դասարանների հետ, պարապելու ժամանակ քիչ էի ունենում: Արդյունքում՝ քո նկարագրածի պես երեք տարվա կուրսը հեչ լիարժեք չեմ յուրացրել: Ավելին՝ կիթառը թողնելուց հետո տարիներ շարունակ գործիքը ձեռքս չեմ վերցրել: Հիմա երբ վերցնում եմ, մենակ տեխնիկան եմ հիշում, բայց թե որ նոտան որտեղ ա կամ գոնե մի ամբողջական երաժշտական գործ չեմ հիշում: Հիմա դու կասես՝ սա ժամավաճառություն ա: Ես կասեմ՝ ոչ մի դեպքում, որովհետև իմ չափահաս կյանքի բավական սթրեսային առօրյայում ուկուլելե նվեր ստացա, ինչը նվագելը շատ հեշտ էր, որտև կիթառի տեխնիկային տիրապետում եմ: Ու պարզվեց՝ երեկոյան թեկուզ տասը րոպեով ուկուլելե նվագելն էս լարված առօրյան թեթևացնում ա: Եթե երեք տարի կիթառ չպարապեի, էս լրացուցիչ պուճուր բանը կյանքումս չէր լինի: Հիմա ի՞նչ վատ ա, որ կա:
Իհարկե, ոչ մի վատ բան էլ չկա:
Վատը էն է որ այդքան ժամանակում եթե պարապում ես, ապա կան մինիմալ պահանջներ, ու եթե արդար լիներ դիսցիպլինից վերջնական որակաորման քննությունը, ապա մեր դպրոցների 99% ավարտական որակավորման քննությունից կգնահատվեին անբավարար, այսինքն որ այդ տարիների այն մինիմումը, որ իրենք պետք է տիրապետեին, չեն տիրապետել /էլի օգտվեմ ժամավաճառություն բառից, որը եթե ուզում եք, նաև վերածվում է դրական կամ բացասկանա հետևանքներով սոցիալականացման/:
Մեր դպրոցների քննությունները ու ընդանրապես գնահատականները խաբերություն են, ու իրենց հեղինակության համար դպրոցներիը/դասատուները բոլորին գնահատում են դրական առանց ռեալ գիտելիքների:

Chuk
25.10.2016, 18:54
Ընդամենը մի թեթև օրինակ։ Բանասեր ծնողը մաթեմատիկայի դպրոցական կուրսը սովորել է, յուրացրել է, պատրաստ է փոխանցել զավակներին։ Լավ դեպքն ենք վերցնում։ Հիմա ամենապարզ դասերից մեկն ենք նայում. բազմապատկման աղյուսակը։

Երեխուն ահավոր սկսում են դուր գալ թվերն ու թվերի հետ խաղալը։ Ուզում է ավելին, փորձեր է անում, հետո ծնողին հարցնում, թե ուրիշ հետաքրքիր մեթոդ կա՞ բազմապատկելու համար։ Ծնողը պատասխանում է.

- Տու՛, տու՛, տու՛...

Հասարակ պատճառով՝ դպրոցական կուրսում ուրիշ մեթոդ չկար։ Իսկ հետևա՞նքը. մարում է երեխու հետաքրքրությունը, կոտրվում։

Ու խնդրում եմ չասել, որ հանրակրթական դպրոցում էլ են տենց բաներ լինում։ Իհարկե լինում են։ Բայց մադնագետի՝ նման հետաքրքրությունները բավարարելու պոտենցյալը շատ ավելի մեծ է։

Sent from my A0001 using Tapatalk

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 18:57
Արտակարգ օրինակ է:
Կոնկրետ Հայաստանում վստահ եմ, որ եթե հարյուրից գոնե հինգը քո նշած կենսաբից էտ 10 % տոկոսը իմանա, ապա ես կասեմ, որ հիանալի է:
Նույն հարցը կարելի է բերել նաև պրիմիտիվ ֆիզիկայի դաշտ եթե հարյուրից գոնե երկուսը իմանա, որ արագության առաջին կարգի ածանցիալը- արագացումն է, ապա եթե դա կլինի հրաշալի: Դա ֆիզիկայից ամենապրիմիտիվ ու կյանքում ամեն քայլի հանդիպող մի բան եմ ասել:

Հարյուրից հինգ հոգի հաստատ կիմանա։ Կարող եմ նույնիսկ օնլայն հարցում բացել ստուգելու համար։


Իհարկե, ոչ մի վատ բան էլ չկա:
Վատը էն է որ այդքան ժամանակում եթե պարապում ես, ապա կան մինիմալ պահանջներ, ու եթե արդար լիներ դիսցիպլինից վերջնական որակաորման քննությունը, ապա մեր դպրոցների 99% ավարտական որակավորման քննությունից կգնահատվեին անբավարար, այսինքն որ այդ տարիների այն մինիմումը, որ իրենք պետք է տիրապետեին, չեն տիրապետել /էլի օգտվեմ ժամավաճառություն բառից, որը եթե ուզում եք, նաև վերածվում է դրական կամ բացասկանա հետևանքներով սոցիալականացման/:
Մեր դպրոցների քննությունները ու ընդանրապես գնահատականները խաբերություն են, ու իրենց հեղինակության համար դպրոցներիը/դասատուները բոլորին գնահատում են դրական առանց ռեալ գիտելիքների:
Էլի հարց ա, թե նշաձողը որտեղ ես դնում. հիսու՞ն տոկոս, հիսունից բա՞րձր, ցա՞ծր։
Ինչ վերաբերում ա վերջին նախադասությանդ, ապա կարող եմ հանգիստ ասել, որ մերկապարանոց հայտարարություն ես անում։ Համաձայն եմ՝ կան նկարագարածդ տիպի դպրոցներ/դասատուներ, բայց ես գնացել եմ Երևանի ամենաախմախ դպրոցներից մեկը, ու էնտեղ ինձ մենակ մի դասատու ա դաս տվել, որն անխտիր բոլորին «գերազանց» էր դնում։ Մյուսների դասերին ճռռալ էր պետք «գերազանցի» համար։ Ճիշտ ա՝ ի վերջո գիտելիքների բացարձակ բացակայությամբ որոշ էրեխեք «բավարար» էին ստանում, բայց սա այլ հարց ա։ Էստեղ նորից գալիս ա էն խնդիրը, որ Ռուբին բարձրացրեց. որ հայկական կրթական համակարգը կենտրոնացած ա «ուժեղների» վրա, ինչի արդյունքում միջին մակարդակ չի ստեղծվում՝ կա՛մ գերազանց գիտելիքներ ունես, կա՛մ ոչինչ չգիտես։ Բայց սա պատճառ չի հոմսքուլինգի անցնելու/խրախուսելու համար, այլ պատճառ ա, որ նստենք, մտածենք՝ մեզ ի՞նչ հասարակություն ա պետք։ Որտեղ օգտագործվում ա մոտիվացված էրեխեքի ամբողջ պոտենցիա՞լը, թե՞ որտեղ կայուն միջին մակարդակ կա, ու «փայլուններն» էնքան էլ «փայլուն» չեն, բայց «թույլերն» էլ էնքան էլ «թույլ» չեն։

anslov
25.10.2016, 19:11
Ընդամենը մի թեթև օրինակ։ Բանասեր ծնողը մաթեմատիկայի դպրոցական կուրսը սովորել է, յուրացրել է, պատրաստ է փոխանցել զավակներին։ Լավ դեպքն ենք վերցնում։ Հիմա ամենապարզ դասերից մեկն ենք նայում. բազմապատկման աղյուսակը։

Երեխուն ահավոր սկսում են դուր գալ թվերն ու թվերի հետ խաղալը։ Ուզում է ավելին, փորձեր է անում, հետո ծնողին հարցնում, թե ուրիշ հետաքրքիր մեթոդ կա՞ բազմապատկելու համար։ Ծնողը պատասխանում է.

- Տու՛, տու՛, տու՛...

Հասարակ պատճառով՝ դպրոցական կուրսում ուրիշ մեթոդ չկար։ Իսկ հետևա՞նքը. մարում է երեխու հետաքրքրությունը, կոտրվում։

Ու խնդրում եմ չասել, որ հանրակրթական դպրոցում էլ են տենց բաներ լինում։ Իհարկե լինում են։ Բայց մադնագետի՝ նման հետաքրքրությունները բավարարելու պոտենցյալը շատ ավելի մեծ է։

Sent from my A0001 using Tapatalk
Եկեք էլի տեսությունից անցնենք պրակտիկային, ավելի կոնկրետ, մեր անցած պրակտիկային:
Քանի՞ այդպիսի մասնագետ ուսուցիչ ենք ունեցել 10 տարվա ընթացքում,
Այդ մասնագետը արդյո՞ք միշտ է հնարավորություն ունեցել այդ հետաքրքրությունը վառ պահելու:

Ավելին, քա՞նի կյանքից ու իրա գործից Չ-Բեզարած ուսուցիչ ենք ունեցել, ովքեր ուսուցանել են և ոչ թե մեխանիկորեն եկել զուտ աշխատանքի:

Շատ քիչ:
Սովորել եմ Երևանի սովորական միջնակարգ դպրոցում:
Իմ պրատկիկայից կարող եմ գնահատել Երևի մեկ տոկոս :
ռուսացի դասատուս- չնայած իմ վրա դա հեչ չի ազդել ու իմ քերականականը զոռով երկուսի ա ձգում :D
4-5 մաթեմի ու 7-8-9 մաթեմիս դասատուն- էլի կոնկրետ իմ դեպքում արդյունավետություն կգնահատեի 40-50 %

Էլ մարդ ուսուցիչ չգիտեմ...

Զավեշտ կարող է լինել, բայց 5-երրորդ դասարանում եթե այբուբենը անգիր չէիր ասում, անգլի դասատու թքում էր վրատ: :[ Ու ոչ մեկս ծնողի կամ որևէ մեկին չէինք բողոքել, քանի որ /հավանաբար/ համարում էինք ո եթե թքում ա, ուեմն կարգը էդպես է:

Ռեալ կյանք է:

Chuk
25.10.2016, 19:13
Խնդրեցի էլ

Ու խնդրում եմ չասել, որ հանրակրթական դպրոցում էլ են տենց բաներ լինում։

Sent from my A0001 using Tapatalk

anslov
25.10.2016, 19:23
Հարյուրից հինգ հոգի հաստատ կիմանա։ Կարող եմ նույնիսկ օնլայն հարցում բացել ստուգելու համար։

գուգլ ձյաձյաի պատասխանները հաշիվ չեն :)



Էլի հարց ա, թե նշաձողը որտեղ ես դնում. հիսու՞ն տոկոս, հիսունից բա՞րձր, ցա՞ծր։
Ինչ վերաբերում ա վերջին նախադասությանդ, ապա կարող եմ հանգիստ ասել, որ մերկապարանոց հայտարարություն ես անում։ Համաձայն եմ՝ կան նկարագարածդ տիպի դպրոցներ/դասատուներ, բայց ես գնացել եմ Երևանի ամենաախմախ դպրոցներից մեկը, ու էնտեղ ինձ մենակ մի դասատու ա դաս տվել, որն անխտիր բոլորին «գերազանց» էր դնում։ Մյուսների դասերին ճռռալ էր պետք «գերազանցի» համար։ Ճիշտ ա՝ ի վերջո գիտելիքների բացարձակ բացակայությամբ որոշ էրեխեք «բավարար» էին ստանում, բայց սա այլ հարց ա։ Էստեղ նորից գալիս ա էն խնդիրը, որ Ռուբին բարձրացրեց. որ հայկական կրթական համակարգը կենտրոնացած ա «ուժեղների» վրա, ինչի արդյունքում միջին մակարդակ չի ստեղծվում՝ կա՛մ գերազանց գիտելիքներ ունես, կա՛մ ոչինչ չգիտես։ Բայց սա պատճառ չի հոմսքուլինգի անցնելու/խրախուսելու համար, այլ պատճառ ա, որ նստենք, մտածենք՝ մեզ ի՞նչ հասարակություն ա պետք։ Որտեղ օգտագործվում ա մոտիվացված էրեխեքի ամբողջ պոտենցիա՞լը, թե՞ որտեղ կայուն միջին մակարդակ կա, ու «փայլուններն» էնքան էլ «փայլուն» չեն, բայց «թույլերն» էլ էնքան էլ «թույլ» չեն։

Խոսքը հենց էտ "բավարարի" մասին ա եվ ոչ թե չաշխատած "գերազանցի":
Ես օրինակ առնվազն օրգանական քիմիայից, ֆիզիկայի էլեկտրոտեխնիկա, օպտիկա, բոլոր կենսաբերից,.. ռուսերենի, անգլից բոլոր դասարաններից, պետք ա ստանայի կամ 1 կամ էլ 2: Ասել է անբավարար:
Իսկ էս առարկաներից իմ մոտ "լավ" գնահաականն է ատեստատում:

Հ.Գ. դպրոցը ավարտելուց 6 տարի առարկա "անցնելուց" հետո անգլից գիտեի ընդամնեը երեք բառ -cat cap dog :D

anslov
25.10.2016, 19:25
Խնդրեցի էլ

Sent from my A0001 using Tapatalk

Հարգեցի խնդրանքը :)
Բայց և զագացրեցի միտքը, խնդրելով արդեն քանակական-տոկոսաին մոտավոր Գնահատել:

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 19:28
Եկեք էլի տեսությունից անցնենք պրակտիկային, ավելի կոնկրետ, մեր անցած պրակտիկային:
Քանի՞ այդպիսի մասնագետ ուսուցիչ ենք ունեցել 10 տարվա ընթացքում,
Այդ մասնագետը արդյո՞ք միշտ է հնարավորություն ունեցել այդ հետաքրքրությունը վառ պահելու:

Ավելին, քա՞նի կյանքից ու իրա գործից Չ-Բեզարած ուսուցիչ ենք ունեցել, ովքեր ուսուցանել են և ոչ թե մեխանիկորեն եկել զուտ աշխատանքի:

Շատ քիչ:
Սովորել եմ Երևանի սովորական միջնակարգ դպրոցում:
Իմ պրատկիկայից կարող եմ գնահատել Երևի մեկ տոկոս :
ռուսացի դասատուս- չնայած իմ վրա դա հեչ չի ազդել ու իմ քերականականը զոռով երկուսի ա ձգում :D
4-5 մաթեմի ու 7-8-9 մաթեմիս դասատուն- էլի կոնկրետ իմ դեպքում արդյունավետություն կգնահատեի 40-50 %

Էլ մարդ ուսուցիչ չգիտեմ...

Զավեշտ կարող է լինել, բայց 5-երրորդ դասարանում եթե այբուբենը անգիր չէիր ասում, անգլի դասատու թքում էր վրատ: :[ Ու ոչ մեկս ծնողի կամ որևէ մեկին չէինք բողոքել, քանի որ /հավանաբար/ համարում էինք ո եթե թքում ա, ուեմն կարգը էդպես է:

Ռեալ կյանք է:
Կարող եմ թվարկել իմ բոլոր ահավոր ուսուցիչներին.
անգլերեն - 4-10-րդ դասարան, բայց քանի որ երկու տարի բրիտանական դպրոցում էի սովորել, իմ անգլերենի գիտելիքները հենց 4-րդ դասարանից շատ ավելին էին, քան պահանջվում ա 10-րդ դասարանցուց
հայերեն/գրականություն - 5-10-րդ դասարան - թքող ու ծեծող զզվելի դասատու էր, բայց ես գիտեի, որ ձևը տենց չի, ծնողիս էլ եմ ասել, տնօրենին էլ, հարցն ահագին տեղերում բարձրացվել ա, բայց դե էս առարկան լավ հոմսքուլ եմ արել, որտև տնեցինքը բոլորը հայերենի ու գրականության մասնագետներ են
պատմություն - 8-9-րդ դասարան - սաղիս պուպուշ գնահատականներ էր դնում, հետո էլ Պուտինից խոսում

Էս երեքից բացի իմ մնացած բոլոր ուսուցիչները ոլորտի մասնագետներ են էղել։ Մեկի դասավանդման մեթոդիկան էր մի քիչ ձանձրալի (աշխարհագրություն), մյուսը չափից դուրս խիստ պահանջներ ուներ (ռուսերեն), բայց բոլորը մասնագետներ էին ու բոլորից էլ որևէ բան սովորել եմ, բացի նշածս երեք ուսուցիչներից։ Ու ավարտել եմ Երևանի դեբիլագույն դպրոցներից մեկը։

Հիմա եթե հոմսքուլ անեին ծնողներս, մենակ հայերեն ու գրականություն էի իմանալու։

Mephistopheles
25.10.2016, 19:31
Եկեք էլի տեսությունից անցնենք պրակտիկային, ավելի կոնկրետ, մեր անցած պրակտիկային:
Քանի՞ այդպիսի մասնագետ ուսուցիչ ենք ունեցել 10 տարվա ընթացքում,
Այդ մասնագետը արդյո՞ք միշտ է հնարավորություն ունեցել այդ հետաքրքրությունը վառ պահելու:

Ավելին, քա՞նի կյանքից ու իրա գործից Չ-Բեզարած ուսուցիչ ենք ունեցել, ովքեր ուսուցանել են և ոչ թե մեխանիկորեն եկել զուտ աշխատանքի:

Շատ քիչ:
Սովորել եմ Երևանի սովորական միջնակարգ դպրոցում:
Իմ պրատկիկայից կարող եմ գնահատել Երևի մեկ տոկոս :
ռուսացի դասատուս- չնայած իմ վրա դա հեչ չի ազդել ու իմ քերականականը զոռով երկուսի ա ձգում :D
4-5 մաթեմի ու 7-8-9 մաթեմիս դասատուն- էլի կոնկրետ իմ դեպքում արդյունավետություն կգնահատեի 40-50 %

Էլ մարդ ուսուցիչ չգիտեմ...

Զավեշտ կարող է լինել, բայց 5-երրորդ դասարանում եթե այբուբենը անգիր չէիր ասում, անգլի դասատու թքում էր վրատ: :[ Ու ոչ մեկս ծնողի կամ որևէ մեկին չէինք բողոքել, քանի որ /հավանաբար/ համարում էինք ո եթե թքում ա, ուեմն կարգը էդպես է:

Ռեալ կյանք է:

բա որ իմ դասատուներն էլ լավն են եղել, ի՞նչ անեմ... քեզ հավատա՞մ...

չես ուզում, կարաս գնաս մամադ ու պապադ քեզ դաս սովորացնեն...

եթե կրթական համակարգը վատն ա, հոմսքուլն էլ ա վատը... հոմսքուլ նշանակում ա էն մատերիալը որ պտի մինիմում յուրացնեիր դպրոցում, յուրացնելու ես տանը մամայիդ հետ... էս ա... եթե դպրոցական համակարգը քաք ա, հոմսքուլը ավելի քաք ա, երկիրն էլ հետը...

թեմայի սկսզբում նշած բոլոր առավելություններն ըստ էության հակառակն են աշխատում, պատրանք ա... ուղղակի քոնթրոլ-ֆրիք ծնողին թվում ա թե էդ ա ամենալավը, իրան թվում ա թե իրանից բացի ուրիշ ոչ մեկ չի կարա իրա եչեխուն լավ բան անի ու սա դրսում պատրաստ են իրա էրեխու վատություն անեն, ճնշեն ու զրկեն ինքնությունից... ուրիշ պատճառ չկա... իհարկե կան դեպքեր որ երեխան ներգրավված ա լինում ըարբեր բաների մեջ՝ դերասանություն, երաժշտություն, սպորտ, պար և այլն... դրանք հաշիվ չեն որովհետև իրանք ուրիշ ձև չեն կարա ու իրանց հոմսքուլի մոտիվացիան տարբեր ա...

anslov
25.10.2016, 19:36
Կարող եմ թվարկել իմ բոլոր ահավոր ուսուցիչներին.
անգլերեն - 4-10-րդ դասարան, բայց քանի որ երկու տարի բրիտանական դպրոցում էի սովորել, իմ անգլերենի գիտելիքները հենց 4-րդ դասարանից շատ ավելին էին, քան պահանջվում ա 10-րդ դասարանցուց
հայերեն/գրականություն - 5-10-րդ դասարան - թքող ու ծեծող զզվելի դասատու էր, բայց ես գիտեի, որ ձևը տենց չի, ծնողիս էլ եմ ասել, տնօրենին էլ, հարցն ահագին տեղերում բարձրացվել ա, բայց դե էս առարկան լավ հոմսքուլ եմ արել, որտև տնեցինքը բոլորը հայերենի ու գրականության մասնագետներ են
պատմություն - 8-9-րդ դասարան - սաղիս պուպուշ գնահատականներ էր դնում, հետո էլ Պուտինից խոսում

Էս երեքից բացի իմ մնացած բոլոր ուսուցիչները ոլորտի մասնագետներ են էղել։ Մեկի դասավանդման մեթոդիկան էր մի քիչ ձանձրալի (աշխարհագրություն), մյուսը չափից դուրս խիստ պահանջներ ուներ (ռուսերեն), բայց բոլորը մասնագետներ էին ու բոլորից էլ որևէ բան սովորել եմ, բացի նշածս երեք ուսուցիչներից։ Ու ավարտել եմ Երևանի դեբիլագույն դպրոցներից մեկը։

Հիմա եթե հոմսքուլ անեին ծնողներս, մենակ հայերեն ու գրականություն էի իմանալու։

Բավականին բախտավոր ես Երևանի դպրոցների համեմատ:
Ի՞նչ հիմքերի վրա եմ ասում: Իմ Պոլիտեխնիկի կուրսի:
100 հոգանոց պատոկ էր, ու իմ դպրոցական ընդանուր "գիտելիքներով" կարող եմ ասել վերևի 10% -ի մեջ եմ եղել

anslov
25.10.2016, 19:39
բա որ իմ դասատուներն էլ լավն են եղել, ի՞նչ անեմ... քեզ հավատա՞մ...

չես ուզում, կարաս գնաս մամադ ու պապադ քեզ դաս սովորացնեն...

եթե կրթական համակարգը վատն ա, հոմսքուլն էլ ա վատը... հոմսքուլ նշանակում ա էն մատերիալը որ պտի մինիմում յուրացնեիր դպրոցում, յուրացնելու ես տանը մամայիդ հետ... էս ա... եթե դպրոցական համակարգը քաք ա, հոմսքուլը ավելի քաք ա, երկիրն էլ հետը...

թեմայի սկսզբում նշած բոլոր առավելություններն ըստ էության հակառակն են աշխատում, պատրանք ա... ուղղակի քոնթրոլ-ֆրիք ծնողին թվում ա թե էդ ա ամենալավը, իրան թվում ա թե իրանից բացի ուրիշ ոչ մեկ չի կարա իրա եչեխուն լավ բան անի ու սա դրսում պատրաստ են իրա էրեխու վատություն անեն, ճնշեն ու զրկեն ինքնությունից... ուրիշ պատճառ չկա... իհարկե կան դեպքեր որ երեխան ներգրավված ա լինում ըարբեր բաների մեջ՝ դերասանություն, երաժշտություն, սպորտ, պար և այլն... դրանք հաշիվ չեն որովհետև իրանք ուրիշ ձև չեն կարա ու իրանց հոմսքուլի մոտիվացիան տարբեր ա...
Ընդամենը- հոմսքուլը ամեն մեկի խելքի բան չի: Դրան պետք է լավ պատրաստվել:
Ամնե մեկ ասելով, ինձ էլ այս պահին ինկատի ունեմ էտ ամեն մեկի մեջ:
Հ.Գ. հայտնի հարցազրույցի հյուրը ըստ ամենայնի տեխնիկապես ու ընդանրապես, վաղուց էր սկսել իրեն պատրաստել հոմսքուլ անելու համար:

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 19:41
Բավականին բախտավոր ես Երևանի դպրոցների համեմատ:
Ի՞նչ հիմքերի վրա եմ ասում: Իմ Պոլիտեխնիկի կուրսի:
100 հոգանոց պատոկ էր, ու իմ դպրոցական ընդանուր "գիտելիքներով" կարող եմ ասել վերևի 10% -ի մեջ եմ եղել
Ո՞նց ես չափում քո ու մյուսների «գիտելիքները»։ Ի՞նչ մեթոդով ես որոշում, որ վերևի 10%-ի մեջ էիր։
Ի՞նչ եզրակացության ես ուզում հանգել։ Որ քեզ պե՞տք չէր դպրոց գնալը, թե՞ որ հոմսքուլինգը երեխաներին կրթելու ճիշտ միջոց ա։

anslov
25.10.2016, 19:50
Բայց սա պատճառ չի հոմսքուլինգի անցնելու/խրախուսելու համար, այլ պատճառ ա, որ նստենք, մտածենք՝ մեզ ի՞նչ հասարակություն ա պետք։ Որտեղ օգտագործվում ա մոտիվացված էրեխեքի ամբողջ պոտենցիա՞լը, թե՞ որտեղ կայուն միջին մակարդակ կա, ու «փայլուններն» էնքան էլ «փայլուն» չեն, բայց «թույլերն» էլ էնքան էլ «թույլ» չեն։
Մինչև մենք նստենք մտածեք, որոշում ընդունենք, կյանքի կոչենք, հետո էլ սխալները ուղենք, մի քանի սերունդ կանցնի:
Իսկ խելամիտ, պատրաստված, ակտիվ որոշ ծնողներ ը որոշում են ժամանակ -սերունդ չկորցնեն ու իրենք են լծվում էտ գործին:
Վերջին հաշվով շատ շատերը դպրոցում անցկացնելով պարապ ժամանակ, գոնե համալսարան ընդունվելու համար մինիմալ գիտելիքները հավաքել են հենց հոմսքուլի ճանապարհով: Տունը պարապելով անհատական կարգով:
Իսկ հոմսքուի տիպը չի ենթադուրմ որ դա պետք է անի մենակ ծնողը: Միայն որ դա կատարվի անհատկան կարգով:

anslov
25.10.2016, 19:54
Ո՞նց ես չափում քո ու մյուսների «գիտելիքները»։ Ի՞նչ մեթոդով ես որոշում, որ վերևի 10%-ի մեջ էիր։
Ի՞նչ եզրակացության ես ուզում հանգել։ Որ քեզ պե՞տք չէր դպրոց գնալը, թե՞ որ հոմսքուլինգը երեխաներին կրթելու ճիշտ միջոց ա։
Դե սենց չորով հարցին իհարկե ոչ մի քանակական գնահատական էլ չեմ տա: Ասածս լավ հասկանում ես, որ ընդամենը սուբեկտիվ անձնական պատկերացում է:
Իմ կարծիքով, եթե ֆինանսներս ների ու լավ մասնագետներ ճարեմ,, ապա անհատական պարապմունքները ամենալավն են: Ու ինչի չէ, ֆիզիկայի, ծրագրավորման, մաթեմի որոշ բաժիններ ես կդասավանդեմ :):

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 19:57
Մինչև մենք նստենք մտածեք, որոշում ընդունենք, կյանքի կոչենք, հետո էլ սխալները ուղենք, մի քանի սերունդ կանցնի:
Իսկ խելամիտ, պատրաստված, ակտիվ որոշ ծնողներ ը որոշում են ժամանակ -սերունդ չկորցնեն ու իրենք են լծվում էտ գործին:
Վերջին հաշվով շատ շատերը դպրոցում անցկացնելով պարապ ժամանակ, գոնե համալսարան ընդունվելու համար մինիմալ գիտելիքները հավաքել են հենց հոմսքուլի ճանապարհով: Տունը պարապելով անհատական կարգով:
Իսկ հոմսքուի տիպը չի ենթադուրմ որ դա պետք է անի մենակ ծնողը: Միայն որ դա կատարվի անհատկան կարգով:
Նույն էդ ռեպետիտորների մոտ պարապելը հոմսքուլ չի, որովհետև նախ դա խմբերում ա իրականանում (ես էլ եմ պարապել, գիտեմ), երկրորդ դրանց իմաստը ոչ թե գիտելիք ստանալն ա, այլ ընդունելության քննությունը հաղթահարելը։ Մեկը ես դպրոցից ընտիր կենսաբ գիտեի, բայց ընդունելության քննություն ոչ մի կերպ չէի կարողանա հանձնել, եթե ռեպետիտորի հինգ հոգանոց խմբում չպարապեի։

Հակառակը՝ էդ ռեպետիտորների մոտ պարապելը շատ բացասական երևույթ ա։ Նախ էն պատճառով, որ դասակարգային անդունդ ա ստեղծում ունևոր և չունևոր ընտանիքների միջև։ Երկրորդ, փաստորեն, դպրոցն իրա ֆունկցիան չի կատարում։ Բարեբախտաբար, ընդունելության քննությունները վերացնելով՝ էս հարցը ժամանակի ընթացքում կլուծվի։

Ի դեպ, սեփական փորձից կարող եմ ասել, որ խմբում սովորելն ավելի հեշտ ու հաճելի ա, քան անհատական, չնայած էդքան թմբկահարված «անհատական մոտեցումից» ենք խոսում։

Ի վերջո, երբ չկան կարգավորող ու վերահսկող մեխանիզմներ, ինչպե՞ս ես որոշում, թե որ ծնողն ա պատրաստված ու խելամիտ, որը՝ ոչ։ Էսքանով հանդերձ, ես շարունակում եմ համոզված մնալ, որ հենց պատրաստված ու խելամիտ ծնողներն են, որ հոմսքուլին երկու ոտքով-ձեռքով դեմ են։

Mephistopheles
25.10.2016, 19:58
Ընդամենը- հոմսքուլը ամեն մեկի խելքի բան չի: Դրան պետք է լավ պատրաստվել:
Ամնե մեկ ասելով, ինձ էլ այս պահին ինկատի ունեմ էտ ամեն մեկի մեջ:
Հ.Գ. հայտնի հարցազրույցի հյուրը ըստ ամենայնի տեխնիկապես ու ընդանրապես, վաղուց էր սկսել իրեն պատրաստել հոմսքուլ անելու համար:

հոմսքուլը կրթության լավ ձև չի, բայց ամերիկայում թույլատրում են տարբեր պատճառներով, ավելի լավ ա հոմսքուլ քան ընդհանրապես ոչ մի կրթություն...

հարցազրույցի հեղինակը քոնթրոլ-ֆրիք ա, որովհետև երեխան չծնված, արդեն որոշել ա որ հոմսքուլ ա անելու, ո՞րտեղից գիտի որ երեխան դպրոցում ավելի լավ չի դրսևորի իրան... եթե ուզում ա երեխան ինքնուրույն լինի, ինչի՞ չի թողնում որ երեխան որոշի դպրոց գնա թե տանը սովորի... ինչի՞ ա զոռով երեխային դպրոցից հանում երբ երեխայի դուրը գալիս ա... էդ ի՞նչ ապադպրացնել ա անում երեխային... իրա հոմսքուլի պատճառները ինձ ոչ մի լավ բան չեն ասում... երեխան մեղք ա որ սաղ օրը հետը պտի անցկացնի...

կարա պորտալարն էլ չկտրի, տենց ման գա...

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 20:00
Դե սենց չորով հարցին իհարկե ոչ մի քանակական գնահատական էլ չեմ տա: Ասածս լավ հասկանում ես, որ ընդամենը սուբեկտիվ անձնական պատկերացում է:
Իմ կարծիքով, եթե ֆինանսներս ների ու լավ մասնագետներ ճարեմ,, ապա անհատական պարապմունքները ամենալավն են: Ու ինչի չէ, ֆիզիկայի, ծրագրավորման, մաթեմի որոշ բաժիններ ես կդասավանդեմ :):

Եթե սուբյեկտիվ անձնական պատկերացումով խոսենք, մեր 250 հոգանոց կուրսում գիտելիքներով ես 10 տոկոսի մեջ էի, բայց դպրոցում էլ լիքը գիտելիք եմ ստացել։

Փաստորեն, քո պատկերացրած հոմսքուլինգում վարձված դասատուներն են դասավանդում, ոչ թե ինքդ բոլոր առարկաները։ Էդ դեպքում դա ինչո՞վ ա տարբերվում դպրոց գնալուց։ Որ դասատուն անձա՞մբ ա երեխային։

Վերևի գրառման մեջ ասեցի, ստեղ էլ ասեմ. իմ անձնական փորձից ելնելով կարող եմ ասել, որ խմբում ավելի հեշտ ու հավեսով ես սովորում, քան անհատական։

Mephistopheles
25.10.2016, 20:05
Եթե սուբյեկտիվ անձնական պատկերացումով խոսենք, մեր 250 հոգանոց կուրսում գիտելիքներով ես 10 տոկոսի մեջ էի, բայց դպրոցում էլ լիքը գիտելիք եմ ստացել։

Փաստորեն, քո պատկերացրած հոմսքուլինգում վարձված դասատուներն են դասավանդում, ոչ թե ինքդ բոլոր առարկաները։ Էդ դեպքում դա ինչո՞վ ա տարբերվում դպրոց գնալուց։ Որ դասատուն անձա՞մբ ա երեխային։

Վերևի գրառման մեջ ասեցի, ստեղ էլ ասեմ. իմ անձնական փորձից ելնելով կարող եմ ասել, որ խմբում ավելի հեշտ ու հավեսով ես սովորում, քան անհատական։
երեխաներն իրարից էլ են սովորում...

Գաղթական
25.10.2016, 20:33
էդ էլ հոմսքուլինգի պակասիցա, որ որոշ մարդիկ, դիմացինի հետ չհամաձայնվելու դեպքում, իրենց իրավունք են վերապահում անցնել անձնական բնույթի վիրավորանքների..

Վիշապ
25.10.2016, 20:37
Իմիջայլոց, մանրից ոնց որ շատանում են այսպես կոչված վիրտուալ դպրոցները, որոնք առաջարկում են մշակված դասերի ինտերակտիվ հավաքածուներ, հնարավոր հարցերի պատասխաններով, տեստերով, արդյուքների համեմատումով, գնահատականերով, միավորներով և այլ կայֆերով։ Դեռևս բարձր դասարանների (high school) ու բարձր տարիքային խմբերի համար, հաշվի առնելով, որ ցածր տարիքային խմբերին մշտական հետևող ու դաստիարակող ա պետք։
Միակ պրոբլեմը՝ ռոմանտիզմ չկա, չկան գեղեցիկ կոնքերով ուսուցչուհիներ, զվարճասեր ու բառադի դասընկերներ և այլն :(

Վիշապ
25.10.2016, 20:39
հոմսքուլը կրթության լավ ձև չի, բայց ամերիկայում թույլատրում են տարբեր պատճառներով, ավելի լավ ա հոմսքուլ քան ընդհանրապես ոչ մի կրթություն...

հարցազրույցի հեղինակը քոնթրոլ-ֆրիք ա, որովհետև երեխան չծնված, արդեն որոշել ա որ հոմսքուլ ա անելու, ո՞րտեղից գիտի որ երեխան դպրոցում ավելի լավ չի դրսևորի իրան... եթե ուզում ա երեխան ինքնուրույն լինի, ինչի՞ չի թողնում որ երեխան որոշի դպրոց գնա թե տանը սովորի... ինչի՞ ա զոռով երեխային դպրոցից հանում երբ երեխայի դուրը գալիս ա... էդ ի՞նչ ապադպրացնել ա անում երեխային... իրա հոմսքուլի պատճառները ինձ ոչ մի լավ բան չեն ասում... երեխան մեղք ա որ սաղ օրը հետը պտի անցկացնի...

կարա պորտալարն էլ չկտրի, տենց ման գա...

Մեֆ սաղս էլ գիտենք, որ խոսքի կոշիկը շատ հարմար բան է, բայց արի ու տես որոշ մարդկանց համար բոբիկ ման գալը ավելի հարմար է իրենց պայմանների համար։ Սըբանեցիր։

Mephistopheles
25.10.2016, 21:38
Մեֆ սաղս էլ գիտենք, որ խոսքի կոշիկը շատ հարմար բան է, բայց արի ու տես որոշ մարդկանց համար բոբիկ ման գալը ավելի հարմար է իրենց պայմանների համար։ Սըբանեցիր։

Not exactly the same... սխալ համեմատության ա, Վիշ... չգիտեմ կարդացել ես հարցազրույցը թե չէ...

էրեխի դաստիրակությունն ու կրթությունը էդքան էլ զուտ անձնական հարց չի դրա համար էլ պետությունը խառվում ա... նույնիսկ կարծեմ գերմանիայում արգելված ա...

StrangeLittleGirl
25.10.2016, 23:36
Not exactly the same... սխալ համեմատության ա, Վիշ... չգիտեմ կարդացել ես հարցազրույցը թե չէ...

էրեխի դաստիրակությունն ու կրթությունը էդքան էլ զուտ անձնական հարց չի դրա համար էլ պետությունը խառվում ա... նույնիսկ կարծեմ գերմանիայում արգելված ա...

Մենակ Գերմանիայում չէ: Փաստորեն, լիքը պետություններում կա՛մ արգելված ա, կա՛մ խիստ վերահսկողությամբ ա թույլատրվում (https://en.wikipedia.org/wiki/Homeschooling_international_status_and_statistics), ինչը վատ չի: Բայց ոնց հասկացա, Դանիան ամենաքիչ սահմանափակումներ ունեցող երկրներից ա, ու էրեխեքի մի տոկոսն էլ հոմսքուլ ա ըլնում: Հեսա փորփրեմ, տեսնեմ՝ իմ շրջապատում հոմսքուլ էղած մարդ կա, թե չէ, տեսնեմ ոնց են, ինչ են:

Վիշապ
25.10.2016, 23:44
Not exactly the same... սխալ համեմատության ա, Վիշ... չգիտեմ կարդացել ես հարցազրույցը թե չէ...

էրեխի դաստիրակությունն ու կրթությունը էդքան էլ զուտ անձնական հարց չի դրա համար էլ պետությունը խառվում ա... նույնիսկ կարծեմ գերմանիայում արգելված ա...

Ապեր, Կալիֆորնիայում էլ ինչքան գիտեմ որոշ սահմանափակումներ կան ու հոմսքուլ անելու դեպքում էլի ինչ-որ ծրագրերի պիտի պարտադիր մասնակցես: Բայց եթե մարդիկ կան, որ գիժ չեն ու մտավոր հետամնաց չեն ու
որոշում են երեխեքին օրենքի սահմաններում հոմսքուլինգ անել, թող անեն, դու չես կարող պնդել, թե իրենցից շատ ես մտածում իրենց երեխեքի մասին:
Ենթադրում եմ, որ այնքան գիտակցություն ունեն, որ ուսումնասիրել են բոլոր կողմերն ու դեմերը ու եկել են էդ որոշման զուտ իրենց համար, ոչ թե ողջ աշխարհի:
Համենայն դեպս սա շատ սարսափելի երևույթ չի թվում այսպես սուր քննադատվելու համար, ու համարժեք չի շատերի ռեակցիան:
Մեր միջակ դպրոցներն էլ մի երևելի արժեք չունեն, եթե երեխայի մեջ ինքնուրույն կամք ու ձգտում չեղավ, ծնողներն էլ հետևողական չեղան (լիքը տգետ ծնողներ կան),
ապա երեխան կարող է դատարկ մտնել դպրոց, 10 տարի անցկացնել ու դատարկ դուրս գալ դպրոցից:
Կամ էլ միակ սովորածը կլինի խելահեղ ալկոհոլ-մարիխուանա-սեքս փարթիներ անցկացնելը:
Մեր դասարանում երեխաների մի զգալի մաս լավ կլիներ հոմսքուլինգ աներ կամ գնային հատուկ դպրոց,
քանի որ իրենց հաճախելը անիմաստ ժամավաճառություն էր թե իրենց, թե մնացածների համար, չհաշված հավայի ստրեսներն ու ոչ ադեկվատ իրավիճակներ ստեղծելը:
Որոշ առարկաների դեպքում էլ ինքս կկգերադասեի դրանք տանը սովորել, քան թե այն դասատուների մոտ, որ իբր սովորեցնում էին: Լավ էր չսովորեցնեին:

Տրիբուն
25.10.2016, 23:55
...դու չես կարող պնդել, թե իրենցից շատ ես մտածում իրենց երեխեքի մասին:


Մեֆը չի կարա պնդի, որ իրենցից շատ ա մտածում իրանց երեխեքի մասին, բայց դու էլ չես կարա պնդես, որ բոլոր ծնողները հավասարապես ադեկվատ են մտածում իրանց երեխաների մասին։ Լիքը թաթալաբազ ծնող կա։ Ընդհանրապես, ծնող դառնալը ֆիզիկապես ամենահեշտ գործերից մեկն ա, ու որպես կանոն մեծամասնության մոտ ստացվում ա։

ՀԻմա, եթե խոսքը գնում ա նենց ծնողի մասին, որը բազմակողմանի կրթություն ունի, բոլոր առարկաներին տիրապետում ա, երեխուն չի սահմանափակում մենակ իրա իմացած երկու բանով, գումարած լավ հասկանում ա երեխայի հոգեբանությունը, երեխուն չի մեկուսացնում հասարակությունից ու շիզիկ չի սարքում, թող հոմսքուլինգ անի։ Կարանք մեր երեխեքին էլ տանենք մոտը հոմսքուլինգ անի :D

Տրիբուն
25.10.2016, 23:58
Եկեք էլի տեսությունից անցնենք պրակտիկային, ավելի կոնկրետ, մեր անցած պրակտիկային:
Քանի՞ այդպիսի մասնագետ ուսուցիչ ենք ունեցել 10 տարվա ընթացքում,
Այդ մասնագետը արդյո՞ք միշտ է հնարավորություն ունեցել այդ հետաքրքրությունը վառ պահելու:

Ավելին, քա՞նի կյանքից ու իրա գործից Չ-Բեզարած ուսուցիչ ենք ունեցել, ովքեր ուսուցանել են և ոչ թե մեխանիկորեն եկել զուտ աշխատանքի:

Շատ քիչ:
Սովորել եմ Երևանի սովորական միջնակարգ դպրոցում:
Իմ պրատկիկայից կարող եմ գնահատել Երևի մեկ տոկոս :
ռուսացի դասատուս- չնայած իմ վրա դա հեչ չի ազդել ու իմ քերականականը զոռով երկուսի ա ձգում :D
4-5 մաթեմի ու 7-8-9 մաթեմիս դասատուն- էլի կոնկրետ իմ դեպքում արդյունավետություն կգնահատեի 40-50 %

Էլ մարդ ուսուցիչ չգիտեմ...

Զավեշտ կարող է լինել, բայց 5-երրորդ դասարանում եթե այբուբենը անգիր չէիր ասում, անգլի դասատու թքում էր վրատ: :[ Ու ոչ մեկս ծնողի կամ որևէ մեկին չէինք բողոքել, քանի որ /հավանաբար/ համարում էինք ո եթե թքում ա, ուեմն կարգը էդպես է:

Ռեալ կյանք է:

Ապեր, դու կարող ա Աբովյանի մանկական գաղութն ես ավարտե՞լ ․․․

Տրիբուն
26.10.2016, 00:05
Մեր դասարանում երեխաների մի զգալի մաս լավ կլիներ հոմսքուլինգ աներ կամ գնային հատուկ դպրոց,
քանի որ իրենց հաճախելը անիմաստ ժամավաճառություն էր թե իրենց, թե մնացածների համար, չհաշված հավայի ստրեսներն ու ոչ ադեկվատ իրավիճակներ ստեղծելը:


Ապեր, գիտե՞ս ինչումն ա խնդիրը, որ եթե դուրս գաս փողոց, քուչի մի զգալի մասը ապրում ա անիմաստ, անբովանդակ, զազրելի, արգահատելի կյանքով։ Մեր հին շենքի կեսին իրանց պաձեզդից վիազյով էր մենակ կարելի քաղաք թողնել, տարվա մեջ 15 օր, հուլիս ամսին, որ վիտամին D ստանան։ Ասածս ինչ ա, հասարակությունը միատար չի, ու բնականաբար դպրոցն էլ միատար չի։ Ի՞նչ անենք, երեխեքին հոմսքուլինգ անենք, մենք հոմջոբինգ անենք, իրար հետ շփվենք մենակ ֆեյսբուքով, առևտուր անենք օնլայն, տնից դուրս չգա՞նք ․․․

Մեր դպրոցները հիմա տխուր վիճակում են, բայց երեխեքին դպրոց չտանելը հարցը չի լուծում։ Մենք մեր երեխեքին չենք տանում, իրանք իրանց երեխեքին չեն տանում, ոչ մեկը դպրոց չի գնում, դաստարունը սոված են մնում, որովհետև էլ երեխա չկա, որ ուտեն ․․․․

StrangeLittleGirl
26.10.2016, 00:50
Դանիայում ծնված-մեծացած ընկերոջս հարցրի, թե արդյոք ճանաչում ա որևէ հոմսքուլերի, ասեց՝ մենակ մի հոգու գիտի։ Իրա դասարանցին ա էղել դպրոցում, հետո ծնողները դպրոցից հանեցին, որտև Եհովայի վկա դառան։ Երբ մեծացավ էդ տղան, ստիպված ընտանիքին թողեց, որ իր ուզած կյանքով ապրի։

Վիշապ
26.10.2016, 01:13
Ապեր, գիտե՞ս ինչումն ա խնդիրը, որ եթե դուրս գաս փողոց, քուչի մի զգալի մասը ապրում ա անիմաստ, անբովանդակ, զազրելի, արգահատելի կյանքով։ Մեր հին շենքի կեսին իրանց պաձեզդից վիազյով էր մենակ կարելի քաղաք թողնել, տարվա մեջ 15 օր, հուլիս ամսին, որ վիտամին D ստանան։ Ասածս ինչ ա, հասարակությունը միատար չի, ու բնականաբար դպրոցն էլ միատար չի։ Ի՞նչ անենք, երեխեքին հոմսքուլինգ անենք, մենք հոմջոբինգ անենք, իրար հետ շփվենք մենակ ֆեյսբուքով, առևտուր անենք օնլայն, տնից դուրս չգա՞նք ․․․

Մեր դպրոցները հիմա տխուր վիճակում են, բայց երեխեքին դպրոց չտանելը հարցը չի լուծում։ Մենք մեր երեխեքին չենք տանում, իրանք իրանց երեխեքին չեն տանում, ոչ մեկը դպրոց չի գնում, դաստարունը սոված են մնում, որովհետև էլ երեխա չկա, որ ուտեն ․․․․

Աբրի արևդ: Էդ անիմաստ անբովանդակի մեջ մի երկու հոգի էլ թող հոմսքուլինգ անեն էլի, ի՞նչ կլինի :Ճ
Խո էդ մարդը չէ՞ր եկել ասում՝ սաղդ անցեք հոմսքուլինգի: Ինչ-որ մեկը ասում է, հոմսքուլինգն է՞ բոլորի կյանքի ճշմարիտ ուղին:

Տրիբուն
26.10.2016, 01:21
Աբրի արևդ: Էդ անիմաստ անբովանդակի մեջ մի երկու հոգի էլ թող հոմսքուլինգ անեն էլի, ի՞նչ կլինի :Ճ
Խո էդ մարդը չէ՞ր եկել ասում՝ սաղդ անցեք հոմսքուլինգի: Ինչ-որ մեկը ասում է, հոմսքուլինգն է՞ բոլորի կյանքի ճշմարիտ ուղին:

Ապեր, բանջարնոցի Լոբի Ժոռի տղա Կյաժ Լյովիկը հոմսքուլինգ ա անում։ Լոբի Ժոռն էլ հետը մաթեմ ու հայ գրականություն ա պարապում։ Դրան որ 12 տարեկան հասարակում երկու օր փակի տակ պահելուց հետո բաց թողնեին, հինգ րոպեում սաղիս գլուխը կուտեր։ Էս, 87 թվին։

Էտ մարդը ասում էր, որ հոմսքուլինգը ճիշտ ա, քանի որ հանրակրթական դպրոցը սաղիս դնում ա կաղապարների մեջ ու գլուխներս լցնու մա դոգմաներով, գումարած երեխեքին տփելով սոցիալականացնում ա։ Ոնց հասկացա, որոշ դպրոցներում թքում էլ են երեխեքի վրա։ Նա ֆիգ նի վերյու ․․․ Այսինքն, մարդը ուզում ա արդարացնի իրա ընտրությունը ուրիշների ընտրությունը սխալ հանելով։ Հետևապես, եթե հոմսքուլինգը հանրակրթականից լավն ա, տրամաբանական ա, որ սաղ երեխեքը հոմսքուլինգ անեն։

Բարեկամ
26.10.2016, 02:53
Ապեր, բանջարնոցի Լոբի Ժոռի տղա Կյաժ Լյովիկը հոմսքուլինգ ա անում։ Լոբի Ժոռն էլ հետը մաթեմ ու հայ գրականություն ա պարապում։ Դրան որ 12 տարեկան հասարակում երկու օր փակի տակ պահելուց հետո բաց թողնեին, հինգ րոպեում սաղիս գլուխը կուտեր։ Էս, 87 թվին։

Էտ մարդը ասում էր, որ հոմսքուլինգը ճիշտ ա, քանի որ հանրակրթական դպրոցը սաղիս դնում ա կաղապարների մեջ ու գլուխներս լցնու մա դոգմաներով, գումարած երեխեքին տփելով սոցիալականացնում ա։ Ոնց հասկացա, որոշ դպրոցներում թքում էլ են երեխեքի վրա։ Նա ֆիգ նի վերյու ․․․ Այսինքն, մարդը ուզում ա արդարացնի իրա ընտրությունը ուրիշների ընտրությունը սխալ հանելով։ Հետևապես, եթե հոմսքուլինգը հանրակրթականից լավն ա, տրամաբանական ա, որ սաղ երեխեքը հոմսքուլինգ անեն։

Հարցազրույցը տվող անձի դիրքորոշման մեջ վատ թաքցված աղանդավորական նոտա կար: Հոումսքուլինգը եթե ոչ միշտ ընդունելի, ապա գոնե հասկանալի է դառնում նրանց համար, ովքեր որոշակի անձնական պատճառներ ունեն կոնկրետ երեխաների հետ կապված, և այդ պատճառները հիմնականում անվտանգության հետ են կապված: Օրինակ, եթե երեխան առողջական կամ հոգեբանական խնդիրներ ունի կամ, ասենք, ծնողները խիստ հանրահայտ անձիք են, և երեխաների համար հասարակական վայրերում ռեգուլյար գտնվելը անվտանգ կարող է չլինել: Բայց տվյալ դեպքում, թեև հարցազրույց տվողը բազմիցս նշում էր, որ հոուլսքուլինգը պարզապես ճիշտ մոդել է իր ընտանիքի համար և իր անձնական ընտրությունն է, բայց իր բացատրությունների հիմքում այն ենթատեքստն էր, որ դա ոչ թե ինչ-որ անձնական պատճառ-անհանրաժեշտություն է, ինչպես վերը նշածս դեպքերում օրինակ, այլ որովհետև իրենք ավելի ճիշտ են տեսնում, թե ինչն է լավ ինչն է վատ երեխաների համար առհասարակ, քան մնացած մարդիկ, և մնացած մարդիկ, եթե դեմ են, ապա հիմնականում այն պատճառով, որ լավ չեն պատկերացնում հոումսքուլինգի առավելությունները և անգետ են այդ հարցում ընդհանրապես: Այսինքն, ստացվում է, որ, իրոք, Տրիբունի ասածի պես, եթե բոլոր մարդիկ հանկարծ խելոքանան ու սկսեն տեսնել ՛՛լավն ու ճիշտը՛՛, պիտի հանեն իրենց երեխաներին դպրոցներից ու կրթեն տանը, որից հետևում է, որ դպրոցները, որպես երևույթ առհասարակ պետք է վերանան: Այս վերջին միտքը միանշանակ հետևում է հարցազրույց տվողի դիրքորոշումից, որովհետև նա չի ասում, թե ինձ դուր չի գալիս այսինչ կամ այնինչ դպրոցը կամ ծրագիրը, այլ նա առհասարակ դեմ է դպրոց հասկացողությանը որպես հասարակական ինֆրաստրուկտուրայի, քանի որ նման ինֆրաստրուկտուրաները երեխաներից ՛՛սարքում են՛՛ հասարակական էակներ: Այլ կերպ ասած, ստացվում է, որ նա դեմ է հասարակությանը, այն, ինչ ընդունված է համընդհանուրի կողմից որպես ձևավորված սոցիալական միջավայր, և հենց այդ միջավայրից էլ նա նախընտրում է առանձնացնել իր երեխաներին, ինչը ոչ այլ ինչ է, քան աղանդավորական մոտեցում:

Նաև հետաքրքիր էր երեխաներին ՛՛պատրաստելու՛՛ մասին իր նշումը: Աղանդավորներին էլ են պատրաստում, որից հետո տալիս են ՛՛ազատ՛՛ ընտրության իրավունք:

Վիշապ
26.10.2016, 03:12
Ապեր, բանջարնոցի Լոբի Ժոռի տղա Կյաժ Լյովիկը հոմսքուլինգ ա անում։ Լոբի Ժոռն էլ հետը մաթեմ ու հայ գրականություն ա պարապում։ Դրան որ 12 տարեկան հասարակում երկու օր փակի տակ պահելուց հետո բաց թողնեին, հինգ րոպեում սաղիս գլուխը կուտեր։ Էս, 87 թվին։

Էտ մարդը ասում էր, որ հոմսքուլինգը ճիշտ ա, քանի որ հանրակրթական դպրոցը սաղիս դնում ա կաղապարների մեջ ու գլուխներս լցնու մա դոգմաներով, գումարած երեխեքին տփելով սոցիալականացնում ա։ Ոնց հասկացա, որոշ դպրոցներում թքում էլ են երեխեքի վրա։ Նա ֆիգ նի վերյու ․․․ Այսինքն, մարդը ուզում ա արդարացնի իրա ընտրությունը ուրիշների ընտրությունը սխալ հանելով։ Հետևապես, եթե հոմսքուլինգը հանրակրթականից լավն ա, տրամաբանական ա, որ սաղ երեխեքը հոմսքուլինգ անեն։

Ապ, ինչքան իմ կարճ խելքով հասկացա, մի հոգի եկել ասում է երեխեքիս հոմսքուլինգ եմ անում, կարող եմ փորձով կիսվել, եթե հարցեր ունեք, ասեք, կարող ա մեկին պետք գա, մենք ազգովի խառնվել ենք իրար, թե դա սխալ ա, տար երեխեքիդ դպրոց:
Ինձ չթված թե այդ մի հոգին եկել սաղիս ասում է՝ սաղդ հոմսքուլինգ արեք, դա է ճիշտը:
Ոնց որ մի բոդիբիլդեր գա ասի՝ ես պրոֆեսիոնալ բոդիբիլդեր եմ, ամենապուճուր մկանս 30 կիլո ա, կարամ փորձով կիսվեմ, սաղով թռնենք դեմքին ասենք՝ արա խո դու ապուշ չես, գիտե՞ս քանի բոդիբիլդեր ա ժամանակից շուտ մեռել, դա վնաս ա, գնա լողի :Ճ (հեսա բարեգութ մարդիկ ինձ կմեղադրեն սխալ համեմատության համար)
Հիմա դուրներդ չի գալիս, յան տվեք, կամ հետաքրքիր ա հարցեր տվեք, բայց անիմաստ ու անշնորհակալ գործ է ճիշտ ու սխալի մասին հավայի բազարները, որովհետև ընդհանուր դեպքի համար ճիշտը դպրոցն ա ու լողը :Ճ
Ինքն է, իր երեխաներն ու իրենց իրավունքներն ու շահերը:
Ափսոս, որ մի երկու ալկաշ նարկոման ծնողներ էս ակումբով հետաքրքրված չեն, որ գան ասեն՝ երեխեքիս ուղարկել եմ դպրոց, էս մի ամիս ա խաբար չեմ, որովհետև ուռած եմ սաղ օրը, ու մի հատ սենց բարեսիրտ մարդկանցով հավեսով թռնեինք դեմքին ու բացատրեինք նորմալ կյանքը որն ա :Ճ

Mephistopheles
26.10.2016, 04:24
Ապ, ինչքան իմ կարճ խելքով հասկացա, մի հոգի եկել ասում է երեխեքիս հոմսքուլինգ եմ անում, կարող եմ փորձով կիսվել, եթե հարցեր ունեք, ասեք, կարող ա մեկին պետք գա, մենք ազգովի խառնվել ենք իրար, թե դա սխալ ա, տար երեխեքիդ դպրոց:
Ինձ չթված թե այդ մի հոգին եկել սաղիս ասում է՝ սաղդ հոմսքուլինգ արեք, դա է ճիշտը:
Ոնց որ մի բոդիբիլդեր գա ասի՝ ես պրոֆեսիոնալ բոդիբիլդեր եմ, ամենապուճուր մկանս 30 կիլո ա, կարամ փորձով կիսվեմ, սաղով թռնենք դեմքին ասենք՝ արա խո դու ապուշ չես, գիտե՞ս քանի բոդիբիլդեր ա ժամանակից շուտ մեռել, դա վնաս ա, գնա լողի :Ճ (հեսա բարեգութ մարդիկ ինձ կմեղադրեն սխալ համեմատության համար)
Հիմա դուրներդ չի գալիս, յան տվեք, կամ հետաքրքիր ա հարցեր տվեք, բայց անիմաստ ու անշնորհակալ գործ է ճիշտ ու սխալի մասին հավայի բազարները, որովհետև ընդհանուր դեպքի համար ճիշտը դպրոցն ա ու լողը :Ճ
Ինքն է, իր երեխաներն ու իրենց իրավունքներն ու շահերը:
Ափսոս, որ մի երկու ալկաշ նարկոման ծնողներ էս ակումբով հետաքրքրված չեն, որ գան ասեն՝ երեխեքիս ուղարկել եմ դպրոց, էս մի ամիս ա խաբար չեմ, որովհետև ուռած եմ սաղ օրը, ու մի հատ սենց բարեսիրտ մարդկանցով հավեսով թռնեինք դեմքին ու բացատրեինք նորմալ կյանքը որն ա :Ճ

լսի այ բարի մարդ... կարդացելե՞ս հարցազրույցը...

Վիշապ
26.10.2016, 06:11
լսի այ բարի մարդ... կարդացելե՞ս հարցազրույցը...

Մեֆ ջան, հա կարդացել եմ, ու ի՞նչ:
Եթե ինձ քո պես բացասական տրամադրեմ, ապա կբռնեմ ու կասեմ՝ հարցազրույց տվողը մոտավորապես նույն ոճի մեջ է, ինչ քչից շատից բոլոր հայերս՝ սեփական ճշմարտացիության մեջ 1000 տոկոս համոզված ու ինքնաբավ, ուրիշների գիտելիքներին էլ՝ կասկածող (նեղանալ չկա):
Հոմսքուլինգը այլընտրանք է, որը որոշակի դեպքերում ես չեմ բացառում, որ ավելի լավը կարող է լինել ստանդարտ դպրոցից ու էս հարցազրույցի օգտակարությունն է այն է, որ հարցերի պատախաններն ես տեսնում ու ինքդ քեզ համար որոշում կայացնում, ու գոնե հասկանում թե ինչ բան ա դա: Ու շատ էլ ինֆորմատիվ հարցազրույց էր, համոզմունքներն էլ հարցազրույց տվողինն են ու հեչ պարտադրող չեն, որ դրանից վատ զգանք, ինքն էլ իր իրավունքների մեջ է:

anslov
26.10.2016, 07:20
Հարցազրույցը տվող անձի դիրքորոշման մեջ վատ թաքցված աղանդավորական նոտա կար: Հոումսքուլինգը եթե ոչ միշտ ընդունելի, ապա գոնե հասկանալի է դառնում նրանց համար, ովքեր որոշակի անձնական պատճառներ ունեն կոնկրետ երեխաների հետ կապված, և այդ պատճառները հիմնականում անվտանգության հետ են կապված: Օրինակ, եթե երեխան առողջական կամ հոգեբանական խնդիրներ ունի կամ, ասենք, ծնողները խիստ հանրահայտ անձիք են, և երեխաների համար հասարակական վայրերում ռեգուլյար գտնվելը անվտանգ կարող է չլինել: Բայց տվյալ դեպքում, թեև հարցազրույց տվողը բազմիցս նշում էր, որ հոուլսքուլինգը պարզապես ճիշտ մոդել է իր ընտանիքի համար և իր անձնական ընտրությունն է, բայց իր բացատրությունների հիմքում այն ենթատեքստն էր, որ դա ոչ թե ինչ-որ անձնական պատճառ-անհանրաժեշտություն է, ինչպես վերը նշածս դեպքերում օրինակ, այլ որովհետև իրենք ավելի ճիշտ են տեսնում, թե ինչն է լավ ինչն է վատ երեխաների համար առհասարակ, քան մնացած մարդիկ, և մնացած մարդիկ, եթե դեմ են, ապա հիմնականում այն պատճառով, որ լավ չեն պատկերացնում հոումսքուլինգի առավելությունները և անգետ են այդ հարցում ընդհանրապես: Այսինքն, ստացվում է, որ, իրոք, Տրիբունի ասածի պես, եթե բոլոր մարդիկ հանկարծ խելոքանան ու սկսեն տեսնել ՛՛լավն ու ճիշտը՛՛, պիտի հանեն իրենց երեխաներին դպրոցներից ու կրթեն տանը, որից հետևում է, որ դպրոցները, որպես երևույթ առհասարակ պետք է վերանան: Այս վերջին միտքը միանշանակ հետևում է հարցազրույց տվողի դիրքորոշումից, որովհետև նա չի ասում, թե ինձ դուր չի գալիս այսինչ կամ այնինչ դպրոցը կամ ծրագիրը, այլ նա առհասարակ դեմ է դպրոց հասկացողությանը որպես հասարակական ինֆրաստրուկտուրայի, քանի որ նման ինֆրաստրուկտուրաները երեխաներից ՛՛սարքում են՛՛ հասարակական էակներ: Այլ կերպ ասած, ստացվում է, որ նա դեմ է հասարակությանը, այն, ինչ ընդունված է համընդհանուրի կողմից որպես ձևավորված սոցիալական միջավայր, և հենց այդ միջավայրից էլ նա նախընտրում է առանձնացնել իր երեխաներին, ինչը ոչ այլ ինչ է, քան աղանդավորական մոտեցում:

Նաև հետաքրքիր էր երեխաներին ՛՛պատրաստելու՛՛ մասին իր նշումը: Աղանդավորներին էլ են պատրաստում, որից հետո տալիս են ՛՛ազատ՛՛ ընտրության իրավունք:

Հըմ.. կարծում եմ որ ինքը բավականին էժան պրծավ: Հնարավոր էր նաև իրան կրակի վրա վառել:
:D


Նաև հետաքրքիր էր երեխաներին ՛՛պատրաստելու՛՛ մասին իր նշումը: Աղանդավորներին էլ են պատրաստում, որից հետո տալիս են ՛՛ազատ՛՛ ընտրության իրավունք:

Այնպիսի տպավորություն է, որ կարծես միջնադարյան ճիզվիտների դատական նիստի արձանագրություն կարդամ:

Բարեկամ
26.10.2016, 08:04
Հըմ.. կարծում եմ որ ինքը բավականին էժան պրծավ: Հնարավոր էր նաև իրան կրակի վրա վառել:
:D



Այնպիսի տպավորություն է, որ կարծես միջնադարյան ճիզվիտների դատական նիստի արձանագրություն կարդամ:

Բաա՜, այ հենց տենց էլ եղել ա... :flower

Տրիբուն
26.10.2016, 10:47
Քանի որ քննարկողն էլ դառավյ ռասվիդանյա արեց, կարծիքս հակիճ ասեմ ․․․․ Դպրոցը լավ բան, իակ լավ դպրոցը վաբշե գժական բան ա։ Ու բոլոր երեխաները պիտի հաճախեն դպրոց, քանի առանձնահատուկ սահմանափակող պատճառներ չկան։ Ասել որ էտ ծնողի իրավունքն ա, ճիշտ չեմ համարում, քնաի որ ծնող կա ակադեմիկ ա, ծնող էլ կա պինգվին ա։

StrangeLittleGirl
26.10.2016, 15:46
Էրեկ որ պարզեցի, որ Դանիայում օրինական ա հոմսքուլինգը, մի քիչ փորփրեցի, տեսնեմ՝ ինչ կա տեղական ինտերնետում էս թեմայում։ Ուրեմն պարզվեց, որ հիմիկվա կրթության նախարարը, որը բավական տխմար գյադա ա, չորս տարի հոմսքուլինգ ա էղել միջին դասարաններում։ Բայց դե դա չափանիշ չի, Աշոտյանը որ դպրոց ա գնացել, ի՞նչ ա փոխում։

Բայց ամենահետաքրքիրն էն ա, որ մի կայք (http://hjemmeundervisning.dk/) գտա հոմսքուլինգի մասին, որտեղ հետաքրքրված ծնողները կարող են անհրաժեշտ ինֆորմացիա գտնել։ Մի քիչ փորփրեցի, ընկա հոդվածներ մասը։ Մտածում էի՝ հեսա կկարդամ, լիքը հետաքրքիր հոդվածներ հոմսքուլինգ ստացած էրեխեքի հաջողությունների մասին կամ գոնե թվեր կտեսնեմ։ Ու ի՞նչ։ Բոլոր հոդվածներն էն մասին են, թե ինչքան վատն ա դպրոցը։ Ամբողջ տպավորությունս կայքից էն ա, որ հոմսքուլինգի մասին ինֆորմացիան տրամադրողները ոչ էնքան խելացի մարդիկ են։

Վիշապ
26.10.2016, 23:06
Մեր մեջ ասած ինձ էլ է թվում որ դպրոցն ավելի լավ է, որ դպրոցը մենակ կրթություն չի, որ տալիս է, դպրոցը երեխայի համար մուտք է հասարակություն ու հոմսքուլինգի թվարկած առավելությունները հնարավոր է որ պարզապես ոչ ռացիոնալ ու մակերեսային հաշվենկատություն են, դրանով ծնողը իր երեխաներին զուտ դնում է ռեսուրսի տեղ, որոնց ուզում է «էֆֆեկտիվ» ու «օպտիմալ» օգտագործել (կասկածելի հիմնավորումներով) ու երեխաներին պարզապես զրկում է դպրոցական (իրական) կյանքից, որը գուցե մարդու կյանքի կարևորագույն էտապներից մեկն է, և այլն… (ուֆֆ, հոգնեցի): Ուղղակի կարելի էր քննարկումը ավելի քաղաքակիրթ անցկացնել առանց կծող, պրովոկացիոն հարցերի (կամ «բեռնված», ոնց որ հարցազրույց տվողն է ասում, երևի էդքան էլ ճիշտ չի բառացի թարգմանելը), որ մարդը գուցե մի քիչ էլ մտածեր, իսկ սենց ինքը մնացածներին դրեց հիմարների տեղ ու հեռացավ, ու անհրաժեշտ արձագանքը (feedback) տեղ չհասավ, ամեն մեկը մնաց իր կարծիքին…

Chuk
26.10.2016, 23:36
Մեր մեջ ասած ինձ էլ է թվում որ դպրոցն ավելի լավ է, որ դպրոցը մենակ կրթություն չի, որ տալիս է, դպրոցը երեխայի համար մուտք է հասարակություն ու հոմսքուլինգի թվարկած առավելությունները հնարավոր է որ պարզապես ոչ ռացիոնալ ու մակերեսային հաշվենկատություն են, դրանով ծնողը իր երեխաներին զուտ դնում է ռեսուրսի տեղ, որոնց ուզում է «էֆֆեկտիվ» ու «օպտիմալ» օգտագործել (կասկածելի հիմնավորումներով) ու երեխաներին պարզապես զրկում է դպրոցական (իրական) կյանքից, որը գուցե մարդու կյանքի կարևորագույն էտապներից մեկն է, և այլն… (ուֆֆ, հոգնեցի): Ուղղակի կարելի էր քննարկումը ավելի քաղաքակիրթ անցկացնել առանց կծող, պրովոկացիոն հարցերի (կամ «բեռնված», ոնց որ հարցազրույց տվողն է ասում, երևի էդքան էլ ճիշտ չի բառացի թարգմանելը), որ մարդը գուցե մի քիչ էլ մտածեր, իսկ սենց ինքը մնացածներին դրեց հիմարների տեղ ու հեռացավ, ու անհրաժեշտ արձագանքը (feedback) տեղ չհասավ, ամեն մեկը մնաց իր կարծիքին…

Վիշ ջան, գուցե ճիշտ ես ասում, բայց ինքը չէր եկել լսելու ու դա մի հազար անգամ ասեց: Իրան պետք չէին հակառակ կարծիքներն ու բանավեճերը, ինքն եկել էր հենց իրենն ասելու, որն իր անքակտելի իրավունքն է: Բայց դե սա էլ ֆորում ա, հարցն էլ պարզվեց որ շատերին հետաքրքրող ա, ի՞նչ ա, լռեին ու չխոսեին: Բայց նորից թախանձագին խնդրում եմ, էս թեման հարցազրույցի մասին չի, այլ ընդհանուր հոմսքուլինգի: Վերացեք էդ միջադեպից: Քննարկենք բուն հարցը:

Ափսոս շատ խառն եմ էս քանի օրը, հերթով պրոյեկտներս հանձնելով գնում եմ, մի քիչ թեթևանամ, կարծում եմ ահագին նյութեր ստեղ կներկայացնեմ հոմսքուլինգի մասին:

Բարեկամ
27.10.2016, 05:50
Ւնձ մոտ այնպիսի տպավորություն է, որ հոումսքուլինգի հետևորդները /բացառությամբ, երբ կոնկրետ երեխան կոնկրետ խնդիրներ ունի/ հենց իրենք որոշակիորեն մեկուսացված, օտարացված են հասարակությունից, համենայնդեպս հոգեբանորեն. նրանք խնդիր ունեն ընդհանուր սոցիալական միջավայրի կամ նրան ինտեգրվելու հետ, և էդ խնդիրը փոխանակ վերագրելու իրենք իրենց, իրենց սեփական ոչ ադեկվատությանը, բարդում են միջավայրի վրա, պիտակներ կպցնում, խոշորացնում ինչ-որ ոչ դրական երևույթներ, կառչում դրանցից, կոպիտ ասած՝ մարդկանց աչքը մտցնում միայն դա՝ ցույց տալու համար թե ի վերջո որքան անցանկալի բան է դպրոցը: Հոումսքուլինգով նրանք ասես մարտահրավեր են նետում համակարգին, որից ինչ-ինչ պատճառներով իրենք ներքուստ օտարված են, անհամատեղելի:

anslov
27.10.2016, 09:50
Բայց ամենահետաքրքիրն էն ա, որ մի կայք (http://hjemmeundervisning.dk/) գտա հոմսքուլինգի մասին, որտեղ հետաքրքրված ծնողները կարող են անհրաժեշտ ինֆորմացիա գտնել։

Փորձում եմ մտնել այդ կայքը, ու չի ստացվում:


Не удается получить доступ к сайту

Сайт hjemmeundervisning.dk не позволяет установить соединение.
ERR_CONNECTION_REFUSED

anslov
27.10.2016, 09:56
Էրեկ որ պարզեցի, որ Դանիայում օրինական ա հոմսքուլինգը, մի քիչ փորփրեցի, տեսնեմ՝ ինչ կա տեղական ինտերնետում էս թեմայում։ Ուրեմն պարզվեց, որ հիմիկվա կրթության նախարարը, որը բավական տխմար գյադա ա, չորս տարի հոմսքուլինգ ա էղել միջին դասարաններում։
էտ "գյադա" ասելով այս տիկինին ինկատի ունե՞ս
http://eng.uvm.dk/The-Ministry/The-Minister

StrangeLittleGirl
27.10.2016, 11:22
էտ "գյադա" ասելով այս տիկինին ինկատի ունե՞ս
http://eng.uvm.dk/The-Ministry/The-Minister
Չէ, իրականում շփոթել էի, վերջերս փոխվել ա նախարարը: Էս մեկը նախկին նախարարի մասին ա: Ի դեպ, Աշոտօանից բեթար: Համալսարանական դիպլոմը կեղծել էր, կրոնական ճամբարներ գնալն էլ կուրսերի տեղ սղցրել:

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Chuk
27.10.2016, 11:57
Չէ, իրականում շփոթել էի, վերջերս փոխվել ա նախարարը: Էս մեկը նախկին նախարարի մասին ա: Ի դեպ, Աշոտօանից բեթար: Համալսարանական դիպլոմը կեղծել էր, կրոնական ճամբարներ գնալն էլ կուրսերի տեղ սղցրել:

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Եթե չեմ խառնում, անձնական շփումից ելնելով սա էլ ա ահագին դմբլո :))

Բայց զատո ծիտ ա, կուզեի մեր նախարարն էլ սենց ծիտ լիներ :))

StrangeLittleGirl
27.10.2016, 13:10
Եթե չեմ խառնում, անձնական շփումից ելնելով սա էլ ա ահագին դմբլո :))

Բայց զատո ծիտ ա, կուզեի մեր նախարարն էլ սենց ծիտ լիներ :))
Հա, նույն զիբիլ կուսակցությունից ա, բայց գոնե աստվածաբանության կեղծած phd չունի

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Chuk
27.10.2016, 13:20
Հա, նույն զիբիլ կուսակցությունից ա, բայց գոնե աստվածաբանության կեղծած phd չունի

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Բայց կոմպից օգտվել չգիտեն, մինչև իրենց դելեգացիային բացատրեցինք, թե շատ պարզ համակարգում ոնց պետք ա գրանցվեն, հոգիներս դուրս եկավ :)

StrangeLittleGirl
27.10.2016, 18:07
Փորձում եմ մտնել այդ կայքը, ու չի ստացվում:

Չգիտեմ ինչից ա, ինձ մոտ նորմալ բացում ա:

Աթեիստ
27.10.2016, 18:20
Արդեն բացեց։ Առավոտ չէր բացում։

Sent from my Elephone P8000 using Tapatalk

Mephistopheles
27.10.2016, 19:41
Էս ի՞նչ ա որ սաղիդ սենց բացել ա մենակ անսլովին չի բացել...

Տրիբուն
27.10.2016, 20:02
Բայց զատո ծիտ ա, կուզեի մեր նախարարն էլ սենց ծիտ լիներ :))

Չուկ, ո՞նց կարա դանիացի կնիկը ծիտ լինի։ Ոտի ռազմեռը 46-ա հաստատ, գռազ եմ գալիս։ Մեր արդարադատության նախարարը փաթթած ունի իրանց կրթության նախարարին։

Ու մի հատ նախարարության անունը էլի ․․ Ministry for Children, Education and Gender Equality ․․․․ աջաբ սանդալ։

Mephistopheles
27.10.2016, 20:05
Չուկ, ո՞նց կարա դանիացի կնիկը ծիտ լինի։ Ոտի ռազմեռը 46-ա հաստատ, գռազ եմ գալիս։ ՈՒ մի հատ նախարարության անունը էլի ․․ Ministry for Children, Education and Gender Equality ․․․․ աջաբ սանդալ։

ես էլ նայեցի էդ նկատեցի...չիլդըրըն անդ ջենդեր իքուալիթի՞..

anslov
27.10.2016, 22:12
Բոլոր հոդվածներն էն մասին են, թե ինչքան վատն ա դպրոցը։ Ամբողջ տպավորությունս կայքից էն ա, որ հոմսքուլինգի մասին ինֆորմացիան տրամադրողները ոչ էնքան խելացի մարդիկ են։


Почему Homeschool?



Причины выбора домашнего обучения может быть много.

Причина может быть в том, что ваш ребенок имеет трудное время в школе профессионально или социально. Это может быть потому, что вы должны поехать за границу в течение периода. Это также может быть, что вы не «удовлетворены» с тем, что система образования может предложить вашему ребенку, что система просто не обеспечивает достаточно того, что ваш ребенок нуждается - как академически, так и в социальном плане. Может быть, вы просто просто потратить столько времени, насколько это возможно с вашим ребенком, и через это даже есть мнение в том, что ваш ребенок должен учиться и иметь дело с.

Как родители, вы тот, кто знает, что ее ребенок, и не в последнюю очередь его сильные и слабые стороны и интересы. Именно поэтому мы, как родители и тот, кто лучше всего знает, что он принимает для вашего ребенка учится лучше.

Многие также считают, что это может быть трудно, если не невозможно, чтобы учитывать лучший путь каждого студента, чтобы узнать, если вы преподаете в классе общественной школы с возможно 25 студентов.

Есть множество примеров, когда дети, которые были упущены и "потеряли", потому что там были приняты лучше заботиться о них в школе. Многие из этих детей можно было бы легко помочь, если только то, что было использовано направленное время и правильный подход к обучению ребенка.

В качестве домашнего учителя, вы можете поместить каждого ребенка в центре, и, следовательно, уделяют большое внимание индивидуальных способностей ребенка, навыков и особых интересов. Вы можете поместить в и укрепить любые незначительные сильные стороны, каждый ребенок может иметь - то, что, конечно, не всегда есть ресурсы в системе государственного образования.

Когда домашний учитель, у вас есть все возможности для обучения, когда и где они хотят - будь то утром, днем ​​или ночью, дома или в гостях. Можно собрать свой собственный учебный план и следовать метод обучения, который подходит именно лучше для собственного ребенка.

Как домашний учитель слышит Закон о частных независимых школах и т.д. , и нужно, конечно , не обеспечить образование , которое свое, независимо от того , как вы выбираете , чтобы сделать его соизмерим с тем, что обычно требуется от студента , который идет в школу , Тем не менее, можно даже определить , когда в общем обучении различные цели , которые должны быть достигнуты.

Можно воспользоваться реальных учебных материалов в различных учебниках и т.д., или вы можете "изобрести" свой собственный стиль, в котором вы не обязательно использовать учебники, но где творчески получить преподавание интегрированы в повседневной жизни.

Там нет ничего, что "правильно" или "неправильно", когда домашний учитель, до тех пор, как вы положили ребенка в центре, и найти лучший способ, ребенок учится. Одно другому общая цель должна заключаться в том, что ребенок должен учиться в хорошем смысле. Метод не имеет значения - это результат метода, который имеет важное значение.
http://hjemmeundervisning.dk/document/2


Կարո՞ղ ես ցույց տալ այն տեղը, որտեղ ասվում է, թե թե ինչքան վատն ա դպրոցը։

StrangeLittleGirl
27.10.2016, 23:45
Կարո՞ղ ես ցույց տալ այն տեղը, որտեղ ասվում է, թե թե ինչքան վատն ա դպրոցը։
Էնտեղ անկյունում լինք կա, որ տանում ա դեպի հոդվածներ: Այ էդ հոդվածները սաղ դպրոցներն են քֆրտում: Ձևի համար հոմսքուլինգի շաւիմ մի հոդված չկա:

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

StrangeLittleGirl
28.10.2016, 00:37
Կարո՞ղ ես ցույց տալ այն տեղը, որտեղ ասվում է, թե թե ինչքան վատն ա դպրոցը։

Կոնկրետ լինքն էլ էս ա (http://www.hjemmeundervisning.dk/category/nyheder_og_artikler):

ivy
30.11.2016, 13:10
Երեկ գնացել էի նախադպրոցական երեխաների ծնողների համար նախատեսված հանդիպման: Տարրական դպրոցի ուսուցչուհիներից մեկն էր եկել ու պատմում էր, թե ոնց նախապատրաստել երեխաներին դպրոցին ու ընդհանրապես, ինչ է երեխաներին սպասում առաջին դասարանում:

Ահագին տարիների փորձ ունեցող ուսուցչուհի էր՝ լրիվ չափված-ձևած: Ոչ աջ, ոչ ձախ, իր միագիծ լարն էր առաջ քաշում: «Էսպես է ձևը» տոնայնությամբ: Բոլորին՝ նույն արշինով: Ահագին զայրացնող էր:
Օրինակ՝ ասում է, որ երեխաները պիտի գրիչ ու մատիտ ճիշտ բռնել իմանան, մինչև դպրոց գնալը (շատ բարի, էդ գիտենք), ու նաև ուշադրություն դարձրեք, որ նկարելիս «սխալներ» չանեն, ասենք՝ խնձորը մանուշակագույն չնկարեն:
Ո՞վ ասեց, որ խնձորը չի կարելի մանուշակագույն նկարել, ու դա սխալ է: Այ քեզ էշություն:
Հետո գալիս է մոտավորապես էսպիսի տեքստ.
-Մենք կփորձենք ամեն ինչ անել, որ սովորելու հանդեպ սերը գոնե առաջին տարում չմարի:
Այսինքն՝ էսպես, թե էնպես էդ սերը մարելու է դպրոցում, բայց գոնե էնպես անենք՝ առաջին տարում չմարի:
Շատ տխրեցնող էր:
Ու հետո.
-Երեխաները պիտի իմանան, որ դպրոցում ամեն ինչ չի, որ հաճույքով են անելու, կան բաներ, որ ստիպված են անել: Էդպես է կյանքն ամենուր:
Էս մեկն արդեն լրիվ հիասթափեցնող էր: Մարդն էսպիսի մոտեցում ունի դպրոցի հանդեպ, ու դա լրիվ ճիշտ է համարում:
Ցավն էն է, որ էսպիսի մոտեցումը բացառություն չի:

Դպրոցներն իրենց վերաբերմունքը կրթության հանդեպ վերանայելու շատ լուրջ պատճառներ ունեն: Թե չէ հոմսքուլինգը իսկապես միակ ու լավագույն այլընտրանքն է մնում:

Ինձ ամենաշատը հենց էն է վախեցնում, որ գիտելիքի հանդեպ սերը մարելու է դպրոցում: Վաղ, թե ուշ: Ու սովորելը դառնալու է «ստիպված», որովհետև էդպես է ձևը:
Մարդն երեկ շատ պարզ էլ ասեց:

Բարեկամ
02.12.2016, 02:59
Ինձ ամենաշատը հենց էն է վախեցնում, որ գիտելիքի հանդեպ սերը մարելու է դպրոցում: Վաղ, թե ուշ: Ու սովորելը դառնալու է «ստիպված», որովհետև էդպես է ձևը:
Մարդն երեկ շատ պարզ էլ ասեց:

Բանը նրանումն է, որ նույն ստիպվածը հոումսքուլինգի դեպքում է, ինչքան էլ որ դա ծնողները չխոստովանեն, և տանը դաս անելիս էլ "ամեն ինչ չի, որ հաճույքով են անելու, կան բաներ, որ ստիպված են անել"։ Եվ ուսուցչուհին ճիշտ է՝ "Էդպես է կյանքն ամենուր"։ Պարզապես, ես համոզված եմ, որ դպրոցում, համայնական մոտեցմամբ, ավելի քիչ կծուլանան, չեն հանդգնի ըմբոստանալ, իսկ տանը, առավելևս միայն ծնողների հսկողությամբ, երեխաները հաստատ ավելի քմահաճ են, չլսող, հակառակվող։
Այնպես որ՝ հոուլսքուլինգը ամենևին էլ այն իդիլլիական դրախտը չէ, ինչպես նկարագրում են ծնողները, որից երեխաներն իբրև մեծագույն հաճույք պիտի ստանան և անհամբեր սպասեն, թե երբ պիտի դաս անեն։ Երեխան մնում է երեխա, դասը՝ դաս, անգամ ամենահետաքրքիր ու կրեատիվ կազմակերպվածները, ըդն որում՝ արևմտյան դպրոցները բավական հմուտ են այդ գործում, դասերն իսկապես խաղային, ազատ, հետաքրքիր են կազմակերպում, բայց միևնույն է՝ դրանից քերականության, մաթեմատիկայի, քիմիայի որոշակի խրթինությունը չի փոխվում, և աշակերտին քրիտինք թափել պետք է լինում, դա էլ հենց ուսուցչուհին անվանել է՝ ամեն ինչ չէ, որ հաճույքով կանեն։

Ի դեպ, պատահական չէ, որ անգամ դասատու-ծնողները, երբ հարկ է լինում իրենց երեխային լրացուցիչ պարապմունքների դնել, համարյա միշտ այլ ուսուցիչ են վերցնում, քանի որ երեխան այդպես ավելի հնազանդ, կազմակերպված և պատասխանատու է մոտենում պարապմունքին, քան սեփական ծնողի դասավանդման դեպքում։

ivy
02.12.2016, 11:25
Բանը նրանումն է, որ նույն ստիպվածը հոումսքուլինգի դեպքում է, ինչքան էլ որ դա ծնողները չխոստովանեն, և տանը դաս անելիս էլ "ամեն ինչ չի, որ հաճույքով են անելու, կան բաներ, որ ստիպված են անել"։ Եվ ուսուցչուհին ճիշտ է՝ "Էդպես է կյանքն ամենուր"։ Պարզապես, ես համոզված եմ, որ դպրոցում, համայնական մոտեցմամբ, ավելի քիչ կծուլանան, չեն հանդգնի ըմբոստանալ, իսկ տանը, առավելևս միայն ծնողների հսկողությամբ, երեխաները հաստատ ավելի քմահաճ են, չլսող, հակառակվող։
Այնպես որ՝ հոուլսքուլինգը ամենևին էլ այն իդիլլիական դրախտը չէ, ինչպես նկարագրում են ծնողները, որից երեխաներն իբրև մեծագույն հաճույք պիտի ստանան և անհամբեր սպասեն, թե երբ պիտի դաս անեն։ Երեխան մնում է երեխա, դասը՝ դաս, անգամ ամենահետաքրքիր ու կրեատիվ կազմակերպվածները, ըդն որում՝ արևմտյան դպրոցները բավական հմուտ են այդ գործում, դասերն իսկապես խաղային, ազատ, հետաքրքիր են կազմակերպում, բայց միևնույն է՝ դրանից քերականության, մաթեմատիկայի, քիմիայի որոշակի խրթինությունը չի փոխվում, և աշակերտին քրիտինք թափել պետք է լինում, դա էլ հենց ուսուցչուհին անվանել է՝ ամեն ինչ չէ, որ հաճույքով կանեն։

Ի դեպ, պատահական չէ, որ անգամ դասատու-ծնողները, երբ հարկ է լինում իրենց երեխային լրացուցիչ պարապմունքների դնել, համարյա միշտ այլ ուսուցիչ են վերցնում, քանի որ երեխան այդպես ավելի հնազանդ, կազմակերպված և պատասխանատու է մոտենում պարապմունքին, քան սեփական ծնողի դասավանդման դեպքում։

Հոմսքուլինգի փորձ բոլորս էլ ունենք, եթե անգամ կարծում ենք, որ դա ինչ-որ մի արտառոց երևույթ է, որի մասին նոր ենք իմացել:

Երևի բոոլորս էլ համաձայն կլինենք նրա հետ, որ երեխաների մոտ կա սովորելու հանդեպ բնական սեր: Սովորելը վերցնենք ամենալայն իմաստով: Գդալ բռնել, քայլել, խոսել, սրանք բոլորն էլ սովորելու մեջ են մտնում: Էդ սերը բնածին է: Ու ամեն տարիքում դրա մեջ նոր բաներ են ընդգրկվում: Դա գալիս է բնականոն ձևով՝ նորն իմանալու ու կարոողանալու բնական ցանկությամբ և հետաքրքությամբ: Էդ պրոոցեսում ոչ մի բան չի կոչվում «դաս անել», դա կոոչվում է միայն ու միայն «սովորել»: «Դաս անելը» անդուր արտահայտություն է և առաջին անգամ հայտնվում է դպրոոցում՝ իր մեջ արդեն իսկ ինչ-որ ստիպողական, ոչ բնական էլեմենտ ներառելով: Մինչ այդ դա չկար, ոչ թե նրա համար, որ երեխան ոչինչ չէր սովորում, այլ որովհետև նա սովորում էր բնական ձևով՝ առանց գիտելիքն առարկայացնելու, առանց ստիպված լինելու և մեծ հետաքրքրությամբ:
Վերցնենք որևէ նախադպրոցական երեխայի: Տվյալ դեպքում կարող եմ իմ աղջկա մասին գրել, բայց համոզված եմ՝ շատերն էլ նույն փորձն են ունեցել:
Ես իրեն երբևէ չեմ ասել՝ արի գրել-կարդալ սովորենք կամ թվերը սովորենք: Էդ ցանկությունն եկել է իր մոտ բնական ձևով, ես միայն կողքից օժանդակել եմ: Տանը տարբեր տեղեր այբուբեններ ու տառեր կան փակցված, ինքը հետաքրքրված սովորում էր. դա երբեք չի եղել «դաս անել»: Ինքն իր տետրերն ունի, ինքն իր ցանկությամբ վերցնում գրում է, ես էլ կողքից օգնում եմ:
Կամ իր մոտ, ինչպես և ուրիշ երեխաների մոտ, լիքը հարցեր են առաջանում շրջապատող աշխարհի մասին: Դա հենց նույն իմանալու՝ սովորելու ցանկությունն է: Ասենք՝ ինչու են տեևները դեղնում, ինչու են լինում տարվա եղանակներ, ինչու է գիշեր գալիս: Էդ հարցերի պատասխանները կարդում ենք գրքերում, ու նոր գիտելիքները նոր հարցեր են առաջացնում:
Էդ ամենը հիմնված է իր բնական հետաքրքության ու սովորելու ցանկության վրա:
Ու ես հեչ չեմ ուզում, որ էդ նուրբ ու բնական աշխարհը կոպիտ ձևով փչանա: Ինքը մինչև հիմա ոչ մի բան «ստիպված չի եղել» սովորել ու արդեն առաջին դասարանցու չափ գիտելիքներ ունի:
Այ սա է տարբերությունը դպրոցի ու հոմսքուլինգի:

Էդքան գրվեց հոմսքոուլինգի մասին, բայց էլի ասում եք՝ «դաս անել», «դասավանդել» ու եսիմ ինչ, մինչդեռ դա լրիվ ուրիշ մոտեցում է հարցին. ճիշտ էն ճանապարհն է, ինչ կար մինչև դպրոցը:

Ու դպրոցը շատ բան ունի սովորելու «տնից»:

Ի դեպ, Ֆինլանդիան առաջին երկիրն է լինելու, որ առարկաները հանում է դպրոցից (https://www.adme.ru/zhizn-semya/finlyandiya-stanet-pervoj-stranoj-kotoraya-otmenit-vse-shkolnye-predmety-1391915/), մի լավ լուր` հօգուտ դպրոցների :)

Բարեկամ
02.12.2016, 12:43
Հոմսքուլինգի փորձ բոլորս էլ ունենք, եթե անգամ կարծում ենք, որ դա ինչ-որ մի արտառոց երևույթ է, որի մասին նոր ենք իմացել:

Երևի բոոլորս էլ համաձայն կլինենք նրա հետ, որ երեխաների մոտ կա սովորելու հանդեպ բնական սեր: Սովորելը վերցնենք ամենալայն իմաստով: Գդալ բռնել, քայլել, խոսել, սրանք բոլորն էլ սովորելու մեջ են մտնում: Էդ սերը բնածին է: Ու ամեն տարիքում դրա մեջ նոր բաներ են ընդգրկվում: Դա գալիս է բնականոն ձևով՝ նորն իմանալու ու կարոողանալու բնական ցանկությամբ և հետաքրքությամբ: Էդ պրոոցեսում ոչ մի բան չի կոչվում «դաս անել», դա կոոչվում է միայն ու միայն «սովորել»: «Դաս անելը» անդուր արտահայտություն է և առաջին անգամ հայտնվում է դպրոոցում՝ իր մեջ արդեն իսկ ինչ-որ ստիպողական, ոչ բնական էլեմենտ ներառելով: Մինչ այդ դա չկար, ոչ թե նրա համար, որ երեխան ոչինչ չէր սովորում, այլ որովհետև նա սովորում էր բնական ձևով՝ առանց գիտելիքն առարկայացնելու, առանց ստիպված լինելու և մեծ հետաքրքրությամբ:
Վերցնենք որևէ նախադպրոցական երեխայի: Տվյալ դեպքում կարող եմ իմ աղջկա մասին գրել, բայց համոզված եմ՝ շատերն էլ նույն փորձն են ունեցել:
Ես իրեն երբևէ չեմ ասել՝ արի գրել-կարդալ սովորենք կամ թվերը սովորենք: Էդ ցանկությունն եկել է իր մոտ բնական ձևով, ես միայն կողքից օժանդակել եմ: Տանը տարբեր տեղեր այբուբեններ ու տառեր կան փակցված, ինքը հետաքրքրված սովորում էր. դա երբեք չի եղել «դաս անել»: Ինքն իր տետրերն ունի, ինքն իր ցանկությամբ վերցնում գրում է, ես էլ կողքից օգնում եմ:
Կամ իր մոտ, ինչպես և ուրիշ երեխաների մոտ, լիքը հարցեր են առաջանում շրջապատող աշխարհի մասին: Դա հենց նույն իմանալու՝ սովորելու ցանկությունն է: Ասենք՝ ինչու են տեևները դեղնում, ինչու են լինում տարվա եղանակներ, ինչու է գիշեր գալիս: Էդ հարցերի պատասխանները կարդում ենք գրքերում, ու նոր գիտելիքները նոր հարցեր են առաջացնում:
Էդ ամենը հիմնված է իր բնական հետաքրքության ու սովորելու ցանկության վրա:
Ու ես հեչ չեմ ուզում, որ էդ նուրբ ու բնական աշխարհը կոպիտ ձևով փչանա: Ինքը մինչև հիմա ոչ մի բան «ստիպված չի եղել» սովորել ու արդեն առաջին դասարանցու չափ գիտելիքներ ունի:
Այ սա է տարբերությունը դպրոցի ու հոմսքուլինգի:

Էդքան գրվեց հոմսքոուլինգի մասին, բայց էլի ասում եք՝ «դաս անել», «դասավանդել» ու եսիմ ինչ, մինչդեռ դա լրիվ ուրիշ մոտեցում է հարցին. ճիշտ էն ճանապարհն է, ինչ կար մինչև դպրոցը:

Ու դպրոցը շատ բան ունի սովորելու «տնից»:

Ի դեպ, Ֆինլանդիան առաջին երկիրն է լինելու, որ առարկաները հանում է դպրոցից (https://www.adme.ru/zhizn-semya/finlyandiya-stanet-pervoj-stranoj-kotoraya-otmenit-vse-shkolnye-predmety-1391915/), մի լավ լուր` հօգուտ դպրոցների :)


Այվի ջան, քո նշած "սովորելու առարկաները"՝ սկսած գդալ բռնելուց, վերջացրած տառեր և թվեր սերտելուց կամ տերևների գույների մասին ինֆորմացիա ստանալուց, կրթության հետ կապված նյութեր չեն, այլ առօրեական կյանքի անհրաժեշտություններ, որ մարդը յուրացնում է մանկուց, բնական պահանջով, սեփական հետաքրքրասիրությամբ, և այդ գործընթացը երեխայի մոտ ո՛չ դպրոցը, ո՛չ հոուսքուլինգը չեն կարող ՛՛հարամել՛՛։

Մինչդեռ դպրոցը կրթարան է, որը տալիս է երեխաներին այն գիտելիքները, որոնք այսօրվա հասարակությունը անհրաժեշտ է համարում ժամանակից մարդուն ՛՛կրթված՛՛ կոչելու համար, և այդ գիտելիքները ներառում են այնպիսի ոչ շատ կամ ոչ բոլորի համար հետաքրքիր բնագավառներ, ինչպիսին, օրինակ, մաթեմատիկայի ինչ-որ բաժիններն են, քիմիական բանաձևեր ու խնդիրներ, լեզվաբանություն, հասարակագիտություն, իրավագիտություն, աշխարհագրություն և այլն։ Ոչ բոլոր մարդիկ են անխտիր հետաքրքրված նման բաժիններով, որքան էլ որ հոումսքուլինգով փորձես դրանք հետաքրքրաշարժացնել․ ինտեգրալները մնում են ինտեգրալ, գեոդեզիան՝ գեոդեզիա, և շատերը պարզապես հետաքրքրված չեն, դեռ մի կողմ թողնենք ընկալելու կարողությունը։ Բայց այնուամենայնիվ պետք է լինում դրանք որոշ չափով սովորել, քանիոր հասարակությունը պահանջում է դրանց իմացությունը այս կամ այն չափով, և քո ուզած համալսարանական ֆակուլտետն էլ ընդունվելու համար պետք է քննություն հանձնես երբեմն ոչ այնքան հետաքրքիր կամ մասնագիտությանը հարիր առարկաներից, ինչ արած, ու ընդհանուր դպրոցական գնահատականներդ էլ բարձր պիտի լինեն և այլն։ Մնում է ստիպված սովորել ոչ այնքան հաճելի բաներ, և հոումսքուլինգով դժվար թե դրանց խրթինության վրա հաճելիության պատրանք գցես։ Ահա այդպես աառաջանում է ստիպվածության անխուսափելիությունը։
Քո բերած օրինակները պարզապես մինչ-դպրոցական տարիքի ընդհանուր զարգացվածությանն էին վերաբերվում, իսկ սքուլինգը կրթությունն է ապահովում։ Ուրիշ՝ եթե ի վերջո որոշես, որ այդ կրթությունն առհասարակ պետք չէ․ ասենք՝ ինչիս են պետք ինտեգրալները, երբ ես բանասեր եմ ուզում դառնալ և այլն։ Մինչդեռ հասարակական կարգն ասում է, որ պետք է, և այդտեղ ոչինչ չես կարող անել, քան երեխայի մոտ պարտավորվածության զգացում առաջացնել, ինչի մասին և, կարծում եմ, ձեր ուսուցչուհին էր խոսում

ivy
02.12.2016, 12:49
Իմ ասածն էն էր, որ դա նույն ճանապարհն է` նույն հիմքերի վրա կառուցված։
Կարդալ գրելն ու տարրական մաթեմատիկական արդեն դպրոցական ծրագրի մեջ են մտնում, և փորձը ցույց է տալիս, որ դա նույն բնական հետաքրքրվածության վրա հիմնված ճանապարհով կարելի է սովորել` առանց դաս անելու ու տնայինների։ Եվ նույնն էլ հետագա ճանապարհը կարող է լինել։

Բարեկամ
02.12.2016, 12:55
Իմ ասածն էն էր, որ դա նույն ճանապարհն է` նույն հիմքերի վրա կառուցված։
Կարդալ գրելն ու տարրական մաթեմատիկական արդեն դպրոցական ծրագրի մեջ են մտնում, և փորձը ցույց է տալիս, որ դա նույն բնական հետաքրքրվածության վրա հիմնված ճանապարհով կարելի է սովորել` առանց դաս անելու ու տնայինների։ Եվ նույնն էլ հետագա ճանապարհը կարող է լինել։

Դե լավ, կմեծանա աղջիկդ, կտեսնես, թե ինչպես են բարդանում առարկաները, և մանկական խաղուպարին փոխարինելու են գալիս առարկաներ, որոնք կոնկրետ լուրջ կրթություն են պահանջում, էլ չեմ ասում՝ նյութի լուրջ մասնագետներ, որը ծնողը իր գիտելիքներով չի կարող ապահովել։
Կրթությունը՝ ուսուցչին, մամային էլ՝ մամայությունը :)

Ի դեպ, տնայինները, ի մեծ հիասթափություն ինձ, արդեն համարյա ամբողջովին հանված են արևմտյան դպրոցի սիստեմից, անգամ հայսքուլում։

ivy
02.12.2016, 13:01
Տառերն էլ 5 տարեկան երեխայի համար են դժվար, որքան որ բարձրագույն մաթեմատիկան` 15 տարեկանի համար։
Բայց քանի կա հետաքրքրություն, սովորելը մնում է հաճույք։
Ինչպես ասեցի, իմ հիմնական խնդիրն էն է, որ դպրոցը կարող է փչացնել էդ բնական սերը գիտելիքի հանդեպ։
Կարող եմ մենակ հուսալ, որ էդպես չի լինի. Գերմանիայում հոմսքուլինգ էսպես թե էնպես չկա։ Ես տարբերակ չունեմ։ Չհաշված երկիրը փոխելը ։)

Բարեկամ
02.12.2016, 13:03
Տառերն էլ 5 տարեկան երեխայի համար են դժվար, որքան որ բարձրագույն մաթեմատիկան` 15 տարեկանի համար։
Բայց քանի կա հետաքրքրություն, սովորելը մնում է հաճույք։
Ինչպես ասեցի, իմ հիմնական խնդիրն էն է, որ դպրոցը կարող է փչացնել էդ բնական սերը գիտելիքի հանդեպ։
Կարող եմ մենակ հուսալ, որ էդպես չի լինի. Գերմանիայում հոմսքուլինգ էսպես թե էնպես չկա։ Ես տարբերակ չունեմ։ Չհաշված երկիրը փոխելը ։)

Տառերը սովորելու հանդեպ սերը դպրոցը հաստատ չի փչացնի․ հակառակը՝ նման բաները խմբակային սովորելը խթանիչ է։

StrangeLittleGirl
02.12.2016, 13:43
Ֆիննական դպրոցներում էլ առանձին առարկաներ վերացնելն էլ ինչպես միշտ մեդիայի սխալ մեկնաբանության արդյունքն ա։ Էստեղ (http://www.oph.fi/english/current_issues/101/0/subject_teaching_in_finnish_schools_is_not_being_abolished) ասվում ա, թե ավելի կոնկրետ ինչ ա լինելու։

Բարեկամի հետ լրիվ համաձայն եմ, որ կրթությունն ու առօրեական հմտություններ սովորելը տարբեր բաներ են։ Կարող եմ նաև ավելացնել, որ սերը գիտելիքի հանդեպ, սովորելու նկատմամբ մոտիվացվածությունն էնքան էլ ձեռքբերովի հատկանիշներ չեն, այլ անհատական առանձնահատկություններ են։ Հենց էդ ա հիմնական պատճառը, որ գոյություն ունեն «լավ սովորող» ու «վատ սովորող» աշակերտներ։

ivy
02.12.2016, 14:33
Բարեկամի հետ լրիվ համաձայն եմ, որ կրթությունն ու առօրեական հմտություններ սովորելը տարբեր բաներ են։ Կարող եմ նաև ավելացնել, որ սերը գիտելիքի հանդեպ, սովորելու նկատմամբ մոտիվացվածությունն էնքան էլ ձեռքբերովի հատկանիշներ չեն, այլ անհատական առանձնահատկություններ են։ Հենց էդ ա հիմնական պատճառը, որ գոյություն ունեն «լավ սովորող» ու «վատ սովորող» աշակերտներ։

Ես բերել էի կոնկրետ տառերը սովորելու օրինակը, որ «առօրեական հմտություն» չի, այլ դպրոցական առաջին դասարանի ծրագրի մի մաս: Ու դա հնարավոր է սովորել առանց առարկայական մոտեցման ու դասերի՝ զուտ հիմնված երեխայի հետաքրքրվածության վրա: Եվ չեմ կարծում, թե շարունակությունն էլ ուրիշ կարող է լինել, եթե սովորելու հանդեպ սերը չմարի:
Իսկ գիտելիքի հանդեպ սերը չասեցի էլ, թե ձեռքբերովի հատկանիշ է, ընդհակառակը, դա բնածին է:
Լավ ու վատ սովորողները ստեղծվում են ուսուցման սխալների պատճառով միայն, երբ չկա անհատական մոտեցում: Ցանկացած մարդ էլ (եթե չունի մտավոր դեֆեկտներ) համապատասխան մեթոդներ կիրառելու դեպքում, կարող է լինել «լավ սովորող»: Սա էլ է դպրոցի թույլ կողմերից մեկը, որ ոչ միշտ է հնարավոր անհատական մոտեցում ցուցաբերել, ինչի արդյունքում ստեղծվում են «թույլ աշակերտներ»:

ivy
02.12.2016, 14:38
Ֆիննական դպրոցներում էլ առանձին առարկաներ վերացնելն էլ ինչպես միշտ մեդիայի սխալ մեկնաբանության արդյունքն ա։ Էստեղ (http://www.oph.fi/english/current_issues/101/0/subject_teaching_in_finnish_schools_is_not_being_abolished) ասվում ա, թե ավելի կոնկրետ ինչ ա լինելու։

Ամեն դեպքում արդեն իսկ լավ քայլեր են դեպի ավելի էֆեկտիվ ուսուցումը:

StrangeLittleGirl
02.12.2016, 15:10
Ամեն դեպքում արդեն իսկ լավ քայլեր են դեպի ավելի էֆեկտիվ ուսուցումը:
Ֆինլանդիան հա էլ նորանոր քայլեր ա անում դեպի ավելի էֆեկտիվ ուսուցումը, սա ինչ-որ հեղափոխական քայլ չի։ Իրանց դպրոցական կրթությունն աշխարհում ամենալավն ա կամ ամենալավերից։


Ես բերել էի կոնկրետ տառերը սովորելու օրինակը, որ «առօրեական հմտություն» չի, այլ դպրոցական առաջին դասարանի ծրագրի մի մաս: Ու դա հնարավոր է սովորել առանց առարկայական մոտեցման ու դասերի՝ զուտ հիմնված երեխայի հետաքրքրվածության վրա: Եվ չեմ կարծում, թե շարունակությունն էլ ուրիշ կարող է լինել, եթե սովորելու հանդեպ սերը չմարի:
Իսկ գիտելիքի հանդեպ սերը չասեցի էլ, թե ձեռքբերովի հատկանիշ է, ընդհակառակը, դա բնածին է:
Լավ ու վատ սովորողները ստեղծվում են ուսուցման սխալների պատճառով միայն, երբ չկա անհատական մոտեցում: Ցանկացած մարդ էլ (եթե չունի մտավոր դեֆեկտներ) համապատասխան մեթոդներ կիրառելու դեպքում, կարող է լինել «լավ սովորող»: Սա էլ է դպրոցի թույլ կողմերից մեկը, որ ոչ միշտ է հնարավոր անհատական մոտեցում ցուցաբերել, ինչի արդյունքում ստեղծվում են «թույլ աշակերտներ»:

Կոնկրետ տառերը սովորելն իհարկե հնարավոր ա դպրոցից դուրս, չնայած դպրոցի ծրագրի մաս ա։ Տառ սովորելը հիմնականում երկու բան ա պահանջում. մոտոր մարզում (ոնց որ գդալ բռնելը, կոշիկի շնուրոկ կապելը և այլն) ու հնչյունները պատկերների և հակառակ ուղղությամբ փոխակերպում։ Դա ինչ-որ բարդ մտավոր աշխատանք չի, ու արդեն զարգացած մոտորիկա ունեցող ոչ դիսլեքսիկ երեխան հանգիստ կարա սովորի դա թե՛ դպրոցում, թե՛ դրանից դուրս։ Բայց վերցրու բարձրագույն մաթեմատիկան։ Լիքը մտավոր ճիգեր ու դիսցիպլինա ա պահանջում։ Եթե մեկը չունի բնական հետաքրքրվածություն մաթեմատիկայի նկատմամբ, չի կարա մի քանի ժամ մի խնդրի վրա տառապի։ Բայց պետք ա գոնե մի քիչ տառապի, որովհետև էդ գիտելիքը հետագայում ուրիշ տեղերում պետք ա գալիս։ Հիմա անհատական մոտեցում կլինի՝ դե լավ, քեզ դուր չի գալիս, մի արա, մեկ ա դու լեզվաբան ես դառնալու, քեզ մաթեմ պետք չի։ Իսկ երբ դպրոցն ա դա պահանջում, աշակերտը նստում, գոնե մի քիչ ուղեղին զոռ ա տալիս, ու իրան ինչքան պետք ա, քաղում ա։

Գիտելիքի հանդեպ սերն իհարկե բնածին ա, բայց դրանից չունեն բոլորը։ Հակառակ դեպքում ինչու՞ բոլորը գիտնական չեն դառնում։ Կասես՝ դպրոցը սպանում ա էդ սերը։ Էդ դեպքում հոմսքուլինգի իմաստն էն ա, որ բոլորը պոտենցիալ գիտնականներ դառնա՞ն։ Չեն դառնա, որովհետև ուղղակի ամեն մարդ տարբեր ա։ Մեկը չի սիրում նստել ժամերով, դաս անել, սիրում ա քարը քարին կպցնել, տուն սարքել։ Մյուսի ուշքը գնում ա գրասեղանի մոտ մաթեմի խնդիրներ լուծելու համար, բայց որ ասում են՝ մի հատ ճաշ էփի, գույնը գցում ա։ Էդքանով հանդերձ, կիրթ հասարակության համար ամեն դեպքում պետք ա որոշակի գիտելիք ներարկել էրեխեքի մեջ, թեկուզ զոռով։

Մեկ էլ անդրադառնամ էդքան թմբկահարված անհատական մոտեցմանը։ Մի ժամանակ ես էլ էի դրա պաշտողներից, մինչև իմ երեսին չշրմփաց դա։ Իբր ավելի լավ արդյունքի հասնելու համար ֆրանսերենի անհատական դասեր էի վերցրել, որտեղ դասախոսը մենակ ինձ վրա էր կենտրոնանում, իմ թույլ կողմերի ու սեփական պահանջների վրա աշխատում։ Առաջին հայացքից՝ ընտիրություն։ Բայց էդ փորձն ինձ հերիք էր հասկանալու համար, որ էլ կյանքում ոչ մի դեպքում որևէ լեզվի անհատական պարապմունք չեմ վերցնելու։ Էն, ինչ դու կարող ես խմբում սովորել, ոչ մի ծնող չի կարող տալ։ Խմբում լսում ես զանազան ակցենտներ, մոտեցումներ, ուրիշների սխալները նկատում, ուրիշները քո սխալները նկատում են կամ չեն նկատում, նաև տեսնում ես քո սեփական պրոգրեսը։ Իսկ անհատականի դեպքում համեմատելու բան չունես, չես հասկանում՝ որտեղ ես։ Զրույցները մենակ երկու կողմ են ունենում։ Գիտելիքի ձեռքբերումը տեղի ա ունենում մենակ «ուղղահայաց», միմյանցից սովորելը չկա։

Ի դեպ, չեմ ժխտում, որ ժամանակակից դպրոցները լիքը խնդիրներ ունեն։ Պարզապես հոմսքուլինգն ավելի շատ խնդիրներ ունի։

Բարեկամ
02.12.2016, 16:16
Ախր, դեռ էդ հարցերը մի կողմ դնենք, թե ուսման սերն ավելի լավ որտեղ է զարգանում՝ դպրոցում, թե հոումսքուլում, դա չի գլխավորը։ Ենթադրենք տվյալ երեխայի մոտ ինչ-ինչ պատճառներով դպրոցում մեռնում է էդ սերը, իսկ տանը՝ ծաղկում։ Լավ։ Իսկ ո՞վ է նրան դասավանդելու ընդհուպ մինչև տասներկուերորդ դասարանի ծրագրերով և մակարդակով մաթեմատիկա, քիմիա, ֆիզիկա, կենսաբանություն, անատոմիա, գրականություն, քերականություն, պատմություն, օտար լեզուներ, ֆիզիկական դաստիարակություն և առողջական հարցեր, աստղագիտություն, լուսանկարչություն, արվեստներ, ինֆորմատիկա և ծրագրավորում, աշխարհագրություն, փայտամշակում և կարուձև, երգեցողություն, երաժշտություն, կրոն, ու էլի մի դյուժին առարկաներ։

Ո՞վ։ Ծնո՞ղը։ Եթե տվյալ ծնողն էդքան գիտելիք ունի ամբողջ հանրակրթական ծրագրի բոլոր դասարաններին կրթելու մակարդակով, էդ ուրեմն բացառիկ հանճար է, ու առնվազն պիտի Գիննեսում գրանցված լինի, իսկ առավելագույնս՝ աշխատի հատուկ ծառայությունների գաղտնի բաժիններում։ Իսկ եթե ծնողը մտածում է, որ այդ բոլոր առարկաներից մասնագետներ կվարձի, ուրեմն շատ հարուստ մարդ է, ու հոումսքուլինգն էլ անում է, որովհետև իր թանկարժեք երեխաներին կարող են առևանգել հասարակական վայրերում և փրկագին ուզել։

Սարկազմը մի կողմ, ծնողը, որը կարծում է, թե ինքը կարող է ապահովել էդ բոլոր գիտելիքները և դասավանդել իր երեխային տանը, ոչ ադեկվատ է ընկալում իսկական կրթությունը․ իր կարծիքով մակերեսային մի երկու խաղ-խնդիրը կամ մի քանի տեքստ-մեքստ կարդալը, միանգամայն բավարար կրթություն է, ընդ որում լավագույնը։ Մեղք են էդ երեխեքը, որ ի սկզբանե զրկված են լինում հասկանալու և ընտրելու հնարավորությունից ։

ivy
02.12.2016, 16:30
Բարեկամ, մի քիչ կարդա հոմսքուլինգի մասին։ Հանճար լինել պետք չի. դա նույն ծրագիրն է, ինչ մենք բոլորս անցել ենք դպրոցում։ Բացի դրանից, հոմսքուլինգը չի ենթադրում միայն ծնողի ներկայությունը ուսման գործում։
Մոտս էն տպավորությունն է, որ դու ուշադիր չես կարդացել թեման, ավելի ճիշտ` թեմաները։
Լիքը նյութ կա հոմսքուլինգի վերաբերյալ, որ գոնե հասկանալի լինի` ինչի մասին է խոսքը։

Բարեկամ
02.12.2016, 16:34
Բարեկամ, մի քիչ կարդա հոմսքուլինգի մասին։ Հանճար լինել պետք չի. դա նույն ծրագիրն է, ինչ մենք բոլորս անցել ենք դպրոցում։ Բացի դրանից, հոմսքուլինգը չի ենթադրում միայն ծնողի ներկայությունը ուսման գործում։
Մոտս էն տպավորությունն է, որ դու ուշադիր չես կարդացել թեման, ավելի ճիշտ` թեմաները։
Լիքը նյութ կա հոմսքուլինգի վերաբերյալ, որ գոնե հասկանալի լինի` ինչի մասին է խոսքը։

Իսկ ինչ մենք բոլորս անցել ենք դպրոցում, դրանք բոլոը գիտենք ուսուցչի մակարդակո՞՞՞վ։ Կամ կարո՞ղ ենք իմանալ։ Չէ՞ որ դպրոցն էլ ամեն առարկայի համար իր առանձին ուսուցիչն է պահում։
Հոմսքուլերները, կարծես, կա՛մ թերագնահատում են գիտելիքի պահանջվող մակարդակը, կա՛մ գերագնահատում իրենց կարողությունները։ ՛՛Մենք բոլորս՛՛, դպրոցն ավարտելով, ձեռք չենք բերում անգամ հեռու մոտավորությամբ գիտելիքների այնպիսի խորություն և լայնություն, որ ուսուցիչն ունի, և որը ձեռք է բերել քանի տարիներ բարձրագույն մասնագիտական կրթությամբ պլյուս ինքնակրթություն պլյուս փորձառություն, և այն էլ միայն մեկ-երկու առարկայի համար հազիվ է հերիքում մի կյանքն ու մի ուղեղի/հակումների պոտենցիալը։

ivy
02.12.2016, 16:36
Նորից խորհուրդ եմ տալիս գոնե թեթևակի ծանոթանալ թեմային` կարծիք արտահայտելուց առաջ։

Բարեկամ
02.12.2016, 16:39
Նորից խորհուրդ եմ տալիս գոնե թեթևակի ծանոթանալ թեմային` կարծիք արտահայտելուց առաջ։

Թեման կարդացել եմ, ու դրա հիման վրա էլ կարծիքս է։ Եթե կոնկրետ նշածս արգումենտներին առարկելու կամ քննարկելու միտք ունես, հենց դա էլ անում ենք։

ivy
02.12.2016, 16:41
Թեման կարդացել եմ, ու դրա հիման վրա էլ կարծիքս է։ Եթե կոնկրետ նշածս արգումենտներին առարկելու կամ քննարկելու միտք ունես, հենց դա էլ անում ենք։

Էդ դեպքում չեմ հասկանում, թե որտեղից ունես էն միտքը, թե հոմսքուլեր լինելու համար հանճար պիտի լինել։ Կամ որ հոմսքուլինգը միայն ծնողի սովորեցնելն է ենթադրում։

Բարեկամ
02.12.2016, 16:44
Էդ դեպքում չեմ հասկանում, թե որտեղից ունես էն միտքը, թե հոմսքուլերբվանից լինելու համար հանճար պիտի լինել։ Կամ որ հոմսքուլինգը միայն ծնողի սովորեցրել է ենթադևում։

Այվի ջան, երևի դու ուշադիր չես կարդում գրածներս, ստիպված եմ կրկնել․ որովհետև չի կարող ծնողը ուսուցչի մակարդակի խորությամբ տիրապետել այդ առարկաների անգամ մի մասին։ Միայն դասագիրք սերտելը չի նշանակում տիրապետել առարկային, դա սիրողական մակարդակով մակերեսային ինֆորմացիայի ձեռքբերում է ընդամենը։

Իսկ եթե ամեն առարկայի համար ուսուցիչ է վարձում, ուրեմն հարուստ է շատ, և դառնում է, որ հոումսքուլինգն ամեն մարդու բան չի, նույնիսկ եթե շատ ուզենան։

ivy
02.12.2016, 16:56
Բարեկամ ջան, կարդում եմ ուշադիր։
Հոմսքուլինգը ահագին դուրս է գիտելիքի փոխանցման առարկայական մեթոդից։ Իհարկե կան որոշակի սահմաններ, բայց էդ գիտելիքները ստանալու ձևերն ու ճանապարհները ավելի լայն են, քան "մաման նստեց կողքս, դաս սովորեցրեց" քո պատկերացրած ձևից։ Եվ էդ պատկերացումն էլ չեմ հասկանում որտեղից ունես։
Երեխաները կարող են տարբեր խմբերի մասնակցել` հատուկ հոմսքուլերների համար նախատեսված, իրենց համար շատ ու բազմազան զբաղմունքներ կան, որոնք բոլորն էլ ուղղված են գիտելիքներ ստանալուն, ուղղակի մատուցման ձևերն են դպրոցից շատ տարբերվող։
Եվ իհարկե ծնողները մնում են կրթության մեջ կենտրոնական դերում, բայց դա քո էս ներկայացրած ուսուցչի դերը չի։ Ու դրա մասին արդեն ահագին անդրադարձել ենք հոմսքուլինգի մասին նախորդ թեմայում։
Ընդունելն ու չընդունել ուրիշ հարց է, բայց քո ներկայացրած տեսակետը կոնկրետ սխալ պատկերացումներն են թեմայի վերաբերյալ։

StrangeLittleGirl
02.12.2016, 17:14
Բարեկամ ջան, կարդում եմ ուշադիր։
Հոմսքուլինգը ահագին դուրս է գիտելիքի փոխանցման առարկայական մեթոդից։ Իհարկե կան որոշակի սահմաններ, բայց էդ գիտելիքները ստանալու ձևերն ու ճանապարհները ավելի լայն են, քան "մաման նստեց կողքս, դաս սովորեցրեց" քո պատկերացրած ձևից։ Եվ էդ պատկերացումն էլ չեմ հասկանում որտեղից ունես։
Երեխաները կարող են տարբեր խմբերի մասնակցել` հատուկ հոմսքուլերների համար նախատեսված, իրենց համար շատ ու բազմազան զբաղմունքներ կան, որոնք բոլորն էլ ուղղված են գիտելիքներ ստանալուն, ուղղակի մատուցման ձևերն են դպրոցից շատ տարբերվող։
Եվ իհարկե ծնողները մնում են կրթության մեջ կենտրոնական դերում, բայց դա քո էս ներկայացրած ուսուցչի դերը չի։ Ու դրա մասին արդեն ահագին անդրադարձել ենք հոմսքուլինգի մասին նախորդ թեմայում։
Ընդունելն ու չընդունել ուրիշ հարց է, բայց քո ներկայացրած տեսակետը կոնկրետ սխալ պատկերացումներն են թեմայի վերաբերյալ։
Բա էդ խմբերի ու մասնավոր դպրոցների դասարանների տարբերությունը ո՞րն ա: Ու ո՞նց ես պատկերացնում ոչ առարկայական կրթությունը: Իմ պատկերացրածն ու թեմայի հեղինակի ներկայացրածը հերիք են մենակ տարրական դպրոցի համար:

ivy
02.12.2016, 17:25
Բա էդ խմբերի ու մասնավոր դպրոցների դասարանների տարբերությունը ո՞րն ա: Ու ո՞նց ես պատկերացնում ոչ առարկայական կրթությունը: Իմ պատկերացրածն ու թեմայի հեղինակի ներկայացրածը հերիք են մենակ տարրական դպրոցի համար:

Մի օրինակ կարող եմ բերել, էսպես կոչված արվեստի խումբ հատուկ հոմսքուլեր երեխաների համար։ Էդ խումբը նստած չի դասարանում, այլ ամբողջ ընթացքը անցնում է թանգարաններում։ Իրենք բառիս բուն իմաստով շրջում են թանգարաններով և ծանոթանում արվեստի գործերի ու դրանով նաև` պատմության հետ։ Բացի դրանից, ունեն "արհեստանոց"` սեփական արվեստի գործերը ստեղծելու համար։ Այսինքն` բացի արվեստի պատմությունից, խումբը նաև կրեատիվ աշխատանք է ներառում։ Դպրոցում չկա էդպիսի "առարկա"։ Սրանով երեխան միանգամից տարբեր ուղղություններով գիտելիքներ է ձեռք բերում ու նաև ստեղծագործում։

Բարեկամ
02.12.2016, 17:47
Մի օրինակ կարող եմ բերել, էսպես կոչված արվեստի խումբ հատուկ հոմսքուլեր երեխաների համար։ Էդ խումբը նստած չի դասարանում, այլ ամբողջ ընթացքը անցնում է թանգարաններում։ Իրենք բառիս բուն իմաստով շրջում են թանգարաններով և ծանոթանում արվեստի գործերի ու դրանով նաև` պատմության հետ։ Բացի դրանից, ունեն "արհեստանոց"` սեփական արվեստի գործերը ստեղծելու համար։ Այսինքն` բացի արվեստի պատմությունից, խումբը նաև կրեատիվ աշխատանք է ներառում։ Դպրոցում չկա էդպիսի "առարկա"։ Սրանով երեխան միանգամից տարբեր ուղղություններով գիտելիքներ է ձեռք բերում ու նաև ստեղծագործում։

Ո՞նց չկա։ Առարկան կոչվում է ՛՛արվեստներ և արհեստներ՛՛ /arts & crafts/, որի դասավանդման ընթացքում թանգարան էլ են գնում /ու վերադառնալով յուրաքանչյուրը մանրամասն հաշվետվություն պիտի գրի ու վերլուծական/, արհեստանոց էլ ունեն՝ ամեն ինչով լի, որտեղ համապատասխան մասնագետ-ուսուցչի կողմից առաջնորդվելով ստեղծում են իրենց արվեստի գործերը, և ուսուցիչն էլ կրթում-բացատրում-ուղղում է աշխատանքը, դասավանդում կոնկրետ առարկայի հմտություն։

Ի դեպ, այս առարկայից նմանատիպ ողջ-օրը-տևող էքսկուրսիաները բավական հաճախակի են, և հենց դրանք էլ կազմում են առարիկայի էությունը։ Ոչ ոք չի նստում աշակերտական սեղանի մոտ ու վերացական պատմություններ լսում արվեստից կամ արհեստից։

ivy
02.12.2016, 17:50
Ո՞նց չկա։ Առարկան կոչվում է ՛՛արվեստներ և արհեստներ՛՛ /arts & crafts/, որի դասավանդման ընթացքում թանգարան էլ են գնում /ու վերադառնալով յուրաքանչյուրը մանրամասն հաշվետվություն պիտի գրի ու վերլուծական/, արհեստանոց էլ ունեն՝ ամեն ինչով լի, որտեղ համապատասխան մասնագետ-ուսուցչի կողմից առաջնորդվելով ստեղծում են իրենց արվեստի գործերը, և ուսուցիչն էլ կրթում-բացատրում-ուղղում է աշխատանքը, դասավանդում կոնկրետ առարկայի հմտություն։

Էն, որ դպրոցից թանգարան են տանում, դրան հավատում եմ: Բայց որ որևէ խումբ մենակ թանգարանում է գործում՝ լրիվ դասարանային պայմաններից դուրս, չեմ կարծում, որ հանրակրթական դպրոցներում լինի:
Էն էլ, որին արդեն կրտսեր դպրոցական տարիքից կարող են մասնակցել:

Բարեկամ
02.12.2016, 17:52
Է , որ դպրոցից թանգարան են տանում, դրան հավատում եմ: Բայց որ որևէ խումբ մենակ թանգարանում է գործում՝ լրիվ դասարանային պայմաններից դուրս, չեմ կարծում, որ հանրակրթական դպրոցներում լինի:
Էն էլ, որին արդեն կրտսեր դպրոցական տարիքից կարող են մասնակցել:

Իսկ ինչու՞ չպիտի լինի։ Երբ դպրոցը հայտ է ներկայացնում, թանգարանն ապահովում է դա, ինչպես որ ասածդ խմբերի համար է ապահովում․ ոչ մի խտրականություն։ Երբևէ չե՞ս տեսել տվյալ դպրոցի համազգեստներով աշակերտների թանգարանի հատակներին նստոտած ու գծանկարներ են անում։

ivy
02.12.2016, 17:56
Իսկ ինչու՞ չպիտի լինի։ Երբ դպրոցը հայտ է ներկայացնում, թանգարանն ապահովում է դա, ինչպես որ ասածդ խմբերի համար է ապահովում․ ոչ մի խտրականություն։

Եթե ձեզ մոտ կա էդպիսի «դաս», որի ընթացքում խումբը ամբողջովին ու լիովին դասարանային պայմաններից դուրս է գործում, կարող եմ մենակ ուրախ լինել էտեղի երեխաների համար: Թեև ասածդ ոնց որ թե ավելի շատ տեսական էր:

Համենայնդեպս Գերմանիայի տարրական դպրոցներում ոչ մի դասընթաց չկա, էն էլ՝ արվեստի բնագավառում, որ ամբողջ սեմեստր դասարանից դուրս անցնի:

ivy
02.12.2016, 17:58
Երբևէ չե՞ս տեսել տվյալ դպրոցի համազգեստներով աշակերտների թանգարանի հատակներին նստոտած ու գծանկարներ են անում։

Դրանք երևի թե կոնկրետ որևէ պրոյեկտի շրջանակում են. անելու են իրենց հետազոտությունը, հետ գնան դասարան: Իմ ասածը դասարանային կառույցից ամբոողջոովին դուրս է ու էն էլ պստոների համար:
Գուցե և կա ձեզ մոտ նաև էս դեպքը, չգիտեմ: Մեզ մոտ չկա:

Բարեկամ
02.12.2016, 18:00
Եթե ձեզ մոտ կա էդպիսի «դաս», որի ընթացքում խումբը ամբողջովին ու լիովին դասարանային պայմաններից դուրս է գործում, կարող եմ մենակ ուրախ լինել էտեղի երեխաների համար: Թեև ասածդ ոնց որ թե ավելի շատ տեսական էր:

Համենայնդեպս Գերմանիայի տարրական դպրոցներում ոչ մի դասընթաց չկա, էն էլ՝ արվեստի բնագավառում, որ ամբողջ սեմեստր դասարանից դուրս անցնի:

Այո, կա այդպիսի դաս, որի համար հատուկ տեղեկացում ես ստանում, որ այսինչ օրը անց են կացնելու այսինչ տեղը՝ թանգարան, աստղադիտարան, հին ճարտարապետական կոմպլեքս․․․
Երեխաներին տանում են հատուկ ավտոբուսով, և եթե շատ հեռու է լինում, մնում են նաև մեկ կամ երկու օրով։
Ամբողջ սեմեստրը դասարանից դուրս չի անցնում, այլ միայն նշված օրը, և այդպիսի օրեր լինում են տարին մի քանի անգամ։ Իսկ սեմեստրի մնացած օրերը անց են կացնում դպրոցում՝ մյուս առարկաների վրա։

ivy
02.12.2016, 18:02
Այո, կա այդպիսի դաս, որի համար հատուկ տեղեկացում ես ստանում, որ այսինչ օրը անց են կացնելու այսինչ տեղը՝ թանգարան, աստղադիտարան, հին ճարտարապետական կոմպլեքս․․․
Երեխաներին տանում են հատուկ ավտոբուսով, և եթե շատ հեռու է լինում, մնում են նաև մեկ կամ երկու օրով։
Ամբողջ սեմեստրը դասարանից դուրս չի անցնում, այլ միայն նշված օրը, և այդպիսի օրեր լինում են տարին մի քանի անգամ։ Իսկ սեմեստրի մնացած օրերը անց են կացնում դպրոցում՝ մյուս առարկաների վրա։

Դե դեպքից դեպք էստեղ էլ են անում, խոսքը նրա մասին էր, երբ խումբը ընդհանրապես դասարանային պայմաններում չի գործում՝ երբեք, ոչ մի օր:

Բարեկամ
02.12.2016, 18:03
Դրանք երևի թե կոնկրետ որևէ պրոյեկտի շրջանակում են. անելու են իրենց հետազոտությունը, հետ գնան դասարան: Իմ ասածը դասարանային կառույցից ամբոողջոովին դուրս է ու էն էլ պստոների համար:
Գուցե և կա ձեզ մոտ նաև էս դեպքը, չգիտեմ: Մեզ մոտ չկա:

Սովորաբար այդպիսի պարապմունքները մեկ ամբողջ օր են տևում, և աշակերտներն էլ դասարան այդ օրը չեն վերադառնում։ Բայց ի՞նչ էական է՝ վերադառնում են դասարան, թե ոչ, երբ այդ դեպքերում մի ամբողջ դպրոցական օր նվիրվում է արվեստին, դասարանային պատերից դուրս։

ivy
02.12.2016, 18:04
Սովորաբար այդպիսի պարապմունքները մեկ ամբողջ օր են տևում, և աշակերտներն էլ դասարան այդ օրը չեն վերադառնում։ Բայց ի՞նչ էական է՝ վերադառնում են դասարան, թե ոչ, երբ այդ դեպքերում մի ամբողջ դպրոցական օր նվիրվում է արվեստին, դասարանային պատերից դուրս։

Հա, իհարկե դա էլ վատ չի:

Բարեկամ
02.12.2016, 18:05
Դե դեպքից դեպք էստեղ էլ են անում, խոսքը նրա մասին էր, երբ խումբը ընդհանրապես դասարանային պայմաններում չի գործում՝ երբեք, ոչ մի օր:

Լավ չեմ հասկանում ինչ է նշանակում դասարանային պայմաններում գործել, կամ որն է դրա թերությունը կամ առավելությունը։ Ինչպես նշեցի՝ մի ամբողջ օր անց է կացվում տվյալ ոչ-դասարանային վայրում։ Դու ուզու՞մ ես որ ամբողջ սեմեստրը մենակ արվե՞ստ անեն ու ամբողջ սեմեստրը թանգարանից դուրս չգա՞ն։

ըստ կրթական ծրագրի՝ կատարվում է առարակների հավասարաչափ բաշխում ողջ սեմեստրով։

ivy
02.12.2016, 18:08
Լավ չեմ հասկանում ինչ է նշանակում դասարանային պայմաններում գործել, կամ որն է դրա թերությունը կամ առավելությունը։ Ինչպես նշեցի՝ մի ամբողջ օր անց է կացվում տվյալ ոչ-դասարանային վայրում։ Դու ուզու՞մ ես որ ամբողջ սեմեստրը մենակ արվե՞ստ անեն ու ամբողջ սեմեստրը թանգարանից դուրս չգա՞ն։

Չէ, սեմեստրի ընթացքում կարելի է նաև լիքը ուրիշ բաներ անել, և բոլորն էլ՝ դպրոցական դասարանից դուրս: Եվ հոմսքուլերները ունեն էդ հնարավորությունը:
Հիմա կասես՝ ի՞նչ վատ բան կա դասարանի մեջ: Գուցե և վատ բան չկա, բայց ինձ դրանից դուրսը ավելի բնական ու հետաքրքիր է թվում:
Բայց դեռ փորձ չունեմ դպրոց գնացող երեխայի հետ, միայն մտքեր են իհարկե:

Mephistopheles
02.12.2016, 20:46

Լավ ու վատ սովորողները ստեղծվում են ուսուցման սխալների պատճառով միայն, երբ չկա անհատական մոտեցում: Ցանկացած մարդ էլ (եթե չունի մտավոր դեֆեկտներ) համապատասխան մեթոդներ կիրառելու դեպքում, կարող է լինել «լավ սովորող»: Սա էլ է դպրոցի թույլ կողմերից մեկը, որ ոչ միշտ է հնարավոր անհատական մոտեցում ցուցաբերել, ինչի արդյունքում ստեղծվում են «թույլ աշակերտներ»:

Այվի ջան… its a false statement… որովհետև եթե տենց ա ուրեմն մի խմբում լավ կամ վատ սովորող չպետք ա լինի, բոլորը պետք ա լինեն լավ կամ բոլորը վատ… անհատական ուշադրությունը նաև վաստակ ա ինչ որ տրեղ, անհատ աշակերտի վաստակ, էս իմ փորձից եմ ասում…

ինչ վերաբերվում ա խմբերին ու անհատականին ապա անհատականը ընդամենը մի հատ խթան ա, այլ ոչ թե սիստեմ… ուսման պրոցեսը, կամ գիտելիք ստանալու պրոցոսը մենակ ընդունելով կամ ընկալելով չի սահմանափակվում. դրա ՉուսմանՃ հիմնական ու գլխավոր կոմպոնենտը նաև գիտելիքի փոխանակումն ա, որը անհատական ուսուցման դեպքում չի կարա լինի… գիտելիքները ակամայից փորձարկման մեջ ա դրվում խմբակայինի՝ դասարանականի դեպքում…

մի մոմենտ եղավ մոտս մենակ մի ուսանող էր մնացել էն էլ ամենաշնորհքովը… մի որոշ ժամանակ անց էս տղեն ուղղակի լճացավ… ահագին ֆիդբաքեր էլ ստանում էր աջից ձախից… մի որոշ ժամանակ անց մի 4 հոգի միացավ շմբին ու պատկերը լրիվ փոխվեց… դրամատիկորեն…

… և կարևորը ոչ միայն թե ինքան գիտելիք ունես կամ ոնց ես կարողանում էդ գիտելիքները ստանաս, այլ ոնց ես դրանք օգտագործում… օգտագործելը և նաև ստանալն ու գտնելը խմբակայինում ավելի էֆեկտիվ ա… բացի էս ամեն ինչից կենսաբանական լեզվով ասած եթե մարդուն պահում ես մաքուր ջըրմֆրի միջավայրում, դրանից մարդը կարող ա չի հիվանդանում, բայց իրա իմյուն սիստեմը թուլանում ա ու մարդն ավելի խոցելի ա դառնում…

Գաղթական
03.12.2016, 14:14
Իսկ ինչ մենք բոլորս անցել ենք դպրոցում, դրանք բոլոը գիտենք ուսուցչի մակարդակո՞՞՞վ։ Կամ կարո՞ղ ենք իմանալ։ Չէ՞ որ դպրոցն էլ ամեն առարկայի համար իր առանձին ուսուցիչն է պահում։
Հոմսքուլերները, կարծես, կա՛մ թերագնահատում են գիտելիքի պահանջվող մակարդակը, կա՛մ գերագնահատում իրենց կարողությունները։ ՛՛Մենք բոլորս՛՛, դպրոցն ավարտելով, ձեռք չենք բերում անգամ հեռու մոտավորությամբ գիտելիքների այնպիսի խորություն և լայնություն, որ ուսուցիչն ունի, և որը ձեռք է բերել քանի տարիներ բարձրագույն մասնագիտական կրթությամբ պլյուս ինքնակրթություն պլյուս փորձառություն, և այն էլ միայն մեկ-երկու առարկայի համար հազիվ է հերիքում մի կյանքն ու մի ուղեղի/հակումների պոտենցիալը։

մեկ այլ պահ էլ կա..
մարդ, բացի առարկան լավ իմանալուց, պիտի մի քիչ էլ մանկավարժի տաղանդ ունենա՝ իր իմացածը բարեհաջող տեղ հասցնելու համար..

օրինակ մեր երեխեքին մենք միշտ փորձում ենք դպրոցի ծրագրից առաջ պահել..
ասենք՝ հիմա դպրոցում նոր են հասել երկնիշ թվերի գումարին ու հանելուն, իսկ մենք արդեն բազմապատկմանն ու բաժանումին ենք հասել..
իրենք դեռ առանձին բառեր են կարդում, իսկ մենք՝ փոքրիկ պատմություններ..
և այլն

ինչնա հետաքրքիր.
որոշ բաներ կան, որ երբ ես եմ փորձում բացատրել, շատ դժվար եմ տեղ հասցնում..
իսկ կնոջս մոտ դրանք շատ ավելի հեշտ են ստացվում..
կամ նրանիցա, որ ես չեմ կարողանում լավ բացատրել, կամ էլ՝ որ երեխաների հետ շատ ավելի խիստ եմ, քան կինս..
ամեն դեպքում՝ կինս բացատրողի դերում է, ես՝ ստուգողի..

StrangeLittleGirl
03.12.2016, 15:10
մեկ այլ պահ էլ կա..
մարդ, բացի առարկան լավ իմանալուց, պիտի մի քիչ էլ մանկավարժի տաղանդ ունենա՝ իր իմացածը բարեհաջող տեղ հասցնելու համար..

օրինակ մեր երեխեքին մենք միշտ փորձում ենք դպրոցի ծրագրից առաջ պահել..
ասենք՝ հիմա դպրոցում նոր են հասել երկնիշ թվերի գումարին ու հանելուն, իսկ մենք արդեն բազմապատկմանն ու բաժանումին ենք հասել..
իրենք դեռ առանձին բառեր են կարդում, իսկ մենք՝ փոքրիկ պատմություններ..
և այլն

ինչնա հետաքրքիր.
որոշ բաներ կան, որ երբ ես եմ փորձում բացատրել, շատ դժվար եմ տեղ հասցնում..
իսկ կնոջս մոտ դրանք շատ ավելի հեշտ են ստացվում..
կամ նրանիցա, որ ես չեմ կարողանում լավ բացատրել, կամ էլ՝ որ երեխաների հետ շատ ավելի խիստ եմ, քան կինս..
ամեն դեպքում՝ կինս բացատրողի դերում է, ես՝ ստուգողի..
Մի փոքրիկ բան ավելացնեմ. մանկավարժությունը տաղանդ չի, մասնագիտություն ա։ Ու բացի թեմայում քննարկված որևէ առարկայի մասնագետ լինելուց, ուսուցիչը պետք ա նաև մանկավարժական կրթություն ունենա։ Կարող ա կնոջդ մոտ բացատրելն ավելի լավ ստացվի։ Բայց մանկավարժությունը հենց մենակ բացատրելը չի։ Լիքը կոմպոնենտներ ա ներառում, լիքը զանազան մոտեցումներ։

Գաղթական
03.12.2016, 16:00
Մի փոքրիկ բան ավելացնեմ. մանկավարժությունը տաղանդ չի, մասնագիտություն ա։ Ու բացի թեմայում քննարկված որևէ առարկայի մասնագետ լինելուց, ուսուցիչը պետք ա նաև մանկավարժական կրթություն ունենա։ Կարող ա կնոջդ մոտ բացատրելն ավելի լավ ստացվի։ Բայց մանկավարժությունը հենց մենակ բացատրելը չի։ Լիքը կոմպոնենտներ ա ներառում, լիքը զանազան մոտեցումներ։

ես հատուկ նշել էի, որ «մանկավարժի տաղանդ» ասելով ի նկատի ունեմ իմացածը հասկանալի բացատրելու կարողությունը..
ինձ թվումա թեմայում ոչ թե տարբեր առարկաների ուսուցիչների մասնագիտական կարողություննա քննարկվում, այլ՝ ծնողի երեխային դաս սովորեցնելու երևույթը..

StrangeLittleGirl
03.12.2016, 16:32
ես հատուկ նշել էի, որ «մանկավարժի տաղանդ» ասելով ի նկատի ունեմ իմացածը հասկանալի բացատրելու կարողությունը..
ինձ թվումա թեմայում ոչ թե տարբեր առարկաների ուսուցիչների մասնագիտական կարողություննա քննարկվում, այլ՝ ծնողի երեխային դաս սովորեցնելու երևույթը..

Գիտեմ։ Բայց ես որպես ավելացում ասում եմ, որ մանկավարժությունը մասնագիտություն ա, հետևաբար ևս մեկ պատճառ, թե ինչու ծնողը չպիտի էդ դերն իր վրա վերցնի։

Գաղթական
03.12.2016, 16:41
Գիտեմ։ Բայց ես որպես ավելացում ասում եմ, որ մանկավարժությունը մասնագիտություն ա, հետևաբար ևս մեկ պատճառ, թե ինչու ծնողը չպիտի էդ դերն իր վրա վերցնի։

երեխեքին դպրոց ընդհանրապես չտանողները չգիտեմ,
բայց մենք մեր վրա ուսուցչի դեր չենք վերցնում, այլ՝ մեր հնարավորության սահմաններում փորձում ենք դպրոցական ծրագիրը ավելի շուտ բացատրել, քան իրենք դրան կհասնեն դասարանում..
բացի սա էլ՝ կողքից բավական մեծ թեմատիկ գրքերի գրադարան ունենք (իրենցից մի քանի տարի մեծ երեխաների համար նախատեսված), խաղերը ոչ միայն զինվոր ու հրացան են, այլև՝ շատ տրամաբանականներ կան..

այսպիսով՝ չեմ համաձայնի, թե երեխային նոր նյութ մատուցելու համար անպայման պիտի մանկավարժի մասնագիտություն ունենաս..

StrangeLittleGirl
03.12.2016, 16:46
Մեկ էլ դասարանի թեմային անդրադառնամ։ Չեմ հասկանում՝ դասարանում դաս անելու մեջ ի՞նչ վատ բան կա։ Ասենք, մաթեմի դասը կարո՞ղ ա պետք ա ծառերի վրա կամ թանգարաններում արվի։ Ասենք, արվեստի դասերը թանգարաններում ու արվեստանոցներում արեցիր, բայց քիմիան ո՞ր թանգարանում ես անելու։ Կամ էլ ծրագրավորումը որտե՞ղ ես անելու, եթե ոչ կոմպի դիմաց։

Ու իհարկե ժամանակակից դպրոցում երբ կարիքը կա, դասերը դասարանից դուրս էլ են անում: Ասում եմ՝ մենք պատահել ա, զանազան գործիքներ վերցրած դպրոցի թաղում չափումներ էինք անում կամ հողի նմուշներ հավաքում, որ հետո դասարանում ուսումնասիրենք: Կամ էլ ֆիննական յուրաքանչյուր դպրոցում ամեն ինչով հագեցած խոհանոց կա, որտեղ էլ խոհարարության դասերն են անում: Վալդորֆյան դպրոցներում էրեխեքի կրեատիվության վրա մեծ շեշտ ա դրած. պարտադիր առնվազն երկու գործիք պիտի նվագել սովորեն, ձեռքի աշխատանքներ են անում ահռելի քանակությամբ ու դրանք վաճառում, որ ամառային ճամբարի փող հավաքեն:

Մի խոսքով, հոմսքուլինգն ուզի-չուզի, որևէ տեսակի գոյություն ունեցող կրթական մոդել ա վերցնում ու կիրառում՝ իբր մերժելով գոյություն ունեցող բոլոր տեսակի մոդելները: Ուղղակի տարբերությունն էն ա, որ մասնագիտական կրթություն ու փորձ ունեցող ուսուցչի փոխարեն կասկածելի գիտելիքներով ու մանկավարժական փորձ չունեցող ծնողն ա նույն բանն անում:

StrangeLittleGirl
03.12.2016, 16:53
երեխեքին դպրոց ընդհանրապես չտանողները չգիտեմ,
բայց մենք մեր վրա ուսուցչի դեր չենք վերցնում, այլ՝ մեր հնարավորության սահմաններում փորձում ենք դպրոցական ծրագիրը ավելի շուտ բացատրել, քան իրենք դրան կհասնեն դասարանում..
բացի սա էլ՝ կողքից բավական մեծ թեմատիկ գրքերի գրադարան ունենք (իրենցից մի քանի տարի մեծ երեխաների համար նախատեսված), խաղերը ոչ միայն զինվոր ու հրացան են, այլև՝ շատ տրամաբանականներ կան..

այսպիսով՝ չեմ համաձայնի, թե երեխային նոր նյութ մատուցելու համար անպայման պիտի մանկավարժի մասնագիտություն ունենաս..
Գաղթական ջան, քո ասածը հոմսքուլինգ չի, այլ երեխային օգնել ա դպրոցի ծրագրին համապատասխան դասընթացներում։ Բոլորիս ծնողներն էլ կարողացածի չափով արել են էդ ժամանակին։ Ես անգամ հիշում եմ, որ իններորդ դասարանում մամաս, ով իմ ճանաչած ամենաբազմակողմանի զարգացած մարդկանցից ա, բայց կենսաբից բան չգիտի, տեքստը կարդում, մարդավարի լեզվով բացատրում էր, որովհետև ահավոր գլխացավեր էի ունենում, չէի կարողանում ինքս կարդալ։ Ու բնական ա դա մեծ օգնություն ա ծնողի կողմից։ Բայց պատկերացնում եմ՝ եթե կենսաբանության միակ գիտելիքներս լինեին մամայիս բացատրածով լինեին ու դասագրքի տեքստի սահմաններում, ես բան չէի իմանա։ Դրա համար ուսուցիչ կար, որը դասը քննարկում էր, խնդիր էր տալիս լուծելու, ինչը չէր ստացվում, բացատրում էր։

Գրադարանն էլ, խաղերն էլ շատ լավ բաներ են ու լավ լրացում երեխայի ֆունդամենտալ կրթությանը, բայց չեն փոխարինում դրան։

Գաղթական
03.12.2016, 17:18
Գաղթական ջան, քո ասածը հոմսքուլինգ չի, այլ երեխային օգնել ա դպրոցի ծրագրին համապատասխան դասընթացներում։ Բոլորիս ծնողներն էլ կարողացածի չափով արել են էդ ժամանակին։ Ես անգամ հիշում եմ, որ իններորդ դասարանում մամաս, ով իմ ճանաչած ամենաբազմակողմանի զարգացած մարդկանցից ա, բայց կենսաբից բան չգիտի, տեքստը կարդում, մարդավարի լեզվով բացատրում էր, որովհետև ահավոր գլխացավեր էի ունենում, չէի կարողանում ինքս կարդալ։ Ու բնական ա դա մեծ օգնություն ա ծնողի կողմից։ Բայց պատկերացնում եմ՝ եթե կենսաբանության միակ գիտելիքներս լինեին մամայիս բացատրածով լինեին ու դասագրքի տեքստի սահմաններում, ես բան չէի իմանա։ Դրա համար ուսուցիչ կար, որը դասը քննարկում էր, խնդիր էր տալիս լուծելու, ինչը չէր ստացվում, բացատրում էր։

Գրադարանն էլ, խաղերն էլ շատ լավ բաներ են ու լավ լրացում երեխայի ֆունդամենտալ կրթությանը, բայց չեն փոխարինում դրան։

ոնց որ էլի լավ չհասկացանք իրար )))
իմ ասածը հոմսքուլինգի օգտին չէր..
ասում էի՝ երեխային գիտելիք մատուցելու համար, բացի էդ գիտելիքից, նաև ճիշտ մատուցելու հմտություն պիտի մարդ ունենա..

StrangeLittleGirl
03.12.2016, 17:23
ոնց որ էլի լավ չհասկացանք իրար )))
իմ ասածը հոմսքուլինգի օգտին չէր..
ասում էի՝ երեխային գիտելիք մատուցելու համար, բացի էդ գիտելիքից, նաև ճիշտ մատուցելու հմտություն պիտի մարդ ունենա..

Հա բա ես էլ եմ էդ ասում։ Իմ ընդվզումն ավելի շատ տաղանդ բառի դեմ էր։

StrangeLittleGirl
04.12.2016, 00:27
Էս էլ հենց ֆիննական դպրոցների մասին (http://internest.am/4253/), չնայա¨էս կետերից գրեթե բոլորը կիրառելի են բազմաթիվ այլ եվրոպական երկրների դպրոցների համար:

Գաղթական
04.12.2016, 12:40
Լավ չի էլի..
ռոմանտիկա չկա...
նման միջավայրում երբեք չեն գտնվի նրանք, ով վեչնի դասին պատրաստ չի լինի ու ամեն անգամ, կարծես առաջին անգամ, նույն եռանդով ավելի շուտ կհայտարարի, քան թե կառաջարկի՝ «քելեք դասից թռնենք»…
ու երբեք էլ չեն գտնվի նրանք, ով՝ համընդհանուր ոգևորական բացականչությունների ֆոնի վրա, թթված դեմքով կմերժեն ու դրա համար էլ «կոմունիստ» կպիտակավորվեն..

ու, ամենակարևորը, ամառային զովաշունչ երեկոներին Հելսինկիի գլխավոր պողոտաներից փակած ֆինն խաղաղ ցուցարարները երբեք միաբերան չեն որոտա.


https://youtu.be/n2SLLuSbyBc

Արշակ
17.02.2020, 02:29
Էն օրը ընկերներիցս մեկը ֆբ–ում շեյրել էր Բիլլի Այլիշի (Billie Eilish) «Bad Guy» երգը, որի շնորհիվ առաջին անգամ իմացա էդ 18 տարեկան կյանքի կտոր երգչուհու մասին, որը վերջերս իր 22 տարեկան եղբոր՝ ֆինիասի (Finneas) հետ մարդա 5 հատ Գրեմմի մրցանակ տարան տուն, էդպիսով Բիլլին դարձավ Գրեմիի պատմության ընթացքում երկրորդ ու նաև երբևէ ամենաերիտասարդ արտիստը որ Գրեմմիի 4 հիմնական մրցանակները ստացավ։
Հա ինչ էի ասում․ «Bad Guy» երգը հետաքրքրեց ու ասեցի տեսնեմ ով ա էս աղջիկը :) Յութուբում մի ինտերվյու գտա իր հետ, մի քիչ նայեցի ու իր երգերից ավելին տպավորեց Բիլլիի անմիջականությունն ու էմոցիաներն արտահայտելու անկաշկանդությունը։ Դե իսկ Ֆինիասը ընդհանրապես նենց հասուն ա թվում խոսելուց, որ մտածում ես մի 30 տարեկան կլինի հեչից։
Հետո իմացա, որ և՛ Բիլլին, և Ֆինիասը երբևէ դպրոց չեն գնացել ու տնային ուսուցման շնորհիվ կարողացել են հիմնականում խորանալ էն ամենի մեջ ինչ իրանց հետաքրքրել ա, տվյալ դեպքում՝ երաժտությունը, որով տարվել են դեռ 4-5 տարեկանից, ու Բիլլիի Գրեմմիներ ստացած ողջ ալբոմն էլ երկուսով ստեղծել ու ձայնագրել են Ֆինիասի ննջարանում :))

Մի խոսքով, իրանց օրինակը մտածեցի հետաքրքիր կլինի ստեղ բերել էն առումով, որ էս թեմայի քննարկումներում մասնակիցների հիմնական մտահոգությունը կարծեմ էն էր, որ տնային ուսուցումը չի կարող ապահովել դպրոցի գիտելիքների որակը, որ դպրոցը բացի գիտելիքներից, ուրիշ երեխեքի հետ շփվելով սոցիալական հմտություններ ա տալիս, որ տնային ուսուցման դեպքում երեխեն մեկուսացված կլինի ու մարդկանց հետ շփման մեջ կաշկանդված կլինի, սոցիալիզացման խնդիրներ կունենա և այլն։
Մինչդեռ Բիլլին ու Ֆինիասը էս բոլոր մտահոգությունների լրիվ հակառակն են՝ շատ անմիջական են շփման մեջ, էմոցիոնալ, գիտակցական առումով զարմանալի հասուն են թվում ու մասնագիտական առումով էլ արդեն աննախադեպ հաջողությունների են հասել էսքան երիտասարդ տարիքում :)
Հա կարող ա Բիլլին մաթեմից շատ ուժեղ չի, չգիտեմ, բայց ինձ թվում ա էդ ոչ իրան, ոչ իր արվեստի երկրպագուներին առանձնապես չի խանգարում :))

Հ․ Գ․
Իհարկե, առանձին օրինակը դեռ հերիք չի տնային ուսուցման նախընտրելի լինելու մասին ընդհանրացված պնդումներ անելու համար, բայց ամեն դեպքում կարծում եմ ուշադրության արժանի վառ օրինակ ա :)


https://www.youtube.com/watch?v=uh2qGWfmESk

Բարեկամ
17.02.2020, 05:05
Էն օրը ընկերներիցս մեկը ֆբ–ում շեյրել էր Բիլլի Այլիշի (Billie Eilish) «Bad Guy» երգը, որի շնորհիվ առաջին անգամ իմացա էդ 18 տարեկան կյանքի կտոր երգչուհու մասին, որը վերջերս իր 22 տարեկան եղբոր՝ ֆինիասի (Finneas) հետ մարդա 5 հատ Գրեմմի մրցանակ տարան տուն, էդպիսով Բիլլին դարձավ Գրեմիի պատմության ընթացքում երկրորդ ու նաև երբևէ ամենաերիտասարդ արտիստը որ Գրեմմիի 4 հիմնական մրցանակները ստացավ։
Հա ինչ էի ասում․ «Bad Guy» երգը հետաքրքրեց ու ասեցի տեսնեմ ով ա էս աղջիկը :) Յութուբում մի ինտերվյու գտա իր հետ, մի քիչ նայեցի ու իր երգերից ավելին տպավորեց Բիլլիի անմիջականությունն ու էմոցիաներն արտահայտելու անկաշկանդությունը։ Դե իսկ Ֆինիասը ընդհանրապես նենց հասուն ա թվում խոսելուց, որ մտածում ես մի 30 տարեկան կլինի հեչից։
Հետո իմացա, որ և՛ Բիլլին, և Ֆինիասը երբևէ դպրոց չեն գնացել ու տնային ուսուցման շնորհիվ կարողացել են հիմնականում խորանալ էն ամենի մեջ ինչ իրանց հետաքրքրել ա, տվյալ դեպքում՝ երաժտությունը, որով տարվել են դեռ 4-5 տարեկանից, ու Բիլլիի Գրեմմիներ ստացած ողջ ալբոմն էլ երկուսով ստեղծել ու ձայնագրել են Ֆինիասի ննջարանում :))

Մի խոսքով, իրանց օրինակը մտածեցի հետաքրքիր կլինի ստեղ բերել էն առումով, որ էս թեմայի քննարկումներում մասնակիցների հիմնական մտահոգությունը կարծեմ էն էր, որ տնային ուսուցումը չի կարող ապահովել դպրոցի գիտելիքների որակը, որ դպրոցը բացի գիտելիքներից, ուրիշ երեխեքի հետ շփվելով սոցիալական հմտություններ ա տալիս, որ տնային ուսուցման դեպքում երեխեն մեկուսացված կլինի ու մարդկանց հետ շփման մեջ կաշկանդված կլինի, սոցիալիզացման խնդիրներ կունենա և այլն։
Մինչդեռ Բիլլին ու Ֆինիասը էս բոլոր մտահոգությունների լրիվ հակառակն են՝ շատ անմիջական են շփման մեջ, էմոցիոնալ, գիտակցական առումով զարմանալի հասուն են թվում ու մասնագիտական առումով էլ արդեն աննախադեպ հաջողությունների են հասել էսքան երիտասարդ տարիքում :)
Հա կարող ա Բիլլին մաթեմից շատ ուժեղ չի, չգիտեմ, բայց ինձ թվում ա էդ ոչ իրան, ոչ իր արվեստի երկրպագուներին առանձնապես չի խանգարում :))

Հ․ Գ․
Իհարկե, առանձին օրինակը դեռ հերիք չի տնային ուսուցման նախընտրելի լինելու մասին ընդհանրացված պնդումներ անելու համար, բայց ամեն դեպքում կարծում եմ ուշադրության արժանի վառ օրինակ ա :)



Բիլլի Այլիշին սկսել եմ ուսումնասիրել մի տարի առաջ և դեռ շարունակում եմ։ Էդ աղջիկն իր բնույթով զարմանալիորեն նման է աղջկաս, նաև արտաքինով, խոսելաձևով, աշխարհահայացքով, անմիջականությամբ։ Ու էդ պատճառով է, առաջին հերթին, որ հետաքրքրել է, հետո նոր բացահայտել եմ որպես երգչուհի։ Երբ նա դեռ հայտնի չէր և նոր-նոր էր եղբոր հետ յութուբում դնում իր երգերը, աղջիկս գտել էր նրան ու ամբողջովին հմայված էր, միակ մարդը, որի երկրպագուն է եղել և կա։ Էդ ժամանակ շատ քչերը գիտեին նրան, ու երբ նա դարձավ հայտնի, աղջկաս համար մի քիչ "աբիդնի" էր, որ իր ընկերուհիները, որոնք, իր ասլեով, իրականում չեն հասկանում Բիլլի Այլիշ, հանկարծ դարձան իբրև մոլի երկրպագուներ՝ որովհետև թրենդն այդպիսին էր։

Տնային ուսուցման պահով, Բիլլին պատմում է, որ իր ծնողները, որոնք ոտքից-գլուխ երաժշտության մեջ էին, չէին ուզում, որ իրենց երեխաները շեղվեին կամ ավելի ճիշտ՝ ժամանակ վատնեին այլ առարկաների վրա, որ պարտադրում է դպրոցը, դրա համար էլ տնային ուսուցմամբ են մեծացրել, շեշտը՝ երաժշտություն։ Ճիշտն ասած, վստահ չեմ՝ արդյո՞ք բոլոր երեխաների դեպքում նման նեղ-մասնագիտական ուղղվածությամբ տնային ուսուցումը կտար նույն արդյունքը, բայց այն, որ Բիլլին ու իր եղբայրը (ով իրականում երգերի հեղինակն է) ահավոր շատ են աշխատում իրենց վրա՝ էդ բնագավառում, ու բոլոր իրենց հիթային երգերը գրվել են եղբոր փոքրիկ, խցանման ննջասենյակում, ցույց է տալիս, որ, անկախ ամեն ինչից, նման արդյունքի առանց քրտանաջան աշխատանքի չես հասնի։

Բիլլիի կատարումը չտեսնված հասուն է իր տարիքի համար, իսկ որպես կերպար նա ինձ համար մարմնավորում է այսօրվա դեռահասներին՝ իրենց ընդհանուր կեցվածքով ու վերաբերմունքով կյանքի հանդեպ։