PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Homeschooling. հարցազրույց մի ծնողի հետ



ivy
13.10.2016, 22:29
Վերջերս ֆեյսբուքյան ընկերներիս հետ հոմսքուլինգի վերաբերյալ քննարկման էինք բռնվել: Կարծիքները հիմնականում բացասական էին:
Քանի որ թեման ահագին մարդու հետաքրքրեց, որոշեցի հարցազրույց կազմակերպել ԱՄՆ-ում ապրող մի հայ ծնողի հետ, ով հոմսքուլինգի ռեալ փորձ ունի. կրթության էդ ճանապարհն է ընտրել իր երեխայի համար:
Էստեղ կարող ենք հարցել ուղղել իրեն, որոնց էլ ընթացքում կպատասխանի՝ հատուկ էս հարցազրույցի համար բացված իր մականունից: Մերսի, Չուկ :)

Բայց քանի որ շատերը ծանոթ չեն տնային ուսուցման գաղափարին, նախ մի քիչ գրեմ, թե դա ինչ է իրենից ներկայացնում:
Ինչպես ցույց է տալիս անունը, կրթության տվյալ ձևն իրականանում է ոչ թե դպրոցում, այլև տանը՝ հիմնականում ծնողների կողմից: Հոմսքուլինգը որոշ երկրներում լեգալ է, որոշներում՝ ոչ:
Այն երկրներում, որտեղ լեգալ է, դա հստակ կանոնակարգված է և վերահսկվում է: ԱՄՆ-ը այդ երկրներից մեկն է:

Հոմսքուլինգ ընտրող ծնողներն իրենց ընտրությունը հաճախ մեկնաբանում են՝ բերելով տվյալ պատճառները.
-Հոմսքուլինգի դեպքում երեխան կարող է իր անհատական տեմպն ընտրել սովորելու, մինչդեռ դպրոցը բոլորից նույն տեպն է պահանջում
-Երեխան ավելի ազատ է իր ժամանակի տնօրինման հարցում
-Հետաքրքրությունները զարգացնելու ավելի մեծ հնարավորություններ կան՝ խմբակներ, սպորտ և այլն
-Ուսումը լրիվ անհատական է դառնում, մինչդեռ դպրոցում բոլորը հաճախ մի ընդհանուր կաղապարի մեջ են դրվում
-Ոչ ոք երեխային չի դնում արագ սոցիալականացվելու, ընկերներ ունենալու, որոշակի խմբին պատկանելու ճնշման տակ, դա գալիս է ավելի բնականորեն, երբ երեխան ինքն է դրան պատրաստ լինում
-Հոմսքուլինգի ժամանակ անհատականությունները ոչ մի ձևով չեն ճնշվում
-Ծնողները կարող են իրենց արժեքներն ավելի հեշտությամբ փոխանցել երեխային՝ առանց նրա մոտ դպրոցից եկած դոգմաների հետ հակասություն առաջացնելու
-Տանն ավելի ապահով է՝ դպրոցական բուլիինգը, ֆիզիկական վտանգները և այլն դուրս են մնում
-Երեխան հնարավորություն է ստանում ծնողների հետ ավելի շատ ժամանակ անցկացնելու

Կա նաև քննադատական մոտեցում հարցին՝ հատկապես կապված սոցիալիզազիայի և «իրական կյանքից կտրվելու» հետ, ինչը սակայն հոմսքուլերները համարում են հարցին լավ տեղյակ չլինելու արդյունք՝ գտնելով, որ սոցիալիզացիան չի տուժում դպրոցից դուրս, իսկ կյանքը ոչ միայն դպրոցում է «իրական»:

Մի քիչ կարող եք ինքներդ էլ քչփորել, նայել՝ ինչ նյութեր կան էս թեմային վերաբերող:

Ցանկության դեպքում, թեմայի հյուրին հարցեր ուղղելուց առաջ կարող եք նաև ձեր կարծիքն արտահայտել հոմսքուլինգի վերաբերյալ:
Բայց քանի որ թեման հենց հարցազրույցների բաժնում է, ապա կարևորը հենց հարցերն են: Իմ կարծիքով, էդ հարցերը կօգնեն նաև ավելի լավ հասկանալ կրթության տվյալ ձևը:

Դավիթ
13.10.2016, 22:57
Եկա ասեմ, որ շատ բացասական կարծիք ունեմ հոմսքուլինգի վերաբերյալ: Բայց դե կլսեմ դրական ապացույցները իհարկե:

ivy
13.10.2016, 22:59
Եկա ասեմ, որ շատ բացասական կարծիք ունեմ հոմսքուլինգի վերաբերյալ: Բայց դե կլսեմ դրական ապացույցները իհարկե:

Դավ ջան, որ հարց չտաս, չես լսի :)
Համ էլ մի քիչ մեկնաբանի կարծիքդ:

Գալաթեա
13.10.2016, 23:01
Հարց։
Ձեր երեխան կո՞ղմ է եղել գաղափարին հենց սկզբից, թե՞ ստիպված եք եղել համոզել։

ivy
13.10.2016, 23:02
Երևի սկզբից սկսենք:

Ինչո՞ւ եք ընտրել հոմսքուլինգը:

Դավիթ
13.10.2016, 23:10
Դավ ջան, որ հարց չտաս, չես լսի :)
Համ էլ մի քիչ մեկնաբանի կարծիքդ:

Իմ կարծիքով, երեխային շատ սխալ ա կտրել սոցիալական շփումից իր դասարանցիների հետ: Ծնողը կարող ա իհարկե դասավանդի հասարակ թվաբանություն, լեզու և այլն նախնական շրջանում, բայց երեխայի դպրոցական-սոցիալական կյանք մտնելը շատ կարևոր զարգացում ա հետագա կյանքի համար: Միակ բացառությունը կարելի ա անել այն պատանիների համար, ովքեր լրջորեն զբաղվում են սպորտով, մեկնում են տարբեր մրցույթների և ժամանակ չեն ունենում հաճախել դպրոց: Բայց դա նույնիսկ հոմսքուլինգ չի կոչվի, այլ մեկը մասնավորապես քո հետ պարապում ա մրցույթների ժամանակ:
Կոնկրետ մեր երկրում, ծայրահեղ հավատացյալ ու հակապետականական հայացքները դրդում են որոշ ծնողների երեխաներին հանել դպրոցից ու անցնել հոմսքուլինգի: ՈՒ դրա համար էլ ես շատ բացասական եմ վերաբերվում այդ երևույթին: Դպրոցը միշտ կարելի ա փոխել, տեղափոխվել ուրիշ տեղ, բայց հոմսքուլինգը լուծում չի երեխայի համար:

Աթեիստ
13.10.2016, 23:27
Իսկ ինչ որ համեմատական վիճակագրություն կա՞ տանը սովորածների ու դպրոցականների միջև, ասենք ԲՈւՀ ընդունվողների տոկոսային հարաբերությունը, կամ այլ հատկանիշներ։

ivy
13.10.2016, 23:46
Հարցեր.

Ձեր կարծիքով, հոմսքուլինգ անցած երեխան ինչ-որ բանով տարբերվո՞ւմ է դպրոց գնացած երեխաներից: Եթե հա, ինչով, եթե ոչ՝ ինչու:

Հոմսքուլինգով զբաղվող երեխաների համար ի՞նչ խմբեր կան, ի՞նչ համայնքային կյանք, մի քիչ սոցիալական կողմից պատմեք:

Ի՞նչ է պետք ծնողին լավ հոմսքուլինգ անելու համար:

Բոլոր ծնողները կարո՞ղ են դա անել: Ովքե՞ր են, որ կարող են:

Արդյոք համալսարանները բացասական դիրքորոշում չունե՞ն հոմսքուլինգ անցած դիմորդների հանդեպ:

Ի՞նչ եք կարծում, ինչո՞ւ է հոմսքուլինգը շատ երկրներում արգելված:

anslov
13.10.2016, 23:57
Հին ժամանակներում ու ու ոչ միայն,սա շատ տարածված ձև էր հարուստների ու ազնվականների համար:
Հիշում եմ մի դեպք պատմությունից, որ հին Հռոմում մի ստրուկ փիլիսոփա կար, որը աշխատում էր շատ հարուստ մեկի տանը, որը այդ ստրուկին գնել էր աստղաբաշխական չլսված գումարով ու այդ փիլիսոփան շատ կոշտ մեթոդներով կրթում էր իր երեխաներին բոլոր դիսցիպլիններով: Ու այդ փիլիսոփան շատ ավելի մեծ կշիռ ուներ այդ Տան մեջ, քան էր իր հարուստ տերը, ով համարյա թե խոնարվում էր իր երեխաների այդ բառացիորեն թանկարժեք ուսուցչի առաջ:
Իրենց շատ առաջ, երևի ամենահանճարեղ ու անենահայտնի "հոմսքուլ" ավարտած աշակերտին եթե նայենք- Ալեքսանդր Մեծ: Իր միակ ու անփոխարինելի ուսոցիչը- Արիստոտել, ով դասավանդում էր ոչ միայն համապաասխան դիսցիպլիններ էլի շատ կոշտ մեթոդոլոգիայով, այլև ծնողները միայն "ռեցեպռով" դոստուպ ունեին իր աշակերտի մոտ:
...
Ու որ նայում ես այդ "դպրոցները" ավարտած անձանց կենսագրությունը, ապա կասկածում եմ, որ եթե նրանք ավարտեին "փաբլիկ սքուլներ" ապա իրենք կդառնային այն, ինչ որ դարձել են:
Կարծում եմ այս ձևը իդեալական է, որ աշակերտը որպես անմշակ քար հղկվում, մշակվում է անհատապես, ու դրանից հետո է միայն տեղ ունենում այդ աշակերտի սոցիալականացումը իր համապատասխան աստիճանակարգով:
Բայց հարցը այստեղ այն է, թե ո՞նց կարող է Ծնողը դառնալ ուսուչից իր երեխայի համար: Դա պրակտիկորեն կարծում եմ հնարավոր չէ: Ուսուցչելը- դա Աշխատանք է: Ինձ հայտնի չէ ոչ մի դեպք, որ որևէ հանրահայտ-հանճարեղ-պրոֆեսիոնալ մեծ հեղինակություն ունեցող մարդ "հոմսքուլ" է արել իր երեխաների համար, անգամ իր մասնագիտությունից- լինի դա երաժշտություն, նկարչություն թե մաթեմաթիկա, մանավանդ "հայ սքուլ":
Հարց:-
Ո՞նց կարող է ծնողը համատեղել ծնողական զգացմունքները, հույզերը, և պրագմատիկ, սիստեմավորված, նաև ռուտինային աշխատանքը իր սեփական երեխաների հետ:

Freeman
14.10.2016, 00:54
Չեմ պատկերացնում ծնողը ոնց պիտի էդքան գիտելիք տա, ու էդ գիտելիք տալն էլ համատեղի իր աշխատանքի հետ։ Ու ոնց պիտի գնահատի երեխայի ստացած գիտելիքները, ոնց պիտի համեմատի իրա տարիքայինների գիտելիքների հետ։

Սրանք հարցերս էին։ Իսկ էս կարծիքս՝


-Ոչ ոք երեխային չի դնում արագ սոցիալականացվելու, ընկերներ ունենալու, որոշակի խմբին պատկանելու ճնշման տակ, դա գալիս է ավելի բնականորեն, երբ երեխան ինքն է դրան պատրաստ լինում

Երեխան ինքը պատրաստ չի էլ լինի, եթե ստիպած չլինի էդ ամեն ինչի մեջով անցնել, բա պիտի որոշակի խմբերի մեջ մտնելու ճնշման տակ լինի, որտև մեկ ա լինելու ա ու ինչքան մեծ տարիքում եղավ, էդքան դժվար կլինի։ Իսկ եթե դպրոց գնալու փոխարեն խմբակներում ու այլ հասարակական վայրերում ա սոցիալական խմբերի մեջ մտնելու, էս «առավելությունը» դուրս ա գալիս։



-Հոմսքուլինգի ժամանակ անհատականությունները ոչ մի ձևով չեն ճնշվում

Ծնողը անհատականությունը չի ճնշու՞մ, կասկածում եմ։


-Ծնողները կարող են իրենց արժեքներն ավելի հեշտությամբ փոխանցել երեխային՝ առանց նրա մոտ դպրոցից եկած դոգմաների հետ հակասություն առաջացնելու

Իրենց արժեքները՞,թե՞ իրենց դոգմաները։ Ավելի լավ չի՞ ուղղակի երեխային նորմալ դաստիարակեն, համատեղեն դպրոցի հետ, ու ինքը որոշի դպրոցի դոգմաներին ա վերցնում, ընտանիքինը, թե իրանն ա ստեղծում։


-Տանն ավելի ապահով է՝ դպրոցական բուլիինգը, ֆիզիկական վտանգները և այլն դուրս են մնում

Իմհկ էդ բուլինգն ու ֆիզիկական վտանգներն էլ են պետք, երեխան պիտի հասկանա, որ բացի էն պորտալարից, որով սնվում էր, աշխարհում լիքը վատ բաներ բան, պիտի կարան դրանց դիմակայի, իսկ դրան բուլինգն էլ կօգնի։ Եթեծնողը էնքան ժամանակ ունի, որ կարա տրամադրի երեխային տանը կրթելու ու խմբակից խմբակ տանելու, թող դրա երեսուն տոկոսը տրամադրի երեխայի հետ շփվելու համար ու բուլինգի կողմնակի էֆեկտներն էլ կվերանան, ֆիզիկական վտանգինն էլ, դոգմաներն էլ։
Ոփշմ դեմ եմ ։Դ

ivy
14.10.2016, 10:39
Եվս երկու հարց.

Ծնողներն ու երեխաները մեծամասամբ ի՞նչ դժվարությունների կարող են հանդիպել տնային կրթության ժամանակ: Ինչպե՞ս եք տեսնում դրանք հաղթահարման ճանապարհները:

Ո՞նց եք վերաբերվում հասարակության կողմից եկող բացասական կարծիքներին: Անտարբե՞ր եք, թքած ունե՞ք, թե՞ փորձում եք բացատրել, խոսել մարդկանց հետ:

boooooooom
14.10.2016, 11:05
Ես փոքր ժամանակ նախանձում էի շենքում ապրող երեխաներին, որովհետև նրանք ավելի շատ ընկերներ էին ունենում, քան թե մենք` սեփական տներում ապրողներս:
Հարց: Ոնց եք կարծում ձեր երեխան չունի ընկերների պակաս, թե սոցցանցերով են հիմա լրացվում էդ տիպի պակասները?

ivy
14.10.2016, 12:52
Հետաքրքիր հոդված թեմայով.

"Yes, My Grown Homeschooled Children Are Odd — And Yours Will Be Too!" (http://www.homefires.com/articles/odd_children.asp)

Sagittarius
14.10.2016, 13:01
control freak-ների հերթական «սխրանքն» ա, ոչ ավելին, սորրի :esim

StrangeLittleGirl
14.10.2016, 14:27
Թանկ չի՞ հոմսքուլինգը։

Ռուֆուս
14.10.2016, 15:31
Ես էդքան կատեգորիկ չէի արտահայտվի հոմսկուլինգի մասին: Եթե ծնողները էն ուլտրակոնսերվատիվ տիպերից են, վերաբերմունքս խիստ բացասական ա, իսկ եթե նորմալ մարդիկ են ու լիքը ժամանակ ու հավես ունեն, որ երեխուն տանը ուսուցում տան, վերաբերմունքս դրական ա:

Էդ դպրոցի պարտադրված սոցիալիզացիան իմ փոքր ժամանակվա սարսափներից էր: Փոքր ժամանակ վերին աստիճանի ինքնամփոփ ու չշփվող երեխա էի, մոտիկ ընկերներ կամ ընդհանրապես ընկերներ չունեի ու չէի էլ ուզում ունենալ, ոչ էլ social skills ունեի ու հատկապես ցածր դասարաններում դպրոցն իմ համար մղձավանջ էր: Ավելի բարձր դասարաններում քիչ քիչ սկսեցի բացվել: Բացի դրանից ես սեփական տանն եմ մեծացել, մենք բակ ունեինք, որտեղ մի քանի ընտանիքով էինք ապրում ու միշտ հարևանների երեխեքի հետ էի շփվում ու մեր բակից դուրս ուրիշ երեխեքի հետ առանձնապես չեմ շփվել, ոչ էլ ցանկություն եմ ունեցել շփվելու: Մի խոսքով ես ինձ երջանիկ էի զգում իմ փոքր ակվարիումի մեջ, իսկ դպրոցն ակվարիումից դուրս էր, ինչն ինձ մշտապես anxiety էր պատճառում:

Իմ կարծիքով չարժի երեխայի ամբողջ դպրոցական տարիքը homeschool անել, գոնե ավելի բարձր տարիքում պետք է դպրոց գնալ, որ սոցիալական ունակությունները զարգանան: Իսկ ընդհանրապես ես կարծում եմ, որ ճիշտ ձևով արված homeschooling-ը երեխային ավելի շատ գիտելիքներ կտա, քան թե հանրակրթական դպրոցը:

Ռուֆուս
14.10.2016, 16:03
Հա, վայ հարցեր էլ պիտի տայի՞նք:

Հարցս հետևյալն է: Բոլորս էլ քիչ թե շատ միջին կարողությունների տեր մարդիկ ենք ու ոչ բոլոր առարկաներից ենք ուժեղ, ասենք ես մաթեմից բան չեմ հասկանում, մարդիկ էլ կան լեզուներից են թույլ: Տնային պայմաններում երեխային կրթելիս էն առարկաները, որոնցից ծնողն էդքան էլ ուժեղ չի, ի՞նչ ձևով եք դասավանդում:

StrangeLittleGirl
14.10.2016, 16:15
Ես մի քիչ խառնվեցի իրար: Homeschooling-ը սովորաբար վարձված դասատուներով չի՞ կատարվում։ Համենայնդեպս, իմ իմացած դեպքերում էդպես ա։
Եթե ծնողներն են իրականացնում, արդյոք բավանակաչափ գիտելիք ունե՞ն ամեն առարկայից։ Ու ժամանակ ունե՞ն։

ivy
14.10.2016, 16:20
Երկու ձևով էլ հնարավոր ա կարծեմ, կարող են մենակ ծնողներն էլ անել։

Ռուֆուս
14.10.2016, 16:34
Ես մի քիչ խառնվեցի իրար: Homeschooling-ը սովորաբար վարձված դասատուներով չի՞ կատարվում։ Համենայնդեպս, իմ իմացած դեպքերում էդպես ա։
Եթե ծնողներն են իրականացնում, արդյոք բավանակաչափ գիտելիք ունե՞ն ամեն առարկայից։ Ու ժամանակ ունե՞ն։

Բա ես էլ homeschooling-ը պատկերացնում եմ, որ մենակ ծնողներն են դասավանդում :))

homeschooling
15.10.2016, 05:34
Ողջո՜ւյն բոլորին։ Ուրախ եմ մասնակցել հարց-ու-պատասխանին, ու հուսով եմ, որ զրույցը կլինի հաճելի բոլորիս։ Հարցերի բնույթից երևում է, որ շատերի համար սա լրիվ նոր գաղափար է։ Կփորձեմ պատասխաններիս մեջ նաև ավելի ընդհանուր էլ փորձել ներկայացնել իմ մոտեցումը «հոումսքուլինգին»։ Բացասական դիրքորոշում արտահայտած մասնակիցների կարծիքները հարգում եմ, թեև գտնում եմ, որ դրանք գալիս են իրազեկության պակասից։ Ամեն դեպքում ոչ մեկին ոչինչ ապացուցելու մտադրություն կամ կարիք չունեմ։ Կպատմեմ մեր ընտրած ուղու մասին առանց անձնական տվյալների, իսկ թե ինչքանով նման ուղին կարող է հարմար լինել ձեզ, իհարկե, լրիվ ձեր ընտրությունն է։

Ի դեպ այնքան էլ չեմ սիրում «հոումսքուլինգ» եզրը, գանի որ այն ենթադրում է «սքուլինգ», որը անգլերենում վերաբերվում է ինստիտուցիոնալ կրթությանը։ Մեր մոտեցումը բավականին հեռու է տրադիցիոնալ դպրոցական ուսուցումից ոչ միայն տեղայնքով (տանը ոչ թե հանրակրթական դպրոցի շենքում) այլ նաև բնույթով, մոտեցմամբ և ընդհանուր փիլիսոփայությամբ (ի տարբերություն սրան, հայերեն «տնային դպրությունը» կարծում եմ ավելի չեզոք է)։ Ինձնից անկախ «հոումսքուլինգի» փոխարեն կարող է օգտագործեմ «տնային կրթություն» (home education) տարբերակը։

Հարցերին կպատասխանեմ տրման կարգով...

homeschooling
15.10.2016, 05:39
Հարց։
Ձեր երեխան կո՞ղմ է եղել գաղափարին հենց սկզբից, թե՞ ստիպված եք եղել համոզել։

Այնքան չենք համոզել, ինչքան պատրաստել ենք։ Բայց ավելի կոնկրետ, եղել է հետևյալ հաջորդականությամբ. պատրաստել դպրոցին -> պատրաստել դպրոցից դուրս գալուն -> դպրոց վերադառնալը օգտագործել որպես կատակով սպառնալիք չարությունների դեպքում։ Բայց, ո՛չ, ինքը չէր ուզում դպրոցից դուրս գալ հանելու պահին։

homeschooling
15.10.2016, 05:51
Երևի սկզբից սկսենք:

Ինչո՞ւ եք ընտրել հոմսքուլինգը:

Կարճ պատասխանը կլինի՝ որևհետև ունենք այդ հնարավորությունը։

Տնային կրթությամբ սկսել եմ հետաքրքրվել բավականին վաղուց՝ երեխաների ծնունդից էլ առաջ։ Ու սկզբից էլ մոտս կասկած չի եղել, որ սա երեխաների կրթության լավագույն մոտեցումն է։ Սակայն հասկանալի էր նաև, որ ընդհանուր առմամբ բարդ նախաձեռնություն է, ու ոչ բոլորը (ընտանիքները) ունեն տնային կրթության իրականացման հնարավորությունը։

Թեմայի վերնամասում նշված բոլոր դրական կողմերն էլ հաշվի են առնվել այս ընտրությունը կատարելիս։ Բայց բոլոր արտաքուստ երևացող առավելությունների ստեղնային պատճառներից մեկը այն է, որ իմ համոզմամբ տնային կրթությունը ու ծնողների դերը դրանում շատ ավելի լավ են երեխային պատրաստում հետագա կյանքին (տալիս գիտելիքներ, հասունություն, աշխարհահայացքի ձևավորում և այլն)։ Կան շատ ուրիշ մանր-մունր դրդապատճառներ էլ, բայց սկզբունքայինը նա է, որ ոչ մեկիս մեջ գոնե մի գրամ կասկած չկա, որ երեխաների համար սա շատ ավելի լավ է քան դպրոց հաճախելը։

homeschooling
15.10.2016, 06:14
Իմ կարծիքով, երեխային շատ սխալ ա կտրել սոցիալական շփումից իր դասարանցիների հետ: Ծնողը կարող ա իհարկե դասավանդի հասարակ թվաբանություն, լեզու և այլն նախնական շրջանում, բայց երեխայի դպրոցական-սոցիալական կյանք մտնելը շատ կարևոր զարգացում ա հետագա կյանքի համար: Միակ բացառությունը կարելի ա անել այն պատանիների համար, ովքեր լրջորեն զբաղվում են սպորտով, մեկնում են տարբեր մրցույթների և ժամանակ չեն ունենում հաճախել դպրոց: Բայց դա նույնիսկ հոմսքուլինգ չի կոչվի, այլ մեկը մասնավորապես քո հետ պարապում ա մրցույթների ժամանակ:
Կոնկրետ մեր երկրում, ծայրահեղ հավատացյալ ու հակապետականական հայացքները դրդում են որոշ ծնողների երեխաներին հանել դպրոցից ու անցնել հոմսքուլինգի: ՈՒ դրա համար էլ ես շատ բացասական եմ վերաբերվում այդ երևույթին: Դպրոցը միշտ կարելի ա փոխել, տեղափոխվել ուրիշ տեղ, բայց հոմսքուլինգը լուծում չի երեխայի համար:

Հարց չկար այս գրառման մեջ, բայց ուզում եմ ուղղել որոշ սխալ պնդումները։ Կոնկրետ ԱՄՆ-ում շատ ու շատ հոումսքուլրներ ո՛չ հավատացյալ են, ո՛չ էլ հակապետական հայացքներ ունեն։ Այո՛, ժամանակակից տնային դպրության իրավունքների համար պայքարի ու սկզբնական կազմավորման փուլում ահագին աղմուկ հանողները հենց կրոնական պատճառներով էին ուզում երեխաներին դպրոցներից հեռու պահել (ի դեպ այս շարժման կարկառուն դեմքերից մեկը հայ էր՝ Ռուսաս Ռշտունի (https://en.wikipedia.org/wiki/Rousas_Rushdoony)) պետական կառույցներն էլ փորձում էին սրանց ներկայացնել որպես ֆունդամենտալ հակապետական գործոններ։ Սրա պատճառով էլ հոումսքուլինգի մասին լայն կարծիքները նույնացնում են այն աղանդականության հետ։

Հումսքուլրների մասին վիճակագրություն հավաքելը բավականին բարդ և անշնորհակալ գործ է, բայց իմ տեսած վիճակագրական մի քանի աղբյուրների հիման վրա «կրոնական ուսման» ապահովումը ԱՄՆ-ում որպես հոումսքուլինգի հիմնական պատճառ նշում են բոլոր հոումսքուլրների մոտ 20%։ Եվ այս բաժինը տարեց տարի պակասում է։

Սոցիալական և այլ հարցերը շատ ավելի երկար քննարկում եմ պահանջում և ուրախ կլինեմ սրանց անդրադառնալ հարցերի դեպքում։

homeschooling
15.10.2016, 06:27
Իսկ ինչ որ համեմատական վիճակագրություն կա՞ տանը սովորածների ու դպրոցականների միջև, ասենք ԲՈւՀ ընդունվողների տոկոսային հարաբերությունը, կամ այլ հատկանիշներ։

Ինչպես արդեն նշեցի, հումսքուլրների վիճակագրությամբ զբաղվելը անշնորհակալ գործ է, գոնե միայն այն պատճառով, որ հոումսքուլրները նախընտրում են լինել off the grid։ Ինձ հայտնի քիչ թե շատ լուրջ քանակական հետազոտությունները հոումսքուլերների մասին հիմնականում անդրադառնում են սոցիալական հմտությունների ձևավորման հարցին (արդյո՞ք տանը կրթվող երեխաները ունեն սոցիալական հմտությունների պակաս) և միաձայն հերքում են այդ միֆը։

Հարցը նաև բարդացված է նրանով, որ հոումսքուլինքով զբաղվող ընտանիքները սովորաբար ֆինանսապես ապահովված են ու բարձր կրթության մակարդակ ունեն և պատրաստ են երեխաների մեջ ջանք ու ժամանակ ներդնել։ Եվ այս ընտանիքների երեխաները ամենայն հավանականությամբ և՛ բուհեր կընդունվեն, և՛ կյանքում հաջողակ կլինեն անկախ նրանից տանն են կրթված թե ոչ։ Կան միջադեպային փաստեր (anecdotal evidence), ըստ որոնց տանը կրթվողները միջինից ավելի հաջողակ են ակադեմիական ոլորտում, և որ բուհերի ընդունելության կոմիտեները «սիրում» են հոումսքուլրներին։ Բայց, իհարկե, սրանք ոչ մի գիտական նշանակություն չեն կրում։

homeschooling
15.10.2016, 06:41
Ձեր կարծիքով, հոմսքուլինգ անցած երեխան ինչ-որ բանով տարբերվո՞ւմ է դպրոց գնացած երեխաներից: Եթե հա, ինչով, եթե ոչ՝ ինչու:


Ըստ իս բոլոր երեխաներն էլ միմյանցից տարբերվում են (պատճառներից մեկը, թե ինչու համատարած ինստիտուցիոնալ դպրությունը երեխաների լավագույնի համար չի ստեղծված)։ Իմ համար ամենամեծ տարբերությունը, որ «անզեն աչքով» նկատելի է տանը կրթվածների և դպրոց հաճախող երեխաների միջև դա սովորելու նկատմամբ վերաբերմունքն է։ Հոումսքուլրների հետ շփվելուց հետո դպրոց հաճախող երեխայի հետ առնչվելիս շոկի մեջ ես ընկնում թե ոնց է գիտելիքներ ձեռք բերելու նկատմամբ բնական սերը մարվել մեջը։ Ու սա, երևիթե, այնքան էլ զարմանալի չէ, երբ հաշվի ես առնում այն, որ դպրոցը հասարակության կողմից երեխաների «գործն» է համարվում՝ մի բան որ պետք է անել, բայց հեչ պարտադիր չի դրանից հաճույք ստանալ։

homeschooling
15.10.2016, 06:58
Հոմսքուլինգով զբաղվող երեխաների համար ի՞նչ խմբեր կան, ի՞նչ համայնքային կյանք, մի քիչ սոցիալական կողմից պատմեք:


Շատ բաներ կան, բոլորը թվել չի ստացվի։ Հիմնականներից. կան ռեգուլյար հանդիպումներ խաղահրապարակներում, հատուկ կազմակերպված թեմատիկ դասեր հումսքուլրների համար (սովորաբար դպրոցական ժամերին, որը ավտոմատ բացառում է դպրոց հաճախող երեխաների մասնակցությունը, չնայած սա դիտավորյալ պատճառ չէ), կոոպերատիվ խմբավորումներ (մի քանի ծնող իրար հետ «կոոպերատիվ» կրթում են երեխաներին, օրինակ մեկը պատմություն է դասավանդում, մյուսը՝ լեզու, երրորդը՝ մաթեմ), ռեսուրսային կենտրոններ (մի քանի հոումսքուլր ծնողներ իրար հետ տեղ են ստեղծում ուրիշ հոումսքուլրների համար դասեր, հանդիպումներ, տոնական հավաքույթներ կազմակերպելու համար)։ Դե իսկ խաղային հանդիպումները (playdate) կան ու կան։ Նաև շատ հաճախ ծնողները այլ երեխաների հրավիրում են իրենց երեխայի հետ որևէ բան ուսանել՝ անվճար կամ վճարովի հիմունքներով (օրինակ կար ու ձև, լեզուներ և այլն)։ Եվ տանը կրթվող երեխաները հաճախ մասնակցում են դպրոց հաճախող երեխաների հետ արտադպրոցային օղակների (երբեք չեմ հանդիպել տանը կրթող ծնողների, ովքեր փորձում են մեկուսացնել իրենց երեխաներին դպրոց հաճախող երեխաներից)։ Շատերը դպրոցների թիմային սպորտերի են մասնակցում կամ դպրոցներում կենտ ու հատիկ դասեր են վերցնում։ Որոշները քոլեջ/համալսարաններում են դասեր վերցնում։ Իրար հետ արշավների են գնում, թանգարաններում գիշեր անցկացնելու ծրագրեր իրականացնում... մի խոսքով այնքան սոցիալիզացիայի հնարավորություն կա, որ ծնողների գերակշռող մեծամասնության համար խնդիրը ոչ թե սոցիալիզացիայի ապահովումն է, այլ սահմանափակումը ժամանակի սղության պատճառով (որ ժամանակ լինի դպրությամբ էլ զբաղվելու)։

homeschooling
15.10.2016, 07:09
Ի՞նչ է պետք ծնողին լավ հոմսքուլինգ անելու համար:

Կամք։ Մնացածը ձեռք բերովի է։ Ուրիշ հարց է, որ որոշ ծնողների համար բարեհաջող տնային կրթական դաշտ ապահովելը ավելի դժվար է քան ուրիշներին (ֆինանսական հարց, երեխաների առողջություն, ռեսուրսներից հեռու գտնվելու պարագաներ և այլն)։



Բոլոր ծնողները կարո՞ղ են դա անել: Ովքե՞ր են, որ կարող են:

Կարծում եմ բոլորին էլ դա հասանելի է։ Բայց հեշտ գործ չէ՝ շատերը չեն համարձակվում առաջին քայլը անել։ Բայց «ջուրը ցատկողները» արագ լողալ են սովորում և հազվադեպ են զղջում այդ քայլի համար։

homeschooling
15.10.2016, 07:15
Արդյոք համալսարանները բացասական դիրքորոշում չունե՞ն հոմսքուլինգ անցած դիմորդների հանդեպ:

ԱՄՆ-ում, ո՛չ։ Նույնիսկ հակառակը. տանը կրթված երեխաները լավ անուն են հանել, ու քանի որ ԱՄՆ-ում բուհական ընդունելիությունը իրականացվում է ինդիվիդուալ կարգով, տնային կրթությունը նույնիսկ կարող է առավելություն լինել։ Իհարկե նաև քիչ դեր չի խաղում այն փաստը, որ համայնքում բուհերի հետ առնչվող ահագին ծնողներ էլ կան, ինչը հեշտացնում է բուհական ընդունելիության պլանավորումը։



Ի՞նչ եք կարծում, ինչո՞ւ է հոմսքուլինգը շատ երկրներում արգելված:
Կարճ պատասխանը՝ չգիտեմ։ Կարող եմ ենթադրել, որ կարող է լինել թե՛ մշակութային պատճառներով, թե՛ տնային կրթության իրավքունքի պայքարի դեռ սեղմնային վիճակը։ Նաև ինչքան երկիրը արդյունաբերական է, այնքան ավելի խիստ են հարկադիր հանրակրթական օրենքները։ Սա մի քիչ ավելի երկար զրույց է, որի ընթացքում պետք է անդրադառնալ համատարած հանրակրթության ձևավորման պատմությանն ու պատճառներին։ Բայց կարծում եմ ուշ թե շուտ զարգացած բոլոր երկրներն էլ կթույլատրեն տնային կրթությունը։

homeschooling
15.10.2016, 08:01
Բայց հարցը այստեղ այն է, թե ո՞նց կարող է Ծնողը դառնալ ուսուչից իր երեխայի համար: Դա պրակտիկորեն կարծում եմ հնարավոր չէ: Ուսուցչելը- դա Աշխատանք է: Ինձ հայտնի չէ ոչ մի դեպք, որ որևէ հանրահայտ-հանճարեղ-պրոֆեսիոնալ մեծ հեղինակություն ունեցող մարդ "հոմսքուլ" է արել իր երեխաների համար, անգամ իր մասնագիտությունից- լինի դա երաժշտություն, նկարչություն թե մաթեմաթիկա, մանավանդ "հայ սքուլ":
Հարց:-
Ո՞նց կարող է ծնողը համատեղել ծնողական զգացմունքները, հույզերը, և պրագմատիկ, սիստեմավորված, նաև ռուտինային աշխատանքը իր սեփական երեխաների հետ:
Առաջին հարցի պարագայով (ո՞նց կարող է ծնողը դառնալ ուսուցիչ). չգիտեմ ոնց է կարող դառնալ, բայց ըստ իս սա ոչ միայն պետք չի, այլ նաև խիստ անցանկալի է։ Հոումսքուլրների էլ-հաղորդակցման ցանցերում ժամանակ առ ժամանակ տնային կրթությամբ նոր-նոր հետաքրքրվող ծնողները տալիս են այս նույն հարցը («չգիտեմ, կկարողանամ այնպես անել, որ երեխաս ինձ սկսի որպես ուսուցիչ ընկալել»), ու միշտ էլ պատասխանները նույն բնույթի են՝ շուտով կհասկանաս, որ հարցդ անիմստ է։ Բոլոր երեխաներն էլ ունեն գիտելիքների բնական ծարավ։ Եվ ծնողի գործը տնային կրթության մեջ ոչ թե խիստ տիպային ուսուցիչ լինելն է, այլ օժանդակողի դերը ստանձնելն է. խրախուսել, ապահովել հասանելի նյութերի բազմազանություն, լինել ավագ ընկեր, խորհուրդով և օրինակ օգնել դժվարությունները հաղթահարել, և այլն։

Հանրահայտ-հանճարեղ ծնողների պահով. հանրահայտ ու հանճարեղ լինելու համար խիստ անհրաժեշտ է եզակի կենտրոնացումը ու ահռելի ժամանակային ռեսուրսների նվիրումը աշխատանքին։ Սա բացառում է երեխաների տնային կրթությամբ զբաղվելու հնարավորությունը։ Այնպես որ համաձայն եմ՝ ես էլ չգիտեմ այսպիսի դեպքեր։ Բայց բարեբախտաբար ես ո՛չ հանճարեղ եմ, ո՛չ էլ հանրահայտ, ու կարող եմ առանց խղճի խայթի զբաղվել երեխաներիս տնային կրթությամբ։ :)

Իսկ վերջին հարցին փորձեմ պատասխանել հռետորական հարցով. իսկ ինչո՞ւ պետք է ուսումը լինի կանխորոշաբար (premeditatively) ռուտինային, սիստեմավորված կամ նույնիսկ պրագմատիկ։ Իմ զուտ անձնական փորձից ամենամնայուն գիտելիքները ձեռք են բերվում ոչ թե ստիպողաբար, այլ խորը հետաքրքրությունից և տգիտության անբավարարվածությունից։ Հմտությունների ձեռք բերումը իհարկե պահանջում է նվիրվածություն և ջանասիրություն, բայց սրանք հենց նույն հատկանիշներն են, որոնք օգնում են երեխաներին դառնալ հմուտ ֆուտբոլիստ կամ թեկուզ՝ բլոտ խաղացող։ Գլխավորը հետաքրքրվածությունն է, իսկ ծնողը, իր եզակի վստահելիությամբ երեխայի կյանքում այդ հետաքրքրվածությունները խրախուսելու և ակտիվ պահելու ամենալավ սպառազեն անձնավորությունն է։

homeschooling
15.10.2016, 08:08
Չեմ պատկերացնում ծնողը ոնց պիտի էդքան գիտելիք տա, ու էդ գիտելիք տալն էլ համատեղի իր աշխատանքի հետ։ Ու ոնց պիտի գնահատի երեխայի ստացած գիտելիքները, ոնց պիտի համեմատի իրա տարիքայինների գիտելիքների հետ։

Սրանք հարցերս էին։

Քանի որ սրանք հարցեր էին անվանվել, փորձեմ պատասխանել։ Հեշտ չի, բայց լրիվ իրագործելի է։ Ինպես վերը նշեցի՝ որոշ մարդկանց համար ավելի հետ, քան այլոց։ Ու ամեն դեպքում տնային կրթությունը չի պահանջում միմիայն ծնողի կողմից «դասավանդում»։ Ծնողը ավելի շատ կարգավորողն է, որոշ կարևոր հմտությունների կամ գիտելիքները փոխանցումը երեխային կարող է շատ հանգիստ տնից outsource արվել, օրինակ մասնավոր դասերի, կամ թեմատիկ դասերի մասնակցությամբ։

homeschooling
15.10.2016, 08:29
Ծնողներն ու երեխաները մեծամասամբ ի՞նչ դժվարությունների կարող են հանդիպել տնային կրթության ժամանակ: Ինչպե՞ս եք տեսնում դրանք հաղթահարման ճանապարհները:

Իմ տեսած դժվարությունները գրեթե բոլորը գալիս են ծնողների անբավարար նվիրվածությունից։ Մի երկու շատ լավ ծանոթներ ունենք, որոնք այնքան էլ ինքնավստահ չեն իրենց՝ երեխային բավարար կրթություն ապահովելու, ունակությունների մեջ։ Սա բերում է սթրեսային վիճակի և՛ ծնողի մոտ, և՛ երեխայի։ Ու դա վստահության պակաս է ստեղծում երեխայի մոտ, ինչը էլ ավելի է դժվարացնում հոումսքուլինգը։ Նաև այսպիսի ծնողների վրա արտաքին կարծիքները ավելի ցավալի են ազդում՝ աներանելի իրավիճակ է։ Մեր պարագայում այսպիսի դժվարությունները հորիզոնում չեն երևում։

Կարող են լինել մի շարք ուրիշ՝ մեծամասամբ անկանխատեսելի, դժվարություններ։ Օրինակ՝ ժամանակային կամ ֆինանսական ռեսուրսների խիստ պակասումը՝ ինչ-ինչ պատճառներով։



Ո՞նց եք վերաբերվում հասարակության կողմից եկող բացասական կարծիքներին: Անտարբե՞ր եք, թքած ունե՞ք, թե՞ փորձում եք բացատրել, խոսել մարդկանց հետ:
Մեծամասամբ՝ անտարբեր։ ԱՄՆ-ում այս հարցին շատ ցավալի վերաբերվողները քիչ են։ Ես ինքս տնային կրթության քարոզելու ներքին դրդվածություն չունեմ, ու ոչ ոքու չեմ փորձում մտափոխել։ Մեր ընտանիքին սա ամենասազող ձևն է, ուրիշները իրենց համար ուրիշ ուղի են ընտրում։ Բայց միանշանակ պատրաստ եմ իմ կարծիքներով, ուսումնասիրություններով, գիտելիքներով, մոտեցումներով և այլն կիսվել հետաքրքրվողների հետ։ Մեր շրջապատի մարդիկ սովորաբար ավելի հետաքրքրվածություն են արտահայտում քան բացասական դիրքորոշում (համենայն դեպս արտաքուստ)։ Իհարկե, պատահում են նաև նրանք, ովքեր իրենց իրավունք են վերապահում խորհուրդներ տալ թե մենք ինչպես պետք է մեր երեխաներին մեծացնենք, բայց սրանց տեղը դնելը դժվար չէ։

homeschooling
15.10.2016, 08:44
Ես փոքր ժամանակ նախանձում էի շենքում ապրող երեխաներին, որովհետև նրանք ավելի շատ ընկերներ էին ունենում, քան թե մենք` սեփական տներում ապրողներս:
Հարց: Ոնց եք կարծում ձեր երեխան չունի ընկերների պակաս, թե սոցցանցերով են հիմա լրացվում էդ տիպի պակասները?
Հարցին պատասխանելու համար երևիթե պետք է զանազանել ընկերներին խաղընկերներից։ Ես մեծացել եմ շենքում, ու չնայած որ շենքում ու բակում շատ խաղընկերներ ունեի (նաև կողքի սեփական տներից էլ), ոչ մեկը դրանցից չդարձավ ընկեր։ Խաղընկերների պակաս չունեն (տես նախորդ պատասխաններիցս համայնքի մասին)։ Երկարատև ընկերության ձեռք բերման հարցում կարծում եմ տնային կրթությունը ավելի նպաստելու է քան խոչընդոտելու, քանի որ նոր մարդկանց հանդիպումների զգալի մասը տեղի է ունենում ընդհանուր հետաքրքրությունների շուրջ. իսկ համահունչ մարդիկ իար հետ ավելի լավ են մերվում։ Մերոնք ունեն նաև թաղային (մեծ մասամբ դպրոց հաճախող) և հայկական համայնքից (բոլորը դպրոց հաճախող) խաղընկերներ էլ։ Կարծում եմ սրանցից շատերի հետ էլ մտերիմ ընկերության ձևավորումը շատ հավանական է։ Այնպես որ ընկերների պակասի մասին անհանգստություններ չունենք։

Մերոնք դեռ փոքր են սոց-ցանցերով տառապելու համար։ Ու մենք էլ (ծնողներս) դրանցով շատ չենք չարաշահում, այնպես որ չեմ կարծում թե երեխաների մոտ վիրտուլ շփումը կյանքի զգալի մաս է կազմելու։

homeschooling
15.10.2016, 08:51
Թանկ չի՞ հոմսքուլինգը։
Կարծես շփոթմունքից էր ծնված այս հարցը, բայց միևնույն է պատասխանեմ. անվճար հանրակրթական դպրոցից թանկ, մասնավոր դպրոցներից՝ էժան։ Թե հավելյալ հետաքրքրություն կա, կարող եմ մանրամասնել առկա և սպասվող ծախսերի էությունը։

homeschooling
15.10.2016, 09:14
Հարցս հետևյալն է: Բոլորս էլ քիչ թե շատ միջին կարողությունների տեր մարդիկ ենք ու ոչ բոլոր առարկաներից ենք ուժեղ, ասենք ես մաթեմից բան չեմ հասկանում, մարդիկ էլ կան լեզուներից են թույլ: Տնային պայմաններում երեխային կրթելիս էն առարկաները, որոնցից ծնողն էդքան էլ ուժեղ չի, ի՞նչ ձևով եք դասավանդում:

Մեծամտություն որպես չհնչի, բայց դպրոցական ծրագրում չկա այդպիսի առարկա, որ չկարողանամ ինձ ժամանակին դասավանդած ուսուցիչներից լավ դասավանդել։ Սա համեմատական սանդղակով, որպես նշում, որ դպրոցի ուսուցիչներն էլ գերբնական կարողությունների տեր մարդիկ չեն։

Իսկ բացարձակ սանդղակով. դպրացական ծրագրից միայն մեկ առակա է, որ չեմ կարող մի կես ժամում գիտելիքներս թարմացնելուց հետո դպրոցական միջավայրում միջինից բարձր մակարդակով դասվանդեմ (այդ մի առարկան էլ մեծ հաճույքով երեխաների հետ կնստեմ նորից կսովորեմ)։ Բայց սրա էականությունը տնային կրթության մեջ հանդիսանում է միայն ծնողի ինքնավստահության մեջ։ Իմ պատկերացրած հոումսքուլինգում մենք տանը երեխաներին չենք նստացնում գրատախտակի դիմաց ու մուրճով գիտելիքներ ուղեղը լցնում։ Այլ ստեղծում ենք բազմազան ստիմուլյացիաներով հարուստ դաշտ, որտեղ երեխաները ուղղորդվում ու իրենց հետաքրքրություններին են հետևում։ Իսկ սրա համար ծնողը պետք չէ լինի տասնյակ տարբեր գիտությունների դոկտոր։

Կան դեպքեր նաև, երբ որոշ առարկաների համար դրսից ուսուցչի ներմուծումը շատ լավ մտահաղացում է։ Օրինակ մեր ընկերներից մեկը տանելով չեր կարողանում տանել մաթեմը, ու այդ վերաբերմունքը փոխանցվում էր տարրական դասարանների տարիքի երեխուն։ Ի վերջո հանձնվեց, և հայտարարություն տարածեց որ մասնավոր ուսուցիչ (tutor) է փնտրում երեխու հետ այս ինչ մեթոդիկայով մաթեմ պարապելու համար։ Ու գտավ մի անձնավորության, որը երեխուն ոչ միայն օգնեց հաղթահարել այդ մաթեմի տնային կուրսը, այլ նաև այնպես մտերմացավ երեխայի հետ ու սեր սերմանեց մաթեմի նկատմամբ, որ հիմա այդ երեխան ուզում է մաթեմատիկայի հետ կապված կարյերա ունենալ։ Տնային մթնոլորտն էլ գրեթե միանգամից լավացավ այդ դրսից ուսուցչի բերելու միտքը ի կատար ածելուց հետո։ Ցավոք սրտի դպրոց հաճախող երեխայի անհամապատասխան ուսուցչի փոխելը այսքան դյուրին չի։

anslov
15.10.2016, 09:17
Իսկ դուք աշխատու՞մ եք: Եթե չէ, ապա հնարավո՞ր է համ ֆուլ թայմ աշխատել, համ էլ երեխային ասենք երեկոյան, հոմսքուլինգ անել: Ու դա ամեն ամեն օր, տարին բոլոր, 12 տարի շարունակ, չհաշված իհարկե արձակուրդները:
Ու մեկ հարց էլ, եթե հնարավոր է հայսքուլի դիսցիպլիններ դասավանդել, ապա հայսքուլի ու քոլեջի/համալսարանի միջև տարբերությունը այնքան էլ մեծ չէ: Ինչու՞ չկան հոմհամալսարաններ/հոմքոլեջներ:

Եվ երկրորդ հարցը:
Արդյոք՞ երեխայի ապագա մասնագիտական կողմնորոշումը ամուր կապված չի լինի իր ծնողի հետաքրքրության/մասնագիտության հետ, քանի որ ծնողը լավ-գեղեցիկ-հասկանալի կդասավանդի միայն այն առարկաները, որոնք իր համար հասկանալի են ու որտեղ ինքը զգում է իրենց ինչպես ձուկը ջրում: Ու երեխան կսիրահարվի այդ "գեղեցկությանը" ու իրենց կտեսնի միայն էտ մասնագիտական դաշտում:
Իսկ դրանից արդյոք՞ երեխայի ապագան կարող է խեղվի, որովհտեև շատ ուշ նա կպարզի, որ բացարձակ իրենց կամֆորտնի չի զգում ծնողի մասնագիտական դաշտում:

homeschooling
15.10.2016, 09:41
Ես մի քիչ խառնվեցի իրար: Homeschooling-ը սովորաբար վարձված դասատուներով չի՞ կատարվում։ Համենայնդեպս, իմ իմացած դեպքերում էդպես ա։
Եթե ծնողներն են իրականացնում, արդյոք բավանակաչափ գիտելիք ունե՞ն ամեն առարկայից։ Ու ժամանակ ունե՞ն։
Դրսից ուսուցիչներ վարձելով էլ է կարելի տնային կրություն ապահովել։ Այդ դեպքում ծնողը համակարգողն է։ Չնայած որ այդպիսի մոտեցումն էլ ինձ համար ավելի նախընտրելի կլինի հանրակրթական դպրոցներից, ես ինքս նախընտրում եմ մեր (ծնողներիս) անմիջական մասնակցությունը կրթական գործընթացին։

Գիտելիքների առումով տես նախորդ գրառումս։ Ժամանակի հարցը բարդ է, և կոնկրետ մեր ընտանիքի համար այն ամենասուղ ռեսուրսն է։ Տնային կրթությամբ զբաղվող ընտանիքների գերակշռող մեծամասնությունում միայն մեկ ծնողն է աշխատում, երկրորդ ծնողն էլ (սովորաբար մայրը) տանը երեխաների կրթությամբ է զբաղվում։ Այնպես որ ժամանակի հարցը շատ կատաստրոֆիկ չէ, իսկ երեխաների մեծանալուն հետ մեկտեղ այդ ծնողը սկասում է աշխատել կա՛մ կես դրույք, կա՛մ տնից, շատ հաճախ նաև իրենց սեփական բիզնեսն են սկսում։ Մեր դեպքում՝ երկու ծնողս էլ աշխատում ենք (ոչ ֆինանսական նկատառումներից)։ Բայց բարեբախտաբար երկուսիս ոլորտներն էլ թույլ են տալիս որոշակի ճկունություն։ Գումարային 3.5 օր տանն ենք (շաբաթ-կիրակիից բացի), ու երեխաներին նայողի կարիք ունենք միայն շաբաթվա մեջ մեկուկես օր (մեկումեջ գործի էլ են մեզ հետ երեխաները գալիս)։ Բայց դե իմ դեպքում, օրինակ, այդ 3 օրը որ աշխատանքի եմ գնում, սովորաբար միջինում 16 ժամ եմ աշխատում, որ կարողանամ տանը եղած օրերս լիովին զբաղվեմ երեխաներով։ Հաստատ լուրջ նվիրագործում (dedication) է պահանջում, բայց կազմակերպվածության դեպքում լրիվ իրականացնելի է։

homeschooling
15.10.2016, 10:05
Իսկ դուք աշխատու՞մ եք: Եթե չէ, ապա հնարավո՞ր է համ ֆուլ թայմ աշխատել, համ էլ երեխային ասենք երեկոյան, հոմսքուլինգ անել: Ու դա ամեն ամեն օր, տարին բոլոր, 12 տարի շարունակ, չհաշված իհարկե արձակուրդները:
Ու մեկ հարց էլ, եթե հնարավոր է հայսքուլի դիսցիպլիններ դասավանդել, ապա հայսքուլի ու քոլեջի/համալսարանի միջև տարբերությունը այնքան էլ մեծ չէ: Ինչու՞ չկան հոմհամալսարաններ/հոմքոլեջներ:

Աշխատանքի մասին արդեն գրեցի նախորդ գրառմանս մեջ։ Դժվար է լրիվ դրույքով աշխատելուն հետ մեկտեղ երեխաներին հոումսքուլինգ անել։ Բայց կան այլընտրանքային ձևեր էլ։ Մեր ծանոթներից մի քանիսը դուրս եկան գործից, որ հոումսքուլինգ անեն, ու հիմա ֆրիլանսինգով են զբաղվում երեկոյան ժամերին։ Նորից կրկնեմ՝ հեշտ չի, բայց մեզ համար երեխաների հետ ժամանակ անցկացնելը նախընտրելի է մնացած բոլոր բաների վրա ժամանակ տրամադրելուց։ Ու, անշուշտ, ոչ բոլոր օրերն են երջանիկ ժպիտներով անցնում, բայց «օրվա վերջում» հասուն, ինքնավստահ, գիտելիքների նկատմամբ խանդավառություն ունեցող երեխա մեծացնելու գիտակցությունը ջնջում է ամեն մի ապրած դժվարությունը։

Իսկ ինչո՞ւ եք կարծում թե չկան հոումքոլեջներ/հոումհամալսարաններ։ Շատ ու շատ դեպքեր կան երբ մարդը բակալավրի կոչում չստացած դոկտորի կոչում է ստանում։ Եղել են ակադեմիկոսներ, որոնք բացարձակ բարձրագույն կրթություն չեն ունեցել։ Մի քանի ընտանիք ենք ճանաչում, որտեղ երեխաները հոումսքուլը ավարտելուց հետո որոշել են, որ քոլեջը իրենց համար չի, մասնագիտություն են ձեռք բերել ինքնակրթությամբ ու փարձնական հմտություններ ձեռք բերելով և հաջողակ կարյերա ունեն հիմա։ Բայց իրավական կողմից ճիշտ պատասխանը կլինի. հոումքոլեջի/հոումհամալսարանի գաղափարը գոյություն չունի, որևհետև բարձրագույն կրթությունը հարկադիր չի՝ ի տարբերություն տարրական-միջին-ավագ կրթությանը։ Մինչև հարկադրող օրենքների ընդունումը մարդիկ հազարավոր տարիներով տանն էին երեխաներին կրթում առանց անունը «հումսքուլինգ» դնելու։



Եվ երկրորդ հարցը:
Արդյոք՞ երեխայի ապագա մասնագիտական կողմնորոշումը ամուր կապված չի լինի իր ծնողի հետաքրքրության/մասնագիտության հետ, քանի որ ծնողը լավ-գեղեցիկ-հասկանալի կդասավանդի միայն այն առարկաները, որոնք իր համար հասկանալի են ու որտեղ ինքը զգում է իրենց ինչպես ձուկը ջրում: Ու երեխան կսիրահարվի այդ "գեղեցկությանը" ու իրենց կտեսնի միայն էտ մասնագիտական դաշտում:
Իսկ դրանից արդյոք՞ երեխայի ապագան կարող է խեղվի, որովհտեև շատ ուշ նա կպարզի, որ բացարձակ իրենց կամֆորտնի չի զգում ծնողի մասնագիտական դաշտում:
Չեմ կարծում թե այդքան միանշանակ է։ Վերևում արդեն պատմեցի մի ծանոթի մասին, ում ծնողը մաթեմից լրիվ հեռու էր, իսկ երեխան հիմա մաթեմով է գրեթե ապրում։ Ես ինքս իմ մասնագիտականից բացի լիքը ուրիշ առարկաների նկատմամբ սեր եմ տածում։ Եվ ծնողների մասնագիտությունները իրարից ահագին տարբերվում են, այնպես որ հետևելու ուղիների այլընտրանքներ էլ կան։ Բայց տնային կրթությունը ընտրած ծնողների մեծամասնությունը սիրում է ոչ թե կոնկրետ առարկա, այլ սիրում է հենց սովորել ու գիտելիքներ ձեռք բերել։ Շատերն էլ գիտեն, որ իրենք ինչ-որ բանից թույլ են, ու փորձում են գերկոմպենսացնել դա երեխաների մոտ։ Բայց բոլոր դեպքերում էլ ոչ մի խնդիր չեմ տեսնում այստեղ։ Նույնիսկ եթե երեխան ուշ հասկանա, որ իր ընտրած ճանապարհը շատ սազական չէ, միշտ էլ կարող է փոխել այն։ Մանավանդ, որ տնային կրթությամբ անցած երեխաների մոտ գիտելիքների ու սովորելու նկատմամբ սերը սովորաբար լավ զարգացված է լինում։

Աթեիստ
15.10.2016, 10:26
Դուք համարում եք, որ գտել եք երեխաներին կրթելու ձև, որը, տարբերվելով դպրոցներից, ավելի լավն ա, ու երեխաներին չի վանում կրթվելու պրոցեսից։
Չեք գնտում, որ սխալ ա հավասարեցնել բոլոր դպրոցները։
Ինչու ե՞ք բացառում, որ դասավանդման էդ մեթոդները (անհատական մոտեցում, ազատ միջավայր) կարող են լինել նաև դպրոցում։
Օրինակ հենց հիմա իմ երեխաները այցելում են Բլեյանի դպրոց, որտեղ կա և անհատական մոտեցումը, և ուսուցիչների հետ ազատ ընկերական միջավայր, երեխաներն էլ մեծ հաճույքով այցելում են։ Ու դպրոց ուղարկելով հաստատ իրանց չեմ կարա սպառնամ։

Կամ երբ մեծս մանկապարտեզ էր գնում, որն էլի շատ էինք հավանում, տղայիս սպառնալու համար ասում էինք, որ եթե իրեն վատ պահի, հաջորդ օրը մանկապարտեզ չի գնա։

ivy
15.10.2016, 10:43
Ձեր ներկայացրած հոմսքուլինգը կրթության իդեալական մոդել է: Որպես ճանապարհի հնարավոր խոչընդոտ ներկայացրեցիք միայն ժամանակի գործոնը կամ էլ ծնողի մոտ վստահության պակասը:
Ձեր կարծիքով, չկա՞ն այնուամենայնիվ ինչ-որ թույլ կամ պակաս ուժեղ կողմեր, որտեղ դպրոցը համեմատության կարգով ավելի շահեկան կարող է լինել:

Մի ուրիշ հարց էլ:
Ասեցիք, որ վաղուց եք հետաքրքրվում հոմսքուլինգով՝ դեռ մինչև երեխաների ծնունդը: Ո՞նց եք ընդհանրապես եկել էս թեմային: Նոր-նոր ծանոթանալով գաղափարին՝ արդյո՞ք սկզբում եղել է թերահավատություն (ինչպես շատերիս մոտ է), թե սկզբից ևեթ տարվել եք գաղափարով:

anslov
15.10.2016, 10:47
Իսկ եթե ավելի կոնկրետանանք, ապա -
Քանի երեխա եք կրթում այդ ձևով: Այսիքն քանի երեխա ունեք, և իրենցից քանիսն են հիմա կրթվում այդ ձևով:
Քանի տարեկան են ձեր երեխաները:
Այդ պրոցեսի մեջ հիմա քանի հոգի է ներգրավված- Միայն ծնողնե՞րն են, թե տատիկ-պապիկ-հորքուր-մորքուր և այլն նույնպես կան այդ հոմսքուլի մեջ:

homeschooling
15.10.2016, 10:53
Չեք գնտում, որ սխալ ա հավասարեցնել բոլոր դպրոցները։
Ինչու ե՞ք բացառում, որ դասավանդման էդ մեթոդները (անհատական մոտեցում, ազատ միջավայր) կարող են լինել նաև դպրոցում։
Գտնում եմ՝ սխա՛լ է հավասարեցնել բոլոր դպրոցները։

Չեմ բացառում։ Եթե այդպիսի եզրակացության եք հանգել իմ համեմատությունից հումսքուլրների ու դպրոց հաճախող երեխաների միջև, ապա ասեմ, որ դա, իհարկե, գռեհիկ ընդհանրացում էր, և միմիայն աչքի ամենաընկնող դիտարկումը։

Հավատում եմ, որ Բլեյանի դպրոցը այդ առումով ինչ-որ չափով օրինակելի դպրոց է Հայաստանում (որոշ կապեր կան այդ դպրոցի հետ)։ Բայց, ըստ իս, կամայական դպրոց էլ ունի սահմանափակումներ, որոնք տնային կրթության մեջ ուղղակի չեն էլ առաջանում։ Օրինակ խոսվեց սոցիալիզացիայի մասին, ու շատերը կարծում են թե դպրոց չհաճախելը բացասական է ազդում տանը կրթվող երեխաների սոցիալական հմտությունների զարգացման վրա։ Բայց իմ կարծիքով դպրոցական միջավայրը ոչ միայն դրականորեն չի նպաստում ճիշտ սոցիալական հմտությունների ձեռք բերմանը, այլ նաև անառողջ է։ Մարդ արարածը ապրում է բազմաշերտ, բազմատարիք հասարակական խմբավորումների մեջ, ու սովորելուն ամենանպաստավոր տարիների ընթացքում օրվա կեսը իր տարիքակիցների հետ հարկադրական միջավայրում անցակցնելը դժվար թե իդեալական «դպրոց» լինի հետագա կյանքի համար։ Ու սրա հետևանքներից մեկն է գրեթե համատարած peer dependence-ը դպրոցներ հաճախող երեխաների մոտ, որը հոումսքուլրների մոտ գրեթե չտեսնված բան է։

Ու ես ամենևին ոչ քարոզում եմ, ու նույնիսկ ոչ էլ խրախուսում եմ բռնել տնային կրթության ուղին։ Ձեր համար Բլեյանի դպրոցն է լավը, ուրիշի համար՝ շարքային հանրակրթական դպրոցը, երրորդի համար էլ Դիլիջանի Միջազգային դպրոցը։ Մենք էլ մեր յուղի մեջ ենք տապակվում։ Գլխավորը՝ երեխաները մեծանան արողջ, երջանիկ ու հմուտ՝ հետագա կյանքի մարտահրավերները ընդունելու համար։

homeschooling
15.10.2016, 11:05
Ձեր ներկայացրած հոմսքուլինգը կրթության իդեալական մոդել է: Որպես ճանապարհի հնարավոր խոչընդոտ ներկայացրեցիք միայն ժամանակի գործոնը կամ էլ ծնողի մոտ վստահության պակասը:
Ձեր կարծիքով, չկա՞ն այնուամենայնիվ ինչ-որ թույլ կամ պակաս ուժեղ կողմեր, որտեղ դպրոցը համեմատության կարգով ավելի շահեկան կարող է լինել:

Ո՛չ, չեմ գտնում որ դպրոցը ունի շահեկան կողմեր տնային կրթության հանդեպ՝ ռեսուրսներից բացի։ Օրինակ լաբորատոր գիտությունների դասավանդումը դժվար է ապահովել տնային պայմաններում։ Որոշ հոումսքուլինգ ծնողներ ավագ դպրոցի տարիներին երեխաներին գոնե մի երկու առարկայի համար դասընթացների են տալիս։ Դե ու նաև հանրակրթական դպրոցը անվճար է... բայց երեխայի կրթվելու տեսանկյունից հարկադրական հանրակրթական դպրությունը թյուրիմացություն է։ Ու սրան նվիրված ահռելի գրականություն գոյություն ունի։ Կրթական ոլորտի շատ կառավորիչներ ոչ էլ ժղտում են, որ դպրոցի հիմքում երեխաների շահերը չեն ընկած...



Մի ուրիշ հարց էլ:
Ասեցիք, որ վաղուց եք հետաքրքրվում հոմսքուլինգով՝ դեռ մինչև երեխաների ծնունդը: Ո՞նց եք ընդհանրապես եկել էս թեմային: Նոր-նոր ծանոթանալով գաղափարին՝ արդյո՞ք սկզբում եղել է թերահավատություն (ինչպես շատերիս մոտ է), թե սկզբից ևեթ տարվել եք գաղափարով:
Ուսանողական տարիներիս եմ լսել եզրը։ Չեմ էլ հիշում որտեղ էր, բայց հպանցիկ նշված էր ինչ-որ մեկի տանը կրթված լինելու մասին։ Ու հենց այդ «homeschool» բառը լրիվ ցնցեց։ Մտքումս արդեն կառուցեցի թե դա ինչ կարող է լինել ու հավատս չէր գալիս, որ այդպիսի մոդելի գոյության հետ մեկտեղ երեխաների մեծամասնությունը հանրակրթական դպրոցներում են իրենց կյանքները վատնում։ Ոչ մի վայրկյան մոտս թերահավատություն չի եղել մոդելի առավելության հարցում։ Բայց նաև միշտ էլ գիտակցում է եղել, որ դա երբեք հեշտ ուղի չի կարող լինել։

homeschooling
15.10.2016, 11:13
Իսկ եթե ավելի կոնկրետանանք, ապա -
Քանի երեխա եք կրթում այդ ձևով: Այսիքն քանի երեխա ունեք, և իրենցից քանիսն են հիմա կրթվում այդ ձևով:
Քանի տարեկան են ձեր երեխաները:
Այդ պրոցեսի մեջ հիմա քանի հոգի է ներգրավված- Միայն ծնողնե՞րն են, թե տատիկ-պապիկ-հորքուր-մորքուր և այլն նույնպես կան այդ հոմսքուլի մեջ:
Երկուսն են, տարրական դպրոցի տարիքի։ Մեր հետ տատիկ է ապրում, ու նշվածս մեկուկես օրերը, որ ծնողները իրար հետ աշխատանքի են, ինքն է զբաղվում երեխաներով (եթե երեխաները ծնողներից մեկի կամ տաբեր ծնողների հետ աշխատանքի չեն գալիս այդ օրերից մեկը)։ Այսքանն ենք։ Անձնական մանրուքները իմանալուց բացի ինչ-որ խնդիր/նպատակ հետապնդո՞ւմ էր այդ հարցադրումը։

ivy
15.10.2016, 11:27
Քանի որ ընդհանուր երեք չափահաս մարդիկ են ներառված կոնկրետ էս դեպքի տնային կրթության մեջ, ապա հետաքրքիր կլիներ իմանալ, թե մյուս երկուսն ինչպես են եկել նույն տեսակետին: Դո՞ւք եք իրենց ծանոթացրել հոմսքուլինգի գաղափարին (ո՞նց են սկզբում ընդունել), թե մեկդ մյուսից անկախ եք եկել դրա անհրաժեշտության գաղափարին:

Գալաթեայի հարցի պատասխանից երևաց, որ երեխային/երեխաներին այնումենայնիվ սկզբում դպորց եք տարել, ապա հանել դպրոցից: Իսկ նախորդ պատասխանում ասեցիք, որ դեռ ուսանող տարիներից ոչ մի վայրկյան չեք կասկածել հոմսքուլինգի՝ լավագույն մոդել լինելու մեջ, ու շոկ եք ունեցել, թե այդ մոդելի գոյության հետ մեկտեղ ինչու են երեխաները շարունակում հանրակրթական դպրոց գնալ: Բայց երեխային/երախաներին այնուամենայնիվ սկզբում դպրոց եք տարել: Արդյո՞ք հակասություն չկա սրա մեջ:

ivy
15.10.2016, 11:38
Մերոնք ունեն նաև թաղային (մեծ մասամբ դպրոց հաճախող) և հայկական համայնքից (բոլորը դպրոց հաճախող) խաղընկերներ էլ։

Արդյո՞ք սա նշանակում էր, որ հոմսքուլինգով զբաղվող ուրիշ հայ ընտանիքների հետ կապ չունեք/չեք ճանաչում, թե՞ այնուամենայնիվ ծանոթ եք կրթության այս ձևն ընտրած ուրիշ հայերի հետ:

anslov
15.10.2016, 11:41
Երկուսն են, տարրական դպրոցի տարիքի։ Մեր հետ տատիկ է ապրում, ու նշվածս մեկուկես օրերը, որ ծնողները իրար հետ աշխատանքի են, ինքն է զբաղվում երեխաներով (եթե երեխաները ծնողներից մեկի կամ տաբեր ծնողների հետ աշխատանքի չեն գալիս այդ օրերից մեկը)։ Այսքանն ենք։ Անձնական մանրուքները իմանալուց բացի ինչ-որ խնդիր/նպատակ հետապնդո՞ւմ էր այդ հարցադրումը։
Դետալների իմ համար կարևոր են, քանի որ ես էլ 99 տոկոսով անհատական ուսուցման/դաստիրակության մտքի եմ, սակայն պատկերացնում եմ դա ավելի շատ պրոֆեսիոնալի կողմից իրականացվող: Դետալները կօգնեն ապագայում պատկերացում կազմելու դրա համար իմ պիտանելիության մեջ:
Դասավանդման համար հատուկ հստակ որոշված ժամանակացույց ունե՞ք, թե ըստ նպատակահարմարության եք սկսում դասը: Լինու՞մ է որ դասավանդման պրոցեսը շարունակվի ասենք ճաշի, կամ զբոսանքի ժամանակ:

homeschooling
15.10.2016, 12:13
Քանի որ ընդհանուր երեք չափահաս մարդիկ են ներառված կոնկրետ էս դեպքի տնային կրթության մեջ, ապա հետաքրքիր կլիներ իմանալ, թե մյուս երկուսն ինչպես են եկել նույն տեսակետին: Դո՞ւք եք իրենց ծանոթացրել հոմսքուլինգի գաղափարին (ո՞նց են սկզբում ընդունել), թե մեկդ մյուսից անկախ եք եկել դրա անհրաժեշտության գաղափարին:

Ծանոթացրել եմ ես։ Նոր-նոր էինք ամուսնացել, երբ գրվեցի տնային կրթության ամսագրերից մեկին (որը ցավոք սրտի մի երկու տարի անց վաղաժամ վախճան ունեցավ)։ Ամեն մի թողարկումը որ ժամանում էր, իրար ձեռքից պոկում էինք։ Ես այդ պահին արդեն մի քանի տարի էր ուսումնասիրում էի հոումսքուլինգը, ու շատ հաճախ քննարկում էինք ամսագրի հոդվածները, կիսվում էի իմ կարդացած-սովորածներով։ Ու շատ շուտով բոլորս էլ եկանք այն համոզման, որ եթե կարողանանք անել, դա է մեր երեխաներին կրթելու նախընտրելի տարբերակը։ Բայց ոչ մի ագրեսիվ թերահավատություն չի եղել։ Բայց ունենք ծանոթներ, որ ծնողներից մեկը ուզում է հոումսքուլ անել, բայց մյուսը երկու ոտքով դեմ է ու լսել էլ չի ուզում դրա մասին։ Մի երկու ծանոթ էլ ունենք, որ հումսքուլ են անում, բայց մշտական դպրոցի որոնումների մեջ են, ու ուր էլ գնում են ծանոթանալու, այս կամ այն պատճոռով չեն հավանում։ Այս վերջինների երեխաներին հաստատ չեմ կարծում թե ծնողների ընտրած տնային կրթությունը շատ նպաստավոր է։



Գալաթեայի հարցի պատասխանից երևաց, որ երեխային/երեխաներին այնումենայնիվ սկզբում դպորց եք տարել, ապա հանել դպրոցից: Իսկ նախորդ պատասխանում ասեցիք, որ դեռ ուսանող տարիներից ոչ մի վայրկյան չեք կասկածել հոմսքուլինգի՝ լավագույն մոդել լինելու մեջ, ու շոկ եք ունեցել, թե այդ մոդելի գոյության հետ մեկտեղ ինչու են երեխաները շարունակում հանրակրթական դպրոց գնալ: Բայց երեխային/երախաներին այնուամենայնիվ սկզբում դպրոց եք տարել: Արդյո՞ք հակասություն չկա սրա մեջ:
Կա հակասություն։ Մեր ակնթարթային թուլությունից էր, որ մեծս գնաց դպրոց, երբ հասավ հարկադիր դպրության տարիքի։ Նաև որոշ անձնական հարցեր էլ կային, որոնք բարդացնում էին այդ պահին տնային կրթությամբ զբաղվելը։ Բայց արդարանալու տեղ չկա. եթե հնարավոր լիներ ժամանակը հետ տալ, հաստատ չէր գնա դպրոց։ Երևիթե մեր գործած ամենամեծ սխալն էր երեխաների հարցում։ Առաջին օրերից էլ սկսեցին բացասական ազդեցությունները։ Ու առաջին կիսամյակի ավարտին արդեն ակնհայտ էր, որ ձմեռային արձակուրդից հետո դպրոց չի վերադառնալու։ Հումսքուլների մոտ կա deschooling գաղափարը, ըստ որի դպրոցից հանված երեխային առնվազն նույն թվով ամիս ժամանակ է պետք ապասեղմվելուն (decompression), ինչքան որ տարի դպրոց է հաճախել։ Այդ ապադպրության ժամանակաշրջանում երեխային պետք է հանգիստ թողնել, որպեսզի դպրոցի տարիների ընթացքում հալածված սերը գիտելիքների նկատմամբ վերածնունդ ապրի մոտը (սովորաբար ոչ-պաշտոնական խաղային թերապիա են նաև գործի դնում - Non-Directive Play Therapy, NDPT)։ Մեծիս մոտ 3.5 ամիս դպրությունից հետո այդ ապադպրության ժամանակաշրջանը մոտ մեկ ամիս տևեց, մինչև լիովին վերադարձավ նույն զվարթ ու ուսման նկատմամբ ծարավ երեխայի։ Ընդ որում իր համադասարանցիների մոտ ըստ իրենց ծնողների լրիվ նույն փոփոխություններն էին տեղի ունենում, բայց իրենք նախընտրեցին պնդաճակատ շարունակել «ադապտացիան» դպրոցին։ Որոշ երեխաների ու իրենց ծնողների հետ ծանոթությունը շարնակում ենք՝ երեխաները դեռ «ադապտացվում» են։

Freeman
15.10.2016, 12:18
Բա ի՞նչ մեթոդով եք գնահատում երեխայի ստացած գիտելիքները, ասենք տեստ/քննություն/գնահատական եթե տեստ կա, ո՞րտեղից եք էդ տեստերը վերնում, թե՞ ամեն ծնող ինքն ա որոշում որ առարկայից ինչքան գիտելիք պիտի երեխան ունենա։

homeschooling
15.10.2016, 12:22
Արդյո՞ք սա նշանակում էր, որ հոմսքուլինգով զբաղվող ուրիշ հայ ընտանիքների հետ կապ չունեք/չեք ճանաչում, թե՞ այնուամենայնիվ ծանոթ եք կրթության այս ձևն ընտրած ուրիշ հայերի հետ:
Մեր աշխարհագրական գոտում մի երկու խառնված (ամուսիններից մեկը՝ հայ) ընտանիքների մասին լսել ենք ընդհանուր ծանոթներից, բայց անձնապես չենք ճանաչում։ Մեր մոտի հայ համայնքային կյանքին մասնակցող ուրիշ հոումսքուլինգ անող հայերի չգիտենք։ ԱՄՆ-ում այլուր ապրող մի երկու հոումսքուլինգ անող հայերի գիտեմ հեռակա կարգով, բայց 3րդ սերնդի ամերիկահայեր են՝ լեզունել էլ կորցրած։

homeschooling
15.10.2016, 12:38
Դետալների իմ համար կարևոր են, քանի որ ես էլ 99 տոկոսով անհատական ուսուցման/դաստիրակության մտքի եմ, սակայն պատկերացնում եմ դա ավելի շատ պրոֆեսիոնալի կողմից իրականացվող: Դետալները կօգնեն ապագայում պատկերացում կազմելու դրա համար իմ պիտանելիության մեջ:

Պարզ է։ Շնորհակալություն պատասխանելու համար։


Դասավանդման համար հատուկ հստակ որոշված ժամանակացույց ունե՞ք, թե ըստ նպատակահարմարության եք սկսում դասը: Լինու՞մ է որ դասավանդման պրոցեսը շարունակվի ասենք ճաշի, կամ զբոսանքի ժամանակ:
«Դասավանդումը» երբեք էլ չի դադարում։ Ոչ, սահմանված գրաֆիկ չունենք, չնայած ինքնըստինքյան որոշակի սովորություններ ձևավորվել են (օրինակ գրավոր աշխատանքները մեծ մասամբ առավոտյան են արվում, ընթերցանությունը սովորաբար կեսօրին է տեղի ունենում, և այլն)։ Մեր մոտեցման ընդհանրացված անվանումը «unschooling» է, չնայած այդ եզրն էլ չեմ սիրում, ինչպես նաև պիտակավորումները։ Որաշակի պարամետրեր ունենք թե տարվա կեսին և վերջում ինչ նվաճումներ ենք սպասում, բայց դրանից զատ բավականին ազատ ձևաչափով ենք շարժվում։ Մի օրինակ բերեմ, որ պարզ լինի մոտեցումը։

Մեծս հեծանվից ամռանը ընկել՝ ջինսի ծունկը ճղել էր։ Մտածում էինք, որ կկտրեինք, ջինսի շորտեր կսարքեինք, այն էլ ականջի հետև ընկավ։ Մի երկու շաբաթ առաջ այդ ջինսը, ոնց եղավ, մի պուճախից դուրս եկավ։ Ու կտրեցի ծնկից, բայց մեծիս վրա արդեն չէր լինում։ Փոքրս էլ ուզեց այդ կտրած ջինսը փորձել։ Ու վրան շատ լավ նստեց, հետն էլ ծնկից ներքև ոտերի մասերը հագավ որպես թևնոցներ։ Ու այնքան մի սյուռ տեսարան էր, որ առաջարկեցի այդ ջինսի կտորտանքները իր ջինսի երկարամեջք շապիկի հետ իրար կպցնենք, ու այս տարվա Հելոուինի համար steampunk ոճի կոստյում սարքենք։ Երեխաներն էլ թե բա՝ steampunk-ը ինչա՞։ Ու մի քանի օր լրիվ տարված էին այդ գաղափարով, որի ընթացքում հեչի պես մի կես տարվա պատմություն սովորեցին, մի լիքը գեղագրական հաճույք ստացան, ու շոգեքաշարժչի սկզբունքը, առավելություններն ու թերությունները լավ ուսումնասիրեցին։ Հիմա որոշները սրան կանվանեմ հավայի ուսուցում, բայց սրանք են մնայուն գիտելիքները, ոչ թե դպրոցական ծրագրի մեջ հավաքած կցկտուր փաստերի հավաքածուն։

anslov
15.10.2016, 12:52
Մեծս հեծանվից ամռանը ընկել՝ ջինսի ծունկը ճղել էր։ Մտածում էինք, որ կկտրեինք, ջինսի շորտեր կսարքեինք, այն էլ ականջի հետև ընկավ։ Մի երկու շաբաթ առաջ այդ ջինսը, ոնց եղավ, մի պուճախից դուրս եկավ։ Ու կտրեցի ծնկից, բայց մեծիս վրա արդեն չէր լինում։ Փոքրս էլ ուզեց այդ կտրած ջինսը փորձել։ Ու վրան շատ լավ նստեց, հետն էլ ծնկից ներքև ոտերի մասերը հագավ որպես թևնոցներ։ Ու այնքան մի սյուռ տեսարան էր, որ առաջարկեցի այդ ջինսի կտորտանքները իր ջինսի երկարամեջք շապիկի հետ իրար կպցնենք, ու այս տարվա Հելոուինի համար steampunk ոճի կոստյում սարքենք։ Երեխաներն էլ թե բա՝ steampunk-ը ինչա՞։ Ու մի քանի օր լրիվ տարված էին այդ գաղափարով, որի ընթացքում հեչի պես մի կես տարվա պատմություն սովորեցին, մի լիքը գեղագրական հաճույք ստացան, ու շոգեքաշարժչի սկզբունքը, առավելություններն ու թերությունները լավ ուսումնասիրեցին։ Հիմա որոշները սրան կանվանեմ հավայի ուսուցում, բայց սրանք են մնայուն գիտելիքները, ոչ թե դպրոցական ծրագրի մեջ հավաքած կցկտուր փաստերի հավաքածուն։
Սա 100% աշխատող մեթոդ է, ու դպրոցներում շատ անգամ փորձում են ստանալ այսպիսի միջավայր, բայց այն լավ չի աշխատում, քանի որ ուսուչիցը բազմակի անգամներ է արդեն խաղում նույն դերը ու ըստ դրա, միջավարյը գնալով ավելի ու ավելի է արհեստական գեներացվում ու ուսանող երեխան շատ արագ է զգում կեղծը:
Ըստ դրա, նորավարտ, անփորձ ուսուցչի հետ միշտ շատ ավելի հետաքրքիր է, ինտերակտիվ, քան փորձառու ուսուցչի հետ:
Իսկ ծնողը այս դեպքում ունի գերակշիռ առավելություն, քանի որ պրակտիկորեն իր համար էլ է ամեն ինչ "առաջին անգամ" :

anslov
15.10.2016, 13:05
Կա՞ արդյոք վտանգ, որ ծնողը իր երեխայի համար կդառնա բացարձակ հեղինակություն:
Քանի որ դա իր լավ կողմերով հանդերձ իր մեջ պարունակում է լուրջ վտանգներ երեխայի հոգեբանական անհատականության վրա: Կոպիտ ասած, Ալեքսանդրի ՄԵծի համար Արիստոտելը բացարձակ հեղինակություն էր ամբողջ կյանքում, ու նա իր ամեն մի որոշումը գոնե մտովի "պաշպանում " էր Արիստոտելի առաջ:
Արիստոտելի դեպքում ամեն ինչ հիանալի է, քանի որ դրանից Ալեքսանդրը միմիայն օգտվում էր:
Իսկ "սովորական" ծնողերի դեպքու՞մ: Դա կարող է սահմանափակել միայնակ, անկած, ծնողների պատկերացումներից տարբեր որոշումներ ընդունելու ընդունակությանը, քանի որ երեխան փոքր տարիքից դաստիրակչական նկատառումներով շփվում է միշտ նույն մարդկանց հետ: Չկա ալտերնատիվ պահվածք, մտածելակեպ, իրեն կողմից գոնե տվյալ ժամանակաշրջանում հեղինակություն հանդիսացող մարդկանց կողմից: Ո՞նց եք կոմպեսացնում "ձեր հեղինակություն": Այսպես ասած ուրիշ "հեղինակություններ" օբեկտիվ պակասը:

homeschooling
15.10.2016, 13:15
Բա ի՞նչ մեթոդով եք գնահատում երեխայի ստացած գիտելիքները, ասենք տեստ/քննություն/գնահատական եթե տեստ կա, ո՞րտեղից եք էդ տեստերը վերնում, թե՞ ամեն ծնող ինքն ա որոշում որ առարկայից ինչքան գիտելիք պիտի երեխան ունենա։
ԱՄՆ-ում կրթությունը նահանգների գործն է, ու ամեն մի նահանգ ինքն է ընտրում համակարգը, գործընթացները, վերահսկողության գործիքները, և այլն։ Ու սրա պատճառով ամեն նահանգ իր օրենսդրական հիմքը ունի տնական կրթության վերահսկողության հարցում։ Կան հոումսքուլինգի նկատմամբ խիստ և մեղմ նահանգներ։ Մեր նահանգը համեմատաբար խստերից է, ու ռեգուլյար թղթաբանություն, դասավանդման պլանի հաստատում ու երեխաների գիտելիքների պարբերական գնահատում է պահանջում։ Բայց ծնողները իրավասու են ընտրել գնահատման միջոցներն ու ձևը։ Ու բոլոր հոումսքուլրներն էլ փորձում են նվազագույնը անել այդ հարցում, որպեսզի չստեղծվի ավելի ընդլայնված պահանջներ քաջալրող նախադեպեր։ Ու նվազագույնը՝ տարվա վերջում զեկույց պատրաստելն է, թե երեխան ինչ նվաճումներ է ունեցել անցած տարվա ընթացքում։ Նաև մեր նահանգում այս ամենը վերահսկվում է տեղական (քաղաքային) դպրոցական համակարգի կողմից, ի տարբերություն որոշ այլ նահանգների, որտեղ հոումսքուլրների վերահսկողությունը կատարվում է նահանգային կենտրոնական կրթական կառույցի կողմից։ Ու ստացվում է, որ տեղային դրոցների ղեկավարը պատասխանատու է իր տարածքում բնակվող հոումսքուլրների վերահսկողության համար։ Սրա հետևանքով էլ իրենք փորձում են օրենքով ամրագրված իրենց պահանջները կատարեն՝ թղթաբանության պարագայով։ Բայց ի վերջո բոլորն էլ թքած ունեն այդ մի 3% երեխաները գիտելիք ստանում են թե չէ (դպրոցում քննությունների արդյունքներով հաստատված գիտելիք չստացող երեխաների թիվը մի քանի անգամ գերազանցում է բոլոր տանը կրթվող երեխաների թիվը), մնում է միմիայն բյուրակրատական թղթաբրդոցը։

Ըստ հոումսքուլինքը կարգավորող օրենսդրության, մեր համանահանգային պահանջը միայն որոշ քանակով ժամերի տրամադրումն է կրթական գործընթացին։ Տեղական կրթական ղեկավարը ունի դասավանդման պլանի հաստատելու կամ ժխտելու իրավունք, բայց չկան ծնողներին որոշակի բաներ դասավանդել ստիպելու իրավական լծակներ։ Այսինքն պրակտիկ տեսանկյունից կարող ես անել ինչ ուզում ես, մենակ թե թղթերդ տեղը-տեղին լինեն։

Բայց ծնողների գերակշչող մեծամասնությունը տնային կրթությամբ զբաղվում է երեխաներին բարենպաստ կրթական պայմաններ ստեղծելու համար։ Եվ բոլորն ել փորձում են փաստացի նվաճումների հետք ստեղծել (paper trail), որպեսզի ապագայում համալսարաններ դիմելու ընթացքում այս նվաճումները կարողանաս ներկայացնել։ Բայց շատ հոումսքուլրներ ավագ դպրոցի տարիքում արդեն սկսում են համալսարաններում կենտ-ու-հատիկ դասեր վերցնել, ու այս դասերում հաջողությունները ավելի խոսուն են քան թե դպրացում ստացված գնահատականները։

Իսկ թե կոնկրետ ծնողը ոնց է տեսնում երեխան սովորում է թե չէ. եթե ծնողը անմիջապես մասնակցում է գործընթացին, միշտ էլ տեղյակ է երեխայի գիտելիքների մակարդակին, ու ոչ մի եզրափակիչ քնություն հարկավոր չի։ Դասավանդման մոտեցումներն էլ կարող են տարբեր լինել։ Օրինակ ինձ ավելի մոտիկ է «ետադարձ ուսուցման ծրագրումը» (backward instructional design), որով ուսուցման նյութերի ընտրությունը ու ծրագրումը պայմանավորված է վերջնական սպասվելիք գիտելիքներով։ Այս մեթոդիկայով ապահովվում է նվազագույն սահմանված գիտելիքների ձեռքբերումը, բայց ուսուցման արհեստական սահմանափակում չի կատարվում, և երեխան կարող է շարունակել այդ թեմայով իր ուսումնասիրությունները ինչքան որ կուզի (հանրակրթական դպրոցներում սովորաբար հակառակն է արվում՝ սկզբից ընտրվում են նյութեր, հետո վերջում գիտելիքները ստուգվում են քննություններով)։

homeschooling
15.10.2016, 13:44
Կա՞ արդյոք վտանգ, որ ծնողը իր երեխայի համար կդառնա բացարձակ հեղինակություն:
Քանի որ դա իր լավ կողմերով հանդերձ իր մեջ պարունակում է լուրջ վտանգներ երեխայի հոգեբանական անհատականության վրա: Կոպիտ ասած, Ալեքսանդրի ՄԵծի համար Արիստոտելը բացարձակ հեղինակություն էր ամբողջ կյանքում, ու նա իր ամեն մի որոշումը գոնե մտովի "պաշպանում " էր Արիստոտելի առաջ:
Արիստոտելի դեպքում ամեն ինչ հիանալի է, քանի որ դրանից Ալեքսանդրը միմիայն օգտվում էր:
Իսկ "սովորական" ծնողերի դեպքու՞մ: Դա կարող է սահմանափակել միայնակ, անկած, ծնողների պատկերացումներից տարբեր որոշումներ ընդունելու ընդունակությանը, քանի որ երեխան փոքր տարիքից դաստիրակչական նկատառումներով շփվում է միշտ նույն մարդկանց հետ: Չկա ալտերնատիվ պահվածք, մտածելակեպ, իրեն կողմից գոնե տվյալ ժամանակաշրջանում հեղինակություն հանդիսացող մարդկանց կողմից: Ո՞նց եք կոմպեսացնում "ձեր հեղինակություն": Այսպես ասած ուրիշ "հեղինակություններ" օբեկտիվ պակասը:
Համաձայն եմ, որ որոշ ծնողներ կարող են իմացյալ կամ անիմաց գերկոնտրոլի տակ պահեն երեխաներին։ Բայց սրա տոկոսայնությունը պիտի որ չնչին լինի։ Տնային կրթությամբ զբաղվողների դրդապատճառներից է նաև հանրակրթական դպրոցի դոգմատիկ մոտեցումից հեռու մնալը։ Եվ այսպիսի մեյնսթրիմը հարցաքննող ծնողների երեխաներն էլ են մեծանում բոլոր հեղինակությունները հարցման տակ դնելու բնական պահանջով։ Շատ քչերն են երեխաներին ոսուցանում՝ բազուկը մանուշակագույն է, որևհետև ես եմ տենց ասում։ Ու էլի, այսպիսի ծնողների մեծ մասը ամբողջ կյանքի ընթացքում սովորողներից են (lifetime learners), իսկ սովորելը իր անարատ իմաստով ընդգրկում է ամեն ինչի հարցաքննումը, նույնիսկ քո ինտուիցիայի ու ձևավորված աշխարհահայացքի, ինչպես նաև բազում սխալների ու թերի ենթադրությունների միջոցով։ Տանը կրթվող երեխաները մեծանում են տնային քննարկումներով, իրար դիմաց տարբեր մտքերի պաշտպանելու ու հերքելու փորձով, ծնողների բոլոր սխալները նկատելով ու դրանից էլ սովորելով։ Ու շատ-շատ քչերն են, որ իրենց ամբողջ կրթությունը ստանում են ծնողներից տան չորս պատերի ընթացքում։ Միշտ էլ հնարավորություն կա ուրիշներին լսել, ուրիշների հետ քննարկել, մանկավարժների հետ տալ ու առնել։ Ավագ դպրոցի տարիքի տանը կրթվող երեխաների դեբատային ու մոդել ՄԱԿ-ի խմբակներ կան, շատ հոումսքուլրներ փորձնական ուսուցման են մասնակցում (internship) դեռ դպրոցական տարիքում, քանի որ ազատ են դպրոցական ժամանակային սահմանափակումներից։ Ու քանի որ օրվա կեսը չպիտի լինեն նույն տեղը, հոումսքուլրները ավելի շատ են այցելում գրադարաններ, թանգարաններ, մասնակցում հանրային դասախոսությունների և այլն։ Չեմ կարծում թե կա որևէ վտանգ։

Ու նորից, ոչ ոք չի պատրաստվում երեխուն դնել ու 12 տարի իրար հետևից ուսուցանել. ծնողների դերը նաև նրանում է, որ երեխուն հասցնեն այնպիսի հասունության, որ անցնի ինքնաուղղորդող ուսման ռեժիմի (self-directed learning)։ Ու վայն եկել է այդ ծնողին տարել այդ դեպքում․․․ էլ ինչ ծնողական հեղինակություն, ինչ պոզեր․․․ :)

homeschooling
15.10.2016, 13:48
Ես գնամ, մի երկու օրից նորից կգամ։ Թե նոր հարցեր կլինեն, սիրով կպատասխանեմ։

anslov
15.10.2016, 14:05
Ու նորից, ոչ ոք չի պատրաստվում երեխուն դնել ու 12 տարի իրար հետևից ուսուցանել. ծնողների դերը նաև նրանում է, որ երեխուն հասցնեն այնպիսի հասունության, որ անցնի ինքնաուղղորդող ուսման ռեժիմի (self-directed learning)։
Այ սա հիանալի է: Մինիմալ հիմքային բազայի վրա սովորել, թե ինչպես նպատակային Սովորել:
Իմանալ տարանջատել օգտակարը - "աղմուկից":

Գաղթական
15.10.2016, 14:20
Շատերը դպրոցում ունեցել են ֆավորիտ և ոչ այնքան սիրելի առարկաներ:
Դուք պատմեցիք Ձեր ծանոթի մասին, որը տանել չէր կարողանում մաթեմատիկան:
Օրինակս վերաբերում է այնպիսի առարկաներին, որոնք «տանելի» են, բայց ոչ այնքան հետաքրքիր ծնողի տեսանկյունից:

կպատմե՞ք խնդրեմ, թե ինչպես է հնարավոր երեխայի մոտ հետաքրքրություն առաջացնել մի բանի նկատմամբ, ինչին ինքդ առանձնակի էնտուզիազմով չես վերաբերվել/վերաբերվում..



Բայց իրավական կողմից ճիշտ պատասխանը կլինի. հոումքոլեջի/հոումհամալսարանի գաղափարը գոյություն չունի, որևհետև բարձրագույն կրթությունը հարկադիր չի՝ ի տարբերություն տարրական-միջին-ավագ կրթությանը։

Գոյություն ունի օնլայն բարձրակարգ ուսում երևույթը:
Մարդիկ իրենց տանը օնլայն կրթություն են ստանում, վերջում քննություն հանձնում ու ստանում դիպլոմ, որը ակրեդիտացիա անցած է և ճանաչում է վայելում ))
հիմնական ուսումն անցնում է օնլայն և միայն հատուկենտ մասնագիտական/լաբորատոր առարկաների համար է անհրաժեշտ մեկումեջ այցելել համալսարան

Tiger29
16.10.2016, 01:57
Լասլո և Կլարա Պոլգարները իրենց աղջիկներին էս ձևով են կրթել: Հայրը` ինքնուրույն, շախմատ է պարապել 3 քույրերի հետ:

Սոֆիա Պոլգարը` գրոսմայստեր է, տղաների միջազգային վարպետ, աշխարհի պատանեկան մրցաշարերի մրցանակակիր` տղաների մեջ: Ամուսնացել է, հիմա չի երևում ասպարեզում:

Ժուժա Պոլգարը` առաջին կին գրոսմայստերներից է` տղամարդկանց մեջ: Կանանց 1996-1999թթ-ի աշխարհի չեմպիոնուհին: Հիմա ԱՄՆ-ի համալսարաններից մեկի դասախոս է, կամ ինչ-որ բարձր պաշտոնի է:

Հուդիթ Պոլգարը բացառիկ երևույթ է շախմատի մեջ: Աղջիկների մեջ ընդհանրապես չի ցանկացել խաղալ: 25 տարի անընդմեջ եղել է ռեկորդակիր` ամենաբարձր վարկանիշը կանանց մեջ: Բարձր վարկանիշով տղամարդկանց մեջ մտել է լավագույն տասնյակ (Հիմիկվա աշխարհի չեմպիոնուհին լավագույն 100-ի մեջ չի մտնում) Հաղթել է շատ աշխարհի չեմպիոնների: Հիմա Հունգարիայի տղամարդկանց ուժեղ հավաքականի մարզիչն է և ավագը:

Յուրաքանչյուրը տիրապետում է 3-6 օտար լեզվի:

Հղում 1 (https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%BE%D0%BB%D0%B3%D0%B0%D1%80,_%D0%AE%D0%B4%D0%B8%D1%82)

Հղում 2 (http://www.gambiter.ru/chess/item/286-sestry-polgar.html)

Հղում 3 (http://vikent.ru/author/1453/)

Հղում 4 (http://www.rostmaster.ru/lib/sportsman/sportsman-0164.shtml)

Հղում 5 (http://dompoliglota.pp.ua/kak-uchit-yazik/metodi-i-metodiki/37-formula-uspeha-sester-polgar.html)

homeschooling
16.10.2016, 05:41
Շատերը դպրոցում ունեցել են ֆավորիտ և ոչ այնքան սիրելի առարկաներ:
Դուք պատմեցիք Ձեր ծանոթի մասին, որը տանել չէր կարողանում մաթեմատիկան:
Օրինակս վերաբերում է այնպիսի առարկաներին, որոնք «տանելի» են, բայց ոչ այնքան հետաքրքիր ծնողի տեսանկյունից:

կպատմե՞ք խնդրեմ, թե ինչպես է հնարավոր երեխայի մոտ հետաքրքրություն առաջացնել մի բանի նկատմամբ, ինչին ինքդ առանձնակի էնտուզիազմով չես վերաբերվել/վերաբերվում..

Կարծում եմ այստեղ առաջնային խնդիրը ոչ թե երեխայի մոտ հետաքրքրություն առաջացնելն է, այլ այդ էնտուզիազմի պակասի պատճառները։ Տնային կրթության մեջ շատ կարևոր է ծնողների օրինակելի վերաբերմունքը ուսման և գիտելիքների նկատմամբ։ Ու եթե ծնողը էնտուզիազմով չի վերաբերվում որևէ բանի, որևհետև, ասենք թե, վատ ուսուցիչ է ունեցել ժամանակին, ապա այդ երևույթը պետք է վերլուծել ու հաղթահարել, երեխային էլ այդ փորձի վրա ցույց տալ, որ վատ ուսուցչի զոհ դառնալով ինքդ քեզ ես վնասում։ Ես անկեղծորեն չեմ հասկանում թե ոնց կարող է ինչ-որ գիտելիք լինել «տանելի» ու «ոչ այնքան հետաքրքիր»։ Ուրիշ հարց է, որ վատ փորձ ենք ունեցել այդ ոլորտի հետ, բայց դե պետք է տարանջատել բուն գիտելիքը մատուցման ձևի խնդիրներից։ Օրինակ, իմ համոզմամբ, պատմության դասավանդման մեթոդիկան սովետակա և հետ-սովետական ժամանակաշրջանում կրիմինալ աստիճանի անհեթեթ էր։ Ու նենց չէր որ չէի կարողանում սովորել, բայց դե համարում էի ժամանակի կոպիտ վատնում այդ սովորելը։ Հետո տարիներ անց ինքս լուրջ սկսեցի հետաքրքրվել պատմությամբ, ու խորապես սիրահարվեցի այդ բնագավառին, ոչ միայն որպես գիտելիքների ճյուղ, այլ նաև որպես հետազոտությունների հարուստ դաշտ ընձեռնող ոլորտ։

Այս տրամաբանությամբ գտնում եմ, որ տնային կրթությամբ զբաղվող ծնողը նախ պետք է ինքնավերլուծություն անի, ապա կրկին փորձի այդ առարկայի նկատմամբ իր մոտ հետաքրքրության կայծը ստեղծել, ու նոր տեսանկյունից այդ առարկայով զբաղվել երեխայի հետ։ Ի վերջո տնային կրթության կողմնակի ազդանքներից (side effect) մեկը այն է, որ ծնողներն էլ են հագեցնում իրենց ուսման ու գիտելիքների նկատմամբ ծարավը։ Սա նաև նախորդ հարցի պատասխանս էլ է ընդլայնում ծնողական հեղինակության մասին. շատ հաճախ է լինում, երբ երեխայի մոտ այնպիսի հարց է առաջանում, որ անկեղծորեն լավագույն պատասխանը կարող է և չիմանաս, ու ես լրիվ առողջ եմ համարում այդ դեպքում ասել. «երևիթե այսպես է, բայց արի իրար հետ գտնենք ճիշտ պատասխանը, ի՞նչ ես կարծում, որտեղից կարող ենք դա անել», ինչը նաև մոդելավորում է երեխայի համար գիտելիքների ինքնուրույն ձեռք բերման գործընթացը ու տանում համապատասխան հմտությունների զարգացման։ Համեմատեք սա ձեր իմաացած ուսուցիչների մոտեցմանը այսպիսի իրավիճակին. շատ ու շատ քիչ հանրակրթական ուսուցիչներ ունեն այդ ինքնավստահությունն ու բնածին մանկավարժական ձիրքը, որպեսզի անկաշկանդ ամբողջ դասարանի դիմաց խոստովանեն, թե որևէ հարցի պատասխանը չգիտեն, ու կարողանան դրանով հեղինակությունը չկորցնել աշակերտների դիմաց։ Ու սովորաբար ուսուցիչները անհեթեթություններ են դուրս տալիս, երեխաների գիտելիքներն էլ լրիվ խեղաթյուրում։



Գոյություն ունի օնլայն բարձրակարգ ուսում երևույթը:
Մարդիկ իրենց տանը օնլայն կրթություն են ստանում, վերջում քննություն հանձնում ու ստանում դիպլոմ, որը ակրեդիտացիա անցած է և ճանաչում է վայելում ))
հիմնական ուսումն անցնում է օնլայն և միայն հատուկենտ մասնագիտական/լաբորատոր առարկաների համար է անհրաժեշտ մեկումեջ այցելել համալսարան
Չնայած որոշ ծնողներ երեխաներին դպրոցից հանում են հոումսքուլինգի անվան տակ, որ առցանց դպրոցում կրթվեն, ես ինքս այսպիսի մոտեցումը չէի համար տնային կրթություն, քանի որ կրթական գործընթացի մի էական մասը միևնույն է տանը տեղի չի ունենում (այլ վիրտուլ աշխարհում), ծնողների մասնակցությունն էլ նվազագույն է։ Նույն ինստիտուցիոնալիզացված կրթությունն է այլ մատուցման հարթակով։ Սա, իհարկե, չի նշանակում, որ որոշ երեխաների համար այս ձևը ավելի նպաստավոր չէ քան ֆիզիկապես դպրոց հաճախելը։

Գալաթեա
16.10.2016, 21:28
Իսկ քոլեջ ընդունվելու տեխնիկական հարցե՞րն ինչպես են լուծվում․
Քոլեջի կողմից pre-approved extracurriculars, transcripts, letters of recommendation․ Վերջիններն ովքե՞ր են գրում, հարևաննե՞րը։

ivy
16.10.2016, 21:54
Գալ, ինքը կարծեմ գրել էր նախորդ պատասխաններում, որ ինթըրնշիփների հնարավորություններ կան, ՄԱԿ-ի խմբակներ կան տանը կրթվող էրեխեքի համար և այլն. պիտի որ երաշխավորագրերի հարցը խնդիր չլինի։
Ես ոնց հասկացա` հոմսքուլինգ անցնող երեխաները ահագին ակտիվ են էդ հարցում. իմաստը ոչ էնքան հենց տանը լինելու մեջ է, այլ դպրոցից դուրս լիքը ուրիշ ակտիվությունների համար ժամանակ ունենալը։

Ու եթե համալսարանները հավեսով վերցնում են էդ էրեխեքին, ուրեմն իսկականից ակտիվ են իրենք ու անհրաժեշտության դեպքում ահագին թուղթ-մուղթ կարող են ներկայացնել իրենց արածների մասին։

Սա ընդամենը իմ հասկացածն էր ամբողջ զրույցից։

Էնպես որ, սպասենք պատասխանին։

homeschooling
17.10.2016, 00:36
Իսկ քոլեջ ընդունվելու տեխնիկական հարցե՞րն ինչպես են լուծվում․
Քոլեջի կողմից pre-approved extracurriculars, transcripts, letters of recommendation․ Վերջիններն ովքե՞ր են գրում, հարևաննե՞րը։

Ճիշտն ասած ծանոթ չեմ «pre-approved extracurriculars» գաղափարին, և համացանցային որոնումներս էլ շատ չօգնեցին։ Մի քիչ օքսիմորոնի հոտ է գալիս «նախապես համաձայնեցված արտադասարանային» զբաղմունքից (անգլրեն-հայերեն բառարանս extracurricular բառի հայերեն տարբերակ որպես առաջարկում է նաև «կամընտրական» բառը. «համաձայնեցված կամընտրական զբաղմունք» - չէ, իմաստը չեմ հասկանում)։ Ինչ-որ քոլեջ գիտե՞ք, որ ցանկ է առաջարկում թե որոնք են նախապես թույլատրելի/հաստատված արտադասարանային զբաղմունքները։ Հետաքրքիր կլիներ ուսումնասիրել...

ԱՄՆ-ում [լավ] քոլեջ/համալսարանների մեծ մասը ունի ամբողջական (holistic) ընդունելության քաղաքականություն։ Այսինքն դիմորդներին չեն փորձում ստանդարտեցված կաղապարով չափել։ Ու ստանդարտից դուրս լինելը նույնիսկ օգնում է դիմելու գործում, քանի որ բնականորեն տարանջոտում է դիմորդին մնացած հազարավոր անդեմ «փաթեթներից»։ Տնային կրթությամբ ավարտած երեխաների առաջադիմության թերթիկն ու ավարտական տվյալները (transcript) արձանագրում են ծնողները։ Սովորաբար հոումսքուլրները ունենում են մանրակրկիտ հավաքված պորտֆոլիո, որտեղ հավաքվում են տարիների ընթացքում արած նվաճումների փաստերը, ստացված գիտելիքների ստուգման արդյունքները, ծնողի կողմից պատրաստված տարեկան զեկույցները և այլն։ Սա արվում է paper trail ստեղծելու համար և՛ համակարգի հնարավոր ներխուժումները իրավական դաշտում կասեցնելու գործում փաստեր հավաքելու, և՛ հետագայում բուհ ընդունվելու և գործ գտնելու գործընթացը հեշտացնելու նպատակով։ Դե իհարկե ինքնահաշվետվության միջոցել է ծնողի համար։ Այնպես որ բուհ դիմելու պահին արդեն տարիների ընթացքում հավաքված անդրադարձային (reflective) նյութեր կան, որոնք ի մի բերվելուց հետո հազար հատ դպրոցական transcript արժեն։

Արտադասարանային զբաղմունքի հարցում հոումսքուլրները սովորաբար գերազանցում են դպրոցականներին, քանի որ շատ ավելի շատ ժամանակ ունեն հիմնական առարկաները ուսումնասիրելուց բացի այլ հետաքրքրություններով զբաղվելու (busy-work տնայինների բացակայությունը մենակ օրեկան մի քանի ժամ խնայում է, նույնիսկ եթե հաշվի չառնենք այն, որ անհատական ուսուցումը շատ ավելի էֆեկտիվ է ժամանակային տեսանկյունից քան հարկադիր հանրակրթությունը)։

Երաշհավորագրեր կարելի հայցել թե՛ տնային կրթությունը համալրելու համար վերցված առանձին դասընթացները վարող ուսուցիչներից, թե՛ ինտերնշիպերի ղեկավարներից, և թե՛ գործատուից, եթե երեխան ավագ դպրոցի տարիներին աշխատում է (կամ կամավոր գործունեությամբ է զբաղվում), ինչը բավականին տարածված է։ Ու եթե հարևանը այդպիսի մի գործատու է, օրինակ այդ հարևանների երեխաներին է նայում հոումսքուլերը (babysiting), ապա ինչո՞ւ ոչ, հարևանն էլ կարող է գրել։ Նաև բուհ գնալ ցանկացող հուումսքուլրների մի ահռելի մասը քոլեջի կուրսեր է վերցնում դպրացական տարիքում էլ (սրա զանազան միջոցներ ու ձևեր կան)։ Ու բուհ դիմելուց գրեթե ոչինչ այդքան կարևոր չէ, ինչքան փաստացի ապացույցը, որ դիմորդը ընդունակ ու պատրաստ է բուհական մակարդակի դասերը հաջոցությամբ հաղթահարել։ Դե ու բուհի դասախոսի կողմից գրված երաշխավորագիրն էլ լրիվ ուրիշ կշիռ ունի։

Գալաթեա
17.10.2016, 01:34
Pre approved-ը որպես ընդունված տերմին չեմ գրել, ինձ մոտ է տպավորություն ստեղծվել տարբեր նյութեր կարդալով, ֆիլմեր նայելով, որ քոլեջները էքստաքարիքուլարների հաստատված ցուցակ ունեն, որոնց իրականացման մեջ երեխեքին օգնում ա հենց հայ սքուլը։
Էդպե՞ս չի փաստորեն։

homeschooling
17.10.2016, 04:14
Pre approved-ը որպես ընդունված տերմին չեմ գրել, ինձ մոտ է տպավորություն ստեղծվել տարբեր նյութեր կարդալով, ֆիլմեր նայելով, որ քոլեջները էքստաքարիքուլարների հաստատված ցուցակ ունեն, որոնց իրականացման մեջ երեխեքին օգնում ա հենց հայ սքուլը։
Էդպե՞ս չի փաստորեն։

Երբեք չեմ լսել։ Միգուցե ավագ դպրոցների բուհական ընդունելության խորհրդատուները (college counselor) ինչ-որ հիմքեր ունեն որոշ արտադասարանային զբաղմունքները ավելի գերադասելի համարել հետագայում ընդունելության հավանականությունը բարձրացնելու մեջ և ըստ դրա ցանկեր են կազմում։ Բայց ամեն դեպքում աբսուրդ է, որ երեխան օրվա կեսը հարկադիր դպրոցում անցակցնելու հետո մի հատ էլ պիտի ուրիշի ընտրած արտադասարանային զբաղմունքով տառապի։ Ամեն դեպքում չեմ լսել թե այսպիսի ցանկեր քոլեջներից գան։ Բուհերի համար հոլիսթիկ ընդունելություն անցակացնելը պատվո հարց է ու նաև մարքեդինգային որոշում։ Դժվար թե դրա հետ մեկտեղ ինչ-որ կոնկրետ արտադասարանային փորձ պահանջեն։

Գալաթեա
17.10.2016, 10:08
Մի քանի հոդված կարդացի, հիմնականում Այվի լիգի ԲՈՒՀ-երի վերաբերմունքը հոմսքուլդ եղած երեխեքի հանդեպ։ Ոնց որ թե բավականին դրական ա չնայած դեռ կասկածանքով են մոտենում գաղափարին։ Ասենք սենց those kids are okay բարեսիրտ վերաբերմունքով։ Ու ԱՄՆ-ում դեռ 3-4 տոկոսի կարգի են հոմսքուլինգի թվերը։

Լավ, ասենք հայ սքուլը սքիփ արեցիք, էդ մարդը գնալու ա քոլեջ չէ՞։ Ինչ ա, քոլեջի օրակարգը հայ սքուլինից տենց տարբերվում ա՞, էլի նույն ֆիքս դասաժամերն են լինելու, էլի մի խումբ երեխեքի հետ նստելու ա դասի, էլի անհաջող դասախոսներ ու դասընկերներ են լինելու։ Բա դրանի՞ց ոնց խուսափել։

ivy
17.10.2016, 14:59
Կուզենայի էս հարցը ճշտել.


Բայց դե իմ դեպքում, օրինակ, այդ 3 օրը որ աշխատանքի եմ գնում, սովորաբար միջինում 16 ժամ եմ աշխատում, որ կարողանամ տանը եղած օրերս լիովին զբաղվեմ երեխաներով:

Նկատի ունեք, որ ընդհանուր շաբաթական 16 ժամ եք աշխատո՞ւմ, թե՞ օրական 16 ժամ ու էդպես երեք օր, իսկ մնացած օրերը՝ երեխաների հետ:
Եթե վերջին տարբերակը, ապա պիտի որ շատ ծանրաբեռնված լինի: «Անձնական» ժամանակ ընդհանրապես մնո՞ւմ է:

homeschooling
18.10.2016, 15:08
Լավ, ասենք հայ սքուլը սքիփ արեցիք, էդ մարդը գնալու ա քոլեջ չէ՞։ Ինչ ա, քոլեջի օրակարգը հայ սքուլինից տենց տարբերվում ա՞, էլի նույն ֆիքս դասաժամերն են լինելու, էլի մի խումբ երեխեքի հետ նստելու ա դասի, էլի անհաջող դասախոսներ ու դասընկերներ են լինելու։ Բա դրանի՞ց ոնց խուսափել։

Անկեղծ չգիտեմ գնալու են մեր երեխաները քոլեջ թե չէ։ Ես ինձ իրավասում չեմ համարում իրենց տեղը որոշել։ Դե իրենք էլ դեռ ժամանակ ունեն այդ որոշումը կայացնելու համար։ Համոզված եմ, որ եթե ուզենան քոլեջ գնալ, կունենան և՛ համապատասխան հասունություն, և՛ պատրաստվածություն բուհական մակարդակի ուսման համար։ Եթե չուզենան էլ գնալ քոլեք, չեմ կասկածում, որ կունենան հաջողակ ու ապահովված կյանք իրենց ձեռք բերված գիտելիքների, հասունության (ինչը ընդգրկում է նաև ինքնավստահությունը) ու հմտությունների շնորհիվ։ Հրավիրում եմ ծանոթանալ այս (https://en.wikipedia.org/wiki/UnCollege) շարժման հետ, չնայած որ ես ինքս դրա երկրպագուն չեմ։

Երկրորդ հարցով (տարբերվում է արդյո՞ք քոլեջը ավագ դպրոցից). պատասխանս պետք է լինի բարձրաձայն «այո՛»։ Չգիտեմ ինչքան արտերկրյա բուհական փորձ ունեք, բայց սովետական բուհական մոդելը (որը դեռ մեծ մասամբ շարունակվում է Հայաստանում) միակը չէ աշխարհում։ Կոնկրետ ԱՄՆ-ում բուհը կարող է լինել նաև այսպիսին (https://en.wikipedia.org/wiki/Naropa_University) և այսպիսին (http://www.wkow.com/story/30194629/2015/10/06/students-live-work-go-to-college-on-farm) ու այլ (http://www.bestcollegesonline.com/blog/50-unique-colleges-every-non-traditional-student-should-consider/) տեսակների։ Մինչև մերոնք բուհական տարիքի հասնեն, այսպիսի (https://en.wikipedia.org/wiki/Minerva_Schools_at_KGI) նախագծերն էլ կարող է արդեն ապացուցեն իրենց կենդունակությունը։ Միայն այս ընտրության զանազանությունը անհամեմատելի է դարձնում բուհական և հանրակրթական համակարգերը։ Բայց պետք չէ իհարկե մոռանալ նրա մասին, որ բուհ գնալիս երեխաները արդեն «չափահաս» են, որոնք կարողանում են անհեթեթությունները տարբերել փաստարկված կարծիքներից և արդեն ձևավորել են ուսման ու գիտելիքները նկատմամբ իրենց մնայուն սերը։

homeschooling
18.10.2016, 15:32
Կուզենայի էս հարցը ճշտել.
Նկատի ունեք, որ ընդհանուր շաբաթական 16 ժամ եք աշխատո՞ւմ, թե՞ օրական 16 ժամ ու էդպես երեք օր, իսկ մնացած օրերը՝ երեխաների հետ:
Եթե վերջին տարբերակը, ապա պիտի որ շատ ծանրաբեռնված լինի: «Անձնական» ժամանակ ընդհանրապես մնո՞ւմ է:
Ասածս աշխատանքային օրվա մասին էր (միջինում 16 ժամ օրական, շաբաթը երեք անգամ, ի տարբերություն ավելի ստանդարտ 8-ժամական 5-օրյա աշխատանքային շաբաթվա)։ Սա թույլ է տալիս նվազեցնել տուն բերվող աշխատանքը, բայց դե տանս եղած մյուս երկու օրերի վրա էլ է որոշ աշխատանք մնում (աշխատանքային էլ-նամակգրություն, քեզնից անկախ աշխատանքի մասին մտորումներ և ալյն)։ Ծանրաբեռնված է, այո, բայց լրիվ անելի։ Բարեբախտաբար և՛ աշխատանքս է դուրս գալիս, և՛ երեխաներիս հետ ժամանակ անցակցնելը, այնպես որ բողոքելու տեղիք չունեմ։ «Անձնական» ժամանակի բնույթը կարող է տարբեր լինել տարբեր մարդկանց մոտ։ Ինձ համար երեխաների հետ ժամանակ անցակցնելը «անձնականից» զատ չէ (արդեն նկարագրեցի, որ մենք տանը դպրոցական միջավայրը չենք փորձում վերստեղծել, այլ ձգտում ենք երեխաների հետաքրքրություններին հետևելով ապահովել ուսումը ու իրենց նոր հետաքրքորություններով ոգեշենչել)։ Չնայած կուզենայի շաբաթվա մեջ մի քիչ ավելի շատ ժամանակ ունենայի հանգիստ նստել կարդալու համար, բայց կարծում եմ այսպիսի ցանկություններ բոլորս էլ ունենում ենք՝ անկախ նրանից երեխաներին դպրոց ենք ուղարկում, թե տանը կրթում։

ivy
19.10.2016, 21:35
Շնորհակալություն բոլոր հարցերին էսքան մանրակրկիտ ու ինֆորմատիվ պատասխանելու համար:

Mephistopheles
20.10.2016, 01:35
Հոմսքուլինգին մի հատ հարց...

Հոմսքուլինգ ջան, քո կարծիքով դպրոց, քոլեջ, համալսարան ինչու՞ են գնում..֏. ո՞րն ա դրա նպատակը...

homeschooling
20.10.2016, 06:11
Շնորհակալություն բոլոր հարցերին էսքան մանրակրկիտ ու ինֆորմատիվ պատասխանելու համար:
Խնդրեմ :) ինձ էլ էր հաճելի փորձով կիսվել։

homeschooling
20.10.2016, 06:15
Mephistopheles ջան, իմ կարծիքով ինչքան դպրոց, քոլեջ, համալսարան գնացող կա, այնքան էլ՝ նպատակ...

մի հատ հարց էլ Mephistopheles-ին․․․ Mephistopheles ջան, հոումսքուլինգի մասին հարց ունե՞ս․․․

Mephistopheles
20.10.2016, 07:09
Mephistopheles ջան, իմ կարծիքով ինչքան դպրոց, քոլեջ, համալսարան գնացող կա, այնքան էլ՝ նպատակ...

մի հատ հարց էլ Mephistopheles-ին․․․ Mephistopheles ջան, հոումսքուլինգի մասին հարց ունե՞ս․․․

ճիշտն ասած ես հարցը էդքան էլ լավ չեմ ձևակերպել... սենց ավելի ճիշտ կլնի "ինչի՞ համար են դպրոցները, քոլեջներն ու համալսարանները"...

իհարկե ունեմ հարց... հարցս քո պատասխանից ա կախված

homeschooling
20.10.2016, 08:23
ճիշտն ասած ես հարցը էդքան էլ լավ չեմ ձևակերպել... սենց ավելի ճիշտ կլնի "ինչի՞ համար են դպրոցները, քոլեջներն ու համալսարանները"...

իհարկե ունեմ հարց... հարցս քո պատասխանից ա կախված
Կրկին. տարբեր դպրոցները, քոլեջները, համալսարանները տարբեր բաների համար են [ստեղծվել]։ Նորից փորձե՞ս հարցդ ձևակերպել, թե՞ գուշակեմ, որ այս կոնտեքստում (տնային կրթության) երևիթե հարցդ հանրակրթական դպրոցների մասին է։ Պատմականորեն սրանք ստեղծվել են որպես արդյունաբերական հեղափոխության գործիք. գյուղատնտեսության պայմաններում ընտանիքին կից ազատ ու անկախ կամքով մեծացող երեխաները հետագայում պիտանի չէին գործարանային աշխատանքի համար։ Իսկ փոքրուց օրեկան մի քանի ժամ նույն սենյակում անցկացնել սովորած ու արտաքին հեղինակությանը լուռ հանձնվել դաստիարակված երեխաները իդեալական գործարանային աշխատուժի հումք էին դառնում։ Սա որպես դավադրության տեսություն չեմ ասում. այդ երեխաների ծնողներն էլ էին գոհ, որ իրենց երեխաները արդյունաբերականության ոլորտի ապահովված գործի հնարավորություն են ունենալու, այլ ոչ թե գյուղացու անգուշակելի բախտի կամքին են մնալու։ Ինչը նաև հնարավորություն էր տալիս հանկրակրթության հայրերին այն ներկայացնել որպես մասսաների փրկություն գիտության լույսով։ Տեղեկատվական հասարակության մեջ գոյություն ունեցող հանրակրթական դպրոցները արդյունաբերական դարից մեզ հասած ռուդիմենտ են։

Mephistopheles
20.10.2016, 10:27
Կրկին. տարբեր դպրոցները, քոլեջները, համալսարանները տարբեր բաների համար են [ստեղծվել]։ Նորից փորձե՞ս հարցդ ձևակերպել, թե՞ գուշակեմ, որ այս կոնտեքստում (տնային կրթության) երևիթե հարցդ հանրակրթական դպրոցների մասին է։ Պատմականորեն սրանք ստեղծվել են որպես արդյունաբերական հեղափոխության գործիք. գյուղատնտեսության պայմաններում ընտանիքին կից ազատ ու անկախ կամքով մեծացող երեխաները հետագայում պիտանի չէին գործարանային աշխատանքի համար։ Իսկ փոքրուց օրեկան մի քանի ժամ նույն սենյակում անցկացնել սովորած ու արտաքին հեղինակությանը լուռ հանձնվել դաստիարակված երեխաները իդեալական գործարանային աշխատուժի հումք էին դառնում։ Սա որպես դավադրության տեսություն չեմ ասում. այդ երեխաների ծնողներն էլ էին գոհ, որ իրենց երեխաները արդյունաբերականության ոլորտի ապահովված գործի հնարավորություն են ունենալու, այլ ոչ թե գյուղացու անգուշակելի բախտի կամքին են մնալու։ Ինչը նաև հնարավորություն էր տալիս հանկրակրթության հայրերին այն ներկայացնել որպես մասսաների փրկություն գիտության լույսով։ Տեղեկատվական հասարակության մեջ գոյություն ունեցող հանրակրթական դպրոցները արդյունաբերական դարից մեզ հասած ռուդիմենտ են։

իրականում տարբեր բաների համար չեն... մի բանի համար ա, կրթության... համալսարանները մարդուն կրթում են որպես մասնագետ, դպրոցը քեզ կրթում ա որպես սովորող, այսինքն կրթում ա քո մեջ աովորողը... սրանք կարան լինեն միայն համապատասխան միջավայրում... սա մարդկային քաղաքակրթության ու հասարակության ամենաէական ձեռքբերումներից ա... էն հասարակությունը որ չունի դպրոց, համարվում ա չկայացած...

տանը երեխային կրթել հնարավոր չի որովհետև համապատասխան միջավայր չկա... տանը կարաս դաստիարակես երեխայիդ, տաս որոշակի գիտելուքներ, տվյալ դեպքում պետական ծրագրի սահմաններում, գուցեև ավելին, բայց կրթություն դա անվանել սխալ ա...

իսկ մնացածն ինչ որ գրել ես, դավադրության տեսության դասական օրինակ ա... սարքովի տեսություն ա որովհետև դպրոցները ստեղծվել են քաղաքկրթության հետ միասին... դա ձեեքբերում ա...

Գալաթեա
20.10.2016, 11:32
Հարցազրույցից տպավորություններովս կիսվեմ, կարելի ա չէ՞։
Համ ուզում եմ շարունակել հարցեր տալ ձեզ, բայց ավելի չեմ ուզում։ Ասեմ ինչի։

Ֆանատիզմը ցանկացած բնագավառում, առանց բացառության ցանկացած, անընդունելի բան ա ինձ համար։
Դուք սիրուն ու սենց հիմնավոր բոլոր հարցերին պատասխանում եք, բայց ձեր մեջ չի խոսում հանրակրթությանը ալտերնատիվ գտած մարդը։ Ֆանատիկի պես եք խոսում։ Անվերապահորեն ջախջախելով դպրոցը, առանց մի գրամ կասկածելու, որ կարող ա հանկարծ սխալ եք անում։ Ի վերջո, իմ առաջին հարցին պատասխաննեցիք, որ զոռով եք երեխուն դպրոցից հանել։ Որտև դուք որոշել եք, որ իրան էնտեղ լավ չի, դո՛ւք, ոչ թե ինքը։ Դա արդեն հերիք ա, որ ես կյանքում մտքովս անգամ չանցկացնեմ հոմսքուլ անելու իմ երեխուն։

Ձեզ հաջողություն եմ մաղթում ձեր բռնած գործում։

anslov
20.10.2016, 11:57
Նորից փորձե՞ս հարցդ ձևակերպել, թե՞ գուշակեմ, որ այս կոնտեքստում (տնային կրթության) երևիթե հարցդ հանրակրթական դպրոցների մասին է։ Պատմականորեն սրանք ստեղծվել են որպես արդյունաբերական հեղափոխության գործիք.
Ճիշտն ասած ինձ հետաքրքրեղ ձեր գտած շղթան, ու մի երկու թոփիկ բացեցի գուգլում, որոնք ներկայացնեմ

https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_education_in_the_United_States

https://en.wikipedia.org/wiki/Industrial_Revolution

այստեղից երևում է, որ այնքան էլ չեն բռնում թվերը: Որ հանրակրթական դպրոցները օրինակ Ամերիկայում ստեղծվել են արդյունաբերական հեղափոխությունից հետո:

Չնայած, բնականաբար, հետագա թվերին դպրոցական դասավանդման մեթոդիկան հարմարացվել է նոր միջավայրին, ինչպես եղել է միշտ:

ivy
20.10.2016, 12:01
Նախ ասեմ, որ ինձ պատասխանները դուր են եկել:
Բայց անկախ պատասխաններից, հոմսքուլինգն ինձ համար երբևէ չի լինի տարբերակ՝ ոչ միայն էն պատճառով, որ Գերմանիայում արգելված է:

Ֆանատիզմ չեմ տեսել. մարդը գրել էր, որ ամեն մեկն իր ընտրությունն ունի, մեկի համար դպրոցն է լավը, մյուսի համար՝ հոմսքուլինգը, իրենք էլ դա են ընտրել ու «իրենց յուղի մեջ են տապակվում»:
Էն, որ մարդն ունի համոզմունքներ, ամենևին վատ չի: Մենք բոլորս էլ ինչ-որ բանում համոզված ենք:

Իսկ անչափահաս երեխայի փոխարեն որևէ բան որոշելը ոչ միայն ծնողի իրավունքն է, այլև՝ ինչ-որ տեղ նաև պարտականությունը: Փոքր երեխան չի կարող ինքն իր համար «գիտակցված» որոշումներ կայացնել: Ու եթե ծնողը նկատում է, որ ինչ-որ բան երեխայի վրա վատ է ազդում, իսկ երեխան դա չի նկատում, ապա լիովին ծնողի իրավունքն է դա կանխել: Ու քանի դեռ հոմսքուլինգը լրիվ օրինական կրթական ճանապարհ է, ապա ինչու ոչ: Վատ բան չեմ տեսնում դրա մեջ:

Գալաթեա
20.10.2016, 12:05
Դե հիմա Այվ, դու չես տեսնում, ես տեսնում եմ։
Դա էլ ա յուրաքանչյուրիս որոշելու իրավունքը։

ivy
20.10.2016, 12:06
Հա, Գալ, դե ես էլ ընդամենն իմ կարծիքը հայտնեցի:

Mephistopheles
20.10.2016, 12:22
Նախ ասեմ, որ ինձ պատասխանները դուր են եկել:
Բայց անկախ պատասխաններից, հոմսքուլինգն ինձ համար երբևէ չի լինի տարբերակ՝ ոչ միայն էն պատճառով, որ Գերմանիայում արգելված է:

Ֆանատիզմ չեմ տեսել. մարդը գրել էր, որ ամեն մեկն իր ընտրությունն ունի, մեկի համար դպրոցն է լավը, մյուսի համար՝ հոմսքուլինգը, իրենք էլ դա են ընտրել ու «իրենց յուղի մեջ են տապակվում»:
Էն, որ մարդն ունի համոզմունքներ, ամենևին վատ չի: Մենք բոլորս էլ ինչ-որ բանում համոզված ենք:

Իսկ անչափահաս երեխայի փոխարեն որևէ բան որոշելը ոչ միայն ծնողի իրավունքն է, այլև՝ ինչ-որ տեղ նաև պարտականությունը: Փոքր երեխան չի կարող ինքն իր համար «գիտակցված» որոշումներ կայացնել: Ու եթե ծնողը նկատում է, որ ինչ-որ բան երեխայի վրա վատ է ազդում, իսկ երեխան դա չի նկատում, ապա լիովին ծնողի իրավունքն է դա կանխել: Ու քանի դեռ հոմսքուլինգը լրիվ օրինական կրթական ճանապարհ է, ապա ինչու ոչ: Վատ բան չեմ տեսնում դրա մեջ:

Այվի ջան, հենց դպրոցը դիսմիս ես անում, արդեն դառնում ես կասկածելի... հլա տես իրա պատասխանը... հորինած բաներ են... ամենաառաջադեմ գաղափարները, հեղափախական ու ինտելեկտուալ առաջ են եկել դպրոցներից և ուսանողներից... ուսանողությունը համարվում ա առաջադեմ խավ ուինչ վիճակում որ դպրոցդ ա, էդ նույն վիճակում էլ երկիրդ ա...

կենդանիներն էլ են իրանց ձագերին հոմսքուլ անում... մաման ձագերին սովորացնում ա...

Mephistopheles
20.10.2016, 12:36
Նախ ասեմ, որ ինձ պատասխանները դուր են եկել:
Բայց անկախ պատասխաններից, հոմսքուլինգն ինձ համար երբևէ չի լինի տարբերակ՝ ոչ միայն էն պատճառով, որ Գերմանիայում արգելված է:

Ֆանատիզմ չեմ տեսել. մարդը գրել էր, որ ամեն մեկն իր ընտրությունն ունի, մեկի համար դպրոցն է լավը, մյուսի համար՝ հոմսքուլինգը, իրենք էլ դա են ընտրել ու «իրենց յուղի մեջ են տապակվում»:
Էն, որ մարդն ունի համոզմունքներ, ամենևին վատ չի: Մենք բոլորս էլ ինչ-որ բանում համոզված ենք:

Իսկ անչափահաս երեխայի փոխարեն որևէ բան որոշելը ոչ միայն ծնողի իրավունքն է, այլև՝ ինչ-որ տեղ նաև պարտականությունը: Փոքր երեխան չի կարող ինքն իր համար «գիտակցված» որոշումներ կայացնել: Ու եթե ծնողը նկատում է, որ ինչ-որ բան երեխայի վրա վատ է ազդում, իսկ երեխան դա չի նկատում, ապա լիովին ծնողի իրավունքն է դա կանխել: Ու քանի դեռ հոմսքուլինգը լրիվ օրինական կրթական ճանապարհ է, ապա ինչու ոչ: Վատ բան չեմ տեսնում դրա մեջ:

Այվ... զոռովից երեխային դպրոցից հանելը էդ կատեգորիայի մեջ հազիվ ա տեղավորվում... չես կարծու՞մ որ ինչ որ բան սխալ ա... ինչի՞ համար ա հանում... դպրոցը վատ ազդեցուէյուն ա՞ թողնում... ոնց հասկանում եմ պատճառները բոլորովին էլ վատ դպրոցը չի եղել... կարող ա վատ շրջանում ա դպրոց գնում, բայց իրա ասելուց էդ չի երևում... սխալ ա... ծնողի որոշումը միշտ չի որ ճիշտ ա... ի դեպ երեխայի ամվտանգությունը մենակ ծնողի պարտականությունը չի այլ նաև պետությանն ա...

ivy
20.10.2016, 12:40
Մեֆ, պատասխաններն ինձ համար լավ հիմնավորված են՝ հասկանալու համար տվյալ մարդու ընտրությունը: Ու նաև հասկանալու համար, թե էդ հոմսքուլինգն ինչ է:
Ես էստեղ չտեսա մի պատասխան, որն ինձ հուշեր, թե երեխան մենակ տանն է կրթվում: Եվ ոչ էլ տեսա, թե ծնողը ուսուցչին է փոխարինում կամ նրա դերը ստանձնում:
Ես տեսա համոզմունք, որ ծնողը կարող է նպաստել նրան, որ երեխայի՝ գիտելիքի հանդեպ բնական ծարավը չմարի, ինչը հաճախ լինում է դպրոցում: Նաև ուղղորդել նրան գիտելիքի ձեռքբերման ճանապարհներն ընտրելիս՝ մինչև որ հասունանալով կարողանա ինքն իրեն ուղղորդել:

Համոզված չեմ, որ բոլոր պատասխաններն ես կարդացել կամ ճիշտ հասկացել:

ivy
20.10.2016, 12:50
Այվ... զոռովից երեխային դպրոցից հանելը էդ կատեգորիայի մեջ հազիվ ա տեղավորվում... չես կարծու՞մ որ ինչ որ բան սխալ ա... ինչի՞ համար ա հանում... դպրոցը վատ ազդեցուէյուն ա՞ թողնում... ոնց հասկանում եմ պատճառները բոլորովին էլ վատ դպրոցը չի եղել... կարող ա վատ շրջանում ա դպրոց գնում, բայց իրա ասելուց էդ չի երևում... սխալ ա... ծնողի որոշումը միշտ չի որ ճիշտ ա... ի դեպ երեխայի ամվտանգությունը մենակ ծնողի պարտականությունը չի այլ նաև պետությանն ա...

Էստեղ գլխավորը ոչ թե հանելն էր, այլ դպրոց տանելու սխալը տվյալ ծնողների համար. դա էին ցույց տալիս պատասխանները, եթե կարդացել ես: Էդ 3 ամիսները ընդհանրապես պիտի չլինեին, քանի որ իրենք վաղուց արդեն ունեին իրենց ընտանիքի համար հոմսքուլինգի ճիշտ լինելու գաղափարը:

Chuk
20.10.2016, 12:52
Փորձեմ երևույթի նկատմամբ ողջ բացասական վերաբերմունքս մի կողմ դնել ու անկողմնակալ կարդալ հարցազրույցը: Քոմմենթները, կամ լրացուցիչ հարցերը՝ հաջորդիվ: Էս գրառումս անում եմ, որ պարտավորված լինեմ կարդալ :))

ivy
20.10.2016, 13:04
Փորձեմ երևույթի նկատմամբ ողջ բացասական վերաբերմունքս մի կողմ դնել ու անկողմնակալ կարդալ հարցազրույցը: Քոմմենթները, կամ լրացուցիչ հարցերը՝ հաջորդիվ: Էս գրառումս անում եմ, որ պարտավորված լինեմ կարդալ :))

Էդ իրականում ահագին դժվար բան է, եթե արդեն նախապես որոշակի վերաբերմունք ունենք երևույթի հանդեպ (գուցե անգամ առանց խորանալու դրա էության մեջ): Ու մեզ բանավեճերում հաճախ ավելի կարևոր է սեփական կարծիքն արտահայտելը, քան թե դիմացինինը հասկանալը. ես էլ էդ հարցում բացառություն չեմ, բայց աշխատում եմ ինձ վրա :)

Mephistopheles
20.10.2016, 13:16
Մեֆ, պատասխաններն ինձ համար լավ հիմնավորված են՝ հասկանալու համար տվյալ մարդու ընտրությունը: Ու նաև հասկանալու համար, թե էդ հոմսքուլինգն ինչ է:
Ես էստեղ չտեսա մի պատասխան, որն ինձ հուշեր, թե երեխան մենակ տանն է կրթվում: Եվ ոչ էլ տեսա, թե ծնողը ուսուցչին է փոխարինում կամ նրա դերը ստանձնում:
Ես տեսա համոզմունք, որ ծնողը կարող է նպաստել նրան, որ երեխայի՝ գիտելիքի հանդեպ բնական ծարավը չմարի, ինչը հաճախ լինում է դպրոցում: Նաև ուղղորդել նրան գիտելիքի ձեռքբերման ճանապարհներն ընտրելիս՝ մինչև որ հասունանալով կարողանա ինքն իրեն ուղղորդել:

Համոզված չեմ, որ բոլոր պատասխաններն ես կարդացել կամ ճիշտ հասկացել:

ոչ ոք չի մերժում ծնողի դերը երեխայի կրթության մեջ... դպրոցներն իրենք են քաջալերում դա ու պահանջում են որ ծնողը ներգրավվի կրթական պրոցեսի մեջ... էդ գյուտ չի արել ինքը... այ որ դպրոցը երեխայի կրթությունից դուրս են հանում, էդտեղ որևէ բացատրություն տրամաբանություն կամ խորը մտածված ստրատեգիա չկա... չեմ ուզում ավելի խիստ ձևակերպում տալ...

Mephistopheles
20.10.2016, 13:21
Էստեղ գլխավորը ոչ թե հանելն էր, այլ դպրոց տանելու սխալը տվյալ ծնողների համար. դա էին ցույց տալիս պատասխանները, եթե կարդացել ես: Էդ 3 ամիսները ընդհանրապես պիտի չլինեին, քանի որ իրենք վաղուց արդեն ունեին իրենց ընտանիքի համար հոմսքուլինգի ճիշտ լինելու գաղափարը:
ընտանիքով որ որոշել, դեռ չի նշանակում որ ճիշտ ա... ընտանիքներ կան որ էվոլյուցիան չեն ընդունում, էդ չի նշանակում որ ճիշտ ա ու օգտակար ա երեխայի համար... դա հասարակությանը մերժելու ու մաս չկազմելու տեսակ ա... երեխային աութքաստ են դարձնում...

հայաստանում ախպարները տենց խասյաթ ունեին... մենք ախպար էինք, բայց էդ ուղղությամբ չգնացինք...

ivy
20.10.2016, 13:22
Մեֆ, նորից խորհուրդ եմ տալիս պատասխանները կարդալ:
Քո տեսակետը հասկացանք, բայց հեչ չե՞ս ուզում մյուսինն էլ հասկանալ:
Չէ որ ի վերջո էդ հոմսքուլինգը քո երկրում օրինական ու կանոնակարգված կրթական ճանապարհ է. հեչ հետաքրքիր չի՞ ինչով է մարդկանց մոտ էդ ընտրությունը պայմանավորված:

ivy
20.10.2016, 13:26
Ու եթե կարդում ես պատասխանները, խնդրում եմ հենց ԻՐ գրածներին էլ պատասխանի՝ կոնկրետ բերված փաստարկների դեմ:

Mephistopheles
20.10.2016, 13:28
Այվի ջան... դու էս համարում ես նորմալ պատասխա՞ն... հիմնավորվա՞


Կրկին. տարբեր դպրոցները, քոլեջները, համալսարանները տարբեր բաների համար են [ստեղծվել]։ Նորից փորձե՞ս հարցդ ձևակերպել, թե՞ գուշակեմ, որ այս կոնտեքստում (տնային կրթության) երևիթե հարցդ հանրակրթական դպրոցների մասին է։ Պատմականորեն սրանք ստեղծվել են որպես արդյունաբերական հեղափոխության գործիք. գյուղատնտեսության պայմաններում ընտանիքին կից ազատ ու անկախ կամքով մեծացող երեխաները հետագայում պիտանի չէին գործարանային աշխատանքի համար։ Իսկ փոքրուց օրեկան մի քանի ժամ նույն սենյակում անցկացնել սովորած ու արտաքին հեղինակությանը լուռ հանձնվել դաստիարակված երեխաները իդեալական գործարանային աշխատուժի հումք էին դառնում։ Սա որպես դավադրության տեսություն չեմ ասում. այդ երեխաների ծնողներն էլ էին գոհ, որ իրենց երեխաները արդյունաբերականության ոլորտի ապահովված գործի հնարավորություն են ունենալու, այլ ոչ թե գյուղացու անգուշակելի բախտի կամքին են մնալու։ Ինչը նաև հնարավորություն էր տալիս հանկրակրթության հայրերին այն ներկայացնել որպես մասսաների փրկություն գիտության լույսով։ Տեղեկատվական հասարակության մեջ գոյություն ունեցող հանրակրթական դպրոցները արդյունաբերական դարից մեզ հասած ռուդիմենտ են։



բստրած բան ա... դավադրության տեսությունը էլ ո՞նց ա լինում, հո պոզով պոչով չի՞ լինում...

ivy
20.10.2016, 13:30
Օքեյ:

Ես գնացի գործ անելու:

Բան ունես ասելու, կոնկրետ էդ մարդուն դիմեր. իր հետ է հարցազրույցը, ու ինքն է պատասխանների հեղինակը:

Mephistopheles
20.10.2016, 13:40
Քո խաթեր մի անգամ էլ կարդացի...


...աղանդ ա...

ոչ մի հիմնավորում էլ չկա.. ինչ որ տեղ նաև պարանոյա... կներեք...

Chuk
20.10.2016, 14:31
Էդ իրականում ահագին դժվար բան է, եթե արդեն նախապես որոշակի վերաբերմունք ունենք երևույթի հանդեպ (գուցե անգամ առանց խորանալու դրա էության մեջ): Ու մեզ բանավեճերում հաճախ ավելի կարևոր է սեփական կարծիքն արտահայտելը, քան թե դիմացինինը հասկանալը. ես էլ էդ հարցում բացառություն չեմ, բայց աշխատում եմ ինձ վրա :)

Այվի ջան, բավական տեղյակ եմ հարցին: Ու հա, իրականում ես ավելի կուզեի էս թեմայով խոսել, քան թե լսել, որտև լիքը ասելիք կա: Բայց քանի որ ունենք հարցազրույց, ես կջանամ հասկանալ մարդուն: Այսինքն հասկանալը հաստատ կհասկանամ, տեսակետը կիսելն ա հարցը:

homeschooling
20.10.2016, 15:28
Ճիշտն ասած ինձ հետաքրքրեղ ձեր գտած շղթան, ու մի երկու թոփիկ բացեցի գուգլում, որոնք ներկայացնեմ

https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_education_in_the_United_States

https://en.wikipedia.org/wiki/Industrial_Revolution

այստեղից երևում է, որ այնքան էլ չեն բռնում թվերը: Որ հանրակրթական դպրոցները օրինակ Ամերիկայում ստեղծվել են արդյունաբերական հեղափոխությունից հետո:

Չնայած, բնականաբար, հետագա թվերին դպրոցական դասավանդման մեթոդիկան հարմարացվել է նոր միջավայրին, ինչպես եղել է միշտ:
ԱՄՆ-ում արդյունաբերական հեղափոխությունը եվրոպականից մոտ կես դար ուշ էր ուժ հավաքել։ Բայց դե ո'չ արդյունաբերական հեղափոխությունը, ո'չ էլ հանրակրթական համակարգի կայացումը մեկ օրում չէր եղել։ Բայց իմ նկարագրած գործոնը արդյունաբերեկան հեղափոխության երկրորդ փուլին էր վերաբերվում՝ մասսայական արտադրության ձևավորմանն (որին հարկավոր էին գործարանային աշխատողների մինչ այդ չլսված թվեր) ու, դրան հետևած երկրորդ արդյունաբերական հեղափոխությանը։ Քանի որ սա իսկապես հետաքրքրաշարժ պատմության հարց է, թողեմ որ դուք ինքներդ այս թեման պրպտեք։ Ու եթե իմ վերաբեմունքը սրան չերևած, նորից ասեմ, ես ոչ մի սխակ կամ վատ բան չեմ տեսնում արդյունաբերականության համար աշխատուժի մասսայական պատրաստման մեջ։ Ի դեպ ներկայիս հանրակրթական մոդելը ծագում է առել Պրուսսիայում մինչև իրենց համատարած արդյունաբերականացումը ու մեծ դեր է ունեցել արդյունաբերական հեղափոխության արագընթացության մեջ (սկսել են ուշ, բայց հետագայում հասել ու գերազանցել են)։ Ու հանրակրթության միջոցով հնազանդության սերմանումը ստեղծվող համակարգի դիզայնի բացահայտ մասնիկ է եղել։

homeschooling
20.10.2016, 15:41
Թե այլ հարցեր կան, սիրով կպատասխանեմ։ Բազառի բռնվելու ո՛չ ժամանակ ունեմ, ո՛չ էլ հավես։ Ու «նե չիտալ նո օսուժդայու» կարծիքների հողմաղացի դեմ պատերազմելու համար հավատարիմ պանսաներ էլ ցավոք չկան։ :)

Chuk
20.10.2016, 16:16
Թե այլ հարցեր կան, սիրով կպատասխանեմ։ Բազառի բռնվելու ո՛չ ժամանակ ունեմ, ո՛չ էլ հավես։ Ու «նե չիտալ նո օսուժդայու» կարծիքների հողմաղացի դեմ պատերազմելու համար հավատարիմ պանսաներ էլ ցավոք չկան։ :)

Եթե նամյոկն ինձ էր ուղղված (վերջին էջերում ես եմ գրել, որ չեմ կարդացել), ապա խորհուրդ կտամ ուշադիր կարդալ. հստակ գրել եմ, որ ունեմ երևույթի մասին (որին տեղյակ եմ անկախ ձեռ առանձին փորձից) ունեմ բացասական վերաբերմունք, բայց պատրաստվում են կանխակալ վերաբերմունքս թողնելով մի կողմ կարդալ ձեր գրածները, որից հետո նոր կխոսեմ ըստ էության, եթե լրացուցիչ հարցեր լինեն, կտամ, եթե ոչ, կհայտնեմ տեսակետս: Չի բացառվում, որ ինչ-որ հարցերում համաձայնվեմ էլ ձեր հետ:

Chuk
20.10.2016, 16:30
Բացասական դիրքորոշում արտահայտած մասնակիցների կարծիքները հարգում եմ, թեև գտնում եմ, որ դրանք գալիս են իրազեկության պակասից։
Մի հարց, ու գնամ մնացածը կարդալու:

Սա նշանակու՞մ ա, որ դուք կարծում եք, որ չկան մարդիկ, ովքեր իրազեկված լինելով բացասական են վերաբերվում հոմսքուլինգին: Սա նշանակու՞մ է, որ իրազեկված, բայց բացասական վերաբերվողներին համարում եք ասենք «հիմար»: Ու սա նշանակու՞մ է, որ երևույթի գաղափարական հակառակորդների առկայությունը չեք ընդունում:

Chuk
20.10.2016, 16:42
Հումսքուլրների մասին վիճակագրություն հավաքելը բավականին բարդ և անշնորհակալ գործ է, բայց իմ տեսած վիճակագրական մի քանի աղբյուրների հիման վրա «կրոնական ուսման» ապահովումը ԱՄՆ-ում որպես հոումսքուլինգի հիմնական պատճառ նշում են բոլոր հոումսքուլրների մոտ 20%։ Եվ այս բաժինը տարեց տարի պակասում է։
Խնդրում եմ ցույց տալ հետազոտության, վիճակագրության աղբյուրը: Նոր հետաքրքրության համար մի քիչ նավարկեցի ինտերնետում ու տարբեր տեղերում հանդիպեցի տվյալների, որ կրոնական պատճառներով հոմսքուլինգ ընտրողները ընդհանուրի հոմսքուլերների 60 տոկոսից ավելին են: Իհարկե էնպես չի, որ վստահելի աղբյուրներ եմ գտել ու ուրախ կլինեմ եթե հավատ ներշնչող աղբյուրներով հերքեք այս տվյալը ու ապացուցեք 20 տոկոսինը (որն ինքնին մեծ թիվ եմ համարում, ու պատճառ, որ հոմսքուլինգն օրենքով արգելվի):

homeschooling
20.10.2016, 16:47
Եթե նամյոկն ինձ էր ուղղված (վերջին էջերում ես եմ գրել, որ չեմ կարդացել), ապա խորհուրդ կտամ ուշադիր կարդալ. հստակ գրել եմ, որ ունեմ երևույթի մասին (որին տեղյակ եմ անկախ ձեռ առանձին փորձից) ունեմ բացասական վերաբերմունք, բայց պատրաստվում են կանխակալ վերաբերմունքս թողնելով մի կողմ կարդալ ձեր գրածները, որից հետո նոր կխոսեմ ըստ էության, եթե լրացուցիչ հարցեր լինեն, կտամ, եթե ոչ, կհայտնեմ տեսակետս: Չի բացառվում, որ ինչ-որ հարցերում համաձայնվեմ էլ ձեր հետ:
Չէ, Chuk ջան, քո/ձեր դիրքորոշումը ողջամիտ եմ համարում։ Ասածս ընդհանուր երևույթի մասին էր։ Մարդկանց հետ, ովքեր առանց գաղափարի հետ ծանոթանալու պատրսատ այն դատապարտել, դժվար է ռացիոնալ զրույցներ վարել։

homeschooling
20.10.2016, 16:50
Մի հարց, ու գնամ մնացածը կարդալու:

Սա նշանակու՞մ ա, որ դուք կարծում եք, որ չկան մարդիկ, ովքեր իրազեկված լինելով բացասական են վերաբերվում հոմսքուլինգին: Սա նշանակու՞մ է, որ իրազեկված, բայց բացասական վերաբերվողներին համարում եք ասենք «հիմար»: Ու սա նշանակու՞մ է, որ երևույթի գաղափարական հակառակորդների առկայությունը չեք ընդունում:
Ո՛չ, դա նշանակում էր, որ մինչ այդ բերված կարծիքների մեջ նկատել էի հարցին անտեղյակություն։ Եթե շարունակում ենք զրույցը, խնդրում եմ իմ «բերանում բառեր» չդնել։ Բեռնված հարցերով (loaded questions) զրույցը ինձ այնքան էլ հետաքրքիր չի։

Chuk
20.10.2016, 16:55
Քանի որ կարդալուց անընդհատ նոր հարցեր ու նաև ռեպլիկների կարիք է մոտս առաջանում, վախենում եմ, որ գրածներս ագրեսիվի տպավորություն կթողնեն: Դրա համար մինչ շարունակելը մի կարևոր ռեպլիկ անեմ, ու շարունակեմ կարդալը:

Ես կարծում եմ, որ առանձին դեպքերում հոմսքուլինգը երեխայի համար կարող է կատարյալ ընտրություն լինել, շատ ավելի լավը, քան դպրոցը: Հուսամ՝ ձերն այդ դեպքերից է: Բայց դեպքերի մեծ մասում այն դառնալու է երեխային կաղապարող, ծնողների մոտեցումները թելադրող տարբերակ: Սրա մասին ես կարող եմ հետո ավելի մանրամասն գրել՝ իմ հիմնավորումներով: Սա պատճառ է, որ ես ընդհանուր երևույթին դեմ լինեմ ու համարեմ, որ այն պետք է օրենքով արգելվի՝ զոհելով առանձին դեպքերի դրականությունը:

Սա պարզապես հասկացնելու համար, որ թեմայում իմ հակաճառող գրառումները լինելու են ոչ թե անձերի, այլ ընդհանուր, գլոբալ երևույթի դեմ:

Եվ մի խնդրանք, եթե համաձայնվել եք հարցազրույցին, ապա պատրաստ եղեք ինչպես բազմաթիվ, էնպես էլ կոշտ հարցերի:

Chuk
20.10.2016, 16:57
Ո՛չ

Շնորհակալություն: Այդ դեպքում իմաստ ունի մնացածն էլ կարդալ:

homeschooling
20.10.2016, 16:59
Խնդրում եմ ցույց տալ հետազոտության, վիճակագրության աղբյուրը: Նոր հետաքրքրության համար մի քիչ նավարկեցի ինտերնետում ու տարբեր տեղերում հանդիպեցի տվյալների, որ կրոնական պատճառներով հոմսքուլինգ ընտրողները ընդհանուրի հոմսքուլերների 60 տոկոսից ավելին են: Իհարկե էնպես չի, որ վստահելի աղբյուրներ եմ գտել ու ուրախ կլինեմ եթե հավատ ներշնչող աղբյուրներով հերքեք այս տվյալը ու ապացուցեք 20 տոկոսինը (որն ինքնին մեծ թիվ եմ համարում, ու պատճառ, որ հոմսքուլինգն օրենքով արգելվի):
Այսպիսի հետազոտությունները երբեք էլ ճշգրիտ չեն, հենց միայն այն պատճառով, որ հարցերի տարբեր ձևով տրված լինելը փոխում է արդյունքը։ Ահա (http://www2.ed.gov/about/offices/list/oii/nonpublic/statistics.html) «պաշտոնական» վիճակագրություն։ Նայեք վերջին աղյուսակին որպես «ամենակարևոր պատճառները» տնային կրթություն ընտրած ծնողների։ Կարծում եմ դրա նախորդ աղյուսակը մի քիչ անիմաստ է իր հարցադրմամբ, քանի որ «պատճառներից մեկը» արդեն ճշգրտության խնդիր է առաջ բերում, և այդ թվերը համապատասխանում են ԱՄՆ-ում կրոնականությանը, ու, բնականաբար, կրոնական ընտանիքի ցանկություններից մեկն էլ կլինի այդ կրոնով էլ իրենց երեխաներին կրթելը։

homeschooling
20.10.2016, 17:05
Քանի որ կարդալուց անընդհատ նոր հարցեր ու նաև ռեպլիկների կարիք է մոտս առաջանում, վախենում եմ, որ գրածներս ագրեսիվի տպավորություն կթողնեն: Դրա համար մինչ շարունակելը մի կարևոր ռեպլիկ անեմ, ու շարունակեմ կարդալը:

Ես կարծում եմ, որ առանձին դեպքերում հոմսքուլինգը երեխայի համար կարող է կատարյալ ընտրություն լինել, շատ ավելի լավը, քան դպրոցը: Հուսամ՝ ձերն այդ դեպքերից է: Բայց դեպքերի մեծ մասում այն դառնալու է երեխային կաղապարող, ծնողների մոտեցումները թելադրող տարբերակ: Սրա մասին ես կարող եմ հետո ավելի մանրամասն գրել՝ իմ հիմնավորումներով: Սա պատճառ է, որ ես ընդհանուր երևույթին դեմ լինեմ ու համարեմ, որ այն պետք է օրենքով արգելվի՝ զոհելով առանձին դեպքերի դրականությունը:

Սա պարզապես հասկացնելու համար, որ թեմայում իմ հակաճառող գրառումները լինելու են ոչ թե անձերի, այլ ընդհանուր, գլոբալ երևույթի դեմ:

Եվ մի խնդրանք, եթե համաձայնվել եք հարցազրույցին, ապա պատրաստ եղեք ինչպես բազմաթիվ, էնպես էլ կոշտ հարցերի:
Կարծում եմ անիմաստ է զրույցը շարունակելը, քանի որ ուրիշներին իրենց երեխաներին իրենց ընտրած ձևով կրթելու իրովունքները օրենքով արգելող ցանկցաղոցների հետ այնքան էլ հավես չունեմ բազար տանելու։

«Կոշտ» հարցը և ուրիշի բերանը դնող հարցը մի քիչ իրարից տարբերվում են...

Chuk
20.10.2016, 17:06
Այսպիսի հետազոտությունները երբեք էլ ճշգրիտ չեն, հենց միայն այն պատճառով, որ հարցերի տարբեր ձևով տրված լինելը փոխում է արդյունքը։ Ահա (http://www2.ed.gov/about/offices/list/oii/nonpublic/statistics.html) «պաշտոնական» վիճակագրություն։ Նայեք վերջին աղյուսակին որպես «ամենակարևոր պատճառները» տնային կրթություն ընտրած ծնողների։ Կարծում եմ դրա նախորդ աղյուսակը մի քիչ անիմաստ է իր հարցադրմամբ, քանի որ «պատճառներից մեկը» արդեն ճշգրտության խնդիր է առաջ բերում, և այդ թվերը համապատասխանում են ԱՄՆ-ում կրոնականությանը, ու, բնականաբար, կրոնական ընտանիքի ցանկություններից մեկն էլ կլինի այդ կրոնով էլ իրենց երեխաներին կրթելը։

Սա իմ նայած աղբյուրներից մեկն էր: Կարծում եմ, որ նախորդ աղյուսակը ԽԻՍՏ կարևոր է: Բոլոր խնդիրները, որոնք առաջնային են դառնում այդ մեթոդն ընտրելու դեպքում, առկա են անհամեմատ ավելի մեծ քանակի մարդկանց մոտ, քան հոմսքուլն ընտրողներն են: Բայց այ պարզվում ա, որ 64 տոկոս դեպքերում այդ ընտրությունն անելու համար խթան ա լինում կրոնը: Այսինքն այս աղյուսակից երևում ա, որ 16 տոկոսը առաջնային պատճառ են համարում կրոնը, ևս 48 տոկոսը՝ կարևոր պատճառ: Այ էս 64 տոկոսի մի զգալի մասը իրենց երեխային զրկելու են ինքնուրույն ընտրություն կատարելու հնարավորությունից, կրոնի, մտքի, խղճի ազատությունից: Սա սարսափելի մեծ ու վախեցնող թիվ ա իմ համար:

Chuk
20.10.2016, 17:07
Կարծում եմ անիմաստ է զրույցը շարունակելը, քանի որ ուրիշներին իրենց երեխաներին իրենց ընտրած ձևով կրթելու իրովունքները օրենքով արգելող ցանկցաղոցների հետ այնքան էլ հավես չունեմ բազար տանելու։

«Կոշտ» հարցը և ուրիշի բերանը դնող հարցը մի քիչ իրարից տարբերվում են...

Փաստորեն եկել եք զուտ գունավոր պատմելու :)

homeschooling
20.10.2016, 17:11
Փաստորեն եկել եք զուտ գունավոր պատմելու :)
ոչ, եկել եմ հարցերի պատասխանելու, քանի որ այդ հարցերի պատասխանները լսելու հետաքրքրությունը կար։ Արդարանալու ոչ մի կարիք չունեմ, ինչպես նաև ուրիշների իրավունքները սահմանափակող ցանկացողների հետ դեմագոգիկ զրույցնել վարել։

Chuk
20.10.2016, 17:15
ոչ, եկել եմ հարցերի պատասխանելու, քանի որ այդ հարցերի պատասխանները լսելու հետաքրքրությունը կար։ Արդարանալու ոչ մի կարիք չունեմ, ինչպես նաև ուրիշների իրավունքները սահմանափակող ցանկացողների հետ դեմագոգիկ զրույցնել վարել։

Հակառակ կողմից փորձեք մոտենալ հարցին, ես ոչ թե ուզում եմ ինչ-որ մեկի իրավունքը ոտնահարել, այլ հակառակը՝ փորձում եմ ինչ-որ մեկի իրավունքը պաշտպանել: Որովհետև համոզված եմ, որ դեպքերի մեծ մասում երեխաների իրավունքները ոտնահարվելու են դրանով ;)

homeschooling
20.10.2016, 17:21
Սա իմ նայած աղբյուրներից մեկն էր: Կարծում եմ, որ նախորդ աղյուսակը ԽԻՍՏ կարևոր է: Բոլոր խնդիրները, որոնք առաջնային են դառնում այդ մեթոդն ընտրելու դեպքում, առկա են անհամեմատ ավելի մեծ քանակի մարդկանց մոտ, քան հոմսքուլն ընտրողներն են: Բայց այ պարզվում ա, որ 64 տոկոս դեպքերում այդ ընտրությունն անելու համար խթան ա լինում կրոնը: Այսինքն այս աղյուսակից երևում ա, որ 16 տոկոսը առաջնային պատճառ են համարում կրոնը, ևս 48 տոկոսը՝ կարևոր պատճառ: Այ էս 64 տոկոսի մի զգալի մասը իրենց երեխային զրկելու են ինքնուրույն ընտրություն կատարելու հնարավորությունից, կրոնի, մտքի, խղճի ազատությունից: Սա սարսափելի մեծ ու վախեցնող թիվ ա իմ համար:
«A desire to provide religious instruction»-ը շատ խիստ տարբերվում է կրոնը խթանը լինելուց։ Մարդիկ ուզում են իրենց արժեքները փոխանցել։ Ու կիրակի օրը իրենց եկեղեցի տանող ծնողներն էլ են նույնը անում։ Վերջիններիս տոկոսը լսելուց հետո սկսե՞նք եկեղեցիները օրենքով փակելու կոչեր անել։

Մի հարց էլ տամ, Chuk ջան։ Ճանաչո՞ւմ եք ինչ-որ մեկի, ով նաև կրոնական արժեքներ փոխանցելու համար ընտրած լինի տնային կրթությունը։

homeschooling
20.10.2016, 17:27
Հակառակ կողմից փորձեք մոտենալ հարցին, ես ոչ թե ուզում եմ ինչ-որ մեկի իրավունքը ոտնահարել, այլ հակառակը՝ փորձում եմ ինչ-որ մեկի իրավունքը պաշտպանել: Որովհետև համոզված եմ, որ դեպքերի մեծ մասում երեխաների իրավունքները ոտնահարվելու են դրանով ;)
:) ճիշտ եք, դպրոցները երկու ձեռքով և երկու ոտքով լայնամտություն են սերմանում (http://www.firstamendmentcenter.org/pledge-of-allegiance-statutes-state-by-state)։

Chuk
20.10.2016, 17:29
Մի հարց էլ տամ, Chuk ջան։ Ճանաչո՞ւմ եք ինչ-որ մեկի, ով նաև կրոնական արժեքներ փոխանցելու համար ընտրած լինի տնային կրթությունը։

Հայաստանում հոմսքուլինգ պաշտոնապես չկա: Ավելին, եթե ճիշտ գիտեմ, հանրակրթական դպրոցը պարտադիր է: Բայց գիտեմ դեպքեր, որ որոշ աղանդավորներ ալտերնատիվ ճանապարհներով երեխային դպրոց չեն տանում ու դարձնում են սեկտանտ:

ինչ վերաբերում է եկեղեցի պարտադիր տանելուն, ապա ես ինքս դրա հետ կապված վերապահումներ ունեմ: Բայց հանրակրթական դպրոցի նշանակություններից մեկը հավասարակշռությունը պահպանելն է, բազմակողմանի գիտելիքներ տալը, այլ հավատի կրողների հետ շփում ապահովելը և այլն: Երևի ինքներդ էլ գիտեք, որ ԱՄՆ-ում որոշ դեպքերում մարդիկ իրենց երեխայի շփումը սահմանափակում են կամ փորձում են սահմանափակել միայն իրենց կրոնի կրողների հետ:

Chuk
20.10.2016, 17:31
:) ճիշտ եք, դպրոցները երկու ձեռքով և երկու ոտքով լայնամտություն են սերմանում (http://www.firstamendmentcenter.org/pledge-of-allegiance-statutes-state-by-state)։

Բազմաթիվ դպրոցներում եղած խնդիրները այստեղ ոչ մեկը չի հերքել: Բայց իմ համոզմամբ խնդրի համակարգվածությունը կարող է բերել լուծման, այլ ոչ հակառակը:

homeschooling
20.10.2016, 17:42
Բազմաթիվ դպրոցներում եղած խնդիրները այստեղ ոչ մեկը չի հերքել: Բայց իմ համոզմամբ խնդրի համակարգվածությունը կարող է բերել լուծման, այլ ոչ հակառակը:
Դե դուք սպասեք լուծմանը, ես էլ գնամ իմ երեխաներին կրթեմ...

Chuk
20.10.2016, 17:44
Դե դուք սպասեք լուծմանը, ես էլ գնամ իմ երեխաներին կրթեմ...

Կրթեք, ես անկեղծ հավատում եմ, որ ձեր մոտ դա լավ կստացվի: ԻՆքս էլ իմ երեխային հավանաբար կտանեմ այն դպրոցներից մեկը, որը համարում եմ լավը: Կողքից էլ կօգնեմ:

Բայց գլոբալ երևույթի նկատմամբ վերաբերմունքն ու խնդիրները իմ ու ձեր առանձին դեպքերի հետ որևէ կապ չունեն:

anslov
20.10.2016, 17:57
ԱՄՆ-ում արդյունաբերական հեղափոխությունը եվրոպականից մոտ կես դար ուշ էր ուժ հավաքել։ Բայց դե ո'չ արդյունաբերական հեղափոխությունը, ո'չ էլ հանրակրթական համակարգի կայացումը մեկ օրում չէր եղել։ Բայց իմ նկարագրած գործոնը արդյունաբերեկան հեղափոխության երկրորդ փուլին էր վերաբերվում՝ մասսայական արտադրության ձևավորմանն (որին հարկավոր էին գործարանային աշխատողների մինչ այդ չլսված թվեր) ու, դրան հետևած երկրորդ արդյունաբերական հեղափոխությանը։ Քանի որ սա իսկապես հետաքրքրաշարժ պատմության հարց է, թողեմ որ դուք ինքներդ այս թեման պրպտեք։ Ու եթե իմ վերաբեմունքը սրան չերևած, նորից ասեմ, ես ոչ մի սխակ կամ վատ բան չեմ տեսնում արդյունաբերականության համար աշխատուժի մասսայական պատրաստման մեջ։ Ի դեպ ներկայիս հանրակրթական մոդելը ծագում է առել Պրուսսիայում մինչև իրենց համատարած արդյունաբերականացումը ու մեծ դեր է ունեցել արդյունաբերական հեղափոխության արագընթացության մեջ (սկսել են ուշ, բայց հետագայում հասել ու գերազանցել են)։ Ու հանրակրթության միջոցով հնազանդության սերմանումը ստեղծվող համակարգի դիզայնի բացահայտ մասնիկ է եղել։
Հիշելով իմ հանրակրթական տարրական դասարանները ու ընդանրապես, դպրոցը, կարող եմ փաստել, որ իրականում ինչ որ "ռազմականացված" միջուկ ուներ այն իսկապես: 6 տարեկանից 45 րոպե անշարժ նստել 35 հոգանոց սենյակում , դա արդեն իր տեղով սադիզմ է շարժուն, էներգետիկ օրգանիզմի հանդեպ:
Սակայն ԱՄՆ-ի դպրոցներում ոնց որ թե այլ կերպ է այս ամենը: Մոտիկից չեմ շփվել իհարկե, ընդամնեը կողքից եմ տեսել: Կարծեմ համ դասարանի քանակն է ավելի փոքր, համ երեխաները ավելի ազատ են դպրոցում դասաժամին: Ու նաև ինչքան գիտեմ, մինչև հայ սքուլ առարկաները շատ հեշտ են մատուցվում ու անգամ շատ մակերեսային, չկան տնայիններ ու տեռորիստական ապուշ թեսթեր ու քննություններ որը իմ կարծիքով շատ ճիշտ մոտեցում է:

Mephistopheles
20.10.2016, 19:14
Չուկ ջան, եթե ժամանակ ու հավես ունես իհարկե կարաս դնես սաղ կարդաս, բայց մի հատ մեջբերում...


...հարցդ հանրակրթական դպրոցների մասին է։ Պատմականորեն սրանք ստեղծվել են որպես արդյունաբերական հեղափոխության գործիք. գյուղատնտեսության պայմաններում ընտանիքին կից ազատ ու անկախ կամքով մեծացող երեխաները հետագայում պիտանի չէին գործարանային աշխատանքի համար։ Իսկ փոքրուց օրեկան մի քանի ժամ նույն սենյակում անցկացնել սովորած ու արտաքին հեղինակությանը լուռ հանձնվել դաստիարակված երեխաները իդեալական գործարանային աշխատուժի հումք էին դառնում։

սրանով ամեն ինչ ասված ա... անիմաստ ա սա բանավեճ անվանել ու ծանրակշիռ արգումենտներ ման գալ...

homeschooling
20.10.2016, 20:41
Սակայն ԱՄՆ-ի դպրոցներում ոնց որ թե այլ կերպ է այս ամենը: Մոտիկից չեմ շփվել իհարկե, ընդամնեը կողքից եմ տեսել: Կարծեմ համ դասարանի քանակն է ավելի փոքր, համ երեխաները ավելի ազատ են դպրոցում դասաժամին: Ու նաև ինչքան գիտեմ, մինչև հայ սքուլ առարկաները շատ հեշտ են մատուցվում ու անգամ շատ մակերեսային, չկան տնայիններ ու տեռորիստական ապուշ թեսթեր ու քննություններ որը իմ կարծիքով շատ ճիշտ մոտեցում է:
Սրա (https://en.wikipedia.org/wiki/No_Child_Left_Behind_Act) հետևանքները դեռ կարծում եմ առնվազն ևս մի սերունդի ընթացքում անհնարին կլինի վերացնել։

Chuk
20.10.2016, 22:23
Մեֆ, ես էդ մոտեցումներին վաղուց եմ ծանոթ ու ցավոք դրանք իմ համար երբեմն խնդիր են։ Ուրախ կլինեի, որ սա բանավեճ լիներ, ոչ թե մենախոսություն։ Ֆորմատն ինձ թույլ չի տալիս շատ ծավալվել. տգեղ կստացվի։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Mephistopheles
21.10.2016, 00:12
Մեֆ, ես էդ մոտեցումներին վաղուց եմ ծանոթ ու ցավոք դրանք իմ համար երբեմն խնդիր են։ Ուրախ կլինեի, որ սա բանավեճ լիներ, ոչ թե մենախոսություն։ Ֆորմատն ինձ թույլ չի տալիս շատ ծավալվել. տգեղ կստացվի։

Sent from my A0001 using Tapatalk
ոնց հասկանում եմ, արդեն ուսուցիչ/մանկավարժ հասկացությունն էլ ա վերանում... էլ մանկավարժական մասնագիտություն պետք չի, մաման սաղ կանի...

Նաիրուհի
21.10.2016, 01:10
Հոմսքուլինգին էս ֆիլմը (վերջաբանը հանած) շատ դուր կգա :) Բայց ինձ հենց վերջաբանի շնորհիվ է ավելի դուր գալիս։

Captain Fantastic (http://www.imdb.com/title/tt3553976/)

homeschooling
21.10.2016, 07:46
Մեֆ, ես էդ մոտեցումներին վաղուց եմ ծանոթ ու ցավոք դրանք իմ համար երբեմն խնդիր են։ Ուրախ կլինեի, որ սա բանավեճ լիներ, ոչ թե մենախոսություն։ Ֆորմատն ինձ թույլ չի տալիս շատ ծավալվել. տգեղ կստացվի։

Sent from my A0001 using Tapatalk
Տգեղ ո՞ւմ/ինչի՞ նկատմամբ։ Ես բանավեճի դեմ չեմ, արե՛ք։ Ցավոք, ես ինքս ոչ դրա ժամանակըը ունեմ, ոչ էլ հավես։ Ու իմաստն էլ շատ չեմ տեսնում, քանի որ գտնում եմ, որ քանի դեռ ծնողը ֆիզիկական կամ էմոցիոնալ վնասվածքներ չի հասցնում իր երեխային, իրավասու է ինքն ընտրել իր երեխաների կրթության ձևն ու միջոցը։ Նաև, քանի որ տնային կրթությունը շատ ինդիվիդուալ է, «ընդհանուր գաղափարի» մասին խոսելը անշնորհակալ գործ է։ Ու եթե հարգում ենք ծնողի իրավունքը երեխայի կրթության ընտրության մեջ ու զերծ ենք մնում ընդհանուր գաղափարական զրույցներից, ապա հանգում ենք հարց-ու-պատասխան ֆորմատին։ Բայց դե, նորից, բանավիճեք ցանկացողների հետ։ Եթե այս կամ այն կողմը հարցեր կունենա իրական փորձ ունեցող մարդուն, ուրախությամբ կպատասխանեմ դրանց։

homeschooling
21.10.2016, 07:58
Հոմսքուլինգին էս ֆիլմը (վերջաբանը հանած) շատ դուր կգա :) Բայց ինձ հենց վերջաբանի շնորհիվ է ավելի դուր գալիս։

Captain Fantastic (http://www.imdb.com/title/tt3553976/)
Այդ ֆիլմին լավ ծանոթ եմ։ Առաջին դրվագը բացարձակ չի համապատասխանում հետագա ընտանիքի կերպարին, վերջնամասն էլ անհեթեթություն է։ Բայց միջնամասը գլուխգործոց է. բոլորն էլ դերերը խաղում են հիանալի, երկխոսությունները չտեսնված են, ընտանիքի կերպարն էլ՝ արտակարգ զարգացված։ Մի քանի տարբեր հոումսքուլրների հետ քննարկել եմ ֆիլմը, բոլորն էլ միանշանակ վերջավորությունը տրամաբանությունից դուրս ես գտել։

anslov
21.10.2016, 09:24
Տգեղ ո՞ւմ/ինչի՞ նկատմամբ։ Ես բանավեճի դեմ չեմ, արե՛ք։ Ցավոք, ես ինքս ոչ դրա ժամանակըը ունեմ, ոչ էլ հավես։ Ու իմաստն էլ շատ չեմ տեսնում, քանի որ գտնում եմ, որ քանի դեռ ծնողը ֆիզիկական կամ էմոցիոնալ վնասվածքներ չի հասցնում իր երեխային, իրավասու է ինքն ընտրել իր երեխաների կրթության ձևն ու միջոցը։

Կուզեի քիչ-մը զարգացնել ձեր ասածը ու նշել, որ զուտ տեսականորեն - երեխայի հետ ցանկացած մարդու կողմից ցանկացած շփում, դա վնաս է հասցնում ցանկացած երեխայի: Այսինքն, "պրոֆեսիոնալը ապացուցողը" կարող է տեսականորեն ապացուցել որ ծնողի/հարևանի/բարեկամի/... ցանկացած քայլ, միտք, պատկեր, ... վնաս տվեց երեխային: Էսպես ասած ցանկություն լինի ու ... մի քիչ էլ ինտեռնետի տրաֆիկ: Ինչ "վիճակագրություն" ասես որ չես կարող նկարել էկրանին ;)

Ասածս էն է, որ գոյություն ունի Օրենք: Իրավական ու Բարոյական:
Իրավական օրենքի հետ ամեն ինչ հնարավորինս պարզ է: Հոմսքուլինգը ԱՄՆ-ում թույլատրված է:
Բարոյական օրենքը նույնպես ոչ մի արգելք չի դնում դրա վրա: Կոնկրետ ԱՄՆ-ի դեպքում քրիստոնեական ազգերի մոտ հաստատ: Մյուս կրոնների ազգերի համար բան չեմ կարող ասել, քանի որ չգիտեմ:
Աթեիստները նույնպես դա չեն արգելում:
Ազգային մասով:Հայերիս մոտ կարծեմ ոչ մի բայորական նորմ չկա, որ արգելի հոմսքուլինգը:
/կարող է սխալվում եմ, և կա՞ ինչ որ բարոյական նորմ, որ արգելում է հոմսքուլիգը՞՞՞ /

Մնացածը- երեխայի տարրական դասարաններում ծնողի հնարավորության, ցանկության, համոզմունքի և այլ անձնական հատկանիշների հարց:
Մոտավորապես այնպես, ինչպես , թե ծնողը ինչ երաժշտություն է միացնում տանը, երբ երեխան նորածին է, կամ էլ ինչ հեքիաթներ է կարդում- Անդերսենի՞, Գրիմ եղբայրների, Թումանյանի, թե վետնամական ժողովրդական, թե բոլորը միասին ու հերթով...
Ուրեմն ծնողի ընտրության հարց է, որ դպրոցն է տանում երեխային:
Թող ոչ մեկը չապացուցի, որ կոնկրետ էս դեպքում ինքը ավելի "Ճիշտ" ծնող է, քան մի այլ Օրինական տարբերակ ընտրածը: Հակառակ դեպքում սա նման է մարդու վրա "կեղտ բռնելուն":

Կարելի է իհարկե քննարկել կոֆեի սեղանի շուրջը, թե կոնկրետ Ձեր երեխայի համար Տերյան դպրոցն է ավելի լավը, թե Բլեյանի...
Կամ էլ, եթե մոտիկից ծանոթ ես ու անձամբ շփվել ես, ապա հեղինակավոր կարծիք ասել, թե կոնկրետ Ձեր երեխայի համար ԱՄՆ-ում հոմսքուլն է նախապատվելի թե փաբլիք սքուլը, թե վճարովին...:

Իսկ եթե մոտիկից ծանոթ չես ու անձամբ չես առընչվել ԱՄՆ-ի պետականորեն ճանաչված կառույցի-հոմսքուլի հետ, ապա ճիշտ կլինի ավելի "փափուկ", "զգույշ", "հեռվից", "մի քայլանի նախադասությամբ" արտահայտել սեփական ռեակցիան այդ կառույցին: Մանավանդ որ ըստ "ավանդական պոստսովետական ավանդական մտքերի փոխանակման" այդ "ռեակցիան" սովորաբար երկորդ նախադասությունից "ռեակցիոն" հարձակման է վերածվում: Անգամ այսպիսի "չեզոք" թեմաներում ,երբ որ մարդը պատմում է Իր Օրինական կյանքի սեփական փորձից:

homeschooling
21.10.2016, 09:44
Հարցազրույցից տպավորություններովս կիսվեմ, կարելի ա չէ՞։
Համ ուզում եմ շարունակել հարցեր տալ ձեզ, բայց ավելի չեմ ուզում։ Ասեմ ինչի։

Ֆանատիզմը ցանկացած բնագավառում, առանց բացառության ցանկացած, անընդունելի բան ա ինձ համար։
Դուք սիրուն ու սենց հիմնավոր բոլոր հարցերին պատասխանում եք, բայց ձեր մեջ չի խոսում հանրակրթությանը ալտերնատիվ գտած մարդը։ Ֆանատիկի պես եք խոսում։ Անվերապահորեն ջախջախելով դպրոցը, առանց մի գրամ կասկածելու, որ կարող ա հանկարծ սխալ եք անում։ Ի վերջո, իմ առաջին հարցին պատասխաննեցիք, որ զոռով եք երեխուն դպրոցից հանել։ Որտև դուք որոշել եք, որ իրան էնտեղ լավ չի, դո՛ւք, ոչ թե ինքը։ Դա արդեն հերիք ա, որ ես կյանքում մտքովս անգամ չանցկացնեմ հոմսքուլ անելու իմ երեխուն։

Ձեզ հաջողություն եմ մաղթում ձեր բռնած գործում։
Չէի պատրաստվում պատասխանել ձեր գրառմանը, քանի որ առկա էին դիտավորյալ խեղաթյուրումներ (զոռով դպրոցից հանելու մասին խոսք չկար, և դպրոց տալը նույն բառերով էի որակավորել՝ պատրաստել, ինչ դպրոցից հանելը. այդ ո՞նց է որ մի անգամ չասվեց թե երեխու կամքին հակառակ ինչու «զոռով» դպրոց տվեցիք), բայց բլոգային ֆիդիս մեջ հնում կարդացածս մի կարծիք-հոդվածի հղում հայտնվեց, որոշեցի կիսվել։ Նախ՝ կոնտեքստը. չնայած որ երեխային դպրոց տալը մեր ընտանիքի համար ավելի անտրամաբանական էր, քան սպասելի, ու հոումսքուլինգը ընտրել ենք ոչ թե որպես դպրոցից փախուստ, այլ որպես մեր ընտանիքի համար անկասկածելիորոն ավելի համապատասխան երեխաների կրթության ձև, միևնույն է կար պատճառ, որ դպրոցից երեխուն հանեցինք հենց այդ ժամանակ, և ոչ թե, ասենք, մի երկու տարի անց։ Ու դա էր՝ 5 տարեկան երեխաների 6.5-ժամանոց դպրոցական օրվա ընթացքում ոչ մի րոպե չկարգավորված ժամանակ (unstructured time) չունենալը։ Դե իսկ հիմա հոդվածը՝ https://www.newscientist.com/article/mg22029435-000-too-much-too-young-should-schooling-start-at-age-7/

homeschooling
21.10.2016, 09:59
Կուզեի քիչ-մը զարգացնել ձեր ասածը ու նշել, որ զուտ տեսականորեն - երեխայի հետ ցանկացած մարդու կողմից ցանկացած շփում, դա վնաս է հասցնում ցանկացած երեխայի: Այսինքն, "պրոֆեսիոնալը ապացուցողը" կարող է տեսականորեն ապացուցել որ ծնողի/հարևանի/բարեկամի/... ցանկացած քայլ, միտք, պատկեր, ... վնաս տվեց երեխային: Էսպես ասած ցանկություն լինի ու ... մի քիչ էլ ինտեռնետի տրաֆիկ: Ինչ "վիճակագրություն" ասես որ չես կարող նկարել էկրանին ;)

Խոսքս վնասվածքների իրավական սահմանման մասին էր (physical harm, emotional abuse)։ Այնպես որ դժվար թե «պրոֆեսիոնալ ապացուցողը» կարողանա որևէ բան ապացուցել իրավական դաշտում, եթե ընտրած գործիքը դեմագոգիկ զրույցներն են։

Մնացածի առումով. anslov ջան, իրենց են ծիծաղելի դրության մեջ դնում։ :) Ես ամենևին էլ դեմ չեմ։ Ինչպես սկզբից գրել էի, ես ոչ ոքու ոչինչ ապացուցելու ցանկություն չունեմ։ Թե մարդ կարողանում է տարբերակել իրական տեղեկատվական արժեք ունեցող նյութը աղմուկից, իր հետևությունները կանի։ Դե իսկ ով էլ չի կարում, երևիթե իր իսկ կարծրատիպերով սահմանափակված է, ու դժվար թե այս թեման որևէ նոր բան իրեն հաղորթի։

Ուլուանա
22.10.2016, 02:47
Մոդերատորական. թեման փակվում է, քանի որ դուրս է եկել հարցազրույցի ֆորմատից ու սադրանքների աղբյուրի վերածվել։ Ցանկության դեպքում կարելի է «Կրթություն» բաժնում առանձին թեմա բացել քննարկման համար՝ առանց կոնկրետ անձանց կպչելու։

Chuk
23.10.2016, 19:16
Հարևան՝ «Կրթություն» բաժնում բացվել է նոր թեմա: Ստորև ներկայացնում եմ բացման առաջնորդող գրառումը.


Այս թեման ստեղծվել է «Homeschooling. հարցազրույց մի ծնողի հետ (https://www.akumb.am/showthread.php/67133)» թեմայից առաջացած 60 գրառումների հիման վրա: Ինչպես ցույց տվեց վերոնշյալ թեմայում քննարկումները, կա հարցը համակողմանի քննարկելու կարիք ու ցանկություն: Հարցազրույցի թեմայում այն շեղում էր բուն թեմայի ֆորմատն ու որոշ դեպքերում ակամա անձնականացվում հարցազրույցի տվողի հետ, մինչդեռ վերջինս ունի սեփական ընտրություն կատարելու իրավունքը՝ չհակասելով իր երկրի օրենքներին:

Մեզնից յուրաքանչյուրի հարցի հետ կապված կարծիքները չեն առնչվում տվյալ հարցազրույց տվողին, դրանք ավելի գլոբալ են, ընդհանուր երևույթի ու մոտեցումների նկատմամբ կարծիքներ են:

Ինչպես երևի գիտեք homeschooling մականունը (հաշիվը) ստեղծվել էր հատուկ այդ հարցազրույցի համար, տեխնիկապես սահմանափակելով ակումբում վերջինիս մուտքը միայն «Ակումբի անցուդարձ» բաժնում: Ներկայումս ես հանում եմ այդ սահմանափակումը, homeschooling-ն իրավունք ունի մասնակցել բոլոր բաժինները քննարկումներին, այդ թվում, լիահույս եմ, որ կմասնակցի այս թեմայի քննարկումներին: Իր մասնակցությունն արժեքավոր կլինի, քանի որ քննարկման բացառիկներից է, ով անմիջական շփում ունի տնային կրթության հետ, շատ դեպքերում հարցին ավելի տեղեկացված է, քան այլոք, ինչն իհարկե չի նշանակում, որ իր կարծիքներ ու մոտեցումները աներկբա ճշմարտություն են:

Համոզված եմ, որ քննարկումը կշարունակվի քաղաքակիրթ, առանց անձնական վիրավորանքների:

Սա հաշվի առնելով.

Մոդերատորական. այս թեման վերաբացվում է, այստեղ ակումբցիները կարող են շարունակել հարցեր ուղղել homeschooling-ն ընտրած ու ակումբին հարցազրույցների բաժինը հյուրընկալած մասնակցին, ստանալ պատասխաններ: Ընդհանուր ոճի քննարկումները խնդրում եմ կատարել նորաբաց «Homeschooling (տնային կրթություն). դրական և բացասական կողմերը (https://www.akumb.am/showthread.php/67138)» թեմայում:

ivy
23.10.2016, 21:17
Չգիտեմ՝ հյուրը դեռ էս կողմերում է, թե չէ, բայց եթե հայտնվի, կուզեի մի քիչ պատմեր իր մասին: Երևի շատերին հետաքրքիր կլինի իմանալ, թե մեր հոմսքուլերը նախ հայր է, թե մայր, ինչ տարիքի է, ինչ կրթություն ունի, ինչ մասնագիտություն ու ինչ բնագավառում է աշխատում:
Եթե շատ անձնական են հարցերը, կարող ենք բաց թողնել:
Ուղղակի մտածեցի էսքան շուխուռներից հետո արդեն ժամանակն է «մոտիկից ծանոթանալ» ու ընդհանրապես դու-ի անցնել :))

homeschooling
23.10.2016, 22:08
Շնորհակալություն սահմանափակումները հանելու համար։ Շոյված եմ, բայց, ցավոք սրտի, ոչ ժամանակ ունեմ, ոչ էլ շատ մեծ ցանկություն պոլեմիկայի մեջ մտնելու։ Բուռն վեճերը ինձ ոչ մի բանով չհուշեցին, թե բանավիճող կողմերը որևէ ջանք են գործադրել թեմայի շուրջ հավելյալ տեղեկություններ ու գիտելիքներ հայցելուն մինչև պոլեմիկայի մեջ մտնելը (ինչը ինքնըստինքյան գիտելիքների ծարավի պակաս է ցուցադրում)։ Բայց մեծ զվարճանքով կշարունակեմ ընթերցել այդ պոլեմիկան։ Քանի որ այս թեմայի ուսումնասիրության շուրջ բավական ժամանակ եմ ծավալել, բանավիճող կողմերից և ոչ մեկի արգումենտները (կամ դրանց պակասը) անակնկալ չէին, բայց իսկապես մեծ զվարճանքի աղբյուր եղան։ Դասական գիտ-ֆանտաստիկայի սիրահարների համար. զգացողություններս ինչ-որ չափով հիշեցնում էին մի դրվագ Սայմակի «Immigrant» պատմվածքից, որտեղ տելեպատիկ ունակություններով օժտված այլմոլորակայինները հաճույքով դիտում էին մարդկանց ֆուտբոլի խաղը՝ զվարճանալով հակարակորդների միմյանց խափելու փորձերից (տելեպատիկ ունակությունների հետևանքով այդ քաղաքակրթության մեջ ոչ մի մրցակցային սպորտաձև գոյություն չուներ)։ Ի դեպ, այլ առումով էլ շատ դիպուկ պատմվածք է այս թեմայի համար, խորհուրդ եմ տալիս կարդալ։ (քարկոծել սիրողներին՝ ես ոչ տելեպատիկ եմ, ոչ էլ մեծամիտ, սա միմիայն ասոցիացիա էր)։

Իսկ հիմա բուն թեմայով. բանավեճերի մեջ մի քանի գծեր երևան եկան, որոնց ուզում եմ անդրադառնալ։

Գիտելիքների տիրապետման մեծամտության առումով.
Շատ հետաքրքրաշարժ էր այն հանգամանքը, որ հենց նույն մասնակիցները, ովքեր ինձ մեծամիտ էին համարում այդ արտահայտությանս համար նաև կարծում էին, թե տնային կրթությունը չի կարող դպրոցական կրթության նման համակարգված գիտելիքներ տալ։ Այ բալամ, բա որ ձեր դպրոցները ձեզ այդքան համակարգված գիտելիքներ են տվել, ինչո՞ւ չունեք վստահություն, որ այդ գիտելիքները կկարողանաք ուրիշներին փոխանցել։ Չստացվե՞ց որ ձեր դպրոցը ձախողել է ձեզ այդ համակարգված գիտելիքներ ձեռք բերելու գործում։

Արշակը արդեն մի տեղ ասաց, որ մի ամբողջ տարվա դասընթացը երկու օրվա մեջ սովորել էր։ Սա լիովին համապատասխանում է իմ փորձին։ Ավելին, այդ դասընթացների արհեստական սահմանափակումները ինձ երբեք էլ չէին բավարարում, ու հավելյալ նյութեր էի փնտրում, որ հասկանամ թե այդ ամբողջ դասընթացի իմաստը ինչումն էր։ Ասածս է. գիտելիքների ծարավ ունեցող մարդու համար դպրոցական ծրագիրը խաղ ու պար է։ Իսկ եթե մարդը դպրոցից հետո էլ պահպանել ու զարգացրել է գիտելիքների նկատմամբ իր սերը, այդ դպրոցական ծրագիրը մի քանի տարի անց դառնում է ինչ-որ չափով «մանկական թոթովանք»։

Երեխաների մեկուսացման առումով.
ԱՄՆ-ում (ու շատ ու շատ այլ տեղեր) կա մասնավոր դպրոցների համակարգ։ Ու եթե ֆունդամենտալ քրիստոնյաները կամ մորմոնները ու այլ բացառող դավանանքների տեր մարդիկ ուզենան իրենց երեխաներին կրթել այդ միջավայրում, շատ հեշտ կարող են համապատասխան դպրոցներ բացել՝ տնային կրթություն դրա համար հեչ էլ հարկավոր չէ։ Իսկ չարթեր դպրոցների (charter school) համակարգի կայացմամբ դա կարելի է նույնիսկ այնպես անել, որ պետությունը (հարկատուները) այդ դպրության ծախսերը հոգան։ Չեմ ժխտում, որ որոշ ծնողներ կարող են երեխաներին վնասակար մեկուսացման ենթարկել հոումսքուլինգի անվան տակ, բայց սա եթե կատարվում էլ է, շատ հազվադեպ է։ Ու նույնիսկ եթե տնային կրթությունը արգելվի օրենքով, սա չի դադարելու. եթե երեխան չի գրանցվում դպրոցական համակարգում, շատ դժվար է պետական մարմիններին այդ երեխուն «հայտնաբերել», համենայն դեպս՝ ԱՄՆ-ում։

Բայց էականը նրանում է, որ շատ ու շատ հոումսքուլրներ այդ ուղին ընտրում են, որպեսզի իրենց երեխաները չմեկուսացվեն հասարակությունից հարկադիր հանրակրթական դպրոցներում, որտեղ ամբողջ շփումը ու մտքերի փոխանակումը կատարվում է միմիայն այդ նեղ աշխարհագրական վայրում ապրող միևնույն տարիքակիցների մի պատահական խմբի ու մի քանի ուսուցիչների միջև։ Հասարակությունը բազմատարիք է, բազմաշերտ է, բազմավայր է, և այլն... հարկադիր հանրակրթական դպրոցը ուզենա էլ չի կարող այդպիսի հասարակության համար լավ փորձադաշտ հանդիսանալ։

Բոլոր դպրոցներին հայհոյելը.
Կարծես թե այսպիսի կարծիքներ արտահայտողները դպրոցի կրթական արժեքներին էին հենց անդրադառնում պաշտպանելով իրենց համար ընդունելի դպրոցը։ Ես ոչ մի հարկադիր հանրակրթական հաստատություն չեմ համարում իմ երեխաներին սազական, հենց միայն այն պատճառով, որ սրանք մեկուսացնում են երեխաներին ընդհանուր հասարակությունից ու մի քանի ժամ պահում են փակաղակի տակ։ Ու այդ ժամերը կառավորող «մեծերի» ընտրության մեջ ծնողները ոչ միայն չեն մասնակցում, այլ շատ դեպքերում ուսուցիչները և իրենց կիրառած մեթոդիակն ընտրվում են քաղաքական ճնշումների ներքո (գործոններից են՝ պրոֆ-միությունները, ուսուցիչների կրթությունը ապահովող ինդուստրիան և այլն) ու հազվադեպ են ուղղորդվում երեխաների շահերով։ Իհարկե կան որոշ արտաքուստ դպրոց հիշեցնող կազմակերպությունների մոդելներ, որոնք ավելի ընդունելի կլինեին, եթե լինեին հասանելի։ Օրինակ Admission (http://www.imdb.com/title/tt1814621/) ֆիլմում ներկայացված Quest դպրոցը ասպիսիններից է։ Բայց, նորից, ես ոչ մեկին ոչինչ չեմ քարոզում. եթե դուք գտնում եք ձեր երեխայի դպրոցը ձեզ սազական, флаг вам в руки!

Ապադպրություն, ոչ-դպրություն և այլն (deschooling, unschooling...).
Նախ, այդ գաղափարները պետք չէ միմյանց հետ խառնել։ Երկրորդն էլ, այդ երկու գաղափարներն էլ ունեն երկար պատմություն, ու գործի են դրվել ինձնից շատ ավելի բանիմաց մարդկանց կողմից (unschooling-ը John Holt-ի ներմուծությունն է, իսկ deschooling-ը՝ Ivan Illich-ի)։ Ու մեկ համացանցային որոնմամբ կարելի էր հասկանալ, որ այդ եզրերի ձեր ընկալումը չի համապատասխանում գաղափարների էությանը։ Թե պնդում եք, որ դպրոցը չի սանձել ձեր գիտելիքների նկատմամբ ծարավը (որպես օրինակ բերելով նեղ մասնագիտական ձեր նվաճումները ու նույնիսկ չանդրադառնալով մնացած բոլոր բնագավառների նկատմամբ ձեր տածած ծարավի նկարագրությանը), գոնե հետևողական եղեք, ու մի երկու րոպե ծախսեք մի փոքր հավելյալ գիտելիքներ ձեռք բերելու վրա։

Տնային կրթությունը իր մեթոդիկայով, «ուսուցիչներով» և կրթական գործընթացով լրիվ տարբերվում է հանրակրթական դպրոցներինից։ Ապա ինչո՞ւ է այդքան զարմանալի, որ երեխային հարկավոր է որոշ ժամանակահատված հանրակրթական նիստ-ու-կացից սթափվելու համար։ Արդեն նշվել էր, որ ծնողը դժվար թե կարողանա տանը լինել ուսուցիչ հանրակրթական դպրության իմաստով, ու եթե ծնողը փորձում է այդպիսին դառնալ ու շարունակել հանրակրթական դպրությունը իր բոլոր մեթոդիկաներով ու գործընթացներով տնային պայմաններում, սովորաբար դա շատ շուտ հանգեցնում է փակուղու։ Ուրեմն, երեխային պետք է տալ հնարավորություն հասկանալու, որ գիտելիքների ձեռք բերման համար անհրաժեշտ չի ուսուցչի հեղինակությունը կամ կրթության նեղ ծրագրումը ու հաճախակի ստուգողական աշխատանքները։ Կոպիտ ասած, այն ինչ գործում է դպրոցում, չի գործում տնային կրթության մեջ, ու դպրոցական սովորություններից հրաժարվել է պետք ենթագիտակցական մակարդակով։ Սա ամենևին էլ չի նշանակում, թե դպրոցները դեբիլացնում են երեխաներին։ Բայց մասսայական հանրակրթության ապահովման համար ահնրաժեշտ են որոշակի դիսցիպլինար ու գործընթացային պայմանավորվածություններ, որոնք հանգեցնում են որոշ համապատասխան (ըստ իս, անբնական) նույնացումների. գիտելիքների ձեռք բերումը՝ ինստիտուցիոնալ կրթության, ուսանումը՝ ուսուցման (դասավանդման), գիտելիքները՝ դպրոցական առարկայական ծրագրին, սովորելու գործընթացը՝ հանձնարարված տնայինները անելուն, և այլն։ Ու շատ դժվար է (գրեթե անհնարին) երեխայի հետ տանը աշխատելը, քանի դեռ մոտը այս պայմանավորվածությունները կարծրացած վիճակում են։ Այս կոնտեքստում, գիտելիքների ծարավի վերահայտնաբերումը վերաբերվում էր հենց այս նույնացումներից սթափվելուն։

Social engineering ենք փորձում իրականացնել
Այս մեկը կլիներ ծիծաղալու, եթե չլիներ գռեհիկի մակարդակի կարճատես հայացք. հարկադիր հանրակրթական համակարգից ավելի մաշտաբային ու հասարակության բոլոր շերտերը ներթափանցող social engineering-ի օրինակ մարդկությունը դեռ չի տեսել։

Սրանցից զատ
Կշարունակեմ չբեռնված հարցերին պատասխանել, եթե դեռ կա դրանք լսելու հետաքրքրությունը։

homeschooling
23.10.2016, 22:15
Չգիտեմ՝ հյուրը դեռ էս կողմերում է, թե չէ, բայց եթե հայտնվի, կուզեի մի քիչ պատմեր իր մասին: Երևի շատերին հետաքրքիր կլինի իմանալ, թե մեր հոմսքուլերը նախ հայր է, թե մայր, ինչ տարիքի է, ինչ կրթություն ունի, ինչ մասնագիտություն ու ինչ բնագավառում է աշխատում:
Եթե շատ անձնական են հարցերը, կարող ենք բաց թողնել:
Ուղղակի մտածեցի էսքան շուխուռներից հետո արդեն ժամանակն է «մոտիկից ծանոթանալ» ու ընդհանրապես դու-ի անցնել :))
Շատ անձնականով կիսվելու ցանկություն չունեմ, ինչպես նաև չեմ համարում, որ մարդու «դիպլոմները» (կամ դրանց բացակայություն) որևէ կերպով ցուցադրում են նրա բանիմացությունը կամ գիտելիքների մակարդակը։ Աշխատանքիս բնագավառից կասեմ միայն այն, որ լիցենզավորված ուսուցիչ չեմ։

Chuk
23.10.2016, 22:20
Ֆանտաստիկ ա, փորձում ես թեման հավասարակշռել, սառեցնել, անձնական հարթության հատվածը հանել, բերել վիճակի, որ վիրավորանքներ չլինեն, հաջորդ պահին մտնում է հարցազրույց տվողը, ու բոլոր հակառակ տեսակետը կրողներին մեղադրում մեծամտության մեջ, հարցին ինֆորմացված չլինելու ու ինֆորմացվել չփորձելու մեջ, հայտարարում, որ կարդալու է մեր գրածներն ու զվարճանա:

Ափսոսում եմ հարցազրույցի վրա ծախսածս ժամանակը:

Իսկ հարևան թեմայում դեռ կքննարկենք: Բարեբախտաբար ակումբում շատ են հավասարակշռված քննարկողները, տրամաբանողներն ու այլոք: Ինքս մինչ հիմա չեմ ասել, բայց որոշակի հանգամանքների բերումով շատ լավ ուսումնասիրել ու ուսումնասիրում եմ հոմսքուլինգը, ու կարծում, որ հարցի շուրջ քննարկելու շատ բան կա: Իհարկե առանց մեր վրա վերից ծիծաղողների:

homeschooling
23.10.2016, 22:27
Ֆանտաստիկ ա, փորձում ես թեման հավասարակշռել, սառեցնել, անձնական հարթության հատվածը հանել, բերել վիճակի, որ վիրավորանքներ չլինեն, հաջորդ պահին մտնում է հարցազրույց տվողը, ու բոլոր հակառակ տեսակետը կրողներին մեղադրում մեծամտության մեջ, հարցին ինֆորմացված չլինելու ու ինֆորմացվել չփորձելու մեջ, հայտարարում, որ կարդալու է մեր գրածներն ու զվարճանա:

Ափսոսում եմ հարցազրույցի վրա ծախսածս ժամանակը:

Իսկ հարևան թեմայում դեռ կքննարկենք: Բարեբախտաբար ակումբում շատ են հավասարակշռված քննարկողները, տրամաբանողներն ու այլոք: Ինքս մինչ հիմա չեմ ասել, բայց որոշակի հանգամանքների բերումով շատ լավ ուսումնասիրել ու ուսումնասիրում եմ հոմսքուլինգը, ու կարծում, որ հարցի շուրջ քննարկելու շատ բան կա: Իհարկե առանց մեր վրա վերից ծիծաղողների:
Այ Chuk ջան, ինչ վատ բան կա նրա մեջ, որ ուրիշները զվարճանում են նաև ձեր գրածներից։ Հո դա չի փոխում ձեր աշխարհահայացքը։ Բայց դե այդ բանավեճում ինձնից բացի լիքը ուրիշ զվարճացողներ կային, որոշները նաև իմ գրածների վրա։ Բա հո չենք հավեքվելու սուք անենք թե միմյանցից տարբեր ենք։

Chuk
23.10.2016, 22:29
Այ Chuk ջան, ինչ վատ բան կա նրա մեջ, որ ուրիշները զվարճանում են նաև ձեր գրածներից։ Հո դա չի փոխում ձեր աշխարհահայացքը։ Բայց դե այդ բանավեճում ինձնից բացի լիքը ուրիշ զվարճացողներ կային, որոշները նաև իմ գրածների վրա։ Բա հո չենք հավեքվելու սուք անենք թե միմյանցից տարբեր ենք։

Իմ աշխարհայացքը, հանգիստ եղիր, չի փոխվում: Ընդամենը քո նկատմամբ վերաբերմունքն է արմատանում, հստականում, պարզեցվում ;)

homeschooling
23.10.2016, 22:36
Իմ աշխարհայացքը, հանգիստ եղիր, չի փոխվում: Ընդամենը քո նկատմամբ վերաբերմունքն է արմատանում, հստականում, պարզեցվում ;)
Շնորհավորում եմ նոր նվաճումներիդ (կարծես աննկատ անցանք դու-ի) կապակցությամբ։ :ok

Chuk
23.10.2016, 22:40
Շնորհավորում եմ նոր նվաճումներիդ (կարծես աննկատ անցանք դու-ի) կապակցությամբ։ :ok

Այո, որովհետև արդեն գրում ես ֆորումի այլ թեմայում էլ: Իսկ ֆորումներում ընդունված է դու-ով դիմելաձևը: Ես քեզ արդեն չեմ դիտարկում որպես պատվավոր հյուր, ում հետ անիմաստ քաղաքավարություն ենք անում, այլ համարում եմ, որպես ակումբցի, մեզնից մեկը: Էնպես որ նաև բարի գալուստ Ակումբ:

Ու մի անգամ էլ հույս հայտնեմ, որ հետայսու ոճդ կվերանայես ու զերծ կմնաս պիտակումներից:

homeschooling
23.10.2016, 22:57
Այո, որովհետև արդեն գրում ես ֆորումի այլ թեմայում էլ: Իսկ ֆորումներում ընդունված է դու-ով դիմելաձևը: Ես քեզ արդեն չեմ դիտարկում որպես պատվավոր հյուր, ում հետ անիմաստ քաղաքավարություն ենք անում, այլ համարում եմ, որպես ակումբցի, մեզնից մեկը: Էնպես որ նաև բարի գալուստ Ակումբ:

Ու մի անգամ էլ հույս հայտնեմ, որ հետայսու ոճդ կվերանայես ու զերծ կմնաս պիտակումներից:
Մի քիչ չբռնեց ժամանակով՝ այլ թեմայում առաջին ու վերջին գրառումս արեցի «դու»-իցդ հետո, բայց ինչևէ, ես հեչ էլ դեմ չեմ։ Շնորհակալություն բարի գալուստ կամենալու համար։

Chuk ջան, ոչ մի պիտակում չկար։ Միմիայն ասվածների անտրամաբանականություններն եմ ընդգծել, առանց որևէ մեկի անձնականին անցնելու։ Սա էլ նրանից հետո, որ ինձ, հանձինս տնային կրթության ուղին ընտրած հյուրի, ինչ ասես որ չասին. էլ աղանդավոր, էլ մեծամիտ, էլ պիտակավորող ու սոցիալ ինժեներ։ Էլ չեմ ասում, որ մեկնաբանում էին ոչ թե իմ ասածները, այլ իմ ասածների ենթադրյալ պատճառները (հանձինս նաև քեզ)։ Սրանից հետո ե՞ս եմ պիտակավորողը։ Հա, ասենք թե զվարճացա նրանից, որ մարդիկ առանց իրազեկ լինելու «էդի փաստա» տոնով պոլեմիկա են վարում, ու դրա մասին բարձրաձայնեցի։ Դրանով ո՞ւմ անպատվեցի։ Ինչո՞ւ ենք իրազեկության պակասը համարում վիրավորանք։ Ոչ ոք չի կարող լինել բացարձակ իրազեկ ամեն ինչից, բայց արդյո՞ք ծիծաղելի չի այն, որ մարդիկ գալիս ասում են «այս թեմայից առաջ սրա մասին բան չգիտեի, բայց էդի սենց նենցա», անեկդոտներն էլ կողքից։ Ու ես ոչ մեկն էլ չհամարեցի վիրավորական, իսկ անեկդոտի վրա լիաթոք ծիծաղեցի (ինքս կողմնակից էի թեման լրիվ նույն ձևով պահպանելու և ընդհանրապես չփակելու)։ Հիմա պիտի նեղանա՞նք նրանից, որ որևէ մասնակցին ինչ-որ բան կարող է ծիծաղելու թվալ, ու աստված հեռու պահի, մի քիչ էլ զվարճանա՞ թեժ բանավեճերից։

Chuk
23.10.2016, 22:58
Միմիայն ասվածների անտրամաբանականություններն եմ ընդգծել
Ահ, կոչիցս հետո շարունակում ես: Կներես, մնացածը չեմ կարդա: Արդեն հետաքրքիր չի:

homeschooling
23.10.2016, 23:03
չէ, եղբայր, ես աչքիս սխալ տեղ եմ ընկել, ուր նույնիսկ ասվածի անտրամաբանականության մասին մեկնաբանությունը պիտակավորում է համարվում...

եթե ինչ-որ մեկը ունի հարցեր տնային կրթության մասին, կամ կուզենա զրուցել դրա վերաբերյալ, կարող եք հետս կապնվել ivy-ի միջոցով. ուրախ կլինել զրուցել, ու օգնել խորհրդով, թե կարիքը կզգաք։ Սրանով համարենք հարցազրույցը ավարտված։

Chuk, թե դեռ կարդում ես, խնդրում եմ արգելափակի հաշիվս, կամ ո՛չ, տարբերություն չկա... մտադրություն չունեմ այլևս այստեղ գրառում անելու։

Ներսես_AM
23.10.2016, 23:37
չէ, եղբայր, ես աչքիս սխալ տեղ եմ ընկել, ուր նույնիսկ ասվածի անտրամաբանականության մասին մեկնաբանությունը պիտակավորում է համարվում...

եթե ինչ-որ մեկը ունի հարցեր տնային կրթության մասին, կամ կուզենա զրուցել դրա վերաբերյալ, կարող եք հետս կապնվել ivy-ի միջոցով. ուրախ կլինել զրուցել, ու օգնել խորհրդով, թե կարիքը կզգաք։ Սրանով համարենք հարցազրույցը ավարտված։

Chuk, թե դեռ կարդում ես, խնդրում եմ արգելափակի հաշիվս, կամ ո՛չ, տարբերություն չկա... մտադրություն չունեմ այլևս այստեղ գրառում անելու։

Մի քիչ կպատմեք, օրինակ մաթեմատիկան ինչպես եք «դասավանդում»։ Նշեցիք որ ինչ որ կոնկրետ նշաձող եք դնում տարվա մեջ ինչ պիտի սովորած լինեք։ Հիմա դա ինչո՞վ է տարբերվում դպրոցի դրած նշաձողից։ Բացի դրանից ինչի՞ հիման վրա եք որոշում այդ նշաձողը։

anslov
23.10.2016, 23:41
Մի տեխնիկական հարց
Ոնց եք կարողանում բոլոր առարկաներից հավասար գիտելիքներ ձեռք բերել դրանք հաղորդելու համար:
Դուք ինքներտ հավանաբար ավարտել եք սովետական դպրոց, ու եթե Լենարդո Դա Վինչի նման հավասապես բազմակողմանի չեք եղել , ապա ունեցել եք սիրած և չսիրած առարկաներ ու ըստ դրա նաև համապարտասխան բազային գիտելիքներ:
Դուք առարկաները անջատում եք՞, թե ձեր մատուցած բոլոր առարկաները մի ընդանուր "հողի" վրա են կառուցված ու միշտ սնվում են մի սկզբնական "կետից":

Հ.Գ. Հույսով եմ, որ իկատար չեք ածի ձեր ասածը ու կշարունակեք շատ օգտակար հարցազրույցում ձեր կենսափորձի փոխանցումը:

ivy
24.10.2016, 14:57
Մտածեցի նաև վերջին երկու հարցի պատասխանները դնել թեմայում՝ դրանք կոնկրետ հարց տվողներին անձնական նամակագրությամբ ուղարկելու փոխարեն: Գուցե էլի լինեն մարդիկ, ում հետաքրքիր կամ օգտակար լինեն պատասխանները: Եվ որոնման համակարգերով էլ մի օր ուրիշները գտնեն էս թեման և իրենց հետաքրքրող ինֆորմացիա ստանան:
Էնպես որ, էստեղ եմ դնում:

Ներսեսի հարցի պատասխանը.

Կոնկրետ մաթեմով շատ չենք զբաղվում, քանի որ իր տարեկիցներից երկու դասարան բարձր է, և իմ խորին համոզմամբ ամբողջ դպրոցական մաթեմի ծրագիրը կարելի է մեկ տարում սովորել, ասենք 12 տարեկան հասակում։ Բայց քննարկում ենք հետաքրքրաշարժ խնդիրներ, խաղում ենք հաշվելու հետ կապված խաղեր, ինքն էլ սիրում է ինքնուրույն խնդիրներ լուծել։ Մի խոսքով փորձում ենք չճնշել սերը մաթեմի նկատմամբ՝ համակարգված դասավանդմամբ, կողքից էլ ըստ հետաքրքրության ոչ-ստանդարտ խնդիրներ ենք անում։ Ինքնուրույն հասել է այն հասկացողության, որ որոշ բաներ պիտի անգիր սովորի հետագա ուսումնասիրությունները հեշտացնելու համար (բազմապատկման աղյուսակ օրինակ), ու անգիր արել անցել առաջ։

Դպրոցում դրված նշաձողը դասավանդման ծրագրի հետ շատ դեպքերում կապ չունի։ Առանձին սահմանվում են պահանջվող գիտելիքների մակարդակը հաջորդ դասարան անցնելու համար, եվ դրանից լրիվ անկախ ընտրվում են դասագրքերը և այլն։ Մենք քցում-բռնում ենք թե ինչ ենք ուզում որ իմանա 6 ամիս հետո, ու փորձում մի մեթոդ ու ծրագիր։ Եթե չի տալիս արդյունքներ, քցում ենք մի կողմ անցնում մյուսի։ Ու ժամանակը լրիվ ներում է ոչ միայն հասնել, այլ նաև գերազանցել սահմանված նշաձողերը։ Օրինակ 6 ամսվա վերջում սահմանված գիտելիքներին հասնելու համար միջինում պահանջվում է 1.5 ամիս։ Իսկապես գժվելու բան է թե երեխաները իրենց գիտելիքների նկատմամբ բնական սիրով ինչերի են ընդունակ։ Նշաձողերի մակարդակը որոշում ենք դպրոցներում ընդունված մակարդակով (շատը, որ թղթաբանություն ունենանք, եթե վաղը-մյուս օրը քաղ-կրթության մարմինները որոշեն քիթները խոթել ու փաստարկներ պահանջել)։ Բայց նաև նայում ենք համապատասխան կրթական հետազոտություններին, թե որ տարիքի երեխան ինչ է ընդունակ սովորել (սա էլ է խափուսիկ, քանի որ ակադեմիական գրականության 99% նվիրված է հանրակարթական պայմաններում կրթվող երեխաներին)։ Ու հերթով առաջ ենք անցնում։ Օրինակ եթե 3րդ դասարանի պլանները բավարարում ենք, անցնում ենք 4րդ դասարանի պլաններին և այլն։

Ըստ որոշ հետազոտությունների, միջինում տանը կրթվող երեխան 1-4 դասարանների տարիքում դպրոց հաճախող տարեկիցներից առնվազն մեկ տարի է առաջ, իսկ 8րդ դասարանի տարիքում իր գիտելիքներով արդեն 4 դասարանով է գերազանցում։ Մեր ծանոթ հումսքուլների մեջ 12 տարեկանում քոլեջի դասեր վերցնելը սովորական բան է։

Անսլովի հարցի պատասխանը.

Հավասար գիտելիքներ պետք չեն։ Ոչ էլ Լեոնարդո Դա Վինչի է պետք լինել։ Որոշ առարկաներին իհարկե շատ ավելի լավ եմ տիրապետում քան մյուսներին, բայց եթե երեխաներին պետք է 2 օր ամբողջ տարվա կուրսը յուրացնելու համար, ապա բավականաչափ հետաքրքրված չափահաս մարդուն դրանից էլ քիչ ժամանակ է հարկավոր։ Ինչ-որ հատուկ բաղադրատոմս չունեմ գիտելիքների պակասը լրացնելու համար։ Ես ինքս որոշ բնագավառներում բավականին լուրջ բացթողումներ ունեի դպրոցը ավարտելու պահին։ Ու հաշվելով սրանք անթույլատրելի, նստեցի ու ինչքան կարողացա, կարդացի/մտածեցի/այլոց հետ քննարկումների բռնվեցի դրանք լրացնելու համար։ Այս տենչը նաև գալիս էր նրանից, որ զանազան ու բազմազան գրականություն կարդալիս երբեք չեմ մտածել «սա մաթեմ է, իմ գլխի բանը չի» կամ «տո լավ, հոգեբանություն է, ում է պետք»։ Միշտ էլ ինքս ինձ խրախուսել եմ, օրինակ, «սրա եղածը ինչ է, որ չկարողանաս բազային գիտելիքներդ լրացնես, ու կարդաս հասկանաս» ինքնամարտահրավերներով։ Այո, երբեմն ժամանակ ու ջանք է հարկավոր եղել որոշ, մասնագիտությունիցս հեռու բաները լիովին հասկանալու/ըմբռնելու/յուրացնելու համար, բայց դե մարդու մտքին տեղ լինի։ Ու նորից, չեմ ասում թե գիտական հանդեսներ եմ գրում 10 իրարից լրիվ տարբեր բնագավառներում, սակայն առանց որևէ մեկին նվաստացնելու՝ դպրոցական ծրագիրը այնքան էլ մի մեծ բան չի, որ բուհում սովորելու մակարդակի ուսման հմտություններ (learning skills) ունեցող մարդը չկարողանա կարճ ժամանակում բացերը լրացնի։

Մատուցման ձևերը տարբեր են։ Կարող ենք և ինչ-որ աննշան կետից սկսել, ու ի վերջո հանգել պատմության, աշխարհագրության կամ բնական գիտություններին։ Օրինակ steampunk-ի մասին բերածս օրինակը. դրա շուրջ քննարկումները և՛ պատմության ուսումնասիրության հանգեցրեցին (արդյունաբերական հեղափոխություն, երկաթ գծերի համակարգի ստեղծումը), և՛ աշխարհագրության (ոն՞ց են անցել երկաթ գծերը և ինչո՞ւ), և՛ հասարակագիտության (ինչո՞ւ են մարդիկ նախընտրում այս կամ այն փոխադրամիջոցը, ու ո՞նց է ստացվել, որ որոշ երկաթ գծերը վերացել են, տեղ տալով, օրինակ, մեր սիրած հեծանվաուղուն), և՛ տնտեսագիտության (ինչքա՞ն ռեսուրսներ են հարկավոր եղել երկաթ գծերի համակարգի ստեղծման համար և ի՞նչ տնտեսական հետևանքներ է ունեցել դա), և՛ բնագիտությունների (ո՞նց է աշխատում շոգեշարժիչը, ու ոնց է նույն սկզբունքը գործածվում էլեկտրակայաններում էլեկտրականության գեներացիայի համար, ինչո՞ւ և ինչո՞վ է շոգեշարժիչը զիջում ներքին այրման շարժիչին փոքր փոխադրամիջոցների տեսանկյունից), և՛ գեղագիտության (ո՞նց են արվեստագործի նոստալգիկ հույզերը ազդում ստեղծված արվեստի գործի վրա, և ի՞նչն է ուղորդում արվեստի այս կամ այն ոճի երևան գալն ու կայացումը), և՛ կար ու ձևի (կոստյումի պատրաստման մեջ անմիջական մասնակցության միջոցով), և այլն... ու այս ամենի ուսումնասիրությունների/քննարկումի ժամանակ իհարկե նշվում է, որ այս կամ այն հարցը այսինչ բնագավառի մաս է, և այդ բնագավառին այսպիսի կամ այնպիսի ուսումնա-հետազոտական մեթոդներ են բնորոշ։ Որոշ դեպքերում էլ զուտ առարկայական մոտեցումով ենք շարժվում։ Օրինակ, շատ են սիրում մաթեմից խնդիրներ լուծել, նույնիսկ եթե ոչնչի հետ կապ չունի, կամ մարդու մարմնի կառուցվածքը ուսումնասիրել՝ հենց դրա մասին գիտելիքներ ձեռք բերելու ձգտումով։ Բայց փորձում ենք երբեք չպահանջել «մաթեմ անելու ժամանակն ա, գրասեղանդ մաքրի, լուռ նստի, անցի գործի» (դեռ մենք էլ՝ ծնողներս, մինչև վերջ չենք ապադպրացվել, շատ հազվադեպ, բայց այսպիսի բաներ էլ են լինում, ու երբեք լավ արդյունքի չեն բերում ;)։

Անկախ ամեն ինչից՝ հավես էր, որ թեման էսքան աղմուկ բարձրացրեց. երևում է, որ բոլորիս էլ հետաքրքում է հարցը:

Էսքանով կարծում եմ արժի հարցազրույցի էս թեման հանգիստ թողնել: Եթե կոնկրետ մարդիկ դեռ էլի հարցեր ունեն կամ իրենք էլ են պատրաստվում նույն ուղին բռնել և պրակտիկ խորհուրդների կարիք ունեն, արդեն ինքներդ էլ կարող եք կապի մեջ լինել homeschooling-ի հետ՝ նախապես ինձ գրած հաղորդագրությունների միջոցով:

Շնորհակալություն բոլորին ակտիվ մասնակցության համար:

StrangeLittleGirl
24.10.2016, 15:29
Մատուցման ձևերը տարբեր են։ Կարող ենք և ինչ-որ աննշան կետից սկսել, ու ի վերջո հանգել պատմության, աշխարհագրության կամ բնական գիտություններին։ Օրինակ steampunk-ի մասին բերածս օրինակը. դրա շուրջ քննարկումները և՛ պատմության ուսումնասիրության հանգեցրեցին (արդյունաբերական հեղափոխություն, երկաթ գծերի համակարգի ստեղծումը), և՛ աշխարհագրության (ոն՞ց են անցել երկաթ գծերը և ինչո՞ւ), և՛ հասարակագիտության (ինչո՞ւ են մարդիկ նախընտրում այս կամ այն փոխադրամիջոցը, ու ո՞նց է ստացվել, որ որոշ երկաթ գծերը վերացել են, տեղ տալով, օրինակ, մեր սիրած հեծանվաուղուն), և՛ տնտեսագիտության (ինչքա՞ն ռեսուրսներ են հարկավոր եղել երկաթ գծերի համակարգի ստեղծման համար և ի՞նչ տնտեսական հետևանքներ է ունեցել դա), և՛ բնագիտությունների (ո՞նց է աշխատում շոգեշարժիչը, ու ոնց է նույն սկզբունքը գործածվում էլեկտրակայաններում էլեկտրականության գեներացիայի համար, ինչո՞ւ և ինչո՞վ է շոգեշարժիչը զիջում ներքին այրման շարժիչին փոքր փոխադրամիջոցների տեսանկյունից), և՛ գեղագիտության (ո՞նց են արվեստագործի նոստալգիկ հույզերը ազդում ստեղծված արվեստի գործի վրա, և ի՞նչն է ուղորդում արվեստի այս կամ այն ոճի երևան գալն ու կայացումը), և՛ կար ու ձևի (կոստյումի պատրաստման մեջ անմիջական մասնակցության միջոցով), և այլն... ու այս ամենի ուսումնասիրությունների/քննարկումի ժամանակ իհարկե նշվում է, որ այս կամ այն հարցը այսինչ բնագավառի մաս է, և այդ բնագավառին այսպիսի կամ այնպիսի ուսումնա-հետազոտական մեթոդներ են բնորոշ։ Որոշ դեպքերում էլ զուտ առարկայական մոտեցումով ենք շարժվում։ Օրինակ, շատ են սիրում մաթեմից խնդիրներ լուծել, նույնիսկ եթե ոչնչի հետ կապ չունի, կամ մարդու մարմնի կառուցվածքը ուսումնասիրել՝ հենց դրա մասին գիտելիքներ ձեռք բերելու ձգտումով։ Բայց փորձում ենք երբեք չպահանջել «մաթեմ անելու ժամանակն ա, գրասեղանդ մաքրի, լուռ նստի, անցի գործի» (դեռ մենք էլ՝ ծնողներս, մինչև վերջ չենք ապադպրացվել, շատ հազվադեպ, բայց այսպիսի բաներ էլ են լինում, ու երբեք լավ արդյունքի չեն բերում ։
Սա ինչո՞վ ա տարբերվում դպրոցական կրթությունից: Իմ դպրոցում, օրինակ, երկու ամիսը մեկ վերցվում էր մի մեծ թեմա ու էդ թեման բոլոր կողմերից ուսումնասիրում: Օրինակ, էդ թեմաներից մեկը շրջակա տարածքն էր: Էդպիսով, մենք ծանոթացանք թաղամասի (հետևաբար նաև քաղաքի) պատմությանը, սովորեցինք քարտեզագրել (խնբերով գնում էինք դուրս ու թաղամասը քարտեզագրում): Հողի նմուշներ էինք բերում, կազմն ուսումնասիրում: Ծանոթանում էինք տեղական տրանսպորտի միջոցներին: Բուսականությունն էինք գրանցում: Մի խոսքով, մի շրջակա տարածքով մի քանի առարկա էինք միանգամից ուսումնասիրում: Թեմայի վերջում էլ մեր հավաքած նյութերով թղթապանակ էինք հանձնում: Հիմա սա ինչո՞վ է տարբերվում ձեր նկարագրած հոմսքուլինգի մեթոդներից, բացի նրանից, որ էս բոլորը համակարգողը ծնողի փոխարեն ուսուցիչն էր, ու ամենը կատարվում էր տասներկու հոգանոց խմբով:

Կամ. ընտրում եք դասավանդման որոշակի մեթոդներ: Որտեղի՞ց են էդ մեթոդները գալիս: Արդյոք նույն դպրոցներում կիրառվող մեթոդնե՞րը չեն:

Բարեկամ
25.10.2016, 08:33
homeschooling-ը լքե՞լ է ֆորումը: Մի տեխնիկական հարց, այնուամենայնիվ, կուզենայի տալ.

Դպրոցներում մոտավորապես քանի՞ առարկա են դասավանդում, ենթադրենք 20: Մոտավորապես այդքան էլ մասնագետ ունի դպրոցը, որը պետք է մասնագիտորեն տիրապետի առարկային /այլ ոչ թե սերտի տվյալ օրվա մեկժամյա մատուցելիքը/:
Ստացվում է ծնողը տեխնիկապես կարող է տիրապետել 20 մասնագիտությունների՞՞՞, չհաշված մանկավարժական հմտությունը: Մի մարդու մեջ տեղավորել, յուրացնել 20 մասնագետ՝ մի քիչ անիրական չի՞:
Եթե իհարկե Դուք Ձեր երեխաներին մատուցում եք իրական գիտելիքներ, այլ ոչ թե մի քանի ժամում սերտած ինֆորմացիա:

anslov
25.10.2016, 09:10
homeschooling-ը լքե՞լ է ֆորումը: Մի տեխնիկական հարց, այնուամենայնիվ, կուզենայի տալ.

Դպրոցներում մոտավորապես քանի՞ առարկա են դասավանդում, ենթադրենք 20: Մոտավորապես այդքան էլ մասնագետ ունի դպրոցը, որը պետք է մասնագիտորեն տիրապետի առարկային /այլ ոչ թե սերտի տվյալ օրվա մեկժամյա մատուցելիքը/:
Ստացվում է ծնողը տեխնիկապես կարող է տիրապետել 20 մասնագիտությունների՞՞՞, չհաշված մանկավարժական հմտությունը: Մի մարդու մեջ տեղավորել, յուրացնել 20 մասնագետ՝ մի քիչ անիրական չի՞:
Եթե իհարկե Դուք Ձեր երեխաներին մատուցում եք իրական գիտելիքներ, այլ ոչ թե մի քանի ժամում սերտած ինֆորմացիա:

Փաստացի դուրս է գալիս, որ դպրոցում մեզ սովորացնում են ենթադրենք 20 առարկա, իսկզբանե իմանալով որ մենք այդ առարկաները յուրացնել չենք կարող: Եթե յուրացնեինք, ապա փաստացի դպրոցը/առարկան ավարտելուց մասնագիտորեն կտիրապետենք այդ առարկաները:

Իսկ կար ժամանակ, որ դպրոցը/ճեմարանը լավ ավարտած շրջանավարտը առանց համալսարանական կրթության մնում էր այդ դպրոցում որպես ուսուցիչ:Իսկ շատ դիսցիպլիններ բովանդակային համարյա թե չեն փոխվել: Օրինակ լեզուներ:

Փաստացի դպրոցի Օ.Գ.Գ էնքան ցածր է, որ այդքան տարիներ դպրոցում անցկացնելուց հետո մենք անցած կուրսի տիրույթներում ՈՉ մի առարկա, մասնագիտորեն չենք տիրապետում:

Իսկ օրինակ եթե այդ նույն երեխան գնում է որևէ արհեստավորի մոտ արհեստ սովորելու, ապա հիմնականում մեկից հինգ տարուց դառնում է իր գործի մասնագետ, եթե իհարկե էտ արհեստավորը իրականում սովորեցնում է այդ երեխային մասնագիտություն: Իսկ փաստացի դպրոցում 10 տարի մաթեմաթիկա ենք սովորում, ու ոչ մեկը այդ նույն անցած կուրսի մակարդակով մաթեմաթիկայի մասնագետ չի դառնում:

Ու եթե մի մոմենտ սոցիալական մասը թողնենք մի կողմ, ապա դա չի նշանակու՞մ սովորելու համար ամենաէֆեկտիվ տարիների իզուր ժամավաճառություն: Ու դա երեխայի համար դառնում է սովորական մի վիճակ, ու շատ-շատերի համար այդ ժամավաճառությունը շարունակվում է համալսարանում, ու հետո էլ իր "ստեղծագործ"- աշխատանքային ողջ կյանքի ընթացքում:

Այստեղից էլ բոլոր, ոչ էմիգրանտական երկրներում, այդքան ցածր արտադրական-ստեղծագործական-ինժեներական-մասնագիտական մակարդակն է իր կենսական հետևանքներով: Իսկ Հայստանում դրա ընդհանրապես զրոյական վիճակը: Էմիգրանտական երկրներում այդ հարցը լուծում են այլ կերպ, աշխարհից հավաքելով այդ ոչ արդյունավետ սիստեմից դուրս մնացած ու արդյունք տված փոքրամասնությամը:

Բարեկամ
25.10.2016, 10:04
Փաստացի դուրս է գալիս, որ դպրոցում մեզ սովորացնում են ենթադրենք 20 առարկա, իսկզբանե իմանալով որ մենք այդ առարկաները յուրացնել չենք կարող: Եթե յուրացնեինք, ապա փաստացի դպրոցը/առարկան ավարտելուց մասնագիտորեն կտիրապետենք այդ առարկաները:


Իսկ ո՞վ ասաց, որ յուրաքանչյուր աշակերտ, դպրոցն ավարտելիս, պետք է ուսուցչի մակարդակում տիրապետի բոլոր քսան առարկաներին կամ ընդհանրապես որևէ առարկայի: Կարծես Դուք չափազանց գերագնահատում եք թե՛ դպրոցի դերը, թե՛ աշակերտի կամ մարդու առհասարակ, կարողությունները: Ուսուցիչը կրթում է աշակերտին, ոչ թե դարձնում իր դասավանդած առարկայի մասնագետ: Մասնագիտանում են հետո, և ոչ թե քսան առարակայի մեջ, այլ սովորաբար մեկ, լավագույնները՝ գուցե 2-3: Ուսուցիչը տալիս է այնքան, որքանով հետաքրքրություն կարող է առաջացնել աշակերտի մեջ դեպի տվյալ առարկան և զարգացնել ընկալման/հասկանալու ընդունակությունը, որից հետո աշակերտը ինքնըստինքյան կվերցնի ուսուցչից ավելին, եթե հակում կամ հետաքրքրություն կամ այլ դրդապատճառ ունի: Բայց ուսուցիչը պարտավոր է լինել իր մասնագիտական խորը տիրապետման պոստում՝ տալուն ավելին նրանց, ովքեր կուզենան ավելի խորությամբ ուսումնասիրել, քան պարզապես կրթվելն է:
Որքանո՞վ է հոումսքուլինգ վարող ծնողն ունակ և պատրաստ այդ խորությունն ապահովել, այն էլ բոլոր առարկաներից, քանի որ երբեք չգիտես երեխայիդ տաղանդը որտեղ է իրականում թաքնված:

ivy
25.10.2016, 13:25
Էս թեման ոնց որ թե չի հանգչում:

Հոմսքուլինգին ուղղված հարցերի համար էստեղ միջնորդ լինել այլևս չեմ ուզում:

Կարող եմ մենակ հույս ունենալ, որ անցած տուրուդմփոցը կմոռանանք, ու նորից ցանկություն կլինի հարցազրույցը քաղաքակիրթ ձևով շարունակելու՝ առանց երկկողմանի սադրանքների:

Եթե լինի նման ցանկություն, թող հոմսքուլինգն ինքն էլ պատասխանի: Իսկ եթե չէ, խնդրում եմ քննարկումները տանել ուրիշ թեմա, քանի որ հարցազրույցի մասնակիցը բացակայում է:

Բարեկամ
25.10.2016, 13:33
Էս թեման ոնց որ թե չի հանգչում:

Հոմսքուլինգին ուղղված հարցերի համար էստեղ միջնորդ լինել այլևս չեմ ուզում:

Կարող եմ մենակ հույս ունենալ, որ անցած տուրուդմփոցը կմոռանանք, ու նորից ցանկություն կլինի հարցազրույցը քաղաքակիրթ ձևով շարունակելու՝ առանց երկկողմանի սադրանքների:

Եթե լինի նման ցանկություն, թող հոմսքուլինգն ինքն էլ պատասխանի: Իսկ եթե չէ, խնդրում եմ քննարկումները տանել ուրիշ թեմա, քանի որ հարցազրույցի մասնակիցը բացակայում է:

Հուսով եմ իմ հարցն ընկալվում է հարցազրույցի շրջանակներում, քանի որ սադրանքի ակնարկ չունի, միայն "դեմ" արգումենտ :)

ivy
25.10.2016, 13:36
Հուսով եմ իմ հարցն ընկալվում է հարցազրույցի շրջանակներում, քանի որ սադրանքի ակնարկ չունի, միայն "դեմ" արգումենտ :)

Իհարկե հարցազրույցի շրջանակներում է :)
Տուրուդմփոցը քո գալուց առաջ էր ;)