PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Համայնքներ



ivy
06.10.2016, 15:54
Հետաքրքիր կլիներ լսել, թե ինչ կարծիք ունեք հայկական համայնքների մասին:
Դրսում ապրողներից ո՞վ ունի առնչություն համայնքների հետ, ինչ կարծիքներ կան:
Դեր, նշանակություն, ֆունկցիա և այլն:
Բայց ավելի շատ ուզում եմ քննարկենք ոչ թե իրենց դերը Հայաստանի ու հայաստանաբնակների համար, այլ հենց դրսում ապրողների համար:
Մի խոսքով, թեման Սփյուռք-Հայաստան կապը չի:

Ես միշտ հեռու եմ մնացել Մյունխենի հայ համայնքից: Ու ընդհանուր առմամբ լավ տրամադրված չեմ համայնքներին՝ լինի հայկական, թե ուրիշ: Ավելի շուտ, ոչ թե լավ տրամադրված չեմ, այլ կարելի է ասել, նյարդայնացնում են միայն ազգային պատկանելությամբ որոշված խմբերը:
Բայց հետն էլ մտածում եմ, գուցե և շատ էլ կարևոր կարող է լինել համայնքի դերը, հատկապես երեխաների լեզվի պահպանման ու մշակույթի հետ առնչվելու գործում:

Ի՞նչ փորձ ունեք, ի՞նչ մտքեր կան:

StrangeLittleGirl
06.10.2016, 16:17
Հետաքրքիր կլիներ լսել, թե ինչ կարծիք ունեք հայկական համայնքների մասին:
Դրսում ապրողներից ո՞վ ունի առնչություն համայնքների հետ, ինչ կարծիքներ կան:
Դեր, նշանակություն, ֆունկցիա և այլն:
Բայց ավելի շատ ուզում եմ քննարկենք ոչ թե իրենց դերը Հայաստանի ու հայաստանաբնակների համար, այլ հենց դրսում ապրողների համար:
Մի խոսքով, թեման Սփյուռք-Հայաստան կապը չի:

Ես միշտ հեռու եմ մնացել Մյունխենի հայ համայնքից: Ու ընդհանուր առմամբ լավ տրամադրված չեմ համայնքներին՝ լինի հայկական, թե ուրիշ: Ավելի շուտ, ոչ թե լավ տրամադրված չեմ, այլ կարելի է ասել, նյարդայնացնում են միայն ազգային պատկանելությամբ որոշված խմբերը:
Բայց հետն էլ մտածում եմ, գուցե և շատ էլ կարևոր կարող է լինել համայնքի դերը, հատկապես երեխաների լեզվի պահպանման ու մշակույթի հետ առնչվելու գործում:

Ի՞նչ փորձ ունեք, ի՞նչ մտքեր կան:
Էս Բեռլինի հայ համայնքի հետ ունեցածս փորձի մասին (http://byurie.livejournal.com/540804.html?thread=3379588)

Դանիայում էլ եմ հայ համայնքի հետ մի քանի վատ փորձ ունեցել, մասնավորապես՝ միջոցառումները դանիերեն անցկացնելու պատճառով: Ախր գնում ես հայ համայնքի միջոցառմանը, որ հայերեն լսես-խոսես, բռնում, իրանց կոտրած դանիերենով են անցկացնում:

Ընդհանրապես, համայնքի միջոցառումներին գնում եմ մենակ էն դեպքում, երբ հաստատ իմանում եմ, որ հետևում դեսպանատունն ա կանգնած: Էստեղի դեսպանատունը շատ լավն ա ու կազմակերպված: Ամեն ինչ տեղը տեղին ա անում: Լիքը դանիացիներ էլ են գալիս իրանց միջոցառումներին: Բայց մեկ ա, հավաքվող մարդկանցից շատերն էն կարգի հայեր են, որոնց հետ Հայաստանում էլ չէի շփվի: Մեկը մեկից սարսափ ա: Բայց մենք մի քանի հայ ջահելներով մեր հայ շրջապատն ունենք, ժամանակ առ ժամանակ հավաքվում, շփվում ենք, ունո ենք խաղում:

Կարծում եմ՝ շատ կարևոր ա դրսերում սեփական ազգի ներկայացուցիչների հետ կապ ունենալը, թեկուզ դա համայնքի տեսքով չլինի:

Chuk
06.10.2016, 16:17
Ես միշտ հեռու եմ մնացել Մյունխենի հայ համայնքից: Ու ընդհանուր առմամբ լավ տրամադրված չեմ համայնքներին՝ լինի հայկական, թե ուրիշ: Ավելի շուտ, ոչ թե լավ տրամադրված չեմ, այլ կարելի է ասել, նյարդայնացնում են միայն ազգային պատկանելությամբ որոշված խմբերը:
Բայց հետն էլ մտածում եմ, գուցե և շատ էլ կարևոր կարող է լինել համայնքի դերը, հատկապես երեխաների լեզվի պահպանման ու մշակույթի հետ առնչվելու գործում:

Դրսում ապրող չեմ, բայց ուզում եմ առաջարկել հարցին ուրիշ դիտանկյունից նայես: Պատկերացրու չկա ակումբը, չկա ֆեյսբուքը, որով կարող ես շփվել հայերեն ու հայերի հետ: Չէի՞ր ունենա ինչ-որ կերպ Հայաստանյան իրականությանը առնչվելու, հայերի հետ շփվելու կարիք:

StrangeLittleGirl
06.10.2016, 16:20
Դրսում ապրող չեմ, բայց ուզում եմ առաջարկել հարցին ուրիշ դիտանկյունից նայես: Պատկերացրու չկա ակումբը, չկա ֆեյսբուքը, որով կարող ես շփվել հայերեն ու հայերի հետ: Չէի՞ր ունենա ինչ-որ կերպ Հայաստանյան իրականությանը առնչվելու, հայերի հետ շփվելու կարիք:

Ես ունենում եմ էդ կարիքը նույնիսկ ակումբի ու ֆեյսբուքի առկայության դեպքում: Դրա համար որ երկրում ապրել եմ, ունեցել եմ մի երկու-երեք հայ ընկերներ, որոնց ժամանակ առ ժամանակ հանդիպել եմ: Ասենք, օրինակ, Սասնա Ծռերի օրերին մի քանի հայ ընկերներով շաբաթը մեկ-երկու անգամ հանդիպում, խոսում էինք: Ահավոր պահանջ կար սաղիս մոտ էլ:

ivy
06.10.2016, 16:20
Դրսում ապրող չեմ, բայց ուզում եմ առաջարկել հարցին ուրիշ դիտանկյունից նայես: Պատկերացրու չկա ակումբը, չկա ֆեյսբուքը, որով կարող ես շփվել հայերեն ու հայերի հետ: Չէի՞ր ունենա ինչ-որ կերպ Հայաստանյան իրականությանը առնչվելու, հայերի հետ շփվելու կարիք:

Դե որ նոր էի եկել, ոչ մեկը կար, ոչ մյուսը, բայց համայնքից հենց սկզբից ևեթ հեռու եմ մնացել։ Բայց դե հարցը կոնկրետ ես չեմ։

Ռուֆուս
06.10.2016, 16:56
Իտալիայի հայ համայնքի հետ որևէ առնչություն չեմ ունեցել, բայց հայ համայնքը շատ ակտիվ է գործում: Համայնքը Միլանի հայ հոգևոր թեմի ղեկավարն է գլխավորում ու բավականին ակտիվ են, էնտեղ Հայոց Տուն կա, որտեղ Սուրբ Ծնունդին հավաքում են Իտալիայի բոլոր հայերին ու հատկապես երիտասարդներին ու պարբերաբար տարբեր բարեգործական ծրագրեր են անցկացնում: Ես իրենց միջոցառումներից ոչ մեկին չմասնակցեցի, որովհետև բավակնին հեռու էր, բացի դրանից էդքան էլ ցանկություն չունեի հետները շփվելու: Փոխարենը տարբեր քաղաքներում բնակվող հայերի հետ եմ շփվել ու բոլորի մասին տպավորություններս միայն դրական է եղել: Օրինակ Տոսկանայի մի փախած փոքր քաղաքում հայ կին էր ապրում՝ իտալացի ամուսնու հետ, իրենց տուն էի հյուր գնացել, շատ ջերմորեն ընդունեցին, քաղաքը ցույց տվեցին բան: Բոլոնյայում պարսկահայի հետ էի ծանոթացել, ով շաուրմայանոց ուներ, էլի շատ լավ մարդ էր: Նու նենց չէր, որ հետները ընկերություն կանեի, բայց ժամանակ առ ժամանակ հավես էր հետները հանդիպելն ու մի քանի բառ փոխանակելը:

Վենետիկը ուրիշ պատմություն էր, Սուրբ Ղազարի հոգևորականները վերին աստիճանի ջերմ են տրամադրված հայերի ու հայաստանցիների նկատմամբ, մանավանդ որ վանքի հոգևորականների մեծ մասը Հայաստանից են:

anslov
07.10.2016, 15:36
Հետաքրքիր կլիներ լսել, թե ինչ կարծիք ունեք հայկական համայնքների մասին:
Դրսում ապրողներից ո՞վ ունի առնչություն համայնքների հետ, ինչ կարծիքներ կան:
Դեր, նշանակություն, ֆունկցիա և այլն:
Բայց ավելի շատ ուզում եմ քննարկենք ոչ թե իրենց դերը Հայաստանի ու հայաստանաբնակների համար, այլ հենց դրսում ապրողների համար:
Մի խոսքով, թեման Սփյուռք-Հայաստան կապը չի:

Ես միշտ հեռու եմ մնացել Մյունխենի հայ համայնքից: Ու ընդհանուր առմամբ լավ տրամադրված չեմ համայնքներին՝ լինի հայկական, թե ուրիշ: Ավելի շուտ, ոչ թե լավ տրամադրված չեմ, այլ կարելի է ասել, նյարդայնացնում են միայն ազգային պատկանելությամբ որոշված խմբերը:
Բայց հետն էլ մտածում եմ, գուցե և շատ էլ կարևոր կարող է լինել համայնքի դերը, հատկապես երեխաների լեզվի պահպանման ու մշակույթի հետ առնչվելու գործում:

Ի՞նչ փորձ ունեք, ի՞նչ մտքեր կան:


Չիկագոյի հայ համայքից քիչ գաղափար ունեմ:Այսիքն ունեմ էն գաղափարը, որ կան արաբական աշխարհից գաղթած հայեր ու իրանց թիվ քիչ է: Չեմ շփվել որպես հայերի, քանի որ իրանց ավելի դժվար եմ հասկանում, քան ասենք չինացիներին :D համ լեզվական համ էլ հոգեբանական-մտավոր տիրույթում:
Այնպես չի, որ ինձ դիտմամբ հեռու եմ պահում, բայց և դատարկ ժամանակ անցկացնելու "ժամանակ" չկա: Որ լսես բամբասանքներ, ծերունական մառազմ կամ էլ Հայաստանի էշ-էշ քննադատություն:
Լսել եմ որ կա հայ կենտրոն ու կա եկեղոցուն կից դպրոց, որը շատ մեծ հեղինակություն է վայելում որպես կրթական օջախ, բայց երբևէ չեմ այցելել: Կիլիկյան թեմը բավականին ուժեղ է իր մի քանի հոգի եղած հալով:
Պլաններից կարող եմ ասել ,որ եթե երեխաներ ունենամ, ապա անպատճառ կտամ այդ դպրոցում սովորելու, քանի որ երեխայի դաստիրակման մասով կարևորև որ չլինի անհասկանալի ու սյուրպրիզային ոչինչ: Եթե իհարկե մինչև էտ ապրեմ այդտեղ:

Իսկ ընդանուր առմամբ հայկական համայքը բավականին թույլ է, հրեական, կուբայական, չինական, հնդկական, ֆիլիպինյան, սևական, մեքսիկական համայքների համեմատ: էլ չասեմ իտալացիների մասին, որոնք համարյա թե քաղաքի արիստոկրատներն են :D

Ամերիկայում ունիկալ է նաև իր համայքային լիարժեք կյանքով, որը կողքից նայելուց մեկ-մեկ հավես է լինում:
Անցյիալ օրը իմ իտալացի ընկերոջ տանը քանի դեռ մենք խորոված էինք անում, իր իտալացի կինը զոքանչի հետ պամիդորի կանսերվա էին զակատ անում :) :
նայելուց շատ հավես էր

Գաղթական
08.10.2016, 16:37
համայնքների դերը շատ եմ կարևորում,
ու դրա համար կան մի շարք պատճառներ..

համայնքը կարող է խաղալ ամենատարբեր դերեր` մշակութայինից մինչև քաղաքական..
ամեն ինչ կախված է իհարկե այդ համայնքի ղեկավարից ու դրա անդամներից..

շատ չերկարացնեմ` չնայած, որ ասելու շատ բան կա..
ընդամենը մի երկու հակիրճ օրինակ.

Շվեյցարիայում բնակվելուս առաջին իսկ օրերից ակտիվ փնտրում էի հայերի..
հետո ձեռք բերեցի շատ հայաստանցի մտերիմներ ու արևմտահայ ծանոթներ..
վերջինների մեջ շատ ավելի դժվար էր մտնել, քանի որ շատ էին խաբվել հայաստանցիներից ու, մեղմ ասած, բոլորին անվստահությամբ էին վերաբերվում..
իսկ հայաստանցիների մեծ մասի մոտ էլ`դե <արյաաա ախպարա բհահահա> վիճակ էր...
մի խոսքով` նպատակ դրեցի շատ փոքր ժողովրդի երկու մեծ հատվածներին օգնել նորից վերագտնել իրար..
գոնե Ցյուրիխի կանտոնի մակարդակով..
գտա համախոհներ ու անցանք գործի..
հետագայում իհարկե հետո այս երևույթը տարածվեց ամբողջ երկրի վրա.. բոլորն ունեյին դրա կարիքը...
կազմակերպվում էին համերգներ, որտեղ ելույթ էին ունենում հիմնականում ֆրանսահայ երգիչ-երգչուհիներ,
գերմանական կողմից ավելի հաճախ սկսեցին գնալ հասնել երկրի միակ հայկական եկեղեցին, որ Ժնևում էր..
ավանդույթ դարձան տարեկան համահայկական հանդիպումները..
ինչ որ ծովափնյա փոքրիկ հյուրանոցում, որում մի քանի օրով ամբողջ երկրից հավաքվում էր երիտասարդությունը, քննարկում տարբեր հարցեր, լսում համայնքի երևելիների խոսքը..
կազմակերպվեց հայկական ռադիո, հայկական ամսաթերթը նոր շունչ ստացավ, և այլն և այլն..

Հոլանդիայում լրիվ այլ իրավիճակ էր..
էստեղ արդեն շատ բան շատ ավելի կազմակերպված գտա..
համ համայնքն էր ավելի մեծ (20-25հզ` Շվեյցարիայի 6-7հզ-ի համեմատ), համ էլ լրիվ իրավացիորեն կարելի է հոլանդահայ համայնքն անվանել Եվրոպայի երկրորդ ամենազորեղ հայ համայնքը` ֆրանսիականից հետո..
գործում են եկեղեցիներ, մշակութային տներ` ազգային պարի ու երգի խմբակներով, հայկական գրադարան, հայ ուսանողների միություն (Գլաձոր) և այլն..
Հոլանդիայում կան ամենատարբեր բնագավառներում լուրջ հաջողությունների հասած հայեր:
երիտասարդ հայերի միության հրավերքով` այդ մարդիկ պարբերաբար ելույթ են ունենում երիտասարդների լսարանի առաջ ու պատմում իրենց հաջողության գաղտնիքները, ելույթից հետո անմիջական զրույց ունենում հավաքվածների հետ, պատասխանում հարցերին առաջարկում օգնություն..
հա` մեկ էլ Ալմելո քաղաքնա հետաքրքիր` համարյա ամեն քայլափոխի մի որևէ հայկական կազմակերպության ես դեմ առնում` մեծ ցուցանակի վրա էլ հայատառ անվանումով..

հիմա էլ Բելգիայում եմ ապրում,
բայց շատ բան պատմել չեմ կարող համայնքի կյանքի մասին, քանի որ` գերզբաղվածության պատճառով ընդամենը մի քանի անգամ եմ մասնակցել միջոցառումներին (Ապրիլի 24-ին Բրյուսելի բոլոր գլխավոր պողոտաները երթով փակելը չհաշված)..
տեղափոխվելուս հաջորդ տարին էր` կնոջս հետ այցելել էինք Գենտ քաղաքի հայկական ռեստորանը..
տերը, երբ իմացավ, որ հայեր կան, հատուկ անձնական հավաքածուից, կոնյակ հյուրասիրեց..
աշխատանքային օրվա ամենաեռուն պահին էլ անձամբ բերեց, կենաց ասեց, խմեցինք ու, ներողություն խնդրելով, նորից իր գործին գնաց..
հետո մի քանի հրավիրատոմսեր ստացանք միջոցառումների, բայց բոլորին չենք հասցնում մասնակցել..
ամեն դեպքում` էստեղ էլ լուրջ համայնք կա, որը շատ լուրջ ու կարևոր գործունեություն է ծավալում..
տպավորությունս էդպիսին է..

Arpine
09.10.2016, 13:36
Թեման մի տեսակ ճիշտ ժամանակին էր։ Հոլանդիայում լինելուս ծամանակ շատ-շատ էի ուզում հայերի գտնել, քանի որ իսկապես մենակ էի մի տեսակ, հետո արդեն վերադառնալուս ժամանակ գտա։
Նույնն էլ էստեղ՝ Բելգիայում, միշտ ցանկացել եմ գտնել հայերի։ Ռուսաստանում մի քիչ ուրիշ է, եղել եմ տեղի հայ համայնքում բայց որ ճիշտն ասեմ էնտեղ հայերի կարիք չունենք :)): Հատկապես փաստը, որ բոլորը կիսահայերեն ռուսերեն են խոսում, ոչ թե հակառակը, ի դեպ, խիստ վանող է։ Ու կարծես հպարտանում են դրանով:[։
Քանի որ, ես բոլոր իվենթներով հետաքրքրված եմ :D ֆեսյբուքում միշտ ցույց եմ տալիս հետաքրքրվածությունս, որ վերջիններս միշտ ձեռքի տակ ունենամ։ Ու պատահական հայկական իվենթի էի նման հետաքրքրություն հայտնել երբ ստացա մի շաբլոն նամակ AGBU Բրյուսելից։ Ի դեպ էս թեմայի բացվելու օրը։
Գլաձորի(Նիդեռլանդներում) որևէ միջոցառման չեմ եղել։ Հիմա երկու օրից Հայասայի երիտասարադաակն կիկ-օֆ իվենթի եմ գնալու։ Սարսափելի հետաքրքիր է ինձ՝ ինչպիսին են էստեղ մեծացած հայերը, ու ընդհանրապես ամեն ինչ։ Արդեն զրուցել եմ հետները, ամեն դեպքում շատ ջերմ են Հայասան էլ, AGBU-ն էլ։
Կփորձեմ գրել տպավորություններիս մասին, չնայած ես շատ դրական եմ տրամադրված ինչպես բոլորին, էնպես էլ հայերին, միայն հույս ունեմ նացիոնալիստական կարծիքներ չլսել։

StrangeLittleGirl
09.10.2016, 20:20
Թեման մի տեսակ ճիշտ ժամանակին էր։ Հոլանդիայում լինելուս ծամանակ շատ-շատ էի ուզում հայերի գտնել, քանի որ իսկապես մենակ էի մի տեսակ, հետո արդեն վերադառնալուս ժամանակ գտա։
Նույնն էլ էստեղ՝ Բելգիայում, միշտ ցանկացել եմ գտնել հայերի։ Ռուսաստանում մի քիչ ուրիշ է, եղել եմ տեղի հայ համայնքում բայց որ ճիշտն ասեմ էնտեղ հայերի կարիք չունենք :)): Հատկապես փաստը, որ բոլորը կիսահայերեն ռուսերեն են խոսում, ոչ թե հակառակը, ի դեպ, խիստ վանող է։ Ու կարծես հպարտանում են դրանով:[։
Քանի որ, ես բոլոր իվենթներով հետաքրքրված եմ :D ֆեսյբուքում միշտ ցույց եմ տալիս հետաքրքրվածությունս, որ վերջիններս միշտ ձեռքի տակ ունենամ։ Ու պատահական հայկական իվենթի էի նման հետաքրքրություն հայտնել երբ ստացա մի շաբլոն նամակ AGBU Բրյուսելից։ Ի դեպ էս թեմայի բացվելու օրը։
Գլաձորի(Նիդեռլանդներում) որևէ միջոցառման չեմ եղել։ Հիմա երկու օրից Հայասայի երիտասարադաակն կիկ-օֆ իվենթի եմ գնալու։ Սարսափելի հետաքրքիր է ինձ՝ ինչպիսին են էստեղ մեծացած հայերը, ու ընդհանրապես ամեն ինչ։ Արդեն զրուցել եմ հետները, ամեն դեպքում շատ ջերմ են Հայասան էլ, AGBU-ն էլ։
Կփորձեմ գրել տպավորություններիս մասին, չնայած ես շատ դրական եմ տրամադրված ինչպես բոլորին, էնպես էլ հայերին, միայն հույս ունեմ նացիոնալիստական կարծիքներ չլսել։

Եթե հավես ունես, կարող եմ քեզ մի քանի բրյուսելաբնակ հավես հայ ջահելների հետ կոնտակտի մեջ դնել։ Չգիտեմ ինչու, հեռվից հեռու Բելգիայի հայ համայնքն ինձ ավելի խելքին մոտ ա էրևում, քան մնացած եվրոպական երկրներինը։ Մի տեսակ նաև կազմակերպված են իրանք։

StrangeLittleGirl
04.03.2017, 18:18
Էս էլ (https://www.akumb.am/showthread.php/25941-%D5%80%D5%B8%D5%A3%D5%A5%D5%BE%D5%A1%D6%80%D6%84%D5%AB%D6%81-%D5%B0%D5%A5%D5%BF%D5%B8-(%D6%85%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D6%80)?p=2552423&viewfull=1#post2552423)հայ ջահելների հանդիպման փորձիս մասին:

Քանի գնում, էնքան ավելի եմ համոզվում, որ «նեղ կռուգ» բանաձևն ավելի ճիշտ տարբերակ ա: Մնում ա չալարել, պարբերաբար էդ նեղ կռուգի հետ հանդիպել:

Ruby Rue
04.03.2017, 19:32
Ես մի անգամ Մյունխենի հայ համայնք գնացի, մոսկվացի հայ ծանոթներիցս մեկի հորդորով։ Էդպես գնացինք, էլի Բյուրի պատմածի պես, կանայք առանձին էին նստած, տղամարդիկ՝ առանձին։ Միակ հետաքրքիր բանը, որ կարող էինք անել, նարդի խաղալն էր, իսկ հայ համայնքում ինչն էր շատ՝ նարդին։ Տենց ես ու էդ տղան նարդի էինք խաղում, ու էդ ժամանակ հայ տղամարդիկ անցնում դառնում ու ասում էին՝ «Վա՜յ, Հայաստանեն աղջիկնե՞րն էլ նարդի կխաղան»։ Մի քիչ էլ համայնքի ակտիվներից մեկի հետ խոսեցինք, մի քիչ պատմեց ինչ ու ինչպես են անում, մենք էլ առաջարկեցինք, որ կարող ենք ինչ-որ բաներով օգնել, իրենք էլ ասեցին, որ կարևորը պարի դասատու ունեն, երգում-պարում են և այլն։ Ամեն դեպքում, ես էլի միտք ունեմ իրենց առաջարկել, որ երեխաների համար ինչ-որ դասընթացներ, օրինակ՝ հայաստանյան մեդիաների, հայատառ գրելու և այլնի հետ կապված, որովհետև թեև հայերենի դասեր ունենում են, բայց հայերենը հայատառ չեն գրում ու ոնց նկատել եմ, հայաստանյան իրականության մասին արժանահավատ տեղեկություններ ստանալու հմտություններ չունեն։
Դրանից հետո ինձ ընդգրկել էին Մյունխենի հայ երիտասարդների չաթում։ Երևի դպրոցն ավարտելուց հետո չէի եղել մի խմբում, որտեղ մարդիկ էդքա՜ն տարբեր էին ինձանից։ Տարբեր հետաքրքրություններ, տարբեր մոտիվացիաներ, տարբեր նպատակներ և ամենացավալին. էդ 70 հոգանոց չաթում հայատառ միակ գրողները իմ ծանոթ մոսկվացի տղան էր, մեկ էլ Հայաստանից նոր եկած մի երկու ուսանող (ես չէի գրում :)) ) : Հետո ծանոթս ջահելների հանդիպմանն էր գնացել, վերջում աղջիկներին ցրել էին, «տղեքով» գնացել ստրիպ ակումբ։ Ինչևէ, էն ինչից փախել էի Հայաստանում, տեղ էր գտել էդ համայնքում։

Հետո եկա իմ պուճուր-մուճուր Ուլմ։ Քանի որ էս քաղաքը պատերազմից հետո համարյա հիմնովին նորից սարքած, գիտության, նորագույն տեխնոլոգիաների վրա շեշտադրում ունեցող քաղաք է ու մեր ապրելու տեղը նույնիսկ կոչվում է Wissenschaftsstadt (Գիտաքաղաք), էստեղի հայերն էլ կա՛մ ուսանողներ են, կամ էլ ինչ-որ ընկերություններում աշխատող ծրագրավորողներ, գիտնականներ։ Մի ծանոթ ծրագրավորող, ում ֆեյսբուքից գիտեմ, ասում է որ բացի իրենցից ևս մի 4-5 երիտասարդ ընտանիք կա, էլի ծրագրավորմամբ զբաղվող ու տեխնիկական ընկերություններում աշխատող։ Դե ուսանող հայերս 5 հոգի ենք, ու 3-ս միևնույն ժամանակ, միևնույն կրթաթոշակով եկանք ու բավականին լավ հարաբերություններ ունենք։ Մյուսն էլ ինձ լրիվ պատահական ֆեյսբուքով էր գրել, էլի շատ հավես դեմք ա, մյուսի հետ առանձնապես չեմ շփվել։ Ով, որն ինձ ֆեյսբուքով էր գտել, առաջին հանդիպման ժամանակ ասեց, որ էլի հայ ուսանողների է հանդիպել, ավտոբուսում, ուղղակի շատ լիքն էր, չհասցրեց իրենց հետ խոսել։ Հետո ինձ ու մյուս աղջկան միասին տեսավ, հասկացավ, որ էդ մենք ենք եղել։ :)) Ու մեր մինի հայ համայնքն ինձ դուր ա գալիս, որովհետև մեծամասամբ իրենք էնպիսի դեմքեր են, ում հետ Հայաստանում էլ կշփվեի։ Ու հայերեն շփվելու պահանջս բավարարվում է։
Իսկ էստեղի մնացած հայ ընտանիքներին դեռ առիթ չի եղել հանդիպելու, բայց մեկին, ում ֆեյսբուքից գիտեմ, էլի ահագին լավ ու զարգացած մարդու տպավորություն ա ինձ վրա թողել։

StrangeLittleGirl
04.03.2017, 19:45
Ըհը, Ռուբ, նենց հետաքրքիր ա: Ես հայ ջահելների հանդիպում ասելով չգիտեմ ինչու պատկերացրել էի հայ ուսանողների հանդիպում: Բայց փաստորեն ինչ տեսակի ջահել ասես կար: Ես մենակ էն մարդկանց հետ եմ կարողանում լեզու գտնել, ովքեր սովորելու են էկել, թեկուզ հետո մնացել են: Ու մի տեսակ նենց զգացողություն ա, որ սաղ ստեղի սաղ նորմալ հայերին գիտեմ, ու պետք չի սենց տեղեր գնալ իրանց հանդիպելու համար: Հիմնականում ինձ ինչ-որ ձևով կապի մեջ են դնում: Ասենք, մի երկուսը եղբորս միջոցով են կապվել, մի երկուսի հետ ընդհանուր ընկերներ ունենք լիքը: Իսկ էս մարդիկ, ովքեր կա՛մ մեծացել են էստեղ, կա՛մ ուրիշ պատճառներով են էկել, մի տեսակ շատ անկապ դեմքեր են:

Arpine
19.03.2017, 12:20
Ըհը, Ռուբ, նենց հետաքրքիր ա: Ես հայ ջահելների հանդիպում ասելով չգիտեմ ինչու պատկերացրել էի հայ ուսանողների հանդիպում: Բայց փաստորեն ինչ տեսակի ջահել ասես կար: Ես մենակ էն մարդկանց հետ եմ կարողանում լեզու գտնել, ովքեր սովորելու են էկել, թեկուզ հետո մնացել են: Ու մի տեսակ նենց զգացողություն ա, որ սաղ ստեղի սաղ նորմալ հայերին գիտեմ, ու պետք չի սենց տեղեր գնալ իրանց հանդիպելու համար: Հիմնականում ինձ ինչ-որ ձևով կապի մեջ են դնում: Ասենք, մի երկուսը եղբորս միջոցով են կապվել, մի երկուսի հետ ընդհանուր ընկերներ ունենք լիքը: Իսկ էս մարդիկ, ովքեր կա՛մ մեծացել են էստեղ, կա՛մ ուրիշ պատճառներով են էկել, մի տեսակ շատ անկապ դեմքեր են:
Ինձ մոտ էն տպավորությունն ա, որ վերոնշյալները մի տեսակ 90-ականներում մնացած են։ Դե բոլորը չէ իհարկե։ Էն տպավորությունն ա, որ զարգացումը,, որը հայաստատնում մնալով կրում ենք, իրենց մոտ բացակայում ա։ Ու մտածելակերոպով մի տեսակ 90-ներում։ Ու ավանդույթները պահելը ուրիշ հարց ա, իսկ իրենց մոտ ինչ-որ կիսաավանդական-կիսանացիոնալիստ վիճակներ են։ Եթե սխալվում եմ հուշեք, էս ինչ երևույթներ են, լավ չեմ հասկանում :))

Գաղթական
19.03.2017, 13:44
Անշնորհակալ գործ է արհեստական տարբերություններ հորինելը:
ով է Հայաստանից 90-ին դուրս եկել, ով՝ 2000-ին,
ով ուսման է մեկնել, ով՝ մի կտոր հացի,
ով արցախցի է, ով՝ պարսկահայ,
ով դաշնակ է, ով՝ հնչակյան..
հետո՞...
2020-ին դուրս եկողներն էլ ձեզ են անհասկանալի ու դարն ապրած համարելու..
բոլորն էլ մարդ են՝ ամեն մեկն իր անցյալով ու ներկայով,
բոլորի մեջ էլ որակ էլ կա, բռիություն էլ...

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 13:59
Ինձ մոտ էն տպավորությունն ա, որ վերոնշյալները մի տեսակ 90-ականներում մնացած են։ Դե բոլորը չէ իհարկե։ Էն տպավորությունն ա, որ զարգացումը,, որը հայաստատնում մնալով կրում ենք, իրենց մոտ բացակայում ա։ Ու մտածելակերոպով մի տեսակ 90-ներում։ Ու ավանդույթները պահելը ուրիշ հարց ա, իսկ իրենց մոտ ինչ-որ կիսաավանդական-կիսանացիոնալիստ վիճակներ են։ Եթե սխալվում եմ հուշեք, էս ինչ երևույթներ են, լավ չեմ հասկանում :))
Հա, գիտեմ ինչ տեսակի մարդկանց մասին ես ասում: Բայց իմ նկարագրածները 90-ականներին չեն էկել, այլ 2000-ականների սկզբին: Ու ասենք իրանք ոչ մի բանով չեն տարբերվում Հայաստանի շատ ջահելներից: Այսինքն, էլի ժամանակակից են: Բայց դա իրանց չի սարքում նենց մարդիկ, որոնք հետ կուզեի շփվել:


Անշնորհակալ գործ է արհեստական տարբերություններ հորինելը:
ով է Հայաստանից 90-ին դուրս եկել, ով՝ 2000-ին,
ով ուսման է մեկնել, ով՝ մի կտոր հացի,
ով արցախցի է, ով՝ պարսկահայ,
ով դաշնակ է, ով՝ հնչակյան..
հետո՞...
2020-ին դուրս եկողներն էլ ձեզ են անհասկանալի ու դարն ապրած համարելու..
բոլորն էլ մարդ են՝ ամեն մեկն իր անցյալով ու ներկայով,
բոլորի մեջ էլ որակ էլ կա, բռիություն էլ...

Գաղթական ջան, արհեստական տարբերությունների հարցը չի: Հարցն էն ա, որ մենք մեր ընկերներին ընտրում ենք ըստ որոշ ընդհանուր հատկանիշների: Հիմա եթե էդ մարդկանց ու իմ միակ ընդհանրությունը հայ լինելն ա, ինչու՞ պիտի ես իրանց հետ շփվեմ: Ու հա, էդ հայերը շատ ավելի տարբեր են, քան իմ շրջապատի դանիացիները կամ գերմանացիները: Բայց նաև ունեմ իմ հայ ընկերների նեղ շրջանակը, որոնց հետ ինձ շատ էլ լավ եմ զգում:

Գաղթական
19.03.2017, 14:14
Գաղթական ջան, արհեստական տարբերությունների հարցը չի: Հարցն էն ա, որ մենք մեր ընկերներին ընտրում ենք ըստ որոշ ընդհանուր հատկանիշների: Հիմա եթե էդ մարդկանց ու իմ միակ ընդհանրությունը հայ լինելն ա, ինչու՞ պիտի ես իրանց հետ շփվեմ: Ու հա, էդ հայերը շատ ավելի տարբեր են, քան իմ շրջապատի դանիացիները կամ գերմանացիները: Բայց նաև ունեմ իմ հայ ընկերների նեղ շրջանակը, որոնց հետ ինձ շատ էլ լավ եմ զգում:

Բյուր ջան, բնականաբար միայն հայ լինելը դեռ բավարար պայման չի՝ մարդու հետ մտերիմ հարաբերությունների մեջ մտնելու համար:
Բայց որքանո՞վա կոռեկտ «անկապ դեմք» անվանել բոլոր նրանց, ովքեր ուսման համար չեն դուրս եկել Հայաստանից:

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 14:27
Բյուր ջան, բնականաբար միայն հայ լինելը դեռ բավարար պայման չի՝ մարդու հետ մտերիմ հարաբերությունների մեջ մտնելու համար:
Բայց որքանո՞վա կոռեկտ «անկապ դեմք» անվանել բոլոր նրանց, ովքեր ուսման համար չեն դուրս եկել Հայաստանից:

Եթե նկատեցիր, ես կոնկրետ հանդիպման ներկաների մասին էի։ Ու հա, էդ հանդիպման ներկաները, որոնք Դանիա չէին էկել ուսման նպատակով, լրիվ անկապ դեմքեր էին։ Թե չէ աշխարհով մեկ լիքը հայ ընկերներ ես էլ ունեմ, որ ուսման նպատակով չեն մեկնել, ու մեկը մեկից ընտիր դեմքեր են։

Գաղթական
19.03.2017, 15:11
Եթե նկատեցիր, ես կոնկրետ հանդիպման ներկաների մասին էի։ Ու հա, էդ հանդիպման ներկաները, որոնք Դանիա չէին էկել ուսման նպատակով, լրիվ անկապ դեմքեր էին։ Թե չէ աշխարհով մեկ լիքը հայ ընկերներ ես էլ ունեմ, որ ուսման նպատակով չեն մեկնել, ու մեկը մեկից ընտիր դեմքեր են։

էդքան էլ չնկատեցի, որ միայն իրենց մասին էր..
ավելի ընդհանրական էր հնչում.


Ըհը, Ռուբ, նենց հետաքրքիր ա: Ես հայ ջահելների հանդիպում ասելով չգիտեմ ինչու պատկերացրել էի հայ ուսանողների հանդիպում: Բայց փաստորեն ինչ տեսակի ջահել ասես կար: Ես մենակ էն մարդկանց հետ եմ կարողանում լեզու գտնել, ովքեր սովորելու են էկել, թեկուզ հետո մնացել են: Ու մի տեսակ նենց զգացողություն ա, որ սաղ ստեղի սաղ նորմալ հայերին գիտեմ, ու պետք չի սենց տեղեր գնալ իրանց հանդիպելու համար: Հիմնականում ինձ ինչ-որ ձևով կապի մեջ են դնում: Ասենք, մի երկուսը եղբորս միջոցով են կապվել, մի երկուսի հետ ընդհանուր ընկերներ ունենք լիքը: Իսկ էս մարդիկ, ովքեր կա՛մ մեծացել են էստեղ, կա՛մ ուրիշ պատճառներով են էկել, մի տեսակ շատ անկապ դեմքեր են:

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 19:13
էդքան էլ չնկատեցի, որ միայն իրենց մասին էր..
ավելի ընդհանրական էր հնչում.
Չե՞ս նկատել, որ ասում եմ «էս մարդիկ», ոչ թե «էն մարդիկ»՝ նկատի ունենալով հանդիպման մասնակիցներին։ Հիմա դու ինձ համոզելու՞ ես, որ ընդհանրապես նկատի ունեմ, երբ անգամ իմ հայ ընկերների մեջ էլ էնպիսիք կան, որոնք այլ պատճառներով են էկել։

Բայց եթե կուզես, ընդհանրապես հա, տենց ա, նրանց մեջ, ովքեր սովորելու չեն եկել, այլ ուրիշ պատճառներով, անկապ դեմքերն ավելի շատ են։ Ու ընդհանրապես, էն մարդիկ, որոնց հետ ընկերանալու շանս կա, հիմնականում իմ նեթվորքի մասն են կազմում։ Համայնքային հանդիպումները հեչ իմաստ չունեն, որովհետև էնտեղ ում ճանաչում եմ, արդեն ընկերներս են, ում էլ չեմ ճանաչում, անկապ դեմքեր են։

Գաղթական
19.03.2017, 19:34
Չե՞ս նկատել, որ ասում եմ «էս մարդիկ», ոչ թե «էն մարդիկ»՝ նկատի ունենալով հանդիպման մասնակիցներին։ Հիմա դու ինձ համոզելու՞ ես, որ ընդհանրապես նկատի ունեմ, երբ անգամ իմ հայ ընկերների մեջ էլ էնպիսիք կան, որոնք այլ պատճառներով են էկել։

Բայց եթե կուզես, ընդհանրապես հա, տենց ա, նրանց մեջ, ովքեր սովորելու չեն եկել, այլ ուրիշ պատճառներով, անկապ դեմքերն ավելի շատ են։ Ու ընդհանրապես, էն մարդիկ, որոնց հետ ընկերանալու շանս կա, հիմնականում իմ նեթվորքի մասն են կազմում։ Համայնքային հանդիպումները հեչ իմաստ չունեն, որովհետև էնտեղ ում ճանաչում եմ, արդեն ընկերներս են, ում էլ չեմ ճանաչում, անկապ դեմքեր են։

վիճակը բարդա ու տխուր...

ի միջի այլոց, եթե նկատեցիր, իմ պատասխանը հետևել էր Արփինեյի գրառումին ու քեզնից մեջբերում չէր պարունակում:
քո գրածը դրանից առաջ էլ էի կարդացել, բայց չէի արձագանքել, քանի որ երբևէ չեմ նկատել, թե դու դիտարկես սեփական սխալվելուդ հավանականությունը: իսկ էնքան որ լեզվակռիվ տալու ցանկություն ես չունեմ:

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 19:43
վիճակը բարդա ու տխուր...

ի միջի այլոց, եթե նկատեցիր, իմ պատասխանը հետևել էր Արփինեյի գրառումին ու քեզնից մեջբերում չէր պարունակում:
քո գրածը դրանից առաջ էլ էի կարդացել, բայց չէի արձագանքել, քանի որ երբևէ չեմ նկատել, թե դու դիտարկես սեփական սխալվելուդ հավանականությունը: իսկ էնքան որ լեզվակռիվ տալու ցանկություն ես չունեմ:
Արփինեն էլ իմ գրառմանն էր պատասխանել։ ;) Իսկ դու կոնկրետ գրառում չէիր մեջբերել, որ հասկանայի՝ ում ես պատասխանում: Կներես, որ քո ու Արփինեի խոսակցությանը խառնվեցի:
Ես իմ սխալվելն ընդունում եմ մենակ էն ժամանակ, երբ դիմացինս հիմնավորում ա, որ սխալվել եմ: Ու մի տեսակ աբսուրդ ա, երբ դու ինքդ իմ փոխարեն որոշում ես, թե ես ում եմ անկապ մարդ համարում, ում՝ չէ, որովհետև կոնկրետ միջավայրի կոնտեքստից էի խոսում: Թե կարաս հիմնավորես, որ էդ մարդիկ անկապ դեմք չեն, խնդրեմ, հիմնավորի: Թե չես կարա, ուրեմն իզուր շուռ մի տուր ինձ վրա, թե սխալվելս չեմ ընդունում: Չէ՛, չեմ սխալվել. էդ մարդիկ անկապ դեմք են: Եթե անկապ չլինեին, գոնե մեկ-երկուսի հետ կընկերանայի: Բայց չեմ ընկերացել, չէ՞:

Ծլնգ
19.03.2017, 20:47
Չէ՛, չեմ սխալվել. էդ մարդիկ անկապ դեմք են: Եթե անկապ չլինեին, գոնե մեկ-երկուսի հետ կընկերանայի: Բայց չեմ ընկերացել, չէ՞:
Բյուր ջան, իսկ հնարավո՞ր չի մարդկանց հետ ընկերանալու ընթացքում կարծիքդ իրենց մասին փոխես։ Եթե արտաքուստ մարդիկ այսպես կամ այնպես են երևում, դա դեռ չի նշանակում թե ներքուստ էլ են անկապ։ Ընդհանուր համաձայն եմ, որ այն արտագաղթած մարդկանց հետ, ովքեր բավականաչափ ամբիցիաներ չունեն հետագայում կրթություն ստանալու, կարող է դժվար լինել լեզու գտնել իր կյանքն ակադեմիան նվիրած մարդու համար։ Բայց շատ ու շատ մարդկանց եմ հանդիպել, ովքեր չսովորելով էլ իրենց տեղը գտել են կյանքում, ու լիքը հետաքրքիր են (արվեստագետներ, վետերոկատերեր, տնտեսուհի մայրեր, տաքսիավարներ, թզբեխ պտտողներ)։ Իսկ կյանքումս հանդիպած ամենահետաքրքիր մարդկանցից մեկը մեքենա դզել-փչելով է զբաղված, բայց սկուբայի ու սնորքլինգի վերին պիլոտաժի մասնագետ է, կինն էլ տեղի հայկական դպրոցի լավագույն ուսուցչուհին է, տարվա ընթացքում էլ մի քանի մայրցամաքով ճամփորդում են։ Բայց որ տամարը չիմանալով հետը առաջին անգամ հանդիպես համայնքային ուտուշ-խմուշին, կարող ա ասես՝ էս անկապ դեմքը ով ա։

Gayl
19.03.2017, 20:56
ում էլ չեմ ճանաչում, անկապ դեմքեր են։

Ոնց կարելի է առանց մարդուն ճանաչելու անկապ դեմք անվանել?
Վառեմ Չ"մտածելակերպդ" :

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 21:33
Բյուր ջան, իսկ հնարավո՞ր չի մարդկանց հետ ընկերանալու ընթացքում կարծիքդ իրենց մասին փոխես։ Եթե արտաքուստ մարդիկ այսպես կամ այնպես են երևում, դա դեռ չի նշանակում թե ներքուստ էլ են անկապ։ Ընդհանուր համաձայն եմ, որ այն արտագաղթած մարդկանց հետ, ովքեր բավականաչափ ամբիցիաներ չունեն հետագայում կրթություն ստանալու, կարող է դժվար լինել լեզու գտնել իր կյանքն ակադեմիան նվիրած մարդու համար։ Բայց շատ ու շատ մարդկանց եմ հանդիպել, ովքեր չսովորելով էլ իրենց տեղը գտել են կյանքում, ու լիքը հետաքրքիր են (արվեստագետներ, վետերոկատերեր, տնտեսուհի մայրեր, տաքսիավարներ, թզբեխ պտտողներ)։ Իսկ կյանքումս հանդիպած ամենահետաքրքիր մարդկանցից մեկը մեքենա դզել-փչելով է զբաղված, բայց սկուբայի ու սնորքլինգի վերին պիլոտաժի մասնագետ է, կինն էլ տեղի հայկական դպրոցի լավագույն ուսուցչուհին է, տարվա ընթացքում էլ մի քանի մայրցամաքով ճամփորդում են։ Բայց որ տամարը չիմանալով հետը առաջին անգամ հանդիպես համայնքային ուտուշ-խմուշին, կարող ա ասես՝ էս անկապ դեմքը ով ա։
Ծլնգ ջան, իհարկե չեմ բացառում: Նորից նշեմ, որ ունեմ հայ ընկերներ, որոնք կրթություն ստանալու չեն եկել էստեղ: Բայց ես լրիվ կոնկրետ իրավիճակի ու կոնկրետ մարդկանց մասին էի ասում, անգամ էս թեմայում հղումն էլ ա դրած կոնկրետ օրագրային գրառմանը, որտեղ կոնկրետ իրավիճակները ներկայացված են: Ու ինձ էդ մի քանի ժամը հերիք էր հասկանալու համար, որ էդ մարդկանց հետ չեմ ուզում մտերիմ լինել:

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 21:35
Ոնց կարելի է առանց մարդուն ճանաչելու անկապ դեմք անվանել?
Վառեմ Չ"մտածելակերպդ" :
Եթե դու լինեիր էս կոնտեքստում, որտեղ հայերը շատ փոքրաթիվ են ու իրար ճանաչում են, կհասկանայիր: Իսկ մինչ այդ վառեմ նեղ աշխարհայացքդ:

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Ծլնգ
19.03.2017, 21:36
Ծլնգ ջան, իհարկե չեմ բացառում: Նորից նշեմ, որ ունեմ հայ ընկերներ, որոնք կրթություն ստանալու չեն եկել էստեղ: Բայց ես լրիվ կոնկրետ իրավիճակի ու կոնկրետ մարդկանց մասին էի ասում, անգամ էս թեմայում հղումն էլ ա դրած կոնկրետ օրագրային գրառմանը, որտեղ կոնկրետ իրավիճակները ներկայացված են: Ու ինձ էդ մի քանի ժամը հերիք էր հասկանալու համար, որ էդ մարդկանց հետ չեմ ուզում մտերիմ լինել:

Բյուր ջան, դու բոլոր մարդկանց ում հետ չես ուզում մտերիմ լինել անկա՞պ ես համարում։

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 21:39
Բյուր ջան, դու բոլոր մարդկանց ում հետ չես ուզում մտերիմ լինել անկա՞պ ես համարում։
Չէ: Բայց էդ կոնկրետ իրավիճակի մարդկանց՝ հա:

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Ծլնգ
19.03.2017, 22:03
Չէ: Բայց էդ կոնկրետ իրավիճակի մարդկանց՝ հա:

Լավ, հասկացա․ դու հանդիպմանը գնալով սխալմամբ սպասում էիր հայ ուսանողների հետ հանդիպում, բայց այդ հանդիպմանը եկած մի խումբ մարդիկ, որոնք քո սպասելիքները չարդարացրեցին ու քո նեթվորքից չէին, ու զուգադիպությամբ «կա՛մ մեծացել են էդտեղ, կա՛մ ուրիշ պատճառներով են էկել», քո աչքին անկապ մարդ երևացին։ Ճի՞շտ եմ ընկալում։

Բայց արի դու էլ համաձայնի, որ այսիսի նախադասություններից

Ըհը, Ռուբ, նենց հետաքրքիր ա: Ես հայ ջահելների հանդիպում ասելով չգիտեմ ինչու պատկերացրել էի հայ ուսանողների հանդիպում: Բայց փաստորեն ինչ տեսակի ջահել ասես կար: Ես մենակ էն մարդկանց հետ եմ կարողանում լեզու գտնել, ովքեր սովորելու են էկել, թեկուզ հետո մնացել են: Ու մի տեսակ նենց զգացողություն ա, որ սաղ ստեղի սաղ նորմալ հայերին գիտեմ, ու պետք չի սենց տեղեր գնալ իրանց հանդիպելու համար: Հիմնականում ինձ ինչ-որ ձևով կապի մեջ են դնում: Ասենք, մի երկուսը եղբորս միջոցով են կապվել, մի երկուսի հետ ընդհանուր ընկերներ ունենք լիքը: Իսկ էս մարդիկ, ովքեր կա՛մ մեծացել են էստեղ, կա՛մ ուրիշ պատճառներով են էկել, մի տեսակ շատ անկապ դեմքեր են:
սնոբիզմի ու մեծամտության հոտ ա գալիս, ինչպես նաև «անկապ են» ու «կա՛մ մեծացել են էստեղ, կա՛մ ուրիշ պատճառներով են էկել» վիճակների միջև պատճառա-հետևանքային կապի առկայություն են ակնարկում։

Չկարծես պեդանտություն եմ անում․ պատկերացրու սենց մի պնդում արվեր․ «այն տարօրինակ ձևի մեքենա վարողը, ով պարզվեց՝ կին էր, շատ ապուշ դեմք էր», սեքսիզմ չէի՞ր տեսնի, ու չէիր ասի՝ ի՞նչ կապ ունի իր կին լինելը։

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 22:23
Լավ, հասկացա․ դու հանդիպմանը գնալով սխալմամբ սպասում էիր հայ ուսանողների հետ հանդիպում, բայց այդ հանդիպմանը եկած մի խումբ մարդիկ, որոնք քո սպասելիքները չարդարացրեցին ու քո նեթվորքից չէին, ու զուգադիպությամբ «կա՛մ մեծացել են էդտեղ, կա՛մ ուրիշ պատճառներով են էկել», քո աչքին անկապ մարդ երևացին։ Ճի՞շտ եմ ընկալում։
Ճիշտ ես ընկալում:



սնոբիզմի ու մեծամտության հոտ ա գալիս, ինչպես նաև «անկապ են» ու «կա՛մ մեծացել են էստեղ, կա՛մ ուրիշ պատճառներով են էկել» վիճակների միջև պատճառա-հետևանքային կապի առկայություն են ակնարկում։

Չկարծես պեդանտություն եմ անում․ պատկերացրու սենց մի պնդում արվեր․ «այն տարօրինակ ձևի մեքենա վարողը, ով պարզվեց՝ կին էր, շատ ապուշ դեմք էր», սեքսիզմ չէի՞ր տեսնի, ու չէիր ասի՝ ի՞նչ կապ ունի իր կին լինելը։

Օք, չեմ ժխտում, որ սնոբիզմի ու մեծամտության հոտ ա գալիս: Բայց նորից եմ ասում՝ կոնկրետ իրավիճակի մասին էի խոսում: Ու եթե անգամ դուրս գանք կոնկրետ իրավիճակից ու նայենք ընդհանրապես հայ համայնքին, ապա շատ չի տարբերվի կոնկրետ իրավիճակից: Ունեմ շատ լավ մտերիմ ընկերներ, որոնք Դանիայում են, որովհետև դանիացու հետ են ամուսնացած, կամ Դանիայում են, որովհետև ժամանակին ծնողներն են էստեղ տեղափոխվել: Բայց իրենց հետ ծանոթացել եմ նեթվորքիս միջոցով (ասենք, Հայաստանում լիքը ընդհանուր ընկերներ ունենք, մեզ կապի մեջ են դրել, որ շփվենք): Ու ասենք հայկական շրջանակս ընդլայնելու նպատակով գնում եմ համայնքի հանդիպումներին ու տհաճ զգացողություններ ունենում էն պատճառով, որ բախվում եմ կոնկրետ հայկական իրականության, որից ամբողջ ուժով փախչում եմ: Իսկ առանձին մարդկանց հետ շփվելիս (նորից խոսելով էս կոնկրետ էս միջոցառման մասին) նույնիսկ վիրավորվում եմ (հա՛, ինձ համար սարսափելի վիրավորական ա, երբ դանիացի ընկերոջս դիտարկում են որպես էստեղ մնալու օբյեկտի, ոչ թե մի մարդու, որին սիրում եմ):

Հետևաբար, էսքան գնալով հայ համայնքի հանդիպումներին ու հայտնաբերելով, որ էնտեղ ոչ մի նորմալ նոր շփում չի լինում (էստեղ հասկանանք ոչ թե սովորական ոչ նորմալ շփում, այլ կոնկրետ վիրավորանքներ դիմացինից), նկատելով նաև, որ բավական մեծ թվով լավ հայ ընկերներ ունեմ ու անընդհատ նորերի հետ ծանոթանում եմ նեթվորքիս միջոցով, եզրակացնում եմ. համայնքում ում չգիտեմ, անկապ դեմքեր են: Ուրախ կլինեի սխալված լինել: Ու երևի ամեն անգամ հույս եմ ունենում, որ սխալվել եմ, որ գնում եմ համայնքի միջոցառումներին: Բայց միշտ նույնն ա: Էս վերջին անգամն ավելի սուր էր, որովհետև սպասելիքներս ավելի մեծ էին, առանձին շձումները՝ շատ, դրան հետևած հիասթափությունս՝ աննկարագրելի:

Gayl
19.03.2017, 22:29
Եթե դու լինեիր էս կոնտեքստում, որտեղ հայերը շատ փոքրաթիվ են ու իրար ճանաչում են, կհասկանայիր: Իսկ մինչ այդ վառեմ նեղ աշխարհայացքդ:

Sendt fra min E5823 med Tapatalk
Ցանկացած պարագայում մարդուն անկապ դեմք չեն ասում, եթե չեն ճանանչում։
Էդ վերջին նախադասությունն էլ տակ չմնալու համար ասիր? Անկապ "մտածելակերպ" ունես։

Gayl
19.03.2017, 22:37
Եթե անկապ չլինեին, գոնե մեկ-երկուսի հետ կընկերանայի: Բայց չեմ ընկերացել, չէ՞:
Ճիշտ ա ասում:D

StrangeLittleGirl
19.03.2017, 22:57
Ցանկացած պարագայում մարդուն անկապ դեմք չեն ասում, եթե չեն ճանանչում։
Էդ վերջին նախադասությունն էլ տակ չմնալու համար ասիր? Անկապ "մտածելակերպ" ունես։

Որտև չես փորձում հասկանալ՝ ինչ եմ ասում ;)
Բայց չեմ էլ փորձի բացատրել՝ հաշվի առնելով, որ վաղուց արդեն գիտեմ նյարդային բջիջներիդ սահմանափակ կապերի մասին ;)

Gayl
19.03.2017, 23:20
Որտև չես փորձում հասկանալ՝ ինչ եմ ասում ;)
Բայց չեմ էլ փորձի բացատրել՝ հաշվի առնելով, որ վաղուց արդեն գիտեմ նյարդային բջիջներիդ սահմանափակ կապերի մասին ;)

Ուտեմ սրտիկդ ինչ ես ասում? Կարող ա գիտես սապրամատ ես բացատրում?

StrangeLittleGirl
26.03.2017, 17:02
Ի դեպ, որ էսքան էջերով չէի կարողանում ձևակերպում տալ, թե կոնկրետ ինչ տեսակի հայերի նկատի ունեի, որոնցից ուզում եմ հեռու մնալ, ընկերներիցս մեկն էրեկ շատ հստակ սահմանում տվեց․ էն հայերն են, որոնք ուզում են, որ Հայաստանում վատ լինի: Սրա հետ կապված նաև կապերն են կտրում Հայաստանի հետ, լեզուն են միանգամից փոխում և այլն: Պարադոքսալ ա, բայց հայ համայնքներում էսպիսի մարդիկ գերակշռող են: Ու էս մարդիկ հիմնականում փախստականի կարգավիճակով օտար երկրներում հայտնված մարդիկ են (հետագա թյուրիմացություններից խուսափելու համար ասեմ, որ չեմ ասում, որ բոլոր փախստականներն էդպիսին են, այլ հիմնականում որպես փախստական եկածներն են էդպիսին): Էդ մարդկանցից լիքը բացասական էներգիա ա գալիս, ու նույնիսկ եթե բացահայտորեն Հայաստանի մասին քֆուր-քյաֆարը չեն կապում, իրանց ասած ամեն բառը հենց էդպիսի ենթատեքստ ա ունենում: Էս մարդկանց թիվը բավական փոքր ա, բայց նաև իրանց հանդիպելու հավանականությունն ա փոքր, եթե համայնքի հանդիպումներին չեմ գնում:

Գաղթական
26.03.2017, 17:38
Բյուր ջան, մոտս տպավորությունա, թե դու ինչ որ սխալ համայնքներ ես հաճախել...
անկախ համայնք (https://bararanonline.com/համայնք) բառի բուն նշանակությունից՝ «համայնք» ասելով չենք հասկանում քեֆ-ուրախության հավաքված կամ համերգի եկած մարդիկ..

հիմնականում վարձվում կամ գնվում է մի որևէ տարածք՝ Եկեղեցուն կից կամ առանձին, ուր հավաքվում են ծանոթ ու անծանոթ հայեր՝ ջան ասելու ու ջան լսելու, իրարից համ ու հոտ առնելու ու կարոտ փարատելու:

իհարկե այնտեղ կարող են հանդիպել նաև աննպատակ ու անկապ դեմքեր՝ անկախ տվյալ երկրում հայտնվելու իր հանգամանքներից, բայց սովորաբար էնտեղ չեն գալիս մարդիկ, ովքեր առանձնապես ցանկություն չունեն այլ հայերի հետ շփվելու:

սրանից բացի՝ համայնքն ունենում է առաջնորդ (սովորաբար նա՝ ում անունով գրանցված է համայնքը) ու «մեծաց ժողով», որտեղ հավաքվում են մարդիկ՝ ամենատարբեր հայանպաստ ծրագրեր ու այլ համայնքին ու դրա անդամներին հուզող հարցեր քննարկելու

Ծլնգ
26.03.2017, 17:48
Ի դեպ, որ էսքան էջերով չէի կարողանում ձևակերպում տալ, թե կոնկրետ ինչ տեսակի հայերի նկատի ունեի, որոնցից ուզում եմ հեռու մնալ, ընկերներիցս մեկն էրեկ շատ հստակ սահմանում տվեց․ էն հայերն են, որոնք ուզում են, որ Հայաստանում վատ լինի: Սրա հետ կապված նաև կապերն են կտրում Հայաստանի հետ, լեզուն են միանգամից փոխում և այլն: Պարադոքսալ ա, բայց հայ համայնքներում էսպիսի մարդիկ գերակշռող են: Ու էս մարդիկ հիմնականում փախստականի կարգավիճակով օտար երկրներում հայտնված մարդիկ են (հետագա թյուրիմացություններից խուսափելու համար ասեմ, որ չեմ ասում, որ բոլոր փախստականներն էդպիսին են, այլ հիմնականում որպես փախստական եկածներն են էդպիսին): Էդ մարդկանցից լիքը բացասական էներգիա ա գալիս, ու նույնիսկ եթե բացահայտորեն Հայաստանի մասին քֆուր-քյաֆարը չեն կապում, իրանց ասած ամեն բառը հենց էդպիսի ենթատեքստ ա ունենում: Էս մարդկանց թիվը բավական փոքր ա, բայց նաև իրանց հանդիպելու հավանականությունն ա փոքր, եթե համայնքի հանդիպումներին չեմ գնում:

Բյուր ջան, մի հատ էլ փորձե՞ս․․․

Confirmation bias-ի հոտ ա գալիս քո այս բոլոր բացատրություններից․․․ Ախր այ Բյուր ջան, ասա մի խումբ ինձ չդզող մարդ կար, ու պրծի, ինչո՞ւ ես ուզում բացատրություններ գտնել դրան իրենց ով կամ ինչ լինելով կամ Հայաստանի մասին դիրքորոշումից․․․․․ մարդ են էլի․․․ քո սորտի մարդ չեն, վեհ մտքերով լցված չեն, մի քիչ էլ չարացած են Հայաստանի վրա։ Իրենք էլ են confirmation bias-ի ազդեցության տակ ուզում փնովել Հայաստանը, որ հնարավորություն չի ընձեռնել իրենց մուրազներին հասնեն հայրենի հողում, ու մի քիչ էլ փորձում են արդարացնեն իրենց արտագաղթը։ Բացասական էներգիան էլ խնդիր ա, քանի թողնում էս իրենցից ճառագայթող բացասականությունը քո վրա ազդի։

StrangeLittleGirl
26.03.2017, 20:34
Բյուր ջան, մի հատ էլ փորձե՞ս․․․

Confirmation bias-ի հոտ ա գալիս քո այս բոլոր բացատրություններից․․․ Ախր այ Բյուր ջան, ասա մի խումբ ինձ չդզող մարդ կար, ու պրծի, ինչո՞ւ ես ուզում բացատրություններ գտնել դրան իրենց ով կամ ինչ լինելով կամ Հայաստանի մասին դիրքորոշումից․․․․․ մարդ են էլի․․․ քո սորտի մարդ չեն, վեհ մտքերով լցված չեն, մի քիչ էլ չարացած են Հայաստանի վրա։ Իրենք էլ են confirmation bias-ի ազդեցության տակ ուզում փնովել Հայաստանը, որ հնարավորություն չի ընձեռնել իրենց մուրազներին հասնեն հայրենի հողում, ու մի քիչ էլ փորձում են արդարացնեն իրենց արտագաղթը։ Բացասական էներգիան էլ խնդիր ա, քանի թողնում էս իրենցից ճառագայթող բացասականությունը քո վրա ազդի։
Ծլնգ ջան, հիշեցնեմ, որ էս թեման հայ համայնքների, դրանց կարևորության ու համայնքներին վերաբերող այլ հարցերի մասին ա: Թեմայում ինքդ էլ նկատեցիր տենդենց կար հայ համայնքներից ինչ-ինչ պատճառներով հեռու մնալու: Էստեղ հարց ա առաջանում․ ինչու՞: Ի վերջո, թեմայում հավաքվածներից ոչ մեկը չի ուզում հայ իրականությունից կտրվել, իսկ համայնքը հայկական միջավայրում լինելու միջոց ա: Իսկ ես փորձում եմ էդ ինչուն հասկանալ:

Երբ առաջին անգամ հայ համայնքում հայտնվեցի, լրիվ անկեղծ թվացել էր, թե խնդիրը տարիքային ա (մի մեծ խումբ 50-60 տարեկանների մեջ չէի կարող ինձ լավ զգալ): Երկրորդ անգամ մտածեցի՝ խնդիրը ժամանակային ա (90-ականներին գնացածներն ու նոր գնացածները խոսակցության ընդհանուր լեզու չեն գտնում)։ Հետո մտածեցի՝ ստատուսային ա (ծնողների կամ այլ պատճառներով էստեղ հայտնվածներն ու սովորելու եկածները քիչ ընդհանուր բան ունեն)։ Իսկ երբ էս թեմայում թռան դեմքիս, ու ավելի մանրամասն սկսեցի մտածել հայ շրջապատիս մասին, նկատեցի, որ էդ շրջապատից ընդհանրապես ոչ մեկը չի գնում համայնքի միջոցառումներին։ Ու նորից էդ ինչու՞ հարցը առաջացավ։

Երեկ ընկերներիցս մեկի հետ էի խոսում, ով նույնպես հուշտ ա լինում հայ համայնքներից, բայց Հայաստան վերադառնալու լուրջ ծրագրեր ա մշակում (ընդ որում, ոչ թե մենակով վերադառնալու, այլ իր նման մի հարյուր հոգու հետը տանելու): Ու էդ զրույցի ընթացքում ինքը էդ ինչու հարցի պատասխանը տվեց, որով որոշեցի կիսվել էս թեմայում, որովհետև ահագին ճշմարտանման թվաց:

Հիմա եթե դու ուրիշ պատասխան ունես, թե ինչու ա հայ համայնքում մթնոլորտն էդքան վատը, որ լիքը նորմալ հայ մարդիկ, չնայած ուզում են հայկական միջավայրեր, կիլոմետրերով հեռու են մնում, խնդրում եմ՝ կիսվի դրանով:

StrangeLittleGirl
26.03.2017, 20:41
Բյուր ջան, մոտս տպավորությունա, թե դու ինչ որ սխալ համայնքներ ես հաճախել...
անկախ համայնք (https://bararanonline.com/համայնք) բառի բուն նշանակությունից՝ «համայնք» ասելով չենք հասկանում քեֆ-ուրախության հավաքված կամ համերգի եկած մարդիկ..

հիմնականում վարձվում կամ գնվում է մի որևէ տարածք՝ Եկեղեցուն կից կամ առանձին, ուր հավաքվում են ծանոթ ու անծանոթ հայեր՝ ջան ասելու ու ջան լսելու, իրարից համ ու հոտ առնելու ու կարոտ փարատելու:

իհարկե այնտեղ կարող են հանդիպել նաև աննպատակ ու անկապ դեմքեր՝ անկախ տվյալ երկրում հայտնվելու իր հանգամանքներից, բայց սովորաբար էնտեղ չեն գալիս մարդիկ, ովքեր առանձնապես ցանկություն չունեն այլ հայերի հետ շփվելու:

սրանից բացի՝ համայնքն ունենում է առաջնորդ (սովորաբար նա՝ ում անունով գրանցված է համայնքը) ու «մեծաց ժողով», որտեղ հավաքվում են մարդիկ՝ ամենատարբեր հայանպաստ ծրագրեր ու այլ համայնքին ու դրա անդամներին հուզող հարցեր քննարկելու
Գաղթական ջան, մի քիչ խնդալու ա, որ դու պիտի սահմանես ինձ համար, թե համայնքն ինչ ա: Ես շատ լավ գիտեմ՝ համայնքն ինչ ա: Ու ինչքան էդ համայնք կոչեցյալը քո ավանդական նկարագրությանը մոտ ա, էնքան ավելի տխուր ա էնտեղ լինելը: Բեռլինի երկու հայ համայնքներ մեկական անգամ հաճախելս վկա: Էն, ինչ էս թեմայում նկարագրել եմ, ոչ մի բան են էդ համայնքներում ունեցածս զգացողությունների կողքին: Իսկ Դանիայում քանի որ հայերը քիչ են, էդպիսի ավանդական համայնք չկա: Զուտ դեսպանատունն ա կատարում հայերին իրար գլխի հավաքելու ֆունկցիան, մեկ էլ որոշակի կազմակերպություններ: Բայց դրանից էությունը չի փոխվում: Գուցե ջահելների հետ հանդիպումը նրանով էր լավ, որ գոնե չկային հիսունն անց արևմտահայերեն խոսող դեմքեր, որ առիթ-անառիթ ֆշշացնում են: Բայց ըստ էության, նույն կարգի մթնոլորտ ա: Դու ինչո՞վ ես դա բացատրում:

Հ․Գ․ Որ էս մի գրառումս էլ սխալ չընկալվի, հստակեցնեմ, որ էստեղ խնդիրն արևմտահայերեն խոսելու մեջ չի, ու ներկայացրել էի որպես օրինակ: Արևմտահայերեն խոսողներին ես շատ սիրում եմ: Ուղղակի կոնկրետ օրինակ աչքիս առաջ եկավ, դա նկարագրեցի: Մի օրինակ էլ վրայից հենց նոր հիշեցի, հենց հիմա կպատմեմ․ ամբողջ Փարիզը ոտքի տակ էինք տվել, որ գնանք էնտեղի հայ համայնքը իրանց տարածքում գտնվող ռեստորանում ընթրելու։ Մեր դիմաց դուրս եկավ մի պատկառելի պարոն, հարցրեց՝ ինչ ենք ուզում։ Ասեցի, որ ռեստորանն ենք փնտրում։ Նախ բավական կոպիտ պատասխան տվեց, թե ռեստորան չի, ճաշարան ա, ու մի ժամից ա բացվելու, հետո հարցրեց, թե արդյոք Հայաստանից եմ։ Ասեցի՝ հա, ասեց՝ հա չէ, այո։ Էսպիսի վերաբերմունքից հետո դու լինես իմ տեղը, կուզենա՞ս համայնք գնալ։ Էս էլ քո ասած վարձած տարածքով ու բոլոր տեսակի ավանդույթներով համայնքն ա։

Ծլնգ
26.03.2017, 21:35
Այ Բյուր ջան, համայնք գնալս ո՞րն ա։ Իմ իմացածով, համայնքը դա մարդկանց խմբավորում ա, ու դու այդ համայնքին կամ պատկանում ես, կամ՝ չէ։ Կա Դանիայում հայ ուսանողների համայնք, թեկուզ լավ կազմավորված էլ չլինի, որի մասը դու կարծես թե քեզ զգում ես․․․ ու կա ավելի լայն Դանիայի հայ երիտասարդների համայնք, որի մեջ դու մտնում ես նոմինալ, բայց այդքան էլ սրտովդ չի, քանի որ համայնային հավաքույթներին քո տիպի շատ մարդ չի գալիս։ Էհ դու էլ գնա, ու քո նման մարդկանց հետ շփվի այդ լայն հանդիպումների ժամանակ, կամ դա էլ դուրդ չի գալիս, մի գնա, խնդիրը ի՞նչն ա։

Էն բերածդ օրինակներն էլ մի քիչ ծիծաղելի են․․․ ասենք թե մի ավանդական հայացքների բիձուկ ասել ա՝ հա չի, այո, դրանից քո հայերի հետ շփում ու կապ հաստատելու հնարավորությունդ ջո՞ւրը ընկավ։ Ասենք էս ակումբն էլ ա համայնք, ու ստեղ էլ կլսես էգ ու որձ, հա ու այո, էլ չեմ ասում դատարկ ծլնգոց :D պիտի քո այլ շփման շրջանակներում ասես «ակումբի ժողովուրդը սե՞նց ա նենց ա»։


Հիմա եթե դու ուրիշ պատասխան ունես, թե ինչու ա հայ համայնքում մթնոլորտն էդքան վատը, որ լիքը նորմալ հայ մարդիկ, չնայած ուզում են հայկական միջավայրեր, կիլոմետրերով հեռու են մնում, խնդրում եմ՝ կիսվի դրանով:
Սիրով կիսվեմ․ որևհետև քո ասած նորմալ հայ մարդիկ ծույլ են․․․ փոխանակ իրենք այդ հայ համայնքը կերտեն իրենց համախոհների հետ, ուզում են հայկականի կարոտը ուրիշների կերտած համայնքի հավաքույթներում առնեն․․․ ու բնականաբար ռաստ են գալիս ուրիշների կողմից կերտած ուրիշությանը, ու միանգամից հուշտ են լինում։

Ուզո՞ւմ ես քեզ համար հաճելի մթնոլորտով հայ համայնք, դու ինքդ դիր ֆեյսբուկում խումբ ստեղծի, իմեյլ-միմեյլ ուղարկի, ծրագիր կազմի, ռեստորանում տեղ վերցրու, քո սրտով մարդկանց անձնապես հրավիրի, ու ստեղծի նենց մթնոլորտ, որ այդ քո համար անդուր հայերը գան ասեն՝ էս ինչ անդուր մթնոլորտ էր, մենակ ինծիլիգենտ բաներից էին խոսում, մի հատ լավ ռաբիզի տակ շախով-շուխուրով չպարեցինք, Հայաստանն էլ լավ չքարկոծեցինք։ Ու կունենաս ցենտր հայ համայնք, ես էլ Դանիա որ գամ, ու հայ համայնքի հանդիպմանը մասնակցեմ, լավ ժամանակ կանցկացնեմ, որևհետև ոչ «հա»-ս կայոյվի, ոչ էլ ոսկեղենիկս կհայհոյվի, կամ երգիրս թուքումուր կուտի այդ հանդիպմանը․․․ իսկ այս ամենը չե՞ս ուզում անել․․․ ուրեմն դու ոչ մի համայնքի էլ չես պատկանում, այլ նախընտրում ես քո նեղ կրուգով շփվել․․․ բա էլ մի բանի որ չես պատկանում, ինչո՞ւ ես սպասում թե դրա հավաքույթը ամբողջովին պիտի քո սրտով լինի։

StrangeLittleGirl
26.03.2017, 22:06
Այ Բյուր ջան, համայնք գնալս ո՞րն ա։ Իմ իմացածով, համայնքը դա մարդկանց խմբավորում ա, ու դու այդ համայնքին կամ պատկանում ես, կամ՝ չէ։ Կա Դանիայում հայ ուսանողների համայնք, թեկուզ լավ կազմավորված էլ չլինի, որի մասը դու կարծես թե քեզ զգում ես․․․ ու կա ավելի լայն Դանիայի հայ երիտասարդների համայնք, որի մեջ դու մտնում ես նոմինալ, բայց այդքան էլ սրտովդ չի, քանի որ համայնային հավաքույթներին քո տիպի շատ մարդ չի գալիս։ Էհ դու էլ գնա, ու քո նման մարդկանց հետ շփվի այդ լայն հանդիպումների ժամանակ, կամ դա էլ դուրդ չի գալիս, մի գնա, խնդիրը ի՞նչն ա։
Ծլնգ, վերևում Գաղթականը համայնքի կոնկրետ նկարագիրը տվեց։ Էն պաշտոնական, գոյություն ունեցող կազմակերպված համայնքի մասին ա խոսքը, որն իր վրա ա վերցնում նաև զանազան հայկական միջոցառումներ, էդ թվում՝ ասենք զանազան տոներ։


Էն բերածդ օրինակներն էլ մի քիչ ծիծաղելի են․․․ ասենք թե մի ավանդական հայացքների բիձուկ ասել ա՝ հա չի, այո, դրանից քո հայերի հետ շփում ու կապ հաստատելու հնարավորությունդ ջո՞ւրը ընկավ։ Ասենք էս ակումբն էլ ա համայնք, ու ստեղ էլ կլսես էգ ու որձ, հա ու այո, էլ չեմ ասում դատարկ ծլնգոց :D պիտի քո այլ շփման շրջանակներում ասես «ակումբի ժողովուրդը սե՞նց ա նենց ա»։
Եթե ակումբում Չուկը էջ ու որձ խաղացնի, ապա հա՛, ակումբ չեմ մտնի։ Բայց Փարիզի էդ մարդը համայնքում հերթապահի պես մի բան էր, երբ շենքում մարդ չկար, ինքը տարածքը նախապատրաստում էր, որ մյուսները գան։ Էդպիսի ֆունկցիա ունեցող մեկը պիտի ամենագրկաբաց ընդունողը լինի, ոչ թե մուննաթ էկող ու թույն շնչող։ Սա ասում եմ, որովհետև ինքս նման ֆունկցիա ունեցել եմ մեկ այլ կազմակերպությունում ու գիտեմ՝ ինչ ա սպասվում քեզնից, երբ նոր մարդիկ են գալիս։ Նոր մարդը երբեք էդ տարածք նորից ոտք չի դնի, եթե դու իրան առնվազն նորմալ չվերաբերվես։

Ակումբի հետ համեմատելը անիմաստ ա, որովհետև ակումբում կան մի երկու հոգի, որոնց գոյությունն աշխատում եմ չնկատել, իսկ մնացած բոլորը նորմալ մարդիկ են, որոնց հետ հաճելի ա շփվելը, նույնիսկ երբ լիքը տարաձայնություններ ենք ունենում։


Սիրով կիսվեմ․ որևհետև քո ասած նորմալ հայ մարդիկ ծույլ են․․․ փոխանակ իրենք այդ հայ համայնքը կերտեն իրենց համախոհների հետ, ուզում են հայկականի կարոտը ուրիշների կերտած համայնքի հավաքույթներում առնեն․․․ ու բնականաբար ռաստ են գալիս ուրիշների կողմից կերտած ուրիշությանը, ու միանգամից հուշտ են լինում։
Անունն ուրիշների կերտած համայնք մի դիր։ Դեսպանատունը պաշտոնապես էդ ուրիշների հետ ա կերտում, իսկ եթե պաշտոնապես նոր համայնք ստեղծես, անունը կդնեն, թե՝ հայերը էլի լեզու չգտան, բաժան-բաժան, բլաբլա։



Ուզո՞ւմ ես քեզ համար հաճելի մթնոլորտով հայ համայնք, դու ինքդ դիր ֆեյսբուկում խումբ ստեղծի, իմեյլ-միմեյլ ուղարկի, ծրագիր կազմի, ռեստորանում տեղ վերցրու, քո սրտով մարդկանց անձնապես հրավիրի, ու ստեղծի նենց մթնոլորտ, որ այդ քո համար անդուր հայերը գան ասեն՝ էս ինչ անդուր մթնոլորտ էր, մենակ ինծիլիգենտ բաներից էին խոսում, մի հատ լավ ռաբիզի տակ շախով-շուխուրով չպարեցինք, Հայաստանն էլ լավ չքարկոծեցինք։ Ու կունենաս ցենտր հայ համայնք, ես էլ Դանիա որ գամ, ու հայ համայնքի հանդիպմանը մասնակցեմ, լավ ժամանակ կանցկացնեմ, որևհետև ոչ «հա»-ս կայոյվի, ոչ էլ ոսկեղենիկս կհայհոյվի, կամ երգիրս թուքումուր կուտի այդ հանդիպմանը․․․ իսկ այս ամենը չե՞ս ուզում անել․․․ ուրեմն դու ոչ մի համայնքի էլ չես պատկանում, այլ նախընտրում ես քո նեղ կրուգով շփվել․․․ բա էլ մի բանի որ չես պատկանում, ինչո՞ւ ես սպասում թե դրա հավաքույթը ամբողջովին պիտի քո սրտով լինի։
Չէ, չեմ ուզում, խումբ ստեղծելու կարիք չունեմ, որովհետև արդեն ասեցի, որ էն բոլոր հայերի հետ, որոնց հետ ուզում եմ շփվել, արդեն ճանաչում եմ ու շփվում եմ։ Ֆենոմենալ բան ա, բայց շատ ժամանակ չի խլում բոլորին հավաքագրելը։ Էն ա, մի իմ խելքի մեկը երեք շաբաթ տեղափոխվել ա էստեղ, երեկ արդեն ծանոթացանք, ու համայնքն էստեղ դեր չի ունեցել։ Էլ ինչու՞ ներվ քայքայեմ, մարդ հավաքեմ, երբ ով ինձ պետք ա, ճանաչում եմ իրանց։

Ու նորից եմ ասում․ հայ համայնքի տհաճ մթնոլորտին մենակ ես չի, որ բախվել եմ։ Արփինեն ասեց, Ռուբին ասեց, վստահ եմ, որ համայնքային կյանքում հայտնված այլ ակումբցիներ էլ կասեն։

Ծլնգ
26.03.2017, 22:44
Ու նորից եմ ասում․ հայ համայնքի տհաճ մթնոլորտին մենակ ես չի, որ բախվել եմ։ Արփինեն ասեց, Ռուբին ասեց, վստահ եմ, որ համայնքային կյանքում հայտնված այլ ակումբցիներ էլ կասեն։

Այդ ասողներից ոչ մեկի ասածից չերևաց, թե այդ մարդիկ մատը մատին են խփել համայնքային կյանքին մասնակցություն ունենալու համար․․․ ուզում են գնան քեֆին իրենց կայֆերը քաշեն, ու նեղվում են, որ իրենց ուզած մթնոլորտը չի լինում։

Կազմակերպված համայնքի մաս էլ կարա յուրաքանչյուր անձնավորություն լինի։ Բայց քանի դու չկաս, մի քիչ տարօրինակ ա ինձ համար սպասելը, որ այդ համայնքի քեֆերը լրիվ քո ուզածով են լինում։ Իսկ իրենց վրա տոների կազմակերպություն վերցնելը ճիշտն ասած չգիտեմ ինչ ա․․․ ամեն կազմակերպություն էլ կարա տոն կազմակերպի, հո տոն կազմակերպելու մենաշնորհը աճուրդով չի վաճառվում։

Նայի, օրինակ կա AGBUY YP (http://agbuyp.org/directory/) կազմակերպություններ, որոնք իրենք իրենց համայնքն են ստեղծում, իրենց տոներն են կազմակերպում, իրենց նեթվորքինք ու կամավորական ծրագրերն են իրականացնում և այլն, կա Համազգային կազմակերպություն (http://www.hamazkayin.com/en/organization/regions-and-chapters/), իր տեղական խմբավորվածությամբ, որոնք իրենց կրթական ու հասարակական ծրագրերն են անցակցնում, իրենց տոներն են կազմակերպում, և այլն․․․ ու նման շատ ուրիշ միջազգային ու տեղական հայ կազմակերպություններ, որոնք ունենում են իրենց համայնքները, էլ չեմ ասում տեղական հայկական եկեղեցիները, որոնք էլ իրենք իրենց համայնքն են ստեղծում։ Սրանցից շատերը ունեն իրենց հավաքատեղին, իսկ եթե չունեն էլ, մի ռեստորանում տեղ են վերցնում՝ հավաքվում են։ Իսկ քո «պաշտոնական համայնք»-ը իմ համար անծանոթ, ու ճիշտն ասած օտար երևույթ ա․․․ մեկը ես դեսպանատան կողմից կազմակերպվող համայնքին չէի ուզենա մասնակցել սկզբունքորեն․․․ ու համոզված եմ, որ Փարիզում քո նկարագրած մի հատ համապարփակ հայկական պաշտոնական համայնք չի, այլ հազար հատ մասնատված համայնքներ կան, որոնք միգուցե և համատեղ տոներ էլ են կազմակերպում ;) բաժան-բաժան անուն դնողների վրա էլ մեկը ես թքած ունեմ․․․ 30 հատ հաջողակ տարանջատ ուժեղ համայնքները ավելի շատ բան կարան անեն, քան մեկ հտա անկապ ինքնություն չունեցող համապարփակ համայնքը։

Կարճ ասած իմ համար համայնքը էն ա, որին ես ինքս պատկանում եմ, ու ակտիվ մասնակցում եմ դրա գոյացմանը ու կազմակերպչական աշխատանքին․․․ իսկ մենակ քեֆին գնալը ու բողոքելը թե հայ համայնքները լավը չեն համարում եմ անլրջություն։

Իսկ «էն բոլոր հայերի հետ, որոնց հետ ուզում եմ շփվել, արդեն ճանաչում եմ ու շփվում եմ» սովորաբար ջահելական կայֆերի ժամանակ ա գործում։ Երբ մարդը օտարության մեջ ընտանիք երեխա է ունենում, ու ուզում է երեխուն հայկական միջոցառումների, շաբաթ-կիրակնօրյա հայերեն դասերի և այլնի տանել, սովորաբար մի փոքր կրուգով չես կարողանում սա ստեղծել, ու պիտի մի քիչ ավելի լայն համայնք ձևավորես այսպիսի բաների համար։ Կամ էլ չէ․․․ նորից, ամեն մեկը իրենն է ընտրում․․․

StrangeLittleGirl
26.03.2017, 22:54
Այդ ասողներից ոչ մեկի ասածից չերևաց, թե այդ մարդիկ մատը մատին են խփել համայնքային կյանքին մասնակցություն ունենալու համար․․․ ուզում են գնան քեֆին իրենց կայֆերը քաշեն, ու նեղվում են, որ իրենց ուզած մթնոլորտը չի լինում։

Կազմակերպված համայնքի մաս էլ կարա յուրաքանչյուր անձնավորություն լինի։ Բայց քանի դու չկաս, մի քիչ տարօրինակ ա ինձ համար սպասելը, որ այդ համայնքի քեֆերը լրիվ քո ուզածով են լինում։ Իսկ իրենց վրա տոների կազմակերպություն վերցնելը ճիշտն ասած չգիտեմ ինչ ա․․․ ամեն կազմակերպություն էլ կարա տոն կազմակերպի, հո տոն կազմակերպելու մենաշնորհը աճուրդով չի վաճառվում։

Նայի, օրինակ կա AGBUY YP (http://agbuyp.org/directory/) կազմակերպություններ, որոնք իրենք իրենց համայնքն են ստեղծում, իրենց տոներն են կազմակերպում, իրենց նեթվորքինք ու կամավորական ծրագրերն են իրականացնում և այլն, կա Համազգային կազմակերպություն (http://www.hamazkayin.com/en/organization/regions-and-chapters/), իր տեղական խմբավորվածությամբ, որոնք իրենց կրթական ու հասարակական ծրագրերն են անցակցնում, իրենց տոներն են կազմակերպում, և այլն․․․ ու նման շատ ուրիշ միջազգային ու տեղական հայ կազմակերպություններ, որոնք ունենում են իրենց համայնքները, էլ չեմ ասում տեղական հայկական եկեղեցիները, որոնք էլ իրենք իրենց համայնքն են ստեղծում։ Սրանցից շատերը ունեն իրենց հավաքատեղին, իսկ եթե չունեն էլ, մի ռեստորանում տեղ են վերցնում՝ հավաքվում են։ Իսկ քո «պաշտոնական համայնք»-ը իմ համար անծանոթ, ու ճիշտն ասած օտար երևույթ ա․․․ մեկը ես դեսպանատան կողմից կազմակերպվող համայնքին չէի ուզենա մասնակցել սկզբունքորեն․․․ ու համոզված եմ, որ Փարիզում քո նկարագրած մի հատ համապարփակ հայկական պաշտոնական համայնք չի, այլ հազար հատ մասնատված համայնքներ կան, որոնք միգուցե և համատեղ տոներ էլ են կազմակերպում ;) բաժան-բաժան անուն դնողների վրա էլ մեկը ես թքած ունեմ․․․ 30 հատ հաջողակ տարանջատ ուժեղ համայնքները ավելի շատ բան կարան անեն, քան մեկ հտա անկապ ինքնություն չունեցող համապարփակ համայնքը։

Կարճ ասած իմ համար համայնքը էն ա, որին ես ինքս պատկանում եմ, ու ակտիվ մասնակցում եմ դրա գոյացմանը ու կազմակերպչական աշխատանքին․․․ իսկ մենակ քեֆին գնալը ու բողոքելը թե հայ համայնքները լավը չեն համարում եմ անլրջություն։

Իսկ «էն բոլոր հայերի հետ, որոնց հետ ուզում եմ շփվել, արդեն ճանաչում եմ ու շփվում եմ» սովորաբար ջահելական կայֆերի ժամանակ ա գործում։ Երբ մարդը օտարության մեջ ընտանիք երեխա է ունենում, ու ուզում է երեխուն հայկական միջոցառումների, շաբաթ-կիրակնօրյա հայերեն դասերի և այլնի տանել, սովորաբար մի փոքր կրուգով չես կարողանում սա ստեղծել, ու պիտի մի քիչ ավելի լայն համայնք ձևավորես այսպիսի բաների համար։ Կամ էլ չէ․․․ նորից, ամեն մեկը իրենն է ընտրում․․․
Էս իմ նկարագրած ջահելական հավաքույթը հենց AGBU-ի կազմակերպածն էր:

Ու խոսքս բացարձակ քեֆ-ուրախությունների մասին չի: Երբ ասում եմ՝ տոն, նկատի ունեմ տոնի հետ կապված միջոցառում, որը հեչ խորոված-քյաբաբով չի որոշվում: Օրինակ, էստեղ Ծննդյան տոներին հայկական բազար էին իբր կազմակերպել, որտեղից կարելի էր հայկական ուտելիքներ առնել:

Կամ ասենք մի դանիացի գրողի հիշատակին նվիրված միջոցառում էր, որի ամուսինը հայ ա էղել: Էդ մեկին մի կերպ մինչև վերջ դիմացա, բայց ամբողջ միջոցառումը դանիերեն էր անցել:

Ինչ վերաբերում ա երեխա ունենալուց հետո հայկական դպրոցի և այլնի հարց, ապա ես իմ երեխային ստեղի հայկական դպրոց չեմ տանի․ ինչ իրանց ծնողներն են, էն էլ իրանց դպրոցն ա լինելու: Ու ասեմ նաև, որ «ով պետք ա, արդեն ճանաչում եմ» կատեգորիայի մեջ մտնում են նաև լիքը հայ ջահելներ, որոնք մեկ կամ ավելի երեխաներ ունեն: Նենց որ նույնիսկ երեխա ունենալը չի խանգարում, որ մենք իրար գտնենք:

Ծլնգ
26.03.2017, 23:20
Էս իմ նկարագրած ջահելական հավաքույթը հենց AGBU-ի կազմակերպածն էր:

Ու խոսքս բացարձակ քեֆ-ուրախությունների մասին չի: Երբ ասում եմ՝ տոն, նկատի ունեմ տոնի հետ կապված միջոցառում, որը հեչ խորոված-քյաբաբով չի որոշվում: Օրինակ, էստեղ Ծննդյան տոներին հայկական բազար էին իբր կազմակերպել, որտեղից կարելի էր հայկական ուտելիքներ առնել:

Կամ ասենք մի դանիացի գրողի հիշատակին նվիրված միջոցառում էր, որի ամուսինը հայ ա էղել: Էդ մեկին մի կերպ մինչև վերջ դիմացա, բայց ամբողջ միջոցառումը դանիերեն էր անցել:

Ինչ վերաբերում ա երեխա ունենալուց հետո հայկական դպրոցի և այլնի հարց, ապա ես իմ երեխային ստեղի հայկական դպրոց չեմ տանի․ ինչ իրանց ծնողներն են, էն էլ իրանց դպրոցն ա լինելու: Ու ասեմ նաև, որ «ով պետք ա, արդեն ճանաչում եմ» կատեգորիայի մեջ մտնում են նաև լիքը հայ ջահելներ, որոնք մեկ կամ ավելի երեխաներ ունեն: Նենց որ նույնիսկ երեխա ունենալը չի խանգարում, որ մենք իրար գտնենք:

հա, ամեն ինչը քո մոտ «իրանց» ա․․․ իրանց կազմակերպած տոնը, իրանց կազմակերպած բազարը, իրանց կազմակերպած երեկույթը, իրանց դպրոցը․․․ այ Բյուր ջան, ասում եմ քոնը ստեղծի քո կրուգի մարդկանցով հանդերձ, թող ուրիշներն էլ գան ձեր համայնքում կրթվեն․․․ թե երեխաներիդ էլ ես հոումսքուլ անելու :D

StrangeLittleGirl
26.03.2017, 23:26
հա, ամեն ինչը քո մոտ «իրանց» ա․․․ իրանց կազմակերպած տոնը, իրանց կազմակերպած բազարը, իրանց կազմակերպած երեկույթը, իրանց դպրոցը․․․ այ Բյուր ջան, ասում եմ քոնը ստեղծի քո կրուգի մարդկանցով հանդերձ, թող ուրիշներն էլ գան ձեր համայնքում կրթվեն․․․ թե երեխաներիդ էլ ես հոումսքուլ անելու :D
Ինձնից ի՞նչ ես ուզում, ես իմ միկրոմիջավայրն ունեմ, հանդիպում ենք, ունո ենք խաղում, պաղպաղակ ենք ուտում, ռասիստներին քֆրտում ենք: :D
Էրեխեքիս էլ դանիական ավանդական պետական դպրոց եմ ուղարկելու, եթե Դանիայում մեծանան, իսկ հայկական մասով՝ հա, հոումսքուլ: :D

Ծլնգ
26.03.2017, 23:38
Ինձնից ի՞նչ ես ուզում, ես իմ միկրոմիջավայրն ունեմ, հանդիպում ենք, ունո ենք խաղում, պաղպաղակ ենք ուտում, ռասիստներին քֆրտում ենք: :D
Էրեխեքիս էլ դանիական ավանդական պետական դպրոց եմ ուղարկելու, եթե Դանիայում մեծանան, իսկ հայկական մասով՝ հա, հոումսքուլ: :D
ուզում եմ չար համայնքներից քեզ հեռու պահել :D որ չգնաս գաս ստեղ կլասսիստական ելույթներ ունենաս :P

StrangeLittleGirl
26.03.2017, 23:50
ուզում եմ չար համայնքներից քեզ հեռու պահել :D որ չգնաս գաս ստեղ կլասսիստական ելույթներ ունենաս :P

Արխային, չար համայնքներից հեռու եմ մնում ։P Էդ ջահելական իվենթը վերջին կաթիլն էր:

Գաղթական
13.05.2018, 00:07
Մի կաթիլ Բելգիայից.

ք.Մեխելեն, «Հայ Տուն» մշակութային կենտրոն
Նշում են ժողովրդական հաղթանակը

2076241972661426/

Gayl
13.05.2018, 00:28
Հայերը Բելգիայի հայկական դեսպանատանն էդ ինչ կռիվ ղալամալաղ են սարքել?

Գաղթական
13.05.2018, 00:38
Հայերը Բելգիայի հայկական դեսպանատանն էդ ինչ կռիվ ղալամալաղ են սարքել?

Դե շատ ու շատ այլ երկրների պես՝ Բելգիայի հայկական դեսպանատանն էլ էին հավաքվել ցույցի:
Բայց իմ սուբյեկտիվ կարծիքով՝ էդքան էլ լավ կազմակերպված չէր ու պահանջներն էին մի քիչ խելքից դուրս:

Հիմնական պահանջը՝ որ դեսպանը միանա իրենց:
Բայց, ըստ իս, նման բան չի կարելի պահանջել և ոչ ոքից:
Շատ-շատ կարելի էր կոչ անել:
Դեսպանն էլ առարկում էր, թե չի միանալու, որ իր բնականոն աշխատանքը շարունակի:

Էս զրույցի ընթացքում դեսպանատան աշխատակիցներից մի անչափ չսիրված կին կա, դա իջավ ներքևի հարկից ոստիկաններին ահազանգեց:

Վերջիններն էլ հենց մտան դեսպանատուն՝ ժողովուրդը սկսեց գոռգռալ «քայլ արա, մերժի սերժին»:
Ընդհանուր խառնաշփոթի ու անհասկանալի լեզվով հարայհրոցի տակ ոստիկանները սկսեցին էլեկտրաշոկերով ու ջարդելով մարդկանց դեսպանատնից դուրս հանել, գցել գետնին ու ձեռնաշղթաներ հագցնել:
ՈՒ մի քանի ջահելի տարան:

Տենց էլի