PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Harry Potter and the Methods of Rationality/Հարրի Փոթթերն ու ռացիոնալության մեթոդները



Արշակ
19.08.2016, 18:34
Ստեղ մարդ կա՞ որ կարդացել ա Eliezer Yudkowsky-ի «Harry Potter and the Methods of Rationality» վեպը։ Էս ստեղծագործությունը Հարրի Փոթթերի օրիգինալ ստեղծագործության funfiction ա, որը պատմում ա Հարրի Փոթթերի ալտերնատիվ պատմությունը․

Հարրի Փոթթերը մինչև 11–տարեկանը մեծացել ա իր մորաքրոջ և նրա Օքսֆորդի համալսարանի պրոֆեսոր ամուսնու ընտանիքում, որտեղ սովորել ա ամեն ինչ դիտարկել ռացիոնալ սթափ մտածողությամբ, գիտական մոտեցմամբ ու մեթոդներով ու երբ ընդունվում ա կախարդների դպրոց, իր առաջ նպատակ ա դնում կախարդանքը ուսումնասիրել գիտության լույսի ներքո ու մեծամեծ գիտական նվաճումներ անել :D


Վերջերս ընկերներիցս մեկը խորհուրդ տվեց, սկսել եմ կարդալ ու կրակն եմ ընկել՝ նենց եմ կլանվել, որ սաղ օրը բան ու գործս թողած էդ եմ կարդում...

Հա ու ասեմ, որ օրիգինալ Հարրի Փոթթերը չեմ կարդացել, ոչ էլ կինոն եմ նայել:tomato ու ընդհանրապես, էս ստեղծագործությունը կարելի ա լրիվ օրիգինալից անկախ կարդալ, բայց ինչքան գիտեմ օրիգինալ ստեղծագործության հիմնական առանցքը պահպանվում ա ու հերոսներն էլ նույնն են։

Շատ հավես ստեղծագործություն ա․ հատկապես Հարրի Փոթթերի ֆանատներին պիտի որ դուր գա, բայց կարծում եմ էս գրքի հիմնական արժեքը «Հարրի Փոթթերի» funfic լինելը չի․ Հարրի Փոթթերի մանկական, էմոցիոնալ, բայց միևնույն ժամանակ նրբանկատ, ռացիոնալ ու գիտնականին բնորոշ անալիտիկ մտքերը մի այլ կարգի հաճույք ա կարդալը անկախ օրիգինալ «Հարրի Փոթթերին» ծանոթ լինել–չլինելուց։ Դժվարանում եմ բնորոշել էս գրքի յուրօրինակությունն ու կայֆը, բայց հույս ունեմ որ Ակումբում էլի կարդացած մարդիկ կան կամ շուտով կլինեն ու ինձ կօգնեն էս հարցում :))

Նաև հետաքրքիր ա Հարրի Փոթթերի օրիգինալ ստեղծագործությունը կարդացածների կարծիքը․ որ գործն ա ավելի լավը սա՞, թե՝ օրիգինալը, որ մեկի Հարրի Փոթթերն ա ավելի հետաքրքիր կերպար և այլն :)


Էս ստեղծագործությունը ի սկզբանե գրվել ա բլոգի գրառումների տեսքով, հետո ֆանատների համատեղ ջանքերով թարգմանվել ա բազմաթիվ լեզուներով, մի խոսքով հիմա գիրքը անվճար կարող եք կարդալ ինչպես օնլայն, այնպես էլ բեռնել e-reader–ի համար ֆորմատներով։
անգլերեն կարդացողներդ մտեք․ http://hpmor.com/, ռուսերեն՝ http://hpmor.ru/

Chuk
19.08.2016, 20:06
Կկարդամ։ Հետաքրքրեց։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Հայկօ
19.08.2016, 22:21
Դե մեր մեջ ասած՝ կարծիք կա, որ էդ ամբողջ պատմությունն իրականում Հարրիի հալյուցինացիաներն էին, երբ ինքը սովից մեռնում էր Դադլիների չուլանում...

Իսկ գիրքը գնաց կարդալիքների ցուցակ, հա:

GriFFin
21.08.2016, 12:31
Ես էլ ուզեցի կարդալ, բայց Harry Potter and the Cursed Child [by one and only J.K Rowling]-ը կարդալուց հետո:
Մենակ մի հատ funfic եմ կարադցել Հարրիի մասին ու շատ էի հավանել: Ինքը ոնց որ սկսում էր նրանից, որ Cedric Diggory-ին [Harry Potter and the Goblet of Fire] սպանելու համար մեղադրում են Հարրիին ու դուրս հանում դպրոցից: Հարրին սկսում ա ապրել հասարակ մագլի կյանքով՝ տուն, ընտանիք, երեխա ունենալ, ծառ տնկել... մինչև էն պահը, որ իրա երեխուն նամակ ա գալիս Հոգվարդսից: Մի խոսքով՝ շատ լավն էր:
Հ.Գ. Շատ քիչ հեղինակներ կան, ովքեր իրանց գրքերի funfic-ը գովում են ու էդ գրողներից մեկը Ռոուլինգն ա: Շատ եմ սիրում իրան:
Հ.Հ.Գ. Ֆանֆիկ շատ եմ սիրում, բայց միշտ օրիգինալը կարդում եմ: Մի տեսակ վատ եմ ինձ զգում, երբ ասում են ֆանֆիկը լավն ա օրիգինալից: Մեկ էլ մի բան եմ նկատել: Հիմնականում, իմ չհավանած գրքերի ֆանֆիկերը էլի չեմ հավանում: Ասնեք՝ The Twilight Saga ու 50 shades of grey-ը: Ահավորն են:
Ասածս ի՞նչ ա՝ կարդա օրիգինալը, երեխուդ կարաս կարդաս, եթե մանկական թվա: Ամենաքիչը կինոն նայի: ;):hands

GriFFin
21.08.2016, 14:41
Դե մեր մեջ ասած՝ կարծիք կա, որ էդ ամբողջ պատմությունն իրականում Հարրիի հալյուցինացիաներն էին, երբ ինքը սովից մեռնում էր Դադլիների չուլանում...

Իսկ գիրքը գնաց կարդալիքների ցուցակ, հա:
Ամենաչսիրած theorie-ին ա անկեղծ ասած։ Ամբողջ գրքի հեքիաթային էֆֆեկտը ջուրն են գցում։ Ոնց որ ասեն ՝ իրականում Գենդալֆը մի քիչ շատ էր magic weed ծխել ու 100 տարի իրա պատրանքները պատմել։ Չգիտեմ։
Օրինակ, Albus is gay theorie-ն հետաքրքիրն էր, իմ մտքով չէր անցել ( կարող ա փոքր էի կարդալուց, դրա համար չի անցել :D ): Որ Ռոուլինգին հարցրեցին՝ հաստատեց։ Ինքը Հարրի Նկատմամբ վլիչենիան կտրականապես հերքեց ( բնական ա), բայց էն մի պահը չէ։ Իսկ էս հալյուցինացիաների թեորիան…նյարդերիս ազդում ա։

Արշակ
24.08.2016, 02:01
Հ.Հ.Գ. Ֆանֆիկ շատ եմ սիրում, բայց միշտ օրիգինալը կարդում եմ: Մի տեսակ վատ եմ ինձ զգում, երբ ասում են ֆանֆիկը լավն ա օրիգինալից:
Եսի՞մ, ի՞նչ կա վատ զգալու‎։ Ինձ թվում ա կարա տենց բան լինի, ու էդ ոչ մի կերպ չի նսեմացնում օրիգինալը։


Ասածս ի՞նչ ա՝ կարդա օրիգինալը, երեխուդ կարաս կարդաս, եթե մանկական թվա: Ամենաքիչը կինոն նայի: ;):hands
Ճիշտն ասած, բուն Հարրի Փոթթերի թեմատիկան ինձ էնքան էլ չի ձգում․ էն աստիճանի, որ սկի կինոները չեմ նայել մինչև հիմա։ Երեխա էլ չունեմ թարսի պես։ :(
Իսկ էս գիրքը հետաքրքրեց ոչ թե Հարրի Փոթթերի պատճառով, այլ՝ վերնագրի երկրորդ մասի («ռացիոնալության մեթոդների» մասով ընկերներս դրական արձագանքի շնորհիվ)։ Բայց էս գրքի շնորհիվ որոշեցի այնուամենայնիվ կինոն նայեմ, որտև հետաքրքիր ա, թե սենց հետաքրքիր սյուժեն ինչքանո՞վ ա Յուկովսկիի հնարածն ու շնորքը, ինչքանով՝ Ռոուլինգի Հարրի Փոթթերից վերցված։ ՈՒ նաև անհամբեր սպասում եմ, թե ե՞րբ եք դուք էլ էս մեկը կարդալու, որ ձեր համեմատությունները լսեմ :)



Ամեն դեպքում կարծում եմ էս ստեղծագործությունը սովորական ֆանֆիկ չի․ հեղինակն իր ուրույն ասելիքն ունի, ուղղակի ռացիոնալության թեմայով իր ասելիքը տեղ հասցնելու համար «Հարրի Փոթթերի» կախարդական ու իռացոինալ աշխարհը որպես հակառակ բևեռ շատ հարմար հումք ա :)

GriFFin
24.08.2016, 10:03
Եսի՞մ, ի՞նչ կա վատ զգալու‎։ Ինձ թվում ա կարա տենց բան լինի, ու էդ ոչ մի կերպ չի նսեմացնում օրիգինալը։


Ճիշտն ասած, բուն Հարրի Փոթթերի թեմատիկան ինձ էնքան էլ չի ձգում․ էն աստիճանի, որ սկի կինոները չեմ նայել մինչև հիմա։ Երեխա էլ չունեմ թարսի պես։ :(
Իսկ էս գիրքը հետաքրքրեց ոչ թե Հարրի Փոթթերի պատճառով, այլ՝ վերնագրի երկրորդ մասի («ռացիոնալության մեթոդների» մասով ընկերներս դրական արձագանքի շնորհիվ)։ Բայց էս գրքի շնորհիվ որոշեցի այնուամենայնիվ կինոն նայեմ, որտև հետաքրքիր ա, թե սենց հետաքրքիր սյուժեն ինչքանո՞վ ա Յուկովսկիի հնարածն ու շնորքը, ինչքանով՝ Ռոուլինգի Հարրի Փոթթերից վերցված։ ՈՒ նաև անհամբեր սպասում եմ, թե ե՞րբ եք դուք էլ էս մեկը կարդալու, որ ձեր համեմատությունները լսեմ :)



Ամեն դեպքում կարծում եմ էս ստեղծագործությունը սովորական ֆանֆիկ չի․ հեղինակն իր ուրույն ասելիքն ունի, ուղղակի ռացիոնալության թեմայով իր ասելիքը տեղ հասցնելու համար «Հարրի Փոթթերի» կախարդական ու իռացոինալ աշխարհը որպես հակառակ բևեռ շատ հարմար հումք ա :)

Եսիմ։ Կարելի ա ասել, որ ֆանֆիկը պլագիատ ա։ Իսկ պլագիատը լավ բան չի։ Էդ իմ ընկալումից ա)
Չնայած էդ շատ առաջ էր, հիմա ֆանֆիկը շատ ա զարգացել։ Հիմա մարդիկ լրիվ այլ պատմություն են գրում ներշնչելով իրանց սիրած գրքից։ Նենց չի, որ էդ մինչև ինտերնետային ժամանակաշրջանը չի եղել։ Ուղղակի հիմա ներշնչանքը ֆանֆիկ են ասում։ :Դ
Շուտ կարդամ գրեմ կարծիքս, ահավոր հետաքրքրեց։
Հ.Գ. Հարրի Փոթթեր բոլորը պիտի կարդան)) imho
[and remember] you're a wizard Harry! =^___^=

Արշակ
24.08.2016, 10:20
Եսիմ։ Կարելի ա ասել, որ ֆանֆիկը պլագիատ ա։ Իսկ պլագիատը լավ բան չի։ Էդ իմ ընկալումից ա)
Չնայած էդ շատ առաջ էր, հիմա ֆանֆիկը շատ ա զարգացել։ Հիմա մարդիկ լրիվ այլ պատմություն են գրում ներշնչելով իրանց սիրած գրքից։ Նենց չի, որ էդ մինչև ինտերնետային ժամանակաշրջանը չի եղել։ Ուղղակի հիմա ներշնչանքը ֆանֆիկ են ասում։ :Դ
Դե ընդհանրապես ցանկացած բան ստեղծելիս ինչ–որ բանից ներշնչվում ես, չէ՞‎։ Էդ կարա լինի կյանքիդ ինչ–որ դրվագ, ինչ–որ մարդ կամ ստեղծագործություն։ ՈՒ էն դեպքում երբ ներշնչանքդ ինչ–որ ստեղծագործություն ա ու դա ակնհայտ երևում ա, դրան ասում են ֆանֆիկ :)) Իսկ ստեղծածիդ արժեքը էն ա, ինչը որ դու ես եղածին ավելացրել քո կողմից։
Իսկ պլագիատ համարվում ա էն դեպքում, երբ փորձում ես թաքցնել, թե ինչ այլ ստեղծագործությունից ես օգտվել ու ներկայացնում ես որպես լրիվ նոր բան․ կարծում եմ ֆանֆիկը կակրազ դրա լրիվ հակառակն՝ հենց ֆանֆիկ բառը արդեն իր մեջ ուղղակիորեն արտահայտում ա, որ հիմնված ա այլ ստեղծագործության վրա ու ինչ–որ առումով հարգանք ա արտահայտում օրիգինալ ստեղծագործության նկատմամբ :)

GriFFin
24.08.2016, 10:29
Դե ընդհանրապես ցանկացած բան ստեղծելիս ինչ–որ բանից ներշնչվում ես, չէ՞‎։ Էդ կարա լինի կյանքիդ ինչ–որ դրվագ, ինչ–որ մարդ կամ ստեղծագործություն։ ՈՒ էն դեպքում երբ ներշնչանքդ ինչ–որ ստեղծագործություն ա ու դա ակնհայտ երևում ա, դրան ասում են ֆանֆիկ :)) Իսկ ստեղծածիդ արժեքը էն ա, ինչը որ դու ես եղածին ավելացրել քո կողմից։
Իսկ պլագիատ համարվում ա էն դեպքում, երբ փորձում ես թաքցնել, թե ինչ այլ ստեղծագործությունից ես օգտվել ու ներկայացնում ես որպես լրիվ նոր բան․ կարծում եմ ֆանֆիկը կակրազ դրա լրիվ հակառակն՝ հենց ֆանֆիկ բառը արդեն իր մեջ ուղղակիորեն արտահայտում ա, որ հիմնված ա այլ ստեղծագործության վրա ու ինչ–որ առումով հարգանք ա արտահայտում օրիգինալ ստեղծագործության նկատմամբ :)
Հա, համաձայն եմ, բայց մեկ ա I feel bad for the author, երբ ասում են օրիգինալից լավն ա կամ, որ կարդացած չեն լինում ու ֆանֆիկը հավանում։ Խոսքը էն դեպքերի մասին ա, երբ 300 էջանոց ստեղծագործության 290 էջը նույնն ա, իսկ վերջը ուրիշ։ Կամ, երբ ստեղծագործության մեջ սիրային անկապ բաներ են ավելացնում: :Դ

Արշակ
24.08.2016, 10:30
Ի դեպ, Յուդկովսկին ամեն գլխի սկզբում «հիշացնում ա», որ իտոգում Ռոուլինգն ա դեմքը :))

GriFFin
24.08.2016, 10:33
Ի դեպ, Յուդկովսկին ամեն գլխի սկզբում «հիշացնում ա», որ իտոգում Ռոուլինգն ա դեմքը :))
Իսկ Ռոուլինգը ռիվյու տվե՞լ ա էս գրքին։

Արշակ
24.08.2016, 10:46
Իսկ Ռոուլինգը ռիվյու տվե՞լ ա էս գրքին։
Չգիտեմ, ոնց–որ թե չէ, բայց գրքի գլուխներից մեկի սկզբում սենց բան ա գրած․

Whoa. A spokesman for Rowling's literary agent said that Rowling is okay with the existence of fanfiction as long as no one charges for it and everyone's clear that the original copyrights belong to her? That's really cool of her. So thank you, JKR, and thine is the kingdom!
Բայց էնքան էլ չհասկացա․ կոնկրետ սրա մասին ա՞ ասել, թե ընդհանրապես ֆանֆիքերի։

GriFFin
24.08.2016, 10:48
Չգիտեմ, ոնց–որ թե չէ, բայց գլխի գլուխներից մեկի սկզբում սենց բան ա գրած․

Բայց էնքան էլ չհասկացա․ կոնկրետ սրա մասին ա՞ ասել, թե ընդհանրապես ֆանֆիքերի։

Չեմ հիշում էս թեմայում էի գրել թե՞ չէ, բայց էս միտքը ասել ա)) Ինքը էն քիչ հեղինակներից ա, որ ֆանֆիկի դեմ բան չունի։ Որոշներին օգնում էլ ա ռիվյուներով։

Աթեիստ
28.08.2016, 15:36
Սկսել եմ կարդալ։
Մինչև սա կարդալը ճիշտ կլնի օրիգինալը կարդաք, ահագին բաներ շատ թեթև ա բացատրվում։
Բայց շա՜տ լավն ա։ Պերսոնաժների դիալոգները նենց ես կարդում, որ ով Տարանտինոյի ֆիլմերի դիալոգ նայես. չես ուզում վերջանա։

Արշակ
29.08.2016, 13:26
Սկսել եմ կարդալ։
Մինչև սա կարդալը ճիշտ կլնի օրիգինալը կարդաք, ահագին բաներ շատ թեթև ա բացատրվում։
Բայց շա՜տ լավն ա։ Պերսոնաժների դիալոգները նենց ես կարդում, որ ով Տարանտինոյի ֆիլմերի դիալոգ նայես. չես ուզում վերջանա։
Եսիմ, ես օրիգինալը ո՛չ կարդացել եմ, ո՛չ տեսել, բայց ոնց–որ թե միակ բանը որ էնքան էլ հասկանալի չէր սկզբից, էդ դպրոցի 4 տներ/ֆակուլտետներն էին, որոնց մասին harrypotter.wikia.com–ում կարդացի պարզ դառավ․ գուցե ուրիշ նուրբ մոմենտներ է՞լ կան որ չեմ նկատել, բայց համենայն դեպս իմ տպավորությամբ ամեն ինչ հասկանում եմ :)

Հա մեկ էլ, չգիտեմ դրան հասել ես թե չէ, բայց Time Turner–ով ժամանակը հետ ու առաջ տալու մոմենտներ են, որ մեկ–մեկ ուղեղս կախում ա, ու բան չեմ ջոկում, բայց ենթադրում եմ, որ էդ օրիգինալ Հարրի Փոթթերում չկա‎։

Իսկ դիալոգները համաձայն եմ, Տարանտինոյի նման արտահայտիչ ու կրուտոյ են, բայց համ էլ ավելի ինտելեկտուալ ու խորն են ;)

Chuk
29.08.2016, 14:22
Հա մեկ էլ, չգիտեմ դրան հասել ես թե չէ, բայց Time Turner–ով ժամանակը հետ ու առաջ տալու մոմենտներ են, որ մեկ–մեկ ուղեղս կախում ա, ու բան չեմ ջոկում, բայց ենթադրում եմ, որ էդ օրիգինալ Հարրի Փոթթերում չկա‎։
Կա, Արշ :)

Արշակ
29.08.2016, 14:44
Կա, Արշ :)
Լավ, ուրեմն աչքիս սպասենք մինչև դուք էլ կարդաք էս գիրքը, որ պարզենք, թե արդյո՞ք օրիգինալը կարդալը ձեզ օգնում ա ստեղի Time-Turner–ով սյուժեները հասկանալու համար, ու եթե հասկանաք, օգնեք ես էլ հասկանամ։ Կոնկրետ մի հատված կա, որ նենց խճճված ա, որ դժվար եմ պատկերացնում, որ երեխեքի համար գրված գրքում կարար տենց բան լիներ ու դպրոցական երեխեն էլ բան հասկանար։

Chuk
29.08.2016, 14:46
Լավ, ուրեմն աչքիս սպասենք մինչև դուք էլ կարդաք էս գիրքը, որ պարզենք, թե արդյո՞ք օրիգինալը կարդալը ձեզ օգնում ա ստեղի Time-Turner–ով սյուժեները հասկանալու համար, ու եթե հասկանաք, օգնեք ես էլ հասկանամ։ Կոնկրետ մի հատված կա, որ նենց խճճված ա, որ դժվար եմ պատկերացնում, որ երեխեքի համար գրված գրքում կարար տենց բան լիներ ու դպրոցական երեխեն էլ բան հասկանար։

Արդեն սկսել եմ, բայց դեռ սաղմանային փուլում եմ, մի քանի օրից կարող ենք սկսել քննարկել :))

GriFFin
29.08.2016, 16:47
Ես mobi ֆորմատով չեմ կարում գտնել, пичалька :(

Աթեիստ
29.08.2016, 17:01
Ես mobi ֆորմատով չեմ կարում գտնել, пичалька :(


http://hpmor.ru/files/hpmor_ru.mobi

Chuk
29.08.2016, 17:02
Ես mobi ֆորմատով չեմ կարում գտնել, пичалька :(

Հենց Արշի տված հղումներում կա. անգլերեն (http://ikeran.org/rationality.mobi), էս էլ ռուսերեն (http://hpmor.ru/files/hpmor_ru.mobi)

Chuk
29.08.2016, 17:06
Եսիմ, ես օրիգինալը ո՛չ կարդացել եմ, ո՛չ տեսել, բայց ոնց–որ թե միակ բանը որ էնքան էլ հասկանալի չէր սկզբից, էդ դպրոցի 4 տներ/ֆակուլտետներն էին, որոնց մասին harrypotter.wikia.com–ում կարդացի պարզ դառավ․ գուցե ուրիշ նուրբ մոմենտներ է՞լ կան որ չեմ նկատել, բայց համենայն դեպս իմ տպավորությամբ ամեն ինչ հասկանում եմ :)
Արշ, հասկանալը մի կողմ, բայց «նուրբ» պահեր կան, որ օրիգինալն իմանալուց ավելի հավես ա կարդացվում, ընկալվում: Ասենք նույն առաջին գլխում երբ խոսում ա Դուրսլի մասին, որը ուզում էր հետն ամուսնանալ, երեխա ունենալ, անունն էլ Դադլի դնել, հա, կարող ա հասկանաս, որ տենց բան եղել ա օրիգինալում, բայց էդ կերպարներին որ օրիգինալից ճանաչում ես, էդ հումորն ավելի հավես ես ընկալում:

Արշակ
29.08.2016, 17:18
Արշ, հասկանալը մի կողմ, բայց «նուրբ» պահեր կան, որ օրիգինալն իմանալուց ավելի հավես ա կարդացվում, ընկալվում: Ասենք նույն առաջին գլխում երբ խոսում ա Դուրսլի մասին, որը ուզում էր հետն ամուսնանալ, երեխա ունենալ, անունն էլ Դադլի դնել, հա, կարող ա հասկանաս, որ տենց բան եղել ա օրիգինալում, բայց էդ կերպարներին որ օրիգինալից ճանաչում ես, էդ հումորն ավելի հավես ես ընկալում:
Լավ, հանձնվում եմ․ ես էդ մասի հումորը ընդհանրապես չէի ջոկել :D ես էդ անուններին ընդհանրապես ուշադրություն չէի դարձրել

Օրիգինալ գիրքը դժվար թե ժամանակ ունենամ կարդամ (սկի էս մեկը փոշմանել եմ որ սկսել եմ, սաղ գործերս պրավալ եմ տալիս), բայց մտածում էի կինոները նայեմ․ ուղղակի չգիտեմ․ որ մինչև էս գիրքը պրծնելը կինոները նայեմ կարող ա՞ էս գրքի սփոյլեր դառնան ինչ–որ առումով։ :think

GriFFin
29.08.2016, 17:41
Հենց Արշի տված հղումներում կա. անգլերեն (http://ikeran.org/rationality.mobi), էս էլ ռուսերեն (http://hpmor.ru/files/hpmor_ru.mobi)
Իմ մոտ էդ chapter-ներով բացեց) հեսա էլի կնայեմ։

GriFFin
29.08.2016, 17:44
http://hpmor.ru/files/hpmor_ru.mobi
Ապրես ^__^

Արշակ
29.08.2016, 17:53
Իմ մոտ էդ chapter-ներով բացեց) հեսա էլի կնայեմ։
Իմ տված հղումի սայթում chapter–ներով դրած ա գիրքը, բայց նաև mobi ու epub տարբերակների բեռնման հղում կա։ Chuk–ը հենց էդ ուղղակի հղումներն ա տվել mobi–ի վրա։
Աթեիստի տվածը ռուսերեն թարգմանությունն ա․ օրիգինալը անգլերեն ա․ եթե ընդհանրապես անգլերեն կարդում ես, ապա ավելի լավ ա անգլերենը կարդաս։

GriFFin
29.08.2016, 18:10
Եթե հեշտ ա գրած անգլերեն եմ կարդում։ Չնայած, բոլոր HP-ները անգլերեն եմ կարդացել։ Երևի էս էլ կստացվի։ Երկու լեզվով էլ ներբեռնեցի) վաղվանից սկսեմ ^__^

Արշակ
29.08.2016, 20:09
Եթե հեշտ ա գրած անգլերեն եմ կարդում։ Չնայած, բոլոր HP-ները անգլերեն եմ կարդացել։ Երևի էս էլ կստացվի։ Երկու լեզվով էլ ներբեռնեցի) վաղվանից սկսեմ ^__^
Ես անգլերենն եմ կարդում հիմնականում, բայց մեկ–մեկ լինում ա, որ լավ չեմ հասկանում ինչ–որ բան, ռուսերեն տարբերակն էլ եմ կարդում էդ հատվածները։ Ռուսերենը ընդհանուր առմամբ ահագին լավ թարգմանություն ա․ ընդ որում մի հոգի չի թարգմանողը․ բազմաթիվ ֆաների համատեղ ջանքերով ա թարգմանվել։ Գործընկերներիցս մեկն էլ թարգմանության ակտիվ մասնակիցներից ա, ասում ա թարգմանության նոր, լավացված տարբերակ կա, որ դեռ չեն դրել սայթում․ ավելի ուշ կուզեմ իրանից նոր թարգմանությունը կտամ‎։

Chuk
30.08.2016, 12:00
Հավես ա կարդացվում: Բայց լրիվ ուրիշ ոճ ա, լրիվ ուրիշ տիպ, նենց որ բնօրինակի հետ համեմատելը բավական անիմաստ զբաղմունք ա:
Բայց եթե ամեն դեպքում համեմատելու լինեմ, բնօրինակը 10:1 հաշվով կրում ա :))

Արշակ
30.08.2016, 12:09
Կարդացողներին առաջարկում եմ կարծիք գրելուց նշենք, թե որ գլխին ենք հասել։ Տենց ավելի հասկանալի կլինի, թե կարծիքը ինչի վրա ա հիմնված։ Ես 64֊ն եմ կարդում հիմա :)

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

Chuk
30.08.2016, 12:12
Ես դեռ 7-ում եմ

Աթեիստ
30.08.2016, 12:16
Գլուխ 21.

Բնօրինակում բաներ կային, որ զզվացնում էր։ Ասենք որ դասերին ժամանակ ինչին հատուկ ուշադրություն էին դարձնում, էդ գրքի վերջում դա անպայման պետք էր գալու։ Ու շատ մանկական էր, սա ավելի հասուն ա, բայց դե էլի ասեմ, լրիվ հասկանալու համար պետք ա բնօրինակը կարդացած լինես։

GriFFin
30.08.2016, 23:00
Գլուխ 21.

Բնօրինակում բաներ կային, որ զզվացնում էր։ Ասենք որ դասերին ժամանակ ինչին հատուկ ուշադրություն էին դարձնում, էդ գրքի վերջում դա անպայման պետք էր գալու։ Ու շատ մանկական էր, սա ավելի հասուն ա, բայց դե էլի ասեմ, լրիվ հասկանալու համար պետք ա բնօրինակը կարդացած լինես։
Աթեիստ, լավ չհասկացա գրածդ։ Գրքի կեսի իմաստը էդ դասերի ընթացքում սովորածն էր :)) Մանկականի պահը՝ գիրքը որոշակի տարիքային խմբի համար ա, նորմալ ա, որ քեզ մանկական կթվա, էդ թերություն չի։

GriFFin
30.08.2016, 23:21
Գլուխ 3

Ուրեմն ես նոր սկսեցի կարդալ ու հասկացա ինչի մեջ եմ ներքաշվել՝ 141 գլուխ կա: :))
The cringe is real. Չդիմացա, որոշեցի գրեմ։
Ես էս տիպի ֆանֆիկներ չսիրեցի, որտև կարդալուց անընդհատ համեմատում եմ ու ջղայնանում [ հեղինակի վրա էլի ]։ Բայց էս ընթացքում կանցնի, երբ սովորեմ, որ ուրիշ բան եմ կարդում։
Մեկ էլ գրողից նենց ամերիկացու vibe եմ զգում, որ էլ ասելու չի։ Մագոնգլին, էդ հպարտ, սրամիտ, յուրահատուկ կնոջը ստիպել ա, որ 10 տարեկանին ինչ որ բան ապացուցի։ Հարիին վունդերկինդ ա դարձրել, տենաս Հերմիոնան ի՞նչ ա էդ դեպքում։ Հասնեմ էդ մասին ու տեսնեմ։


"An admirable loyalty " said Professor McGonagall. Her voice went low "Though it hurts a little to hear you say it like that. Lily and James were friends of mine"


Էս մասը ծանր տարա ու գնահատեցի հեղինակի արարքը։ Էն որ ենթատեքստում ասում ա՝ այ մարդ, ծանր մի տար, էսի քո իմացած գիրքը չի։
Հումորը լավն ա, օրինակ՝ If J. K. Rowling asks you about this story, you know nothing. :))
Մեկ էլ հեղինակից հավանեցի էն, որ ասում ա կարաք գրեք ձեր կարծիքները համ գրքի համար, համ գլուխների համար։ Հաճելի ա, երբ գրողին իրա ընթերցողների կարծիքը հետաքրքիր ա։ Դեռ էսքանը։

Chuk
01.09.2016, 11:56
Հասա 11, դանդաղ եմ առաջ գնում, հիմնականում տրանսպորտում եմ կարդում :))

Մեկ-մեկ չափից ավելի շատ ա ձգում խոսակցությունները: Ու ընդհանրապես խոսակցությունները չափազանց շատ են: Հետաքրքրքիր մտքեր, դրվագներ ահագին, բայց մի տեսակ շատ ա ծամծմվում, ձգձգվում: Լավն ա իհարկե, մինչև վերջ կկարդամ: Բայց Արշ, օրիգինալը կարդա: Չնայած ահագին հեռու ա օրիգինալից, բայց դե մեկ ա, օրիգինալն ուրիշ ա:

GriFFin
01.09.2016, 22:49
Գլուխ 7

Ես... վատ բաներ եմ ասելու: Նախօրոք ներեղություն եմ խնդրում էն մարդկանցից, ովքեր էս գիրքը հավանել են: Բայց ինքը դեռ իմը չի:

Գիտեք ինչի՞ ա նման, էն որ ընկերներով նստած կինո եք նայում, կայֆ, ընտիր կինո ա, ու ինչ որ մեկը ասում ա ՝ աաա, սաղ սուտ ա, իրական կյանքում սենց բան չի կարա լինի: Էն որ ուզում ես բարձով տաս գլխին: Այ, հեղինակը ու գլխավոր հերոսը էդ ընկերն են իմ համար:
Սկզբում ուզում էի ասել, որ ով չի կարդացել օրիգինալը` անպայման կարդա, հիմա մտածում եմ, որ, եթե մարդ հավանել ա էս տարբերակը, ավելի լավ ա չկարդա իսկականը, որտև չի հավանի: Ոնց որ ես էս չեմ հավանում:

Մինչև էս գլուխը ավելի շատ առաջին գրքի՝ Harry Potter and the Philosopher's Stone-ի ֆանֆիկն ա [մեծ մասը]: Ես էդ գիրքը կարդացել եմ 11 տարեկանում ու, երբ խորացած կարդալով հասել էի՝ You are a wizard, Harry! նախադասությանը` գլուխս բարձրացրեցի ու ասեցի՝ No, I am a witch, Hagrid. Լավ, էս կատակով: Գիտեմ, որ շատերը չեն կիսում իմ հիացմունքը էս ու նման գրքերի նկատմամբ, բայց ասածս էն ա, որ ինքը իմ մանկությունից մի հատ մեծ հատված ա: Պլատֆորմ 9 3/4 փնտրող, ուրախ, Քվանտի ճանապարհին Հոգվարդսի նամակաին սպասող շրջանից ա:
Ու էս գիրքը, ոնց որ առել ա, էդ սաղ հարամել: Ո՞նց կարա տաս տարեկանը էսքան խելացի լինի, Minerva McGonagall-ին սենց նվաստացնի ու կատու դարձնելուց հետո ինչ որ կասկածներ ունենա: Էդքանից հետո, բռնի Quidditch-ին դարձնի ստանդարտ եսիմինչ: Բռռ... Լավ, վերադառնանք բուն գրքին:

Չհավանեցի էս մասերը՝
1)
So he made a guess. " Mum, you know that I'm not going to turn into your sister just because I'm lerning magic, right? I'll do any magic you ask for if I can, I mean-or if you want me not to use any magic around the house, I'll do that too, I promise I'll never let magic come between us-"
A tight hug cut off his words. "You have a good heart," his mother whispered into his ear. "A very good heart, my son"
Չհավանելուս պատճառը էն էր, որ սկզբում Petunia-ն ասում ա, որ իմ քուրը հերիք չի սիրուն էր, մի հատ էլ սկսեց կախարդությամբ զբաղվել, իսկ ես գեշ էի բլա բլա բլա, ասում էի ինձ սիրունացրա, ասում էր չէ, չեմ կարա, օրենք ա բլա բլա, ես իրան նախանձում էի բլա բլա: Հետո վերջում ասում ա, որ քուրը իրան արդյունքում օգնում ա ու ինքը սիրունանում ա: Ըհն: Էս շատ նման ա օրիգինալի՝ Petunia-ին ու Lily-ին: Բոլորս էլ գիտենք իրանք ոնց են: Ու էդքանից հետո Հարին ասում ա, որ չի դառնա իրա մամայի նման վատը: Խի՞ ա տենց դարձրած էդ պահը: Լիլին ստեղ էլ ա լավը, Պիտունիան ստեղ էլ ա նախանձ, բայց խի՞ ա Հարին համարում, որ իրա բիոլոգիական մաման վատն ա, եթե ինքը տենց ուժեղ ինտելեկտով ու տրամաբանող երեխա ա: Չգիտեմ, կարողացա բացատրել թե չէ, բայց էս պահը հեչ չհավանեցի:

2)
"Thank you, Professor." It was probably too early to call her Minnie.

3) Չուկի հետ համամտ եմ, դիալոգները երկար են թվում ինձ:

Որ մասերը հավանեցի՝

J.K. Rowling is staring at you. Can you fell her eyes on you? She's reading your mind using her Rowling Rays.

"World domination is such an ugly phrase. I prefer to call it world optimisation"

Հ.Գ. Ես չհասկացա, Հարիի խորթ ախպերը ու՞ր ա: :Դ :Դ

Chuk
02.09.2016, 00:00
Հ.Գ. Ես չհասկացա, Հարիի խորթ ախպերը ու՞ր ա: :Դ :Դ
Ստեղ Պետունյան տոտան Դուրսլի հետ չի ամուսնացած, այլ Օքսվորդի համալսարանի ինչ-որ պրոֆեսորի, ով, ենթադրում եմ, իմպոտենտ ա :))
Հետևաբար խեղճ Դադլիկը տենց էլ չի ծնվել:

GriFFin
02.09.2016, 00:02
Ստեղ Պետունյան տոտան Դուրսլի հետ չի ամուսնացած, այլ Օքսվորդի համալսարանի ինչ-որ պրոֆեսորի, ով, ենթադրում եմ, իմպոտենտ ա :))
Բայց սկզբում գրած էր, որ կա։ Կարող ա սխալ եմ հասկացել։

Chuk
02.09.2016, 00:02
Ընդհանրապես մի հատ տենց պահ էլ կա, որ հեղինակը չնայած վերցրել ա Հարրի Փոթթերի հիմքը, բայց ոնց որ ինադու փորձած լինի սաղ փոխել, ոչ թե ուրիշ լույսի ներքո նայել: Կերպարները, իրանց բնութագրերը, իրադարձությունները, սաղ շուռ ա տվել:

Chuk
02.09.2016, 00:03
Բայց սկզբում գրած էր, որ կա։ Կարող ա սխալ եմ հասկացել։

Չէ, գրած էր, որ մինչև սիրունանալը Պետունյան հանդիպում էր դռելագործ Դուրսլի հետ, որը միակ մարդն էր, ով իրա նման գեշ աղջկա հետ կհանդիպեր: Ու էդ դռելագործը ասել էր, որ երբ տղա ուեննան, անունը Դադլի են դնելու: Պետունյան էլ նեղսրտել էր, թե էդ ինչ մարդ պիտի լինի, որ ուզի, որ իրա տղայի անունը Դադլի Դուրսլ լինի:

GriFFin
02.09.2016, 21:08
Ընդհանրապես մի հատ տենց պահ էլ կա, որ հեղինակը չնայած վերցրել ա Հարրի Փոթթերի հիմքը, բայց ոնց որ ինադու փորձած լինի սաղ փոխել, ոչ թե ուրիշ լույսի ներքո նայել: Կերպարները, իրանց բնութագրերը, իրադարձությունները, սաղ շուռ ա տվել:
Ես, նախկան կարդալս ուրիշ ձև էի պատկերացնում։ Մտածում էի, որ մենակ Հարիի ընկալումն ա փոխած լինելու մենակ։ Բայց էս տարբերակը ավելի լավն ա ըստ իս…չնայած, որ Հարին ու Մալֆոյը ընկերացան :))

Չէ, գրած էր, որ մինչև սիրունանալը Պետունյան հանդիպում էր դռելագործ Դուրսլի հետ, որը միակ մարդն էր, ով իրա նման գեշ աղջկա հետ կհանդիպեր: Ու էդ դռելագործը ասել էր, որ երբ տղա ուեննան, անունը Դադլի են դնելու: Պետունյան էլ նեղսրտել էր, թե էդ ինչ մարդ պիտի լինի, որ ուզի, որ իրա տղայի անունը Դադլի Դուրսլ լինի:
Հա, ճիշտ ա։ Էդ պահը չէի հասկացել։

Արշակ
05.09.2016, 21:45
Հասել եմ 109–րդ գլխին։

Ժողովուրդ ինձ թվում ա պետք ա այնուամենայնիվ HPMOR–ը (Harry Potter and Methods Of Rationality) կարդալ որպես լրիվ ուրիշ ստեղծագործություն, որովհետև չնայած որ Պատմությունը հիմնված ա օրիգինալ Հարրի Փոթթերի կախարդական աշխարհի վրա, նույն անուններով հերոսներ կան ու պատմության հիմնական առանցքը նույնն ա՝ Հարրի Փոթթերը սովորում ա կախարդական դպրոցում ու պայքարում Dark Wizard–ի դեմ, բայց հերոսների մեծ մասը այլ բնույթ ունեն ու իրադարձություններն էլ էն աստիճան տարբեր են, որ ասում են հանգիստ կարելի ա օրիգինալը կարդալ ու հետո սա, կամ էլ հակառակը, ու սփոյլերներ չեն լինի մեկ ա :)



Մեկ էլ հեղինակից հավանեցի էն, որ ասում ա կարաք գրեք ձեր կարծիքները համ գրքի համար, համ գլուխների համար։ Հաճելի ա, երբ գրողին իրա ընթերցողների կարծիքը հետաքրքիր ա։ Դեռ էսքանը։
Ինքը ոչ միայն հետաքրքրվում ա իր ընթերցողների կարծիքներով այլև ահագին հաշվի ա առել ու վերամշակել ա ստեղծագործությունը ընթերցողների մեկնաբանությունների հիման վրա։ Մասնավորապես․
* ուղղել ա որոշ անճշտություններ որ ընթերցողները նկատել են ստեղծագործության գիտական հատվածներում
* գրքում լիքը գաղտնիքներ ու հանելուկներ կան, որոնք ընթերցողը պիտի գլխի ընկնի կարդալու ընթացքում ու որոշ դեպքերում երբ պարզվել ա, որ եղած հուշումներից ոչ մեկ գլխի չի ընկել, հեղինակը հետո նոր հուշումներ ա ավելացրել կամ հակառակը։
* ընդհանրապես, խճճված սյուժե ունեցող գրեթե ցանկացած ստեղծագործության մեջ plot hole–եր են պատահում ու Յուդկովսկին էս առումով ահագին մանրակրկիտ աշխատել ա, որ հակասություններ չլինեն ու ստեղ էլ հաշվի ա առել ընթերցողների դիտողությունները։

Հա մեկ էլ գրքի մեջ ընդգրկել ա ընթերցողների հրապարակած որոշ ֆանֆիկ հատվածներ :)

Աթեիստ
05.09.2016, 21:51
Արշակ, քանի օրիգինալը չես կարդացել, չես պատկերացնի, ինչքան ես սխալվում ։))

Նենց չի որ հերոսներին լրիվ փոխել ա, ընդամենը մի քիչ զարգացրել ա։ Ասենք Ռոնը ստեղ լրիվ երկրորդական պերսոնաժ ա, որտև ինքն օրիգինալում բացի նրանից, որ Հարրիի ընկերն ա, որ մի արժանիք չուներ գրքի հերոս դառնալու։

Կարճ ասա, առանց օրիգինալը կարդալու ես լրիվ այլ կերպ սա կկարդայի, որպես լրիվ այլ ստեղծագործություն, ու կարող ա էդքան չգրավեր, ինչքան հիմա։

Արշակ
05.09.2016, 21:58
Արշակ, քանի օրիգինալը չես կարդացել, չես պատկերացնի, ինչքան ես սխալվում ։))

Նենց չի որ հերոսներին լրիվ փոխել ա, ընդամենը մի քիչ զարգացրել ա։ Ասենք Ռոնը ստեղ լրիվ երկրորդական պերսոնաժ ա, որտև ինքն օրիգինալում բացի նրանից, որ Հարրիի ընկերն ա, որ մի արժանիք չուներ գրքի հերոս դառնալու։

Կարճ ասա, առանց օրիգինալը կարդալու ես լրիվ այլ կերպ սա կկարդայի, որպես լրիվ այլ ստեղծագործություն, ու կարող ա էդքան չգրավեր, ինչքան հիմա։
Աթեիստ ախպեր, չեղավ, կանոնը խախտում ես․ ասա տեսնենք ո՞ր գլխին ես հասել, որ պատկերացնենք կարծիքդ ինչի վրա ա հիմնված ;)

Արշակ
05.09.2016, 22:15
Հարիին վունդերկինդ ա դարձրել, տենաս Հերմիոնան ի՞նչ ա էդ դեպքում։ Հասնեմ էդ մասին ու տեսնեմ։


Գիտեք ինչի՞ ա նման, էն որ ընկերներով նստած կինո եք նայում, կայֆ, ընտիր կինո ա, ու ինչ որ մեկը ասում ա ՝ աաա, սաղ սուտ ա, իրական կյանքում սենց բան չի կարա լինի: Էն որ ուզում ես բարձով տաս գլխին: Այ, հեղինակը ու գլխավոր հերոսը էդ ընկերն են իմ համար:
Սկզբում ուզում էի ասել, որ ով չի կարդացել օրիգինալը` անպայման կարդա, հիմա մտածում եմ, որ, եթե մարդ հավանել ա էս տարբերակը, ավելի լավ ա չկարդա իսկականը, որտև չի հավանի: Ոնց որ ես էս չեմ հավանում:

Մինչև էս գլուխը ավելի շատ առաջին գրքի՝ Harry Potter and the Philosopher's Stone-ի ֆանֆիկն ա [մեծ մասը]: Ես էդ գիրքը կարդացել եմ 11 տարեկանում ու, երբ խորացած կարդալով հասել էի՝ You are a wizard, Harry! նախադասությանը` գլուխս բարձրացրեցի ու ասեցի՝ No, I am a witch, Hagrid. Լավ, էս կատակով: Գիտեմ, որ շատերը չեն կիսում իմ հիացմունքը էս ու նման գրքերի նկատմամբ, բայց ասածս էն ա, որ ինքը իմ մանկությունից մի հատ մեծ հատված ա: Պլատֆորմ 9 3/4 փնտրող, ուրախ, Քվանտի ճանապարհին Հոգվարդսի նամակաին սպասող շրջանից ա:
Ու էս գիրքը, ոնց որ առել ա, էդ սաղ հարամել: Ո՞նց կարա տաս տարեկանը էսքան խելացի լինի, Minerva McGonagall-ին սենց նվաստացնի ու կատու դարձնելուց հետո ինչ որ կասկածներ ունենա:

Հարրիի վունդերկինդ լինելը նույնպես սյուժեյի գաղտնիքներից ա, որը գրքի վերջերում ա պարզ դառնում :) Նենց որ շարունակի կարդալ ‎;)
Ինձ ահագին դզում ա, որ Հարրին տենց արտասովոր գիտունիկ լինելով հանդերձ, մեծավարի խոսելով հանդերձ, հեղինակը կարողացել ա պահպանի 11 տարեկանին բնորոշ էմոցիոնալ կերպարը։ Չգիտեմ, հաշվի առնելով հանգամանքները ինձ Հարիի կերպարը ահագին ամբողջական ու բնական ա թվում։ Ինձ մի քիչ չափից դուրս էր թվում, որ դպրոցի մյուս երեխեքն էլ են հաճախ շատ մեծավարի խոսում, օրինակ՝ Հերմիոնան ու Մալֆոյը, բայց որ հաշվի ես առնում , որ մագլներից միայն ընտրյալներ էին էդ դպրոց ընդունվում ու Մալֆոյն էլ թե ինչ պապա ունի, երևի թե նորմալ ա :))

Արշակ
05.09.2016, 22:28
Հա, մեկ էլ time-turner–ի մասին որ ասում էի, որ շատ բարդ ա բան, ընկերոջիցս, որը մասնակցել ա hpmor–ի թարգմանությանը ու ահագին խորացել ա էս թեմայի մեջ, հարցրեցի, ասում ա օրիգինալում time-turner–ը շատ պարզ ձևով ա կիրառվում՝ հիմնականում միաժամանակ երկու տարբեր դասերի նստելու համար, ու միայն մի դեպք կա, որ մի քիչ ավելի «լուրջ» ա օգտագործվում։
hpmor–ում ահագին խճճված սյուժեներ կան time-turner–ի կիրառմամբ ու էն ամենաբարդ մասում, որ ասում էի ուղեղս կախում ա, պարզվում ա ընթերցողները excel–ով հատուկ սխեմ ա են սարքել, որը ցույց ա տալիս ժամանակի զուգահեռ իրականություններում ով–ոնց–ինչ ա անում :D

Մի խոսքով էս ա, եթե էդ հատվածներին հասնեք (51-55 գլուխները) ու խճճվեք, կարաք սա որպես ուղեցույց օգտագործեք :))
Բայց մինչև հասնելը մի բացեք, սփոյլեր կարող ա լինի․
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1iBrR421qV6vb47DpYpIesJj8yn7CaQ8hNjKl5G_9IdY/pub?output=html

Հեսա մի հատ էլ էդ հատված ա կարդամ էս աղյուսակն օգտագործելով, տեսնեմ նորմալ բան ջոկում ե՞մ

GriFFin
05.09.2016, 22:30
Արշակ, քանի օրիգինալը չես կարդացել, չես պատկերացնի, ինչքան ես սխալվում ։))

Նենց չի որ հերոսներին լրիվ փոխել ա, ընդամենը մի քիչ զարգացրել ա։ Ասենք Ռոնը ստեղ լրիվ երկրորդական պերսոնաժ ա, որտև ինքն օրիգինալում բացի նրանից, որ Հարրիի ընկերն ա, որ մի արժանիք չուներ գրքի հերոս դառնալու։

Կարճ ասա, առանց օրիգինալը կարդալու ես լրիվ այլ կերպ սա կկարդայի, որպես լրիվ այլ ստեղծագործություն, ու կարող ա էդքան չգրավեր, ինչքան հիմա։

Գլուխ 8

Արտ, իմ կարծիքով ինքը ավելի շատ փոխել ա քան զարգացրել։ Շատ կորիզային բնավորության գծեր, որոնք կերպարին առանձնացնում էին՝ չկան։ Ասենք, Հարին ուզում էր Գրիֆինդոր չընկներ, Սլիզերինից չէր նեղվում։ Էդ նշանակում ա, որ ինքը լրիվ ուրիշ ա։
Ավելի ճիշտ, համ փոխել ա, համ փոխածը զարգացրել ա։ Ամեն կերպար տարբեր էլի։

Հ.Գ. Ռոնին բան չասես, ինքը շատ կարևոր ա։ Ու իմ ամենասիրած կերպարներից ա։ :)) Հերմիոնայից հետո։
Հ.Հ.Գ. Ինձ էս գիրքը ավելի շատ դուր կգար, եթե անունները փոխած լիներ ու ասենք, Հարիենցից հետո եկող սերնդի մասին լիներ։ Որտև հավես ա գրած։ Ու որ 11 տարեկան չլինեին։ :))

GriFFin
05.09.2016, 22:38
Հա, մեկ էլ time-turner–ի մասին որ ասում էի, որ շատ բարդ ա բան, ընկերոջիցս, որը մասնակցել ա hpmor–ի թարգմանությանը ու ահագին խորացել ա էս թեմայի մեջ, հարցրեցի, ասում ա օրիգինալում time-turner–ը շատ պարզ ձևով ա կիրառվում՝ հիմնականում միաժամանակ երկու տարբեր դասերի նստելու համար, ու միայն մի դեպք կա, որ մի քիչ ավելի «լուրջ» ա օգտագործվում։
hpmor–ում ահագին խճճված սյուժեներ կան time-turner–ի կիրառմամբ ու էն ամենաբարդ մասում, որ ասում էի ուղեղս կախում ա, պարզվում ա ընթերցողները excel–ով հատուկ սխեմ ա են սարքել, որը ցույց ա տալիս ժամանակի զուգահեռ իրականություններում ով–ոնց–ինչ ա անում :D

Մի խոսքով էս ա, եթե էդ հատվածներին հասնեք (51-55 գլուխները) ու խճճվեք, կարաք սր որպես ուղեցույց օգտագործեք :))
Բայց մինչև հասնելը մի բացեք, սփոյլեր կարող ա լինի․
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1iBrR421qV6vb47DpYpIesJj8yn7CaQ8hNjKl5G_9IdY/pub?output=html

Հեսա մի հատ էլ էդ հատված ա կարդամ էս աղյուսակն օգտագործելով, տեսնեմ նորմալ բան ջոկում ե՞մ
Ավելի բարդերը Ռոուլինգը չի ընդգրկել ինչքան գիտեմ, որտև համարում էր, որ երեխեքի համար բարդ կլիներ։ Իրա գրքի շնորհանդեսին շատ են հարցեր տալիս էդ հատվածից ու ինքը սաղ գրած ունի։
Ի դեպ, էս գիրքը ո՞ր տարիքային խմբի համար ա։

Աթեիստ
05.09.2016, 22:43
Աթեիստ ախպեր, չեղավ, կանոնը խախտում ես․ ասա տեսնենք ո՞ր գլխին ես հասել, որ պատկերացնենք կարծիքդ ինչի վրա ա հիմնված ;)

Գլուխ 49։

GriFFin
05.09.2016, 22:44
Գլուխ 49։
Ինչ հավես արագ ես կարդում։ Ես էլ եմ ուզում :(

Արշակ
05.09.2016, 23:04
Ավելի բարդերը Ռոուլինգը չի ընդգրկել ինչքան գիտեմ, որտև համարում էր, որ երեխեքի համար բարդ կլիներ։ Իրա գրքի շնորհանդեսին շատ են հարցեր տալիս էդ հատվածից ու ինքը սաղ գրած ունի։
Ի դեպ, էս գիրքը ո՞ր տարիքային խմբի համար ա։
Էդ մասին չեմ հանդիպել որևէ տեղ գրած, բայց իմ կարծիքով միանշանակ չափահասների համար ա, որովհետև մեջը նենց խորը հոգեբանական մասեր կան, որ երեխեքը հաստատ չեն ձգի։ Ես կասեի՝ նույնիսկ եթե հասկանան էլ, վտանգավար ա երեխեքի հոգեկանի համար:D

Ի դեպ, էն օրը մի ուրիշ ընկերոջս հետ էի խոսում (չափահաս, 30–անց մարդ), ասում ա (ու լրիվ լրջով), որ էս գիրքը կարդալուց հետո ինքը վերջնականապես աթեիստ դառավ :D Բայց ճիշտն ասած, հլը որ չեմ հասկանում թե ինչի՞ պիտի էս գիրքը տենց ազդեցություն ունենար :)) Իմ մեջ տենց փոփոխություններ հլը որ չեն եղել :)

Աթեիստ
05.09.2016, 23:11
Ինչ հավես արագ ես կարդում։ Ես էլ եմ ուզում :(

Անցի ռուսերենի :)

Արշակ
05.09.2016, 23:15
Գլուխ 8

Արտ, իմ կարծիքով ինքը ավելի շատ փոխել ա քան զարգացրել։ Շատ կորիզային բնավորության գծեր, որոնք կերպարին առանձնացնում էին՝ չկան։ Ասենք, Հարին ուզում էր Գրիֆինդոր չընկներ, Սլիզերինից չէր նեղվում։ Էդ նշանակում ա, որ ինքը լրիվ ուրիշ ա։
ՈՒրիշը ուրիշ ա, բայց ինչքան հիշում եմ Սլիզերինի մասին մինչև 10–րդ գլուխը բան չի ասում․ էդ որտեղի՞ց գտար :) Չհաշված էն մոմենտը, որ Մալֆոյի վրա փոստ բռնելու ժամանակ ասում ա, որ երազում ա Սլիզերին ընկնի :))

GriFFin
06.09.2016, 00:03
Էդ մասին չեմ հանդիպել որևէ տեղ գրած, բայց իմ կարծիքով միանշանակ չափահասների համար ա, որովհետև մեջը նենց խորը հոգեբանական մասեր կան, որ երեխեքը հաստատ չեն ձգի։ Ես կասեի՝ նույնիսկ եթե հասկանան էլ, վտանգավար ա երեխեքի հոգեկանի համար:D

Ի դեպ, էն օրը մի ուրիշ ընկերոջս հետ էի խոսում (չափահաս, 30–անց մարդ), ասում ա (ու լրիվ լրջով), որ էս գիրքը կարդալուց հետո ինքը վերջնականապես աթեիստ դառավ :D Բայց ճիշտն ասած, հլը որ չեմ հասկանում թե ինչի՞ պիտի էս գիրքը տենց ազդեցություն ունենար :)) Իմ մեջ տենց փոփոխություններ հլը որ չեն եղել :)

Հա, զգացել եմ, որ 21+ ա:
Ես անկեղծ ասած ոչ մի գիտական հիմնավորում ունեցող գեղարվեստական գրքից հետո չէի փոխի իմ կրոնական հավատալիքները :Դ տենաս ինչի՞ ա տենց համոզվել:


Անցի ռուսերենի :)
Մի քանի բան նայեցի ռուսերենով, թարգմանությունը չհավանեցի: Իրականում իմ համար լեզուն կապ չունի :Դ բայց դու մեկ ա արագ ես կարդում:


ՈՒրիշը ուրիշ ա, բայց ինչքան հիշում եմ Սլիզերինի մասին մինչև 10–րդ գլուխը բան չի ասում․ էդ որտեղի՞ց գտար :) Չհաշված էն մոմենտը, որ Մալֆոյի վրա փոստ բռնելու ժամանակ ասում ա, որ երազում ա Սլիզերին ընկնի :))
Մենակ փոստ բռնելը չէ, ընհանուր իրա պահվածքից զգացվում ա: Իրա պրատածիպի հետ եմ համեմատում:

Արշակ
13.09.2016, 01:41
Ժողովուրդ, կարդում ե՞ք, ու՞ր եք հասել։

Ես կարդացի վերջացրի․ համ ուրախ եմ որ գիշերները էլ չեմ լռվի, համ էլ տխուր եմ, որ պրծավ :( Բայց լիքը ֆանֆիկ եմ գտել, հեսա դրանք եմ կարդալու :D

Իսկ հիմա թեթևակի սփոյլեր․

Հիշում եք չէ՞, որ Յուդկովսկին էս գիրքը որպես բլոգի գրառումներ էր դնում ամեն մի գլուխը։ Մի խոսքով գրքի վերջին գլուխներից մեկը, որի վերջում Հարրին լրիվ անելանելի իրավիճակում ա հայտնվում ու կարծես ոչ մի հնարավորություն չկա փրկվելու, հրապարակելուց հետո Յուդկովսկին սենց պայման ա դնում ընթերցողների առաջ․ ասում ա ձեզ 60 ժամ ժամանակ եմ տալիս․ հաջորդ գլուխը ինքներդ գրեք ու փրկություն առաջարկեք, օգտագործելով միայն մինչև էս պահը Հարրիին հայտնի կախարդանքները ու ռացիոնալ մտածողությունը ու հաշվի առնելով որ էդ իրավիճակում ոչ ոք չի կարող Հարիին օգնության գալ։ ՈՒ եթե ոչ ոք 60 ժամում խելքին մոտիկ լուծում չառաջարկի, ապա հեղինակը շարունակությունը չի դնի ու գիրքը հենց տենց տխուր էլ կավարտվի։ :D
Մի խոսքով ընթերցողները ինտերնետով քննարկելով, համատեղ ուժերով փրկության հնարավոր միջոցները անալիզ անելով և այլն, արդյունքում հարյուրավոր տարբերակներ են առաջարկում։ Այսինքն՝ տվյալ գլխի հարյուրավոր ալտերնատիվ պատմություններ :) Մի մասը ահագին սրամիտ լուծումներ են լինում, որոշները ասում են նույնսիկ հեղինակի տարբերակից լավն են :D Մի խոսքով, հիմա դրանք եմ պատրաստվում կարդալ :D

Արշակ
13.09.2016, 01:54
Ի դեպ, Հարրի Փոթթերի առաջին կինոն նայեցի երեկ․ շատ լոքշ էր :( Հուսով եմ գիրքն ավելի լավն ա‎

Արշակ
13.09.2016, 02:06
Ես անկեղծ ասած ոչ մի գիտական հիմնավորում ունեցող գեղարվեստական գրքից հետո չէի փոխի իմ կրոնական հավատալիքները :Դ տենաս ինչի՞ ա տենց համոզվել:
Ինչի՞, ինձ թվում ա ցանկացած բան, որ կարա էմոցիոնալ ու գաղափարական ազդեցություն ունենա մարդու վրա, պոտենցիալ ունի կրոնական աշխարհայացք փոխելու։ Իսկ գեղարվեստական գրքերին ընդհանրապես բնորոշ ա էմոցիոնալ ու գաղափարական ազդեցությունը :) Նենց–որ երբեք մի ասա «երբեք» ‎;) Իսկ թե կոնկրետ էս գիրքը ինչի ա տենց ազդեցություն ունեցել, չգիտեմ, չեմ հարցրել :) Ամեն դեպքում, իմ վրա տենց ազդեցություն չունեցավ տենց էլ։ Չնայած էս ստեղծագործությունից որոշ գաղափարներ մեջս նենց հավեսով մտան :)

Աթեիստ
13.09.2016, 09:10
Գլուխ 72։

Sent from my Elephone P8000 using Tapatalk

Chuk
13.09.2016, 11:17
Ի դեպ, Հարրի Փոթթերի առաջին կինոն նայեցի երեկ․ շատ լոքշ էր :( Հուսով եմ գիրքն ավելի լավն ա‎

Գիրքը երրորդից սկսի կարդալ: Դուրդ գա, կշարունակես՝ վերադառնալով առաջինին: Չգա, չես կարդա: Քեզ կարող ա և դուր չգա, ամեն դեպքում սրա հետ եզրերը շատ քիչ են: Սա լրիվ ուրիշ ոճի բան ա, ոնց որ ուղղակի անունդ վերցնեմ, ծրագրավորող լինելուդ փաստը վերցնեմ ու դրանց վրա պատմություն սարքեմ:

Իմ համար ինքը դեռ բավական միջակ գիրք ա, նույնիսկ «չի տանում», դրա համար դանդաղ եմ կարդում: Իսկ ՀՓ-ի մեջ կարող ա «ուսուցանող» ավելի քիչ բան կա, բայց կա դրայվ, էքշն, կերպարների կապող լիքը հավես պահեր, հուզմունքներ ու սպասումներ առաջացնող լիքը դրվագներ և այլն:

Արշակ
13.09.2016, 19:51
Գիրքը երրորդից սկսի կարդալ: Դուրդ գա, կշարունակես՝ վերադառնալով առաջինին: Չգա, չես կարդա: Քեզ կարող ա և դուր չգա, ամեն դեպքում սրա հետ եզրերը շատ քիչ են: Սա լրիվ ուրիշ ոճի բան ա, ոնց որ ուղղակի անունդ վերցնեմ, ծրագրավորող լինելուդ փաստը վերցնեմ ու դրանց վրա պատմություն սարքեմ:
Լավ, կփորձեմ երրորդ գրքից կարդալ :)


Իմ համար ինքը դեռ բավական միջակ գիրք ա, նույնիսկ «չի տանում», դրա համար դանդաղ եմ կարդում: Իսկ ՀՓ-ի մեջ կարող ա «ուսուցանող» ավելի քիչ բան կա, բայց կա դրայվ, էքշն, կերպարների կապող լիքը հավես պահեր, հուզմունքներ ու սպասումներ առաջացնող լիքը դրվագներ և այլն:
Էլի կարծիք գրելուց չեք գրում որ գլխին եք հասել :(

Արտ, եսիմ, չեմ կարող օրիգինալ գրքի հետ համեմատել, որտև չեմ կարդացել, բայց հարցը «ուսուցանող» լինելը չի․ ինձ համար էս գիրքը բոլ–բոլ էքշն ունի ու լիքը հուզումնալից պահեր, խորը կերպարներ և այլն։ Իրադարձությունները որ ֆիլմում լրիվ օդից վերցված ու չհիմնավորված են, էս գրքում ամեն ինչ իմաստ ու պատճառ ունի, կերպարների պահվածքը հոգեբանորեն հիմնավորվում ա, հասկանում ես դրդապատճառները ու թե ոնց ա յուրաքանչյուրի անհատականությունը ձևավորվել և այլն: ՈՒ ինձ մի այլ կարգի հաճելի ա հերոսների մտքերի, բավեճերի ու առճակատումների ընթացքին հետևելը:
Չգիտեմ, գուցե սկզբից շատ գովեցի ու ակնկալիքներդ չարդարացան :) Իմ դեպքում միշտ տենց ա․ եթե ինչ–որ գրքից շատ դրական արձագանքներ եմ լսում, սպասելիքներս խանգարում են ստեղծագործությունն ընկալելուն ու արդյունքում հիասթափվում եմ :/ Կամ էլ կարող ա տրանսպորտում ես կարդում, կցկտուր ա ստացվում չես մտնում մեջը, դրանից ա :P

Աթեիստ, դու պատմի տեսնենք, ո՞նց են տպավորություններդ մինչև հիմա։

Chuk
13.09.2016, 21:13
Ես դեռ 17ում եմ, ասում եմ՝ դանդաղ եմ առաջ գնում։ Արշ ասածներդ հասկանում եմ, բայց կոնկրետ իմ համար ՀՓի կեըպարների կայացածության կողքին սրանք թույլ են։ Կարող ա ուրիշ հայացքով կարդայի, ավելի հավանեի։ Երևի զուգահեռներն ավելի խանգարում են։

ՀՓի առաջին երկու հատորներն, իմ կարծիքով, ավելի մանկականոտ են, քան հաջորդները։ Նույնը՝ ֆիլմերը։ Ընդ որում իմ համար գիրքը (յուրաքանչյուր հատորի) շատ ավելի զիլ ու հասուն ա, քան ֆիլմը։ Ժամանակին ահագին մարդկանց,եըբ վրաս ղժժում էին ՀՓ կարդալու համար, խորհուրդ էի տալիս երրորդ հատորից մի հարյուր էջ կարդալ հետո խոսել։ Փաստացի ձախողում չեմ ունեցել :D

Sent from my A0001 using Tapatalk

Աթեիստ
13.09.2016, 22:59
Ես շատ կլանված կարդում եմ (երբ ժամանակ եմ ունենում)։
Համարյա օրիգինալի պես ։)
Նա բանակում էի կարդում, ինձ զոռով էի ստիպում կոմպն անջատել, քնել։
Բայց օրիգինալը դե ակնհայտ մանկական էր, իսկ սա հաստատ երեխեքին խորհուրդ չես տա։
Օրիգինալի սյուժեն ավելի լավ էր կառուցած, անընդհատ էքշն էր ապահովում, անընդհատ լարված էր պահում (տենց եմ հիշում)։ Սա տենց հարթ չի գնում, տեղ-տեղ թուլանում ա, բայց մեկ ա լավն ա, մի վարկյան չեմ ափսոսում ժամանակս։

Chuk
13.09.2016, 23:21
Ես էլ չեմ փոշմանում ժամանակիս համար, էդ իմաստով շատ էլ լավն ա։ Խոսքն ավելի շատ կլանելու մակարդակի մասին ա։ Էն որ սաղ գործերս թողնում էի ու ամեն հատորը կարդում 1-3 օրում, սրան չի սպառնում, գոնե դեռ։ Ու որ մինչ էդ անգլերեն չէի կարդացել, բայց էնքան անհամբեր էի, որ 6 ու 7 հատորներն անգլերեն օրիգինալները շուտ ձեռք բերելով կարդացել եմ։ Բայց հաստատ էնքան լավն ա, որ մինչև վերջ կկարդամ։

Sent from my A0001 using Tapatalk

Նիկեա
15.09.2016, 16:29
Ես էլ սկսեցի կարդալ: Հլը որ վեցերորդ գլխի կեսին եմ հասել, բայց լավն ա: Նախկինում ֆանֆիկներ չեմ կարդացել, փոխարենը բացմիցս սեփական կյանքիս ֆանֆիկն եմ պատկերացնել. էն ի՞նչ կփոխվեր, եթե հանկար ես-երը... :))

Ինձ թվում ա գիրքը էսքան չէի հավանի, եթե օրիգինալը կարդացած չլինեի: Հիմա համ Ռոուլինգի Հարիին եմ մի տեսակ ավելի շատ սիրում, համ էլ էս բատանիկ Հարիին: :)) Հինգերորդ գլուխը վերջացրեցի ու նոր գլխի ընկա որ կարդացածիս ամենաքիչը ութսուն տոկոսը երկխոսություններ էին ու էնքան լավն ու սիրուն էին, որ թվում էր՝ էն չգրված մանրամասներն էլ գիտեմ: Ես անհամբերությամբ սպասում եմ Հագրիդին ու Հերմիոնային, տեսնես իրան ինչպիսի՞ն են: Մի քիչ ավելի շատ կարդամ, ավելի շատ կգրեմ:

Աթեիստ
17.09.2016, 23:34
Գլուխ 82

Դատի վերջը մորթ էր :D

Արշակ
18.09.2016, 04:28
Աթեիստ, իսկ 51-55 գլուխներում (The Stanford Prison Experiment) Time-Turner–ի կիրառումը լրիվ հասկացա՞ր: Ես ուզում եմ էն excel սխեմայից օգտվելով մի հատ էլ կարդամ, որ ջոկեմ, բայց հլը ժամանակ չի եղել։

Աթեիստ
19.09.2016, 01:56
Աթեիստ, իսկ 51-55 գլուխներում (The Stanford Prison Experiment) Time-Turner–ի կիրառումը լրիվ հասկացա՞ր: Ես ուզում եմ էն excel սխեմայից օգտվելով մի հատ էլ կարդամ, որ ջոկեմ, բայց հլը ժամանակ չի եղել։

Ոնց որ հա, Excel-ի ահագին ուշ նայեցի, բայց իմ պատկերացրածի նման էր լրիվ։

Աթեիստ
21.09.2016, 01:21
Գլուխ 90։


Ո՞ՆՑ :o

Արշակ
21.09.2016, 01:45
Գլուխ 90։


Ո՞ՆՑ :o
Ես էլ ասում եմ էս ու՞ր ա Արտակը ձեն չի հանում․ արդեն էդ կողմերը պիտի հասած լիներ: :))

Բա՜, ախպեր ջան, հենց տենց․․․ Ես էլ էի շոկի մեջ մի քանի օր

Աթեիստ
21.09.2016, 02:03
Հիշի, որ հեղինակին եթե հանդիպենք, մի թեթև տփենք ։)

Հ.Գ.
Ժամանակս զոռով ա հերիքում։ Լիքը գործ թողած էս եմ կարդում ։)

Արշակ
21.09.2016, 02:13
Հիշի, որ հեղինակին եթե հանդիպենք, մի թեթև տփենք ։)

Հ.Գ.
Ժամանակս զոռով ա հերիքում։ Լիքը գործ թողած էս եմ կարդում ։)
:D

Ես երկու օր գործի չեմ գնացել, որովհետև սաղ գիշեր hpmor էի կարդում ու նենց տրաքած էի, որ իմաստ չուներ գործի գնայի :} Նենց որ, որ պրծա գիրքը համ տխրեցի, որ էս հավես գիրքը պրծավ, համ էլ ուրախացա, որ վերջապես կվերադառնամ բնականոն կյանքի :))

Աթեիստ
21.09.2016, 02:15
Ես էլ եմ էդ բնականոն կյանքի խաթր քնելու փոխարեն կարդում ։))

GriFFin
29.09.2016, 00:22
Գլուխ 41

Աթեիստ
29.09.2016, 00:59
Ես մի քանի օր առաջ վերջացրի, բայց հըլը ցերեկները անկախ ինձանից բացում եմ գիրք կարդալու ծրագիրը, որ շարունակեմ։

Իսկականից շատ լավն էր։

Արշակ
29.09.2016, 01:12
Գլուխ 41
Ի, էդքան բա՞ն։ Մի քիչ պատմի, ի՞նչ տպավորություններ ունես մինչև հիմա։

Արշակ
29.09.2016, 01:54
Ես մի քանի օր առաջ վերջացրի, բայց հըլը ցերեկները անկախ ինձանից բացում եմ գիրք կարդալու ծրագիրը, որ շարունակեմ։

Իսկականից շատ լավն էր։

Թե շատ ես կարոտում ու անգլերեն էլ կկարդաս, 113-րդ գլխում առաջադրված խնդրի լուծումներ, այսինքն՝ ընթերցողների կողմից առաջարկված 114–րդ գլխի լիքը ալտերնատիվ տարբերակներ կան, որ կարելի ա կարդալ․
https://www.reddit.com/r/HPMOR/comments/2xkbb8/spoilers_113_unified_solutions_thread/ – ստեղ ընթերցողների համատեղ ուսումնասիրությունների արդյունքներն են հնարավոր լուծման մասին, իսկ հետո ամեն մի comment–ը մի լուծում ա։
https://www.fanfiction.net/r/5782108/113/1/ – ստեղ էլի ամեն մի ռեվյուն մի լուծում ա

էս մեկն ընկերս ուղարկեց ինձ որպես 114-ի հատկապես լավ տարբերակ․ http://freetexthost.com/ikucx6nse4

Ես ես ինքս հլը չեմ կարդացել․ մի քանի օրից մի քիչ ազատվելու եմ գործերիցս, կսկսեմ։

Արշակ
29.09.2016, 02:17
http://users.livejournal.com/alaric-/482424.html
Ստեղ ոմն բլոգեր, Յուդովսկու տարբեր մեկնաբանությունների վրա հղումներ անելով, ներկայացնում ա, թե Յուդովսկին ինչի՞ ա իր ստեղծագործությունը հենց որպես Հարրի Փոթթերի ֆանֆիկ գրել :)
Մի խոսքով, ինչքանով հասկացա, հիմնական պատճառները մի քանիսն էին․

ՈՒզում էր ինչ–որ գեղարվեստական ստեղծագործություն գրել ու ամեն մի գլուխը վերջացնելուց հետո հրապարակել ու որ միանգամից լիքը մարդ կարդա, ու լիքը մեկնաբանություններ կարծիքներ լինեն։ Իսկ դա անելու ամենահեշտ տարբերակը պարզվում ա fanfiction.net–ում որևէ պոպուլար ստեղծագործության ֆանֆիկ գրելն ա :D ՈՒ պարզվում ա Հարրի Փոթթերը էդ առումով ամենաէֆեկտիվներից ա :))
Մի կողմից ուզում էր նենց ժանր ընտրել, որ ինքն իր ստեղծագործությանը չափից դուրս լուրջ չվերաբերվեր ու չկաշկանդվեր,
Մյուս կողմից ուզում էր ապացուցել, որ ֆանֆիկին պետք չի առհամարանքով վերաբերվել․ ֆանֆիկը կարող ա ինքնուրույն արժեք լինել
Հարրի Փոթթերը իրան դզում էր

GriFFin
29.09.2016, 08:28
Ի, էդքան բա՞ն։ Մի քիչ պատմի, ի՞նչ տպավորություններ ունես մինչև հիմա։
Լիքը բան ունեմ գրելու։ ։Դ ուզում եմ 45 հասնեմ նոր։

Աթեիստ
29.09.2016, 10:35
Թե շատ ես կարոտում ու անգլերեն էլ կկարդաս, 113-րդ գլխում առաջադրված խնդրի լուծումներ, այսինքն՝ ընթերցողների կողմից առաջարկված 114–րդ գլխի լիքը ալտերնատիվ տարբերակներ կան, որ կարելի ա կարդալ․
https://www.reddit.com/r/HPMOR/comments/2xkbb8/spoilers_113_unified_solutions_thread/ – ստեղ ընթերցողների համատեղ ուսումնասիրությունների արդյունքներն են հնարավոր լուծման մասին, իսկ հետո ամեն մի comment–ը մի լուծում ա։
https://www.fanfiction.net/r/5782108/113/1/ – ստեղ էլի ամեն մի ռեվյուն մի լուծում ա

էս մեկն ընկերս ուղարկեց ինձ որպես 114-ի հատկապես լավ տարբերակ․ http://freetexthost.com/ikucx6nse4

Ես ես ինքս հլը չեմ կարդացել․ մի քանի օրից մի քիչ ազատվելու եմ գործերիցս, կսկսեմ։

Ես ենթադրում էի, որ դրանք սաղ մի տեղ հավաքած կլնեն, բայց անգլերեն չեմ կարդա։
Ես մենակ Microsoft Press-ն եմ կարում հանգիստ կարդամ ։)

Chuk
29.09.2016, 12:10
Գլուխ 27 թե 28:
Դեռ ամենաշատը հավանել եմ մաքուր արյան մասին քննարկումները: Ահագին քաղաքականություն ու ժամանակակից բարքեր կա մեջը :D Գիտական մասերը շատ հետաքրքիր չեն ինձ, բան չի տալիս, բայց այ օրինակ էն տիպի օրինակները, որ մաքուր արյան ջատագովները կամ երեխա չեն ունենում, կամ մեկն են ունենում, հավես դատողություններ են:

Կերպարների հետ անընդհատ կռիվ ունեմ: Ասենք Հարրին ինձ ոչ մի կերպ 11 տարեկան չի ներկայանում, իսկ Մալֆոյն էլ ուժեղ կերպար չի դիտարկվում:

Մնացածը սահուն կարդացվում ա, բայց ոնց նախկինում, նենց էլ հիմա շատ չի տանում, դանդաղ եմ առաջ գնում:

Ruby Rue
16.10.2016, 21:51
Հարրի Փոթթերի մասին վերջին գիրքը կարդալուց հետո սիրտս էլի Փոթթեր ուզեց, ու սկսեցի սա կարդալ։
Դեռ 5% եմ կարդացել, ու շատ ա գրավում։ Օրիգինալ գրքերում Հարրին իմ համար ձանձրալի դեմք ա եղել, ու ամենևին ամենասիրածս հերոսը չէր։ Իսկ էստեղ ինքը դեմք ա։ Ու մի այլ կարգի Բիգ Բենգի Շելդոնի հետ ա ասոցացվում։ :))
Գրքի գաղափարն էլ շատ հավեսն ա, ամեն ինչ գիտական տեսանկյունից նայելն, ու գիտական մեթոդները կախարդանքում կիրառելը։ Սկզբի մասերում Հարրիի ու ՄկԳոնագալի դիալոգները շատ լավն էին, ընդհանրապես՝ դիալոգները ահագին արագ ու հետաքրքրությամբ են կարդացվում։ Չգիտեմ՝ մոտ օրերս ինչքան ժամանակ կլինի կարդալու, բայց շնորհակալություն Արշակին գրքի հետ ծանոթացնելու համար։

GriFFin
16.10.2016, 21:59
Գլուխ 79:
Ես որոշել եմ մինչև վերջ կարդալ ու նոր գրել։

Chuk
16.10.2016, 23:02
Գլուխ 43.
Ինչ սովորել եմ իրան դիտարկել իրական Հարրի Փոթթերից առանձին, որպես լրիվ առանձին միավոր, ավելի ու ավելի հավեսով եմ կարդում: Գեներալների բանակների պայքարից գերագույն հաճույք եմ ստանում: Գիտականի մասով սպասելիքներս արդարացված չեն, բայց մեկ ա հետաքրքիր ա: Իրականում երբ նոր էի սկսում կարդալ, պատկերացրել էի, թե եղած կախարդանքները պետք ա բացատրվեն գիտական տեսանկյունից: Ոչ մի նման բան: Առաջիկա օրերին կարծում եմ, որ ավելի մեծ տեմպով կկարդամ ու արագ կվերջացնեմ, ավելի ամբողջական կարծիք կգրեմ:

Արշակ
17.10.2016, 00:20
Գլուխ 43.
Ինչ սովորել եմ իրան դիտարկել իրական Հարրի Փոթթերից առանձին, որպես լրիվ առանձին միավոր, ավելի ու ավելի հավեսով եմ կարդում: Գեներալների բանակների պայքարից գերագույն հաճույք եմ ստանում: Գիտականի մասով սպասելիքներս արդարացված չեն, բայց մեկ ա հետաքրքիր ա: Իրականում երբ նոր էի սկսում կարդալ, պատկերացրել էի, թե եղած կախարդանքները պետք ա բացատրվեն գիտական տեսանկյունից: Ոչ մի նման բան:
Հա, սկզբում որ Հարրին ընդունվում ա կախարդների դպրոց, հենց տենց նպատակ ա իր առաջ դնում․ ժամանակակից գիտական մեթոդներով ուսումնասիրել ու հասկանալ կախարդանքը ու արդյունքում բնության նոր օրենքներ բացահայտել և այլն։ Դե որոշ փոքր քայլեր էդ ուղղությամբ անում ա, բայց ճիշտն ասած իմ ակնկալիքներն էլ էդ առումով ավելին էին։ Գրքում ավելի շատ հակառակի օրինակները կան․ ժամանակակից գիտության մեթոդների կիրառում կախարդական աշխարհում (օրինակ՝ մասնակի տրանսֆիգուրացիայի բացահայտումը և այլն)

Chuk
17.10.2016, 00:22
Հա, սկզբում որ Հարրին ընդունվում ա կախարդների դպրոց, հենց տենց նպատակ ա իր առաջ դնում․ ժամանակակից գիտական մեթոդներով ուսումնասիրել ու հասկանալ կախարդանքը ու արդյունքում բնության նոր օրենքներ բացահայտել և այլն։ Դե որոշ փոքր քայլեր էդ ուղղությամբ անում ա, բայց ճիշտն ասած իմ ակնկալիքներն էլ էդ առումով ավելին էին։ Գրքում ավելի շատ հակառակի օրինակները կան․ ժամանակակից գիտության մեթոդների կիրառում կախարդական աշխարհում (օրինակ՝ մասնակի տրանսֆիգուրացիայի բացահայտումը և այլն)

Հա, բայց էդ նույն մասնակի տրանսֆիգուրացիան հեչ էլ ժամանակակից գիտության մեթոդների կիրառում չի էլի, ընդամենը նյութի կառուցվածքի իմացություն ա, ըստ էության: Ինչ-որ խորը բան չկա էդտեղ:

Արշակ
17.10.2016, 00:35
Հա, բայց էդ նույն մասնակի տրանսֆիգուրացիան հեչ էլ ժամանակակից գիտության մեթոդների կիրառում չի էլի, ընդամենը նյութի կառուցվածքի իմացություն ա, ըստ էության: Ինչ-որ խորը բան չկա էդտեղ:
Դե հա, մեծ հադրոնային կոլայդեր չի կիրառել եթե ժամանակակից գիտության մեթոդներ ասելով տենց բաներ նկատի ունես, բայց երևի ավելի ճիշտ կլինի ասել, որ բնության մասին ժամանակակից գիտության պատկերացումներն ու արդյունքներն ա կիրառել ու ռացիոնալ մտածողության ժամանակակից մեթոդները։

Chuk
19.10.2016, 23:15
Եկա ասեմ, որ դեմենտորի հետ հանդիպումը զիլ ա, գնամ շարունակեմ։

Sent from my A0001 using Tapatalk

GriFFin
11.11.2016, 00:29
Մոդերատորական։ Գրառումը խմբագրվել է և մտցվել spoiler թեգերի մեջ՝ սփոյլեր պարունակելու պատճառով։

Գլուխ 89
Վերջին անգամ չեմ հիշում երբ եմ սենց լացել ԳՀ-ի մահանալու պատճառով։ Ահավոր ա, չեմ կարում շարունակել կարդալ։

Արշակ
11.11.2016, 02:06
Գլուխ 89
Վերջին անգամ չեմ հիշում երբ եմ սենց լացել ԳՀ-ի մահանալու պատճառով։ Ահավոր ա, չեմ կարում շարունակել կարդալ։

GriFFin ջան, դիմացի․ նույնիսկ ես էի էդ օրի որ տեղ հասա

GriFFin
11.11.2016, 11:35
GriFFin ջան, դիմացի․ նույնիսկ ես էի էդ օրի որ տեղ հասա
Երեկ մինչև գլուխ 92 կարդացի։ Ես էնքան բան ունեմ հարցնելու ու գրելու։ Լիքը պահեր կա, որ լավ չեմ ընկնալել։ Որոշ բաներ հետաքրքիր ա մնացածդ ոնց եք հասկացել։
Հ.Գ. Spoiler-ի համար ներողություն։ Պահի տակ մոռացա։

Արշակ
11.11.2016, 12:13
Երեկ մինչև գլուխ 92 կարդացի։ Ես էնքան բան ունեմ հարցնելու ու գրելու։ Լիքը պահեր կա, որ լավ չեմ ընկնալել։ Որոշ բաներ հետաքրքիր ա մնացածդ ոնց եք հասկացել։
Տենց բաները միանգամից գրի. որ կուտակվի հետո մեծ մասը կմոռանաս:

GriFFin
11.11.2016, 15:31
Գլուխ 92

Մի քանի բան ասեմ, որը բուն գրքի հետ կապ չունի, բայց ընդհանուր թեմայի մեջ ա:
Ռացիոնալ մտածելակերպի/փիլիսոփայության մասին չգիտեմ ինչքանով եք տեղյակ, բայց ինձ թվում ա էս գրքից հետո կարաք էդ ուղղությամբ էլ խորանաք: Շատերը այն առանձին ճյուղ չեն համարում, որտև ստեղ գլխավոր գաղափարը իմաստության հասնելն ա ինտելեկտի շնորհիվ, ինչը իրա բնույթով [յանի] անում են բոլոր փիլիսոփաները: Չեմ ուզում շատ խորանամ ով-ով ա, բայց դե հին հունաստանից սկսած մինչև Դեկարտ, Կանտ կարող եք աշխատություններ գտնել էս թեմաների շուրջ:
Ես համաձայն չեմ, որ շատերն են ռացիոնալիստ: Հակառակը՝ իրանք քիչ մաս են կազմում: Մեկը ես, էն մարդկանցից եմ, որ էմոցիաներով ա ամեն ինչ անում, երևի մենակ աշխատանքիս տեղն եմ ռացիոնալ մտածում, գրեթե էմոցիոնալ գործոն չկա: Ես նաև էն մարդկանցից եմ, ով ուզում ա սովորի էս մտածողության ձևին ու կիրառի կյանքում: Նաև նշեմ, որ գրքում գրված լիքը թեորիաներին, հոդվածներին ու գաղափարներին ծանոթ էր, ինչով բավականին հպարտացա: Չէի կարծում, որ էդ աստիճան զարգացել եմ: Կուզենայի էս ամենի շուրջ իմանալ մնացածիդ կարծիքը՝ դուք ո՞նց եք մտածում, ազդել ա գիրքը թե՞ չէ, ինչքանո՞վ էիք ծանոթ գրքում գրված թեմաներին:

Գլուխ 9-ից մինչև գլուխ 90 կարդացածս ու մտքերը Spoiler-ի ներքո եմ գրում:

Գլուխ 9
Clever kids in Ravenclaw, evil kids in Slytherin, wannabe heroes in Gryffindor, and everyone who does the actual work in Hufflepuff. Միանշանակ համամիտ եմ: Էս հարցի շուրջ շատ խոսակցություններ են գնացել, որտև ընթերցողները [մեծահասակ :Դ ] չէին կիսել օրիգինալի տրամաբանությունը, թե ինչու՞ են դասավորվեն հենց էդ տարբերակով: Ամենաշատը քննարկվել ա Հերմիոնայի ու Ջիննի հարցը, որտև լավ չի ընկալվել իրանց Գրիֆֆինդորում լինելը: HPMOR-ի տրամաբանությունը ավելի ճիշտ ա: Չնայած ես, որ փոքր էի էդ լավ չէի ընկալում, ընդհանրապես մնացածին բանի տեղ չէի դնում, բայց որ մինչև վերջ կարդացի էս "wannabe heroes"-ը ընկալեցի:

Գլուխ 11
"Oh, dear. This has never happened before..."
What?
"I've never Sorted someone who was a reincarnation of Godric Gryffindor AND Salazar Slytherin AND Naruto." Էս պահը, նստած երթուղայինում ծիծաղում էի: Չգիտեմ ում միտքն ա փայլատակել՝ հեղինակինը թե ընթերցողինը, բայց վերջն ա:

Գլուխ 12
ph'nglui mglw'nafh J. K. Rowling wgah'nagl fhtagn Չգիտեմ էս պահը հասկացել եք, որտեղից ա, բայց ամեն դեպքում ասեմ: Սա Հ.Փ. Լաֆքրաֆտի "The Call of Cthulhu"-ից ա վերցրած: Օրիգինալը սենց ա՝ "Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn", որը էս ա նշանակում՝ In his house at R'lyeh dead Cthulhu waits dreaming. Հավես ա, երբ հասկանում ես, որ դու ու հեղինակը լիքը ընդհանուր բաներ ունեք: Հույս ա տալիս, որ շատ կորած չես էս աշխարհում:

Գլուխ 13
And after this whole long journey of self-discovery he would learn at the end that his anger was a part of himself and that only by accepting it could he learn to use it wisely. Star Wars was the only universe in which the answer actually was that you were supposed to cut yourself off completely from negative emotions, and something about Yoda had always made Harry hate the little green moron. Հեչ մտածե՞լ եք էս ամենի շուրջ: Ես՝ շատ: Նենց դժվար ա նեգատիվ էմոցիաներից ազատվելը: Իսկ նկատե՞լ եք մարդկանց ում մոտ դա ստացվել ա: Մեր պրոֆեսորնեից մեկը էդպիսին ա, ինքը Շվեցարիայից ա ու անկեղծ եմ ասում, էդ մարդու ոտքը, եթե ճզմես ինադու, ինքը քեզ կժպտա ու շատ հանգիստ կասի, որ ոտքդ հանես: Ու էդ պահից հետո էլ կլինի քո հետ էնպես ինչպես նախքան էդ: Չգիտեմ, ոնց բացատրեմ:

Գլուխ 20 կամ Bayes' theorem(անգլիական հավանականության թեորեման)

Harry floundered for words and then decided to simply go with the obvious. "First of all, just because I want to hurt someone doesn't mean it's right -"
"What makes something right, if not your wanting it?"
"Ah," Harry said, "preference utilitarianism."
"Pardon me?" said Professor Quirrell.
"It's the ethical theory that the good is what satisfies the preferences of the most people -"
"No," Professor Quirrell said. His fingers rubbed the bridge of his nose. "I don't think that's quite what I was trying to say. Mr. Potter, in the end people all do what they want to do. Sometimes people give names like 'right' to things they want to do, but how could we possibly act on anything but our own desires?"
"Well, obviously," Harry said. "I couldn't act on moral considerations if they lacked the power to move me. But that doesn't mean my wanting to hurt those Slytherins has the power to move me more than moral considerations!"
Professor Quirrell blinked.
"Not to mention," Harry said, "being a Dark Lord would mean that a lot of innocent bystanders got hurt too!"
"Why does that matter to you?" Professor Quirrell said. "What have they done for you?"
Harry laughed. "Oh, now that was around as subtle as Atlas Shrugged."
"Pardon me?" Professor Quirrell said again.
"It's a book that my parents wouldn't let me read because they thought it would corrupt me, so of course I read it anyway and I was offended they thought I would fall for any traps that obvious. Blah blah blah, appeal to my sense of superiority, other people are trying to keep me down, blah blah blah."
"So you're saying I need to make my traps less obvious?" said Professor Quirrell. He tapped a finger on his cheek, looking thoughtful. "I can work on that."
They both laughed. Հարաշալի էր: Atlas Shrugged-ն էլ ավելացրեցի, որ կարդամ:


Գլուխ 27
"I should like to ask your advice about something," Severus said, his voice casual. "I know of another fifth-year Slytherin who was being bullied by Gryffindors. He was wooing a beautiful Muggleborn girl, who came across him being bullied, and tried to rescue him. And he called her a mudblood, and that was the end for them. He apologized, many times, but she never forgave him. Have you any thoughts for what he could have said or done, to win from her the forgiveness you gave Lestrange?"
"Erm," Harry said, "based on only that information, I'm not sure he was the main one who had a problem. I'd have told him not to date someone that incapable of forgiveness. Suppose they'd gotten married, can you imagine life in that household?"
There was a pause.
"Oh, but she could forgive," Severus said with amusement in his voice. "Why, afterward, she went off and became the girlfriend of the bully. Tell me, why would she forgive the bully, and not the bullied?"
Harry shrugged. "At a wild guess, because the bully had hurt someone else very badly, and the bullied had hurt her just a little, and to her that just felt far more unforgivable somehow. Or, not to put too fine a point on it, was the bully handsome? Or for that matter, rich?"
There was another pause.
"Yes to both," said Severus.
"And there you have it," said Harry. "Not that I've ever been through high school myself, but my books give me to understand that there's a certain kind of teenage girl who'll be outraged by a single insult if the boy is plain or poor, yet who can somehow find room in her heart to forgive a rich and handsome boy his bullying. She was shallow, in other words. Tell whoever it was that she wasn't worthy of him and he needs to get over it and move on and next time date girls who are deep instead of pretty."
Severus stared at Harry in silence, his eyes glittering. The smile had faded, and though Severus's face twitched, it did not return.
Harry was starting to feel a bit nervous. "Um, not that I've got any experience in the area myself, obviously, but I think that's what a wise adviser from my books would say."
There was more silence and more glittering.
It was probably a good time to change the subject.
"So," Harry said. "Did I pass your test, whatever it was?"
"I think," Severus said, "that there should be no more conversations between us, Potter, and you would be exceedingly wise never to speak of this one." Ոնց էի ես զգում Սնեյպի ցավը: Պատճառներից մեկը, որ ինքը իմ սիրած կերպարներից էր, իսկ Հարիի պապային՝ Ջեյմսին չէի սիրում:

Գլուխ 85
Are you so much better than Haukelid and Dumbledore, Harry Potter, that you'll be able to fight without a single casualty? Even in the world of comic books, the only reason a superhero like Batman even looks successful is that the comic-book readers only notice when Important Named Characters die, not when the Joker shoots some random nameless bystander to show off his villainy. Batman is a murderer no less than the Joker, for all the lives the Joker took that Batman could've saved by killing him. That's what the man named Alastor was trying to tell Dumbledore, and afterward Dumbledore regretted having taken so long to change his mind. Are you really going to try to follow the path of the superhero, and never sacrifice a single piece or kill a single enemy? Շատ դիպուկ էր: Չնայած ստեղ մի քիչ ուրիշ պահ ա քննարկվում, բայց ես մտածում էի էս հարցի շուրջ կապված ազնվության հետ: Ընդհանուր էլ որ նայես՝ ճիշտ մարդ, ճիշտ կյանքով ապրելու հետ:


Էս պահին էսքանը, իրականում ավելի շատ բաներ էի ուզում գրել, բայց զգացի, որ շատ-շատ ա ստացվում ու կեսից շատը չէի հիշում էդ պահին ինչ էի մտածում: Եթե ցիտատաների շուրջ ինչ որ մեկը ուզենա խոսալ՝ մեծ հաճույքով կծավալվեմ:

Արշակ
12.11.2016, 17:58
Գլուխ 92

Մի քանի բան ասեմ, որը բուն գրքի հետ կապ չունի, բայց ընդհանուր թեմայի մեջ ա:
Ռացիոնալ մտածելակերպի/փիլիսոփայության մասին չգիտեմ ինչքանով եք տեղյակ, բայց ինձ թվում ա էս գրքից հետո կարաք էդ ուղղությամբ էլ խորանաք: Շատերը այն առանձին ճյուղ չեն համարում, որտև ստեղ գլխավոր գաղափարը իմաստության հասնելն ա ինտելեկտի շնորհիվ, ինչը իրա բնույթով [յանի] անում են բոլոր փիլիսոփաները: Չեմ ուզում շատ խորանամ ով-ով ա, բայց դե հին հունաստանից սկսած մինչև Դեկարտ, Կանտ կարող եք աշխատություններ գտնել էս թեմաների շուրջ:
Ես համաձայն չեմ, որ շատերն են ռացիոնալիստ: Հակառակը՝ իրանք քիչ մաս են կազմում: Մեկը ես, էն մարդկանցից եմ, որ էմոցիաներով ա ամեն ինչ անում, երևի մենակ աշխատանքիս տեղն եմ ռացիոնալ մտածում, գրեթե էմոցիոնալ գործոն չկա: Ես նաև էն մարդկանցից եմ, ով ուզում ա սովորի էս մտածողության ձևին ու կիրառի կյանքում: Նաև նշեմ, որ գրքում գրված լիքը թեորիաներին, հոդվածներին ու գաղափարներին ծանոթ էր, ինչով բավականին հպարտացա: Չէի կարծում, որ էդ աստիճան զարգացել եմ: Կուզենայի էս ամենի շուրջ իմանալ մնացածիդ կարծիքը՝ դուք ո՞նց եք մտածում, ազդել ա գիրքը թե՞ չէ, ինչքանո՞վ էիք ծանոթ գրքում գրված թեմաներին:

Ընդհանրապես քանի գնում համոզվում եմ, որ մարդկանց դատողություններում, տեսակետներում, որոշումներում ու գործողություններում շատ փոքր մաս ա կազմում ռացիոնալ մտածողությունը․ հիմնականում երբ մեզ թվում ա թե ռացիոնալ մտածելով ենք ինչ–որ բան անում կամ ասում, իրականում էմոցիաներով, ուղեղում ֆիքսված սովորություններով ու սխալ/կողմնակալ տրամաբանությամբ ենք շարժվում։ ՈՒ էդ ամենը նկատելն ու ուղղելը ահագին բարդ ա:
HPMOR–ը միանշանակ ազդել ա, թվում ա, թե մի քիչ ավելի ռացիոնալ եմ սկսել մտածել։ :)

Ի դեպ, եթե ռացիոնալ մտածողության թեմայով ուզում եք խորանաք, HPMOR–ի հեղինակի՝ Յուդկովսկու http://lesswrong.com բլոգը ուսումնասիրեք․ լիքը հավես նյութեր ու հոդվածներ կան։ Մասնավորապես կարող եք սկսել էստեղից․
https://wiki.lesswrong.com/wiki/Rationality_materials
Հետագայում Յուդկովսկին էդ բլոգի հոդվածները համակարգելով էլ–գրքի ա վերածել․ Rationality: From AI to Zombies

Արշակ
12.11.2016, 18:39
Գլուխ 12 Չգիտեմ էս պահը հասկացել եք, որտեղից ա, բայց ամեն դեպքում ասեմ: Սա Հ.Փ. Լաֆքրաֆտի "The Call of Cthulhu"-ից ա վերցրած: Օրիգինալը սենց ա՝ "Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn", որը էս ա նշանակում՝ In his house at R'lyeh dead Cthulhu waits dreaming. Հավես ա, երբ հասկանում ես, որ դու ու հեղինակը լիքը ընդհանուր բաներ ունեք: Հույս ա տալիս, որ շատ կորած չես էս աշխարհում:

ՈՒրեմն ես անհույս կորած եմ ) էդ մասը ուղղակի որպես «բլա–բլա–բլա» էի ընկալել, բայց մեկ ա, նույնիսկ տենց հումորը լավն էր :)



Գլուխ 13 Հեչ մտածե՞լ եք էս ամենի շուրջ: Ես՝ շատ: Նենց դժվար ա նեգատիվ էմոցիաներից ազատվելը: Իսկ նկատե՞լ եք մարդկանց ում մոտ դա ստացվել ա: Մեր պրոֆեսորնեից մեկը էդպիսին ա, ինքը Շվեցարիայից ա ու անկեղծ եմ ասում, էդ մարդու ոտքը, եթե ճզմես ինադու, ինքը քեզ կժպտա ու շատ հանգիստ կասի, որ ոտքդ հանես: Ու էդ պահից հետո էլ կլինի քո հետ էնպես ինչպես նախքան էդ: Չգիտեմ, ոնց բացատրեմ:

Հա, ահագին հետաքրքիր թեմա ա, ժամանակ առ ժամանակ ես էլ եմ մտածում էդ մասին, բայց հստակ պատասխան չեմ գտել․ արդյո՞ք էդ «բացասական» էմոցիաներից պետք ա ազատվել, թե ավելի լավ ա էմոցիաների ողջ գամման միավորել ու օգտագործել որպես գործիք, ոնց–որ Փոթթերն ա անում ստեղ: Էս հարցի քննարկումը մեկ էլ Մեգրեի գրքերում եմ հանդիպել։



Էս պահին էսքանը, իրականում ավելի շատ բաներ էի ուզում գրել, բայց զգացի, որ շատ-շատ ա ստացվում ու կեսից շատը չէի հիշում էդ պահին ինչ էի մտածում: Եթե ցիտատաների շուրջ ինչ որ մեկը ուզենա խոսալ՝ մեծ հաճույքով կծավալվեմ:
Չեմ խոստանում միշտ ակտիվ քննարկել, բայց ինձ շատ հետաքրքիր ա կարդալ մյուսներիդ տպավորություններն ու մտքերը տարբեր հատվածների վերաբերյալ, նենց որ էլի գրի :)

Հ․ Գ․
Սփոյլեր թեգերի վերաբերյալ․ ինձ թվում ա ամեն ինչ սփոյլեր թեգերի մեջ դնելը շատ ահնարմար կլինի․ երևի արժի ուղղակի ամենաէական իրադարձություններն ու բացահայտումները թաքցնել, որոնց նախորոք կարդալը կարող ա ընդհանուր ընթերցանության կայֆը փչացնի, իսկ ասենք որ Չուկը գրել էր․ «դեմենտորների հետ հանդիպումը զիլ ա» կամ «գեներալների ճակատամարտները հաճույով եմ կարդում» կամ քո մեջբերածդ հատվածները որևէ էական բացահայտում չեն անում պատմության մասին, ու եթե էդ մասերին չհասած մեկնումեկը կարդա, դրանից ստեղծագործության ընկալումը առանձնապես չի փչանա‎։

GriFFin
14.11.2016, 17:11
Ընդհանրապես քանի գնում համոզվում եմ, որ մարդկանց դատողություններում, տեսակետներում, որոշումներում ու գործողություններում շատ փոքր մաս ա կազմում ռացիոնալ մտածողությունը․ հիմնականում երբ մեզ թվում ա թե ռացիոնալ մտածելով ենք ինչ–որ բան անում կամ ասում, իրականում էմոցիաներով, ուղեղում ֆիքսված սովորություններով ու սխալ/կողմնակալ տրամաբանությամբ ենք շարժվում։ ՈՒ էդ ամենը նկատելն ու ուղղելը ահագին բարդ ա:
HPMOR–ը միանշանակ ազդել ա, թվում ա, թե մի քիչ ավելի ռացիոնալ եմ սկսել մտածել։ :)

Ի դեպ, եթե ռացիոնալ մտածողության թեմայով ուզում եք խորանաք, HPMOR–ի հեղինակի՝ Յուդկովսկու http://lesswrong.com բլոգը ուսումնասիրեք․ լիքը հավես նյութեր ու հոդվածներ կան։ Մասնավորապես կարող եք սկսել էստեղից․
https://wiki.lesswrong.com/wiki/Rationality_materials
Հետագայում Յուդկովսկին էդ բլոգի հոդվածները համակարգելով էլ–գրքի ա վերածել․ Rationality: From AI to Zombies

Ես մի քիչ կարդացի ու զգացի, որ ժամանակս ուտում ա: Որոշեցի գիրքը վերջացնեմ նոր շարունակեմ:


Հա, ահագին հետաքրքիր թեմա ա, ժամանակ առ ժամանակ ես էլ եմ մտածում էդ մասին, բայց հստակ պատասխան չեմ գտել․ արդյո՞ք էդ «բացասական» էմոցիաներից պետք ա ազատվել, թե ավելի լավ ա էմոցիաների ողջ գամման միավորել ու օգտագործել որպես գործիք, ոնց–որ Փոթթերն ա անում ստեղ: Էս հարցի քննարկումը մեկ էլ Մեգրեի գրքերում եմ հանդիպել։
Ըստ քեզ, ինքը միավորում ա ու օգտագործում ա՞, էդքան էլ համամիտ չեմ: Ինքը էմոցիաները չի գումարում ու օգտագործում:
Ես կասեի, Հարին էն տիպին ա մարդկանց պատկանում, ով ատում ա էն պահերը, երբ ինտելեկտի շնորհիվ չի կարողանում վերահսկել էմոցիաները:


Հ․ Գ․
Սփոյլեր թեգերի վերաբերյալ․ ինձ թվում ա ամեն ինչ սփոյլեր թեգերի մեջ դնելը շատ ահնարմար կլինի․ երևի արժի ուղղակի ամենաէական իրադարձություններն ու բացահայտումները թաքցնել, որոնց նախորոք կարդալը կարող ա ընդհանուր ընթերցանության կայֆը փչացնի, իսկ ասենք որ Չուկը գրել էր․ «դեմենտորների հետ հանդիպումը զիլ ա» կամ «գեներալների ճակատամարտները հաճույով եմ կարդում» կամ քո մեջբերածդ հատվածները որևէ էական բացահայտում չեն անում պատմության մասին, ու եթե էդ մասերին չհասած մեկնումեկը կարդա, դրանից ստեղծագործության ընկալումը առանձնապես չի փչանա‎։

Ես անկեղծ ասած, էս սփոյլեր գաղափարի նկատմամաբ ահավոր անտարբեր մարդ եմ ու չեմ կարողանում սահմանում տալ: Իմ համար դժվար ա գրելուց առաջ մտածել էդ սփոյլեռ ա թե՞ չէ: Դրա համար, եթե սխալ բաներ անեմ՝ սօրրի:

Արշակ
14.11.2016, 17:49
Ըստ քեզ, ինքը միավորում ա ու օգտագործում ա՞, էդքան էլ համամիտ չեմ: Ինքը էմոցիաները չի գումարում ու օգտագործում:
Ես կասեի, Հարին էն տիպին ա մարդկանց պատկանում, ով ատում ա էն պահերը, երբ ինտելեկտի շնորհիվ չի կարողանում վերահսկել էմոցիաները:

Դե էն որ Հարրիի գլխի մեջ չորս ֆակուլտետներն էլ «ներկայացուցիչներ» ունեն ու իրար հետ բանավիճում են, մարդա իր մոտեցումն ա ներկայացնում, էդ արդեն տարբեր էմոցիաների համախմբման դրսևորում ա ինձ թվում ա։ Բացի դրանից, ինքը երբեմն ծայրահեղ իրավիճակներում իր մութ կողմին ազատություն ա տալիս, որ արագ լուծումներ գտնի։ ՈՒ ընդհանրապես, օրիգինալում չգիտեմ ոնց ա, բայց hpmor–ի Հարրին իմ տպավորությամբ շատ էմոցիոնալ դեմք ա, ու զգացմունքները՝ թե դրական, թե բացասական, շատ մեծ դեր ունեն, մոտիվացիա են իր գործողություններում‎։ ՈՒ հա, Հարին ատում ա էն պահերը երբ չի կարողանում վերահսկել էմոցիաները, բայց ինքը չի փորձում ազատվել էմոցիաներից։ Էմոցիա չունենալն ու էմոցիաները վերահսկել, ուղղորդել ու որպես արդյունավետ գործիք օգտագործելը տարբեր բաներ են ինձ թվում ա։

GriFFin
14.11.2016, 20:47
Դե էն որ Հարրիի գլխի մեջ չորս ֆակուլտետներն էլ «ներկայացուցիչներ» ունեն ու իրար հետ բանավիճում են, մարդա իր մոտեցումն ա ներկայացնում, էդ արդեն տարբեր էմոցիաների համախմբման դրսևորում ա ինձ թվում ա։ Բացի դրանից, ինքը երբեմն ծայրահեղ իրավիճակներում իր մութ կողմին ազատություն ա տալիս, որ արագ լուծումներ գտնի։ ՈՒ ընդհանրապես, օրիգինալում չգիտեմ ոնց ա, բայց hpmor–ի Հարրին իմ տպավորությամբ շատ էմոցիոնալ դեմք ա, ու զգացմունքները՝ թե դրական, թե բացասական, շատ մեծ դեր ունեն, մոտիվացիա են իր գործողություններում‎։ ՈՒ հա, Հարին ատում ա էն պահերը երբ չի կարողանում վերահսկել էմոցիաները, բայց ինքը չի փորձում ազատվել էմոցիաներից։ Էմոցիա չունենալն ու էմոցիաները վերահսկել, ուղղորդել ու որպես արդյունավետ գործիք օգտագործելը տարբեր բաներ են ինձ թվում ա։

Մի քիչ չեմ ուզում էնպես լինի, որ ըստ իս ամեն ինչ սև ու սպիտակ ա, բայց էդ անձերը ոչ թե էմոցիաներ են imho, այլ տարբեր բնավորության գծեր։ Իմ օրինակով կարամ ասել (no, I'm not schizophrenic), ես իմ ուղեղում մոտիկ ընկերուհուս արտաքինով "ներքին ձայն" ունեմ, ով իմ բնավորության որոշակի գծերի համախումբն ա, որը իրական կյանքում ըստ իս ունի նաև ընկերուհիս։ Ես "իրա" հետ շատ եմ "խորհրդակցում", էդ իմ մտածողության ձևն ա։ Էդ իմ էմոցիաները չեն։ Ըստ իս նույնը ստեղ ա։
Հա, օրիգինալում էլ ա սենց։ Ուղղակի խելացի չի էսքան {բնականաբար }։
Դե, չեմ ասում չունի, ասում եմ, որ չի ուզում ունենա։ Դրա համար ինքը Յոդային չի սիրում, որտև Յոդան արել ա էն ինչ ինքը չի կարողացել։
Հ.Գ. Աթեիստ, մեկ-մեկ իմ հետ էլ համաձայնի [emoji14]

Աթեիստ
14.11.2016, 21:31
Աթեիստ, մեկ-մեկ իմ հետ էլ համաձայնի [emoji14]

Դու արանքներում լիքը անգլերեն ես դնում, որոնք չեմ կարդում։ Իսկ առանց կարդալու չեմ կարա համաձայնեմ ։)

GriFFin
14.11.2016, 23:37
Դու արանքներում լիքը անգլերեն ես դնում, որոնք չեմ կարդում։ Իսկ առանց կարդալու չեմ կարա համաձայնեմ ։)
։( էհհհ, բայց Արշակն էլ ա անգլերեն դնում։
Հ.Գ. կարդա, կօգնի մի քիչ լավացնես անգլերենդ։

Արշակ
15.11.2016, 02:50
Մի քիչ չեմ ուզում էնպես լինի, որ ըստ իս ամեն ինչ սև ու սպիտակ ա, բայց էդ անձերը ոչ թե էմոցիաներ են imho, այլ տարբեր բնավորության գծեր։ Իմ օրինակով կարամ ասել (no, I'm not schizophrenic), ես իմ ուղեղում մոտիկ ընկերուհուս արտաքինով "ներքին ձայն" ունեմ, ով իմ բնավորության որոշակի գծերի համախումբն ա, որը իրական կյանքում ըստ իս ունի նաև ընկերուհիս։ Ես "իրա" հետ շատ եմ "խորհրդակցում", էդ իմ մտածողության ձևն ա։ Էդ իմ էմոցիաները չեն։ Ըստ իս նույնը ստեղ ա։
Հա, օրիգինալում էլ ա սենց։ Ուղղակի խելացի չի էսքան {բնականաբար }։

Lավ, էսքանը մասը համոզեցիր, երևի ճիշտ ես ասում։ Բայց մեկ ա, անկախ սրանից, Հարի Փոթերը շատ էմոցիոնալ երեխա ա :)

Դե, չեմ ասում չունի, ասում եմ, որ չի ուզում ունենա։ Դրա համար ինքը Յոդային չի սիրում, որտև Յոդան արել ա էն ինչ ինքը չի կարողացել։
Դե սկզբում Հարին շատ նեղվում էր իր «մութ կողմից» ու կպած փորձում էր ազատվել, բայց հետո ոնց–որ թե ընկերանում ա հետը ու սկսում ա ըստ անհրաժեշտության ակտիվացնել ու օգտագործել։
Ընդհանրապես էս գիրքը նաև էն պատճառով ա դուրս գալիս, որ ռացիոնալ մտածողությունը չոր ու ցամաք հաշվարկների հետ չի նույնացվում, ու զգացմունքները, զգացմունքայնությունը ու ռացիոնալ մտածողությունը իրար չեն հակադրվում։ Ինչը ահագին հազվագյուտ բան ա։ Սովորաբար չոր ու ցամաք մարդիկ են իրանց հաշվենկատությունը ռացիոնալության տեղ ծախում‎։

GriFFin
15.11.2016, 16:19
Ի դեպ, ինձ ո՞վ կբացատրի Հարիի ու դիմենտորի պահը, դատավարության ընթացքում։ Չեմ հիշում, որ գլուխն էր։ Երկրորդ անգամ չկարդամ էլի։

Աթեիստ
15.11.2016, 16:35
Էն որ

դատարանի աչքի առաջ դեմետորին բերում են Հերմիոնայի վրա, Հարրին ԲՈ-ա անում, էն փախնում ա։

GriFFin
15.11.2016, 16:39
Էն որ

դատարանի աչքի առաջ դեմետորին բերում են Հերմիոնայի վրա, Հարրին ԲՈ-ա անում, էն փախնում ա։
Հա, մի քիչ լավ չհասկացա ու մինչև հիմա չեմ նայել նորից։ ։Դ

GriFFin
15.11.2016, 23:52
Գլուխ 98: Ես նոր հասկացա, որ ստեղ Մալֆոյն էլ ա խելացի օրիգինալի համեմատությամբ։

Արշակ
19.11.2016, 13:43
Ի դեպ, ինձ ո՞վ կբացատրի Հարիի ու դիմենտորի պահը, դատավարության ընթացքում։ Չեմ հիշում, որ գլուխն էր։ Երկրորդ անգամ չկարդամ էլի։

Ըստ hpmor–ի մեկնաբանության, որը Հարրին բացահայտում ա դեմենտորի հետ առաջին հանդիպման ժամանակ, դեմենտորները մահվան սիմվոլն ու մարմնացումն են։ ՈՒ Հարրիի Պատրոնուսը ձևավորվում ա էն մտքից, որ մարդկությունը մի օր հաղթահարելու ա մահը, ու էդ սարսափեցնում ա դեմենտորներին, որովհետև հակասում ա իրանց գոյությանը։ Հենց էդ մտքի փայլատակմամբ էր, որ Հարրին վերացրեց առաջին դեմենտորին։
ՈՒ ինչքան հիշում եմ, նաև տենց մոմենտ կար, որ Հարրին բացահայտում ա, որ դեմենտորները անում/ասում են էն, ինչ դու սպասում ես որ իրանք կանեն։ Առաջին անգամ էդ միտքը Հարրին արտահայտում ա, երբ դպրոցում դեմենտորը սպառնում ա պաշտպանության պրոֆեսորին։ Հետագայում կարծեմ էդ երևույթը ավելի մանրամասն ա դիտարկվում Ազկաբանից փախուստի ժամանակ։
Մի խոսքով, տվյալ դեպքում Հարրին նախ անմահության միտքն ա «ներշնչում» դեմենտորին, հետո էլ մտածում, ակնկալում ա, որ դեմենտորը պիտի փախնի, ու էդ պահին «բո՛» ա անում ու ձեռքերը վեր բարձրացնում՝ «հանդիսատեսի» մոտ տպավորություն ստեղծելով, որ դեմենտորը իր «բո»-ից փախավ :))

Արշակ
19.11.2016, 13:58
Գլուխ 98: Ես նոր հասկացա, որ ստեղ Մալֆոյն էլ ա խելացի օրիգինալի համեմատությամբ։
Օրիգինալը չգիտեմ, բայց Մալֆոյին շատ եմ սիրում․ հետաքրքիր կերպար ա։ Ընդհանրապես ահագին խելացի ա, հատկապես քաղաքական, ստրատեգիկ իմաստով ու շատ կշռադատված ա գործում՝ ի տարբերություն իմպուլսիվ Հարրիի։ Էդ իհարկե իր հոր դաստիարակության շնորհքն ա մեծ չափով։ ՈՒղղակի, ի դժբախտություն թե բարեբախտություն իրան, ինքը հրաշամանուկ Հարրի սերնդակից ա ու, Հարիի ստեղծագործ հնարամտությունը ու գիտական բագաժը չունենալով, մի քիչ խեղճանում ա :)
Բայց այնուամենայնիվ, կոնկրետ 98–րդ գ‎լխի իրադարձություններում ինձ թվում ա Դրակոն նախորոք Հարրի հետ քննարկած պլանով ա գործում‎։

GriFFin
19.11.2016, 14:07
Ըստ hpmor–ի մեկնաբանության, որը Հարրին բացահայտում ա դեմենտորի հետ առաջին հանդիպման ժամանակ, դեմենտորները մահվան սիմվոլն ու մարմնացումն են։ ՈՒ Հարրիի Պատրոնուսը ձևավորվում ա էն մտքից, որ մարդկությունը մի օր հաղթահարելու ա մահը, ու էդ սարսափեցնում ա դեմենտորներին, որովհետև հակասում ա իրանց գոյությանը։ Հենց էդ մտքի փայլատակմամբ էր, որ Հարրին վերացրեց առաջին դեմենտորին։
ՈՒ ինչքան հիշում եմ, նաև տենց մոմենտ կար, որ Հարրին բացահայտում ա, որ դեմենտորները անում/ասում են էն, ինչ դու սպասում ես որ իրանք կանեն։ Առաջին անգամ էդ միտքը Հարրին արտահայտում ա, երբ դպրոցում դեմենտորը սպառնում ա պաշտպանության պրոֆեսորին։ Հետագայում կարծեմ էդ երևույթը ավելի մանրամասն ա դիտարկվում Ազկաբանից փախուստի ժամանակ։
Մի խոսքով, տվյալ դեպքում Հարրին նախ անմահության միտքն ա «ներշնչում» դեմենտորին, հետո էլ մտածում, ակնկալում ա, որ դեմենտորը պիտի փախնի, ու էդ պահին «բո՛» ա անում ու ձեռքերը վեր բարձրացնում՝ «հանդիսատեսի» մոտ տպավորություն ստեղծելով, որ դեմենտորը իր «բո»-ից փախավ :))
Մոտավորապես ճիշտ էի ընկալել։ Ապրես, որ նորից բացատրեցիր։ Երևի էս գրքի ամենակայֆ մասն էր իմ համար դեմենտորին տեղը դնելը։

Արշակ
19.11.2016, 14:11
When we look at others we see personality traits that explain their behaviour, but when we look at ourselves we see circumstances that explain our behaviour. People's stories make internal sense to them, from the inside, but we don't see people's histories trailing behind them in the air. We only see them in one situation, and we don't see what they would be like in a different situation. So the fundamental attribution error is that we explain by permanent, enduring traits what would be better explained by circumstance and context.
Ինչ լավ ա ասում, չէ՞։ Մարդկանց մեծ մասը էս պրոբլեմն ունեն իրանց շրջապատող մարդկանց ընկալելուց։

GriFFin
19.11.2016, 14:33
Ինչ լավ ա ասում, չէ՞։ Մարդկանց մեծ մասը էս պրոբլեմն ունեն իրանց շրջապատող մարդկանց ընկալելուց։
Համեմատաբար վերջերս եմ հանգել էս մտքին ու լիովին համամիտ եմ։
Ամեն մարդ ունի իրա կյանքի դժբախտ պատմությունը, մեկի համար իրա մեղքով ծնողի մահը, մյուսի համար անպատասխան սերը etc. ու դու կյանքում չես իմանա իրա որ արարքը ինչի հետևանք էր, լինում են դեպքեր, որ տվյալ մարդն էլ չի կարում բացատրի: Դրա համար դիմացինին պիտի սովորել հարգել անկախ ամեն ինչից ու էդ նենց բարդ ա։ Էս վերջերս մի հատ quote կարդացի՝ ասում ա մարդկանց վարքը լավ հասկացողը էն ա, ով չնայած համաձայն չի, բայց լրիվ հասկանում ա ու կարում ա բացատրել թե ինչի ա էդպես եղել։ Ու արդարացնում ա բոլորին։

GriFFin
20.11.2016, 16:17
Գլուխ 104

Գլուխ 103-ից մեջբերում անեմ։ Շատ հուզիչ էր։

"All of you... pass," Professor Quirrell said, as the students all looked at their final grades, as sighs of relief rose from desks and Lavender Brown raised her parchment in a clenched fist held high with triumph. "Every student in first-year Battle Magic has passed... except for one."
A number of students looked up in sudden terror.
Harry sat there silently. He had seen the point immediately, and even if it was a wrong point, he knew Professor Quirrell would never, ever be talked out of making it.
"All of you in this room... have received grades of at least Acceptable. Neville Longbottom... who took this test in the Longbottom home... received a grade of Outstanding. But the other student who is not here... has had a Dreadful grade entered on her record... for failing the only important test... that was given her this year. I would have marked her even lower... but that would have been in poor taste."
The room was very quiet, though a number of students were staring angrily at the Professor.
"You may think that a grade of Dreadful... is not fair. That Miss Granger was faced with a test... for which her lessons... had not prepared her. That she was not told... that the exam was coming on that day."
The Defense Professor drew in a shaking breath.
"Such is realism," said Professor Quirrell. "The only important test... may come at any time... be better prepared for it... than she was. As for the rest of you... those who have received Exceeds Expectations or above... have received my letters of recommendation... to certain organizations beyond Britain's shores... where your training might be completed. They will contact you... when you are old enough... if you still appear worthy... and if you have not failed an important test. And remember... from this day... you must train yourselves... you cannot rely... on future Defense professors. Your first year of Battle Magic is over... you are dismissed."
Professor Quirrell sat back with his eyes closed, seeming to ignore the excited babble that broke out around him.
In time most of the students had departed, and one remained, staying a prescribed distance from the Defense Professor.
The Defense Professor opened his eyes.

GriFFin
21.12.2016, 00:00
Ճիշտն ասած դեկտեմբերի 12ին վերջացրել եմ գիրքը։ Նենց թեթևություն ա։ Ժամանակ գտնեմ գրեմ կարծիքս։ Արշակ, ապրես գիրքը խորհուրդ տալու համար։

Արշակ
21.12.2016, 02:31
Ճիշտն ասած դեկտեմբերի 12ին վերջացրել եմ գիրքը։ Նենց թեթևություն ա։ Ժամանակ գտնեմ գրեմ կարծիքս։ Արշակ, ապրես գիրքը խորհուրդ տալու համար։Դե շատ մի ուշացրու․ հետո տպավորությունները կխամրեն ;) Ինձ շատ հետաքրքիր ա կանոնը կարդացածի ու հատկապես քո կարծիքը :)

GriFFin
23.12.2016, 15:29
4.1/5ից
Գիրքը կարդալու ընթացքում հասկացա, որ պետք չի իրան օրիգինալի հետ համեմատել: Սկզբում դրա պատճառով չէի հավանում: Հետո, երբ ընկալեցի, որպես առանձին գիրք՝ հասկացա, որ վատը չի: Այսինքն, J.K. Rowling-ինը լրիվ առանձին տեղ ունի, սա առանձին: Վստահ եմ, որ եթե որպես ֆան ֆիկ չգրվեր, այլ առանձին սյուժեով, հերոսներով՝ ավելի շատ կսիրեի: Չսիրեցի էլի էս ֆանֆիկ կոչվածը:
Իրականում, որ նայում եմ կողքից, ըստ իս հեղինակն էլ ա ասում՝ մի համեմատեք, մենք լրիվ տարբեր ենք:

Չսիրեցի՝
1) Պահերից մեկը, որը ստիպում էր չսիրել՝ էդ ծախսածս ժամանակն էր: Հետ էի վարժվել էս ծավալի գիրք կարդալուն: Քանի՞ ամիս կարդացի՝ 3: 3 ամիս, Կառլ: Հենց ազատ ժամանակ էի գտնում՝ կարդում էի: Քինդլով էլ ծավալը չի երևում: Կարդում-կարդում ու չէի վերջացնում: Իհարկե սա որակի հետ կապ չունի, բայց հասկացա, որ էս դեպքում ծավալը մինուս էր:
2) Նոր կերպարներ չկային:
3) Հարիի և Հերմիոնայի սիրակստիկը: Շատ արհեստական էր: Հատկապես վերջում:

Սիրեցի՝
1)Գրքի կերպարներից մենակ ՝ Հերմիոնային ու Մալֆոյին սիրեցի: Մնացածը դուրս չեկան: Օրիգինալում էլ եմ Հերմիոնային սիրում ամենաշատը՝ խելացի, ընկերասեր, համարձակ: Մալֆոյին չեմ սիրում, իսկ ստեղ ինքը ավելի լավ կողմերից էր ներկայանում մեզ՝ համեմատաբար ավելի խելացի էր, քիչ պապայի բալա էր, որպես ստրատեգ՝ ընտիրն էր:
2)Ամենաշատը սիրեցի զրույցները՝ Հարիի ու Քուորելի: Շատ խորն էին, լիքը բան էի վերցնում ասածներից: Դե ստեղ նկարագրություն որպես այդպիսին չկար, գիրքը կառուցված էր զուտ փիլիսոփայության վրա: Առանձին-առանձին լիքը պահել եմ:
3)Բացի փիլիսոփայությունից նաև գնահատեցի բազմաթիվ իրական թեորիաներով բացատրված երևույթները ու հարաբերությունները: Գիտական հաճույք էլ ստացա, այսպես ասած:
4)Դիմենտորին հաղթելու մասը, Հարիի ու Սնեյպի խոսակցությունը՝ Հարրի ծնողների մասին ու Քուորոլի ավարտական խոսքը ( Գլուխ 103-ի) ամենատպավորված մասերն էին: Իմ համար ամենաուժեղ ու ստացված մտքերն էին:
Խորհուրդ կատամ կարդալ բոլորին, անկախ HP-ի նկատմամբ վերաբերմունքից: Հեղինակի այլ գործեր էլ եմ որոշել կարդալ: Այսքանը :Դ

Chuk
23.12.2016, 15:46
Վստահ եմ, որ եթե որպես ֆան ֆիկ չգրվեր, այլ առանձին սյուժեով, հերոսներով՝ ավելի շատ կսիրեի: Չսիրեցի էլի էս ֆանֆիկ կոչվածը:
Որպես ֆանֆիկ չգրվեր, շատ քչերն իրա մասին կիմանային, կկարդային: Ընդամենը ճանաչվելիության հարցն ա, որ էդ կերպարներն են վերցվել:

Chuk
23.12.2016, 16:26
Մի հատ ծանր պերիոդ ունեի (աշխատանքային), գրքից մի քանի օրով կտրվեցի ու էն կտրվելն ա, որ կտրվեցի :(

GriFFin
26.12.2016, 23:10
Որպես ֆանֆիկ չգրվեր, շատ քչերն իրա մասին կիմանային, կկարդային: Ընդամենը ճանաչվելիության հարցն ա, որ էդ կերպարներն են վերցվել:
Կարա գիքրը ֆանֆիկ լինի, ու բնօրինակի հետ կապ չունենա։ Ու էլի շատ հայտնի դառնա։