PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Կընդունե՞ք Ձեր սիրելիի դավանանքը հանուն իր հետ լինելու



Շինարար
07.11.2015, 01:33
Սենց մի հարց, ենթադրենք սիրահարվում եք մուսուլման կնոջ, բայց իր համայնքի, միջավայրի համարի շատ կարևոր ա, որ իր ընտրյալ տղամարդը կամ կինը մուսուլման լինի, իսկ Դուք անտարբեր եք կրոնի նկատմամբ, ասենք՝ մեկը ինձ համար՝ որտեղ քրիստոենությունը, էնտեղ էլ իսլամը: Շատերը առանց առանձնապես հավատալու մկրտվում էլ են, եկեղեցում էլ են ամուսնանում: Ի՞նչ տարբերություն, եթե մարդը իսլամ ընդունի: կանե՞ք տենց բան, կամ ո՞նց եք վերաբերվում դրան:

Յոհաննես
07.11.2015, 01:43
Թող լքի իրա միջավայրը,կրոնի նկատմամբ լրիվ անտարբեր եմ,բայց իմ պարագայում էդ 99տոկոսով չլնող բանա:
Իմ վերաբերմունքը էն մարդկանց,ովքեր իրենց սիրելիի համար կնդունեն իսլամը կամ ցանկացած ուրիշ կրոն:Իմ համար լրիվ մեկա ով ինչ ազգիցա,ինչ ռասսայից,իրա սեռական ու քաղաքական պատկանելիությունը,անգամ մարդկային արժեքները:Բայց մեկա չմո տիպա, եթե տենց բան կանի :))

Շինարար
07.11.2015, 01:45
Բայց մեկա չմո տիպա, եթե տենց բան կանի :))

Խի՞: Զուտ ուղղակի տենց ես ուզո՞ւմ, թե՞ կարա հիմնավորես՝ ինչով ա չմո:

Յոհաննես
07.11.2015, 01:54
Խի՞: Զուտ ուղղակի տենց ես ուզո՞ւմ, թե՞ կարա հիմնավորես՝ ինչով ա չմո:

Իմ մտածելակերպից ու աշխարհայածքից բխող եզրահանգում:Մի փոքր հարցը փոխեմ,որ ավելի լավ ընդգծվի իմ վերաբերմունքը էս թեմայի շուրջ:Եթե անգամ իմ իսլամ ընդունելը կփրկեր հազարավոր երեխաների կյանքը,մեկա չէի անի:Ես կրոնի նկատմամբ լրիվ անտարբեր մարդ եմ ու եթե չհավատալով կնքվեմ ու ընդունեմ իսլամը ուրեմն չմոն շատ դուրեկան բնորոշիչ կլինի ինձ:Արդեն 20 տարի պայքարում եմ որ չկնքվեմ,քանի որ չեմ կարա կնքվեմ,խաչը գցեմ վիզս ու էլի շարունակեմ հեքիաթներին չհավատալ:Իսկ կնքվելով ու խաչը վիզը գցելով դժվար թե հրաշք տեղի ունենա ու ես սկսեմ հեքիաթներին հավատալ...

Շինարար
07.11.2015, 01:56
Իմ մտածելակերպից ու աշխարհայածքից բխող եզրահանգում:Մի փոքր հարցը փոխեմ,որ ավելի լավ ընդգծվի իմ վերաբերմունքը էս թեմայի շուրջ:Եթե անգամ իմ իսլամ ընդունելը կփրկեր հազարավոր երեխաների կյանքը,մեկա չէի անի:Ես կրոնի նկատմամբ լրիվ անտարբեր մարդ եմ ու եթե չհավատալով կնքվեմ ու ընդունեմ իսլամը ուրեմն չմոն շատ դուրեկան բնորոշիչ կլինի ինձ:Արդեն 20 տարի պայքարում եմ որ չկնքվեմ,քանի որ չեմ կարա կնքվեմ,խաչը գցեմ վիզս ու էլի շարունակեմ հեքիաթներին չհավատալ:Իսկ կնքվելով ու խաչը վիզը գցելով դժվար թե հրաշք տեղի ունենա ու ես սկսեմ հեքիաթներին հավատալ...

Բայց քեզ ոչ ոք չի ստիպում կրոնափոխ լինես, դու կրոնափոխ լինողին հենց նոր չմո ասացիր: էս նոր պատասխանից բխում ա, որ ով քո մտածելակերպին ու աշխարհայացքին չի համապատասխանում՝ չմո՞ ա:

Յոհաննես
07.11.2015, 02:12
Բայց քեզ ոչ ոք չի ստիպում կրոնափոխ լինես, դու կրոնափոխ լինողին հենց նոր չմո ասացիր: էս նոր պատասխանից բխում ա, որ ով քո մտածելակերպին ու աշխարհայացքին չի համապատասխանում՝ չմո՞ ա:

Չէ,էդպիսի բան չի բխում,քանի որ իմ ասածը կոնկրետ էս հարցի վերաբերյալ էր:Ու ավելի լավ պարզաբանեմ,որ էլ մութ կողմեր չմնան իմ դիրքորոշման վերաբերյալ:
Ինձ համար կրոնը ստրկության պես մի բան է,եթե մեկը ընդունում է էդ կրոնը հրաժարվելով իր ազատությունից ուրեմն ինքը չմո է:եթե ինքը զուտ ձևական է ընդունում ոււրեմն էդ ստորություն է ուղղված իր սիրելիի մտերիմներին,իսկ էդպիսի ստորություն մենակ չմոները կարան անեն:Ու գրողը տամի ոնց էդ չմո բառը ընկավ մտքիս :))
Հ.Գ.Էհ եղբայր,անգամ համապատասխանողներն են չմո...

Շինարար
07.11.2015, 02:18
Չէ,էդպիսի բան չի բխում,քանի որ իմ ասածը կոնկրետ էս հարցի վերաբերյալ էր:Ու ավելի լավ պարզաբանեմ,որ էլ մութ կողմեր չմնան իմ դիրքորոշման վերաբերյալ:
Ինձ համար կրոնը ստրկության պես մի բան է,եթե մեկը ընդունում է էդ կրոնը հրաժարվելով իր ազատությունից ուրեմն ինքը չմո է:եթե ինքը զուտ ձևական է ընդունում ոււրեմն էդ ստորություն է ուղղված իր սիրելիի մտերիմներին,իսկ էդպիսի ստորություն մենակ չմոները կարան անեն:Ու գրողը տամի ոնց էդ չմո բառը ընկավ մտքիս :))
Հ.Գ.Էհ եղբայր,անգամ համապատասխանողներն են չմո...

Այսինքն՝ ով հավատացյալ ա, ըստ քեզ՝ չմո ա, ով հավատացյալ չի, բայց մկրտվում ա, եկեղեցում ա պսակվում, էլի չմո ա: Ճի՞շտ եմ հասկանում:

Յոհաննես
07.11.2015, 02:37
Այսինքն՝ ով հավատացյալ ա, ըստ քեզ՝ չմո ա, ով հավատացյալ չի, բայց մկրտվում ա, եկեղեցում ա պսակվում, էլի չմո ա: Ճի՞շտ եմ հասկանում:

Հասկանում ես էնպես,ոնց քեզ ձեռքա տալիս:Ու ամենակայֆը քո արած հետևություններն են,որ ասենք իմ գրածների հետ կապ չունեն:
Պարզից էլ պարզ է,որ գրել եմ էն մարդկանց մասին,ովքեր անտարբեր են կրոնի նկատմամբ հետո ինչ-որ պատճառով ընդունում են կրոնը,մերժելով իրանց անցավոր կյանքի արժեքները:Հայաստանում ամեն ինչ այլ է հազար տարվա ադաթներ,ծնողների ճնշումը,հարևանների ու բարեկամների ամենօրյա խոսակծության առիթ դառնալուց խուսափելը էս մարդկանց ուրիշ ելք չեն թողնում:

Շինարար
07.11.2015, 02:41
Հայաստանում ամեն ինչ այլ է հազար տարվա ադաթներ,ծնողների ճնշումը,հարևանների ու բարեկամների ամենօրյա խոսակծության առիթ դառնալուց խուսափելը էս մարդկանց ուրիշ ելք չեն թողնում:

Իմ ասածն էլ էդ ա, նենց չի, որ մենակ Հայաստանում կա էդ ճնշումը: Հարցս հետևյալն ա, մարդը սիրահարվել ա փոխադարձաբար մուսուլմանի հետ, ինքը մի քիչ ավելի ազատ ա մտածում, բայց սիրելին ու սիրելիի միջավայրը իրանց վրա հսկայական ճնշում ունեն՝ ադաթների, ծնողների ճնշման, հարևանների ու բարեկամների խոսակցությունների, ու մարդը հանուն իր սիրելիի հետ լինելու ու զերծ պահելու նրան էդ ճնշումներից իսլամ ա ընդունում: Դու ասում ես՝ չմո ա: Յոհաննես ջան, ես չեմ ուզում ա քեզ համոզեմ, որ սենց կամ նենց մտածես, ուղղակի ուզում եմ տեսակետդ հասկանամ: Հիմա արդեն ճի՞շտ եմ հասկանում: Եթե Հայաստանում ես, եկեղեցի, բան, չմո չես, որովհետև միջավայրի ճնշում, բայց եթե Հայաստանից դուրս ա, չմո ա:

Յոհաննես
07.11.2015, 03:03
Իմ ասածն էլ էդ ա, նենց չի, որ մենակ Հայաստանում կա էդ ճնշումը: Հարցս հետևյալն ա, մարդը սիրահարվել ա փոխադարձաբար մուսուլմանի հետ, ինքը մի քիչ ավելի ազատ ա մտածում, բայց սիրելին ու սիրելիի միջավայրը իրանց վրա հսկայական ճնշում ունեն՝ ադաթների, ծնողների ճնշման, հարևանների ու բարեկամների խոսակցությունների, ու մարդը հանուն իր սիրելիի հետ լինելու ու զերծ պահելու նրան էդ ճնշումներից իսլամ ա ընդունում: Դու ասում ես՝ չմո ա: Յոհաննես ջան, ես չեմ ուզում ա քեզ համոզեմ, որ սենց կամ նենց մտածես, ուղղակի ուզում եմ տեսակետդ հասկանամ: Հիմա արդեն ճի՞շտ եմ հասկանում: Եթե Հայաստանում ես, եկեղեցի, բան, չմո չես, որովհետև միջավայրի ճնշում, բայց եթե Հայաստանից դուրս ա, չմո ա:
Չէ էլի,լսի. Եթե Հայաստանում էդ գործոնները կա,պլյուս էն,որ եթե ծնողներին հակառակվեն ապա ֆինանսական աջակծություն չեն ստանա,ինչը չափազանց կարևոր է իրանց համար:Ու շատ հաճախ ես մարդիկ ելք չեն ունենում:Իսկ էնտեղ հարցը ավելի հեշտ,եթե այդ մեկը լինի մուսուլամն ուրեմն շատ պարզ կբացատրեմ իրան,որ խնդիր չկա ես հարգում եմ քո հավատքը,բայց ֆսյո ժե պիտի ընտրես կամ մնում ես Մեհմեդի,Ղուշրանի,Առաջդողլու ու Ղուշֆաթի հետ կամ ձեռքս բռնում ես ու կամաց-կամաց քայլելով գնում ենք:

Շինարար
07.11.2015, 03:12
Չէ էլի,լսի. Եթե Հայաստանում էդ գործոնները կա,պլյուս էն,որ եթե ծնողներին հակառակվեն ապա ֆինանսական աջակծություն չեն ստանա,ինչը չափազանց կարևոր է իրանց համար:Ու շատ հաճախ ես մարդիկ ելք չեն ունենում:Իսկ էնտեղ հարցը ավելի հեշտ,եթե այդ մեկը լինի մուսուլամն ուրեմն շատ պարզ կբացատրեմ իրան,որ խնդիր չկա ես հարգում եմ քո հավատքը,բայց ֆսյո ժե պիտի ընտրես կամ մնում ես Մեհմեդի,Ղուշրանի,Առաջդողլու ու Ղուշֆաթի հետ կամ ձեռքս բռնում ես ու կամաց-կամաց քայլելով գնում ենք:

Ո՞րն ա տարբերությունը Հայաստանի ու Հայաստանի նման պահպանողական կամ գուցե էլ ավելի պահպանողական մուսուլմանական որևէ երկրի: Հո չես կարող սիրածիցդ պահանջել, որ հա, թքած ունենա իր ծնողների, ավանդույթների վրա հանուն քո ձեռքը բռնելու՝ հատկապես էն դեպքում, երբ քեզ համար առանձնապես կարևոր չի էդ ամենը: Մի խոսքով, ապո ջան, քո մոտեցումը չեմ հասկանում, դու չես էլ կարողանում բացատրես, քնաի գնում ավելի ես խառնում, հիմա էլ ասում ես՝ հանուն ֆինանսի ոչինչ, այլապես չմո ա :))

Ուրիշներ, դուք ի՞նչ կարծիքի եք:

Rammstein
07.11.2015, 03:33
Սենց մի հարց, ենթադրենք սիրահարվում եք մուսուլման կնոջ, բայց իր համայնքի, միջավայրի համարի շատ կարևոր ա, որ իր ընտրյալ տղամարդը կամ կինը մուսուլման լինի,…

Եթե մարդը սիրահարվում ա մուսուլման կնոջ, ինքը էդ կնո՛ջն ա սիրահարվում, ոչ թե իրա համայնքին: Եթե էդ դավանանք փոխել/ընդունելը պիտի լինի հանուն համայնքի հավանությանն արժանանալուն, էդ իմ համար, ներողություն, բայց աբսուրդ ա:
Էդ առումով կարամ ասեմ, որ անձամբ ես դժվար թե սիրահարվեի նենց մեկին, ով էդ կարգի կախված ա իրա համայնքից: Դա արդեն իսկ վանող ա իմ համար:

Վիշապ
07.11.2015, 04:49
Սերը հաշվենկատություն կամ «եթե»–ներ չի պարունակում ու «վապշէ» ամեն ինչ հարաբերական է։ Կախված սիրո աստիճանից (թարմությունից, ուժգնությունից) ու սիրելիի պարամետրերից ինձ թվում է դժվար չի օրը 5 անգամ չոքել նամազ անել, կամ սոված–ծարավ թրև գալ Ռամադանի օրերին ու զզվանքով նայել ղարսի խորովածանոցներին, կամ նույնիսկ գնալ ու հրմշտվել Մեքքայում։ Դե մինչև սերը անցնի, կամ էլ զոհվես (քարկոծվես, կամ գլխատվես) չափից դուրս նայիվ քրիստոնեական դեմք ունենալու համար։ Հանուն սիրո կարելի է նաև Էշ նահատակ լինել զոհվել, ոնց որ բարի հեքիաթներում։
Մյուս կողմից էլ, կրքոտ սերը առհասարակ հայեցի չի ու նորմալ իսկական կինը պիտի հայ լինի ու քրիստոնեա ու պիտի հավայի պահանջներ չներկայացնի ամուսնուն։

anhush
07.11.2015, 05:16
բավականին լուրջ քայլ ա չինացու հետ ամուսնությունը: չինացիք հիմնականում բոլորի դարձնում են չինացի: իսկ եթե դա տեսնում են որ հնարավոր չի, ապա չեն ամուսնանում:

Freeman
07.11.2015, 07:33
Եթե պաստաֆարիան ա կամ կտուլխուի կուլտից ա՝ կփոխեի)
Վիրավորական ա ուրիշի պատճառով հայացքներդ փոխելը, եթե մտածեի իսլամը (օրինակ) ճիշտ ա, առանց ինչ-որ մեկի էլ կփոխեի, եթե չէ՝ ոչ մեկի հետ լինելու հհամարէլ չէի փոխի: Թող ինքը փոխի, պահ:

StrangeLittleGirl
07.11.2015, 12:09
Կարճ պատասխան. չէ:
Երկար պատասխան. էս ոլորտում քիչ թե շատ «կռված» լինելով հասկացել եմ մի բան. հենց հանուն սիրելիի քո արժեհամակարգից հրաժարվում ես, խնդիրները սկսվում են: Հետևաբար, եթե սիրելիի համայնքին դուր գալու համար պետք ա ուրիշ կրոն ընդունեմ, ուրեմն ավելի լավ ա էդ սիրելիի հետ չլինեմ: Ու անկեղծ ասեմ. կրոնն ինձ համար էն կարևոր կետերից ա, որը հարաբերություններում փոխզիջման չի գնում: Այսինքն, եթե դու մոլեռանդ հավատացյալ ես, անկախ նրանից որ կրոնի հետևորդ ես, դու շանս չունես ինձ հետ: Ինձ համար սերը թիթեռնիկ-միթեռնիկ չի, այլ շատ լուրջ ու կարևոր որոշում ա: Մասնագիտություն ընտրելու պես մի բան ա: Եթե տվյալ անձը չի հաշտվում քո արժեհամակարգի հետ, ուրեմն ինքը քեզ համար չի: Ավելի լավ ա մենակ մնաս, քան տենց մարդու հետ լինես:

Զաքար
07.11.2015, 14:15
Սենց մի հարց, ենթադրենք սիրահարվում եք մուսուլման կնոջ, բայց իր համայնքի, միջավայրի համարի շատ կարևոր ա, որ իր ընտրյալ տղամարդը կամ կինը մուսուլման լինի, իսկ Դուք անտարբեր եք կրոնի նկատմամբ, ասենք՝ մեկը ինձ համար՝ որտեղ քրիստոենությունը, էնտեղ էլ իսլամը: Շատերը առանց առանձնապես հավատալու մկրտվում էլ են, եկեղեցում էլ են ամուսնանում: Ի՞նչ տարբերություն, եթե մարդը իսլամ ընդունի: կանե՞ք տենց բան, կամ ո՞նց եք վերաբերվում դրան:

Գիտակցորեն չեմ փոխի «դավանանքս» այն էլ հանուն սիրո։
Հնարավերինս հեռու կփախչեմ կնոջից, ում համար կարևոր է և ոչ թե հաշվի առած համայնքի մտածողությունը, մանավանդ կրոնական դավանանքի։
Եվ այս ամենը կանեմ, ոչ թե կրոնի նկատմամբ անտարբերությունից ելնելով, այլ գիտակցելով, որ նմանատիպ մարդկանց հետ դժվար է, երբեմն էլ անհանրին։
Կարծում եմ, որ կրոնական դավանանքին այդքան տեղ տվողների համար աշխարհը, աշխարհի վերաբերյալ ընկալումները, փոխհարբերությունների սկիզբն ու վերջը սկսվում-վերջանում, սահմանազատվում են կրոնով։ Իսկ սա սարսափելի ապագա է ենթադրում։

Շին, սկզբում երբեք բառը չօգտագործեցի, որովհետև հաշվի առա բացառություններից մեկը։ Օրինակ կարծում եմ, որ որևէ դավանաք կարելի է ընդունել, բայց որոշ ժամանակով, հստակ նախադրյալների առկայության դեպքում։ Ասենք, եթե նկատելի է, որ կինը դա տղամարդուց «պահանջում» է վախերից ելնելով, դավանանքն իր էության մեջ էական դեր չունի, և երբ տղան իրեն սիրում է, որպես անձնավորություն, որպես մեկին ինչպես որ է իրականության մեջ։ Ի՞նչ եմ ուզում ասել, եղբայր ջան, որ նմանատիպ երևույթները բավականին լուրջ նախադրյալներ են տղայի համար։ Ամենայն հավանականությամբ ինչ-որ ժամանակ անց, տղան կկարողանա կնոջը կտրել էդ համայնքի ձգողականությունից։

Ընդհանուր ասածս այն է, որ վաղվա երջանկության համար կարելի է այսօր մի քիչ էլ մխալ, չէ՞ որ երջանկությունը պարզապես չի շնորհվում։ :)

Շինարար
07.11.2015, 17:30
Կարելի՞ ա՝ ես էլ պատասխանեմ համ իմ հարցին, համ գուցե ինչ-ոչ չափով եղած մոտեցումներին, մեկ էլ տեսար վիճեցինք մի քիչ :ԴԴ

Ես ինքնս մկրտված չեմ հայ առաքելական եկեղեցում նույնիսկ: Բայց կրոնին շատ զգույշ եմ մոտենում մարդկանց կրոնական զգացմունքներին և այլն, լինեն մուսուլման, թե քրիստոնյա, թե հուդայական, թե որևէ այլ դավանանքի հետևորդ: Ինքս մշակութային առումով առաքելական եմ, հետևում եմ առաքելական եկղեցու տոնացույցին, հաճախում եմ առաքելական եկեղեցի, մոմ եմ վառում, բայց ինձ համար որոշել եմ, որ Աստծո գոյության հարցն ինձ համար անկարևոր ա, իմ կյանքում Աստծո լինել-չլինելը ոչինչ չի փոխում: Էս առումով էս կամ էն կրոնի պաշտոնական հետևորդ լինելը որևէ կերպ իմ արժեհամակարգի վրա չի ազդում: Առիթ ա եղել, այլ եկեղեցիներում էլ եմ մոմ վառել, մզկիթում էլ եմ ծունկի իջել, նամազի մասնակցել: Եթե ենթադրենք անհրաժեշտ լինի, ինձ համար շատ հեշտ կլինի՝ գնալ մկրտվել ու ամուսնանալ հայ առաքելական կամ կաթոլիկ կամ ուղղափառ կամ ղպտիական կամ բողոքական եկեղեցում, չնայած որևէ ցանկություն չունեմ դա անելու: Որևէ անսկզբունքայնություն, չմոյություն և այլն չեմ տեսնում դրանում, որևէ կերպ դրանով իմ գաղափարները չեն փոխվում, որովհետև գուցե նրա համար, ում հետ կապում եմ իմ կյանքը, կարևոր ա դա՝ էդ ձևական կողմը: Նույնկերպ ոչ քրիստոնեական կրոններից որևէ մեկի դեպքում: Ինչքան քրիստոնյա էի, էնքան էլ բուդդիստ կամ մուսուլման կարող եմ լինել:

Բյուրին հասկանում եմ, որովհետև գիտեմ, որ իր համար կրոնը կարևոր ա, բայց հենց հարցն էդ ա, որ եթե դիմացինի համար կարևոր ա, իսկ մյուս կողմի համար՝ ոչ այնքան, ինչո՞ւ հանուն հարաբերության զիջման չգնալ: Ֆրիմենի ասած՝ պահ, թող ինքը փոխի-ն արդեն էրեխություն ա, մանավանդ քո սիրելի դավանանքներից երևում ա, որ դու ինքդ առանձապես լուրջ չես վերաբերվում կրոնին:

StrangeLittleGirl
07.11.2015, 17:40
Կարելի՞ ա՝ ես էլ պատասխանեմ համ իմ հարցին, համ գուցե ինչ-ոչ չափով եղած մոտեցումներին, մեկ էլ տեսար վիճեցինք մի քիչ :ԴԴ

Ես ինքնս մկրտված չեմ հայ առաքելական եկեղեցում նույնիսկ: Բայց կրոնին շատ զգույշ եմ մոտենում մարդկանց կրոնական զգացմունքներին և այլն, լինեն մուսուլման, թե քրիստոնյա, թե հուդայական, թե որևէ այլ դավանանքի հետևորդ: Ինքս մշակութային առումով առաքելական եմ, հետևում եմ առաքելական եկղեցու տոնացույցին, հաճախում եմ առաքելական եկեղեցի, մոմ եմ վառում, բայց ինձ համար որոշել եմ, որ Աստծո գոյության հարցն ինձ համար անկարևոր ա, իմ կյանքում Աստծո լինել-չլինելը ոչինչ չի փոխում: Էս առումով էս կամ էն կրոնի պաշտոնական հետևորդ լինելը որևէ կերպ իմ արժեհամակարգի վրա չի ազդում: Առիթ ա եղել, այլ եկեղեցիներում էլ եմ մոմ վառել, մզկիթում էլ եմ ծունկի իջել, նամազի մասնակցել: Եթե ենթադրենք անհրաժեշտ լինի, ինձ համար շատ հեշտ կլինի՝ գնալ մկրտվել ու ամուսնանալ հայ առաքելական կամ կաթոլիկ կամ ուղղափառ կամ ղպտիական կամ բողոքական եկեղեցում, չնայած որևէ ցանկություն չունեմ դա անելու: Որևէ անսկզբունքայնություն, չմոյություն և այլն չեմ տեսնում դրանում, որևէ կերպ դրանով իմ գաղափարները չեն փոխվում, որովհետև գուցե նրա համար, ում հետ կապում եմ իմ կյանքը, կարևոր ա դա՝ էդ ձևական կողմը: Նույնկերպ ոչ քրիստոնեական կրոններից որևէ մեկի դեպքում: Ինչքան քրիստոնյա էի, էնքան էլ բուդդիստ կամ մուսուլման կարող եմ լինել:

Բյուրին հասկանում եմ, որովհետև գիտեմ, որ իր համար կրոնը կարևոր ա, բայց հենց հարցն էդ ա, որ եթե դիմացինի համար կարևոր ա, իսկ մյուս կողմի համար՝ ոչ այնքան, ինչո՞ւ հանուն հարաբերության զիջման չգնալ: Ֆրիմենի ասած՝ պահ, թող ինքը փոխի-ն արդեն էրեխություն ա, մանավանդ քո սիրելի դավանանքներից երևում ա, որ դու ինքդ առանձապես լուրջ չես վերաբերվում կրոնին:

Շին, ինձ համար կարևոր չի, թե դիմացինն ինչ ա. առաքելական ա, մուսուլման ա, Եհովայի վկա, թե աթեիստ: Կարևոր չի, թե ում ա հավատում կամ ում չի հավատում, ինչպես կապ չունի ինքը տղա ա ու տղերքին ա սիրում, թե աղջկերքին, ինքը առանժըվի շալվար ա հագնում, թե սև: Իմ վերաբերմունքը տվյալ մարդու նկատմամբ չի փոխվում: Բայց երբ հարցը գալիս ա կյանքն ինչ-որ մեկի հետ կապելուն, ինձ համար կարևոր ա դառնում, թե էն մարդը, որի հետ կյանք եմ կապելու, ոնց ա վերաբերվում վերևում թվարկված բոլոր տեսակի մարդկանց: Եթե իր համար կարևոր ա, որ ես էսինչ եկեղեցու հետևորդ դառնամ որևէ ծիսակատարության համար, իր համար կարևոր կլինի նաև, որ ամուսնանալուց առաջ կույս լինեմ, որ ամեն կիրակի թևի տակ դրած ինձ եկեղեցի տանի, որ գլխիս գլխաշոր գցեմ ու հազար ու մի զրթուզիբիլ:

Ես ունեմ իմ հավատքը, բայց ինձ համար խնդիր չի եկեղեցով չամուսնանալը: Ուզում եմ, որ դիմացինի համար էլ դա խնդիր չլինի: Ու կյանքս չեմ կապի մեկի հետ, ով դա խնդիր կսարքի:

Զաքար
07.11.2015, 17:59
Շին ջան, էս համատեքստում իմ համար «կարևոր է» արտահատությունը հասկացվում է որպես կենսականորեն անհրաժեշտության պես մի բան։ Կարծում եմ, որ հարաբերություններում պետք է զիջվեն այն ցանկությունները, պահնջները, որոնք ո՛չ անձի (երի) համար կենսականորեն անհրաժեշտություն են, ո՛չ էլ էությունից բխող հատկանիշներ։ Ամեն դեպքում, ես չեմ պատկերացնում, որ զիջելով կարևոր պահանջները, հատկանիշները մարդիկ կկարողանան նորմալ հարաբերություններ ստեղծել կամ պահպանել։ :)

Ruby Rue
07.11.2015, 18:15
Բյուրի հետ լրիվ համամիտ եմ: Սովորական շփման ժամանակ ընդհանրապես որևէ խտրականություն չեմ դնում ու շփվում եմ շատ լայն սպեկտրի մարդկանց հետ` կախված ընդհանուր հետաքրքրություններից: Ես էլ եմ տարբեր եկեղեցիներ ու կրոնական կազմակերպություններ գնացել, արարողությունների մասնակցել, որովհետև կա՛մ ինձ հետաքրքիր ա եղել, կա՛մ ուղղակի չեմ մերժել ծանոթներիս:
Իսկ սիրահարվելն, իմ դեպքում, շատ գիտակցված արարք ա, որի արդյունքում ընտրում եմ էն մարդուն, ում հետ ինձ կոմֆորտ ա, հետաքրքիր, հաճելի, ու կարևոր հարցերի շուրջ նույն մտածելակերպն ունենք: Ես մեկին չեմ կարող սիրահարվել, եթե ինքը որոշ կարևոր հարցերում իմ նման չի մտածում. օրինակ` հոմոֆոբ է, սեքսիստ, ֆանատիկ հավատացյալ (կրոնը կապ չունի), իմ սիրած երաժշտությունն ու ֆիլմերը չի հավանում: Չեմ կարող ու վերջ, էդպիսի մարդն իմ համար հետաքրքիր չի, սեքսի չի, լավ չեմ զգա իր հետ:
Ես նույնիսկ եթե հայ առաքելական եկեղեցու հետևորդ լինեի, չէի ամուսնանա եկեղեցում, որովհետև պիտի ինչ-որ մեկն ասեր, որ իմ տերն ա, իսկ ես հնազանդ եմ, ինչը լրիվ դեմ ա իմ սկզբունքներին: Հա, այլ տեսանկյունից էդ ընդամենը ինչ-որ ձևական բան ա, բայց դե ես ձևական բաներ էլ չեմ սիրում: Իմ համար ամուսնությունն ընդամենը սիրած մարդու հետ երկարաժամկետ ապրելու որոշում ա, որում ոչ ինչ-որ արարողություններ են պետք, ոչ էլ նույնիսկ օրենքով ամուսնանալն ա էական:

Հ.Գ. Իսկ եթե մուսուլման կնոջ սիրահարվեի, ինքն էլ` ինձ, ուրեմն հաստատ կրոնափոխության կարիք չէր լինի, որովհետև իր կրոնը սենց թե նենց դեմ կլիներ: :)

Շինարար
07.11.2015, 19:06
Հ.Գ. Իսկ եթե մուսուլման կնոջ սիրահարվեի, ինքն էլ` ինձ, ուրեմն հաստատ կրոնափոխության կարիք չէր լինի, որովհետև իր կրոնը սենց թե նենց դեմ կլիներ: :)

Եթե դու կին-կին կամ տղամարդ-տղամարդ հարաբերությունների մասին ես խոսում, քրիստոենությունն էլ ա ոնց որ դեմ, իսկ եթե տղամարդ-կին, ոչ մի կերպ դեմ չի լինի, եթե իսլամ ընդունես:

anhush
07.11.2015, 22:00
եթե դու մոլեռանդ հավատացյալ ես, անկախ նրանից որ կրոնի հետևորդ ես, դու շանս չունես ինձ հետ:
ո՞նց ես ընդանուր առմամբ իդենտիֆիկացնում Մոլեոանդ հավատացյալին ոչ մոլեռանդից:

anhush
07.11.2015, 22:05
Բյուրի հետ լրիվ համամիտ եմ: Սովորական շփման ժամանակ ընդհանրապես որևէ խտրականություն չեմ դնում ու շփվում եմ շատ լայն սպեկտրի մարդկանց հետ` կախված ընդհանուր հետաքրքրություններից: Ես էլ եմ տարբեր եկեղեցիներ ու կրոնական կազմակերպություններ գնացել, արարողությունների մասնակցել, որովհետև կա՛մ ինձ հետաքրքիր ա եղել, կա՛մ ուղղակի չեմ մերժել ծանոթներիս:
Իսկ սիրահարվելն, իմ դեպքում, շատ գիտակցված արարք ա, որի արդյունքում ընտրում եմ էն մարդուն, ում հետ ինձ կոմֆորտ ա, հետաքրքիր, հաճելի, ու կարևոր հարցերի շուրջ նույն մտածելակերպն ունենք: Ես մեկին չեմ կարող սիրահարվել, եթե ինքը որոշ կարևոր հարցերում իմ նման չի մտածում. օրինակ` հոմոֆոբ է, սեքսիստ, ֆանատիկ հավատացյալ (կրոնը կապ չունի), իմ սիրած երաժշտությունն ու ֆիլմերը չի հավանում: Չեմ կարող ու վերջ, էդպիսի մարդն իմ համար հետաքրքիր չի, սեքսի չի, լավ չեմ զգա իր հետ:
Ես նույնիսկ եթե հայ առաքելական եկեղեցու հետևորդ լինեի, չէի ամուսնանա եկեղեցում, որովհետև պիտի ինչ-որ մեկն ասեր, որ իմ տերն ա, իսկ ես հնազանդ եմ, ինչը լրիվ դեմ ա իմ սկզբունքներին: Հա, այլ տեսանկյունից էդ ընդամենը ինչ-որ ձևական բան ա, բայց դե ես ձևական բաներ էլ չեմ սիրում: Իմ համար ամուսնությունն ընդամենը սիրած մարդու հետ երկարաժամկետ ապրելու որոշում ա, որում ոչ ինչ-որ արարողություններ են պետք, ոչ էլ նույնիսկ օրենքով ամուսնանալն ա էական:

Հ.Գ. Իսկ եթե մուսուլման կնոջ սիրահարվեի, ինքն էլ` ինձ, ուրեմն հաստատ կրոնափոխության կարիք չէր լինի, որովհետև իր կրոնը սենց թե նենց դեմ կլիներ: :)
Ամուսնությունը ամբողջ մարդկության համար, անկախ կրոնից/ազգից/ցեղից/... ենթադրում է արարողակարգեր:
Էս կտրվածքում ինչու՞ ես ուզում քո համատեղ ապրելը անվանել ամուսնություն:
Մարդիկ ամուսանանալուց իրար խոստանում են մինչ մահ հավատարմություն և սեր:
իսկ դու "երկարաժամկետ ապրել" ասելով ի՞նչ ժամկետ ինկատի ունես:

Տրիբուն
07.11.2015, 22:54
Ամուսնությունը ամբողջ մարդկության համար, անկախ կրոնից/ազգից/ցեղից/... ենթադրում է արարողակարգեր:
Էս կտրվածքում ինչու՞ ես ուզում քո համատեղ ապրելը անվանել ամուսնություն:
Մարդիկ ամուսանանալուց իրար խոստանում են մինչ մահ հավատարմություն և սեր:
իսկ դու "երկարաժամկետ ապրել" ասելով ի՞նչ ժամկետ ինկատի ունես:

Ապեր, ես առանց արարողակարգի եմ ամուսնացել, երդում-կրակ չեմ կերել, երկու երեխա ունեմ, շատ երջանիկ եմ, թու թու թու: Հույս ունեմ, որ պահը գա, երեխեքս էլ թքած կունենա ինձանից բեաթար բոլոր տեսակի արարողակարգերի վրա ու կուզենան իրանց համատեղ կյանքը իրանց ընտրյալի հետ ամուսնություն կանվանեն, կուզենան՝ համակեցություն, կուզանեն՝ մի բարձի ծերանալ, կուզենան՝ կենգուրու:

Թեմայի հետ կապված: Քանի որ ես արդեն կնիկ երեխեք ունեմ, ոնց որ արդեն վերը նշվեց, իմ համար դժվար ա ասել, թե ինչ կանեի, հատկապես, որ կինս էլ մուսուլման չի: Բայց ենթադրում եմ, որ եթե ընտրյալս կրոնափոխության հարց բարձրացներ, ինչքան էլ որ սիրեի, հաստատ մեջս մի մեծ բան կկոտվեր: Այսինքն, ես էլ չեմ պատկերացնում ինձ հանուն որևէ մեկի մուսուլման դառանալուց, այնպես ինչպես կաթոլիկ կամ ուղղափառ դառնալուց: Ես էլ մկտրված հայ առաքելական լինելով, հաստատ իմ մուսուլման ընտրյալին չէի ստիպի, որ կրոնափոխ լիներ ու քրիստոնյա դառնար:

Շինարար
07.11.2015, 23:27
Բյուրի հետ լրիվ համամիտ եմ:

Փուֆ, հարամներ, մեկդ էլ ինձ հետռ համաձայնեք էլի, սենց հավես չի ԴԴ

Տրիբուն
07.11.2015, 23:42
Փուֆ, հարամներ, մեկդ էլ ինձ հետռ համաձայնեք էլի, սենց հավես չի ԴԴ
Ես քո հետ համաձայն եմ, ապեր։ Արի իրար հետ պսակվենք։ Բայց պիտի դալայ լամա դառնաս։

Շինարար
07.11.2015, 23:54
Ես քո հետ համաձայն եմ, ապեր։ Արի իրար հետ պսակվենք։ Բայց պիտի դալայ լամա դառնաս։

Բա էղա՞վ, Տրիբուն: Ես ամուսնացած մարդկանց հետ գործ չունեմ:

Տրիբուն
08.11.2015, 00:07
Բա էղա՞վ, Տրիբուն: Ես ամուսնացած մարդկանց հետ գործ չունեմ:
Ապեր, anhush-ի ասելով ես ամուսնացած չեմ, քանի որ համապատասխան արարողակարգերի միջով չեմ անցել։ Ազաբ տղա եմ, մտածի։

Շինարար
08.11.2015, 00:09
Ապեր, anhush-ի ասելով ես ամուսնացած չեմ, քանի որ համապատասխան արարողակարգերի միջով չեմ անցել։ Ազաբ տղա եմ, մտածի։

օքեյ, եթե տենց ա, ուրեմն հարց չկա, դալայ-լամա բան մոմենտ չի

Chuk
08.11.2015, 02:35
Կարճ պատասխան՝ Ոչ
Երկար պատասախան՝ Այո, իհարկե՛

Շինարար
08.11.2015, 02:42
Այո, իհարկե՛

Վերջապես մեկը

Աթեիստ
08.11.2015, 02:42
Ամուսնությունը ամբողջ մարդկության համար, անկախ կրոնից/ազգից/ցեղից/... ենթադրում է արարողակարգեր:
Էս կտրվածքում ինչու՞ ես ուզում քո համատեղ ապրելը անվանել ամուսնություն:
Մարդիկ ամուսանանալուց իրար խոստանում են մինչ մահ հավատարմություն և սեր:
իսկ դու "երկարաժամկետ ապրել" ասելով ի՞նչ ժամկետ ինկատի ունես:

Նախ, Տրիբունի ասած «նեդեմ» արարողակարգերը։
Ամուսնությունը երկու հոգու որոշում ա, քո ասած «անկախ կրոնից/ազգից/ցեղից/»։ Եթե դրանցից մեկը պետք ա խանգարի ուրեմն «նեդեմ» կրոնը/ազգը/ցեղը/հարազատությունն ու մնացած ամեն ինչ։

Իսկ եթե կողմերից մեկի համար էս կետերից ցանկացած, ավելի կարևոր ա քան ամուսնությունը, որ առանց դրա ինքը չի կարում/չի ուզում ամուսնանա, ուրեմն «նեդեմ» էդ մեկին ։))))


Թեմային հարցին սենց կպատասխանեմ (էս կարգի մի բան արդեն հնչել ա)։
Ես մարդու հետ ծանոթանալուց արդեն պիտի որ տեսնեմ, որ ինքը տենց խիստ կապված ա ինչ որ ադաթների, արարողակարգերի, ԿՐՈՆԻ։ Ու դա արդեն պտի որ էնքան վանի, որ դժվար էդքանի հետո սեր առաջանա։

Ես չեմ վախենում կրոնից ու իրա արարողակարգերից։ Ես ինքս կնքվել եմ գիտակից տարիքում, կնքահայրս մեր ընտանիքին շատ մոտ մարդ է, ինքն էլ, կարծում եմ, աթեիստ, բայց ընտանիքների մեջ կապն ամրապնդելու համար ուզեց կնքել։ Բայց ես դրանով չդարձա քրոիստոնյա։ Եթե հարցում տրվող «իսլամ ընդունել» ասելով հասկանում ենք, ինչ որ տեղ գրեմ, որ հա, հարց չկա, ընդունում եմ, ու վերջ, խնդրեմ, ուզում ե՞ք վաղը 17 հատ կրոն ընդունեմ, եթե դրանով ինչ որ մեկին լավություն պտի անեմ։
Բայց եթե դա նաև ենթադրի ենթարկվել իրանց շարիաթին, ապա էշոտյան արեք տենց պահանջներն ու պահանջներ ներկայացնողներին։

Շինարար
08.11.2015, 02:49
Ես չեմ վախենում կրոնից ու իրա արարողակարգերից։ Ես ինքս կնքվել եմ գիտակից տարիքում, կնքահայրս մեր ընտանիքին շատ մոտ մարդ է, ինքն էլ, կարծում եմ, աթեիստ, բայց ընտանիքների մեջ կապն ամրապնդելու համար ուզեց կնքել։ Բայց ես դրանով չդարձա քրոիստոնյա։ Եթե հարցում տրվող «իսլամ ընդունել» ասելով հասկանում ենք, ինչ որ տեղ գրեմ, որ հա, հարց չկա, ընդունում եմ, ու վերջ, խնդրեմ, ուզում ե՞ք վաղը 17 հատ կրոն ընդունեմ, եթե դրանով ինչ որ մեկին լավություն պտի անեմ։

ԲԱ ուրիշ էլ ո՞նց, Արտ ջան: Պարզ չի՞, որ եթե հանուն ամուսնության ես անում, դա ուղղակի ձևական բնույթ ա կրում՝ կողքինին որոշ խնդիրներից զերծ պահելու համար: Ո՞նց կարաս հանուն սիրո սկսես հոգով -սրտով Աստծուն հավատալ:

Հենա դու փաստորեն հանուն ուղղակի բարեկամության մկրտվել ես նույնիսկ: Հո չմո կամ անսկզբունքային չդառար դրանով: Եթե հանուն բարեկամության կարելի ա, խի՞ չի կարելի հանուն սիրած մարդու:

Chuk
08.11.2015, 02:49
Վերջապես մեկը

Ուզու՞մ ես մի քիչ ավելի երկար գրեմ:

Իմ դավանանքը, կրոնական հայացքները կարող ա փոխել միայն ժամանակը: Բայց էս պահին ես աթեիստին ձգտող ագնոստիկ եմ:

Երբ ամուսնանում էի, իմ համար եկեղեցական արարողակարգը խիստ ձևական մի բան էր, որն ինձ ոչինչ չէր տալու: Բայց դա արեցինք: Ու, ուշադիր, նույնիսկ կնոջս համար չէր դա: Դա նրա համար էր, որ իմ ու կնոջս հարազատներն իրենց կոնֆորտ զգան, լավ զգան: Կորցրե՞լ ենք մեր ինքնիշխանությունից մի բան: Բացարձակ: Փոխարենը լիքը մարդիկ իրենց լավ են զգացել:

Ես կամ Ջուլը դրանից հետո ֆանատիկ քրիստոնյա չենք դառել: Գուցե մի քիչ կեղծավոր ենք եղել Հիսուսի նկատմամբ, հուսով եմ՝ մեզ կների:

Եթե ես սիրահարված լինեի մուսուլմանի, ապա ինքը կլիներ իմ հայացքների տեր մարդ, դժվար թե ես խրոնիկ հավատավորի սիրահարվեի: Եթե իմ՝ իրա դավանանքը ֆիկտիվ ընդունելը նպաստեր, որ իրա հարազատներն իրան չքարկոծեին ու ինձ էլ ընդունեին, գուցե ես ընդունեի էդ խաղի պայմանը: Չնայած էս պահին ինձ դժվար եմ պատկերացնում նման դերում: Բայց գուցե: Զուտ նրա համար, որ իմ ապագա կինը իմ՝ էդ որոշումը չկայացնելու պատճառով, իրա հարազատներին չկորցներ:

Ուլուանա
08.11.2015, 05:36
Էստեղ կարևոր է հասկանալ, որ դավանանք փոխելը զուտ դավանանք փոխել չի նշանակում, այլ ինչ–որ առումով քո եսից, քո արժեքներից հրաժարվել, որը դժվար թե լավ բանի տանի, էլ չեմ ասում, որ հաստատ մենակ դավանանքով չի սահմանափակվելու։ Արդեն քանի հոգի նշեցին, որ եթե խոսքը զուտ ինչ–որ արարողակարգերի մասին է, որոնց մասնակցելը մի բարդ բան չի, ոչ էլ սկզբունքորեն անընդունելի է կամ մարդու հայացքներին ու արժեհամակարգին հակասող, ապա դրանց հետևելը խնդիր չեմ համարում, ինչպես սիրելիի, էնպես էլ նրա հարազատների համար։ Օրինակ, չնայած կրոնի հետ կապ չունի, բայց ասեմ. ես ամուսնանալիս հարսանիք չէի ուզում, բայց համաձայնեցի անել զուտ երկու կողմի հարազատների համար (ամուսինս դեմ չէր հարսանիքին, բայց իր համար էլ առանձնապես կարևոր չէր)։ Եկեղեցում պսակվելուց հրաժարվեցի, որովհետև «տեր» ու «հնազանդ» լինելու պահն առնվազն անհեթեթ եմ համարում, բայց դե հաշվի առնելով նաև դրա ձևական բնույթն ու բացարձակապես ոչինչ չնշանակելը, դրան էլ կհամաձայնեի, եթե ամուսինս ուզենար զուտ որպես արարողակարգ։

Բայց ես էլ չեմ պատկերացնում, որ կարող էի սիրել մոլի հավատացյալ մեկին, ում համար իր կրոնն ինձնից ավելի կարևոր է ու ընդհանրապես ամեն ինչից վեր է։ Եթե էդպես լիներ, արդեն իսկ մենք շատ քիչ ընդհանուր բան կունենայինք, հետևաբար մնացածի մասին խոսելն էլ ավելորդ կլիներ։ Ուղղակի կարծես թե իսլամն էն կրոնը չի, որը կարելի է զուտ ձևականորեն ընդունել ու շարունակել ապրել էնպես, ինչպես ապրում էիր մինչև էդ։ Հետևաբար իսլամի դեպքում ձևական կրոնափոխ լինելը մի քիչ լավ չեմ պատկերացնում, իսկ իսկապես կրոնափոխ լինելն անընդունելի եմ համարում։

Նորից եմ ասում. եթե խոսքը սկզբունքորեն կրոնափոխ լինելու մասին է, որը ենթադրում է ապրելակերպի, վարքի որոշակի սահմանափակումներ ու պարտադրանքներ, թեկուզև հոգով–սրտով էդպիսին չդառնաս, ընդունելի չի ինձ համար, որովհետև բացի նրանից, որ ես չեմ ուզում ինձ օտար, ինձ համար ոչ ճիշտ, ոչ նորմալ ու իմ հայացքներին հակասող պահվածք պարտադրվի, նաև չեմ պատկերացնում, թե ոնց կարող եմ սիրել մի մարդու (էլ չեմ ասում՝ հետն ապրել), ով էն աստիճանի չի ուզում հաշվի առնել իմ ցանկությունները, հայացքներն ու ընկնալումները, որ ուզում է ջնջել դրանք ու իր ուզածը պարտադրել։

Շին, դու կարծես թե չես կոնկրետացրել, թե կրոնափոխ լինել ասելով՝ կոնկրետ ինչ ես հասկանում։

Շինարար
08.11.2015, 06:58
Շին, դու կարծես թե չես կոնկրետացրել, թե կրոնափոխ լինել ասելով՝ կոնկրետ ինչ ես հասկանում։
Եվս մեկ անգամ կրկնեմ: Ինձ թվում ա՝ պարզից էլ պարզ ա, որ եթե հանուն մեկի ես էդ արարողություններիմիջով անցնում, դա ուրեմն քեզ համար սկզբունքային նշանակություն չունի ու իրականում չի նշանակում հոգով սչտով քրիստոնյա, բուդդիստ կամ մուսուլման դառնալ:

Սենց մի հարց, ենթադրենք սիրահարվում եք մուսուլման կնոջ, բայց իր համայնքի, միջավայրի համարի շատ կարևոր ա, որ իր ընտրյալ տղամարդը կամ կինը մուսուլման լինի, իսկ Դուք անտարբեր եք կրոնի նկատմամբ, ասենք՝ մեկը ինձ համար՝ որտեղ քրիստոենությունը, էնտեղ էլ իսլամը: Շատերը առանց առանձնապես հավատալու մկրտվում էլ են, եկեղեցում էլ են ամուսնանում: Ի՞նչ տարբերություն, եթե մարդը իսլամ ընդունի: կանե՞ք տենց բան, կամ ո՞նց եք վերաբերվում դրան:

Ներեցեք եթե վերոմեջբերյալ ձևակերպումս այդքան պարզ չի, որքան ինձ ա թվում:

Ուլուանա
08.11.2015, 09:02
Եվս մեկ անգամ կրկնեմ: Ինձ թվում ա՝ պարզից էլ պարզ ա, որ եթե հանուն մեկի ես էդ արարողություններիմիջով անցնում, դա ուրեմն քեզ համար սկզբունքային նշանակություն չունի ու իրականում չի նշանակում հոգով սչտով քրիստոնյա, բուդդիստ կամ մուսուլման դառնալ:


Ներեցեք եթե վերոմեջբերյալ ձևակերպումս այդքան պարզ չի, որքան ինձ ա թվում:
Շին, կրոնի նկատմամբ անտարբեր լինելը դեռևս չի ենթադրում, որ պետք եղած դեպքում մարդը հեշտ ու հանգիստ կընդունի ցանկացած կրոն։ Ինձ թվում էր՝ պարզ ա, որ կրոնափոխ լինել արտահայտության տակ տվյալ դեպքում հասկանում ենք ինչպես մի կրոնից մյուսին անցնելը, էնպես էլ աթեիզմից ինչ–որ կրոնի անցնելը։ Ես, օրինակ, կոնկրետ կրոն չունեմ, բայց ինձ աթեիստ էլ չեմ համարում, ունեմ բավական հստակ «կրոնական» կողմնորոշում, ընկալումներ, պատկերացումներ կյանքի ու մահվան հարցերի վերաբերյալ, ես ինձ հավատացյալ եմ համարում, ուղղակի ոչ էդ բառի ընդունված պատկերացման համաձայն։ Ու թեկուզ զուտ պաշտոնապես ինչ–որ կրոնի մեջ մտնելն ինձ համար տհաճ ու անընդունելի սահմանափակում կլիներ։

Հիմա եթե դու տվածդ հարցին պատասխանելու համար միայն հենց քեզ նման՝ կրոնի նկատմամբ անտարբեր մարդկանցից ես կարծիք ակնկալում, ուրեմն էստեղ գրառում արածների առնվազն իննսուն տոկոսը չպիտի գրառում աներ, բայց կարծես թե գրառում անողներից ոչ մեկն էլ քո չափ անտարբեր չի կրոնի նկատմամբ։ Նենց որ ոչ զարմանալու կարիք կա, թե ինչի հետդ համաձայնող չկա, ոչ էլ գրածդ աչքս մտցնելու։ Ինձ համար եկեղեցում ամուսնանալը կամ մկրտվելը այլ կրոն ընդունելու հետ համեմատելի չի բոլորովին։ Ես, օրինակ, դրանք երկուսն էլ կարող էի անել, եթե պետք լիներ, բայց այլ դավանանք չէի ընդունի։

Շինարար
08.11.2015, 10:46
Ան ջան, աչք մտցնելու հարց չկա։ Դու ասում ես՝ չես կոնկրետացրել, բա ոնց ցույց տամ, որ իմ կարծիքով կոնկրետացրել եմ՝ առանց ընդգծելու կոնկրետացրածմասը։ Ուղղակի երբ ասում եք՝ չմո, արժեհամակարգ, արժեքներից հրաժարվել, հետո պարզվում ա շատերդ առանց տվյալ դավանանքը ձեր հոգում ընդունելու մկրտվել էլ եք, արդեն չեմ հասկանում, թե էլ եթե ուրիշին վերաբերվի խոսքը արժեքներից հրաժարվել կլինի, իսկ ձեր դեպքում՝ ուղղակի հանուն բարեկամության էր։ Թե չէ իհարկե բոլորն էլ թող արտահայտվեն, թեման բացել եմ քննարկման ու վիճելու համար, ինչ-որ անձնական հարց չի։

Աթեիստ
08.11.2015, 12:00
Ան ջան, աչք մտցնելու հարց չկա։ Դու ասում ես՝ չես կոնկրետացրել, բա ոնց ցույց տամ, որ իմ կարծիքով կոնկրետացրել եմ՝ առանց ընդգծելու կոնկրետացրածմասը։ Ուղղակի երբ ասում եք՝ չմո, արժեհամակարգ, արժեքներից հրաժարվել, հետո պարզվում ա շատերդ առանց տվյալ դավանանքը ձեր հոգում ընդունելու մկրտվել էլ եք, արդեն չեմ հասկանում, թե էլ եթե ուրիշին վերաբերվի խոսքը արժեքներից հրաժարվել կլինի, իսկ ձեր դեպքում՝ ուղղակի հանուն բարեկամության էր։ Թե չէ իհարկե բոլորն էլ թող արտահայտվեն, թեման բացել եմ քննարկման ու վիճելու համար, ինչ-որ անձնական հարց չի։

Շին, մկրտվելուն (ու նույնիսկ եկեղեցում ամուսնանալուն) մի անգամ մի քանի ժամ ա պահանջվում, ամեն կիրակի եկեղեցի գնալուն, շատ ավելին, իսկ օրը 3 անգամ կզելը անհամեմատ ավելի շատ։
Սա դեռ վերաբերում ա միայն ժամանակի կորստին, ոչ թե ավելի զգալի սահմանափակումների (ինչ որ բան չուտել, ինչ որ բան չանել, պարտադիր ինչ որ բաներ անել)։

Ես հնչած կարծիքներում տեսնում եմ, որ մարդիկ պատրաստ են մասնակցել կրոնական որոշ միջոցառումների, բայց ընդունել այլ կրո՞ն։ Դու ու ես լրիվ այլ բան ենք դրա տակ հասկանում։
Ի դեպ, մենք չենք ասում «չմո», դա մի հոգի ա ասել, ու ինչպես տեսնում ես, էս պահին ոչ մեկ չի կիսում էդ կարծիքը։
Միակ շնորհակալությունն էլ որ ստացել ա, վստահ եմ ստացել ա գրառման մնացած մասին համար։ (էդքան մասին ես էլ էի ուզում շնորհակալություն հայտնել, վերջի նախադասությունից փոշմանեցի)։

Arpine
08.11.2015, 15:27
Կարճ պատասխան. չէ:
Երկար պատասխան. էս ոլորտում քիչ թե շատ «կռված» լինելով հասկացել եմ մի բան. հենց հանուն սիրելիի քո արժեհամակարգից հրաժարվում ես, խնդիրները սկսվում են: Հետևաբար, եթե սիրելիի համայնքին դուր գալու համար պետք ա ուրիշ կրոն ընդունեմ, ուրեմն ավելի լավ ա էդ սիրելիի հետ չլինեմ: Ու անկեղծ ասեմ. կրոնն ինձ համար էն կարևոր կետերից ա, որը հարաբերություններում փոխզիջման չի գնում: Այսինքն, եթե դու մոլեռանդ հավատացյալ ես, անկախ նրանից որ կրոնի հետևորդ ես, դու շանս չունես ինձ հետ: Ինձ համար սերը թիթեռնիկ-միթեռնիկ չի, այլ շատ լուրջ ու կարևոր որոշում ա: Մասնագիտություն ընտրելու պես մի բան ա: Եթե տվյալ անձը չի հաշտվում քո արժեհամակարգի հետ, ուրեմն ինքը քեզ համար չի: Ավելի լավ ա մենակ մնաս, քան տենց մարդու հետ լինես:

Բյուր հարցը ոնց հասկանում եմ էն դեպքում ա երբ արդեն դու էդ մարդու հետ որոշ ժամանակ շփվել ես ու սիրում ես ու էնպես չի որ նոր ես ծանոթանում կարող ես որոշել։ Էդ դեպքում որոշլը արդեն ավելի լուրջ ա, ու դժվար։ Ամեն դեպքւմ սա խնդիրների մենակ սկպզբն ա, եթե կրոնը փոխելը զուտ պայմանական չի։ Օրինակ ես կմտածեմ նաև հետագայում երեխու վերաբերյալ հետ երեխեն ինչ կրոն ա ունեալու, նման մրդդիկ հատկապես մուսուլմանները չեն էլ թողնում որ հետագայում երեխեն ինքը որոշի։ Ինչևէ իմ ծանոթներից մեկը ով մուսուլման ա ամուսնացած ա մի մարդու հետ ով չնայած նրան որ իրենից 17 տարով մեծ էր, իրենից առաջ երեք հատ կին էր ունեցել, ու բանտերով անցել փոխեց իր կրոնը էդ աղջկա համար, ձևական ընդունեց մուսուլմանություն։ Աղջկա մայրն էլ դուրս արեց տնից աղջկան քանի որ համաձայն չէր և այլն, մի խոսքով հնդկական կինո :D: Իրեքն էլ հնդիկներ ի դեպ։ Մի խոսքով հիմա երկու երեխա ունեն չնայած լավ չէն, բայց կրոնը չի պատճառը։ Մի խոսքով ինչ թվում ա բարդ կլնի հետագայում եթե նույնիսկ հանդուրժենք ինչ որ բաներ, ներառյալ կրոնը։

Arpine
08.11.2015, 17:37
Էստեղ կարևոր է հասկանալ, որ դավանանք փոխելը զուտ դավանանք փոխել չի նշանակում, այլ ինչ–որ առումով քո եսից, քո արժեքներից հրաժարվել, որը դժվար թե լավ բանի տանի, էլ չեմ ասում, որ հաստատ մենակ դավանանքով չի սահմանափակվելու։ Արդեն քանի հոգի նշեցին, որ եթե խոսքը զուտ ինչ–որ արարողակարգերի մասին է, որոնց մասնակցելը մի բարդ բան չի, ոչ էլ սկզբունքորեն անընդունելի է կամ մարդու հայացքներին ու արժեհամակարգին հակասող, ապա դրանց հետևելը խնդիր չեմ համարում, ինչպես սիրելիի, էնպես էլ նրա հարազատների համար։ Օրինակ, չնայած կրոնի հետ կապ չունի, բայց ասեմ. ես ամուսնանալիս հարսանիք չէի ուզում, բայց համաձայնեցի անել զուտ երկու կողմի հարազատների համար (ամուսինս դեմ չէր հարսանիքին, բայց իր համար էլ առանձնապես կարևոր չէր)։ Եկեղեցում պսակվելուց հրաժարվեցի, որովհետև «տեր» ու «հնազանդ» լինելու պահն առնվազն անհեթեթ եմ համարում, բայց դե հաշվի առնելով նաև դրա ձևական բնույթն ու բացարձակապես ոչինչ չնշանակելը, դրան էլ կհամաձայնեի, եթե ամուսինս ուզենար զուտ որպես արարողակարգ։

Բայց ես էլ չեմ պատկերացնում, որ կարող էի սիրել մոլի հավատացյալ մեկին, ում համար իր կրոնն ինձնից ավելի կարևոր է ու ընդհանրապես ամեն ինչից վեր է։ Եթե էդպես լիներ, արդեն իսկ մենք շատ քիչ ընդհանուր բան կունենայինք, հետևաբար մնացածի մասին խոսելն էլ ավելորդ կլիներ։ Ուղղակի կարծես թե իսլամն էն կրոնը չի, որը կարելի է զուտ ձևականորեն ընդունել ու շարունակել ապրել էնպես, ինչպես ապրում էիր մինչև էդ։ Հետևաբար իսլամի դեպքում ձևական կրոնափոխ լինելը մի քիչ լավ չեմ պատկերացնում, իսկ իսկապես կրոնափոխ լինելն անընդունելի եմ համարում։
։
Անուկ շատ եք ծայրահեղացնում․ իսկ եթե մարդը բոլորովին էլ մոլի հավատացյալ չէ, այլ ողջամիտ մարդ է ու զուտ համայքնի համար ինչպես Չուկն ասեց պետք ա անել ինչ որ արարողակարգ, ինչ որ ձևական բան որն իրականացնում ա մեր ցանկոթյունը։ Օրինակ որքանով ես տեղյակ եմ կոնկրետ իսլամում մուսուլման կնոջ համար է միայն պարտադիր ամուսնանալ մուսուլման տղամարդու հետ, իսկ հակառակ դեպքում ամուսնանում են առանց կրոնափոխ լինելու։ Դեպքերը հիմնականում հենց էսպիսին են լինում։
Էստեղ հիմնականում քննարկվում են էն մարդիկ ովքեր կրոնական խիստ հայացքներ չունեն, քանի որ բնական ա ինձ թվում ա որ, մոլի հավատացյալը ու կրոնական ծեսերին խիստ հետևող մարդըը շատ քիչ հավանական ա որ կսիրահարվի, կամ կորոշի իր կյանքը կապել մի այլ կրոնական հայացքներ ունեցող մարդու հետ։
Ու նաև եթե մենք տվյակ իրադրության մեջ չենք միանշանակ ասելը որ չէ էնքան էլ իրատեսական ու ողջամիտ չէ։

StrangeLittleGirl
08.11.2015, 21:39
Բյուր հարցը ոնց հասկանում եմ էն դեպքում ա երբ արդեն դու էդ մարդու հետ որոշ ժամանակ շփվել ես ու սիրում ես ու էնպես չի որ նոր ես ծանոթանում կարող ես որոշել։ Էդ դեպքում որոշլը արդեն ավելի լուրջ ա, ու դժվար։ Ամեն դեպքւմ սա խնդիրների մենակ սկպզբն ա, եթե կրոնը փոխելը զուտ պայմանական չի։ Օրինակ ես կմտածեմ նաև հետագայում երեխու վերաբերյալ հետ երեխեն ինչ կրոն ա ունեալու, նման մրդդիկ հատկապես մուսուլմանները չեն էլ թողնում որ հետագայում երեխեն ինքը որոշի։ Ինչևէ իմ ծանոթներից մեկը ով մուսուլման ա ամուսնացած ա մի մարդու հետ ով չնայած նրան որ իրենից 17 տարով մեծ էր, իրենից առաջ երեք հատ կին էր ունեցել, ու բանտերով անցել փոխեց իր կրոնը էդ աղջկա համար, ձևական ընդունեց մուսուլմանություն։ Աղջկա մայրն էլ դուրս արեց տնից աղջկան քանի որ համաձայն չէր և այլն, մի խոսքով հնդկական կինո :D: Իրեքն էլ հնդիկներ ի դեպ։ Մի խոսքով հիմա երկու երեխա ունեն չնայած լավ չէն, բայց կրոնը չի պատճառը։ Մի խոսքով ինչ թվում ա բարդ կլնի հետագայում եթե նույնիսկ հանդուրժենք ինչ որ բաներ, ներառյալ կրոնը։
Արփին, իզուր չի, որ ասում եմ՝ ես էդ ոլորտում կռված եմ: Կրոնն էնպիսի հարց ա, որ ես հարաբերությունների ամենասկզբում ամեն ինչ պարզում եմ, նոր որոշում՝ շարունակել, թե չէ: Մարդու կրոնական պատկանելությունն ինձ համար լուրջ դիլբրեյքեր ա (ինչպես նաև քաղաքական կողմնորոշումն ու մի քանի այլ հարց): Նույնիսկ հիմիկվա ընկերոջս հետ կրոնական հարցերը հենց երկրորդ ժամադրության ժամանակ քննարկել ենք, հասկացել, որ էդ հարցերում համաձայն ենք, խոսակցությունը փակել, անցել առաջ: Եթե համաձայն չլինեինք, դա կլիներ մեր վերջին հանդիպումը:

StrangeLittleGirl
08.11.2015, 21:43
Հիմա եթե դու տվածդ հարցին պատասխանելու համար միայն հենց քեզ նման՝ կրոնի նկատմամբ անտարբեր մարդկանցից ես կարծիք ակնկալում, ուրեմն էստեղ գրառում արածների առնվազն իննսուն տոկոսը չպիտի գրառում աներ, բայց կարծես թե գրառում անողներից ոչ մեկն էլ քո չափ անտարբեր չի կրոնի նկատմամբ։ Նենց որ ոչ զարմանալու կարիք կա, թե ինչի հետդ համաձայնող չկա, ոչ էլ գրածդ աչքս մտցնելու։ Ինձ համար եկեղեցում ամուսնանալը կամ մկրտվելը այլ կրոն ընդունելու հետ համեմատելի չի բոլորովին։ Ես, օրինակ, դրանք երկուսն էլ կարող էի անել, եթե պետք լիներ, բայց այլ դավանանք չէի ընդունի։
Ան, ամբողջ հարցն էն ա, որ քրիստոնեության մեջ մկրտվելը հենց դավանանք ընդունելն ա: Մկրտվելով դու հրապարակայնորեն խոստովանում ես, որ դու պատկանում ես տվյալ համայնքին: Ու ինձ համար, անկեղծ ասած, հանուն եկեղեցում ամուսնանալու մկրտվելն ու կրոնի հետևորդ չդառնալն ավելի վատ ա, քան հանուն ինչ-որ մեկի կրոնափոխ լինելը: Դա դառնում ա ձևականորեն քրիստոնեություն ընդունել, իսկ ձևականությունից վատ բան չկա: Բայց դե էստեղ մեղքը եկեղեցունն էլ ա, որ մկրտվողին չի բացատրում, թե՝ գիտե՞ս ինչ կա, դու կրոնի հետևորդ ես դառնում, երբ մկրտվում ես:

Ուլուանա
08.11.2015, 21:55
Ան, ամբողջ հարցն էն ա, որ քրիստոնեության մեջ մկրտվելը հենց դավանանք ընդունելն ա: Մկրտվելով դու հրապարակայնորեն խոստովանում ես, որ դու պատկանում ես տվյալ համայնքին: Ու ինձ համար, անկեղծ ասած, հանուն եկեղեցում ամուսնանալու մկրտվելն ու կրոնի հետևորդ չդառնալն ավելի վատ ա, քան հանուն ինչ-որ մեկի կրոնափոխ լինելը: Դա դառնում ա ձևականորեն քրիստոնեություն ընդունել, իսկ ձևականությունից վատ բան չկա: Բայց դե էստեղ մեղքը եկեղեցունն էլ ա, որ մկրտվողին չի բացատրում, թե՝ գիտե՞ս ինչ կա, դու կրոնի հետևորդ ես դառնում, երբ մկրտվում ես:
Դե, մկրտված չկամ, մկրտության արարողության էլ վերջին անգամ փոքր երեխա ժամանակ եմ ներկա եղել կարծեմ, երևի լավ չեմ պատկերացրել լրջությունը :))։ Մի խոսքով՝ համոզեցիր. չէի մկրտվի :D։ Բայց դե տենց որ նայես, հայերի երևի մի 90 տոկոսը մկրտված ա, բայց քանի՞սն են իրականում քրիստոնյա։ Տենց որ խորանաս, լիքը բաներ կան մեր կյանքում, որ մաքուր ձևականություն են, բայց բոլորս էլ ուզած–չուզած անում ենք, որովհետև ուրիշ տարբերակ չունենք։ Իսկ կոնկրետ կրոնը, եթե առնվազն մեր երկրում էդ աստիճանի ձևական բնույթ չկրեր, գուցե մկրտության նկատմամբ մարդկանց վերաբերմունքն էլ քո ասածի պես լուրջ ու որոշիչ լիներ, բայց փաստն էն ա, որ տենց չի։ Իսկ մեր ձևականություններով լի կյանքում (նկատի չունեմ մենակ Հայաստանը, այլ ներկայիս քաղաքակիրթ հասարակությունն ընդհանրապես), երբ կրոնն էլ ա հերթական ձևականություն դառնում, մտածում ես՝ մի հատ ձևականություն ավել, մի հատ պակաս՝ բան չի փոխում։

anhush
08.11.2015, 22:01
Ան, ամբողջ հարցն էն ա, որ քրիստոնեության մեջ մկրտվելը հենց դավանանք ընդունելն ա: Մկրտվելով դու հրապարակայնորեն խոստովանում ես, որ դու պատկանում ես տվյալ համայնքին: Ու ինձ համար, անկեղծ ասած, հանուն եկեղեցում ամուսնանալու մկրտվելն ու կրոնի հետևորդ չդառնալն ավելի վատ ա, քան հանուն ինչ-որ մեկի կրոնափոխ լինելը: Դա դառնում ա ձևականորեն քրիստոնեություն ընդունել, իսկ ձևականությունից վատ բան չկա: Բայց դե էստեղ մեղքը եկեղեցունն էլ ա, որ մկրտվողին չի բացատրում, թե՝ գիտե՞ս ինչ կա, դու կրոնի հետևորդ ես դառնում, երբ մկրտվում ես:

Մկրտություն (հուն.՝ βάπτισμά - ընկղմում, սուզում), ջրով կատարվող ծիսական արարողություն, քրիստոնեական սուրբ խորհուրդ` հաստատված Հիսուս Քրիստոսի կողմից։

Մկրտությունը համաշխարհային մշակույթում[խմբագրել]
Ջուրը` իբրև մաքրության խորհրդանիշ, հնուց ի վեր եղել է կրոնական արարողությունների բաղկացուցիչ մաս. դա բացատրվում է մարդկային բնության՝ բարոյական մաքրության համընդհանուր կրոնական պահանջով։ Այն կիրառելի է եղել բաբելացիների (Էնկիի պաշտամունք), պարսիկների, հնդիկների, եգիպտացիների (Իսիսի պաշտամունք), հռոմեացիների ու հույների (Դեմետրայի պաշտամունք), հայերի (Աստղիկի պաշտամունք) և հրեաների շրջանում։ Այս վերջինը թեև ոչ այնքան գաղափարապես, որքան արտաքին ձևով իր փոքրիկ ազդեցությունն ունի քրիստոնեական մկրտության վրա։
Մկրտությունը որպես Սուրբ խորհուրդ Հայոց Եկեղեցում[խմբագրել]
Մկրտության խորհուրդը համընդհանուր է և կիրառում են քրիստոնեական բոլոր եկեղեցիները. Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին, լինելով աշխարհի հնագույն եկեղեցիներից մեկը, հավատարիմ է մնացել սրբազան խորհրդի լավագույն ավանդույթներին՝ մկրտությունը համարելով առաջին և մարդու համար պարտադիր խորհուրդ, առանց որի ցանկացած այլ խորհուրդ չի կատարվում մարդու վրա։

Մկրտության պայմանները[խմբագրել]
Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ եկեղեցում մկրտության կարևոր պայմաններն են՝
Հավատքն առ Սուրբ Երրորդություն` Հայր Աստված, Որդի Աստված, Սուրբ Հոգի Աստված,
Հավատավոր և մկրտված կնքահոր առկայություն` որպես երախայի հոգևոր դաստիարակության երաշխավոր։
Եթե մկրտվողը չափահաս է, պարտ է անգիր իմանալ Տերունական աղոթքը, ապաշխարողական ոգով մասնակցել մկրտությանը և ծոմ պահել մինչև մկրտության ժամը՝ խորհրդի ավարտին Սուրբ Հաղորդություն ընդունելու համար։
Մկրտությունը կատարում է օծված և ձեռնադրված հոգևորականը։
Ցանկալի է նաև ունենալ՝

Խաչ և նարոտ (սպիտակ և կարմիր թելերից հյուսված վզնոց)
սրբիչ
մոմեր
ցանկալի պայման է, որ մկրտությունը կատարվի երեխայի ծննդյան 8-րդ օրը։
...............
և այլն :))

https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%84%D5%AF%D6%80%D5%BF%D5%B8%D6%82%D5%A9%D5%B5%D5%B8%D6%82%D5%B6

anhush
08.11.2015, 22:15
եթե խոսքը գնում է մուսուլմանության մասին, ապա մուսուլմանությունը իր "լիբերլալիզմով" շատ ավելի առաջ է գնացել, քան ցանկացած այլ կրոն:
Երևի շատերը չգիտեն, որ մուսուլմանների մոտ հերիք է երեք անգամ իրար ետևից ասես, որ "Բաժանվում եմ" բառը , ու ամուսնությունը համարվում է լուծարված: Ու դա հանգիստ կարող անել ինչպես տղամարդը, այնես էլ կինը: Ոչ մի խտրականություն

Mephistopheles
08.11.2015, 22:45
Սենց մի հարց, ենթադրենք սիրահարվում եք մուսուլման կնոջ, բայց իր համայնքի, միջավայրի համարի շատ կարևոր ա, որ իր ընտրյալ տղամարդը կամ կինը մուսուլման լինի, իսկ Դուք անտարբեր եք կրոնի նկատմամբ, ասենք՝ մեկը ինձ համար՝ որտեղ քրիստոենությունը, էնտեղ էլ իսլամը: Շատերը առանց առանձնապես հավատալու մկրտվում էլ են, եկեղեցում էլ են ամուսնանում: Ի՞նչ տարբերություն, եթե մարդը իսլամ ընդունի: կանե՞ք տենց բան, կամ ո՞նց եք վերաբերվում դրան:

Շին... եթե էդ ընտանիքը տենց "բարեպաշտ" մուսուլման ա, դու չես կարա սիրահարվես էդ աղջկա վրա... շատ պարզ պատճատով՝ երեսը չես կարա տենաս որ սիրահարվես... նենց որ սութի բաներ մի ասա... եթե մեկի համար կրոնն ավելի առաջնային ա քան մարդը, ստեղ խոսելու նյութ չկա...

Շինարար
08.11.2015, 23:01
Շին... եթե էդ ընտանիքը տենց "բարեպաշտ" մուսուլման ա, դու չես կարա սիրահարվես էդ աղջկա վրա... շատ պարզ պատճատով՝ երեսը չես կարա տենաս որ սիրահարվես... նենց որ սութի բաներ մի ասա... եթե մեկի համար կրոնն ավելի առաջնային ա քան մարդը, ստեղ խոսելու նյութ չկա...

Մեֆ, հո ամեն բան միանշանակ մի ձև չի, ամեն բան էլ կարա լինի, էս էլ օրինակը՝ Օմար Շարիֆ (https://en.wikipedia.org/wiki/Omar_Sharif#Personal_life)

ars83
18.11.2015, 16:44
Սենց մի հարց, ենթադրենք սիրահարվում եք մուսուլման կնոջ, բայց իր համայնքի, միջավայրի համարի շատ կարևոր ա, որ իր ընտրյալ տղամարդը կամ կինը մուսուլման լինի, իսկ Դուք անտարբեր եք կրոնի նկատմամբ, ասենք՝ մեկը ինձ համար՝ որտեղ քրիստոենությունը, էնտեղ էլ իսլամը: Շատերը առանց առանձնապես հավատալու մկրտվում էլ են, եկեղեցում էլ են ամուսնանում: Ի՞նչ տարբերություն, եթե մարդը իսլամ ընդունի: կանե՞ք տենց բան, կամ ո՞նց եք վերաբերվում դրան:

Համայնքի համար միգուցե կարևոր լինի, բայց մարդիկ ամուսնանում են իրար հետ, ոչ թե՝ մեկը մյուսի համայնքի: Համայնքի համար, կամ նույնիսկ սիրած մարդու համար որևէ կրոն (և դրա հետ կապված արժեհամակարգ կամ մշակույթ) ընդունելուն բացասական եմ վերաբերվում: Իմ կարծիքով, լուրջ հարաբերությունների պարագայում յուրաքանչյուր կողմն ընդունում ա մյուսին այնպես, ինչպես որ կա, առանց պահանջների ու պարտադրանքների, ենթադրում ա որոշումներ կայացնելու հավասար ու լիարժեք ազատություն:

anhush
21.11.2015, 04:31
հարցը պատանեական , 20 տարեկանի կտրվածքով ինձ թվում ա աբսուրդ հարց ա:
խորը սիրահարվածությունը - դա լրիվ էմոցիա է, ու այնտեղ հաշվարկ ու տրամաբանության առկայությունը բացառվում է:
Չնայած սա ես ասում եմ Տղայի մասով: Տղան որ սիրում է, ոչինչ կապ չունի: Ուզում ա անգամ թշնամու բանակից լինի աղջիկը:
Իսկ ինչքան հասկացել եմ, աղջիկների մոտ այլ ձև է ;):