PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Դիտարկում 5. Տեսնել-վերլուծել



ivy
09.04.2015, 02:34
Նոր դիտարկում ունենք :)
Հետաքրքիր է՝ ինչ կասեք։

Դիտարկում 5.

Այսօր այստեղ մարդաշատ չէ: Բացի ինձանից, ևս երկուսն են, մեկը, ըստ երևույթին, աշխատողներից մեկն է, քանի որ արդեն երկրորդ բաժակ սուրճն է խմում, իսկ հաշիվները պահող մոնիտորին միայն իմ հաշիվն եմ տեսնում կարմիր bar-2 անունով, մեկ էլ ուղիղ իմ հետևում գտնվող մեկինը, ով ցերեկվանից որոշել է հարբել, ու արդեն երեք բաժակ վիսկի է ներս արել, հիմա էլ մեկնվել է ցածրիկ բարձերին ու փորձում է չքնել: Այս սրահը հետաքրքիր է նրանով, որ ժամանակն ասես կանգ առած լինի: Կարծում եմ՝ լուսավորությունից է այդպես թվում: Պատուհաններ չկան, դրսի աշխարհի հետ ոչ մի կապ չունենք, անգամ չգիտենք ինչ եղանակ է: Առաստաղը ցածր է, ու եթե նստած ես բարի մոտ, բարձր աթոռի վրա, ապա կարող ես այդ աթոռի ոտնակին կանգնելով դիպչել առաստաղին, ինչն էլ արեցի, ու պարզվեց, որ այն ինչ-որ դոնդողանման նյութից է, ու արդեն մի քանի րոպե է՝ առաստաղն ալիքներ է տալիս: Շշերը հետաքրքիր հերթականությամբ են դասավորված, իմ կարծիքով՝ մի քիչ տրամաբանությունից դուրս են, բայց երևի էդպես ավելի հարմար է բարմենին, ով այս պահին, ինչպես նաև մի քիչ առաջ, հեռախոսն է քչփորում: Երաժշտությունը ցածր է ու ֆոնային, չի պարտադրում որևէ զգացմունք կամ ասոցիացիա:
Այն աղջիկը, ով արդեն երկրորդ բաժակ սուրճն է խմում, բայց հաշիվ չունի, ինձ ընդհանրապես չի տպավորում: Նույնիսկ համոզված եմ, որ հենց էստեղից դուրս եկա, կմոռանամ դեմքը: Հագին սև ու սպիտակ զոլավոր զգեստ է, որն ընդգծում է փարթամ մարմինը: Կուրծքն ուր որ է՝ դուրս կընկնի: Ձախ դաստակին ինչ-որ զարդ կա, որն անտանելի զնգոց է հանում ամեն մի աննշան շարժումից: Նստած է ոտքը ոտքին գցած, բարձր ոտքի կրունկը դուրս է հանել կոշիկից, ու կոշիկը ճոճում է ոտնաթաթով: Ամբողջ ուշադրությունը հեռախոսի էկրանին է:
Բարմենը կլինի մոտ քսանհինգ-քսանվեց տարեկան: Ճակատին ինչ-որ գործած կտոր կա, որով հետ է տանում գանգուր մազերը: Դեմքը սափրված չէ: Հոնքերը հաստ են, քիթը՝ մսոտ, բայց սիրուն, շուրթերը լիքն են, կարծում եմ՝ եթե ժպտա, կպարզեմ երկու բան, որ սիրուն ժպիտ ունի ու լավ ատամնաշար: Հագին սև կարճաթև մայկա է, վրայից՝ անթև ջինսե ժիլետ: Մատներին մատանիներ ունի: Պատվեր կատարելիս արագ ու կոկիկ է աշխատում: Հիմա հեռախոսով ինչ-որ մեկին գրում է՝ ընթացքում քթի տակ ծուռ ժպտալով:
Իմ հետևում ցածրիկ բարձերին մեկնվածը արդեն պառկել է , նայում է առաստաղին: Հագին կարմիր կեդեր են, ջինսե շալվար ու սպիտակ կարճաթև մայկա: Երևի մի քսանհինգ տարեկան կլինի: Մազերը գանգուր են, մինչև ուսերը: Շպարված չէ: Հեռախոսը դրված է սեղանին: Վերջին վիսկիի բաժակի մեջ արդեն հեղուկ չկա, մի կտոր սառույց է մնացել:

Դավիթ
09.04.2015, 05:37
Վերջինի մասին շատ չգրվեց։ Այնպիսի տպավորություն էր, որ հեղինակը շտապում էր վերջացնել իր առաջադրանքը։ Ինտերիերը բավականին լավ էր նկարագրված՝ տիպիկ երևանյան նկուղային տեղ։ Բարմենի դետալներն էլ էին լավ նկարագրված, ինչպես նաև ոչ պրոֆեսիոնալ մոտեցումը իր գործին՝ հեռախոսով զբաղվելը։
իմ համար, վերջում նկարագրված երիտասարդը հետաքրքիր պերսոնաժ կարող է լինել։

Դավիթ
09.04.2015, 05:44
Վիսկի խմող, չշպարված։ Էս պահը լավ էր։)

Դավիթ
09.04.2015, 05:50
Հա, մեկ էլ ասեմ, որ Տաիշա Աբելարը մի հատ միջուկային զենք ա գցել Ինքնագրի վրա:o

Mephistopheles
09.04.2015, 06:50
– հոտ կա՞ր… կոֆեի… դուրեկան է՞ր…
– ինչ երաժշտություն էր բեքգռաունդում…
– խոսք խորաթա չկա՞…

Mephistopheles
09.04.2015, 06:51
Հա, մեկ էլ ասեմ, որ Տաիշա Աբելարը մի հատ միջուկային զենք ա գցել Ինքնագրի վրա:o

…էդ ո՞վ ա ու ինչի վրա ա բոմբ գցել…

Mephistopheles
09.04.2015, 06:53
բարմենը աղջկան նկատում ա՞ թե չէ… էն որ հա կոֆե ա խմում…

Դավիթ
09.04.2015, 08:34
…էդ ո՞վ ա ու ինչի վրա ա բոմբ գցել…

Այ եթե Բիթլերի ու Ջոպլինի նկարները չափավոր տարածեիր ֆեյսում, տեղ կմնար նաև ուրիշ բաների։)

Mephistopheles
09.04.2015, 08:36
Այ եթե Բիթլերի ու Ջոպլինի նկարները չափավոր տարածեիր ֆեյսում, տեղ կմնար նաև ուրիշ բաների։)

Ախր լավն են…

Mephistopheles
09.04.2015, 08:54
Կրդացի նոր մի քիչ… ու ոնց ա բոմբ գցե՞լ… ինքնագրի վրա…

Դավիթ
09.04.2015, 12:31
Կրդացի նոր մի քիչ… ու ոնց ա բոմբ գցե՞լ… ինքնագրի վրա…

Հա, հեչ, ոչ մի արտասովոր բան։

ivy
09.04.2015, 14:02
Օֆֆտոպը դադարեցնում ենք, անցնում դիտարկմանը :)

StrangeLittleGirl
09.04.2015, 14:08
Ոնց որ գիտեմ էս մեկն ով ա գրել :))
Սեթինգը շատ լավ ա նկարագրած: Դաշտ ա ստեղծում իրադարձությունների զարգանալուն ու ինչ-որ լարվածություն, սպասում առաջացնում:
Էդ չտպավորող աղջիկն էլ կակռազ ամենատպավորվող կերպարն էր: Պատմվածքում կսպասեի էս կերպարների փոխհարաբերություններին, ոնց են իրար նկատմամբ տրամադրված, կխոսեն, չեն խոսի, էդպես էլ մարդ ա իր կյանքով է շարունակում, թե ինչ-որ տեղ հատվում են իրանց կյանքերը:


Հա, մեկ էլ ասեմ, որ Տաիշա Աբելարը մի հատ միջուկային զենք ա գցել Ինքնագրի վրա:o
Ի՞նչ բոմբ :))

Դավիթ
09.04.2015, 14:14
Ոնց որ գիտեմ էս մեկն ով ա գրել :))
Սեթինգը շատ լավ ա նկարագրած: Դաշտ ա ստեղծում իրադարձությունների զարգանալուն ու ինչ-որ լարվածություն, սպասում առաջացնում:
Էդ չտպավորող աղջիկն էլ կակռազ ամենատպավորվող կերպարն էր: Պատմվածքում կսպասեի էս կերպարների փոխհարաբերություններին, ոնց են իրար նկատմամբ տրամադրված, կխոսեն, չեն խոսի, էդպես էլ մարդ ա իր կյանքով է շարունակում, թե ինչ-որ տեղ հատվում են իրանց կյանքերը:


Ի՞նչ բոմբ :))
Բանից պարզվեց, որ հին բան ա։ Նո մոռ օֆթոպ։

ivy
09.04.2015, 20:38
Պիտի խոստովանեմ, որ առաջին անգամ եմ հանդիպում «X-ն ինձ չի տպավորում» արտահայտությանը; Ես միայն «տպավորիչ/տպավորվող չի» կամ «տպավորություն չի գործում» ձևն էի ճանաչում:
Եթե նույն նշանակությունն ունի, հետաքրքիր է, որ այնուամենայնիվ ահագին բան է գրված էդ «չտպավորող» աղջկա մասին:

ivy
09.04.2015, 20:55
Հեղինակի պատասխանը.


– հոտ կա՞ր… կոֆեի… դուրեկան է՞ր…
– ինչ երաժշտություն էր բեքգռաունդում…
– խոսք խորաթա չկա՞…

Երաժշտությունը ֆոնային, չպարտադրող էր, ոնց որ գրված է, առանց խոսքերի, սուրճի կամ որևէ այլ հոտ չկար, քանի որ օդափոխությունը գործում էր, մարդիկ չէին խոսում, քանի որ անծանոթ էին իրար ու բոլորը մենակ էին:

Mephistopheles
09.04.2015, 21:35
Հեղինակի պատասխանը.



Երաժշտությունը ֆոնային, չպարտադրող էր, ոնց որ գրված է, առանց խոսքերի, սուրճի կամ որևէ այլ հոտ չկար, քանի որ օդափոխությունը գործում էր, մարդիկ չէին խոսում, քանի որ անծանոթ էին իրար ու բոլորը մենակ էին:

Լավ կլիներ որ իմանայինք ում երաժշտությունն էր… տարբեր տեղեր տարբեր ֆոնային երաժշտություն են օգտագործում… դա խոսում ա բար հաճախողների որակի մասին… բայց որ չես հիշում՝ օքեյ…

They must be having an awesome HVAC system որ կոֆեի հոտը չի տարածվում…

Mephistopheles
09.04.2015, 22:23
… ճիշտն ասած նոր մտածում էի էդ "ֆոնային երաժշտւթյան" մասին ու մի բան հիշեցի… մի հատ պոլսեցի տղա կար ում միշտ ավտոբուսի մեջ հանդիպում էի ու երկար բարակ խոսում էինք… ինքն ու ես լրիվ տարբեր չափողականությունների մեջ էինք… ինքը պոլսում մեծացած ոսկերիչ էր՝ ավանդական, ես՝ հայաստան մեծացած ուսանող եղած տղա էի… լրիվ տարբեր… ու որ խոսում էի էս տղու հետ (շատ լավ տղա էր) ոչ մի ընդհանուր եզր չէի կարողանում գտնել… վերջը ճարահատյալ հարցրի "ի՞նչ երաժշտություն ես սիրում"… ասեց "տավեռնայի մյուզիք կսիրեմ…", ասում եմ "էդ ո՞րն ա…" ասում ա "ասանկ որ կերթաս տավեռնա օղի կխմես և մյուզիք կչալեն" … մտիս մեջ ասի " նու յոոոոոոոոբ տվօյու **** , նու տի դայոշ… տավեռյանի մյուզիք…"

հիմա ստեղ ա … ֆոնային երաժշտություն… մեկը նվագում ա, չէ՞ էդ երաժշտությունը, մեկը ընտրել ա, չէ՞… ասել ա "այ էս մեկը դնենք, էսի լավ ա… չէ, էն մեկը չէ… էս մեկը, էսի ավելի լավն ա…"

ասածս ինչ ա… եթե մի բան նշվում ա, պետք ա սպեցիֆիկ լինել էդ բանի նկատմամբ… ուշադիր լինել… ամեն դետալ իրա մեջ մեսեջ ու պատմություն ունի, մի հատ հատկություն ա պարունակում… մի հատ նկարագիր…

…pay attention please… մենք ամեն ինչին ձեր աչքերով ենք նայում, ձեր թոքերով շնչում, ձեր ականջներով լսում…

StrangeLittleGirl
10.04.2015, 00:03
Լավ կլիներ որ իմանայինք ում երաժշտությունն էր… տարբեր տեղեր տարբեր ֆոնային երաժշտություն են օգտագործում… դա խոսում ա բար հաճախողների որակի մասին… բայց որ չես հիշում՝ օքեյ…

They must be having an awesome HVAC system որ կոֆեի հոտը չի տարածվում…

Մեֆ, հաճախ ֆոնային երաժշտությունն էնքան ցածր ա միացած լինում, որ չես էլ նկատում: Ես պատկերացնում եմ, որ հեղինակը հայկական փաբերից մեկն ա նկարագրում, բայց օրը ցերեկով: Իսկ էդ դեպքում իրոք երաժշտությունը ցածր ա, չպարտադրող, չես ֆիքսվում դրա վրա:

Ինչ վերաբերում ա սուրճին, աչքիս շատ ես հետ մնացել Հայաստանի կյանքից :)) Հայկական փաբերում օրը ցերեկով մենակ լուծվող սուրճ են մատուցում, իսկ դրա հոտը չի տարածվում: Մաքսիմում ծխի հոտ կարար լիներ, բայց նորից. քանի դեռ օրը ցերեկ ա, պատկերացնում եմ՝ դեռ շատ մարդ չի գնացել, ուրեմն դեռ ծխերի ամպեր չեն կուտակվել:

Mephistopheles
10.04.2015, 08:23
Մեֆ, հաճախ ֆոնային երաժշտությունն էնքան ցածր ա միացած լինում, որ չես էլ նկատում: Ես պատկերացնում եմ, որ հեղինակը հայկական փաբերից մեկն ա նկարագրում, բայց օրը ցերեկով: Իսկ էդ դեպքում իրոք երաժշտությունը ցածր ա, չպարտադրող, չես ֆիքսվում դրա վրա:

Ինչ վերաբերում ա սուրճին, աչքիս շատ ես հետ մնացել Հայաստանի կյանքից :)) Հայկական փաբերում օրը ցերեկով մենակ լուծվող սուրճ են մատուցում, իսկ դրա հոտը չի տարածվում: Մաքսիմում ծխի հոտ կարար լիներ, բայց նորից. քանի դեռ օրը ցերեկ ա, պատկերացնում եմ՝ դեռ շատ մարդ չի գնացել, ուրեմն դեռ ծխերի ամպեր չեն կուտակվել:

Դե տես Բյուր ջան… ասում ես "հայկական փաբերից մեկն ա նկարագրում"… ես ո՞րտեղից պտի իմանամ հայկական փաբերը ոնց են լինում, ինչ կոֆե են խմում օրը ցերեկով ու էդ ինչ ցածր միացրած երաժշտություն ա… երաժշտությունը հո մենակ բարձր, ցածր կամ պարտադրող չի լինում… դուք գիտեք էդ ինչ ա հայկական փաբը, բայց ես չգիտեմ… ու եթե ես լինեի էդ փաբում երևի մտածեի էս ի՞նչ հաշիվ ա որ կոֆեի հոտ չի գալիս, էս ի՞նչ "զարմանալի" "էկզոտիկ" կոֆե են խմում, էս ի՞նչ երաժշտություն են լսում, էս ի՞նչ խաբար ա որ էս ժամին մարդ չկա որ սաղ նստած հեռախոս են փորփրում… խի՞ ա էս մարդը էս ժամին խմած… որովհետև ես էդ ամեն ինչը առաջին անգամ եմ տեսնում, բայց ձեր համար սովորական բան ա… ցածր երաժշտությունը կարա լինի Մայլս Դեվիսի սըրքլզ-ը, կարա լինի Քեննի Ջի, կարա լինի ջազ ֆյուժըն/սմութ ջազ… սրանք տարբեր բաներ են… համոզված եմ որ եթե էդ երաժշտությունը հանկարծ անջատեն ինքը մի անգամից կասի "հը՞… ի՞նչ ա եղել, փակում ե՞ք բարը"… իմ համար սրանք չափանիշներ են… կամ կոֆեն…

չնայած սովորական ա, այնուամենայնիվ ուշադրություն ա պահանջում… կարծում եմ պտի նկարագրվի ոնց որ առաջին անգամ ա տեսնվում… եթե ես ամեմրիկյան բարի մասին գրեմ ու գրեմ "տիպիկ ամերիկյան բար" մեկը կարա կինոների բարը պատկերացնի, մեկը կարա նյու յորքյան բար պատկերացնի եթե եղել ա, իսկ մեր հայրենասեր ազգակիցները լրիվ ուրիշ բան… էսի հլա պատմվածքը չի որ տենց ջեսչըրներ անես… էսի դիտարկում ա որտեղ էլեմենտներով կառուցում ես պատկեր, պերսոնաժ, օբյեկտիվորեն…

օրինակ ասում ա
Այն աղջիկը, ով արդեն երկրորդ բաժակ սուրճն է խմում, բայց հաշիվ չունի, ինձ ընդհանրապես չի տպավորում: Նույնիսկ համոզված եմ, որ հենց էստեղից դուրս եկա, կմոռանամ դեմքը: եթե չի հետաքրքրում, չես գրում դրա մասին… կամ ո՞րտեղից գիտես որ անհետաքրքիր ա եթե չես ճանաչում. կարծում եմ որ դիտարկման մեջ կարծիք պարտադրելը տեղին չի, եթե նշաում ես ապա օբյեկտիվ պետք ա նկարագրես… ու եզրակացությունը թողնվի դիտարկումը կարդացողի վրա… ինչ ես մատուցում ու ինչ ա հասկացվում…

մի հատ սենց օրինակ բերեմ… մի հատ պրոյեկտ ունեինք… սարերում էր… soils report-ն եկավ նստեցինք կարդացինք ու հասկացանք որ ըստ էդ պրոյեկտի բյուդջեն 2 անգամ շատանում ա… կլիենտը ինֆարկտ էր ստանալու… ողբերգություն էր, բայց էդ րեփորթն ընդամենն ասում ա թե հողն ինչից ա կազմված ու բեդռոքն ինչքան խորն ա… գիտական ուսումնասիրություն ա փաստերով ու դետալներով… հողից նմուծներ են վերցրել ու ուսումնամսիրության արդյունքները գրել են… օբյեկտիվ ուսումնասիրություն ա, բայց էմոցիոնալ վերիվայրումների ա բերում, մենակ կլիենտի մոտ չէ…

ivy
10.04.2015, 08:35
Մեֆ, ախր որտեղ ես «պարտադրած կարծիք» տեսնում։ Լրիվ չոր ու ցամաք դիտարկում էր. էս տեսա, էս եղավ։ Էլ ավելի օբյեկտիվ գրելու համար պիտի մարդկային ֆակտորը ընդհանրապես դուրս գա, ու դիտարկողը ռոբոտ լինի։

Mephistopheles
10.04.2015, 09:15
Մեֆ, ախր որտեղ ես «պարտադրած կարծիք» տեսնում։ Լրիվ չոր ու ցամաք դիտարկում էր. էս տեսա, էս եղավ։ Էլ ավելի օբյեկտիվ գրելու համար պիտի մարդկային ֆակտորը ընդհանրապես դուրս գա, ու դիտարկողը ռոբոտ լինի։


ինձ ընդհանրապես չի տպավորում: Նույնիսկ համոզված եմ, որ հենց էստեղից դուրս եկա, կմոռանամ դեմքը:


չի պարտադրում որևէ զգացմունք կամ ասոցիացիա

սրանք դիտարկողի անձնական կարծիքն ա, ընդ որում մենք իրան չենք ճանաչում… էն երաժշտությունը որ քեզ համար կարող ա ոչ մի բանի հետ չասոցիացվի իմ համար կարող ա շատ բաների հետ ասոցիացվի… կամ որ ասում ա հենց դուրս եկա, կմոռանամ… ինքը կարող ա մոռանա, բայց դու կարող ա չմոռանաս… տես քեզ Քարդաշյանը դուր ա գալիս, բայց շատ մարդկանց դուր չի գալիս… հենց եկավ Հայաստան եղեռնի հաշվով, դառավ հերոս՝ հանրապետականնեմրի համար, բայց դրանից առաջ էդ "արժեքնեմրի"դեմ իրանք վիզ դրած պայքարում են…

Այվի ջան, իմ կարծիքով observant լինելը շատ մարդկային ա… ես կարծում եմ որ շատ դժվար ա չոր փաստը ներկայացնելը, բայց նենց ներկայացնես որ դրանից կարդացողն իրա կարծիքը կազմի, ոչ թե գրողի…


http://www.armoryarts.org/assets/Exhibitions/burdenLfinal.jpg

հարգելի ընգերներ, կնկտիք ու ախպրտինք…

ուզում եմ էս գործի մասին մի երկու բան գրել… ուրեմ էս քանդակը–հա քանդակ ա մի զարմացեք–քանդակել ա մի քանդակագործ ու տեղադրել ա Փասադենայի հրապարակում… առաջին հայացքից "հա, ինչ…"

կոնտեքստից դուրս էս քանդակը զուտ հետաքրքիր կառույց ա, բայց իրականում ոնց ա սա կառուցված ու ինչի հետևանք ա… Լոս Անջելեսի ստանդարտները պահաջում են որ ցանկացած կառույց թույլատվությամբ կառուցվի…

…բայց…

ստանդարտներ ունեն նաև կետեր որտեղ ասվում ա որ կարելի որոշ բաներ կառուցել առանց թույլատվության… ու էս մարդը վերցրել ա, էս սաղ ստանդարտներն ուսումնասիրել ա ու էդ կետերը միավորելով ստացել ա 4 հարկանի (10 մետր) 3 մետրը 3-ի կառույց կարելի ա կառուցել, որը լրիվ բավարար ա մի հատ բնակելի առանձնատան համար…

արվեստագետը հատել ա քանդակագործության ու ճարտարապետության սահմանը… ո՞վ ա ասում հնարավոր չի…

its a pure fact, but raises emotions... փաստերը նենց շարադրես որ մարդու մոտ կարծիք ստեղծվի… մենք կյանքում տենց ենք անում, չէ՞… ինչին որ նայում ենք չոր փաստ ա, բայց էդ փաստը մեր վրա էմոցիոնալ ազդեցություն ա ունենում… վարժություն ա, էլի…

StrangeLittleGirl
10.04.2015, 09:48
Մեֆ, մի հատ բան ասեմ էլի: Ճիշտ ա՝ սրանք դեռ ավարտուն գործեր չեն, բայց ամեն դեպքում՝ գոյություն ունի թիրախային ընթերցող հասկացություն: Հեղինակի թիրախը, ոնց հասկանում եմ, Հայաստանի նիստուկացին քչից-շատից ծանոթ մեկն ա: Դրա համար ինքը կարում ա հանգիստ բաց թողնի էն մանրամասները, որոնք առանց էդ էլ ընթերցողին հայտնի են: Ու վստահ եմ՝ եթե էս տեքստերը մի հատ փախած եվրոպացի կարդար, լրիվ ուրիշ տեսակի հարցեր կտար, օրինակ՝ էդ ո՞նց ա, որ փաբն օրը ցերեկով բաց ա հերիք չի, դեռ էնտեղ մարդիկ սուրճ էլ են խմում: Ու հակառակը. կան մանրամասներ, որ եթե գրեր, հայ ընթերցողը կասեր՝ պարզ ա էդ սաղ, ինչու՞ ա գրում, կարո՞ղ ա մեզ ձեռ ա առնում: Օրինակ՝ կարար գրված լիներ, որ բարմենի մայրենի լեզուն հայերենն ա: Դանիական սեթինգում դա հետաքրքիր մանրամասն կլիներ, բայց հայկականում խնդալու ա դրա մասին հիշատակելը:

Mephistopheles
10.04.2015, 10:14
Մեֆ, մի հատ բան ասեմ էլի: Ճիշտ ա՝ սրանք դեռ ավարտուն գործեր չեն, բայց ամեն դեպքում՝ գոյություն ունի թիրախային ընթերցող հասկացություն: Հեղինակի թիրախը, ոնց հասկանում եմ, Հայաստանի նիստուկացին քչից-շատից ծանոթ մեկն ա: Դրա համար ինքը կարում ա հանգիստ բաց թողնի էն մանրամասները, որոնք առանց էդ էլ ընթերցողին հայտնի են: Ու վստահ եմ՝ եթե էս տեքստերը մի հատ փախած եվրոպացի կարդար, լրիվ ուրիշ տեսակի հարցեր կտար, օրինակ՝ էդ ո՞նց ա, որ փաբն օրը ցերեկով բաց ա հերիք չի, դեռ էնտեղ մարդիկ սուրճ էլ են խմում: Ու հակառակը. կան մանրամասներ, որ եթե գրեր, հայ ընթերցողը կասեր՝ պարզ ա էդ սաղ, ինչու՞ ա գրում, կարո՞ղ ա մեզ ձեռ ա առնում: Օրինակ՝ կարար գրված լիներ, որ բարմենի մայրենի լեզուն հայերենն ա: Դանիական սեթինգում դա հետաքրքիր մանրամասն կլիներ, բայց հայկականում խնդալու ա դրա մասին հիշատակելը:

դե դրա համար էլ ասում էի որ պետբք ա նշվի թե որ երկրում ա… էս գրառման համար չեմ ասել… ընդհանուր առմամբ էի ասում… որ երկիյրը չի նշվում, սաղ իրար ա խառնվում… պատուհան որ չկա, էդ էլ ա տարօրինակ… հաստատ ամեմրիկայում չի…

StrangeLittleGirl
10.04.2015, 11:41
դե դրա համար էլ ասում էի որ պետբք ա նշվի թե որ երկրում ա… էս գրառման համար չեմ ասել… ընդհանուր առմամբ էի ասում… որ երկիյրը չի նշվում, սաղ իրար ա խառնվում… պատուհան որ չկա, էդ էլ ա տարօրինակ… հաստատ ամեմրիկայում չի…

Հա, ուղղակի փակ մրցույթում երկիր նշելն ավտոմատ ինքնաբացահայտում ա :)) Գոնե իմ դեպքում:

Դավիթ
10.04.2015, 18:26




սրանք դիտարկողի անձնական կարծիքն ա, ընդ որում մենք իրան չենք ճանաչում… էն երաժշտությունը որ քեզ համար կարող ա ոչ մի բանի հետ չասոցիացվի իմ համար կարող ա շատ բաների հետ ասոցիացվի… կամ որ ասում ա հենց դուրս եկա, կմոռանամ… ինքը կարող ա մոռանա, բայց դու կարող ա չմոռանաս… տես քեզ Քարդաշյանը դուր ա գալիս, բայց շատ մարդկանց դուր չի գալիս… հենց եկավ Հայաստան եղեռնի հաշվով, դառավ հերոս՝ հանրապետականնեմրի համար, բայց դրանից առաջ էդ "արժեքնեմրի"դեմ իրանք վիզ դրած պայքարում են…

Այվի ջան, իմ կարծիքով observant լինելը շատ մարդկային ա… ես կարծում եմ որ շատ դժվար ա չոր փաստը ներկայացնելը, բայց նենց ներկայացնես որ դրանից կարդացողն իրա կարծիքը կազմի, ոչ թե գրողի…



its a pure fact, but raises emotions... փաստերը նենց շարադրես որ մարդու մոտ կարծիք ստեղծվի… մենք կյանքում տենց ենք անում, չէ՞… ինչին որ նայում ենք չոր փաստ ա, բայց էդ փաստը մեր վրա էմոցիոնալ ազդեցություն ա ունենում… վարժություն ա, էլի…
It's an ugly ass creature. Հեչ չի համապատասխանում ընդհանուր ֆոնին։

Mephistopheles
10.04.2015, 19:43
It's an ugly ass creature. Հեչ չի համապատասխանում ընդհանուր ֆոնին։

էֆրլյան Աշտարակն էլ, Դավ… էսի քանֆակ էր, հանել տարել են… ժամանակավոր էր…

Mephistopheles
10.04.2015, 21:28
… … Ու հակառակը. կան մանրամասներ, որ եթե գրեր, հայ ընթերցողը կասեր՝ պարզ ա էդ սաղ, ինչու՞ ա գրում, կարո՞ղ ա մեզ ձեռ ա առնում: Օրինակ՝ կարար գրված լիներ, որ բարմենի մայրենի լեզուն հայերենն ա: Դանիական սեթինգում դա հետաքրքիր մանրամասն կլիներ, բայց հայկականում խնդալու ա դրա մասին հիշատակելը:

սրա մասին էլի մտածեցի…

Տեքստում ոչ մի տեղ չի ասում որ սա հայկական փաբ ա, կամ հայաստանում ա, չէ՞… ուղղակի դու ենթադրում ես որ հայկական ա քանի որ շատ կոմպոնենտներ համապատասխանում են քո պատկերացմանը… բայց եթե նշվեր որ բարմենի մայրենի լեզուն հայերենն ա, էդ կնշանակեր որ փաբը հայաստանում չի, էդ կնշանակեր որ ինքը բարմենին ճանաչում ա… եթե գրեր որ բարմենը հայերենով դիմեց աշխատողին-էն սուրճ խմողին-ապա էլի կնշանակեր որ փաբը հայաստանում չի, կնշանակեր երևի որ ընդհանուր միջավայրը հայկական չի, բայց ինքն ու բարմենը գուցե հայ են… եթե բարը հայաստանում ա ու ինքը էլի նշաում ա որ հայերեն ա դիմում աշխատողին, կարա նշանակի որ էդ բարի միջավայրը հայկական չի, գուցե ինչ որ ռուսական բար հավաքատեղի ա, բայց քանի որ հայաստանում տենց բաներ չկան,էդ ժամանակ հարց կառաջանար թե ինչի ա նշել էդ դետալը…

սենց բար կարա լինի նախկին սովետական ցանկացած երկրում… թեկուզ ռուսաստանում…

LisBeth
11.04.2015, 20:17
Լրիվ հնարավոր ա որ Հայաստանի փաբ չլինի: Բայց իմ եղած փաբերը որ ժամին ասես կոֆեն ապարատով են սարքել, բառի մոտ ու ասենք ինչքան էլ մոշնի վինտիլյացիա եղնի, քթիդ տակ սարքած կոֆեի հոտը կզգաս: Նենց որ վստահում եմ էքսպերտներին, որ ասում են հայկական ա, ուրեմն տենց ա: Ի դեպ պետք ա որ ցուրտ լինի ներսում: Դոնդողանման առաստաղը լավն ա, սրա հետ հնդկական ելևեջներով մյուզիք կսազեր, ասենք՝ բուդդահ բար, կամ էլի ինչ որ չիլ աութ, Բոբ Մառլի :):

Ինչ վերաբերվում ա տպավորելուն, հենց Քիմի օրինակի վրա էլ ասեմ: Քարդաշյանները քանի՞ քույր են, երե՞ք, չո՞րս, ինչի՞ ասենք Հավիկը կամ Շմայսը մյուս քույրերին հերոս չեն սարքում: Որովհետև մարդկանց մենակ Քիմն ա տպավորում, տպավորել ա, ու աստված գիդի դեռ ինչքան կտպավորի, մնացածների անուններն էլ կարան սկի չիմանան, օրինակ ես չգիտեմ: Եթե դիտարկողին չի տպավորել, լրիվ հավանական ա, որ մեծամասնությանն էլ չտպավորի, մեկ երկու բացառությունները հաշիվ չեն, էս դեպքում: Ու բացի, դա միակ նկարագրությունը չէր էդ աղջկա, չի տպավորել, բայց փորփրում ա, ման ա գալիս: