Դիտել ողջ տարբերակը : Դիտարկում 3. Տեսնել-վերլուծել
Սա էլ՝ երրորդը:
Դիտարկում 3.
Ջիմ
Չորրորդ հարկ: Միջանցք: Դահլիճի դուռը փակ է. ներսում դաս է: Աստիճանները դեռ դատարկ են. հաջորդ դասին դեռ կես ժամ կա: Միջանցքում վեց փակ դարակներ են՝ երեքը վերևում, երեքը՝ ներքևում: Վերին երեքը և ստորին մեկը կողպված են տարբեր տեսակի կողպեքներով: Պատի տակ նստարան է, վրան՝ Ֆիթնես Վորլդի ամսագիր, տակը՝ մի զույգ սպորտային կոշիկներ:
Դահլիճի դռան մոտ մեծ աղբաման կա, վերևը՝ լավ մարզված, յուղած փայլուն մաշկով աղջկա ու տղայի նկարով պոստեր: Նրանց ձախ կողմում կանաչ և սպիտակ տառերով տեքստ է գրված (ալարում եմ ուղեղիս զոռ տալ, որ հասկանամ՝ ինչ է), տակը ավելի խոշոր. «Կարդալ ավելին այսինչ-այնինչ կայքում»:
Ներքևի կիսահարկում մեծ պատուհան կա, որը նայում է նեղլիկ փողոցին ու դիմացի շենքին: Թեև արդեն բավական մութ է, պատուհաններից քչերում է լույս վառվում: Դրանցից մեկում սպիտակ կլոր ջահեր են վառվում: Մի տղամարդ անցավ: Մորուքով էր ու շորտերով, ուրիշ բան չնկատվեց:
Կիսահարկում սպիտակ միոտանի սեղան կա, կողքը՝ երկու աթոռ, մեկը՝ թափանցիկ, մյուսը՝ կանաչ:
Չորրորդ հարկից կիսահարկ իջնող պատին մանուշակագույն գրաֆիտի է: Լավ չի հասկացվում՝ ինչ պատկեր է, բայց ոնց որ խնձորներ են:
Շենքի ներքևի հարկերից տղամարդկային երկխոսություն լսվեց ու մարեց: Լսվում է նաև աերոբիկայի արագ տեմպով երաժշտությունն ու ֆիթնես մեքենաների աղմուկը:
Ժամանեց դասի առաջին մասնակիցը: Զարմանալիորեն տղա (անունը դնենք առաջին տղա): Հագին սև երկար սպորտային տաբատ է, որը գրկում է ոտքերը, վրայից՝ շատ կարճ մուգ կապույտ շորտեր: Մոխրագույն բրդե գուլպաներով է, սպիտակ մայկայով: Շիկահեր է, բայց մորուքը մուգ է: Երիտասարդ է՝ քսաննանց: Նստեց երկար նստարանին, վերցրեց ամսագիրը, սկսեց թերթել:
Երկրորդ մասնակիցը նույնպես տղա է: Ոտքից գլուխ սև է հագել, կանգնեց կիսահարկում, սկսեց ժիմ անել:
Երրորդն աղջիկ է՝ շագանակագույն մազերով, երկար հյուսով: Տասնվեց-տասնյոթ տարեկան կլինի: Մոխրագույն հագուստով է, դեմքը կարմրած է: Կանգնեց դարակների մոտ, կռացավ ու գլխով կպավ ոտքերին: Երկու տղաները գնացին: Սև հագածը վերադարձավ, նստեց կանաչ աթոռին, ոտքերը չռեց, ձեռքերը խաչեց: Հանդուգն հայացքով նայում է առաստաղին:
Աղջիկը նստեղ, մի ոտքը ծալեց, դրեց նստարանին, ոտնաթաթը՝ մյուս ոտքի ազդրին, իսկ մյուս ոտքը մնաց գետնին: Ջրի շիշ ունի: Կում արեց: Վերցրեց ամսագիրը, սկսեց թերթել, կանգ առավ մի էջի վրա:
Սև հագած տղան պատուհանից դուրս է նայում, մատներով տմբտմբացնում ջրի իր շշին:
Ներքևից նորից տղամարդու ձայն է լսվում:
Մի աղջիկ եկավ: Ճանաչում եմ: Քաշվանք: Մեզ հետ է աշխատում: Անունը չեմ հիշում, բայց կարծեմ ռոբոտիկայով էր զբաղվում: Մի ամերիկուհու գիտեմ՝ Քեյթը, ոնց որ դրա նմանակը լինի: Բրդե սվիտր է հագել: Բարևեց, նստեց մի երկու աստիճան ներքև, սկսեց հեռախոսը փորփրել:
Մարդկանց հոսքն արագացավ: Հերթով գալիս են, հարմարվում երկար նստարանին կամ աստիճաններին:
Առաջին տղան վերադարձավ, նստեց հատակին՝ ծալապատիկ: Հայացքը գցեց բլոկնոտին:
Դեպի վերևի կիսահարկ տանող աստիճաններին՝ ամենավերևում, մի կին ու տղամարդ են նստած: Տղամարդը մկանուտ է ու ոտաբոբիկ, կինը սպորտային կոշիկներով է: Զրուցում են, բայց ձայնը չի հասնում:
Առաջին տղան նայում է ուղիղ իր դիմաց, քթի տակ ժպտում:
Վերելակի դուռը բացվում է (փաստորեն, դահլիճի դռան ուղիղ դիմաց վերելակ կա): Սև հագած կոս արած բլանդինկա դուրս եկավ, կանգնեց վերելակի մոտ, ոտքերը խաչեց, նայեց ինձ ու ժպտաց:
Աստիճաններին էլ տեղ չկա: Նոր եկածները կանգնում են: Շատերը սև հագած կոս արած բլանդինկաներ են: Ոմանք գորգիկներով են, ոմանք՝ նաև շշերով: Բայց բոլորի ձեռքին սպիտակ թղթիկներ կան. դասի տոմսն է:
Ինձ ամենամոտ նստած աղջիկը հեռախոսն է փորփրում: Էկրանը ճաքած է: Դասի տոմսը ծալել ու բռնել է ձախ ձեռքում: Քթին պիրսինգ ունի: Մազերը շագանակագույն են, պոչիկով է: Վերևից սև է հագել, ներքևից՝ կանաչ նախշերով յոգայի տաբատ ու սպորտային կոշիկներ, որոնք սև են, կապերը՝ վարդագույն: Հեռախոսով ինչ-որ քվեարկության արդյունքներ է ստուգում:
Եկավ սև խուճուճ մազերով, ակնոցավոր, համեմատաբար ինտելեկտուալ տեսքով մի կին: Ձեռքին կանաչ գորգիկ է, դասի տոմսն ամրացված է գորգիկի ռեզինին: Հանեց կուրտկան, հանեց սվիտրը: Սև գուլպաներն անփութորեն ծալված են դեպի ներքև:
Դահլիճի դուռը բացվեց: Բոլորը հերթ կանգնեցին, որ մտնեն:
Միջավայրի նկարագրությունը շատ էր, մարդկանց քիչ: Կծիկի ծերը չի երևում:
boooooooom
31.03.2015, 20:54
Թող ների ինձ դիտարկողը, բայց անհետաքրքիր էր։ Ավելորդ նախադասություններ նկատեցի (օր.՝ տղա և աղջիկ պլակատի մասը)։ Կուզենայի մի քիչ կարճ ու "բան ասող" լիներ։ Ինձ առաջինը դուր եկավ։
Mephistopheles
03.04.2015, 08:13
մի քիչ ռենտգենային պետք ա նայել… նենց որ փորձես մարդու մեջը մտնես ու հասկանաս թե ինչից ա սարքած էդ մարդը… դետալը որ դրվում ա, պետք ա մի բան բացահայտի… մի բանի պտի ծառայի… Բումի հետ համաձայն եմ որ ավելորդ բաներ կան, բայց նաև հասկանում եմ որ դրանք կարան լինեն… լրիվ համաձայն եմ որ ինչ կա չկա դնես թղթի վրա…
ես կվերցնեի մի քանի կերպար ու կֆիքսվեի դրանց դրա… կփորձեի ավելի խորը մտնել ու հասկանալ թե ինչ ձևի մարդիկ են, ինչ կյանքով են ապրում ու ինչ ա իրանց լիմիտնեմրը… ինչ ա իրանց վերաբերմունքը շրջապատին ու միգուցե ինչքանով են "լուրջ" տրամադրված է դասին որին իրանք պտի մասնակցեն…
որակներ եմ ուզում… որակների բացահայտում… ինչով են իրանք իրարից տարբեր կամ նման ու մոտավորապես ինչ վերաբերմունք ունեն իրար նկատմամբ երբ որ բոլորը նույն space-ում են…
հասկանում եմ որ դժվար բաներ են, բայց իրանց տված clue-երից պետք ա փորձել հասկանալ թե իրանք "ինչից են սարքած"
մի քիչ պետք ա գործողությունների արձանագրությունից ավելի էն կողմ գնալ…
StrangeLittleGirl
03.04.2015, 12:40
մի քիչ ռենտգենային պետք ա նայել… նենց որ փորձես մարդու մեջը մտնես ու հասկանաս թե ինչից ա սարքած էդ մարդը… դետալը որ դրվում ա, պետք ա մի բան բացահայտի… մի բանի պտի ծառայի… Բումի հետ համաձայն եմ որ ավելորդ բաներ կան, բայց նաև հասկանում եմ որ դրանք կարան լինեն… լրիվ համաձայն եմ որ ինչ կա չկա դնես թղթի վրա…
ես կվերցնեի մի քանի կերպար ու կֆիքսվեի դրանց դրա… կփորձեի ավելի խորը մտնել ու հասկանալ թե ինչ ձևի մարդիկ են, ինչ կյանքով են ապրում ու ինչ ա իրանց լիմիտնեմրը… ինչ ա իրանց վերաբերմունքը շրջապատին ու միգուցե ինչքանով են "լուրջ" տրամադրված է դասին որին իրանք պտի մասնակցեն…
որակներ եմ ուզում… որակների բացահայտում… ինչով են իրանք իրարից տարբեր կամ նման ու մոտավորապես ինչ վերաբերմունք ունեն իրար նկատմամբ երբ որ բոլորը նույն space-ում են…
հասկանում եմ որ դժվար բաներ են, բայց իրանց տված clue-երից պետք ա փորձել հասկանալ թե իրանք "ինչից են սարքած"
մի քիչ պետք ա գործողությունների արձանագրությունից ավելի էն կողմ գնալ…
Մեֆ, դա արդեն երկրորդ փուլն ա: Ինչով ա ապրում, ինչ տիպի մարդ ա և այլն, դա դիտարկում չի, դա քո սուբյեկտիվ ընկալումն ա, արդեն դառնում ա կերպար ստեղծել, ինչը պետք ա անել պատմվածք գրելիս:
Sambitbaba
03.04.2015, 17:41
Մեֆ, դա արդեն երկրորդ փուլն ա: Ինչով ա ապրում, ինչ տիպի մարդ ա և այլն, դա դիտարկում չի, դա քո սուբյեկտիվ ընկալումն ա, արդեն դառնում ա կերպար ստեղծել, ինչը պետք ա անել պատմվածք գրելիս:
Չէ, Բյուր ջան, ինձ թվում է, քո ասածով շատ է մանրանում, ու երեք փուլով ավարտելն անհնար կլինի: Քո ասածն ավելի շուտ երեևի մոտիվացիա կարելի է անվանել, երբ կամաց-կամաց սկսում է բացահայտվել այն, կամ գոնե նախապատրաստական աշխատանք է տարվում նրա, ինչը պետք է բացահայտվի, - արդեն երրորդ փուլում:
Իսկ Մեֆը, կարծում եմ, առաջին փուլում ուզում է տեսնել ինչ-որ բաներ, նույնիսկ անհասկանալի առայժմ, որոնց պատճառը քիչ թե շատ հասկանալի կդառնա հետագայում: Իսկ առանց դրանց իրոք որ "գործողությունների արձանագրություն" է դառնում ընդամենը...
Կարող է, ասենք,այդ սպասման ընթացքում դու` Ամելի Նոթոմբի նոր գիրքն ես լսում, ես` դասերս եմ սերտում, ջիմից հետո դասի եմ գնալու, երրորդը` պատրաստվում է ջիմի մարզիչին սեր բացատրել, չորրորդի ատամն է ցավում և այլն և այլն: Բայց պետք է, որ ամեն մեկն ինչ-որ կյանքով ապրի, նրանց կյանքը ջիմի ժամանակ չէ, որ պետք է սկսվի, սա է կարևորը:
Հիշեցի Էտտորի Սքոլայի "Պարահանդես" և Ֆելինիի "Նվագախմբի փորձը" ֆիլմերը... Ինչու"::8
StrangeLittleGirl
03.04.2015, 17:54
Չէ, Բյուր ջան, ինձ թվում է, քո ասածով շատ է մանրանում, ու երեք փուլով ավարտելն անհնար կլինի: Քո ասածն ավելի շուտ երեևի մոտիվացիա կարելի է անվանել, երբ կամաց-կամաց սկսում է բացահայտվել այն, կամ գոնե նախապատրաստական աշխատանք է տարվում նրա, ինչը պետք է բացահայտվի, - արդեն երրորդ փուլում:
Իսկ Մեֆը, կարծում եմ, առաջին փուլում ուզում է տեսնել ինչ-որ բաներ, նույնիսկ անհասկանալի առայժմ, որոնց պատճառը քիչ թե շատ հասկանալի կդառնա հետագայում: Իսկ առանց դրանց իրոք որ "գործողությունների արձանագրություն" է դառնում ընդամենը...
Կարող է, ասենք,այդ սպասման ընթացքում դու` Ամելի Նոթոմբի նոր գիրքն ես լսում, ես` դասերս եմ սերտում, ջիմից հետո դասի եմ գնալու, երրորդը` պատրաստվում է ջիմի մարզիչին սեր բացատրել, չորրորդի ատամն է ցավում և այլն և այլն: Բայց պետք է, որ ամեն մեկն ինչ-որ կյանքով ապրի, նրանց կյանքը ջիմի ժամանակ չէ, որ պետք է սկսվի, սա է կարևորը:
Հիշեցի Էտտորի Սքոլայի "Պարահանդես" և Ֆելինիի "Նվագախմբի փորձը" ֆիլմերը... Ինչու"::8
Սամ, երբ մեկն իսկապես նստում ա դիտարկելու, ինքը չգիտի՝ ինչ ա սպասվելու, չգիտի՝ ով ա կողքով անցնելու, ով ա գալու-գնալու, անկյունի պահարանի կողպեքների քանակը պետք գալու ա, թե չէ, դրա համար ամոբղջ ինֆորմացիան լցնում ա թղթին: Կա՛մ ես եմ էս փուլը սխալ պատկերացնում, կա՛մ քննարկողները սխալ սպասելիքներ ունեն:
Նայի, ես կարամ օրերով ման գամ փողոցներով, տարբեր տեղեր գնամ, հենց հետաքրքիր բան նկատեմ, գրեմ, բերեմ էս փուլ: Բայց դա առաջադրանքին կհակասի, որովհետև իմ հասկանալով՝ դիտարկվող միջավայր դիտարկողը մտնում ա նայիվ կերպով, առանց իմանալու, թե ինչ կերպարների ա տեսնելու, ու իրա նպատակն էդ պահին լինում ա մենակ հնարավորինս շատ ինֆորմացիա հավաքելը: Թե ինչով ա էդ մարդը զբաղվում, ինչ ա մտածում, դա հնարավոր ա անել երկու ձևով. կա՛մ պիտի էդ պահին չգրես, սկսես մտածել, հետո գնաս տուն, գրես, հետն էլ ավելացնես, թե ինչ ա մտածում (էս դեպքում ինֆորմացիոն անցքեր կունենաս, որոնք հետո ստիպված ես լինելու լցնել քո երևակայությամբ), կա՛մ ամեն ինչ ֆիքսել հենց էդ պահին առանց երկար-բարակ մտածելու, հետո արդեն սկսել կառուցել, թե որի մտքով ինչ կարար անցներ:
Sambitbaba
03.04.2015, 19:06
Սամ, երբ մեկն իսկապես նստում ա դիտարկելու, ինքը չգիտի՝ ինչ ա սպասվելու, չգիտի՝ ով ա կողքով անցնելու, ով ա գալու-գնալու, անկյունի պահարանի կողպեքների քանակը պետք գալու ա, թե չէ, դրա համար ամոբղջ ինֆորմացիան լցնում ա թղթին: Կա՛մ ես եմ էս փուլը սխալ պատկերացնում, կա՛մ քննարկողները սխալ սպասելիքներ ունեն:
Նայի, ես կարամ օրերով ման գամ փողոցներով, տարբեր տեղեր գնամ, հենց հետաքրքիր բան նկատեմ, գրեմ, բերեմ էս փուլ: Բայց դա առաջադրանքին կհակասի, որովհետև իմ հասկանալով՝ դիտարկվող միջավայր դիտարկողը մտնում ա նայիվ կերպով, առանց իմանալու, թե ինչ կերպարների ա տեսնելու, ու իրա նպատակն էդ պահին լինում ա մենակ հնարավորինս շատ ինֆորմացիա հավաքելը: Թե ինչով ա էդ մարդը զբաղվում, ինչ ա մտածում, դա հնարավոր ա անել երկու ձևով. կա՛մ պիտի էդ պահին չգրես, սկսես մտածել, հետո գնաս տուն, գրես, հետն էլ ավելացնես, թե ինչ ա մտածում (էս դեպքում ինֆորմացիոն անցքեր կունենաս, որոնք հետո ստիպված ես լինելու լցնել քո երևակայությամբ), կա՛մ ամեն ինչ ֆիքսել հենց էդ պահին առանց երկար-բարակ մտածելու, հետո արդեն սկսել կառուցել, թե որի մտքով ինչ կարար անցներ:
Բյուր ջան, մտածել առայժմ պետք չի, պետք է ուղղակի լայն բացած աչքերով նայել ամեն մեկին:
Կոնկրետ այս դեպքում` բոլորը սպասում են: Եվ հեղինակն այստեղ նույնիսկ ասածիս դիպել է թեթև, սպասողներից յուրաքանչյուրին, արտաքին տեսքը նկարագրելուց բացի, տալով ինչ-որ գործողություն: Նրանցից յուրաքանչյուրն արդեն իսկ ինչ-որ բան անում է, ու դա է հենց ասածս: Այսինքն, կարելի է փորձել գուշակել, թե ամնեն կոնկրետ սպասող ինչ է հետո անելու: Բայց այնքան աննշան են այդ "դիպումները", որ այդ աննշանության մեջ լրիվ միօրնակ են դառնում ու դադարում են ընկալվել որպես գործողություն, այսինքն, ավելի շուտ, ոնց որ սպասողների արտաքին նկարագրությունների պես մի բան դառնան: Հենց այնպես, ապակե հայացքով անցնում ես դրանց վրայով ու վերջ: Հետո` ջիմի ժամանակ կամ հետո, եթե մի բան տեղի էլ ունենա, արդեն չես էլ հիշի, որ մինչև ջիմ մտնելը, դրա նախադրյալն արդեն կար:
Կախված այն բանից, թե որքան ուշադիր է դիտարկողը, կարելի է տեռակտ էլ կանխել...;)
StrangeLittleGirl
03.04.2015, 19:26
Բյուր ջան, մտածել առայժմ պետք չի, պետք է ուղղակի լայն բացած աչքերով նայել ամեն մեկին:
Կոնկրետ այս դեպքում` բոլորը սպասում են: Եվ հեղինակն այստեղ նույնիսկ ասածիս դիպել է թեթև, սպասողներից յուրաքանչյուրին, արտաքին տեսքը նկարագրելուց բացի, տալով ինչ-որ գործողություն: Նրանցից յուրաքանչյուրն արդեն իսկ ինչ-որ բան անում է, ու դա է հենց ասածս: Այսինքն, կարելի է փորձել գուշակել, թե ամնեն կոնկրետ սպասող ինչ է հետո անելու: Բայց այնքան աննշան են այդ "դիպումները", որ այդ աննշանության մեջ լրիվ միօրնակ են դառնում ու դադարում են ընկալվել որպես գործողություն, այսինքն, ավելի շուտ, ոնց որ սպասողների արտաքին նկարագրությունների պես մի բան դառնան: Հենց այնպես, ապակե հայացքով անցնում ես դրանց վրայով ու վերջ: Հետո` ջիմի ժամանակ կամ հետո, եթե մի բան տեղի էլ ունենա, արդեն չես էլ հիշի, որ մինչև ջիմ մտնելը, դրա նախադրյալն արդեն կար:
Կախված այն բանից, թե որքան ուշադիր է դիտարկողը, կարելի է տեռակտ էլ կանխել...;)
Սամ, սպասելուց «հետոն» արդեն պատմվածք ա, արդեն դիտարկվող տարածությունից ու ժամանակից դուրս ա: Ու պատմվածքը գուշակություն չի, երևակայություն ա: Թե ինչ ա լինելու էդ մարդկանց պարապմունքից հետո կամ ինչ ա էղել պարապմունքից առաջ, ոչ թե գուշակել ա պետք, այլ երևակայել: Ու գրողի գործը տեռակտ կանխելը չի, այլ գրելը:
Sambitbaba
03.04.2015, 20:15
Սամ, սպասելուց «հետոն» արդեն պատմվածք ա, արդեն դիտարկվող տարածությունից ու ժամանակից դուրս ա: Ու պատմվածքը գուշակություն չի, երևակայություն ա: Թե ինչ ա լինելու էդ մարդկանց պարապմունքից հետո կամ ինչ ա էղել պարապմունքից առաջ, ոչ թե գուշակել ա պետք, այլ երևակայել: Ու գրողի գործը տեռակտ կանխելը չի, այլ գրելը:
Դե, ինքդ էլ պատասխանեցիր, Բյուր ջան... Տես, որ երևակայությունից առաջ դեռ լիքը բան կա անելու::)
StrangeLittleGirl
03.04.2015, 20:25
Դե, ինքդ էլ պատասխանեցիր, Բյուր ջան... Տես, որ երևակայությունից առաջ դեռ լիքը բան կա անելու::)
Սամ, սա առաջին՝ փաստեր արձանագրելու փուլն ա: Իմ հասկանալով, ավել բան պետք չի անել: Եթե ավել բան անում ես, դուրս ես գալիս դիտարկման տիրույթից, մտնում ստեղծագործական տիրույթ: Եթե պետք ա ավել բան անել անել, ասեք՝ ինչ: Մեռա էս հարցը տալով:
Mephistopheles
03.04.2015, 23:14
Մեֆ, դա արդեն երկրորդ փուլն ա: Ինչով ա ապրում, ինչ տիպի մարդ ա և այլն, դա դիտարկում չի, դա քո սուբյեկտիվ ընկալումն ա, արդեն դառնում ա կերպար ստեղծել, ինչը պետք ա անել պատմվածք գրելիս:
սրա հետ չեմ կարա միանշանակ համաձայնվեմ… ոչ էլ կարամ միանշանակ ժխտեմ…
երկրորդ փուլում թերևս գրողն արդեն պետք ա ունենա կերպարը ուղղակի պետք ա սյուժեին կամ պատմվածքին ջամփստարտ տա… կերպալրին արդեն պտի ճանաչի որ կարողանա սահմաններն իմանալ ու հասկանալ կերպարն ինչի ա ընդունակ…
իրականում կերպարի կառուցումն ու պատմվածքի ստեղծումը համընթաց ա լինում, բայց ստեղ մենք հերձում ենք էդ պրոցեսը պատմվածքի անատոմիան հասկանալու համար…
իմ կարծիքով էս փուլի վերջում ինքը գոնե կերպարներ ու մթնոլորտ պետք ա ունենա… դիտարկման եզրակացություն… գոնե…
Mephistopheles
03.04.2015, 23:22
ստեղ փաստորեն 5 կերպարի վրա ես "կենտրոնացել"… երկու տղա ու երեք աղջիկ, բայց պտի ասեմ որ ամբողջական պատկերացում չեմ կազմում նրանց մասին… կարաս կամ դետալներ ավելացնես, կամ էլ համեմատականներ ու զուգահեռներ անցկացնել… ինչով են նման կամ տարբեր…
էս պայմաններում իմ համար իրանք իրարից շատ չեն տարբերվում…
օրինակ գրել ես…
Մի աղջիկ եկավ: Ճանաչում եմ: Քաշվանք… ինչի՞ քաշվար… էս կերպարը իմ համար մնաց նույնը ինչ որ մնացածներն են… անգույն… գույն տուր մի քիչ…
Մանր-մունր նկարագրությունները մի կողմ, հետաքրքիր գործ կարող ա դառնալ։ Տարբեր կերպարներ կան, ամեն ինչը կենտրոնացված ա դահլիճի վրա՝ կենտրոնական մի տեղ, որը այսպես ասած ողնաշար կտա պատմվածքին։ Բոլորը մի տեսակ անհոգ են, բայց միևնույն ժամանակ լարվածություն կա։ Նեղլիկ մութ փողոցը, մորուքով ու շորտերով տղամարդը, տղաների ցածր ձայնով խոսակցությունը, «քաշվանք»-ը։
StrangeLittleGirl
04.04.2015, 03:14
ստեղ փաստորեն 5 կերպարի վրա ես "կենտրոնացել"… երկու տղա ու երեք աղջիկ, բայց պտի ասեմ որ ամբողջական պատկերացում չեմ կազմում նրանց մասին… կարաս կամ դետալներ ավելացնես, կամ էլ համեմատականներ ու զուգահեռներ անցկացնել… ինչով են նման կամ տարբեր…
էս պայմաններում իմ համար իրանք իրարից շատ չեն տարբերվում…
Հենց էդ ա, որ ամբողջ իմաստն էն ա, որ շատերն իրարից չեն տարբերվում: Մի քիչ տարբերվողներին եմ փորձել նկարագրել: Իսկ ի՞նչ դետալներ են պակասում:
օրինակ գրել ես…… ինչի՞ քաշվար… էս կերպարը իմ համար մնաց նույնը ինչ որ մնացածներն են… անգույն… գույն տուր մի քիչ…
Էս կերպարի վրա շատ չեմ կենտրոնացել, որտև գիտեմ ով ա, ինչ ա, հետո որ պետք լինի պատմվածքի համար, կարամ կենտրոնանամ իրա վրա: Իսկ «քաշվանքը» շատ պարզ պատճառ ա. ջիմում պարապմունքից առաջ մարդիկ հավաքված են էնտեղ, սպասում են դասին, ոմանք նախավարժանք են անում, ոմանք հեռախոս փորփրում, իսկ մի ախմախ պատի նստած ի՞նչ ա անում: Գրում ա: Եթե անծանոթ միջավայր ա, ոչինչ, ինչ ուզում են, թող մտածեն: Բայց մեկ էլ ծանոթ մարդ ա հայտնվում, ու վսյո, հեսա գործիդ տեղը սաղին խաբար ա տալու, թե ինչքան տարօրինակ ես դու:
Հենց էդ ա, որ ամբողջ իմաստն էն ա, որ շատերն իրարից չեն տարբերվում: Մի քիչ տարբերվողներին եմ փորձել նկարագրել: Իսկ ի՞նչ դետալներ են պակասում:
Էս կերպարի վրա շատ չեմ կենտրոնացել, որտև գիտեմ ով ա, ինչ ա, հետո որ պետք լինի պատմվածքի համար, կարամ կենտրոնանամ իրա վրա: Իսկ «քաշվանքը» շատ պարզ պատճառ ա. ջիմում պարապմունքից առաջ մարդիկ հավաքված են էնտեղ, սպասում են դասին, ոմանք նախավարժանք են անում, ոմանք հեռախոս փորփրում, իսկ մի ախմախ պատի նստած ի՞նչ ա անում: Գրում ա: Եթե անծանոթ միջավայր ա, ոչինչ, ինչ ուզում են, թող մտածեն: Բայց մեկ էլ ծանոթ մարդ ա հայտնվում, ու վսյո, հեսա գործիդ տեղը սաղին խաբար ա տալու, թե ինչքան տարօրինակ ես դու:
Բյուր, սա դու ես գրե՞լ։ Բա ասում եք, թե հեղինակները գաղտնի՞ են։
Mephistopheles
04.04.2015, 07:13
Հենց էդ ա, որ ամբողջ իմաստն էն ա, որ շատերն իրարից չեն տարբերվում: Մի քիչ տարբերվողներին եմ փորձել նկարագրել: Իսկ ի՞նչ դետալներ են պակասում:
օրինակ էս հատվածը վրա մի մոմենտ կենտրոնանանք…
ժամանեց դասի առաջին մասնակիցը: Զարմանալիորեն տղա (անունը դնենք առաջին տղա): Հագին սև երկար սպորտային տաբատ է, որը գրկում է ոտքերը, վրայից՝ շատ կարճ մուգ կապույտ շորտեր: Մոխրագույն բրդե գուլպաներով է, սպիտակ մայկայով: Շիկահեր է, բայց մորուքը մուգ է: Երիտասարդ է՝ քսաննանց: Նստեց երկար նստարանին, վերցրեց ամսագիրը, սկսեց թերթել:
Երկրորդ մասնակիցը նույնպես տղա է: Ոտքից գլուխ սև է հագել, կանգնեց կիսահարկում, սկսեց ժիմ անել:
երկու տղա կա ջիմի մասնակից… մեկը ժիմ ա անում, մեկը ժուռնալ ա նայում… ակնհայտորեն սրանք լրիվ տարբեր մոտեցումներ ու սպասելիքներ ունեն… նաև արդյունքների հարցմում… կուզենայի կենտրոնայիր էն դետալների վրա որոնք էս երկուսին առանձնացնում են… միգուցե շարժուձևի, հայացքի (մեկի մոտ նշել էիր ու շատ դուրս եկավ դա), նույնիսկ հագած շորի ֆիրման էս դեպքում կարա նշանակություն տա… օրինակ մեկը կարա իրա հին 100 տարվա ջիմի շորերը հագնի, որը կարա խոսա էն մասին որ ինքը տանրիներ ա ջիմ հաճախում ու "վետերան" ա… մեկը կարա ամենաթանկ ու նորն առնի… մեկն առողջության համար ա գալիս մեկը տեսքի… ինչ ձայն ունեն ու ինչ բառերեն օգտագործում…
օրինակ սպիտակ մայկայով ու բրդե գուլպաներովը ոնց որ գործից հասկանում ա… բրդե գուլպաները խոսում են էն մասին որ կարևոր ա համարում մկանները տաք պահելը, ավելի ճկուն են մնում ու հեշտ են ստռեչ արվում… գուցեև պարող ա ուղղակի գալիս ա ջիմ իրան ֆորմի մեջ պահելու համար…
մյույսի մասին շատ բան չի լինում ասել որտև "Ոտքից գլուխ սև է հագել"-ը շատ բան չի ասում… բայց որ ժիմ ա անում հաստատ մկանների վրա ա աշխատում ու ժիմը էն ստռեչը չի որ սովորաբար յոգայից աչաջ են անում, unless նպատակդ մկաններդ գեղեցկացնելն ա, ոչ թե ֆունկմցիան… կարող ա սխալվում եմ… ու շատ հավանական ա որ սխալվում եմ…
եզրակացությունը կարաս չգրես, բայց էս դետալնեմրը որոնք ինչ որ բան են uncover անում պտի աշխատես տեսնել ու դնել թղթի վրա…
ասենք սենց նայի… դու ինչո՞վ ես մարդկանց մասին կարծիք կազմում եթե չես ճանաչում բայց հանդիպում ես… մի հատ կարծիք պտի ունենաս, չէ՞…
էս հենց ընենց եմ ասում… էս իմ անձնական մոտեցումն ա…
Էս կերպարի վրա շատ չեմ կենտրոնացել, որտև գիտեմ ով ա, ինչ ա, հետո որ պետք լինի պատմվածքի համար, կարամ կենտրոնանամ իրա վրա: Իսկ «քաշվանքը» շատ պարզ պատճառ ա. ջիմում պարապմունքից առաջ մարդիկ հավաքված են էնտեղ, սպասում են դասին, ոմանք նախավարժանք են անում, ոմանք հեռախոս փորփրում, իսկ մի ախմախ պատի նստած ի՞նչ ա անում: Գրում ա: Եթե անծանոթ միջավայր ա, ոչինչ, ինչ ուզում են, թող մտածեն: Բայց մեկ էլ ծանոթ մարդ ա հայտնվում, ու վսյո, հեսա գործիդ տեղը սաղին խաբար ա տալու, թե ինչքան տարօրինակ ես դու:
դե տես, դու հիմա նամյոկ ես անում մի հատ կերպալրի մասին որին գիտես, բայց մեզ մութ ես պահում… ու ասում ես որ պետք լինի կկենտրոնանամ… դու գիտես մի ահագին բան որ մենք չգիտենք ու չես ասում… բայց հետո մեջիկլի հայտնվելու ա … well, կարող ա հայտնվի…
էս վերջին գրածդ շատ ավելի էական դետալներ մեջտեղ բերեց… շատ բաների մասին ու շատ ավելի մեծ տարածք ու ինֆորմացիա cover արեց…
again… քեզնից ա կախված թե էս ուսումնասիրությունը որ կողմ կտանես որպես նյութ… բայց էն մնացածների մամսին ավելի շատ բան պետք ա հիշես… մեզ էլ որ ասես վատ չի լինի… էս workshop-ի նպատակն էլ հենց էդ ա…
present your research and "sell" it to us…
StrangeLittleGirl
04.04.2015, 12:01
Բյուր, սա դու ես գրե՞լ։ Բա ասում եք, թե հեղինակները գաղտնի՞ են։
Հա, Դավ: Դե զահլես գնաց արդեն, փակ անունների պատճառով քննարկումը չի ստացվում: Իսկ սենց արխային տեղը տեղին կքննարկենք:
Փաստորեն էդքան էլ փակ չի :) Դավիթ լույս քո տեսնողաց, կարոտել էի:
Տարբերակի մասին. շատերը ասում են միջավայրի նկարագրությունները շատ են, շատ չեն ժողովուրդ՝ այլ բան եթե դրանք դժվար ա կարդացվում, բայց դա էլ փաստագրման մասն ա կազմում և հետո այս կամ այն ձևով կարա ազդի կերպարների վրա, օրինակ գրաֆիտին կամ աղբամանի վերևի պոստերը, սրանք կարան աննշան դետալներ լինեն, կարան և ինչ որ մի ձև ազդեն մարդկանց վրա, պոստերը հենց նենց չեն կպցնում պատերին, նույնն էլ գրաֆիտին: Եսիմ ես գտնում եմ որ այս փուլի համար լրիվ սահմանների մեջ ա:
Իսկ կերպարներից առանձնացնեմ փիրսինգով աղջկան, հետաքրքրեց: Բյուր իրանց մասին ավելացնելու բան ունե՞ս: Ասենք մաշկը ինչպիսին էր, շարժուձևը, միմիկա: մի քիչ մակերեսայինց ա ինֆորմացիան: Թե տենց չես խորացել:
StrangeLittleGirl
07.04.2015, 17:05
օրինակ էս հատվածը վրա մի մոմենտ կենտրոնանանք…
երկու տղա կա ջիմի մասնակից… մեկը ժիմ ա անում, մեկը ժուռնալ ա նայում… ակնհայտորեն սրանք լրիվ տարբեր մոտեցումներ ու սպասելիքներ ունեն… նաև արդյունքների հարցմում… կուզենայի կենտրոնայիր էն դետալների վրա որոնք էս երկուսին առանձնացնում են… միգուցե շարժուձևի, հայացքի (մեկի մոտ նշել էիր ու շատ դուրս եկավ դա), նույնիսկ հագած շորի ֆիրման էս դեպքում կարա նշանակություն տա… օրինակ մեկը կարա իրա հին 100 տարվա ջիմի շորերը հագնի, որը կարա խոսա էն մասին որ ինքը տանրիներ ա ջիմ հաճախում ու "վետերան" ա… մեկը կարա ամենաթանկ ու նորն առնի… մեկն առողջության համար ա գալիս մեկը տեսքի… ինչ ձայն ունեն ու ինչ բառերեն օգտագործում…
Մեֆ, հագած շորերը հենց մենակ գույներով ու առանց մանրամասնելու նշելը հատուկ եմ արել, որ իրանք ով էլ լինեն, ջիմում մի տեսակ հավասարվում են, սաղ նույնն են դառնում, ինչ-որ չափով կորում ա իրանց ինքնությունը: Էդ շորերը ֆիրմա չունեն, գույն չունեն: Անդեմ, անգույն բան են, որոնք բոլորին նույնն են սարքում ջիմում: Մենակ շատ յուրահատուկ դետալներն եմ կարողացել ֆիքսել, հենց օրինակ բրդից գուլպաները:
Բառեր ու ձայն չկա. բոլորը լուռ են: Եթե լիներ էլ, դժվար հասկանայի:
մյույսի մասին շատ բան չի լինում ասել որտև "Ոտքից գլուխ սև է հագել"-ը շատ բան չի ասում… բայց որ ժիմ ա անում հաստատ մկանների վրա ա աշխատում ու ժիմը էն ստռեչը չի որ սովորաբար յոգայից աչաջ են անում, unless նպատակդ մկաններդ գեղեցկացնելն ա, ոչ թե ֆունկմցիան… կարող ա սխալվում եմ… ու շատ հավանական ա որ սխալվում եմ…
Իսկ գուցե իրա՞ն էր ցույց տալիս: Ի վերջո, դասից առաջ միջանցքում ժիմ անելը մի տեսակ տարօրինակ ա, կարա մտնի, ժեշտերի սենյակում անի: Ոտքից գլուխ սև հագնելն էլ էլի էն մասին ա, որ իրա շորերն իրան անդեմ են սարքում:
ասենք սենց նայի… դու ինչո՞վ ես մարդկանց մասին կարծիք կազմում եթե չես ճանաչում բայց հանդիպում ես… մի հատ կարծիք պտի ունենաս, չէ՞…
էս հենց ընենց եմ ասում… էս իմ անձնական մոտեցումն ա…
Ջիմում էդ իմ սիրած զբաղմունքն ա. նայում եմ մարդկանց ու մտածում՝ էս մարդու հետ սուրճ կխմեի՞, թե՞ չէ: Ու սովորաբար բոլորի դեպքում պատասխանը բացասական ա լինում, որտև նորից եմ ասում՝ էդ շորերի մեջ իրանք էնքան անդեմ են դառնում, էնքան միանման, որ հետաքրքիր անհատականություն չես տեսնում. սաղ միջին վիճակագրական դեմքեր են: Ու միակ կերպարը, որն ինձ մոտ կոնկրետ հետաքրքրություն առաջացրեց, էդ վերջին էկած կինն ա, որտև հա՛մ իրա հագածն էր տարբեր, հա՛մ շարժուձևը, հա՛մ մազերի գույնն ու ձևը:
դե տես, դու հիմա նամյոկ ես անում մի հատ կերպալրի մասին որին գիտես, բայց մեզ մութ ես պահում… ու ասում ես որ պետք լինի կկենտրոնանամ… դու գիտես մի ահագին բան որ մենք չգիտենք ու չես ասում… բայց հետո մեջիկլի հայտնվելու ա … well, կարող ա հայտնվի…
էս վերջին գրածդ շատ ավելի էական դետալներ մեջտեղ բերեց… շատ բաների մասին ու շատ ավելի մեծ տարածք ու ինֆորմացիա cover արեց…
Չգիտեմ, էլի ամեն դեպքում մտածում եմ՝ էդ կերպարին չընդգրկեմ ամբողջ պատմության մեջ: Իհարկե, գրական կերպար ստեղծելու համար ինքն իդեալական դեպք ա. բավականաչափ լավ չեմ ճանաչում, որ իրա մասին գրելիս անհարմար զգամ, բայց ոչ էլ լրիվ անծանոթ ա, որ դնեմ, սաղ հորինեմ: Բայց ամեն դեպքում սաղ հարցն էն ա, որ եթե էդ աղջկան չիմանայի, հաստատ տեքստի մեջ ինքը չէր մտնի:
again… քեզնից ա կախված թե էս ուսումնասիրությունը որ կողմ կտանես որպես նյութ… բայց էն մնացածների մամսին ավելի շատ բան պետք ա հիշես… մեզ էլ որ ասես վատ չի լինի… էս workshop-ի նպատակն էլ հենց էդ ա…
present your research and "sell" it to us…
Արխային, ահագին բան հիշում եմ, բայց չգիտեմ՝ ինչքանով են հիշարժան: Ինձ ամենաշատը դիմացի պատուհանի տղան էր հետաքրքրում, էն էլ մենակ մի անգամ անցավ: Թե չէ հաստատ իրա վրա էի խորանալու:
Mephistopheles
07.04.2015, 20:31
Մեֆ, հագած շորերը հենց մենակ գույներով ու առանց մանրամասնելու նշելը հատուկ եմ արել, որ իրանք ով էլ լինեն, ջիմում մի տեսակ հավասարվում են, սաղ նույնն են դառնում, ինչ-որ չափով կորում ա իրանց ինքնությունը: Էդ շորերը ֆիրմա չունեն, գույն չունեն: Անդեմ, անգույն բան են, որոնք բոլորին նույնն են սարքում ջիմում: Մենակ շատ յուրահատուկ դետալներն եմ կարողացել ֆիքսել, հենց օրինակ բրդից գուլպաները:
Բառեր ու ձայն չկա. բոլորը լուռ են: Եթե լիներ էլ, դժվար հասկանայի:
Իսկ գուցե իրա՞ն էր ցույց տալիս: Ի վերջո, դասից առաջ միջանցքում ժիմ անելը մի տեսակ տարօրինակ ա, կարա մտնի, ժեշտերի սենյակում անի: Ոտքից գլուխ սև հագնելն էլ էլի էն մասին ա, որ իրա շորերն իրան անդեմ են սարքում:
Ջիմում էդ իմ սիրած զբաղմունքն ա. նայում եմ մարդկանց ու մտածում՝ էս մարդու հետ սուրճ կխմեի՞, թե՞ չէ: Ու սովորաբար բոլորի դեպքում պատասխանը բացասական ա լինում, որտև նորից եմ ասում՝ էդ շորերի մեջ իրանք էնքան անդեմ են դառնում, էնքան միանման, որ հետաքրքիր անհատականություն չես տեսնում. սաղ միջին վիճակագրական դեմքեր են: Ու միակ կերպարը, որն ինձ մոտ կոնկրետ հետաքրքրություն առաջացրեց, էդ վերջին էկած կինն ա, որտև հա՛մ իրա հագածն էր տարբեր, հա՛մ շարժուձևը, հա՛մ մազերի գույնն ու ձևը:
Չգիտեմ, էլի ամեն դեպքում մտածում եմ՝ էդ կերպարին չընդգրկեմ ամբողջ պատմության մեջ: Իհարկե, գրական կերպար ստեղծելու համար ինքն իդեալական դեպք ա. բավականաչափ լավ չեմ ճանաչում, որ իրա մասին գրելիս անհարմար զգամ, բայց ոչ էլ լրիվ անծանոթ ա, որ դնեմ, սաղ հորինեմ: Բայց ամեն դեպքում սաղ հարցն էն ա, որ եթե էդ աղջկան չիմանայի, հաստատ տեքստի մեջ ինքը չէր մտնի:
Արխային, ահագին բան հիշում եմ, բայց չգիտեմ՝ ինչքանով են հիշարժան: Ինձ ամենաշատը դիմացի պատուհանի տղան էր հետաքրքրում, էն էլ մենակ մի անգամ անցավ: Թե չէ հաստատ իրա վրա էի խորանալու:
Բյուր, մի բան եմ նկատելու դա մենակ գրողներին չի վերաբերվում… վերաբերվում ա նաև քննարկողներին…
մենք նկարագրությունը երբեմն, ես կասեի շատ հաճախ նույնացնում ենք categorization-ի հետ… սա նուրբ մոմենտ ա ու շատ գայթակղիչ… դա հնարավորություն ա տալիս շատ կարճ, արագ ու էֆեկտիվ նկարագրել մարդուն կամ սիտւացիան օգտագրծելով գրողի ու կարդացողի իմացությունը… սա գուցե լավ բան ա պատմվածք գրելու ժամանակ, քանի որ տեղ ա խնայում ու պատկերը շատ արագ ու կարճ ամբողջականացնում ա … short term էսի շատ էֆեկտիվ ա, բայց in a long run, էս հեչ էֆեկտիվ չի… խնդիրը ոչ թե մարդկանց categorize անելն ա, այլ էդ կատեգորիայից դուրս հանելը… ոչ թե ցույց տալը թե իրանք ին տիպի մարդիկ են, որ "խմբին" են պատկանում, այլ ինչով են տարբեր, յունիք … որովհետև հաստատ էդ մարդիկ յունիք են անգամ քո ասած բոլորը հավասարվելու դեպքում…
մի տեսակ չեմ հավատում որ մարդիկ նույնն են ջիմում… եղելեմ (մարզանքի համար չէ) ու հետաքրքիր ա նայել թե էդ մարդիկ ոնց են պարապում, ինչ են հագնում ինչ են իրար հետ խոսում, մարմնի շեյփերը…գլխներին ինչ են կապում… ոնց են հոգնում… շատ հետաքրքիր ա ու ես կասեի վելի յունիք ու նկարագրող քան ջիմից դուրս… որոշ մարդիկ գոհ չեն իրենց տեսքից, մարմնից ու մնացած բաներից ու ինչ որ ակնկալիքներով գալիս են ջիմ… գուցե իրանք էդ մոմենտին իրանց զգում են էն մարդը որին ուզումեն հասնել… ով գիտի…
ավելի կարճ եթե ասեմ, ես դուրս կգայի արդեն ձևավորված կատեգորիաների դաշտից, դուրս կգայի հասարակության մեջ արդեն ընդունված կարծիքներից ու կփորձեի նայել լրիվ օբյեկտիվ… անկամ ամենաստանդարտ կերպարին նայել նենց ոնց որ առաջին անգամ եմ տեսնում…
մի տեսակ դժվարանում եմ պատկերացնել թե էդ ոնց ա լինում որ նույն շորերը հագնում են ու նույնն են դառնում…
սրա մասին հետո ուրիշտեղ ել կգրեմ…
StrangeLittleGirl
07.04.2015, 21:30
Բյուր, մի բան եմ նկատելու դա մենակ գրողներին չի վերաբերվում… վերաբերվում ա նաև քննարկողներին…
մենք նկարագրությունը երբեմն, ես կասեի շատ հաճախ նույնացնում ենք categorization-ի հետ… սա նուրբ մոմենտ ա ու շատ գայթակղիչ… դա հնարավորություն ա տալիս շատ կարճ, արագ ու էֆեկտիվ նկարագրել մարդուն կամ սիտւացիան օգտագրծելով գրողի ու կարդացողի իմացությունը… սա գուցե լավ բան ա պատմվածք գրելու ժամանակ, քանի որ տեղ ա խնայում ու պատկերը շատ արագ ու կարճ ամբողջականացնում ա … short term էսի շատ էֆեկտիվ ա, բայց in a long run, էս հեչ էֆեկտիվ չի… խնդիրը ոչ թե մարդկանց categorize անելն ա, այլ էդ կատեգորիայից դուրս հանելը… ոչ թե ցույց տալը թե իրանք ին տիպի մարդիկ են, որ "խմբին" են պատկանում, այլ ինչով են տարբեր, յունիք … որովհետև հաստատ էդ մարդիկ յունիք են անգամ քո ասած բոլորը հավասարվելու դեպքում…
մի տեսակ չեմ հավատում որ մարդիկ նույնն են ջիմում… եղելեմ (մարզանքի համար չէ) ու հետաքրքիր ա նայել թե էդ մարդիկ ոնց են պարապում, ինչ են հագնում ինչ են իրար հետ խոսում, մարմնի շեյփերը…գլխներին ինչ են կապում… ոնց են հոգնում… շատ հետաքրքիր ա ու ես կասեի վելի յունիք ու նկարագրող քան ջիմից դուրս… որոշ մարդիկ գոհ չեն իրենց տեսքից, մարմնից ու մնացած բաներից ու ինչ որ ակնկալիքներով գալիս են ջիմ… գուցե իրանք էդ մոմենտին իրանց զգում են էն մարդը որին ուզումեն հասնել… ով գիտի…
ավելի կարճ եթե ասեմ, ես դուրս կգայի արդեն ձևավորված կատեգորիաների դաշտից, դուրս կգայի հասարակության մեջ արդեն ընդունված կարծիքներից ու կփորձեի նայել լրիվ օբյեկտիվ… անկամ ամենաստանդարտ կերպարին նայել նենց ոնց որ առաջին անգամ եմ տեսնում…
մի տեսակ դժվարանում եմ պատկերացնել թե էդ ոնց ա լինում որ նույն շորերը հագնում են ու նույնն են դառնում…
սրա մասին հետո ուրիշտեղ ել կգրեմ…
Մեֆ, դիտարկելիս իմ նպատակն էլ էր մարդկանց առանձնացնելն ու իրանց յուրահատկությունները նկարագրելը: Ուղղակի սկզբում, երբ մարդ չկար, ով հայտնվում էր, իրան նկարագրում էի: Իսկ երբ լցվեց տարածքը, սկսեցի կենտրոնանալ հետաքրքիր դեմքերի վրա:
Ստեղ մի քիչ մշակութային հարց էլ կա: Էս մշակույթի մեջ մարդիկ փորձում են իրարից չտարբերվել, ու որոշ միջավայրերում իրանք իրոք նույն քոփի-փեյսթն են: Դրանցից մեկը ջիմն ա: Ջիմ գնալու նպատակն էլ սաղի մոտ նույնն ա՝ փոքրուց դաստիարակված, որ պետք ա առողջ ապրեն: Հենց էդ նույն նպատակով էլ լանչին մի տոպրակ գազար են ուտում համբուրգերի փոխարեն: Ու եթե էս մարդկանց անուններ տաս, իրանք լինելու են Յենս, Հանս, Քրիստիան, Լինե, Միե և այլն, իրանց ազգանունները՝ Անդերսեն, Քրիստիանսեն, Հանսեն, Յենսեն և այլն: Ահավոր միատարր են ստեղ մարդիկ, ու էդ միատարրությունն աչք ա ծակում հատկապես ջիմում: Էդ միատարրությունն էլ ընդգրկել եմ իմ դիտարկման մեջ որպես ֆոն տարբերվողներին նկարագրելու համար:
Շատ հավես զրույց ա, մարդ չգիտի էլ ոնց ընդհատի :)
Mephistopheles
07.04.2015, 22:27
Մեֆ, դիտարկելիս իմ նպատակն էլ էր մարդկանց առանձնացնելն ու իրանց յուրահատկությունները նկարագրելը: Ուղղակի սկզբում, երբ մարդ չկար, ով հայտնվում էր, իրան նկարագրում էի: Իսկ երբ լցվեց տարածքը, սկսեցի կենտրոնանալ հետաքրքիր դեմքերի վրա:
Ստեղ մի քիչ մշակութային հարց էլ կա: Էս մշակույթի մեջ մարդիկ փորձում են իրարից չտարբերվել, ու որոշ միջավայրերում իրանք իրոք նույն քոփի-փեյսթն են: Դրանցից մեկը ջիմն ա: Ջիմ գնալու նպատակն էլ սաղի մոտ նույնն ա՝ փոքրուց դաստիարակված, որ պետք ա առողջ ապրեն: Հենց էդ նույն նպատակով էլ լանչին մի տոպրակ գազար են ուտում համբուրգերի փոխարեն: Ու եթե էս մարդկանց անուններ տաս, իրանք լինելու են Յենս, Հանս, Քրիստիան, Լինե, Միե և այլն, իրանց ազգանունները՝ Անդերսեն, Քրիստիանսեն, Հանսեն, Յենսեն և այլն: Ահավոր միատարր են ստեղ մարդիկ, ու էդ միատարրությունն աչք ա ծակում հատկապես ջիմում: Էդ միատարրությունն էլ ընդգրկել եմ իմ դիտարկման մեջ որպես ֆոն տարբերվողներին նկարագրելու համար:
իրանք փորձում են չտարբերվել, բայց դու հո կարա՞ս տարբերես… ու իրանք տարբեր են…
ստեղ կարա երևի գնա մի ուրիշ ուղղությամբ… ասենք սպոթլայթի տակ դնես "անհետաքրքիր" մարդուն… ասենք էն կարմիր մորուքովին… կամ էդ երկու տղերքին իրար նկատմամբ… կամ ասենք սենց նայի… իրանք էնքանով են հտաքրքիր ինչքանով որ դու ես իրանցով հետաքրքրված… չեմ ասում զոռովից անես…
Իրոք թվում էր, որ միջավայրը շա՜տ ավելի ա նկարագրված քան կերպարները՝ տեղ-տեղ էլ ոնց որ անիմաստ լիներ: Ընդհանուր դիտարկումից շատ քիչ բան հասկացա, ոնց որ էն ամենը ինչ դու էիր տեսել Ջիմում շատ խորն էիր «թաքցրել», կամ հաջողացրել էիր էնպիսի բաների վրա կենտրոնանալ՝ ինչը բոլորը չի, որ կնկատեին կարդալուց: (Նույնն էլ ես իմ «Սարի մարգում»-ում էի արել, ինքս էլ չզգալով դա):
Հա, Դավ: Դե զահլես գնաց արդեն, փակ անունների պատճառով քննարկումը չի ստացվում: Իսկ սենց արխային տեղը տեղին կքննարկենք:
Էս դիտարկումը մյուսներից քիչ ա քննարկվել::pardon:oy