PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Դիտարկում 2. Տեսնել-վերլուծել



ivy
30.03.2015, 13:43
Մի հատ էլ եկավ :)

Դիտարկում 2.

Մոլ, կիրակի, 16:30 - 16:55

Մոլի առաջին հարկի միջանցքում իրարից հավասար հեռավորության վրա քառակուսիներ են շարված, որոնք նախատեսված են մարդկանց նստելու համար: Դիտարկողը նստած է այդպիսի քառակուսիներից մեկի մի կողմի վրա: Շատ բարձր հնչում է Լեոնարդ Կոհենի I'm Your Man-ը: Դիտարկողի կողքը նստած է սև մազերով, թուխ մաշկով ակնոցավոր միջին տարիքի մի տղամարդ ու քթի տակ ձայնակցում է Կոհենին: Նարնջագույն փուչիկը ձեռքին նրան մոտենում է մի գանգրահեր տղա ու գոռալով ինչ-որ բան ասում, որ լսվի: Տղամարդը երեխային նստեցնում է իր տեղում, ինքը պպզում ու տղայի կոշիկները հանում:

Քառակուսու կողքը բեմ կա, որի վրա կանգնած դիջեյը խորացած իր գործն է անում: Ակնոցավոր տղամարդն ու երեխան գնում են: Կոհենն ավարտվում է, նոր երգ է սկսվում, առաջին տողը՝ "Seven in the Morning."

Դիտարկողի ուղիղ դիմացը Ֆոտեքսն է՝ սուպերմարկետ: Այնտեղ զանազան տոպրակները ձեռքներին մարդիկ են դուրս գալիս: Սևամորթ մի փոքրիկ աղջիկ ու տղա: Աղջկա ձեռքին հոթ դոգ կա: Լպստում է կետչուպոտ մատները:

Քառակուսու երկրորդ կողմին երկու կանայք են նստած, մեկը տարիքով շատ մեծ՝ մոխրագույն մազերով, մյուսը մեջքով է, չի երևում, գլխին՝ վարդագույն գլխարկ: Մի պահ ձեռքը հետ է տանում, երևում է՝ սպիտակ, թմբլիկ, երտասարդ, մատնեմատի եղունգը փոքր-ինչ մյուսներից երկար, մատին՝ ծաղկի տեսքով արծաթագույն մատանի:

Հաջորդ երգը՝ Բրյուս Սփրինգսթինի Fire-ը: Քառակուսուց քիչ այն կողմ կանգնած է սևամորթ ընտանիք (երկու կին, սայլակով երեխա, մի տղամարդ), բացակա հայացքով շուրջն է նայում, հետո շարժվում են կոնկրետ ուղղությամբ:

Դիջեյը ձեռքը տանում է ականջակալին:

Քառակուսու երրորդ կողմում միջին տարիքի երկու կանայք են նստած: Մեկը կծում է սենդվիչը, մյուսն ինչ-որ բան է ասում: Կողքները նաև մի շիշ ջուր կա: Սենդվիչ ուտող կինը ձեռքերն է մաքրում անձեռոցիկով: Քիթը կարմրած է: Տեսավ, որ դիտարկողն իրեն է նայում, ժպտաց, հայացքը թեքեց ու սկսեց նայել անորոշ ուղղությամբ:

Քառակուսու չորրորդ կողմում մի զույգ տեղավորվեց: Դիտարկողը նրանց մեջքով է նստած, չի տեսնում: Պերիֆերիկ տեսողությունը հուշում է, որ կինը շիկահեր է ու շշից ինչ-որ բան է խմում:

Դիտարկողի հեռախոսը զանգեց: Պատասխանելու համար կանգնեց ու հեռացավ քառակուսուց, որ երաժշտությունը չխանգարի: Նկատեց, որ չորրորդ կողմում նստածները ոչ թե զույգ են, այլ կին ու երեխա:

Դիտարկողը վերադարձավ իր տեղը: Նրա կողքին մի ասիացի նստեց ու սկսեց վարդագույն սմարթֆոնը փորփրել: Հագին սպիտակ բոթասներ են, ներբաններն անդուր նարնջագույն, վարդագույն ու կապույտ:

Տոպրակները ձեռքներին մարդիկ արագ-արագ վազում են վերջին գնումների. մոլը հինգ րոպեից փակվում է:

Ասիացին կանգնեց: Փոր ունի ու ոչ կիպ հագուստ՝ նարնջագույն լմփոշ սվիտր ու յոգայի տաբատ:

Քառակուսու կենտրոնում կանաչ ծառ կա: Դիտարկողը տերևները շոշափեց: Արհեստական է:

Կինն ու երեխան գնացին, մոխրագույն մազերով կինն ու հետի վարդագույն գլխարկավորը տեղափոխվեցին նրանց տեղը:

Դիջեյը հայացքը բարձրացրեց, հեռվում ինչ-որ մեկին ժպտաց: Երկու աղջիկներ մոտեցան դիջեյին: Երաժշտությունը դադարեց: Դիջեյը մոտեցավ աղջիկներին, հերթով գրկեց նրանց, սկսեցին զրուցել: Բեմից սարքավորումները հավաքում են: Մոլը փակվում է:

StrangeLittleGirl
30.03.2015, 15:55
Էս երկրորդում ոնց որ դիտարկողն էլ դիտարկվող լինի: Հավես ա :))

Mephistopheles
30.03.2015, 18:56
Մի հատ էլ եկավ :)

Դիտարկում 2.

Մոլ, կիրակի, 16:30 - 16:55

Մոլի առաջին հարկի միջանցքում իրարից հավասար հեռավորության վրա քառակուսիներ են շարված, որոնք նախատեսված են մարդկանց նստելու համար: Դիտարկողը նստած է այդպիսի քառակուսիներից մեկի մի կողմի վրա: Շատ բարձր հնչում է Լեոնարդ Կոհենի I'm Your Man-ը: Դիտարկողի կողքը նստած է սև մազերով, թուխ մաշկով ակնոցավոր միջին տարիքի մի տղամարդ ու քթի տակ ձայնակցում է Կոհենին: Նարնջագույն փուչիկը ձեռքին նրան մոտենում է մի գանգրահեր տղա ու գոռալով ինչ-որ բան ասում, որ լսվի: Տղամարդը երեխային նստեցնում է իր տեղում, ինքը պպզում ու տղայի կոշիկները հանում:

Քառակուսու կողքը բեմ կա, որի վրա կանգնած դիջեյը խորացած իր գործն է անում: Ակնոցավոր տղամարդն ու երեխան գնում են: Կոհենն ավարտվում է, նոր երգ է սկսվում, առաջին տողը՝ "Seven in the Morning."

Դիտարկողի ուղիղ դիմացը Ֆոտեքսն է՝ սուպերմարկետ: Այնտեղ զանազան տոպրակները ձեռքներին մարդիկ են դուրս գալիս: Սևամորթ մի փոքրիկ աղջիկ ու տղա: Աղջկա ձեռքին հոթ դոգ կա: Լպստում է կետչուպոտ մատները:

Քառակուսու երկրորդ կողմին երկու կանայք են նստած, մեկը տարիքով շատ մեծ՝ մոխրագույն մազերով, մյուսը մեջքով է, չի երևում, գլխին՝ վարդագույն գլխարկ: Մի պահ ձեռքը հետ է տանում, երևում է՝ սպիտակ, թմբլիկ, երտասարդ, մատնեմատի եղունգը փոքր-ինչ մյուսներից երկար, մատին՝ ծաղկի տեսքով արծաթագույն մատանի:

Հաջորդ երգը՝ Բրյուս Սփրինգսթինի Fire-ը: Քառակուսուց քիչ այն կողմ կանգնած է սևամորթ ընտանիք (երկու կին, սայլակով երեխա, մի տղամարդ), բացակա հայացքով շուրջն է նայում, հետո շարժվում են կոնկրետ ուղղությամբ:

Դիջեյը ձեռքը տանում է ականջակալին:

Քառակուսու երրորդ կողմում միջին տարիքի երկու կանայք են նստած: Մեկը կծում է սենդվիչը, մյուսն ինչ-որ բան է ասում: Կողքները նաև մի շիշ ջուր կա: Սենդվիչ ուտող կինը ձեռքերն է մաքրում անձեռոցիկով: Քիթը կարմրած է: Տեսավ, որ դիտարկողն իրեն է նայում, ժպտաց, հայացքը թեքեց ու սկսեց նայել անորոշ ուղղությամբ:

Քառակուսու չորրորդ կողմում մի զույգ տեղավորվեց: Դիտարկողը նրանց մեջքով է նստած, չի տեսնում: Պերիֆերիկ տեսողությունը հուշում է, որ կինը շիկահեր է ու շշից ինչ-որ բան է խմում:

Դիտարկողի հեռախոսը զանգեց: Պատասխանելու համար կանգնեց ու հեռացավ քառակուսուց, որ երաժշտությունը չխանգարի: Նկատեց, որ չորրորդ կողմում նստածները ոչ թե զույգ են, այլ կին ու երեխա:

Դիտարկողը վերադարձավ իր տեղը: Նրա կողքին մի ասիացի նստեց ու սկսեց վարդագույն սմարթֆոնը փորփրել: Հագին սպիտակ բոթասներ են, ներբաններն անդուր նարնջագույն, վարդագույն ու կապույտ:

Տոպրակները ձեռքներին մարդիկ արագ-արագ վազում են վերջին գնումների. մոլը հինգ րոպեից փակվում է:

Ասիացին կանգնեց: Փոր ունի ու ոչ կիպ հագուստ՝ նարնջագույն լմփոշ սվիտր ու յոգայի տաբատ:

Քառակուսու կենտրոնում կանաչ ծառ կա: Դիտարկողը տերևները շոշափեց: Արհեստական է:

Կինն ու երեխան գնացին, մոխրագույն մազերով կինն ու հետի վարդագույն գլխարկավորը տեղափոխվեցին նրանց տեղը:

Դիջեյը հայացքը բարձրացրեց, հեռվում ինչ-որ մեկին ժպտաց: Երկու աղջիկներ մոտեցան դիջեյին: Երաժշտությունը դադարեց: Դիջեյը մոտեցավ աղջիկներին, հերթով գրկեց նրանց, սկսեցին զրուցել: Բեմից սարքավորումները հավաքում են: Մոլը փակվում է:

դետալները մի քիչ քիչ են… միջավայրը կա, բայց էլի էդ ընդհանուրը գետնից պոկված ա… մենակ մոլը շատ բան չի ասում… օրինակ մոլ կա Գլենդելում, կա Ֆոքս Հիլզում, կա Բեվերլի Սենթըրում… սրանց հաճախորդները՝ սպառողները լրիվ տարբեր են ինաց էթնիկ, ֆինանսական ու դասակարգային կառուցվածքով… մի քանի տողով էդ հարցը կարա լուծվի ու մեջի մարդիկ արդեն լրացուցիչ նկարագիր կունենան…

ասիացին տենց էլ չիմացանք տղա էր թե աղջիկ… տարիքը նույնպես… տարիքն ու սեռը որ նշվեր, հագուկապը կընգներ տեղն ու ավելի լավ կամբողջականանար… դիջեյը նույնը… մնացածներն էլ…

մի խոսքով դետալները քիչ են ու ընդհանուրն էլ ավելի սպեցիֆիկանանալու տեղ ունի… ընդհանուր տեսողական էդ կեղևը պտի ճղվի ու մեջը մտնվի՞, մտցվի՞, ո՞րն ա ճիշտը… այսինքն արտաքին նկարագիրը պտի նենց տրվի որ կարողանանք մեջը մտնել…

բաներ կան որ մենք մեր բագաժով կարանք լրացնենք, բայց բաներ կան որ պետք ա տրվեն մեզ որ դա լրացնենք…

հարց ունեմ… էդ որ քեզ զանգեցին, ո՞վ է՞ր…

Mephistopheles
30.03.2015, 19:02
օրինակ սենց մի հատ բան ասեմ… ես որ տեսնում են մեկը մազերը տենց մանր-մանր հյուսել ա, միշտ մտածում եմ "արա… էս երևի ժամերով նստել ա, որ հատ հատ հյուսեն… էդքան ժամանակ ունի ու իրա էդ տեսքը երևի իրա համար շատ կարևոր ա ու ինքը կարծում ա որ շատ սիրուն ա տենց… " կամ որ լիքը նակոլկեք են ունենում… էդքան ժամ էդ դզզոցի տակ նստես ինչ ա թե մի հատ տեքստ պտի գրվի կամ մի հատ նկար նկարվի… էդ մարդը հետաքրքիր ա թե ո՞նց ա կայացրել էդ որոշումը, ասենք մտածել ա "այ էս տեքստը որ ջանիս էս մասում լինի ի՜նչ լավ կլինի… մարդիկ կտեսնեն ու կմտածեն բլա բլա… cool"… հետագայում էդ մարդկանց տեսել եմ… խոսել եմ հետները… հետաքրքիր ա…

LisBeth
30.03.2015, 19:02
դետալները մի քիչ քիչ են… միջավայրը կա, բայց էլի էդ ընդհանուրը գետնից պոկված ա… մենակ մոլը շատ բան չի ասում… օրինակ մոլ կա Գլենդելում, կա Ֆոքս Հիլզում, կա Բեվերլի Սենթըրում… սրանց հաճախորդները՝ սպառողները լրիվ տարբեր են ինաց էթնիկ, ֆինանսական ու դասակարգային կառուցվածքով… մի քանի տողով էդ հարցը կարա լուծվի ու մեջի մարդիկ արդեն լրացուցիչ նկարագիր կունենան…

ասիացին տենց էլ չիմացանք տղա էր թե աղջիկ… տարիքը նույնպես… տարիքն ու սեռը որ նշվեր, հագուկապը կընգներ տեղն ու ավելի լավ կամբողջականանար… դիջեյը նույնը… մնացածներն էլ…

մի խոսքով դետալները քիչ են ու ընդհանուրն էլ ավելի սպեցիֆիկանանալու տեղ ունի… ընդհանուր տեսողական էդ կեղևը պտի ճղվի ու մեջը մտնվի՞, մտցվի՞, ո՞րն ա ճիշտը… այսինքն արտաքին նկարագիրը պտի նենց տրվի որ կարողանանք մեջը մտնել…

բաներ կան որ մենք մեր բագաժով կարանք լրացնենք, բայց բաներ կան որ պետք ա տրվեն մեզ որ դա լրացնենք…

հարց ունեմ… էդ որ քեզ զանգեցին, ո՞վ է՞ր…

Պերսոնաժները շատ են, դետալները քիչ: խժբժ ա, մի տեսակ:
Համ էլ դիտարկողը կարա՞ ընդգրկվի: Սենց երրորդ դեմքով դիտարկումները լրիվ դրան են տանում ոնց որ:

ivy
30.03.2015, 19:06
Ես օրինակ կուզեի, որ դիտարկման մեջ արդեն իսկ պատմություն սկսվեր գծագրվել: Էն առաջինում էդպիսի տենդենց ոնց որ թե թույլ, բայց նշմարվում է: Երկրորդում դա չկա:
Էս էլ է իհարկե տարբերակ՝ սենց ուղղակի նստել ու գրել էն, ինչ տեսնում ես: Բայց երևի ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ մեջը թեմա լիներ, լավ նյութ, ինչ-որ աչքի ընկնող պերսոնաժներ, հարաբերություններ, ինտրիգ, մտածելու թեմա:

Mephistopheles
30.03.2015, 19:07
Պերսոնաժները շատ են, դետալները քիչ: խժբժ ա, մի տեսակ:
Համ էլ դիտարկողը կարա՞ ընդգրկվի: Սենց երրորդ դեմքով դիտարկումները լրիվ դրան են տանում ոնց որ:

դե մոլ ա…

ես ճիշտ ասած հեչ կողմ չեմ մոլին, բայց դե սահմանափակում չկա… եթե մդիտարկողը կարանա ֆիքսվի մի քանի կերպարի վրա կամ գտնի հետաքրքիր մեկին ու ուսումնասիրի, էլի կլնի…

ուղղակի մոլը մի քիչ շատ ընդհանուր ա… մարդիկ գալիս են հատուկ առևտրի ու բոլորի սեթինգնեմրը համարյա նույնն ա…

չնայած բացառելը սխալ կլինի… հնարավոր ա շատ լավ ինվեստիգաշըն անել…

բոլոր պերսոնաժները համարյա նույն չափի ու կատեգոիայի դետալներ ունեն… մոնոտոն ա ստացվել…

ivy
30.03.2015, 19:08
Սրա լավը երևի էն է, որ ազատությունը շատ է. վերջում ինչ պատմություն կուզես, կհունցես, բայց դե եսիմ, սենց հետաքրքրությունը քիչ է:

Mephistopheles
30.03.2015, 19:15
Ես օրինակ կուզեի, որ դիտարկման մեջ արդեն իսկ պատմություն սկսվեր գծագրվել: Էն առաջինում էդպիսի տենդենց ոնց որ թե թույլ, բայց նշմարվում է: Երկրորդում դա չկա:
Էս էլ է իհարկե տարբերակ՝ սենց ուղղակի նստել ու գրել էն, ինչ տեսնում ես: Բայց երևի ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ մեջը թեմա լիներ, լավ նյութ, ինչ-որ աչքի ընկնող պերսոնաժներ, հարաբերություններ, ինտրիգ, մտածելու թեմա:

Այվ, կարա լինի… բայց էդ, իմ կարծիքով, "վտանգ" ունի իրա մեջ… կարա պտմությունը բերի մտցնի ինվեստիգեյշընի մեջ… միչդեռ պետք ա պատմությունը հանել ինվեստիգեյշընի միջից… այսինքն լինի աղբյուրը… պերսոնաժները քեզ ասեն թե ինչ պատմություն կարա լինի ոչ թե քո պերսոնաժներին համապատասխանացնես քո նախապես ընտրած պատմությանը…

չնայած հասկանում եմ ինչ ես ասում… տեղում արդեն կարա պատմությունը դեվելօփ ըլնի… ու կա տենց բան, օրինակ առաջինը ունի, բայց չարժի էս էտապում դրա վրա ֆիքսվելը…

պետք ա նյութ հավաքվի ու պարտադիր չի որ հենց էդ միջավայրի պատմություն լինի… ըստ էության դու կարաս վերջում ունենաս պերսոնաժներ որոնք ունեն որոշակի հատկություններ ընդունակություններ ու սահմաններ ու վերջում որոշես դրանց ինտերակտ անել ու տեսնել ինչ կստացվի… էտ էլ ա վարյանտ…

յեսի՞մ…

LisBeth
30.03.2015, 19:18
Սրա լավը երևի էն է, որ ազատությունը շատ է. վերջում ինչ պատմություն կուզես, կհունցես, բայց դե եսիմ, սենց հետաքրքրությունը քիչ է:

Ես սենց եմ պատկերացնում, որ դիտարկումները մտնելու են պատմվածքի մեջ, կամ ասենք նույն բանը երկու անգամ չգրելու համար գոնե տվյալ տեսարանրերին հղում կլինի մի ձևի: Իսկ երկրորդից կարա ասենք պերսոնաժները տանի մենակ, հարաբերություն, իրադրություն չկա: Խոսակցություն չկա: Երեխան գոռաց, բայց ի՞նչ էր գոռում չկա էդ մասին: Պերիֆերիկ տեսողությո՞ւն: Հըմ: Դու դիարկող ես, գլուխդ էլ 180 աստիճան պտտվում ա, ինչի չշրջվել ու նայել:

Մի խոսքով փորփրի դիտարկող ջան, վերհիշի ավելին:

Mephistopheles
30.03.2015, 19:20
Սրա լավը երևի էն է, որ ազատությունը շատ է. վերջում ինչ պատմություն կուզես, կհունցես, բայց դե եսիմ, սենց հետաքրքրությունը քիչ է:

ճիշտ ես ասում… շատ սպեցիֆիկ ա ու աշխատանք ա պահանջում… էն էլ երկու էտապով… մարդիկ ուզում են մի էտապով դնենք պատմվածքը ու քննարկենք, գուշակենք, վերջացնենք…

մեղադրել չես կարա…

let's give another day or two… եթե չաշխատեց, կարաք cancel անեք… մի երկու հոգով էս թեման չես կարա պահես…

Mephistopheles
30.03.2015, 19:28
Ես սենց եմ պատկերացնում, որ դիտարկումները մտնելու են պատմվածքի մեջ, կամ ասենք նույն բանը երկու անգամ չգրելու համար գոնե տվյալ տեսարանրերին հղում կլինի մի ձևի: Իսկ երկրորդից կարա ասենք պերսոնաժները տանի մենակ, հարաբերություն, իրադրություն չկա: Խոսակցություն չկա: Երեխան գոռաց, բայց ի՞նչ էր գոռում չկա էդ մասին: Պերիֆերիկ տեսողությո՞ւն: Հըմ: Դու դիարկող ես, գլուխդ էլ 180 աստիճան պտտվում ա, ինչի չշրջվել ու նայել:

Մի խոսքով փորփրի դիտարկող ջան, վերհիշի ավելին:

Լիզ, կարաս հենց դրա դիտարկման վրա էլ գրես… ոչ ոք բան չի կարա ասի… էդ սահմանը չկա… բայց կարաս կերպարներդ էդտեղից վերցնես ու իրանցով, կամ իրանց մասին գրես…

LisBeth
30.03.2015, 19:30
ճիշտ ես ասում… շատ սպեցիֆիկ ա ու աշխատանք ա պահանջում… էն էլ երկու էտապով… մարդիկ ուզում են մի էտապով դնենք պատմվածքը ու քննարկենք, գուշակենք, վերջացնենք…

մեղադրել չես կարա…

let's give another day or two… եթե չաշխատեց, կարաք cancel անեք… մի երկու հոգով էս թեման չես կարա պահես…

Մեֆ հլը շաը ժամանակ կա, քենսլ անելու մասին մտածելու համար: Երկար պրոցես ա, վայրի ընտրություն, մարդկանց ընտրություն, կարան անհաջող դիտարկումներ լինեն, սպասենք:

Mephistopheles
30.03.2015, 19:32
Մեֆ հլը շաը ժամանակ կա, քենսլ անելու մասին մտածելու համար: Երկար պրոցես ա, վայրի ընտրություն, մարդկանց ընտրություն, կարան անհաջող դիտարկումներ լինեն, սպասենք:

yeah, well… եկու գործ կա 2.5 քննարկող… roughly…

LisBeth
30.03.2015, 19:37
Լիզ, կարաս հենց դրա դիտարկման վրա էլ գրես… ոչ ոք բան չի կարա ասի… էդ սահմանը չկա… բայց կարաս կերպարներդ էդտեղից վերցնես ու իրանցով, կամ իրանց մասին գրես…

Հա, բայց կերպարները տանելու համար պետք ա դրանք մի քիչ ավելի հստակ գծագրվեն, ինչ որ բան իմանաս իրանց մասին... երկրորդում չկա, ասել քեզ բոլոր պերսոնաժները համարյա նույն չափի ու կատեգոիայի դետալներ ունեն... շատ լայն ա տարածքը, էլի մաքուր թերթից սկսելու նման կլինի, դիտարկման իմաստը դրա մեջ չի՞, որ կերպարիդ ճանաչես ու նոր իրան տանես որևէ իրադրության մեջ դնես, տեսնես ոնց ա ասենք տվյալ սեթինգում իրա պահվածքն ու փոխազդեցությունը, լոգիկա գտնես, որ օդից չվերցնես հետո...

Mephistopheles
30.03.2015, 19:38

Էս էլ է իհարկե տարբերակ՝ սենց ուղղակի նստել ու գրել էն, ինչ տեսնում ես: Բայց երևի ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ մեջը թեմա լիներ, լավ նյութ, ինչ-որ աչքի ընկնող պերսոնաժներ, հարաբերություններ, ինտրիգ, մտածելու թեմա:

լրիվ համաձայն եմ, դրա համար տեղի ընտրությունը, շրջանի ընտրությունը… մի խոսքով միջավայրի ընտրությունը… կարևոր ա… ամեն տեղ ստորի չկա… չնայած ամեն տեղ էլկարաս տեսնես… պույ, էս ինչ ասի՞…

LisBeth
30.03.2015, 19:41
լրիվ համաձայն եմ, դրա համար տեղի ընտրությունը, շրջանի ընտրությունը… մի խոսքով միջավայրի ընտրությունը… կարևոր ա… ամեն տեղ ստորի չկա… չնայած ամեն տեղ էլկարաս տեսնես… պույ, էս ինչ ասի՞…

լավ որ նայես կտեսնես, հեռախոսով բլբլալու փոխարեն

Mephistopheles
30.03.2015, 19:43
Հա, բայց կերպարները տանելու համար պետք ա դրանք մի քիչ ավելի հստակ գծագրվեն, ինչ որ բան իմանաս իրանց մասին... երկրորդում չկա, ասել քեզ բոլոր պերսոնաժները համարյա նույն չափի ու կատեգոիայի դետալներ ունեն... շատ լայն ա տարածքը, էլի մաքուր թերթից սկսելու նման կլինի, դիտարկման իմաստը դրա մեջ չի՞, որ կերպարիդ ճանաչես ու նոր իրան տանես որևէ իրադրության մեջ դնես, տեսնես ոնց ա ասենք տվյալ սեթինգում իրա պահվածքն ու փոխազդեցությունը, լոգիկա գտնես, որ օդից չվերցնես հետո...

դրա համար էլ ասում եմ դետալները կարևոր են…

ես կարծում եմ որ ամեն ինչի մեջ մեսսեջ կա, ամեն ինչի հետևում կա պատմություն ու էդ պատմությունն ու մեսեջը ինչ որ ձևով երևում ա, այ էդ տեսնելն ա… հագած կապածը շատ բան ա ասում մարդու մասին, շարժուձևը, սանրվածքը… ինչ բառեր ա օգտագործում… ոնց ա ուտում, ինչ ա ուտում… everything counts…

երկրորդը նայել ա, բայց չի տեսել, շատ… չնայած եթե իրա հիշողությունը ստիմյուլեյթ անի, կարա լրացնի…

StrangeLittleGirl
30.03.2015, 20:56
Ինձ թվում ա՝ առաջինի տեմպն ավելի դանդաղ ա, հեղինակը հասցրել ա ավելի շատ դետալներ նկատել ու ֆիքսել, իսկ երկրորդում տեմպն արագ ա. երգերը փոխվում են, մարդիկ գնում-գալիս են, դժվարանում ա կոնկրետ բաներ նկատելը: Ոնց որ առաջինը միկրոսկոպով լինի, երկրորդը՝ խոշոր պլանով, որտեղ դետալներ չեն երևում:

Իսկ ինչ վերաբերում ա պատմության գծագրվելուն, ինձ թվում ա՝ ավելի ճիշտ ա, որ մենակ չոր դիտարկումներ լինեն, առանց ենթադրությունների: Էդ մնացած բաները երկրորդ փուլում պիտի նկատվեն:

Մեֆ, բայց ինձ թվում ա՝ դու դետալների հետևից շատ ես ընկնում: Շորեր-տարիք-բան, դրանք կարևոր չեն: Ավելի շուտ, կարևոր են, որ հեղինակն ինքն իմանա, բայց պարտադիր չի, որ տեքստ մտնեն:

Mephistopheles
30.03.2015, 21:18
Ինձ թվում ա՝ առաջինի տեմպն ավելի դանդաղ ա, հեղինակը հասցրել ա ավելի շատ դետալներ նկատել ու ֆիքսել, իսկ երկրորդում տեմպն արագ ա. երգերը փոխվում են, մարդիկ գնում-գալիս են, դժվարանում ա կոնկրետ բաներ նկատելը: Ոնց որ առաջինը միկրոսկոպով լինի, երկրորդը՝ խոշոր պլանով, որտեղ դետալներ չեն երևում:

Իսկ ինչ վերաբերում ա պատմության գծագրվելուն, ինձ թվում ա՝ ավելի ճիշտ ա, որ մենակ չոր դիտարկումներ լինեն, առանց ենթադրությունների: Էդ մնացած բաները երկրորդ փուլում պիտի նկատվեն:

Մեֆ, բայց ինձ թվում ա՝ դու դետալների հետևից շատ ես ընկնում: Շորեր-տարիք-բան, դրանք կարևոր չեն: Ավելի շուտ, կարևոր են, որ հեղինակն ինքն իմանա, բայց պարտադիր չի, որ տեքստ մտնեն:

դրա համար էլ օգտագործում եմ "ստիմյուլեյթ" բառը… այսինքն հիշողությունը ստիմյուլեյթ անել…

ուղղակի եթե տեքստի մեջ չկա, մենք ո՞նց իմանանք ինքը տեսել ա թե չէ ու ի՞նչ իմանանք հետագայում էդ կերպարնեմրն ինչքանով են դիտարկման արդյունք… ու հետո կարծում եմ որ քննարկման իմաստն էն ա որ իրան ֆիդբաք տանք… եթե ինքը չգրի ինչ ա տեսել, ֆիդբաք չենք կարա տանք, չէ՞… դիտարկման իմաստն էն ա որ ինչ որ տեսնում ա դնի թղթի վրա որ մենք էլ տեսնենք… եթե ինքն իրա համար ա անում՝ խնդիր չի կարա մի երկու բառով գրի, բայց ստեղ հենց իմաստն էն ա որ մենք էլ տեսնենք…

StrangeLittleGirl
30.03.2015, 21:20
դրա համար էլ օգտագործում եմ "ստիմյուլեյթ" բառը… այսինքն հիշողությունը ստիմյուլեյթ անել…

ուղղակի եթե տեքստի մեջ չկա, մենք ո՞նց իմանանք ինքը տեսել ա թե չէ ու ի՞նչ իմանանք հետագայում էդ կերպարնեմրն ինչքանով են դիտարկման արդյունք… ու հետո կարծում եմ որ քննարկման իմաստն էն ա որ իրան ֆիդբաք տանք… եթե ինքը չգրի ինչ ա տեսել, ֆիդբաք չենք կարա տանք, չէ՞… դիտարկման իմաստն էն ա որ ինչ որ տեսնում ա դնի թղթի վրա որ մենք էլ տեսնենք… եթե ինքն իրա համար ա անում՝ խնդիր չի կարա մի երկու բառով գրի, բայց ստեղ հենց իմաստն էն ա որ մենք էլ տեսնենք…

Հա, համաձայն եմ հիշողություն ստիմուլեյթ անելու հետ: Բայց էնտեղ բաներ կան, որ գուցե էական չե՞ն: Օրինակ էն առաջինում շատ էիր հագուստի վրա ֆիքսվել, բայց փաստորեն հեղինակն ինքն էլ չի ֆիքսել հասկանալի պատճառներով (չնայած որ խորանանք, կարար դուրս գար, գնար, նայեր ավտոյի հետևը), ու ոնց որ գրկախառնվող զույգի պատկերը բավական ամբողջական ա անկախ իրանց հագածից:

Mephistopheles
30.03.2015, 22:12
Հա, համաձայն եմ հիշողություն ստիմուլեյթ անելու հետ: Բայց էնտեղ բաներ կան, որ գուցե էական չե՞ն: Օրինակ էն առաջինում շատ էիր հագուստի վրա ֆիքսվել, բայց փաստորեն հեղինակն ինքն էլ չի ֆիքսել հասկանալի պատճառներով (չնայած որ խորանանք, կարար դուրս գար, գնար, նայեր ավտոյի հետևը), ու ոնց որ գրկախառնվող զույգի պատկերը բավական ամբողջական ա անկախ իրանց հագածից:

որտեղից գիտես որ էական չեն, Բյուր… եթե պատմվածք չկա ո՞նց իմանաս ինչն ա էական ու ինչը չէ… հետո դու ես ասում որ չոր փաստեր են պետք առանց պատմության… էդ դեպքում դետալներն էական են… էն դետալը որ էական չի, պտմվածքի մեջ արդեն չի մտնի… երբ մենք իմանանք կերպարին, ապա դետալը կարա չլինի… բացի դրանից իրանք հիմա դիտարկման ֆեյզի մեջ են ու կառուցում են իրանց պերսոնաժներին հիմնվելով տեսողականի և լսողականի վրա…

ավելին, էս առաջադրանքի մեջ ոչ միայն էական ա իրանց համար ինֆո հավաքելը, այլ նաև էդ ինֆոն մեր հետ քոմյունիքեյթ անելը… իրանք պտի կարողանան նենց հավաքեն ինֆոն ու հանձնեն թղթին որ մենք առանց իրանց կարողանանք պատկերը, պերսոնաժները տեսնել…

տես դու ասում ես "գրկախառնվող զույգերի պատկերը"… լավ օրինակ ա… դու արդեն պատմություն ես տեսնում էդտեղ… ճիշտ ա, բայց տղամարդը թուխ ա, տարիքով ավելի մեծ ա կնոջից ու կինը շեկ ա… օքեյ… շորերը կարա շատ բան ասի տղամարդու մասին… կարա կոստյում հագած լինի… կարա թիշըրթով լինի ու ջինսով… կարա սպարծիվկով լինի… բայց հագել ա կոժից կուրտկա… միգուցե էդ զույգի մեջ էթնիկ տարբերություն կա կամ գուցե չկա… գուցե էթնիկ հողի վրա պրոբլեմ ունեն… խնդիրը սպեցիֆիկացնելն ա ոչ թե open ended թողնելը… կարծում եմ որ ճշգրտությունը կարևոր ա ստեղ… բառերի ճշգրտությունն ու նկարագրի ճշգրտությունը…

Ստեղ պետքա հիշեմ Այվիի ասածը որ մի մասնակցի դիտարկման վրա մեկ ուրիշը գրի… սա լավ բան կարա լինի որովհետև դու արդեն պետք ա լինես ավելի սպեցիֆիկ ու detail oriented… հակառակ դեպքում հաջորդ մասնակիցը ձեռնունայն ա մնում… բավարար չափով ինֆո չունի…

էն ինչ որ իրանց հիշողության մեջ կա, շատ լավ ա, ես կուզենայի դրանք տեսնել թղթի վրա…

…ես չգիտեմ իրանք ինչ գիտեն ու ինչ չգիտեն… ո՞նց քոմենթ անեմ…

StrangeLittleGirl
31.03.2015, 00:23
որտեղից գիտես որ էական չեն, Բյուր… եթե պատմվածք չկա ո՞նց իմանաս ինչն ա էական ու ինչը չէ… հետո դու ես ասում որ չոր փաստեր են պետք առանց պատմության… էդ դեպքում դետալներն էական են… էն դետալը որ էական չի, պտմվածքի մեջ արդեն չի մտնի… երբ մենք իմանանք կերպարին, ապա դետալը կարա չլինի… բացի դրանից իրանք հիմա դիտարկման ֆեյզի մեջ են ու կառուցում են իրանց պերսոնաժներին հիմնվելով տեսողականի և լսողականի վրա…

ավելին, էս առաջադրանքի մեջ ոչ միայն էական ա իրանց համար ինֆո հավաքելը, այլ նաև էդ ինֆոն մեր հետ քոմյունիքեյթ անելը… իրանք պտի կարողանան նենց հավաքեն ինֆոն ու հանձնեն թղթին որ մենք առանց իրանց կարողանանք պատկերը, պերսոնաժները տեսնել…

տես դու ասում ես "գրկախառնվող զույգերի պատկերը"… լավ օրինակ ա… դու արդեն պատմություն ես տեսնում էդտեղ… ճիշտ ա, բայց տղամարդը թուխ ա, տարիքով ավելի մեծ ա կնոջից ու կինը շեկ ա… օքեյ… շորերը կարա շատ բան ասի տղամարդու մասին… կարա կոստյում հագած լինի… կարա թիշըրթով լինի ու ջինսով… կարա սպարծիվկով լինի… բայց հագել ա կոժից կուրտկա… միգուցե էդ զույգի մեջ էթնիկ տարբերություն կա կամ գուցե չկա… գուցե էթնիկ հողի վրա պրոբլեմ ունեն… խնդիրը սպեցիֆիկացնելն ա ոչ թե open ended թողնելը… կարծում եմ որ ճշգրտությունը կարևոր ա ստեղ… բառերի ճշգրտությունն ու նկարագրի ճշգրտությունը…

Ստեղ պետքա հիշեմ Այվիի ասածը որ մի մասնակցի դիտարկման վրա մեկ ուրիշը գրի… սա լավ բան կարա լինի որովհետև դու արդեն պետք ա լինես ավելի սպեցիֆիկ ու detail oriented… հակառակ դեպքում հաջորդ մասնակիցը ձեռնունայն ա մնում… բավարար չափով ինֆո չունի…

էն ինչ որ իրանց հիշողության մեջ կա, շատ լավ ա, ես կուզենայի դրանք տեսնել թղթի վրա…

…ես չգիտեմ իրանք ինչ գիտեն ու ինչ չգիտեն… ո՞նց քոմենթ անեմ…

Մեֆ, դու շատ ես վիզուալի վրա շեշտը դնում: Հասկանալի ա, ճարտարապետ ես, բայց գրականության մեջ մենակ վիզուալի վրա ֆիքսվելը տասնիններորդ դար ա:

Իհարկե հագուստն առանձնացնում ա մարդուն, կերպար ա սարքում, բայց եթե հեղինակը չի ֆիքսել, ուրեմն առանձնապես հետաքրքիր բան չկա հագուստի մեջ կամ բան չի ասում: Կամ էլ կարող ա ուշադրություն չի դարձրել, քո հարցերն օգնում են, որ ուշադրություն դարձնի: Կամ էլ կարող ա չի նկատել, հազար ու մի բան կա: Ամեն դեպքում, կարծում եմ՝ վիզուալի վրա շատ ես ֆիքսվում: Օրինակ առաջին դիտարկման դեպքում ինձ հետաքրքիր ա՝ դրսում ինչ եղանակ էր: Հավանաբար քամի էր, եթե ջարդած հովանոց կար:

Կոժից կուրտկան կաֆեի ներսի մարդը չէ՞ր:

Շինարար
31.03.2015, 01:08
Մեֆ, դու շատ ես վիզուալի վրա շեշտը դնում: Հասկանալի ա, ճարտարապետ ես, բայց գրականության մեջ մենակ վիզուալի վրա ֆիքսվելը տասնիններորդ դար ա:

Իհարկե հագուստն առանձնացնում ա մարդուն, կերպար ա սարքում, բայց եթե հեղինակը չի ֆիքսել, ուրեմն առանձնապես հետաքրքիր բան չկա հագուստի մեջ կամ բան չի ասում: Կամ էլ կարող ա ուշադրություն չի դարձրել, քո հարցերն օգնում են, որ ուշադրություն դարձնի: Կամ էլ կարող ա չի նկատել, հազար ու մի բան կա: Ամեն դեպքում, կարծում եմ՝ վիզուալի վրա շատ ես ֆիքսվում: Օրինակ առաջին դիտարկման դեպքում ինձ հետաքրքիր ա՝ դրսում ինչ եղանակ էր: Հավանաբար քամի էր, եթե ջարդած հովանոց կար:

Կոժից կուրտկան կաֆեի ներսի մարդը չէ՞ր:

Բյուր, լրիվ ճիշտ ես, ասենք՝ հաստատ չեմ հիշում Գոդոյում ոնց էր, բայց ոնց որ նույնիսկ տարիքները, արտաքինները որևէ կերպ հետաքրքիր չեն, Կերպարանափոխությունում՝ մինչև ուտիճ դառնալը, և այլն: Բայց քննարկման իմաստն էն չի՞, որ ամենքդ ձեր հետաքրքրող պահն ասեք, հետո հեղինակը որոշի՝ ինչ ա իրան պետք, ինչ չի պետք:

Անհնարին բան ասեմ՝, բայց հեղինակին բացահայտելու առումով ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ դիտարկողը չիմանար, որ ինքը դիտարկում ա, հետո գար, ասենք՝ նույն տեղից նույն խումբը գար, ու ամենքը իր տեսածը նկարագրեր:) Բայց դե դա գրական խաղ չէր լինի, այլ ասենք հոգեբանության ոլորտի ինչ-որ գիտափորձ :))

StrangeLittleGirl
31.03.2015, 01:12
Բյուր, լրիվ ճիշտ ես, ասենք՝ հաստատ չեմ հիշում Գոդոյում ոնց էր, բայց ոնց որ նույնիսկ տարիքները, արտաքինները որևէ կերպ հետաքրքիր չեն, Կերպարանափոխությունում՝ մինչև ուտիճ դառնալը, և այլն: Բայց քննարկման իմաստն էն չի՞, որ ամենքդ ձեր հետաքրքրող պահն ասեք, հետո հեղինակը որոշի՝ ինչ ա իրան պետք, ինչ չի պետք:

Անհնարին բան ասեմ՝, բայց հեղինակին բացահայտելու առումով ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ դիտարկողը չիմանար, որ ինքը դիտարկում ա, հետո գար, ասենք՝ նույն տեղից նույն խումբը գար, ու ամենքը իր տեսածը նկարագրեր:) Բայց դե դա գրական խաղ չէր լինի, այլ ասենք հոգեբանության ոլորտի ինչ-որ գիտափորձ :))

Հա, էդ էլ ես ճիշտ: Ուղղակի ոնց հասկանում եմ, Մեֆից բացի ոչ ոք չի խորանում դետալների մեջ, իսկ Մեֆը վիզուալիստ ա, դրա համար իրա սաղ հարցերը, գտած բացերը վիզուալ ինֆորմացիային են վերաբերում: Չէ, մի րոպե, Լիզբեթը ոնց որ մի տեղ խոսակցության մասին հարց տվեց: Բայց մենակ էդ:

Sambitbaba
31.03.2015, 01:29
Ես օրինակ կուզեի, որ դիտարկման մեջ արդեն իսկ պատմություն սկսվեր գծագրվել: Էն առաջինում էդպիսի տենդենց ոնց որ թե թույլ, բայց նշմարվում է: Երկրորդում դա չկա:
Էս էլ է իհարկե տարբերակ՝ սենց ուղղակի նստել ու գրել էն, ինչ տեսնում ես: Բայց երևի ավելի հետաքրքիր կլիներ, որ մեջը թեմա լիներ, լավ նյութ, ինչ-որ աչքի ընկնող պերսոնաժներ, հարաբերություններ, ինտրիգ, մտածելու թեմա:

Ես էլ այս երկրորդից առանձնապես հաճույք չստացա: Այդ առումով առաջինն, ինձ թվում է ավելի հաջող է ստացվել: Այստեղ ավելի շուտ չոր փաստերի նկարագրություն է, ընդ որում, հեղինակն ասես թե ոչ թե ինքը գնացել-նստել-դիտարկել է, ինչը, կարծես թե, առաջադրանքի հիմնական պայմանն էր, այլ տանը նստել-հնարել է մի չոր իրավիճակ, որպեսզի բավարարի Մեֆի դրած խնդրին (Մեֆ ջան, դու այստեղ կապ չունես): Մի տեսակ շատ է չոր, շենքի արմատուրայի պես, չնայած, չեմ կարծում, Մեֆը գրած լինի...;)

Հա, շատ հնարավոր է, որ պրոֆեսիոնալ գրականությունը հենց այսպես է ստեղծվում, չգիտեմ: Բայց ինչպես էլ ստեղծվի, այն ստեղծվում է ոչ թե ընթերցողների ներկայությամբ: Մենք այստեղ, ինձ թվում է, պետք է հաշվի առնենք այդ հանգամանքը: Թե չէ գիտե՞ք, թե ինչի է նման... Գնացել ես համերգ, նստած ես դահլիճում, սպասում ես համերգի սկզբին: Երաժիշտներն էլ հերթով դուրս են գալիս բեմ ու սկսում են լարել իրենց գործիքները: Հինգ րոպե լարում են: Դու սպասում ես: Տաս րոպե: Քսան րոպե: Դու սպասում ես, սպասում ես... Իսկ նրանք լարում են, կես ժամ, մի ժամ... Վերջիվերջո օրկեստրն սկսում է նվագել մի հոյակապ սիմֆոնիա: Ցավալին այն է, որ դու, հոգնելով սպասելուց, արդեն վաղուց, քո տանը, հեռուստացույցի առջև նստած, թեյ ես խմում...

Հ.Գ. Ես առայժմ չեմ հանդիպել որևէ մոլ, որ ժամը հինգին փակվի...:8

Աթեիստ
31.03.2015, 01:44
Հ.Գ. Ես առայժմ չեմ հանդիպել որևէ մոլ, որ ժամը հինգին փակվի...:8

Ես ժամին ուշադրություն չէի դարձրել, երևի հենց դրա վրա էլ կարելի ա պատմություն կառուցել, թե խի ա մոլը էդ ժամին փակվում։

StrangeLittleGirl
31.03.2015, 01:51
Ես ժամին ուշադրություն չէի դարձրել, երևի հենց դրա վրա էլ կարելի ա պատմություն կառուցել, թե խի ա մոլը էդ ժամին փակվում։
Ախր որ ասում եմ՝ ԱՄՆ-ն ու Հայաստանն իրար ահավոր նման են, չեք հավատում :)) Մենակ էդ արյունարբու կապիտալիստական երկրներում ա, որ մոլերը գիշեր-ցերեկ բաց են: Եվրոպա տեղ նորմալ երևույթ ա, որ սաղ խանութները վեցից հետո փակվեն:

Աթեիստ
31.03.2015, 01:54
Բայց ո՞ւր ա դրա տրամաբանությունը. փակվել էն ժամին, երբ մարդիկ նոր գործը պրծել են, կարան գնան խանութում ֆռֆռան։

StrangeLittleGirl
31.03.2015, 01:58
Բայց ո՞ւր ա դրա տրամաբանությունը. փակվել էն ժամին, երբ մարդիկ նոր գործը պրծել են, կարան գնան խանութում ֆռֆռան։
Տրամաբանությունն էն ա, որ խանութի աշխատողներն էլ են էդ ժամին գործը պրծնում :)) Բայց դե տենց ա, ուզես, թե չուզես:

Mephistopheles
01.04.2015, 07:13
Մեֆ, դու շատ ես վիզուալի վրա շեշտը դնում: Հասկանալի ա, ճարտարապետ ես, բայց գրականության մեջ մենակ վիզուալի վրա ֆիքսվելը տասնիններորդ դար ա:

Իհարկե հագուստն առանձնացնում ա մարդուն, կերպար ա սարքում, բայց եթե հեղինակը չի ֆիքսել, ուրեմն առանձնապես հետաքրքիր բան չկա հագուստի մեջ կամ բան չի ասում: Կամ էլ կարող ա ուշադրություն չի դարձրել, քո հարցերն օգնում են, որ ուշադրություն դարձնի: Կամ էլ կարող ա չի նկատել, հազար ու մի բան կա: Ամեն դեպքում, կարծում եմ՝ վիզուալի վրա շատ ես ֆիքսվում: Օրինակ առաջին դիտարկման դեպքում ինձ հետաքրքիր ա՝ դրսում ինչ եղանակ էր: Հավանաբար քամի էր, եթե ջարդած հովանոց կար:

Կոժից կուրտկան կաֆեի ներսի մարդը չէ՞ր:

Բյուր ջան, վիզուալի վրա չեմ հիմնվում մենակ… կարա հոտ լինի, լսողական լինի, շոշփելով լինի…

խնդիրը իրա տեսածն ու դիտարկածը մեզ հասցնելն ա… մեզ պտի մատուցի… սաղ դետալները պտի գրեն, որովհետև էս էտապում հլա պարզ չի որ դետալն ա կիրառվելու որը ոչ… իրանք գրում են մարդկանց մասին ում ոչ մենք ենք ճանաչում ոչ իրանք ուրեմն գաղափարկազմելու համար պետք ա բոլոր սենսերդ օգտագործես… 19րդ դարը կապ չունի Բյուր… սենսերը կենդանական են և օգտագործվելու են մինչև մահ…

տեսողականն էս դեպքում ամենամատչելին ա… լսելը դժվար ա որովհետև պտի մոտ լինես ու լսես իրանց խոսակցությունը… նույնը հոտը, առավել ևս շոշափելիքը…

էս առաջադրանքի մեջ շատ կարևոր ա թե ինչ են տեսնում ու ինչ են նկատում, ու ինչերով են մարդու կերպարը կառուցում, կամ ես կասեի ճանաչում… էսի պատմվածքը չի, անգամ կարամ ասեմ որ խրախուսելի չի սյուժեի նամյոկներ անելը…

այ երբ որ գրեն պատմվածք, էն ժամանակ կարան բառերի մեջ ժլատություն անեն, բայց էդ բառն էլ պետք ա դիպուկ ու ճշգրիտ լինի… սաբստընս պտի ունենա…

Mephistopheles
01.04.2015, 07:24
իմիջայլոց էսօր քշում մտածում էի…

մոլը էդքան վատ գաղափար չի… այսինքն ոչ թե մոլի մասին գրելը այլ գնալ ընդեղ դիտարկում անելը…

առաջին հայացքից ձանձրալի ա… բայց նրանով ա հետաբքրքիր որ պերսոնաժներն իրար հետ բացարձակապես կապ չունեն… նախորդի մեջ "թեմա" կար… բայց ստեղ բացարձակապես թեմա չկա, ուրեմն դիտարկողը պտի ավելի detail oriented լինի…

վերջում ինքը ունենում ա իրարից անկախ մի քանի կերպարներ… ասենք էն ասիացին, հետո կոշիկ կապող մարդը, երկու կնայք… մեկ էլ դիջեյը… ու թեմա չկա… էդնշանակում ա որ էս մարդը՝ գրողը էսկերպարների հետ մի բան պտի անի…

քանի որ ինձ մեղադրել են մարդկաննց "ուղղորդելու" մեջ, որ ես մարդկանց "պարտադրում" եմ սենց կամ նենց անել (որը բացարձակապես իրականությանը չի համապատասխանում), չեմ ասելու մտքովս ինչեր ա անցնում…

բայց ասեմ… մի քիչ էլ որ խորանա կերպարների բացահայտման մեջ ու հասկանա իրանց կարողնության սահմաններն ու հնարավորությունները, կարա շատ հետաքրքիր ուղղություններով գնա…

StrangeLittleGirl
01.04.2015, 08:30
Բյուր ջան, վիզուալի վրա չեմ հիմնվում մենակ… կարա հոտ լինի, լսողական լինի, շոշփելով լինի…

խնդիրը իրա տեսածն ու դիտարկածը մեզ հասցնելն ա… մեզ պտի մատուցի… սաղ դետալները պտի գրեն, որովհետև էս էտապում հլա պարզ չի որ դետալն ա կիրառվելու որը ոչ… իրանք գրում են մարդկանց մասին ում ոչ մենք ենք ճանաչում ոչ իրանք ուրեմն գաղափարկազմելու համար պետք ա բոլոր սենսերդ օգտագործես… 19րդ դարը կապ չունի Բյուր… սենսերը կենդանական են և օգտագործվելու են մինչև մահ…

տեսողականն էս դեպքում ամենամատչելին ա… լսելը դժվար ա որովհետև պտի մոտ լինես ու լսես իրանց խոսակցությունը… նույնը հոտը, առավել ևս շոշափելիքը…

էս առաջադրանքի մեջ շատ կարևոր ա թե ինչ են տեսնում ու ինչ են նկատում, ու ինչերով են մարդու կերպարը կառուցում, կամ ես կասեի ճանաչում… էսի պատմվածքը չի, անգամ կարամ ասեմ որ խրախուսելի չի սյուժեի նամյոկներ անելը…

այ երբ որ գրեն պատմվածք, էն ժամանակ կարան բառերի մեջ ժլատություն անեն, բայց էդ բառն էլ պետք ա դիպուկ ու ճշգրիտ լինի… սաբստընս պտի ունենա…
Մեֆ, մինչև քսաներորդ դար գրականությունը հիմնված ա էղել զուտ վիզուալի վրա, հեղինակները միշտ հնարավորինս շատ ու դետալներով վիզուալ ինֆորմացիա են հասցրել: Իսկ քսաներորդ դարում ջոկել են, որ կարելի ա, ասենք, չասել, թե կերպարի մազերն ինչ գույնի են, բայց ասել, թե իրա վրայից ինչ հոտ ա գալիս, ու դրանից կերպարն ավելի կենդանի կլինի: Ինչ խոսք, վիզուալից չես փախնի, որտև ինֆորմացիայի մեծ մասը հենց էդպես ենք ստանում, բայց ինչքան մնացած զգայարաններն օգտագործվում են, էնքան լավ: Օրինակ էս մեկում մի հատ գրելը, որ ծառը շոշափելիս արհեստական ա ավելի շատ բան ա ասում, քան եթե նկարագրված լիներ տերև առ տերև:
Հա, համաձայն չեմ, որ պատմվածք չի, պիտի ինչքան հնարավոր ա շատ ինֆորմացիա բերես, լցնես: Էդ առումով կայֆ ա, որ դու կոնկրետ հարցեր ես բարձրացնում, կոնկրետ դետալների վրա ուշադրություն դարձնում: Կուզեի, որ մնացածներն էլ մոտավորապես տենց քննարկեին, ոչ թե «լավ ա, վատ ա» գնահատական տային: Իմ կարծիքով, ինֆորմացիան չի կարա լավ ու վատ լինի, կարա մաքսիմում ինչ-որ բաներ պակասեն, ու դա հնարավոր լինի պարզել հարցերի ձևով:


իմիջայլոց էսօր քշում մտածում էի…

մոլը էդքան վատ գաղափար չի… այսինքն ոչ թե մոլի մասին գրելը այլ գնալ ընդեղ դիտարկում անելը…

առաջին հայացքից ձանձրալի ա… բայց նրանով ա հետաբքրքիր որ պերսոնաժներն իրար հետ բացարձակապես կապ չունեն… նախորդի մեջ "թեմա" կար… բայց ստեղ բացարձակապես թեմա չկա, ուրեմն դիտարկողը պտի ավելի detail oriented լինի…

վերջում ինքը ունենում ա իրարից անկախ մի քանի կերպարներ… ասենք էն ասիացին, հետո կոշիկ կապող մարդը, երկու կնայք… մեկ էլ դիջեյը… ու թեմա չկա… էդնշանակում ա որ էս մարդը՝ գրողը էսկերպարների հետ մի բան պտի անի…

քանի որ ինձ մեղադրել են մարդկաննց "ուղղորդելու" մեջ, որ ես մարդկանց "պարտադրում" եմ սենց կամ նենց անել (որը բացարձակապես իրականությանը չի համապատասխանում), չեմ ասելու մտքովս ինչեր ա անցնում…

բայց ասեմ… մի քիչ էլ որ խորանա կերպարների բացահայտման մեջ ու հասկանա իրանց կարողնության սահմաններն ու հնարավորությունները, կարա շատ հետաքրքիր ուղղություններով գնա…
Մոլը լավ գաղափար չի էնքանով, որ դինամիկան էնտեղ շատ ա: Կոպիտ ասած, մասսայական տեսարան ա, ու մինչև մեկին զննում ես, աչքիցդ կորում ա: Ու ընդհանրապես, էս առաջադրանքը կատարելիս կարծում եմ՝ պետք ա գնալ ոչ շատ մարդաշատ, հնարավորինս ստատիկ տեղեր: Էդ ստատիկ ֆոնի վրա եթե դինամիկ մի բան ա լինում, միանգամից ֆիքսվում ա: Իսկ մոլը խըժ-բըժ ա: Ինֆորմացիայի շատությունից մարդու ուշադրությունն էլ ա շեղվում: Էդ տենց ա, գիտականորեն ապացուցված փաստ:

Mephistopheles
03.04.2015, 07:34
Մեֆ, մինչև քսաներորդ դար գրականությունը հիմնված ա էղել զուտ վիզուալի վրա, հեղինակները միշտ հնարավորինս շատ ու դետալներով վիզուալ ինֆորմացիա են հասցրել: Իսկ քսաներորդ դարում ջոկել են, որ կարելի ա, ասենք, չասել, թե կերպարի մազերն ինչ գույնի են, բայց ասել, թե իրա վրայից ինչ հոտ ա գալիս, ու դրանից կերպարն ավելի կենդանի կլինի: Ինչ խոսք, վիզուալից չես փախնի, որտև ինֆորմացիայի մեծ մասը հենց էդպես ենք ստանում, բայց ինչքան մնացած զգայարաններն օգտագործվում են, էնքան լավ: Օրինակ էս մեկում մի հատ գրելը, որ ծառը շոշափելիս արհեստական ա ավելի շատ բան ա ասում, քան եթե նկարագրված լիներ տերև առ տերև:
Հա, համաձայն չեմ, որ պատմվածք չի, պիտի ինչքան հնարավոր ա շատ ինֆորմացիա բերես, լցնես: Էդ առումով կայֆ ա, որ դու կոնկրետ հարցեր ես բարձրացնում, կոնկրետ դետալների վրա ուշադրություն դարձնում: Կուզեի, որ մնացածներն էլ մոտավորապես տենց քննարկեին, ոչ թե «լավ ա, վատ ա» գնահատական տային: Իմ կարծիքով, ինֆորմացիան չի կարա լավ ու վատ լինի, կարա մաքսիմում ինչ-որ բաներ պակասեն, ու դա հնարավոր լինի պարզել հարցերի ձևով:

Բյուր ջան, համաձայն եմ հետդ որ պտմվածքի ժամանակ չարժե ինֆորմամցիայով խեղդել… յստեղ համաձայն եմ… բայց դիտարկումը հլա պատմվածք չի ոի ինֆոն շատ կարևոր ա, դետալներով… երբ որ կճանաչենք կոմպոնենտներին, էն ժամանակ պատմվածքում կարան մինիմալ բառեր օգտագործեն…

արհեստական ծառը հեշտ ա հկարագրելը,քանի որ մենք արհեստական ծառի պատկերացում ունենք ու դրանք իրարից շատ չեն տարբերվում… բայց մարդը տենց չի, մարդը բարդ բանական էակ ա…



Մոլը լավ գաղափար չի էնքանով, որ դինամիկան էնտեղ շատ ա: Կոպիտ ասած, մասսայական տեսարան ա, ու մինչև մեկին զննում ես, աչքիցդ կորում ա: Ու ընդհանրապես, էս առաջադրանքը կատարելիս կարծում եմ՝ պետք ա գնալ ոչ շատ մարդաշատ, հնարավորինս ստատիկ տեղեր: Էդ ստատիկ ֆոնի վրա եթե դինամիկ մի բան ա լինում, միանգամից ֆիքսվում ա: Իսկ մոլը խըժ-բըժ ա: Ինֆորմացիայի շատությունից մարդու ուշադրությունն էլ ա շեղվում: Էդ տենց ա, գիտականորեն ապացուցված փաստ:

եթե դիտարկումը դառնալու ա հենց պատմվածքը՝ վատ գաղափար ա unless հատուկ մի բան տեսել ես…

…բայց մյուս կողմից կարաս ֆիքսվես 3-4 կամ 2-3 կերպայրի վրա, լավ ուսումնամսիրես ու հետո դրանց դնես մի հատ որոշակի սիտուացիայի մեջ ու "թողնես որ հարաբերվեն"…

StrangeLittleGirl
03.04.2015, 18:00
Բյուր ջան, համաձայն եմ հետդ որ պտմվածքի ժամանակ չարժե ինֆորմամցիայով խեղդել… յստեղ համաձայն եմ… բայց դիտարկումը հլա պատմվածք չի ոի ինֆոն շատ կարևոր ա, դետալներով… երբ որ կճանաչենք կոմպոնենտներին, էն ժամանակ պատմվածքում կարան մինիմալ բառեր օգտագործեն…

արհեստական ծառը հեշտ ա հկարագրելը,քանի որ մենք արհեստական ծառի պատկերացում ունենք ու դրանք իրարից շատ չեն տարբերվում… բայց մարդը տենց չի, մարդը բարդ բանական էակ ա…
Հա, ես էլ եմ ասում՝ դիտարկումը պատմվածք չի, դիտարկման մեջ պետք ա հնարավորինս շատ ինֆո լինի հնարավորինս շատ զգայարաններ օգտագործելով, իսկ պատմվածքի մեջ՝ մենակ էնքան ինֆո, ինչքան պետք ա նարատիվն ու կերպարներին կառուցելու համար:
Իսկ ինձ թվում ա՝ արհեստական ծառը շատ կարևոր կոմպոնենտ ա ստեղ, էդ խըժ-բըժ, բավական բնական մարդկային միջավայրում հետաքրքիր կոնտրաստ ա ստեղծում:





եթե դիտարկումը դառնալու ա հենց պատմվածքը՝ վատ գաղափար ա unless հատուկ մի բան տեսել ես…

…բայց մյուս կողմից կարաս ֆիքսվես 3-4 կամ 2-3 կերպայրի վրա, լավ ուսումնամսիրես ու հետո դրանց դնես մի հատ որոշակի սիտուացիայի մեջ ու "թողնես որ հարաբերվեն"…
Կարծում եմ՝ դիտարկումը չի կարա հենց պատմվածքը լինի, դրանք տարբեր բաներ են: Կարող ա էս ամբողջ դիտարկումից մենակ մի հոգի մնա, զարգանա որպես կերպար, կարող ա մի քանիսը մնան որպես բեքգրաունդ: Չես կարա ասես, հեղինակից ա կախված: Բայց կոնկրետ մոլում 3-4 կերպարի վրա ֆիքսվելը գրեթե անհնար բան ա հենց էդ տևական շարժման պատճառով, որ աչքդ չթարթած՝ մարդկանց կազմը փոխվում ա:

Դավիթ
03.04.2015, 22:58
Վերջը Մեֆը հասավ իր նպատակին, workshop, baby:)

Ժող ջան, անպայման չի էլի գնալ մոլ, ստադիոն, համերգ, սրճարան ու ռեստորան, որ նյութ գտնել նկարագրելու։ Երբեմն, գտնված դրամապանակի պարունակությունը ավելի շատ հետաքրքիր կարող ա լինի պատմվածքի համար։ minimalist approach-ը վատ բան չի։

Mephistopheles
03.04.2015, 23:24
Վերջը Մեֆը հասավ իր նպատակին, workshop, baby:)

Ժող ջան, անպայման չի էլի գնալ մոլ, ստադիոն, համերգ, սրճարան ու ռեստորան, որ նյութ գտնել նկարագրելու։ Երբեմն, գտնված դրամապանակի պարունակությունը ավելի շատ հետաքրքիր կարող ա լինի պատմվածքի համար։ minimalist approach-ը վատ բան չի։

կամ էլ սօշըլ սեքյուրիթիի համարը, չէ՞ Դավ…

Դավիթ
03.04.2015, 23:27
կամ էլ սօշըլ սեքյուրիթիի համարը, չէ՞ Դավ…
Դա չէ։)

Mephistopheles
03.04.2015, 23:47
Վերջը Մեֆը հասավ իր նպատակին, workshop, baby:)



ապեր, էս էլ պետք ա ինչ որ ժամանակ հետո իրան սպառի… ու էդ ժամանակ կվերադառնանք հին ֆորմատին… հետո էլի սրան, բայց արդեն ուրիշ կարգի…

Այվին առաջարկում էր դիտարկումներով փոխանակվել… կարծում եմ օգտակար ա…

…հետո կարանք էլի հին ֆորմատին անցնենք… տեսնենք ինչ տարբերություն կա…

Դավիթ
03.04.2015, 23:51
Դե ասենք գտնում ես դրամապանակ ու մեջը կնոջ ու երեխայի նկարն ա, մի հատ վիզիտկա՝ rhapsodia: the dreams do come through, ձիարշավի տոմս, 4 դոլար 45 ցենտ, մի քանի սև ու ոսկեգույն կրեդիտ քարտեր, մի գրվածք՝ there is no god but Allah and Mohhamad is his prophet, Արարատ լեռան նկարը և Կատո ինստիտուտի ճաշարանի հաշիվը։

Ո՞վ է նա։)

Mephistopheles
04.04.2015, 00:13
Դե ասենք գտնում ես դրամապանակ ու մեջը կնոջ ու երեխայի նկարն ա, մի հատ վիզիտկա՝ rhapsodia: the dreams do come through, ձիարշավի տոմս, 4 դոլար 45 ցենտ, մի քանի սև ու ոսկեգույն կրեդիտ քարտեր, մի գրվածք՝ there is no god but Allah and Mohhamad is his prophet, Արարատ լեռան նկարը և Կատո ինստիտուտի ճաշարանի հաշիվը։

Ո՞վ է նա։)

Զավեն էլեկտրիկն է նա… մի հատ տենց ռեկլամ կար, հիշեցի… բայց եթե լուրջ ապա հետաքրքիր առաջադրանք ա ուղղակի պետք ա զգույշ լինել որ հանելուկ լուծելու չվերածվի… դրա համար էսի ևս ստադիաներով կարա արվի… բաց քննարկում ու հետո մարդիկ կարան պատմվածք գրեն…

սիրամ…

Դավիթ
04.04.2015, 00:18
Դիջեյի մասը հետաքրքիր ա վերջում։ Կարող ա և լավ գործ ստացվի։

Դավիթ
04.04.2015, 00:39
Զավեն էլեկտրիկն է նա… մի հատ տենց ռեկլամ կար, հիշեցի… բայց եթե լուրջ ապա հետաքրքիր առաջադրանք ա ուղղակի պետք ա զգույշ լինել որ հանելուկ լուծելու չվերածվի… դրա համար էսի ևս ստադիաներով կարա արվի… բաց քննարկում ու հետո մարդիկ կարան պատմվածք գրեն…

սիրամ…
Դե հանելուկի համար չեմ ասում, բայց մի փոքր դրամապանակից ահագին ինֆորմացիա դուրս եկավ։ Միջին տարիքի կրթված տղամարդ, ֆինանսապես կայուն, սիրող ամուսին ու հայր, հավատացյալ, սիրում է ազարտ խաղեր, չի խորշում գնալ x տիպի հաստատություններ, ռազմագետ կամ դիպլոմատ, Արդվինի համշենցի կամ ուղղակի թուրք-ադրբեջանցի, և ապրում է կամ ժամանակավոր աշխատում է Վաշինգտոնում։

Mephistopheles
04.04.2015, 00:40
Դիջեյի մասը հետաքրքիր ա վերջում։ Կարող ա և լավ գործ ստացվի։

դիջեյը stand out ա անում մասսայից ու կարա ֆոկալ փոյթ Ըլնի… ու իրա մոտիվները տարբեր են մոլ գալու…

կարծում եմ կարա զարգացնի…

ու please ժող… նշեք որ երկրում ա… տարբերություն ա տալիս…

StrangeLittleGirl
04.04.2015, 03:05
Դա չէ։)
Չես կարա ասես :)) Չգիտեմ ձեզ մոտ ոնց ա, բայց էստեղ սոշըլ սըքյուրիթի նամբըրը տիրոջ ծննդյան ամիս-ամսաթիվ-տարեթիվն ա պարունակում, իսկ մնացած թվերի հետ կարաս խաղ անես:



Դե ասենք գտնում ես դրամապանակ ու մեջը կնոջ ու երեխայի նկարն ա, մի հատ վիզիտկա՝ rhapsodia: the dreams do come through, ձիարշավի տոմս, 4 դոլար 45 ցենտ, մի քանի սև ու ոսկեգույն կրեդիտ քարտեր, մի գրվածք՝ there is no god but Allah and Mohhamad is his prophet, Արարատ լեռան նկարը և Կատո ինստիտուտի ճաշարանի հաշիվը։

Ո՞վ է նա։)
Ահամ, լավ տարբերակ ա, բայց տարին քանի՞ անգամ ես դրամապանակ գտնում: Ես տենց փորձել եմ երկու-երեք ֆոտոների հիման վրա պատմվածք սարքել: Էն էլ չհասցրի վերջացրել, պարզվեց՝ Մոդիանոն ամբողջական վեպ ա գրել ֆոտոների վրա ու հենց նույն թեմայով:




ու please ժող… նշեք որ երկրում ա… տարբերություն ա տալիս…
Մեֆ, փակ մրցույթ ա, ու ամեն ինչ, ինչ Հայաստանում չի, վառում ա մասնակիցներին, այ էդքան քիչ ենք:

ivy
07.04.2015, 21:33
Քանի որ դիտարկողն էլ է կողքից երևում՝ որպես առանձին կերպար, սիրտս վկայում է, որ հենց ինքն էլ լինելու է պատմվածքի գլխավոր հերոսը։
Ամեն դեպքում, ես երևի հենց էդպես էլ անեի։

ivy
07.04.2015, 21:40
Հեղինակի պատասխանը.


Քանի որ դիտարկողն էլ է կողքից երևում՝ որպես առանձին կերպար, սիրտս վկայում է, որ հենց ինքն էլ լինելու է պատմվածքի գլխավոր հերոսը։
Ամեն դեպքում, ես երևի հենց էդպես էլ անեի։

Այ էս մեկին էի ուզում պատմվածքի գլխավոր կերպար սարքել.


Քառակուսու երրորդ կողմում միջին տարիքի երկու կանայք են նստած: Մեկը կծում է սենդվիչը, մյուսն ինչ-որ բան է ասում: Կողքները նաև մի շիշ ջուր կա: Սենդվիչ ուտող կինը ձեռքերն է մաքրում անձեռոցիկով: Քիթը կարմրած է: Տեսավ, որ դիտարկողն իրեն է նայում, ժպտաց, հայացքը թեքեց ու սկսեց նայել անորոշ ուղղությամբ:

Չնայած կարելի ա դիտարկողին էլ մտցնել, մի քիչ պոստմոդեռնիստական կայֆեր վառել: