Դիտել ողջ տարբերակը : Վրեժ՝ չկայացած սիրո և չիրականացած հույսերի համար…
Cassiopeia
07.03.2007, 11:11
Քիչ չեն դեպքերը, երբ նորաբուխ սերը լինում է անպատասխան, կամ հակառակը, և փոխադարձ լինելով հանդերձ, հանգամանքների բերումով սերը վերածվում է ատելության, որը "ձգտում է" վրեժի:
Անձամբ ես հանդիպել եմ մարդկանց, ովքեր սիրելով, հետագայում խիստ ատում են հակառակ սեռը և իրենց սիրած էակի պատճառով փորձում վրեժխնդիր լինել հուսախաբ լինելու համար բոլորից: Չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ տղաները այդ վրեժը հիմնականում իրականացնում են ֆիզիկապես (ենթադրենք, հավատացնելով որ աղջիկը իրենց կյանքի միակ նպատակն է սեռական հարաբերություններ են ունենում ու անմիջապես լքում աղջկան): Աղջիկներն էլ, հակառակը, ամեն կերպ ջանում են հասնել տղաների սիրուն, ստիպում, որ տղան խենթի պես սիրի իրեն, և լքում նրան…
Վրեժից ծնվում է ազարտային խաղ՝ հակառակ սեռի հանդեպ…
Մի ժամանակ իմ մտքով էլ ա նման բան անցել, բայց այժմ՝ հիշելով դա, զարմանում եմ ինքս ինձ վրա, քանի որ հիմա ես նման բան չէի անի, ավելին՝ չեմ հարգում նման մարդկանց, որտև չեմ հարգում ոչ մի տեսակի վրեժխնդիր լինելու միջոցները:
Վրեժն ինքնին վատ բան ա ու դրանով միայն ինքդ քո քարմայի վրա ես ազդում, ուստի ինչու՞ աղտոտես քարմադ + փչացնես ինչ որ մեկի կյանքը, կոտրես նրան:
Հա, հիմա էն մարդն ի՞նչ անի, որ չի սիրել քեզ էն ժամանակ կամ էլ կոտրել ա հույսերդ ու սիրտդ էլ հետը: Լավ բան չի արել, դե բայց մենք պատասխանատու ենք մեր արարքների համար, ամեն ինչ կատարվում ա պատճառահետևանքային կապով ու եթե մեր հետ նման կերպ են վարվել, ուրեմն նախկինում մենք էլ ենք նման բան արել (պարտադիր չի, որ էս կյանքում արած լինենք) ու այժմ պատասխան ենք տալիս դրա համար, իսկ տվյալ մարդն էլ ա իհարկե պատասխան տալու իր արածի համար, ուստի չկրկնապատկենք մեր քարմայի աղտոտվածությունը, որ հետո էդ մի բանի համար էլ պատասխան տանք:
Սիրեք զմիմիանս: Իսկ եթե ձեզ ցավ են պատճառել, ապա մի գնացեք վրեժխնդրության, թողեք այդ գործը կյանքի դատաստանին;) :
Այո լինում են դեպքեր երբ սերը վերածվում է ատելության, բայց չեմ կարծում, որ դրա համար անհրաժեշտ է վրեժ լուծել, դա ոչմի լավ բան չի տա և փոխադարձ ատելությունը ավելի կխորանաը: Ամենա լավ զենքը դա առհամարանքն է, և եթե այդ անձնավորությունը զգա դա նա իրեն ավելի վատ կզգա քան, եթե նրա նկատմամբ վրեժ լուծելու նպատակով ինչ, որ քայլեր անելուց:
Ինչ վերաբերվում է անպատասխան սիրուն, ապա եթե դու ամբողջ սրտով սիրում ես մեկին ապա դու ընդունակ չես լինի այդ մարդուն գիտակցաբար ցավ պատճառել, եթե նույնիսկ այդ սերը անպատասխան է: Եթե կա մեկը որին ամբողջ սրտով ատում ես, ապա սիրո մասին խոսք գնալ չի կարող: Եթե սիրում էս ուրեմն ձգտում ես, որ նա էլ քեզ սիրի, իսկ վրեժխնդրությունը դրան երբեք չի օգնի:
Գոռ Ջան - Հայ
08.03.2007, 20:14
Նման դեպքերում վրեժը ուղղակի անկարողության դրսեվորումա:
Մարդու զգացմունքների հետ խաղալը ազարտային սարքելը ուղղակի սրիկայությունա, իսկ անպատասխան զգացմունքի համար վրեժ լուծելը՝թուլամորթություն:
Ոնց կարա նորմալ մարդը դիմացի նորմալ մարդուն փալասի տեղ օգտագործի ու դեն շպրտի:[
Եթե քայլ անելուց առաջ մտածի, վրեժի ցանկություն չի առաջանա, ուղղակի էդ պահին մարդը արդեն տրվումա վայրի բնազդին, ինչը քաղաքակիրթ միջավայրում հանգեցնումա ինքնակործանման:
Իմ կարծիքով վրեժի նման ցանկություն ունեցող մարդիկ ուղղակի չափից դուրս զգացմունքային ու խոցելի են,այսինքն չունեն հոգեկան հավասարակշռություն:
Քիչ չեն դեպքերը, երբ նորաբուխ սերը լինում է անպատասխան, կամ հակառակը, և փոխադարձ լինելով հանդերձ, հանգամանքների բերումով սերը վերածվում է ատելության, որը "ձգտում է" վրեժի:
Անձամբ ես հանդիպել եմ մարդկանց, ովքեր սիրելով, հետագայում խիստ ատում են հակառակ սեռը և իրենց սիրած էակի պատճառով փորձում վրեժխնդիր լինել հուսախաբ լինելու համար բոլորից: Չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ տղաները այդ վրեժը հիմնականում իրականացնում են ֆիզիկապես (ենթադրենք, հավատացնելով որ աղջիկը իրենց կյանքի միակ նպատակն է սեռական հարաբերություններ են ունենում ու անմիջապես լքում աղջկան): Աղջիկներն էլ, հակառակը, ամեն կերպ ջանում են հասնել տղաների սիրուն, ստիպում, որ տղան խենթի պես սիրի իրեն, և լքում նրան…
Վրեժից ծնվում է ազարտային խաղ՝ հակառակ սեռի հանդեպ…
Իրոք նման մարդիկ կան, ու դա շատ ցավալի է:(
Չստացաված կամ միակողմանի սիրո համար կոտրել բազում սիրող սրտեր, շատ դաժան ու անգիտակից,անմիտ ու անհավասարակշիռ մարդու արարք կարող է լինել միայն:ok
Ինչպես կարելի է նման կերպ վրեժ լուծել, երբ դու ինքդ ես սեփական մաշկիդ վրա զգացել այդ ամենի պատճառած դառնությունն ու ցավը:think
Ոչ մի կերպ չեմ կարող արդարացնել նման պահվածքը, լինի դա տղա թե աղջիկ:angry
Ինձ թվում է, ընդհակառակը, մի անգամ քաղելով սիրո դառը պտուղները, հաջորդ անգամ պետք է գոնե սեփական ուժերիդ ներածին չափով փորձես քաղցրացնել դրանք:)
Իսկ եթե վրեժի ցանկություն կա ամեն դեպքում, ապա այդ վրեժը լուծիր՝ ուրիշ սիրո գրկում լինելով, սիրվիր ու սիրիր ավելի ուժեղ ու փոխադարձ, գուցե այդ պահին հասկանաս, որ կյանքում ավելի լավ բան չէր էլ կարող լինել, իսկ անցյալում եղած դառնությունն ուղղակի կօգնի քեզ ավելի բարձր գնահատել այն, ինչ ունես հիմա:love
Չստացված սերն այդ ժամանակ համար կարող է լինել մի փոքրիկ փորձություն` իր հաճելի ու տհաճ ապրումներով, իսկ կյանքը շարունակվում է...
Թեմայի վերնագրի հետ լիովին համամիտ եմ, որ դեռ չկայացած սիրո (դեռ իսկական Սեր չդարձած) և չիրականացած հույսերի համար թույլ մարդը կարող է վրեժխնդիր լինել հենց այդ էակից կամ մեկ ուրիշից, բայց համաձայն չեմ արդեն գրառման մեջ հնչեցրած կարծիքին, որ սերը վերածվում է ատելության, որը "ձգտում է" վրեժի: Եթե իսկական Սեր է, այլ ոչ թե կեղծ սեր, ապա ինչ էլ լինի այն Սերը չի կարող ատելության ու վրեժի վերածվի: Իմ խորին համոզմամբ իսկական Սերը անհնար է կորցնել ու առավել ևս որ այն բացասական զգացմունքների վերափոխվի, եթե իրոք իսկական Սեր եղել է: Բանն այն է, որ շատ ու շատ իսկական Սիրո հետ կապ չունեցող հարաբերություններ սխալմամբ համարվում են որպես այդպիսին ու սխալ եզրահանգումների հանգեցնում:;)
Գիտեք,այն մարդիկ,ովքեր կարող են վրեժխնդիր լինել իրենց սիրելի մարդկանցից,շատ վտանգավոր են:Վերևում ճիշտ նշվեց,որ դա թուլամորդության դրսևորում է,իսկ թուլամորդ մարդիկ,ովքեր չեն կարողանում իրենց վերահսկել,բացասական շատ բաների են ընդունակ:
Cassiopeia
12.03.2007, 21:25
Սիրելու դեպքում... եթե իրոք սիրում են, ապա ամեն կերպ ձգտում են իրենց սիրելիին տեսնել երջանիկ: Սակայն շատ քչերը կարող են սիրել առանց պահանջելու պատասխան զգացմունք: Մարդիկ ձգտում են նվաճել իրենց սերը ու երբեմն հենց դրա համար բազմաթիվ վատ արարքների են դիմում, նույնիսկ երբեմն անգիտակցաբար: Վրեժը շատ հաճախ կարող է ծնվել չհիմնավորված խանդից: "Խանդ (http://cpanel.host.am/~akumb/showthread.php?t=166)"-ի հոգեբանությունն արդեն ինչ որ առումով քննարկվել է ֆորումում, սակայն պետք չէ տվյալ դեպքում շրջանցել նաև այն հանգամանքը, որ վրեժը շատ հաճախ դրսևորվում է հենց այդ դեպքում և որ խանդը շատ տխուր հետևանքներ կարող է ունենալ: Բոլորս էլ բազմիցս լսել ենք "սպանություն՝ խանդի հողի վրա" արտահայտությունը: Հետևաբար, պետք է նախ հավատալ սեփական ուժերի վրա ու հավատալ, իսկ սիրելուց էլ սիրել հոգով ու սրտով, ոչ թե լոկ ֆիզիկապես, ուղեղով ու մտքերով…
Թեմայի վերնագրի հետ լիովին համամիտ եմ, որ դեռ չկայացած սիրո (դեռ իսկական Սեր չդարձած) և չիրականացած հույսերի համար թույլ մարդը կարող է վրեժխնդիր լինել հենց այդ էակից կամ մեկ ուրիշից, բայց համաձայն չեմ արդեն գրառման մեջ հնչեցրած կարծիքին, որ սերը վերածվում է ատելության, որը "ձգտում է" վրեժի: Եթե իսկական Սեր է, այլ ոչ թե կեղծ սեր, ապա ինչ էլ լինի այն Սերը չի կարող ատելության ու վրեժի վերածվի: Իմ խորին համոզմամբ իսկական Սերը անհնար է կորցնել ու առավել ևս որ այն բացասական զգացմունքների վերափոխվի, եթե իրոք իսկական Սեր եղել է: Բանն այն է, որ շատ ու շատ իսկական Սիրո հետ կապ չունեցող հարաբերություններ սխալմամբ համարվում են որպես այդպիսին ու սխալ եզրահանգումների հանգեցնում:;)
Լիովին համամիտ եմ:ok
Cassiopeia
16.03.2007, 13:46
Սերն աստվածային պարգև է, քչերն են արժանի և ի հասու նման պարգևի… Ուստի նրանք, ովքեր կարողացել են սիրել (սերն անշահախնդիր է ու սիրելու համար պարտադիր չի փոխադարձություն պահանջել), պետք է պահպանեն, փայփայեն ու գուրգուրեն այդ պարգևը, ոչ թե փոխադարձության չարժանանալով ոտնատակ անեն ՍԵՐ-ը: Սերը հաճախ կենսական անհրաժեշտ պայմաններից մեկն է, սերը ոտնատակ անելը նման է թե ինքդ քո կյանքը ոտնատակ անես, չհարգես ինքդ քեզ և նաև դիմես ամենակամազուրկ քայլին՝ ինքնասպանության: Սիրող անձնավորությունը պետք է ուրախանա իր սիրելիի հաջողությամբ ու երջանկությամբ, ոչ թե ամեն կերպ ձգտի կասեցնել այդ ամենը և հակառակ ուղղվածություն տա այն երջանկությանը, որը կառուցվում է իրենից հեռու:
:) Չէ որ բոլորս էլ սիրում ենք արևը, առանց նրա ջերմության չենք կարող, սակայն նա հեռվից է մեզ ջերմացնում…;)
Vive L'Armenie
29.11.2007, 23:48
Չեմ հասկանում եթե սիրում ես մեկին, ինչպե՞ս կարող ես վրեժ լուծել :esim հակառակը, ամեն ինչ անում ես, որ նա երջանիկ լինի, իհա՛րկե դա ցավ է պատճառում Քեզ..., բայց ի՞նչ արած...:unsure
Վրեժը էս դեպքում լավ բան չի բայց տրամաբանական ա:Ես օրինակ ամեն անգամ վրեժ եմ լուծում իմ չկայացած սիրո համար:Արդեն 16 հոգու սպանել եմ:
Այսպիսով ես մանյակ եմ:
Իմ կարծիքով չիրականացած սիրո , բաժանման դրդապատճառները պետք է որոնել 2 կողմերում, միանշանակ ինչ որ մեկին մեղադրել չի կարելի: Ես էլ եմ ունեցել չիրականացած հույսեր, խորը հիասթափություն եմ ապրել, բայց երբեք չի անցել մտքովս վնասել իմ նախկին սիրելիին, ընդհակառակը իրա մասին մտածելիս միշտ շատ մեծ ջերմությամբ եմ հիշում(չնայած արդեն 4 տարիա անցել մեր բաժանումից) ,անգամ մեկ մեկ կարոտում եմ: :love:oyՀետո ժամանակի ընթացքում մոռացվում են վիրավորանքները ու հիշվումա լավը:Կարծում եմ որ վրեժխնդրությունը սեփական թուլության վառ ապացույցա:
Ես վրեժխնդիր կլինեմ միայն էն մարդուց ով իմ հարազատին վնասի:aggressive
Կարծում եմ վրեժ լուծել--առաջի հերթին նշանակում է ՝ չհարգել սեփական անձդ, երկրորդ՝ դժբախտացնել և քեզ և այն մարդուն, որի հետ որոշել ես կապել « կյանքդ»:Արդյունքում պահի տակ կատարված անխոհեմ քայլի պատճառով շատ հավանական է, որ կկանգնես փակուղու առաջ, և առավել համոզված եմ , որ միակ ելքը կլինի բաժանումը...
^SRTIK^LA^
06.12.2007, 05:06
:nono"Ատելություն կամ վրեժխնդրություն" այս բառերն հնարավոր չեն "ՄԵԾ ԵՎ ԻՍԿԱԿԱՆ ՍԵՐ :kiss" զգացմունքի դիմաց ,ինչքանով էլ հիասթափված լինես կամ անպատասխան լինի քո ՍԵՐՆ.Ով ընդունակ է վրեժխնդիր լինել իր սիրո համար կամ դա իսկական սեր չէ եղել կամ էլ ընդամենն իր ինքնասիրությունն ոտնահարված է համարել. ԻՍԿԱԿԱՆ ՍԻՐՈ դիմաց անտարբերություն կամ առհամարհանք զգալով ինչքան էլ փորձես ,քեզ ստիպես էլ միեվնույնն է միայն կարոտով ես իրեն հիշելու.Չգիտեմ ,ես չեմ կարողանում գիտակցել ՍԵՐ եթե զգացել ես ոնց կատես կամ վրեժխնդիր կլինես.Սերն միակ զգացմունքն է որն զգալուց հետո մարդու հիշողության մեջ ապրում եվ մնում է միայն իր ամենաերջանիկ պահերով:Կրկնություն չլինի ասածս սակայն նորից շեշտեմ՝"Եթե ՍԻՐԵԼ էս ուրեմն այդ ՍԻՐՈ միայն լավ պահերն ես հիշելու":Դրանից էլ հետեվում ենք ,որ եթե այդ ՍԻՐՈ լավն ես միայն հիշում ,ուրեմն ինչու՞ պետք է ատես կամ վրեժխնդիր լինես:think:oy
Վրեժը սպանում է մարդու հոգին, թունավորում է կյանքը տվյալ անձի և այն մարդուն ում հանդեպ հատկապես կիրառվում է…պետք է վեր գտնվել ամենինչից և կարողանալ հաղթահարել քո մեջ այն մեծ եսասիրությունը, այն ես -ը որը վիրավորվելով փորձում է արդարություն հաստատել -որն իրեն տրված չէ...
Սերն ինքնին համերաշխություն ու խաղաղություն է, :loveայն պետք է միայն ջերմացնի հոգիդ, այլ ոչ թե այն քայքայի ներսից: