PDA

Դիտել ողջ տարբերակը : Պիես. քննարկումներ և քվեարկություն



Էջեր : [1] 2

ivy
17.03.2015, 21:19
Մեր պիեսները վերջապես տե՜ղ հասան:
Չորսն են :aha
Ակնկալում եմ ակտիվ քննարկումներ և առատ էմոցիաներ (բայց կռիվ չանեք) :)

Կարող եք նաև քվեարկել, էն էլ՝ բազմակի ընտրությամբ: Քվեարկությունը հինգ օր է տևելու: Միայն դրա ավարտից հետո հայտնի կդառնան հեղինակների անունները:
Մնացածը՝ դե գիտեք:

Մի բան էլ:
Հիմա հարցումն արդեն կերևա, բայց խնդրում եմ չքվեարկել (!)՝ մինչև չտեղադրվեն բոլոր տարբերակները, և մինչև չկարդաք դրանք:

ivy
17.03.2015, 21:38
ՌՈՒՏԻՆ

Տուֆտա, բայց վավերագրական պիես մեկ գործողությամբ


ԳՈՐԾՈՂ ԱՆՁԻՔ.

ԿԱՌՌ
ԿԸՌՌ
ՄԱՅՐ
ԴՈՒՍՏՐ
ՄԸՌՌ

Սանտա Մոնիկա գեղատեսիլ սարերում է, բնակավայրերից բավական հեռու մի տեղ, և նշանակում է, ոչ շատերն են քայլում այս "հին ու փոշոտ" փողոցներով: Չակերտների մեջ, որովհետև իրոք փողոցներ են, իսկ եթե "իրոք փողոցներ" են, նշանակում է, նրանց իրենց մեջ ամփոփող գոնե հատուկենտ տներ էլ պետք է լինեն, չէ՞... Եվ կան: Հնաոճ, փայտից տներ են, ամերիկյան պիոներների ժամանակների այն տներից, որ հաճախ եք տեսել նույն ամերիկյան վեսթերններում: Մեկ-երկու հարկանի մի քանի տներ են, որ բեմի հետին պլանի վարագույրի վրա պրոեկցված, կորչում են բեմի հետին ձախ անկյունում: Իսկ այնտեղ, որտեղ փողոցը մի փոքրիկ հրապարակ է դարձել, կա նույնիսկ բանկ, կա եկեղեցի էլ, մի շինության վրայի ցուցատախտակին գրված է "Շերիֆ": Եվ իհարկե, հրապարակի հպարտությունն է բեմի ձախ կողմում տեղ գտած պանդոկը, քանի որ ի՞նչ հրապարակ առանց պանդոկի: Բայց քաղաքն ամայի է, չկա ոչ ոք, չհաշված պանդոկի կարճոտ երկփեղկանոց դռների վրա նստած, ալարկոտ ճոճվող Կառռն ու Կըռռը, ինչպես նաև տարեց ամուսինները, որ իրենց շան հետ հաճախ են լինում այս վայրերում, բայց մենք նրանց չենք տեսնի, ուղղակի կլսենք նրանց մասին: Իսկ բեմի աջ անկյունում, նախաբեմի վրա, խիտ ու բարձր թփեր են: Մի խոսքով, սա այն տեղն է, որտեղ սովորաբար նկարահանվում են ամերիկյան վեսթերնները, բայց վեսթերնների դարն արդեն անցել է, և վաղուց արդեն կինոխմբերն այստեղ չեն գալիս: Եվ սակայն, տեղն այս պահպանվում է որպես կինոարվեստի բացօթյա թանգարան, և հետո, եթե ռետրոյի սիրահար մի կինոռեժիսորի մտքով երբևիցէ անցնի նորից վեսթերն ֆիլմ նկարել, - պատրաստի տեղն արդեն կա:

Եվ ուրեմն, պանդոկի կարճոտ երկփեղկանոց դռների վրա նստած, ալարկոտ ճոճվում են Կառռն ու Կըռռը:


ԿԱՌՌ - Կըռռ...
ԿԸՌՌ - /Չի պատասխանում: Անշարժ նստած է, աչքերը հառած առջևի հավերժությանը:/
ԿԱՌՌ - Կը՛ռռ:
ԿԸՌՌ - Դե սպանեցիր, էլի՜: Բան ունե՞ս, - ասա: Ի՜նչ ես. Կըռռ-հա-Կըռռ, Կըռռ-հա-Կըռռ...
ԿԱՌՌ - Ֆաք յու: Բա որ մի հատ տվել եմ... Վախդ լրիվ կորցրել ես, հա՞: Ի՞նչ է պատահել քեզ այսօր, որ էդպես կորյուն ես կտրել: Քիչ առաջ էն բիձու խեղճ շան հոգին կերար, էնքան գժվեցրիր...
ԿԸՌՌ - Դե մի բանով պետք է զբաղվել, չէ՞: Թե չէ այսպես նստած, մի օր կարելի է քարանալ:
ԿԱՌՌ - Զբաղվելու բան ես ուզում, ավելի կարևոր ու հաճելի բաներով կարող էիր զբաղվել... Կարո՞ղ ես հիշել, թե վերջին անգամ երբ ես ինձ վրա թռել:
ԿԸՌՌ - Նորի՞ց: Լսիր, հայրուր տարեկան պառավ ես արդեն, իսկ մտքումդ դեռ էդ հիմարություններն են, կըռռ...
ԿԱՌՌ - Հիմարը դու ես: Սեքսը` հիմարությու՞ն է... Եվ հետո, մեր ազգի համար, հարյուր տարեկանում ի՞նչ պառավ: Ընդունիր ուղղակի, որ իմպոտենտ ես, ու վերջ:
ԿԸՌՌ - Կ՛ըռռ: /Բարկացած ֆռռթացնում ու արհամարհաբար շուռ է տալիս գլուխը, բայց այդ ժամանակ նկատում է լույսից մութ թռչելու հետևանքով կուրացած ճանճին և կայծակնային արագությամբ կուլ է տալիս վերջինիս:/
ԿԱՌՌ - Համ էլ` դալտոնիկ: /Ծամածռվելով (հետաքրքիր է, ագռավներն ինչպե՞ս են ծամածռվում...), կրկնօրինակում է Կըռռին:/ "Կներե՜ս, մութ էր, չնկատեցի, որ դու չէի՜ր..." Թո՛ւհ երեսիդ: Անբարոյակա՛ն: Բոզարա՛ծ: Լովելա՛ս: Ո՜նց էիր թառել էն ջահել էգի վրա, հը՞ն... Բայց ես էդ լրբի փետուրները լա՜վ քամուն տվեցի: Էլ երբեք չի համարձակվի մեր սահմանը մտնել, կա՛ռռ:
ԿԸՌՌ - Զզվեցրիր, էլի... Քանի տարի է անցել, հոգիս կերար:
ԿԱՌՌ - Ձայնդ կտրի՛ր: Հարյուր տարի էլ անցնի, հիշելու եմ: Թոռներիդ եմ պատմելու: /Չարացած թռչում դեպի Կըռռը և կտուցով հարվածում է նրա գլխին:/
ԿԸՌՌ - Կը՛ռռ: /Կառռից փախչում, թառում է տանիքին:/ Կտուցդ քեզ պահիր, լաչա՛ռ: /Որոշ ժամանակ նայում է հեռու ինչ-որ բանի:/ Լսիր, բայց ես զարմանում եմ, ինչպե՞ս է այդ կինը մենակ նստում այնտեղ ժամերով: Գիտի էլ, չէ՞, որ Մըռռն այս կողմերում է, մի՞թե չի վախենում նրանից...
ԿԱՌՌ - Ինչ պիտի վախենա: Գիտի, որ Մըռռն իրեն մոտիկ չի գնա: Այն ժամանակից ի վեր, երբ նրանց շունը լավ բզկտեց Մըռռին, Մըռռը հեռու շրջանցում է նրանց բոլորին էլ, կառռ: Հեն է, /կտուցով ցույց է տալիս նախաբեմի ուղղությամբ/ որքան ժամանակ է արդեն, դուրս չի գալիս այն թփերի միջից: Երևի ինքն է շանից թաքնվել, կառռ: Գիտի, որ տիրոջ հետ մոտակայքում ման է գալիս:
ԿԸՌՌ - Մի նոր մեքենա է մտնում ավտոկայան, կըռռ: /Դիտում է:/ Կանգնեցին ծառի հովի տակ: /Դիտում է:/ Կառռ, գնա՞մ, ծրտեմ դրանց մեքենայի ապակուն... /Դիտում է:/ Երկու կին են: /Դիտում է:/ Մոտեցան այն կնոջը, ինչ-որ բան են հարցնում:
ԿԱՌՌ - /Թռչում թառում է Կըռռի կողքին, տանիքին:/
ԿԸՌՌ - Հետաքրքիր է, ի՞նչ են հարցնում: Գնամ, լսեմ...
ԿԱՌՌ - Ուղեղդ աշխատեցրու երբեմն, ինչ կլինի... Ի՞նչ կարող են հարցնել երկար ճանապարհ կտրած երկու կին: Իհարկե, զուգարանի տեղը, կառռ... Տեսա՞ր, ուղղվեցին դեպի զուգարանները:
ԿԸՌՌ - Ի՜նչ են գտել այստեղ... Գալիս, իրենց հետևից աղբ են թողնում միայն:
ԿԱՌՌ - Իսկ այդ "աղբն" ո՞վ է հետո հաճույքով փորփրում... Այնպես որ, վերջ տուր փնթփնթոցիդ:
ԿԸՌՌ - Կը՛ռռ...

Ներս է մտնում Մայրը: Արագաշարժ, աշխույժ կին է, դա տեսանելի է, քանի որ դստերը սպասելիս, մեծ անհամբերություն է ցուցաբերում. որոշ ժամանակ կանգնած, շուրջն է դիտում, մի ոտքից մյուսին է հենվում...

ՄԱՅՐ - Լիլիթ, արագացրու: Հերիք է ձեռքերդ լվանաս, մաշվեցին արդեն... Եկ, տես ինչ գեղեցիկ է այստեղ: Ինչ գեղեցիկ տներ են...
ԿԸՌՌ - /Կառռին/ Թե այս ավերակների ինչն է գեղեցիկ... Գեղեցիկ բնությունը թողած` ավերակներին. "ինչ գեղեց՜կ են"... Թու՜հ...
ԿԱՌՌ - Նորի՞ց սկսեցիր:
ՄԱՅՐ - Լիլի՜թ, այ Լիլի՜թ... Քեզ ի՜նչ եղավ... Որքան կարելի է սպասել, օֆֆ... /Նստում է պանդոկի պատի տակ դրված նստարանին, իսկ տանիքին թառած Կառռին ու Կըռռին չի նկատել:/

Չորացնելու համար թաց ձեռքերը թափահարելով, ներս է մտնում Դուստրը: Նստում է մոր կողքին:

ԴՈՒՍՏՐ - Բայց ինչ անհամբերն ես, մամ: Չես թողնի, մարդ հանգիստ զուգարան գնա: /Հենվում է պանդոկի պատին, երկարում է ոտքերը:/ Հոգնեցի ճանապարհից, շատ էր հեռու... Բայց լավ տեղ է, իրոք...
ՄԱՅՐ - /Տեսնելով, որ Դուստրը հենվել է պատին, վախեցած հրում է նրան:/ Մի՛ հենվիր էդպես... Կարիճ-բան կլինի էստեղ:
ԴՈՒՍՏՐ - /Վախեցած վեր է թռչում տեղից/ Վայ, իրոք որ... /Քաշում է մոր թևից/ Բա դու ինչ ես նստել, վեր կաց, շուտ արա...
ՄԱՅՐ - /Նույնպես վեր է թռչում/ Հա, էլի...
ԿԸՌՌ - Հա՜-հա՜... Նո՞ր եմ դրանց վերջը տվել, կըռռ:
ԿԱՌՌ - Կառռ...

Լսելով ագռավների ձայնը, Մայրն ու Դուստրը վախեցած նայում են վերև:

ԴՈՒՍՏՐ - /Վախեցած հպվում է մորը/ Մա՜մ... Ինչ մեծ ագռավներ են: Երբեք այսքան մեծ ագռավներ տեսած չկամ:
ՄԱՅՐ - /Նույնպես վախեցած է, իհարկե, բայց չէ՞ որ աղջկան պետք է պաշտպաանել: Այնպես որ, ձեռքը թափահարում է ագռավների կողմը:/ Քը՛շշշ... Քը՛շ, ասում եմ:
ԿԸՌՌ - Սկսվեց, կըռռ... Բա որ ասում էի գնամ ծրտեմ դրանց մեքենայի ապակուն...
ԿԱՌՌ - Լավ, հանգստացիր, կառռ:
ԴՈՒՍՏՐ - Մամ, վերջ տուր: Սա նրանց տունն է, ոչ թե մերը: Եկ գնանք, տես ինչ գեղեցիկ սարեր են այնտեղ:
ՄԱՅՐ - Ըհըն... Մյուս անգամ գալիս, հորդ հետներս կվերցնենք, - սարերը` նրանն են: Բայց զգույշ եղիր, այն կինն ասում էր, որ այստեղ ինչ-որ լուսան է պտտվում:

Ուղղվում են դեպի թփերի կողքով անցնող ճանապարհը:

ԿԱՌՌ - /Ցուցաբերում է մեծ անհանգստություն: Այստեղ շատ կարևոր է, որ բեմադրող ռեժիսորը մանրամասն բացատրի Կառռի դերակատար ագռավին, և նույնիսկ ինքը ցույց տա, թե ինչպես են ագռավներն անհանգստություն ցուցաբերում: Շեշտում եմ. Մեծ անհանգստություն:/ Կըռռ, այ Կըռռ, նրանք գնում են դեպի թփերը, իսկ Մըռռն այնտեղ է, կառռ... կա՜ռռ... կա՜ռռ...
ԿԸՌՌ - /Նույնպես անհանգստացած է, բայց քիչ ավելի քիչ:/ Մարդավարի էլ բացատրել են իրենց, ասել են, որ այստեղ լուսան կա: Իսկ սրանք ոչխարի պես առաջ են գնում կըռռ... կը՛ռռ... կը՛ռռ
ՄԱՅՐ - Տես, թե ինչպես են ձայները գլուխները գցել:
ԴՈՒՍՏՐ - Ըհըն... Ոնց որ մեզ բան ասեն: Հետաքրքիր է...
ՄԱՅՐ - Գնացինք:

Նորից ուղղվում են դեպի թփերը:

ԿԱՌՌ - Կառռ, կառռ, այո, ասում ենք, այո, ասում ենք: Մի՛ գնացեք այն կողմ, Մըռռն այնտե՛ղ է: Կառռ, մի՛ գնացեք: Երբ եք դուք մարդիկդ վերջապես սովորելու մեզ հասկանալ: /Թռչում է դեպի վախից իրար սեղմված մարդիկ և սկսում է պտտվել նրանց գլխավերևում:/
ԿԸՌՌ - Զգու՛յշ, կարող են պայուսակով հարվածել, կըռռ, կըռռ, կըռռ:
ՄԱՅՐ - Գժվե՞լ են այս ագռավներն, ինչ է... Քըշշշ... Քըշ, ասում եմ, քըշ...
ԴՈՒՍՏՐ - Մամ... գնացինք, մամ...

Նորից փորձում են առաջ շարժվել, բայց Կառռը փակել է նրանց ճանապարհը և հիմա արդեն թռչում է հենց նրանց դեմքի առջև:

ԿԸՌՌ - Կը՛ռռ, կը՛ռռ... Վայ, ես ձեր մարդ ասողի...

Բարձրաձայն կռկռոցով թռչում է դեպի թփերն ու սկսում է շատ ցածր պտտվել թփերի վրա:

ԿԱՌՌ - Կըռռ, զգու՛յշ, շատ ես ցածր...

Թփերից դուրս է ցատկում Մըռռը և փորձում է թաթերով որսալ Կըռռին: Բայց Կըռռը պատրաստ էր դրան և, կորցնելով ընդամենը պոչի մի քանի փետուր, փախչում է Մըռռից:

ՄԸՌՌ - Մը՛՛՛ռռռռռ... /Հեռանում է բարկացած/

Կըռռը նորից թառում է պանդոկի տանիքին: Կառռը թառում է դռան փեղկին: Մայրն ու Դուստրը սարսափած, գրկած իրար, նայում են հեռացող Մըռռի հետևից, իսկ հետո այդպես էլ գրկված շուռ են գալիս դեպի Կառռն ու Կըռռը և շշմած հայացքով երկար նայում են նրանց:

ԴՈՒՍՏՐ - Մամ, իսկ ինչու՞ լուսանը չհարձակվեց մեզ վրա:
ՄԱՅՐ - Մի՞թե դու չգիտես, որ լուսանը երբեք դեմից չի հարձակվում: Մեջքից միայն: Եվ այդ ժամանակ նրանից չես պրծնի:
ԴՈՒՍՏՐ - Հա՞... /Վախեցած հետ է նայում/
ԿԸՌՌ - Փառք Աստծո, գոնե գիտեք այդ մասին, կըռռ...
ԴՈՒՍՏՐ - /Նորից շրջվում է դեպի ագռավները/ Մա՞մ: Ստացվում է, որ նրանք իսկապե՞ս մեզ զգուշացնում էին...
ՄԱՅՐ - Մեծ ցանկություն ունեմ հակառակը պնդել, բայց ինչպե՞ս... Աստված իմ, նրանք մեզ... փաստորեն... փրկեցին լուսանի ճանկերից...

Երկար ու շվարած նայում են զույգ ագռավներին, որոնք նույնպես լուռ նայում են նրանց: Դուստրն անջատվում է մորից և դանդաղ մոտենում է Կառռին: Լուռ դիտում են իրար:

ԿԱՌՌ - /Հանգիստ/ Կառռ:
ԴՈՒՍՏՐ - /Երախտանքով (Ինչպե՞ս կարող ես երախտանքդ հայտնել քեզ փրկող ագռավին)/ Կառռ: /Բարձրացնում է գլուխն ու նայում է Կըռռին:/
ԿԸՌՌ - /Փնթփնթալով/ Կըռռ: /Ռեժիսոր, անպայման կբացատրես դերակատարին, թե ինչպես են ագռավները փնթփնթում:/
ԴՈՒՍՏՐ - /Ժպտում է:/ Կըռռ...

Դուստրը դանդաղ վերադառնում է դեպի մայրը և նրանք հեռանում են, աչքներն ուղղած ագռավներին:

ԿԱՌՌ - Կըռռ:
ԿԸՌՌ - Ի՞նչ է:
ԿԱՌՌ - Ես թոռներիդ չեմ պատմի էն պոռնիկ էգի մասին, որ քեզ չբզկտեն: Իսկ պոչիդ մասին մի մտածիր, շուտով նոր փետուրներ կաճեն:
ԿԸՌՌ - Առաջին անգամն է, ինչ է: /Պաուզա/ Թե ե՞րբ վերջապես էս մարդիկ նորից կսկսեն մեզ հասկանալ... Ուֆֆ, ռուտին, ռուտին, ռուտին...

ՎԱՐԱԳՈՒՅՐ

Դրամատուրգի պարզաբանումները.
ա) Այո, կռկռոցը շատ է մի քիչ, բայց դե ինչ արած, ագռավ են, կկռկռան;
բ) Բազմակետերն էլ են շատ, բայց դե դա էլ իմ թուլությունն է...

ivy
17.03.2015, 21:58
Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր

Առաջին գործողություն

Առաջին տեսարան

Գործողությունը կատարվում է Ամայի փողոցում: Աղբոտ մայթի ամբողջ երկայնքով տուֆից, բարձր պարիսպներ են, երկաթե դարպասներով: Աջից դուրս է գալիս մի աղջիկ՝ մինչև ուսերը իջնող գանգուր մազերով, ամառային ատլասից զգեստով, իրանին թեք գցած, ծավալուն պայուսակով: Շփոթված չորս կողմն է նայում: Նրա հետևում է մի ծերունի՝ տեսքից յոթանասունն անց, կարմիր շապիկով ու մաշված տաբատով: Դարպասի մոտ նրանք հավասարվում են:

Ծերունի: Յա՛, Աննա ջան, ի՞նչ կանես աս՝ քո տեսքին անհարիր վայրում:
Աննա: Ասատ պապի: Ինչ լավ ա եկար: Քաղաքի այս մասում դեռ եղած չկամ, զբոսնում էի, մոլորվեցի: Ուզում եմ այգի իջնեմ:
Ասատուր: Արի, քեզ ճամփու կդնեմ: Ես ալ Անդրոյանց կգնայի, Ջուլիետին տեսա, ասավ գործը պրծած չի դեռ:
Աննա: Չգիտեի, որ ինքը կարի ֆաբրիկայում ա աշխատում:
Ասատուր: Որ դու կասիս կարի ֆաբրիկա, մի ամիս առաջ վերագործարկվեր է օլիգարխիկ հանճարին մը շընորհիվ: Զինքը մորեն ծնված պահեն պարոն Կարապետ Կիրակոսյան կկոչվի: Շենք մը չի, մի փլատակ: 500 աշխատատեղ բաշխեր են մարդոց, բայց անոք վախեն գործի հաճախած չկան (ժպտում է՝ ցուցադրելով անսովոր երկարության երեք ատամները): Բարերար դեպուտատ իմ ասեր, հա՛յ:
Աննա: Բայց Ասատ պապի, մարդիկ իրան սիրում են: Ասում են, շատ բան ա անում ծննդավայրի համար:
Ասատուր: Բալա, ես հին ոսկոր եմ, վատ եղանակը էն սհաթ կզգամ: Ֆաբրիկա չի, է, փոքրիկ ընտանեկան օգտագործման գազանանոց մը, լսի՞ս աս ոռնոցնիրն: Պարոնին արջեր ու վագրեր ընծա բերած ին: Կխոսին, որ կսիրի գազաններուն մասին հոգ տաներ:
Դարպասի դուռը բացվում է, դուրս է գալիս տարեց մի տղամարդ, կոստյումը հագին, և չնայած երեսի ձիգ մաշկին՝ գուրշ պարկեր ունի աչքերի տակ կախված:
Յա~, Անդրո, գործդ ավարտե՞ր ես:
Անդրանիկ: Քեզ էլ բարև, էս դու հլը մարդավարի խոսալ չես սովորե՞լ: Աննա ջան ո՞նց ես:
Աննա: Լավ եմ, Անդրանիկ ձյա:
Ասատուր: Մեղուն ալ մի հետ խեթելուց զատ կսատկի: Ես ադանք կխոսիմ, քեզ ալ թող խանգարե: Բա դու ինչի՞ դափ դատարկ տուն կերթաս, կինդ ներս կթողե՞:
Անդրանիկ: Դե Շեֆը էս շաբաթ մայրաքաղաքից ժամանել էր, երկու ջանդակ ու մի պաչկա սնիկերս էր բերել: Ասեց՝ աչքիս առաջ տո՛ւր, թող ուտեն:
Ասատուր: Ի՞նչ խաբար: Մի բան իմացեր է, թե չէ եփ էր քեզի բացահայտ ստորացրե:
Անդրանիկ: Օ~ֆ, սուս: Գազան են էլի, մեր կռճոններով էլ յոլա կգնան: Աստված ձենդ չլսի, հազիվ սկսել ենք մարդավարի ապրել: Ո՞ւր եք գնում:
Ասատուր: Գարեջուր առնիմ, իջնինք պուրակ, կգա՞ս:
Անդրանիկ: Աչքերս ցավում են, գնամ տուն ճար անեմ, տանեցիքին էլ տեղյակ պահեմ:
Ասատուր: Հաշվետվություն գրա՞ծ իս, թե բանավոր ռապորտ կտաս:
Անդրանիկ: Ահ՛, դե զզվեցրիր, անտեր բիձա: Ռադ եղի (հեռանում է) :
Աննան ծիծաղում է ու թևանցիկ անում Ասատուրին: Ասատուրը նայում է հեռացող Անդրանիկի հետևից ու գլուխը տարուբերում է:


Երկրորդ տեսարան

Քաղաքային այգի՝ աջից փոքրիկ կրպակ, կենտրոնում երեք նստարան: Ծառուղով երևում են երկու հոգի, Ասատուրը՝ մի ձեռքում գարեջրի պլասմասե շիշ բռնած, մյուս թևին էլեգանտ կերպով պահում է Աննայի ձեռքը:

Ասատուր: Կզարմանամ, որ այգում ոչ ոք չի զբոսնի:
Աննա: Դե, զբաղված են երևի: Ես էլ ձանձրույթից եմ այստեղ գալիս: Ուզո՞ւմ ես մի խաղ խաղանք: Նարդի չի, բայց ազարտ կա մեջը:
Ասատուր: Ես շատ չի՞մ ծեր, ադանք զվարճանքիմ համար:
Աննա: Դե նայի: Կմիանաս, երբ սիրտդ ուզի:
Ասատուր: Ջհանդամը, համաձայն իմ:

Աննան նրան թողնում է նստարանին նստած, տեղավորվում է հաջորդի վրա, հնամաշ մի գիրք է հանում պայուսակից և բացում ծալած ծնկներին: Քիչ անց կրպակի կողմից հայտնվում է Անդրանիկը՝ կոպերը ձգած ու կպչուն ժապավենով կպցրած այտերն: Քորում է դրանք ու նստում Ասատուրի կողքին:

Ասատուր: Աս տերյանական մթնշաղին ասղամեջք դիցուհիներուն թևանցիկ քայլել կվայելե, բայց քո անդուր դեմքը կշեղի աս ռոմանտիկ մտորումներեն: Կոպերդ ճոռթեր, եկեր ես:
Անդրանիկ: Հավեսդ չունեմ, վերջնականապես ցնդել ես մենակությունից:
Ասատուր: Բա դստրերդ կսպառնային պլաստիկ վիրահատություն մը անել տային:
Անդրանիկ: Ուֆ, ի՞նչ ես կոպերիցս կառչել: Թարթիչ է, ոնց մեջ է ծալվել, այնպես էլ հետ կշրջվի:
Ասատուր: Դո՞ւ չէր բողոքի ցույց հայտարարեր, հացադուլ կանեիր, մին ստամոքսդ կտրել տալ կուզեիր, մին ապարատ կուզեիր՝ հոդաբուժությամբ զբաղվելու համար:
Անդրանիկ: Ես էլի լավ եմ, դու քեզ նայի, բերանումդ երկու պարեկային ու մի հատ ծակ եֆրեյտոր են մնացել: Մեզ նայող կա՞սի, որ ընկերներ ենք: Չէ՛: Ծարավեցի:
Ասատուր: Ան, թրջե անամոթ լեզուդ: Քյասիբներիս հաշվին կլակիս:
Անդրանիկ: Վնասներն եմ կիսում: Դու ավելի լավ է սկանդինավյան քայքով զբաղվի, առողջարար է:
Ասատուր: Ամառ օրո՞վ: Մտիկ արա՛: Աղջիկը կընթերցի, իբրև, բայց աչքին պոչով կհետևի:
Նայում է կրպակի բացվող դռանը:
Ինչ ջահել մը՝ բոյ-բուսաթը տեղը: Տեսնես բռերուն մեջ ի՞նչ կպահե: Շատ նուրբ բան մը, անշուշտ: Աննային կմոտենա, նայե՛, քայլքեն զգաստացավ, աղվեսի նման, որ գելերուն խաբեր կուզե:
Անդրանիկ: Տեսնես ծնողները գիտե՞ն ինչով է զբաղվում իրենց աղջիկը:
Ասատուր: Սո՛ւս մնա, բերանդ բացիս թե չէ նաֆթալինի հոտ կփչի:
Երիտասարդը մոտենում է Աննային:
Երիտասարդ: Կարելի է նստել, ը՞...
Աննա: Մանե է անունս:
Երիտասարդ: Նարեկ: Չեմ խանգարի խոստանում եմ:
Աննա: Խոստում, որ կանխավ խախտել եք, նոր բա՞ն է:
Նարեկ: Կներես: Դու-ով, լա՞վ:
Աննա: Ի՞նչ է ափիդ մեջ:
Նարեկ: Բու է, գտել եմ: Հիմա էլ տեր եմ փնտրում:
Աննա: Մոտիկից բու տեսած չկամ, ցույց տո՛ւր, ցույց տո՛ւր:
Նարեկ: Սպասի~, ի՞նչ ես անում: Կրպակի վաճառողուհին էլ էր ուզում ծիկլակի, քիչ մնաց աչքը թափեր: Սիրուն աչքեր ունես, ափսոս են:
Աննա: Ծեծված կոմպլիմենտով գլուխ ես ազատո՞ւմ, ես դրանց սիրահարներից չեմ:
Նարեկ: Հա, բա: Այգում մենակ օրիգինալ մարդիկ են գիրք կարդում:
Աննա: (Ուղղվում է նստարանին) Բվին ի՞նչ ես անելու:
Նարեկ: Մորթելու եմ, ուտեմ: Կներես, չէի ուզում:
Աննա: Երկու րոպե ենք ծանոթ, այդքան անգամ ներողություն ես խնդրել:
Նարեկ: Քո հետ հեշտ է, դրանից է: Համարդ կտա՞ս:
Աննա: Պարկեշտ աղջիկները անծանոթներին համար չեն տալիս:
Նարեկ: Իսկ դո՞ւ:
Աննա: Երրորդ րոպեն էլ անցա՞վ (ծիծաղում է):
Նարեկ: Լավ իմ համարը գրի:
Խոսակցությունը գնում է հետին պլան:
Ասատուր: Գնամ հասարակաց զուգարան մը ման գամ: Ո՞նց էր քու Իվետը ասում, որ մեջքդ բռված էր:
Անդրանիկ: «Պապա, գնանք միզենք», «պապա, գնանք շորորդ փոխենք»: Արի ճիշտը ասա, որ նախանձում ես:
Ասատուրը ձեռքերը խաչում է մեջքին ու քայլում զույգի կողմը, երբ հասնում է նրանց կանգ է առնում:
Բարի երեկո: Կարող եմ ձեր կրքերուն մասը եղնիմ, հոգներ իմ մեր ծերունական բանավեճերեն, որ բողոքի ավելի կնմանին:
Նարեկ: Ի՞նչ ես ուզում, գնա՛ քո ճամփով:
Աննա: Թո՛ղ: Սիրուն բաներ ես ասում պապի ջան: Կնստե՞ս մեզ հետ:
Ասատուր: Է~հ զավակս, ոնց որ Պուշկինը կասեր Գոնչերովային՝ ես գրում եմ ձեզ, ավելին էլ ի՞նչ: Հատիկ մը ծխախոտ որ հյուրասիրիք ձեզի շումերական աստվածներից ալ կպատմիմ, ջահել վախտերս մազ կմնար, որ դոկտորական պաշտպանեի անոց մասին:
Նարեկ: Արի գնանք էլի, զզվում եմ հարբած բոմժերից:
Աննա: Ես լեգենդներ սիրում եմ:
Անդրանիկ: (հետաքրքությունից դրդված եկել կանգնել է նստարանի կողքին) Երեխեք ջան, էս բիձուն ուշադրություն մի դարձրեք, ուղեղներդ կուտի հեքիաթներով:
Ասատուր: Տո դու ի՞նչ կհասկանաս, սակավամիտ մառազմատիկմը իս: Ես եկեղեցու ավերակներին մեջ ամեն ասու իրիկուն լեկցիա կկարդամ:
Անդրանիկ: Ո՞ւմ համար, պատերի՞: Ես էլ լիքը պատմություններ գիտեմ:
Ասատուր: Իսկ ստեպ պարե՞լ:
Կանգնում է, մաշված կրունկներով կտկացնում է քանդված ասֆալտին:
Անդրանիկ: Հա՛, բայց ես հո մեյմուն չեմ: Իսկ դու գիտե՞ս ստեպ բառը որտեղից է գալիս:
Նարեկ: Ի՞նչ է կատարվում, չեմ հասկանում:
Անդրանիկ: Սիրուն խոսքերն էլ բանտո՞ւմ ես սովորել: Բան ու գործդ ինչ էր, հա ու գրքեր ես կարդացել:
Աննա: Մի վիճեք էլի: Բանտո՞ւմ:
Ասատուր: Երկար զրուց մը:
Անդրանիկ: Սկսվե~ց: Իմ՝ Ջուլիետիս հետ ծանոթանալու պատմությունը պատմեի, ավելի հետաքրքրի կլիներ:
Ասատուր: Քֆուր ուտելու մեջ ի՞նչ հետաքրքիր բան մը կա:
Անդրանիկ: Դե հիմա: Ո՞վ է սիրահարվում իրեն քֆուր տված աղջկա վրա: Իսկ ես..., բայց ապտակեցի, հա~: Սիրտը շահեցի:
Ասատուր: Տխմար իս դու, անոր զոռով քեզի տված ին:
Անդրանիկ: Աննա ջան արի մի երկու բառ առանձին զրուցենք:
Դու մի լսի էս խմածին: Ջահել ես, չես հասկանում: Ինքը նստած, դուրս եկած մարդ է: Այդպիսիներից ամեն ինչ կարելի է սպասել:
Աննա: Բայց...
Անդրանիկ: Ոչ մի բայց, գնա՛, փախի՛ քանի ուշ չի:
Ասատուր: Բո~ւ իմ գտեր... (երեխայի նման ուրախանում է Նարեկի բռից փախած թռչնի հետևից ընկնելով):
Նարեկ: Մենք գնում ենք (քաշում է Աննայի թևից, տանում):
Անդրանիկ: Տեսա՞ր: Քեզ թողեց ջահելի հետ գնաց: Դու ասա, տակդ հո՞ չես արել:
Ասատուր: Տո՛ւր շիշը: Ես ալ, որ քու նման բազմազավակ հայրմը եղած էի, տունեն դուրս չէի գա: Ամբողջ օրը անոցմե ուշադրություն կմուրայի:
Մի քանի րոպե լուռ նստում են: Ծառուղով վազելով նրանց է մոտենում Աննան, հևալով ընկնում է մեջտեղը:
Աննա: Ես եկա...

Ընդմիջում
Ասատուրի ձայնը: Կուզիմ գովազդիմ «Գաջաճ» չֆիլտրված գարեջրի կրպակը ու տիկին Թամարին, որ իր ազդեցիկ մարմինը՝ գոլորշիներուն մեջ քրտնած, կպտտե ու զիս պաղ, սաթի գույնի ըմպելիք մը կըհրամցնե: Տակավին սուրբ կին մըմ է, բայց ծերունական պարալիչիս, որ սխալմամբ անպարկեշտ ժեստ կհամարի, շատ բուռն կարձագանքե:

(շարունակելի)

ivy
17.03.2015, 21:59
(շարունակությունը)

Երկրորդ գործողություն

Առաջին տեսարան

Այգու խորքում չգործող շատրվանների մոտ: Երեկո է: Նարեկը նստած է ավազանի քարերին, ականջակալները մինչև քոքը մտցրած, գլուխն է թափահարում: Աննան անուշադիր ձևանալով անցնում է, շրջվում և հետ է գալիս:

Աննա: Ի՞նչ ես լսում:
Նարեկ: Ի՞նչ, հա, սա՞: Ռոք: Բա քո նման գեղեցկուհին ինչո՞ւ է մենակ զբոսնում:
Աննա: (կնճռոտում է քիթը, բայց Նարեկը չի նկատում) Հոգնեցի ձեր քաղաքի անցուդարձից:
Նարեկ: Իսկ դու որտեղի՞ց ես որ:
Աննա: Վրաստանից: (Նարեկ օձիքից հոտ է քաշում) Ի՞նչ քաղցր հոտ է:
Նարեկ: Դե խոհանոցում նստած սպասում էի, որ շեֆ պովրը թխվածքս պատրաստի, իմ աչքի առաջ: Հագուստս երևի ներծծվել է: Տհա՞ճ է:
Աննա: Հակառակը: Ախորժակ է բացում: Ուրիշ տեղ չկա՞, որ այստեղ ես գալիս:
Նարեկ: Քեզ էի սպասում (գրեթե համբուրում է Աննային, երբ շատրվանի հետևից դանդաղ ճեմելով նրանց է մոտենում Ասատուրը):
Ասատուր: Սիրտս տարակուսանք կկրծե ներսից, որ ինձ մեռացեր ես, զավակս: Աս ի՞նչ տեսարան է: Զիս նման էսթետ մը ադանք բաներով հիանալուն համար ծնված է:
Նարեկ: Արա, էլի դո՞ւ: Ես հիմա կտամ սրա բերանը կջարդեմ:
Աննա: Հանգստացի՛:
Ասատուր: Երկու օր ու կես մը կմտածեի, որ կգաս իմ զառանցաներ լսելու:
Աննա: Կներես, չկարողացա գալ: Ինձ իսկապես հետաքրքիր է շումերների մասին լսել, ես նույնիսկ կարդացել եմ մի փոքր...
Ասատուր: Հանաքի չդիմացա՞ր: Բայց փուչ բաներով կզբաղվիս, միֆեր կարդալուն ու գրելուն համար չին ստեղծած: Ժողովրդի համար ին, որ պատմին իրարու: Գրվածքը անթերության կձգտե, բայց շունչ մը չունի իր մեջ:
Աննա: Անկեղծ, Անդրո ձյաձյաի ասածը մտքիցս դուրս չէր գալիս:
Ասատուր: Լսե՛, բալես... քու թայ վախտ, ուսումս բրախած էի: Գողությամբ կզբաղվեի:
Նարեկ: (կատաղած փնչացնում է) Գիտես ի՞նչ, ես գնում եմ, եթե քեզ հետաքրքիր եմ, կզանգես:
Աննա: Ինչ դյուրաբորբոքն ա: Հա, ի՞նչ էիր ասում:
Ասատուր: Դե, Աննա ջան, սկսած էի մանրից, ամեն բան կկորզեի տուններուց՝ ոսկեղեն հիմնականում: Կծանոթանայի մարդոց հետ, կուսումնասիրեի, հետո կսողոսկեի: Սովետական սեյֆերն անգիր արած էի՝ էլ էրկու կամերանի, բալանիքով, պտտովի կոդային փականով: Կողպեք մը չկար, որ բանալ չիմանար աս անատամ քյաֆթառը, հա~յ հա~յ, ինչ օրեր:
Աննա: Բա խիղճը չէր տանջում:
Ասատուր: Սոված փորը ավելի համոզիչ կտանջեր: Շատ ճարպիկ դուրս եկա: Ինձմե ոստիկաններն մատ տանեին արուն փսխեին: Շուտով նախկին նարկոմի մը տուն մտեր էի: Անոր կնոջ հետ սիլիբիլի կանեինք՝ Նինայի: Իրեք միլիոն, սեյֆում, կպատկերացնի՞ս, բախտը գիդի:
Աննա: Բա ի՞նչ արեցիր էդ փողերը:
Ասատուր: Նինայիս հետ Սոչի մեկնանք: Քեֆ կանեինք, որ Քեֆչի Հասանն Աբու Հասանի մաշիկներն ալ ծախեր, մեզ չէր բարի:
Աննա: Դրա համար են բռնե՞լ:
Ասատուր: Չէ, գլխուս սարքին: Ապացուցած բան մը՝ գեղեցիկ կնոջ որ կմերժիս, քեզի կոչնչացնե: Դե, զիս նայի, աննկատ մը, կամ, բայց չկամ:
Աննա: Էս անգամ կգամ, անպայման:
Ասատուր: Ադանք կատակ չանիս, բալա (հեռանում է):
Աննան մի քանի վայրկյան մտածում է ու վազում է Ասատուրի հետևից:

Երկրորդ տեսարան

Ավերված մի եկեղեցու ներսում, գրեթե դատարկ, մրոտած պատերով: Ծերունին նստած քարի վրա փայտի կտորով հատակի ավազին ինչ-որ բան է գծում: Նրա կողքի լայնարձակ վանդակում բվի ձագն է թռչկոտում: Ներս է մտնում Աննան, պայուսակը ուսից իջացնում է և շուռ տալիս: Թափվող մետաղների աղմուկ է լսվում:

Աննա: Բերեցի՛, ներդիր կողպեքներ՝ երկու հատ չորս փեղկանի, հինգը՝ եռափեղկ, ամուր ճաղեր, կեռիկ, և, վերցր՛ու, մի քանի սեյֆի գծագիր՝ բուրգ մտդ 36, դյոտելլինգ, առաջի կլասսի, բոլորը մեխանիկ փականներով են: Գլուխ կհանե՞ս:
Ծերունի: Ես քեզ կողպեքներ բանալ կսովեցնեմ, որը բանաս դու կընտրիս: Բայց Կիրակոսյան կարթիդ համար շատ մեծ ձուկ մը: Քեզի փորձ կպակսի, շատ վտանգավոր բան իս մտքիդ դրեր:
Աննա: Ոչինչ ես առատ փորձադաշտ ունեմ:
Ծերունի: Կսկսիս ավելի հեշտ տարբերակից: Էն ջահելի համար մոտդ պահա՞ծ իս: Շատ լավ: Հիշե՛, մարդու տուն մտնել, կնշանակե սիրտը մտնել:
Աննա: Հա, երբ մարդու սիրտը կմտնես, ամենաթանկը պետք է վերցնես: Ու դա կարա թանկարժեք էլ չլինի, կախված սրտից, չէ՞:
Ծերուկ: Իմ աղջիկ, դաժան իս վերին աստիճան (գլանաձև կողպեքը վերցնում է սկսում է դիտել):
Աննա: (գրկում է նրա թիկունքը) Կպատմե՞ս Զրադաշտի մասնի:
Ծերունի: Դեռ կհասցնիմ:
Աննա: (հեռախոսը հանում է գրպանից, զանգում է ) Մանեն է, հանդիպե՞նք...

Վարագույր

ivy
17.03.2015, 22:26
Սարի Մարգում

Գործող անձինք

Սերգո-Համանուն գյուղի բնակիչ
Մարգո-Սերգոյի հարևանուհին
Սեռի-Սերգոյի շունը
Մառա-Մարգոյի կատուն
Մարգար-Սերգոյի որդին
Սառա-Մարգոյի դուստրը

Արարված 1
Տեսարան 1

Բեմի աջ կողմում Սերգոյի տունն է` բակով հանդերձ: Ամեն ինչ շատ հասարակ է՝ ոչ աղքատիկ, ոչ շատ շքեղ, ոչ շատ մաքուր, ոչ էլ անտանելի փոշոտ: Սերգոն ճոճաթոռին նստած երբեմն ձեռքով քշում է ճանճերին: Սեռին համփ է անում վերջիններիս:
Ձախ կողմում Մարգոյի տունն է` բակով հանդերձ: Ամեն ինչ գեղեցիկ է ու ճաշակով: Պատուհանները նոր են լվացված, բակում գեղեցիկ վարդեր ու այլ ծաղիկներ: Մարգոն ավլում է բակը:
Բեմի մեջտեղում ճանապարհը տանում է դեպի վեր:

Սերգո. Մարգո՞: Էս էլի գործի ես կպե՞լ, ժամանակ էլ չունես մի հատ բարև տա՞ս, թե՞ լայեղ չես անում:
Մարգո. Եթե շատ ես ուզում՝ բարև Սերգո: Բա որ ես չանեմ, էլ ո՞վ կանի:
Սերգո. (հորանջելով) Ա՜ քեզ պետք ա՞: Դրանից ի՞նչ ա փոխվում՝ մեկ ա մի երեք օրից էլի պիտի նույնը անես: Անիմաստ չարչարվում ես:
Մարգո. (մի քիչ հեգնանքով) Սերգո ես չեմ կարում ձեռքերս ծալած նստեմ:
Սերգո. Օ՜ֆ:, Դու գիտես, քո գործն ա: Ասա ինչի՞ եմ խառնվում՝ հետո էլ կասեն Սերգոն կռվարար ա:
Դադար: Քիչ անց Սեռին մոտենում է փայտե դռանը:
Սերգո. Հըլը հեռու՜, (քարով հարվածում է շանը) կարող ա՞ գիտես էդ դուռը եղունգներդ սրելու համար ա:
Սեռին վազում է դեպի ցանկապատը ու կծկվում:
Մարգո. Այ մարդ չես կարա՞ մի քիչ մեղմ վարվես էդ շան հետ:
Սերգո. Չհասկացա՜: Թողնեմ սաղ դուռը փչացնի՞:
Մարգո. Բայց կարայիր չխփեիր:
Սերգո. Գլուխս մի տար հա՞: Իրա հետ հենց տենց ա պետք:
Մարգո. (ձեռքը թափ տալով՝ մտովի) Տեսնես ինքը որ չլինի ի՞նչ ես անելու:
Դադար: Մարգոն ավելը մի կողմ է դնում՝ սկսում է ծաղիկները ջրել:
Սերգո. (քմծիծաղ տալով) Լսի՝ փափուկ գնդակդ ո՞նց ա:
Մարգո. (շարունակում է գործը):
Սերգո. Ի՛, էս խի՞ չես խոսում:
Մարգո. Սերգո լավ էլի: Ես զրիցի, ու մանավանդ կռվի ժամանակ չունեմ: Ոչ էլ հավես ունեմ:
Սերգո. Հը՞: (Մոտենում է ցանկապատին) Բայց ես ի՞նչ ասի որ: Թե՞ գիտես իմ ուշքը գնում ա սաղ օրը…
Մարգոյի պատուհանից դուրս է գալիս հաստլիկ Մառան: Սեռին ինչ-որ բանից անհանգստացած նորից մոտենում է դռանը:
Սերգո. Հահա՜: Անունը տուր՝ փետն առ ձեռդ:
Մառան մոտենում է Մարգոյին: Սերգոն նկատում է շանը, ուզում է ոտքով հարվածել:
Սերգո. Արա ես քեզ ի՞նչ ասեցի:
Սեռի. Ու, ու-ու:(արագ դուռը բացում է, ներսից լսվում է հեռախոսի զանգը)
Սերգո. Հոհոհո՜: Բախտդ ո՜նց բերեց, (մի թեթև փաղաքշում է շանը ու ներս մտնում):
Մարգո. (քմծիծաղ տալով չանչում է հետևից) Գնա-գնա: (Մառային շոյելով) Դու էլ ճիշտ ժամին եկար: Հիհիհի:
Մառա. (քսվելով Մարգոյի ոտքերին) Մռռռռ:
Մարգո. Սոված ես հա՞: Հես ա գործս պրծնում եմ:
Սեռին մոտենում է Մարգոյի ցանկապատին, բարձրանում առջևի թաթերի վրա ու աղերսագին նայում նրան:
Մարգո. (մոտենում է շանը) Ի՞նչ ա: Դու էլ ջուր ե՞ս ուզում: Հիհիհի: (ջրի խողավակը պահում է շան ուղությամբ):
Սերգո. (տանից, ուրախ կանչում է) Այ Սեռո՞ժ: Որ իմանաս ի՜նչ իմացա նոր:
Շունն արագ վազում է տուն: Մարգոն օրորում է գլուխը:

Տեսարան 2

Նույն պատկերը գիշերով: Սեռին կապած է իրենց բակում, ցանկապատի տակ, նիրհում է: Մառան դուրս է գալիս իրենց պատուհանից:
Մառա. Սե՞ռ:
Սեռի. Խռռռ:
Մառա. Հիհի: (Մոտենում է Սերգոյենց ցանկապատին ու թեթև խփում շան քթին):
Սեռի. (ցատկում ու գազազում է) Հաֆ, հաֆ-հաֆ-հաֆ:
Մառա. (ծիծաղում է) Հանգստացի, ես եմ: Բա որ տերդ արթնանա:
Սեռի. Էէ, դե լավ էլի Մառու (ծիծաղում է): Չէ, ինքը արթնացողը չի:
Մառա. Էդ էլ կա (ժպտում է):
Սեռի. Բա Մարգոն չգիտի՞, որ դուրս ես եկել:
Մառա. Չէ հա՜: Որ տեսնի էլ տանը չեմ՝ հո լավ գիտի, որ հեռու չեմ:
Սեռի. Ասա ու՞ր պիտի գնաս էդ դրախտից (ծիծաղում է):
Մառա. Չեմ էլ պատրաստվում:
Դադար:
Մառա. Լսի, բա էդ ի՞նչ եղավ իրիկունը, որ էլի գժվեցին, ցերեկը ոնց որ նորմալ էին:
Սեռի. (տխուր) Իբր նոր ես ճանաչում:
Մառա. Բայց ինչի՞ համար:
Սեռի. Գիտես ես բան հասկացա՞: Էդ արդեն կարևոր էլ չի:
Մառա. Լսի, բայց որ մտածում եմ՝ ավելի լավ: Էս քանի օրը հանգիստ կլինի: Մեկ ա հետո բարիշում են:
Սեռի. Բարիշում են… որ էլի կռվե՞ն:
Դադար:
Սեռի. (նայում է երկնքին) Է՜հ Մառու: Երնեկ այն օրերուն:
Մառա. (նույնպես նայում է երկնքին) Հա՜: Դու էլ ես չէ՞ հիշում: Ամեն օր կամ ծյոծ Մարոն էր գալիս կոֆե խմելու, կամ Մարգոս ինձ ու երեխուն վերցնում էր գալիս էինք ձերոնց:
Սեռի. Հաա՜: Բա Սարոյի ու տիրոջս շախմատն ու նարդին: Ես, դու ու երեխեքը բալետ էինք անում:
Մառա. Նարդին մենք էինք տանում միշտ, շախմատը դուք (ծիծաղում է): Երեխեքն էլ օրը չէին անցկացնում առանց խաղի:
Սեռի. Հա՛, բա չիմացար,Մարգարը գալիս ա վերջապես:
Մառա. Հաա՞: Լսի մեզ էլ էսօր Սառան էր զանգել:
Սեռի. Յա՜: Կարող ա՞ ինքն էլ ա գալիս:
Մառա. Ըհը:
Սեռի. Ի՜նչ լավ ա:Գոնե հիմա մի բան փոխվի:
Մառա. Տեսնենք-տեսնենք:

Վարագույր:

Արարված 2
Տեսարան 1

Սերգոյի բակը փոքր ինչ կարգի է բերված՝ գեղեցկացված, փոփոխված:
Մարգոյի բակը զարդարված է: Շատ ավելի լավ տեսք ունի:
Մարգարն ու Սառան դահլիճից գնում են դեպի բեմ:

Սառա. Արժի՞ էսօր ասել ամեն ինչ:
Մարգար. Դե չգիտեմ՝ ոնց ստացվեց էդպես էլ կանենք: Հըլը շուտ ա էդ մասին մտածելը:
Սառա. (գլխով է անում):
Դադար:
Սառա. Վա՜յ, որ հիշում եմքանի՜ տարի ա էստեղ չենք եղել: Բայց ոչ մի բան չի փոխվել:
Մարգար. Հաա՜: Տեսնես ո՞նց են մերոնք:
Բարձրանում են բեմ: Սերգոյի դուռը բացվում է՝ Սեռին վազում է նրանց ընդառաջ:
Մարգար. Եկա՜վ, եկաա՜վ (ծիծաղում է): Ո՞նց ես այ տղա (գուրգուրում է Սառայի հետ):
Սերգոն ու Մարգոն միաժամանակ դուրս են գալիս:
Մարգո. Վայ բալա ջան:
Սառա. Մա՜մ:
Սերգո. Օջախիս ծու՜խը:
Մարգար. Պա՜:
Ջերմ գրկախառնություններ, ընդունելություններ ուրախության ճիչեր: Պատուհանից դուրս է ցատկում Մառան:
Սառա. Մառուսյա՜ն: Ո՞նց ես բկլիկ (մոտենում է կատվին):
Մարգո. Մարգար ջա՞ն: Արի քեզ էլ գրկեմ, էս ո՜նց ես մեծացել: Ո՞նց ես բալա:
Մարգար. Լավ եմ ծյոծ Մարգո, դու՞ք ոնց եք: Համարյա չեք փոխվել (գրկում է):
Մարգո. Լավ եմ ջանիդ մատաղ, դու լավ լինես:
Սերգո. (մի քիչ խիստ) Մարգար: Արի գնանք տուն:
Մարգար. (զարմացած) Պա՞պ, քեզ ի՞նչ եղավ (հետ նայելով գնում է հոր հետևից):
Մարգո. (դժգոհ օրորում է գլուխը):
Սառա. (զարմացած) Մա՞մ,էս ինչի՞ գնացին:
Մարգո. Է՜ բալա ջան: Տուն գնանք՝ դրա ժամանակը չի:
Մտնում են տուն: Սառան անընդհատ հետ է նայում:

Տեսարան 2
Նույն պատկերը գիշերով: Դրսում ուժեղ քամի է, Սեռին քնած է բակում: Մառան կողպած պատուհանից դուրս է նայում:

Տեսարան 1

Մարգարն ու Սերգոն բակում են՝ Սեռին քնած է ձեւանում:
Մարգար. Պապ, ես չեմ հասկանում էդ ի՞նչ սև կատու անցավ ձեր միջև:
Սերգո. Ա՜ հիմա էլ դու՞: Եկած-չեկած ավետարան ե՞ս կարդում: Քո՞ ինչ գործն ա: Ես որ տեսա իրա աղջկա հետ ես գալիս, քեզ բան ասի՞:
Մարգար. Ինչի՞ պիտի ասեիր: Պապ, ծյոծ Մարգոն քեզ ի՞նչ ա արել, ախր լավ էիք վախտին:
Սերգո. Ի՞նչ ես կպել Մարգո, հա Մարգո: Իբր իրա հետ լեզու գտնում եմ, մի հատ էլ պիտի քո հետ կռվե՞մ իրա պատճառով:
Մարգար. Պա՛պ…
Սերգո. Վերջ… Դու ավելիլավ ա ասա տեսնեմ էդ ի՞նչ աղջկա ես գտել, ինչի՞ հետդ չբերեցիր՝ տեսնեի ապագա հարսիկիս:
Մարգար. Է՜ պապ: Ես էլ խոսալու բան չունեմ (ներս է մտնում տուն):
Սերգո. Ո՞նց թե… Հըլը մի հատ… Սպասի՜ հըլը այ տղա (ներս է մտնում):
Մարգոյենց տանից դուրս են գալիս Մարգոն, Սառան և Մառան:
Մարգո. Այ բալա բայց տենց ո՞նց կլինի է՜:
Սառա. Բայց ինչի՞ ախր մամ: Չեմ հասկանում ի՞նչ ա ձեզ եղել:
Մարգո. Սառա դու ախր էդ Սերգոյին չգիտես: Հետը խոսալ չի լինում: Բա որ հանկարծ իմանա՜ (խաչակնքում է)… Ուրիշ օյին չունե՞իք գլխներիս խաղալու:
Սառա. Մամ, բայց կարող ա էս ամենը օգնի, որ հաշտվեք վերջապես:
Մարգո. Դու գիտես ես չեմ ուզու՞մ:
Սառա. Դե առավել ևս:
Մարգո. Բայց հո մե՞նք չենք «որոշողը»: Օ՜ֆ (բռնում է գլուխը):
Սեռի. Մառու՞ էս ի՞նչ ա եղել: Ինչ որ բան կա՞ որ չգիտեմ:
Մառա. (ծիծաղում է) Կիմանաս-կիմանաս: Գլխի չես ընկնու՞մ:
Սեռի. (մի քիչ մտածում է) Ո՞նց թե… Լսի կարող ա՞ (նայում է իրենց տանը):
Մառա. (գլխով է անում) Մռռռռ:
Սերգո. (տանից, բարկացած) Ո՞նց թե: Էս ի՞նչ ես ասում: Լրիվ ե՞ս գժվել այ տղա:
Մարգո. Պահո՜: (Սառային) Տեսա՞ր:
Սառա. Մամ հանգստացի: Ժամանակ ա պետք:
Մարգո , Սերգո. Էդ հնարավոր բան չի՜:
Մարգո. Կամ չէ, ինչի՞: Սպասի հըլը գնամ ինքս խոսամ էդ մարդու հետ:
Սառա. Մամ մամ սպասի, դու էլ ես ջղայինացած:
Մարգո. Ջհանդա՜մ:
Մարգոն գնում է դեպի Սերգոյենց տուն, Սառան հետևից: Իրենց բակ մտնելուն պես Սերգոն հապշտապ բացում է դուռը ու հանդիպում հյուրերին: Մարգարը դուրս է գալիս հոր հետևից:
Սերգո. Աաա՜, էս ու՞մ եմ տեսնու՜մ, չլինի՞ թե խնամախոսի եք եկել:
Մարգո. Հասկացանք որ գիտես Սերգո, ձենդ աշխարհով մեկ լսվում ա: Հիմա ի՛նձ լսի: Քեզ թող չթվա թե երջանիկ եմ, որ աղջիկս քո նմանին հարս ա գալու:
Սառա. Մա՛մ…
Մարգո. Դու սու՛ս:
Սերգո. Պա՜հ, ի՞նչ եք ասում: Ես էլ հենց ձեր նման հարսի ու խնամու է՞ի կարոտ:
Մարգար. Պա՛պ…
Սերգո. Ձե՛նդ:
Սեռին առջեւի թաթերի վրա հենվում է Սերգոյի փորին ու աղերսալի հայացքով նայում նրան, Մառան իրենց ցանկապատի մոտ կծկված՝ վախեցած նայում է նրանց:
Սերգո. Քե՞զ ինչ եղավ այ տղա:
Մարգո. Դու տես է՜, շունդ քեզնից էլ լավ ա հասկանում:
Սերգո. Դու շանս ու վաբշե ընտանիքիս հետ գործ չունե՜ս:
Մարգարն ու Սառան կանգնում են ծնողների միջեւ
Մարգար. Հերի՜ք ա: Հերիք ա իրար միս ուտեք: Պապ, ես չէի պատկերացնում, որ էսքա՜ն կփոխվես:
Սերգո. Քո գործը չի հա՜: Ես էլ քեզնից շատ բաներ չէի սպասում:
Մարգար. Ոնց տեսնում եմ ուրիշ տարբերակ չկա: Ես ու Սառան պիտի առանձին ապրենք:
Սառա. Մարգար…
Սերգո. Պա՜հ-պա՜հ-պաա՜հ, իշտահիդ քացախ: Էդ ու՞ր եք գնալու:
Մարգար. Որտեղից որ եկանք:
Սառա. Մարգա՜ր:
Մարգո. Չեղավ, չեղա՜վ բալա ջան: Էս նոր-նոր եկած, ուզում ես էլի աղջկաս տանե՞ս: Չե՜մ թողնի:
Սերգո. Հալա մի փորձի գնա՜լ, տես ի՜նչ եմ գլխիդ բերելու:
Մարգո. Դու սուս մնա բույանչիի մեկը: Փոխանակ հաշտվես մի բան էլ կրակի վրա յուղ ես լցնում: Էս կռիվը քո պատճառով ա, հենց քո՜:
Մարգոն գետնից մի քար է վերցնում ու արագորեն նետում Սերգոյի ուղությամբ: Սերգոն անսպասելի հարվածից ընկնում է գետնին:
Մարգար Սառա. Ի՜՞նչ արեցիր:
Մարգոն սարսափած քարացել է տեղում:
Մարգար. Պա՜պ:
Բոլորով վազում են Սերգոյի մոտ՝ վերջինս բռնել է գլուխը: Սեռին ու Մառան սկսում են լիզել Սերգոյի ճակատը:
Մարգո. Սերգո՞:
Սերգո. (կարծես թե հեկեկում է) Հը հը հը հը հը:
Մարգար. Պապ ցավում ա՞:
Մարգո. Կներես Սերգո ջան (լաց է լինում):
Սերգո. (հեկեկանքը աստիճանաբար վերածվում է քրքիջի) Հի հի հի հի հի՜:
Մարգար. Պապ քեզ ի՞նչ եղավ:
Մարգո. Վայ քոռանամ ես…
Մարգո Սառա. (միաժամանակ) Գժվել ա:
Սերգո. Ու՜-հու-հու-հու-հու-հու՜:
Մարգար. Պապա՜:
Սերգո. Մարգար, հիշում ե՞ս մի անգամ մերդ ո՜նց շերեփով գլխիս տվեց՝ Մարգոյենք էլ մեր տանն էին : Հետո քանի՜ օր ուշքի չէինք գալիս՝ ծիծաղից թուլացել էինք: Հա հա հա հա հա՜:
Մարգար. Պա՞պ: Լավ չե՞ս:
Մարգո. Տնաշեն վախացրիր:
Սերգո. Մարգո, դու հիշում ե՞ս (շարունակում է քրքջալ):
Բոլորը լուռ, զարմացած կանգնել են որոշ ժամանակ: Վերջիվերջո Մարգոն նույնպես սկսում է ծիծաղել, նրա հետեւից Մարգարը, հետո Մառան ու Սեռին ու վերջապես Սառան:
Մարգո. Բա ո՞նց չեմ հիշում,ամենաշատը դու էիր ղժժում: Մարոյին էլ քանի տարի «երեսով էիր տալիս»: Հի հի հի:
Սառա. Եկեք գնանք տուն, մի բանով փաթաթենք գլուխը:
Մարգո. Հա՜ ճիշտ ա ասում աղջիկս: Վեր կաց Սերգո, վեր կաց:
Միասին ծիծաղելով մտնում են տուն: Բակում մնում են Սեռին ու Մառան:
Սեռի Մառա. (ծիծաղելով) Լավ պրծանք:

Վարագույր

ivy
17.03.2015, 22:38
Պիես Ակումբի համար

Գործող անձինք

ԱՆԻ
ԻՆԱ
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - Անիի մայրը
ՆԱՆԱ - Անիի քույրը

Պիես մեկ գործողությամբ

Տեսարան առաջին

Փոքրիկ սենյակ՝ տիպիկ դեռահասի ոգով: Պատերին՝ երգիչների, դերասանների պաստառներ, ամսագրերից, թերթերից կտրած հոդվածներ, երկխոսության պատառիկներ, դասացուցակ: Կահավորված է համեստ: Մեկ տեղանոց մահճակալ, զգեստապահարան, գրադարակ, գրասեղան, որի վրա դրված է CD նվագարկիչ, գրքեր, թղթեր: Սենյակը թափթված է, բայց ոչ փնթի:
Անկողնու վրա, մեջքը պատին հենած, ոտքերը խաչած նստել է ԱՆԻՆ:
Պատուհանագոգին նստած է ԻՆԱՆ: Նրա միայն մութ սիլուետն է երևում պատուհանի ֆոնին: Խոսում են կիսաձայն, ավելի ցածր լսվում են CD-ի ռոքի բասերը:

ԻՆԱ - Սխալ էր մամայենց պատմելը: Ու շատ լավ գիտեիր, որ սխալ էր: Ինչի նորից լեզուդ քեզ չպահեցիր:
ԱՆԻ - Գիտեմ, որ սխալ էր, բայց ինչքան կարող եմ ես էս տանը կղզիացած ապրել: Էնքան չեմ խոսում տանը եղած ժամանակ, որ ձայնալարերս նստում են:
ԻՆԱ - Դե պատմեցիր ու տեսար ինչ եղավ: Կես գրամ էլ ջանք չդրեցին, որ հասկանան: Նախադասությունդ չվերջացած՝ մեղադրանքը պատրաստ էր:
ԱՆԻ - «Ուզում են օգնել, սխալներս են ուզում կանխել»:
ԻՆԱ - Դեռ ինչքա՞ն պետք է իրենց արդարացնես: Չե՞ս հոգնել:
ԱՆԻ - Եթե իրենք ինձ ամեն ինչ արգելեին, վանդակի մեջ պահեին, ինձ համար ավելի հեշտ կլիներ:
ԻՆԱ -Այսի՞նքն:
ԱՆԻ - Վանդակը չես կարող չտեսնել: Փշալարը չես կարող չզգալ: Կպնելուց արյուն ա բերում: Իսկ իրենք ինձ վանդակ չեն դրել: Ավելի ճիշտ դրել են...
ԻՆԱ - Դժվար ես կողմնորոշվում:
ԱՆԻ - Թափանցիկ ա վանդակը: Որ նայում ես՝ չկա: Բայց հենց ուզում ես դուրս գալ՝ գլուխդ պատի ա կպնում: Ու չգիտես ինչի դեմ կռվես: Մատդ չես կարող դնել վրան: Եթե ասես՝ ինձ վանդակը մի դրեք, կասեն՝ ո՞ւր ա վանդակ:
ԻՆԱ - Դու ես մեղավոր:
ԱՆԻ - Գիտեի, որ դա ես ասելու:
ԻՆԱ - Բա ի՞նչ ասեմ: Թեկուզ հենց երեկվա պատմությունը: Ի՞նչ կարիք կար իրենց պատմելու, թե դասարանում, վառարանի շուրջ նստած երեխեքով ինչ եք խոսել: Կամ թե ով ա Քրիստինեից բամբասել:
ԱՆԻ - Ես մտադիր չէի պատմել, միամիտ ստացվեց, խոսքի հետ:
ԻՆԱ - Հա, բայց իրենց արածը միամիտ չէր, չէ՞: Վրա տալը՝ թե «Ի՞նչ գործ ունես՝ Քրիստինեի մասին կարծիքներ ես հայտնում, բամբասանքի հետ կապված կատակներ անում, չգիտե՞ս, որ տասը րոպեում իր ականջն ա հասնելու ու հանկարծ պարզվելու ա որ դու ես մենակ բամբասել վառարանի կողքը նստած տասը հոգու մեջ»: Էդ էի՞ր ուզում:
ԱՆԻ - Չի իհարկե... պարզապես չէր սպասում, որ էդքան ծանր կտանեն:
ԻՆԱ - Դե հիմա էլ դու ծանր տար:
ԱՆԻ - Ի՞նչ ես առաջարկում, օտարի պե՞ս ապրեմ էստեղ: Հետները մենակ հաց ուտելո՞ւց վիզուալ կոնտակտ ունենամ:
ԻՆԱ - Կարող ես դա էլ չանել: Գլուխդ կախ կեր:
ԱՆԻ - ... Ուզում էի մամայի հետ Նարեկի մասին խոսել... Ասել, որ սիրահարված եմ:
ԻՆԱ - Ու ի՞նչ ես սպասում իրենից: Սրտակից խոսակցությո՞ւն: “Վայ, աղջիկս առաջին անգամ սիրահարվել ա”, աստղիկներ, սրտիկներ, ծիածաննե՞ր: Ամենայն հավանականությամբ՝ պարզապես դասարանիդ քեֆերին ու էքսկուրսիաներին գնալն էլ կարգելեն: Դասատուիդ էլ կխնդրեն, որ քեզնից ամենահեռու շարքի հեռու նստարանին նստացնեն Նարեկին:
ԱՆԻ - Չէ, տենց չեն անի:
ԻՆԱ - Բա ի՞նչ:
ԱՆԻ - Դասարանը փոխել կտան:
Լռում են:
ԻՆԱ - Ինչ ասեմ...ռոքդ մինչև վերին խաղը միացնելը կա ու կա:
ԱՆԻ - Հա, պատճառներից մեկը, որ ինձ էս տանը ոչ ադեկվատ դեռահասի տեղ են դնում:
ԻՆԱ - Բայց դու ախր հենց...
ԱՆԻ - Գիտեմ, բայց ոչ միշտ... Լինում են պահեր, երբ նորմալ եմ, երբ ինձ համարյա թվում ա՝ տանն եմ, ինձ հասկանում են, նախադասությանս երկրորդ բառից հետո պուլտը ման չեն գալիս, որ ալիքս փոխեն: Ու կարճ ժամանակ հետո՝ շըրը՛խկ:
ԻՆԱ - Էդ ի՞նչ ձեն էր:
ԱՆԻ - Սենյակիս դռան ձայնը իրենցից մեկի դեմքին, որովհետև չեմ ուզում հասցնեն արցունքներս տեսնել:
ԻՆԱ - Պետք ա գոնե մի անգամ փորձես խոսել հետները: Բացատրես, կիսվես:
ԱՆԻ - Գիտես, որ փորձել եմ: Յուրաքանչյուր անգամը գիտես: նույնիսկ նրանք, երբ մոտեցել եմ, բերանս բացել ու պապանձվել եմ, որովհետև «Ի՞նչ ա եղել» հայացքը ստիպել ա, որ լռեմ: Որովհետև դա չի հնչել որպես «Ի՞նչ ա եղել, քույր, ի՞նչ ա եղել, աղջիկս» անհանգստություն: Հնչել ա՝ «Հիմա՞ ինչ ա եղել, ի՞նչ ես ուզում» սառը հարցադրումը: Ու լռել եմ: Ու դա իրենց ձեռք ա տվել: Քանի դեռ իրենք իմ խնդիրների մասին չգիտեն՝ ես առանց խնդրի աղջիկ ու քույր եմ:
ԻՆԱ - Բայց հասկանո՞ւմ ես, որ առանց ելքի շրջանի մեջ ես: Դու չես ուզում խոսել, իրենք չեմ ուզում լսել: Մեկդ պետք է խախտեք շրջանը, բացեք, դուրս գաք միջից:
ԱՆԻ - Ես չեմ կարող: Տեսար, հասարակ պատմությունը գլխիս ինչ դառավ: Բա որ ավելի շատ բան իմանան...
ԻՆԱ - Դե ուրեմն լեզուդ ատամներիդ հետևը պահի:
ԱՆԻ - Տեսնես պապան որ դեռ լիներ...էլի սենց կլինե՞ր:
ԻՆԱ - Ինչ իմանաս, եթե նույնիսկ իր մասին ոչ ոք չի ուզում հետդ խոսի:
ԱՆԻ - Մաման ասես երդված լինի մինչև գերեզման լռել իր մասին... վերջին անգամ, տասներկու տարեկանում երբ հարցրեցի, գոռաց, որ խիստ զբաղված ա: Իսկ Նանան... զգացե՞լ ես... մեկ-մեկ նենց ա իրեն պահում, կարծես ես եմ մեղավոր, որ պապան չկա:
ԻՆԱ - Դա չզգա՞լ կլինի: Մնում ա բաց տեքստով ասի:
ԱՆԻ - ... Ո՞նց կարաս կարոտես մի մարդու, որին նույնիսկ չես հիշում:
ԻՆԱ - Մի՛ արա... չբացես էդ կծիկը: Ավելի լավ ա որոշես՝ ինչ ես անելու:
ԱՆԻ - Չգիտեմ.. գաղափար չունեմ: Մենակ գիտեմ, որ էլ չեմ կարող էս էսպես:
ԻՆԱ - Կլասիկ թինեյջերություն արա. տնից փախի:
ԱՆԻ - Կփախչեի, բայց ո՞ւր, ես դեպրեսված եմ, բայց ապուշ չեմ, էս ցրտին ո՞ւր ընկնեմ փողոցները: Գուցե ավելի ճիշտ կլինի –
Կողքի սենյակից ՎԱՐԴՈՒՀՈՒ ձայնը Անիին կանչում է ընթրիքի:

ԱՆԻ - Ոնց չեմ ուզում ուտել հետները...
ԻՆԱ - Գլուխդ կախ, ուղեղդ անջատած: Բերանդ բացում ես միայն ուտելիք լցնելու համար:
ԱՆԻ - Շնորհակալ եմ թանկարժեք խորհուրդներիդ համար: (Քթի տակ դառը ժպտալով) Մագը շատ բարձր չմիացնես:

Տեսարան Երկրորդ

Ոչ շատ լուսավոր ճաշասենյակ՝ կահավորված ըստ մաքսիմալ անհրաժեշտության: Բազմոց, երկու բազկաթոռ, ամանեղենի ապակե դռներով պահարան, հեռուստացույց, փոքր կլոր սեղան, հինգ աթոռներ՝ երկուսը պատին դեմ տված, երեքը սեղանի շուրջը դրած: Ձախ պատի վրա, բազկաթոռների վերևում, միջին տարիքի տղամարդու դիմակնար է փակցված:Վանդակավոր սփռոցով ծածկած սեղանին դրված է համեստ ընթրիքը:
Վարդուհին և ՆԱՆԱՆ արդեն սեղանի մոտ են:
Անին բացում է իր սենյակի դուռը, դանդաղ քայլելով, առանց որևէ մեկին նայելու մոտենում է սեղանին, նստում Վարդուհու աջ կողմում:
Վարդուհին և Նանան անհանգիստ, հուզված հայացքներ են փոխանակում, ասես մեկը մյուսին թև տալով:

ՎԱՐԴՈՒՀԻ - Ան...
ԱՆԻ - (Առանց գլուխը բարձրացնելու) Ձեռքերս մաքուր են, մամ:
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - Ինձ կնայե՞ս, Անի:
Անին հայացքը բարձրացնում է մոր վրա:
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - (Նյարդային ժպտալով) Ո՞նց ես... Կպատմե՞ս ինձ քո օրվա մասին, Ան:
Անին տագնապած նայում է մեկ քրոջը, մեկ մորը:
ԱՆԻ - Ի՞նչ պատմեմ...
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - Սկսիր Քրիստինեի մասին բամբասանքից: Ինչ էին հեչ պատմում երեխեքը: Հիմա՞ ինչ է արել:
ԱՆԻ - (Առանց ձայնը բարձրացնելու) Ձեր գոռոցների արանքում պատմածս հերի՞ք չէր: Կարևոր բանը ոնց որ թե իմացար, ինչ եղել էր՝ մեղավորը ես էի:
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - Ան...
ՆԱՆԱ - (Բռնում է մոր ձեռքը, ասես խնդրելով լռել) Անուլ, մամայի հետ խոսում էինք... ուզում ենք հետ գաս մեզ մոտ: Խոսես, պատմես...
ԱՆԻ - (Ակնհայտ ջանք գործադրելով, որ հանգիստ մնա) Ձեզ մոտը ո՞րն ա, ի՞նչ ա ձեզ եղել, Նան...մամ, չեմ հասկանում: Ի՞նչ եք ուզում ինձնից:
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - Ոչինչ...ճանաչել ենք քեզ ուզում:
ԱՆԻ - (Տաքացած) Գժի տե՞ղ եք ինձ դրել...Ես միշտ էստեղ եմ եղել: Ոչ մի տեղ չեմ գնացել: Հասկանո՞ւմ եք ինչ...տարօրինակ ու սուտ ա թվում էս ամենը: Ու դուք:
ՆԱՆԱ - Հա Ան... շատ լավ ենք հասկանում: Բայց մենք վաղուց էինք ուզում խոսել հետդ, մեզ էլ էր ժամանակ պետք: Թող աննորմալ թվա հիմա քեզ սա, բայց ես ու մաման ուզում ենք փոխվել: Քեզ համար: Մեզ համար էլ...
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - (Ձեռքը փափուկ շարժումով Անիի ուսին դնելով) Քեզ պարզապես խնդրում ենք՝ տե՛ս մեզ: Վաղուց դադարել ես, նայում ես, բայց չես տեսնում:
Անին բերանը բացում է, որ ինչ-որ բան ասի:
ՎԱՐԴՈՒՀի - Հա աղջիկս, գիտեմ, մենք էլ քեզ չէինք տեսնում: Չգիտեմ ոնց հասանք դրան...չգիտեմ: Իմ մեղքն էր երևի... Բայց ես ու Նանան ուզում ենք փոխել դա: Ու դու պետք է մեզ թույլ տաս: Եթե երեքս էլ աշխատենք, ջանք դնենք, կկարողանանք: Ինձ էս տան ջերմությունն է պետք: Հետ եմ ուզում գա:
ԱՆԻ - (Մոր ձեռքն ուսից իջեցնելով) Մամ...
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - Ես չեմ ուզում քեզ կորցնել: Զգում եմ, որ կորցնում եմ: Մի քիչ էլ, ու անդառնալի կլինի: Չեմ կարող: Ու խոստանում եմ, ավելի համբերատար կլինեմ, հասկացող: Ավելի քո աչքերով կնայեմ աշխարհին: Կփորձեմ գոնե: Ու դու ինձ կասես, երբ զգաս, որ չեմ հասկանում: Ու կբացատրես: Հա՞, Ան...
Անին, ասես դեռ չհավատալով կատարվողին, գլուխը թաղում է ձեռքերի մեջ ու լռում: Հետո բարձրացնում է գլուխն ու նայում իր սենյակի կիսաբաց դռան ուղղությամբ, ասես ջանալով սենյակի խոսքում պատուհանի ֆոնին նստած Ինային նշմարել, հայացքը բռնել, խորհուրդ հարցնել:
ԱՆԻ - (Արդեն խաղաղված ձայնով, մոր աչքերին նայելով) Ինձ պատմիր պապայի մասին:
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - (Ասես պատրաստ այդ հարցին) Ի՞նչ ես ուզում իմանալ:
ԱՆԻ - Սկսիր ամենասկզբից:

Վարդուհին աղջիկներին ձեռքի շարժումով հասկացնում է, որ սկսեն ուտել,անհաստատ հայացք է նետում ամուսնու նկարին, աչքերը փակում, ասես իր ներսում պայքար տանելով, բացում է աչքերը, որոնք պարզ են ու տխուր և ժպտում է Անիին:
ՎԱՐԴՈՒՀԻ - Երբ իմացավ որ հղի եմ, Սահակը որոշեց, որ անունդ Սահականույշ է դնելու...

ivy
17.03.2015, 22:40
Վերջ :)
Բարի քննարկումներ:

Հայկօ
17.03.2015, 23:28
Ստեղ մի տեղ մի հատ քլունգ ունեի, է... Հա, ինչ էի ասում: Հեսա կարդամ:

Հայկօ
18.03.2015, 00:08
Մեծ հաճույքով կառռդացի Ռռուտինը: Շեշտում եմ. մեծ հաճույքով: Չեմ հիշում՝ սենց փախած գործ երբ էի վերջին անգամ կարդացել Ակումբում (հիշել ու անպայման բացատրել, թե ինչ ա նշանակում «փախած»): Գիտեմ, որ տեսքիցս բացարձակապես չի երևում, բայց նենց ահագին տակն եմ մնացել: Հին ակումբական ավանդույթին հետևելով՝ հեղինակի ճակատը պաչելու ցանկություն եմ հայտնում՝ Կըռռ, Կառռ ու Մըռռ կերպարներով հայերեն գրականությունը հարստացնելու համար: Ուրիշ հին ակումբական ավանդույթին դավաճանելով՝ հրաժարվում եմ հեղինակին գուշակելուց, որովհետև արդեն գաղափար չունեմ՝ ով ով ա ու ով ինչ ա գրում:

Ես պիես կարդալ չեմ սիրում: Բայց էս մեկը հավեսով կարդացի: Չհաշված երկար-բարակ ինտրոն: Ստեղ խաբեություն կա. պիես սովորաբար գրում են թատրոնում խաղացվելու համար, իսկ էս դեպքում խաղացվելու շանսերը ձգտում են զրոյի, իսկ կարդացվելու հավանականությունը շատ մեծ ա, ու հեղինակը տեղը տեղին օգտվել ա իր էդ իմացությունից ու ինտրոյում ու փակագծերում տեղավորել ա էն ամեն ինչը, ինչ կուզեր ասել ու ավելացնել հենց ընթերցողի (ոչ թե հանդիսատեսի) համար, բայց պիեսի ֆորմատը թույլ չէր տալիս: Ահագին լավ ա ստացվել, բան չունեմ ասելու, ես որ փակագծերի նշումներն ու ցուցումները հույժ հաճույքով եմ կարդացել. հաճախ դրանք ավելի լավն էին, քան երկխոսությունները: Բայց դրանք պիեսի մա՞ս են, թե՞ ինչ. չգիտեմ: Սկզբի տարածքի նկարագրությունը, ամեն դեպքում, անտեղի ձգձված էր. երկխոսություններն ու կարճ նախադասություններն ավելի լավ էին ստացվել:

Ամենալավը հենց հիմքում ընկած միտքն էր. պիես գրել կենդանի՝ անասուն հերոսներով: Հա, վերադառնալով նախորդ «կարդացվող, ոչ թե խաղացվող» մտքիս, պիտի ասեմ, որ ինձ ահագին բացել էր, երբ պատկերացնում էի, թե ոնց պիտի խեղճ դերասանները բեմի վրա էս կողմ - էն կողմ թռչեն ու փետուրներ շաղ տան: «Ես ձեր մարդ ասողի» վրա վատացա: Բայց դե ընդհանուր պատումը թույլ էր, ագռավ էր, մարդուն փրկեց, հետո աղջկա հետ հուզաթաթախ նայեցին իրար, հետո պառավը բիձուն դավաճանության անլիմիտ լիցենզիա տվեց, պրծ: Շարադրանքը շատ հավես իսկական էր, հեղինակը կարողանում ա խոսակցություն գրել: Ես Մըռռի տեսանկյունն էլ կուզեի կարդալ. պահանջում եմ երկրորդ արար:

ivy
18.03.2015, 00:20
Մեծ հաճույքով կառռդացի Ռռուտինը:

Կառռդացի :))
Ես էլ քո վերլուծություններն եմ մեծ հաճույքով կարդում. հազար տարի էս բաժին ոտք չես դրել, ուրախ եմ քեզ էստեղ տեսնել :)

Աթեիստ
18.03.2015, 00:22
Մեծ հաճույքով կառռդացի Ռռուտինը: Շեշտում եմ. մեծ հաճույքով: Չեմ հիշում՝ սենց փախած գործ երբ էի վերջին անգամ կարդացել Ակումբում (հիշել ու անպայման բացատրել, թե ինչ ա նշանակում «փախած»): Գիտեմ, որ տեսքիցս բացարձակապես չի երևում, բայց նենց ահագին տակն եմ մնացել: Հին ակումբական ավանդույթին հետևելով՝ հեղինակի ճակատը պաչելու ցանկություն եմ հայտնում՝ Կըռռ, Կառռ ու Մըռռ կերպարներով հայերեն գրականությունը հարստացնելու համար: Ուրիշ հին ակումբական ավանդույթին դավաճանելով՝ հրաժարվում եմ հեղինակին գուշակելուց, որովհետև արդեն գաղափար չունեմ՝ ով ով ա ու ով ինչ ա գրում:Ես պիես կարդալ չեմ սիրում: Բայց էս մեկը հավեսով կարդացի: Չհաշված երկար-բարակ ինտրոն: Ստեղ խաբեություն կա. պիես սովորաբար գրում են թատրոնում խաղացվելու համար, իսկ էս դեպքում խաղացվելու շանսերը ձգտում են զրոյի, իսկ կարդացվելու հավանականությունը շատ մեծ ա, ու հեղինակը տեղը տեղին օգտվել ա իր էդ իմացությունից ու ինտրոյում ու փակագծերում տեղավորել ա էն ամեն ինչը, ինչ կուզեր ասել ու ավելացնել հենց ընթերցողի (ոչ թե հանդիսատեսի) համար, բայց պիեսի ֆորմատը թույլ չէր տալիս: Ահագին լավ ա ստացվել, բան չունեմ ասելու, ես որ փակագծերի նշումներն ու ցուցումները հույժ հաճույքով եմ կարդացել. հաճախ դրանք ավելի լավն էին, քան երկխոսությունները: Բայց դրանք պիեսի մա՞ս են, թե՞ ինչ. չգիտեմ: Սկզբի տարածքի նկարագրությունը, ամեն դեպքում, անտեղի ձգձված էր. երկխոսություններն ու կարճ նախադասություններն ավելի լավ էին ստացվել:Ամենալավը հենց հիմքում ընկած միտքն էր. պիես գրել կենդանի՝ անասուն հերոսներով: Հա, վերադառնալով նախորդ «կարդացվող, ոչ թե խաղացվող» մտքիս, պիտի ասեմ, որ ինձ ահագին բացել էր, երբ պատկերացնում էի, թե ոնց պիտի խեղճ դերասանները բեմի վրա էս կողմ - էն կողմ թռչեն ու փետուրներ շաղ տան: «Ես ձեր մարդ ասողի» վրա վատացա: Բայց դե ընդհանուր պատումը թույլ էր, ագռավ էր, մարդուն փրկեց, հետո աղջկա հետ հուզաթաթախ նայեցին իրար, հետո պառավը բիձուն դավաճանության անլիմիտ լիցենզիա տվեց, պրծ: Շարադրանքը շատ հավես իսկական էր, հեղինակը կարողանում ա խոսակցություն գրել: Ես Մըռռի տեսանկյունն էլ կուզեի կարդալ. պահանջում եմ երկրորդ արար:Դզում ա, որ ուրիշ մարդ մտքերս սիրուն շարադրում ա։)Ես սցենարից էլ բողոք չունեմ։ Էս տարվա Օսկարակիր Բըրդմանից հետո սրա սցենարը շատ էլ լավն ա։)

ivy
18.03.2015, 00:29
Շատ տեղին էր նշված, որ էս պիեսը «կարդալու» համար էր գրված, ոչ թե «խաղալու»:
Ու ինտրոյից սկսած՝ պարզ տեսնում ես դա:
Ընդհանուր, շատ օրիգինալ գործ էր ստացվել: Ընտիր կարդացվեց:

Հայկօ
18.03.2015, 01:52
Հա, մոռացա ասել. նենց ճիշտ էր, որ Կըռռը որձն էր, իսկ Կառռը՝ էգը: Բա էլ ուրիշ ո՞նց :)): Իմ անհատական «Մեգա-էպիկական անվանակոչություն 2015» մրցանակաբաշխությունում սրանք դեռ առաջին տեղում են:

Smokie
18.03.2015, 10:55
Էս ի՞նչ են լսել բոլորը, համարյա բոլոր պիեսներում նմանատիպ անուններով կերպարներ են::lol Կայֆ:hands

ivy
18.03.2015, 12:23
Ովքեր որ կարդացել են, խնդրում եմ կարծիք հայտնել. հեղինակներին ու նաև մեզ հաստատ հետաքրքիր կլինի իմանալ:

Աթեիստ
18.03.2015, 12:40
Ես առաջինը շատ հավանեցի, 2-րդ զոռով, թռնելով կարդացի, շատ վատ ա շարադրած, մենակ բառերով չի հասկացվում հերոսների տրամադրությունը, մտերմության աստիճանը (մեկ նորմալ խոսում են, մեկ անկապ մունաթ)։ Կարճ ասած կեսից թարգեցի։

Մնացածն ավելի ուշ կփորձեմ կարդամ։

Smokie
18.03.2015, 13:48
Երկու հատը կարդացել եմ արդեն:

Ռուտինը. Լավն էր՝ հետաքրքիր ընթերցվեց, չէր ձանձրացնում: Ասելիքը հետաքրքիր էր՝ իմաստը, պիեսը բարի էր, կերպարներն է՛լ: Ինձ էլէր ինտրոն տեղ-տեղ թվում ձգձգած, տեղ-տեղ էլ անհասկանալի:

Ռուտին բառը (ի դեպ, չգիտեմ թե ի՞նչ ա նշանակում), Բյուրին հիշացրեց՝ վերջերս ինքն էր գրել:
Բազմակետերի շատությունը չէի էլ նկատել,:pardon բայց հեղինակի ակնարկը Մեֆին հիշացրեց:

Սարի Մարգում. Մ-դաա: Նմանություն կար Ռուտինի հետ՝ զրույցի ձևը, կենդանիների առկայությունը, գլխավոր հերոսները::8
Գուցե շատ էր ձգձգած՝ շատ անգամ ոչ թե պատմություն, իրադարձություն ու գործողություններ էի տեսնում, այլ կերպարներին բնութագրող զրույցներ: Տեղ-տեղ թվում էր, թե թաքնված իմաստներ կան: Լեզուն թվաց չափից դուրս պարզ ու հասարակ՝ մի տեսակ շատ էր նման մեր սովորական խոսակցական լեզվին: Ընդհանուր հետաքրքիր էր, հումորի առումով էլ վատը չէր:

Smokie
18.03.2015, 14:10
Պիես Ակումբի համար. Մի տեսակ ստանդարտ էր: Շաբլոն թեմա, շաբլոն խոսքեր, շաբլոն իրավիճակներ: Էսպիսի բաներ լիքը կարդացել եմ: Նորություն չտեսա էնքան էլ::pardon Ոչ վատն էր, ոչ լավը՝ միջին::)

Smokie
18.03.2015, 16:45
Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր. Եսի՞մ,:8 աելի շատ չհավանեցի, քան հավանեցի: անտանելի էր ու տհաճ, բայց ոչ էլ հիացմունքի մեջ էի: Դուրս չէին գալիս նախ զրույցի թեմաները, հետո գործողւթյունները::nea

Լեո
18.03.2015, 17:37
Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր. Եսի՞մ,:8 աելի շատ չհավանեցի, քան հավանեցի: անտանելի էր ու տհաճ, բայց ոչ էլ հիացմունքի մեջ էի: Դուրս չէին գալիս նախ զրույցի թեմաները, հետո գործողւթյունները::nea

Smokie ջան ճիշտ ասած չպատկերացրեցի, թե ոնց կարելի ա անտանելի ու տհաճ բանը ավելի շատ չհավանել, քան հավանել :'

Սովորաբար անտանելի ու տհաճ բաները միանշանակ չեն հավանում, եսիմ ;)

ivy
18.03.2015, 17:46
Սմոքին, ինձ թվում է, ”ոչ" բառն է բաց թողել անտանելի-ից առաջ։

Հայկօ
18.03.2015, 17:57
Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր. Եսի՞մ,:8 աելի շատ չհավանեցի, քան հավանեցի: անտանելի էր ու տհաճ, բայց ոչ էլ հիացմունքի մեջ էի: Դուրս չէին գալիս նախ զրույցի թեմաները, հետո գործողւթյունները::nea

Հա, լրիվ: Սոսկալի արհավիրք էր, բայց ոչ էլ երկրպագում եմ հեղինակին:

Smokie
18.03.2015, 18:13
Սմոքին, ինձ թվում է, ”ոչ" բառն է բաց թողել անտանելի-ից առաջ։

Ճիշտ է թվում:oy Սովորությանս համաձայն մեկ որևէ բառ կուլ եմ տալիս, մեկ ավելորդ եմ գրում::(

LisBeth
18.03.2015, 19:12
Ուօու, էս ինչ ջախջախիչ բաներ ա կատարվում:

Տուֆտա աբզոր: Նախ ասեմ որ գարուն է բացվել, և քանզի հորմոնների ու իմ միջև սև կատու անցավ հենց նոր տուն գալուց, կարծիքներս կարող են լինել բուռն, ոչ ադեկվատ, տատանվող ու ամենակարևորը իրականության հետ որևէ կապ չունեցող / էս տրյուկը ռուտինի հեղինակից եմ սովորել, իդեալում, այն պետք է լիներ կարծիքի վերջում, կամ վերնագրի տակ/: լավն ա, ախր: Շատ դիպուկ են ընտրված բառերը, զրույցները, հեղինակի խոսքերն էլ սպանիչ: Մենակ տաղանդավոր մարդը կարա սենց սիրուն գրի ոչ մի բանի մասին, որ սաղիս ուշքը գնա:
Էսօր հ1-ով Էլբակյանին էին խոսացնում: Ընդեղ մի հատ հարց կար թատրոնի մասին: Ասեց թատրոնը մի տեղ ա, ուր դերասանները պետք է ցույց տան կերպարի իրենց ընկալումը, ոչ թե իրենց սիրուն ոտքերը/բառացիորեն չեմ ասում, միտքն եմ փոխանցում/: Հիմա էս մոդելը տեղադրում ենք պիեսի կոնցեպցիայի վրա: Ռուտինի հեղինակը մեղ ցույց ա տալիս իր երկար ու սիրուն ոտքերը: Նենց չի, թե ես դեմ եմ, ընդհակառակը, դա իմ թուլությունն ա: գլուխս պտտվեց նույնիսկ:
Հա ինչ էի ասում, դե կարծիք ձևավորելու ընթացքում ինչ քննադատություն ունես հեղինակը լրիվ հակադարձում ա, ասելիք չկա՞, դե տուֆտա պիես ա, կռկռոցը շատ ա, դե ագռավ են: Սենց բաներ: Գնում եմ քվեարկեմ իրա օգտին:

LisBeth
18.03.2015, 19:15
պահանջում եմ երկրորդ արար:

խնդիր չեմ տեսնում, կարաս ինքդ էլ շարունակես, կարծեմ տենց հնարավորություն քննարկվել ա: Անկասկած քո ոտերն էլ երկար ու սիրուն են:

LisBeth
18.03.2015, 19:23
Հա, լրիվ: Սոսկալի արհավիրք էր, բայց ոչ էլ երկրպագում եմ հեղինակին:


Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր. Եսի՞մ,:8 աելի շատ չհավանեցի, քան հավանեցի: անտանելի էր ու տհաճ, բայց ոչ էլ հիացմունքի մեջ էի: Դուրս չէին գալիս նախ զրույցի թեմաները, հետո գործողւթյունները::nea


Ես առաջինը շատ հավանեցի, 2-րդ զոռով, թռնելով կարդացի, շատ վատ ա շարադրած, մենակ բառերով չի հասկացվում հերոսների տրամադրությունը, մտերմության աստիճանը (մեկ նորմալ խոսում են, մեկ անկապ մունաթ)։ Կարճ ասած կեսից թարգեցի։

Մնացածն ավելի ուշ կփորձեմ կարդամ։

չեք ամաչում, բա որ հեղինակը ազդվողներից լինի

LisBeth
18.03.2015, 19:39
Պերերիվ անեմ գամ երկրորդ տարբերակի մասին ասեմ:

ivy
18.03.2015, 20:16
Պերերիվ անեմ գամ երկրորդ տարբերակի մասին ասեմ:

Դու ավելի լավ կանես, վերջից գաս։

LisBeth
18.03.2015, 20:20
Կրիտիկա: Ուրեմն ոնց հասկացա սա ծիպը տրագիկոմեդիա-ֆարս ա: Բոլոր կետերով անհաջող: Շատ խիտ տեքստ ա, + գրականա-բարբառախա-եսիմինչախառը դիալեկտը անհասկանալի ա, հաշվի չի առնցվել: Կերպարները՝ Նարեկը շատ մակերեսային ա ստացվել, մնացածների մեջ էլ լիքը հարցեր կան: Հեղինակի միջամտությունը շատ քիչ ա, երևի ճիշտ կլինի, որ ավելի ծավալուն լինի, հստակեցումներով, թե ասենք օրինակ տվյալ խոսքը ինչ ինտոնացիայով ա ասված, մունաթ ա, թե սենց թեթևի մեջ, կեսկատակ կեսլուրջ: Եթե որևէ մի խելքը հացի հետ կերած ռեժիսյոր որոշի սա բեմադրել, ծանր բեռի տակ կընկնի, ոնց էլ բեմադրի կլինի կամային ինտերպրիտացիա: Շատ ա թողած իրա հույսին: Համ էլ երկար ա :bad

Մի քիչ այրոնի: Ավելի պարզ, հեղինակ, ավելի պարզ: Լավ ծամած չի: Եվ հետո էս ինչ մթնոլորտ ա, անբարոյական, ոչ առաքինի: Զզվելի կերպարներով: Հերոսներից մեկը օրինակ կարար լիներ բանծիկով թևատակի շունիկ՝ շիխուախուա, կամ շինշիլա բնորոշ անունով՝ պուպսիկ, մեկը թափառական փիսո՝ Կոծիկ, մյուսն էլ իրանց երևակայական ընկերը: Ինչ կա որ:

LisBeth
18.03.2015, 20:21
Դու ավելի լավ կանես, վերջից գաս։

ուշ ա, գլխից եմ եկել, կամ գլխին

LisBeth
18.03.2015, 20:26
Հեսա երրորդի մասին ասեմ մի հատ էլ աչքի անցկացնեմ: խոսում եմ էլի ինքս ինձ հետ: Ասել Մեֆին սաղ փախել են:

LisBeth
18.03.2015, 20:54
Լավ համոզեցիր, Այվի, վերջից գամ:

Ինչի՞ հենց պիես ակումբի համար: Մեկը լսի կմտածի ակումբում մենակ դժվար դեռահասներ են, որ ռոք են լսում ու իրանց ալտեր էգոյի հետ փիլիսոփայում: Հենց կերպարների հետ ծանոթությունը հերիք էր, մնացածը էնքան կանխատեսելի ա, որ կարաս չկարդաս էլ: Միակ թելը որ կարա փրկեր, կտրվեց ամենաանհարմար պահին, և... ու պրծ:

Հակիրճ:

Մտածում եմ պիես գրել, ակումբի մրցույթների կազմակերպման քննարկումների հիման վրա: Լրիվ լուրջ լուրջ ասում են, էս անենք, էն անենք, սենց լինի նենց լինի: Մի քանիսը գրանցվում են նույնիսկ: Արդյունքում մի երկու գործ, որոնցից մեկը ղժժ, մի երկու ստանդարտ տարբերակներ: Սաղ վռազ վռազ քվեարկում գնում են: Վերջի տեսարանն էլ, անապատ, քամին մի հատ փշերի կծիկ ա քշում, ու ոռնում... պատահական մի անցորդ մտնում ա բեմ իրա քլունգով, որ երկար ժամանակ գոտկատեղին խփած ման էր գալիս, մի ռեպլիկ ասում գնում, գալիս ա Մեֆը՝ մոնոլոգ այն մասին, որ մարդ չկա բեմում: Հետո գալիս եմ ես, Մեֆի հետ ֆլուդ ենք անում, գնում: Հետո գալիս են Այվին ու Թայգեր29 ու բողոքում մեր ֆլուդից :D

LisBeth
18.03.2015, 21:26
Երրորդը թողնեմ դեսերտ, վերջում կգրեմ, մտածել ա պետք:

LisBeth
18.03.2015, 21:32
Այվ օրինակ դու ինչի՞ ես բոլորի օգտին քվեարկել: Մի անգամ մեկն էլի նման բան արել էր, կարծեմ դու էիր, ասեցիր որ բոլորի օգտին քվեարկել նշանակում ա ոչ մեկի օգտին էլ չքվեարկել:

Շինարար
18.03.2015, 22:11
Քվեարկել եմ էն պիեսների օգտին, որոնք կարդացել եմ մինչև վերջ, կարողացել եմ մինչև վերջ կարդալ: Երկրորդի արևմտահայերենը նման չէր էն արևմտահայերենին, որին ես քիչ թե շատ ծանոթ եմ մեր դասական գրականությունից, ինձ թվում ա՝ չարժե գրել մի լեզվով, որին չես տիրապետում, բայց գուցե արևմտահայերենը փոխվել ա հիմա, ուղղակի ես եմ մեղավոր, որ պատկերացումս ի վերջո մեծ մասամբ 19-րդ դարի գրականության վրա ա հիմնված: Երրորդի հենց առաջին պարբերության կենցաղայնությունը չթողեց առաջ գնալ՝ բարևել-չբարևել, լայեղ անել-չանել: Առաջինի մասին եք ասում, թե ընթեցելու համար ա գրված, ոչ թե բեմադրելու, իսկ թատրոնի բեմին ո՞նց պետք ա խեղճ բեմադրողը ցույց տա, որ պատուհանները նոր են լվացված, որ հանդիսասրահից տեսանելի լինի, չնայած բեմից բան չեմ հասկանում, գուցե հնարավոր ա:

Իսկ որ պիեսը նախ և առաջ ընթերցելու համար ա գրվում, եթե հեղինակը նախ և առաջ գրող ա, ինձ թվումա՝ լրիվ բնական ա: Գրողը, նորմալ գրողը սովորաբար չի կարողանում մնալ զուտ բեմադրողի համար նախատեսված ռեմարկների սահմաններում, ու դրանցում էլ հաճախ տուրք ա տալիս իր գեղարվեստական մտածողությանը, բա ուրիշ էլ ո՞նց: Գրողը առաջին հերթին գրում ա գեղարվեստական ստեղծագործություն, ո՞վ կբեմադրի, ո՞նց կբեմադրի, դա հարցի մյուս կողմն ա: Էս առումով առաջինի հեղինակը իհարկե արվեստագետ ա՝ արտիստ՝ հոգով: Էն որ գլխավոր կերպարները ագռավներ են, իհարկե մի բան արժե, ոչնչի մասի՞ն էր որ: Բա որ Մըռռից փրկեցի՞ն, քի՞չ բան էր, էսքան փոքր տարածության մեջ: Դե դուք ասեք՝ ագռավ, կռռան, զահլա տարան, իսկ իրանք Մըռռերից պաշտպանում են մարդկանց: Երբ ենք մենք մարդիկս վերջապես սովորելու հասկանալ իրանց: Չեմ սիրում, որ հաջող գործերի անունը դնում են ղըժժ ու անցնում առաջ: Գիտեմ՝ ՝սա հեղինակն էլ կգա, կասի՝ հա բա ղըժժում էի, ինչ էի անում: Չի կարելի, հեղինակ, համեստ պահիր քեզ, յանի ուզում ես ասես, որ չղըժժայիր Շեքսպիրին տալու էիր, անցնեի՞ր: Մի քիչ զուսպ եղեք, հա՞:

Վերջին տարբերակը. դե պիեսը սովորաբար բաժանվում ա գործողությունների, ոչ թե զրույցների: Ասել է թե՝ պետք ա գործողություն լինի, ոչ թե մենակ զրույց: Բայց Լեռ Կամսարը մի հավես զրույց ունի էդպես, ինքը պիես ա կոչում: Կոմունիստը ընտանիքով հաստատվել ա ոչ կոմունիստի հարևանությամբ, ու ոչ կոմունիստի տղան պատի վրայով թռնում ա ու ծանոթանում անաստվածի տղայի հետ, ամբողջ պիեսը էդ երկուսի զրույցն ա, երկու էջ երևի, պիես էլ ասում եմ, բայց մի շնչով կուլ ես տալիս: Վերադառնանք վերջին պիեսին, որը բնականաբար ոչ կապ չունի Կամսարի գրածի հետ սյուժեի ու ընդհանրապես ոճի առումով, ուղղակի հիշեցի: Շատ գրագետ էր գրված, ուղղակի զրուցում են ու չի ձանձրացնում, ընդ որում՝ էդ ամենը շատ ինչ-որ աղջկական ա, ինձ ոչ հարազատ ա, բայց ախր իրոք շատ լավ ա ուրեմն շարադրված, որ կարդացվում ա, ես չհասկացա ասելիքը, բայց համոզված եմ՝ հեղինակը ինչ-որ մեսիջ ներդրել ա, երևի կարա ավելի լայն կտորի մաս դառնա՝ ավելի ընկալելի: Բայց էս պահին ակումբում առաջին քայլերն են էս գրական ձևի մեջ ու իմ կարծիքով՝ ահագին հաջող առաջին քայլեր են, համենայն դեպս երկու գործի հեղինակ վստահաբար ցույց ա տվել, որ եթե պահանջարկ լինի ու ժամանակ աշխատելու, կարող են բավականին հաջող արտադրանք ստեղծել:


Շնորհակալ եմ հեղինակներին ու Այվիին:



Մեկ էլ քանի պիեսներից ենք խոսում, դրամատուրգիայում իմ ամենասիրած տեսարանը պատմեմ: Կամյուի մոտ ա: Կալիգուլայի շրջապատը բեմի վրա պլանավորում ա դավադրություն Կալիգուլայի դեմ: Կալիգուլան ներս ա մտնում, մոտենում դավադիրներին, ձեռքով աչքերը փակում ու դուրս գալիս բեմից: Ուղղակի էս էն մասին, որ գործողությունը զրույցից կարող ա ավելի շատ ասելիք ունենա:

ivy
18.03.2015, 22:43
Լիզ, բոլորի օգտին քվեարկել եմ, որովհետև պիեսը լրիվ նոր բան էր մեզ համար, ու ապրեն իրենք, որ քաջություն են ունեցել փորձելու և մրցույթին ներկայացնելու:
Երբ սկզբերում ես քվեարկում, բոլորի օգտին քվեարկածը չեղածի հաշիվ չի, որովհետև մի երկու տարբերակի հանում ես զրոյի վրայից: Ու այսպես ասած, տեղից պոկվում են:

Իսկ եթե հավանելուն նայենք, ամենաշատը Ռուտինն եմ հավանել (ի դեպ, իմանալով հեղինակին, չեմ կարծում, թե պիտի գա ու ասի, որ ղըժժժ է արել), հետո Պիես ակումբի համարն ու Գողը գողից գողացավը:

Շինարար
18.03.2015, 22:52
Իսկ եթե հավանելուն նայենք, ամենաշատը Ռուտինն եմ հավանել (ի դեպ, իմանալով հեղինակին, չեմ կարծում, թե պիտի գա ու ասի, որ ղըժժժ է արել), հետո Պիես ակումբի համարն ու Գողը գողից գողացավը:
Ես ուղղակի նախօրոք ապահովագրվում եմ :)) Չեմ սիրում, որ ես գործը հավանում եմ, արտահայտվում, հետո հեղինակը գալիս ա ասում՝ ղըժժ ա, մի երկու անգամ առիթ եղել ա, ու մի տեսակ վիրավորական ա:

Անգամ չեմ փորձել գուշակել, որովհետև ո՞նց, երբ հեղինակների նախորդ օրինակներ չունեմ էս ձևի մեջ:

Mephistopheles
18.03.2015, 22:56
Քվեարկել եմ էն պիեսների օգտին, որոնք կարդացել եմ մինչև վերջ, կարողացել եմ մինչև վերջ կարդալ: Երկրորդի արևմտահայերենը նման չէր էն արևմտահայերենին, որին ես քիչ թե շատ ծանոթ եմ մեր դասական գրականությունից, ինձ թվում ա՝ չարժե գրել մի լեզվով, որին չես տիրապետում, բայց գուցե արևմտահայերենը փոխվել ա հիմա, ուղղակի ես եմ մեղավոր, որ պատկերացումս ի վերջո մեծ մասամբ 19-րդ դարի գրականության վրա ա հիմնված: Երրորդի հենց առաջին պարբերության կենցաղայնությունը չթողեց առաջ գնալ՝ բարևել-չբարևել, լայեղ անել-չանել: Առաջինի մասին եք ասում, թե ընթեցելու համար ա գրված, ոչ թե բեմադրելու, իսկ թատրոնի բեմին ո՞նց պետք ա խեղճ բեմադրողը ցույց տա, որ պատուհանները նոր են լվացված, որ հանդիսասրահից տեսանելի լինի, չնայած բեմից բան չեմ հասկանում, գուցե հնարավոր ա:

Իսկ որ պիեսը նախ և առաջ ընթերցելու համար ա գրվում, եթե հեղինակը նախ և առաջ գրող ա, ինձ թվումա՝ լրիվ բնական ա: Գրողը, նորմալ գրողը սովորաբար չի կարողանում մնալ զուտ բեմադրողի համար նախատեսված ռեմարկների սահմաններում, ու դրանցում էլ հաճախ տուրք ա տալիս իր գեղարվեստական մտածողությանը, բա ուրիշ էլ ո՞նց: Գրողը առաջին հերթին գրում ա գեղարվեստական ստեղծագործություն, ո՞վ կբեմադրի, ո՞նց կբեմադրի, դա հարցի մյուս կողմն ա: Էս առումով առաջինի հեղինակը իհարկե արվեստագետ ա՝ արտիստ՝ հոգով: Էն որ գլխավոր կերպարները ագռավներ են, իհարկե մի բան արժե, ոչնչի մասի՞ն էր որ: Բա որ Մըռռից փրկեցի՞ն, քի՞չ բան էր, էսքան փոքր տարածության մեջ: Դե դուք ասեք՝ ագռավ, կռռան, զահլա տարան, իսկ իրանք Մըռռերից պաշտպանում են մարդկանց: Երբ ենք մենք մարդիկս վերջապես սովորելու հասկանալ իրանց: Չեմ սիրում, որ հաջող գործերի անունը դնում են ղըժժ ու անցնում առաջ: Գիտեմ՝ ՝սա հեղինակն էլ կգա, կասի՝ հա բա ղըժժում էի, ինչ էի անում: Չի կարելի, հեղինակ, համեստ պահիր քեզ, յանի ուզում ես ասես, որ չղըժժայիր Շեքսպիրին տալու էիր, անցնեի՞ր: Մի քիչ զուսպ եղեք, հա՞:

Վերջին տարբերակը. դե պիեսը սովորաբար բաժանվում ա գործողությունների, ոչ թե զրույցների: Ասել է թե՝ պետք ա գործողություն լինի, ոչ թե մենակ զրույց: Բայց Լեռ Կամսարը մի հավես զրույց ունի էդպես, ինքը պիես ա կոչում: Կոմունիստը ընտանիքով հաստատվել ա ոչ կոմունիստի հարևանությամբ, ու ոչ կոմունիստի տղան պատի վրայով թռնում ա ու ծանոթանում անաստվածի տղայի հետ, ամբողջ պիեսը էդ երկուսի զրույցն ա, երկու էջ երևի, պիես էլ ասում եմ, բայց մի շնչով կուլ ես տալիս: Վերադառնանք վերջին պիեսին, որը բնականաբար ոչ կապ չունի Կամսարի գրածի հետ սյուժեի ու ընդհանրապես ոճի առումով, ուղղակի հիշեցի: Շատ գրագետ էր գրված, ուղղակի զրուցում են ու չի ձանձրացնում, ընդ որում՝ էդ ամենը շատ ինչ-որ աղջկական ա, ինձ ոչ հարազատ ա, բայց ախր իրոք շատ լավ ա ուրեմն շարադրված, որ կարդացվում ա, ես չհասկացա ասելիքը, բայց համոզված եմ՝ հեղինակը ինչ-որ մեսիջ ներդրել ա, երևի կարա ավելի լայն կտորի մաս դառնա՝ ավելի ընկալելի: Բայց էս պահին ակումբում առաջին քայլերն են էս գրական ձևի մեջ ու իմ կարծիքով՝ ահագին հաջող առաջին քայլեր են, համենայն դեպս երկու գործի հեղինակ վստահաբար ցույց ա տվել, որ եթե պահանջարկ լինի ու ժամանակ աշխատելու, կարող են բավականին հաջող արտադրանք ստեղծել:


Շնորհակալ եմ հեղինակներին ու Այվիին:



Մեկ էլ քանի պիեսներից ենք խոսում, դրամատուրգիայում իմ ամենասիրած տեսարանը պատմեմ: Կամյուի մոտ ա: Կալիգուլայի շրջապատը բեմի վրա պլանավորում ա դավադրություն Կալիգուլայի դեմ: Կալիգուլան ներս ա մտնում, մոտենում դավադիրներին, ձեռքով աչքերը փակում ու դուրս գալիս բեմից: Ուղղակի էս էն մասին, որ գործողությունը զրույցից կարող ա ավելի շատ ասելիք ունենա:

Շին, էդքան էլ համաձայն չեմ հետդ…

դրամատուրգիան, պիեսը իրանց կառուցվածքով ու էությամբ տարբերվում են մյուս ձևերից, իմ կարծիքով… հեղինակը ստեղ մնում ա նեյտրալ որպես տեսանկյուն ու բելեր կերպարները նկարագրվում ու բացահայտվում են զուտ գործողությունների ու իրենց խոսքերի հիման վրա… էսի շատ դժվար բան ա, որովհետև երբ որ կերպարի նկարագիրը թողնումես կերպարին, պետք ա նաև իրա լոգիկան ուժեղ լինի, այսինքն եթե բացասական գործող անձ ունես ապա էդ բացասական գործող անձն իր խոսքերով չի կարա ասի "ես վատ մարդ եմ ու որոշել եմ վատ բաներ անել" կարգի բաներ… ինքը երբ խոսում ա պտի լոգիկա ունենա ու համոզիչ լինի էն աստիճանի որ որ կարդացողը անգամ չկողմնորոշվի… ոչ մի վատ մարդ չի ասում "ես վատ մարդ եմ ու հիմա պտի վատ բաներ անեմ"…

…հեղինակը դնում ա մենակ սեթինքը… ու բեմականացումը պիեսի անբաժան մասն ա՝ նպատակն ա, դրա համար "ձայնը" նախադասությունների ռթմը մեծ նշանակություն ունի… դրանք արտասանվելու են… սրան գումարած, բեմականացնողը մեծ ավանդ ու ներդրում ունի, չնայած էս ասելով գրողն իհարկե հիմքն ա դնում… տեսողական-լսողական ասպեկտը շատ կարևոր ա գրելու ժամանակ հաշվի առնել… և շատ հաճախ պիեսը չի գրում ավրեջ կարդացողի համար…

ես ոչ մեկը չեմ կարդացել, բայց Ռութինի համար կարամ ասեմ որ կռռոցը շատ ա… կռռալով ագռավ չես դառնա… էդ խնդիրը կարար լուծվեր բոլոր "ր"-երի տեղը "ռ" դնելով ու "ռ"-երը կրկնապատկելով… չնայած ես էդ էլ չեմ ընդունում… խոսքը և պահվածք/գործողությունը պտի ագռավի լինի ոչ թե կռռոցը… էսի ռութինին չի վերաբերվումորտև չեմ կարդացել…

LisBeth
18.03.2015, 23:04
Լիզ, բոլորի օգտին քվեարկել եմ, որովհետև պիեսը լրիվ նոր բան էր մեզ համար, ու ապրեն իրենք, որ քաջություն են ունեցել փորձելու և մրցույթին ներկայացնելու:
Երբ սկզբերում ես քվեարկում, բոլորի օգտին քվեարկածը չեղածի հաշիվ չի, որովհետև մի երկու տարբերակի հանում ես զրոյի վրայից: Ու այսպես ասած, տեղից պոկվում են:

Իսկ եթե հավանելուն նայենք, ամենաշատը Ռուտինն եմ հավանել (ի դեպ, իմանալով հեղինակին, չեմ կարծում, թե պիտի գա ու ասի, որ ղըժժժ է արել), հետո Պիես ակումբի համարն ու Գողը գողից գողացավը:

Ես ենթադրում եմ որ ղժժ ա տուֆթա բառից, ինչը կարա և հեղինակի արտիստիզմի ևս մեկ դրսևորում լինի: Որ ոչ մի բանի մասին ա, մի քիչ խիստ եմ ասել, բայց դե ըստ ինձ թույլ ա: Ուղղակի որ թույլ էս տվել իրար ուտել, ասի մի քիչ բզբզամ:
Ի դեպ Կըռռը ոչ թե դավաճանության անլիմիտ իրավունք է ստանում, այլ թոռների մոտ խայտառակ լինելուց ա պրծնում: Էս էլ սենց:

Շինարար
18.03.2015, 23:10
Շին, էդքան էլ համաձայն չեմ հետդ…

դրամատուրգիան, պիեսը իրանց կառուցվածքով ու էությամբ տարբերվում են մյուս ձևերից, իմ կարծիքով… հեղինակը ստեղ մնում ա նեյտրալ որպես տեսանկյուն ու բելեր կերպարները նկարագրվում ու բացահայտվում են զուտ գործողությունների ու իրենց խոսքերի հիման վրա… էսի շատ դժվար բան ա, որովհետև երբ որ կերպարի նկարագիրը թողնումես կերպարին, պետք ա նաև իրա լոգիկան ուժեղ լինի, այսինքն եթե բացասական գործող անձ ունես ապա էդ բացասական գործող անձն իր խոսքերով չի կարա ասի "ես վատ մարդ եմ ու որոշել եմ վատ բաներ անել" կարգի բաներ… ինքը երբ խոսում ա պտի լոգիկա ունենա ու համոզիչ լինի էն աստիճանի որ որ կարդացողը անգամ չկողմնորոշվի… ոչ մի վատ մարդ չի ասում "ես վատ մարդ եմ ու հիմա պտի վատ բաներ անեմ"…

…հեղինակը դնում ա մենակ սեթինքը… ու բեմականացումը պիեսի անբաժան մասն ա՝ նպատակն ա, դրա համար "ձայնը" նախադասությունների ռթմը մեծ նշանակություն ունի… դրանք արտասանվելու են… սրան գումարած, բեմականացնողը մեծ ավանդ ու ներդրում ունի, չնայած էս ասելով գրողն իհարկե հիմքն ա դնում… տեսողական-լսողական ասպեկտը շատ կարևոր ա գրելու ժամանակ հաշվի առնել… և շատ հաճախ պիեսը չի գրում ավրեջ կարդացողի համար…

ես ոչ մեկը չեմ կարդացել, բայց Ռութինի համար կարամ ասեմ որ կռռոցը շատ ա… կռռալով ագռավ չես դառնա… էդ խնդիրը կարար լուծվեր բոլոր "ր"-երի տեղը "ռ" դնելով ու "ռ"-երը կրկնապատկելով… չնայած ես էդ էլ չեմ ընդունում… խոսքը և պահվածք/գործողությունը պտի ագռավի լինի ոչ թե կռռոցը… էսի ռութինին չի վերաբերվումորտև չեմ կարդացել…
Մեֆ, գեղարվեստական գրականության ամենաշատը գիտե՞ս ինչն ա լավը, որ կարծիքները, մեկնաբանությունները կարող են տարբեր լինել ու անգամ հակադիր ու մնալ ճիշտ: Էնքան ճիշտ ես ասում, որ հակաճառելու բան չունեմ, բայց ես էլ եմ ճիշտ, որովհետև իմ ասածը գոյություն ունի՝ կա դրամատուրգիա ընթերցանության համար, երբ գրողը գրում ա հենց մենակ ընթերցանության համար: Նաև կա դրամատուրգիա ու բեմադրության ձև ասեմ, թե ոճ, որում հերոսը կարող ա ասի, որ ինքը վատ մարդ ա ու որոշել ա վատ բան անի: Մի տեսակ տարօրինակ ա իհարկե, էդ մոտեցումը կարող ա մեզ համար ընդունելի լինի, կարա՝ չլինի, բայց մոտավորապես գուցե ոչ բառացի դրան էր գնում Բրեխտը, համենայն դեպս իր օտարման էֆֆեկտի տակ, եթե ճիշտ եմ հասկանում էդ երևույթը, ես լրիվ հնարավոր եմ համարում, որ դերասանը բեմ բարձրանա ու ասի՝ կերպարը որ ես կերտում եմ՝ բացասական ա, և էն ամենը ինչ նա անելու ա, վատ ա: Էլ չմոռանանք՝ ժողովրդական էն տիպի թատրոնը, երբ դերասանների հետ բեմում կամ էդ դեպքում շրջանակի մեջ ա նաև հաճախ հենց հեղինակը կամ բանասացը, պատմողը, ով կարա լրացնի, որոշ բաներ բացատրի, գեղարվեստական ռեմարկներով զարդարի ներկայացումը:

Ռ-երը ինձ էլ դուր չէին գա, որովհետև մենք չենք դիտում, կարդում ենք, իսկ կարդալու համար հարմար չեն:

Մի խոսքով, ասելս էն ա, որ իրավունք ունես հետս համաձայն չլինես, բայց ասածս իմեետ մեստը բիծ: Իսկ ես քեզ հետ համաձայն եմ: Ինչքան շատ մոտեցում, էնքան հետաքրքիր:

Շինարար
18.03.2015, 23:23
Մեկ էլ ավելացնեմ, որ չհասկացա, թե քո ասածը ինչով էր հակադրվում իմ ասածին, բացի նրանից, որ սկզբում գրել ես, թե համաձայն չես:))

Բայց ես ուղղակի փորձել եմ քո գրառմանը պատասխանեմ:

Ենթադրում եմ՝ ուղղակի փորձում ես քննարկում զարգացնել:

Mephistopheles
18.03.2015, 23:38
Մեֆ, գեղարվեստական գրականության ամենաշատը գիտե՞ս ինչն ա լավը, որ կարծիքները, մեկնաբանությունները կարող են տարբեր լինել ու անգամ հակադիր ու մնալ ճիշտ: Էնքան ճիշտ ես ասում, որ հակաճառելու բան չունեմ, բայց ես էլ եմ ճիշտ, որովհետև իմ ասածը գոյություն ունի՝ կա դրամատուրգիա ընթերցանության համար, երբ գրողը գրում ա հենց մենակ ընթերցանության համար: Նաև կա դրամատուրգիա ու բեմադրության ձև ասեմ, թե ոճ, որում հերոսը կարող ա ասի, որ ինքը վատ մարդ ա ու որոշել ա վատ բան անի: Մի տեսակ տարօրինակ ա իհարկե, էդ մոտեցումը կարող ա մեզ համար ընդունելի լինի, կարա՝ չլինի, բայց մոտավորապես գուցե ոչ բառացի դրան էր գնում Բրեխտը, համենայն դեպս իր օտարման էֆֆեկտի տակ, եթե ճիշտ եմ հասկանում էդ երևույթը, ես լրիվ հնարավոր եմ համարում, որ դերասանը բեմ բարձրանա ու ասի՝ կերպարը որ ես կերտում եմ՝ բացասական ա, և էն ամենը ինչ նա անելու ա, վատ ա: Էլ չմոռանանք՝ ժողովրդական էն տիպի թատրոնը, երբ դերասանների հետ բեմում կամ էդ դեպքում շրջանակի մեջ ա նաև հաճախ հենց հեղինակը կամ բանասացը, պատմողը, ով կարա լրացնի, որոշ բաներ բացատրի, գեղարվեստական ռեմարկներով զարդարի ներկայացումը:

………


էլի համաձայն չեմ Շին… կարա՞ս ասես որն ա իմաստը պիես գրելու եթե բեմականացումը կարևոր չի… կարդացողի համար գրելու իմաստն անհասկանալի ա, քանի որ կարդացողի համար գրելու շատ ավելի շատ ու հարուստ ձևեր կան… կարող ա գրողը գրում ա պիեսը հույս չունենալով որ կբեմականացվի, էդ ուրիշ ա արդեն…

լավ ու վատ կերպարի համար… իհարկե կարա լինի որ ափաշքյարա ասի ես վատն եմ… բայց էդ դեպքում ամբողջ պիեսը և ոչ միայն պիեսը, հիմնվում ա սյյուժեի վրա, ինչքանով ա սյուժեն հետաքրքիր ու գործողությունները դինամիկ… դա արվում ա հիմնականում entertainment բիզնեսում… կարդացողի կամ դիտողի վրա բան չի թողած… ես տենց չեմ սիրում…

…էլ չասեմ բանասացների ու պատմողների մասին… էլ ինչ դրամատուրգիա եթե բանասացը պտի գա ու ինձ ասի ես ինչ մտածեմ ու ինչ տեսնեմ… կարող ա կա տենց պրակտիկա, բայց դա էլ ինձ համար անընդունելի ա…

էս վերջերս BBC-ով Դոստոևսկու "Ապուշ"-ի բեմականացումը լսեցի… էլեկտրականացրեց ու քցեց մի կողմ ինձ… բացարձակապես հեղինակի խոսք չկար ու ռադիոբեմականացում էր…

LisBeth
18.03.2015, 23:40
Մեկ էլ ավելացնեմ, որ չհասկացա, թե քո ասածը ինչով էր հակադրվում իմ ասածին, բացի նրանից, որ սկզբում գրել ես, թե համաձայն չես:))

Բայց ես ուղղակի փորձել եմ քո գրառմանը պատասխանեմ:

Ենթադրում եմ՝ ուղղակի փորձում ես քննարկում զարգացնել:


Իսկ որ պիեսը նախ և առաջ ընթերցելու համար ա գրվում, եթե հեղինակը նախ և առաջ գրող ա, ինձ թվումա՝ լրիվ բնական ա: Գրողը, նորմալ գրողը սովորաբար չի կարողանում մնալ զուտ բեմադրողի համար նախատեսված ռեմարկների սահմաններում, ու դրանցում էլ հաճախ տուրք ա տալիս իր գեղարվեստական մտածողությանը, բա ուրիշ էլ ո՞նց: Գրողը առաջին հերթին գրում ա գեղարվեստական ստեղծագործություն, ո՞վ կբեմադրի, ո՞նց կբեմադրի, դա հարցի մյուս կողմն ա: ինձ թվում ա էս մասի: բայց Մեֆը կասի:

Շինարար
18.03.2015, 23:48
էլի համաձայն չեմ Շին… կարա՞ս ասես որն ա իմաստը պիես գրելու եթե բեմականացումը կարևոր չի… կարդացողի համար գրելու իմաստն անհասկանալի ա, քանի որ կարդացողի համար գրելու շատ ավելի շատ ու հարուստ ձևեր կան… կարող ա գրողը գրում ա պիեսը հույս չունենալով որ կբեմականացվի, էդ ուրիշ ա արդեն…

լավ ու վատ կերպարի համար… իհարկե կարա լինի որ ափաշքյարա ասի ես վատն եմ… բայց էդ դեպքում ամբողջ պիեսը և ոչ միայն պիեսը, հիմնվում ա սյյուժեի վրա, ինչքանով ա սյուժեն հետաքրքիր ու գործողությունները դինամիկ… դա արվում ա հիմնականում entertainment բիզնեսում… կարդացողի կամ դիտողի վրա բան չի թողած… ես տենց չեմ սիրում…

…էլ չասեմ բանասացների ու պատմողների մասին… էլ ինչ դրամատուրգիա եթե բանասացը պտի գա ու ինձ ասի ես ինչ մտածեմ ու ինչ տեսնեմ… կարող ա կա տենց պրակտիկա, բայց դա էլ ինձ համար անընդունելի ա…

էս վերջերս BBC-ով Դոստոևսկու "Ապուշ"-ի բեմականացումը լսեցի… էլեկտրականացրեց ու քցեց մի կողմ ինձ… բացարձակապես հեղինակի խոսք չկար ու ռադիոբեմականացում էր…
Մեֆ, սաղ ճիշտ ես, քննարկելու բան կա, բայց էդ երևույթները կան, գոյություն ունեն, ուզես, թե չուզես, ընդունելի լինի քեզ համար, թե չէ: Իսկ ինձ դուր ա գալիս կարդալու համար նախատեսված դրամատուրգիան, գուցե դու դեմ ես դրան, բայց վա՞տ ա, որ կա էնպիսի ընթերցանության համար նախատեսված նյութ, որը կարող ա ապահովել իմ ժամանցը. ինչո՞վ ա վատ: Արվեստը տարբեր ձև ա լինում, ինչքան բազմազան, էնքան լավ, էնքան ամենքս կգտնենք մերը: Ու էլի չհասկացա, թե իմ որ ասածի հետ համաձայն չե՞ս. պնդում ես, որ նման բան չկա՞: Գուցե պնդո՞ւմ ես, որ դա այլևս թատրոն չի կարա կոչվի: Գուցե, քննարկելու թեմա ա: Մեկ էլ մի բան ասեմ՝ համաձայն չեմ-ով ընդհանրապես գրական կամ մշակութային թեմաներով քննարկումները սկսելը էնքան էլ ճիշտ չի, որովհետև ես հո հիմարություններ չեմ դուրս տվել ի վերջո, էս դեպքում քննարկումը գուցե կարելի ա զարգացնել, իմ ասածնեը զարգացնել կամ ուղղությունը փոխել, բայց ինչի՞ն չես համաձայն, երբ ես ասում եմ էն, ինչը կա՝ անկախ իմ ուզել-չուզելուն :))

LisBeth
18.03.2015, 23:49
էլի համաձայն չեմ Շին… կարա՞ս ասես որն ա իմաստը պիես գրելու եթե բեմականացումը կարևոր չի… կարդացողի համար գրելու իմաստն անհասկանալի ա, քանի որ կարդացողի համար գրելու շատ ավելի շատ ու հարուստ ձևեր կան… կարող ա գրողը գրում ա պիեսը հույս չունենալով որ կբեմականացվի, էդ ուրիշ ա արդեն…

լավ ու վատ կերպարի համար… իհարկե կարա լինի որ ափաշքյարա ասի ես վատն եմ… բայց էդ դեպքում ամբողջ պիեսը և ոչ միայն պիեսը, հիմնվում ա սյյուժեի վրա, ինչքանով ա սյուժեն հետաքրքիր ու գործողությունները դինամիկ… դա արվում ա հիմնականում entertainment բիզնեսում… կարդացողի կամ դիտողի վրա բան չի թողած… ես տենց չեմ սիրում…

…էլ չասեմ բանասացների ու պատմողների մասին… էլ ինչ դրամատուրգիա եթե բանասացը պտի գա ու ինձ ասի ես ինչ մտածեմ ու ինչ տեսնեմ… կարող ա կա տենց պրակտիկա, բայց դա էլ ինձ համար անընդունելի ա…

էս վերջերս BBC-ով Դոստոևսկու "Ապուշ"-ի բեմականացումը լսեցի… էլեկտրականացրեց ու քցեց մի կողմ ինձ… բացարձակապես հեղինակի խոսք չկար ու ռադիոբեմականացում էր…

Պատմողները ավելի շատ ներվայնացնում են, իրանց ներկայությունը բեմում ռուդիմենտար ա, բայց իրանք հիմնականում չեն ասում թե ինչ մտածես, այլ ինչ որ նախապատմություն կամ լրացում են անում: Ես չեմ սիրում իրանց, բայց ընդունում եմ գոյության իրավունքը

Mephistopheles
18.03.2015, 23:52
Դրամատուրգիան ու գեղավեստական գրականությունը տարբերություններ ունեն… դրա համար էլ կա դրամատուրգ և գրող… շատ հաճախդրանք ընդհանուր եզրեր ունեն, բայց որ լավ գրողը համ էլ լավ դրամատուրգ ա՝ սխալ ընկալում ա…

դրամատուրգը պտի լավ հասկանա բեմական արվեսը, տեխնոլոգիաներն ու կոլեկտիվ աշխատելու տեխնոլոգիաները… պիեսի վերջնական տեսքը բեմականացված վիճակն ա ու գրողը պտի հասկանա դա… նույն պիեսի տարբեր բեմականացումներ կարան լինեն ու տարբեր դերասաններ կարան տարբեր ձևերի խաղան… ու պիեսը կարա 100 անգամ բեմականացվի ու 100 անգամ խաղացվի ու իսկական սիրողը կամ երկրպագուն ամեն անգամ պտի գնա տեսնի որտև կարող ա առավոտվա ներկայացումը լավը լինի երեկոյանը վատը… պողոսը լավ խաղա պետրոսն ավելի տարբեր… իսկ մենակ կարդալու համար գրած "պիեսը" կարաս մի անգամ կարդաս ու մեկ էլ մի քանի տարի հետո, կամ էլ երբեք… էդ արդեն որպես պիես դադարում ա գոյություն ունենալ…

նախագիծը պտի սարքվի… եթե մնաց թղթի վրա, հաշիվ չի…

իհարկե շատ լավ եք արել որ գրել եք… ես քաջալերում եմ քաջությունը… իմ գրածները չի վերաբերվում մրցույթի ստեղծագործություններին…

ivy
18.03.2015, 23:58
Մեֆ, իսկ գործերը չես ուզո՞ւմ կարդալ։

LisBeth
18.03.2015, 23:59
Հենց նոր ակումբային պիեսիս մեջ նոր տեսարան ավելացավ Մեֆի ու Շինարարի բանավեճով, հետևում ենք ընթացքին

Շինարար
19.03.2015, 00:00
Դրամատուրգիան ու գեղավեստական գրականությունը տարբերություններ ունեն… դրա համար էլ կա դրամատուրգ և գրող… շատ հաճախդրանք ընդհանուր եզրեր ունեն, բայց որ լավ գրողը համ էլ լավ դրամատուրգ ա՝ սխալ ընկալում ա…


Մեֆ կա գրող, ով կարող է լինել դրամատուրգ, բանաստեղծ, արձակագիր, սրանք երեքն էլ գրող են, ովքեր ստեղծագործում են տարբեր գրական սեռերում, երբեմն նույն գրողը ստեղծագործում ա բոլոր երեք սեռերում: Բայց գիտեմ՝ բանավիճելու քո ցանկությունը քեզ թույլ կտա էս ասածիս հետ էլ չհամաձայնել:)) Ես ախր պարզ ճշմարտություններ եմ ասում, իմ կարծիքս չեմ էլ հայտնում, քո կարծիքն էլ իրոք ինձ շատ հետաքրքիր ա, բայց էլի, կներես, չեմ կարողանում տեսնել, թե ինչով ես հակադրվում իմ ասածին, որ ասւոմ ես՝ համաձայն չեմ :))

Mephistopheles
19.03.2015, 00:04
Մեֆ, սաղ ճիշտ ես, քննարկելու բան կա, բայց էդ երևույթները կան, գոյություն ունեն, ուզես, թե չուզես, ընդունելի լինի քեզ համար, թե չէ: Իսկ ինձ դուր ա գալիս կարդալու համար նախատեսված դրամատուրգիան, գուցե դու դեմ ես դրան, բայց վա՞տ ա, որ կա էնպիսի ընթերցանության համար նախատեսված նյութ, որը կարող ա ապահովել իմ ժամանցը. ինչո՞վ ա վատ: Արվեստը տարբեր ձև ա լինում, ինչքան բազմազան, էնքան լավ, էնքան ամենքս կգտնենք մերը: Ու էլի չհասկացա, թե իմ որ ասածի հետ համաձայն չե՞ս. պնդում ես, որ նման բան չկա՞: Գուցե պնդո՞ւմ ես, որ դա այլևս թատրոն չի կարա կոչվի: Գուցե, քննարկելու թեմա ա: Մեկ էլ մի բան ասեմ՝ համաձայն չեմ-ով ընդհանրապես գրական կամ մշակութային թեմաներով քննարկումները սկսելը էնքան էլ ճիշտ չի, որովհետև ես հո հիմարություններ չեմ դուրս տվել ի վերջո, էս դեպքում քննարկումը գուցե կարելի ա զարգացնել, իմ ասածնեը զարգացնել կամ ուղղությունը փոխել, բայց ինչի՞ն չես համաձայն, երբ ես ասում եմ էն, ինչը կա՝ անկախ իմ ուզել-չուզելուն :))

Շին ջան… հա կարա պատմող լինի, բայց ոնց որ Լիզ ասեց "ռուդիմենտալ" էլեմենտ ա…

էս գրածդ հետո տեսա, բայց դրա մասին նախորդ գրառմանս մեջ անդրադարձել եմ… կարաս կարդաս մենակ… բայց դա արդեն պիես չի լինում… ֆորմայով, հա պիես ա, բայց ամենակարևոր էլեմենտը բացակայում ա որ դառնա պիես…

ոչ ոք չի կարա մարդուն արգելի որ մարդը նստի ու պիեսը որպես "գրականություն" կարդա… սա արդեն իրավունքի հարց ա… ուղղակի պիեսը դադարում ա պիես լինելուց… եթե պիեսը գրված ա միայն կարդալու համար, դա արդեն պիես չի… ավելի ճիշտ պիեսի կյանք չունի՝ ծնվել ա որպես պիես, բայց ապրում ա որպես պատմվածք…

Նույնն ա որ բալետի մեջ մենակ խորեոգրաֆիան նայես առանց պարողների ու բեմականացման…

Շինարար
19.03.2015, 00:05
Շին ջան… հա կարա պատմող լինի, բայց ոնց որ Լիզ ասեց "ռուդիմենտալ" էլեմենտ ա…

էս գրածդ հետո տեսա, բայց դրա մասին նախորդ գրառմանս մեջ անդրադարձել եմ… կարաս կարդաս մենակ… բայց դա արդեն պիես չի լինում… ֆորմայով, հա պիես ա, բայց ամենակարևոր էլեմենտը բացակայում ա որ դառնա պիես…

ոչ ոք չի կարա մարդուն արգելի որ մարդը նստի ու պիեսը որպես "գրականություն" կարդա… սա արդեն իրավունքի հարց ա… ուղղակի պիեսը դադարում ա պիես լինելուց… եթե պիեսը գրված ա միայն կարդալու համար, դա արդեն պիես չի… ավելի ճիշտ պիեսի կյանք չունի՝ ծնվել ա որպես պիես, բայց ապրում ա որպես պատմվածք…

Նույնն ա որ բալետի մեջ մենակ խորեոգրաֆիան նայես առանց պարողների ու բեմականացման…
Մեֆ, Համլետը պիես ա, թե՞ չէ:

Mephistopheles
19.03.2015, 00:06
Մեֆ, Համլետը պիես ա, թե՞ չէ:

պիես ա… երևի՞…

Շինարար
19.03.2015, 00:14
պիես ա… երևի՞…

Գիտե՞ս խի եմ ասում, որովհետև համարյա անհնար ա՝ բեմադրել ծայրից ծայր՝ էնքան երկար ա, ինչ-որ Շեքսպիրը հաշվի չի առել, թե ժամանակներն են փոխվել: Բայց ինչ-որ պիես ասում, առաջին հերթին՝ Համլետն ենք հիշում, իսկ էն ինչ տեսնում ենք բեմում արդեն, նաև բեմադրողների շնորհքն ա: Գրողը մի քիչ ավելին ա գրում, քան պետք ա բեմադրողին, ինքը իր պատմությունն ա գրում, բեմադրողը էդտեղից հանում ա իր պատմությունը. դու անունը մի դիր պիես, ասա՝ պատմվածք ա, Համլետի ծավալները չնայած վեպի են մոտենում: Չեմ վիճում էլի, ինչ անուն ուզում ես դիր: Ակումբի մրցույթից իրավունք չունես պահանջելու առաջին հերթին նկատի ունենալ բեմադրվելը, որովհետև ո՞ւր ա բեմադրողը. երբ կլինի, թող ինքն էլ կռվի գրողի հետ, ոնց որ հաճախ ա պատահում գրողների և բեմադրողների միջև: Բայց էն ամենը, ինչ ասում ես, իրոք իրավունք ունի որպես կարծիք գոյություն ունենալու, ու գոյություն ունի, բայց հակառակ կողմն էլ կա:

Mephistopheles
19.03.2015, 00:15
Մեֆ կա գրող, ով կարող է լինել դրամատուրգ, բանաստեղծ, արձակագիր, սրանք երեքն էլ գրող են, ովքեր ստեղծագործում են տարբեր գրական սեռերում, երբեմն նույն գրողը ստեղծագործում ա բոլոր երեք սեռերում: Բայց գիտեմ՝ բանավիճելու քո ցանկությունը քեզ թույլ կտա էս ասածիս հետ էլ չհամաձայնել:)) Ես ախր պարզ ճշմարտություններ եմ ասում, իմ կարծիքս չեմ էլ հայտնում, քո կարծիքն էլ իրոք ինձ շատ հետաքրքիր ա, բայց էլի, կներես, չեմ կարողանում տեսնել, թե ինչով ես հակադրվում իմ ասածին, որ ասւոմ ես՝ համաձայն չեմ :))

բանավիճելու հարց չի Շին ջան… պիեսն ու պատմվածքը տարբեր բաներ են… դրանք ուրիշ կյանքերով են ապրում… ու ցարձակապես չի նշանակում որ լավ պատմվածք գրողը կարա լավ պիես գրի…

ժամանակի ընթացքում էս սեռերը սկսում էլ ավելի սահմանազատվել… առավել ևս տեխնոլոգիաների հետ միասին նաև էդսահամանազատումը սկսում ա ավելի հստակ դառնալ… դու իմ գրածի մյուս մասին էլ անդրադարձի… սելեկտիվ մի եղի…

Sambitbaba
19.03.2015, 00:19
Մեֆ կա գրող, ով կարող է լինել դրամատուրգ, բանաստեղծ, արձակագիր, սրանք երեքն էլ գրող են, ովքեր ստեղծագործում են տարբեր գրական սեռերում, երբեմն նույն գրողը ստեղծագործում ա բոլոր երեք սեռերում: Բայց գիտեմ՝ բանավիճելու քո ցանկությունը քեզ թույլ կտա էս ասածիս հետ էլ չհամաձայնել:)) Ես ախր պարզ ճշմարտություններ եմ ասում, իմ կարծիքս չեմ էլ հայտնում, քո կարծիքն էլ իրոք ինձ շատ հետաքրքիր ա, բայց էլի, կներես, չեմ կարողանում տեսնել, թե ինչով ես հակադրվում իմ ասածին, որ ասւոմ ես՝ համաձայն չեմ :))

Քսաներորդ դարը լիքն է այդպիսի "խառը" ստեղծագործողներով.

Բուլգակով, Սարտր, Կամյու, Դյուրրենմաթթ, Ֆրիշ, Բեքքեթ և այլն...

Սարոյաաա՜՜՜ն...

Դյուրրենմաթթը սիրում է ամեն ինչ թողնել բեմադրող ռեժիսորի երևակայության վրա, և այդ պատճառով ռեմարկներ համարյա չունի:
Իսկ, ասենք Ֆրիշը, կարող է սիրել ամեն ինչ ծամել-դնել ռեժիսորի բերանը:
Հետո՞ ինչ:
Ռեժիսորի համար ընդունելի է երկու տարբերակն էլ:
Բայց ասելով, թե դրամատուրգիան սահմանափակված պետք է լինի ինչ-որ շրջանակներով... կնշանակի դրամատուրգիան շփոթել տրամվայի հետ:
Բացի տրամվայ լինելը, որ նշանակում է, ըստ իս, գործող անձանց անունների անընդհատ կրկնվելը նոր մտքի սկզբում, - դրամատուրգիան նույնպես գրական ստեղծագործական արվեստ է, ուրեմն ինչու՞ պետք է դրամատուրգն իրեն սահմանափակի ինչ-որ բաներով:

Ցավոք, հիմա ժամանակ չունեմ, հետո երևի կշարունակեմ...:8
Կներեք, որ մեջ ընկա ու փախա...:oy

StrangeLittleGirl
19.03.2015, 00:19
Ռուտինը Մեֆն ա գրել:

Շինարար
19.03.2015, 00:22
բանավիճելու հարց չի Շին ջան… պիեսն ու պատմվածքը տարբեր բաներ են… դրանք ուրիշ կյանքերով են ապրում… ու ցարձակապես չի նշանակում որ լավ պատմվածք գրողը կարա լավ պիես գրի…

ժամանակի ընթացքում էս սեռերը սկսում էլ ավելի սահմանազատվել… առավել ևս տեխնոլոգիաների հետ միասին նաև էդսահամանազատումը սկսում ա ավելի հստակ դառնալ… դու իմ գրածի մյուս մասին էլ անդրադարձի… սելեկտիվ մի եղի…

Բայց նույն գրողը կարա գրի լավ պիեսներ՝ նախատեսված ավելի շատ ընթերցանության համար, ու նաև լավ պիենսեր, որոնք կարան մեծ հաջողություն ունենալ բեմում. կան նման օրինակներ: Իսկ սեռերի, ժանրերի սահմանազատման մասով՝ եսիմ, ես կարծում եմ ժամանակի ընթացքում էդ սահմանները ընդհակառակը լուծարվում են, պայմանականությունները կորչում են, ես որ էդ տարբերակին եմ կոմղ, դրա համար եմ ասում՝ ուզո՞ւմ ես պատմվածք անվանի, քո նշած ապուշը նախապես հո որպես պիես չի գրվել, իսկ դու ունկնդրել ես ՌԱԴԻՈբեմադրություն, իսկ թատրոնը ենթադրում ա նախ և առաջ տեսնվել՝ տեսարան, ընդ որում անմիջապես տեղում բեմադրվող, չես կարող ռադիոյով կամ հեռուստատեսությամբ նայել, պիեսը, համենայն դեպս ի սկզբանե, դրա համար չի նախատեսված եղել, բայց քո ասած տեխնոլոգիաները ամեն ինչ էնքան են խառնում, սահմանները լուծարում, քո լսածը ռադիոբեմադրություն էր, իսկ դրանից հետո երկու քաղաքական գործիչ նույն ռադիոյով բանավիճում են, գուցե նախապես փոխպայմանավորված, բայց դա էլ արդեն քաղաքական բանավե՞ճ ա: Դե արի գլուխ հանի, խառն ա, Մեֆ, խառը:

Ռադիոյի համար գրված տեքստում իհարկե հեղինակի ռեմարկները միմիկայի մաիսն ավելորդ կլինեն:

StrangeLittleGirl
19.03.2015, 00:24
Էս թեման էնքան արագ ա աճում, չեմ հասցնում գտնել գրառումները, որ մեջբերեմ: Շինը մի տեղ երկրորդի մասին գրել էր, որ արևմտահայերենն էն չի: Համաձայն եմ, իրոք էն չի, ահագին սխալներ գտա: Շատ պատասխանատու բան ա գրելը մի լեզվով, որին չես տիրապետում: Մի արեք տենց բան:

Alphaone
19.03.2015, 05:14
Մեֆ, ես քեզ սիրում եմ, ընտիր գործ ա ստացվել :)

Mephistopheles
19.03.2015, 06:28
Մեֆ, ես քեզ սիրում եմ, ընտիր գործ ա ստացվել :)

Դե ոնց ասեմ ես չեմ գրել… նենց լավ բան ասիր…

Mephistopheles
19.03.2015, 07:53
Բայց նույն գրողը կարա գրի լավ պիեսներ՝ նախատեսված ավելի շատ ընթերցանության համար, ու նաև լավ պիենսեր, որոնք կարան մեծ հաջողություն ունենալ բեմում. կան նման օրինակներ: Իսկ սեռերի, ժանրերի սահմանազատման մասով՝ եսիմ, ես կարծում եմ ժամանակի ընթացքում էդ սահմանները ընդհակառակը լուծարվում են, պայմանականությունները կորչում են, ես որ էդ տարբերակին եմ կոմղ, դրա համար եմ ասում՝ ուզո՞ւմ ես պատմվածք անվանի, քո նշած ապուշը նախապես հո որպես պիես չի գրվել, իսկ դու ունկնդրել ես ՌԱԴԻՈբեմադրություն, իսկ թատրոնը ենթադրում ա նախ և առաջ տեսնվել՝ տեսարան, ընդ որում անմիջապես տեղում բեմադրվող, չես կարող ռադիոյով կամ հեռուստատեսությամբ նայել, պիեսը, համենայն դեպս ի սկզբանե, դրա համար չի նախատեսված եղել, բայց քո ասած տեխնոլոգիաները ամեն ինչ էնքան են խառնում, սահմանները լուծարում, քո լսածը ռադիոբեմադրություն էր, իսկ դրանից հետո երկու քաղաքական գործիչ նույն ռադիոյով բանավիճում են, գուցե նախապես փոխպայմանավորված, բայց դա էլ արդեն քաղաքական բանավե՞ճ ա: Դե արի գլուխ հանի, խառն ա, Մեֆ, խառը:

Ռադիոյի համար գրված տեքստում իհարկե հեղինակի ռեմարկները միմիկայի մաիսն ավելորդ կլինեն:

Շին, դու սխալ չես անում, ալյ մակերեսային ես մոտենում… այսինքն եթե գրող ա՝ ամեն ինչ կարա գրի… տեսականորեն հա, բայց պրակտիկորեն տենց չի… գրողներ կան որ իրանց պիեսներով են հայտնի գրողներ էլ կան որ պիես գրել են, բայց հայտնի չեն դրանցով, ընդհակառակը իրանց մյուս գործերը, ոչ պիեսային, բեմականացվել են կամ կինո են նկարել, բայց պիեսները չեն ձգել… մի բան կա, չէ՞ որ տենց ա…

հետո…

տեխնոլոգինաերն էնքան են զարգացել որ մասնագիտությունները շատացել են, օրինակ գիտության բնագավառն էնքան առաջ ա գնացել ու ընդլայնվել որ հազար ու մի մասնագիտություն ա առաջացել ասենք օրինակ ֆիզիկայի կամ բժշկության բնագավառում ու մարդիկ արդեն նեղ մասնագիտանում են էս կամ էն ենթաճյուղի մեջ…

…նույնը "գրականության" մեջ ա արվում… կարաս պիես գրես, կարաս կինոյի համար սցենար գրես, կարաս շոույի համար գրես, կարաս սերիալների համար գրես… սրանք տարբեր բաներ են, տարբեր խնդիրներ են լուծում ու տարբեր կարդացող/դիտողի համար են գրվում… շատ հաճախ էդ գրողները լրիվ տարբեր համայնքների հետ են շփվում… պատմվածքը, բանաստեղծությունը, վեպը, նովելը սրանք վերջնական պրոդուկտ են, բայց սցենարը, պիեսը, կամ շոույի համար գրված տեքստը վերջնական պրոդուկտ չի ու կախված կատարողից կարա փոխվի ու շատ հաճախ փոխվում ա… նույնիսկ շատ հաճախ դրանք գրվում են նկատի ունենալով որոշակի կատարողի… պիեսի վրա թատերական համայնքը մեծ նշանակություն ունի, այսպես ասած հաճախորդ/պատվիրատուն…

ժամանակին թատրոնը եղել համ արվեստ համ ժամանցի ասպարեզ, բայց ժամանակի ընթացքում երբ կինոն մեջտեղ եկավ, ռադիոն մեջտեղ եկավ, թատրոնի բնույթը սկսեց փոխվել… կինոն ու ռադիոն ավելի հասանելի դարձան մասսաների համար որն առաջ թատրոնն էր իր վրա վերցնում… թատրոնը ամեն ներկայացում կենդանի մարդիկ էին խաղում, բայց կինոն ու ռադիոն մի անգամ որ նկարես ու ձայնագրես 1000 անգամ կարաս ցույց տաս… էլ չեմ ասում որ յություբը մեջտեղ եկավ…

նենց որ ասել որ գրող ա ամեն ինչ էլ կգրի կամ պիեսը կարդալու համար ա էդքամ էլ ճիշտ չի…

Mephistopheles
19.03.2015, 07:56
Ռուտինը Մեֆն ա գրել:

բայց դու ինչ անսլուխ մարդ դուրս եկար…

Sambitbaba
19.03.2015, 08:11
Իսկ ես անհամբեր սպասում էի Գալի պիեսին...:(:(

ivy
19.03.2015, 09:21
Արևմտահայերենը, ինչպես և արևելահայերենը, տարբեր բարբառներ ունի։
Սիրիայի հայերը մի լեզվով են խոսում, Իրանինը՝ մի ուրիշ, Լիբանանում՝ մեկ այլ և այլն։
Վստա՞հ եք, որ դուք ինքներդ տիրապետում եք էդ լեզվի բոլոր դրսևորումներին՝ էս պիեսի լեզուն քննադատել կարողանալու համար։

ivy
19.03.2015, 09:43
Կլօրն ո՞ւր կորավ :unsure

Շինարար
19.03.2015, 10:48
Արևմտահայերենը, ինչպես և արևելահայերենը, տարբեր բարբառներ ունի։
Սիրիայի հայերը մի լեզվով են խոսում, Իրանինը՝ մի ուրիշ, Լիբանանում՝ մեկ այլ և այլն։
Վստա՞հ եք, որ դուք ինքներդ տիրապետում եք էդ լեզվի բոլոր դրսևորումներին՝ էս պիեսի լեզուն քննադատել կարողանալու համար։

Այվ, եթե ինձ նկատի ունես՝ չէ, վստահ չեմ ու ընդգծել եմ իմ գրածում էդ մասին: Hարցի իմաստը չհասկացա մի բանի մասին, ինչի մասին արդեն արտահայտվել եմ: Ընդամենը գրել եմ, որ դա իմ իմացած արևմտահայերենին նման չէր, ու դա ինձ խանգարեց կարդալ, ու եթե չես տիրապետում է որևէ լեզվի, չարժե գրել էդ լեզվով, բայց գուցե արևմտահայերենի մասին իմ պատկերացումներն են սխալ: Որտեղ ա էստեղ քննադատությունը:

Շինարար
19.03.2015, 10:49
Շին, դու սխալ չես անում, ալյ մակերեսային ես մոտենում… այսինքն եթե գրող ա՝ ամեն ինչ կարա գրի… տեսականորեն հա, բայց պրակտիկորեն տենց չի… գրողներ կան որ իրանց պիեսներով են հայտնի գրողներ էլ կան որ պիես գրել են, բայց հայտնի չեն դրանցով, ընդհակառակը իրանց մյուս գործերը, ոչ պիեսային, բեմականացվել են կամ կինո են նկարել, բայց պիեսները չեն ձգել… մի բան կա, չէ՞ որ տենց ա…

հետո…

տեխնոլոգինաերն էնքան են զարգացել որ մասնագիտությունները շատացել են, օրինակ գիտության բնագավառն էնքան առաջ ա գնացել ու ընդլայնվել որ հազար ու մի մասնագիտություն ա առաջացել ասենք օրինակ ֆիզիկայի կամ բժշկության բնագավառում ու մարդիկ արդեն նեղ մասնագիտանում են էս կամ էն ենթաճյուղի մեջ…

…նույնը "գրականության" մեջ ա արվում… կարաս պիես գրես, կարաս կինոյի համար սցենար գրես, կարաս շոույի համար գրես, կարաս սերիալների համար գրես… սրանք տարբեր բաներ են, տարբեր խնդիրներ են լուծում ու տարբեր կարդացող/դիտողի համար են գրվում… շատ հաճախ էդ գրողները լրիվ տարբեր համայնքների հետ են շփվում… պատմվածքը, բանաստեղծությունը, վեպը, նովելը սրանք վերջնական պրոդուկտ են, բայց սցենարը, պիեսը, կամ շոույի համար գրված տեքստը վերջնական պրոդուկտ չի ու կախված կատարողից կարա փոխվի ու շատ հաճախ փոխվում ա… նույնիսկ շատ հաճախ դրանք գրվում են նկատի ունենալով որոշակի կատարողի… պիեսի վրա թատերական համայնքը մեծ նշանակություն ունի, այսպես ասած հաճախորդ/պատվիրատուն…

ժամանակին թատրոնը եղել համ արվեստ համ ժամանցի ասպարեզ, բայց ժամանակի ընթացքում երբ կինոն մեջտեղ եկավ, ռադիոն մեջտեղ եկավ, թատրոնի բնույթը սկսեց փոխվել… կինոն ու ռադիոն ավելի հասանելի դարձան մասսաների համար որն առաջ թատրոնն էր իր վրա վերցնում… թատրոնը ամեն ներկայացում կենդանի մարդիկ էին խաղում, բայց կինոն ու ռադիոն մի անգամ որ նկարես ու ձայնագրես 1000 անգամ կարաս ցույց տաս… էլ չեմ ասում որ յություբը մեջտեղ եկավ…

նենց որ ասել որ գրող ա ամեն ինչ էլ կգրի կամ պիեսը կարդալու համար ա էդքամ էլ ճիշտ չի…

Մեֆ, հաստա՞տ ինձ ես պատասխանել:

Շինարար
19.03.2015, 10:52
Էրեխեք, կներեք, քննարկման ժամանակ երբ քո ասածի հետ կապ չունեցող բաներով քեզ հակադարձում են, ու չգիտես, թե ինչ պատասխանես, ահագին հոգնացնող ա, էդ խնդիրը շատ եմ ընդգծել ակումբի քննարկումների ժամանակ ու հիմնականում հենց էդ ա ինձ հետ պահում մասնակցելուց, որ փոխանակ զրուցես, հա պիտի բացատրես, որ ես էդ չէի ասում:

Mephistopheles
19.03.2015, 11:47
Մեֆ, հաստա՞տ ինձ ես պատասխանել:

Շին, եթե էս դու ես գրել ուրեմն քեզ եմ պատասխանել…


Բայց նույն գրողը կարա գրի լավ պիեսներ՝ նախատեսված ավելի շատ ընթերցանության համար, ու նաև լավ պիենսեր, որոնք կարան մեծ հաջողություն ունենալ բեմում. կան նման օրինակներ: Իսկ սեռերի, ժանրերի սահմանազատման մասով՝ եսիմ, ես կարծում եմ ժամանակի ընթացքում էդ սահմանները ընդհակառակը լուծարվում են, պայմանականությունները կորչում են, ես որ էդ տարբերակին եմ կոմղ, դրա համար եմ ասում՝ ուզո՞ւմ ես պատմվածք անվանի, քո նշած ապուշը նախապես հո որպես պիես չի գրվել, իսկ դու ունկնդրել ես ՌԱԴԻՈբեմադրություն, իսկ թատրոնը ենթադրում ա նախ և առաջ տեսնվել՝ տեսարան, ընդ որում անմիջապես տեղում բեմադրվող, չես կարող ռադիոյով կամ հեռուստատեսությամբ նայել, պիեսը, համենայն դեպս ի սկզբանե, դրա համար չի նախատեսված եղել, բայց քո ասած տեխնոլոգիաները ամեն ինչ էնքան են խառնում, սահմանները լուծարում, քո լսածը ռադիոբեմադրություն էր, իսկ դրանից հետո երկու քաղաքական գործիչ նույն ռադիոյով բանավիճում են, գուցե նախապես փոխպայմանավորված, բայց դա էլ արդեն քաղաքական բանավե՞ճ ա: Դե արի գլուխ հանի, խառն ա, Մեֆ, խառը:

Ռադիոյի համար գրված տեքստում իհարկե հեղինակի ռեմարկները միմիկայի մաիսն ավելորդ կլինեն:


ապուշի համար էլ ասեմ… Դոսոտևսկին պիես չի գրել, բայց բեմականացնելու համար մի հատ մարդ BBC-ից վերցրել ու դա դարձրել ա պիես, ռադիոյի համար… առանց բանասացի… դա մասնագիտություն ա… սահմանները չեն լուծարվում, նորերն են առաջանում…

"կարդալու համար գրված" պիեսները պիեսների լավ, տիպիկ օրինականեր չեն… քո ասած Շեքսպիրը հենց բեմադրվելու համար ա գրել ու ինքը հենց դերասան էլ եղել ա…

Շինարար
19.03.2015, 11:59
Շին, եթե էս դու ես գրել ուրեմն քեզ եմ պատասխանել…




ապուշի համար էլ ասեմ… Դոսոտևսկին պիես չի գրել, բայց բեմականացնելու համար մի հատ մարդ BBC-ից վերցրել ու դա դարձրել ա պիես, ռադիոյի համար… առանց բանասացի… դա մասնագիտություն ա… սահմանները չեն լուծարվում, նորերն են առաջանում…

"կարդալու համար գրված" պիեսները պիեսների լավ, տիպիկ օրինականեր չեն… քո ասած Շեքսպիրը հենց բեմադրվելու համար ա գրել ու ինքը հենց դերասան էլ եղել ա…
Մեֆ ջան, մի վերջին անգամ, տենց էլ քո ընդգծածներում չգտա, թե որտեղ եմ ասել՝ եթե գրող ա ամեն ինչ էլ կգրի, իհարկե էդպես ասելը սխալ ա, շատ վիճելի ու հեշտ հերքելի, բայց մեր զրույցում խնդիրն էն ա, որ ես տենց բան չեմ ասել ու չէի էլ ասի երբեք: Մենք զրույցում իրար չենք հասկանում, որովհետև ես ուզում եմ արվեստը մի քիչ ավելի ազատ լինի էնպես, ոնց որ հենց կա էլ, ու բոլոր էդ տերմիններին խիստ պայմանականորեն եմ մոտենում էնպես, ոնց որ կան, իսկ դու ասում ես՝ եթե պիես, սենց ու վերջ, ինձ համար դա ընդունելի ա, ես դա չեմ մերժում, դրա համար չեմ կարողանում հասկանալ, երբ ասում ես՝ սխալ ես, ես ասում եմ՝ էս էլ կա բայց, ուզենք, թե չուզենք, ու ախր իրոք կա: Ախր սաղ խնդիրն էն ա, որ ես վիճելու տեղ չեմ թողնում, որովհետև ընդունում եմ բոլոր տարբերակների, տեսակետների գոյության իրավունքը, իսկ դու ասում ես՝ սխալ ես, ճիշտը մեկն ա, ու էն իմ մոտ ա, քո չոր սահմանումը խորքային ա, իմ սահմաններ չընդունելը մակերեսային, բան չեմ ասում:)) Հարգանքներս:

Mephistopheles
19.03.2015, 12:15
Մեֆ ջան, մի վերջին անգամ, տենց էլ քո ընդգծածներում չգտա, թե որտեղ եմ ասել՝ եթե գրող ա ամեն ինչ էլ կգրի, իհարկե էդպես ասելը սխալ ա, շատ վիճելի ու հեշտ հերքելի, բայց մեր զրույցում խնդիրն էն ա, որ ես տենց բան չեմ ասել ու չէի էլ ասի երբեք: Մենք զրույցում իրար չենք հասկանում, որովհետև ես ուզում եմ արվեստը մի քիչ ավելի ազատ լինի էնպես, ոնց որ հենց կա էլ, ու բոլոր էդ տերմիններին խիստ պայմանականորեն եմ մոտենում էնպես, ոնց որ կան, իսկ դու ասում ես՝ եթե պիես, սենց ու վերջ, ինձ համար դա ընդունելի ա, ես դա չեմ մերժում, դրա համար չեմ կարողանում հասկանալ, երբ ասում ես՝ սխալ ես, ես ասում եմ՝ էս էլ կա բայց, ուզենք, թե չուզենք, ու ախր իրոք կա: Ախր սաղ խնդիրն էն ա, որ ես վիճելու տեղ չեմ թողնում, որովհետև ընդունում եմ բոլոր տարբերակների, տեսակետների գոյության իրավունքը, իսկ դու ասում ես՝ սխալ ես, ճիշտը մեկն ա, ու էն իմ մոտ ա, քո չոր սահմանումը խորքային ա, իմ սահմաններ չընդունելը մակերեսային, բան չեմ ասում:)) Հարգանքներս:

Շին ջան… ասեմ, հիմնականում սաղ էկավ նրանից որ ասեցիր, "Իսկ որ պիեսը նախ և առաջ ընթերցելու համար ա գրվում, եթե հեղինակը նախ և առաջ գրող ա, ինձ թվումա՝ լրիվ բնական ա:"… էն որ հեղինակը գրող ա ընդհանուր իմաստով՝ ճիշտ ա… բայց էն որ պիեսը նախ և առաջ գրվում ա կարդալու համար չի համապատասխանում իրականությանը…

իրականում գրողները նկարիչները ու մնացած ստեղծագործողները չեն գրում կամ ստեղծագործում որ իրանց կարդան կամ նայեն կամ եսիմինչ անեն… էդ ավելի շատ ինքնարտահայտման ձև ա որ փորձում են մարդկանց հասցնել…

Շինարար
19.03.2015, 12:30
Շին ջան… ասեմ, հիմնականում սաղ էկավ նրանից որ ասեցիր, "Իսկ որ պիեսը նախ և առաջ ընթերցելու համար ա գրվում, եթե հեղինակը նախ և առաջ գրող ա, ինձ թվումա՝ լրիվ բնական ա:"… էն որ հեղինակը գրող ա ընդհանուր իմաստով՝ ճիշտ ա… բայց էն որ պիեսը նախ և առաջ գրվում ա կարդալու համար չի համապատասխանում իրականությանը…

Գուցե, ես ամեն դեպքում պնդում եմ, որ եթե հեղինակը նախ և առաջ գրող ա, ուրեմն շատ հնարավոր ա, որ նախ և առաջ գրի ի նկատի ունենալով կարդալը, ինքը գրող ա, դերասան ու բեմադրող չի: Ուրիշ բան եթե ընդգծած չլինեի նախ և առաջ գրող լինելը, ընդ որում՝ նույնիսկ ընդգծել եմ, որ ինձ ա էդպես ընդամնեը թվում, դեռ մի բան էլ ինձ թվում ա, որ եթե էդպես ա անում, դալրիվ բնական ա, ինչը չի նշանակում, եթե էդպես չլինի, անբնական կլինի… Հաստա՞տ էդքան լավ եմ ձևակերպել միտքս, շատ դուրըս եկավ:)) Ամեն դեպքում, ակումբի պիեսների առաջ էսօրվա դրությամբ այլ պահանջ դնելը, քան կարդալի լինելը, եսիմ, ինչքանո՞վ ա ճիշտ: Մի անգամ էլ եմ ասում, էն մոտեցումը, որ դու ունես, իրոք գոյություն ունի, օդից բաներ չես խոսում հո… Բայց էն ինչ ես եմ ասում, ես ասում եմ՝ էս մոտեցումն էլ գոյություն ունի, ընդամենը փաստ եմ արձանագրում, ու չեմ կարողանում հասկանալ, թե ոնց կարող ա իմ ասածը էդ դեպքում սխալ լինի, եթե ախր հաստատ գիտեմ, որ տենց բան կա: Բայց ընդհանուր մերսի քննարկման համար, հանաք հանաք ահագին խոսացինք:

StrangeLittleGirl
19.03.2015, 12:47
Արևմտահայերենը, ինչպես և արևելահայերենը, տարբեր բարբառներ ունի։
Սիրիայի հայերը մի լեզվով են խոսում, Իրանինը՝ մի ուրիշ, Լիբանանում՝ մեկ այլ և այլն։
Վստա՞հ եք, որ դուք ինքներդ տիրապետում եք էդ լեզվի բոլոր դրսևորումներին՝ էս պիեսի լեզուն քննադատել կարողանալու համար։

Ռիփ, Պարսկաստանինն արևմտահայերեն չի, արևելահայերեն ա: Դա մեկ: Երկրորդ, հա, ես բավականաչափ գիտեմ արևմտահայերենի քերականություն, որ սխալները բռնեմ: Ամբողջ պիեսի արևմտահայերեն հատվածներում լիքը տեղերում արևելահայերեն ա պլստացրած: Եթե չալարեմ, կարամ սաղ բոլդով ցույց տամ: Էլ չեմ ասում, որ եթե արևելահայերենը կարելի ա դասական ուղղագրությամբ գրել, էդքան սարսափելի չի, ապա արևմտահայերենն աբեղյանականով ուղղակի անթույլատրելի ա:

Ու պիեսի լեզվից հստակ երևում ա, որ հեղինակը ոչ թե կոնկրետ բարբառ ա վերցրել, այլ արևմտահայերենի իր պատկերացումները, տեղ-տեղ հստակ արևելահայերեն համարժեքներ գրելով ու ստանալով շատ կեղծ լեզու:

StrangeLittleGirl
19.03.2015, 12:50
Արևմտահայերենը, ինչպես և արևելահայերենը, տարբեր բարբառներ ունի։
Սիրիայի հայերը մի լեզվով են խոսում, Իրանինը՝ մի ուրիշ, Լիբանանում՝ մեկ այլ և այլն։
Վստա՞հ եք, որ դուք ինքներդ տիրապետում եք էդ լեզվի բոլոր դրսևորումներին՝ էս պիեսի լեզուն քննադատել կարողանալու համար։


Այվ, եթե ինձ նկատի ունես՝ չէ, վստահ չեմ ու ընդգծել եմ իմ գրածում էդ մասին: Hարցի իմաստը չհասկացա մի բանի մասին, ինչի մասին արդեն արտահայտվել եմ: Ընդամենը գրել եմ, որ դա իմ իմացած արևմտահայերենին նման չէր, ու դա ինձ խանգարեց կարդալ, ու եթե չես տիրապետում է որևէ լեզվի, չարժե գրել էդ լեզվով, բայց գուցե արևմտահայերենի մասին իմ պատկերացումներն են սխալ: Որտեղ ա էստեղ քննադատությունը:
Շին, ռիսկով էլի: Ես էլ եմ համաձայն, որ չարժե գրել մի լեզվով, որին չես տիրապետում: Մի ասա, թե պատկերացումներդ սխալ են: Ինձ էլ դա խանգարեց կարդալ:

Գալաթեա
19.03.2015, 13:04
Ես ու Սասը սենց մի հատ խաղ ունենք: Դրսում որ իր անմար թվով ախպար ծանոթներին հանդիպում, հետները խոսում ա իրենց լեզվով, հետո որ շարունակում ենք քայլել՝ ես գուշակում եմ թե դա որ ախպարերենն էր կոնկրետ: Սկզբում շատ վատ էի, հա կրվում էի, հետո կամաց կամաց սկսեցի տեղը բերել:
Հիմա հարմար չի, բայց էս երկու օրը իրեն տալու եմ՝ Ասատուրի խոսքերը կարդա, որ 100%-ով համոզվեմ, բայց իմ տեսածով ու ճանաչածով, դա արևմտահայերենի Այվիի ասած ոչ մի բարբառն էլ չի: Էստեղից էնտեղից լսած, իրար կպցրած բաներ են:
Ու չեմ հասկանում, ճիշտն ասած, ինչ իմաստ ունի հեերոսիդ արևմտահայ հանել, եթե իր տեղը խոսել չես կարողանում... Տեղից էլ՝ համոզիչ կերպար սարքելը պրոբլեմ ա:

Գործերի մասին մի քիչ ուշ կանդրադառնամ:
Երրորդը հատվածաբար եմ կարդացել, սկզբից մինչև վերջ դեռ չի ստացվում, որ հասկանամ՝ ինչի մասին ա:
Ու ընդհանրապես, լավ կլիներ գործերի մասին խոսվեր, երբ բացեցի, ինչ-որ point proving մրցաշար էր գնում:

Շինարար
19.03.2015, 13:37
Ու ընդհանրապես, լավ կլիներ գործերի մասին խոսվեր, երբ բացեցի, ինչ-որ point proving մրցաշար էր գնում:
Գալ ջան, բնորոշումդ երևույթին չի համապատասխանում, քանի որ ընդամենը ուզում էի իմ ասածը ճիշտ հասկացվի, ի՞նչ անեմ, թքած ունենաս, թե ով ինչ կհասկանա, ու անցնե՞ս առաջ, էդ դեպքում նախնական գրառումն էլ պիտի չանեի, գործերի մասին կարծիք կարծեմ փոյնթփրուվերներով արտահայտել ենք: Ամեն դեպքում՝ ես որ՝ հաստատ: Եթե ուրիշները լռում են, մեր մրցաշարը էդտեղ մեղքի իր բաժինը չունի: Ու եթե էս զրույցը քննարկման մեջ ավելի մեծ ծավալ զբաղեցրեց, քան գործերի մասին կարծիքը, հաստատ էլի մեր մեղքով չի, մենք հաստատ չափը չենք անցել, ուրիշ բան, որ կարծիքներ հայտնողները չկան:

Գալաթեա
19.03.2015, 13:49
Գալ ջան, բնորոշումդ երևույթին չի համապատասխանում, քանի որ ընդամենը ուզում էի իմ ասածը ճիշտ հասկացվի, ի՞նչ անեմ, թքած ունենաս, թե ով ինչ կհասկանա, ու անցնե՞ս առաջ, էդ դեպքում նախնական գրառումն էլ պիտի չանեի, գործերի մասին կարծիք կարծեմ փոյնթփրուվերներով արտահայտել ենք: Ամեն դեպքում՝ ես որ՝ հաստատ: Եթե ուրիշները լռում են, մեր մրցաշարը էդտեղ մեղքի իր բաժինը չունի: Ու եթե էս զրույցը քննարկման մեջ ավելի մեծ ծավալ զբաղեցրեց, քան գործերի մասին կարծիքը, հաստատ էլի մեր մեղքով չի, մենք հաստատ չափը չենք անցել, ուրիշ բան, որ կարծիքներ հայտնողները չկան:

Շին ջան, ինչքանով որ հասցրել եմ հետևել՝ դու գործերից խոսել ես ու մնացած առումներով փորձում ես կարճ կապել, ի տարբերություն քո բազմաբառ օպոնենտի: Չէի ուզում, որ քո վրա վերցնեիր ամբողջությամբ, բայց դե սպասելի էր :)
Քանի որ իդեան իմն էր, ինձ ինչ-որ չափով պատասխանատու եմ համարում մրցույթի համար ու որքան էլ մնացած գործերը իրենց թափով զիջեն առաջինին, կարծում եմ ոչ մեկի մատները չեն թափվի, եթե իրենց նեղություն տան, երկու բառ գրեն իրենց կարդացածի մասին: Վատն ե՞ն, գրեք ինչի են վատը: Քննարկելու իմաստն էդ ա, որ գրողը հասկանա՝ ինչն էր պակասում իր գրածին:
Չեմ կարա մենակ ես իդեան տալով, կամ մենակ Այվին ու Բյուրը մրցույթը կազմակերպելով աշխուժությունն ու շարժը ապահովեն:

Աթեիստ
19.03.2015, 14:02
Ես հըլը չեմ կարում նստեմ մնացածները կարդամ, քվեարկությունը շուտ չփակեք։

Գալաթեա
19.03.2015, 14:41
1. Ռուտին


Կյանքիս որոշակի կետից սկսած խոսող կենդանիների, ծառ ու խոտի դերակատարմամբ գրական գործերը դադարել են ինձ դուր գալ (եթե հեքիաթ չեն), չեն ձգում: Բայց էս մեկը ստիպված էի կարդալ ու վատը չէր:

Ասում ա՝ պապ, էդ ճիշտ ա որ մենք 100 տարի ենք ապրում:
- Որ քիչ կռռաս, 200 էլ կապրենք, ապուշ լակոտ:

Հետաքրքիր թարմ մոտեցում էր, հումորը լավն էր, լավ էր, որ լավ վերջացավ, մայր ու աղջկա բզկտված դիակները ստիպված չեղանք ողբալ՝ վերևում տխուր շրջաններ գործող զույգ ագռավների կռռոցի ներքո:
Հավես կլիներ, եթե Մըռին էլ խոսք հասներ, թե չէ միակ չորով վատ տղեն/աղջիկը ինքը դուրս եկավ: Ինձ սկսել են ավելի շատ բազմաշերտ կերպարները դուր գալ, որ իրարամերժ են, փորելու տեղ կա: էս գործից դե շատ չես կարա դա սպասես, ագռավներն ինչքան ուժ ունեին բազմաշերտ էին կռկռոցների արանքում, մայրն ու դուստրը մի քիչ ավելի 3D կարային լինեին: Օրինակ հավես էր, որ աղջիկն ագռավերեն փորձում ա հետները խոսի: Մարդկային էր շատ:
Մի խոսքով, լավ կարդացվեց, entertaining էր ահագին:

Շնորհակալություն հեղինակին:

ivy
19.03.2015, 15:38
Մարդիկ, մեկդ էլ վերջից սկսեք, թե չէ մոտս էն տպավորությունն է, որ Ռուտինից առաջ չենք անցնում:
Վերջին երկու տարբերակի մասին համարյա խոսող չի եղել:
Եղածը չորս գործ է, մի քիչ ավելի աշխույժ եղեք :)

Sambitbaba
19.03.2015, 16:05
քո ասած Շեքսպիրը հենց բեմադրվելու համար ա գրել ու ինքը հենց դերասան էլ եղել ա…
Այսօր ամենաշատը հենց դա է կասկածի առնվում: Նախ, որ այդ դերասանի անունը եղել է ոչ թե Շեքսպիր, այլ Շաքսպեր: Իսկ ամենակարևորը, որ նա եղել է անգրագետ և երբեք Անգլիայից դուրս չի եկել: Իսկ Շեքսպիրի շատ պիեսներում լիքն են այնպիսի տեսարանները, որոնք վավերականորեն (թե՞ վավերագրականորեն:think) համապատասխանում են տվյալ աշխարհագրական վայրին, որտեղ տեղի է ունենում գործողությունը: Ինչպես, օրինակ. նա, ով գրել է "Երկու վերոնացի" պիեսը, անհնար է, որ երբեք Վերոնայում եղած չլինի:

Շեքսպիրի մասին մի քանի տարի առաջ նկարահանած ֆիլմը շատ գեղեցիկ պատկերում է նրա ով լինելու մասին հիպոթեզներից մեկը: Այսինքն, բարձր խավի ներկայացուցիչ մեկը, ով հիվանդագինորեն սիրում էր պիեսներ գրել, ստիպված է իր պիեսներն աշխարհին նվիրել անգրագետ դերասանի անվան տակ, քանզի պիեսներ գրելն ազնվականի համար ամոթ բան էր համարվում...

Մի տարբերակ էլ կա, որ իբր Շեքսպիրի պիեսների հեղինակն է Ֆրենսիս Բեկոնը: Խոսքը ոչ թե ճանաչված փիլիսոփայի մասին է, այլ նրա, ով Գյոթեից առաջ գրել է "Ֆաուստ" պիեսը:

Իմ ավելի սիրած հիպոթեզն է, որ Շեսպիր անվան տակ թաքնված են երկու հոգի: Մեկն իբր թե շատ վաղ տարիքում մահացած, շատ հայտնի պոետ Ֆիլիպ Սիդնին է: Ասում են, որ նա ոչ թե մահացել է, այլ ընդհատակ է անցել հենց Շեքսպիր դառնալու համար: Երկրորդի անունը մտքիցս թռել է այս պահին, ինչպես նաև գրքի հեղինակների (երկու հոգին են) անունը, եթե մեկին հետաքրում է, ասեք, հետո կգրեմ: Այս երկրորդն էլ եղել է ճանաչված ազնվական, մեծ քաղաքական գործիչ, ինչպես նաև Անգլիայի լրտեսը Վատիկանում: Եվ, երբ բացահայտել են, որ նա լրտես է, սա էլ թաքնվել է Ֆիլիպ Սիդնիի հետ երկար տարիներ, և այս երկուսի գաղտնի ստեղծագործական արդյունքն են այդ սքանչելի պիեսները: Իսկ "Շեքսպիր", ուղղակի մականուն է, որ նշանակում է. shake spire: Եվ, իմիջիայլոց, Շեքսպիրի "Փյունիկն ու Աղավնին" պոեմն, իբր թե, հենց պատմում է այս երկուսի կապի մասին:

Կներեք, որ թեմայից շեղվեցի, բայց դուք երկուսդ էլ, ոնց որ այնքան էլ թեմայում չեք, ճի՞շտ է...:)

ivy
19.03.2015, 16:16
Սամ, հասկացանք, որ մեր մրցույթներին մասնակցելու ցանկություն այլևս չես ունենում, բայց գործերի մասին կարծիք հայտնել հո կարող ես :)
Ու նորից առաջարկում եմ վերջից սկսել, որ ամբողջ ուշադրությունը միայն առաջին տարբերակի վրա չլինի:

Այբ
19.03.2015, 16:55
Կորչի թեզը, քննարկումներին մասնակցեմ:))

Սկսել եմ վերջից։

Պիես Ակումբի համար
Չգիտես ինչի, բայց կարդացել էի Պիես Ակումբի մասին :)) Մի խոսքով։

Շատ կենցաղային թվաց, չնայած կենցաղային էլ կարելի է ներկայացնել այնպես, որ կարդաս ու ասես՝ որպես գործ ստացված էր, ասելիքը, գաղափարը հստակ էր։
Հաշվի առնելով, որ սա առաջին փորձն է/պիսի գրելու առումով/, որ ակումբցիները գրում են, ինձ թվում է՝ պետք չի շատ խիստ մոտենալ, բայց դե եթե քննարկում է գնում, ուրմեն՝ դա պատճառ չի, որ մենակ գովես; Լավ, չշեղվեմ։

Բարձրացրած թեման՝ դեռահասների բարդ <<հարաբերությունները>> աշխարհի ու ծնողի հետ․․․ակտուալ թեմա է։ Բայց չնայած դրան հեղինակը չի կարողացել իր բարձրացրած թեման պիեսի մեջ ներկայացնել․․․շատ հում է ստացվել։ Ինձ թվում է՝ գրողը դեռահաս տարիքում է գտնվում։ Ոչինչ, հեղինակ ջան, դեռ կհասցնես լավ գործեր գրել։
Մեկ էլ՝ լավ կլիներ, եթե վերնագիրը սենց անորոշ չլիներ, որովհետև վերնագիրը հեչ կապ չունի գրված տեքստի հետ։ Ուղղակի մրցույթի <<պահանջն է>> արտահայտում, բայց չես կարող պիեսի վերնագիրը համարել։

ivy
19.03.2015, 17:08
Այբ, իմ կարծիքով, ահագին էլ «եփված» է էդ գործը, հեչ էլ հում չի:
Շարադրանքն էլ լավն է, համենայնդեպս հավեսով կարդացվում է:
Իմ կարծիքով, թեման ներկայացված է հենց էնպես, ինչպես պետք է: Ընտանեկան իրավիճակը լավ արտահայտված է երկխոսությունների մեջ:

Իսկ ամենաշատն ինձ վերջն է դուր եկել: Շատ ճիշտ տեղում ու սիրուն է վերջացրած:

Sambitbaba
19.03.2015, 17:12
Սամ, հասկացանք, որ մեր մրցույթներին մասնակցելու ցանկություն այլևս չես ունենում, բայց գործերի մասին կարծիք հայտնել հո կարող ես :)
Ու նորից առաջարկում եմ վերջից սկսել, որ ամբողջ ուշադրությունը միայն առաջին տարբերակի վրա չլինի:

Համոզեցիր, Այվ ջան:
Այսինքն, էն գլխից էլ համոզված էի, քանզի մասնակցելը մի կողմ, բայց կարծիքներ միշտ էլ հայտնել եմ::)
Ուղղակի չի ստացվում մեկ անգամ ևս կարդալ, որ որոշակի մի բան գրեմ:
Ասեմ, որ չորսն էլ կարդացել եմ և, քեզ պես, քվեարկելու եմ բոլորի համար էլ, որովհետև նրանք, ովքեր համարձակվեցին պիես գրել, արդեն գովասանքի են արժանի:
Չնայած... չեմ կարծում, թե այդքան դժվար բան է պիես գրելը, ուղղակի այդպիսի կարծիք է ստեղծվել, որ դժվար է: Ասում են, չէ՞, որ այնքան սարսափելի չէ սատանան, որքան սարսափելի նկարագրում են նրան: Ըստ իս, բանաստեղծություն գրելն ավելի է դժվար:
Բայց դա հասկանալու համար, սկզբից պետք է համարձակվել ու փորձել:
Այնպես որ, ապրեն համարձակվողնեը:

LisBeth
19.03.2015, 17:29
Սենց մի հատ հարց Բյուր ու մյուսներ, ինչի եք մտածում որ դա հենց արևմտահայաերեն ա ու մի բան էլ սխալ ու ճիշտ որոշում: Անկասկած ադապտացված ա, ոչ հաջող ու անհասկանալի, որ դաժե մարդկանց խանգարում ա գործը կարդալ, բայց ասենք ինչի օրինակ մի փախած / հիշել ու անպայաման կարդալ էս բառի բացատրությունը ակումբում/ գյուղի բարբառ չի, որ ռայցենտր կամ մարզկենտրոն տեղափոխված մարդու մոտ մուտացիայի ա ենթարկվել: Բան չունեմ ասելու, լավ կլիներ լրիվ գրական, բուն բարբառով ավելի անհասկանալի չլինելու համար՝ էս դեպքում գոնե մարդիկ մինչև վերջ կկարդային ու կարծիքներ կասեին/փաստ չի, հավանականություն ա, քանի որ կենցաղայնություն էլ կարա ստիպի մարդկանց չկարդալ գրածը/: Սենց բաներ եմ մտածում:

LisBeth
19.03.2015, 17:36
Այբ, իմ կարծիքով, ահագին էլ «եփված» է էդ գործը, հեչ էլ հում չի:
Շարադրանքն էլ լավն է, համենայնդեպս հավեսով կարդացվում է:
Իմ կարծիքով, թեման ներկայացված է հենց էնպես, ինչպես պետք է: Ընտանեկան իրավիճակը լավ արտահայտված է երկխոսությունների մեջ:

Իսկ ամենաշատն ինձ վերջն է դուր եկել: Շատ ճիշտ տեղում ու սիրուն է վերջացրած:

Այվ սաղ ճիշտ ես ասում շարադրանքը ր այլն՝ սիրուն ա, բայց ընդհատվածության զգացում ա թողում: Ի վերջո ասենք կորուստը ապրելու հազար ու մի ձև կա, ասենք դեռահաս տարիքի բնորոշ խնդիրների հետ, որ էդքան լավ նկարագրված ա, բայց դե էդ ալտեր էգոն ահագին շատ ա օգտագործվում, հետաքրքրությունը կորում ա որ կարդում ես անուններն ու արդեն գիտես ինչն ինչոց ա, լիարժեք կերպար ա պետք, ու փոխհարաբերություն: Կամ էլ ծայրահեղ դեպքում, իրանց մեջ հակասությունը խորացվեր: Եսիմ

Գալաթեա
19.03.2015, 17:38
2. Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր

Բացի նրանից, որ դժվար ա կարդացվում, ջղայն գործ ա: Ու չեմ հասկանում՝ ինչի: Իմաստը չեմ տեսնում էդ անսպասելի կոպտությունների ու վիրավորանքների...ես ինքս էլ սիրում եմ սուր գրել, բայց աշխատում եմ դա արդարացված լինի: Էստեղ որքան էլ փորձեցի՝ արդարացում գտնել չկարողացա:
Ասատուրի պահով նորից համոզվեցի, որ շատ անհաջող ա արված արևմտահայերենի պահը... ախպարը երբեք չի ասի՝ պառալիչ, քֆուր ուտել, կամ կներեք համոզվածությանս համար՝ Սոչի չի գնա հանգստանալու...չգիտեմ, authenticity-ն զրո էր էս կերպարի, չէր թողնում, որ հավատաս իրան:
Ու շատ քիչ բան էր, որ հասկանալի էր, հեղինակ ջան, ասենք՝ աղջկա ուրիշ անունով ներկայանալը, ինչի՞ համար տենց արեց... պատճառը գործում տենց էլ չերևաց: Կամ վերջին Ծերունին Ասատուրն է՞ր: Երևի հա, դժվար երկու մեդվեժատնիկ ախպար լիներ մի գործում: էդ դեպքում՝ ինչի՞ դառավ անանուն ծերունի, որ մենք գլխի չընկնե՞նք:
Մի խոսքով, կուզենայի անունները բացվելուց հետո գրողը մի քիչ պարզաբաներ:

Շնորհակալություն հեղինակին:

Գալաթեա
19.03.2015, 17:44
Սենց մի հատ հարց Բյուր ու մյուսներ, ինչի եք մտածում որ դա հենց արևմտահայաերեն ա ու մի բան էլ սխալ ու ճիշտ որոշում: Անկասկած ադապտացված ա, ոչ հաջող ու անհասկանալի, որ դաժե մարդկանց խանգարում ա գործը կարդալ, բայց ասենք ինչի օրինակ մի փախած / հիշել ու անպայաման կարդալ էս բառի բացատրությունը ակումբում/ գյուղի բարբառ չի, որ ռայցենտր կամ մարզկենտրոն տեղափոխված մարդու մոտ մուտացիայի ա ենթարկվել: Բան չունեմ ասելու, լավ կլիներ լրիվ գրական, բուն բարբառով ավելի անհասկանալի չլինելու համար՝ էս դեպքում գոնե մարդիկ մինչև վերջ կկարդային ու կարծիքներ կասեին/փաստ չի, հավանականություն ա, քանի որ կենցաղայնություն էլ կարա ստիպի մարդկանց չկարդալ գրածը/: Սենց բաներ եմ մտածում:

Լիզ, նենց չի որ հազարներով բարբառներ ունենք ու էս մեկը ոչ մեկս տեղը չբերեցինք որն էր:
Ու խնդիրն էն ա, որ Ասատուրն ինքն իր "բարբառին" հարազատ չի մնում: Մեկ մի ձև ա գրում, մեկ մի ուրիշ ձև: Բարբառով խոսողը տենց չի անում: Տենց անում ա էն մարդը, ով չգիտի ինչ ա խոսում ու սխոդու հնարում ա:

LisBeth
19.03.2015, 18:04
Լիզ, նենց չի որ հազարներով բարբառներ ունենք ու էս մեկը ոչ մեկս տեղը չբերեցինք որն էր:
Ու խնդիրն էն ա, որ Ասատուրն ինքն իր "բարբառին" հարազատ չի մնում: Մեկ մի ձև ա գրում, մեկ մի ուրիշ ձև: Բարբառով խոսողը տենց չի անում: Տենց անում ա էն մարդը, ով չգիտի ինչ ա խոսում ու սխոդու հնարում ա:

ունենք, նենց ունենք դաժե որ երկու իրար համարյա կողքի գյուղերում տարբեր ձևի են խոսում, հնչյունաբանությունը, ինտոնացիան էլ ա տարբեր,էլ չասեմ բառերի մասին: Ինչ խոսք, օրինաչափություն չկա իրա խոսելու մեջ, բայց դա չի բացատրում ինչի սաղ արհամարհելով, այն է՝
ախպարը երբեք չի ասի՝ պառալիչ, քֆուր ուտել, կամ կներեք համոզվածությանս համար՝ Սոչի չի գնա հանգստանալու... և լիքը այլ բաներ, ինքը միանգամից դրվում ա արևմտահայ ռամկի մեջ ու էդ տեսանկյունից քննադատվում:

LisBeth
19.03.2015, 18:13
Ռուտինը Մեֆն ա գրել:

Հեղինակը բոլոր ուժերը ներդրել ա, որ տենց մտածենք: Հաստատ անտարբեր չի Մեֆի հանդեպ, կարող ա դաժե թաքուն կամ բացահայտ երկրպագում էլ ա: Էս ամենը իհարկե չի բացառում որ հենց Մեֆն ա հեղինակը:

LisBeth
19.03.2015, 18:21
3րդ տարբերակ - առաջի հայացքից պարզ "ռուտին" գործ ա: Խոսող կենդանիների պահը դուրս չեկավ: Կարար կերպարները խաղացնելով բացահայտեր հերոսնեին ու իրանց կապը, ավելի հաջող կլիներ, սենց անհասկանալի ա մնում հակասություններն, լոկալ մասշտաբի ռոմեո-ջուլիետությունը ու թե ինչի մի քարը բարիշացրեց իրանց: Խոսում, խոսում են բայց բան պարզ չի դառնում: Հա վիճեցին, հա ինչ որ բան կա մեջտեղը/ի՞նչ/:

Քննարկեք, ընթացքում մեջ կընկնեմ:

LisBeth
19.03.2015, 18:32
Կլօրն ո՞ւր կորավ :unsure

Կարո՞ղ ա նեղացել ա, որ իմ սցենարով իրան մի անգամ ա խոսք հասնում: Շտապում եմ ասել որ այն ինտերակտիվ-վավերագրական ա, ամեն ինչ ձեր ձեռքերում ա, փոխե՛ք պատմության ընթացքը:

Գալաթեա
19.03.2015, 18:36
ունենք, նենց ունենք դաժե որ երկու իրար համարյա կողքի գյուղերում տարբեր ձևի են խոսում, հնչյունաբանությունը, ինտոնացիան էլ ա տարբեր,էլ չասեմ բառերի մասին: Ինչ խոսք, օրինաչափություն չկա իրա խոսելու մեջ, բայց դա չի բացատրում ինչի սաղ արհամարհելով, այն է՝ և լիքը այլ բաներ, ինքը միանգամից դրվում ա արևմտահայ ռամկի մեջ ու էդ տեսանկյունից քննադատվում:

Լավ, դե արի փորձնք հասկանալ, թե գոնե մոտավոր, ինչ բարբառ ա որ կարա իր մեջ ներառի "Սոչի մեկնանք" ձևը, որն ի դեպ գրեթե բացառապես հատուկ ա պարսկահայերին, "ինձմե"-ն, "մտեր էի"-ն, "գրելուն համար չին ստեղծած", "Զիս նման" արտահայտությունները:
Տարբերակներ ունե՞ս:

Շինարար
19.03.2015, 18:57
Բյուրն ասում ա՝ ռիսկով, պնդի:) Ես սովոր չեմ, երբեք չեմ պնդել, ասում եմ՝ ում պետք ա՝ կընդունի, ում պետք չի չի ընդունի, ու հիմա էնտեղ, որտեղ գտնվում եմ, հեչ ընդունված չի պնդելը, մարդիկ գտնում են ինչ-որ համաձայնության եզր, ու սկսում դրանից, վերջում նրբորեն ակնարկում իրենց մոտեցումը՝ էնպես, ինչպես ես եմ սիրում:

Հիմա էս արևմտահայերենի պահով: Հեղինակը գիտի ինձնից լավ, թե որքանով ա ինքը տիրապետում արևմտահայերենին, եթե ես սխալ եմ եղել, պնդեմ, չպնդեմ՝ ասելու ա՝ էս ով ա, մեր բարբառում հենց էդպես էլ խոսում են, եթե ճիշտ եմ, գլուխը կքորի ու եզրակացություն կանի: Ինձ թվում ա՝ տեղին չի կարծիք հայտնողներին ասել, թե իսկ ով ասաց՝ ձեր իմացած արևմտահայերենը ճիշտ ա, կարող ա հենց դա ձեզ մի անհայտ բարբառ ա. շատ բան կարող ա, վերջում կպարզվի. եթե ձեզ համար համոզիչ ա եղել էդ արևմտահայերենը, ձեզ չի խանգարել, դուք էլ ասեք, որ ձեզ համար համոզիչ ա եղել, ձեզ չի խանգարել, դուք էլ քննարկեք ստեղծագործությունը, ոչ թե կարծիքները, որ չլինի կարծիքների քննարկում, ինչը բողոքի տեղիք ա տալիս՝ արդարացիորեն երևի:
Մի խոսքով, պնդում եմ՝ պիտի գրես էն լեզվով, որով կարողանում ես մտածել, ու պարզ ա՝ գրականության մեջ երբեմն կարող ես կարիք զգալ որևէ այլ լեզվի օգտագործման, բայց էս դեպքում, եթե էդ արևմտահայերենը քեզ մոտ բավականին եփված չի, ամոթ բան չկա, որ մի հատ լեզվակրի տաս, անցնի վրայով, հղկի: Ինձ շատ ծանոթ ա ոչ քո լեզվով գրելու դժվարությունը, դրա մեջ եմ, երեք մարդ խմբագրում ա գրածս, էլի չեմ կարողանում ստանամ էն, ինչը հայերենով ուզում էի ասել, բա գեղարվեստական գրականության մեջ ինչքա՜ն բարդ կլինի դա:

LisBeth
19.03.2015, 19:25
Լավ, դե արի փորձնք հասկանալ, թե գոնե մոտավոր, ինչ բարբառ ա որ կարա իր մեջ ներառի "Սոչի մեկնանք" ձևը, որն ի դեպ գրեթե բացառապես հատուկ ա պարսկահայերին, "ինձմե"-ն, "մտեր էի"-ն, "գրելուն համար չին ստեղծած", "Զիս նման" արտահայտությունները:
Տարբերակներ ունե՞ս:

Մոտ ա պարսկահայերենին, ու շփոթացնող ա, հասկացա, յու գաթ փոինթ: Բայց կարծում եմ ճիշտ կլինի որ հեղինակը պատասխանի էս հարցին, երբ բացվեն անունները: Եթե գլուխը քորելուց չի ծակել էլի:

ivy
19.03.2015, 20:03
Ես անկեղծ հավատում եմ, որ Գողը գողացավի հեղինակը էդ լեզուն չի հորինել, այլ մեկ առ մեկ վերարտադրել է իր լսածը, ինչպես որ հավատում եմ՝ եղել է իր կյանքում մեկը, ով հենց էդպես է խոսել:

Եթե ես իմ պապի խոսացած հայերենից որոշ դրվագներ էստեղ շարադրեմ, մարդ կլինի, սկի չի էլ հավատա, որ դա հայերենի հետ ինչ-որ կապ ունի: Բայց մարդն էդպես էր խոսում՝ հազար բարբառ, օտար լեզուներ ու հորինած բառեր իրար խառնած:

Ամբողջ հարցն էն է, արդյո՞ք արժեր էդ «լեզուն» բերել մրցույթի ստեղծագործության մեջ, որտեղ (եկեք անկեղծ լինենք) քննարկողների մեծ մասը լուպայով նստած թերություն է փնտրում գործի մեջ: Ու սա լավ կպնելու տեղ էր: Դե արի ու համոզի, որ հա, հենց էդպես խոսող մարդ կա:
Ինձ որ լսեք, սենց բացարձակ բնական «լսածը վերարտադրած» լեզուն միայն առավելություն է ու կենդանություն է տալիս կերպարին: Բայց դե նորից եմ ասում, սա մրցույթ է, ու հավանաբար լավագույն տեղը չի էսպիսի վիճելի գործոն առաջ բերելու համար...

Mephistopheles
19.03.2015, 20:12
Հեղինակը բոլոր ուժերը ներդրել ա, որ տենց մտածենք: Հաստատ անտարբեր չի Մեֆի հանդեպ, կարող ա դաժե թաքուն կամ բացահայտ երկրպագում էլ ա: Էս ամենը իհարկե չի բացառում որ հենց Մեֆն ա հեղինակը:

Դե ասինք ես եմ… ալֆան արդեն ինձ սիրւմ ա… ասեմ չէ՞…

LisBeth
19.03.2015, 20:14
Ես անկեղծ հավատում եմ, որ Գողը գողացավի հեղինակը էդ լեզուն չի հորինել, այլ մեկ առ մեկ վերարտադրել է իր լսածը, ինչպես որ հավատում եմ՝ եղել է իր կյանքում մեկը, ով հենց էդպես է խոսել:

Եթե ես իմ պապի խոսացած հայերենից որոշ դրվագներ էստեղ շարադրեմ, մարդ կլինի, սկի չի էլ հավատա, որ դա հայերենի հետ ինչ-որ կապ ունի: Բայց մարդն էդպես էր խոսում՝ հազար բարբառ, օտար լեզուներ ու հորինած բառեր իրար խառնած:

Ամբողջ հարցն էն է, արդյո՞ք արժեր էդ «լեզուն» բերել մրցույթի ստեղծագործության մեջ, որտեղ (եկեք անկեղծ լինենք) քննարկողների մեծ մասը լուպայով նստած թերություն է փնտրում գործի մեջ: Ու սա լավ կպնելու տեղ էր: Դե արի ու համոզի, որ հա, հենց էդպես խոսող մարդ կա:
Ինձ որ լսեք, սենց բացարձակ բնական «լսածը վերարտադրած» լեզուն միայն առավելություն է ու կենդանություն է տալիս կերպարին: Բայց դե նորից եմ ասում, սա մրցույթ է, ու հավանաբար լավագույն տեղը չի էսպիսի վիճելի գործոն առաջ բերելու համար...

Այվ, կարար մենակ չոր ու կոնկրետ բարբառ լիներ, կամ գրական, հասկանալի, առաջարկում եմ հեղինակին փորձել, երկուսն էլ... մտածված չի էդ պահը, ինձ հետ էլ մեկ մեկ/:D/ շատ ա լինում որ ասենք գրում ես տարված, ոնց զգում, հիշում մտաբերում գրում գնում ես: Պետք ա մտածել, արժի արդյոք: Ի դեպ իմ պապին էլ ա տենց խոսում: Ալազ բարնակ, իմ նման, որ բառը ձեռի տակ ընկնի էտ պահին ասում ա, չի մտածում որ ինքը դիցուկ պարսկահայ ա ու չի կարա դիցուկ պարալիչ բառը իրա լեքսիկոնի մեջ լինի: Ֆակտը կա, դժվար ա կարդացվում ու վսյո:

LisBeth
19.03.2015, 20:15
Դե ասինք ես եմ… ալֆան արդեն ինձ սիրւմ ա… ասեմ չէ՞…

մի ասա, բազում սրտեր կկոտրես մենակ Ալֆայինը չէ

LisBeth
19.03.2015, 20:23
Մեֆ գործից խոսա, հերք գլուխ պահես

Mephistopheles
19.03.2015, 20:24
Սօ… պարզեցի՞ք էդ ախպարն ով ա…

Mephistopheles
19.03.2015, 20:25
Մեֆ գործից խոսա, հերք գլուխ պահես

հլա չեմ կարդացել… թող շինն ասի… ինքը սիրում ա պիես կարդալ… ես գրել եմ սիրում…

LisBeth
19.03.2015, 20:25
Սօ… պարզեցի՞ք էդ ախպարն ով ա…

Բաղդասարն ա, մի թեման փոխի

LisBeth
19.03.2015, 20:26
հլա չեմ կարդացել… թող շինն ասի… ինքը սիրում ա պիես կարդալ… ես գրել եմ սիրում…

Ասել ա էլի, շատ ա հավանել գրածդ, հատկապես որ կարդալու համար ա գրված, ոչ թե բեմադրելու, քեզ արտիստիկ ա անվանել բա, արտիստ, Շաքսպեր, չէ էս մեկը ես եմ ասում, ինքը խորհուրդ տվեց համեստ լինել, ֆռացինք եկանք քո համեստության վրա

Շինարար
19.03.2015, 20:34
Այվ, կարար մենակ չոր ու կոնկրետ բարբառ լիներ, կամ գրական, հասկանալի, առաջարկում եմ հեղինակին փորձել, երկուսն էլ... մտածված չի էդ պահը, ինձ հետ էլ մեկ մեկ/:D/ շատ ա լինում որ ասենք գրում ես տարված, ոնց զգում, հիշում մտաբերում գրում գնում ես: Պետք ա մտածել, արժի արդյոք: Ի դեպ իմ պապին էլ ա տենց խոսում: Ալազ բարնակ, իմ նման, որ բառը ձեռի տակ ընկնի էտ պահին ասում ա, չի մտածում որ ինքը դիցուկ պարսկահայ ա ու չի կարա դիցուկ պարալիչ բառը իրա լեքսիկոնի մեջ լինի: Ֆակտը կա, դժվար ա կարդացվում ու վսյո:

Լիզ, ես փաստորեն իրոք գործը չկարողացա կարդամ, բայց ախր նույնիսկ եթե բարբառները խառնվում են, էլի ինչ-որ առանձնահատկություններ ա ունենում խոսքը, որը ստիպում ա, որ կարդալիս սահի, հոսի: Իմ լիբանանահայ պապն էլ լիքը ռուսերեն բառեր էր օգտագործում, բայց սչոտչիկը դառնում էր ուշչոտշիկ, սպիչկան դառնում էր իսպիշկա, էդ ռուսերեն բառերն ախպարիֆիկացման էին ենթարկվում, ու ասենք նման լեզվական երևությները կերպարի խոսքում շեշտելով հեղինակը կարող էր ընդգծել, որ կերպարը Արաբական երկրներից Սովետ ներգաղթած սերնդի ներկայացուցիչ ա. իմաստ կունենար էդ բարբառը էդ կերպարին տալը, մի խոսքով՝ հեղինակը թերացել է համոզիչ ներկայացնել կերպարի խոսքը :)

LisBeth
19.03.2015, 20:38
Լիզ, ես փաստորեն իրոք գործը չկարողացա կարդամ, բայց ախր նույնիսկ եթե բարբառները խառնվում են, էլի ինչ-որ առանձնահատկություններ ա ունենում խոսքը, որը ստիպում ա, որ կարդալիս սահի, հոսի: Իմ լիբանանահայ պապն էլ լիքը ռուսերեն բառեր էր օգտագործում, բայց սչոտչիկը դառնում էր ուշչոտշիկ, սպիչկան դառնում էր իսպիշկա, էդ ռուսերեն բառերն ախպարիֆիկացման էին ենթարկվում, ու ասենք նման լեզվական երևությները կերպարի խոսքում շեշտելով հեղինակը կարող էր ընդգծել, որ կերպարը Արաբական երկրներից Սովետ ներգաղթած սերնդի ներկայացուցիչ ա. իմաստ կունենար էդ բարբառը էդ կերպարին տալը, մի խոսքով՝ հեղինակը թերացել է համոզիչ ներկայացնել կերպարի խոսքը :)

Անկասկած Շին, թերացել ա, էն էլ ոնց: Հուսով ենք կուղղի իր սխալը, ի վերջո էս քննարկումները դրա համար են:

Շինարար
19.03.2015, 20:40
Անկասկած Շին, թերացել ա, էն էլ ոնց: Հուսով ենք կուղղի իր սխալը, ի վերջո էս քննարկումները դրա համար են:

Ասել են ռիսկով, ռիսկով պնդում եմ:oy

LisBeth
19.03.2015, 20:47
Ասել են ռիսկով, ռիսկով պնդում եմ:oy

Լավ ես անում, մյուս անգամ կարելի ա չսպասել որ ասեն նոր ռիսկով պնդես :) պնդի թող գնա

LisBeth
19.03.2015, 20:50
Մե՛ֆ, ի՞նչ ես անում, արի կարդա էհ, վիզս ծռվեց

ivy
19.03.2015, 20:57
Լիզ, դու Ակումբում Մեֆից բացի ուրիշ մեկին տեսնո՞ւմ ես :))
Կներեք, չդիմացա...

LisBeth
19.03.2015, 20:58
Լիզ, դու Ակումբում Մեֆից բացի ուրիշ մեկին տեսնո՞ւմ ես :))
Կներեք, չդիմացա...

Հա, բայց ինձ Մեֆից բացի ուրիշ ոչ մեկ չի տեսնում

ivy
19.03.2015, 20:58
Հա, բայց ինձ Մեֆից բացի ուրիշ ոչ մեկ չի տեսնում

Ամոթ քեզ :)

LisBeth
19.03.2015, 20:58
Շին գիտես ինչ եմ հիշել, որ Գողը կարդում էի, բանալին կիրովականերեն՝ բըլանիք, ուշքից գնացել եմ, կարոտըմ եմ էհ էդ լեզուն
չդիմացա :)

LisBeth
19.03.2015, 20:59
Ամոթ քեզ :)

:oy

Շինարար
19.03.2015, 21:02
Հա, բայց ինձ Մեֆից բացի ուրիշ ոչ մեկ չի տեսնում

Բա սազա՞ց:

Հ. Գ. Ուշացա, Այվին ավելի ռիսկով ա արտահայտվել:oy

LisBeth
19.03.2015, 21:04
Բա սազա՞ց:

ա դե հերիք ըմաչացնիք :oy

Շինարար
19.03.2015, 21:05
Շին գիտես ինչ եմ հիշել, որ Գողը կարդում էի, բանալին կիրովականերեն՝ բըլանիք, ուշքից գնացել եմ, կարոտըմ եմ էհ էդ լեզուն
չդիմացա :)

Սենց սրտաճմլիկ բաներ մի ասեք էլի, ես տարիքի հետ սենտիմենտալ եմ դառել, իրան-իրան աչքերս լցվում են, կողքս էլ օքմըննի կան, կասեն՝ էս ա ով ա էս լացկանը:

LisBeth
19.03.2015, 21:06
Սենց սրտաճմլիկ բաներ մի ասեք էլի, ես տարիքի հետ սենտիմենտալ եմ դառել, իրան-իրան աչքերս լցվում են, կողքս էլ օքմըննի կան, կասեն՝ էս ա ով ա էս լացկանը:

Ասիլ տեմ, քեզ խայտառակ անեմ

Mephistopheles
19.03.2015, 21:24
Մե՛ֆ, ի՞նչ ես անում, արի կարդա էհ, վիզս ծռվեց

Լիզ, շինարարության մեջ եմ… մեկ մեկ չեկ եմ անւմ…

Mephistopheles
19.03.2015, 21:27
Ամոթ քեզ :)

դուք իրան նայում եք, բայց չեք տեսնում…

լավ ասի՞…

LisBeth
19.03.2015, 21:30
դուք իրան նայում եք, բայց չեք տեսնում…

լավ ասի՞…

արտիստ ես հո զոռով չի, :սրտաճմլիկ

Գալաթեա
19.03.2015, 21:31
Էդ ախպարի պահով մի բան էլ ասեմ ու վերջ:
Կարելի ա խառնել, ռուսերեն ու ժամանակակից բառեր մտցնել ու դա շատ համով ա լինում եթե անում ա authentic մարդը ու անում ա ապրած ձևով, բնական:
Ոնց որ օրինակ իմ ուշքը գնում ա, երբ որ կեսրարս ասում ա "քայֆավատ լինել":

Mephistopheles
19.03.2015, 21:33
արտիստ ես հո զոռով չի, :սրտաճմլիկ
Դա իմ կոչումն է…

Mephistopheles
19.03.2015, 21:35
ժոՂ… գրեք ես էլ բրեյքներիս կարդամ…

ivy
20.03.2015, 00:12
Քվեարկե՜ք, քննարկե՜ք :)

Գալաթեա
20.03.2015, 00:36
Ես հեսա կգամ Այվ, բայց վերջից չէ, հերթով շարունակեմ:
Երրորդի մասին կարծիք հայտնող եղել ա՞:

ivy
20.03.2015, 00:45
Ես հեսա կգամ Այվ, բայց վերջից չէ, հերթով շարունակեմ:
Երրորդի մասին կարծիք հայտնող եղել ա՞:

Հա, բայց քիչ: Երևի ամենաքիչը երրորդի մասին ա խոսվել:

Գալաթեա
20.03.2015, 00:56
3. Սարի Մարգում

Հմմ..
Տանել չեմ կարողանում, երբ որ դերասաներն իրանց գցում են դահլիճ, սկսում են հանդիսատեսի կողքը ֆռֆռալ: Լարվում եմ :))
Անշառ, բարի պատմություն էր, լիքը ջրիկ հիհի հահաներով հանդերձ :)
Քանի որ ահագին գործ էր արած Մեֆի իղձն ու փափագն իրականացնելու ու գրածին իսկապես պիեսի տեսք տալու՝ կարծում եմ շանն ու կատվին խոսեցնելն ավելորդ էր: Ռեալի մեջ արժեր մնալ:
Չնայած Ռուտինի ագռավների հետ որ սաղին խփենք իրար՝ լրիվ Սպայկոյնըյ Նոչի Մալիշին ա ստացվում: Մենակ Խռյուշան չկա, էդ էլ կարանք խնդրենք, Մեֆը խաղա:

Մի քիչ էլ Տաքսի Տաքսին հիշացրեց, տռատատատատա, Ադելաիդան ու Հովոն, իրանց ոխերիմ բարեկամ ծնողներով:
Շատ էմոցիա չարթնացրեց, էդ վերջին ընդհանուր ծիծաղի պահն էլ մի քիչ շատ էր սարքած, բայց տենց վատը չէր:

Շնորհակալություն հեղինակին:

StrangeLittleGirl
20.03.2015, 01:25
Սենց մի հատ հարց Բյուր ու մյուսներ, ինչի եք մտածում որ դա հենց արևմտահայաերեն ա ու մի բան էլ սխալ ու ճիշտ որոշում: Անկասկած ադապտացված ա, ոչ հաջող ու անհասկանալի, որ դաժե մարդկանց խանգարում ա գործը կարդալ, բայց ասենք ինչի օրինակ մի փախած / հիշել ու անպայաման կարդալ էս բառի բացատրությունը ակումբում/ գյուղի բարբառ չի, որ ռայցենտր կամ մարզկենտրոն տեղափոխված մարդու մոտ մուտացիայի ա ենթարկվել: Բան չունեմ ասելու, լավ կլիներ լրիվ գրական, բուն բարբառով ավելի անհասկանալի չլինելու համար՝ էս դեպքում գոնե մարդիկ մինչև վերջ կկարդային ու կարծիքներ կասեին/փաստ չի, հավանականություն ա, քանի որ կենցաղայնություն էլ կարա ստիպի մարդկանց չկարդալ գրածը/: Սենց բաներ եմ մտածում:
Լիզ ջան, էդ լեզուն, որը գործածվել ա էդ պիեսում, ո՛չ փախած բարբառ ա, ո՛չ արևմտահայերեն, ո՛չ Հայաստանում երկար ժամանակ ապրած ախպարի արևմտաարևելահայերենախառը լեզու: Դա սարքովի, արհեստական բան ա, որին հեղինակն ուղղակի չի տիրապետում: Նույնքան արհեստական ա, որքան էն ածականախեղդ հուշիկ տեքստերն են լինում:


Ես անկեղծ հավատում եմ, որ Գողը գողացավի հեղինակը էդ լեզուն չի հորինել, այլ մեկ առ մեկ վերարտադրել է իր լսածը, ինչպես որ հավատում եմ՝ եղել է իր կյանքում մեկը, ով հենց էդպես է խոսել:

Եթե ես իմ պապի խոսացած հայերենից որոշ դրվագներ էստեղ շարադրեմ, մարդ կլինի, սկի չի էլ հավատա, որ դա հայերենի հետ ինչ-որ կապ ունի: Բայց մարդն էդպես էր խոսում՝ հազար բարբառ, օտար լեզուներ ու հորինած բառեր իրար խառնած:

Ամբողջ հարցն էն է, արդյո՞ք արժեր էդ «լեզուն» բերել մրցույթի ստեղծագործության մեջ, որտեղ (եկեք անկեղծ լինենք) քննարկողների մեծ մասը լուպայով նստած թերություն է փնտրում գործի մեջ: Ու սա լավ կպնելու տեղ էր: Դե արի ու համոզի, որ հա, հենց էդպես խոսող մարդ կա:
Ինձ որ լսեք, սենց բացարձակ բնական «լսածը վերարտադրած» լեզուն միայն առավելություն է ու կենդանություն է տալիս կերպարին: Բայց դե նորից եմ ասում, սա մրցույթ է, ու հավանաբար լավագույն տեղը չի էսպիսի վիճելի գործոն առաջ բերելու համար...

Սա մեկ առ մեկ շարադրած բան չի: Եթե մեկ առ մեկ շարադրած լիներ, համուհոտ կունենար, կերպարը կենդանի կլիներ: Սա արևմտահայերեն գրելու վատ փորձ ա: Ապացույցը՝ հեղինակը սկի նեղություն չի քաշել ուղղագրության հարցը լուծելու: Ես զարմանում եմ՝ ոնց մյուսներդ չեք տեսնում, թե ինչ կարգին արհեստական ա:

Շինի գրառումն էլ էի մեջբերել, էլի կորավ: Համաձայն եմ, որ նման դեպքերում պետք ա ուղարկել լեզվակրի:

Ու ընդհանրապես, ընթերցողին չի կարելի խաբել: Հեմինգուեյ ձյային էլի հիշեմ, որ ասում ա՝ մի գրի նենց բաների մասին, որ չգիտես: Ու ճիշտ ա ասում: Սա էն օրինակներից ա, որ հոգեբուժարանի նկարագրություն ես կարդում, ասում ես՝ էս մարդը կյանքում հոգեբուժարանում չի էղել:

Հ.Գ. ու թող հեղինակն ինձ ների սենց սուր քլնգելու համար: Ես նման մտադրություն չունեի, բայց դե հրահրեցին:

ivy
20.03.2015, 01:28
Բյուր, իսկ մյուս գործերի կամ հենց էդ նույն գործի մասին ինչ կասես: Լեզուն հասկացանք:

Աթեիստ
20.03.2015, 01:29
Ես որ էնքան հեռու եմ բարբառներից, որ երբեք չեմ փորձի գուշակել որտեղի ա, բայց սա տհաճ էր կարդացվում, ու մենակ բարբառը չի, որ խանգարում ա հանգիստ կարդալուն։

StrangeLittleGirl
20.03.2015, 01:33
Բյուր, իսկ մյուս գործերի կամ հենց էդ նույն գործի մասին ինչ կասես: Լեզուն հասկացանք:

Էդ նույն գործը չկարողացա մինչև վերջ կարդալ: Իսկ մյուս երկուսը կկարդամ, երբ ժամանակ ունենամ, հիմա դրա ժամանակը չունեմ: Հա՛, էսօր ես ջղային եմ:

Գալաթեա
20.03.2015, 01:35
Ի դեպ մեր բազմաչարչար Ասատուրն ինձ մի ուրիշ արևմտահայ Ասատուրի հիշեցրեց:
"Բացեք ձեր աչքերը" պիեսը կարդացողները կհիշեն վանեցի քեռի Ասատուրին:
Այ իրա արևմտահայերենը լավն էր :))

Mephistopheles
20.03.2015, 06:51
Մեֆ, իսկ գործերը չես ուզո՞ւմ կարդալ։

Գուզոմ գարթալ համմա, գարթաձացս ատեն գքնանամ գոր և քլուխս ըստեղնաշարին գզարնեմ գոր… ադիգա բիեսներեն չէ… ադիգա ինծմե է… հոքնաձ գըլլամ՝ գքնանամ…

քորձերը անշուշտ աղվոր են, փան մը չըսի… թուք շադ խելացի գքննարգեք, ինծի բետքություն չունիք… ես ալ ֆլուդ գընեմ… փայց ինծի հարցնես նե, ես Շինանրարին հեդ կփանավիջեմ,համմա Շինարան ադանգ չի հասկընար… ադիգա արթեն իրմե է…

Mephistopheles
20.03.2015, 07:12
Գուցե, ես ամեն դեպքում պնդում եմ, որ եթե հեղինակը նախ և առաջ գրող ա, ուրեմն շատ հնարավոր ա, որ նախ և առաջ գրի ի նկատի ունենալով կարդալը, ինքը գրող ա, դերասան ու բեմադրող չի: Ուրիշ բան եթե ընդգծած չլինեի նախ և առաջ գրող լինելը, ընդ որում՝ նույնիսկ ընդգծել եմ, որ ինձ ա էդպես ընդամնեը թվում, դեռ մի բան էլ ինձ թվում ա, որ եթե էդպես ա անում, դալրիվ բնական ա, ինչը չի նշանակում, եթե էդպես չլինի, անբնական կլինի… Հաստա՞տ էդքան լավ եմ ձևակերպել միտքս, շատ դուրըս եկավ:)) Ամեն դեպքում, ակումբի պիեսների առաջ էսօրվա դրությամբ այլ պահանջ դնելը, քան կարդալի լինելը, եսիմ, ինչքանո՞վ ա ճիշտ: Մի անգամ էլ եմ ասում, էն մոտեցումը, որ դու ունես, իրոք գոյություն ունի, օդից բաներ չես խոսում հո… Բայց էն ինչ ես եմ ասում, ես ասում եմ՝ էս մոտեցումն էլ գոյություն ունի, ընդամենը փաստ եմ արձանագրում, ու չեմ կարողանում հասկանալ, թե ոնց կարող ա իմ ասածը էդ դեպքում սխալ լինի, եթե ախր հաստատ գիտեմ, որ տենց բան կա: Բայց ընդհանուր մերսի քննարկման համար, հանաք հանաք ահագին խոսացինք:

Շին ջան, նայի… եթե "գրողը" պիես ա գրում, ապա 100% ուզում ա որ բեմադրվի ու դրա համար ա գրվում պիեսը… եթե գրողը գրում ա պիես, ինքն առաջին հերթին դա տանում ա թատրոն ոչ թե հրատարակչություն… պիեսի նպատակն ու նշանակությունը դա ա… ես մեղավոր չեմ… այո, կան պիեսներ որ շատ լավ կարդացվում են,բայց դա չի նշանակում որ գրվել ա կարդալու համար… գիտեմ շատ ես սիրում պիես կարդալ, լավ ա, բայց էս անգամ քո կարծիքը չի կարա ճիշտ լինի… կարա գոյություն ունենա, բայց ճիշտ չի…

եթե պիես գրես կարդալու համար ապա բեմականացնելը դժվար կլինի, պտի գա մեկը որ դրանից պիես սարքի… հենց քո ասած Լեռկամսարի պիեսը, էն երկու երեխաների… միգուցե շատ լավ գործ ա, բայց շատ հնարավոր ա որ անգամ պիեսի տեսքով գրված լինեու դեպքում "անբեմադրելի" լինի… կարա շատ լավ գեղարվեստական ստեղծագործություն լինի, բայց պիես չդառնա…

ասածս ինչ ա… եթե պիես են գրում, ապա բեմադրվելու համար են գրում, հակառակ դեպքում էդ ֆորմատն անիմաստ ա որդեգրելը…

Sambitbaba
20.03.2015, 07:57
Պիես Ակումբի համար

Լավն է: Նույնիսկ հուզում է որոշակիորեն: Ճիշտ է, թինեյջերական է, և ամենայն հավանականությամբ, մեր ջահել աղջիկներից է գրողը (կասկածում եմ Վոլտերայի կամ Էննայի վրա), - բայց հենց ինքն էլ ազնվորեն խոստովանում է դա իր հերոսուհու բերանով, և նշանակում է, որ դա մինուս չի:
Ուրիշ բան, որ ոչ բոլորին է հետաքրքիր: Կարծում եմ, որ միշտ է այդպես, երբ քո անձնական խնդիրներն առաջին պլան ես հանում: Որովհետև, որքան էլ դրանք համամարդկային լինեն, միևնույն է, շատ ավտոնոմ են մնում:

Բայց պիեսն իրոք լավն է: Շատ որակով է գրված, կասեի` անթերի: Եվ ոչ մի կապ չունի, որ դրամատուրգի ռեմարկներ համարյա չկան` հետո՞ ինչ: Իմ ամենասիրած պիեսներից մեկն է, օրինակ, Դյուրրենմաթթի "Խաղում ենք Սթրինբերգ"-ը, որտեղ, որքան հիշում եմ, ռեմարկներ ընդհանրապես չկան: Որովհետև հարցը ոչ թե դրանց լինել-չլինելն է, այլ այն, թե ինչ մթնոլորտ է ստեղծել դրամատուրգը: Իսկ այստեղ մթնոլորտը շատ էլ լավն է:

Տեսեք, հասարակ մի բան: Ինչպես է հեղինակը բաշխել Անիի և Ինայի դերերը: Շատ կարևոր է այստեղ, որ լուսավորը` հենց Անին է, հասկանու՞մ եք... Չէ՞ որ կարող էր և հակառակը լինել: Եվ դա անպայման մեզ հղում է նրան, որ Անիի և իր ընտանիքի միջև պատնեշների գոյության մեղքն Անին ամբողջությամբ մոր և քրոջ վրա չի դրել, այլ համարում է, որ իր մատն էլ է խառը:

Եվ այս պատճառով ես համաձայն չեմ մտքի հետ, որ պիեսն ամենասկզբից գուշակելի է: Ես կասեի, այն ամենասկզբից լուսավոր է: Իսկ ես սիրում եմ լուսավոր գրականություն: Իսկ եթե դրան գումարենք նաև այն, որ գրված է շատ գրագետ ու գեղեցիկ լեզվով, մի բան է մնում ասել ընդամենը. ապրես, հեղինակ ջան::love

Sambitbaba
20.03.2015, 08:05
[B] Հավես կլիներ, եթե Մըռին էլ խոսք հասներ, թե չէ միակ չորով վատ տղեն/աղջիկը ինքը դուրս եկավ:

Քանի որ Հայկօյի հետ համաձայն եմ շատ, պետք է պնդեմ, որ Մըռռը տղա է: Եթե աղջիկ լիներ, պետք է լիներ` Մու՞ռռ...:8

Sambitbaba
20.03.2015, 09:12
Սարի Մարգում

Ո՞վ ասաց "ռուտին-պիես": Գա՞լը, Լի՞զը... Չեմ հիշում, կներեք, էլ հետ չգնամ, լա՞վ: Ինչևէ, ասողի հետ համաձայն եմ լրիվ:
Բայց քեզ հետ, Գալ ջան, համաձայն չեմ, երբ "Ռուտինի" և "Սարի մարգում"-ի խոսող կենդանիներից համընդհանուր կենդանաբանական այգի ես սարքում: Հա, իհարկե, "Ռուտինն" էլ է ռուտին-պիես, խոսք չկա: Բայց դա ոչ թե մարդկանց, այլ հենց իրենց, խոսող կենդանիների ռուտինն է: Ու եթե խոսող կենդանիներին հանես այնտեղից, ապա պիեսը կմեռնի: Իսկ "Սարի մարգում" խոսող կենդանիները պիեսին, կարելի է ասել, խանգարում են ապրել:

Մնացածը, որպես առաջին փորձ, վատ չի իհարկե:

Մի բան ինձ դուր չի գալիս: Բայց սա արդեն կապ չունի, որ կոնկրետ պիես է սա: Ուղղակի որպես գեղարվեստական ստեղծագործություն, շատ է մակերեսային և հասարակ: Ոչինչ տեղի չի ունենում: Չէ, իհարկե, կարելի է նաև այդպես: Շին, կարո՞ղ է հիշես, Բեքքեթի ո՞ր պիեսում է (միգուցէ "Է՞նդշպիլ"), որ ամբողջ առաջին գործողության ընթացքում հերոսը մինչև գոտին խրված է կճուճի մեջ, իսկ երկրորդ գործողության ընթացքում, խրված է նույն կճուճի մեջ, բայց արդեն մինչև վիզը... Բայց նման ստատիկ պարագան կարող է արդարացվել, եթե կան ինչ-որ լուրջ գաղափարներ... Իսկ պիեսում, կներես, հեղինակ ջան, բայց այնքան էլ խորը չեն գաղափարներն էլ... Այս դեպքում լավ փրկիչ միջոց են համով դիալոգները, սուր խոսքերը, ծիծաղելի իրավիճակները... Կներես, բայց Սեռին ու Մառան էլ առանձնապես չեն օգնում...

Ես կուզենայի, որ երբ գրում ես, փորձես ավելի խորքերը փորփրել...:love

ivy
20.03.2015, 09:55
Մնաց երկուս ու կես օր։

Կլօրը տենց էլ կորա՞վ ճանապարհին, աչքով տվեցի էս բաժին մտնելը :unsure

Էլ ով կա կարծիք հայտնող, գրեք, հետաքրքիր է :)

Smokie
20.03.2015, 11:42
Սարի մարգ-ում թաքնված իմաստներն ավելի շատ էին, քան բացահայտները:

1. Մարդիկ իրար հետ շուն ու կատու են, շունն ու կատուն մարդավարի:
2. Մի տանը տիրուհին կենդանուն ա պահում, մյուս տանը կենդանին տիրոջը:
3. Սեռին հիշեցրեց Համաստեղի պատմվածքը՝ «Երնեկ այն օրերուն»:

Գալաթեա
20.03.2015, 11:52
Սարի Մարգում

Ո՞վ ասաց "ռուտին-պիես": Գա՞լը, Լի՞զը... Չեմ հիշում, կներեք, էլ հետ չգնամ, լա՞վ: Ինչևէ, ասողի հետ համաձայն եմ լրիվ:
Բայց քեզ հետ, Գալ ջան, համաձայն չեմ, երբ "Ռուտինի" և "Սարի մարգում"-ի խոսող կենդանիներից համընդհանուր կենդանաբանական այգի ես սարքում: Հա, իհարկե, "Ռուտինն" էլ է ռուտին-պիես, խոսք չկա: Բայց դա ոչ թե մարդկանց, այլ հենց իրենց, խոսող կենդանիների ռուտինն է: Ու եթե խոսող կենդանիներին հանես այնտեղից, ապա պիեսը կմեռնի: Իսկ "Սարի մարգում" խոսող կենդանիները պիեսին, կարելի է ասել, խանգարում են ապրել:



Լիզն էր կարծեմ, Սամ:

Իսկ կենդանիներին միացնելն իհարկե լուրջ քննադատություն չէր, ուղղակի տարբեր գործերում կենդանիների ընտրությունը ռուսական Բարի գիշեր երեխաների փափուկ հերոսների հետ համընկավ, հիշեցի, ծիծաղացրեց: Հիշում ե՞ս՝ Կառպուշան, Շունիկի ու Կատվի անունները չեմ հիշում :(

Smokie
20.03.2015, 11:55
Լիզն էր կարծեմ, Սամ:

Իսկ կենդանիներին միացնելն իհարկե լուրջ քննադատություն չէր, ուղղակի տարբեր գործերում կենդանիների ընտրությունը ռուսական Բարի գիշեր երեխաների փափուկ հերոսների հետ համընկավ, հիշեցի, ծիծաղացրեց: Հիշում ե՞ս՝ Կառպուշան, Շունիկի ու Կատվի անունները չեմ հիշում :(

Ֆիլյան: Կատուն էլ մի ученый кот էր, բայց ինքը շա՜տ վաղուց էր, ես փո՜քր էի: Հա, մի հատ էլ պապիկ կար իրան նման:))

Բայց իրոք կայֆն էր բարի գիշերի հետ նմանացումը:hands

ivy
20.03.2015, 11:57
Գալ, դու «Ամերիկյան աստվածներն» էիր կարդում, խոսող կենդանիները պիտի որ մոտդ ուրիշ ասոցիացիաներ էլ առաջացնեն, հատկապես՝ առաջին գործում ;)

ivy
20.03.2015, 11:59
Ինձ թվում է, ոչ ոքի մտքով չի անցնում, թե առաջին տարբերակի հեղինակն ով է :))

Գալաթեա
20.03.2015, 12:00
Գալ, դու «Ամերիկյան աստվածներն» էիր կարդում, խոսող կենդանիները պիտի որ մոտդ ուրիշ ասոցիացիաներ էլ առաջացնեն, հատկապես՝ առաջին գործում ;)

Այվ, մտքովս անգամ չի անցել դրա հետ զուգահեռներ տանեմ... ու ընդհանրապես, դեռ երկար ժամանակ ես Ամերիկյան Աստվածների հետ ոչ մի բան չեմ համեմատի :)

Գալաթեա
20.03.2015, 12:04
Ինձ թվում է, ոչ ոքի մտքով չի անցնում, թե առաջին տարբերակի հեղինակն ով է :))

Ես երկու կասկածյալ ունեմ:
Բայց երևի սխալվում եմ երկու դեպքում էլ:

Աթեիստ
20.03.2015, 12:14
Ինձ թվում է, ոչ ոքի մտքով չի անցնում, թե առաջին տարբերակի հեղինակն ով է :))

Ես չգիտեմ խի քո ու Բյուրի վրա եմ կասկածում ։)

ivy
20.03.2015, 12:21
Ես իմ կազմակերպած մրցույթներում չեմ մասնակցում :)
Իսկ պիես սկի կարդալ չեմ սիրում, ուր մնաց գրել:

Էդ մի տարբերակը միանգամից ջնջեք:

ivy
20.03.2015, 12:22
Արտ, դու համ էլ մնացածը կարդա, տեսնենք ինչ ես ասում:

Գալաթեա
20.03.2015, 12:26
Չէ, Բյուրն էլ չկա ստեղ:
Ես մի պահ Կլօրի վրա էի կասկածում, բայց երևի նույնիսկ իր Բայանդուր mode-ը էնքան չի, որ գա իր գրածը գովի ու անէանա:
Մեֆը չի:
Մի քիչ Իմպոյի վրա եմ կասկածում, բայց պատճառներ կան մտածելու, որ ֆսյո տակի չէ:
Մեկ էլ մի հոգի էլ, բայց էդ հետո կասեմ:

Աթեիստ
20.03.2015, 12:31
Արտ, դու համ էլ մնացածը կարդա, տեսնենք ինչ ես ասում:

Երեխեն երեք գիշեր ա չի թողնում քնեմ, չեմ կարում կենտրոնանամ, որ կարդամ։ 5-րդ տողից անջատվում եմ ։)

Skeptic
20.03.2015, 14:33
Ինձ թվում է, ոչ ոքի մտքով չի անցնում, թե առաջին տարբերակի հեղինակն ով է :))

Ռուբին չի՞ :unsure

Ի դեպ, վերջին տարբերակն էլ դուրս եկավ, չնայած չեմ քվեարկել, հատկապես՝ վերջին նախադասությունը. թվում ա, թե կարճ ու հասարակ միտք ա, բայց անձամբ ես դրա տակ մի ամբողջ նկարագրություն ըմբռնեցի:
Կարծիքներ չգրեմ, էլի, չեմ կարողանում:

Sambitbaba
20.03.2015, 16:26
Լիզն էր կարծեմ, Սամ:

Իսկ կենդանիներին միացնելն իհարկե լուրջ քննադատություն չէր, ուղղակի տարբեր գործերում կենդանիների ընտրությունը ռուսական Բարի գիշեր երեխաների փափուկ հերոսների հետ համընկավ, հիշեցի, ծիծաղացրեց: Հիշում ե՞ս՝ Կառպուշան, Շունիկի ու Կատվի անունները չեմ հիշում :(

Լավ, սաղ հեչ, Գալ ջան, բայց ափսոս, որ մի բան չգրեցիր, ես շատ էի սպասում...:( Գիտեմ, ժամանակդ է քիչ, բայց մեկ է, հույսեր կապել էի: Ու համոզված էի, որ մրցույթի ամենալավ դրամատուրգը դու ես լինելու:

Sambitbaba
20.03.2015, 16:36
ու ընդհանրապես, դեռ երկար ժամանակ ես Ամերիկյան Աստվածների հետ ոչ մի բան չեմ համեմատի :)

Միգուցէ "Ոչմիտե՞ղը"...

Գալաթեա
20.03.2015, 17:02
Լավ, սաղ հեչ, Գալ ջան, բայց ափսոս, որ մի բան չգրեցիր, ես շատ էի սպասում...:( Գիտեմ, ժամանակդ է քիչ, բայց մեկ է, հույսեր կապել էի: Ու համոզված էի, որ մրցույթի ամենալավ դրամատուրգը դու ես լինելու:


Միգուցէ "Ոչմիտե՞ղը"...

Neverwhere-ը դեռ չեմ կարդացել Սամ ջան:

Իսկ ինչ վերաբերում ա իմ դրամատուրգիկ ամենակուլ տաղանդին՝ կասկածում եմ, որ անգամ մասնակցելու դեպքում իմ գրածը աչքի ընկներ:
Իմ գցած շուխուրն ինձ ցույց տալու համար չէր, թեև դեմ չէի լինի, այլ որ նոր բան փորձենք: Տեսնենք որքանով կկարողանանք մի բան անել, որ գոնե Ակումբում դեռ չենք փորձել:
Ցավոք աշխուժությունն իմ սպասածի/ուզածի պես չի:
Մարդիկ շարունակում են լուռ քվեարկել՝ առանց երկու բառ կարծիք գրելու: Թեկուզ հենց իրենց ընտրածի մասին:
Չգիտեմ, երևի մեռնում ա գրական ջիղը Ակումբում:

Sambitbaba
20.03.2015, 17:45
[COLOR="#2F4F4F"]Neverwhere-ը դեռ չեմ կարդացել Սամ ջան:
Նախանձում եմ. առջևում ահագին կայֆեր ունես...:)


Իսկ ինչ վերաբերում ա իմ դրամատուրգիկ ամենակուլ տաղանդին՝ կասկածում եմ, որ անգամ մասնակցելու դեպքում իմ գրածը աչքի ընկներ:
Իմ գցած շուխուրն ինձ ցույց տալու համար չէր, թեև դեմ չէի լինի, այլ որ նոր բան փորձենք: Տեսնենք որքանով կկարողանանք մի բան անել, որ գոնե Ակումբում դեռ չենք փորձել:
Ցավոք աշխուժությունն իմ սպասածի/ուզածի պես չի:
Մարդիկ շարունակում են լուռ քվեարկել՝ առանց երկու բառ կարծիք գրելու: Թեկուզ հենց իրենց ընտրածի մասին:
Չգիտեմ, երևի մեռնում ա գրական ջիղը Ակումբում:

Ավելորդ անգամ ապացուցեցիր ուրեմն, որ սեփական օրինակի վրա ցույց տալը շատ ավելի է կարևոր: Եվ ոչ մի կապ չունի, որ ես, իմ տանը նստած, գաղափար չունեմ, թե ինչով ես դու քո տանը զբաղված: Բայց կա մի համընդհանուր մթնոլորտ, էներգետիկա, համընդհանուր մագնիսականություն, որն ինձ ձգում է զգաստանալ կամ անկյալանալ քեզ կրկնօրինակելու ձգտումից ելնելով: Որովհետև իդեան` քոնն է:
Չգիտեմ, կարող է, սխալ եմ: Բայց կարող է նաև` սխալ չե՞մ...
Զավզակություն եմ անում ուղղակի:
Վաղուց հետդ չէի խոսել: Կամ լռել:

Իսկ ինչ վերաբերվում է քո դրամատուրգիկ ամենակուլ տաղանդին` ես ոչ թե կասկածում եմ, այլ համոզված եմ::P

Գալաթեա
20.03.2015, 17:58
Վաղուց հետդ չէի խոսել: Կամ լռել:

Ես էլ կարոտում քեզ հետ խոսելուն: Ու ամեն անգամ նորից եմ զարմանում ու հիանում, թե ինչքան շատ ես դու կարդում :) Սեմուել Բեքեթ... ոնց ես կարողանում :)



Իսկ ինչ վերաբերվում է քո դրամատուրգիկ ամենակուլ տաղանդին` ես ոչ թե կասկածում եմ, այլ համոզված եմ::P

Էն որ չգիտես ինչ ասես :))

Sambitbaba
20.03.2015, 18:33
Ես էլ կարոտում քեզ հետ խոսելուն: Ու ամեն անգամ նորից եմ զարմանում ու հիանում, թե ինչքան շատ ես դու կարդում :) Սեմուել Բեքեթ... ոնց ես կարողանում :)
"Գոդոյին սպասելիս...":love:love


Էն որ չգիտես ինչ ասես :))

Էն որ ոչ թե պետք է ասես, այլ անես:;)

ivy
20.03.2015, 19:30
Մարդիկ շարունակում են լուռ քվեարկել՝ առանց երկու բառ կարծիք գրելու: Թեկուզ հենց իրենց ընտրածի մասին:
Չգիտեմ, երևի մեռնում ա գրական ջիղը Ակումբում:

Դե քվեարկությունն էլ մի բան չի...
Բայց ամեն դեպքում պիեսը հավես գաղափար էր, ու լավ էր, որ կյանքի կոչեցինք:
Ու լրիվ ճիշտ էիր, որ չի հասկացվելու, թե ովքեր են հեղինակները:
Մտածում եմ, եթե ես չլինեի կազմակերպիչը, ձեռագրերից կյանքում չէի գուշակի՝ ով ով է: Որ ուրիշ դեպքերում արդեն աչքերս փակ հասկանում եմ:
Առաջին տարբերակի հեղինակի կապակցությամբ դեռ ուշքի չեմ գալիս :))

LisBeth
20.03.2015, 19:42
Դե քվեարկությունն էլ մի բան չի...
Բայց ամեն դեպքում պիեսը հավես գաղափար էր, ու լավ էր, որ կյանքի կոչեցինք:
Ու լրիվ ճիշտ էիր, որ չի հասկացվելու, թե ովքեր են հեղինակները:
Մտածում եմ, եթե ես չլինեի կազմակերպիչը, ձեռագրերից կյանքում չէի գուշակի՝ ով ով է: Որ ուրիշ դեպքերում արդեն աչքերս փակ հասկանում եմ:
Առաջին տարբերակի հեղինակի կապակցությամբ դեռ ուշքի չեմ գալիս :))

Ես մտածում եմ որ Գալաթեան ա, ոչ մի կարգին հերքող փաստ աչքովս չընկավ... ինքը մրցույթից առաջ ասում էր, ոչ մեկը չի պատրաստվում Սունդուկյանի համար պիես գրել, լրիվ էս գաղափարին համապատասխան գործ ա, բայց սենց որ ասում ես մտքովս ով ասես չի անցնում

Շինարար
20.03.2015, 19:43
Չէ, Բյուրն էլ չկա ստեղ:
Ես մի պահ Կլօրի վրա էի կասկածում, բայց երևի նույնիսկ իր Բայանդուր mode-ը էնքան չի, որ գա իր գրածը գովի ու անէանա:
Մեֆը չի:
Մի քիչ Իմպոյի վրա եմ կասկածում, բայց պատճառներ կան մտածելու, որ ֆսյո տակի չէ:
Մեկ էլ մի հոգի էլ, բայց էդ հետո կասեմ:

Բայց Հայկը կարծեմ ուներ տենց պրակտիկա, որ գար իր գրածը գովար ու գնար, թե՞ սխալ եմ հիշում: Բայց ամեն դեպքում ես էլ գործերից և ոչ մեկի հեղինակին չեմ էլ փորձել կռահել:

LisBeth
20.03.2015, 19:44
Բայց Հայկը կարծեմ ուներ տենց պրակտիկա, որ գար իր գրածը գովար ու գնար, թե՞ սխալ եմ հիշում: Բայց ամեն դեպքում ես էլ գործերից և ոչ մեկի հեղինակին չեմ էլ փորձել կռահել:

դաժե էս տարբերակը չի բացառվում

Գալաթեա
20.03.2015, 19:46
Ես մտածում եմ որ Գալաթեան ա, ոչ մի կարգին հերքող փաստ աչքովս չընկավ... ինքը մրցույթից առաջ ասում էր, ոչ մեկը չի պատրաստվում Սունդուկյանի համար պիես գրել, լրիվ էս գաղափարին համապատասխան գործ ա, բայց սենց որ ասում ես մտքովս ով ասես չի անցնում

Չէ, հաստատ ես չեմ, սխալ ուղիով մի գնացեք :)


Բայց Հայկը կարծեմ ուներ տենց պրակտիկա, որ գար իր գրածը գովար ու գնար, թե՞ սխալ եմ հիշում: Բայց ամեն դեպքում ես էլ գործերից և ոչ մեկի հեղինակին չեմ էլ փորձել կռահել:

Ես մի քիչ էլ Արէայի վրա եմ կասկածում:
Ինչ-որ շատ լռիկ ա:

Շինարար
20.03.2015, 19:56
Երկրորդի հեղինակի մասին եմ անհանգստանում, անկապ տեղը մեր չհասկացող հալով էդքան արևմտահայերենը քննադատեցինք, թե ասա՝ այ տղա, դու արևմտահայերեն գիտե՞ս, որ ուրիշի գրածին էլ անուն ես կպցնում: Նեղացկոտ մեկը չլինի հեղինակը: Մարդու մասին ո՞վ կասեր՝ կատաղած:

ivy
20.03.2015, 19:57
Երկրորդի հեղինակի մասին եմ անհանգստանում, անկապ տեղը մեր չհասկացող հալով էդքան արևմտահայերենը քննադատեցինք, թե ասա՝ այ տղա, դու արևմտահայերեն գիտե՞ս, որ ուրիշի գրածին էլ անուն ես կպցնում: Նեղացկոտ մեկը չլինի հեղինակը: Մարդու մասին ո՞վ կասեր՝ կատաղած:

Էհ, Շին, էլ մի սկսի, էս ա Բյուրը կգա քեզ կասի :))

Շինարար
20.03.2015, 20:00
Էհ, Շին, էլ մի սկսի, էս ա Բյուրը կգա քեզ կասի :))

Չգիտեմ՝ խի, ինձ թվումա ՝ Բյուրն ա հեղինակը:oy Մանավանդ էդ կատաղել բառը վայթե իր գրառումներում հանդիպում ա, թե՞ չէ. սլուխից վափշե ընկել եմ անգլիալեզու միջավայրում:))

Գալաթեա
20.03.2015, 20:02
Չգիտեմ՝ խի, ինձ թվումա ՝ Բյուրն ա հեղինակը:oy Մանավանդ էդ կատաղել բառը վայթե իր գրառումներում հանդիպում ա, թե՞ չէ. սլուխից վափշե ընկել եմ անգլիալեզու միջավայրում:))

Այսինքն Բյուրը գիտեր, որ սխալ արևմտահայերեն ա գրում, ու մեկ ա գրում է՞ր, քո կարծիքով:

LisBeth
20.03.2015, 20:03
Չգիտեմ՝ խի, ինձ թվումա ՝ Բյուրն ա հեղինակը:oy Մանավանդ էդ կատաղել բառը վայթե իր գրառումներում հանդիպում ա, թե՞ չէ. սլուխից վափշե ընկել եմ անգլիալեզու միջավայրում:))

Մի հրահրի Շին :)

Sambitbaba
20.03.2015, 20:04
Դե քվեարկությունն էլ մի բան չի...
Բայց ամեն դեպքում պիեսը հավես գաղափար էր, ու լավ էր, որ կյանքի կոչեցինք:
Ու լրիվ ճիշտ էիր, որ չի հասկացվելու, թե ովքեր են հեղինակները:
Մտածում եմ, եթե ես չլինեի կազմակերպիչը, ձեռագրերից կյանքում չէի գուշակի՝ ով ով է: Որ ուրիշ դեպքերում արդեն աչքերս փակ հասկանում եմ:
Առաջին տարբերակի հեղինակի կապակցությամբ դեռ ուշքի չեմ գալիս :))

Հա, Այվ ջան, շատ լավ գաղափար էր: Շնորհակալություն Գալին: Ես կոնկրետ իդեան նկատի ունեմ, թե չէ կազմակերպելու համար քեզ էլ` առանձնահատուկ շնորհակալություն::love
Բայց այնպիսի տպավորություն է, որ լավ իդեա լինելու հետ մեկտեղ, պիես գրելը` նաև շոկային իդեա էր շատերի համար: Տես, թե ինչպես են բոլորը լռում:
Հասկանում եմ, մի քսան պիես լիներ գրված... Կմտածեինք, թե չեն ուզում իրենց բացահայտել: Բայց պիեսները չորսն են ընդամենը, իսկ լռողները՞...:think Լռում են, որ մենք կարծենք, թե հեղինակներն իրենք են ու չե՞ն ուզում բացահայտվել::think
Հա, հասկացանք, Մեֆը Լոս Անջելեսում նոր թաղամաս է սկսել կառուցել, մարդը ժամանակ չունի: Բյուրն էլ, ասենք, որոշել է էս երկու օրում էս աշխարհի բոլոր խելագարներին բուժել:
Բա մյուսնե՞րը...
Ուլուանա, Չուկ, Ալֆա, Մարիշ, Ռուբի, Արէա, Նիկեա, Բալթազար, Զաքար, Լուսինե, Ռիվեր, Ռայադեր, Ռեյ Սամա, Տրիբուն և շատ ուրիշներ, ու՞ր եք:

Այ, էս Ռեյ Սամայի և իր նմանների պատճառով, եթե ես լինեի Չուկը, "Օրագրեր" բաժինը փակել էի վաղուց: Իրենց տվել են այդ բաժնին, ինչքան սիրուն բան կա, էնտեղ են գրում, - մարդ մի երկու խոսք չի կարողանում հետները խոսել... Էս ի՛նչ բան է::angry
Բայց կարո՞ղ է, պիեսներից մեկը Ռեյ Սաման է գրել: Դե, Այվը, պարզ է, չի ասի, - Գալ, դու ի՞նչ կասես:

Բայց լուրջ, ես, օրինակ, ուրախ կլինեի, որ էս պիես գրելը նույնպես տրադիցիա դառնար: Մյուս անգամ միգուցէ ես էլ կմիանայի, ո՞վ գիտի::8

Շինարար
20.03.2015, 20:07
Լավ, ուրիշ ո՞վ կկիրառեր կատաղել բառը: Հեղինակին գտնելու միակ բանալին էս պահին էդ բառն ա::think

LisBeth
20.03.2015, 20:11
Լավ, ուրիշ ո՞վ կկիրառեր կատաղել բառը: Հեղինակին գտնելու միակ բանալին էս պահին էդ բառն ա::think

Տենց սպեկտրը շատ լայն ա ստացվում, ուրիշ հանցանշան ա հարկավոր փնտրել: Կարանք ասենք Մեֆն ա, մեկ ա մոդայա իրա վրա գցելը: Հեն ա ինքն էլ արևմտահայաերեն ա խոսում: Բյուր ի դեպ ի՞նչ կասես Մեֆի արևմտահայերենի մասին, ոնց որ ստեղի ամենափորձված մասնագետը դու ես:

Գալաթեա
20.03.2015, 20:12
Բայց կարո՞ղ է, պիեսներից մեկը Ռեյ Սաման է գրել: Դե, Այվը, պարզ է, չի ասի, - Գալ, դու ի՞նչ կասես:



Չէ Սամ, դժվար: Ռեյը սիրուն ա գրում իհարկե, բայց Ռուտինը, իմ կարծիքով, գրած ա փորձ ու լավ գրիչ ունեցող, բայց մրցույթներին վաղուց կամ երբեք չմասնակցած մեկի կողմից:
Ինչ-որ հավես թափ կա մեջը: Երևակայություն, լեզու, համարձակություն...
Սկեպտն ասում ա Ռուբի, բայց ասենք ես ոչ մի ձև չեմ պատկերացնում Ռուբիին "բոզարած" բառն օգտագործելուց, կամ, ընդհանրապես, էդ բառին ծանոթ լինելուց...

Մի հոգի էլ նոր մտքովս անցավ, կայֆ կլինի, որ ինքը լինի :)

LisBeth
20.03.2015, 20:13
Չէ Սամ, դժվար: Ռեյը սիրուն ա գրում իհարկե, բայց Ռուտինը, իմ կարծիքով, գրած ա փորձ ու լավ գրիչ ունեցող, բայց մրցույթներին վաղուց կամ երբեք չմասնակցած մեկի կողմից:
Ինչ-որ հավես թափ կա մեջը: Երևակայություն, լեզու, համարձակություն...
Սկեպտն ասում ա Ռուբի, բայց ասենք ես ոչ մի ձև չեմ պատկերացնում Ռուբիին "բոզարած" բառն օգտագործելուց, կամ, ընդհանրապես, էդ բառին ծանոթ լինելուց...

Մի հոգի էլ նոր մտքովս անցավ, կայֆ կլինի, որ ինքը լինի :)

Տրիբո՞ւնը :love

Գալաթեա
20.03.2015, 20:16
Տրիբո՞ւնը :love

Հա :love

ivy
20.03.2015, 20:21
Ռուտինը գալիս ա ապացուցելու, որ ակումբցիները շատ ավելի բազմաշերտ են, քան մենք իրենց ճանաչում ենք:
Մենք էդ մարդուն դեռ երբևէ էդ կողմից չէինք տեսել :)

Շինարար
20.03.2015, 20:22
Ռուտինը գալիս ա ապացուցելու, որ ակումբցիները շատ ավելի բազմաշերտ են, քան մենք իրենց ճանաչում ենք:
Մենք էդ մարդուն դեռ երբևէ էդ կողմից չէինք տեսել :)

կարա Թայգր 29-ը լինի՞, ինքը ոնց որ շատ հետաքրքրված ա գրական թեմաներով, բայց էդ կողմից երբեք իրան ցույց չի տալիս:

LisBeth
20.03.2015, 20:24
Ռուտինը գալիս ա ապացուցելու, որ ակումբցիները շատ ավելի բազմաշերտ են, քան մենք իրենց ճանաչում ենք:
Մենք էդ մարդուն դեռ երբևէ էդ կողմից չէինք տեսել :)

Այվ հերիք կրակի վրա յուղ լցնես

ivy
20.03.2015, 20:28
Լիզ, դե ասում եմ, մի քիչ ինտրիգներ հյուսեմ, բալքիմ կարդացողներն էլ ավելանան :)

Գալաթեա
20.03.2015, 20:28
Ռուտինը գալիս ա ապացուցելու, որ ակումբցիները շատ ավելի բազմաշերտ են, քան մենք իրենց ճանաչում ենք:
Մենք էդ մարդուն դեռ երբևէ էդ կողմից չէինք տեսել :)

Հմմ, եկեք ինվեսթիգեյթ անենք:
Շուտ եմ ասել՝ ես Պուարոն եմ:
Ուրեմն, Այվն ասում ա մեկն ա, որ ստեղծագործելու առումով չգիտենք իրան, անսպասելի երևույթ էր, իմ կարծիքով ջահել չի գրողը, բագաժ կա մի տեսակ: Գրած ա ահագին գրագետ, մարդ ա, որ կինոների հետ լավ ա ու մինիմում գիտի, որ Սանտա Մոնիկայում սարեր կան: Այիսնքն կամ էնտեղ եղել ա կամ աշխարհից լավ ա:

ivy
20.03.2015, 20:29
Շուտ եմ ասել՝ ես Պուարոն եմ:


Շուտ եմ ասել՝ ես էլ ձեն չեմ հանում :))

Շինարար
20.03.2015, 20:37
Առաջինի հեղինակը Աթեիստն ա, ինքը վայթե Պո էր սիրում, չէ՞, Պոն էլ վայթե սիրով էր ագռավների հետ: Աթեիստը ե՞րբ էր ստեղծագործական թեմաներ մտնում, որ հիմա էլ արդարանում ա, թե խի քննարկմանը չի մասնակցել:

Գալաթեա
20.03.2015, 20:38
Առաջինի հեղինակը Աթեիստն ա, ինքը վայթե Պո էր սիրում, չէ՞, Պոն էլ վայթե սիրով էր ագռավների հետ: Աթեիստը ե՞րբ էր ստեղծագործական թեմաներ մտնում, որ հիմա էլ արդարանում ա, թե խի քննարկմանը չի մասնակցել:

Շին, միաժամանակ նույն կասկածյալներն ենք ունենում :)
Սկզբում Թայգերի մասին մտածեցի՝ գրեցիր, հետո Աթեիստի :))

Շինարար
20.03.2015, 20:42
Շին, միաժամանակ նույն կասկածյալներն ենք ունենում :)
Սկզբում Թայգերի մասին մտածեցի՝ գրեցիր, հետո Աթեիստի :))

Բայց ահագին կուրախանամ, որ հենց Աթեիստը լինի :)

LisBeth
20.03.2015, 20:43
Շին, միաժամանակ նույն կասկածյալներն ենք ունենում :)
Սկզբում Թայգերի մասին մտածեցի՝ գրեցիր, հետո Աթեիստի :))

Նո, իմ գլխավոր կասկածյալը դու ես դեռ :), ես էլ Շերլոկն եմ: էս ամենն էլ խճճելու համար ա, ու հա, ահավոր խառնվեց իրար սաղ:

ivy
20.03.2015, 20:45
Իսկ ես կուրախանամ, որ քվեարկողներն ու քննարկողները մի քիչ շատանան, էս ինչ անհավես մարդիկ են, թո՜ւ...

Գալաթեա
20.03.2015, 20:46
Նո, իմ գլխավոր կասկածյալը դու ես դեռ :), ես էլ Շերլոկն եմ: էս ամենն էլ խճճելու համար ա, ու հա, ահավոր խառնվեց իրար սաղ:

Չէ, Լիզ, մամայիս ազիզ արև, ես չեմ:
Մի շեղվի, որ իսկականին գտնենք:
Ես էլ կուզեի Աթեիստը լիներ:

Շինարար
20.03.2015, 20:47
Շարունակելով իմ փոքրիկ հետաքննությունը Աթեիստի գրառումներում գտա բազմակետեր…

ivy
20.03.2015, 20:48
Շարունակելով իմ փոքրիկ հետաքննությունը Աթեիստի գրառումներում գտա բազմակետեր…

Իսկ ես հենց նոր քոնում գտա :unsure

LisBeth
20.03.2015, 20:50
Չէ, Լիզ, մամայիս ազիզ արև, ես չեմ:
Մի շեղվի, որ իսկականին գտնենք:
Ես էլ կուզեի Աթեիստը լիներ:

Աթեիստը միշտ էլ քվեարկում ա, բայց ես անգամ գլուխ ա պահում: Բայց գրականության մեջ առաջին քայլերն արածի համար շատ ինքնավսըահ ա: Ինքը գրելով զբաղվել ա՞:

Գալաթեա
20.03.2015, 20:50
Շարունակելով իմ փոքրիկ հետաքննությունը Աթեիստի գրառումներում գտա բազմակետեր…

Շին, մի հատ նեղություն քաշի, գտի տեs` երբևիցե բաեը վերջում է-ով ա՞ գրում ուրիշ տեղեր :))

Mephistopheles
20.03.2015, 20:50
Շինն ա գրել…

LisBeth
20.03.2015, 20:51
Իսկ ես հենց նոր քոնում գտա :unsure

Հա, Շինարարը... ոչ մեկի չի կարելի բացառել, բացի Բյուրից: Ինքը վատ ա տանում բազմակետերը:

ivy
20.03.2015, 20:52
Հա, Շինարարը... ոչ մեկի չի կարելի բացառել, բացի Բյուրից: Ինքը վատ ա տանում բազմակետերը:

Էլի բազմակետեր :scare

LisBeth
20.03.2015, 20:53
Շինն ա գրել…

Մեֆ քո կանդիտատուրան էլ չի քննարկվում, սաղ սերն ու փառքը ձեռիցդ գնում ա

Շինարար
20.03.2015, 20:54
Մեֆ քո կանդիտատուրան էլ չի քննարկվում, սաղ սերն ու փառքը ձեռիցդ գնում ա

Չէ, ինչի՞, սեր Մեֆին են խոստովանել, ոչ թե ստեղծագործության հեղինակին:

LisBeth
20.03.2015, 20:58
Չէ, ինչի՞, սեր Մեֆին են խոստովանել, ոչ թե ստեղծագործության հեղինակին:

Խոստովանել են, ինկատի ունենալով որ ինքն ա հեղինակը, բայց լավ թող սերը մնա

Mephistopheles
20.03.2015, 20:58
Լավ… ասեմ… ես եմ գրել…

Շինարար
20.03.2015, 20:59
Խոստովանել են, ինկատի ունենալով որ ինքն ա հեղինակը, բայց լավ թող սերը մնա

Ամեն դեպքում չեն ասել՝ եթե հեղինակը մեկ ուրիշը լինի, իրան էլ կսիրենք:

ivy
20.03.2015, 21:00
Ամեն դեպքում չեն ասել՝ եթե հեղինակը մեկ ուրիշը լինի, իրան էլ կսիրենք:

Ախ, ինչ լավն էր :))

Sambitbaba
20.03.2015, 21:01
Այսինքն Բյուրը գիտեր, որ սխալ արևմտահայերեն ա գրում, ու մեկ ա գրում է՞ր, քո կարծիքով:

Ընդհանրապես, եթե լուրջ մտածենք Բյուրի մասին, նա այդքան վարպետություն ունի, կարծում եմ, Գալ ջան: Նա հեշտ ու հանգիստ կարող է մի ինչ-որ "պսևդո-արևմտահայերեն" սարքել, սաղին խառնել իրար, ու հենց ինքն էլ առաջինն սկսել քլնգել իր գրածը, որ իր վրա չկասկածենք:
Բայց ես հարյուր տոկոսով համոզված եմ, որ Բյուրը չի երկրորդի հեղինակը: Եվ եթե ձեզ մի պահ պոկեք պիեսի "արևմտահայերեն" մասից և ուշադրություն դարձնեք արևելահայերենին, իսկույն ամեն ինչ պարզ կդառնա:

Ժողովուրդ, Բյուրը շատ ինտելիգենտ գրող է: Գրելիս`նա երբեք չի օգտագործի "հայաթի" խոսելաոճը որպես գրական լեզու, իսկ օգտագործելիս էլ, մենք բոլորս կտեսնենք, որ նա օգտագործել է դա ինչ-որ կոնկրետ նկատառումով: Իսկ այստեղ այդ "հայաթի" ժարգոնն օգտագործված է այնպես, ասես հենց այդպես էլ պետք է լինի: Թող ների ինձ հեղինակը, բայց ես դեմ եմ, որ իմ աշխարհի ամենասիրուն լեզուն հայաթի ժարգոն դառնա: Գրականությունը պետք է վեր լինի հայաթի ժարգոնից, և առաջին հերթին դա ձեր երեխաներին է անհրաժեշտ: Հակառակ դեպքում վաղը-մյուս օր Շեքսպիրի "Ռոմեո և Ջուլիետը" ստիպված եք լինելու վերափոխել Շաքսպերի "Ռոմիկ և Ջուլիկի", որպեսզի ձեր երեխաները կարդալիս մի բան հասկանան...:(

Համոզված եմ, Բյուրը դա գիտի:

Կրկնում եմ, միտումնավոր կարելի է գրել ամեն ինչ, և ընթերցողի համար արդեն ճաշակի խնդիր է ընդունել կամ չընդունելը: Բայց գրական լեզուն երբեք չպետք է դառնա հայաթի ժարգոն:


Համ էլ ստացվեց, որ երկրորդի մասին էլ գրեցի: Ուֆֆ: Մնաց առաջինը:


Բայց առաջինի մասին չեմ գրելու, մինչև քնածները չարթնանան::angry

Շինարար
20.03.2015, 21:05
Ընդհանրապես, եթե լուրջ մտածենք Բյուրի մասին, նա այդքան վարպետություն ունի, կարծում եմ, Գալ ջան: Նա հեշտ ու հանգիստ կարող է մի ինչ-որ "պսևդո-արևմտահայերեն" սարքել, սաղին խառնել իրար, ու հենց ինքն էլ առաջինն սկսել քլնգել իր գրածը, որ իր վրա չկասկածենք:
Բայց ես հարյուր տոկոսով համոզված եմ, որ Բյուրը չի երկրորդի հեղինակը: Եվ եթե ձեզ մի պահ պոկեք պիեսի "արևմտահայերեն" մասից և ուշադրություն դարձնեք արևելահայերենին, իսկույն ամեն ինչ պարզ կդառնա:

Ժողովուրդ, Բյուրը շատ ինտելիգենտ գրող է: Գրելիս`նա երբեք չի օգտագործի "հայաթի" խոսելաոճը որպես գրական լեզու, իսկ օգտագործելիս էլ, մենք բոլորս կտեսնենք, որ նա օգտագործել է դա ինչ-որ կոնկրետ նկատառումով: Իսկ այստեղ այդ "հայաթի" ժարգոնն օգտագործված է այնպես, ասես հենց այդպես էլ պետք է լինի: Թող ների ինձ հեղինակը, բայց ես դեմ եմ, որ իմ աշխարհի ամենասիրուն լեզուն հայաթի ժարգոն դառնա: Գրականությունը պետք է վեր լինի հայաթի ժարգոնից, և առաջին հերթին դա ձեր երեխաներին է անհրաժեշտ: Հակառակ դեպքում վաղը-մյուս օր Շեքսպիրի "Ռոմեո և Ջուլիետը" ստիպված եք լինելու վերափոխել Շաքսպերի "Ռոմիկ և Ջուլիկի", որպեսզի ձեր երեխաները կարդալիս մի բան հասկանան...:(

Համոզված եմ, Բյուրը դա գիտի:

Կրկնում եմ, միտումնավոր կարելի է գրել ամեն ինչ, և ընթերցողի համար արդեն ճաշակի խնդիր է ընդունել կամ չընդունելը: Բայց գրական լեզուն երբեք չպետք է դառնա հայաթի ժարգոն:


Համ էլ ստացվեց, որ երկրորդի մասին էլ գրեցի: Ուֆֆ: Մնաց առաջինը:


Բայց առաջինի մասին չեմ գրելու, մինչև քնածները չարթնանան::angry

Սամ ջան, բնականաբար Բյուրի պահը լուրջ չէի գրել, թեման վառ ենք պահում, թե չէ էնտեղ լիքը կետադրական սխալներ կան և այլն, ու նույն կատաղելն էլ Բյուրը հաստատ գեղարվեստական ստեղծագործության մեջ մարդւո հանդեպ չէր կիրառի, առօրյա խոսքում ուրիշ ա, շարքային գրառումում ուրիշ ա, գեղարվեստական խոսքում՝ էն էլ հեղինակի խոսքում՝ ուրիշ:

Sambitbaba
20.03.2015, 21:05
Ես էլ կուզեի Աթեիստը լիներ:

Ես էլ, ազնվորեն::)

LisBeth
20.03.2015, 21:08
Լավ… ասեմ… ես եմ գրել…

սերը թողել ենք,Մեֆ, ռելաքս

Գալաթեա
20.03.2015, 21:15
Աթեիստի թեկնածությունը կասկածի դնող մի բան հիշեցի: Որ Մեֆի դեպքում էլ ա աշխատում, ի դեպ, մնացած ամեն ինչի հետ:
Փառք Աստծո ա գրած, էն էլ մեծատառով:
Աթեիստի ձեռքը կկոտրվեր, բայց նա մեծատառով չէր գրի էդ արտահայտությունը: Յա տակ դումայու:

Mephistopheles
20.03.2015, 21:21
մի հատ լասե՞ք Կառն ինչի մասին ա… որ իմանամ կասեմ ես եմ գրել թե չէ…

Արէա
20.03.2015, 21:23
MWMS-ը չի՞ գրել առաջինը։
Երկրորդը Սամն ա։
Երրորդը՝ Ա՞յբ, Լուսնթա՞գ, Ալֆա՞։
Չորրորդը՝ Վոլտերան։

Sambitbaba
20.03.2015, 21:24
Աթեիստի թեկնածությունը կասկածի դնող մի բան հիշեցի: Որ Մեֆի դեպքում էլ ա աշխատում, ի դեպ, մնացած ամեն ինչի հետ:
Փառք Աստծո ա գրած, էն էլ մեծատառով:
Աթեիստի ձեռքը կկոտրվեր, բայց նա մեծատառով չէր գրի էդ արտահայտությունը: Յա տակ դումայու:

Իսկ դիտավորյա՞լ...

Շինարար
20.03.2015, 21:25
MWMS-ը չի՞ գրել առաջինը։
Երկրորդը Սամն ա։
Երրորդը՝ Ա՞յբ, Լուսնթա՞գ, Ալֆա՞։
Չորրորդը՝ Վոլտերան։
Մի գրառում վերև կարդա Սամի կարծիքը երկրորդում կիրառված հայաթի ժարգոնի մասին:

ivy
20.03.2015, 21:26
Արէա, իսկ գործերի մասին ի՞նչ կասես:

Sambitbaba
20.03.2015, 21:26
մի հատ լասե՞ք Կառն ինչի մասին ա… որ իմանամ կասեմ ես եմ գրել թե չէ…

Մըռի::aha

Գալաթեա
20.03.2015, 21:28
Արէա, իսկ գործերի մասին ի՞նչ կասես:

Ոնց որ բոլորը: Ոչ մի զատ :))

LisBeth
20.03.2015, 21:29
մի հատ լասե՞ք Կառն ինչի մասին ա… որ իմանամ կասեմ ես եմ գրել թե չէ…

ասում ա կռալով մարդ չես փրկի, պետք ա ոռիդ փետուրները քամուն տաս, բայց դա հաճելի բոնուս ունի, ինչքան լևի կրեդիտ ունես, սաղ հեչ ա արվում

Sambitbaba
20.03.2015, 21:30
Մի գրառում վերև կարդա Սամի կարծիքը երկրորդում կիրառված հայաթի ժարգոնի մասին:

Իսկ դիտավորյա՞լ...

Գալաթեա
20.03.2015, 21:31
Իսկ դիտավորյա՞լ...

Եսիմ Սամ...էն գլխից միջոցներ կձեռնարկե՞ր, որ իրան չճանաչենք:
Մեկ ա՝ իր մասնակցությունն առանց դրա էլ շատ քիչ հավանական կլիներ մեր համար:

LisBeth
20.03.2015, 21:31
Սաղ ինտրիգան են, բան չես հասկանում այ մարդ

Գալաթեա
20.03.2015, 21:32
Սամ, պլաստինկեդ փոխի :D

Արէա
20.03.2015, 21:32
Առաջինի ոճը շատ լավն ա, մենակ ոճը, բայց էնքան լավն ա, որ հերիք ա։

Երկրորդում հեղինակի հասունությունն ա զգացվում, բայց տեղը քչություն ա արել, եղածն էլ անկարևոր բաներով ա լցված, կարևորին տեղ չի մնացել։

Երրորդը պարզ չի ինչ ա, եթե կատակերգություն ա, ծիծաղելի չի, եթե դրամա ա, խորը չի։ Պարզ չի ինչ ա։

Չորրորդը լավն ա, բայց կիսատ ա։ Թատրոնն էդ պահին որ վերջանա հանդիսատեսն ի՞նչ կմտածի։ Մտածելու ա հեսա երկրորդ գործողությունը կսկսվի, էն էլ լույսերը վառվում են ու դերասանները դուրս են գալիս ծափեր ընդունելու։

Mephistopheles
20.03.2015, 21:32
Բա լավ… բա բովանդակությունը, բան չի հոիշու՞Մ ձեզ…

Գալաթեա
20.03.2015, 21:33
Սաղ ինտրիգան են, բան չես հասկանում այ մարդ

Էլ դու սուս...Լուի 14-րդի պալատական ինտրիգները գլուխները քարովն են տվել:
Երկաթե դիմակով տղեն ներառյալ:

Արէա
20.03.2015, 21:34
Այ մարդ համբերեք, վայ։

Sambitbaba
20.03.2015, 21:38
Սամ, պլաստինկեդ փոխի :D

Չսիրա՞ր: Հե՞ր...

Mephistopheles
20.03.2015, 21:38
ես գիտեմ ով ա գրել առաջինը… բայց չեմ ասի… հաստատ…

LisBeth
20.03.2015, 21:41
ես գիտեմ ով ա գրել առաջինը… բայց չեմ ասի… հաստատ…

ասա էլի Մեֆ... գիշերները աչք չեմ կարում կպցնեմ, էս անորոշությունը խեղդում ա

Sambitbaba
20.03.2015, 21:47
Երկրորդում հեղինակի հասունությունն ա զգացվում,
Դե պարզ է, մեջներիդ բիձեն ես եմ,


բայց տեղը քչություն ա արել,
խելքս արդեն պակասել է,



եղածն էլ անկարևոր բաներով ա լցված,
ամբախ-զամբախ դուրս եմ տալիս,



կարևորին տեղ չի մնացել։
ծերունական սկլերոզի հետևանքով էլ, ինչ սկզբում ուզում էի ասել, մոռացե՞լ եմ,,,*

- - - - - -
* (,,,) ես էլ որոշել եմ բազմակետի փոխարեն ստորակետ սիրել,,,

Արէա
20.03.2015, 21:51
Դե պարզ է, մեջներիդ բիձեն ես եմ,


խելքս արդեն պակասել է,



ամբախ-զամբախ դուրս եմ տալիս,



ծերունական սկլերոզի հետևանքով էլ, ինչ սկզբում ուզում էի ասել, մոռացե՞լ եմ,,,*

- - - - - -
* (,,,) ես էլ որոշել եմ բազմակետի փոխարեն ստորակետ սիրել,,,

Սամ ջան, հասունությունը լավ իմաստով եմ գրել, ո՞ւր ես նեղանում ))

Sambitbaba
20.03.2015, 21:56
Սամ ջան, հասունությունը լավ իմաստով եմ գրել, ո՞ւր ես նեղանում ))

Արէա ջան, բա նեղացողն էդպես կպատասխանե՞ր::)

Համ էլ, իսկ մնացածը վատ իմաստո՞վ ես գրել. խելքս պակաս է, ամբախ-զամբախ դուրս եմ տալիս ու սկլերո՞զ ունեմ:P

Mephistopheles
20.03.2015, 21:57
ԴՈՒՍՏՐ - /Նորից շրջվում է դեպի ագռավները/ Մա՞մ: Ստացվում է, որ նրանք իսկապե՞ս մեզ զգուշացնում էին...

Նօ… the writer just fucked up right there…

Արէա
20.03.2015, 22:01
Արէա ջան, բա նեղացողն էդպես կպատասխանե՞ր::)

Համ էլ, իսկ մնացածը վատ իմաստո՞վ ես գրել. խելքս պակաս է, ամբախ-զամբախ դուրս եմ տալիս ու սկլերո՞զ ունեմ:P

Էդ դու ես գրել, այ մարդ, ես ե՞րբ տենց բան ասեցի :))

Mephistopheles
20.03.2015, 22:32
ՄԱՅՐ - Մեծ ցանկություն ունեմ հակառակը պնդել, բայց ինչպե՞ս... Աստված իմ, նրանք մեզ... փաստորեն... փրկեցին լուսանի ճանկերից

մի հատ էլ նօ… no way…

Mephistopheles
20.03.2015, 22:33
Դուստրը դանդաղ վերադառնում է դեպի մայրը և նրանք հեռանում են, աչքներն ուղղած ագռավներին:

No fucking way…

Աթեիստ
20.03.2015, 22:47
Վերջապես կարդացի 3րդն ու 4-րդը։

Պերսոնաժները չհամոզեցին։

Սարի Մարգում
Ոնց որ արդեն ասել են, որ Սարի Մարգում լրիվ ավելորդ էր կենդանիների խոսելը ու նույնիսկ ներկայությունը։ Կես բառով կարելի էր հուշել հարևանների իրարից նեղանալու պատճառը։ Սովորաբար որ նեղանում են, իրար վիրավորում են ու էդ դեպքում համ իրար հետ ընդհանրապես չէի խոսի, համ էլ մի կողմը չէր փորձի բարիիշել, եթե իհարկե ինչ որ բանում մեղավոր չի։ Իսկ եթե Մարգոն ինչ որ բանում մեղավոր լիներ, Սերգոն ամեն երկրորդ նախադասության մեջ դա զգացնել էր տալու։ Կեղծ էր համ Մարգոյի քարով խփելը, համ դրանով «բարիշելը»։
Էդ լարված պահին մենակ Մարգոյի ձեռքը քարին մեկնելը հերիք պիտի լիներ, որ առավոտվանից լարված Սերգոն ինքը սաղին փռեր, ոչ թե նստեր հռհռար։
Չնայած, տենց ներվային վիճակում տրամադրության կտրուկ անկումներ մենակ կինոներում ա լինում, ու եթե սա որպես կինո դիտենք, կարող ա նայվի։ Չի դզի, բայց որ կինոներից արդեն սովոր եք, կուտվի։

Պիես Ակումբի համար
Էլի պերսոնաժների պահը։ Ասենք Աղջիկը շշուկով խոսում ա իրա ալտերէգոյի հետ ու ֆոնում միացրած ա դրանից էլ ավելի կամաց հնչող ՌՈՔ։ Արդեն կեղծ ա հնչում։ Սաղ առաջի կեսը քեզ ներկայացնում են ընտանիքի մյուս անդամներին, որ երկրորդ կեսում ցույց տան, որ դրանք իրականում լրիվ ուրիշ մարդիկ են։ Եթե որևէ մեկին թվում ա, թե առանց նստել խոսելու ծնողները հանկարծ գիտակցելու են, որ իրանք իրանց երեխաներին ոնց որ չեն հասկանում, էդ մեկը շատ միամիտ ա։ Տենց չի լինում։ Ծնողները միշտ վստահ են, որ իրանք ինչ անում են, ճիշտ են անում։ Մինչև ապացույցներով ցույց չտաս իրանց սխալները, չես համոզի։ Նույնիսկ ցույց տալու դեպքում քիչ ա համոզելու հավանականությունը։ Իսկ ստեղ միանգամից երկուսը հանկարծ կարճ միացում են ունեցել, հասկացել են, որ իրանք չեն հասկանում երեխային։ Բարև ձեզ։

Կարճ ասած, բացի առաջին տարբերակից, մնացածի հեղինակները լավ կանեն ավելի շատ ժամանակ ծախսեն պերսոնաժ հորինելու վրա։ Ագռավները ցույց տվեցին, որ մենակ կռալով մարդկանց ուղղությունը փոխելը որպես սցենար լրիվ հերիք ա, կարևորը էդ ագռավները նախօրոք լավ ներկայացվեն։

Աթեիստ
20.03.2015, 22:50
Հա, մեկ էլ, ես իհարկե շատ շոյված եմ, որ ստեղ մարդանց մտքով անցում ա, որ կարող ա ես էլ ինչ որ բան գրեմ, բայց ես որ գրեմ էլ, մաքսիմում անեկդոտ պտի լինի. հորինելու գործում չկամ։

StrangeLittleGirl
21.03.2015, 04:36
Տենց սպեկտրը շատ լայն ա ստացվում, ուրիշ հանցանշան ա հարկավոր փնտրել: Կարանք ասենք Մեֆն ա, մեկ ա մոդայա իրա վրա գցելը: Հեն ա ինքն էլ արևմտահայաերեն ա խոսում: Բյուր ի դեպ ի՞նչ կասես Մեֆի արևմտահայերենի մասին, ոնց որ ստեղի ամենափորձված մասնագետը դու ես:

Մերսի ինձ մասնագետ անվանելու համար, բայց մասնագետ չեմ, ուղղակի փոքրուց էդ լեզվի մեջ եմ էղել, պլյուս վերջերս էլ քերականությունն եմ ուսումնասիրել:
Մեֆի արևմտահայերենն ավելի համոզիչ ա, քան երկրորդի հեղինակինը :))

Իսկ առաջինն իմացա ով ա. Ծովն ա :))

Sambitbaba
21.03.2015, 05:10
ԴՈՒՍՏՐ - /Նորից շրջվում է դեպի ագռավները/ Մա՞մ: Ստացվում է, որ նրանք իսկապե՞ս մեզ զգուշացնում էին...

Նօ… the writer just fucked up right there…

Սա ոչ արևմտա, ոչ էլ արևմտահայերեն էր, - էնպես որ բան չհասկացա: Բայց Մեֆի հետ լրիվ համաձայն եմ. հարյուր տոկոսանոց պոշլյատինա:

Էնպես որ, քվեարկում եմ միայն չորրորդի օգտին:

Շնորհակալություն բոլոր մասնակիցներին: Այվին ու Գալին` պաչեր:

ivy
21.03.2015, 10:40
Իսկ առաջինն իմացա ով ա. Ծովն ա :))

Բյուր, դու ավելի լավ է էդ գուշակություններդ թողնես, մնացած գործերի մասին կարծիք հայտնես :)

Գալաթեա
21.03.2015, 12:14
Վերջապես կարդացի 3րդն ու 4-րդը։


Պիես Ակումբի համար
Էլի պերսոնաժների պահը։ Ասենք Աղջիկը շշուկով խոսում ա իրա ալտերէգոյի հետ ու ֆոնում միացրած ա դրանից էլ ավելի կամաց հնչող ՌՈՔ։ Արդեն կեղծ ա հնչում։ Սաղ առաջի կեսը քեզ ներկայացնում են ընտանիքի մյուս անդամներին, որ երկրորդ կեսում ցույց տան, որ դրանք իրականում լրիվ ուրիշ մարդիկ են։ Եթե որևէ մեկին թվում ա, թե առանց նստել խոսելու ծնողները հանկարծ գիտակցելու են, որ իրանք իրանց երեխաներին ոնց որ չեն հասկանում, էդ մեկը շատ միամիտ ա։ Տենց չի լինում։ Ծնողները միշտ վստահ են, որ իրանք ինչ անում են, ճիշտ են անում։ Մինչև ապացույցներով ցույց չտաս իրանց սխալները, չես համոզի։ Նույնիսկ ցույց տալու դեպքում քիչ ա համոզելու հավանականությունը։ Իսկ ստեղ միանգամից երկուսը հանկարծ կարճ միացում են ունեցել, հասկացել են, որ իրանք չեն հասկանում երեխային։ Բարև ձեզ։



Արտ, կարամ իհարկե սխալվեմ, բայց կարծում եմ հեղինակը երկրորդ մասում նկարագրել ա էն, ինչն ինքը կուզեր, որ լիներ, ոչ թե էն, ինչ կա իրականում: Որտև իրականում եղածը քո ասածն ա, որ գրեթե ոչ մի ծնող չի ընդունում, որ ինքը սխալ ա ու որ ինքն իր երեխուն չի հասկանում: Ես ինքս դեռահասության ժամանակ էդ պատին բազմիցս հագել եմ, դրա համար դժվար չի հասկանալ հեղինակին: էդ երկրորդ մասն էն կյանքն ա, որ լիքը դեռահասներ կուզեին ունենալ: Տանն իրենց մասին ամեն ինչ առանց վախենալու պատմելով, համոզված որ եթե անգամ համաձայն չլինեն հետները՝ պադձեռժկա կանեն, ոչ թե չորով դեմը կդնեն "դու երեխա ես, բան չես հասկանում" փաստարկը: Իսկ առաջինում դառը ճիշտն ա, որ մարդն իր տան մեջ էնքան մենակ ու անօգնական կարա իրան զգա, որ սկսի ինքն իր հետ խոսալ, վիճել, տալ ու առնել:

ivy
21.03.2015, 14:47
Արտ, կարամ իհարկե սխալվեմ, բայց կարծում եմ հեղինակը երկրորդ մասում նկարագրել ա էն, ինչն ինքը կուզեր, որ լիներ, ոչ թե էն, ինչ կա իրականում: Որտև իրականում եղածը քո ասածն ա, որ գրեթե ոչ մի ծնող չի ընդունում, որ ինքը սխալ ա ու որ ինքն իր երեխուն չի հասկանում: Ես ինքս դեռահասության ժամանակ էդ պատին բազմիցս հագել եմ, դրա համար դժվար չի հասկանալ հեղինակին: էդ երկրորդ մասն էն կյանքն ա, որ լիքը դեռահասներ կուզեին ունենալ: Տանն իրենց մասին ամեն ինչ առանց վախենալու պատմելով, համոզված որ եթե անգամ համաձայն չլինեն հետները՝ պադձեռժկա կանեն, ոչ թե չորով դեմը կդնեն "դու երեխա ես, բան չես հասկանում" փաստարկը: Իսկ առաջինում դառը ճիշտն ա, որ մարդն իր տան մեջ էնքան մենակ ու անօգնական կարա իրան զգա, որ սկսի ինքն իր հետ խոսալ, վիճել, տալ ու առնել:

Հետաքրքիր է, որտեղից է դա երևացել: Համենայնդեպս զուտ տեքստից դա չէր հասկացվում: Առնվազն ես որ չէի հասկացել...

Աթեիստ
21.03.2015, 15:53
Եթե ինքն էդքանը հորինել էր, հաստատ սեփական պահվածքը ավելի ադեկվատ պտի լիներ, համենայն դեպս չպիտի էշացած նստեր։ Չէ, չեմ կարծում թե հեղինակը էդքան խորացել ա։ Պարզապես հեփփի էնդ ա հորինել, որը հեչ տեղին չէր։ Էդ տարիքում հեփփի էնդ չի լինում ։)

Գալաթեա
21.03.2015, 16:09
Եթե ինքն էդքանը հորինել էր, հաստատ սեփական պահվածքը ավելի ադեկվատ պտի լիներ, համենայն դեպս չպիտի էշացած նստեր։ Չէ, չեմ կարծում թե հեղինակը էդքան խորացել ա։ Պարզապես հեփփի էնդ ա հորինել, որը հեչ տեղին չէր։ Էդ տարիքում հեփփի էնդ չի լինում ։)

Լավ, քանի որ սենց անդրդվելի ես ու համոզված՝ չեմ վիճում :)


Հետաքրքիր է, որտեղից է դա երևացել: Համենայնդեպս զուտ տեքստից դա չէր հասկացվում: Առնվազն ես որ չէի հասկացել...

Հա, ակնհայտ չի, ճիշտ ես: Մենակ կարելի ա գլխի ընկնել նրանից, թե որքան անկումային ա սկիզբը ու որքան անհույս ա հերոսը, թե ինչ-որ բան կփոխվի իր կյանքում: Բայց հեղինակը երևի չի ուզեցել Արտակի ասած մռայլ ավարտը գրի, որն ավելի տրամաբանական կլիներ:
Թեկուզ անհավանական, բայց բարի վերջ ա հորինել:
Էլի եմ ասում, կարամ լրիվ սխալ հասկացած լինեմ :)

Sambitbaba
21.03.2015, 18:08
Արտ, կարամ իհարկե սխալվեմ, բայց կարծում եմ հեղինակը երկրորդ մասում նկարագրել ա էն, ինչն ինքը կուզեր, որ լիներ, ոչ թե էն, ինչ կա իրականում: Որտև իրականում եղածը քո ասածն ա, որ գրեթե ոչ մի ծնող չի ընդունում, որ ինքը սխալ ա ու որ ինքն իր երեխուն չի հասկանում: Ես ինքս դեռահասության ժամանակ էդ պատին բազմիցս հագել եմ, դրա համար դժվար չի հասկանալ հեղինակին: էդ երկրորդ մասն էն կյանքն ա, որ լիքը դեռահասներ կուզեին ունենալ: Տանն իրենց մասին ամեն ինչ առանց վախենալու պատմելով, համոզված որ եթե անգամ համաձայն չլինեն հետները՝ պադձեռժկա կանեն, ոչ թե չորով դեմը կդնեն "դու երեխա ես, բան չես հասկանում" փաստարկը: Իսկ առաջինում դառը ճիշտն ա, որ մարդն իր տան մեջ էնքան մենակ ու անօգնական կարա իրան զգա, որ սկսի ինքն իր հետ խոսալ, վիճել, տալ ու առնել:

Լրիվ համաձայն եմ Գալի հետ: Ու զարմանալի է, Այվ ջան, որ դու չես նկատել: Երևի անմիջապես գնացել` խորքերն ես նայել, իսկ այդ ամենն արդեն իսկ մակերեսին է: Ջրաշուշանի պես. նրա ծաղիկները, որքան գիտեմ, միշտ ջրի մակերեսին են միայն, չէ՞: Բայց այստեղ ավելին է նույնիսկ, պիեսն ամբողջովին ամփոփված է դրա մեջ, և այդ պատճառով ես ինքս, օրինակ, մեծ ջերմություն եմ զգում դրանից:
Ու համոզված եմ, որ պիեսը շատ է վավերագրական: Սա նշանակում է, որ, եթե գտնենք, թե ով է ներկա պահին այդ վիճակի մեջ գտնվում, ուրեմն կգտնենք հեղինակին էլ: Ես ինքս գիտեմ երկուսին, և այդ պատճառով համարյա համոզված եմ, որ գիտեմ հեղինակին էլ::)
Հա, մի բան էլ: Վերնագիրը::8
Ինձ թվում է, որ պիեսն այդպես անվանելը պատահականություն չէ բոլորովին: Այսինքն, հեղինակն այդ անունը չի դրել միակ պատճառով, որ ուղարկում է այն Ակումբի մրցույթին: Որովհետև, կարելի էր անվանել այն, ասենք, "Անին և Ինան" ու հանգիստ խղճով ուղարկել: Իհարկե, շատ հնարավոր է, որ սխալ եմ, բայց կարծում եմ, որ "Պիես Ակումբի համար" անունը դրել է ոչ թե Անին, այլ Ինան, այն հույսով, որ Ակումբն ինչ-որ կերպ կօգնի Անիին դուրս գալ իր արդեն լճացած տաղտկությունից...


Հ.Գ. Գալ ջան, մի միտք եկավ գլուխս, ուզում եմ քեզ խնդրել: Երբ որ բացահայտվի էս պիեսի հեղինակը, ինչ կլլինի, բռնիր էդ աղջկա ձեռքն ու տար ձեր տուն, ցույց տուր քո փոքրիկ Հրեշտակին ու հարցրու նրան. արդյո՞ք ինքը հնարավոր է համարում, որ դու, մի 15-17 հետո, վերցնես ու ինչ-որ որոգայթներ սարքես այդ Հրեշտակի շուրջ::love

Գալաթեա
21.03.2015, 18:40
Հ.Գ. Գալ ջան, մի միտք եկավ գլուխս, ուզում եմ քեզ խնդրել: Երբ որ բացահայտվի էս պիեսի հեղինակը, ինչ կլլինի, բռնիր էդ աղջկա ձեռքն ու տար ձեր տուն, ցույց տուր քո փոքրիկ Հրեշտակին ու հարցրու նրան. արդյո՞ք ինքը հնարավոր է համարում, որ դու, մի 15-17 հետո, վերցնես ու ինչ-որ որոգայթներ սարքես այդ Հրեշտակի շուրջ::love

Սամ... :)

Sambitbaba
21.03.2015, 18:56
Սամ... :)

Սուտ ե՞մ ասում, Գալ ջան: Ո՞ր ծնողի համար է իր երեխան 15-17 տարի հետո դադարում հրեշտակ լինել::)

Էս Այբը` իմ պես լսեց Այվիին, եկավ ու քննարկեց վերջինը: Բայց հետո երևի մոռացավ, որ վերջինից է սկսել, որոշեց, որ վերջապես վերջինն էլ քննարկեց, հանգիստ սրտով շուռ եկավ ու գնաց իր թեզին...:o

ivy
21.03.2015, 19:45
Օհ, Ռուֆն ա քվեարկել :)

Աթեիստ
21.03.2015, 20:10
Հ.Գ. Գալ ջան, մի միտք եկավ գլուխս, ուզում եմ քեզ խնդրել: Երբ որ բացահայտվի էս պիեսի հեղինակը, ինչ կլլինի, բռնիր էդ աղջկա ձեռքն ու տար ձեր տուն, ցույց տուր քո փոքրիկ Հրեշտակին ու հարցրու նրան. արդյո՞ք ինքը հնարավոր է համարում, որ դու, մի 15-17 հետո, վերցնես ու ինչ-որ որոգայթներ սարքես այդ Հրեշտակի շուրջ::love

Սամ, թեմայից դուրս մի հատ Էս հղումը բաց էլի։

http://hy.lmgtfy.com/?q=%D0%9C%D0%B0%D1%82%D1%8C+%D1%83%D0%B1%D0%B8%D0%BB%D0%B0

ivy
21.03.2015, 20:39
Մի օր մնաց, 13 ձայն...

Sambitbaba
21.03.2015, 20:57
Սամ, թեմայից դուրս մի հատ Էս հղումը բաց էլի։

http://hy.lmgtfy.com/?q=%D0%9C%D0%B0%D1%82%D1%8C+%D1%83%D0%B1%D0%B8%D0%BB%D0%B0

Արտ ջան, թե՞ քեզ թվում է, որ ես դա չգիտեմ...:(
Բայց ոչ ոք քեզ չի խնդրում, որ գնաս ու քիթդ հենց նման ինֆորմացիայի մեջ խոթես (խոսքս կոնկրետ քեզ չի վերաբերվում, այլ մեզ բոլորիս, - քեզ վրա չվերցնես:nono):
Հիմա ի՞նչ ես առաջարկում. վերցնենք այս հղումդ ու գնանք հեղինակի մո՞տ: Տիպա. տես, հեղինակ ջան, դու միակը չես, էնպես որ վայելի՞ր վիճակդ... Ու հետո, չե՞ս կարծում, որ իր երեխեքին մորթող մայրն ու պատանի զավակին "չհասկացող" մայրը փոքր ինչ տարբեր բաներ են:

Երբ միջին ամերիկացուն հարցնում ես, ո՞նց ես, - սա, որքան էլ լիքը խնդիրներ ունենա, ասում է` հոյակապ:
Երբ միջին հային ես հարցնում, ո՞նց ես, - վերջինս, եթե ամեն օր քեֆ-ուրախությունների մեջ էլ լինի, սկսում է իր հիվանդություններից խոսել:

Թե ուրախություններ և թե հիվանդություններ մենք բոլորս էլ ունենք: Բայց կարևորն այն է, թե դեպի ուր է մեզ մեր միտքը տանում: Որովհետև միտքը մի փիս սովորություն ունի. վերջիվերո այն ֆիզիկականանում է::aha
Մինչև մեկը հեծանիվ սարքելու միտք չունենար, էս աշխարհում հեծանիվ չէր լինի:
Մինչև մեկն էս աշխարհը ստեղծելու միտք չունենար, էս աշխարհում էս աշխարհը չէր լինի:

Այվին ինչ-որ տեղ (մանրապատումներու՞մ...) մի հոյակապ, ուտելու մի միտք էր գրել, որ ինքն ուղղակի համոզված է, որ իր շուրջ ոչ մի վատ բան չի կարող լինել և, որ ամենակարևորն է, - ոչ իր, ոչ էլ իրեն շրջապատողների հետ: Երբ իրեն շրջապատողներից մեկի մասին վատ բան է լսում, սկսում է հավատալ, որ ոչ մի վատ բան չի կարող պատահել, և արդյունքում հենց այդպես էլ ստացվում է... Արտ ջան, ես գիտեմ, որ նման բաների չես հավատում: Բայց դու, Այվ ջան, խնդրում եմ, եերբեք չկորցնես քո հավատը: Դու գիտե՞ս , որ դա հին հավայական ուսմունք է և կոչվում է (երեխեքի բերանը մի հավես բառ գցեմ` թող ղժժալու բան լինի) "Հո'օպոնոպոնո": Իմաստը սա է. Աշխարհը սկսվում է քեզանից: Դու ես ստեղծել քեզ շրջապատող աշխարհը, ինչպիսին էլ այն լինի: Եվ դու ես պատասխանատուն (ոչ թե մեղավորը` դրանք լրիվ տարբեր բաներ են) քո աշխարհում տեղի ունեցող ամեն ինչի համար: Լավի համար, վատի համար: Առողջի համար ու հիվանդի համար: Երջանիկի համար և դժբախտի համար: Եթե մեկը դժբախտ է ու դու չես ուզում նրանց տեսնել դժբախտ, - ուրեմն հավատա, որ դու ես նրան այդպիսին ստեղծել ու փոխիր նրան, դարձրու երջանիկ: Ու նույնիսկ մի էլ փորձիր հիշել, թե ի՞նչ պատճառով էիր նրան դժբախտ ստեղծել, - ուղղակի վերցրու պատասխանատվությունը քեզ վրա ու վերաստեղծիր նրան իր երջանիկ տարբերակով: Աշխարհը սկսվում է քեզանից:

Գիտեմ, Արտ ջան, ծիծաղելու բաներ եմ ասում: Բայց ես շատ ուրախ կլինեի, եթե դուք բոլորդ էլ գոնե ծիծաղելով երբեմն մտածիք այն մասին, որ աշխարհը սկսվում է ձեզանից և ձեր այսօրվա մտքերը կառուցում են ձեր վաղվա իրականությունը:

Աթեիստ
21.03.2015, 21:22
Ես լրիվ մոռացել էի, որ էդ երեխաների մահվան պատճառը ես էի, որ մտածում էի, որ տենց բան կարա լինի։

Ես իհարկե ծիծաղելով պտի նայեմ էն երևույթին, որ մարդիկ աչք են փակում վատի վրա, ակնկալելով, որ դրանով վատը պակասելու է։ Դա վաղուց կոչվում ա ջայլամի քաղաքականություն։

ivy
21.03.2015, 21:45
Արտ, կատեգորիկ բաներ ես ասում. ինձ թվում ա, Սամը էդ նկատի չուներ:
Ամեն դեպքում, լավ կլինի, էս փիլիսոփայական քննարկումներն ուրիշ տեղ շարունակեք:

Ես դեռ հույս ունեմ, որ էստեղ պիեսներից ենք խոսում...

Խոսողներ, ո՜ւր եք :aaa

Sambitbaba
21.03.2015, 21:49
Ես լրիվ մոռացել էի, որ էդ երեխաների մահվան պատճառը ես էի, որ մտածում էի, որ տենց բան կարա լինի։

Ես իհարկե ծիծաղելով պտի նայեմ էն երևույթին, որ մարդիկ աչք են փակում վատի վրա, ակնկալելով, որ դրանով վատը պակասելու է։ Դա վաղուց կոչվում ա ջայլամի քաղաքականություն։

Պետք չի ալիքները խառնել, Արտ ջան, ու ջայլամի քաղաքականությունդ էլ հեչ տեղին չի:

Դու կոնկրետ մեջբերում ես արել իմ կոնկրետ գրառնման վրա պիեսի հեղինակի հնարավոր հոգեկան վիճակի մասին, ի՞նչ կապ ունի դա ջայլամի քաղաքականության հետ: Եթե համարում ես, որ ճիշտ ես, վերցրու հղումդ ու գնա հեղինակի ցավին դարման արա - կարո՞ղ ես...



Ես լրիվ մոռացել էի, որ էդ երեխաների մահվան պատճառը ես էի, որ մտածում էի, որ տենց բան կարա լինի։
Ես պարզ հայերենով գրել էի, որ պետք չի պատասխանատվությունը շփոթել մեղավորության հետ, - ի՞նչ կարող եմ անել, եթե ինձ չինարեն ես հասկանում:
Բայց քո չինարենի պատճառը հասկանալի է ինձ: Եթե քեզ խաչ էլ հանեն, դու չես ընդունի, որ նման բաներ հնարավոր են: Քեզ շատ ավելի հեշտ է պատասխանատվությունը փոխարինել մեղքով, քան հավատալ, որ քո ձեռքին մեծ հնարավորություններ կան:
Դրա համար էլ մեղավոր են. մեր երկիրը, մեր ազգը, մեր տունը, մեր հարևաններին, մեր ծնողներին, մեր Աստծոն, Աթեիստի աստծոն, մեր ամեն ինչը: Բայց ոչ մենք: Երբեք: