Դիտել ողջ տարբերակը : Պիես. քննարկումներ և քվեարկություն
Mephistopheles
21.03.2015, 21:56
Արտ, կատեգորիկ բաներ ես ասում. ինձ թվում ա, Սամը էդ նկատի չուներ:
Ամեն դեպքում, լավ կլինի, էս փիլիսոփայական քննարկումներն ուրիշ տեղ շարունակեք:
Ես դեռ հույս ունեմ, որ էստեղ պիեսներից ենք խոսում...
Խոսողներ, ո՜ւր եք :aaa
Այվի ջան… պիեսից խոսելը դժվար ա… ուրիշ կատեգորիա ա… ոիրիշ ֆակտորներ պտի հաշվի առնվեն… եթե պտի քննարկվի որպես սովորական հրական ստեղծագործություն, ապա ի՞նչ իմաստ ուներ պիես գրելը… առայժմ ոչ ոք պիես չի քննարկել… ես էլ…
առաջինը վերջը կարդացի, բայց որպես պիես չեմ կարա քննարկեմ…
Sambitbaba
21.03.2015, 21:59
Ես դեռ հույս ունեմ, որ էստեղ պիեսներից ենք խոսում...
Օք:
Էն, որ խորասուզվել ես Գուրջիևի լուրջ փիլիսոփայության մեջ "Չորրորդ ճանապարհի" վերաբերյալ ու մեկ էլ սկսում ես բարձրաձայն հռհռալ, հիշելով Գալի դատողությունները Ռուբիի հեղինակ լինելու մասին...:D
Հինգերորդ ճանապա՞րհ::think
Ահա, թե որտեղ է թատրոնը: Իսկ դուք` պիե՜ս-միե՜ս...
Հա, հիշեցնեմ, որ աշխարհի լավագույն դրամատուրգներից մեկն է... Պլատոնը::)
Այվի ջան… պիեսից խոսելը դժվար ա… ուրիշ կատեգորիա ա… ոիրիշ ֆակտորներ պտի հաշվի առնվեն… եթե պտի քննարկվի որպես սովորական հրական ստեղծագործություն, ապա ի՞նչ իմաստ ուներ պիես գրելը… առայժմ ոչ ոք պիես չի քննարկել… ես էլ…
առաջինը վերջը կարդացի, բայց որպես պիես չեմ կարա քննարկեմ…
Մեֆ, չեմ հասկանում, ինչի ես սենց բարդացնում :)
Ամեն ինչ էլ կարելի ա քննարկել. հո մանկապարտեզի էրեխեք չենք:
Այվի ջան… պիեսից խոսելը դժվար ա… ուրիշ կատեգորիա ա… ոիրիշ ֆակտորներ պտի հաշվի առնվեն… եթե պտի քննարկվի որպես սովորական հրական ստեղծագործություն, ապա ի՞նչ իմաստ ուներ պիես գրելը… առայժմ ոչ ոք պիես չի քննարկել… ես էլ…
առաջինը վերջը կարդացի, բայց որպես պիես չեմ կարա քննարկեմ…
Մեֆ դե հոգնացրիր արդեն իսկականից:
Կներես էլի, որ մարդիկ իրանց դասարանցիքի բդերից ու մարմնի այլ մասերից չեն գրում, այլ փորձում են ինչ-որ բան անել, ինչ-որ նոր բանում իրանց փորձել, սովորել, թեկուզ սխալներով: Բոլոր չորս գործերն էլ պիեսի պոտենցիալ ունեն ու եթե քեզ նեղություն տայիր կարդայիր՝ ոչ թե կառըշնըվի շորերդ հագած լեկցիաներ կարդայիր, գուցե գործնական խորհուրդներ կարանայիր տալ, ոչ թե օդում խոսայիր:
Մարդկանց հա ասում ես, որ պիեսից գաղափար չունեն, բայց նենց տպավորություն ա, որ քո գաղափարն էլ վիկիում կարդացածից առաջ չի անցնում:
Հակառակ դեպքում ցույց կտայիր ինչն ա սխալ:
Մեկ էլ, Մեֆ, էս արդեն որերորդ նախագիծն ա, մտնում ես, մենակ նախագծի գաղափարը քննադատելու: Մինչև կազմակերպելը քննարկեք-քննադատեք-որոշեք, խոսեք ինչքան սրտներդ տա, եկեք ընդհանուր հայտարարի:
Կազմակերպելուց հետո էդ ոչ մեկին այլևս պետք չի. մենակ խանգարում ա նորմալ ընթացքին:
Sambitbaba
21.03.2015, 22:16
Մեֆ դե հոգնացրիր արդեն իսկականից:
Կներես էլի, որ մարդիկ իրանց դասարանցիքի բդերից ու մարմնի այլ մասերից չեն գրում, այլ փորձում են ինչ-որ բան անել, ինչ-որ նոր բանում իրանց փորձել, սովորել, թեկուզ սխալներով: Բոլոր չորս գործերն էլ պիեսի պոտենցիալ ունեն ու եթե քեզ նեղություն տայիր կարդայիր՝ ոչ թե կառըշնըվի շորերդ հագած լեկցիաներ կարդայիր, գուցե գործնական խորհուրդներ կարանայիր տալ, ոչ թե օդում խոսայիր:
Մարդկանց հա ասում ես, որ պիեսից գաղափար չունեն, բայց նենց տպավորություն ա, որ քո գաղափարն էլ վիկիում կարդացածից առաջ չի անցնում:
Հակառակ դեպքում ցույց կտայիր ինչն ա սխալ:
Չէ, բայց բդերի մասին լավ էր գրել, Գալ ջան, համ առաջին ակտը, համ երկրորդ: Հենա երրորդն էլ խոստացել է: Թող սարքի պիես, ու դրանով ցույց տա, թե ինչպես են պիես գրում: Ծանոթ ռեժիսոր էլ կա, կասենք, կբեմադրի:;)
Մեֆ, չեմ հասկանում, ինչի ես սենց բարդացնում :)
Ամեն ինչ էլ կարելի ա քննարկել. հո մանկապարտեզի էրեխեք չենք:
Մեֆի մոտեցման սխալն էն ա, որ ինքն ուզում ա ինչ-որ բանաձևի մեջ դիտարկել գեղարվեստական ստեղծագործությունը, ոչ միայն էս թեմայում, ոչ միայն պիեսի մասով եմ ասում: Ուզում ա մաթեմատիկայի վերածի, ու որպես խնդիր լուծի, եթե լուծվեց՝ լավ ա: Բայց մենակ լուծվելն էլ չի, պետք ա օպտիմալ ձևով լուծես: Ասենք լինում ա, չէ՞, որ խնդիրը դպրոցում մի քանի հարցով էինք լուծում, գրում էինք՝ մեկ, ու լուծում, հետո՝ երկու, ու եթե մի հարցը կարայիր շրջանցես ու էլի լուծվեր, բայց չես շրջանցել, էլի Մեֆի սրտով չի: Բայց գեղարվեստական ստեղծագործությունը բանաձևի մեջ դիտարկելը ինչքանո՞վ ա ճիշտ: Էն ամենը, ինչ Մեֆը գրում ա, շատ օգտակար ա, որովհետև ստեղծագործողը տեսնում ա, որ էդ մոտեցումն էլ կա, բայց վատն էն ա, որ Մեֆը իր մոտեցումը չի ներկայացնում որպես մոտեցումներից մեկը, այլ ուզում ա միակ ճշմարտության տեղ անցկացնի: Կա էս քառակուսի սահմանը, կամ կա էս շրջանակը, էն ամենը, ինչ դուրս եկավ էդ սահմանից՝ սխալ ա: Չէ, Մեֆ ջան, տենց մտածելը արվեստի զարգացմանը չի նպաստում, այլ սպանում ա արվեստը: Չկա միանշանակ բանաձև պիեսի, պատմվածքի, վեպի, էսսեի, պոեմի համար, բոլոր սահմանները, բոլոր տերմինները պայմանական են: Սահման չկա, ոչ ոք չի կարա ասի՝ այ էս կետից սկսվում ա պիեսը ու էս կետով ավարտվում, էս կետից սկսվում ա թատրոնը, էս կետով ավարտվում, էս կետից սկսվում ա պատմվածքը, էս կետով ավարտվում: Մեռած պոետների համայնքը ֆիլմում գրականության դասագրքի առաջին էջում «հանճարեղ» բնորոշում կար գեղարվեստական ստեղծագործության արժեքավորության մասին, ու էդ էջը դասատուն՝ Ռոբին Վիլյամսի մարմնավորած կերպարը հենց առաջին դասին ճղել ա տալիս, որովհետև ուզում ա իր աշակերտները ազատ մտածեն, ազատ, ազատ, ազատ... Երևակայությունը ազատություն ա սիրում, ճախրելու տեղ: Հետո դու վերցրու էդ պիեսը, որը գուցե դասագրքային պիեսի բնորոշման սահմանները փոքր-ինչ խախտում ա, բեմադրի: Եթե հեղինակի երևակայությունը ազատ ա եղել, եթե բեմադրողի երևակայությունը ազատ ա, սիրուն գործ կլինի: Ապուշի օրինակը, որ բերեցիր, ընտիր օրինակ ա: Էն էլ ռադիոյով: Դու Լենոն ու Ջոփլին սիրող տղա ես, խի՞ ես էդքան խիստ արտաքին, զուտ ձևական չափանիշների հանդեպ: Բովանդակությունից խոսա: Զուտ որպես պիես քննարկելը պարապ ու անիմաստ գործ ա, պիեսի բովանդակությունն ա հետաքրքիր քննարկելը:
Բովանդակությունից խոսա: Զուտ որպես պիես քննարկելը պարապ ու անիմաստ գործ ա, պիեսի բովանդակությունն ա հետաքրքիր քննարկելը:
Շին, հիմա կգա, էլի նույնը կասի, թե բա էդ դեպքում ինչի եք պիես գրել, պատմվածք գրեիք:
Շին, հիմա կգա, էլի նույնը կասի, թե բա էդ դեպքում ինչի եք պիես գրել, պատմվածք գրեիք:
Դե ինչի՞ ես պատվածք գրում, պիես գրի:))
Mephistopheles
21.03.2015, 22:29
Օքեյ… լավ… բան չեմ ասում… քննարկեք…
Օքեյ… լավ… բան չեմ ասում… քննարկեք…
Ախր մենք հենց էդ ա ասում ենք՝ դու էլ քննարկի:
Չէ, բայց բդերի մասին լավ էր գրել, Գալ ջան, համ առաջին ակտը, համ երկրորդ: Հենա երրորդն էլ խոստացել է: Թող սարքի պիես, ու դրանով ցույց տա, թե ինչպես են պիես գրում: Ծանոթ ռեժիսոր էլ կա, կասենք, կբեմադրի:;)
Չասեցի վատ էր գրել։
Ասածս էն ա, որ որքան էլ ճիշտ լինի մենակ հաստատ իմացածիդ մասին գրելը, չի նշանակում որ ամբողջ կյանքդ պետք ա մենակ ծանոթներիդ կյանքը պատմես։
Պետք ա դուրս գալ comfort zone-ից, սխալներ անել, ոտը քարին խփել։ Բա տենց են սովորում։
Ու հեչ չի օգնում, երբ որ քո ճանաչած ամենալայնամիտ ու ազատ ներքին աշխարհ ունեցող մարդկանցից մեկը չիբուխից դեղնած բեղերով հոտած բիձի պես միատոն փնթփթում ա, որ դու սխալ ես։
Չասեցի վատ էր գրել։
Ասածս էն ա, որ որքան էլ ճիշտ լինի մենակ հաստատ իմացածիդ մասին գրելը, չի նշանակում որ ամբողջ կյանքդ պետք ա մենակ ծանոթներիդ կյանքը պատմես։
Պետք ա դուրս գալ comfort zone-ից, սխալներ անել, ոտը քարին խփել։ Բա տենց են սովորում։
Ու հեչ չի օգնում, երբ որ քո ճանաչած ամենալայնամիտ ու ազատ ներքին աշխարհ ունեցող մարդկանցից մեկը չիբուխից դեղնած բեղերով հոտած բիձի պես միատոն փնթփթում ա, որ դու սխալ ես։
Մի դեպք հիշեցի, 9-րդ դասարանում էինք կարծեմ, Ֆիզիկայի դասատուն, որ նաև դպրոցի տնօրենն էր, ինձ, եղբորս ու ընկերոջս, որպես դասարանի գերազանցիկներ ուղարեց ֆիզիկայի օլպմպիադայի։ Մենք մաթեմից լավ էինք, բայց ոչ ֆիզիկայից։ Գնացինք, խնդիրները մաթեմատիկայի տրամաբանությամբ լուծեցինք, մեզանից գոհ հետ եկանք։ Պատախանները գալուց հետո որ հարցրեցինք թե ինչ ա եղել, ոնց ենք գրել, տնօրենը մենակ մունաթով մի բան էր ասում. «քանդակել, թողել եք»։ Տենց էլ չիմացանք, ինչն ենք սխալ գրել, ինչը ճիշտ։
Mephistopheles
21.03.2015, 22:43
Ըհըն, նեղացավ:
չեմ նեղանում ապեր… հիմա դուք էդ մոտրցումն ունեք, տենց եք քննարկում… ներմալ ա…
Համենայնդեպս ինձ չի թվում, թե կոնկրետ ժանրն ա պատճառը, որ ընդամենը 13 քվեարկող ունենք ու հազիվ մի էդքան էլ քննարկող, որոնց մի մասն էլ դեռ կեսից կորավ:
Ուղղակի հավես չկա, տոտալ անտարբերություն:
Նույնիսկ բաժնի մոդերին չկարողացա համոզել կարծիք հայտնել:
Բայց դե ջհանդամ, մեկա ա հավես ա :)
Հատկապես, որ դեռ առաջին գործի հեղինակին էլ չեք գուշակել :))
Ակումբի որ ծայրում էլ լինի, հենց Մեֆն ասում ա՝ վերջ, էլ չեմ խոսելու, Թայգերը գալիս տակը շնորհակալություն ա դնում, կներեք, ինձ բացել ա :D
Համենայնդեպս ինձ չի թվում, թե կոնկրետ ժանրն ա պատճառը, որ ընդամենը 13 քվեարկող ունենք ու հազիվ մի էդքան էլ քննարկող, որոնց մի մասն էլ դեռ կեսից կորավ:
Ուղղակի հավես չկա, տոտալ անտարբերություն:
Նույնիսկ բաժնի մոդերին չկարողացա համոզել կարծիք հայտնել:
Բայց դե ջհանդամ, մեկա ա հավես ա :)
Հատկապես, որ դեռ առաջին գործի հեղինակին էլ չեք գուշակել :))
Չծիծաղես վրաս, բայց երկրի վիճակը վիճակ չի, լճացում, լռություն, հիասթափություն: Երբ որ գրականության անկումից են խոսում, առաջին հերթին պատճառները փնտրում են ընդհանուր հիասթափության մեջ: Երբ շարժում չկա, պայքար չկա, խթան չկա, ի՞նչ ստեղծագործում, ի՞նչ քննարկում ես պահանջում: Ես ակումբում ընդհանուր լռության պատճառում միայն ու միայն մեղադրում եմ Հայաստանի քաղաքական պարտությանը թե միջազգային ասպարեզում, թե երկրի ներքին կյանքում: Ինչքան ուզում ա ծիծաղալու հնչի, լրիվ լուրջ եմ ասում: Հաստատ պիեսների հետ կապ չունի:
Իսկ մրցույթը իրոք հետաքրքիր էր, ինձ համար որ միանշանակ, քեզ շատ շնորհակալ եմ հենց պիեսի մրցույթ կազմակերպելու համար, Գալաթեային էլ՝ գաղափարի:
չեմ նեղանում ապեր… հիմա դուք էդ մոտրցումն ունեք, տենց եք քննարկում… ներմալ ա…
Էլ մի, խի ես չեմ զգո՞ւմ, ոնց ես նեղվել:
Էլ մի, խի ես չեմ զգո՞ւմ, ոնց ես նեղվել:
Նրան պատճառ էր պետք, որ գլուխն ազատի մեզնից :))
Sambitbaba
21.03.2015, 22:58
Չասեցի վատ էր գրել։
Ասածս էն ա, որ որքան էլ ճիշտ լինի մենակ հաստատ իմացածիդ մասին գրելը, չի նշանակում որ ամբողջ կյանքդ պետք ա մենակ ծանոթներիդ կյանքը պատմես։
Պետք ա դուրս գալ comfort zone-ից, սխալներ անել, ոտը քարին խփել։ Բա տենց են սովորում։
Ու հեչ չի օգնում, երբ որ քո ճանաչած ամենալայնամիտ ու ազատ ներքին աշխարհ ունեցող մարդկանցից մեկը չիբուխից դեղնած բեղերով հոտած բիձի պես միատոն փնթփթում ա, որ դու սխալ ես։
:D:hands:D
Sambitbaba
21.03.2015, 23:04
Չծիծաղես վրաս, բայց երկրի վիճակը վիճակ չի, լճացում, լռություն, հիասթափություն: Երբ որ գրականության անկումից են խոսում, առաջին հերթին պատճառները փնտրում են ընդհանուր հիասթափության մեջ: Երբ շարժում չկա, պայքար չկա, խթան չկա, ի՞նչ ստեղծագործում, ի՞նչ քննարկում ես պահանջում: Ես ակումբում ընդհանուր լռության պատճառում միայն ու միայն մեղադրում եմ Հայաստանի քաղաքական պարտությանը թե միջազգային ասպարեզում, թե երկրի ներքին կյանքում: Ինչքան ուզում ա ծիծաղալու հնչի, լրիվ լուրջ եմ ասում: Հաստատ պիեսների հետ կապ չունի:
Իսկ մրցույթը իրոք հետաքրքիր էր, ինձ համար որ միանշանակ, քեզ շատ շնորհակալ եմ հենց պիեսի մրցույթ կազմակերպելու համար, Գալաթեային էլ՝ գաղափարի:
Հա, կարող է, Շին ջան: Բայց արտասահմանցի ակումբցիներն էլ առանձնապես դորդուբեշ չարեցին էս քննարկումները. գալիս, թաքուն ծիկլակում, գնում են: Դրանք էլ, ինչ է, հիասթափվածներին ցավակցողներն են, հա՞:
Mephistopheles
21.03.2015, 23:17
Էլ մի, խի ես չեմ զգո՞ւմ, ոնց ես նեղվել:
չեմ նեղացել Շին ջան… իսկականից… էս պահին ավելի ճիշտ ա որ չխառնվեմ ու թողնեմ որ ձեր հունով քննարկեք…
չես տենու՞մ ինչ ռեակցիաներ են…
Տարբերակ 1. Ռուտին
Անկեղծ, հավեսով գրված գործ է, չգիտեմ թե հեղինակը ինչ էր շնչում կամ խմում գրելիս, բայց վերջնական արդյունքը ինձ շատ դուր եկավ՝ չնայած դրամատուրգի դաժանորեն անկեղծ պիտակավորմանը իր իսկ պեսի վերաբերյալ :) Հիմա ամեն անգամ ագռավ տեսնելիս՝ էս պիեսն եմ հիշելու ու կռկռոցի փոխարեն մտքումս փորձելու եմ ագռավերեն թարգմանել։ Շնորհակալություն քեզ դրամատուրգ ջան ու կուզենայի քո կարկառուններին ոչ ռուտինային իրականություն ապրելիս էլ հանդիպել։ Մեզ նմամ բախտի կարժանացնե՞ս :) Ինչ հավեսա բայց կարծիքներ կարդալը, երբ նախապես հեղինակին գիտես, երբ հեղինակը ահագին նշմարներա տվել, բայց մեկա ինքը դեռ չի բացահայտվել :)
Տարբերակ 2. Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր
Ասատուր պապի կերպարը դուրս եկավ, իրա խառնիճաղանջ հայերենով։ Խոսք գնաց իրա կոտրտված արևմտահայերնի մասին, բայց ես Ասատուրի հայերենի մեջ խնդիրներ չեմ տեսնում, էնքան խառը հայերեն խոսացողների եմ հանդիպել, որ նորմալ եմ համարում։Օրինակ, նախկին ղեկավարս, ԱՄՆ-ում ծնված-մեծացած հայ էր, որը խոսում էր արևելահայերենի ու երևմտահայերենի մի շատ յուրահատուկ խառնուրդով, որը համեմված էր նաև ռուսական ու անգլերեն բառերով։ Անրադառնալով պիեսին` այն, որպես ամբողջական գործ, չկարողացա ընկալել, չգիտեմ իմ հասկացողությունն էր պակասում, թե ուշադրությունը, բայց ամեն դեպքում հետաքրքիր դրվագներ կային։
Տարբերակ 3. Սարի Մարգում
Չտպավորվեց։
Տարբերակ 4. Պիես Ակումբի համար
Արհեստականություն կար մեջը, Արէայի հետ լրիվ համաձայն եմ, որ նաև կիսատ էր։
Շնորհակալություն բոլոր գրողներին, իսկ իմ ձայնը գնում է Ռուտինին :)
Քանի որ նորից խոսք գնաց կիսատության մասին, ուզում եմ մի բան ասել։ Ու կարծեմ ոչ միայն վերջինի, այլև երկրորդ տարբերակի մասին էլ էր կարծիք հնչել կիսատության տեսանկյունից։
Եթե հիշում եք, մտքեր կային, որ կարող է երկրորդ փուլ լինի. լինեն պիեսների շարունակություններ։ Էդ պատճառով որոշված էր, չեմ ասում կիսատ, բայց էնպիսի գործեր ներկայացնել, որ պոտենցիալ շարունակելի են։ Ու ինձ թվում է, հանձնարարությունը շատ լավ է կատարված։
Ինձ համար վերջինը լավ էլ ավարտուն է, եթե թողնենք հենց էս տեսքով, բայց եթե ցանկություն լինի, կարելի է նաև հանգիստ շարունակել։
Որ տենց բան կա, կսպասեմ Մըռռի վրեժին :-)
Դե հիմիկվա քվեարկությանը նայելով՝ մտածում եմ, երկրորդ փուլ անելու իմաստ չկա, բայց ով ցանկություն ունի, կարող է գործերը շարունակել, ներկայացնել, կկարդանք։
14 ձայն, ապրեն մեր ակումբցիները :)
Մնաց մի քանի ժամ, էլ բան չկա՞ ասելու :)
Sambitbaba
22.03.2015, 18:46
Ինձ համար վերջինը լավ էլ ավարտուն է, եթե թողնենք հենց էս տեսքով, բայց եթե ցանկություն լինի, կարելի է նաև հանգիստ շարունակել։
Ես էլ եմ այդ կարծիքին:
Բայց լավ կլիներ, եթե հեղինակը նոր անում մտածեր պիեսի համար:
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 18:49
Ռիփը համոզեց, չորրորդն էլ կարդացի: :)
Եսի՞մ: Մի կողմից, էդ դեռահասային պահերը շատ լավ էին նկարագրված, մյուս կողմից երկխոսությունները շատ արհեստական էին: Մի տեսակ շատ էր մեջը «պատմելը», իսկ հատկապես պիեսները պետք ա լրիվ «ցույց տալու» վրա հիմնվեն:
Sambitbaba
22.03.2015, 18:50
Մնաց մի քանի ժամ, էլ բան չկա՞ ասելու :)
Ափսոս, որ շատերն անտարբեր մնացին...:( Երևի դրամատուրգիա սիրողներն են քիչ:
Բայց ոմանք թատրոնթատրոն լավ էլ հաճախում են, հենա, լավ էլ տեղյակ են թատրոնի պարկեշտություն-անպարկեշտոությունից...
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 18:54
Չնայած երկրորդն ու երրորդը մինչև վերջ չեմ կարդացել, բոլորին ձայն տվեցի ջանքի համար: Ի վերջո, հեշտ չի առաջին անգամ բոլորովին անծանոթ մի ժանրում ստեղծագործելը:
Ի դեպ, անկեղծորեն զարմանում եմ, որ Ռուտինը սենց բացարձակ մեծամասնության հավանությանն ա արժանացել: Ճիշտ ա՝ ագռավների կերպարները շատ հավեսինն են, բայց դրանից բացի ուրիշ բան չկա էդ պիեսում: Հանուն արդարության՝ մյուսներում էլ: Չգիտեմ ինչու, մարդիկ պիես ասելով պատկերացրել են երկխոսությունների շարք, ոչ թե պատմություն: Դրա համար սաղի սյուժեն մի տեսակ կաղում ա:
Մերսի, Բյուր, որ գործը վերջի հասցրեցիր։
Հեղինակներին էդպես էլ չգուշակեցի՞ք։
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 19:30
Վերջինը Ա՞յբն ա :think
Ասեմ, որ էս անգամ ոչ մի ճիշտ գուշակում չի եղել։ Ոչ մի գործի մասին։
Սենց բան դեռ չէր եղել։
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 19:37
Չորրորդը Նիկեա՞ :))
Հաստատ թինեյջեր կամ թինեյջերությունից նոր դուրս էկած մեկն ա գրել: Ռուբիին, Նանեին ու Մարիին հանում եմ, որտև իրանց տեքստն ավելի հասուն կլիներ:
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 19:41
Սխալ, սխալ, սխալ։
Ես չորս անուն եմ տվել, դու երեք հատ սխալ ես ասել:
Արյա՜, կարո՞ղ ա Էլիզան ա: Բայց նա ժամանակ ունի՞ սենց բաների:
Կոշմար :(
Մեկդ մի ճիշտ անուն ասեք։
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 19:43
Առաջինն էլ Ռուֆի վրա եմ կասկածում :))
Լավ, անհույս ա ։))
Մեկ ու կես ժամից կիմանաք։
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 19:46
Լավ, անհույս ա ։))
Մեկ ու կես ժամից կիմանաք։
Կարո՞ղ ա կայֆավատ ես ըլնում :))
Ռուբին հաստատ կա, բայց թե որն ա ինքը, չեմ ջոկում:
Չորրորդ տարբերակի համար մի բան ասեմ էլի: Ծնողները տարբեր են լինում: Մայրերը ամեն դեպքում ավելի նրբազգաց լինելով, հաճախ կասկածում են իրենց բացարձակ ճիշտ լինելու առումով: Վեճերից, կամ ավելի փոքր տարիքում դմփ ուտելուց հետո, իրա աբսոլյուտ ճշմարտացիության մեջ տառապող երեխան ասենք պառկած լացում ա, կամ ավելի փոքր տարիքում բոբիկ դուրս ա եկել, քարերեին կանգնել ա թոքաբորոբ վաստակելու անսասան միտումով, մայրը, որպես ավելի հասուն մարդ, առաջին քայլն ա անում: Նա փորձում ա հասկանալ, իսկ ավելի փոքր տարիքի երեխայի հետ ուղղակի լացում ա: Ու եթե չի էլ հասկանում, ապա ընդունում ու սիրում ա իր ճուտիկին, նենց ոնց որ կա, դրանով ճամփա սարքում հետագա սերտ հարաբերությունների համար: Այ սենց Մայրեր էլ են լինում, պեծ ու կրակ երեխեք էլ, որ ամեն օր դմփ են ուտում :):
Կոշմար :(
Մեկդ մի ճիշտ անուն ասեք։
Սաղ ակումբցիներին ասել ենք, մեկ չի՞ համընկել:
Սաղ ակումբցիներին ասել ենք, մեկ չի՞ համընկել:
Չէ, ոչ մեկը:
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 19:56
Երկրորդի մասին կասկածներ ունեմ, բայց վախենում եմ ասեմ՝ արևմտահայերենն էսքան քլնգելուց հետո:
Մեկ էլ ամենաերկարը ո՞րն ա: Էդ հաստատ Սամն ա :))
Չէ, ոչ մեկը:
Քանի որ Գալաթեան երդվեց, առաջինը՝ Անվերնո, երկրորդը՝ Շինարար կամ Բյուր, Երրորդը՝ Նիկեա, կամ Լուսնթագ, Վերջինն էլ՝ Այբին էի կասկածում, ասիր չէ, ուրեմն Լարո:
Քանի որ Գալաթեան երդվեց, առաջինը՝ Անվերնո, երկրորդը՝ Շինարար կամ Բյուր, Երրորդը՝ Նիկեա, կամ Լուսնթագ, Վերջինն էլ՝ Այբին էի կասկածում, ասիր չէ, ուրեմն Լարո:
Ոչ մի ճիշտ :)
Ոչ մի ճիշտ :)
Վսյո, ես հանձնվում եմ :(
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 20:05
Վսյո, ես հանձնվում եմ :(
Ռիփը կայֆավատ ա լինում մեր վրա :))
Ռիփը կայֆավատ ա լինում մեր վրա :))
Չէ, Բյուր, ազնիվ խոսք :))
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 20:06
Չէ, Բյուր, ազնիվ խոսք :))
Սամի մասին բան չասեցիր: Սամը կա, չէ՞: Նույնիսկ Ռուտինը կարա ինքը գրած լինի:
Մի ժամից կգրեմ լրիվ, կտեսնեք :)
Մի ժամից կգրեմ լրիվ, կտեսնեք :)
հալ ու մաշ արիր
Բյուր հիմա որ դու ասում ես որ էդ լեզուն ոչ են ա ոչ են ա, բա սխալները ո՞նց ես բռնում :):
Վայ Ալֆան, ինքը կարա մասնակցած լինի մենակ թե ստեղծված իրավիճակում չեմ կողմնորոշվում, առաջինն ա թե վերջինը:
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 20:32
Բյուր հիմա որ դու ասում ես որ էդ լեզուն ոչ են ա ոչ են ա, բա սխալները ո՞նց ես բռնում :):
Ո՞նց ոչ էն ա, ոչ էն: Ի՞նչ սխալներ:
Ո՞նց ոչ էն ա, ոչ էն: Ի՞նչ սխալներ:
Դե որ ասում ես որ ոչ արևմտահայերեն ա, ոչ բարբառ, ոչ էլ գրական: Ու ասում ես որ ահագին սխալներ ես գտել
էս Մեֆին նեղացրե՞լ եք: Բայց ախր ինքը սկսել էր ասել առաջին տարբերակի մասին :( why!?
էս Մեֆին նեղացրե՞լ եք: Բայց ախր ինքը սկսել էր ասել առաջին տարբերակի մասին :( why!?
Որ դու լացես :))
Վերջապես կարդացի, քվեարկեցի, հիմա գնամ քոմմենթները կարդալու: Մինչ էդ ինձ ո՞վ կասի, թե Հայկօ-ի ավատարը երբվանի՞ց ա ագռավ :))
Որ դու լացես :))
Վերին աստիճանի դաժան եք :noti
Վերջապես կարդացի, քվեարկեցի, հիմա գնամ քոմմենթները կարդալու: Մինչ էդ ինձ ո՞վ կասի, թե Հայկօ-ի ավատարը երբվանի՞ց ա ագռավ :))
Էս մրցույթից սկսած :))
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 20:40
Դե որ ասում ես որ ոչ արևմտահայերեն ա, ոչ բարբառ, ոչ էլ գրական: Ու ասում ես որ ահագին սխալներ ես գտել
Որտև հստակ էրևում ա, որ հեղինակը փորձել ա արևմտահայերեն գրել, բայց լիքը հստակ սխալներ կան, որոնք արևմտահայերենի և ոչ մի բարբառում հանձնարարելի չեն, ու խառը լեզվի դեպքում էլ էդպես չէր խոսի:
Վսյո՜, աչքիս դու ես գրել էս մեկը :))
Որտև հստակ էրևում ա, որ հեղինակը փորձել ա արևմտահայերեն գրել, բայց լիքը հստակ սխալներ կան, որոնք արևմտահայերենի և ոչ մի բարբառում հանձնարարելի չեն, ու խառը լեզվի դեպքում էլ էդպես չէր խոսի:
Վսյո՜, աչքիս դու ես գրել էս մեկը :))
քեզ արդեն ասել են որ սլուխ չունես, էլ մի փորձի ռեհաբ լինես իմ հաշվին :P
Եկա քոմմենթների հետ առաջին անհամաձայնություններս հայտնելու:
Ռուտին միակն ա, որ մի քանի օր առաջ եմ կարդացել: Մտքումս իրան հավեսով բեմականացրել եմ: Ոչ դերասաններով, անիմացիոն, բայց թատրոնի ոգով: Երնեկ հավես ու ժամանակ ունենայի, էդ մտածածս կյանքի կոչեի, հավես բան կստացվեր, դուք էլ կհամոզվեիք:
Մնաց քսան րոպե, էլ ով ինչ կասի (c) Այվի
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 21:25
Էլ բան չմնաց: Այվի՜, ու՞ր ես:
Տարբերակ 1. Ռուտին՝ 17 ձայն - Sambitbaba
Տարբերակ 2. Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր՝ 4 ձայն - Lisbeth
Տարբերակ 3. Սարի Մարգում՝ 5 ձայն - Smokie
Տարբերակ 4. Պիես Ակումբի համար՝ 8 ձայն - Գալաթեա
Շնորհավո՜ր, Սամ, այ դեմք :))
Շնորհավորում եմ նաև Գալաթեային, Սմոքիին ու Լիզբեթին՝ լավ մասնակցության համար :)
Ապրեն քվեարկողներն ու քննարկողները։
Մեր Բյուրի մոտ վերջում պայծառատեսություն առաջացավ. լավ է ուշ, քան երբեք :))
Սամ :love
Մյուսներին էլ պաչիկներ :kiss
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 21:28
Սա՜մ, շնորհավոր:
Լիզ, հլը արի ու արևմտահայերենի համար բացատրություն տուր :))
Ամենաշատը Գալաթեայի վրա եմ զարմացած: Նենց անսպասելի էր էդ գործն իրանից կլինի: Բայց հաշվի առնելով, որ հավանաբար կիսատ ա, հասկացա, որ կարող ա մութ գալաթեական ճամփեքով գնար շարունակությունը:
Սա՜մ, շնորհավոր:
Լիզ, հլը արի ու արևմտահայերենի համար բացատրություն տուր :))
Ամենաշատը Գալաթեայի վրա եմ զարմացած: Նենց անսպասելի էր էդ գործն իրանից կլինի: Բայց հաշվի առնելով, որ հավանաբար կիսատ ա, հասկացա, որ կարող ա մութ գալաթեական ճամփեքով գնար շարունակությունը:
Գալիս եմ հեսա Բյուր, սիրտս տրաքում էր արդեն, ոնց որ ոտ ու ձեռս կապեն ու էնքան խփեն որ ուշքս գնա, մեկն էլ նույնիս ամենացավոտը խփեց/մատով ցույց չտանք էլի/: Շինարարն էլ գալիս հարցնում ա թե ոնց եմ, ես ասում եմ լավ: էլի խփեք :)
Տարբերակ 1. Ռուտին՝ 17 ձայն - Sambitbaba
Տարբերակ 2. Գողը գողից գողացավ, իսկ զարմացողը մեռել էր՝ 4 ձայն - Lisbeth
Տարբերակ 3. Սարի Մարգում՝ 5 ձայն - Smokie
Տարբերակ 4. Պիես Ակումբի համար՝ 8 ձայն - Գալաթեա
Շնորհավո՜ր, Սամ, այ դեմք :))
Շնորհավորում եմ նաև Գալաթեային, Սմոքիին ու Լիզբեթին՝ լավ մասնակցության համար :)
Ապրեն քվեարկողներն ու քննարկողները։
Մեր Բյուրի մոտ վերջում պայծառատեսություն առաջացավ. լավ է ուշ, քան երբեք :))
Սամը ամենա ամենան էր: Դեռ ուշքի չեմ գալիս, բայց հալա ա :)
Տեսիլքի գրառումից հետո առաջինի հեղինակը պարզ էր արդեն միանշանակ: Գալաթեայի գրածները մրցույթներում ես միշտ հավանում եմ ու ոչ մի անգամ չեմ կռահում, որ հեղինակն ինքն ա. ուրախ եմ, որ ավանդույթը պահպանվել ա: Մի խոսքով, մերսի, էրեխեք, բոլորիդ՝ հետաքրքիր ընթերցանություն և հետագա մտավարժանքների հնարավորություն ապահովելու համար: Շնորհավորում եմ բոլորիդ: Լիզբեթ, կներես էլի, ես չէի ուզում էդքան անշնորհք ինձ պահած լինեմ, ու էն վաղտ, որ դու ասում էիր՝ ասա է, ճիշտ ես ասում, շարունակիր նույն ոգով, ես զգացի, որ մի բան նի տո ա էստեղ, բայց ոչինչ, կդիմանաս հույս ունեմ: Ապրեք, որ գրում եք, մենք էլ ապրենք, որ կարդում ենք ու մեզ թույն քննադատների տեղ ենք դրել:
Սա՞մ :)
Կայֆ ա:
Շնորհավոր ու շնորհակալություն բոլոր մասնակիցներին, ու դե իհարկե Այվիին :)
Որ բառադի չլինեի, կկազմակերպեի սրանց բոլորի բեմականացումն ու ձայնագրած Յութուբ քցելը, բայց դե բառադի եմ :(
Թաղեմ բոյդ, Սամ:
Բայց մի պահ կար, որ ես պետք ա իմանայի, որ էդ դու ես:
Մի քիչ հետո կգամ կասեմ՝ որ պահն էր:
Ուրեմն սենց: Չեմ սիրում ես պահը, բայց ինչևէ:
Մարդ ոչմիտեղից:
Խմած ժամանակ, որ խոսում էր բան չէիր հասկանում, ու խոսքի կեսից ստեպ պարելը ծաղիկներն են: Կարար ասենք ասմունքեր՝ ռուսերեն, հայերեն, ու մի անհասկանալի լեզվով, ասում էր Օմար Խայամ ա: Ամեն ինչից խոսում էր, բացի իր ծագումից, ընտանիքից, հարազատներից, որոնք պարզ ա հիմա չկային: Ինքը տենց էր: Միակ բանը որ փոխել եմ դա -ուկ վերջավորությունը անցյալ կատարյալում -ած, ու դա գրականի եմ փոխել ոչ թե արևմտահայերենի, Գալաթեայի օրինակով՝ "գրելուն համար չի ստեղծուկ": Ինքը համով հոտով խոսացող պարսկահայ չէր: Միտք կար փոխել իրա խոսքը՝ զուտ բարբառով գրել, բայց կերպարը կորում էր, ինքը դառնում էր ինչ-որ մի պապիկ ասենք ջրաշենից, կամ քյավառից: Ես ոչ հորինել եմ լեզու, ոչ էլ քիթս խցկել եմ մի տեղ որից գաղափար չունեմ: Իսկ ինչ մնում ա խաբելուն Բյուր տուտ տի պերեգնուլա պալկու, ինչպես սիրում եմ ես արտահայտվել:
իսկ հիմա Անդրոյի ու Ասատուրի փոխհարաբերությունը՝ դասական հակասություն ա, մարդիկ իրար տանել չեն կարողանում, բայց առանց իրար կյանք չունեն: Որովհետև իրանք տարբեր են ու հետաքրքրում են մինյանց: բայց եթե ասենք մի երկու տեղ ցույց տայի որ դա մունաթ չի այլ կեսկատակ կեսլուրջ, ոնց որ ծեր մաևդիկ շատ հաճախ շփվում են, էդքան տհաճ չէր լինի:
Մյուս ռուդիմենտ կերպարները՝ ոչ մի բանով չզբաղվող երիտասարդներ են, որ իրար մեջ են հետաքրքություն փնտրում, բայց ասենք ի տարբերություն տղայի, որի հանդեպ, ի դեպ տեղին էր կիրառված կատաղել բառը, աղջկան հուզում ա Ասատուրի կերպարը, ազդում ա իրա վրա: էստեղ մերսի Արէային, շատ եմ ծավալվել, կարելի էր կարճ կապել:
Սենց: Եթե հարցեր կան ասեք, պարզաբանեմ:
Հա հայաթի խոսելաոճը գրականություն բերելու մասին: Նենց չի էլի որ սա ասենք մանկական գրականություն ա ու ձեր երեխաների ապագան վտանգում ա, ռոմիկ ու ջուլիետիկ սարքելով: Ասենք ես հողի վրա եմ ապրում, ու իմ շուրջը շատ քիչ են ինտիլիգենտ մարդիկ, որ զուտ ճիշտ ու գրական են խոսում: Ես ինքս էլ ինտիլիգենտ չեմ: Բայց ասել Չեխովին ամեն մի զառանցանք գտնում է իր ընթերցողին: Ինձ համար բովանդակությունն ամենակարևորն ա: Թե ոնց ա գրված դա արդեն երկրերդական բան ա:
Այվի քեզ մի հատ ջերմ ու սրտանց գրկում եմ:
Տեսիլքի գրառումից հետո առաջինի հեղինակը պարզ էր արդեն միանշանակ: Գալաթեայի գրածները մրցույթներում ես միշտ հավանում եմ ու ոչ մի անգամ չեմ կռահում, որ հեղինակն ինքն ա. ուրախ եմ, որ ավանդույթը պահպանվել ա: Մի խոսքով, մերսի, էրեխեք, բոլորիդ՝ հետաքրքիր ընթերցանություն և հետագա մտավարժանքների հնարավորություն ապահովելու համար: Շնորհավորում եմ բոլորիդ: Լիզբեթ, կներես էլի, ես չէի ուզում էդքան անշնորհք ինձ պահած լինեմ, ու էն վաղտ, որ դու ասում էիր՝ ասա է, ճիշտ ես ասում, շարունակիր նույն ոգով, ես զգացի, որ մի բան նի տո ա էստեղ, բայց ոչինչ, կդիմանաս հույս ունեմ: Ապրեք, որ գրում եք, մենք էլ ապրենք, որ կարդում ենք ու մեզ թույն քննադատների տեղ ենք դրել:
Շին ես պնդերես սատկում եմ, մի անհանգստացի
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 22:07
Լիզ, բան չհասկացա ասածիցդ:
Լիզ, բան չհասկացա ասածիցդ:
Բյուր էդ մարդը տենց էր խոսում :)
և հետո ոնց ես ասում սյուժե չկա եթե չես կարդացել մինչև վերջ
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 22:21
Բյուր էդ մարդը տենց էր խոսում :)
և հետո ոնց ես ասում սյուժե չկա եթե չես կարդացել մինչև վերջ
Լիզ, մեկ ա, արհեստական ա լեզուն, ինչ ուզում ես, ասա: Հատուկ նորից նայեցի: Դու լավ չես վերարտադրել: Ճիշտ ա՝ տեղ-տեղ նենց դիպուկ բառեր կան (օրինակ՝ ռափորտ), բայց քերականորեն շատ ա արհեստական, դե ուղղագրությունն էլ ավելացնում ա արհեստականությանը:
Առաջ չէր գնում, դրա համար չեմ կարդացել:
Լիզ, մեկ ա, արհեստական ա լեզուն, ինչ ուզում ես, ասա: Հատուկ նորից նայեցի: Դու լավ չես վերարտադրել: Ճիշտ ա՝ տեղ-տեղ նենց դիպուկ բառեր կան (օրինակ՝ ռափորտ), բայց քերականորեն շատ ա արհեստական, դե ուղղագրությունն էլ ավելացնում ա արհեստականությանը:
Առաջ չէր գնում, դրա համար չեմ կարդացել:
Քո աչքը սովոր ա ճիշտ արևմտահայերենի, որի մասին դու ամեն ինչ գիտես ու դու չես կարող ընդունել դրանից դուրս գոյություն ունեցող որևէ այլ խոսելաձև: Էդ արհեստականություն չի, այլ անսովոր ա, ու եթե նույնիսկ ես ինձ ճղեի ու լեզվակիրների ոտ ու ձեռն ընկնեի, /ինչը ի դեպ չէի անի, ավելի լավ ա իմ սխալը քան նրանց ճիշտը/ էլի չէր կարդացվելու, դու միգուցե կարդայիր ասեիր հա ճիշտ ա գրված սաղ, դասական ուղղագրությամբ ևն, բայց առաջ չի գնում:
Ես դեռ անալայզ եմ անում սխալներս: Բայց ավելի շատ գրականի կողմն եմ հակված, որ ճիշտը դա կլիներ:
Բան չունեմ ասելու: Չեմ էլ ստիպում որ կարդաս: Դա քո իրավունքն ա: Ուղղակի որ տենց վստահ ասում ես որ սյուժե չկա, ասի հիշացնեմ էլի:
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 22:40
Քո աչքը սովոր ա ճիշտ արևմտահայերենի, որի մասին դու ամեն ինչ գիտես ու դու չես կարող ընդունել դրանից դուրս գոյություն ունեցող որևէ այլ խոսելաձև: Էդ արհեստականություն չի, այլ անսովոր ա, ու եթե նույնիսկ ես ինձ ճղեի ու լեզվակիրների ոտ ու ձեռն ընկնեի, /ինչը ի դեպ չէի անի, ավելի լավ ա իմ սխալը քան նրանց ճիշտը/ էլի չէր կարդացվելու, դու միգուցե կարդայիր ասեիր հա ճիշտ ա գրված սաղ, դասական ուղղագրությամբ ևն, բայց առաջ չի գնում:
Ես դեռ անալայզ եմ անում սխալներս: Բայց ավելի շատ գրականի կողմն եմ հակված, որ ճիշտը դա կլիներ:
Բան չունեմ ասելու: Չեմ էլ ստիպում որ կարդաս: Դա քո իրավունքն ա: Ուղղակի որ տենց վստահ ասում ես որ սյուժե չկա, ասի հիշացնեմ էլի:
Լիզ ջան, արևմտահայերեն գրքերից չի, որ գիտեմ: Ես արևմտահայերենով շրջապատված եմ մեծացել, ահագին տարբեր բարբառներ տարբերում եմ իրարից, անգամ էդ խառը լեզուն եմ շատ լսել: Սյուժեի պահով վստահ չեմ ասում, կարամ նորից փորձեմ: Բայց լեզվի պահով վստահ եմ ասում, ու միակը ես չեմ:
Նայի, Հեմինգուեյ ձյան իտալերենով խառը անգլերեն ա սարքում, արհեստական չի հնչում: Էդ մասով մտածի, մտածի, թե ոնց կարելի ա լեզուն լավացնել ու համովացնել:
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 22:45
Հ.Գ. ու մի բան էլ ասեմ. պարտադիր չի, որ արևմտահայերենից որևէ մեկը շատ խաբար լինի: Եթե մի քանի հոգի լեզվի մեջ արհետասկանություն են նկատում, ուրեմն մի բան կա, որ նկատում են: Ու ստեղ հարցն էն չի, թե ինքը ոնց էր խոսում, հարցն էն ա, թե ինչ ա գրված պիեսում: Գրականությունն իրական կյանքը ճշգրտությամբ տեքստ սարքելը չի:
Հ.Գ. ու մի բան էլ ասեմ. պարտադիր չի, որ արևմտահայերենից որևէ մեկը շատ խաբար լինի: Եթե մի քանի հոգի լեզվի մեջ արհետասկանություն են նկատում, ուրեմն մի բան կա, որ նկատում են: Ու ստեղ հարցն էն չի, թե ինքը ոնց էր խոսում, հարցն էն ա, թե ինչ ա գրված պիեսում: Գրականությունն իրական կյանքը ճշգրտությամբ տեքստ սարքելը չի:
Բյուր, ես էլ էի արհեստականություն զգում: Բայց ես արհեստականություն զգում եմ նաև լիքը մարդկանց բանավոր, ԲՆԱԿԱՆ խոսքում: Ու երբեմն դրանում կոլորիտ էլ ա զգացվում: Ես չձգեցի, որ թեմայի ամբողջ քննարկումը կարդամ, չգիտեմ ինչեր եք գրել ու խոսել, էս վերջին գրածներից պատկերացում կազմեցի, ուզում եմ ասել, որ ես Ասատուրի խոսքում, թեկուզ ինչ-որ չափով արհեստական էր, կոլորիտ էի զգում: Իսկ կոլորիտը գրականություն մտցնելն ըստ իս լավ բան ա: Եթե նույնիսկ ոմանց/շատերին դա դուր չգա:
Քո աչքը սովոր ա ճիշտ արևմտահայերենի, որի մասին դու ամեն ինչ գիտես ու դու չես կարող ընդունել դրանից դուրս գոյություն ունեցող որևէ այլ խոսելաձև: Էդ արհեստականություն չի, այլ անսովոր ա, ու եթե նույնիսկ ես ինձ ճղեի ու լեզվակիրների ոտ ու ձեռն ընկնեի, /ինչը ի դեպ չէի անի, ավելի լավ ա իմ սխալը քան նրանց ճիշտը/ էլի չէր կարդացվելու, դու միգուցե կարդայիր ասեիր հա ճիշտ ա գրված սաղ, դասական ուղղագրությամբ ևն, բայց առաջ չի գնում:
Ես դեռ անալայզ եմ անում սխալներս: Բայց ավելի շատ գրականի կողմն եմ հակված, որ ճիշտը դա կլիներ:
Բան չունեմ ասելու: Չեմ էլ ստիպում որ կարդաս: Դա քո իրավունքն ա: Ուղղակի որ տենց վստահ ասում ես որ սյուժե չկա, ասի հիշացնեմ էլի:
Իմ աչքը հեչ սովոր չի արևմտահայերենի, բայց էս էլ չկարացա կարդամ։ Զոռով կեսը կարդացի, բայց հասկացա, որ էդքան կարդացածիցս բան չհասկացա։
Հ.Գ. ու մի բան էլ ասեմ. պարտադիր չի, որ արևմտահայերենից որևէ մեկը շատ խաբար լինի: Եթե մի քանի հոգի լեզվի մեջ արհետասկանություն են նկատում, ուրեմն մի բան կա, որ նկատում են: Ու ստեղ հարցն էն չի, թե ինքը ոնց էր խոսում, հարցն էն ա, թե ինչ ա գրված պիեսում: Գրականությունն իրական կյանքը ճշգրտությամբ տեքստ սարքելը չի:
Օքեյ, մի քանի հոգի արհեստական են համարում, մի քանի հոգի էլ չէ: Էդ լեզուն կերպարի մասն ա, ուրիշ ձևով դա կլինի իմ ինտերպրիտացիան, որում ես ազատ կլինեի, բայց տվյալ դեպքում իրա խոսքը գլխավոր բնութագիրն ա, ու հեղինակը չի կարա փոխարինի դա իրա միջամտությամբ կոնկրետ այս ֆորմատի մեջ:
Իմ աչքը հեչ սովոր չի արևմտահայերենի, բայց էս էլ չկարացա կարդամ։ Զոռով կեսը կարդացի, բայց հասկացա, որ էդքան կարդացածիցս բան չհասկացա։
Հիմա որ կլասիկ ուղղագրությամբ ու ճիշտ արևմտահայերեն լիներ, դա քո համար բան էր փոխելո՞ւ
Հիմա որ կլասիկ ուղղագրությամբ ու ճիշտ արևմտահայերեն լիներ, դա քո համար բան էր փոխելո՞ւ
1024%, որտև բովանդակության փոխարեն ձևն էր աչքս մտնում։
1024%, որտև բովանդակության փոխարեն ձևն էր աչքս մտնում։
Մյուս անգամ լեզվակիր կվարձեմ, ստուգելու համար :)
Բյուր, դասական ուղղագրության պահով բացարձակ համաձայն չեմ, Պարոնյան ու Օտյան սովետի վաղտով դասական ուղղագրությամբ չէին տպագրում, ու ընդհակառակը մեզ երևի, կոնկրետ ինձ, ավելի դժվար լինի դասական ուղղագրությամբ կարդալը: Մի ստեղծագործության մեջ տարբեր ուղղագրությունները բացարձակ չեմ հասկանում, մարդիկ խոսում են, հո չեն գրում:
Լիզ, իսկ ինչ վերաբերվում ա բառացի վերարտադրելուն, էդ մարդու հենց տենց խոսալուն, եսիմ, մոտեցումները տարբեր իհարկե կարող են լինել: Մի տեսակ արդեն ամաչում էլ եմ ամեն անգամ Մաթևոսյանին օրինակ բերել, բայց չգիտեմ, նկատե՞լ եք՝ իր հերոսները խոսում են գրական հայերենով, բայց մարդը էնպես ա արել, որ թվում ա, թե լոռվա բարբառով են խոսում, ո՞նց ա արել. զուտ գրում ա էնշարադասությամբ, բառերի էն հերթականությամբ, որով լոռեցին ա խոսում՝ մնալով գրական հայերենի շրջանակում. հայերենը շարադասության էդ ազատությունը թույլ ա տալիս, հետո խոսակցությւոնների մթնոլորտն ա շատ լոռեցիական ու հենց լոռեցի գյուղացիական, այսինքն մեթոդները տարբեր կարող են լինել: Ու ճիշտ ա արել, որովհետև զուտ լոռվա բարբառով գրած լիներ, ընդամենը դժվարացնելու էր ընթերցումը: Ուզում եմ ասեմ՝ գրականությունը միշտ չի որ հարյուր տոկոսանոց վերարտադրում ա ենթադրում, երբեմն ուղղակի ինչ-որ դետալներով ապահովում ես մթնոլորտը, բայց մոտեցումները իհարկե տարբեր կարող են լինել, դու ես քո ստեղծագործության տերը, որոշողը դու ես: Ես որ ասում էի՝ գլուխը քորի ու հետևություն անի, նկատի չունեի՝ պարտադիր էդ հետևությունը հետս համաձայնելը լինի:
Մյուս անգամ լեզվակիր կվարձեմ, ստուգելու համար :)
Ընդհակառակը, նենց գրի, որ հասկանալի լինի։
Ասենք ես նախադասությունը մինչև վերջ զոռով եմ կարդում։
«Աս տերյանական մթնշաղին ասղամեջք դիցուհիներուն թևանցիկ քայլել կվայելե, բայց քո անդուր դեմքը կշեղի աս ռոմանտիկ մտորումներեն: Կոպերդ ճոռթեր, եկեր ես:»
3 բառ առաջ եմ գնում, հետ եմ գալիս ինչ որ «ասղամեջք» բառի, հետո էլի առաջ գնում, բայց ուշքումիտքս էդ բառն ա։ Ու տեքստի մեջ շատ են տենց տեղերը։
Կամ ստեղ։
Անդրանիկ: «Պապա, գնանք միզենք», «պապա, գնանք շորորդ փոխենք»: Արի ճիշտը ասա, որ նախանձում ես:
Ասատուրը ձեռքերը խաչում է մեջքին ու քայլում զույգի կողմը, երբ հասնում է նրանց կանգ է առնում:
Բարի երեկո: Կարող եմ ձեր կրքերուն մասը եղնիմ, հոգներ իմ մեր ծերունական բանավեճերեն, որ բողոքի ավելի կնմանին:
3 տողում մի քանի ուղղագրական ու կետադրական վրիպակ, որոնք էլի խիստ դժվարացնում են տեքստի ընկալումը։
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 23:12
Բյուր, դասական ուղղագրության պահով բացարձակ համաձայն չեմ, Պարոնյան ու Օտյան սովետի վաղտով դասական ուղղագրությամբ չէին տպագրում, ու ընդհակառակը մեզ երևի, կոնկրետ ինձ, ավելի դժվար լինի դասական ուղղագրությամբ կարդալը: Մի ստեղծագործության մեջ տարբեր ուղղագրությունները բացարձակ չեմ հասկանում, մարդիկ խոսում են, հո չեն գրում:
Լիզ, իսկ ինչ վերաբերվում ա բառացի վերարտադրելուն, էդ մարդու հենց տենց խոսալուն, եսիմ, մոտեցումները տարբեր իհարկե կարող են լինել: Մի տեսակ արդեն ամաչում էլ եմ ամեն անգամ Մաթևոսյանին օրինակ բերել, բայց չգիտեմ, նկատե՞լ եք՝ իր հերոսները խոսում են գրական հայերենով, բայց մարդը էնպես ա արել, որ թվում ա, թե լոռվա բարբառով են խոսում, ո՞նց ա արել. զուտ գրում ա էնշարադասությամբ, բառերի էն հերթականությամբ, որով լոռեցին ա խոսում՝ մնալով գրական հայերենի շրջանակում. հայերենը շարադասության էդ ազատությունը թույլ ա տալիս, հետո խոսակցությւոնների մթնոլորտն ա շատ լոռեցիական ու հենց լոռեցի գյուղացիական, այսինքն մեթոդները տարբեր կարող են լինել: Ու ճիշտ ա արել, որովհետև զուտ լոռվա բարբառով գրած լիներ, ընդամենը դժվարացնելու էր ընթերցումը: Ուզում եմ ասեմ՝ գրականությունը միշտ չի որ հարյուր տոկոսանոց վերարտադրում ա ենթադրում, երբեմն ուղղակի ինչ-որ դետալներով ապահովում ես մթնոլորտը, բայց մոտեցումները իհարկե տարբեր կարող են լինել, դու ես քո ստեղծագործության տերը, որոշողը դու ես: Ես որ ասում էի՝ գլուխը քորի ու հետևություն անի, նկատի չունեի՝ պարտադիր էդ հետևությունը հետս համաձայնելը լինի:
Հա, Մաթևոսյանի օրինակը լավ բերեցիր: Ես էլ Հեմինգուեյի օրինակը բերեցի, մի հատ էլ օրինակ բերեմ՝ իսպանական կառուցվածքով անգլերեն նախադասությունները, որ չնայած երկխոսություններն անգլերեն են գրած, դու գիտես, որ կերպարներն իսպաներեն են խոսում: Կամ վերցնենք Նաբոկովին: Պնինի անգլերեն վատ արտասանությունն արտահայտում ա շատ դիպուկ ուղղագրական փոփոխություններով:
Ու ինչու՞ ասեցի, որ Մեֆինն ավելի բնական էր: Մեֆը ըստ էության աբեղյանական ուղղագրությամբ, բայց արևմտահայերեն հնչողությամբ էր գրել, դա ավելի շատ էր նմանվել արևմտահայերենի:
Կամ ստեղ։
Անդրանիկ: «Պապա, գնանք միզենք», «պապա, գնանք շորորդ փոխենք»: Արի ճիշտը ասա, որ նախանձում ես:
Ասատուրը ձեռքերը խաչում է մեջքին ու քայլում զույգի կողմը, երբ հասնում է նրանց կանգ է առնում:
Բարի երեկո: Կարող եմ ձեր կրքերուն մասը եղնիմ, հոգներ իմ մեր ծերունական բանավեճերեն, որ բողոքի ավելի կնմանին:
3 տողում մի քանի ուղղագրական ու կետադրական վրիպակ, որոնք էլի խիստ դժվարացնում են տեքստի ընկալումը։
Չեմ ուզում շարունակեմ արդարանալ, ու ամեն մի վրիպակս վերլուծել, ու անհասկանալի բառերը բացատրել: Բայց կլասիկ ուղղագրությունն էլ դրանք չի բացառում ու առավել ևս չի հեշտացնում ու սահուն չի սարքում: Նենց որ էս բերած օրինակներիդ ինաստը չեմ հասկանում: Եթե ուղղակի սխալներս ես աչքս կոխում մերսի, ես ինքս էլ դրանք տեսնում եմ:
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 23:18
Լիզ, մենակ ճիշտ. ինքն ասում էր՝ կարո՞ղ եմ, թե՞ կրնամ:
Չեմ ուզում շարունակեմ արդարանալ, ու ամեն մի վրիպակս վերլուծել, ու անհասկանալի բառերը բացատրել: Բայց կլասիկ ուղղագրությունն էլ դրանք չի բացառում ու առավել ևս չի հեշտացնում ու սահուն չի սարքում: Նենց որ էս բերած օրինակներիդ ինաստը չեմ հասկանում: Եթե ուղղակի սխալներս ես աչքս կոխում մերսի, ես ինքս էլ դրանք տեսնում եմ:
Իմաստն էն ա, որ առօրյական գրառումներումդ էսքան վրիպակ չես ունենում։ Ու վրիպակները ես վերագրում եմ հենց քեզ անծանոթ բարբառով գրելու փորձին։
Լիզ, մենակ ճիշտ. ինքն ասում էր՝ կարո՞ղ եմ, թե՞ կրնամ:
կարող եմ, բայց իրկուն/ երեկո ու իրեք, ու էրկու, մի տեղ ճիշտ եմ գրել, մի տեղ սխալ, տենց փստցրել եմ մեկ մեկ:
Իմաստն էն ա, որ առօրյական գրառումներումդ էսքան վրիպակ չես ունենում։ Ու վրիպակները ես վերագրում եմ հենց քեզ անծանոթ բարբառով գրելու փորձին։
շատ սխալ ես անում, առօրյա գրառումները ես կարդում ու խմբագրում եմ, իսկ երկար գործը խմբագրելը դմզացնում ա, ու տենց վրիպակները շատ հաճախ են նաև իմ մնացած գործերում, որոնց դու ծանոթ չես, երևի
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 23:27
կարող եմ, բայց իրկուն/ երեկո ու իրեք, ու էրկու, մի տեղ ճիշտ եմ գրել, մի տեղ սխալ, տենց փստցրել եմ մեկ մեկ:
Էդ դեպքում գուցե կարա՞մ: Որտև եթե երկու լեզուների խառնուրդ ա, ավելի հավանական ա, որ արևելահայերենի խոսակցական կարամ-ն ա մտել արևմտահայերեն:
Բա տես, փստցրել ես, բա էդ ենք ասում էսքան ժամանակ :)
Էդ դեպքում գուցե կարա՞մ: Որտև եթե երկու լեզուների խառնուրդ ա, ավելի հավանական ա, որ արևելահայերենի խոսակցական կարամ-ն ա մտել արևմտահայերեն:
Բա տես, փստցրել ես, բա էդ ենք ասում էսքան ժամանակ :)
նո Բյուր, դրանք էական չեն, բացի սրանցից մեկ էլ ուկ-երն եմ փոխել, որ ասեցի, դիտավորյալ, որովհետև մտածեցի որ ավելորդ դժվարություն կլինի ընթերցողի համար:
StrangeLittleGirl
22.03.2015, 23:37
նո Բյուր, դրանք էական չեն, բացի սրանցից մեկ էլ ուկ-երն եմ փոխել, որ ասեցի, դիտավորյալ, որովհետև մտածեցի որ ավելորդ դժվարություն կլինի ընթերցողի համար:
Լիզ, մեկ-մեկ նենց մանր բաներ են էական լինում: Նույն էդ կարող եմ-ը շատ ուժեղ ա ականջ սղոցում: Եթե կարամ լիներ, շատ լավ կուտվեր. բնական ա, որ մի խոսակցականից մյուս խոսակցականն ա անցել:
Լիզ, մեկ-մեկ նենց մանր բաներ են էական լինում: Նույն էդ կարող եմ-ը շատ ուժեղ ա ականջ սղոցում: Եթե կարամ լիներ, շատ լավ կուտվեր. բնական ա, որ մի խոսակցականից մյուս խոսակցականն ա անցել:
Ըհըմ, մյուս անգամ մանրադիտակով կկարդամ, բայց խոսք չեմ տալիս :), մի տեսակ փոշմանում եմ որ իրա կերպարը էս ֆորմատի մեջ եմ խցկել: Բայց դե փորձ ա թող եղնի:
Սա ոչ արևմտա, ոչ էլ արևմտահայերեն էր, - էնպես որ բան չհասկացա: Բայց Մեֆի հետ լրիվ համաձայն եմ. հարյուր տոկոսանոց պոշլյատինա:
Այ էս էր...
Երբ որ Սամի էս գրածը կարդացի Ռուտինի մասին, ինչ-որ բան քլիք եղավ գլխումս, բայց չխորացա էդ պահին:
Հիմա եմ հասկանում ինչ էր:
Իմ ճանաչած Սամը իր գրածից բացի ուրիշ ոչ մեկի հասցեին նման բան թույլ չէր տա ասել: Անգամ կատակով, որովհետև կմտածեր, որ կարա վիրավորվի հեղինակը :)
Սամ, սիրեմ գը, ապրես շատ: Ուրախացրիր:
Իսկ ինչ վերաբերում ա իմ գրածին, երկու բառով. մի պահ հայ-հայ ա նեղանում էի, որ բոլորդ մտածում էիք՝ դեռահաս ա գրողը: Հետո հիշեցի ինձ դա գրելուց, թե ինչքան էի մտել մեջը, ու ջոկեցի, որ անկախ ինձնից սկսել էի ոչ թե պառավավարի գրել, այլ երեխու պես: Ու շատ ուրախ եմ դրա համար:
Շատ գոհ չէի արդյունքից, երկրորդ հատվածը կուզեի մի քիչ այլ կերպ ներկայացնել, բայց ժամանակ չունեի :)
Լիզին էլ հերիք ա նեղեք, հիմա ասում ա՝ էդ մարդը տենց էր խոսում:
Բայց իմ կարծիքով էդ -ուկ-երը իզուր ես փոխել, շատ ավելի համով ու բնական կդառնար, էդքան չէր խառնի սաղիս իրար:
Սմոք ջան, դու էլ ապրես :)
Այվ մերսի, անկախ նրանից, որ աշխուժությունը մեր ուզածի պես չէր՝ մեկ ա հավես էր:
Ուռա, տովարիշչի: Ուռա:
Հա, Սամը որ էդ «պոշլյատինան» գրեց, ես ասեցի՝ վերջ, բռնվեց: Էն էլ՝ ոչ մի ռեակցիա :))
Հետո որ տեսիլքն էլ եկավ գրեց, ասեցի՝ արդեն հաստատ վերջ, էն էլ էլի ոչ մի ծպտուն, խոխմ էր:
Նա ամբողջ ժամանակ ձեր աչքի առաջ էր, իսկ դուք ընկել էիք հեռավոր սարեր, արդեն Աթեիստին էլ գրող սարքեցիք...
Հա, հավես էր:
Դե ինչքան կարողացա, աշխույժ պահեցի. էնքան խոսեցի թեմայում, մատերս մազոլ եղան :)
Sambitbaba
23.03.2015, 00:45
Ժողովուրդ ջան, կներեք, որ ուշ միացա ձեզ, - գնացել էի Մորն ու Դուստրին դիմավորելու, քաղաքում չէին::)
Շնորհակալ եմ բոլորիցդ բարի խոսքերի համար, իսկ ամենաշատը` հետո կասեմ, թե ումից եմ շնորհակալ:
Գալ, այ Գալ, բայց ինչ տիպն ես դու...
Ո՜նց էիր քողարկվել... Գիտեի ախր, համոզված էի, որ գրելու ես: Ո՞նց էդ թինեյջերական մաքրությամբ գլուխներս կերար: Եվ այդ պատճառով ամենն, ինչ գնահատելի էր ինձ համար քո պիեսի մեջ, առավել գնահատելի դառավ, որովհետև գիտակցված լույսը չգիտակցվածից շատ ավելի թանկ արժի: Իսկ որ լուսավոր էր պիեսդ` ասել եմ արդեն և ասել եմ ազնվորեն:
Սիրում եմ քեզ շատ ու մի հատ քո "պաչից" քեզ, բայց շատ մեծ::)
Սմոք...
Առաջին զգացմունքս շշմելն էր... Ախր հեչ մտքովս չէր անցել, որ դու կլինես հանդգնողներից մեկը: Բայց չհասցրեցի էլ շշմել, որովհետև հիշեցի օրագիրդ, որ կարդում եմ վերջերս: Այ, այնտեղ, իրոք որ, կարելի է լիքը շշմեցուցիչ մտքերի հանդիպել: Ներիր ինձ խոսքերիս համար` որ հետաքրքիր չի, հասարակ է, - այդ ամենը հեչ, դրանք անփորձությունից են, Սմոք ջան: Բայց հիմա արդեն չեմ էլ զարմանա, եթե մի օր վերցնես ու մեզ մի նոր "Էլջերնոն" նվիրես... Ապրես::)
Լիզ...
Ամոթից գետինն եմ մտնում... Էնքան լավ, հաճելի բաներ ասեցիր Ռուտինի մասին, իսկ իմ ասածները քեզ վրա հեչ չեն գալիս, և սա ախր առաջին անգամը չէ: Ներող եղիր խնդրում եմ: Առաջինը հենց իմ համար է շատ ցավալի, հավատա: Էնքան եմ սիրում բազարներդ Մեֆի հետ, իսկ ավելի շատ, փոքր-մոքր գրառումներդ տարբեր տեղերում, և էն, որ Այվին ասում է` տար ստեղծագործողի անկյուն, - հազար տոկոսով համամիտ եմ նրա հետ...
Թույլ տուր մի երկու խոսք ասել, խնդրում եմ: Քանզի հետո չգիտեմ ինչ կլինի, - մենք առայժմ բավական հեռու ենք մնացել իրարից... Այն, ինչ կարծում ես դու, ոչ մի արժեք չունի ոչ ոգու համար այնքան ժամանակ, քանի դեռ ուրիշն էլ չի սկսել կարծել այն, ինչ կարծում ես դու: Տես, օրինակ, մարդու հետ (բոլորիս հետ էլ լինում են նման բաներ) մի բան է պատահում, պահի տակ նա լավ հրճվում է, նրան շատ ծիծաղելի է թվում դեպքը, նա հռհռում է ամբողջ սրտով, - իսկ հետո փորձում է պատմել մեկին այդ խոխմա դեպքը, իսկ լսողը նրան է նայում տարօրինակ զարնամքը դեմքին, իբր, ի՞նչ մի ծիծաղելու բան կար այդտեղ... Նույն ձևով, կարող է, քեզ ահավոր հետաքրքիր է թվում իրական Ասատուր պապի ժարգոնը, բայց պաչել է պետք Շինի ճակատը, որ լոռեցու լեզուն գրական հայերենով վերարտադրելու օրինակը բերեց: Իսկ վերադառնալով "հայաթի" լեզվին, ավելի ճիշտ, քո ասած.
Նենց չի էլի որ սա ասենք մանկական գրականություն ա ու ձեր երեխաների ապագան վտանգում ա, ռոմիկ ու ջուլիետիկ սարքելով: Ասենք ես հողի վրա եմ ապրում, ու իմ շուրջը շատ քիչ են ինտիլիգենտ մարդիկ, որ զուտ ճիշտ ու գրական են խոսում: Ես ինքս էլ ինտիլիգենտ չեմ: Բայց ասել Չեխովին ամեն մի զառանցանք գտնում է իր ընթերցողին:
Նախ, երեխան որ ծնվում Ա, մինչև կյանքի վերջն էդպես էլ երեխա չի մնում: Բայց սա մի կողմ: Ես էլ եմ հողի վրա ապրում, և այդ պատճառով չես կարող ինձ համոզել, որ հողի վրա ապրողը երկնքին նայելու իրավունք չունի: Առավել ևս չես կարող համոզել, որ դու ինտելիգենտ չես (եթե հանկարծ այդ բառը քֆուր ես համարում` չնեղանաս ինձանից:) Քո գրառումները ասածիդ հետ չեն համապատասխանում, ու մի համոզիր, որ ես իմիջը խառնեմ ինտելիգենտ լինել-չլինելու հետ: Չեխովն էլ, իհարկե, ճիշտ է, և հենց այդ պատճառով էլ կան նրանք, ովքեր կարդում են Չեխով, իսկ կան նաև նրանք, ովքեր չեն կարդում: Չկարդացողների մեջ էլ` կան տարբեր պատճառներով չկարդացողներ, բայց ամենաշատը` զառանցանքի ընթերցողներն են: Իմ ամենասիրած գրողներից մեկն է Սերգեյ Դովլաթովը, ու նրա գործերի մեջ էլ լիքը քֆուր-բան կա: Բայց դա ինձ չի խանգարում: Իսկ ամենակարևորը, դա նրա՛ն չի խանգարում շատ ինտելիգենտ գրող լինել:
Ինձ համար բովանդակությունն ամենակարևորն ա: Թե ոնց ա գրված դա արդեն երկրերդական բան ա
Ո՛չ: Սա բուլշետ ա: Կարող է քեզ համար երկրորդական լինել, երբ դոու կարդում ես իմ գրածը, բայց քեզ համար չի կարող երկրորդական լինել, երբ ես եմ կարդում քո գրածը: Կամ մեկ ուրիշը: Որովհետև դու գրում ես, որ ես կարդամ: Իսկ ես... երբ ես կարդում եմ Բուկովսկու յուրաքանչյուր գրքի առաջին էջը, նրա գրածի բովանդակությունն ինձ համար ոչ թե երկրորդական, այլ հազարերորդական է դառնում: Իհարկե, թքած ինձ վրա էլ: Բայց ամբողջ հարցն այն է, թե քանի ընթերցողի վրա դու կուզենայիր թքած ունենալ...
Կարող եմ խոստովանել քեզ մի բանում. ես քեզ հանգիստ չեմ տալու: Թող քեզ համար մեկ է, բայց ինձ համար` ոչ: Որովհետև քո միտքն ինձ շատ է դուր գալիս, ու ես չեմ ուզուոմ քեզ կորցնել: Կներես...:love
Ես:
Բյուր...
Էս պիեսի համար քեզ եմ պարտական::) Հեչ միտք չունեի գրելու` ժամանակ չկար: Հետո մի օր կարդացի քո երկրորդ առաջադրանքի մի երկու գրառում ու... Ռուտինն ամբողջությամբ կինոյի պես կանգնեց առջևս, - հասցրու միայն գրի առնել... Վերընթերցելուց մի պահ մտածեցի կոպիտ խոսքերը հանել միջից, բայց... դինամիկան էր կորում, իսկ այսպես ինձ թվում է, թե ամբողջական է ստացվել, հետո ինչ, որ մակերեսային... Մի բան միայն փոխեցի, վերջը: Այնտեղ, երբ մնացին երկու ագռավները, համարյա բառացիորեն կրկնվում էին առաջին տեսարանի մի քանի տողերը, հետո նոր Կառռը խոսում էր Կըռռին ներելու մասին: Բայց այդպես պիեսը շատ կլասիկ տեսք էր ընդունելու, ու ես մտածեցի, որ ուշիմ Շինը (Հմմ... հետաքրքիր անուն ստացվեց. Ուշիմշին:) կարող է հանկարծ հիշել, որ ես գրել եմ իմ թատրոնի հետ կապիս մասին և անմիջապես կկռահի հեղինակին... Ինչ խոսք, ինչ-որ բան կորեց, բայց իմ ու Այվի կայֆերը շատացան, կներեք... Հա, Հայկօյի ագռավ-ավատարն անմիջապես նկատեցի ու մեծ հույսեր էի կապել, որ Չուկի պես, մեկը կնկատի բայց շուտ, ու մեր կաֆերն Այվիի հետ կավելանան, բայց չնկատեցիք, դե Չուկն էլ ուշ մեջտեղ ընկավ::)
Շատ շնորհակալ եմ բարի խոսքերի համար...
Հայկօ, դու վերջն ես... Մինչև օրս չեմ մոռացել "Դևականի" հաշվով արձագանքդ էլ, - հիմա սա էր ավելի լավը, թե նա` չգիտեմ: Բայց երկուսի համար էլ շատ եմ շնորհակալ:
Շնորհակալություն բոլորիդ:
Ես ձեզ սիրում եմ:
Հ.Գ.Մոռացա ասել, որ Ռուտինն իրոք իրական դեպք է: Կինս ու աղջիկս էն գնացել այդ վայրը, և մի քանի ագռավներ (ոչ երկու) նրանց ուղեկցել էին երկար ժամանակ բարձր կռկռոցներով, իսկ հետո ուզած-չուզած հարձակվել էին թփերի վրա, որտեղից դուրս էր եկել Մըռռը::aha:aha:aha
Sambitbaba
23.03.2015, 00:55
Շնորհակալ եմ բոլորիցդ բարի խոսքերի համար, իսկ ամենաշատը` հետո կասեմ, թե ումից եմ շնորհակալ:
Այվ ջան, ասե՞մ, թե՞ արդեն գիտես...:love
Sambitbaba
23.03.2015, 00:59
Հա, Սամը որ էդ «պոշլյատինան» գրեց, ես ասեցի՝ վերջ, բռնվեց: Էն էլ՝ ոչ մի ռեակցիա :))
Դե, արդեն նագլիացել էի...:oy
Հետո որ տեսիլքն էլ եկավ գրեց, ասեցի՝ արդեն հաստատ վերջ, էն էլ էլի ոչ մի ծպտուն, խոխմ էր:
Ես էլ էի համոզված... Արդեն մտքիս մեջ Տեսիլքին ասացի. Սեմյո՜ն Սեմյոնիչ... Բայց լավ էր, փստացի այդ անգամ էլ::hands
Սամը դե առաջինն էր ուղարկել իր գործը, ու ինքը սկի չէր էլ գրանցվել նախապես: Անակնկալ էր:
Ես էլ մինչև մրցույթի սկիզբը ժամանակ չէի գտել կարդալու: Էդ օրը որ սկսեցի դնել գործերը, համ էլ կարդում էի հետը: Ու մի պահ մտածեցի, կարող է մի բան շփոթել եմ, էս հաստատ Սամի տարբերակը չի: Մինչև հասա վերջին, աչքերս թռել էին ճակատիս: Հլը մրցույթի ընթացքում էլ մի անգամ Սամին նամակ եմ գրել՝ հարցնելով, թե էդ հաստատ իր գրա՞ծն էր :))
Ախր «տուֆտա», «ֆաք յու» ու ընդհանրապես... :))
Տրամադրությունս էս հինգ օրը չէր իջնում :)
Այվիի հետ խոսում էինք էսօր, իրեն ասեցի ինչ կուզենայի անել, եթե առաջիկայում ես կազմակերպեի մրցույթ:
Նենց որ հավաքվեք ու մի թողեք ինձ դա անել(մանավանդ, որ կազմակերպիչները Բյուրն ու Այվին են), քանի որ ես ոչ մեկին թույլ չեմ տալու առանց կարդացածի մասին կարծիք հայտնելու քվեարկել:
Կարդացե՞լ ես, հավանե՞լ ես, էնքան ես հասկացել, որ ջոկել ես մնացածից լա՞վն ա, դե բարի եղիր բացատրել: Ու նաև՝ թե ինչի են մնացածը դրան զիջում:
Քվեարկածն էլ առանց կարծիքի չեմ հաշվի առնի: Ձայնը կանտեսեմ ու վերջ :)
Թող արդյունքում ավելի քիչ լինի քվեարկություն, կամ քիչ մարդ կարդա: Գոնե կարդացածները կգրեն ու մարդավարի քննարկում կգնա, ոչ թե կազմակերպիչը կընկնի կսկսի համոզել, որ մարդիկ պատվեն մրցույթն իրենց կարծիքներով:
Հա ես վատն եմ:
Sambitbaba
23.03.2015, 01:14
Սամը դե առաջինն էր ուղարկել իր գործը, ու ինքը սկի չէր էլ գրանցվել նախապես: Անակնկալ էր:
Ես էլ մինչև մրցույթի սկիզբը ժամանակ չէի գտել կարդալու: Էդ օրը որ սկսեցի դնել գործերը, համ էլ կարդում էի հետը: Ու մի պահ մտածեցի, կարող է մի բան շփոթել եմ, էս հաստատ Սամի տարբերակը չի: Մինչև հասա վերջին, աչքերս թռել էին ճակատիս: Հլը մրցույթի ընթացքում էլ մի անգամ Սամին նամակ եմ գրել՝ հարցնելով, թե էդ հաստատ իր գրա՞ծն էր :))
Ախր «տուֆտա», «ֆաք յու» ու ընդհանրապես... :))
Տրամադրությունս էս հինգ օրը չէր իջնում :)
Երջանիկ եմ, որ քեզ լավ օրեր եմ նվիրել::)
Իսկ ինչու՞ չասացիր պատասխանիս մասին էլ, որ, եթե չես ուզում, "տուֆտեն" կարող եմ դարձնել "նյու-էյջական"...:)
Էրեխեք, ես առաջարկել եմ, ինքը չհամաձյնվեց...:oy
Իսկ եթե լրջորեն, գրելուց հետո իրոք որ ցանկանում էի փոխել դրանք, բայց ինձ թվաց, թե այնքան էլ գռեհիկ չեն հնչում:
Հնչու՞մ են... Դուք ի՞նչ կասեք: Լի՞զ...
Sambitbaba
23.03.2015, 01:20
Այվիի հետ խոսում էինք էսօր, իրեն ասեցի ինչ կուզենայի անել, եթե առաջիկայում ես կազմակերպեի մրցույթ:
Նենց որ հավաքվեք ու մի թողեք ինձ դա անել(մանավանդ, որ կազմակերպիչները Բյուրն ու Այվին են), քանի որ ես ոչ մեկին թույլ չեմ տալու առանց կարդացածի մասին կարծիք հայտնելու քվեարկել:
Կարդացե՞լ ես, հավանե՞լ ես, էնքան ես հասկացել, որ ջոկել ես մնացածից լա՞վն ա, դե բարի եղիր բացատրել: Ու նաև՝ թե ինչի են մնացածը դրան զիջում:
Քվեարկածն էլ առանց կարծիքի չեմ հաշվի առնի: Ձայնը կանտեսեմ ու վերջ :)
Թող արդյունքում ավելի քիչ լինի քվեարկություն, կամ քիչ մարդ կարդա: Գոնե կարդացածները կգրեն ու մարդավարի քննարկում կգնա, ոչ թե կազմակերպիչը կընկնի կսկսի համոզել, որ մարդիկ պատվեն մրցույթն իրենց կարծիքներով:
Հա ես վատն եմ:
Իրոք որ, տեղ-տեղ Այվին մեղքս գալիս էր...
Իսկ որ սկսեց ինձ էլ համոզել, - ասացի վերջ, Գալն ու Լիզն արդեն ամեն ինչ հասկացան...
Իմիջայլոց, Այվ ջան, առաջին ակնարկիցդ էլ հասկացել էի, չհասցրեցի գրել ուղղակի: Բախտներս բերեց, զբաղված էին աղջկերքը...
Ինձ քվեարկության նվազ թիվն էլ է անհանգստացնում, ու մտածում եմ՝ սենց արգելքի դեպքում, ընդհանրապես կքչանան քվեարկողները:
Ակումբում մարդիկ կան, որ չխոսկան են, ես կասեի՝ լուռ: Մեկը օրինակ՝ Թայգերը: Բայց ես համոզված եմ, ինքը ամենաօբյեկտիվ քվեարկողներից մեկն է ու միշտ հավեսով հետևում է ստեղծագործական նախագծերին: Հիմա էդ հավատարիմ երկրպագուին ո՞նց զրկես քվեից՝ մենակ նրա համար, որ չի քննարկում:
Ինձ ընդհանրապես Ակումբում (և ոչ միայն) անտարբերությունն է հուզում: Որ չկա կոլեկտիվ գիտակցություն. եթե մի բան ենք անում, եկեք բոլորս մասնակցենք: Չէ, ամեն մեկը գալիս, իր օրագրում, աստված գիտի, ում հետ խոսում, գնում է: Թե ինչ է կատարվում կողքը, հավես չկա հետաքրքրվելու:
Էդ ահագին տխուր բան է, իմ կարծիքով:
Հատկապես, եթե տեսնում են, մարդիկ գործ են արել, ուժ, եռանդ ու ժամանակ են ներդրել և իսկապես սպասում են ընթերցողների, քվեարկողների, քննարկողների: Այ էդպես հեռու մնալը, թքած ունենալը ինձ ահագին տխրեցնում է:
Ինձ թվում է, էդ հարցում է պետք խնդրի լուծում գտնել:
Իրոք որ, տեղ-տեղ Այվին մեղքս գալիս էր...
Իսկ որ սկսեց ինձ էլ համոզել, - ասացի վերջ, Գալն ու Լիզն արդեն ամեն ինչ հասկացան...
Իմիջայլոց, Այվ ջան, առաջին ակնարկիցդ էլ հասկացել էի, չհասցրեցի գրել ուղղակի: Բախտներս բերեց, զբաղված էին աղջկերքը...
Ինչ էի համոզում, Սամ, ու ինչ ակնարկներ: Ես շատերին եմ բաներ համոզում. ամեն ինչը մտքիս չի մնում :))
քանի որ ես ոչ մեկին թույլ չեմ տալու առանց կարդացածի մասին կարծիք հայտնելու քվեարկել:
Եսիմ Լիլ, հասկանում եմ ինչի ես ուզում սենց անել, բայց մեկն իմ կարծիքը. ես եթե ուզում եմ գրել, գրում եմ, եթե չէ, ուղղակի քվեարկում եմ: Լինում ա, ու ոչ սակավ, որ ես ուղղակի ուզում եմ քվեարկել ու անցնել առաջ: Եթե պահանջ լինի գրելու, նոր միայն քվեարկելու, հավանաբար իմ գրելու ցանկությունը լրացուցիչ կպակասի:
Ինձ քվեարկության նվազ թիվն էլ է անհանգստացնում, ու մտածում եմ՝ սենց արգելքի դեպքում, ընդհանրապես կքչանան քվեարկողները:
Ակումբում մարդիկ կան, որ չխոսկան են, ես կասեի՝ լուռ: Մեկը օրինակ՝ Թայգերը: Բայց ես համոզված եմ, ինքը ամենաօբյեկտիվ քվեարկողներից մեկն է ու միշտ հավեսով հետևում է ստեղծագործական նախագծերին: Հիմա էդ հավատարիմ երկրպագուին ո՞նց զրկես քվեից՝ մենակ նրա համար, որ չի քննարկում:
Ինձ ընդհանրապես Ակումբում (և ոչ միայն) անտարբերությունն է հուզում: Որ չկա կոլեկտիվ գիտակցություն. եթե մի բան ենք անում, եկեք բոլորս մասնակցենք: Չէ, ամեն մեկը գալիս, իր օրագրում, աստված գիտի, ում հետ խոսում, գնում է: Թե ինչ է կատարվում կողքը, հավես չկա հետաքրքրվելու:
Էդ ահագին տխուր բան է, իմ կարծիքով:
Հատկապես, եթե տեսնում են, մարդիկ գործ են արել, ուժ, եռանդ ու ժամանակ են ներդրել և իսկապես սպասում են ընթերցողների, քվեարկողների, քննարկողների: Այ էդպես հեռու մնալը, թքած ունենալը ինձ ահագին տխրացնում է:
Ինձ թվում է, էդ հարցում է պետք խնդրի լուծում գտնել:
Այվ, էդ նույն Թայգերը, կարծում ես, էդքան սիրելով կարդալ ու հավատարիմ լինելով մրցույթներին էսքան տարիներ, ի վիճակի չի՞ երկու բառ կապել իրար։ Ախր շատ լավ էլ կարա։
Ուղղակի քո ասած անտարբերության ու ալարկոտության պահն ա։ Ինչի՞ խոսան եթե կարան ուղղակի պտիչկա դնեն՝ պրծնեն։ Խոսքս մենակ Թայգերի մասին չի իհարկե։ Ու չեն խորանում, որ դա նույնիսկ վիրավորական կարա լինի հեղինակի համար։ Բոլորս էլ մեծ մարդիկ ենք, հա ձայն ստանալը հավես բան ա, բայց էդ չի չէ իմաստը։ Չեն ուզում խորանան, որ քեզ պետք ա որ գրածիդ մասին, թեկուզ վատ, բայց խոսեն։ Գործը տենց ա գործ դառնում։ Երբ որ դրա մասին խոսում են, սկսում ա կյանք առնել։
Նույն Լիզի Ասատուրը։ Հա, որոշեցինք, որ սխալ ա խոսում, լեզուները խառնել ա, բայց էդ խոսալու արդյունքում էդ մարդը միս ու արյուն առավ, սկսեցինք պատկերացնել իրան, սխալ հանել, նեղվել իրանից, գույներ ստացավ...
Լուռ պտիչկա դնողները պետք ա հասկանան սա։
Լրիվ լուրջ եմ ասում՝ ինձ պետք չի էն ձենը, որի մոտիվացիային ես տեղյակ չեմ։
Ու եթե լավով չեն հասկանում՝ չորով ա գուցե պետք հասկացնել։ Որ հասկացվի, որ դա ստից պահանջ չի։ Պարտադիր պայման ա։ Մրցույթի հաջողության գրավականն ա ու մարդկանց չարչարանքի դիմաց շնորհակալությունը...
Ու եթե ինչ-որ մեկը ուզում ա բերել ժամանակ չունենալու փաստարկը, թող հիշի երկու տեղ աշխատող ու երեխա մեծացնող մրցույթի կազմակերպչին, որը ժամանակ գտնում ա Ակումբը իր կարեցածի չափով հետաքրքիր դարձնելու համար։
Հավե՞ս չունեք խոսալու։ Արդեն ասեցի, չկա հավես՝ չկա ձեր տված քվեն։ Ուրիշ բանով զբաղվեք։
Մուկ տշելը կա ու կա։
Այվ, էդ նույն Թայգերը, կարծում ես, էդքան սիրելով կարդալ ու հավատարիմ լինելով մրցույթներին էսքան տարիներ, ի վիճակի չի՞ երկու բառ կապել իրար։ Ախր շատ լավ էլ կարա։
Ուղղակի քո ասած անտարբերության ու ալարկոտության պահն ա։ Ինչի՞ խոսան եթե կարան ուղղակի պտիչկա դնեն՝ պրծնեն։ Խոսքս մենակ Թայգերի մասին չի իհարկե։ Ու չեն խորանում, որ դա նույնիսկ վիրավորական կարա լինի հեղինակի համար։ Բոլորս էլ մեծ մարդիկ ենք, հա ձայն ստանալը հավես բան ա, բայց էդ չի չէ իմաստը։ Չեն ուզում խորանան, որ քեզ պետք ա որ գրածիդ մասին, թեկուզ վատ, բայց խոսեն։ Գործը տենց ա գործ դառնում։ Երբ որ դրա մասին խոսում են, սկսում ա կյանք առնել։
Նույն Լիզի Ասատուրը։ Հա, որոշեցինք, որ սխալ ա խոսում, լեզուները խառնել ա, բայց էդ խոսալու արդյունքում էդ մարդը միս ու արյուն առավ, սկսեցինք պատկերացնել իրան, սխալ հանել, նեղվել իրանից, գույներ ստացավ...
Լուռ պտիչկա դնողները պետք ա հասկանան սա։
Լրիվ լուրջ եմ ասում՝ ինձ պետք չի էն ձենը, որի մոտիվացիային ես տեղյակ չեմ։
Ու եթե լավով չեն հասկանում՝ չորով ա գուցե պետք հասկացնել։ Որ հասկացվի, որ դա ստից պահանջ չի։ Պարտադիր պայման ա։ Մրցույթի հաջողության գրավականն ա ու մարդկանց չարչարանքի դիմաց շնորհակալությունը...
Ու եթե ինչ-որ մեկը ուզում ա բերել ժամանակ չունենալու փաստարկը, թող հիշի երկու տեղ աշխատող ու երեխա մեծացնող մրցույթի կազմակերպչին, որը ժամանակ գտնում ա Ակումբը իր կարեցածի չափով հետաքրքիր դարձնելու համար։
Հավե՞ս չունեք խոսալու։ Արդեն ասեցի, չկա հավես՝ չկա ձեր տված քվեն։ Ուրիշ բանով զբաղվեք։
Մուկ տշելը կա ու կա։
Կարծում եմ, որ չարժի քվեարկության համար նախապայմաններ դնել։ Եթե գրողի համար առանց կարծիքի պճիչկան արժեք չունի, ապա հեղինակը շատ հանգիստ կարող է այն աչքաթող անել, իսկ հետաքրքրողների համար փաստարկներ կլինեն, թե ով ում օգտին է քվեարկել։ Գալաթեա ջան, հասկանում եմ դժգոհությանդ պատճառները, բայց կարծում եմ նախապայմանները էդքան էլ արդարացի չեն ստեղծագործությունների նկատմամբ։ Դու, որպես գրող վրդոհված ես, որ ընթերցողը ջանք չի թափել մի երկու տող գրի, թե ինչի է այս կամ այն գործի օգտին քվեարկել, բայց էն փաստը, որ ընթերցողը ջանք ու ժամանակ է տրամադրել քո գործը կարդալու ու այն հավանել-չհավանելու վրա, արդեն իսկ ապացուցում է, որ ինքը հարգելա տվայ գրողին ու իր գրած ստեղծագործությունը։ Հա, ես էլ եմ համաձայն, որ առանց բոլոր տարբերակները կարդալու, մարդ իրավունք չունի քվեարկելու ու եթե համարենք, որ կարծիքներ արտահայտելը ինչ-որ տեղ մրցույթին բոլոր գրած գործերը կարդացած լինելու գրավականն է, ապա հետդ համաձայն եմ։ Օրինակ ես, երբեք ոչ մի մրցույթի քվեարկության չեմ մասնակցել առանց բոլոր գործերը կարդալու, ու կարծում եմ, որ էդ բարոյական պայման պիտի լինի։ Բայց առանց կարծիքներ արտահայտելու քվեարկողներին ընտրություններին մասնակցելու իրավունքից զրկելը շատ խիստ եմ համարում, համ էլ էսպես թե էնպես իրանց ձայները էդքան շատ չեն, որ մրցույթի արդյունքերի վրա ազդեն ;)
Սամ, թատրոնի հետ կապը չեմ հիշում այ, բայց ՈւշիմՇինը նկատել ա, որ հեղինակն արտիստ ա՝ արվեստագետ :)
Սամ շնորհավոոո՜ր:bux: Ապրես եղբայր, արժանի հաղթանակ էր::friends
Գալ քեզ էլ շնորհավոր ու շնորհակալություն և՛ պիեսիդ և՛ մրցույթի գաղափարի և՛ ինքդ չգիտակցելով ինձ ոգեշնչելու համար: Լավ զարմացրեցիր: Ինձ ամենաշատը բացեց էն, որ Սամը քեզ խնդրել էր անունների բացահայտվելուց հետո հեղինակին ծանոթացնել բալիկիդ հետ:))
Լիզ ջան քեզ էլ մե՜ծ շնորհակալություն: :aha
Իսկ ամենամեծ շնորհակալությունը քեզ Այվի՜::love Կայֆ մրցույթի, քննարկման ու քվեարկման հազարավոր կոչերի համար, ինչպես նաև գուշակությունները հետաքրքրացնլու, հավես ինտրիգի համար, վերջինիս կայֆը ամենավերջում ա զգացվում՝ անձամբ ես շա՜տ եմ սիրում հետևել խաղերին ու գուշակություններին՝ նախօրոք իմանալով թաքնված անձանց անունը::)) Իսկ էս մրցույթում անգուշակելիությունը... օօօօ՜:hands
Շնորհակալություն քննարկողներին ու քվեարկողներին՝ հետաքրքիր էր շատ:
Բյուրն ինչքան էլ ասեր, որ չի մասնակցել ու տվյալ պատմվածքի հեղինակն ինքը չի, մեկ ա մինչև սեփական աչքովս չտեսնեի՝ չէի հավատա: Էս անգամ համոզվեցի:)) Լավ քննարկումներ էին:good
Եսիմ Լիլ, հասկանում եմ ինչի ես ուզում սենց անել, բայց մեկն իմ կարծիքը. ես եթե ուզում եմ գրել, գրում եմ, եթե չէ, ուղղակի քվեարկում եմ: Լինում ա, ու ոչ սակավ, որ ես ուղղակի ուզում եմ քվեարկել ու անցնել առաջ: Եթե պահանջ լինի գրելու, նոր միայն քվեարկելու, հավանաբար իմ գրելու ցանկությունը լրացուցիչ կպակասի:
Արտ, նենց չի, որ հիմա մրցույթներում գրելու ցանկությունը վեր կացել՝ քեզ հում-հում ուտում ա :))
Իմ խիստ սուբյեկտիվ կարծիքով, մեկը հենց դու պետք ա ակտիվ լինես մրցույթների ժամանակ, որովհետև ադմինի ակտիվությունը շատ կարևոր ա նման դեպքերում: Նախ հենց ադմինիստրատիվ ներկայության պահը, հետո էլ քո կարծիքը, որ համոզված եմ, բոլոր հեղինակներն էլ կարևորում են:
Ես հասկանում եմ, որ իմ ուզածը ռեալ չի էդքան: Ու գիտեմ, որ բարի կամքից ավելի մեծ ուժ չկա:
Բայց նաև հավատում եմ կանոնների ուժին: Եթե մի բան գրված ա կանոնում, ժամանակի ընթացքում մարդը դրան սովորում ա: Կարա առաջին երկու-երեք մրցույթը պռավալ լինի լրիվ, եթե էդ սկզբունքով անցկացվի, բայց պետք ա որ մարդկանց մեջ աստիճանաբար նստի, որ իրենք պետք է խոսեն, եթե ուզում են միանալ զվարճանքին:
Իմ ամբողջ ցավն էն ա, որ ինձ ավելի ու ավելի քիչ բան ա սկսում կապել Ակումբի հետ, ու դրանցից մեկը Ստեղծագործական նախագծերի բաժինն ա: Ու երբ որ տեսնում եմ, թե ինչքան են մարդիկ անտարբերացել ու օտարացել, ծանր եմ տանում: Հիասթափեցնում ա:
Ու երևի ոչ միայն ինձ:
Ինչևէ, անցանք էս թեման:
Հուսով եմ հաջորդող մրցույթներում մարդիկ հաշվի կառնեն սա:
Արտ, նենց չի, որ հիմա մրցույթներում գրելու ցանկությունը վեր կացել՝ քեզ հում-հում ուտում ա :))
Իմ խիստ սուբյեկտիվ կարծիքով, մեկը հենց դու պետք ա ակտիվ լինես մրցույթների ժամանակ, որովհետև ադմինի ակտիվությունը շատ կարևոր ա նման դեպքերում: Նախ հենց ադմինիստրատիվ ներկայության պահը, հետո էլ քո կարծիքը, որ համոզված եմ, բոլոր հեղինակներն էլ կարևորում են:
Չէ, պատկերացրու, որ ցանկությունը կա:
Որ չլիներ, ինձ չէի ճղի, որ գոնե վերջին օրով կարդամ ու գոնե քվեարկեմ: Ու էդ քվեարկելով ես իմ վերաբերմունքն արտահայտել եմ, Լիլ: Կոնկրետ էս թեմայում ես գործերի մասին չէի գրի: Չէի գրի, որտև պիես գրելն արդեն իսկ «հերոսություն ա», դրա համար որոշ գործերի մասին չէի ուզի վատ բան գրել, իսկ մենակ ասենք մեկի մասին գրելն էլ տգեղ կհամարեի:
Ու հա, ես հասկանում եմ, որ հեղինակին կարող ա վիրավորի հանգամանալից կարծիք չստանալը, բայց նաև չեմ կարծում, որ ընթերցողը պարտավոր ա դա անել: Ի վերջո ակումբի մրցույթները ընթերցողների քվեարկություն են, այլ ոչ թե պրոֆեսիոնալ ժյուրիի:
Ինչ վերաբերում ա ակումբի հետ քիչ բան կապելուն... Հենց էդտեղից էլ ամեն ինչ գալիս ա, Լիլ: Էսօր ավելի ու ավելի քիչ մարդիկ են ակումբում մնում, ակումբին կապված մնում: Շատ լինեին կապվածներն ու ակտիվ մտնողները, շատ կլինեին կարծիք գրողները, շատ կլինեին քվեարկողները: Ափսոս, բայց տենց ա: Ու վստահ եմ, որ եթե ես որպես ադմին, կամ որպես մարդ, ում կարծիքը հետաքրքիր ա, էս թեմայում գրեի, մեկ ա, քննարկումը շատ չէր ակտիվանա, կակտիվանար ընդամենը իմ գրառումներով:
StrangeLittleGirl
23.03.2015, 13:00
Ես:
Բյուր...
Էս պիեսի համար քեզ եմ պարտական::) Հեչ միտք չունեի գրելու` ժամանակ չկար: Հետո մի օր կարդացի քո երկրորդ առաջադրանքի մի երկու գրառում ու... Ռուտինն ամբողջությամբ կինոյի պես կանգնեց առջևս, - հասցրու միայն գրի առնել... Վերընթերցելուց մի պահ մտածեցի կոպիտ խոսքերը հանել միջից, բայց... դինամիկան էր կորում, իսկ այսպես ինձ թվում է, թե ամբողջական է ստացվել, հետո ինչ, որ մակերեսային... Մի բան միայն փոխեցի, վերջը: Այնտեղ, երբ մնացին երկու ագռավները, համարյա բառացիորեն կրկնվում էին առաջին տեսարանի մի քանի տողերը, հետո նոր Կառռը խոսում էր Կըռռին ներելու մասին: Բայց այդպես պիեսը շատ կլասիկ տեսք էր ընդունելու, ու ես մտածեցի, որ ուշիմ Շինը (Հմմ... հետաքրքիր անուն ստացվեց. Ուշիմշին:) կարող է հանկարծ հիշել, որ ես գրել եմ իմ թատրոնի հետ կապիս մասին և անմիջապես կկռահի հեղինակին... Ինչ խոսք, ինչ-որ բան կորեց, բայց իմ ու Այվի կայֆերը շատացան, կներեք... Հա, Հայկօյի ագռավ-ավատարն անմիջապես նկատեցի ու մեծ հույսեր էի կապել, որ Չուկի պես, մեկը կնկատի բայց շուտ, ու մեր կաֆերն Այվիի հետ կավելանան, բայց չնկատեցիք, դե Չուկն էլ ուշ մեջտեղ ընկավ::)
Շատ շնորհակալ եմ բարի խոսքերի համար...
Հայկօ, դու վերջն ես... Մինչև օրս չեմ մոռացել "Դևականի" հաշվով արձագանքդ էլ, - հիմա սա էր ավելի լավը, թե նա` չգիտեմ: Բայց երկուսի համար էլ շատ եմ շնորհակալ:
Շնորհակալություն բոլորիդ:
Ես ձեզ սիրում եմ:
Հ.Գ.Մոռացա ասել, որ Ռուտինն իրոք իրական դեպք է: Կինս ու աղջիկս էն գնացել այդ վայրը, և մի քանի ագռավներ (ոչ երկու) նրանց ուղեկցել էին երկար ժամանակ բարձր կռկռոցներով, իսկ հետո ուզած-չուզած հարձակվել էին թփերի վրա, որտեղից դուրս էր եկել Մըռռը::aha:aha:aha
Սամ, ահագին ուրախացա, որ էդ վարժությունն ա քեզ դրդել դա գրելուն: Ի դեպ, վերջին պահերին հենց տենց էլ սկսեցի քո վրա կասկածել: Մտա ռուտինի թեման ու շնորհակալությունները նայեցի, սաղին բացառեցի, տակը դու մնացիր :))
Քո էս գործը հաստատում ա վարժությունների արդյունավետությունը, որ դուրս ա մղում մեզ մեր սեփական կոմֆորտ զոնայից, թեմաներից ու ժանրերից ու ստիպում այլ կերպ ստեղծագործել: Մի խոսքով, պարբերաբար էլի կդնեմ էդ վարժություններից, լավ մարզվում ենք :)
Էսօր ավելի ու ավելի քիչ մարդիկ են ակումբում մնում, ակումբին կապված մնում: Շատ լինեին կապվածներն ու ակտիվ մտնողները, շատ կլինեին կարծիք գրողները, շատ կլինեին քվեարկողները: Ափսոս, բայց տենց ա: Ու վստահ եմ, որ եթե ես որպես ադմին, կամ որպես մարդ, ում կարծիքը հետաքրքիր ա, էս թեմայում գրեի, մեկ ա, քննարկումը շատ չէր ակտիվանա, կակտիվանար ընդամենը իմ գրառումներով:
Չուկ ջան, շատ բաներում համաձայն եմ հետդ, բայց նաև գտնում եմ, որ դու՝ որպես ադմին, լիքը բաներ հաստատ կարող ես անել՝ մարդկանց մոտ Ակումբի հանդեպ հետաքրքրություն ավելացնելու համար:
Մի հատ հիշիր՝ արդեն ինչքան ժամանակ է «փոփոխություններ» ես պլանավորում ու էդպես էլ չես իրականացնում: Նոր բաժիններ և այլն...
Բոլորս էլ զբաղված ենք, հասկանում եմ: Բայց ամեն ինչի համար էլ կարելի է ժամանակ գտնել, եթե ցանկություն կա ու մղում:
Ու եթե դու ինքդ՝ որպես ադմին, էդքան քիչ մոտիվացիա ես ցուցաբերում, ուրիշներից ինչ կարող ենք սպասել:
Հիմա թեմայով:
Հաջորդը Մեֆի առաջարկած նախագիծն (http://www.akumb.am/showthread.php/57598-%D5%8D%D5%BF%D5%A5%D5%B2%D5%AE%D5%A1%D5%A3%D5%B8%D6%80%D5%AE%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%B6%D5%A1%D5%AD%D5%A1%D5%A3%D5%AE%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D6%84%D5%B6%D5%B6%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4?p=2505470&viewfull=1#post2505470) ենք անելու: Դեռ կորոշենք, թե երբ…
Եթե դրա հետ կապված մտահղացումներ ու առաջարկներ կան, խնդրում եմ գրեք համապատասպան թեմայում (http://www.akumb.am/showthread.php/57598-%D5%8D%D5%BF%D5%A5%D5%B2%D5%AE%D5%A1%D5%A3%D5%B8%D6%80%D5%AE%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6-%D5%B6%D5%A1%D5%AD%D5%A1%D5%A3%D5%AE%D5%A5%D6%80%D5%AB-%D6%84%D5%B6%D5%B6%D5%A1%D6%80%D5%AF%D5%B8%D6%82%D5%B4/page67):
Sambitbaba
23.03.2015, 21:45
Սամ, ահագին ուրախացա, որ էդ վարժությունն ա քեզ դրդել դա գրելուն: Ի դեպ, վերջին պահերին հենց տենց էլ սկսեցի քո վրա կասկածել: Մտա ռուտինի թեման ու շնորհակալությունները նայեցի, սաղին բացառեցի, տակը դու մնացիր :))
Քո էս գործը հաստատում ա վարժությունների արդյունավետությունը, որ դուրս ա մղում մեզ մեր սեփական կոմֆորտ զոնայից, թեմաներից ու ժանրերից ու ստիպում այլ կերպ ստեղծագործել: Մի խոսքով, պարբերաբար էլի կդնեմ էդ վարժություններից, լավ մարզվում ենք :)
Ինձ դուր են գալիս քո վարժությունները, Բյուր ջան: Ապրես::) Դրանք մեկ անգամ ևս ցույց են տալիս քո մեծ սերը կյանքի, նրա ընթացքի հանդեպ: Եվ քո աշխուժությունը հերիքում է ոչ միայն քո, այլև ինձ պես անկյալների համար էլ, որ ինքնուրույն ալարում են ինչ-որ քայլեր կատարել:
Բայց կոնկրետ այս մրցույթի հանդեպ ինձ թվում է, որ քո "Ռուտինն" ինձ ոչ թե դուրս մղեց, այլ հետ բերեց իմ "սեփական կոմֆորտ զոնան ու ժանրը և ստիպեց ստեղծագործել"... ինձ համար շատ հարազատ ոճի մեջ: Ուրիշ ինչպե՞ս, եթե հաշվի առնես իր մեկ երրորդը բեմի վրա անց կացրած կյանքս ու կարդացածս հազարավոր պիեսները::aha
Մտածեցի ու "թեմա" բառը հանեցի չակերտների միջից: Որովհետև թեման արդեն գալիս է իմ նոր հետաքրքրություններից, կնոջս ու դստերս հետ պատահած այդ հետաքրքիր դեպքը շատ լավ ցույց է տալիս մեր կյանքում տեղի ունեցող մեծ փոխակերպումները: Այն, որ Այվիին կատակով առաջարկեցի "տուֆտայի" փոխարեն վերանվանել նյու-էյջական, բայց վավերագրական պիես մեկ գործողությամբ, - դա հենց այնպես չէր ու ինձ համար հենց այդպես էլ կա: Բայց եթե անվանեի այդպես, դու ինքդ առաջինն էիր, չէ՞, ասելու. ըհըն, Սամն էլի եկել, իր էշն է քշում այստեղ, ու հնարավոր է, շրջանցեիր էլ պիեսը...;) Իսկ այսպես, կարդացել ու հնարավոր է, թեթևակի հաճույք էլ ստացել ես::)
Ինձ թվում է, որ, չճանաչելով անգամ քողարկված հեղինակին, այնուհանդերձ դուք բնազդաբար հասկացաք, որ գրելաոճը յուրահատուկ չէ նրան և դա այնքան գրավեց ձեր ուշադրությունը, ու ուրիշ բաների վրա էլ ուշադրություն չդարձրիք: Հակառակ դեպքում դու, Գալը, Շինը, առաջին հերթին` Աթեիստը հեեեշտությամբ կկռահեիք...:aha
Իսկ թեման հետևյալն է.
Օրեցօր ավելի ու ավելի են բարակում մարդուն բնությունից ու կենդանական աշխարհից բաժանող սահմանները: Որքան էլ փորձեք հակառակը պնդել, մարդն իր ամբողջ պատմության ընթացքում փոխվել է դեպի լավը, իսկ այսօր շարունակում է անել այդ, բայց արդեն հսկայական քայլերով: Մենք առայժմ չենք ընդունում դա, բայց մեր անգիտությունը կենդանիներին չի խանգարում դադարել վախենալ մեզանից ու նրանք ավելի ու ավելի հաճախ են ցուցադրում դա: Դա վերաբերվում է բոլոր կենդանիներին: Բայց կան որոշ տեսակներ էլ, որոնց դերն առանձնահատուկ է մեր կյանքում: Այդ պատճառով ուզում եմ հիշեցնել մի փոքր տեղեկություններ կետերի ու դելֆինների վերաբերյալ Կիրաէլի "Մեծ Անցում" գրքից.
Երկրի ծագման կորցրած պատմությանը վերաբերվող մեր խճանկարի վերջին կտորներից են պատմական տեղեկությունների պահապանները` կետերն ու դելֆինները: Հազարամյակների ընթացքում նրանք հավաքել և պահպանել են Երկրի պատմության հսկայական ինֆորմացիա: Դրանց մեծ մասը եկել է այսպես կոչված “մագնիսա-անդրադարձական դաշտերից”, այսինքն, Երկրի բյուրեղային հիմքի շնորհիվ ստեղծված դաշտերից: Մայր Երկիրը կլանում և պահպանում է ամեն մի միտք` հետագայում հնարավոր օգտագործման նպատակով: Նա ներդնում է այդ մտքերն Իր բյուրեղյա հիմքում այնպես, որպեսզի այն հնարավոր լինի փոխանցել յուրաքանչյուրին, ով կցանկա այն ստանալ, տվյալ դեպքում կետերին, քանզի նրանք ուղեղի անհրաժեշտ հնարավորություններ ունեն: Բյուրեղների վրա գրված պատմության մեծ մասը, ասենք այսպես, “բեռնվել է” կետերի ուղեղի մեջ, քանի որ Երկրի բյուրեղները չեն կարող այդ ինֆորմացիան պահպանել հավերժ: Որպես օրենք, նրանք կարող են պահպանել այն մի քանի հարյուր տարի ընդամենը, և բյուրեղների մաշվելու հետ մեկտեղ ինֆորմացիան կորցնելու վտանգ է առաջ գալիս: Այդ պատճառով ինֆորմացիան փոխանցվում է կետերի բնակչությանը, որոնք կրում են այն սերնդե-սերունդ: Կարող են արդյոք նրանք, մարդկանց պես, իրենց գործն առաջ տանելու նպատակով, ավելացնել կամ պակասեցնել գիտելիքնե՞ր: Ոչ, քանզի նրանց միակ գործը` Արարչին համապատասխանելն է:
Կետերի ունեցած ամբողջ ինֆորմացիան հասանելի է աշխատանքային անհրաժեշտության սկզբունքով: Դուք կարող եք մտածել. մեզ անհրաժեշտ է գիտենալ ամեն ինչ հենց հիմա: Բայց եթե դուք, Երրորդ Տարածքում ապրող ածխածնային տիպի սովորական մարդը, կարողանայիք տեսնել, թե կետի աչքերին ինչպիսին է կյանքը Չորրորդ Տարածքում, - ձեր մոտ կկորչեր ներկա ճամփորդությունը շարունակելու ցանկությունը: Գեղեցկությունը չափից դուրս անհաղթահարելի կլիներ: Մեզ հարկավոր է զգույշ լինել, և այդ պատճառով ես միայն թեթևակի եմ բացում իրականությունը ձեր առջև: Եթե ես այն տայի ձեզ ամբողջովին, դուք այլևս պատճառ չէիք ունենա գնալ բարեշրջման ճանապարհով, այլ բաց կթողնեիք ներկայիս ձեր բոլոր փորձություններն ու զվարճությունները:
Կետերի բնակչությանը հակառակ, որոնք ամենից լավ անդրադարձվում են գալակտիկական էներգիաների հետ, դելֆինները թրթռում են Լեմուրական էության մեջ: Եթե կետերը հոգում են այս տարածքի ինֆորմացիայի մասին խիստ մտավոր մակարդակի վրա, դելֆինները ստիպված են փոխներգործության մեջ լինել մարդկային բարեշրջման հետ և ջանալ ցույց տալ մարդկանց, որ ներդաշնակության վիճակին հասնելուց իրենց հետ է պահում ամեն ինչ չափից դուրս շատ օգտագործելու հանապազօրյա անհրաժեշտությունը: Շատ դելֆիններ իրենց կյանքը տվեցին գործին, որպեսզի, որպես ուսուցիչներ, բերեն ձեզ ըմբռնմանը, որ բոլոր արարածներն էլ իրավունք ունեն կոլեկտիվ օգտագործել այս մոլորակը: Սակայն օվկիանոսի հետ ձեր վատ վերաբերմունքի պատճառով ձկնորսական ցանցերի մեջ զոհված դելֆինների հսկայական քանակությունը ցույց է տալիս, որ նրանք հաջողության համարյա չհասան: Ես ասում եմ սա ոչ թե այն պատճառով, որպեսզի ինչ-որ մեկին ստիպեմ անհարմար զգալ իրեն, այլ որպեսզի լույս սփռեմ ձեզ այդքան սիրող այդ նուրբ արարածների թշվառ վիճակի վրա:
Ագռավներն էլ մոտ են սրան և առանձնահատուկ դեր են խաղում մեր կյանքում: Այդ դերը մոտավորապես այն է, որ նրանք պահպանում են մեր հիշողությունը: Այսինքն, առանց ագռավների, շատ հնարավոր է, որ մենք առավոտյան տանից դուրս գայինք, իսկ երեկոյան չհիշեինք արդեն, թե ուր ենք վերադառնալու...
Հեքիաթները շարունակվում են...:)
Սամ, էդ ագռավների վեճերում առկա թեկուզ չնչին ագրեսիան հերիք էր, որ քո վրա չկասկածեի ։)
Իմ ուղեղի մեջ չի տեղավորվում, որ քո գրառման երկու հոգի իրար հետ բարձր տոնով խոսան ։)
Մի անգամ էլ ասեմ, որ շատ լավ էր գրած. ասել Չուկի, նենց էր գրած, որ հանգիստ կարելի էր էկրանավորել։
Sambitbaba
23.03.2015, 22:51
Սամ, էդ ագռավների վեճերում առկա թեկուզ չնչին ագրեսիան հերիք էր, որ քո վրա չկասկածեի ։)
Իմ ուղեղի մեջ չի տեղավորվում, որ քո գրառման երկու հոգի իրար հետ բարձր տոնով խոսան ։)
Մի անգամ էլ ասեմ, որ շատ լավ էր գրած. ասել Չուկի, նենց էր գրած, որ հանգիստ կարելի էր էկրանավորել։
Շատ շնորհակալ եմ բարի խոսքերիդ համար, եղբայրս: Զգացված եմ շատ::love
Բայց գիտե՞ս ինչ կա, Արտ ջան, եթե մարդու մեջ առկա է մի բան միայն, թող նույնիսկ այն, ինչ դու ես ակնարկում, - այդ մարդը, միևնույն է, զուրկ է ներդաշնակությունից: Այդ մարդը նման է լարախաղացի, ով բռնել իր ձեքի այն երկար փայտի մի ծայրից, փորձում է կանգուն մնալ լարի վրա: Մի՞թե հնարավոր է դա:
Ինձ թվում է, որ մենք բոլորս պետք է սովորենք այդ փայտը ճիշտ տեղից բռնել, որպեսզի այն չխանգարի մեզ կանգուն մնալ մեր կյանքի լարի վրա: Չէ՞ որ վերջիվերջո այն գործիք է, ստեղծված նրա համար, որպեսզի օգնի մեզ պահպանել մեր հավասարակշռությունը:
Բայց արդյո՞ք մենք հիշում ենք այդ:
Ես փորձում եմ վերհիշել::)